หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[||WiTHOuT_YoU||]

Merry X'mas จ้า หวานรับคริสมาสเลย หุหุ
 

[nanalonely]

เมอรี่ X'มาส นะคะคนโพสต์สุดสวย
อิเจ้  Santy ที่สวยกว่าคนโพสต์ อิอิ
ไม่เชื่อ?
มีรูปยืนยัน  ดูซะ!

เง้อออ สวยน้อยกว่าเจ้สอง













แต่เป็นเจ้สอง แนนยอมให้คะ 5555

[nanalonely]

คำเตือนจากแนน เนื่องจากช่วงนี้ความหวานกำลังระบาด ระวังระดับน้ำตาลในร่างกายจะสูง
โปรดลดทานของหวานนะคะ
ด้วยรักและห่วงใยจาก แนน
ตอน     เรื่องของคนรักกัน



เวลานี้อยากจะร้องไห้มากที่สุด อยากจะร้องไห้เพราะอยากจะบ้า อยากจะบ้าให้ตายไปได้เลยยิ่งดี

ทำห่าอะไรวะ ทำอะไรอยู่วะกู โง่เง่าที่สุด ทำไมถึงโง่แบบนี้ ใช่...ยอมรับที่แค้นจนทำเรื่องแบบนี้ รู้ว่าต้องทำแบบนี้ให้สมแค้น

ไอ้อิท คนอย่างมันตาย ๆ ไปซะแผ่นดินจะได้สูงขึ้น
ฆ่ามันทิ้งซะก็เสียมือเปล่า ๆ เก็บมันไว้ดูเล่นแบบนี้ แค่ได้เห็นมันนอนนิ่ง ๆ ขยับตัวไม่ได้ แค่ได้เห็นมันอยู่ในสภาพที่น่าอับอายโดยที่มันคงไม่กล้าไปบอกให้ใครรับรู้ได้ก็ยิ่งรู้สึกสะใจมากขึ้น

สะใจที่สุด
สมแล้ว คนอย่างมันต้องเจอแบบนี้
คนอย่างมัน...........คนอย่างไอ้อิทมัน

"แยม.......ฮื่อ.." ใบหน้าที่สะบัดไปมาเหมือนคนคล้ายกำลังตกอยู่ในความฝัน ใบหน้าของคนที่แสนเกลียด
หยดน้ำที่คลอปริ่มที่หน่วยตาหลั่งรินก่อนจะค่อย ๆ หยดลงอย่างช้า ๆ ที่ข้างแก้มของคนที่คล้ายอยู่ในความฝัน

ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ดีแล้วที่เป็นแบบมี ให้มันทุกข์ทรมานให้ตาย ให้มันเป็นทุกข์ มันจะได้รู้ว่าการที่ทำให้คนอื่นเจ็บปวดสมควรแล้วที่จะต้องได้รับการชดใช้แบบนี้

คิดอย่างนั้น พยายามหาข้อโต้แย้งให้กับตัวเอง พยายามหาเหตุผลมาหักล้างเพื่อไม่ให้ตัวเองใจอ่อน

ใช่ ให้มันทุกข์ทรมานให้มันเจ็บแทบตาย ให้มันไม่มีศักดิ์ศรีหลงเหลือ มันจะไม่มีทางไปสู้หน้าใครได้
คนอย่างมันสมควรแล้วที่ต้องโดนสั่งสอนซะบ้าง

คิด........สิ่งที่ตัวเองควรจะคิด

แต่ฝ่ามือกลับเอื้อมแตะที่หน้าผากของคนที่นอนนิ่ง ๆ และต้องนิ่วหน้าเมื่อความร้อนจากร่างของคนที่นอนนิ่งไม่ลดลงเลยสักนิด

ถูกที่ว่าเกลียด
ใช่ที่กำลังรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น

แต่.........ทำไมเวลานี้เหมือนตัวเองกำลังเป็นห่วงคนที่ควรแค้น.....

ทำไมไม่ปล่อยให้มันไข้ขึ้นจนตาย ทำไมต้องใส่ใจแค่เพียงคิดว่าอุณหภูมิร่างกายของอิทธิพลจะร้อนขึ้นหากไม่พยายามลดความร้อนด้วยผ้าขนหนูชุบน้ำที่ต้องคอยเปลี่ยนให้ตลอดทั้งคืน

ตัวยังร้อนอยู่เลย อิทมันไม่สบายบ่อย เป็นเพื่อนกันทำไมจะไม่รู้ หลายครั้งที่มันชอบทำเหมือนคนไม่เป็นอะไรทั้ง ๆ ที่มันเป็น แล้วก็เป็นหนักด้วย

แล้วก็ครั้งนี้........

หลายครั้งที่หาว่ามันแกล้งป่วยการเมือง เห็นมันทำเสียงร่าเริงเหมือนไม่เป็นอะไร แต่พอได้เข้าใกล้ถึงได้รู้ว่าคน ๆ นี้กลายเป็นคนป่วยไปแล้ว หนักหนาเอาการถ้าไม่ได้รับการดูแล ถึงขนาดที่อิทเคยบอกว่าไม่เป็นไร แต่ก็สลบกลางห้องเรียนมาแล้ว

จำได้..........จำได้ทุกอย่างที่อิททำ
จำได้ทุกอย่างที่อิทเป็น
จำได้ทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งเวลานี้...........หนึ่งปีแห่งความเจ็บปวดผ่านไป แต่ก็ยังจำได้
ความเจ็บปวดจากการถูกหักหลังมันเป็นยังไง อิทมันจะรู้มั้ย รู้มั้ยว่าเสียใจกับสิ่งที่มันทำลงไปมากแค่ไหน

เนี่ยเหรอ มันฉีกคำสัญญาของเพื่อนด้วยการทำเรื่องเลว ๆ ของมันได้หน้าตาเฉยขนาดนี้เชียวเหรอ

แล้วจะไม่ให้เจ็บปวดไม่ให้แค้น ไม่ให้เสียใจได้ยังไง

ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกเปลี่ยนตลอดคืนเพื่อให้ความร้อนในร่างกายของคนป่วยคลายลงบ้าง
โดยที่คนดูแลเอาแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาตลอดทั้งคืน

แยกไม่ออกระหว่างสิ่งที่ควรทำกับสิ่งที่ไม่ควรทำ สุดท้าย แม้เวลาที่เกลียดที่สุด อารยะก็ปล่อยให้คนตรงหน้าตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้

"อิท....ถามจริง ๆ นะตอนนั้นทำไมถึงยอมให้ขนาดนั้นไม่กลัวโดนฆ่าทิ้งหรือไง" คำถามนี้ถูกถามขึ้นในวันหนึ่ง ขณะที่อิทธิพลกำลังง่วนอยู่กับการชงนมและเปลี่ยนผ้าอ้อมให้กับลูกสาวที่กำลังนอนร้องไห้งอแงอยู่บนเบาะเด็กอ่อน

"เดี๋ยวนะ เดี๋ยวนะ แป๊บบบบบบบบเดียว พ่ออิทสุดหล่อมาแล้วจ้าแยมสุดสวย ไม่ร้องแล้ว แยมจะเอาหม่ำ ๆ เหรอ หม่ำ ๆ นะ หม่ำ ๆ กัน"

ไม่เห็นอิทมันจะสนใจตอบคำถามเลยสักนิด อารยะได้แต่รอคำตอบเก้อ แล้วก็หัวเราะออกมาเสียงเบาเมื่อมองท่าทางวุ่นวายของคนที่อุ้มเด็กหญิงแล้วเดินไปเดินมา ไม่สนใจกันเลยสักนิด

"เอ่ เอ๊ เอ่เอ๊ แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อไม่ร้องนะ หม่ำ ๆ น๊า หม่ำ ๆ "

อิท ไอ้น้องอิทของเขาเป็นพวกหลงตัวเอง พูดชมตัวเองได้อย่างไม่เคยคิดจะอายปาก อิทมันหล่อจริง ๆ อย่างที่มันพูด เคยแย้งมันไปว่าเอามาตรฐานอะไรมาวัดความหล่อ เลยโดนตอกกลับใส่หน้าจนทำให้หน้าหงายแล้วก็ได้แต่นึกขำอยู่ในใจ
"เอ้า มึงไม่น่าโง่ กูหล่อในแบบของกู หรือมึงจะหาใครหล่อได้เหมือนกูในแบบของกูวะ"

นั่นสิ พูดจายอกย้อนวกวนกวนประสาทจนทำให้ต้องกลับไปนอนคิดอยู่หลายตลบ แล้วก็ถึงได้บอกว่าอิทมันเป็นพวกหลงรูปตัวเองสุดกู่ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ในสิ่งที่มันเอ่ยชมตัวเองบ่อย ๆ

"ถามอะไรนะ อ๋อไม่น่าถามเลยไอ้ยะ........แล้วทำไมไม่ฆ่าทิ้งซะล่ะ มึงอ่ะหลงกูตั้งแต่ตอนอยู่ด้วยกันแล้ว กูดูออกหรอกหลงในความหล่อของกูตั้งนานแล้วนี่หว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

นึกว่าไม่ตอบ คิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ตอบคำถามนี้แล้ว แต่พอได้ฟังคำตอบกวน ๆ จากปากของอิทธิพลยิ่งทำให้อารยะต้องอมยิ้มคนเดียวเพราะนึกขำอยู่ในใจ

ปากดีนักนะอิท เหอะ ทำเป็นพูดดี ใช่แน่เหรอหลงมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเหรอ ที่จริงถ้าย้อนเวลากลับไปอีกครั้งจะยอมรับเลยว่าใช่ แล้วทำไมตอนนั้นถึงได้โง่เง่านักจนไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำให้ไม่กล้าปล่อยให้อิทเป็นอะไรไป ก็เพราะ.......
........หลงรักน้องอิทรูปหล่อเข้าให้แล้ว.........

"แล้วน้องอิทชอบเราตอนไหนวะ ไม่เห็นเคยบอกเลย"

พูดไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะอ้าแขนรับเด็กหญิงแยมที่ร้องอ้อแอ้และทำท่าจะโผเข้ามาให้อุ้ม ทำหน้าตาแปลก ๆ ให้เด็กหญิงหัวเราะแต่กลับถูกสายตาของอิทธิพลมองมาเหมือนเอ็ดอยู่ในที

"แยมกินนมอยู่ตาบอดเหรอ อยากให้ลูกกูสำลักนมตายหรือไง"

อ้าว เหรอ โทษที ลืม

อารยะได้แต่ทำหน้าสำนึกผิดแล้วก็ต้องหยุดทำท่าทางแปลก ๆ ล้อเลียนหลานสาวเพราะกลัวว่าแยมจะสำลักนมจริง ๆ

"เหมือนเราที่กำลังจะสำลักความรักของอิทจนตายงั้นเหรอ........อิทดูสิ สำลัก แอ่ก แอ่ก สำลักความรักของอิทคนเดียวเลย"

ประสาท ไอ้ยะเป็นโรคประสาท มันใกล้บ้าแล้ว ที่จริงมันเหมือนคนบ้ามาตั้งนานแล้ว
ยิ่งช่วงนี้ดูเหมือนมันจะเหมือนคนบ้ามากขึ้น เพราะมันชอบทำเรื่องที่คนอย่างมันไม่ควรทำ
เช่น.........พูดจาหวานเลี่ยนด้วยคำพูดโง่ ๆ ทั้งที่มันทำได้ห่วยแตกสิ้นดี อย่างมันจีบผู้หญิงที่ไหนไม่ได้หรอก เพราะมันไม่รู้จักพูดจาหวานล้อม คิดอยากจะพูดอะไรมันก็พูดออกมา จนบางครั้งแทบทำให้สำลักความบ้าของมันก็มี

"หรือจะให้สำลักอย่างอื่น..........อาทิตย์ก่อนไม่พอ....คืนนี้อยากสำลักความสุข อาบน้ำรอหรือยังน้องอิทคืนนี้เต็มที่เลย"

ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้...............มึงมันหน้าด้าน มึงมันปากเสีย มึงมัน ไอ้ยะเอ้ย มันเป็นอะไรของมันทำไมมันถึงได้พูดเรื่องแบบนี้ได้หน้าตาเฉย ไม่มีความรู้สึกบ้างหรือไง วนไปวนมา ก็หาเรื่องฟันกูทุกที เลวเอ้ย ไอ้เลว กูเบื่อมึงจริง ๆ โว้ยยย

อิทธิพลกำลังโกรธ และหันไปมองหน้าของคนพูดด้วยความไม่ชอบใจ ก่อนจะตะคอกตอบออกไปด้วยเสียงดังลั่นจนอารยะแทบต้องยกมือขึ้นอุดหู

"เห็นมั้ยว่าแยมยังไม่หลับ แล้วกูจะอาบน้ำได้ยังไง หัดดูนาฬิกาบ้างสิวะนี่มันกี่ทุ่ม ดูซะมั่งว่านาฬิกามันกี่ทุ่ม
เอาไว้เดี๋ยวสี่ทุ่มเจอกัน ห้ามหนีนะมึง"

คนพูดคงกำลังโมโหจัด ดูท่าทางคงโมโหมาก พูดไปหน้าแดงไปแล้วก็เดินหนีไปดื้อ ๆ ทิ้งให้อารยะยืนทบทวนคำพูดวกวนนั้นอีกหลายรอบด้วยความเครียด

สี่ทุ่มเจอกัน ห้ามหนีนะมึง

เออ ได้ สี่ทุ่มเจอกันห้ามหนีนะมึง เจอกันหน่อยอิท แบบนี้ต้องเจอกันหน่อย แน่มากใช่มั้ย แน่มากนักจะทำให้สำลักความสุขให้ดู



TBC....



   



ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ 
                   

[[€]ŝĊörŦ]

เหอะๆ...

อิทพูดไม่ตรงเลยนะ แหมๆ

ว่าแต่ยะ ตัวเองก็เหมือนกัน ฮ่าๆๆ

 

[FOAM]

น่าร๊ากกกกกกกกก

[Kipper]

สี่ทุ่มเจอกันเลยเหรอน้องอิทสุดหล่อ

thank ครับ แนน +1 เหมือนเดิมคร๊าบพ้ม

[||WiTHOuT_YoU||]

อิทธิเอ๊ย เมื่อไหร่จะแก้หายเนี่ย นิสัยปากไม่ตรงกะใจเนี่ย สงสัยต้องให้ยะ เติมความหวานให้ทุกคืนหละ จะได้หาย
 

[r4inbow]

+1 ให้คุนแนนเหมือนเดิมนะคะขอบคุนคะ

[SANDSEAME]

+1 ให้คุณแนน
จะรอน้องอิทตอนสี่ทุ่มนะ

[april]

เจอกันสี่ทุ่มแน่นะน้องอิท

จะรอ 


+1 ให้แนนค่ะ

[kunkai]

     

    สุขสันต์วันคริสตมาส 
     ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพระพรมายัง
     เพื่อนๆทุกคนให้มีความสุขตลอดไป
   
     MERRY   X'MAS         
 

[mantdash]

ตอนพิเศษมาเรื่อยๆเลยเน้อ เมือ่ไหร่อิทจะบอกรักเป็นทางการจริงๆซะทีน้า อิอิ

[YO DEA]

 
+1 และนะครับ

[otaku_y]

 


+1 ให้เลยค่ะ

[Junrai_Hyper™]

ขอหวานๆๆๆๆ หน่อยนะคร้าบบบบบบ

ขอบคุณครับ

[nanalonely]

ตอน     คืนนี้ผมมีนัด.....




22.00 น. ในเวลาประเทศไทย บ้านหลังใหญ่ บนเก้าอี้ไม้มุมหนึ่งของบ้านที่ใช้หลบสายตาผู้คน

และ......

“เฮ้ย กูอาบน้ำเสร็จแล้วเฟ้ย แยมหลับแล้วด้วย เหอะ เหอะ แน่จริงเข้ามาเลยสิวะไอ้ยะ”

มึงหน้าด้านไปแล้วอิทเอ้ย อายชาวบ้านเขาเหอะ

“ยะคร้าบบบบ วันนี้น้องอิทน่ารักม้ายยยย” ทุเรศตายห่า เหอะ ทำแบบนี้จริงก็บ้าสิวะ

“ง่วงนอนแล้วไปนอนกันเถอะตัวเอ๊ง” อีกไม่นานมึงคงได้เข้าโรงพยาบาลบ้าแน่ ๆ ไอ้อิท

ไม่ธรรมชาติเลย จะให้ชวนก่อนเหรอ หน้าด้านไม่พอว่ะ ทำไมกลายเป็นแบบนี้วะเนี่ย
ทำไมถึงได้เป็นไปได้ขนาดนี้วะ ทำแบบนั้นไง เหมือนตอนอ้อนสาวน่ะ ทำหน้ายิ้ม ๆแล้วก็ทำให้รู้สึกว่าเป็นผู้ชายแสนดีน่ารักที่สุด แล้วเดี๋ยวอีกฝ่ายก็ติดกับดักเอง แต่ว่า.............

กูทำไมได้โว้ยยยยยยยยยยยย ทีเมื่อก่อนทำไมทำได้วะ แล้วเดี๋ยวนี้ทำไมทำไม่ได้ อร๊ากกกกกกจะบ้าตายแล้วโว้ยยยยยยย

อิทธิพลกำลังเครียด ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มจนต้องใช้มือลูบไล้ใบหน้าของตัวเองไปมา แล้วก็ได้แต่นั่งถอนหายใจอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ในมุมหนึ่งของบ้าน บนเก้าอี้ไม้ที่ชอบแอบมาหลบมุมอยู่บ่อย ๆ

สี่ทุ่มเจอกัน....ห่าอะไรวะ นัดทำอย่างว่ากันนี่มันไม่ใช่กูเลยนะ ทำไมถึงได้ปัญญาอ่อนทำเรื่องหน้าด้านแบบนั้นออกไปได้วะ รู้สึกว่าหมู่นี้ กูชักไม่อยู่กับร่องกับรอยเลย วัน ๆ ทำท่าทางโง่ ๆ ออกไปตั้งหลายครั้ง จะมีใครรู้บ้างมั้ยเนี่ย ว่าไอ้อิทคนนี้กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว
โอ้ยยยยยยยยยยย กลุ้มชิบหายเลยโว้ยยยย

“ทำอะไรอยู่ รู้มั้ยว่ากี่ทุ่มแล้ว”

เหวออออออออออ เสียงไอ้ยะนี่หว่า มันมาได้ไงวะ อุตส่าห์แอบแล้วนะโว้ย ทำไมมันแอบมาเงียบ ๆ แบบนี้เนี่ย เอาไงดี เอาไงดี แหงะ คิดไม่ออกเฟ้ย

“มาทำไมวะ คนกำลังใช้ความคิด ไปไหนก็ไปไป๊ ขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ ไม่ได้หรือไง”

หันกลับมาด่าและทำท่าทางเหมือนไม่รับรู้ว่าตอนนี้อารยะกำลังหมายถึงอะไร ไม่รู้เว้ยกูจำไม่ได้ กูความจำเสื่อม ความจำกูไม่ค่อยดี กูเกิดโง่ขึ้นมากะทันหัน เอางี้แหละ ง่ายสุดเลย

“เหรอ โอเค งั้นไม่กวนแล้ว”

เอ่อ ฟังผิดไปใช่มั้ย ทำไมมันง่ายงี้วะ ไม่ต่อล้อต่อเถียงหน่อยเลยเหรอ ไม่มีง้อ ไม่มีคำพูดอื่นเลยเหรอ

อยากจะถามแต่กลับไม่ได้ถาม เมื่อคนที่ไม่เปิดโอกาสให้ถาม เดินเลี่ยงไปอีกทางแล้วก็ก้าวขาเดินขึ้นบ้านไปต่อหน้าต่อตา โดยที่อารยะไม่ได้พูดอะไรอีกเลยสักคำ ไม่ซักถาม ไม่กวนใจให้รำคาญ

ไม่จริงอ่ะ ทำไมมันไม่.........ไม่ถามไม่คุยไม่อะไรเลยล่ะ
ทำไม ไอ้ยะมันถึงได้ เงียบไปเฉย ๆ แล้วก็เดินหนีไปอย่างนั้น

คราวนี้ได้เครียดของจริงแล้วไอ้อิทเอ้ย

อิทธิพลนั่งอ้าปากค้าง กระพริบตาปริบ ๆ หลายครั้ง เพื่อเรียกสติตัวเองกลับคืนมา
ไหงเป็นงี้ไปได้ ตายห่าแล้ว หรือว่าไอ้ยะมันจะโกรธที่ไม่รักษาสัญญา
มันโกรธแหงเลย....ลองไม่ชวนคุยแบบนี้มันโกรธแน่ ๆ แล้ว คราวนี้เป็นเรื่องแน่ ไอ้อิทเอ้ยยยยยยยยย ทำบ้าอะไรของมึงเนี่ย ยะมันโกรธจริง ๆ แล้วนะ ทำไงดีวะ ทำยังไงดีวะกู

22.12 น. ในเวลาประเทศไทย

ใครคนหนึ่งกำลังนั่งหน้าเครียดและตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเข้าบ้านไปนอนหลับพักผ่อนหรือจะนั่งเครียดอยู่บนเก้าอี้นอกบ้านข้างสนามหญ้าดี

0.10 น. ในเวลาประเทศไทย ณ ห้องนอนที่ปิดไฟเรียบร้อยของอิทธิพล

หลังจากที่คิดว่าบรรยากาศมันเงียบสงบจนเกิดไป ในที่สุดเหตุการณ์ที่คิดว่าจะต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ ก็เกิดขึ้นอีกจนได้

“เฮ้ยยยยยยย ปล่อยกูนะมึง ไม่ได้หลับจริงนี่หว่า ก็ไหนเมื่อกี้ทำเหมือนหลับไง ปล่อยนะโว้ยยย”

อิทธิพลกำลังหาทางป้องกันตัวเองจากคนที่คร่อมทับอยู่เหนือร่าง แล้วก็หยุดร้องทันที เมื่อคนกอดผุดลุกขึ้นนั่งและหันมามองหน้าของคนที่นอนทำตาโตอยู่บนเตียง

“ไม่อยากทำก็บอกมาตรง ๆ เลยน้องอิท อย่าแกล้งเฉไฉ เนี่ยนอนรอตั้งแต่สี่ทุ่มกว่าแล้ว อิทเข้ามาเกือบเที่ยงคืนกว่า ไม่อยากทำบอกมาตรง ๆ ไม่อยากบังคับคนไม่สมัครใจ”

โกรธของแท้

หมอนหนุนอีกใบถูกอารยะดึงลงมาวางไว้บนพื้นก่อนที่คน ๆ นั้นจะเอนกายลงนอนอย่างช้า ๆ และหันหลังนอนหลับตาเงียบ ๆ ไม่ยอมพูดยอมจาอีกแม้แต่คำเดียว

กูไม่เคยง้อใครนะไอ้ยะ อย่างกูหาคนนอนด้วยเท่าไหร่ก็ได้ กะอีแค่เข้ามาช้าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย ไม่รู้จักง้อกันบ้างเลยใช่มั้ย ง้อกูบ้างน่ะเป็นมั้ยวะ ไม่มีหรอก คิดแต่จะเอาชนะอย่างเดียวแหละ คิดแค่นั้นสินะ ก็ได้ งั้นก็นอนไปเลย ต่างคนต่างนอนไปเลย นอนไปเลยสิวะ

คิดแล้วก็เหลือบสายตาไปมองคนที่นอนนิ่ง ๆ อยู่บนพื้นห้อง คิดวกไปวนมา ข่มตาให้หลับก็ทำไม่ได้ ห้องทั้งห้องปกคลุมด้วยความมืด มีเพียงแสงไฟจากภายนอกที่ทำให้มองเห็นกันได้แต่ก็ลางเลือนเต็มที

เครียดโว้ยยย กลุ้ม กลุ้ม ไอ้ยะมันจะเอายังไงของมันวะ มันจะเอายังไงเนี่ย กูก็เครียดเหมือนกันนะโธ่โว้ยมึงดันนอนหลับเฉยเลย โกรธแล้ว กูโกรธมึงแล้วเหมือนกันโว้ยยยยยยยยยยยยยยย

0.30 น. พ่ออิทสุดหล่อพ่อน้องแยมยังคงข่มตาให้หลับลงไม่ได้ นอนกระสับกระส่ายไปมาอยู่บนเตียง คิดยังไงก็คิดไม่ตก ทำยังไงก็ข่มตาลงให้หลับลงไม่ได้สักที
02.14 น. ณ พื้นห้องเย็นเฉียบ ในห้องนอนที่ปิดไฟเรียบร้อยของพ่ออิทสุดหล่อ

อารยะถึงกับสะดุ้งสุดตัว ฝ่ามือเกร็งแน่น ก่อนจะปรือตาตื่นขึ้น และเริ่มหายในหอบหนัก
เมื่อสัมผัสได้ถึงปลายลิ้นร้อนรุ่มที่กำลังครอบครองบางส่วนของร่างกายที่แข็งขืนขึ้นอย่างช้า ๆ

ไม่บอกก็รู้ว่าคนที่ทำให้รู้สึกร้อนรุ่มในยามดึกคนนั้นคือใคร

โปงผ้าห่มคลุมร่างนั้นเอาไว้จนไม่สามารถเห็นร่างกายของอีกฝ่ายได้
แต่การกระทำที่แสนร้อนแรงกลับทำให้คนที่นอนอยู่นิ่ง ๆ ต้องผุดลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ

ปลายลิ้นร้อนไล้วนจากส่วนปลายและโลมเลียความแข็งแกร่งของร่างกายโดยรอบก่อนจะขบเม้มแผ่วเบา รูดรั้งให้จนรู้สึกพอใจกับรสชาติที่ได้รับ

“ฮื่อ อ่ะ อ๊า” น้ำเสียงทุ้มนุ่มครางแผ่วเป็นจังหวะ เพราะรู้สึกได้ถึงโพลงปากร้อนรุ่มที่ครอบครองความแข็งแน่นเอาไว้ทั้งหมดปลายลิ้นดุนดันหยอกเย้าและไล้เลียให้ตื่นตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ

ไม่รู้ว่าอารยะหายโกรธกันหรือยัง แต่รู้สึกได้ถึงเสียงครางที่บ่งบอกว่ากำลังพอใจ หยาดหยดที่คลอชุ่มอยู่ตรงส่วนปลายเหมือนบอกให้รับรู้ว่าเวลานี้พร้อมแล้วสำหรับบทรักร้อนแรงในค่ำคืนนี้





 ตัดฉับบ แล้วจะมาต่อให้ทีหลังนะคะ กับ NC ที่ทุกคนรอคอย   



ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ 
                   

[Kipper]

อร๊ากก...ได้อ่านเป็นคนแรก

 :m25:น้องอิทสุดหล่อเล่นเองเลยคราวนี้

ตะตะ..แต่...แต่ว่ามะมะ...มันมีแค่นี้เหรอครับแนน

มาต่ออีกน๊า....นะนะแนนคนสวย

+1 ให้แนนครับ

[mantdash]

555+ งอนง้อกันบ่อยจริงๆคู่นี้ อิอิ

[[€]ŝĊörŦ]

เง้อ...

ง้อแบบนี้เลยอะนะ

เรียกเลือดชัดๆ เลย

 

+1 ให้พี่แนนนะฮะ หลังจากไม่ได้บวกมา 2 ตอน

[||WiTHOuT_YoU||]

เค้าขอแบบจบครอสก่อนได้มะ มะเอาแบบครึ่งๆกลางๆอ่ะ เด๊วเรียนไม่รู้เรื่อง
 

[r4inbow]

งื้ออออ ... .. .

คุนแนนไม่น่าตัดฉับเล้ยยยย
แต่ก้อไม่เป้นไรรอพรุ่งนี้ไ้ด้เน้ออออ
ง้อแบบนี้บ่อย ๆก้อดีเหมือนกันนะจ๊ะ..อิอิ

รออ่านอีกครึ่งนะคะ
+1 ให้คุนแนนเหมือนเดิมจ๊ะ

[YO DEA]

 

ขอบคุณครับ

[the_pooh9]

  รอฮับ รอฮับ
มะมา 1 วันคิ้ดส์ถึง..
ยะ + อิท +ละก็นู๋แนนจาง
เยย อิอิ รีบมานะ
เค้ารออยู่ตะเอง
NC..NC..NC
ป.ล.+1 คร้าบ

[wan]

แนนจ๋า ทำได้ไง ตัดไปเฉยเลย 

รีบมาด่วนนะครับ ฉากอิท ลงมือ ( ปาก ) เองหยั่งงี้

อย่าให้ค้างนานนะครับ มันเก็งอะ +1 ให้เป็นค่า ..... ละกัน

[nbee]

ม่าย

อย่าทรมาน

ช่วยด้วย

ช่วยโพสต่อที

[april]

+1

แล้วมานั่งรอแนนค่ะ 

[SANDSEAME]

คุณแนนขา
มันค้างอ่ะ

[akaipee]

โอ้ววววววววววน้องอิทเริ่มก่อน555

แนนจ๋ามันค้างอ่ะ 

[FOAM]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[both^^]

+1 ก่อนอื่นใด

เดี๋ยววกไปอ่านแปปปปปปปปปปปป