หัวข้อ: ❤❤ PROMISE รักหรือเปล่า ❤❤ [ตอนที่ 21]★ 23/08/19 ★ P: 22

[mypink801]

อาโปแสบเหมือนเดิมมม สู้เค้า พิชิตใจพี่ขุนให้ได้นะหนูอาโปปปป

[Hoya]

  แล้วใครจะไม่หลงอาโป...

[Tiffany]

อาโปน่ารัก

[HISY]

เด็กจอมเจ้าเล่ห์

[HanATarO]

ไม่ขึ้นคานหรอกพี่ขุน มีอาโปอยู่ทั้งคน

[O-RA DUNGPRANG]

ต้องรอดูกันว่าพี่ขุนจะซื่อจริงหรือเปล่า  แต่ยังใงอาโปก็ต้องรีบรุกพี่ขุนน้า 

[diltosscap]

หลงรักอาโปตั้งแต่เด็กจนโต ยิ่งโตยิ่งแสบ รักเด็กแสบ

[BAKA]

อาโปตัวแสบบบบบ ยังแสบเหมือนตอนเด็กๆ ไม่มีผิดเลย
พี่ขุนเตรียมรับมือดีๆ นะ

[mystery Y]

ติดตามๆ

[JokerGirl]

อาโปตัวแสบของพี่ขุน พี่ขุนไม่มีทางขึ้นคานแน่ๆจ๊ะเชื่อมืออาโปเถอะ

[DrSlump]

 

แสบและเจ้าเล่ห์เสมอต้นเสมอปลาย

[areenart1984]

จะมีศึกชิงนายกันเร็ว ๆ นี้หรือป่าวเนี่ย อาโป 

[miikii]

รอดูว่าอาโปจะมีแผนอะไรอีก
ดูพี่ชายเขาเอ็นดูแบบพี่น้องเหลือเกิน 55555555555

[somberness]

อาโปนี้ลูกพ่อจริงๆพี่ขุนเตรียมตัวดีๆเถอะจ้าาา 

[sailom_orn]

  โปน่าร้าก

[labelle]

5555 รักโปเป่าน้า จะรักไม่รักดีล่ะแบบนี้

โตมาก็ยังเซี้ยว ยังซนไม่เปลี่ยนเลย
แต่แบบนี้แหละ ถึงเป็นคนดีของพี่ขุน
อาโปจะมาทวงสัญญา จะคบเป็นแฟนนะขุน

ขุนเป็นคนดังไปแล้วค่ะ แถมเป็นทายาทอาคีย์ด้วย
ขุนยังจำสัญญาได้ แต่คำว่าจอง ไม่ใช่มีแค่หวงนะ
มาทวงตำแหน่งด้วยจ้า ขุนอย่าหลงทางนะ
ที่จะขอน้องก่อนว่าชอบไหมน่ะ ไม่ใช่ทางแน่นอน

[klaew]

แสบยังไงก็ยังงั้น
แต่ก็รักน้าหนูโป^^
 

[smmikie]

อาโปน่ารักกวว่าตอนเด้กอีกอ่ะ

[Ginny Jinny]

น่ารักๆ

[Wordslinger]

จริงๆ แล้วเรื่องนี้มีความดราม่านะคะ ตรงที่ว่า...แม้จะรู้จักรักใคร่กันมาแต่เล็กแต่น้อย แต่...ความรู้สึกอาจจะเป็นแค่ผูกพันกันเท่านั้น ไม่ได้เป็นไปในทางโรแมนติกใดๆ ทั้งสิ้น พี่ขุนอาจจะแค่รักและเอ็นดูน้องเท่านั้นเอง แต่ถ้าเจอคนที่รักเมื่อไรก็อาจจะหนีไปมีแฟน ฮือ...อันนี้คือมโนนะคะ 555+

ดิฉันว่าพี่ขุนเองก็ผูกพันกับน้องไม่น้อย และด้วยความผูกพันนี้เอง จะพัฒนากลายเป็นความรักในอนาคต อีกอย่าง...ต้องบอกว่าน้องอาโปคงไม่ปล่อยให้พี่ขุนไปมีแฟนหรอก พี่ขุนต้องคู่กับน้องอาโปเท่านั้นเด้อ

ขอบคุณคุณดารินสำหรับอัปเดตนี้นะคะ ^____^

[arij-iris]

ขุนเขาไม่ขึ้นคานหรอก มีคนจองตัวไว้แล้วนิ 55555

[thyme812]

 

[kawisara]

อ๋อย

ทำไมเขาน่ารักจังคะแม่

[เป็ดอนุบาล]

        อาโปหนูเจ้าเล่ห์มากกกแบบนี้พี่เค้าจะไปไหนได้

[lizzii]

เอ็นดูอาโปจริงๆ

[yunjae_yusoo_mi]

อาโป คือ อาโปจริงๆ ไม่เปลี่ยนเลย
เอ็นดู 

[van16]

ไม่รู้ใครจองใครกันแน่ 

[darin]

ตอนที่ 2
ครั้งที่ร้อย

   

“ดูอะไรอยู่” แก้วกาแฟถูกวางลงตรงหน้า วาริชเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมือ เขายิ้มให้เพื่อนแทนคำขอบคุณ
   
“ไอจีพี่เอวา” โทรศัพท์ในมือถูกส่งต่อให้จิรดา
   
“โอ้~ ดาวรุ่งพุ่งแรง”
   
“ไหน” สิงหาคว้าโทรศัพท์ไปดูต่อ เขาส่ายศีรษะเมื่อเห็นว่ามันเป็นเพียงรูปแก้วน้ำอัดลมที่วางอยู่บนโต๊ะ กลางรูปแท็กถึงภูผา บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจผู้หญิงเท่าไหร่
   
“ลงทำไมวะ”
   
“เค้าเรียกว่าออกตัวแรง มันเป็นการประกาศให้โลกรู้ว่าฉันปลื้มผู้ชายคนนี้”
   
“รูปเดียวขนาดนั้นเลยเหรอ”
   
“ใช่สิ” จิรดาพยักหน้า
   
“ถามจริงเถอะนายจริงจังเหรอวะ วันก่อนฉันนึกว่านายพูดเล่น”
   
วาริชสบตากับสิงหา เขายกยิ้มมุมปาก “จริงจังอยู่แล้ว ใครจะพูดเล่นเรื่องนี้”
   
“รู้ตัวมานานหรือยัง”
   
“สามสี่ปีได้มั้ง น่าจะเป็นตอนมอสี่ ปีแรกที่พี่ขุนย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ พออยู่ห่างกันมันก็คิดถึง พอกลับมาเจอหน้ากันมันก็รู้สึกแปลกๆ สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่า อ๋อ มันคือความรู้สึกนี้”
   
“ดีจัง” จิรดาทำตาฝันหวาน
   
“ดีตรงไหน นายเพิ่งเข้าเรียนปีหนึ่ง มีอะไรต้องทำเยอะแยะ พี่ขุนเองอยู่ปีสี่แล้วยิ่งเรียนหนักไปกันใหญ่ ค่อยเป็นค่อยไปก็ได้มั้ง เอาตัวเองให้รอดก่อน อีกอย่างพูดตรงๆ พี่ขุนก็ดูไม่ใช่แนวนั้นนี่หว่า”
   
“ก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกันแต่ก็เหมือนที่นายพูดพี่ขุนปีสี่แล้ว หมดปีนี้ก็คงเริ่มทำงาน ถึงตอนนั้นก็คงยิ่งห่างกันมากขึ้น ก็เลยคิดว่าจะใช้เวลาที่มีอยู่ตอนนี้ให้ดีที่สุด ก็รักมาตั้งแต่จำความได้จะให้ทำยังไงได้”
   
“ขอถอนคำพูดแล้วกัน ทำๆ ไปเถอะเดี๋ยวก็สำเร็จ”
   
“เอ้า! ทำไมเปลี่ยนใจ” จิรดาตามอารมณ์เพื่อนไม่ทัน
   
“ก็เห็นหน้ามันเมื่อกี้ไหม ฉันเป็นผู้ชายด้วยกันยังใจอ่อนยวบ แม่งทำหน้าน่าเอ็นดูฉิบหาย”

วาริชยิ้มเพราะขำคำพูดของเพื่อน เขาเป็นคนขี้อ้อนมาตั้งแต่เด็ก แม้จะโตแล้วก็ยังติดนิสัยเดิมๆ มา
   
“โปโทรศัพท์เข้าหรือเปล่ามันสั่น” จิรดาชี้มือไปที่โทรศัพท์ของเพื่อน
   
วาริชคว่ำโทรศัพท์ลงกับโต๊ะ เขาจึงไม่ทันสังเกต เมื่อหยิบขึ้นมาดูถึงเห็นว่ามีข้อความเข้ามา
   
อยากไปดูหนังไหม
   
                                ไปครับ

ไม่เห็นต้องคิดเลย

เดี๋ยวพี่เลี้ยงเราเอง

                        มันแน่นอนอยู่แล้ว ^___^

ชวนเพื่อนไปด้วยได้นะ ทางนี้มีพี่ พี่เทียน พี่ไหมมุก พี่เอวา ไปสี่คน
   
ชิ ไหนว่าปีสี่ยุ่งไง

                        เดี๋ยวลองชวนก่อน
   
บอกพี่มาแล้วกัน

                        แป๊บนึง ถามเลย
            
“พี่ขุนชวนไปดูหนัง ไปไหม”
   
“เราไปไม่ได้เดี๋ยวแม่มารับ”
   
“สิงห์ไปด้วยกันสิ เพื่อนพี่ขุนไปหมดเลย”
   
“ก็ได้ เดี๋ยวไปเป็นเพื่อนเอง”
   
“ขอบใจ”

                        ไปกับสิงห์สองคน

เลิกเรียนกี่โมง เดี๋ยวพี่ไปรับที่คณะ

                            เลิกแล้ว

พี่ยังเหลืออีกวิชาหนึ่ง หาอะไรทำไปก่อนหรือจะไปรอที่ห้างเลย
   
เรื่องอะไรจะไป

                        มารับที่คณะก็ได้ ผมจะอยู่รอเป็นเพื่อนจีเดี๋ยวที่บ้านมารับ

โอเค
   
“เดี๋ยวพี่ขุนมารับที่นี่” วาริชเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋า
   
“เสียดายจัง อยากไปด้วย ไปช่วยลุ้น”
   
“ไม่ต้องห่วง มีเวลาให้จีช่วยลุ้นอีกนาน” เขาไม่คิดว่าจะสำเร็จในเร็วๆ นี้
   
“งั้นเปลี่ยนเป็นอวยพรขอให้ก้าวหน้าละกัน ที่ละนิดก็ยังดี”
   
“ขอบใจ”
   
• • • • •

สิงหาใช้แขนกระแทกเพื่อนเมื่อเห็นรถเลี้ยวเข้ามาจอด สิ่งที่เขาอยากให้เพื่อนเห็นคือเอวาที่นั่งเบาะหน้าคู่คนขับ      

“สงสัยจีจะพูดถูก ประกาศตัวเต็มที่”
   
“มันแน่อยู่แล้ว สิงห์..”
   
“หือ?”
   
“ขับรถเป็นไหม”
   
“เป็นสิวะ”
   
“ดีเลย”
   
วาริชหยุดพูด เมื่อร่างสูงของภูผาก้าวลงจากรถ เขายิ้มให้พี่ชายด้วยดวงตาสดใส
   
“วันนี้เอาคันใหม่มาเหรอ”
   
“พี่โดนคุณปู่บังคับน่ะ”
   
เด็กหนุ่มรู้ว่าเพราะอะไรภูผาถึงไม่อยากขับรถที่ได้เป็นของขวัญวันเกิด เพราะรถยนต์คันนี้มีมูลค่าหลักล้านบาท”
   
“ไปกันเลยไหม”
   
“ครับ แต่ว่า...” วาริชส่งยิ้มตาหยีให้พี่ชาย
   
“ยิ้มแบบนี้อยากได้อะไร”
   
“ให้สิงค์เป็นคนขับได้ไหมพี่ขุน”
   
“หือ? สิงห์อยากขับเหรอ” ภูผาหันไปมองเพื่อนน้องชาย
   
“ครับ” สิงหาพยักหน้าทันที เขารับมุกของเพื่อนได้อย่างว่องไว “ผมชอบรุ่นนี้มาตั้งนานแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากลองขับสักครั้ง”
   
“เอาสิ”
   
“ขอบคุณครับ รับประกันว่าจะไม่มีรอยขีดข่วนแม้แต่ขนแมว”
   
“เอาแค่พี่ไม่ต้องนั่งเกร็งก็พอ”
   
“แค่นั้นสบายมากครับ”
   
“งั้นก็ไปกันเลย” วาริชสอดแขนเข้ากอดแขนภูผา เขาเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้างและได้รับรอยยิ้มขำตอบกลับมา
   
   
“ทำไม...”
   
วาริชทำเป็นไม่เห็นสีหน้าแปลกใจและไม่ชอบใจของเอวา เขาทักทายอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสดใส
   
“สวัสดีครับพี่เอวา”
   
“จ้ะ ขุนไม่ขับเหรอ”
   
“ผมขอพี่ขุนขับเองครับ” สิงหาเป็นคนชิงตอบ
   
“งั้นเหรอจ้ะ ถ้าอย่างนั้นอาโปอยากย้ายมานั่งข้างหน้ากับเพื่อนไหม”
   
“ไม่เป็นไรครับ พี่เอวานั่งเลยจะได้ไม่ต้องย้ายไปย้ายมา พี่เทียนกับพี่ไหมมุกออกไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ จะได้ไม่ช้า”
   
“แต่..”
   
“ไปเลยนะครับ เลทโก”
   
เอวาได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้ในใจ เมื่อเด็กหนุ่มที่ทำหน้าที่คนขับออกรถโดยไม่ฟังคำทัดทานของเธอ
   
• • • • •

“มีใครจะดูหรือซื้ออะไรอีกไหม ไม่งั้นจะได้แยกย้าย” เทียนถามหลังจากมองนาฬิกา เขาไม่อยากออกช่วงเวลาห้างใกล้ปิดเพราะรถจะติดกว่านี้
   
“ไม่มีแล้ว” ไหมมุกเป็นคนตอบ
   
“ถ้าอย่างนั้นฉันไปส่งไหมมุกกับเอวาเอง นายไปส่งน้องๆ”
   
“อืม”
   
“โอเค งั้นพรุ่งนี้เจอกัน”

• • • • •

“ขอบคุณครับ” สิงหายกมือขึ้นไหว้ขอบคุณพี่ชายเพื่อน เมื่อรถมาจอดหน้าหอพัก
   
“โปจะนอนนี่หรือไปนอนบ้านพี่ขุน”
   
“ไปนอนที่บ้านไหม คุณปู่บ่นคิดถึงเรา”
   
“ตกลงครับ” วาริชตอบรับรวดเร็วทันใจ
   
“งั้นผมไปก่อนครับ สวัสดีครับ” สิงหาเปิดประตูลงจากรถอย่างรู้หน้าที่
   
“ไม่ขึ้นไปเอาเสื้อผ้าเหรอ เดี๋ยวพี่รออยู่ในรถ”
   
“ไม่ต้องครับ ผมใช้ชุดนักศีกษาของพี่ขุนก็ได้”
   
“เราจะใส่ของพี่ได้เหรอ”
   
 “สูงกว่ากันหน่อยเดียวเอง คุยทับผมจัง”
   
“หน่อยเดียวก็หน่อยเดียว พับเอาสักสองสามรอบก็ใส่ได้แล้ว”
   
“โห~พูดงี้ว่าผมเตี้ยเลยก็ได้” วาริชย่นจมูก ศีรษะจึงถูกจับเขย่าเบาๆ
   
“ไม่เอาอะไรแน่นะ”
   
“ครับ”
   
“โอเค”
   
ภูผาขับรถออกจากลานจอด ในเวลาแบบนี้ถนนค่อนข้างโล่งทำให้ใช้ความเร็วได้ดี เขาหันไปมองวาริชเมื่อได้ยินเสียงฮัมเพลงเบาๆ
   
“เรียนเป็นยังไงบ้าง”
   
“ก็ดีครับ ปีนี้ยังเป็นทฤษฎี แต่ปีหน้าก็เริ่มไปตากแดดหน้าดำแล้ว”
   
“ต้องทำร่างกายให้แข็งแรง ออกกำลังกายเตรียมพร้อมไว้บ้าง”
   
“พี่ขุนห่วงผมเหรอ”
   
“พี่เคยไม่ห่วงเราด้วยเหรอ”
   
“ไม่เคยครับ”
   
ภูผาหันไปมองดวงตาเชื่อมั่นของวาริช เป็นดวงตาที่ทำให้เขายิ้มได้เสมอแม้ในยามที่รู้สึกเหนื่อยล้า
   
“ลืมเลย! วันนี้จีเอาขนมมาให้กิน ที่บ้านจีเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่น อร่อยดีผมเลยเอามาฝากพี่ขุน”
   
ภูผามองห่อขนมที่ยื่นมาตรงหน้า รอยยิ้มปรากฏขึ้นโดยอัตโนมัติ ตั้งแต่เล็กจนโตวาริชจะแบ่งทุกอย่างให้เขาเสมอ โดยเฉพาะของที่ตัวเองชอบที่สุด
   
“แกะให้พี่หน่อยสิ”
   
“ได้เลย”
   
ชอคโกแล็ตถูกยื่นมาใกล้ริมฝีปาก ภูผาหันไปมองเจ้าของมือ วาริชมองเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย สามปี ห้าปี สิบปี ไม่ว่าเมื่อไหร่สีหน้านี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนไป
   
“อร่อย”
   
“ผมบอกแล้ว”
   
ขนมถูกแกะต่อทันที ก่อนที่จะยื่นมาตรงหน้า
   
“เราไม่ทานเหรอ”
   
ศีรษะเล็กส่ายไปมา “พี่ขุนทานเลย ผมตั้งใจเอามาฝาก”
   
“งั้นแบ่งกัน” ภูผากัดชอคโกแล็ตเพียงครึ่งเดียว จากหางตาเห็นวาริชมองชอคโกแล็ตนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนส่งเข้าปาก
   
“เหมือนจูบกันเลย”
   
“ว่าไงนะ” เสียงพูดเบาจนเขาต้องถามซ้ำ
   
“ผมบอกว่าอร่อยจังเลย”
   
“หึๆ ถ้าชอบเดี๋ยวพี่หาซื้อให้”
   
“หาให้ทุกอย่างที่ผมชอบเลยเหรอ”
   
น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ทำให้เขาอดยิ้มขำไม่ได้ “ถ้าพี่หาได้นะ”
   
“สัญญา” นิ้วก้อยถูกยื่นมาตรงหน้า
   
“สัญญา”
   
ภูผาเกี่ยวนิ้วก้อยเข้ากับนิ้วก้อยที่ยื่นมา ริมฝีปากยกยิ้มเมื่อคิดได้ว่ามันน่าจะเป็นการเกี่ยวก้อยสัญญาครั้งที่ร้อยได้แล้ว แต่ทุกครั้งเขาไม่เคยลืมและไม่เคยคิดจะผิดสัญญา แม้ในวันนี้ชีวิตของเขาจะเปลี่ยนไปมากมาย แต่สิ่งที่มีค่าในชีวิตของเขามีเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น
   
“ง่วงไหม”
   
“ไม่ง่วงแต่ตาจะปิดแล้ว หนังอะไรไม่รู้ไม่สนุกเลย”
   
“งั้นก็นอนถึงบ้านแล้วพี่ปลุกเอง”
   
“ถ้าพี่ขุนง่วงเรียกผมนะ ผมจะตื่นมาอยู่เป็นเพื่อน”
   
“นอนไปเถอะพี่ไม่ง่วง”
   
“ไม่รู้คุณปู่กรจะตื่นอยู่หรือเปล่า” เสียงหาวดังเบาๆ
   
“ป่านนี้น่าจะหลับแล้ว”
   
“คนคิดถึงเลยไม่ได้เจอกันเลย ไม่เป็นไรเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะตื่นแต่เช้าลงไปดักรอคุณปู่กรเอง คุณปู่อุตส่าห์บ่นคิดถึง”
   
“อืม”
   
คนคิดถึงย่อมอยากเจอ เพราะอย่างนั้นเขาจึงชวน


:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[DrSlump]

 

อาโปมีเพื่อนดี รู้ใจกันจังเลย 555

[van16]