Love after first sight พบ...สบรัก [022] 12/05/61 P.6
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Love after first sight พบ...สบรัก [022] 12/05/61 P.6  (อ่าน 20764 ครั้ง)

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #90 เมื่อ19-01-2018 23:38:35 »

มาแล้วๆ

ออฟไลน์ Ouizzz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 640
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #91 เมื่อ20-01-2018 07:01:04 »

ธีน่ารักมากเลย  :katai2-1:

ออฟไลน์ imymild

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #92 เมื่อ20-01-2018 08:33:33 »

 :mc4:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #93 เมื่อ20-01-2018 08:49:09 »

จอมนี่โชคดีเลยอ่ะ ธีช่วยงานก็ได้ งานครัวก็ทำเป็นอ่ะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #94 เมื่อ20-01-2018 14:57:42 »

ธีน่ารักมาก ช่วยอะไรได้เยอะ
อยากกินข้าวบ่ายไรเนี่ย ชอบปลาทู
อ่านแล้วยังได้ความรู้เรื่องอาหารพื้นเมืองด้วยอะ ชอบมากครับ

รอตอนหน้าไม่ไหวแล้ว อยากอ่าน

ปล. ชอบเอกกับโจ้ เหมือนสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง ฮ่าๆๆ
กัดกันตลอดสองคนนี้ 5555+

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #95 เมื่อ20-01-2018 21:45:35 »

ขอให้น่ารักเรื่อยๆ อย่างนี้นะ ไม่เอามาม่าาาา
 :z2: :z2:

ออฟไลน์ Tiffany

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1147
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #96 เมื่อ21-01-2018 09:37:11 »

ธีน่ารักมาก ชักอิจฉาจอมแล้วสิ

ออฟไลน์ anntonies

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 847
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #97 เมื่อ21-01-2018 10:55:52 »

สนุกมากกกก อยากได้ธีเป็นแฟน
จะบอกว่าตอนเรามาอยู่เหนือก็ช็อกกับแอ่บอ่องออเหมือนกัน
แทบเป็นลม 5555555555

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #98 เมื่อ21-01-2018 11:58:55 »

แต่งดีมากเลย ติดตามๆ

ออฟไลน์ FiZZ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #99 เมื่อ21-01-2018 13:46:24 »

เห็นแก๊งบ้านธีร์โผล่มาแต่ชื่อแล้วอยากเจอครอบครัวนี้เร็วๆ มันต้องบันเทิงแน่ๆถ้าจอมเจอ4พี่น้อง 555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
« ตอบ #99 เมื่อ: 21-01-2018 13:46:24 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Z4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [016] 19/01/61 P.3
«ตอบ #100 เมื่อ21-01-2018 21:51:54 »

อาหารเหนือในเรื่องนี่คือสูตรที่บ้านเรานะคะ 555 มันอาจจะไม่เหมือนที่เคยกินบ้าง เช่นแอ็บอ่องออบางเจ้าก็เป็นสมองหมูทั้งก้อนเลย บางเจ้าก็ผสมหมูบด ส่วนตัวเราชอบแบบผสมเพราะกำลังดีไม่เลี่ยนเท่า

ข้าวบ่ายปลาทูทำง่ายมากๆ ถ้าแบบตามเนทเขาจะใช้ใบตองม้วนแบบมากิซูชิในอาหารญี่ปุ่นเลย แต่บ้านเราแค่แผ่ๆ ข้าวในมือแบบนี้ล่ะค่ะ สำคัญคือน้ำมันหมูกับเกลือป่นหยาบ ไม่มีไม่ได้เลยมันต่างกันจริงๆ ถ้ามีโอกาสลองทำดูนะคะ อร่อยจนลืมนับปั้น อิๆ

พี่น้องธีคงได้ออกหลังๆ ค่ะ กระซิบว่าคนอื่นไม่เท่าไหร่ แต่พี่ทัตนี่จอมงานเข้าแน่ 5555555  o22

มีเรื่องเกร็ดๆ อยากเม้าท์มอย เช่นแบบ เราก็แอบคิดว่าพระเอกนิยายไม่จำเป็นต้องหล่อขนาดนั้นก็ได้ อยากเขียนให้ธรรมดา อาจจะแค่ดูดี แต่คือต้นแบบของจอมหล่อจริงๆ เป็นเดือนจริงๆ ธีก็เหมือนในเรื่อง เราเอาตัวจริงมาขยายอ่ะ เลยเหมือนตามกระแสเลยว่าใครสักคนต้องหล่อระดับเดือน จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจนะคะ แต่หล่อก็ดีแล้วล่ะมั้ง XD
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-01-2018 22:31:07 โดย Z4 »

ออฟไลน์ Z4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #101 เมื่อ26-01-2018 14:22:52 »



017


เมื่อคืนนี้หลังจากเทียวออกไปตระเวนในเมืองรอบหนึ่งทีมงานก็ดูพออกพอใจกับภาพบรรยากาศยามค่ำคืนของลำปางที่ได้ เห็นทำงานจัดการไฟล์กันจนดึกดื่น ผมเลยขอตัวนอนก่อนเพราะจะตื่นแต่เช้าตรู่มาเตรียมของกินให้ ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกจอมกลับเข้ามานอนตอนไหน แต่พบว่าขนมจีนน้ำเงี้ยวที่กะเก็บไว้กินมื้อเช้าโดนโซ้ยไปเสียครึ่งหม้อแล้ว เลยต้องไหว้วานน้ากิตไปซื้อก๋วยจั๊บหน้าสถานีรถไฟมาเพิ่มให้ระหว่างที่คนอื่นๆ ยังไม่ตื่น

ผมจัดการนึ่งข้าวเหนียวที่แช่น้ำไว้แล้วคืนหนึ่ง ก่อนน้ำมะเขือยาวออกมา ส่วนหนึ่งหั่นแว่นแช่น้ำเกลือไว้เตรียมชุบไข่ทอด อีกส่วนนำไปเผาเพื่อลอกเปลือกตำผสมกับน้ำพริกหนุ่มที่น้าปานทำไว้ให้ วิธีนี้จะช่วยลดความเผ็ดลงโดยไม่ทำให้เสียรสชาติ แล้วจึงตั้งน้ำต้มไข่ไว้หลายใบ ระหว่างรอก็ใช้สูตรตำกุ้งแห้งผสมแคบหมูของที่บ้าน ทำน้ำพริกกะปิแบบเผ็ดน้อยไว้อีกอย่าง จากนั้นนำมะเขือยาวที่ดูดน้ำเกลือดีแล้วมาชุบไข่ผสมแป้งทอดกรอบและน้ำเย็นเล็กน้อยค่อยนำลงลงทอด มะเขือที่ได้จะไม่ดำ ผิวนอกกรอบดีไม่อมน้ำมัน

แผ่ข้าวเหนียวนึ่งที่สุกดีแล้วให้คลายความร้อนลงหน่อย ค่อยทำข้าวบ่ายปลาทูแบบเมื่อวานหลายสิบปั้น แบ่งใส่ถุงแกงห่อละสามสี่ปั้น เก็บใส่กระเป๋าเก็บความร้อน เช่นเดียวกับมะเขือชุบไข่ทอดและไข่ต้ม น้ำพริกสองชนิดผมแบ่งใส่ทับเปอร์แวร์เล็กแยกหลายกล่อง จะได้เปิดจิ้มกินได้เลย ส่วนผักสดที่ฝ้ายแบ่งมาให้ก็จัดการล้างสะอาด จัดแบ่งใส่ถุงไว้หลายๆ ถุง เก็บไว้ในกระติกน้ำแข็ง สะดวกกินทั้งบนรถและนอกสถานที่

ฟ้าเริ่มสว่าง ได้ยินเสียงคนอื่นตื่นกันแล้ว ผมจึงอุ่นน้ำเงี้ยวกับขนมจีนที่เหลือรอท่า

“โห นี่ลุกมาทำคนเดียวเลยเหรอ เกรงใจโคตร” เอกเดินมากับอาร์ต ช่วยกันหยิบจานชามออกมาเตรียม

“ก็ไม่ยากอะไร ยังไงก็ตั้งใจมาช่วยอยู่แล้ว”

“ถามจริง จอมทำบุญด้วยอะไรวะ กูอยากได้อย่างนี้อีกสักคน ต้องไปขอที่ไหนอ่ะ”

“กูอยากได้ยังไม่ได้เลย มึงต้องรอไปว่ะ” อาร์ตตอบแทน ยิ้มๆ มองผม

“น้องฝ้ายยังโสดป่ะ” เอกยังไม่ละความพยายาม

“กูรู้แค่น้าชัยยิงปืนแม่นมาก”

เอกยกขาถอนเท้าที่ก้าวเข้าคุกไปข้างหนึ่งออกเงียบๆ หยิบช้อนส้อมจานชามออกไปด้วยท่าทีสำรวมจนผมนึกขำ

“เมื่อก่อนมึงยังทำออกมากินได้บ้างไม่ได้บ้างอยู่เลย ตอนนี้กลายเป็นเชฟละเหรอ” คนตัวสูงแซว

“ได้มึงเป็นหนูทดลองไง” สมัยนั้นผมก็ทำได้แค่ข้าวผัด ไข่เจียว ผัดผัก มาม่าอะไรไปตามเรื่องแหละ ไม่ถึงกับไหม้แต่อ่อนไปมั่ง เค็มไปมั่ง ยังไงอาร์ตก็กระเดือกลงไปอยู่ดี

อาร์ตหัวเราะ ช่วยยกหม้อน้ำเงี้ยวออกไป ผมก็ยกขนมจีนที่อุ่นร้อนแล้วเดินตามหลังมันมา

สมาชิกอยู่กันเกือบพร้อมหน้าแล้ว บ้างนั่งตรงยกพื้นแกะก๋วยจั๊บกิน บ้างก็รอขนมจีน จอมเหลือบมองอาร์ตกับผมแล้วทำหน้านิ่งแต่เม้มปากนิดๆ คนอื่นอาจไม่รู้แต่นี่คือสัญญาณความไม่พอใจของจอม ผมเลยเดินไปหา ส่งยิ้มให้

“เอาขนมจีนหรือก๋วยจั๊บ”

“…ก๋วยจั๊บละกัน”

จอมคลายสีหน้าลง รับถุงก๋วยจั๊บไปแกะใส่ชาม ผมเลยเลือกกินอย่างเดียวกัน แป๊บเดียวตับลวกก็มานอนในชามจริงดังคาด จึงตักเครื่องอย่างอื่นแลกให้แทน เด็กน้อยของผมเกลียดตับมาก

เพราะรู้ว่าต้องทำงานทั้งวันทุกคนเลยใช้เวลากินอาหารเช้าให้อิ่ม ผมที่ยังอยู่ในชุดนอนรีบกินส่วนของตัวเองแล้ววิ่งขึ้นไปอาบน้ำสระผมเปลี่ยนเสื้อผ้า พอกลับเข้ามาในห้องนอนก็เจอจอมนั่งรออยู่

“ไม่เป่าผมก่อนเหรอ” มันถาม

“แค่เช็ดก็พอเดี๋ยวมันก็แห้ง”

จอมเดินเข้ามาดึงผ้าขนหนูที่ผมหนีบไว้ไปถือเอง แล้วสะบัดคลุมลงมา ขยี้เช็ดผมให้

ผมยืนนิ่งๆ ให้มันช่วยเช็ดพักหนึ่ง ก่อนจะได้ยินถ้อยคำที่ทั้งน่าหมั่นไส้ทั้งน่าเอ็นดู

“กูขี้หึง มึงต้องอดทน”

ผมยิ้ม มองสบตาคู่นั้นตรงๆ อย่างจะบอกว่าผมเข้าใจ เอียงหน้าตอบรับจุมพิตอ่อนหวานที่แนบลงมา

เมื่อก่อนผมเคยรำคาญใจที่ถูกแฟนหึงหวงโดยไม่มีเหตุผล แต่กับการหึงหวงของจอม ผมไม่เคยรำคาญหรืออึดอัดสักนิด กลับคิดว่าน่ารักดีด้วยซ้ำ เพราะจอมไม่ได้ไม่เชื่อใจผม มันรู้ดีว่าไม่มีอะไรในกอไผ่แค่อดไม่พอใจไม่ได้เท่านั้น จึงไม่เคยพาลพาโลหรืออาละวาด แค่ฮึดฮัดไปเองตามประสา แล้วผมจะต้องโกรธมันทำไม อยากปลอบใจล่ะมากกว่า

“เดี๋ยวคนอื่นรอ” ผมกอดตอบแล้วปล่อยมือ ไม่อยากโดนแซวไปมากกว่านี้

“หลอกให้อยากแล้วจากไปชัดๆ” จอมทำปากคว่ำ

“คนที่งานยุ่งอ่ะมึง ไม่ใช่กู”

“ทำอย่างกับว่างแล้วมึงจะยอม”

ผมกดรอยยิ้มลึกขึ้น จงใจยื่นหน้าเข้าไปใกล้มันแล้วพูดเสียงต่ำริมหู

“กูเคยปฏิเสธมึงด้วยเหรอ”

ไม่รอให้คนหน้าเหวอตั้งตัวทัน ผมรีบแจ้นออกนอกห้องก่อนที่จะโดนลากไปฟัด ได้ยินเสียงจอมโวยวายตามหลังจนต้องหลุดหัวเราะ

“เฮ้ย! พูดจริงเปล่าวะ ธี! กลับมาก่อน เมื่อกี้พูดจริงใช่เปล่า!”

 
***

 
ที่แรกของวันผมพาคณะมาที่ตลาดทุ่งเกวียน หรือที่บ้านผมเรียกว่ากาดทุ่งเกวี๋ยน สมัยผมเด็กๆ เคยจำได้ว่ามีของป่าของแปลกขาย ทั้งแย้ ตัวเงินตัวทอง ตัวนิ่ม หมูป่า เก้ง กวาง เต่า และอีกสารพัด แต่ปัจจุบันนี้กลายเป็นตลาดขายของฝากสำหรับนักท่องเที่ยวไปเสียแล้ว อย่างไรก็ตามผมถามน้าปานแล้วแกบอกว่ายังพอมีของป่าขายอยู่บ้าง จึงแนะนำให้พวกนี้มาลองเสี่ยงโชคดูถ้าอยากได้ภาพแปลกตากลับไป

เข้ามาด้านในผมเริ่มใจแป้ว มีแต่ร้านขายผลไม้ แคปหมู หมูยอ แหนม น้ำพริกหนุ่ม อะไรเทือกนั้น นึกในใจว่าเห็นทีจะเสียเที่ยวแล้ว แต่จอมบอกว่าไม่เป็นไร เป็นแหล่งท่องเที่ยวเหมือนกัน ให้ทุกคนแยกย้ายกันไปสำรวจตลาดคร่าวๆ แบบเร่งด่วนรอบหนึ่ง ถ้าเจอจุดน่าสนใจก็ให้จำไว้ ตอนถ่ายทำจริงจะได้ไม่พลาด

ตลาดยังเช้าอยู่ หลายร้านกำลังจัดของ คนไม่พลุกพล่านนัก แต่วันนี้เป็นวันเสาร์ อีกเดี๋ยวนักท่องเที่ยวคงมากันเพียบ จึงต้องทำเวลา ผมเดินไปกับจอม ระหว่างทางก็ถูกเพื่อนวิ่งมาถามเป็นพักๆ

“ธี แกงกระด้างคือไรอ่ะ”

“อะไรคือจิ้นเกื๋อ”

“ข้าวกั้นจิ้นเป็นยังไง”

“ซาวคือเท่าไหร่”

ฯลฯ

ผมช่วยตอบคำถามไปทีละข้อ สักพักก็เจอโจ้หน้ามุ่ยเดินเกาหัวกลับมากับเอก

“ของบางอย่างเขาไม่ขายให้คนต่างที่เหรอวะ”

“ยังไงนะ?” ผมงง

“ก็กูอยากกินผลไม้เลยแวะซื้อ ทีแรกถามอะไรก็ขายปกติ พอดีกูเห็นลูกอะไรไม่รู้ห่อหนังสือพิมพ์ไว้คุณป้าแม่ค้าเขาตอบว่า อันนี้ไม่ต้องลูก ก็เออ สงสัยเขาไม่ขายมั้ง แต่พอมีพี่คนเหนืออีกคนมาถามๆ เขาก็ซื้อได้อ่ะ ยังไงวะ ทำไมเขาไม่ขายกู”

“…เขาพูดว่าหมะต้องรึเปล่า”

“ต่างกันเหรอวะ”

“หมะต้องแปลว่ากระท้อน”

“…”

เกิดเดดแอร์ประมาณ 3 วินาที ตามมาด้วยเสียงระเบิดหัวเราะของเอกจนคนรอบข้างหันมามอง

“ขะ…ขอโทษ ฮ่าๆ ฮี่ๆ…เหี้ย ปวดท้อง” เอกตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า พยายามกลั้นเสียง

“เออ ไอ้สัส ขำให้ตายไปเลย” โจ้งอนจนหน้าเบี้ยว ขำตัวเองก็ขำ เขินก็เขิน

“เดินต่อๆ ขำได้อย่าหยุดเดิน” จอมก็อดหัวเราะไม่ได้เหมือนกัน

พวกเราเดินทะลุตลาดมาทางด้านหลัง ในที่สุดก็เจอร้านขายของป่าเข้าจนได้ แม้จะไม่มากแต่ก็เพียงพอจะเพิ่มสิ่งน่าสนใจให้การถ่ายทำครั้งนี้แล้ว เห็นมีเก้ง กวาง หมูป่า แย้ กบ เครื่องในสัตว์ใหญ่ ไปจนถึงหนอนแมลงต่างๆ ทั้งรถด่วน ตัวอ่อนของต่อ รังผึ้ง ไข่มดแดง และอื่นๆ

จอมบอกให้โจ้ยกกล้องขึ้นมาเก็บภาพรอบหนึ่งก่อน ส่วนเอกวิ่งไปตามอาร์ต ตั้งใจจะเริ่มถ่ายตรงโซนนี้ค่อยกลับออกไปเก็บภาพด้านนอกแล้วตัดต่อสลับเอาอีกที

ในตลาดต้องการความคล่องตัว ไม่เกะกะทั้งร้านค้าและคนที่มาเดินซื้อของ จึงไม่สามารถยกไฟหรือรีเฟล็คขึ้นมาได้ ไมค์ก็เปลี่ยนเป็นแบบเหน็บที่คอเสื้อ คนทำงานหลักจึงมีแค่อาร์ตกับโจ้ ส่วนคนอื่นคอยดูคอยช่วยเหลือรอบนอก พร้อมทั้งเดินไปขออนุญาตร้านรวงที่จะได้เข้ากล้องล่วงหน้า เพื่อแสดงมารยาทและป้องกันปัญหาที่อาจเกิดภายหลัง

อาจเพราะอาร์ตหล่อเหลาสูงใหญ่ แถมพูดภาษาอังกฤษเป็นไฟ คนเลยนึกไปว่าเป็นดาราต่างชาติมาถ่ายทำรายการ จึงได้รับความร่วมมืออย่างดีจากร้านค้าส่วนใหญ่ การถ่ายทำช่วงเช้าก็สำเร็จลุล่วงไปได้โดยประการฉะนี้

เรารีบเดินทางต่อ กำหนดการวันนี้มีถ่ายทำโรงงานเซรามิก ร้านช่างทำรถม้าจำลอง เก็บภาพรถม้าจริง และเนื่องจากวันนี้เป็นวันเสาร์ ตอนเย็นจึงจะไปตลาดนัดคนเดินที่กาดกองต้า และอาจจะไปตลาดอัศวินด้วย เรียกว่าตารางอัดแน่นยิ่งกว่าเมื่อวานเสียอีก

กลางวันทุกคนฝากท้องไว้กับข้าวบ่ายปลาทูที่ผมทำมา แย่งกันคนละปั้นสองปั้นจนผมนึกว่าจะไม่พอ ดีที่นอกจากของกินที่เตรียมไว้ยังมีของที่ซื้อติดไม้ติดมือมาจากกาดทุ่งเกวียน ทั้งไส้อั่ว หมูยอ จิ้นเกื๋อ หรือก็คือหมูหมักเกลือแดดเดียวทอดแห้ง ดูท่าทางพวกนี้จะติดใจอาหารเหนือเข้าเสียแล้ว กินทุกมื้อยังไม่มีบ่น ซ้ำเรียกร้องจะกินนั่นนี่อีก แคบหมูเจ้าอร่อยที่ผมหยิบติดมาด้วยถูกกินแทนขนมไปแล้ว คงต้องบอกน้าปานให้สั่งซื้อเพิ่มอีกหลายถุง

ระหว่างพัก ผมลองเกริ่นเรื่องฝ้ายขึ้นมา บอกเพียงว่าฝ้ายอยากขอไปตลาดนัดกลางคืนด้วย ส่วนเหตุผลจริงๆ ยังไม่ได้บอก ไม่ได้คิดปิดบังอะไรแค่พูดไปกลัวน้องผมจะดูไม่ดี อีกอย่างฝ้ายรับปากมั่นเหมาะว่าเพื่อนจะแค่แอบดูเท่านั้น ไม่เข้ามารบกวนการทำงานเด็ดขาด เลยคิดว่าสบโอกาสค่อยอธิบายให้จอมกับอาร์ตฟัง เชื่อว่าทั้งสองคนไม่น่าถือสากับเรื่องแค่นี้

...

ตกเย็น พวกเราเริ่มจากกาดกองต้าหรือตลาดจีนก่อน อาศัยช่วงที่แสงยังไม่หมดเก็บภาพอาคารโบราณรุ่นราวร้อยปีก่อน มีเรือนสวยๆ ผสมผสานรูปแบบสถาปัตยกรรมทั้งไทย จีน ล้านนา ฝรั่ง พม่า น่าดูน่าชมเต็มไปหมด จนผมยังหยุดแชะภาพไปลงเฟซบุ๊คและอินสตาแกรมบ้าง

“พี่ธี ฝ้ายแวะดูเสื้อแป๊บนึงนะ เดี๋ยวตามไป” ฝ้ายขออนุญาตเสียงเบา ทีแรกยังตื่นเต้นกับการทำงานของพวกจอมอยู่เลย แป๊บเดียวก็เริ่มวอกแวกแล้ว เด็กหนอเด็ก

“อย่านานนะ เดี๋ยวหลง”

“จ้ะพี่”

อย่างไรเดินไปถ่ายคลิปไปก็ค่อนข้างช้าอยู่แล้วเลยไม่เป็นห่วงเท่าไร เดี๋ยวก็ตามมาทัน เคนนี่ ลิน และเอกแยกไปอีกกลุ่ม ไปถ่ายคลิปสินค้าร้านรวงข้างทาง ส่วนพวกจอมใช้เวลาถ่ายทำตรงหอศิลป์ลำปางครู่หนึ่ง ผมเลยขอเดินเตร่รอฝ้ายอยู่ด้านนอก

“พี่ธี” ฝ้ายเดินเข้ามาหาเหนียมๆ ด้านหลังมีเพื่อนผู้หญิงมาด้วยสองคน “นี่ก้อยกับหมวย เพื่อนฝ้ายเองจ้ะ”

ผมรับไหว้เด็กทั้งสอง พอจะรู้แล้วว่าคงเป็นเพื่อนที่อยากมาแอบดูจอมกับอาร์ตนั่นเอง

“ฝ้ายบอกแล้วว่าให้ตามห่างๆ จะไม่กวนเลยจ้ะพี่ แต่พามาให้พี่ธีดูหน้าก่อนจะได้ไม่เข้าใจผิดว่าเป็นแก๊งค์ล้วงกระเป๋าที่ไหน โอ๊ย” ฝ้ายลูบแขนที่โดนก้อยตีป้อยๆ

ยังไม่ได้พูดอะไร พวกจอมก็เดินออกมาเสียก่อน เห็นเพื่อนฝ้ายทั้งสองทำตาโตมองค้างอุดปากกั้นเสียงกรี๊ด อย่างกับติ่งดารานักร้อง ทำให้ผมอดมองจอมอีกครั้งไม่ได้ หน้าตาหลอกล่อแมลงขนาดนี้ ดีนะที่มันไม่ใช่คนเจ้าชู้ แถมติดจะรำคาญผู้หญิงหน่อยๆ ด้วย ไม่อย่างนั้นผมอาจต้องปวดหัวมากกว่านี้หลายเท่า

จอมเลิกคิ้วสงสัยที่เห็นผมจ้องหน้า เดินมาเอาแขนพาดไหล่พาเดินต่อแบบไม่คิดมาก ผมเลยแนะนำก้อยกับหมวยแค่ผ่านๆ บอกว่าเป็นเพื่อนฝ้ายบังเอิญมาเจอ เพื่อนๆ ก็เพียงผงกหัวรับ ไม่สนใจเท่าไรนัก

พวกเราเดินไปถ่ายไปเรื่อยๆ แม้กล้องที่ตามถ่ายกับกลุ่มผู้ชายหน้าตาดีจะทำให้คนสนใจหันมามองไม่น้อย แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคอะไร ผมช่วยจอมทำงานเหมือนที่ทำเมื่อเช้า นั่นคือเล็งร้านที่คิดว่าสวยน่าถ่ายแล้วมาร์คตำแหน่งไว้รวมถึงไปขออนุญาตล่วงหน้าไว้ก่อน โดยปกติพ่อค้าแม่ค้าชื่นชอบให้มีคนสนใจร้านรวงของตัวเองจึงไม่ค่อยปฏิเสธกัน

ฝ้ายกับเพื่อนยังเดินตามมาโดยไม่รบกวนจริงอย่างที่รับปาก แถมบางครั้งยังช่วยชี้ชวนดูร้านที่น่าสนใจในสายตาของผู้หญิงอีกด้วย ไม่มีสร้างปัญหาหรือต้องให้ดูแลเป็นพิเศษ แค่คอยดูเป็นระยะไม่ให้หลงกัน ทำให้ผมเบาใจขึ้นเยอะ

กว่าจะสุดทางก็เกือบทุ่ม พวกเราตัดสินใจไปตลาดอัศวินต่อ พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องออกมาถ่ายทำกลางคืนแล้ว ฝ้ายยังคงมากับพวกผมส่วนเพื่อนทั้งสองขอลากลับก่อน ผมก็คิดว่าคงไม่น่ามีอะไรแล้ว เห็นแค่ฝ้ายกดแชตรัวอีกตามเคย คงเม้าท์มอยกับเพื่อนได้อีกยาว



มาถึงตลาดอัศวิน อาร์ตถูกลินจับเช็ดหน้าเติมแป้งเซ็ตผมจนหล่อเหมือนเดิม ก่อนจะแบ่งกันเป็นสองกลุ่มอีกครั้ง คราวนี้แยกกันไปเลยคนละโซนเพราะตลาดนี้พื้นที่กว้าง ตกลงกันว่ามีโอกาสก็แวะกินร้านข้างทางหรือซื้อกลับไปเลย ไม่ต้องรอ เพราะตอนนี้เริ่มหิวกันแล้ว

ผมแวะซื้อของกินที่ถือเดินกินได้ง่ายตามหลังพวกจอมไป ส่วนฝ้ายก็จัดการตัวเองได้ บอกให้ผมไม่ต้องห่วง เลยใช้โอกาสช่วงคัท พักคลิป ส่งของกินให้แต่ละคนประทังชีวิต อาร์ตดีหน่อย กินโชว์ในคลิปได้เลย เห็นบอกว่าเป็นธรรมชาติดี จอมก็หาโอกาสกินได้เยอะ มีโจ้ที่ต้องใช้ท่ายากกว่าเขาเพื่อน แต่สปิริตยังเต็มเปี่ยม

ตลาดอัศวินใหญ่นั้นใหญ่ การเล็งร้านค้าที่น่าสนใจคราวนี้จึงเหนื่อยหน่อย ทั้งจอม ทั้งผม กระทั่งฝ้าย ต้องวิ่งไปวิ่งมาหลายครั้ง จอมบอกว่าเอาเท่าที่ได้ เพราะแค่นี้คลิปก็เยอะเกินความต้องการแล้ว แต่พอเห็นร้านค้าแนวๆ ก็อดไม่ได้ต้องเรียกมาถ่ายไว้ ไหนๆ ทำแล้วก็อยากให้ออกมาดีที่สุด

พวกเราวิ่งวุ่นทั้งคืนจนกระทั่งเลยสามทุ่ม ต่างคนต่างเหน็ดเหนื่อย จึงแวะพักกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นกันคนละหลายชาม จนอิ่มหนำดีแล้วค่อยมีแรงเดินคุย

“ทางเอกเป็นไงบ้าง” อาร์ตถาม

“เสร็จก่อนเราอีก ทางนั้นถ่ายแต่ของอย่างเดียว เห็นว่าถือโอกาสชอปปิ้งสบายไปละ”

“อ้าว ฉิบหายละ กูไม่ได้ซื้ออะไรฝากน้ำเลยอ่ะ เมียไม่ให้เข้าห้องแหง” โจ้เพิ่งนึกได้ รีบหันไปหาตัวช่วย “ฝ้าย เมื่อกี้เลือกตุ้มหูร้านแฮนด์เมดมาไม่ใช่เหรอ ที่บอกน่ารักมากอ่ะ ไปกับพี่อีกรอบได้ป่ะ นะๆ พลีส”

“ได้เลยจ้ะพี่ ไปเร็ว เดี๋ยวเขาเก็บร้าน” ฝ้ายกระตือรือร้น ทั้งสองรีบวิ่งไปทางร้านเดิมที่เคยแวะถ่ายเมื่อครู่

“ไอ้คนกลัวเมีย” เราว่ากันขำๆ แล้วเดินทอดน่องตามไป ทำงานเสร็จเกินเป้าแล้ว ความตึงเครียดก็จางหาย ได้มองนั้นดูนี่ซื้อของตามใจชอบบ้าง

แต่เมื่อเห็นสถานการณ์ด้านหน้าผมก็ต้องตื่นตัว เพราะตรงที่โจ้กับฝ้ายนั่งยองเลือกต่างหูกันอยู่มีชายคู่หนึ่งท่าทางหลุกหลิกเหลือบมองคนทั้งสองบ่อยครั้งคล้ายว่ากำลังจับตาดู ผมอาจไม่คิดเอะใจอะไรถ้าไม่เพราะชายสองคนนั้นสวมหน้ากากผ้าสีดำปิดครึ่งจมูกถึงคอเหมือนที่คนขับมอเตอร์ไซค์ชอบใช้ คนหนึ่งยังสวมหมวกกันน็อคด้วย

อาร์ตผละออกไปซื้อน้ำจึงไม่ทันรู้ แต่จอมท่าทางจะสังเกตเห็นแล้วเช่นเดียวกับผม เลยรีบวิ่งตามกันมา

แต่ก่อนที่จะถึงตัว โจ้ที่เพิ่งลุกขึ้นก็โดนเข้าประชิดเสียแล้ว เป้าหมายของพวกมันคือกล้องที่โจ้สะพายไว้ มือหนึ่งจับสายกระชาก ทว่าโจ้ก็ไวทายาด คว้าสายกล้องที่หลุดจากไหล่ไว้ได้อย่างฉิวเฉียด ยื้อยุดอย่างไม่ยอมให้ผลงานที่ถ่ายทำมาทั้งวันเสียเปล่าได้เป็นอันขาด

ผมวิ่งแทรกฝูงชนไปจนถึงตัวฝ้ายที่กำลังตื่นตระหนก ดันเธอไว้ด้านหลัง จอมพุ่งไปช่วยโจ้จนดึงกล้องกลับมาได้ หันกลับไปจับแขนชายคนหนึ่งและใช้อีกมือขยุ้มดึงหลังคอเสื้อไว้ ชายสวมหมวกกันน็อคเห็นจอมที่สูงใหญ่กว่าจับกุมเพื่อนตน แทนที่จะหนีไปกลับดึงท่อนเหล็กที่เหน็บไว้ด้านหลังขึ้นเงื้อง้า

ชั่วขณะนั้นผมรู้สึกราวกับเวลาเดินช้าลง

…เห็นตัวเองถลันเข้าไปขวางหน้าจอม

…เห็นท่อนเหล็กที่ฟาดลงมา

…ได้ยินเสียงจอมตะโกนเรียกชื่อผม

…ได้ยินเสียงกรีดร้องที่แยกแยะไม่ออกดังระงม

…รู้สึกถึงความเจ็บแปลบที่ท่อนแขน

…และเสียงระคายหูของกระดูกที่แตกลั่น…

 
***
TBC


ทิ้งระเบิดใน 3...2...1...

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #102 เมื่อ26-01-2018 14:58:02 »

 :a5:
อย่าเป็นอะไรมากเลยนะ โป้งคนเขียนเลย
 :katai1:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #103 เมื่อ26-01-2018 16:13:43 »

 :katai1:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #104 เมื่อ26-01-2018 21:58:48 »

โอ้ยยยย ตายแล้ว อย่าเป็นอะไรมากนะธี

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #105 เมื่อ27-01-2018 00:54:07 »

อาหารเหนือในเรื่องนี่คือสูตรที่บ้านเรานะคะ 555 มันอาจจะไม่เหมือนที่เคยกินบ้าง เช่นแอ็บอ่องออบางเจ้าก็เป็นสมองหมูทั้งก้อนเลย บางเจ้าก็ผสมหมูบด ส่วนตัวเราชอบแบบผสมเพราะกำลังดีไม่เลี่ยนเท่า

ข้าวบ่ายปลาทูทำง่ายมากๆ ถ้าแบบตามเนทเขาจะใช้ใบตองม้วนแบบมากิซูชิในอาหารญี่ปุ่นเลย แต่บ้านเราแค่แผ่ๆ ข้าวในมือแบบนี้ล่ะค่ะ สำคัญคือน้ำมันหมูกับเกลือป่นหยาบ ไม่มีไม่ได้เลยมันต่างกันจริงๆ ถ้ามีโอกาสลองทำดูนะคะ อร่อยจนลืมนับปั้น อิๆ

พี่น้องธีคงได้ออกหลังๆ ค่ะ กระซิบว่าคนอื่นไม่เท่าไหร่ แต่พี่ทัตนี่จอมงานเข้าแน่ 5555555  o22

มีเรื่องเกร็ดๆ อยากเม้าท์มอย เช่นแบบ เราก็แอบคิดว่าพระเอกนิยายไม่จำเป็นต้องหล่อขนาดนั้นก็ได้ อยากเขียนให้ธรรมดา อาจจะแค่ดูดี แต่คือต้นแบบของจอมหล่อจริงๆ เป็นเดือนจริงๆ ธีก็เหมือนในเรื่อง เราเอาตัวจริงมาขยายอ่ะ เลยเหมือนตามกระแสเลยว่าใครสักคนต้องหล่อระดับเดือน จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจนะคะ แต่หล่อก็ดีแล้วล่ะมั้ง XD




ร้ายมากก มาอ่านเจอเวลานี้ หิวเลย แย่ๆๆๆ อยากกินเลยอะ ไม่รู้จัก 55555

ออฟไลน์ Tiffany

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1147
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #106 เมื่อ27-01-2018 05:37:39 »

ธีอย่าเป็นอะไรมากนะ

ออฟไลน์ FiZZ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #107 เมื่อ28-01-2018 17:31:18 »

โอย ไม่นะๆ ธีอย่าเป็นไรนะ  :ling3:

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [017] 26/01/61 P.4
«ตอบ #108 เมื่อ28-01-2018 18:52:22 »

โอ้ย นึกว่าจะชิลๆแล้วตอนนี้
ตอนท้ายเกิดเรื่องอีก อย่าเป็นไรมากนะ

คนเขียนมาต่อด่วนๆๆ

ออฟไลน์ Z4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #109 เมื่อ02-02-2018 18:33:18 »




018


หลังจากนั้นคือความวุ่นวายโกลาหล ฝูงคนที่แตกตื่น เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวด เสียงมากมายปนเปฟังไม่ได้ศัพท์ ไซเรนดังก้อง ตามมาด้วยตำรวจ รถพยาบาล...

รู้ตัวอีกทีผมก็มานั่งเหม่ออยู่ที่โรงพยาบาลจนเลยห้าทุ่มแล้ว ทั้งเพลียทั้งอ่อนล้าแต่กลับยังไม่อาจผ่อนคลาย มองธีที่ยืนพิงกำแพงอยู่มุมหนึ่ง กำลังโทรคุยกับพ่อ

ผมควรจะบอกให้ทุกคนสบายใจก่อนว่า ธีไม่ได้เป็นอะไร มีเพียงแผลถลอกจากการปะทะเล็กน้อย คนที่กระดูกหักคือไอ้คนสวมหมวกกันน็อคนั่นต่างหาก

ถ้าจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น… คือทุกอย่างในขณะนั้นมันรวดเร็วมาก ผมฉุดกระชากหนึ่งในสองคนนั้นไว้ พอเห็นอีกคนดึงท่อเหล็กขึ้นมาก็คิดในใจว่าฉิบหายแน่

แต่ใครจะคาด ธีที่เดิมอยู่ด้านหลังกลับก้าวขึ้นมาขวางรับ

ไม่อยากทบทวนความรู้สึกในตอนนั้นเลย มันทั้งร้อนรน ทั้งเดือดดาล ทั้งแค้นใจที่ไม่อาจขยับได้เร็วกว่านี้ ที่ยิ่งกว่าคือความหวาดผวาจนขนหัวตั้งชัน สมองว่างเปล่า ใจหายวาบเมื่อเห็นเหล็กท่อนนั้นฟาดลงมาใส่คนที่อยู่ตรงหน้า

แต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุดไม่ได้เกิดขึ้น...

ความเป็นจริงก็คือ ธีที่แสนน่ารักและไร้พิษสงในใจผมยกแขนขวาขึ้นตวัดรัดท่อเหล็กนั้นไว้ด้วยความไวแสง มือเลื้อยราวกับงูฉกคว้าข้อมือข้างที่ถืออาวุธนั้นดึงจนเซ เหมือนจะเห็นธีขยับขาเตะต่ำด้วย แต่ไม่แน่ใจนักเพราะลายตาเกินไป จบด้วยท่าตั้งศอกซ้ายหมุนตัวฟันแขนสับฉับลงไปที่ตำแหน่งข้อศอกของไอ้คนเคราะห์ร้ายจนหักกลับในท่าฝืนธรรมชาติ เสียงกระดูกลั่นกร๊อบตามมาด้วยเสียงร้องอย่างเจ็บปวดภายใต้หมวกกันน็อค

นึกถึงเสียงนั้นแล้ว…กระดูกในกายมันเสียวแปลบขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

ตอนที่นั่งจ๋องตบยุงกันอยู่ อาร์ตงึมงำบอกผมว่าธีเรียนเทควันโดตั้งแต่เด็ก แถมเป็นโรงเรียนสุดเข้มที่ปั้นทีมชาติมานักต่อนัก ตอนม.ต้นมันก็สายน้ำตาลแล้ว ตอนนี้อย่างน้อยๆ ก็น่าจะสายดำหนึ่งดั้ง

ผมได้ฟังแล้วตั้งใจกับตัวเองเอาไว้ว่า หากในอนาคตมีวันใดที่เราต้องทะเลาะกัน ผมจะขอต่อต้านการใช้กำลัง งดใช้ความรุนแรงโดยเด็ดขาด

ด้วยกระบวนการการรักษาพยาบาลและขั้นตอนอะไรของตำรวจที่ผมไม่ทราบ รู้แค่เราต้องรอนานมาก โจ้ถือโอกาสเหยียดยาวยึดเก้าอี้ว่างหลายที่ นอนอ้าปากหวอ ธีบอกให้ผมกับคนอื่นๆ กลับไปก่อนตั้งแต่ทีแรก แต่จะให้ทำได้ยังไง เพียงให้กลุ่มเอกพาฝ้ายกลับไป ส่วนพวกผมอยู่เป็นเพื่อน เผื่อเป็นพยานอะไรก็ยังดี

สองคนที่เข้ามาชิงกล้องเปิดหน้ามายังเด็กอยู่เลย เห็นว่าเพิ่งม. 6 ไอ้คนที่โดนผมจับไว้ไม่เป็นอะไรมาก แค่พอเห็นเพื่อนตัวเองเจ็บก็ยอมแพ้ ไม่คิดหนี ตอนนี้เดินโทรศัพท์วุ่นวายโดยมีเจ้าหน้าที่นายหนึ่งตามคุม ส่วนนายตำรวจเจ้าของคดีสอบปากคำคนเจ็บอยู่ในแผนกฉุกเฉิน มีเดินเข้ามาคุยกับธีเป็นระยะ ผมอยากช่วยพูดแต่ธีห้ามไว้ บอกว่าถ้าจะต้องทำประวัติให้คนมาเกี่ยวน้อยที่สุดดีกว่า มันเองก็เป็นว่าที่นักกฎหมายคนหนึ่ง รับมือได้ ไม่เป็นอะไร

หงุดหงิดที่ตัวเองไร้พลัง แต่ก็ต้องยอมรับว่าธีมีเหตุผล

ท่ามกลางความวุ่นวายทั้งหมดทั้งมวล ยังคงเป็นธีที่สุขุมเยือกเย็นที่สุด คนอื่นคิดรับมือเหตุการณ์เฉพาะหน้า แต่มันคิดไปถึงสเตปสอง สาม สี่ แล้ว แม้จะร้อนรน แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดคือเชื่อใจมัน

เกือบเที่ยงคืน ผมเห็นชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานคนหนึ่งพร้อมผู้ติดตามอีกสองคนเดินเข้ามา ธีรีบลุกขึ้นเดินไปหาพร้อมยกมือไหว้ ได้ยินเสียงตำรวจนายหนึ่งแว่วๆ เรียกชายคนนั้นว่า ‘ท่านผู้ว่าฯ’

ธีเรียกให้พวกผมสวัสดีผู้ใหญ่ท่านนั้น ก่อนที่มันจะนั่งลงพูดคุย เล่าเหตุการณ์ให้ผู้มาใหม่ฟังอีกรอบ โดยลำดับเรื่องอย่างชัดเจนเป็นขั้นเป็นตอน อธิบายตามความเป็นจริง ไม่ได้ใส่ไข่หรือเอาดีเข้าตัวเลยสักนิด

“แล้วคือคนตีกระดูกหัก ถูกมั้ย” ท่านผู้ว่าฯ ที่ธีเรียกว่าคุณลุงตั้มถาม

“ครับ ธีเรียนเทควันโดมาครับ เลยใช้ท่าล็อคจับไว้ข้างนึง อีกข้างฟันที่ข้อศอกเขา กะให้อาวุธหลุด แต่อาจจะเพราะผมกะแรงพลาด หรือเพราะที่จริงอีกฝ่ายยังเป็นวัยรุ่นก็ได้ครับที่ทำให้กระดูกคนนั้นหัก”

“ทางเรามือเปล่าหมด ไม่มีอาวุธเลย?”

“ครับ คนลงมือมีผมคนเดียว เพื่อนแค่ยื้อยุดกันเฉยๆ ไม่ได้ต่อยอะไรเลยด้วยครับ”

ดูเหมือนธีและคุณลุงตั้มจะรู้จักสนิทสนมกันไม่น้อย สังเกตจากท่าทางผู้ใหญ่เอ็นดูเด็กและการแสดงออกอย่างชัดแจ้งว่าจะออกหน้าเคลียร์ปัญหาให้ ผมเห็นท่านพูดคุยปรึกษาทนายที่พามาด้วย ก่อนที่จะพาธีเดินไปคุยกับเจ้าของคดีที่มุมหนึ่ง

ใช้เวลาไม่กี่สิบนาที ธีก็เดินออกมาเรียกพวกผมให้กลับบ้าน

“หมดเรื่องแล้วเหรอวะ?” นั่งอยู่สองชั่วโมง ผู้ใหญ่มาไม่ถึง 30 นาที ปิดจ๊อบเลย?

“อือ ฝ่ายนั้นเขายอมความ แลกกับที่เราไม่เอาเรื่องเขาเหมือนกัน”

“ต้องไปสถานีตำรวจอีกมั้ย” อาร์ตถามพลางปลุกโจ้ให้ลุกขึ้น

“ไม่ต้อง ไม่มีประวัติ ทุกอย่างเคลียร์” ธียิ้มบางๆ

พวกเราพากันขึ้นรถกลับบ้าน น้ากิตหลังจากส่งคนรอบหนึ่งก็กลับมารอแต่แรกแล้ว ผมคิดในใจว่าวันนี้ช่างยาวนานเหลือเกิน แต่ก็โล่งที่ทุกอย่างจบลงได้ในที่สุด



ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาลเราอัพเดทสถานการณ์ในไลน์กลุ่มเป็นพักๆ ทำให้พวกเอกคลายใจลง ต่างหลับเอาแรงไปแล้วเพื่อเตรียมทำงานวันสุดท้าย โจ้ง่วงมากเลยรีบขึ้นไปอาบน้ำนอน ส่วนผมกับอาร์ตรู้สึกหิวนิดหน่อย ธีเลยเอาข้าวซอยที่เหลือในตู้เย็นออกมาอุ่นให้ พวกเรานั่งกินกันที่โต๊ะกินข้าวชั้นล่าง

“ที่จริง เรื่องมันก็ลงตัวแต่แรกแล้วล่ะ เพราะไอ้สองคนนั้นก็ไม่อยากโดนแจ้งข้อหา แต่ติดที่ผู้หมวดจะให้ไปทำประวัติที่โรงพักท่าเดียว กูเลยต้องใช้เส้นพ่อพาผู้ใหญ่มาช่วย วุ่นวายเสียเวลาหน่อย” ธีว่า

“อือ ดีแล้วล่ะ ถ้ามึงต้องมีประวัติกูว่าไม่คุ้มเลย ไอ้พวกเวรก็ไม่รู้เป็นเหี้ยไร คนมีทรัพย์สินก็เยอะแยะ เสือกอยากมาวิ่งราวกล้องไอ้โจ้” อาร์ตส่ายหัว

“เรื่องนี้…กูต้องขอสารภาพบาปว่ะ” ธียกมือเป็นเชิงขออภัย “คงเป็นกูเองที่ชักศึกเข้าบ้าน”

“ยังไงวะ” ผมงง

“ก็ที่วันนี้กูขอพาฝ้ายไปด้วย…ที่จริงมันมีสาเหตุ”

ธีเล่าให้พวกผมฟังทั้งหมด เรื่องที่ฝ้ายขอพาเพื่อนมาแอบดู ซึ่ง…ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าถูกรบกวนอะไรด้วย อาร์ตก็เช่นกัน ทว่าเรื่องเล็กที่พวกเราต่างมองข้ามกลับพัวพันมาถึงเรื่องในคืนนี้

กลายเป็นว่าหมวยกับก้อยแอบถ่ายรูปพวกผมไปลงไลน์กลุ่ม กรี๊ดกร๊าดในหมู่เพื่อนผู้หญิงตามประสา แต่มันไม่จบแค่นั้นเมื่อเริ่มมีคนนำออกไป ส่งต่อกันจากคนนั้นคนนี้ ภายในไม่กี่นาทีข่าวสารก็ถูกบิดเบือนไป กลายเป็นลือว่าฝ้ายเป็นแฟนใครสักคนในกลุ่มนี้ และเข้าหูรุ่นพี่ม. 6 ที่โรงเรียนฝ้ายคนหนึ่งที่ชื่อดิว…

ทายสิครับ…ก็ไอ้คนที่นอนแขนหักอยู่โรงพยาบาลคืนนี้นั่นแหละ

“สรุปว่าดิวแอบชอบฝ้าย เลยรู้สึกไม่พอใจ พาเพื่อนมากะชิงกล้องเพื่อป่วนงานพวกเรา?” อาร์ตขมวดคิ้ว

“ใช่ อย่างน้อยนี่ก็เป็นสิ่งที่ดิวกับแมนอ้าง กูดูไลน์พวกมันแล้ว มีรูปแล้วก็มีแชตจริงๆ เพราะรุ่นน้องมันรู้ว่าดิวชอบฝ้ายเลยคาบข่าวไปบอก”

“นั่นก็เรื่องนึงนะ แต่ที่พกท่อเหล็กมาด้วยมันไม่เกินไปเหรอวะ” ผมอารมณ์เสีย แค่คิดถึงว่าคนที่ต้องบาดเจ็บถึงขั้นกระดูกหักอาจเป็นธีผมก็ไม่สนแล้วว่ามันจะมีเหตุผลห่าอะไร

“มันว่าตอนมึงจับแมนไว้กลัวฝ้ายรู้ว่าเป็นพวกมันเลยร้อนใจจนขาดสติ แต่กูก็ไม่ได้เชื่อมันทั้งหมดหรอก” ธีรินน้ำให้ผมดื่ม “เอาเป็นว่ามันก็มีเหตุผลให้อยากจบเรื่อง กูก็เห็นดีตามนั้น แต่ยังไงกูก็ต้องขอโทษพวกมึงด้วย ที่ยอมให้เพื่อนฝ้ายมา”

“จะโทษมึงได้ไงวะ ถ้าคนมันไม่คิดชั่วก็ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอก” อาร์ตค้าน

“อือ จริง ถ้าตอนนั้นมึงมาขอ กูก็คงอนุญาตอยู่ดี” เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงทฤษฎีผีเสื้อขยับปีก ใครจะคาดคิดว่าเรื่องจิ๊บจ๊อยเท่าขี้ผงกลับนำภัยมาถึงตัว ต่อให้ธีฉลาดกว่านี้ รอบคอบกว่านี้เป็นร้อยเท่าก็ไม่มีทางคาดเดาหรือป้องกันได้แน่

ธีพยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณ ตัวมันเองก็ย่อมรู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิด จะโทษใครก็ไม่ได้เต็มปาก นอกจากผู้กระทำอย่างดิวและแมน

“คิดเสียว่าฟาดเคราะห์ละกัน ยังไงสุดท้ายมึงก็โอเค ทุกคนก็โอเค” อาร์ตลุกขึ้นเก็บจาน ก่อนแยกย้ายกันไปพักผ่อน



ผมกับธีรอผลัดใช้ห้องน้ำ เสร็จเรียบร้อยก็มานั่งมองหน้ากัน สำรวจดูรอยถลอกและบวมแดงที่แขนขวาของมันแล้วรู้สึกสงสาร คาดว่าคงต้องเป็นรอยช้ำแน่ ถึงเก่งอย่างไรแต่ก็ใช้เนื้อรับเหล็กทั้งท่อน

“พรุ่งนี้กูไม่ไปกับมึงนะ จะไปเคลียร์เรื่องที่โรงพยาบาลให้จบ แล้วก็ไปขอบคุณคุณลุงตั้มอีกครั้ง คงรบกวนน้าปานไปด้วยกัน” มันว่า

“ทางกูสบาย วันสุดท้ายงานเบา ไม่ต้องห่วงหรอก” พูดไป มือก็บีบยานวดออกมาแตะทาให้มันเบาๆ โดยเลี่ยงแผลถลอกไม่ให้ต้องแสบ

ในห้องอวลไปด้วยกลิ่นเมนทอล…

“ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ” ผมบอกมัน “รู้ว่ามึงเก่ง แต่กูใจหายจนมือเท้าเย็นไปหมดเลย ความรู้สึกแม่งโคตรแย่อ่ะ”

คิดถึงภาพตอนนั้นขึ้นมาทีไร ผมยังเครียดจนหายใจไม่ทั่วท้องทุกที

“อือ ขอโทษ”

“ขอโทษแต่ก็คิดจะทำอีกใช่มะ”

ธีเงยหน้ามองผมด้วยความแปลกใจ

“นึกว่ากูไม่รู้เหรอ มึงคงคิดว่ามึงทำถูกแล้ว ต่อให้มีครั้งหน้ามึงก็คงจะทำเหมือนเดิมอยู่ดี” ไม่ใช่มันรู้จักผมฝ่ายเดียวเสียหน่อย คบกันมาถึงตอนนี้ผมก็รู้จักมันขึ้นตั้งเยอะแล้วล่ะน่า เห็นมันเงียบๆ แต่ใจเด็ดเกินตัว บทจะลุยขึ้นมาก็เหมือนไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวอันตราย บ้าบิ่นกว่าที่คิดมาก

“ก็มึงอ่อน” ธียิ้มบาง เอ่ยหยอกล้อ แต่ผมดูออกว่ามันยังไม่ค่อยสบายใจนัก คิดๆ ดูแล้วจึงพูดปลอบ

“เรื่องเด็กนั่นมึงไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก มันเป็นอุบัติเหตุ มึงไม่ได้ตั้งใจ แค่ป้องกันตัว ใครๆ ก็เห็น แม้แต่ไอ้คนเจ็บมันยังยอมรับเลย”

“…ถ้ากูไม่รู้สึกผิดล่ะ”

“หะ?”

ธีช้อนตามองผม สีหน้าขรึมลง

“กูโกหก ที่จริงกูตั้งใจ มันมีอาวุธ และจะทำร้ายมึง ไม่มีเหตุผลที่กูต้องออมมือให้”

เหยดดด นี่ธีดาร์คไซด์เหรอวะ ผมอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง

“กูโกหกก็ได้ ทำร้ายคนอื่นก็ได้ ใช้อำนาจเส้นสายในทางมิชอบก็ได้…” ธีหลุบตาลง ยักไหล่นิดๆ “อาจจะไม่ใช่คนดีอย่างที่ใครคิด …ไม่ได้ดีอย่างที่มึงคิด”

…นี่เหรอเรื่องที่มันกังวล ผมอธิบายไม่ถูก แต่ความรู้สึกทั้งรักทั้งเอ็นดูสงสารแล่นปราดขึ้นมาเต็มอกจนปวดหัวใจนิดๆ

“มึงรู้เหรอว่ากูคิดอะไร” ผมจับมือมันไว้ สอดประสานนิ้วทั้งสิบเข้าด้วยกัน “กูคิดว่า…มึงเวอร์ชั่นเกรี้ยวกราดดูเซ็กซี่มาก”

คนที่ขรึมเมื่อครู่ถึงกับหลุดขำพรืด เผยรอยยิ้มกว้างอย่างอดไม่ได้

“ไอ้คนหื่น”

“พูดเรื่องจริงอ่ะ เห็นแล้วซื้ดส์”

“ยังอีก” ธีหัวเราะ ผมก็ผ่อนคลายตาม ชอบให้มันยิ้มแย้มแบบนี้มากกว่า

“ถ้าจะบอกว่าอย่างมึงยังไม่เรียกว่าดี กูไม่ยิ่งกว่าอีกเหรอ แต่ก็นั่นแหละ ไม่ต้องให้กูสาธยายข้อเสียเองมึงก็คงรู้อยู่”

“มึงเหรอ…” มันเอียงคอมองผมเหมือนกำลังพิจารณา “มึงเอาแต่ใจ…”

ใช่ซี้~ กูมันไม่ดี ผมกลอกตามองบน

“…แต่ไม่เคยเห็นแก่ตัว”

แววตาที่มองสบไหวระริกอย่างมีความนัยลึกซึ้ง

“มึงขี้รำคาญ…แต่พยายามอดทน” ธีกล่าวเสียงเบาแต่หนักแน่น ทีละข้อ “มึงใจร้อน…แต่ไม่เคยขาดสติ”

มือข้างหนึ่งลูบข้างแก้มผมเบาๆ สัมผัสได้ถึงความรักที่ส่งผ่านมา

“มึงเป็นคนมีเหตุผล เวลาตั้งใจก็ทุ่มเทจริงจัง ไม่ชอบใช้กำลัง ไม่เคยระราน ไม่ดูถูกคน ไม่ว่าร้ายใคร” มันพูดข้อดีที่ผมไม่เคยคิดถึงด้วยซ้ำออกมาตั้งมากมาย “ที่สำคัญ มึงหล่อมาก”

เกือบซึ้งแล้ว! ผมถลึงตาใส่จนมันหัวเราะเสียงดัง

“มึงหล่อมาก... แต่ไม่เคยใช้รูปร่างหน้าตาของมึงไปทำตัวเสเพล เอาเปรียบผู้หญิงคนไหน” ธีต่อคำพูดจนจบ “ในสายตากู มึงดีมาก”

ฟังคำพูดจากใจเหล่านั้น จู่ๆ กระบอกตาก็เกิดร้อนผ่าวขึ้นมาจนผมต้องรวบตัวมันมากอดแก้เขิน

“มึงรักกูมานานแค่ไหนกันแน่”

สองแขนเรียวกอดตอบผมแน่น ธีซุกหน้าเข้าที่บ่า น้ำเสียงคล้ายสะกดกลั้น

“นานมาก”

“กี่ปี”

“ไม่บอก”

“ไหงงั้น”

“สักวันจะบอก” รู้สึกถึงความชื้นนิดๆ ที่ไหล่ “ติดไว้ก่อน”

คำว่าติดไว้ก่อนสักวัน สะท้อนถึงคำสัญญา...ถึงอนาคต

ไม่รู้หรอกว่าตัวเองดีอย่างที่ธีว่าหรือเปล่า แต่ถ้ามันคิดว่าผมดี ผมก็อยากเป็นคนดีเพื่อมัน

ส่วนธี ต่อให้มันมีข้อเสียมากกว่านี้ ผมก็ยังคงชอบมันอยู่ดี

บางที ถ้าเราต่างคิดว่ากระทั่งข้อเสียของอีกฝ่ายก็ยังน่ารัก

เช่นนั้นระหว่างเรา คงไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว...

 
***
TBC

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-02-2018 00:19:38 โดย Z4 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
« ตอบ #109 เมื่อ: 02-02-2018 18:33:18 »





ออฟไลน์ weedear

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-4
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #110 เมื่อ02-02-2018 19:32:29 »

 :mew1:

ออฟไลน์ anythinginitt

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #111 เมื่อ02-02-2018 19:46:42 »

ทำไมยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกธีแมนขึ้นเรื่อยๆ 5555555
จอมเอ๋ย ต่อไปเข้าชมรมกลัวเมียแน่  :really2: :really2:

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #112 เมื่อ02-02-2018 19:52:08 »

 :เฮ้อ:
โล่ง ตกอกตกใจไปตั้งหลายวัน
ต่อไปคงเป็นแนวหวานแหววแล้วดิ
 :hao6:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #113 เมื่อ02-02-2018 20:38:10 »

ซุปเปอร์ธี

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #114 เมื่อ02-02-2018 20:49:27 »

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #115 เมื่อ02-02-2018 21:10:03 »

 :-[ :L2: :L1: :pig4:

โรแมนติก แอ็คชั่น ไปอี๊ก

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #116 เมื่อ02-02-2018 21:32:25 »

โถถถถ ไม่ว่าธีจะแมนแค่ไหน แต่ก็ยังให้ความรู้สึกน่าเอ็นดูอยู่ดี

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #117 เมื่อ02-02-2018 22:05:47 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ ทั่วหล้า

  • ไม่ช่างพูดแต่ช่างพิมพ์
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1049
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #118 เมื่อ02-02-2018 22:33:57 »

น่องธีคนแมน2018


ออฟไลน์ ทั่วหล้า

  • ไม่ช่างพูดแต่ช่างพิมพ์
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1049
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
Re: Love after first sight พบ...สบรัก [018] 02/02/61 P.4
«ตอบ #119 เมื่อ02-02-2018 22:37:42 »

น่องธีคนแมน2018

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด