หัวข้อ: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!

[potery]

หายไวไวนะ    พักผ่อนเยอะๆ  

หายดีแล้วค่อยมาลงต่อก็ได้เจ้   ไม่ต้องรีบ  แต่ให้ไว  

[PoP~Pu]

มาเยี่ยมไข้ค่า
ไม่มีของกินมาให้นะ มีแต่กำลังใจ อิอิ

[mist]

หายไว ๆ น้า

[wan]

 :L2:ดอกไม้เยี่ยม ชะนีน้อย ขอให้หายไว ๆ และแข็งแรง ดุจช้างสานนะครับ

ทำเป็นด่า ที่แท้ก็หึงใช่เปล่า ที่อิบ่างมัวแต่นั่งเหล่พยาบาลสาว

ถ้าใช่ ก็ โส น้า น่า เพราะเล่นตัวเกินไป ให้เค้ารอตั้ง 7 ปี

7 วัน ก็เกินพอแล้ว ชะนีน้อย กรอยใจเอ๋ย

เอาเป็นว่ารีบหายป่วย ไม่ต้องแกล้งอ้อน บ่างเค้าหรอก

รายนั้น ถึงไม่อ้อน ก็แทบจะอุ้มเข้าซอกขาอยู่แล้ว ( ขอโทษพิมพ์ผิด ) 5555......

  ก่อนโดนด่า 

[pongsj]

 

หายไวๆน่ะคับ น้องชะนี

[birdy]

เป็นกำลังใจให้ หายเร็วเร็ว เร็ว น๊า 

[sakiko]

หานเร็วๆๆนะค่ะ

 

[dahlia]

กลับมาแข็งแรงไวๆ นะคะ

[marchmenlo]

ชิ แค่นี้ไม่ทำให้ความซ่าของเจ๊แกลดลงหรอก เดี๊ยวแกก็กลับมาใช่ป่ะ
แถมท่าทางเฮี้ยนกว่าเดิมอีก

[ronger]

  ขอให้หายไวๆนะจ้ะ
แต่อาการป่วยหยุดความแรงของคุณชะนีมิได้หรอก ชิมิคะ

[โจ๊กกุ้ง]

 

[nana]

ตัวเล็กแข็งแรงดีจริงๆ มาส่งข่าวเองเลย

[Mint]

ตัวเล็ก??.....

หมายถึงชะนี ชิมิคระ

อยากทราบว่าเอาไปเทียบกะอะไรคระ...

ใช่..ช้างรึเปล่า?

 


คิดถึงนะ

[minkking]

^
^
^
^
 คุณมิ้นท์ขรา

อย่าเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกะคนอื่นคร่า 5555555+

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ปล.มิอยากบอกว่า ก่อนเข้าโรงบาล อิชั้นหนัก 43 ออกจากโรงบาลเหลือ 39

ไม่น่าเชื่อว่าเนื้องอก 5 เซ็นต์ แม่มหนักตั้ง 4 โล สัด!

ฮือๆๆ  กว่าอิชั้นจะยัดจนหนัก 43 ได้นี่ ผลาญตังเพื่อนไปตั้งเยอะนะคะ แม่ม เผลอแปบเดียว หายไปตั้ง 4 โล กระซิกๆๆ

[minkking]

ตอนพิเศษ

ควันหลงหลังจากออกจากโรงพยาบาล


     อิชะนีเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาแรดที่บ้านค่ะ หมอบอกว่าเป็นมะเร็ง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แม่หน้าซีดค่ะ อิบ่างนี่ทำหน้าเหมือนตัวเองเป็นเอง ซีดก่าแม่อิชั้นอีก!
อิชะนีนี่เฉยๆ นะคะ แค่มะเร็งเอง มันยังไม่ได้ ยิงซะหน่อย กร๊ากกกกก อ้าว! ไม่ขำหรอ ขำออก
คิดไรเยอะแยะ อิชะนีก็ปลอบแม่ไปตามเรื่องตามราว คือมันเป็นขั้นต้นไงคะ ยังไม่ใช่ขั้นร้ายแรงแบบที่น่ากลัวประมาณนั้นน่ะ นี่แค่ฉายแสงไม่กี่ครั้งก็หาย หมอบอกงั้นนะ ไม่ต้องให้คีโมด้วย เพราะไม่ได้เป็นหนักไง อิชะนีเลยไม่เครียด ห่วงอย่างเดียว พอฉายแสงแล้ว มันจะกินอาหารรสจัดไม่ได้  โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ แล้วกรูจะได้กินส้มตำปูปลาร้าไม๊อ้ะ กูยิ่งชอบๆ อยู่ สำนึกรักบ้านเกิดสุดฤทธิ์

เลยบอกแม่ว่าจะไม่ฉายแสง กลัวไม่ได้กินส้มตำ แม่ก็ตบกบาลหนึ่งผั๊วะ แล้วบอกว่าถ้าใช้คีโม ผมร่วงนะ เลือกเอา ว่าจะงดส้มตำ หรือจะยอมขนร่วง อิชะนีคิดสะระตะแล้ว คิดว่า กูยอมงดส้มตำดีก่า คือหนังหน้าก็แย่แล้วไงคะ ถ้าหัวโล้นอีก ก็ตายไปเลยดีกว่า ยิ่งหาผัวไม่ได้อยู่

อิบ่างนี่พอกลับมาถึงบ้านอิชั้น มันก็ไปบอกแม่อิชั้น
"แม่ครับ ผมจะดูแลชะนีเอง ไม่ต้องห่วงนะครับแม่ ไม่ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะรักแต่เขา ผมรักชะนีครับแม่ ผมขอดูแลชะนีนะครับ" อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก เขินมากมายก่ายกอง ทำไมมึงไม่พูดตอนกูไม่อยู่ว้า พูดต่อหน้าแม่กรู สาดดดด เห็นอย่างงี้กูก็เขินเป็นนะ อิควายนี่ แม่อิชั้นแทนที่จะทำหน้าปลาบปลื้ม ลุกมีผู้ชายมาสารภาพรัก คุณหญิงแม่แกทำหน้าแบบว่า กูรู้แล้ว ประมาณนั้น แล้วก็บอกอิบ่างว่า
"แม่รู้ตั้งนานแระ ไม่บอกก็รู้ แม่เนี่ย อาบน้ำแร่แช่น้ำนมมาก่อนนะ" -*- (เอ่อ....แม่ สุภาษิตมันอาบน้ำร้อนไม่ใช่หรอ คือจะอวดว่าตัวเองรวยว่างั้น?) อิชั้นทำหนังหน้าโง่ๆ แล้วถามแม่ด้วยความสงสัยสุดๆ
"แม่รู้หรอว่ามันกิ๊กกะหนู"
"โหยยยย เค้ารู้กันหมดแหละ มีแต่แกแหละ โง๊ โง่ เป็นลูกชั้นมาได้ไงไม่รู้ ขนาดอิเจ้แกมันอยู่ สวิสฯ แม่เล่าให้มันฟังนิดเดียวมันยังรู้เรื่องเลย" -*- อ่อ สรุปกูโง่อยู่คนเดียว อิชะนีก็หน้าบูดหน้าเบี้ยวโทรไปจิกอิกวาง

"อิกวางงงง มึงรู้ว่าอิบ่างชอบกูตั้งกะเมื่อไหร่"
"ตั้งกะปี 2 ทำไม"
"เชี่ยทำไมกูไม่รู้ล่ะ"
"ก็มึงโง่ไง"
"แล้วไมมันไม่บอกกูง่ะ"
"เชี่ยนั่น แม่ม พระเอกไง ประมาณว่า กลัวจะเสียเพื่อน กลัวจะเสียมึงไปเลยไม่กล้าบอก ลิเกชิบหาย แล้วเป็นไง เกือบ ม.ค.ป.ด. ตั้งหลายรอบ แต่สุดท้ายมึงก็ไม่มีใครเอาอยู่ดี ดวงมึงสองตัวคงเกิดมาคู่กันว่ะ 55555"
"เชี่ย สรุปว่าพวกมึงรู้กันหมดเลยใช่ม่ะ มีแต่กูที่ไม่รู้อยู่คนเดียว"
"เออ!"
"แม่ม...ทำไมกูไม่รู้ง่าาาา กูไม่ยอมมม"
"จะมางอแงเชี่ยไรตอนนี้ล่ะ เลิกงอแงแล้วบอกแม่มึงหาฤกษ์แต่งงานดีกว่า 5555+"
"กูไม่แต่งแม่มหรอก โทษฐานที่ทำให้กูโง่ ปล่อยแม่มว่าวให้มือด้านเลย สัด!"
"กร๊ากกกก กูเห็นด้วย"
"เออ แค่นี้นะ"
"อะไรโทรมาถามกูแค่นี้อ้ะนะ"
"แล้วมึงจะให้กูถามเชี่ยไรอีก"
"สารทุกข์สุกดิบกูเนี่ยไม่คิดจะถามเลยใช่ม่ะ"
"เออ มึงเปนไงบ้าง สบายดีไม๊ ข้าวที่แย่งกูแดกเมื่อวานย่อยหรือยัง สัด! เพิ่งเจอกันเมื่อวานจะเสือกมาเรียกร้องความสนใจเชี่ยไรตอนนี้" อิกวางหัวเราะอย่างสะใจ แล้ววางไป อิพวกนี้นี่จิตเล็กๆ นะคะ ไม่โดนอิชั้นด่านี่สงสัยจะนอนไม่หลับ อาหารไม่ย่อยแน่ๆ

วางสายจากอิกวาง อิชั้นก้เห็นอิบ่างนั่งมองอิชั้นยิ้มๆ ส่วนคุณหญิงแม่อิชั้นไปรำพัดด้วยเหตุผลที่ว่า อิชั้นมีว่าที่สามีในอนาคตอนางอดูแลเรียบร้อยแล้ว แม่คะ แม่ไม่เอาหนูใส่กล่องส่ง EMSไปบ้านมันเลยล่ะคะ แหมรู้สึกว่าจะสนับสนุนกันจังเลย อิบ่างนี่ก็พันแข้งพันขา เดี๋ยวกอดเดี่ยวหอม ไม่ได้เกรงใจกูเล๊ยยย กูป่วยนะคะ กุป่วย สาดนี่ แม่ม
"อิเชี่ยบ่าง มึงไปห่างๆ กูหน่อยได้ม่ะ กูรำคาญ"
"ทำไมอ้ะ ก็กูรักของกูนี่"
"งั้นมึงเลิกรักกูสักห้านาทีได้ม่ะ แม่ม กูรำคาญจะตายห่าแล้วเนี่ย จะหอมเชี่ยไรเยอะแยะ เดี๋ยวกูคิดค่าหอมนะมึง สัดนี่"
อิบ่างมันทำหน้างอนๆ น่ารักตายล่ะมึง
"เออ กูไปก้ได้ แม่ม มึงจะหวานใส่กูมั่ง พูดเพราะกับกูมั่ง ไม่ได้เลยใช่ม่ะ" พูดจบก้ทำฟอร์มลุกออกไป อิชันถอนหายใจหนึ่งเฮือก
"กูจะนอนแล้ว อยากให้กูติดกลิ่นมึงไปจนตายก็มานอนข้างๆกูนี่ ไม่งั้นมึงก็ออกไปเลย กูไม่ง้อหรอกนะ กูไม่ใช่ชะนีทั่วไปที่จะมาหวานใส่มึง มึงรับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ไปหาใหม่ กูก็เป็นของกูแบบนี้แหละ มีอะไรไม๊" อินั่นก็หันมาทำหน้าบู้บี้ แล้วก็ลงมานอนข้างๆ
"กูรักเข้าไปได้ไงว้า ทั้งเถื่อน ทั้งถ่อย แต่กูแม่ม เสือกโครตรักคนถ่อยๆ อย่างมึงเลยว่ะ รักเชี่ยๆ เลยเนี่ย"
"เออ กูรู้แล้ว กูจะนอน พูดอีกที กูไล่มึงไปข้างนอกแน่ ออกไปแล้วอย่าลืมซื้อกระเพาะปลามาฝากด้วย กูอยากแดก" อิบ่างแม่มเด้งจากที่นอนเลยค่ะ
"เอองั้นมึงนอนไปนะ เดี๋ยวกูไปสั่งที่โรงแรมให้ แปบนะ เอารังนกด้วยป่าว หูฉลามไม๊"
"กู-อยาก-แดก-กระ-เพาะ-ปลา" อิชั้นย้ำทีละคำ ให้มันรู้ว่ากูอยากแดกอันนี้ค่ะ ช่วยเอาที่กูอยากแดกมาด้วย ไม่ต้องเสือกเอาอย่างอื่นมานะมึง อิบ่างมันก็รีบลุกไปเลยค่ะ ก่อนไปยังเสือกค้ากำไรเกินควรจุ๊บอิชั้นทีนึงด้วย อิชั้นก็นอนรอกระเพาะปลาอย่างสบายใจ จริงๆแล้วมีอิบ่างนี่ก็สบายดีเหมือนกันเนอะ 5555+




ปล. มาให้หายเป็นห่วงเฉยๆ ผิดตรงไหนก็มองข้ามมันไปเน้อ ง่วงมากมายมหาศาล ยาที่คุณหมอให้มานี่ กิยแล้วโคตะระ ง่วงเลย ลืมตาแทบไม่ขึ้น มันต้องเป็นยาทำลายสมองแน่ๆ อิชะนีเบลอมากมาย
ปล.2 ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ ถ่อยๆ อย่างอิชั้นนี่ตายยากค่ะ 55555+
ปล.3 ซึ้งใจน้ำใจชาวเล้ามากมาย รักทุกคนจริงๆค่าาาาา

[marchmenlo]

จัดแบบพิเศษ ๆ มาให้ที่นึง

พิเศษ 30 จ่ายมาด้วย 

[akike]

เจ๊นี่มาเล็งก้อน่าจากลัวๆๆหน่อย

นี่ทำเหมือนจาน่าระรื่นเรยนะ

ไมเปงงั้น

รักษาตัวดีๆๆนะ...หายเร็วๆๆล่ะ

[Simply Blue]

ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว  จากนี้ต้องดูแลตัวเองดีๆๆๆ

ในที่สุดก็ยอมรับกันทุกฝ่าย ว่าแต่แต่งมันเดือนหน้านี้เลยป่าว อิอิ  น้องบ่างเคลียโรงแรมเลย  หนาวนี้จะได้ไม่ต้องให้น้องนี(ตัวโคตรเล็ก) นอนหนาวคนเดียว 555555

[PoP~Pu]

ถึงมันจะแค่มาเล็งไม่ได้มายิงไม่ได้น่ากลัวอย่างเจ๊ชะนีบอกก็เถอะ หึหึ

แต่มะเร็งก็คือมะเร็ง!!!มันน่ากลัวนะ ดีที่ตรวจเจอตั้งแต่ระยะแรก รักษาตัวด้วยเน้อ


 :m12:ท่าทางจะไม่ถึง7ปี จะหมั้น จะแต่ง จะหนีตามกันเมื่อไหร่ก็บอกชาวเล้าด้วยเน้อ

[crazykung]

เจ้ป่วยแล้วไปพักให้หายก่อนดีไม้คับ


แล้วค่อยมาพิมพ์ พวกเราเปนห่วงพี่สาวน้า


สู้ตายๆ

[YMP]

"งั้นมึงเลิกรักกูสักห้านาทีได้ม่ะ แม่ม กูรำคาญจะตายห่าแล้วเนี่ย จะหอมเชี่ยไรเยอะแยะ เดี๋ยวกูคิดค่าหอมนะมึง สัดนี่"

หมายถึงค่าสินสอดใช่มะ 

[Mint]

 

39 กก.

...แบนเรียบราบคาบเป็นไม้ฝาเฌอร่าแน่ๆ

ก่อนแต่งงานก็ไปอัพ ดูมดูมซะนะ ชะนี 

สงสารพี่บ่างเขา เด๋วพี่เขาจะนึกว่าแต่งกะปู้จายยย

กร้ากกกกกกกกกกกกกก

[mist]

หายเร็ว ๆ นะจ้ะน้องนี  

ป.ล. แต่ง ๆ ไปเหอะน้องนี โอกาสดี ๆ ไม่ได้มีบ่อย ๆ  

[palpouverny]

รักษาหายเร็วๆๆๆนะค้าบบบบบบ

ดีนะเนี่ยว่าเจอช่วงแรกๆๆๆๆๆๆ

ยังไงก้อเปงกำลังใจให้เสมออออออออ

[||WiTHOuT_YoU||]

  กลับมะสวย(หรอ) เริ่ด เชิด หยิ่งได้แล้วนะนี่เจ๊ชะนีน้อย พันธุ์นี้ตายยากเจงๆด้วย ดีใจที่กลับมาเหมือนเดิมได้แร้ว 

[pongsj]

รักษาตัวหายไวๆน่ะค้าบบบบบบบบบ

[ronger]

ขอให้คุณชะนีหายไวๆนะ มีคนดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้ ต้องหายดีอย่างเร็ว ชัวร์ปึ้ก
เรามีเพื่อนสนิทเป็นมะเหมือนกัน ขั้น2แล้ว ผ่าตัดเอาออกไป ทำคีโมผมร่วง แต่ตอนนี้หายสบายดีแล้ว เหตุเกิดเมื่อต้นปีนี้เองแหละ เพื่อนเรามันกำลังใจดี เข้มแข็งมาก ซ่าไม่มีสลด  เมื่อเดือนที่แล้วเพิ่งเจอกัน ผมมันขึ้นแล้วด้วย ตอนนี้กลับมาสวยแส่บได้เหมือนเดิมแถมมันยังภูมิใจกะผมสกินเฮดซะอีก บอกว่าดีได้เปลี่ยนลุค มีแต่คนชมว่ามันเท่ห์  555
เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกจ้ะ คุณชะนีคิดถูกแล้วที่ไม่ต้องไปกังวล  ปล่อยคุณบ่างกังวลแทนว่าที่เจ้าสาวของแกไปก็ละกัน คริๆ 
ให้กำลังใจนะ สู้ๆนะจ้ะ 

[( = ___ = )]

 :a2:แม่นแล้ววววววว
สู้ๆเน้อ ถึงพี่มะเค้าจะเป็นโรคร้ายแรง แต่คิดเสียว่าคนเราป่วยไข้ก็รักษาซะ
เด๋วก็หายดีเน้อ 

มีพ่อของเพื่อนคนนึงเป็นที่กล่องเสียง ตอนแรกคุณหมอบอกว่าต้องตัดกล่องเสียงทิ้ง
(คือคุณพ่อเค้าเป็นขั้น3แล้วอ่ะ = [] = เพราะว่าพ่อพี่เค้าดูดบุหรี่จัดมาก )
ทีนี้คนป่วยดื้อ ยังไงก็ไม่ยอมเอากล่องเสียงออก(เพราะมันจะไม่มีเสียงน่ะ)
คุณหมอเลยเสี่ยงโดยการแค่คว้านเอาส่วนที่เป็นเนื้อร้ายออก(แค่เสียงแหบลงแต่ยังพูดได้)
แล้วก็ฉายแสงอีกสี่ห้าครั้ง...ตอนนี้สุขภาพแข็งแรงดี ตรวจเลือดล่าสุด
ไม่พบเซลล์ร้ายแล้ว
ดังนั้นชะนีน้อยไม่ต้องกังวล(หรือจริงๆต้องบอกว่าตาบ่างไม่ต้องกังวล5555555)
เป็นได้ก็หายได้ สู้ๆนะ


ป๋อหลอ...มันมียาตัวนึงที่เค้ากินหลังจากฉายแสงและคีโม(คล้ายๆวิตามินรวมที่ช่วยฟื้นฟูร่างกายหลังทำการบำบัดด้วยเคมี) ชะนีน้อยสนใจไหมอ่ะ
เดี๋ยวโซจะถามชื่อยามาให้ เพราะคนป่วยเค้าก็บอกว่ากินแล้วก็มีผลดีกับร่างกายหล่ะ

[nana]

กำลังใจดีจริงๆ

[โจ๊กกุ้ง]

เง้ออ มะเร็ง    ถ้ายังไงรักษาหายแล้วดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ มีความสุข(กะคุณบ่าง)และเดอะแกงค์เยอะๆน้า