ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม
หนูด้วงรีวิว
หลังจากที่กลับมาจากอังกฤษหนูด้วงก็ค่อนข้างซึมเศร้าอย่างเห็นได้ชัด สาเหตุก็คงเป็นเพราะต้องอยู่ห่างไกลจากโอบอุ้มซึ่งเป็นพี่ชายคนโปรด พญากับเทียมฟ้าจึงพยายามหาสารพัดวิธีมาทำให้เจ้าตัวน้อยกลับมาแจ่มใสเหมือนเดิม แต่แม้เวลาจะล่วงเลยมาสักพักแต่กิจกรรมที่ทุกคนสรรหามาให้หนูด้วงทำก็ไม่ช่วยให้เด็กน้อยหัวเราะสดใสได้อย่างเต็มที่ สุดท้ายโอบอุ้มก็เป็นคนเสนอวิธีมา ซึ่งวิธีของโอบอุ้มก็คือให้เทียมฟ้าสอนให้หนูด้วงหัดถ่ายคลิปรีวิวของต่างๆ รอบตัว
“มันจะได้ผลเหรอวะ” พญาถามคนรัก
“น้องโอบบอกว่าหนูด้วงเป็นเด็กช่างจดช่างจำน่าจะสอนได้ไม่ยาก แล้วก็เป็นการฝึกให้หนูด้วงมั่นใจในตัวเองไปในตัว”
“เด็กตัวแค่นั้นจะไปถ่ายคลิปอะไรเป็น ขนาดพี่แค่ถ่ายรูปยังไม่ชัดเลย”
“ก็ลองดูก่อน นี่น้องแค่บอกไปว่าพี่โอบรอดูหนูด้วงรีวิวแค่นั้นหนูด้วงก็ทำหน้าตื่นเต้นสดใสขึ้นมาเลย”
“น้องจัดการไปก็แล้วกัน พี่ไม่ถนัดเรื่องเทคโนโลยี แต่พี่ว่าไม่ได้ผลหรอก” พญาส่ายหน้า ถึงจะคิดว่าไม่ได้ผลแต่ก็ไม่ได้ขัดอะไร
สองอาทิตย์ผ่านไป
“น้อง เห็นโทรศัพท์ของพี่ไหม พี่ว่าพี่วางเอาไว้ตรงนี้นะ”
“ถ้าพี่ไม่ได้ลืมเอาไว้ที่ไหนก็มีอยู่ที่เดียวแหละ”
“ที่ไหน”
“ห้องหนูด้วง”
“อีกแล้วเหรอวะหลานกู”
“น้องบอกแล้วว่าได้ผล เห็นไหมล่ะ เดี๋ยวนี้หนูด้วงกลับมาสดใสหัวเราะได้เหมือนเดิม แถมยังจะซ่ากว่าเดิมอีก”
“มันก็จริงที่หนูด้วงสดใสเหมือนเดิม แต่ไอ้รีวิวอะไรที่ว่าพี่ยังไม่เคยเห็นสักที มันช่วยให้หนูด้วงยิ้มได้ตรงไหน”
“ตรงที่หนูด้วงเริ่มมีความสุขในสิ่งที่ทำไงครับ หนูด้วงเป็นเด็กมีความคิดสร้างสรรค์ เห็นอะไรก็เอามีรีวิวตามแบบของตัวเอง ทั้งน่ารักทั้งฉลาด อีกอย่างหนึ่งก็ช่วยให้น้องโอบไม่เหงา ช่วยได้ทั้งสองฝ่าย”
“เอามาให้พี่ดูบ้าง”
“น้องเอาคลิปออกมาจากโทรศัพท์ของพี่และของคนอื่นๆ รวมกันไว้แล้ว ถ้าพี่อยากดูน้องจะเปิดให้ดู เพียบเลย”
“แล้วมีคลิปของน้องบ้างไหม พี่อยากดู” พญาพูดพลางมองคนรักตั้งแต่หัวจรดเท้า แถมยังทำหน้าตาเจ้าเล่ห์จนเทียมฟ้าอมยิ้ม
“ก็เคยมีนะ”
“จริงดิ นี่น้องถ่ายคลิปตัวเองเอาไว้ด้วยเหรอ แล้วถ้าเกิดคลิปหลุดไปจะทำยังไง รีบไปลบเลยนะ” พญาไม่คิดว่าเทียมฟ้าจะมีคลิปจริงๆ เลยโวยวายยกใหญ่
“จะลบทำไม คลิปวันเกิดน้องตอนหกขวบเอง ท่านป้าถ่ายเอาไว้ให้ นี่พี่นึกไปถึงคลิปอะไร”
“อ้าว...พี่ก็นึกว่า...คลิปโป๊”
“พี่!! คิดแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ แล้วพี่ล่ะ มีไหม บอกน้องมานะห้ามโกหก”
“กูไม่เคยถ่ายเอง ไม่ต้องมาทำหน้าหึงโหด”
“พี่ไม่ถ่ายเอง แล้วมีคนอื่นถ่ายพี่ไหม”
“.......”
“พี่พญา”
“เออๆ ก็เคยมี แต่กูสั่งลบไปแล้ว ไอ้โจ้มันแอบถ่ายเอาไว้”
“ลบแล้วแน่นะ”
“แน่ครับทูนหัว”
“ทำไมถึงลบ”
“ช่วงนั้นสิวขึ้นก้นพอดีเลยน่าเกลียด” พญาพยายามเล่นมุกเพื่อให้อีกฝ่ายหายงอน
“เห็นก้นพี่ด้วยเหรอ!!”
“อ้าว แก้ผ้าอยู่มันก็ต้องเห็นสิ”
“พี่อะ!!”
“เอ้า...งอนกูอีก ก็บอกแล้วไงว่าไอ้โจ้มันแอบถ่าย พอพี่รู้ก็สั่งลบแล้ว”
“น้องไม่ได้งอนที่พี่ถูกถ่าย”
“แล้วงอนอะไร”
“งอนที่อดเห็น”
“บ๊ะ!! มึงนี่นะ อยากเห็นก้นพี่มากเหรอจ๊ะทูนหัว ได้เลย มานี่มา” พญาดึงเทียมฟ้ามากอดก่อนทำท่าจะถอดกางเกงตัวเองออก
“ฮ่าๆ พี่อย่าถอด...น้องล้อเล่น อย่ามาแก้ผ้าตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ก้านเข้ามาเห็น ฮ่าๆๆ น่าเกลียดจริงๆ” เทียมฟ้าหัวเราะร่าเมื่อพญาถอดกางเกงออกเหลือบ็อกเซอร์ตัวเดียว
“ไอ้ก้านมันเห็นจนชินแล้ว คิดจะหนีเหรอ มานี่เลย มาดูก้นของพี่นะจ๊ะที่รัก” พญาวิ่งตามเทียมฟ้าไปในห้องนอนโดยไม่ทันเห็นว่ามีใครบางคนแอบถือโทรศัพท์ถ่ายเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่
“น้อนด้าว ปี้หนูด้วนยู้แย้ว พรุ่นนี้ปี้หนูด้วนจามายีวิวกานเกนในขอนยุงพะยาก้อได้ก้อได้ ฉีฟ้าฉดใฉฉุดๆ” หนูด้วงหัวเราะคิกคักก่อนจะเดินถือโทรศัพท์ของพญาไปถ่ายข้าวของในบ้านต่อด้วยความสบายใจ
....
โอบอุ้มเปิดเมล์ที่อาน้องส่งไฟล์คลิปอันใหม่ของหนูด้วงมาเซฟเก็บเอาไว้ในโฟล์เดอร์ ไฟล์คลิปของหนูด้วงถูกจัดเรียงไล่ตามวันที่อย่างเป็นระเบียบ เวลาที่เขาคิดถึงเจ้าตัวเล็กก็มักจะมาเปิดดูซ้ำๆ การรีวิวทุกสิ่งรอบตัวของหนูด้วงทำให้เขายิ้มได้เสมอ บางครั้งก็เรียกเสียงหัวเราะแต่บางครั้งก็ทำให้เขาน้ำตาซึมเพราะว่าคิดถึงเจ้าของคลิปแทบขาดใจ
แม้จะน้องจะพูดไม่ชัดแต่ฝีมือการถ่ายคลิปไม่ธรรมดา ถึงน้องยังเด็กแต่เรียนรู้ได้ไวอย่างที่เขาคิดเอาไว้ อาน้องเล่าว่าน้องแอบเอาโทรศัพท์ของทุกคนไปถ่ายตัวเอง ตอนนี้หนูด้วงเลยถูกตั้งชื่อว่า ‘จอมโจรตัวจ้อย’ อาน้องต้องคอยไปขอคลิปจากเครื่องโทรศัพท์ของทุกคนมารวบรวมเก็บเอาไว้แล้วส่งให้เขาทุกคลิป เขานึกขอบคุณอาน้องและเทคโนโลยีสมัยนี้ที่ทำให้เขาได้เห็นน้องบ่อยๆ แม้จะอยู่ไกลกัน
นิ้วเรียวเลือกกดคลิปแรกที่หนูด้วงหัดถ่ายตัวเอง เขาย้อนนึกไปถึงวันที่ได้ดูหนูด้วงรีวิวคลิปแรก มันไม่ใช่คลิปแรกที่น้องหัดถ่าย แต่เป็นคลิปแรกที่น้องรีวิวได้โดยที่ไม่มีใครช่วยถือกล้องให้
.....
....
...
‘ชาหวัดดีฮะ วันนี้หนูจามายีวิวตาเกียบฉวยๆ’
แค่เริ่มต้นคลิปรอยยิ้มของโอบอุ้มก็ปรากฏ คลิปแรกภาพยังคงส่ายไปส่ายมา ภาพของหนูด้วงขาดๆ เกินๆ แต่ครู่เดียวน้องก็ตั้งโทรศัพท์เอาไว้จนเห็นหน้าน้องได้เต็มๆ ดวงตากลมโตกับท่าเอียงคอของคนในจอทำให้เขายิ้มกว้างกว่าเดิม
‘ทำอะไรครับหนูด้วง’
‘ชู่ๆ แด๊ดดี้ไม่ฉ่นเฉียนดัน หนูยีวิวอยู่นะ’
หนูด้วงเอานิ้วน้อยๆ มาแตะริมฝีปากเพื่อห้ามคนที่เพิ่งเดินเข้ามาส่งเสียง มีคุณชะโงกหน้าเข้ามาในจอภาพก่อนจะหัวเราะแล้วยีผมหนูด้วงเบาๆ จากนั้นถึงเดินจากไป เจ้าตัวน้อยทำคิ้วขมวดก่อนจะหันมาสนใจกับการรีวิวของตัวเองต่อ
‘ที่ร้านขอนมัมๆ มีตาเกียบเย้อแยะ ตะว่ามันไม่ฉวย หนูไม่ชอบ หนูก้อคีบตาเกียบขอนมัมไม่เป็น ตะว่าหนูไปเจอตาเกียบแฉนฉวยอันนี้ หนูก้อจามายีวิวให้ทุดคนทุดคนดู มันคีบคาหนมก้อได้ มันคีบแขนก้อได้ หนูเห็นคุนย่าคีบตรนแขน คุนย่าต้อนมีคาหนมซ่อนในแขนแน่นแน่’
ประโยคสุดท้ายหนูด้วงทำท่ากระซิบกระซาบ โอบอุ้มพยายามมองตะเกียบแสนสวยที่ว่าแต่ก็ไม่เห็นเพราะว่ากล้องจากโทรศัพท์มันตั้งใกล้อีกฝ่ายจนเห็นแค่ใบหน้าของหนูด้วงเพียงอย่างเดียว
‘ตาเกียบขอนคุนย่า คุนย่าเอาแอบไว้ในลิ้นชัด ไม่ยอมให้ตาเกียบฉวยๆ กะหนู หนูชอบเลยขอยืมมา เดี๋ยวหนูไปเอาคาหนมมาคีบให้ทุดคนทุดคนดู’
น้ำเสียงยังคงกระซิบอยู่ พูดจบก็วิ่งหายไปจากจอภาพ สักพักก็กลับมาพร้อมจานขนม โอบอุ้มได้ยินเสียงของน้าตังตะโกนมาว่าอย่ากินหกเลอะเทอะ หนูด้วงชูจานขนมฝอยทองมาใกล้ๆ โทรศัพท์ ก่อนจะวางลง
‘แล้วก้อใช้ตาเกียบคีบกินได้ ง่ายฉุดๆ’
หนูด้วงหยิบตะเกียบแสนสวยที่บอกว่าแอบไปเอาจากคุณย่าพลอยประดับมาคีบฝอยทองโชว์ โอบอุ้มชะโงกหน้าไปใกล้ๆ จอ เมื่อเห็นตะเกียบในมือของเจ้าตัวน้อยชัดๆ ถึงกับหัวเราะออกมาจนตัวงอ ยังไม่ทันที่เจ้าตัวน้อยจะคีบฝอยทองใส่ปากเขาก็เห็นปู่ช้วนเดินเข้ามาในจอเสียก่อน
‘ปู่ๆ ปู่มาดูมาดู’
‘ขโมยโทรศัพท์ของมัมเอ็งมาอีกล่ะสิ วันนี้ถ่ายอะไรอีกล่ะ’
‘ปู่มานั่นข้านหนูตรนนี้ หนูจาป้อนคาหนมปู่’
‘แปลก วันนี้ไม่หวงขนมข้าเว้ย มาๆ ข้าจะยอมเป็นผู้ช่วยให้ก็ได้’
ช้วนนั่งลงข้างหนูด้วงก่อนจะเอื้อมมือไปจับโทรศัพท์ที่เริ่มเอียงขึ้นตั้งให้ดีและกะระยะให้เห็นได้ทั้งสองคน คราวนี้ภาพในจอเลยเห็นอีกฝ่ายชัดเจนมากยิ่งขึ้น
‘ทุดคนทุดคนมาดูนะ หนูเก่น หนูใช้ตาเกียบเก่นมาดๆ หนูโตแล้ว ปู่อ้าปาด หนูจาป้อนแย้ว’
หนูด้วงทำหน้ามาดมั่นใส่กล้อง ยกยิ้มโชว์ก่อนจะหันไปพูดกับปู่ช้วน โอบอุ้มแค่นึกภาพล่วงหน้าก็นึกสงสารปู่ช้วนจับใจ อยากจะร้องห้ามแต่ทำได้แค่คิด แล้วภาพปู่ช้วนหลับตาอ้าปากรับขนมจากหนูด้วงก็ปรากฏในเวลาต่อมา เจ้าตัวน้อยหัวเราะชอบใจที่สามารถใช้ตะเกียบแสนสวยคีบขนมเข้าปากปู่ช้วนได้สำเร็จ
‘เก่งๆ เอ็งเก่ง เก่งแล้วยังใจดีแบ่งขนม ปู่ให้สิบคะแนนเต็ม’
‘เย้’
‘ว่าแต่ตะเกียบของเอ็งอยู่ไหน ข้ายังไม่เห็นเลย’
‘อยู่นี่งาย’ หนูด้วงชูให้ดู
‘จะ จะ เจ้าด้วง!!! นั่นมันไม่ใช่ตะเกียบนะเว้ย’
‘ตายแล้ว!!! หนูด้วง นั่นมันแหนบของย่า ย่าก็หาตั้งนาน ไปแอบเอามาตอนไหนกัน แล้วเอามาทำอะไรคะ ทำไมเอามาคีบขนมเล่นแบบนั้น มันเปื้อนหมดแล้ว เอ๊ะ...อย่าบอกนะว่า…’
โอบอุ้มได้ยินแต่เสียงของคุณย่าพลอยประดับลั่นเข้ามาในคลิป ส่วนภาพในจอคือหนูด้วงยิ้มแห้งๆ เมื่อโดนจับได้ว่าแอบหยิบสิ่งของสีเงินวาบวับแสนสวยมาจากลิ้นชักของคุณย่า ส่วนคนที่นั่งข้างๆ หนูด้วงกำลังกรอกตาไปมาและทำท่าพะอืดพะอมขมคอ
‘ไม่ช่ายแหนด มันคือตาเกียบฉวยๆ คุนย่าเอาตาเกียบไปไว้ในห้อนนอนไม่ด้าย’
‘โธ่ลูก มันไม่ใช่ตะเกียบ มันคือแหนบ ย่าเอาไว้ถอน...เอ่อ...โธ่พี่ช้วน...’
‘ไม่เป็นไรแม่คุณจ๋า พี่รักทุกอย่างที่เป็นแม่คุณ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะ เอ่อ...’
‘หนูขอจบการยีวิวแต่เพียนเท่านี้ แย้วพบกันใหม่ หนูจายีวิวอะไดดีน้า หนูไม่บอดดีก่า คิคิคิ ปู่กะย่ามาบัยบายทุดคนทุดคน บัยบายปี้โอดอุ้นด้วย ปู่ยิ้มด้วย เดี๋ยวหนูป้อนคาหนมอีด ยิ้มมมม’
เจ้าตัวน้อยเอานิ้วจิ้มไปที่มุมปากของปู่ช้วนทั้งสองข้างเพื่อให้อีกฝ่ายฉีกยิ้มก่อนจะหันกลับมายิ้มให้กล้องแล้วกดปิด
...
....
.....
แม้จะดูเป็นรอบที่ร้อยแต่โอบอุ้มก็ยังหัวเราะจนเหนื่อย ทั้งสงสารปู่ช้วน ทั้งเอ็นดูหนูด้วง เห็นน้องสดใสและยิ้มได้ก็เบาใจ รับรู้ได้ว่าความสุขของตัวเองคือการได้เห็นรอยยิ้มของเจ้าตัวน้อยคนสำคัญ ว่าแล้วเขาก็กดเปิดคลิปของหนูด้วงอันถัดไป มันมีชื่อกำกับเอาไว้ว่า
‘รีวิวรองเท้าแตะ’
จบตัวอย่างการรีวิวสั้นๆ
เป็นแค่ตัวอย่างตอนพิเศษนะคะ ซึ่งฉบับเต็มจะอยู่ในแบบรูปเล่ม
จะมีตอนพิเศษของพญากับเทียมฟ้า อาจจะมีก้านกับตะวันด้วย
แล้วก็ตอนพิเศษน่ารักๆ เรื่อง หนูด้วงรีวิว
ซึ่งหนูด้วงรีวิวนี่จะมีหลายตอนเลยค่ะ รีวิวทุกสิ่งรวมถึงรีวิวคนด้วย 555
เป็นการรีวิวสไตล์หนูด้วง ทั้งขำทั้งน่าเอ็นดู
แต่จะรวมเล่มเมื่อไหร่เลิฟจะอัพเดทบอกทางเพจหรือทวิตนะคะ
ฝากติดตามด้วยค่ะ อย่าลืมติดตาม #เพลงรักที่หายไปด้วยนะคะ
หัวข้อ: -ปลดล็อกให้ความรัก- ตัวอย่างตอนพิเศษ หนูด้วงรีวิว สารบัญหน้าแรกค่ะ 15/12/61 (อ่าน 116426 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก