โอ้ เย โอ้ เย โอ โอ๊ เย หลงรักหนุ่มผมยาวววววววว
ผู้ชายบ้าอะไร หล่อโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อร๊ากกก สืบมาแล้วเป้นหนุ่มนักศึกษา โอ้ ก๊อดดดดดดดด
มีค่าหน่วยกิตรึยังจ๊ะ หนุ่มน้อย เจ๊ชอบสนับสนุนทุนการศึกษาเด็กนะจ๊ะ
น่ารักจางเลย อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย หลงรักหนุ่มผมยาววววววววววววววว
สักพักกวางกับพี่โหดก็มาถึงบ้านชะนีน้อย ก้เจอชะนีน้อยนั่งหน้ามู่ทู่อยู่กับไอ้เก้งและไอ้บ่าง
"เป็นห่าอะไร ทำหน้าเหมือนหมาแดกแฟ๊บ!" กวางลองแย็บมุขไปหนึ่งดอก
"ไม่ใช่แฟ๊บว่ะ แต่เป็นราเมง แม่ม ตั้งกะเกิดมากูไม่เคยแดกราเมงที่เชี่ยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เป็นราเมงที่ เอี้ยมาก" กวางก็ขำ
"มึงอย่าบอกนะว่าเรียกรวมพลเพื่อจะไปถล่มร้านราเมงง่ะ" ชะนีน้อยก็ค้อนค่ะ
"ถ้าราเมงอย่างเดียวมันก็แดกได้หรอก แต่พอดีกูไปแดกกับพี่หน้าหวานน่ะ!" กวางขมวดคิ้ว
"พี่หน้าหวานทำไรมึง"
"เห้อออ ใครเค้าจะกล้าทำอะไรกู เห็นหน้ากูก็เผ่นป่าราบแระ ขนาดกูส่องกระจกยังตกใจเลย" อิพี่หน้าโหดขำ อิชะนีก็ค้อน กวางเลยตบกบาลพี่โหดไปทีนึง
"แล้วมีเรื่องอะไร" อิชะนีน้อยถอนหานใจเฮือกๆ
"อิกวาง พี่หน้าหวานเค้ารู้เรื่องที่แกมีพี่โหดแล้วนะเว่ย" กวางกับพี่หน้าโหดมองหน้ากัน
"ว่าไงนะ!"
"มึงฟังไม่ผิดหรอก พี่เค้ารู้แล้ว" กวางก็หน้าซีด พี่โหดเลยไปจับมือกวางไว้ นาทีนั้นชะนีน้อยหมั่นไส้มากมาย แต่ทำอะไรไม่ได้ ก็คนเค้ารักกัน (แต่กูสงสารพี่หน้าหวานง่าาา)
ก็นั่งกันเงียบๆ อยู่พักนึง
"มึงจะเอาไง" อิบ่างมันหันไปถามอิกวาง
"กู...กูไม่รู้ว่ะ"
"กวาง มันน่าจะง่ายขึ้นนะมึง พี่เขารู้แล้ว เค้าแค่อยากให้มึงบอกเขาด้วยตัวเองก็เท่านั้นเอง มึงทำให้เขาไม่ได้หรอ" ชะนีน้อยบอก
"กูสาสารเขานะมึง เขาน่าสงสารมากเลยนะ"
"แล้วมึงจะปล่อยให้เขาจมอยู่กับความสงสารของมึง ทั้งๆ ที่เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่ามึงมีคนอื่นนี่นะ"พวกเราหันไปมองหน้าอิเก้งโดยไม่ได้นัดหมาย ตั้งกะคบกันมาเพิ่งเคยเห็นมันมีสาระ!
"แล้วพวกมึงจะให้กูทำยังไง พวกมึงไม่เป็นกูมึงจะรู้ไม๊" กวางมันก็นั่งร้องไห้ พวกเราก็ไม่รู้จะทำยังไง อิชะนีน้อยเลยตัดสินใจ
"เอางี้นะกวาง แกเลือกพี่โหดแล้วใช่ไม๊ แกมั่นใจแล้วนะ" อิกวางมันหันไปมองหน้าว่าที่สามี แล้วพยักหน้า ชะนีน้อยเลยหันไปมองพี่โหด
"พี่โหดพี่รักเพื่อนหนุใช่ม่ะ พี่พร้อมแล้วใช่ไหม ว่าในอนาคตพี่จะต้องเจอกับอะไรบ้าง พี่พร้อมที่จะปกป้องและดูแลอิกวางแล้วใช่ไหม" พี่โหดมันมองหน้าชะนีน้อยนิ่งๆ
"พี่มั่นใจ" ชะนีน้อยพยักหน้า
"งั้นเดี๋ยวกุจะโทรตามพี่หน้าหวานมาที่นี่ เคลียกันให้มันจบ กวางมึงก็ผู้ชาย พี่เขาก็ผู้ชายน่าจะคุยกันไม่ยาก มึงจะคิดเล้กคิดน้อยแบบผู้หญิงไปทำไม ในเมื่อพี่หน้าหวานก็เปิดโอกาสให้มึงพูด มึงก็ควรพูดไปซะให้จบๆ ค้างคาแบบนี้ก็มีแต่จะเจ็บปวดกันทั้งหมด" กวางมันมองหน้าอิชั้น แล้วกวักมือเรียกให้เข้าไปหา
(เอาอีกแระ แม่ม กอดกูอีกละ เห็นว่าไม่สบายใจนะมึง) มันก็กอดชะนีน้อยไว้ สักพักมันก็ปล่อย ชะนีน้อยเลยเลี่ยงออกไปโทรศัพท์ อิบ่างกับอิเก้งก็ตามมาด้วย ปล่อยให้สองคนนั้นให้กำลังใจกัน
ชะนีน้อย : ฮาโหล พี่หน้าหวานหรอ
พี่หน้าหวาน :ครับ มีอะไรครับชะนีน้อย (เสียงทุ้มๆ นุ่มๆ หล่อมากมาย)
ชะนีน้อย : เอ่อ...พี่มาบ้านหนูได้ป่าว รู้จักบ้านหนูใช่ไหม?
พี่หน้าหวาน :ครับรู้จักครับ แล้วจะให้ไปทำไมอ้ะครับ (น้ำเสียงพี่เขาสงสัยสุดๆ)
ชะนีน้อย : เอ่อ...เรื่องไอ้กวางน่ะพี่ พี่พร้อมจะเคลียไม๊ ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ต้องมาก็ได้ (ชะนีน้อยตัดสินใจพูดรวดเดียวจบ อ้อมไปอ้อมมาก็ไม่มีประโยชน์)
พี่หน้าหวาน :(พี่หน้าหวานก็เงียบไป)......
ชะนีน้อย : เอ่อ....ถ้าพี่ไม่พร้อมยังไม่ต้องก็ได้นะพี่ ไม่เป็นไรนะ
พี่หน้าหวาน :อืม...ไม่เป้นไรครับ ยังไงพี่ก็ต้องรู้อยู่ดี เดี๋ยวสัก ชั่วโมงนึงพี่คงถึงนะครับ (พี่เขาพูดเสียงสั่นๆ)
ชะนีน้อย : พี่...ไหวไม๊ ไม่ไหวก็ไม่ต้องมานะ
พี่หน้าหวาน :ไม่เป็นไรครับพี่ไม่เป็นไรจริงๆ
ชะนีน้อย : ถ้างั้นเดี๋ยวเจอกันนะพี่ ดูแลตัวเองดีๆนะ ถ้าขับรถไม่ไหวก็มาแท็กซี่นะ เดี๋ยวหนูให้พวกไอ้เก้งไปส่งก็ได้
พี่หน้าหวาน : ครับ พี่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจอกันครับ
สงสารพี่หน้าหวานมากมาย แต่ถ้ายิ่งนานไปพี่เขาก็มีแต่จะเจ็บ ไม่อยากทำแบบนี้จริงๆ
กลับไปด้านในบ้าน...อิพี่โหดกับกวางก็กอดกัน พี่โหดลูบหัวกวางเบาๆ แล้วก็จูบกัน พี่โหด แม่ม ลืมตามองมาที่พวกอิชั้นแอบดูอยู่ อิสามตัวก็สะดุ้งเฮือกวิ่งไปคนละทิศละทาง เกลียดคนรู้ทัน!คั่นเวลา ....อิกวางมาแว้วววว
สถานที่ สนามบินสุวรรณภูมิ
ชะนีน้อย : อร๊ากกกกกกกกกกกกก อิกวางคิดถึงจาางงงงง (กระโดดกอดเพื่อนเลิฟสุดฤทธิ์ )
กวาง : สัด! กูหนักลงไปเลย คิดถึงกูหรือคิดถึงของฝาก
ชะนีน้อย : มึงก็ถามโง่ๆ กูก็ต้องคิดถึงของฝากสิ คิดถึงมึงเพื่อ?
กวาง : -*-
บ่าง : มันตอแหล! แม่ม ลากกูมาก่อนเครื่องลงตั้ง 2 ชั่วโมง กลัวมารับมึงไม่ทัน กูยังไม่ทันล้างไข่เลย แม่ม
ชะนีน้อย : -*- ไม่ต้องพูดมากเชี่ยบ่าง อิกวาง เอาของฝากกูมาเลยยให้ไว
บ่าง : อ้าวเรื่องไรล่ะ เอามาให้กูก่อนดิ กูอุตส่าห์ขับรถพามึงมานะ
ชะนีน้อย : ให้กูก่อน กูเป็นผู้หญิง
บ่าง : เรื่องเหอะ กูพามา กูต้องได้ก่อน
ชะนี : กูก่อน
บ่าง : กู ก่อน!
ชะนี : กู
บ่าง : กู ก่อนอิเตี้ย
ชะนี : เชี่ยยย !!!!ล้อปมด้อยกู ตายซะเหอะมึงงงงงงงงงงง
อิชะนีน้อย เลยจัดการตบตีอิบ่าง อิบ่างมันสู้ค่ะ! เชี่ย ไหนบอกรักกู ตบกบาลกูซะสมองเคลื่อน แม่ม กูจะฆ่าเมิงงงงง
ระหว่างที่อิชั้นกำลังประทุษร้ายอิบ่างอยู่อิเก้งแม่มมาจากไหนไม่รู้ค่ะ
เก้ง : เอออิกวาง ของฝากกูล่ะ
กวาง : เอ้า นี่ไง (อิกวางมันก็ยื่นๆ อะไรให้อิเก้งไม่รู้อ้ะ อิสองตัวที่ตีกันตาโต)
ชะนี+บ่าง : อิเชี่ยเก้ง!! กูสองคนตีกันแทบตายมึงชุบมือเปิบซะงั้นอ้ะ อร๊ากกกกกกกกกก พวกกูจะฆ่าเมิงงงงงงง
และแล้ว มหกรรม ตีกบาลอิเก้งก็เริ่มขึ้น หากวันนี้ใครไปสุวรรณภูมิมา ก็จะได้พบกับ ผู้ชายตัวเท่าควาย 2 คน และหนึ่งชะนีแคระ วิ่งไล่ตบกบาลกัน เป็นที่น่ารัก? น่าประทับใจยิ่งนัก!!!!
ปล...อิกวางซื้อน้ำหอมมาให้ 3 ขวด และชุดนอนอันโครตจะวาบหวิวมาให้ 5 ชุด! มึงจะให้กูใส่ล่อใครคะ อิเชี่ยย
ปล.2 ด้วยความเห่อ อิชะนีเลยลองฉีดน้ำหอม 3 กลิ่นเลยค่ะ ผลปรากฏว่า กลิ่นมันตีกัน อิชะนีเวียนหัว อ้วกแตกไปหนึ่งยก!!
ปล.3 อิบ่าง มันเอาชุดนอนที่อิชั้นได้มาไปดู ๆ แล้วบอกว่า "ถ้ามึงใส่มานอนบ้านกูคืนนี้ กูว่ามึงอาจจะได้ประสบการณ์ไปเขียนฉากวี๊ดวิ้วนะมึง" -*- สัด!!
ปล.4 รักทุกคนเหมือนเดิมค่ะ!!! จาก ชะนี ไทย ใจกล้า หน้าด้าน คนเดิม....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
