เรื่องไอ้ติสส์ในวันนี้ได้จบลงถึงแม้ว่ามันจะยังไม่คืนตังค์สามร้อยให้ผมก็เถอะไอ้อัศวินเล่าให้ฟังว่าที่บ้านไอ้ติสส์รวยมากเพราะทำธุรกิจส่วนตัว พอแม่มันจับได้ว่ามันทั้งติดเหล้าติดพนันบอลเลยโกรธมากยึดรถยึดบัตรเครดิตแถมส่งตังค์ให้มันใช้เดือนละสามพันเพื่อดัดนิสัยแต่เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็น เรื่องที่เป็นประเด็นคือผมอยากรู้ที่มันบอกว่าเคยเจอผมก่อนหน้านี้ตอนได้ยินมันพูดทำให้ผมนึกถึงเรื่องวันนั้นในอดีตเรื่องที่ผมพยายามตามหาคนคนหนึ่งเพื่อจะคืนของบางอย่างให้
กริ่งง!
“ส่งเสื้อค่ะ”
เสียงกดกริ่งหน้าห้องพร้อมบอกจุดประสงค์
“แม่บ้าน”
“อือ”
ผมกำลังนอนเขี่ยโทรศัพท์บนโซฟาในห้องไอ้อัศวินเพื่อทบทวนคำพูดของไอ้ติสส์แต่ในทางกลับกันก็ต้องทำหน้าที่แม่บ้านที่ดีให้ไอ้อัศวินโดยการลุกเดินไปเปิดประตูรับเสื้อจากป้าซักรีดแทนมัน
“เอาไปเก็บในตู้เสื้อผ้า”
“อือ”
ผมตอบรับไอ้อัศวินแบบห้วนๆก่อนจะเดินหอบชุดนักศึกษาที่มันส่งซักตรงดิ่งไปตู้เสื้อผ้ามันหลังจากเปิดตู้เสื้อผ้าออก
แม่มึง!ในตู้เสื้อผ้ามีแค่สีขาวกับสีดำคุมโทนเหรอคนห่าอะไรใส่เสื้อผ้าแค่สองสีหรือว่าอัศวินสไตร์ ผมยืนมองเสื้อสองสีในตู้อยู่นานในใจคิดมีเสื้อสองสีแค่นี้จริงเหรอก่อนสายตาอันเฉียบคมจะไปสะดุดกับแขนเสื้อสีน้ำเงินเข้มที่แอบโผล่แผ่บออกมาเล็กน้อยด้วยความเสือกและอดใจไม่ได้ผมเลยดึงแขนเสื้อสีน้ำเงินตัวนั้นออกมาดู
“เชี่ยยยย”ได้แต่พึมพรำเบาๆ เพราะเสื้อสีน้ำเงินที่ผมดันไปหยิบออกมาดูมันคือ...ช็อปวิศวะสีน้ำเงินเข้ม...
เรื่องช็อปวิศวะในตู้เสื้อผ้าไอ้อัศวิน เรื่องไอ้ติสส์เคยเจอผมก่อนหน้านี้...
ทั้งสองเรื่องตีกันในหัวจนผมเริ่มสับสนตอนแรกก็มั่นใจว่าคนใส่ช็อปสีน้ำเงินที่ผมตามหาอาจจะเป็นไอ้ติสส์เพราะมันเรียนวิศวะแน่นอนว่าต้องมีช็อปแถมมันยังบอกว่าเคยเจอผมก่อนหน้านี้แต่หน้าไอ้อัศวินก็โผล่มาอีกคนหลังจากที่ผมเจอเสื้อช็อปสีน้ำเงินในตู้เสื้อผ้ามันเมื่อวาน
“นั่งเหม่ออะไรของมึงวะท่าน”
“ไอ้หล่อ!”
“เออกูหล่อ”
“มึงมาก็ดีแล้ว”
“อะไรวะไม่ได้ซื้อหมูปิ้งมาให้หรอกนะ”
“เออออ กูไม่ได้ต้องการหมูปิ้ง”
“แล้วมึงต้องการอะไร”
“มึงมีไอจีไอ้ติสส์ไหม?”
“ติสส์ไหนวะ”
“วิศวะ”
“เอาไปทำไม”
“เรื่องของกู! มีไหมตกลง”
“แป๊ปหนึ่ง”
“อือ”หลังจากนั้นไอ้หล่อก็เริ่มเขี่ยโทรศัพท์ของมันพักหนึ่งแล้วยื่นมาให้ผม
Undertistอันเดอร์ติสส์ครับผมPosts followers following 219 58.4k 186 อือหื้ออออ อันเดอร์ติสส์คนดังวิศวะผู้ติดตามครึ่งแสนส่วนมากมีแต่สาวๆผมแอบกดเข้าไปดูผู้ติดตามมันนิดหน่อยไม่น่าตอนนั้นมันถึงบอกว่าถ้าไปตะโกนชื่อมันหน้าตึกวิศวะไม่มีใครไม่รู้จัก
“มึงรู้ได้ไงว่ากูมีไอจีมัน”
“มึงแม่งก็มีไอจีคนดังในมหาลัยทุกคนป่ะ”
“เออก็จริง”
“ขอบใจมาก”ผมยื่นโทรศัพท์กลับไปให้ไอ้หล่อ
“ว่าแต่ มึงรู้จักอันเดอร์ติสส์เหรอ”
“เปล่า”
“โธ่!กูนึกว่ารู้จักจะฝากบอกเขาหน่อยว่ากูแฟนคลับเขาแม่งอัพรูปโคตรเท่ห์”
“มึงก็แฟนคลับทุกคนนั้นแหละสัด”
“พวกมึง! เข้าเรียน”เสียงบอกให้เข้าเรียนที่คุ้นเคย
“ครับบบ”ไอ้หล่อก็ตอบกลับอย่างคุ้นเคยพร้อมหอบสังขารเข้าห้องเรียน...
ในที่สุดเวลาพักเที่ยงก็มาถึงแล้วโว้ยยย รีบเก็บของลงกระเป๋าแทบไม่ทันเพราะผมต้องรีบไดเรคไอจีไปคุยกับไอ้ติสส์ถามแม่งให้รู้เรื่องไปเลย
“แดกข้าวท่าน”
“อือ”
“วันนี้มึงเป็นอะไรวะทำหน้าอย่างกับจับได้ว่าผัวไปมีกิ๊ก”
“ไอ้สัด!กูไม่มีผัว!”
“แน่ใจ”
“เออ!”
“ไอ้อัศวินไง”
“เหี้ยหล่อ!”
“หรือไม่จริง กูเห็นแม่งตัวติดกันตลอดช่วงนี้”
“ไม่ได้ติดแค่...”
“แค่ไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน”แย่งกูพูดอีกอย่างกับรู้ว่ากูจะพูดอะไรวงวารเพื่อนจริงๆ
“เฮ้ย!พวกมึงจะไปกินข้าวไหม”ไอ้นี่ก็อีกคนวงวารไอ้ดลเหมือนแม่ฉิบหายคอยบอกให้เข้าเรียนกินข้าวอ่านหนังสือถ้าใครได้เป็นแฟนนะมีหวังอกแตกตายระเบียบจัดผมขี้เกียจเถียงกับไอ้หล่อเลยเดินออกมาหาไอ้ดลหน้าห้อง
“รอกูก่อนสัด!”ไอ้หล่อรีบวิ่งตามมาติดๆ พวกเราลงลิฟท์มาไม่นานก็ก้าวขาออกจากลิฟท์มาโรงอาหารทันทีวันนี้คนก็น้อยผิดปกติหรือผมมาเร็วก็ไม่รู้
“ไอ้คีย์กินอะไร”
“บะหมี่เกี๊ยว”
“ไม่เบื่อบ้างเหรอวะ”
“ไม่อะ”
“งั้นกูลองแดกแบบมึงบ้าง”
“อร่อยกูบอกเลย”
“เออ จะลองดู”
คิดไงมากินบะหมี่กับกูเนี่ยนี้ปกติเห็นสิงร้านข้าวมันไก่กับไอ้หล่อเป็นประจำวันนี้มาแปลก
ผมรอพักหนึ่งเมื่อสิ่งที่สั่งไปก็ถือเดินมานั่งโต๊ะตัวโปรดทันทีเรื่องปรุงไม่ต้องถามเพราะผมไม่ชอบปรุงส่วนตัวคิดว่าน้ำซุปเขาดี
“กูจะไปซื้อน้ำ”
“น้ำเปล่าขวดหนึ่ง”
“กูด้วย” ไอ้หล่อทำหน้าที่ของมันคือไปซื้อน้ำไอ้ดลก็นั่งแดกบะหมี่ผมก็นั่งเขี่ยโทรศัพท์เพื่อคุยกับเป้าหมายแน่นอนว่าเป้าหมายคืออันเดอร์ติสส์!
THEKEYY
อันเดอร์ติสส์
Undertistเหยดเข้!เจ้าหนี้ตามมาทวงหนี้กูถึงนี้เลยเหรอวะ THEKEYY
ไม่ได้ตามาทวงหนี้แต่มีเรื่องจะคุยด้วย
Undertistตอนนี้ไม่ว่างเย็นๆได้ไหม THEKEYY
ได้ไม่มีปัญหา
Undertistเจอกันร้าน Green Heights สามทุ่ม THEKEYY
ร้านเหล้า?
Undertistเออ กล้าเข้าไหมหมอTHEKEYY
ยิ่งกว่ากล้า
Undertistเจอกันที่ร้านครับ ตึ่ง!
Undertist เริ่มติดตามคุณ 1วินาทีเร็วมากตามมารยาทผมเลยกดติดตามมันกลับ
เอาวะถึงจะไม่เคยเข้าร้านเหล้าแต่ก็เคยขับรถผ่านเข้าดูสักครั้งก็ไม่เสียหายอาจจะเป็นสไตร์วิศวะนัดกันคุยธุระที่ร้านเหล้าอะไรทำนองนั้นแต่เรื่องนี้มันคาใจผมจริงๆเพราะผมตามหาคนคนนี้มานานมากแต่พักหลังผมเรียนหนักเลยไม่ได้ตามหาเขาในเมื่อมีโอกาสแล้วผมก็จะลองดูเพราะไม่อยากค้างคาใจ
“กูไปด้วย”
“แอบดูกูคุย?”
“ถูกต้องแล้วครับ”
“เออๆ”
ผมรับปากไอ้หล่อไปจริงๆก็กะว่าจะชวนมันไปเป็นเพื่อนแต่มันดันเสนอตัวมาก่อนเลยเข้าทางไม่ต้องเอ่ยปากชวนมันให้เสียเวลาส่วนหลวงพี่ดลปล่อยมันไปสวดมนต์ตามทางของมัน...
เวลานัดคุยเรื่องค้างคาใจในที่สุดก็มาถึงผมยืนมองของในกล่องเล็กๆสีดำบนโต๊ะพักใหญ่ในใจคิดว่าอาจจะได้คืนเจ้าของมันสักทีพร้อมยื่นมือหยิบกล่องเล็กที่ว่ายัดลงไปในกระเป๋ากางเกงยีนส์แล้วซิ่งรถไปรับไอ้หล่อ มุ่งหน้าไปร้าน Green Heights ตามนัด...
พึ่งจะสามทุ่มแต่ที่จอดรถแทบไม่มีคนจะแห่มากินเหล้าอะไรกันเยอะแยะตั้งแต่หัววันเนี่ย
ผมต้องวนรถหาที่จอดอยู่ตั้งนานกว่าจะจอดได้เมื่อภารกิจหาที่จอดรถสิ้นสุดผมกับไอ้หล่อก็ได้ก้าวขาเดินเข้าร้านทันที
คนอย่างไอ้หล่อเคยเข้าร้านเหล้าบ่อยมันชินจนไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลยแถมเดินตัวปลิวนำหน้าผมแต่ผมนี่สิใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยเว้ย!
“เจ้าหนี้ทางนี้โว้ยย!!!”
เสียงตะโกนดังแข่งกับดนตรีสดในร้านผมรู้ทันทีว่าคือไอ้ติสส์เพราะคำว่าเจ้าหนี้คงไม่มีใครแถวนี้ใช้เรียกเพื่อนตัวเองนอกจากไอ้ติสส์เพราะมันบ้าเมื่อปลายตามองตามเสียงก็พบว่ามันนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกสี่ห้าคน
“เชี่ย!อันเดอร์ติสส์ตัวจริงวะ”ไอ้หล่อว่า
“เออ แล้วมึงจะตื่นเต้นทำไมเนี่ย”
“มันหล่อกว่าในรูป”
“ขนาดนั้น”
ไอ้ติสส์ในวันนี้ต้องยอมรับในความหล่อและความมีนั้นแหละสไตร์ของมันถึงแม้ว่ามันจะใส่เสื้อยืดสีขาวและเสื้อแขนยาวลาย สก๊อตกางเกงยีนส์ขาดเข่าคีบแตะขอบฟ้าคู่ใจแต่มันดูดีโคตรๆ
“เหี้ยติสส์แม่งน่ารักจริงวะ”
ผมเดินสับขาเข้าไปหามันที่โต๊ะสิ่งแรกที่เพื่อนในกลุ่มของมันเอ่ยและสิ่งที่สองผมสังเกตเห็นคือทั้งโต๊ะเล่นคีบแตะขอบฟ้ามาเหมือนกันหมดมึงจะแข่งกันติสท์ไปไหน
“กูบอกแล้ว”ไอ้ติสส์ตอบเพื่อนกลับ
“ห่าติสส์คนอย่างมึงรู้จักคนโคตรน่ารักแบบนี้ได้ไงวะไอ้สัด”
“รู้จักกูด้วยเหรอ”นั้นคือคำแรกที่ผมถามพวกมัน
“ใครจะไม่รู้จักคนดังคณะแพทย์วะครับ”
“อือ ยินดีที่ได้รู้จักนี่เพื่อนชื่อหล่อ”ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยแนะนำไอ้หล่อให้พวกมันรู้จัก
“ยินดีเหมือนกัน กูหลิว นั้นไอ้มอส บิ๊กบอส ลีวาย”ไอ้คนชื่อหลิวแนะนำตัวเองและเพื่อนในแก๊งแตะขอบฟ้าทีละคนอย่างห้วนๆ
“นั่งก่อน”
กว่าจะบอกให้กูนั่งไอ้ห่าติสส์ยืนจนตะคิวจะแดกอยู่แล้วสัด...
“ชนนนนนน!”
หลังจากนั้นผมก็รู้สึกอินกับแก๊งแตะขอบฟ้าไปโดยปริยายเพราะพวกมันเป็นกันเองสุดๆเหมือนรู้จักกันมาเป็นชาติแถมยังแดกเหล้าโคตรเก่งส่วนไอ้หล่อดูเหมือนจะคุยกันถูกคอกับพวกไอ้หลิวจนต้องแลกเฟสแลกไอจีกันอะไรจะขนาดนั้นผมนั่งมองพวกมันคุยกันในมือยังคงถือแก้วเหล้าตัวเอง
“เจ้าหนี้ไหนบอกมีเรื่องจะคุย”ไอ้ติสส์เรื่องเปิดประเด็นด้วยการมากระซิบข้างหูผมเพราะเสียงดนตรีสดในร้านมันดังมาก
“อือ”
“ไปคุยกันที่อื่นตรงนี้เสียงดัง”ไอ้ติสส์เอ่ยพร้อมลุกเดินนำผมไปนั่งโต๊ะหน้าร้านเพราะมันเงียบกว่าข้างใน
แสงไฟหน้าร้านยังคงส่องสว่างจนมองเห็นคนตรงหน้าชัดแทบทุกอย่างห่าติสส์พอดูใกล้ๆแล้วมันหล่อจังวะ
ตุบ!
ผมไม่รอช้ารีบล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบกล่องเล็กๆขึ้นมาวางบนโต๊ะ
“อะไรวะ”ไอ้ติสส์ถามผมด้วยสีหน้าสงสัย
“เปิดดู”
“กู?”
“อือ”สิ้นเสียงผมตอบไอ้ติสส์ก็ยื่นมือมาหยิบกล่องเล็กๆที่วางอยู่บนโต๊ะไปเปิดดูพร้อมเบิกตากว้าง
...
วาร์ปตอนที่15
ปริศนาเสื้อช็อปจะเริ่มคลี่คลายละเด้อออ
ยังไงก็รอลุ้นกัน ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะจ้ะ
เจอกันตอนหน้าบุยยย
หัวข้อ: ~THE KEY~คีย์รัก >>>ตอนที่22<<<Update 18.7.18 [หน้า4](จบ) (อ่าน 23092 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก