>….ตอนที่ 4 [100%]….<
การสอบผ่านพ้นไปได้...อยากบอกว่าด้วยดีแต่ก็ไม่แน่ใจว่าดีไหม ผลสอบยังไม่ออก ตอนนี้เป็นการอยู่บ้านที่ลุ้นละทึกยิ่งกว่านารูโตะตอนต่อไปจะเป็นยังไงเสียอีก ช่วงนี้ริทอ่านการ์ตูนเรื่องอื่นฆ่าเวลาไปพลางๆ ไม่ก็ดูการ์ตูนจากในยูทูปแทนไปเรื่อยเปื่อย ด้วยความที่ยังไม่ได้ทำงานกับคุณนิรันดร์อย่างเป็นทางการเขาก็เลยว่างมากเป็นพิเศษ งานแม่บ้านเขาก็ช่วยจนไม่มีอะไรจะให้เขาทำแล้ว ถึงขั้นแม่บ่นว่าถ้าเขาจะทำมากกว่านี้ก็นู้น...ทำอาหาร นั่นทำให้ริทต้องโบกมือบ๊ายบาย
แกร่วอย่างนั้นไปสามวัน ลุงช่วยมาบอกให้เขาเอาลีมูซีนไปหัดขับที่สนามเดิม โดยจะมีผู้ฝึกสอนเฉพาะทางมาฝึกให้ทุกวันจะได้คล่องเร็วๆ ซึ่งการไปหัดขับรถนี้เป็นคำสั่งจากคุณนิรันดร์นั่นเอง ทีนี้ในแต่ละวันริทก็ไม่ว่างอีกต่อไป
กระทั่งผลสอบออก เพื่อนต่างโพสต์หน้าเฟซอย่างเศร้าใจที่สอบตกในบางวิชา ส่วนริทน้าน...ผ่านแบบเส้นยาแดงผ่าแปด คือถ้าได้น้อยกว่านี้อีกคะแนนเดียวเท่ากับตก เจ้าตัวถึงกับกระโดดไชโยตัวลอยอยู่ในห้องก่อนจะโพสต์เยาะเย้ยเพื่อนตนเอง
เล่นเอาเพื่อนๆ หัวเสียกันใหญ่!
เย็นวันรู้ผลสอบ ริทแต่งหล่ออกจากบ้านเนื่องจากเพื่อนของเขาชวนไปปาร์ตี้ อันที่จริงริทรู้แหละว่าเพื่อนกำลังแค้น ค่ำคืนนี้เขาอาจโดนเพื่อนมอมจนเมาเป็นหมาและไม่สามารถเดินทางกลับบ้านได้ แต่ไม่ต้องห่วง การเป็นเด็กผู้ชายเรื่องเมามายมันเป็นของคู่กัน
ริทไม่ลืมที่จะบอกแม่ไว้ว่าวันนี้เขาอาจจะไม่ได้กลับบ้านเพราะไปฉลองกับเพื่อน แม่ฟังแล้วก็บ่นๆ เวลานี้ห้ามเดินหนีเด็ดขาด ไม่งั้นคุณจะพลาดแบงก์สีแดงๆ ที่แม่ยื่นมาให้หลังบ่นเสร็จ อิอิ นี่แหละแม่...ถึงจะบ่นถึงจะว่าแต่ก็ให้เงินตลอด
“กว่าจะเสด็จมาได้นะมึง” เพื่อนริทคนหนึ่งเข้ามากอดคอ ตรงหน้าเป็นร้านเหล้าชิวๆ เปิดเพลงฟังสบาย กลุ่มริทเลือกจะนั่งชั้นสองของร้านซึ่งมันเปิดโล่ง อากาศดีๆ กับเสียงเครื่องบินผ่านไปมา
“กูไม่ได้นั่งๆ นอนๆ เหมือนพวกมึงนะครับ” ริทผลักหัวเพื่อนก่อนจะนั่งริมสุด ติดกับราวรั้วระเบียง สามารถมองเห็นเวทีสำหรับนักร้องชั้นล่างได้
“แต่ก็ดีนะเว้ย นี่ได้วุฒมามึงก็ได้งานทันที พวกกูดิยังไม่รู้เลยว่าจะไปทำงานที่ไหน รุ่นพี่แม่งให้ไปสมัคเป็นช่างอยู่ร้านเจเจมอเตอร์แถวซอยบ้านมึงอะ” เพื่อนเขาแต่ละคนมีเป้าหมานเป็นร้านซ่อมรถเสียส่วนใหญ่ อีกส่วนหนึ่งก็จะเข้าไปทำงานโรงงาน แต่ก็อยู่ที่ว่าจะสมัคได้ไหมเท่านั้นแหละ
“ก็นะ พอดีกูแม่งโชคดีอะ” ก็โอ้อวดกันไป
“โชคดีได้งานไม่พอ โชคดีไม่สอบตกด้วยนะมึง ฮ่าๆ” เจ้าตัวทับถมลงไปอีก พร้อมทั้งหัวเราะเอิ้กอ๊ากสุดปาก แต่ไม่ได้สุดเสียง ยังมีความเกรงใจคนอื่นอยู่บ้าง
“โทษฐานที่มึงทิ้งเพื่อนสอบผ่านอยู่คนเดียว มึงต้องโดนไอ้ริท” นั่นไง เพื่อนเขาเริ่มแล้ว เหล้าเพียวถูกใส่มาเต็มแก้วน้ำ แค่เห็นก็....ขนลุกไปทั้งตัว!
“เหี้ย โหดไป!!!”
“ไม่สน ไม่หมดพวกกูจะทิ้งมึงให้จ่าย” แล้วทุกคนก็ช่างพร้อมใจกันกดดันเขา จริงๆ นี่เตรียมการเป็นอย่างดีเลยสินะ เขาไม่น่ามาช้าจะได้รู้ถึงแผนการ เอ๊ะ หรือว่าต่อให้มาก่อนก็ไม่สามารถทำอะไรได้วะ
ฮื่อ...ร้องไห้
ริทไม่มีทางเลือก เขาจำต้องดื่มแก้วนี้ให้หมด ดีที่ไม่ต้องซัดโฮ้กรวดเดียวหมดแก้วไม่งั้นจะอ้วกแทนเมา เพื่อนใจดีมาก ให้เขาค่อยๆ ดื่มได้ แต่จนกว่าจะหมดแก้วนี้ห้ามดื่มน้ำและกับแกล้มที่ถูกสั่งมาเด็ดขาด โอ้ย อยากลุกไปตบกะบาลเพื่อนเรียงตัวจริงๆ ติดที่ถ้าตบเรียงตัวไปแล้วเขาอาจจะโดนตบกลับหนักกว่าที่ได้กระทำลงไปมาก
กว่าจะกินหมดแก้วได้ก็ผ่านไปสามเพลงแล้ว ในที่สุด ริทดื่มน้ำเปล่าได้สักที กระอักกระอ่วนจะแย่ แถม...มึนแล้ว อย่านะ อย่าว่าเขาคออ่อน ใครไม่โดนเหล้าเพียวหนึ่งแก้วถ้วนอย่างเขาไม่มีทางเข้าใจ ที่สำคัญไม่ได้กินข้าวมาด้วย เรียกว่าท้องโคตรว่าง
วิธีการกินเหล้าไม่ให้เมาเร็วคือ อย่าดื่มเยอะ ฮั่นแหนะ พวกบอกอันนี้รู้อยู่แล้วปะวะ หมายถึงอย่ายกเร็วน่ะ ค่อยๆ จิบไปเรื่อยๆ ชงอ่อนๆ หรือกินข้าวมาก่อน การมีอาหารรองอยู่ในท้องจะทำให้แอลกอฮอล์มันซึมผ่านผนังกระเพาะไปได้ยากยิ่งขึ้น เป็นไง ดูเชี่ยวชาญไหม ก็นะ...เขาดื่มบ่อย
“ว่าแต่เจ้านายที่มึงต้องไปขับรถให้นี่เขานิสัยดีปะวะ” คุยไรไปเรื่อยแล้ววนมาที่เรื่องนี้ ริทผู้มีแก้มแดงๆ กำลังชงเหล้าให้ตัวเอง
“เท่าที่เจอกับตัวก็ดีอะ หุ่นดีด้วยมึง โคตรน่าเสียตัว”
“อย่ามาเกย์แถวนี้ไอ้เหี้ย!” เพื่อนปาน้ำแข็งใส่หัวเขา ขณะที่คนพูดนั้นเอาแต่หัวเราะ
“เขานิสัยดี คนที่ซื้อฟิกเกอร์ให้กูไง ที่กูบอกว่าป๋าซื้อให้” ริทเล่าแบบดีๆ ให้เพื่อนฟัง
“อ๋อ ป๋าจริงวะ งี้มึงไม่ถวายตัวให้เขาไปเลยเหรอ”
“ถวายแล้วเขาไม่เอา ฮ่าๆ” แล้วก็ขำกร๊ากต่อ เพื่อนๆ เองก็พากันหัวเราะกับความเล่นมุกใต้สะดือนี้
ริทโชคดีที่เพื่อนเขาแต่ละคนไม่ได้รังเกียจในเรื่องรสนิยมทางเพศ อาจเพราะริทเองไม่ได้มีท่าทีตุ้งติ้งอะไร ก็ยังแมนๆ ยกพวกตีกับคนอื่นไปเรื่อย เจ็บไหน เจ็บกัน อีกทั้งเรียนร่วมกันมาตั้งหกปี มันเลยซี้กันเกินกว่าจะมากลัวว่าเพื่อนคนนี้จะจับตนเองสอยตูด
เอิ่ม...เพื่อนเขาไม่น่าเอาสักคนอะนะ
ผู้ที่สอบผ่านเป็นเป้าหมายอันโอชะของเหล่าฮายีน่าผู้น่ากลัว ริทโดนเพื่อนแกล้งมอมเหล้าจนเริ่มเมามายทั้งที่ยังไม่ถึงเที่ยงคืนเลยด้วยซ้ำ พอร้านปิดริทก็แทบไม่มีสติสตางค์แล้ว เพื่อนที่แสนดีทั้งหลายก็ต้องแบกริทกลับไปยังบ้านใครคนใดคนหนึ่ง ซึ่งบ้านหลังนี้กลายเป็นที่นอนของเหล่าขี้เมาทั้งหลายแหล่
คิดว่าการมอมเหล้าริทคือจุดพีคของเรื่องแล้ว บอกเลยว่าไม่! งานนี้ริทโดนรังแกเสียจนน่าสงสาร พอมาถึงบ้าน ริทเริ่มมีสติสตางก์ เพื่อนก็เอาอีก มอมเหล้าต่อทั้งยังชวนกันเล่นเกมต่างๆ นาๆ ท้ายที่สุดคนเมาจนรั้งสติตัวเองไม่อยู่ก็กลายเป็นผู้แพ้และถูกถ่ายรูปที่นอนหมดสภาพอัปเฟซ
เพื่อนคนหนึ่งถ่ายรูปริทที่ไม่ได้ใส่เสื้อด้วยมือถือของริท จากนั้นอัปเฟซ แฮชแท็กตัวโตๆ ว่า...ป๋าครับผมเมา ตามด้วย ปล.สอบผ่านทิ้งเพื่อนเอ็งต้องโดน หลายคนเข้ามาคอมเมนต์สงสารริท บ้างก็บอกว่าเพื่อนริทใจร้าย ซึ่งมันก็คือคนที่เรียนโรงเรียนเดียวกันและเป็นเพื่อนๆ กันนี่แหละ ต่างรู้ดีอยู่แล้วว่าริทโดนเพื่อนในกลุ่มแกล้งเอา
ขณะที่เพื่อนริทยังไม่เมาและไม่หลับกำลังไล่ตอบคอมเมนต์ด้วยมือถือของริทอยู่นั่น สายเรียกเข้าที่ไม่คุ้นเคยก็ดังขึ้น มันเป็นชื่อภาษาอังกฤษ อ่านจากดวงตาลายๆ แล้วรู้สึกว่ามันจะเป็น...นิรันดร์
“ครับ ผมเพื่อนริท” เพื่อนริทที่รับสายแนะนำตัว
(ตอนนี้ริทอยู่ที่ไหน ส่งโลเคชั่นให้ผมหน่อย)
“เอ่อ...คุณเป็นใคร”
(ไม่เกี่ยวกับคุณ บอกผมมา ผมจะไปรับริท)
“มึงๆ ใครไม่รู้โทรมาวะ บอกว่าจะมารับมึงอะ” ความเป็นเพื่อนมันน่าถีบมาก ริทเมาจนเสียงอ้อแอ้แล้วยังจะถามอีกว่านี่ใคร
“ป๋ากูมั้ง” แต่ริทก็ยอมตอบทั้งที่ป๋านี่คือใครก็ไม่รู้
“อ๋อ เออๆ ฮัลโหล...เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นให้ในข้อความนะครับ”
(เร็วๆ)
“ครับๆ” เพื่อนริทจัดการส่งโลเคชั่นให้อีกฝ่ายตามคำขอ หลังจากนั้นก็หันมามองริทที่หลับอยู่ตรงพื้น
หลับแบบ...หลับจริงจังจริงๆ นะ
เหล่าคนเมาก็คือเหล่าคนเมา พวกยังเฮฮาต่อไปแม้ว่าเพื่อนคนใดคนหนึ่งจะหมดสภาพนอนหลับคาพื้นบ้านไปแล้วเรียบร้อยก็ตาม แถมยังหลับแบบไม่ได้ใส่เสื้ออีกต่างหาก ก็เหล้ามันหกใส่ หนาวเลยถอดทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ
เสียงเฮฮาต่อเนื่องมาราวชั่วโมงเศษ จู่ๆ เสียงกระดิ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นทำให้ทุกอย่างชะงักลง บางคนมีสติก็เดินออกไปเปิดประตู กะจะแซวว่ามาเก็บค่าส่วนกลางเหรอ แต่พอดีว่าคนที่มากดกริ่งนั้นอารมณ์ไม่เล่นด้วยจนเด็กหนุ่มที่เมายังรู้สึกตัวได้
“ผมมารับริท” นิรันดร์บอกเสียงเข้ม เขามองเด็กหนุ่มคนนี้ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าด้วยความไม่พอใจ
นิรันดร์เห็นโพสต์ของริทตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วที่ว่าสอบผ่าน เขาไปหาดูของขวัญที่จะเอามาให้ริทโดยส่องในเพจขายของต่างๆ ระหว่างนั้นก็ต้องเดินทางไปทำงานและสังสรรค์ตามนัด กว่าอะไรๆ จะเสร็จเรียบร้อยดีก็ปามาเที่ยงคืนกว่าได้แล้ว
ร่างสูงกำลังเดินเข้าบ้านด้วยอาการอ่อนเพลีย เมื่อมาถึงห้องก็โยนมือถือทิ้งไว้บนที่นอน กะจะอาบน้ำแล้วมาหลับให้สนิทจนถึงเช้า ทว่าหน้าจอมือถือของเขาดันสว่างวาบขึ้นมาพร้อมแจ้งเตือนว่ามีการอัปเดตรูปของริท นิรันดร์เลื่อนไปเปิดดู ริทในสภาพที่นอนถอดเสื้อบนพื้นไม่มีสติทำให้เขาเป็นห่วง อีกทั้งแฮชแท็กทำให้รู้ว่าริทโดนเพื่อนแกล้ง
เป้าหมายในการอาบน้ำนอนหมดไป นิรันดร์เกิดความเป็นห่วงริทอย่างมาก เขารีบคว้ามือถือและเดินไปเอากุญแจรถขณะโทรหาริทไปด้วย ยิ่งเสียงคนที่รับสายอ้อแอ้ พูดรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างยิ่งเป็นกังวล เขาเกือบเหยียบคันเร่งจมเท้าเพื่อจะไปให้ถึงที่หมายให้เร็วที่สุด
นิรันด์ไม่ตั้งคำถามอะไรกับตัวเองทั้งนั้น เป็นห่วงก็คือเป็นห่วง เดินเข้ามาในบ้านที่มืดมิดแล้วยิ่งรู้สึกไม่โอเคเข้าไปใหญ่เลย ที่นี่เหมือนแหล่งมั่วสุมมากๆ แล้วริทก็นอนมันท่ามกลางขวดโซดาและเหล้า อยากจับตีให้เลิกเที่ยวกันเลย
คอยดูนะ ถ้าได้ทำงานกับเขาเมื่อไหร่ เขาจะไม่ให้ริทว่างมาทำตัวแบบนี้เลย!
นิรันดร์แย่งมือถือเคสลายนารูโตะมาจากเพื่อนของริท ตามด้วยเอาเสื้อริทพาดบ่าแล้วอุ้มริทเดินออกไปมา ท่าทางเอาเรื่องของเขาน่าหวั่นจนเพื่อนริทแต่ละคนไม่กล้าแม้แต่จะตั้งคำถาม
บ้านลังใหญ่เวลานี้มืดมิด มีเพียงยามหน้าบ้านเท่านั้นที่ยังตื่นทำงานอยู่ นิรันดร์ไม่สนใจ เจ้าตัวขับรถไปจอดไว้ที่โรงรถแล้วอุ้มริทเข้าไปส่งที่ห้องของริทเอง โดยตลอดระยะทางกลับบ้าน เขาเอาริทนอนไว้เบาะหลัง เอาเสื้อริทเองคลุมกายร่างโปร่งเอาไว้เพื่อกันหนาว
ร่างกายขาวผ่องของริทกำลังแดงจัด นิรันดร์เพิ่งจะเห็นมันได้ชัดๆ หลังเอาริทวางลงบนเตียงในห้องนอนก่อนเปิดไฟ ในห้องริทเต็มไปด้วยหนังสือการ์ตูน ตุ๊กตาตัวการ์ตูนที่ริทชอบ และยังมีเครื่องประดับจากการ์ตูนอีกหลายต่อหลายชิ้น ที่โดดเด่นคงจะเป็นฟิกเกอร์ที่เขาซื้อให้ มันอยู่ในกล่องของมัน แถมถูกเรียงไว้อย่างสวยงาม
“อื้อ...” เสียงครางแผ่วดังขึ้น นิรันดร์ละสายตาจาการสำรวจห้องเล็กๆ ของเด็กหนุ่ม เดินไปนั่งข้างริทบนเตียง
เรียวนิ้วไล้ตั้งแต่แก้มร้อนผ่าวแดงซ่านของเด็กหนุ่มไปจนถึงลำคอ คนเมาขยับตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างกำลังแตะต้องตัวเอง ริทเอื้อมมือมาคว้าสิ่งนั้นเอาไว้ มันไม่ต่างอะไรกับเอามือนิรันดร์ไปกุมเท่าไหร่นัก แต่นิรันดร์ไม่สน มืออีกข้างยังว่าง
“อื้อ!” ยอดอกสีน้ำตาลอ่อนโดนสะกิด ริทสะดุ้งและส่งเสียงครางเบาๆ ในลำคอ
รู้ไหม...นั่นทำให้นิรันดร์ได้ใจ
นิรันดร์กดนิ้วลงไปอีก เพิ่มความรุนแรงอีกหน่อยตามด้วยสะกิดมันรัวๆ คนเมาก็ได้แต่ขยับกายไปตามความรู้สึกที่ถูกปลุก ในมโนสำนึกคิดว่าเพื่อนกำลังแกล้ง ริทก็เลยอยากจะปัดมือนั้นออก ทว่าเรี่ยวแรงน้อยนิดอย่างนี้แม้แต่ยุงสักตัวริทก็ฆ่ามันไม่ได้หรอก
“อย่า” เสียงห้ามกระเส่า แต่ยิ่งห้ามมันก็เหมือนยิ่งยุมากกว่า
“อื้อ อ๊ะ..ไอ้เพื่อนเลว กูบอกว่าอย่าไงวะ” ตั้งใจจะพลิกกายนอนคว่ำเพื่อให้เพื่อนในฝันแตะต้องหัวนมเขาไม่ได้อีก แต่นิรันดร์แค่ออกแรงกดแผ่นอกของริทเอาไว้ ริทก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
“เพื่อนเขาเล่นกันอย่างนี้เหรอริท” นิรันดร์ก้มลงไปถาม กลิ่นกายเด็กหนุ่มในเวลานี้มีแต่กลิ่นเหล้าเต็มไปหมด ยอมรับว่าเหล้าพวกนนี้มีกลิ่นที่ไม่จรรโลงใจเลย
“ฮ่า...ซี้ด...พอแล้ว” ได้ นิรันดร์เลิกกัดหัวนมน้อยๆ นี่ก็ได้ แต่เขาไม่หยุด เขาไล้นิ้วไปที่กลางแผ่นอกช้าๆ จากนั้นลากยาวจนไปถึงสะดือ วนมันรอบหนึ่งแล้วก็เลื่อนลงไปต่ำกว่านั้น
เสียงหายใจของริทเต็มไปด้วยอารมณ์วาบหวาม เขาก่นด่าเพื่อนแกล้งได้เลวร้ายมาก ด่าแบบ...คนฟังอย่างนิรันดร์ยังฟังไม่เข้าใจเลย จากนิ้ว กลายเป็นฝ่ามือ นิรันดร์ยังวนเวียนลูบไล้ร่างกายร้อนผ่าวของริทด้วยความอยากแกล้ง
แกล้งเหรอ เรียกว่าลงโทษเด็กนิสัยไม่ดีจะดีกว่า!
ด้วยความที่อารมณ์ตอนนี้มันเตลิดแล้ว ริทพยายามปัดมือนั้นออก ซึ่งทำยังไงก็ไม่ออกไปเสียที เขาก็เลยปลดตะขอกางเกงของตัวเองออก นิรันดร์มองภาพคนเมาล้วงมือเข้าไปในกางเกงยีนส์ขายาวของตัวเองด้วยรอยยิ้ม ดูซิ ริทตัวน้อยของเขากำลังจะทำอะไรกันแน่
ก็...ไม่ต่างกับที่คิดไว้มาก
“เพื่อนเหี้ย” ริทยังด่า ในขณะที่เจ้าริทน้อยโพล่ออกมารับอากศข้างนอกเป็นที่เรียบร้อย
นิรันดร์รู้สึกได้เลยว่าเขาเองก็อยากตามไปด้วย เห็นริททำร้ายตัวเองพร้อมครางเบาๆ มันเร้าใจยังไงบอกไม่ถูก แต่เขาก็ไม่ได้แตะต้องส่วนอ่อนไหวของริท แค่มองมือขาวๆ จับตนเองขยับขึ้นลง เสียงริทเร่าร้อนยิ่งขึ้น ปลุกความดิบในร่างกายของเขามากกว่าเดิมจนมันเริ่มพองขับกางเกง
เขาไม่ทำอะไรมากไปกว่าการเล่นยอดอกสีคล้ำของริท ดวงตาจับจ้องฝ่ามือน้อยทำร้ายตัวเองพร้อมกวาดมองไปทั่วเรือนร่างของริทอย่างเพลิดเพลิน แผ่นอกสะท้อนขึ้นลงรุนแรง ร่างกายของริทกำลังแอ่นขึ้นเบาๆ เมื่อเจ้าตัวใกล้ถึงเต็มที
“ซี้ด...อะ...อ่าห์” ในที่สุดริทก็รีดเอาความต้องการออกมา จากนั้น...นอน
“หึ” นิรันดร์นึกอะไรสนุกๆ ได้ เขาเอามือถือของริทมากดถ่ายรูป
เหล่าหยาดน้ำสีข้นขลักบนหน้าท้องขาวผ่องถูกบันทึกภาพเอาไว้ จากนั้นนิรันดร์ก็กดส่งภาพนั้นมาที่กล่องข้อความของตัวเอง ถึงเห็นอะไรไม่มาก แค่นี้ก็หวิวได้ใจ เขาสำรวจเด็กน้อยอีกหน คิดอยู่ว่าควรจะทำความสะอาดให้ริทหรือปล่อยให้ริทนอนหมดสภาพอย่างนี้ต่อ
พอนึกว่าเขาจะแกล้งริทได้มากกว่าถ้าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เขาก็เลยจำใจปล่อยเด็กหนุ่มนอนไปทั้งอย่างนั้น ก่อนจะออกจากห้อง...นิรันดร์แอบชิมเหล้าในโพรงปากเล็กของริทไปนิดหนึ่ง รู้สึกได้เลยว่า...เหล้าขมแต่เมาจริง
นิรันดร์อาบน้ำถูตัวฟอกสบู่เรียบร้อย เขาควรตนอนหลังจากภารกิจนี้ ทว่ามีอีกหนึ่งภารกิจที่แทรกเข้ามานั่นก็คือการเอาของตัวเองออกบ้าง ระหว่างที่ปลายนิ้วของตัวเองขยับเคลื่อนไหวไปตามความต้องการ ในหัวของเขาเต็มไปด้วยสีหน้าเร้าอารมณ์ของเด็กหนุ่ม แล้วเขาก็ปลดปล่อยด้วยภาพที่ริทกำลังครางสะท้านตอนเสร็จกิจ
**___**
“ชิบหาย!!!” นั่นคือคำแรกหลังมีสติ ตามมาติดๆ ด้วยอาการปวดหัวจี๊ดเหมือนมีเข็มทิ่มแทงสมองอยู่
ริทลูบหน้าตัวเองเบาๆ นอนนิ่งครู่ใหญ่แล้วค่อยลุกขึ้นนั่ง แต่มันโหวงเนอะ...เหมือนร่างกายมันโล่งแปลกๆ จนตื่นเต็มตาถึงได้เห็นว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน ชิบหายยิ่งกว่าชิบหาย คราบน้ำบนหน้าท้องนี่มัน...บ้าเอ้ย!
“เพื่อนเลว ไอ้เหี้ย...ไอ้เพื่อนเหี้ย!” ความแฮงก์ไม่อาจทำอะไรริทได้ เจ้าตัวคว้ามือถือขึ้นมาเพื่อนจะส่งข้อความไปด่าเพื่อน
แล้วที่หนักกว่าชิบหายสองรอบที่ผ่านมากคือ...หน้าจอค้างไว้ที่กล่องข้อความคุณนิรันดร์!
ริทตาเหลือก ภาพที่เด่นหราในกล่องข้อความมันหน้าท้องเขากับน้ำ...น้ำ...น้ำไอ้นั่น ฮื่ออออ ชีวิตกูบัดซบเหลือเกิน จะลบก็ไม่ทัน เพราะคุณนิรันดร์อ่านแล้วส่งเครื่องหมายคำถามมา เขาต้องตอบว่าอะไรวะ ตอบว่าเพื่อนแกล้งครับ แกล้งแบบไหนส่งนมข้นใส่เจ้านายแบบนั้นเนี่ย
น้ำตาจะไหล...
กูจะร้องไห้ ฮื่อ
ตรึ๊งๆ ๆ ๆ
ตามมาด้วยการแจ้งเตือนคอมเมนต์ มันบอกว่ามีใครบ้างมาคอมเมนค์ภาพของเขา ริทกดเข้าไปดูแจ้งเตือนก่อนจะทิ้งร่างลงกับที่นอน มือถือตกอยู่ข้างตัวพร้อมกับคำที่ว่า...กูไม่น่าตื่นขึ้นมาเลย
เพื่อนเหี้ย!!
แค่สอบผ่านเอง แค่ดีเกินหน้าเกินตาพวกมันต้องทำแบบนี้กับเขาเชียวหรือ โคตรเศร้าเลยให้ตายดิ ริทนอนน้ำตาตกในอยู่ห้านาที จากนั้นเขาฮึ้ดขึ้นมาโทรหาเพื่อนตัวการทันที คนที่รับสายก็ยังไม่ตื่นแต่ตอบกลับ
“ไอ้เหี้ย!!!” เออ คนรับไม่มีทางไม่งงอะ
(ไรวะ ตื่นมาก็มาด่ากู ป๋ามึงเยดุเกินไปเหรอ)
“ป๋าเยดุบ้านพร่องมันเนยสิสัส พวกมึงแม่งแกล้งกูได้เหี้ยมาก มึงถ่ายรูปกูน้ำแตกส่งไปให้คุณนิรันดร์ทำเหี้ยไรวะ” ภาพที่โพสต์มันน่าโกรธจริง แต่คนอื่นรู้ไงว่าเพื่อนแกล้ง มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอก รู้ด้วยว่าถ้าเมาเท่ากับพลาดแล้ว แต่ที่ส่งไปในข้อความนั่นน่ะไม่โอเค
(ฮะ? บ้า…กูแค่อัปเฟซ แล้วป๋าไรมึงก็มารับมึงกลับบ้าน ไม่เอะใจเลยไงตื่นมาบนที่นอนน่ะ โอะ มึงเมาแล้วว้าวเองเปล่า มึงทำตัวเองอย่ามาด่าพวกกูนา)
“กูไม่เชื่อ!”
(ไปถามป่ามึงดิ) แล้วเพื่อนก็ตัดสายเขาทิ้งอย่างไม่ใยดี
บัดซบ นี่เขาส่งน้ำว้าวให้คุณนิรันดร์เนี่ยนะ โอ้ม่าย...จิตใต้สำนึกกูมันบัดซบเกินไปแล้ว!
….100%….
เด็กเมาคือของหวานของนิรันดร์ อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
