** **
บทที่ 8 ต้องโทษดาว
อีกแล้วเหรอวะ
ไอ้ที่ยังอุ่นๆ อยู่ในท้องเป็นคำตอบอย่างดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ฮะๆ กูโดนคิงรุกฆาตอีกแล้ว แถมยังเป็นฝ่ายบอกให้ปล่อยในอีกต่างหาก
“แม่งเอ๊ย”
ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายความรู้สึกในตอนนี้ ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ก็ต่างกัน ผมไม่ได้หลับ รับรู้ทุกสัมผัสและความรู้สึก ถ้าให้พูดถึงแค่เรื่องเซ็ก แน่นอนว่ามันดี...ดีมาก ไม่เคยนอนกับใครแล้วมันเท่านี้มาก่อน
คิงยังคงหลับอยู่ข้างกัน ไม่มีฉากตื่นมาแล้วเจออีกฝ่ายนั่งสูบบุหรี่อะไรเทือกนั้นในเช้านี้ เพราะเมื่อคืนเราต่างใส่กันเต็มเหนี่ยว งัดกลเม็ดเด็ดแพรวพราวมาสู้กันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ แล้วผมก็ชิ่งหลับไปตั้งแต่เสร็จรอบที่สอง ซึ่งในตอนที่สติกำลังจะขาดห้วงนั้งคิงก็ยังขยับอยู่บนตัวไม่หยุด
ผมไม่รู้ว่าคิงจบที่รอบสอง หรือมีต่อรอบสาม แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือมันนอนตายอยู่ข้างๆ กับน้ำที่ยังคั่งค้างอยู่ในตัวผมจนล้นออกมาเปรอะที่นอนและส่งกลิ่นคาวคลุ้งห้อง
โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์ แต่โชคร้ายที่ผมเป็นโรคกระเพาะ ในเมื่อตื่นแล้ว ถึงจะอยากนอนต่อแค่ไหน แต่คิดสภาพถ้าอาการปวดท้องกำเริบบวกกับความปวดบริเวณนั้นรวมกันแล้วก็ต้องบังคับตัวเองให้ลุกไปหาอะไรกินรองท้อง จำได้ว่ามีขนมปังที่คิงซื้อมาติดห้องไว้ให้อยู่
“ซี้ด”
แค่ขยับตัวก็ต้องนิ่วหน้าร้องครางออกมาอย่างเสียไม่ได้ ไม่ใช่อาการเจ็บจี๊ดแบบฉีกขาด (เพราะไม่ใช่ครั้งแรก) แต่ก็ปวดระบมเพราะแรงกระแทกพอดู พอยืนขึ้นเท่านั้นแหละ ไอ้น้ำสีขุ่นก็ไหลย้อยลงมาเป็นทาง ฮะๆ โคตรเป็นแมตช์ที่น่าประทับใจเลย
“ให้ช่วยมั้ย”
สัตว์! เสือกมาตื่นอะไรตอนนี้วะ
“ไม่ต้อง”
ผมไม่กล้าหันกลับไปมองเจ้าของเสียงที่ทำให้เป็นแบบนี้ อันที่จริงจะโทษคิงฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกหรอก คนมันมีอารมณ์กันทั้งคู่ แต่จะให้หันไปกลับโบกมือ “เฮ้ย กูไม่เป็นไร” แบบนั้นก็ไม่ไหวปะวะ ยังดีที่คิงไม่ได้ตอบอะไรและไม่ได้เข้ามาประคองอย่างหนังไทย เพราะแค่ยืนหันหลังในสภาพที่ขาเต็มไปด้วยลูกหลานของมันก็อายเกินทนแล้ว
ในที่สุดผมก็มายืนขาสั่นพับๆ ในห้องน้ำได้สำเร็จ ท่าต่างๆ นานาที่เล่นไปเมื่อคืนไหลเข้ามาในหัวพร้อมกับน้ำสีขาวที่ไหลย้อยลงมาที่ขา ผมยกมือนวดขมับเมื่อต้องกลายเป็นฝ่ายชำระล้างสิ่งเหล่านี้ ปกติเคยเป็นแต่ผู้กระทำ ไม่เคยต้องลำบากมาถึงจุดนี้ ทุกคนที่ผมเคยนอนด้วย ไม่ว่าจะชายหรือหญิงล้วนจัดการเรื่องพวกนี้เองได้หมด
ขอไม่บอกเล่าถึงรายละเอียดในการอาบน้ำต่อไป เพราะแค่นี้ก็รู้สึกอายเกินทน
หลังจากอาบน้ำเสร็จ (นานที่สุดในประวัติกาล) ผมก็เดินเป็นเป็ดออกมา ไม่พบเจออีกคนในห้อง คิงหายไปแต่ทิ้งโน้ตแปะขนมปังไว้บนเตียง ซึ่งนั่นทำให้ผมรู้สึกโล่งใจมาก ยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันในตอนนี้
‘กูมีงานด่วน กินขนมปังด้วย เดี๋ยวตอนเที่ยงให้คนซื้อข้าวมาให้’
ผมนิ่งงันเมื่อเห็นใจความในนั้น ความรู้สึกหลากหลายหลั่งไหลเข้ามาในหัว มันกำลังจะทำให้ผมสูญเสียตัวตน สุดท้ายผมก็เลือกที่จะตัดปัญหาด้วยการโยนถุงขนมปังไว้บนโต๊ะแล้วล้มตัวนอน ไม่กงไม่กินมันแล้ว ที่นอนจะคาวก็ช่าง
กูจะนอนเพื่อรีเซ็ตความรู้สึก
อา ปวดท้อง
กูไม่น่าเล่นซีนนางเอกเล้ย ปวดเหี้ยๆ
เกลียดการเล่นใหญ่แล้วจบที่โรคกระเพาะถามหา ผมนอนตัวงอเป็นกุ้ง แล้วเสือกโยนขนมปังไปไกลอีกนะ เลยต้องค่อยๆ เดินเป็นเป็ดผสมกุ้งไปเอามากินกันตาย แม่งดูอนาถากว่าเมื่อเช้าอีก
ระหว่างกินก็ไถมือถือไปด้วย เห็นเพื่อนๆ แคปหน้าจอเพจ Cool boy ของมหา’ลัยมาให้ดู พร้อมกับข้อความให้กำลังใจผม
ให้กำลังใจกูทำไม?
XU Cool Boy
หวีดด มีใครถ่ายช็อตเมื่อคืนของคิงกับป๋าหนาวไว้บ้าง ปามาหน่อยค่า แอดจะรวบรวมเป็นคอลเลคชั่นไว้ อิอิ (แนบรูป)
Nicha A : มีแต่รูปแอบถ่ายค่ะ ไม่กล้าเข้าไปขอถ่ายย จะบอกว่าเคมีดีมากกกกก (แนบรูป)
มิว มิว : เห็นที่ร้านกะขม งานดีมาก อยากพุ่งชนน
Pat : คิดว่าใครเป็นรุก
(ความเห็นตอบกลับ 184)
ตัวต่อ : คิงรุกล้านเปอร์เซ็น
Sasita : เราก็คิดว่าคิงรุกอะ
Kam Kitty : แอบกรี๊ดป๋ามาตั้งนาน กลายเป็นเมียจนได้ ฮือ
ชาติ : รอดูวันนี้ดิ ใครเดินขาถ่างก็คนนั้นแหละ หึหึ
ไอ้ชาติ ชื่อเต็มๆ มึงคือชาติหมาใช่มั้ย
“เหี้ยเอ๊ย!”
ผมขว้างมือถือทิ้งด้วยความโมโห ไม่เคยโดนใครสบประมาทเท่านี้มาก่อน แต่จะให้ไปสาดคำด่าใส่กันก็ไม่ใช่วิถีของชาวเน็ตชั้นสูง มันไม่แมน
ถึงจะรู้ว่าข้อความเหล่านี้เดี๋ยวก็เลือนหายไปจากโซเชียล แต่มันก็ทิ้งรอยแผลไว้ที่ใจคนโดนอยู่ดี
มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง
ตอนนี้ผมควรจะอยู่กับเหยื่อตัวน้อยๆ สักคน หรือไม่ก็เล่นเกมกับไอ้เพียง ไม่ใช่นอนเจ็บตูดอยู่แบบนี้
เป็นเพราะบรรยากาศเมื่อคืนแน่ๆ ถึงทำให้ผมปล่อยตัวปล่อยใจได้ขนาดนี้
ก๊อกๆ
ใครอีกวะ ขอให้ไม่ใช่คิงละกัน ยังไม่พร้อมเจอหน้า
“อ้าว มึงเองเหรอ”
“มึงคิดว่าใคร”
คนที่มาเยือนคือกั้ง มันเลิกคิ้วใส่ก่อนจะเดินตามเข้ามา ในมือถือถุงใส่กล่องข้าวมาด้วย
“กูเห็นไอ้นี่แขวนอยู่หน้าห้อง มึงสั่งไว้รึเปล่า”
“เอ่อ เออ เอาวางไว้บนโต๊ะนั่นแหละ”
ข้าวนั่นก็คงจะเป็นของที่คิงสั่งไว้ให้ ผมควรจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้วะ
“มึงสูบแบล็กตั้งแต่เมื่อไหร่”
กั้งมันหมายถึงบุหรี่มาร์โบโร่ซองสีดำที่วางเอกเขนกอยู่โดยที่ผมไม่รู้ตัว เพราะผมไม่ใช่เจ้าของ และจะเป็นของใครเสียไม่ได้ถ้าไม่ใช่คิง มันเป็นคนเดียวที่สูบบุหรี่ที่ได้รับอภิสิทธิ์เข้าห้องผม
“กูก็แค่อยากเปลี่ยนบ้างไม่ได้เหรอวะ”
การมีเพื่อนที่รู้จักไส้รู้พุงก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป กั้งไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ทำให้เดาไม่ได้ว่ามันเชื่อหรือไม่ แต่ก็ยังดีที่มันไม่ได้ซักอะไรต่อ มันล้วงไปในกระเป๋าแล้วยื่นกระดาษให้ผม
“กูเอาสคริปต์พรีเซ้นท์พรุ่งนี้มาให้ เห็นมึงเงียบหายไปเลย กลัวงานล่ม”
“โทษทีว่ะ กูเพิ่งตื่น”
ผมลูบหน้าลูบตา 2-3 วันมานี้ผมเสียศูนย์แปลกๆ
“เมื่อคืนคงเด็ดมากเลยสินะ กลิ่นอย่างคาว”
ไอ้กั้งปรายตาไปที่เตียงแล้วส่งสายตาล้อ สภาพห้องตอนนี้ไม่ต่างจากสมรภูมิรบ เสื้อผ้ายังกระจัดกระจายอยู่เต็มห้อง
“ถ้ากูจำไม่ผิดสูทตัวนี้มัน...”
ผมแทบหยุดหายใจเมื่อไอ้กั้งหยิบสูทของคิงที่ถูกเขวี้ยงทิ้งไว้บนพื้นด้วยฝีมือผมขึ้นมาชู หมดคำจะเถียง กั้งรู้ดีว่าผมชอบควงคนตัวเล็กและ(เหมือนจะ)เรียบร้อย
“กูถามจริงๆ นะป๋า เมื่อคืนมึงนอนกับใคร”
“...”
กั้งเป็นคนช่างสังเกต และไม่ได้ซื่อบื้อเหมือนไอ้เพียง แววตาคมปราบจ้องมองมา แม้ไม่ได้จับผิด แต่ก็รู้ว่าโกหกไม่ได้
“คิง”
“...”
“กูนอนกับคิงแล้ว”
LingLom : ผัวรองจากคิงก็กั้งนี่แหละแม่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
