ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
THE
KEY!
คีย์
รัก
......
เมื่อผมต้องตามหาบุคคลสวมเสื้อช็อปสีน้ำเงินเข้มเพราะจะคืนของบางอย่างให้
แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น!เพราะตอนนี้ดันมีไอ้กระทิงหน้าหล่อมาสร้างความวุ่นวายให้ผม
สาเหตุคือรูปมันกับผมที่หลุดออกไปทำให้บรรดาแม่ยกแฟนคลับสาวเล็กสาวน้อยที่หลงใหล
ในหนังหน้าหล่อโฮก!ของมันตามถามเรื่องภาพนั้นกับผมทุกช่องทางจนผมทน
ไม่ได้เลยต้องไปเจรจากับมันแต่มันดันยื่นข้อเสนอสุดเพี้ยนกลับ
สรุปผมต้องทำตามข้อเสนอของมันจริงๆเหรอ...
~~
.
ฮาโหลลล สวัสดีนักอ่านทุกคนที่หลงเข้ามาไม่ว่าจะด้วยอะไร ฮ่าๆๆๆ
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ตั้งใจเขียนมากเวอร์ ขอฝากตัวด้วยเด้ออออ(ตื่นเต้น)
บทนำ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3830535;topicseen#msg3830535)
ตอนที่1Open House (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3830536#msg3830536)
ตอนที่2แก๊งเทพบุตร (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3830948#msg3830948)
ตอนที่3แผนการกากๆ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3831486#msg3831486)
ตอนที่4ข้อเสนอ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3832325#msg3832325)
ตอนที่5เริ่มงาน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3833157#msg3833157)
ตอนที่6ไม่ให้ถาม (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3834186#new)
ตอนที่7อ่อนไหวไร้เรี่ยวแรง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3835621#new)
ตอนที่8นุ่มดี (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3836985#msg3836985)
ตอนที่9ติสท์สมชื่อ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3838823#msg3838823)
ตอนที่10ขาวดี (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3840357#new)
ตอนที่11วันออกค่าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3842371#msg3842371)
ตอนที่12มินิคอนเสิร์ต (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3844134#msg3844134)
ตอนที่13ค่ายวันสุดท้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3846140#msg3846140)
ตอนที่14ทวงตังค์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3848468#msg3848468)
ตอนที่15ของบางอย่าง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3850372#new)
ตอนที่16เรื่องค้างคาใจ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3853162#msg3853162)
ตอนที่17เรื่องที่คาใจII (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3853165#msg3853165)
ตอนที่18มากอดหน่อย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3854428#msg3854428)
ตอนที่19พ่อบ้าน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3856355#new)
ตอนที่20เจ้าของสร้อย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3857451#new)
ตอนที่21แม่บ้านวันสุดท้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3859290#msg3859290)
ตอนที่22บทส่งท้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67164.msg3861998#msg3861998)
หลังจากที่เจอข้อความสะทกสะท้านจิตใจจากคนตัวใหญ่อย่างไอ้อัศวินตอนนี้ผมแทบไม่มีสมาธิในการสอบย่อยเลยมือไม้สั่นไปหมด พยายามเรียกสติด้วยการสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วหายใจออก นับแกะแล้วก็แล้วใช่ผมนับแกะปกติเขานับเวลานอนไม่หลับแต่ผมนับเพื่อเรียกสติเพราะไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหนดี...
“สอบย่อยครั้งนี้กูบอกเลยว่ากูเป๊ะมาก”หลังจากสอบเสร็จก็โม้สรรพคุณโธ่ไอ้คุณหล่อ
“เป๊ะตรงบทที่อ่านมา”
“เป๊ะตรงบทที่กูไม่ได้อ่านมา”
“ถุ้ย!”
“เอาน่ากูไม่อยากให้เพื่อนเครียด”
“ขอบใจ” อยากจะบอกว่ามุกกากๆของมึงทำให้กูเครียดกว่าเดิมครับท่าน
“พวกมึงอาจารย์หมอเรียกพบกู ใครมีธุระอะไรก็กลับไปก่อนได้เลย”ไอ้ห่าดล ไอ้คนใจดำมึงหมายถึงกูใช่ไหม!
“โดนเรียกพบ”
“อืม”
“งั้นเดี๋ยวกูไปกับไอ้ดลส่วนมึงก็ไปทำธุระของมึงเถอะเพื่อนโชคดี”
“โชคดีห่าอะไรกูไปด้วย”
“ไม่ได้!!”
“ทำไม!”
ไอ้พวกเพื่อนใจร้ายกูขอไปด้วยก็ไม่ได้จะทิ้งกูไว้กลางทางใช่ไหมไหนบอกจะช่วยกูไงวะทำอย่างนี้ได้ยังไงไอ้พวกใจจืดใจดำตกลงกูต้องไปทำความสะอาดให้มันใช่ไหม ฮือออ
“ฉิบหาย!”
“ใครฉิบหายวะ”อยู่ๆไอ้ดลคนซื่อก็พูดคำว่าฉิบหายออกมาซึ่งแน่นอนมันต้องมีเรื่องไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้นอย่างแน่แท้
“มึงนั้นแหละฉิบหายไอ้คีย์”
“อะไรของพวกมะ...”
“กรี๊ดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดด”
อืมกูรู้ซึ้งถึงคำว่าฉิบหายของไอ้ดลเพราะเสียงกรี๊ดดังๆนี้แหละขึ้นมีคาถาหายตัวได้ไหมใครก็ได้เอามาให้ยืมที
“กูลาแล้วนะเพื่อน”
“กูก็ลา”
“ไอ้หล่อ ไอ้ดล ไอ้สัด!กูไปด้วยยยย”
“จะไปไหน”
เวง! ไอ้เพื่อนชั่วช้ามึงวิ่งหนีกูทำไม!กลับมารับกูก่อนก้าวขาไม่ออกวุ้ย! ฮือออ พวกแม่งก็วิ่งเร็วยิ่งกว่าวิ่งหนีหมาดุอีกแล้วกูละ กลับมาก่อนนนน
“เปล่า!” ตีเนียนก่อนจะตั้งสติแล้วค่อยๆหันหน้ามาคุยกับไอ้อัศวินมึงจะรู้ไหมข้างในมันอ่อนไหวต่อหน้าหล่อๆแบบนี้ถึงกูจะเป็นผู้ชายก็เถอะแต่ถ้าผู้ชายคนไหนหล่อกูก็หวั่นไหวเป็นนะเว้ย!
“ไม่ตอบไลน์”
“อ่อ พอดีสอบอยู่”
“พร้อมยัง”
“พะ พร้อมอะไร?”
“เป็นแม่บ้าน”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
เสียงกรี๊ดนี้คืออะไรยิ่งกว่าคอนเสิร์ตอปป้าดาราเกาหลีอีกไอ้อัศวินมึงมีอิทธิพลกับสาวๆในคณะขนาดนี้เลยรึ!
“เออ!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
ฮือออ กูตอบตกลงไปพร้อมกับได้รับเสียงกริ๊ดมากมายจนหูชา
สรุปคือต้องไปคอนโดกับมันไม่ให้เวลากูเตรียมใจบ้างเลยหรือไง!หลังจากนั้นก็ฝ่าฟันบรรดาแม่ยกของมันออกมาลานจอดรถแน่นอนผมขับรถผมไปส่วนมันก็ขับรถมันที่สำคัญไปกว่านั้นคือมันรู้แผนการว่าผมจะหนี มันเลยชิงขู่ผมก่อนว่าถ้าหนีจะทำให้ผมอยู่ไม่เป็นสุขมากกว่านี้ผมเลยต้องยอมจำนนท์ขับรถตามมันไปแต่โดยดี...
รถผมเคลื่อนเข้าจอดหน้าคอนโดใหญ่แถวมหาลัยที่เป็นทั้งคอนโดและเปิดให้เช่าพักสถานที่ค่อนข้างกว้างใหญ่สะดวกสบายในย่านนี้แถมดูดีมีระดับผมลงจากรถก้าวขาเดินตามเจ้าถิ่นไปติดๆ
“เข้ามา”
“...”เมื่อเจ้าของห้องเรียกกระผมเลยเดินตามเข้ามาในห้องช้าๆ
“ตามสบายโซฟานั้นนั่งได้”
“ขอบใจ”
บอกตามตรงห้องมึงสะอาดกว่าห้องกูอีกครับแล้วจะให้กูมาทำความสะอาดให้ทำซากอะไรวะขนาดห้องกูเองยังไม่ได้กวาดมาแล้วตั้งสองวัน
“ดะ เดี๋ยว ทำอะไร”หัวใจจะวายอยู่ๆไอ้อัศวินก็ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา
“ถอดเสื้อไง”
“ทำไมต้องถอดด้วย”
“มันร้อน”
“...”
ผมรีบหันหน้าหนีไปอีกทางเพื่อให้มันทำธุระส่วนตัวมันให้เสร็จ ไอ้บ้าเอ้ย!ทำไมต้องเป็นกูที่มาเจออะไรแบบนี้ด้วย!
“แม่บ้านเริ่มทำงานสักที”
“กวนตีนละ ห้องมึงสะอาดจะตายจะให้ทำอะไรอีก” เสื้อยืดธรรมดาสีขาวกับกางเกงสแล็คทำไมดูดีฉิบหายเมื่ออยู่บนตัวของไอ้อัศวินย้ำแค่เสื้อยืดธรรมดาและกางเกงสแล็คพอนึกภาพตัวเองใส่แล้วรู้สึกเชยมาก
“เอาขยะลงไปทิ้ง แล้วก็เอาผ้าไปซัก เครื่องซักผ้าอยู่นอกระเบียง”
“ห้ะ! ต้องซักผ้าด้วยเหรอ”
“อืม”
“แล้วทำไมไม่...”
“อย่าเถียง!”
“เออ!”ไอ้เหี้ยอัศวินไอ้กระทิง ไอ้!โอ้ย!เอ่อ!กูทำก็ได้!อยากจะด่ามึงโคตรๆแต่กูไม่กล้าไงตัวใหญ่อย่างกับปีศาจกระทิงถ้าโกรธคงหน้ากลัวมาก
สรุปผมก็ต้องทำตามที่มันสั่ง ฮรือออ ต้องหอบขยะลงไปทิ้งแล้วต้องมาซักผ้าให้มันระหว่างรอผ้าซักเสร็จผมก็มานอนเล่นเกมส์ในโทรศัพท์บนโซฟาสีน้ำตาลแบบชิวๆ ส่วนมันก็นั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะ...
กริ่งง กริ่งงงงงง!
เสียงกดกริ่งหน้าห้อง
“แม่บ้านไปเปิดประตู”
“เรื่องอะไรเล่าห้องมึงก็ไปเปิดเองสิ เล่นเกมส์อยู่เนี่ย”
“...”เจ้าของห้องไม่ได้พูดอะไรเหล่หางตามามองผมเล็กน้อยแล้วเดินไปเปิดประตู
“มาทำไม”นั้นเป็นคำแรกที่มันทักทายผู้มาเยือน
“เอาเลคเชอร์มาคืน กูขอเข้าห้องน้ำหน่อยดิปวดขี้”
“ไม่ได้”
“อะไรของมึงวะปกติไม่เห็นจะห้าม”
“วันนี้ไม่ได้”
“ไอ้อัศวินกูปวดขี้!”
“ไม่ได้”
“ไอ้อัศวินกูบอกว่ากูปวดขี้!ไม่ไหวแล้วโว้ยยยย”
“ไม่ได้”
“โอ้ยยยให้เข้ามาเถอะรำคาญ!”ครับผมกำลังทำการเสือกเรื่องของคนอื่นอยู่แม่งยืนเถียงกันจนกูเล่นเกมส์แพ้คือไม่ได้กากนะแต่รำคาญไงยืนเถียงกันอยู่นั้นแหละหงุดหงิดโว้ยยย
“ร้ายนะมึง รอกูขี้เสร็จก่อนเถอะ”ผู้มาเยือนตบบ่าไอ้อัศวินก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ไอ้ฝรั่งคนนี้ถ้าจำไม่ผิดจากที่ไอ้หล่อเล่ามามันชื่อปีเตอร์ผมจำได้คราวๆส่วนไอ้อัศวินก็ยืนนิ่งมองผมตาไม่กระพริบหรือกูทำอะไรผิด
“อะไร!”
“เปล่า”
“แล้วมายืนจ้องทำไม”ไอ้ห่ากูใจสั่นนะเว้ยเล่นมายืนจ้องกันแบบนี้
“เสื้อเปิด”
“ไอ้สัด!”
แม่มึงงงง ไอ้เหี้ยย เสื้อนักศึกษาที่ผมปล่อยชายเสื้อเพราะเห็นว่าไม่ได้อยู่ในเขตมหาลัยแล้วแม่งเสือกมาเปิดต่อหน้าต่อตาไอ้อัศวินแถมยังโชว์หน้าท้องขาวๆอีก...อับอาย
“ขาวดี”
“ว่าไงนะ”
“...”
ฮืออออมึงจะยืนพูดหน้านิ่งแล้วเดินไปนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะแบบหน้าตาเฉยไม่ได้กูอายครับ...
ไม่นานไอ้ปีเตอร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
“เฮ้ออ วันนี้เบื่อจังเลยขออยู่ต่อสักพักนะเพื่อน”มันบ่นหลังจากขี้เสร็จ
“มะ...”
“ผมปีเตอร์นะ”
ไอ้อัศวินยังไม่ทันเอ่ยปากไอ้ฝรั่งปีเตอร์มันเชิงแนะนำตัวกับผมก่อน
“อือ ชื่อคีย์”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”ไอ้ฝรั่งปีเตอร์ยืนมือออกมาประหนึ่งเป็นการทักทายของต่างชาตินั้นคือการจับมือ
“ยินดีเหมือนกัน”ผมยื่นมือไปจับกับอีกฝ่ายเพื่อทักทายตามธรรมเนียม
“กลับไปได้แล้ว!”เสียงได้อัศวินเอ่ยพร้อมมองหน้าไอ้ฝรั่งปีเตอร์
“งั้นไว้เจอกันนะครับผม”
“อือ ไว้เจอกัน”
ไอ้ฝรั่งปีเตอร์เดินไปกระซิบกับไอ้อัศวินเล็กน้อยหันมายิ้มกว้างให้ผมแล้วกลับไปหลังจากนั้นผ้าก็ซักเสร็จสรรพและแน่นอนว่าผมก็ต้องเป็นคนตากผ้าให้มัน ไม่เว้นแม้กระทั้ง...กางเกงใน...
เหนื่อยล่าเหนื่อยใจถึงแม้จะไม่ได้ทำงานหนักหนาห่าอะไรในการเป็นแม่บ้านก็เถอะแต่ที่เหนื่อยคืออับอายเรื่องเสื้อเปิดต่อหน้าต่อตาไอ้อัศวินเว้ยยยย
ตอนนี้ผมกลับหอมาแล้วครับกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่แต่เรื่องเสื้อเปิดมันดันโผล่เข้ามาในหัวคิดแล้วก็อายแทบไม่กล้าสู้หน้า
LINE! >> Mr. Handsome:เป็นไงบ้างท่าน
ตัวเสือกเริ่มทำการเสือกหลังจากที่ทิ้งกูไป ไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดี
Mr. Handsome
เป็นไงบ้างท่าน Read 00.32
THE_Key
Read 00.32 ยังมีชีวิตอยู่
Mr. Handsome
ได้ยินอย่างนี้ก็สบายใจ Read 00.32
จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน Read 00.33
THE_Key
Read 00.33 เออ!
Mr. Handsome
กูนอนละเดี๋ยวหน้าโทรม Read 00.33
ฝันดีนะท่าน Read 00.33
ไอ้ห่าแวะมาเสือกแล้วก็ไปใยถึงทำเช่นนี้!ส่วนตัวกระผมนั้นก็ง่วงแล้วเหมือนกันเลยปิดหนังสือแล้วลุกออกจากโต๊ะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนอนแทน...
...คณะแพทย์...
วันนี้ทำไมมันดูวุ่นวายคนเยอะแปลกๆมีไอ้พวกใส่ช็อปน้ำเงินเข้มเต็มหน้าคณะอะไรเกิดขึ้นวะนี่ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยเลยรีบก้าวขาลงจากรถแล้วเดินดุ่มๆเข้าตึกทันที
“ไอ้คีย์!”
“เขามีอะไรกันเหรอคนเยอะมาก”
“มึงมานี้ก่อน”ไอ้หล่อรีบลากผมไปหลบทันที
“อะไรของมึง”
“เขามาหาไอ้อัศวิน”
“ห้ะ! แล้วมาหามันทำไม”
“ไม่รู้ พวกช็อปน้ำเงินเข้มมันเล่นถามคนในคณะใหญ่เลยว่ารู้จักไอ้อัศวินไหม”
เอาแล้วไงอย่าบอกนะว่าจะมาเข็นฆ่ากันอยู่ตึกแพทย์...
...
วาร์ปตอนที่5 มาแล้ววว
เพลงยังไม่ได้นอนตามหลอกหลอนมาก5555
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเด้ออ
ไว้เจอกันตอนหน้า บุยยย
พวกช็อปน้ำเงินไม่อยากจะโม้ว่าผมคุ้นเคยดีเพราะเคยไปตามหาใครบางคนแถวนั้นเป็นประจำอยากบอกว่าแถวนั้นเถื่อนมาก ไม่ว่าจะเป็นนิสัย คำพูด การกระทำ แต่มีอย่างหนึ่งที่ดีคือหนังหน้าพวกมันแต่ละคนเยี่ยงดารานายแบบเดินสวนกันไปมาในคณะพระเจ้าแข่งกันดูดีไปไหน...
“ไอ้คีย์ มึงรีบโทรบอกไอ้อัศวินเลย”
“ห้ะ! อะไร! ทำไมต้องเป็นกู”
“อ้าวไอ้นี้ ก็มึงมีเบอร์มันไง”
“กูต้องโทรเหรอ?”
“เออ!เร็วๆ”
“แค่ไลน์ไปไม่ได้เหรอ” ไอ้เหี้ยกูยังอับอายเรื่องเสื้อเปิดเมื่อวานนะเว้ย!ใครจะกล้าโทรไปวะ
“เออ! อะไรก็ได้เร็วๆ”
“เออๆ”
THE_Key
อัศวินมีพวกใส่ช็อปน้ำเงินเข้มมาหาที่ตึกแห่กันมาเยอะมาก
เวง!อยู่ดีๆก็ลากกูมาเกี่ยวด้วยอะไรกันเนี่ยประสาทจะกินพวกมึงอย่ามาเข็นฆ่ากันที่นี้เลยกลัวหนีไม่ทันเกิดโดนลูกหลงตายห่าขึ้นมาจะทำยังไงงงง
“พวกมึงมายืนทำอะไรตรงนี้!”
“ไอ้ดล!!X2”
“เออ! กูเอง”
“ตกใจหมดไอ้ห่า”
“ตกใจหน้าตัวเองก่อนไหม”
“อ้าว!ส้นตีนไก่มึงว่ากูเหรอ!”
“เข้าเรียน”
เดินมาบ่นแล้วก็เดินจากไปนั้นแหละครับไอ้ดลส่วนพวกกระผมนั้น…เดินตามมันไปเข้าเรียนแต่โดยดี...
ศึกนั่งจดเลคเชอร์ตามที่อาจารย์หมอสอนเริ่มต้นขึ้นแทบหายใจไม่ทันเกือบสามชั่วโมงเต็มในที่สุดก็หมดคาบสักทีดูเพื่อนแต่ละคนในห้องนั่งนิ่งหมดสภาพกันทุกราย
“ทุกคน อย่าพึ่งลุกไปไหนนะเรามีเรื่องจะชี้แจง”อยู่ๆไอ้ดลก็เอ่ยขึ้นเสียงดังจนทุกคนในห้องหันมองมันเป็นตาเดียว
“คือว่า เมื่อวานอาจารย์หมอเรียกเราไปคุยเรื่องออกค่ายชุมชน”
“ออกค่ายชุมชน...”อะไรอีกวะเนี่ยย
“แก เราจะได้ออกค่ายชุมชน”
“ใช่ฉันว่ามันต้องดีมากแน่ๆ”
“อยากลองออกไปทำแบบนี้นานแล้ว”
“ช่วยเหลือชุมชน นางฟ้าเลยฉัน”
“อะไรจะขนาดนั้น”
“แกก็เว่อร์ ฮ่าๆๆๆ”
“#@%^@#&&”
“อ้าวๆเงียบก่อนครับ ตอนนี้เรายังอยู่ในช่วงเตรียมงานอยากให้ทุกคนมาช่วยกันหลังเรียนเสร็จ”
“ได้เลยยย”
ทุกคนยิ้มตอบเป็นเสียงเดียวกันเหมือนได้เข้าใกล้ความฝันที่ทุกคนฝันเอาไว้ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นการเรียนหมอถึงแม้พวกเราจะเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆทุกปีแต่มันก็ไม่ได้แย่เสมอไปลองนึกภาพดูสินี้มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นพี่ปีสามที่หาเวลาว่างแทบไม่มีพี่ปีสี่ขึ้นวอร์ดกันไม่ได้หลับได้นอนและพี่ปีห้าปีหกที่ใกล้สำเร็จตามเป้าหมายมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกผมไม่เคยเสียใจเลยที่ตัดสินใจมาเรียนหมอ
“ไอ้คีย์! นั่งยิ้มอะไรของมึงเขาลงไปกินข้าวกันหมดแล้ว”หมดกันกูกำลังทำซึ้งไอ้ห่าหล่อ
“ไม่มีอะไรลงไปกินข้าวเถอะกูหิวแล้ว”
“อะไรของมึงวะรอกูก่อน!”
ไอ้หล่อหอบกระเป๋าวิ่งตามลงมานั่งสิงโรงอาหารคณะแน่นอนว่าโต๊ะม้าหินอ่อนตัวโปรดของพวกเรายังไม่มีใครหน้าไหนนั่ง พวกเราเลยนั่งกินข้าวกันอย่างสบายใจ
“เออ!แล้วเรื่องไอ้อัศวินเป็นไง”
พรวดดด!
ไอ้ห่าดล! มึงจะถามถึงมันทำไม ไอ้สัด!
“ใจเย็นท่าน แดกน้ำก่อน”ไอ้หล่อยื่นน้ำมาให้
“ขอบใจ”
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
บรรลัยแล้วกู! ถ้าเสียงกรี๊ดจะดังมาแต่ไกลขนาดนี้
“เอ่อ..คือ..กูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ บ๊าย” มาเร็วไปเร็วยิ่งกว่าหน้าหนาวประเทศไทยอีกกู
“อ้าว เดี๋ยว! กระเป๋ามึงละ ไอ้คีย์!!!” ไอ้หล่อตะโกนเรียกคือทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากและแน่นอนตอนนี้ผมนั่งหอบในห้องน้ำเรียบร้อยรอให้เสียงกรี๊ดเงียบลงอีกสักพักค่อยออกไปเหมือนทุกอย่างปกติดีไม่มีอะไรเกิดขึ้นสาบานไม่ได้หนีหรือหลบหน้าใครทั้งนั้น!
“ไอ้เรียวหนังที่มึงแนะนำสนุกมาก”
“กูบอกมึงแล้ว”
“นางเอกแม่งอย่างแจ่ม”
“แน่นอน”
เวง!หวังว่าคงไม่ใช่ไอ้เรียวแก๊งเทพบุตรสาธุ!
“เออ ปีเตอร์ที่มึงบอกไอ้อัศวินพาเด็กขึ้นห้องนี้ยังไง”
ชัด ชัดเลยไอ้เรียวไอ้ปีเตอร์ไอ้อัศวินไอ้สัด!แก๊งเทพบุตรชัดๆเลย
ขอร้องอย่าแห่มากันครบทุกคนได้ไหมกูกราบใครก็ได้ช่วยท่องคาถาไล่พวกมันออกไปจากห้องน้ำทีหัวใจจะวาย
“ก็ตามที่บอกคนนั้นแหละ”
“กูว่าแล้ว”
คนไหนวะกูอยากเสือกด้วย...ได้แต่นั่งเสือกบนฝาชักโครกในห้องน้ำ...
เสียงเงียบไปแล้วพักหนึ่งหรือว่าพวกมันออกไปกันหมดแล้วโล่งอกผมจะได้ออกไปสักทีเกือบขาดอากาศหายใจ
“เฮ้อออออออออ”ขอถอนหายใจแรงนิดหนึ่ง
“ทำไมถอนหายใจแรงขนาดนั้น”
“อะ ไอ้อัศวิน!!!”
ไอ้สัด!มาได้ไงกูจะเป็นลมนี่พยายามหนีมึงอยู่นะเว้ย!แล้วมาเจอมึงในห้องน้ำคืออะไรรรร...อ่อนระทวย
“อืม มาขี้เหรอ”
“กวนตีน!”
“แค่ถาม”
“ไม่ให้ถาม!”
“ไม่ถามก็ได้”
“เออ!ดี!”
“จะไปไหน”
“เรื่องของกูสิวะ”
“ลืมรูดซิบ”
ไอ้สัด!รีบก้มรูดซิบกางเกงตัวเองแทบไม่ทันบัดซับ!โคตรอายรูดเสร็จแล้วรีบชิ่งทันทีอยู่ไม่ได้อ่อนแรง...เจอหน้ามันทีไรต้องมีเรื่องให้อับอายตลอดจะเป็นลม
ผมนั่งเขี่ยโทรศัพท์รอเรียนช่วงบ่ายเหนื่อยใจจนแทบจะบ้านเลยเล่นเกมส์แก้เครียดนิดหน่อย
“คีย์ แกพอดีเจ้ที่ฉันรู้จักอยากให้แกถ่ายรูปคู่ครีมตัวนี้ลงไอจีให้หน่อย”
“จะบ้าเหรออรไม่เอา!”
“มีค่าขนมให้”
“ไม่เอา”
“ช่วยหน่อยนะ”เธอกระพริบตาปริบๆ
“ไม่เอา”
“สามพัน”
“...”สามพันฉิบหายกลืนน้ำลายลงคออยากได้กางเกงตัวใหม่อยู่พอดีคิดหนัก
“อรลืมคนหล่อแบบหล่อได้ยังไงไอ้คีย์มันไม่ถ่ายเอามาให้หล่อถ่ายก็ได้”
“โทษทีแกเจ้ฉันต้องการคนยอดติดตามเยอะๆ”
“หน้าแหก!”ไอ้ดลไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยรีบซ้ำเติมไอ้หล่อทันทีประหนึ่งหมั่นไส้ที่มันมั่นหน้าเกินเหตุจำเป็น
“นะแกถือว่าช่วยฉัน”
“ครับๆก็ได้”ที่ตกลงไปเพราะเพื่อนขอร้องให้ช่วยไม่ได้เห็นแก่เงินหรือกางเกงเลยจริงๆ...ยิ้มในใจ
“ขอรูปหล่อๆเลยนะเดี๋ยวโอนให้สามพัน”
“ครับผม”ตกลงพันธะสัญญากับเธอเรียบร้อย
ล่าสุดก็ต้องมานั่งเรียนต่อเพราะอาจารย์หมอมาแล้วแน่นอนจดเลคเชอร์อย่างตั้งใจถึงแม้จะง่วงก็เถอะเพราะไม่อยากตกเลยแม้แต่วิชาเดียว...
คาบบ่ายผ่านไปอย่างเชื่องช้าผมรู้สึกแบบนั้นก้มมองนาฬิกาข้อมือตัวเองหลายครั้งมากกว่าจะหมดคาบก็มืดค่ำ
“ทุกคนอย่าพึ่งกลับนะไปช่วยกันเช็คอุปกรณ์ออกค่ายก่อน”
ไอ้ห่าดล!กูเหนื่อยล้ามากขอเวลานั่งนิ่งๆสักหน่อยไม่ได้เลยรึท่านรีบสั่งจังเลย
พวกเราก็เดินหอบกระเป๋าอย่างไร้เรี่ยวแรงมาห้องประชุมเพื่อมาเช็คอุปกรณ์ออกค่ายตามที่ท่านดลได้สั่ง
“ไอ้หล่ออย่าอู้สัด!” ผมหันไปบ่นให้เพราะมันเอาแต่นั่งกดโทรศัพท์
“ไม่ได้อู้ไม่ใช่คนเหนือเจ้า”
“เจ้าพ่อมึงสิไปช่วยอรเช็คอุปกรณ์เลย”
“ครับโผมมม”ไอ้หล่อว่าแล้วเดินจากไป
“ไอ้คีย์มาช่วยกูยกกล่องประถมพยาบาลหน่อยสิ”
“เออๆ”ผมตอบพวกเราใช้เวลาในการเตรียมอุปกรณ์เช็คนั้นนี้จนดึกดื่นเพราะอาจารย์หมออยากให้เราออกค่ายภายในเดือนนี้เนื่องจากแกจะไปดูงานต่างประเทศสิ้นเดือน...
“เอาละทุกคน พรุ่งนี้ตอนเจ็ดโมงเรามาประชุมกันอีกทีว่าอยากไปออกค่ายที่ไหนผมจะได้ช่วยประสานงานให้”อาจารย์หมอเอ่ย
“ครับ/ค่ะ”ทุกคนรับปากก่อนจะแยกย้ายกันกลับ
“ได้กลับสักที ไปกินโจ๊กร้านก๋งกันเถอะกูหิวข้าว”
“หิวข้าวแต่ไปกินโจ๊ก”
“ไอ้หล่อกวนตีนกูเหรอ”
“เปล่าครับส้นตีนไก่”
“ไอ้หล่อ!”
“เอออออ พอไปกินโจ๊ก”อยากรู้จริงๆพวกมึงไม่เบื่อหรือยังไงเถียงกันตลอดเมื่อมีเวลา
~เสียงโทรศัพท์ดัง~
-อัศวิน-
เวง!มึงจะโทรมาทำห่ารากประสาทแดกอะไรตอนสามทุ่มครึ่งปล่อยกูแดกข้าวเสร็จแล้วกลับไปนอนเถอะเหนื่อย
“ฮัลโหล”
[แม่บ้านไม่มาทำงานเหรอ]
“กินข้าวก่อนแป๊ปหนึ่ง”
[เฮ้ย!..]
“อัศวิน อัศวิน! ไอ้อัศวิน!!”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดดดดดดด
ฉิบหาย!เกิดอะไรขึ้นกับมันเรียกไม่ยอมตอบแถมตัดสายกูอีกหรือว่า...โจรขึ้นคอนโดมันเรื่องอะไรกันวะเนี่ยยยย
ไม่ได้การต้องรีบไปช่วยมัน!
“ไอ้คีย์ มึงจะไปไหน!!”
“โทษทีกูรีบพวกมึงไปกินข้าวเลยไม่ต้องรอกู!”
สลับขาแทบไม่ทันวิ่งมารถด้วยความเร็วสูงจนไอ้หล่อรีบตะโกนถามโทษทีพวกมึงแต่กูต้องรีบไปช่วยไอ้อัศวินก่อน..
...
วาร์ปตอนที่6 มาแล้ววว
ฮาโหลลลล แอบมาช้านิดหนึ่งมาเช้าด้วย ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเด้อ
เจอกันตอนหน้า บุยยย
หลังจากประสาทแดกกับไอ้ดลและรสนิยมใหม่ของมันตอนนี้ผมก็ลอยหน้าลอยตามาอยู่ในห้องน้ำที่สาวหลายๆคนคงอยากมามากยกเว้นผมแทบไม่อยากมาเลยแต่โดนโทรจิกเพราะพันธะสัญญาทาสสองอาทิตย์
“แล้วมึงจะมายืนมองกูล้างห้องน้ำทำซากอะไรวะ!”
“...”
ใช่ครับตอนนี้ผมกำลังทำหน้าที่เป็นแม่บ้านที่ดีให้ไอ้อัศวินถึงแม้ไม่เต็มใจก็เถอะงานแม่บ้านในวันนี้มันใช้ล้างห้องน้ำ
ครับ ล้างห้องน้ำคุณได้ยินไม่ผิดไม่ไหวจริงๆเมื่อไหร่จะครบสองอาทิตย์สักทีใช้งานกูหนักเกินไปแล้วเว้ยยยย
“ไปนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะมึงโน้น”ผมกำลังพยายามไล่ไอ้อัศวินไปไกลๆเพราะมันยืนมองผมล้างห้องน้ำมาพักใหญ่แล้ว
“อยากมอง”
“มองกูขัดห้องน้ำเนี่ยนะมึงบ้าไปแล้วเหรอ!”
“อืม”
“ไม่ให้มอง!ไปนั่งอ่านหนังสือมึงเลยไป”
“ไม่ไป”
“ไป!”
“ไม่ไป”
“ได้!”
ปัง!
ปิดประตูห้องน้ำแม่งเลยเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับเดอะคีย์...
ก๊อกๆ
“อะไรอีก!”ไอ้ห่าอัศวินนนนนมึงจะกวนตีนกูให้ได้เลยใช่ไหม!
“ปวดฉี่”
“เออ!”ชาตินี้กูคงล้างห้องน้ำให้มึงเสร็จหรอกกรีดร้องในใจแต่ทำอะไรไม่ได้ต้องยอมเปิดประตูห้องน้ำให้มัน
“เหนื่อยไหม”
“อะไรของมึง”
“...”เงียบยืนมองหน้านิ่งอีกแล้วครับท่าน
“...อะไร”อย่ามองหน้ากูแบบนี้ได้ไหมหวั่นไหวสายตามึงนะเว้ยเจอหน้าหล่อๆมายืนจ้องแบบนี้ไม่ไหวกับหัวใจจริงๆ
“หลบจะเข้าห้องน้ำ”
“ไอ้! เอ่อ!”ไอ้เหี้ยยยยเกลียดมึงฉิบหายตอนแรกทำหล่อถามว่าเหนื่อยไหม ชิ!ขอหัวใจที่หวั่นไหวเมื่อกี้ของกูคืนไม่หน้าไปเคลิ้มกับหน้าหล่อๆของมันเลยจริงๆผมรีบก้าวขาเดินออกมาจากห้องน้ำทันที
หลังจากไอ้อัศวินทำธุระของมันเสร็จผมก็ต้องทำหน้าที่ต่อพักใหญ่ในที่สุดก็เสร็จสักทียืนร้องเพลงที่อ้างล้างมือด้วยความดีใจแล้วเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาอย่างผู้ชนะ
“เฮ้อออออ เสร็จแล้วโว้ยยยย”
ผมทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาสีน้ำตาลเหมือนทุกครั้งพร้อมเสื้อนักศึกษาที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อท่วมตัวเพราะมันร้อนมากจนผมต้องปลดกระดุมเสื้อท่อนบนออกสามเม็ดเพื่อคลายร้อน
“น้ำ”เจ้าของห้องยืนมองหน้านิ่งในมือถือขวดน้ำยื่นให้
“ขอบใจ”
“เถิบหน่อย”
“อะไร!”
“จะนั่งด้วย”
“ไปนั่งที่อื่นสิวะ”
“จะนั่งตรงนี้”
“อะไรของมึงอีก!”
จะดีอยู่แล้วเชียวอุตสาห์ไปหยิบน้ำเย็นในตู้เย็นมาบริการถึงที่ผมกะว่าจะนอนแต่ต้องลุกแล้วเถิบไปนั่งอีกฝั่งตามที่ไอ้อัศวินบอก
ไม่นานไอ้อัศวินมันก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆผมใบหน้าคมเข้มของมันฉายแววนิ่งเรียบเหมือนเคยไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะได้มานั่งจ้องหน้าหล่อๆของมันใกล้ขนาดนี้
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตักกกกก
เสียงเต้นของหัวใจเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆจะบ้าหยุดเต้นเลยนะหัวใจไม่รักดีเห็นหน้าหล่อๆหน่อยไม่ได้
“มองอะไร”
“ปะ เปล่า”รีบก้มหน้ามันเปิดขวดน้ำดื่มทันที
แปะ!
อยู่ๆความเย็นก็วิ่งเข้าสู่ใบหน้าไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้อัศวินมันกำลังแปะผ้าเย็นเบาๆลงมาบนแก้ม ผมชะงักหยุดกินน้ำชั่วคราวมองหน้าไอ้อัศวินแทนแต่เหมือนมันก็ไม่ได้สนใจอะไรแปะผ้าเย็นซับเหงื่อต่อไปเรื่อยๆบนใบหน้าผมอาการทื่อแล่นเข้าสู่ร่างกายอย่างรวดเร็ว...
“เฮ้ย!”ไอ้เหี้ยอัศวินนนนนนอยู่ดีๆมือมันก็เปลี่ยนตำแหน่งจากที่แปะผ้าเย็นอยู่หน้ากลับเปลี่ยนมาแปะที่แผงอกผมแทนไอ้อัศวินนี้คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของมึงใช่ไหมมมม
“ขาวดี”
“ไอ้อัศวิน!”
“...”เจ้าตัวไม่ได้ตอบอะไรแต่ส่งยิ้มกว้างกวนประสาทมาให้แทนปกติแม่งเก๊กหน้าตลอดทีงี้ยิ้มกว้างเชียวนะมึงกำลังคิดร้ายกับกูใช่ไหมมมมม
“หยุดเลยมึงไม่ต้องมาหลอกซับเหงื่อให้!”
“ไม่ได้หลอก”
“หยุดมองนมกูด้วย!”ผมปัดมือหนามันออกแล้วรีบติดกระดุมเสื้อนักศึกษาทันทีอย่าเป็นเหมือนไอ้ปีเตอร์กับไอ้เรียวเถอะกูขอร้อง...หลังจากดูหนังตามที่พวกมันรีวิว
“งั้นมองอย่างอื่นก็ได้”
“มองอะไร!”
“หน้า”
“หน้าก็ห้ามมอง!”สติจะแตกกับไอ้บ้าอัศวินใครจะไปรู้ว่ามันจะกวนส้นตีนได้ขนาดนี้ไม่อยากจะเชื่อ!
“งั้นขอจับมือ”
“ไม่ได้โว้ยยยยย”
“งั้นขอกอ...”
“ดึกแล้วกูกลับก่อนนะ บ๊าย!”
เพราะรู้ว่าเจ้าตัวจะพูดอะไรต่อค่อนข้างรับมือยากผู้ชายคนนี้ผมรีบตัดบทแล้วชิ่งหนีไม่ไหวกับการหลอกล่อของมันจริงๆครับเห็นหน้าหล่อๆแต่ไว้ใจไม่ได้ขอถอยทัพกลับก่อนต้านทานไม่ไหว...
เหนื่อยมากวันนี้รับมือกับไออัศวินจนหมดแรงพอถึงหอพักผมก็รีบอาบน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วมานั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะเหมือนทุกวัน...
LINE! >>อัศวิน:นอนหรือยัง
แม่มึง!ไอ้อัศวินไลน์มาคือกูพึ่งกลับจากหอมึงท่านจะไลน์มาหาทำแพะอะไรอีก
อัศวิน
นอนหรือยัง Read 01.20
THE_Key
Read 01.20 ยัง
อัศวิน
*สติ้กเกอร์หมีนอน Read 01.20
THE_Key
Read 01.20 อะไรของมึง
อัศวิน
*สติ้กเกอร์หมีนอน Read 01.20
THE_Key
Read 01.20 เออ! กูไปนอนแล้ว
ทักไลน์มาเพื่อส่งสติ้กเกอร์กวนตีนกูงั้นเหรออะไรจะว่างขนาดนั้นผมทิ้งโทรศัพท์ไว้มุมโต๊ะเพราะคิดว่าจะไม่ตอบมันกลับไปเหมือนมันแวะมากวนตีนก่อนนอนอะไรทำนองนั้น...
LINE! >>อัศวิน:ฝันดี
เฮือก!เจอประโยคเด็ดหัวใจหยุดเต้นเฉียบพลันมันมาบอกฝันดีวะ
ไอ้บ้าพิมพ์มาตั้งแต่แรกกูก็เก็ทแล้วนี้เล่นส่งสติ้กเกอร์หมีนอนมาอยู่นั้นแหละใครมันจะไปตรัสรู้วะว่ามึงจะหมายถึงฝันดี กระโดดขึ้นเตียงนอน...
วันนี้เป็นวันศุกร์พวกผมฟรีครึ่งวันเพราะไม่มีเรียนบ่ายหลังจากที่เรียนช่วงเช้าผ่านไปอย่างหนักหน่วงไอ้ท่านดลเรียกมาประชุมเรื่องออกค่ายพรุ่งนี้ทันทีแทบไม่มีเวลาหายใจตอนนี้ผมก็กำลังวุ่นวายกับการเช็คของที่จะเอาไปออดค่ายพึ่งนี้ว่าขาดเหลืออะไร
“ไอ้คีย์ไปดูเด็กปีหนึ่งให้หน่อยกูให้มันไปยกที่วัดส่วนสูงกับเครื่องชั่งน้ำหนักหายหัว”
“อือที่ไหน”
“ห้องเก็บของชั้นห้า”
“เดี๋ยวไปดูให้”
“ขอบใจมากเพื่อน”
“กูไปด้วยดิ”ตัวเสือกอย่างไอ้หล่อทำหน้าที่ของมัน
“งานมึงเสร็จหรือยัง”
“ยังครับ”
“ไปทำงานของมึง อย่าเสือก!”
บทสนทนายามบ่ายของไอ้หล่อกับไอ้ดลอยากจะบอกว่าผมชินชามากจนไม่อยากจะฟังเลยเดินหนีออกมาแล้วตรงดิ่งไปชั้นห้าตามที่ไอ้ดลวาน...
“ไอ้อัศวินถึงคิวมึงแล้วเพื่อน”
“กู”
“เออ!เพื่อนเขาเสร็จกันหมดแล้วสัด!”
เวง!พวกมึงทำอะไรกันนี่กูควรเข้าไปในห้องเก็บของตอนนี้หรือไม่แต่ไอ้ดลให้มาตามพวกมันทำไมรู้สึกลำบากใจกับไอ้คำว่าเสร็จของพวกมันวะไม่ได้การ!
“หยุด! หยุดเลยพวกมึง!”สมองของผมมันสั่งการให้เปิดประตูเข้ามาตะโกนบอกพวกมันให้หยุดแต่ตายังคงหลับปี๋ไม่มองใคร
“พี่คีย์!”
“เออกูเอง”
“หยุดอะไรพี่?”
“หยุดทุกอย่าง!! หยุด! หยุดยัง”
“หยุดแล้วพี่หยุดแล้ว!”
โล่งใจผมค่อยๆเปิดตามองหน้าพวกมันแต่ดันเจอสายตาพวกปีหนึ่งรุมมองผมคนเดียวด้วยท่าทางแปลกๆ
“พวกมึงทำอะไรกัน”
“พี่คีย์แป๊ปหนึ่งพี่ ไอ้อัศวินหลังจากที่มึงผ่านการวัดสัดส่วนโดยหมอปีเตอร์สุดหล่อผลการวัดคือสูง187 น้ำหนักตัวอยู่ที่66กิโลกรัมมาตรฐานนายแบบสัดๆ”
“แน่นอน”
เดี๋ยวไอ้สัดเดี๋ยวว นี้พวกมึงวัดสัดส่วนกันเร๊อะ!
ขอโทษที่กูก็เข้าใจผิดคิดไปไกลแค่วัดสัดส่วนมึงจะเล่นใหญ่ไปไหนวะ
“ไหนๆพี่ก็มาแล้วขอวัดหน่อยแล้วกัน”ไอ้ปีเตอร์ไม่พูดเปล่ามันเดินมาลากแขนผมไปเรียบร้อย
“เล่นอะไรของพวกมึงเนี่ย”
“เอาน่าพี่ขำๆ”
หลังจากนั้นผมก็โดนไอ้ปีเตอร์วัดส่วนสูงและชั่งน้ำหนักไปตามๆกัน
“พี่คีย์ส่วนสูงของพี่178น้ำหนักตัว50 หุ่นกำลังดีเลยวะพี่”
“กำลังดีอะไร”
“ก็...”
“ฮึ่ม!”ไอ้อัศวินไอเสียงดังจนไอ้ปีเตอร์หยุดพูด
“ไอ้ดลให้มาตามรีบแบกของลงไปได้แล้ว”
“ครับผม”
ไอ้ปีเตอร์เอ่ยหลังจากนั้นพวกปีหนึ่งก็ทำหน้าที่ของมันเมื่อทุกอย่างพร้อมไอ้ดลก็ทำหน้าที่ประธานค่ายทันทีคือการประชุมแบ่งทีมโดยจะแบ่งออกเป็นสามทีมตามลำดับและมอบหมายอำเภอที่แต่ละทีมต้องไปปฏิบัติหน้าที่การประชุมครั้งนี้นานมาก
จนในที่สุดการประชุมสิ้นสุดลงด้วยความเรียบร้อยดีจนต้องชมว่าไอ้ดลเพราะมันทำหน้าที่ของมันได้ดีมากๆ
LINE! >>อัศวิน:เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม
เขายังไม่ให้ออกจากห้องประชุมเลยไอ้บ้าผมเงยหน้ามองหน้าไอ้อัศวินเพราะมันตรงข้ามกับผม
สีหน้าของมันยังคงนิ่งเรียบเหมือนเคยช่วยแสดงสีหน้ากวนตีนเหมือนตอนที่มึงอยู่กับกูสองคนได้ไหมจะเก๊กทำซากอะไรหนักหนา
“พรุ่งนี้ผมขอนัดทุกคนหกโมงเช้านะครับส่วนอาหารเช้าอาจารย์หมอบอกว่าจะมีให้ใครมีอะไรสงสัยถามผมเลยนะครับ”
“...”ทุกคนเงียบ
“งั้นเจอกันพรุ่งนี้ครับขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือสำหรับวันนี้”
สิ้นเสียงไอ้ดลทุกคนก็เริ่มคุยกันเสียงดังจนฟังไม่ได้ศัพท์บ้างกลุ่มก็เริ่มทยอยกันกลับไปเรื่อยๆเพื่อเตรียมสัมภาระของตัวเองในการออกค่ายวันพรุ่งนี้
“เฮ้ยพวกมึงอยู่ช่วยดูเอกสารก่อน”ไอ้ดลรีบเอ่ยเพราะกลัวผมกับไอ้หล่อกลับก่อน
“ครับผม”ไอ้หล่อว่า
“ตกลงไปไหม”เสียงเรียบนิ่งของคนตรงหน้า
“อะไร”
“ไปกินข้าว”
“ไปไม่ได้แล้วโทษที”
“ให้รอไหม”
“ไม่ต้องรอมันนานเดี๋ยวมึงก็หิวตายพอดี”
“รอได้”
“ไม่เอา”
“งั้นถ้ากลับถึงหอแล้วโทรบอกด้วย”
“อือ”
...
ตอนที่10มาแล้ววว
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาพูดคุย
เจอกันใหม่ตอนหน้าเร็วๆ บุยยยยย
เรื่องไอ้ติสส์ในวันนี้ได้จบลงถึงแม้ว่ามันจะยังไม่คืนตังค์สามร้อยให้ผมก็เถอะไอ้อัศวินเล่าให้ฟังว่าที่บ้านไอ้ติสส์รวยมากเพราะทำธุรกิจส่วนตัว พอแม่มันจับได้ว่ามันทั้งติดเหล้าติดพนันบอลเลยโกรธมากยึดรถยึดบัตรเครดิตแถมส่งตังค์ให้มันใช้เดือนละสามพันเพื่อดัดนิสัยแต่เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็น เรื่องที่เป็นประเด็นคือผมอยากรู้ที่มันบอกว่าเคยเจอผมก่อนหน้านี้ตอนได้ยินมันพูดทำให้ผมนึกถึงเรื่องวันนั้นในอดีตเรื่องที่ผมพยายามตามหาคนคนหนึ่งเพื่อจะคืนของบางอย่างให้
กริ่งง!
“ส่งเสื้อค่ะ”
เสียงกดกริ่งหน้าห้องพร้อมบอกจุดประสงค์
“แม่บ้าน”
“อือ”
ผมกำลังนอนเขี่ยโทรศัพท์บนโซฟาในห้องไอ้อัศวินเพื่อทบทวนคำพูดของไอ้ติสส์แต่ในทางกลับกันก็ต้องทำหน้าที่แม่บ้านที่ดีให้ไอ้อัศวินโดยการลุกเดินไปเปิดประตูรับเสื้อจากป้าซักรีดแทนมัน
“เอาไปเก็บในตู้เสื้อผ้า”
“อือ”
ผมตอบรับไอ้อัศวินแบบห้วนๆก่อนจะเดินหอบชุดนักศึกษาที่มันส่งซักตรงดิ่งไปตู้เสื้อผ้ามันหลังจากเปิดตู้เสื้อผ้าออก
แม่มึง!ในตู้เสื้อผ้ามีแค่สีขาวกับสีดำคุมโทนเหรอคนห่าอะไรใส่เสื้อผ้าแค่สองสีหรือว่าอัศวินสไตร์ ผมยืนมองเสื้อสองสีในตู้อยู่นานในใจคิดมีเสื้อสองสีแค่นี้จริงเหรอก่อนสายตาอันเฉียบคมจะไปสะดุดกับแขนเสื้อสีน้ำเงินเข้มที่แอบโผล่แผ่บออกมาเล็กน้อยด้วยความเสือกและอดใจไม่ได้ผมเลยดึงแขนเสื้อสีน้ำเงินตัวนั้นออกมาดู
“เชี่ยยยย”ได้แต่พึมพรำเบาๆ เพราะเสื้อสีน้ำเงินที่ผมดันไปหยิบออกมาดูมันคือ...ช็อปวิศวะสีน้ำเงินเข้ม...
เรื่องช็อปวิศวะในตู้เสื้อผ้าไอ้อัศวิน เรื่องไอ้ติสส์เคยเจอผมก่อนหน้านี้...
ทั้งสองเรื่องตีกันในหัวจนผมเริ่มสับสนตอนแรกก็มั่นใจว่าคนใส่ช็อปสีน้ำเงินที่ผมตามหาอาจจะเป็นไอ้ติสส์เพราะมันเรียนวิศวะแน่นอนว่าต้องมีช็อปแถมมันยังบอกว่าเคยเจอผมก่อนหน้านี้แต่หน้าไอ้อัศวินก็โผล่มาอีกคนหลังจากที่ผมเจอเสื้อช็อปสีน้ำเงินในตู้เสื้อผ้ามันเมื่อวาน
“นั่งเหม่ออะไรของมึงวะท่าน”
“ไอ้หล่อ!”
“เออกูหล่อ”
“มึงมาก็ดีแล้ว”
“อะไรวะไม่ได้ซื้อหมูปิ้งมาให้หรอกนะ”
“เออออ กูไม่ได้ต้องการหมูปิ้ง”
“แล้วมึงต้องการอะไร”
“มึงมีไอจีไอ้ติสส์ไหม?”
“ติสส์ไหนวะ”
“วิศวะ”
“เอาไปทำไม”
“เรื่องของกู! มีไหมตกลง”
“แป๊ปหนึ่ง”
“อือ”หลังจากนั้นไอ้หล่อก็เริ่มเขี่ยโทรศัพท์ของมันพักหนึ่งแล้วยื่นมาให้ผม
Undertist
อันเดอร์ติสส์ครับผม
Posts followers following
219 58.4k 186
อือหื้ออออ อันเดอร์ติสส์คนดังวิศวะผู้ติดตามครึ่งแสนส่วนมากมีแต่สาวๆผมแอบกดเข้าไปดูผู้ติดตามมันนิดหน่อยไม่น่าตอนนั้นมันถึงบอกว่าถ้าไปตะโกนชื่อมันหน้าตึกวิศวะไม่มีใครไม่รู้จัก
“มึงรู้ได้ไงว่ากูมีไอจีมัน”
“มึงแม่งก็มีไอจีคนดังในมหาลัยทุกคนป่ะ”
“เออก็จริง”
“ขอบใจมาก”ผมยื่นโทรศัพท์กลับไปให้ไอ้หล่อ
“ว่าแต่ มึงรู้จักอันเดอร์ติสส์เหรอ”
“เปล่า”
“โธ่!กูนึกว่ารู้จักจะฝากบอกเขาหน่อยว่ากูแฟนคลับเขาแม่งอัพรูปโคตรเท่ห์”
“มึงก็แฟนคลับทุกคนนั้นแหละสัด”
“พวกมึง! เข้าเรียน”เสียงบอกให้เข้าเรียนที่คุ้นเคย
“ครับบบ”ไอ้หล่อก็ตอบกลับอย่างคุ้นเคยพร้อมหอบสังขารเข้าห้องเรียน...
ในที่สุดเวลาพักเที่ยงก็มาถึงแล้วโว้ยยย รีบเก็บของลงกระเป๋าแทบไม่ทันเพราะผมต้องรีบไดเรคไอจีไปคุยกับไอ้ติสส์ถามแม่งให้รู้เรื่องไปเลย
“แดกข้าวท่าน”
“อือ”
“วันนี้มึงเป็นอะไรวะทำหน้าอย่างกับจับได้ว่าผัวไปมีกิ๊ก”
“ไอ้สัด!กูไม่มีผัว!”
“แน่ใจ”
“เออ!”
“ไอ้อัศวินไง”
“เหี้ยหล่อ!”
“หรือไม่จริง กูเห็นแม่งตัวติดกันตลอดช่วงนี้”
“ไม่ได้ติดแค่...”
“แค่ไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน”แย่งกูพูดอีกอย่างกับรู้ว่ากูจะพูดอะไรวงวารเพื่อนจริงๆ
“เฮ้ย!พวกมึงจะไปกินข้าวไหม”ไอ้นี่ก็อีกคนวงวารไอ้ดลเหมือนแม่ฉิบหายคอยบอกให้เข้าเรียนกินข้าวอ่านหนังสือถ้าใครได้เป็นแฟนนะมีหวังอกแตกตายระเบียบจัดผมขี้เกียจเถียงกับไอ้หล่อเลยเดินออกมาหาไอ้ดลหน้าห้อง
“รอกูก่อนสัด!”ไอ้หล่อรีบวิ่งตามมาติดๆ พวกเราลงลิฟท์มาไม่นานก็ก้าวขาออกจากลิฟท์มาโรงอาหารทันทีวันนี้คนก็น้อยผิดปกติหรือผมมาเร็วก็ไม่รู้
“ไอ้คีย์กินอะไร”
“บะหมี่เกี๊ยว”
“ไม่เบื่อบ้างเหรอวะ”
“ไม่อะ”
“งั้นกูลองแดกแบบมึงบ้าง”
“อร่อยกูบอกเลย”
“เออ จะลองดู”
คิดไงมากินบะหมี่กับกูเนี่ยนี้ปกติเห็นสิงร้านข้าวมันไก่กับไอ้หล่อเป็นประจำวันนี้มาแปลก
ผมรอพักหนึ่งเมื่อสิ่งที่สั่งไปก็ถือเดินมานั่งโต๊ะตัวโปรดทันทีเรื่องปรุงไม่ต้องถามเพราะผมไม่ชอบปรุงส่วนตัวคิดว่าน้ำซุปเขาดี
“กูจะไปซื้อน้ำ”
“น้ำเปล่าขวดหนึ่ง”
“กูด้วย” ไอ้หล่อทำหน้าที่ของมันคือไปซื้อน้ำไอ้ดลก็นั่งแดกบะหมี่ผมก็นั่งเขี่ยโทรศัพท์เพื่อคุยกับเป้าหมายแน่นอนว่าเป้าหมายคืออันเดอร์ติสส์!
THEKEYY
อันเดอร์ติสส์
Undertist
เหยดเข้!
เจ้าหนี้
ตามมาทวงหนี้กูถึงนี้เลยเหรอวะ
THEKEYY
ไม่ได้ตามาทวงหนี้แต่มีเรื่องจะคุยด้วย
Undertist
ตอนนี้ไม่ว่างเย็นๆได้ไหม
THEKEYY
ได้ไม่มีปัญหา
Undertist
เจอกันร้าน Green Heights สามทุ่ม THEKEYY
ร้านเหล้า?
Undertist
เออ กล้าเข้าไหมหมอ
THEKEYY
ยิ่งกว่ากล้า
Undertist
เจอกันที่ร้านครับ
ตึ่ง!
Undertist เริ่มติดตามคุณ 1วินาที
เร็วมากตามมารยาทผมเลยกดติดตามมันกลับ
เอาวะถึงจะไม่เคยเข้าร้านเหล้าแต่ก็เคยขับรถผ่านเข้าดูสักครั้งก็ไม่เสียหายอาจจะเป็นสไตร์วิศวะนัดกันคุยธุระที่ร้านเหล้าอะไรทำนองนั้นแต่เรื่องนี้มันคาใจผมจริงๆเพราะผมตามหาคนคนนี้มานานมากแต่พักหลังผมเรียนหนักเลยไม่ได้ตามหาเขาในเมื่อมีโอกาสแล้วผมก็จะลองดูเพราะไม่อยากค้างคาใจ
“กูไปด้วย”
“แอบดูกูคุย?”
“ถูกต้องแล้วครับ”
“เออๆ”
ผมรับปากไอ้หล่อไปจริงๆก็กะว่าจะชวนมันไปเป็นเพื่อนแต่มันดันเสนอตัวมาก่อนเลยเข้าทางไม่ต้องเอ่ยปากชวนมันให้เสียเวลาส่วนหลวงพี่ดลปล่อยมันไปสวดมนต์ตามทางของมัน...
เวลานัดคุยเรื่องค้างคาใจในที่สุดก็มาถึงผมยืนมองของในกล่องเล็กๆสีดำบนโต๊ะพักใหญ่ในใจคิดว่าอาจจะได้คืนเจ้าของมันสักทีพร้อมยื่นมือหยิบกล่องเล็กที่ว่ายัดลงไปในกระเป๋ากางเกงยีนส์แล้วซิ่งรถไปรับไอ้หล่อ มุ่งหน้าไปร้าน Green Heights ตามนัด...
พึ่งจะสามทุ่มแต่ที่จอดรถแทบไม่มีคนจะแห่มากินเหล้าอะไรกันเยอะแยะตั้งแต่หัววันเนี่ย
ผมต้องวนรถหาที่จอดอยู่ตั้งนานกว่าจะจอดได้เมื่อภารกิจหาที่จอดรถสิ้นสุดผมกับไอ้หล่อก็ได้ก้าวขาเดินเข้าร้านทันที
คนอย่างไอ้หล่อเคยเข้าร้านเหล้าบ่อยมันชินจนไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลยแถมเดินตัวปลิวนำหน้าผมแต่ผมนี่สิใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยเว้ย!
“เจ้าหนี้ทางนี้โว้ยย!!!”
เสียงตะโกนดังแข่งกับดนตรีสดในร้านผมรู้ทันทีว่าคือไอ้ติสส์เพราะคำว่าเจ้าหนี้คงไม่มีใครแถวนี้ใช้เรียกเพื่อนตัวเองนอกจากไอ้ติสส์เพราะมันบ้าเมื่อปลายตามองตามเสียงก็พบว่ามันนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกสี่ห้าคน
“เชี่ย!อันเดอร์ติสส์ตัวจริงวะ”ไอ้หล่อว่า
“เออ แล้วมึงจะตื่นเต้นทำไมเนี่ย”
“มันหล่อกว่าในรูป”
“ขนาดนั้น”
ไอ้ติสส์ในวันนี้ต้องยอมรับในความหล่อและความมีนั้นแหละสไตร์ของมันถึงแม้ว่ามันจะใส่เสื้อยืดสีขาวและเสื้อแขนยาวลาย สก๊อตกางเกงยีนส์ขาดเข่าคีบแตะขอบฟ้าคู่ใจแต่มันดูดีโคตรๆ
“เหี้ยติสส์แม่งน่ารักจริงวะ”
ผมเดินสับขาเข้าไปหามันที่โต๊ะสิ่งแรกที่เพื่อนในกลุ่มของมันเอ่ยและสิ่งที่สองผมสังเกตเห็นคือทั้งโต๊ะเล่นคีบแตะขอบฟ้ามาเหมือนกันหมดมึงจะแข่งกันติสท์ไปไหน
“กูบอกแล้ว”ไอ้ติสส์ตอบเพื่อนกลับ
“ห่าติสส์คนอย่างมึงรู้จักคนโคตรน่ารักแบบนี้ได้ไงวะไอ้สัด”
“รู้จักกูด้วยเหรอ”นั้นคือคำแรกที่ผมถามพวกมัน
“ใครจะไม่รู้จักคนดังคณะแพทย์วะครับ”
“อือ ยินดีที่ได้รู้จักนี่เพื่อนชื่อหล่อ”ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยแนะนำไอ้หล่อให้พวกมันรู้จัก
“ยินดีเหมือนกัน กูหลิว นั้นไอ้มอส บิ๊กบอส ลีวาย”ไอ้คนชื่อหลิวแนะนำตัวเองและเพื่อนในแก๊งแตะขอบฟ้าทีละคนอย่างห้วนๆ
“นั่งก่อน”
กว่าจะบอกให้กูนั่งไอ้ห่าติสส์ยืนจนตะคิวจะแดกอยู่แล้วสัด...
“ชนนนนนน!”
หลังจากนั้นผมก็รู้สึกอินกับแก๊งแตะขอบฟ้าไปโดยปริยายเพราะพวกมันเป็นกันเองสุดๆเหมือนรู้จักกันมาเป็นชาติแถมยังแดกเหล้าโคตรเก่งส่วนไอ้หล่อดูเหมือนจะคุยกันถูกคอกับพวกไอ้หลิวจนต้องแลกเฟสแลกไอจีกันอะไรจะขนาดนั้นผมนั่งมองพวกมันคุยกันในมือยังคงถือแก้วเหล้าตัวเอง
“เจ้าหนี้ไหนบอกมีเรื่องจะคุย”ไอ้ติสส์เรื่องเปิดประเด็นด้วยการมากระซิบข้างหูผมเพราะเสียงดนตรีสดในร้านมันดังมาก
“อือ”
“ไปคุยกันที่อื่นตรงนี้เสียงดัง”ไอ้ติสส์เอ่ยพร้อมลุกเดินนำผมไปนั่งโต๊ะหน้าร้านเพราะมันเงียบกว่าข้างใน
แสงไฟหน้าร้านยังคงส่องสว่างจนมองเห็นคนตรงหน้าชัดแทบทุกอย่างห่าติสส์พอดูใกล้ๆแล้วมันหล่อจังวะ
ตุบ!
ผมไม่รอช้ารีบล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบกล่องเล็กๆขึ้นมาวางบนโต๊ะ
“อะไรวะ”ไอ้ติสส์ถามผมด้วยสีหน้าสงสัย
“เปิดดู”
“กู?”
“อือ”สิ้นเสียงผมตอบไอ้ติสส์ก็ยื่นมือมาหยิบกล่องเล็กๆที่วางอยู่บนโต๊ะไปเปิดดูพร้อมเบิกตากว้าง
...
วาร์ปตอนที่15
ปริศนาเสื้อช็อปจะเริ่มคลี่คลายละเด้อออ
ยังไงก็รอลุ้นกัน ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะจ้ะ
เจอกันตอนหน้าบุยยย