[want] มาเป็นเมียกูเถอะ|update! ตอนที่ 26 เรื่องเล่า(1/2)|[08/11/2018]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [want] มาเป็นเมียกูเถอะ|update! ตอนที่ 26 เรื่องเล่า(1/2)|[08/11/2018]  (อ่าน 47628 ครั้ง)

ออฟไลน์ angel_Z4

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-1
มีสิทธิอะไรไปโกรธคนอื่นเขา?

ออฟไลน์ Gansa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
หวงก้าง
(2/2)




เอี๊ยดดดดดดดดด

 

“เห้ย ขับรถภาษาอะไรวะ”

 

“ขับแบบนี้ มึงไปสอบใบขับขี่ใหม่เหอะ ไอ้ควาย”

 

ผมไม่สนใจคำตะโกนด่าทอที่ตามหลังมา เมื่อถึงร้านนางิโซะแล้ว ก็รีบลงจากรถ สองเท้าก้าวเข้าไปในร้านด้วยความรวดเร็ว

 

   เพราะวันนี้คนเยอะพอสมควร จึงใช้เวลามองหาไอ้ภีมอยู่นานกว่าจะเจอ เห็นมันกำลังนั่งหัวเราะอย่างมีความสุขกับไอ้ซานอยู่ ก็รู้สึกขัดหูขัดตายังไงก็ไม่รู้ ทีอยู่กับกูหัวเราะสักแอะก็แทบไม่มี ดีแต่ทำหน้าอมทุกข์ คิ้วขมวดเป็นปมได้ทุกวี่ทุกวัน เหมือนกำลังกล้ำกลืนฝืนทนที่ต้องมาอยู่กับกูอย่างนั้นแหละ ทีกับไอ้ซานนี่ยิ้มจนปากจะฉีกไปจนถึงหูแล้วมั้ง

 

เห็นแล้วรำคาญใจจริง!!!

 

ผมเดินเข้าไปดึงแขนมันให้ลุกขึ้น ก่อนจะออกแรงกระชากมันให้เดินตาม

 

“พี่เนล!!” ดูเหมือนมันจะตกใจไม่น้อยเลยที่เห็นผม

 

"กูบอกมึงว่าไง!"ผมถามเสียงดุดัน ก่อนจะออกแรงบีบข้อมือมันมากกว่าเดิม

 

"บอกให้ผมอ่านหนังสืออยู่บ้าน...คนเดียว"

 

"แล้วมึงทำไหม!! ก็ไม่เคย! ดื้อ!! ดื้อดึง!!! บอกอะไรไม่เคยฟัง กูควรจะทำยังไงกับมึงดีหะ!"

 

"...." ไอ้ภีมไม่ได้ตอบอะไรผม

 

“กลับบ้าน!!”ผมหันไปตวาดใส่มัน ก่อนจะออกแรงกระชากมากกว่าเดิม เมื่อไอ้ลูกหมามันเริ่มดิ้นรนขัดขืน

 

“ไม่!”

 

“กูบอกให้กลับ!”

 

“ผมไม่กลับ” มันเอามืออีกข้างที่ว่างอยู่มาแกะมือผมออก ก่อนจะยืนกอดอกมองผมนิ่ง เป็นการบอกนัยๆว่า ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมพี่อีกแล้ว

 

ผมเริ่มกัดฟันกรอด ด้วยความไม่สบอารมณ์ “ไอ้ภีม มึงอย่ามาดึ้อกับกูนะ”

 

“พี่ก็อย่ามาทำตัวงี่เง่าใส่ผมดิ” มันเริ่มยอกย้อนผม

 

“มึงว่าไงนะ? กูไปทำตังงี่เง่าใส่มึงตอนไหน”

 

“ก็ตอนนี้แหละ! ทีกับผมบังคับให้อ่านหนังสืออยู่บ้าน ทีพี่ออกไปหาผู้หญิงสบายใจเฉิบ แล้วมาทำตัวบังคัญนั่น บังคัญนี่อยู่ได้ ไม่ยุติธรรมว่ะ”ไอ้ภีมเริ่มโวยใส่ผม

 

“อย่างมึงมีสิทธิ์เรียกร้องหาความยุติธรรมด้วยหรือไง?” ผมเลิกคิ้วถามมัน “บ้านก็อยู่กับกู เงินเดือนที่มาขอเบิกล่วงหน้า กูก็ยังไม่ได้ให้” ผมพูดตอกย้ำมันไป เผื่อจะจำอะไรได้บ้าง ว่าที่มันต้องเชื่อฟังผมเป็นเพราะอะไร ไอ้ภีมดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อย ผมเลยพูดจี้มันต่อ “หรือจะไม่เอา?”

 

มันก้มหน้างุด ไม่พูดไม่จา นั่นก็แสดงว่ามันเริ่มยอมผมแล้ว

 

“กลับบ้าน!!" ผมเอื้อมมือไปดึงแขนมันอีกครั้ง

 

“พี่อย่าเอาเงินมาขู่เพื่อนผมหน่อยเลย จะบังคับอะไรมันนักหนา มันก็เป็นคนนะครับ ไม่ใช่หุ่นยนต์ ที่แค่เอาเงินไปซื้อถ่านมาเติม มันก็ทำทุกอย่างตามที่พี่สั่งเพียงแค่มีรีโมทบังคับ”

 

“ไอ้ซาน!”

 

“ตอนนี้ สำหรับไอ้ภีม เงินก็เหมือนถ่าน รีโมทก็เหมือนบ้าน ถ้าวันไหนพี่ไม่มีสองอย่างนี้ พี่คิดว่าหุ่นยนต์ตัวนี้จะเดินตามที่พี่บังคับไหมครับ?”

 

“มึงอย่ามาตั้งคำถามกับกู!”

 

“ผมรู้ว่าตอนนี้มันต้องการเงินจนต้องลดศักดิ์ศรียอมทำตามที่พี่สั่ง ถึงผมไม่ได้ร่ำรวยเหมือนพี่ แต่ผมหมั่นใจว่าเงินที่ผมมีอยู่สามารถซื้อศักดิ์ศรีของไอ้ภีมคืนมาได้ เอางี้เป็นไงครับ? เดี๋ยวผมจะซื้อถ่านกับรีโมทคืนให้ไอ้ภีมเอง” ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่มันพูดออกมาคือความตั้งใจจริงๆ หรือแค่ตั้งใจยั่วโมโหผมกันแน่ แต่ถ้าเป็นอย่างหลัง คือได้ผลดีทีเดียว

 

“คนนอกอย่างมึง อยู่เฉยๆดีกว่า อย่าแกว่งปากหาตีน!”

 

“ผมไม่ใช่คนนอกครับ ผมเป็นเพื่อนมัน ที่ผ่านมาผมยอมพี่ก็จริง แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมอีกแล้ว ถ้าเป็นไปได้ผมไม่อยากปล่อยไอ้ภีมให้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับคนอย่างพี่ด้วยซ้ำ”

 

“ไอ้ซาน!” ผมพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อมัน ก่อนจะถามลอดไรฟัน “มึงแน่ใจเหรอว่าคิดกับไอ้ภีมแค่เพื่อนอย่างที่ปากพูด”

 

“ครับ ตอนนี้ผมคิดกับมันแค่เพื่อน แต่ถ้าวันไหนพี่ทำมันเสียใจขึ้นมา ผมก็พร้อมเป็นให้มันมากกว่าเพื่อนเหมือนกัน” ฮึ่มมมม พอได้ยินประโยคนี้ ความเกี๊ยวกราดก็ทะลุปรอท ต่อยหน้ามันด้วยหมัดหนักๆไปหนึ่งที จนมันล้มลงไป คนในร้านที่แค่หันมาดูสถานการณ์ ตอนนี้เริ่มแตกตื่นกันใหญ่ ไอ้ภีมที่เห็นอย่างนั้นก็รีบเข้าไปช่วยไอ้ซานทันที แต่ผมไม่ยอมรีบดึงแขนมันเอาไว้ ก่อนจะสั่งเสียงแข็ง “กลับ”

 

ผลัวะ

 

ไอ้ซานลุกขึ้นมาตอนไหนไม่รู้ ต่อยหน้าผมคืนหมัดหนึ่งเน้นๆ รู้สึกชาไปหมด ไอ้นี่ก็ต่อยหนักใช้ได้เลยเหมือนกันว่ะ

 

“ผมไม่ยอมให้พี่พาไอ้ภีมไปไหนทั้งนั้น จะเอามันไปทิ้งไว้ที่บ้านคนเดียวอีกเหรอครับ? ถ้าพี่ตัดสินใจที่จะทิ้งมันแล้วก็ทิ้งให้มันสุดๆสิครับ” ไอ้ซานดึงแขนไอ้ภีมกลับไป ทำอย่างนี้สงสัยอยากโดนอีกหมัด!

 

ไอ้ภีมที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบห้ามเอาไว้ก่อน “หยุดทั้งคู่นั่นแหละ”

 

“ไอ้ซาน มึงจะไปยั่วโมโหมันทำไม เดี๋ยวก็โดนเอาคืนจนเมาหมัดไปข้างหนึ่ง แล้วมาติวหนังสือให้กูต่อไม่ได้พอดี” ไอ้ภีมหันไปพูดกับไอ้ซาน ก่อนจะหันมาพูดกับผมต่อ “พี่เนลก็อีกคน ผมแค่มาติวหนังสือกับไอ้ซานเอง จะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไมครับ”

 

“เหอะ! กูพึ่งรู้นะว่านักศึกษาแพทย์เขาลงทุนมาติวหนังสือกันถึงร้านอาหารสองต่อสอง ตอนสามทุ่ม” ผมเลิกคิ้วถามมัน

 

ไอ้ภีมถอนหายใจออกมา ทำหน้าปลงตก ก่อนจะค่อยๆอธิบายให้ผมฟัง“ผมแค่หิวข้าว แล้วให้ไอ้ซานพาออกมากินเท่านั้น เดี๋ยวก็กลับไปติวต่อแล้ว”

 

ผมไม่ได้ตอบอะไรน้องมันไป ได้แต่ยืนมองมันนิ่งๆ ไอ้ภีมเห็นว่าผมเงียบไปจึงเข้าเอามือมาเกาะแขนผมแน่น

 

“พี่เนล ให้ผมอยู่ติวกับไอ้ซานเถอะ สอบพรุ่งนี้สำคัญกับผมมากนะ นะครับ”

 

มึงไม่ต้องมาทำเป็นอ้อน กูใจอ่อนแต่กับผู้หญิงเท่านั้นโว้ย คิดว่าทำแบบนั้นมันน่ารักมากนักหรือยังไง

แล้วมือที่เกาะแขนกูเนี่ย ปล่อย! รีบปล่อยเลยไอ้ภีม!



ผมหันไปทำตาขวางใส่มัน ก่อนจะตอบปฏิเสธออกไป “อืม ก็ได้” อ่าว ปากไปไวกว่าความคิด

 

มันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่ก็ต้องหุบยิ้มอย่างฉับพลันเมื่อได้ยินประโยคต่อมาจากผม “แต่!!!!!! กูจะไปด้วย”

 

“หะ”

 

“กูจะไปนั่งติวกับมึงด้วย มีปัญหาอะไรไหม”

 

“มีดิ พี่จะมาทำไมวะ”

 

“งั้นมึงก็ไม่ต้องไป”

 

“งั้นผมไม่มีปัญหาแล้ว”

 

----------------------------------------

   



 หลังจากที่ผมยอมให้ไอ้ภีมไปติวกับไอ้ซาน เจ้าของร้านอาหารแกก็รีบโผล่หัวออกมาจากหลังมุมเสา ถือมีดชี้หน้าด่าพวกผมใหญ่เลย ว่าทำร้านแกเสียหาย แถมยังทำให้ลูกค้าคนอื่นตกใจจนหนีหายไปอีก (ผมว่าไอ้พวกนี้ตั้งใจกินแล้วไม่จ่ายเงินมากกว่า) ใช้เวลานานพอสมควร กว่าจะขอโทษเจ้าของร้านแกให้ยอมความพวกผม ที่ก่อเหตุทะเลาะวิวาทกันในร้าน ก็เสียเงินค่าปลอบขวัญแกไปหลายตังค์อยู่เหมือนกัน

 

หลังจากที่เคลียร์กันจนสถานการณ์กลับมาเป็นปกติไอ้ลูกหมาของผมก็กลับไปนั่งตักข้าวหน้าเนื้อของมันกินต่อ ส่วนไอ้ซาน! มันก็กลับไปซดราเมงของมันต่อเช่นกัน เห็นหน้าไอ้นี่แล้วรำคาญลูกตาว่ะ

 

ในจังหวะที่มันกำลังคีบเส้นราเมงขึ้นมา หวังจะกินนั้น ผมก็ยกมือขึ้นมา

 

ตะเกียบตกแม่ง!

 

อย่าได้แดกเลยมึง โทษฐานทำตัวรกหูรกตากู

 

เส้นที่คีบขึ้นมาตกลงไปในชาม ทำให้น้ำราเมงกระจุยกระจายออกมาเลอะโต๊ะ ส่วนตะเกียบน่ะเหรอ! กระเด็นตกลงไปนอนหงายอยู่ข้างรองเท้าไอ้ภีมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆ

 

ไอ้ซานมองผมตาขวางเลย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ต้องคีพลุคเป็นเพื่อนที่แสนดีของไอ้ภีมเข้าไว้ ส่วนผมไม่ต้องคงไม่ต้องคีพหรอกครับ ไม่เคยดีในสายตามันอยู่แล้ว

 

“พี่เนล อย่าพาล” ไอ้ภีมหันมาทำเสียงดุใส่ผม ก่อนจะหันไปตะโกนเรียกพนักงานให้เอาตะเกียบมาเปลี่ยนให้ไอ้ซานใหม่

 

ไอ้ซานหยิบทิชชูมาเช็ดโต๊ะที่เปื้อนน้ำราเมง ก่อนจะรับตะเกียบจากพนักงานมาคีบเส้นราเมงกินต่อ

 

ผมก็มองเขม่นมันไปด้วย มือที่ว่างก็เอื้อมไปหยิบทาโกะยากิมากินไปพลาง ผมไม่รู้หรอกว่าเป็นของใคร แต่ตอนนี้ผมหิวมาก ไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เย็นแล้ว หิวจนกระเพาะแทบร้องขอชีวิต

 

"พี่เนลไม่จำเป็นต้องจ้องเพื่อนผมขนาดนั้นก็ได้นะครับ ถ้าผมเป็นไอ้ซานอึดอัดตายเลย แม่ง! จะกินแต่ละทีีกดดันฉิบ!"

 

"ก็ได้! งั้นกูหันมามองมึงแทนดีครับคนดีของพี่" หยอดมันสักหน่อย

 

แต่ดูเหมือนไอ้ภีมจะไม่เล่นด้วยแฮะ นอกจากจะไม่สนใจผมแล้วยังจะหันไปชวนไอ้ซานคุยเรื่องเรียนต่ออีก ใช้ศัพท์บ้าอะไรก็ไม่รู้ ผมฟังไม่รู้เรื่องเลย

 

ฮึ่มมม ไอ้ลูกหมา! แสบดีเหมือนกันนะมึง!

 

พวกมันน่าจะคุยกันเรื่องข้อสอบนั่นแหละ ไม่อยากจะไปรบกวนมาก วันนี้ผมเป็นคนดี จะนั่งจิ้มทาโกะยากิกินเงียบๆแทนละกัน

 

หลังจากที่กินข้าวกันจนอิ่มหนำสำราญแล้ว ก็ขับรถไปหอของไอ้ซานทันที โดยมีรถของมันนำทางไป ผมก็ขับตามมันไปเรื่อยๆครับ แน่นอนว่าไอ้ลูกหมาต้องมากับผม ตอนแรกก็ดื้อจะไปกับไอ้ซาน แต่ผมไม่ยอม ถึงได้มานั่งหน้างออยู่ข้างๆผมนี่ไง

 

ผมเอื้อมมือไปกดเปิดเพลงฟังชิวๆ เผื่ออารมณ์คนที่มาด้วยจะดีขึ้นมาบ้าง คิ้วที่ขมวดเป็นปมเมื่อกี้ค่อยๆคลายออก นั่นแสดงให้เห็นชัดเจนเลยว่าลูกหมาของผมเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแล้ว

 

ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ ก็ถึงหอของไอ้ซานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โห! เป็นหอในโครงการวาติธิพัฒน์ซะด้วย นี่พึ่งรู้ว่าครอบครัวไอ้เมฆทำโครงการพวกนี้ด้วย น่าตกใจว่ะ

 

พอถึงห้องไอ้ซานเดินไปค้นเสื้อผ้าจากตู้แล้วยื่นมาให้ผม “อะ วันนี้พี่ใส่เสื้อผ้าของผมไปก่อน”

 

ผมหยิบขึ้นมาดู เป็นเสื้อยืดกับกางเกงบอลทีมที่ผมเกลียด ผมหันไปมองมันตาขวาง นอกจากจะคิดแย่งเมียกูแล้วมึงยังจะเชียร์บอลทีมที่กูเกลียดอีกเหรอวะไอ้ซาน ครบวงจรอุบาทว์จริงๆ “กูไม่ใส่!” ผมโยนเสื้อผ้ามันทิ้งลงพื้น

 

“ก็เรื่องของพี่เถอะ ผมมีเสื้อผ้าอยู่แค่นี้” อยู่หอก็แพง เสือกขาดแคลนเสื้อผ้าเหรอวะ น่าสงสารจริงๆ

 

“กูไม่ใส่กางเกงตัวนี้ ไปเปลี่ยนตัวอื่นมา”

 

“เรื่องมากว่ะ ตอนนี้พี่อยู่ในสถานะเลือกอะไรได้ด้วยเหรอครับ”

 

ไอ้นี่ ปากวอนตีนอีกแล้ว “เอ่อ คนอย่างกูเลือกได้เสมอ”

 

“แต่ไม่ใช่ที่หอผมครับ ถ้าไม่ใส่ก็แล้วแต่พี่เถอะ”

 

ได้ทีข่มกูใหญ่เลยนะ เดี๋ยวยกไอ้ภีมกลับบ้านแม่ง ไม่ต้องตงต้องติวมันละ พาลโว้ย!

 

“เอ่อ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ เหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว” ไอ้ภีมพูดด้วยเสียงเนือยๆ เดินไปหยิบเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวออกจากกระเป๋า ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเห็นดังนั้นจึงรีบหยิบเสื้อยืดกับกางเกงบอลติดมือวิ่งสามคูณร้อยตามไอ้ภีมไปทันที

 

“เห้ย พี่เนล”

 

ปัง!

 

ไม่รอให้ไอ้ลูกหมาหนีออกไป ผมก็รีบปิดประตูล็อคกลอนทันที

 

“เข้ามาทำไมวะ” น้องมันโวยวายลั่น

 

“กูขออาบน้ำด้วย”

 

“เห้ย ไม่เอาโว้ย” น้องมันพยายามดันผมออกไปจากห้องน้ำ “ออกไป”

 

“จะเป็นอะไรไป ผู้ชายอาบน้ำด้วยกัน มาๆ กูแก้ผ้าให้” พูดจบก็ใช้มือข้างหนึ่งล็อคตัวมันเอาไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อผ้ามันออกทีละชิ้น ไอ้ภีมมันก็พยายามขัดขืน แต่แบบนี้แหละครับ ผมชอบ มันท้าทายความสามารถดี หึหึหึ

 

เรื่องที่มึงหนีกูออกมา ก็ยังไม่ได้คิดบัญชีเลย

จะถือโอกาสนี้คิดบัญชีทบต้นทบดอกเลยล่ะ

 

รอยแดงที่ต้นคอมึงสวยดีจริงๆ แต่คงต้องทำเพิ่มอีกสักสองสามรอยล่ะมั้ง สงสัยแค่รอยเดียวมันยังไม่ชัดเจนพอที่จะกันคนนอกอย่างใครบางคนได้

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-09-2018 23:26:52 โดย Gansa »

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
พี่เนลท่าจะขี้หวงเกินไปละนะ
ไม่คิดอะไรจริงๆหรอ
อ่ะๆ แผนการหลอกให้รักชิมิ
  :hao3:
ไม่รุ้จะรุ้ตัวมะไหร่ เพื่อนรุ้ทั้งกลุ่มแล้วมั้ง

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
นี่คือแผนหรือความต้องการส่วนตัวคะพี่เนล 5555

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9
ปวดหัวดีเนอะ

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
นี่ดราม่าชัวร์

ออฟไลน์ Pe_no

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 375
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
จ้าาาาา ไม่ได้อะไรกับน้องแต่หวงก้างเว่ออออออ

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
จะหวงบ้าอะไรขนาดนั้น จำไม่ได้เหรอว่าไม่ได้มีสถานะอะไรกับน้องเลยอ่ะ

ออฟไลน์ singalone

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2
สมน้ำหน้า เดี่ยวก็ไปโมโหใส่น้องอีก มีสิทธิ์อะไรเหรอคะพี่เนลลลล ตัวเองผิดสัญญาก่อนแท้ๆ อยากเปลี่ยนพระเอกเลยค่าาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ OoniceoO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
เป็นกูก็ทวงเงิน1ล้านแล้ว หวงเบอร์นี้ ยิ่งกว่าแมวหวงก้างอีก เยอะ

ออฟไลน์ Gansa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ตอนที่ 18 หื่น


 “ปล่อยยยย” ผมโวยวายลั่นเมื่อพี่เนลมันเอามือข้างหนึ่งมาล็อกเอวผมไว้แน่น ทำให้แผ่นหลังของผมแนบชิดกับแผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของมันอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งค่อยๆปลดเสื้อผ้าผมออกทีละชิ้น พยายาขัดขืนมันโดยการแกะแขนที่รัดเอวผมไว้ ทั้งจิก ทั้งขวน ทั้งทุบ แต่ดูเหมือนมันจะยิ่งชอบรัดผมแน่นกว่าเดิมอีก เป็นพวกชอบความรุนแรงเหรอมึงน่ะ

 

มันหัวเราะเยาะผมในลำคอ ก่อนเปลี่ยนมือที่รัดเอวผมเอาไว้ มาจับมือผมไขว้หลัง พร้อมรวบมือทั้งสองข้างเอาไว้แน่น ทำให้ตอนนี้มือของผมเฉียวไปโดนเป้ากางเกงมันที่ยืนประชิดตัวผมหลายทีแล้ว เป็นโมเม้นที่โคตรเหี้ยเลย

 

มันก้มลงมากระชิบข้างหูผมเสียงกระเส่า“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก พี่จะได้ทำแรงๆ” พูดจบก็ใช้มือค่อยๆลูบไร้บริเวณหน้าท้อง ก่อนค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปดึงกางเกงชั้นนอกของผมลงไปกองกับพื้น มันเอาจมูกโด่งได้รูปมาถูไถล่บริเวณลำคอ รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอ แล้วรู้สึกวาบหวิวแปลกๆ ลมหายใจเริ่มติดขัด เลือดเริ่มฉูบฉีดไปทั่วร่างกาย ตอนนี้รู้สึกเห่อร้อนไปหมดทั้งตัวแล้ว พี่เนลใช้ฟันกัดอย่างแรง จนผมร้องออกมาด้วยความตกใจ เริ่มได้กลิ่นคราวเลือดอ่อนๆลอยมาแตะจมูก พี่เนลพรมจูบซ้ำบริเวณที่ตัวเองพึ่งกัดไป ก่อนจะทั้งดูดทั้งเม้นที่จุดเดิมซ้ำๆ จนผมรู้สึกเจ็บปวดไปหมด

 

“เจ็บ” ผมเอ่ยบอกมัน เผื่อมันจะหยุดการกระทำบ้าๆนี้สักที แต่ก็ไม่มีทีท่าว่ามันหยุดเลย

 

ตอนนี้ผมเริ่มกลัวมันขึ้นมาแล้ว

 

“พี่เนล ผมไม่มีเวลามาเล่นกับพี่หรอกนะครับ ปล่อย” ผมพูดออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก

 

“ใครว่าพี่เล่นอยู่” มันกระซิบข้างหู ก่อนจะงับหูผมเบาๆเป็นการหยอกเย้า

 

“ไม่เอา” ผมรีบบอกปฏิเสธ ตอนนี้บนร่างกายผมเหลือแต่กางเกงบ๊อคเซอร์เท่านั้นที่ช่วยปิดบังร่างกายเอาไว้ ส่วนเสื้อตัวโปรดกับกางเกงตัวเก่งถูกถอดทิ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

 

“ภีมไม่ชอบเหรอ”

 

“ไม่ชอบ” ผมพยายามทำหน้าให้นิ่งมากที่สุดตอนตอบมันออกไป ถึงแม้ว่าสัมผัสเมื่อกี้มันจะทำให้สติผมแทบหลุดขนาดไหน แต่ผมจะให้มันรู้ไม่ได้ เดี๋ยวแม่ง! ได้ใจ

 

“แต่พี่ชอบ” พูดจบก็ก้มลงไปดูดเม้มที่หัวไหล่ของผมจนเป็นรอยแดง

 

“ไม่เอาพี่เนล ผมไม่เอา” ผมส่ายหัวไปมา พยายามขอร้องให้มันหยุด แต่ดูเหมือนมันจะยิ่งชอบใจที่เห็นผมพยายามดิ้นรน

ที่ทำแบบนี้ มันต้องการอะไรจากผมกันแน่

 

ต้องการสั่งสอน

 

หรือ ความสะใจส่วนตัว

 

“พี่ทำแบบนี้ทำไม” พี่เนลชะงักค้างกับคำถามของผม ก่อนจะตอบเสียงเรียบ

 

“ลงโทษเด็กดื้อ ที่ไม่ยอมเชื่อฟังกู” จากนั้นก็เริ่มทำรอยบริเวณลำคอต่อ

 

“ไอ้ภีม!!! มีอะไรหรือเปล่า” เสียงไอ้ซานตะโกนเรียกอยู่หน้าห้องน้ำ ผมจึงรีบเปล่งเสียงขอความช่วยเหลือจากมันทันที

 

“ไอ้ชะ! อุ๊บ” พี่เนลรีบใช้มือปิดปากผมเอาไว้แน่น “เงียบ”

 

ก็อก ก็อก ก็อก

 

“ไอ้ภีม เป็นอะไรหรือเปล่า ตอบกูหน่อย”

 

“อ่อย อู! (ปล่อยกู)” ผมดิ้นรน พยายามดึงมือที่ถูกมันรวบเอาไว้ออก

 

“ไอ้ภีม!” ไอ้ซานตะโกนเรียกชื่อผมใหญ่เลย คือกูก็อยากจะตอบมึงอยู่นะ แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสถานะที่ตอบอะไรออกไปได้

 

“ถ้ามึงไม่ตอบ กูจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ” พังมาเลย กูเชียร์ พังเลยไอ้ซาน!

 

พี่เนลจิ๊ปากด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะตะโกนออกไปเสียงดังลั่น จนผมอยากมุดหน้าลงดินมาก “ผัวเมียกำลังเอากันอยู่ อยากพังเข้ามาดูก็เชิญ”

 

ไอ้เหี้ยยยยยยย ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันแล้ว

 

ไอ้ซานเงียบไปแล้วครับ เห้ยเพื่อน! ดึงดันหน่อย กูรอมึงอยู่

 

“จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ทำไม แค่อาบน้ำเอง” มึงพูดว่า แค่อาบน้ำเหรอพี่เนล ไม่ใช่ แค่ โว้ยยย มันไม่ใช่การอาบน้ำธรรมดาแล้วแบบนี้ กูขอประท้วง

 

“อ๋ม ไอ้ อาก อาบ อับ อี้  ออก ไอ!(ผมไม่อยากอาบกับพี่ ออกไป!)”

 

“โดนขนาดนี้แล้วยังจะดื้ออีกนะ เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอคนที่ดื้อกับกูได้เท่ามึงเลย งั้นกูให้มึงเลือกระหว่างยอมอาบน้ำกับกูดีๆ หรือจะอาบแบบไร้เรียวแรง” แบบไหนมันก็ไม่ดีทั้งนั้นแหละ กูไม่เลือกโว้ย กูขอโหวตมึงออกจากห้องน้ำ! ออกไป

 

มันปล่อยมือผม ก่อนจะจับตัวผมให้หันไปเผชิญหน้ากับมัน แต่มืออีกข้างก็ยังคงปิดปากผมแน่น “ถ้ามึงไม่ยอมอาบกับกูดีๆ ได้ออกไปสภาพไร้เรียวแรงแน่ๆ” มันดันผมให้ไปชิดกับผนัง พร้อมส่งสายตาหื่นกระหายมาให้ เชี่ย! น่ากลัว

 

อย่าทำอะไรที่ทำให้กูขนลุกบ่อยๆได้ไหมวะ

 

“ตอบให้เข้าหูกูล่ะ” พูดจบก็ค่อยๆเอามือข้างที่ปิดปากผมออก ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างยันกับพนังไว้ปิดทางหนี

ผมยกยิ้มให้มันไปทีหนึ่ง มือกูก็เป็นอิสระแล้ว ตัวกูก็เป็นอิสระแล้ว คิดว่ากูจะฟังอะไรมึงอีกไหม

 

ผลัวะ! สวนหมัดเข้าที่หน้ามันเต็มๆ ครั้งนี้พี่ภีมไม่พลาดแล้ว เพราะเล็งมาอย่างดี ไม่รอให้มันตั้งตัวได้ ยกขาขึ้นมาถีมมันสุดแรง จนมันล้มลงไป

 

เมื่อได้โอกาสผมก็รีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันช่วงล่างเอาไว้ ก่อนจะเดินไปที่ประตู

 

“โอ้ยยยยยย กระดูกหักแน่ๆ ขยับตัวไม่ได้เลย” พี่เนลร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ผมเริ่มใจไม่ดี นี่ผมถีบมันแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะ หันไปมองพี่เนล เห็นมันนอนงอตัว กุมขาไว้แน่น สงสัยขาน่าจะไปกระแทกโดนอ่างอาบน้ำแน่ๆเลย เห็นอย่างนั้นผมก็รีบพุ่งเข้าไปหาพี่เนลทันที

 

“พี่ เป็นอะไรหรือเปล่า” ผมเข้าไปหามัน รู้สึกรนจนมือสั่นไปหมด เอาดีวะ!! ไอ้ภีมทำพี่เนลขาหัก

 

ถ้าถึงขั้นกระดูกหัก แปลว่าต้องกระแทกแรงมากแน่ๆ วิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่เรียนมาต้องทำอะไรก่อนวะ ตอนนี้ความรู้ที่เรียนมาปลิวหายไปจากหัว เหลือแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น ผมเอามือทึงหัวด้วยความเจ็บใจ ที่ไม่สามารถช่วยอะไรมันได้เลย

 

“เจ็บ” พี่เนลพูดเสียงเบา สีหน้าดูเจ็บปวดมาก จนผมรู้สึกผิดที่ทำมันเจ็บตัว

 

“พี่เนล ผมขอโทษนะ”ผมพูดเสียงสั่น

 

คิดสิวะ คิดให้ออกไอ้ภีม!

 

ผมเอามือทุบหัวตัวเองรัวๆ เผื่อมันจะจำอะไรได้บ้าง

 

“ลูกหมาใจเย็น” พี่เนลจับมือผมเอาไว้ ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง

 

“ไม่เป็นไรนะพี่ เดี๋ยวผมช่วยพี่เอง” ผมเอามือสั่นๆไปจับมือพี่เนลเอาไว้แน่น

 

 “ใจเย็น”

 

สายตาก็สอดส่องหาของที่พอปฐมพยาบาลได้บ้าง ไม่สิ! ต้องรีบพามันไปส่งโรงพยาบาลก่อน

 

“พี่รออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมให้ไอ้ซานโทรเรียกรถพยาบาลให้”ผมบอกมันเสียงสั่น รู้สึกเป็นห่วงมันขึ้นมาจนทำอะไรไม่ถูก

 

“ลูกหมา….”

 

หมับ!

 

พี่เนลมันดึงผมเข้าไปกอดแน่น ก่อนกระซิบเสียงเบา“ไม่ต้องหรอก กูไม่เป็นไรแล้ว”

 

“….”

 

“กระดูกกูไม่ได้หัก” มันเอามือข้างที่กุมขาออก “เห็นไหมไม่ได้บิด เบี้ยว สักหน่อย”

 

ผมก้มลงไปดูที่มัน เอ่อจริงด้วย! มันไม่ได้บิด เบี้ยว หรือเปลี่ยนรูปทรงแต่อย่างใด

 

หมายความว่าไง ! หลอกผม? หันไปมันตาขวางเลยครับ แม่ง คนอุส่าห์เป็นห่วง มาเล่นกับความรู้สึกผมแบบนี้ไม่โอเคเลย โกรธมากนาทีนี้ กูโกรธ!!!!

 

“ภีม” พี่เนลที่เห็นผมเงียบผิดปกติ จึงเรียกชื่อผมเสียงแผ่ว

 

ไม่ต้องมาเรียกชื่อกู!!! ไม่อยากคุยกับคนขี้โกหก

 

“….”

 

“มึง….โกรธกูเหรอ”

 

“….”

 

“ภีม ตอบพี่หน่อยสิครับ” มันเอามือมาจับแขนผมก่อนจะออกแรงเขย่าเบาๆ

 

“….”

 

“น้องภีมครับ ไม่เอาน่า อย่างอลสิ” มึงอย่าใช้คำว่างอลนะโว้ย มันดูไม่แมน กูโกรธ ที่มึงเล่นกับความเป็นห่วงของกูแบบนี้ แม่ง

 

หะ! ผมเป็นห่วงมัน ใช่ เพราะผมทำมันเจ็บตัว จึงไม่แปลกอะไรที่ผมจะห่วงมัน เดี๋ยวมันตายขึ้นมา คนผิดก็คือผม อนาคตที่สดใสกำลังรอพี่ภีมอยู่ ยังไม่อยากเข้าไปกินข้าวแดงในคุก

 

“ภีม..”

 

“….”

 

“กูแค่อยากอาบน้ำกับมึง” พี่เนลทำหน้าตาน่าสงสาร เหมือนเด็กกำลังจะร้องไห้ ก่อนจะเอาหัวมาถูกับไหล่ผมไปมา เป็นการออดอ้อน

 

“ภีม ไม่เอา ไม่งอลพี่นะ” พร้อมส่งสายตาระยิบระยับมาให้

 

เฮ้อออ เห็นแบบนี้ก็อดใจอ่อนไม่ได้ว่ะ

 

“คนประเภทที่ผมเกลียดที่สุดคือคนที่เล่นกับความรู้สึกคนอื่นแบบนี้นะครับ วันหลังอย่าทำอีก” ผมทำหน้าจริงจังใส่มัน เรื่องนี้ผมซีเรียสมาก ครั้งนี้ผมก็มีส่วนผิดที่ทำมัน เพราะฉนั้น ผมจะยกโทษให้

 

“โอเค วันหลังกูจะไม่ทำอีกแล้ว ตกลงมึงจะอาบน้ำกับกูใช่ปะ” พี่เนลทำหน้าตามีความหวังออกมา ถ้ามันอยู่ในการ์ตูนญี่ปุ่น ผมคงเห็นดาวระยิบระยับนับพันๆในดวงตามันแล้วล่ะ

 

“ครับ แค่อาบน้ำนะ ห้ามทำอย่างอื่น” ผมถามมันออกไปด้วยความไม่ไว้ใจ

 

“กูเคยทำอย่างอื่นด้วยหรือไง” มันทำหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ ได้โคตรตอแหล คนแบบนี้เชื่อไม่ได้

 

ผมก็มองมันนิ่งเลยครับ มันถึงยกมือขึ้นยอมแพ้ “โอเค ไม่ทำ”

 

ผมส่งยิ้มให้มัน “ดีแล้วล่ะ ที่พี่ไม่เป็นอะไร” มันชะงักค้างไปเล็กน้อย ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าที่เห็นแววตาของพี่เนลหวั่นไหวแวบหนึ่ง แค่แวบหนึ่งจริงๆ หลังจากนั้นก็กลับมาเป็นปกติ

 

“เห็นตัวเล็กแค่นี้ แต่ถีบหนักเหมือนกัน ทำเอากูจุกไปหมด” พี่เนลแซวผม

 

“สมน้ำหน้า มาทำลามกใส่ผมดีนัก”

 

พี่เนลยักไหล่แบบไม่แยแสกับคำพูดของผมสักเท่าไหร่

 

“มาๆอาบน้ำได้แล้วจะได้ไม่เสียเวลา”มันจับมือผมไปที่อ่างอาบน้ำ ก่อนจะเปิดก็อกให้น้ำไหล คือเปลี่ยนอารมณ์เร็วมาก ว่าแต่…มึงเพิ่งมาเปิดน้ำแบบนี้กี่ปีกี่ชาติวะกว่าน้ำมันจะเต็ม กูไม่ต้องออกไปติวสอบกับไอ้ชานปีหน้าเลยหรือไง

 

พี่เนลไม่รอช้า จัดการถอดเสื้อแขนยาวสีเทาของตัวเองออก สองมือค่อยๆเลื่อนลงไปปลดเข็มขัด ดึงซิบกางเกงของตัวเองลง แล้วโยนทั้งเสื้อกับกางเกงที่เพิ่งถอดเสร็จไปลงอ่างล้างหน้าของไอ้ซานเรียบร้อย ตอนนี้มันก็เหลือกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวที่ปิดบังน้องชายตัวใหญ่เอาไว้อยู่

 

พี่เนลยืนโชว์กล้ามหน้าท้องเป็นมัดๆ ที่เห็นกี่ทีๆก็รู้สึกอิจฉาในหุ่นของมัน จริงๆหุ่นแบบนี้ควรมาอยู่บนตัวผมมากกว่ามันอีก ฮ่าๆ

 

“มองอะไร” พี่เนลที่เห็นผมจ้องอยู่นาน ถามขึ้นมา

 

“ปะ เปล่า” ผมรีบปฏิเสธออกไปด้วยอาการร้อนรน

 

“มองแต่หัวนมกูอยู่ได้ ทำไม หลงไหลในหัวนมยูนิคอนของกูเหรอ” หัวนมยูนิคอนพ่องงงง

 

“ทำไมถึงเป็นยูนิคอนวะพี่” ถามสักหน่อย คือสงสัย

 

“มันเป็นสิ่งที่หาดูได้ยาก เป็นสัตว์ในเทพนิยายและเป็นสัญญาลักษณ์ของความบริสุทธิ์ดุจหัวนมกูตอนนี้ นี่บอกเลยว่าถ้าผู้หญิงไม่บริสุทธิ์จริงหัวนมกูไม่แข็ง”

 

“….” อึ้ง โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหห ยอม นี่จริงหรือมั่ว

 

“ไม่ต้องมาชวนกูเปลี่ยนเรื่อง มาแอบดูหัวนมกูทำไม”

 

“ผมไม่ได้มองหัวนมพี่สักหน่อย ผมมองหุ่นพี่ตากหาก แม่งเซ็กซี่ดีว่ะ ผมอยากได้”

 

“อยากได้กู?”

 

“อยากได้หุ่นโว้ยยย” ไอ้นี่ พูดจาไม่รู้เรื่อง

 

ขอแบะปากสามร้อยหกสิบองศาด้วยอาการหมั่นไส้ขั้นสุด เรื่องหลงตัวเอง กูขอยกให้มึงเป็น the best

 

“หุ่นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว” มันพูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนใช้สายตาหื่นๆนั่นกวาดมองร่างกายผม ตั้งแต่หัวจรดเท้า “ปล้ำง่ายดี”

 

“พี่แม่ง! ผมไม่คุยกับพี่แล้ว” พูดจบก็จัดการถอดของตัวเองบ้าง อ๊ะ! เหลืออยู่ตัวเดียวนี่หว่า จะใส่ลงน้ำเลย หรือ ถอดดีวะ

 

“จะยืนโง่อีกนานไหม ถอดดิวะ”

 

“เอ่อ…” เอาไงดีวะ ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกัน มีอะไรเหมือนๆกัน แต่มึง! กูไม่เคยมาอาบน้ำกับใครแบบนี้มาก่อนเลย เอาเป็นว่าลงไปทั้งบ๊อกเซอร์เนี่ยแหละ “ผมจะใส่อาบน้ำ”

 

พี่เนลมันมองผมด้วยสายตาดูถูกขั้นสุด จากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างเยาะเย้ย“อายเหรอ น้องชายเล็กสินะ ไม่เป็นไรกูเข้าใจ” พูดจบก็ถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ชิ้นสุดท้ายที่ปิดบังส่วนใหญ่โตนั้นเอาไว้ โอ้โห !มันจะดูถูกศักดิ์ศรีลูกผู้ชายอย่างไอ้ภีมเกินไปแล้ว

 

“ไม่ได้เล็กสักหน่อย” เถียงเลย อันนี้กูเถียงสุดใจ

 

“ไม่ได้เล็กก็เอาออกมาโชว์” พี่เนลพูดท้าทาย

 

แต่ผมไม่โง่พอให้มันยั่วหรอก ไม่ถอดโว้ย ไม่ได้เล็กด้วย แต่กูยังมียางอายอยู่

 

“ไม่ครับ ผมจะอาบทั้งบ๊อกเซอร์นี่แหละ”

 

“โถ่ จะอายทำไม เดี๋ยวก็เห็นหมดไส้หมดพุงแล้ว”

 

“พี่หมายความว่าไง”

 

“อ่าว ก็เราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรือไง คนเป็นแฟนกันเขาต้องทำอะไรกันล่ะ” มาอีกแล้ว พี่เนลเวอร์ชั่นหัวงู ผมกลัวที่สุดแล้ว กลัวยิ่งกว่าเวอร์ชั่นซาตานอีก เอะอะปล้ำ เอะอะจับกด ผมยอมให้มันทุบตีดีกว่า

 

“แฟนอะไรพี่ แค่แฟนปลอมๆเหอะ อย่ามาเล่นจริงสมบทบาท” ผมโวยใส่มัน ยิ่งนับวันยิ่งเล่นจริงสมบทบาทจนผมรู้สึกหวั่น (ไหว)

 

“จะได้สมจริงไง”

 

“แต่เรื่องบนเตียงไม่ต้องก็ได้”

 

“ใจแข็งจัง” มันทำหน้าเซ็งใส่ผม เรื่องแบบนี้ใครมันจะยอมง่ายๆวะ “ตกลงจะไม่ยอมถอดใช่ไหม” พี่เนลถามย้ำเรื่องกางเกง

 

“ครับ”

 

“จะไม่ถอดเอง จะให้กูถอดให้สินะ” พูดจบก็รีบพุ่งมาหาผมด้วยความรวดเร็ว จนผมต้องร้องห้าม “หยุด! ถ้าพี่ยังทำตัวแบบนี้ ผมจะไม่อาบน้ำกับพี่แล้ว” ผมยื่นคำขาด

 

“ครับๆ” พี่เนลทำหน้าจ๋อย เป็นหมาหงอย หางลู่ หูตก ไปตามระเบียบ

 

มัวแต่ทำสงครามขนาดย่อมกับมันจนตอนนี้น้ำเต็มอ่างเรียบร้อยแล้ว พี่เนลมันเดินลงไปนั่งในอ่าง ก่อนจะดึงมือผมให้ลงไปแช่กับมัน คือ… แค่มันคนเดียวก็คับอ่างแล้วว่ะ ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ ยังจะดึงดันเอาตัวผมลงไปให้ได้

 

 

“อาบน้ำให้หน่อย” พร้อมยื่นขวดครีมอาบน้ำมาให้ผม

 

“พี่ก็อาบเองดิ” ใช่เรื่องอะไรผมต้องไปทำให้วะ แฟนก็ไม่ใช่

 

“กูสั่ง” มันว่าเสียงแข็ง หน้าตาดุเอาเรื่อง มาแล้วเวอร์ชั่นซาตาน ผมว่ามันแม่ง! เป็นไบโพล่าร์แน่ๆ 5555

 

“จะเอาไหมบ้าน” เริ่มขู่ผมแล้ว อย่างเดียวที่มีอิธิพลสำหรับผมเสมอต้นเสมอปลายก็บ้านเนี่ยแหละ

 

ผมก็รับครีมอาบน้ำมาอย่างจำยอม อาบก็อาบวะ คิดซะว่าอาบน้ำหมาบ้า ที่จะกัดเราเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

 

จัดการบีบครีมอาบน้ำใส่ฝ่ามือ เห็นพี่เนลขยับเอาหลังไปพิงอ่าง เหยียดขาตรง ก่อนจะเอามือพาดกับขอบอ่างไว้ทั้งสองข้าง ท่าทางสะบายๆ

 

“พี่เนล ขยับมาหน่อย แบบนั้นผมถูไม่สะดวก”

 

“ก็ขยับเข้ามาหากูสิ” พูดเหมือนง่ายนะมึง เหยียดขาซะเต็มอ่าง แทบจะไม่มีที่ให้กูอยู่แล้วเนี่ย

 

แต่ช่างเถอะ ผมสามารถ ค่อยๆเอามือข้างหนึ่งจับกับขอบอ่างไว้เพื่อการทรงตัว สองขาก็ค่อยๆคลานเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ ก่อนจะเอามือข้างที่มีครีมอาบน้ำเริ่มถูตั้งแต่หน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ลูบไล้อยู่อย่างนั้นสักพักก็ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปที่หน้าอกแกร่ง หัวใจเต้นตุบๆตับๆไม่เป็นจังหวะเลยว่ะ ผมกลืนน้ำลายลงคอ ลงมือถูครีมวนตรงหัวนมยูนิคอนที่มันแสนภาคภูมิใจ

 

ดันไปสบกับสายตาพี่เนลเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันจ้องผมอยู่ตลอดเลยครับ สายตามีเสน่ห์น่าดึงดูดมาก มันส่งยิ้มอย่างพึงพอใจมาให้ ก่อนจะเอามือมาดึงเอวผมลงไปแนบชิดกับมัน จากนั้นก็สวมกอดผมแน่น ทำให้อะไรต่อมิอะไรสัมผัสกัน จนแทบจะรวมร่างกันได้แล้ว

 

 

ใกล้มาก…. ใกล้เกินไป….

 

ใกล้จนหน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาแล้ว….

 

“หยุดถูทำไมล่ะครับ กำลังเคลิ้มเลย” พี่เนลเอ่ยเสียงอ่อน

 

“ก็ปล่อยผมก่อนสิครับ แบบนี้มันถูไม่ได้”

 

“ไม่เอา”

 

“….” อะไรของมัน ตกลงจะให้กูถูให้อยู่หรือเปล่าวะ

 

“เปลี่ยนกันดีกว่า เดี๋ยวกูถูให้มึงบ้าง” พูดจบก็จับผมพลิก แล้วดันผมให้นั่ง ก่อนมันจะดันตัวลุกขึ้นบ้าง

 

ทำให้ตอนนี้ผมอยู่ในท่าที่เสี่ยงต่อการเสียตัวเป็นอย่างมาก เพราะผมหันหลังให้พี่เนลอยู่ แถมยังนั่งอยู่ตรงระหว่างขามันอีก

พี่เนลบีบครีมอาบน้ำใส่มือก่อนจะค่อยๆถูหลังให้ผมอย่างช้าๆ ฝ่ามือหนาค่อยๆลูบไล้ตั้งแต่กลางหลังขึ้นมายังหัวไหล่ ก่อนจะลูบมายังต้นคอ พี่เนลลูบวนอยู่อย่างนั้น จนผมต้องเหงนคอรับสัมผัส

 

 อืม…รู้สึกผ่อนคลายเหมือนกันว่ะ ผมหลับตาลงอย่างเคลิบเคลิ้ม

 

ฝ่ามือหนาสอดผ่านใต้วงแขน มาถูวนบริเวณหน้าท้อง จนผมกระแหม่วท้องด้วยความเกร็ง ทุกครั้งที่ถูกพี่เนลสัมผัส มือซนเลื่อนขึ้นมาลูบไล้หน้าอก พร้อมนวดคลึงตุ่มใตแดงระเรื่อทั้งสองข้าง ความเสียวซ่านเข้าครอบงำ จนผมเผลอร้องครางออกมาอย่างน่าอาย

 

พี่เนลก้มลงมาหอมแก้มผมเบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูผมเสียงกระเส่า “ตัวหอมจัง”

 

“พี่เนล อย่า” ผมร้องห้าม ตีแขนมันไปหนึ่งที “ไหนว่าจะไม่ทำอะไรไง”

 

“ก็ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” มันโกหกหน้าตาย

 

“งั้นก็อย่าเล่นตรงนั้นสิครับ” ผมหันไปดุใส่มัน

 

“ทำไมเหรอ…รู้สึกเสียวขึ้นมาหรือไง”

 

ก็ใช่น่ะสิ เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวพ่อต่อยคว่ำ

 

 “ภีมครับ” พี่เนลเรียกผมเสียงแผ่ว

 

“ครับ” ผมตอบมันไปด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

 

“ตั้งแต่มีมึงเข้ามาในชีวิต กูก็ไม่เคยมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนไหนอีกเลยนะ”

 

“แล้วพี่มาบอกผมทำไม”

 

“ไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยเหรอ?” ไม่ปล่อยให้งงนาน จับมือผมไปวางส่วนแก่นกายแข็งขืน ที่ชี้โด่งรับแสงไฟ และ สายน้ำ

 

โอ้มายก็อดดดดด !!! ผมรีบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ความร้อนเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

 

หัวใจเต้นรัวแรงอยู่ในอก จนแทบจะหลุดออกมา

 

“พี่ก็ช่วยตัวเองไปสิครับ จะมาบอกผมทำไม”

 

“ใจร้ายจัง ไม่คิดจะช่วยพี่หน่อยเหรอ”พี่เนลทำเสียงอ่อยสุดฤทธิ์

 

 ไม่เอาโว้ย ไม่เอาเด็ดขาด รีบสายหัวรัวๆ จนหัวแทบหลุดออกจากบ่า

นาทีนี้ รีบเลย รีบอาบน้ำด่วนๆ อยู่ไม่ได้ โคตรอันตราย ผมรีบดึงมือพี่เนลออก ก่อนจะถูครีมอาบน้ำที่เป็นฟองอยู่เต็มตัวจนทั่ว ตวักน้ำล้างออก ก่อนจะรีบลุกพวกออกจากอ่างไป พี่เนลรีบลุกขึ้นมาคว้าแขนผมเอาไว้

 

“ภีมไม่คิดจะรับผิดชอบพี่จริงๆเหรอครับ” พี่เนลว่าเสียงเรียบ

 

ถึงเสียงจะเรียบ แต่ผมรับรู้ได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเองต่อจากนี้เป็นอย่างดี พี่เนลแผ่รังสีความหื่นมาให้ จนผมรู้สึกขนลุกซู่

 

ขืนปล่อยไว้แบบนี้มีหวังผมโดนมันปล้ำแน่ๆ ต้องทำอะไรสักอย่าง

 

“หลงผมเข้าแล้วล่ะสิ ปากบอกเห็นผมแล้วเอาไม่ลง แต่ความจริงแล้วก็อยากได้ผมใช่ไหมล่ะ” ผมจี้มัน แต่ดูเหมือนจะได้ผล มันชะงักไป แรงที่รั้งมือผมเริ่มผ่อนลง

 

“แย่จัง จะได้เงินล้านหนึ่งแล้วเหรอวะ ไวกว่าที่คิดแฮะ” ที่เนลรีบปล่อยผมเลยครับ แล้วไม่ได้ปล่อยแบบสามัญชนคนธรรมดาทั่วไปนะ เรียกว่าจับผมทุ่มลงพื้นดีกว่า ประหนึ่งตัวเองเป็นเดอะฮัก ไปหมดแล้วกระดูกผม ไม่รู้ร้าวไปกี่ซี่ ปวดระบมสุดก็ตูดเนี่ยแหละ

 

เชี่ย! ทำไมถึงทำกันได้รุนแรงแบบนี้

 

“มึงอย่ามาพูดจาไร้สาระ กูเนี่ยนะหลงมึง! ตลก!!!” พี่เนลโวยวายใหญ่เลย ลงสัยผมไปพูดจาจี้จุดอะไรมัน แต่ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ เจ็บตัวฟรีแบบนี้นับว่าไม่คุ้ม กระซิกๆ

 

“อู้ยย” ผมลุกขึ้นมา เอามือลูบตูดตัวเองปอยๆ “ทำอะไรของพี่เนี่ย!”

 

“ช่วยไม่ได้ เสือกพูดจาไม่เข้าหูกูเอง” พี่เนลมองผมด้วยแววตาว่างเปล่า ราวกับไม่รู้สึกรู้สาในสิ่งที่ตัวเองเพิ่งทำลงไป พร้อมเอานิ้วชี้ไปที่ประตูห้องน้ำ “ออกไปเลย กูไม่อยากเห็นหน้ามึงแล้ว” มันตะโกนไล่ผมเสียงดังลั่น **“ออกไป!”**

 

หึ! ไม่ต้องไล่ กูก็จะออกไปอยู่แล้ว

 

เดินกะเผลกๆไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ทำตกมาพันเอวเอาไว้ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้าที่เอามาเปลี่ยนตรงราวแขวนมาถือเอาไว้ด้วยความยากลำบาก ดาเมจรุนแรงไม่เบา ตอนนี้เริ่มปวดระบมตรงตูดมากขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มทนไม่ไหว ตั้งใจจะหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่เนล แต่มันไม่คิดที่จะหันมามองผมเลยสักนิด คนอะไรวะ ใจดำฉิบ แต่ก็ช่างมันเถอะ

 

เอาผ้าที่ถือไว้มาใส่ทีละชิ้นอย่างยากลำบาก ก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำทันที
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2018 20:08:47 โดย Gansa »

ออฟไลน์ แม่น้องเปา

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ไอ้พี่เนล ทำไมชอบทำร้ายร่างกายน้อง ซาดิสม์เหรอหะ :angry2: ตีตายเลย

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
เผลอบ่อยนะพี่เนล
ยังไงๆ จะนอมรับใจตัวเองเมื่อไหร่
จะเล่นกะความรุ้สึกน้องจริงๆหรอ
ภีมบอกแล้วนะว่าเกลียด ระวังน้องรุ้แล้วจะไม่ให้อภัยนะ
 :hao3:

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
อย่างนี้ยิ่งทำเหมือนทำอะไรกันในห้องน้ำจริง ๆ นะนี่ สงสารซานเลย

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
แทงใจดำอิพี่เนลมันนะสิ 555

ออฟไลน์ angel_Z4

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-1
อิเนลคนเฬว

ออฟไลน์ M_Y MILD

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 106
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
แม่งเอ้ยยยยน สุดๆไปเลยว้อยย ชอบๆๆๆๆๆๆ นี่รอฉากNCไม่ไหวแล้ววว กรี๊ดดดด :katai4:

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9
แต่ละอย่าง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ panpang

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 497
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
เวรกรรม

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ OoniceoO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
ปล่อยงี้ต่อยแล้ว มันน่านัก

ออฟไลน์ Januarysky

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 507
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
ปากไม่ตรงใจดีนัก
รอกรรมสนองอิพี่เนล
จะหัวร่อให้ลั่นเลยยยยยยยยยยย

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
ไบโพล่าร์ของจริง พี่เนลเนี๊ยะ

ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0

ออฟไลน์ Gansa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ตอนที่ 19 ขอโทษ
(1/2)



ความเจ็บปวดตรงจุดที่โดนกระแทกเริ่มรุนแรงมากขึ้นทุกครั้งที่ผมขยับร่างกาย แต่ผมต้องอดทนพาร่างที่ปวดระบมออกไปจากห้องน้ำให้ได้ ถึงแม้คนที่ทำ มันไม่คิดที่จะมาช่วยเลยก็ตาม มันใจดำจนผมรู้สึกเจ็บปวด มันไม่คิดจะเยแสกับสิ่งที่ทำเอาไว้ นั่นก็เป็นเครื่องบ่งบอกชัดเจนว่าผมไม่ได้สำคัญสำหรับมัน

 

สองขาค่อยๆก้าวไปอย่างช้าๆ มือข้างหนึ่งจับส่วนที่ปวดเอาไว้ ส่วนอีกข้างพยายามเกาะพนังห้องน้ำเพื่อให้ตัวเองทรงตัวได้สะดวก

 

ตุบ!

 

มือไปโดนใส่อะไรบางอย่างหล่นลงพื้น ก้มลงไปมอง เป็นกระเป๋าตังค์ของพี่เนลที่มันเอาวางไว้ตรงอ่าง ตกกระจุยกระจาย พวกบัตรเครดิต บัตรประจำตัวประชาชน หรือบัตรนิสิตก็พลอยหลุดออกมาด้วย ผมก้มลงไปเก็บใส่ให้เข้าที่เหมือนเดิม สายตาเหลือบเห็นรูปใบหนึ่งที่หลุดออกมาด้วยจึงหยิบขึ้นมาดู

 

เป็นรูปพี่เนลถ่ายกับพี่ฟ้า ฉากหลังเป็นน้ำทะเลสีคราม ท้องฟ้าสดใส เหมือนกับรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าของพี่เนล สองคนนั้นยืนอยู่บนพื้นทรายละเอียด พี่ฟ้าปล่อยผมยาวปลิวไสวไปตามแรงลม เอาแว่นกันแดดคาดไว้บนหัว เธอยิ้มตาหยีโชว์ฟันขาว ส่วนพี่เนลก็เอามือโอบไหล่เธอเอาไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างก็ชูขึ้นมา ถือกล้องถ่ายเซลฟี่

 

 

เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกว่า สองคนนี้เหมาะสมกันจริงๆ ทั้งหน้าตาและฐานะทางสังคม คนหนึ่งอดีตเดือน อีกคนก็อดีตดาว…

 

เหมือนมีก้อนอะไรติดอยู่ที่คอ หันไปมองพี่เนลที่แช่ตัวอยู่ในอ่าง เป็นจังหวะเดียวกันที่มันหันมามองผมพอดี มันตาเบิกกว้างหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวแล้วพุ่งมาหาผม ผมรีบเอารูปนั้นยัดใส่กระเป๋าด้วยความตกใจ มันเข้ามาดึงรูปนั้นไปจากมืออย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้รูปนั้นขาดออกเป็นสองส่วน

 

“ทำอะไรของมึง! เห็นไหม รูปขาดหมด” มันผลักผมล้มเกือบหน้าคว่ำ ชูรูปนั้นขึ้นมา พร้อมตะคอกใส่ผมเสียงดัง พี่เนลตอนนี้เหมือนกับหมาบ้า ที่พร้อมแยกเขี้ยวยีฟัน พุ่งเข้ามากัดผมได้ทุกเมื่อ

 

ผมอยากจะเถียงออกไปมากว่า ‘มึงนั่นแหละทำ ไอ้สัด!’ แต่เลือกที่จะไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวมันเข้ามาต่อยผมหน้าแหกจะแย่เอา ขอให้ความเจ็บปวดมันหยุดลงที่ตูดก็พอแล้ว อย่ามีมากไปกว่านี้เลย

 

“ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ เดี๋ยวผมเอารูปไปอัดใหม่ให้นะครับ” ผมเอื้อมมือไปจับส่วนที่ขาด ที่อยู่ในมือของพี่เนล ถ้าเอามาต่อกันร้านถ่ายรูปน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง

 

“มันไม่เหมือนกัน!” พี่เนลปัดมือผมออก

 

“มะ..ไม่เหมือนกันยังไง กะ..ก็แค่รูป” ผมพูดเสียงตะกุกตะกัก เหงื่อเริ่มซึมจนมือชื้นไปหมด

 

“มึงไม่รู้หรอกว่ารูปนี้สำคัญกับกูขนาดไหน มันเป็นรูปเดียวที่กูถ่ายกับม่านฟ้าวันที่ไปเที่ยวภูเก็ตกันสองคน แถมฟ้าก็เป็นคนเอาไปอัดแล้วเขียนข้อความบอกรักกูหลังรูปด้วย”

 

ด้วยความสงสัยจึงพลิกรูปดู เอ่อจริงว่ะ ‘ฟ้ารักเนลนะคะ’ เห็นแล้วอยากแบะปากเป็นรูปจานดาวเทียม ถ้ารักกันขนาดนั้นทำไมถึงปฎิเสธคำขอเป็นแฟนของไอ้หมาบ้าตรงหน้าผมวะ

 

“งั้นเดียวผมเอาไปอัดให้ พร้อมเขียนข้อความบอกรักพี่หลังรูปด้วย” อะ กูต่อให้ขนาดนี้ เป็นข้อเสนอที่ดีใช่ไหมล่ะ

 

“มึงเป็นม่านฟ้าหรือเปล่าล่ะ คนให้คนละคน ความรู้สึกก็ต่างกันแล้ว” มันสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะกระชากกระเป๋าที่ผมถืออยู่ไป

 

“วันหลังอย่าเสือกมายุ่งกับของกูอีก ถ้าตกก็ปล่อยมันเอาไว้อย่างนั้นแหละ เข้าใจไหม!” มันสั่งเสียงเข้ม

 

ดูพี่เนลจะหัวเสียงไม่น้อยเลย ที่ผมแอบดูรูปมัน ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่า มันเป็นอุบัติเหตุ ถ้าวางเอาไว้เฉยๆผมไม่มีทางไปแอบเปิดดูรูปของมันกับพี่ฟ้าหรอก มันเป็นสิ่งที่เห็นเจริญหูเจริญตาที่ไหน

 

“ครับ” ผมพยักหน้าอย่างรู้ความ ก่อนจะพยุงตัวให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก พี่เนลได้แต่กอดอก ยืนมองเฉยๆ ไม่คิดจะเข้ามาช่วย

 

“ช่วยผมหน่อย” ผมขอร้องมัน

 

“ซุ่มซามเอง ก็ช่วยตัวเองไปดิ” เสียงมันเย็นจนมือที่ซื้นเหงื่อเริ่มเย็นเฉียบขึ้นมา

 

“แต่พี่เป็นคนทำผมเจ็บ”

 

“มึงพูดจาไม่เข้าหูกูเอง!”

 

“ก็ดูที่พี่ทำดิ มันน่าคิดไหมล่ะ”

 

พี่เนลเงียบไป ไม่พูดอะไรต่ออีก เกิดเดดแอร์ขึ้นชั่วขณะ จนรู้สึกอึดอัดไปหมด

 

 “มึงไม่มีค่าพอที่คนอย่างกูจะลดตัวลงไปชอบหรอก สำหรับกู มึงก็เหมือนของเล่นที่มีไว้เวลากูเบื่อเท่านั้น อย่าสำคัญตัวผิดไป” ดูเหมือนพี่เนลจะทนไม่ไหว จึงพูดทำลายความเงียบ

 

ฟังแล้วรู้สึกเจ็บปวดว่ะ ผมกัดริมฝีปากแน่น “ครับ”

 

พยายามตะเกียกตะกายลุกเอง พี่เนลคงรำคาญลูกหูลูกตา เอื้อมมือมาถือแขนผมให้ลุกขึ้น

เมื่อทรงตัวได้แล้ว ก็เดินออกไปโดยไม่หันไปมองหน้ามันอีก

 

ตอนนี้รู้สึกปวดทั้งกายและใจเลย ครบเซ็ตดีจริงๆ

 

ผมไม่มีสิทธิจะไปเรียกร้องขอให้มันเห็นใจ ไม่เป็นไรไอ้ภีม สิ่งเดียวที่ผมคอยบอกตัวเองอยู่เสมอ และต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่าให้ ‘อดทน’ เพื่อบ้าน เพื่อครอบครัว และเพื่อให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ต่อให้โดนทำร้ายแค่ไหนก็ต้องอดทน ตอนนี้หวังอย่างเดียว ขอให้แม่พี่เนลใจอ่อน ผมจะได้บ้านคืน และออกไปจากชีวิตของมันสักที…

 

ขืนฝืนอยู่ต่อไปของเล่นอย่างผมต้องพังเข้าสักวันแน่ๆ….

 

“เป็นอะไรหรือเปล่า สีหน้าไม่ดีเลย” ไอ้ซานรีบพุ่งเข้ามาหาผม และถามด้วยความเป็นห่วง ผมได้แต่ส่ายหัวไปมา ก่อนเข้าไปกอดมันแน่น ตอนนี้ผมต้องการที่พึ่ง

 

“เกิดอะไรขึ้น ไหนบอกกูหน่อย” เสียงมันเริ่มสั่น แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ตอบอะไรมันกลับไป เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร

 

ผมนิ่วหน้าเมื่อความเจ็บแล่นแป๊ดขึ้นมา “ปวดตูด…”

 

“….”

 

“ไม่ไหว ปวดมาก” เสียงผมเบาลง จนแทบกระซิบ ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมาก อยากพักผ่อน

 

ไอ้ซานยืนเงียบไป ได้ยินเสียงขบกรามกรอดดังขึ้น มันกำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดนูนออกมา ทำให้ผมรับรู้ว่ามันกำลังโมโหอยู่ ต้องทำอะไรสักอย่าง

 

“ติวต่อเถอะ จะได้ไม่เสียเวลา” ผมจับชายเสื้อมันเอาไว้แน่น เงยหน้าขึ้นไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือ มันก้มลงมามองหน้าผม คิ้วที่ขมวดเป็นปมเริ่มคลายออก ก่อนจะค่อยๆพยุงผมไปที่เตียง

 

มันนั่งคุกเข่า เอามือมาปาดน้ำตาออกจากแก้มผมอย่างช้าๆ

 

อ่าว ไหลตอนไหนวะ! ไม่เท่เลย

 

“ไหวไหม” สีหน้าไอ้ซานดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ตอนถามผม

 

ผมพยักหน้าให้มัน “อืม ไหว”

 

“แน่ใจนะไอ้ภีม ไม่ไหวก็อย่าฝืน”

 

“ไหว ติวต่อเถอะ”

 

สีหน้ามันเป็นกังวล จนผมต้องเอามือไปตบไหล่มันเบาๆ “กูโอเค” ผมบอกมัน ไอ้ซานเงียบ ไม่ตอบอะไรจนกระทั่งพี่เนลออกมาจากห้องน้ำ มันยอมใส่ชุดของไอ้ซานด้วย แถมใส่ได้พอดีอีก

 

“มองอะไร” พี่เนลถามไอ้ซานห้วนๆ พลางเช็ดผมที่เปียกหมาดๆไปด้วย

 

“พี่ทำอะไรไอ้ภีม” ไอ้ซานลุกขึ้นเผชิญหน้าพี่เนล

 

บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นมา จนผมอยากหนี ขอเดินออกไปนั่งอ่านหนังสือให้ยุงกัดเล่นข้างนอกได้ไหมวะ นาทีนี้พี่ภีมรู้สึกอยากบริจาคเลือดมากๆ

 

“หลักฐานชัดเจนขนาดนั้น ก็น่าจะคิดเองได้นะ หรือมึงอยากได้ยินจากปากกูชัดๆล่ะ ว่ากูทำอะไรมันบ้าง”

 

“พี่ทำไปทำไม” ไอ้ซานขบกรามจนเป็นสันนูน สายตาฉายแววเจ็บปวด เมื่อถามพี่เนลออกไป

 

“กูพึงพอใจ มันเป็นของกู กูจะทำอะไรกับมันก็ได้” ไอ้นี่ก็ตอบได้เลวดีจริงๆ ฟังแล้วอยากเข้าไปต่อยให้หน้าชาเลย

 

ไอ้ซานกัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อข่มอารมณ์ที่เดือดดาลในอก นัยน์ตานั่นมองผู้ชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง “เลว” มันสบถออกมา

 

“หึ เป็นคนดีแล้วอดแบบมึง กูขอบ่ายว่ะ” พี่เนลยกยิ้มมุมปาก

 

สองคนนั่นจ้องหน้ากันเขม็งเลย ถ้าเป็นในการ์ตูนคงมีไฟฟ้าสถิตออกจากตาคู่นั้นแล้ว

 

“ไอ้ซาน” ผมรีบดึงแขนมันเอาไว้ เมื่อเห็นว่าไอ้ซานกำลังเดินเข้าไปหาพี่เนล แววตาแดงก่ำแบบนี้มีเรื่องชัวๆ “ไม่เอาน่า อย่ามามีเรื่องกันเลย ถือว่ากูขอ” ผมไม่อยากให้พวกนั้นมีเรื่องกันตอนนี้ อย่างที่บอกพรุ่งนี้มีสอบ ถ้าไอ้ซานบาดเจ็บขึ้นมาจนไปสอบไม่ไหวจะแย่เอา

 

ผมเลือกที่จะห้ามไอ้ซานเอาไว้ เพราะมันดูฟังผมที่สุดแล้ว ขืนไปบอกพี่เนลแบบนี้มีหวัง ผมได้โดนมันต่อยสลบก่อนแน่ รายนั้นเคยฟังอะไรเสียที่ไหน

 

ส่วนพี่เนลก็เหลือเกิน ใส่เสื้อผ้าเขาทั้งตัวแล้วยังมีหน้ามาจ้องเขาแบบจะกินเลือดกินเนื้ออีก ช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย แลดูย้องแย้งในตัวเอง

 

“ไอ้ซานอย่าไปสนใจมันเลย” ผมดึงเสื้อมันให้นั่งลง ตอนนี้ผมรู้สึกเบื่อ เบื่อทุกอย่าง บางทีผมก็อยากติสท์ๆ หนีไปบวชให้รู้แล้วรู้รอด แต่ตัวเองดันแบกภาระอันยิ่งใหญ่เอาไว้ เลยทำแบบนั้นไม่ได้

 

“พรุ่งนี้มีสอบ กูขอ” ผมพูดย้ำ

 

ไอ้ซานยอมนั่งลงแต่โดยดี ดูเหมือนมันไม่พอใจพี่เนลเอามากๆเลย แต่เลือกที่จะไม่เข้าไประบายความอัดอั้นในใจเพราะผมขอเอาไว้ ไม่เป็นไรนะไอ้ซาน เดี๋ยววันหลังกูจะเปิดค่ายมวยให้พวกมึงสองคนต่อยกันเอง

 

พี่เนลหันมามองหน้าผมนิ่ง ดูชะงักไปเล็กน้อย ก่อนโยนผ้าที่ถืออยู่ลงพื้น สองขาเดินดุ่มๆออกจากห้องไปโดยไม่บอกไม่กล่าว คงจะหัวเสียมากเลยนะนั่น

 

“เฮ้อออ” ผมถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ พี่เนลนะพี่เนล ตอนแรกก็มีเรื่องกับไอ้ทัศเพราะน้องออม ซึ่งไม่รู้ว่าไปดีกันได้ยังไง ว่าจะถามหลายที แต่ไม่มีโอกาสได้เจอมันเลย ส่วนตอนนี้มามีเรื่องกับไอ้ซานอีก ผมล่ะปวดหัวจริงๆ

 

“อย่าไปสนใจมันเลย” ไอ้ซานเอ่ยลอยๆ ได้ทีก็อปคำพูดกูเลยนะ

 

“ว่าแต่กู มึงก็โดนมันยั่วโมโหจนเกือบเข้าไปต่อยมันเหมือนกันแหละ” ผมกรอกตามองบน ไอ้ซานไม่ตอบโต้อะไร ได้แต่ส่ายหัวไปมา เดินไปหยิบผ้าที่พี่เนลเพิ่งโยนทิ้งเมื่อกี้ลงตระกร้า

 

“เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะ เสร็จแล้วจะมาติวให้” พูดจบก็เดินไปหยิบชุดในตู้เสื้อผ้า แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที

 

ระหว่างรอไอ้ซาน ผมก็อ่านหนังสือฆ่าเวลาไป อ่านได้สองสามหน้า ก็ได้ยินเสียงเปิดประตู นึกว่าไอ้ซานมันอาบน้ำเสร็จแล้ว กะจะแซวเล่นสักหน่อยว่า ‘มึงอาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำกันแน่’ เงยหน้าขึ้นไปดู ไม่ใช่ประตูห้องน้ำที่ถูกเปิด แต่เป็นประตูหน้าห้อง พร้อมร่างสูงของพี่เนล ในมือถือถุงอะไรสักอย่าง เดินตรงมาหาผม

 

“ของมึง” มันยื่นถุงนั้นมาให้ผม ผมรับมาวางไว้ข้างเตียง แล้วหันไปสนใจหนังสือต่อ ได้ยินเสียงพี่เนลจิ๊ปากไม่พอใจ ก่อนจะอุ้มผมขึ้นทุ่มลงเตียง จับผมนอนคว้ำ สองมือก็ดึงกางเกงผมลง

 

“เห้ย พี่จะทำอะไร”

 

“ขอดูหน่อย”

 

“ดูอะไร เห้ย” ผมรีบปัดมือมันออกจากขอบกางเกงทันที

 

“ขอดูที่โดนกระแทกหน่อย เป็นอะไรมากไหม”

 

“อื้อ ไม่เอา” ผมพยายามดิ้น

 

“ไอ้ภีมอย่าดื้อ” เสียงแข็งเชียว ยอมก็ได้วะ อยากรู้เหมือกันว่าเป็นยังไงบ้าง ให้เดา ก็คงแค่ฟกซ้ำนั่นแหละ

 

 

“เป็นไงมั่งพี่” ผมถามมันออกไป เมื่อเห็นว่าพี่เนลมันจ้องตูดผมอยู่นาน เห้ย! มองแบบนี้กูก็อายนะเว้ย

 

พี่เนลเงียบไป เงียบไปนานมาก จนผมคิดว่าพี่แกช็อคตายไปแล้ว

 

“กู….ขอโทษ…”

 

“หะ พี่ว่าไรนะ” มันพูดเบามาก จนผมได้ยินไม่ชัด

 

“ช่างมันเถอะ” พูดตัดบทเอาดื้อๆ มือข้างหนึ่งเอื้อมไปหยิบถุงข้างเตียง ยื่นยาแก้ปวดให้ผมสองเม็ด เดินไปรินน้ำใส่แก้ว แล้วเอามาให้ ผมลุกขึ้นมานั่งบนเตียง รับน้ำมาอย่างงงๆ

 

“กินยา” พี่เนลพูดสั้นๆแต่ได้ใจความ

 

“…” มาอารมณ์ไหนอีกแล้วเนี่ย

 

“จะนั่งโง่อีกนานไหม อยู่เฉยๆก็ไม่ช่วยให้มึงหายปวดได้หรอกนะ” พี่เนลเริ่มขึ้นเสียงใส่ผม

 

“ครับๆๆ” ผมยอมกินยาแต่โดยดี ไม่อยากขัดใจพี่มัน พอกินเสร็จพี่เนลก็จับผมนอนคว้ำอีก

 

“พี่จะทำอะไรอีกครับ” ผมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

 

“เดี๋ยวทายาให้” เห้ย มียาทาด้วยเหรอวะ

 

“ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมทาเอง” ผมรีบปฎิเสธ

 

“ไม่เป็นไร กูทาให้” มันหยิบเรพาริลออกจากถุง แกะกล่อง เปิดฝา บีบใส่มือ แล้วค่อยๆทางบริเวณที่ผมรู้สึกปวด

 

หืมม ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอมึง

 

 “ปวดมากไหม” มันถามอย่างอ่อนโยน

 

“…” เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย บางครั้งอ่อนโยน แต่บางครั้งก็รุนแรง จนพี่ภีมคนนี้งงไปหมดแล้ว

 

“กูถาม”

 

“ครับ”

 

“พรุ่งนี้จะพาไปหาหมอ”

 

“พรุ่งนี้มีเรียนเต็มวัน ตอนเย็นไปทำงานที่ร้านพี่อ้อยอีก ไม่มีเวลาไปหรอกครับ” เลิกงานเสร็จก็ต้องไปช่วยพวกไอ้ทัศเตรียมค่ายอีกนี่หว่า ค่ายก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว ทำไมช่วยนี้แอมโซฮอตจริงๆ

 

“ไม่ต้องไปทำงาน”

 

“ไม่ได้หรอกครับ”

 

“กูไม่ให้ไป มึงต้องไปหาหมอกับกู”

 

“ผมไม่ปวดมากแล้ว เดี๋ยวก็หาย ไม่ต้องไปหรอก” ผมพยายามหาข้ออ้าง

 

“เป็นหมอหรือไงถึงรู้ว่าตัวเองไม่เป็นไร” เอ้าไอ้นี่ ถึงไม่เป็นหมอ ก็ว่าที่หมอล่ะวะ

 

“อืม ผมรู้ลิลิตตัวเองดี”

 

“ไม่ได้ ยังไงก็ต้องไปเอกซเรย์ดูว่าไม่มีส่วนไหนแตกหรือร้าว” แหม ทีนี้มาทำเป็นห่วง ที่จับกูทุ่มลงพื้นทำไมไม่คิดล่ะครับ

 

“มะ!” ยังไม่ทันอ้าปากปฎิเสธ พี่เนลก็รีบพูดแทรกขึ้นมา

 

“ตกลงตามนี้นะ” โคตรเผด็จการ

 

“ไม่ครับ” ผมไม่ยอมแพ้

 

“ดื้อว่ะ” เสียงเริ่มขุ่นแล้ว

 

“ผมไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็จะไปทำงาน” ขาดไม่ได้เดี๋ยวพี่อ้อยตัดเงินเดือนแล้วจะแย่เอา ยิ่งจนๆอยู่ แถมไอ้ซานก็ยังหางานใหม่ให้ไม่ได้ จะไปซ่ากับเจ๊แกไม่ได้เด็ดขาด ฮ่าๆ

 

“กูไม่ให้ไป” มันเอ่ยปากสั่งเด็ดขาด เอาแต่ใจว่ะมึง

 

“ไม่เอาครับ ทำไมถึงอยากให้ผมไปนัก รู้สึกผิดขึ้นมาหรือไง” ผมถามออกไป จู่ๆก็มาแสดงท่าทีอยากรับผิดชอบการกระทำของตัวเองขึ้นมา ก็อดสัยไม่ได้ว่ามันรู้สึกผิดจริง หรือมีแผนชั่วอะไรอีก คือหน้าตามันเหมือนมีแผนชั่วอยู่ตลอดเวลาจนผมไม่ไว้ใจ

 

“กู....”

 

พูดแค่นั้นก็เงียบขึ้นมาอีก

 

“พี่ทำไมครับ?” ทนความเงียบไม่ไหว เลยต่อบทสนทนาให้ มันอ้ำอึงสักพักก่อนจะตัดสินใจพูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ

 

“กูเป็นห่วง”

 

บทจะพูดตรงก็ตรงเกินไป บทจะอ้อมก็แทบอ้อมจักรวาล

 

เกิดเดดแอร์ขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่มันพูดจบก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก ผมนี่อึ้งจนช็อคไปแล้ว จู่ๆก็มาบอกว่าเป็นห่วงทั้งๆที่เมื่อกี้เพิ่งทำระยำต่ำช้ากับผม บ้าไปแล้วเมืองไทย บ้าไปแล้ว

 

 

พี่เพิ่งสำนึกได้หรือไง? ว่าตัวเองต้องช่วยเหลือไอ้ภีมคนนี้หะ

 

“วันเสาร์ได้ไหมครับ” ผมขอเลื่อน

 

“งั้นก็แล้วแต่มึงเหอะ” ฟังดูเหมือนจะตามใจผมนะครับ แต่พอหันไปมองหน้ามันแล้ว คือ โคตรไม่พอใจเลย

 

มันทาเสร็จ ก็ดึงกางเกงขึ้นให้ผมเหมือนเดิม “เสร็จแล้ว”

 

“ขอบคุณครับ” ผมลุกขึ้นมา หันไปขอบคุณพี่เนลตามมารยาท มันไม่ได้พูดอะไรต่อ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นข้างๆผม ทำเป็นขรึมนะมึง

 

ผมหยิบหนังสือที่ทำตกมาวางไว้บนเตียง ชะเง้อมองหาไอ้ซาน มันเข้าห้องน้ำไปนานมาก นานจนผิดปกติ ก็อดห่วงไม่ได้

 

คงไม่ได้ไปร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะเจ็บใจไอ้พี่เนลมันหรอกนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-09-2018 23:27:10 โดย Gansa »

ออฟไลน์ Januarysky

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 507
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
อิพี่เนลมันเริ่มเป็นผู้เป็นคนแล้วชิมิ
กดบวกรัวๆ

ออฟไลน์ พันวา

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-5
จะรอวันสมน้ำหน้าพี่เนล ช้ำให้ตายไปเลย เาเกลียดคนแบบนี้ คนที่เล่นกับความรู้สึกคนอื่นเนี่ยมันไม่น่าให้อภัยเลยนะ สงสารน้องภีมมากเลยตอนนี้

อิพี่เนล วันไหนโดนน้องทิ้งนะ จะสมน้ำหน้าอย่างเกียวเลย
ปล.อิน้องฟ้านั่นเหมือนกัน จะทำร้ายภีมทำไม เหอะ มีแต่คนนิสัยไม่ดี หาพระเอกใหม่ให้น้องภีมเลยเถอะ ปล่อยให้ อิพี่เนลกับนังฟ้ามืดนั่นคู่กันไปเหมาะสมกันดีค่ะ

ฮึ่ยยยย อินค่ะอิน :z3:

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
เห้อ!! จะไหวมั้ยนิภีม,,,

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด