หัวข้อ: ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)

[MiSS-U]

เป็นน้องที่ดีจัง
 

[himecrazy]

น้องกว้า น่ารัก รัก+ห่วงพี่ชายมากเลยนะเนี่ย ^^

[Cacao]

ถ้าไ่ม่ิติดว่าแก่กว่าเป้กับวิว อยากจะขอหว้ามาให้กับตัวเองจริงๆ 
ตอนนี้อ่านไปยิ้มไป ให้ความรู้สึกที่อบอุ่นมากๆ แต่ก็เป็นตามปกติของเรื่องนี้อยู่แล้ว : D

[bluebird]

แวะมาอ่านตอนพิเศษค่ะ : )
และแวะมาบอกด้วยว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนไปซื้อ ลำนำสีรุ้งฉบับรวมเล่มที่มาบุญครองมาแล้วด้วย
หลังจากว่าจะซื้อแล้วก็ไม่ได้ซื้อซะที >.< กลับไปอ่านอีกรอบก็ยังชอบอยู่เหมือนเดิมเลย
รอมาต่อเรื่องอื่นๆ เรื่องใหม่ๆ และตอนพิเศษของเรื่องนี้ต่อไปนะคะ
ชอบเป้กับวิวม๊ากมาก ถ้าเขียนไปเรื่อยๆ ก็จะตามอ่านไปเรื่อยๆ ^^v

[bellbomb]

แวะมาอ่านตอนพิเศษค่ะ : )
และแวะมาบอกด้วยว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนไปซื้อ ลำนำสีรุ้งฉบับรวมเล่มที่มาบุญครองมาแล้วด้วย
หลังจากว่าจะซื้อแล้วก็ไม่ได้ซื้อซะที >.< กลับไปอ่านอีกรอบก็ยังชอบอยู่เหมือนเดิมเลย
รอมาต่อเรื่องอื่นๆ เรื่องใหม่ๆ และตอนพิเศษของเรื่องนี้ต่อไปนะคะ
ชอบเป้กับวิวม๊ากมาก ถ้าเขียนไปเรื่อยๆ ก็จะตามอ่านไปเรื่อยๆ ^^v

อู้ววว ไม่ได้อ่านคอมเม้นต์คุณ bluebird นานแล้วนะนี่ อย่าลืมแวะไปอ่านตอนโบนัสที่บล็อก ตามพาสเวิร์ดที่ให้ไว้ท้ายรวมเล่มนะคะ 

อ่านไปอมยิ้มไป ต้องบอกว่า น้องหว้า น่ารักกว่าที่คิดไว้ซะอีก อ่านแล้วอยากมีน้องชายกวนๆ แบบนี้บ้าง

ว่าแต่ว่า หว้า นี่น่าเรียนเศรษฐศาสตร์นะ 

น้องหว้าเป็นคนมีหัวการค้าแบบแปลกๆ เนอะ แต่รู้สึกจะสอบติดคณะอื่นที่ไม่ใช่เศรษฐศาสตร์น่ะค่ะ (คะแนนไม่ถึง น่าฉงฉาน) 

[Saint De Jupiter]

แวะมาอ่านตอนพิเศษครับพี่ริน

^___^

[@rnon]

          เข้ามาสำลักความหวาน .. เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆ


     แกมอิจฉาเป้        อิจฉา........... โว้ย  5555


    แต่แอบอยากรู้อ่ะ ...ครั้งแรกของ เป้ กะ วิว ... จะเป็นไงน้อ...... เป้จาทำอีท่าไหนให้วิวยอม อิๆๆๆ 

เค้า อยากรู้  .. แค่อยากรู้ 

[ppmayuree]

พี่เป้ น่ารักสุดๆ ไปเลย

[bellbomb]

          เข้ามาสำลักความหวาน .. เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆ


     แกมอิจฉาเป้        อิจฉา........... โว้ย  5555


    แต่แอบอยากรู้อ่ะ ...ครั้งแรกของ เป้ กะ วิว ... จะเป็นไงน้อ...... เป้จาทำอีท่าไหนให้วิวยอม อิๆๆๆ 

เค้า อยากรู้  .. แค่อยากรู้ 

ไม่ใช่แค่น้อง @rnon นะคะที่อิจฉาเป้ คนเขียนก็อิจฉาค่ะ พาลให้หมั่นไส้พระเอกระหว่างเขียนจนต้องหาเรื่องแกล้งอยู่บ่อยๆ 5555 (จนโดนแฟนเป้บางคนท้วงว่าแกล้งเป้มากไป ไรแว้)

สำหรับครั้งแรกของเป้กับวิว อ่า...ไม่ได้โพสต์ไว้บนบอร์ด แต่ว่ามีอยู่ในรวมเล่มค่ะ (พอดีเขียนเสริมขึ้นทีหลัง ไม่ใช่ว่าเคยลงแล้วลบเนื้อหาไปนะ) จะลองถามใครที่เคยซื้อไปแล้วขอยืมเขาอ่านก็ได้นะคะ หรือจะอุดหนุนรวมเล่มไปสะสมไว้เองก็ได้ (ก๊ากกก ไม่ค่อยโฆษณา)

[kakuro]

 :z13:คุณริน
มาช่วยคอนเฟิร์มว่าครั้งแรกของเป้กับวิว หุหุหุ น่าอ่านมาก
เป้วิวสนุกไม่แพ้ต้นไผ่นะ หนังสือน่าเก็บ แล้วก็น่ามีเล่ม2ด้วยคุณริน จะได้รวบรวมตอนพิเศษทั้งหลาย แล้วก็ตอนรวมญาติตัวละครคุณริน
เออ...แล้วเมื่อไรเชษฐ์จะได้ภัทรเนี่ย รอจนคนอ่านขึ้นคานแล้วนะคุณริน

[bellbomb]

:z13:คุณริน
มาช่วยคอนเฟิร์มว่าครั้งแรกของเป้กับวิว หุหุหุ น่าอ่านมาก
เป้วิวสนุกไม่แพ้ต้นไผ่นะ หนังสือน่าเก็บ แล้วก็น่ามีเล่ม2ด้วยคุณริน จะได้รวบรวมตอนพิเศษทั้งหลาย แล้วก็ตอนรวมญาติตัวละครคุณริน
เออ...แล้วเมื่อไรเชษฐ์จะได้ภัทรเนี่ย รอจนคนอ่านขึ้นคานแล้วนะคุณริน

เล่ม 2 เป้วิวก็คงรอให้เก็บตอนพิเศษได้พอสมควรก่อนค่ะ ตอนนี้ยังได้แค่ไม่กี่ตอนเอ๊ง รวมไปก็ไม่จุใจคนอ่านแหงมๆ (ไม่จุใจคนเขียนด้วย ฮ่า~)

ส่วนเมื่อไหร่คุณเชษฐ์จะได้ภัทร เอ่อ...หรือจะรอคนเขียนลงจากคานดีนะ? (แล้วคู่นี้จะได้กันในชาตินี้ไหมนั่น? จนคุณเชษฐ์จะงับหัวคนเขียนอยู่แร้ววววว) 

[gumrai3]

ชอบมากชอบเป้กับวิวมากๆ

อ่านเเล้วมีความสุข +1 ค่ะ

[name]

อยากได้น้องชายแบบนี้ซักคนนึงคร้าบบ

[NAS]

สวัสดีค่ะ เพิ่งได้อ่าน ไม่ทราบว่ายังมีหนังสืออยู่มั๊ยค่ะทั้งสองเรื่อง ขอบคุณค่ะ
ปล อยากบอกว่าชอบ เป้กับวิว มากค่ะ

[bellbomb]

สวัสดีค่ะ เพิ่งได้อ่าน ไม่ทราบว่ายังมีหนังสืออยู่มั๊ยค่ะทั้งสองเรื่อง ขอบคุณค่ะ
ปล อยากบอกว่าชอบ เป้กับวิว มากค่ะ

มีทั้งสองเรื่องค่ะ เดี๋ยวส่งรายละเอียดทางพีเอ็มละกันนะคะ

ดีใจที่ชอบเป้กับวิวค่า 

[POPEA]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ยังอ่านไม่จบแต่มาเม้นก่อน
สนุกมากเลยค่ะ ชอบเป้กับวิว นะกับอ๊อฟ
ชอบฉากเข้าพระเข้านายมาก 55.

 

[bellbomb]

สำหรับเนื้อหาของตอนนี้กะจะเขียนนานแล้วเพื่อส่งท้ายการปิดเทอมให้น้องหว้า ไม่งั้นจะกลายเป็นว่าสิงอยู่ห้องวิวไปเรื่อยๆ แล้วเป้ไม่ได้กลับมานอนด้วยสักที ส่วน "แค่สบตา ก็รู้ว่ารัก" ที่ยังเขียนค้างไว้ ขอตั้งสติสตังดีๆ ก่อนสำหรับเขียนช่วงท้ายของเรื่องแล้วจะมาลงให้นะคะ (ช่วงนี้มีสติพอแค่เขียนเรื่องที่จบในตอนง่ะ)

[bellbomb]

ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ: รางวัลของความอดทน

หลังจากมาอยู่หอกับผมเพื่อเรียนกวดวิชาได้เดือนกว่า ในที่สุดระยะเวลาปิดเทอมก็ใกล้จะสิ้นสุดลง และหว้าก็ต้องเดินทางกลับบ้านที่สกลนครเพื่อเตรียมตัวก่อนโรงเรียนเปิดเสียที

เนื่องจากตั๋วรถที่หว้าซื้อไว้เป็นรอบค่ำของคืนวันเสาร์ ตอนกลางวันผมกับเป้ก็เลยพาไปซื้อเสื้อกับกางเกงนักเรียนรวมทั้งรองเท้าใหม่ก่อน เพราะว่าเด็กวัยนี้โตเร็วมาก ถึงแม้ตอนนี้หว้าจะสูงแค่เลยไหล่ผม แต่หากเทียบกับตอนที่เจอกันเมื่อปิดเทอมคราวก่อนก็ถือว่าตัวยืดขึ้นมาหลายเซ็นต์ ไม่แน่ว่าเจอกันคราวหน้า หว้าอาจตัวสูงเท่าผมแล้วก็ได้

ตอนบ่ายพวกเราแวะกลับหอเพื่อให้หว้าได้จัดกระเป๋าอีกครั้ง พอตกเย็นเป้ถึงค่อยขับรถพาไปหมอชิต จำนวนผู้โดยสารที่มารอเดินทางเหมือนกันมีเยอะจนทำให้กว่าจะได้ที่จอดรถก็ต้องวนอยู่หลายนาที แต่โชคดีว่าพวกเราคาดการณ์ไว้ก่อนแล้ว ทำให้ยังพอมีเวลาเหลือพาหว้าไปกินข้าวเย็นในศูนย์อาหารก่อนได้

"เดี๋ยวถึงขนส่งที่โน่นเมื่อไหร่โทรมาบอกพี่ด้วยนะ ว่าแต่อยากซื้อขนมอะไรไปกินบนรถอีกหรือเปล่า?"

ผมถามขณะที่พวกเราเดินออกจากศูนย์อาหารเพราะใกล้จะได้เวลาไปขึ้นรถเต็มที หว้ามองไปทางร้านเซเว่นที่คนแน่นเอี้ยดแล้วก็ย่นจมูก แต่พอหันไปทางร้านโดนัทซึ่งตั้งอยู่ตรงกันข้ามก็ทำตาวิบวับ

"หว้าขอเป็นโดนัทละกัน คิวไม่ค่อยยาวดีด้วย พี่เป้ขอเงินหน่อยครับ"

ท้ายประโยค แทนที่จะหันมาขอเงินผม เจ้าน้องชายดันหันไปทางเป้แล้วก็แบมือขอค่าโดนัทอย่างคล่องปากจนผมต้องรีบปราม

"หว้า! ไปขอพี่เขาแบบนั้นได้ยังไง!? เงินพี่ก็มี เจ้าเด็กบ้านี่!"

หว้าทำเสียง 'ชะอุ้ย' เบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มแหยๆ แต่พอผมจะหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมานับเงินให้ เป้ก็ยกมือมาห้ามไว้

"เอ้านี่ แล้วก็ซื้อมาทั้งกล่องนั่นแหละ จะได้เอากลับไปฝากพ่อกับแม่เขาด้วย"

หว้าเห็นธนบัตรสีม่วงในมือเป้ก็รีบพนมมือรับและฉีกยิ้มกว้าง "ขอบคุณคร้าบพี่เป้ แล้วพี่วิวจะเอาโดนัทด้วยป่าวหว้าจะได้ซื้อให้?"

ผมส่ายหน้าเพราะไม่ค่อยชอบกินของหวาน พอคล้อยหลังเจ้าน้องชายแล้วจึงค่อยหันไปหาคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

"อย่าตามใจหว้านักสิเป้ ตั้งแต่น้องมาอยู่กรุงเทพด้วยเป้ก็ช่วยออกค่านู่นค่านี่ให้เยอะแล้วนะ"

ผมเอ่ยท้วงอย่างเกรงใจ เพราะระหว่างปิดเทอมมีหลายครั้งที่พวกเราไปกินข้าวหรือไปเที่ยวต่างจังหวัดใกล้ๆ ด้วยกันสามคน และบ่อยครั้งที่เป้เป็นคนควักกระเป๋าให้เวลาหว้าเรียกร้องอยากกินอะไรที่ผมคิดว่าฟุ่มเฟือยเกินเหตุ

"ไม่เป็นไรหรอก น้องไม่ได้มาบ่อยนี่ อีกอย่างก็ถือว่าฉลองที่ได้ส่ง กขค. กลับบ้านสักทีไง"

เป้พูดแล้วหันมายิ้ม ผมเลยได้แต่ยิ้มตอบอย่างระอา จริงๆ ก็พอจะดูออกว่าเป้ก็คงหมั่นไส้หว้าเหมือนกันที่มาแย่งความสนใจไประหว่างปิดเทอม แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อนั่นก็น้องชายผมทั้งคนที่นานๆ ครั้งจะได้เจอกันนี่นา

พวกเรายืนรอไม่นานหว้าก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงใส่โดนัทกล่องโต เจ้าตัวดียิ้มแฉ่ง แต่พอจะเดินนำพวกผมไปที่ชานชาลา ผมก็กระแอมแล้วคว้าแขนน้องชายเอาไว้

"หว้า ลืมอะไรไปหรือเปล่า?"

คนถูกถามทำหน้าเหลอหลา "หา? ไม่มีนี่พี่วิว? กระเป๋าหว้าก็มีแค่สองใบ ก่อนออกจากห้องก็เช็คว่าเอามาทุกอย่างแล้วนี่นา”

หว้าตอบพลางหันมองกระเป๋าสะพายบนหลังสลับกับกระเป๋ามีล้อลากอีกใบที่ผมช่วยถือ จากนั้นก็เงยหน้าทำตาซื่อจนผมอยากจะเขกกะโหลกให้เสียจริงๆ

“เงินทอนที่ต้องคืนพี่เป้ล่ะ? โดนัทกล่องนี้มันคงไม่ได้ราคาห้าร้อยหรอกนะ?”

พอโดนผมทวงถามแทนเจ้าของเงิน หว้าก็หัวเราะแหะๆ แล้วกลอกตาไปมา ท้ายที่สุดก็ยอมควักเงินทอนส่งคืนให้เป้แต่โดยดีด้วยสายตาเขม่นนิดหน่อย ส่วนคนที่รับเงินคืนไปก็ยิ้มมุมปากเหมือนสาแก่ใจนักหนา บางทีผมก็งงกับสองคนนี้เสียจริงๆ เพราะบางครั้งก็เหมือนจะเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย แต่บางทีก็ดูเหมือนไม่กินเส้นกันอย่างไรบอกไม่ถูก

พวกเราสามคนเดินต่อไปยังชานชาลาซึ่งรถบัสของหว้าเพิ่งเข้าเทียบจอด หลังจากเอากระเป๋าใบใหญ่ให้พนักงานใส่ใต้ท้องรถ หว้าก็เดินเข้ามากอดลาผมแน่นๆ ผมเลยกอดตอบแล้วก็ตบไหล่เบาๆ

“กลับบ้านไปก็ตั้งใจเรียนด้วยล่ะเรา แล้วเดี๋ยวค่อยเจอกันตอนปิดเทอมคราวหน้า”

“ครับๆๆ พี่เป้ ผมไปแล้วนะ ฝากดูแลพี่ผมด้วย”

“รู้แล้วล่ะน่า ไอ้ตัวยุ่ง”

หว้าหันไปไหว้ลาเป้แล้วพูดฝากฝังผมเสร็จสรรพ แต่ประโยคโต้ตอบของทั้งสองคนทำให้ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย หว้าเหลือบมาเห็นสายตาผมก็สะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะยิ้มแป้น

“แหม หว้าก็ฝากฝังพี่ชายกับเพื่อนสนิทของพี่ไง เรื่องปกติไม่ใช่เหรอพี่วิว งั้นหว้าไปก่อนละนะ เดี๋ยวถึงบ้านเมื่อไหร่จะโทรมาหา บ๊ายบายยยย”

หว้าบอกลายาวเหยียดก่อนจะรีบเผ่นขึ้นรถพร้อมถุงโดนัท พอได้นั่งที่ซึ่งจองไว้ติดหน้าต่างก็โบกมือให้พวกผมหย็อยๆ ผมเลยได้แต่โบกมือตอบพลางยิ้มอย่างเอือมๆ กับพฤติกรรมทะลึ่งทะเล้น จนกระทั่งผู้โดยสารมากันครบและคนขับถอยรถออกจากท่า ผมกับเป้จึงได้เวลากลับหอกันบ้าง

“ในที่สุดก็ส่งไอ้ตัวแสบกลับบ้านไปซะได้ คืนนี้เป้จะได้กลับไปนอนห้องวิวซักที”

เป้เอ่ยขึ้นระหว่างพารถออกจากลานจอด ผมเลยหันไปแกล้งถามด้วยความหมั่นไส้ “อะไรเป้ ห้องนอนกับเตียงเป้ที่บ้านยังออกจะใหญ่น่านอนกว่าที่หออีก”

เนื่องจากพอขึ้นปีสี่เป็นต้นมา ผมก็เริ่มได้ไปทำความรู้จักกับครอบครัวของเป้บ้าง ทำให้ได้เห็นว่าบ้านของหมอนี่ใหญ่กว่าบ้านผมที่ต่างจังหวัดแค่ไหน นอกจากนี้ยังมีแม่บ้านคอยทำความสะอาดให้เป็นประจำด้วย ไม่ว่าจะมองยังไงก็น่าจะอยู่สบายกว่าห้องแคบๆ ของผมตั้งเยอะ

“ห้องกับเตียงใหญ่กว่า...แต่นอนที่บ้านแล้วไม่มีคนให้กอดนี่นา”

ผมฟังข้ออ้างแล้วได้แต่หัวเราะ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจที่เป้พูด เพราะตั้งแต่เราคบกันมาและเป้มาค้างที่ห้องบ่อยๆ ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าถูกทำให้คุ้นเคยกับการมีคนนอนกอดไปโดยปริยาย ทั้งที่ถ้าหากเป็นเมื่อสมัยก่อนที่ผมยังอยู่คนเดียวล่ะก็ ผมคงไม่มีทางคิดว่าวันหนึ่งจะชินกับการมีใครมานอนข้างๆ แทบทุกคืนแบบนี้แน่ๆ

เส้นทางที่เป้เลือกใช้ทำให้พวกเราขับรถกลับมาถึงหอในเวลาไม่นานนัก พอจอดรถแล้วคนขับก็เดินลงไปหยิบกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบย่อมที่ใส่ไว้ท้ายรถออกมา เพราะก่อนหน้าที่หว้าจะมาอยู่ด้วยนั้นผมเคยขอให้เป้เก็บของบางส่วนกลับไปไว้ที่บ้านก่อน พอวันนี้ได้ส่งน้องชายผมกลับต่างจังหวัดแล้ว พ่อคุณชายก็คงหมายมั่นจะกลับมาเคลมพื้นที่ของตัวเองคืนอย่างเต็มที่เลยกระมัง

หลังจากขึ้นลิฟต์มาถึงที่ห้อง เป้ก็ทำอย่างที่ผมคิดจริงๆ คือหยิบของในกระเป๋าออกมาจัดวางตรงที่ที่เคยอยู่ ไม่ว่าจะเสื้อผ้าสำหรับใส่เวลามาค้าง ผ้าขนหนู แปรงสีฟัน อุปกรณ์ล้างหน้าและโกนหนวด รวมทั้งของอย่างอื่นที่ผมไม่ใช้แต่พ่อคุณชอบใช้อย่างเช่นน้ำหอมหรือแว็กซ์แต่งผม ยังดีที่ผมเคยประกาศไว้ว่าห้ามสูบบุหรี่ในห้องไม่งั้นสงสัยคงมีที่เขี่ยบุหรี่มาด้วยแหง ถ้าหากใครมาถามผมว่าเป้สำอางไหม ผมก็คงตอบว่าอยู่ในระดับปกติสำหรับผู้ชายที่ชอบดูแลตัวเองทั่วไป เพียงแต่สำหรับผมที่ไม่ใช้ของพวกนี้ บางทีก็แอบคิดเหมือนกันว่าตานี่ก็ฟุ่มเฟือยใช่ย่อย

ผมเดินไปช่วยหยิบเสื้อผ้าของเป้ออกจากกระเป๋าเพื่อเก็บเข้าตู้ เพราะถ้าปล่อยให้เก็บเอง บางทีพ่อคุณชายก็ไม่ค่อยสนใจว่าไอ้ที่แขวนไปน่ะมันแทรกกับเสื้อผ้าฝั่งผมจนปนกันมั่ว ระหว่างที่ผมกำลังเรียงเสื้อผ้าที่แขวนแล้วให้เป็นระเบียบ เป้ที่เพิ่งเอาอุปกรณ์เสริมความหล่อทั้งหลายไปเก็บในห้องน้ำก็เดินมากอดเอวผมจากด้านหลังแล้วก้มลงฝังจมูกตรงซอกคอแรงๆ

“ยังไม่ต้องจัดให้เสร็จวันนี้ก็ได้วิว เดี๋ยวเป้ยังต้องมาทำห้องรกอีกเยอะ”

ก็ยังดีที่รู้ตัว...ผมคิดพลางทำเสียงหึขึ้นจมูก เป้เลยรัดเอวผมแน่นขึ้นเหมือนมันเขี้ยวจนผมหัวเราะ

“เรื่องทำรกนี่ชินมานานแล้วล่ะ ว่าแต่เป้อยากไปอาบน้ำก่อนมั้ย? ตัวเหนียวเหงื่อไปหมดเลยนี่ เดี๋ยวอาบเสร็จแล้ววิวนวดหลังให้”

ผมเสนอพลางหันไปตบไหล่เป้เบาๆ เจ้าเด็กโข่งตัวโตเลยทำตาเป็นประกายระยับ เพราะถึงจะรู้ว่าผมนวดเป็น แต่ส่วนใหญ่แล้วเป้จะเป็นคนมาอ้อนให้ผมนวดให้มากกว่าที่ผมจะเสนอตัวเอง

“อุตส่าห์ยอมเป็นเด็กดีกลับไปนอนบ้านมาทั้งเดือน วิวให้รางวัลแค่นวดเองเหรอ?”

เอากับเขาสิ ยังจะมีการมาต่อรองอีกแน่ะ แต่อย่างน้อยเป้ก็รู้จุดประสงค์ของผมแหละนะว่าเพราะอยากขอบคุณเรื่องนั้น

“ไม่รู้ล่ะ ตกลงจะให้นวดให้หรือเปล่า ถ้าไม่รีบไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้จะมาว่าที่เปลี่ยนใจทีหลังไม่ได้นะ”

ผมขัดขึ้นเพราะรู้สึกว่ามือใหญ่เริ่มจะมารุ่มร่ามอยู่แถวๆ หลังกับสะโพก เป้เลยหัวเราะก่อนจะยอมปล่อยมือแบบไม่ค่อยเต็มใจ “ได้ไง นานๆ ทีวิวจะออกปากเองแบบนี้ ขืนพลาดก็เสียดายแย่สิ”

เจ้าเด็กโข่งรีบชักเท้าหนีผมที่ทำท่าจะย่ำลงกระทืบแล้วผลุบเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะแว่วออกมา ผมเลยได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหันไปเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ต่อให้เสร็จ

เป้ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เปิดประตูออกมา ทั้งเนื้อทั้งตัวมีผ้าขนหนูพันเอวอยู่ผืนเดียว เผยให้เห็นแผงอกกว้างกับช่วงขาแข็งแรงที่เพิ่งซับน้ำออกไปหมาดๆ ผมเลยบอกให้ไปนอนรอบนเตียงระหว่างที่ผมล้างมือกับเท้า เพราะเวลานวดผมจะนวดให้แบบจริงจัง แต่นอกจากคนในบ้านกับเพื่อนสนิทจริงๆ ก็ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่าผมนวดเป็นเนื่องจากย่าเคยพาไปเรียนตอนเด็ก จะว่าไปผมก็ไม่ค่อยได้นวดให้ใครนานแล้วจนกระทั่งเป้กลับไปช่วยสอนยูโดให้รุ่นน้องแล้วกลับมาบ่นว่าเมื่อยนี่แหละ

เมื่อผมออกมาจากห้องน้ำอีกทีก็พบว่าเป้นอนคว่ำรออยู่บนเตียงแล้ว บนสะโพกมีผ้าขนหนูคลุมอยู่ ส่วนไฟดวงใหญ่ในห้องก็ถูกปิดและเหลือเพียงโคมไฟตรงหัวเตียงสำหรับให้ความสว่าง ผมเลยเปิดตู้เพื่อหยิบกางเกงเลมาเปลี่ยนใส่แทนกางเกงยีนส์ จากนั้นก็เดินเข้าไปแตะข้อเท้าเป้เบาๆ เป็นสัญญาณว่าจะนวดแล้ว และเริ่มด้วยการลงน้ำหนักฝ่ามือไปบนเท้าทั้งสองข้าง ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนการกดน้ำหนักไปตามท่อนขาให้สูงขึ้นเรื่อยๆ

"อืม..."

เป้ส่งเสียงครางในคออย่างสบายตัวเมื่อผมดึงผ้าเช็ดตัวออกและเลื่อนฝ่ามือผ่านสะโพกขึ้นไปถึงช่วงเอว พอถึงแผ่นหลังที่รู้สึกว่ากล้ามเนื้อขมวดจนแข็ง ผมก็ใช้ข้อนิ้วกดลงเพื่อช่วยคลายเส้นพลางก้มลงถาม

"เส้นตึงจังเลยเป้ ช่วงนี้ฝึกงานหนักเหรอ?"

เนื่องจากพวกเราฝึกงานช่วงปิดเทอมกันคนละที่ ผมจึงไม่ค่อยรู้ละเอียดนักว่างานของเป้ต้องทำอะไรเยอะแค่ไหน คนที่กำลังถูกนวดเลยตอบเสียงงึมงำเพราะซบหน้าอยู่บนท่อนแขน

"ก็วันหยุดบางวันเป้เข้าไปช่วยสอนยูโดให้รุ่นน้องด้วยไง พอไม่ได้มาให้วิวนวดเป็นเดือนก็เลยเส้นยึดน่ะสิ"

หาเรื่องกันหน้าตาเฉยเลยแฮะ...ผมคิดยิ้มๆ พลางกดฝ่ามือไปตามแผ่นหลังกว้างซึ่งอัดแน่นด้วยกล้ามเนื้อแกร่งที่มองกี่ครั้งก็ยังอิจฉา เสียงครางในคออย่างพอใจดังเป็นระยะจากร่างสูงใหญ่ กระทั่งผมนวดขึ้นไปถึงต้นคอแล้ว จึงค่อยวางแขนลงคร่อมไหล่เป้ไว้แล้วเลื่อนตัวลงนอนทับ

"ขอบคุณที่ช่วยดูแลหว้านะเป้"

ผมเอ่ยพลางแนบหน้าลงบนแผ่นหลังคนที่นอนคว่ำอยู่ใต้ตัวเองเบาๆ เป้ยิ้มแล้วดึงมือผมข้างที่วางอยู่บนไหล่ไปจับยึดไว้หลวมๆ

"ก็น้องชายคนเดียวของวิวทั้งคนนี่ ขืนไม่เอาใจไว้ก่อนเดี๋ยวเป้ก็ลำบากทีหลังสิ"

ผมหัวเราะเมื่อเป้ดึงมือผมข้างนั้นไปจูบ ผมเลยเลื่อนตัวขึ้นไปแนบริมฝีปากบนขมับของเป้ที่ผมเริ่มยาวแล้วกระซิบถาม

"อืม...นวดหลังเสร็จแล้ว เป้จะให้นวดข้างหน้าด้วยมั้ย?"

ผมถามพลางใช้ปลายนิ้วเสยผมบนหน้าผากเป้ที่ยาวจนเกือบปิดตาขึ้นให้ พ่อคุณชายเลยหรี่ตามองผมแล้วก็ยิ้มมุมปาก ส่วนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มไม่ต้องพูดถึง เวลากำลังคิดอะไรทะลึ่งๆ ล่ะก็ฉายออกมาทางสายตาหมดไม่เคยเก็บไว้หรอก

"ถ้าเป้ขอมากกว่านวดได้ไหมล่ะ?"

ผมแกล้งทำหน้าใช้ความคิดพลางยันตัวลุกขึ้น "พรุ่งนี้วันหยุด…ก็...ไม่น่าจะมีปัญหามั้ง?"

พอได้ยินคำตอบเท่านั้น พ่อเจ้าประคุณก็พลิกตัวขึ้นนั่งแล้วดึงผมเข้าไปถอดเสื้อทันที แต่ผมก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะตั้งใจไว้แล้วว่าคืนนี้จะให้ ‘รางวัล’ ที่เป้อุตส่าห์ทำตัวดีมาตลอดช่วงปิดเทอมเสียหน่อย

"นานๆ ทีหว้ามาก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ"

เป้พูดไปพลางก้มลงไซ้คอผมที่ถูกถอดเสื้อแล้วไปพลาง ผมเลยหัวเราะเพราะรู้ดีว่าคนพูดหมายถึงการที่นานทีปีหนผมถึงจะยอมเอาใจก่อน แต่นั่นก็เพราะปกติเป้จะชอบเข้ามาอ้อนก่อนประจำจนผมแทบไม่ต้องเป็นฝ่ายเริ่มต่างหาก

"ถ้าชอบจะบอกให้หว้ามาอยู่ด้วยบ่อยๆ ก็ได้นะ"

ผมแกล้งแหย่ขณะเจ้าตัวเลื่อนริมฝีปากลงไล้ปลายลิ้นบนยอดอก คนถูกถามเลยผละริมฝีปากออกนิดหนึ่งก่อนจะทำหน้ายุ่ง "อย่าดีกว่า นานๆ ทีค่อยมาแหละดีแล้ว พอไอ้ตัวแสบป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ แล้วเป้ทำอะไรไม่สะดวกเลย"

เป้พูดก่อนจะดันผมให้นอนลง ขณะเดียวกันก็ช่วยดึงกางเกงออกจนพ้นจากขาและทาบตัวตามลงมา ผิวกายเปลือยเปล่าของเราจึงสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิของกันและกัน เช่นเดียวกับความเปลี่ยนแปลงของร่างกายที่แนบชิด โดยตลอดเวลาเป้ไม่ละมือออกจากการฟอนเฟ้นไปทั่วร่างของผมเลย เช่นเดียวกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่แทบจะไม่ละจากนัยน์ตาของผมเหมือนกัน

แววตาที่ทอดมองมาแน่วนิ่งโดยไม่ปิดบังความปรารถนาทำให้ผมเริ่มเขิน แต่เพราะตั้งใจจะตามใจเป้อยู่แล้ว รวมทั้งอยากขอโทษที่ทำตัวเย็นชาไปหน่อยระหว่างที่หว้ามาอยู่ด้วย ผมเลยจูบบนคางที่เริ่มสากนิดๆ และยกสะโพกขึ้นให้ร่างกายท่อนล่างบดเบียดกัน ร่างสูงใหญ่ส่งเสียงคำรามต่ำเมื่อผมลดมือข้างหนึ่งลงโอบกระชับความแกร่งร้อนและลูบไล้ขึ้นลงเบาๆ ก่อนเจ้าตัวจะก้มลงประทับริมฝีปากและเลื่อนมือลงทำอย่างเดียวกันบนส่วนอ่อนไหวของผม

เสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่ดังก้องในความสลัว ริมฝีปากอุ่นของเป้ดูดดุนลิ้นผมอย่างแรงจนแทบชา และโดยไม่รู้ตัว เป้ก็จับขาของผมแยกออกและรั้งสะโพกให้ขึ้นไปทาบบนหน้าขา ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่กำลังดุนบริเวณร่องสะโพกอย่างคุกคาม และแม้จะรู้ดีว่านี่ออกจะลัดขั้นตอนไปหน่อยในเมื่อเราไม่ได้มีอะไรกันมาเกือบสามอาทิตย์นับตั้งแต่วันที่เป้พาไปคอนโด แต่ผมก็ไม่ต้องการขัดจังหวะอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านด้วยการเตือนว่าควรหรือไม่ควรทำอะไร จึงเพียงกระหวัดแขนรอบลำคอแกร่งแน่นพร้อมกับกระซิบเสียงพร่าเมื่อเป้ยอมปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระในที่สุด

“รอบนี้เป้ทำก่อน แต่เดี๋ยวรอบหลังวิวขึ้นให้เองนะ”


++------++


วันต่อมา กว่าพวกเราจะตื่นมาอาบน้ำกันก็เกือบเที่ยงเพราะเมื่อคืนเข้านอนดึกมาก และเนื่องจากทั้งผมทั้งเป้ต่างหลับเป็นตายทั้งคู่ จึงไม่มีใครรู้เลยว่าหว้าโทรหาผมตั้งหลายรอบและฝากเมสเสจไว้ด้วย ผมเลยรีบโทรกลับไประหว่างที่เป้ขอตัวลงไปสูบบุหรี่ข้างล่าง เนื่องจากตอนนี้ผมห้ามไม่ให้สูบบนห้องเด็ดขาดแล้ว

“ไงหว้า ถึงบ้านแล้วเหรอ?”

“โอ้ย มาถึงตั้งแต่เช้าแล้ว ก็พี่วิวบอกให้โทรหาตอนถึงขนส่ง แต่หว้าโทรไปตั้งหลายทีก็ไม่รับเลยส่งเมสเสจไปให้ไง”

“อืม ขอโทษที เมื่อคืนพี่นอนดึกไปหน่อย”

ผมตอบพลางเดินไปหน้ากระจกและใช้นิ้วสางผมที่ยังชื้นนิดๆ พอให้หายยุ่ง เนื่องจากผมไว้ผมสั้นกว่าเป้มาก บางทีไม่ต้องใช้หวีก็จัดให้เป็นทรงได้แล้ว แต่แล้วเสียงหัวเราะจากปลายสายก็ทำให้ผมขมวดคิ้ว

“อะนะ ถ้างั้นหว้าไม่กวนแล้วดีกว่า แค่จะบอกให้พี่วิวรู้ว่ากลับถึงบ้านปลอดภัยครบสามสิบสองดีเท่านั้นแหละ งั้นฝากบอกพี่เป้ด้วยว่าถ้าเร็วๆ นี้มีโอกาสหว้าจะไปหาพี่วิวอีก”

ผมตอบรับในคออย่างงงๆ แต่ยังวางสายได้ไม่ถึงนาทีเป้ก็โทรเข้ามา ผมเลยกดรับพลางเดินออกไปที่ระเบียง เพราะรู้ว่าเป้คงจะสูบบุหรี่อยู่แถวๆ รถซึ่งจอดตรงลานด้านล่าง

“มีอะไรเหรอเป้?”

ผมตอบพลางโบกมือให้จากบนระเบียง เป้เลยโบกมือข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ตอบ “เป้หิวแล้วล่ะ ออกไปหาอะไรกินกันดีกว่า ตลาดน้ำที่เคยไปตรงแถวๆ บ้านเพื่อนวิวโอเคมั้ย?”

“เอาสิ ของกินเยอะดีเหมือนกัน งั้นรอแป๊บนึงเดี๋ยวลงไป”

ผมวางสายแล้วหันไปหยิบกางเกงขาสั้นสามส่วนจากในตู้มาใส่ เนื่องจากช่วงนี้อากาศประเดี๋ยวก็แดดออกประเดี๋ยวก็ฝนตก ขืนใส่กางเกงขายาวไปแล้วเจอหล่มโคลนจะเลอะเทอะเสียเปล่าๆ หลังจากลงไปที่รถแล้วผมก็หันไปชวนเป้คุย

“เมื่อกี้โทรคุยกับหว้า หว้าบอกว่าถ้าเร็วๆ นี้มีโอกาสจะลงมาหาใหม่ด้วย”

เป้ซึ่งกำลังขับรถไปพลางดึงสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดทำหน้ามุ่ย “เพิ่งจะกลับไปถึงบ้านวันนี้เองนี่ ไม่ต้องรีบกลับมาอีกเร็วๆ นี้ก็ได้”

ผมฟังแล้วก็หัวเราะ “อะไรกันเป้ ตอนไปไหนด้วยกันสามคนก็เห็นออกจะเข้ากันได้ดีนี่นา”

“เฉพาะเวลาที่วิวอยู่ด้วยน่ะสิ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นน้องชายวิวเป้ก็ไม่ใจดีด้วยขนาดนั้นหรอก”

ผมเหลือบมองคนพูดแล้วก็ยิ้ม เพราะถ้าออกปากถึงขนาดนี้ก็แปลว่าเจ้าตัวคงอึดอัดขัดใจพอสมควรทีเดียว ตอนรถติดไฟแดงผมเลยยืดตัวไปหอมแก้มให้ทีนึง

“ถ้างั้นวิวขอบคุณแทนหว้าด้วยก็แล้วกัน น้องยังเด็กอย่าไปถือสาเลย”

เป้หันมามองหน้าผม จากนั้นก็รั้งไหล่ผมเข้าไปหอมแก้มคืน “แต่เป้ให้วิวทำแบบเมื่อกี้ได้คนเดียวนะ ส่วนไอ้ตัวแสบน่ะไม่ต้อง เก็บไว้ที่บ้านอย่างนั้นแหละดีแล้ว”

ผมฟังแล้วได้แต่หัวเราะอีก ไม่รู้จะเห็นใจหรือหมั่นไส้คนพูดดี แต่ก็เพราะสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่แสดงออกว่าเป้ยอมตามใจผมแค่ไหนนี่แหละ ที่ทำให้ได้รู้ว่าผมก็เอาแต่ใจตัวเองเหมือนกัน ดังนั้นในบางเรื่องผมจึงควรอะลุ้มอล่วยให้เป้บ้าง

“ก็คงไม่ได้เจอกันจนอีกจนกว่าจะปิดเทอมคราวหน้านั่นแหละ พอถึงตอนนั้นเป้ก็เตรียมตัวไว้หน่อยแล้วกัน”

พ่อคุณชายฟังแล้วทำเสียงเดาะลิ้น พอไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวก็ออกรถแล้วดึงมือขวาผมไปกุม

“ว่าแต่เมื่อคืนยังไม่ทันหายเมื่อยเลย สงสัยคืนนี้เป้ต้องให้วิวนวดให้อีกรอบซะล่ะมั้ง”

เป้พูดพลางใช้นิ้วโป้งไล้หลังมือผมไปมาจนจั๊กจี้ ผมเลยตอกกลับยิ้มๆ อย่างรู้ทัน

“ไอ้ทะลึ่ง”

ผมว่าก่อนจะหันไปเท้าศอกแล้วมองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง แต่หูยังได้ยินเสียงเป้หัวเราะในคอแม้จะไม่หันไปมอง ถึงกระนั้นก็รู้ดีว่าคืนนี้คงไม่พ้นได้มีการฉายซ้ำเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนแน่ๆ ซึ่งก็คงช่วยไม่ได้เพราะผมเองก็ไม่ค่อยอยากขัดใจคุณชายเขาเท่าไหร่

เพราะถึงยังไง....นั่นก็คือเป็นวิธีแสดงความในใจของผมที่เป้ชอบที่สุดแหละนะ...


++--- End รางวัลของความอดทน ---++

[yeyong]

กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คู่เทพในใจเรามาอีกแล้ว
อ่านไปอ่านมาเพิ่งรู้ว่าเป้คงจะเซ็งหว้าอย่างแรง 555
อยากรู้จัง ถ้าวิวรู้ว่าเป้กับหว้าร่วมมือกันปิดบัง จะโดนหนักขนาดไหนนะ

[lunarinthesky]

น่ารักกกกกก

[Wordslinger]

เม้นที่บอร์ดนู้น แล้วก็มาเม้นที่บอร์ดนี้

อยากจะบอกว่า เค้าอยากอ่านขั้นตอนการ "นวด" อย่างละเอียดจังเลยล่ะตัวเอง 

แต่ยอมรับเลยว่า ตอนนี้น่ารักจนหวานนำ้ตาลเรียกทวดเลยค่ะ

คิดถึงหนังสือเรื่อง "ลำนำรักสีรุ้ง" เล่มชมพูบนชั้นหนังสือที่บ้านขึ้นมาทันทีเลยค่ะ เดี๋ยววันหยุดใกล้ๆ นี้ ถ้ามีโอกาสดิฉันจะกลับสกลนครเพื่อไปเอามานอนอ่านที่นี่บ้าง. ขอบคุณค่ะ.

[bellbomb]

เม้นที่บอร์ดนู้น แล้วก็มาเม้นที่บอร์ดนี้

อยากจะบอกว่า เค้าอยากอ่านขั้นตอนการ "นวด" อย่างละเอียดจังเลยล่ะตัวเอง 

แต่ยอมรับเลยว่า ตอนนี้น่ารักจนหวานนำ้ตาลเรียกทวดเลยค่ะ

คิดถึงหนังสือเรื่อง "ลำนำรักสีรุ้ง" เล่มชมพูบนชั้นหนังสือที่บ้านขึ้นมาทันทีเลยค่ะ เดี๋ยววันหยุดใกล้ๆ นี้ ถ้ามีโอกาสดิฉันจะกลับสกลนครเพื่อไปเอามานอนอ่านที่นี่บ้าง. ขอบคุณค่ะ.

ถ้าได้กลับไปบ้าน แวะเยี่ยมน้องหว้าหรือหิ้วไปเที่ยวเจียงใหม่ด้วยก็ได้นะคะเพื่อนสาว หุหุ

[mamacub]

 

[Non_stop]

 

เป็นคู่นึงที่แสดงความรักกันได้น่ารักมากๆ คู่นึง

ขำก็แต่วิวกวนพี่เป้ได้ตลอด 

ขอบคุณพี่รินน่ะค่ะที่ลงตอนสนุกๆให้อ่านแล้วอิจฉาเล่นกัน

[M@nfaNG]

น่าร๊ากกกอะ แหมอยากออกเสียงให้ฟังแต่ทำได้แค่เขียน  ก็มันน่ารักน่าหยิกจริงๆนี่นา
ไว้มาเขียนตอนพิเศษให้อ่านอีกเรื่อยๆนะคะน้องริน

[maio2000]

ไม่ไหวอย่างจะกรี๊ด   ::ไงเป้ วิวน่ารักแบบนี้ กขค กลับไปเป้ก็จัดเต็มทันที
สงสัยจะอดมานาน   อ่านไปอ่านมาสงสัยเป้จะหมั่นไส้น้องหว้ามากมาย
แต่ช่วยไม่ได้เป็นน้องวิวเลยทำไรไม่ได้ ดีใจค่ะที่พี่รินมาต่อ  หวังว่าจะมีต่ออีกนะค่ะ

[dahlia]

ยังขี้อ้อนไม่เปลี่ยนเลยนะคุณชายเป้ อิจฉาวิวนะเนี่ย ฮิๆๆๆ

[bellbomb]

น่าร๊ากกกอะ แหมอยากออกเสียงให้ฟังแต่ทำได้แค่เขียน  ก็มันน่ารักน่าหยิกจริงๆนี่นา
ไว้มาเขียนตอนพิเศษให้อ่านอีกเรื่อยๆนะคะน้องริน

อ่านแล้วจิ้นเสียงก็ได้ค่ะพี่ฟาง อิอิ คงยัีงได้มีตอนพิเศษออกมาเรื่อยๆ ถ้าคนอ่านยังไม่เบื่อกันค่ะ ;p

ไม่ไหวอย่างจะกรี๊ด   ::ไงเป้ วิวน่ารักแบบนี้ กขค กลับไปเป้ก็จัดเต็มทันที
สงสัยจะอดมานาน   อ่านไปอ่านมาสงสัยเป้จะหมั่นไส้น้องหว้ามากมาย
แต่ช่วยไม่ได้เป็นน้องวิวเลยทำไรไม่ได้ ดีใจค่ะที่พี่รินมาต่อ  หวังว่าจะมีต่ออีกนะค่ะ

น้องหว้าโชคดี ได้พี่วิวเป็นยันต์กันผี(เป้)  แต่สงสัยพอวิวรู้เรื่องที่น้องชายกับแฟนช่วยกันปิดว่าความแตกนานแล้วขึ้นมาเมื่อไหร่ น้องหว้าอาจต้องอาศัยพี่เป้เป็นยันต์กันพี่วิวแทน 555

ยังขี้อ้อนไม่เปลี่ยนเลยนะคุณชายเป้ อิจฉาวิวนะเนี่ย ฮิๆๆๆ

คุณผึ้งอิจฉาวิว ส่วนเราอิจฉาเป้ค่ะ ก๊ากกกกกก (อีนี่อิจฉาพระเอกมันทุกตอน)

[bluebird]

คิดถึงเรื่องนี้จังเลยค่ะ ทั้งเป้ วิว และคนเขียน ^_^
อยากอ่านเรื่องของสองคนนี้ต่อไปเรื่อยๆ ยืนยันว่าไม่มีเบื่อ 55+
มาเป็นภาค 2 เลยก็ได้นะคะ ; )
หรือตอนพิเศษมาเรื่อยๆแบบนี้ก็จะตามอ่านไปเรื่อยๆล่ะค่า

[Horizon]

................
+1 +เป็ด