say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด #เมื่อหินผาจรดสายน้ำ ด้วยนะคะ
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ❖ ❖ ❖ ต่อค่ะ 70% ❖ ❖ ❖
[/b]
หินผาก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างว่าเขาค่อนข้างเป็นคนขี้หวง แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทั้งขี้หวง แล้วก็ขี้หึงขนาดนี้ เขาเริ่มรู้สึกตัวตั้งแต่วันที่ขับรถพาสายน้ำไปส่งที่สนามบินเพื่อรับเพื่อนสนิทของสายน้ำที่มาจากต่างประเทศ คิ้วของเขากระตุกตั้งแต่ตอนเห็นสายน้ำเดินเข้าไปกอดเพื่อนสนิทคนที่ว่า คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันตอนที่สายน้ำเอาแต่คุยแล้วก็ยิ้มกับเพื่อนสนิทจนแทบจะลืมเขา และอาการของเขาเริ่มย่ำแย่ลงตอนที่สายน้ำให้เพื่อนคนนั้นนอนค้างด้วยกันที่คอนโด เลยทำให้เขาไม่สามารถไปนอนกับน้องได้
“เป็นอะไรของมึง นั่งทำหน้าตาบูดเป็นตูดลิงมาตั้งแต่เมื่อกี้ละ” เดียร์ที่หันไปเห็นหน้าบูด ๆ ของเพื่อนอดที่จะถามออกไปไม่ได้ แล้วคำถามของเดียร์ก็เรียกสายตาคนอื่น ๆ ที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้านแฝดสามให้หันไปมองด้วย
“เออ นั่นดิ แล้วทำไมวันนี้ถึงมาบ้านนี้ได้ ไม่อยู่กับน้องเหรอ” ป่าไม้ถามออกไปบ้าง
หินผาทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอคล้ายจะรำคาญ “ไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่ได้เป็นไรบ้านมึงดิ หน้าบูด หน้าบึ้งแบบนี้” ทัชส่ายหน้า “ไหนอาการมันเป็นยังไง ไหนบอกมาดิ”
“หึง”
“ห๊ะ!” แต่ละคนทำหน้างง ไม่เข้าใจในสิ่งที่หินผาพูด
“อะไรของมึงวะ ว่าแต่สายน้ำไปไหน ไม่มาด้วยกันล่ะ” ป่าไม้ได้แต่ยกมือเกาหัวก่อนจะถามไปถึงน้องชายสุดที่รักคนใหม่ที่ขึ้นแท่นเป็นน้องอันดับหนึ่งแทนน้องชายแท้ ๆ ของตัวเอง
“อยู่กับคนอื่น” พูดไปก็ทำหน้าบูดหน้าบึ้งยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
“หา” เป็นอีกรอบที่ทุกคนในห้องร้องออกมา
“เดี๋ยวนะ กูว่า... ไม่น่าใช่” ทัชส่ายหน้าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่หินผาพูด
“เออ กูก็ไม่เชื่อ ใช่ไหมพี่” เดียร์เองก็เห็นด้วยกันทัช แถมหันไปขอความคิดเห็นจากคนรักอย่างกันต์ที่ก็พยักหน้าเห็นด้วยเหมือนกัน
ป่าไม้ตั้งท่าจะซักถามน้องชายต่อแต่โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเสียก่อน เขาหยิบขึ้นมาดูพอเห็นว่าเป็นสายน้ำก็รีบกดรับทันที “ฮัลโหล”
[พี่ป่าไม้ครับ พี่หินผาอยู่กับพี่หรือเปล่า] ปลายสายรีบถามออกมาทันทีที่เขากดรับ
“ก็... อยู่นะ” ป่าไม้เหลือบตามองน้องชายตัวเอง แม้ในใจจะไม่เชื่อในสิ่งที่น้องชายพูดแต่การที่สายน้ำโทรหาเขาแล้วถามถึงหินผาด้วยน้ำเสียงร้อนรนก็ทำเอาใจแกว่ง ๆ ไปเหมือนกัน “น้ำมีอะไรหรือเปล่า”
[พี่หินผางอนผม]
“งอน... หินผางอนเรา” ป่าไม้ทวนคำ เขามองใบหน้าของหินผาที่บูดบึ้งจนดูตลก คนอื่น ๆ เองก็เงียบเสียงคล้ายกับว่ารอฟังเรื่องราวอยู่
[ใช่ครับ] ปลายสายว่าเสียงอ่อย [พอดี... เพื่อนของผมเขามาจากต่างประเทศ แล้วยังไม่ได้หาที่พักผมก็เลยให้เพื่อนมาพักด้วยกันก่อน]
“อื้ม... อย่างนั้นเองเหรอ แล้วมันงอนเราเรื่องอะไร”
[ผมก็ไม่แน่ใจครับ แต่พอผมบอกว่าคืนนี้ผมคงไปคอนโดพี่หินผาไม่ได้แล้วเพราะว่าเพื่อนจะอยู่ค้างด้วยกันที่ห้องผม พี่หินผาก็เงียบ ๆ ไป นิ่ง ๆ ไปแล้วก็บอกว่าจะไปที่บ้านแฝดสามแล้วก็ออกไปเลยน่ะครับ] สายน้ำเล่าทุกอย่างให้พี่ชายของแฟนฟัง [ผมไลน์ไปหาก็ไม่ตอบ โทรก็ไม่รับ เลยคิดว่าพี่หินผาคงจะงอนผม แต่ผม...]
“ไม่เข้าใจว่ามันงอนเรื่องอะไรใช่ไหม”
[ใช่ครับ...] สายน้ำว่าเสียงอ่อย [ผม... ทำอะไรไม่ดีหรือเปล่าครับพี่ป่าไม้ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี]
ป่าไม้ที่ได้ยินเสียงหงอย ๆ ของสายน้ำก็รีบกดเปิดลำโพงทันที เขาตั้งใจอยากจะให้ไอ้น้องชายที่แสนจะงี่เง่าของตัวเองฟังว่าสิ่งที่เจ้าตัวทำน่ะส่งผลต่อความรู้สึกของสายน้ำยังไงบ้าง นึกแล้วก็หมั่นไส้น่าจะเดินไปเบิ้ดกะโหลกมันสักทีสองที
หินผาที่ได้ยินเสียงหงอย ๆ เศร้า ๆ ของแฟนตัวเองก็ใจกระตุก นึกอยากจะคว้าโทรศัพท์ของพี่ชายมาแล้วคุยด้วย แต่ป่าไม้รู้ทันจึงเบี่ยงหลบ “สายน้ำไม่ต้องทำยังไงหรอก แม่งบ้า แม่งงี่เง่าไร้สาระ ไร้เหตุผล ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกสายน้ำ ปล่อยให้มันบ้าบอของมันไปเถอะ ไม่ต้องง้อมันด้วย มันไร้เหตุผล”
[เอ่อ... สรุปพี่หินผางอนผมจริง ๆ ใช่ไหมครับ เรื่องอะไรเหรอพี่ป่าไม้รู้ไหม ผมทำอะไรผิดเหรอครับ ผมไม่รู้ตัวจริง ๆ นะ]
“สายน้ำไม่ได้ทำอะไรผิดเลย” ป่าไม้ยืนยันเสียงหนักแน่น มีคนอื่น ๆ ที่ได้ยินบทสนทนาพยักหน้าตามแม้ว่าสายน้ำจะมองไม่เห็นก็ตาม “น้องชายพี่มันไร้สาระ งี่เง่า ไร้เหตุผลเอง จากที่พี่ฟังเราพูดพี่ว่ามันคงหึง หวงเรานั่นแหละ น่าจะงอนเรื่องที่เราให้เพื่อนไปนอนค้างด้วยกัน แล้วเราก็ไม่ยอมไปค้างคอนโดมัน”
[เอ๊ะ! เรื่องนั้นเหรอครับ] สายน้ำพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะถามออกมา [พี่หินผาอยู่ที่บ้านแฝดสามสินะครับ]
“ใช่แล้วล่ะ มันอยู่ที่นี่แหละ”
[อย่างนั้นเดี๋ยวผมไปที่นั่นนะครับ พี่ป่าไม้อย่าเพิ่งให้พี่หินผาไปไหนนะ เดี๋ยวผมรีบไป]
“ไม่ต้อง” ไม่ใช่ป่าไม้ที่เป็นคนตอบ แต่เป็นคนที่สายน้ำพูดถึงอยู่อย่างหินผาเป็นฝ่ายตอบออกไป “ไม่ต้องมา เรามาเองอันตราย พี่ไม่ไว้ใจ มันค่ำแล้วด้วย รออยู่ที่คอนโด... อีกครึ่งชั่วโมงพี่จะถึง เดี๋ยวพี่ไปหา”
[พี่หินผา... ได้ครับ ผมจะรอนะ]
“ไม่ต้องด่า รู้ตัว” หินผาหันไปบอกกับพี่ชายเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตั้งท่าจะพูด เขาส่งโทรศัพท์คืนให้ก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นเพื่อตรงไปที่รถของตัวเอง โดยมีคนอื่น ๆ มองตามไปอย่างงง ๆ เพราะตามไม่ทัน
รถคันสวยของหินผาใช้เวลาอยู่บนท้องถนนไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็จอดสนิทอยู่ตรงประตูทางเข้าคอนโดของสายน้ำ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นหวังจะโทรบอกน้องว่ามาถึงแล้ว แต่ยังไม่ทันจะได้กดโทรศัพท์โทรออก เสียงเคาะกระจกก็ดังขึ้นเสียก่อนให้หินผาหันไปมองก่อนจะพบกับสายน้ำที่เดินลงมาหาเขาเองถึงชั้นล่าง
สีหน้าของสายน้ำดูไม่ดีเท่าไหร่นัก และนั่นก็ทำให้หินผานึกโทษตัวเองอยู่ในใจว่าเพราะเขาทำตัวงี่เง่าเลยพลอยทำให้น้องเป็นกังวลไปด้วย
หินผาลดกระจกลง “ขึ้นมาสิ”
“พี่หินผา”
“ไปค้างห้องพี่ได้ไหม” ยังไม่ทันที่สายน้ำจะได้พูดอะไรต่อหินผาก็ถามออกมาก่อน
สายน้ำทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้ารับ “ได้ครับ ผมบอกกับเพื่อนเอาไว้แล้ว”
“อื้ม” หินผาพยักหน้ารับ เขาขับรถออกจากคอนโดของสายน้ำเพื่อตรงกลับไปที่คอนโดของตัวเอง
ปิดรถเรียบร้อยก็เดินนำสายน้ำไปที่ห้องของตัวเอง หินผาปิดประตูห้องหลังจากที่สายน้ำเดินเข้ามาในห้อง จับแขนของสายน้ำก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนที่จะได้พูดอะไรออกมา
“พี่หินผาครับ” สายน้ำยกมือปิดปากหินผาเอาไว้เมื่อเจ้าตัวทำท่าจะขโมยจูบเขาอีกรอบ
“พี่ขอโทษ” มือทั้งสองข้างกอดอยู่ที่รอบเอวของน้อง หินผาซบหน้ากับไหล่พลางกระชับกอดแน่นขึ้น “พี่ขอโทษนะ”
“พี่ขอโทษผมเรื่องอะไรกันครับ” เอ่ยถามออกไปหลังจากที่หินผาจูงมือไปนั่งที่โซฟา คนอายุมากกว่านั่งขัดสมาธิหันหน้ามาหาสายน้ำพลางกอดน้องเอาไว้ทั้งตัว
“เรื่องวันนี้ที่พี่ทำตัวงี่เง่าใส่ พี่ก็รู้ตัวนะว่าพี่เป็นคนขี้หวงแต่พี่ก็ไม่คิดจริง ๆ ว่าพี่จะรู้สึกหวงเรามากขนาดนี้” หินผาจับมือสายน้ำมากุมเอาไว้ “แค่เห็นเรายิ้มกว้างตอนเจอเพื่อน เห็นเรารีบเดินเข้าไปกอดตอนเจอกัน เห็นเราดูมีความสุขเวลาอยู่กับเพื่อน พี่ก็รู้สึกหวงไปหมดแล้ว”
“พี่ก็รู้ตัวแหละว่าที่พี่ทำวันนี้คงจะทำให้เราไม่สบายใจ แต่พี่หวงเรามากจริง ๆ นะ”
“พี่หินผา” สายน้ำได้แต่หลุดยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูคนอายุมากกว่าที่พูดเสียงอ้อนกับเขา “ผมไม่โกรธพี่หรอกครับ แต่ผมอยากให้พี่มั่นใจนะว่าผมกับเรย์เป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ เรย์เป็นเพื่อนคนแรกของผมตอนที่ผมย้ายไปที่นู้น เรย์เป็นคนแรกที่เดินเข้ามาหาผมแล้วก็คุยกับผม เรย์ช่วยเหลือผมหลาย ๆ อย่างตอนที่อยู่ที่นั่น ผมกับเรย์ถึงสนิทกันมากยังไงล่ะครับ”
“พี่ถึงไม่ควรทำตัวงี่เง่าแบบนั้นเลย”
“ไม่หรอกครับ วันนี้พี่ไม่ได้ทำตัวงี่เง่าอะไรสักหน่อย” สายน้ำส่ายหน้า วันนี้หินผาไม่ได้ทำอะไรที่เรียกว่า งี่เง่า อย่างที่เจ้าตัวเขาบอกเลยสักนิด ตั้งแต่ที่สนามบิน จนพาสายน้ำกับเพื่อนไปหาอะไรกินแล้วก็พาไปส่งที่คอนโด หินผาไม่ได้แสดงท่าทางไม่ดี หรือพูดจาไม่ดีเลย
จะมีก็แค่หินผานิ่ง ๆ เงียบ ๆ ไปไม่เหมือนทุกทีก็เท่านั้น ออกอาการเยอะสุดก็ตอนที่ส่งเขาที่คอนโดแล้ว และรู้ว่าวันนี้เพื่อนของสายน้ำจะค้างที่คอนโดด้วย และตัวหินผาจะไม่ได้นอนกอดแฟนนั่นแหละ คนหน้านิ่งก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบใจแล้วก็บอกลาก่อนจะขับรถออกจากคอนโดสายน้ำทันที
“นั่นแหละ พี่ก็ไม่ควรทำอะไรแบบนั้นอยู่ดีไหม”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ เรย์เองก็ไม่ได้ว่าอะไร ยังฝากบอกขอบคุณเลยที่พี่หินผาไปรับแล้วก็พาไปหาอะไรกิน”
“แล้ว... เราบอกเพื่อนหรือเปล่า เรื่องของพี่”
สายน้ำพยักหน้า “บอกครับ บอกว่านี่แหละ... คนที่ทำให้ผมย้ายมาเมืองไทย แค่นี้เพื่อนผมก็รู้แล้วล่ะครับ”
หินผาเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น “เพื่อนของเรารู้เรื่องของพี่ด้วยเหรอ”
“รู้ครับ แต่ก็ไม่ใช่เพื่อนทุกคนที่นู้นนะ แต่เรย์น่ะรู้เพราะผมเคยเล่าให้ฟัง”
ได้ยินแบบนั้นคนงอนก็อมยิ้มอย่างชอบใจ กอดเอวสายน้ำแน่นขึ้นจูบที่ไหล่ของแฟนตัวเองอย่างออดอ้อน เลื่อนไปจูบที่ซอกคอ ขึ้นไปจนถึงแก้มขาว ก่อนจับใบหน้าของคนรักให้หันมาหาแล้วจูบที่ริมฝีปากนั้นอีกครั้ง
หินผาทั้งขบเม้ม ทั้งดูดดึงกลีบปากของสายน้ำ เขาเริ่มทักทายไปทั่วโพรงปาก เกี่ยวปลายลิ้นพันวุ่นกับลิ้นของสายน้ำ เขาค่อย ๆ ประคองสายน้ำให้เอนตัวลงนอนกับโซฟาโดยมีตัวเขาตามไปคร่อมทับ หินผาเอียงใบหน้าปรับองศาในการจูบหลายครั้ง ถอนจูบและก้มลงไปจูบใหม่หลายรอบ ก่อนจะเลื่อนจูบไปทั่วใบหน้าของสายน้ำ ต่ำลงมาที่ลำคอ ลาดไหล่
มือทั้งสองข้างสอดเข้าไปใต้เสื้อที่สายน้ำสวมอยู่ ลูบไปบนผิวของสายน้ำวนเวียนจากหน้าท้องสูงขึ้นไปถึงหน้าอกซ้ำอยู่แบบนั้น ไม่นานเสื้อยืดของสายน้ำก็ถูกถอดและเหวี่ยงลงบนพื้นแถว ๆ นั้น หินผายืดตัวขึ้นจัดการถอดเสื้อตัวเองออกบ้างแล้วก้มลงไปจูบที่หน้าอกของคนด้านล่าง
เขาทักทายยอดอกของสายน้ำด้วยปลายนิ้วและปลายลิ้นจนอีกฝ่ายต้องแอ่นตัวขึ้นรับสัมผัส สายน้ำส่งเสียงแผ่วเบาตอนที่หินผาซุกซนไปทั่วร่างกายของเขา
กางเกงเป็นสิ่งต่อไปที่หินผาจัดการให้พ้นร่างกายของสายน้ำ ขาข้างหนึ่งของเขาวางเอาไว้กับพื้น ส่วนอีกข้างเกาะเกี่ยวเอวสอบเอาไว้ ได้แต่ยกมือปิดหน้าเมื่อรู้สึกว่าท่าทางของตัวเองตอนนี้มันช่างน่าอายเสียเหลือเกิน
หินผากวาดสายตาไปทั่วตัวสายน้ำ เขายิ้มชอบใจตอนเห็นผิวขาว ๆ ขึ้นสีระเรื่อไปเกือบทั้งตัว เขาชอบตอนที่หน้าท้องของสายน้ำหดเกร็งเวลาที่เขาก้มลงไปจูบ ชอบลมหายใจที่หนักหน่วงขึ้นของสายน้ำตอนที่เขาขยับปลายนิ้วที่ทำหน้าที่เตรียมความพร้อมให้กับร่างกายนี้ ชอบเสียงครางแผ่วเบาของสายน้ำเวลาที่เขากดจูบไปทั่วแผ่นอก
“ผ ผม... อื้ม จูบผมหน่อย...”
หินผาจุ๊บที่ริมฝีปากของสายน้ำย้ำ ๆ จนเกิดเสียง จุ๊บ จุ๊บ เขาหัวเราะเมื่อเห็นคิ้วของสายน้ำขมวดเข้าหากันเมื่อเขาไม่ยอมจูบดี ๆ สักที แต่เพราะไม่อยากให้น้องนึกงอนในเวลาแบบนี้เขาเลยเลิกแกล้งหยอก แล้วแนบจูบลงไปแทน
“อ่ะ ๆ ย อย่า ก แกล้งผม” สายน้ำได้แต่สะบัดหน้าไปมา หน้าท้องหดเกร็งเมื่อคนด้านบนขยับนิ้วเร็วขึ้น “พอแล้ว ครับ... พี่มาเถอะ”
“สายน้ำ...” หินผาโน้มตัวไปกอดคนเป็นแฟนตอนที่สอดประสานร่างกายจนเป็นหนึ่งเดียวกัน มองใบหน้าของสายน้ำที่กัดฟันแน่นยามที่เขาเคลื่อนตัวเข้าหา
“พี่... พี่ครับ อื้ม...”
แรกเริ่มนั้นเนิบนาบเพราะหินผาต้องการให้สายน้ำปรับตัวกับความอึดอัดที่เกิดขึ้น เขาพยายามใจเย็น แต่สีหน้าของสายน้ำที่แสดงออกมานั้นก็กระตุ้นอารมณ์ ความรู้สึกของหินผาได้อย่างมากจนเขาไม่อยากที่จะใจเย็นอีกแล้ว
“สายน้ำ... ได้ไหม มากกว่านี้... ได้ไหม”
เขาไม่ได้ตอบอะไรออกไป ได้แต่พยักหน้ารับก่อนจะต้องหลุดเสียงครางออกมาเสียงสูงเพราะคนด้านบนขยับกายเข้าหาเขาไม่หยุด ทั้งหนักแน่น ทั้งหนักหน่วงจนตัวของเขาสั่นคลอนไปหมด “พ พี่หินผา.. อ่า... ก กอดผมหน่อย”
“อื้ม... ดี ดีที่สุด” หินผากอดคนใต้ร่าง เขากดจูบไปตามไหล่ขาว ขบเม้มจนเกิดร่องรอยเต็มไปหมด สะโพกของหินผากระแทกกระทั้นเข้าหาไม่หยุด
หินผาถอนกายก่อน เขาดึงตัวสายน้ำขึ้นจับให้อีกฝ่ายหันหน้าเข้าหาโซฟา มือจับยึดไว้ที่พนักพิง ขาแยกออกกว้าง ก่อนที่ตัวหินผาจะขยับเข้าไปประชิดจากด้านหลัง ค่อย ๆ สอดใส่ความเป็นตัวจนของตัวเองเข้าไป
“พี่ พี่หินผา” สายน้ำได้แต่จิกมือกับโซฟา สะโพกของเขาโดนยึดด้วยฝ่ามือร้อน ๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องนั่งเล่นผสมกับเสียงครางด้วยความเสียวซ่านและความสุขสมของพวกเขาทั้งสองคน
“สายน้ำ อ่าห์... สายน้ำ” หินผาซุกหน้ากับไหล่ เขาตอกย้ำตัวตนเข้าหาคนรักไม่หยุด เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเขาใส่เต็มที่ ได้แต่นึกขอโทษสายน้ำอยู่ในใจ แต่ในเวลาแบบนี้เขาไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้เลย ยิ่งยามที่สายน้ำบีบรัดเขาจนแน่นไปหมด
ร่างกายของสายน้ำกระตุกก่อนจะปลดปล่อยทุกอย่างออกมาเมื่อโดนหินผาช่วยปรนเปรอทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ไม่นานหลังจากนั้นหินผาก็ตามไปติด ๆ เขาฟุบหน้าลงกับหลังของน้องพลางหายใจหอบ ดึงสายน้ำให้ลงมานอนด้วยกันที่พื้น
“ไหวไหม” หินผาถามคนที่อยู่ข้างเขา
“ครับ”
“อาบน้ำไหม”
“ก็ดีครับ ผมเหนียวตัว”
ได้ยินแบบนั้นหินผาก็ลุกขึ้นก่อนจะดึงสายน้ำให้ลุกตามด้วย “อย่างนั้นไปอาบน้ำกัน”
“อาบน้ำกัน” สายน้ำทวนคำ
“พี่อาบด้วย” หินผาพูดพร้อมกับยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่สายน้ำชักจะไม่ไว้ใจเท่าไหร่ ชักจะไม่มั่นใจว่ามันจะเป็นการอาบน้ำอย่างเดียวหรือเปล่า “ไปเร็ว”
“แค่อาบน้ำใช่ไหมครับ”
หินผาไม่ตอบ เขาทำเพียงแค่หัวเราะตอนที่จูงมือสายน้ำไปที่ห้องน้ำ แต่หลังจากนั้นไม่นานสายน้ำก็ได้คำตอบของคำถามเมื่อครู่ ว่ามันไม่ใช่แค่การอาบน้ำเท่านั้น หงาดเหงื่อจากกิจกรรมก่อนหน้าโดนน้ำจากฝักบัวชำระล้างไปจนสะอาดแล้ว แต่ตอนนี้หงาดเหงื่อจากกิจกรรมรอบใหม่ก็ผุดขึ้นตามกายแทนที่
เสียงของพวกเขาดังก้องอยู่ภายในห้องน้ำจนสายน้ำนึกอาย ต้องยกมือปิดปากตัวเองยามที่ปล่อยให้หินผาทำตามใจ กว่าจะได้ออกจากห้องน้ำก็ต้องเสียเวลาอาบน้ำอีกรอบ
แต่สายน้ำก็ไม่แน่ใจนักว่าพวกเขาจะอาบน้ำกันไปทำไมเพราะหลังจากที่ขึ้นมาขดตัวนอนบนเตียงได้ไม่นานคนอายุมากกว่าก็ขยับมารุ่มร่ามกับร่างกายของเขาอีกครั้ง ส่งเสียงอ้อนจนสายน้ำเผลอใจอ่อนพยักหน้าตามใจ
กว่าจะได้พักจริง ๆ ก็ตอนที่เวลาล่วงเข้าสู่วันใหม่ และสายน้ำเหนื่อยอ่อนเกินกว่าจะฝืนร่างกายตัวเองไหว สุดท้ายก็เผลอหลับไปในตอนไหนก็ไม่แน่ใจนัก
หินผาลุกจากเตียงเพื่อไปหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้คนหลับ แล้วจึงค่อยไปจัดการตัวเองต่อก่อนจะกลับมานอนบนเตียงอีกรอบ เขาจับตัวสายน้ำให้หันมาหาก่อนจะกอดเอาไว้ จูบหน้าผากคนในอ้อมแขน เอ่ยฝันดีทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคนหลับไปแล้วคงจะไม่ได้ยิน ลูบผม ลูบหลังเพื่อกล่อมให้สายน้ำหลับสบาย
เขาหลับตาลง ใช้เวลาไม่นานก็หลับตามสายน้ำไปโดยที่เขายังคงกอดน้องเอาไว้แบบนั้นไม่ปล่อย
❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖
มาอัปแล้วค่าาาาา ช่วงนี้จะหาย ๆ หน่อยนะคะ
พอดีว่าใกล้ออกบูธแล้ว เลยต้องเตรียมงานเยอะเลย
งานหล่นทับมากเพราะต้องคิดราคาขายใหม่ นั่งทำโอทุกวันเลยจ้า
วันนี้โดดทำโอเลยแวบมาลงนิยายให้ได้ ช่วงนี้ก็เลยจะหาย ๆ หน่อยน้าาาาา
สำหรับตอนนี้...
บอกได้คำเดียวว่า “จ้าพ่อจ้า”
หึงน้อง งอนน้อง แต่พอหายงอน... จ้าพ่อจ้า
สินสอดเท่าไหร่ถึงจะพอ ยี่สิบล้านไม่น่าจะพอแล้วล่ะแบบนี้
เอาเป็นที่ดินสักร้อยไร่ที่เชียงใหม่ รีสอร์ทชั้นนำอีกอย่าง เงินสดอีกสักร้อยล้านละกัน
ถ้าจะขยันหม่ำน้องขนาดนี้เนี่ยพ่ออออออออ
(แต่งเองหมั่นไส้เองจ้า 555555)
แล้วเจอกันใหม่ครั้งหน้าค่า
ปล. เค้ามี Line@ แล้วน้า แอดมาคุยเล่น ติดตามข่าวได้เลยนะ
Line@ : @f.gc (มี @ มี . (จุด) ด้วยน้า)
#เมื่อหินผาจรดสายน้ำ
หัวข้อ: Faculty of Love . 2 : เมื่อหินผาจรดสายน้ำ l ครั้งที่ "21" [END] l P.23 07-04-63 (อ่าน 77844 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก