ร้อนชะมัด คนจะเยอะไปไหนวะ วันนี้เป็นอีกวันที่อากาศร้อน แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าผมไม่ได้ติดอยู่กับฝูงชนในมหาวิทยาลัยที่มาแสดงความยินดีให้กับบัณฑิตจบใหม่ ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ตอนนี้ผมเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 และจะมาแสดงความยินดีกับสายรหัสของผมเอง
“ไอน้ำ พี่บัณฑิตมึงออกจากหอประชุมยังวะ”
“ไมรู้ว่ะ กูโทรหาแป๊ป”
ผมกดโทรหาพี่บัณฑิตทันที อ้อ ลืมบอกไปผมมากับน้องรหัสของผมและเพื่อนสนิทผมครับ มันชื่อ ตูน มันก็มากสายมันนั่นแหละ ผมกับมันแค่มานัดเจอกันระหว่างรอพี่บัณฑิตน่ะ
“พี่บีอยู่ไหนครับพี่?”
(พี่กำลังเดินไปที่อาคารแล้วจ้า น้ำอยู่ไหนอ่ะ)
“ผมรออยู่ที่อาคารครับ”
(โอเคๆ เดี๋ยวพี่จะรีบเดินไปน้า อ้ออ ตามยิมมาด้วยน้า จะได้ถ่ายรูปกันทั้งสาย)
“โอเคครับ เดี๋ยวผมโทรหาพี่ยิมก่อน”
ผมพูดคุยกับพี่บีอยู่สองสามประโยคก่อนจะวางสายแล้วโทรหาพี่ยิมต่อ ได้ความว่าพี่ยิมจะไปเจอพวกผมในตัวอาคารทีเดียวเลย ระหว่างที่ผมยืนรอพี่บีสายตาก็ไปสะดุดกับ ‘เขา’ คนนั้น ปีนี้พี่เค้าก็จบแล้วสินะ ทุกคนเป็นเหมือนผมหรือเปล่า เค้าไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่ถ้าเค้ายืนอยู่ตรงไหน ผมก็เห็นเค้าเป็นอันดับแรกเสมอ
ผมแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่มัธยมแล้วครับ ตั้งแต่ ม.2 เลยมั้ง พี่เค้าอยู่ ม.4 จำได้ว่าผมนั่งอยู่ใต้อาคารเรียน แล้วพี่เค้าเล่นฟุตบอลอยู่กลางสนามแดดเปรี้ยงๆเลย ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แค่คิดว่ารอยยิ้มพี่เค้ามันสว่างดี พี่เค้าเป็นคนที่ยิ้มแล้วใจสั่นเลย ขนาดผมเป็นผู้ชายด้วยกันยังอดใจสั่นไม่ได้เลย หืม ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก ผมแอบชอบผู้ชาย แต่ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ หรือ ว่าเป็นวะ แต่ผมแค่ชอบพี่เค้าแค่คนเดียวเองนะ ไม่ได้ชอบคนอื่น นับๆดูผมก็แอบชอบพี่เค้าตั้งแต่ ม.2 ถึง ปี 3 ก็ประมาณ 7 ปีแล้วมั้งเนี่ย นานเหมือนกันแฮะ
“ไอน้ำ นั่นพี่ธารนี่หว่า” ไอตูนเป็นเพื่อนผมตั้งแต่มัธยมจึงไม่แปลกที่จะรู้ว่าผมชอบ ‘พี่ธาร’
“อืม เห็นแล้ว”
“มึงไม่เข้าไปถ่ายรูปเหรอวะ เดี๋ยวกูถ่ายให้”
“ไม่ต้องหรอก แค่ยืนมองก็พอแล้ว”
ใครจะด่าว่าผมโง่ก็ได้นะ ตลอดระยะเวลา 7 ปี ผมไม่เคยแสดงตัวว่าชอบพี่ธาร เราแค่รู้จักกันผ่านๆ ผมไม่เคยเข้าไปพูดหรือคุยกับพี่เค้าเป็นการส่วนตัว นอกจากการคุยกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ พี่ธารรู้จักกับผมในนามของน้องที่โรงเรียน เราคุยกันนับครั้งได้ ในรอบระยะเวลา 4 ปีที่อยู่มหาลัย แต่แค่นั้นผมก็มีความสุขแล้ว ผมไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านี้จริงๆ ผมดูเป็นคนมักน้อยเนอะว่ามั้ย
“มึงนี่ก็แปลก ชอบพี่ธารมาตั้งกี่ปี ทำไมถึงไม่ไปบอกพี่มันวะ”
“แบบนี้ก็ดีแล้วน่า”
“ถ้าเป็นคนอื่นนะ เผลอๆมีลูก 3 คนไปแล้วมั้ง”
“นั่นมันคนอื่นไง แต่ในกรณีกู มันไม่มีหวังนี่หว่า อีกอย่างกูอยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว กูก็มีความสุขดี”
“เฮ้ออ มึงนี่นะ”
ไอตูนถอนหายใจใส่ผม มันก็เป็นแบบนี้แหละครับ ยุให้ผมไปสารภาพรักกับพี่ธารต้องแต่ผมขึ้นปี 1 ใหม่ๆ เพราะช่วงนั้นเจอพี่ธารบ่อย (ผมไม่รู้จริงๆว่าผมแอดติดที่เดียวกับพี่ธาร) แต่เป็นผมเองแหละที่ไม่กล้า ทำไงได้ล่ะ รู้ตัวเองดีนี่ว่าผมไม่เหมาะสมกับพี่ธารซักอย่าง
“มึงมั่นใจในตัวเองหน่อยดิวะ หน้าตามึงไม่ได้ขี้เหร่เลยนะเว้ย คนมาชอบมึงเยอะแยะ”
“กูไม่ได้ไม่มั่นใจเรื่องนั้น”
“แล้วมึงไม่มั่นใจเรื่องไหน?
“ไม่รู้ดิวะ กูแค่กลัวมั้ง” อย่าพูดเลยพี่เค้าก็จะจบแล้ว ผมคงไม่ได้เจอพี่เค้าอีกแล้วมั้ง
“พี่บีมาแล้วว่ะ กูไปหาพี่บีละ”
“เออๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่เดิม”
“เคๆ ไปครับน้องเจน”
ได้แค่นี้ก็ดีแล้วแหละ ได้แค่มองก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้วจริงๆ
ผมยืนถ่ายรูปกับสายรหัสตัวเองอยู่นานพอสมควร ก็พี่บีแกเล่นถ่ายไม่หยุดเลยนี่ครับ แถมพี่ยิมยังเป็นตากล้องของมหาลัยอีก อย่าหวังว่าพี่บีจะปล่อยไปง่ายๆ ผมนี่ยิ้มกันปากจะฉีกอยู่แล้ว ตอนนี้โคตรหิวน้ำอ่ะ
“เดี๋ยวพี่ไปถ่ายรูปกับเพื่อนแป๊ปนะ พวกแกอย่าพึ่งไปไหนนะเว้ย”
พี่บีหันมาพูดกับพวกผม ในระหว่างที่ผมยืนคุยกับสายรหัสตัวเองอย่างเมามันสายตาก็ดันไปเจอกับพี่ธารที่ยืนอยู่อีกฝั่งของอาคาร ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าพี่ธารก็มองผมอยู่เช่นกัน แต่ไม่มีรอยยิ้มประดับอยู่บนหน้า ผมก็ไม่กล้าที่จะยิ้มออกไปได้แต่สบตากันอยู่แบบนั้น จนเป็นผมที่กลายเป็นฝ่ายหลบตาพี่ธารไปเสียก่อน บางทีพี่เค้าอาจจะมองหาคนอื่นก็ได้ ไม่ได้มองมาที่ผมหรอก
“ไอน้ำๆ”
“ครับพี่ยิม?”
“เห็นเหม่อๆ เป็นไรป่าววะ”
“หืม เปล่าพี่ ผมปกติดี”
“เอออ กูก็เห็นยืนนิ่งไป เลยเรียก แต่ไม่เป็นไรก็ดีละ” พี่ยิมยกมือยีหัวผมเบาๆ
“ผมอุส่าห์เซ็ตมานะเว้ย พี่นี่หาเรื่องว่ะ”
“โทษครับน้อง กูตั้งใจ”
พวกผมยืนคุยกันอยู่ซักพักจนพี่บีกลับมา เราก็ยังยืนคุยกันอยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือ เพื่อนๆของพี่บีเข้ามาสมทบด้วย
“ไอสัดน้ำๆ”
“ไอตูน มีไรวะ ไม่อยู่กับสายรหัสแล้วเหรอ?”
“สายกูพี่บัณฑิตกลับแล้วว่ะ” ไอตูนเอื้อมมือมาจับแขนผม “ ไปกัน”
“ไปไหนวะ”
“เออ ไปเหอะน่า พี่บีครับๆ ผมขอตัวไอน้ำแป๊ปนึงได้เปล่า”
“ได้ๆ พี่ก็จะกลับแล้วเนี่ย ขอบคุณพวกแกมากนะเว้ย ที่มาวันนี้อ่ะ”
“พี่รับปริญญาทั้งที ต้องมาดิ”
“ขอบใจแกนะน้ำ น้องเจน แล้วก็ยิมด้วยนะ” พี่บีพูดพลางเอื้อมมือมากอดพวกผม “กอดหน่อยๆ”
“มึงจะรีบพากูไปไหนเนี่ย ไอตูน”
“เหอะน่า เดี๋ยวไม่ทันนะเว้ย”
“ไม่ทันเหี้ยไรวะ”
“นั่นไง พี่ธารอยู่ตรงนั้น” ไอตูนชี้ให้ผมหันไปดูพี่ธาร ดะ..เดี๋ยวนะ “ไปเร็วมึง คนไม่ค่อยมีพอดี”
“ไม่มีบ้านเตี่ยมึงสิ เพื่อนพี่เค้าเยอะแยะ” ผมยื้อแขนไอตูนไว้ “แล้วใครบอกมึงว่ากูจะถ่ายรูปกับพี่ธารวะ”
“กูบอกเอง ไปเร็วสัด อย่าเล่นตัว”
“ไม่เอาไอตูน ปล่อยกู ไม่ไปเว้ยย” ทำไมแรงมันเยอะแบบนี้วะเนี่ย “มึงง ไม่เอาจริงๆ กูไม่กล้า”
“สัด ไม่กล้าก็ต้องกล้าแล้ว ไปป”
ไอตูนดันผมให้ไปยืนอยู่ใกล้กลุ่มเพื่อนๆพี่ธาร ใจเต้นแรงชิบหาย ฮืออ ไม่อยากถ่ายแล้ว ใครก็ได้พาผมออกไปที่นี่ที
“เอ่อ พะ…พี่ธารครับ” ผมรวบรวมความกล้าเรียกพี่ธาร “ขอถ่ายรูปได้มั้ยครับ?”
“เฮ้ย ได้ดิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” พี่ธารยิ้มให้ผม แล้วหันไปคุยกับเพื่อนนิดหน่อย
“ไอธารของมึงๆ” เพื่อนพี่ธารเอาโทรศัพท์มาใส่ที่กระเป๋ากางเกงให้พี่ธาร “ถึงยังวะๆ”
“อีกนิดๆ ใกล้ถึงแล้วว” แล้วพี่มันก็หัวเราะกันสองคน ผมหันไปมองไอตูนยังเห็นว่ามันขำเลย ขำเหี้ยไรกันวะ?
ผมเดินเข้าไปใกล้พี่ธารเพื่อทีจะถ่ายรูป แต่ดูเหมือนของในมือพี่ธารจะเยอะไป รู้สึกผิดแฮะ ไม่มีของมาแสดงความยินดีให้พี่ธารเลย
“ผมช่วยถือครับ”
“หืม โอเคๆ” พี่ธารยื่นถุงในมือข้างนึงมาให้ผมถือ ครั้งนี้ผมได้ยืนใกล้ๆพี่ธารจนได้กลิ่นน้ำหอม ผสมกับกลิ่นบุหรี่หน่อยๆ เป็นอีกครั้งที่ผมได้ยืนใกล้พี่ธารขนาดนี้ ครั้งแรกเป็นตอนปัจฉิมตอนพี่ธารอยู่ ม.6 ครั้งนี้ เป็นตอนพี่ธารรับปริญญา
“ผมจะถ่ายแล้วนะครับพี่ 1 2 3 ยิ้ม”
แชะ แชะ แชะ แชะ ไอตูนมันถ่ายกี่รูปวะเนี่ย “เสร็จยังวะ?” ผมถามไอตูน
“เออ เสร็จแล้ว”
“ขอบคุณนะครับพี่ธาร” ผมหันไปยื่นถุงของขวัญคืนให้พี่ธาร “ยินดีด้วยนะครับ”
“ขอบคุณมากนะ”
แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วจริงๆ สำหรับคนที่แอบชอบอย่างผม
“รูปโอเคมั้ยมึง”
“เออ เชื่อมือกูเหอะน่า” ไอตูนหันมามองผม “เป็นไง ยิ้มหน้าบานเลยสัด มีความสุขมากสินะ”
“อื้ม โคตรมีความสุขอ่ะ”
“แล้วพี่ธารไม่พูดอะไรต่อเหรอวะ แบบส่งรูปมาให้พี่ด้วยนะ หรือไรแบบนี้อ่ะ”
“ไม่นะ พูดแค่ขอบคุณอ่ะ”
“โอยย ไอพี่ธารนี่แม่งไม่รู้เหี้ยไรเล้ยย”
“ก็กูบอกแล้วว่าพี่เค้าไม่ชอบกูหรอก มึงก็ไม่เชื่อ”
“เออสัด ไปกินข้าวเหอะ กูหิวอ่ะ”
หลังจากวันนั้นผมก็ใช้ชีวิตปกติ ไอตูนมันส่งรูปผมกับพี่ธารมาให้ตั้งแต่วันนั้นแล้วครับ แต่เป็นผมเองที่ไม่กล้าลง ไม่รู้สิ ไม่สนิทกันขนาดนั้น แล้วยังไปลงรูปเค้าอีก ผมไม่กล้าจริงๆ ผมเลยตัดสินใจลงรูปคู่กับป้ารหัสผม ลงไปไม่กี่นาทีก็มีคนไลท์ประมาณ 30 กว่าคนแล้วครับ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ
พี่ธารมาไลท์รูปผมในไอจี ปกติพี่ธารเป็นคนไม่ค่อยเล่นไม่ใช่เหรอนานๆจะอัพรูปซักที แต่ครั้งนี้ พี่ธารมาไลท์รูปผมกับป้ารหัส ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้พี่เค้าไม่เคยมาไลท์รูปผมเลยแม้แต่รูปเดียว แล้วทำไมจู่ๆ พี่เค้าถึงมาไลท์นะ แถมยังมาไลท์เป็นคนแรกๆอีก
ติ้ง ติ้ง สายธาร :
ไม่คิดจะลงรูปคู่พี่หน่อยเหรอ
ลงแค่กับสายตัวเอง
น้อยใจได้มั้ยเนี่ย
เหี้ย พี่ธารไดเร็กไอจีมาหาผม ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงโคตรๆ ยิ่งกว่าตอนที่ไปยืนถ่ายรูปคู่ซะอีก จะตอบไปว่าไรวะเนี่ย
สายธาร :
อ่านไม่ตอบ หยิ่งเหรอเราอ่ะ
ถ้าไม่ลงไม่เป็นไรนะ พี่พูดเล่นเฉยๆ
สายน้ำ :
ไม่ใช่พี่
ผมแค่ไม่รู้จะอวยพรอะไรเฉยๆ
ตอบไปแบบนี้ก่อนแล้วกันวะ ตอนแรกกะว่าจะไม่ลง แต่ครั้งนี้คงต้องลงสินะ
สายธาร :
พี่พูดเล่น ไม่ได้ว่าอะไร
แล้วนี่ทำไรอยู่?
สายน้ำ :
กำลังจะนอนครับ
สายธาร :
นอนเร็วจัง?
พรุ่งนี้มีเรียนมั้ย?
สายน้ำ :
มีครับ
พี่มีอะไรหรือเปล่า?
สายธาร :
เลิกกี่โมง?
สายน้ำ :
เที่ยงครับ
สายธาร :
งั้นพรุ่งนี้ พี่ไปรับที่ มอ นะ
WTF พี่ธารจะมารับ มาเพื่อออ?
สายน้ำ :
ห๊ะ พี่จะมารับผมทำไมอ่ะ?
สายธาร :
ว่าจะขอรูปน่ะ
สายน้ำ :
เดี๋ยวผมส่งให้ก็ได้ พี่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยขับรถไง
สายธาร :
ไม่เป็นไร
อยากจีบน่ะ
สายน้ำ :
ห๊ะ? พิมพ์ผิดเปล่าพี่
สายธาร :
เอ้อ พิมพ์ผิดๆ
จะพิมพ์ว่าอยากเจอก่อนน่ะ
แล้วค่อยพิมพ์อยากจีบตามไป
สายน้ำ :
….
สายธาร :
แต่ดันส่งอยากจีบไปก่อน
งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ
(อิโมจิหัวใจสีแดง)
แล้วแบบนี้ผมจะทำไงยังไงดีล่ะครับ สงสัยคงต้องไปเจอพี่ธารตามคำชวนแล้วแหละเนอะ
(END)
_____________________________________________________________________________________________
จบแบบสั้นๆห้วนๆ เพราะ มันคือเรื่องสั้นไง จริงๆตอนนี้เอามาจากโมเม้นตัวเองนิดนึงนะคะ (เขิน) แต่เรื่องจริงมันไม่จบแบบนี้ไงเล่า
(ฮาา)
ติชมกันได้เด้อ
NEPTUNE
หัวข้อ: ❤เรื่องสั้น ►(แอบ)รัก 7 ปี ดีหนนี้แหละเนอะ ◄❤ THE END 12/11/2017 (อ่าน 10702 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก