ตอนที่ 44
“คิน...คิน ฟังกันหน่อยสิวะ”เศรษฐพงศ์ก้าวเร็วๆมาคว้าแขนของคนที่ไม่พูดไม่จากับเขาเลยแม้แต่คำเดียว คณินไม่แม้แต่จะหันมามองคนน้องเลยด้วยซ้ำ ในใจของเขากรุ่นโกรธ
มีทั้งความโกรธ ความน้อยใจ ความหึงหวงตีรวนไปหมดจนสับสน
เขารึสู้อุตส่าห์มานะบากบั่นมาหาเศรษฐพงศ์หวังจะเจอหน้าออกไปหาของอร่อยๆกินพูดคุยกันให้หายเหนื่อยจากการเรียนที่สุมหัวเขาทุกวี่ทุกวัน ยอมเสียเงินเสียทองทั้งค่าเครื่องบินไปกลับ ค่าเช่ารถยนต์ ค่าโรงแรมเพื่อมาพบว่าเศรษฐพงศ์ออกไปดูหนังกับมิ่งกมลคนที่มองตาก็รู้ว่าคิดอะไรกับคนของเขา จะไม่ให้โกรธได้ยังไงทั้งๆที่เคยบอกไปหลายครั้งแล้วว่าเขาไม่ชอบให้เศรษฐพงศ์ไปอยู่ใกล้ข้องแวะกับรุ่นพี่คนนั้น
“มึงก็เป็นแบบนี้อ่ะ”เมื่อเห็นว่าคนพี่ไม่ยอมฟังอะไรเลยเอาแต่จะเดินหนีเศรษฐพงศ์ก็เริ่มโมโหบ้างเด็กหนุ่มผลักหลังคณินอย่างแรง คณินหันไปมองก็เห็นเศรษฐพงศ์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ เขารู้ว่าตอนนี้เขากำลังอารมณ์ไม่ได้ขืนพูดอะไรกันตอนนี้ก็มีแต่จะทำให้ยิ่งย่เข้าไปใหญ่ เด็กหนุ่มพรูลมหายใจอย่างหนักหน่วง
Wค่อยคุยกัน ขอกูนอนซyกงีบเถอะ กูไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว” นี่อาจจะเป็นทางเดียวที่จะพอประคับประคองความรักของกันและกันได้
ในเมื่อเขาร้อนเขาก็ไม่ควรจะพูดอะไรมากกว่านี้ เศรษฐพงศ์พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
อย่างน้อยคณินยอมเปิดปากพูดด้วยก็ยังดี เด็กหนุ่มเดินตามคนพี่เข้าห้องพักย่างเงียบๆ คณินทำตามที่พูดจริงๆคือเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม เป็นปกติเวลาคณินมาหาเขาที่เชียงใหม่ชายหนุ่มจะจองห้องพักที่เป็นเตียงเดี่ยวทั้งสองคนมักจะนั่งๆนอนๆคุยกันบ่อยครั้งที่แทบไม่ใช้คำพูดแต่ใช้ภาษากายแสดงความรักและความคิดถึงที่มีตาคราวนี้มันไม่เหมือนทุกครั้ง คณินหลับตาลงปล่อยให้เศรษฐพงศ์นั่งมองตนเองจากทางปลายเตียงเงียบๆ
เศรษฐพงศ์ดื้อรั้นนัก ทั้งที่เขาเคยเอ่ยปากขอมาหลายต่อหลายครั้งไม่ให้ไปสนิทสนมกับมิ่งกมลมากนักแต่เขาเห็นมิ่งกมลมักจะแท็กเศรษฐพงศ์ในเฟซบุ๊คอยู่บ่อยๆ
มันน่าโมโห อยากจะจับเศรษฐพงศ์มาพาดที่หน้าขาแล้วตีให้ตูดลายเป็นรอยนิ้ว ยิ่งคิดหัวคิ้วยิ่งขมวด
เขาหงุดหงิดจนไม่รู้จะอธิบายมาเป็นคำพูดแบบไหน ชายหนุ่มนอนฟังเสียงความเคลื่อนไหวในห้องเสียงของเศรษฐพงศ์ที่เดินไปมาในห้องเบาๆ เสียงเปิดตู้เสื้อผ้าตามด้วยเสียงประตูห้องน้ำที่ปิดลงไม่นานเสียงน้ำก็ตกกระทบพื้นแปลว่าเจ้าตัวเข้าไปอาบน้ำ คณินลืมตานอนมองจ้องไปที่ประตูห้องน้ำนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยราว 15 นาทีประตูห้องน้ำก็เปิดออก เศรษฐพงศ์ออกมาด้วยชุดคลุมที่โรงแรมมีให้ เด็กหนุ่มรู้สึกเก้อเล็กน้อยเมื่อเห็นคณินที่คิดว่าหลับนอนมองตนเองอยู่ คณินจ้องร่างของคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จอย่างไม่วางตา ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งห้อยขาลงมาที่ขอบเตียง เศรษฐพงศ์ก้าวเท้าเข้ามาหายื่นมือไปแตะแก้มตอบของคนพี่เบาๆ ความเย็นของฝ่ามือทำให้คณินแนบหน้าหาอย่างลืมตัว
“ไปอาบน้ำสิจะได้สดชื่น แล้วเดี๋ยวค่อยมาคุยกัน”เศรษฐพงศ์ปรับน้ำเสียงให้นุ่มลงอย่างคนที่ยอมลงให้ก่อน เขาไม่อยากให้ปัญหาระหว่างตนกับคณินคาราคาซัง เวลาที่จะได้ใช้ด้วยกันนั้นไม่ได้มากนักการที่ต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องเข้าใจผิดและเรื่องของคนอื่นนั้นมันเสียเวลาชีวิต คณินเองก็มีความคิดแบบเดียวกัน
เขารักเศรษฐพงศ์ รักมากจึงหวงมากเป็นธรรมดา ชายหนุ่มยอมลุกไปอาบน้ำตามที่คนน้องร้องขอ สายน้ำเย็นช่วยใหความหงุดหงิดลดลงไปได้มากเมื่อออกมาเศรษฐพงศ์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขาใส่เสื้อคลุมของโรงแรมแบบเดียวกัน เศรษฐพงศ์มองคณินก่อนจะตบลงบนพื้นที่ว่างข้างตัว
“มานี่สิ จะเช็ดผมให้”
คณิน::
ผมเดินไปนั่งตามที่ไอ้เซ็ทบอก เรานั่งจ้องตากันก่อนที่มันจะดึงเอาผ้าขนหนูผืนเล็กที่ใช้สำหรับเช็ดผมมาถือไว้ เพพราะเรานั่งระดับเดียวกันทำให้ไอ้เซ็ทต้องขยับตัวนั่งลงบนเข่าทั้งสองข้างเพื่อจะได้เช็ดผมของผมได้ถนัด กลิ่นสบู่โชยออกมาจากร่างกายของมัน สาบเสื้อคลุมที่มันรัดสายรัดไว้หลวมๆเผยอทุกครั้งที่มันขยับตัว จุดเล็กๆสีเนื้ออมส้มวับๆแวมๆให้ผมเห็น ความรู้สึกบางอย่างค่อยๆก่อตัวทีละนิด
ผมเงียบ
ละมันก็เงียบเช่นกัน ทุกครั้งที่มันขยับตัวสาบเสื้อก็จะค่อยๆเปิดกว้างมากขึ้น ชายเสื้อคลุมค่อยๆร่นออกจากกันทีละนิดเผยเรียวขาสีน้ำผึ้งเนียนตาสูงขึ้นเรื่อยๆ
ให้ตายสิ...ไอ้เซ็ทจะรู้มั้ยนะว่ามันในตอนนี้โคตรจะเซ็กซี่เลย ผมอดใจไม่ไหวใช้สองมือจับข้างลำตัวมันไว้ ไอ้เซ็ทหยุดเช็ดผมแล้วมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ ผมไม่ได้พูดอะไรทำเพลงใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือค่อยๆขยี้ยอดอกสีสวยที่เคยลอยยั่วตาเบาๆ เค้นคลึงจนไอ้เซ็ทเริ่มหายใจหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ
“อึ่ก...”ตัวมันสั่นยามที่ผมกดน้ำหนักลงสู่ปลายนิ้ว มันกัดปากจนขึ้นสีผมอยากจะทำมากกว่านั้นแต่สุดท้ายก็ละมือออก มันมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ
“เราต้องคุยกัน”ผมวกกลับมาเรื่องไอ้มิ่งอีกครั้ง
“มันไม่มีอะไรเลยจริงๆคิน ไม่มีอะไรเลยซักนิด”ไอ้เซ็ทจ้องตาผมราวกับจะอ้อนวอนให้ผมเชื่อคำที่มันพูด
“ไม่มีอะไรแต่มึงก็ออกไปกับมันสองต่อสองเหรอวะ กูห่วงมึงแทบบ้า ติดต่อมึงไม่ได้ กูทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากรอ ไอ้พวกนั้นก็ไม่รู้ว่ามึงไปไหน นึกถึงใจกูบ้างมั้ย ถ้ากูหายไปบ้างติดต่อไม่ได้มึงจะรู้สึกแบบเดียวกับกูมั้ย”
“ที่กูไปกับเค้าก็เพราะมึงนั่นแหละ”ไอ้เซ็ทขึ้นเสียงสวนกลับมาที่ผม ผมมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ กว่าจะรู้ตัวไอ้เซ็ทก็ทุบอั่กเข้ามาที่อกผมเสียแล้ว
“กูหึงมึงจะตายอยู่แล้วไอ้โง่”มันตวัดสายตามองหน้าผมดวงตามันวาววับด้วยมีหยาดน้ำคลออยู่ที่หน่วยตา
“มึงไม่รู้หรอกกูเจอกับอะไรมั่งตั้งแต่มึงมาหากูบ่อยๆน่ะ ผู้หญิงทั้งที่คณะ นอกคณะมาคุยกับกู มาถามกูว่ามึงเป็นใคร มีแฟนหรือยัง ขอไลน์ขอเบอร์โทรมึงให้ยุ่งไปหมด กูอยากจะตะโกนใส่หน้าแม่งเลยว่ามึงเป็นแฟนกู แต่กูก็ทำไม่ได้ไง วันนี้ก็เหมือนกัน มีคนมาอ่อยมึงผ่านกู กูโมโหหนีออกมาก็เลยเจอพี่มิ่ง กูแค่อยากไปไหนก็ได้ที่ไม่มีใครมายุ่งกับมึงก็แค่นั้น กูรักมึงจะตายอยู่แล้วจะให้กูไปมองใครอีกไอ้โง่”
เศรษฐพงศ์ผลักคณินลงนอนราบไปกับเตียงกว้างแล้วขึ้นคร่อมร่างสูงทันทีเด็กหนุ่มกระชับฝ่ามือประสานเข้ากับมือของคณิน ดวงตามีแววลังเลหากแต่เจ้าตัวก็เลือกที่จะปัดความรู้สึกนั้นทิ้งไป คณินจ้องมองเศรษฐพงศ์ที่มีท่าทางครุ่นคิดอะไรบางอย่างแต่เพียงไม่นานภาพของเศรษฐพงศ์ก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆเหมือนกับมองผ่านเลนส์ซูม ความนุ่มหยุ่นและอุ่นร้อนประกบลงบนริมฝีปากของเขาอย่างเอาแต่ใจ คณินกระชับฝ่ามือที่ประกบกันให้แน่นขึ้นยามปลายลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาสำรวจในโพรงปากของเขา
เศรษฐพงศ์จูบเก่งขึ้นเยอะกว่าเมื่อก่อนมาก คณินปล่อยให้เศรษฐพงศ์เป็นคนคุมเกมส์นี้ลิ้นเล็กกวาดต้อนหาความหวานอย่างเอาแต่ใจ ฟันซี่เล็กกัดลงบนริมฝีปากของเขาราวกับจะกล่าวโทษว่าที่ตนเองต้องวุ่นวายใจมาตลอดนั้นเป็นเพราะคณินนั่นแหละ เศรษฐพงศ์ปล่อยมือของคณินแล้วเลื่อนลงไปดึงปลายเชือกที่ผูกเอวของคณินออก สาบเสื้อคลุมถูกแหวกออกแล้วก็พบว่าคณินนั้นไม่ได้ใส่ชั้นในปกปิดไว้ ดวงตากลมมองเขาอย่างสื่อความหมายบางอย่างก่อนจะลูบไล้ตามร่องอกของเขาอย่างจงใจจะปั่นป่วนหัวใจของเขา
“กูหึงมึง เหมือนที่มึงหึงกู กูอยากให้มึงเป็นของกูคนเดียว แล้วมึงล่ะอยากให้กูเป็นของมึงคนเดียวมั้นคิน?”
คณินมองเศรษฐพงศ์อย่างอึ้งๆ สมองของชายหนุ่มกำลังประมวลผลกับสิ่งที่ได้ยินก่อนจะทันคิดอะไรได้ชุดคลุมที่เศรษฐพงศ์ใส่อยู่ก็ถูกเจ้าตัวถอดออกแล้วเหวี่ยงไปมุมหนึ่งของห้องนอนอย่างไม่ใยดี
“กูอยากเป็นของมึง...ของมึงคนเดียวนะคิน...แค่มึง”
คณินไม่รู้ว่าตอนนี้เศรษฐพงศ์กำลังคิดอะไรอยู่ ชายหนุ่มมองใบหน้าของคนรักด้วยสายตาสับสน สำหรับเขาแล้วเศรษฐพงศ์เป็นเหมือนโจทย์คณิตที่เขาแก้ไม่ได้ซักที ความคิดและจิตใจของเศรษฐพงศ์นั้นเหมือนมหาสมุทรที่บางครั้งก็เงียบสงบบางครั้งกลับบ้าคลั่งจนเกิดคลื่นยักษ์ เช่นตอนนี้ที่คนน้องกำลังทำการเอาแต่ใจตัวเองด้วยการพรมจูบไปทั่วร่างกายของเขา เศรษฐพงศ์เป็นเหมือนไฟที่พร้อมจะแผดเผาเขาได้ตลอดเวลา ตอนนี้ร่างกายของคณินร้อนราวกับถูกความร้อนของเศรษฐพง์เผาไหม้ความรู้สึกจากการถูกปลุกปั่นทำให้ในที่สุดเขาก็หลงมัวเมาไปกับสัมผัสนั้น ชายหนุ่มสอดแขนขึ้นไปประคองใบหน้าของน้องไว้ก่อนจะยืดตัวขึ้นตามจูบริมฝีปากที่ละออกอย่างเอาแต่ใจจากนั้นร่างสูงก็เป็นฝ่ายพลิกให้เศรษฐพงศ์ลงมานอนใต้ร่างเพื่อที่เขาจะได้ตอบโต้ได้อย่างถนัดถนี่หากแต่ว่าวันนี้เจ้าคนน้องกลับดื้อดึงนักเมื่อถูกพลิกกลับมานอนด้านล่างเศรษฐพงศ์ก็ดันให้คณินกลับมานอนที่เดิมเด็กหนุ่มส่งลิ้นดุนดันเกี่ยวรัดปลายลิ้นของคณินอย่างเอาแต่ใจ สะโพกมนที่นั่งทับตัวตนของคณินแกล้งบดเบียดจนแกนกายคนพี่เริ่มแข็งตัว
เศรษฐพงศ์รู้ตัวดีทุกอย่างว่ากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าคณินคือน้ำมันที่รอวันเผาไหม้เขาจะเป็นไฟให้เอง
“เซ็ท...อึก”คณินเอ่ยเรียกชื่อของเศรษฐพงศ์ยามที่ริมฝีปากของน้องไล่เล็มไปทั่วร่างของเขาก่อนคำพูดจะถูกกลืนหายเมื่อเศรษฐพงศ์ครอบปากดูดกลืนแกนกายเขาเขาดวงตากลมช้อนขึ้นมองอย่างท้าทายปลายลิ้นซุกซนปัดป่ายจนขนอ่อนลุกซู่ เขาเดาใจอะไรเจ้าเด็กนั่นไม่ถูกเลยซักนิด คณินรู้แต่เพียงว่าบางทีนี่อาจจะเป็นการง้องอนและเอาอกเอาใจให้เขาหายโกรธหายเคืองกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น ไอ้ชอบมันก็ชอบแหละที่เศรษฐพงศ์เป็นฝ่ายเริ่มก่อนเขาก็รู้สึกแปลกๆ มันทั้งตื่นเต้นทั้งสับสนเพราะปกติแล้วคนน้องจะยังติดเอียงอายเวลาช่วยกันอยู่ทุกครั้ง คณินนอนมองภาพที่เศรษฐพงศ์ขยับปากเข้าออกกับตัวตนของเขาปากแดงๆนั้นดูน่าลิ้มลอง แกนกายของเขาที่ถูกครองครองขยายใหญ่จนเต็มตัวเศรษฐพงศ์ใช้มือช่วยในส่วนที่ปากไม่สามารถรับเข้าไปได้หมด มืออีกข้างก็รูดเร้าของตัวเองอย่างเป็นจังหวะ
“เซ็ท..ซี้ด...จะเสร็จ”เมื่อถูกรุกเร้ามากเข้าความเสียวซ่านก็แล่นวาบเข้ามาจู่โจมจนต้องดึงผมน้องไว้ เศรษฐพงศ์ส่งค้อนตาเขียวปั้ดนอกจากจะไม่หยุดวุ่นวายกับแกนกายของเขาแล้วเจ้าตัวยังเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนกระทั่งร่างของทั้งคู่กระตุกเกร็งความอุ่นวาบฉีดเข้าเต็มโพรงปากจนคนน้องไอโขลกเพราะกลืนไม่ทัน คณินผ่อนลมหายใจของตัวเอองควบคุมให้สม่ำเสมอลุกขึ้นนั่งจะดึงเศรษฐพงศ์ที่ซบลงกับหน้าขาของเขาขึ้นมากอดหากแต่เด็กดื้อรั้นคนนั้นกลับผลักเขาลงนอนแล้วขยับขึ้นคร่อมอีกหน
“วันนี้มึงเป็นอะไรเนี่ยเซ็ท”เอ่ยปากถามคนที่คว้ามือของเขาไปตรึงกับพื้นเตียงอีกรอบ สีหน้ามุ่งมั่นของเศรษฐพงศ์ทำเอาเขาลอบกลืนน้ำลายอย่างตื่นเต้น
ตั้งแต่คบกันมาอีกไม่ถึงเดือนก็จะครบ 2 ปีแล้ว วันนี้เศรษฐพงศ์ดูจริงจังกับการเล่นกันมากที่สุดมากจนคณินเองก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้
เขาจะดูว่าเด็กอวดเก่งมันจะเล่นกับร่างกายของเขาได้ซักกี่น้ำสุดท้ายพอปลดปล่อยก็แค่ล้มตัวลงนอนแบบทุกครั้งไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
หากแต่ครั้งนี้คณินคิดผิด...เศรษฐพงศ์รูดรั้งแกนกายของคณินจนตื่นตัวขึ้นอีกครั้งและโดยไม่คาดคิดเด็กหนุ่มจับส่วนแข็งขืนสู้มือนั้นไว้มั่นก่อนจะกดสะโพกลงไป
“โอ้ย!!”
เศรษฐพงศ์ร้องลั่นออกมาทันทีที่พยายามกดส่วนหัวเข้ามาในช่องทางที่ไม่เคยมีอะไรรุกล้ำเข้าไป ใบหน้าเหยเกเมื่อรู้สึกเจ็บจนปนขัดใจแถมไอ้คนที่เป็นเจ้าของส่วนที่ทำให้เขาเจ็บดันนอนหัวเราะคิกคักจนตัวโยน เศรษฐพงศ์ทุบลงไปบนหน้าท้องของคณินจนคนด้านล่างตัวงอด้วยความจุก เศรษฐพงศ์ยังไม่ละความพยายามเด็กหนุ่มพยายามกดสะโพกลงไปแต่เพราะขนาดที่ใหญ่ก็ทำให้มันลื่นไปตรงนู้นทีตรงนี้ทีคณินยิ่งขำกับท่าทางฟึดฟัดนั้นเข้าไปใหญ่
“มันใช่เวลามาหัวเราะมั้ยวะ?”คนที่พยายามเสียตัวเต็มที่เงยหน้ามาเอ็ดแหวก่อนจะจับแกนกายของคณินไว้มั่นจากนั้นก็ค่อยๆกดสะโพกลงไปอีกครั้งอย่างช้าๆ
“อึ่ก...”ริมฝีปากอิ่มถูกฟันคมของตัวเองกัดไว้เพื่อกลั้นความเจ็บ กายบางสั่นระริกก่อนจะพรูลมหายใจออกมาหนักๆทางปากเพื่อระบายความเจ็บ ความปวดหนึบเต้นตุบจนช่องทางด้านหลังตอดรัดแกนกายของคณินอย่างแรงจนชายหนุ่มนิ่วหน้า อาการหัวเราะขำเมื่อครู่หายไปราวปลิดทิ้ง คณินเองที่ตัวตนส่วนปลายค่อยๆเข้าไปในตัวของเศรษฐพงศ์ถึงกับนอนอึ้ง
นี่เขากำลังฝันหรืออะไร?
จริงเหรอวะ? ตอนนี้คินน้อยของเขากำลังถูกกลืนกินทีละนิดจริงๆเหรอวะ ตอนแรกเขาคิดว่าเศรษฐพงศ์ทำลงไปเพราะความโมโหหึง ปกติเซ็ทเป็นคนกลัวความเจ็บจะตายไปหลายครั้งที่เกือบจะเกินเลยกันแต่ก็ต้องหยุดกลางทางเพราะเศรษฐพงศ์เจ็บ เขาไม่เคยเห็นแก่ตัวดื้อดึงที่จะทำไปเพื่อความสุขของตัวเองเลยแต่ครั้งนี้เศรษฐพงศ์กำลังทำมันลงไปด้วยตัวเอง
กดลงไปโดยไม่เบิกทางแบบนี้ก็เจ็บสิ
“เซ็ท หยุด...หยุดก่อน อย่าทำแบบนั้นมึงจะเจ็บ”คณินรีบจับแขนของเศรษฐพงศ์ที่ค้ำไว้กับพื้นแต่คนเด็กกว่ากลับดื้อดึงกลั้นใจกดสะโพกลงไปจนสุดหลังจากเขาพูดจบ คนอ่อนประสบการณ์กว่าเจ็บจนเกร็งไปทั้งร่างทิ้งตัวลงนอนซบลงบนร่างของคณินอย่างหมดแรง คณินรู้สึกได้ถึงความสั่นของร่างกายเศรษฐพงศ์และความอุ่นชื้นที่หยดลงบนแผงอกของเขา
เศรษฐพงศ์เจ็บจนร้องไห้ คณินขยับจะลุกด้วยความตกใจหากแต่คนน้องกลับร้องออกมาเสียก่อน
“โอ้ย...เจ็บ...คิน...อย่าขยับ เซ็ทเจ็บ”สรรพนามแทนตัวแสนน่ารักที่นานๆจะได้ยินซักทีทำให้คณินต้องนอนลงอีกครั้ง ทั้งสองร่างเชื่อมต่อกันด้วยแกนกายที่ถูกบีบรัดจนปวดไปหมดแต่ชายหนุ่มก็อดทนเพราะคนบนร่างนั้นน่าจะเจ็บมากกว่า เสียงสูดน้ำมูกดังขึ้นอย่างน่าเอ็นดูจนเขาอดไม่ได้ที่จะจับหน้าของเศรษฐพงศ์ให้เงยขึ้นมามองเขา ดวงตาคู่สวยที่มักทำเป็นเฉยบัดนี้ชุ่มไปด้วยน้ำตา
“มึงทำไมน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้วะเซ็ท”
“กูเจ็บ...”คนน้องร้องโอดยังคงแช่ตัวอยู่อย่างนั้นไม่ได้ขยับ
“กูรู้...คินรู้ครับ”ส่งยิ้มอ่อนโยนที่มีเพียงเศรษฐพงศ์เท่านั้นที่ได้รับมัน จริงอยู่ว่าคณินนั้นเคยมีเซ็กส์กับใครมาหลายคนแต่เขาทำไปเพื่อระบายอารมณ์ใคร่ตามแบบเด็กผู้ชายเมื่อเสร็จแล้วก็จบกันไป ไม่มีความอ่อนโยนหรือผูกพัน
แต่เศรษฐพงศ์ไม่ใช่แบบคนพวกนั้น ชายหนุ่มดึงร่างของคนรักในขยับขึ้นมาอีกหน่อยเพื่อให้เขาสามารถจูบเศรษฐพงศ์ได้มากเท่าที่ต้องการ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาอยากดึงความสนใจของน้องให้เลิกโฟกัสความเจ็บที่เล่นงานมาหลายนาทีแล้ว แช่กายค้างไว้แล้วหลอกล่อด้วยจูบหวานปนหยอกเย้า แกล้งกัดจมูกคนที่ร้องไห้งอแงเหมือนเด็กยามที่ทำตัวเองเจ็บตัว ฝ่ามือหนาลูบแก้มของเศรษฐพงศ์อย่างแสนรัก กดท้ายทอยเพื่อให้หน้าผากของเขาทั้งคู่ชนกัน ปลายลิ้นหยอกล้อกันบดเบียดริมฝีปากจนแม้แต่อากาศก็เข้ามาแทรกไม่ได้ คณินใช้มือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเศรษฐพงศ์ก่อนจะเลื่อนไปขยำแก้มก้นของคนน้องเบาๆ เศรษฐพงศ์มีท่าทีผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อเห็นอาการน้องดีขึ้นคณินจึงลองขยับกายออกช้าๆและดันกลับเข้าไปใหม่เศรษฐพงศ์เกร็งตัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกตัวว่าคนใต้ร่างเริ่มขยับเอวพลางซุกไซร้ที่หน้าอกบางของคนน้อง ยอดอกถูกครอบครองและสร้างความปั่นป่วนด้วยปลายลิ้นร้ายกาจที่ทำให้ร่างของเศรษฐพงศ์ยืดขึ้นจากความเสียวซ่านที่ได้รับ เด็กหนุ่มสูดปากยามที่คณินดูดดึงหัวนมเล็กสลับข้างไปมาจนหน้าอกเปรอะไปด้วยคราบน้ำลาย เศรษฐพงศ์ค่อยๆขยับช่วงล่างที่ค้างคากันอยู่อย่างช้าๆยามเมื่อห้วงอารมณ์บางอย่างเริ่มเข้ามาทำบทบาทของมันตามการชักพาของคณิน
“อื้อ...”เสียงครางเบาๆในลำคอทำให้คณินรู้ว่าเศรษฐพงศ์พร้อมแล้วสำหรับบทเรียนของคนรักกันบทใหม่ชายหนุ่มประคองเอวบางไว้ เอ่ยสอนอย่างใจเย็นให้กับนักเรียนจอมดื้อที่จะเอาเกรดเอแต่ความรู้ติดศูนย์
“ใจเย็นๆ ค่อยๆยกตัวขึ้นช้าๆแล้วทิ้งสะโพกลงไปเบาๆ ใช้ขาพยุงตัวไว้คินจะช่วย”เศรษฐพงศ์ยืดตัวขึ้นนั่งหลังตรงแช่กายไว้อีกพักโดยที่คณินก็รออย่างใจเย็นเช่นกัน ฝ่ามือนุ่มวางลงบนหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อแข็งๆของคณินแล้วค่อยๆขยับตามที่คนพี่บอก ดวงตากลมปิดสนิทหัวคิ้วขมวดจนแทบจะผูกเป็นโบว์ จังหวะเก้กังดำเนินไปอย่างช้าๆโดยที่คณินส่งมือไปช่วยเร้าแกนกายของคนบนร่าง เศรษฐพงศ์รู้สึกเหมือนปวดฉี่ขึ้นมาดื้อๆยามที่ขยับก้นให้แนบสนิทกับหน้าขาของคณิน ความรู้สึกเสียวแปล๊บแล่นเข้าจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวจนขนลุกไปทั่วร่าง คณินเห็นดังนั้นจึงแกล้งสวนเอวใส่เข้าไปอีกครั้งจนสุดเป็นผลให้เศรษฐพงศ์ร้องออกมาเสียงดังเนื้อตัวอ่อนปวกเปียกไหลลงมากอดไหล่ของเขาไว้พลางจิกเล็บลงไปอย่างลืมตัว
“เสียวใช่มั้ยครับ ตรงนี้เซ็ทเสียวใช่มั้ยครับ”กระซิบถามคนที่ลมหายใจสะดุดพลางงับลงบนไหล่ของเขาราวกับลูกแมวที่ฟันเพิ่งขึ้น ถอนแกนกายออกมาจนสุดแล้วสวนกลับเข้าไปใหม่อีกครั้ง ผลลัพท์เป็นเช่นเดิมคือเศรษฐพงศ์หลับตาปี๋พลางส่งเสียงร้องออกมาอย่างดัง
“อื้อ...เสียว...”คำตอบรับที่ทำให้คณินยิ้มออกมาได้ ชายหนุ่มจัดการพลิกร่างขึ้นมาเป็นคนคุมเกมเมื่อดูท่าแล้วเศรษฐพงศ์คงไม่ไหวที่จะทำต่อแล้วแน่ๆ สองแขนสอดเข้าใต้ข้อพับเข่ายกขึ้นจนสะโพกลอยแล้วเริ่มขยับเอวเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆเศรษฐพงศ์ใช้มือช่วยเร้าแกนกายที่มีน้ำใสปริ่มออกมา ร่างบางบิดเร่าตัวแดงราวกุ้งสุกดูน่าเอ็นดูระคนน่ารังแกเสียเหลือเกิน เสียงครางกระเส่าเร้าอารมณ์คนที่พลิกมาคุมเกมคณิรส่ายเอวเล็กน้อยจนแกนกายควานไปทั่วโพรงร้อนนั้น สูดปากด้วยความเสียวซ่าน ยิ่งมองหน้าเศรษฐพงศ์ที่พยายามหันไปครางใส่หมอนเพื่อปิดบังเสียงร้องของตัวเองก็ให้เอ็นดูนัก
ความรู้สึกรักใคร่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นเมื่อตอนนี้ตนเองได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของเศรษฐพงศ์ เม็ดเหงื่อเริ่มซึมตามไรผมก่อนจะร่วงหล่นลงบนร่างที่บิดเร่ายามแกนกายของเขากระตุ้นเร้าตรงจุดที่ทำให้รู้สึกทั้งดีและทรมาน
ร้อนไปหมด ร้อนราวกำลังถูกเปลวไฟแผดเผา ทั้งสุขทั้งทรมาน ในหัวมีแต่เสียงหวีดหวิว ริมฝีปากไม่อาจกลั้นเสียงน่าอายได้เลยซักนิด คณินคร่อมร่างที่ตอบสนองเขาได้ดีโดยไม่มีการติดขัดอีกแล้วอย่างแสนรัก
เมื่อรักก็อยากครอบครอง เมื่อได้ครอบครองก็อยากดูแลไปจนชั่วชีวิต อยากเป็นคนรักษาทั้งกายและหัวใจนี้ไว้ในจุดที่ดีที่สุด ทะนุถนอมที่สุด เรียวขาสีน้ำผึ้งอ้ากว้างเพื่อรับตัวตนที่เริ่มขยับเร็วจนเสียงหน้าขาที่กระทบกันดังขึ้นเรื่อยๆ คณินพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าของคนรัก ตั้งหน้าผาก ดวงตา ริมฝีปาก แก้มนวลขึ้นสี ต้นคอถูกขบเม้มเบาๆแต่ไม่ทิ้งรอยไว้ด้วยเข้าใจว่าเศรษฐพงศ์ยังต้องไปเรียนต้องเจอคนรอบข้างที่ไม่รู้ว่าเศรษฐพงศ์มีคนรักแล้ว เศรษฐพงศ์ลืมตาขึ้นมองคนที่จ้องหน้าตนมาศซักพักแล้ว เด็กหนุ่มยิ้มให้คณินด้วยรอยยิ้มที่สวยที่สุดเท่าที่คณินเคยเห็นมา รอยยิ้มที่อยู่ภายใต้ดวงตาที่ฉายชัดเพียงแค่เขา ดวงตาที่ซื่อสัตย์ต่อเขาเสมอมา เงาในนั้นสะท้อนเพียงใบหน้าของคณินเท่านั้น
“คินรักเซ็ทนะครับ รักมากๆ แล้วก็หวงมากๆด้วย หวงจนไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเซ็ทเลย เซ็ทเข้าใจใช่มั้ยครับ?”
“รู้...กูรู้...อ๊ะ”เศรษฐพงศ์ร้องลั่นเมื่อคณินแกล้งกระแทกบั้นเอวเข้ามาแรงๆยามสรรพนามไม่น่ารักเอ่ยออกมาจากปาก
“พูดเพราะๆ”
“อื้อ...จะให้กู...อ๊ะ”ร่างบางสะดุ้งยามที่คณินไสกายเข้ามาทำโทษเขาอีกครั้งจนจุก เศรษฐพงศ์ส่งค้อนให้คณินเด็กหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆยามคณินเร่งจังหวะเร็วและแรงขึ้นราวกำลังทำโทษเขาอยู่
“เซ็ท...อื้อ...เซ็ทรู้...รักเหมือนกัน”คณินยิ้มอย่างพอใจกับคำพูดนั้น ชายหนุ่มมีความสุขจนตอนนี้แทบจะล้นปรี่ออกมาจากอกขยับร่างเข้าใกล้กันให้มากขึ้น มอบความรักผ่านภาษากายประสานฝ่ามือเข้าด้วยกันอีกครั้งกดตรึงกระชับแล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นยามประจุความสุขแล่นพล่านทั่วสรรพางค์กาย เศรษฐพงศ์ตอดรับรัวเร็วก่อนจะหดเกร็งหน้าท้องยามความรู้สึกเหมือนถูกกองทัพผีเสื้อบินว่อนในท้องน้อยก่อนจะบินประทุกรูออกมาเป็นหยาดธารสีน้ำนมจนเปรอะหน้าท้องตนเองและคณิน คนที่ขยับกายบนร่างรวบร่างของเศรษฐพงศ์ไปกอดไว้แนบอกเอวสอบขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆเสียงครางทุ้มดังขึ้นข้างหูชวนให้หัวใจปั่นป่วนก่อนที่ความรู้สึกอุ่นวาบจะเติมเต็มเข้ามาในช่องทางที่ตอดรัดถี่รัว คณินกอดกายของเศรษฐพงศ์แน่นปลดปล่อยทุกหยาดหยดของความรักเข้าไปในร่างกายของเศรษฐพงศ์แล้วแช่ค้างไว้แน่น ลมหายใจหอบถี่ประสานกันก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มนั้นอย่างแสนรัก
สมบูรณ์แล้ว
เป็นของกันและกันจนสมบูรณ์แล้ว
คุ้มค่าเหลือเกินที่รอคอยมา ชายหนุ่มปลดปล่อยหยาดน้ำตาของความสุขออกมาอย่างไม่อาย
นอกจากตอนที่แม่ตายและตอนที่ถูกเศรษฐพงศ์ปฏิเสธความรักคณินก็ไม่เคยต้องเสียน้ำตาให้ใครอีกเลย เศรษฐพงศ์เช็ดน้ำตาให้คนรักด้วยริมฝีปากของตัวเองอย่างแผ่วเบา
“ร้องไห้ทำไม หืม?”น้ำเสียงนุ่มเอ่ยถามคนพี่ที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด
“คินดีใจ...ดีใจที่เซ็ทให้เกียรติคินได้ครอบครองเซ็ท”
“เซ็ทก็ดีใจที่ได้เป็นของคินนะ เซ็ทรักคินจริงๆ รักมากๆเลยรู้มั้ย อย่าผลักเซ็ทไปให้ใครอีก รักจนจะบ้าตายอยู่แล้วรู้มั้ย”เศรษฐพงศ์ลูบศีรษะคณินเบาๆราวกับกำลังกล่อมเด็ก
“คินก็รักเซ็ทนะ รักมากเลยหวงมากอย่าว่าคินงี่เง่าเลยนะ นอกจากป๊ากับครอบครัวแล้วคินก็มีแค่เซ็ท อย่าทิ้งคิน อย่าเบื่อคินได้มั้ยครับ ช่วยทนกับนิสัยเอาแต่ใจของคินหน่อยจะได้มั้ย?”
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยตามหวงกูไปตลอดชีวิตได้มั้ย?”
“พูดไม่เพราะอีกแล้วนะ”คณินแกล้งว่าด้วยเสียงเย็นก่อนที่จะขยับแกนกายที่ยังคงแช่อยู่ในร่างของเศรษฐพงศ์อีกครั้ง
“อื้อ กูขอโทษ โอ้ย...ขอโทษแล้วไง เซ็ทขอโทษจะไม่พูดกูมึงอีกแล้ว”เศรษฐพงศ์ร้องลั่นเมื่อคณินดึงร่างของตนในลุกขึ้นมานั่งกลายเป็นตอนนี้เขานั่งคร่อมอยู่บนร่างของคณิน
“ขอโทษตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ มันตื่นอีกแล้ว เนี่ย ยิ่งดิ้นยิ่งตื่น ขออีกรอบนะ นะครับ”
“อ่ะ...อื้อ...”เศรษฐพงศ์ร้องลั่นยามที่คณินเด้งเอวขึ้นสวนโดยไม่ทันตั้งตัว คนเจ้าเล่ห์ยิ้มกริ่ม
“อื้อนี่คืออนุญาตใช่ป่าว ดีจังตอนนี้ไม่ฝืดแล้วคินขอทำแรงๆกว่ารอบแรกนะ”
เศรษฐพงศ์อยากจะอ้าปากด่าคณินนักยามที่เอวสอบเด้งสวนเข้ามาในร่างของเขาจนจุกหากแต่เสียงที่เปล่งออกมามีเพียงเสียงครางกระเส่าราวกินของเผ็ด
((ต่อด้านล่าง))
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
