|| Curtain Call || โฉมงามกับเจ้าชายอสูร Ch13 [28-12-17]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: || Curtain Call || โฉมงามกับเจ้าชายอสูร Ch13 [28-12-17]  (อ่าน 50043 ครั้ง)

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
มีความแบบค้างอ่ะ!! เราต้องการการเจรจาและข้อสรุปค่ะ!!

ออฟไลน์ 05th_of_06th

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
สงสารพี่ปลื้มนะจริงๆ 3pมันก็โอเคแต่ใจเราแอบไม่ค่อยเชื่อในความรักแบบนี้เท่าไหร่ แล้วยิ่งความสัมพันธ์เริ่มแบบนี้ยิ่งยากกก อย่าม่าเยอะน้าา เราอ่านพี่เล้งกะเซฟเพลินๆมากระตุกตรงสงสารพี่ปลื้มเยย  :sad11:

ออฟไลน์ mamazung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
แอบเสียใจที่มันเป็น 3P มันดูไม่มีที่มาที่ไป ไม่แน่ใจว่าคนเขียนวางพล็อตไว้ตั้งแต่แรกหรือเปล่า หรือไกลตามเม้นคนอ่าน กลายเป็นเนื้อเรื่องมันค่อนข้างเปปะไปหมด อ่านตอนแรกๆดีเลยที้ดียว แต่ช่วงหลังๆทำไมมันดูสับสนไปหมด

ออฟไลน์ Carrot_t

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 49
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ปิติ 3P ฉายานี้ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย :hao6:

ออฟไลน์ luvloozpla

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พี่เล้ง น้องเซฟ รอมาต่ออออออค่า

ออฟไลน์ รฐา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Chapter 12


เล้งยืนกอดอกนิ่งอยู่ริมระเบียงห้องของตัวเอง เขาแค่ตื่นขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์ ชื่นชมท้องฟ้าและทะเลสีคราม ไม่ได้ตั้งใจจะมาฟังอะไรทั้งนั้น แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเขาได้ยินบทสนทนาของห้องข้างๆเต็มสองรูหูเลย


“รูดซิปปากให้สนิทเลยมึงไอ้เล้ง” คนตัวเล็กพึมพำกับตัวเองก่อนจะต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงวงแขนที่รวบเขาเข้าไปกอดได้ทั้งหมด จมูกโด่งกดลงที่หลังคอขาวทำให้เล้งดิ้นเพราะเขารู้สึกจั๊กกะจี้ แต่ก็รู้สึกพลาดที่ดิ้นแล้วหันหน้ามาเจอกับเจ้าของวงแขนนั้น


“จูบได้ไหมอ่ะ” หน้าตาที่ยังไม่ตื่นดีของรุ่นน้องตัวสูงมันช่างสวนทางกับคำพูดที่พร้อมจะลวนลามเขาเหลือเกิน

“ไม่ได้”เล้งยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ส่วนมืออีกข้างก็ดันหน้าของอีกคนออกเบาๆ เซฟเพียงแต่ยิ้มและหัวเราะในคอนิดๆแต่นั่นกลับทำให้เล้งเขินมากขึ้น


“เมื่อคืนพี่เป็นคนสั่งให้จูบเองนะ”

“หยุดพูดนะ เงียบเลย” มือขาวทั้งสองข้างเลื่อนไปกุมริมฝีปากของของอีกคน เปิดโอกาสให้เซฟได้จูบมือเล็กรัวๆ ที่จริงถ้าคนตัวสูงออกแรงเพียงนิดเดียวเขาก็ได้สัมผัสริมฝีปากเล็กๆนั่นแล้ว แต่เพราะเขารู้ว่าพี่เล้งเขินมากแค่ไหน แกล้งแค่นี้พอให้หัวใจกระชุ่มกระชวยก็ได้


“ไปแปรงฟันก่อนก็ได้ เดี๋ยวจะมาขอจูบใหม่นะ” เขายิ้มล้อก่อนผละกลับเข้าไปในห้อง ขายาวๆเตะเท้าของเผ่าที่โผล่ออกมาจากผ้าห่มจนคนพี่สะดุ้งตื่นตกใจลุกมานั่งอยู่กลางเตียงพอมองไปรอบตัวไม่เห็นว่ามีใครเผ่าก็ล้มตัวนอนต่อ เล้งมองภาพนั้นแล้วก็ได้แต่ขำกับความเมาแล้วเอ๋อของเผ่า ถึงจะหล่อแค่ไหน เป็นพระเอกละครเด่นดังมาไม่รู้กี่เรื่อง แต่สกิลความเอ๋อของเผ่าก็ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย



โครม

“โอ๊ยพี่ปลื้มมม”
“ปิติ!เจ็บ”

“ไม่มีสิทธิ์ต่อรอง! เงียบไปเลยทั้งคู่!”


เสียงจากห้องสุดท้ายของตึกดึงความสนใจของเล้งอีกครั้ง เขาขบริมฝีปากเบาๆและได้แต่ชำเลืองมองประตูระเบียงที่ปิดไม่สนิท เห็นแล้วก็อยากจะข้ามไปปิดประตูให้ เสียงจากในห้องจะได้ไม่ดังออกมาอีก แต่ระเบียงก็ห่างกันขนาดนี้ ขาของเขาคงก้าวไม่ถึง แต่เท่าที่ได้ยินเมื่อกี้ ปลื้มก็น่าจะควบคุมสถานการณ์อยู่นะ


“รู้สึกผิดยังไงไม่รู้แฮะ” เล้งหวนกลับไปคิดถึงตอนแบ่งห้องเมื่อวานแล้วได้แต่ยกมือไหว้ขอโทษเบาๆ


รุ่นพี่ตัวเล็กกลับเข้าไปในห้อง ทรุดตัวนั่งลงบนเตียงก่อนคว้าหมอนอีกใบมากอดไว้แน่น เมื่อหันมองหน้าเผ่าที่ยังหลับอยู่ก็ทำให้ภาพเหตุการณ์เมื่อวานกลับเด่นชัดขึ้นมาในความทรงจำอีกครั้ง

~~~

กว่าเขากับเซฟจะลากคนหลับกลับมานอนที่ห้องได้สำเร็จก็เล่นเอาเหงื่อท่วม เพราะเผ่าตัวใหญ่กว่าเขาชนิดที่เรียกได้ว่าเกือบสองเท่าตัว เล้งถอดรองเท้าถุงเท้าของคนหลับออกแล้วโยนผ้าห่มปิดตัวเอาไว้เป็นอันเสร็จพิธี


“นี่ถ้าไม่ใช่บัดดี้กูปล่อยให้หลับอยู่ข้างนอกแน่” คนตัวเล็กสุดโยนถุงเท้าไปกองไว้ข้างๆกระเป๋าของเจ้าตัว ส่วนคนน้องที่เมาแต่ยังพอเดินกลับมาได้ก็นั่งมองเขาตาเยิ้ม และมันเป็นสายตาที่เล้งหาคำมาอธิบายไม่ถูก


“พี่เล้ง..”

“อะไร”


“ปวดฉี่”

“ก็ไปเข้าห้องน้ำสิ” คำตอบของเขาคงไม่ค่อยโดนใจเจ้าชายน้ำแข็งสักเท่าไหร่ เลยทำให้อีกคนเบะปากไม่พอใจ มือใหญ่ยื่นมาข้างหน้าคล้ายรอให้เขาเดินเข้าไปหา เขาชั่งใจอยู่ชั่วขณะแล้วยื่นมือไปจับกุมมือนั่นไว้


“พี่เล้งพาไปห้องน้ำหน่อยนะครับ” อ้อน...ที่เห็นอยู่ตอนนี้คือคนเมาขี้อ้อน เล้งอมยิ้มนิดๆแล้วออกแรงดึงให้คนตัวสูงเดินตามไปห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล เขากะว่าจะดันตัวอีกคนเข้าห้องน้ำแล้วออกมาเตรียมเสื้อผ้าเพื่อจะอาบน้ำต่อ แต่พอเซฟก้าวขาเข้าไปในห้องน้ำ เขากลับรวบเอาคนตัวเล็กเข้าไปในห้องน้ำ กดล็อคประตูเองเสร็จสรรพ



“เซฟ!”

“เซฟคอแข็งกว่าพี่เผ่านะรู้ยัง” เสียงทุ้มที่ข้างใบหูทำให้เล้งหัวใจเต้นโครมคราม ใกล้มาก..มากกว่าทุกครั้ง มือเล็กกำแน่นเพราะกลัวว่าจะเป็นตัวเขาเองที่จะอดใจไม่ได้


“ไหนบอกปวดฉี่ไง เซฟ!” ความอุ่นของมือใหญ่ที่สอดผ่านเสื้อตัวบางเข้ามาสัมผัสผิวเนื้อที่ซ่อนอยู่ด้านในทำให้เล้งตกใจไม่น้อย แต่เขาก็ไม่ได้ขัดขืนซ้ำยังยกแขนทั้งสองข้างขึ้นโอบกอดแผ่นหลังกว้าง มือเล็กขยำเสื้อของอีกคนเพื่อระบายความรู้สึกที่มันค่อยๆก่อตัวขึ้น



“เซฟ...จูบ”

“ตามบัญชา”


รสจูบที่เพิ่งเคยสัมผัสเป็นครั้งแรกเปิดประสบการณ์ใหม่ให้คนตัวเล็กไม่น้อย ริมฝีปากที่บดคลึงกันไปมา ลิ้นร้อนของคนอื่นที่เคยสัมผัสเป็นครั้งแรกทำให้จังหวะการหายใจติดๆขัดๆ และนั่นทำให้เซฟรู้ในวินาทีนั้นเองว่านี่คือจูบแรกคนในอ้อมกอด


แรงบดขยี้ที่รุนแรงมากขึ้นเพียงพอให้เล้งได้รู้ว่าอีกคนกำลังย่ามใจที่ได้จูบแรกของเขาไปครอง มือเล็กผลักอกกว้างเบาๆเมื่อรู้สึกว่าเขาหายใจไม่ทันจริงๆ เซฟไม่ใจร้ายพอที่ฉกชิงความหวานจนอีกคนขาดอากาศหายใจ เขาละออกมาคลอเคลียกลีบปากนิ่ม ให้โอกาสเจ้าของดวงตาฉ่ำได้กอบโกยอากาศอีกสักหน่อยแล้วค่อยรุกจูบอีกครั้งจนร่างเล็กอ่อนระทวย


“พี่ปลุกมันตื่นเต็มที่เลย ทำยังไงดี”

“เซฟ..คะ..ครั้งแรก...ไม่..ไม่เอาในห้องน้ำ..นะ” เสียงที่สั่นเครือของคนในอ้อมกอดทำให้ชายหนุ่มยิ้มกว้าง เขาบดริมฝีปากลงไปเน้นๆก่อนกระซิบเบาๆที่ใบหู


“ดีใจจัง พี่เล้งอนุญาตแล้ว” เล้งแตะที่ข้างแก้มของคนตัวสูงก่อนโน้มใบหน้าของอีกคนลงมาอีกครั้ง และเสื้อผ้าของพวกเขาทั้งสองคนก็ค่อยๆถูกถอดทิ้งลงกับพื้นทีละชิ้น ทีละชิ้น

~~~


แกร๊ก


ประตูห้องน้ำที่เปิดออกพร้อมกับคนในความคิดที่โผล่ออกมายิ้มแก้มปริทำให้เล้งซุกใบหน้าลงหมอนแล้วตัดสินใจทิ้งตัวลงกับเตียง มือเล็กแย่งผ้าห่มจากคนที่นอนอยู่มาคลุมโปงเอาไว้ ส่วนเซฟมองภาพนั้นแล้วก็ได้แต่ขำ ก็พอจะรู้ว่าเขิน เขาเองก็ยังเขินๆกับเรื่องเมื่อคืน แต่ไม่คิดว่าพี่เล้งจะเขินได้น่ารักขนาดนี้


“พี่เล้งอาบน้ำกันไหม” เซฟเข้าไปนั่งลงข้างๆแล้วกอดก้อนผ้าห่มนั่นไว้แน่น คนในอ้อมกอดดิ้นขลุก ไม่นานหัวกลมๆก็โผล่ออกมาจากผ้าห่มเพราะรู้สึกหายใจไม่ออก

“..อย่าแกล้ง”

“ถ้าไม่อยากให้แกล้งก็ขอจูบหน่อยสิครับ” แกล้งคำนี้ของพวกเขาคือแกล้งทำให้เขิน เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าเมื่อคืนพวกเขาอาบน้ำด้วยกันยังไงล่ะ กิจกรรมไม่ได้มีแค่การอาบน้ำแน่ๆ เล่นจูบนัวเนียจนมันตื่นขนาดนั้นพวกเขาก็ต้องรีดพิษออกให้ลูกชายสบายตัวบ้าง



“จูบสิ”

“ชอบจังเลยคำสั่งนี้”

ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าหาจนริมฝีปากแนบชิด บดคลึงเบาๆคล้ายหยอกล้อทำให้เลือดในร่างกายของทั้งคู่สูบฉีด ใบหน้าเล็กแดงก่ำอย่างเขินอายจนน่าเอ็นดู คนอายุน้อยกว่าหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนบดริมฝีปากซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างใจเย็น จนลืมไปว่ายังมีอีกชีวิตที่นอนอยู่ในห้องนั้นด้วย


“ถ้าไม่เห็นกับตา ไม่เชื่อแน่ๆว่าพี่เล้งเป็นคนสั่งให้จูบก่อน เด็ดโคตรรร” เสียงของเผ่าทำให้เล้งตกใจจนผลักเซฟตกเตียง คนตัวเล็กหันมาคาดโทษคนพี่ทางสายตาแต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรต่อโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะหน้ากระจกก็ดังขึ้น เล้งรีบอาศัยจังหวะนั้นลุกหนีออกมา และชื่อที่อยู่หน้าจอก็ทำให้เขาดูตื่นเต้นไม่น้อย


“ว่าไงปลื้ม”

[พี่เล้ง ช่วยหน่อย]

“...ยังไง...อืม ได้ รอแป๊บ เซฟรออยู่นี่นะเดี๋ยวมา”


เล้งวางสายแล้วออกไปจากห้องด้วยความเร็วจนคนที่เหลืองง เซฟปีนขึ้นเตียง หรี่ตามองพี่ชายด้วยสายตาที่แสดงออกชัดเจนมากว่าไม่พอใจ


“ทีหลังก็ทำเป็นไม่เห็นบ้างก็ได้นะ”

“กูอิจ ปากพี่เล้งนิ่มไหม”

“มาก”

“แม่ง ขี้อวด”

.

.

.

วันที่สองของทริปคือการปล่อยให้ทุกคนพักผ่อนตามอัธยาศัย จะไปเที่ยวหรือจะนอนพักอย่างไรก็ได้ มีนัดรวมตัวกันแค่ช่วงเย็นเพื่อพาออกไปเพลินวานเท่านั้น วันนั้นทั้งวันจึงเห็นกลุ่มนักศึกษาหลายกลุ่มกระจัดกระจายทุกพื้นที่ของรีสอร์ท


เล้งกับปลื้มนั่งอยู่ที่เปลผ้าใบเป็นกรรมการให้พวกผู้ชายที่กำลังเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดในตอนนี้ รุ่นพี่ตัวเล็กแอบชำเลืองมองรุ่นน้องอีกคนบ่อยๆเพราะรายนั้นให้ความรู้สึกเหมือนเป็นราชาอย่างไรอย่างนั้น..เอ..หรือจะเขาควรจะเรียกว่าราชินีดีนะ


ก็ทั้งสิงโตและช้างสลับผลัดเปลี่ยนกันหานู้นนี่มาให้ตามบัญชาของปลื้มนะสิ บางครั้งก็สั่งน้ำมะพร้าวสด ต้องเป็นน้ำมะพร้าวจากในลูกด้วย พอดูดน้ำหมดก็อยากกินเนื้อด้านในต่อ ต้องขูดให้ด้วย ดินเองยังออกปากแซวและคำตอบที่ได้ก็คือ ช้างกับสิงโตได้กลายเป็นทาสรับใช้ของปลื้มจนกว่าปลื้มจะพอใจไปแล้ว


“พี่เล้ง พี่ว่าไอ้ดินมันแปลกๆมะ” เสียงของคนข้างตัวทำให้เล้งต้องหันไปมองอีกครั้ง ก่อนจะตกใจที่ครั้งนี้เห็นช้างนั่งอยู่ข้างๆปลื้ม แกะถั่วลิสงใส่มือของอีกคนโดยไม่บ่นสักคำ

“ไม่ใช่แค่ดิน มึงก็แปลกว่ะปลื้ม”

“ช่วงนี้ทำได้ต้องรีบทำ ฮ่าๆๆๆ”


“เออนะ..ดินมันก็..เหมือนจะยิ้มมากขึ้น” เล้งว่าไปตามที่เห็น เขามองผู้กำกับตัวเล็กที่หันไปหัวเราะให้พระเอกของเรื่อง เพราะโอ๊ตพุ่งไปรับลูกแล้วพลาดล้มกลิ้งไปด้วยกันทั้งบอลทั้งคน แต่สักพักสายตาของเขาก็เลื่อนไปหาคนตัวสูงอีกคนที่หัวเราะเพื่อนจนน้ำตาไหล

“ไม่ใช่แค่นั้น มันต้องมีอะไรที่เราไม่รู้ เฮ้ย!เปลี่ยนตัวๆ ช้างไปลงแทนสิงโตไป ให้น้องมันมาแกะต่อ” ช้างพยักหน้าเหมือนเด็กดีว่านอนสอนง่าย แปะมือกับสิงโตให้รายนั้นมานั่งแทนที่ตัวเอง

“สบายนะมึง”

“แหมมม ก็นะ” ปลื้มยักใหล่เบาๆแล้วพยักเพยิดไปที่คนตัวสูงอีกคนที่เดินตามสิงโตออก


“พี่เล้งงงง หิวน้ำ”

“อ่ะ” เชฟไม่พูดเปล่า เขาเท้าแขนลงที่เก้าอี้ผ้าใบแล้วก้มลงไปดูน้ำในมือที่คนตัวเล็กถือ

“หน้าแดงหมดแล้ว พักมะ”

“ไม่เอา กำลังสนุก เดี๋ยวเกมก็จบแล้ว”

“เสร็จนี่ไปกินไอติมกันนะ อยากกิน”

“ตามบัญชาครับผม” เซฟผละออกแล้ววิ่งกลับไปเล่นต่อ



“มีแฟนเด็กนี่ดีจังเลยน้า กร๊าวใจสุดๆ” เสียงล้อๆของปลื้มทำให้เล้งรู้สึกอายมาก เพราะเมื่อกี้ยอมรับเลยว่าเขาเผลออ้อนเด็กจริงๆ

“ยังไม่ได้เป็นแฟนสักหน่อย”


“ขนาดนี้แล้วนะพี่เล้ง” เป็นเสียงของสิงโตที่แทรกขึ้นมาพร้อมๆกับเจ้าตัวที่ยื่นถั่วลิสงในมือให้ปลื้ม

“เออน่า..ถ้าภายในพรุ่งนี้เพื่อนมึงยังไม่ขอกูเป็นแฟนนะ กูจะขอเอง” คำพูดของเล้งทำให้ปลื้มยิ้มกริ่ม


“ดีมาก อย่าลืม ถ้าเป็นแฟนกันแล้วเราต้องมีอำนาจเหนือกว่าด้วย”

“เหมือนนี่?”

“บ้าเหรออออ นี่ไม่ได้เป็นแฟน สถานะยังไม่ถึง เป็นได้แค่ทาส ฮ่าๆๆๆๆๆ” เล้งส่ายหน้าเบาๆ พลางเหลือบไปมองสิงโต รายนั้นก็ดูไม่หือไม่อือ ไม่โต้แย้งอะไร อย่างนั้นก็ควรปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกเขาแล้วกัน ตอนนี้เล้งขอเอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า



ค่ำวันนั้นหลังจากที่ปล่อยให้ทุกคนเที่ยวเพลินวานจนถึงเวลากลับ อาจารย์ป้าก็ขึ้นมาบนรถแย่งไมค์จากเปาแล้วสั่งให้นักแสดงทุกคนรันทรูให้ดูวันพรุ่งนี้ในช่วงกิจกรรมรอบกองไฟ แน่นอนว่าทุกคนตื่นเต้นและดูคึกคักกันพอสมควร เพราะนักแสดงที่หายไปกว่าครึ่งเรื่องทำให้สต๊าฟต้องลงมาเล่นเอง และความสนุกมันอยู่ตรงนี้


“กูจองซิลลี่เกิร์ลลลล” เสียงของเล้งที่ดังขึ้นคนแรกทำให้หลายคนบนรถเป่าปากแซว

“กูเป็นลูมิแอร์” ปลื้มแสดงอีกคนว่าเขาจองบทสำคัญนี้ จากนั้นทุกคนก็รีบยกมือกันแย่งบทบาทต่างๆ เล้ง โจ้ ขวัญ รวบบทสามสาวซิลลี่เกิร์ลและตัวเต้นที่ขาดทั้งหมด


กลายเป็นว่าในวันถัดมา พวกเขาทั้งหมดก็ได้นัดกันออกมาซ้อมการแสดง ก็รู้ว่าอาจารย์แกอยากดูสนุกๆเฉยๆ แต่พวกเขาก็อยากให้การแสดงมันราบรื่นและทุกคนก็สนุกไปกับกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นนี้อย่างมากด้วย


จนถึงกิจกรรมรอบกองไฟ กลุ่มอาจารย์ป้าและคุณแม่ของโอ๊ตก็ได้มาร่วมชมการแสดงของเด็กๆด้วย แต่เนื่องจากว่าพวกเขายังซ้อมกันไม่จบ เรื่องราวที่แสดงในวันนี้จึงจบลงที่ฉากเต้นรำของพระเอกนางเอกในเพลง Beauty And The Beast เพียงแค่นั้น แต่ก็มากพอที่จะทำให้กลุ่มอาจารย์ก็ยิ้มแก้มปริแล้ว



“ปรบมือให้ตัวเอง ทุกคนเก่งมากๆ” สิ้นคำชมนักแสดงทุกคนในวันนั้นต่างก็ปรบมือเสียงดัง กระโดดโลดเต้นกันจนอาจารย์ป้าต้องยกมือห้ามปราม เพราะกลัวว่าเด็กๆจะทำเสียงดังรบกวนนักท่องเที่ยวคนอื่นๆมากเกินไป


“นี่ผู้ชมไม่ถึง10คนพวกเธอยังตื่นเต้นขนาดนี้ แต่ในวันจริงคนดูเต็มโรงละครเชียวนะ ครูอยากให้ทุกคนจำความรู้สึกและประสบการณ์ในวันนี้เอาไว้ แล้วในวันนั้นเราจะยิ้มแบบนี้อีกครั้งหลังจากที่การแสดงทั้งหมดจบลง ครูมั่นใจในตัวพวกเราทุกคน”


“เฮ้ยพี่เล้งร้องไห้!” ดินตกใจเมื่อหันมาเจอใบหน้าน่ารักๆของรุ่นพี่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

“อย่าแซวสิ ฮืออออ คนมันดีใจอ่ะ เข้าใจมะ” รุ่นพี่ตัวเล็กปล่อยโฮไม่สนใจใคร เพราะเขาเข้าใจความรู้สึกที่อาจารย์พูดได้ดี ในวันที่แสดงจริง เมื่อถึงตอนจบของเพลงFinale ความรู้สึกทั้งหมดมันจะเอ่อออกมาอย่างท่วมท้น เหมือนกับที่เล้งกำลังเป็นอยู่ตอนนี้


“พี่เล้ง มานี่มาโอ๋ๆ” เผ่าเดินเข้าไปกอดรุ่นพี่ตัวเล็กเพราะเขาเองก็สัมผัสได้ว่าพี่เล้งรู้สึกอย่างไร

“โหพี่เผ่า เนียนไปๆ” โอ๊ตถึงขั้นต้องออกปากแซวเพราะเพื่อนสนิทของเขามันเหวอไปแล้วที่เห็นพี่ชายตัวเองเดินไปกอดพี่เล้งต่อหน้าทุกคน


“กูเป็นพระเอกละครให้พี่เค้าปีที่แล้วโว๊ย อาการงี้เรียกว่า -ตื้นตัน- ฟิลลิ่งมาเต็มว่ะ โอ๋ๆๆ”

“ฮืออออออ”

“ครูเห็นเล้งมันร้องไห้ทุกปี”

“จารย์!อย่าแซว!” แม้กระทั่งอาจารย์ป้าเล้งก็ไม่หวั่นล่ะตอนนี้



ไม่นานกลุ่มอาจารย์ก็แยกตัวกลับไปพักผ่อน และพวกเขาทั้งหมดก็เฉลยบัดดี้กันต่อ หลายต่อหลายคนมีของขวัญเล็กๆน้อยๆให้บัดดี้ของตัวเอง ที่น่าสนใจก็คือสมาชิกห้อง 209 เผ่าเป็นบัดดี้ของเล้ง เล้งเป็นบัดดี้ของเซฟ และเซฟเองก็เป็นบัดดี้ของเผ่าด้วย


“กูอยากเผาฉลากทิ้งจะตายตอนจับได้ชื่อมัน เอ้า รีบๆขอพี่เขาเป็นแฟนนะมึง” เผ่าเบ้ปากใส่น้องตัวเอง แต่ก็โยนเสื้อให้เซฟสองตัว ซึ่งเป็นเสื้อคู่ที่เขาตั้งใจซื้อให้พี่เล้งได้ใส่คู่กันกับน้องชายเขาด้วย เสียงโห่แซวของทุกคนในกองดังขึ้นเมื่อเห็นว่าคนอาวุโสสูงสุดเขินจนก้มหน้างุดลงที่หัวใหล่ของผู้กำกับตัวน้อย


กว่ากิจกรรมจะจบลงเวลาก็ล่วงเลยไปเกือบ 4 ทุ่มแล้ว ดินนัดแนะเวลาขึ้นรถและสั่งแยกย้ายทันที เนื่องจากคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่ทุกคนจะได้พักอยู่ที่นี่ แต่ละห้องแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว บางห้องก็เข้านอนพักผ่อน บางห้องก็นัดสังสรรค์จัดปาร์ตี้เล็กๆ อย่างเช่นห้อง 210 ก็กลายเป็นแหล่งกบดานอีกห้องของกลุ่มผู้ชาย แน่นอนว่าเผ่าเองก็ไม่พลาด


“พี่เล้ง...ไปเดินเล่นกันไหม”

“ไปสิ”



หาดทรายที่ไร้ผู้คนทำให้เขาทั้งคู่เกี่ยวมือกันเอาไว้ มือเล็กกำรอบนิ้วของตัวสูง อีกคนก็สัมผัสมือเล็กอย่างแผ่วเบา ไม่ต้องมีคำพูดอะไร เพียงรอยยิ้มบนใบหน้ายามที่สบตากันเท่านั้นแทนคำพูดทั้งหมด


เล้งได้แต่นับหนึ่งถึงร้อยอยู่ในใจ เฝ้ารอว่าคนที่ชวนออกมาเดินเล่นจะเริ่มพูดเมื่อไหร่ แต่จนแล้วจนรอด คนตัวสูงกว่าก็ยังไม่ยอมเอ่ยปากสักคำ ไม่รู้ว่าเรียบเรียงคำพูดหรือว่ายังตื่นเต้นอะไร จนในที่สุดพวกเขาทั้งสองคนก็พูดมันออกมาแทบจะพร้อมกัน



“คบกันนะ”

“เป็นแฟนกันไหม”



“ห๊ะ เมื่อกี้เซฟว่าไงนะ”

“พี่เล้งพูดไรนะเมื่อกี้”


เป็นอีกครั้งที่พวกเขาพูดออกมาพร้อมกัน ทำให้ต่างคนต่างหันมามองแล้วหัวเราะไปด้วยกันทั้งคู่ เซฟรวบเอวของคนพี่เขามากอดไว้แน่น ก่อนแนบริมฝีปากที่ข้างขมับอย่างแผ่วเบา


“มีแฟนเด็กต้องหมั่นตรวจเชคร่างกายนะครับ”

“ไอ้บ้า”



//TBC//

////////////

คุยนิดหน่อยค่ะ

อย่างแรกเลยคือพลอตของเรื่อง เป็นไปตามที่เราตั้งใจในตอนแรกทั้งหมดนะคะ คือที่เราวางไว้ ไม้ได้มีพระเอกนายเอกแค่คู่เดียว แต่มีถึงสามคู่ เลยต้องขอพื้นที่ให้คู่อื่นบ้าง ความสัมพันธ์ของตัวละคร ทั้งสามคู่จะแตกต่างกัน ส่วนคู่ของปิติที่มาแรงแซงทางโค้ง บทสรุปจะเป็นยังไง 3pจริงไหม? ค่อยๆให้ตัวละครเฉลยเองดีกว่าค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกคนที่แสดงความเห็นค่ะ เราไม่ได้เขียนฟิคหรือนิยายนานมาก ทิ้งร้างไปหลายปี กลับมาเขียนในครั้งนี้ก็มีติดๆขัดๆรู้ตัวเลย ฮ่ะๆ

ยินดีรับฟังทุกคำติชมค่ะ^^
 :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2017 19:41:55 โดย รฐา »

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
เค้าเป็นแฟนกันเเล้ว
 o13
ดีต่อใจ สนุกมาก


ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ baibuabuaz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เป็นแฟนกันแล้ววววววว น่ารักมากๆเลยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
น่ารัก..กกกกกกกก ตามอ่านตลอด ชอบมากๆๆๆๆๆ จ้า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ plearnly

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สนุกมากค่ะ  ชอบเรื่องนี้มากๆๆเราตามดูทุกวันเลยว่าอัพหรือยัง  คู่ปิติเป็น3pก็ดีนะคะเราเป็นกำลังใจให้ค่ะ  เราว่ามันก็เป็นไปตามแนวทางของเรื่องดี  :กอด1:

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
เป็นแฟนกันซะทีนะ ส่วนคู่ปิติเราว่าปิติคู่กับช้างมากกว่าจะเป็น 3P นะ ไม่รู้สิเราว่าคืนนั้นคนที่ได้กับปิติคงมีแค่ช้างคนเดียวมากกว่า

ออฟไลน์ buathongfin

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
ชอบๆ สามพี

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
เป็นแฟนกันแล้วววววว :L2: :L2: :L2: :L2:

น่าอิจฉาที่สุดคือปลื้ม ช้างกับสิงโตแปะมือสลับกันดูแลด้วยยย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ รฐา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Chapter 13



หลังจากทริปไปเที่ยวที่หัวหิน กองละครก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ หลังเลิกเรียนของทุกวันก็จะเห็นเล้งวิ่งไล่รุ่นน้องโดยมีองครักษ์ส่วนตัววิ่งตามไม่ห่าง วันดีคืนดีพวกเขาก็อาจจะเห็นปลื้มกับดินลงมาวิ่งด้วยเช่นกัน


“พี่ปลื้มอย่าดึงงงงงงงง” สิงโตร้องโหยหวนเมื่อเขาโดนรุ่นพี่ตัวเล็กลากให้วิ่งตามหลังจากที่เขาวิ่งยาวมาเกือบกิโลและกำลังจะเดินพัก แต่ก็โดนอีกคนดึงคอเสื้อให้วิ่งตามจนได้


“ตั้งแต่ไปหัวหิน ไอ้สิงมันสนิทกับพี่ปลื้มขึ้นเยอะ”

“ก็นอนด้วยกันนี่หว่า กับพี่ช้างอีกคน”

“เออว่ะ กูลืม”


บทสนทนาของโอ๊ตกับเซฟทำให้รุ่นพี่ตัวเล็กที่วิ่งเหยาะๆอยู่ข้างหน้าถึงกับใจสั่น คำว่านอนด้วยกันของเซฟ อาจจะหมายความว่านอนห้องเดียวกัน แต่ไอ้คนรู้เรื่องอย่างเขานี่สิ ฟังแล้วรู้สึกใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ


เล้งมองตามคนสองคนที่ลากกันวิ่งไปไกลแล้วก็ได้แต่พ่นล่มหายใจออกเบาๆ ก็ดูปลื้มมันมีความสุขดี ความสัมพันธ์กับช้างก็ยังเหมือนไม่มีเปลี่ยน เมื่อวานตอนเอาแบบล่าสุดมาคุยพร้อมอุปกรณ์และฉากบางอันที่ทำเสร็จแล้ว ก็ยังเห็นเถียงกันเหมือนเดิม เมื่อไหร่ความคิดเห็นจะตรงกันสักทีก็ไม่รู้



วันนี้เป็นวันแรกที่นักแสดงจะได้ขึ้นไปซ้อมบนเวทีจริงที่ทำการก่อสร้างโครงปราสาทไว้เรียบร้อยแล้วเหลือแค่เก็บรายละเอียดต่างๆ ทุกคนตื่นตาตื่นใจกับปราสาทสองชั้นที่ปรากฎอยู่บนเวทีมากๆ ต้องยกความดีความชอบให้คณะศิลปกรรมศาสตร์และสถาปัตยกรรมศาสตร์


“ขึ้นบลอคเวทีได้ยังอ่ะ” เล้งตื่นเต้นไม่น้อย แต่เขาก็ต้องขออนุญาติทีมงานและพวกพี่ๆช่างที่ยังคงทำงานอยู่

“สำหรับพี่เล้ง ได้เสมอครับ เดี๋ยวพี่รอช่างเคลียร์ของกลับวันนี้ก็ใช้เวทีได้เลย” ช้างลองแบมือหาเล้ง รายนั้นก็บ้าจี้ยื่นมือให้อีกคนจับง่ายๆหรืออาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้รุ่นพี่คนสวยกำลังให้ความสนใจกับเวทีข้างหน้าอยู่ก็เป็นได้


“เซฟๆ พี่เล้งโดนแต๊ะอั๋ง” ปลื้มหันไปตะโกนบอกกลุ่มรุ่นน้องที่นั่งเล่นเกมกันอยู่แถวที่นั่งหลังสุดของโรงละคร เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกถึงกับลุกพรวดแล้วพุ่งออกมาจากเก้าอี้ทันที

“ไอ้พี่ช้าง!ปล่อยเดี๋ยวนี้!” รุ่นพี่ที่อยู่บนเวทียิ้มร้ายก่อนยกมือนุ่มนิ่มขึ้นมาจุ๊บเบาๆแล้วปล่อยออก เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เซฟกระโดดขึ้นเวทีแล้วรวบเอาพี่เล้งมากอดไว้จมอกแล้วหันไปพ่นไฟใส่รุ่นพี่ศิลปกรรมแง่งๆ


“แย่แล้วๆๆๆ ไอ้บาส ไอ้บาสขาหัก!” เสียงของโจ้ที่หน้าประตูโรงละครทำให้หลายๆคนตกใจไม่น้อย ดินที่นั่งอยู่ในห้องคอนโทรลเปิดประตูพรวดออกมาหน้าตาตื่น เพราะบาสถือเป็นนักแสดงสมทบที่สำคัญคนหนึ่งที่รับผิดชอบหลายบทบาท ทั้งชาวบ้าน ชาววัง หนำซ้ำยังเป็นคนเดียวที่ต้องโชว์ตีลังกาในเพลง Be Our Guest อีกด้วย


“ขาหักเลยเหรอ..”

“น้องมันเตะบอลคณะแล้วล้มกระแทก มันโทรมาหาเมื่อกี้ หมอบอกว่ากระดูกตรงแข้งร้าวแถมข้อเท้าหลุดต้องดามหลายเดือน..ต้องออกจากกอง..พี่ดิน..” โจ้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เพราะบาสถือว่าเป็นศิษย์เอกของโจ้เหมือนกัน


“อืม..ไม่เป็นไรๆ เราค่อยหาคนมาแสดงแทน มันอยู่โรงบาลไหนบอกไหม จะได้ไปเยี่ยม” ดินพยายามตั้งสติ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วผ่อนออกช้าๆ พร้อมกับแรงโอบกระชับที่หัวไหล่ ดินหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นพระเอกของเรื่อง จากนั้นเขาก็โดนทั้งโอมทั้งสิงโตและเพชรรุมกอดอีกที



แรงขยำจากมือเล็กที่เสื้อช่วงเอวทำให้เซฟต้องก้มลงดูคนในอ้อมกอด ดวงตากลมโตดูสั่นไหวเมื่อได้รับรู้ปัญหานั้น เขาเองเพิ่งได้สัมผัสกับชีวิตของกองละครเวทีเป็นครั้งแรกก็ยังไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่ดูจากอาการของพี่เล้งที่เหมือนจะหวั่นไหวและปลงในเวลาเดียวกัน ทำให้เขาไม่รู้ว่าต้องปลอบใจคนตัวเล็กตรงหน้าหรือควรอยู่นิ่งๆดี


“มันเริ่มแล้ว”

“เอ๋..”

“จากนี้ พายุปัญหาจะตามมา”



และมันก็เป็นอย่างที่เล้งพูดไว้จริงๆ หลังจากที่ย้ายเข้ามาแสดงกับเวทีจริง ปัญหาต่างๆก็ตามมาอย่างล้นหลาม นักแสดงหน้าใหม่ที่สัมผัสเวทีเป็นครั้งแรก ยังไม่รู้ว่าการแสดงสดบนเวทีต้องวางตัวอย่างไร การออกแสดงในแต่ละซีนรวมไปถึงการหลบหลังฉากต้องหลบตรงไหนจึงจะพ้นสายตาของคนดูและแสงของไฟที่ส่องไปถึง


ตำแหน่งไฟบนเวทีคือสิ่งที่นักแสดงหลายคนต้องเรียนรู้ใหม่ ยืนตรงไหนถึงจะไม่ตกไฟ การเดิน การยืนอยู่บนเวที ยืนเปิดตัวต้องทำอย่างไร การแสดงที่ไม่ได้มีกล้องซูมใบหน้าเหมือนละครโทรทัศน์หรือภาพยนตร์ ต้องทำอย่างไรเพื่อให้คนดูในแถวหลังสุดสัมผัสถึงสิ่งที่ตัวละครจะสื่อ


เผ่าและน้ำฝนถือว่าเป็นนักแสดงตัวอย่างให้กับน้องๆนักแสดงหน้าใหม่หลายคนได้เป็นอย่างดี ทั้งสองคนเล่นเต็มพลังทุกครั้งจนขนลุก ทำให้เซฟต้องกระตือรือร้นในการแสดงไปด้วย เพราะเขาต้องออกแสดงพร้อมกับพี่ชายในทุกๆซีน เผ่าเองก็ช่วยเทรนน้องชายมาอย่างดีจนได้รับคำชมจากอาจารย์ป้าด้วย


“ดิน! ตุ๊กตาตกเวที”


เป็นวันหนักๆอีกวันที่ดินกับปลื้มเห็นเล้งวิ่งมาห้องกระจกที่กำลังซ้อมตัวหลักของเรื่อง ท่าทางของรุ่นพี่ตัวเล็กคือพร้อมจะร้องไห้ และเมื่อโดนปลื้มกอดปลอบน้ำตาที่พยายามข่มเก็บเอาไว้ก็หล่นออกมาเป็นสาย


เป็นเล้งเองที่บอกให้น้องขึ้นไปอยู่ชั้นสอง และด้วยท่าหมุนตัวเต้นในเพลง Finale ทำให้เธอสะดุดแผ่นไม้และตกลงมาจากนั่งร้านชั้นสอง แม้จะไม่ได้บาดเจ็บจนถึงขั้นต้องดามแขนขา แต่รอยขูดที่ลากยาวบนน่องด้านซ้ายก็น่ากลัวจนต้องเรียกรถพยาบาลและคาดว่าตุ๊กตาต้องได้เย็บหลายเข็มแน่นอน


จำนวนนักแสดงที่ลดลงอีกคนทำให้ดินต้องขออาสาสมัครจากสต๊าฟในกองให้ลงมาเล่นเองเพราะคงหานักแสดงใหม่เพิ่มไม่ทันแล้ว ขวัญอาสารับบทแทนน้องตุ๊กตาที่ต้องออกจากการแสดงด้วยความจำใจทั้งๆที่เธอไม่ได้อยากเลิกเล่นเลย ดินจึงเสนอให้น้องมาทำหน้าที่ทีมงานแทนขวัญเพราะมาถึงขั้นนี้แล้วเขาก็ไม่อยากให้น้องออกไปจากกองเฉยๆเหมือนกัน


“อีกสามเดือนก็แสดงจริงแล้ว ขอร้องละครับ ช่วยให้การซ้อมราบรื่น ช่วยทุกคนในกองให้ปลอดภัย แล้วหลังจบละครผมจะเอาเหล้ามาให้นะครับ” ในเย็นวันหนึ่งพวกเขาก็เห็นเล้งถือมาลัยกร น้ำแดงและขนมไทยสองสามอย่างกับธูปหนึ่งดอกเดินไปด้านหลังโรงละคร นั่งยกมือไหว้แล้วงึมงัมๆอยู่คนเดียว

“พี่เล้งทำกูหลอน” ปลื้มกอดแขนดินไว้แน่นเพราะพวกเขาตามออกมาด้วยแต่ก็ไม่ได้เข้าใกล้ตรงที่เล้งนั่งไหว้เพราะปลื้มกลัวผี

“พี่เล้งกลัวกว่ามึงอีกแต่ขอไหว้เอง นี่กูยังอึ้งไม่หายเลย”


ที่ไม่น่าเชื่อคือหลังจากวันนั้นก็ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บอีกเลย จะมีเพียงรุ่นน้องสามคนที่ขอออกจากกองกะทันหันเพื่อไปคัดตัวเป็นนักกีฬาทีมชาติ ดินกับเล้งปวดหัวมากในการเปลี่ยนแปลงนักแสดงครั้งใหญ่ แต่จะห้ามก็ไม่ได้เพราะมันเป็นอนาคตทั้งชีวิตของน้อง



“จบละครกูจะบวช!” หลังซ้อมการแสดงในวันหนึ่ง ดินก็ประกาศกร้าวบนเวที และหลังจากนั้นผู้กำกับตัวเล็กก็ไปบนกับศาลพระพรหมของมหาวิทยาลัย เพื่อขออย่าให้มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับกองละครอีก


ความสัมพันธ์ที่ไม่มีใครรู้ของดินและโอ๊ตก็คงเป็นอย่างนั้นแม้เวลาจะผ่านไปหลายเดือน เพื่อนสนิทของเขาทั้งคู่ก็ไม่มีใครรู้เรื่อง เพราะต่อหน้าทุกคน พวกเขาจะเป็นเพียงพระเอกและผู้กำกับละครเวทีเท่านั้น หลายครั้งที่นัดเจอกันหลังซ้อมละคร ก็มักจะมีเพื่อนๆพ่วงมากด้วยเสมอแต่นั่นก็เป็นความสัมพันธ์ที่คนทั้งคู่พอใจ


“จัดไปเต็มที่ไม่เมาไม่เลิก” วันนี้มีปาร์ตี้ที่ห้องของเซฟ โดยมีเผ่าเป็นตัวตั้งตัวตีในการเกณฑ์สมาชิกมาเมากัน งานหนักดันไปอยู่ที่เล้งกับเซฟที่รับหน้าที่เป็นพ่อครัวทำกับแกล้มให้พวกขี้เมาที่กำลังยึดห้องรับแขกของเขา

“พี่เล้งๆแสบตา” อยู่ดีๆผู้ช่วยพ่อครัวที่ซอยหอมหัวใหญ่ก็ร้องไห้ตาหยี เล้งต้องรีบละมือจากสิ่งที่ทำไปโอ๋เด็กตัวโต

“ไม่ขยี้สิ มานี่มา” รุ่นพี่ตัวเล็กดึงอีกคนไปใกล้ๆซิงค์ล้างจาน เขาล้างมือตัวเองให้สะอาดแล้วค่อยๆเอาน้ำลูบตาให้อีกคนอย่างแผ่วเบา


“เหม็นความรักโว๊ย!” โอ๊ตตะโกนข้ามเคาน์เตอร์มาทางครัว เซฟได้แต่ชูนิ้วกลางให้เพื่อนแต่ก็ยังไม่เลิกอ้อนรุ่นพี่ตัวเล็ก


ทั้งสองคนแสดงออกชัดเจนแม้จะไม่ได้พูดหรือประกาศว่าคบกัน แต่พวกเขาก็แสดงความรักและความห่วงใยให้กันเสมอจนทุกคนในกองรับรู้และคาดเดาได้ว่าคนทั้งคู่น่าจะตกลงคบหาดูใจกันแล้ว


หลังจากทริปหัวหินครั้งนั้นพวกเขาก็ไม่ได้สัมผัสกันอย่างลึกซึ้งอีกเลย มีเพียงจูบก่อนนอนหวานๆที่คนตัวสูงได้รับมันทุกวัน และอีกเรื่องที่รุ่นพี่ตัวเล็กยังไม่รู้คือเรื่องที่เขาโดนพี่ชายของอีกคนลากไปซักฟอกที่บ้าน โดนหมดจนครบทั้งครอบครัว ไม่ว่าจะเป็น คุณป๊าคุณม๊า อากงอาม่า พี่ชายขี้หวงและญาติคนอื่นๆที่พร้อมจะรุมเซฟทันที


มันเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เซฟยังไม่กล้าล่วงเกินอะไรมากกว่าจูบ บางครั้งเขาอยากจะแหกกฎ จับพี่เล้งกดลงกับเตียงและขยี้อีกคนให้หนำใจสักครั้งบ้าง แต่ภาพของเขาที่นั่งคุกเข่าอยู่ในห้องรับแขกท่ามกลางบรรดาครอบครัวของคนตรงหน้าก็แว้บเข้ามาในหัวเสมอ


หนึ่งปี คือเวลาพิสูจน์ใจ ว่าเขาจะยังมั่นคงกับคนตัวเล็กคนนี้หรือไม่ ถ้าหากว่าเขาสามารถผ่านเวลานี้ไปได้ ถึงจะเป็นที่ยอมรับของทุกคนในบ้าน


“หายแสบยัง”

“จุ๊บหน่อย” เล้งอมยิ้มทันทีที่โดนเด็กโข่งอ้อน เขายืดใบหน้าขึ้นไปจุ๊บเบาๆที่เปลือกตา แล้วก็โดนพวกขี้เมาที่โซฟาร้องแซวมาอีกครั้งจนได้


“กูจะได้กินสปาเก็ตตี้ไหมเนี่ย” เผ่าเบาะปากคว่ำ เขาเท้าคางมองปลงๆเพราะเห็นน้องชายอ้อนรุ่นพี่ตัวเล็กทุกวันจนชิน ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วเปิดถังน้ำแข็งเพื่อเติมแก้วที่เพิ่งจะหมดไปจึงได้รู้ว่าน้ำแข็งของพวกเขาหมดเกลี้ยง


“น้ำแข็งหมด..ใครจะไปซื้อ”

“เดี๋ยวผมไปเองพี่ จะไปหาขนมด้วย” โอ๊ตรับอาสาทันทีและหลังจากนั้นเขาก็ได้จดออเดอร์ยาวเหยียด แต่ละคนสั่งโน่นนี่เยอะไปหมด พระเอกหนุ่มหันไปหาดินที่นั่งข้างๆแล้วทำหน้าหงอยๆ


“เออ กูไปช่วยก็ได้”

“เย้! มาครับ ออเดอร์มาเงินมา เงินไม่มีของไม่มานะจ๊ะ”


ในวันนั้นเอง เล้งก็ดึงปลื้มออกมาคุยที่ห้องนอนเมื่อเขาได้รับของความจากผู้เป็นอา มันเป็นผลตรวจ DNA ที่ปลื้มเคยขอให้เขาช่วยตั้งแต่ทริปหัวหิน ผลที่พิสูจน์ออกมาแล้วทำให้ปลื้มกำมือแน่นเพราะมันชัดเจนว่า มีเพียงคนเดียวที่เท่านั้นที่เป็นเจ้าของน้ำสีขาวขุ่นในร่างกายเขา


“เอาไงต่อ” เล้งถามอีกคนที่นิ่งสนิทไปเลยตั้งแต่เห็นผลตรวจ

“..ก็..ไม่ยังไง แค่ต้องให้อิสรภาพทางจิตใจกับอีกคนหน่อย”


“แล้วอีกคนล่ะ”

“ไม่รู้สิ..เชี่ยนั่น..ช่างมันเถอะ” ปลื้มกรอกตามองบนทันทีเมื่อคิดถึงใบหน้าของคนที่เล้งพูดถึง


“โอเคแน่นะ”

“พี่เล้ง ผู้ชายนะ โดนเอากี่ทีแม่งก็ไม่ท้องหรอก ว่าแต่...พี่โดนปืนใหญ่ยัง?” คำถามที่มาพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มทำให้เล้งหน้าแดง เขาส่ายหน้าเบาๆปฏิเสธปลื้มเลิกคิ้วสูงเป็นคำถามแต่ก็ไม่คิดเซ้าซี้ต่อ เพราะเขาเองก็จะเข้าใจว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องเซนสิทีฟ

“เอ้าเขินๆ กลับไปเหอะเดี๋ยวพวกนั้นสงสัย” การตัดสินใจของปลื้มทำให้เล้งรู้ว่าน้องคนนี้ของเขาเข้มแข็งมากแค่ไหน เขาได้แต่แอบให้กำลังใจเงียบๆเมื่อปลื้มลากสิงโตไปซื้อน้ำแข็งในรอบสอง


“พี่เล้ง มีอะไรรึเปล่า” เซฟกระซิบถาม แต่สิ่งที่เขาได้ก็คือนิ้วเล็กๆที่แตะที่ริมฝีปาก

“ไม่เผือกสิ”

“อ้าวๆ เดี๋ยวก็โดนหรอก”


“โดนอะรายไอ้เซฟฟฟ มึงจาทำอะรายพี่กูววววว” เผ่านั่งอยู่ฟากตรงข้ามแต่ก็ยังอุตส่าห์ได้ยิน เล้งที่เขินนำไปแล้วก็หยิบถุงขนมข้างๆปาใส่เผ่าที่พร้อมกระโดดรับ


ทางด้านคนสองคนที่รับอาสาออกไปซื้อน้ำแข็งเพิ่มก็ยังไม่ได้ออกไปจากคอนโดแต่อย่างใด รุ่นพี่ตัวเล็กยืนกอดอกมองหน้าอีกคนนิ่ง ส่วนเด็กรุ่นน้องก็แทบจะสร่างเมาในทันทีที่ได้ยินความจริงจากคนตรงหน้า


“ต่อไปก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรอีกแล้วนะ”

“พี่ปลื้ม..” สิงโตกำมือเบาๆ มันไม่ใช่ว่าเขารู้สึกผิด แต่เรื่องในครั้งนั้น อะไรบางอย่างในใจของเขาก็ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆจนวันนี้เขาเห็นมันชัดเจนแล้ว

“ทำไมทำหน้างั้นล่ะ มึงไม่ดีใจเหรอ”

“ผมชอบพี่ว่ะ”

“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามชอบกูอื้อ!” ริมฝีปากที่บดขยี้ลงมาทำให้ปลื้มดิ้นทันที และในวินาทีต่อมาเขาก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามากระชากพวกเขาออกจากกัน แถมยังเป็นคนที่ปลื้มไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้ด้วย


“สิง..นี่เมียกู”

“ควาย!ใครเป็นเมียมึง!”


“กูชื่อช้างไม่ใช่ควาย จำชื่อผัวไม่ได้รึไง” ช้างยืนสูบบุหรี่อยู่ที่รถข้างๆและบังเอิญว่าได้ยินทุกคำ เขาตั้งใจจะเดินออกมาหาตั้งแต่ได้ยินเสียงและรู้ว่าเป็นปลื้มแล้ว แต่บทสนทนาที่ได้ยินทำให้เขาต้องยืนนิ่งฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

“กูไม่เอา!”

“พูดงี้ลูกดกแน่มึง สิง กูขอเคลียร์กับปลื้มหน่อยนะ” พูดจบเขาก็ออกแรงดึงคนตัวเล็กกว่าให้เดินตามไปที่รถ



และแม้ว่าสิงโตอยากจะเดินตามไปมากแค่ไหน ขาของเขามันกลับไม่ขยับจากตรงนั้นเลย จนเมื่อรถเก๋งของรุ่นพี่ศิลปกรรมขับออกไปจากบริเวณคอนโดนั่นแหละเขาถึงได้สติว่าเขาควรทำอะไรต่อไป



“กู...ต้องไปซื้อน้ำแข็ง...แม่ง...อกหักมันเจ็บงี้เอง”



//TBC//

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-12-2017 14:53:26 โดย รฐา »

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :mew6:

สงสารน้อง พี่ควายจะทำไงต่อ

 :L2: :L1: :pig4:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
ฝ่ายญาติพี่เล้งรับรู้แล้ว :mc4: :mc4:
อดเสียดายสิงโตไม่ได้ที่อด 3P เลยยยย :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ ก้อนขี้เกียจ

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
ถถถถ น้องสิง หาคู่ให้เขาหน่อยนะคะ555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
หวังว่าสองคนนั้นจะเคลียร์กันได้ด้วยดีนะ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ใจ่ร้าย...ยยยยยยย เอ็นดูสิง น้องน่ารักอ่ะ  :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ baibuabuaz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
สงสารสิงโต ฮืออออออ อยากได้ 3p แง้

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3066
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
อย่าปล่อยให้น้องสิงเปลี่ยว555

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
เดาถูกอ่ะ แต่ไม่ค่อยชอบช้างเลย

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า...เหม็นความรัก :hao3: 55555 อ่านไปก็พูดคำนี้ไป เซฟโคตรอ้อนพี่เล้งมาก อิจฉา แต่สะใจเบาๆที่เซฟอดกินพี่เล้งได้แต่ตอดเล็กตอดน้อยไปก่อน :laugh:

พี่ดินกับโอ็ตก็กำลังเดินเครื่องไปเรื่อยๆ ไม่รีบแต่หวานเล็กๆพอกรุบกริบ

ส่วนพี่ควาย เอ้ย พี่ช้างกับปลื้มต้องเคลียร์กันไป พี่ช้างดันกินแล้วจำไม่ได้นิ :beat: ขอนิดนึง

ขอให้กองละครไม่มีใครบาดเจ็บหรือต้องเปลี่ยนตัวอีก ขอให้ราบรื่นด้วยดีนะพี่เล้ง :กอด1:
 :pig4:

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
ว่าแล้วต้องพี่ช้าง  :hao7:

ออฟไลน์ janehh

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 252
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
เพิ่งเข้ามาอ่าน น่ารักมากเลยค่ะ ชอบบบบบบบบบบ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด