***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
***************************************************************************************
NC1
โดย กระเหี้ยนกระหือรือ/9crimes
‘เชี่ยโฬม! กูมีเรื่องมึงให้ช่วย!’
‘อะไรของมึงวะแม่ง โทรมาดึก ๆ ดื่น ๆ คนจะหลับจะนอน’
‘น้องกูปวดท้อง มึงช่วยพาน้องกูไปโรงบาลหน่อย’
‘มึงเป็นพี่ ทำไมไม่พามันไปเองละวะ’
‘ไอ้ห่า ลืมแล้วเหรอกูมาเชียงใหม่’
‘ไม่เอา น้องมึงเป็นตุ๊ด กูไม่ชอบ’
‘โหยยย ไอ้เชี่ย ไอ้เอมมันเป็นเกย์ ไม่ใช่ตุ๊ด’
‘มันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละ แล้วกูจะบอกอะไรให้นะถ้าน้องมึงมีปัญหาโทรหามึงได้ มันก็โทรหารถโรงบาลเองได้เหมือนกัน แค่นี้นะ…’แค่นี้กับผีน่ะสิ! บอกเลยนะว่าบนโลกใบนี้ไม่มีใครใจบุญสุนทานเท่านาย
โอฬารอีกแล้ว ทั้งที่เกลียดตุ๊ดแต๋วเห็นแล้วคันคะเยอตามร่างกายแต่ก็ยังอุตส่าห์ขับรถมาตามที่ตั้งซึ่งเพื่อนสนิทส่งมาให้ทางไลน์พร้อมแจ้งหมายเลขห้องน้องชายซึ่งไม่รู้ว่าตายไปหรือยังเสร็จสรรพ
“เออ กูมาถึงแล้ว มึงอย่าเร่งได้มั้ยเนี่ย” ควันรถยังไม่ทันหายเหม็นก็มีเจ้ากรรมนายเวรโทรมาเร่งยิก ๆ ว่าให้รีบจ้ำอ้าวหน่อย “กูรู้ว่าน้องมึงปวดท้อง แต่มันเป็นผู้ชาย ถ้าอดทนไม่ได้ก็ตายไปซะ” ไม่ทันถือสายรอฟังคำด่าหรือกล่าวลา ชายหนุ่มที่ได้ชื่อมาเพราะว่าตัวใหญ่จนแม่ต้องผ่าคลอดก็แค่เก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกงนอนขายาวระหว่างก้าวเดินด้วยจังหวะเอื่อย ๆ ไปเรื่อย ๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจจะมาช่วยคน ก็เคยบอกแล้วว่าเป็นพวกไม่โดนใจผู้ชายใจหญิง สิ่งที่ทำเลยคล้าย ๆ กำลังประวิงเวลา
หอพักนักศึกษามีลิฟต์ให้ใช้แต่ดันเลือกเดินขึ้นบันไดหน้าตาเฉย เอ้อระเหยลอยชายจำได้ลาง ๆ ว่าชั้นหกก็ยกขาก้าวราวกับกลัวเหนื่อย ไม่กลัวเมื่อยแต่กลัวตุ๊ดและที่พูดย่ำ ๆ ก็ไม่ใช่อะไร เพราะเคยโดนผู้ชายร่างใหญ่พอกันมอมเหล้าจะพาเข้าห้องหลอกปล้ำ ทำกันลงคอทั้งที่ก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ดีนะเพื่อนมาช่วยได้ทันเลยไม่ต้องเป็นผัวตุ๊ดไปตลอดกาล
ความจริงก็ไม่เคยเห็นรูปพรรณสัณฐานของน้องชายเพื่อนหรอก รู้จักผ่านการบอกเล่าเฉย ๆ ว่าเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกัน “หกหนึ่งสี่…” มีเวลาร่ำลึกความหลังได้ไม่เท่าไหร่ ในที่สุดก็มาหยุดยืนหน้าห้องน้องเพื่อนซี้ซะอย่างนั้น โฬมคือชื่อเล่นที่เพื่อนเรียกกัน เจ้าของชื่อกำลังคิดว่าจะปั้นหน้าเซย์ไฮยังไงหรือลงบันไดแล้วเดินขึ้นมาใหม่อีกรอบดี
แต่เพราะยังมีสำนึกความเป็นคนอยู่บ้าง ยืนทำสัญลักษณ์มือแตะไหล่แตะหน้าผากแตะอกและส่งเสียงหวังเพียงศาสนาจะช่วยปกปักรักษา "เดชะพระนาม พระบิดา และพระบุตร และพระจิต อาเมน” แล้วก็เป็นฝ่ายเคาะประตูเหมือนไม่รู้ว่าคนด้านในปวดท้อง อาจจะนอนกองอยู่ตรงไหนจนไม่มีแรงมาเปิดประตูให้ก็ได้ แล้วถามว่าพอไม่มีคนมาเปิดให้จริงๆชายหนุ่มทำยังไง ก็ยืนรอต่อไปจนกระทั่งมีสายเข้ากระเป๋ากางเกงสั่นครืด จากที่แกล้งยืนเลยต้องยื่นมือหมุนลูกบิดเข้าไป
ชายหนุ่มไม่ลืมกลอกตาเบื่อหน่ายให้กับสายเข้าที่หยุดโทรตื้อราวกับรู้ว่าตนเดินผ่านธรณีประตูเข้ามาแล้ว ก่อนแววตาเซ็ง ๆ จะเปลี่ยนเป็นงุนงงยกความสับสนมาทั้งแผง แรกเริ่มคิดว่าตัวเองเข้าห้องผิดเพราะโทนสีชมพูแบบฮัลโหลคิตตี้แท้ ๆ ที่ทำให้หูอื้อตาลาย ยังไม่นับรวมกับลูกโป่งหลากหลายสีที่วางเกลื่อนพื้นห้อง ไม่บอกก็นึกว่ามีปาร์ตี้วันเกิด จนชายหนุ่มต้องเดินออกไปดูหมายเลขหน้าห้องใหม่และกลับเข้ามาอีกรอบพร้อมคำถามมากมาย จำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อน้องเพื่อน จะเรียกว่าตุ๊ดก็ดูกะไร เลยลองเคลื่อนตัวช้า ๆ แหวกหาเอาตามทางเผื่อจะเจอร่างคนเป็นลมล้มพับ แต่ลองเปิดประตูดูตามน้ำห้องน้ำก็ไม่พบ เหมือนงบเข็มในมหาสมุทรจนชักจะหงุดหงิดงุ่นง่าน เตรียมปล่อยสัตว์ออกทางปากแต่ยังไม่ทันง้างขากรรไกร สายตาก็โฟกัสอยู่กับใครบางคนที่ง่วนอยู่กับการเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียงจนไม่ได้ยินเสียงของผู้บุกรุก
เพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการพยายามเปิดเพื่อเอาของข้างใน จึงเหมือนเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้มีเวลาพิจารณาทรวงทรงองค์เอว ซึ่งจะว่าเลวก็ได้ที่จ้องต้นขาขาวภายใต้กระโปรงสั้นตาเป็นมัน ชายกระโปรงที่เหินเพราะเนินก้นโบกสะบัดเมื่อลมพัดเล็กน้อยพลอยทำให้เห็นชั้นในและเนื้อบั้นท้ายส่วนเกินที่ปลิ้นออกจากชั้นในรัดติ้ว ขนาดจิ๋วกว่าขนาดก้น ต่อให้อยู่ไกลสุดล้าฟ้าเขียว ผู้คนก็ยังเห็นว่าโฬมแอบลอบกลืนน้ำลาย แถมเผลอกำตะเข็บกางเกงนอนตัวเองไว้อย่างลืมตัวระหว่างสะบัดหัวซ้ายขวา วิงเวียนคล้ายหน้าจะมืด ชานหนุ่มยืนจัดการกับความคิดตัวเองยกใหญ่ รีบขับไล่จินตนาการลามกที่แว่บเข้ามาไม่ดูเวล่ำเวลา ไม่ดูห่าอะไรเลยนอกจากมองท่าเก็บปอยผมยาวด้านข้างทัดใบหู
แล้วตอนนั้นเองที่คนถูกมองถึงได้รู้ว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามายืนอยู่ร่วมห้อง
ชะเอมในสภาพสวมเสื้อสีขาวแขนสั้นและด้านหลังเป็นปกกะลาสีหันกลับมามองอย่างไม่มีอาการตกอกตกใจ แถมคนที่นิยามได้ว่าร่างแบบบางยังเผยสายตาเว้าวอน อ้อนให้คนหน้าหล่อช่วยเหลือด้วยท่าทางเอามือสองข้างจับกัน ประหนึ่งหวั่นวิตก “ชะเอมเก็บของไว้ในลิ้นชักแต่มันเปิดไม่ออก พี่โฬมช่วยหน่อยได้ไหมคะ” แทนที่จะสงสัยว่าทำไมคนตรงหน้ารู้จักชื่อ ดันกลายเป็นเสยผมและแกล้งกระแอมไอกลบเกลื่อนเสียงหัวใจเต้น
เป็นใบ้ต่อหน้าเด็กสาวไว้ผมยาวเสมอกลางหลัง ส่วนข้างหน้ามีผมม้าเสมอคิ้ว
บนหน้าแก้มกร้านมีริ้วรอยเลือดฝาด แต่ก็ยังพยายามทำมาดเข้ม แต่หลุดเบิกตาเต็ม ๆ ตอนอีกคนเดินมาจับมือถือแขน จับอะไรไม่จับ ดันจับตรงกล้ามแน่น ๆ แล้วยืนบิดตัวไปมา “แต่ของในลิ้นชักมันสำคัญจริง ๆ นะ พี่โฬมจะไม่ช่วยชะเอมจริง ๆ เหรอ” เพราะยูนิฟอร์มนักเรียนญี่ปุ่นแสนบอบบางแท้ ๆ ที่ทำให้ชายหนุ่มเกือบหลวมตัวสงสาร แต่ก็ดันมาฉลาดซะก่อน “เธอรู้จักชื่อฉันได้ไง” ตอนถามมีการสะบัดแขนออกแล้วขมวดคิ้วระหว่างรีบกวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง “แล้วไหนน้องเพื่อนฉัน ฉิบหาย ตายห่าไปแล้วมั้งเนี่ย”
“ช่วยชะเอมเปิดลิ้นชักหน่อยนะ นะ ๆ น้า” สงสัยว่าจะเป็นพวกขี้ตื้อซะด้วย แต่ต่อให้สวยหรือน่ารัก ถ้าพูดไม่รู้เรื่องซะอย่าง โฬมก็ไม่สน มุ่งมั่นกับการมองหาคนปวดท้องต่อไปจนกระทั่งถูกกุมใบหน้าให้หันกลับมา ก็จะใครซะอีกล่ะที่กล้าแตะเนื้อต้องตัว “พี่โฬมช่วยชะเอมหน่อย”
“พูดคำอื่นไม่เป็นรึไงวะ”
“นะ ๆ น้า”
“เออ ๆ เดี๋ยวช่วย!” อาการซอยเท้าเอาแต่ใจคือเหตุผลที่ทำให้ตอบตกลง คงเพราะกลัวร่างอ้อนแอ้นลงไปดิ้นเร้า ๆ บนพื้นด้วยละมั้ง ชายหนุ่มถึงยอมเดินตรงดิ่งเข้าหาลิ้นชักเจ้าปัญหาที่ก็ไม่เห็นว่ามันจะเปิดยากตรงไหน กระชากนิดเดียวก็เปิดออกได้ ของด้านในกระจัดกระจาย
จนถุงยางอนามัยยังไม่ได้แกะซองลอยละล่องก่อนตกลงแทบเท้าของชายหนุ่ม
กลุ่มคำสบถที่เตรียมไว้พูดถูกกลืนลงคอพอก้มเพ่งมองซองบนพื้นห้อง แล้วก็ต้องช้อนดวงตามองตามฝ่ามือเรียวที่ลูบไล้ตามท่อนแขน ไม่ได้จับเฉย ๆ เหมือนคราวแรกจนกลิ่นมันชักทะแม่ง ๆ ชอบกล หนำซ้ำยังโดนโถมเข้ากอดตอนเผลอ เจอร่างบางเซอร์ไพสร์ด้วยการกอดขอบคุณจนมือไม้วางลงไม่ถูก ยิ่งตอนร่างกายบาง ๆ เบียดเข้าหา จังหวะหน้าท้องชนกันนั่นแหละทำให้ช่วงแขนยาวยกค้าง ฟังประโยคขอบคุณแบบเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา
ก็อยากจะกอดตอบ แต่สิ่งที่อยากทำกับสิ่งที่จำต้องทำมันต่างกัน สุดท้ายโฬมก็เลือกดันร่างบางออก แต่นอกจากจะไม่ขยับ กับรู้สึกถึงความแนบแน่น ที่ล็อคคอแกร่งนั่นแขนหรือหนวดปลาหมึกก็ไม่ทราบ แต่ความใกล้ชิดจนเสื้อผ้าแทบเกิดประกายไฟก็ช่วยแถลงไขความสงสัยชายหนุ่มในที่สุด
“เฮ้ย! ผู้ชายนี่หว่า!” ตอนมีแฟนเป็นผู้หญิงจะบอกว่าไม่เคยกอดกันแบบแนบชิดก็ไม่ใช่ ชายหนุ่มเคยสัมผัสหน้าอกหน้าใจนุ่มนิ่มมาและแยกออกแน่นอนว่าอะไรคือนมคือแผ่นกระดาน “อย่าบอกนะว่าเป็นน้องไอ้เชี่ย … แล้วไหนมันบอกมึงปวดท้อง!”
“พูดจาไม่เพราะเลยนะพี่” คำพูดส่อแนวตำหนิไม่จริงจังระหว่างผละตัวออกห่างเล็กน้อย “ท้องก็ปวดแต่ไม่อยากไปให้หมอตรวจเลยอ่ะ” ชะเอมใช้ช่วงอีกคนผงะ คว้ามือกร้านมาลูบวน ๆ บริเวณหน้าท้องที่บ่นว่าปวดของตัวเองอย่างเชื่องช้าระหว่างโฬมปกปิดสีหน้าช็อกไว้ไม่มิด ไม่รู้ว่าฝ่ามือตัวเองไปแปะติดอยู่ที่หน้าอกแบนราบตั้งแต่ตอนไหน บอกแล้วไงว่าไม่พิสมัยตุ๊ด พูดได้เป็นร้อยรอบว่าไม่ใช่พวกลักเพศ เพียงแต่กล้ามเนื้อมือมันขยับไปตามการบังคับ มือเรียวที่ทาบทับบนหลังมือเป็นตัวคอยบงการ “พี่ช่วยตรวจให้หน่อยสิ” น้ำเสียงไร้เดียงสาช่างขัดกับกริยากร้านโลก แล้วตกลงจะให้ตรวจอาการปวดท้องหรือมะเร็งเต้านมกันแน่ แค่บริเวณที่ให้คลำก็ผิดไปหมด
ชายหนุ่มดึงดันจะดึงมือออกจากอกแต่ชะเอมก็ยังคงยื้อตาใสขณะระบายยิ้มบาง ๆ สองคนยื้อแย่งไปมาจนสุดท้ายฝ่ามือใหญ่ก็ยอมอยู่นิ่ง หรือเพราะว่าชายหนุ่มไม่เอาจริงกันแน่หรือเปล่า จะเข้าตำรากลืนน้ำลายตัวเองไหมเมื่อจู่ ๆก็เกิดอาการใจสั่นตอนเห็นว่ามือตัวเองมันกำลังถูกจับให้สอดเข้าใต้ชายเสื้อสีขาวของร่างบาง จากสัมผัสผ่านผ้าก็ได้เวลาลูบผ่านของจริง ลูกปัดขนาดเล็กที่เต่งตึงทำให้ฝ่ามือกร้านสะดุดกึกและนิ่งงัน ก่อนจะเคลื่อนไหวอีกครั้งตามการจับให้ขยับ
มีต่อด้านล้าง
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) NC1 (อ่าน 24331 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก