หัวข้อ: ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)

[dahlia]

ช่างเป็นน้องชายที่ต่างจากพี่ชายจริงๆๆ  แต่ว่า เค้าอยากรู้ว่า วิวไปนอนที่ไหนมาอะ แล้วไปทำไรกันมา ถึงท่าทางเหมือนนอนไม่พอ กรี๊ดดดดดดดดดดด     

[anajulia]

ทำไม........

ยิ่งรู้จักน้องหว้า
น้อง..ยิ่งเหมาะจะเป้นนายเอกแสบซ่าก๋ากั่นละคะพี่ริน
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[bellbomb]

^
^
น้องหว้าเก๊าเป็นพระเอกตะหาก หุ หุ หุ

[yeyong]

งานนี้วิวถูกหักหลังจากแฟนและน้องชัดๆ

[ArCaNiNe]

อ่านจบแล้วครับ ตัวละครแต่ละตัวน่ารักกันจริงๆเลย
ส่วนตอนล่าสุดจะมีต่ออีกมั้ยครับ ตลกดี

[MiSS-U]

แสบมากเลยน้องใครอ่ะ
กลัวอย่างเดียวถ้าวิวรู้สงสัยโดนทั้งน้องชายทั้งพี่เขย

[bellbomb]

อีกสักตอน ก่อนลาไปนอน เอ๊ย พยายามไปเขียนคุณเชษฐ์ต่อคืนนี้ (ตอนใหม่ได้มาตั้ง 5 หน้าแล้ว งี้ด)   

ลำนำรักสีรุ้ง - ระหว่างปิดเทอม 5


หลังเลิกเรียน วิวนัดหว้าให้นั่งรถไฟฟ้าไปหาที่บริษัทตอนเย็น พอเป้ขับรถมารับก็ไปหามื้อเย็นกินที่ศูนย์อาหารในห้างด้วยกัน ระหว่างนั้นหว้าเห็นพรีวิวของหนังแอคชั่นเรื่องหนึ่งในโทรทัศน์เลยหันไปหาพี่ชาย

หว้า: พี่วิว หว้าอยากดูหนังเรื่องนี้อ้ะ
วิว: หือ? (เงยหน้าขึ้นมองโทรทัศน์แป๊บนึง จากนั้นก็คว้าข้อมือเป้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามไปดูนาฬิกาข้อมือ ดูเหมือนจะทำไปด้วยความเคยชินโดยไม่รู้ตัว) ก็ถ้ารอบไม่ดึกก็พอได้ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จค่อยไปเช็คก็แล้วกัน (ปล่อยมือเป้แล้วกินข้าวต่อ เลยไม่ทันเห็นว่าเป้ยิ้ม ส่วนน้องชายกำลังทำสายตาแบบว่าหมั่นไส้พี่เขยสุดๆ)

หลังกินข้าวเสร็จทั้งสามคนก็ขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ชั้นโรงหนังเพื่อเช็ครอบ พอดีรอบที่เร็วที่สุดเหลือแต่ที่นั่งแบบไม่ค่อยดีเท่าไหร่ (ถ้าจะนั่งด้วยกันสามคนก็ต้องยอมนั่งริมทางเดิน) แต่วิวไม่อยากกลับดึกเลยตกลงตีตั๋วดูรอบนั้นกัน แต่หลังจากหนังเริ่มต้นไปได้แค่ไม่กี่นาที หว้าก็รู้สึกหนักๆ ที่ไหล่ซ้ายเลยหันไปมอง (หว้านั่งด้านในสุด แล้ววิวนั่งถัดมาทางซ้ายของหว้า ส่วนเป้นั่งเก้าอี้ทางซ้ายของวิวอีกทีและติดทางเดิน)

หว้า: อ้าว? พี่วิวหลับเหรอ?
วิว: อื๋อ? ขอโทษที (ปรือตาขึ้นมาแล้วพยายามนั่งตรง แต่แป๊บเดียวก็หลับจนคอพับอีก คราวนี้เป้เลยยกมือขวาอ้อมไปใต้คางวิวแล้วดันหัวให้ลงมาพิงไหล่ตัวเอง จากนั้นก็เอามือข้างนั้นไปจับมือซ้ายวิวให้มาวางตักตัวเอง)
หว้า: (ลืมสนใจหนังชั่วขณะ เลิกคิ้วข้างหนึ่งมองพี่ทั้งสองคนแล้วทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง เป้เลยยกนิ้วชี้ของมือข้างที่ไม่ได้จับมือวิวขึ้นแตะปากตัวเองเหมือนเป็นสัญญาณให้เงียบ จากนั้นก็หันไปดูหนังต่อ)
หว้า: (คันปาก แต่ก็ไม่พูดอะไรแล้วหันกลับไปดูหนังต่อพร้อมกับหยิบป๊อปคอร์นที่อ้อนให้พี่ชายซื้อให้ก่อนเข้าโรงหนังขึ้นมากิน ได้แต่คิดในใจว่า เอาวะ แกล้งเอาหูไปนาเอาตาไปไร่มั่งก็ได้ แต่เดี๋ยวต้องหาโอกาสไถพี่เป้คราวหน้า 5555)

วิวคงเพลียที่เมื่อคืนก่อนนอนไม่พอ...เลยหลับตลอดยันหนังจบเลย โธ่ถังกะละมังแตก   

[yeyong]

บอกให้รู้ได้จริงๆนะว่าความลับไม่มีในโลก

[SoN]

^^

[Cacao]

อ่านจากในเฟซบุ๊คมาแล้ว ตามมาดันให้อีกที ย้ำๆๆว่ารักจริงชอบจริงหวัง(ให้)แต่ง(ต่อ)จริงๆนะกับเรื่องนี้ 

ฮ่าๆๆ จะเป็นเป้วิวซีซั่นสองก็ดีนะ ชอบมากเลยอ่ะ  หรือถ้าจะกรุณาเป้นน้องหว้าออกมาเลยอีกเรื่องก็จะเวริค์มากกก ฮ่าๆๆๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

555+ ชอบมากอะป้าบี นิวอยากอ่านอีกขอเยอะๆ
+1 เป็นกำลังใจให้เลยจ้า อิอิ

[ΩPRESTOΩ]

กว่าจะเปิดเทอม
หว้าคงรวยน่าดู
 

[bellbomb]

อ่านจากในเฟซบุ๊คมาแล้ว ตามมาดันให้อีกที ย้ำๆๆว่ารักจริงชอบจริงหวัง(ให้)แต่ง(ต่อ)จริงๆนะกับเรื่องนี้ 

ฮ่าๆๆ จะเป็นเป้วิวซีซั่นสองก็ดีนะ ชอบมากเลยอ่ะ  หรือถ้าจะกรุณาเป้นน้องหว้าออกมาเลยอีกเรื่องก็จะเวริค์มากกก ฮ่าๆๆๆ

แอร๊ยยย์ คุณ Cacao ใช้ล็อกอินอะไรในเฟซง่ะคะ? (รู้ว่าหลายคนในนั้นอยู่ในเล้านี่แหละ แต่ไม่รู้ใช้ชื่อไหนอะไรยังไง ><
ของเป้-วิว ซีซันส์สองมีความเป็นไปได้มากกว่าน้องหว้ามั้งคะ แหะๆ (ไม่ค่อยอยากยุ่งกะเด็กคนนี้เล้ย ก๊ากก) 

กว่าจะเปิดเทอม
หว้าคงรวยน่าดู
 

นี่ถ้าพี่เขยไม่กระเป๋าหนักอย่างตาเป้นี่แย่เลยนะคะเนี่ย 

[ΩPRESTOΩ]

^
^
  มามัดมือชก ถือซะว่านี่คือคำมั่น
รออ่านวิว-เป้ซีซั่นส์สอง อิอิ 

แล้วก็หว้าจอมแสบเป็นสเปสักร้อยห้าสิบหน้า

[bellbomb]

^ คุณโอม ยิ่งกว่าแล่เนื้อเถือหนังกันอีกนะคะนั่น ประเดี๋ยวสมองน้อยๆ ของน้องหว้า เอ๊ย ของคนเขียนจิระเบิดเอา 5555 ยังไงอ่านตอนใหม่ไปก่อนละกันเนะ 

ระหว่างปิดเทอม 6

หลังจบหนังรอบดึก เป้ขับรถพาวิวกับหว้ามาส่งที่หอ หว้านั่งด้านหลัง พอมาถึงหอและจอดรถแล้ว เป้หันไปเอามือแตะคอวิวแล้วทัก
เป้: รู้สึกว่าวิวตัวอุ่นๆ มาตั้งแต่ในโรงหนังแล้วนะ ไม่สบายหรือเปล่า?
วิว: (รีบเอามือเป้ลง กลัวน้องเห็น) เปล่านี่ คงแค่เพราะเหนื่อยแหละมั้ง (เหลือบไปมองเบาะหลัง เจ้าหนูแสนรู้ เอ๊ย น้องหว้าเลยแกล้งหลับอย่างรู้หน้าที่ ต้องเอาใจพี่เขยไว้ก่อน)
เป้: (อยากขึ้นไปนอนเฝ้า เพราะรู้ว่าเวลาวิวป่วยแล้วไม่ค่อยชอบบอก แต่ไม่ต้องขอก็รู้อยู่แล้วว่าคงไม่ได้) ถ้างั้นคืนนี้รีบนอนก็แล้วกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังเลิกงานเป้จะไปรับ (ยืดตัวไปขโมยหอมแก้มก่อนจะถอยกลับที่แล้วยิ้มแบบไม่รู้สำนึก)
วิว: (หรี่ตามองคนขับรถ ก่อนจะหันไปเขย่าขาปลุกน้องชายที่แกล้งหลับ) ถึงหอแล้วหว้า เดี๋ยวค่อยขึ้นไปนอนต่อบนห้อง
หว้า: อือออ....คร้าบบบ ขอบคุณที่มาส่งครับพี่เป้... (ยกมือไว้เป้และแกล้งทำเสียงเหมือนคนเพิ่งตื่นอย่างแนบเนียน ในใจคิดว่าพี่เป้ติดหนี้ตูอีกดอกละเฟ้ย เหอๆ)

ถึงตอนเช้าของอีกวัน หว้าลุกมาอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จแล้วก็แปลกใจที่พี่ชายยังนอนอยู่ เพราะปกติวิวจะตื่นก่อนแล้วเป็นคนปลุก ด้วยความเป็นห่วงเลยเข้าไปถาม

หว้า: พี่วิว วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ?
วิว: (ปรือตาขึ้นมา) อืม...สงสัยจะมีไข้ มันเมื่อยๆ ตัวยังไงไม่รู้
หว้า: (เอามือแตะหน้าผากพี่ชายแล้วก็เลิกคิ้ว ชักสงสัยว่าวันก่อนพี่เป้พาพี่วิวไปทำอะไรถึงได้ไม่สบายยังงี้) ไข้ขึ้นจริงๆ ด้วยแหละพี่วิว วันนี้ลาหยุดเหอะ แค่นักศึกษาฝึกงานเขาคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง เดี๋ยวหว้าจะโดดเรียนอยู่เฝ้าไข้เป็นเพื่อน
วิว: (ได้ยินคีย์เวิร์ดว่าโดดเรียน หัวคิ้วเลยขมวดเข้าหากันทันที) ไม่ต้องโดดเรียนเลย พี่ไม่ได้เป็นอะไรหนักหนาขนาดนั้น ถ้าแต่งตัวเสร็จก็รีบไปได้แล้วเดี๋ยวเข้าเรียนสาย ไข้ขึ้นแค่นี้พี่ดูแลตัวเองได้น่ะ
หว้า: (เวรกรรม ใช้คำผิดไปหน่อย นึกว่าจะได้หยุดเรียนแล้วเชียวเพราะเมื่อคืนไม่ได้ทำการบ้าน แต่แล้วก็ปิ๊งไอเดียบางอย่าง เลยรีบดีดตัวขึ้นจากเตียง) ถ้างั้นพี่วิวก็อย่าไปทำงานก็แล้วกัน เดี๋ยวจะยิ่งไม่สบายหนักกว่าเดิม ถ้าหากมีอะไรก็โทรมาหาหว้านะ
วิว: (พยักหน้าแล้วหลับต่อ)

หลังล็อคประตูห้องและลงมาชั้นล่างเรียบร้อย น้องชายผู้แสนดีก็รีบต่อสายหาพี่เขยอย่างว่อง

เป้: ว่าไงไอ้ตัวยุ่ง
หว้า: (ตกลงจะไม่เรียกตูด้วยชื่อแล้วใช่มั้ย?) พี่เป้ พี่วิวไม่สบายไข้ขึ้นอะ ตอนแรกงอแงบอกว่ายังไงก็จะไปทำงานให้ได้ ทั้งหน้าแดง ตาโรยไปหมดเลย ผมงี้ต้องหลอกล่อตั้งนานกว่าจะยอมนอนเฉยๆ แต่ไม่รู้ว่าพอผมไปเรียนแล้วจะดื้อลุกขึ้นมาแต่งตัวไปทำงานหรือเปล่า พี่เป้ช่วยมาดูแลหน่อยสิ (มุสาด้วยการต่อยไข่ใส่สีเล็กน้อย แต่ก็ทำเพื่อพี่ชายสุดที่รักหรอกนะ)
เป้: หือ!? เข้าใจแล้ว เมื่อคืนก็นึกอยู่แล้วว่าต้องไข้ขึ้นแน่ๆ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเดี๋ยวนี้เลย ขอบใจที่โทรมาบอก
หว้า: พี่เป้ก็อย่าให้พี่วิวรู้ละกันว่าผมโทรมาบอกอะ ผมยังไม่อยากโดนดุ
เป้: รู้แล้วน่า ว่าแต่เราออกมาจากห้องหรือยัง
หว้า: ออกมาแล้ว กำลังรอรถเมล์อยู่เนี่ย...จะว่าไปก็...ผมลืมขอค่าขนมจากพี่วิวอีกแล้วง่ะ นี่ผมมีติดกระเป๋าแค่พอค่ารถไปเรียนเอง
เป้: โอเค เดี๋ยวพี่โอนเข้าทางเอทีเอ็มให้ก็แล้วกัน ตอนเย็นวันนี้ก็ไม่ต้องรีบกลับมาล่ะ
หว้า: (ยิ้มกริ่ม) รับทราบ ขอบคุณคร้าบพี่เป้~ (ได้เกิดเป็นน้องชายพี่วิวนี่เป็นบุญของหว้าจริงๆ หึหึหึ)

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย....อายุแค่นี้ (14) ยังงกขนาดนี้ โตไปมันจะเป็นยังไงเนี่ย XD

[himecrazy]

  :z13:จิ้มคนเขียน  อยากได้เป้-วิวภาค 2 มาอยู่ในอ้อมกอดอีกเล่มจัง ยิ่งได้อ่านแบบนี้ยิ่งอยากให้มี น่ารักมากกกกก แต่น้องหว้าก็น่ารัก ^^  

[DEMON3132]

+1 ให้สำหรับความเจ้าเล่ห์ของเจ้าหว้า ฉลาดล้ำจริง ๆ เด็กน้อย
โตขึ้นจะเป็นยังไงเนี่ย แต่ก็น่ารักสุด ๆ ชอบมากเลยคู่เป้+วิว
ทุกวันนี้ยังหยิบหนังสือของคู่นี้มาอ่านอยู่เสมอ (อ่านในเฟซบุ๊ค
แต่ยังไม่สะใจเหมือนกัน สู้ตามมาอ่านในบอร์ดอีกรอบไม่ได้)
 

[yeyong]

:z13:จิ้มคนเขียน  อยากได้เป้-วิวภาค 2 มาอยู่ในอ้อมกอดอีกเล่มจัง ยิ่งได้อ่านแบบนี้ยิ่งอยากให้มี น่ารักมากกกกก แต่น้องหว้าก็น่ารัก ^^  

เห็นด้วยอย่างแรง

[ladymoon_yy]

เจ้าเล่ห์นะน้องหว้า   

[ArCaNiNe]

หว้าไปได้นิสัยแบบนี้มาจากไหนหว่า
ปล. งงๆว่าเหตุการณ์นี้มันอยู่ในช่วงไหนอะ ใช่ตอนฝึกงานปี3ขึ้นปี4เปล่าครับ

[bellbomb]

ตอบคุณ ArCaNiNe ตอนปิดเทอม 1 ของปี 4 ส่วนน้องหว้าอยู่ ม. 2 ค่า

[dog]

สงสัยกว่าจะเปิดเทอม น้องหว้าคงกลายเป็นเศรษฐีน้อยๆ
ก็คุณน้องเล่นเก็บทุกเม็ด ไถทุกดอกเลยนิ

เราอยากอ่านเป้-วิวต่อเหมือนกันค่า เล่มเก่าอ่านจนปรุหมดแล้ว
ยังไงรีบคลอดโครงการ 2 ออกมาไวๆนะค๊า

[V]

 :z1:อยากอ่านตอนเฝ้าไข้จังเลย อิอิ

ว่าแต่หว้าจะรวยไปไหนนั่น เหอะๆเงินเก็บเยอะจิงๆ

[ΩPRESTOΩ]

หว้านี่ทั้งแสบทั้งงกในคราวเดียวกัน  
แต่เป็นความแสบที่เป้เต็มใจจ่ายมากๆ

รอเค้าเฝ้าไข้กัน อุอุ

[bellbomb]

ว่าจะเขียนเมื่อคืน แต่น็อกเพราะอิ่มอืด + กลับถึงบ้านดึก เลยเพิ่งมาลงตอนนี้ละค่า 

ลำนำรักสีรุ้ง - ระหว่างปิดเทอม 7 

หลังเลิกเรียนหว้าไปกินข้าวกับเพื่อนแล้วก็ไปเล่นเกมที่บ้านเพื่อนต่อ แต่ฝนดันตกหนักซะก่อนเลยเมสเสจบอกพี่ชายว่าคงกลับดึก กว่าจะได้กลับถึงหอก็เกือบห้าทุ่มเพราะรถติดบรรลัย แถมมาเจอฝนตกแถวหอต่ออีก เด็กชายหว้าจึงเปียกมะลอกมะแลกตั้งแต่หัวจรดเท้า (บังเอิญเป็นเด็กไม่ชอบพกร่ม)

พอเปิดประตูห้อง เด็กชายหว้าก็ให้นึกฉงนใจที่ในห้องมืดสนิท เว้นแต่แสงไฟตรงระเบียงที่สาดเข้ามาเฉียงๆ เมื่อเหลือบมองไปทางเตียงก็เกือบร้องจ๊ากพร้อมกับรีบยกมือขึ้นปิดตา เพราะว่าเห็นเงาร่างของคนสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียง สมองน้อยๆ รีบคิดเร็วจี๋ว่านี่เราเข้าห้องผิดหรือเปล่าฟะ แต่ถ้าอย่างนั้นจะไขกุญแจเข้ามาได้ยังไง จึงค่อยๆ ถ่างนิ้วที่ปิดตาออกแล้วมองอย่างระมัดระวังอีกครั้งด้วยใจระทึก พอสายตาเริ่มชินกับความมืดถึงค่อยเห็นว่าพี่เขยนอนซ้อนหลังพี่ชายอยู่และพาดแขนไว้บนเอวหลวมๆ และทั้งสองคนใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยดี หนุ่มน้อยเลยผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะพลันนึกขึ้นได้ว่า อ้าว พี่เป้มาแย่งที่นอนแบบนี้แล้วตูจะไปนอนไหนล่ะ แต่เพราะเห็นว่าพี่ทั้งสองต่างหลับสนิท ตัวเองจะไปปลุกแล้วงอแงเป็นเด็กๆ ก็ใช่ที่ (ชอบคิดว่าตัวเองโตแล้ว) เลยพยายามเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างเงียบเชียบที่สุด

หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยและออกจากห้องน้ำ เด็กชายหว้าก็เกือบร้องจ๊ากอีกครั้งเพราะเห็นเงาคนตัวใหญ่นั่งอยู่บนเตียงและยันแขนคร่อมพี่ชาย แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด เป้เลยหันมายกนิ้วชี้จ่อปากทำนองว่าให้เงียบ จากนั้นก็หันไปก้มลงจูบหน้าผากวิวก่อนจะค่อยลุกขึ้นจากเตียง และทำสัญญาณบอกหว้าให้ตามออกไปคุยกันนอกห้อง

เป้: วันนี้พี่พาพี่วิวไปหาหมอมา เมื่อช่วงเย็นๆ ไข้เริ่มลดแล้ว แต่ตอนนี้คงหลับเพราะกินยาเข้าไป เราก็ช่วยดูแล้วคอยบอกพี่แล้วกันถ้าหากมีอะไรน่าเป็นห่วงอีก
หว้า: เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ว่าแต่ทำไมพี่วิวถึงไข้ขึ้นได้ล่ะพี่เป้? (สงสัยมาตั้งแต่เมื่อเช้า)
เป้: หมอบอกว่าอาจจะเครียดหรือพักผ่อนไม่พอ แต่ถ้าจะเอาเหตุผลจริงๆ ก็คงเพราะตากน้ำค้างนานไปหน่อยล่ะมั้ง
หว้า: (เลิกคิ้ว ทำตาโต) ตากน้ำค้าง? แล้วทำไมพี่วิวถึงไปตากน้ำค้างได้อะ? (ถามแบบไม่ได้คิดอะไรลึกเลยจริงๆ ก็น้องยังเด็กอยู่)
เป้: (เหล่มองคนถาม) เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ต้องรู้หรอก เดี๋ยวคืนนี้พี่จะกลับก่อนก็แล้วกัน ขืนปล่อยให้เรานอนพื้นเดี๋ยวพี่เราเขาจะโกรธเอา แล้วก็นี่ค่าขนมสำหรับพรุ่งนี้ ถ้าพรุ่งนี้เช้าพี่วิวยังไม่ตื่นจะได้ไม่ต้องไปรบกวน
หว้า: (โอ้ว ครั้งแรกที่ไม่ต้องเกริ่นเองก็มีลาภลอยมาถึงที่ แถมเป็นแบ๊งค์สีเทาด้วย!!)  ขอบคุณครับพี่เป้ ส่วนพี่วิวเดี๋ยวผมช่วยดูให้เองไม่ต้องห่วง
เป้: ดีแล้ว เพราะพี่เราเขาไม่ค่อยชอบโดนโอ๋เท่าไหร่ ฝากดูแลแฟนพี่ดีๆ ก็แล้วกัน ส่วนเราก็ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ยังต้องตื่นไปเรียนอีก (เอามือขยี้ผมน้องเขยเบาๆ ก่อนจะเดินไปลงลิฟต์)

หว้ามองตามจนเป้เข้าลิฟต์ไปแล้ว ก่อนจะเหลือบลงมองแบ๊งค์สีเทาในมือด้วยความรู้สึกอธิบายยาก จากนั้นก็เปิดประตูเข้าห้องแล้วเดินไปนั่งลงบนเตียง ดูพี่ชายที่กำลังหลับสนิทแล้วก็เอามือลูบผมพี่เบาๆ

หว้า: จริงๆ หว้าก็ยังหมั่นไส้พี่เป้อยู่อะนะถึงได้ชอบแกล้งไถเงินบ่อยๆ แต่ดูเขาก็รักพี่วิวจริงๆ พี่วิวก็รีบหายไข้แล้วกันพี่เป้จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงนานๆ เฮ้อ...ทำไมหว้าถึงได้เป็นคนดีอย่างนี้เนี่ย (พูดจบก็ลุกไปปิดไฟตรงระเบียงก่อนจะกลับมานอนต่อ แต่ก่อนจะหลับก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าตอนที่เห็นเป้จูบวิวนี่ยังกับแอบดูพ่อกับแม่จู๋จี๋กันเลยวุ้ย)

ความในใจน้องหว้าเปิดเผยจนได้ 

[kinjikung]

น้องหว้านี่เป็นเงินเป็นทองไปหมดเลยนะ

[Non_stop]

 

น้องหว้าไปไม่ถูก

ก็พี่เขยใจดีขนาดนี้หนิเนอะ

พี่เป้น่ารักอ่ะอิจฉาพี่วิวอ่ะ แลดูอ่อนโยนมากๆๆ พี่เป้

พิเศษสุดๆๆสำหรับคนนี้ 

[yeyong]

ชอบเป้จริงๆๆๆๆ

[himecrazy]

  อ่านไปยิ้มไปตลอดเลย  ชอบบบบมากกกเลยคู่นี้  น้องหว้าในที่สุดก็เผยความในใจออกมาแล้ว น่ารักจัง ^^ คนเขียนแรงๆ1ทีค่ะ

[bellbomb]

มา   ให้ความเป็นเด็กดีของหว้า
ที่ทำไปทั้งหมดเพราะรักพี่วิวหรอกเนอะ
..ไม่ได้งกซะหน่อย  


กลับมาบวก เมื่อเช้าจะบวกแต่ไม่ครบ 24 ชม.

^
ขอบคุณค่ะคุณโอม ^^ แล้วก็ขอทำแขนยืดยาวเป็นแม่นาคกอดรวบทุกคนที่มาเม้นต์ให้น้องหว้าตั้งแต่ตอนแรกด้วยค่ะ