** ใครเพิ่งเปิดเข้ามาอ่าน ย้อนอ่านตอนที่ 25 ที่หน้า 35 ก่อนนะคะ เพิ่งลงไปวันนี้ อันนี้เขียนเพิ่มสดๆ ร้อนๆ เอามาลงให้อ่านเพิ่มกันค่ะ ^^ตอนที่ 25 Special : ผ้าใบคนดี
-คีรี-
“อะ..อะไรนะครับ!” ผ้าใบตาโตเป็นไขห่าน “คุณลุงที่ผมเจอเมื่อวานคือพ่อของพี่คีรีเหรอครับ” “ใช่” ผมยิ้มขำสีหน้าของผ้าใบ ในขณะที่อีกคนตกใจจนตาค้าง ผมกลับลูบแขนของผ้าใบเล่นสบายใจ ในห้องนอนที่โรงแรม
“มันจะเป็นไปได้ยังไง! อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น” ผ้าใบยังดูงงและสับสน
“เปล่าไม่ได้บังเอิญ พี่ขอร้องให้พ่อไปเจอผ้าใบสักครั้ง ในที่สุดพ่อก็ยอม”
“แปลว่าที่พี่คีรีนัดผมคือนัดให้เจอกับคุณพ่อเหรอครับ”
“ใช่ พี่เป็นคนไปส่งพ่อที่สวนเอง แล้วก็นั่งรอท่านอยู่ที่ร้านกาแฟไม่ไกลจากสวนเท่าไหร่ แต่ดันโดนให้รอเก้อเสียนี่”
“แล้วทำไมไม่บอกผมก่อน” ผ้าใบร้องโอดครวญ
“พี่อยากให้พ่อได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของผ้าใบ พี่เชื่อจริงๆ ว่าพ่อพี่จะต้องชอบเรา”
“อะไรจะมั่นใจขนาดนั้น เกิดผมอารมณ์ไม่ดีที่พี่คีรีผิดนัดกวนใส่คุณลุงจะทำยังไง” ผ้าใบทำหน้าใจหาย
“กับผู้ใหญ่เราไม่ทำหรอกพี่รู้”
“ก็นั่นแหละครับผมก็ว่ามันยังเสี่ยงอยู่ดี”
“จะคิดมากทำไมมันผ่านมาแล้ว พ่อพี่ชอบเรา เล่าให้แม่พี่กับคุณย่าฟังใหญ่ ดูสายตาก็รู้ว่าปลื้มเรามาก พ่อพี่บอกว่าที่ขอให้เลิก เพราะใช้เหตุผลคิด มองถึงความไม่เหมาะสมกันในหลายๆ ด้าน รวมทั้งเรื่องสำคัญที่สุดคือผ้าใบเป็นผู้ชาย แต่พอได้เจอกัน ถึงได้ฉุกคิดจากการได้พูดคุยกับผ้าใบ เหนือสิ่งอื่นใดคือได้รู้แล้วว่าผ้าใบดีและน่ารักจริงๆ เมื่อไม่เคยเจอจึงใช้เหตุผลคิด แต่เจอแล้วถูกชะตาทำให้เปลี่ยนมาใช้ใจคิดแทน”
“โธ่” ผ้าใบยังโอดครวญไม่เลิก
“ไม่ดีใจเหรอ”
“ดีใจก็ดีใจครับ แต่เมื่อวานผมพาพ่อพี่คีรีไปกินร้านก๋วยเตี๋ยวเรือริมคลอง นั่งขัดสมาธิโจ้กันกับพื้นแพเลย ฮือ” ผ้าใบทำท่าจะเป็นจะตาย
“ฮ่าๆ นั่นพ่อพี่ก็ชอบ บอกว่าบรรยากาศดี ลมเย็น นั่งเพลินกว่าจะรู้ตัวกินไปตั้งห้าหกชาม อิ่มแปล้”
“ผมก็นึกว่าพี่คีรีอยู่กับพ่อทั้งวันเสียอีก ทำไมไม่ฉุกใจคิดว่าใครจะมานั่งถามเรื่องชาวบ้าน” ผ้าใบยีผมตัวเอง
“พี่กลับไปรอที่บ้าน พอพ่อกลับมาก็นั่งคุยกัน พ่อพี่ แม่พี่กับคุณย่า ไม่ใช่แค่พี่ที่โล่งอก แม่พี่ก็ด้วย เป็นคนกลางคงไม่สบายใจที่เห็นพ่อลูกมีปัญหากัน” ผมดึงผ้าใบเข้ามากอด “ขอบคุณมาก”
“ไม่เห็นมีอะไรให้น่าขอบคุณเลยครับ” ผ้าใบยังเสียงหงอย
“ขอบคุณที่ผ้าใบเป็นแบบนี้ แต่..” ผมผละหน้าออก ทำหน้าดุใส่ผ้าใบ
“อะไรครับ” ผ้าใบทำหน้างงที่โดนชมอยู่ดีๆ เปลี่ยนเป็นโดนดุเสียอย่างนั้น
“ที่บอกว่าจะรักคนอื่นแปลว่าอะไร อยากโดนดีใช่ไหม”
ผ้าใบตาโต “คุณลุงเล่าให้ฟังหมดเลยเหรอ”
“แน่สิ เดี๋ยวเราจะโดนดี”
“กลัวตายล่ะ” ผ้าใบยักคิ้วให้ผม ก่อนหัวเราะออกมาเสียงดัง “โอ๊ยย โล่งอกไปที แปลว่าเราสามารถคบกันได้ใช่ไหม”
“ได้ พ่อพี่อนุญาตแล้ว บอกไฟเขียวเต็มที่ จะให้ไปเจอพ่อแม่ผ้าใบเมื่อไหร่ก็บอก”
ผ้าใบหน้าแดง ผมยิ้มขำ นานๆ หรอกถึงจะได้เห็นแบบนี้สักครั้ง
“โอ๊ยกลุ้มใจมาตั้งหลายวัน ในที่สุด ไปฉลองกันดีกว่าครับ” ผ้าใบผลุนผลันลุกขึ้นยืน ดึงมือผมให้ลุกขึ้นตาม
“โทรตามพวกนั้นออกมาดื่มด้วยกันดีกว่า ผมอยากเฮฮากับเพื่อน”
“เอาสิ” ผมตามใจผ้าใบ รู้ว่าผ้าใบคิดอะไรอยู่ ตอนมีปัญหาผ้าใบไม่เคยบอกใครให้รับรู้ คงไม่อยากให้มากลุ้มใจด้วย แต่ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว คงอยากเจอทุกๆ คนที่ตัวเองรัก อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
“ผ้าใบ”
“ครับ” ผ้าใบกำลังรอปลายทางรับสาย เงยหน้าขึ้นมองผม
“พี่รักผ้าใบ”
“งั้นเดี๋ยวจ่ายค่าอาหารด้วยนะถ้ารักกันจริง”
“ฮ่า” ผมนอนหงายไปกับที่นอน ปล่อยให้ผ้าใบจัดแจงโทรนัดเพื่อนและพี่ออกมา
เมื่อท้องฟ้าแจ่มใสทุกอย่างก็ดีไปหมด ความรักอาจจะเอาชนะทุกอย่างไม่ได้แต่ความดีทำได้ ผมมองตรงไปยังผ้าใบ ภูมิใจในตัวคนดีของผมที่สุด
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
** ปล. ตอนที่ 25 เขียนด้านล่างไว้ผิดนะคะ หมายถึง อย่าเม้นต์
ว่าสั้นเลยน้า ไม่ใช่อย่าเม้นต์
มาสั้นเลยน้า นะคะ 555 กลายเป็นคนละความหมายเลย เค้าขอโทษ (แก้เรียบร้อยแล้วค่ะ)
.
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤️ Hi Stranger ไง!คนแปลกหน้า ❤️ [ตอนที่ 27 ] 06/03/2018 ❤️ P:38 (อ่าน 267893 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก