เอ๊ะ ตอนที่อาทิตย์กับธงรบมีอะไรกันนี่โพสไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ
อยู่ในภาคสองบทแรกๆ อ่ะครับ
บทที่ 4
กลับจากโรงพยาบาล สารวัตรธงรบและอาทิตย์ตรงไปยังโรงแรมเล็กๆ หลังตลาด โรงแรมแห่งเดียวอำเภอสอง จังหวัดแพร่
อาทิตย์ยืนมองโรงแรมอยู่ครู่หนึ่ง ตึกปูนสีเทาหม่นสูง 6 ชั้น...ลักษณะเป็นอาคารพาณิชย์ที่ได้รับการดัดแปลงเป็นโรงแรม ป้ายสีน้ำเงินกรอบทองบอกชื่อโรงแรม "ใจสดชื่นโฮเต็ล" ติดอยู่เหนือประตูทางเข้าที่เป็นไม้แผ่นใหญ่ทาสีน้ำตาลซีด ธงรบปลอบอาทิตย์ว่าให้อดทนพักสักคืนสองคืน หลังจากนั้นเขาจะหาที่พักดีกว่านี้หากต้องอยู่นาน สารวัตรคนใหม่ทราบดีว่าอาทิตย์ไม่คุ้นเคยกับต่างจังหวัด โดยเฉพาะเมื่อต้องพักที่โรงแรมเล็กๆ ในอำเภอที่เงียบสงบ
ธงรบแปลกใจ อาทิตย์ไม่ได้บ่นอย่างที่เขากลัว ตอนแรกเขากัววลว่าอาทิตย์จะพักโรงแรมเก่าๆ ไม่ได้ ถึงตอนนี้เขาจึงเห็นว่า 'ตี๋เข้ม' ของเขาไม่ได้เป็นคนเรื่องมาก อาทิตย์กับเขานั่งทานอาหารรถเข็นริมทางแบบง่ายๆ แวะซื้อของใช้จิปาถะจากร้านขายของชำหน้าตลาด แล้วกลับห้องพัก ชายหนุ่มทำกิจวัตรส่วนตัวเงียบๆ ตอบคำถามเขาบ้างสั้นๆ จนถึงเวลาเข้านอน...ก็ถึงเวลาถกเถียงกันเช่นเคย...
"อาทิตย์ อย่าดิ้นสิ ยุกยิกอยู่ได้ ขยับไปขยับมาแบบนี้ ก้นมาโดนปืนใหญ่ เดี๋ยวก็ตั้งลำ ไม่ได้นอนกันพอดี" ธงรบแกล้งปรามเสียงกระเส่า เพราะอาทิตย์ดิ้นขลุกขลักไม่ยอมอยู่นิ่ง
"ผู้กองก็ขยับถอยไปสิ"
"ถอยไปได้ยังไงที่รัก จะตกเตียงอยู่แล้ว เตียงเล็กนิดเดียว"
"แล้วขึ้นมานอนทำไม รู้ว่าตัวเองตัวใหญ่ ทำไมไม่นอนพื้น" อาทิตย์เริ่มเหนื่อยหน่ายที่จะต่อล้อต่อเถียงกับธงรบเช่นคืนอื่นๆ ก่อนนอน
"โอ้โห พูดยังงี้ก็สวยสิ ไล่กันเลยเหรอที่รัก พี่เป็นคนจ่ายค่าห้องนะจ๊ะจะบอกให้" แทนที่จะขยับออกห่าง ธงรบกลับเบียดชิดเข้าหาตี๋หนุ่มของเขามากกว่าเดิม
อาทิตย์ยังขยับอยู่ไม่ยอมหยุด...ที่นอนนุ่มเกินไปทำให้เขานอนไม่สบาย ชายหนุ่มคุ้นเคยแต่ที่นอนราคาแพงที่บ้าน เตียงโรงแรมเล็กๆ ในอำเภอห่างไกลความเจริญเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัว
"งั้นผมเป็นคนจ่ายก็ได้ แค่ไม่กี่ร้อย" แม้จะเบื่อหน่ายแต่อาทิตย์ก็อดตอบไม่ได้...บางครั้งเขาก็เริ่มรู้สึกคุ้นเคยกับการที่ต้องเถียงกันก่อนนอนเช่นนี้ แต่ใจหนึ่งก็ยังรู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องนอนด้วยกันทุกคืน เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่แน่ใจว่าจะอดทนได้มากพอที่จะไม่ผลักผู้พิทักษ์สันติราษฏร์เจ้าปัญหาให้ตกเตียงได้หรือเปล่า
"เอาเถอะน่า พรุ่งนี้ค่อยไปหาโรงแรมใหม่ในตัวจังหวัดนะ เอาเตียงคู่ซะเลย จะได้แยกกันนอน..."
"ถึงเตียงคู่ ผู้กองก็ยังดันทุรังมานอนกับผมอยู่ดี" อาทิตย์พูดเสียงสะบัด
"รู้แล้วยังจะมาบ่น ก็คนมันรักนี่นา ห้ามได้ไง" ธงรบเริ่มมืออยู่ไม่สุข ป่ายมือไปมา ยุกยิกอยู่กับส่วนล่างของอาทิตย์ ชายหนุ่มเอื้อมมือลงมาปัดป้อง
"ฮื่อ...หน่อยน่า...นะ" ธงรบอ้อน
"อย่าทำ เอามือออก คนยิ่งนอนไม่หลับอยู่ด้วย"
"ถ้านอนไม่หลับก็มาออกแรงกันซักหน่อย พอให้เหนื่อยๆ จะได้หลับสบาย" ธงรบสอดมือเข้าไปในกางเกงของตี๋เข้มแล้วบีบคลึงเนื้อแน่นๆ เต็มไม้เต็มมือ
"ไม่เอา" อาทิตย์เสียงอู้อี้ มือจับข้อมือนายตำรวจหนุ่มดึงออก แต่อีกฝ่ายที่แข็งแรงกว่าขัดขืน
"ฮื่อ...อย่าขัดใจสิ" ปากกระซิบตรงใบหู แล้วขบเม้มเบาๆ เบียดอกแกร่งเช้าชิดด้านหลังแน่นของอาทิตย์จนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน
"อาทิตย์จ๋า ขอพี่เถอะนะ ไม่ได้ทำอะไรกันมาตั้งหลายวัน ผู้กองธงรบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว"
ธงรบยอมเรียกตัวเองว่าผู้กองทั้งที่ตัวเองรู้สึกภูมิใจนักหนาที่เพิ่งได้เลื่อนยศ เพราะรู้ว่าอาทิตย์ไม่ค่อยชอบเรียกยศใหม่ของเขา
สารวัตรคนใหม่เป่าลมเบาๆ ใส่หูของตี๋หนุ่ม ลิ้นเริ่มตวัดไล้ไปตามใบหูนุ่มๆ เนียนสะอาดของคนที่กำลังเริ่มตัวสั่นเพราะความซาบซ่าน
"ไม่ให้..."
"ให้หน่อยเถอะ...จะไม่ไหวอยู่แล้ว อดทนมาจะครบห้าวันอยู่แล้วนะ" สารวัตรคนใหม่ตื้อ...มือป่ายไปป่ายมาราวหนวดปลาหมึก
"ถ้าอยากจะมีอะไรกัน คืนนี้ผมต้องทำ" อาทิตย์ยื่นคำขาดเสียงเบา เริ่มจะขาดห้วง...ร่างกายเริ่มตอบสนอง หน้าขาร้อนผะผ่าวจนแทบจะระเบิด
"ได้ไง ผลัดกันสิ พี่จำได้ว่าล่าสุดเป็นทีของอาทิตย์ คราวนี้ควรเป็นทีของพี่บ้าง พักหลังๆ อาทิตย์ชักจะเอาเปรียบพี่มากไปแล้วนะครับ" ธงรบครวญ
"ผู้กองจดเอาไว้หรือ ถึงจำได้"
"ก็พี่นับอยู่" สารวัตรคนใหม่เสียงแข็ง
"ตามใจ ผลัดกันก็ผลัดกัน แต่ผลัดกันคืนนี้เลยนะ"
อาทิตย์เริ่มจะทนไม่ไหวเหมือนกัน ทั้งที่เขารู้ว่าตัวเองกับธงรบนั้นมีความสัมพันธ์กันแปลกๆ แต่ทุกครั้งที่โดนนายตำรวจหนุ่มเล้าโลม เขาก็กลายเป็นกองไฟที่โดนน้ำมันสาดใส่ให้กระพือลุกโหมทุกครั้ง ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่จะฝืนเอาไว้ได้ ธงรบมีพลังอำนาจบางอย่างที่จุดประกายความปรารถนาทางกายให้เขากระโจนเข้าสู่ห้วงหฤหรรษ์ได้ไม่จบสิ้น
"ว้า เอ้างี้เลยเหรอ ผลัดกันแบบแข่งกีฬาทีมเหย้าทีมเยือนไม่ได้หรือไง" ธงรบยังต่อรอง
"ผู้กอง จะทำหรือไม่ทำ ถ้ายังต่อรองอยู่ ผมจะลงไปนอนพื้นแล้วนะ"
อาทิตย์หันขวับกลับมา จ้องหน้าธงรบที่นอนตะแคงขมวดคิ้วทำหน้ามุ่ยอยู่ ก่อนที่จะบดปากเข้ากับนายตำรวจช่างพูด มือขย้ำหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา บีบเค้นอย่างเมามัน
เสียงธงรบครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน สองแขนโอบรัดตัวอาทิตย์เอาไว้แน่น ขาแข็งแรงสอดแทรกเข้ามาระหว่างขาของชายหนุ่ม ก่อนจะเกี่ยวกระหวัดรัดกันแน่น
อาทิตย์พลิกตัวขึ้นด้านบน ต้องการควบคุมเกมตามใจตนเอง ขบเม้มใบหูของธงรบว บดตัวเบียดลงกับกายแข็งแกร่งกำยำของนายตำรวจหนุ่มที่แอ่นดันขึ้นมาต้าน
ธงรบลดมือสองข้างลงสอดเข้าไปในกางเกงนอนของตี๋หนุ่มแล้วดึงลงไปจนสุด ก่อนยกเท้าขึ้นมาช่วยเกี่ยวดันให้หลุดพ้นไป ท่อนแกร่งของชายหนุ่มบดหน้าท้องเปลือยเปล่าของเขาซึ่งตอนนี้กางเกงหลุดหายไปแล้วตั้งแต่ถูกพลิกตัวลงข้างล่าง
"อาทิตย์...พี่ก่อนนะ..." เสียงธงรบขาดห้วง
"ไม่เอา...ผมก่อน" อาทิตย์ลากลิ้นลงตามลำคอของธงรบ ต่ำลงเรื่อยจนถึงหน้าอก เบาๆ อีกฝ่ายรู้ใจจึงรีบยกมือขึ้นเหนือศรีษะ ปล่อยให้ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้ายืดแขนยาวออกจากตัว แล้วก้มหน้าลงดูดเม้มติ่งเล็กๆ ที่แข็งเป็นไต ขบกัดสลับด้วยการตวัดลิ้นดุนดันไม่ยอมหยุด
ร่างกายแกร่งของสองหนุ่มบดเบียดถ่ายเทความร้อนให้แก่กันจนแทบจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน เสียงหายใจหอบกระเส่าหนักหน่วง ครวญครางเพราะรสเสน่หา เหงื่อยกรายแตกพลั่กเพราะความเร่าร้อนทั้งที่อากาศรอบตัวหนาวเย็น
อาทิตย์ละจากแผ่นอกกว้างกำยำของธงรบ เลื่อนหน้าต่ำลงไปจนถึงส่วนสำคัญที่ทำให้ธงรบต้องร้องครางออกมาเสียงดังเมื่อริมฝีปากเรียวของตี๋หนุ่มเข้าครอบครอง อุ้งมือแข็งแรงสองข้างของสารวัตรหนุ่มกดศรีษะของชายหนุ่มสลับกับบดขยี้ แล้วประครองให้ขยับเป็นจังหวะ กายสะท้านบิดแอ่นไปมาจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นแกร่งแน่นขยับตามจังหวะบิดกาย
ใบหน้าของอาทิตย์ถอนขึ้น ส่ายหัวหนีการควบคุมของสองมือของธงรบ...อาทิตย์มีจุดหมายอื่นที่เขาต้องการ...ความปรารถนาของเขาเริ่มล้นทะลัก สองมือของชายหนุ่มเอื้อมไปดันขาสองข้างของธงรบให้กว้างขึ้น...เพิ่มแรงอีกนิด...แล้วสิ่งที่เขาต้องการอยากสัมผัสก็รออยู่เบื้องหน้าให้ตักตวงอย่างเต็มอิ่ม
ธงรบไม่ขัดขืน ได้แต่แหงนหน้าสูดปากรับการปรนนิบัติจากเรียวปากของหนุ่มหน้าตี๋ที่เขารักหมดหัวใจ
อาทิตย์เตรียมทางสำหรับความต้องการสุดท้ายของเขาจนพอใจ แล้วจากนั้นก็ถึงเวลาที่เขาจะตักตวงความสุขสุดท้ายที่ตอนนี้เป็นทีของเขา...สองตาประสานกัน ถ่ายทอดความรู้สึก สื่อสารว่าถึงเวลาแล้ว...
"อาทิตย์"
"ผู้กองธงรบ"
อาทิตย์ขยับตัวขึ้น พร้อมแล้วสำหรับบทบาทที่เขาเลือกก่อน สองมือดันขาแกร่งของสารวัตรธงรบกางออก หลับตาพริ้ม เตรียมพร้อมที่จะรู้สึกถึงความอบอุ่นที่เขาโหยหา
เสียงร้อง "อื้อ" ดังขึ้นเบาๆประสานกันเมื่อแรกเริ่ม อาทิตย์นิ่งอยู่ชั่วครู่ก่อนขยับช้าๆ แล้วเร่งจังหวะขึ้นพร้อมเสียงของทั้งสองที่ดังขึ้นเรื่อยๆ กายร้อนผ่าวของสองหนุ่มบดเบียดเสียดสีกันจนเร่าร้อนประหนึ่งลูกสูบรถยนต์ที่กำลังเร่งเครื่องทะยานสู่จุดหมาย ลีลาท่าทางขยับพลิกแพลงเปลี่ยนไปตามสภาพถนน ที่เป็นเนินชันต้องเร่งลูกสูบแรงและเร็วขึ้นเพื่อปีนป่าย บางช่วงเนิบนาบเพราะทางเรียบ หากบางครั้งขรุขระต้องกระเด้งกระดอนจนรถเขย่าขย่มไปมาแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ จวบจบเมื่อลงเนิน จึงกระโจนทะยานอย่างบ้าคลั่ง ลูกสูบเร่งกระแทกกระทั้นเพื่อเร่งความเร็วให้พุ่งทะลุมาตรวัด เมื่อใกล้ถึงจุดหมาย การเสียดสีกันที่แรงและเร็วมาเป็นเวลานานตลอดระยะทางก็ทำให้ความร้อนถึงขีดสุดจนลูกสูบไม่อาจทานทนได้ ทำงานกระแทกกระทั้นเป็นครั้งสุดท้ายจนรถกระโจนถึงปลายทางก็หมดสภาพแตกระเบิดออกมาจนไม่อาจควบคุมได้
ท้ายที่สุดรถด่วนคันนั้นก็สงบนิ่ง ผู้ขับถอนหายใจลึกๆ อย่างหมดแรง...แต่อีกคนที่ร่วมทางมาด้วยกันกลับไม่ยอมหยุด พลิกตัวลุกขึ้นมารับหน้าที่ทำภารกิจต่อ...
ผลัดกันขับ...
"ผู้กอง...เบาๆ นะ" คนขับคนแรกอ้อนวอน
"ครับผม"
คนขับคนใหม่ให้สัญญา เพราะอีกฝ่ายรู้ดีว่าสารถีคนนี้ขับรถดุเดือดจนเขาหวาดหวั่น ชายหนุ่มหลับตา กัดฟัน...รอการเดินทางสู่จุดหมายคล้ายๆ กันที่จะกำลังจะเริ่มต้น...การเดินทางที่ค่อนข้างยาวนานกว่าครั้งแรก ซ้ำยังมีเนินสูงชัน ขรุขระ ลาดเอียงมากกว่าเกือบสองเท่า รถคันใหญ่ติดเครื่องเบาๆ นายตำรวจหนุ่มผู้กลายมาเป็นคนขับรถดันคันเกียร์ไปข้างหน้า แม้คันเกียร์จะฝืดไปบ้าง แต่เมื่อเพิ่มแรงดันเพียงนิด รถก็พร้อม... ธงรบเริ่มขยับรถคันใหม่เคลื่อนตัวพร้อมเสียงร้องของเพื่อนร่วมทาง
"อู๊ว...ผู้กอง...เบาๆ" อาทิตย์หอบหายใจเสียงดัง ตาเรียวเล็กเบิกกว้าง ส่ายหัวไปมา
"เบาแล้วครับ...อย่างเกร็งสิ"
แม้อาทิตย์จะคุ้นเคยกับธงรบ แต่ทุกครั้งที่เริ่มต้น เขารู้สึกเหมือนร่างกายถูกจับฉีกกระชากออกแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อเข้าที่เข้าทาง คนขับเริ่มเร่งความเร็วช้าๆ พาชายหนุ่มที่กอดกระชับเขาแน่นราวกลัวจะตกจากรถทะยานขึ้นเนินสูงชันเป็นจังหวะ ช้าบ้างเร็วบ้าง จนอดส่งเสียงร้องไม่ได้...สองเสียงดังระงมแข่งกันเนิ่นนานตลอดระยะทางยาวไกล...
...ค่ำคืนนี้...ลูกสูบเครื่องยนต์ต้องทำงานหนัก...กว่าจะได้พักผ่อน...
* * * * * * * * * *
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 844253 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก