หัวข้อ: หมกมุ่น Special E4 (END) (P.4) - [17.08.2019]

[TheWanFah]

พี่ไทเกอร์คนขี้หวง

[Chamind1306]

อยู่ดีๆก็มีเรือมาเพิ่มอิอิ

[เอ็ม]

E29 “ส้มมองออกไม่ต้องโกหก”

RATED 18+
Language and Sex

สามวันผ่านไป~

“ไม่ไหวแล้วอะ…” ร่างเล็กในชุดนอนสีส้มลายผลส้มพอดีตัวเอนกายลงนอนบนโซฟาด้วยสภาพเหนื่อยอ่อนหลังจากที่ปั่นงานมาจนถึงเที่ยงคืนเสียเต็มทน ถ้าจะเหนื่อยขนาดนี้เขาก็อยากที่จะนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยเสียยังดีกว่า เรียนก็หนักอาจารย์ก็สั่งงานเยอะ ยิ่งจะสอบงานก็ยิ่งเยอะ กลับห้องแต่ละทีก็แทบจะสลบ ยังต้องมานั่งทำงานจนถึงเที่ยงคืนอีกต่างหาก

(ส้มมึงอย่าหลับ ส่งไฟล์มาก่อนอิดอก…) เสียงปูนในโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ย มีโน้ตบุ๊กและเอกสารต่าง ๆ มากมายกระจัดกระจายวางอยู่ด้วยดังขึ้น แต่คนฟังกลับไม่แม้แต่จะขยับ ซ้ำยังทำเป็นเหมือนว่าจะไม่ลุกขึ้นมาใช้ชีวิตต่ออีกแล้ว

ส้มตำง่วง!

ส้มตำจะนอน!

“อื้อ… กูไม่ไหวแล้วปูน~”

(อินี่ ส่งมาให้ก่อน เดี๋ยวกูทำต่อแล้วมึงก็ไปนอนเลย ต้องส่งพรุ่งนี้นะ กูไม่ค่อยมีเวลาด้วยเร็ว ๆ)

“จริงนะ ได้ ๆ” ในที่สุดคำหลอกล่อจากเพื่อนก็ทำให้ตากลมจำต้องยอมเปิด ดันร่างขึ้นมานั่งจ้องจอสว่างที่ทำให้รู้สึกแสบตา นิ้วเรียวเลื่อนไปสัมผัสยังทัชแพดลากเคอร์เซอร์เมาส์ไปมาสลับกับการกดเพื่อทำการส่งไฟล์ไปให้ปูนที่รออยู่ ในที่สุดเขาก็จะได้พักแล้วใช่ไหม จากที่เหนื่อยมาแล้วทั้งวัน

ส่งเสร็จกำลังจะปิดเครื่อง เสียงปูนก็ดังขึ้นบอกว่าส่งไฟล์ไปผิด ได้ยินแล้วอยากจะโยนแล็บท็อปตรงหน้าทิ้งเสียจริง ๆ กว่าอะไร ๆ จะเสร็จก็เลยเที่ยงคืนกว่า ๆ เข้าไปแล้ว

ส้มตำปิดโน้ตบุ๊กก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว จริง ๆ กับการเรียนก็เหนื่อยทุกวันนั่นแหละ แต่วันนี้ต้องทำงานเยอะเป็นพิเศษ ส่วนอีกคนก็คงไม่แพ้กัน เสือตัวโตในชุดกีฬาผ้าร่มสีน้ำเงินเข้มที่มักใส่กำลังสวมแว่นจ้องคอมทำวิจัยอย่างตั้งมั่น บนโต๊ะคอมมีกระป๋องกาแฟวางอยู่หลายกระป๋อง ซึ่งมันเป็นของวันก่อน ๆ ที่ดื่มแต่ไม่ได้เก็บไปทิ้ง ส่วนวันนี้ก็ซัดไปหนึ่ง ถ้าไม่ดื่มเขาก็คงหลับไปตั้งแต่อาบน้ำกินข้าวเสร็จแล้ว

ส่วนอีกคนหลังจากทานข้าวเสร็จก็แยกกันทำงานเพราะต่างคนต่างยุ่ง หลังจากวันนั้นที่น้องมันโดนวางยาตื่นมาก็บ่นว่าปวดสะโพกแต่ไม่ได้ถามอะไรเลยนอกเสียจากรีบอาบน้ำไปเรียนเหมือนคนรีบ ไทเกอร์จึงไม่ได้ถามอะไร พี่ชายเขามันก็ไม่ได้เข้ามายุ่ง จนตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านมาจนวันพฤหัสบดีแล้ว เขายังไม่ได้ทำอะไรน้องมันไปมากกว่าแค่การจูบ

ยอมรับว่าเรียนหนักกันจริง ๆ ต่างคนต่างยุ่งจนไม่มีเวลาทำเรื่องอย่างว่า อย่าว่าแต่ทำเรื่องแบบนั้นเลย ออกกำลังกายก็ไม่ได้ออก เที่ยวกับเพื่อนก็น้อยลง เล่นบาสก็ไม่ได้เล่น ตื่นมาตอนเช้าเลยต้องซิทอัพหรือดันพื้นหลาย ๆ รอบอยู่ข้าง ๆ เตียงนอนให้คนน้องมันนั่งมองมาเหมือนคนงง

ตอนเช้าสภาพส้มตำที่เพิ่งตื่นนอนหัวยุ่ง ๆ นึกแล้วเขาก็อยากขำ มันเหมือนนั่งงงกับชีวิต หรี่ตามองไปรอบ ๆ ห้องเหมือนไม่รู้จะทำไงต่อ แต่เขารู้ว่าน้องมันกำลังชาร์จพลังงานก่อนจะดีดตัวลงจากเตียงหรือพุ่งเข้ามากอดกลิ้งทับเขาเพื่อปลุก และมันดันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปเสียแล้ว

น้องมันน่ารักดี

ถ้าหากขาดไปจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ถึงจะดูงง ๆ แต่ก็โอเค ไม่ใช่แค่โอเค… แต่ดีมาก ๆ เลยต่างหาก มันก็เตือนหรือช่วยเขาได้ในหลาย ๆ เรื่อง เรียนมันก็เก่ง จะเป็นยังไงถ้าหากวันหนึ่งไม่มีน้องมันอยู่ในชีวิต เขาจะยังมีความสุขไหม แว่นที่สวมค่อย ๆ ถูกถอดและวางไว้ เจ้าของใบหน้าคมทำการบิดขี้เกียจก่อนจะซุกหน้าผากไว้กับแขนของตัวเองเพื่อพักสายตาหลังจากที่จ้องจอคอมตรงหน้ามานาน ยังคงคิดถึงใครอีกคนที่ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันทำอะไรอยู่

กึก…

“…” ก่อนคำถามในหัวจะหายไปเมื่อไทเกอร์สัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างมาชนเท้า และมันกำลังเริ่มขยับเข้ามาซุกที่เป้ากางเกงของเขา ผละใบหน้าออกมามองเห็นผมสีดำเงากับชุดนอนสีส้มลายผลส้มที่อีกคนในห้องมันใส่กำลังนั่งในท่าเทพธิดาพร้อมซุกหน้าไว้ที่เป้าเขาเหมือนแมวกำลังอ้อน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือมันจะมุดเข้าไปทำบ้าอะไรใต้โต๊ะ เดี๋ยวไฟก็ได้ช็อตเอาซะหรอก

“ส้มตำ…”

“อื้อ… ส้มอยากนอนแล้ว…” บ่นเสียงงอแงแต่ไม่ยอมผละใบหน้าออกมามอง ซ้ำยังเริ่มถูเป้าเขาไปมาจนต้องจับหน้ามันให้ขึ้นมามอง คิดว่าซุกอกอยู่หรือไงกัน ถึงจะเป็นเรื่องปกติของส้มตำมันไปแล้วก็ตามที คนมันกามนี่นา เขาก็เผลอติดนิสัยมันไปละ มันชอบจับของเขาเขาก็ชอบสอดมือไปบีบ ๆ จับ ๆ ที่สะโพกมันเล่นเหมือนกัน

นุ่มดี…

“ทำไมไม่ไปนอน หืม?” ถามเสียงนุ่ม แต่คนฟังกลับยังปิดเปลือกตาไว้สนิท ทำไมวันนี้น้องมันต้องมาอ้อนเขาด้วยวะ ปกติถ้าง่วงแต่หากรู้ว่าเขาทำงานมันก็จะไม่แม้แต่จะเข้ามากวน เดินมาบอกแค่หน้าประตูและไปนอนรอเขาอยู่บนเตียงเป็นเด็กดี เด็กดีที่งอนอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งทำงานเสร็จเข้าไปนอนด้วยนั่นแหละมันถึงจะขยับเข้าหาและหายงอนในทันที

“กูต้องทำงาน…”

“อื้อ… ทำเลย ๆ” บอกพลางซุกหน้าลงที่เป้าหมายอีกครั้ง หัวใจคนพี่จะวายตายเอาหลายรอบแล้วนะ ทำอะไรไม่เกรงใจเขาเลย ตาคมมองเด็กใต้โต๊ะอย่างไม่รู้จะทำยังไงนอกเสียจากส่ายไปมาแล้วยอมให้มันนั่งซุกไว้ตรงส่วนนั้น ก่อนจะหันกลับมาทำงานต่อ

มือหนาอีกข้างที่ไม่ได้ใช้งานยังคงลูบผมนุ่มเบา ๆ อีกข้างเลื่อนไปกดนั้นกดนี้

“อื้อ… ส้มรักพี่ไทเกอร์…”

“…” เสียงครางแผ่วลอดออกมาเบา ๆ แต่ก็ชวนให้เขาเผลอยิ้มออกมาจาง ๆ ก้มลงมองส้มตำตัวบางที่ยังคงซุกหน้าไว้ยังจุดนั้น แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว น้องมันจะรู้ไหมว่าเขารักและหวงมันมากแค่ไหน

“อ้อนเก่ง…”

..

..

..

หลังมิดเทอมผ่านไปได้สองอาทิตย์~

เวลา 20:40 น.

ร่างของส้มตำนั่งมองนาฬิกาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมอง รอชายผู้เป็นที่รักกลับมาทานข้าวด้วยกันตั้งแต่หกโมงจนตอนนี้จะสามทุ่มเจ้าตัวก็ยังไม่แม้แต่จะกลับ โทรไปก็ไม่รับสาย เขาควรทำยังไงดี

ความเสียใจและน้อยใจหลอมรวมกันทำให้อกข้างซ้ายรู้สึกหน่วงมากขึ้นเรื่อย ๆ พี่ไทเกอร์ที่ไม่เคยทำตัวเหลวไหลแล้ววันนี้ไปไหน ทำไมไม่กลับมาทานข้าวด้วยกัน ทั้ง ๆ ที่เขาอุตส่าห์ทำไว้ให้ นี่มันจะสามเดือนแล้วนับแต่ตอนที่เขาถูกคนพี่จับได้แล้วเข้าหาเมื่อประมาณเกือบกลาง ๆ เดือนมกราคม

หรือเพราะเบื่อนิสัยใจคอถึงได้เริ่มเปลี่ยนไป ไปไหนไม่ยอมบอกกันเลย ทิ้งให้ตื่นมาพบเจอกับความว่างเปล่าภายในห้อง ใจที่คิดบวกบอกให้เลิกสงสัยแล้วทำอะไรรอคนพี่ไว้ แต่ยิ่งรอก็เหมือนจะยิ่งผิดหวัง เขาไว้ใจพี่ไทเกอร์ก็จริง แต่ก็อดคิดไปไหนต่อไหนไม่ได้ว่าชายผู้เป็นแฟนไปไหนทำไมไม่โทรมาหา

“คนใจร้าย…” เสียงแผ่วดังออกมาเบา ๆ พร้อมกับริมฝีปากสวยเม้มเขาหากัน ร่างเล็กฟุบหน้าลงบนโต๊ะอาหารพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหล ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมารักกันดีมาโดยตลอด พี่ไทเกอร์มักจะเทคแคร์เขาเหมือนลูก น้องชาย และคนรัก ซึ่งมันทำให้เขาติดจนไม่อยากจากไปไหน

แอบชอบจนได้เข้ามาครอบครองทั้งหัวใจและร่างกายชายคนนี้ไว้แล้ว เขาคงจะไม่ยอมให้คนพี่นอกใจได้เป็นแน่แท้ รับปากกับพี่ชายเขาแล้วไม่ใช่รึไงว่าจะดูแลให้ดีที่สุด… ส้มตำคิดน้อยเนื้อต่ำใจไปต่าง ๆ นานาก่อนจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้าง ๆ สั่น ใบหน้าสวยจึงรีบเงยขึ้นพลางยื่นมือไปหยิบมันขึ้นมากดรับเสียทันควัน

(ส้ม…)

“…” เสียงคนคุยกันประสานกับเสียงเพลงดังลอดเข้ามา ไม่บอกก็รู้ว่าคนพี่อยู่ที่ไหน

(แบตโทรศัพท์กูหมด โทษที มึงทำอะไรอยู่เดี๋ยวกูจะ-)

“พี่ใจร้าย…”

(…) ใจร้ายที่ทำให้เขารอ! รอจนอาหารฝีมือส้มตำมันเย็นไปหมดแล้วก็ยังไม่กลับ ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวทำไม!?

“ฮึก… ไม่ต้องกลับมาเลยนะ!” ตะคอกใส่ปลายสายเสร็จเขาก็กดปิดเครื่องและฟุบหน้าร้องไห้คนเดียว ที่แท้ก็ไปสังสรรค์ แล้วปล่อยให้เขาอยู่ห้องคนเดียวแบบนี้น่ะเหรอ เขาเองก็เหงาเหมือนกันนะ ทำไมต้องใจร้ายด้วยก็ไม่รู้

ไทเกอร์หลังจากถูกคนน้องตัดสาย เขาก็รู้ในทันทีว่าตัวเองได้ทำเรื่องผิดพลาดไปแล้ว มีเหรอที่จะอยู่ต่อให้เมาไปมากกว่านี้ ตาที่เคลิ้ม ๆ ในตอนแรกสว่างเหมือนถูกเสกคาถาใส่ ปากบอกเพื่อนว่าขอกลับขาก็สาวไปยังรถขับตรงกลับไปยังคอนโดฯ อย่างรวดเร็ว ดีที่ไม่ได้อยู่ไกลอะไร

แกร็ก…

เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาในห้องที่ยังคงเปิดแสงสว่างไว้ เขาถอนหายใจออกมาแรง ๆ ด้วยความเพลียก่อนจะถอดเสื้อคลุมวางของไว้แล้วตรงเข้าไปในห้องนอนเพื่อหาคนตัวบาง หาในห้องน้ำก็ไม่เจอจนต้องออกมาแล้วเข้าไปยังส่วนของห้องครัวจึงได้พบกับคนที่ฟุบหน้าลงบนโต๊ะอาหารพร้อมของกินหลายอย่าง นั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกผิด

“ส้มตำ…”

“…” เสียงเรียกนุ่ม ๆ พร้อมกับร่างสูงเดินไปดึงแขนบางจะให้หันมามอง แต่คนตัวเล็กกลับดึงกลับแล้วหันหน้าหนีพลางทำท่าจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องโดยไม่สนใจแต่ก็ถูกเขากอดเอวไว้

“ขอโทษ…”

“ปล่อย… อย่ามาอยู่ใกล้ส้ม…”

“งานวันเกิดเพื่อนในคณะ มันกะทันหันเพราะกูเองก็ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไร กะจะไปเอางานกับเพื่อนแล้วมันชวน…” กลิ่นเหล้าทำให้ส้มตำยิ่งไม่อยากอยู่ใกล้คนพี่ เขาพยายามหันกลับมาหาชายที่กอดเอวไว้แล้วดันออก ซึ่งไทเกอร์ก็ยอมปล่อยแต่โดยดี ตากลมที่ฉายแววน้อยใจมองมาหาทำให้รู้สึกผิด

“มึงร้องไห้เหรอ…” ถามพร้อมทำท่าจะยกมือขึ้นสัมผัสแก้มเนียนแต่ถูกมือนุ่มปัดออก

“อย่ามาจับ…”

“เฮ้อออ… กูขอโทษส้ม มากินข้าวเร็ว”

“ส้มจะนอน อีกอย่างคือเหม็น ไม่ต้องมาใกล้ส้มเลยนะ…”

“…”

“ใจร้าย…” ก่อนจะหันหนีคนตัวเล็กก็ไม่วายบ่นออกมาก่อนจะออกไปจากห้องครัว คนผิดก็คงทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากลอบถอนหายใจแล้วหันไปมองอาหารบนโต๊ะ สุดท้ายเขาก็ต้องเป็นคนเก็บ หัวก็มึน ๆ อยู่ด้วย ปิดไฟเข้าไปในห้องเห็นคนน้องนอนตะแคงข้างหันหลังให้ จะพูดอะไรก็ไม่ได้นอกเสียจากเดินเข้าไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน

ไฟในห้องถูกปิดก่อนแรงยุบตัวของเตียงนอนจะทำให้ส้มตำรับรู้ได้ว่าเสือตัวโตได้เคลื่อนกายขึ้นมาบนเตียงแล้วเรียบร้อย มือหนาสอดเข้ามากอดที่เอวบางแล้วขยับร่างเข้ามาจนชิดทำให้ส้มตำยิ่งต้องเม้มปาก

“ขอโทษ…”

“…”

“รู้ว่าผิด แต่ไม่ได้ไปทำอะไรเลยนะนอกจากนั้น กูก็ห่วงมึง ไม่คิดว่าดื่มไปมาจะดึกขนาดนี้ ไม่รู้เลยว่ามึงจะรอกินข้าวด้วย…”

“ส้มจะนอน ไม่ต้องอธิบาย…” ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ! คนผิดก็คือผิด เขาจะไม่ใจดีให้ง่าย ๆ ในครั้งนี้

“อย่างอนกูนะส้ม…”

“…”

“ฝันดี…” เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะซุกจมูกลงที่ผมหอมแล้วหลับตานอนเพราะเขาเองก็เพลียมาก ๆ เช่นกัน รู้สึกผิดต่อน้องมันก็รู้สึกผิด รู้สึกเหนื่อยก็เหนื่อย คิดว่าตื่นขึ้นส้มตำมันคงจะเข้าใจเขานั่นแหละ แต่แล้ววันถัดมากลับเป็นวันที่เขาโคตรจะหงุดหงิด ไม่คิดว่าน้องมันจะทำตัวแบบนี้

(อยู่ไหน?)

“…”

(อย่าให้ถามซ้ำส้มตำ...) น้ำเสียงจากปลายสายบ่งบอกถึงความโมโหของเสือร้าย ไทเกอร์ที่อารมณ์ร้อนมาตั้งแต่เมื่อเช้ายังคงรู้สึกไม่พอใจเนื่องจากร่างบางผู้เป็นแฟนมันหนีออกจากห้องไปโดยไม่ทราบสาเหตุ ตั้งแต่เช้าจนค่ำมันก็ไม่แม้แต่จะกลับห้อง ซึ่งเขาทำอะไรไม่ได้เลยเพราะต้องทำงานกับเพื่อน ๆ จนถึงช่วงเย็นของวันนี้

“ถ้าพี่ไทเกอร์เบื่อส้มแล้วก็ไม่ต้องโทรมาหาก็ได้หนิ...”

(สัดเอ๊ย... อย่าบอกว่าเรื่องเมื่อคืน? กูอธิบายไปหมดแล้วมึงยังไม่เชื่อเหรอวะส้ม จะให้กูทำไง?) เพื่อนอีกคนที่อยู่กับเจ้าของห้องมองไปยังไอ้เพื่อนตัวสูงที่มันเดินวนไปวนมาเสียจนเขาเองแทบเวียนหัว ทำงานทั้งวันมันก็เหมือนจะไม่มีสมาธิจนเขาและเพื่อนอีกสองที่กลับไปก่อนหน้านี้ต้องบ่น อย่างน้อยงานก็เสร็จเกินครึ่งมาเยอะแล้ว ที่เหลือจะนัดกันทำอีกทีตอนว่าง เพราะยังมีงานเดี่ยวที่ต้องนำเสนออาจารย์ต้องเตรียมก่อน

“เราห่างกันดีไหม...”

(ห๊ะ?)

“อื้ม... ห่างกันดีกว่าเผื่อมันจะดีขึ้น” น้ำเสียงนิ่ง ๆ ปนเศร้าลอดออกมาจากปลายสาย และนั้นทำให้เสือตัวโตถึงกับชะงักกระตุกเส้นเลือดที่ขมับกัดฟันกรอดเหมือนเริ่มทนไม่ไหว มันไม่ได้มีเรื่องอะไรให้ทะเลาะกันแบบเว่อร์ ๆ เลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมน้องมันถึงต้องขอห่าง

(อยู่ไหนส้ม...) เสียงเรียบดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งคนปลายสายรู้ดีว่าถ้าหากไม่บอกไปตัวเองต้องถูกชายผู้เป็นที่รักใช้ความรุนแรงด้วยแน่ ๆ ไม่สิ... จะบอกไม่บอกยังไงประโยคที่เอ่ยออกไปก่อนหน้าก็คงทำให้คนพี่หัวร้อนจนแทบอยากจะฉีกเนื้อใครสักคนออกเป็นชิ้น ๆ

“ห้องปูน... แต่พี่ไม่ต้องมาหาหรอก เดี๋ยวส้มกลับไปเอาเสื้อผ้าเอง...” ประโยคบอกเล่าที่เอ่ยออกมาจากปากของปลายสายก็ชวนให้ความโมโหทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว ไทเกอร์สูดลมหายใจเข้าไปในปอดลึก ๆ แล้วพ่นออกมาพลางใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้ใช้งานยกขึ้นเสยผมก่อนจะเท้าสะเอว

(มึงรู้ใช่ไหมว่าทำให้กูโกรธ?)

“อื้ม... คบกับพี่มา ส้มเคยเป็นฝ่ายโกรธได้ด้วยเหรอ?”

(เถียงเก่งนะส้ม รีบกลับก่อนกูจะไปลากมึงมาเองกับมือ...) บอกไปปลายสายก็ไม่ตอบกลับนอกเสียจากตัดสาย ความรุ่มร้อนภายในอกยังคงลุกโชนขึ้นไม่หยุด โทรศัพท์ที่อยู่ในมือถูกบีบด้วยแรงชาย ครั้นจะขว้างก็ชะงักมือตัวเองไว้แล้วสบถคำหยาบก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟา

“สรุปยังไง?”

“แม่งบอกขอห่าง”

“ห๊ะ!?” ปิงถึงกับอุทานออกมาเสียทันควัน นี่เพื่อนเขามันซวยแต่ต้นเดือนเลยเหรอวะ ไทเกอร์ที่กำลังเครียดไม่ได้สนใจเพื่อนแต่อย่างใด มือหนาทั้งสองข้างกุมขมับมองเท้าตัวเองด้วยความกังวล หัวสมองคิดไปต่าง ๆ นานาว่าเขาทำอะไรผิดไปทั้ง ๆ ที่ก็รักกันดีมาโดยตลอด

เมื่อคืนยอมรับว่าทำให้น้องมันงอนเรื่องที่ไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้วโทรศัพท์ดันแบตหมด โทรบอกอีกทีก็ตอนยืมโทรศัพท์เพื่อน ซึ่งมันก็สายเกินไปเสียจนร่างเล็กที่อุตส่าห์รอกินข้าวด้วยกันรับโทรศัพท์ทั้งน้ำตา งอแงว่าเขาใจร้ายอย่างงั้นอย่างงี้

“ปิงมึงกลับเลย เดี๋ยวกูเคลียร์กับน้องมันเอง...”

“เออ ๆ กูแม่งก็ไม่รู้จะช่วยไงว่ะ แต่อย่าโหดร้ายนะมึง น้องมันยิ่งตัวเล็กอยู่...” ปิงตอบรับพร้อมกับลุกขึ้นบอก เขาเดินมาตบไหล่เพื่อนที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

สิ้นเสียงปิดประตูในห้องก็ต้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ทำให้เสือตัวโตที่อยู่ในอาการหัวร้อนปนเศร้าหมองอยากจะทำร้ายอะไรสักอย่างให้พังเป็นการปลดปล่อย ที่แน่ ๆ คนที่เขาโทรหาเกือบห้าสิบสายมันไม่รอดแน่

ทุกครั้งที่มีปัญหาถึงน้องมันจะดื้อด้านพยายามรั้นตัวเองออกไปจากห้องมากแค่ไหนเขาก็สามารถกอดไว้แล้วอ้อนได้ตลอด แต่ครั้งนี้มันดันหนีไปตั้งแต่เขายังไม่ตื่น ทิ้งไว้เพียงข้อความในแอปพลิเคชันแชตสีเขียวว่า

‘ส้มไม่อยู่ห้องนะ ไม่ต้องโทรตาม...’

ตื่นมาไม่เจอเมียคนปวดหัวจากการเมาก็หงุดหงิดมากอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอข้อความที่บอกว่าอย่าโทรถามแถมยังไม่รู้ว่าไปไหนใครมันจะไม่โมโห โทรไปเกือบห้าสิบสายตลอดทั้งวันทั้ง ๆ ที่ไม่สามารถออกไปตามมันได้เลย ยิ่งคิดเขายิ่งโมโหหนักขึ้นเรื่อย ๆ

‘ขอห่างเหรอวะ... มึงคิดอะไรอยู่วะส้ม...’ ได้แต่เอ่ยถามอีกคนในใจ เพราะเขาแม่งไม่เข้าใจจุดประสงค์ของน้องมันเลยจริง ๆ

มีคนอื่น?

เบื่อเขา?

หรือเพราะเรื่องเมื่อคืนที่เขาคิดว่ามันน่าจะเข้าใจไปแล้วเรียบร้อย

“แม่ง!” กำปั้นหนักทุบลงที่โซฟาพร้อมคำสบถดังลั่นห้อง ไทเกอร์ทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ นอกเสียจากเอนกายลงหลับตาเพื่อผ่อนคลาย รออยู่นานสองนานกว่าเสียงแจ้งเตือนการใช้คีย์การ์ดจะดังขึ้นพร้อมกับเสียงเปิดประตู

เสือในถ้ำดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่กลัวว่าเลือดจะไหลขึ้นไปหล่อเลี้ยงสมองไม่ทันจนทำให้หน้ามืด พุ่งตรงไปยังร่างเล็กที่กำลังปิดประตูคว้าต้นแขนบางมากำไว้เสียจนส้มตำชะงักหันมามองด้วยใบหน้าไม่พอใจ

“เป็นเหี้ยอะไร?”

“ส้มเจ็บนะ แล้วทำไมต้องพูดไม่เพราะ”

“วันนี้มึงแม่งโคตรห่างเหินใส่กูเลยว่ะส้ม โทรไปก็ไม่รับ แม่งยังบอกว่าขอห่าง มึงจะห่างทำเหี้ยอะไรวะ?” ได้ยินเจ้าของใบหน้าสวยจึงเม้มปากพร้อมกับพยายามดึงแขนตัวเองออกจากมือหนาที่กำต้นแขน มันเจ็บนะเวลาที่เจอคนพี่ใช้ความรุนแรงด้วย

“คุยกันดี ๆ ไม่ได้รึไง พี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” ไทเกอร์มองคนพูดเหมือนหมดความอดทน น้องมันพูดได้หน้าตาเฉยเลยเหรอว่าให้เขาคุยกับมันดี ๆ ทั้ง ๆ ที่แม่งก่อเรื่องอะไรไว้ก่อนหน้าตั้งเยอะแยะ

“ปั่นหัวกูเหรอวะส้ม มึงจะอารมณ์ไหนกันแน่ หายไปตั้งแต่เช้าผัวมึงมันห่วงแค่ไหน กลัวว่ามึงจะไปตกคลองตายรึเปล่า ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ไปไหนไม่บอกกูวะ แล้วแม่งพอรับสายเสือกบอกว่าขอห่าง มึงแม่ง...” เสียงคนพี่โกรธจนสั่นทำให้ส้มตำแอบชะงักเล็กน้อย ตาคมของเสือร้ายสั่นคลอนเหมือนอยากทำร้ายแต่พยายามเก็บอารมณ์ไว้จนจะร้องไห้ออกมาเป็นการปลดปล่อย

“…” ไทเกอร์รีบกัดฟันหันหน้าหนีในทันทีที่คนตัวเล็กเริ่มสังเกตอาการของเขาได้ แม่งรู้ไหมว่าแคร์มันขนาดไหน ทำไมทำแบบนี้วะ จะทำร้ายแม่งก็กลัวมันพัง ยิ่งเอ๋อ ๆ อยู่ด้วย

“สะ แค่ส้มโกหก...”

“…” ได้ยินใบหน้าคมจึงหันมาขมวดคิ้ว ยิ่งเห็นรอยยิ้มของคนน้องที่ค่อย ๆ เผยออกมาให้เห็นเขายิ่งงง ถึงส้มมันจะเปลี่ยนอารมณ์เร็วก็จริง แต่ครั้งนี้ยังไงเขาก็เดาออกว่ามันคงจะไม่หายงอนได้ในทันทีแน่ ๆ แล้วนี้คืออะไร

“วันนี้วันที่หนึ่งเมษาไง วันโกหกสากล ทำไมพี่-”

ตุบ!

“…” กำปั้นหนัก ๆ ทุบลงที่ผนังข้าง ๆ ศีรษะส้มตำจนร่างบางสะดุ้ง มองคนตัวสูงที่เปลี่ยนสีหน้า เหลือกตาใส่เหมือนโกรธแค้นมาแต่ชาติปางก่อน

“กูไม่ขำ...” เสียงเรียบดังขึ้นยิ่งทำให้ส้มตำจำต้องกลืนน้ำลาย

“…สะ ส้มขอโทษ ถ้าไม่ทำแบบนี้ส้มจะโกหกพี่ไทเกอร์ได้ไง จริง ๆ ออกไปถึงห้องปูนมันแล้ว เล่าให้มันฟังว่าจะแกล้งพี่ แต่ส้มก็กังวลจนตัดสินใจจะกลับมาบอกความจริง แต่ได้ปูนมันช่วยรั้งไว้จนทำสำเร็จแล้วกลับมาหานี่ไง... แล้วพี่ไทเกอร์ก็โกรธจริงด้วย...” ไทเกอร์มองเด็กตากลมที่มันเปลี่ยนสีหน้าเป็นกังวล ซ้ำยังยู่ปากอธิบายให้ฟังเสียงสั่น มือขาวสองข้างยกขึ้นมาประสาทกันตรงหน้าอก

“ลงทุนมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”

“…” ก็อยากหลอกเสือป่ะ

“ถ้าอยากห่างก็ห่างไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู...”

“…ปลอมอะ เลิกปลอมพี่ไทเกอร์ ส้มดูออก”

“…” สัด...

“คิดจะโกหกส้มกลับเหรอ? ไม่หลงกลหรอกนะ...” ร่างบางบอกด้วยใบหน้าร่าเริงพลางส่งยิ้มไปให้คนตัวสูง เขาขยับเข้าไปกอดคนพี่หนึ่งครั้งก่อนจะผละออกแล้วทำเป็นจะเดินหนีแต่กลับถูกมือหนารั้งเอวไว้

“อ๊ะ…”

“มึงรู้ไหมว่ากูโกรธมากส้มตำ…”

“ปล่อยนะพี่ไทเกอร์ จริง ๆ จะแค่โกหก แต่ก็แอบลงโทษที่เมื่อวานพี่ทำให้ส้มเสียใจด้วย”

“แต่เมื่อวานกูไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงและโทรกลับมาหามึง แต่วันนี้มึงหายไปทั้งวันแล้วแม่งยังติดต่อไม่ได้ มึงคิดว่ากูจะไม่โกรธเหรอวะ?” ถึงจะรู้สึกโอเคขึ้นมาอีกนิดที่น้องมันอำเล่น แต่ก็ไม่โอเคที่แม่งทำแบบนี้

“คงต้องสั่งสอนหน่อยละ…”

“ยะ อย่า!” เอ่ยปากห้ามยังไงก็ถูกมือหน้ารั้งเอวให้เข้าไปในห้อง ร่างเล็กชะงักร้องโวยวายแต่เมื่อถูกคร่อมทุกอย่างมันก็สายเกินไปจนสุดท้ายก็จบลงบนเตียง

“แม่งปลอมว่ะส้ม...”

“ปะ ปลอมอะไร!?”

“เรื่องวันนี้…”

“…ตะ แต่ครางเมื่อกี้ไม่ได้ปลอมนะ อื้อ... ถอดออกเดี๋ยวนี้! ส้มโกรธพี่อยู่นะ!”

“หึ... โทรหาห้าสิบสาย กูลดให้โดยการหารสิบเหลือห้า แต่เมื่อกี้เอาไปแล้วหนึ่ง งั้นขออีกสี่รอบนะเมีย”

“อันนี้คือปลอมใช่ป่ะ?” ถามทั้ง ๆ ที่ของใหญ่คาอยู่ในร่าง ซ้ำมันยังเริ่มขยับเข้าออกเนิบ ๆ

สวบ!

“อะ อื้อจุก...”

“รู้คำตอบยัง?”

Talk: ขออนุญาตเปลี่ยนเป็นตอนเต็มครับ ผิดพลาดประการใดเดี๋ยวอ่านแก้ซ้ำน้า
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข 04/04)

Contact Me

Twitter
Page

[AkuaPink]

 
 
 

[songte]

พลิกมาก เอพริลฟูลเดย์ซะงั้น

[TheWanFah]

น้องส้มลูก เกือบตายแล้วไหมล่ะ

[เอ็ม]

E30 “จะกินห่อหมกในห้างเย็นนี้!”

RATED 18+
Language and Sex

“อันนี้คือปลอมใช่ป่ะ?” ถามทั้ง ๆ ที่ของใหญ่คาอยู่ในร่าง ซ้ำมันยังเริ่มขยับเข้าออกเนิบ ๆ

สวบ!

“อะ อื้อจุก...”

“รู้คำตอบยัง?”

“สะ ส้มเหนื่อยนะ...” ร่างเล็กค่อย ๆ ถลาตามแรงซอยเนิบ ๆ จากคนตัวโต ใบหน้าสวยเหยเกพลางใช้มือทั้งสองข้างบีบไหล่แกร่งไว้ ทุกการเคลื่อนไหวของสะโพกสอบบ่งบอกถึงความจริงจังเมื่อครั้งเอ่ยว่าจะต่ออีก 4 รอบ ซึ่งมันคงหนักเกินไปสำหรับเขา ยิ่งหลังสอบมาจนถึงวันนี้คนพี่ก็ใช่ว่าจะไม่ทำอะไรเขาเลย คงเพราะเก็บกดในสัปดาห์ก่อนสอบและหลังสอบไว้เยอะ สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเลยทำเขาซะเพลียเลยทีเดียว

“อืม…” เสือตัวโตคำรามเสียงพร้อมซุกหน้าลงที่ซอกคอหอม ๆ หยาดเหงื่อเปรียบเสมือนเลือดของกวางตัวน้อยที่ตกเป็นเหยื่อให้แก่เขา สูดดมมันให้เร้าใจพร้อม ๆ กับขยับเอ็นใหญ่เข้าหาช้า ๆ เหมือนพยายามกลั่นแกล้งให้เจ้ากรรมเสียวกระเส่า จะช้าจะเร็วกวางตัวน้อยก็ไม่อาจที่จะรอดพ้นไปจากน้ำมือของเขาได้

“พะ พี่ไทเกอร์…”

“อืม…” ครางตอบแต่จมูกยังคงสูดดมกลิ่นหอมในซอกคอขาว นี่คือสิ่งที่เขาชอบ นี่คือร่างกายที่เขาเป็นเจ้าของ น้ำเสียง กลิ่น รูปร่าง สัมผัสและหัวใจของร่างเล็กเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

“อะ อีกแค่ครั้งเดียวได้ไหม…” เสียงนุ่มถามกระเส่าเสียจนเขาต้องผละออกมามอง ใบหน้าหวานที่กำลังออดอ้อนเขาอยู่นั้นยิ่งทำให้หัวใจของเสือร้ายเลือดสูบฉีด อารมณ์รักเพิ่มหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ แน่ใจว่าขอให้ลดหรือพยายามทำให้เขาจัดเพิ่มอีกหลาย ๆ รอบ

“โกหกกูทำไม?” ถามเสียงเรียบพร้อมสะโพกสอบสอยเข้าออกช้า ๆ ริมฝีปากหยักขยับชิดแก้มเนียนแล้วจูบซับทั่วใบหน้าขาว เรียวแขนเล็กเปลี่ยนเป็นกอดรอบคอแกร่งไว้ใบหน้าคมจึงผละออกมาสบตา

“มะ เมื่อคืนส้มเสียใจมากรู้ไหม…”

“…” ฝ่ามือนุ่มลูบไหลโครงหน้าคมพลางสำรวจความหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าแฟน ใบหน้าที่ทำให้เขาหลงรักเสียจนตัดแทบจะไม่ขาด แล้วไยคิดว่าเขาจะขอห่างไปจริง ๆ ไม่ใช่แค่ติดใจ แต่เขาติดกายคนตัวโตไปแล้ว เยดุ เยอึด เยทน ส้มตำไม่ได้เอ่ยเล่น ๆ ตั้งแต่คบกันมาปั๊มลูกไปแล้วกี่ครั้ง ยอมรับว่านับไม่ถ้วนเอาเสียแล้ว

“เสียใจ มะ มาก ๆ เลย”

“แล้วไม่อยู่ให้ขอโทษ จะตื่นมาแล้วหนีไปทำไม อืม…” ทุกการสนทนากายใหญ่มิได้อยู่เฉย ๆ แต่อย่างใด ส้มตำเม้มปากเมื่อได้ยินคำถาม ความเสียวซ่านแทรกซึมเข้ามาผ่านระบบประสาททำให้จำต้องระงับเสียงครางไว้ ทำไมต้องถามว่าหนีไปทำไม ยอมรับว่างอนมาก ๆ แต่หากมันทำให้เจ้าของถ้ำกระวนกระวายจนแทบจะเสียน้ำตา เขาเองก็รู้สึกผิด นั่นทำให้รู้ว่าผู้ที่กำลังขยับกายเข้าหาไม่ได้คิดจะเล่น ๆ กับเขาแต่อย่างใด ไม่สิ... นี่จะสามเดือนแล้วพี่ไทเกอร์คงไม่คิดที่จะแค่เอาเขาแล้วทิ้งหรอกใช่ไหม

“ขอโทษ...”

สวบ ๆ

“อะ อื้อ...” ประโยคขอโทษเอ่ยออกมาจากปากของเสือดุ พร้อมแรงขยับที่มากขึ้นกว่าเดิม แขนหนาข้างหนึ่งสอดรอบท้ายทอยขาวแล้วก้มลงซุกที่ซอกคอหอมอีกครั้ง กอดรัดไว้พลางขยับกลางกายเข้าออกหนักขึ้นกว่าเดิม ถึงแม้จะเผลอยิ้มที่คนพี่เอ่ยประโยคนั้นแต่ใบหน้าหวานก็จำต้องเปลี่ยนเป็นเหยเกเพราะความเสียวที่ถูกมอบให้

เมื่อคืนก็ใช่ว่าจะไม่ได้รับประโยคนั้นจากเจ้าตัว แต่แค่คิดว่าทิ้งกันไปนานขนาดนั้น ปล่อยให้รออยู่เดียวจนอาหารเย็นมันไม่ควรงอนเลยรึไง เสียใจจนร้องไห้ ถึงแม้จะใจอ่อนเมื่อเห็นหน้าคนดื่มสุรากลับมาแล้วก็ตาม อ้อมกอดเมื่อคืนช่วยให้เขาหลับเร็วขึ้นเหมือนทุกครั้ง

เหมือนทุกครั้งตั้งแต่คบกันมา...

ตอนเช้าเลยตัดสินใจอย่างไม่คิดให้ดี ๆ ไว้ก่อน ในหัวมีแต่ว่าต้องเอาคืนให้เสือตัวโตรู้สึก แต่ก็ไม่คิดว่าคนพี่จะโมโหหรือโกรธจัดจนแทบจะร้องไห้ ใบหน้าหล่อคมคายที่มองเขาเหมือนอยากฉีกเนื้อออกเป็นชิ้น ๆ แต่กลับทำได้แค่เพียงหายใจเข้าออกแรง ๆ อยู่หลายหนพลางหันหนี ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากถูกทำร้ายเขาจะยังมีชีวิตรอดอยู่ไหม

สวบ…

“อื้อ…” แรงขยับถี่ ๆ พร้อมเสียงเนื้อกระทบเนื้อทำให้ส้มตำไม่อาจที่จะปิดปากกลั้นเสียงครางไว้อีกแล้ว โสตประสาทของทั้งสองได้ยินเพียงเสียงแสนน่าอาย ทุกการสอดใส่ของกายใหญ่ได้ยินเหมือนน้ำขุ่นที่อยู่ก่อนหน้าทะลักออกมา ซึ่งมันเป็นน้ำหล่อเลี้ยงในการขยับครั้งต่อ ๆ ไปได้ดีเลยทีเดียว

ยิ่งเสียวเสือร้ายยิ่งออกแรงสอยเสียถี่ยิบ ดันมันเข้ามาลึก ๆ ถึงจุดกระเส่าชวนให้กายเล็กบิดเร้าภายใต้แรงกอดกุม เหงื่อกาฬซึมออกมาตามรูขุมขน ทำให้ผิวลื่นเบียดเสียดกันไปมาจนผิวขาวเกิดรอยแดง เสียงครางหวาน ๆ ของส้มตำคือยาปลุกระดมความหื่นกามของไทเกอร์ได้ดีเลยทีเดียว ไม่ต่างไปจากเสียงคำรามของเสือร้ายที่ถึงแม้จะพ่นออกมาไม่บ่อยนัก แต่เมื่อกวางตัวน้อยได้ยินก็รู้สึกพอใจที่ทำให้ผู้เป็นสามีได้สุขสม

เขาเองก็สุขสมไม่ต่างกัน…

ชึ่บ!

“หายงอนยัง อืม…” ถามข้าง ๆ หูขาวที่เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อพลางขบเม้มจนคนตัวเล็กครางกระเส่าบิดเร้าไปมาเหมือนกวางกำลังจะสิ้นใจภายใต้การคร่อมทับ

“สะ เสียว…”

สวบ!

“อะ อ่า… ละ ลึกไป”

“ถามว่าหายงอนยัง…” คนใจร้อนก็ยังเป็นคนใจร้อนอยู่วันยังค่ำ ไม่ได้รับคำตอบแต่ทำร้ายโดยการทุบตีเมียไม่ได้ก็จำต้องทำร้ายโดยการทำให้จุกเสียว ได้ยินคำถามคนตัวเล็กที่ร่างกำลังถลาจึงเอ่ยตอบพร้อมกับร่างที่ถูกจับพลิกให้นอนคว่ำหน้า แอ่นสะโพกตอบรับกายยักษ์อย่างไม่อาจที่จะหนีพ้น

สายตาคมก้มลงมองของใหญ่ที่กำลังขยับเข้าออก เสียดสีร่องก้นนุ่มที่ขาวเนียนเหมือนก้อนซาลาเปาเข้าไปในรูสวรรค์ที่ถูกบรรจงทะนุถนอมดูแลมาอย่างดี อย่างดีก็แค่ตอนที่ไม่ได้มีอะไรกัน เพราะเมื่ออยู่บนเตียงมันช่างน่าสงสารเพราะถูกเสือใจร้ายกลั่นแกล้งอย่างไม่ไยดี

“อืม…” เมื่อสะโพกนุ่มกระดกใส่กลับเขาก็ไม่จำเป็นต้องซอยแต่อย่างใด ร่างสูงใช้หัวเข่าในการรับน้ำหนักตัว ยืดกายโชว์หุ่นเซ็กซี่ ก้มมองคนตัวบางที่กำลังกระดกสะโพกเข้าหาของที่คาอยู่ในร่างเสียจนเขาต้องคำรามออกมาให้ได้ยิน ใบหน้าคมเงยขึ้นมองเพดานมือสากข้างหนึ่งลูบซิกซ์แพ็กตัวเองไปมาพลางแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก

น้องมันคิดจะทำให้เขาสติแตกหรือยังไงกัน ไม่นานก้อนนุ่มกลมทั้งสองลูกก็ถูกจับยึดให้หยุดตามด้วยแรงกระแทกถี่ ๆ ทำให้คนพี่สุขสมเหมือนกำลังอยู่บนสวรรค์ อะไรจะเมามันไปกว่าการเยกันกับเมียเขา ส้มตำครางกระเส่าลั่นห้องด้วยความเสียวซ่าน ไม่นานก็ปลดปล่อยน้ำกามออกมาจากส่วนปลายที่ยังไม่แม้แต่จะสัมผัส นั่นทำให้เนื้ออุ่นตอดรัดของใหญ่มากขึ้นจนคนพี่ปลดปล่อยเข้ามาในร่างตาม ๆ กัน

“ฮะ ฮา…” เสือตัวใหญ่ล้มกายลงนอนทับร่างเล็ก ทั้งสองหายใจหอบประสานกันอย่างเหมือนคนจะตาย เหงื่อกาฬไหลท่วมตัวเหมือนเพิ่งไปฟิตเนสกันมา

“ยะ อย่าเพิ่งเอาออกนะ” เสียงนุ่มแผ่วบอก เขาแค่อยากซึมซับความเป็นชายของคนตัวโตไว้นาน ๆ ก็เท่านั้น แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสอดเข้าไปกอดใต้เอวบางแล้วพลิกร่างให้คนตัวเล็กขึ้นมานอนหงายอยู่บนร่างเขาที่เป็นฐานรองรับ และแน่นอนว่าส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อกันอยู่

สองสายตามองไปยังเพดานขาว แขนหนาทั้งสองข้างกอดรัดเอวบางไว้แน่น สูดกลิ่นผมหอม ๆ ของคนตัวเล็กที่ทับกายอยู่

“มึงน่ารัก… จะยอมหยุดก็ได้” แรงจุ๊บที่ผมเบา ๆ ทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว ไม่คิดเลยว่าชายตัวโตจะปล่อยให้เขาพัก ส้มตำค่อย ๆ ดันตัวให้ลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าหวานแอบเม้มปากเล็กน้อยเพราะของที่คาอยู่ในร่างทำให้เสียว คนมองแผ่นหลังขาวที่กำลังนั่งทับส่วนนั้นไว้ได้แต่สบถในใจ แอบเสียดายที่ไม่ได้ทำน้องมันต่อ เห็นมันแล้วยังมีอารมณ์อยู่เลย เป็นผู้ชายภาษาอะไรทำไมถึงน่าเอาขนาดนี้

“อื้อ…” เมื่อยกกายออกจากของใหญ่น้ำกามจึงไหลออกมาตามช่องทาง ส้มตำขยับร่างหันมามองพี่ไทเกอร์ก่อนจะเอนตัวซุกลงที่แผ่นอกแกร่งที่กำลังกระเพื่อมแล้วนอนหายใจเหนื่อยพร้อม ๆ กัน

“อย่าไปไหนแล้วทิ้งส้มไว้คนเดียวโดยไม่บอกอีกนะ… ส้มรู้ว่าส้มผิดวันนี้ แต่เพราะพี่ไทเกอร์ใจร้ายก่อน รู้แล้วใช่ไหมว่าส้มรู้สึกยังไงตอนพี่ไม่อยู่ห้องแถมยังติดต่อไม่ได้…” เสียงใสบ่นเบา ๆ พลางใช้กำปั้นทุบไปที่อกแกร่งไม่แรงมาก

“บ่น…”

“บ่นแต่รักพี่ไทเกอร์…”

“…” ใบหน้าใสผละออกมาเม้มปากมองหน้าเหมือนจะร้องไห้จนไทเกอร์ขมวดคิ้ว อย่าบอกนะว่ามันซึ้งจนจะร้องไห้อีก เห็นเช่นนั้นมือหนาจึงเลื่อนมาอังที่พวงแก้มเนียนพลางส่งรอยยิ้มหล่อ ๆ ไปให้ นิ้วหัวแม่มือถูแก้มนุ่มไปมาเบา ๆ

“กูก็รักมึง… ขอโทษด้วย จะง้ออยู่แล้วแต่ก็ไม่คิดว่าจะดื้อขนาดนั้น”

“ไม่ได้ดื้อสักหน่อย…” เถียงพร้อมซุกหน้าลงที่อกแกร่งอีกครั้ง ใบหน้าหวานถูไปมาเบา ๆ ถึงแม้แผ่นอกกว้างจะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่เขาก็ชอบ

“ตั้งแต่ซื้อยาเสริมสมรรถภาพมาให้ รู้สึกพี่จะเยอึดขึ้นนะ ร่างกายก็แข็งแรงมากเว่อร์…” น้องมันซื้ออาหารเสริมสำหรับผู้ชายมาให้เขาทาน ตอนแรกก็บ่นไปสารพัดว่ามันจะซื้อมาให้เปลืองเงินทำไม กินไปมันจะอันตรายหรือเปล่า พอเห็นมันจะเอาไปทิ้งด้วยใบหน้าเหมือนแมวกำลังหิวปลาทู เขาเลยใจอ่อนไปแย่งมาเก็บไว้แล้วไปถามเพื่อน ๆ สรุปปิงเพื่อนเขามันก็ทาน แถมเมียยังติดใจกว่าเดิมก็เลยจัดไปซะเลย

“เด็กหมกมุ่น”

“หือ เหมือนพี่ไทเกอร์จะเริ่มหื่นกว่าส้มแล้วป่ะ” ถึงจะไม่ทำตัวกาม ๆ แต่คนพี่ก็หื่นใช่ย่อย เอะอะก็จะเอา เอะอะก็จับกอด ขนาดเขายังไม่เป็นแบบนั้นเลยนะ!

“หน้าเริ่มคล้ำแล้วนะ ทำไมไม่ดูแลตัวเองเลย…”

“ขี้เกียจ…” ได้ยินส้มตำจึงลุกขึ้นนั่งทับหน้าท้องแกร่ง ไม่เกรงใจคนพี่เลยแม้แต่น้อย แต่ไทเกอร์ก็สามารถรับน้ำหนักได้อย่างดี เขาขมวดคิ้วมองชายตัวสูงพลางคิดอะไรไปต่าง ๆ นานา

“เราไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวส้มจะดูแลสุขภาพผิวพี่ให้”

“ไม่เอา…” เสือตัวโตดื้อด้านลุกขึ้นนั่งจุ๊บหน้าผากเนียนแล้วอุ้มน้องมันขึ้นให้เรียวขาขาวไขว้เอวสอบ ลงไปจากเตียงตรงเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มอาบน้ำด้วยกัน เนื่องจากคนตัวเล็กอยากแช่น้ำต่อสักพัก คนพี่จึงต้องรีบออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าและจัดการกับที่นอน สักพักแมวตัวน้อยก็ออกมาในสภาพเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วแต่ผมยังเปียกอยู่

“พี่ไทเกอร์มานี้เลยนะ”

“กูบอกว่าไม่…” ร่างเล็กมองไปยังคนตัวสูงที่ทำตัวเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง เขาแค่จะจับทาครีมบำรุงให้ทำไมถึงต้องทำเหมือนจะเป็นจะตายด้วย

“มาเป่าผมให้ส้มหน่อย…”

“ส้มมึงเขียนอะไรไว้เนี่ย…” สมุดบันทึกสีพาสเทลที่เต็มไปด้วยเรื่องกาม ๆ แถมยังเขียนชื่อผู้ชายไว้ มีขนาดของอวัยวะเพศ สมรรถภาพด้านเซ็กซ์ อ่านแล้วตงิด ๆ ใจจนต้องหันไปมองคนที่กำลังเดินมาหาแล้วแย่งไปถือ

“ก่อนจะถูกพี่เอาส้มก็ต้องเรียนรู้ไง แต่ไม่เคยให้ใครเอานะ เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ที่เขียนไว้ก็เพราะต้องเอาไปค้นหาในอินเทอร์เน็ต…” ได้ยินไทเกอร์จึงขมวดคิ้วมองหน้าใส ๆ มีน้ำเกาะอยู่นิดหน่อยก่อนจะหันไปมองของในกล่องซึ่งเต็มไปด้วยอุปกรณ์ตกแต่งห้องแบบกาม ๆ ของน้องมันเมื่อครั้งอยู่หอ

“เชี่ย… กูก็ว่าทำไมมึงไม่ให้กูดู ถ้าไม่มาแกะดูจะรู้ไหมวะเนี่ย”

“พี่ไทเกอร์หยุดดูได้แล้ว พี่ก็เคยเห็นตอนไปห้องส้มแล้วไม่ใช่เหรอ…” มือนุ่มเลื่อนไปดึงต้นแขนแกร่งไว้แล้วตรงเข้าไปยัดสมุดบันทึกที่เขียนว่าหมกมุ่นไว้ในกล่อง ก่อนจะปิดแล้วยกเอาไปเก็บไว้ในตู้ หันมามองชายตัวสูงก็ยังคงยืนกอดอกมองมาที่เขาอยู่ด้วยสายตานิ่ง ๆ

“มองหน้าอยากมีเมียเหรอ?”

“…”

“หรืออยากมีลูก?” หยอกไปคนพี่ก็ไม่แม้แต่จะกระตุกยิ้ม ส้มตำจึงต้องเดินเข้าไปใกล้ ๆ พร้อมขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัย ตากลมปรายขึ้นมองยังตาคมที่มองลงมาอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมคนพี่ต้องเอาแต่มองนิ่ง ๆ เหมือนนินทาเขาด้วย

“ส้มเอาไม่มันเหรอ? หรือพี่ไทเกอร์เบื่อแล้ว รูส้มไม่ฟิตใช่ไหม?” อุตส่าห์ดูแลรักษานะ!

“ส้ม… มึงหมกมุ่นจังวะ” บอกพร้อมเลื่อนมือมาหยิบผ้าเช็ดตัวบนไหล่เล็กขึ้นไปเช็ดหัวให้ร่างบางจนส้มตำต้องหดคอย่นจมูกใส่ มือหนาคลึงเช็ดให้อย่างนุ่มนวล ต่างคนต่างเงียบก่อนจะเช็ดเสร็จใบหน้าหล่อจึงก้มลงมาจุ๊บที่หน้าผากเนียนเบา ๆ แล้วผละออก

หมับ…

“ไปดูแลผิว…”

“อย่ายุ่งดิส้ม” จะลากคนพี่ตรงไปยังโต๊ะเครื่องแป้งในห้องแต่งตัว แต่เสือตัวโตที่มีแรงเยอะกว่าแค่ออกแรงดึงไว้ส้มตำก็ไม่สามารถลากเขาเข้าไปได้แล้ว

“พี่ไทเกอร์ ส้มจะขออะไรพี่ไม่ได้เลยใช่ไหม?”

“…” ก็ให้ไง แต่ไม่ใช่แบบนี้…

“ถ้าไม่อยากให้ส้มหนีไปไหนก็ต้องเข้ามาตามเลยนะ มันจะอะไรหนักหนา ก็แค่ทาครีมบำรุงให้ พี่จะได้หล่อขึ้นไง…”

“กูจะไปทำงาน…”

“แป๊บเดียว…” ได้ยินเจ้าของใบหน้าหล่อยิ่งแสดงถึงอาการรำคาญ แต่ถามว่าปฏิเสธความดื้อรั้นของคนตัวเล็กมันได้ไหมก็ไม่

เสือตัวโตนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจก ตาคมมองคนตัวเล็กที่กำลังตั้งใจทาและนวดครีมบำรุงลงบนผิวให้อย่างบรรจง จะว่าไปพอเห็นน้องมันจริงจังแบบนี้ก็น่ารักน่าเอ็นดูเหมือนกันนะ ถึงจะไม่ค่อยชอบทาอะไรแบบนี้ แต่พอมันนวด ๆ ให้ก็สนุกดีเหมือนกัน รู้สึกเหมือนถูกเอาใจใส่เลยว่ะ… กับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้สนใจอะไรเขาขนาดนี้เลย

ส้มตำชอบใส่ใจเขาแบบนี้เกือบทุกครั้ง

“หนวดขึ้นเร็วมากเลยอะ ส้มเพิ่งโกนให้เองนะ…” นิ้วหัวแม่มือลูบที่บริเวณปลายคางไทเกอร์เบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาสบตาคนพี่อย่างไม่ได้ตั้งใจ ยิ่งเห็นว่าพี่ไทเกอร์มองมาอยู่แล้วเขายิ่งชะงักหน้าแดงขึ้นโดยอัตโนมัติ อาการของเด็กตรงหน้าทำให้ไทเกอร์เผลอกระตุกยิ้มแล้วดึงเอวบางลงมานั่งตัก

“อื้อ… ยังไม่เสร็จเลยนะ”

“บอกกูหน่อยว่าจะไม่หนีไปหาผัวใหม่”

“พยายามหาไซซ์ใหญ่ ๆ อยู่”

“…” ใบหน้าคมถึงกับเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่ง เห็นแล้วส้มตำยิ่งชอบใจ ขยับใบหน้าไปจุ๊บลงบนริมฝีปากของคนพี่แล้วผละออกมายิ้มให้

“ในห้องนั้นส้มยังมีแค่พี่นะ ห้องที่มีคนอยู่ร้อยคนน่ะ ส้มก็ยังเลือกพี่อยู่ดี” เขายังคงเลือกพี่ไทเกอร์ ยังเลือกชายคนนี้ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน และคงจะเลือกเพียงคนเดียว

“หึ… จริง ๆ กูซื้อของไว้ให้ แต่ยังไม่ได้เอาให้เลยว่ะ วันเกิดมึงก็อีกหลายเดือนเลย จะเอาเลยไหม?”

“อะ เอากันเหรอ?”

“สัส จะเอาไหมล่ะ” เขาล่ะเพลียกับมันจริง ๆ

“ถามจริงเวลาส้มนั่งทับเคพี่แบบนี้พี่เงี่ยนป่ะ?” ถามพร้อมขยับสะโพกเบียดของใต้ร่าง

“…” เฮ้อออ…

“ฮืออออ จะได้ของขวัญแล้ววว...” ดีใจเหมือนเด็กพลางขยับสวมกอดใช้หน้าถูกไหล่แกร่งเหมือนแมว

“มึงเอาสักอารมณ์ดิส้ม” อะไรของมันวะ เดี๋ยวก็แบบนั้นเดี๋ยวก็แบบนี้ เวลาตื่นเต้นแล้วแม่งรวนเหมือนไม่สมประกอบ

“ซื้ออะไรมาล่ะ…”

“กูล้อเล่น…” กระตุกยิ้ม~

“…” ใบหน้าหวานผละออกมาขมวดคิ้วเข้าหากันเสียทันควันก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ยังเป็นวันโกหก นั่นทำให้รู้สึกหงุดหงิดคนพี่จนต้องเม้มปากกำหมัดเตรียมทุบ เห็นแล้วไทเกอร์จึงขำออกมาเบา ๆ

“หยอกครับเมีย… เดี๋ยวออกไปจะเอาให้ แต่ตอนนี้ขอกอดให้ชื่นใจก่อน” บอกก่อนจะกอดร่างบางไว้แน่น ใบหน้าคมซุกลงที่ไหล่บางกลิ่นหอมเสียจนไม่อยากจะปล่อยให้ไปไหน

“สรุปอะไร…”

“สร้อยคู่ ๆ อยากใส่ไหม?”

“จะ จริงเหรอพี่ไทเกอร์” ใบหน้าใสผละออกมามองพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากเหมือนตกใจ ตากลมโตเหมือนตื่นเต้นจนคิ้วดกขมวดคิ้ว

“มึงตื่นเต้น?”

“พะ พี่คือผัวที่ดีที่สุดที่ส้มเคยคบมาเลย…”

“ไหนบอกกูคนแรก…”

“…”

“ส้ม…” นี่มันโกหกหรือแค่พูดเล่น ๆ

“มองตาส้มสิ…” มือนุ่มเลื่อนมาสัมผัสที่ใบหน้าคมก่อนจะก้มลงจูบปากตามด้วยการสอดลิ้นเข้าไปจนชายตัวสูงต้องตอบโต้ ทั้งสองแลกความหวานกันอยู่นานสองนานจนอวัยวะส่วนนั้นตื่นตัวส้มตำจึงได้ผละออกก่อนเขาจะเดือดร้อน

“ไม่มีเคไหนบนโลกแทงเข้ามาแล้วจะทำให้ส้มพอใจได้เท่าของพี่หรอกนะ”

“สรุปยังไง…”

“ส้มไม่เคยให้ใครเอา ยังคงยืนยันจนถึงวันนี้…”

“กูรู้ นิสัยแบบมึงคงไม่มีใครรับได้หรอกนอกจากกู”

“ปากแบบนี้ไง เดี๋ยวไม่นานเสือตัวน้อยก็ได้คอหัก…”

“หึ ๆ”

จุ๊บ…




________________________________________




ผ่านไป 3 วัน~

“ปูนมึงว่ากูแรดป่ะ?”

“เอาความจริงเหรอ?” ตามองอาจารย์และเลกเชอร์สิ่งที่อยู่บนจอมอนิเตอร์แต่ปากกลับถามปูนเพราะสงสัย เขารู้ว่าตัวเองแรด แต่เมื่ออยู่ในสายตาเพื่อนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้

“เอาจริงก็ไม่เจ็บนะ เพราะแรดก็แรดแค่กับผัว”

“กูเหมือนกัน เรานี่ศีลเสมอกันมึงว่าป่ะส้ม”

“ไม่นะ มึงต่ำกว่า…” ส้มตำกระตุกยิ้มส่งไปให้จนปูนชะงักหันมามอง

“อิสัด กูขอให้ผัวเยมึงในห้าง!”

“อิห่าเบา ๆ” หันไปมองรอบ ๆ เล็กน้อยเมื่อถูกเพื่อนขึ้นเสียงแช่ง

“แหม่…”

“เอาในห้างเหรอ?”

“ทำไมมึงไม่เคยลองเหรอ?” ปูนถามแต่ตายังคงมองไปข้างหน้า สิ่งที่เพื่อนเสนอเมื่อเข้าหูของส้มตำตอนไหนเขาก็มักที่จะเก็บไปคิดได้ตลอด ด้วยความที่จิตใจอันมืดกามนั้นคิดที่อยากแต่จะลองอะไรใหม่ ๆ จึงต้องใคร่ที่จะใฝ่หา และมีเพื่อนตัวดีของเขาคนนี้ที่มันชอบบอกให้เชิงเสียจนต้องเก็บเอามาคิด

“ยังเลยอะ แต่คิดแป๊บ…”

“เออ…”

เยกันในห้างเหรอ? น่าสนใจเหมือนกันนะ เขาจะเก็บไว้พิจารณาแล้วกัน แต่ก่อนอื่นเขาสงสัยเรื่องของปูนมากกว่า จะว่าไปยังไม่ค่อยได้อยู่กับเพื่อนเลยตั้งแต่มีผัว ไม่สิปกติก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ไม่รู้ว่าชีวิตของมันเป็นยังไงบ้าง

เมื่อหมดคลาสทั้งสองจึงไปหาอะไรทาน แล้วกลับมานั่งกดโทรศัพท์เล่นบริเวณหน้าตึกคณะ และแน่นอนว่ามันคือเวลาที่ต้องเม้ามอย

“ที่ผ่าน ๆ มามึงได้คุยกับใครไหมปูน…”

“…” ได้ยินคำถามปูนจึงแอบชะงักเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าไปมาจนส้มตำขมวดคิ้ว มันคิดว่าเขาไม่เห็นเหรอว่าเมื่อหลายวันก่อนเขาเห็นมันอยู่กับภูมิ วันต่อมาเห็นอยู่กับบิล อีกวันอยู่กับคนคุยเก่าเขาที่ชื่อศร แต่ที่ไม่ถามเพราะอยากได้ยินจากปากของเพื่อน

“แล้วพักนี้มึงได้มีอะไรกับผู้ชายป่ะ?”

“ถามทำไมวะ?” ปูนถามกลับแต่ก็ไม่คิดที่จะเงยหน้าขึ้นมามอง เขากำลังสนใจเกมมือถือที่ซื้อมาเล่นเมื่อวาน

“กูสงสัย มึงไม่เหงารึไง ทำไมไม่หาใครสักคนไปอยู่ด้วย” พอเขามีพี่ไทเกอร์แล้วก็รู้สึกเหมือนจะขาดไม่ได้เลยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่แต่ก่อนก็ไม่เคยมี ถ้าเขาเป็นปูนแล้วไม่มีใครอยู่ด้วยมันจะรู้สึกเหงาไหมนะ ใบหน้าใสของเพื่อนพร้อมตากลมที่ใส่คอนแทกต์เลนส์สีใสเนื่องจากสายตาสั้นแอบเปลี่ยนเป็นหม่นลงเล็กน้อย

“มึงเคยได้ยินไหมส้ม บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องมีคนคบเป็นตัวเป็นตนหรอก กับมึงอาจจะไม่ใช่ แต่กับกูแค่อยากคุยหรืออยากเอากับใครก็ได้ที่มันทำให้มีความสุขอะ กูอยากได้อะไรกูก็ได้หมดแล้วมึงเก็ตป่ะ?”

“แต่มันไม่เหมือนกันนะปูน…”

“เออกูมีคนคุย แต่มึงไม่ต้องถามมากได้ป่ะ…” ด้วยความที่รำคาญเพื่อนปูนจึงรีบเอ่ยตัดบท นั่นทำให้ส้มตำยิ่งแอบสงสัย สรุปแล้วเพื่อนเขามันอะไรยังไงกับเรื่องความรักอยู่กันแน่ พักนี้มันคิดอะไรมันก็มักจะทำตัวน่าสงสัย ซึ่งเขาก็ไม่กล้าเซ้าซี้มากนัก เพราะยิ่งสนิทกัน ถ้าผิดใจอะไรกันมันจะยิ่งหนัก

ซึ่งที่ผ่านมาเวลามีเรื่องกันเขามักจะเป็นฝ่ายถูกมันซื้อของมาง้อตลอด ใจจริงก็ไม่อยากทำให้เพื่อนลำบาก ตัวเองก็มักจะเป็นฝ่ายถูกง้อจนรู้สึกผิด ทั้ง ๆ ที่บางทีเขาเป็นคนผิดด้วยซ้ำ

“ปูน…”

“ส้ม… ถ้ามึงไม่หยุดกูจะเอาโทรศัพท์ยัดปาก”

“ถ้ายัดแล้วให้กูกูก็ยอมนะ ไอโฟนเครื่องละห้าหมื่นเป็นใครใครก็เอา”

“วันเกิดเดี๋ยวซื้อให้” เอ่ยบอกด้วยใบหน้าไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยด้วยซ้ำ และมันไม่ได้ทำให้ส้มตำรู้สึกดีใจ รู้ว่ารวยแต่ไม่ต้องทำให้เพื่อนเสียนิสัยด้วยการใช้เงินก็ได้ป่ะ สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มือนุ่มจึงเลื่อนไปหยิบขึ้นมากดรับ

(ไปกินข้าว…) เสียงทุ้มดังขึ้นซึ่งไม่บอกก็รู้ว่ามาจากใคร

“ส้มมีเรียนต่อเลยอะ อีกไม่นานนี่เอง…”

(โดดเลย…)

“โดดตึกเหรอ? ไม่รักกันแล้วใช่ไหมถึงพูดแบบนี้…”

(เออโดดไปเหอะ)

“พี่ไทเกอร์ บางทีน่าจะรั้ง ๆ ส้มบ้างป่ะ” เล่นอะไรก็ไม่คิดจะเล่นด้วยเลย

(งั้นกูจะไปกินกับเพื่อน…)

“อื้ม… แต่พี่ไทเกอร์ เย็นนี้พี่ว่างไหมอะ?” เมื่อนึกอะไรขึ้นได้ส้มตำจึงได้ถามออกไปพร้อมด้วยหัวใจที่สั่นไหวเล็กน้อย เกรงว่าจะกลับไปทำงานเหมือนทุกครั้ง บางทีอาจจะเหนื่อยด้วย

(มีอะไร?)

“คือ… ส้มอยากได้ชุดอะ ไปหาซื้อเสื้อผ้ากัน” ขอไปแล้ว~

(ที่ไหน?)

“เอ่อ… ที่ห้าง”

Talk: ข่าวดี! น้องส้มจะได้ตีพิมพ์ด้วยนะครับผม ดีใจจจจจจ
ไปเม้าด่วน เดี๋ยวเอ็มจะรี555 #น้องส้มตำคนกาม

Contact Me

Twitter
Page

[iceman555]

โอ๊ยยย อีน้องสัมจะเอาอีพี่ในห้าง 5555

[songte]

 น้องส้มจะไปลองในห้างจิงดิ หมกมุ่นมากกกกก แต่ถามว่ารอมั้ยรอส่องอยุ่นะจ้ะ

[TheWanFah]

น้องส้มจะลองทุกที่เลยเหรอ

[เอ็ม]

E31 “แซ่บอีหลีส้มตำของข้า”

RATED 18+
Language and Sex

“ซื้อเสื้ออะไร? ชุดใส่ไปไหน?” เสียงสารถีผู้เป็นแฟนถามร่างเล็กที่นั่งข้าง ๆ แต่ตายังคงมองรถมองถนน วันนี้เขาก็มีงานที่ต้องทำอีกเหมือนเคย แต่เพราะทำได้เยอะแล้วจึงคิดว่าควรจะสละเวลาให้คนตัวเล็กมันบ้าง ถ้าหากอยากไปไหนเขาก็จะพาไป จะกกไว้แต่ในห้องก็คงจะไม่ได้ วันนี้มันไม่ได้เรียนตอนบ่ายก็เข้ามานั่งอยู่กับเขาในคลาสเกือบชั่วโมงก่อนจะไปหาเพื่อนแล้วนั่งรอแถวมอ

“พี่ไทเกอร์ ส้มอยากลองในห้างอะ…”

“ห๊ะ?” ใบหน้าคมหันมาเลิกคิ้วเสียทันควัน ลองที่ว่าคือลองอะไร

“อื้ม… ลองชุด”

“…” ส้มตำหันมาบอกเสียงอ่อย ลองชุดก็ไม่พูดให้มันจบ ๆ มือขาวถือโทรศัพท์ก่อนจะหันไปกดเล่นต่อ ไทเกอร์มองเสี้ยวหน้าใสนิด ๆ ก่อนจะหันไปตั้งใจขับรถ เย็นนี้แฟนเขามันดูทำตัวแปลก ๆ ตั้งแต่เขาไปรับ เหมือนคิดอะไรอยู่แต่ไม่ยอมที่จะเอ่ยปากบอก อาจเพราะเขาเกือบหัวร้อนใส่เมื่อก่อนหน้าที่จะขึ้นรถ

“ไอ้รุ่นน้องที่คุยกับมึงอะ…”

“หือ ทำไมเหรอ?” ใบหน้าใสหันมาเลิกคิ้ว รุ่นน้องที่ว่าก็คงจะไม่พ้นน้องปืนที่ร้อยวันพันปีจะเดินเข้ามาคุยกับเขา แต่แปลกที่วันนี้เจ้าตัวพาเพื่อนมาด้วย ซึ่งเขาเองรู้สึกไม่ค่อยชอบใจรุ่นน้องเลย ถึงแม้ว่าจะเป็นน้องรหัส อีกอย่างคือเสือตัวโตที่เข้ามาหาด้วยใบหน้าไม่พอใจซ้ำยังแอบหัวร้อนใส่หน่อย ๆ

“คุยอะไรกัน?” รถวิ่งมาจอดติดไฟแดงใบหน้าคมจึงได้หันมาถามเสียงเรียบ อยากจะถามด้วยน้ำเสียงเหมือนคุยกันปกติ แต่เพราะถ้าหากไม่ใส่อารมณ์ส้มตำก็คงจะไม่ตอบเขาแน่ ๆ

ริมฝีปากสวยแอบเม้มเข้าหากันพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย จริง ๆ เป็นเรื่องที่ไม่อยากจะบอกคนตัวสูงสักเท่าไร กลัวถ้าหากเอ่ยออกไปเสือตัวโตจะเป็นกังวลเหมือนอย่างเคย แล้วอารมณ์ของเจ้าตัวก็คงจะไม่คงที่ เสี่ยงต่อการถูกดุเอาง่าย ๆ แต่ในเมื่อเป็นแฟนกันอยู่ด้วยกันก็จำที่จะต้องบอก ยังไงหากไม่มีความลับต่อกันคงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

“น้องเขาชวนไปเที่ยวอะ ก็เหมือนสังสรรค์ดื่มกันอะไรทำนองนี้”

“ไม่ให้ไป...” เสียงนิ่งตอบอย่างรวดเร็ว ซ้ำใบหน้าคมยังหันไปมองข้างหน้าเหมือนจะไม่รอฟังเหตุผลเขาอีกต่างหาก

“หรือมึงอยากไป? ถ้ามีเหตุผลดี ๆ กูก็จะไม่ห้าม แต่ไม่รับประกันนะว่าถ้ามึงไปแล้วกูจะไม่ทำอะไร…” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์บ่งบอกให้รู้ถึงแนวโน้มอารมณ์ของเสือตัวโต แน่นอนว่าต้องเอียงเอนไปทางไม่พอใจ คงจะไม่อยากให้เขาไปสังสรรค์กับรุ่นน้องเป็นแน่แท้

“ไม่ได้อยากไปสักหน่อย...” รู้อยู่แล้วว่าพี่ไทเกอร์เหมือนจะไม่ถูกชะตากับน้องรหัสของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้อยากไปสักหน่อย เพราะรู้จุดประสงค์ลึก ๆ ที่รุ่นน้องคิดอยู่แล้ว และนั่นทำให้เขากังวล ไทเกอร์หันมามองเสี้ยวหน้าขาวอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่น้องมันตอบว่าก็ไม่อยากไปแล้วทำไมยังทำหน้าเหมือนมีอะไรให้คิด สักพักไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว บีเอ็มคันสวยจึงค่อย ๆ เคลื่อนออกไปพร้อมยานพาหนะทั้งหลายที่รายรอบ

เสียงรถรายามค่ำและการจราจรอันแสนติดขัดทำให้รู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาอยู่ไม่น้อย แต่มีชีวิตชีวาที่ว่านั้นก็คงไม่ได้ทำให้รู้สึกดีสักเท่าไร เพราะมันก็ไม่ได้ต่างไปจากความวุ่นวายของชุมชนแออัดเลยสักนิด

ยามแสงไฟสีเหลืองแสดสาดส่องเข้ามาผ่านกระจกกระทบลงบนผิวขาวและตากลมที่กำลังมองออกไปข้างนอก ทำให้เสือตัวโตผู้ที่ซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ กำลังลอบมองเสี้ยวหน้าขาวเผลอยิ้มออกมาไม่ขาด ในใจได้แต่คิดว่าเมียเขาที่ชื่อส้มตำมันน่ารักจริง ๆ

ใสซื่อ... แต่หื่นกาม

‘บ้าชะมัด…’ นี่เขาหลงเด็กเหรอวะ ได้ข่าวว่าน้องมันแอบชอบเขาก่อน ตัดภาพมา ณ ตอนนี้ หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว สร้อยคอยี่ห้อหรูถูกสวมใส่อยู่ที่คอมีความคล้ายกันเนื่องจากเป็นสร้อยคู่ ราคาค่อนข้างแพงแต่เขาตัดสินใจโกหกคนตัวบางว่าไม่กี่พัน จริง ๆ คือหลายแสนเลยทีเดียว แต่เงินที่มีก็ใช่ว่าจะหมดในเร็ววัน ผู้เป็นพ่อโอนมาให้ทุกเดือน ผู้ชายอย่างเขาจะต้องใช้ซื้ออะไรมากมายไปกว่ารองเท้าและของแต่งรถ ถึงฐานะจะรวยแต่ชีวิตก็ไม่ได้ติดหรูซะขนาดนั้น ส่วนที่เหลือก็ได้แต่เก็บไว้ในบัญชี ดองไว้ให้มันได้กันแล้วออกลูกเหมือนบัตรเลือกตั้ง

“สร้อยที่พี่ซื้อให้หลายแสนเลยนะ…”

กึก…

“…” เดี๋ยว ๆ

“ทำไมต้องใช้เงินฟุ่มเฟือยด้วย” ใบหน้าใสหันมามองแต่เขาเลือกที่จะสนใจถนนตรงหน้าเพราะรถราค่อนข้างเยอะ อีกอย่างคือแอบชะงักที่ร่างบางรู้ทัน อะไรคือการนึกถึงเรื่องสร้อยแล้วมันก็หันมาพูดพอดี เดี๋ยวดู… น้องมันคงจะพูดถึงเรื่องซื้อมันด้วยเงินหรือสิ่งของแน่ ๆ แล้วคงจะด่าว่าเขาชอบใช้เงินซื้อมันทั้ง ๆ ที่เขาแค่อยากมอบอะไรสักอย่างให้เป็นการขอบคุณที่อยู่ข้างกันมา อีกไม่นานก็จะเรียนจบแล้ว เหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนเองด้วย

“น่าจะพาส้มไปเลือกด้วยจะได้เอาอันที่ถูกใจกว่านี้…”

‘สัส…’

“ผู้ชายนี่เลือกอะไรไม่เป็นเลย…”

“ขี้บ่นว่ะ” ได้ยินเจ้าของใบหน้าใสจึงแอบยู่ปากย่นจมูกใส่เล็กน้อยพร้อมหันหนี สรุปคือไม่งอแงว่าซื้อมันด้วยเงินเว้ยวันนี้ ไทเกอร์ส่ายหน้าไปมาก่อนรถคันสวยจะวิ่งเข้าไปจอดใต้ตึกซึ่งเป็นลานจอดรถทั้งตึก ลงจากรถเดินเข้าไปยังประตูข้างของห้างดัง เข้ามาได้สักพักตากลมก็มองไปรอบ ๆ ก่อนความสนใจจะไปหยุดอยู่ที่ร้านชานมไข่มุก มือนุ่มคว้าไปจับที่มือหนาแล้วลากไปยังร้านนั้นเสียทันควัน ยังไงวันนี้เขาจะต้องได้กินสิ่งนั้นให้ได้

“คุณคะ…”

“หือ? อ๊ะ! ขะ ขอโทษครับ” ส้มตำถึงกับชะงักตกใจเมื่อหันไปเห็นว่าตัวเองกำลังจับมือผู้ชายคนไม่คุ้นหน้าพร้อมกับหญิงสาวที่น่าจะเป็นแฟนของเจ้าตัวกำลังยืนขำ ทั้งสองมองร่างเล็กอย่างนึกเอ็นดูก่อนจะพากันเดินออกไป ตากลมจึงหันไปมองเสือตัวโตที่กำลังยืนดูอะไรบางอย่างอยู่ตรงป้ายโฆษณา

‘คนบ้า! อับอายเลยเห็นไหม…’ จะจับมือลากให้มาด้วยกันแต่ดันจับผิดคนซะงั้น สองคนนั้นต้องมองเขาเด๋อแน่นอนเลย สักพักไทเกอร์ก็ตรงเข้ามาหา ทั้งสองตอนนี้อยู่ในสภาพชุดนักศึกษาต่างกันตรงที่คนตัวโตเอาเสือออกนอกกางเกง

“เมื่อกี้ส้มลากผู้ชายคนอื่นมา พี่ไทเกอร์อะ ส้มอายนะ ทำไมไม่อยู่ใกล้ ๆ ดีนะที่แฟนเขาไม่ตบเอา แต่อายอะ เขาหัวเราะส้มเลย…”

“เฮ้ยจริงเหรอวะฮ่า ๆ ๆ”

ตุบ!

“โอ๊ย…” ไทเกอร์ถึงกับหุบปากเสียทันควัน มือหนายกขึ้นลูบแขนตัวเองแล้วเปลี่ยนเป็นใบหน้านิ่งมองคนตัวเล็ก ทำไมมันเอ๋อ ๆ แบบนี้วะ ยกมือขึ้นไปผลักหัวทุยเบา ๆ แล้วจึงขยับไปยืนหน้าร้านชานมไข่มุกเนื่องจากเขารู้จุดประสงค์แฟนตัวเล็กดี แมวมันอยากกินเขาก็จะซื้อให้ เมื่อได้มาทั้งสองจึงได้เดินดูด ๆ เขี้ยว ๆ ไปอย่างไม่รีบร้อน คำว่าไม่รีบร้อนคงจะเป็นเด็กตัวบาง ๆ

“เด็กน้อย…”

“ส้มเหมือนเด็กเหรอ? เด็กอะไรจะขย่มเทียนเป็น…”

“…” พูดออกมาหน้าตาเฉยซ้ำยังไม่สนห่าสนเหวอะไรทั้งนั้น ริมฝีปากสีสวยเนื่องจากลิปสีพีชอ่อน ๆ ไม่จัดจ้านออกไปทางลิปมันกลิ่นผลไม้ที่มันซื้อมายิ่งมองยิ่งอยากสัมผัส ยิ่งเวลาเขี้ยวไข่มุกพวงแก้มเนียนก็มักจะกลม ๆ น่าจับน่าหอม

“เฮ้ย ๆ ส้ม”

หมับ!

“อ๊ะ!” ร่างเล็กถลามาชนกับอกแกร่งเนื่องจากถูกมือหนาออกแรงดึง เมื่อรู้ว่าตัวเองมัวแต่เดินส่องเข้าไปในร้านดีไอวายจนลืมดูว่าข้างหน้าเป็นหุ่นโชว์จึงได้รีบผละออกมาเม้มปากมองคนพี่พร้อมใบหน้าขึ้นสี ไม่ใช่เพราะเขินแต่เขาอาย

“สะ ส้มขอโทษ”

“มึงเป็นไรส้ม แบตหมดเหรอวะ?”

“บะ แบตหมดอะไร! ส้มพึ่งยืมพาวเวอร์พอยต์ของปูนมันชาร์จนะ”

“พาวเวอร์แบงก์ส้ม…”

“นะ นั่นแหละ”

“…” ไทเกอร์มองรุ่นน้องตรงหน้าที่ทำตัวเลิ่กลั่กก่อนจะถอนหายใจพลางส่ายหน้าไปมา ก่อนมือหนาจะเลื่อนไปกุมมือนุ่มแล้วออกแรงจูงให้ออกเดินต่อ ดีนะชานมไข่มุกในแก้วมันไม่หก ส่วนของเขาดูดไปจนหมดแก้วได้สักพักละ ทำไมคนตัวบางถึงยังดูดเล่น ๆ อยู่แบบนั้น ปากก็กิน ขาก็เดิน แต่ตาเสือกมองร้านข้าง ๆ ไม่มองทาง

เฮ้อออ…

“ไหนร้าน จะซื้อชุดอะไร?” ได้ยินคำถามร่างเล็กจึงแอบชะงัก นี่เขาลืมไปเลยว่าวันนี้กะจะมาเอากันกับพี่ไทเกอร์ที่ห้องลองชุด เมื่อนึกขึ้นได้คำพูดของปูนจึงผุดขึ้นมาในหัวทันที



ก่อนหน้านี้~

“ปูน กูว่าจะลองให้พี่ไทเกอร์เยในห้องลองชุดอะ”

“เยี่ยวมากเพื่อนกู จะว่าไปกูก็เคยนะ ตอนนั้นกับเด็กมอหกมั้ง แต่น้องแซ่บมากมึง กะจะพาไปเดินซื้อของแต่น้องเขาไม่ไหวว่ะ”

“ร่านมากอิเชี่ย นี่อย่าบอกนะว่ามึงเปย์ผู้!?” ไม่อยากจะคิดเลยว่าเพื่อนเขามันจะร่านขนาดนี้ ส้มตำรับไม่ได้ เขายังร่านไม่เท่าเพื่อนเลย เรื่องเซ็กซ์ไม่เหมาะกับเขาเลยจริง ๆ มันดูน่าเกลียด ละอายใจ บ้ากาม อี๋! ส้มตำรับไม่ได้

“ตอแหล มึงก็รู้ว่ากูร่านกว่านี้…”

“อื้ม… แต่มึงรวยนี่นา” จะเปย์เท่าไรเงินมันก็คงจะไม่หมดหรอกเพื่อนคนนี้ ความรวยไม่เข้าใครออกใคร แน่นอนว่ามันต้องไม่ออกจากปูน เรื่องครอบครัวมันเขาไม่ค่อยได้เข้าไปยุ่งหรือถามไถ่อะไรมากมาย จริง ๆ จะว่าไปเป็นเพื่อนกันแต่ก็ดันมีอีกหลายเรื่องเลยที่เขายังไม่รู้จากปูน

“ปกติมึงเปย์ผู้ชายเยอะมะ?”

“เยอะสุดก็ซื้อแหวนเพชรให้อะ…” เอ่ยหน้าตาเฉย

“ห๊ะ!?” แต่ส้มตำถึงกับชะงัก ก่อนจะนึกถึงสร้อยที่สวมอยู่ในคอ จะว่าไปเขายังไม่คุยกับคนพี่เลยที่โกหกเรื่องนี้

“อื้ม…”

“กูรู้ว่ามึงรวยนะแต่จำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วซื้อให้กี่คน?” ยอมใจปูนมันจริง ๆ

“มันวงละแสนนิด ๆ เองมึง ก็ซื้อให้สามคน รวมกับกูก็เป็นสี่วง”

“เนอะไม่แพงเลยอีเหี้ย…”

“อื้ม ๆ แต่ส้มมึงพูดถึงเรื่องเยในห้องลองชุดก็แนะนำให้ใส่ถุงนะ รู้ว่าปกติมึงเยกับพี่เขาไม่ใส่ถุง แต่มันจะได้สะดวกเวลาทำความสะอาดโอเคไหม?”

“ได้ ๆ ขอบใจที่แนะนำนะคูมเพื่อนปูน…”

“ได้เสมอมึง… เรื่องเย ๆ ต้องช่วย ๆ กัน”

“อื้ม!”



ปัจจุบัน~

“เลือกได้ยัง…” ไทเกอร์ถามคนตรงหน้าที่เดินวนหาชุดอยู่หลายนาทีจนพนักงานในร้านเลิกเดินตาม คงเพราะเขาเลือกชุดก็ไมได้จะเลือกนานอะไรขนาดนี้ เลยไม่ค่อยเข้าใจคนตัวเล็กสักเท่าไร ไม่ใช่แค่ชุด อะไร ๆ ส้มตำมันก็ช้าหมดนั่นแหละ วันจะเร็วก็เร็ว วันจะช้าก็ยิ่งกว่าหอยทากเป็นตะคริว

“พี่ไทเกอร์…”

“…” เจ้าของใบหน้าคมเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อคนตัวบางหันมามองพร้อมกับเสื้อตัวหนึ่ง

“พาส้มไปลองชุดหน่อย” ได้ยินเขาจึงรีบเดินนำคนน้องเข้าไปยังส่วนของห้องลองชุด ซึ่งร้านนี้ค่อนข้างมิดชิดและมีหลายห้องเลยทีเดียว จะต้องแยกเข้ามาในห้องห้องกว้างคล้าย ๆ ห้องน้ำในห้างและมีแยก ๆ ห้องให้เหมือนห้องส้วม แน่นอนว่าต้องแยกชายหญิง ไม่แปลกที่ร้านจะใหญ่โต อีกอย่างคือไม่ใช่แบบใช้ผ้าปิดแต่อย่างใด ในห้องแคบมีกระจกกว้างอยู่ตรงหน้าผนังข้างขวาเป็นราวแขวนสั้น ๆ ไว้พาดเสื้อผ้า

ไทเกอร์แอบชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกดึงให้เข้าไปด้วยพร้อมกับคนตัวเล็กที่ปิดประตู คิ้วดกขมวดเข้าหากันเล็กน้อย มองคนตัวบางที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กำลังยืนหันหลังมองเขาผ่านกระจกพร้อมปลดกระดุม

“ทำไมต้องให้เข้ามาด้วย?”

“…” ร่างเล็กไม่ตอบนอกเสียงจากถอดเสื้อพร้อมเนกไทออกแขวนไว้แล้วหันกลับไปมองคนพี่ที่กำลังไล่มองหุ่นขาว ๆ ตรงหน้า หุ่นขาว ๆ ที่มีรอยสีกุหลาบผุดขึ้นประปราย แผ่นหลังขาวเนียนที่แค่เห็นยังอยากเข้าไปฟัดแรง ๆ ส้มตำยิ้มให้บาง ๆ พลางขยับเข้าไปใกล้ ๆ คนตัวสูง เรียวแขนขาวตวัดรอบคอแกร่ง

“ลิปที่ส้มทาอยู่มันหอมนะ”

“…”

“ไม่คิดจะลองชิมหน่อยเหรอ?” แมวตัวเล็กยั่วยวนเขาซะขนาดนี้แถมยังเป็นสถานที่ที่คาดไม่ถึงมีเหรอที่เสือตัวโตจะไม่ชะงัก ไม่คิดเลยว่าส้มตำจะโจมตีเขาในที่แบบนี้

“ถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?” วงแขนกว้างข้างหนึ่งตวัดเข้ามากอดรัดเอวบาง อีกข้างยกขึ้นสัมผัสปลายคางสวยพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้หัวใจดวงน้อยสั่น

“คิดไม่ถึงเหรอ?”

“ใช่…”

“แล้ว… คิดไม่ถึงเลยไม่คิดที่จะเอาส้มหรือไง?” ส้มตำเอ่ยออกไปพร้อมสายตาอ่อยขั้นสุด หัวใจคนพี่แอบสั่นเล็กน้อย ไม่ต่างไปจากหัวใจดวงน้อยของร่างบาง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถ้าหากน้องมันจะอยากขนาดนี้สามีอย่างเขามีหรือที่จะปฏิเสธ มือหนาดันไหล่คนตัวเล็กลงจนส้มตำจำต้องย่อตัวใช้เข่ารับน้ำหนักทั้งสองข้างให้ใบหน้าหวานอยู่ระดับเป้าของคนพี่

ช้อนตากลมขึ้นหลอกล่อเสือตัวร้ายให้ตายใจก่อนจะกลับมาโฟกัสยังสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มือขาวทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นช่วยกันรูดซิปกางเกงสแล็คสีดำสนิท ภาพข้างล่างทำให้ไทเกอร์ตบะแทบจะแตกสลาย แรงราคะในใจชายไม่อาจที่จะลดลงให้คงที่เหมือนเยี่ยงอยู่ด้วยกันตามปกติได้อีกแล้ว เพียงแค่เห็นใบหน้าหวานจ้องยังส่วนนั้นความกามก็ผุดขึ้นเสียจนเลือดไหลไปเลี้ยงไทเกอร์น้อยให้ขยายใหญ่

ความเป็นชายถูกงัดออกมาผ่านช่องของซิปที่รูดลงก่อนจะถูกสัมผัสด้วยมือนุ่มนั้นยิ่งทำให้ไทเกอร์อยากสบถคำหยาบออกมาดัง ๆ ให้เมียที่มักจะทำให้เขาขาดสติมันได้ยิน เอ็นร้อนแข็งขื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว ตากลมช้อนขึ้นมองพร้อมส่งยิ้มอ่อย ๆ ให้เสือร้ายยิ่งมีอารมณ์พร้อมกับชักกายใหญ่ขึ้นลงตามอำเภอใจ สองมือนุ่มบีบรัดมันไว้แล้วขยับเป็นจังหวะ กลิ่นมันอับและไม่ได้น่าแปลกใจแต่อย่างใด นี่มันช่วงเย็น ไทเกอร์น้อยถูกเก็บไว้ในถ้ำไม่ได้เอาออกมาใช้งานตั้งแต่เช้า

“อืม…” เสียงคำรามทุ้มต่ำพยายามเปล่งให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิ่งได้ยินเสียงประตูห้องรอบ ๆ เปิดและปิดพร้อมเสียงเท้ากระทบพื้นปูนเดินเข้าออกยิ่งทำให้รู้สึกตื่นเต้นกว่าครั้งไหน ๆ

ริมฝีปากสวยขยับจรดส่วนหัว ส่วนที่มีน้ำสีขุ่นปริมล้นออกมาจากรอยแยก แลบลิ้นออกมาแตะสัมผัสบดขยี้มันเบา ๆ ชวนให้คนพี่เสียว มือนุ่มทำงานลิ้นก็คอยตวัดไปด้วย ภาพใต้ร่างนั้นไม่อาจที่จะหาได้จากที่ไหน กับหญิงสาวก็ไม่ได้ทำอะไรกาม ๆ แบบนี้ จะอมก็แต่เพียงนิดเดียว ไม่คิดจะปรนเปรอให้เขามากมายแต่อย่างใด

“ชอบไหม?” ใบหน้าใสผละออกมาเอ่ยถามเบา ๆ ให้ได้ยินเพียงแค่สองคนก่อนจะลุกขึ้น ในใจคิดจะจูบคนพี่แต่ดันถูกริมฝีปากหยักฉกลงมาสัมผัสปิดเสียก่อน

ลิ้นร้อนขยับเข้าหาอย่างไม่ปรานีแมวน้อย ตวัดหยอกล้อลิ้นนุ่มรสชานมไข่มุกที่ดื่มด่ำเข้าไปก่อนหน้าอย่างกระหาย เสียงครางเบา ๆ รอดออกมาจากลำคอพร้อมน้ำใส ๆ ไหลออกมาตามขอบปากสวย ยามลิ้นทั้งสองตวัดหยอกล้อกันเสียงน่าอายก็พลอยที่จะดังเข้ามาในโสตประสาท

มือนุ่มข้างหนึ่งรูดรั้งกายใหญ่ให้ช้า ๆ ใบหน้าก็ถูกมือหนาประคองให้เงยขึ้นรับความหวานนุ่มแต่รุนแรงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่สิ… เขาไม่ได้อย่างจะเลี่ยงมันเลยสักนิด ต้องการมันอย่างหนักหน่วงดังเช่นทุกครั้ง สมองทั้งสองไม่อาจจะคิดถึงเรื่องอื่นได้อีกแล้ว โชคยังดีที่ไม่มีใครคิดที่จะสงสัย พนักงานของร้านก็เป็นได้แค่พนักงานเฝ้าในร้าน ส่วนมากยืนเล่นโทรศัพท์ บางคนก็เดินดูความเรียบร้อย

ใบหน้าสวยผละออกมามองคนพี่ที่แลบลิ้นออกมาเลียน้ำใส ๆ ที่ไหลตามขอบปากของเขาพร้อมใบหน้าสีแดงระเรื่อ พี่ไทเกอร์มักจะทำให้เขาใจสั่นได้ตลอด และเขาก็เชื่อว่าเมื่อคนตัวโตเห็นการกระทำของเขาก็คงจะหัวใจสั่นไม่แพ้กัน

“มันคงดูไม่ดีใช่ไหม?”

“หึ… ดูไม่ดีแต่เสียวก็เอาครับเมีย” ใบหน้าคมก้มลงมาเอ่ยกระซิบเบา ๆ ข้าง ๆ หูขาวพร้อมขบเล็กน้อยก่อนผละออกมาส่งรอยยิ้มหล่อ ๆ และสายตาอันหื่นกามให้คนน้องที่ยังคงใช้มือสัมผัสส่วนนั้น ส้มตำกระตุกยิ้มให้คนตัวสูงกลับก่อนจะย่อตัวลงไปมองของใหญ่พร้อมกับหยิบถุงยางที่พกมาในถุงกางเกงออกมา กำลังจะฉีกแต่คนพี่กลับขมวดคิ้ว

หมับ…

“จะเอาสด…” มือหนาคว้าถุงยางในมือของร่างเล็กจนส้มตำชะงัก และที่ชะงักกว่านั้นคือถูกคนพี่รั้งให้ลุกขึ้นและจับหันให้ชิดกระจก กางเกงที่สวมใส่ถูกคนพี่ถอดออกอย่างรวดไว พร้อมของใหญ่ที่ค่อย ๆ สอดเข้ามายังช่องทางที่แสนคับแน่นทำให้ส้มตำจำต้องกัดฟันมองคนพี่ผ่านกระจก หลายครั้งที่ไม่ได้เบิกทางก่อน หลายครั้งที่ไทเกอร์ไม่สามารถควบคุมสติไว้ได้ ซึ่งส้มตำเองก็ไม่ได้เอ่ยว่าแต่อย่างใด ไม่เบิกทางก็ใช่ว่ารูสวรรค์เขาจะไม่พร้อมให้ใช้งาน

ทั้งสองสบตากันผ่านภาพสะท้อนจากกระจกตรงหน้าพร้อม ๆ กับกายใหญ่ที่ค่อย ๆ สอดเข้ามาเรื่อย ๆ จนสุดลำ ส้มตำต้องคว้าเสื้อมากัดไว้เพื่อกั้นเสียงครางที่ไม่อาจจะเก็บไว้เมื่อกายใหญ่สอดเข้าสอดออกอย่างไม่รอช้า ใบหน้าสวยกระทบกับกระจกเป็นครั้งคราเมื่อโดนสะโพกสอบกระแทกหนัก ๆ เข้ามาอย่างไม่ประนี

ชึ่บ!

“อะ อื้อ…” สองเท้าเขย่งแยกกันพลางแอ่นสะโพกให้เสือตัวโตกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างเอาแต่ใจ ยามเนื้ออุ่นสอดเสียดสีเข้ามาจนถึงจุดกระเส่า มันช่างเมามันเสียจริง ๆ มือสากทั้งสองข้างเคล้นบีบสะโพกอวบและจับยึดมั่น ๆ ก่อนจะออกแรงขยับถี่ ๆ ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนส้มตำสติเตลิด

สวบ ๆ

เปลือกตาขาวปิดลงแต่ภาพที่อยู่ในหัวกลับเป็นตัวเองที่กำลังยืนเกาะกระจกให้ชายตัวสูงที่ขึ้นชื่อว่าสามีจับกระแทกเคใหญ่เข้าหาอย่างหนักหน่วง ตาคมของคนหื่นมองเขาราวจะกัดกินให้ไม่เหลือซาก สองร่างอยู่ในห้องแคบและเสี่ยงต่อการจับได้ทำให้อวัยวะในอกข้างซ้ายสั่นสะเทือน

เปลือกตาค่อย ๆ เปิดพร้อมร่างที่ถลาตามแรงกระแทก เขามองภาพตัวเองกำลังถูกเสือตัวโตขย้ำอย่างสุดจะทน ใบหน้าคมนั้นทำให้จำต้องเผลอกระดกสะโพกสวนกลับเสียงดังชึ่บชั่บอยู่หลายหน

มันใหญ่… มันเสียว… มันเร้าใจมาก…

ความกามของส้มตำและแรงราคะของไทเกอร์ผสมผสานกันอย่างลงตัว จะบอกว่าลงตัวก็คงเอ่ยได้ไม่เต็มปาก เพราะมันน่าจะมากล้นเกินไปเสียต่างหาก จะสถานที่ใดก็เล่นหนังสดกันได้อย่างไม่อายฟ้าอายสวรรค์ ตาคมก้มลงมองเอ็นใหญ่ผุดเข้าออกจากร่องเนื้อนุ่ม ยิ่งเห็นยิ่งสะใจออกแรงปะทะก้นนุ่มหนัก ๆ ซะจนส้มตำแทบใจขาด

“อืม…”

สวบ ๆ

“อะ อื้อ…” เสียงครางคลอ ๆ ดังลอดออกมาเบา ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงคนเดินและปิดประตูเข้าไปลองชุดในห้องสักห้องรอบ ๆ นี้ แต่ถามว่าคนพี่สามารถหยุดการกระแทกอันแสนเอาแต่ใจนี้ได้ลงไหมก็ไม่ ยิ่งน้องมันตอดรัดซะขนาดนี้เขาคงไม่อาจที่จะทนความกามไหว สบตากันผ่านกระจกด้วยใบหน้าต้องการจัดจนส้มตำไม่อาจจะเก็บกักความเสียวซ่านเอาไว้ได้ แก่นกายขาวเผลอกระตุกเสียจนเนื้ออุ่นตอดเอ็นใหญ่และปลดปล่อยน้ำขุ่นออกมาเลอะกระจกไหลเป็นเส้น

สวบ ๆ

“อื้อ…” ส้มตำแทบจะล้มทั้งยืน แต่โชคยังดีที่มือหนารั้งเอวคอดไว้และจับกระแทกต่อถี่ ๆ ก่อนจะปิดฉากด้วยการกัดฟันพลางกดกระแทกเข้าไปหนัก ๆ กระตุกร่างอยู่สองสามครั้งน้ำกามมหาศาลที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาในรอบสองถึงสามวันนี้ก็ฉีดเข้าไปในท้องของคนตัวเล็กก่อนทั้งสองจะได้ไหลลงไปนั่งด้วยกันโดยร่างบางนั่งทับตักแกร่ง

“ฮะ ฮา…” เสื้อที่ถูกกัดด้วยฟันสวยถูกคลายออกเสียงหายใจหอบเหนื่อยจึงดังขึ้นไม่ขาด ตามร่างของทั้งสองมีเหงื่อซึมออกมาจาง ๆ ใบหน้าหวานซุกกระจกแทบจะโดนน้ำกามของตัวเอง ส่วนคนพี่ซุกลงที่ผมนุ่มอีกหน ก่อนทั้งสองจะตัวเกร็งเมื่อได้ยินเด็กวัยรุ่นชายคุยกันเสียงดัง

“เออมึงรีบลองนะ ต้องไปดูหนังต่อด้วย เดี๋ยวแม่งเข้าไม่ทันเหมือนตอนนั้นอีก…”

“เออ ๆ”

“…” ช่องด้านล่างไม่สูงมากแต่ก็ทำให้มองเห็นเงาคนที่อยู่อีกห้อง แต่กลับทำให้ส้มตำชะงักเล็กน้อย เมื่อเข้ามาเขาไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าช่องระบายอากาศข้างล่างมันเตี้ยจนไม่สามารถก้มลงมาส่องได้

แต่เดี๋ยว… ถุงยางล่ะ?

“เชี่ย…”

“อะไรวะ?”

“มีคนลืมถุงยางด้วยว่ะ…”

กึก…

“…” ทั้งสองชะงักขึ้นเสียทันควัน ภาพของพี่ไทเกอร์เผลอโยนมันทิ้งแทรกเข้ามาในหัวของเขาในทันที ตอนนั้นไม่ได้สนใจเพราะแรงราคะมันมากล้นแต่ตอนนี้กลับทำให้หัวใจหวั่นไหว

“เฮ้ยใช้ยังวะ?”

“ยัง ๆ กูเก็บไว้ใช้แม่งเลย มันคงหล่นตอนเปลี่ยนชุดมั้ง” ได้ยินทั้งสองที่ยังคงนั่งใช้เข่ารับน้ำหนักจึงได้โล่งอกขึ้นมาหน่อย แต่ที่ทำให้ส้มตำไม่สบายตัวคือสิ่งที่คาอยู่ในร่าง ทั้งน้ำกามและของของคนพี่ที่ขยายขึ้นมาอีกแล้ว กว่าเสียงของเด็กทั้งสองที่ออกไปจากห้องจะดังขึ้นก็เล่นให้ส้มตำแทบใจจะขาดเลยทีเดียว

“อ่อยไม่ดูเรื่องดูราว…”

“สะ ส้มแค่อยากลอง”

“พอใจยัง?”

“อะ อื้ม… รีบไปจ่ายตังค์แล้วกลับกันเถอะ” เสียงสั่นเทาแบบนี้ไม่บอกก็รู้ว่าส้มตำยังคงตื่นเต้น ไทเกอร์ได้แต่ส่ายหัวไปมาพร้อมกับถอดกายของตัวเองออกแล้วลุกขึ้นรูดซิปเก็บไว้ มองร่างเล็กที่ล้มลงไปนอนกับพื้น น้ำกามไหลออกมาตามร่องสะโพกแล้วอยากจะบ้าตาย

‘สุดยอดฉิบหายเมียกู…”

Talk: อย่าลืมหยอดปุกเด้อ ฝากส่งฟีดแบคด้วย
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข)

Contact Me

Twitter
Page

[TheWanFah]

จาเปงลม
หื่นมากมาย

[เอ็ม]

E32 “หนีเล่นน้ำมาเสียจนเสือโกรธ”

RATED 18+
Language and Sex

“ยะ อยากไปเล่นตรงนั้นอะปูน”

“ฮะ!?”

“อ๊ะ ฉีดทำไมเนี่ย... ปูนมึงได้ยินกู- อะ...” เสียงเพลงบวกกับเสียงคนคุยกันดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว สองร่างเล็กยืนอยู่ใกล้ ๆ กันในชุดเสื้อยืดสีขาวบาง ๆ กับกางเกงขาสั้นสีดำถูกเบียดเสียดจากคนทั้งหลายไปมาอย่างวุ่นวาย ผมเผ้าของทั้งสองมัดจุกโชว์เหม่งและใบหน้าขาว ๆ ให้ใครต่อใครเห็นเป็นต้องอยากมอง มือนุ่มของทั้งสองถือปืนฉีดน้ำขนาดกลาง แสงแดดสาดส่องลงมากระทบยิ่งทำให้เห็นออร่าของสีผิวพุ่งกระจายไปทั่วย่านดังในเมืองกรุงฯ

ถึงแม้จะดูไม่โดดเด่นเกินหน้าเกินตาใครเพราะหลาย ๆ คนในย่านนี้ต่างก็มีแต่งานดีกันทั้งนั้น แต่ทั้งสองก็ถือเป็นหนึ่งในกลุ่มที่โดดเด่นท่ามกลางแสงแดดและบริเวณชื้นแห่งนี้

สายน้ำสาดกะส่ายเป็นเส้นยาวพุ่งออกมาจากปลายอาวุธของเล่นไม่อันตรายกระทบผิวของใครต่อใครทำให้เปียกไปตาม ๆ กัน เทศกาลสำคัญอันโด่งของไทยที่ปีหนึ่งจะมีแค่ไม่กี่วัน หรือสงกรานต์ที่ใคร ๆ ต่างก็รู้จัก ช่วงเวลาที่หนุ่มสาวทั้งหลายต่างรอคอยที่จะได้แต่งตัวสวย ๆ หล่อ ๆ ไปรับสายน้ำเพื่อดับร้อนซัมเมอร์ของไทยแลนด์

“ขอทาแป้งหน่อยนะครับ...” กลุ่มผู้ชายเดินเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ ตรงเข้าหาร่างบางของส้มตำที่ยืนอยู่คนเดียว เจ้ากรรมจึงหลับตายิ้มให้ชายตรงหน้าทาแป้งอย่างนุ่มนวล ก่อนร่างสูงจะกระตุกยิ้มเอ่ยขอบคุณแล้วพากันเดินออกไป เจ้าของพวงแก้มเนียนเปื้อนแป้งหอมจึงได้หันกลับไปยังเพื่อนที่พยายามเรียกแต่ก็ถูกขัดจังหวะโดยสายน้ำที่ถูกฉีดออกมาจากปืนบ้าง คนพุ่งเข้ามาประแป้งบ้าง จนต้องเดินหนีมายืนอยู่ยังจุดที่ไม่ค่อยมีคนซึ่งเป็นหน้าตึก ๆ หนึ่ง และแดดส่องมาไม่ถึง

ไม่นานปูนที่หันหาเพื่อนอยู่นานสองนานก็เห็นส้มตำยืนกอดอกเหมือนหนาวสั่นอยู่ใต้ร่มจึงได้เดินก้มหน้าหลบสายกระสุนวารีเข้ามาหา สภาพของทั้งสองเปียกไปด้วยน้ำเสียจนเนื้อผ้าแนบกับผิวขาวชวนให้ดูวาบหวิว

“มึงกูเหนื่อย...” ปูนเอ่ยในขณะวางปืนฉีดน้ำไว้ข้าง ๆ ปืนของส้มตำ พวกเขาสองคนหนีมาเล่นน้ำกันตั้งแต่เช้าสาย ๆ จนตอนนี้เลยเที่ยงมาได้สักพักแล้ว เรียกได้ว่าถูกน้ำจนผิวซีดเลยทีเดียว

“มึงว่าพี่ไทเกอร์จะรู้ไหมอะ?” ตอนเล่นก็สนุกจนไม่อาจที่จะคิดถึงคนที่ติดธุระสำคัญกับทางบ้าน บอกไปว่าจะไม่ไปไหนแต่สุดท้ายก็หนีมาเล่นสงกรานต์ที่ย่านดังเนื่องจากเพื่อนชวนในวันสุดท้าย ชุดที่ใส่ก็ใช่ว่าจะไม่เหมือนอ่อยชายใด ซ้ำยังถูกทาแป้งที่แก้มนุ่มอยู่หลายครา ทำตัวแบบนี้ถ้ากลับไปถึงถ้ำเสือตัวโตจะงาบหัวเขาไหมก็ไม่รู้

“เออไม่เป็นไรหรอกมึงเชื่อกู แต่ส้ม... ชุดที่เราใส่แม่งแรดว่ะฮ่า ๆ ๆ” ปูนเอ่ยพร้อมกับหัวเราะชอบใจ แต่ส้มตำที่ก้มลงมองสภาพตัวเองแล้วกลับยิ่งรู้สึกหนักใจ ถ้าเจ้าของร่างนี้มาเห็นเขาจะเดือดร้อนไหมก็ไม่รู้

แต่โชคยังดีที่เรือนร่างขาวไม่ได้มีรอยสีกุหลาบจากการกระทำของเสือร้ายแต่อย่างใด คงเพราะคนพี่ยุ่งเรื่องทำธีสิสจบ หยุดช่วงเทศกาลชายตัวสูงก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เลยจริง ๆ ถึงแม้เจ้าตัวจะฝึกงานไปแล้วช่วงเทอมแรกของปีสี่ แต่วิจัยที่อาจารย์สั่งก็ไม่อาจที่จะทำเสร็จได้ในเทอมเดียว ซ้ำยังบ่นว่าโดนอาจารย์บอกให้แก้อีกหลายจุด

เขาเองก็เห็นใจ แต่บางอย่างที่เราอยากช่วยบนโลกนี้ เราก็ไม่สามารถที่จะช่วยได้ทั้งหมด อย่างในกรณีของคนพี่เขาก็คงทำได้เพียงแค่เป็นเด็กดีไม่รบกวน งานตัวเองมีก็จริง แต่ก็ไม่ได้เครียดเหมือนคนพี่แต่อย่างใด หยุดช่วงเทศกาลและเป็นวันสุดท้ายก็ได้หนีมาเล่นน้ำให้ฉ่ำใจแล้ว

“เฮ้ยส้ม...”

“พะ พี่ปิง...” ร่างเล็กแอบชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าคนที่เดินเข้ามาทักเป็นเพื่อนของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน และที่สำคัญคือมากันครบแก๊งขาดแค่แฟนเขาเพียงคนเดียว แต่ส้มตำกลับรู้สึกหวั่นใจนิด ๆ เมื่อเจอคนรู้จัก กลัวว่าเรื่องจะไปถึงหูคนพี่

“ไอ้ไทเกอร์นี่แย่จังวะ ไหงปล่อยให้ส้มมาเล่นน้ำโดยไม่มีมันคุม”

“อะ เอ่อพี่ไทเกอร์ไม่ว่างน่ะครับ” จำต้องยิ้มแห้ง ๆ ตอบ ตากลมมองรุ่นพี่อีกสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พี่ปิง ก่อนทั้งสี่จะคุยกันได้แค่ไม่กี่ประโยค ซึ่งส่วนมากก็จะถูกฝั่งของรุ่นพี่ถามคนละคำถาม ก่อนทั้งสามจะเดินออกไปเล่นน้ำ เพราะจุดประสงค์หลักคือหนีเมียมาปลดปล่อย

ส่วนปูนที่เงียบไปตั้งแต่รุ่นพี่ทั้งสามเดินเข้ามาทักส้มตำ ร่างบางย่อตัวลงไปนั่งยอง ๆ หันหลังให้เพื่อนและคุยโทรศัพท์ด้วยอารมณ์หงุดหงิดเหมือนแมวขู่ทาสก่อนจะกดวาง ยัดอุปกรณ์สื่อสารราคาแพงใส่ถุงใสกันน้ำแล้วลุกขึ้นหันมาหาส้มตำด้วยใบหน้าหงุดหงิด

“เบื่อว่ะ โทรมาทำบ้าอะไรก็ไม่รู้!”

“อะไรวะ?”

“เปล่า…”

“ตอแหล มึงเลิกโกหกกูเรื่องผู้ชายได้ละปูน…” ปิดบังอยู่นั่นแหละ คิดว่าเขาไม่รู้หรือไงว่ามันยุ่งอยู่กับผู้ชายวนไปวนมาอยู่สามคนนี่แหละ ถามก็ตอบว่าไม่มีอะไร เก็บความลับไม่อยู่ยังจะพยายามอีกนะ

นังตัวดี!

“กลับเถอะ… ไปเปลี่ยนชุดกันก่อน เรื่องผู้ชายค่อยพูด”

“อื้อ…” กลับมารู้สึกกังวลเรื่องอีกคนต่อ คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ในเมื่อพี่ไทเกอร์ก็ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวอยู่แล้ว เวลาก็ไม่ค่อยมีให้ช่วงนี้ เพราะฉะนั้นคนเหงาแบบเขาจะมาเล่นสนุก ๆ บ้างจะเป็นไร อีกอย่างไม่ได้คิดจะนอกใจสักหน่อย แค่อยากเล่นน้ำกับเพื่อนบ้าง ถึงแม้วันนี้หากปูนไม่เอ่ยปากชวนเขาจะนอนเป็นแมวขึ้นอืดอยู่ห้องก็ตามที

“อ๊ะ…”

“ขอโทษครับ” สัมผัสเบา ๆ ที่สะโพกผ่านเนื้อผ้าทำให้ส้มตำหันไปมองด้วยใบหน้าเป็นกังวลก่อนจะเห็นเป็นน้องรหัสที่ชื่อปืนส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือเมื่อกี้ชายตัวสูงสัมผัสก้นเขาใช่หรือไม่ ถึงไม่แน่ใจแต่เขาก็รู้สึกได้ว่ามีใครสัมผัส และนั่นทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเอาเสียเลย

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ…”

“เรามีอะไรรึเปล่า…” ใบหน้าหวานบ่งบอกได้ถึงความรู้สึกไม่ชอบหน้า ไม่ใช่แค่เพราะสัมผัสที่สะโพกเมื่อกี้ แต่รุ่นน้องคนนี้เริ่มเข้าหาเขามากขึ้นเรื่อย ๆ จนผิดสังเกต และมักจะมากับเพื่อนของเจ้าตัวคนเดิมตลอด ดีนะที่เสือตัวโตไม่เจอตอนที่เขาอยู่กับปืน ไม่งั้นคงมีปัญหาแน่ ๆ

“พี่จะกลับแล้วเหรอครับ พอดีผมเดินมาฝั่งนี้กะจะเข้าห้องน้ำแล้วเจอพี่พอดี…”

“อื้ม… รอเปลี่ยนชุด เดี๋ยวจะกลับแล้ว”

“อะไรกัน ผมเพิ่งมาเองนะ ไม่คิดจะอยู่เล่นน้ำกับ… น้องรหัสหน่อยเหรอครับ?” รุ่นน้องตัวโตเน้นคำว่า ‘น้องรหัส’ ให้เขาได้ยิน เหมือนพยายามยัดเยียดความรับผิดชอบทั้ง ๆ ที่ปกติก็ไม่เห็นจะญาติดีกับเขาเลยด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกส้มตำออกตัวช่วยเหลือตลอด แต่เป็นรุ่นน้องเองที่ไม่รับหรือปฏิเสธความหวังดี เหมือนรังเกียจพี่รหัสที่ชื่อว่า ‘ส้มตำ’ ผู้ที่ซึ่งมีข่าวลือต่าง ๆ นานาในตอนนั้น

ถึงแม้ข่าวของร่างเล็กจะซาลงมากแล้วแต่ก็มีกระแสขึ้นมาอีกครั้งตอนที่มีเรื่องกับหญิงสาวที่ชื่อปลื้มใจ และข่าวลือที่ว่าคบกับพี่ไทเกอร์เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน แน่นอนว่าไม่มีใครยืนยันว่าข่าวลือที่ว่านั้นจริงหรือไม่ แต่ทั้งสองก็ไม่เคยที่จะปิดบังความสัมพันธ์อะไรอยู่แล้ว

จนมาถึงตอนนี้ที่ข่าวของส้มตำและไทเกอร์แทบจะไม่มีในเพจของมหา’ ลัย เว้นเสียแต่ภาพถ่ายที่เพจจะเอาไปลงบ้างเป็นบางครา เรียกกระแสให้ยอดไลก์ยอดแชร์บ้างเป็นธรรมดา

“เล่นกับผมนะครับ…”

‘เด็กบ้า…’ ร่างเล็กด่ารุ่นน้องในใจเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองปูนที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพชุดใหม่ แต่ผมยังคงเปียกอยู่ เห็นส้มตำยืนอยู่กับรุ่นน้องเขาจึงเลิกคิ้ว

“พี่มีธุระต้องไปทำต่อน่ะ ยังไงโทษทีนะ…”

หมับ…

“เดี๋ยวครับ…” เอ่ยบอกพร้อมกับทำท่าจะหันไปเข้าห้องน้ำแต่กลับถูกมือหนาคว้าเข้ามาจับที่ต้นแขนเสียจนใบหน้าใสต้องหันมาขมวดคิ้วมองเหมือนพร้อมด่า

“ถ้าพี่ไม่มีเวลาเล่นกับน้องรหัสแบบผม งั้นพี่ต้องหาเวลาไปดื่มกับผมให้ได้สักคืนได้ไหมครับ…”

“ปืนแต่พี่-”

“นะครับ ถือซะว่ากินเลี้ยงสายรหัสก็ได้…”

“…” ใบหน้าคมอ้อนสุดขีด ซ้ำยังไม่แม้แต่จะปล่อยมือทั้ง ๆ ที่ร่างบางรั้งหนี ส้มตำที่ใจหนึ่งหงุดหงิด ใจหนึ่งก็รู้สึกผิดที่ปฏิเสธคำชวนของน้องรหัสมาโดยตลอด ทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากลอบถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าให้เหมือนตัดบทสนทนา

“เย้! ผมจะรอนะครับ…” ร่างสูงดีใจก่อนจะส่งยิ้มไปให้เพื่อนของพี่รหัสแล้วหันหลังเดินออกไป ส่วนส้มตำจะทำอะไรได้นอกเสียจากถอนหายใจออกมาด้วยความเพลีย ไหนบอกจะมาเข้าห้องน้ำ

เด็กขี้โกหก!

“น้องไม่รู้เหรอว่ามึงมีผัวแล้ว?”

“ช่างเถอะ… จะรำคาญก็รู้สึกผิด เฮ้อออ… มึงรอแป๊บ กูเปลี่ยนชุดก่อน”

“เออ ๆ”

หลังเปลี่ยนชุดเสร็จทั้งสองก็เดินขึ้นมานั่งบนรถ ก่อนหน้านี้ในระหว่างเดินออกมาจากห้องน้ำที่ใช้ในการเปลี่ยนชุด ส้มตำก็บังเอิญเจอหญิงสาวที่เคยตบหน้าตัวเองจนต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบนิ่งแล้วมองแรงใส่เสียจนหญิงสาวหันไปซุบซิบนินทากันกับเพื่อน

“มั่นหน้าจังวะ”

“หึ มึงหมั่นไส้มันเหรอ ตบเลยป่ะ?” ปูนที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับกำลังถอยรถบอกไม่จริงจัง จะว่าหมั่นไส้ก็หมั่นไส้ ถึงแม้รุ่นพี่จะไม่เข้ามากวนแล้ว แต่วีรกรรมที่เคยก่อกับเขาเมื่อครั้งอดีตมันก็ไม่ได้หายไปจากความทรงจำแต่อย่างใด

“มึงกูเบื่อว่ะ วันนี้เหมือนจะสนุกนะ แต่แบบพอจะกลับแล้วรู้สึกกังวลอะ…”

“มึงกลัวพี่ไทเกอร์ด่าเหรอ?”

“อื้ม…” ถึงแม้จะมีข้ออ้างว่าเหงา แต่เขากับร่างสูงก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันจนถึงขั้นที่จะต้องงอน อีกอย่างเจ้าตัวก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าไม่ค่อยมีเวลาให้จนต้องบอกอยู่หลายครั้งว่ายุ่ง ดึงเขาไปกอดแล้วอ้อนเหมือนเสือซ่อนเขี้ยว พยายามเอาอกเอาใจส้มตำให้ได้มากที่สุด

“เอ่อก็… กูก็ไม่รู้”

“อ้าวปูน สรุปคือตอนจะมานี่มึงอ้างนั่นอ้างนี่สารพัด ตอนจะกลับกูจะเดือดร้อนมึงกลับไม่รู้”

“โอ๊ยยย… จะให้ทำไง มึงก็สนุกป่ะตอนเล่นน้ำอะ แล้วมึงคิดว่าผัวกู-” เจ้าของรถชะงักคำพูดเล็กน้อยเมื่อเกือบที่จะเอ่ยความลับที่ซ่อนไว้ออกมาให้เพื่อนได้ยิน ส้มตำที่หันไปตั้งใจฟังขมวดคิ้วเข้าหากันเสียทันควัน ยิ่งเห็นเพื่อนชะงักเขายิ่งกระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมาก่อนจะหันหนีแล้วมองออกไปนอกกระจก รถทั้งคันจึงตกอยู่ในความเงียบ คนขับมีหันมามองเพื่อนอยู่หลายครั้ง เพราะกลัวว่าจะทำให้ส้มตำงอน

“กูไม่ได้คิดจะปิดบังมึงนะส้ม กูแค่กลัวมึงยอมรับความสัมพันธ์ของกูกับคนที่กูคุยด้วยไม่ได้…”

“เพื่อนกูกูรับได้หมด ถ้ามึงพร้อมตอนไหนก็บอกกูแล้วกัน…”

“อื้ม…” ร่างเล็กครางตอบก่อนจะหลับตาลงด้วยความเพลีย เขาไม่ได้คิดจะหลับ แต่เพราะอยากพักสายตาก็เท่านั้น

เรือนร่างผอมเพรียวในชุดกางเกงวอร์มขายาวสีเทากับเสือกีฬาสีน้ำเงินเข้มตัวโคร่งของร่างสูงที่หยิบมาผิดเนื่องจากความรีบ ผิวขาวใสเหมือนก่อนหน้าไม่ได้เล่นน้ำตากแดดมายังไงอย่างงั้น ริมฝีปากบางเฉียบสีอมชมพูชวนให้ใครเห็นเป็นอยากสัมผัส ส้มตำค่อย ๆ ลืมตากลมเหมือนแมวขึ้นมามองถนนเมื่อนึกอะไรขึ้นได้

“ปูน… พี่ไทเกอร์เยอึดขึ้นมากเลยนะตั้งแต่มึงแนะนำอาหารเสริม”

“อิสัด คือมึงหลับตาแล้วอยู่ดี ๆ ก็นึกเรื่องแบบนี้ขึ้นได้เหรอ?”

“อื้อออ… กูรักพี่ไทเกอร์” ปูนหันมามองเพื่อนที่อยู่ดี ๆ ก็กอดหมอนเล็กเหมือนคนกำลังเขินอะไรบางอย่างด้วยใบหน้างง ๆ เออแต่ส้มตำมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว นึกอะไรขึ้นได้ก็จะพูด ๆ ออกมาตรง ๆ

เหมือนเพื่อนมันยังไงล่ะ!

“เออส้ม…”

“หือ…”

“ถ้ากลับไปแล้วพี่ไทเกอร์โมโห มึงก็แกล้งทำเป็นถอดเสื้อให้พี่เขาลงโทษเลย…”

“…” ใบหน้าใสหันมามองเจ้าของรถที่ยังคงมองไปข้างหน้า เมื่อได้รับคำแนะนำจิตใจอันบาปกามจึงได้ทำการร่วมมือกับสมองของส้มตำ ประมวลผลเรื่องหมกมุ่นได้อย่างรวดเร็วก่อนรอยยิ้มหื่น ๆ แบบน่ารักจะปรากฏขึ้น

“จริงด้วย…”

“…” ปูนหันมามองเพื่อนที่ตอบด้วยรอยยิ้มหื่นกาม ถึงจะดูน่ารักสำหรับใครบางคนในถ้ำก็ตามที เขาแค่ลองแนะนำ แต่ก็ไม่คิดว่าส้มตำจะเออไปด้วย

ไม่นานรถคันสวยก็วิ่งเข้ามาจอดให้ส้มตำลงไปจากรถ ทั้งสองคุยกันแป๊บเดียวก่อนสองขาเรียวจะสาวตรงไปยังคอนโดฯ ที่ต้องใช้คีย์การ์ดสแกนตั้งแต่ประตูหน้า ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อความปลอดภัยของสถานที่แห่งนี้

ณ ถ้ำเสือ~

แกร็ก…

ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับเจ้าของร่างเล็กที่ถือถุงเสื้อผ้าเปียกค่อย ๆ ก้าวเข้ามาเบา ๆ เหมือนเด็กหนีพ่อเที่ยว ส้มตำปิดประตูแล้วจึงเดินเข้าไปยังส่วนของห้องนั่งเล่น เมื่อไม่เห็นคนตัวสูงจึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะคิดว่าคนพี่คงยังไม่กลับมา

แต่เขากลับคิดผิด…

“มาจากไหน?”

เฮือก!

“พะ พี่ไทเกอร์…” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกรีบหันไปมองคนตัวสูง สภาพเจ้าของถ้ำอยู่ในชุดเดิมกับที่ออกไปจากห้องนั่นคือกางเกงขายาวสีเทาและเสื้อยืดธรรมดาสีดำ ตาคมฉายแววไม่พอใจแต่ยังคงเรียบนิ่งมองแมวตัวน้อยตรงหน้าที่เลิ่กลั่กอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะลดสายตาลงมายังถุงเสื้อเปียกจนส้มตำจำต้องรีบเอาหลบไว้ด้านหลัง

“พะ พี่กลับมาตอนไหน”

“…” เงียบ…

“เดี๋ยวส้มเอาของเข้าไปเก็บก่อนนะ…” เสียงสั่นเอ่ยก่อนจะเดินหลบคนตัวโตเข้าไปในห้อง แต่กลับมีบางสิ่งที่ทำให้ต้องหยุดชะงัก ไม่ใช่เพราะมือหนาคว้ามาจับแต่เพราะประโยคและน้ำเสียงเรียบนิ่งจากร่างสูงต่างหาก

“เข้าไปแล้วถอดเสื้อผ้าออกด้วย…”

“…”

“เข้าใจไหมส้มตำ?” เสียงเรียบรอบสองทำให้ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันก่อนจะค่อย ๆ หันมามองคนตัวโต อะไรที่ปูนบอกก็เหมือนจะทำไม่ได้แล้วเพราะความกลัว

เสือร้ายกำลังจะดุเขา!

“พะ พี่จะเอาส้มใช่ไหม…”

“…”

“จะทำโทษทำไม ส้มไม่ได้ทำอะไรผิดนะ” เสียงแผ่วเอ่ยออกมาเบา ๆ ตากลมมองร่างสูงเหมือนจะงอนแต่ถามว่าไทเกอร์สนใจไหมก็ไม่ เจ้าของใบหน้าหล่อมองผู้เป็นแฟนที่กำลังจะงอแงพลางขยับเข้ามาจับถุงเสื้อเปียกในมือขาวแล้วทิ้งลงบนพื้น สองสายตาสบประสานกันไม่กะพริบ

“…” เขาไม่พูดอะไรสักประโยคนอกเสียจากเลื่อนมือเข้ามาถอดเสื้อของตัวเองบนร่างเล็กทิ้งลงพื้นเบา ๆ ส้มตำทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำนอกเสียจากมองตาคมแล้วถูกจับถอดเสื้อผ้าออกเหมือนเด็กจนเรือนร่างไม่มีอะไรเหลือให้ปกปิด มีเพียงแค่สร้อยราคาแพงที่สวมอยู่เท่านั้น

“พะ พี่ไทเกอร์…” เสียงแผ่วเรียกชายตัวสูงที่เหมือนจะไม่สนใจอะไรแล้วนอกเสียจากทำโทษคนผิด เจ้าของร่างหนาจ้องตากลมที่ฉายแววกังวลแล้วดันร่างบางเข้าไปในห้องล้มลงบนเตียงนอน

ร่างขาวเนียนตรงหน้าคือของเขา สำรวจให้แน่ใจว่าร่างบางมันไม่ได้ไปให้ใครสัมผัสมา รู้ว่าก่อนหน้าต้องถูกใครต่อใครสัมผัสไปเยอะแล้วแน่ ๆ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด แต่ไทเกอร์กลับทำได้เพียงสงบสติอารมณ์ เสื้อยืดบนร่างแกร่งถูกถอดออกโชว์หุ่นแน่น มองคนตัวเล็กที่พยายามปกปิดส่วนกลางกายและมองมายังเขาด้วยใบหน้าไม่พร้อมทำเรื่องอย่างว่า

“หนีไปเล่นน้ำสนุกไหม?”

“สะ ส้มแค่เหงา…” ร่างบางตอบพร้อมกับคนพี่ที่ขยับขึ้นมาคร่อม อ้าเรียวขาขาวให้ออกจากกันเสียจนส้มตำมิอาจที่จะปกปิดส่วนนั้นได้ สองสายตายังคงมองกันไม่กะพริบ ตากลมสั่นไหวส่วนอีกคนกลับนิ่งเย็นชา

นิ่งเย็นชาแต่เปี่ยมล้นไปด้วยความโกรธ…

“เหงาแล้วทำไมต้องโกหก?”

“…” เขาไม่ได้โกหกสักหน่อย…

“หึ… เล่นน้ำกูสนุกกว่าเยอะ” เอ่ยจบใบหน้าคมก็ก้มลงไปคลอเคลียที่ซอกคอขาวติดกลิ่นหอมจากอะไรก็ไม่รู้ มือนุ่มทั้งสองข้างยกขึ้นดันไหล่แกร่งไว้เสียจนไทเกอร์ยิ่งโมโหผละออกมามองด้วยใบหน้าไม่พอใจ

“มึงให้ใครแตะตัวบ้าง มึงให้ไอ้พวกผู้ชายมันทาแป้งใช่ไหมส้มตำ?” ตอนที่เพื่อนโทรไปบอกในขณะที่กำลังพบปะพูดคุยกับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาเขาก็แทบจะไม่มีอารมณ์ทำอะไร แต่เพราะไม่สามารถขัดใจคนทางบ้านได้จึงต้องนั่งทานข้าวเที่ยงด้วยกันก่อนจะรีบหนีกลับมารอที่คอนโดฯ

รูปที่เพื่อนถ่ายส่งมาให้ ชุดที่ร่างเล็กมันใส่นั้นยั่วเยผู้ชายหลายคนได้ดีเลยทีเดียว มันคิดว่าย่านนั้นไม่มีใครอยากจะเอามันเลยหรือยังไงกัน หงุดหงิดถึงขั้นเหยียบคันเร่งแทบจะพุ่งชนรถคันอื่น ก่อนออกจากห้องก็อุตส่าห์อ้อนอุตส่าห์กอดเพราะกลัวมันงอแง แล้วดูมันหนีเขาไปเล่นน้ำอ่อยผู้ชาย ซ้ำยังไม่โทรบอก

“แม่ง…” ไทเกอร์สบถพร้อมใช้กำปั้นทุบลงบนที่นอนแรง ๆ จนส้มตำหลับตาสะดุ้ง

“นะ น่ากลัว…” ร่างเล็กเอ่ยเสียงแผ่ว เขากลัวพี่ไทเกอร์เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่แล้วสุดท้ายจบที่ทำร้ายเขาหนัก ๆ จนสภาพร่างกายบอบช้ำ ตาคมมองใบหน้าใสของแฟนตัวเล็กก่อนจะลุกขึ้นผละออกห่างส้มตำเหมือนกลัวเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ร่างบางจึงรีบลุกขึ้นนั่งคว้าผ้าหุ่มมาคลุมร่างมองไปยังเสือตัวโตด้วยใบหน้ากลัวบวกรู้สึกผิด

“มึงโคตรดื้อเลยว่ะส้ม…”

“สะ ส้มขอโทษ… แต่ส้มไม่ได้คิดจะไปอ่อยใครนะ อยู่แต่ห้องส้มก็เหงาอะ อีกอย่างพี่ก็…”

“…” ใบหน้าหล่อยังคงมองคนตัวเล็กตาไม่กะพริบ

“พี่ก็ไม่มีเวลาด้วยช่วงนี้…” เอ่ยพร้อมเม้มปากก้มหน้าลงมองที่นอน ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้จึงรีบเงยหน้ากลับขึ้นไปมองร่างสูง

“แต่ส้มไม่เคยคิดจะไปหาคนอื่นเพียงเพราะพี่ไม่มีเวลาให้ส้มนะ รู้ว่าพี่ยุ่งกับเรื่องสำคัญอยู่…”

“…” ใบหน้าใสที่กำลังพยายามอธิบายอยู่นั้นเหมือนเด็กขี้อ้อนจนไทเกอร์อยากถอนหายใจแล้วเดินหนี ไม่ใช่เพราะรำคาญแต่เพราะใจอ่อน อารมณ์หงุดหงิดไม่ได้หายไปแต่อย่างใด เพียงแต่มันดันลดลงบ้างแล้ว…

“ใจอ่อนได้ไหม… ถ้าใจอ่อนจะอมเคให้ นั่งเทียนก็ได้ ส้มจะพาไปเที่ยวทั่วปารีสเลย”

“สัด… มึงแม่ง…”

“แงงงง อย่าโกรธส้มนะ ส้มไม่ได้นอกใจหรือไปอ่อยใครจริง ๆ หรือถ้าจะอ่อยจริง ๆ แค่นั่งอยู่หน้าคณะส้มก็โดนจับไปเอาแล้ว…” ร่างเล็กรีบลุกขึ้นเดินมาสวมกอดคนตัวโตโดยที่ไม่แม้แต่จะรู้ตัวว่าเรือนร่างของตัวเองไม่มีอะไรปกปิด ผ้าห่มผืนใหญ่หล่นลงพื้นไปหมด

“ส้มให้ผู้ชายทาแป้ง หลายคนด้วย ไม่ได้ให้ทาดิ… เขาเดินมาขอส้มก็ให้ทาอะ ผู้หญิงก็มีเยอะนะ แต่มันเป็นเทศกาลอะ ส้มจะปฏิเสธเขาทำไม เขาสัมผัสแก้มไม่ได้สัมผัสส่วนอื่นเหมือนที่พี่ไทเกอร์ทำสักหน่อย…” ร่างเล็กใช้ใบหน้าถูไปมาที่อกเปลือย ไทเกอร์ฟังแล้วกลับยิ่งหงุดหงิด มันไม่ใช่ข้ออ้างทำให้เขาใจอ่อนเลยด้วยซ้ำ แต่ดูท่าทางร่างบางแล้วเขายิ่งเหนื่อยใจที่ต้องมาใจอ่อนกับการกระทำแบบนี้

“จะสัมผัสตรงไหนกูก็ไม่ชอบ แล้วที่สำคัญบอกกูไว้ว่าจะอยู่ห้องแต่กลับออกไป แถมยัง-” ร่างของไทเกอร์ถูกส้มตำดันลงนอนบนเตียงจนเจ้าตัวชะงัก

“อย่าบ่นได้ไหม เสียเวลาเอากันหมดเลยนะ…” เจ้าของเรือนร่างขาวเคลื่อนกายขึ้นมานั่งทับบริเวณหน้าท้องแกร่ง ใช้นิ้วไล่วนที่เนินอกแน่นขยับขึ้นไปตามโครงหน้าหล่อ ตาคมมองใบหน้าใสตาไม่กะพริบก่อนเขาจะเอนกายขึ้นมานั่งแล้วขยับร่างทั้ง ๆ ที่ร่างบางนั่งทับตักอยู่ไปกลางเตียงแล้วเอนกายนอนลงให้ร่างเล็กนั่งทับอีกครั้ง

“ขย่ม…”

“…”

“ตอนนี้อย่าเพิ่งหาข้อแก้ตัว กูไม่ฟังคนดื้อ…” ยังไงก็คงต้องคุยกันอีกยาวเรื่องนี้ มันกล้าดื้อถึงขั้นหนีเขาไปเล่นน้ำซ้ำยังแต่งตัวแบบนั้น ไม่รู้เลยหรือยังไงกันว่ามันน่ารักน่าเอาจนเขาอยากจะเก็บไว้ดูเพียงคนเดียว

“ถ้าขย่มเคให้จะหายงอนจริงนะ?”

“…”

“จะทำตามทุกอย่างเลย…”

“พูดแล้วนะส้ม”

“อื้ม!”

“หึ… งั้นกูไปหยิบเชือกแป๊บ”

“…”

Talk: อย่าลืมหยอดปุกเด้อ ฝากส่งฟีดแบคด้วย
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข)

Contact Me

Twitter
Page

[songte]

 :jul1:เลือดท่วมจออีกแล้วคุ่นี้

[kimkwang]

ชอบนะคะ

อ่านสนุกมาก รวดเดียวจบเลย

[pe-ar]

ว้าวววมีเชือก

[TheWanFah]

ส้มจะโดนขนาดไหนเนี่ย
มีความไปหยิบเชือกจ้า
อยากอ่านพาร์ทของปูนด้วยว่าโดนบรรดาผัวๆจัดการยังไง

[เอ็ม]

E33 “เยโหด ๆ บทลงโทษจากเสือร้าย”

RATED 18+
Language and Sex

“สะ ส้มกลัว…” ข้อมือขาวชิดติดกันถูกรวบมัดด้วยเชือกนุ่มจากกล่องเซ็กซ์ทอยของเจ้ากรรมเอง ส้มตำมองชายตัวสูงสภาพไร้เสื้อปิดท่อนบนโชว์หุ่นแน่น ๆ มองมาที่เขาด้วยใบหน้าไม่น่าไว้วางใจ เมื่อร่างกายของเขาเปลือยเปล่าสิ่งที่จะตามมาเมื่ออยู่ต่อหน้าเสือร้ายก็คงจะไม่พ้นสิ่งอื่นใดนอกเสียจากถูกจับแดก

ส้มตำนอนอยู่บนเตียงนุ่มไร้ผ้าห่มปกปิดร่าง มือทั้งสองข้างที่ถูกรวบหมัดอยู่เหนือศีรษะติดกับหัวเตียง ทำให้ไม่สามารถเคลื่อนกายหนีไปไหนได้อีกแล้ว สิ่งที่สามารถเคลื่อนไหวได้ก็คงเป็นเรียวขาทั้งสองข้าง แต่ถึงอย่างนั้นเสือร่างโตก็ขยับมาอ้ามันออกแล้วสอดตัวเข้ามาคร่อม ตาคมจ้องมองเหมือนสะใจ

“รับปากแล้วไม่ใช่เหรอเด็กดื้อ…”

“ไม่มัดไม่ได้เหรอ ส้มไม่คิดว่าพี่ไทเกอร์จะ อะ…” ส่วนหัวของไตแข็งถูกนิ้วสากบีบขยี้เล่นด้วยใบหน้าหื่นกามจนส้มตำต้องเบ้หน้าหนีด้วยความเสียว มันทั้งเสียวและเจ็บเหมือนเสือตัวโตจะไม่ใช่แค่ทำให้ตัวเองเสร็จ แต่ต้องการลงโทษที่เขาทำให้เจ้าตัวโกรธ

“จะ เจ็บ… อย่าบีบนะ”

“งั้นกัด…”

“พะ พี่ไท- อะ อ๊ะ อา จะ เจ็บ… โอ๊ย…” ใบหน้าคมก้มลงใช้ฟันบดขยี้หัวนมสวย ร่างของส้มตำดิ้นทรมานไปมาด้วยแรงอันน้อยนิด และแน่นอนว่าไม่สามารถที่จะหลุดพ้นไปจากกามพันธนาการของร่างสูงได้เป็นแน่แท้ ถึงแม้จะไม่ได้ขบด้วยแรงมหาศาลเอาให้ไตแข็งเลือดหรือได้รับบาดเจ็บ แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นจุดที่บอบบางก็สามารถทำให้น้ำใส ๆ เล็ดออกมาจากตากลมได้ง่าย ๆ

“…”

“เสียวจนร้องไห้เลย?” เมื่อทั้งสองข้างของไตชมพูเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายจากความกระหายของเสือดุ ใบหน้าหล่อเปื้อนยิ้มร้ายจึงผละออกมามองเหยื่อที่เหมือนจะหมดหนทางที่จะหนี ยังไงเมียเขาก็ต้องได้รับความเสียวซ่านและทรมานจากความดื้อที่ทำไว้ หนีไปเล่นน้ำมาแต่ไกลคิดว่าเสือร้ายจะไม่รู้หรือไงกัน

“ส้มตำของกูมันชอบเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอวะ? แล้วทำไมถึงกลัว…”

“มะ ไม่ได้กลัวนะ!” กวางตัวน้อยเถียงสู้ทั้งน้ำตา เห็นแล้วไทเกอร์ยิ่งอดขำกับความน่ารักน่าขย้ำของร่างบางไม่ได้ มือสากยกขึ้นเกลี่ยเช็ดน้ำใส ๆ ที่พวงแก้มเนียนออกก่อนจะกระตุกยิ้มอีกครั้งเป็นการบอกกล่าวว่าจะไม่หยุดจนร่างบางจำต้องเม้มปาก คงจะคิดผิดสินะที่บอกจะยอมทำตามที่สั่งทุกอย่าง แค่ให้ถูกมัดแล้วนอนเป็นเด็กดียากขนาดนั้นเลยหรือยังไง

“จะว่าไปเราก็ไม่ได้กอดกันนานแล้วนะเมีย… หรือที่หาเรื่องให้กูโกรธเพราะอยากโดนกูเอา?” ใบหน้าคมอยู่ใกล้ ๆ จนได้รับลมร้อนเมื่อไทเกอร์ขยับปากเอ่ย

จุ๊บ…

“ทำตัวน่ารัก ๆ ให้กูเห็นคนเดียวอยู่ดี ๆ ก็ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร วิ่งไปให้คนอื่นเห็นด้วย…” จุ๊บที่คางสวยแล้วผละออกมาบ่นต่อ

“จะเยก็รีบเยเลยนะ บ่นทำไม…”

“เยกูเยอยู่แล้ว… แต่จะเยยังไงให้คนดื้อมันสำนึกไปด้วยว่าอย่าทำให้กูโมโหอีกก็คงต้องเยช้า ๆ ในแบบฉบับผัวที่คู่ควรกับเมียกาม ๆ ไงครับ…” มือสากลากวนที่ผิวนุ่มเบา ๆ ชวนให้ส้มตำจั๊กจี้ แต่เพียงแค่ไม่กี่วินาทีก็เปลี่ยนเป็นกรงเล็บคมครูดผิวขาว ๆ ไม่แรงมากแต่ก็ทำให้รอยแดงเป็นเส้นปรากฏขึ้น

“ไอ้คนบ้า…”

“ขึ้นไอ้กับใคร?”

“ไอ้โรคจิต…”

“…”

เพี๊ยะ!

“อะ โอ๊ย!” สะโพกอวบถูกอุ้มขึ้นวางที่หน้าตักแกร่งตามด้วยฝ่ามือตบเข้าที่ข้างแก้มก้นฝั่งซ้ายแรง ๆ เป็นรอยแดง ถึงแม้จะไม่ถนัดต่อการตีเพราะร่างเล็กอยู่ในท่านอนหงาย แต่ชายที่โมโหเพราะถูกด่าก็จำที่จะต้องทำเพราะความหมั่นไส้และโมโห จะด่าจะว่าก็ไม่ดูอายุเลย เขาเป็นพี่ส้มตำสองปีกว่า ๆ เชียวนะ อีกอย่างเจ้าตัวก็เหมือนจะนิสัยเด็กเสียเหลือเกิน

“คะ แค่ไปเล่นน้ำนะ!”

“ปากดีจังวะ…”

เพี๊ยะ!

“โอ๊ย! มันเจ็บนะ!” อีกข้างถูกฟาดเข้าจัง ๆ เสียจนแดง ทำให้ร่างบางร้องทรมานก่อนจะเม้มปากมองเสือดุ พี่ไทเกอร์ไม่อ่อนโยนกับเขาเลยจริง ๆ ยิ่งอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เขายิ่งจะถูกเล่นงานหนัก ๆ ใบหน้าสวยเม้มปากกลั้นน้ำตาจ้องตาคมเหมือนโมโห เขาจะทำอะไรได้บ้าง

คนใจร้าย!

“ยิ่งไม่ค่อยดุยิ่งดื้อ…”

“จะร้องไห้แล้วนะ! ข้าวเที่ยงก็ยังไม่กินเลย… ฮึก…”

“ถ้าร้องก็เท่ากับยิ่งทำให้กูอยากลงโทษ…”

“…” เจ้าของใบหน้าสวยพยายามกลั้นน้ำตา เขาเจ็บก้นเพราะถูกร่างสูงฟาดเข้ามาหนัก ๆ เหมือนไม่ได้ออมแรงเลยด้วยซ้ำ คงจะเป็นรอยฝ่ามือไปแล้วแน่ ๆ เล่นน้ำแต่เช้าสายจนตอนนี้ช่วงบ่ายแล้วข้าวเที่ยงยังไม่ตกถึงท้องเลยด้วยซ้ำ!

“รักกูไหม?”

“ไม่รักแล่ว! คนใจร้าย…”

“รักไม่รัก…” เสียงดุขึ้น

“ระ รัก ฮือออ…” ใบหน้าหวานตอบพร้อมน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหลออกมาเหมือนเด็ก ไทเกอร์เห็นยิ่งอยากขำ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาคนงอแงก่อนจะจุ๊บลงที่หน้าผากเนียนเป็นการปลอบ สรุปจะรักหรือไม่รักไม่รู้ ยังไงร่างบางตรงหน้าก็คงจะไม่มีทางหนีไปจากเขาได้เป็นแน่แท้

“…” แรงจุ๊บนุ่ม ๆ เหมือนพลังวิเศษทำให้ร่างเล็กหยุดร้อง ทั้งสองจ้องตากันก่อนใบหน้าคมจะก้มลงไปประกบจูบที่ริมฝีปากสวย ในใจของเสือร้ายคิดจะทำโทษหนัก ๆ เอาให้คนใต้ร่างทรมาน แต่เมื่อเห็นสภาพน่าเอ็นดูก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้เอาเสียเลย

ลิ้นร้อนตวัดหยอกลิ้นนุ่มอย่างไม่อ่อนโยนเหมือนหัวใจที่อ่อนปวกเปียกเพราะความน่ารัก คิดแค่ว่าอยากได้คนคนนี้ อยากให้เป็นแค่ของเขา ไม่อยากให้ใครสัมผัสส้มตำเลยแม้แต่น้อย อาจจะดูงี่เง่าแต่เพราะรักและหวงแหนจริง ๆ จึงทำให้เขาโกรธได้ขนาดนี้ ใครจะคิดว่าคนที่โกรธแล้วจะโมโหหนัก ๆ อย่างเข้าจะกลายมาเป็นผู้ชายที่ใจอ่อนง่าย ๆ เมื่อถูกผู้ชายด้วยกันอ้อน

“อื้อ…” เสียงครางจากลำคอลอดออกมาพร้อมน้ำใส ๆ ที่ขอบปากสวย บทจูบแลกความหวานทำให้อารมณ์หื่นกามทวีคูณขึ้นเป็นไหน ๆ ทั่วโพรงปากชื้นของร่างเล็กเป็นของเขา และจะไม่มีทางเป็นของใครอื่นใดเป็นอันขาด ใครคิดแย่งไปมันต้องผ่านศพเขาไปก่อน

“…” นานสองนานกว่าใบหน้าหล่อจะผละออกมามองใบหน้าใสที่เคลิ้มหลง ยิ่งเห็นมันยิ่งทำให้ใจกามกระตุ้นความหื่นเสียจริง ๆ

“พี่ไทเกอร์…”

“…”

“ยะ เยส้มเลยได้ไหม…”

“…”

“เยแรง ๆ เลย…” ใบหน้าหวานที่ไม่แม้แต่จะเหมาะที่จะเอ่ยประโยคชวนขึ้นคร่อมทำให้เสือร้ายกระตุกยิ้ม เพียงแค่จูบแล้วทำให้เคลิ้มก็ทำให้ส้มตำเปลี่ยนโหมดแล้วหรือยังไงกัน

เปลี่ยนเป็นโหมดน้องส้มตำคนกาม…

ร่างบางบิดเร้าภายใต้การถูกมัด อ่อยชายตัวสูงที่ค่อย ๆ ถอดกางเกงเผยให้เห็นส่วนกลางกาย เอ็นร้อนแข็งชูชันพร้อมใช้งานมาแต่ไหนแต่ไร เพียงแค่อยากเล่นสนุกให้หนำใจก่อนสอดกายเข้าไปก็เท่านั้น ยิ่งเห็นใบหน้าหวานความเงี่ยนในใจเสือยิ่งไม่อาจที่จะเก็บไว้ได้ ฉกริมฝีปากร้อนทาบลงที่ปากนุ่มสอดลิ้นเข้าไปชอนไชฟันทุกซี่ให้สุขสม

มือสากข้างหนึ่งประคองใบหน้าหวาน อีกข้างลูบที่สะโพกนุ่มบีบ ๆ คลำ ๆ อย่างหื่นกระหาย ส่วนที่เขารักส่วนที่เขาหวงคือทุกส่วนของร่างบาง แต่ถามว่าตอนนี้ส่วนไหนจะถูกรังแกก็คงจะไม่พ้นด้านหลังอันนุ่มนิ่ม ใบหน้าหล่อผละออกมามองด้วยสายตาหื่นเคลิ้มชวนให้ใจดวงน้อยสั่นคลอน

“พะ พี่ไทเกอร์หล่อ”

“…” ชมอีกแล้ว…

“ยัดมันเข้ามา…” คำเอ่ยชวนเชิงสั่งให้เริ่มเกมทำให้ไทเกอร์ไม่อาจที่จะทนได้อีกต่อไป ในใจวนกลับมาที่เรื่องทำโทษ เขาจะทำให้ร่างเล็กจำว่าไม่ควรจะหนีผัวที่จับมันกระแทกจนพ่นเสียงครางไปให้ชายอื่นสัมผัสกาย ชายที่จะสัมผัสร่างนี้ได้มีแค่เขาเพียงเท่านั้น

“บอกรักก่อน…”

“รักผัว…”

“จะทำโทษนะ จะทำแรง ๆ ด้วย ไหวเหรอ?”

“พี่เคยเยเบาด้วยเหรอ?”

สวบ!

“อะ อึก เจ็บ…” เนื่องจากช่องทางไม่ได้รับการเสียดแทงมานานจึงทำให้ส้มตำน้ำตาแตกเพราะเจ็บราวกับขีปนาวุธเสียดแทงเข้ามาในกาย ราวกับว่าร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ กายใหญ่ยาวที่ได้แทงเข้ามาในช่องทางจนนับไม่หวาดไม่ไหวยังคงทำให้ร่างบางรู้สึกไม่ชินเลยจริง ๆ

“ส้ม…”

“ยะ อย่า…”

“อย่าแทง?”

“อย่าเห็นใจส้ม คะ แค่น้ำตาไหลไม่ใช่ว่าเมียไม่เสียว… จะใหญ่จะยาวก็ไม่เห็นใจสภาพเมียเลยนะไทเกอร์น้อย ฮึก…” ใบหน้าเผลอกังวลของไทเกอร์เปลี่ยนเป็นนิ่งในทันที

“กูคิดว่ามึงจะบอกให้พอ…”

“พะ พี่ไทเกอร์อย่ามาพูดเหมือนเป็นคนดี”

“กูถามไปงั้น ของกูคาอยู่ในตัวมึงขนาดนี้คงไม่เอาออกถ้าน้ำไม่แตก…”

“ส้มหิวข้าว…”

“…” อารมณ์จะแปรปรวนไปอีกได้กี่วันกี่เดือน

“แต่หิวเคมากกว่าตอนนี้…”

“หึ…” ร่านนักเดี๋ยวจัดหนักให้ ยิ้มร้ายจุดขึ้นบนใบหน้าคม ก่อนสะโพกสอบจะทยอยส่งความเสียวด้วยการซอยถี่ ๆ ให้ร่างเล็กเบ้หน้าหนี และเหมือนจะเริ่มรุนแรงขึ้นเสียจนส้มตำไม่ทันได้ตั้งตัว ชายตัวสูงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนไม่เคยที่จะอ่อนแรงให้เลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะหลังจากทะเลาะกันหรือวันธรรมดา ถ้าได้ขึ้นคร่อมก็คือเสือสมิงออกมาคำราม

พรวด…

สวบ!

“อะ อึก จะ จุก…” กายใหญ่ขยับออกจนเกือบหลุดก่อนจะแทงเข้าไปหนัก ๆ ให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน ความจุกเสียวตีวนไปทั่วร่างกาย คล้ายจะทำให้สมองเตลิดจนไม่อาจที่จะคิดเรื่องอื่นได้อีกแล้ว

“รู้แล้วใช่ไหมว่าอย่าทำให้กูโกรธ?”

สวบ!

“สะ ส้ม… อึก… อย่าทำแบบนี้” ไม่ชอบเลยที่พี่ไทเกอร์ถอดสิ่งใหญ่โตออกแล้วกระแทกเข้ามาจัง ๆ เป็นรอบ ๆ มันทำให้เขาจุกและเสียวจนเกินไป…

สวบ!

“อื้อ… จุก”

สวบ!

“ขะ ขอโทษ…” ไม่ไหว… ความจุกจากกายใหญ่ทำให้ร่างเล็กแทบใจจะขาด ส้มตำสั่นกระเส่าหายใจหอบเหมือนจะตาย ยามส่วนหัวกระทบที่จุดนั้นเหมือนกายใจพังเอาง่าย ๆ สุดท้ายก็ยอมเอ่ยคำขอโทษออกมาอีกครั้งให้ชายผู้เป็นที่รักได้ยิน หวังว่าอารมณ์คนขี้แกล้งจะเย็นลงแล้วยอมเอากันแบบปกติ แบบปกติที่ว่าก็คงจะไม่ธรรมดาแต่อย่างใด

“…” ไทเกอร์มองเด็กใต้ร่างที่หลับตาทั้งใบหน้าทรมานก่อนจะกระตุกยิ้ม จะให้เขาหยิบเซ็กซ์ทอยในกล่องมาทรมานมันทำไมในเมื่อมีของใหญ่ไว้สยบเมียเป็นทุนเดิม เปลือกตาขาวค่อย ๆ เปิดขึ้นมามองคนตัวสูงก่อนจะเม้มปากเหมือนรู้สึกแพ้

คนขี้โกง!

“มะ มันจุกนะ…”

“จุกก็จำ” ที่ต้องแกล้งแบบนั้นก็เพราะอยากให้จำว่าถ้าหากไม่อยากให้ลงโทษบนเตียงหนัก ๆ ก็ต้องเชื่อฟังเป็นเด็กดี

“ส้มเข้าใจแล้ว ไม่ทำแล้ว…”

“หึ…” ใบหน้าคมส่ายไปมาทั้ง ๆ ที่ของยังคาร่าง เข้าใจง่าย ๆ ก็ดีหน่อย จะได้เริ่มเอากันได้สักที มือหนาเลื่อนไปปลดเชือกที่มัดข้อมือเล็กออกก่อนจะโอบเอวบางขึ้นมานั่งคร่อมตัก ใบหน้าหวานซุกลงที่ไหล่กว้างพร้อมกับวงแขนขาวกอดรัดรอบคอแกร่ง ข้อมือทั้งสองข้างมีรอยแดงจากเชือกนุ่ม

“ส้มแค่เหงา…”

“…” เอ่ยว่าเหงาแต่กลับขยับสะโพกตอดรัดของใหญ่เหมือนรู้งาน อาจจะไม่ได้เร็วแรงเหมือนอย่างร่างสูงทำ แต่มันก็ทำให้ไทเกอร์รู้สึกดีเป็นไม่น้อย จมูกคมฟัดแก้มเนียนแรง ๆ เหมือนหมั่นไส้ ก่อนจะจับให้ร่างเล็กนอนลงเมื่อพร้อมขยับกายใหญ่เข้าหาหนัก ๆ

“จะลงโทษแค่นั้นนะ จะคิดว่ามึงเข้าใจแล้วว่ากูหวง เมียกูกูก็ต้องหวงไหมวะ?”

“ขะ เข้าใจแล้ว”

“หึ… หลายท่านะวันนี้” รอยยิ้มหล่อ ๆ ส่งไปให้ก่อนกิจกรรมรักอันแสนเกี่ยวรัดฟัดเหวี่ยงจะเริ่มขึ้น ขาพับขาวทั้งสองข้างถูกรวบแล้วดันขึ้นให้สะโพกนุ่มงอนก่อนจะตำตอแข็งลงมาแรง ๆ ซอยถี่ ๆ ให้ร่างบางครางกระเส่า เล่นน้ำกลับมาก็ได้เล่นเสียวต่อ เซอร์วิสเซอร์ไพรส์จากรุ่นพี่ที่เป็นผัวไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยจริง ๆ

“อะ อ๊า… อื้อ ยะ ใหญ่…”

“อืม…” เอ็นแข็งผุดเข้าออกจากช่องทางเป็นจังหวะเพลงมัน ๆ ทำให้ร่างบางถลาไปกับเตียงนอน ความอ่อนโยนไม่มีเลยแม้แต่น้อย ไทเกอร์น้อยเสียดแทงผ่านผนังนุ่มเข้าหาจุดกระเส่าถี่ ๆ ทำให้ใบหน้าใสเหยเกเผยอปากกัดริมฝีปาก ภาพใต้ร่างช่างเร้าใจเสือร้ายยิ่งนัก

“คะ คนเยดุ อะ อ่า…”

“ชอบก็อย่าดื้อ… อืม…” เสียงคำรามประสานกับเสียงครางไม่เป็นศัพท์ของส้มตำทำให้บรรยากาศโดยรอบดูเร่าร้อนขึ้นเหมือนมีเตาผิงตั้งอยู่ใกล้ ๆ เครื่องปรับอากาศที่ชายตัวสูงเปิดไว้ตั้งแต่กลับมาไม่ได้บรรเทาให้เย็นลงเลยแม้แต่น้อย ฟันสีคมก้มลงขบกัดที่ซอกคอหอมสร้างรอยสีกุหลาบแม้ร่างบางจะร้องปฏิเสธ

สร้อยที่คอคืออาภรณ์เดียวที่ยังอยู่ในร่าง มันช่างสวยงามและโดดเด่นผ่านกิจกรรมรักอันแสนเมามัน คือสิ่งยึดมั่นทำให้รู้ว่าทั้งสองคือของกันและกันตลอดเวลา

“อะ อื้อ… สะ เสียว…”

“รัดกูแน่นไป อืม…” รูสวรรค์ตอดรัดหอไอเฟลยักษ์อย่างรู้งาน ร่างบางถูกจับพลิกเปลี่ยนท่าให้นอนคว่ำกดแผ่นหลังให้สะโพกอวบแอ่นขึ้นก่อนกายใหญ่ที่ยังคาอยู่จะเริ่มขยับเข้าใส่ไม่ให้ขาดตอน สมองของส้มตำไม่อาจจะนึกถึงสิ่งที่พบเจอในวันนี้ได้อีกแล้ว มีเพียงความเสียวซ่านแพร่กระจายไปทั่วร่าง ทำให้นิ้วมือและนิ้วเท้าเรียวจิกเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ

สวบ ๆ

“อืม…”

“ระ แรงอีกผัว อะ อิ๊…”

“หึ ครางดัง ๆ”

“อะ อ่า! ผะ ผัว ระ แรง!”

สวบ!!!

“อึก…” อยากให้กระหน่ำเข้าไปแรง ๆ ก็ต้องจัดให้ตามคำขอ เสียงครางเซ็กซี่จากร่างเล็กเร้าอารมณ์ให้เลือดไหลมากกระตุ้นที่เอ็นใหญ่ให้แข็งมากขึ้นเรื่อย ๆ จนปวดหนึบ สะโพกมนกระดกกระทบหน้าขาแกร่งเกิดเสียงดังน่าอายไม่ขาดสาย

“สะ ส้ม…”

“…”

“จะ แตกแล้ว อะ อ่า…” เอ่ยยังไม่ขาดคำความเสียวเนื่องจากถูกคนพี่กระแทกเข้ามาแรง ๆ ก็ทำให้กลางกายขาวที่แข็งพร้อม ๆ กับคนพี่ปลดปล่อยน้ำกามออกมาเลอะที่นอนพร้อมกับเผลอกระตุกกายทำให้เนื้ออุ่นตอดท่อนเอ็นยักษ์ทำให้ไทเกอร์จำต้องกัดฟัน มือหนาบีบสะโพกมนจนเกิดรอยทับรอยตี จับกระชับแล้วยัดใส่แรง ๆ อย่างไม่อ่อนโยน

สวบ ๆ

ชึ่บ!

“อะ อึก ผะ ผัวเยดุ อ๊ะ อ่า…”

“อืม…” หน้าซุกลงบนที่นอนปากครางพลางเอ่ยคำเร้าอารมณ์ยิ่งทำให้ไทเกอร์ชอบใจก้มลงไปพรมจูบที่แผ่นหลังเนียนไร้ร่องรอย ออกแรงซอยและเพิ่มจุดสีกุหลาบแสดงความเป็นเจ้าของร่างและหัวใจของชายตัวเล็ก มือขาวกำผ้าปูที่นอนกระดกสะโพกกระทบกับกายใหญ่ปั๊บ ๆ กระเส่าครางแล้วครางเล่าแต่ชายผู้ที่อึดขึ้นจากการทานอาหารเสริมก็ไม่ได้ปลดปล่อยแต่อย่างใด

พรึ่บ!

“อะ อ๊ะ!” อยู่ดี ๆ กลับถูกคนตัวสูงอุ้มขึ้นทั้ง ๆ ที่หันหลังให้เจ้าตัวกระแทก ขาพับทั้งสองข้างคือที่ยึดร่างให้แผ่นหลังเนียนทาบลงที่ลอนซิกซ์แพ็กแกร่ง ไทเกอร์ลุกขึ้นยืนบนเตียงบังคับร่างของคนที่ถูกอุ้มเลื่อนขึ้นลงพลางจมูกคมซุกที่ท้ายทอยขาวสูดกลิ่นหอม ๆ

“อะ อ๊า…” หากใครที่อยู่ตรงหน้าได้เห็นร่างบางอ้าขาโชว์ท่าที่น่าอายคงจะตบะแตกตายเป็นแน่แท้ สองแขนแกร่งที่รับน้ำหนักจากขาพับทั้งสองข้างมีเส้นเลือกปูดโปนพร้อมกล้ามเนื้อที่บ่งบอกได้ถึงการออกแรง เอ็นใหญ่ผุดเข้าออกรูสวรรค์เสียงดังชึบชับมีน้ำใส ๆ ไหลออกมาตามช่องทางไม่ใช่สารหลั่งเหมือนดั่งโยนีของสตรีเพศแต่อย่างใด

“อะ อ๊า… ปะ ปวดขา”

“อืม…” ได้ยินไทเกอร์จึงยอมวางส้มตำลง จับให้คนตัวเล็กหันมามองแล้วดันลงไปนอนพร้อมฉกริมฝีปากไปบดขยี้ที่กลีบปากสวยสะโพกก็ซอยเสียถี่ยิบ ลิ้นร้อนยังคงต่อสู้เหมือนกลัวเขาไม่แพ้ ทั้ง ๆ ที่แค่สอดมันเข้ามาเขาก็พร้อมที่จะอยู่เฉย ๆ ให้พี่ไทเกอร์ตวัดต้อน

ยามที่ฝันว่านอนหลับอยู่บนปุยเมฆมีชายร่างใหญ่หุ่นแน่น ๆ กอดแนบกายอยู่ข้าง ๆ ยัดสิ่งนั้นเข้ามาในร่างขยับมันแรง ๆ ตื่นมาถึงได้รู้ว่าตัวเองฝันเปียก

“มะ หมกมุ่น…” เสียงกระเส่าเผลอเอ่ยออกมายามที่นึกได้ว่าตัวเองอยู่ในวงจรเอากันบ่อยเกินไปเสียจนเก็บไปฝัน ไทเกอร์ที่ได้ยินไม่ได้สนใจอะไรนอกเสียจากจับร่างของคนตัวเล็กที่เปลี่ยนให้นอนตะแคงข้างแล้วยัดเอ็นแข็งเข้าหาหนัก ๆ จนร่างถลา

“อะ อ่า…” ส้มตำหลับตารับแรงกระแทกเหมือนใจจะขาด นี่มันผ่านมากี่นาทีแล้วทำไมชายตัวสูงถึงยังไม่ปลดปล่อย อากาศประเทศไทยร้อน ถึงแม้ในห้องหรือคอนโดฯ ที่อาศัยจะเย็นมากแค่ไหน แต่การถูกจับให้ออกกำลังกายบนเตียงหนัก ๆ รูขุมขนก็ไม่อาจที่จะกักเก็บเหงื่อกาฬเอาไว้ได้

“รัก…” เสียงทุ้มกระเส่าเอ่ยบอกพร้อมก้มลงจุ๊บที่ลาดไหล่ขาวสองสามครา ร่างเล็กไม่แม้แต่จะเปิดตาขึ้นมองเพราะความเหนื่อย เขาถูกจับกระแทกจนเลยครึ่งชั่วโมงมาแล้วแต่ครั้งนี้ทำไมคนพี่ถึงยังไม่เสร็จสักที

“จะ แตกแล้ว…” แต่แล้วชัยชนะก็อยู่อีกแค่ไม่กี่อึดใจ ความเสียวซ่านเริ่มไหลมารวมยังจุดที่เรียกว่าส่วนหัว น้ำขุ่น ๆ เริ่มหลั่งจนปริ่มเนื่องจากความหื่นกาม

“อะ อ่า…”

สวบ!

“อ่า~” ไม่นานการกระแทกเข้ามาหนัก ๆ ก็เกิดขึ้นหลังเอ่ยบอกว่าจะเสร็จ ไทเกอร์น้อยกระตุกฉีดเหล่าลูก ๆ นับห้าร้อยล้านตัวเข้าไปในร่างของผู้เป็นแม่ของเด็ก ๆ จนส้มตำกระตุกตามก่อนจะถลาตัวลงไปนอนข้าง ๆ ทั้ง ๆ ที่กายใหญ่ยังไม่หลุดออกจากรูสวรรค์

น้ำกามสีขุ่นค่อย ๆ ไหลย้อนออกมาตามช่องทางทำให้เลอะที่นอน สองร่างเล็กใหญ่หลับตาหายใจหอบเหมือนจะตาย ในใจได้แต่คิดว่าทำไมชายผู้เป็นแฟนถึงได้เอาจริงเอาจังกับด้านนี้เสียเหลือเกิน เอ๊ะ... หรือเขาเผลอตกลงก่อน

เอ๊ะ... หรือเขากามก่อน?

“สะ ส้มเหนื่อย…”

“…”

“พะ พี่อึดเกินไป…” ส้มตำที่ยังคงนอนตะแคงข้างเอ่ยเสียงแผ่ว เปลือกตาขาวปิดลงแล้วหายใจหอบเหมือนจะตาย ไทเกอร์ได้ยินจึงค่อย ๆ ถอดลูกชายออกก่อนจะตวัดแขนไปกอดรอบเอวบาง จมูกคมซุกเข้าหาที่ผมนุ่มแล้วจุ๊บเบา ๆ เหมือนปลอบโยน

“พี่ไทเกอร์รู้ไหม ว่าตอนที่พี่ยัดเคใหญ่ ๆ เข้ามามันอึดอัดและเสียวแค่ไหน ส้มเหมือนทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากให้พี่กระแทกเข้ามาแรง ๆ มันแอบเจ็บแอบจุก แต่เสียวดีนะ…”

“บอกทำไมหืม…” อยากจะขำกับการบรรยายฉากก่อนหน้า แต่ก็ทำได้แค่ถามเสียงนุ่มพร้อมกดริมฝีปากลงที่ลาดไหล่เนียนเบา ๆ

“ส้มจะบอกว่าส้มยอมทนอึดอัด เจ็บ หรือจุกเพื่อพี่นะ…”

“…”

“ใครว่าเยกันมันเป็นเรื่องน่ารังเกียจในเมื่อมันทำให้เราสองคนรักกันมากยิ่งขึ้น…”

“ไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจแต่ก็ไม่ควรไปทำให้ใครเห็น” เสียงทุ้มเอ่ยบอกเบา ๆ

“ใช่ ๆ ส้มไม่ชอบเลย…” เจ้าของใบหน้าใสหันมาบอกเหมือนเด็กที่ถูกใจกับคำพูดที่เขาเอ่ย ยิ่งเห็นไทเกอร์ยิ่งอดขำไม่ได้ ทำไมมันน่ารักแบบนี้ ยังแอบคิด ๆ อยู่ทุกครั้งว่าเมียเขามันจะจบปีสองหรือเพิ่งขึ้นปีหนึ่ง น่าจับน่าบีบเสียเหลือเกิน สองสายตาสบประสานกันก่อนไทเกอร์จะหลับตา

“อย่าเพิ่งหลับนะ…”

“…” ได้ยินจึงลืมตาขึ้นมาเลิกคิ้ว

“ส้มเคยไปเจอในทวิต เหมือนเป็นแอคนัดเยมั้ง แอคเค่ออะพี่ไทเกอร์รู้จักป่ะ?”

“ไม่…” ถึงจะไม่รู้จักแต่ก็จะรับฟังร่างบางมันไว้แล้วกัน แอคนัดเยอะไรของมัน หรือว่ามันไปนัดเยกับใครไว้เมื่อเช้า

“มึงนัดเยเหรอส้ม?”

“จะ บ้าเหรอ!? เยกับพี่ก็เกินคุ้มละ ใหญ่ยาวอึดดี…”

“…” รู้สึกภูมิใจเล็กน้อย

“เออส้มจะบอกว่ารุกที่ทำให้รับน้ำแตกได้ตอนเยคือคนที่สุดยอดมากเลย นี่แสดงว่าพี่ไทเกอร์เยดุ เยอึดแล้วก็เยเป็นด้วยอะ”

“...”

“ดูสิไทเกอร์น้อยแข็งอีกแล้ว…” มือนุ่มเลื่อนไปชักกลางกายใหญ่ขึ้นลงเบา ๆ ตากลมเงยขึ้นมองคนตัวสูงที่มองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ ร่างสูงได้แต่คิดว่าเขาถูกเล่นงานอีกแล้วแน่ ๆ

“อืม… ส้มเดี๋ยวกูจับเอาแม่งซะหรอก”

“อยู่เฉย ๆ ส้มจะชักให้…” ได้ยินไทเกอร์จึงยอมอยู่เฉย ๆ กายใหญ่ขยายเต็มกำมือถูกชักขึ้นลงช้า ๆ เปลือกตาคมปิดลงรับแรงรูดรั้งจากมือนุ่มเนิบ ๆ ซี๊ดปากหน่อย ๆ ยิ่งได้ยินคนตัวเล็กยิ่งออกแรงชักว่าวให้ชายผู้เป็นผัวอย่างไม่เบามือ ใบหน้าคมยามมีอารมณ์นั้นช่างเร้าใจเสียเหลือเกิน

ชับ ๆ

“อืม...” เมื่อส้มตำจะทำเขาก็จะไม่ห้ามแต่อย่างใด ขยับนอนหงายดี ๆ ให้ชายหนุ่มร่างเล็กผู้เป็นแฟนขยับของใหญ่ขึ้นลงช้า ๆ ใบหน้าใสขยับเข้าไปไซ้ที่ซอกคอติดกลิ่นน้ำหอมยี่ห้อเดียวกันกับรองเท้าของเจ้าตัว มือหนาข้างหนึ่งจึงเลื่อนมาสัมผัสที่ผมนุ่ม ครางเสียงทุ้มต่ำออกมาคลอ ๆ

“เคใหญ่... ใหญ่มาก...”

“อืม...” ร่างบางไม่อ่อนโยนต่อจิตใจอันบาปกามของเขาเลยแม้แต่น้อย ปากนุ่มนิ่มจูบไซ้อย่างเบาแรงเหมือนกลัวเขาเจ็บ ต่างจากเสือร้ายที่หากจะขย้ำจะไม่เบาแรงเลยสักนิด กายใหญ่ ๆ ยังคงตั้งชูชันถูกมือนุ่มรูดรั้งขึ้นลงแรง ๆ ส่วนหัวมีน้ำกามจากการปลดปล่อยครั้งก่อนปริ่มอยู่ก่อนหน้าและของใหม่ค่อย ๆ ไหลขึ้นมาตาม

“หล่อ...” ร่างเล็กเอ่ยชมก่อนจะขยับมืออีกข้างมาลูบซิกซ์แพ็กแกร่ง ริมฝีปากจูบซับที่ลอนกล้าม มืออีกข้างชักกลางกายใหญ่ขึ้นลง การกระทำอันแสนน่าอายไม่อาจหยุดลงจนกว่าชายตัวสูงจะปลดปล่อย

ผ่านไปนานสองนานส้มตำจึงเริ่มขยับลงไปใช้ปากและลิ้นละเลงเลียชักขึ้นชักลงให้คนตัวสูง ใบหน้าคมแสดงความพอใจเป็นไม่น้อย กว่าจะถึงเส้นชัยก็เล่นส้มตำเสียจนเหนื่อย น้ำสีขุ่นที่เลอะซิกซ์แพ็กแกร่งชวนให้คนหื่นกามขยับขึ้นมาไล่เลียพลางช้อนสายตาขี้อ่อยขึ้นมองตาคม

หมับ!

จุ๊บ ๆ ๆ

“อื้อออ...”

“ทำไมขี้ยั่วแล้วยังน่ารักวะ?”

“อื้อออ... ชอบใช่ไหมล่ะ”

“รักเลย...”

“...”

“หึ ๆ ส้มตำของกู... ไปอาบน้ำกินข้าว”

“อื้มมม...”

Talk: ส่งฟีดแบคด้วยน้า ไปสกรีมในแท็กด้วยเหงา ๆ
#น้องส้มตำคนกาม

Contact Me

Twitter
Page

[TheWanFah]

กามทั้งผัวทั้งเมียเลยจ้า
ยอมแล้ววววว

[manami1155]

กรี๊ดดดดดด
ทำไมเราพึ่งมาเจอเรื่องนี้
ถ่างตาอ่านรวดเดียวเลยจริม

รักน้องส้มตำ ชอบน้องบดๆยั่วๆ
แบบแรดๆแรงๆ งี้รักเลย

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ❤️

[Tiffany]

เลือดหมดตัวแล้วตอนนี้

[เอ็ม]

E34 “ส้ม almost cry เพราะชายชื่อไทเกอร์”

RATED 18+
Language and Sex

“ไปทำไม? ไปคนเดียวเหรอวะ? ไม่ให้ไป… หน้ามันดูไม่ปลอดภัยฉิบหาย…”

“…” เจ้าของใบหน้าใสยังคงเครียดเรื่องคืนนี้ น้องรหัสที่หาโอกาสชวนเขาออกไปสังสรรค์ด้วยกันอยู่หลายครั้งจนเขาต้องยอมตอบตกลงไปว่าคืนนี้จะไปด้วย และแน่นอนว่าเมื่อเอามาบอกชายผู้เป็นแฟน ร่างสูงก็เหมือนจะไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“อีกอย่างจะสอบแล้วมึงควรตั้งใจอ่านหนังสือ อย่าเพิ่งทำตัวดื้อได้ไหมกูเหนื่อย…”

“ทำไมต้องพูดเหมือนส้มเป็นภาระด้วย…” ย่นจมูกบ่นพร้อมกับฟุบหน้าลงบนเตียงนอน ทั้งสองอยู่ในห้อง ซึ่งส้มตำกำลังนอนอ่านหนังสือเล่นอยู่บนเตียง เมื่อเห็นคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพชุดลำลองจึงได้ตัดสินใจบอกออกไปว่าคืนนี้เขาได้ตกลงกับรุ่นน้องที่ชื่อปืนไว้ว่าจะไปสังสรรค์ด้วย

“…” ไทเกอร์ที่ยืนเช็ดหัวมองไปยังคนบนเตียงด้วยใบหน้าแอบกังวล ยังไงก็ไม่อยากให้ส้มตำไปเลยจริง ๆ และยิ่งไปกับผู้ชายคนอื่นตอนกลางคืนยิ่งแล้วใหญ่ แล้วนี่ยังจะไปคนเดียวกับไอ้รุ่นน้องคนนั้นที่เขาไม่ไว้ใจ หากมันโดนหลอกไปทำอะไรใครจะช่วยทัน

“ไม่ได้ดื้อสักหน่อย แค่เอามาบอกว่าน้องเขาชวน…”

“ไม่ต้องไป…” เอ่ยเสียงนิ่งแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเก็บผ้าเช็ดตัว อย่างน้อยก็ดีที่ร่างบางมันเอามาบอกเขา เพราะถ้าแอบไปกับผู้ชายโดยที่เขาไม่รู้เรื่องนี่คงต้องคุยกันยาวเลยแหละ ออกมาก็ยังคงเห็นคนตัวเล็กมองมาเหมือนแมวหิวปลาทู เสือร่างโตจึงเคลื่อนกายเข้าไปนั่งที่ขอบเตียง ไม่จำเป็นต้องเรียกแมวตัวน้อยก็ขยับมานอนหนุนตักแล้วใช้แก้มถูเบา ๆ

“ไม่ใช่ไม่อยากให้ไป กูไม่ใช่คนงี่เง่าที่จะห้ามแฟนทุกเรื่อง แต่บางเรื่องมันก็ต้องบอกกันเข้าใจไหม?” คุยด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางบีบแก้มนุ่มเล่นเบา ๆ

“อื้ออ... พี่ไทเกอร์ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวส้มคุยกับน้องก่อนว่าติดธุระ”

“เอาโทรศัพท์มาเดี๋ยวคุยเอง...”

“ไม่เอา... เดี๋ยวพี่ก็ใส่อารมณ์จนมีปัญหากันอีกอะ...” ส้มตำลุกขึ้นมานั่งดี ๆ ถ้าหากให้พี่ไทเกอร์คุยมีหวังได้ใส่อารมณ์ว่าน้องรหัสเขาแน่ ๆ อีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้อยากจะไปอะไรนักหรอก แต่ที่แอบเครียด ๆ ก็เพราะปฏิเสธน้องรหัสตัวเองบ่อยจนรู้สึกผิดไปแล้ว ใครจะไปคิดว่าอยู่ดี ๆ จะเข้ามาตีสนิททั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้เข้ามายุ่งอะไรเลยด้วยซ้ำ

“งั้นโทรแล้วเปิดลำโพง จะฟังด้วย...”

“ชอบบังคับ”

“ดื้อเหรอ?” ถามพร้อมวงแขนกว้างดึงท้ายทอยขาวมาซบอก ฟัดแก้มเนียนนุ่มหลาย ๆ ทีอย่างมันเขี้ยว ส้มตำแอบจั๊กจี้พร้อมกับพยายามดันอกแกร่งออกก่อนจะทำหน้างอเหมือนเด็กดื้อ แต่ถามว่าปฏิเสธคนพี่ได้ไหมก็คงไม่

โทรศัพท์ถูกยกขึ้นมากดโทรหารุ่นน้องเสียทันควัน ตาคมจับจ้องมองมายังเขาไม่วางตา นิ้วเรียวกดเปิดลำโพงก่อนจะวางไว้บนเตียง เสียงที่ดังขึ้นเป็นจังหวะบ่งบอกว่าสามารถติดต่อปลายสายได้ ก่อนเสียงตอบรับจะดังขึ้นในเวลาต่อมาชวนให้สองสายตาหันไปมองอุปกรณ์สื่อสาร

(ฮัลโหลครับ…)

“เอ่อ… ปืนคือพี่จะบอกว่า-” ส้มตำมองใบหน้าคมตรงหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะตัดสินใจเอ่ยออกไปให้คนในโทรศัพท์ได้ยินแต่กลับถูกเจ้าตัวพูดตัดขึ้นเสียก่อน

(ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปร้านแล้วนะครับ แน่ใจใช่ไหมว่าจะไม่ให้ไปรับจริง ๆ) ก่อนหน้านี้รุ่นน้องได้คุยกับเขาแล้วว่าจะมารับแต่เขาเลือกที่จะปฏิเสธเพราะกลัวว่าจะเจอเข้ากับเสือตัวใหญ่ที่ตอนนี้นั่งจ้องหน้าเขาคล้ายพยายามกดดันอย่างสุดขีด

“ปืน… พี่ไปไม่ได้แล้วอะ”

(อ้าวอะไรของพี่- เอ่อ… ผมหมายถึงทำไมเหรอครับ?) ปลายสายเหมือนจะแอบหงุดหงิดก่อนจะรีบชะงักแล้วกลับมาถามด้วยน้ำเสียงปกติ

“มันต้องอ่านหนังสือ ต่อไปไม่ต้องชวน แค่นี้แหละ…”

“พี่ไทเกอร์…” ส้มตำมองร่างสูงที่ถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ไปพูดก่อนจะกดตัดสาย ไทเกอร์มองมาที่ร่างของคนตัวบางก่อนจะขยับขึ้นมาดันร่างเล็กลงไปนอนพร้อมกับขึ้นมาคร่อมจนส้มตำจำต้องดิ้นไปมา จะเอ่ยด่าแต่ก็ถูกริมฝีปากหยักได้รูปฉกลงมาปิด ถ่ายโอนความร้อนเข้ามาจนหัวใจอ่อนปวกเปียก กว่าใบหน้าคมจะผละออกก็เล่นซะส้มตำเกือบขาดใจ

จุ๊บ…

ทั้งสองจ้องหน้ากันก่อนไทเกอร์จะก้มลงมาจุ๊บที่หน้าผากเนียนเบา ๆ สื่อให้ทราบว่าคนตัวเล็กเป็นของเขา และเขาจะรักและดูแลตลอดไป ใจดวงน้อยแอบสั่นพร้อมใบหน้าขึ้นสี มองหลังเสือตัวใหญ่ที่เดินออกไปจากห้องพร้อมกับทิ้งท้ายไว้ว่า

“อย่าดื้อ… เดี๋ยวจะไปทำงานก่อน ถ้าทำได้เยอะแล้วจะมาเล่นด้วย…”

“…” ทำไมเขาถึงรู้สึกเป็นที่ต้องการขนาดนี้ รู้สึกเหมือนใจมันสั่นทั้ง ๆ ที่เป็นเพียงประโยคและการกระทำปกติจากคนตัวสูง รอยยิ้มบนใบหน้าหวานเผยออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นมานั่งจับแก้มนุ่มด้วยความเขิน

เขาดีใจที่มีพี่ไทเกอร์อยู่ข้าง ๆ

“คนเคใหญ่น่ารัก!”

“สัด! กูได้ยิน…” เสียงตะโกนเข้ามาจากข้างนอก

“แงงงง อยากอมเคใหญ่นะ!!!”

“…”




________________________________________




#TigerPart

เวลา 23:30 น.

ผมไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ที่มีคนตัวเล็กมันอยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ว่าเพราะแค่หลงน้องมันหรือเปล่า ถ้าหากหลงแล้วทำไมถึงไม่คิดที่จะเบื่อส้มตำมันสักที นิสัยก็แปลก ๆ นี่ก็สามเดือนกว่า ๆ แล้วนะครับที่ผมมีคนตัวเล็กมาอยู่ด้วย ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูจนไม่อยากจะละความสนใจไปจากมันเลยจริง ๆ

ในห้องเงียบสงัด ผมที่นั่งทำงานนำเสนอจากวิจัยของตัวเองที่เพิ่งทำเสร็จไปได้ไม่นานค่อย ๆ ละสายตาออกจากจอคอม ถอดแว่นตาออกก่อนจะปิดเครื่องแล้วลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายเดินออกไปจากห้องทำงาน แปลกที่วันนี้คนตัวเล็กไม่ได้มาส่องเลย ปกติมันจะมายืนเกาะหน้าประตูมองเข้ามาเหมือนอยากให้ไปนอนด้วย ไม่ก็แอบคลานเข้ามาคลอเคลีย หรือวันนี้มันจะตั้งใจอ่านหนังสือจริง ๆ

“หือ…” เข้ามาในห้องนอนแต่กลับไม่เห็นคนตัวเล็ก บนเตียงมีเพียงหนังสือที่ส้มตำมันอ่านทิ้งไว้พร้อมกับโทรศัพท์ แล้วคนหายไปไหน เดินไปดูยังส่วนของห้องน้ำก็ไม่เจอผมจึงได้เดินออกไปดูที่ห้องครัว ก่อนจะเห็นแมวตัวน้อยมาแอบนั่งกินขนมอ่านนิยายอยู่เงียบ ๆ เห็นผมเดินเข้ามาส้มตำมันเลยปิดแล้วเงยหน้าขึ้นมาเลิกคิ้ว

“พี่ไทเกอร์จะนอนแล้วใช่ไหม…”

“กินขนมดึก ๆ ไม่ดีนะส้ม เดี๋ยวก็อ้วน…”

“อะ อ้วนเหรอ…” ใบหน้าใสแอบกังวลเล็กน้อยจนผมอยากจะขำ ทำไมมันไม่กังวลตั้งแต่ก่อนจะกิน ให้ออกกำลังกายก็ออกไม่เป็น คนบ้าอะไรเข้ายิมแล้วงอแงเหมือนเด็ก

“อือ เดี๋ยวก็อ้วน…”

“มั่ว ๆ เราก็เอากันบ่อยออก…”

“…” เฮ้อออ… เถียงเก่ง ใบหน้าใสรีบย่นจมูกเก็บขนมเอาไปใว้ในตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำออกมาดื่มโดยที่ผมเดินไปแย่งขวดเดียวกันกับที่มันกำลังจะเก็บเอามาดื่มต่อจนหมด

“วันนี้พี่นอนเร็ว…”

“ยังไม่อยากนอน แต่อยากเล่นกับมึง”

“พี่หมายถึงเอากันเหรอ…” ดูมันถามเหมือนเป็นเรื่องปกติ จริง ๆ เอากันบ่อยจนไม่อยากจะรังแกเด็กมันแล้วครับ ถ้ามันไม่อยากผมก็จะไม่บังคับ เห็นมันรอคำตอบจึงได้ส่ายหน้าไปมาแล้วเดินนำออกไปข้างนอกก่อนจะหย่อนตัวลงบนโซฟา ส้มตำมันก็เดินมานั่งข้าง ๆ

“พี่ไทเกอร์จะเรียนจบแล้ว…”

“อื้ม…”

“แล้วเราต้องอยู่ด้วยกันที่นี่เหมือนเดิมป่ะ หรือพี่จะต้องไปทำงานที่อื่น ส้มหมายถึงที่ไกล ๆ” คนตัวเล็กถามด้วยใบหน้าเหมือนให้ความสนใจกับเรื่องนี้ค่อนข้างมาก แต่ผมกลับเงียบแล้วหยิบรีโมตขึ้นมาเปิดดูทีวี รู้ตัวอีกทีก็ตอนได้รับรังสีงอนของคนนั่งข้าง ๆ หันไปมองเห็นหน้ามันงอแงเหมือนแมวพร้อมกระโดดงับจึงกระตุกยิ้มแล้วดึงเข้ามากอด

“อย่าน่ารักให้มากได้ไหมวะ…”

“อื้ออ ปล่อยเลยนะ! ทำไมถามแล้วไม่ตอบ” มือนุ่มดันอกผมออกไปทำหน้างอแง จะยกมือขึ้นไปดึงแก้มมันเล่นเพราะมันเขี้ยวมันก็จับมือไว้ สัมผัสนุ่มนิ่มตรงหน้าโคตรทำให้รู้สึกติดเลยว่ะ ชุดที่มันใส่ก็ไม่ได้ยั่วเยแต่อย่างใด กางเกงขายาวกับเสื้อนุ่ม ๆ ที่เป็นชุดนอน แต่ผมอยากกอดอยากสัมผัส ส่วนผมใส่ชุดกีฬาแขนกุดที่เอาไว้ใส่เล่นบาส แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เล่นก็เอาไว้ใส่นอนนี่แหละ

“บอกไปหลายครั้งแล้วว่าจะอยู่ด้วยกันที่นี่จนแต่งงาน…”

“โกหก… เดี๋ยวพี่ไทเกอร์ก็ไปเจอสาวในที่ทำงานใหม่แล้วก็เบื่อส้มแล่ว…” ดูหน้ามันงอนพร้อมกับหันหนี โคตรหน้าจับบีบเลย แก้มป่อง ๆ เวลางอน จมูกจะย่นไปไหนก็ไม่รู้

“หึ ๆ ทำไมถึงคิดงั้นวะ?”

“ไม่รู้แหละ…”

“เด็กน้อยคิดไปเอง…” ได้ยินใบหน้าใสจึงหันมามองเหมือนอยากตี ปกติมันต้องทุบผมไปแล้วถ้าโดนแกล้งขนาดนี้ แต่กลับเปลี่ยนสีหน้าจากงอนเป็นเหมือนจะร้องไห้พร้อมขยับเข้าไปมากอดใช้หน้าถูเสื้อเหมือนทุกครั้ง ซึ่งผมรู้ในทันทีว่าจริง ๆ แล้วส้มตำมันกำลังคิดมากเรื่องที่ผมจะจบ

“เฮ้อออ… จะไปเอาใครได้อีกวะ ก็มีแค่มึงนี่แหละ”

“อื้อออ… ส้มดีใจนะที่พี่จะจบแล้ว เดี๋ยวส้มก็จะตามไป…”

“หมายถึงจบตาม ๆ กูไป?”

“เปล่า… ตามผู้ชายคนอื่นไป” มันผละออกมาทำหน้าหยอกล้อ แต่รู้แหละว่าไม่จริงจัง เห็นแล้วอดขยับเข้าไปงับแก้มป่อง ๆ ไม่ได้เลยจริง ๆ

“มันเจ็บนะ…”

“ก็อยากกัด ตัวมึงมันหอม หึ… อยากกินเลยว่ะส้ม”

“นะ น่ากลัว พี่ไทเกอร์เป็นเสือหื่น…” มือนุ่มยกขึ้นดันหน้าผมไว้ก่อนจะสู้แรงไม่ไหวถูกผมดึงเข้ามากอดแล้วนั่งดูทีวีด้วยกัน ยอมรับเลยว่าไม่ค่อยได้นั่งดูหนังอะไรแบบนี้ด้วยกันนานแล้วครับ เพราะผมก็ยุ่ง ๆ จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วช่วงก่อนและวันสงกรานต์ ส้มตำมันแอบน้อยใจเพราะผมไม่มีเวลาให้ ปากบอกว่าเข้าใจแต่ก็ยังงอนใส่ แม่งน่ารักจริง ๆ เว้ย คนบ้าอะไรมันจะน่ารักได้ขนาดนี้วะ

เถียงแต่ละทีก็ไม่มีข้อมูลเอามาอ้าง อยากเถียงก็จะเถียง เหมือนเด็กไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่พอจะจริงจังกับอะไรบางเรื่องก็โคตรเหมือนแม่ผมเลย ยิ่งเรื่องดูแลผิว สุขภาพร่างกายหรือความสะอาดเนี่ย อาบน้ำด้วยกันมันต้องโกนหนวดให้ผมเป็นประจำ ส่วนไทเกอร์น้อยที่มันรักมันหลงก็ล้างให้จนสุดท้ายลงเอ่ยด้วยการจับมันรังแก

หึ… เล่นกับอะไรไม่เล่น

“…” หลับไปละ หัวทุยกับผมนุ่ม ๆ ซบไหล่ผมเบา ๆ เสียงหายใจถี่แผ่ว ๆ แต่ก็ทำให้รู้ว่าน้องมันหลับไปแล้ว ผมค่อย ๆ ช้อนร่างของคนตัวเล็กที่เผลอหลับขึ้นเบา ๆ ใบหน้าใสเผลอครางเล็กน้อยพร้อมกับขยับซบที่อก ค่อย ๆ อุ้มมันเข้าไปในห้องแล้ววางไว้บนเตียงเบา ๆ จัดการกับอะไรหลาย ๆ อย่างเสร็จก่อนจะขึ้นไปนอนกอดมันไว้หลวม ๆ

“ฝันดีส้ม…”

“อื้อออ…”

จุ๊บ…




________________________________________




#SomtumPart

วันถัดไป~

หมับ!

“อ๊ะ!”

“…” แรงกระชากที่ข้อมือทำให้ผมหันไปมองก่อนจะเห็นเป็นน้องรหัส จึงได้รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นไม่พอใจ

“พี่เจ็บนะปืน…”

“ทำไมพี่ต้องคอยปฏิเสธผมด้วยวะ?”

“น้อง… ทำตัวดี ๆ หน่อย” ปูนมันเดินมาดันร่างของน้องรหัสผมออก วันนี้มาเรียนแต่เช้าเพราะต้องมาพร้อมพี่ไทเกอร์ แต่มาถึงคณะเลยก็ถูกดึงจนเกือบจะเสียหลักล้ม เอาจริง ๆ ผมไม่ชอบให้ใครมาทำนิสัยแบบนี้ด้วยเลยนะ ยิ่งกับรุ่นน้องคนนี้

“เมื่อวานตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าจะไปกับผม?”

“ก็พี่ไม่ว่างป่ะปืน พี่บอกเราไปแล้วนะ อีกอย่างอย่ามาดึงพี่เหมือนเมื่อกี้อีกพี่ไม่ชอบ…” ยิ่งในที่โจ่งแจ้งแบบนี้ยิ่งไม่ควรป่ะ

“หึ ก็ใช่สิวะ ผมมันไม่เคยอยู่ในสายตาพี่อยู่แล้วหนิครับ… จะขอความช่วยเหลืออะไรจากพี่รหัสตัวเองก็ไม่ได้ โอเค… ผมจะไม่ยุ่งกับพี่แล้วก็ได้” บ่นเสร็จรุ่นน้องตัวสูงก็เดินออกไป ผมมองตามหลังปืนที่เหมือนจะหัวเสียใส่จนต้องทำหน้างงหันไปมองปูนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มันก็ทำหน้างง ๆ อะไรของน้องเขาอะ นิสัยก้าวร้าวมากเลยนะ ก็บอกไปแล้วว่าไม่ว่าง ทำไมต้องมายืนบ่น ๆ ใส่หน้าด้วย

“มองก็รู้ว่าน้องเขาอยากเอามึง พอไม่ได้ก็หัวเสีย…”

“เฮ้อ กูเบื่อ… เกิดมาหน้าตาดีก็งี้แหละมึงว่าป่ะปูน…”

“จ้าอีดอก…” ถึงจะพูดเล่นแต่เอาเข้าจริง ๆ ผมไม่โอเคเลยกับการกระทำของปืนเมื่อกี้ ทั้งเหมือนถูกด่าว่าเป็นพี่รหัสที่ไม่เคยช่วยเหลืออะไร ทั้งรู้สึกไม่พอใจที่น้องบ่นใส่หน้าแล้วเดินหนี และยิ่งมารู้สึกไม่พอใจอีกรอบก็ตรงที่น้องเขาโพสต์ลงโซเชียลว่า ‘มีพี่รหัสก็เหมือนไม่มี’ โคตรรู้สึกหน้าชาเลยอะ แล้วมันไม่ใช่แค่สองสามคนนะที่ตามน้องในเฟซ มีเป็นพัน ๆ คน แล้วส่วนใหญ่อยู่มหา’ ลัยนี้

“ช่างน้องเขาเถอะ กูว่าตั้งใจเรียนดีกว่า เดี๋ยวเลิกคลาสกูพาไปกินติม…”

“อื้ม… กูแค่เสียใจ”

“เออกูกับสายรหัสยังไม่ค่อยได้คุยกันเลย มึงอย่าไปแคร์…” ปูนมันพูดให้กำลังใจ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เจ็บตรงที่ตอนแรกน้องเขาก็ทำเป็นไม่สนใจผมเองป่ะ แล้วอยู่ดี ๆ จะเข้าหาแถมยังทำนิสัยเจ้าเล่ห์ สุดท้ายก็มาทำนิสัยก้าวร้าวใส่ โยนความผิดให้ผมตลอดเลย เดี๋ยวก็มีคนเกลียดเพิ่มอีกแล้วแหละ

เฮ้อ…

ผมพยายามทำเป็นลืมเรื่องเมื่อเช้าแล้วตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน ก่อนออกมาจากห้องก็ส่งงานแล้วขอแยกกับปูนมันไปเข้าห้องน้ำ และที่สำคัญคือเดินผ่านน้องรหัส แน่นอนว่าต้องถูกทำหน้าบึ้งใส่จนผมเลือกที่จะดึงมือน้องเขาไว้

“ทำไมต้องทำนิสัยแบบนี้ด้วยปืน?”

“อะไรครับ?” ใบหน้าคมกระตุกยิ้มทำหน้าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ ส่วนผมกอดอกมองด้วยใบหน้าไม่พอใจ เด็กปีหนึ่งมันจำเป็นต้องก้าวร้าวขนาดนี้ป่ะวะ คิดว่าหล่อดูดีหรือพ่อแม่รวยมาจากไหนถึงกล้าทำนิสัยแบบนี้กับรุ่นพี่

เจ้าเด็กบ้า!

“นิสัยไม่ดีเลยนะปืน แล้วที่ไปโพสต์อะได้คิดก่อนรึเปล่า ไม่คิดจะเห็นใจพี่เลยใช่ไหม?”

“เห็นใจพี่เหรอวะ?” คนตัวสูงกระตุกยิ้มถามพลางขยับเข้าหาจนผมจำต้องถอยหนี น้องยิ่งตัวโต ๆ อยู่ด้วย ถ้าทำอะไรผมมาจะทำไง แต่คิดว่าปืนคงไม่กล้าทำอะไรผมหรอกเพราะคนก็เดินเข้าออกอยู่ตลอด

“แล้วพี่เคยเห็นใจผมบ้างป่ะครับ?”

“…ตอนแรกเรายังไม่สนใจพี่เลยป่ะปืน พยายามหวังดีซื้อของไปให้แต่ก็ถูกน้องนินทาลับหลัง แล้วอยู่ดี ๆ กลับมาทำเป็นเข้าหา ถามจริงใครผิด?”

“ใช่… เพราะผมอยากได้พี่ไง…”

“…” อ้าว… ไอ้ชั่ว

“แต่ตอนนี้ไม่อยากได้แล้วว่ะ คิดว่าอ่อยใครได้ง่าย ๆ ก็อย่าเล่นตัวให้มากนักนะครับ ถ้าผู้ชายมันไม่ได้มันก็ไม่สนใจพี่หรอก ไปหาเอาคนอื่นแก้อยากก็ได้…” พูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้ผมยืนหน้าชาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยด้วยซ้ำ นี่น้องมันด่าว่าเรานกเหรอส้ม!? เฮ้ย… คือไม่ได้สนใจอยู่แล้วป่ะวะ ทำไมถึงได้หยาบคายและก้าวร้าวแบบนี้

‘ไอ้เด็กนรก!’ อยากเตะเป้าน้องสักรอบให้หายหงุดหงิด เข้าห้องน้ำเสร็จผมจึงเดินออกมาหาปูนที่ยืนเล่นโทรศัพท์รอ และแน่นอนว่าใบหน้าตัวเองตอนนี้ที่กำลังแสดงอาการหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัดมันจะทำให้เพื่อนสนิทรู้สึกได้

“อย่าบอกว่าเพราะน้องที่ออกมาก่อนหน้านี้?”

“เออ ไอ้เด็กเวร…”

“ฮ่า ๆ ช่างเถอะ กูว่ามึงควรสนใจคนนั้นดีกว่า…” ปูนมันพูดพร้อมกับหันไปมองข้างนอกจนผมต้องหันไปมองตาม ก่อนจะเห็นร่างสูงที่คุ้นหน้าคุ้นตากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ไกล ๆ ในใจได้แต่คิดว่าพี่ไทเกอร์ทำไมถึงมาที่นี่ จนกระทั่งเดินไปหาเจ้าตัวที่นั่งอยู่ใบหน้าหล่อจึงเงยขึ้นมามอง

“พี่มีอะไรรึเปล่า?”

“ไม่มีเรียนแล้วไม่ใช่รึไง?”

“อื้ม… แต่พี่มีเรียนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ?”

“ไม่มี…” เมื่อได้ยินจึงแอบขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติวันนี้พี่ไทเกอร์จะมีเรียนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ผมเลยต้องหาที่อยู่รอ หรือไม่ก็ไปนั่งเรียนกับพี่เขาให้คนมองเล่น ๆ

สนุกดี~

“เออมึง งั้นกูจะกลับละ…”

“กลับเร็วจัง…” หันไปถามปูนที่มันยืนทำหน้าเบื่อโลก

“ส้ม… ปกติกูก็อยากกลับทุกครั้งแต่เพราะมึงไม่มีที่อยู่แล้วต้องอยู่เป็นเพื่อน”

“เอ่อ… ไม่ต้องบอกความจริงก็ได้มึง กลับดี ๆ” มันแอบขำก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินออกไป ผมจึงได้หันกลับมาหาพี่ไทเกอร์ บ้าจริง! เห็นแล้วเขิน คนบ้าอะไรพออยู่ในชุดนักศึกษาแล้วน่าเยมากเลยอะ ดูดีมีสกุล นี่เรามีแฟนดูดีขนาดนี้เลยเหรอส้มตำ

ฮือออออ…

“ส้ม…”

“หะ หือ?”

“มองหน้ากูเหมือนคิดอะไรอยู่” เจ้าของสายตาเรียบนิ่งถามก่อนจะออกเดินผมจึงรีบสาวเท้าไปเดินข้าง ๆ ก็พี่ไทเกอร์หล่ออะ จะไม่ให้มองได้ยังไง ไม่ได้ตอบคำถามของเจ้าตัวแต่เมื่อตาคมหันมามองอีกรอบก็หยิบกระเป๋าผมไปถือให้อยู่ดี

“ส้มอยากเล่าเรื่องรุ่นน้องให้ฟัง… เราไปนั่งเล่นที่สระว่ายน้ำกันไหม?”

“อยากดูผู้ชายหรือไง?”

“ก็ส่วนหนึ่ง…จะ จะบ้าเหรอ!? พี่ไทเกอร์ชอบแกล้งส้ม” ชอบแกล้งตลอดเลย ยกมือขึ้นไปทุบต้นแขนแกร่งเบา ๆ จนเจ้าตัวกระตุกยิ้มเหมือนถูกใจ จะไปดูทำไมเล่า! ผู้ชายของตัวเองก็มีอยู่แล้วนี่นา

“กูก็มีกล้าม ดูของกูก็ได้…”

“บอกว่าไม่ใช่ พี่ไทเกอร์อะ!”

“แล้วจะไปนั่งทำไม คนเยอะกูไม่ชอบ…” ช่วงนี้ใครเขาจะพากันว่ายน้ำ ไม่มีเหอะ พี่ไทเกอร์พูดมั่ว แต่ยังไงก็คงจะบังคับเสือตัวโตไม่ได้อยู่ดี สุดท้ายไม่รู้ว่าเพราะอะไรดลใจผมถึงนึกขึ้นได้ว่าอยากกลับไปกินส้มตำที่บ้าน พี่ไทเกอร์ก็ไม่ได้บ่นอะไรด้วย ตลอดทางจึงมีแค่ผมที่บ่น ๆ เรื่องของน้องปืน พี่ไทเกอร์ถามด้วยว่าจะให้ไปจัดการให้ไหม ยอมรับว่าแอบตกใจกลัวว่าคนถามจะไปทำอะไรน้องจริง ๆ

“อย่านะ…”

“คันมือว่ะ คงต้องจัดสักหน่อย…”

“พี่ไทเกอร์!” เสียงหัวเราะทำให้รู้ว่าคนตัวสูงแกล้ง ไม่ตลกเลยนะ ถ้าวันหนึ่งเห็นมีข่าวแล้วเจ้าของใบหน้าคมกลับมาพร้อมรอยแผล คนที่จะตกใจมากที่สุดก็คือผมเองนี่แหละ ไม่อยากให้มีเรื่องกันเลย อีกอย่างนั่นรุ่นน้องนะ ตัวเองเป็นรุ่นพี่จะไปทำตัวแบบนั้นไม่ได้ แต่เอาจริง ๆ เหนือสิ่งอื่นใดคือเป็นห่วงคนที่นั่งข้าง ๆ ผมนี่แหละ

“พี่รู้ไหม… สิ่งที่ส้มกลัวที่สุดคือกลัวคนที่ส้มรักได้รับบาดเจ็บ ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตามบนโลกนี้…” นอกกระจกมีแต่รถมีแต่ราแต่จิตใจผมกลับคิดไปต่าง ๆ นานา ถ้าหากวันหนึ่งเราต้องสูญเสียใครที่รักไปเราจะเป็นยังไง

“ส้มกลัวจริง ๆ นะ…”

“เฮ้อออ… มีคนที่กูรักขี้เป็นห่วงขนาดนี้ใครจะกล้าดื้อวะ…”

“…”

“หืม… ว่าไหม?” ใบหน้าหล่อหันมากระตุกยิ้มเชิงถาม แต่นั่นมันกลับเหมือนทำให้ความกังวลภายในใจหายไปจนหมด พี่ไทเกอร์หมายความว่าเพราะผมเลยทำให้พี่เขาไม่ดื้อใช่ไหม

ฮือออออ…

“อื้ม! ส้มก็จะไม่ดื้อเหมือนกัน…”

“หึ ๆ ส้มเอ๊ย…”

ผมยิ้มให้พี่ไทเกอร์ก่อนเราทั้งสองจะคุยกันเรื่องไร้สาระ มีบางที่ต้องบอกทางไปบ้านของตัวเอง และในที่สุดก็มาถึงบ้านของผม มองไปนี่เห็นแม่ยืนตำส้มตำอยู่เลย ด้านหน้ามีไก่ย่างถูกย่างไว้อยู่ พนักงานในร้านสองสามคนเดินเสิร์ฟอาหารกันไปมา และแน่นอนว่าคนเต็มร้านเลย ไม่อยากจะอวดว่าแถว ๆ นี้ร้านส้มตำป้าส้มจี๊ดดังสุด ขนาดร้านก็ไม่ธรรมดานะจะบอก

“ขายดีจังวะ…”

“ฝีมือแม่อร่อยเด็ดมาก ๆ เลยล่ะ” หลังจอดรถแล้ว ผมจึงเดินนำพี่ไทเกอร์เข้าไปในร้าน และแน่นอนว่าทุกสายตาต้องหันมามองอย่างให้ความสนใจ ตั้งแต่ลูกค้า พนักงานเสิร์ฟ ยันแม่ของผมที่เหมือนจะแอบตกใจลูกตัวเอง แต่แล้วความสนใจก็พุ่งไปอยู่ที่คนตัวสูงแค่คนเดียว ใช่สิ! คนแถวนี้เขาก็เคยเห็นส้มตำลูกป้าจี๊ดหมดแล้วนี่นา

“ส้มตำ…”

“พี่ตอย พี่นัท พี่หยก สวัสดีครับ…” ผมเดินเข้าไปยังส่วนของการเตรียมอาหาร ซึ่งมีแม่ยืนตำส้มตำอยู่เสียงดังโป๊ก ๆ เห็นพี่ ๆ ที่เป็นพนักงานเสิร์ฟที่รู้จักอยู่แล้วจึงได้ยกมือไหว้ และเหมือนคนตัวสูงที่อยู่ยืนข้างหลังผมจะยกมือไหว้ด้วย

“แม่-”

“ไม่ต้องมาเรียก คิดว่าลืมบ้านจนไม่อยากจะกลับมาแล้วซะอีก…”

“แม่อะ…” เลยต้องยกมือไหว้ทั้ง ๆ ที่แม่ไม่ยอมหันมามองเลย จริง ๆ ก็ใช่ที่ไม่ค่อยได้กลับบ้าน ขนาดสงกรานต์ยังไม่กลับเลยอะ เอาง่าย ๆ ติดผู้ชายกว่าติดครอบครัวอีก

เฮ้อ…

“สวัสดีครับ…”

“สวัสดีจ๊ะลูก…”

“ดู… พอเป็นผู้ชายนี่หันมาเร็วมากเลยนะ” ทำไมพอเป็นพี่ไทเกอร์ยกมือไหว้ แม่ต้องหันมายิ้มและโน้มศีรษะให้ด้วย

“เลิกบ่นส้ม พาเพื่อนเข้าไปนั่งเล่นหลังบ้านรอแม่ เดี๋ยวเข้าไปหา…”

“เอ่อ…แฟนส้มเองแม่”

ขวับ!

“…” ทั้ง ๆ ที่ถือสากตำส้มตำอยู่แต่แม่กลับรีบหันมาหาจนรู้สึกเสียวสากจะลอยอัดหน้า ทำอะไรไม่ถูกเลยนอกเสียจากยิ้มแห้ง ๆ ส่งไปให้ พี่ไทเกอร์เองก็เหมือนจะอยู่นิ่ง ๆ คงไม่รู้จะพูดอะไรตามแบบฉบับผู้ชาย

“ยังไม่ทานอะไรมาใช่ไหมลูก?”

“ใช่-”

“แม่ไม่ได้ถามแก หมายถึงเราอะ…” แม่!!! สองมาตรฐานอะ ฮืออออ…

“เอ่อ… ยังเลยครับ พอดีส้มบอกจะพามาลองทานที่ร้านครับ… ส่วนผมชื่อไทเกอร์ คบกับส้มตำได้หลายเดือนแล้วครับ”

“อ๋อจ้า… เดี๋ยวไปนั่งรอหลังบ้านเดี๋ยวแม่ให้คนเอาของไปเสิร์ฟให้ทาน…” แม่ยิ้มบอกก่อนจะหันไปตำส้มตำ

“ขอบคุณนะครับ…”

“จ๊ะ… แต่แปลกนะ เราได้เลือกคนก่อนคบไหมลูก…”

“แม่อะ! โว๊ะ… เราไปกันเถอะพี่ไทเกอร์…” ผมรีบดึงมือคนตัวสูงเข้าไปในบ้านผ่านออกไปยังข้างหลังซึ่งจะเป็นสวนที่มีร่มของต้นไม้ มีโต๊ะนั่งที่สามารถนั่งทานข้าวได้ บ้านผมไม่ได้สวยงามอะไรมากมาย เป็นบ้านปูนสองชั้นขนาดไม่ใหญ่และค่อนข้างเก่า ด้านหน้าเป็นร้านขายอาหาร ซึ่งแน่นอนว่าเน้นส้มตำซะส่วนใหญ่

“แม่ดูรักลูกนะ…”

“พอเลย… ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่แม่ก็รักส้มนะ เอ๊ะ หรือว่าไม่ใช่” เป็นแบบนี้ประจำแหละ ถึงจะบ่นแต่ก็จริงใจด้วยตลอด เมื่อกี้ยังแกล้งต่อหน้าพี่ไทเกอร์เลยอะ

“พี่ไทเกอร์…” ใบหน้าคมที่กำลังหันไปมองรอบ ๆ ค่อย ๆ หันหลับมามองพร้อมเลิกคิ้ว

“ส้มไม่ได้รวยนะ…”

“…”

“บ้านก็อย่างที่เห็น แม่ก็ขายส้มตำ พี่ชายก็อยู่ในอู่ซ่อมรถ…” ลองเปรียบเทียบฐานะแล้ว ทำไมเราถึงดูตัวเล็กลงจังเลยวะ ตัดภาพไปที่คนตรงหน้า ฐานะทางบ้านนี่ไม่ต้องพูดถึง

“ดีเหมาะกับกูดี กูชอบเมียแบบนี้…”

“…”

“ยั่วเก่งดี หื่นกามดี…”

“เอ่อ… คนละประเด็นป่ะพี่ไทเกอร์อะ”

“กูรักมึงส้มตำ ไม่ได้รักฐานะมึง…”

“…” น้ำเสียงจริงจังบนใบหน้าที่จริงจังส่งมาให้ทำให้หัวใจรู้สึกสั่นไหว ยอมรับว่าตื้นตันใจ ไม่คิดว่าคนอย่างพี่ไทเกอร์จะพูดอะไรแบบนี้

“อยากตำส้มตำว่ะ…”

“หืม? พี่ตำเป็นด้วยเหรอ?”

“ใช่ ๆ ตำดุ ๆ อึด ๆ ยิ่งกับส้มตำตรงหน้าเนี่ย แม่งน่าตำฉิบหาย…”

“…” พี่ไทเกอร์!!!

“หึ ๆ”

Talk: ส่งฟีดแบคด้วยน้า ไปสกรีมในแท็กด้วยเหงา ๆ ใกล้จบแล้วด้วย
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข)

Contact Me

Twitter
Page

[songte]

หื่นตลอดเวลาเลยคู่นี้

[sailom_orn]

  จัดเต็มเอาใจสายหื่นมาก

[Chamind1306]

กำลังซึ้งเลย พี่ไทเกอร์ยังวกกลับมาหื่นต่อได้นะ55555

[❣☾月亮☽❣]

ยอมความหื่นของคู่นี้อะ

[เอ็ม]

E35 “His lover is ส้มตำคนกามเอย…” (END)

RATED 18+
Language and Sex

#Somtum

เวลาล่วงเลยมาจนถึงช่วงบ่ายสองกว่า ๆ ของวัน หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อยผมกับพี่ไทเกอร์จึงได้นั่งคุยกับแม่ต่อ ส่วนมากจะเป็นเรื่องชีวิตรักของเราสองคน ถามว่าจะคบกันได้จริง ๆ ใช่ไหม ฐานะทางบ้านผมก็ไม่ได้ดีมาก แต่คนตัวสูงยังไงก็คงยืนกรานว่าจะคบ เขินไปหมดแล้วนะ! และแม่ก็เตือนเรื่องการอยู่ด้วยกัน ให้เชื่อใจกัน อย่าทะเลาะกันบ่อย มีอะไรให้คุยกันดี ๆ ที่สำคัญแม่ฝากให้พี่ไทเกอร์ดูแลส้มตำน้อยของแม่ด้วย

แงงงง แม่น่ารัก~

จนตอนนี้เราสองคนได้กลับมาถึงคอนโดฯ แล้วเรียบร้อย แต่เมื่อกี้พี่ไทเกอร์บอกจะลงไปซื้อของ ผมจึงได้เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเนื่องจากอากาศมันร้อน เพิ่งกินส้มตำมาด้วยเลยต้องแปรงฟันให้กลิ่นมันหาย อาบน้ำเสร็จแล้วจึงได้เดินกลับมานั่งบนโซฟา กวาดสายตามองไปรอบ ๆ เหมือนไม่รู้จะเริ่มอ่านหนังสือหรือทำงานก่อนดี

“เฮ้อ…” ไม่รู้สิครับ พอได้พาพี่ไทเกอร์ไปหาแม่แล้วมันกลับยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนว่าเราจริงจังกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ เหมือนไม่มีอะไรที่พี่ไทเกอร์ไม่รู้แล้วเกี่ยวกับตัวของเรา ส่วนเรื่องพ่อแม่ของเจ้าตัวก็น่าจะอีกนานเลยที่จะได้มีโอกาสพบเจอ พี่ไทเกอร์บอกว่าทั้งสองท่านมักจะยุ่งอยู่กับงานเสมอ ผมจะทำอะไรได้ไปมากกว่ารับฟัง

ยังไงก็ช่าง แค่ตอนนี้มีพี่ไทเกอร์อยู่ด้วยก็น่าจะเกินพอแล้ว…

ไม่นานชายตัวสูงก็เข้ามาในห้อง เห็นผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็น่าจะล่อตาล่อใจเดินมาจุ๊บมาหอม จนต้องไล่ให้ไปอาบน้ำแปรงฟันเพราะได้กลิ่นของที่เพิ่งทานมา ถุงเซเว่นที่เจ้าตัววางไว้บนโต๊ะเตี้ยทำให้รู้ว่าพี่ไทเกอร์ลงไปซื้อกระดาษกับปากกา คงจะซื้อมาไว้ใช้ในการทำงาน

จริง ๆ แล้วผมมีอีกหลายเรื่องเลยที่อยากจะเล่าให้พี่ไทเกอร์ฟัง จุดเริ่มต้นที่ตัวเองสนใจเกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์ จุดเริ่มต้นที่ทำให้ทุกคนมองว่าส้มตำเป็นคนนิสัยไม่ดี ทุกอย่างมันก็ล้วนเกิดขึ้นเพราะชายคนหนึ่งที่ส้มตำแอบชอบ

ผมเคยบอกว่าตัวเองตามแอบมองพี่ไทเกอร์ตลอดช่วงระยะเวลา 2 ถึง 3 เดือน ประมาณช่วงเทอมแรกของปีสอง แต่จริง ๆ แล้วมันก็เป็นแค่เพียงช่วงที่ผมตามแอบมองเจ้าตัวจริง ๆ จัง ๆ ก็เท่านั้น

แต่ความจริงแล้วคือผมชอบพี่ไทเกอร์มาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง แต่ในเมื่อตอนนั้นยังแรดได้ไม่มากเลยไม่ได้ออกอาการอะไรมากมาย แต่ถามว่าเริ่มมีคนเกลียดไหมก็มีเยอะ สิ่งที่คิดไว้ในหัวเลยคือเราต้อง ‘เด็ด’ ผู้ชายถึงจะหันมามอง

แต่ก็มีช่วงหนึ่งที่เกือบจะลืมพี่ไทเกอร์ไปเพราะมีคนคุยที่ชื่อศรเข้ามาคุยด้วย แต่มันกลับทำให้ผมเจ็บ เจ็บจนถึงขั้นที่แบบโทรไปบอกพี่โอทั้งน้ำตา นั่นคงเป็นสาเหตุที่พี่ชายผมไม่อยากให้คบกับผู้ชายคนไหนอีก จริง ๆ ก็หวงน้องมาตั้งแต่ช่วงเด็ก ๆ แล้ว

รักพี่โอ!

พยายามเรียนรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเซ็กซ์ ถึงจะไม่ได้เก่งในตอนแรกเลยก็ตาม แต่กลับไม่ได้ทำให้พี่ไทเกอร์หันมามอง เอาจริง ๆ พี่เขาไม่ได้สนใจหรือรู้เลยด้วยซ้ำว่ามีรุ่นน้องที่ชื่อส้มตำในมหา’ ลัย จนกระทั่งผมเริ่มแอบมอง และมารู้ที่หลังว่าตัวเองเผลอทำให้ผู้ชายที่ตัวเองแอบชอบสังเกตเห็น จนในที่สุดก็ถูกพี่ไทเกอร์ข่มขืน

“ข่มขืน? มึงไม่ได้ขัดใจกูเลยส้ม…”

“หยาบคายอะ! เล่าให้ฟังแล้วทำไมต้องหัวเราะด้วย…” อุตส่าห์เล่าให้ฟังว่าชอบมานานแล้วนะ คิดไว้ว่าน่าจะแซ่บหรือเยดุอยู่พอควร สมแล้วแหละที่ได้แอบชอบ

อื้ม… จริงด้วย…

“จริง ๆ ก็เคยเห็นหน้า ไม่ใช่ว่าไม่เคยแต่ไม่รู้จักชื่อ แต่เออ… ก็น่ารักดี”

“แงงง เขินอะ… แล้วเด็ดป่ะ?” ผมขยับเข้าไปใกล้ ๆ แทบจะเกยตักแกร่ง ไม่สิ… พี่ไทเกอร์จับให้ผมขึ้นไปนั่งคร่อมตักแกร่งแล้วต่างหาก ใบหน้าคมขยับมาคลอเคลียที่ซอกคอพร้อมกับสูดดมกลิ่นสบู่ ลามมาเสียจนถึงปลายคาง กดซับจูบหลาย ๆ ครั้งจนทำให้รู้สึกจักจี้ ร่างของผมดิ้นไปมาอยู่บนตักแกร่ง ก่อนจะได้หยุดอยู่เฉย ๆ เมื่อใบหน้าคมผละออกมามอง

“เด็ด… เด็ดจนติด…” เสียบทุ้มกระเส่าเหมือนคนมีอารมณ์ทำให้หัวใจผมยิ่งสั่นไหว ผละใบหน้าหล่อออกมามอง เห็นสายตาแบบนั้นยิ่งทำให้ส้มตำรู้สึกอยากแก้ผ้าหันสะโพกให้พี่ไทเกอร์จับกระแทก

บ้าจริง! นี่เราหลงผู้ชายขนาดนั้นเลยใช่ไหม

“พี่อยากเอาใช่ป่ะ?” ถามพลางยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าคม ใบหน้าคมที่หล่อเหลาและมีเสน่ห์ ไม่เหมือนคนที่จะมาเอาผู้ชายแบบผมเลยแม้แต่น้อย เป็นไทป์ที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนชอบเสียอีกต่างหาก เราโชคดีที่มีคนคนนี้อยู่ใกล้ ๆ ซ้ำร่างสูงยังเป็นเจ้าของหัวใจเรา

“แล้วให้ไหม?”

“แค่อมได้ไหม…”

“ทำไม?”

“…” เพิ่งทานข้าวมานะ ไม่ได้แน่ ๆ แค่อมให้ก็แตกได้เหมือนกันป่ะ แต่พี่ไทเกอร์ทำไมหล่อแบบนี้วะ คนบ้าอะไรจะหล่อไม่บันยะบันยัง หล่อวัวตายควายล้ม หล่อจนอยากได้เป็นผัว… ไม่สิ เราได้มาแล้ว

“พี่ไม่ใช่คนหื่นกามแบบนี้เลยนะตอนแรก…” เอ่ยออกไปแต่ใบหน้าคมกลับทำเป็นไม่สนใจ ซ้ำยังขยับซุกอยู่ที่ซอกคอ มือหนาเริ่มสอดเข้ามาในเสื้อผมแล้วลูบไล้ผิวเบา ๆ ชวนให้รู้สึกขนลุก ดูก็รู้ว่าเสือตัวใหญ่คงไม่ได้คิดที่จะแค่เล่น ๆ ยิ่งติดเครื่องง่ายอยู่ด้วย

“ไม่เคยได้ยินรึไง อยู่กับใครนิสัยก็จะเปลี่ยนเป็นเหมือนคนนั้น…”

“แต่ส้มไม่ได้หื่น…”

“หืม… แต่มึงหมกมุ่น… คิดว่าจะทนได้รึไงเวลาเห็นมึงอ่อยหรือทำตัวน่ารักใส่?” ผละออกมาถามแค่พอให้เห็นหน้าหื่น ๆ ก็กลับมาคลอเคลียเสียจนผมต้องยกมือขึ้นดันอกแกร่งไว้ ค่อย ๆ ขยับกายลงไปนั่งที่หว่างขายาว ช้อนตาขึ้นไปมองพี่ไทเกอร์ที่กำลังเลิกคิ้ว ก่อนเจ้าตัวจะรู้ว่าผมจะทำอะไรจึงได้อ้าขาออกให้แล้วกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์

“หึ บริการเก่ง…” ผมไม่ได้ตอบหรืออะไรนอกเสียจากดึงกางเกงกีฬาและชั้นในสีขาวลงจนไทเกอร์น้อยที่เริ่มจะขยายตัวปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่รอช้าที่จะขยับมือไปจับมันรูดชักขึ้นชักลง ช้อนตาขึ้นมองใบหน้าคมที่แสดงความต้องการออกมาให้เห็น ผู้ชายเงี่ยนก็เหมือนยาวิเศษที่ทำให้หัวใจของส้มตำคนนี้กระชุ่มกระชวย ไม่สิ… พี่ไทเกอร์เงี่ยนต่างหาก ความสุขของเมียคือไม่ใช่แค่ให้ผัวรัก

แต่ต้องทำให้ผัวมีความสุขด้วยต่างหาก…

“อืม…” เสียงเสือคำรามดังขึ้นคลอ ๆ ชวนให้คนที่กำลังบริการรู้สึกอยากทำให้ความเสียวเพิ่มมากขึ้น ผมขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ สูดดมกลิ่นสบู่แต่กลับติดกลิ่นน้ำยาล้างส่วนนั้นที่เคยซื้อมาให้จึงได้เงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของอวัยวะเพศที่กำลังขยายใหญ่

ตื่นเต้นจัง~

“ทำไมวะ ก็กะจะกลับมารังแกเด็ก…”

“คะ คนหื่น…” บ่นให้เจ้าตัวกระตุกยิ้มก่อนลิ้นของผมจะแตะลงที่รอยแยกปริ่มน้ำกาม ละเลงเลียอย่างช้า ๆ มือก็พยายามรูดรั้งคล้ายบีบคั้นท่อนโคนให้ลูก ๆ ออกมาเชยชมกับโลกกว้าง หรือออกมาให้แม่ของพวกมันกลืนกินลงท้องก็ไม่รู้ หลายคนต่างก็บอกว่ามันคือการกระทำที่พิเรนทร์ เป็นการกระทำที่ไม่ควรทำ แล้วทำไม ผมไม่ได้ไปไล่กินน้ำเงี่ยนของผู้ชายทั่วราชอาณาจักรซะที่ไหน

ก็มีแค่คนเดียวที่รักหมดใจและพร้อมที่จะทำแบบนี้ให้…

“อื้อ… หอม…” กลิ่นท่อนลำไม่ได้คาวเลยแม้แต่น้อย หอมและอร่อยดุจดั่งไอติมหวาน แน่นอนว่าเพราะสิ่งนั้นที่คนตัวสูงใช้ล้างในระหว่างอาบน้ำ เตรียมพร้อมจะเอาเมียอยู่แล้ว มันน่าจับชักว่าวเสียจริง ๆ

“อืม… อมดิ…” มัวแต่ละเลงเลียไม่ยอมครอบปากสักทีจนพี่ไทเกอร์ครางบอก มีเหรอที่ผมจะรอช้า รีบอมท่อนเอ็นยักษ์เสียคับปาก ดูดกินมันอย่างเอร็ดอร่อย น้ำใส ๆ กับน้ำกามผสมปนเปกันจนแยกไม่ออก ไหลออกมาตามขอบปากของผมเป็นเส้น ๆ ยิ่งเห็นก็เหมือนพี่ไทเกอร์จะไม่อ่อนโยน ใช้มือหนาจับศีรษะผมขยับสะโพกเข้าใส่ ถึงไม่แรงมากแต่ก็ทำให้เกือบจะสำลัก

เราทั้งสองอยู่กับการกระทำแสนน่าอายแบบนี้สักพักใหญ่ ๆ ก่อนน้ำกามจะถูกฉีดเข้าใส่ในโพรงปากไหลลงท้องผมเสียจนหมดเกลี้ยง ความเหนื่อยทำให้ต้องนั่งหายใจหอบอยู่บนพื้น สายตาคมของคนนั่งโซฟายังคงมองลงมาก่อนปลายคางผมจะถูกจับให้เชยขึ้นมาสบตา ตามด้วยริมฝีปากร้อนของพี่ไทเกอร์ฉกลงมาประกบ ลิ้นของเสือร้ายแทรกเข้ามาตวัดเลียน้ำกามของตัวเองที่อยู่ในโพรงปากผมเสียจนทั่ว ก่อนจะยิ่งทำให้ผมชะงักเมื่อถูกดึงให้ขึ้นไปนั่งบนโซฟาแล้วพี่ไทเกอร์สลับลงมานั่งบนพื้น

“พะ พี่จะทำอะไร?”

“มึงทำให้กูบ่อย กูก็อยากทำให้มึงบ้าง…”

“มะ ไม่ต้องก็ได้- อะ พี่ไทเกอร์ อื้อ…” ไม่ได้คาดหวังเลยว่าการกระทำที่แสนน่าอายจากชายตัวสูงจะเกิดขึ้นในวันนี้ เสือร้ายกลืนกินส่วนนั้นของผมเสียจนสมองเตลิด เผลอยกมือขึ้นไปจับที่ศีรษะของเจ้าตัว ก่อนจะเผลอปลดปล่อยออกมาได้ง่าย ๆ ในเวลาต่อมา ยิ่งเห็นใบหน้าคมเงยขึ้นมาแลบลิ้นเลียเหมือนอร่อยหัวใจดวงน้อยยิ่งสั่นไหว

“คะ คนบ้า!”

“หึ… ผัวเมียต้องช่วยกัน”

อดไม่ได้ที่จะทุบลงไปที่ไหลแกร่งเลยจริง ๆ เราสองคนเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดกันอีกรอบก่อนจะออกมานั่งเล่นบนโซฟาคุยกันตามประสาผัวและเมีย อีกไม่นานก็จะสอบแล้วสินะ เดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้ว เราจะหมกมุ่นได้เท่าเดิมไหมก็ไม่รู้ แต่ช่วงนี้คงต้องเตรียมตัวสอบ

และแล้วก็เป็นแบบนั้นไม่ผิดคาด เราสองคนยุ่งกับการสอบเสียจนไม่มีเวลาสัมผัสกันไปมากกว่ากอด ไออุ่นของเสือตัวโตคือสิ่งที่ผมติด มันทำให้รู้สึกไม่อยากตื่นเลยจริง ๆ พี่ไทเกอร์ไม่เคยลดความรักที่มีต่อผมลงเลยแม้แต่น้อย และก็ไม่เคยงอนผมเลยด้วย

จนกระทั่งถึงวันที่สอบเสร็จและปิดเทอม ผมที่ต้องกลับไปอยู่บ้านเพราะแม่กับพี่ชายจะพาไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดเลยรู้สึกยุ่งเป็นพิเศษ และมันจะไม่อะไรเลยถ้าหากไม่ไปตั้งหนึ่งอาทิตย์ และคนที่เคยตัวติดกันตลอดไม่ได้ไปด้วย

“เฮ้อ… ไม่ไปได้ไหมวะ?”

“พี่ไทเกอร์อะ ส้มต้องไปหาญาติจริง ๆ นะ”

“…” ร่างสูงที่มีเพียงกางเกงวอร์มขายาว ยืนกอดอกโชว์หุ่นมองมาที่ผมเหมือนหงุดหงิดและเป็นกังวลกับสิ่งที่ผมได้บอกไป พี่ไทเกอร์มักจะไม่ชอบให้ผมไปไหนเลย ไม่ใช่กักขัง แต่ถ้าจะไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน และไม่ได้ไปนานขนาดนี้

วางแผนไว้ด้วยว่าจะพาไปไหนสักที่ตอนปิดเทอม แต่ยังไม่ทันจะได้บอกรายละเอียดผมก็มีธุระต้องไปทำเสียก่อน ด้วยความที่อยู่ด้วยกันทุกคืนจึงทำให้ร่างสูงไม่อยากให้ผมไปไหนโดยที่ไม่มีเจ้าตัวไปด้วย

ผมก็ไม่ได้อยากไปสักหน่อย…

“เราโทรหากันได้ตลอดนะ ส้มก็ไม่ได้อยากไปเลยด้วยซ้ำ แต่มันจำเป็นอะ…”

“…” เจ้าของใบหน้าคมเหมือนไม่พอใจจนไม่ยอมเอ่ยอะไรนอกเสียจากเดินไปนั่งบนโซฟา ผมมองแผ่นหลังกว้างของคนงอนก่อนจะถอนหายใจออกมายาว ๆ มองเข้าไปยังห้องนอนเห็นกระเป๋าเดินทางของตัวเองวางบนเตียง เสื้อผ้าก็ยังเก็บไม่เสร็จเพราะโดนเสือเจ้าของถ้ำขัดจังหวะเสียก่อน

“พี่ไทเกอร์~” เรียกเสียงอ่อย ๆ พร้อมกับเดินอ้อมไปนั่งข้าง ๆ คนตัวโต ทำไมต้องทำนิสัยแบบนี้ด้วย มันออกไปทางน่ากลัวเลยด้วยซ้ำเวลาพี่ไทเกอร์ทำหน้านิ่งใส่ เสือไม่ยอมแยกเขี้ยวเลยวันนี้

“กูจะนอนหลับได้ไง…”

“พี่ไม่ใช่เด็กนะ”

“แต่กูมีเมียให้นอนกอด พอไม่มีจะให้นอนหลับได้ไง?”

“เฮ้อออ…” ไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริง ๆ ผมมองคนตัวสูงที่มองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนจะขยับเข้าไปกอด

“ส้มรักพี่ไทเกอร์…” นึกถึงสิ่งที่ตัวเองรักกว่านี้ไม่ได้แล้ว แม่ พี่โอ และก็ปูนมัน มีแค่นี้จริง ๆ ที่รักมากที่สุด และยิ่งกับคนที่อยู่ด้วยกันแทบจะตลอด เอากันจนจะมีลูกได้เต็มบ้านเต็มเมือง ยิ่งผูกพันกันจนไม่รู้จะห่างกันยังไง ไม่แปลกหรอกที่พี่ไทเกอร์จะงอนเหมือนเด็ก เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอดจนรู้สึกเหมือนเคยชิน แต่ก็นั่นแหละ ยังไงแล้วผมก็ต้องไป ผละใบหน้าออกมามองคนตัวสูงที่ไม่แม้แต่จะกอดผมกลับ

จุ๊บ…

“ไม่นานหรอก เดี๋ยวกลับนะ…” ขยับไปจุ๊บที่ข้างแก้มของพี่ไทเกอร์ก่อนจะเอ่ยปากบอกแล้วขยับตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องทั้ง ๆ ที่ในใจรู้สึกไม่โอเค เก็บของเสร็จเจ้าตัวก็พาผมมาส่งที่บ้าน ตั้งแต่ออกจากห้องตลอดจนอยู่บนรถก็ไม่ยอมคุยอะไรด้วยเลย มีแต่ครางตอบ อืม อือ แค่นี้จริง ๆ

“ถ้าโทรไปไม่รับกลับมาจะไม่อ่อนโยนด้วยแน่…”

“ชอบขู่…”

“ขู่เพราะไร?” ผมมองคนในรถก่อนจะย่นจมูกใส่ พี่ไทเกอร์จึงได้ขับรถออกไป ในใจคือรู้สึกเหมือนโหวง ๆ นี่เราจะไม่ได้เจอพี่ไทเกอร์ตั้งหนึ่งอาทิตย์เลยใช่ไหม

เฮ้อออ…

แต่แล้วกลับมาได้เหงาอย่างที่คิด คนบ้าอะไรจะโทรมาเกือบทุกชั่วโมง เอะอะก็ไลน์มา เอะอะก็โทรมาจนแม่ผมมองบน ตอนจะนอนก็โทรมาคุยด้วยจนผมหลับก่อนทุกคืน ส่วนพี่โอนี่แทบจะโยนโทรศัพท์ผมทิ้ง แล้วคิดดูสิ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะที่ผมอยู่ต่างจังหวัด นับวันก็ได้หกวันกว่า ๆ แล้ว นั่งอยู่ในห้องกำลังเก็บของก็ต้องมีโทรศัพท์ที่โชว์หน้าคนตัวสูงกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะคอมจ้องมาเหมือนจะกินหัว

“รีบกลับดิ…”

“พี่ไทเกอร์อะ ส้มเก็บของอยู่ป่ะ อีกอย่างพี่จะบอกแต่ประโยคนี้ทุกวันไม่ได้นะ…” ตั้งแต่คืนแรกจนถึงตอนนี้ ประโยคที่ได้ยินอยู่เสมอคือ ‘รีบกลับดิ…’ ‘ทำอะไรวะ ตอนไหนจะกลับ’ ‘กูคิดถึง… รีบกลับมา…’ แต่ละประโยคก็ชวนให้เขาคิดถึงจนอยากจะกลับไปกอด พี่ไทเกอร์ชอบทำให้คิดถึง!

ตลอดห้าหกวันที่ผ่านมาผมกับครอบครัวไม่ได้แค่มาอยู่ที่บ้านญาติเฉย ๆ แต่ยังพากันไปเที่ยวหลายที่ด้วย ซึมซับบรรยากาศตอนเด็กที่ผมเคยมาอยู่ที่นี่กับตาและยายเป็นเดือน ๆ แต่ก็นั่นแหละครับ เวลาเปลี่ยน คนก็ต้องเปลี่ยน ผมเองก็มีใครอีกคนที่อยู่ตรงนั้นคอยให้กลับไปหา จะเรียกว่ารุ่นพี่ก็ไม่ได้ เพราะเขาเคลมผมว่าเป็นเมีย เราก็ต้องเรียกเขาว่าเป็นผัวกลับ

ผัวเคใหญ่! เยอึด! เยทน! อีกอย่างคือเป็นผัวที่รักเมียมากด้วย แงงง…

“จะวางแล้วนะ ส้มจะกลับแล้ววว…”

“รีบ ๆ เลย” ใบหน้าคมดูตื่นเต้นเสียจนผมต้องกลั้นขำ นี่ไม่ได้ใส่เสื้ออีกแล้ว เล่นคอมอยู่สินะ ฝนตกด้วยช่วงนี้ ได้ดูแลตัวเองไหมก็ไม่รู้ มองในจอไม่ค่อยชัดมากแต่เห็นหนวดเริ่มขึ้นละ

“รู้แล้ว ไม่ต้องมารับนะ ส้มจะไปหาพี่ที่คอนโดฯ เลย พี่โอจะไปส่ง”

“อื้ม… เดินทางปลอดภัย”

“โอเคงับ!”

“ดี… ผัวรออยู่”

“โว๊ะ!”

..

..

..

#WriterPart

หลังสอบเสร็จก็เป็นอันต้องปิดเทอม ร่างสูงที่เรียนจบแล้วก็รอเพียงแค่รับปริญญา ในระหว่างนี้ก็แค่หางานทำ แต่เขาไม่จำเป็นต้องหาเลยด้วยซ้ำเพราะยังไงชายผู้เป็นพี่ใหญ่สุดก็จัดการไว้ให้แล้วเรียบร้อย ส่วนร่างบางก็รอขึ้นปีสาม ช่วงเวลานี้ทั้งสองเลยว่าง ไม่มีอะไรทำ

ในสัปดาห์แรกของการปิดเทอมส้มตำก็ได้ห่างจากพี่ไทเกอร์เพราะต้องแยกไปอยู่ที่บ้านและแม่จะพาไปหาญาติที่ต่างจังหวัด ห่างกันได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์คนที่ควรจะงอแงน่าจะเป็นแมวตัวน้อย แต่กลับไม่ใช่เลยสักนิด

เสือร่างโตออกอาการคิดถึงชายผู้เป็นที่รักถึงขั้นที่ต้องโทรหาส้มตำแทบจะตลอดเวลา เขาไม่ได้ทำอะไรเพราะต้องอยู่แต่ในห้อง ไม่ก็ออกไปหาเพื่อน รอเวลาที่จะไปทำงาน ไม่มีร่างนุ่มนิ่มไว้แกล้งไว้กอดก็ทำให้เหงาอยู่ไม่น้อย แต่ยังไงโลกของความเป็นจริงเขาทั้งสองจะอยู่ด้วยกันตลอดก็ไม่ใช่

หมับ!

“อื้อออ…” เมื่อส้มตำกลับมาถึงมีเหรอที่จะไม่ถูกวงแขนกว้างดึงเข้าไปกอดไว้แน่น ๆ เสียจนแทบจะหายใจไม่ออก เจ้าของตาคมสำรวจร่างของแฟนหนุ่มอย่างเอาจริงเอาจัง ส้มตำของเขาไม่ได้ไปถูกใครทำอะไรมาใช่ไหม

“คิดถึงเหมือนกันนน…”

“…” สายตานิ่ง ๆ มองใบหน้าหวานที่ยิ้มให้ก่อนจะดึงเข้ามากอดอีกรอบตามด้วยการฟัดแก้มหอม ๆ อยู่หลายหนจนส้มตำจำต้องดันออก

“ห่างกันแค่ไม่กี่วันเองนะ…”

“ต่อไปไม่ต้องไปไหน…” กระเป๋าในมือถูกแย่งไปถือไว้ พร้อมกับคนตัวสูงหันหลังเดินเอาไปเก็บให้โดยที่ไม่วายจะเอ่ยประโยคเอาแต่ใจออกมาให้ส้มตำเผลอยิ้ม พี่ไทเกอร์ขี้หวง ขี้เอาแต่ใจ และติดเขาเสียยิ่งกว่าลูกแง มันไม่ได้เหมาะกับบุคลิกของเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นเขา กำแพงในใจของเสือร้ายก็ไม่อาจที่จะยึดมั่นคงอยู่ได้อีกต่อไป พังทลายลงมาจนไม่เหลือให้ปิดกั้นความรู้สึกได้

เสือติดเมีย…

“ไม่ดูแลตัวเองเลยอะ ดูหนวดขึ้นจน-”

หมับ

“อะ อื้อ…” เอ่ยยังไม่ทันจบท้ายทอยขาวก็ถูกดึงเข้ามาประกบจูบ ด้วยความตกใจมือนุ่มทั้งสองข้างจึงรีบยกขึ้นไปดันอกแกร่งไว้ พี่ไทเกอร์จู่โจมเสียจนเขาตั้งตัวไม่ทัน มันไม่ใช่แค่จูบธรรมดา ลิ้นร้อนที่ส่งเข้ามากอบโกยความหวานนั้นทำให้ส้มตำไม่อาจที่จะขัดขืน

สมองขาวโพลนคล้ายอยู่บนสวรรค์ จำต้องตวัดลิ้นนุ่มตอบโต้กลับจนมือหนายิ่งรั้งเอวบางเข้าห้าร่างมากขึ้นเรื่อย ๆ ความคิดถึง ความโหยหา และความรักที่มีให้มันทำให้ไทเกอร์ต้องทำแบบนี้

บทจูบแลกลิ้นเกิดขึ้นอยู่นานสองนานก่อนใบหน้าคมจะเป็นฝ่ายที่ผละออกมามองใบหน้าใสที่ส่งสายตาเคลิบเคลิ้มมาให้ มือสากยกขึ้นเกลี่ยไกล่พวกแก้มเนียนเบา ๆ ด้วยความคิดถึง จ้องหน้ากันก่อนจะขยับไปจุ๊บลงที่หน้าผากเนียน

จุ๊บ…

“คิดถึงจริง ๆ”

“…”

“จะขับรถไปหาหลายรอบแล้วนะส้ม ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงมึงหรือเห็นหน้ามึงในโทรศัพท์ กูโคตรคิดถึงเลย”

“ขี้อ่อย…”

“…”

“งั้น… เรามาเอากันให้หายคิดถึงเถอะ…”

“หึ…” ประโยคชวนมีลูกจากร่างบางทำให้เสือตัวใหญ่ถูกใจเป็นไม่น้อย ไม่มีทางที่จะปฏิเสธคำชวนจากร่างบางได้แน่ ๆ มือหนารั้งร่างเล็กที่คิดว่ายังไงก็ต้องอาบน้ำด้วยกันเข้าไปในห้องน้ำ กอดรักฟัดเหวี่ยงกันอย่างไม่รุนแรงก่อนจะยัดกายใหญ่เข้าไปในร่องนิ่มที่คิดถึง

“อื้อ…” ความจริงที่ไม่ได้มีอะไรกันตั้งแต่ก่อนสอบจนหลังสองและเลยผ่านมาจนถึงตอนนี้ก็ประมาณเกือบ 3 อาทิตย์ได้ ไม่ใช่ว่าไทเกอร์ไม่ได้ใช้มือเนื่องจากทนไม่ไหว แต่ยังไงก็ไม่มีอะไรสุขไปกว่าได้ใช้ไทเกอร์น้อยแทงเข้าไปในร่างของเมียที่รัก

สะโพกแกร่งซอยช้า ๆ เนื่องจากความคับแน่นของรูสวรรค์ เนื้อนุ่มตอดรัดพร้อมเสียงครางหวาน ๆ ชวนให้เขาขยับไปไซ้ท้ายทอยขาว ส้มตำยืนหันหลังแอ่นสะโพกเกาะผนังเย็นให้ชายผู้เป็นที่รักซอยสะโพกกระทบแก้มก้นนุ่ม เนื้ออุ่น ๆ ชิ้นโตสอดเข้าหาไม่ช้าไม่เร็วแต่ก็พลอยที่จะทำให้สมองไม่อาจคิดเรื่องอื่นได้

สวบ…

“อื้อ แรงกว่านี้…”

“หึ ครับเมีย…”

จุ๊บ…

สวบ!

“อะ อ่า…” คำขอจากส้มตำมีเหรอจะไม่สมหวังในเมื่อมันทำให้ร่างสูงได้รับผลประโยชน์ กายใหญ่เคลื่อนที่เข้าออกจากร่องก้นนุ่มถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เสียจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ยามส่วนหัวทะลุไปถึงจุดกระเส่า เล็บทั้งสิบที่มือขาวก็ไม่อาจที่จะทนไหว จิกลงที่ผนังนุ่ม

สายน้ำปรอย ๆ จากฝักบัวกระทบร่างของทั้งสองทำให้รู้สึกเย็นกว่าที่คิด คงอาจเพราะด้านนอกก็มีฝนกำลังตกจึงทำให้อากาศประเทศไทยที่ปกติมักจะร้อนเปลี่ยนเป็นชื้นเย็นขึ้นเสียจนน่าแปลกใจ

“คิดถึง อืม…”

“มะ เหมือนกัน…” สองร่างเบียดเสียดกันภายในห้องน้ำสวย ท่อนเนื้อใหญ่ยังคงความเป็นชายผู้เยดุ กดกระแทกเข้าไปยังส่วนรักส่วนหวงของส้มตำผู้เป็นเมียอย่างบรรจงทุกการสอดใส่ ออกแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างเล็กถลาเสียจนส้มตำที่เสียวซ่านไม่อาจจะอดกลั้นสิ่งที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานานไว้ได้ กายขาวจึงฉีดน้ำกามออกมาเลอะผนังเปียกถูกสายน้ำชำระล้างหายไปหมด แต่คนที่เยอึดก็ยังคงกระแทกต่อไปไม่ให้พัก ก่อนไม่นานที่จะปลดปล่อยเข้าไปในร่างของส้มตำ

แน่นอนว่ามันไม่จบแค่ครั้งเดียว ไทเกอร์ยังคงรังแกแมวตัวน้อย ทุกที่ทั่วห้องจนกระทั่งพอใจแล้วมานอนกอดกันอยู่บนเตียง กระจกที่ไม่ได้ปิดผ้าม่านทำให้สามารถมองเห็นสายฝนกำลังเทลงมาชวนให้หัวใจดวงน้อยของส้มตำคิดไปถึงไหนต่อไหน ร่างของคนที่นอนอยู่ข้างหลังกำลังกอดเอวเปลือยของเขาไว้ กดจูบลงที่ท้ายทอยขาวก่อนจะดึงเขาเข้าไปกอดให้แน่นกว่าเดิม

“เขาบอกว่าฝนตกมันมักจะนำความเหงามาหาเราด้วยเหละ…”

“ใครบอก หืม?” เสียงถามนุ่ม ๆ อยู่ข้างกกหู ร่างเล็กจึงพลิกกายหันไปมองใบหน้าหล่อที่เอาแต่คลอเคลียไม่หยุดทั้ง ๆ ที่เสร็จไปแล้วกี่น้ำก็ไม่รู้ จะคิดถึงหนักไปไหน…

“เคยอ่านเจอ…”

“หึ จะฤดูไหนกูก็ไม่เหงาหรอกถ้ามีส้มตำของกูอยู่ด้วย”

“ปากหวาน…” คิดว่าจะหื่นตามเมียอย่างเดียวเสียอีก ยังคงมีคำหวาน ๆ พอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ จะว่าไปเขาไม่น่าเอ่ยชวนพี่ไทเกอร์ให้เอากันเลย ปวดเอวไปหมดแล้วนะ แต่พอเห็นใบหน้าหล่อก็พลอยที่จะทำให้หายเหนื่อย บรรยากาศมันช่างน่านอนกกกันเสียจริง ๆ

“พี่ชอบฤดูไหนมากที่สุด…”

“ผสมพันธุ์… ฤดูผสมพันธุ์…” ตอบได้หน้าตาเฉย

“เอาจริง พี่นี่แหละหมกมุ่น…”

“หึ ๆ จริง ๆ กูอ่านที่มึงเขียนไว้ในสมุดเล่มนั้นหมดแล้วนะ ทะลึ่งจังวะ มีจำลองขนาดเคกูด้วย…”

“พะ พี่ไทเกอร์! ทำไมต้องไปอ่าน?” ส้มตำแอบชะงักไปไม่น้อย ถ้าพี่ไทเกอร์อ่านหมดก็แสดงว่ารู้ความลับทุกอย่างของเขาหมดน่ะสิ ภาพลักษณ์ของเขาที่ดูน่ารักก็จะยิ่งดูน้อยลงในสายตาของพี่ไทเกอร์

อ๊ากกกก!

“ทำไมต้องหน้าแดง”

“…” ยังจะถามอีกนะ!

“ไม่แปลกเลยที่เขียนชื่อสมุดไว้ว่าหมกมุ่น เพราะมึงแม่งหมกมุ่นว่ะส้มตำ…”

“ฮือ ไม่ใช่นะ…” เจ้าของใบหน้าใสรีบหันหนีใบหน้าคมเสียทันควัน เขาไม่มองเพี่ไทเกอร์แล่ว! ชอบทำให้รู้สึกเขินอายตลอดเลย

“แต่กูไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนแอบชอบกูถึงขนาดหมกมุ่นขนาดนี้… เออแต่ขนาดไทเกอร์น้อยในสมุดบันทึกของมึงเล็กไปว่ะ ไม่คิดสินะจะมาเจอของใหญ่ขนาดนี้…”

“พะ พี่ไทเกอร์หยุดพูดเลยนะ!” มันน่าอาย!

“หมกมุ่น… เด็กหมกมุ่น…”

“ฮืออออ…”

“เอาแต่หมกมุ่นเรื่องของกู จนตอนนี้กูถึงได้แต่หมกมุ่นเรื่องของมึง…” เอ่ยพร้อมกระชับอ้อมกอดมากขึ้น เสียงฝนตกข้างนอกไม่ดังมากแต่ก็ทำให้ได้ยินคลอ ๆ ชวนให้อยากหลับ แอร์ในห้องก็เย็น ยิ่งอยู่ชิดกันใต้ผ้าห่มยิ่งรู้สึกอบอุ่น

“…”

“ส้ม…”

“หือ…”

“อย่าทิ้งกูนะ กูติดมึงแล้วว่ะ…”

“…” ฮือออออ…

“หาเมียกาม ๆ แบบมึงไม่ได้อีกแล้วนะ คนที่พร้อมจะอมของกูตลอด…”

“เอ่อ…”

“เฮ้ย… จริงจังอยู่” ใครจะไปรู้ว่ามันจะทำให้ส้มตำเผลอยิ้มจนแก้มจะปริอยู่แล้ว พี่ไทเกอร์ชอบทำให้ใจสั่น

“รู้แล้ว…”

“…”

“ส้มรักพี่จริง ๆ นะ ต่อจากนี้ต้องดูแลส้มด้วย…”

“อื้ม…”

“ชอบอะ คนเคใหญ่!”

“เฮ้ออ…”

“…”

“ส้มตำเอ๊ย…

สายลมและกาลเวลาไม่ได้พัดผ่านเพื่อให้คนที่ดีที่สุด หล่อที่สุด หรือสวยที่สุดมาหาเรา แต่มันจะพัดคนที่เหมาะสมกับเราที่สุด ณ เวลานั้นมาให้ และคนคนนั้นไม่ได้จำเป็นต้องดูดีหรือรวยที่สุดเลยด้วยซ้ำ แต่แค่เหมาะสมกับเราและอยู่กับเราไปนาน ๆ แค่นั้นเอง

...END...

Talk: แงงงงง จบแน้ววว
แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าเนื้อหาในเล่มเพิ่มขึ้นนะครับ และจะเปลี่ยนแปลงให้สมบูรณ์มากขึ้นแน่นอน
ที่ว่าเนื้อเพิ่มขึ้นคือเพิ่มขึ้นค่อนข้างเยอะจากตอนปกติครับ เนื้อหาในตอนพิเศษก็ต้องมีอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นเก็บเงินรอยาว ๆ น่าจะเปิดพรีช่วงเดือน 7-8 ครับรอไปด้วยกัน
ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องรอในส่วนของต้นฉบับจาก ปกจากนักวาด และคิวออกจากสำนักพิมพ์
ใครอ่านจบแล้วสามารถไปเม้ามอยได้ในแท็ก #น้องส้มตำคนกาม
หรือติดตามข่าวสารได้ในทวิตหรือเพจครับ

Contact Me

Twitter
Page

[aoihimeko]

โอ้ย... อีแม่ใจบ่ดี  งานดีกันเลยเรื่องนี้  555

[songte]

พี่เสือรักเมียหลงเมียสุดอ่ะ

[Ladytata15]

อิน้องหื่นมากลูกเอ้ยยยยยย