E16 “ส้มตำพ่ายในถ้ำไทเกอร์”
RATED 18+
Language and Sex
“ส้มบอกกูมามีไร…”
“…” ผมได้แต่เม้มปากมองหน้าจอโทรศัพท์ ซึ่งมันเป็นสายที่โทรเข้ามาทันทีที่กดเข้าไปอ่านข้อความจากเจ้าตัว
(ออกมา…)
“บอกมาก่อนว่าพี่มีอะไร?”
(กูบอกให้ออกมา รถจอดอยู่หน้าร้าน…) ได้ยินจึงต้องหันไปมองหน้าร้าน สักพักบีเอ็มคันคุ้นตาก็วิ่งมาจอด ตัดสินใจไม่พูดอะไรต่อและเจ้าของสายก็กดตัดไปแล้ว ความรู้สึกในอกมันยังบอกไม่ได้ว่าต้องรู้สึกยังไง แต่แน่ ๆ คือไม่โอเค จริง ๆ คืองอนตั้งแต่ไม่ทักไม่โทรมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ
“กูต้องคุยกับพี่ไทเกอร์ นี่เงิน… เดี๋ยวเล่าให้ฟังอีกที”
“เดี๋ยวส้ม… ทำไมหน้าดูเครียด ๆ เรื่องสำคัญรึเปล่า?”
“ไม่รู้… แต่กูกลัวพี่เขาใจร้ายใส่ว่ะ”
“…” ปูนมันขมวดคิ้วก่อนผมจะรีบสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกไปนอกร้าน ข้างนอกแดดแรงจนต้องหรี่ตาลง สาวเท้าตรงไปยังรถของคนตัวสูงแล้วจึงเปิดประตูฝั่งข้างคนขับออกเบา ๆ ใบหน้าคมไม่หันมามองนอกเสียจากเอาแต่มองไปข้างหน้า
“รีบ ๆ” เสียงเรียบดังขึ้นผมจึงเม้มปากแล้วขึ้นไปนั่งบนรถก่อนจะปิดประตู สักพักรถจึงได้เคลื่อนออกไป ไม่รู้ทำไมบรรยากาศมันดูกดดันแบบนี้ จริง ๆ ควรผ่อนคลายไม่ใช่เหรอ ข่าวในอินเทอร์เน็ตก็มีมาเพิ่มอีกละ ใครทำไมขยันขยี้จังอะ ฮืออ…
“พี่ไม่ทักไม่โทรมาหาส้มเลย…”
“…”
“แล้วจะดุส้มเรื่องไรอีก?” ทำได้เพียงเม้มปากถาม หันไปมองใบหน้าคมเจ้าตัวก็เอาแต่มองไปข้างหน้า พี่ไทเกอร์โมโหแล้วจะดูน่ากลัวจนผมไม่อยากเจอหรือคุยด้วย
“เมื่อกี้มึงอยู่กับใคร? แล้วทำไมต้องให้มันกอด…”
“…” ทำไมต้องทำเป็นไม่พอใจใส่ แล้วทีตัวเองจับมือกับผู้หญิงที่เลิกกันไปแล้วล่ะ ถ่านไฟเก่ายังร้อนเหรอ?
“อ๋อ… พอกูไม่ได้ทักหรือโทรไปเลยได้โอกาสหาผัวใหม่ว่างั้น?”
“แล้วทีพี่ล่ะ จะกลับไปเอาเมียเก่าเหรอ?”
“อย่าเถียงกูนะส้ม…”
“ส้มไม่ได้เถียง แล้วต้องสัมผัสกันขนาดนั้นเลยรึไงห๊ะ!?” ใจจริงอยากจะรีบเคลียร์ ๆ ไปให้จบ ๆ แต่ดูพี่ไทเกอร์ก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน แล้วทำไมผมต้องบอกก่อน ใช้อารมณ์อีกแล้วนะ
“…”
“จะดุจะว่าส้มก็แล้วแต่พี่ ส้มสู้พี่ไม่ได้อยู่แล้วหนิ… เอะอะก็คิดแต่ว่าส้มจะไปหาผัวใหม่… ถ้าส้มไปให้คนอื่นเอาจริง ๆ พี่อย่ามาบ่นทีหลังแล้วกัน”
“อย่ายั่วโมโหกูนะส้ม…”
“แล้วพี่เป็นอะไรทำไมต้องมาหงุดหงิดใส่ส้ม หรือเพราะถูกเมียเก่ายุยงอะไรมาอีกล่ะ?”
“ปากดีนะมึงอะ…”
“…”
“เถียงเก่งฉิบหาย…” ผมตัดสินใจไม่หันไปมองร่างสูง เพราะยอมรับว่าก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้วเหมือนกัน อุตส่าห์คิดถึง… ทำไมต้องหงุดหงิดใส่ด้วย เกิดเป็นส้มตำมันไม่น่าเอ็นดูเลยเหรอ คนเชื่อใจก็หาได้ยาก ชื่อเสียงแย่ ๆ ยังเยอะอีกต่างหาก
“ขับไปส่งส้มที่คณะ ส้มมีเรียนต่อ…”
“…” เงียบ…
“พี่ไทเกอร์!”
“เงียบ!”
เฮือก…
“…” เสียงตะคอกกลับทำให้ผมถึงกับสะดุ้งตกใจ หัวใจมันกระตุกวูบเพราะอีกคนไม่เคยตะคอกใส่ดังขนาดนี้เลย นี่ก็ในรถด้วย ใจถึงกับแป้วจนน้ำตาแทบเล็ด ทำไมต้องเสียงดังด้วย ผมทำได้เพียงเม้มปากหันหน้าออกไปมองนอกกระจก พี่ไทเกอร์คงไม่ใช่แค่เห็นรูปผมกับพี่โอแน่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นมันต้องยุยงอะไรสักอย่าง มันต้องทำให้ผู้ชายคนนี้โมโหจนไม่เชื่อใจแล้วแน่ ๆ
“มะ ไม่ต้องมาเอากันอีกเลยนะ” พยายามบอกเสียงแผ่วเพราะกลัวเจ้าตัวจะดุใส่ ยังจำได้ดีตอนถูกผู้ชายคนนี้จับได้ว่าแอบมอง แถมมีอีกหลาย ๆ ครั้งที่ร่างสูงพยายามเก็บอารมณ์จากความโกรธ ถ้าผมถูกทำร้ายผมจะร้องไห้! จะไม่ให้พี่เขาเยอีกเลยด้วย!
“เป็นเมียกูแล้วมึงไม่มีสิทธิ์ไปให้ผู้ชายคนอื่นแตะตัวบอกหลายครั้งแล้ว กูจะไม่งี่เง่าก็ได้… แต่แค่แดกข้าวมันไม่เห็นจำเป็นจะต้องทำอะไรขนาดนั้นเลย มึงคิดว่าถ่ายหนังโรแมนติกกันอยู่รึไงวะ? เดี๋ยวมึงได้ถูกกูจับกระแทกแล้วถ่ายเป็นหนังโป๊ส้มตำ…”
“จะ จอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะพี่ไทเกอร์!”
“…”
“ส้มมีเรียน…”
“มีเรียนหรือจะไปหาผัวใหม่เอาดี ๆ”
“พี่มันใจร้าย… เสียใจที่อุตส่าห์ชมว่าเยดุเยอึดเยทน ไม่ต้องมาเยตูดส้มอีกเลยนะ…”
“หึ ๆ มึงห้ามกูได้เหรอวะ?”
“…” คนบ้า! คนใจร้าย! ไม่คุยด้วยแล้วแหละ…
“กูถามเป็นครั้งสุดท้าย… ว่ามึงนั่งกับใครทำไมต้องให้มันกอด”
“พี่คิดยังไงก็แบบนั้นแหละ ส้มตำมันร่านหนิ ก็น่าจะหาของใหญ่ ๆ ไว้ขย่มเรื่อย ๆ เหมือนข่าวลือ…”
“อยากตายจริง ๆ ใช่ไหมส้มตำ?” เสียงเรียบดังขึ้นแต่ผมไม่สนใจ ไม่กล้าขึ้นเสียงหรือเถียงไปตรง ๆ กลัวเจ้าตัวตะคอกด่ากลับแล้วรับไม่ได้ สักพักรถก็มาจอดที่คอนโดฯ พี่มันต้องจับผมเอาเหมือนในหนังแน่ ๆ ลงโทษแบบเดิมไม่เอาอีกแล้ว ได้เรียนรู้แล้วไม่อยากจะเจ็บตูดอีกแล้วนะ! เคก็ใหญ่… ฮืออออ ไม่ได้แน่ ๆ ส้ม เปิดประตูได้ผมจึงวิ่งหนีทันที
“ส้มตำ! เชี่ยทำไมมึงดื้อจังวะ!” พยายามวิ่งให้เร็วที่สุด และสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือเข้าป้อมไปหาพี่ยามหน้าคอนโดฯ วิ่งซะจนเหนื่อยอ่อนเลย หายใจหอบอยู่หลังพี่ยาม เจ้าตัวก็ดูเหมือนจะชะงักจนลุกขึ้นมายืนมองผมก่อนจะหันไปมองคนมาใหม่
“พะ พี่ช่วยด้วย ผะ ผู้ชายคนนั้นเขาจะทำร้ายผม…”
“หือ? อ้าวคุณไทเกอร์…” เดี๋ยว ๆ รู้จักกันด้วยเหรอ? ผมมองคนตัวสูงที่ยืนเท้าสะเอวมองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ ยอมรับว่าวิ่งมาก็เหนื่อยมาก ๆ แล้ว ถ้าโดนจับไปได้ต้องแย่แน่ ๆ แล้วนี่อย่าบอกว่ารู้จักกัน?
“เมียผมมันดื้อครับ…”
“อ๋อ… นี่เหรอ? ไม่อยากจะคิดเลยว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย ตกใจหมดคิดว่าเกิดอะไรขึ้น”
“พะ พี่อย่าไปเชื่อผู้ชายคนนั้นนะ!”
“ฮ่า ๆ เข้าใจครับว่าผู้ชายคบกันอาจจะต้องมีเขินมีอายกันบ้าง…”
“เดี๋ยว ๆ ไม่ใช่นะ!” ผมพยายามมองหาทางออกอื่นแต่มันมีเพียงแค่ทางเดียวคือทางที่เสือตัวโตขว้างอยู่ แล้วมึงจะวิ่งเข้ามาทำปลาทูอะไรอิส้ม! ฮือออ… ไอ้พี่ไทเกอร์บ้า!
“ว่าแต่นี่ไม่มีเรียนเหรอครับ?”
“อ๋อ… ไม่มีครับ” มีสิ! อีกอย่างคุยกับพี่ยามก็มองพี่ยามสิ ทำไมต้องมองผมที่พยายามมองหาทางออกอื่นด้วย เอ๊ะหน้าต่าง… เห็นหน้าต่างเล็ก ๆ ที่เป็นกระจกผมจึงรีบคว้าเก้าอี้พี่ยามไปวางแล้วเปิดกระจกจะกระโดดหนี ส้มตำจะไม่ยอมถูกจับ!
หมับ!
“อ๊ะ! ปล่อยนะไอ้เสือบ้า!” วงแขนกว้างคว้าเข้ามาที่เอวแล้วยกผมตัวลอยจนต้องดิ้นแรง ๆ ก่อนเจ้าตัวจะวางผมลงแล้วคว้าต้นแขนเข้าหาพร้อมแรงบีบมหาศาลจนผมต้องนิ่วหน้าเจ็บ นั่นทำให้รู้ว่าต้องหยุดฟังและเม้มปาก มันต้องเป็นรอยแดงแน่ ๆ เลย ทำไมต้องใจร้ายกับน้องด้วย!
“มันอยากกินขนมครับ แต่ผมไม่ซื้อให้…”
“อ๋อ… ฮ่า ๆ ๆ มีงอแงน่ารงน่ารักน่ะครับ ธรรมดาเมียผมก็แบบนี้…”
‘พี่ยาม!’ ฮืออออ… ทำไมเป็นกันแบบนี้ แรงของเสือดุลากผมที่หน้าจ๋อยออกไปจากป้อมยาม พยายามขัดขืนแต่ก็ถูกดึงจนจะล้มอยู่รอมร่อ เข้ามาในคอนโดฯ ก็มีพนักงานต้อนรับผมจึงไม่กล้าโวยวาย บรรยากาศข้างในเปิดแอร์ลอยเข้ามากระทบหน้า ต่างกับข้างนอกอย่างเห็นได้ชัด จนในที่สุดก็เข้ามาในลิฟต์
“ขะ ของก็เล็ก เยก็ไม่เป็น แถมยังใจร้าย…”
“…”
“ปล่อยส้มเลยนะ ไม่เอาแล้ว… ไม่อยากมีผัวแล้วด้วย ไม่อยากมีคือใครหน้าไหนก็ไม่เอาแล้วด้วย ถ้ามีแล้วจะเป็นแบบนี้…” หันไปบอกคนตัวสูงเสียงแผ่ว ใบหน้าคมทำเพียงหันมามองหน้าด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนประตูลิฟต์จะเปิดออกผมจึงถูกลากออกไป
“ปล่อยส้มนะ… ส้มเจ็บแขน”
“…” ไม่พูดอะไรแถมยังไม่ปล่อยอีกต่างหาก พี่ไทเกอร์หยิบคีย์การ์ดขึ้นมาเปิดประตูแล้วเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องไม่แรงมากแต่ก็เกือบจะเสียหลักล้ม ทำไมไม่อ่อนโยนเลยห๊ะ!? ก่อนเจ้าตัวจะปิดประตูวางคีย์การ์ดไว้บนชั้นวางของ แล้วหันมาปลดเนกไทมองผมด้วยสายตานิ่ง ๆ
“ของเล็กเหรอ? เยไม่เป็นด้วย? หึ ๆ” คิ้วดกบนใบหน้าหล่อเลิกขึ้นก่อนจะกระตุกยิ้มเดินเข้าหาเรื่อย ๆ จนผมจำต้องถอยหลังหนี ทำไมต้องปลดเนกไทออกด้วย แล้วคำพูดเมื่อกี้มัน…
“ยะ หยุดเลยนะ! ส้มไม่เอาด้วย จะกลับไปเรียนแล้ว…”
“…” ไม่สนใจ…
หมับ!
“ฮืออ… พี่ไทเกอร์อย่าดุส้มนะ ไม่ดื้อแล้ว จะไม่เถียงแล้ว… ส่วนคนที่นั่งด้วยคือพี่ชายแท้ ๆ ของส้ม มาทำธุระด้วยนิดหน่อยและกลับไปแล้ว…” ผมรีบขยับไปสวมกอดคนตัวโตแล้วใช้หน้าถูอกแกร่งผ่านเนื้อผ้าทันที บอกไปทุกอย่างเพราะกลัวจะโดนทำร้าย เจ้าตัวยังคงนิ่งจนผมต้องผละออกไปมองหน้าแล้วเม้มปาก
“…” สายตานิ่ง ๆ ยังมองลงมาตาไม่กะพริบ นั่นทำให้ต้องเม้มปาก พยายามทำใบหน้าออดอ้อนให้ได้มากที่สุดแล้วนะ ใจอ่อนให้น้องหน่อย~
“ดะ ดีกันนะ… ไม่เคเล็กแล้ว เยดุด้วย เป็นผัวส้มคนเดียวด้วย…”
“หึ งั้นหันหลังแล้วเอามือไขว้หลังแล้วกูจะหายโกรธ…”
“หือ? จะ จริงนะ…” ผมเลิกคิ้วก่อนจะระบายยิ้มให้แล้วหันหลังเอามือไขว้หลัง สักพักก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมามัดข้อมือจนต้องขมวดคิ้วอยู่คนเดียว
“อะ โอ๊ย…” แรงมัดแน่น ๆ ทำให้เผลอร้องออกมาเล็กน้อยก่อนพี่ไทเกอร์จะมัดเสร็จผมจึงหันไปมองด้วยใบหน้าสงสัย
“มัดส้มทำไมอะ… จริง ๆ ส้มคิดไว้แล้วว่าถ้าพี่หายโกรธ จะไปหยิบขนมที่ซื้อมาไว้ในครัวเมื่อวันก่อนมากินด้วยกัน ถ้ามัดแบบนี้ส้มจะกินไม่ได้นะ… อีกอย่างนี่กี่โมงแล้วก็ไม่รู้ ส้มมีเรียนด้วย…” พยายามมองหานาฬิกาในห้อง อีกอย่างวิชาต่อไปอาจารย์โหดด้วย
“สะ ส้มลืมเอากระเป๋าในรถพี่ไทเกอร์มา ปูนมันจะโทรหาไหมอะ…”
“…” ทำไมพี่ไทเกอร์ไม่คุยด้วยเลยอะ แงงงง… ไหนบอกจะหายโกรธ แล้วจะมัดข้อมือผมไว้ทำไม มันเจ็บ ๆ ขัด ๆ นะ… สักพักคนตรงหน้าก็ถอดเสื้อออกโชว์หุ่นแน่น ๆ ซิกซ์แพ็กงาม ๆ จนผมเลิกคิ้ว แต่ที่ยิ่งทำให้ชะงักคือมือหนาที่เลื่อนไปปลดเข็มขัดและถอดกางเกงสแล็คของเจ้าตัวออกเหลือเพียงชั้นในสีขาวยี่ห้อดัง เดี๋ยว ๆ อย่าบอกนะที่มัดมือผมคือ…
หมับ!
“อ๊ะ!” มือหนาคว้าเข้ามาจับที่แขนแล้วออกแรงดึงผมเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะผลักลงบนเตียง ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว กางเกงผมก็เช่นกัน คนใจร้ายขยับมาปลดเข็มขัดออกแล้วดึงกางเกงผมลงพร้อมชั้นใน ซ้ำยังไม่อ่อนแรงจนรู้สึกเจ็บ รู้ตัวอีกทีท่อนล่างก็เปลือยเปล่าไปหมดแล้ว
“ที่กูพูดมาตลอดทางไม่ได้เข้าใจเลยใช่ไหม?”
“คะ คนใจร้าย…”
“สรุปอยากมีผัวหรือไม่อยากมี ไม่เห็นหัวผัวมึงคนนี้เลยใช่ไหม?” ประโยคคำถามนั้นเปล่งออกมาพร้อมเรียวขาผมที่ถูกอ้าออกจนต้องเม้มปากเพราะขัดขืนไม่ได้ มือทั้งสองข้างก็ถูกร่างของตัวเองนอนทับไว้อยู่ด้านหลัง ก้มลงไปมองยังของที่ปากบอกว่าเล็กเพราะงอนตอนนี้ถูกมือหนาจับชักขึ้นชักลงเสียจนขยายใหญ่พร้อมใช้งาน ร่างสูงแทรกกายเข้ามาอยู่ระหว่างขาแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้ ๆ ให้อะไร ๆ สัมผัสกันจนผมต้องหันหนี
“งอน?”
“ไม่คุยกับพี่ไทเกอร์แล่ว…”
“…”
สวบ…
“อะ อึก… อื้อออ…” ท่อนเอ็นใหญ่เสียดแทงเข้ามาพรวดเดียวจนมิดลำ ไม่มีการเบิกทางใด ๆ เลยทั้งสิ้น ความอึดอัดทำให้ผมกระเสือกกระสนเบ้หน้าหนี สองมือสากจับกระชับที่เอวถลกเสื้อผมขึ้นแล้วออกแรงขยับเนิบ ๆ ไม่ได้เร็วอย่างที่คิด แต่ผมแทบขาดใจเพราะความเสียวและอึดอัด
“อื้ออ…”
“สรุปไอ้หมอนั่นคือใคร?”
“ยะ ยุ่ง…”
สวบ!
“อะ โอ๊ย… สะ ส้มเจ็บนะ อื้อ...” ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้ ผมโดนคนตัวสูงหลอกใช่ไหมเนี่ย ใบหน้าคมซุกลงมาไซ้ที่ซอกคอพร้อมออกแรงกระแทกหนักขึ้นเรื่อย ๆ ยอมรับว่าไม่โอเคแต่บทรักของตัวสูงมีเหรอที่ส้มตำคนนี้จะไม่มีอารมณ์ร่วม เจ้าตัวพลิกผมนอนคว่ำหน้าให้แอ่นสะโพกเข้าหาแล้วจับกระแทกหนัก ๆ ข้อมือทั้งสองข้างยังคงถูกรวบมัดไว้
ชึ่บ!
“กูอยากจับมึงกระแทกหนัก ๆ ฉิบหาย อื้ม…”
“อะ อ่า~” แล้วนี่ไม่แรงเลยใช่ไหม? แค่นี้ร่างผมก็ถลาตามแรงขยับของสะโพกสอบแล้ว ถึงจะไม่แรงเหมือนทุกครั้งและไม่รู้ว่าทำไม แต่พี่ไทเกอร์ก็ยังเยดุในความคิดผม หมายถึงความคิดผมตอนที่ไม่งอน
“ยังดีที่ง้อเมื่อกี้ให้ใจอ่อน…”
สวบ…
“อะ เอาอารมณ์ อื้อ… มะ มาลงที่ส้ม…”
“…”
“คนนิสัยไม่ดี…”
สวบ!
“อ่า~” แรงกระแทกหนัก ๆ ทำให้ต้องครางเสียงหลง ความถี่รัวเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ มันถี่ยิบเสียจนสมองผมเริ่มไม่ได้คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา รู้แค่ว่าเอ็นใหญ่ที่คาอยู่ในร่างเสียดสีกับผนังอุ่นในรูสวรรค์ทำให้รู้สึกเสียวจนกลางกายผมขยายขึ้นอัตโนมัติ
เพียะ!
“โอ๊ย… จะ เจ็บ… อื้ออ…”
“จำ…”
“อ่า อะ อื้อ…”
เพียะ!
“อะ อึก…” ฝ่ามือหนักฟาดลงที่สะโพกผมแรง ๆ สองรอบ แรงกระแทกก็เหมือนจะไม่อ่อนโยนเหมือนตอนแรกแล้ว ต้องการให้ผมจำเหรอ? จำอะไร… ตัวเองนั่นแหละต้องจำ!? ให้โทรมาหากันตอนเช้าบ้าง ไม่ใช่ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น มันน่าโมโหไหมล่ะ?
“ปะ ไปไหนมา… อ่า~”
“เอาเรื่องคนที่มันตบเมีย…”
“…” เอาเรื่องคนที่มันตบเมีย? อย่าบอกนะว่าที่พี่ไทเกอร์ไปหาพี่ปลื้มใจเพราะจะไปด่าที่พี่เธอตบผม? ทำไมถึงไม่บอกตั้งแต่แรก… คิดว่าตัวเองหึงเป็นคนเดียวรึไง
“สะ ส้มอยากขย่มของพี่…”
“…”
“อะ อื้อ… ยะ หยุดก่อน… สะ ส้มจะนั่งเทียนใหญ่ ๆ” เหมือนคนตัวสูงจะหยุดตามคำขอแล้วถอดท่อนเอ็นออก
“กะ แก้มัดให้ส้มหน่อย…” หันไปใช้สายตาอ่อยบวกอ้อนแบบสุด ๆ ตาคมมองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ แต่คงอารมณ์ค้างอยู่สินะ เนกไทที่มัดข้อมือผมถูกปลดออก ก่อนจะหันไปดันร่างแกร่งลงบนเตียงแล้วขึ้นไปนั่งคร่อม ไม่ให้คนตัวสูงอารมณ์ขาดจึงได้นั่งทับท่อนเอ็นใหญ่ในทันที ยิ่งท่านี้มันจะทำให้ส่วนหัวของไทเกอร์น้อยสอดเข้ามาลึกขึ้น ทั้งใหญ่ทั้งยาวนั่นคือสิ่งที่ทำให้ส้มตำภิรมย์เป็นไหน ๆ
“อื้ม…”
“อื้อออ… สะ เสียวไหม?” ผมเริ่มออกแรงขยับให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มือเลื่อนมาดันซิกซ์แพ็กแกร่งแล้วขย่มตอแข็งจนได้ยินเสียงเสียดแทงเข้าออกประสานกับเสียงคำรามของเสือร้ายทำให้รู้สึกพอใจจนมีแรงในการขยับสะโพก เราสองคนสบตากันด้วยใบหน้าที่หื่นกระหาย แรงราคะผุดขึ้นเหมือนดอกเห็ด ความเสียวซ่านแพร่กระจายไปทั่วรูสวรรค์
“ยะ ใหญ่ อะ อื้ออ…”
“โคตรน่าเอาเลยเมียกู… อื้มส์…”
“สะ ส้มดีใจ อะ อ่า…”
สวบ ๆ ๆ
“อึก อืออ…” แรงกระแทกสวนทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นเผยอปากเพราะเสียว รู้สึกว่าเตียงมันยุบขึ้นยุบลงตามแรงของการกดสะโพกที่ผมทำ ลึกเข้ามาอีกพี่ไทเกอร์… ลึกเข้ามาให้ถึงจุดกระเส่าของส้มตำคนนี้ เสียวเหลือเกิน… ความสุขสมจากเอ็นใหญ่ที่คาร่างทำให้ไม่อยากนึกงอนคนตัวสูงอีก
เพียะ!
“…”
“อะ อื้อ… ตะ คอกใส่ส้ม อ่า…” มือผมฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อไม่แรงมากแต่ก็พอที่จะทำให้เจ้าตัวเจ็บ แต่ถามว่าเสือดุได้หยุดกระแทกท่อนเอ็นสวนขึ้นมาไหมก็ไม่ ซ้ำยังเหมือนจะถูกใจเจ้าตัวอีกต่างหากที่เล่นแรง เห็นริมฝีปากบนใบหน้าหล่อก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบแลกลิ้น คนพี่ไม่อ่อนโยนแม้แต่บทจูบ ลิ้นสากเกี่ยวพันลิ้นผมเสียจนรู้สึกสู้ไม่ไหว
“อื้อ…” ยอมอยู่เฉย ๆ ครางออกมาจากลำคอ เสียงน่าอายดังขึ้นเรื่อย ๆ ได้ยินกันเพียงแค่สองเราในห้องห้องนี้ ไม่รู้ว่าแอร์ถูกเปิดตอนไหนแต่มันทำให้ได้ฟีลไปอีกแบบ ผมผละใบหน้าออกมาไซ้ซอกคอของพี่ไทเกอร์ แต่ที่ทำให้ชะงักขึ้นร่างสูงกลับเอนตัวขึ้นมานั่งจนผมต้องกอดรอบคอแกร่งไว้ มือสากทั้งสองข้างจับสะโพกอวบทั้งสองลูกผมบังคับขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ เสียดแทงเข้ามาเรื่อย ๆ จนเสียวเสียจนต้องกัดฟันลงที่ไหล่แกร่ง ซ้ำฟันซี่คมยังขบเม้มที่ซอกคอผมก่อนเราทั้งสองจะซุกหน้าสูดดมกลิ่นของกันและกันอยู่แบบนั้น
“สะ ส้มจะแตกแล้ว…”
“พะ พร้อมกัน… กูไม่ไหวว่ะครั้งนี้
พรึบ!
“อ๊ะ!” ร่างผมถูกพลิกให้นอนคว่ำอีกครั้งตามด้วยแรงขยับสะโพกมหาศาล ร่างกายโยกตามแรงกระแทกหนัก ๆ พี่ไทเกอร์ไม่อ่อนโยนเสียจนผมทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำกามออกมาพร้อม ๆ กับแรงกดกระแทกครั้งสุดท้ายของเจ้าตัว… ร่างแกร่งทรุดตัวนอนทับร่างผมไว้เราสองคนหายใจหอบ กิจกรรมรักเมื่อกี้ไม่ได้หนักหน่วงอย่างที่คิด แต่ขึ้นชื่อว่าเอากันส้มตำก็พร้อมจะมีความสุขได้ทุกเมื่อ
“ยะ อย่าเพิ่งเอาออก…”
“…”
“ส้มชอบเวลาของพี่มันอยู่ในร่าง อุ่นดี…”
จุ๊บ…
“กูติดมึงว่ะส้ม… กูหึงกูหวงกูไม่อยากให้มึงมองใครนอกจากกู”
“…” พูดให้เขินอีกแล้ว!!!
“กูเชื่อใจมึงรู้ใช่ไหม? ที่ชอบด่าไปเหมือนไม่เชื่อใจก็เพราะกูหงุดหงิด และมึงแม่งเถียงเก่งฉิบหาย…”
“ส้มลีลาเด็ดมะ?”
“…”
“ชอบมากเลยนะเวลาถูกของพี่ยัดเข้ามาลึก ๆ จนถึงจุดจุดหนึ่งที่ทำให้ส้มเสียวจนสติแทบเตลิด ส้มรู้ว่าพี่ต้องรู้สึกฟิน… เวลาของใหญ่ ๆ ยาว ๆ แทงเข้ามาในรูส้ม อือออ… ชอบอะ”
“อะ อือ… ชอบก็ชอบ”
“…”
“ส้ม…” เรียกด้วยน้ำเสียงแบบนี้อีกแล้ว ผมชอบจังที่คนตัวสูงเรียกชื่อตัวเองด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น มันทำให้อยากตรงเข้าไปจับอวัยวะสืบพันธุ์อันใหญ่โตเท่าหอไอเฟลของพี่เขาชักขึ้นชักลง
“หือ~”
“มึงน่ารักว่ะ…”
“…” ได้ยินหน้าผมถึงกับร้อนผ่าว ต้องซุกไว้กับหมอนอีกแล้วววว ชมกันด้วยน้ำเสียงเหมือนไร้อารมณ์แบบนี้เหรอ?
“มึงย้ายมาอยู่กับกูได้ไหม?”
“หะ ห๊ะ?”
“ย้ายมาอยู่กับกูเถอะขอร้อง กูติดมึงจริง ๆ …”
“พะ พี่ไทเกอร์ จะ… จริงเหรอ?” ผมพยายามดิ้นจนเจ้าตัวต้องถอนเคออกจนผมสามารถลุกขึ้นไปนั่งมองด้วยใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ พี่เขาบอกให้มาอยู่ด้วยกันเหรอ!?
“สะ ส้ม…”
“…”
“ส้มจะถูกเอาทุกวันจริง ๆ แล้วใช่ไหม!?” จะได้ทำกันทุกท่าแบบไม่ต้องรอพี่ไปหาที่หอแล้วใช่ไหม…
“เฮ้อ…”
“ถะ ถ้ามาอยู่ด้วยส้มจะทำกับข้าวให้พี่ไทเกอร์กินด้วย จะทำความสะอาดห้อง… จะคอยว่าว ขย่มเทียน อมกระปู๋ใหญ่ ๆ จะทำทุกอย่างให้ไทเกอร์น้อยมีความสุขเลย!” แค่คิดว่าตัวเองเป็นภรรยามาอยู่กับสามีแค่นี้ก็แทบจะร้องไห้แล้ว ฮือออ… เราจะได้เป็นเมียเต็มตัวเต็มตนแล้วใช่ไหมอะ แงงงง…
“ไหนมากอดกูหน่อยดิ…” คนตัวสูงเปลี่ยนเป็นนั่งขัดสมาธิแล้ว แต่ร่างของเราทั้งสองยังเหมือนเดิม เจ้าตัวเปลือยกาย ส่วนผมมีแค่เสื้อที่หลุดหลุย นั่งไม่อายเดี๋ยวส้มจับเอานะ!
หมับ!
“อื้อออ…” ขึ้นไปนั่งตักแกร่งแล้วกอดเลยแหละ พี่ไทเกอร์น่ารัก~
“วันนี้กูไม่ได้เยดุเหมือนที่มึงชอบ โอเคใช่ไหม?”
“คิดไปเองอะ เยแบบไหนก็เยมาเถอะขอแค่พี่ไทเกอร์เยส้ม ทุกอย่างก็ดูโรแมนติกแล้วอะ…”
“…”
“คนอะไรเคใหญ่!”
“…”
“อื้ออ…” อุ่นอะ ผมกอดคนตัวสูงไว้แล้วใช้หน้าถูไหล่แกร่งอย่างนึกดีใจ รักพี่ไทเกอร์มาก ๆ เลย…
“แล้วโกรธไหมที่รุนแรงแถมยังตะคอกใส่ ด่ามึงอีกด้วย… เรียนก็ไม่ได้เรียนเพราะกูงี่เง่า…”
“พูดเรื่องอะไรอะจำไม่ได้แล่ว อื้อออ… พาส้มไปขนของหน่อยนะ”
“…”
“ดะ ดีใจจนจะร้องไห้แล้วเนี่ย…”
“เฮ้ออ… ส้มเอ๊ย…”
Contact Me
หัวข้อ: หมกมุ่น Special E4 (END) (P.4) - [17.08.2019] (อ่าน 75279 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก