หลังจากกลับมาจากเผชิญหน้ากับคู่หมั้นของอิพี่เต็มก็กลับมาชาร์ตพลังกันที่บ้าน อิกวางเข้าคอร์สอบรมการเข้าหาผู้ใหญ่กับแม่อิชั้น อิพี่เต็มเลยมานั่งเตรียมตอบปัญหาล่วงหน้า เผื่อเวลาจริงจะได้ไม่ประหม่า จนช่วงเย็นอิกวางก็ออกมาจากคอร์สนรกของคุณหญิงแม่อิชั้น พวกเราก็มานั่งให้กำลังใจกันและกัน วันนี้พวกเราตกลงใจจะนอนด้วยกันที่บ้านอิชั้น แต่เนื่องจากมีเนื้องอกอย่างอิพี่เต็มมานอนด้วยพวกอิชั้นเลยเอาที่นอนมาปูที่หน้าทีวีกลางบ้าน ก้นอนเรียงกันเป็นตับเช่นเคย จู่ๆ อิกวางก็ถาม
"มึงว่ากูไปพรุ่งนี้เลยจะดีหรอวะ รอให้เขาถามก่อนค่อยไปบอกไม่ดีหรอ" อิชั้นรีบลุกขึ้นนั่งแล้วบอกมัน
"กูว่าไปเลยน่ะดีแล้ว ให้เขารู้จากตัวพวกมึงดีกว่าให้เขาไปรู้จากปากคนอื่น เพราะมันจะทำให้เขายิ่งโกรธ มันเหมือนเขาโง่อยู่คนเดียวไง ในขณะที่คนอื่นรู้เรื่องของลูกตัวเอง แต่ตัวเองกลับไม่รู้เรื่องเลย มันน่าโกรธนะเว่ย ก็เหมือนแม่กูนี่แหละ กูจะทำอะไรก้ได้ แต่ขอให้บอกเขา ให้เขารู้ว่าเราจะทำอะไร อย่าให้เขามารู้ทีหลังมันเหมือนเรากำลังหลอกเขาอยู่ ความเชื่อใจที่เขามีให้มันก้จะหายไป มึงเข้าใจม่ะ"
"อืม....แต่กูกลัวว่ะ" อิกวางบอก พวกอิชั้นก็ลุกขึ้นกันหมด อิกวางกะอิพี่เต็มเลยลุกขึ้นนั่งตาม
"กลัวเชี่ยไร ยังไงกูก็อยู่" อิเก้งมันตบบ่าอิกวางอย่างให้กำลังใจ ก่อนจะเริ่มบ้าตามสไตล์
"ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวกูให้คาถาเด็ด"
"อะไรวะ" อิกวางเริ่มทำหน้าอยากรู้ อิเก้งทำหน้าเคร่ง เอามือไปแตะไหล่อิกวาง
"....ขอพลังจงสถิตแก่ท่าน" อิบ่างก็เอามั่ง
"พลังอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมหน้าที่อันใหญ่ยิ่ง" อิชั้นเลยเอามั่ง
"..เอ่อ....I'm not a smart man But I know what love is." ป๊าบบบบ เสียงอิเก้งตบกบาลอิชั้นดังไปสามบ้านแปดบ้าน
"เชี่ยเก้ง ตบหัวกุไมอ้ะ"
"เชี่ยนี่ มึงมาคนละแนวแล้ว"
"เอ๊าาาา ก้กูชอบ ฟอร์เรส กั้มป์อ้ะทำไมอ้ะ"
"เก่ากว่านี้มีอักไม๊" อิกวางทำหน้าเบื่อหน่าย แต่อิเต็มลงไปนอนขำกร๊ากกๆ อยู่กับพื้น ชริ...ก็กูชอบเรื่องนี้กูก็ต้องเอาวลีเด็ดของเรื่องนี้สิ งอนๆๆ อิพวกนั้นก็ขำๆ เราก้กอดกัน ให้กำลังใจอิกวาง ก่อนจะนอนระเกะระกะกันอยู่หน้าทีวีนั่นแหละ
หลังจากส่งอิกวางไปรับหน้าว่าที่แม่สามีเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็มานั่งลุ้นรอคอยมันกลับมาที่บ้านอิชั้น อิบ่างนี่ผุดลุกผุดนั่งด้วยความห่วงเพื่อน อิเก้งนั่งกัดเล้บ แบบที่มันชอบทำเวลาเครียดจัดๆ อิชั้นก็นั่งปั่นรายงานให้อิกวาง (เรียนเอกเดียวกัน) ตอนแรกว่าจะตีไพ่แก้เครียด แต่อารมณ์นี้ไม่ได้ค่ะ อิสองตัวนั้นแม่มทำท่าเหมือนเป็นคนไปเอง! เราก็รอแล้วรอเล่า จนเย็นๆ ค่ะ อิกวางกํบอิพี่โหดก้นั่งแท็กซี่มา พวกอิชั้นก็มองหน้ากัน พยักหน้าให้กัน พอสองคนนั้นเข้ามาบ้าน อิชั้นนี่น้ำตาจะไหล คือสภาพแย่มาก อิพี่โหดปากแตก คิ้วแตก อิกวางหน้าบวมเป็นรอยนิ้วมือเลย แขนมันนี่เป็นจ้ำๆ คือมันขาวไงคะ โดนอะไรก็รอยขึ้น อิชะนีรีบไปเอายามานั่งทาให้เพื่อ ทาไปน้ำตาไหลพรากๆ ไป
"เจ็บไม๊มึง เจ็บไม๊" อิกวางต้องกอดไว้ อิชั้นรองไห้โฮๆ ให้มันปลอบ (คือแทนที่จะปลอบเพื่อน แต่ตอนนั้นรู้สึกเหมือนตัวเองบังคับให้มันไป จนมันต้องไปโดนแบบนี้ไง เลยนั่งร้องไห้)
พอทำแผลเรียบร้อย ก็มานั่งกันที่ชุดรับแขก แม่อิชั้นก็มาด้วย อิกวางก็เล่าให้ฟังว่า พอไปถึงบ้าน อิพี่โหดก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลากอิกวางไปกราบแม่พี่เต็ม แล้วบอกแม่พี่เต็มว่า
'นี่แฟนผมครับ ผมรักกวาง ผมคงแต่งงานกับหนูกิมไม่ได้' หลังจากหายตกใจ พ่อแม่อิพี่โหดก็ด่าๆ แบบไม่ยั้ง อิกวางโดนแม่พี่โหดตบ แล้วบอกว่า
"เพราะแกทำให้ลูกชั้นกลายเป็นเกย์ เพราะแก"อิกวางก็ไม่ตอบโต้ ปล่อยให้เขาทุบ ให้เขาตี อิพี่โหดรีบเข้าไปแยกแล้วบอกว่า
"เพราะผมต่างหากที่ทำให้กวางเป็นเกย์ ผมนี่แหละจีบกวางมาตั้งแต่กวางอยู่ม.ปลาย ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่ากวางไม่ใช่เกย์ แล้วกวางก็มีแฟนเป็นผุ้หญิงอยู่แล้ว" แม่อิพี่โหดก็ร้องไห้ โฮ พ่ออิพี่โหดต่อยปากอิพี่โหดทีนึง ก่อนจะบอกว่า
"เลิกกันซะ ถ้ามึงไม่เลิกก็ไม่ต้องมาเหยียบบ้านกู"
"ผมคงทำไม่ได้ครับ เรารักกัน ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีกวาง ทำไมล่ะครับพ่อ มันผิดมากหรอแค่ผมรักกัน การที่ผมเป็นเกย์ มันก้ไม่ได้หมายความว่าผมจะดูแลพ่อแม่ไม่ได้นี่ครับ" (น่านเอาคำพูดกูไปใช้)
"กูไม่สน ถ้ามึงไม่เลิกมึงไม่ต้องมาเหยีบบ้านนี้ไอ้เต็ม" อิพี่เต็มกับอิกวางเลยก้มลงกราบพ่อกับแม่อิพี่เต็ม แล้วอิเต็มก็บอกว่า
"ผมคงทำให้ไม่ได้ครับ ถ้าพ่อไล่ ผมก็จะไป แต่ผมอยากให้รู้ว่าผมรักพ่อกับแม่เหมือนเดิมนะครับ" พ่ออิพี่ดหดฟังจบก้โกรธ
"เออ มึงไปเลย ปีกกล้าขาแข็งก็ออกไปเลย เอากุญแจรถมา เอาบัตรทั้งหมดมาให้กู กุญแจคอนโดก้เอามาคืนกู ถ้ามึงเก่งนักมึงก็ออกไปอยู่กันให้รอด แล้วอย่าซมซานกลับมาหากูก็แล้วกัน" อิพี่ดหดก้เอาของที่พ่อบอกมาวางคืนไว้ให้ พ่อพี่ดหดเห้นยิ่งโมโหหนัก ขว้างที่เขี่ยบุหรี่ มาโดนคิ้วอิโหด คิ้วแตกเลือดอาบ อิกวางเลยรีบพาอิโหดไปโรงพยาบาลแล้วก็ลากกลับมาที่บ้านอิชั้น
พอมันเล่าจบแม่อิชั้นก็ถาม
"แล้วเราจะเอายังไงต่อไป"
"ผมคงต้องไปหาพ่อกับแม่กวางบอกให้รู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วก็ต้องไปขอโทษเขาที่ทำให้กวางต้องเจ็บแบบนี้" อิพี่โหดหันไปสบตาอิกวาง แม่อิชั้นก็ถอนใจลูบหัวทั้งสองคน
"พ่อแม่ ไม่มีใครเกลียดลูกตัวเองจริงๆหรอก ตอนนี้เขายังร้อนเราก็อย่าไปให้เขาร้อน แต่ก็อย่าหายไปจนเขาคิดว่าไม่แคร์ เชื่อเถอะ เดี๋ยวพอเขาเย็นลง มีเวลาทบทวนหลายๆรอบแล้ว เขาก็จะให้อภัย เชื่อแม่เถอะ" อิสองคนนั้นก้มกราบแม่อิชั้น
"ถ้าเต็มยังไม่มีที่อยู่ก็มาอยู่นี่ได้นะลูก ห้องว่างก็มีอยู่"
"โห่ ได้ไงแม่..แม่มีลูกสาวนะ" แม่อิชั้นปรายตามองอิชั้นแล้วบอกด้วน้ำเสียงที่แสดงอาการไม่เชื่อถืออย่างแรง
"หรอ!นี่แม่มีลูกสาวหรอออออออออออ!" อิพวกนั้นหัวเราะกันใหญ่ แล้วอิพี่เต็มก็บอกว่า
"ไม่เป็นไรครับแม่..ผมว่าผมจะไปดูพวกห้องเช่าแถวที่ทำงานอ้ะครับ เงินเดือนระดับผมน่าจะพออยู่ได้ อาจจะไม่หรูเท่าเดิมแค่นั้นเอง"
"แล้วพวกข้าวของเครื่องใช้ล่ะลูก"
"ก็คงต้องซื้อใหม่อ้ะครับ แต่พวกเสื้อผ้านี่ผมมีอยู่ครับ" ก่อนที่ใครจะพุดไรต่อ อิบ่างก็เอากุญแจมาโยนให้อิพี่เต็ม
"คอนโดกูที่นนท์ มีคอม มีออฟชั่นครบ มึงไปอยู่ที่นั่นก็ได้ กูไม่ได้ใช้มันว่างอยู่ แล้วถ้าไม่รังเกียจ ในนั้นมีเสื้อผ้ากูเยอะอยู่เหมือนกัน มึงเอาไปใส่ได้เลย" อิบ่างพูดอย่างใจป้ำ อิชั้นก็วิ่งขึ้นไปบนห้องเอากุญแจรถมาโยนให้มัน (จำได้ว่าตอนนั้นเป็นวีออสนะ)
"อ้ะรถกู กูให้ยืม ยังไงกูก็ขับไม่เป็นอยู่แล้ว" (คือเป็นรถเก่าพี่อิชั้น แล้วแม่ยกให้อิชั้น แต่อิชั้นขับไม่แข็ง ไม่มีใบขับขี่ด้วย) อิพี่เต็มน้ำตาร่วง
"ขอบใจว่ะ ขอบใจจริงๆ"
"อิเชี่ยเก้งมึงมีไรให้เขาล่ะ พวกกูให้หมดแล้วเนี่ย" อิชั้นหันไปแขวะอิเก้ง อิเก้งเบ้ปาก
"จะให้กูให้เชี่ยไรอีกล่ะ ก็ครบแล้วนี่ หรือจะให้กูเลี้ยงดูให้ตังค์มันทุกเดือน สัด!" พวกเราก็หัวเราะ แล้วปรึกษากันอีกนิดหน่อย ก็ไปอาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวนอน เพื่อเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้ต่อไป...
TBC...
ปล. ฝีนสังขารมาต่อ มีตรงไหนผิดก็พยายามเดากันเอาเน้อ อิชะนีไม่ไหวแล้วง่วงมากมาย แต่รักทุกคนเหมือนเดิมค่ะ!
ปล.2 ใต้รูป อิชั้นใช้ หน้าหวาน สันดานแย่ ตอแหล แต่น่ารัก อยู่ชิมิคะ แต่อิกวางมันบอกว่าไม่เหมาะ ให้เปลี่ยนเป็น ปากหมา หน้าแย่ ตอแหล ไม่มีใครเอา! สัด!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
