หัวข้อ: His Dears Hunter : ภารกิจพิชิตชายชู้ [ ตอนพิเศษ และ ของแถมพรีออเดอร์ ]

[Hyenas]

อะม่าใหญ่ที่ว่าแน่ ยังแพ้ใจบอดี้การ์ดหนุ่ม

[LovelyPenGirl]

Cuckold นี่ คืออีกรูปแบบหนึ่งของเซ็กซ์ใช่มั๊ยคะ

[TofuChan]

Prep 17 :  ในความ OutDoor นั้น [ part ของ ไผ่ ]


[ ต้นไผ่ ]

ต้นไผ่ ที่ใบเฉาเหี่ยว รากของมันโดนงูเห่าแทะทอน ดินที่แห้งแตก ทำเอามันโย้เอน แล้วกำลังจะตาย..

ผิดกับความเชื่อของครอบครัวชาวจีนเลยเนอะครับ  ไผ่เป็นหนึ่งใน สามสหายเหมันต์  พ่อเลยเอามาตั้งเป็นชื่อลูกๆทั้งสาม
ต้นไผ่ - ต้นสน – ต้นเหมย

กระนั้น มันก็ไม่เห็นจะมงคลอย่างที่คนจีนเชื่อเท่าไหร่  ต้นสนจากไปตั้งแต่ยังเตะฟุตบอลไม่เป็นด้วยซ้ำ แม่ก็ได้แต่โทษพ่อว่าเป็นเพราะต้นสน เป็นสิ่งที่คนไทยเชื่อว่า ไม่ควรปลูกไว้ในบ้าน เลยเป็นเหตุให้ สน  น้องชายสุดที่รักของผมต้องจากไป
แม่มาเริ่มหยุดกล่าวโทษพ่อ เมื่อ เหมยน้องสาวคนเดียวของผม เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็น ต้นหลิว  ต้นไม้ร้ายแรงอันดับหนึ่ง ที่คนไทยเชื่อว่า ห้าม!ปลูกในบ้าน เพราะรูปทรงของมันช่างโศรกเศร้า ไม่มงคล  หลิวต้องการให้เห็นว่า การที่ต้นสนจากไปนั้น มันไม่ได้เป็นเพราะอะไรเลย  เป็นความประมาทของคนที่ข้ามถนนโดยไม่ดูต่างหาก 

หลิวกับผม จึงค่อนข้างขบฏต่อธรรมเนียมจีนเป็นอย่างมาก พวกเราทำตัวต่อต้านในทุกสิ่งที่พ่อแม่พยายามยัดเยียด เราไม่เรียกป๊ากับม๊า ด้วยซ้ำ  เราเรียก “พ่อ” กับ “แม่” เพื่อให้พวกท่านได้รู้ว่า ผมกับน้องสาว อยากเติบโตมาแบบไทย แบบที่พี่น้องไม่แก่งแย่งกัน ไม่แข่งขันกันเป็นที่หนึ่ง  แม้ท้ายที่สุดผมก็อาจจะยอมรับในความเป็นจีนของพ่อกับแม่ ที่ทำให้เรามีกินมีใช้เหลือเฟือ ไม่ลำบาก และสร้างสมความเป็นคนขยันทำกิน ซึ่งมันก็มีประโยชน์อย่างปฏิเสธไม่ได้

ตอนที่ต้นสนจากไป หลิวตัวติดกับผมมาก ซึ่งผมก็ห่วงน้องสาวเพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุซ้ำรอย เราเล่นกันสองคน ผมก็ตามเป็นผู้พิทักษ์ ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม น้องสาวจึงมองผมเป็นฮีโร่ สองคนพี่น้องจึงสนิทกันมาก จนเพื่อนบ้านใหม่ย้ายเข้ามา

บ้านของคนที่มั่งคั่งกว่าครอบครัวของผมด้วยซ้ำ  ลุงใจดีคนหนึ่ง กับภรรยาแสนสวยของเขา  ในวันที่พวกเขาเอากระเช้าผลไม้มากล่าวสวัสดี ผมเห็นเด็กชายคนหนึ่งที่ยืนแอบอยู่ข้างหลังคุณแม่  เป็นเด็กชายตากลมใส ยืนแอบอายไม่พูดจา กัดหัวนิ้วโป้งอย่างน่าเอ็นดู ผิวเขาเหมือนผู้เป็นมารดา แต่ก็หน้าคมคายเหมือนพ่อของเขา 
ต้นหลิว หยิบตุ๊กตาสนูบปี้สีขาว แม้จะเริ่มเก่า แต่น้องสาวผมก็ยื่นให้เด็กน้อยคนนั้นอย่างเป็นมิตร จนเขาเดินออกมาจากหลังคุณแม่ เพื่อหยิบมันไป แล้วส่งรอยยิ้มแสนหวานกลับมา

แล้ว น้ำ ก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวผม โดยมีผมเป็นผู้นำในการไปเที่ยวเล่นทุกครั้งที่เลิกเรียน ยิ่งในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็ไม่ต้องพูดถึง พวกเรายึดครองสนามเด็กเล่นของหมู่บ้าน ปั่นจักรยานแข่งกัน เล่นวีดีโอเกม  ต้นหลิวชอบร้องเพลงโชว์พวกเรา  น้ำก็ชอบเต้นให้ดู โดยมีผมเป็นพี่ใหญ่ คิดกิจกรรมทำกันอยู่เสมอ  ผมสอนการบ้านน้องทั้งสอง แย่งกันกินขนมนมเนย ที่แม่ของผมชอบทำมาให้
จนแล้ว คุณอาผู้หญิง แม่ของน้ำก็หายตัวไป คนในหมู่บ้านก็พูดถึงในทางที่ไม่ดี คุณลุงผู้ใจดี ไม่มานั่งทานข้าวที่บ้านผมบ่อยเหมือนแต่ก่อน  แล้วก็ส่งผลไปถึงน้ำ ที่มักโดนเด็กแถวบ้านล้อเลียนอยู่เสมอ  ผมถึงกับตามไปต่อยเมื่อเห็นกลุ่มเด็กเกเรที่ปาหินใส่น้ำตอนตะโกนด่าทอเขา ว่าเป็นไอ้ลูกไม่มีแม่

จากนั้นไม่นาน คุณลุงก็ย้ายบ้านไป บ้านหลังเดิมก็ให้คนเช่า ไม่ได้ขาย มีพวกทหารที่เป็นลูกน้องมาคอยดูแลทำความสะอาดจนบ้านเรียบร้อยดี เราไม่ได้เจอครอบครัวเขานานมาก ผมคิดถึงน้ำเหมือนกัน เขาคงเหมือนน้องชายผมที่จากไปหรือเปล่า ผมถึงเอ็นดูเขามากเหลือล้น แต่ผมก็รู้แล้วว่ามันไม่ใช่ เมื่อเราได้กลับมาเจออีกครั้ง

วันที่หลิวไปเป็นเพื่อนผมเพื่อทำวีซ่า ก่อนเดินทางไปเรียนต่อในปีหน้า หลิวเจอเพื่อนเก่าที่หายไปนาน ทั้งคู่จำกันได้ในทันทีพร้อมวิ่งเข้ามาโอบกอดกัน เขากระโดดโลดเต้นดีใจ แต่กลับนิ่งเงียบเมื่อหันมาเจอผม  เขายืนอึ้งอยู่นาน คงจำผมไม่ได้หรือเปล่า แต่ตัวผมเองกลับจำเขาได้เป็นอย่างดี ใบหน้าของเขาเด่นชัดขึ้นมา เหมือนภวังค์ที่ผมต้องก้าวข้ามผ่าน  ปากนิด จมูกหน่อย ที่ผมคุ้นเคย ซอกคอขาวเนียน กับเส้นผมดำขลับเหมือนไหมญี่ปุ่น  จนผมต้องยิ้มให้เขาก่อน น้ำจึงยกมือไหว้ผม แล้วก็แจกยิ้มที่แสนหวานคืนกลับมา

ในหลายเดือนก่อนผมไปเรียนต่อ หลิวกับน้ำนัดเจอกันบ่อย ผมก็อาสาขับรถไปรับไปส่งเสมอ เพราะหวังที่จะได้เจอกับน้ำ ผมต่อสู้กับหัวใจตัวเองอยู่นานแสนนาน มันร้อนในอกที่ต้องรู้สึกตกหลุมรักใครบางคนที่เป็นผู้ชาย พ่อกับแม่คงจะอกแตกตาย เมื่อลูกชายคนโตของตระกูลต้องกลายมาเป็นแบบนี้ 
ผมยังคงคบหากับผู้หญิงคนนั้นคนนี้ที่เข้ามาหา ไม่เคยได้ขาด ไม่เคยว่างเว้น  แม้ผมรู้ตัวว่าผมจะหน้าตาดี มีครอบครัวที่ใหญ่โตเป็นกองหนุน  แต่ผมก็มีความสุขในหลายเดือนก่อนผมไปเรียนต่อ เมื่อได้ใช้เวลาติดสอยไปกับหลิวในทุกครั้ง

แล้วมันก็งอกงามในช่วงสามเดือนท้าย แม้หลิวจะไม่ได้ไปด้วย แต่น้ำก็โทรหาผม เรียกออกไปติวหนังสือ ไปเดินห้างตามประสาผู้ชาย เล่นกีฬา ดูหนัง เพียงแต่ในความสุข มันมีความทุกข์ที่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยบอกอีกฝ่ายว่าผมรู้สึกอย่างไร รู้สึกอะไรกับผมบ้างหรือเปล่า..   แล้วผมก็ต้องถอดใจ เมื่อเขาปรึกษาผมเรื่องผู้หญิงที่เขากำลังจะคบหา

ตอนจากลาแล้วบินไปเรียนต่อ ผมก็ถามหาข่าวเขาจากน้องสาวผมตลอด เราไม่ได้ติดต่อกันโดยตรง อันเป็นความตั้งใจของผมเอง ซึ่งผมอยากจะมีชีวิตใหม่ ไม่อยากจมกับสิ่งที่มองอนาคตไม่เห็น  เมื่อ น้ำเขาเลือกที่จะมีแฟนผู้หญิงไม่ได้ขาด ผมจะไปหวังอะไรกับความสัมพันธ์แบบนั้น แม้แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจหัวใจตัวเองเลยด้วยซ้ำ

ชีวิตในต่างแดนเปิดโลกใหม่ให้แก่ผม  จากที่คิดว่า มาแล้วจะกลับไปอย่างคนเดิม  คนที่อาจรักกับผู้หญิงได้ ก็คล้ายจะคิดผิดไป  เอาเป็นว่า ผมไม่ได้ชอบทั้งผู้หญิงและผู้ชายอีกเลย  ผมชอบแค่คนที่ผมจากมา แล้วบังเอิญ ภายใต้ดวงตากลมโต ริมฝีปากบางแดง เขาดันเป็นผู้ชาย ที่น่าเอ็นดูเหลือเกิน ก็เท่านั้น

แต่แล้วผมก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อต้นหลิว เล่าให้ผมฟังว่า น้ำมีแฟนเป็นผู้ชาย ชื่อกัส  ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรดลใจเขา แล้วผมก็กลายเป็นคนอกหักที่ต้องทำตัวให้ลืมทุกอย่าง  จำใส่หัวไว้อย่างเดียว่า ผมเป็นได้แค่พี่ชาย

คนเรียนเก่งอย่างผม มีเวลาเหลือค่อนข้างมาก ไม่ต้องทำงานพิเศษเหมือนคนไทยที่มาอาศัยในเมือง เพราะเรามีเหลือกินเหลือใช้  ฮอร์โมนที่กลัดมัน ความเป็นหนุ่มแน่น กับเพื่อนที่ก๋ากั่น และอินเทอร์เน็ตที่เริ่มฮิต ชักจูงผมก้าวเข้าสู่เว็บบอร์ดหนึ่งที่ตอบสนองอารมณ์ทางเพศซึ่งผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมหลงใหลกับมัน..  ชาวรักในที่แจ้ง

OutDoor Club เติมเต็มไฟราคะในใจผม ความที่เป็นคนเอเชียหน้าหล่อ หุ่นล่ำ ของใหญ่  มันเป็นที่หายาก เรียกได้ว่าคน แรร์ไอเทม อย่างผมถูกพูดถึงเป็นอย่างมาก  ผมเป็นดาวเด่นที่คนก็อยากจะนัดเจอ ในลานหน้าโบสถ์ร้าง  ในสวนสาธารณะของรัฐ  ที่ดาดฟ้าของตึกสูง ห้องน้ำสาธารณะ บนโบกี้รถไฟที่ไม่ค่อยมีคนนั่ง  ระเบียงอพาร์ทเม้นท์  บันไดหนีไฟคอนโด โดยเฉพาะในป่า กลางลานตั้งแคมป์  เติมเต็มความระห่ำของพวกเราอย่างถึงพริกถึงขิง
แม้ท้ายที่สุด ยามผมกลับถึงหอพัก ผมจะยิ่งเหงากว่าเดิม เมื่อคิดว่าสิ่งที่ทำไปมันไร้ค่า ไม่มีราคาในความรู้สึก อีกทั้งเหมือนคนโรคจิต เก็บกดอะไรมา ก็ระบายอย่างหื่นกระหาย  เพื่อนในหอบอกว่า เพราะผมเติบโตมาในกฎระเบียบที่แสนเคร่ง แต่ผมว่าไม่ใช่ เพราะทำไมต้นหลิวไม่เป็น ลูกคนจีนอีกมากมายยิ่งกว่าผม ก็ไม่เห็นทำอะไรแบบที่ผมทำ

จุดจบของผมในต่างแดนได้มาถึง เมื่อรถตำรวจบุกเข้ามาจับในสวนสนุกแห่งหนึ่งของเมืองที่เลยเวลาทำการแล้ว  พวกเราสิบกว่าคนผู้ต่างกำลังจับคู่บรรเลงกามกิจ ผมที่กำลังขโยกเอวใส่สาวนิโกรบนม้าหมุน ถูกรวบโดยละม่อม คืนที่แสนวุ่นวาย ทีมทนายและเจ้าหน้าที่กงสุลเคลียร์ทุกอย่างด้วยคำขอร้องจากคุณพ่อซึ่งคงกำลังโมโหจัดอยู่ที่สยามประเทศ  ผมไม่กล้าออกไปไหนอีกเลย โชคดีที่ไม่เป็นข่าว ได้แต่มีเสียงนินทายามเดินผ่านโรงอาหารของวิทยาลัย แต่ผมก็ไม่ได้เครียดขนาดนั้น เพราะเมืองนี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะมาปักหลักใช้ชีวิตอยู่แล้ว ที่ผมกลัวคือ พ่อกับแม่ที่อยู่ที่บ้านเกิดต่างหาก

ในวันที่ต้องบินกลับ  ผมก็ตั้งใจว่า ผมอยากจะทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่ แล้วไปเริ่มต้นใหม่ที่เมืองไทย พ่อกับแม่เตรียมโปรเจคส์ไว้ให้มากมายในขณะที่ผมเลือกจะหาธุรกิจในร่มทำ จึงแจ้งความประสงค์ในที่ประชุมว่า อยากจำทำฟิตเนส แล้วมีสาขาหลากหลายในห้างสรรพสินค้า โดยจุดขายที่ แต่ละสาขามีเครื่องเล่นรอง และรูปแบบสไตล์ที่ต่างกัน โดยสมาชิกสามารถเวียนกันใช้ได้ทุกสาขาเพื่อความไม่จำเจ  บอร์ดบริหารเห็นด้วยแล้วทุกอย่างก็เป็นรูปเป็นร่างในเวลาอันรวดเร็ว 

วันหนึ่งที่ผมจำได้ เขาคนนั้นเดินอยู่บนลู่วิ่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก แม้ไม่ใช่เขาที่ร่าเริงสดใสในทุกครั้งที่เจอะเจอ แต่มันคือเขาแน่นอน  ผมเดินไปทักทาย ดูเขาไม่ได้ตื่นเต้นเท่าไหร่ ความผิดหวังในใจเลยบังเกิด  แต่เมื่อได้รับรู้จากต้นหลิวว่า เขาเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบหาดูใจได้ร่วมสามปี  ผมก็เข้าใจได้ว่า อยากเพราะอยู่ในอารมณ์ที่โศรกเศร้า 

หลังจากนั้นผมก็ได้มีโอกาสเจอน้ำบ่อยขึ้น เฝ้าเห็นเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองทีละน้อย หุ่นที่ผอมบางเริ่มมีมัดกล้าม บุคลิกเปลี่ยนมาเป็นผู้ชายที่มาดแมน ท่าทางการพูด เดิน เปลี่ยนไปจนบางทีก็สงสัยว่า เขามีความตั้งใจอะไร แล้วพอได้รับรู้ว่า เขาจะบินไปยกเครื่องใบหน้าใหม่ที่เกาหลีใต้ ผมใจหายเลย กลัวว่าหน้าตาที่ผมเคยหลงใหล มันจะเปลี่ยนไปจนไม่เหลือความทรงจำเดิม  พอถาม ก็ถูกตะคอกใส่จนรู้สึกว่า ระยะทางของเรา ไกลกันเหลือเกิน  คืนนั้น ผมเลยออกไปตามคำชักชวนของชายคนหนึ่ง ผู้ซึ่งเป็นคนไทยคนแรกที่ผมได้ทำความรู้จักเมื่อเหยียบเท้าลงแผ่นดินเกิด
เขามีชื่อว่า.. ออ



Flashback : OutDoor สุวรรณภูมิ ข้างห้องขายตั๋วดิสนีย์แลนด์

ออ เจอผมที่สนามบินขณะที่ผมกำลังจะเรียกแท็กซี่กลับ  เขาส่งสายตาหวานมามอง แต่ผมเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าเขาคือสเปคของผมแต่อย่างได้  เมื่อเห็นความยาวของแถวแท็กซี่ ผมก็เครียดขึ้นมา เนื่องจากผมไม่อยากโทรบอกคนที่บ้านมาให้รับ เพราะตั้งใจไว้ว่า จะไปเที่ยวทิ้งทวนสักอาทิตย์หนึ่งก่อน แล้วจะกลับเข้าบ้านทำตัวเป็นเด็กดีของพ่อ ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน
จึงเปลี่ยนใจไปนอนรอแถวที่นั่งพักผู้โดยสาร พอดึกจนคนเริ่มหมดก็ค่อยกลับ  ผมลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ เพียงใบเดียวตามมาด้วย เพราะของใช้อันอื่น ผมส่งคาร์โก้กลับมาล่วงหน้า   แล้วนอนทอดตัวยาวที่ก้าวอี้สีม่วง ตรงทางเชื่อมระหว่างอาคาร 1 และ อาคาร 2   แต่ก็เหมือนจะนอนไม่หลับ เพราะได้นอนมาเต็มอิ่มบนเครื่องบินกับการเดินทางแสนยาวนาน   ผมเหลือบไปเห็นชายคนเดิมที่เจอตรงคิวแท็กซี่ มานั่งใกล้กับผม เขาชวนคุย บอกว่าตัวเองชื่อ ออ  มาหาเพื่อนที่เป็นกราวน์ของสายการบินแห่งหนึ่ง เขาถามคำ ผมก็ตอบคำ แต่ก็ยังทึ่งกับความขี้ตื้อของเขา

แล้วฝรั่งผมทองคู่หนึ่ง เดินผ่านตรงหน้าที่นั่งผม ชายตามามอง ชูมือกำและแบมือสามครั้ง ส่งซิกด้วยสัญลักษณ์ของชาว เอ้าท์ดอร์  นาทีนั้นใจผมระทึกมาก รู้สึกตื่นเต้น ใจหนึ่งก็อยากจะเดินตาม ใจหนึ่งก็อยากจะเลิกสิ่งที่ครอบงำใจของผมให้หมดไปจากชีวิต ความอาจหาญนั้นพ่ายแพ้ต่อราคะในใจ ผมเดินตามลากกระเป๋าไปยังทางเชื่อมรถไฟ City Line ที่เงียบเหงา เนื่องจากมันหมดเวลารอบของรถไฟแล้ว  เวิ้งที่เหมือนหลับใหลต้องรอวันใหม่มาปลุกชีพ  จะเหลือเพียงบูธแลกเงินซึ่งไม่ค่อยมีคนเดินมาถึง กับบูธแลกอุปกรณ์ Wifi ไปใช้ยังประเทศในแถบเอเชีย 

ฝรั่งคู่นั้น เดินเข้าไปที่ซอกหลังบูธไวไฟนั่นแล้ว ผมใจเต้นรัว อารมณ์ทางเพศของผมครุกรุ่น ลมหายใจที่อุ่นร้อนพ่นมาใส่ต้นคอผม ชายที่ชื่อว่า ออ  เดินตามผมมา ก่อนจะจูงมือลากผมไปที่บูธอีกฝั่งที่ลับตากว่า หลังป้ายโปรโมชั่น DisneyLand ฮ่องกง ตั๋วดิสนีย์แลนด์ ราคาพิเศษ 2,200 บาท
ผมเหมือนโดนสะกด  ไม่ใช่จากหนุ่มตรงหน้าที่ชื่อออ  แต่เป็นเพราะไฟร้อนกับสัญชาตญาณเดิมที่ปะทุขึ้นมาอีกทั้ง เขานั่งลงไปคุกเข่าแก้กระดุมกางเกงยีนของผม บรรเลงโอษฐกามให้ ผมไม่ได้ขัดขืน ได้แต่มองไปที่ข้างซอกบูธอีกฝั่ง สาวผมทองที่กำลังทำหน้าเหยเกเพราะหนุ่มฝรั่งกำลังลงลิ้นให้เธอเช่นกัน วินาทีที่แสนยาวนานไม่มีคนผ่าน ได้ยินเพียงเสียงตามสายประชาสัมพันธ์ประกาศเที่ยวบินลอดมา  ไฟจากบูธขายตั๋วทยอยปิดลง ผมหลั่งความอัดอั้นและสันดานดิบที่ถูกเก็บมานานหลังจากเหตุการณ์ที่ถูกจับ ระเบิดเข้าเต็มปากเขา ชายหนุ่มที่คุกเข่ากลับโลมเลียด้วยลิ้นแล้วกลืนกินน้ำกำหนัดซึ่งท่วมยอดปลายจนมันแห้ง ก่อนจะเก็บลำทวนของผมเข้าในกางเกง ติดกระดุมทุกเม็ดอย่างบรรจง แล้วก็ลุกขึ้นยืน มองหน้าผมอย่างคนที่ชนะ

หนึ่งอาทิตย์ที่ผมไปเที่ยวครั้งสุดท้าย ก่อนจะกลับเข้าบ้านที่เต็มไปด้วยประเพณีและกรอบระเบียบ ออ ได้ติดสอยห้อยตามผมไปด้วย เขายินยอมให้ผมโจมตีใส่เขาไม่ยั้ง ไม่ว่าจะลานกลางแจ้งที่ไหน ริมอ่าวเทียนตอนตีสอง  หาดทรายแก้วตอนเช้ามืด  ใต้สะพานไม้อ่าวลุงดำ  กลางทะเลใต้แสงจันทร์ที่อ่าวไผ่  เขายอมเป็นทาสที่สนองความใคร่ของผมโดยไม่ต้องร้องขออะไรตอบแทน ทุกครั้งที่ผมกระทุ้งขย้ำเข้าที่เขา ผมไม่ได้มีความรู้สึกพิศวาสอะไรในตัวคนที่กำลังร้องคราง แต่ผมพยายามเต็มที่เพื่อจะทิ้งอดีตทุกอย่างผ่านลานกลางแจ้งที่เราได้ไปเยือน รสนิยมที่ชาวตะวันออกอาจรับไม่ได้ ผมจะทิ้งมันไปผ่านน้ำขาวขุ่นที่ผมพยายามรีดออกจากตัวของผมให้หมดสิ้น   

ผมกลับเข้าบ้านโดยไม่ได้ติดต่อกับ ออ อีกเลย แต่ผมมีเบอร์เขา และสัญญาว่าหากผมซื้อโทรศัพท์ใหม่ที่เมืองไทย ก็จะบอกเบอร์ให้รู้ แล้วผมก็รักษาสัญญาที่ให้   เขาโทรและส่งข้อความมาแต่ผมไม่ได้รับหรือตอบโต้ เพราะผมไม่ได้รักเขา เราแค่เป็นคนเหงาที่ปลดเปลื้องให้กันและกัน  เขาพยายามจะเจอผมให้ได้ ผมก็ปฏิเสธมาเรื่อย จนวันหนึ่งผมได้รับโทรศัพท์เบอร์แปลกจากผู้ชายที่บอกว่าชื่อ กันต์  และเป็นแฟนของออ  ผมเลยใช้ข้ออ้างนี้ให้ ออ เลิกติดต่อกับผมโดยเด็ดขาด

เวลาผ่านไปคล้ายจะลืมเลือน ผมติดต่อเขาไปตอนที่ผมอ่อนแอถึงขีดสุด  ในวันที่ผมถูกถาโถมให้นัดเจอลูกสาวเพื่อนพ่อเพื่อดูตัวนับครั้งไม่ถ้วน ไม่รวมถึงญาติปากเสียที่คอยเอาหลานตัวเองมาอวด พร้อมยุยงให้พ่อผมรีบเป็นปู่  แต่ที่อ่อนแอที่สุด คือหัวใจของผมที่ได้รับรู้ว่า น้ำ กลับไปมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้หญิง

มันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีไม่ใช่เหรอ  ที่น้องชายคนหนึ่งซึ่งผมสนิทมาก แล้วก็รักเขามาก จะเลือกมีวิถีชีวิตซึ่งสังคมบอกไว้ว่า มันถูกมันควร จะให้ผมไปทัดทานคัดค้านได้อย่างไร  เขากับเพื่อนสนิทโหมเที่ยวอาบอบนวดอย่างหื่นกระหาย จากข่าวที่ได้ยินมา แม้จะสับสนอยู่บ้างที่แอบรู้มาว่า เขากำลังไปพัวพัน กราวน์หนุ่มรูปหล่อที่บินไปเที่ยวด้วยกันถึงศรีพันวา มันตอกย้ำให้ผมได้จำใส่กระโหลกตัวเองว่า ผมเป็นได้แค่พี่ชาย ไม่ว่าเขาจะลงเอยกับผู้หญิง หรือ ผู้ชาย มันก็ไม่มีชื่อของผมอยู่ในนั้น

ออ พาผมไปยังตึกร้างย่านเมืองทองธานี มีคนเดินอยู่ทุกมุมซอกตึก เขารู้ใจผม เดินนำผมไปยังลานกลางแจ้งตรงดาดฟ้ายอดตึก  ในมุมที่มีวิวของนครเมืองขนาดใหญ่เปิดไฟอร่ามสว่างไกล เขาแก้กางเกงผมลงไปที่พื้น หยิบถุงยางออกมาสวมให้ เอามือไปยึดกับขอบระเบียงตึกในท่าพร้อม ผมเดินไปประกบ พยายามลืมทุกอย่างกับชีวิตที่แสนเส็งเคร็ง  ผมอัดพลังลงไปในการระบายตัณหาใส่คนข้างหน้า เขาร้องดังโหยหวน คนที่อยู่ตามมุมอื่น ล้วนแล้วแต่เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสมส่วน เดินเปลือยมาที่ผมอย่างหื่นกระหาย เขารุมลงลิ้นเลียลำตัวผมเป็นการใหญ่ จับผมถอดเสื้อ แล้วก็ลูบไล้มัดกล้ามของผม ความเป็นที่ต้องการของคนอื่นกลับคืนมาอีกครั้ง ออ มอบสิ่งนี้ให้ผมเป็นของปลอบใจในวันที่เหนื่อยล้า ผมชอบในความพยายามของเขา แม้จะรู้ว่า มันไม่ใช่อะไรที่เขาปรารถนาเลย

เรายังคงนัดกันไปอีก ผมไปในฐานะดาวเด่นที่ถูกพูดถึง ในทวิตเตอร์มีรูปผมเปลือยแต่เซ็นเซอร์หน้าตามสัญญาลูกผู้ชาย ผมเป็นที่ต้องการ.. 
เข้าใจไหมครับ..      ผมเป็นที่ต้องการ..
ในวันที่น้ำก้าวห่างผมไป  ผมได้กลับมาเป็นตัวเอง แล้วทุกคนก็อยากใกล้ชิดผมกันทั้งนั้น 
น้องน้ำ..   น้องเห็นไหม..

แล้วใจของผมก็หล่นวูบ..   เสียงไซเรนที่คุ้นเคย  ผมนึกในใจว่าอนาคตคงหมดวูบแล้ว 

ผมถูกลากเข้าตารางในที่คุมขังชั่วคราว ก่อนจะลงบันทึก ออ ที่หลบหนีไปได้ก่อน แล้วกลับมาพร้อมนายตำรวจหน้าตาดีมากคนหนึ่ง เขาพามาแนะนำให้รู้จัก แล้วผู้กองจิมมี่ก็ช่วยผมไว้  ประกอบกันกับเส้นสายของคุณพ่อ

อนาคตผมไม่ถึงกับหมดแบบที่คิด แลกกับรอยเจ็บที่ใบหน้า จากฝ่ามือฉาดใหญ่ของพ่อที่ตบเข้ามา
กกหูที่ชา ไม่ได้ยินเสียงพร่ำด่า  น้ำตาผมไม่ไหล ของพ่อต่างหาก ที่ไหลอย่างกับสายน้ำ

ในความตั้งใจอีกครั้งที่จะเปลี่ยนตัวเอง มันคงไม่ง่ายเลย แล้วมันก็ต้องทนเสียงเหน็บแนบและคำด่าทอที่ถูกหยิบยกมาพูดใส่เสมอยามที่พ่อคุมอารมณ์ไม่ได้  แม่ได้แต่นั่งร้องไห้แล้วก็ปลอบผม

ลูกเลว ลูกชั่ว ลูกชายคนโตของตระกูล ช่างล้มเหลวไม่เป็นท่า

ต่อให้ทำงานได้ดี เป็นคนดีได้แค่ไหน แต่ถ้าผิดในเรื่องนี้ ผมก็คงไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนไปในสายตาของพ่ออีกแล้ว
ต้นหลิวที่ไม่ได้รับรู้อะไร ตามคำขอร้องของพ่อกับแม่ ชักนำให้น้ำมาปลอยผม เขาชวนผมไป กาญจนบุรี เป็นทริปสั้นซึ่งเต็มไปด้วยความหวัง และคำถาม  ผมเริ่มงง ที่แอบเห็นเขาดูทวิตเตอร์กลุ่ม S&M ซึ่งล้วนแต่เป็นแบบ ชายรักชาย  ตกลงเขาเป็นทางไหน ผมยังมีสิทธิไหม เขาจะรับได้กับอดีตแสนเหี้ยของผมหรือเปล่า

ในนาทีที่ผมเผลอ ผมจูบเขาไปแล้ว ใต้แสงจันทร์ กลางลานแพที่เวิ้งว้าง..

เป็น outdoor ที่โรแมนติกที่สุดของชีวิตผม  ผมเกือบอดใจไม่ได้หลังจากขยี้จุมพิตที่สองลงไปอีกครั้งอย่างโหยหา
น้ำ ที่ผมหลงรัก  คนที่ใฝ่ปองอยู่ตรงหน้า  เขาไม่มีท่าทีปฏิเสธ  ในลานกลางแจ้งลับตาคนที่ผมใฝ่ฝัน
ลมที่พัดมาโดยไม่มีกำแพงกั้น  แสงจันทร์ที่ผ่านมาถึงผิวหนังโดยไม่ถูกเพดานบัง
แต่แล้วผมก็ห้ามใจ ไม่ทำอะไรต่อ.. 

ผมเห็นน้ำในคืน Live สดกับกลุ่มของ Yaris X-5  ผมรู้เลยว่านั่นเป็นเขา ที่ไม่ใช่ตัวเขา
เรือนร่าง บุคลิก ต่อให้เปลี่ยนไปแค่ไหน คนที่กำลังบรรเลงกามกิจใส่คนอื่น ก็คือน้ำ  เพียงแต่ เขาไม่ได้เป็นตัวเอง
ผมคงตั้งคำถามไปเรื่อยว่าเขาทำแบบนี้ทำไม แต่แล้วผมก็ได้คำตอบจาก ออ เมื่อเขาแวะมาเตือนว่า
ผมคือเป้าหมายรายต่อไป

โลกทำไมมันกลม แต่ก็แบนเกินกว่าจะให้ทางของผมกับน้ำมาบรรจบ
ออ ก็คือ กัส อดีตแฟนของน้ำหรอกหรือนี่
ออกัส ตัวแสบ ที่ทำให้คนที่ผมรัก ช้ำมาแรมปี
ผมไม่ได้โกรธอะไรออกัส กลับขอบคุณที่เขาแวะมาเตือน ว่าผมกำลังจะโดนล่า โดยคนที่ชื่อว่า น้ำ
จึงตั้งใจจะบอกกับออกัสว่า แท้จริงแล้ว ผมกับน้ำรู้จักกันมานาน
แต่แล้วเมื่อรถของน้ำขับออกไปจากหน้าบ้านของผม แล้วหลิววิ่งหน้าตื่นเข้ามา
ผมก็รู้เลยว่า อนาคตที่เคยคิดว่า ดับวูบ มันเป็นจริงแล้ว

หลิวที่เห็น ออกัส ตกใจยิ่งกว่า
ผมได้รู้เรื่องทั้งหมดจากน้องสาว ซึ่งระแคะระคายมาบ้าง แต่เนื่องจากน้ำไม่ยอมเล่าถึงความเป็นมา
เราสองคนเลยตีรถไปหาเอที่ปทุมธานี แต่ก็ให้หลิวรอในรถ เพื่อความสบายใจของเอในการพูดความจริง
ผมไม่ได้เล่าให้น้องสาวฟังทั้งหมดตามสัญญาที่ให้ไว้กับเอ  แต่ผมก็กระจ่างแจ้งทั้งหมดแล้ว
ในวันนี้ เขาคงยังแค้นออกัสอยู่  และแน่นอนว่า ถ้าผมเป็นภารกิจอันดับสามของเขา

เพื่อคนที่ผมรัก ทำไมผมจะให้ไม่ได้..

มันอาจเจ็บ แต่ถ้าทำให้เขาหายจากใจที่ปวด  ผมก็พร้อมจะทำ
ให้โดยไม่หวังผลว่า เราจะมีโอกาสได้คบหากันในวันหน้าหรือไม่ 
แค่อยากเห็นรอยยิ้มของเขากลับมาอีกครั้ง ในแบบที่ ไม่มีอะไรติดค้างในใจ
ทิ้งความทุกข์ทั้งหลายไปเถิดครับน้องน้ำ  เพื่อน้อง..  พี่ยอมทุกอย่าง..

เพราะนี่คือ ความรัก ของชายที่ชื่อว่า ต้นไผ่
รอยยิ้มของน้ำ  คงเป็นน้ำที่ชโลมใจ  ให้ต้นไผ่ ที่รากเหง้าเฉาแทบปางตาย ได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง

[Leenboy]

พี่ต้นก็น่าสงสารนะเนี่ย

[puiiz]

 

[LovelyPenGirl]

อีออกัส อีแร่ด

[Dee^daY]

ความรัก ทำให้ได้ทุกอย่าง

[broke-back]

ร้องลำบาก ยากแค้น แสนสาหัส
บอกว่าหมัด สิงอยู่ หูเจ้าหมา
มันไม่รู้ ว่าไปติด ที่ไหนมา
จึงคร่ำครวญ ควานหา ว่าจากใคร

เที่ยวส่ำส่อน ร่อนเร่ ระเหหก
หางไม่ตก ซกตูด ครูดดากไหล
มันสนุก ซุกทั่ว ไม่กลัวใคร
มันก็แค่ ปล่อยน้ำไหล ใส่เข้ารู

ใครเขาทำ ให้เจ้าเป็น เฉกเช่นนี้
หมาตัวดี เป็นขี้เรื้อน เหมือนอดสู
บอกที่ทำ ตัวยังงี้ ประชดดู
ไม่มีใคร เขารักกรู ยับยู่ใจ

ยังจะหวัง ให้น้องหมา เปิดโอกาส
ที่ผ่านมา พี่หมาพลาด อาจสงสัย
แต่จริงแล้ว พี่รักเดียว ไม่รักใคร
โปรดยกโทษ ให้หัวใจ พี่หมารอ

ขอแก้ตัว เลิกเมามัว มั่วสวาท
จะไม่มี ความผิดพลาด พี่หมาขอ
ในอดีต ที่ผ่านมา มั่วดอพอ
จะเก็บไว้ ให้เพียงพอ น้องคนเดียว

หุหุ
รำไม่ดีพี่ต้นไผ่(ไม่)กิน
กร๊ากกกกกก

อูยยยยยยย..เหตุผลร้อยแปดพันเก้า
แต่ละอย่าง..ก็นะ..รับไม่ไหวจริงๆ

ไม่รู้ดิ..โลก(ไม่)สวยอ่ะ
อิอิ

รักเรื่องนี้มากกกกก..บอกเลย
อยากกอดคนแต่งซะจริงๆ
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าฮ่า

[NC Wanted]

ถล่มหัวใจมากค่ะ นังออกัส หล่อนทำไมร้าย!!

[พัดลม]

พี่ไผ่ผู้ขี้ขลาด ยังไม่เปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง

ให้น้ำรู้เลย กลับคิดว่าตัวเองไม่มีสิทธ์

แถมยังไปทำเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก

เอาใจช่วยนะ

คนซื่อบื้อ

[TofuChan]

Prep  18  :  Hand Job  จับใส่ตะกร้าล้างน้ำ

ผมนอนอ้าซ่าอยู่บนเตียง มีเพียงกางเกงบ็อกเซอร์สีครีมติดร่างกายอยู่ ซิคแพ็คที่แน่นปั๋งมันก็เริ่มชัดน้อยลง ตัวก็แฟ่บลงเพราะความขี้เกียจออกกำลังกาย วันนี้อากาศมันดีจริงสิพับผ่า  สักพักมีเสียงเคาะประตู ผมเลยตะโกนให้เข้ามาได้พร้อมเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มสีเทาฟูฟ่องมาห่มร่างเกือบเปลือย

“น้องน้ำ ทานข้าวต้มกุ้งก่อน พี่คั้นน้ำสับปะรดมาให้ด้วย”

“ทำไมยกมาเองล่ะครับพี่นุดี”

“ป้าสมหมายแกลางาน ไปบวชลูกชาย”

“ทีหลังบอกผม ผมลงไปทานข้างล่างก็ได้ครับ” ผมเอื้อมมือไปรับถาดอาหารมาวางบนเตียง แล้วนั่งมองพี่นุดีที่ลากเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงเพื่อเตรียมทักทายผมตามประสาคนคุ้นเคยกันดี

“เทอมนี้เกรดเป็นยังไงบ้าง เที่ยวดึกดื่น ระวังนะ เดี๋ยวเกรดจะตกเอา”

“ผมมีเรื่องให้สะสาง แต่ทุกอย่างก็จบลงแล้ว ผมจะกลับมาขยันแล้วล่ะครับ”

“เป็นอย่างนั้นได้ก็ดี พี่ไม่มีเวลามาสอนแล้วนะ งานพี่ก็ยุ่งมาก พ่อเราน่ะหาเรื่องให้พี่ยุ่งได้ตลอด”

“พ่อกลัวพี่นุดีหนีไปอยู่ที่อื่นล่ะสิ เลยแกล้งใช้นั่นนี่ ทำไมผมจะไม่รู้”  ผมหย่อนระเบิดลูกแรกหลังจากพ่อไฟเขียวแล้วว่า จะยอมเปิดใจกับพี่นุดีดูบ้าง

พี่นุดี อยู่กับพ่อผมมานาน ผมก็ได้แกนี่แหล่ะสอนการบ้าน ติวนั่นนี่จนเก่ง แกเป็นเด็กทุนที่พ่อผมเป็นสนับสนุนให้วิทยาลัย พี่นุดีนอกจากจะเก่งด้านวิชาการแล้ว ยังจะเก่งด้านการเงินอีกด้วย พอร์ตหุ้นของพ่อผมเติบโตต่อเนื่องเพราะความเก๋าของเลขานุการสุดปราชญ์เปรื่องคนนี้อย่างแท้จริง แถมยังบริหารพอร์ตเงิน ทั้งความเสี่ยง กระจายลงทุนไปยังอสังหาริมทรัพย์และทองคำในรูปแบบต่างๆ  ไม่วายไปจนถึงเพชรและพระเครื่อง  หุ้นในบริษัทน้ำมันเชื้อเพลิงที่ได้สัมปทานจากรัฐในการให้บริการน้ำมันเชื้อเพลิงท่าอากาศยาน  จนพ่อผมแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย ผมไม่รู้ว่าพ่อให้เงินเดือนพี่นุดีเท่าไหร่ แต่แกก็แทบไม่ได้ซื้ออะไร  บ้านที่พ่อผมซื้อให้ใหญ่โต ก็ไม่ค่อยไปอยู่ เพราะที่บ้านผมก็ทำห้องพักแต่งไว้หรูหราให้พี่นุดีได้อยู่   
ยามค่ำคืน
ตอนที่พ่อนั่งดูทีวีอย่างเหงาๆ  ผมอุ่นใจทุกครั้งที่พี่นุดีคอยดูแลพ่อ  พาเดินที่สนามหญ้าหน้าบ้านในตอนเช้า เพื่อให้น้ำค้างยอดหญ้าซึมเข้าฝ่าเท้า เห็นเขาว่ามันดีกับสุขภาพท่าน  อาหารที่พ่อทาน มีแต่อาหารซึ่งเป็นมิตรกับร่างกาย แน่นอนว่าถ้าเป็นป้าสมหมายจัดหา คงไม่ถูกใจพ่อ แต่พอเป็นคำสั่งพี่นุดี พ่อก็ไม่กล้าขัด
พี่นุดีเป็นสาวตัวไม่ใหญ่แต่รูปร่างเอิบอิ่ม ท้วมอวบ ไม่ใช่คนสวย แต่ว่านมต้มแกนี่โตเกินตัว ตูดก็เบ้อเร่อ ตอนแรกผมยังคิดว่าแกจะถูกพี่อำนาจหลีซะอีก ปรากฏว่า พี่นุดีกับพี่อำนาจสนิทสนมกันในเชิงเพื่อนคู่หูคู่ฮาซะมากกว่า แถมคุยกันทะลึ่งตึงตังไม่มีสิ่งอื่นมาเจือปน
ผมเป็นคนหวงสมบัติพ่อนะ แต่กับพี่นุดี ถ้าวันหนึ่งจะมาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว ผมไม่เคยคิดจะหวง เพราะว่าที่มีอยู่นี้เราก็ใช้กันไม่หมด  เงินมี แต่ไม่ได้แบ่งปันกับคนที่เรารัก มันเป็นเงินที่เหงาอย่างไรก็ไม่รู้ครับ คนไม่รวยอย่างพวกเราคงไม่เข้าใจ บางคนเห็นเราใช้เงินหรือให้ใครแบบโง่เขลาก็แหนบแนม หารู้ไม่ว่า เรามีความสุขใจหลังการให้ แม้ใครจะว่าเราว่าไม่ฉลาดก็เหอะ  ผมล่ะเข้าใจพ่ออย่างแท้จริง

“เดี๋ยวพี่ลงไปข้างล่างก่อนนะ วันนี้กองทุนมันผวน ไม่อยากห่างหน้าจอคอมพ์”

“พี่นุดี ทำไมพี่ไม่หาแฟนดีๆสักคนล่ะ พี่ก็ยังสาวจะตาย มาจับเจ่าอยู่กับพ่อผมไม่เบื่อเหรอ”

“พ่อเธอหาเรื่องให้พี่ปวดหัวได้ทุกวัน จะเบื่อได้ยังไง”

“ผมแค่เสียดายความสาวของพี่  คนวัยเดียวกันมันน่าจะทำให้พี่สนุกกว่าเปล่าครับ”

“ไม่เลย พี่ไม่ชอบคนวัยเดียวกัน  ผู้ชายวัยเดียวกับพี่มักจะโง่”

“อ้าว”

“ผู้ชายหนุ่ม เป็นผู้ชายที่ต้องเรียนรู้ ต้องเดินทาง พี่ขี้เกียจรอ  ผู้ชายที่มากประสบการณ์ รู้ทิศทางที่จะต้องไปต่างหาก คือผู้ชายที่พี่สนใจ”

“แต่คนหนุ่ม มันก็หล่อ ก็ดูดีกว่าไม่ใช่เหรอพี่”

“แหวะ ต้องมานั่งดูคนพวกนี้ แต่งตัวหวีผมเยิ้มไปด้วยน้ำมัน นุ่งยีนส พี่รับไม่ได้หรอก บางคนยังจัดการกับชีวิตตัวเองไม่ได้เลยว่าจะไปทางไหน  เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา พี่ก็มีของพี่ ชีวิตนี้พี่หาเงินได้พอแล้ว แต่คนที่เห็นปลายทางของตนเอง คนพวกนี้ไม่ใช่คนหนุ่ม”

“เออ มีอย่างนี้ด้วย”

“แล้วคนหนุ่ม ก็ไม่ได้ดูดีในสายตาพี่สักหน่อย คนอายุมากหน่อย สุขุม มีความอบอุ่นมากกว่า”

“เพื่อนๆ ของพ่อ ก็จีบพี่นุดี ตั้งเยอะ”

“ยี้ แต่ละคน ไม่เห็นมีหล่อ”

“อาธวัชไง เจ้าของโรงแรมเวสต์เทิร์นน่ะ”

“หล่อยังไม่เห็นจะได้ครึ่งหนึ่งของพ่อเธอเลย”

“พ่อผมหล่อขนาดนั้นเลยเหรอ”

“...”

“แหน่ะ”

“ไอ้เด็กนรก”





วันนี้ผมมีนัดกับการ์ตูนเพื่อเลือกเสื้อผ้าสำหรับเข้าฝึกงานกับพ่อของต้นหลิว พอทานข้าวต้มที่พี่นุดีทำให้เสร็จก็เตรียมตัวจะออกจากบ้าน เห็นพ่อกำลังจะขึ้นรถตู้ไปตีกอล์ฟ ก็เหลือบไปเห็นหนุ่มผิวเข้มจอมขี้เก๊กใส่แว่นตาดำ กับชุดซาฟารีสีเทาเข้ม
 
“อ้าว กลับมาทำงานกับพ่อแล้วเหรอพี่”

“อืม วันนี้ตีกอล์ฟกับหัวหน้าฝ่ายค้าน พอใกล้เลือกตั้งแล้วมันค่อนข้างอันตราย พี่ว่าตามไปดูท่านหน่อย”

“งั้นวันนี้ไอ้เอก็ว่างอ่ะดี”

“ไม่ต้องเลย จะชวนกันไปซุกซนที่ไหนกัน”

“ผมเป็นเด็กดีจะตาย ถามพ่อสิ”

“เดี๋ยวก็นัดกันไปทำอะไรแผลงๆอีก นายน้อยน่ะจะทำเอเสียไปด้วย”

“ชิชะ เด็กพี่น่ะตัวแสบ อย่ามาโบ้ยผม”

“พอกันแหล่ะ เพื่อนกันยังไง มันก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ อยู่ในที่แจ้งนะ ไม่ต้องไปที่มืด”

“ถ้าไอ้เอมันอดใจไหวนะ”

“เดี๋ยวจะโดนดีกันทั้งคู่”   ว่าแล้วไอ้พี่ก็ทำหน้าดุใส่แล้วขึ้นรถตู้ นั่งคู่กับพ่อผมไป  พ่อหันมายิ้มๆ กลั้นหัวเราะ  ประตูรถตู้ถูกปิดอัตโนมัติ แล้วเคลื่อนตัวออก 
ผมรีบมารับเอที่หอ มันบอกว่า กลับมานอนที่หอได้สองคืนแล้ว ไปกลับปทุมธานีเป็นอะไรที่เหนื่อยมาก  เราเลยจะช่วยกันไปบูรณะรสนิยมการแต่งตัวของการ์ตูน

“มึงแมร่ง ไปกันถึงไหนต่อไหนแล้ววะ กับไอ้พี่กู” ผมถามเมื่อมันเอื้อมมือไปเปิดวิทยุคลื่นโปรด

“มึงจะเสือกทำไม อย่าให้กูรื้อ ว่ามึงทำให้กูเป็นแบบนี้”

“ไม่เกี่ยวกับกูเลย อย่ามาโยนความผิดให้กู” ผมหันไปดู มันไม่ได้หมายความในแบบที่มันพูดหรอก เพราะมันยังยิ้มออก ผมที่ไม่ได้ใส่มูสหรือเจล ปรกลงบนหน้าผม ลมจากแอร์รถเป่าจนหน้าม้ามันปลิวไสวไปมา มันดูเรียบร้อยกว่าเมื่อเดือนก่อนมากมายนัก ผิวพรรณนี่ผ่องเชียว เดือนคณะกู กำลังจะกลายเป็นดาวเหรอเนี่ย

“แล้วมึงกับพี่ไผ่เป็นยังไงบ้างอ่ะ ตกลงจับเข่าคุยกันหรือยัง”

“คุยกันแล้ว”

“เล่ามา”

“แลกกับเรื่องของมึงนะ เอาแบบเปิดอกนะเพื่อน ชีวิตกู มีแค่มึง ที่กูเล่าได้ทุกอย่าง”

“เออ!”

ผมเล่าถึงเรื่องที่ผมไปหาพี่ไผ่ที่บ้าน ตรงดิ่วเข้าไปหาคุณลุง แล้วบอกว่าผมจะเป็นคนดึงพี่ไผ่ขึ้นจากหลุมที่เขาสร้างไว้เอง แต่มีข้อแม้ว่า ลุงต้องสนับสนุนให้พี่ไผ่ได้ใช้ชีวิตในแบบที่เขาชอบ แค่เลิกเซ็กซ์แผลงๆ นั่นซะ ผมกับพี่ไผ่จะไม่เป็นอะไรกันเกินพี่น้อง มาช่วยในฐานะคนที่เคยได้รับการช่วยจากเขาไว้หลายครั้ง คุณความดีของเขาที่ตรึงไว้ในใจผม  ผมคิดว่า ผมก็ชอบเขามากแหล่ะ แต่เราสองคนจะคบหากันในแบบนี้ตอนนี้ไม่ได้ เราสองคนต่างเลยเถิดเส้นจารีตอันดีงามในสายตาของสังคมมามาก  แม้ว่าลุงกับป้าจะมองผมดีและเอ็นดู แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลย มันจะเป็นการดี ถ้าคุณลุงจะมองพี่ไผ่ดีขึ้นบ้าง ผมเข้าใจความอึดอัดของเขา แต่ก็คิดว่าที่ผ่านมา เขาแก้ปัญหาผิดทาง และผมเองก็เช่นกัน ผิดกันแค่ ผมน่าเอ็นดูมากกว่าจนทุกคนมองข้ามความโสมมของผมไป แล้วโยนความผิดไปที่ ออกัส  แต่ขณะที่พี่ไผ่ ไม่มีใครให้รับกรรมแทน

วิธีการบำบัดของผมนั่นเหรอครับ  อันนี้ผมคิดเอง ไม่ได้อ้างอิงทฤษฎีของฟรอยด์ หรืออะไร
ที่ผ่านมา พี่ไผ่หนีปัญหาด้วยการเลี่ยงมัน  แต่ผมคิดว่าเราควรนำตัวเองไปอยู่ในสถานที่เสี่ยงต่อการกระตุ้น ทนมันให้ได้
อย่าหนีปัญหา  แต่จงก้าวข้ามผ่านมัน !! 
คล้ายเอาเหล้าสาดไปที่คนลงแดงแต่ไม่ให้เขากิน
เอาน้ำราดไปบนหน้าคนที่กระหายแต่ไม่ให้เขาดื่ม 
จะว่าหักดิบก็ได้  แต่ผมว่า มันน่าจะบำบัดพี่เขาได้

ในช่วงเดือนกว่าที่ผ่านมา  ผมพาพี่เขาไปยัง สวนสาธารณะต่างๆ ที่ชมรม OutDoor มักนัดกันตามทวิตเตอร์ ไม่ว่าจะเป็น สวนสาธารณะพุทธมณฑลสาย 2   ใต้ทางด่วนพระราม 9 ตอนตี 3   สะพานรัชชวิภา  คลองจั่น  ศรีนครินทร์
ผมกับเขา จะนั่งกันที่ม้านั่ง หรือ เอาเสื่อไปปู  พี่ไผ่กับชุดกีฬาชุ่มเหงื่อหลังเลิกงาน มีเสน่ห์เป็นที่ดึงดูดชาว เอ้าท์ดอร์ แบบที่ผมสู้ไม่ได้ แต่ผมก็มีคนเหล่มาไม่น้อยเหมือนกันนะ จะหาว่าคุย
พี่ไผ่เฝ้ามองคนเหล่านั้น ผมก็เฝ้าระวังพี่ไผ่อีกที 
ผมรู้ว่าแกทรมาน  แต่พี่ต้องทนนะ พี่ทำได้ ผมรู้

“แล้วพี่เขาไหวเหรอวะ คนมันเคยๆ แถมเป็นอะไรที่ชอบด้วย”  เอถามด้วยความใคร่รู้

“เขาก็เหงื่อแตกเลยล่ะมึง แถมยังนั่งซูดปาก หายใจหอบ เหมือนคนโดนล่าม คงเกรงใจกูด้วยแหล่ะ นี่ถ้าไม่มีกูอยู่ด้วย กูว่าคงกระโจนเข้าใส่เหมือนกัน”

“มึงนี่โหดมากกกกก  กอไก่ล้านตัว”

“คือ กูต้องมั่นใจว่า พี่เขาทำได้”

“มีอะไรเด็ดๆไหมวะ”

“มีดิ  แมร่ง มีแก๊งหนึ่ง เป็นแว๊นหน้าตาดีสี่คน เอาสก๊อยมา Gang Bang  ตอนแรกกูนึกว่ามารุมโทรม ที่ไหนได้ ผู้หญิงถอดก่อนเลย  กลายเป็นเกมหมู่มากกว่ารุมโทรม เด็กผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดีกว่าใคร ยักคิ้วให้ไอ้พี่ไผ่เว้ย น้องสก๊อยก็กระดิกนิ้วเรียก กูสาบานว่า เป้าพี่แกนูนขึ้นมาจนจะทะลุกางเกงฟุตบอล”

“แล้วทำไง”

“กูก็ทำตาเขม็งใส่ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก็ค่อยๆ สงบลงได้”

“ไปนั่งดูกันแค่นั้นเหรอ”

“ส่วนใหญ่ก็คุย คุยกันถึงตอนเด็ก  เขาก็เล่าชีวิตเขาตอนไปอยู่เมืองนอก  กูก็เล่าของกู  ตอนไม่มีอะไรมากระตุ้น มันก็ดีไปหมดอ่ะว่ะ กูว่า พี่เขาเป็นคนโรแมนติกด้วยซ้ำ แล้วก็มีความหล่อระดับสิบ”

“อันนี้เป็นที่ประจักษ์ว่ะมึง”

“แต่พอหื่นขึ้นมา เหมือนหมาเดือนสิบสอง หันซ้ายหันขวา แบบร้อนรน ดุกดิก กูจะบ้า”

“มึงก็อย่าไปหักดิบพี่เขามาก สงสารเขา  ถ้ามึงไปอั้นเขามาก เขาจับมึงปล้ำกลางแจ้ง อันนี้กูไม่รู้ด้วย”

“เขามีอารมณ์ในที่แจ้งมากเลยว่ะ มีแอบจูบกูอยู่ตลอด หอมแก้ม จับนั่นนี่ กูก็ปฏิเสธพอเป็นพิธี”

“มึงนี่โหดกว่าที่กูคิดนะไอ้น้ำ”


ห้างสรรพสินค้า
ผมกับเอ พาตูนเลือกเสื้อผ้า โดนตูนเลือกเสื้อผ้าที่ราคาไม่แพงนัก ทั้งที่พวกผมอาสาจะจ่ายให้  บ้านของการ์ตูนจริงๆ ก็พอจะมีฐานะที่สุดในอำเภอของเขา แต่เขาเป็นแบบนี้เอง คือไม่ใช้เงินเท่าไหร่ ทุ่มสุดก็คือซีร็อคชีทให้หลิว หรือไม่ก็เบเกอรี่ที่มาปรนเปรอต้นหลิว นอกนั้นก็แทบไม่ได้ใช้อะไร
“เราว่าแค่นี้ก็พอนะ” ตูนหิ้วของพะรุงพะรัง แล้วเดินตามผมกับเอมา

“นี่มึงเอาจริงนะเนี่ยไอ้ตูน กูล่ะนับถือมึงเลย”  เอตบไหล่พร้อมโอบไหล่ตูนอย่างกันเองกว่าแต่ก่อน ซึ่งเคยนึกว่าตูนแอบชอบใครในเราสองคน คิดแล้วก็ตลกดี

“อยากให้พ่อเขาเห็นว่า เราช่วยเขาได้ ดูแลหลิวได้”

“รับรองมึงผอมแน่ ไอ้ตูนเอ๋ย”

“ผอมไม่ได้อ่ะ หลิวไม่ยอมให้ผอม”

“ทำไมล่ะ” ผมกับเอรีบประสานเสียง

“คือ.. หลิวชอบให้เราเจ้าเนื้อ ห้ามผอม”

“นังหลิว ชอบแนว Chubby ก็ไม่บอก เออ เดี๋ยวกูช่วยขุนให้เนื้อมึงเด้งดึ๋งเลย รับรองถูกใจหลิว” ว่าแล้วเอก็คล้องคอตูนที่ยิ้มร่า พาไปกินของหวานกัน โดยมีผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินตามไป


วันก่อนที่ห้องน้ำ ห้างสรรพสินค้าดัง ย่านบางกะปิ ชั้น G  ผมกับพี่ไผ่ ยืนฉี่ที่โถ ซึ่งเป็นขั้นตอนหนึ่งในการบำบัด  ผมเห็นเขากำของเขาแน่นเลย ตอนที่โถข้างๆ เริ่มขโยกมือช่วยตัวเอง  ผมรอดูพี่ไผ่ว่าจะผ่านมันไปได้ไหม  ตัวผมเองไม่มีอารมณ์ในที่แจ้งแบบนี้ แต่ผมก็พยายามเข้าใจทุกคน  หันไปมองโถอื่น ก็ยืนกันให้เต็ม ทุกคนต่างสาวมือ แล้วหยุดเมื่อแม่บ้านเดินผ่าน เอาเข้าจริง จากสีหน้าแม่บ้าน ผมว่าป้าเขาคงเห็นมาเยอะ ว่าคนเหล่านี้มาทำอะไรกัน  สักพักพี่ไผ่ก็เก็บน้องชายเขาเข้าแล้วหันมายิ้มพยักหน้า เอาเป็นว่า วันนี้ เขาเอาอยู่  โอเค ผมให้อีกหนึ่งแต้ม

“กินอะไรดีครับน้ำ” พี่ไผ่เดินข้างผมตามบันไดเลื่อนมาชั้น 2 เพื่อหาร้านอาหารทาน

“อะไรก็ได้ครับ ปิ้งย่างไหม”

“จะดีเหรอ แทบไม่ได้ออกกำลังกายเลยนะน้ำน่ะ  มาตะลอนตามพี่เป็นเดือน เดี๋ยวก็มีพุงหรอก”

“นานที ถือว่า ผ่อนปรนนะ”

“แล้วพี่จะได้รับการผ่อนปรนบ้างไหม มันจะระเบิดอยู่แล้วนะ”

“ผมเข้าใจพี่นะ ก็แล้วแต่พี่เลย”

“ไม่เอาดีกว่าครับ พี่จะก้าวต่อ ขอบคุณที่มาช่วยเหลือ แม้มันจะดูพิกลก็เหอะ”

“เทียบกับผมเมื่อเดือนก่อนๆ ก็ไม่ประหลาดเท่าไหร่นะครับ”

“ตกลงพี่ยังเป็นภารกิจสุดท้ายของน้ำหรือเปล่า”

“เรื่องนั้น ค่อยว่ากันตอนจบโปรแกรมการจับนายต้นไผ่ ใส่ตะกร้าล้างน้ำ ก่อนนะครับ”

“พูดซะ พี่เสียหายเลย”

“ก็มันจริง คนอะไร ใช้ชีวิตเซ็กซ์ซะคุ้มเลย”

“พี่ว่า พี่ไม่ใช่คนที่ ไลฟ์สดกับกลุ่ม ยารีสเอ็กซ์ไฟว์ นะ”

“แต่ที่พี่ทำมาทั้งหมด มันเหมือนหนีอะไรไปเรื่อยๆอ่ะพี่  จริงๆแล้ว พี่ชอบจริงๆ เหรอ ที่กลางแจ้งเนี่ย”

“ที่สุดเลย”

“พยายามจะเข้าใจอยู่”

“จำวันที่เราไปกาญจนบุรีกันได้ไหม  ใต้แสงดาว กลางลานแพที่ล่องอยู่บนน้ำนั้น”

“ครับ จำได้”

“พี่แทบอดใจไม่ไหว อยากจะปล้ำน้ำตรงนั้นเลย บรรยากาศมันเป็นใจมาก ยิ่งเป็นน้ำด้วย แล้วก็ลานโล่งกลางแจ้งสวยงามกลางป่าแบบนั้น สาบานได้ว่ามีผู้หญิงแอบมองอยู่สองสามคน”

“ก็ยังอดใจได้”

“ก็กลัวน้ำจะโกรธน่ะสิ  กลับไปนอน พอน้ำหลับ พี่ต้องเข้าไปช่วยตัวเองอยู่สามรอบ ความดันขึ้นเลย”

“ไว้พี่ดีขึ้น ผมจะพาพี่ไปอีกนะ”

“ห๋า.. คืออะไร ยังไง”

“เออน่า”

“หมายถึง ไปทำกันตรงนั้นเลยเปล่า หูว”

“ไม่ พี่จะไม่ได้ มีเซ็กซ์ในที่แจ้งอีกต่อไป บนดาดฟ้าที่ตึกเมืองทองก่อนตำรวจจับ ให้คราวนั้นเป็นครั้งสุดท้ายเถิดพี่”

“ครับ..  พี่ขอโทษ”




วันนี้ผมมีนัดกับน้องชายตัวดี อุทิศ
ผมพาเขามาขริบ  ใช่ครับ ฟังกันไม่ผิด  มาขริบหนังหุ้มปลาย
แท้จริงแล้ว การขริบก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็นนัก ผมเองแม้ไม่ได้ขลิบ ก็ใช้งานน้องหนูของผมได้เป็นอย่างดี แล้วคนรอบตัวผมก็ไม่ได้มีใครขริบ ยกเว้นผู้กองที่เป็นมุสลิมซึ่งทำมาตั้งแต่เด็ก ของจิมมี่เลยดูสวยตรง หัวโผล่มาทักทายน่ารัก
แต่กับอุทิศ ผมมีความกังวล ซึ่งแม้ว่า พ่อของเขาจะสอนให้อุทิศทำความสะอาดเป็นอย่างดี แต่ปริมาณความเยอะของหนังหุ้ม มันแตกต่างกับอันทั่วไปที่ผมเคยเห็น  แถมน้องก็เริ่มมีขนาดใหญ่และเขื่องขึ้นเรื่อย จนหนังหุ้มไม่สามารถโตตามทัน
ผมได้รับไลน์บอกจากน้อง ว่าหนังหุ้มปลายเขาเป็นแผล หลังจากที่ผมสอนให้เขาบรรเลงกามกิจให้ตัวเองจากวันนั้น
ส่วนหนึ่ง เขาอาจหักโหมมากไปด้วย แต่ถ้าทาโลชั่น ชโลมครีมก่อนช่วยตัวเอง มันไม่ควรจะมีแผล ยกเว้นคนที่ทานน้ำตาลเยอะจนเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดสูง ก็มีโอกาสที่หนังหุ้มปลายอวัยวะเพศจะมีรอยถลอกเป็นประจำ
ตัวน้องอุทิศเอง ทันทีที่ผมได้แนะนำเรื่องการขริบแก่เขาไป เขาก็สนใจมากแถมหาข้อมูลเพิ่มอีกมากมาย แล้วเขาก็ไม่อยากให้ที่บ้านรู้ เลยพยายามเก็บค่าขนม 
ความที่เป็นพี่ชายที่แสนดี ผมเลยเสนอออกค่าใช้จ่ายให้น้อง แล้วก็ให้มาพักฟื้น ประมาณหนึ่งอาทิตย์ตามที่อินเทอร์เน็ตบอกไว้ ความที่ยังเป็นผู้เยาว์ ก็คงจะต้องให้ผู้ปกครองเซ็น กระนั้นแน่นอนว่า พี่อำนาจจัดการให้หมด

ผมพาน้องมานอนที่ห้องผม หน้าตาเขาบอกบุญไม่รับเมื่อยาชาเริ่มหมดฤทธิ์ แต่ก็กินยาแก้ไข้กันไว้ มันบวมน้อยกว่าที่คิด ส่วนหนึ่งก็เพราะน้องอาจจะร่างกายแข็งแรงกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน  อุทิศบอกว่ามันเจ็บหนักมากตอนเดินขึ้นบ้านมา พอตอนที่เขายกมือไหว้พ่อผม เจ้าหนูที่กำลังเป็นแผลไปสีกับกางเกง เป็นอันต้องสะดุ้งขึ้นมาเฮือกใหญ่ พ่อผมก็หัวเราะเพราะว่าพี่อำนาจคงจะเล่าให้ฟังแล้ว คุณหมอที่ตรวจความดันและทำให้ ก็เป็นคุณหมอที่บ้านเราคุ้นเคยกันดี
พ่อไม่ได้มีอาการรังเกียจอะไรเมื่ออุทิศ น้องต่างบิดาของผมเดินเข้าบ้าน ผมว่า หัวใจของพ่อเป็นผู้ชายที่บริสุทธิ์นะ พ่อคือฮีโร่ของผม สักวันผมอยากจะมีจิตใจที่ดีแบบพ่อบ้าง



ผมทิ้งน้องไว้พร้อมกับอาหารอ่อน และยาแก้ไข้ วีดีโอเกม และ หนังสือการ์ตูน ก่อนจะออกไปกับพี่ไผ่เพื่อไปยังโรงหนังย่านสะพานควาย เป็นโรงหนังระดับล่าง กลิ่นอับ แถมยังฉายหนังเรทอาร์วนไปมา ที่บอกว่าเรทอาร์ เป็นการโฆษณาเพื่อกันตำรวจเท่านั้น เมื่อหนังวนไปสักพัก เรื่องต่อไปก็เป็นหนังเรทเอ็กซ์ทันที  โรงหนังประเภทนี้แทบไม่มีเหลือในเมืองหลวงแล้ว เพราะว่าคนมีอินเทอร์เน็ต ดูกันในมือถือ แต่ที่ยังอยู่กันได้ก็เพราะที่แห่งนั้นมีอย่างอื่นมา นั่นก็คือหนังสด มันเหมือนป็อปคอร์นที่แกล้มกับหนังนั่นเอง
วันนี้ เป็นหนังเก่า “กลกามแห่งความรัก” ซึ่งเป็นแค่หนังเรทอาร์ ก่อนจะต่อด้วย “บุพเพพิศวาส” ซึ่งเป็นหนังเรทเอ็กซ์เลียนแบบ ออเจ้า โดยใช้นักแสดงไทยบรรเลงกามกิจ ผมดูแล้วก็ตลก คือความที่โรงหนังมันมืด มีกลิ่นอับแถมยังเก่ามาก ผมออกจะกลัวมากกว่ามีอารมณ์คล้อยตาม คนนั่งกันบางตา ไม่ได้แออัดเหมือนหนังของมาเวล แต่ว่า เมื่อเราหย่อนก้นลงนั่งตรงไหน ก็จะมีคนตามมานั่งในที่นั่งติดกันทันที  ไอ้พี่ไผ่ ก็ไม่มีข้อยกเว้น ทันทีที่คนได้เห็นหุ่น เห็นหน้ามันในเงาลางๆ จากแสงของจอ ก็มารุมล้อมนั่งรอบมันกันหมด  สักพัก มีมือขยันมาช่วยขยี้ พยายามจะแก้ถอดกางเกงของมัน พี่ไผ่เอามือปัดป้องพอเป็นพิธี แต่ถ้าไม่มีผมอยู่ มันคงจะแอ่นตัวให้ใครต่อใครทำอะไรเลยตามเลยนะผมว่า 

ผมเห็นแล้วสงสารเขาอยู่ ถ้ามีใครสักคนหนึ่งจะรู้ว่า เซ็กซ์สำคัญกับชีวิตแค่ไหน ก็ผมนี่แหล่ะ
เลยเลือกที่จะลุกและแกล้งขอตัวไปห้องน้ำ เผื่อจะปล่อยให้เขาได้ปลดปล่อยบ้าง ผมเดินมายังห้องน้ำแล้วก็กำลังยืนที่โถ ก็มีคนพยายามมาเข้าสวมกอด  มีกะเทยแต่งหญิงอยู่สองคนที่ทางเข้าพยายามเสนอขายโอษฐ์กามละหนึ่งร้อย ถูกดีแฮะ แต่ผมไม่มีอารมณ์กับกะเทยหรอกนะ ยิ่งในโรงหนังด้วย  แต่ผมเห็นมีผู้ชายใส่เสื้อลายสก็อตคล้ายคนตัดอ้อยเดินตามเข้าไปทางห้องน้ำหญิง ซึ่งแน่นอนว่า โรงหนังแบบนี้ผู้หญิงไม่กล้าเข้าหรอก  พอออกมาจากห้องน้ำ พี่ไผ่อยู่ตรงนั้น

“วันนี้ ถือว่าผ่อนปรนให้ครับ”  ผมบอกเขา เมื่อเห็นหน้าตาประมาณว่า กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย ของเขา

“ไม่เอาครับน้ำ พี่ไม่ทำ”

“ผมไม่ว่าอะไร ไม่ฟ้องพ่อพี่ด้วย”

“พี่แค่อยากอยู่กับน้ำ  ออกไปจากที่โสมมนี้กันเถิดนะ”
ทำมาพูดว่า โสมม ตึกร้างเอย ห้องน้ำสาธารณะเอย แหม.. เมื่อก่อนหนักกว่านี้นะได้ข่าว  แต่ก็แอบดีใจนิดหน่อยที่เขาฝ่าวงล้อมเมื่อสักครู่มาได้ สำหรับผมมันดูน่ากลัว แต่สำหรับเขามันคงเป็นการกระตุ้นกำหนัดได้เป็นอย่างดี อู้ย ขนลุก

พี่ไผ่ขับรถมาส่งผมที่บ้าน ผมเลยชวนเขาขึ้นไปทักทายเจ้าอุทิศ  ซึ่งตอนนี้นอนเล่นเกมแต่หน้าตาเหมือนซอมบี้มาก น้องบอกว่านอนไม่หลับ เจ็บมาก พี่ไผ่แนะนำให้กินยาคลายกล้ามเนื้อสักเม็ด แล้วจะหลับสบาย  ผมเลยเอาให้น้องกิน น้องก็เหมือนจะง่วง 
ผมออกมานั่งที่ระเบียงห้อง หันหลังเข้าไปภายในเห็นอุทิศที่นอนบนเตียงอ่านการ์ตูนอยู่ พี่ไผ่เดินตามออกมานั่งคู่กับผม

“พี่ว่า ที่เราทำอยู่นี้มันไร้สาระไหมครับ”

“ก็ไม่รู้สิ แต่พี่ชอบใช้เวลากับน้ำนะ แล้วก็ปลื้มที่น้ำรับเรื่องเลวชั่วในตัวพี่ได้”

“พี่ก็ไม่ได้เลวอะไรนี่ครับ แค่รสนิยมทางเพศของพี่มันเกินล้ำคนอื่นไป  คนอื่นที่ว่า เราเรียกเขาว่า สังคม ครับ”

“น้ำล่ะ น้ำมีรสนิยมทางเพศอะไร บอกให้พี่รู้หน่อยสิ อย่างน้อยพี่ก็รู้สึกผิดน้อยลง”

“ผมก็ธรรมดา ทั่วๆไปนี่แหล่ะ”

“ไม่เอาหน่า คนเราต้องมีอะไรที่มันใฝ่ฝันมั่งสิ แบบว่า นอกกรอบ”

“....”

“เวลาเข้าเว็บโป๊ ชอบดูในแคทตาล็อคไหน”

“อย่ามาหลอกถามซะให้ยาก”

“นะๆๆๆ  พี่อยากรู้ความต้องการน้ำบ้าง”

“มันไม่มีใน แคทตาล็อค”

“ดูดีหรือยัง”

“ไม่มีหรอก ส่วนใหญ่เป็นสถานการณ์”

“เร็ว บอกมา”

“คือ พี่รู้จัก Mile High Club ไหม”

“ไอ้น้ำ เอ้ยยยยย เจ๋ง ชอบมีเซ็กซ์ในที่สูงเหรอ!”

ผมรีบเอามืออุดปากพี่ไผ่ เพราะกลัวน้องอุทิศจะได้ยิน  อุทิศหันมามองก่อนจะกลับไปอ่านการ์ตูนต่อ  พี่ไผ่ลดมือของผมออกจากปากเขา เรามองตากันอยู่อย่างนั้น ลมพัดเย็นเอื่อยมาที่ระเบียง

“พี่ขอจูบน้ำได้ไหม”

“เพราะมันกลางแจ้งเหรอครับ”

“เปล่า เพราะพี่รักน้ำ”

ผมก็หลับตาพริ้มก่อนจะยิ้มรับจูบของเขา ถือเสียว่าเป็นรางวัลให้คนที่พยายามทำตัวดีมาเป็นแรมเดือนก็แล้วกัน
แต่เอ.. จูบมันจะนานไปแล้วนะ ลิ้นเขาสอดเข้ามาควานไปทั่วปากผม ผมก็อ้ารับลิ้นพี่ไผ่ที่ขยันฉกเข้ามาจัง เขาถอดปากออกแล้วบรรจงหอมลงมาที่หน้าผาก หายใจหอบ มีเหงื่อซึมตรงขมับ ผมเอามือไปปาดให้ เรามองตากัน พี่ไผ่ยังคงหายใจแรงเชียว ผมเหลือบลงไปที่กางเกงกีฬาผ้ามันสีดำ โหยยย ทำไมมันนูนขึ้นมาขนาดนี้ 
ก็เข้าใจนะว่ามันเป็นระเบียง มันกลางแจ้งพอที่จะกระตุ้นอารมณ์เขา แต่ว่ามันอยู่ในช่วงที่เรากำลังพยายามจะรักษาเขาให้ใกล้เคียงปุถุชนที่สุดนี่นา มันจะดีเหรอกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้นต่อไปนี้
“พี่ไม่ไหวแล้วครับน้ำ” เขาบดจูบขยี้ลงมาที่ผมอีกรอบ ลมหายใจอุ่นร้อนรดมาที่หน้าผม จนผมมีสติพอที่จะบอกกับเขาไปว่า ยังมีอุทิศนอนอยู่ในห้อง  เขากลับตอบกลับมาว่า เพราะมีคนดูอยู่ เขาถึงทนไม่ได้ เขากำลังจะถึงขีดสุด
ผมหันไปมองที่น้อง อุทิศพยักหน้ายิ้มพร้อมทำสัญลักษณ์โอเค ก่อนจะแกล้งเอาหนังสือการ์ตูนปิดหน้า ไอ้น้องแสบ มึงจะต้องเป็นน้องรักกูแน่
ผมจูบตอบพี่ไผ่กลับในทันที  เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน เราจะยังไม่เลยเถิดอะไรกันขนาดนั้น แต่ในวันนี้ รางวัลของคนทำตัวดี ถือเสียว่า เป็นของล่อใจเล็กน้อยให้ทำดีต่อไป  ผมปลดกางเกงเขาออก  โอ้วแม่เจ้า มันใกล้เคียงของพี่อำนาจ แต่ขาวแล้วหัวก็แดงเรื่อ  อวบแล้วก็มีเส้นเอ็นปูดโปน
พี่ไผ่เอนตัวลงนอนข้างเก้าอี้ผมจนตัวเราเบียดกัน เอาหัวผมไปหนุนที่แขน โอบกอดผมไว้ หลับตาพริ้ม
ผมบรรจงขยับมือขึ้นลงเป็นจังหวะ แล้วเร่งตาม  บนระเบียงชั้นสองที่สูงขึ้นมานี้  ทำเอาผมก็มีอารมณ์อยู่เหมือนกัน มันเป็นที่สูง ที่ซึ่งผมชอบเสมอ พี่ไผ่ดูดปากผมอีกครั้งแล้วหงายกลับไปนอนอิงเก้าอี้ ผมยังอยู่ในท่อนโอบแขนของเขา เร่งมือขโยกบ้องไผ่ขึ้นลงจนมันแข็งเกร็ง พี่ไผ่หายใจรัว แล้วก็หอบขึ้น เหงื่อที่ไหลลงมาท่วมเสื้อกีฬาสีน้ำเงินจนแฉะ  ผมสาวมือขึ้นลงแล้วก็เร่งมือรัวขึ้น  หันไปดูอุทิศที่ตอนนี้โยนหนังสือการ์ตูนทิ้งไปแล้ว นั่งมองคู่เราอยู่
การถูกจับจ้องนี่สินะ มันกระตุ้นอารมณ์พี่ไผ่ไว้  พี่ไผ่หอบรัวขึ้นอีก ผมเอื้อมตัวไปเลียติ่งหูเขา แล้วก็ไล้ริมฝีปากไปตรงกรามที่เป็นสันเหลี่ยม  คนโดนไซร้ร้องเสียงหลงครางออกมา
“น้ำ... น้ำ.....”
ผมแหย่ลิ้นเข้าไปในซอกหูเขา ค่อยๆขบมันเบาๆ แล้วก็บดขยี้ด้วยการเม้มปาก  ร่างกายของพี่ไผ่แอ่นไปมาคล้ายปลาที่กำลังดิ้นไปมาในกระชัง  เขาอยู่ในมือผมแล้ว เก่งดีนักใช่ไหม  ผมลงลิ้นไปที่ซอกคอเขา เหงื่อเค็มเข้าปาก แกล้มกันกับเนื้อซอกคอที่หวานของเขา
ผมสาวมือเร็วขึ้น รัวขึ้น พี่ไผ่ก็หอบหายใจแรงขึ้น ลึก.. รัว.. แล้วเขาก็แอ่นเกร็งไปทั้งตัว ก่อนจะครางหอนออกมาอย่างกับหมาป่า  กำหนัดที่เก็บมาหลายวันทะลักท่วมมือผม กระเด็นมาเปอะเสื้อกีฬาเขา ยังพุ่งเลยมาโดยแก้ม กับมุมปากของผม  เขามองหน้าผมด้วยลมหายใจที่หอบน้อยลง  ผมก็มองตาเขากลับ แล้วส่งลิ้นของผมไปเลียที่มุมปากของตัวเอง กลืนกินน้ำข้นสีขาวขุ่นเข้าไป มันทั้งคาวทั้งหวาน เขาเอื้อมตัวมาดูดปากผมอีกรอบ ก่อนจะกอดผม น้ำรักที่เปื้อนเสื้อกีฬา เบียดเปื้อนเลอะเสื้อยืดสีขาวของผมไปด้วย เรากอดกันอยู่อย่างนั้นจนเสียงนกร้องบินมาใกล้ ผมเอื้อมตัวไปจูบเขาอีกครั้ง แล้วถอดริมฝีปากออกมา

“แค่ผ่อนปรนให้นะ อย่าคิดว่าผมจะยอมโดยง่าย”

“พี่รักน้ำชิบหายเลยว่ะ แมร่ง”

[TofuChan]

รบกวน สอบถามท่านผู้อ่านด้วยว่า

ซีนของ คุณพ่อ กับ พี่นุดี มันเป็น ช-ญ  จะให้แยกออกไปเลย หรือ ทำลิงค์แยก
หรือไม่เอามาปนเลย

พอดีมือใหม่ ไม่รู้กฏอ่ะ  เค้าขอโทษ   

Thank na 

โค้งสุดท้าย ฝุด ฝุด   

- พี่อำนาจ กับ เอ   
- พ่อ กับ นุดี
- จิมมี่ กับ พี่กร 
- ยัยออกัส กับ น้องกันต์

จะลงเอยอย่างไรนะ  แล้ว น้องอุทิศ ตัวแสบ นี่หลังจาก เจ้านู๋แข็งแรงดี จะทะลึ่งตึงตังไปไหน
หุ หุ 

หวังว่า ไม่เกินเลย

ขอบคุณ ทั้งใน บอร์ด  ใน เด็กดี  ใน ธัญวลัย  ขอบคุณ

[puiiz]

 

[broke-back]

ฤาจะรัก ฤาจะใคร่ ใครสับสน
ฤาจะหยุด ฤาจะซน ไม่ค้นหา
ฤาจะเซ็กส์ ฤาจะใช้ ทุกเวลา
ฤาจะพอ ฤาถามหา ว่าตามเธอ

ยากทำใจ ให้ยอมรับ ขอนับถือ
ไม่ระแวง ไม่หืออือ หรือกลัวเผลอ
ไม่สะดุด ไม่หยุดรัก ไม่พักเจอ
จะเป็นไง ยังเป็นเธอ ที่เพ้อครวญ

ทางข้างหน้า ร่วมฝ่าฟัน ดั้นด้นถึง
ตั้งความรัก ไว้ฉุดดึง ถึงโหยหวน
จะไม่ปล่อย ให้ไอ่พี่ รำแทงทวน
หยุดชักชวน กวนคนอื่น รื่นเอาท์ดอร์

หุหุ

เราจะไม่ขัดขวางทางของใครเพราะกลัวบาป
จะไปห้ามไม่ให้เค้ารักกัน..มันไม่ดี

งานนี้นับถือน้ำใจของคนน้องจริงๆ
จิตใจดี งามมาก..ข้าน้อยขอคารวะอย่างสุดซึ้ง
น้อยคนนักที่จะทำใจยอมรับความสำส่อนของอีกคนหนึ่งได้

ยอมใจน้ำจริงๆ

ส่วนไอ่พี่ต้นไผ่..กรูไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก
สมองแมร่งงงง มึนตึ๊บว่ะ
เอาเป็นว่า..เป็นคนที่โชคดีมากๆๆๆๆๆๆ ก็แล้วกัน

บับบุย..หยื๋ยยยยยยยยย
น่ากลัว..ตัวโฉด ของเรื่องนี้

รักนะคุณคนแต่ง
เรามารอคุณทุกวันเลย
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Leenboy]

พ่อ+พี่นุดี เราว่าทำเป็นตอนพิเศษดีไหม น่าจะโอเคกว่า

[DekPed]

ตอนไรท์บอกในเรื่อง เลิฟ 1999 ว่าเรื่องนี้จะเป็น นิยายเชิงสังวาส อันนี้ เข้าใจทะลุเห็นแจ้งแล้ว 555 

[Duangjai]

……


พี่ไผ่อดทนเก่งมากกกกก. 

น้ำต้องให้รางวัลพี่เขาหลายรอบหน่อย รอบเดียวพิษยังออกไม่หมดเลยอ่ะ

แล้วรสนิยมด้านเซ็กส์ของทั้งคู่ก้อหลอมรวมกันได้.  ที่กลางแจ้งบนที่สูง   อิ อิ


          


……


..

[Hyenas]

จะจบแล้วจริงๆเหรอ คิดถึงแย่ อยากอ่าน พ่อกับนุดีเหมือนกัน แต่ทำลิงค์แยกดีกว่าค่ะ เพราะคนในบอร์ดบางคนเขาไม่เอา หญิงชาย เลยค่ะ คิดว่าแยกไปจะดี

[TofuChan]

Prep 19 :  Bareback  ฟ ห ก ด    ย ส ต น

“ตื่นมากินข้าวต้มก่อนสิอุทิศ” ผมเรียกน้องชายที่นอนอ้าซ่า ไม่ยอมนุ่งผ้า เพราะกลัวว่ากางเกงจะไปเสียดสีกับผิวของอุทิศน้อยซึ่งเพิ่งโดนชำแระเอาหนังหุ้มปลายออกไป  แม้จะมีอาการบาดเจ็บแต่มันก็ชูชันขึ้นมา รอยเย็บไหมสีดำดูน่ากลัว กระนั้น มันดูน่ารักน่าชัง    เออ.. เอ็งมีของดี เกินวัยเลยนะ น่าอิจฉาชิบเป๋งเลย
อุทิศงัวเงียลุกขึ้นมารับข้าวต้มไปทานโดยที่ยังไม่ได้แปรงฟัน เขาไม่ได้คว้าผ้ามาปิดเครื่องเพศเขาแต่อย่างใด ก็เราพี่น้องกัน ไม่รู้สึกจะอายอะไร แม้จะคนละพ่อก็เหอะ

“เมื่อคืนพี่ทำผมเจ็บระบมไปทั้งคืนเลย พี่น้ำ”

“พี่ไปทำอะไรเอ็งตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็พี่คนหล่อๆล่ำๆ กับพี่น่ะสิ อนาจารกันที่ระเบียง”

“อ๋อ” ผมนึกถึงเมื่อคืน ก็เขินขึ้นมาเหมือนกัน ผมก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น แต่อารมณ์มันพาไป ก็เลยช่วยพี่ไผ่อยู่ตรงระเบียงสักเล็กน้อย แกจะได้หายเครียด อดอยากปากแห้งมาแรมเดือน  แถมพี่มันก็มีอารมณ์เมื่อรู้ว่ามีเจ้าอุทิศนั่งมองอยู่ คือชอบเป็นที่เพ่งเล็งสินะ ผมก็ต้องมาทำบัดสีไปด้วย  ละอายใจอยู่เหมือนกัน

“นอนแข็งทั้งคืนเลยครับพี่ เจ็บอ่ะ” เขามองลงไปที่แผลผ่าตัด มันมีรอยฉีกนิดหน่อยแต่ไม่ถึงกับเลือดออก  ผมเลยเอามือไปพลิกดู มันก็ตื่นตัวขึ้นมา ทำให้รอยแผลถูกดึงรั้งด้วยท่อนที่ขยาย น้องจึงร้องด้วยเสียงออกมาอันดัง “โอ๊ยยย พี่น้ำ”  ผมต้องรีบปล่อยมือแล้วให้เขาท่อง พุทโธไว้ เพื่อระงับกิเลส

“น้องมีอารมณ์กับผู้ชายด้วยเหรอ”

“เปล่านะครับ ผมชอบผู้หญิงนมใหญ่ๆ แต่แหม มานั่งสาวมือกันให้เห็น แถมยังดูดปากกันเป็นชั่วโมง มันก็มีอารมณ์บ้าง”

“พี่ขอโทษ พี่ไผ่มันคึก แต่อยู่ในช่วงงด พี่ก็สงสาร  เหมือนหมาเดือนสิบสองถูกขังกรงน่ะ หมั่นไส้ แต่ก็สงสาร”

“เขาหล่อเนอะพี่คนนั้น หุ่นก็ดีน่าอิจฉา ผมอยากหล่อแบบนั้นบ้าง”

“เราก็หล่อ เดี๋ยวยิ่งโตจะยิ่งหล่อ หัวบันไดบ้านจะมันเลื่อมเลยล่ะคอยดู  ยิ่งมีเจ้านี่ขนาดนี้ด้วยนะ” ผมชี้มือไปที่ผู้บาดเจ็บ

“ผมหวังว่า มันจะออกมาถูกใจผู้รับทุกคนนะครับ” แล้วเขาก็เอามือพลิกเล่นไปมา จนมันชูขึ้นมาอีกครั้งแล้วก็ร้อง “โอ๊ยย”




ผมมาหาต้นหลิวที่บ้าน แวะมาสวัสดีคุณป้ากับคุณลุงที่พักนี้ผมเข้าออกบ่อยขึ้น คุณลุงให้คนเอารถผมไปเก็บในอาคาร พร้อมให้อยู่ทานอาหารกลางวันด้วยกัน  ผมเลยเดินมาช่วยคุณป้าเพราะว่าคุณป้าลงครัวเอง
“นี่เมื่อวานเราไปช่วยตูนเลือกเสื้อผ้าฝึกงาน อยากหล่อเลย”  ผมเล่าให้หลิวฟัง หลิวเหลือบตามามองขณะที่ปลอกหัวหอม

“ไม่ได้พากันไปทำอะไรพิเรณนะ” หลิวหลิ่วตามา

“เห็นไปต่อกับไอ้เอ ก็ไม่รู้สินะ ฮ่าๆๆ”  ผมแกล้งยั่วเพื่อน เพราะขึ้นชื่อว่าไอ้เอ ไม่มีใครไว้ใจ

“เดี๋ยวเหอะนะพวกนี้” หลิวเอามีดชี้มาที่หน้าผมเลย

“หลิว ลูกวานไปช่วยป้าหน่อยจัดโต๊ะ แล้วก็เอาชาร้อนไปให้คุณพ่อทีสิ แม่จะคุยกับน้ำแป๊บนึง”  คุณป้าหันไปบอกกับหลิว
พอต้นหลิวคล้อยหลังไป คุณป้าก็หันมาส่งยิ้มให้ผม รับรู้ได้เลยว่า คงอยากรู้เรื่องแฟนของลูก  ผมเลยรีบบอกโดยไม่ต้องให้ถาม  เล่าถึงความดีงามของการ์ตูน ตลอดจนความขยัน ชาติตระกูล  คุณป้าก็ยืนยิ้มไปพร้อมกับปรุงแกงกะทิไปด้วย

“ป้าไม่ได้อยากรู้เรื่องหลิวกับการ์ตูนสักหน่อย”

“อ้าว”

“หลิวมีอะไรเล่าให้ป้าฟังหมดแหล่ะ  การ์ตูน ป้าก็รู้จักดี ให้คนไปสืบมาหมดแล้ว ป้ารู้ว่าป้าไว้ใจการ์ตูนได้ จะมีก็แต่หลิวนี่แหล่ะ จะไปสร้างความปวดหัวให้ตูนได้นะ”

“ผมก็นึกว่า ให้หลิวออกไปก่อน เพื่อจะคุยเรื่องนี้”

“ป้าอยากจะคุยเรื่องเจ้าไผ่”

“อ๋อครับ  พี่ไผ่ก็กำลังพยายาม ทั้งโฟกัสเรื่องงาน แล้วผมก็ดูแลไม่ให้พี่ไผ่ ออกนอกลู่นอกนาง ไม่รู้จะทำได้แค่ไหนนะครับ”

“ป้าเลยอยากจะคุยนี่ไง”

“ครับ”

“ป้าคุยกับลุงแล้ว พวกเราก็ไม่ไว้ใจใคร ถ้าไหนๆ ไผ่ก็เชื่อฟังแต่น้ำ  ป้าก็ไม่รู้ใจน้ำ ว่าชอบพอลูกป้าบ้างไหม”

“ป้าพูดแบบนี้ผมก็เขินสิครับ ฮ่าๆๆๆ  บอกแล้วว่า ยังไงผมก็เหมือนลูกเหมือนหลาน”
“คือ ป้าน่ะ รู้ใจลูกชายมาตลอด ในห้องเขา ก็มีแต่รูปของน้ำตั้งแต่เรียนในไทย ป้าเจอหมอนพิงที่น้ำซื้อให้เขาวันเกิด เขายังเก็บไว้จนทุกวันนี้ จนมันแบนแฟบไปหมด ไผ่คิดอะไรทำไมป้าจะไม่รู้”

“ผมก็คิดว่า พี่ไผ่เป็นคนน่ารักครับ เพียงแต่ ที่ลุงกับป้าอาจตกใจไปบ้าง ที่พี่เขามีบางอย่างต่างออกไปจากกรอบของสังคม แต่พี่เขาก็กำลังปรับตัว”

“ไม่มีข้อแก้ตัวในเรื่องนั้น มันเป็นความผิดของเขาทุกอย่าง แต่ลุงกับป้าก็ให้อภัย แล้วหวังว่าน้ำก็จะให้อภัยเขาด้วย”

“ที่ผ่านมา ผมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่มีอะไรผิดต่อกันครับ ผมก็ไม่ใช่จะดีเด่อะไรนะครับ เรื่องนี้ผมรับได้”

“มาเป็นคนกันเองในครอบครัวเถิดนะ มาให้ลุงกับป้าได้ใกล้ชิดกับน้ำมากกว่านี้”

“คุณป้าครับ..”

“รับรักเจ้าไผ่มันสักที ถ้าน้ำก็มีใจ”





หลังจากทานอาหารซึ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความอึมครึม ไม่ใช่ในทางที่ไม่ดี เหมือนฝนจะตก ก็มีมืดหม่นบ้าง เพียงแต่ก็ไม่ได้มีใครกลัวฝนนั้นเท่าไหร่ คุณลุงคุยกันเองกับพี่ไผ่มากขึ้น ดูผ่อนคลายกันทั้งคู่แต่ก็ยังมีระแวดระวังบ้าง  หลิววีดีโอคอลล์กับการ์ตูน คุณป้ายังชวนให้มาปาร์ตี้บาร์บีคิวด้วยกันวันเสาร์นี้   พี่ไผ่ตักอาหารให้ผมอย่างเขินๆ ผมเองก็ทำตัวไม่ถูก คือ แบบมันต่อหน้าผู้ใหญ่น่ะครับ

ป้าบอกกับผมว่า พ่อแม่ทุกคนแหล่ะ อยากให้ลูกมีความสุข เพียงแต่พ่อแม่ไม่รู้หรอก ว่าความสุขของลูก เป็นความสุขที่จีรังไหม  แต่ถ้าเป็นเรื่องหัวใจ พ่อแม่จะไม่ยุ่ง ขออย่างเดียวว่าอย่าไปทำอะไรที่มันเลยเถิดอย่างที่ผ่านมา
ส่วนเรื่องกรรมการผู้บริหารจะคิดอย่างไรกับพี่ไผ่ในเรื่องรสนิยมทางเพศ คุณลุงจะรับหน้าเอง 
ญาติทั้งหลายที่รวมกันตั้งคำถาม คุณป้าจะจัดการเอง  ขออย่างเดียวให้พี่ไผ่ได้มีความสุขบนกรอบสังคมอยู่บ้าง

เอาเข้าจริง ผมก็บอกได้เต็มปากว่า พี่ไผ่อยู่ในใจผมมาตลอดนั่นแหละ แต่ว่าเส้นทางวงโคจรของเราไม่ได้มาเจอกัน เขาก็ระแวงว่าผมจะคิดอย่างไรกับเขา  ส่วนเขาก็เป็นคนที่ผมคงได้แต่มอง  ไม่คิดเลยว่าเขาจะชอบผมขนาดนั้น
ผมตามพี่เขาขึ้นไปบนห้อง กะจะไปดูสิว่า คุณป้าโม๊หรือเปล่า ตุ๊กตา Bad Badz Maru [ แบด แบด มารุ ] เป็นทรงหมอนอิงที่ผมให้เขาไปเมื่อหลายปีก่อน มันเป็นของที่เขารักเขาหวงอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ
พี่ไผ่หยิบมันมาให้ดู โอ้น้องแบด ทำไมแบน แต๊ด แต๋ ขนาดนี้  ร่องรอยการใช้งาน ผมเลยคว้าน้องเขามาวางที่ตัก
เดี๋ยวสิ..  ทำไมปากแบด แบด มารุ ถึงมีรู  นุ่นตรงนั้นก็เป็นรูกลวง  พอลองเอานิ้วแหย่เข้าไป นุ่นก็จับตัวเป็นก้อน

ไอ้พี่ไผ่ มึงล่อตุ๊กตากู !!

เขาไม่ได้ปฏิเสธตอนผมเอานิ้วแหย่เข้าไปในปาก แบด แบด มารุ ผมเอานิ้วที่แหย่ไปโดนนุ่นที่แห้งแข็งอยู่ข้างใน แล้วเอามาดมดู นี่มันกลิ่นคาวอย่างนั้นแน่นอน ไอ้ห่า คนอะไร คึกได้ขนาดนี้  เขาทำหน้าเขินๆ หลบตา
“มันทำให้พี่คิดถึงน้ำ”

“พี่ต้องมีลิมิตบ้างนะ บางอย่างก็ทำให้ผมตกใจเลยเนี่ย พี่ไผ่ที่เคยเป็นไอด้อลผม”  แล้วผมก็หันไปทำตาดุ  เขาทำหน้าจ๋อยเหมือนเด็กสำนึกผิด  ผมเดินไปนั่งข้างเขา เอื้อมตัวไปหอมเขา

“พี่พยายามอยู่ครับ มันมีบางช่วงที่เหมือนว่า พี่ไม่มีสติ แต่ก็ไม่มีข้อแก้ตัว ทุกอย่างมันเป็นเพราะความคะนองของพี่เอง เอาเป็นว่า ขอให้น้ำเข้าใจ แล้วก็ให้โอกาสพี่นะ” เขาเอื้อมตัวมาหอมผม  ผมจู่โจมดูดไปที่ริมฝีปากของเขา แล้วดันตัวเขานอนลง เอามือดึงเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนของเขาออกจากร่างล่ำนี้ ผมโลมลิ้นไปตามตัวเขาในขณะที่ถอดเสื้อของตัวเองออก

ก็เขานี่แหละคนที่ผมโหยหา คนที่ลาไปเมืองนอกแล้วทำให้ผมคิดถึงอยู่เสมอ
คนที่ชอบผมแล้วทำไมไม่ยอมบอก ปล่อยให้ผมแอบหลงใหลในตัวเขาอยู่คนเดียว 
คนที่ผมต้องคอยแกล้งหาเรื่องผู้หญิงไปปรึกษา ทำให้ผมเมาเป็นบ้าเป็นหลังจนต้องไปลงเอยกันออกัส 
ทำไมเขาไม่พูดมันให้เร็วไปกว่านี้ มันน่าแค้นนัก คิดแล้วก็ต้องแก้แค้น ต้องกำราบสักหน่อย

“พี่พร้อมจะเป็น ภารกิจที่สาม ของผมแล้วใช่ไหม”

ได้ผล..  เขาหน้าซีด มองซ้ายมองขวา เริ่มมีเหงื่อซึมออกมาที่หน้าผาก  ก่อนจะหลับตาปี๋ แล้วถอดหายใจออกมา
“ก็ได้ครับ.. พี่ยอม พี่ยอมน้ำ”

ผมก้มลงไปจูบที่ซอกคอ แล้วเอามือดึงกางเกงกีฬาของเขาออกจากร่าง ไม่ใส่กางเกงในแฮะ แต่ตอนนี้เจ้าตัวใหญ่มันไม่ชูชันเหมือนเช่นตอนที่เราโรมรันพันตูกันสักครู่  มันอ่อนปวกเปียกตั้งแต่ได้ยินคำว่า ภารกิจที่สาม
ผมเตรียมเผด็จศึกพี่ไผ่  นายต้องเป็นเมียเรา หึ สมน้ำหน้า 

ริมฝีปากบรรจงไซร้ตามซอกหู ลงมาที่แผ่นอกล่ำ  ผมลงลิ้นไปที่กล้ามท้อง จับพี่ไผ่ยกขาขึ้นตั้ง  เขามีอาการกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกผิดน้อยลง  อยากไปสุงสิงกับออกัสดีนัก เดี๋ยวจะได้รับรู้รสการเป็นรับ ว่ามันทั้งเจ็บทั้งสนุกแค่ไหน พ่อตัวดี
ผมเอานิ้วเอื้อมไปกดขวดวาสลีนที่หัวเตียง แล้วล้วงทาเข้าไปในร่องก้นของเขา พี่ไผ่ครางแต่ไม่ใช่เพราะความเสียวซ่าน น่าจะเพราะเจ็บและกลัว  เขาไม่กล้าแม้แต่ลืมตาขึ้นมา ผมเริ่มสงสารเขา แต่ผมสงสารตัวเองมากกว่า ที่มัวแต่เป็นบ้ากับผู้ชายคนนี้  ผมคิดแล้วก็อยากจะทะลวงให้หายแค้น  ผู้ชายที่สำส่อน มั่ว มัวเมาตรงหน้า ถึงเวลาแล้ว ต้องอยู่ใต้อาณัติผม

“พร้อมแล้วนะครับ”

“.....”

“พร้อมไหมครับพี่ไผ่”

“...  อืม” มีคราบน้ำตาไหลออกมา  โถ..  กำลังจะเสียซิง  พ่อรุกออรินัลในตำนาน
ผมเพิ่มนิ้วที่สองเข้าไป

“โอ๊ยยยยยยยย”
ผมก้มลงไปจูบ ไปดูดปากเขาอีกรอบ ก่อนจะใช้อีกนิ้วแหย่เพิ่มเข้าไปเป็นสาม

“อ๊ากกกกกกกก”  มันเป็นเสียงเดียวกันกับที่เกิดจาก น้องกันต์ และ ผู้กองจิมมี่

ผมเอาของผมที่สวมถุงยางรอ ไปจ่อไว้แทนนิ้ว พี่ไผ่หลับตาปี๋ ถอนหายใจเฮือกใหญ่เป็นเฮือกสุดท้าย



.....ผมทำไม่ได้

ผมปล่อยมือจากขาของเขาที่ยกขึ้นมาชันไว้  ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนทับบนตัวเขา
กลายเป็นผมที่หลับตาพริ้ม แล้วโอบกอดเขาไว้ เขาลืมตาก่อนกอดผมกลับ เขาจูบผมตรงหน้าผาก เรามองตากัน
พี่ไผ่พลิกตัวเอาผมลงมานอนที่เตียง แล้วเขาก็อยู่คร่อมตัวผม

นี่ต่างหาก.. ที่ผมต้องการ

ผมไม่ได้อยากได้เขาเป็นเมียผม..   แต่ผมอยากเป็นเมียเขา..
เรากอดกันไปอย่างนั้นเป็นชั่วโมงโดยไม่ได้ทำอะไรต่อ  สักพักจนคุณป้าให้หลิวมาเคาะประตูเพื่อทานอาหารว่าง ผมก็ขอตัวไปห้องน้ำเพื่ออาบมัน

ฝักบัวที่เปิดน้ำ พ่นลงมาที่ลำตัวผม ผมหันหน้าไปสู้ละลองน้ำที่ไหลชโลมลงมา เนื้อตัวที่เปลือยเปล่า กับสายน้ำที่ชะล้างคราบไคล มันไหลลงพื้นเข้าท่อระบายน้ำไปพร้อมกับเรื่องติดค้างในใจผมจนหมดสิ้น
ฝักบัวถูกเปิดให้น้ำแรงขึ้นอีกจากชายที่เดินเปลือยเข้ามาสมทบ  พี่ไผ่กอดผมจากด้านหลัง จูบที่ต้นคอ
ผมเข้าใจคำพูดของพ่อ ที่ให้ผมเป็นตัวเอง

แบบนี้ต่างหากที่ผมมีความสุข โดยไม่ขัดขืน  ไม่ฝืนใจ..
เราจะไปสวรรค์ทำไม ถ้าใจเราโหยหาพื้นโลก   
ผมไม่ได้อยากเป็นผัวใครอีกแล้ว.. ผมแค่อยากอยู่กับชายคนนี้ ในฐานะแฟน และมีบทบาทเป็น.. เมีย


คลินิกนิรนาม

เราสองคนที่นั่งจับมือกันในห้องกระจกสีดำ มาทำการตรวจร่างกาย ตรวจเลือด เพื่อให้คำมั่นว่า จากนี้ เราจะมีแค่กันและกัน รีสตาร์ทชีวิต ตั้งต้นใหม่ ทิ้งความอัปรีย์ของเราทั้งคู่ไว้เบื้องหลัง
ผมตื่นเต้นที่เราจะมีอะไรกัน  พี่ไผ่เอ่ยปากชวนผมไปต่างประเทศเพื่อใช้เวลากันในวันหยุดสั้น
ในขณะที่ใบหน้าอันแสนสุข ผมก็มีความกังวลกับผลเลือดของพี่ไผ่เหมือนกัน
เขาสำส่อน เขาใช้ชีวิตแบบหลุดกรอบ แม้ว่าจะป้องกันก็ตาม
แต่เป็นความตั้งใจของพี่ไผ่ ที่เขาจะตรวจเลือดเมื่อมอบให้ผมเป็นของขวัญในวันที่เราตกลงจะคบหากัน
ผมก็ทำใจไว้แล้วว่า ถ้าผลเลือดเขาออกมาไม่ดีนัก ผมก็จะอยู่ตรงนั้นกับเขา

ระหว่างที่เรานั่งรอผม ดูเขาตื่นเต้นไม่น้อย  มันเป็นผลของการกระทำอันแสนไร้ขอบ เขาจึงต้องชดใช้ด้วยใบหน้าวิตก
ผมก็จับมือเขา จนพยาบาลเดินมาเรียกให้เขาไปในห้อง
เขาเดินไปอย่างกับคนกำลังจะไปลานประหาร หน้าซีดไม่แพ้ตอนที่นึกว่าตัวเองกำลังจะโดนเสียบ
แต่ก็หันมาชูสองนิ้วสู้กับสิ่งที่กำลังเผชิญ ผมชูสองนิ้วกลับ ให้เขาได้รับกำลังใจ
ช่วงเวลา 5 นาที เหมือนห้าปีในโลกของเมืองลับแล  เวลาเดินผ่านไปเสียช้านาน
ประตูถูกเปิดออก พี่ไผ่เดินยิ้มมา พร้อมชูผลตรวจเลือดให้ดู เสียงหัวเราะดังขึ้น  เรากอดกัน
เขาพาผมเพื่อเดินออกจากประตู  พยาบาลเรียกชื่อให้ไปเอาผลเลือด  ลืมไปเลย ว่ามาตรวจเป็นเพื่อนกัน..


แล้วฟ้าก็ผ่าลงกระบาลผม แบบไม่น่าเชื่อ...  โลกของผมถล่มลงไป


พี่ไผ่นั่งกุมมือผมมาตลอดทาง เขาต้องคอยเรียกสติผมตอนที่ผมนิ่งเงียบไป มารู้ตัวอีกที พี่ไผ่ก็พาผมขึ้นมายังห้องนอน
อุทิศรีบมาพยุงผม แล้วปลีกตัวไปยังห้องนั่งเล่น เพื่อปล่อยให้ผมกับพี่ไผ่มีเวลาอยู่ด้วยกัน
เราปรึกษาว่า จะเอาอย่างไรดี ต้องบอกที่บ้านไหม ดำเนินชีวิตอย่างไร..

เปล่าครับ ผมไม่ได้มีเชื้อ HIV
แต่จะบอกว่า มันก็ร้ายแรงไม่แพ้กัน..   
ผมติด HCV ครับ

คนไทยยังไม่ค่อยคุ้นเท่าไหร่ ว่าไวรัสซี มันร้ายแรงแค่ไหน ปกติแล้วก็ไม่ติดกันง่ายนัก ถ้าไม่ใช่ทางเลือด แน่นอนว่าผมไม่เคยผ่าตัดอะไร จึงมีโอกาสน้อยมากที่จะติดจากใครมา ยกเว้นมันจะติดต่อทางเพศสัมพันธ์
น่าละอาย ที่คอยจะจับผิดพี่ไผ่ ว่าเป็นคนมั่วเซ็กซ์ สำส่อน นอนกับใครต่อใครไปทั่ว
แต่อย่างน้อยเขาก็ป้องกันตัวเองได้เป็นอย่างดี

ผิดกับผม ที่คิดมาตลอด ว่าใส่ถุงยางอนามัย หรือนำน้ำรักมาออกด้านนอก ก็จะไม่เป็นโรค ไม่ติด เฮชไอวี
คุณหมอได้แต่บอกว่า ผมมีเชื้อ HCV เป็น Positive คือมีเชื้อ และสามารถแพร่สู่คนอื่นในการมีเพศสัมพันธ์ได้
โดยเฉพาะแบบชายรักชาย  แม้ว่าโอกาสติดจะน้อย แต่ก็มากกว่าชายหญิง  โดยเฉพาะฝ่ายรับ
เนื่องจากต่อมน้ำเหลืองที่ใกล้บริเวณช่องรับ อาจติดเชื้อมาได้

ไวรัสซี ร้ายแรงแค่ไหน ผมจะตายไหม.. มีโอกาสสิครับ
ถ้าเชื้อมากกว่า  700,000   IU/ml ก็จะทำให้ผมโดนไวรัสซี โจมตีเข้าที่ตับ ตับจะอักเสบรุนแรงขึ้น มีพังผืดมาเกาะ แล้วกลายเป็นตับแข็งในที่สุด  เมื่อเป็นตับแข็ง ก็อาจเป็นมะเร็งตับ เมื่อนั้น นับถอยหลังได้เลย
แต่ถ้า น้อยกว่า 700,000 IU/ml ก็ค่อยรักษากันไป
ผลเลือดที่บ่งบอกว่า เรามีปริมาณไวรัสอยู่เท่าไหร่ ก็อีกประมาณหนึ่งเดือนถึงจะรู้
ผมรูดบัตรค่าตรวจเลือดเพิ่มไป 7,500 บาท เพราะค่าวิเคราะห์ไวรัสมันแพงมาก

ก็เป็นฝ่ายรับ และโดนแบบสด  มันทำให้ผมนึกถึงคนเดียวเลย นั่นคือ  ออกัส !!

หลังจากไม่ออกไปไหนเป็นเดือนด้วยความหดหู่ มีแต่พี่ไผ่ที่แวะเวียนเข้ามา  แม้แต่อุทิศที่หลังจากกลับบ้านไปแล้ว ก็ส่งไลน์หาผมทุกวัน ผมไม่ได้บอกอะไรน้องแต่น้องคงจับสังเกตได้ว่าผมมีเรื่องในใจ พ่อเองก็ถามอยู่บ่อยว่าผมเหม่อทำไม
ระหว่างนี้ คุณหมอให้ผม งดสุรา 6 เดือน เพื่อเตรียมการรักษา  แล้วก็รอผลไวรัส ว่าเป็นชนิดไหน ใช้ยาอะไร
คุณหมอให้ความหวัง ว่ายังมีหนทางจะหาย ให้ผมเตรียมร่างกายให้พร้อม เพราะการรักษาค่อนข้างใช้เวลาและผลของยา มันก็โหดร้ายอยู่ไม่น้อย

“พี่ว่า น้ำควรจะบอกที่บ้านนะครับ เพราะว่า อาจจะต้องหยุดเรียนบางวัน และ อาจแพ้ยา”

“ผมกลัวพ่อจะด่าน่ะพี่”

“ไม่มีพ่อคนไหนอยากเห็นลูกตายหรอก”

“ผมจะตายใช่ไหม”

“ไม่ครับ พี่พูดรุนแรงไป นี่เดือนที่ผ่านมา พี่ก็ทั้งปรึกษาเพื่อนที่เป็นหมอ มันไม่ได้น่ากลัวอย่างนั้น”

“พี่ว่า ผมควรบอกพ่อใช่ไหม”

“ใช่ ถ้าเป็นตามขั้นตอน โรงพยาบาลรัฐ ก็ใช้สิทธิได้  แต่ถ้าพ่อน้ำรู้ เอาเข้าเอกชนรักษาแบบเร่งด่วน ใช้ยาดี ก็หายเร็ว”

“พี่อยู่เป็นเพื่อนผมได้ไหม”

“ได้สิ แต่น้ำต้องเชื่อมั่นในตัวเองนะว่าจะหาย เพราะน้ำจะหาย”

“อย่าได้รีบกลัวไป แค่รู้และรักษา ไม่ไปแพร่เชื้อต่อ แค่นี้ก็พอแล้ว”

“ข้อตกลงของเราก็ยกเลิกไปก่อนได้นะพี่ไผ่”

“พูดอะไรแบบนั้น”

“ผมไม่มีกะใจจะมีอะไรกับใคร ตราบเท่าที่ร่างกายผมยังมีเชื้อไวรัสอยู่”

“ไม่มีก็ไม่ต้องมี”

“ถ้าเชื้อมันไม่หายไปไหน”

“ก็อยู่กันไปอย่างนี้ อยู่กันไปอย่างนี้แหละน้ำ” เขาคว้าผมมากอด เป็นกอดที่หนาวและอบอุ่นในคราเดียวกัน มีคนเดียวที่มอบให้ผมได้ คือชายคนนี้นั่นเอง


ไม่ไปแพร่เชื้อต่อ..   ผมรีบยกหู ขอเจอ ออกัส ในทันที


[ TBC ] ต่อด้านล่างจ้า  >_<

[TofuChan]

[ ต่อ :  Prep 19 ย ส ต น ]

ห้างสรรพสินค้าใจกลางสุขุมวิท
เข้าใจเลือกสถานที่นะมึง กลัวกูวีน โมโห ยกโต๊ะในร้านอาหารคว่ำใช่ไหม สีหน้าที่รู้สึกผิด ไม่ต้องให้เอื้อนเอ่ย ก็แปลได้ทันทีว่า ออกัสมันรู้ตัวเองมาสักพักแล้ว  มันคงเป็นคู่เวรคู่กรรมกับผมโดยแท้  ด้วยความใจดีสู้เสือของมัน ยังคงสั่งเมนูที่แพงที่สุดมาสวาปาม เพราะรู้ว่าผมจ่ายให้ 

“เธอ ใจเย็นก่อนนะ มันมีทางรักษา” ออกัสทำตาแบ๊ว ตักไอศกรีมเข้าปาก พยายามทำสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน

“รู้มานานแค่ไหนแล้ว”

“ก็พักใหญ่แล้ว”

“ตั้งแต่ยังคบกันใช่ไหม”

“....”

“พูด !!”

“เธอ... คนมองใหญ่แล้ว”

“บอกให้พูด !!”

“ก็เออ.. แต่เค้าไม่แน่ใจว่าเธอจะติดไหม  ถ้าถามไป เธอก็รู้สิว่าเขานอกใจเธอ”

“มึงนี่นะ”

“เค้าได้แต่สวดภาวนา ให้เธอไม่เป็นอะไร แต่เธอคงทำบุญมาน้อยไป”

“สัสกัส”

“ใจเย็น เขาพูดให้เธอขำ”

“ขำออกไหมล่ะ”

“เออจริงๆ เราศึกษามาเป็นอย่างดี ระหว่างนี้นะ เธอทำตัวให้แข็งแรง อย่าให้ตับขาดโปรตีนนะ  กินไข่ขาว เช้าสามฟอง กลางวันสามฟอง เย็นสามฟอง ก่อนนอนดื่มนมถั่วเหลืองก่อนนอน พยุงไม่ให้ตับขาดโปรตีน”

“เชี่ยวชาญเชียวดีเนอะ”

“ถ้าเคสเธอ เชื่อว่า ตับยังสภาพดีอยู่ ถ้าแจ็คพ็อตเจอสายพันธุ์ 3a ก็ต้องฉีดยาอย่างเดียวเลย กินยาอาจไม่หาย”

“แล้วกัส เป็นขั้นไหนแล้ว”

“ตับแข็งแล้ว”

“เฮ้ย!!”

“ตอนตรวจเจอ เชื้อเราไป 2 ล้านกว่า แล้ว แต่ว่า หมอบอกว่า ตับแข็งก็จริง แต่ไม่ถึงกับสภาพตับไม่ดี”

“แล้วทำยังไง”

“ก็รักษา เราเข้าสิทธิโครงการรัฐ ก็ฉีดยา พร้อมรับยา อาทิตย์ละครั้ง  เวียนกันไป 48 สัปดาห์”

“น่ากลัวว่ะ”

“ยังก่อน พอฉีดไปได้สักห้าสัปดาห์ ผมจะร่วง ตัวจะผอม แล้วก็ไม่มีแรง”

“เหมือนคนทำคีโมน่ะเหรอ”

“ใช่ คล้ายเลย แต่ไม่ขนาดนั้น มันจะจัดการไวรัส แล้วรีเฟซเลือดใหม่  เห็นไหม ยังมีทาง อย่าไปเครียด ยิ่งเธอมีตังน่ะ ซื้อยาอินเดีย หรือ อเมริกามากิน ไม่กี่หมื่น ไม่กี่แสน ก็หาย เมื่อก่อนเป็นล้าน  เรานี่ ต้องมาใช้สิทธิรัฐ รักษาฟรี ก็ต้องทนกันไป”

“น้องกันต์ล่ะ ติดจากกัสไหม”  ผมรีบถามด้วยความเป็นห่วงน้องกันต์ผู้ใสซื่อ

“ไม่ กันต์ไม่เป็น อาจเพราะกันต์เป็นรุกมั๊ง เวลาอยู่กับเรา โอกาสติดน้อยกว่า แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี ควรป้องกันแล้วก็ตรวจอยู่เสมอ แต่คิดว่าไม่มีทางติดกันต์แน่นอน พอเรารู้ เราก็ป้องกันแล้วก็ปกป้องคนของเราด้วย”

“กูล่ะกุ้มกับมึงได้ตลอดนะไอ้กัส”

“เค้าขอโทษ เธออย่าโกรธเรานะ ถ้าย้อนเวลาได้ เค้าจะไม่ทำ”



Flashback : เราขอสดกับเธอนะ

“นี่พอแล้ว”  ผมเอื้อมมือไปปัดหน้าของกัสออก หลังจากที่เขาพยายามจะไซร้มาที่ซอกคอ
“อีกรอบนะ วันนี้เธอมันน่ารักเป็นพิเศษ”
“อย่ามาปากหวาน ถุงยางก็หมดแล้ว มา.. เราช่วยให้” แล้วผมก็ก้มลงไปบรรเลงโอษฐกาม แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะเสร็จกิจ เขาเลื่อนหน้าผมขึ้นมาดูดปาก แล้วก็จับผมนอนลง
“เชื่อใจเรานะ”
“แต่เราเพิ่งคบกันได้ไม่นานเอง”
“เรามีเธอคนเดียว เธอเชื่อใจเรานะ”
“กัส..  เราเชื่อเธอได้นะ”
“ได้สิ เรามีเธอคนเดียว..  เราขอสดกับเธอนะ”

ผมปล่อยให้มันผ่านเข้ามา ไม่ฝืดเหมือนตอนมียางเหนียวมากีดกั้น ผิวสัมผัสของมันช่างดีจริง ผมรู้สึกได้ถึงของเขา เส้นเลือดที่มันเต้นแรงอยู่ในร่างของผม เขาขยับมันด้วยอารมณ์ดุเดือดกว่าทุกที เราดูดปากกันไปด้วย เหงื่อเราท่วมทั่ว
กัสบรรจงขยับเอวใส่ผมอย่างแผ่วช้า  มันลึกและแน่นไปหมด แท่งที่ไม่เล็กเลยส่งมาลึกจนผมคราง กัสเกร็งตัวขึ้นเรื่อย หายใจเร็ว เขาหลับตาแล้วก็ส่งเสียงครางเป็นระยะ  ดูเขามีอารมณ์ร่วมมากกว่าทุกครั้ง ผมก็ไม่ปฏิเสธว่า ผมก็รู้สึกเช่นกัน
เราสัมผัสถึงกันและกันโดยไม่มีอะไรมากีดกั้น  มันแน่นหยุ่นอุ่นแนบอยู่ในร่างของผม เขาขยับต่ออีกพักใหญ่ ก่อนจะร้องเสียงหลงออกมา 
ช่องท้องของผมรู้สึกอุ่นร้อน เป็นครั้งแรกที่มีบางสิ่งข้นเหนียวท่วมภายในไปทั่ว  เขาฉีดความรักของเขาส่งมาในตัวผม แล้วผมก็รับมันได้ด้วยหัวใจที่พองโต  เขากดแช่มันไว้อยู่อย่างนั้นอีกสักพัก เราจูบกันอย่างดูดดื่ม แล้วทันใดนั้น ของเขามันก็ตื่นตัวอีกรอบ
กัสพยักหน้าขอต่อผม ผมพยักหน้าตอบ เรารวมเป็นหนึ่งเดียวแบบที่ไม่มีอะไรขวางระหว่างเรา มันเป็นความสุขที่แสนวิเศษ
ความตอดรัดของผม บีบรักเอาน้ำรักเขาไว้ภายใน กัสกับสีหน้าแห่งความสุขที่ผมไม่ลืมเลือน  และจากนี้ต่อไป เราจะไม่มีอะไรมากั้นระหว่างเราอีก..   ผมให้เขาในแบบนี้ต่อมา และจะให้แบบนี้ต่อไป.. 
แล้ววันหนึ่ง เราก็หมดรักกัน..



ห้องนั่งเล่น
ผลเชื้อออกมาแล้ว ไวรัสอยู่ที่ 940,000 นับว่ามาก สายพันธุ์ 3a ซึ่งยังต้องใช้ยาระบบฉีดผสมกับการกิน  พี่ไผ่กับผมนั่งอยู่ที่โซฟาเพื่อรอคุยกับพ่อ  ตอนนี้แหละครับหัวใจอยู่ที่ตาตุ่มเลย  พ่อคงเดาว่าต้องมีเรื่องแน่ พี่ไผ่เลยมานั่งด้วยกันแล้วก็รออยู่เป็นชั่วโมง  พ่อก็วางฟอร์มของพ่อ เข้ามาถึงห้องนั่งเล่นก็วางของลงอย่างช้า ทำทีเป็นหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านไปด้วย
แต่แล้วหนังสือพิมพ์ก็ร่วงลงพื้น สีหน้าของพ่อซีดถึงขีดสุด ผมรีบไปพยุงกลัวพ่อจะล้ม

“พ่อควรเชื่อซินแส ให้เปลี่ยนเลขที่บ้าน  88 นี่มันรวย แต่ต้องเป็นโรคตับ ดูพ่อสิ กว่าจะหายจากตับ ลูกก็มาเป็น” พ่อดูกระวนกระวาย อยู่ไม่เป็นที่ คว้านั่นนี่มาตามประสาคนตกใจ

“พ่อ มันไม่ใช่อะไรหรอก ผมไม่ดีเอง แต่หมอบอกรักษาได้” ผมรีบปลอบโดยมีพี่ไผ่ค่อยๆ ขยับมาใกล้เพื่อให้กำลังใจ

“ลูกไผ่ ลูกอย่าทิ้งน้ำไปนะ  ไม่คบหากันไม่เป็นไร แต่อย่าทิ้งน้ำไป” พ่อคว้าพี่ไผ่มากอด ร้องไห้น้ำตาไหล เป็นอาการที่ผมไม่เคยเห็น ดูพ่อกลัวมาก เสียงสั่นเครือ

“ผมไม่ไปไหนหรอกครับ ผมจะมาเป็นลูกของพ่ออีกคนนะครับ”  แล้วพี่ไผ่ก็กอดพ่อตอบ ทำให้พ่อสะอื้นไม่หยุดไปพักใหญ่




8 เดือนผ่านไป..

หลังจาก อดเหล้าได้ครบ 6 เดือน คุณหมอก็เข้าโปรแกรมรักษาให้ผมทันที แท้จริงแล้ว มียาสูตรที่ทานแล้วไม่ต้องฉีดยา แต่ด้วยค่าเลือดและพังผืดของผม อยู่ในภาวะที่คุณหมอ อยากให้ใช้การรักษาแบบเก่าไปก่อน เพราะว่าแน่นอนกว่า และมีเปอร์เซ็นต์ที่จะหายสูงกว่า ในขณะที่ยาทาน เป็นอีกทางเลือก เมื่อยาฉีดไม่ได้ผล 
พ่อพยายามติดต่อไปยังหมอที่เป็นเพื่อนสนิท เพื่อเอาหมอที่ดีที่สุด หรือแพงที่สุดมาให้ แต่พอก็ให้คำตอบแบบเดียวกัน คือสายพันธุ์ของผม มันใช้ยาฉีดจะดีที่สุด   
ในตอนนี้ ผมฉีดยา ทุกวันศุกร์  เพื่อที่จะไม่สบาย มีไข้สูง และ อ่อนเพลียในวันเสาร์ทั้งวัน ซึ่งเป็นอาการข้างเคียง   พอวันอาทิตย์บ่าย ผมก็ฟื้น วันจันทร์ ถึง พฤหัส ผมไม่มีไข้และใช้ชีวิตปกติ แค่เพลียและอ่อนแรง

ชีวิตผมวนเวียนแบบนี้มาสองเดือนแล้ว

เม็ดเลือดแดงของผมตกวูบ ต้องคอยกินโปรตีนสะอาดเช่นไข่ขาว แบบที่ออกัสบอกไว้เลย
อุทิศแวะเวียนมาคอยเช็ดตัว ดูแลผมทุกวันหยุด แล้วเขาก็พาแม่มาด้วย
แม่มีโอกาสได้คุยกับพ่อบ้าง พอหลายครั้งเข้า พ่อก็เอ่ยปากชวนน้าธนูให้มาทานข้าวที่บ้าน
ถ้าไม่ติดว่าผมกำลังจะเป็นหรือตาย มันคงเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขไม่น้อย


ออกัส เข้ารับการรักษาไวรัสซีจนหายแล้ว อยู่ในระหว่างพักฟื้น แต่ตับของเขาแข็งในระดับหนึ่ง แต่หมอบอกว่า มันไม่ได้อันตรายขนาดนั้น ถ้าเขาหยุด แอลกอฮอล์ไปตลอดชีวิตได้
อันนี้แหละ ทำให้หน้าของเขาบ่งบอกว่า ชีวิตวิกฤตแล้ว
หมอห้าม ไม่ให้ทานพริกป่น [ กัสมันชอบมาก ] ไม่ให้ทานถั่วคั่ว [ ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ ] ห้ามเพราะกลัวจะมีเชื้อรา
ห้ามแอลกอฮอล์ [ ได้ข่าวจากน้องกันต์ว่า มันจะลาตาย ] แล้วก็ ต้องไม่ให้ตับ ขาดโปรตีน
ถ้าปฏิบัติตัวได้ดี ตับที่แข็งไปแล้ว อาจมีโอกาสได้ฟื้น แต่กระนั้น ก็คงไม่ได้กลับมา 100% เพียงแต่ใช้ชีวิตปกติได้
โดยเฝ้าระวัง มะเร็งตับ ทุก 6 เดือน ด้วยการอัลตร้าซาวด์

ทุกวันอาทิตย์ พี่นุดีจะเตรียมอาหารเต็มยศไว้ให้ผม ผมเห็นพี่นุดีน้ำตาไหลทุกครั้งที่แวะมาเยี่ยมในทุกวันเสาร์  วันที่ไข้ผมจะขึ้นตามฤทธิ์ยา  พี่นุดีมาลูบที่หัวเบาๆ กลัวผมตื่น ผมแค่ไม่อยากลืมตาขึ้นมาเพราะไม่มีใจจะสนทนากับใคร
วันนี้ มีสปาเก็ตตี้ที่ผมชอบด้วย แม้ปากผมจะเจ็บ พุพอง ลิ้นแตกไปหมด ผมก็อยากกินมันอยู่ดี
ผมที่ร่วงกับผิวซีดเหลือง และร่างกายอันผอมแห้ง ไม่เจ็บใจเท่ากล้ามเนื้อที่สร้างสมมา มลายหายไปกับการรักษา

พี่ไผ่แวะมาเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ เขาเอาการ์ตูนมาฝากหลายเล่ม ผมค่อนข้างละอายใจ ที่เหมือนเป็นคนสกปรกไม่คู่ควรกับเขา แต่พี่ไผ่ก็ยังคงอดทน เขาไม่ได้มีอะไรกับผม และไม่ได้มีอะไรกับใคร ที่ผมรู้ เพราะเขาย้ายมานอนที่ห้องของผม
ลุงกับป้า ไฟเขียว ให้พี่ไผ่ทำงานน้อยลง ให้เวลากับผมมากขึ้น พวกท่านยังฝากของเยี่ยมมาให้เสมอ 
ผมใช้มือช่วยให้พี่ไผ่ แรกเดิมก็มีปฏิเสธ คงเป็นช่วงที่เราคงเสียใจ ตอนหลังเขายอมไม่ใช่เพราะเขามีอารมณ์อะไรนะผมว่า แต่คงเพราะกลัวว่าผมจะรู้สึกผิดมากไปกว่านี้ เขาเลยยอมให้ผมได้ใช้มือให้เขาได้ผ่อนคลายลงบ้าง

ระหว่างที่เรานอนอยู่ด้วยกัน เขาจะจูบลงมาที่หัว ตรงผมที่ร่วงจนเห็นหนังศีรษะ

เขาจูบอีกที ตรงเอวที่กิ่ว ตรงที่กล้ามหายไปเหลือแต่ซี่โครง

มือเขาลูบไล้ผิวที่คล้ำสาก เป็นขลุยลอกร่อน

เขาจูบมาในปากที่มีแต่แผล มันคงเต็มไปด้วยกลิ่นปาก และความไม่น่าพิสมัย

เขาแค่ทำให้ผม ไม่รู้สึกว่าผมโดนทอดทิ้ง..   
มันเป็นความรักจากชายที่ชื่อต้นไผ่ ซึ่งผมสัมผัสได้..   

[Dee^daY]

สู้ๆ

[Leenboy]

อิ ออ แกนี่นะ

[puiiz]

  ฮืออออออออออ  สู้ๆ น้าาาาา

[Hyenas]

เป็นบทที่ครบรสมาก

[NC Wanted]

Plot มีความแยบยล บีบอารมณ์ชะมัด

[broke-back]

ไม่กล่าวโทษ โกรธเคือง ให้เรื่องมาก
ปล่อยอดีต ที่ยุ่งยาก ไว้เบื้องหลัง
คนไม่รู้ ไม่ผิดที่ ไม่ระวัง
ฝืนคำสั่ง ดังในใจ ที่ใช่เธอ

ความรักแท้ แน่จริง ไม่ทิ้งฝัน
มันคงอยู่ อย่างนั้น ทั้งวันเผลอ
แต่วันนี้ สองเรานั้น พบกันเจอ
จะไม่มี พลั้งเผลอเรอ เจอเธอแล้ว

love is..
ดีต่อใจ ชุ่มฉ่ำในหัวใจมาก

พี่ต้นไผ่กับน้องน้ำ
เข้าใจกันซะที..รักนี้มีแต่เธอ

ปลื้มมมมมมมมม

[Duangjai]

……



ไม่คิดว่าจะมีบทนี้.  แต่มันดีมากอ่ะ

เปลี่ยนมุมให้เห็นว่าพี่ไผ่รักน้ำอย่างไม่มีเงื่อนไข

แล้วยังให้ความรู้ ความเข้าใจ อย่าภูมิใจกับ ยสตน ถ้าไม่ตรวจให้ชัดเจน

หลายๆคนก้อไม่ยอมตรวจ เพราะพร่ำบอกว่าสะอาด แต่จริงๆแล้วมันไม่พอ

เลิกเหอะ  ตรวจก่อน มั่นใจกว่า และจะปลอดภัยกว่าถ้ารักเดียวใจเดียว

 .  .  .  .  .     . 



…

.

[SocialMovement]

ทำไมก่อนเรื่องจะจบ มาตลบด้วยดราม่าซะงั้น 555+ 
นี่นั่งเปิด ดูไวรัสซีในเน็ต น่ากลัวเหมือนกันแฮะ ขอบคุณที่เร้ทพยายามใส่ความรู้ไว้ให้ ได้ป้องกันและระวังกันไว้

[LovelyPenGirl]

ลูกพี่ลูกน้องเราก็เป็นนะ ไวรัสซี ตอนนี้หายแล้ว แต่ตับแข็ง อาการก็ตามี่ไรท์เขียน สมัยนี้ควรป้องกัน สดได้เฉพาะคู่ที่ไว้ใจ

[TofuChan]

Prep  20 : Mile High Club  รัก.. ระ.. ฟ้า.. 

“กูเห็นมึงเป็นขนาดนี้ กูนี่แทบอยากร้องไห้เลยไอ้น้ำ”  เอ ที่มาเยี่ยมผมในวันบ่ายวันเสาร์ บรรจงเอาผ้าชุบน้ำ เช็ดตามตัวที่เปลือยเปล่าของผม นอกจากอุทิศ กับพี่ไผ่ ก็เอ นี่แหล่ะ ที่ผมกล้าโป๊เปลือยทั้งตัวแล้วก็คุยไปด้วยได้
ผลกระทบจาก ไวรัสซี ไม่ได้หนัก เท่ากับเอฟเฟคจากวัคซีนที่รักษามัน ขบวนการกดไวรัสให้อยู่หมัด ทำเอาทุกวันเสาร์ของผมแทบหมดแรง  ร่างกายจมอยู่กับเตียงขยับไปมาไม่ได้  มักนอนฝันร้ายแล้วก็จิตใจหดหู่  ได้การ์ตูนจากพี่ไผ่ มาคอยประคองอารมณ์ แล้วก็มีอุทิศ และเอกับพี่อำนาจ ตลอดจนพี่นุดี แวะเวียนกันมาอยู่เป็นเพื่อน  เขาว่า เราจะเห็นมิตรแท้ตอนเราตกทุกข์  เอาเข้าจริง ผมมีเพื่อนร่วมทุกข์อยู่มากพอแล้ว ผมอยากมีเพื่อนร่วมสุขบ้าง  การร่วมสุขนี่แหล่ะ เป็นการวัดว่า เราอยากอยู่กับใครไปจนวันตาย ผมอยากกลับมามีสุขอีกครั้ง กับพวกเขาเหล่านี้

“ตอนนี้ หมอบอกว่า ไวรัสกูหายหมดเกลี้ยงตั้งแต่เข็มที่สิบแล้ว นับเป็นสัญญาณที่ดี แต่ยังไงก็ต้องฉีดให้ครบคอร์ส กว่าจะครบ 24 เข็ม กูคงแทบคลาน ถ้าไวรัสกลับมา ต้องฉีดอีก 24 เข็มจนครบ 48 เข็ม”

“เม็ดเลือดแดงมันจะตกลงเรื่อยๆ เลยใช่ไหม”

“อืม บางคนต้องให้เลือดด้วย กูเสียว กูกลัวเข็ม”

“ตอนสด นี่แมร่งไม่กลัวนะไอ้สัส”

“คนล้มอย่าซ้ำสิเพื่อน”

“กูมั่นใจว่ามึงต้องหาย”

“มึงกับพี่อำนาจ สดกันเปล่าวะ”

“...”

“เฮ้ย อย่าโกหกคนป่วย เอาใจคนไข้หน่อยดิ”

“อืม แต่ตรวจเลือดก่อนแล้ว พี่เขาพาไปตรวจทั้งกูและเขา”

“เหี้ยเอ้ยยยย มีกูคนเดียวเหรอวะ ที่ไม่ตรวจเลือดก่อนมีคู่”

“ถึงคบหาก็ต้องระวัง เราไม่รู้ได้เลยว่าคู่ของเราจะนอกใจเราไหม  มึงรู้เปล่า  เมื่อวานตอนที่ไปเป็นเพื่อนมึงฉีดยา กูเห็นผู้หญิงทั้งนั้นเลยที่มารักษา ติดจากผัวกันทั้งนั้นเลย”

“บางอย่าง แมร่ง แล้วแต่บุญแต่กรรมว่ะ”

การติดของไวรัสซี ไม่ใช่ว่าจะติดจากคู่นอนอย่างเดียวนะครับ การถ่ายเลือด การได้รับเลือดนี่สมัยก่อนก็เช็คกันแต่เชื้อเฮชไอวี โดยไม่ได้เช็คไวรัสซี ก็มีติดเหมือนกัน และทำให้แพร่เป็นวงกว้าง โดยเฉพาะประเทศออสเตรเลีย
ส่วนในไทย สามีใคร ที่ไปผ่าตัดอวัยวะเพศ ฝังมุก ผ่าเบนซ์ แค็ปซูล โมดิฟายด์น้องชายในรูปแบบต่าง ๆ มักจะทำให้อวัยวะเพศของฝ่ายหญิงเกิดบาดแผลระหว่างร่วมเพศ แล้วนั่นก็นำพามาซึ่งไวรัสซีเช่นกัน
การไม่ได้ขริบ หรือ หนังหุ้มปลายมีความหยุ่นหนาจนเกิดการหมักสะสม การมีบาดแผลที่ปลายตอนถูกร่นถอก
รอยสักจากการใช้เข็มสักที่ไม่สะอาด  การใช้ยาฉีด ใช้เข็มร่วมกัน อันนี้ก็ติดกันได้หมด

สรุปแล้วว่า เป็นไวรัสที่ไม่ควรมองข้าม เสียเงินค่าตรวจแค่ 150 บาท แต่อาจปกป้องเรา และคนที่เรารักได้ ถ้าป้องกันทัน
แท้จริงแล้วพอได้ไปรักษา ได้พูดคุยกับคุณหมอ และเพื่อนคนไข้ที่รักษาด้วยกัน คนที่อันตรายจนถึงกับเสียชีวิต มักมาจากการที่รู้ตัวช้าไป จนไวรัสมันกินตับไปหมด ตับเลยแข็งและเป็นมะเร็งตับในที่สุด  ผมนี่ถือว่า รู้ตัวเร็วมาก ถ้าไม่ตามพี่ไผ่ไปตรวจร่างกาย ก็ไม่สามารถรู้เลยว่าตัวเองมีเชื้ออยู่ แถมอาจจะแพร่ไปให้ผู้อื่นอีกต่างหาก



เอกับพี่อำนาจ ดูจะไปกันได้ดีนะ ตอนผมไปมหาวิทยาลัย เอมันประกบผมตลอด ผมได้บอกกับอาจารย์แต่ละรายวิชาไว้ ท่านอาจารย์ทุกท่านเข้าใจดี ถ้ามีตอนไหนรู้สึกว่าเพลียมาก ก็จะลาไปห้องพยาบาล เครื่องปรับอากาศที่เย็นไป มันก็จะทำให้ร่างกายผมแย่เช่นกัน เอดูแลผมอย่างกับเมีย ซึ่งก็เข้าใจว่า มันคงไม่มีโอกาสได้มีเมียแล้วแหละครับ เพราะผัวมันมานู่นแล้ว เดินใส่แว่นดำอย่างเท่ กับรถคันหรู ที่พ่อผมให้ไปใช้ไว้วิ่งรอกงาน

พี่อำนาจถึกมาก ทำงานทั้งกับพ่อผม แล้วก็ไปช่วยงานบ้านพ่อตา ไหนจะมารับมาส่งเอกับผม เอาเป็นว่าถ้าร่างกายไม่แกร่งจริงคงโหมทำแบบนี้ไม่ได้ ไหนจะบ้านช่องของตัวเองที่ต้องดูแล แต่ไอ้พี่มันก็มีรอยยิ้มปรากฏให้เห็นอยู่เสมอ ผมคิดว่าเป็นช่วงที่สุดพีคทางจิตใจของมันเลยทีเดียว

ผมนัดผู้กองจิมมี่กับพี่กรไว้ หลังจากผมแนะให้เขาไปตรวจไวรัสซี เพราะผมก็ร่วมเพศกับพวกเขาในคืนนั้น พี่กรก็เลยขอนัดผมออกมากินข้าวกันในวันอาทิตย์บ่าย  เพราะทุกวันอาทิตย์จะเป็นวันที่ร่างกายของผมได้ฟื้นไข้แล้ว  เรานัดกันในร้านอาหารริมบึงน้ำ แถวพุทธมณฑล โดยมีพี่อำนาจ กับเอ ขอไปนั่งอีกโต๊ะนึง จู๋จี๋กันสองคน เดินดูนก ชมไม้ พายเรือในบึงน้ำ

“หน้าตาสดใสขึ้นกว่าตอนรักษาใหม่ๆ นะครับคุณนที” พี่กรตักเนื้อปลาส่งมายังจานผม เหมือนพี่ที่คอยดูแลน้อง อารมณ์ไม่เกิน ไม่เลยมากไปกว่านี้ แต่ตอนเขาตักป้อนผู้กองนี่ อารมณ์คนละเรื่องเลย อย่างกับเมียน้อยอ้อนผัว

“แล้วนี่คุณนที ไวรัสเป็นศูนย์ แล้วใช่ไหมครับ” ผู้กองที่เคี้ยวอาหารอยู่เต็มปาก รินเบียร์ใส่แก้วตัวเอง ส่วนผมได้แต่เปรี้ยวปากอยากดื่มบ้าง แต่แอลกอฮอล์กับผม คงเป็นทางขนานกันไปตลอดชีวิตแล้วแหละครับ

“ค่าไวรัสโหลดต่ำกว่า 12 IU คุณหมอบอกว่า เท่าคนปกติ แปลว่าคือหาย แต่ก็ต้องตรวจซ้ำอีก 6 เดือน ถ้าไวรัส ไม่กลับมาแล้วถือว่าหายขาด สายพันธุ์ 3a นี่รักษาโหด แต่บทจะหายขาด คือหายเลย ไม่เหมือน สายพันธุ์ 1 กับ สายพันธุ์ 4 ครับ  รักษาง่าย แต่บทจะกลับมานี่ ตั้งรับไม่ทัน”

“กินยาต้องตรงเวลานะครับ” พี่กรบอก ก่อนจะมองนาฬิกา แล้วคว้ายาเม็ดสีขาวออกมาทาน “ผมนี่ไม่เคยขาดเกิน แม้แต่นาทีเดียวเลย ไม่อย่างนั้น ยาจะดื้อ ต้องคอยเปลี่ยนสูตร เปลี่ยนขนานกันไปเรื่อย ยากต่อแพทย์จะดูแล”

“พี่กร ก็เป็นไวรัสซีเหรอครับ”

“เปล่าครับ พี่เป็น เฮชไอวี”
พอสิ้นเสียงพี่กร ผมนี่รีบมองหน้าผู้กองเลย  แต่จิมมี่ก็คือจิมมี่ ยกแก้วเบียร์เข้าปาก ยักคิ้ว ทำเหมือนกับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่มีอะไรทำให้เขาเสียความมั่นใจไปได้สักครั้งเดียว

พี่กรเล่าให้ฟังว่า เขารู้ว่าติดเชื้อ เฮชไอวี มาได้ 6 ปีแล้ว ระหว่างนั้นเหมือนฟ้าถล่ม แผ่นดินทลาย เขาเคยประชดชีวิตด้วยการออกไปทำตัวมั่ว และไม่ป้องกัน เพราะคิดว่า สวรรค์ไม่ยุติธรรมกับเขา  แต่แล้วเขาก็คิดได้ ว่าบางคนไม่สมควรจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบเขาเลย

เขาเลยตั้งหน้าตั้งตารักษา แม้ระดับ CD4 จะตกวูบไปอยู่ที่ ร้อยกว่า ซึ่งเป็นค่าที่น่าเป็นห่วงสำหรับคนมีเชื้อเฮชไอวี
แต่ปัจจุบัน ร่างกายเขาแข็งแรงมาก แล้วก็ใช้ชีวิตได้อย่างปกติ พี่กรบอกว่า เขารู้ว่า คนเราขาดเซ็กซ์ไม่ได้ อาจไม่ใช่กับพระสงฆ์กับแม่ชี แต่กับคนอย่างพวกเขา เซ็กซ์เป็นกลไกขับเคลื่อน เป็นไฟให้ชีวิต  ดังนั้นจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะปลูกฝังให้ทุกคนรู้จักป้องกัน และใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์  พี่กรจึงรณรงค์เต็มที่ และสร้างค่านิยมให้หมู่แฟนคลับของเขาไม่ละเลยในการใช้ถุงยาง  เขาบรรจงเลือกถุงยางมาเป็นสปอนเซอร์คลับ เน้นแนวแฟชั่นเพื่อเข้าถึงผู้คนได้ง่าย ปลูกฝังให้วัยรุ่นได้ใช้มันทุกครั้ง ไม่ว่าจะกับผู้หญิง ผู้ชาย หรือเพศอันใดในโลก

ผู้กองจิมมี่เล่าว่า เขาเปิดกว้างมากกับเรื่องพวกนี้ แล้วเขาก็รักพี่กรเกินกว่าที่จะให้เรื่องนี้มากั้นกลาง แต่การมีเพศสัมพันธ์แบบป้องกัน ก็เหมือนกับที่พี่กรเป็นตัวอย่างที่ดีให้ชมรม ยารีส เอ็กซ์ ไฟว์ และผู้ติดตามร่วมแสน ได้ปฏิบัติตามกัน เขาจะไม่ทวีต หรือ รีทวิต การมีอะไรกันแบบสดเป็นอันขาด

ผู้กองจิมมี่ เล่าถึงโปรเจ็คส์ใหม่ เรื่องการรณรงค์ของพี่กร ในการใช้ยา Prep กับการพลาดไปมีเพศสัมพันธ์แบบไม่ป้องกัน ซึ่งยา Prep จะมีส่วนช่วยลดภาวะความเสี่ยงต่อการติดเชื้อเฮชไอวีได้ ถ้าอยู่ในมือแพทย์อย่างเร่งด่วน  ผู้กองจิมมี่ยินดีและขอมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่กับโครงการนี้


แล้วเขาก็มาเจอกัน ผู้กองจิมมี่ กับ พี่กร มันดูลงตัวจนน่ารัก 
พวกเขาคิดว่า เขาเกิดมาคู่กัน โดยมีผมเป็นตัวเชื่อม
ผมเนี่ยนะ !  ??    ใช่แล้ว พวกเขาย้ำอีกครั้ง  ผมนี่แหละครับ สื่อรักของพวกเขา
อย่างน้อย ถ้าผมจะตาย ก็คุ้มแล้ว ที่ผมก็ได้เป็น กามเทพ ของใครสักคู่บนโลกนี้แล้วล่ะ



ผมก็นึกไปถึงใจของพี่ไผ่  ไม่รู้ว่า เขาจะรังเกียจผมบ้างหรือเปล่านะ แต่จากหลายเดือนที่ผ่านมา ผมรู้สึกรักเขามาเหลือล้น ในยามนี้ พี่ไผ่ยก ฟิตเนสให้ หลิวกับตูน ดูแล เพราะเป็นธุรกิจที่ทำไว้สนองไลฟ์สไตล์ของเขา แม้มันทำเงินมากพอควร
แต่ในตอนนี้ เขากลับไปอยู่ในวงการอสังหาริมทรัพย์อย่างเต็มตัว  เขาร่วมกับพ่อ ทำการปลูกอาคารและแบ่งให้เป็นออฟฟิศเพื่อเช่า ซึ่งเป็นธุรกิจที่บ้านของเขาทำกันมายาวนานตั้งแต่ยุคอากง มีกระจายหลายอาคารในเมืองหลวง

อากงของพี่ไผ่ ได้เงินจากพี่ๆ น้องๆ ที่เมืองจีน ส่งมาให้กู้ด้วยอัตราถูก เพียงร้อยละ 1 % ต่อปี ขอเพียงเป็นคนแซ่เดียวกัน เป็นลูกชายสืบสกุลในสายเลือดของตระกูลลิ้ม ผู้มั่งคั่ง ซึ่งมีธุรกิจสัมปทานกับภาครัฐที่จีน   
บ่อยครั้งที่เห็นพี่ไผ่ กบฏกับตระกูล เพราะว่าเขากับอากง ไม่ค่อยกินเส้นกัน  แต่การลดอีโก้ของพี่ไผ่ลง มันคงแสดงให้เห็นว่า เขายอมอ่อนข้อ  เป็นไผ่ที่ลู่ลม ค้านคำปณิธานของเขา เพียงเพราะเขาอยากเป็นหลักอันมั่นคงให้กับผม
พี่ไผ่ยื่นคำขาดกับตระกูลว่า เขาจะโหมทำทุกอย่างให้ตระกูลได้ภาคภูมิใจ ขออย่างเดียว ขอมีชีวิตส่วนตัวที่อิสระ แล้วเขาก็ลงมือทำมันอย่างจริงจัง

ส่วนฝั่งของบ้านผม มันยิ่งแสนเรียบง่าย  ด้วยไวรัสร้ายที่กัดกินผม กลับทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่ดูงอกงาม ทั้งคู่กลับมาคุยกัน โดยมีน้าธนู มานั่งกินเหล้ากับพ่อบ่อยขึ้น  แม้ว่าพ่อไม่ใช่คนดื่มจัดหลังจากรักษาตับมายาวนานจนหาย แต่ก็เริ่มจะดื่มบ้าง เมื่อน้าธนู แวะเวียนมา

ต่อให้แม่จะไม่ได้มาด้วย แต่ผมก็จะเห็นน้าธนูกับพ่อนั่งหัวเราะกันหน้าทีวีเสมอ แววตาของน้าธนู มันฟ้องว่าเขามีความภักดีให้พ่อของผมอยู่ด้วยความจริงใจ  อุทิศก็ติดตามน้าธนูมาหาผมเมื่อมีโอกาส  ผมถามอาการของเจ้าหนูที่ขริบไว้ ปรากฏว่า เขาก็อยากจะอวดซะเต็มประดา ทุกครั้งที่แวะเวียนมา เขาจะถอดกางเกง ปั่นมันให้แข็งโป๊ก แล้วโชว์ให้ผมดู  หัวที่เริ่มบานขึ้น หลังจากไม่มีหนังหุ้มปลายมาห่อไว้ มันดูชมพูสวยจนน่าอิจฉา  ผู้เป็นเจ้าของก็ดูเห่อแสนเห่อ แอ่นตวัดมันไปมาจนแทบจะตีหน้าผมอยู่แล้ว  ผมถามว่า อุทิศไปนำร่องกับใครบ้างหรือยัง  เขาบอกว่า หลังจากขริบ เขาก็อยากจะปล่อยพลังเต็มที่ แต่เขาจะเก็บมันไว้ให้คนที่เขาชอบ เขาจะไม่ทำตัวแบบผม  เออ.. ดี  ไอ้น้องเวร หลอกด่ากู



Flashback : ห้องมืดของอากง

“ลื้ออยู่ในนั้นนะ ไม่ต้องออกมา แล้วจำใส่กบาลไว้ว่า อย่ามาทำให้ตระกูลของอั๊วะต้องแปดเปื้อน”
คำพูดของอากงดังมาถึงข้างบ้าน จนผมเองยังต้องกลัวในเสียงนั้น

แม่เล่าให้ฟังว่า พี่ไผ่เอาหนังสือโป๊ของเพื่อนกลับมาบ้าน แล้วถูกอากงจับได้ โดนตีจนน่องเลือดออก แล้วถูกจับขังในห้องมืดในบ้าน คราวก่อนตอนสอบได้ที่ 2 ขัดใจอากง ก็โดนขังแบบนี้มารอบนึงแล้ว อากงเขาโหดชะมัด

ผมที่เข้าออกบ้านของพี่ไผ่อยู่เสมอ ก็เลยถือโอกาสตอนที่อากงกลับไปแล้ว ไปนั่งหน้าห้องนั้นเป็นเพื่อนพี่ไผ่อยู่เสมอ
ผมจะวาดรูป โดเรมอน ซึ่งเป็นตัวละครเดียวที่ผมวาดเป็น สอดผ่านใต้ร่องประตูเข้าไปในห้อง ให้พี่ไผ่ได้วาดหรือเขียนอะไรตอบกลับมา พวกเราไม่กล้าพูดกันเสียงดัง เพราะกลัวว่า อากงจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  แม้แต่คุณลุงกับคุณป้า ก็ไม่กล้าจะทัดทาน  จะเปิดประตูให้นักโทษได้ ก็ต้องฟ้าสางเท่านั้น
มีเพียงผมที่แวะเวียนมาหา ส่วนหลิวนั้น ทุกคนไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ จึงไม่ค่อยได้เล่าอะไรให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กฟังกัน

“พี่ไผ่หิวไหมเดี๋ยวผมไปเอาขนมมาให้กินไหม”

“แล้วจะส่งเข้ามายังไงล่ะ โง่จริง เจ้าเด็กน้อย”

“ผมจะป่นคุ้กกี้มันให้ละเอียด วางบนกระดาษ แล้วสอดเข้าไปได้ไหม พี่ก็เอามาปั้นเป็นก้อน แล้วก็กินนะครับ”

“ฮ่าๆๆ”  เสียงของเขาดังมาจากหลังประตูทึบนั้น ผมเดาว่า เขานั่งนิ่งและพิงประตูอยู่  “พี่ไม่หิวหรอก น้ำกินไปเถิด”

“พี่ไผ่โดนจับขังในห้องแคบบ่อยจังเลย”

“เพราะพี่เป็นเด็กไม่ดีบ่อยน่ะสิ”

“พี่ไผ่ต้องออกมาเร็วๆนะ น้ำอยากให้พี่ไผ่ออกมา”

“พี่ก็อยากจะออกไปจากที่แคบๆนี้จะแย่ แต่พี่หมั่นไส้อากงว่ะ พี่สนุกดีเวลาเห็นอากงโมโห”

“งั้นพี่ไผ่ก็จะโดนจับอยู่ในห้องนั้นบ่อยๆ น่ะสิ”

“น้ำก็มาหาพี่ให้บ่อย มานั่งเป็นเพื่อนพี่สิ  พี่จะได้ไม่เหงา”

“แต่น้ำกลัวพี่ไผ่ตายอ่ะ”

“พี่ไม่ตายหรอก สักวัน พี่จะเผาห้องแคบๆ นี้ทิ้งเลย แล้วเราก็จะไปอยู่ในที่กว้างๆ ไม่มีอะไรมากั้นพวกเราอีก”

“สัญญานะ”

“สัญญาสิ. พี่ให้สัญญา”


[ TBC ]