❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ บทส่งท้าย - 100% [22-07-62]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ บทส่งท้าย - 100% [22-07-62]  (อ่าน 29712 ครั้ง)

ออฟไลน์ GukakST

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +187/-5
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ   ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่ 
 
 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่ 
 
 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
 หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
 หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
 และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
 ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   
 
 เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ 
 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ 
 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ 
 5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 
 6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 
 7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
       7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
       7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
       7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
             - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 
 8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง). 
 9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ 
 10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวปhttp://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป 
 11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
 
 บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
 นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป 
 12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด 
 13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ 
 14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ 
 15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
 (1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
 (2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
 - ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
   (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
 - ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
 - ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
 - ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
 - ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail   
 16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข  17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
  เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com.......................................                                                             
 วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย 
 
 
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-07-2019 19:44:05 โดย GukakST »

ออฟไลน์ GukakST

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +187/-5
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ Intro [09-10-61]
«ตอบ #1 เมื่อ09-10-2018 23:36:44 »

>….บทนำ….<

“อ่านการ์ตูน...ปัญญาอ่อน!” ชายหนุ่มผิวคล้ำคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“มึงว่าใคร” คนโดนกล่าวหาเงยหน้ามาจากการ์ตูนเล่มโปรด เขาทอดสายตาดุดันมองอีกฝ่าย

“ว่ามึงไง โตเป็นควายแล้วยังอ่านการ์ตูน ฮ่าๆ สมองแม่งมีแต่การ์ตูน” โดนหัวเราะเยาะเย้ยแบบนี้คนฟังก็อดไม่ได้ที่จะอารมณ์เสีย

‘ริท’ วางการ์ตูนเรื่องโปรดของตัวเองลง เขาจำหน้าที่อ่านค้างได้โดยไม่ต้องพับมุมกระดาษ จากนั้นยืนเต็มความสูงเพื่อเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมสถานบันอาชีวะศึกษา ถึงเรียนที่เดียวกันแต่คนละสาย บางครั้งมันก็วนเวียนเอาปากมาลองความอึดถึกทนของรองเท้า

“มึงไม่ชอบการ์ตูนมันก็เรื่องของมึงนะเว้ย อย่าเสือกเรื่องของกูดีกว่า” นอกจากเขาจะลุกยืนแล้ว เพื่อนในกลุ่มอีกสี่ห้าคนก็ลุกขึ้นตามเป็นแถบๆ กลายเป็นคนเด็กวัยรุ่นสองกลุ่มกำลังยืนประจันษ์หน้ากันอยู่ที่โต๊ะกินข้าวกลางโรงอาหาร

“กูจะเสือก มึงทำไมอ๋อ แล้วดูชื่อการ์ตูน นินจาโอ้โหแฮะ เหี้ย! คนตั้งนี่ไม่มีสมองเหมือนคนอ่านเลยเนอะ ฮ่าๆ” เขาไม่คิดจะทนอีกต่อไป

ริทเอากำปั้นเปื้อนน้ำมันของตัวเองอัดใส่หน้าอีกฝ่ายจนหงายท้อง เมื่อมีคนเปิด คนอื่นๆ ก็รีบตามไปกระทืบคนล้มอย่างเมามัน กลายเป็นการทะเลาะวิวาทในโรงอาหารของโรงเรียน แน่ล่ะ...การชกต่อยกันในสถานศึกษานั้นถือเป็นเรื่องร้ายแรง

แต่...ไม่มีใครคิดห้ามในตอนนี้

เด็กหัวร้อนฟาดฟันกันจนเลือดตกยางออก นอนหมดแรงและพ่ายแพ้ให้กับเด็กบ้าการ์ตูนอย่างริท นั่นแหละ เหล่าอาจารย์ถึงได้เข้ามาลากพวกเขาไปยังห้องปกครองและสั่งทำโทษพวกเขาทุกคน โดยเฉพาะคนเริ่มอย่างริทเอง

แล้วไง...ต้องแคร์ปะ?

ไม่เลย!!!

ริทเป็นเด็กช่างกล เรียนอาชีวะสาขายานยนต์ รูปร่างสันทัดได้มาตรฐานชายไทย ผิวขาวไปนิด หน้าตาจิ้มลิ้มไปหน่อยเพราะเชื้อทางแม่มันแรง เขามีแม่เป็นหัวหน้าแม่บ้าน ทำงานให้กับนายที่โคตรจะรวย

ไม่ใช่ว่าเจ้านายแม่รวยแล้วเขาจะกร่างแบบนี้นะ เปล่าเลย ริทน่ะไม่ยอมให้ใครมาเหยียดหยามความชอบของตัวเองก็เท่านั้น เขาแตกต่างจากเพื่อนๆ คนอื่นพอสมควร คนอื่นน่ะจะยึดศักดิ์ศรีไว้ที่สถาบัน ใครหยามสถาบันพวกเขาไม่ได้ ที่ตีกันก็เพราะหยามกัน แย่งอาม เหยียบธง ริทว่ามันบ้าบอ แต่ก็ไปตีกับเขานะ นานๆ ทีอะ ส่วนริทนั้นห้ามใครหยามการ์ตูนเขาเด็ดขาด!

‘มึงหยามสถาบันกูได้ กูไม่ว่า แต่อย่าหยามการ์ตูนกู...กูไม่ยอม’

ช่างเป็นสโลแกนที่ควรย้ายจากการเรียนอาชีวะไปอยู่ในหมวดโอตาคุเสียจริงๆ ริทรักการ์ตูนเพราะริทคิดว่าการ์ตูนนั้นคือสิ่งบันเทิงที่แจ่มแมวที่สุดในโลกใบนี้ โดยเฉพาะนารูโตะ นินจาจอมคาถา คนมองว่าเขาปัญญาอ่อน มองได้แต่อย่าพูดไม่งั้นเลือดจะกลบปากเหมือนเจ้าเข้มบนพื้นนี่

เขาผิดเหรอที่รักนารูโตะมาก เขาโตมากับมันเลยนะ ริทรู้จักและติดตามนารูโตะมาตั้งแต่เขาอายุเก้าขวบ จนทุกวันนี้เขาเรียนจะจบ ปวส. อยู่แล้ว เรียกว่าหมกมุ่นมาสิบกว่าปี ไม่ให้เขารักได้ไง

กระเป๋ามีที่ห้อยเป็นรูปคาคาชิ เคสมือถือเป็นรูปซาสึเกะ แถมที่ห้อยเป็นนารูโตะปนกับดาบคุซานากิ เขาทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งอยู่แต่ในวังวนของนารูโตะไม่ไปไหน หรือเรียกว่าไปก็ไปได้แค่ฉากหน้า ลึกๆ ยังคงมีใจให้นารูโตะเสมอมาและเสมอไป

ใครหยามนารูโตะก็เท่ากับหยามความเป็นตัวตนของเขา เด็กบ้านนอกที่รักการ์ตูนยิ่งชีพ!

ริทริทเดินเข้ามาในบริเวณบ้านด้วยใบหน้ายับเยิน คิ้วแตก ปากก็แตก โหนกแก้มก็ช้ำ ลุงยามเห็นลุงยามยังร้องเฮ้ย! แม่บ้านคนอื่นเห็นแม่บ้านคนอื่นยังร้องว้าย! ริทได้แต่ยิ้มแห้งๆ ส่งให้ทุกคนที่ตกใจ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องปกติที่เขาชกต่อยกับคนอื่น ทว่าคนรอบด้านไม่ได้ชอบแบบนี้เลย ธรรมดาที่ผู้ใหญ่จะเป็นห่วงเขาแหละนะ

“หน้าไปโดนอะไรมา” เขากำลังถอดรองเท้าเพื่อจะเดินเลาะเข้าห้องพักกลับต้องชะงัก ขอเงยหน้าแบบสโลว์โมชั่นเพื่อสบตากับนายใหญ่แห่งบ้านหลังนี้

นิรันดร์ หรือคุณรัน เป็นเจ้านายที่เพิ่งมารับหน้าที่ต่อจากพ่อแม่ของเขาเมื่อไม่ถึงปีที่ผ่านมา ริทไม่คุ้นชินมากนัก เพราะคุณนิรันดร์มักจะไปทำงานอยู่ทุกวันไม่ค่อยอยู่บ้าน จะกลับก็ดึก ริทเข้านอนก่อนพร้อมนารูโตะตัวน้อยในอ้อมแขนเสมอ

“เอ่อ...” แต่วันนี้คุณนิรันดร์กลับอยู่บ้านแฮะ ด้วยความไม่คุ้นกับนาย ทำให้ริทถึงกับเกร็งไปไม่น้อย

“ว่าไงครับริท?” คุณนิรันดร์กอดอกจ้องหน้า

“ต่อยกับเพื่อนมาครับ”

“อ่าว ทำไมถึงไปต่อยกันล่ะ” ยิ่งกว่าโดนแม่สอบอีกมั้งเนี่ย ริทแอบปาดเหงื่อเล็กน้อย สูดหายใจลึกๆ ด้วย

“ก็เขามาว่าการ์ตูนที่ผมอ่านอะครับ ว่าปัญญาอ่อนทั้งคนแต่งและคนอ่าน ผมยอมไม่ได้จริงๆ เขาไม่ชอบเขาก็ไม่ต้องมายุ่งสิครับถูกไหม แต่นี่จงใจเดินมาด่าผมชัดๆ ผมก็เลยซัดมันปากแตกเลย”

“ตัวเองก็ปากแตกด้วย คิ้วก็แตก เจ็บตัวด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องนะ”

“ไม่ได้ครับ ด่าผมยังไงก็ได้ แต่มาหยามการ์ตูนผม ผมไม่โอเค คนพูดปากไม่ดีต้องเอาสักทีมันถึงจะจำครับ”

“นักเลงจริง” จู่ๆ คุณนิรันดร์ก็กระตุกยิ้มมุมปาก

โห...เหมือนซาสึเกะตอนยิ้มให้นารูโตะเลยอะ!

“ผมเปล่านะ เขาหาเรื่องผมก่อน” เสียงริทอ่อนลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อกี้ยังของขึ้น นึกแล้วแทบจะถลาไปต่อยปากคนหยามเขาอีกสักทีสองที

“ริทตีปากหมาที่เห่าตัวเองทุกตัวหรือเปล่า” คุณนิรันดร์สาวเท้าเข้ามาใกล้ เขาส่ายหน้าเบาๆ

“หมามันแค่เห่านี่ครับ?” หมาเห่าต้องตีปากเหรอ แปลกใจ งงในงง

“นั่นแหละ คนที่ด่าสิ่งที่เราชอบนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับหมาที่เห่าอยู่ข้างทางหรอกครับ คราวหลังก็ยิ้ม แลบลิ้นใส่มันด้วยก็ได้ แต่ไม่ต้องไปตบปากมันหรอก รู้ไหม...นารูโตะไม่ได้สอนให้คนอ่านเป็นนักเลงนะ” ร่างสูงเดินมาเคาะหัวทุยของริทเบาๆ

แต่เอ๊ะ...คุณรันรู้ได้ไงว่าเขาอ่านนารูโตะวะ!!!

“คือ...” ริทตั้งใจจะถามว่าทำไมถึงรู้จักการ์ตูนที่เขาอ่าน ทว่าร่างสูงนั้นสาวเท้ากลับเข้าไปข้างในแล้ว ทิ้งให้ริทลูบหัวบริเวณที่คุณนิรันดร์เคาะเมื่อครู่นี้ด้วยความแปลกใจ

….จบตอน….

ณ เวลานี้ที่เราอัปจัดว่าดีกมาก สติเราก็เหลือน้อยมาก เพราะฉะน้านเราจะบอกสั้นๆ ว่า…ฝากติดตามผลงานใหม่ด้วยนะค้า เลิฟๆ

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ Intro [09-10-61]
«ตอบ #2 เมื่อ09-10-2018 23:48:27 »

สนุก :katai2-1:

ออฟไลน์ BooJiRa_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ Intro [09-10-61]
«ตอบ #3 เมื่อ09-10-2018 23:54:12 »

เอ๊....ยังไงกันน๊าคุณรัน รู้ได้ไงว่าน้องอ่านอะไร  :-[

ออฟไลน์ papapoope

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 291
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ Intro [09-10-61]
«ตอบ #4 เมื่อ10-10-2018 12:29:16 »

อะไรยังไงค่ะคุณรัน

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ Intro [09-10-61]
«ตอบ #5 เมื่อ10-10-2018 19:51:06 »

 :L2: :pig4:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ Intro [09-10-61]
«ตอบ #6 เมื่อ10-10-2018 20:09:26 »

คุณรัน ชอบริทใช่มั้ย   o18

ออฟไลน์ Chompoo reangkarn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ Intro [09-10-61]
«ตอบ #7 เมื่อ10-10-2018 23:11:42 »

หรือคุณรันอาจจะอ่านนารูโตะเหมือนริทก็ได้น้า

ออฟไลน์ GukakST

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +187/-5
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #8 เมื่อ18-10-2018 22:40:30 »

>….ตอนที่ 1 [100%]….<

ทำไมคุณนิรันดร์ถึงรู้ว่าเขาอ่านนารูโตะกันนะ?

คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวแม้กระทั่งกำลังจะเดินไปร้านคาราโอเกะกับเพื่อน ก็ตั้งใจจะถามคุณนิรันดร์อยู่หรอกนะ แต่หลังจากโดนเคาะหัวไปหนึ่งทีก็ไม่เห็นคุณนิรันดร์ลงมาจากชั้นสองของบ้านเลยอะสิ ในเวลากลางวันของวันธรรมดายิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะคุณนิรันดร์จะทำแต่งานกลับบ้านที่ดึกดื่นค่อนคืน ให้เขาไปนั่งรอถามคำถามที่ดูไร้สาระแบบนั้นเขาทำไม่ได้หรอก

ไม่ใช่รอไม่ได้ แต่ไม่อยากรบกวน

ริทรู้สึกว่าเขากับคุณนิรันดร์ไม่ใช่เพื่อนเล่นกัน ออกจะอยู่ห่างกันคนละชนชั้น นั่นเจ้านาย นี่ลูกแม่บ้าน ต่างกันแบบท้องฟ้ากับก้นเหว แค่คุณนิรันดร์มาพูดคุยด้วยวันนั้นก็นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์สำหรับริทแล้วล่ะ

“วันเสาร์นี้ไปปาร์ตี้บ้านไอ้โจกัน” เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยถามริทขึ้นมา คนฟังคำถามส่ายหน้าให้ไว

“ไม่ได้วะ กูมีงาน” เห็นแบบนี้เขาก็มีงานมีการทำนะ เพราะเสาร์อาทิตย์ช่วงนี้ริทต้องหัดขับรถ เดี๋ยวจะต้องไปขับรถให้คุณนิรันดร์แทนลุงช่วยที่แก่มากแล้ว

“ไรว้า ช่วงนี้ไม่ได้เมากันเลยนะมึง เรียนก็ใกล้จบ มันต้องเก็บเกี่ยวความมันกันหน่อยสิวะ” ก็เข้าใจเพื่อน แต่เพื่อนเอ๋ย มึงเข้าใจกูบ้าง กูไม่ว่าง กูต้องทำตัวเป็นลูกที่ดี ทำงานหาเงินช่วยเหลือแม่นะเฮ้ย

“เออหน่า เดี๋ยวสอบจบแล้วกูจะไปปาร์ตี้กับมึงยาวๆ เลย” ริทกอดคอเพื่อน อีกมือก็ตบอกราวกับให้สัญญาอะไรทำนองนั้น

นี่แอบติดนิสัยนารูโตมาอย่างด้วยนะ เขาน่ะชอบสัญญาแล้วรักษาสัญญายิ่งชีพ แบบว่า...นารูโตะเป็นคนรักษาสัญญาของตัวเองเหนือสิ่งอื่นใด ริทรับอิทธิพลมาจากการ์ตูนที่ตัวเองอ่านค่อนข้างมาก ดีแค่ไหนที่เดี๋ยวนี้ไม่นั่งประสานอินเหมือนนารูโตะ

แบบว่า...เมื่อก่อนชอบทำ

นึกแล้วก็ตลก ตามประสาเด็กน้อยที่เห็นตัวละครที่ชอบทำท่าวิชาคาถาแล้วจะเลียนแบบ มันรู้สึกเท่ รู้สึกเหมือนได้กลายเป็นนินจากับเขาจริงๆ ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วนินจาไม่ได้มีวิชาคาถาอะไรแบบในการ์ตูนที่อ่านเลยแม้แต่นิด แต่เชื่อไหม...ริทอะเคยคิดว่านินจาอย่างนารูโตะเปรียบได้เหมือนกับหมอผีของไทย เรียกภูตผีปีศาจออกมาสู้รบ มีคาถาอาคมเหมือนพวกเสือในสมัยก่อนที่สะเดาะกลอนได้ด้วยการท่องคาถา

เออเนอะ...เมื่อก่อนบ้ามากเลยทีเดียว

เที่ยวเล่นเสร็จแล้วริทก็กลับบ้าน ด้วยความที่วันนี้เป็นศุกร์ เขาก็เลยอยู่เที่ยวกับเพื่อนฝูงดึกไปหน่อย กว่าจะถึงบ้านก็เกือบสองทุ่ม พอเดินมาถึงหน้าบ้านก็เห็นลุงช่วยยืนไอค่อกแค่กอยู่หน้าประตูใหญ่ ด้วยความเป็นคนดี ริทตรงเข้าไปหาเพื่อให้ความช่วยเหลือทันที

“ลุงเป็นอะไรอะ ไม่สบายเหรอ ผมไปเอายาให้เอาไหมลุง” หล่อแล้วยังนิสัยดีอีก ดีขนาดนี้แฟนทิ้งได้ไง?

“ไม่ต้องหรอกไอ้ริท เอ็งไปรับคุณรันแทนลุงทีดิ ลุงปวดหัววะ” ขอแอบมองไปที่โรงจอดรถแป๊บ ไปรับนี่คงไม่ใช่เอาลีมูซีนไปนะ ยังขับไม่คล่องนะลุง!

“เอ่อ เอาคันไหนไปรับอะ ไม่ใช่เจ้าลีนะ ผมขับลีไม่เป็นนะลุงน้า” ลีก็คือลีมูซีน เรียกแบบย่อๆ ประหยัดคำดี

“เอาเก๋งไปดิ อะนี่กุญแจ คุณอยู่ที่โรงแรม...” โรงแรมอะไรนี่มันอยู่ไหนนะ?

“ผมต้องไปรับจริงดิ? ผมจะไปถูกไหมอะลุง มันอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้”

“เปิดมือถือดิวะ ไอ้นี่...” ลุงช่วยมีอายุอานามไปหกสิบนิดๆ หยิบมือถือขึ้นมากดหาโลเคชั่นให้เด็กหนุ่มเสร็จสรรพ เห็นแล้วริทถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย ลุงนี่สุดยอดไปเลย

“อ่อ ไปแล้วยังไงต่ออะ ให้ผมจอดรถไว้เฉยๆ แล้วคุณรันแกจะมาที่รถเองไหม”

“ไม่ๆ ถึงแล้วไปที่ประชาสัมพันธ์ บอกเขามารับคุณนิรันดร์ห้องหนึ่งหนึ่งศูนย์สอง คุณรันแกเมา เดินมาไม่ไหว ไปประคองแกกลับมาด้วย” ลุงแกคงขี้เกียจอธิบายแล้ว เล่นยัดกุญจใส่มือให้เด็กหนุ่มก่อนจะเดินเข้าบ้านไปเฉยเลย

โหลุง...ให้กระผมใช้สมองคิดประมวลผลหน่อยก็ไม่ได้

ริทยืนทวนคำสั่งลุงช่วยอยู่ครู่หนึ่ง ทวนอยู่สองรอบ เข้าใจแล้วถึงได้เอากระเป๋านักเรียนของตัวเองไปเก็บที่ห้อง เขาใส่ชุดนักเรียนของตัวเองไปรับคุณนิรันดร์ที่โรงแรม รถเก๋งคันนี้หรูหรา เกียร์ออโต้ขับง่ายแต่ไม่มันมือ สำหรับริท เขามองว่ารถที่เป็นเกียร์ธรรมดาเวลาเข้าเกียร์มันสนุกกว่า แถมยังเร่งรอบได้ง่ายกว่าพวกรถออโต้แบบนี้ นี่รถคุณรันเอามาแต่งเป็นรถซิ่งนะมันต้องมันส์มากแน่นอนเลย

ริทขับรถไปตามทาง ระหว่างทางก็เอาไดรฟ์เพลงนารูโตะมาเปิดฟังไปพลางๆ กรุงเทพในค่ำว่าศุกร์นั้นรถราแน่นขนัด แน่นชนิดที่ว่าเลี่ยงออกจากบ้านได้ก็ควรเลี่ยง ไม่งั้นนั่งรถไฟฟ้าเถอะจะได้ไม่เสียเวลาชีวิตไปเปล่าๆ ริทอยากจะเอาการ์ตูนออกมาอ่านแก้ขัด ติดที่มันทำแบบนั้นไม่ได้ ต้องคอยดูว่าไฟเขียวหรือยัง คันหน้าขยับหรือยัง แบบว่า...คนกรุงเขาใจร้อน หากอยู่คันหน้าสุด ไฟเขียวแล้วออกตัวช้าคันหลังจะบีบแตรไล่ในบัดดน คิดแล้วก็หมั่นไส้ จะรีบไปไหนกันนักหนา อ๋อ...ไฟเขียวสามวิไงเลยต้องรีบ เห่อๆ

รถติดหนักหนาสาหัสแต่เจ้าตัวยังฮัมเพลงประกอบอนิเมชั่นนารูโตะอย่างเมามัน เพลงเป็นภาษาญี่ปุ่น แต่ริทก็ร้องไห้ ร้องแบบถูกไม่ถูกไม่รู้ ขยับปากตรงเป็นพอ ที่สำคัญเขารู้เนื้อหา พอดีไปเสิร์จมา รักมากก็ต้องทุ่มเทมากเป็นเรื่องธรรมดา

ริทมาถึงที่หมายราวๆ สี่ทุ่ม คืออีกห้านาทีก็สี่ทุ่ม ทั้งที่โรงแรมนี้ไม่ได้ไกลจากบ้านเท่าไหร่แต่รถมันติดหนักมากจนอยากจะร้องเฮียดังๆ นี่ถ้าคุณนิรันดร์ไม่ติดหรู คราวหลังจะเสนอให้ลุงช่วยขับมอเตอร์ไซก์ไปรับไปส่ง ไม่ก็เขาจะขับเอง รับรองเลยจะไม่เสียเวลาอย่างไร้ประโยชน์บนท้องถนนอย่างแน่นอน

ริททำตามที่ลุงช่วยบอกทุกอย่าง พนักงานเองก็เหมือนกับจะได้รับคำสั่งเอาไว้แล้วเธอถึงได้พาริทมาส่งที่ห้องเป้าหมาย แต่มาส่งเสร็จเธอก็เดินจากไป ทิ้งให้ริทเป็นคนเปิดประตูเข้าไปข้างในเอง

“คุณรันครับ” ริทเคาะสองสามที อยากเคาะเป็นจังหวะสามช่าแต่กลัวนายด่าเลยเคาะแบบคนธรรมดาแทน

“...” เงียบกริบ ไม่มีใครส่งเสียงอะไร

“คุณรัน ผมริทนะฮะ..ผมมารับกลับบ้านครับ” คนขับรถมันพูดงี้กันเปล่านะ? ไม่รู้อะ ไม่เคยเป็นคนขับรถ

แม้จะบอกว่าตัวเองเป็นใครและมาที่นี่ทำไม แต่คุณนิรันดร์ก็ยังเงียบอยู่ ริทเคาะอีก เรียกอีก เคาะอีก เรียกอีก เกาหัวตัวเองอีกทีแล้วครุ่นคิดว่าควรเคาะและเรียกอีกดีไหม หรือถ้าทำมากไปคนข้างห้องจะออกมาด่าหรือเปล่า

เอ...ลุงบอกว่าคุณรันเมา?

อ๋อ ที่ไม่ออกมาเปิดประตูนี่ต้องเมาหลับแน่นอนเลยสินะ ริทได้กุญแจสำรองมาจากพนักงานแล้ว เขาได้มาตั้งแต่แรกแหละแต่ไม่ใช้เพราะรู้สึกว่ามันเสียมารยาท ควรเรียกให้เจ้าของห้องเขาออกมาเปิดให้มากกว่าถือวิสาสะเข้าไปทั้งแบบนี้ แต่เอาวะ ในเมื่อเรียกอยู่นานแล้วไม่ออกมา ก็ต้องเปิดเข้าไปเอง

ไขกุญแจแผ่วเบาราวกับเป็นโจรมาขโมยของ แง้มประตูอีกนิดๆ ส่งเสียงเรียกเจ้านายอีกหน่อย แต่ก็ยังเงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกในขณะนี้ แอร์เย็นฉ่ำกระทบโดนใบหน้าขาวใสของเด็กหนุ่มเป็นอย่างแรก ตามด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์และกลิ่นน้ำหอมของ...ของใครวะ?

ริทปิดประตูลง ล็อกห้องเรียบร้อยเพราะกลัวว่าจะมีโจรบุกเข้ามา จริงๆ โรงแรมหรูขนาดนี้ปล่อยโจรเข้ามาได้คงไม่ได้เปิดอยู่นานขนาดนี้หรอกมั้งเนอะ ระดับคุณรันแล้ว ไม่เข้าโรมแรมกระจอกหรอก การตกแต่งข้างในหรูหรา ดูโมเดิลและคลาสสิกในเวลาเดียวกัน ช่างเป็นการตกแต่งที่งดงามประล้ำประเหลือจริงๆ ริทคิดขณะเงยหน้ามองเชนเดอร์เรียบนเพดาน

ขวามือเขาเป็นห้องน้ำ กระจกรอบด้านขนาดนี้อาบทีคงเห็นมันทุกอย่าง อ่างขนาดใหญ่มีทีวีในตัว โอ้โห...หรูหราจริงๆ ริทเข้าไปอีกหน่อยก็เจอกับเตียงสี่เสาขนาดใหญ่ ร่างสูงของคุณนิรันดร์นอนอยู่บนนั้นไม่ได้สติ

ถึงว่าเรียกไม่ได้ยิน

“คุณรันครับ!” ริทเดินไปเรียกใกล้ๆ เขาไม่กล้าแตะเนื้อต้องตัวอีกฝ่าย

แต่แหม...คุณรันน่ากินนะครับเนี่ย!

คุณนิรันดร์ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสเเล็ก ซึ่งตอนนี้ซิปกางเกงไม่ได้รูดเลย โล่งโจ้งจนเห็นชั้นในสีดำ เสื้อเชิ้ตไม่ต้องพูดถึง เพราะมันไม่ได้ติดกระดุมสักเม็ด กล้ามเนื้อเป็นลอนสวยที่เห็นได้จากหน้านิตยาสารแจ่มชัดอยู่ในสายตาของริท เขามองตั้งแต่ใบหน้าขึ้นสีของคุณนิรันดร์ ลากโฟกัสต่ำลงไปที่แผงอกกำยำ คุณนิรันดร์ไม่ค่อยมีขน แต่กล้ามอกน่าซบเป็นที่สุด

อื้อหือ...เลียปากแป๊บเลย

ไม่ต้องแปลกใจที่ริทมองคุณนิรันดร์น่ากินขนาดนี้ เพราะเขาไม่ได้ชอบผู้หญิง กลับชอบเรือนร่างของผู้ชายมากกว่า คนทั่วไปจะเรียกว่าเกย์ใช่ไหม นั่นแหละ...ริทเป็นแบบนั้น แฟนเก่าที่เลิกรากันไปก็เป็นผู้ชาย แต่ริทจะไม่นึกถึง เพราะมันช่างชอกช้ำระกำใจจริงๆ

โดนบอกเลิกเพราะเป็นลูกแม่บ้าน ถามจริง? นี่ต้องเสียใจหรือต้องแค้นอะ!

นึกแล้วอยากไปต่อยหน้ามัน!!!

“คุณรันครับ คุณรันตื่นเถอะครับ ผมมารับกลับบ้านแล้วนะครับ” เอ่อ...พูดแบบนี้ถูกปะวะ? หรือการเป็นลูกน้องนี่ต้องอยู่เฉยๆ ปล่อยให้นายตื่นเอง?

“ยังไม่กลับเหรอ...” เสียงทุ้มละมุนนั้นเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา ริทได้ยินไม่ชัด เขาโน้มเข้าไปใกล้มาขึ้นด้วยความไม่คิดอะไร

“ว่าอะไรนะครับ”

“งั้นผมต่อนะ...” อะไรต่อวะ?

“คือ...เฮ้ย!!!” ไม่ทันได้ถามอีกตามเคย คุณนิรันดร์เล่นดึงต้นแขนของริทอย่างแรงจนร่างโปร่งล้มลงบนกายใหญ่

โอ้โห...เจ้านายพกงูตัวใหญ่เหมือนกันนะ

หน้าเด็กหนุ่มเห่อแดงขึ้นมาโดยที่คนกระทำไม่ได้รับรู้อะไรเลย ก็จะไม่ให้เขินได้ไงวะ ร่างกายแบบนี้นะ เป็นร่างกายที่ชายรักชายมักใฝ่ฝัน..วงแขนกล้ามเป็นมัดๆ อุ้ยน่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ กลิ่นกายคุณนิรันดร์ก็สะอาดสะอ้าน น้ำหอมยี่ห้ออะไรไม่รู้แต่คิดว่ามันน่าจะแพงฟุ้งเข้าจมูก มันน่าเคลิ้มอะ...แต่มันก็ไม่น่าจะเกิดอะไรแบบขึ้น

ริทพยายามจะยื้อร่างกายของตัวเองออกจากอ้อมแขนของเจ้านาย แต่ดูเหมือนคนเมาจะคิดว่าริทขัดขืนเพราะเล่นตัว ก็เลยจับร่างโปร่งให้นอนอยู่ใต้ร่างของตัวเอง แรงเยอะกว่าทำให้อะไรๆ มันดูง่ายดายไปหมด ยกเว้นกับริทที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมจนเกินจะบรรยาย

ไม่นะ! อย่างแทรกเข้ามที่กลางกายเขาเซ่!!!

“คุณรัน! คุณรันอย่าครับ” ริทใช้สองแขนของตัวเองผลักอีกร่างออก ถึงจะยกเครื่องยนต์ไหวแต่นั่นมันมีรอกเอาไว้ทุ่นแรง นี่ร่างกายคนไซซ์บึ้ม มันดันไม่ได้เลยเว้ยเฮ้ย!

“...” เจ้านายผู้เมามายไม่รู้ไม่ชี้ ตาก็ไม่ลืม ริทสังเกตเห็นแล้ว

“คุณรัน! คุณรันลืมตาก่อน คุณรันผมริทเอง...ผมริท เฮ้! คุณรันครับ!!!” ตะโกนกรอกหูมันเข้าไป เผื่อว่าเสียงดังๆ นี่จะสะเทือนสติสัมปชัญญะของเจ้านายให้ฟื้นคืนมา

“โอย...แรงเยอะไปไหน คุณรันโว้ยยยยยย!!!” ไม่สนความเหมาะสมใดๆ ทั้งสิ้น ริทตะโกนกรอกหูเข้าไปเต็มๆ

ไม่พอ ริทจะถองเข่าใส่สีข้างของนิรันดร์เข้าจังๆ เล่นเอาร่างใหญ่ของเจ้านายนั้นเซล้มออกไปจากตัวเขาได้ ริทไม่รอช้า เขากลิ้งหลุนๆ ไปอีกฝากของเตียงแล้วลงไปยืนหอบตัวโยน คุณนิรันดร์นอนหงาย มือหนึ่งจับสีข้างที่โดนถองเข่า อีกมือกุมขมับ

“ชิบหาย...” ริทสบถเบาๆ มันไม่มีทางเลือกนี่ คุณนิรันดร์จะมาปล้ำผมไม่ได้ วันนี้ผมไม่พร้อม เอ้ย! ไม่ใช่...ปล้ำไม่ได้ก็คือไม่ได้

“ริท?” เหมือนว่าจะมองเห็นอะไรๆ บ้างแล้ว ริทชะโงกหน้าข้ามฝากเตียงมามองหน้าเจ้านาย

“ครับคุณรัน ผมริทเอง ไม่ใช่แฟนคุณรันนะฮะ คุณรันโอเคไหม อ่า...เจ็บมากเปล่าครับ” กล้าๆ กลัวๆ แต่ต้องถามด้วยความเป็นห่วง เขาไม่ผิด แต่คุณรันเขาเมานี่...คนเมาก็ไม่ผิดเนอะ

“อ่าว ริทเหรอ...โทษที” คุณนิรันดร์ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง อาการปวดหัวอย่างรุนแรงคงรุมเร้าเพราะเล่นเมามากไปหน่อย ริทเข้าใจความรู้สึกนี้เพราะเคยเมามาก่อน เมาแบบเมามาก เมาจนเละเทะ นึกแล้วสยอง

“คุณรันไหวไหมครับ นอนต่อไหม? คือ...ลุงช่วยให้ผมมารับ ไม่คิดว่าคุณรันจะเมาขนาดนี้ คุณรันนอนต่อก็ได้นะ เดี๋ยวผมรอ...” รอเนี่ยนะ? บ้าเปล่า เออ...แต่ไม่เป็นไรนี่ห้องออกจะกว้าง นอนในนี้ก็ได้เนอะ

“ไหวๆ” คุณนิรันดร์ตอบไหว แต่สิ่งที่ริทเห็นคือคุณนิรันดร์โคตรจะไม่ไหวเลย

“ให้ผมช่วยไรไหมครับ”

“ไม่” คุณนิรันดร์โบกมือเบาๆ ริทดูอีกฝ่ายค่อยๆ ขยับตัวนั่งตรงๆ

ไม่ต้องช่วยจริงเหรอนั่น ใส่กระดุมเชื่องช้าเป็นเต่ากินผักบุ้งเลย ริทเดินอ้อมกลับมายินตรงหน้าคุณนิรันดร์แต่ไม่ได้ใกล้มากกลัวจะโดนลากลงเตียงอีก ถึงจะเป็นผู้ชาย และคุณนิรันดร์จะน่ากิน แต่เขาก็ไม่คิดว่าเรื่องแบบนั้นควรเกิดขึ้นง่ายๆ หรอกนะ เดี๋ยวมันมองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆ

“เอ่อ...ผมช่วยติดกระดุมดีไหมครับ” แต่เห็นแล้วมันขัดลูกตาอะ ติดอะไรช้าปานนั้น เข้าใจคนเมา มันโฟกัสยากนิดหนึ่ง ตามันจะลายๆ หัวมันจะปวดๆ แล้วมันก็อยากจะอ้วกออกมา คิดว่าคุณนิรันดร์น่าจะมีอาการราวๆ นี้นี่แหละ

“อืม” คุณนิรันดร์หรี่ตาพยายามมอง ริทไม่สนแล้ว เขาเข้าไปจับสาบเสื้อของผู้เป็นเจ้านายของตัวเองแล้วกลัดกระดุมให้ทีละเม็ด

คนไม่เมาใส่ให้ยังไงมันก็เรียบร้อยกว่า แต่ว่านะ ไอ้ซิปกางเกงนี่เขาต้องบ๊ายบายเพราะไม่เหมาะที่จะไปคุกเข่าแล้วใส่ให้ มันดูล่อแหลมเกินไป ริทต้องให้นิรันดร์ใส่กางเกงเองอย่างช่วยไม่ได้ งูเจ้านายตัวใหญ่ไปเขากลัวมันจะฉก

กว่าจะแต่งตัวเสร็จริทก็ลุ้นแล้วลุ้นอีก มันนานมากเหมือนผ่านค่ำคืนนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ อันนั้นก็เวอร์ไป เอาจริงๆ ริทมองมันอย่างเพลิดเพลินเลยล่ะ เห็นชายหนุ่มหุ่นในฝันมาแต่งตัวตรงหน้ามันระทึกใจอย่างบอกไม่ถูก

ท่องคาถาในใจเลยนะ นารูโตะเอย สาซึเกะเอย ซากุระเอย คาคาชิเอย ชิกามารุเอย โอโรจิมารุเอย แทบจะยกมาทั้งหมู่บ้านนินจาอยู่แล้วเพื่อสงบจิตใจใฝ่ใต้สะดือของตัวเองให้อยู่กับที่กับทาง โชคดีที่คุณนิรันดร์แต่งตัวเสร็จก่อนจะยกมาทั้งหมู่บ้าน

ริทประคองนิรันดร์ออกจากห้องพักชั่วคราวอันหรูหราตระการตา พาเข้าลิฟต์แล้วลากไปที่รถ ก็ไม่เชิงลาก แต่ต้องออกแรงนิดหนึ่งเมื่อสภาพของคุณนิรันดร์นั้นเหมือนไม่ไหวเต็มที นี่เมาขนาดนี้ไม่น่ากลับบ้านอะนะเขาว่า ควรจะนอนพักมันที่โรมแรมนั้นนั่นแหละ

กว่าจะมาถึงที่พักของคุณนิรันดร์ได้เล่นเอาหลังริทแทบเดาะ แต่ไม่เป็นไร พอดีแบกเพื่อนสายเมากลับบ้านบ่อยๆ เรียกว่าลากเพื่อนกลับบ้านเป็นงานประจำ ส่วนเมาเองนั้นเป็นงานรอง

“ผมว่าคุณรันควรอาบน้ำก่อนค่อยมานอน แต่เอ่อ…” ริทมองดูคุณนิรันดร์แล้วเกาท้ายทอย สภาพนี้…นอนต่อไปเถอะเนอะ

“อาบพรุ่งนี้ไม่เป็นไรหรอกเนอะ ผมไปล่ะ ฝันดีครับ” ริทพูดทั้งที่ดูยังคนฟังก็ไม่ได้ฟัง คุณนิรันดร์นี่โดนปล่อยตัวลงบนเตียงได้ก็เหมือนจะหลับลึกไปเลย

เมาแล้วเป็นงี้สงสารลุงช่วยเลยเนอะ ถึงว่าลุงช่วยให้เขาไปรับแทน แล้วก็อยากจะให้เขามาทำงานคนขับรถแทนตัวเอง เข้าใจและ ริทเข้าใจท่านลุงอย่างท่องแท้เลยทีเดียวเชียว ก็ถ้าได้มาทำงานแล้วหวังว่าคุณนิรันดร์จะไม่เมามายอย่างนี้ทุกวันนะ ไม่งั้นมีหวังกล้ามขึ้นเป็นกล้ามปูแน่นอน

เอาล่ะ จบวันนี้แล้วไปอาบน้ำแล้วนอนดูนารูโตะให้ฉ่ำอารมณ์ดีฟ่า~
***………***
นิรันดร์ปรือตาขึ้นเมื่อเสียงประตูดังแผ่วเบา ริมฝีปากได้รูปขยับเป็นรอยยิ้มพร้อมกับร่างใหญ่นอนเหยียดด้วยท่วงท่าสบาย ตอนแรกที่เขาลากริทลงเตียงนั้นเมาจริงไม่ได้แกล้ง แต่หลังจากนั้นน่ะ…แกล้งล้วนๆ

ท่าทีงกๆ เงิ่นๆ ของริทยามทำอะไรไม่ถูกมันน่ารักน่าเอ็นดูดี ถึงหน้าตาตอนนี้จะเต็มไปด้วยรอยช้ำรอยแตกจากการชกต่อยก็เถอะ แต่มันไม่ได้ลดความน่ามั่นเขี้ยวในตัวเด็กหนุ่มลงเลยแม้แต่นิด

นิรันดร์มีความสนใจในตัวของริทตั้งแต่ย้ายมาอยู่นี่ใหม่ๆ ริทเป็นเด็กเหนือ ผิวขาวตาโต ดูรวมๆ หน้าหวานแต่ห้าวเป้งเป็นที่สุด แม่ของริทมักบ่นลูกชายไปชกต่อยกับคู่อริประจำ บางทีก็บ่นกับเพื่อนร่วมงานแล้วนิรันดร์ไปได้ยิน เสียงบ่นนี่แหละที่ทำให้นิรันดร์ได้เรียนรู้นิสัยเด็กหนุ่มริทคร่าวๆ

น่าเสียดายที่ช่วงเวลาที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่บ้านมากนัก จากการย้ายมาดูแลกิจการต่อทำให้เขาต้องเรียนรู้งาน บางอย่างนิรันดร์ก็ต้องงมเองอยู่เป็นอาทิตย์กว่าจะเข้าใจ ทำให้เวลาที่เขาจะได้เจอเด็กหนุ่มคนนี้แทบไม่มีเลย

อะไรหลายๆ อย่างลงตัวจนเกือบหมดแล้ว นิรันดร์จัดการวางแผนงานอย่างดีจนเริ่มมีเวลาว่างมาอยู่บ้านในช่วงเย็น ทำให้เมื่อวันก่อนเจอริทที่หน้าบ้าน เด็กนี่ช่างสมคำเลื่องลือ ชกต่อยกับเขาจนหน้าตาดูแทบไม่ได้ ที่สำคัญ…ต่อยกันเรื่องการ์ตูน
นึกแล้วก็ตลกดี…

ตลกที่ริทต่อยกับเพื่อนด้วยเรื่องการ์ตูนน่ะมันใช่ แต่ที่ตลกกว่าคือใบหน้าของริทตอนที่เล่าว่าเพราะอะไรถึงไปต่อยคนอื่นน่ะ ตาจะโตขึ้น คิ้วขมวดหน่อย ริมฝีปากเชิดๆ ท่าทางดูเอาเรื่องแต่ก็ช่างเหมือนแมวน้อยพองขนขู่ศัตรูไม่มีผิด

….100%….

ช่วงต้นๆ เราอาจจะมาอัปช้าหน่อยนะคะ พอดีเคลียร์ต้นฉบับกับปั่นเก็บสำรองเอาไว้นิดหน่อย ไว้ปั่นได้เยอะแล้วจิมาถี่กว่านี้น้า

คุณรันต้องหวังฟันริทแน่เลยเนอะ คิดว่าริทรอดไหม…เราว่ากระดูดมันคนละเบอร์กัน ฮ่าๆ

ออฟไลน์ BooJiRa_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #9 เมื่อ18-10-2018 23:33:54 »

คุณรันแกล้งน้องงงงงง :hao6:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
« ตอบ #9 เมื่อ: 18-10-2018 23:33:54 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Chompoo reangkarn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #10 เมื่อ19-10-2018 00:55:32 »

คุณรันเอานารูโตะมาล่อซิเผื่อริทตกหลุมกับดัก

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #11 เมื่อ24-10-2018 16:50:53 »

เนียนๆไป

 :L2: :pig4:

ออฟไลน์ lemonphug

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #12 เมื่อ24-10-2018 18:59:56 »

ชูป้ายไฟคุณรัน :hao7:

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #13 เมื่อ24-10-2018 22:11:11 »

คุณรันจะกินเด็กหรอคะ :hao3:

ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #14 เมื่อ25-10-2018 00:42:27 »

แหน๊ น้องอายุเท่าไหร่เอง

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 1 - 100% [18-10-61]
«ตอบ #15 เมื่อ25-10-2018 12:21:50 »

ว่าและ...........
คุณรัน จะเมาไม่รู้ตัวจริงรื้อ ?   :z3:

คุณรัน  ริท   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


ออฟไลน์ GukakST

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +187/-5
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #16 เมื่อ25-10-2018 22:24:07 »

>….ตอนที่ 2 [100%]….<
แฟนคือสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญ!

นิรันดร์เป็นพวกฟรีเซ็กซ์ เขาไม่ชอบการผูกมัด ไม่ชอบการครอบครองที่คนอื่นมีต่อตัวเขาเอง หลายครั้งที่ตัดสินใจคบใครสักคนหนึ่งตามครรลองของคนหมู่มาก เขามักพบว่าแฟนจะเข้ามาจุ้นจ้านกับชีวิตส่วนตัวของเขามากเป็นพิเศษ

มีแฟนก็ต้องแชร์โลกส่วนตัวงั้นเหรอ?

งั้นไม่มี!

วันไหนอยากนอนอยู่ห้องคนเดียวเงียบๆ ย้ำว่าคนเดียวเงียบๆ แฟนก็มักจะเข้ามาเจ๊าะแจ๊ะ เข้ามากวน มาชวนทำเรื่องอย่างว่าบ้าง มาชวนไปเที่ยวบ้าง ถ้านิรันดร์ไม่ตอบสนอง แฟนก็จะเหวี่ยงบ้าง ไม่งั้นก็เดินหนีแล้วงอนเงียบหายไป ไม่ใช่ว่าเขาไม่บอกนะว่าเขาต้องการอยู่คนเดียว แต่เหมือนฟังจะไม่เข้าใจความต้องการของเขา

บางทีก็อยากจะไปนั่งดื่มคนเดียวชิวๆ ปิดมือถือ หรือช่องทางสื่อสารทุกชนิดเพื่อไม่ให้ใครติดต่อ โดยเขาไม่ลืมที่จะบอกคนรักว่าเขาไปไหนและทำอะไร แต่ก็ไม่วายกลับมาโดนคนรักงอนทุกที

“ถ้าอยากอยู่คนเดียวมาก รักโลกส่วนตัวของตัวเองมากจะมามีแฟนทำไม”

แฟนคนไหนสักคนบอกกับเขาแบบนั้น ทั้งที่แฟนหนุ่มคนนี้ก็เป็นคนโลกส่วนตัวสูงไม่ต่างอะไรกับเขา แรกๆ เข้ากันดี เข้าใจกันทุกอย่าง แต่พอเวลาผ่านไปก็กลายเป็นแบบนี้ นิรันดร์ถอนใจและตัดสินใจบอกเลิกในทันที

ได้! มีแล้วเป็นแบบนี้ มีแล้วเอาแต่พูดว่าเข้าใจในตัวตนเขาแต่กลับไม่เข้าใจจริงๆ เขาไม่มีก็ได้แฟนน่ะ เซ็กซ์เฟรนด์ก็พอ ไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้วสำหรับเขา การนอนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปดื่มคนเดียวหรือเที่ยวคนเดียวไม่ได้ทำให้เขาตายสักหน่อย

แต่กว่าเขาจะคิดอย่างนั้นได้มันก็ผ่านความผิดหวังมามากมาย ไม่ว่าใครเริ่มต้นมาเข้าใจเขายังไง สุดท้ายก็จะกลายเป็นแบบนี้เสียทุกคน มากน้อยต่างกันไป แต่ยังไงมันก็มี ดีไม่ดี บางคนยังมองว่านิรันดร์ไม่ใส่ใจคนรักอีก

ก็บอกเองว่าอยากอยู่คนเดียวบ้าง อยากเที่ยวคนเดียวบ้าง นิรันดร์เป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ ยิ่งคำว่าอยากอยู่คนเดียวบ้างเนี่ย เป็นสิ่งที่เขาเข้าใจอย่างที่สุด เขาเลยไม่เคยกวนแฟนคนไหนสักคนที่ขอเวลาอยู่กับตัวเอง ทว่านั่นกลายเป็นสิ่งที่ทำให้แฟนไม่พอใจ? บ้างก็ว่าไม่ห่วงเลยเหรอ ไม่โทรหาเลย ไม่ส่งข้อความเลย เอ้า การไม่จุกจิกก็ผิดเหรอ?

เออ...พอล่ะไอ้ชีวิตที่มีแฟนเนี่ย!

กาลเวลาไม่อาจเปลี่ยนนิสัยเบื่อความจุกจิกของนิรันดร์ แม้อายุจะล่วงเลยเข้ามาใกล้เลขสามแล้วก็ตามที เขากลับมาดูแลกิจการต่อจากพ่อแม่ที่เหนื่อยอ่อนกับการทำงาน ต้องมาเรียนรู้งานที่นี่ เรียนรู้สังคมของที่นี่และนิสัยของผู้คนรอบกาย

มาแรกๆ ก็เบื่อหน่ายอย่างที่สุด

คนไทยบางจำพวกชอบจุ้นจ้าน โดยเฉพาะคำถามที่ว่าหล่อเหลาขนาดนี้มีแฟนหรือยัง บ้างจะเสนอตัวมาเป็นแฟน บ้างจะเอาลูกตัวเองมายกให้เขา ในใจนิรันดร์ตอบว่าเอามาเป็นคู่นอนอะได้ แต่จะเอามาแต่งงานคงไม่ นิรันดร์ต้องปรึกษากับแม่เพื่อจะหาทางหลีกเลี่ยงคนเหล่านี้ ซึ่งทางที่ดีก็คือปั้นหน้ายิ้มๆ แล้วปฏิเสธแบบนุ่มนวลไป

น่าเบื่อหน่ายจริงๆ

นิรันดร์ตัดสินใจซื้อหญิงหรือชายมาร่วมหลับนอนเป็นบางครั้งคราวเพื่อระบายความเครียด ส่วนเวลาปกติก็จะตั้งใจอยู่กับงานในมือ รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองไป โชคยังดีสำหรับนิรันดร์ที่ได้เหล่าคนใช้ไม่จุ้นจ้านหรือสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านาย นั่นทำให้เขาอยู่บ้านได้อย่างสงบสุข

เจ้านายใหม่ของบ้านที่เก็บตัวมากกว่าเดินเล่นในสวนอย่างนิรันดร์แทบไม่รู้เลยว่าในบ้านนี้มีเด็กหนุ่มอาศัยอยู่ด้วย คิดว่ามีแต่แม่บ้าน ลุงคนสวนและลุงคนขับรถที่มีอายุแล้วเท่านั้นเสียอีก

จนวันหนึ่ง...นิรันดร์ลงมานั่งเล่นริมสระน้ำในช่วงเย็นของวันหยุด

ขอบสระน้ำอีกฝาก ตรงข้ามกับที่ที่เขาจะเดินไปนั่งนั้นมีเด็กหนุ่มใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงบอลนั่งขัดสมาธิอ่านการ์ตูนอยู่ หน้าปกนั้นเป็นหน้าปกที่คุ้นเคยอยู่บ้าง เพราะถึงเขาจะรักสันโดษมากแค่ไหนก็ผ่านตาการ์ตูนมาไม่น้อย แต่เด็กหนุ่มคนนี้ต่างหากที่ไม่คุ้นเคย

นิรันดร์ยืนครุ่นคิดถึงตอนที่มีการแนะนำตัวคนใช้ในบ้าน วันนั้นดูเหมือนจะมีคนหนึ่งไม่ได้มาเพราะติดเรียน คร่าวๆ ที่รู้ก็คือเป็นลูกของป้าออมหัวหน้าแม่บ้าน ตอนนั้นหัวหน้าแม่บ้านบอกว่าจะให้ลูกชายตัวเองมาแนะนำตัวทีหลังแต่นิรันดร์ไม่ว่างอยู่เจอ คงเป็นเด็กคนนี้ล่ะสินะ

ขณะที่มองเด็กหนุ่มผิวขาวกระจ่างอีกฝากสระน้ำ คนที่ถูกมองก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาเข้าพอดี และเด็กหนุ่มคนนั้นก็มีท่าทีตกใจ เจ้าตัวรีบปิดหนังสือ ยืนขึ้นยกมือไหว้เขาแล้วรีบหายไปจากตรงนั้น

จากวันนั้นเป็นต้นมานิรันดร์ก็แทบไม่เจอลูกป้าแม่บ้านคนนี้อีกเลย

วันเสาร์อาทิตย์เป็นวันที่นิรันดร์หยุดทำงานแล้วนอนอยู่บ้านอย่างเดียว เป็นการนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องนอนส่วนตัว เขาขี้เกียจออกไปไหน วันธรรมดาก็ทำงานมากอยู่แล้ว วันหยุดจะให้ไปนั่นไปนี่อีกมันก็น่าเบื่อเกินไป

“น้า...แม่คร้าบ ริทขอตังก์ซื้อฟิกเกอร์หน่อยน้า” เสียงห้าวของเด็กหนุ่มดังแว่วมาจากชั้นล่าง นิรันดร์กำลังจะลงมากินข้าวเที่ยงแทนการให้แม่บ้านยกขึ้นไปให้อย่างทุกครั้ง

“โอ้ย ฟิกกงฟิกเกอร์อะไรของแกไอริท ตัวหนึ่งตั้งเป็นพัน มันไม่ใช้เงินเปลืองไปหน่อยหรือไงเล่า” ป้าออมไม่ยอมให้เงินจำนวนมากแก่ลูกชาย นิรันดร์ก็พอเข้าใจ ฟิกเกอร์แท้ตัวหนึ่งราคาไม่ใช่น้อยๆ นอกจากราคาตัวมันเองที่สูงแล้วยังมีการบวกภาษีอีกเพราะต้องนำเข้าจากญี่ปุ่น

“เดี๋ยวริททำงานแล้วจะเอาเงินมาคืนแม่น้า”

“ทำงานแล้วค่อยซื้อค่ะลูก” คนเป็นแม่ตัดบท เงินไม่ใช้น้อย จะเอาไปซื้อตุ๊กตุ่นตุ๊กตามันไม่ได้จริงๆ

นิรันดร์ลงมาเห็นท่าทีง้องอนแม่ของเด็กหนุ่มเข้าพอดี ริมฝีปากสีชมพูอ่อนนั้นกำลังเชิดขึ้น สองมือก็กอดแขนแม่ที่กำลังจัดจานบนโต๊ะอาหาร ดูแล้วคนเป็นแม่น่าจะรำคาญ แต่เด็กหนุ่มก็ยังตื้ออยู่ไม่ยอมไปไหน

นิรันดร์ว่ามันก็น่ารักดีนะ...ท่าทางแบบนั้นน่ะ

“ตายแล้วคุณรัน” ป้าออมหันมาเห็นเขา เธอรีบดันลูกชายออกจากแขนและริทก็พร้อมใจปล่อยมือแม่ของตนเอง

“งุ้งงิ้งกันแต่วันเลยนะครับแม่ลูก” นิรันดร์เอ่ยยิ้มๆ เขามองหน้าริท ดูสีหน้าที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก สงสัยจะเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนนี้ล่ะมั้ง

“เจ้าริทน่ะสิคะคุณรัน งอแงอยากได้ของเล่นเป็นเด็กๆ เลย”

“แม่” พอโดนฟ้องก็รีบทักท้วง นิรันดร์ขำเบาๆ งอแงเหมือนเด็กอย่างที่ป้าออมว่าจริงๆ นั่นแหละนะ

“ผมว่าริทก็ยังเป็นเด็กอยู่นะครับ ไม่งั้นคงไม่ไปต่อยกับคนอื่นเรื่องการ์ตูนหรอก” ริทเผลอเงยหน้าสบตากับหยอกเย้าของนิรันดร์ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ไม่ฟ้องแบบนี้สิ ริทแอบแค้นเล็กๆ ที่ไม่มีใครเข้าข้างเขาเลย

“อ๋อ ที่หน้าแหกมาคราวก่อนคือต่อยกับเพื่อนเรื่องการ์ตูน” เอาแล้ว แม่ดุขึ้นมาทันที

“ผมไปทำการบ้านล่ะ” ชิ่งดีกว่า อยู่ต่อมีแต่โดนบ่น

ริทรีบหันหลังแล้วสาวเท้าไวๆ จากไปทันที ปล่อยให้คนเป็นแม่บ่นเสียงเบากับเจ้านายตนเองไป

คงเพราะความเป็นกันเองที่มีมาตั้งแต่รุ่นคุณท่าน ทำให้แม่บ้านและเจ้านายของที่นี่ค่อนข้างจะสนิทกันพอสมควร นิรันดร์ไม่ถือคำบ่นของหัวหน้าแม่บ้านอย่างป้าออม เธอเองก็รู้ดีว่าบ่นมากไปจะสร้างความรำคาญ ดังนั้นนิรันดร์จึงได้ยินคำบ่นลูกชายเพียงไม่กี่ประโยคเท่านั้น

ระหว่างทานอาหารเที่ยงเพียงลำพัง นิรันดร์นั่งเลื่อนหน้าจอมือถือดูเพจขายของต่างๆ ทั้งในเฟซบุ๊คและอินสตาร์แกรม กล่องข้อความมีข้อความที่ไม่ได้อ่านของหลายคน นิรันดร์ไม่ได้สนใจ เขากำลังดูฟิกเกอร์ในเพจขายของเกี่ยวกับนารูโตะอยู่ เลื่อนดูไปมามันก็เพลินดี

ไหนๆ ก็ทำรุ่มร่ามกับเด็กหนุ่มไป ซื้อของมาขอโทษเสียหน่อยก็ดีเหมือนกัน นิรันดร์ไม่รู้ว่าริทอยากได้ฟิกเกอร์ของนารูโตะตัวไหน เขาเลยเลือกมาครบทุกตัวเท่าที่ในร้านนี้มีขาย จากที่เด็กหนุ่มอยากตัวเดียวราคาพันสองนิดๆ กลายเป็นเซตฟิกเกอร์ราคาหลายหมื่นไปเสียได้

นิรันดร์โอนเงินผ่านแอพของธนาคารอย่างไม่เสียดายเงิน นึกถึงหน้าเด็กหนุ่มตอนของมาส่งแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ มันคงทั้งตกตะลึงและดีใจมากจนหุบยิ้มไม่อยู่แน่นอน เขาว่าริทเป็นเด็กหนุ่มที่มีเสน่ห์นะ รอยยิ้มสวย นัยน์ตาก็หวานได้แม่ไปเต็มๆ ผิวขาวกระจ่างแต่บางจุดก็แอบคล้ำตามประสาเด็กหนุ่มซนๆ ทั่วไป

ทานมื้อเที่ยงเสร็จนิรันดร์ก็ไปนั่งเล่นอยู่ที่ริทสระน้ำ ริทกำลังล้างสระอยู่เผลอชะงักไปนิดหน่อยที่เห็นเจ้านายมานั่งเล่น มันแอบกดดัน เหมือนตอนทำข้อสอบแล้วอาจารย์มายืนจ้องนั่นแหละ มันจะมีอาการเกร็งขึ้นมาและทำข้อสอบไม่ได้ในทันที นิรันดร์แค่มองก็เข้าใจในปฏิกิริยาของลูกแม่บ้านคนนี้ เขายิ้มให้อีกฝ่าย ผายมือเชื้อเชิญให้ริททำงานของตัวเองต่อไปโดยไม่ต้องสนใจเขา

แต่ใครจะละความสนใจได้ในเมื่อโดนจ้องแบบนี้…

ริทไม่ได้ใส่เสื้อล้างสระน้ำ อากาศมันร้อนมาก ขนาดมีหลังคาผ้าใบป้องกันแสงแดดแล้วแท้ๆ ว่ากันตามตรง ไม่มีอะไรสู้แดดในประเทศไทยได้หรอก อีกอย่าง ล้างสระน้ำนี่ยังไงก็ต้องเปียกไหม ใส่เสื้อผ้าเปียกๆ มันน่ารำคาญเหมือนกันนะ กางเกงบอลขาสั้นโดนน้ำในสระจนชุ่ม มันลู่ลงจนแนบไปกับร่างกายของริท

เด็กหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่าเขาได้กลายเป็นอาหารตาให้กับเจ้านายของเขาไปแล้ว

ทำงานออกแรงบวกกับอากาศร้อนๆ ทำให้ร่างกายขาวผ่องของริทแดงระเรื่อขึ้น ตัวเขากลายเป็นสีชมพู ริทหยุดหอบหายใจ เขาไม่ได้มองไปอีกฝั่งหนึ่งที่มีนิรันดร์นั่งอยู่ แต่เขากำลังก้มหน้ามองลำตัวของตัวเอง

“โห...” จับพุงซึ่งก็ไม่เชิงเป็นพุงออกมาดูความชมพูของตัวเอง

“ตัวแดงหมดแล้ว” นิรันดร์เห็นภาพนั้น และเขาก็ส่งเสียงบอกออกไป

“อ่า...ครับ มันร้อนอะ ตัวแดงเพราะร้อน จริงๆ ผมว่าผมไม่น่าเป็นคนขาวเลย ขึ้นสีง่ายชะมัด” เผลอนึกถึงคำพูดของแฟนหนุ่มในสมัยที่คบกัน คำที่บอกว่าริทกำลังแดงไปทั้งตัว...มันน่ากิน ยึ้ย! คิดแล้วแค้น แค้นแล้วถูพื้นมันเข้าไป!

ริทเอาความแค้นไปลงกับการล้างสระว่ายน้ำที่ไม่เคยมีใครคิดจะใช้มันเลย ไม่เกรงใจจะแอบมากระโดดเล่น เสียดายสระน้ำที่ไม่เคยได้ทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ดูเหมือนเขาจะลงแรงมากไป น้ำชุ่มโชกตรงพื้นใต้เท้าทำให้เขาลื่นและ...

ตู้ม!!

เรียบร้อย…สระน้ำได้ทำหน้าที่ของมันแล้วล่ะ

“ฮ่าๆ ซุ่มซ่ามจัง” เสียงทุ้มละมุนหัวเราะร่าเมื่อริทโพล่หัวเปียกๆ ของตัวเองขึ้นมาจากสระ เขาขมวดคิ้ว

“ง่า...คุณรันอะ” หน้าหงิกแป๊บ มาแซวเขาแบบนี้ไม่น่ารักเลย

“ท่าเมื่อกี้นี่สวยมากเลยนะ” นิรันดร์เอ่ยยิ้มๆ

“คุณรันก็กระโดดลงมาด้วยท่าเมื่อกี้นี้สิครับ” ริทพูดงอนๆ ไปงั้นแหละ เขาว่ายน้ำกลับเข้าหาฝั่งเพื่อจะขึ้นไปทำความสะอาดสระต่อ

แต่ยังไม่ทันได้ว่ายน้ำไปไหนได้ไกล คนโดนท้าก็ยืนขึ้นเต็มความสูง สองมือจับที่ปลายเสื้อแล้วถลกมันขึ้นมาจนเห็นมัดกล้ามเป็นลอนสวยงาม โอ้โห หุ่นแซ่บเกินจะทานทน ริทมองร่างกายนิรันดร์อย่างตกตะลึง เลื่อนสายตาจากกล้ามท้องไปที่ขอบกางเกงสามส่วน ในหัวเผลอคิดไปว่าคุณรันควรถอดกางเกงตัวนั้นออกแล้วใส่แต่ชั้นในลงมา

สองมือนิรันดร์ยกขึ้นเสยผม ริทมองตามไม่วางตา พอเสยผมจนเรียบร้อยสองมือนั้นก็เลื่อนลงมาที่ขอบกางเกง จับมันขยับให้กระชับเข้าที่เข้าทาง เด็กหนุ่มมองจนแทบจะเรียกว่าจ้อง

คือถ้าเป็นคนที่หลงใหลในรูปลักษณ์เรือนกายของผู้ชายจะเข้าใจ เวลาที่เห็นร่างกายสมบูรณ์เพอร์เฟ็กอย่างนี้มันอดที่จะรู้สึกชื่นชมไม่ได้ เหมือนผู้หญิงเห็นของสวยๆ งามๆ มันจะต้องมองมันอยู่อย่างนั้น จะให้ดีต้องได้สัมผัสด้วยนะ...ลูบไล้ บีบบี้ขยี้ขย้ำ

โอ้ยใจ!

ตู้ม!!!

กำลังหลงใหลได้ปลื้มกับหุ่นของเจ้านายอยู่ดีๆ นิรันดร์ก็กระโดดลงสระน้ำที่ยังทำความสะอาดไม่เสร็จ เขาเลือกจุดลงใกล้กับร่างโปร่งของเด็กหนุ่มเพื่อให้น้ำมันกระเซ็นเข้าตาหวานๆ คู่นั้น

“เฮ้ย” ริทร้อง เจ้าตัวตั้งรับไม่ทันก็เลยหนีน้ำที่กระเซ็นเข้าหน้าตัวเองไม่พ้น ไอ้เข้าหน้ามันพอทน แต่เข้าตาริทจะไม่ทน!

“น้ำเข้าตาเหรอ?” นิรันดร์โพล่ขึ้นมาเบื้องหน้า ใบหน้าหล่อเหลานั้นอยู่ห่างกับริทไปแค่คืบหนึ่ง

“เอ่อ...ครับ” ใบ้กินไปดิ ใครจะคิดว่าโพล่มาใกล้ขนาดนี้

ได้โปรดถอยออกไปห่างๆ หน่อย หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้ พูดเลยนะ แดงกว่าหน้ากับตัวของริทก็คือมะเขือเทศอะตอนนี้ เด็กหนุ่มเตรียมจะหงายไปด้านหลังเพื่อขยับหนี ทว่านิรันดร์ใช้แขนข้างหนึ่งงช้อนเอวคอดของริทเอาไว้เสียก่อน

“ระวังสิ เดี๋ยวก็ล้มลงไปในน้ำหรอก”

“ไม่เป็นไรครับ ผมจะว่ายขึ้นฝั่งอะ หนาว” พูดตะกุกตะกัก เอวโดนโอบอยู่เลยนะ ให้พูดด้วยน้ำเสียงปกติไม่ไหวจริงๆ

“รีบเหรอ ผมอุตส่าห์กระโดดท่าเดียวกับริทลงมาตามคำท้าทายเลยนะ”

“โหย ใครให้ทำจริงล่ะครับ ผมก็แค่ท้าไปงั้นไหมล่ะ คุณรันนี่ก็ ไม่ต้องจริงจังกับคำพูดของเด็กอย่างผมได้นะ” ริทอยากจะแงะมือของนิรันดร์ออก เล่นดึงเข้าหาตัวจนช่วงล่างเสียดสีกันแบบนี้...ใจไม่ดีเลย

“ไม่รู้ล่ะ เล่นน้ำด้วยกันก่อนสิ”

“เล่นน้ำเนี่ยนะ? ผมนึกไม่ออกเลยว่าคนอายุอย่างคุณรันจะเล่นน้ำยังไง ว่ายน้ำไล่จับ? หรือเล่นบอลน้ำล่ะ แต่บอกเลยนะว่าถ้าว่ายน้ำไล่จับนี่ผมไม่สู้จริงๆ ผมว่ายน้ำไม่แข็ง แต่ถ้าให้ผมวิ่งแข่ง ผมสู้ตายเลยนะ” ริทเริ่มพูดอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าคุณรันเบียดตัวเองเข้ามาหาตัวเขาหนักขึ้น

“ริทวิ่งเก่งเหรอ” นิรันด์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าท่อนขาของเขากับเด็กหนุ่มกับสีกันไปสีกันมา

“เก่งสิ ผมวิ่งหนีเท้าบ่อยๆ เวลากลับบ้านหรือไปร้านหนังสือแล้วเจอคู่อริ ผมนี่กระชับเชือกรองเท้าแล้วสับเท้าแตกเลยนะครับ บอกเลย...ระดับริทแล้ว ไม่ว่าใครก็วิ่งตามไม่ทันเว้นแต่มันขี่จักรยานมานะ ฮ่าๆ” ริทหัวเราะร่า เขานึกถึงตอนวิ่งหนีแล้วมันก็ตลกดี เขานี่ช่างหาเรื่องให้ตัวเองได้ทุกวันจริงๆ

“เคยหนีไม่ทันไหม” นิรันด์อาศัยจังหวะที่เด็กหนุ่มเล่าเรื่องตัวเองอย่างเป็นธรรมชาติดันร่างโปร่งจนมาติดกับขอบสระด้านตรงข้ามกับที่เขานั่ง แผ่นหลังขาวแนบไปกับขอบสระแล้วแต่เอวคอดยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“เคยสิครับ” ริทมองซ้ายมองขวาเล็กน้อย รู้สึกตัวเองโดนรุกหนัก หรือเปล่าวะ? เขาไม่ได้กำลังโดนเจ้านายรุกอยู่ใช่ปะ ไม่หรอก...คนอย่างคุณนิรันดร์ไม่มาสนใจเขาหรอกเนอะ

“รอดไหม”

“ไม่รอดจะมาอยู่ในอ้อมแขนของคุณรันเหรอครับ แฮ่ๆ แต่ว่านะ...ปล่อยผมก็ได้ ผมยืนถึงนะ” ใช่ๆ คุณนิรันดร์กอดเอวเขาไว้เพราะคิดว่าเขาจะยืนไม่ถึงก้นสระล่ะมั้ง

“เตี้ยขนาดนี้ยืนถึงจริงดิ”

“นี่ ผมไม่เตี้ยนะครับ ผมสูงได้มาตรฐานชายไทยนะ คุณรันแหละที่ตัวสูงเกินไปก็เลยมองว่าผมเตี้ย” นิรันดร์ยิ้มหวาน

“ครับ ริทไม่เตี้ย” ขาข้างหนึ่งสอดเข้าไปที่หว่างขาของเด็กหนุ่ม มันโดนจุดสำคัญจังๆ จนริทสะดุ้งโหยง

“เอ่อ...”

“มีบางอย่างกำลัง...”

“ผมว่า...เราว่ายน้ำแข่งกันก็ได้ครับ” ริทรีบดันตัวเองอย่างจริงจังไปทางกลางสระ แต่ไม่พ้นนิรันดร์คว้าข้อเท้าเขาเอาไว้แล้วลากกลับมาที่เดิม

เอ่อ...มันดูง่ายเนอะ ฮื่อ!

ริทกลับมาอยู่ใน้ออมแขนของนิรันดร์อีกครั้ง รอยยิ้มของเจ้านายเขาในตอนนี้ดูทะเล้นทะลึ่งน่าตีเป็นที่สุด ทั้งที่รอยยิ้มของคุณนิรันดร์มันก็แค่มุมปาก แต่แววตามันแพรวพราวเกินไป ริททำตัวไม่ถูก เหมือนโดนสะกดให้อยู่นิ่งๆ แล้วปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ...

“ริทเอ้ย ล้างสระเสร็จยังลูก ลุงช่วยแกรออยู่” เสียงแม่ดังมาจากทางตัวบ้าน ริทรีบดีดตัวออกจากนิรันดร์แล้วปีนขึ้นขอบสระก่อนที่ร่างของผู้เป็นแม่จะโพล่มาตรงขอบประตู

โอ้ยใจ...กระหน่ำขนาดนี้จะเหนื่อยตายไหม?

….100%….

คุณรันรุกรุนแรงมากเค่อะ สงสารน้อง น้องตั้งตัวม่ายทัน

ออฟไลน์ Chompoo reangkarn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #17 เมื่อ26-10-2018 00:03:35 »

ทำเอาน้องริทหัวใจสั่นเชียวคุณนิรันดร์ร้ายเนียนถึงเนื้อถึงตัวจริง

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #18 เมื่อ26-10-2018 00:38:35 »

คุณรันนี้ร้ายไม่เบาเลยนะคะ

ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #19 เมื่อ26-10-2018 12:43:13 »

กี๊ดดดดดดด น้องยังเด็กกกกก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
« ตอบ #19 เมื่อ: 26-10-2018 12:43:13 »





ออฟไลน์ kungverrycool

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #20 เมื่อ26-10-2018 13:23:31 »

 :katai2-1:

ออฟไลน์ BooJiRa_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #21 เมื่อ26-10-2018 20:12:54 »

คุณรันขี้อ่อย 55555 :hao6:

ออฟไลน์ lemonphug

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #22 เมื่อ26-10-2018 21:32:56 »

 o13

ออฟไลน์ aha_aha

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 101
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #23 เมื่อ27-10-2018 08:42:35 »

น่ารักดีนะเจ้าหนูริท

ออฟไลน์ Sky

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 933
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-2
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 2 - 100% [25-10-61]
«ตอบ #24 เมื่อ29-10-2018 07:59:35 »

น้องริทลูกกกกกกก เจ้านายหนูอันตรายมากกกกก

ออฟไลน์ GukakST

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +187/-5
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 3 - 100% [02-11-61]
«ตอบ #25 เมื่อ02-11-2018 22:20:44 »

>….ตอนที่ 3 [100%]….<

มีอะไรสามารถใช้ลบความทรงจำออกจากสมองได้บ้างไหม ริทรู้สึกอยากจะลบภาพเหตุการณ์ที่สระน้ำวันนั้นมากเลย แววตาของคุณนิรันดร์ที่มองมาในระยะประชิดมันยังแจ่มชัดอยู่ในสมองเขาทุกวัน ขนาดไม่เจอหน้าคุณนิรันดร์มาสามวันเต็มๆ แล้วนะ ยังลืมไม่ลงเลย เขาควรทำยังไงดี

อ่อย...แค่คิดก็ระทึกแล้วใจ

“ริท”

“ครับแม่” ริทตะโกนตอบแม่ที่เรียกอยู่หน้าห้อง เขากำลังนอนอ่านการ์ตูนอยู่เพลินๆ เป็นการอ่านที่นึกถึงแววตาคุณนิรันดร์ไปด้วยเนี่ยสิ

“คุณรันให้ไปหาที่ห้อง”

“ฮะ!” ร่างโปร่งของเด็กหนุ่มกระเด้งลุกขึ้นมาอย่างฉับไว หัวใจนี่เต้นกระหน่ำอยู่ในอกด้วยความตื่นตระหนก

ไม่ใช่ว่าคุณรันจะเรีกยเขาไปทำรุ่มร่ามปะวะ เอ...หรือแบบนั้นเขาไม่เรียกรุ่มร่าม แบบแค่บังเอิญเอาขามาโดน แค่บังเอิญคว้าเอวเขาไว้เพราะคิดว่าเขาจะหงายหลังจมน้ำ หงายหลังจมน้ำเนี่ยนะ? เออ ช่างมันเถอะ มันคงไม่มีอะไรหรอกเพราะคุณนิรันดร์คงไม่มาสนใจเด็กบ้านนอกอย่างเขาอยู่แล้วล่ะเนอะ เขามันก็แค่เผลอคิดบ้าคิดบอไปคนเดียวเท่านั้นแหละ

“เร็วๆ ให้นายรอนานมันไม่ดีนะ คุณรันแกก็เหนื่อยๆ ต้องมานั่งรอเอ็งอีก” แม่บ่นสองสามประโยคแล้วเสียงค่อยๆ หายไป คงเดินกลับไปทำงานของตัวเองต่อนั่นแหละ

ริทวางการ์ตูนเรื่องโปรดของตัวเองลงกับที่นอน คว้าเอาเสื้อยืดลายนารูโตะขึ้นมาสวม แอบมองกางเกงนิดหน่อย คงไม่เป็นไรมั้งที่เขาใส่กางเกงบอลขาสั้นแบบนี้อะ ริทคิ้วขมวด ยืนนิ่งคิดถึงคำว่าเหมาะสม...

แค่ไปหาที่ห้องนอนต้องคิดถึงความเหมาะสมเลยเหรอ?

ช่างแม่ง!

ริทยีหัวตัวเองเล็กน้อย จัดทรงให้มันเข้าที่เข้าทางนี่แหละแล้วก็เดินฉับๆ ไปยังห้องนอนของคุณนิรันดร์ เขารู้จักดีเพราะหลายครั้งเขาต้องขึ้นมาช่วยแม่ทำความสะอาดห้องนอนของเจ้านายคนนี้

ทว่ายิ่งเดินเข้าไปใกล้หัวใจก็ยิ่งกระหน่ำระรัวหนักเข้าไปอีก การอยู่ใกล้คนหล่อและหุ่นน่ากินมากมันก็ไม่ดีต่อใจอยู่แล้ว ดันไปนึกถึงภาพที่ใกล้ชิดกันอีก ไม่ดีต่อหัวใจของเด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างเขาเลยจริงๆ

เห็นริทแก่นเซี้ยวแบบนี้เขาก็ยังเป็นเด็กหนุ่มใสๆ ซื่อๆ อยู่นะ มีแฟนก็จริง แต่กับแฟนนี่เคยแค่ใช้มือร่วมกันไม่เคยแบบสอดใส่อะไรทำนองนั้นหรอก แล้วกับแฟนมันมีความใกล้ชิด สนิทสนมกันมาก่อน มันก็เลยทำได้ เอ...ตอนทำครั้งแรกก็เขินหน้าแดงไปหมดเหมือนกันนี่นา

แล้วทำไมต้องมาคิดเรื่องใต้สะดือเนี่ย!!!

สูดหายใจเข้าลึกๆ ทำใจให้นิ่งสงบ แม่บอกว่าความสงบจะสยบทุกความเคลื่อนไหว เอาล่ะ เขามาถึงหน้าห้องเจ้านายผู้มีหุ่นน่ากินมากแล้ว ริทชั่งใจอีกนิด มันต้องเคาะห้อง แต่ก็...เกร็งๆ

ก๊อกๆ

“คุณรันครับ” ทำใจเคาะลงไปแล้ว โอ้ย ตื่นเต้นๆ

“เข้ามาเลยไม่ได้ล็อก” ไม่ดีนะเนี่ย คุณรันจะไม่ล็อกห้องแบบนี้มันไม่ปลอดภัยนะฮะ ริทแอบคิด แต่ก็คิดไปอีกแหละว่าใครจะกล้าบุกเข้ามาในห้องของคุณรันกัน กว่าจะฟ่ามาถึงห้องคุณรันได้นี่คงต้องผ่านด่านพี่ยามหน้าโหดมาก่อนอะนะ

“ขออนุญาตนะครับ” ริทเปิดประตู พาตัวเองเข้าไปเสร็จแล้วก็ต้องปิดประตูให้เรียบร้อย

อะจะเฮ้ย!

เงยหน้าขึ้นมาหลังปิดประตูก็พบว่าคุณนิรันดร์มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวเท่านั้น สีดำนั่นตัดกับสีขาวของผิวคุณนิรันดร์ไม่ใช่น้อยๆ ไหนจะหยดน้ำบนร่างกายนั่นอีก...คุณรันจะแซ่บต้องเกรงใจเด็กหนุ่มวัยกลัดมันอย่างเขาบ้างนะเนี่ย!

“หน้าแดงเชียว เขินผมเหรอ” นิรันดร์ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดเส้นผมของตัวเองพลางมองใบหน้าของเด็กหนุ่มยิ้มๆ

“เอ่อ...ก็ใช่ครับ ไม่รู้ทำไม อยู่กับคุณรันแล้วผมเขินจัง ต้องเพราะคุณรันหุ่นดีมากแน่ๆ เลยฮะ” ริทพูดออกไปตรงๆ ถือว่าเป็นการชื่นชมหุ่นของเจ้านายของตนเองไป

“ผมชอบเวลาริทเขินนะ” ริทถึงกับนิ่งงันไปเมื่อเจ้านายผู้มีหุ่นดีจนน่าลากไปกินในน้ำนั้นขยิบตาให้เขาหนึ่งทีถ้วน เป็นการขยิบตาที่มากมายไปด้วยเสน่ห์ ดาเมจแรงมาก เปรี๊ยงหัวใจทะลุเลยทีเดียว

“ผมว่าเวลาผมเขินมันตลกนะฮะ แก้มมันจะแดง แดงไปทั้งตัวเลยอะฮะ”

“จริง ตอนนี้แดงไปถึงคอแล้ว” นิรันดร์ชี้นิ้วไปที่ลำคอขึ้นสีชมพูของริท

“น่านไง” ริทเผลอลูบคอตัวเองป่อยๆ

“เอาเป็นว่าก่อนที่ริทจะเขินผมมากไปกว่านี้ ริทเข้ามาเอาของนี่ไปสิ” นิรันดร์เดินไปที่เตียงนอนหลังโตสีดำของตน บนนั้นมีกล่องไปรษณีย์กล่องใหญ่อยู่หนึ่งกล่อง เขาดันมันมาทางริทพร้อมกับรอยยิ้มเชิญชวนให้เดินเข้าไป

“เอาไปไหนครับ” ริทคิดว่านิรันดร์จะให้ตนเอากล่องนี้ไปให้ใคร เขาก็เลยเดินเข้าไปคว้ากล่องนั้นเอาไว้

“ให้ริทนั่นแหละ”

“เอ๊ะ?” เด็กหนุ่มกำลังจะอ่านชื่อคนส่งตามประสาสายเผือกเล็กๆ เงยหน้ามองคุณนิรันดร์ขวับ

“เป็นการขอโทษที่ทำรุ่มร่ามกับริทในโรงแรมวันนั้น คิดว่าริทน่าจะชอบนะ ลองเปิดดูสิ” ในโรงแรมวันนั้นที่คุณนิรันดร์เมาสินะ ริททบทวนความทรงจำ

“จริงๆ ไม่เป็นไรก็ได้นะครับ ผมเข้าใจว่าคุณรันเมา”

“ไม่ได้หรอก ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบ ลองดูนะ ไม่ชอบจะหาแบบที่ริทชอบก็ได้” นิรันดร์เอาผ้าขนหนูเช็ดผมพาดไว้ที่บ่า เขาจ้องมาทางเด็กหนุ่มเพื่อรอดูปฏิกิริยา

“คุณรันนี่เป็นคนดีจังครับ” ริทตัดสินใจนั่งลงที่พื้น เขาค่อยๆ แกะตรงเชือกของมันออกก่อนที่งัดแงะสก๊อตเทปที่แปะมันทั่วกล่อง

เมื่อฝากล่องถูกงัดแงะออกก็พบเจอบับเบิลชุดใหญ่ ริทต้องค่อยๆ หยิบมันออกมาทีละห่อ เรียงกันไว้บนพื้นแล้วเริ่มแกะบับออก รู้สึกมันจะห่อทับกล่องนะ เจ้าตัวเริ่มมีความสงสัยจนต้องแกะมันออกไวๆ

แล้วสิ่งที่เขาพบมันก็คือ...

“เฮ้ยยยยยยยย” ตัวแรกคือกาอาระกับน้ำเต้าทรายอาวุธประจำกาย ดวงตาริทเปร่งประกายแวววาวขึ้นมาในทันที เจ้าตัวพลิกกล่องไป พลิกกล่องมา ปากก็ฉีกจนมันกว้างเกือบจะถึงใบหูอยู่แล้ว

“ชอบหรือเปล่า”

“ชอบครับ ชอบมากๆ เลย หูย...มันหล่อสุดๆ ไปเลยฮะ” อยากจะจุ้บๆ หนึ่งที แต่ไม่ดี ห่ออื่นยังรอการแกะอยู่

นิรันดร์นั่งมองเด็กหนุ่มแกะของที่ตนเองซื้อให้ เขาเคยซื้อของให้คนรัก เคยเห็นสีหน้ามีความสุขเวลาแกะกล่องของขวัญมานับไม่ถ้วน แต่แปลกที่รอยยิ้มของเด็กคนนี้มันดูสดใสและจริงใจกว่าทุกคนที่เคยเห็นมา มันเป็นความดีใจที่เหมือนกับว่าริทพร้อมกระโดดโลดเต้นไปกับฟิกเกอร์เหล่านี้ได้เลย และเมื่อบับเบิลถูกแกะออกจนหมด ริทก็เอากล่องที่มีตัวละครต่างๆ มาวางเรียงกันตรงหน้า

ยิ้มนั่นน่ะ...จะกว้างไปไหนนะ

นิรันดร์พลอยยิ้มตามไปกับริท ก็เล่นมีความสุขจนล้นปรี่ขนาดนั้น เขาเป็นคนให้จะไม่มีความสุขไปด้วยได้ยังไงล่ะ เมื่อเทียบกับของชิ้นก่อนๆ ที่เขาเคยซื้อให้แฟน สิ่งที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าริทตอนนี้มีมูลค่าน้อยกว่าของใครๆ แต่ความสุขที่ริทมีนั้นมากกว่าทุกคนเลย

“ยิ้มแก้มปริแล้ว” นิรันดร์ส่งเสียงเย้า ริทเงยหน้าจากกล่องฟิกเกอร์มาส่งยิ้มหวานจนตาปิดให้

“ผมมีความสุขมากเลยอ่า...มากๆ เลย ผมต้องบรรยายไงอะ ไม่คิดว่าจะได้ขนาดนี้ นี่ถ้าผมเก็บเงินเองยังไม่รู้เลยว่าจะซื้อเซทนี้ได้ครบตอนอายุเท่าไหร่ ผมขอบคุณคุณรันมากนะครับ ผมจะดูแลมันอย่างดีเลย ดีมากๆ มากๆ เลย” เหมือนเด็กเห่อของเล่นจริงๆ ริทเล่นยิ้มกว้างไม่หุบขนาดนั้น

“ริทชอบผมก็ดีใจ”

“ชอบมากเลยล่ะครับ โคตรชอบเลย ชอบแบบ...ชอบสุดๆ ของสุดๆ เลยอะ” นี่สินะที่เรียกว่ามีความสุขมากจนพูดอะไรไม่ถูก นิรันดร์แอบขำกับความใสซื่อนี้

“ว่าแต่...คุณรันรู้จักนารูโตะด้วยเหรอครับ” ปากถามแต่ริทไม่ได้มองนิรันดร์ เขากำลังลูบไล้กล่องซาสึเกะอย่างมีความสุขมากมาย

“ก็รู้จักนะ เคยอ่านอยู่”

“จริงดิ แม่เจ้า...เจ้านายผมโคตรเท่เลย”

“เวอร์น่ะ นารูโตะก็การ์ตูนเก่าพอๆ กับวันพีช ใครบ้างไม่รู้จัก”

“ก็เยอะนะ เพื่อนผมหลายคนไม่รู้จักหรอก บางคนรู้จักแค่ดราก้อนบอลเอง”

“ดราด้อนบอลก็สนุกนะ แต่ภาคหลังๆ มันเวอร์ไปน่ะ”

“คุณรันดร์รู้เรื่องการ์ตูนเยอะนะเนี่ย” ริทเงยหน้ายิ้มหวาน เหมือนเจอเพื่อนที่คุยเรื่องเดียวกันได้ทั้งที่ตอนแรกคิดว่านิรันดร์เป็นนักธุรกิจจ๋า ไม่น่ามาสนใจเรื่องเด็กน้อยพวกนี้

“ไม่เยอะหรอกนะ สมัยก่อนก็อ่านบ้างเป็นบางเรื่อง แต่พอเรียนหนักขึ้นก็เริ่มห่างๆ ไปน่ะ แต่เรานี่...การเรียนไม่ได้ทำให้ห่างหายจากการ์ตูนเลยเนอะ” นิรันดร์เอนกายพิงหัวเตียงขณะมองหน้าเด็กหนุ่มบนพื้นข้างเตียง

“จริงๆ ผมมารู้จักการ์ตูนเยอะๆ นี่ก็ตอนย้ายมาอยู่นี่แหละครับ ตอนอยู่ต่างจังหวัดรู้จักแค่นารูโตะเอง แล้วก็ไม่เชิงว่าหมกมุ่นอยู่กับการ์ตูน เรียนก็ตั้งใจเรียนฮะ การบ้านก็ทำ ช่วยงานแม่ก็ช่วยนะ ยกพวกไปตีกับเพื่อนก็ยังทำอยู่ ฮ่าๆ” ริทหัวเราะปากกว้าง ดูขำขันกับเรื่องที่ตัวเองเล่าซึ่งนิรันดร์ก็พลอยหัวเราะตามไปด้วยเบาๆ

“ถามหน่อยสิ ไอ้ยกพวกตีกันนี่มันได้อะไร ผมเห็นตามข่าวบ่อยๆ ไม่เคยเข้าใจเลย” ริทเอากล่องฟิกเกอร์วางเรียงตามลำดับตัวละครที่ชอบไว้ตรงหน้า เรียบร้อยแล้วก็เงยหน้าสบตากับนิรันดร์ที่ตั้งคำถาม

“ศักดิ์ศรีไงฮะ มันเริ่มจาก...เราโดยฝ่ายนั้นมาใช้คำพูดคำจาหยามก่อน ไม่ก็เจอพวกนั้นเข้ามาหาเรื่องก่อน หลังจากนั้นเราก็จะรวบรวมคนแล้วไปเอาคืน วนเวียนไปแบบนี้แหละฮะ หมดรุ่นนี้ เราก็เสี้ยมรุ่นน้องต่อ แต่ผมไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นอีกฝ่ายหาเรื่องเรานะ บางครั้งทางเราก็ไปหาเรื่องเขา หรือเปล่า? เอาตรงๆ คุณรัน ทุกวันนี้ผมไปตีกับเขาผมยังไม่รู้เลยว่าต้นเหตุจริงๆ มันเป็นเพราะอะไร รุ่นพี่เสี้ยมมาแบบนี้ ไม่ไปก็โดนประณาม ทำนองนั้น” สีหน้าริทมีความงงงวยในเรื่องที่เล่า ออกแนวระอาใจเล็กน้อยเพราะถึงเขาจะเรียนอาชีวะ แต่เขาก็ไม่ค่อยชอบเรื่องต่อยตีนัก

“ดูเป็นอะไรที่ไร้สาระนะ”

“ก็ใช่ครับ ผมคิดว่างั้น”

“เราไปต่อยกับคนอื่นเพราะการ์ตูนก็ไร้สาระพอกันแหละ” นิรันดร์แอบแขวะริทเล็กน้อย ซึ่งคนโดนก็ย่นคิ้ว

“ไม่ดิ เขาหยามคนอ่านการ์ตูนแบบนี้มันยอมไม่ได้!”

“นี่ไง เหตุผลที่คนอื่นยกพวกตีกัน” ย้อนมาแบบนี้ริทก็เถียงไม่ถูก เพราะมันจริงอย่างที่คุณนิรันดร์ว่า

“นั่นสิฮะ แต่ไม่เป็นไร อีกเดือนกว่าๆ ผมก็เรียนจบแล้ว ทีนี้ผมก็ไม่ต้องไปยกพวกตีกับใคร แถมยังได้ทำงานหาเงินซื้อการ์ตูนเองซักที ทุกวันนี้ขอตังแม่ไปซื้อนะ แม่บ่นประจำเลยอะ” ริทบ่นกระปอดกระแปด แต่นิรันดร์มองว่าเด็กคนนี้ก็ดีอย่างที่คิดเองได้ว่าควรทำงานหาเงินเพื่อสิ่งที่ตัวเองชอบ

“จะมาเป็นคนขับรถให้ผมถูกไหม”

“ใช่ครับ”

“แล้วไปหัดขับรถมาเป็นไงบ้าง ลุงช่วยสอนงานเข้าใจไหม”

“ก็ดีฮะ ลุงช่วยสอนงานเข้าใจ แต่ตอนเย็นทีไรลุงแกชวนดื่มทุกทีเลย แล้วจะดื่มทั้งทีต้องสี่สิบดีกรี ผมไม่ไหวง่ะ” หน้าเบ้ๆ ของริทมันตลก นิรันดร์ก็เลยขำ

“งั้นคราวหลังมาดื่มวิสกี้กับผมสิ รับรองว่ารสชาติดีกว่าเหล้าขาวลุงช่วยแน่ๆ” ริทพยักหน้าเห็นด้วย

ทั้งสองคนยังคุยกันเรื่องสัพเพเหระไปตามเรื่อง ริทเป็นคนคุยเก่ง บางทีเขาก็เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ที่ดูจะไร้สาระให้นิรันดร์ฟังตามประสาคนช่างจ้อ ก็เห็นท่าทางผ่อนคลายของคุณนิรันดร์แล้วริทคิดว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ได้รำคาญอะไรตัวเองจึงพูดคุยได้เรื่อยเปื่อย

ก็จริง...นิรันดร์คุยกับริทเพลินจนลืมเวลาไปเลย

กว่าทั้งคู่จะแยกย้ายกันไปก็คุยกันไปร่วมสองชั่วโมง ริทสังเกตเห็นว่ามันดึกแล้วจึงขอตัวกลับห้อง เด็กหนุ่มหอบเอากล่องฟิกเกอร์แปดกล่องกลับห้องตัวเองด้วยสีหน้าแฉ่มชื่น วันนี้ช่างเป็นวันที่มีความสุข เมื่อมาถึงห้องตัวเองก็ไม่วายถ่ายรูปฟิกเกอร์ต่างๆ ลงเฟซบุ๊กตัวเอง เพื่ออวดเหล่าเพื่อนฝูงที่เป็นคอเดียวกันอีก ก็ของดีมีไว้อวดหนิหนา

นิรันดร์เปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากนั่งคุยกับริทในผ้าขนหนูผืนเดียว เขาหยิบมือถือขึ้นมาเช็กข่าวสารตามปกติก่อนจะเข้านอน ระหว่างที่เผลอเข้าเพจขายของเกี่ยวกับการ์ตูนเขาก็เห็นการแนะนำเพื่อนซึ่งมันเป็นภาพของริท นิรันดร์ไม่ลังเลที่จะกดเข้าไปแอดเพื่อน เด็กหนุ่มรับแอดอย่างไว คงกำลังเล่นเฟซบุ๊กอยู่ นิรันดร์ถือโอกาสนี้ส่องเฟซเด็กหนุ่มจนได้เห็นว่าเจ้าตัวเอาฟิกเกอร์ที่ตนซื้อให้ไปอวดอยู่เต็มเฟซไปหมด

เห่อขนาดไหนไม่ต้องถามเลยล่ะ เพื่อนๆ เข้ามาอิจฉากันเต็มไปหมด มีคนถามด้วยว่าได้มาได้ยังไง ใครซื้อให้ ริทตอบเพื่อนคนนั้นว่ามีป๋าซื้อให้ นิรันดร์เผลอขำ ป๋าเนี่ยนะ...นี่เขาดูแก่จนกลายเป็นป๋าแล้วเหรอ

แต่ก็ไม่แย่นะ...ถ้าริทยอมให้เขาเปย์ เขาเป็นป๋าให้ริทก็ได้

นิรันดร์คิดกับตัวเองขำๆ เขากดหัวใจให้กับโพสต์และคำตอบนั้นก่อนจะปิดมือถือแล้วนอนอย่างมีความสุข นิรันดร์รู้สึกว่าที่เขามีความสุขมากขนาดนี้เพราะคนรับของที่เขาให้ไปนั้นพึงพอใจกับมันมากทั้งที่มันก็ไม่ใช่สิ่งของที่มีมูลค่ามากมายอะไรเลย

นี่ถ้า...สั่งทำแบบลิมิเตดมาให้ริทจะแฮปปี้ขนาดไหนนะ?

ก็แค่คำถามที่นิรันดร์ตั้งขึ้นเอาไว้ในหัวเท่านั้น รุ่งเช้าวันต่อมา ที่บริษัทมีปัญหาจนเขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท เขาต้องวิ่งวุ่นเคลียร์งานที่บริษัทจนดึกดื่น ไม่วายยังต้องไปงานเลี้ยงสังสรรค์ทั้งที่ไม่อยากไป

นิรันดร์เข้าสู่วงจรงานเยอะเหมือนเคยอีกแล้ว เขากลับบ้านดึกเกือบเที่ยงคืนแทบทุกวัน ตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าเพื่อจะเข้างานให้ทันก่อนเก้าโมง เสาร์อาทิตย์จากที่คิดว่าจะลงไปหยอดเด็กเล่นให้กระชุ่มกระชวยหัวใจก็พบว่าริทไม่อยู่บ้าน ถามจากหัวหน้าแม่บ้านก็รู้ว่าริทไปหัดขับรถกับลุงช่วย ตอนเย็นไปติวหนังสือบ้านเพื่อนอีก

ริทกำลังจะเรียนจบแล้วนี่นะ...

ต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง นิรันดร์จะเห็นความเคลื่อนไหวของริทก็ต่อเมื่อเขาเข้าเฟซบุ๊กเท่านั้น ริทมักจะโพสต์ทุกวัน แชร์การ์ตูนบ้าง แชร์เพลงบ้าง หรือไม่ก็อัปรูปลีมูซีนที่ตัวเองไปหัดขับในช่วงวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา

สิ่งหนึ่งที่นิรันดร์ไม่เห็นริทโพสต์เลยคือเรื่องเกี่ยวกับแฟน สถานะในเฟซเป็นโสด ไม่มีแชร์เกี่ยวกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ คำคมชอกช้ำอะไรพวกนี้ไม่ต้องหาเลย มีแต่คำคมนารูโตะเนี่ยแหละ ช่างเป็นเด็กที่หมกมุ่นกับการ์ตูนจริงๆ

ยิ่งใกล้สอบมากเท่าไหร่ เวลานอนยิ่งน้อยลงมากเท่านั้น นี่เป็นแค่สายอาชีพนะไม่ใช่พวกเรียนมหาลัย ริทยังต้องเรียนหนักขนาดนี้เลย ไอ้สอบภาคปฏิบัติไม่กลัวหรอก กลัวสอบข้อเขียนเนี่ยแหละ คำตอบไม่แน่นอน แล้วตอบยังไงให้ถูกใจอาจารย์ ทางที่ดีคืออ่านให้เยอะๆ และทำความเข้าใจกับมันให้มากที่สุด เวลาต้องตอบคำถามจริงๆ มันจะได้ไม่ยากเกินไป

ใกล้สอบวันหนึ่งริทโพสต์ว่าพรุ่งนี้แล้ว...ขอให้ผ่านทีเถอะ

นิรันดร์เห็นโพสต์นี้ในตอนที่เขาแยกตัวมาเอาเครื่องดื่มขณะอยู่ในงานปาร์ตี้สังสรรค์ เพื่อนๆ ริทเข้าไปอวยพร บ้างก็บอกว่ากูก็ภาวนาเช่นกัน นิรันดร์แปลกกว่าคนอื่น เขาไม่คิดว่าตัวเองจะตอบอะไรแบบนี้หรอกนะ แต่มันอดไม่ได้

‘ถ้าสอบผ่านอยากได้อะไรจะซื้อให้’

ริทเข้าไปเห็น เจ้าตัวกดหัวใจให้คอมเมนต์ของนิรันดร์ก่อนจะตอบกลับว่า ‘ผมไม่ต้องการอะไรนอกจากผ่านทุกวิชา’ ตามด้วยอิโมชั่นยิ้มพร้อมน้ำตา จากนั้นริทก็ปิดหน้าจอมือถือเพื่ออ่านหนังสือทวนอีกรอบ โหย...พรุ่งนี้ไม่ต่างอะไรกับวันตาย อย่างน้อยๆ การอ่านนี่ก็จะเพิ่มอัตราการรอดของเขาได้บ้างอะน้า

….100%….

ในขณะที่ริทกำลังพยายามที่จะสอบให้ผ่าน เราน้านกำลังพยายามเคลียร์งานที่ทำงานให้เสร็จเช่นกาน จิบอกว่าสิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจ งานจิเยอะไปไหนค้าหัวหน้าาาาาา (ใช่เวลาโอดครวญไหมเนี่ย?)

ถึงเราจะไม่ว่าง แต่ก็หวังว่าจะมีคนคอยติดตามต่อไปนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งเรานะ เราปั่นอยู่~

ออฟไลน์ BooJiRa_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 3 - 100% [02-11-61]
«ตอบ #26 เมื่อ02-11-2018 23:23:48 »

ริทเตรียมสอบ คนอ่านก็เตรียมสอบเช่นกันค่ะ แต่แวปมาอ่านก่อน อิ้อิ้

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 3 - 100% [02-11-61]
«ตอบ #27 เมื่อ03-11-2018 10:28:18 »

คราวหน้าป๋ารันจะเปย์อะไรให้น้องริทอีกนะ สู้ๆนะคะ

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 3 - 100% [02-11-61]
«ตอบ #28 เมื่อ03-11-2018 12:56:34 »

ค่อยเป็นค่อยไป

 :L2: :pig4:

ออฟไลน์ aha_aha

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 101
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
Re: ❤️ Limo Boy ❤️ ตอนที่ 3 - 100% [02-11-61]
«ตอบ #29 เมื่อ03-11-2018 14:16:07 »

รอวันที่ป๋าจะได้เปย์จริงๆสักที 555

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด