lเรื่องสั้นจบแล้วl Delicious kiss (Akira and Navin) l Creme Bulle's kiss
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: lเรื่องสั้นจบแล้วl Delicious kiss (Akira and Navin) l Creme Bulle's kiss  (อ่าน 7304 ครั้ง)

ออฟไลน์ skylover☁

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-2
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-05-2018 19:47:52 โดย skylover☁ »

ออฟไลน์ skylover☁

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-2
::Delicious Kiss::

-Akira and Navin-





หากจะพูดถึงความประทับใจ….



คงจะเป็นวันที่นาวินหรือ ‘วิน’ได้เห็นเขาในทีวี และหลงใหลในแผ่นหลังของผู้ชายที่กำลังจัดจานด้วยความชำนาญนั่น แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ได้เห็นดวงตาคมมองไปยังกล้อง แต่วินรู้ตัวดี…ว่ากำลังตกหลุมรักผู้ชายที่ชื่อ ‘อะคิระ’ อย่างเต็มหัวใจ แม้ว่าจริงๆแล้วตัวนั้นไม่ชอบอาหารฝรั่งเศสแถมยังเป็นผู้ชายแปลกๆที่ชอบของหวานที่สุดในชีวิต แต่ว่า….



เขาช่างเป็นผู้ชายที่มีมือสวยๆในขณะที่จัดเรียงชิ้นปลาเสียเหลือเกิน….



และนี่อาจจะเป็นเหตุผลให้เด็กคนนี้มายืนอยู่ในร้านอาหารฝรั่งเศสชื่อดังย่านกินซ่าของญี่ปุ่นในฐานะพนักงานคนนึง โชคดีหรือโชคร้ายกันนะที่นาวินมาแลกเปลี่ยนที่มหาลัยที่ประเทศนี้ ทำให้ไม่ยากที่จะตามหาตัวเขาเจอ แต่ก็ยากเหลือเกินที่จะเข้าใกล้ตัว ผู้ชายบ้างานทั่วๆไปคนนึงคนนั้น คนแบบที่มีให้เห็นอยู่ทั่วไปในประเทศเศรษฐกิจ อาชีพพ่อครัวนั้นก็เช่นกัน ได้ยินว่าหากไม่มีความลุ่มหลงในงานที่ตนทำแล้วล่ะก็ คงไม่มีวันที่เขาจะก้าวเข้าไปสู่หนทางแห่งความสำเร็จอย่างที่มุ่งหวังได้ และอะคิระก็เหมือนจะเป็นเช่นนั้น



วินไม่ได้รู้จักเขามากกว่าใครหรอก  ในเมื่อตัวเองก็เป็นแค่เด็กที่มาสมัครทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟของร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูแห่งนี้  กลิ่นอาหารที่โชยมาแตะจมูกจะสามารถทำให้รู้ได้ว่าของในจานนั้นอร่อยแค่ไหน และมันก็คงเป็นฝีมือของผู้ช่วยเชฟคนดัง…..คนที่ชื่อว่าอะคิระคนนั้น  เขาคงมีส่วนร่วมกับมันอยู่ไม่ใช่น้อย



นี่ก็เป็นเวลา1ปีแล้วที่วินยังคงทำงานอยู่ที่นี่  และเช่นเคย พวกเขายังไม่มีบทสนทนาระหว่างกัน แน่นอนมันจะไม่เกิดขึ้นเพราะวินนั้นขี้อายเกินไป และเขาก็เงียบขรึมเกินกว่าที่จะพูดจาหยอกล้อเริ่มก่อนได้  แม้ว่าเราจะเดินสวนกันนับครั้งไม่ถ้วนก็ตาม แต่ฐานะของเรามันก็เป็นแค่เพียงคนรู้จักหรืออาจจะน้อยกว่านั้น เขายังคงเป็นคนที่วินหลงใหลเช่นวันแรกที่แอบมอง และจะเป็นอย่างนั้นเพราะเวลาที่เหลืออยู่มันน้อยเกินไป



น้อยเกินกว่าจะทำให้เกิดความกล้าเพื่อเดินไปขยับความสัมพันธ์



“หายไปไหนนะ…”  เจ้าของร่างเล็กบ่นเบาๆพลางค้นหาของในกระเป๋าใบโปรด โทรศัพท์มือถือไม่อยู่ในนี้….ต้องลืมมันไว้ที่ร้านแน่เลย ทำอย่างไรดีล่ะพรุ่งนี้ไม่งานเสียด้วย ต้องกลับไปเอาแล้วล่ะ



ร่างเล็กวิ่งเหยาะๆกลับไปยังร้านอาหารที่ตนทำงานอยู่อีกครั้ง น่าแปลกที่ไฟในห้องครัวยังเปิดอยู่ ทั้งๆที่ร้านนั้นปิดแล้ว ใครยังทำอะไรอยู่นะ แล้วนี่วินเอามือถือไปวางที่ไหนกันเล่า! ร่างเล็กเปิดประตูเข้าไปก่อนจะหาในทุกมุมที่มีความเป็นไปได้ หรือจะอยู่ที่เค้าท์เตอร์กันนะ เอ….กลับไปดูที่ห้องเปลี่ยนชุดอีกทีดีไหม?




“だれ!” dare…ใครน่ะ  คำถามที่ดังมาไม่ใกล้ไม่ไกลทำให้วินสะดุ้ง ก่อนที่จะหันกลับไปมองเจ้าของเสียงเพื่ออธิบายเหตุผลความจำเป็น แต่เจ้าของคำถามกลับทำให้คำอธิบายเหล่านั้นอันตรธานหายไป





เชฟ…อะคิระซัง.….



“どうして、こんな時間…” doushite konna jikan ทำไมเวลาแบบนี้……. กว่างานจะเลิกก็ดึกแล้ว และนี่ดันลืมของสำคัญซะได้ ไม่แปลกเลยที่จะโดนเขาดุว่า

“忘れ物です” wasuremono desu ลืมของ…วินได้บอกจุดประสงค์ของตัวเองในหนึ่งคำ
 
“อา….” เสียงที่ออกจากลำคอนั่นแม้จะชี้ชัดว่าเขาเข้าใจมันแล้ว แต่ไม่ได้ช่วยลดความประหม่าให้ออกไปจากเด็กขี้กลัวคนนี้ได้เลย คนที่แอบปลื้มแต่ไม่เคยได้พูดคุยนี่ ไม่ว่าจะอย่างไร….เขาก็ยังคงให้ความรู้สึกน่ากลัวแต่ชวนหวั่นไหวได้อยู่ดี

“携帯です” keitai  desu มือถือครับ



เสียงถอนหายใจดังนั้นออกมา และนั่นยิ่งทำให้นาวินใจฝ่อลงไปอีก แต่เขาก็ไม่ดุด่าอะไรออกมา กลับกันเขาหยิบมือถือออกมาให้จากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะยื่นให้ร่างเล็กที่ยืนหดคอเป็นเต่า ดวงตาใสมองเขาอย่างงงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่มีรอยยิ้มละมุนหรือติดเจ้าชู้เหมือนกับเชฟคนอื่นๆที่ตนได้ทำงานด้วย ทว่าใบหน้านิ่งๆของเขานั้นช่างอ่านได้ยากเย็นเหลือเกิน แล้วนี่ควรจะทำเช่นไรต่อไปดีล่ะเนี่ย สถานการณ์ตอนนี้มันน่าอึดอัดนัก




“ありがとうございます”  arigatou gozaimasu ขอบคุณมากครับ นาวินตอบเสียงเบา แม้มันจะเป็นคำที่ใช้พูดเพื่อมารยาทที่ถูกต้อง แต่น้ำเสียงที่เบาเกินไป ก็ไม่รู้ว่ามันจะส่งถึงผู้รับสารหรือไม่ หลังกล่าวคำขอบคุณ เขาเพียงพยักหน้าให้และหันหลังหมายจะเดินกลับเข้าครัว แต่แล้วขาทั้งสองข้างก็ต้องชะงักกึกเมื่อเสียงประหลาดๆดังขึ้น



โครก………..



./////. เอ่อ….


“………”


“………”  อุตสาห์ได้ใกล้ชิดมากที่สุดในชีวิตแล้วแท้ๆ



ท้องดันมาร้องเอาตอนเวลาหลับนอนต่อหน้าเขาได้ไง!!!!

“…….”

“…….”

“…….”

“…….”  นาวิน….นายจะมาตายที่ญี่ปุ่นนี่ไม่ได้นะ…

อยากได้ชื่อว่าตายเพราะระเบิดตัวเองในห้องครัวหรือไง!

“ฮึๆ”  แล้วทำไมเชฟต้องหัวเราะใส่กันด้วยล่ะ ทำอย่างนี้ไม่หล่อแล้ว!

“…….”

“面白いね” omoshiroine น่าสนใจนะ(ตลกจัง)  แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนี้แต่นาวินก็ไม่รู้สึกยินดีอะไร ตอนนี้อายมากจนจะหมุดแผ่นดินหนีแล้ว

“失礼します” shitsureishimasu ขอตัวก่อนนะครับ ……ไปล่ะ อยู่ไม่ได้แล้ว ถ้าอยู่ต่อไปอีกแม้แต่นาที ถ้าไม่ระเบิดตัวตายไปเอง นาวินก็คงกัดลิ้นตัวเองจนตายให้ได้เองนั่นแหละ บ้าเอ้ย น่าอายชะมัด!

“ちょっと待って” chotto matte รอเดี๋ยวสิ…..แต่เขาเรียกไว้ อะคิระไม่ได้ดูเหมือนคนที่จะเรียกคนที่ไม่รู้จักกันมาต่อว่าหรือแซวอะไรให้อาย แต่แม้ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร สองขาของคนที่กลัวจะระเบิดตัวเองในร้านก็ได้หยุดเหมือนไม่เคยเคลื่อนไหวมาตลอดชีวิตในทันที ก่อนที่เขาจะเอ่ยว่า “ちょっと来て” chotto kite มานี่ก่อนสิ….. ขาที่หยุดนิ่งของตนก็เริ่มขยับอีกใคร….



ไปในทิศทางของผู้เรียกเสียด้วย….



“………….”

“…………..”

“มาจากไทยใช่ไหม”   เขาถาม แต่เดี๋ยวนี่มันไม่ใช่ภาษาญี่ปุ่นแล้วนี่นา

“ค…ครับ…”

“ช่วยอะไรหน่อยสิ”

“…….” ด….เดี๋ยวนะ….



อย่างนี้ก็ได้เหรอ! (อย่างไหนล่ะ…)



อะคิระพาร่างเล็กเข้ามาในครัว สถานที่ที่นาวินไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่เพราะหน้าที่ของตนหลักๆมีเพียงแค่ด้านนอกเท่านั้น เขาจัดการยื่นช้อนให้กับคนที่เลือกไม่ถูกว่าจะเขินหรือกลัวดี ก่อนจะวางถ้วยซุปอะไรสักอย่างไว้ที่ข้างหน้าให้ ใบหน้าเหรอหราของอีกฝ่ายทำให้ใบหน้าที่มักจะนิ่งอยู่เสมอเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา “ทานสิ” เขาบอกด้วยภาษาที่นาวินคุ้นเคยที่สุด ในโทนเสียงแบบที่ไม่น่าเชื่อว่าชาตินี้จะได้ยินที่สุด วันนี้จะต้องถูกจารึกในฐานะเป็นวันที่เกิดปรากฏการณ์ประหลาดมากมายในชีวิตของนาวินคนนี้แน่ๆ


“เป็นไงอร่อยไหม”  เขาถาม เป็นใครถามที่ไม่ต้องบอกเลยก็รู้ว่าคาดหวัง…

“กะ…ก็อร่อยครับ”  ดวงตาเรียวคมของเขาที่ดูน่าเกรงขามในยามนี่เปล่งประกายน้อยๆ

“เหรอ…แล้วเหมือนที่เคยกินมาไหม” 

“ก็….ไม่เหมือนหรอกครับ”

“งั้นเหรอ”

“คือรสมือแต่ละคนมันก็….”

“แล้วอร่อยไหมล่ะ”



นั่นสิ….



“อร่อยสิฮะ”  มันอร่อยจริงๆจากใจ….ไม่ใช่แค่เพราะบรรยากาศมันพาไป แต่รสชาติที่มาจากฝีมือของเขา….มันดีจริงๆ



และนั่นคงเป็นการเริ่มต้นการทำความรู้จักกับเชฟหนุ่มผู้เงียบขรึมในยามปกติ บทสนทนาของเขากับนาวินไม่ได้มีมากขึ้นเท่าไหร่ อย่างดีเขาก็ทักทายบ้างเมื่อเลี่ยงไม่ได้ตามหลักการทางมารยาท อะคิระยังคงทำงานของเขาเงียบๆและนาวินก็ทำหน้าที่ของตนต่อไปให้ดีที่สุด และ...อาจจะดีเกินไปในบางครั้ง ทั้งนี้ทั้งนั้น การที่ได้รับรู้ว่าในบทสนทนาที่ไม่มากเท่าไหร่ของเรานั้นมันเกิดขึ้นด้วยภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจนอกจากเราสองคนแล้ว ความรู้สึกใกล้ชิดที่คิดไปเองแบบนี้ก็ทำให้ปลื้มจนอกจะแตกตาย แค่คำว่า ‘สวัสดีครับ’ ที่มีไม่บ่อยแค่นั้น ก็ทำให้ตื่นเต้นจนต้องห้ามใจไม่ให้คิดไปไกลกว่านี้



“วินซัง…กลับหรือยัง”  หนึ่งในเพื่อนร่วมงานที่เลิกงานพร้อมกันได้ถามออกมา ในตอนนี้ทุกคนล้วนอยากทิ้งตัวนอนลงบนเตียง

“เดี๋ยวนะ ขอหามือถือก่อน”  เด็กหนุ่มตอบรับเพื่อนร่วมงาน ไม่ใช่ว่าทำหายอีกแล้วหรอก เพียงแค่….พยายามทำเป็นหาไม่เจอก็เท่านั้น พนักงานหน้าร้านทุกคนกลับกันไปหมดแล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้ายในฐานะของเด็กเสิร์ฟที่นี่ และอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้เจอหน้าคนที่หลงใหลเหลือเกินคนนั้น



ร่างเล็กค่อยๆเดินไปยังหน้าประตูครัวที่ตนไม่มีโอกาสได้เข้าไปอีกจากวันนั้น อะคิระ….เขามักจะอยู่ในนั้นแม้ว่าจะเลิกงานนานแล้ว เขานั้นเป็นตาคนบ้างานที่หลงรักห้องครัว บางทีแฟนเขาก็ต้องอยู่ในครัวเหมือนกันนั่นแหละ อาจจะเป็น หม้อ ไห หรือมีดที่เขารักนักรักหนาและอยู่กับมันได้นานๆ นี่แหละครั้งสุดท้าย ขอให้การที่ถือวิสาสะเข้ามาในสถานที่อันหวงแหนของเขาได้รับการให้อภัย วินอยากจะเก็บภาพของเขาในความทรงจำไว้ให้มากที่สุด ขอลาเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากกันทั้งอย่างนี้นี่แหละ เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็ไม่รอช้าเลยที่จะเปิดประตูบานใหญ่นั้นเข้าไป


Hold me close and hold me fast
The magic spell you cast
This is la vie en rose

When you kiss me heaven sighs
And tho I close my eyes
I see la vie en rose





ท้วงทำนองหวานๆจากมือถือที่ดังก้องในยามที่ไม่มีใครนี้ ร่างสูงกำลังทำความสะอาดภาชนะของเขาแต่ใบหน้านั้นดูละมุนลงอย่างบอกไม่ถูก นาวินเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความกล้าที่ตนเอามานี่จะมลายหายไปเพียงแค่มองเขาอยู่อย่างนั้นหรือไม่ เด็กคนนี้ช่างบ้าบอนักที่แอบมองเขาโดยไม่ขออนุญาต ไม่สิ! แค่เข้ามาในสถานที่นี้ก็ผิดแล้ว คนทำผิดได้แต่เรียกขวัญกำลังใจของตนให้กลับมา นี่….จะได้มองเขาไหม และจะได้ลาเขาหรือเปล่า หากยังกลัวอย่างนี้


“อะคิระซัง”

“หืม….”

“คือว่าผมกำลังจะไปแล้วฮะ”

“อะไรนะ”  มันอาจจะเป็นบทสนทนาที่ขาดการเกริ่นนำจนเกินไป ความตื่นเต้นทำให้นาวินเริ่มทุกอย่างผิดไปหมด บางทีก็คงจำเป็นต้องอธิบายอะไรให้มากกว่านี้จริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจอะไรเลยก็ตาม…..



สำหรับอะคิระ….


ร่างเล็กเดินเข้ามาหากันมากขึ้น เขายังคงไม่เข้าใจในท่าทีของเด็กคนนี้ที่กำลังเดินเข้ามาหากัน แต่เขาวางผ้าขี้ริ้วในมือลง ก่อนจะจ้องลงไปในแววตาที่ดูแน่วแน่ผิดกลับทุกครั้งที่ได้มอง นาวินคนนี้ช่างมีดวงตาที่แวววาวกว่าใครในโลกที่เขารู้จัก และหากมีใครกล่าวหาว่าท่าทางนิ่งๆนี่ของเขาช่างเข้าใจยากแล้ว สำหรับเขา เจ้าของดวงตาใสซื่อนี่ก็เข้าใจได้ยากพอกัน  อะคิระคิดเช่นนั้นโดยขาดการระมัดระวัง โดยไม่คาดคิด เขากำลังถูก…กระทำ….



ผ่านริมฝีปากที่มักจะปิดสนิทตามประสาคนเคร่งขรึม…..



ริมฝีปากของเขาถูกเด็กหนุ่มที่ไม่ได้มักคุ้นครอบครอง มันไม่ใช่จูบอันวาบหวาม แต่มันเต็มไปด้วยความหวานเหมือนท้วงทำนอง La Vie En Rose ที่กำลังคลออยู่ในตอนนี้ อะคิระยังคงงงวยเกินกว่าที่จะขัดขืนและเขาก็ยอมถูกจูบอยู่อย่างนั้นโดยไร้ซึ่งการต่อต้าน จูบที่เพียงแค่ประทับริมฝีปากอิ่มลงบนริมฝีปากของเขานั้นบอกกันไม่ได้ว่าทำไม แต่เขาก็เลือกที่จะนิ่งเฉยและเพลิดเพลินไปกับการให้กลีบกุหลาบสีชมพูอวบอิ่มนั้นคลอเคลียที่ริมฝีปาก ก่อนที่อีกฝ่ายจะหยุดมันด้วยตัวเอง ในความคิดแรกที่สัมผัสนั้นถอยห่างออกไป….เขาอยากทำสิ่งนั้นได้อย่างไรนะ….



ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ หากแต่ดวงตาของเด็กหนุ่มยังคงใสแจ๋ว อะคิระมองใบหน้านั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไร แต่มันเร็วเกินกว่าที่จะรู้สึกได้ นาวินที่ทำการใหญ่จูบเขาเมื่อครู่นิ่งเงียบเพียงครู่ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องครัวที่เขายังไม่ทันได้ถามว่ามีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า อะไรคือเป้าหมายของเด็กคนนั้น มันไม่ใช่เรื่องทั่วไปเลยนะที่อยู่ๆจะเดินเข้ามาเรียกหาและละลาบละล้วงกันด้วยการมอบจูบให้กัน เด็กคนนั้นมาจบภารกิจความชื่นชอบของตนที่นี่กับจูบอันกระทันหันและเอาแต่ใจตัวเอง และจากไปอย่างที่เจ้าตัวว่าไว้ ช่างเอาแต่ใจเสียจริง แม้คนที่นิ่งเฉยได้เหมือนรูปปั้นเช่นเขาจะดูเหมือนไม่สนใจอะไร  แต่จริงๆเขาคิดอย่างไร…


ทำไมไม่คิดจะอยู่รอเพื่อให้เขาเรียบเรียงคำพูดออกมาเสียก่อน….



When you press me to your heart
I’m in a world apart
A world where roses bloom



สองปีต่อมา….



นาวินได้กลับไปที่ร้านอาหารแห่งนั้นอีกครั้งเมื่อตนได้มีโอกาสกลับไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นหลังจากกลับไทยได้สองปี แต่อะคิระไม่อยู่ที่นั่นแล้ว เชฟหนุ่มปีกกล้าขาแข็งพอที่จะออกไปมีรังของตัวเอง และนั่นทำให้วินที่รวบรวมความกล้าหาญผิดหวังที่กลับมาญี่ปุ่นทั้งทีแต่ก็ไม่ได้ก็ไม่ได้ยินเรื่องราวของเขาอีก นาวินไม่ได้คิดอยากจะเจอเขาตัวเป็นๆอยู่แล้วเพราะตนได้ทำเรื่องเสียมารยาทลงไปขนาดนั้น แต่อย่างน้อยแม้ไม่ได้เจอ การที่ได้รับรู้ว่าเขายังอยู่ในที่ที่ตนสามารถมองเห็นได้ ก็ยังดีซะกว่าต้องมารับรู้ว่าเขาได้หายไปจากขอบเขตความรู้ของจน


ผ่านไปสองปีแล้ว ในชีวิตของอะคิระคงมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น และเรื่องราวที่ว่ามีเด็กบ้าคนนึงไปขโมยจูบของเขาเมื่อสองปีก่อนก็อาจจะจางหายไปจากความทรงจำตามประสาคนที่สนใจแค่งานของตัวเอง ทั้งๆที่วันนั้นตั้งใจไปแค่ลาและบอกว่าจะกลับประเทศ แต่นาวินกลับทำอะไรบ้าๆราวกับโดนผีเข้าอย่างนั้นลงไป หากเขาไม่ลืมกันไปแล้วก็คงเกลียดชังจนไม่อาจจะให้อภัยได้ บางทีนี่อาจจะดีแล้วแหละที่เราไม่ต้องเจอกันอีก....เพราะนาวินไม่ได้รู้สึกผิดที่ไปจูบเขาขนาดที่ว่าสามารถกล่าวคำขอโทษต่อหน้าอย่างเต็มภาคภูมิ เพราะถ้าหากตัวเองรู้สึกเสียใจแล้วจริงๆ



ทำไมตนถึงได้ชอบริมฝีปากอันนุ่มนวลผิดกับนิสัยที่ดูแข็งกระด้างนั่นล่ะ



ใบหน้าหวานแดงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุเพียงแค่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อตอนนั้นที่ตนยังเด็กนัก แน่นอนเวลาผ่านไป คนเราก็ต้องเปลี่ยนแปลง นาวินกลับมาที่ไทยและทำงานเป็นล่ามฟรีแลนซ์และรับแปลหนังสือบ้าง จนถึงวันนี้ก็เติบโตมาจนสามารถดูแลตัวเองได้โดยไม่มีเรื่องให้ต้องรบกวนครอบครัวที่อยู่ต่างจังหวัดนัก สองปีที่ดูเหมือนจะนานได้ผ่าน แต่บางอย่างกลับไม่เปลี่ยนไปเลย แน่นอน…ยังไม่ชอบอาหารฝรั่งเศสมากขึ้นเท่าไหร่และชอบของหวานเป็นที่สุดเหมือนเดิม ทว่าเพราะความจำเป็นในวันนี้ที่ฝนตกกะทันหันนัก เจ้าของร่างเล็กค่อยๆเปิดประตูร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลนักด้วยหวังจะขอหลบฝนยามเย็นวันเสาร์ คุณป้าเจ้าของร้านยิ้มให้อย่างใจดี ก่อนจะส่งเมนูให้



อาหารฝรั่งเศส….



“ผมเอ่อ…พอจะมีของหวานไหมละฮะ” 
 
“รับเป็นเครื่องดื่มอุ่นๆไหมคะ”    ดูเหมือนว่าฝนที่ตกข้างนอกจะทำให้คนที่เดินเข้ามารู้สึกหนาวจนต้องกอดตัวเอง คุณป้าเจ้าของร้านจึงแนะนำให้รับเป็นเครื่องดื่มอุ่นๆเพื่อช่วยให้เจ้าของร่างเล็กได้คลายหนาวในวันที่ร้านก็ดูเงียบเหงาเช่นนี้

“ขอโกโก้ที่นึงละกันฮะ”   สั่งมาก่อน รอให้ฝนหยุดแล้วค่อยไปละกัน



หลังจากที่สั่งอะไรง่ายๆมา นาวินก็รอเครื่องดื่มที่สั่งไปให้มาเสิร์ฟ ตอนเย็นวันเสาร์เช่นนี้ที่ฝนตก ร้านอาหารที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งของย่านกลางเมืองที่สงบอย่างน่าเหลือเชื่อ มีเพียงตนเท่านั้นที่เป็นแขกของร้าน แถมยังเป็นแขกที่เรื่องมากด้วยนะ เพราะไม่ชอบอาหารฝรั่งเศสอย่างไรแต่กลับเดินเข้ามาท้าทายกันถึงถิ่นเช่นนี้ นาวินก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองนักทำไมถึงได้ไม่ชอบ มันอาจจะเพราะได้เห็นการทำงานของคนในร้านนั้นก็เลยพาลไม่อยากอาหารก็เป็นได้



“นี่ค่ะ”  หญิงวัยกลางคนค่อยๆวางจานอาหารของร้านบนโต๊ะ แต่เดี๋ยว….ไม่ได้สั่งนี่

“คือผม”

“เชฟบอกว่าให้ทานสลัดรอก่อนนะค่ะ เธอกลัวคุณจะไม่อยู่ท้อง”  สลัดกุ้งงั้นเหรอ นาวินพยักหน้ารับความหวังดีของคุณป้าเจ้าของร้านก่อนจะจิ้มผักสลัดที่ถูกจัดวางอย่างสวยงามเข้าปาก เสียงประตูร้านดังขึ้นก่อนที่ตนจะมองไปรอบๆแล้วพบว่านอกจากตัวเองแล้วไม่มีใครอื่นอีก



ไปไหนกันหมดนะ….แต่เดี๋ยวคงกลับมา….ก็นี่ยังไม่ได้เก็บเงินไม่ใช่เหรอ นาวินพักความคิดเอาไว้ก่อนจะก้มหน้าลงจัดการกับสลัดในจานต่อโดยไม่สงสัยต่ออะไรที่แปลกประหลาดไป แต่แล้วจู่ๆข้างตัวก็มีคนนำแก้วมาวางไว้ให้ ในที่สุดอะไรอุ่นๆที่สั่งไปก็ได้มา แต่เดี๋ยว! ทำไมแก้วกาแฟหรือแก้วโกโก้ถึงมีรูปทรงเรียวแบบนี้ล่ะ นี่มันไม่ใช่แล้วนะ



“คือ…ผมไม่ได้สั่งครับ”  นาวินนั้นปฏิเสธการรับรายการที่ตนไม่ได้สั่งก่อนจะมองหน้าผู้เอามาวางด้วยตั้งใจจะอธิบาย ทว่าคำอธิบายเหล่านั้น…



คงไม่มีโอกาสได้ออกจากปากอีกแล้ว…



เชฟอะคิระ!



เขาไม่เพียงแค่วางแก้ว หากแต่รินไวน์ให้อย่างอารี มิหนำซ้ำในอีกมือยังถือแก้วไวน์อีกใบทั้งๆที่นาวินเป็นแขกคนเดียวในร้าน เหมือนกับว่าเขาจงใจที่จะมานั่งเป็นแขกอีกคน ร่างเล็กที่ตกใจกับการพบกันในครั้งนี้ได้แต่นิ่งเงียบ ชายหนุ่มดูไม่ต่างไปจากวันสุดท้ายที่พบกัน เขายังคงมีดวงตาทรงเสน่ห์ ร่างสูงทะมัดทะแมง และมือสวยที่ดึงดูดสายตาให้มองยามที่กำลังรินไวน์แดงให้กันโดยไม่ถามความคิดเห็น อะคิระนั่งลงตรงข้ามก่อนจะถือวิสาสะชนแก้วอีกใบที่เอามากับของนาวินที่งงงวย ไม่ได้เจอกันนาน…แต่พอได้เจอก็พรากสติของกันไปโดยไม่แม้แต่จะบอกกล่าว



“お久しぶり”  ohisashiburi  ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ….น้ำเสียงนุ่มที่ไม่คิดว่าจะได้ยินอีกกล่าวทักทาย ใช่…ไม่ได้เจอมานาน และก็คิดเสมอว่าไม่ควรได้เจออีกเลย…

“……”  นาวินหมดสิ้นแล้วคำพูด แม้แต่สลัดที่คาส้อมก็ไม่น่าถูกตักเข้าใส่ปาก ดูจากชุดที่เขาใส่แล้วมันชัดเจน เชฟที่คุณป้าคนนั้นพูดถึงคือเขานั่นเอง

“ทานอีกสิ”

“ผมอิ่มแล้วครับ”  ดื้อ….คือสิ่งเขาคิดได้เมื่อรับรู้ว่านาวินที่เคยไม่ดีกับเขาตอบโต้ออกมาทันทีเมื่อเขาพูดด้วย แต่มันอาจจะเป็นเพราะสัญชาตญาณก็ได้ ในเมื่อคนที่นิ่งเฉยมาโดยตลอดเช่นเขา ได้เอ่ยเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายทานสลัดอีกด้วยแววตาวิบวับแบบที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน วินเอง….ก็เพิ่งจะได้เห็นเป็นครั้งแรกจนต้องย้อนคิดอีกครั้งว่าอีกฝ่าย….ใช่อะคิระที่ตนรู้จักจริงๆน่ะเหรอ

“ไม่ใช่เพราะเจอผมหรอกเหรอ” 




เอ่อ….ทำไมถึงต้องพูดแทงใจดำ ร่างสูงมองเด็กมีปัญหาเหมือนจะจับผิด แต่เปล่าเลย เขาไม่มีความจำเป็นต้องจับผิดอะไรอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่ที่เขาย้ายกลับมาไทย อะคิระก็ไม่ได้เริ่มงานในโรงแรมดังอย่างที่ใครๆเข้าใจ ทว่ากลับเปิดธุรกิจเล็กๆของตนเองได้ไม่นานมานี้ วันนี้แขกผู้มาเยือนตัวน้อยก็ยังคงทรงอานุภาพเช่นวันนั้น…วันที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาต และอาจจะเดินออกไปโดยไม่บอกกล่าวสิ่งใด…เหมือนวันนั้น ช่างบังเอิญเสียจริงที่ได้เจอกันอีกครั้ง



“ทานหน่อยเถอะนะ อยากให้ทานอาหารที่ผมทำ แม้จะไม่ชอบอาหารฝรั่งเศสก็ตาม”  อา…เขารู้

“ก็ได้ครับ”  นาวินทานมันโดยไม่มีข้อโต้แย้ง โชคดีที่สลัดนี่มันไม่ฝรั่งเศสจ๋า

“เด็กดี….”  คำชมที่หลุดออกจากปากนั้นยิ่งใกล้ทำให้จะอกแตกตาย นอกจากจะบังเอิญเจอจนทำให้ตั้งตัวไม่ทันแล้ว ยังทำให้หัวใจเต้นแรงเสียจนน่ากลัวว่าจะหลุดออกจากอก



เขาช่างอันตรายนัก



จนเกือบหมดจาน วินทำตามเขาอย่างว่าง่ายและทำให้อะคิระยิ้มกับบรรยากาศที่ถูกคลอด้วยเพลงคลาสสิคที่เขาชอบ ปลายนิ้วเรียวกำลังหยอกล้อปากแก้วไวน์อย่างอารมณ์ดีพลางมองใบหน้าของอีกคนที่พยายามเลี่ยง จะมีอะไรสุขใจไปกว่าการที่เชฟคนนึงซึ่งฝันจะมีร้านอาหารของตนเอง บัดนี้ เขานั่งอยู่ในร้านอาหารเล็กๆ มีคนน่ารักทานสลัดง่ายๆของเขา มีไวน์ มีแสงไฟสลัว และมีดนตรีหวานคลอบรรยากาศ นาวินยังคงกัดส้อมเหมือนเด็กๆ ก่อนจะช้อนตามองกันเหมือนจะอยากถามบางอย่าง ทว่ากลับเลือกที่จะเงียบไป



“จริงๆผมไม่ถนัดทำของหวานเลย”  ของหวานที่อีกฝ่ายชอบ

“อันนั้น….”  วินควรจะพูดอะไรออกไปดีนะ จำเป็นไหมที่เราควรจะให้แก้ไขอะไรทั้งๆที่ความเข้าใจของเขาคือความจริง วินไม่ชอบอาหารฝรั่งเศสแต่ชอบของหวานที่สุด

“แต่ผมอยากให้คุณกินอาหารฝรั่งเศสมากเลยไม่รู้จะทำยังไง”



อา…อะคิระซังไม่จำเป็นต้องทำอะไร



“เลยลองทำเครมบูเล่ดูเผื่อว่าคุณจะตกหลุมพรางบ้าง”   เขาเดินไปหยิบขนมที่ทำไว้ก่อนจะเอามาวางตรงหน้า อะคิระไม่ถนัดทำขนม ไม่สิเขาไม่ชอบของหวาน แต่เมื่อได้ยินจากเพื่อนร่วมงานเก่าเกี่ยวกับนิสัยการกินของเด็กคนนี้เขาก็เริ่มหัดทำ และหวังลมๆแล้งๆว่าจะมีโอกาสได้ให้อีกฝ่ายชิม ช้อนเล็กตักมันขึ้นมาก่อนจะใส่ปากตนเองช้าๆ ดวงตาแวววาวหลับพริ้มเพื่อลองดื่มด่ำกับรสชาติที่เขาสร้างสรรค์ขึ้นมาเพื่อตนโดยเฉพาะ และมันก็….



“อร่อย…อร่อยมากเลยครับ”

“เหมือนกับจูบของเราตอนนั้น”



เอ่อ .////.



“ทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่าครับ”  ทำไมเขาช่างตรงนัก ไม่รู้เหรอว่าเราไม่ควรคุยเรื่องนี้กันเพราะมันจะทำให้วินอับอายจนจะระเบิดตัวตายในร้านของเขา

“ผม…ไม่ได้คิดอะไร”  ไม่ได้คิดอะไรตอนนั้นแต่คิดมากมาจนถึงตอนนี้เลยต่างหาก!

“แต่ผมคิดนะ หลังจากนั้น”  เขาเป็นคนคิดมากเสียด้วย “คิดมาตลอดว่าชอบมากๆ อยากโดนอีก และก็ทำยังไงดีนะ คิดจนหัวจะแตก” และเขาก็เป็นคนย้ำคิดย้ำทำย้ำพูด

“ข…ขอโทษที่เอ่อ…ผม”  ที่ล่วงเกินจนเป็นแผลใจขนาดนั้น ให้ตายเถอะ มันช่างน่าอึดอัดอะไรเช่นนี้

“ไม่เป็นไร…” 



And when you speak, angels sing from above
Everyday words seem to turn into love songs
Give your heart and soul to me
And life will always be la vie en rose.



“อะคิระซัง…เอ่อ เชฟครับ”  เจ้าของใบหน้าแดงนั้นมองเขา มีมากกว่าหมื่นล้านคำที่เราสองคนอยากจะพูดออกมา ฝั่งนาวินคงอยากแก้ตัวหรือขอโทษขอโพยรวมถึงอ้อนวอนขอให้เขาปล่อยกันไปก่อนที่ความเขินจะทำร้ายเจ้าตัวไปมากกว่านี้ แต่เขาที่เรียบเรียงร้อยหมื่นคำพูดได้ดีกว่าเพราะเตรียมตัวมาพร้อมก่อนเดินออกมาเสริฟท์ไวน์ด้วยตัวเองกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน


“ผมชื่ออคิราห์ ไม่ใช่อะคิระ”  จริงๆแล้วเขาเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นและชื่อสะกดด้วย alphabet ว่า ‘AKIRA’ เลยทำให้คนทั่วไปโดยเฉพาะคนญี่ปุ่นเข้าใจว่าชื่ออะคิระ ซึ่งเขาก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะขี้เกียจมาแก้ไขความเข้าใจรวมถึงสอนออกเสียงให้ทุกคนพูดได้ แต่กลับคนนี้ เขาปล่อยไว้ไม่ได้จริงๆ เพราะเขามองว่าชื่อที่ไม่มีคนเรียกของเขานี้มันช่างพิเศษนัก


และคนพิเศษเท่านั้นจะต้องเรียกมันให้ถูกต้อง


“ค…ครับ”

“ไหนลองเรียกดูสิครับ คุณวิน”  เขาเหมือนจะเน้นย้ำชื่อวินเพื่อกระตุ้นให้รู้ว่าเขาให้ความสำคัญกับชื่อของอีกฝ่ายเช่นกัน

“คุณอคิราห์…” 

“ดีมาก”  เขาเอ่ยชม มันเหมือนกับว่าเขาคือคุณครูอนุบาลที่กำลังสอนเรื่องง่ายๆแต่ทำได้ยากให้กับนักเรียนเด็กน้อยคนนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าบทเรียนต่อๆไปที่เชฟหนุ่มจะสอนให้จอมแสบที่ใจร้ายและเย็นชากว่าเขาเป็นไหนๆคืออะไร มันสายเกินไปแล้วที่จะขอโทษ แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่คำขอโทษก็ไม่มีความหมายสำหรับเขาเลยหลังจากที่อีกฝ่ายได้ผละจูบแสนหวานที่เริ่มเองก่อนออกมา อคิราห์ไม่ได้ต้องการที่จะให้นาวินแก้ไขอดีตเช่นกัน หากจะไถ่โทษ เขาก็ไม่คิดจะเรียกร้องอะไรมากมาย



ขอเพียงแต่….



“ถ้าชอบเครมบูเล่ของผม อย่าลืมมาอุดหนุนกันบ่อยๆนะครับ”  เขาอยากเห็นหน้าและรับรู้ถึงการมีอยู่รอบๆของนาวิน เพื่อที่ว่าสักวันนึง


เด็กนี่จะบ้าบอกลับมาจูบเขาเหมือนที่เราเคยจูบกันให้บ่อยครั้งตามที่ใจต้องการ…..










end


talk: วันนี้แอบลงนิยายสองเรื่อง มาบ่อยจริงๆ จริงๆแล้วเราเคยรีไรท์เรื่องนี้จากฟิคที่เคยแต่ง แต่เหมือนจะไม่เคยลงที่นี่ น่าจะลงอีกที่หนึ่งแค่ที่เดียวนะค่ะ เผอิญวันนี้บังเอิญไปเห็นเลยเอามาลงที่นี่ด้วย

จริงๆเรื่องนี้ถูกนำมาเขียนใหม่จากฟิคชั่นที่เคยแต่งน่ะค่ะ แต่ว่าที่เคยแต่งนั้นเรามีแต่งต่อไปอีก เพราะมีคนขอมา แต่เราว่าเรื่องสั้นประมาณนี้ก็สมบูรณ์อยู่..... (พิมไปเหงื่อตกไป คาดว่ามีคนไม่เห็นพ้อง5555)


เปลี่ยนเรื่อง/ยังไงขอฝากเรื่องอื่นๆในบอร์ดนี้ด้วยนะคะ


lเรื่องสั้นจบแล้วl เรื่องเล่าในวันศุกร์ที่ฝนตกหนัก (ณวัฒน์xธรณ์)
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67038.0


lเรื่องสั้นจบแล้วl ช่อดอกไม้และ20cmของเรา (กานต์xฐา)
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66964.0


lเรื่องยาวยังไม่จบl ☼ ☽ เมื่อทินกรลับฟ้า ยามจันทราดับแสง (mpreg) ☼ ☽ #อาทิตย์ศศิ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67216.0


lเรื่องสั้นจบแล้วl  'คนเดิม' (เพชรxลูกตาล)
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66617.0

















 

 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-05-2018 19:52:17 โดย skylover☁ »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
อยากฟินมากกว่านี้...ขออีกๆๆๆๆๆ   :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
แง้ น่ารัก อยากอ่านตอนเขาคบกันเลยค่า :katai2-1: :hao7: :mew1:

ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
น่ารักกก เชฟติดใจจูบของน้องวินซะแล้วว

ออฟไลน์ MoPPeT

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 258
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
โถ่วคุณเชฟอุตส่าเจอกันแล้วยังจะเก๊กอีก ทีตอนพิเศษมั้ยค๊าาาา อยากเห็นเค้าคบกัน

ออฟไลน์ Seilong2

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
หวานละมุนละไม

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ มนุษย์บิน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 407
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
งื้อเขินนนนนนนอบอุ่นมากเชฟคะะะะะะหนูโสด 5555555

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
ชอบเชฟมากเลย ละมุนหัวใจมาก :-[

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เชฟคะ  ล่อลวงด้วยอาหารหรือจูบกันแน่คะ

ออฟไลน์ neno.jann

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
อยากอ่านต่อง้าาาาา คุณเชฟผู้ละมุนตุ้นกับน้องวินคนเดียว

ออฟไลน์ lostinthelight

  • 엑소엘
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 151
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อบอุ่นมากเลยค่ะฮือ :monkeysad: :mew2:

ออฟไลน์ megatef4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 82
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
น่ารักดีค่ะ ขอบคุณนะคะ  :กอด1:

ออฟไลน์ Cyclopbee

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 173
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
เชฟรึจิ้งจอกเก้าหาง
ลวงเก่งงงงงงงงง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด