หัวข้อ: My Gear รักร้ายๆ ของคุณชายเย็นชา ( Chapter - 54 / บทส่งท้าย )

[Billie]

 

อ้าว โดนปรับระดับความสัมพันธ์เลย
อึดอัดแทน

[NuNam]

มาลงบ่อยๆ นะคะ รอจร้า

[DeShiWa]

พี่กิจงอนยาวเลย

ทำไมไม่รีบจอโทษ

มัวแต่กลัวอยู่นั่นแหละ

[sompong]

น่าสงสารรร.

[areenart1984]

อีพี่กิจจจจจจจจ อีน้องจะช้ำใจตายแล้ว เล่นตัวอยู่ได้ 

[fullfinale]

เค้าหึงน้องค่ะ ลูกกกก เอ็นดู

[Mamieweiei]

รีบขอโทษเร็ววว อยากให้กลับมาคุยกันแล้วววว

[หมีขาว]

Chapter 12

กิจ ‘s  Part




เห็นน้องมันทำหน้าหงอยๆ  ลึกๆ แล้วผมก็อดใจแป้วไม่ได้นะครับ 

แต่จะทำไงได้ละครับ  ถ้าผมเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับมันอีก  ผมก็อดที่จะกวนใจหรือแกล้งมันไม่ได้อยู่ดี  เพราะทำอะไรแบบนั้นหรืออยู่กับมันแล้วผมจะรู้สึกดี  และยิ้มได้บ่อยๆ  แม้ส่วนมากผมจะต้องแกล้งทำเป็นขรึมต่อหน้ามันก็ตามที

ทางที่ดีผมควรจะออกห่างน้องมันมาจะดีกว่า  มันจะได้สบายใจ  และผมเองก็จะได้ห้ามตัวเองไม่ให้ไปยุ่งวุ่นวายกับมันได้...


ผมขึ้นมายังชั้น 2 ของอาคาร  เดินไปยังห้องมุมสุดซึ่งเป็นห้องใหญ่สุดของชั้น  ตามที่ฝ่ายจัดงานนัดหมายเอาไว้

คือด้วยความที่ผมเป็นเดือนคณะปี 3 ดังนั้นผมจึงได้เป็นหนึ่งในคณะกรรมการในการตัดสินดาวเดือนคณะเหมือนกันครับ

ผมเปิดประตูเข้ามา  ภายในช่างแต่งหน้ากำลังแต่งหน้าให้กับดาวและเดือนที่มาถึงก่อนผม  ส่วนผมก็ได้แต่ไปนั่งเซ็งๆ เล่นโทรศัพท์รออยู่ที่เก้าอี้มุมห้อง

แต่จนแล้วจนรอดผมก็ไม่สนุกกับเกมที่เล่นเลยครับ  นี่น้องมันกวนใจผมได้ขนาดนี้เชียวเหรอ... 

ว่าแต่ตอนนี้มันทำอะไรอยู่นะ....  อยากเดินขึ้นไปชั้น 3 ดูพวกปีหนึ่งเหมือนกันนะครับ 

แต่คิดแล้ว..  ไม่ดีกว่า....

กว่าที่ช่างจะแต่งหน้าและทำผมให้ผมเสร็จก็ปาไปเกือบ  บ่าย 3 โมงแล้ว  จู่ๆ แก๊งเพื่อนสนิทผมก็พากันเดินเข้ามาภายในห้องแต่งตัวของพวกผม  ซึ่งปกติเขาจะห้ามคนนอกเข้ามานะครับ

แต่สำหรับไอ้พวกนี้  แค่มันหว่านเสน่ห์นิดหน่อยก็ได้อภิสิทธ์เข้ามาแล้วละครับ

“ ไงไอ้หล่อ  หน้าบูดเป็นตูดเลยนะมึง “ 

ไอ้พีเดินมาถึงก็ทักผมขึ้นทันที  สงสัยหน้าตาผมคงจะแสดงถึงอารมณ์ตอนนี้ได้อย่างชัดเจนเลยละมั้งครับ

“ แล้วนี่พวกมึงมากันทำไมวะ  ปกติไม่เคยเห็นจะมา “ 

ผมทำหน้าแปลกใจถามไปครับ

“ ก็ไอ้พีดิ  มันลากพวกกูมา  บอกว่าจะพามาดูพวกปีหนึ่ง  เห็นคุยนักคุยหน้าว่าปีนี้มีแต่น้องๆ น่ารัก  พวกกูก็เลยมาดูกัน “
ไอ้คิมพูดจบก็หันไปเลิกคิ้วขอแนวร่วมกับไอ้บิวครับ  ซึ่งมันก็ได้แต่ยิ้มๆ ตามสไตล์มันแค่นั้น

“ เหรอวะ “

จะว่าไปผมก็ยังไม่เห็นใครโดดเด่นน่ารักมากๆ อย่างที่มันว่ามาเลยนะครับ  สวยๆ ก็มีไม่กี่คนเท่าที่เห็นผ่านๆ  ส่วนที่น่ารักเท่าที่เห็นก็...

แม่งเอ้ย..  นี่มันจะเป็นผู้ชายที่น่ารักเกินไปรึเปล่าเนี่ย...  ถึงทำให้ผมมองผู้ชายด้วยกันว่าน่ารักได้ขนาดนี้

“ เออมึง  นี่พวกกูมาชวนมึงไปส่องเด็กปีหนึ่งอะ  ไปด้วยกันกับพวกกูมั้ย “ 

ไอ้คิมมันถามมาครับ  ผมทำท่าลังเลคิดอยู่นิดนึง  ก่อนจะตอบรับไป  เพราะมันก็คงจะดีกว่าการมานั่งแก่วอยู่แบบนี้แหละครับ 
 
“ เออไปดิ  เบื่อๆ อยู่พอดี “

พวกผมพากันเดินขึ้นไปยังชั้น 3 ของตึก  ที่ซึ่งพวกปีหนึ่งกำลังแต่งหน้าทำผมเตรียมตัวประกวดกันอยู่ 

ไอ้คิมตัวชนประจำกลุ่มเดินนำผลักประตูเข้าไปก่อน  และเพียงเท่านั้นแหละครับ  สายตาหลายสิบคู่ต่างก็พากันจับจ้องมองมาทางพวกผมกันทันที

ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ  เพื่อหาไอ้กันต์มัน  ก่อนจะสะดุดที่มุมห้อง  เห็นมันกำลังนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์อยู่จนไม่ทันสังเกตเห็นพวกผมที่พึ่งเข้ามา

ผมคงไม่เข้าไปหามันหรอกครับ  ดูมันอยู่ห่างๆ แบบนี้จะดีกว่า...

ว่าแต่....  ไม่รู้ว่าช่างแต่งหน้าเห็นความน่ารักของมันเหมือนกับผมรึเปล่านะ  ถึงได้แต่งมันให้ออกมาน่ารักได้ซะขนาดนี้  แถมความขาวใสของมันที่แทบจะไม่ต้องมีเมคอัพอะไรเลยก็สว่างเด่นซะสะดุดตาทันทีที่ผมกวาดสายตามองหา

เท่าที่ดู  ผู้ชายส่วนมากก็จะถูกแต่งให้หล่อหรือไม่ก็มาดเข้มไปเลย  จะมีก็แต่ไอ้กันต์เนี่ยแหละครับที่ช่างเขาแต่งมาแล้วแม่งเสือกแบ๊วน่ารักไปซะงั้น

มองดูเพลินเลยครับ  มารู้ตัวอีกทีก็เห็นเพื่อนผมไอ้พีเดินเข้าไปหาไอ้กันต์มันแล้ว

ก็ไหนมึงว่าจะมาดูคนน่ารักๆไงวะ  แล้วนี่อะไรของมึงเนี่ย...

แต่จะว่าไป...  ก็ถูกของมันนะ...  ที่มันมาหาคนน่ารักๆ อะครับ

เพียงแต่..  มันไปรู้จักกันได้ยังไง  ตอนไหน  ทำไมผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยล่ะ

“ เฮ้ยมึง  ไอ้นั่นใช่น้องคนเมื่อวานรึป่าววะ “ 

ไอ้บิวสะกิดไอ้คิมให้หันไปมองไอ้กันต์มันครับ

“ เชร็ดดดด  แม่งน่ารักกว่ามึงตอนปีหนึ่งอีกว่ะไอ้บิว “ 

ไอ้คิมพูดจบก็โดนไอ้บิวมันโบกหัวไปทีนึงครับ

“ สัดคิม  บอกกี่ครั้งแล้วว่ากูหล่อเว้ยไม่ใช่น่ารัก “

“ อ๊าว...  ก็กูพูดความจริงนี่หว่า  แต่มึงๆ  กูว่าจะถามตั้งแต่เมื่อวานละ ว่าไอ้พีมันไปรู้จักไอ้น้องนั่นได้ไงวะ “

นั่นสิครับผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน

“ กูก็ไม่รู้ว่ะ  อยากรู้อะไรมากกว่านี้ก็เดินเข้าไปหาดิวะ “

ไอ้บิวพูดจบ  ไอ้คิมก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปหาก่อนใครเพื่อนเลย  ส่วนผมนั้นเดินช้าๆ รั้งท้ายกลุ่มครับ 

น้องๆ ปีหนึ่งหลายคนเห็นผมก็พากันมองและยกมือไหว้  คงด้วยความที่ผมเป็นประธานเชียร์ด้วยแหละครับ  จะทำอะไรก็ลำบากช่วงนี้  ไม่เหมือนไอ้เพื่อนสามคนของผมที่อยากจะทำอะไรก็ทำได้หมด

“ เลิกเครียดได้แล้ว  ใกล้เวลาแบบนี้ทำใจให้สบายไว้น้อง “ 

เสียงไอ้พีดังขึ้นให้พอได้ยิน  เมื่อพวกผมเดินเข้าไปใกล้

“ แหม...  เดี๋ยวนี้มึงเปลี่ยนรสนิยมมาชอบผู้ชายแล้วเหรอวะไอ้พี “ 

ไอ้คิมมาถึงมันก็แซวขึ้นทันทีเลยครับ

“ สัดนี่!  น้องเขาไม่มั่นใจอยู่..  กูก็แค่มาให้กำลังใจน้องเขาเฉยๆ “ 

ไอ้พีแก้ตัวมา  ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้าเฉยมองอยู่เงียบๆ  ไม่ค่อยชอบที่เห็นมันมาสนิทกับไอ้กันต์แบบนี้สักเท่าไหร่  เพราะปกติไอ้พีก็ใช่ว่าจะสนใจใครง่ายๆ นะครับ  แต่จู่ๆ กลับมาสนใจไอ้กันต์แบบนี้  มันก็น่าแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อย

“ ก็กูเห็นน้องเขาน่ารักดี  มึงจะชอบก็ไม่แปลกหรอก “

อ้าว..  ไอ้เชี่ยคิม  แล้วมึงจะชี้โพรงให้กระรอกทำไมวะ  แถมเชี่ยพีก็ไม่ยอมแก้ตัวอะไรอีก

“ แล้วนี่น้องชื่อไรครับ “  บิวมันถามมาบ้าง

“ กันต์ครับพี่ “

“ พี่ชื่อบิวนะ  ส่วนไอ้นี่..พี่คิม  แล้วด้านหลัง  น้องก็คงรู้แล้วใช่มั้ย  ประธานเชียร์ของน้องอะ “ 

ไอ้บิวแนะนำไป  ไอ้กันต์ก็หันมามองผมก่อนจะหลบสายตาไปเหมือนเดิม

“ แล้วนี่น้องมากังวลอะไร  หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหล่อะไรนี่  ออกจะน่ารักจะตาย  พูดก็พูดนะน้อง...  น่ารักกว่าดาวบางคนอีก “ 

ไอ้คิมพูดติดตลกไปครับ  ส่วนไอ้กันต์ก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ  ตอบมาเท่านั้น

“ ก็มันกลัวนี่พี่...  แม่ง...  ถ้าเพื่อนไม่แกล้งผมนะ  ผมก็ไม่ต้องมาประกวดหรอกครับ “

“ เอาน่า...  ไว้ถ้ามึงแพ้เดี๋ยวกูพาไปเลี้ยงเหล้าเอง “  ไอ้พีตบไหล่บอกไปครับ

“ พวกมึง...  กูว่าออกไปได้แล้วมั้ง  เดี๋ยวเขาจะทำงานกัน “

พูดจบผมก็กึ่งลากกึ่งดึงพาไอ้คิมกับไอ้บิวออกไป  ซึ่งดูท่าแล้วไอ้คิมมันยังอยากจะสิงอยู่ที่นี่ทั้งวันเลยล่ะครับ

พอพวกผมมาถึงที่หน้าประตู  ผมก็หันกลับไปมองยังไอ้พี  ซึ่งผมคิดว่ามันจะตามมากับพวกผมซะอีก  แต่แม่งยังเสือกคุยกับน้องมันอยู่  แถมก่อนที่มันจะเดินออกมายังไปขยี้หัวน้องมันอีก 

นี่เขาอุตส่าห์เซทผมให้มัน  มึงก็ยังจะไปขยี้หัวน้องมันอีกนะ


.................................


ที่ห้องแต่งตัวดาวเดือน ณ ชั้น 2

“ นี่มึงจะรีบลากพวกกูออกมาทำไมวะเนี่ย  ยังไม่ทันจะได้ส่องอะไรเลย  อุตส่าห์เข้ามอมาตั้งแต่บ่ายนะเว้ย “

ไอ้คิมมันบ่นเป็นหมีกินผึ้งเลยครับ  ตั้งแต่มันกลับเข้ามาในนี้  แต่แบบนี้แหละดีแล้ว  เดี๋ยวแม่งจะพากันไปแทะโลมพวกน้องๆ ปีหนึ่งจนไม่เป็นอันทำอะไรกันพอดี  แค่พวกผมเดินเข้าไป  กิจกรรมต่างๆ ในนั้นก็แทบจะหยุดลง  แล้วหันมาสนใจกลุ่มพวกผมแทนแล้วเนี่ย

“ ก็เค้าต้องทำงานกัน  ไว้มึงค่อยไปดูตอนประกวดเลยทีเดียวก็ได้  ชอบคนไหนก็เล็งเอาไว้  แล้วไปจีบเอาทีหลัง “

ผมหาเหตุผลที่ฟังดูดีมาบอกมันไปครับ  ซึ่งความจริงแล้วผมไม่ชอบที่พวกมันไปยุ่งวุ่นวายกับไอ้กันต์ซะมากกว่า  โดยเฉพาะไอ้พี  ผมว่าสายตาที่มันมองน้อง  ดูไม่ค่อยน่าไว้วางใจสักเท่าไหร่เลยนะครับ



..................................

[หมีขาว]

กว่า 5 โมงเย็น 

เพื่อนทั้ง 3 คนของผมก็ออกไปจากห้องเพื่อเที่ยวงาน  ซึ่งปกติจะมีพวกพี่ปีอื่นๆ ที่ไม่ใช่ปีหนึ่ง  เปิดร้านขายของหรือเล่นเกมต่างๆ  ให้ได้เดินเที่ยวกันหน้าหอประชุมคณะ  ส่วนภายในหอประชุมจะเป็นส่วนประกวดดาวเดือนกันตอน 1 ทุ่ม  ซึ่งผู้ที่เข้าไปชมการประกวดหากเป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์แล้ว  เมื่อแสดงบัตรที่โต๊ะทางเข้าหน้างานก็จะได้รับ สติกเกอร์รูปเกียร์ (เฟือง) มา 1 ดวง  ไว้สำหรับติดโหวตที่บอร์ดซึ่งมีรูปผู้เข้าประกวดสำหรับใช้เป็นผลคะแนน ป๊อปปูล่าโหวต  ส่วนการตัดสินดาวเดือนคณะนี้จะขึ้นอยู่กับคณะกรรมการล้วนๆ เลยครับ  ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีผมร่วมอยู่ด้วย

เกือบถึงเวลาประกวด  ผมกับดาวเดือนคนอื่นๆ ก็เดินผ่านหน้างานที่หอประชุมเพื่อเข้าไปยังข้างใน 

ตอนนี้งานท่าทางน่าสนุกมากครับ  พวกปีหนึ่งในชุดธรรมดามาร่วมงานกันเพียบ  ร้านค้า  ร้านเกมต่างๆ ก็ดูคึกคักกันไปหมด  แถมมีวงดนตรีสดของชมรมดนตรีของคณะมาเล่นด้วยอย่างมันส์  เห็นแล้วผมไม่อยากเป็นคณะกรรมการเลยครับ 

เห้อ..  น่าเบื่อสุดๆ

เมื่อใกล้ถึงเวลาประกวดดาวเดือน  หลายๆ คนก็พากันทยอยเข้ามาภายในหอประชุมจนแน่นขนัด  ทั้งบนสโลปและพื้นที่ว่างด้านหน้า  จนแทบจะไม่มีที่นั่งแล้วครับตอนนี้ 

ส่วนผมนี่สบายหน่อย  นั่งอยู่ที่โต๊ะกรรมการที่ถูกจัดไว้ด้านหน้าเวที

การประกวดเริ่มขึ้นโดยการให้ผู้เข้าประกวดทยอยกันออกมาแนะนำชื่อตัวเอง  และสาขาที่เรียน 

ถึงจุดนี้ผมถึงได้รู้ว่าไอ้กันต์มันดึงดูดสายตาผู้คนได้ไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว  จากเสียงโห่ร้องและกรี๊ดกร๊าดของผู้คนมากมาย  ทั้งชายและหญิง

“ มึงๆ  น้องกันต์แม่งโครตน่ารักเลยอะ  ผู้ชายอะไรวะขาวใสได้ขนาดนี้ “

“ เชี่ย...  น่ารักกว่าดาวข้างๆ อีกแม่ง “

“ โครตน่ารักเลยว่ะ  คณะเรามีแบบนี้ด้วยเหรอวะ “

“ เลิกกับเมียแล้วมาจีบน้องเขา  กูจะผิดมั้ยเนี่ย “

แม่งเอ้ย!!  เชื่อผมมั้ยละครับ  ว่าหลังจบการประกวดนะ คนจะรู้จักมันเกือบทั้งคณะแน่...

โชว์ตัวเสร็จก็จะมีการแสดงกลุ่มนิดหน่อย จากนั้นก็จะเป็นการโชว์ความสามารถพิเศษของแต่ละคนครับ

ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะโชว์อะไร  เพราะไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่วันนั้น

การแสดงเริ่มจากผู้เข้าประกวดดาวโดยเรียงตาม Sec  เมื่อครบแล้วจึงจะต่อด้วยผู้เข้าประกวดเดือน


ท่ามกลางเสียงฮือฮาของบรรดาหนุ่มๆ วิศวะทั้งหลาย  ผมกลับใจจดใจจ่อรอที่จะดูไอ้กันต์มันเพียงคนเดียวเสียอย่างนั้น  จนถึงกับนั่งหาวไปไม่รู้กี่ครั้งกว่าที่การแสดงของเดือนจะมาถึง  ทั้งๆ ที่ปกติผมมักจะชอบดูบรรดาน้องดาวมากกว่าแท้ๆ

“ เอาล่ะครับ  รักใครชอบใครก็อย่าลืมไปติดสติกเกอร์เกียร์ให้น้องๆ กันด้วยนะครับ  ซึ่งเราจะทำการปิดโหวตกันตอน 3 ทุ่ม  ส่วนต่อไปนี้จะเป็นการแสดงของน้องๆ ผู้เข้าประกวดเดือนแล้วนะครับ “
 
ถึงตรงนี้เมื่อพิธีกรบนเวทีพูดจบ  ผมก็ถึงกลับตาสว่างรอดูไอ้กันต์มันแสดงทันที

ผมเห็นปีหนึ่ง 2 คนช่วยกันยกโต๊ะพับตัวเล็กขึ้นมาบนเวทีพร้อมทั้ง  อุปกรณ์ต่างๆมาเตรียมไว้ให้

ไม่นานตัวแทน Sec 1 ก็เดินขึ้นมาบนเวทีอย่างกล้าๆ กลัวๆ ครับ  แต่แค่นั้นมันก็เรียกเสียงฮือฮาได้แล้ว  โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย 

ก็อย่างว่าแหละครับ วิศวะผู้ชายมันเยอะ  เลยมีพวกหน้าหม้อเยอะเป็นธรรมดา

“ สวัสดีครับ  ผม กันต์  กิจจานุกุล ตัวแทนจาก Sec หนึ่ง  เอ่อ  วันนี้..เอ่อ... “

นี่มึงจะเอ่ออะไรกันหนักหนาวะเนี่ย  แล้วแม่งด้านหลังผมจะกรี๊ดกร๊าดอะไรกันเสียงดังวะ  เด็กมันยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะเว้ย

“ คือผมต้องออกตัวก่อนนะครับว่าผมไม่ค่อยจะเก่งอะไรเลย  จะมีก็แค่การทำอาหารเท่านั้นแหละครับ “

พูดจบมันก็หยิบผ้ากันเปื้อนสีดำมาใส่  ดูๆไปก็เหมือน Coffee Prince เลยแฮะ

น่ารักว่ะ...

แล้วไอ้พวกด้านหลัง  มึงจะโห่ร้องอะไรกันเสียงดังขนาดนี้วะ  กูปวดหูโว้ย!!!!

“ เวลามันน้อยอะครับ  ผมเลยว่าจะทำอะไรง่ายๆ อย่างแซนวิช.. “

พูดมาถึงตรงนี้  จู่ๆ เสียงพวกผู้ชายหื่นกระหายด้านหลังผม  มันก็ตระโกนมากันยกใหญ่เลยครับ

“ พี่ก็ชอบแซนวิชนะน้อง... “

“ แซนวิชด้วยเหรอน้อง.... “

แต่ละอย่างที่ตระโกนมาแม่ง...  น่าไปกระทืบจริงๆ  แล้วดูเด็กมันสิครับ  ตัวเกร็งจนไปต่อไม่ถูกแล้วเนี่ย

“ เอ่อ...  น้ำสลัดนี่ผมก็ลงมือทำเอง  แต่...  ไม่รู้จะถูกปากพี่ๆ และคณะกรรมการกันรึเปล่านะครับ  นั้นผมลงมือทำเลยนะครับ “

ผมมองมันที่เหมือนจะอายกับเสียงโห่แซวต่างๆ นานา  จนมันต้องทำไปเขินไป  นั่นยิ่งทำให้พวกหื่นกระหายด้านหลังผมชอบใจไปกันใหญ่

ผมมองดูมันเพลินโดยไม่ได้สนใจเสียงด้านหลังเลยครับ  เห็นมันหยิบโน่นใส่นี่  ก่อนจะใช้มีดหั่นขนมปังตัดรูปกากบาท  และได้มาเป็นมินิแซนวิชน่ากินต่อขนมปังคู่นึง  มันพยายามทำและ เรียงใส่จานให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่จะหมดเวลา

และแน่นอนว่า  ผมซึ่งเป็นคณะกรรมการต้องได้ชิมอยู่แล้ว

ซึ่งพวกหื่นกระหายด้านหลังคงไม่มีสิทธิ์พิเศษเหมือนอย่างผมแน่นอน  หึๆ

แซนวิชถูกเสริฟใส่จานกระดาษมาไว้ตรงหน้า 2 ชิ้นเล็กๆพร้อมไม้จิ้มฟัน

ผมจิ้มชิมดู  ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอร่อย  เพราะผมกินอาหารฝีมือมันมาหลายครั้งแล้ว  ไอ้กันต์มันเป็นคนทำอาหารเก่งจริงๆครับ  แถมอร่อยมากๆ ด้วย

และแน่นอนว่าพอคณะกรรมการกินต่างก็พากันเอ่ยปากชมไม่ขาดสาย

เห็นมั้ยละครับ  ของมันแน่อยู่แล้ว....


.......................................


เมื่อการแสดงความสามารถพิเศษจบลง  พิธีกรก็บอกย้ำให้ใครที่ยังไม่ได้ไปติดสติกเกอร์เพื่อโหวตป๊อปปูล่าโหวตก็ให้รีบไปติด  เพราะจะหมดเวลาโหวตกันตอน 3 ทุ่ม  เพื่อเตรียมนับคะแนน  และ จะประกาศผลประกวดดาวเดือนกันตอน 3 ทุ่มครึ่ง

พวกผมดาวเดือนแต่ละชั้นปีและคณะกรรมการจากทีมงานผู้จัด  ต่างก็มาประชุมกันที่ห้องเล็ก  เพื่อแสดงความคิดเห็นและโหวตเสียงหาตัวแทนดาวและเดือนของคณะในปีนี้

สำหรับผลโหวตนี่ต้องขอบอกตรงนี้เลยนะครับว่า  ไอ้กันต์ไม่ได้เดือนคณะ  แต่เป็นไอ้น้องธัน ภาคโยธาที่ได้

ไม่ใช่ว่ามันหน้าตาไม่ดีนะครับ  เพราะในที่ประชุมเล็กนี่พวกคณะกรรมการเถียงกันชิบหายเลยระหว่างไอ้ธัน กับไอ้กันต์ ว่าใครสมควรที่จะได้เดือนคณะปีนี้ไป

แต่สุดท้ายด้วยความเป็นวิศวะ  พวกเราเลยจำเป็นต้องมีเดือนคณะเป็นผู้ชายมาดแมนหล่อๆ  ไม่ใช่สายแบ๊วน่ารักๆ อย่างไอ้กันต์มัน

ว่าแต่...  มันจะเสียใจมั้ยเนี่ย  ถ้ามันไม่ได้เดือนคณะแบบนี้...


.................................


“ เอาล่ะครับ  ก่อนจะถึงเวลาประกาศผลดาวเดือนคณะในปีนี้  เรามาดูผลป๊อบปูล่าโหวตกันก่อนนะครับว่าปีนี้ใครจะได้ไป “

พิธีกรชายบนเวทีกล่าว  ซึ่งผลป๊อบปูล่าโหวตนี่พวกผมคณะกรรมการเองก็ยังไม่รู้เลยครับ  เพราะเป็นผลจากคนทั้งคณะ

“ สำหรับรางวัลป๊อปปูล่าโหวตฝ่ายหญิงได้แก่!!! “

“ น้องแพร  ภาคโยธา  ตัวแทนจาก Sec 7 ครับ!!! “   

ต้องบอกเลยครับว่าน้องแพรเธอสวยมากจริงๆ  แถมความสามารถในการร้องเพลงและเล่นกีต้าร์ก็ดีด้วย  ทำให้ปีนี้ตำแหน่งดาวคณะก็เป็นของน้องเขาไปโดยปริยายด้วยเช่นกัน

เมื่อมอบช่อดอกไม้และสายสะพายเสร็จเรียบร้อยแล้ว  พิธีกรก็เริ่มกล่าวต่อทันที

“ สำหรับฝ่ายชาย...  ตอนนี้ผมเองก็ยังไม่รู้นะครับ  แอบลุ้นอยู่เหมือนกัน  แต่คิดว่าทุกคนคงจะพอเดากันได้นะครับ  เพราะผมเองก็ออกไปติดสติกเกอร์ให้น้องเขามาเหมือนกัน “

พิธีกรพูดติดตลกก่อนจะเปิดซองออกมา  พร้อมกับยิ้มร่าราวกับว่าตัวเองถูกหวยเสียอย่างนั้น

“ สำหรับรางวัลป๊อบปูล่าโหวตฝ่ายชายได้แก่..... “

แล้วมึงจะค้างนานทำไมวะ  กูลุ้นอยู่นะเว้ย....

“ น้องกันต์  ภาควิชาอุตสาหการ  ตัวแทนจาก Sec 1 คร้าบโผมมมม!!!!  คนนี้ผมติดเองกับมือเลยนะเนี่ย “

เมื่อประกาศผลออกมาแบบนี้  เสียงเฮรอบบริเวณก็ดังก้องจนหอประชุมคณะแทบจะแตกกันเลยทีเดียว  ส่วนเจ้าตัวก็ได้แต่ทำหน้ามึนๆ  จนเพื่อนข้างๆ ต้องสะกิดให้ออกมารับรางวัล

ผมยิ้มและปรบมือให้เหมือนกับคนอื่นๆ  ผมว่ารางวัลนี้เหมาะสมกับมันที่สุดแล้วละครับ

แต่จากนี้ไป  รับรองได้เลยว่าจะต้องมีคนเข้ามาหามันมากขึ้นแน่นอน....




TBC.



--------------------------------------------------

มาช้าเลยวันนี้ครับ  พอดีกำลังเช็ค Ch 13 อยู่  เห็นคุณ anterosz อยากให้ลงเมื่อวาน  แต่ผมไม่ได้ลง  แต่ก็อยากตอบสนองความต้องการของทุกๆคน  เลยว่าวันนี้จะลงให้ 2 ตอนเลยครับ

แต่....  อาจจะดึกหน่อยอะครับ  ต้องไปช่วยเพื่อน War ก่อน  มันโทรมาตามให้ออนเกมไปช่วย war

war เสร็จจะรีบมาต่อให้นะครับ

สำหรับ Ch หน้า  บอกได้ว่าน่ารักครับ ><

แล้วจะรีบมาต่อนะครับ  ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามและให้กำลังใจมากๆนะครับผม

^_________________________________________^

[anterosz]

รอ 13 ครับ

[areenart1984]

หลงด่าอีพี่กิจมานาน พึ่งรู้ว่าอีพี่ก็เอ็นดูน้องนิ ปากอย่างใจอย่างนิพี่กิจ 

[Billie]

 

เราก็รอออออออออ

[Nick_June]

เพิ่งอ่านจบ 12 ตอน รอตอน 13 ครับ เล่นเกมส์นอนดึกแน่ ๆ 

[หมีขาว]

Chapter 13

กันต์'s  Part




การประกวดจบลงไปแล้ว  และตอนนี้ผมก็กำลังเก็บสัมภาระอยู่ที่อาคารเรียนรวม  เพื่อเตรียมตัวจะไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ ครับ
 
คืนนี้ไอ้พวกเพื่อนทั้ง 3 ตัวของผม  มันบอกว่าจะเลี้ยงผม  ฉลองที่ผมได้ตำแหน่งป๊อบปูล่าโหวต  ซึ่งเป็นอะไรที่เกินกว่าผมจะคาดคิดไว้มาก  จากที่คิดไว้แค่ว่าจะประกวดให้มันจบๆไป  กลับได้รางวัลติดไม้ติดมือกลับมาเสียอย่างนั้น

“ กันต์... เดี๋ยวไปไหนต่อเหรอ “ 

ไอ้ธัน..  เดือนคณะปีนี้ทักขึ้นมาครับ  พอผมหันไปมอง  ก็เห็นมันยิ้มหล่อมาให้ผมจากทางด้านหลัง  ในสภาพที่พร้อมจะกลับบ้านแล้วในตอนนี้

“ เดี๋ยวว่าจะไปต่อกับเพื่อนน่ะ  กำลังรอมันมารับอยู่เลย  แล้วธันอะ “ 

“ ก็ว่าจะไปต่อกับเพื่อใน Sec น่ะ  ไปร้านเดียวกันมั้ย...  เผื่อจะได้จอยกัน “ 

“ เรายังไงก็ได้  แต่เดี๋ยวขอถามเพื่อนมันก่อนนะ “ 

ผมบอกไปเพราะไม่รู้ว่าพวกไอ้เรย์มันอยากจะสนุกกันแค่ในกลุ่มพวกเรารึเปล่า

“ โอเค  ได้เรื่องยังไงก็บอกเราด้วยนะ “

ผมพยักหน้ารับ  ก่อนจะมองดูเวลาในโทรศัพท์ที่บอกเวลาว่ากว่า 4 ทุ่มครึ่งแล้วในตอนนี้  ซึ่งไอ้เรย์มันก็น่าจะใกล้มาถึงแล้วล่ะครับ

“ เออกันต์... “ 

ไอ้ธันที่กำลังจะเดินไปหาพวกพี่ๆ ที่มาขอถ่ายรูปหันกลับมาพูดกับผม

“ เราขอถ่ายรูปด้วยดิ  เรายังไม่ได้ถ่ายกับกันต์เลย “ 

มันว่ามาพร้อมกับทำตาละห้อยขอร้องมาเสียอย่างนั้น

โห..  คือมึงเป็นเดือนคณะนะเว้ย  มาขอผมซะ...  ทำอย่างกับผมได้เป็นเดือนคณะแทนมันซะงั้น

“ เอาดิ “

“ นั้นเซลฟี่นะ “ 

แล้วมันก็เข้ามาใกล้จนชิดผมพร้อมกับโอบไหล่และยิ้มให้กับกล้องมือถือตรงหน้าของมัน  เสียงพี่ๆ ที่รอมันถ่ายรูปกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เลย  ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกัน....  สงสัยจะหวงเดือนคณะละมั้งครับ

“ เดี๋ยวเราส่งรูปให้นะ  ว่าแต่...  ขอเบอร์หรือไลน์กันต์หน่อยได้มั้ย  เราจะได้ส่งรูปให้ “

“ อ๋อ.. ได้ๆ  เบอร์เรานะ.. 08- “

“ นี่!!!  จะกลับได้รึยัง “

ไม่ทันที่ผมจะได้บอกเบอร์ไอ้ธันมัน  เสียงที่คุ้นหูแต่แฝงไว้ด้วยความหงุดหงิดก็ดังขึ้นมามาจากทางด้านหลังครับ...

พอผมหันไป  พี่กิจก็ยืนอยู่ข้างหลังผมแล้วในตอนนี้...

“ กลับ ? “ 

ผมทวนคำพี่เขาอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ  ซึ่งพี่เขาก็ถอนหายใจออกมาเล็กๆ  ก่อนจะตอบผมมา

“ ก็กลับไง  คุณจะนอนที่นี่รึไง...  คุณมากับผม ก็ต้องกลับกับผมสิ “

เอ๋...  ตรรกะพี่มันดูแปลกๆ นะครับ  อีกอย่าง..  พี่ก็ไม่ได้บอกผมด้วยนะว่าจะรอรับผมกลับ  แล้วทำไม...

แต่ไม่ทันที่จะได้คิดต่อ  พี่เขาก็หยิบกระเป๋าผมขึ้นมาสะพายบ่า  และหยิบถุงสัมภาระของผมก่อนจะใช้อีกมือข้างที่ยังว่างอยู่จับแขนผมลากไปทันที  ท่ามกลางสายตาหลายสิบคู่ในห้องนี้


…………………..


ระหว่างที่กำลังลงบันไดมา...

“ ก็พี่ไม่ได้บอกผมว่าจะมารับกลับนี่ “

ผมพูดเสียงอ่อยถามไปครับ 

ตอนนี้พี่เขาปล่อยมือผมแล้ว  และผมก็กำลังถือช่อดอกไม้เดินตามหลังพี่เขามาติดๆ

“ ทำไม..  ไม่อยากกลับกับผมรึไง “

“ เปล่าซะหน่อย...  แต่วันนี้..  เพื่อนผมมันชวนผมไปต่อกันร้านเหล้าข้างมออะ “

พูดจบพี่กิจก็หยุดเท้าลงทันที  จนผมที่เดินตามหลังมาเกือบจะชมเข้าให้แล้ว 

พี่เขามองผมด้วยสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเลยครับตอนนี้  จนผมไม่กล้ามองตอบราวกับว่าผมทำอะไรผิดไปอีกแล้ว

“ แล้วทำไมไม่บอกผม... “

แค่กินเหล้าเอง  ทำไมผมต้องบอกด้วยอะ

“ ก็แค่กินเหล้าเองพี่... “

“ ก็ผมเคยบอกคุณแล้วไง  ว่าถ้าจะกลับดึกก็ให้โทรมาบอกด้วย “

“ ตอนนี้ก็บอกพี่แล้ว... พี่จะอนุญาตมั้ยล่ะ “
 
ผมเหลือบตามามองอย่างคาดหวังว่าพี่เขาจะอนุญาตให้ผมไปกับเพื่อนๆ ต่อได้

“ กินเหล้าอะได้... “ 

พี่เขาว่ามาแบบนี้  ผมก็ยิ้มร่าออกมาเลยครับ

“ แต่ไม่ใช่วันนี้... “ 

อ้าว...  ผมนี่แทบจะหุบยิ้มไม่ทันเลย

ไอ้เรย์ที่กำลังเดินขึ้นบันไดมา  เห็นผมยืนอยู่มันก็โพล่งขึ้นมาทันทีเลยครับ

“ อ้าว...  เสร็จแล้วเหรอวะ  มาให้ไวเลยมึง...  ไอ้สองตัวนั้นไปรออยู่ที่ร้านแล้ว “

เชี่ยเรย์  มึงมาได้ถูกจังหวะพอดีเลย  ช่วยกูหน่อยนะเพื่อนรัก

“ วันนี้กันต์มันต้องกลับแล้ว  คงไปต่อกับพวกคุณไม่ได้นะ..  เดี๋ยวผมจะไปส่งเอง “

พี่กิจหันไปมองไอ้เรย์พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่น่ากลัวแบบฉบับประธานเชียร์  จนไอ้เรย์ถึงกับหน้าเหวอไปเลยครับ  ก่อนจะผงกหัวรับป้อยๆ

“ เดี๋ยวผมไปรอที่รถนะ  อย่าช้าล่ะ “ 

พี่กิจหันมาบอกกับผมอีกครั้ง  ก่อนจะเดินลงตึกไป  ทิ้งให้ผมกับไอ้เรย์ได้แต่ยืนมองหน้ากันสองคน

“ เชี่ยเรย์!!  ทำไมมึงไม่ช่วยกูวะ  ปฏิเสธพี่เขาให้หน่อยดิ  กูอยากไปกินเหล้ากับพวกมึงนะเว้ยวันนี้ “

“ สัด!  ใครจะกล้าวะ  น่ากลัวชิบหาย  กูก็นึกว่าอยู่ในห้องเชียร์ซะอีกเมื่อกี้ “

มันสวนมาครับ  ซึ่งผมก็เข้าใจมันนะ

“ เอาเป็นว่า  วันนี้มึงกลับกับพี่เขาไปก่อนละกัน  ไว้เดี๋ยววันหลังมึงค่อยไปกับพวกกูใหม่ “

ผมได้แต่ถอนหายใจเซ็งๆ ยอมรับไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ ว่าแต่นี่มึงขอโทษพี่เขาแล้วรึยังวะ “

มันทำหน้าสงสัยถามมา  ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าเล็กๆ ตอบไป

“ อ้าว...  ก็ไหนมึงว่าพี่เขาไม่สนใจมึงไง  แล้วนี่อะไร..  ท่าทางหวงมึงอย่างกับแฟนซะงั้น “

“ แฟนพ่องมึงดิ  มึงไม่เห็นเหรอ  แม่งเรียกกู คุณอย่างนั้น คุณอย่างนี้  แล้วแทนตัวเองว่าผม...  ทำอย่างกับกูเป็นคนอื่นอย่างนั้นอะ “

ผมพูดไปก็อดหมันไส้กับสรรพนามพวกนั้นไม่ได้ครับ...

“ ทำไมวะ...  กลัวตัวเองไม่พิเศษกว่าคนอื่นว่างั้น “

“ สัด!!! “

มันยิ้มว่ามาครับ  ผมเลยขยับตัวจะไปเตะมัน  แต่แม่งรู้ทัน  หลบได้ซะก่อน

“ มัวแต่เล่นอะมึง  ไอดอลกูรอนานแล้ว  เดี๋ยวมีน้ำโหมาอีกจะซวยเอาทั้งมึงทั้งกู “

สุดท้ายผมก็เลยต้องยอมมัน  ก่อนจะเดินลงมายังชั้นล่างพร้อมกับไอ้เรย์

พี่กิจขับรถมาจอดรออยู่ที่หน้าตึกเรียบร้อยแล้วละครับ  ไม่รู้จะรีบร้อนไปไหน

“ รถพี่เขาเหรอวะ  โครตสวยอะ “  มันมองรถหรูตรงหน้า  ผมเองก็ได้แต่ขานรับในลำคอไป

“ นั้นกูไปก่อนนะเว้ยมึง  ฝากบอกไอ้สองตัวนั้นด้วยว่ากูแม่งงานเข้าไปไม่ได้ “

“ เออเดี๋ยวกูบอกให้ว่า  แฟนมึงหวงเลยไม่ให้มา “

“ ไอ้เรย์!!! “

ผมกำลังจะไล่เตะมันอีกครั้ง  แต่มันเอานิ้วชี้ห้ามไว้ก่อนที่จะพูดต่อว่า...

“ พี่เขารอนานแล้วนะเว้ย  เดี๋ยวก็งานเข้าจริงๆ หรอกมึง... “

ผมนิ่งพลางกลืนน้ำลายเล็กๆ  นั่นสิ  ว่าแล้วก็รีบไปขึ้นรถจะดีกว่า

“ แล้วอย่าลืมขอโทษพี่เขาด้วยล่ะ “ 

มันพูดไล่หลังมาครับ  ผมเลยได้แต่ตอบ ” เออ “  ส่งให้ไปโดยไม่หันไปมองแค่นั้น

“ เออไอ้กันต์ “
 
ไอ้เรย์มันร้องทักขึ้นมาอีกครั้ง

“ ไรวะ “

ผมหันไปมองมันที่กำลังยิ้มกวนๆ ส่งมาให้

“ คืนนี้ก็อย่าลืมป้องกันด้วยนะเว้ย “

แล้วผมก็ชูนิ้วกลางให้มันทันทีพร้อมทั้งด่าแบบไม่ออกเสียงว่า  “ ไอ้สาด “


…..

[หมีขาว]

พอขึ้นมาบนรถแล้ว  ผมก็เงียบกริบ  เจี๋ยมเจี้ยมขึ้นมาทันทีเลยครับ

พี่กิจหันมามองผมเล็กน้อย  แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร  ก่อนจะออกรถไป

รถแล่นไปได้ไม่นาน  ผมก็รวบรวมความกล้าพูดกับพี่เขาขึ้นมาครับ

“ ก็นึกว่าพี่จะไม่อยากยุ่งกับผมแล้วซะอีก “

พี่เขาเหลือบมามองเล็กน้อย  ก่อนจะหันกลับไปมองยังถนนตรงหน้าต่อ  แล้วก็ไม่พูดอะไรเหมือนเดิม  ผมก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

ระหว่างที่รถกำลังจะออกพ้นประตูหน้ามหาลัยฯ  จู่ๆ พี่เขาก็พูดขึ้นมาครับ

“ ก็คุณไม่อยากให้ผมยุ่งไม่ใช่เหรอ  ผมก็เลยไม่ยุ่ง “

“ แล้วผมบอกพี่ตอนไหนว่าผมไม่อยากให้พี่ยุ่ง  ผมแค่บอกว่าทำไมชอบดุแต่กับผมก็แค่นั้น “

เหมือนผมจะเสียงดังขึ้นเล็กน้อย  จนพี่กิจถึงกับเหลือบตามามองอีกครั้ง

“ แม่งคิดเองเออเองแท้ๆ “ 

อันนี้ผมเสมองออกไปนอกรถ  ก่อนจะพูดเบาๆ กับตัวเอง  แต่เหมือนว่าในรถมันจะเงียบมากจนพี่เขาได้ยินและหันหน้ามาหาผม

“ ว่าไงนะ! “

นั่นไง  น้ำเสียงดุๆ แบบนี้ได้ยินชัวร์

“ เปล่า... “

ผมปฏิเสธไป  แต่ก็ยังหันหน้าออกไปมองข้างทางอยู่เหมือนเดิม  ตอนนี้รถกำลังติดไฟแดง  แต่ภายในรถก็ยังคงเงียบงันอย่างรู้สึกอึดอัดอยู่เหมือนเดิม

ผมแม่งโครตไม่ชอบเลย...


“ พี่กิจ... “

“ ว่า.. “

“ …… “

“ …… “

“ ผม...  ขอโทษนะ... “


แม่งพูดยากชิบ...  แค่คำพูดง่ายๆ แต่ต่อหน้าคนตรงนี้กลับยากที่จะเอ่ยออกมาซะงั้น

พี่กิจหันมามอง  แต่คราวนี้ดูพี่เขามีสีหน้าแปลกใจอยู่เล็กน้อย  ก่อนจะทำหน้านิ่งหันกลับไปมองยังสัญญาณไฟที่ยังคงเป็นสีแดงตรงหน้าอยู่ตอนนี้

“ จะมาขอโทษผมเรื่องอะไร “

“ ก็วันนั้นที่ผมทำให้พี่โกรธ “

“ ผมจะไปโกรธอะไรไรคุณ “

“ ไม่โกรธอะไรก็เห็นๆ กันอยู่ “

“ อะไรทำให้คุณคิดไปอย่างนั้น “

แม่งเอ้ย!!  จะต้องให้ผมแจงรายละเอียดอะไรกันนักกันหนาวะไอ้พี่กิจนี่  ตัวเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจแท้ๆ  แล้วมาทำหน้านิ่งถามกลับมาซะงั้น

“ ก็นี่ไง..  พูดกับผมก็ใช้สรรพนามแทนตัวว่า คุณกับผม  แถมยังไม่พูดกับผม  ทำตัวเหินห่างไปอีก “ 

เจอลูกมึนพี่เขา   อารมณ์มันก็เลยขึ้นครับ  ใส่มาเป็นชุดเลยทีนี้

“ แล้วไม่ชอบเหรอ.. “

“ ก็ไม่ชอบไง! “

เหมือนผมจะขึ้นเสียง  พี่เขาเลยหันหน้ามามองผมครับ  สบตาพี่เขาแล้วก็รู้สึกผิด 

นี่กูพูดเชี่ยอะไรลงไปเนี่ย....  ไม่น่ารีบพูดออกไปอย่างนั้นเลย  แต่ไหนๆ ก็พูดออกไปแล้ว  มีอะไรที่อยากจะพูด  ก็พูดออกไปให้หมดเลยละกัน

“ ผมไม่ชอบที่พี่ทำเหมือนผมเป็นคนอื่นแบบนี้  พี่จะกลับมาดุผม  แกล้งผมหรืออะไรก็ได้  แต่ขอให้พี่แค่กลับมาเป็นเหมือนเดิมจะได้มั้ย... “

ยิ่งพูด...  สิ่งที่อยู่ในใจก็ยิ่งออกมาเรื่อยๆ  ผมนี่พลาดแล้ว  ทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย!!!

พี่กิจหันหน้ากลับไปมองยังถนนตรงหน้า  ซึ่งตอนนี้สัญญาณไฟกลายมาเป็นสีเขียวไปเรียบร้อยแล้ว

ความเงียบเข้ามาปกติคลุมภายในรถทันทีเมื่อรถแล่นผ่านแยกไฟแดงไป

ผมงุดหน้าอายกับสิ่งที่พูดออกไปเมื่อกี้  แต่ก็อดที่จะเหลือบมองดูปฏิกิริยาคนข้างๆ ตอนนี้ไม่ได้  เพราะพี่เขาแม่งเงียบไปเลย

แต่พอเหลือบไปมองเท่านั้น...

เห้ย!!  พี่เขายิ้มบ้าอะไรวะ  มันน่าขำตรงไหน  ผมนี่โครตจะอายเลยนะ

“ ยิ้มไร “

เห็นท่าทางแบบนี้แล้วทำผมลืมความอายเมื่อครู่เลยครับ  หัวเสียเลยสิผม  นี่มันไม่ตลกนะ

“ มึงเวลาโกรธนี่ก็...  น่ารักดีเนอะ “

ไอ้พี่กิจมันหันมายิ้มขำครับ  แต่เอ๊ะ!!!..  เมื่อกี้...

“ แล้วเป็นไรมึงเนี่ย...  ไม่เคยเห็นคนหล่อรึไง “  พี่เขาว่ามาต่อครับ

บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง  แต่ที่แน่ๆ ผมโครตดีใจเลยครับตอนนี้

“ ว่าไงมึง...  เป็นไร “

“ เปล่า... “

ผมตอบไปแค่นั้น  แล้วก็ก้มหน้างุด  ก่อนจะเผยรอยยิ้มบนใบหน้าที่ไม่สามารถหุบมันลงไปได้แล้วในตอนนี้

“ เปล่าอะไร...  ก็เห็นอยู่ “

“ ก็บอกว่าเปล่าไง “

ไอ้พี่กิจนี่ก็ถามจังเลย  คนยิ่งอายๆ อยู่

“ อ้าว..  แล้วไม่เลี้ยวเข้าคอนโดเหรอ “

ผมถามขึ้นเมื่อพี่เขาขับรถผ่านทางเข้าหน้าคอนโดไป

“ หิว  เดี่ยวแวะหาอะไรกินก่อน “

ผมพยักหน้าเข้าใจเล็กๆ  เพราะเอาเข้าจริงผมก็หิวอยู่เหมือนกันครับ  ข้าวกล่องที่พี่เขาแจกให้ตอนเย็นก็น้อยเสียเหลือเกิน


พี่กิจขับรถหรูมาจอดยังร้านบะหมี่ข้างทางไม่ไกลจากคอนโดมากนัก  ก่อนจะลงรถมาให้ผู้คนมองกันเป็นตาเดียวเลย  ว่าไอ้หล่อที่ไหนมันขับรถหรูมานั่งกินบะหมี่ข้างทางแบบนี้กันวะ 

“ ลุงครับ  เอาบะหมี่เกี๊ยวหมูแดงพิเศษครับ “

พี่กิจสั่งเสร็จก็หันมามองทางผม

“ ผมก็เอาเหมือนกันครับ “

พอหาโต๊ะนั่งได้  พี่กิจก็เทน้ำใส่แก้วส่งให้ผมก่อนจะเทใส่ของตัวเอง  รู้สึกอารมณ์พี่เขาตอนนี้จะต่างจากเมื่อก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีมากครับ

“ มื้อนี้มึงเลี้ยงกูนะ “ 

จู่ๆ พี่เขาก็ว่ามาครับ  แล้วไหงผมต้องเลี้ยงพี่ด้วยละครับ   เพราะไม่ว่าจะมองจากมุมไหน  ฐานะ  อายุ  พี่ต่างหากที่ควรจะเลี้ยงผม

“ เอ้า...  ไหงงั้นอะ “

“ ก็ตกลงกันแล้วนี่ว่าถ้ามึงได้เดือนคณะกูจะเลี้ยงมึงชุดใหญ่  แต่นี่มึงไม่ได้  มึงก็ต้องเลี้ยงกูดิ “

“ ก็ได้....  ถึงไม่มีในข้อตกลง  แต่แค่นี้ขนหน้าแข้งผมไม่ร่วงหรอก “  ผมทำหน้าเป็นตอบกลับไปครับ

“ หึ...  นั้นเดี๋ยวกูจะสั่งเยอะๆใส่ถุงกลับไปกินต่อที่ห้องยันพรุ่งนี้ทั้งวันเลย “

“ เห้ย....  แบบนั้นได้ที่ไหนล่ะขี้โกง “

แล้วไอ้พี่กิจก็ยิ้มกวนๆ พร้อมกับเลิกคิ้วส่งมาให้ครับ 

แหม...  พอขอโทษเข้าหน่อย  อารมณ์ดีแล้วกลับมากวนตีนผมเหมือนเดิมเลยนะครับไอ้พี่กิจ

ไม่นานบะหมี่สองชามก็ถูกเสริฟมาพร้อมกัน  แต่ยังไม่ทันที่จะได้ปรุงอะไร  จู่ๆ พี่เขาก็ตักเกี๊ยวในชามส่งมาให้ผมชิ้นนึง  ผมมองอย่างแปลกใจ  พลางขอคำตอบจากคนตรงหน้า

“ ก็มึงบอกเองไม่ใช่เหรอว่าอยากให้กูทำดีด้วยบ้างไง “

พี่เขายิ้มมาให้  ซึ่งนี่ไม่ใช่การประชด  ผมเลยยิ้มตอบกลับไปให้ด้วยเช่นกัน  ก่อนจะก้มมองดูเกี๊ยวในชาม  รู้สึกว่ามันอาจจะเป็นของที่อร่อยที่สุดในชามของผมตอนนี้เลยก็ได้....


...........................................


ที่คอนโด

พอเข้ามาถึงห้อง  ผมเอาสัมภาระที่จะต้องทำความสะอาดวางไว้ที่โต๊ะในห้องครัว  เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยจัดการเก็บล้างทีหลังละกันครับ  วันนี้ไม่ไหวแล้ว  เพลียเอามากๆ เลย  เหมือนร่างกายมันอยากจะพักเสียให้ได้เลยตอนนี้

ผมเดินตาปรือสะพายกระเป๋า  ในมือถือสายสะพายและดอกไม้  กำลังจะเดินเข้าห้องไป  จู่ๆ พี่กิจก็คว้ามือผมเอาไว้ก่อน

“ เรายังไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันเลยนะ “

“ หา!? “

“ ก็...ไหนๆ มึงก็ได้มาหนึ่งตำแหน่ง  แล้วกูก็เห็นมีคนมาขอถ่ายรูปกับมึงตั้งเยอะ  กูก็เลยอยากจะมีบ้าง... “

ผมไม่ได้ตอบอะไร  แต่ยังคงทำหน้าเหวองงๆ อยู่ตอนนี้  พี่กิจก็เข้ามาใกล้ๆ โอบไหล่ผมเอาไว้พร้อมกับเอียงหน้าเข้ามาเกือบติดหน้าผมเลยครับ...

หัวใจผมเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วตอนนี้ รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลยครับ

“ ยิ้มหน่อยสิคร้าบ “

พอพี่เขาพูดบอกผมเสียงหวาน  ผมก็เผลอยิ้มออกมาโดยที่ไม่ได้บังคับร่างกายเลยแม้แต่น้อย

วันนี้ทั้งวันผมถ่ายรูปกับผู้คนมาหลายสิบคนก็จริง  แต่คงไม่มีรูปไหนที่ผมหน้าแดงหูแดงได้เท่ารูปนี้แน่ๆ

พี่กิจดูรูปเซลฟี่ในกล้องมือถือของตัวเอง  ก่อนจะยิ้มกริ่มเล็กๆ  แล้วทำท่าจะเดินเข้าห้องไป

“ เอ่อพี่.... “

“ หือ... “

“ เอ่อ..  ไว้ส่งรูปนี้ให้ผมด้วยนะครับ “

เชี่ย...  อายชิบหาย....
 
ไม่ต้องรอให้พี่เขาตอบอะไร  ผมก็รีบเดินเข้าห้องไปเลยครับ

พอปิดประตูลงได้  ผมก็เอามือแนบหน้าอกข้างซ้ายทันทีครับ  รู้สึกหัวใจมันเต้นแรงไปแล้ว 

นี่ผมจะหัวใจวายให้ได้เลยสิเนี่ย....

ที่รู้สึกแบบนี้...  หรือว่าบางทีผมจะรู้สึกกับพี่เขาเหมือนอย่างที่ไอ้เรย์มันบอกรึเปล่านะ...

ผม....  กำลังชอบพี่กิจใช่มั้ยเนี่ย.....




TBC.



----------------------------------------

ขอโทษนะครับที่เมื่อคืนไม่ได้ลง  แต่พยายามฝืนแล้วแต่มันไม่ไหว  คือผมกินยาโรคประจำตัวทุกวันตอน 3 ทุ่ม แล้วลงวอตอน3ทุ่มครึ่ง - 4ทุ่ม  จบวอในเกมมีดราม่ากันอีก  ออกเกมาตอน4ทุ่มก่าๆ  ทีนี้พอท้องว่างหลังกินยาไปชั่วโมงมันจะมึนหัวครับ  พยายามจะเรียงประโยค(ทวนอีกรอบที่พิมพ์)  แต่มันไม่เข้าหัวเลย  ประโยคเดียวอ่านไป 3-4 รอบอย่างงงๆมึนๆ  จน 5 ทุ่มกว่าเห็นว่าไม่ไหวจริงๆเลยนอนอะครับ
เลยแอบมาลงให้ตอนเช้า  แฮ่ๆ  ขอโทษด้วยนะครับ
......................
ผมลงอีกทีตามกำหนดก็คือวันพรุ่งนี้นะครับ (เพราะมะวานต้องลง 2 ตอนแต่เลทมาลงวันนี้แทน ดังนั้นตามกำหนดก็ต้องลงตอนต่อไปวันพรุ่งนี้)
.....................
ทำไมต้องเป็น  วิศวะ....
ตอบคือ  ผมจบวิศวะ  มันเลยง่ายที่จะเขียน
ทำไมต้องเป็น IE
ตอบคือ  ผมจบ IE  (ง่ายดีเนอะครับ แฮ่ๆ)
ในเรื่องกันต์จะรหัส 0014  กิจรหัส 0013  ส่วนคนเขียนนี่ xxxx0642 ><
ธัน (ธันวา) ได้แรงบันดาลใจมาจากเดือนคณะปี1 ตอนที่ผมอยู่ปี3 ครับ  แต่น้องเขาชื่อ เค  ส่วนธันวานี่  ผมชอบชื่อนี้  เทห์ดี
ส่วนชื่อ เค นี่จะไปเจอในช่วง กีฬาเฟรชชี่ อีกทีนะครับ(ติดตามกันต่อไปนะครับ)
..........................
ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจและการติดตามเสมอมานะครับผม  มันคือกำลังใจที่ดีที่สุดจริงๆครับ
และขอโทษเมื่อวานอีกทีนะครับที่ลงไม่ทันตอน13
แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะคร้าบโผม
^________________________________________^

[warin]

ขอบคุณค่ะ  มาลงให้อ่านด้วยขยันและมีวินัยมากกก
ชื่นชมค่ะ  น่ารักมุ๊งมิ๊งมากเลย  ชอบจ้า

[anterosz]

ขอบคุณครับผม รอตอนต่อปายย

[Billie]

 

เริ่มจะรู้ตัว

[hardberry]

  เขิน น่าร๊ากกกกกกกกกก เป็นกำลังใจให้ไรท์น้าค้า

[sompong]

ยังไม่รู้ตัวไง น่ารักๆๆๆ

[่jum]

 

[Pe_no]

โอ๊ยยย น่ารัก ติดตามค้าาา

[sompong]

ยังไม่รู้ตัวไง น่ารักๆๆๆ

[maxtorpis]

จะรอ

[areenart1984]

น่ารักมากกกกกกก ทั้งพี่กิจ น้องกันต์ และหลานคนแต่ง 

[rainiefonnie]

น่าติดตามค่ะ

[DeShiWa]

น่ารักมากๆ

นี่ต่างคนต่างไม่รู้ใจตัวเองซินะ

[arij-iris]

น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[tang]

วันนี้จะมามั้ยนะ รอจ้าาาา ติดตามๆๆๆ

[หมีขาว]

Chapter 14

กิจ ‘ s  Part




“ ก๊อกๆๆ “

เงียบ... 

ท่าทางแม่งจะยังไม่ตื่นครับ  เช้านี้มันก็เบี้ยวไม่มาออกกำลังกายกับผมแล้ว 

แต่วันนี้ยกเว้นให้ครับ  เพราะผมเห็นว่าเมื่อวานมันคงเพลียเลยปล่อยให้มันวันนึง  แต่นี่ก็ 10 โมงกว่าแล้วนะครับ  ไม่รู้จะขี้เซาไปถึงไหน...

ผมเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าห้องมันมา ( ก็ทีมันยังเคยเข้าห้องผมแบบไม่ขอเลย )

มันกำลังนอนห่มผ้าห่มสีขาว  หน้าตามันดูหลับสบายมาก  เผยอปากนิดๆ 

ผมเดินลงมานั่งยังพื้นข้างเตียง  เท้าคางมองดูหน้ามัน  ก็น่ารักตลกๆ ดีนะครับ  เห็นมันหายใจเข้าออกสม่ำเสมอแล้วอยากแกล้งเอามือไปบีบจมูกมันจัง  ไม่รู้มันตื่นมาจะทำหน้ายังไง

แต่ที่แน่ๆ...  ผมคงต้องโดนมันด่าแน่นอน  ยิ่งเดี๋ยวนี้มันกล้าขึ้นตั้งเยอะ  ขึ้นเสียงกลับผมก็ออกจะบ่อย

พอมองมันในมุมนี้แล้ว...  มันนี่แม่ง...  น่ารักเกินผู้ชายไปแล้วป่าวเนี่ย  ขนตาก็ยาว  จมูกนิด  ปากหน่อย  แถมผิวนี่มึงบำรุงด้วยอะไรขาวใสได้ขนาดนี้ 

ว่าแต่...  แล้วผิวมันจะเนียนแค่ไหนกันนะ...

ผมค่อยๆใช้หลังมือไล้ไปที่ข้างแก้มใสอย่างเบามือ  ในขณะที่หัวใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้น  ไม่รู้ว่ากลัวมันตื่น  หรือเพราะผมกำลังตื่นเต้นกันแน่...

“ อือ... “

มันครางในลำคอเบาๆ  ผมเลยได้แต่อมยิ้มเล็กๆ  มองเด็กน้อยตรงหน้า  เห็นแบบนี้แล้วมันเป็นอะไรที่น่าทะนุถนนอมมากครับ

“ เห้ย! “ 

ผมอุทานขึ้นมาเบาๆ  เมื่อจู่ๆ มันก็เอามือมาจับมือผมไว้  ก่อนจะดึงเอาเข้าไปกุมไว้แนบอก

ตกใจหมดเลยนึกว่ามันตื่นครับ  ว่าแต่...  มือมันก็นุ่มดีนะครับ  อุ่นด้วย..

เชี่ย..แล้วนี่ผมกำลังคิดบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย

“ กันต์...  ตื่นได้แล้ว “ 

ผมพูดขึ้น  แต่ดูท่าทางมันจะหลับลึกเลยนะครับ

ผมเลยเอามืออีกข้างไปบีบจมูกมัน  ดูซิจะทนได้นานแค่ไหน

“ อื้อ...  อื้อ.. “

มันละมือที่กุมมือผมอยู่ออกมาปัดมือผมออกครับ  ก่อนจะปรือตางัวเงียขึ้นมามอง..

เชี่ย..  แม่งจะน่ารักไปไหนวะ  นี่ถ้ามีใครมาเห็นนะ...  ไม่อยากจะคิดเลย

“ เห้ย!!! “

น้องมันผงะตัวเล็กน้อย  ก่อนจะร่นตัวเขยิบไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนหัวเตียง  พร้อมทั้งมองผมมาอย่างตกตะลึง

“ เข้ามาได้ไงเนี่ย “

“ ก็เปิดประตูเข้ามาดิ “

“ แล้วทำไมไม่เคาะเรียกก่อนอะ  มารยาทอะมีป่าว “

เห็นมั้ยครับว่ามันเริ่มกล้า  นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ  ไม่มีหรอกมาว่าผมแบบนี้อะ

“ กูเคาะแล้ว  และหลายรอบด้วย  มึงไม่เปิดกูก็ต้องเปิดเข้ามาเองดิวะ “

“ แล้ว...  พี่มีธุระอะไร “

ผมถอนหายใจ  ก่อนจะบอกมันไปครับ

“ นี่มันกี่โมงแล้ว “

“ ก็เจ็ด แปดโมงมั้ง “  มันทำหน้ามึนตอบมาครับ

“ จะ 10 โมงครึ่งแล้ว “ 

ผมพูดเน้นเสียงไป  ดูมันจะตกใจกับเวลาเอามากๆ  ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะใกล้ๆขึ้นมาดู

“ เชี่ย...  หลับเพลินเลยกู “ 

มันพูดกับตัวเองครับ  ก่อนจะหันมามองหน้าผมต่อ

“ แล้วพี่มีอะไรเปล่าอะ  นี่มันวันเสาร์นะ “

“ แล้วปกติวันเสาร์มึงไม่ต้องทำความสะอาดรึไง “

“ โห...  เคี่ยว “ 

มันพูดมาเสียงเบาๆ  แต่ผมก็พอจะได้ยินนะครับ

“ ว่าไงนะ “

“ เปล่า...  เดี๋ยวผมขออาบน้ำก่อน  แล้วเดี๋ยวออกไปทำให้คร้าบ “

“ ไม่ต้องแล้ว  อาทิตย์นี้ห้องไม่ได้รกเท่าไหร่ “ 

ผมตีหน้านิ่งบอกไปครับ  มันถึงกับถลึงตาอ้าปากค้าง 

นี่มึงจะตกใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย....

“ หมายความว่า...   อาทิตย์นี้ผมไม่ต้องทำอย่างนั้นเหรอ “

“ ก็เออดิ  มึงนี่เข้าใจอะไรยากจังวะ “

“ ขอบคุณครับพี่กิจ  พี่แม่งโครตน่ารักเลย...  นั้นผมนอนต่อนะ “

รู้สึกชอบใจที่มันชมผมครับ  ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจก็เหอะ 

จากนั้นมันก็ทำท่าจะนอนต่อ  ผมเลยเอามือไปตีหน้าผากมันทีนึง

“ แป๊ะ! “

“ โอ้ย!  อะไรอีกอะพี่ “  มันทำหน้ายุ่งถามมาครับ

“ ลุก!  ไปอาบน้ำได้แล้ว “

“ อาบทำไมอะ  ก็พี่บอกว่าวันนี้ผมหยุดงานได้นี่  ผมก็เลยจะนอนต่ออะ “

“ เร็ว!  เดี๋ยวกูจะพาไปเลี้ยงข้าว “

ผมบอกไป  มันก็ตาโตอ้าปากเหวอเล็กๆ ขึ้นมาอีกแล้วครับ

นี่มึงจะตกใจอะไรกันบ่อยๆวะ...

“ เลี้ยง...  เลี้ยงผมอะนะ  เนื่องจากไรพี่ “

“ ก็...  ที่มึงได้ตำแหน่งไง  กูเคยบอกไว้แล้ว “

ผมให้เหตุผลไป  ทั้งๆ ที่มันอาจจะไม่ใช่เหตุผลจริงๆ ของผมด้วยซ้ำไป

จริงๆ แล้วผมคงอยากจะมีเพื่อนกินข้าว...  หรืออาจเพราะอยากไปนั่งกินข้าวกับมัน...  ก็ได้นะ

“ แต่ผมไม่ได้เดือนคณะนี่ “

“ แต่มึงก็ได้ป๊อปปูล่าโหวต “

มันทำหน้าเหมือนจะงงๆ  แต่ก่อนที่มันจะถามอะไรต่อ  ผมก็รีบพูดตัดบทไปก่อนครับ

“ เร็วๆ!  จะไปไม่ไป...  ถ้าไม่ไปมึงก็ต้องทำความสะอาดห้องนะวันนี้ “

ผมที่นั่งอยู่ที่พื้นยืนขึ้นบอกมันไปครับ  ซึ่งพอมันเห็นผมทำท่าจะเปลี่ยนข้อเสนอ  มันก็รีบลุกขึ้นจากเตียงทันที

“ ไปดิไป... “

แล้วมันก็รีบเดินผ่านผมที่กำลังยิ้มกริ่ม  หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปในทันที

ผมนั่งลงบนเตียงมัน  มองไปรอบๆ ห้องครับ  ว่าจะนั่งรอมันในนี้แหละ  นานๆ ทีได้เข้าห้องคนอื่นเขาบ้าง...

หลายอย่างในห้องนี้ยังคงเหมือนเดิม  จะเพิ่มเข้ามาก็แค่ของกระจุกกระจิกและของใช้ส่วนของน้องมัน

ผมลุกขึ้นเดินมาดูที่โต๊ะเขียนแบบ  ยังมีงานที่มันทำค้างไว้อยู่  ดูจากฝีมือแล้วก็ใช้ได้อยู่นะครับ  แต่ก็ไม่เท่าผมหรอก ฮ่าๆๆ

ผมพลิกดูการบ้านวิชานี้ที่มันยังไม่ได้ทำ  โห..  ปีนี้  อาจารย์สั่งเยอะไม่ใช่เล่นเลยนะครับ  หรือเพราะมันดองงานไว้รึเปล่าก็ไม่รู้นะครับ

จากนั้นผมก็เดินต่อมายังโต๊ะทำงานข้างๆ  มีชีทวิชาฟิสิกส์เปิดค้างไว้อยู่  คู่กับหนังสือการ์ตูนวันพีทเล่มล่าสุด  นี่มันก็อ่านวันพีทเหมือนกันกับผมเหรอเนี่ย...

จากนั้นผมก็เริ่มสำรวจต่อ  ไอ้กันมันท่าทางจะชอบต้นไม้นะครับ  ผมเห็นมีประมาณ 3 – 4 ต้นที่มันปลูกไว้  มีตั้งไว้บนโต๊ะหัวเตียง  และที่ชั้นวางของอีก 3 ต้น  ซึ่งก็เป็นต้นไม้ชนิดเดียวกันหมดเลย  แต่ผมไม่รู้หรอกว่ามันชื่อต้นอะไร  เพราะผมไม่ค่อยสันทัดเรื่องต้นไม้สักเท่าไหร่

เมื่อไม่มีอะไรให้สำรวจแล้ว  ผมก็ถือวิสาสะมานอนเล่นโทรศัพท์มือถือบนเตียงมันต่อ

ไม่นานมันก็ออกห้องน้ำมา  ผมหันไปมองร่างขาวใสที่นุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาว  ซึ่งกำลังยืนชะงักอยู่ที่หน้าห้องน้ำในตอนนี้

“ ทำไมยังไม่ออกไปอีกอะ  นี่มันห้องผมนะพี่ “

“ ห้องมึงแต่คอนโดกู  ดังนั้นกูมีสิทธิทุกห้อง “

มันเบ้ปากใส่ผมเล็กๆ  แต่ก็เถียงไม่ออกครับ  ผมละชอบใจจังที่ได้แหย่มันแบบนี้  เวลาเห็นมันฟึดฟัดหน่อยๆ แล้วน่ารักดี  อย่างกับเด็กๆ เลยครับ   

“ มองอะไร ” 

มันถามขึ้นมาครับ  ถึงตรงนี้ผมถึงพึ่งมารู้ตัวครับว่า  ผมมองร่างขาวตรงหน้าอย่างไม่วางตาเลย  ผิวมันดีจริงๆ นะครับ  แถมยอดอกยังสีชมพูอ่อนสะดุดตาให้น่ามองไปอีก  เอาเข้าจริงมันน่ามองกว่าผู้หญิงหลายๆ คนที่ผ่านมาของผมตั้งเยอะ

“ มองอะไร...  อย่างมึงมีอะไรน่ามองวะ “

ผมทำหน้าหน่ายๆ แถบอกไป  ก่อนจะหันกลับไปเล่นโทรศัพท์ในมือต่อ

“ ผมจะแต่งตัว  พี่ออกไปก่อนดิ ”

“ ก็แต่งไปดิวะ  กูไม่มองมึงหรอก “

“ ก็มันไม่ชินนี่  มีคนอื่นอยู่ในห้องแบบนี้อะ “

“ เร็วๆ  อย่าเรื่องมาก... “

มันยู่หน้าใส่ผมทีนึงแต่ก็ยอมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าอยู่ดี  ผมเหลือบมองร่างบางตรงหน้าด้วยหางตา  ก่อนจะเผลอกลืนน้ำลายตัวเองอย่างไม่รู้ตัว 

คือต้องมาเห็นกับตาครับ  มันดึงดูดสายตาจริงๆ

วันนี้น้องมันใส่เสื้อยืดสีฟ้าอ่อน  กางเกงยีนส์  เซทผมตกๆ สายแบ๊วตามปกติของมัน  ก่อนจะปิดท้ายด้วยการฉีดน้ำหอมยี่ห้อดัง  แต่กลิ่นคนละแนวกับผมเลย  ของมันจะเป็นกลิ่นหอมละมุนๆ พอผสมเข้ากับกลิ่นตัวมันแล้วก็....  เอิ่ม.. อธิบายได้ยาก  ถ้าใครไม่เคยใกล้ชิดมันเหมือนผม  ส่วนแนวผมจะเป็นแนวซีตัสสดชื่อเย็นๆ สบายๆ ครับ

........

วันนี้ผมขับรถยนต์มาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง  ไม่อยากเอามอเตอร์ไซต์มาเพราะเห็นน้องมันใส่เสื้อแขนสั้น   เดี๋ยวผิวมันจะเสียเอา

“ อยากกินอะไร “ 

ผมถามขึ้น  เพราะตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้วละครับ

“ แล้วแต่พี่เลย คนเลี้ยงอยากเลี้ยงอะไร  ผมได้ทั้งนั้นแหละ “

“ นั้นอาหารญี่ปุ่นก็ละกัน “

มาถึงร้าน  ผมก็เอาเมนูให้มันสั่งได้เต็มที่เลยครับ  แต่ดูเหมือนมันจะเกรงใจ  ผมเลยสั่งมาเพิ่มซะเยอะเลย  ไม่รู้ว่ามันชอบอะไรก็สั่งๆ มาให้มันก่อน จนมันบอกว่าเยอะซะขนาดนี้จะกินหมดได้ยังไง...

“ อ้าว!!  น้องกันต์..   มากินข้าวเหรอครับ “

เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังผมครับ  ซึ่งเสียงนี้ผมก็จำได้แม่น  ไอ้คิมเพื่อนในกลุ่มของผมเอง  แต่ดูแล้วท่าทางมันคงจะยังไม่เห็นผม

“ พี่คิมหวัดดีครับ “

“ มากับใครเหรอ...  อ๊าววววว  ไอ้กิจ...  มึงมาได้ไงเนี่ย “ 

แม่งทำเสียงสูงถามมาพร้อมกับสีหน้าจับผิด 

“ เลี้ยงน้องมัน  ก็..  มันเป็นโครหัสสายกู  แล้วเมื่อวานมันได้ป๊อปปูล่าโหวตไง  กูก็เลยพามันมาเลี้ยงเฉยๆ “

 ผมอ้างเหตุผลไปครับ  ขณะที่ไอ้คิมก็พยักหน้าพร้อมกับเบ้ปากเล็กๆ เหมือนจะไม่เชื่อ

ช่างมันครับ  ผมไม่สนใจหรอก

ว่าแต่นี่มันมากับใครหว่า  ผมมองดูน้องผู้หญิงข้างๆ มัน  ก็พอจะจำได้คร่าวๆ ว่าเป็นน้องปีหนึ่งคณะเราเนี่ยแหละครับ  แถมประกวดดาวเมื่อวานด้วย  แต่ไม่ได้ตำแหน่งนะครับ

ไอ้นี่แม่งไวตลอดเลย  แต่เชื่อผมเหอะ  อย่างมาก 2 อาทิตย์...

พอผมมองไปที่น้องเขา  น้องเขาก็ยกมือไหว้ผมมาอย่างเกรงๆ  ส่วนหนึ่งคงเพราะผมเป็นประธานเชียร์ด้วยละมั้งครับ

“ สั่งมาซะเต็มโต๊ะเลย  จะกินหมดมั้ยเนี่ยกันต์ “  ไอ้คิมมันถามต่อ

“ พี่กิจสั่งครับ  ผมป่าวนะ “

อ้าวไอ้นี่...  สั่งมาให้เลือกกินไม่ชอบเหรอคร้าบ

“ กินด้วยกันมั้ยครับพี่คิม “

ไอ้นี่ก็ซื่ออีกแล้ว  เขามากับเด็ก  ใครจะมานั่งกินกับคนอื่นกันวะ  ถามไม่คิดเลยนะ

“ เอาดิ.. “ 

ไอ้คิมมันตอบตกลงทันที  ก่อนที่มันจะหันไปถามเด็กใหม่มันด้วยซ้ำ  ซึ่งน้องเขาก็ยิ้มพยักหน้าป้อยๆ ตอบมา

ตอนนี้ไอ้คิมลงมานั่งข้างผม  ส่วนน้องผู้หญิงนั้นไปนั่งข้างไอ้กันต์มันครับ  จากนั้นมันก็สั่งอาหารมาเพิ่มอีกนิดหน่อย

“ เมื่อคืนพี่โหวตให้เราด้วยนะ “  ไอ้คิมมันหันไปบอกกันต์

“ เหรอครับพี่  ขอบคุณครับ “

“ กลุ่มพี่โหวตให้เราหมดเลยนะ  เว้นก็แต่ไอ้กิจเนี่ยแหละ “

มีแขวะผมด้วยนะ  ถ้าผมไม่ต้องเป็นคณะกรรมการผมก็โหวตให้มันอยู่หรอก..

“ พี่กิจเขาไม่โหวตให้ผมหรอก “ 

ดูมันครับ  ทำเป็นมองค้อนมาทางผม  นี่มึงคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงรึไงมามองผมแบบนี้

“ แล้วนี่.. ? “ 

ลืมถามชื่อเด็กใหม่ไอ้คิมมันเลยครับ  มันเองก็เสือกไม่แนะนำด้วยนะ แต่ก็ใช่ว่ามันจะสนใจน้องเขาเท่าไหร่ด้วยแหละ  ดูท่าแล้วมันก็คงจะไม่ได้คบอะไรจริงจังเหมือนเช่นทุกทีแหละครับ

“ น้องมายด์  ปี 1 น่ะ “ 

ผมพยักหน้ารับ  น้องเขายิ้มส่งมาให้ด้วยเช่นกัน

“ พึ่งรู้ว่าพี่กิจนอกห้องเชียร์ก็ใจดีนะคะ  มีเลี้ยงน้องด้วย “  น้องเขาพูดขึ้น

“ มันก็อย่างนี้แหละมายด์  ในห้องเชียร์ก็แค่เก๊กไปแค่นั้น “ 

สัดไอ้คิม  เสียการปกครองกูหมด

“ แต่ไม่ว่ายังไง สิ่งที่พวกผมสอนพวกคุณในห้องเชียร์  พวกคุณก็ต้องรู้จักนำมาใช้และปฏิบัติตามด้วย “ 

ผมทำเสียงเข้มเรียบๆ สไตล์ประธานเชียร์บอกน้องเขาไปครับ  และสรรพนามที่ใช้กับปีหนึ่งช่วงนี้ก็ต้องเป็นคุณกับผมเท่านั้น ( มีก็แต่ไอ้กันต์เนี่ยแหละที่ผมใช้ไม่เหมือนใคร )  คือมันต้องมีฟอร์มกันบ้างครับ  เดี๋ยวเอาไปพูดกันแล้วความเคารพก็หมดกันพอดี

แต่พอหันหน้ามามองคนตรงหน้านะครับ  แม่งทำปากขมุบขมิบล้อเลียนผมเล็กๆ  พอเห็นผมมองมาก็ทำเป็นหยุดไป

เดี๋ยวเหอะมึง  ใจดีด้วยหน่อยทำเหลิง  เดี๋ยวพ่อจะแกล้งซะให้เข็ดเลย  แล้วอย่ามาร้องไห้ทีหลังก็ละกัน

ระหว่างที่กินข้าวกันนั้น  สิ่งที่ผมสังเกตได้ชัดก็คือ น้องมายด์แทบจะไม่คุยอะไรกับไอ้กันต์มันเลย  ทั้งๆที่เป็นปีหนึ่งเหมือนกันแท้ๆ  ที่แปลกคือ  แทนที่จะคุยกับไอ้คิมที่มาด้วยกันมากหน่อย  กลับเอาแต่ถามนั่นนี่กับผมเสียมากกว่า  ซึ่งถ้าให้มองในมุมมองของผมแล้ว  ผมว่า... น้องเขาน่าจะคิดอะไรกับผมแน่...

ส่วนไอ้คิมน่ะเหรอ..  มันไม่สนใจหรอกครับ  เพราะดูแล้วมันหวังแค่ปิดจ๊อบเดี๋ยวก็คงเลิกตามฟอร์มมัน...


……….