หัวข้อ: >>อุบัติรักฟีโรโมน<< Omegaverse - ตอนพิเศษ ขำๆ วันช๊อต [28-05-62]

[zakimi]

มาสั้นๆ แต่ได้ใจความ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าไม่มีใครเหมาะกับอีธาน เท่าภูริแล้ว  เพราะ ไม่มีใครทนมือทนตีนเท่า555555

[orloftin]

อยากกินของหวานด้วยอะ   
เอ็นดู๋ เอ็นดูวววววภูริ
รอตติดตามตอนต่อปายยยยยยยยย

[puiiz]

 

[sweetie]

ไม่ใส่ถุง เดี๋ยวท้องนะจ๊ะ

[BooJiRa_]

ชอบเขาล่ะซี้

[KoTo_Nat]

ว้าว ชอบ ชอบ

รีบมาต่ออีกนะครับ

[่jum]

ท่านประธานที่เคารพ ชอบจัดกดและไม่ใส่ถุง  ระวังจะได้ของแถมเป็นเด็กตัวน้อยๆ ก่อนจะได้ยาแก้คู่แท้นะท่าน

[M_Y MILD]

มันดีมากกกกก ชอบบ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ต่างกันด้านความคิด อุปนิสัย
แต่เข้ากันได้เรื่องเซ็กซ์........ 

จริงหรือไม่ใช่คู่
พอยาผลิตออกมาก็แยกย้ายจากกัน ไม่เชื่ออ่ะ 
ขี้คร้านอีธานจะตามหา ตามหึง หวงภูริน่ะสิ 

อีธาน   ภูริ   
       
 

[AmPnie]

แหมมม  ไล่น้องไปอาบน้ำ แต่น้องไม่อาบนะ ยังกินน้องได้ เชอะๆๆ สะอาดไม่จริงนี่

[lizzii]

แบบนี้ระวังเบาหวานขึ้นนะบอส
กินของหวานจานใหญ่เบ้อเร่อ 55555

[Acacha]

ประธานอารมณ์เปลี่ยนไวตลอดเลย 

[onlyplease]

ความรู้สึกของภูริ นี่ดูชิลมากอ่ะ
ไม่รักก็มีsexได้ ไอดอลเลยอ่ะ

[lucifer miumiu]

 

[Ti0590]

ชอบนิสัยภูริตลกดี ดูมึนมากๆ ส่วนอีธานนี่ก็ซึน ความรู้สึกตอนบ่นเหมือนแบบมีอะไรมางุ้งงิ้งๆข้้างหู

[2pmui]

เป็นนายเอกที่น่าจับบีบมาก ชอบความซื่อๆ เป็นคนคิดบวก แต่แอบร้าย โปรยเสน่ห์ใส่สาวๆไปทั่ว
ส่วนความซึนและหื่นของคุณอีธาน ฮามาก
แสดงอภินิหารความผัวเต็มที่ ตามติดเป็นขี้ปลาทอง
เผลอไม่ได้ก็ชวนกันปล้ำ แต่ปากบอกไม่ชอบ ไม่อยากได้ ปากจัด เป็นพระเอกที่น่าเบิ้ลกะโหลก
ที่จริงก็หื่นพอกันทั้งคู่นะ ตอนฉากเอนซีแล้วฮาทุกที
อยากรู้ถ้าพ้นช่วงฮีทจะปล้ำกันตลอดอีกมั้ย
เห็นใจตูดน้องจัง ก็เจ้าของตูดมันน่าตีนี่เนอะ
#ภูริเป็นของหวาน

[B52]

  มารอภูริ

[aommyga40]

 

[GukakST]

>....ตอนที่ 11 [100%]....<

อีธานกินของหวานเรียบร้อยก็กลับเข้าห้องไปอาบน้ำอาบท่า ปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่กระจัดกระจายอยู่ให้ภูริเก็บกวาด อยากจะให้ถามสักคำว่าเก็บกวาดไหวไหม? เห่อๆ คนอย่างอีธานคงไม่มานั่งถามหรอกว่าไหวหรือเปล่า เป็นไงบ้างจ้ะคนดี บรื้ย...คิดก็ขนลุกแล้วอะ

ภูริตั้งสติเล็กน้อย เสื้อไม่โดนถอดแต่กางเกงมันเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องเอาออกไปอะเนาะ เขาคว้ากางเกงเดินเข้าห้องน้ำ ความไม่ใส่ถุงยางนี้ช่างเลอะเทอะเสียจริงเชียว ร่างโปร่งแอบเบะปากคนเดียว นี่ต้องมาจ้วงแทงก้นตัวเองอีกแล้วเหรอ ทำใจไม่ได้จริงๆ นะเนี่ย รู้สึกกระดากอายอย่างกับสาวน้อยเพิ่งหัดช่วยตัวเองครั้งแรก ไม่ดิ เทียบเป็นฝันเปียกครั้งแรกอาจจะดูดีกว่า

เอ๊ะ...หรือแม่มไม่มีอะไรดูดีเลย???

ช่างมันเหอะ ภูริส่ายหัวให้กับความคิดเรื่อยๆ มาเรียงๆ ของตัวเอง รีบจัดการกับร่างกายแล้วออกมาทำความสะอาดบ้านโดยไม่ต้องให้เจ้าของบ้านออกมาด่าหรือต่อว่าเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ขณะที่เช็ดปัดกวาดครัวอยู่ อีธานอาบน้ำอาบท่าเสร็จแล้วลงมาในชุดกางเกงขายาวผ้าร่มกับเสื้อกล้าม กลิ่นสบู่ที่เป็นยี่ห้อเดียวกัน ทว่าพออยู่บนร่างกายที่ต่างกันกลิ่นมันก็ดันต่างกันไปด้วย ภูริหันไปมองอีกฝ่าย เส้นผมสีดำขลับทรงอันเดอร์คัตยังคงเปียกชื้นไปด้วยหยาดน้ำ อืม...เขาเหมือนพระเอกในซีรีส์จริงๆ หล่อบาดตาบาดใจ สาวน้อยสาวใหญ่ต้องหลงกันหัวปักหัวปำแน่นอน

แล้วเขาล่ะ...เขาหลงอีธานไหมนะ?

เสียงติ๊กต๊อกดังขึ้นเบาๆ ในใจ ให้เวลาตัวเองในการครุ่นคิดว่าเขารู้สึกหลงอีธานแบบสาวน้อยสาวใหญ่หรือเปล่า รูปร่างอีธานดีมาก หล่อแบบ...ดาราช่องหลายสีหรือสีเดียวสู้ไม่ได้อะ เขาไม่เวอร์นะ เขาพูดจริง ออร่ามันเด่นเกินหน้าเกินตาไปเยอะ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าเขาหลงใหลอีธานขนาดนั้น...หรือว่าหลงวะ ทำไมคำถามมันต้องตอบยาก รู้ว่าตอนที่สู้รบกันอะ เขาจะหลงอีธานมาก หลงแบบขาดไม่ได้ ขาดอีธานแล้วจะลงแดงแบบนั้นเลย แต่พอเสร็จแล้วก็งี้...เฉยๆ

ออกแนว...ท่อแตกแล้วแยกทาง

ติดอยู่อย่างเดียว ติดที่เขาแยกทางกับอีธานไม่ได้เนี่ยแหละ ภูริหันกลับไปทำความสะอาดครัวต่อให้เสร็จ จากนั้นเดินไปนั่งเล่นอยู่ตรงโซฟาหน้าทีวี ครั้นจะเอารีโมตมาเปิดหาอะไรดูก็ไม่รู้ว่ามันถูกวางเอาไว้อยู่ไหน โต๊ะเล็กหน้าโซฟาเต็มไปด้วยหนังสือทางวิชาการมากมายหลายเล่ม นี่เห็นแค่ชื่อตรงปกก็หาววอดๆ แล้ว คิดดู ตอนเรียนจะเก่งขนาดไหน

ไม่ใช่เรียนเก่งนะ...หลับเก่งอะ!

“ทำความสะอาดห้องครัวกับห้องนอนเสร็จแล้วใช่ไหม” เสียงอีธานดังมาจากด้านหลัง ภูรินั่งอยู่ตรงพื้นหน้าโซฟายืดตัวชะโงกไปมองคนพูด

“ครับ”

“ยังเหลืออีกหลายที่หนิ วานคุณทำต่อหน่อยสิ ทำทุกที่เลยยกเว้ยห้องทำงาน ผมขอเอี่ยมๆ นะ” ว่าจบอีธานก็เดินเข้าห้องที่อยู่ทางซ้ายมือของเขา เห็นมีสองประตูแหละแต่ไม่รู้ว่ามันเป็นห้องอะไร ภูริมานอนห้องอีธานน่าจะครั้งที่สองแล้ว แต่เป็นสองครั้งที่ไม่ได้สำรวจเลย

“แบบนี้ไม่เรียกวานนะ แบบนี้เรียกใช้เยี่ยงทาส...” ภูริขมุบขมิบปากบ่นพึงพำ เจ้าของห้องหนีไปแล้วไม่สามารถรับรู้ถึงคำบ่นเหมือนยุงบินตอมหูของภูริได้

ถึงจะบ่น...แต่ภูริก็ทำ เขาไม่ได้มีทางเลือกมากนักหนิ จริงอย่างอีธานว่า การที่คนรวยขนาดนั้นลดตัวมาทำอาหารให้กินนี่คงเป็นบุญของเขาแล้วก็ได้ บุญนี้รสชาติดีเชียวแหละ อิ่มมากมายจนอยากจะนอนตีพุงให้สำราญใจ แต่ก็นะ...ทำงาน

วันหยุดยังต้องทำงาน!

ภูริเริ่มจากเอาเครื่องดูดฝุ่นไปดูดชั้นสอง นี่เป็นคอนโดแต่มันดันมีสองชั้น แล้วชั้นสองที่ว่ามันก็แค่ห้องนอนกับห้องทำงานและระเบียงเดินไม่ใหญ่มากนัก ใต้ห้องนอนกับห้องทำงานก็จะมีห้องโฮมเธียร์เตอร์และ...ฟิตเนส! เขาไล่ดูดฝุ่นมันทุกซอกทุกมุม ชอนเข้าไปตรงไหนได้ก็แทงปลายดูดเข้าไป กะเอาฝุ่นออกให้เกลี้ยงที่สุดเท่าที่จะเกลี้ยงได้ ห้องที่ติดกับห้องนอนเป็นห้องเดียวที่ล็อก แต่เขาฉลาดไง อีธานบอกห้องทำงานไม่ต้อง แปลว่าห้องที่เปิดไม่ได้ก็คือห้องทำงานนั่นเอง

โอ้โห...อยากปรบมือให้ตัวเองดังๆ ด้วยจังหวะสามช่าเลย ตึงตึงโป๊งโป๊งทึ่ง!

ในขณะที่ภูริดูดฝุ่นทุกพื้นที่ในห้อง อีธานก็กำลังฟิตหุ่นตัวเองอยู่ในฟิตเนสส่วนตัว ราวชั่วโมงกว่าที่เขาจ็อกกกิ้งอยู่บนลู่วิ่ง ภูริก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง ดวงตาคู่นั้นแวววาวขึ้นมาราวกับตื่นตาตื่นใจมากมาย เขาคิดว่ามันดูปัญญาอ่อนนิดๆ เลยไม่สนใจ ปล่อยให้ภูริทำงานในส่วนที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ

จะว่าไป...นอกจากงานบ้านที่ไม่หนักหนาสาหัสอะไร โอเมก้าที่อีธานเคยทำแบบสำรวจนั้นทำงานอย่างอื่นไม่เรื่องเลยจริงๆ ไม่ว่าใครที่เขามอบหมายงานใหญ่ให้ทำเป็นอันต้องเหลวทุกรอบ ไม่ก็สำเร็จแต่ไม่ได้ดีตามที่คาดการณ์ไว้ เพราะแบบนี้ด้วยที่ทำให้อีธานมองว่าโอเมก้านอกจากทำงานเยี่ยงหญิงสาวแล้วก็ใช้การอย่างอื่นแทบไม่ได้เรื่อง บางทีรู้สึกว่าโอเมก้าเพศชายที่ไร้ประโยชน์เหมือนกัน

ร่างสูงเปลี่ยนไปนั่งยกเวท ดวงตาสีฟ้ากระจ่างทอดมองคนก้มๆ เงยๆ ดูดฝุ่นซอกนั้นซอกนี้ ช่างเป็นอะไรที่เหมาะกับโอเมก้าเสียจริงเชียว แต่เอาเข้าจริงอีธานก็ยังคิดนะว่า...อัลฟ่าทำงานได้ดีกว่า บ้านที่เขาอาศัยอยู่นั้นมีแต่อัลฟ่าทั้งหมด ไม่ว่าจะงานสวน งานครัวหรืองานทำความสะอาด อัลฟ่าไม่มีผิดพลาดให้เห็นเลย

พอดูดฝุ่งทุกอนูจนหมดทั่วทั้งห้องก็มาถึงงานหนักหนาสาหัสสำหรับภูริ การดูดฝุ่นมันแค่เอาปลายกระบอกไปจ่อตรงนั้นที ตรงนี้ทีเท่านั้น ไม่เหมือนถูพื้นนะ ที่ต้องใช้กำลังแขนในการถูไปและถูมาอยู่อย่างนั้น

เรียกว่ากว่างานบ้านจะเสร็จสิ้นสมบูรณ์ก็กินเวลาหลายชั่วโมง ห้องอีธานไม่เล็ก และมันใหญ่เกินไปสำหรับภูริจัดการคนเดียว ร่างโปร่งเดินอ่อนแรงมายังพรมหน้าโซฟา โดยมีอีธานนั่งอ่านหนังสือวิชาการอยู่ก่อนแล้ว

ออด!

“เดี๋ยวอย่าเพิ่งนั่ง ไปเปิดประตูรับของก่อน” จ้ะ ตูดยังไม่ทันได้แตะพรมเลย หน้าภูริเซ็งขั้นสุด...เซ็งแบบเซ้งเซ็งอะ

“ครับ” เขาเดินมาเปิดประตู เห็นบริกรในชุดประจำยืนอยู่พร้อมกับรถเข็นในผ้าและราวที่ตากผ้าเอาไว้

“ผมเอาผ้าที่ส่งซักมาส่งครับ”

“อ๋อ” แบบนี้ก็ดีเว้ย...ภูริตื่นเต้นกับสิ่งนี้ เขาจำได้ เขาเอาผ้าพวกนี้ไปใส่ไว้ในช่องเล็กๆ ข้างเคาน์เตอร์ครัวเอง

แทนที่จะได้นั่งพักผ่อน กลับต้องเอาเสื้อผ้าทั้งหมดรวมถึงผ้าปูที่นอนไปเก็บไว้ในห้องของอีธานให้เรียบร้อย ต้องมาปูผ้าจัดเตียงให้อีกด้วย นี่แม่งโคตรหน้าที่แม่บ้านเลย ไม่อยากนึกว่าอีธานมีภรรยาแล้ว ภรรยาอีธานจะเหนื่อยขนาดไหนถ้ามานั่งเก็บกวาดห้องเองแบบนี้ แต่ก็อย่างว่าแหละ...คนรวยเขาคงมานั่งทำเองหรอก นี่เพราะเขาเป็นแค่ลูกน้องที่ทำงาน อีธานเลยใช้งานเขาได้ยังไงล่ะ

“เหนื่อย...ผมกลับได้ยังอะ” มาถึงที่หมายเดิมได้ ภูริก็เอนกายนอนราบลงไปบนพรมหน้าโซฟาทันทีโดยไม่สนเท้าของอีธานแม้แต่นิดเดียว มันไม่เหม็นอะก็ไม่ต้องสนหรอก เหนื่อยแล้ว อยากพัก

“จะกลับได้ก็แค่คุณไปเอาเสื้อผ้ามาอยู่นี่” เอาแล้ววววว อีธานไม่ปล่อยให้เขาได้หายเหนื่อยเลยจริงๆ ภูริกรอกตาเป็นเลขแปด...คิดว่าเป็นเลขแปดที่สวยมากด้วย เพราะตั้งแต่อยู่กับอีธานมาไม่มีวันไหนภูริไม่กรอกตาอย่างนี้เลย

“ไม่เอาหอก ไม่อยู่กับคนแบบคุณหรอก สูงส่งเกินไปอยู่ด้วยแล้วใจไม่ดี”

“งั้นก็ไม่ต้องกลับ วันจันทร์นายก็ไปทำงานชุดเดิม” แต่ชุดเดิมเขาซักแล้วนะ ภูริคิดว่าตัวเองรอดแน่ๆ

“ใส่ชุดเดิมไปทำงานวันจันทร์ ตอนเย็นผมก็รับกลับมานี่ วันอังคารก็ใส่ชุดเดิมอีก...ใส่แต่ชุดเดิมจนกว่าจะผลิตยาได้เลยล่ะ” คราวนี้ร่างโปร่งเด้งตัวลุกขึ้นมาอย่างไว

“เอาจริงดิ!” ดวงตากลมที่ออกจะคมคู่นั้นเบิกโพลง นี่ถลนออกมานอกเบ้าได้คงถลนออกมาแล้วเป็นที่เรียบร้อย

อีธานวางหนังสือในมือลง จากที่ตอนแรกใส่กางเกงวอร์มขายาวกับเสื้อกล้ามเพื่อออกกำลังกาย ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว มันเป็นกางเกงสแล็กขาสั้นและเสื้อเชิ้ตสีครีมเข้ากัน เจ้าตัวนั่งไขว่ห้างจ้องหน้าภูริ ดูสีหน้าหนักอกหนักใจนั่นแล้วก็แอบหงุดหงิดหน่อยๆ

มันมีสิ่งหนึ่งแว้บขึ้นมา...การได้อยู่กับคนอย่างเขามันไม่ดีตรงไหน? ทำไมภูริต้องไม่อยากอยู่กับเขาด้วยล่ะ คำถามเหล่านี้ดูไร้เหตุผลไปหน่อย แต่อีธานคิดว่ามันคงเป็นเพราะเขาสองคนคือคู่แท้ สัญชาตญาณคงเรียกร้องให้เราอยู่ด้วยกันนั่นแหละ

แล้วแบบนี้ทำไมภูริต้องปฏิเสธเล่า!

ภูรินี่ต้องมาอยู่นี่ก็เครียดอยู่แล้ว มาโดนอีธานจ้องหน้าแบบไม่พอใจก็ยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่ ทั้งที่อีกฝ่ายนั่งอยู่บนโซฟาแท้ๆ แต่กลับเคลื่อนกายเข้ามาจ้องหน้าเสียใกล้เกินความจำเป็น จะบอกว่าสายตาสั้นมากก็เป็นไปไม่ได้อะ ไม่เคยเห็นใส่แว่นหรือคอนเทคแลนส์ เหตุผลเดียวที่อีธานทำแบบนี้กับเขาก็เพราะต้องการกดดันเขาให้หายใจไม่ออกแล้วตายกลายเป็นผีเฝ้าห้องนี่แน่ๆ เลย

“ก็ได้ๆ” ไหล่ห่อ ตัวเหี่ยวไปหมดแล้วเนี่ย...

พอตอบรับคำว่าได้เท่านั้น อีธานกระตุกยิ้มเบาบางตรงมุมปากทันที เขาเห็นนะเว้ย ไม่ใช่ไม่เห็น ตาดีมาก...มากขนาดที่ว่าเห็นเหรียญห้าเหรียญสิบบนพื้นถนนตอนเดินผ่านอะ แล้วเขาก็จะถอยหลังกลับไปเก็บมันมาใส่กระเป๋าเสมอ แหม...ห้าบาทสิบบาทก็เงินอะนะ การเก็บไว้ใช้ต่อก็คือการไม่ดูถูกเงินยังไงล่ะ ดูดีมะ...หล่อเลยอะดี้!

“งั้นก็ไปกัน”

“เดี๋ยว เอ่อ...ถ้าจะไปผมขอไปหาชั้นในใส่ได้มะ โล่ง....มากตอนนี้”

“ก็ไปสิ” อีธานเอ่ยอนุญาต ภูริลุกขึ้น ท่าทางหมดแรงมากมาย แหงสิ...ทำงานบ้านทั้งวันเลยนะ ไม่หมดแรงได้อะ

เขาขึ้นไปเอาชั้นในของตัวเองที่ส่งซักนั่นแหละมาสวมใส่ ไม่รู้เขามีเทคโนโลยีอะไรที่ทำให้ผ้าแห้งได้เร็วขนาดนี้ อาจจะเป็นเครื่องอบแห้งก็ได้อะเนอะ แม่เขาเปิดร้านซักรีดก็จริงแต่มันไม่ใช่ร้านหรูๆ ที่รับบริการซักสูท ซักชุดราตรีอะไรเถือกนั้น แค่รับซักเสื้อผ้าของคนในหมู่บ้านเท่านั้นเอง

แต่งตัวเสร็จอีธานก็ยืนรอเขาอยู่แล้วพร้อมกับกุญแจรถในมือ เขาเดินตามร่างสูงไปเงียบๆ มองนั่นมองนี่ไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนชอบมอง ภูริคิดว่าการที่มองหลายสิ่งหลายอย่างด้วยความใส่ใจเนี่ย มันจะได้อะไรเล็กๆ น้อยๆ มาจากสิ่งเหล่านั้น อย่างแบงค์ร้อย...อะไรเงี่ย เห่อๆ

ทั้งที่นี่เป็นช่วงวันหยุด ทว่ารถราบนท้องถนนในเมืองหลวงนี่ก็ไม่เคยจะเลิกติดกันเป็นพรืดแบบนี้เสียที ภูริมองออกไปด้านนอก ดูรถหรูคันสีแดงแสนโฉบเฉี่ยวข้างๆ เขาพอรู้อยู่บ้างว่ารถรุ่นนี้ราคาหลายสิบล้าน บางทีเขาเรียกรถแบบนี้ว่ารถสำหรับคนเห็นแก่ตัว เพราะมันนั่งได้แค่สองคน แต่รถราคาสูงปรี๊ดแถมยังสวยงามคันนี้ก็ไม่สามารถแซงใครบนท้องถนน ณ ตอนนี้ได้เลย

นี่แหละหนา...จะรถยุโรปหรือรถญี่ปุ่นมันก็ติดแหง็กเหมือนกัน

แต่เอาเข้าจริงเขาก็อยากมีบ้างสักคันเนอะ อยากขับเล่นๆ เท่ๆ โฉบไปโฉบมาเปลืองน้ำเล่นอะไรเงี่ย ก็ได้แค่ฝันไป...ฝันถึงชีวิตที่หรูหรา ใช้เงินไม่ต้องคิดหน้าคิดหลัง ไม่ต้องมาคำนวณว่ามันจะพอใช้ในวันต่อๆ ไปไหม ขนาดจะกินข้าวแต่ละมื้อทีก็ยังต้องเอาเศษเหรียญเข้ามาช่วยเลย

ไม่เป็นไร...นี่แหละความท้าทายของคนไม่มีอันจะกิน

“คุณเข้าไปเอาเองคนเดียวนะ ผมจะรออยู่นี่” ปากอีธานไม่ได้เอ่ยคำพูดเสียดสีหรือไม่ดีออกมา แต่แววตาของเขากลับแสดงให้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบบ้านหลังนี้ มันดูรกและสกปรก

ก็จะให้ทำไงได้ล่ะ บ้านของเขามันเปิดร้านซักรีดอยู่ในตัวนี่นา บางทีก็มีตะกร้าผ้าวางเอาไว้ระเกะระกะไปบ้าง หรือซองแฟบ ซองน้ำยาปรับผ้านุ่ม ยังดีนะ...ถ้าเป็นร้านโชห่วยคงรกมากกว่านี้อีกหลายสิบเท่าเลยล่ะ

อีธานมองแผ่นหลังภูริหายเข้าตัวบ้านไป จากนี้ก็แค่รอ หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่ขนมากระทั่งพัดลมโทรทัศน์นะ เอาเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวมาก็พอแล้วเพราะห้องของเขามันพร้อมสำหรับการอยู่อาศัยทุกอย่าง เขาสำรวจตัวบ้านอีกครั้ง ดูแบบละเอียดยิ่งกว่าเดิม

รั้วเก่ามีสนิมขึ้นประปราย ตัวบ้านก็โทรมจัดชนิดที่ว่าสีทาบ้านหลุดร่อนไปหมดแล้ว ยิ่งตรงประตูบ้านยิ่งดูไม่ได้เข้าไปใหญ่เลย มันควรจะงัดออกแล้วเอาบานใหม่เข้าไปใส่มากกว่า อีธานรู้สึกขัดใจ อยากจะสั่งคนมารีโนเวตบ้านเดี๋ยวนี้ นาทีนี้เลยด้วยซ้ำ ติดที่เขาไม่ใช่เจ้านายที่แสนดีขนาดนั้น

นั่งฟังเพลงรอภูริไปได้พักใหญ่ หางตาของอีธานก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในซอยนี้ ข้างหลังชายคนนี้มีผู้ชายอีกสองคนเดินตามมาอยู่ ตอนแรกอีธานกะว่าจะไม่สนใจแล้วเพราะมันคงไม่มีอะไร แค่คนเดินกลับบ้านเท่านั้น แต่ก่อนที่เขาจะทันเบี่ยงหน้าไปยังบ้านภูริอีกครั้ง เจ้าชายหนุ่มสองคนด้านหลังนั้นก็เดินเข้ามาประกบชายตัวบางที่เดินนำอยู่

คิดว่าเจ้าหนุ่มร่างเล็กคนนั้นน่าจะเป็นโอเมก้า เพราะถ้าเป็นเบต้าหรืออัลฟ่าก็คงไม่ยอมให้อีกสองคนนั้นเข้ามาทำอะไรตัวเองได้ง่ายหรอก พอโดนลูบนิดลูบหน่อยก็ชะงักค้างไม่เดินต่อแล้ว อีธานลอบถอนหายใจ เขาเจอภาพนี้มาบ่อย...และเขาก็คิดเสมอว่าสู้ได้แต่ไม่สู้เอง คนแบบนี้ก็ปล่อยให้เผชิญโชคไปเถอะ

อีกอย่าง...มันไม่ใช่เรื่องของเขา

“ไอ้ฉิบหาย!” แต่พอหันกลับมาที่บ้านโทรมๆ ก็เห็นภูริจ้องไปทิศทางนั้น กระเป๋าเป้ใบใหญ่โดนทิ้งอย่างไม่ใยดีตอนอีกฝ่ายสบถ

แล้วสิ่งที่อีธานไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!!

ภูริวิ่งอย่างไม่กลัวเกรงต่อสิ่งใด ราวกับเป็นผู้มีพลังวิเศษอะไรเถือกนั้นเข้าไปกระโดดถีบชายหนุ่มเสื้อดำจนคนคนนั้นเซ จากนั้นภูริก็คว้าไอ้กุ๊ยเสื้อสีแดงมาต่อยเข้าที่ใบหน้าก่อนจะผลักให้ล้มลงไปกองกับพื้น

อีธานนั่งเท้าคางมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าโดยไม่คิดจะเข้าไปช่วยเหลือ เขาก็ยังคงคิดเหมือนดิมแหละว่า มันไม่ใช่เรื่องของเขา บางทีการที่ภูริออกไปช่วยเจ้าหนุ่มอ่อนแอนั่นก็เพราะว่าเป็นคนรู้จักกัน ทำนองนั้นแหละ

เจ้าสองคนที่โดนภูริเล่นงานนั้นไม่ยอมรามือง่ายๆ มันรู้ด้วยสัญชาตญาณว่าไอ้นี่เป็นโอเมก้า และชันชั้นล่างเจ้านี่ก็ต้องมาสยบให้อัลฟ่าอย่างพวกมันสองคน คนเสื้อดำลุกได้ก่อน มันพุ่งตรงเข้าไปกระชากแขนภูริ จากนั้นก็เอากำปั้นของตัวเองกระแทกเข้าที่ปากของภูริอย่างแรง!

ความมึนงงทำให้ภูริตั้งตัวไม่ทัน ไอ้เสื้อแดงเข้ามาล็อกด้านหลังและเจ้าเสื้อดำก็ตั้งท่าจะอัดเข้าท้องภูริแบบเต็มเดียว สถานการณ์มันแย่ลงเพราะเจ้าหนุ่มคนนั้นเองก็ไม่กล้าเข้ามาช่วย

แม้จะตกอยู่ในจุดที่อันตราย แต่ภูริไม่คิดจะเรียกหาความช่วยเหลือจากอีธานแม้แต่เอะเดียว ถึงขั้นไม่มองไปทางอีธานเลย เพราะจิตใจองเขาจดจ่ออยู่กับไอ้อัลฟ่าปลายแถวที่นิสัยเลวร้ายสองคนตรงนี้มากกว่า ใช่ว่าภูริไม่รู้สึกกลัวอะไร...เขากลัวนะ แต่ให้เขาเมินเฉยต่อการทำร้ายร่างกายกันแบบนี้ไม่ได้ ถ้าทำกันลับหลังเขาไม่เห็นยังพอปล่อยผ่าน แต่นี่ตรงหน้าเลยนะเว้ย...บ้าเหอะ ยังไงก็ไม่ยอมหรอก

“เก่งนัก...อั้ก!” ร่างของเจ้าเสื้อดำล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง ตามด้วยเจ้าเสื้อแดงโดนถีบปลิวไปด้านหลัง ภูริหันมองอีธานที่เอาสองมือล้วงกระเป๋ามองหน้าเขาคิ้วขมวด

“โง่” แค่คำด่าสั้นๆ กับแรงกดดันอย่างมหาศาลที่อีธานแผ่ออกมา เจ้าอันธพาลสองคนนั้นก็รีบพากันวิ่งหนีไปทันทีโดยไม่ยอมมองหน้าคนถีบตัวเองด้วยซ้ำ

เหมือนหมาหางแถวที่วิ่งหางจุกตูดตอนจ่าฝูงขู่คำราม ดูแล้วตลกไม่น้อย เสียแต่ภูริหัวเราะไม่ได้ มันเจ็บปากมากเกินไป อีกอย่าง...ดูจากแววตาและความรู้สึกที่สัมผัสได้จากอีธาน ตอนนี้เขาไม่ควรเล่น

“นายโอเคปะ” นอกจากไม่เล่นแล้วภูริยังไม่สนใจด้วย เอ่อ...ไม่ได้ตั้งใจนะ แต่คนที่โดนรังแกก็ต้องได้รับการดูแลก่อนไหมล่ะ

“อะ..อืม” ภูริว่าอีกฝ่ายกลัวอีธานมาก เขาเองก็รู้สึกแต่อาจไม่มากเท่าคนอื่น เขารีบปัดเนื้อปัดตัวให้อีกคน

“งั้นกลับบ้านดีๆ ระวังหน่อยเผื่อพวกมันย้อนกลับมานะ”

“ครับ ขอบคุณมากๆ เลยครับ”

“อื้อ ไม่เป็นไรๆ” ภูริบอกยิ้มๆ เป็นยิ้มที่สดใสด้วยนะ...ดูสีเลือดตรงมุมปากสิ สดเชียว เฮ้อ..ใช่เวลาเล่นมุกหรือเปล่านะ

ภูริไม่กล้าที่จะมองไปทางอีธาน ก็รู้ดีอยู่เต็มอกอะว่าอีกฝ่ายไม่พอใจ แต่อย่าถามว่าเรื่องอะไร อันนี้ยากเกินไปที่ภูริคนนี้จะตอบคำถามได้ คือถ้าต้องมาเดาความคิดอีธานนี่นะ เขาว่าเขาสามารถไปสอบปอโทผ่านได้สบายๆ เลยอะ เพราะมันยากมาก!

อีธานรู้สึกว่าภูริมีแต่สร้างความหงุดหงิดให้ตัวเอง ตอนแรกเขากะว่าจะไม่ช่วยอะไรแล้ว แต่พอเห็นภูริโดนต่อยเท่านั้นแหละ เขาก็รู้สึกทนมองต่อไปไม่ได้ มันมีแรงกระตุ้นบางอย่างที่ทำให้เขาออกมาจัดการเจ้าตัวนั่น มันบังอาจมาต่อยคู่ของเขาจนปากแตกเลยนะเว้ย แต่โคตรหงุดหงิดอะ...ทำไมต้องพุ่งตัวออกไปช่วยคนอื่นแบบนั้น เหมือนพวกไม่มีสมองคิด ไม่พิจารณาตัวเองเลยว่าจะไหวไหม แล้วดูดิ...เกือบโดนรุมยำแบบนั้นเนี่ยนะ!

แล้วดูคนทำให้เขาหงุดหงิดมันสะทกสะท้านไหม เดินไปเก็บกระเป้าเป้ของตัวเองแล้วเปิดเข้าไปนั่งเล่นในรถรอเขาเฉยเลย เมื่อกี้นี่ว่าโง่นี่ไม่ได้ยินเหรอ? อีธานรู้สึกหงุดหงิดมาก อยากจะลงโทษภูริที่ทำเขาเป็นแบบนี้มากๆ!

เมื่ออีธานเข้าประจำที่คนขับ เขาก็เข้าเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งอย่างหนักจนภูริที่กำลังคาดเข็มขัดนิรภัยตกใจจนเหวอ แล้วไง...ตอนภูริออกไปช่วยคนอื่นนั่นเขาก็เหวอเหมือนกัน ตอนที่ภูริโดนต่อยเขายิ่งเหวอเข้าไปอีก ที่ภูริโดนแค่นี้มันยังน้อยไป เขาต้องมาเห็นคู่ตัวเองโดนต่อยเนี่ยนะ!

“คุณ...”

“คุณมันโง่” อ่า...ภูริเก็บปากต่อไป แค่เรียกคุณปุ้บโดนว่ากลับเสยเลย

เมื่อสภาพการณ์มันเป็นแบบนี้แล้วให้ทำยังไงต่อไป ก็เงียบสิครับ อย่าไปเถียงกับคนบ้าหรือไปว่าคนเมาน่ะ อะไรทำนองนั้น ภูริรู้สึกว่าไม่ว่าใครก็ตามเมื่อมีอารมณ์ หึง หวง โกรธ แค้น พวกนี่อะ...มันจะเป็นเหล่าอารมณ์ที่รุนแรงมากๆ เพราะงั้นอย่ายุ่งกับคนที่อารมณ์กำลังอยู่ในช่วงรุนแรง เพราะมันก็จะมีแต่ความรุนแรงมากขึ้นไปอีก ไม่ต่างอะไรกับการที่เราเอาน้ำมันก๊าซราดลงบนกองไฟ ทีนี้มันจะพรึ่บ...โอ้โห บรรลัยแน่นอน

แต่ว่าน้า...แรงกดดันในนี้หนักอึ้งมากคร้าบบบบบ ขอโดดออกนอกรถพลีชีพไปเลยได้ไหมอะ? ฮื่อ...ภูริอยากชิ่ง!

....100%....

นอกจากซื่อบื้อแล้ว ภูริเรายังเป็นผู้ผดุงความยุติธรรมด้วยนะ ฮ่าๆ เอาจริงๆ นางสู้คนได้นะ...แค่ไม่สู้น่ะ เราหวังว่าเนื้อหาในตอนต่อๆ ไปจะทำให้คนอ่านรู้ว่าทำไมเขาถึงไม่สู้ ส่วนอีธาน...พ่อซึนเดเระ ไม่รักเลย ไม่ห่วงด้วย ไม่เล้ยยยย ไม่จริงจริ๊งงงง

[Billie]

 

[BooJiRa_]

อีธานทนเสน่ห์ภูริได้ไม่นานหร้อกกกก โกหกใจตัวเองว่าเป็นเพราะคู่5555

[Kei]

อร๊ายยยยมาล้าว

[sz4music]

คู่ตัวเอง คู่ตัวเอง แหมมมมมมมมมมมมมมมม คิดย้ำจังนะ คำนี้อะ5555555555

[B52]

 

[PrimYJ]

เมื่อไหร่อีธานจะจูนความคิดให้ตรงกับใจตัวเองสักที 55555555

[river]

ภูริน่ารักนะเนี่ย

[onlyplease]

อีธาน ถ้าวันหนึ่งหลงน้องภูขึ้นมา จะขอให้น้องไม่สน
พ่อคนซึน!!!

[BAKA]

อีธาน ซึนมาก ซึนจะไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ไม่ได้อยากอยู่ใกล้ๆเนอะ ไม่ได้ห่วงด้วย อือๆ เราเข้าใจ
รักภูริมาก ความบ่นขิงข่า(ในใจ)ไปเรื่อย ความสู้คนนะ (ในใจ) ความมองโลกในแง่ดี(ตามความเป็นจริง)
เอาใจช่วยๆ

[puiiz]

 

[ReiSei]

อีธาน ซึนมากไปน่าหมั่นไส้นะ แถมจิกหัวใช้ยังกะทาสในเรือนเบี้ย ขอให้คิดยาแก้คู่แท้ได้เร็วๆๆชิ่วๆๆ อยากสมัครเป็นสามีน้องแทนอะ ยื่นใบสมัครได้ทางไหนคะ โอ๊ย เอ็นดูรูกก