หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[wiintz_]

พ่ออิท กับ ลุงยะนี่นะ 55

ตอนเห็นพ่ออิทตาหงาน + หน้าแดง ลุงยะเกิดอยาก ตื๊ดตื๊ด อ่าดิ 55

ก็รีบๆจีบ รีบๆเข้าใจกันเร็วๆสิค๊าบบบ





 

[FOAM]

ยะจาไหวมั๊ยวะเนี่ยยยยยยยย


+1 ให้คนขยันครับ

[Kipper]

  ครับแนน
+1 เหมือนเดิมน๊า

[Siri_nan]

หนูแนน คนขยัน น่า จริงๆ

[[€]ŝĊörŦ]

เหอะๆ...

จะทนไหวมะน๊าลุงยะเอ๊ย

       

[patee]

ใกล้และ คุณอิท เริ่มอ่อนลงมาแล้ว

คุณยะสู้สู้ 

[WEERACHOT]

เข้ามากอดคนโพศ ไม่ได้กอดนานคิดมากๆ

[nanalonely]

มากอดบูมมมมมม


ด้วยความคิดถุงงงง


แล้วไปอ่านครูกอล์ฟต่อดีกว่า


เหลืออีกแค่สี่สิบกว่าหน้าก็จบแย้วว


 

[ririmu]

+1 พี่แนนคนขยัน เค๊าจะเกาะจอรอนะ

แว่ว ๆ ว่าจะหวาน แย้วววววววววววว

จัดมาเลยพี่........ รออ่าน

ยะ...สู้ ๆ เริ่มเข้าโหมดเชียร์ !!

[april]

+1 ให้คนขยัน จะรออ่านนะคะ

จะสมน้ำหน้ายะดีมั๊ยนี่ 

[Karn12]

เมื่อไหร่จะดีกันนะ

[mantdash]

สู้ต่อไป คู่นี่ก็น่ารัก คู่โน้นก็ SM 555+

[Mai.IcySakura]

ไม่ได้มาอ่านแค่2วัน(ป่าวหว่า) อัพตั้ง3ตอนแน่ะ

ตามอ่านกันมันเลยทีเดียว 555

ตอน27ตลกมากอ่ะ นั่งอ่านไปหัวเราะไป 

พ่ออิทเราเขินรุนแรงจริงๆ 55 ยิ่งนึกภาพตอนตบ2มือทีไรยิ่งฮา 

สงสารยะแล้วเนี่ย ตามจีบนานแล้วนะ ใจแข็งจริงๆ

กว่าจะได้เป็นแฟนกันสงสัยยะอาจเข้าโรงบาลเพราะอาการเขินของอิท 55


แล้วดูท่าท่านตากผ้า...น่ารักสุดยอดอ่า

ตอนนี้ท่านอิทเป็นเคะร่างสมบูรณ์แล้วใช่มั้ยเนี่ย(คนนะไม่ใช่ดิจิมอน) - -"


กดโหวตให้เหมือนเดิม ขอให้ตอนหน้าน่าร๊ากน่ารักกว่านี้ หุหุ[/color

[nanalonely]

แนนมาดึกไปหรือป่าวว


ตอน    ทำไม




บางทีไอ้คุณอิทธิพลก็ชอบทำให้นั่งไม่ติด เพราะหน้าตาท่าทางของมันที่เผลอแสดงออกโดยไม่รู้ตัว
เกี่ยวมั้ยที่ว่าผู้หญิงมีลูกแล้วดูน่ารัก แต่ไอ้อิท เป็นผู้ชาย

ผู้ชายเลยนะนั่น

แล้วทำไมยิ่งนับวัน มันยิ่งน่ารัก น่ากอด น่าหอม น่าฟัด ขึ้นทุกวันวะ

อารยะนั่งมองอิทธิพล ที่กำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมา และใช้ปลายนิ้วจิ้มแก้มลูกสาวเล่น ทำหน้าตาประหลาด ๆ ให้ลูกสาวหัวเราะ

หนูแยมเลี้ยงโคตรง่ายเลย เด็กอะไร เหมือนร้องไห้ไม่เป็น หัวเราะอย่างเดียว อารมณ์ดีจริง ๆ
หรือว่าอยู่กับพ่อติงต๊องอย่างไอ้อิทก็ไม่รู้ แยมก็เลย หัวเราะไม่หยุด

แปลกดี

เมื่อก่อนไม่นึกว่ามันจะดูต๊อง ๆ เอ๋อ ๆ แบบนี้ เห็นมาดเหลือกินเหลือใช้ ยิ่งเวลาปลอบใจ
อย่างกับพระเอกหนังไทย

อุตส่าห์แอบศรัทธาในความดูดีของมัน ทำไมเพื่อนกูมันเท่ห์ขนาดนี้ แต่ตอนนี้

ขำ......

ขำเพราะอะไรที่คิด มันผิดไปจากที่คิดเยอะ เห็นย่าใหญ่กับย่าเล็กบอกว่า ไอ้อิทขี้งอน อะไรหน่อยก็งอน
โกรธทีไรก็เดินเข้าห้องทุกที เป็นด้วยเหรอแบบนั้น ทำเป็นด้วยเหรอ เรื่องงอนเก่งเนี่ย

ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

เรียกว่าโกรธหรืองอนกันแน่ เอาใจไม่ถูก คนเราถ้าโกรธกันจริง ๆ ทำไมยังให้เข้าใกล้ได้เป็นบางเวลา
ทำถึงขนาดนั้น ถึงขนาดตัดขาดกันไปก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก
ไม่น่าจะยอมพูดด้วยง่าย ๆ แถมซ้ำท่าทีที่แสดงออก ก็ไม่ได้เกรี้ยวกราด เหมือนครั้งก่อนเลยด้วยซ้ำ

อิท........

ทำแบบนี้....
ถ้าหากว่ามันคือการงอน ก็ต้องง้อใช่มั้ย

ถ้าโกรธ ก็ต้องทำให้หายโกรธ

ที่สำคัญก็คือ เป็นคนไปบังคับให้อิทมันสัญญาว่าจะไม่รู้จักกันอีกนี่แหละ ไม่น่าเล้ย ไม่น่าพูดแบบนั้นไปเลย
รู้จักกันถึงไหนต่อไหนแล้ว จะบอกว่าไม่รู้จักไปได้ยังไงล่ะ

ตอนนั้นไม่ได้คิด ว่าตัวเองจะเผลอไปหลงรักไอ้อิทเข้า

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลังจากแยกกันแล้ว จะต้องทุรนทุราย ทรมาน จนนอนไม่หลับ
ได้แต่นอนมองรูปที่แอบหยิบมาทุกวัน เอาแต่คิดว่า จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี

และสุดท้าย ก็ทนไม่ไหว ต้องหน้าด้านมาหาก่อน

แถมซ้ำวันที่ได้เห็นหน้า คนที่คิดถึง

วันนั้น ยังไปหลุดปากพูดอะไรบ้า ๆ ซะอีก

ดีแล้วล่ะ ที่มาถึงตรงนี้ได้ ได้นั่งมอง ได้เห็นรอยยิ้ม ไม่ได้โกรธกันมาก เหมือนวันที่ผ่านมา

เพราะอย่างนั้น มีแต่ทำให้เจ็บปวดกันทั้งสองฝ่าย

ไม่ได้อะไรกลับมาเลย นอกจากน้ำตา กับความเสียใจ

อารยะนั่งนิ่ง ๆ ปล่อยใจให้ล่องลอยไปตามความคิด ดีแล้วล่ะ ดีแล้วที่ได้กลับคืนมาไว้ในมือ
ดีแล้วที่รัก ดีแล้วที่ยอมลดทิฐิลง ไม่อย่างนั้น วันนี้คงจมอยู่กับความทุกข์ใจ และความแค้น

คงไม่ได้รู้ ว่าคนบางคน คนที่เราบอกตัวเองว่าเกลียด กับคนที่วันนี้ทำให้มีรอยยิ้ม คือคน ๆ เดียวกัน

ใบหน้าที่มักขมวดคิ้วมุ่นอยู่เสมอ ค่อยปรากฏรอยยิ้มเจือจาง และลุกขึ้นยืน ก้าวเดินไปทิ้งกายลงนั่งข้าง ๆ คนที่กำลังหยอกล้อกับลูกสาว อย่างมีความสุข

“คุณอิทธิพล......รู้มั้ย...ทำไมผมถึงได้รักคุณ”

น้ำเสียงเรียบเรื่อยอ่อนโยน เอ่ยบอก
ปลายนิ้วเกลี่ยเล่นที่ข้างแก้มของเด็กหญิงที่นอนหัวเราะอยู่บนเบาะ
และหันกลับไปส่งยิ้มให้กับร่างที่นั่งอยู่เคียงข้าง
อิทธิพล ถึงกับนิ่งอึ้ง ใบหน้าที่มีรอยยิ้ม กลับเครียดขรึมขึ้นในทันที และกำลังจะก้าวลุกขึ้นเดินหนี
แต่กลับถูกดึงข้อมือเอาไว้ ให้นั่งลงคุยกัน

“รู้มั้ย ทำไมผมถึงรักคุณ...ช่วยตอบผมหน่อยเถอะ...คุณใช้วิธีไหนที่ทำให้ผมรักคุณได้มากขนาดนี้”

ไอ้ยะมันบ้าไปแล้ว มันประสาทหนักขึ้นทุกวันแล้ว แม่ง มา มา มา ถาม อะไร วะ กูทำหน้า ไม่ ไม่ถูกนะเว้ย

ท่าทางลุกลี้ลุกลน และพยายามจะลุกขึ้นยืนให้ได้ ทำให้อารยะต้องโอบไหล่ของร่างนั้นเอาไว้แน่น
และหันมาจ้องที่ดวงตาคมตรง ๆ

ใบหน้าที่สะบัดหนี ท่าทางที่ไม่ยอมหยุดสงบนิ่ง ทำให้ต้องพยายามยื้อยุดเอาไว้

“ทำไมล่ะ ไหนบอกหน่อยสิ อิท ทำไมกูรักมึงล่ะ”

ร่างที่กำลังดิ้นรนหนี ทำให้อารยะต้องพยายามยึดแขนของร่างนั้นเอาไว้ เพื่อให้อยู่นิ่ง ๆ แต่จนแล้วจนรอด อิทธิพลก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมสงบลงเลยสักที

“ก็บอกมาสิ ว่าทำยังไง บอกก่อน เร็ว บอก บอกหน่อยสิอิท ทำยังไง”

คำพูดที่ไม่ได้คิด คำพูดที่ออกมาจากความรู้สึก กลับทำให้อีกฝ่าย อยากจะหนีไปห่าง ๆ เพราะความอาย
คำถามที่ถูกเอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนอิทธิพลเองสุดที่จะทน ตะโกนพูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกไปเสียงดังลั่น

“ไอ้บ้า ยะ ปล่อยกูโว้ย มึงพูดอะไรมึงหัดคิดมั่งสิ กูไม่ชินนะ มึงชอบพูดอะไรแบบนี้ กูทำตัวไม่ถูก
กูทำหน้าไม่ถูกแล้วนะ ปล่อยสิโว้ยยยยยยยย กูอายนะ ไอ้บ้า“

เสียงที่ตะโกนดังลั่น และร่างนั้น สะบัดหนีออกห่าง

อารยะปล่อยแขนของร่างที่กำลังแหกปากโวยวาย ให้เป็นอิสระ อยากจะเห็นหน้าให้ชัด ๆ แต่ได้เห็นแค่เพียงนิดเดียว ในจังหวะที่อิทธิพลก้มลง อุ้มลูกสาวเข้าไว้ในอ้อมแขน และเดินกระทืบเท้าปึงปัง เข้าห้องไป

“อิท ..... อิท ..... “

อารยะตะโกนเรียกอยู่หน้าห้อง ที่ถูกลงกลอนล็อคไว้เรียบร้อย พร้อมกับที่ ทั้งแม่ ป้าและ แม่ของอารยะ เดินกลับเข้ามาภายในบ้าน

“เป็นอะไรกัน เสียงดังเอะอะโวยวาย” ย่าใหญ่ เอ่ยถามเป็นคนแรก และก็ได้เห็นว่าประตูห้องของอิทธิพลถูกล็อคอีกแล้ว

“อ้าว อย่างนี้ก็แย่สิวะ ไอ้อิท เปิดประตูนะโว้ย ไอ้อิท เปิดเดี๋ยวนี้”

ทั้งแม่ และป้า ต่างช่วยกันเคาะประตูห้องของอิทธิพล แต่ก็มีเพียงแค่ความเงียบ

“คุณ สงสัยว่า ไอ้อิทมันจะงอน เป็นเรื่องปกตินะคุณ วันนี้ ก็งดหนึ่งวัน กว่ามันจะหายก็โน่นเลย พรุ่งนี้เช้า พวกฉันชินกันแล้ว”

ป้าของอิทธิพล เอ่ยบอกกับแม่ของอารยะ ที่ยืนนิ่งอยู่ หญิงวัยกลางคน ยืนนิ่งเงียบ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปยืนอยู่หน้าห้องของอิทธิพล ตะโกนเรียกเสียงดัง

“น้องอิท แม่เข้าไปได้หรือเปล่าลูก แม่ขอเจอหน้าหลานหน่อยได้มั้ย ”

ท่ามกลางความเครียด

ปรากฏรอยยิ้มของทุกคน ที่ยืนอยู่ ไม่เว้นแม้กระทั่งอารยะ

น้องอิทเหรอ

แม่ ทำไมเรียกไอ้อิท มันอย่างนั้นล่ะ ตลกชะมัด น้องอิทงั้นเหรอ

เสียงเคาะประตู และตะโกนเรียกยังคงดังลั่น แต่เหนือกว่านั้น คือความคิดของอารยะ

น้องอิทงั้นเหรอ เออดี เอาไว้เรียกกันสองคนดีกว่า น้องอิท เออ แบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน

แต่ตอนนี้

อารยะเดินยิ้มออกไปนอกบ้าน

ดวงตาหม่นหมอง เปล่งประกายระยับ

ทิ้งกายลงนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน และแกว่งเล่นอย่างมีความสุข

ทำไมถึงรักเหรอ ไม่รู้สิ ทำไมถึงรักได้ล่ะ ไอ้อิทก็ไม่รู้คำตอบเหมือนกันเหรอ อุตส่าห์ถามแล้วนะ ไม่เห็นบอกเลยว่าทำไม

แต่ตอนนี้รัก

อิทมันน่ารัก น่ารัก เพราะทำให้รักได้ สมควรที่จะรัก น่ารัก จริง ๆ นะ
ไม่รู้เหรอว่า ตอนนี้ ตัวเองน่ารักขนาดไหน สงสัยมันยังไม่รู้ตัวว่าตัวมันเอง
น่ารักเข้าขั้น
น่ารักจนทำให้คน ๆ หนึ่งเป็นบ้าได้ง่าย ๆ

นั่นสิ เพราะว่ามึงน่ารักนี่เอง กูถึงได้รักมึง



TBC….



ปอลอ แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ 

มาแอบอัพ แล้วก็ย่องออกไป

คืนนี้นอนหลับฝันดีกันนะคะ

                                                   

[akaipee]

^
^^
จิ้มแนนค่ะ  ขยันจังวันนี้  กำลังจะตอบตอนที่แล้วเจอตอนใหม่รวบเลยล่ะกันค่ะ

ยะ นี่ น้าไม่รุ้อาไรเลย แต่อิทอ่ะน่ารักจังเขินอายได้แบบ

[yee]

รู้สึกเนื้อเรื่อง วกวนยังไงไม่รู้นะ


อย่าลืมมาต่อละ

[Salim021]

มาต่อถี่จัง ชอบๆ

+1 แด่คนขยันโพส และ + หลายๆๆๆๆๆไปถึงคุณเท็น (จะถึงมั้ยเนี่ย  )

[Mai.IcySakura]

อ้าวววววว มาต่อแล้ว เร็วจัง กะลังไปนอนเลย

กำลังจะปิดคอมนึกขึ้นได้ว่าลืมบันทึกไว้ว่าถึงหน้าไหนแล้วเลยเข้ามาอีกรอบ

เลยไม่ได้นอนเลยทีนี้ 55 อ่านต่อๆ


งืมมมม ใกล้แล้วเนาะ ใกล้จะได้รักกันเต็มทนแล้ว หุหุ

ต่อจากนี้ไปก็เหลือแค่งอนๆง้อๆแล้วใช่ป่ะ

เอาใจช่วยยะๆ รักกันไวไว ลูกอะไรก็มีรอพร้อมแล้ว 555


แต่ตอนนี้ยังโหวตไม่ได้แหละ หุหุ

[tatum1234]

อ่านสองตอนนี้แล้ว

[wan]

ใกล้เป็นความจริงแล้ว อดทนอีกนิด

แล้วกำแพงที่อิทธิพล ก่อเอาไว้ ก็จะถูก อริยะทำลายลง

+1 ให้แนนนะครับ

[nanao]

ใกล้แล้วสิเนอะ หุหุ 

[FOAM]

น้องอิทน่าร๊ากกกกกกกก

[mantdash]

น่ารักกันจริงคู่นี้ 555+ 

[nai_nai]

ใกล้แล้วสิเนอะ


 

[SANDSEAME]

จิ้มคุณแนน
น่ารักอ่ะ ตอนนี้
ใกล้น้องอิทจะใจอ่อนแล้ว ยะพยายามอีกนิดนะ

[โพ่มือคลี่]

ทำไม

ทำไม ไม่เอามาอีกตอนนึง

[nanalonely]

^
^
^

จิ้มโพ่ ทะลุทุกคนน


จะมาบอกว่า


วันนี้เซ็งมากมาย 


แต่เช้าเลยยย


แงๆๆๆๆๆๆๆๆ 


ใครก็ได้มาช่วยที


ถ้าไม่หายเซ็ง คืนนี้ไม่ได้อัพแน่

[[€]ŝĊörŦ]

โอ้ย...

นั่งยิ้มแก้มปริไปด้วยเลย ฮ่าๆ

+1 ให้นะค้าบ ขยันจริงๆ หายเซ็งนะค้าบ

           

[Junrai_Hyper™]

เซ็งก็ต้องมาอัพนิยายสิครับ

จะได้หายเซ็ง

[akaipee]

  แนนเป็นไรอ่ะ  เซ็งไร ถึงช่วยไม่ได้ก้อเป็นกำลังน้า