หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[pko2]

 เห้ออออ ใจเเข็งจังน้า คุณอิทธิพล

 เริ่มสงสารคุณอารยะเเล้วล่ะสิ

 เเต่เล่นตัวอีกหน่อยก็ดีน่ะ คริ คริ  


 ปล. +1 ค่ะพี่เเนน

[FOAM]

ยะ พยายามเข้าเน้อออออออออออ

[white coat]

มาให้กำลังใจ

คุณแนน ต่อ


ขยันจริงๆ

ปล. พ่ออิท ป่านไหนจะยอม พ่อยะ ละเนี่ย

พ่อยะ คงต้อง พิสูจน์รักแล้วละมั้ง จับไปข่มขืนแบบคราวก่อนดีไหม 

[tatum1234]

  ลุงยะสู้ๆน๊า


 :impress:พ่ออิทกะยอมใจอ่อนได้แล้วละคร๊าฟฟฟสงสารลุงยะอะ



 :L2:ขอบคุณคุณแนนมากมายนะคร๊าฟฟฟ

[mantdash]

เด๋วก็รักกัน หึหึ 

[Kipper]

เย้.....แยมคลานได้แย้วววว
ป่านนี้แล้ว.......ก็คงแล้วแต่ใจของอิทเขาล่ะนะ
ว่าจาเอายางงายกับยะ
  ฝากให้ยะที่ปากดี

  ครับแนน
+1 ให้นะ

[nanalonely]

ของขวัญส่งท้ายวันพ่อคะ


ตอน    ก็ผมชอบพูดตรง ๆ




ผ้าปูเตียงผืนยาวถูกนำมาตากไว้จนราวแทบไม่พอตาก ไหนจะเสื้อผ้าเด็กอ่อน ที่แขวนจนเต็ม ไหนจะที่นอนหมอนมุ้ง

อิทธิพลเลยตากมั่วไปหมด แยกไม่ออกว่าอันไหนผ้าห่ม อันไหนเสื้อผ้าเด็ก

“ไอ้อิทโว้ย ตากผ้าภาษาอะไรวะนั่น”

เสียงป้าตะโกนดังลั่น พร้อมกับที่อารยะลุกขึ้นจากชิงช้าหน้าบ้าน
เดินเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็ถึงกับกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ ต๊องได้โล่ ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ
อยู่บ้าน ไอ้อิทมันเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอ เมื่อก่อน ดูยังไงก็เท่ห์ ดูดี หัวจรดเท้า มาดเหลือกินเหลือใช้
แต่พออยู่บ้าน เป็นแบบนี้นี่เอง ก็แปลกดีเหมือนกันนะ ดูไปดูมา ก็น่ารักดี

“อย่ายุ่งน่ะเจ๊.....เขาเรียกตากผ้าแบบฟรีสไตล์ เจ๊ไม่เข้าใจเหรอว่ามันคือศิลปะ มันคือศิลปะการตากผ้าแบบใหม่นะเจ๊อิทเพิ่งคิดได้เมื่อกี้เอง โห่ ไม่สนับสนุนแล้วยังบ่นอีก”

ไม่มีวี่แววว่าอิทธิพลจะจัดการยังไงกับผ้าที่ตากเฉียงไปเฉียงมาเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังหัวเราะอย่างมีความสุขไปซะอีก

“เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ”

อารยะก้าวเท้ายาว ๆ เดินเข้าไปหาคนที่กำลังง่วนอยู่กับการตากผ้า แล้วก็หัวเราะเสียงเบา

“ทำไมเอาไม้หนีบผ้าไปหนีบผมล่ะ เดี๋ยวก็โดนไม้หนีบหนีบผมพันกัน เวลาดึงออกไม่เจ็บแย่เหรอ”

เสือกแล้วมั้ยล่ะ หัวกูนะโว้ย เสือกอะไรด้วยเนี่ย ใบหน้าที่ยิ้มระรื่นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน กลายเป็นบึ้งตึง และดึงไม้หนีบผ้าออกจากผม

แต่.......

“เฮ้ย มันพันผมอ่ะ แกะไงวะ แกะให้หน่อยซิ แม่งติดอีก”

ป้าของอิทธิพลยืนมองภาพหลานชายที่ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ และกำลังพยายามแกะไม้หนีบผ้าออกจากผมแล้วก็หัวเราะ

“มันโง่อีกแล้วไอ้อิท.....อย่าไปแกะให้มัน...ศิลปะนักนะเอ็งไอ้อิท เป็นไงล่ะ”

ทั้งป้าทั้งแม่ของอิทธิพล รวมทั้งแม่ของอารยะเองก็มายืนดูสองหนุ่มที่กำลังยืนแกะไม้หนีบผ้าออกจากผม แล้วก็พากันหัวเราะ

“มองอะไรกันเจ๊ ไม่เคยเห็นผมคนติดไม้หนีบหรือไง”

อิทธิพลยังตะโกนบอก เล่นเอาผู้ใหญ่สามคนหัวเราะกัน เพราะความติงต๊องของอิทธิพล แล้งต่างก็ส่ายหน้าด้วยความขบขัน ก่อนจะพากันเดินเข้าบ้าน ไปช่วยกันจับหลานสาวที่กำลังหัดคลาน ไปทั่วบ้าน

“แล้วมีใคร ที่ไหนเขาเอาไม้หนีบผ้าไปหนีบผมกันล่ะ นี่ก็เพิ่งเห็นเหมือนกัน สงสัยรายแรกของประเทศไทย”

อารยะ หัวเราะด้วยความขำ ที่คนต้องหน้า ทำหน้ามุ่ย แถมซ้ำยังจะหงุดหงิดจนพยายามจะแกะไม้หนีบผ้าออกจากผมเองซะอีก

“อิทอย่าแกะสิ เดี๋ยวพันมากกว่านี้ มันจะเจ็บ เนี่ย เดี๋ยวก็แกะออก ดีกว่าหมากฝรั่งติดหรอกน่ะ อยู่เฉย ๆ สิ”

เพราะโดนสั่งให้หยุด อิทธิพล เลยหยุดนิ่ง แล้วก็ยืนนิ่งไม่ขยับ จนอารยะรู้สึก
“ทำไมล่ะ เป็นอะไรอีก งอนอะไรนักหนา พูดดี ๆ ยังไม่ได้เอ็ด ไม่ได้ว่าอะไรเลย แม่กับป้าบอกว่าอิทขี้งอน
สงสัยท่าจะจริง เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย “

อารยะก้มหน้าลงมาถาม คนที่ยังคงยืนนิ่ง ไม่ขยับร่าง ยืนนิ่ง ๆ เหมือนแกล้งประชดจนอารยะอ่อนใจ

“ขยับได้แล้ว ออกแล้วเนี่ย “ อารยะเอ่ยบอกกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าและก็เห็นว่าอิทธิพลกำลังทำหน้างอหงิกเดินไปสะบัดผ้าและใช้ไม้หนีบผ้าในตระกร้าผ้าออกมาหนีบผ้าจนเต็มราว

“ช่วย” อารยะเดินเข้ามาใกล้ คนที่ไม่ยอมพูดไม่ยอมคุย แล้วก็ก้มลงเอ่ยบอก

“งอน”

“ขยันงอนนะ “

แต่อิทธิพลยังตีหน้าเฉย ก่อนจะสะบัดผ้าเปียก ๆ ใส่หน้าของอารยะ แล้วก็เดินลอยหน้าลอยตาทำเหมือนไม่เห็นอารยะอยู่ในสายตา

“อิท มันเปียกนะเว้ย อะไรของมึงนักหนาเนี่ย หือ เปียกเลย เดี๋ยวก็แก้ผ้าเดินซะหรอก เอาให้เหมือนตอนอยู่ด้วยกันเลยดีมั้ย”

ทั้งที่พยายามจะลืม ๆ แต่ปากกลับเผลอหลุดพูดออกมา โดยที่ไม่ทันได้คิด

อิทธิพลหันหน้าไปจ้องมองใบหน้า ของอารยะ นิ่งงัน และขบริมฝีปากแน่น อาการไม่พอใจ หงุดหงิดโมโหพุ่งสูงขึ้นมาทันที และกำลังเตรียมจะเดินหนี แต่ถูกรั้งข้อมือเอาไว้

“อิท ....“

อารยะเรียกชื่อคนที่กำลังผละจาก และรู้แน่แล้ว ว่าอิทธิพลกำลังโกรธ

“อิท...” แม้จะรั้งเอาไว้ แต่มือที่สะบัดหนีใช้แทนคำตอบได้ดี

“เราไม่เคยรู้จักกัน อย่ามาเรียกเหมือนกับรู้จักกันมานานหน่อยเลย “

คำตอบบ่งชี้แน่ชัดว่าอิทธิพลกำลังโกรธ แต่อารยะก็ไม่คิดจะปล่อยมือ

“ถึงเราไม่รู้จักกัน แต่ความเป็นจริง ก็คือ เรายิ่งกว่ารู้จักกันซะอีก ผมรู้ว่าคุณโกรธผม เป็นใครก็ต้องโกรธทั้งนั้น แต่ผมรักคุณไปแล้วคุณอิทธิพล อย่ามาทำเฉยชาใส่ผม แล้วก็อย่ามาทำเป็นเมินเฉย หรือแกล้งลืมผมง่าย ๆ “

แค่เพียงคำพูด ที่เอ่ยบอก ถ้อยคำที่ทำให้ความอดทนของอิทธิพล ถึงขีดสุด

อย่ามาทำเฉยชา อย่าทำเป็นเมินเฉย

ทำไม จะสั่งหรือไง มีสิทธิ์อะไรมาสั่งวะ แม่ง ไปไกล ๆ ตีนเลยไป๊ สั่งเหรอ มึงคิดจะสั่งกูใช่มั้ย รักบ้าอะไร
คนรักกัน ทำไมมาสั่งกันแบบนี้ มีสิทธิ์อะไรวะ ไอ้ยะ มึงมีสิทธิ์อะไรมาสั่งกู เหี้ยเอ้ย

“ทำไมจะทำไม่ได้ จะทำ จะเฉย มึงมีปัญหามั้ย ไม่ได้แกล้งลืมด้วย แต่จะลืมจริง ๆ เว้ย ทำไม มีปัญหาหรือไง คิดจะมาสั่งหรือไง อย่ามายุ่งนะเว้ย ไม่อย่างนั้นจะหาว่ากูไม่เตือน มึงอยากมีเรื่องกับกูมากนักใช่มั้ย เอาเลยมั้ย ห๊า เอาเลยมั้ย”

มือกำแน่นที่คอเสื้อของอารยะ และตะคอกถามเสียงดังด้วยความหงุดหงิดโมโห ทั้งสีหน้าทั้งแววตาบ่งบอกว่ากำลังโมโหสุด ๆ และอยากจะหาเรื่องทะเลาะด้วยจริง ๆ
อารยะถึงกับส่ายหน้า ไปมา ด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสูง และก้มกลับลงมาอีกครั้ง ใกล้กันขนาดนี้ ขอกอดเอวหน่อยแล้วกัน
เรียวแขนยกโอบรัดรอบเอว คนที่กำลังกระชากคอเสื้อ และก้มลงกระซิบบอกเสียงเบาที่ข้างหู

“เปล่าหรอก ไม่ได้สั่ง แต่ถ้าคุณอิทธิพลเฉยชากับผมทีไร ใจมันสั่น มือก็สั่น ยิ่งคุณอิทธิพลทำหน้าเฉย ๆ ผมก็ยิ่งคิดถึง กินข้าวไม่อิ่ม นอนไม่ค่อยหลับ อยากจะมาทำให้ยิ้มบ้าง เพราะเวลาคุณเย็นชาใส่ที่ไร ผมยิ่งคิดอยากจะได้คุณมากขึ้นทุกที บอกแล้วว่าอยากเอาไปนอนกอดที่บ้าน จำไม่ได้เหรอ หรือว่าลืมไปแล้วหรือไง”



TBC





โดยส่วนตัวแล้ว แนนชอบตอนนี้นะ พ่ออิทน่ารักมั๊กกก มีเอาที่หนีบผ้ามาหนีบผมตัวเอง ต๊องได้โล่ห์เลย แต่น่ารักเจงงง

"เขาเรียกตากผ้าแบบฟรีสไตล์ เจ๊ไม่เข้าใจเหรอว่ามันคือศิลปะ มันคือศิลปะการตากผ้าแบบใหม่นะเจ๊" 

[yee]

อิอิอิ

[white coat]

ฝันดีก่อนนอน

 

[Karn12]

ใจแข็งเหลือเกินอิท

[mantdash]

ตอนนี้เปลี่ยนอารมณ์ไปมาดีนะครับแนน

ขอบคุณมากครับ 2 ตอนเลย 

[ChigoRita]

อ่านไปแรกๆสงสารพี่อิท แต่ตอนนี้สงสารพี่ยะแทนซะแล้วอ่ะ

[FOAM]

น่ารักมากมายยยยยย

[ririmu]

++++ ขอบคุณมาก ๆ ค่า สามตอนรวด จุใจมากมาย แม้ว่าตอนสุดท้ายจะแอบค้างคา...

พ่ออิทค่ะ ให้เวลาล่นตัวอีกนิด ถ้ามากกว่านี้จะเริมใจอ่อนสงสาร ยะ แล้วน๊า.....

[||WiTHOuT_YoU||]

สงสารน้องแยมเน๊อะ มีพ่อแบบนี้ สงสัยพอน้องแยมโตได้เลี้ยงดูพ่อติ๊งต๊องแน่ๆ
 :z2

[[€]ŝĊörŦ]

หลายอารมณ์ในหนึ่งตอน

มีทุกอารมณ์ให้คุณเลือกสรร

       

[SataRu]

  ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก

[akaipee]

  พ่ออิทน่ารักได้โล่จริงๆๆเนอะ  ยะตื้อเยอะๆๆนะค่ะ

[patee]

ใจแข็งจังเลยน้าคุณอิท...

คุณยะต้องตื้อให้หนักกว่านี้ เชียร์อยู่นะ

[both^^]

รักคนขี้งอน

คนขี้งอนน่ารักเนอะ

 

[nanao]

น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย  

[โพ่มือคลี่]

โพ่ตามมาจิ้มนู๋แนน  น่ารักจัง

[Please.ii]

นู๋ผื่นขอถอนคำพูดดดด รักกันเร็ว เถิดดดดดดด

[Junrai_Hyper™]

กรี้ดดดดดดดดด

เมื่อไหร่จะดีกันอะ

รอฉากหวานๆ คร้าบบบบบ

[different]

น้องแยมน่ารัก~~

พ่ออิทก้น่ารัก

ลุงยะ สู้ๆน่ะ

[april]

พ่ออิทน่ารักสุดยอด 

มีการตากผ้าแบบฟรีสไตล์ด้วย....
กว่าลุงยะจะง้อสำเร็จสงสัยน้องแยมจะเดินได้แล้วมั๊ง

+1 ให้แนนตามเคยค่ะ 

[nai_nai]

น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย 

[nanalonely]

ตอน    พวกบ้า 




เสียง “เพี้ยะ.........”

ตามมาด้วยเสียง “โอ้ยยยยยยยยยยยยย”

อารยะปล่อยมือออกจากเอวของร่างที่กอดแน่น และยกฝ่ามือขึ้นกุมที่แก้มของตัวเอง เจ็บ บอกได้คำเดียวว่าเจ็บ
เพราะโดนฝ่ามือของอิทธิพลตีประกบกันเข้าที่ข้างแก้ม แถมด้วย โดนดึงแก้ม จนร้าวไปทั้งหน้า

“อยากแอ้มพี่เหรอ รอไปเหอะไอ้น้อง ฝีมือมันคนละชั้น ถามจริงเหอะ มึงมีปัญญาจีบได้แค่นี้ใช่มั้ย แถวบ้านเรียกอ่อนว่ะ อ่อนจริง ๆ “

อิทธิพลเดินจากไปแล้ว โดยมีอารยะเดินตาม และยกมือขึ้นกุมแก้มของตัวเอง

โห่ ไอ้อิท
ตบเลยเหรอ ตบแบบประกบมือด้วย กูเจ็บนะเนี่ย แม่ง อะไรวะ ก็กูจีบไม่เป็นนี่ จะให้ทำไงอ่ะ
มีอะไรกันขนาดนี้แล้ว ต้องมาตามจีบมันเนี่ยนะ โลกมันพลิกกลับข้างหรือไง บ้าไปแล้วแน่ ๆ

นี่รักหรอกนะ ถึงได้ตาม
ไม่รักล่ะก็ กูทำเหมือนไม่รู้จักมึงจริง ๆ ด้วย แม่ง
คิดจะทำให้รัก แล้วจากไปเหรอ อย่าฝัน เมียเว้ยเมีย เมียทั้งคน กูไม่ปล่อยหรอก แถมลูกให้ด้วย คุ้มยิ่งกว่าคุ้มเรื่องอะไรจะปล่อยวะ แม่ง

แล้วทำไมมันจีบยากจีบเย็นอย่างนี้วะ ข้ามขั้นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เดี๋ยวเหอะ
เอาสิ กูก็จะจีบแบบนี้แหละ ทนได้ทนไป ไม่มีใครสอนนี่หว่า กูก็มั่วไปก่อนล่ะวะ
มันต้องมีคิดอะไรบ้างแหละ จะไม่หวั่นไหวเลยหรือไง

แต่ตอนนี้

เจ็บแก้มโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“คุณอิท จีบคุณทำไมยากจังครับ แม่ง เดาทางไม่ถูกโว้ย ตอนเป็นเพื่อนกัน ไม่เคยคิดเคยฝันเล้ยยยยยยย ว่าจะมารักมาชอบมัน รู้งี้ ตอนนั้น ขอวิชาจีบมาจากมันบ้างก็ดี ทำไมมันยากนักวะ โธ่เอ้ย”

อารยะเดินบ่นตลอดทาง โดยมีอิทธิพลเดินนำ

“ประสาทแดกหรือไงวะ ทำตาเจ้าชู้เป็นด้วยนะมึง อย่าให้รู้นะว่าไปทำใส่ใคร ไม่งั้นมึงตายแน่ไอ้ยะ”

อิทธิพล พูดเสียงรอดไรฟัน ใบหน้าแดงซ่าน ไม่ทันที่อารยะจะสังเกตเห็น
ที่ต้องรีบ ๆ หลบหน้าหลบตาเพราะอารยะ ชักจะ ฝีมือเข้าขั้นเกินไปแล้ว
เล่นพูดอะไรโจ่งแจ้ง ไม่มีฟอร์มแบบนั้น เป็นใคร ก็ต้องอาย แถมยังพูดแบบหน้าตาเฉยอีก
ไม่เขินบ้างหรือไงวะเวลาพูด

และนี่คงเป็นเหตุผลที่อิทธิพลหลบเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับอารยะตรง ๆ

“เอ้า ตระกร้าผ้าเนี่ย จะไม่ถือมาให้เลยหรือไงวะ น้ำใจน่ะมีมั้ย คุณอารยะ มีมั้ยครับ น้ำใจ ขอน้ำใจหน่อยครับ”

อารยะต้องจำใจเดินกลับไปที่ราวตากผ้าเพื่อหยิบตระกร้าผ้าที่วางอยู่ ก่อนจะรีบวิ่งตามอิทธิพลที่เดินนำไปแล้ว

“เฮ้ยอิท รอด้วยสิ จะรีบไปไหน”

ฝ่ามือเหนี่ยวรั้งไปที่ข้อมือของคนที่กำลังก้าวเดิน และรั้งเอาไว้ ให้หันมาเจอหน้ากัน
แต่เหนือกว่านั้นสิ่งที่ได้เห็นโดยไม่รู้ตัว จนถึงกับทำให้อารยะใจสั่น และนิ่งมองอย่างคาดไม่ถึง ว่าจะได้เห็น

ตา......ทำไมมันหวานฉ่ำซะขนาดนั้นล่ะ

อะไรวะเนี่ย แก้มแดง ๆ ตาหวาน ๆ นี่มันอะไรวะ
“กะ กะ กลับเข้าบ้านเหอะ นะ ไป กะ กะ กันเถอะ” ภายในเวลาไม่ถึง 5 วินาที อารยะถึงกับพูดอะไรไม่ออก
รีบเดินลิ่ว ๆ เข้าไปภายในบ้าน โดยทิ้งให้อิทธิพล ยืนงงอยู่ตรงนั้น

เป็นบ้าอะไรของแม่งวะ

ผีเข้าผีออก น่ารำคาญว่ะ

อิทธิพลไม่เข้าใจ อารยะ

แต่อารยะยิ่งไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเอง

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10...................63...........99

ตัวเลขถูกนับวนไปวนมา พร้อมกับที่อารยะเดินไม่สามารถยืนนิ่ง ๆ ได้ ที่ทำอย่างนั้นก็เพื่อให้ร่างกายและจิตใจสงบลงบ้าง
บ้าไปแล้ว ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ทำไมมันทำหน้าแบบนั้นวะ มาทำหน้าแบบนี้ใส่ มันจะทน ทน ไม่ไหวเอานะโว้ย

ไม่น่าปล่อยมันเลย ไม่น่าปล่อยมันกลับบ้านเลย

รู้อย่างนี้ มัดมันติดอยู่กับเตียงแบบนั้นไปตลอดก็ดี

นี่ไม่ได้มีอะไรกันไม่ถึงสองเดือน แต่เจอหน้ากันบ่อย ๆ ก็ยังพอทนไหวหรอกนะ
แต่นี่

เล่น

เล่น

มา

มาทำหน้าแบบนี้ใส่ มันคิดถึงใจกูมั่งมั้ยวะเนี่ย โอ้ย ทนไม่ไหวแล้วนะ

“ไอ้อิทนะไอ้อิท......เมียบ้าอะไรวะ ปล่อยผัวทรมาน โธ่เว้ยยยยยยยยยย”



TBC….


ปอลอที่1 แนน+1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ 
ปอลอที่2 ดึกๆถ้าแนนไม่อ่านนิยายเพลินจะมาลงให้อีกนะคะ


จิ้มพี่แขคืน  
V
V
V 

[Bg LoVe NT]

^
^
^
จิ้มน้องแนน

กรี๊ดดดดดดดด

อีกนิดเดียวยะ

เด๋วอิทก็ใจอ่อนล่ะ

สู็ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[โพ่มือคลี่]

ได้ใจมากๆ อ่านแล้วมีอารมณ์ดี โพ่ชอบ

+1 นู๋แนนจ๊ะ