คริคริ แหมเรื่องอิชั้นกะอิบ่างนี่มีคนอยากรุ้เยอะนะคะเนี่ยยยย
อิชั้นก็แหม ตามใจคนอ่านอยู่แล้นนนน
เอาเปงภาคพิเศ๊ษ พิเศษ ละกัน ตัดตอนมาตอนที่นอนโรงบาล และทุกอย่างคลี่คลายเลยละกัน
ม่ะอยากเล่าตั้งแต่แรกอ้ะ เพราะถ้าเล่าตั้งแต่แรก ก้มีแต่ตอนที่ตีกันจะตายห่า นั่นแหละค่ะ 5555+
อยากบอกอิบ่างว่า ถ้ามึงไม่บอกว่าชอบกู กูคงนึกว่า บรรพบุรุษฝ่ายไหนของกู เคยไปยำตีนบรรพบุรุษมึงแน่ๆ แม่ม แกล้งกูสารพัดสารพัน มิอยากจะเล่า เล่าแล้วก็สะท้อนจายยยยยย เอาเปงตัดตอนไปเลยละกันค่ะ
ภาค พิเศ๊ษ พิเศษ
ตอน...หวานเหมือนกันนะกูเนี่ย
สถานที่ โรงพยาบาล เวรตะไล ที่เจือกปล่อยให้เลือดชั่วกูไหลย้อนไปในสายน้ำเกลือสาดดดด
วันที่ 12/10/08 เวลา 21.30 น.
นักแสดง บ่างศักดิ์
ชะนีน้อย
หลังจากทรมานกับยาที่หมอฉีดให้อยู่พักหนึ่ง ชะนีน้อยก็ นอนน้ำตาไหลอยู่บนเตียงสีขาวในห้องพักผู้ป่วย
เหงา โครตๆ ไม่น่านอนห้องพิเศษเลยกู รู้งี้ไปนอนเป็นผู้ป่วยอนาถาดีก่า คนเยอะดี ด้วยความฟุ้งซ่านก็ นอนพลิกตัวไปมา จะหลับก็กลัวผีสวดมนตร์ไปสามรอบแล้วก็ยังเครียดอยู่ กำลังคิดอะไรเพลินๆ ประตูห้องก็เปิดปัง!อย่างดัง ชะนีน้อยตกใจแทบช๊อค
"อิสัดบ่าง เชี่ย! กูตกใจแทบตาย มึงเปิดเบาๆ ได้ไหมเนี่ย มาให้ซุ่มให้เสียงหน่อยเหอะมึง"ด้วยความตกใจอิชะนีเลยใส่อิบ่างไม่ยั้ง
แทนที่จะโกรธอิเวรนั่นก็หัวเราะ
"เออ! ด่าได้อย่างงี้ แสดงว่าหายแล้ว" มันพูดแล้วก็มาลูบๆหัว เท่านั้นแหละชะนีน้อยบ่อน้ำตาแตก ร้องไห้ฮั่กๆ เอาหัวไปถูๆ พุงอิบ่างทันที
"บ่างอ้ะ ตัวเล็กปวดท้องง่ะ ฮือๆๆ กลัวด้วย อยู่คนเดียวง่ะ ฮือๆๆ" (คืออารมณ์คนป่วยอ้ะ มิได้มีจิตพิศวาสมันเลย จริ๊ง จริง
) อิบ่างแม่ม ยืนหัวเราะแล้วก็ลูบๆ หัวอยู่อย่างงั้น สักพักมันก็เอาทิชชู่มาเช็ดๆ หน้าให้ ชะนีน้อยก็อ้อนยื่นหน้าให้มันเช็ดโดยดี
"เนี่ยเอากระเพาะปลาที่อยากกินมาให้ กินก่อนไม๊ เพิ่งให้ที่โรงแรมทำมาให้กำลังร้อนๆ เอาป่าว" ชะนีน้อยพยักหน้า อิบ่างมันก็เอากล่องที่มันใส่มาอ้ะ เปิดแล้วเอาช้อนใส่ ยื่นมาให้ ชะนีน้อยก็ส่ายหน้า อ้อนทันที
"ป้อนหน่อย น้า นะนะ"(คนมันป่วยอ้ะ ต้องการคนเอาใจเข้าใจป่าวว อย่ามองอย่างงั้นดิ
) บ่างศักดิก็ยิ้มๆ ป้อนให้แต่โดยดี กินไปจนหมด บ่างก็เอาชามไปล้าง แล้วถาม
"กินยารึยัง"
"กินแล้ว พยาบาลเอามาให้เมื่อกี๊" มันก็พยักหน้า เอามือมาลูบหัวชะนีน้อยเล่น อิชั้นก็นอนให้มันลูบ มืออีกข้างมันก็เอามาลูบตรงมืออิชั้นที่แทงเข็มน้ำเกลือไว้
"เจ็บไหม" อิบ่างมันถาม ซึ้งมากมาย
"เจ็บดิ แต่ปวดท้องมากกว่า" อิบ่างมันเลยเอามือมาลูบๆตรงพุงแล้วก็ลุกมาเป่าลงไปตรงท้องอิชั้น
"เพี้ยง หายปวดนะ"
"5555+ ทำไรอ้ะมึง กูม่ะใช่เด็ก 6 ขวบนะเฟ้ย เป่าแล้วหาย" อิชั้นก็นอนขำ
อิบ่างมันก็ตบหัว
"แม่ม วันหลังกูไม่มาเฝ้าไข้มึงแล้ว กวนตีนชิบ" คริ คริ อินี่มึงก็มีมุมน่ารักๆ นะมึงนี่ อิชั้นก็นอนมองหน้ามัน มันก็ลูบหัว ชะนีน้อยเล่น ชะนีน้อยไม่มีปฏิเสธ ชอบอยู่แล้วเวลามีใครมาลูบหัวเนี่ย รู้สึกดี จริงๆนะ ลองดิ
"มองไร" อิบ่างมันถาม เพราะชะนีน้อยนอนมองมันอยู่
"มึงนี่หล่อดีเนอะ"
"เพิ่งรู้หรอมึง เค้ารู้กันทั้งโลกแล้วสัด" อิชะนีหน้าเบ้ อิบ่างมันหัวเราะ ก็อยู่เงียบๆ กันแบบนั้นสักพัก
"ชอบกูหรอ" อิชั้นถามมัน
"อืม...รักเลยแหละ" (-///-) :
:พุดเชี่ยไรเนี่ยกูเขินนะ
"ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ไม่รู้ดิ รู้อีกที ก็รักไปแล้ว" มันตอบสบายๆ ชะนีน้อยเลยนอนเอาแขนข้างที่ไม่ได้เจาะน้ำเกลือเท้าหัวไว้ มองหน้ามันชัดๆ
"แล้วทำไมวันที่ไปกินข้าวกันวันนั้น มึงพาผุ้หญิงไปบอกว่าเป้นแฟนมึง" (คือเมื่อวันพุธที่แล้วมันบอกรักอิชั้น แต่พอมาถึงวันศุกร์ไปกินข้าวกันมันเจือกพาผุ้หญิงมาบอกว่าเป้นแฟนมัน ชะนีน้อยโกรธมากมาย)
"ก็กูอยากให้มึงหึงนี่" อินี่ทำหน้าเขิน
แหม เขินเป็นด้วยหรอมึง หน้าหนายิ่งกว่าซีเมนต์อย่างมึงง่ะ
"ทำไมต้องอยาก"
"ก็กูบอกรักมึง ไม่เห็นมึงพูดเชี่ยไรเลย กูอุตส่าห์รวบรวมความกล้าตั้งนาน"
"ฮ่าฮ่าฮ่า ก็กูตกใจหนิ ให้กูพูดไรล่ะ" อิชั้นก็นอนเล่นมือมันไป แล้วก็ถามมัน
"กุไม่เห็นมีอะไรที่มึงจะรักกูได้เลยมึงรักกูได้ไง"
"มึงน่ะไม่รู้ตัวหรอก มึงน่ะมีอะไรดีๆ อีกเยอะ มึงไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน กูบอกไม่ถูกหรอก"
"อ่อ สรุปว่ามึงชอบของแปลก ว่างั้น?" :laugh:อิบ่างมันขมวดคิ้ว
"มึงช่วยโรแมนติคกะกุหน่อยได้ม่ะ อินี่หนิ" อิชั้นก็ขำๆมัน
"มึงรู้ใช่ป้ะ ว่าตอนนี้กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงมากกว่าคำว่าเพื่อน"
"กูรู้ แต่กูอยากบอกมึงไง อย่างน้อยเผื่อกูตายไปกูจะได้ไม่มีอะไรติดค้างในใจไง" อิชะนีน้อยเอามือไปปิดปากเน่าๆของมัน ( หูยย กัวหมาในปากมันกัดจิ๊บเป๋ง 555+)
"อย่าพูดเรื่องตายดิมึง กูกลัว กูไม่อยากเสียใครไปอีกแล้ว" ชะนีน้อยจะร้องแล้วค่ะ เศร้า มันก็เอามืออิชั้นออก ลูบหัวอิชั้น
"เอาน่า อย่างน้อยกูก็ยังอยู่กับมึงนี่ไง" อิชั้นก็พยักหน้าหงักหงัก เงียบกันไปอีกสักพัก
"เอางี้ม่ะ อิบ่าง"
"เอาไง"
"ก็ถ้ากู 30 แล้วกูยังไม่มีใคร แล้วมึงก็ยังรอกูอยู่ เรามาแต่งงานกันม่ะ" อิบ่างมันขมวดคิ้วอีกแล้วฮ่ะ
"ไม่เอาอ้ะ กว่ามึงจะ30 ก็อีกตั้ง 7 ปี เอากู30 ไม่ได้หรอ อีก 5ปีเอง"
"ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา งั้นกูไม่แต่งกะมึงแล้วสัด จะอีกกี่ปีก็ไม่แต่ง" อิชะนีน้อยเริ่มหงุดหงิด
"เออๆ เอางั้นก้ได้ สัญญาแล้วนะมึง"
"เออ สัญญา.... กูง่วงแล้วนอนกัน" อิชะน้อยก็ล้มตัวลงเตรียมตัวนอน
"เดี๋ยวดิ ขอกอดทีนึง" อิชะนีก็พยักหน้า มันก็โน้มตัวลงมากอดไว้ (นึกภาพออกชิมิคะ คือชะนีน้อยนอนอยู่บนเตียง แล้วอิบ่างมันยืนข้างเตียง แล้วโน้มตัวมากอดไว้ ตัวมันก็จะคร่อมอิชั้นอยู่)
"ขออีกอย่างได้ม่ะ" ชะนีน้อยก็สบตามัน
"อะไรอีกอ้ะ ม่ะเอาแล้ว ลุกไปเลยไป๊" (คือเริ่มเขินแล้วอ้ะ ตามันหวานมากมาย
) อิบ่างมันก็เอานิ้วมาลูบๆ ตรงปากชะนีน้อยอ้ะ อ๊ากกก มึงจะหวานไปไหน กูจะเขินตายอยู่แหล่วววว
"ขอจูบ แทนคำสัญญาได้ม่ะ"
"ก็เอาดิ อ้ะ" อิชะนีน้อยก็ทำปากจู๋ๆ ใส่มัน มันส่ายหน้า
"ไม่เอาจุ๊บ เอาจูบอ้ะ เข้าใจไม๊ Deep Kissน่ะ"( อ๊ากกกกกกกกก อิชะนีน้อยหน้าร้อนผ่าวๆ เขินมากมายมหาศาล มึงขอไรเนี่ย อ๊ากกกกก )
"เอ่อ ง่าาา เอ่อ" อิชะนีน้อยทำไรไม่ถูก หลบตามันมันก็จับหน้ามาสบตามันจนได้ อิชะนีน้อยเลยพยักหน้า(อ๊ากกกกกกกกกกกกูทำอารายลงปายยยยยยย) มันยิ้มด้วยอ้ะ แล้วมันก็จุ๊บที่ตาให้หลับตา แล้วมันก็ เอ่อ....เอ่อ....เอ่อ..... เออ! ก้อย่างที่คิดกันน่ะแหละ ให้พูดไรเล่า เขินนะเนี่ย พิมพ์ไปเขินไป กูหนอกูไปยอมมันได้ไงว้าาา
แอบกระซิบ
เอ่อ....ไม่อยากบอกนะว่าเอ่อ....มันก็ดีง่ะ....แบบว่า ....บอกไม่ถูก...ความจริงแบบนี้มันก็รู้สึกดีเนอะ อ๊ากกกกกกกกกก กูคิดไรเนี่ยยยยย
กลับมาที่ห้องต่อ....อิบ่างมันได้สมใจอยากแล้ว แทนที่มันจะหยุด มันก้หอมแก้มชะนีน้อยทั้งสองข้าง แล้วก็เลื่อนๆ มาตรงคออ้ะ
"บ่าง ทำไรอ้ะ..." คือเสียงนี่เริ่มสั่นๆ แล้ว ม่ะมีแรงสู้มัน
"แปบนึงนะครับ ขออีกนิดเดียว นิดเดียวจริงๆ" โอ๊ยยยย เสียงหวานมากมาย มันก็จูบๆ แถวๆคอกับต่ำลงมาก่านั้นนิดนึง (นิดเดียวจิงๆ ม่ะถึงจอแบนของอิชั้นหรอก อย่ามาคิดลึก )อยู่แปบนึง ก็ดึงเสื้ออิชั้นที่ตอนนี้เชือกเส้นที่มัดไว้เส้นแรกมันหลุดไปแล้ว มาจัดให้เรียบร้อย( อิเชี่ย! มึงปลดของกูตั้งกะเมื่อหร่ายยยยยยยย )
"ขอแค่นี้แหละ ครับ จะไม่ทำมากกว่านี้ สัญญา นอนนะคนดี" อร๊ากกกกกกกกกก อย่าทำเสียงแบบนี้ ใจกูจะละลายแหล่วววววว อิชะนีก็ไม่รู้จะทำอะไรอ้ะ ก้เลยรีบหลับตา ไม่กล้าสู้หน้ามันอ้ะ ยอมไปได้ไงว้า สถานการณ์ล่อแหลมมากมาย
และแล้ว อิบ่างก็รั้งตำแหน่งว่าทีสามีของอิชั้นในอนาคต ด้วยประการละฉะนี้เอง
จบ!!!
ไม่เล่าแล้ว เขินนนน
ปล.. รักทุกคนค่ะ อิอิ
ปล.2 ในที่สุดอิชั้นก็มีว่าที่สามีกะเค้าซักที กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล.3 คือจำคำพูดได้ไม่หมดหรอก แต่ประมาณนี้แหละ มัวแต่เขิลลลลลลล อิอิ
ปล.4 อิบ่างมันบอกด้วยว่า เราเป็นเพื่อนกันมา 7 ปีแล้วไม่ใช่ 6 แง่ว อิชะนีนับผิด กูจบมา 3 ปีแล้วหรือนี่ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองแก่อ้ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
