ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
++++++++++++++++++++++++++++++++++
Dear Mr.Lion #คุณสิงโตที่รัก
เห็นแฟนที่คบมา 3 ปี มีอะไรกับผู้หญิงอยู่บนเตียงที่เคยนอน ปิดเทอมนี้ของ คีตะ จึงจมอยู่กับหมอนเปื้อนน้ำตา
แถมแฟนหนุ่มที่เพิ่งบอกเลิกไปหมาดๆ ยังโทรมาตื๊อให้ต้องหลบหน้า กลัวหัวใจตัวเองจะยอมยกโทษให้อีกฝ่าย
กระทั่งพี่สาวนักเรียนนอกทนไม่ไหว ต้องเชียร์ให้น้องชายหนีไปทำงานอาสาสมัครที่เมืองนอกซะเลย แถมยังเป็นงานอาสาสมัครดูแลสัตว์ป่าที่นามิเบียเสียอีก
รู้ตัวอีกที หนุ่มน้อยกับหัวใจพังๆ ก็บินข้ามทะเลไปถึงแอฟริกาใต้ซะแล้ว
...หนีรักไปเสียไกล จะได้หัวใจที่แข็งแรงดวงเดิมกลับมา...
...หรือว่าจะเสียหัวใจดวงนี้ให้ใครกันแน่.....
บทที่ 1
“คี มันไม่ใช่อย่างที่คีคิดนะ!”
“ไม่ใช่ยังไงอ่ะ พี่เมธ พี่เมธนอกใจคี พี่เมธนอนกับมัน!”
“พี่ก็แค่...อยากพิสูจน์...”
“พิสูจน์ว่าอะไร? พิสูจน์ว่าพี่ยังชอบผู้หญิง ยังเอาผู้หญิงได้ หรือว่าแม่งจะเอาทั้งหน้าทั้งหลัง”
“คี พูดดีๆ หน่อย อย่าใช้แต่อารมณ์ มาคุยกันก่อน”
“คีไม่มีอะไรจะคุยด้วยแล้ว พี่เมธกลับไปหามันเถอะ เราเลิกกัน”.
.
.
ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว! ไอ้พวกได้หน้าลืมหลัง! ไอ้คนหลายใจ!ผมนอนคว่ำหน้า ปล่อยให้น้ำตาไหลซึมลงไปกับหมอน ความจริงน้ำตามันควรจะหมดได้หรือยังวะ ผมร้องไห้มาหลายวันแล้ว ร้องไห้แล้วก็หลับ แล้วก็ตื่นมาร้องไห้ต่อ
ผมอกหัก ถูกแฟนที่คบกันมาสามปีนอกใจไปนอนกับคนอื่น...ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน น้องรหัสของเจ้าตัว ที่เขาบอกเองว่า ไม่ได้คิดอะไรด้วยเพราะน้องเป็นผู้หญิง และเขาไม่สนใจผู้หญิง เหอะ! แม่ง! ไม่สนใจแต่พาขึ้นเตียงได้ แถมดูจากท่าทางของผู้หญิงคนนั้นตอนที่ผมเปิดประตูไปเจอพวกเขาคลอเคลียกันอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า นี่คงจะไม่ใช่ครั้งแรก ดีไม่ดี นังนั่นคงจงใจจะให้ผมเห็น ถึงได้ไม่ล็อคทั้งประตูห้องนอนแล้วก็ประตูคอนโดพี่เมธ
ผมปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียง เหลือบมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่มีสายโทรเข้าเป็นสิบๆ มีไลน์อีกเกือบร้อยข้อความ แต่ผมไม่คิดจะรับสายหรือกดเข้าไปอ่านข้อความแก้ตัวพวกนั้น เสียงเคาะประตู 2-3 ที ก่อนที่พี่สาวของผมจะเปิดประตูเข้ามา
“คี กินข้าวมั้ยแก”
ผมพยักหน้า ถามถึงพ่อกับแม่ “ป๊ากับม้าละ เจ๊เคท”
“ออกไปงานบ้านตั่วกู๋ เจ้ต้องเคลียร์งานหน่อยเลยขออยู่บ้าน ห่วงแกด้วย ไปๆ ไปกินข้าว สายจนจะเที่ยงแล้ว” พี่สาวบอกแล้วกวักมือเรียก ความจริงผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่ไม่อยากให้พี่สาว รวมถึงพ่อแม่เป็นห่วงมากกว่านี้ ก็เลยฝืนใจลงไปหาอะไรใส่ท้อง
ผมตักโจ้กที่คงมีใครสักคนออกไปซื้อมาให้ตั้งแต่เช้าเข้าปากอย่างแกนๆ โทรศัพท์สั่นอีก ผมปิดเสียงเอาไว้เหลือแต่ระดับสั่น ก็เลยไม่มีเสียงกวน ผมปล่อยให้มันสั่นไปแบบนั้น พี่สาวนั่งอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม มองผมด้วยสายตาสงสารแกมอ่อนใจ
“ไม่รับสายหรือไง จะได้คุยกันให้รู้เรื่อง”
ผมส่ายหน้า “คียังไม่อยากคุย ถ้าคุย...กลัวตัวเองจะใจอ่อน” ผมรู้ว่า หัวใจผมยังไม่พร้อมจะบอกลาพี่เมธ แต่ผมก็ไม่อยากเดินวนกลับไปที่จุดเดิมอีก ความจริงผมเองก็เอะใจเรื่องเขากับน้องรหัสมานาน มีหลายคนมากระซิบบอกผมว่าเห็นพวกเขาไปกินข้าว ไปดูหนังด้วยกันด้วยซ้ำ แต่ผมปลอบตัวเองให้เชื่อตามที่เขาบอกว่า ไม่มีอะไร
ผมแค่หลอกตัวเอง...เพราะไม่อยากเสียเขาไป จนกระทั่งความจริงมากระแทกหน้าจังๆ
พี่เคทถอนใจเฮือกใหญ่ “ยังดีนะที่แกมาจับมันได้ตอนสอบวิชาสุดท้ายเสร็จพอดี เจ้นึกสภาพแกลากสังขารแบบนี้ไปสอบไม่ออกเลยว่ะ แล้วนี่ปิดเทอมจะเอายังไง ตอนแรกแกจะไปฝึกงานที่บริษัทไอ้เชี่ยเมธไม่ใช่เหรอ”
พี่สาวผมใส่อารมณ์นิดหน่อยตอนเอ่ยชื่อพี่เมธ คงเพราะตอนแรกเจ้แกก็เอ็นดูแฟนผมอยู่พอสมควร
คนในครอบครัวรู้ว่าผมเป็นเกย์ตั้งแต่ผมเข้ามหาวิทยาลัย และทุกคนรู้จักพี่เมธดีเพราะผมพามาแนะนำตั้งแต่คบกันได้ 3 เดือน บ้านผมเลี้ยงลูกแบบสมัยใหม่และเปิดกว้าง พี่สาวผมเองก็ไปเรียนเมืองนอกจบกลับมา สมัยอยู่ที่โน่นก็มีเพื่อนเป็นเกย์เป็นเลสเบี้ยนอยู่หลายคน
“คีคงจะขอแคนเซิล ความจริงคณะคีไม่ได้บังคับฝึกงานอยู่แล้ว ตอนที่สมัคร...ก็แค่อยากทำงานที่เดียวกับพี่เมธ”
ผมตอบเสียงแหบแห้ง แฟนผมอายุมากกว่าผม 2 ปี ผมเรียนปีหนึ่งตอนที่เขาอยู่ปีสาม ตอนนี้เขาเรียนจบทำงานที่บริษัทยักษ์ใหญ่ ส่วนผมเรียนหนัก พวกเราก็เลยไม่ค่อยมีเวลาเจอกัน เขาอ้างว่างานยุ่ง แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า คง ‘ยุ่ง’ เรื่องอื่นมากกว่า
“แล้วจะเอายังไง หาที่ฝึกงานที่อื่น หรือจะไปฝึกงานที่บริษัทกับป๊ากับเจ้”
พี่สาวของผมถามต่อ แต่ผมส่ายหน้า “ไม่รู้เหมือนกันอ่ะเจ้ คียังนึกไม่ออก ถ้าจะหาที่ฝึกงานที่อื่นตอนนี้ก็คงทำเรื่องไม่ทันแล้ว แต่จะไปฝึกงานที่บริษัท คีจะทำอะไรได้วะ คีไม่ได้เรียนมาทางนี้ อย่างมากก็ทำได้แค่ชงกาแฟ ถ่ายเอกสาร” ผมเรียนอยู่คณะแนวมนุษย์ศาสตร์ เน้นภาษากับพวกการสื่อสารอะไรแบบนั้น จะให้ไปทำสายธุรกิจเหมือนพ่อกับพี่สาวก็คงไม่ถนัด
โทรศัพท์สั่นอีกแล้ว ผมเหลือบมองมันแวบหนึ่งแล้วเบือนหน้าหนี
“โทรมาถี่ขนาดนี้ เจ้ว่าสักพักมันคงตามมาตื๊อแกถึงบ้านแน่” เจ๊เคทบอก
ผมนิ่งอึ้งไป รู้ว่าที่พี่เมธไม่มาตอนนี้ก็เพราะเขาต้องตามเจ้านายไปตรวจงานต่างจังหวัดเกือบเดือน ดูจากสภาพที่เขาโทรหาผมวันละเป็นสิบๆ สาย ผมเชื่อว่าถ้ากลับมาเขาก็ต้องมาหาผมที่บ้าน และผมก็กลัว...กลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนยอมยกโทษให้เขา
พี่สาวเห็นสภาพผมแล้วก็เสนอขึ้นว่า
“ไปเมืองนอกมั้ยแก”“หา?” ผมหันหน้าไปมองคนพูด “เมืองนอก? ไปเที่ยวอ่ะนะ จะไปกับใคร ตอนนี้ที่บ้านก็ยุ่งกันหมด”
บ้านผมพอจะมีฐานะอยู่บ้าน เรื่องไปเที่ยวต่างประเทศก็ไปกันอยู่ปีละครั้ง สมัยเรียนมัธยม ช่วงปิดเทอมผมกับพี่สาวก็ไปเคยเรียนคอร์สภาษาที่ออสเตรเลียบ้าง อังกฤษบ้าง แต่อยู่ๆ พี่สาวก็เสนอให้ไปเมืองนอกกะทันหันก็ทำเอาผมงงไปเหมือนกัน
“ไม่ได้ไปเที่ยว ไปทำงาน งานอาสาสมัครน่ะ...ก็คล้ายๆ ฝึกงานนั่นแหละ แบบที่พวกวัยรุ่นฝรั่งชอบไปกันช่วงปิดเทอม สมัยเรียนเจ้ก็เคยไปทำงานดูแลพวกสัตว์ป่าที่แอฟริกา ที่เคยส่งรูปให้แกดูไง” เจ้เคทบอก “เปลี่ยนสิ่งแวดล้อม อยู่ให้ห่างมันสักหน่อย ไปทำงาน ไมได้ไปเที่ยว ไม่มีเวลามาฟุ้งซ่าน เผื่อแกจะคิดอะไรได้มากขึ้น”
“แล้วจะไปยังไง ทำงานพวกนี้มันต้องสมัคร ต้องมีขั้นตอนตั้งเยอะแยะไม่ใช่เหรอ”
ผมถาม รู้สึกสนใจขึ้นมานิดหนึ่ง
เห็นสวยเปรี้ยวแบบนี้ ความจริงพี่สาวผมเป็นสายเอ็กสตรีม สมัยเรียนอยู่ที่อเมริกาก็ทำกิจกรรมหลายอย่าง ผมยังจำรูปที่เจ้เคทเคยส่งมาให้ดูได้ ตอนนั้นผมยังนึกว่า พี่สาวตัวเองโคตรเท่
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เพื่อนเจ้ที่เรียนด้วยกันที่เมกาเขาได้พักร้อน 3 เดือน ก็เลยกลับไปทำงานที่โน่นพักสมอง ก็ไม่มีอะไรมากก็ให้อาหาร ช่วยทำความสะอาดกรงอะไรแบบนี้ เดี๋ยวเจ้ให้เขาจัดการเรื่องงานเรื่องที่พักทางโน้นให้ ขอวีซ่าเดี๋ยวให้ Fedex ช่วยส่งพาสปอร์ตแกไปทำเรื่อง แกไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากลุกขึ้นมาเตรียมร่างกาย จัดข้าวของ”
พี่สาวจัดการให้เสร็จสรรพ ผมที่กำลังเบลอๆ ก็เลยพยักหน้าตกลงโดยไม่ทันถามรายละเอียด
รู้ตัวอีกทีก็ผ่านไป 2 สัปดาห์ ผมสะพายกระเป๋าเป้ ยืนอยู่ที่สนามบิน ข้างตัวมีกระเป๋าลากอีกใบ ผมกอดป๊า กอดม้า ซึ่งมาส่งและอวยพรให้ผมมีปิดเทอมที่สนุก ทั้งพ่อทั้งแม่ไม่มีใครค้านที่ผมจะไปลองทำงานอาสาสมัครที่เมืองนอก บอกว่า ผมออกไปเปิดหูเปิดตาดูโลกบ้างก็เป็นประสบการณ์ที่ดี
“ตั้งใจทำงานนะแก ขอให้สนุก”
เจ้เคทอวยพร ทุกคนเลี่ยงไม่พูดถึงพี่เมธ และผมเองก็ไม่เอ่ยถึงเขา ผมเปลี่ยนโทรศัพท์เครื่องใหม่ ให้เบอร์ไว้เฉพาะกับป๊าม้ากับพี่สาวจะติดต่อได้ เจ้เคทบอกว่าทางโน้นไม่ค่อยมีสัญญาณอินเตอร์เนต ผมคงไม่ได้เข้าโซเชียลไปอีกสักพัก ซึ่งก็ดี
.
.
.
ผมใช้เวลา 9 ชั่วโมง นั่งเครื่องบินจากกรุงเทพมาลงที่เอธิโอเปีย แล้วก็ต่อเครื่องไปโจฮันเนสเบิร์กที่ประเทศแอฟริกาใต้อีก 5 ชั่วโมง ก่อนจะเปลี่ยนไฟลท์มาลงที่สนามบิน Windhoek Husea Kutako Airport ในเมืองวินด์ฮุก เมืองหลวงของประเทศนามิเบีย ผมเดินออกมาจากเกทในสภาพสุดโทรม
สนามบินที่นี่เล็กมาก น่าจะพอกับสนามบินภูเก็ตของบ้านเราเท่านั้น ผมไปถึงตอนบ่ายต้นๆ แต่ในตัวสนามบินไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเท่าไหร่ ผมนึกใจเสียขึ้นมานิดหนึ่ง จะว่าไปถึงผมจะไปต่างประเทศบ่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาประเทศที่ไม่ค่อยเจริญ ถ้าเกิดเพื่อนของเจ้เคทไม่มารับ ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะหาทางไปศูนย์อนุรักษ์ที่ต้องทำงานนั่นได้ยังไง
...แต่เจ้บอกว่า เพื่อนเจ้รับคำเป็นมั่นเหมาะว่าจะมารับผมนี่นา
ผมเข็นรถเข็นกระเป๋าพลางกวาดตามองไปรอบๆ แล้วจึงสะดุดกับป้ายที่เขียนชื่อของตัวเอง
KITA นั่นไง เพื่อนเจ้เคทที่มารับผม ผมรีบเงยหน้าขึ้นมองคนที่ถือป้ายแล้วก็ชะงักไปนิด
เจ้บอกว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียนที่อเมริกา ก็น่าจะเป็นฝรั่งใช่ไหมนะ...แต่คนที่ผมเห็นนั่นเป็นผู้ชายเอเชีย แต่ตัวโตมาก ทั้งสูงทั้งหนาหยั่งกับกำแพง แถมยังไว้ผมยาว หนวดไว้เคราเฟิ้มจนรกไปทั้งหน้า เจ้าตัวสบตาผมด้วยดวงตาคมที่ดูดุๆ ชวนให้นึกถึงอะไรสักอย่าง
นึกออกแล้ว...เพื่อนเจ้คนนี้เหมือนสิงโตไม่มีผิดเลยครับ! ...............................TBC........................................
เรื่องแรกที่ลงในในเล้า ขอฝากตัวด้วยนะคะ /โค้ง
เรื่องนี้เขียนขึ้นมาเพราะเราเคยดูรายการ Divas Hit the Road เป็นรายการวาไรตี้ท่องเที่ยวของช่องหูหนานทีวี ประเทศจีน ซีซั่น 3 ไปที่ศูนย์อนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าที่ประเทศนามิเบีย เลยอยากลองเขียนเรื่องรักใสๆ ที่มีฉากเป็นซาฟารีดูบ้าง เป็นโรแมนติคคอมมิดี้ ไม่มีดราม่า และความยาวน่าจะไม่มากนัก ขอฝากผลงานด้วยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
