Special E1 “เนี่ย… เมียกู”
RATED 18+
Language and Sex
“วันนี้พี่ไทเกอร์จะพาไปดูหนังด้วยแหละ เย้!” เสียงดังเข้ามาจากห้องรับแขกทำให้คิ้วดกขมวดเข้าหากันเล็กน้อย สองขายาวสาวออกมายืนกอดอกพิงกรอบประตูเห็นแมวตัวน้อยนั่งอยู่บนโซฟากำลังเล่นโทรศัพท์
ส้มตำเปิดกล้องหน้าผ่านฟังก์ชัน Story ของแอปพลิเคชันที่ชื่อว่า IG ถ่ายตัวเองตอนกำลังพูดอะไรสักอย่าง ก่อนจะเห็นเสือตัวใหญ่มีผ้าเช็ดตัวพาดท้ายทอยยืนทำหน้านิ่ง ๆ โผล่เข้ามาในกล้อง ใบหน้าสวยจึงเอี้ยวไปมองแล้วยิ้มให้
“เสือออกจากถ้ำแล้วนะทุกคน~” หันกลับมาพูดแล้วปรับโฟกัสของกล้องไปหาคนตัวสูงที่กำลังเดินตรงมา ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนถูกเอ่ยถึงก็กระตุกยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาตวัดกอดรอบคอเล็กแล้วซุกจมูกลงบนไหล่หอม
“อื้อออ… ไปแล้วนะทุกคน~” ส้มตำเอ่ยก่อนจะกดออกจาก IG เพราะเมื่อกี้เขาไม่ได้อัปโหลดลงแต่อย่างใด
“ดูหนังไรวะ?” ผละใบหน้าออกมาถาม วันนี้วันเสาร์ซึ่งเขาว่างจากงานที่บริษัท ส่วนส้มตำก็ไม่มีอะไรทำจึงได้วางแผนไว้ว่าจะไปเดินเล่นที่ห้าง
“ไลออนคิงไง”
“หนุกเหรอวะ ไม่ใช่มันดราม่าหรือไง?” ถามพลางเดินอ้อมมานั่งลงข้าง ๆ คนตัวเล็ก
“ส้มเคยดูเวอร์ชั่นแรกตอนเด็ก ๆ อะ ก็ไม่เด็กมาก จำได้ว่าเศร้าแค่ตอนแรก ๆ แหละมั้ง”
“อ่อ… แล้วเมื่อกี้มึงได้ลงสตอรี่ไหม?” ถามแต่มือก็ถือโทรศัพท์ของตัวเองมากดเข้าแอปพลิชันดังกล่าว กะจะดูสิ่งที่คนตัวเล็กถ่ายเมื่อกี้
“ไม่อะ ส้มไม่อยากให้ใครเห็นซิกซ์แพ็กพี่ไทเกอร์”
“หวงเหรอ?”
“ก็ดูสภาพด้วย ตอนไหนจะเปลี่ยนชุด” ร่างสูงอยู่ในสภาพโชว์ท่อนบน มีเพียงกางเกงวอร์มขายาวที่สวมอยู่ ทั้ง ๆ ที่อาบน้ำแล้วแต่กลับไม่ยอมเปลี่ยนชุดสักที มันน่าทุบเสียจริง ๆ
“ผมยังไม่แห้งเลย”
“ลุกขึ้นเดี๋ยวส้มเป่าให้” เอ่ยพลางวางโทรศัพท์ มือนุ่มเลื่อนไปจับมือหนาแล้วลุกขึ้นจะดึงให้เสือตัวโตลุกขึ้นตามแต่กลับถูกดึงให้ลงไปนั่งบนตัก
“พี่ไทเกอร์อะ…”
“เดี๋ยวนี้หวงเนื้อหวงตัวจังวะ ไม่ค่อยให้จับให้กอดให้หอมเลย” พูดพลางขยับใบหน้ามาคลอเคลียที่ซอกคอหอม
“อื้อออ… ก็ส้มเหนื่อยอะ” พยายามดันอกแกร่งออกเบา ๆ เขาเหนื่อยกับการเรียน อาจไม่มากแต่ก็ไม่อยากอ่อยหรือทำให้คนตัวสูงมีอารมณ์เพราะกลัวตัวเองจะเดือดร้อน
อีกอย่างเพราะพี่ไทเกอร์เองก็มีงานต้องทำแล้ว เจ้าตัวก็เหมือนจะเหนื่อย ๆ เขาไม่อยากให้เอาแรงมาใช้กับเรื่องอย่างว่าเพราะเดี๋ยวมันจะส่งผลกระทบต่องาน แต่สิ่งที่เขาคิดกับสิ่งที่เป็นมันกลับไม่เหมือนกันเลยสักนิด
คนที่บ่นว่าเหนื่อยทุกครั้งหลังจากกลับมาจากที่ทำงานอย่างพี่ไทเกอร์กลับมีพลังเหลือเฟือที่จะทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ต่างกับเขาที่บอกว่าเหนื่อยก็คือเหนื่อยจริง ๆ
“…” ใบหน้าคมผละออกมามองคนตัวเล็กในอ้อมกอดด้วยใบหน้าไม่พอใจ เห็นแล้วส้มตำยิ่งรู้สึกอยากจะขำ เดี๋ยวนี้เสือร้ายเปลี่ยนไปมากจริง ๆ ไม่พอใจก็เหมือนจะไม่กล้าบังคับอะไรเขา ทำได้แค่แสดงสีหน้าไม่พอใจ
“พอได้แล้ว…”
“แค่นอนเฉย ๆ ให้กูเอามันเหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”
“นอนเฉย ๆ อะไรล่ะ อีกอย่างเมื่อห้าวันที่แล้วก็เพิ่งเอาไปป่ะ?” ไม่ใช่แค่รอบเดียวด้วย เขาอุตส่าห์ใช้ปากให้รอบหนึ่ง แล้วเจ้าตัวก็เสร็จในร่างเขารอบหนึ่ง
“แต่ก่อนให้เกือบทุกวันเลยนะส้ม”
“พี่ไทเกอร์งอแงอะ”
“…” ไม่เถียงนอกเสียจากขยับเข้ามาคลอเคลียซอกคอหอมอีกครั้ง ส้มตำจึงปล่อยเลยตามเลย ยังไงพี่ไทเกอร์ก็ทำได้แค่คลอเคลียเท่านั้นแหละ จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมไปเรื่อย ๆ ตามคอขาวขึ้นไปถึงสันกลาม แอบจูบซับนิด ๆ หน่อย ๆ อย่างเอาแต่ใจเสียจนส้มตำรู้สึกใจสั่น
“พะ พอ…”
“มันหอม~”
“พี่ไทเกอร์หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ไว้ค่อยกลับมาทำ” เอ่ยอย่างหมดหนทางสู้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้คนตัวสูงทำ แต่เขาแค่อยากออกไปข้างนอกก่อน ยังไงวันนี้ก็ว่างกันทั้งคู่กลับมาค่อยเสียตัวให้เสือตัวใหญ่ก็ได้จะเป็นไร
เสียตัวครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้...
“สัญญา?”
“ทำไมหื่นแบบนี้อะ”
“ไม่เคยหื่นขนาดนี้เลยว่ะ จนมีมึงมาอยู่ด้วยนี่แหละ”
“ใส่ร้ายเก่ง...” เอ่ยพลางผละออกจากตักแกร่ง ส้มตำลุกขึ้นมองใบหน้าไม่รู้สึกรู้สาของคนตัวสูงก่อนจะทำหน้าใส่แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน คนตามหลังเข้าไปจึงทำได้แค่กระตุกยิ้มพลางส่ายหน้าไปมา ในใจได้แต่คิดว่าวันนี้ต้องได้กินเมียแล้วแน่ ๆ
“สมมติถ้าส้มไม่ให้พี่เอาพี่จะยังคบกับส้มไหมอะ?” ถามในขณะเป่าผมให้คนตัวสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในห้องแต่งตัว ตากลมมองผมของคนตัวสูงส่วนตัวคมมองใบหน้าใสผ่านกระจก
“ก็กูจะเอา” ตอบเสียงนิ่ง
“ส้มแค่สมมติ”
“กูจะเอา”
“พี่ไทเกอร์-”
“จะเอา”
“...” ทำไมไม่ยอมฟังเขาเลย
“ยังไงก็จะเอา”
“อื้ม... ส้มก็จะเอา” ไหน ๆ ก็จะเอาอย่างเดียวละ เขาคงจะพูดอะไรได้ไม่มากนอกเสียจากจะเอาด้วยเหมือนกัน ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าสามีตัวเองจะหื่นกามขนาดนี้ คบกันมาได้เกือบเจ็ดเดือน เอากันไปกี่รอบแล้วก็ไม่รู้
“ดี... อย่าถามอีกไม่งั้นกูเอาเสือน้อยตบ”
“ตบเลยสิ!”
“...”
“แน่จริงก็จับมันมาตบส้มเลยสิ!”
“ปากดีแบบนี้เดี๋ยวได้ครางจนเสียงแหบ” ได้ยินส้มตำจึงทำเป็นไม่สนใจนอกเสียจากเก็บเครื่องเป่าผมแล้วหันมามองคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“คนหื่น”
“อื้ม… ก็กูจะเอา…”
“…” เขาไม่รู้จะเถียงพี่ไทเกอร์ยังไงละ มือนุ่มทั้งสองข้างยกขึ้นเซตทรงผมให้ชายผู้เป็นที่รัก ตาคมก็มองใบหน้าใสไม่กะพริบ
“ทำไมยิ่งคบกันมึงยิ่งมีเสน่ห์วะส้ม เหมือนมึงมีกลิ่นหอม ๆ ทำให้กูมีอารมณ์…”
“แรงอะ พี่จะหาว่าส้มพ่นฟีโรโมนใส่เหรอ”
“ไม่รู้กูพูดไปงั้นแหละ”
“…”
“ขอจูบหน่อย” เอ่ยขอแต่ร่างเล็กกลับไม่สนใจ
“ออกมาได้แล้ว อีกอย่างหนังจะเข้าแล้วนะ” ไทเกอร์มองตามหลังคนตัวเล็กแล้วลอบถอนหายใจออกมาแรง ๆ อาจเพราะด้วยความรุ่มร้อนที่มีอยู่เต็มอกเขาเลยเป็นแบบนี้
ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ ทำไมถึงได้มีอารมณ์มากขนาดนี้…
ไม่นานรถของไทเกอร์ก็ขับออกมาจากคอนโดฯ ในช่วงสาย ๆ ของวันหยุดรถอาจไม่ติดมากแต่ถามว่าติดไหมก็ติด
“พี่ไม่อ้อมไปฝั่งนูนเผื่อรถไม่ติด”
“เขาทำถนน”
“เออจริงด้วย… เบื่อรถติดอะ พี่ไทเกอร์ไม่หงุดหงิดนะ” หันมาบอกชายตัวสูงด้วยใบหน้าเป็นกังวล จริง ๆ ไทเกอร์ไม่ได้หงุดหงิดอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เมื่อได้ยินร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงแบบนั้นจิตใจบาปจึงคิดอกุศลขึ้นมาได้
“หงุดหงิดดิวะเมียไม่ให้เอา”
“เอ๊ะ… พี่อะ!”
“ใช่ดิวะ คงเบื่อกูแล้วมั้ง เยไม่ดุจะพูดไรได้วะ” ใบหน้าคมเบือนหนีออกไปมองนอกกระจก รถก็ไม่มีวี่แววว่าจะขยับสักที ส้มตำหันไปมองเสี้ยวหน้าคมแล้วจึงถอนหายใจออกมาเบา ๆ
เยไม่ดุบ้าอะไรล่ะ…
เขามองออกตั้งแต่เช้าแล้วว่าวันนี้พี่ไทเกอร์งอแงเป็นพิเศษ คงเพราะเขาไม่ให้เจ้าตัวสัมผัสจริง ๆ แหละมั้งช่วงสี่ถึงห้าวันที่ผ่านมา คิดจะงอนเมียจริง ๆ หรือไงกัน
“พี่ไทเกอร์…” ขยับมาใกล้ ๆ แล้วเรียกชื่อคนงอน ใบหน้าคมจึงหันมาพร้อมกับเลิกคิ้วทำหน้าเหมือนจะไม่พอใจแต่กลับถูกริมฝีปากสวยขยับเข้ามาจูบ
มือนุ่มทั้งสองข้างยกขึ้นสัมผัสแก้มของเขาเพื่อประคองให้เข้าที่แล้วค่อย ๆ สอดลิ้นเข้ามา มีหรือที่เสือร้ายอย่างไทเกอร์จะปฏิเสธ
มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนไปสัมผัสเอวบางไว้เบา ๆ ลิ้นร้อนเริ่มตวัดตอดลิ้นนุ่มเมื่อได้เป็นฝ่ายคุมเกม สุดท้ายแมวน้อยก็เป็นได้แค่เหยื่อที่หาเรื่องเข้ามาติดกับดักของเขา
ทั่วโพรงปากหวานถูกน้ำใส ๆ ของเสือร้ายเจือเสียจนไม่อาจแยกได้ว่าของใครเป็นของใคร สมองของส้มตำคิดอะไรไม่ออกเมื่อความเคลิบเคลิ้มเข้าครอบงำเนื่องจากถูกคนชำนาญเข้าเล่นงาน
อีกนิดเขาจะขาดใจอยู่แล้วหากไม่ได้ยินเสียงบีบแตรจากรถคันด้านหลัง เปลือกตาของทั้งคู่จึงเปิดออกพร้อมกับส้มตำที่ขยับไปนั่งที่เดิมแล้วยกมือขึ้นมาปาดน้ำใส ๆ ที่ขอบปาก ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ส่วนไทเกอร์ก็หันไปขับรถ
‘เกือบแล้วไหมส้ม… มึงลืมจูบของพี่ไทเกอร์ไปได้ไง?’ เอ่ยในใจพลางหันหน้าออกนอกกระจกพร้อมหัวใจดวงน้อยที่สั่นระรัว
ด้วยความที่ไม่ได้จูบกับคนตัวสูงอย่างลึกซึ้งแบบนี้มาสักพักแล้วจนเผลอลืมว่าถ้าหากให้อีกฝ่ายเป็นคนคุมเกมเขาจะสติเตลิดมากแค่ไหน บอกได้คำเดียวว่าจูบเมื่อกี้มันดันทำให้ระลึกขึ้นได้ว่าชายที่ชื่อว่าไทเกอร์นั้นไม่ธรรมดาในเรื่องอย่างว่า
“หวานดี…”
“พะ พอเลย” ไม่เข้าใจทำไมเขาต้องใจสั่นด้วย และเหมือนพี่ไทเกอร์จะเริ่มสังเกตเห็นแล้วว่าเขาเขิน
“หึ… เขินเหรอส้ม?”
“…” ไม่ตอบอะไรนอกเสียจากเม้มปากหันหน้าออกนอกกระจก สุดท้ายความคิดที่จะง้อคนตัวสูงด้วยการจูบก็เหมือนจะถูกเจ้าตัวชิงกำไรไปอยู่ดี
ส้มตำไม่ได้พูดอะไรนอกเสียจากนั่งอยู่เฉย ๆ ส่วนร่างสูงก็เอาแต่โฟกัสกับการขับรถ แต่ก็มีหันไปมองเสี้ยวหน้าใสเป็นพัก ๆ
“สรุปดูไหน เมเจอร์หรืออะไร?”
“เมเจอร์ใกล้สุด อีกอย่างส้มไปทำบัตรมาละ ดูฟรีตั้งหนึ่งเดือน”
“จะไปทำมาทำไม? คิดว่าจะได้ไปดูบ่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” ปกติน้องมันไม่ได้จะไปดูหนังบ่อยอะไรขนาดนั้น บัตรที่ทำคงเป็นบัตรสำหรับนักศึกษาที่จ่ายเพียง 200 บาทต่อเดือนแล้วดูได้ทุกเรื่อง
ถึงจะคุ้มแต่เขาก็สงสัยว่าส้มตำจะสมัครไว้ทำไม คิดจะหนีไปดูหนังไม่ชวนเขาหรือไงวะ รู้ตัวว่าไม่ค่อยว่าง ถึงไม่อยากจะงี่เง่าแต่ในฐานะของคนเป็นที่รักเขาเองก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกันนะ
แต่แล้วยังไงก็ไม่อาจบ่นร่างเล็กเพราะเรื่องแค่นี้ได้...
“ก็มีเพื่อนแนะนำให้ไปทำอะ ส้มก็ทำเลยแหละ…”
“เอออ่ะแล้วแต่ สรุปดูที่นี่ใช่ไหม?”
“อื้ม!” ตอบอย่างร่าเริงเหมือนเด็ก ตากลมกวาดมองไปรอบ ๆ ในขณะคนตัวสูงหาที่จอดรถ ไม่นานทั้งสองก็ได้เดินเข้าไปในโรงหนังขนาดใหญ่ซึ่งไม่ได้ต่างไปจากห้าง
“พี่ไทเกอร์จะดูอะไร?”
“ไทเกอร์คิง…”
“…” งง…
“ไลออนคิง…” เมื่อเห็นร่างเล็กทำหน้าเหมือนงงงวยกับชีวิตเขาจึงรีบเอ่ยออกไป พอจะเล่นด้วยน้องมันก็ไม่เล่นกับเขาเสียเลย
“อ่อ… ฮ่า ๆ ไทเกอร์คิง พี่คิดได้ไงอะ จะว่าไปนั่นสิงโต ส่วนนี่เสือนี่นา ฮ่า ๆ ๆ”
“มึงเพิ่งเก็ตเหรอวะส้ม?”
“ใช่ ๆ ฮ่า ๆ แงงง ไทเกอร์คิงงงง…”
“…” เฮ้ออ…
เขาไม่รู้จะพูดอะไรกับคนตัวเล็กจึงได้แต่ยืนมองมันกดตั๋วหนังมาให้ ก่อนจะพากันเดินไปหาอะไรทำเนื่องจากเหลืออีกหลายนาทีกว่าจะถึงเวลาฉาย
“โฆษณามันตั้งสามสิบนาทีอะ”
“นานขนาดนั้นกูว่าดูแค่โฆษณาแล้วกลับเลยเถอะ”
“เออส้มก็คิดงั้น… พี่ไทเกอร์หิวอะไรไหมอะ”
“มึง…” ใบหน้าที่จริงจังและน้ำเสียงที่ตอบอย่างไม่ได้ลังเลอะไรทำให้ส้มตำชะงักเล็กน้อย
“เพลา ๆ ลงหน่อย ส้มพยายามไม่ทำตัวหื่นกามแล้วนะ บอกเองว่าให้ส้มลดนิสัยหื่น ๆ อะ แล้วทำไมพี่ไทเกอร์ถึงได้หื่นขึ้น” นั่งลงข้าง ๆ คนตัวสูงแล้วหันไปบอกเบา ๆ ตอนนี้ทั้งสองกำลังนั่งอยู่ในส่วนของโซฟาหน้าเคาน์เตอร์โรงหนังชั้นที่สาม
“พยายามอยู่ ให้กำลังใจกูดิงั้น”
“สู้ ๆ ”
“หึ… ส้มตำเอ๊ย…” ตวัดมือไปกอดรอบไหล่บางแล้วดึงให้ศีรษะของคนตัวเล็กลงมาซบที่ไหล่ ใบหน้าคมหันไปหอมหัวของแฟนหนุ่มแรง ๆ ให้หายอยาก จนส้มตำต้องดันออกมามองหน้าเหมือนพร้อมทุบ
“งอน?”
“จะทำก็ไม่ดูสถานที่เลย เห็นไหมคนเริ่มเยอะละ”
“งั้นเปลี่ยนที่ไหม ไปห้องน้ำ…”
“ถามจริง?” ทำไมถึงได้หื่นแบบนี้ วันนี้พี่ไทเกอร์ดูกระหายเสียจนเขาที่ไม่ใช่คนใส ๆ อะไรยังรู้สึกได้ถึงพลังนั้น ซ้ำเจ้าตัวยังทำหน้านิ่ง ๆ ใสในขณะหื่นกามอีกเสียด้วย
“ส้มกลัว…”
“…”
“พี่ไทเกอร์น่ากลัวอะ”
“กูจะกินป็อปคอร์นด้วย ไปซื้อดิ…”
“เอาบัตรมา~”
“ใช้เงินสดไม่ได้เหรอ?” ถามในขณะล้วงเอากระเป๋าเงินออกมาแล้วหยิบแบงก์พันให้ส้มตำ เดี๋ยวนี้ใครจะออกเงินยังไงก็ไม่มีใครเกี่ยงใครแล้ว คงเพราะทั้งสองทำตัวเหมือนคู่ชีวิตที่อยู่กินด้วยกันจนชิน
“ก็ถ้าเป็นบัตรเครดิตส้มก็จะเก็บไว้ใช้ด้วย”
“…”
“ล้อเล่นเหอะ เดี๋ยวส้มมา” สายตาคมมองตามหลังชายผู้เป็นแฟนในชุดกางเกงวอร์มขาจั๊มสีดำกับเสื้อยืดธรรมดา มันแทบไม่ได้ต่างไปจากเขาที่ใส่วอร์มขาจั๊มสีดำกับเสื้อยืดธรรมดาเพียงแต่คนละสี เพราะเขาเป็นคนบอกให้น้องมันใส่แบบนั้น
คิ้วดกขมวดเข้าหากันทันทีที่เห็นชายตัวสูงคนหนึ่งเดินเข้าไปคุยกับแฟนของเขาที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ใจหนึ่งสั่งให้ลุกขึ้นไปหา แต่อีกใจก็สั่งให้นั่งรออยู่เฉย ๆ
เขามักจะหวงส้มตำขึ้นมาได้ง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่คนตัวเล็กมันแค่คุยกับเพื่อนหรือคนรู้จักที่ไม่ได้คิดอะไรกับมันแต่อย่างใด และแล้วมันก็เหมือนจะคุยแค่แป๊บเดียวเพราะชายคนนั้นได้เดินออกไปแล้ว
“เฮ้ยไอ้ไทเกอร์…”
“อ้าวไอ้ปิง”
“เชี่ยเพื่อนกูยังหล่อเหมือนเดิมเลยว่ะ”
“หึ… ขอบใจ มาทำไมวะ?” เอ่ยถามเพื่อนที่จบไปด้วยกันและไม่ค่อยได้เจอมาสักพักด้วยใบหน้าแปลกใจเล็กน้อย แต่ทั้งสองร่างสูงก็ยิ้มให้กันเพราะคิดถึงเพื่อนฝูง
“มาโรงหนังซักผ้ามั้ง”
“เออไอ้สัด ปากดี…”
“ฮ่า ๆ ๆ ดูหนังดิวะ ชีวิตคนโสดก็ต้องมาดูคนเดียวเป็นธรรมดา”
“โสด?” คิ้วดกขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินเพื่อนบอกว่าโสด แล้วแฟนของมันที่คบกันมาตั้งแต่ยังไม่เรียนจบล่ะ
“อื้ม… กูเลิกกับกานละ คงเพราะระยะห่างและเวลาด้วยมั้ง”
“เออกูเสียใจด้วยว่ะ แล้วนี่มึงมาดูคนเดียวจริง ๆ เหรอวะ?”
“กูจะหลอกมึงทำไม ดูเสร็จเมื่อกี้กำลังจะกลับแต่เห็นน้องมันกูเลยคิดว่ามึงต้องอยู่แถวนี้แล้วก็ใช่จริง ๆ ด้วย”
“พี่ปิงสวัสดีครับ~” เสียงใส ๆ ดังขึ้นมาแต่ไกลพร้อมกับไทเกอร์ที่ยื่นมือไปรับป็อปคอร์นถังใหญ่จากคนตัวเล็ก ส้มตำจึงค่อย ๆ วางแก้วน้ำอัดลมทั้งสองลงบนโต๊ะเตี้ย
“เรียนเป็นไงบ้าง”
“สบายมาก…”
“สบายแล้วทำไมบ่นว่าเหนื่อย” ไทเกอร์หันไปถามด้วยความสงสัยจนถูกมือนุ่มตีที่ต้นขา ใบหน้าหวานหันไปมองเพื่อนของชายผู้เป็นที่รักแล้วยิ้มให้อีกครั้ง
“พี่ปิงมาดูหนังเหรอ?”
“ใช่ครับ แต่พี่ดูเสร็จละ นี่มาดูไลออนคิงป่ะ?”
“ใช่ ๆ อยากดูมากกก…”
“เฮ้ยหนังดี ภาพสวยมากเว้ย ดูเสร็จคิดถึงวัยเด็กที่แสนสดใสของพี่เลยว่ะ”
“ใช่ป่ะ ๆ เดี๋ยวจะได้ดูแล้ววว…”
“มึงเด็กดิสนีย์เหรอวะปิง?” ไทเกอร์หันไปถามเพื่อนในขณะเคี้ยวป๊อปคอร์นอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนส้มตำก็หยิบแก้วน้ำของตัวเองมาดื่ม
“เออดิวะ แล้วมึงเด็กไร?”
“พอร์นฮับ…”
“พี่ไทเกอร์…” เสียงเรียกเชิงไม่พอใจจากคนตัวเล็กดังขึ้นทันทีที่ได้ยิน ทั้งสองหนุ่มจึงหันไปมอง เจ้าของใบหน้าหล่อเตรียมจะเอ่ยว่าล้อเล่นแต่กลับชะงักเมื่อร่างเล็กเอ่ยประโยคต่อมา
“เด็กพอร์นฮับเหมือนกันเลย” เอ่ยพร้อมระบายยิ้มน่ารัก ๆ
“หึ… เนี่ยเมียกู”
“ฮ่า ๆ ๆ ไปให้สุดว่ะ เออเดี๋ยวต้องไปละ ไว้เจอกันครับ” ร่างสูงส่งยิ้มมาให้คนตัวเล็กพลางตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไป
“พี่คิดถึงเพื่อนไหมอะ?”
“นิดหน่อย…”
“แล้วไม่ได้แบบคุยแชตหรือโทรศัพท์กันเหรอ?”
“ก็คุย… แต่มันก็ไม่เหมือนแต่ก่อน”
“ส้มต้องคิดถึงปูนมันแน่ ๆ อะ”
“…” ไทเกอร์มองใบหน้าใสที่เปลี่ยนเป็นหม่น ๆ เมื่อคิดไปถึงอนาคต เขาส่ายหน้าไปมาพลางหยิบป๊อปคอร์นเข้าปาก
“กี่บาทวะ?”
“ห้าร้อยกว่า” คงเพราะเป็นชุดของไลออนคิงด้วยมั้ง อีกอย่างขนาดมันก็ไม่ใช่เล่น ๆ
“เออ… ซื้อป๊อปคอร์นแถมตั๋วหนัง”
“ฮ่า ๆ ๆ เออจริงด้วย ทำไมมันแพงอะพี่ไทเกอร์”
“ไม่รู้… แต่กูก็ซื้อทุกครั้ง ถ้าไม่ได้กินอะไรสักอย่างในโรงกูคงได้กินเมียตัวเอง”
“…” ใบหน้าใสเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งในทันที
“วันนี้กูขอทะลึ่งนะส้ม”
“คงไม่มีใครห้ามพี่ได้แล้วแหละ ไปให้สุดเหมือนพี่ปิงบอกเนอะ…”
“อื้ม…”
“ทำไงได้ก็เด็กพอร์นฮับเหมือนกัน”
“เนี่ย… เมียกู” Talk: อดใจรอเล่มกันเถอะ! เคาะแล้วคือต้นเดือน 9 จริง ๆ ครับ
เกียมเงินไว้สักพันหนึ่งให้ส้มตำด้วย เนื้อเรื่องตั้งแต่แรกจนถึงตอนที่ 35 คือปรับและเพิ่มเยอะมากครับ + ตอนพิเศษแบบยาว ๆ เฉพาะในเล่มอีก 5 ตอน!
ถ้าคิดถึงน้องก็ไปหวีดดดดให้เอ็มชื่นใจที่แท็ก #น้องส้มตำคนกาม
Contact Me
หัวข้อ: หมกมุ่น Special E4 (END) (P.4) - [17.08.2019] (อ่าน 75281 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก