หัวข้อ: [เรื่องสั้น] My Sexy J [END]

[jaevin]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



**********************************************

MY SEXY J

บางครั้งเจ sexy เเต่บางทีเจก็ sassy เลยล่ะ

เจตัวเเสบ

[jaevin]

เรื่องสั้น My sexy J
ตอนการเอาคืนของบรู๊คลิน


“อรุณสวัสดิ์ เจคอบ”


“โอ้ สวัสดีตอนเช้าครับ คุณโอลิเวีย”


รองเท้าสนีกเกอร์สีเขียวตัดกับสีขาวขุ่นๆ พ้นหัวมุมมาเป็นอย่างแรกก่อนจะตามมาด้วยเจ้าของหุ่นสุดเซ็กซี่ พาร์คในตอนเช้าแบบนี้คราคร่ำไปด้วยหนุ่มสาวรักสุขภาพ แน่นอนว่าเจคอบก็เป็นหนึ่งในนั้น เขาวิ่งจ๊อกกิ้งรอบสวนสาธารณะมากว่าสี่สิบห้านาทีด้วยพละกำลังของคนหนุ่ม เขายกมือทักทายเพื่อนบ้านเป็นต้นว่า โอลิเวีย ซาร่า หรือเคท ตามประสาผู้ชายเฟรนด์ลี่ เขาวิ่งเหยาะๆ เรียบพุ่มไม้ทรงสูง ที่เถาของมันเลื้อยรัดรั้วเหล็กอย่างแน่นหนาคล้ายกับเด็กขาดความอบอุ่น เจคอบหัวเราะในลำคอสองสามทีเมื่อนึกภาพตามความคิดของตัวเอง เขาหันหน้าไปมองอีกครั้งก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ ขณะหันหน้ากลับมา...


โครม!


เจคอบหงายหลังโครมเมื่อชนกับวัตถุมีชีวิต ในคลองสายตาตัดภาพสีเขียวของพุ่มไม้เป็นสีฟ้านวลของก่อนเมฆแทน ก้นกบจูบพื้นดังปั่ก เจคอบเห็นดาวสีเหลืองนวลวิ่งวนอยู่ทุกทิศการมองเห็นและการสั่งงานของสมองอื้ออึงไปชั่วขณะ พอได้สติเขารีบเช็คโทรศัพท์เครื่องหรูที่ห้อยไว้กับเข็มขัดสำหรับวิ่งก่อนเป็นอันดับแรก


“เฮ้! เป็นอะไรรึเปล่าคุณ”


สาวตรงหน้าก้มถามเขาด้วยเสียงเป็นกังวล เจคอบรีบเงยหน้าขึ้นหมายจะตอบกลับ แต่เพราะนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่คุ้นเคยทำให้เขาหยุดชะงักเหมือนนาฬิกาที่เข็มของมันไม่มีการเคลื่อนไหว


“...ซาบีน่า”


เสียงที่เปล่งออกมาแหบแห้งไร้พลังจนรู้สึกถึงความร้อนที่หู –อายเธอว่ะ– เจคอบรีบฉุดตัวเองขึ้นจากพื้น ท่าทางเขาที่ล้มไม่เป็นท่าต่อหน้าเธอคงจะทุเรศน่าดู เธอ-ซาบีน่า สาวมั่นผมบลอนด์ สัดส่วนแบบโซฮ็อต เธอทรงตัวได้พอดิบพอดี ผิดกับเจคอบที่มัวแต่มองนู่นมองนี่จนล้มอย่างเสียมาด


“อา..เจค...”


เสียงที่เธอเรียกเขายังอ่อนหวานเหมือนเคย แววตาชุ่มชื้นมีประกายแดดเช้ากระทบ... –ชิท โคตรสวย–


“เธอย้ายมาอยู่แถวนี้หรอ?” เธอถามพลางปรับขนาดเฮดโฟนตรงคอของเธอ เจคอบมองลำคอระหงนั้นและ...ภาพตอนที่เธอกลืนxxของเขาฉายปลาบเข้ามาราวกับมีแสงแฟลชในความคิดของเจคอบ


“อ้อ ก็อย่างนั้นแหละ!” เขาเผลอพูดเสียงดัง โอลิเวียที่วิ่งผ่านมาอีกรอบมองเขาด้วยความสงสัย


“ย้ายมาจากเเอลเอตั้งแต่เมื่อไหร่?” ซาบีน่าถามต่อ ในขณะที่เจคอบมองเธออย่างตื่นตะลึง เสื้อกล้ามสีดำรัดรูปกับกางเกงผ้ายืดสีดำสนิทอยู่บนตัวของเธอ ช่างเข้ากันได้ดีชะมัด เสื้อผ้ารัดรูปเห็นสัดส่วนที่เขาเคยสัมผัส หน้าอกที่พอดีมือกับก้นงอนงาม กรอบหน้าที่มีเส้นผมเปียกชื้นนั่นยิ่งทำให้เธอดูน่าค้นหาขึ้นไปอีก เจคอบรู้สึกถึงความร้อนรุ่มอยู่ในอกราวกับมีใครจุดไฟในนั้น


นี่เขาใจเต้นกับแฟนเก่าหรอเนี่ย?


“อ่า บังเอิญย้ายมาอยู่นี่เหมือนกันหรอ?”


“ก็นานแล้ว คุณก็รู้นี่....” ซาบีน่ากรีดยิ้มบางก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ ดูท่าเธอคงจะเข้าใจสายตาที่เผลอแสดงออกไปของเขาซะแล้ว


“เอ้อ ใช่ ใช่ ลืมไปเลยน่ะ...ฮ่าๆ” เขาหัวเราะกลบเกลื่อน ก่อนที่เจคอบจะเริ่มปั่นป่วนเมื่อเนื้อนูนที่มีเพียงผ้ายืดกั้นสัมผัสและบดเบียดเขา มือบางสวยแตะที่ติ่งหู สัมผัสเบาบางลากผ่านลำคอของเขาลงมาที่แผงอก ท่าทางนั่นแฝงความเซ็กซี่อย่างเปิดเผย


“ร้อนมากหรือเจค อยากให้ฉันเช็ดเหงื่อให้ไหม?”ริมฝีปากเธอเฉียดปลายคาง เจคอบยืนทื่อเหมือนไอ้โง่ เขาลืมความเจ็บปวดเมื่อตอนที่เธอกระทืบใจเขาไปหมดสิ้น ก็ตอนที่เธอทิ้งเขาไปมีไอ้หนุ่มค้ายานั่นแหละ


“อ่า...ใช่...เฮ้ ไม่ๆๆๆ ไม่ใช่!”


แน่นอน เขาหลงความยั่วยวนของเธอไปหนึ่งวินาที ก่อนจะรีบเอาความช้ำใจกลับมาไว้ตามเดิม เจคอบหันรีหันขวาง ถอยห่างเธอมาครึ่งก้าว ซาบีน่าหัวเราะคิกคัก เธอแกล้งเขาเล่นหรือยังไง เจคอบขมวดคิ้วมองตามอย่างสงสัย


“เจค เธอมีแฟนใหม่แล้วหรือไง ตัวสั่นขนาดนี้”


และบางอย่างแตกโพละในความรู้สึกของเขา รู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนโรเลอร์โคสเตอร์ที่เคลื่อนตัวด้วยความเร็วสูงก่อนจะดิ่งลงจนวูบวาบไปทั่วท้องน้อย


“ฟัค” เขาเผลอสบถออกเสียงก่อนจะหันคอไปด้านหลัง เขาลืมไปได้ยังไงกัน...


“พระเจ้า มีจริงๆ สินะ แฟนน่ะ”


“เอ่อ ก็แบบนั้นแหละ”เจคอบยกหลังมือเช็ดเหงื่อที่ปลายจมูก ไม่รู้ว่าความยั่วยวนของเธอหรือความเผลอใจของเขาที่ทำให้เขาลืมหน้าแฟนของเขาไปได้ เขาอยากจะฆ่าตัวเองนัก


“เธอขี้หึงหรอ?” ซาบีน่าถามต่อยิ้มๆ


“ก็...อืม” เจคอบเสมองต้นไม้ใบหญ้า ไม่ชอบให้เธอถามถึงแฟนของเขาชอบกล


“ไหนๆ แม่นั่นอยู่ไหนล่ะ? อยากรู้นักว่าหึงจริงรึเปล่า...” และในตอนนั้นซาบีน่านึกสนุกอะไรบางอย่าง เจคอบเห็นแววตาซุกซนนั่นพราวระยับ เธอก้าวเข้ามาชิดเขา พร้อมกับกอดเอวเจคอบแน่น จมูกโด่งสวยสูดเนื้อตรงลำคอ เจคอบเบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง ได้แต่อ้ำอึ้งในลำคอ การแนบชิดในคราวนี้เขาไม่ได้ร้อนรุ่มแต่กลับเย็นวาบไปทั่วร่าง


และยิ่งไปกว่านั้นเขาตัวสั่นเพียงเพราะสายตาที่เทาเข้มจ้องเขม็งมาไม่ไกลจากที่เขายืนอยู่


“นับหนึ่งถึงสาม”


เจ้าของสายตานั่นเปล่งเสียงทุ้มออกมาเบาๆ ไม่มีท่าทีล้อเล่นแต่กลับดังกังวานเด้งกระดอนในสมองของเจา และเขาอาจจะตายในสามวิเลยก็ได้


“ปล่อยเถอะ ซาบีน่า” เจคอบจับไหล่มนทั้งสองข้างของซาบีน่าแล้วดันออกแต่เธอยื้อตัวเองไว้ แถมยังเลื่อนมือที่กอดเอวมาจับหมับที่...เอ่อ...ตรงนั้นของเขา... มันเป็นความรวดเร็วชนิดที่เขาก็ตั้งตัวไม่ทัน


“ชิท!”


เสียงสบถดังลั่น คนที่ยืนอยู่ไม่ไกลปรี่เข้ามากระชากตัวซาบีน่าอย่างแรงจนเธอทรงตัวไม่อยู่ล้มไปด้านข้าง


หมับ!


มือหนาคว้าข้อมือของเจคอบแน่น ผู้มาใหม่ไม่แม้แต่จะมองหญิงสาวผมบลอนด์ เขามองแต่ผู้ชายของเขาเท่านั้น! คนที่บอกว่าจะมาจ๊อกกิ้งชั่วโมงนึงคนนี้แหละ! ไม่ใช่ไอ้งั่งที่ปล่อยให้เมียเก่านัวเนียอยู่กลางสวนสาธารณะแบบนี้!


“กลับ!” ชายหนุ่มที่ตัวหนากว่าเจคอบเท่านึงออกแรงดึงเขาให้เดินตาม ตาคมมองเขาจนคนที่รู้ความผิดตัวเองตัวสั่น


“อะไรน่ะ!! ผลักฉันได้ยังไงแกอยากโดนฟ้องหรอ ห๊ะ! แกเป็นใคร เจค ช่วยฉันด้วย!!” ซาบีน่าโวยวายลั่น เธอไม่ยอมลุกขึ้นให้ตัวเองเสียหน้า เจคอบหันไปมองแวบนึงก่อนจะส่งสายตาขอโทษไปให้ ซาบีน่าเหมือนจะรู้ได้โดยสัญชาติญาณ เธออ้าปากค้างด้วยอารามตกใจ ยกนิ้วชี้สั่นๆ ขึ้นมา เรื่องล้อเล่นเมื่อกี้เริ่มแจ่มชัด 


“มายบอยเฟรนด์” เจคอบพูดโดยไม่ออกเสียง อธิบายคำสั้นให้ซาบีน่า ขณะก้าวตามคนข้างหน้าที่เดินฉับๆ อย่างรวดเร็ว
และคนที่ลากเขาพูดขึ้นมานิ่งๆ จนเขาที่มองซาบีน่าอยู่สะดุ้งอีกครั้ง


“อาทิตย์นึง...” เขาพูดโดยไม่หันมามอง เอาแต่เดินจ้ำไปด้านหน้าราวกับไม่อยากอยู่ในสวนสาธารณะแห่งนี้ซักวินาที เจคอบตอบกลับเสียงเบา


“อา...อาทิตย์นึงทำไม?”


“นายอาทิตย์นึงยังน้อยไป ถ้านายยังไม่เลิกมองนังนั่น!”


“...!! บรู๊ค...ฟังก่อน” เจคอบยื้อแขนตัวเอง เขาจับมือบรู๊คลินด้วยมืออีกข้างนึง


“ไม่ฟัง!” บรู๊คลินหันกลับตวาดลั่นด้วยความเดือดดาล เจคอบตกใจ เม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าและกระบอกตาร้อนผ่าวไปหมด ตอนนี้เขาทั้งสองคนเลี้ยวขวาพ้นหัวมุมอีกด้านหนึ่งแล้ว หากข้ามไปอีกฝั่งก็จะเป็นอพาร์ตเม้นท์หรูที่บรู๊คลินกับเขาพึ่งย้ายมาอยู่ได้เกือบอาทิตย์


“ฉัน...ขอโทษ” เจคอบสบตาบรู๊คลินด้วยความรู้สึกทั้งหมด


“รู้ไหม? เจ ถึงนายอยากจะกลับไปหาแม่นั่นจนตัวสั่น ฉันก็ไม่ให้ไป! ฉันจะล่ามนายไว้หรือจะเอานายให้เธอดูดีล่ะ จะได้รู้ว่านายมีเจ้าของแล้วน่ะ” แผ่นหลังของบรู๊คลินเกร็งขึ้น เขากัดฟันพูดจ้องหน้าแฟนตัวเองเขม็ง


“บรู๊ค! ฉันไม่ได้อยากไปหาซาบีน่านะ ฟังกันหน่อย ซาบีน่าน่ะเธอ...”


“หยุดพูดชื่อนั้น!” บรู๊คลินกระชากเจคอบเข้ามาใกล้ ปลายจมูกเขาชนกับปลายจมูกเจคอบ “ถ้าไม่อยากให้ฉันลงโทษนายตรงนี้ นายก็รู้ว่าฉันทำได้”


“บรู๊ค!” เขายอมรับว่าตัวเองเผลอใจไปนิดหน่อย เจคอบรู้ว่าเขาผิด เขากำลังแก้ไขมัน แต่บรู๊คลินไม่ฟังมันเลย เขาสองคนตวาดใส่กันจนคนที่ยืนรอข้ามถนนหันมามอง


“ทำไม? ถ่านไฟเก่ามันติดหรือยังไง ถ้าฉันไม่ไปเจอนายก็จะไปจากฉันงั้นสิ ท่าทางนายอยากจะไปจากฉันเต็มที”


“บอกว่าไม่ไงโว้ย!”


เจคอบเริ่มมีน้ำโห เขาสะบัดมือออกจากการเกาะกุม หลับหูหลับตาวิ่งทะยานข้ามฝั่งถนน ไม่ทันดูรถที่วิ่งผ่านมาด้วยความเร็ว แสงไฟหน้ารถกระพริบถี่เตือนภัยให้เขา พร้อมกับเสียงแตรยาวจนนกพิราบผวาบินจากพื้น เจคอบหันไปมอง ขาทั้งสองข้างหยุดชะงักราวกับถูกตรึงด้วยตะปู


ผลัก!


ปริ้นนนนนนนนน!!!


“เจ!! ทำบ้าอะไรวะ!!”


ในหัวของเจคอบเหมือนมีแสงสีขาว เขามึนไปชั่วขณะ รู้ตัวอีกที เขาก็กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ริมฟุตปาธหน้าอพาร์ตเม้นท์ เสียงตะโกนของใครบางคนดังเรียกสติ ฝ่ามือเย็นเฉียบเขย่าไหล่เขาอยู่ มันเย็นซึมผ่านเนื้อผ้า เจคอบสะดุ้งและได้สติโดยพลัน 


“บรู๊ค...”


“วิ่งออกมาทำไม อยากตายรึไง!!!!” เขาครางชื่อคนรัก ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ คนตรงหน้าตวาดลั่น สองมือเลื่อนมาประคองใบหน้าเขาไว้


“อยากตายก็ตายไปคนเดียวสิวะ!!” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่แววตาของบรู๊คลินสั่นไหว สีหน้ากังวลอย่างปิดไม่มิด


“ฉันขอโทษ เบ๊บ โอเค ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร” เขายกนิ้วโป้งไล้ความกังวลข้างขมับของบรู๊คลิน


หมับ!


บรู๊คลินคว้าตัวเจคอบมากอดไว้แน่น เจคอบแนบหน้าตรงอกของแฟนหนุ่ม เสียงหัวใจเต้นถี่ดังสะท้อนกลบทุกความรู้สึก เหมือนกับทั้งโลกมีเพียงบรู๊คลิน และเหมือนที่บรู๊คลินรับรู้ว่าทั้งโลกมีเพียงเขาเช่นกัน


“ขอโทษ...”


“เฮ้ คุณบรู๊คลิน คุณเจคอบ โอเคไหมครับ”


บรู๊คลินปรับลงหายใจ เก็บสีหน้าและแววตาที่กลัวสูญเสียไว้ภายใต้หน้ากาก เขาผละออกจากเจคอบ แล้วหันไปบอกผู้จัดการอพาร์ตเม้นท์หรูเสียงเรียบ


“นามบัตรผม คุณช่วยเคลียร์ให้ที” บรู๊คลินปรายตามอง พร้อมกับหยิบนามบัตรของเขาให้กับผู้จัดการ เขาใช้ตัวเองบังเจคอบจากสายตาของคนอื่น ไม่อยากให้ใครมองทั้งนั้น


“เอ่อ ครับ”


บรู๊คลินพยุงเจคอบขึ้นจากพื้น เขาไม่สนใจฝุ่นที่เปื้อนตามตัว แต่กลับค่อยๆ ประคองเจคอบขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แล้วเดินเข้าอพาร์ตเม้นท์ไป


“เฮ้ เดี๋ยวสิ...ไอ้บ้านั่นจะไปไหน มารับผิดชอบสิ!!! ฟัคยู!!!”




ปัง!


“นายอยากไปจากฉันจริงๆ งั้นหรอ ห๊ะ?”


ทันทีที่เข้ามาในห้อง บรู๊คลินกลับมาเป็นคนที่หวาดระแวงอีกครั้ง เขากลัวการสูญเสียโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เสียเจ... คนรักคนเดียวและคนสุดท้ายของเขา ทุกอย่างดูน่าหงุดหงิด เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ภายใต้หน้ากากที่เย็นชา ภายในนั้นสั่นแทบทรุด ชายหนุ่มเหวี่ยงเสื้อยืดที่เขาสวมลงพื้นแล้วจุดบุหรี่


 “ไม่...บรู๊ค แค่อุบัติเหตุ ฉันผิดเอง ไม่ระวังเอง” เจคอบรู้ตัวว่าเขามึนเบลอไปแต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก อย่างมากก็แค่ฟกช้ำ เขา

เดินเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าของบรู๊คลินที่นั่งอยู่บนโซฟาเดย์เบดสีดำตัวใหญ่ ควันบุหรี่ลอยฟุ้งไปทั่ว
เจคอบจับสะโพกของบรู๊คลินด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะกดจูบที่ลอนหน้าท้องอันเปลือยเปล่าของบรู๊คลิน เป็นจูบที่ทั้งขอโทษและปลอบประโลมคนที่เขารัก


“จุ๊บ จุ๊บ”


“...” บรู๊คลินมองตรงไปที่จอโทรทัศน์ที่ปิดสนิท ยอมรับในใจว่าเสียงจูบทำให้เขาคลายความโกรธลง ชิท! เจคอบรู้ว่าควรทำยังไง อ้อนหรอ?...เด็กน้อยที่กลัวความผิดอย่างเจน่ะ แสบนักล่ะ บรู๊คลินปรายตามองคนที่ตั้งหน้าตั้งตาจูบก่อนจะขยี้บุหรี่ลงกับจานเขี่ยบุหรี่


“จุ๊บ..โอเครึยัง? เบ๊บ...ฉันไม่ได้คิดไปจากนาย ไม่เคยคิดเลยด้วย ซาบีน่าแค่แกล้งเล่นเท่านั้น เธอรู้ว่าฉันมีแฟน เธอก็เลย...”


“นายไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้นเจ!” บรู๊คลินกระชากคอเสื้อเจคอบเข้ามาใกล้ เกลียดชื่อแม่นั่นที่ออกมาจากปากเจคอบ เขามองริมฝีปากของเจคอบด้วยสายตาร้ายกาจ ก่อนจะกดจูบหนักๆ จนเจคอบหายใจไม่ทัน


“นายมีสิทธิ์แค่ครางให้ฉันฟังก็พอแล้ว” เสียงทุ้มกระซิบติดริมฝีปาก ก่อนจะเคลื่อนไปดูดเม้มลำคอจนขึ้นสี เจคอบนิ่วหน้าด้วยความเจ็บพร้อมกับส่งเสียงอย่างที่บรู๊คลินอยากได้ยิน เขาไม่ได้แกล้งทำ แต่บรู๊คลินทำให้เขาต้องครางเสียงน่าอายนั้นด้วยตัวเอง


“เจ็บ อา..อะ...”


แคว่ก!


ทันทีเสื้อเขาขาดออกจากกัน เจคอบพาตัวเองไปนั่งเบียดบนหน้าขาของแฟนหนุ่ม หน้าท้องแบนราบของเขาแนบติดกับบรู๊คลิน อุณหภูมิของทั้งสองคนสูงขึ้นจนแทบจะทะยานขึ้นสูง


“อา...” เสียงน่าอายและเสียงชื้นแฉะยังดังต่อเนื่อง บรู๊คลินระดมจูบทั่วใบหน้าของเจคอบ จนไปถึงลำคอ และหน้าอก กลิ่นเหงื่อจางๆ ของเจคอบยิ่งทำให้เขาคลั่ง


“เบ๊บ นายทำฉันหึงจนแทบบ้า อา..”


“บรู๊ค ฉันขอโทษที่เผลอใจไป...เอ่อ...นิดหน่...โอ๊ย”
บรู๊คลินเพิ่มแรงกัดที่จุดสีเนื้อบนร่างกาย เจคอบยืนเข่ากอดคอบรู๊คลินแน่น เขาตาเยิ้มตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง อันที่จริงเข่าแทบจะยืนไม่อยู่ เขาระทวยไปหมดทั้งตัวและ...ใจ


“ชอบเนื้อนิ่มๆ งั้นหรอ ตอนที่เธอเบียดนมเน่าๆ นั่นใส่ตัวนาย” บรู๊คลินกัดจุดสีเนื้ออีกข้างอย่างเท่าเทียม เจคอบหวีดร้องออกมาครู่นึง ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ บรู๊คลินดึงกางเกงผ้ายืดออกจากตัวเขา มันร่นลงไปกองใต้ก้น ส่วนนั้นของเจคอบดีดพร้อมเต็มที่


“อื้อ ไม่...นะ บรู๊ค อยากได้แล้ว อ๊า...” เจคอบร้องเสียงหลงเมื่อนิ้วสามนิ้วเข้าไปในร่างกายอย่างไม่ทันตั้งตัว เจคอบก้มมองส่วนที่นูนขึ้นใต้กางเกงยีนส์ของบรู๊คลินก่อนจะเลียริมฝีปากที่แห้งผาก แน่นอนว่านั่นอยู่ในสายตาของบรู๊คลิน เขาเชยคางให้เจคอบหันมามองตา


“ไม่...บอกก่อนสิ อยากได้เนื้อนิ่มหรือแข็งๆ ล่ะเจ...”


เจคอบไม่ตอบ เขาก้มตัวลงเล็กน้อย แรงเสียดในตัวทำให้เขาเสียวหวาบ เจคอบก้มลงจับตรงนั้นของบรู๊คลินแล้วบีบเบาๆ ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองแฟนตัวเองแล้วพูดเสียงแหบ


“อยากได้เบ๊บ อยากได้ นะ...ได้ไหม? ไม่อยากได้ใครทั้งนั้น”


“หึ...คิดว่าพูดแบบนี้แล้วจะลดโทษตัวเองได้งั้นหรอ” บรู๊คลินถอนนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ เจคอบแทบจะไม่ไหวแล้ว ถึงแม้บรู๊คลินอยากจะกระแทกเข้าไปแต่เขาต้องอดทน...ลงโทษ เจ้าเด็กดื้อนี่ให้หลาบจำ


“ฮ๊า...”


“เอาเถอะ ฉันจะลงโทษนายที่ปล่อยให้นังนั่นมาจับของๆ นาย”


“ขอโทษ แฮ่กๆ” หน้าอกเจคอบกระเพื่อมขึ้นลง บรู๊คลินกดจูบที่ริมฝีปากเขาอีกครั้ง ดูดดุนลิ้นจนน้ำลายไหลออกมาที่มุมปาก ก่อนจะกัดตรงเนื้อหน้าอก นิ้วที่คว้านอยู่ในความอบอุ่นทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม


“พูดบ่อยไปไหม?”


เจคอบไม่รอแล้ว เขาปลดซิบกางเกงให้ที่รักของเขา เคลื่อนมือไปโดนมันแผ่วเบา มันเป็นความยั่วยวนที่มาอย่างไม่รู้ตัว บรู๊คลินกัดฟันฮึ่มฮั่ม ดูทว่าเขาก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน บรู๊คลินยกเอวเจคอบด้วยแขนข้างเดียว ในขณะที่นิ้วมืออีกข้างยังอยู่ในตัวของเจคอบ เขาพาเจคอบตรงเข้าไปยังส่วนของห้องนอน


“อ๊า...”


หลังแทบไม่ติดเตียง เพราะบรู๊คลินพร้อมรบอยู่แล้ว อันที่จริงบทลงโทษนั่นถูกฉีกทิ้งไปตอนที่เจสัมผัสเขาแล้ว และทันทีที่ถอนนิ้วออก บรู๊คลินสอดใส่ทันที เจคอบผวาเฮือก ร่างกายที่เต็มไปด้วยความเซ็กซี่บิดเร่า เขาแอ่นสะโพกขึ้น กางเกงผ้ายืดหลุดหายไปตอนไหนก็ไม่มีใครรู้ ขาทั้งสองข้างของเจคอบสั่นระริกด้วยความกระสัน บรู๊คลินเคลื่อนตัวเข้าไปด้านในสุด ด้านในที่อุ่นที่สุด เขายกขาทั้งสองข้างของเจมาเกี่ยวไว้ที่เอวตัวเองและเริ่มเดินเครื่องราวกับเป็นคนหนุ่มที่คลั่งในเซ็กซ์อย่างแรงกล้า
เสียงหยาบโลนดังมาไม่ขาดสายและเสียงครางของเจคอบก็ดังต่อเนื่องเช่นเดียวกัน


บรู๊คลินระบายความรู้สึกของตัวเองลงบนเนื้อของเจคอบ เขากำลังลงโทษคนของเขา ขบกัดทุกตารางผิวที่ริมฝีปากลากผ่าน มือทั้งสองข้างฟอนเฟ้นบีบไปทั่ว ให้เจคอบได้รู้ถึงความกังวลใจของเขา ความกลัวในเบื้องลึกของเขา ให้รู้ทุกความรู้สึกของเขาผ่านความหนักหน่วงที่เขาส่งมอบให้


รอบแรกผ่านพ้นไป พวกเขาปลดปล่อยทุกอย่างหยด สอดประสานรับส่งกันอย่างมีความสุข


“ขอโทษที่ทำให้กลัว” เจคอบพูดขึ้น หน้าอกกระเพื่อมอย่างหนัก เขาค่อยปรับลมหายใจแล้วนอนทับหน้าอกของแฟนหนุ่มที่ทิ้งตัวนอน บรู๊คลินเกร็งตัวก่อนจะก้มมองเจคอบที่พูดอยู่กับหน้าอกตัวเอง เขาลูบคลึงไหล่มน เจคอบเงยหน้า ส่งสายตาอ้อนๆ พร้อมกับทำปากยื่นนิดๆ ให้กับคนรัก นั่นเป็นท่าประจำของเจคอบ เขากำลังขอคิส


“จุ๊บ จุ๊บ” บรู๊คลินไม่เคยต้านทานคำขอนี้ได้ ไม่อย่างแน่นอน เขากดจูบริมฝีปากบนของเจจนเกิดเสียงสองครั้งติด เจคอบยิ้มหวานเมื่อคำขอได้รับการตอบรับ เขาจูบต้นคอคนรักและซบหน้าบนอกแกร่งอีกครั้ง


“ครั้งแรกแค่ลงโทษนายเท่านั้น”บรู๊คลินพูดขึ้น


“หือ?...”


“ที่รัก นอกจากจะลงโทษแล้วนายต้องปลอบฉัน” เขาเลื่อนมือไปบีบก้นของคนรักแรงๆ เสียงที่เปล่งออกมาติดเอาแต่ใจนิดๆ และเจคอบเข้าใจความหมายนั้นในทันที


“อื้อ ปลอบสิ”


ปลอบคือโค้ดลับของเขาทั้งคู่ ถ้าปลอบแล้วเจจะต้องเหนื่อยหน่อยเพราะเขาต้องคุมเกมเองทั้งหมด เขาต้องปลอบให้บรู๊คลินหายกลัว


“ฮ้า...ฮะ...อะ...”


“แรงอีกสิ มีแรงแค่นี้หรอเบ๊บ”


“อื้ม...อ๊า...”




[ต่อข้างล่างค่ะ]

[jaevin]

[ต่อจากด้านบนค่ะ]




“บรู๊ค เห็นโทรศัพท์ฉันไหม?”


เจคอบเดินออกมาจากส่วนของห้องนอนตอนหกโมงกว่าๆ ตอนที่ตื่นมาก็ไม่เห็นบรู๊คลินนอนอยู่ข้างๆ เรียกหาก็ไม่ขานรับ นั่นทำให้เขาแปลกใจ หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันตอนสายเขากับบรู๊คลินก็นอนนัวเนียกันไม่ห่าง จนเผลอหลับอีกรอบ ตื่นมาก็อย่างที่เห็น


“เบ๊บ...” เขาเรียกเมื่อเห็นบรู๊คลินนั่งอยู่ตรงโซฟา บรู๊คลินถอดเสื้อจนเห็นมัดกล้าม ในมือสูบบุหรี่เหมือนเดิม เขาเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เอียงหน้าซบลาดไหล่ของคนรัก


“คิดว่าอารมณ์ดีแล้วเชียว”  เจคอบเงยหน้ามองคนที่เปลือยท่อนบนด้วยความสงสัย ไม่ทันได้พูดอะไร บรู๊คลินก็ลุกขึ้น คว้าเสื้อยืดที่พาดตรงพนักพิงเดินออกจากห้องไป


“บรู๊ค...จะไปไห...”


ปัง!


เจคอบลุกขึ้นยืนคว้าง ทันใดนั้นแสงวาบจากหน้าจอโทรศัพท์บนโซฟาทำให้เขาละสายตาจากประตูห้องไปมองมัน โทรศัพท์ที่หายไปวางอยู่ตรงนั้น บรู๊คลินเปิดโทรศัพท์ของเขาค้างไว้ บนจอโชว์หน้าต่างห้องสนทนาในวอทแอพของเขากับ...ซาบีน่า


“อ๊ากกก จะบ้าตาย!!!!”


เจคอบรีบคว้ามาดูเมื่อสองรูปล่าสุดที่ซาบีน่าส่งมาให้มันทำให้เป็นบ้าและเป็นสาเหตุให้บรู๊คกระแทกเท้าออกจากห้องด้วย นังบ้าเอ๊ย เธอส่งรูปถ่ายตอนมีเซ็กซ์กับเขา รูปมุมเสยตอนเขากำลังมีอะไรกับเธอแผ่หลาบนหน้าจอ เจคอบสบถรัวก่อนจะคว้าโทรศัพท์และกุญแจออกมาห้อง


เจคอบตามหาบรู๊คลินไปทั่ว เขาพึ่งย้ายมาที่นี่ไม่นาน แถมยังไม่รู้จักใครเลย เขาโทรหาเพื่อนของบรู๊คลินทุกคนก็ไม่มีใครรู้ว่าบรู๊คลินไปไหน แฟนของเขาไม่ได้หยิบโทรศัพท์มาด้วย เจคอบขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด เขาเดินไปเดินมาสุดท้ายเกือบสองชั่วโมงก็มาหยุดตรงหน้าอพาร์ตเม้นท์


“มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับ?” เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง เจคอบหันไปมองแล้วก็พบว่าผู้จัดการอพาร์ตเม้นท์ที่หวีผมเรียบแปล้กำลังมองมาที่เขา


“อ่า...คือไม่เป็น...เอ่อ คุณเห็นบรู๊คลินบ้างไหมครับ”


เพราะคำตอบของผู้จัดการร้าน เจคอบเลยมายืนที่บาร์ด้านหลังอพาร์ตเม้นท์ ที่นี่เต็มไปด้วยนักดื่ม นักสังสรรค์ เขาเดินตามหาบรู๊คลินอีกครั้ง ตรงหัวมุมนั่นก็ไม่มี ตรงเคาน์เตอร์ก็ไม่มี บาร์นี้มีแค่ชั้นเดียวแต่ทำไมเขาหาคนของเขาไม่เจอซักที เจคอบขมวดคิ้ว ยืนโง่ๆ อยู่กลางบาร์ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าการที่เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆ พร้อมกับติดกระดุมสองสามเม็ดให้เห็นไหปลาร้านั่นมันเซ็กซี่ขนาดไหน ยิ่งมีรอยจูบเต็มคอแบบนั้น...


เจคอบเสยผมอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง เขาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์พร้อมกับสั่งน้ำสีอำพันมาแก้วหนึ่ง ไม่สนสายตาคนอื่นที่มองอย่างเปิดเผย


“เฮ้ คุณโอเคไหม” บาร์เทนเดอร์หนุ่มถามขึ้น หน้าตาเขาเหมือนหนุ่มสเปนมากกว่าหนุ่มอิตาลี


“โอเคสิ” เขาตอบ เลิกสนใจหน้าตาบาร์เทนเดอร์ก่อนจะกระดกเหล้าอย่างรวดเร็วดับความร้อนใจในอกตัวเอง


“คุณรู้ไหม? คุณมีกระดูกที่สวยนะ”


“อะไรนะ”


“ก็แบบว่าเอ่อ...กระดูกไหปลาร้าน่ะ สวยจริงๆ นะ” หนุ่มนักชงเหล้าวางมือจากแก้ว ชี้ๆ ไปตามคำพูด


“ไม่เคยมีใครชมตรงนี้มาก่อน ขอบใจนะ นายก็ตาสวย” เจคอบยิ้มมุมปาก ปรายตามองบาร์เทนเดอร์คนนั้นนิดนึงก่อนหันหลังพิงเคาน์เตอร์บาร์เป็นการจบบทสนทนา จากนั้นก็กวาดตามองไปรอบๆ ตรงไหนที่เขายังไม่เห็นบรู๊คลิน... จู่ๆ เสียงเชียร์เฮฮาก็ดังขึ้นไม่ไกล เจคอบเชื่อในความรู้สึกตัวเอง เขาเดินเข้าไปใกล้โต๊ะที่มีต้นไม้ตกแต่งบัง


“โอ้ววว ใจเย็นสิพ่อหนุ่ม รีบดื่มไปไหน”


“วู้ววว”


“มาสิฉันป้อนให้มาดื่มที่ปากฉันสิ...”


ขวับ!


สติเจคอบขาดผึง เขาตรงเข้ามากระชากแก้วออกจากมือหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังขึ้นคร่อมบรู๊คลิน โดยที่เจ้าตัวนั่งดื่มไม่สนใจใคร ไม่รู้ตัวว่าผู้หญิงสองสามคนนี้กำลังปลดซิปกางเกงตัวเอง!


“เฮ้! เป็นเหี้ยอะไรวะ”เสียงแหลมหวีดลั่น


“เธอนั่นแหละ ไปซะ บรู๊คกลับบ้านกัน”


เขาผลักหัวไหล่เธอออกพร้อมกับแทรกตัวเข้าไปหาบรู๊คลินที่เอาแต่ดื่ม บรู๊คลินหันหน้าหนีก่อนจะยกแก้วอีกครั้ง เขาเห็นดังนั้นเลยจับแก้วนั้นไว้แต่บรู๊คลินสะบัดมือออกจนน้ำในแก้วกระฉอกเกือบครึ่งแก้ว


“ซันออฟบิช เขาไม่เล่นด้วยยังจะมาตามตื้อ” แม่ผิวดำคนที่โดนเขาผลักเท้าเอวอย่างหาเรื่อง ส่วนอีกสองคนพยายามผลักไหล่เขาจนกระดุมแทบหลุด เจคอบเริ่มรำคาญกับสถานการณ์แบบนี้เต็มทน เขาหยิบเงินดอลล่าร์สามสี่ใบในกระเป๋าก่อนจะวางบนโต๊ะเสียงดังแล้วพูดเสียงเรียบ


“จะไปตายที่ไหนก็ไป”





เจคอบพาบรู๊คลินกลับห้องด้วยความทุลักทุเล เขาไม่คิดว่าคนคอแข็งอย่างบรู๊คลินจะเมาหรอก แต่เพราะโกรธบรู๊คลินจึงไม่พูดอะไรตั้งแต่อยู่คลับจนถึงห้อง แม้ว่าเขาจะพยายามขนาดไหนบรู๊คลินก็ไม่มองหน้าเลยซักนิด แม้ว่าเขาจะจูบง้อมากแค่ไหน...


“โกรธมากเลยหรอ”เขาถามหลังจากที่หอมหน้าผาก หอมขมับคนรักนับนาที ตอนนี้เขานอนกอดบรู๊คลินบนเตียงหลังจากที่บรู๊คลินและเขาอาบน้ำด้วยกัน บรรยากาศรอบๆ ตัวเหมือนจะดีขึ้น เพราะบรู๊คลินขยับมือมากอดเอวเขาไว้หลวมๆ 


“โกรธ...” คำแรกเหมือนจะกัดฟันพูด และประโยคต่อมาก็ใส่มารัวไม่ยั้ง “ทำไมใครๆ ก็อยากได้นาย ไอ้เหี้ยที่บาร์นั่น ผู้หญิงนั่น คนในมหาวิทยาลัย เป็นเหี้ยอะไรนักหนาวะ”


“โอ๊ะ...”ยิ่งพูดก็ยิ่งหงุดหงิด บรู๊คลินบีบเอวเขาแรงๆ จนต้องส่งเสียงร้องก่อนจะส่งปลายนิ้วตัวเองมาไล้ริมฝีปากเจคอบ


“หรือว่าฉันต้องล่ามโซ่นายไว้จริงๆ” สายตาเอาจริงจนเจคอบต้องรีบหลบ


“ใจร้าย...”


“ไม่เท่านายหรอก” บรู๊คลินผละมือออกเขามองตรงไปข้างหน้านิ่งๆ


“หายโกรธเถอะนะ รูปนั่นเธอส่งมาแกล้ง เก่าซะจนฉันลืมรูนั่นไปหมดแล้ว”บรู๊คลินเบือนหน้าหนีจนคนที่พยายามง้อปีนมาอยู่บนตัว กดริมฝีปากไปทั่วหน้าจนมาหยุดที่ปากของบรู๊คลิน


“จ๊วบ จุ๊บ จุ๊บ...”


“คนมันเคยกระแทกจะลืมได้ไง”


“ลืมได้สิ!” เจคอบรีบตอบ เขายื่นมือมาจับปลายคางของบรู๊คลินเบาๆ สองสายตาสบกันนิ่งก่อนที่เจคอบจะขยิบตาพร้อมกับยิ้มยั่ว


“ลืมได้เพราะตอนนี้ชอบโดนกระแทกมากกว่า”


“หึ...”


“ยิ้มแล้ว”


“เจตัวแสบ” บรู๊คลินพึมพำ หลับตาหนีสายตาของจอมยั่วที่นอนทับบนตัว มุมปากของเขามีรอยยิ้มติดอย่างไม่ปิดมิด


“ทำกันเถอะนะ...พลีส” ทันทีที่ลืมตาขึ้น เจคอบก็เอ่ยทันที เหมือนลูกหมาที่ต้องการความรักอยู่ตลอดเวลา พูดไปนั่นแต่บรู๊คลินก็ต้องการความรักของเจคอบไม่แพ้กัน


“ตัวแสบจริงๆ นั่นแหละ”


คืนนั้นเขากับเจคอบปรับความเข้าใจกันด้วยภาษากาย บางจังหวะนิ่มนวล หวานหอมราวกับซอฟท์ครีม บางจังหวะก็หนักหน่วงเหมือนเจ้าป่าผู้บ้าคลั่ง...แน่นอนว่าคลั่งรักน่ะนะ


เจของเขามัวเมาในรสจูบที่เขามอบให้แถมยังว่าง่ายไปหมด บรู๊คลินหยิบโทรศัพท์ของเจคอบขึ้นมา เข้าสแนปแชทของเจคอบก่อนจะกดอัดวิดีโอ บนจอนั้นปรากฏภาพเจคอบนอนบนตัวเขา หลับตาพริ้มจูบเขาไปด้วย หน้าท้องแบนบดเบียดหน้าท้องเขาตามจังหวะการจูบ ลำคอมีรอยจูบเป็นจ้ำหลายรอย ผ้าห่มสีน้ำเงินเข้มปกปิดตั้งแต่ช่วงสะโพกของเจคอบและเขาลงไปยับย่น ก่อนที่เวลาอัดจะหมดลง บรู๊คลินแกล้งยกเอวตัวเองขึ้นเล็กน้อยแล้วขยับวนเสียดสีคนด้านบนให้ร้องครางเสียงหวาน


และก่อนที่เจคอบจะงอแงเพราะเขาเอาแต่มองโทรศัพท์ บรู๊คลินรีบพิมพ์ข้อความพาดขวางวิดีโอนั่นแล้วกดอัพโหลดอย่างรวดเร็ว ไม่ลืมที่จะส่งไพรเวทไปให้ซาบีน่า แม่สาวผมบลอนด์ด้วย





My baby is fucking hot

-end-

------
-มันเป็นเรื่องสั้นตอนเดียวของปั๋วเมียทะเลาะกัน-
อ๊ากก กดโพสต์ไปเเล้ววว
ทุกคนคะ เราเป็นบ้าไปเเล้ว
เเต่งไว้นานเเล้ว เขียนเเล้วจะเก็บไว้ทำไม
ตบตีกับตัวเองเเล้วจึงลงค่ะ
โอ๊ยยย ไม่รู้ว่าเซ็กซี่รึเปล่าเพราะชื่อเรื่องก่อนหน้านี้คือเจคอบกับรักในสายลมหนาว
55555555555555
เรื่องนี้มีเเรงบันดาลใจจากคู่ jylan
พอก่อน
ไปเเล้วค่า ตีกับตัวเองต่อ
ขอบคุณค่ะ
 

[puiiz]

 

[yunnutjae]

เปิดมาตอนแรก เอ้าทำไมบทผญ.มันดูเยอะอย่าง.....รู้เรื่องเลย นางเป็นตัวจุดฉนวนความฮอตของคู่นี้ หูย เผ็ชมากข่าาาาาา 

[ืniyataan]

เจอชื่อเก่าไป..ถึงแก่อึ้ง 555   

[Piima]

sexy จริงๆค่ะ

[Nefrit]

แซ่บค่ะบอกเลย ไรท์ทำถูกแล้วที่โพสค่ะ
โซแดมฮอต มีตอนอื่นอีกไหมคะ โอ้ยย ดึงสติ

[wonderbe]

 

[BAKA]

อูวหูววววววว เผ็ช!!

[แม่น้องเปา]

อยากได้อีกค่าาาาาาาา เผ็ชมากก 

[MayA@TK]

 

[twinmonkey0311]

 

[Cloudnine]

เจคอบแซ่บเว่อร์
บลู๊คลินทำใจหน่อยนะ มีแฟนแซ่บก็งี้แหละ

 

[aoihimeko]

ขอบคุณนิยายดีๆ

[unicorncolour]

 

 

 

[earthhhs]

อ่านละแอบรำคาญบรู๊คแฮะ เอาแต่หนีอะยิ่งตอนในคลับอยากจะไล่เจคให้ไปหาปั๋วใหม่

[Petit.K]

 
สนุกดีค่าา

[little_munoi]

โฮ๊ย อวดเมียนะบรู๊คค

[HappyYaoi]

หูยยยย แซ่บ ๆ

[lostinthelight]

แซ่บมาก