หัวข้อ: >>อุบัติรักฟีโรโมน<< Omegaverse - ตอนพิเศษ ขำๆ วันช๊อต [28-05-62]

[2pmui]

จับน้องภูมาฟัดแรงๆให้กำลังใจ

[skies]

ถ้าตามสืบไปเรื่อย ๆ พี่จะเห็นรัศมีคนดีเปล่งปลั่งจากตัวน้องค่ะ 

[่jum]

ในที่สุดท่านประธานก็สืบจนได้  แต่ทำน้องภูริสาย จะโดนหัวหน้าเฉ่งเอาหรือเปล่า

มาต่อทุกวันเลยได้ไหม ชอบมากอ่า 

[แมวดำ]

รออออ

[KoTo_Nat]

ว้าวดีใจจังได้อ่านต่อแล้ว

รีบมาต่ออีกนะครับจะรอทุกวันเลย

[GUNPLAPLASTIC]

สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ก่อนอื่นอยากกอดน้องภูริก่อนเลย สู้ๆนะคะลูก แง้
คุณประธานก็ปากร้ายแต่ใจดีอ่ะ จะรอดูว่าถ้ายาแก้คู่เสร็จแล้วคุณเขาจะทำอย่างไร55555
อลันอย่าลืมสืบไปถึงที่ร้านคาราโอเกะนะคะ คุณเขาจะได้รู้จริงๆ ฮึ้ย! #โมโหแทน
รอตอนต่อไปนะคะ มาวันนี้เลยได้ไหมมมม อยากอ่านต่อแล้วว

[joborcusier]

ภูริผู้น่าสงสาร แต่บางทีก็ติดตลกเกินชีวิตหนูลูกกกก

[meteexp]

  ไม่ชอบเขานะ แต่จับกิน3 เวลาหลังอาหารนี้คืออะไร ไหนพูด‼

[tawanna]

ภูริน่าสงสารมาก โดนกระทำขนาดนี้ยังทำใจได้ ถ้าอีธานสืบรู้ความจริงแล้วต้องดูแลภูริดีๆ

[แมวดำ]

อยากอ่านต่อล้าว

[onlyplease]

ว้าวววววว อีธานเริ่มจะฉลาดกับเค้าแล้ววว

[MR.J]

อีธานขี้แกล้งอะ อย่าแกล้งน้องมากแค่นี้ชีวิตก็รันทดมากพอแล้ววว

[anythinginitt]

ภูคิดบวกจัง สู้ๆ น้าา

[GukakST]

>....ตอนที่ 14 [100%]....<
มันเป็นภาพที่ค่อนข้างแปลกตาเมื่อผู้บริหารระดับสูงอย่างอีธานจะถือกาแฟถุงกระดาษเดินเข้าบริษัท คนรวยอย่างนั้นจะมานั่งกินกาแฟถุงละสามสิบอย่างนี้น่ะเหรอ เป็นไปได้ยากเสียยิ่งกว่าหิมะตกเมืองไทยเสียอีก

แต่ยังไงล่ะ...ในเมื่ออีธานไม่สนใจ สายตาสู่รู้ก็จะถูกปัดไปให้พ้นทางของเขา

ตามจริงเขาก็คิดว่ากาแฟนี้ไม่อร่อยหรอก มันออกจะหวานมากไปหน่อย แล้วก็ขม ไม่ค่อยหอมเหมือนกาแฟที่เขากินบ่อยๆ แต่พอกินมันไปสักพักเขาก็ชักจะชินกับรสชาติของมันแล้วคิดว่ามันก็ไม่เลว ไม่ใช่กาแฟพันธุ์ดี แต่กาแฟก็คือกาแฟ

“ที่ท่านให้ผมหามาอยู่ในนี้แล้วนะครับ ส่วนนี้เป็นเอกสารการประชุมที่จะเริ่มตอนสิบโมง” นั่งประจำที่ได้อลันก็นำเอกสารมาวางเรียงไว้บนโต๊ะอย่างมีระเบียบ โดยไม่วายแอบมองกาแฟถุงนั่นด้วยความสงสัย ทว่าความสงสัยของอลันนั้นอยู่ได้แค่ในใจ

“ภูริมีผลงานแย่ขนาดนั้นเหรอ” เมื่อไล่สายตาอ่านเอกสารการทำงานของภูริพร้อมกับดูดกาแฟรสเข้มจัด อีธานก็พบว่าภูริไม่ได้ค่าคอมพ์มาเป็นปีแล้ว เนื่องจากทะเลาะกับลูกค้า พิชัยจึงไม่ให้ภูริออกไปเสนอขายให้ใครอีก ส่วนโอที...ในนี้ไม่มีระบุว่าภูริทำโอทีเลย

ทะเลาะกับลูกค้า...คนอย่างภูริน่ะเหรอ?

“ครับ ทะเลาะกับลูกค้าสี่รายเมื่อปีก่อน แต่ก่อนหน้าที่จะมีรายงานว่าทะเลาะกับลูกค้านั้นภูริมีผลงานการขายที่ดีมาก โอทีนี่บริษัทเราไม่ได้บังคับทำ หากไม่ได้ไปขายงานข้างนอก เปอร์เซ็นที่ต้องทำโอทีก็น้อยลงไปด้วยครับ” อีธานเข้าใจดี แต่จากที่เขาพูดคุยกับภูริ...เขาว่าภูริไม่ใช่คนที่จะมาทะเลาะอะไรกับใคร

“ถ้าเขาทำงานได้แค่นี้จะเก็บเขาไว้ทำไม?” ประวัติการทำงานในหน้าที่ของตนเองนั้น ภูริมีดีแค่เอกสาร ใบเสนอราคาต่างๆ ภูริจัดการกับมันไร้ที่ติมาก หรือแม้แต่การดีลงานจากบริษัทก็ไร้ข้อบกพร่อง

“คุณพิชัยคงเห็นใจภูริน่ะครับ ในนั้นมีประวัติการเข้ารับการรักษาของภูริเองหรือแม้แต่แม่และน้องสาว ในหนึ่งเดือนน้องสาวของภูริเข้าโรงพยาบาลประมาณสองครั้ง ส่วนแม่นั้นเขาตรวจสุขภาพทุกเดือน” อลันเปิดแฟ้มไปอีกหน้าเพื่อให้อีธานเห็นรายการการเข้ารับการรักษา

ในนั้นไม่ได้มีแค่แม่และน้องสาว แต่ภูริเองก็เข้ารับการรักษาอยู่บ้างประปราย ที่เด่นจริงๆ จะเป็นรายการซื้อยารักษาอาการภูมิแพ้เป็นหลัก แต่เป็นการซื้อที่เปลี่ยนตัวยาอยู่เป็นประจำ ถ้าเป็นแค่ชื่อภูริแล้วที่เห็นๆ ว่ามันแตกต่างกันก็คงเป็นยาไมเกรน เป็นไปได้ว่าภูริจะเป็นไมเกรนสินะ

“มีแบบนี้แค่ภูริใช่ไหม”

“ครับ ผมเช็กมาก็มีแค่ภูริคนเดียวเท่านั้น นอกนั้นต่างก็ทำหน้าที่ได้ดี อาจมีผิดพลาดบ้างแต่ก็เล็กน้อยครับ” อลันไม่ได้คิดว่านี่เป็นสิ่งผิดปกติ ในขณะที่อีธานรู้สึกว่ามันแปลกๆ

เป็นเซลล์ที่ออกไปขายของไม่ได้จะเป็นเซลล์ทำไม นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญเท่ากับว่า...ภูริไม่น่าจะทะเลาะกับลูกค้าได้ อีธานรู้สึกว่าภูริเป็นคนใจเย็นมากคนหนึ่ง ถึงเขาจะชอบเหม่อ หรือทำทีว่าไม่ใส่ใจในคำพูดของตน แต่นั่นก็ไม่ได้แสดงออกถึงความเกรี้ยวกราดอะไร เป็นไปได้ไหมที่ภูริจะไปนั่งเหม่อต่อหน้าลูกค้าจนลูกค้าไม่พอใจพฤติกรรมนั้นเข้า

“หาลูกค้าให้เขาไปพบสักคน” หลังจากคิดอะไรไปพักหนึ่ง อีธานก็เอ่ยสั่งงานอลัน เขาคิดว่าข้อสันนิฐานไม่สำคัญเท่ากับลองทำ

“แล้วให้คนตามไปดู รายงานผมด้วย”

“ครับท่าน”

อีธานยังคงมีงานชิ้นอื่นมากมายที่เขาต้องทำ เมื่ออลันรายงานเกี่ยวภูริเสร็จสิ้นแล้ว อลันยังคงรายงานสิ่งอื่นต่อไป อีธานฟังและอ่านไปพร้อมๆ กันเพื่อจะทำความเข้าใจก่อนคิดวิธีจัดการไปตามแบบแผนของเขาเอง

สังคมออฟฟิตเป็นสังคมที่คุณคงหลีกหนีการนินทาเม้าท์มอยเรื่องชาวบ้านไม่ได้ ต่อให้จะเดินหลบหลีกไปทางไหนก็จะมีคนพูดเรื่องของคนอื่นซึ่งไม่ใช่เรื่องของตัวเองอยู่ทุกหนทุกแห่ง ภูริอยากบอกว่าชิน...แต่ก็ไม่ชิน ใครมันจะไปทำใจชินลงอะถามจริง ยิ่งเรื่องเด่นวันนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องคาราโอเกะวันนั้นอีก

ได้ยินแค่แว่วๆ ก็ขนลุกแล้ว! ก็จะอะไรล่ะ ก็เขาเนี่ยแหละที่เป็นคนทำให้เรื่องนั้นมันบานปลาย หรือเปล่าวะ? ถ้าเขากินแก้วนั้นไป สภาพเขาตอนนี้จะเป็นยังไงดีกว่า เรื่องนินทาชาวบ้านที่กระฉ่อนตอนนี้อาจจะกลายเป็นของเขาก็ได้อะจริงไหม

ว่าแต่ทำไมเรื่องที่เกิดในห้องอับทึบวันนั้นมันถึงกระฉ่อนมาทั่วออฟฟิตแบบนี้ได้กันนะ หรือว่าคนในนั้นมันเอามาพูด หรือว่าคลิปหลุด! โฮ่ ถ้าคลิปหลุดน้า...มันเลยล่ะ กี่คู่อะนับไปดิ วันนั้นที่เขาอยู่เห็นนี่ก็นัวเนียใช้ได้อยู่ ไม่อยากนึกต่อเลยว่าหลังจากที่เขาไปแล้วมันจะอิรุงตุงนังขนาดไหน คงเผ็ดยิ่งกว่าเขากับอีธานบนเตียงเสียอีกนะ

“นี่ภูริรู้เรื่องที่หัวหน้าเรามีคู่แท้แล้วนะ” เพื่อนคนหนึ่งของเขาเดินเข้ามาพูดกับเขาที่โต๊ะทำงาน เอาจริงได้ยินแบบนี้มาตั้งแต่เข้ามาในบริษัทแล้วล่ะ

แต่...มีเรื่องเด็ดดวงมากกว่านั้นอีก

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เมื่อเช้านี้เราเห็นว่าภูมากับคุณอีธานด้วย...เป็นอะไรกันเหรอ” หญิงสาวในแผนกเข้ามาถามเขาอีกคน สีหน้าอยากรู้อยากเห็นเต็มที่ เขาคิดว่ามันเป็นหน้าที่ไม่น่ามองเท่าไหร่อะ หรือไม่ก็ต้องบอกว่าเขาไม่อยากพูดเรื่องเขากับท่านประธานเท่าไหร่

“ไม่มีไรหนิ”

“อย่ามาโกหก เราเห็นกับตา คุณอีธานนะยืนรอภูริที่บันไดหน้าตึกด้วย เอากาแฟภูไปด้วยนี้ ต้องเป็นอะไรกันแน่ๆ เลยใช่ไหมล่า เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็บอกว่าภูอะเป็นโอเมก้าที่กำลังจับคุณอีธานอยู่” ใครจับใคร...พูดดีๆ หน่อย คนที่มาบงการชีวิตเขาแบบนี้เนี่ยมันอีธานเว้ยไม่ใช่เขาเลย เขาน่ะอยากอยู่ให้ห่างจะตาย อยู่ใกล้แล้วฮีต ฮีตแล้วก็ป้าบๆ อ่อย...เมื่อยไปหมดแล้วแม่คุณ

“คนก็พูดกันไปเรื่อยปะ ไอ้ภูมันก็เป็นเบต้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว” เพื่อนเขาที่ตอนแรกเข้ามาพูดเรื่องหัวหน้าออกตัวปกป้องเขา

“ถ้าเป็นเบตต้าทำไมฟีโรโมนฟุ้งขนาดนั้นล่ะ” สายตาของทั้งคู่เริ่มเอนเอียงมาทางภูริเสียแล้ว จะให้ตอบไง...เอาความจริงหรือโกหกอะ

“แทนที่พวกเธอจะมาห่วงว่าภูเป็นโอเมก้าหรือเบต้า เธอควรห่วงว่าภูเป็นอะไรหรือเปล่า จำได้ไหมว่าวันนั้นที่ภูหายไปอะ ที่หัวหน้าให้ภูลงไปแล็บ วันนั้นท่อลำเลียงเคมีในห้องแล็บดันเกิดรั่วพอดีเลยนะเว้ย” หญิงสาวอีกคนเข้ามาทางด้านหลัง เธอยืนพิงหลังของภูริแล้วอ้อนนิดๆ ตามประสาคนเคยๆ

“เออ ก็จริงนะ เรื่องนั้นเห็นว่าท่านเรียกสอบทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องหนิ ท่าทางโกรธน่าดู แล้วภูอะโดนไรปะ” หึหึ...ไม่โดนเลย ไม่โดนน้อยอะเด้!!! นึกแล้วเกรี้ยวกราด ไอ้เคมีวันนั้นนั่นแหละที่ทำให้อีธานมาป้วนเปี้ยนอยู่ในชีวิตจนถึงตอนนี้

“ไม่หรอก ผมไม่ได้เป็นอะไร” ตอบแล้วยิ้มแหย แอบไขว่นิ้วใต้โต๊ะพลางบอกกับตัวเองว่า...เราโกหกได้ในบางเรื่องที่สมควรโกหก เพราะงั้นเขาไม่บาปนะเว้ย

“รอดไป นึกว่าจะเป็นอะไรไปแล้ว อีกอย่างนะ...เราไม่เชื่อหรอกว่าภูเป็นโอเมก้า” ก็แหงสิ นอนกับเขามาหลายรอบแล้วหนิ ก็ต้องรู้สิว่าเขาเป็นเบาต้าแท้ๆ แม่ให้มา แต่ที่กลายเป็นโอเมก้าตอนนี้เนี่ยเพราะโชคชะตากลั่นแกล้ง

คำนินทามักเกิดจากความไม่รู้แล้วเอาไปสานต่อกันในจินตนาการ ทีนี้แหละ...ยาวเลยล่ะครับท่านนนนนผู้ชม ภูริต้องนั่งอยู่ท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ มีจริงที่เขาเองรู้มาจริงๆ บ้าง และมีที่ถึงเขารู้แต่มันก็ไม่จริงปะปนมาบ้าง โดยเฉาพะผู้หญิงเนี่ยต่อมโนขั้นเทพ เธอเล่นเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้เป็นตุเป็นตะ ว่าหัวหน้าไปมั่วกับอัลฟ่าด้วยกันในห้องคาราโอเกะ แล้วดันมีโอเมก้าที่ไหนไม่รู้เข้าไป บ้างก็ว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟบ้างล่ะ บ้างก็ว่าเป็นเด็กที่ขายบริการบ้างล่ะ

อืม...จะอะไรก็ช่างนะ เขาไม่ได้อยากรู้โว้ย!

บางทีการปั้นหน้าฟังเรื่องนินทาคนอื่นก็เป็นอะไรที่น่าเบื่อมากไปหน่อยสำหรับภูริ คือมันไม่จรรโลงใจไง แล้วมารุมที่โต๊ะเขาหมดแบบนี้ เขาจะเบี่ยงสายตาไปมองอะไรอย่างอื่นก็ไม่ได้ กาแฟก็ไม่ได้กิน ชีวิตแม่งเศร้าขึ้นมาทันทีเลย อารมณ์แบบ...กูเกิดมาทำไม แล้วทำไมกูต้องมาอยู่ตรงนี้ อยู่ท่ามกลางเสียงพูดคุยที่เหมือนกับกระแสเสียงของปีศาจ โอ้พระเจ้า...เอาข้าออกไปจากที่นี่ที

“ภูริ!” ฮื่อออออ ให้เอาพระเจ้าไม่ใช่ให้เอาปีศาจมาตาม

สงสารตัวเองแป็บนะ คนที่มาลากเขาออกจากวงล้อมการนินทาดั้นกลายเป็นหนึ่งในหัวข้อสนทนาที่เผ็ดร้อนเมื่อครู่นี้เข้าอะสิ ทายสิใคร? จะบอกว่าอีธานเหรอ คิดว่าอีธานไม่มีงานไงล่ะ คนเขามีงานมีการทำกันหมดแหละยกเว้ยหัวหน้าของเขาเอง..หัวหน้าที่มีเวลาเสมอเมื่อต้องการด่าภูริ

“ครับ”

“ตามผมมานี่ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” สีหน้าหัวหน้าไม่ดีเลยนะครับ หัวหน้าควรพักผ่อนและปลงเรื่องการด่าลูกน้องสักนิด

“อ่า...ครับ” ร้องไห้รอได้ไหมอะ ฮื่ออออ เขาทำผิดไปแล้ว เขาไม่น่าสลับยาบ้านั่นเลย แต่เอ๊ะ...ไม่สลับกูก็โดนดิ บ้าเปล่า ไม่เอาหรอกของอย่างนั้นน่ะ มีแค่อีธานคนเดียวพอแล้ว

ทุกที่ที่พิชัยก้าวเท้าเดินผ่านไปนั้นล้วนมีแต่คำนินทาตามหลัง ไอ้คนเดินนำน่ะแม่งไม่ได้ยินหรอก คนได้ยินมันนี่...ภูริเอง ภูริไงจำไม่ได้เหรอ บางทีก็แปลกใจตัวเองนะ อุตส่าห์อยู่เฉยๆ ทำตัวนิ่มๆ เงียบๆ แต่ก็ยังไม่วายโดนคนนั้นคนนี้หาเรื่องได้ตลอดเวลา ยิ่งตอนนี้มีชนักติดหลังด้วย...น้ำตาจะไหลไปรวมกับน้ำลายแล้วเนี่ย

พลั้ก!

พอเข้ามาถึงห้องเก็บเอกสารที่เป็นส่วนตัวที่สุด พิชัยก็หันหลังกลับมาพลักร่างของภูริที่เดินตามเข้ามาอย่างแรงจนภูริล้มลง ความงงงวยก่อตัวขึ้นอยู่เต็มหัวใจ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมต้องพลักเขาล่ะ เขาไปเดินเตะไข่หัวหน้าหรือไงถึงได้มาทำร้ายกันแบบนี้

“วันนั้นมึงทำอะไรกูฮะไอ้โอเมก้าชั้นต่ำ” เอียนคำนี้ ใครก็ได้ตัดคำนี้เอาไปทิ้งที ภูริจ้างห้าบาท

“ผมเปล่านะครับ” โกหกไม่บาป เพราะตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องเอาตัวรอดแล้ว

“มึงยังมีหน้ามาโกหกกูอีกเหรอไอ้ภู มึงวางยากูใช่ไหม...แล้วมึงก็ไปเรียกโอเมก้าชั้นต่ำเหมือนมึงมาในห้องด้วยใช่ไหม คนที่ทำให้กูต้องมีคู่แท้เป็นไอ้โอเมก้าขี้โรคนั้นคือมึงใช่ไหมฮะ!” อะไรของหัวหน้าวะ ภูริตามอะไรไม่ทันทั้งนั้นแหละ เพราะเมื่อคนในห้องนั้นเริ่มมีอาการแปลกๆ ภูริก็หนีแล้ว โดนอีธานลากไปอีก...ใครจะไปรู้ว่าหลังจากเหตุการณ์นั้นจะมีคนเข้าไปข้างในล่ะ

“ผมเปล่าจริงๆ ครับ วันนั้นผมเมา...” เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนกุมมือให้ห่างจากร่างของพิชัย กลัวโดนฟรีคิกน่ะน้า

“มึงอย่ามาโกหกกูนะไอ้ภู มึงคิดว่ากูโง่ที่ดูมึงไม่ออกเหรอว่ามึงเป็นอะไร กูไม่รู้หรอกว่าที่ผ่านมามึงปกปิดชนชั้นมึงได้ไงแต่มึงแม่งเป็นโอเมก้า กลิ่นมึงอะเต็มห้องไปหมด...กลิ่นของมึงแหละที่ทำกูคลั่งจนไปจับใครที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นคู่ กูต้องอยู่ในคลิปเหี้ยๆ นั้นก็เพราะมึง...กูต้องดูทุเรศแบบนั้นก็เพราะมึง!” ตอนนี้คนตรงหน้าภูริเหมือนโดนวิญญาณร้ายเข้าสิงอะ พูดบ้าพูดบออะไรวะ ความจริงที่พูดออกมาแม่งมีอยู่นิดเดียว ที่เหลือนี่มโนล้วนๆ อ๋อ...สงสัยหัวหน้าเขาจะสายพันธุ์เดียวกับคนที่ชอบนินทาคนอื่นด้านนอกนั่นสินะ

“ผมไม่ได้โกหก ผมเมา ผมไม่รู้จริงๆ”

“ยังไม่ยอมบอกความจริงอีก มึงต้องการให้กูเค้นเอาจากมึงใช่ไหม...” พิชัยตรงดิ่งเข้ามาหาเขา ภูริก็รีบถอยหลังจนเกือบจะชนกำแพง

“ผะผม...ผมเป็นโอเมก้า แต่เรื่องวันนั้นผมไม่รู้”

“นั่นไง กูว่าแล้ว...มึงแม่งเป็นอย่างที่กูคิดจริงๆ วันนั้นมึงทำกูไว้แสบมากไอ้ภู มึงมาใช้ปากให้กูเลยนะ” เดี๋ยวนะ...ขอกันง่ายๆ งี้เหรอ? ตลกเปล่า บ้าแล้ว...ใครเขาจะไปใช้ปากให้ไอ้จ้อนนั่นกันเล่า!

กรณีอีธานเป็นข้อยกเว้นนะ เพราะนั่นเป็นคู่ของเขา แม้ว่าภูริจะไม่อยากยอมรับเลยก็ตาม แต่พอถึงจุดๆ หนึ่งที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว เลียตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเขาก็ทำอะบอกตรงๆ แล้วอย่าว่าเขายอมอีธานมากขนาดนั้นนะ เพราะอีธานเนี่ยแหละ...ตัวเริ่มเลย!

เอ่อ...ใช่เรื่องที่เขาต้องมาคิดตอนนี้ปะ โอเค มันไม่ใช่เรื่องเลยอะเนอะ ตอนนี้ที่เขาต้องคิดคือเขาจะเอาตัวรอดไปจากที่นี่ยังไงดีมากกว่า พิชัยท่าทางคุกคามเขาไม่ใช่น้อย แล้วเขาก็กลัวด้วย แต่เดิมเป็นเบต้าก็สู้ไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้กลายร่างเป็นโอเมก้ายิ่งไม่ต้องไปหาทางสู้ด้านกำลังเลย เข้าไปนี่โง่ชัดๆ

โง่เหรอ...

“ถ้ามึงทำให้กูพอใจได้กูจะยกโทษให้มึง” ยกโทษให้เพื่อ? เขาไม่ได้ผิดสักหน่อย แต่ก็เอาเหอะ...พวกหลงตัวเองอะนะ มักคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้างี้แหละ

“เอ่อ...”

“เร็วๆ ดิ กูยังต้องไปทำงานนะ อย่าให้รอนานมากเพราะไม่งั้นกูจะไม่พอแค่ที่ปากของมึง” พิชัยมองภูริตั้งแต่หัวจรดเท้า แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองด้วย ดูดีตายอะ พูดกูๆ มึงๆ ก็ว่าแย่แล้ว ทีท่าแย่ยิ่งกว่า อัลฟ่าอะไรเหมือนหมาเลยเนอะ

“ผมต้องถามอีธานก่อน เพราะว่าอีธานเป็นคู่แท้ของผม” กล้าหาญชาญชัยขนาดเรียกอีธานเฉยๆ ด้วย เป็นไงล่ะ...อย่ามีใครไปฟ้องนะ เดี๋ยวจะโดนลงโทษเอาได้ข้อหาที่แอบอ้างและไม่เคารพในความเป็นท่านประธานของอีธานน่ะ

“กูไม่เชื่อ น้ำหน้าอย่างมึงก็เป็นได้แค่ที่บำเรอของท่านประธานเท่านั้นแหละ”

“เชื่อไม่เชื่อผมก็ต้องถามอีธานก่อน”

“งั้นก็โทรเลย โทรถามเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงโทรได้อะนะ” โทรได้ดิ โทรศัพท์มีเงิน เพิ่งเติมไปเมื่อไม่กี่วันก่อนเลยนะเนี่ย ใช่เรื่องต้องอวดไหม เห่อๆ ปกติแล้วภูริเติมแค่เน็ตแล้วไม่ค่อยเติมเงินสำหรับโทรน่ะนะ

เอาวะ ได้เวลาโทรหาความช่วยเหลือแล้ว เขาล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกง หยิบมือถือเครื่องเก่าที่ราคาถูกแสนถูกออกมา เห็นแหละว่าพิชัยมองด้วยสายตาเหยียดหยัน ไม่อยากจะด่า ใครล่ะที่ทำให้เขามีเงินแค่พอประทังชีวิตไปวันๆ อย่างตอนนี้ ก็พิชัยนี่แหละ ช่างมันเถอะ มันไม่สำคัญเท่ากับทุกวันนี้เขายังอยู่ได้อะนะ

โห...ทำไมเราเป็นคนดี

(นี่มันใช่เวลาที่คุณจะต้องมาโทรหาผมไหมคุณภูริ) ทันทีที่อีธานรับสาย คำบ่นก็ดังแว่วเข้ามาอย่างไว...คนอะไรบ่นเป็นชีวิตจิตใจจริงๆ

“ผมกวนเหรอครับ” ภูริกรอกเสียงหวานลงไป แน่นอนว่าอีกฝ่ายน่ะน่าจะแปลกใจ แต่เขาไม่สนหรอก...กำลังตลกกับหน้าเหวอๆ ของหัวหน้างานนี่แหละ

พิชัยไม่อยากจะเชื่อว่าภูริจะสามารถโทรหาอีธานได้ ยิ่งอีกฝ่ายเป็นถึงประธานบริหาร ที่ใครต่างก็รู้ว่าเวลาว่างมีแค่น้อยนิด ทั้งยังหยิ่งยโสไม่คุยกับใครหากอีกฝ่ายอยู่ต่ำกว่าตัวเอง ไม่ว่าจะสายเลือด หน้าที่การงาน ฐานนะเงินทอง หรือความมีหน้ามีตาในสังคม

เห็นว่าอีธานมาหาภูริอยู่หรอก แต่คิดว่ามันก็แค่เรื่องชั่วครั้งชั่วคราวไม่น่ามีอะไรมากกว่านั้น แต่การที่ภูริมีเบอร์ส่วนตัวอีธานนี่ก็หมายความว่าภูริเป็นอะไรกับอีธานจริงๆ สินะ เขาไม่ควรเล่นกับคนคนนี้แล้ว...

(ผมประชุมอยู่ มีอะไรก็รีบๆ พูดมา)

“เอ่อ...ผมมีเรื่องจะถามนิดหน่อย...”

ปัง!

ยังไม่ทันได้ถามอะไรเลยสักคำเดียว พิชัยก็รีบสาวเท้าไวๆ แล้วออกจากห้องไปเสียแล้ว เสียงปิดประตูดังนั้นทำให้ภูริตกใจนิดหน่อย แต่ก็ตลกดี มาอย่างราชสีห์ แต่ไปทีนี้อย่างกับสุนัขเลยเนอะ

(ถามอะไรล่ะ เร็วๆ ผมมีงาน)

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร...ผมแค่โทรผิด แค่นี้นะครับ ขอโทษที่รบกวน” ภูริพูดกับอีธานเสียงนุ่มละมุน ไม่พอ...เขากลั้นขำด้วยเนี่ยดิ นึกถึงหัวหน้าตัวเองเมื่อกี้นี้แล้วมันตลกจริงๆ เลยให้ตาย

อยากจะระเบิดเสียงหัวเราะออกไปให้ดังสุดปอดเลย เห็นเมื่อกี้มะ...เห็นท่าทีเหวอๆ ของหัวหน้าเขาไหม เห่อๆ ตลกเป็นบ้า มากูมงกูมึง วางก้างเสียเต็มประดา ใหญ่ไม่จริงอย่ามาเล่นกับภูนะน้องนะ เพราะภูเนี่ย...เล่นของใหญ่กว่ามาแล้ว

“ฮ่าๆ” นึกแล้วก็ขำความคิดตัวเอง อะไรของเราก็ไม่รู้...บ้าบอจริงๆ

ภูริเดินออกมาจากห้องเอกสารด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ระหว่างทางเดินก็เจอสาวสวยกำลังยกเอกสารปึกใหญ่ไปเครื่องถ่ายเอกสาร ความมีน้ำใจของเขาทำให้เขาอาสาช่วยธอยกพลางพูดคุยกับหญิงสาวที่มีสถานะเป็นเบต้า

ถ้าเขาไม่กลายร่างน้า...ผู้หญิงแบบนี้แหละที่จะคู่ควรกับเขา เราอาจจะแต่งงานมีลูกกันสักคนสองคน มั้งนะ...ไม่ดีๆ ทำไมภาพที่เขามีลูกกับอีธานต้องแว้บเข้ามาในหัววะ อ๋อย เขาเป็นผู้ชายนะ...ผู้ชายที่เป็นเบต้าด้วยนะ เขาไม่ควรท้องดิ

ภูริไล่ภาพอันไม่สมควรออกจากหัว เขาส่งหญิงสาวที่เครื่องถ่ายเอกสารเรียบร้อยแล้วก็แวะลงไปข้างล่างเพื่อจะหากาแฟมาดื่ม ไม่ไหวแล้ว ภาพที่เผลอนึกขึ้นมามันทำร้ายจิตใจเบต้าอย่างเขามากเกินไป ไม่...ไม่ได้อีก จะเรียกตัวเองเป็นเบต้าแม่งก็แปลกๆ ก็เขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้วนี่นา

นึกขึ้นมาทีไรห่อเหี่ยวทุกที...ช่างเหอะ

เอาเป็นว่าตอนนี้ขอไปหากาแฟกินให้ฉ่ำปอดหน่อยเถอะ เสียดายถุงเมื่อเช้านี้จริงๆ เลย สำหรับอีธานนั่นมันเงินแค่เล็กน้อย แต่ภูรินั่นมันก็เยอะอยู่นะ บางที ภูริก็กินกาแฟถุงเดียวนั้นนั่นแหละไปจนถึงเย็นเลย เงินเขามันหร่อยหลอลงไปเยอะแล้ว กินแบบนี้ทุกวันมีหวังเงินไม่พอมื้อเที่ยงแน่นอนล่ะนะ หรือเย็นนี้เขาจะขออีธานแวะซื้อมาม่าดี เอามาตุนไว้แล้วก็พกมาที่ทำงานวันละซอง แบบนั้นคงผ่านช่วงวิกฤตไปได้บ้าง

ถ้าถามว่าอีธานก็รวย...ทำไมไม่ขอเงินอีธาน ง่ายๆ เขาเป็นคู่แท้กันทั้งที่ไม่ได้อยากเป็น เพราะงั้นระหว่างเขากับอีธานความจริงมันก็แค่เจ้านายกับลูกน้องเท่านั้นเอง

....100%....

มาแย้วววว เห็นคอมเมนต์เยอะๆ ระรานตาแล้วมันอยกาจะอัปทุกวันเลยให้ตาย ฮ่าๆ แต่ก็ไม่ได้อะเนอะ ขอบคุณทุกคอมเมนต์มากเลยนะคะ มีความสุขมากกับการได้อ่านความคิดเห็นของพวกคุณ

เอาจริงๆ ตอนนี้ก็อยากคิดได้อย่างภูริ อยากมองอะไรสบายๆ แบบนั้นบ้าง แต่ก็...คงยกให้เขาเป็นสายชิลไปล่ะเนอะ ฮ่าๆ ความเป็นภูรินั้นยากจะเลียนแบบจริงๆ

เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ เข้างานก่อนนะฟิ้วววววว

[JUST_M]

 

อีธาน สืบบบบบ

[suikajang]

คงพวกอิจฉาละสิใส่ความไม่ให้งานภูริ กลัวทำผลงานเด่นเกินหน้า น่ารังเกียจจริง
แต่คุณประธานนิไม่ค่อยเลยเน๊าะ ไหนอะคนหยิ่ง ปากร้ายยย โทรปุ๊บรับปั๊บ 
มีความหลงเมีย แต่ก็ปากแข็ง ระวังเถอะจะหลุดมือ จับไว้แน่นๆ นะค่ะ

     

[loveview]

มีความดราม่าเป็นพักๆ

[winndy]

ทำไมหัวหน้าชั่วยังลอยนวลอยู่ได้ แถมยังมาข่มขู่อีก เพื่อนร่วมงานสุดชั่วที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย นี่มันแผนรุมโทรมเลยนะ จะปล่อยปะเด็นนี้ไปง่ายๆเหรอค๊ะ คือภูริมองโลกในแง่ดีมาก ทำให้เหตุการณ์ที่เล่าผ่านภูริ ความหนักมันลดลง แต่กรณีนี้ไม่ควรไง การกระทำของคนกลุ่มนี้มันแย่มาก ผู้ร่วมงานอีกต่างหาก คุณเลขาก็สืบได้ไม่ละเอียดเลย เรานึกว่าความจริงก็ปรากฏบ้าง นี่มันเกือบว่างเปล่า ดีที่อีธานติดใจสงสัยเอง

[sweetie009]

ชอบภูริจัง ดูเป็นคนที่ซิวๆๆดี ไม่คิดอะไรมาก คนแบบนี้น่าจะมีความสุข  บ่นแต่เรื่องถุกแย่งกาแฟ

[BooJiRa_]

ในเมื่อถามแล้วน้องไม่ตอบก็ต้องสืบ หึหึหึ

[oumpatta]

หัวหน้าควรโดนอะไรบ้างอะ ถ้าวันนั้นภูริพลาดคือโดนรุมโทรมเลยนะ
แล้ววันนี้ยังมาข่มขู่ ทำตัวแบบนี้ใส่ภูริอีก ทำไมถึงยังชิลๆเฉยๆได้อ่ะ
บางทีภูริก็ไม่ได้ชิล แต่ไม่สนใจหรือใส่ใจอะไรเลยมากว่า
บางทีก็รำคาญนายเอกเรื่องนี้

[meteexp]

 

[Ti0590]

อยากรู้คู่แท้ของพิชัยอ่ะ 

[Billie]

 

ปวดหัวแทน

[2pmui]

คนอย่างพิชัยไม่ควรมีคู่แท้อะ ควรติดโรคตายไปซะ
แค้นแทนน้องภู
อีธานได้คะแนนบวกขึ้นมานิดนึงที่เชื่อใจ แล้วก็ยอมรับโทรศัพท์เมีย

[tawanna]

ให้ภูริไปพบลูกค้าไม่ได้นะ เดี๋ยวเกิดเจออัลฟ่าหื่นๆขึ้นมา

[♥►MAGNOLIA◄♥]

บริษัทของอีธาน ไม่น่าจะล้าหลังนะ
เอ่อ.....คือไม่ไฮเทคเลย  ไม่ติดกล้องวงจรปิดเลยหรอ
อีธาน  จะได้เห็นความเลวร้าย
ที่ภูริประสบพบเจอจากพวกอัลฟ่าเลวๆ   
เกลียดหัวหน้างานของภูริ   

เหอะ.....ความจริงจะปรากฏ
ว่าภูริทำงานห่วยแตก
ชอบทะเลาะกับลูกค้า
หรือถูกแย่งผลงานกันแน่   

อีธาน  ภูริ   
       
 

[PrimYJ]

เอาล่ะ อีธานเริ่มสืบแล้ว ขอให้เจอความจริงไวๆ ว่าภูริโดนรังแกมานานแล้ว

[B52]

ความจริงต้องเปิดเพย!!!!

[flowerloveyaoi]

เหมือนจะสมเหตุสมผลแต่ก็ไม่สมเหตุสมผล คุณเลขาสืบมาได้น้อยมากเหมือนแค่ไปเอาเอกสารเก่าๆกลับมารายงานไม่ได้สืบอะไรเลย คนรักภูริมีค่อนข้างมากในบริษัทแค่เอาใครซักคนในแผน่นมาถามก็ได้ข้อมูลเยอะประมาณนึงแล้วมั้งหรือมีจุดน่าสงสัยต่างๆแล้ว และนี่คือบริษัทชั้นนำเลยนะการกลั่นแกล้งพนักงานหรือหัวหน้าทะเลาะกันทำไมไม่มีการจัดการอะไร ระดับเลขาประธานน่าจะทำงานได้ประสิทธิภาพกว่านี้ไม่แปลกใจว่าทำไมประธานไม่ค่อยรู้อะไร ส่วนตัวภูริมีตรรกะแปลกๆหลายจุดที่เราไม่เข้าใจการเกือบถูกรุมโทรมและถูกสั่งให้ทำแบบนั้นพอเอาตัวรอดได้กลับปล่อยไปแบบไม่คิดอะไร หรือการโดนรุมโทรมไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยปล่อยได้ง่ายๆชิวๆ ถึงเราจะไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ติดตามต่อไป...