Bad Liar
วันนี้ผมว่าจะไปวิ่งแต่ฝนดันตกหนัก ถึงได้นั่งโง่ๆมองถนนที่ตอนนี้รถติดยาว อากาศเย็นชื้นทำให้คัดจมูกอยู่หน่อย ช่วงนี้ผมนอนไม่ค่อยพอด้วยเลยเหมือนจะเป็นหวัดเอาง่ายๆ ทั้งงานช่วงนี้ก็มีปัญหา
ผมที่ยังเดินกลับห้องไม่ได้นั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าตึกที่ทำงาน เสียบหูฟังฟังเพลงไปเรื่อย กะว่าจะรอให้ฝนซาลงถึงจะกลับ ในตอนที่กำลังคิดว่าวันนี้จะกินอะไรดีก็มีรถคันสวยมาจอดเยื้องๆกับที่ผมนั่งอยู่ ฟิล์มสีดำสนิททำให้ไม่เห็นว่าเป็นใครจนกระทั่งหัวหน้าสาวสวยของตัวเองที่ไม่เจอทั้งวันเดินลงมาจากรถคันนั้นพร้อมกับหลานของเจ้าของบริษัท
ผมคิดว่ารีบกลับน่าจะดีกว่ารีบลุกขึ้นเดินก่อนที่เขาจะเห็น แต่ก็ไม่ทัน
“กันต์ เดี๋ยว”
ผมหันมาหาคนที่ดึงแขนไว้ หน้าตาเขาดูเหนื่อยล้า ผมรีบยกมือไหว้
“อย่าหนี” คุณธนากรว่า ผมมองหน้าเขาสลับกับคุณออยที่ดูยังงงกับเรื่องราวตรงหน้า ผมไม่ได้จะหนี ผมแค่รู้สึกว่าผมไม่อยากจะทำให้ชีวิตตัวเองวุ่นวายไปมากกว่านี้
“จะกลับใช่ไหม รอเดี๋ยว เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่เป็นไรครับ ใกล้ๆ” ผมรีบปฏิเสธ แต่เดิมผมก็กลับเองอยู่แล้ว
“ฝนตก เดี๋ยวไม่สบาย”
“คุณกันย์คะ ออยรอสรุปงานข้างบนนะคะ เดี๋ยวขึ้นไปหาคุณท่านก่อน”
ผมหันกลับมามองฝนที่ยังตกหนักก่อนจะสาวเท้าออกไปที่ฟุตบาท อีกคนเรียกชื่อผมจากข้างหลัง
“กันต์”
“ผมไม่อยากรอ” ผมหันไปบอกเขา
อาจจะเป็นเพราะเปียกฝนกลับบ้าน ผมที่รู้สึกไม่ค่อยดีมาหลายวันแล้วถึงได้คัดจมูก จากที่คิดว่าจะไปกินข้าวแถวหน้าปากซอยจึงตัดสินใจต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแทน อาจจะเพราะที่บ้านผมขายกับข้าวผมถึงไม่ค่อยมีโอกาสกินมันบ่อย พอนานๆกินทีมันถึงได้อร่อยกว่าที่คิด
ผมที่กำลังเอนตัวนั่งดูสารคดีหมีแพนด้าที่ดูทั้งน่ารักและตลกก็ได้ยินเสียงเคาะประตูที่หน้าห้องซึ่งไม่เคยมีใครมาหามาก่อน ผมเงี่ยหูฟังว่าเป็นเสียงที่หน้าห้องของตัวเองแน่นอนถึงได้ลุกขึ้นไปเปิดประตู ผมคิดว่าคงจะเป็นแม่บ้านหรือพนักงานขึ้นมาแจ้งอะไรสักอย่าง แต่ผมคิดผิด
“รู้จักที่นี่ได้ยังไง” ผมถามคนที่เจอกันเมื่อตอนเย็น
“ค้นข้อมูลเอาแป๊ปเดียว”
ผมถอนหายใจกับความพยายามของเขา แต่ก็ยังสงสัย
“ขึ้นมาได้ยังไง”
“คิดว่าเจ้าของตึกเป็นใครล่ะ”
ผมถึงบางอ้อในที่สุด ก็เคยสงสัยอยู่ว่าทำไมผมถึงเช่าที่นี่ได้ในราคาถูกนักทั้งๆที่ปกติราคามันมากกว่านี้หลายเท่าตัว
“มาทำไม” ผมถามในตอนที่ตัวสูงใหญ่ของเขาแทรกตัวเข้ามาในห้อง ผมปล่อยเขาให้ทำตามใจ เพราะถึงผมไล่ให้กลับเขาก็คงไม่กลับอยู่ดี
“ไม่อยากให้เข้าใจผิด” เขาน่าจะหมายถึงเรื่องคุณออย
“ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยครับ” ผมบอกไปตามตรง เพราะถึงผมจะเข้าใจผิดมันก็คงไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม
“กันต์” เขาเรียกชื่อผมแบบที่เขาทำบ่อยๆ และผมก็แค่ปล่อยให้ความเงียบเป็นคำตอบ
“คุณออยเขาบอกว่าคุณทำงานพลาดบ่อย ทำงานช้า”
แปลกที่วันนี้เขาเลือกที่จะคุยเรื่องงานต่างจากทุกทีที่มักจะเป็นเรื่องความรู้สึก
“ว่าไงคุณกันต์”
ถ้าเป็นพี่จุ๋มหรือคนอื่นถามผมจะปฏิเสธหัวชนฝา เพราะจริงๆแล้วถึงผมจะเป็นคนขี้เกียจเถียงแต่ผมไม่ได้เป็นคนที่ไม่รู้จักรักษาผลประโยชน์ของตัวเอง แต่กับเขาผมไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น
เพราะเขาคงเลือกเชื่อในสิ่งที่เขาอยากจะเชื่ออยู่ดี
“คุณออยเขาพูดในการประชุมด้วยว่าคุณไม่ควรได้ขึ้นมารับตำแหน่งใหม่เพราะคุณภาพงานคุณไม่ถึง คุณโกงเอกสารเพื่อจ้างทีมออแกไนซ์เซอร์ในราคาถูกแต่คุณเขียนใบเสร็จอีกราคา”
พี่จุ๋มคุยเรื่องนี้กับผมมาสักพักแล้วเพราะพี่จุ๋มเห็นว่าผลประเมินงานผมจากหัวหน้าไม่ดีพอที่จะทำให้ผมเลื่อนตำแหน่งได้ ซึ่งผมที่ตั้งใจทำงานเท่าที่ผมพอจะทำได้รู้สึกว่ามันไม่แฟร์ ผมเสียใจนะ แต่ผมอธิบายเรื่องทั้งหมดให้พี่จุ๋มฟังแล้ว ถ้าเขาไม่เชื่อผมก็คงทำอะไรไม่ได้
“กันต์ อย่าเงียบสิวะ!” แปลกที่เขาดูโมโหกับความเงียบของผม ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาชอบให้ผมว่าง่ายแท้ๆ
“ไม่มีอะไรให้พูดครับ” ผมบอกพร้อมกับเก็บถ้วยชามตรงโต๊ะกินข้าวไปล้าง
“บอกกูแค่คำเดียวว่ามันไม่จริงกันต์”
“แล้วถ้ามันจริงล่ะครับ” ผมหันมาถามเขาเล่นๆ ผมไม่รู้ว่าเขาเอาความรู้สึกส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานมากแค่ไหน แต่รู้แค่ว่าเขาไม่ควรทำแบบนี้ คุณธนากรหลานชายเจ้าของบริษัทกำลังทำพลาด ถ้าผมโกงจริงๆ เขาคงแย่ ผมมองหน้าตาที่ดูเหนื่อยล้าของเขา ได้ยินว่าช่วงนี้งานของเขาหนักมาก แต่ก็เป็นเรื่องปกติ งานเยอะนั่นหมายถึงผลตอบแทนที่เยอะ
“กันต์” เขาสาวเท้าเข้ามาใกล้ผม ผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ มิน่าเขาถึงได้ดูเสียความเป็นตัวเองมากขนาดนี้ ปกติในสายตาผมคุณธนากรจะนิ่งกว่านี้มาก
“กูประชุมเรื่องนี้มาหลายวันแล้วกันต์ กูค้านทุกอย่างเพื่อช่วยมึง แต่เขามีหลักฐานเป็นใบเสร็จลายเซนมึง”
ผมถอนหายใจก่อนจะบอกในสิ่งที่คิดมาสักพักแล้ว
“พรุ่งนี้ผมจะไปลาออก จะได้จบสักที” ผมว่า เพราะตัวผมเองก็ไม่มีความสุขเหมือนกันที่ต้องไปทำงานโดยที่โดนสายตาของหลายคนตัดสินไปแล้วว่าผมฉ้อโกง พี่ปูร้องไห้แทนผมไปแล้วหลายรอบ ผมที่รู้สึกเหมือนปีนี้น่าจะเป็นปีชงถามตัวเองอยู่หลายครั้งเหมือนกันว่าผมยังจะฝืนทำงานที่นี่ได้อีกนานแค่ไหน
“กูไม่ตลกด้วยนะ” เขาจ้องผมเหมือนผิดหวังเสียมากมาย คุณธนากรก็ยังเป็นคุณชายกันย์คนเอาแต่ใจคนนั้น
“กูก็ไม่ตลก” ผมจ้องที่เขานิ่ง
“กันต์ มึงจะดื้อไปถึงไหนวะ”
“มันก็ไม่ใช่เรื่องของมึง”
“กันต์!”
“อย่ามาเรียกชื่อกู!”
เขาจับที่แขนผม ดวงตาที่แข็งกร้าวดูอ่อนลง
“ตัวร้อน ทำไมไม่บอกว่าป่วย”
“บอกแล้วจะได้อะไรขึ้นมาวะ! อย่ามายุ่งกับกู”
“กันต์ เงียบ”
“มึงจะเชื่อยังไงก็เรื่องของมึง กลับไปหาเมียมึงนู่น!”
“ชู่ว เบา” เขาดึงผมเข้าไปกอด มือใหญ่ลูบหัวผมเพื่อบอกให้ใจเย็นลงและตอนที่เขาจอดรถหน้าตึกเมื่อเย็นเขาใช้มือนี้ลูบหัวคุณออยเหมือนกัน
“ปล่อยกู!” ผมที่ปวดหัวจนเหมือนหัวจะระเบิดชี้ไปที่ประตู
“ออกไป ถ้ามึงไม่ออกไปกูจะไปเอง”
วันนี้ผมที่กะว่าจะไปยื่นซองขาวเพื่อลาออกได้ลาป่วยเพราะเป็นหวัดแทน พอยิ่งกินยาก็ยิ่งง่วงและซึม ผมนอนโง่ๆอยู่บนเตียงจนถึงบ่าย ก่อนจะโดนแม่โทรมาไล่ให้ไปหาหมอ ซึ่งผมก็ทำตามโดยง่าย เพราะยิ่งผมป่วยผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองฟุ้งซ่านและอ่อนแอ ผมคิดถึงเรื่องเก่าๆอย่างเช่นเรื่องของภัทรมากขึ้น
ผมคิดถึงเขามาก เมื่อก่อนถ้าผมป่วยผมจะเห็นไอ้ตี๋คนหนึ่งวิ่งวุ่นเช็ดตัวให้
ผมคิดวนอยู่ในหัวว่าถ้าผมเจอเขาผมจะยิ้ม ยิ้มให้เขาเห็นว่าผมเองก็ยิ้มได้เหมือนกัน ผมอยากมองหน้าภัทรชัดๆอีกสักครั้ง แล้วถามเขาว่าเขาลืมผมไปแล้วหรือยัง ทำไมผมถึงลืมเขาไม่ได้เลย
ผมลากสังขารไปหาหมอที่คลินิกแถวคอนโดด้วยชุดอยู่บ้าน รอไม่นานนักก็ถึงคิวตรวจ ผมขยี้ตาที่น้ำตาไหลไม่หยุดอยู่หลายรอบก่อนจะได้มีโอกาสมองหน้าคุณหมอหนุ่มในห้องตรวจ
“คุณกันต์นะครับ”
“ครับ” ผมตอบรับด้วยเสียงแหบแห้งของตัวเอง
“พี่กันต์ จำเจได้ไหม”
ผมพยายามมองใบหน้าของคุณหมอข้างหน้า เขามีใบหน้าหล่อสะอาดสะอ้านสวมแว่นกรอบสี่เหลี่ยมเหมือนหมอทั่วไป
“เจ…” ผมรู้สึกเวียนหัวพิกล
“พอจำได้ครับ” ผมตอบในที่สุด อดีตไม่ดีอีกอย่างเข้ามาหลอกหลอนผมจนได้
“พี่เปลี่ยนไปเยอะเลย” หมอว่าพร้อมกับยิ้ม ผมหลบตาเขามองที่มือของตัวเองที่บีบกันแน่น ผมไม่รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง แต่หมอเองก็ดูต่างจากน้องเจในวัย 18 อยู่เยอะ เขาคงโตขึ้นเหมือนที่ผมโตขึ้นเช่นกัน
“อาการเป็นยังไงบ้างครับ”
“ก็เจ็บคอ แล้วก็ตัวร้อนครับ”
“เงยหน้าหน่อย ขอผมดูตา ผมเห็นว่าคุณกันต์ตาแดงด้วย” หมอใช้มือที่สวมถุงมือยางเชยคางผมขึ้นก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาหา เขาคลี่ยิ้มแค่เพียงอึดใจก่อนจะละมือออก
“น่าจะพักผ่อนไม่พอด้วย ภูมิแพ้ด้วย แพ้ยาอะไรไหมครับ”
ผมส่ายหน้า
“งั้น ให้เจรักษาให้นะครับ”
TBC.
________________________________
กด 03 ทีมคุณหมอค่ะ
หัวข้อ: #ผู้ชายในทินเดอร์ | Rewrite + แจ้งข่าวรูปเล่ม [15/3/19] (อ่าน 230915 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก