Chapter 5 สัญญาว่าจะทำเบาๆ
ผมกุมขมับแน่น ค่อยๆ ขยับลุก พยายามปรือตามอง ผมนอนไม่เป็นท่าอยู่ที่พื้น เกลือกกลิ้งไปกับเพื่อนๆ ทั้งผอง กวาดมองไปรอบๆ เพื่อหาใครบางคน
นึกย้อนไปถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืน
‘เมียรัก’
คำนี้วิ้งเข้ามาในสมอง ผมนั่งอึกอักเหมือนจะอ้วก คิดได้ไงวะกู เมียรงเมียรัก เหล้าเข้าปากแล้วประสาท
ได้ยินเสียงแกรกเบาๆ แล้วไอ้เมียรักของผมก็โผล่หน้าเข้ามา ในมือพะรุงพะรังด้วยถุงโจ๊กนับสิบ คงออกไปซื้อไว้ให้พวกเรากินเหมือนเคย
“ตื่นแล้วเหรอ” มันถามผมกับไมค์ที่ได้สติพอกัน
“มีไข่ลวกไหม”
ไมค์มันถามคนซื้อ ฝุ่นพยักหน้า ไมค์ลุกโซซัดโซเซไปเตรียมถ้วยจานมา พอมาถึง มันก็รีบเปิดถุงเทโจ๊กใส่ชามนั่งกิน ไอ้นี่ต้อง
เติมพลังทุกเช้า พออาหารออกจากถุง ไอ้กู้ที่นอนอยู่ทำจมูกฟุดฟิดทั้งที่ยังไม่ลืมตา มันคงได้กลิ่นอาหาร ขยับลุก คลานมาที่โต๊ะทั้งที่ตายังไม่เปิด
บางครั้งกูก็คิดว่ามึงไม่ใช่คนนะกู้ ควาย ดมเป็นหมาหาอาหาร
พอใกล้ถึงโต๊ะ ตามันถึงค่อยๆ เปิด ลุกโซซัดโซเซขึ้นมานั่ง ไมค์มันก็รู้ใจเพื่อน เลื่อนชามใบใหญ่ที่เตรียมไว้ก่อนหน้ามาให้
เป็นชามประจำตำแหน่งกู้มันนั่นแหละ ถ้วยแบบชาวบ้านเขาเอาไม่อยู่ พร้อมถุงโจ๊กสามถุงกองอยู่ในนั้น
ผมลุกตาม เดินไปนั่ง เพื่อนๆ คนอื่นๆ ก็ลุกเหมือนกัน ยกเว้นดิวที่ตื่นยาก จนแมทต้องใช้เท้าสะกิดปลุก
“ร้านป้าแมวเหรอ”
ผมถาม ฝุ่นพยักหน้า ผมซดเข้าปากเสียงดัง ฝุ่นมันเดินมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ตักกินบ้าง
ผมจะคิดว่าผมคงเมาและฝันไปเองว่าได้ฟัดมันเมื่อคืน โดยเฉพาะเมื่อมันลงทุนขี่ผมด้วยสายตาเชื่อมหวาน ถ้าไม่เห็นรอยแดงตรงต้นคอ ไม่ต้องเดาให้ยาก ฝีปากผมเอง เป็นริ้วแดงเลย ผมทำเป็นไม่เห็น นั่งกินไปเงียบๆ
นี่เมื่อคืนของจริงเหรอเนี่ย ผมลูบหน้าเบาๆ
พวกเราอยู่เล่นเกมกันจนหมดวันถึงได้พากันแยกย้ายกลับหอ ดิวกับแมทมีธุระทำที่คณะ ส่วนผมขอกลับไปนอนเอาแรงที่หอก่อน เย็นๆ ว่าจะกลับบ้าน ค้างกับแม่สักวันแล้วค่อยกลับวันอาทิตย์
ผมเดินตัวบูดกลับมาพร้อมกับพวกไอ้ไมค์ พอถึงก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันเข้าห้อง ผมกับฝุ่นกลับบ้าง
“มึงอาบน้ำก่อนละกัน” มันให้สิทธิ์คนซกมกก่อน ผมพยักหน้า เดินเข้าห้องน้ำไป อาบไม่นานก็เดินตัวหอมฉุยหัวโล่งออกมา เลิกคิ้วนิดที่เห็นฝุ่นนอนคว่ำหลับสนิทอยู่บนเตียง ตรงหน้าเป็นหนังสืออ่านเล่น ผมยิ้ม เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกหาเสื้อผ้ามาใส่ หันไปมองคนหลับเล็กน้อย นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วรู้สึกจั๊กจี้หัวใจยังไงพิกล
จะหกโมงแล้ว ให้นอนเวลานี้คงไม่เหมาะ พอแต่งตัวเสร็จ ผมโยนผ้าเช็ดตัวลงตะกร้า หันไปมองคนที่ยังนอนกรนฟี้ๆ ขยับไปคุกเข่าข้างเตียง มันยังไม่รู้สึกตัว ผมก้มจนปากแทบชิดหู กระซิบคำบางคำปลุก
“เมียรัก”
พูดเองจั๊กจี้เอง มันยู่หน้านิด บดแก้มกับหมอนเหมือนรำคาญ ผมอมยิ้ม กระซิบเรียกอีกรอบ
“เมียรัก ตื่นได้แล้ว”
มันสะลึมสะลือพลิกหน้าตื่น
“อ้าว อาบเสร็จแล้วเหรอ กูเผลอหลับ”
ผมเลิกคิ้วยักไหล่ไม่ใส่ใจ มันก้าวลงจากเตียงไปคว้าผ้าเช็ดตัว
“คืนนี้กูกลับบ้านไปหาแม่นะ”
มันพยักหน้า ผมคว้ากุญแจกำลังจะก้าวเดินออกจากห้อง มันกำลังเลิกถอดเสื้อออกจากหัวอยู่ ผมกัดปากแน่น ชั่งใจคิด
“มึง”
มันหันมามองขณะกำลังก้มถอดกางเกง
“ไปกับกูป่ะ”
มันเลิกคิ้ว
“ไปบ้านมึงน่ะเหรอ”
ผมพยักหน้า มันส่ายหัวไปมา
“มึงไปเถอะ วันครอบครัว อีกอย่าง เราก็ฉลองกันเต็มคราบแล้ว”
“กูไม่อยากไปคนเดียวว่ะ มึงก็ไม่มีไรทำอยู่แล้วนี่ เป็นเพื่อนกูหัดไปเยี่ยมพ่อเยี่ยมแม่เพื่อนมึงหน่อย”
มันนิ่งคิด ไอ้นี่มันมีมารยาท และถือเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญเหมือนกัน
“เออ ก็ได้ รอกูอาบน้ำก่อน”
ผมพยักหน้า ซ่อนความดีใจไว้ภายใน เดินไปนั่งรอมันข้างเตียง
ไม่นานฝุ่นก็เดินตัวหอมออกมา ผมละสายตาหนี กลัวเห็นแผ่นหลังมันแล้วกระทิงตื่น ฝุ่นใส่เสื้อยืดกางเกงขาสามส่วนแบบอยู่บ้าน หยิบแพ็กของสำหรับนอนค้างคืนที่มันเตรียมไว้ยัดใส่เป้ หนังสืออ่านเล่นแค่เล่มเดียว เพราะไงก็ไปค้างแค่คืนเดียว พรุ่งนี้เย็นๆ ก็กลับ พอเรียบร้อยก็พากันเดินออกจากห้อง เจอกู้ระหว่างทาง มันคงจะเดินไปหาอะไรกินกับดิว
“กลับบ้านเหรอ แล้วมึงอ่ะ” ประโยคแรกมันถามผม แต่ประโยคท้ายมันถามฝุ่น ฝุ่นพยักหน้ามาทางผม
“ไปเยี่ยมพ่อแม่มันหน่อย”
“เออ ฝากหวัดดีพ่อแม่มึงแทนกูด้วย บอกลูกชายสุดหล่อคิดถึง ถ้าไม่ติดนัดสาวจะไปด้วย”
ผมพยักหน้าเข้าใจ พากันเดินขึ้นแท็กซี่ไป พวกผมยกแก๊งเป็นพวกไม่ชอบขับรถกันทั้งโขลง ส่วนมากไปไหนมาไหนด้วยแท็กซี่ตลอด รวดเร็วดี ผมกับฝุ่นโบกได้เขียวเหลืองใหม่ๆ คันหนึ่ง ผมบอกปลายทาง ฝุ่นนั่งเพลียๆ
“ไม่สบายหรือเปล่า”
“นิดหน่อยมั้ง รู้สึกเพลียๆ”
ผมหน้าตื่น
“โทษที ไม่รู้ว่าไม่สบาย จะได้ไม่ชวนมา”
มันส่ายหัว
“นิดเดียว งีบหน่อยก็โอแล้ว ถึงแล้วก็ปลุกละกัน”
ผมพยักหน้ารับ
ไม่เกินชั่วโมงผมก็ปลุกมันขึ้นจากภวังค์ สีหน้าดีขึ้นเยอะ รถจอดหน้าบ้านผมพอดี มันลูบหน้าเรียกสติตัวเอง ผมล้วงหยิบเงินมาจ่าย บ้านผมถือว่ามีฐานะปานกลางครับ พ่อเป็นเจ้าของธุรกิจที่ปรึกษา ส่วนแม่เปิดร้านสินค้านำเข้า ป้าแม่บ้านพอเห็นผมก็ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ผมกับฝุ่นพากันเดินเข้าไป เห็นแม่กำลังสวมรองเท้าแตะ เดินยิ้มหน้าบานออกมารับ ผมกับฝุ่นรีบพากันยกมือไหว้ ผมกอดแม่แน่นแนบอก รู้สึกว่านับวัน ตัวแม่จะยิ่งเล็กลงๆ แต่ความสดใสไม่เคยสร่างซา บุคลิกน่าเลื่อมใสสไตล์นักธุรกิจวัยเลยกลางคนทั่วไป วันนี้แม่ใส่เสื้อกึ่งสูทนิดๆ
“เพิ่งเลิกงานเหรอ” แม่พยักหน้า “พ่อกับพวกไอ้แพทล่ะ” ผมถามหาน้องชายอีกสองคน
“แพทกับพีทจะกลับราวๆ สองสามทุ่ม ทำกิจกรรมที่มหา’ลัย ส่วนพ่อยังไม่กลับ เห็นบอกลูกค้าจะพาไปเลี้ยง เราไม่โทรมาบอกก่อนนี่ว่าจะกลับบ้าน แม่จะได้บอกให้พ่อเลิกนัด”
“ไม่ได้ตั้งใจจะมาหรอก กลัวแม่ลืมหน้าเลยรีบมาก่อน” ผมเย้าแม่เล่น แม่หัวเราะหึๆ
“กินอะไรกันมารึยัง”
“ยังเลย กะว่าจะมาฝากท้องที่นี่แหละ”
“อิ๋ว ไปทำอะไรมาให้เด็กๆ เขากินหน่อยป่ะ เตรียมพวกผลหมากรากไม้มาด้วย” แม่หันไปสั่ง ป้าอิ๋วยิ้มจนแก้มฉีก เดินหายเข้าครัวไป แม่หันมาทางผม
“ป่ะ ไปนั่งคุยกันก่อน”
ผมพยักหน้ารับ หันไปพยักหน้าชวนฝุ่น รายนั้นกระชับกระเป๋า แม่ก็ถามสารทุกข์สุกดิบตามนิสัย ผละจากตัวผมไปจับแขนฝุ่นบ้าง แม่ค่อนข้างจะชอบฝุ่นมากกว่าเพื่อนผมทุกคน คงเพราะฝุ่นเป็นเด็กเรียบร้อย ตั้งใจเรียน เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ดีไม่ดีอาจชอบมากกว่าลูกในไส้อย่างผมซะอีก
“ค้างกันใช่ไหม”
“ครับ” ฝุ่นตอบแทน มันเดินเข้าบ้านเคียงแม่ไปติดๆ ปล่อยลูกชายจริงๆ ให้เดินตามหลัง
แม่ตะโกนสั่งให้แม่บ้านเอาผลไม้มาเสิร์ฟก่อนเพื่อรองท้อง ไม่ถึงสิบนาทีผลไม้สามสี่ชนิดก็ถูกนำใส่ถาดมาวางไว้ตรงหน้า มีส้มห้าหกลูก ชมพู่ มะม่วงแล้วก็ฝรั่งที่ถูกเฉาะพร้อมกินเคียงกันมีพริกเกลือใส่ถ้วยเล็กๆ วางไว้อยู่
ผมหยิบส้มมาปอกเปลือก ยื่นให้แม่ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งกินเอง ส่วนฝุ่นจิ้มฝรั่งกินกรวบๆ ผลไม้แม่กรอบได้ใจ
“คิดว่าเดือนนี้จะไม่โผล่ซะอีก”
ผมตกลงที่จะกลับบ้านเดือนละครั้ง เดือนที่แล้วไม่ได้กลับ เดือนนี้เลยมาซะต้นเดือนแทน ผมไม่แก้ตัวอะไรฉีกยิ้มส้มเต็มปาก
“พลยังทำตัวดีอยู่ไหมลูก” ประโยคหลังแม่หันไปถามฝุ่น มันยิ้มกว้าง
“ครับ ลูกแม่อยู่กับแม่เป็นไง กับเพื่อนก็เป็นแบบนั้น”
แม่ถอนหายใจแรง
“งั้นก็มีดีแค่นิดเดียว ที่เหลือเป๋ว”
อ้าว เผากันซะได้ ฝุ่นหัวเราะร่วน ผมทำตากะหลับกะเหลือกค้อนบุพการีที่รัก
“ระหว่างมีดีนิดเดียวกับไม่มีดีเลย จะเลือกอย่างไหน”
แม่โบกมือไหวๆ คงระอากับผมเต็มทน
“แม่ไม่ห่วงเรื่องอื่นหรอก เพราะรู้ว่าเราเอาตัวรอดเก่ง ห่วงแต่เรื่องผู้หญิงอย่างเดียว กลัวพลาดทำผู้หญิงท้อง”
ผมแทบพ่นส้มออกจากปาก ฝุ่นสะอึกไปนิดเหมือนกัน เราเผลอมองตากัน มันยังนิ่งเหมือนเดิม จิ้มฝรั่งกินต่อ
“เรื่องท้องผมไม่กลัวเท่ากลัวมันติดเอดส์ตายมากกว่า เตือนให้มันใส่ถุงหน่อยก็ดีนะแม่”
“อ้าว นี่เราไม่ได้ป้องกันหรือตาพล” แม่หันมาดุ ผมรีบพ่นเมล็ดส้มออกจากปาก
“บ้าเหรอแม่ พลใส่ตลอด ไปเชื่อมัน ผมหัดใส่ถุงมาตั้งแต่สิบสองแล้ว”
แม่มองค้อนๆ ไม่เถียง เชื้อพ่อมันแรงครับ
“ระวังไว้หน่อยลูก พลาดมาอย่างมากแม่ก็ได้หลานมาเลี้ยง แต่ติดโรคมานี่ แม่ไม่เลี้ยงพลนะ จะเอาไปปล่อยวัดถ้ำกระบอกเลย”
“โหย โหดอ่ะ” ผมมองค้อน แม่หัวเราะร่วน
“แล้วเราล่ะ มีแฟนรึยังฝุ่น”
ฝุ่นส่ายหน้า ฉีกยิ้ม
“รอเรียนจบทำงานก่อนดีกว่าครับ คบใครไปตอนนี้ก็ดูแลกันได้ไม่เต็มที่”
“ทำไมตาพลไม่คิดแบบเราบ้างนะ” แม่พูดปลงๆ เรานั่งคุยกันไม่นานก็ได้ยินเสียงเอะอะจากนอกบ้าน ไม่เกินสองนาทีน้องชายผมทั้งสองก็โผล่หน้าเข้ามา
“อ้าวพี่หวัดดี พี่ฝุ่นหวัดดีพี่” มันรีบโบกไม้โบกมือ ถอดรองเท้าออกวางไว้บนชั้น ฝุ่นยกมือให้ทีเดียว
“ร้อนตับแหก ขอไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวลงมาคุยด้วย” พีทเดินมาจิ้มมะม่วงกับพริกเกลือยัดใส่ปากวิ่งลิ่วขึ้นห้องไป แพทจิ้มทั้งมะม่วงและฝรั่งเข้าปากพร้อมกันในคำเดียว
มึงกินได้ตะกละมากแพท
กับข้าวเสร็จพอดี ผมกับฝุ่นรีบไปนั่งกินกันสองคน มีผัดผักบุ้งไฟแดง ผัดคะน้าน้ำมันหอย กะเพราไก่ ไข่ดาวกึ่งสุก ผัดปลากระป๋อง ผมกับฝุ่นซัดกันยังไม่ทันอิ่มน้องผมสองคนก็พากันวิ่งพรวดๆ ลงมา
“กินอะไรกันมายัง” ผมถาม
“กินแล้วพี่” แล้วพวกมันก็พากันนั่งจิ้มผลไม้กิน พีทมันปรึกษาเรื่องกิจกรรมชมรม
ห่า คนละมหา’ลัย ยังมีหน้ามาปรึกษา
แต่ผมก็ให้คำแนะนำน้องไป ส่วนแพทมันมาปรึกษาเรื่องสาวๆ มันไปชอบน้องนางมหา’ลัยข้างๆ เข้าให้ เทียวรับเทียวส่งอยู่ แต่ไม่รู้ว่าน้องนางจะชอบไหม ในบรรดาพี่น้อง ผมดูจะเชี่ยวเรื่องสาวๆ สุด คนอื่นก็ธรรมดา แพทนี่ละอ่อนเลย โตจนป่านนี้ยังไม่ได้ขึ้นครูสักที
“อยากเกิดเป็นพี่พล ทำอะไรสาวๆ ก็ยอมหมด แพทนะ พยายามแทบตาย บางทียังมามีเมิน” มันเล่าเป็นเรื่องขำ แม่ฟังหน้าตาเฉย มีลูกชายวัยกลัดมันตั้งสาม ทำใจครับ นี่ถ้าพ่ออยู่ด้วยมันกว่านี้เยอะ
แม่คงเบื่อที่พวกเราคุยกับแต่เรื่องสาวๆ เลยหันไปเปิดทีวีดูรายการดิสคัฟเวอร์รี พวกผมก็ดูไปคุยไป ฝุ่นมันเข้ากันได้ดีกับน้องผมครับ น้องผมก็ปรึกษามันหลายเรื่อง เอาตามจริง ผมว่ามันเป็นที่ปรึกษาเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงได้ดีกว่าผมซะอีก
แม่โทรบอกพ่อแล้วว่าผมกลับ ประมาณสี่ทุ่มจึงเห็นพ่อพรวดพราดเข้าบ้านมา ลูกยังไง พ่ออย่างนั้น มาถึงก็ยืนกระต่ายขาเดียว แงะรองเท้าวางไว้บนชั้น ผมกับฝุ่นยกมือไหว้ พ่อเดินเซๆ มาหา เมาระดับสอง แต่สติน่าจะยังอยู่ครบ
“กินไม่ชวนนะ” ผมแซว
“กินกับลูกค้า” พ่อเดินมาจิ้มมะม่วงเปรี้ยวใส่ปากแบบไม่จิ้มเกลือ สั่นหน้าแรงเหมือนต้องการกระตุ้นให้สร่างเมา
“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าคะคุณ เดี๋ยวค่อยลงมา”
พ่อรับคำ เดินลิ่วขึ้นห้องไป ประมาณยี่สิบนาทีก็เดินลงมาสมทบ นั่งลงบนโซฟาเดียวกับแม่ ถามผมกับฝุ่นเรื่องทั่วไป ก่อนที่พีทกับแพทจะเล่าเรื่องตื่นเต้นที่เกิดขึ้นระหว่างวันให้พ่อฟังอีกรอบ
“วันนี้พ่อได้ลูกค้าใหม่สองคน รายใหญ่ซะด้วย” พ่อพูดยิ้มๆ แม่ยิ้มแก้มปริ เพราะนั่นหมายความว่ายอดเงินในบัญชีแม่
…ย้ำ…เงินของแม่จะเพิ่มขึ้น
ส่วนพวกเราในบ้าน เป็นแค่ลูกจ้าง ผู้รับเงินเดือนเท่านั้น ผมได้เยอะหน่อยในฐานะลูกคนโต รองลงมาก็น้องผมทั้งสอง พ่อผู้ทำงานหนักสุด แต่ได้เงินเดือนน้อยสุด อยู่ในฐานะลูกจ้างแรงงาน พ่อว่างั้น ดีว่าสวัสดิการดี แม่ดูแลให้ทุกอย่าง พ่อเลยไม่ปริปากบ่น
เอาเข้าจริง พ่อผมไม่ใช่พวกชอบเที่ยวสุรุ่ยสุร่าย แต่เจ้าชู้ฟันไม่เลือกแบบผมนี่แหละ แม่เลยต้องเฮี้ยบนิด เขาบอกคนเจ้าชู้มักได้เมียขี้หึงท่าจะจริง แต่แม่ผมหึงอย่างมีสมอง ไม่ตามราวี แค่ตัดหนทางที่จะทำให้พ่อออกนอกลู่นอกทาง เดินตามเส้นทางของหล่อนเท่านั้น
พ่อเลยถอดเขี้ยวเล็บ แล้วสอนวิธีเจ้าชู้ทั้งหลายมาให้พวกผมแทน แต่คนที่ได้รับเชื้อมากสุดก็ผมนี่แหละ
เราอยู่คุยกันประมาณเที่ยงคืนแม่ก็หาว พ่อชวนแม่ขึ้นนอน เพราะตัวเองก็ง่วงเต็มที พวกเราพากันแยกย้ายกลับขึ้นห้อง ผมกลับเข้าห้องเดิม โดยมีฝุ่นตามมาติดๆ น้องผมก็เข้าห้องใครห้องมัน เจอกันอีกทีวันรุ่งขึ้น
“พ่อกับแม่มึงยังน่ารักเหมือนเดิม” ฝุ่นมันว่า ผมหันไปยิ้ม ผมเคยไปเยี่ยมพ่อแม่มันแล้วครับ ก็คล้ายๆ มันนั่นแหละ เป็นครูทั้งคู่
“ราตรีสวัสดิ์นะ” มันเคยมาเที่ยวบ้านผมก็จริง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มันจะมาค้าง มันเดินขึ้นเตียงโดยที่ผมไม่ต้องเชิญ เลือกนอนตำแหน่งเดิม เว้นที่ด้านในไว้ให้ผมอย่างเคยชิน อ้าปากหาวหวอด คลี่ดึงผ้าห่มมาห่ม
“จะเปลี่ยนเป็นชุดที่สบายกว่านี้ไหม มีกางเกงบอลกับเสื้อยืดสไตล์ที่มึงชอบอยู่นะ”
มันนิ่งคิดนิดหนึ่ง พยักหน้า ขยับก้าวลงจากเตียง ผมใช้เวลาค้นไม่นานก็ได้เสื้อผ้าตามที่บอกมายื่นให้ มันดึงกางเกงลงพรืดแบบไม่เกรงใจกระทิงเปลี่ยวแบบผม ใส่กางเกงบอล ถอดเสื้อตัวเองออก สวมเสื้อผมทางหัว พับชุดตัวเองเรียบร้อยวางไว้บนกระเป๋า ผมมองอึ้ง กัดปากเบาๆ
ผมถอนหายใจแรง คิดไรมากวะ ทำตัวให้ปกติแบบมันก็น่าจะพอ ผมผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง ก้าวขึ้นเตียงทางปลายเท้า
“เรียบร้อยนะ” มันถาม ผมครางอื้อ มันก็เอื้อมปิดไฟหัวเตียงด้านมัน เสียงสวิตช์ดังแป๊ก แล้วหลังจากนั้นผมก็นอนฟังเสียงลมหายใจของตัวเองและคนข้างๆ มันเงียบกระทั่งได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเลย ฝุ่นขยับพลิกหันตะแคงข้างในท่าถนัดของตัวเอง ผมยังนอนหงาย หายใจติดๆ ขัดๆ
“ฝุ่น” ผมเรียก
“ถ้ามึงจะมาเปลี่ยวที่นี่กูจะไปนอนห้องแพท”
ผมเม้มปากแน่น พยายามข่มใจให้หลับเพราะรู้ว่ามันไม่เหมาะ ห้องผมติดกับห้องพีท ทำอะไรไปไม่เสียงผมก็เสียงฝุ่นคงดังออกไปข้างนอกแน่ๆ อารมณ์ผมยิ่งรุนแรงอยู่ด้วย
ฝุ่นดึงผ้าห่มมาคลุมถึงคอ กอดผ้าห่มแน่น ผมนอนดิ้นไปดิ้นมาพักใหญ่
พับผ่า ทำอย่างกับตายอดตายอยาก จริงๆ เดินไปเข้าห้องน้ำสำเร็จตัวเองสักรอบก็จบ แต่ผมไม่อยากทำ อารมณ์อยากกอดมันมากกว่า
“นี่พล ถ้าไม่ไหวไปเข้าห้องน้ำ” มันดันตัวลุกขึ้นมาบอก
“กูสัญญาว่ากูจะทำเบาๆ”
พูดจบผมคร่อมคนที่นั่งอยู่จนนอนหงายแนบเตียง รอบห้องมืดสนิท แต่สายตาผมชินกับความมืดจนเห็นทุกอย่างได้เกือบชัดเจน“อย่าบ้าน่าพล”
“หุบปาก” ผมไม่สั่งเปล่า ยังก้มลงปิดปากมันด้วยปากตัวเอง มันพยายามดิ้นรน แต่ไม่มาก คงเพราะรู้ว่ายิ่งขัดขืนผมยิ่งรุนแรง มันจะกลายเป็นกระตุ้นกระทิงผมให้ตื่นมากกว่า
ผมครางฮือในลำคอ ล้วงมือเข้าไปกอบกุมน้องมันไว้ กระตุ้นเบาๆ ปากยังไม่หยุดโหม มันขัดขืนอยู่สักพักก่อนจูบตอบ เคลื่อนไหวร่างกายพลิ้วไหวขึ้น
พอมันเลิกขัดขืนในทุกอิริยาบถ ผมก็ถอนปากออก เลื่อนมือผ่านชายเสื้อไปควานหาเมล็ดองุ่น ผมทำให้เบามือมากที่สุดท่ามกลางความมืด ภาพอาจไม่ชัดมาก แต่เสียงมันก้องไปทั่วทั้งหูผม
“ยะ อย่าเล้ามาก กูไม่อยากเสียงดัง” มันบอกอึกอัก จิกไหล่ผมแน่น ผมรีบทำตามทันที แต่ทำตามในสิ่งที่ตรงกันข้ามนะ ผมเลิกเสื้อมันสูง ครอบครองเมล็ดองุ่นมันด้วยปาก มันบิดกายเร่า โอบหัวผมไว้ ปากครางซี้ดซ้าดปานหนังเอ็กซ์ที่ผมชอบ
ผมก็เมามันเร่าร้อนอยู่กับเรือนร่างมัน ยิ่งพยายามบังคับไม่ให้เสียงดัง เสียงเราสองคนยิ่งเล็ดลอดออกไปข้างนอกมากขึ้น แต่ผมก็เบรกๆ เสียงของเราไว้ด้วยการปิดปากของกันและกันเสีย วันนี้จึงดูเหมือนจะเป็นวันที่ผมกับฝุ่นจูบกันมากที่สุด ผมยังเล้าโลมไปทั่วเนื้อตัว มือหนึ่งคลึงเคล้าน้องมัน
ผมตัวสั่น อยากสิงสู่เรือนร่างฝุ่นแทบตาย แต่ก็อยากดอมดมร่างกายของมันให้นานๆ เสียก่อน เสียงลมหายใจฝุ่นก้องไปทั่วหูผม เสียงเรียกชื่อหอบๆ แทบกระชากวิญญาณผมออกจากร่าง
น้องเอมิก็น้องเอมิเถอะครับ เสียงเมียรักผมเร้าใจกว่าเยอะ
“พล เข้ามา กูไม่ไหวแล้ว” มันร้องขอแหบพร่า แต่ผมไม่ทำตาม ดอมดมกระตุ้นให้มันครางไม่หยุด
“…พล...” มันอึกอักร้องขออีกรอบ พยายามไม่ทำเสียงดัง ผมถึงได้ค่อยๆ พยุงตัวในท่าคุกเข่า มองแผงอกของคนที่นอนหอบอยู่ด้านล่าง ค่อยๆ ยกสะโพกมันมาเกยหน้าขา จ่อบางสิ่งไว้ปากทางผนังนุ่ม ขยับไม่กี่ทีมันก็เคลื่อนเข้าไปได้โดยง่าย
ได้ยินเสียงซี้ดปากจากคนด้านล่าง ผมขยับเข้าออกช้าๆ คงเพราะความกดดันหรืออะไรก็ไม่รู้ มันถึงได้บีบรัดน้องผมแน่น
“ฝุ่น อย่ารัด แม่ง กูจะพุ่ง” ผมครางห้าม ได้ยินแต่เสียงอึกอักผ่านความมืด ผมขยับดึงร่างออกก่อนสอดใส่เข้าไปใหม่ ผมทำช้าๆ หัวใจแทบจะกระดอนออกมานอกอก ผมเลื่อนมือไปควานหาเมล็ดองุ่น บีบเบาๆ เกลี่ยคลึงไปมา ข้างล่างก็ทำช้าๆ อีกมือก็เคล้นคลึงส่วนล่างสร้างความหฤหรรษ์ให้มันไม่หยุด ได้ยินเสียงครางหอบๆ ของมัน มือมันที่จับมือผมตรงหัวนมมันสั่นจนรู้สึกได้ชัด บอกตามตรงว่าอยากเห็นสีหน้ามันครับ ผมเอื้อมไปเปิดไฟ ฝุ่นหลับตาเพราะแสงจ้าแบบไม่ได้ตั้งตัวนั้น
“เปิดทำไม ปิด” มันสั่ง ผมยิ้ม เลื่อนสองมือไปบีบหัวนม มันขยับนิดหนึ่งด้วยความอึดอัด
“พล…” ท่าทางมันอยากไปเต็มทน แต่ผมเคลื่อนไหวช้าๆ ดึงขามันข้างหนึ่งมาพาดไหล่ บดขยี้ช่วงล่างไปมา
“กูจะฆ่ามึง” มันขู่ตาเขียว ก่อนผวาเฮือกอ้าปากครางเสียงดังเมื่อผมบดถูกจุดเร้าของมันเข้า ผมย้ำอยู่ตรงจุดนั้น มันก็ครางซะหวานหยด
ให้ตาย ไม่รู้ว่ามันจะทำให้ผมคลั่งไปถึงไหน
“…พล” มันกระซิบชื่อผมแหบพร่า ผมเคลื่อนไหวในจังหวะเชื่องช้าไม่เร่งรีบ แทรกผสานฝ่ามือเข้ากับฝ่ามือมัน เคลื่อนตัวแนบร่างของเราสองคนไว้ ผมเคลื่อนไหวในจังหวะเนิบนาบ ก้มจูบอีกรอบ มันก็ตอบรับรสจูบผมอย่างดี
“พล ขอร้อง เร็วๆ” มันกระซิบร้องขอ ผมอมยิ้ม ถ้ามันจะน่ารักกับผมขนาดนี้ แต่ผมก็ยั้งใจไม่ทำตาม ดึงหมอนมาสองอัน สอดไว้ใต้เอวมันจนร่างมันแอ่นขึ้น ท่อนล่างผมเคลื่อนไว้ มือก็บีบบี้หัวนมมันไว้ ผมมองภาพสวยนั้นด้วยความหลงใหล
ผมใช้เวลากินมันนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แค่ว่า ผมค่อยๆ ดื่มกินแบบไม่รีบร้อน ผมเลียริมฝีปากเบาๆ เลื่อนนิ้วชี้กับนิ้วกลางใส่ปากมัน ฝุ่นมองผมตาเชื่อม แต่แทนที่มันจะเลียมือผมเหมือนอย่างในหนังเอวี มันเสือกกัดแรงจนผมหัวเราะหึๆ
“มึงทำกูเจ็บเมื่อไหร่ กูเป็นกระทิงเปลี่ยวแน่”
มันเลิกกัดแต่หันมาใช้ปลายลิ้นพยายามดันนิ้วผมออกจากปากแทน แต่ผมไม่ยอมถอนมือออก เพราะงั้น ยิ่งมันพยายามผลักไสนิ้วผมออกเท่าไหร่ ก็ยิ่งเหมือนมันกำลังเลียนิ้วผมมากขึ้นเท่านั้น
เซ็กซี่มากครับ ผมนี่ซี้ดปากแล้วซี้ดปากอีก
“น่ารักแบบนี้ กูหลงมึงตาย” ผมถอนมือออก มาจับสะโพกมันสองข้าง เร่งจังหวะเพื่อยุติอาหารมื้อนี้ลงสักที พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ไม่งั้นมันไม่มีแรงเดินแน่ๆ
ผมปลดปล่อยออกมาจนล้น กระตุกกายเกร็ง พอถึงปลายทาง ผมก็จับมันนั่งอย่างเคย ใช้นิ้วแหวกช่องทางไว้ เพื่อให้บางสิ่งของผมไหลออกมาให้หมด
“ถ้ามึงจะทำแบบนี้ ปล่อยข้างนอกหรือใส่ถุงยางดีกว่านะ” มันกระซิบบอกหอบๆ
“มันไม่ได้อารมณ์” ผมตอบไปขำๆ ห้องผมไม่มีทิชชูเปียกไว้เช็ด พอเห็นว่าของผมออกจากตัวมันหมด ผมก็จับมันนอน ทิ้งตัวลงไปนอนตาม ดึงกางเกงมาใส่ดีๆ มันก็ใส่ด้วย ฝุ่นหลับไปง่ายๆ ตามเดิม ผมนอนมองมันอยู่พัก ก่อนเอื้อมปิดไฟ ดึงมันมากอดแน่น ตะแคงข้างกอดมันไว้ แล้วหลับไปทั้งอย่างนั้นแหละ
ฝุ่นโซเซะซี่มาก >////< 
LOVE YOU คนอ่าน
+++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
