|| Curtain Call || โฉมงามกับเจ้าชายอสูร Ch13 [28-12-17]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: || Curtain Call || โฉมงามกับเจ้าชายอสูร Ch13 [28-12-17]  (อ่าน 50027 ครั้ง)

ออฟไลน์ Carrot_t

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 49
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พี่เล้งดาเมจรุนแรงมากเลยอ่ะ น่ารักก :-[ :o8:

ออฟไลน์ รฐา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Chapter 10



“จอดตรงนั้นหน่อยสิ จะซื้อมะละกอไปฝากอาม่า” เล้งชี้ไปที่แฝงผลไม้ข้างหน้าบอกพลขับสายแว้นที่ซ้อนเขามาส่ง ที่เขาให้แว้นมาส่งเพราะหน้าร้านของอาม่าเป็นย่านตลาด ถ้าเซฟเอารถยนต์มาก็กลัวว่าจะหาที่จอดไม่ได้

“เอาองุ่นด้วยนะ อยากกิน” เซฟจอดให้อีกคนลงตรงหน้าร้านก่อนที่ตัวเองจะเคลื่อนรถไปหาที่ว่างแถวๆนั้น


ชายหนุ่มจอดรถเรียบร้อย กำลังจะเดินกลับไปที่ร้านผลไม้เขาก็เหลือบไปเห็นคุณตาท่านหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนกำลังจะเป็นลม ไวเท่าความคิด ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวาดูรถที่วิ่งสัญจรไปมาหาจังหวะข้าม ขายาวๆพาเจ้าตัวก้าวพรวดด้วยความเร็วจนมาถึงตัวคุณตาที่ล้มลงกับพื้นพอดี ข้าวของในมือตกกระจายไปทั่ว คนรอบข้างตกใจไม่น้อยเพราะบางคนก็โดนน้ำเต้าหู้กระเด็นใส่จนเลอะ



“คุณตาครับ คุณตา มีใครมากับคุณตารึเปล่าครับ” เซฟประคองชายสูงวัยขึ้นพิงอก มือเหี่ยวของผู้สูงวัยปัดไปมาคล้ายจะบอกชายหนุ่มว่าเขามาคนเดียว อาเจ้ร้านล็อตตารี่ก็เอายาดมพร้อมพัดเล็กๆมาช่วยชายหนุ่มอีกแรง

“ไอ้หยาเฮียหมงนี่นา อาหมวย!บอกให้ป๊าลื้อโทรหาเฮียง้วนร้านทองให้อีมาดูเตี่ยอีเร็วๆ”


“คุณตาหายใจลึกๆนะครับ หายใจเข้า ออก ดีครับ เข้า ออก” เซฟพยายามจะให้ผู้สูงวัยหายใจช้าลงเพราะจังหวะหายใจที่เร็วกว่าปกติทำให้เขาเกรงว่าอาการจะหนักไปมากกว่านี้



“เซฟ มีอะไรเหรอ” เล้งที่เพิ่งวิ่งข้ามฟากมาได้ ค่อยๆแหวกวงล้อมเข้ามาหารุ่นน้องตัวสูง ที่จริงเขาเห็นตั้งแต่เซฟวิ่งข้ามถนนมาแล้วแต่เหตุการณ์ต่อจากนั้นเขามองไม่เห็นเพราะเป็นจังหวะที่รถกระบะวิ่งผ่านไปบังพอดี

“มีคุณตาเป็นลม โชคดีมีคนรู้จักคุณตา พี่เล้งรู้จักไหมบ้านคุณตาอยู่ไกลรึเปล่า”

“กง!!!!”



จากนั้นไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับมาถึงบ้านด้วยความช่วยเหลือของคนละแวกนั้น ชายสูงวัยมีสีหน้าดีขึ้นมากหลังจากที่ได้ดื่มน้ำหวานเย็นๆ

“กงไปหาหมอไหม เดี๋ยวเล้งพาไปก็ได้” เล้งบีบนวดที่ขาอย่างเป็นห่วง เป็นจังหวะเดียวกับที่พ่อกับแม่ของเขามาถึงพอดี


“ป๊า! เจ็กโบ๋ยอีโทรมาบอกว่าป๊าเป็นลมหน้าร้านอี”
“ตี๋! ลื้ออย่าเสียงลังล่ายมั๊ย หลบ อั๊วจะเดิน เอ้าหนุ่มเช็กแผลให้กงหน่อย เดี๋ยวม่าไปเอายามาใส่แผลอีก่อง” อาม่าของเล้งอุ้มกะละมังแหวกทางคนทั้งคู่เข้ามา เซฟที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็รับกะละมังพร้อมผ้าขนหนูอย่างรู้งาน


“เซฟ นี่ป๊ากับม๊าของพี่.. ป๊า ม๊า นี่รุ่นน้องที่มหาลัยชื่อเซฟ”

“สวัสดีครับ”

“เนี่ย น้องช่วยกงไว้ไม่งั้นหัวแตกแล้ว” เล้งแนะนำไปมือก็ช่วยเลิกกางเกงอากงขึ้น เปิดทางให้อีกคนล้างแผลได้สบายๆ โชคดีหน่อยที่อากงมีแค่รอยถลอกที่หัวเข่าเท่านั้นเพราะเซฟรับได้ทันก่อนที่จะล้มไปทั้งตัว


“ขอบใจนะลูก ป๊าไปหาหมอให้หมอเช็คหน่อยไหม”

“อั๊วแค่ร้อน”


“ป๊าไปเช็คเถอะค่ะ อาจจะเกี่ยวกับความดันก็ได้” แม่ของเล้งช่วยพูดอีกแรง เพราะดูเหมือนว่าผู้อาวุโสสุดในบ้านจะดื้อไม่น้อยเมื่อได้ยินคำว่าหมอ

“อั๊วบอกว่าอั๊วแค่ร้อน”



“เนี่ย เคยมีคนสอนเล้งว่า คนที่กลัวหมออ่ะเป็นคนไม่เก่ง”


เล้งหรี่ตามองผู้อาวุโสสุดของบ้านแล้วยกยิ้มที่มุมปาก แน่นอนว่าอากงไม่รอด ตกลงยอมไปหาหมอแต่ขอผลัดเป็นวันพรุ่งนี้ ให้เหตุผลว่าเพื่อนหลานมาเที่ยวที่บ้าน เจ้าบ้านจะต้องดูแล กลายเป็นว่าความลำบากทั้งหมดมาตกอยู่ที่เซฟ เพราะอากงไม่ยอมปล่อยเขากลับบ้านจนพระอาทิตย์ตกดิน



“โทษทีนะ ได้กลับดึกเลย” เล้งเดินตามออกมาส่งที่โรงรถด้านหลัง มือขาวลูบพุงตัวเองเบาๆเพราะพวกเขาเพิ่งกินข้าวเย็นอิ่มแปร้

“ดีจะตายได้กินข้าวฟรี อร่อยด้วย.. วันหลังมากินอีกได้ไหม”

“ขอกงเองสิ นี่บ้านกง ไม่ใช่บ้านพี่เล้งสักหน่อย ไป ขับรถดีๆ”


“เดี๋ยว” เซฟคว้ามือเอาไว้ได้ทัน ตอนแรกเหมือนคนพี่จะขัดขืนนิดหน่อย ดวงตากลมโตกวาดตามองไปรอบบริเวณ เมื่อเห็นว่าปลอดคนเขาจึงปล่อยให้รุ่นน้องตัวสูงเกี่ยวมือไว้อย่างนั้น


“อะไรอีกล่ะ”

“สอบตั้งอาทิตย์ ขอกำลังใจหน่อยสิ” เซฟอมยิ้มเมื่อดูออกว่าคนตรงหน้ากำลังเขิน หลายครั้งที่เขาอยากจะบอกพี่เล้งเหลือเกินว่าที่เจ้าตัวพยายามเก็บอารมณ์เขินทั้งหมดนั้นน่ะ มันยิ่งทำให้ดูออกง่ายกว่าแสดงออกว่าเขินตรงๆเสียอีก


“..อ่านหนังสือด้วย จะได้คะแนนเยอะๆ”

“ขรึมซะด้วย โอเคครับ จะเอาคะแนนท็อปมาฝาก” เซฟลูบปลายนิ้วที่เกี่ยวกันไว้หลวมๆ แค่พี่เล้งไม่ดึงมือออกเขาก็รู้สึกเหมือนได้รับกำลังใจเต็มเปี่ยมแล้ว


“ท็อปเลยเหรอ ..ขี้โม้ว่ะ”

“ก็โม้จริงแหละ ฮ่ะๆ ..แล้ว..”

“อะไรอีกล่ะ”

“ถ้าอยากโทรหาพี่เล้ง จะโทรได้ตอนไหนบ้าง” เล้งอมยิ้มเมื่อได้ยิน ทีอย่างนี้ทำมาเป็นถาม ปกติมีแต่บังคับแท้ๆ

“แล้วทำไมต้องโทรหาล่ะ” เหมือนโดนเอาคืนที่คนตัวเล็กตอบคำถามด้วยคำถามอย่างที่เขาชอบทำ ชายหนุ่มกระชับมือที่จับแล้วออกแรงดึงให้อีกคนขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น เขาเลือกที่จะกระซิบที่ข้างใบหูด้วยสองคำสั้นๆ


“คิดถึง”


“..ถ้า..เมื่อไหร่ก็โทรมาละกัน ไป กลับบ้านเลย ชิ่วๆๆ” เซฟยอมถอยทัพโดยดีเพราะวันนี้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการมากจนเกินพอแล้ว



เวสป้าสีขาวขับออกไปสวนกับใครบางคนที่ยืนพิงกรอบประตูโรงรถอยู่นานพอที่จะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เล้งเบิกตาโพลงขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่านั่นคือพี่ชายของเขา


“เฮีย..”

“เหมือนเรามีเรื่องต้องคุยกันนะหมวย”

“หมวยอะไรล่ะ!”

“อ่ะๆ ถ้าไม่อยากให้เรื่องถึงป๊า อย่าขึ้นเสียงใส่เฮีย เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยกันในรถ เข้าบ้าน” เล้งทำได้แค่ขบริมฝีปากเบาๆ เพราะสายตาที่คนเป็นพี่มองมานั้นไม่มีความล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย

.

.

.

กว่าหนึ่งสัปดาห์ที่เล้งกลับบ้าน เขาก็มาทำงานที่ร้านกาแฟของครอบครัวตามเดิม แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ พี่ชายของเขาหอบงานมานั่งทำด้วยทุกเย็น พอๆกับแก็งค์หนุ่มโฉดทั้ง 5 คนที่มาเสริมทัพเป็นแบคอัพให้ลูกพี่ หลังจากที่วันแรกเซฟฉายเดี่ยวมาหาเล้งแล้วเจอพี่ชายของเล้งแกล้งสารพัด


“นี่ยังกล้ามาอีกเหรอ”

“เฮีย.. ลูกค้า”

“เจตนาไม่บริสุทธิ์” คนตัวเล็กกรอกตาพลางถอนหายใจเบาๆ ก่อนเลี่ยงเดินหนีมาที่เคาเตอร์ดีกว่า



“โก้โก้ปั่น หวานน้อย 5 แก้วครับ เอาเฟรนช์โทสต์สตรอว์ แพนเค้กบานาน่า ช็อคลาวา แล้วก็พี่เล้งแช่อิ่มที่นึงครับ” เด็กสาวแคชเชียร์รับออเดอร์หันมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้เล้งที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก แน่นอนว่าเจ้าตัวได้ยิน แต่เขาก็ทำแค่ถลึงตามองคนตัวสูงที่อยู่หน้าเคาเตอร์เท่านั้น


“ให้มารับพรุ่งนี้หรือว่าคืนนี้ครับ”

“คะ??”

“อันนี้ฝากถามเจ้าของร้านครับ”

“พี่เล้งคะคือ..”


“ได้ยินน่า...แต่ว่า...วันนี้วันอะไร” เล้งขมวดคิ้วแล้วหมุนกลับไปมองปฏิทินที่ผนังด้านข้าง

“ศุกร์ครับ เนี่ย..สอบเสร็จแล้วด้วย พรุ่งนี้ล้อหมุนแปดโมงไงครับ ไม่เอาไม่ว่ายวนอ่างสิพี่เล้ง”

“ไม่ใช่ปลาทองเฟ้ย แล้วเมื่อคืนทำไมไม่เตือนพี่เล้ง เนี่ยยังไม่ได้จัดกระเป๋าเลย สามทุ่มไปรับที่บ้านนะจะไปนอนหอแหละตอนเช้าจะได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาก” เล้งบ่นยาวเหยียดพลางเดินออกไปนั่งด้วยที่โต๊ะ และแน่นอนว่าตลอดระยะเวลาที่นั่งคุยกันพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาทิ่มแทงที่ส่งมาจากโต๊ะมุมร้านที่พี่ชายของเล้งยึดเป็นฐานทัพ


“พี่ชายพี่เล้งหวงน้องน่าดู”

“บ้าๆบวมๆ คิดว่าตัวเองมีน้องสาว”

“ก็ใกล้เคียงนะกูว่า”

“ไอ้โอ๊ต!”

“ขอโทษคร้าบบบบ”

.

.

.

เช้าวันเสาร์ ดูเป็นวันที่ออกจะอึมครึมนิดหน่อยเพราะเมฆฝนตั้งเค้าว่าจะตกหรือไม่ตกดี รถบัสของมหาวิทยาลัยที่กว่าจะทำเรื่องขอมาได้ก็มาจอดรอที่หน้าตึกคณะนิเทศเป็นที่เรียบร้อย รวมถึงรถตู้คณะที่เตรียมขนเดอะแก็งค์อาจารย์ป้าไปควบคุมดูแลเด็กๆ แต่ที่จริงคือพวกอาจารย์เองก็หาโอกาสไปเที่ยวเหมือนกันนั่นแหละ


จำนวนของนักแสดงที่ไปและไม่ไปเรียกได้ว่าครึ่งต่อครึ่ง ส่วนสต๊าฟและทีมงานคงไม่ต้องบอกเพราะไปทุกคน  เรื่องไปเที่ยวขอให้บอกมีหรือที่จะพลาด


“ขึ้นรถให้หมด เชคชื่อ!” ปลื้มเท้าเอวสั่งแว้ดๆ อารมณ์เสียสุดๆตอนที่เห็นผู้กำกับศิลป์หูกางมาร่วมทริปด้วย

“เป็นเมนเหรอปิติ ดูเกรี้ยวกราดนะเรา” ช้างยิ้มๆแล้วก้าวขึ้นรถผ่านหน้าปลื้มไปแบบไม่สนใจเจ้าตัวที่เหมือนจะช็อคไปแล้ว


“ปลื้ม..ปลื้ม..มึง ขึ้นมาเชคชื่อ มาครบทุกคนแล้ว” ดินลงมาสะกิดเพื่อนสนิทที่ยังยืนอึ้งค้างอยู่ที่เดิม


ดินเป็นคนขานชื่อส่วนปลื้มเป็นคนเช็ค และเมื่อเห็นว่าครบทุกคนจริงๆก็สั่งออกรถได้ โจ้กับเปารับหน้าที่เป็นพริตตี้และMCประจำบัสพาทำกิจกรรมตั้งแต่รถยังไม่ออกจากมหาวิทยาลัย เริ่มจากให้ทุกคนจับฉลากหาบัดดี้ และกิจกรรมนันทนาการอีกเพียบอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไม่รู้ไปคึกกันมาจากไหนเอาตั้งแต่กรุงเทพจนถึงหัวหินกันเลย


“พี่เล้งได้ใครเป็นบัดดี้เหรอ”

“ไม่บอก”


“นะๆบอกหน่อยเดี๋ยวให้ดูฉลาก” ข้อเสนอน่าสนใจทำให้เล้งคลี่ฉลากใบน้อยในมือให้เซฟดู แต่ชื่อที่เห็นทำเอาเซฟหน้าหงิกเพราะนั่นมันคือชื่อของพี่ชายเขาเอง

“ไม่แฟร์เลยวะ พี่เล้งไม่ต้องไปดูแลมันนะ”


“ได้ไงนั่นบัดดี้พี่เล้งนะ ไหนของเซฟล่ะ” กระดาษใบเล็กในมือคนตัวสูงถูกเปิดออกเห็นเป็นชื่อของตัวเองทำให้เล้งเบิกตาโพลงก่อนจะยิ้มแก้มปริ


“นี่ติดสินบนโจ้ไปเท่าไหร่ถึงจับได้ชื่อพี่เล้ง”

“เขาเรียกว่าDestinyเถอะ”

“งั้นของพี่เล้งก็คงDestinyเหมือนกัน”

“ไม่เอาไม่ยอม ห้าม” งอน...นิยามที่เซฟกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้คือ งอน

“โอ๋เอ๋ อย่างอนสิ” เล้งเกี่ยวนิ้วก้อยคล้องไว้กับนิ้วก้อยของอีกคน ก่อนกระชับกระเป๋าเป้บนตักขึ้นมาวางทับปิดมือของพวกเขาไว้ และนั่นก็ทำให้เซฟเขินจนต้องหยิบหมวกขึ้นมาปิดหน้า เพราะตั้งแต่คืนวันนั้นที่บ้านของเล้ง เขาก็ยังไม่ได้จับมือพี่เล้งอีกเลย


แม้จะไม่ได้พูดชัดๆว่าความรู้สึกที่มีให้กันคืออะไร แต่พวกเขาทั้งสองคนกลับพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ เหมือนเพลงๆหนึ่งที่เคยฟัง


‘อย่าบอกให้ใครรู้ ว่าเรารู้สึกต่อกันเช่นไร
แค่เรามองตากัน ก็สั่นสะท้านไปทั้งหัวใจ
อย่าให้ใครเห็น ว่าฉันแอบส่งสายตาหวานๆให้ไป
เพราะอยากเก็บไว้เป็นเรื่องของเราสองคน’


ใช่ เพราะอยากเก็บไว้ เป็นเรื่องของคนสองคน


“ทุกคนคนคร้าบ คนสวยที่ยืนอยู่ตรงนี้คือคุณแม่ผมเองคร้าบบบบ” โอ๊ตแย่งไมค์จากโจ้มาประกาศทันทีเมื่อเห็นว่าแม่ของเขาออกมายืนรอรับอยู่ที่หน้าทางเข้าแล้ว

“โอ๊ต ไปกับพี่ดินหน่อย” ดินดึงให้อีกคนเดินตามไปทันที คนตัวเล็กยกมือไหว้พร้อมรายงานตัวว่าเขาคือคนที่โทรมาคุยกับคุณแม่เอง



“คนนี้เองพี่ดิน ได้เจอกันสักทีนะลูก”

“คุณแม่ครับ พี่ดินมีผ้าพันคอกับผ้าไหมมาฝาก ที่บ้านพี่ดินทอเอง หวังว่าคุณแม่จะชอบนะครับ”

“อุ๊ยยย ตายแล้วลูก ไม่น่าลำบากเลย ตายๆๆ ผ้าไหมง๊ามงาม ผ้าพันคอก็สวย”

“โล่งอกเลยครับ พี่ดินกลัวคุณแม่ไม่ชอบสีนี้ อ้อ พี่ดินต้องจ่ายค่าห้องพักส่วนที่เหลือครับ รบกวนคุณแม่ออกใบกำกับภาษีในนามมหาวิทยาลัยให้ด้วยนะครับ”

“ป่ะเข้าไปคุยกันข้างใน แล้วเรื่องของฝากไม่ต้องเครียดนะพี่ดิน ลูกหลานให้อะไรผู้ใหญ่ก็ชอบหมดนั่นแหละจ๊ะ แม่ชอบ ผ้าพันคอสวยมากเลยลูก”



โอ๊ตได้ยืนนิ่งค้างเพราะแม่ของเขาจูงมือดินกลับเข้าไปข้างในเรียบร้อยแล้ว ส่วนลูกชายแท้ๆอย่างเขายังไม่ได้แม้แต่จะไหว้แม่ด้วยซ้ำ


“ตกกระป๋องครับเพื่อน แม่มึงได้ลูกชายคนใหม่แล้ว” โอมเอาเป้ของโอ๊ตจากใต้ท้องรถมาให้ โอ๊ตก็รับกระเป๋ามางงๆ หรือคราวหน้าเขาควรมีของฝากติดไม้ติดมือกลับมาให้แม่บ้าง

“กูว่าไม่ใช่ลูกชายคนใหม่ มีแววจะเป็นลูกสะใภ้ กูรู้กูเห็นนะมึงงงง” สิงโตใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางชี้ที่ตาทั้งสองข้างของตัวเองก่อนจะหันมือไปชี้ที่โอ๊ต

“พี่ดินร้ายกาจว่ะ เข้าทางแม่” เพชรพูดจบแล้วหันมาแปะมือกับสิงโต ส่วนเซฟที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆก็ได้แต่ยิ้มเย็นๆ

“เข้าทางแม่อะไรของมึง พี่เค้าเป็นคนจัดการทริปก็ต้องเป็นคนไปคุยกับแม่กูเปล่าวะ”

“หน้ามึงแดงจนจะดำแล้วเพื่อน อะเขินๆ”

“กูดำอยู่แล้วไหม ไป เดินเลยมึง” โอ๊ตคว้าคอสิงโตแล้วล็อคเดินเข้าไปบริเวณด้านในล็อบบี้



ปลื้มกับเล้งกำลังแยกกุญแจห้องฝั่งผู้หญิงให้น้ำฝนกับขวัญช่วยดูแล ส่วนของผู้ชายพวกเขาก็จัดการเอง ห้องพักรับได้มากสุดคือห้องละ3คน รุ่นพี่รุ่นน้องต้องนอนคละกันเพื่อจะได้ดูแลและควบคุมความประพฤติอย่างทั่วถึง


“งั้นห้องนี้ ปลื้ม ดิน แล้วหาเศษอีกคน”

“ไอ้ดินเอากุญแจไปแล้ว นี่ไง 208 ดิน โอ๊ต โอม” เล้งชี้ให้ปลื้มดูรายชื่อที่เขาเป็นคนเขียนไว้ ปลื้มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อรู้ว่าต้องโดนจับแยกห้องกับเพื่อนรัก

“ดินแอบเอาไปตอนไหน ดินใจร้าย ดินทิ้งปลื้ม” ปลื้มฟุบใบหน้าลงที่ไหล่เล็กๆของรุ่นพี่คนสวย แต่ดูก็รู้ว่าแอคติ้ง เล้งเลยส่ายหัวแล้วก็ปล่อยไป เขามองรายชื่อที่เหลือแล้วรีบคว้ากุญแจมาห้องหนึ่ง


“209 เล้ง เซฟ เผ่า” ปลื้มเงยหน้าขึ้นจากไหล่ทันทีที่ได้ยิน แม้แต่พี่เล้งก็จะทิ้งเขาอีกคน

“ไม่เอาไอ้เผ่าสิ ปลื้มแทนไม่ได้เหรอพี่เล้ง”


“เนี่ยเหลือ 3 คนพอดี ห้อง 210 ปลื้ม สิงโต ช้าง”

“พี่เล้งงงงงง ไม่เอาาาาาา” ปลื้มโหยหวนสุดพลัง ไอ้เด็กสิงโตก็กวนตีน ไอ้ช้างศิลปกรรมก็โคตรพ่อโคตรแม่กวนตีน จะให้เขาพักกับสองคนนี้ขอกัดลิ้นตายดีกว่า

“งั้นเอาสิงโตมา เอาไอ้เผ่าไป”

“ไอ้เผ่า! ไอ้สถุนนั่นนะ เอาสิงโตคืนมาเถอะ”


“งั้นตามนี้ กูไปละ เซฟฟฟฟ ไอ้เผ่าาาาา ตามมา” เล้งร้องเรียกรูมเมทอีกสองคนแล้วเดินนำไปที่บันได เหลือไม่กี่คนที่ยังอยู่รอรับกุญแจห้อง


สิงโตกับช้างหันมามองหน้ากันเพราะตอนนี้เหลือผู้ชายแค่สองคนถ้ารวมปลื้มด้วยก็ครบพอดี ทำให้เขาทั้งคู่ลุกเดินมาหาคนตัวเล็กที่กำกุญแจห้อง 210 ด้วยความช้ำใจ


“ว้าววว ได้ -นอน- กับปิติด้วย”

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งขอรับ ที่ได้อยู่ห้องเดียวกับพี่ปลื้มตัวน้อยตัวนิด”

“ไอ้หูกาง ได้ -พัก- ห้องเดียวกันเฉยๆเว้ย! แล้วไอ้สิงโต ตัวน้อยตัวนิดบ้านมึงสิ! ทำไมต้องเป็นสองคนนี้วะ! ตามมา!”



“ไม่รู้จะบ่นทำไม”

“จริงครับพี่”


“โวยวายอย่างกับผู้หญิง”

“ก็จริงอีกครับพี่”


“เสียงก็ดัง ขี้หูแม่งออกมาเต้นแล้ว”

“อันนี้ก็จริงอีกครับพี่”



“กูได้ยินนะ! อ๊ากกกกกก แม่งงงงงง”



//TBC//
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-12-2017 20:43:11 โดย รฐา »

ออฟไลน์ k00_eng^^

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2

ออฟไลน์ wikawee

  • มีชีวิตอยู่เพื่อทำฝันให้เป็นจริง
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-7
ปลื้ม 3p ฉายานี้ตั้งให้โดยเฉพาะ  :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :laugh: สงสารพี่ปลื้ม

 :L2: :L1: :pig4:

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
กลับมาพร้อม destiny แหมๆๆๆ เซฟมีช่วยอากง รอตอนต่อไปจ้า   :t2: :t2: :t2:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
มีสิทธิ์นะปิติ

ออฟไลน์ plearnly

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สงสารพี่ปลื้ม555  แต่3pได้มะ :hao6:

ออฟไลน์ i_Tipz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ขำมากกกก    o13 o13 o13

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
ปิติสามพีรึเปล่าาาา  :hao7:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
ช้าง สิงโต ปลื้ม  แหม่ๆๆๆๆๆ ชักอยากให้ 3P อ่ะบอกเลย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ baibuabuaz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
มาแล้ววววว คิดถึงมากค่าาา น่ารักตลอดเลย

ออฟไลน์ ก้อนขี้เกียจ

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
เนื้อเรื่องน่ารักมากกกกกกกกกกก นี่ตามอ่านรวดเดียวดีต่อใจ ฟิ๊นฟิน555555 รอดูคู่ของพี่ปลื้มตัวน้อยตัวนิด  :ling1: :ling1: :katai2-1:

ออฟไลน์ รฐา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Chapter 11


เพราะการมาเที่ยวของกองละครในครั้งนี้เป็นการเที่ยวแบบจริงจัง กิจกรรมกลุ่มจึงมีไม่มาก ทริปจะเน้นให้พักผ่อนหย่อนใจมากกว่า กำหนดการในวันแรกจึงมีเพียงพาทุกคนไปสักการะหลวงพ่อทวดองค์ใหญ่ที่วัดห้วยมงคลเท่านั้น ช่วงเย็นก็พาไปปล่อยตลาดนัดที่เดียวจบ แต่ละคนข้าวของเต็มไม้เต็มมือ และถ้ามองดีๆทั้งหมดนั่นคือกับแกล้มล้วนๆ


เรื่องแอลกอฮอล์พวกอาจารย์คงรู้ว่าถึงจะห้ามไป เด็กๆก็ต้องแหกกฎกันอยู่ดี ทริปนี้เลยปล่อยให้เมาเต็มที่ แต่มีข้อแม้เพียงอย่างเดียวคือห้ามออกไปเที่ยวผับเด็ดขาด แน่นอนว่ามันไม่เป็นปัญหาของคนจะเมา พวกเขาตุนสเบียงอาหารเครื่องดื่มกลับไปตั้งวงกันอยู่รีสอร์ทก็ได้


“กินกันเต็มที่นะลูก ถ้าไม่พอก็บอกแม่ได้” แม่ของโอ๊ตเป็นอีกหนึ่งในผู้สนับสนุนหลักของปาร์ตี้รอบกองไฟที่ชายหาด พวกเขาจึงได้ทั้งเตาย่าง และกองไฟที่ให้ความอบอุ่นในยามค่ำคืน

“ขอบคุณครับ/ค่ะ”



“เอาล่ะทุกคน อย่าก่อเรื่อง อย่าทำหาดสกปรก รักษาความสะอาดกันด้วย เล้ง เธอจะคุมเด็กไหวไหม” อาจารย์ป้าเป็นอีกคนที่ถึงแม้จะอนุญาตแต่ก็ยังแอบห่วงอยู่ไม่น้อย เพราะดูจากปริมาณแอลกอฮอล์ที่เตรียมกันมาแล้ว คิดว่าวันนี้คงได้มีคนเมาจนร่วงแน่ๆ


“เดี๋ยวพวกหนูช่วยกันดูด้วยค่ะอาจารย์” น้ำฝนยิ้มหวานเอาใจ ใช้ตำแหน่งนางเอกละครรับประกันขนาดนี้ อาจารย์ป้าก็พอเบาใจ จากนั้นพวกอาจารย์ก็แยกออกไปเมากันเองที่ห้องคาราโอเกะที่คุณแม่ของโอ๊ตเตรียมไว้รับรอง


ปาร์ตี้รอบกองไฟในคืนนี้ไม่ได้มีการบังคับ แต่ถ้าใครอยากจะมาสนุกก็มาได้ ใครอยากไปพักผ่อนก็แยกไปได้ แต่เท่าที่เล้งนับจำนวนน้องๆ ก็ดูเหมือนว่าจะมาครบทุกคน ดินแจกจ่ายหน้าที่ให้สต๊าฟแต่ละคนมีหน้าที่ดูแลรูมเมทของตัวเอง แต่ถ้าห้องไหนที่สต๊าฟตั้งใจจะเมาก็ยกหน้าที่นั้นให้รูมเมททำแทน


“อยากจะบอกเธอว่ารัก แต่มันคงจะเร็วไป
เธอคงไม่เข้าใจ ในสิ่งที่ฉันมีตอนนี้
ที่เป็นทุกข์ ก็เพราะคงเฝ้าแต่คิดถึงเธอ
ตั้งแต่วันที่ได้เจอ เธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเป็นอย่างนี้”

มือกีต้าร์หลักของงานคือพี่ช้างศิลปกรรมที่ลงทุนหอบกีต้าร์โปร่งลูกรักมาจากกรุงเทพฯ ส่วนนักร้องนำในตอนนี้ก็คือเจ้าชายน้ำแข็งที่หยิบเอาขวดโซดาเปล่ามาทำเป็นไมค์ ร้องไปก็มองคนตัวเล็กที่กำลังย่างบาร์บีคิวไปด้วย


“เซฟก็ร้องเพลงได้นี่นา”

“มันก็พอร้องได้ ไม่งั้นจะเสนอให้มันรับบทเลอฟูเหรอ” เผ่าเดินมายืนข้างๆรุ่นพี่ตัวเล็ก วางจานเปล่าลงข้างๆจานที่เล้งกำลังย่าง ยกมือไหว้ แล้วกระพริบตาปริบๆ


“เออ เดี๋ยวกูย่างให้ จะเอากี่ไม้”

“แล้วแต่ว่าที่น้องสะใภ้จะกรุณาครับ”

“เดี๋ยวเถอะมึง เดี๋ยวไม่ได้แดก” เล้งง้างที่คีบหมูพร้อมฟาด แต่เผ่าก็ชิ่งหนีด้วยความเร็วแสงมานั่งรวมกับวงเหล้าที่กำลังกรึ่มๆได้ที่



“พี่เล้งงงงง ยิ้มหน่อยยยย” ปลื้มที่ดูเหมือนเริ่มนั่งไม่ตรง อยู่ดีๆก็ตะโกนขึ้นทำให้เล้งงงไปสักพักแล้วก็ยิ้มให้ตามที่อีกคนคะยั้นคะยอ

“พี่เค้าหันมาแล้วจีบต่อเลยไอ้น้อง! หูกางดนตรีมา!” ปลื้มหันไปชี้มือกีต้าร์หูกางที่เล่นตามคำสั่งแล้วมีท่าทางจะล้มจนสิงโตต้องรีบลุกขึ้นประคองรูมเมทตัวน้อยทันที



“แค่รอยยิ้มของเธอ ความอ่อนหวานของเธอ มันมีมากเกินทนไหว
ฉันไม่อาจต้านทาน ความรู้สึกข้างใน ที่ฉันนั้นมีมากเกินจะเก็บไว้

พร้อมกัน!

อยากจะบอกเธอว่ารัก แต่มันคงจะเร็วไป
เธอคงไม่เข้าใจ ในสิ่งที่ฉันมีตอนนี้
ที่เป็นทุกข์ ก็เพราะคงเฝ้าแต่คิดถึงเธอ
ตั้งแต่วันที่ได้เจอ เธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเป็นอย่างนี้”


เล้งถอนหายใจพลางส่ายหน้าเบาๆกับมินิคอนเสิร์ตของคนขี้เมากลุ่มใหญ่ ไม่ว่าจะเมามากเมาน้อยเขาก็ถือว่าเมาหมด กลุ่มสาวๆก็ใช่ว่าจะน้อยหน้านะ น้ำฝนนางเอกของเรื่องนี่แหละตัวดี ทำเป็นรับปากแข็งขัน แต่อาจารย์ป้าไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้ว มันนั่นแหละที่เป็นตัวตั้งตัวดีรวมเงินสาวๆซื้อเบียร์กับสปายมาเป็นลัง


“พี่เล้งไปหาน้องมันหน่อยสิคะ มองตามจนหงอยแล้ว เดี๋ยวทางนี้ขวัญย่างต่อเอง” ขวัญหยิบหมูที่สุกใส่จานแล้วยัดเยียดให้รุ่นพี่คนสวยกลับไปรวมกลุ่มจนได้


ทันทีที่เล้งเดินกลับมาเซฟก็รีบจัดแจงที่นั่งข้างๆตัวเอง แต่แล้วเขาก็ได้เป็นพญานกตัวใหญ่เมื่อเล้งเลือกที่จะนั่งลงข้างๆเผ่าและดิน พวกเขาทั้งหมดเลยได้เห็นภาพของเจ้าชายน้ำแข็งที่น่าจะเมาไปแล้วๆคลานเข่าเข้ามากระแซะๆ แทรกตัวเข้าไปนั่งตรงกลางระหว่างพี่ชายของเขาและรุ่นพี่ตัวเล็ก


“พี่เล้งง่าาาาาา” เล้งถึงกับตัวแข็งทื่อเมื่อรู้สึกได้ถึงลมหายใจปนกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ข้างแก้มของตัวเอง แขนยาวๆทั้งสองข้างสอดเข้ามากอดรอบเอวไว้แน่น คนตัวสูงคลอเคลียใบหน้าที่ไหล่เล็กคล้ายแมวที่กำลังออดอ้อนเจ้าของ

“เผ่า..งัดน้องมันออกจากกูที จั๊กจี้” คำพูดของเล้งทำให้คนเมารู้สึกไม่พอใจ เซฟกอดรัดแน่นขึ้นสักพักก็อุ้มรุ่นพี่คนสวยขึ้นมานั่งตักเอาดื้อๆ เรียกเสียงกรี๊ดของสาวๆและเสียงโห่แซวของเพื่อนๆได้เป็นอย่างดี ส่วนคนถูกอุ้มก็หน้าแดงหูแดงทำตัวไม่ถูก ถ้าดิ้นก็ยิ่งถูกกอด เล้งเลยทำได้แค่อยู่นิ่งๆให้คนขี้เมากอดฟัดเหวี่ยงเขาอยู่อย่างนั้น


“พี่เล้ง..”

“อะไร”

“พี่เล้ง..”

“ว่าไง”

“ง่วงอ่ะ” เซฟขยับแยกขาออกทำให้คนตัวเล็กตกลงไปอยู่ในหว่างขาพอดิบพอดี ก่อนคนตัวสูงจะวางปลายคางของเขาบนไหล่ลาด แนบศีรษะไปกับกลุ่มผมนุ่มของคนในอ้อมกอด บางครั้งจมูกโด่งเป็นสันนั่นก็แอบหอมทั้งแก้มทั้งคอไปหลายฟอด ถือว่าเป็นการลวนลามอย่างเต็มรูปแบบอย่างที่เล้งไม่คาดคิด ใบหน้าเล็กหันไปหาพี่ชายของคนเมาแล้วพูดแบบไม่ออกเสียงว่า “ช่วยกูด้วย” แต่ดูเหมือนว่าเผ่าจะทำได้แค่ยักไหล่เท่านั้น


“เมื่อกี้มันยังร้องเพลงอยู่เลย สิง..เพื่อนมึงเมาดิบหรือเมาจริงๆ” ปลื้มเลื้อยพิงรุ่นน้องผิวเข้มเมื่อรู้สึกว่าตัวเองนั่งไม่ตรงแล้ว เขาเป็นประเภทที่เมาแล้วยังคุยรู้เรื่อง ยกเว้นถ้าเมาสุดๆ จะจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

“น่าจะเมาจริงนะพี่ สงสัยตั้งแต่มันร้องเพลงแล้ว ปกติมันทำซะที่ไหนล่ะ พี่ปลื้มนั่งตรงๆ”​ สิงโตพยายามจับให้อีกคนนั่งนิ่งๆ แต่ปลื้มก็ยังเป็นสายเลื้อยทิ้งตัวพิงสิงโตบ้างดินบ้างแล้วแต่ว่าตัวเขาจะเอนไปทางไหน


“ปลื้ม มึงเมาแล้วนะ อย่ายกเอายกเอาสิวะ” ดินถอนหายใจเบาๆ เมื่อเห็นสภาพเพื่อนรัก ไม่มีใครมอมมันได้หรอกไอ้ปลื้ม นอกจากมันจะมอมตัวเองอย่างที่เห็น

“มึงทิ้งกูอ่ะดิน มึงทิ้งกู ฮือออ มึงทิ้งกูไปนอนกับคนอื่น” ปลื้มทำเป็นร้องไห้แล้วหันไปซบใบหน้าที่หัวไหล่ของรุ่นน้องที่เพิ่งจับเขานั่งตรงๆเมื่อกี้

“สิงโต พี่ฝากมันหน่อยนะ” ดินยิ้มแหยก่อนลุกไปเติมเครื่องดื่มในแก้วของตัวเอง ดวงตากลมสังเกตเห็นพระเอกของเรื่องถูกสาวน้อยนักแสดงจากอีกคณะเรียกให้เดินตามออกไปที่มุมอาคาร



ผู้กำกับใหญ่สองจิตสองใจว่าจะตามหรือไม่ตามไปดี แต่ขาทั้งสองข้างของเขามันกลับพาเจ้าตัวเดินตามออกมาจนได้ ร่างเล็กๆพยายามซ่อนตัวอยู่ใต้เงาความมืด และนิ่งเงียบรอฟังสิ่งที่คนทั้งคู่จะคุยกัน เหมือนโรคจิตนิดๆ แต่ดินก็ไม่รู้ตัวว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม


“ไข่มุกมีอะไรรึเปล่า”

“เราชอบโอ๊ต”

“ตรงดี”

“งั้นลองคบกันไหมล่ะ”



ดินขมวดคิ้ว แล้วค่อยๆขยับออกจากที่ที่ซ่อนตัวอยู่ เพราะเขารู้สึกแปลกใจกับความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้นหลังจากที่ได้ยินบทสนทนาสั้นๆนั่น เขาไม่อยากฟังต่อ ไม่อยากรู้ว่าทั้งสองคนตอบตกลงหรือปฏิเสธกันยังไง เขาก็แค่...


“ไม่อยากได้ยิน...”

ดินยกแขนทั้งสองข้างขึ้นกอดอกเมื่อรู้สึกถึงลมหนาวที่พัดผ่านตัวเขา เขาย่ำปลายเท้าลงที่ผืนทราย และเดินช้าๆออกห่างจากรีสอร์ทไปเรื่อยๆโดนไม่มีจุดหมาย เพียงเพราะต้องการความสงบเพื่อจะได้หาคำตอบให้ตัวเองว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนั้น



“พี่ดินจะเดินไปอีกไกลไหมเนี่ย” เสียงทุ้มที่ด้านหลังทำให้ดินหันขวับ ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นโอ๊ตที่ยืนอยู่ตรงนั้น

“ตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตั้งแต่พี่ออกมาจากมุมเสานั่นแหละ” ดินจิ๊ปากทันทีที่ได้ยิน เขารู้สึกเสียหน้าไม่น้อยที่รุ่นน้องจับได้ว่าเขาแอบฟังอยู่ตรงนั้นและเลือกหลบสายตาอีกฝ่ายโดยการหันหน้าออกไปหาทะเลแทน



“ปฏิเสธไปแล้วนะ”

“ไม่ได้ถาม” ดินขบริมฝีปากตัวเองเบาๆ เพราะความรู้สึกแปลกๆที่เขาสัมผัสได้มันกลับมาอีกแล้ว มันเหมือนกับว่าเขาดีใจที่ได้ยินอย่างนั้น


“ก็นึกว่าอยากรู้”

“มันเป็นเรื่องส่วนตัว”

“ครับ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผม แต่พอเห็นพี่ดินเมื่อกี้ เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าอยากให้เรื่องนี้มันเป็น -เรื่องของเรา-” สิ้นคำนั้น ดินรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว เขาไม่ใช่เกย์ไม่ใช่ตุ๊ด ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเคยชอบแต่ผู้หญิง แต่ครั้งนี้ ทำไมเขากลับหวั่นไหวกับคำพูดของคนตรงหน้า หรือว่าเขาเชียร์พี่เล้งกับเซฟมากไปจนรู้สึกอินไปเอง..บ้าบอ



“พี่ดินอย่าเพิ่งเดินหนีนะ ฟังน้องคนนี้หน่อย” โอ๊ตเอื้อมมือไปจับปลายเสื้อของรุ่นพี่ตัวเล็กเอาไว้ ดินก็ยังคงเป็นดินที่ยังยืนนิ่ง ในท้ายที่สุดเขาก็พยักหน้ารับเพื่อให้อีกคนพูดต่อ

“อืม ว่ามาสิ”


“ผมยอมรับว่าตอนที่เลิกกับทิชา ตอนนั้นความรู้สึกมันเป๋เหมือนกันนะ ผมเป็นคนคิดมาก ผมคิดอยู่ตลอดว่าผมทำผิดไหมที่พูดออกไปแบบนั้นต่อหน้าคนตั้งมาก รู้สึกไม่ดีว่ะพี่ แล้วเธอเป็นผู้หญิง เธอจะรู้สึกแย่กว่าผมแค่ไหน ..แต่วันนั้นพี่ก็โทรมาคุย ไลน์มาหา คุยเป็นเพื่อนผมตลอดทั้งคืน ทั้งๆที่พี่ไม่ต้องทำก็ได้ พี่ดินรู้ตัวไหมว่าถ้าพี่เข้าไปในชีวิตของคนคนหนึ่งในเวลาที่เขาต้องการใครสักคน พี่จะกลายเป็นที่หนึ่งของเขาทันที”


“ตอนซ้อม..สายตาโคตรแย่เลย ทำไมกูจะไม่เห็น”

“จากนั้นพี่ดินก็คุยตลอด”


“กูกลัวละครกูไม่มีพระเอก” ข้ออ้างชัดๆ ทำไมโอ๊ตจะไม่รู้ เพราะหลังจากวันนั้น พวกเขาก็ไม่ได้คุยแค่เรื่องนี้ ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในทุกวัน พวกเขาก็แชร์กันหมดทุกอย่างจนเขารู้สึกได้ว่ามันพิเศษ


“ตอบหน่อยสิครับ พี่รู้สึกยังไงตอนที่รู้ว่าผมปฏิเสธเธอไปแล้ว”

“จะต้องรู้สึกอะไรวะ ไม่เห็นเกี่ยวกัน”

“ขอคำตอบให้โอ๊ตเถอะครับพี่ดิน” สรรพนามที่พวกเขาเคยเผลอใช้ แต่ต่างฝ่ายก็ต่างไม่ทักท้วง มีแต่ปล่อยเลยตามเลยจนกลายเป็นความรู้สึกพิเศษอีกอย่างที่ต่างคนก็ต่างรับรู้ได้ว่าความรู้สึกข้างในมันไม่เหมือนกับที่คนอื่นๆเรียก



“…พี่ดิน...ดีใจ” ดินรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกเมื่อได้พูดมันออกไปในที่สุด ดวงตาหลุบต่ำมองพื้นหลบสายตาของรุ่นน้องที่มองตรงมาที่เขาอย่างมีความหมาย


“แย่ล่ะพี่ดิน” อยู่ดีๆโอ๊ตก็ทรุดตัวนั่งยองๆพร้อมกับยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองไว้ ดินแปลกใจไม่น้อยกับท่าทางแบบนั้น เขาย่อตัวลงตามและพยายามดึงให้อีกคนยืนขึ้นแต่โอ๊ตก็เลือกที่จะกดใบหน้าลงเพื่อซ่อนให้มิดที่สุด


“โอ๊ต เป็นอะไร”

“ใจเต้นแรงกว่าที่โดนสารภาพรักเมื่อกี้อีก พี่ดิน...โอ๊ตต้องจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดี แย่แน่ๆ” คำสารภาพของคนตรงหน้าทำให้ผู้กำกับตัวเล็กเผยรอยยิ้มกว้าง เพราะนั่นทำให้เขารู้ว่าไม่ใช่เขาคนเดียวที่ใจเต้นแรง


“ลุกขึ้น”

“ไม่เอา อายว่ะพี่”

“ลุก..พี่ดินอยากเห็นหน้า” โอ๊ตดีดตัวเองขึ้นทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น และใบหน้าที่ติดจะเขินอายของผู้กำกับตัวเล็กก็ทำให้เขาหน้าร้อนขึ้นมาอีกรอบ


“พี่ดินก็เขินเหรอ”

“ไม่เขินก็ก้อนหินแล้วไอ้บ้า...ไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายแบบนี้เลยว่ะ”

“ผมก็เหมือนกัน” โอ๊ตกล้าๆกลัวๆแต่สุดท้ายเขาก็ลองแตะปลายนิ้วของคนตัวเล็ก และนั่นก็ทำให้เขาได้มือเล็กๆของอีกคนมากุมไว้



“กลับเหอะพี่ดินได้คำตอบแล้ว”

“ครับ?”

“พี่ดินรู้สึกว่าตัวเองแปลกๆตอนที่ได้ยินไข่มุกสารภาพรัก แล้วตอนนี้พี่ดินก็ได้คำตอบแล้วว่าพี่ดินเองก็ชอบโอ๊ตเหมือนกัน”

“พี่ดิน!” โอ๊ตรู้สึกเหมือนหาเสียงตัวเองไม่เจอเมื่อได้ยินคำนั้น มือข้างที่ว่างถูกยกขึ้นมาปิดหน้าเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ถูกคนตัวเล็กยกขึ้นไปวางที่ตำแหน่งหัวใจของเจ้าตัว จังหวะที่ทั้งหนักและเร็วที่ฝ่ามือทำให้โอ๊ตรู้ว่าไม่ใช่เขาแค่ฝ่ายเดียวเท่านั้นที่ใจเต้นแรง หัวใจของพี่ดินก็เต้นแรงจนแทบจะเป็นจังหวะเดียวกันอยู่แล้ว



“แล้วพี่ดินก็รู้อีกอย่างว่าโอ๊ตเองก็ชอบพี่ดินเหมือนกัน ใช่มะ” โอ๊ตยอมรับในวินาทีนั้นเลยว่าเขาแพ้พี่ดินราบคาบ

“ครับ”


“ดีมาก เป็นเด็กดีของพี่ดินนะ”

“ครับ”



พวกเขาสองคนเดินจับมือกันมาได้สักพักก็ต้องปล่อยออกเมื่อเห็นว่าอยู่ในระยะที่มองมาจากวงเหล้าได้ ดินเดินกลับไปนั่งลงที่เดิมข้างๆปลื้มที่ดูเหมือนว่าจะเมาหนักแล้ว เพื่อนรักของเขาเริ่มลุกขึ้นเต้นกับจังหวะเพลงสนุกๆ ตอนนี้มือกีต้าร์เปลี่ยนเป็นโอมเรียบร้อยเพราะเจ้าของกีต้าร์ดูท่าว่าจะเริ่มเมาเหมือนกัน



“พี่เล้งไม่พาน้องมันไปนอนดีๆล่ะ” ภาพของเซฟที่กอดแผ่นหลังของเล้งแล้วหลับตาพริ้มทำให้ดินอดเขินแทนไม่ได้ แต่แค่ทักเท่านั้น คนที่เขาคิดว่าเมาหลับไปก็ลืมตาขึ้นจ้องเขาเขม็ง

“ไม่ได้หลับพี่ แค่พักสายตา พี่เล้งนุ่มมมม พี่เล้งหอมมมม”

“เซฟพี่เล้งจั๊กจี้ อ๊ะ!” เสียงพี่เล้งยิ่งทำให้บรรยากาศมันอีโรติกเพิ่มขึ้นไปอีก ไอ้คนลวนลามก็ยิ่งดูได้ใจ


“เผ่ามึงพาสองคนนี้กลับห้องเถอะ” ดินเขย่าตัวเพื่อนตัวสูงเบาๆ แต่แค่สะกิดแรกร่างสูงใหญ่ก็ไหลไปพิงทั้งเล้งและเซฟ ...หลับ...

“พี่เล้ง จากที่ประเมินคือห้องพี่น่าจะเหลือพี่ที่สติดีสุดนะ เอากลับไปให้ได้ล่ะ”

“ไอ้เผ่า! ตื่นนนน กูแบกมึงไม่ไหวนะเว้ยยยยย เซฟ! จัดการ” ดินได้แต่ไว้อาลัยให้สมาชิกห้อง 209 ที่คนหนึ่งก็หลับ คนหนึ่งก็เมาจนเดินไม่ตรง ส่วนคนที่มีสติดีกว่าเพื่อนก็ตัวเล็กชนิดที่ว่าไม่สามารถแบกทั้งสองคนได้ จนต้องออกแรงทั้งลากทั้งจูงกลับไปในที่สุด


“จากวันเน้ จามีราววว ราววและนายยยย โจดจามว้ายยย ต่าหลอดปายยย ไม่ทิ้งงงงกานนนน”

“ปลื้ม พอแล้ว มานี่กูจะพาไปนอนเอง สถาพไม่น่ารอดทั้งสามคน โอ๊ต โอม ช่วยพี่หน่อย” ดินตัดสินใจเก็บทั้งสามคนกลับห้อง เพราะประเมินแล้วว่าเมาทั้งหมดแบบนี้ขืนปล่อยให้อยู่ต่อได้นอนกันที่นี่ทั้งสามคนแน่ๆ


แม้จะดูทุลักทุเลหน่อยแต่พวกเขาก็สามารถพาทั้งสามคนกลับมาที่ห้อง 210 จนได้ และเนื่องจากห้องโซนนี้เป็นเตียงเดี่ยว ทำให้เขาต้องจำใจปล่อยทั้งสามคนให้นอนกองรวมกันบนเตียง ดินจัดแจงห่มผ้าให้และแอบถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก เมื่อเห็นว่าปลื้มพลิกตัวเข้าไปกอดผู้กำกับศิลป์คู่ปรับ


“แกล้งเพื่อนนะพี่ดิน”

“เก็บไว้แบล็คเมล์ฮ่าๆๆ ไปเถอะ”


แต่ใครจะรู้ว่าคืนนั้นในห้อง 210 มันไม่ได้จบอยู่แค่การนอนห่มผ้าบนเตียง


“เวรแล้วกู”

เป็นอีกเช้าวันหนึ่งที่ปลื้มรู้สึกว่ามันต่างจากทุกที หัวใจที่เต้นแรงและรัวมันทำใ้ห้ปลื้มต้องค่อยๆผ่อนลมหายใจเพื่อปรับให้มันอยู่ในจังหวะปกติ เขามองใบหน้าที่หันเข้ามาหาสลับกับหันไปเหล่มองเจ้าของลมหายใจที่ระต้นคออยู่ตอนนี้


ร่างกายที่แนบชิดและอะไรบางอย่างที่มันสัมผัสอยู่ที่ก้นทำให้รู้ว่าตอนนี้พวกเขาทั้งสามคนเปลือยเปล่า ความรู้สึกเจ็บที่ช่องทางที่ไม่ควรจะมีอะไรเข้าไปทำให้ปลื้มรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริง เขาค่อยๆแกะแขนของสิงโตออก และพยายามขยับตัวลุกขึ้นจนทำให้อีกคนตื่น


“จะไปไหนปิติ” อีกคนที่ว่าไม่ใช่สิงโตแต่กลับเป็นช้าง ส่วนรุ่นน้องผิวเข้มนั้นพลิกตัวไปนอนหงายแล้วหลับต่อทันที ปลื้มชั่งใจอยู่ชั่วขณะก่อนตัดสินใจหันมามองคนตัวโตที่ยกแขนข้างหนึ่งขึ้นหนุน

“ไปห้องน้ำ”


“เดินไหวเหรอ” ปลื้มตาขวางมองคนตัวโตด้วยสายตาที่ยากจะอธิบาย เพราะร่องรอยบนตัวของอีกคนมันตอบแทนทุกอย่างแล้ว ตำแหน่งของรอยกัดและรอยข่วนที่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวไม่น่าจะทำเองได้

“กูไม่ได้ขาหัก”


“ปิติ”

“ไม่เอานะ ปล่อย!!” มือใหญ่อีกข้างรั้งคนตัวเล็กให้นอนลงอีกครั้งก่อนที่เขาจะขยับขึ้นคร่อมจนปลื้มร้องเสียงหลง และเสียงนั่นก็ปลุกสิงโตให้ตื่นขึ้นมาอีกคน


“ตื่นก็ดีไอ้น้อง ขยับตัวสิเจ็บก้นไหม” สิงโตยังช็อคกับภาพตรงหน้าอยู่ เขาค่อยๆก้มลงมองตัวเอง สภาพเหมือนเพิ่งออกมาจากท้องแม่กันทั้งสามคนแบบนี้คงไม่ต้องสงสัยแล้วเมื่อคืนมันเกิดอะไร


“เร็ว! มึงเจ็บก้นไหม”

“มะ...ไม่ครับ” คำตอบนั้นเพียงพอสำหรับช้าง เขาหันมามองคนที่อยู่ใต้ร่าง ใบหน้าของปลื้มแดงก่ำและในดวงตานั้นก็เหมือนจะมีน้ำใสค่อยๆก่อตัวขึ้น


“แต่...ผมแสบๆไหล่”

“มึงโดนกัดเหมือนกูนี่ไง” ช้างเอี้ยวตัวให้ดูร่องรอยที่คล้ายกันบนตัว ตอนนี้เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่าคนที่ทำหน้าที่เป็นผู้หญิงให้เขาเมื่อคืนคือใคร คิดว่าฝันไปเสียอีก ใครจะรู้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริง


“ขอโทษนะปิติ” ช้างว่าพลางพลิกตัวปลื้มให้นอนคว่ำและยกสะโพกขึ้นเพื่อเชคให้มั่นใจ แน่นอนว่าปลื้มไม่มีทางอยู่เฉยแน่ๆ แต่เขาก็ถูกสิงโตรวบกอดไว้เพื่อเปิดโอกาสให้อีกคนพิสูจน์อะไรได้สะดวกขึ้น


“หยุดนะ! ปล่อยกู! ไอ้สิงโตปล่อย! ไอ้ช้างอย่า!! อื้อออ!” ของเหลวสีขาวขุ่นที่ไหลออกมาตามนิ้วยาวๆทำให้ทั้งสิงโตและช้างต่างหันมองหน้ากัน

“พี่ปลื้ม..”


“ปล่อยกู ไม่ต้องมายุ่งกับกูทั้งคู่ แม่งก็แค่เมาน้ำแตกก็แยกทางสิวะ”

ปลื้มระเบิดอารมณ์ออกมา เขาดิ้นหลุดจากคนทั้งคู่แล้วรีบคว้าเอาหมอนใบโตมาปกปิดร่างกายเอาไว้ ไม่อยากยอมรับว่าสภาพร่างกายตอนนี้มันบอบช้ำมาก แต่เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ใครคนไหนหรืออาจจะเป็นทั้งสองคนที่เล่นสนุกกับร่างกายเขาเหมือนว่าเขาเป็นผู้หญิง แค่คิดก็อยากจะหายตัวไปจากตรงนี้แล้ว


“แน่ใจเหรอปิติว่าอยากให้ทำแบบนั้น”

“พี่ปลื้มครับ...ผม”



“พอ...กูจะถือว่าพลาด ก็แค่เซ็กส์ ...กูขอแค่อย่าบอกใคร อย่าให้มีปัญหากับละคร ...แค่นั้น พวกมึงทำให้กูได้ไหม”





//TBC//



นี่เค้าไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นงี้นะ พวกตัวแหละยุให้ 3p ดีนัก
เราขอโทษนะนุ้งปิติ ลำบากหน่อยนะ  :mew2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-12-2017 07:27:10 โดย รฐา »

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
ในที่สุดพี่ปลื้มก็ 3P จนได้ ถูกใจนักเชียว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
พี่ดินกับโอ๊ตก็สารภาพความรู้สึกกันแล้ว เหลือคู่พี่เล้งกับเซฟเนี่ย ยังไงอ่ะยังไง การกระทำสำคัญกว่าคำพูดเหรออออ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
อุ้ย เหตุการณ์ห้อง210 นี่น่าก้าวหน้ากว่าเพื่อนเฉยเลย (แม้จะยังไม่ชัดเจนอ่ะนะ)

ออฟไลน์ plearnly

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เหตุการณ์ห้อง210 เลือดกำเดาไหลมากแล้วห้อง209เป็นไงบ้างพี่เล้งของน้องปลอดภัยใช่ไหม :hao6:

ออฟไลน์ ก้อนขี้เกียจ

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
ช้าง+สิงโตxปลื้ม...ปลื้มเป็นคนอยู่คนเดียวเลยอ่ะ555555555 #ข้ามเม้นนี้ไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Altasia

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 137
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ห้องอื่นอย่าให้น้อยหน้าสิคะ

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
งุ้ย...ยยยยยย มี 3p ด้วย   :z1: :z1: :z1:

ออฟไลน์ baibuabuaz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
อ้าว 3p เฉยเลย 55555555555 โอ๊ตกับพี่ดินน่ารักกกก

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
สงสารปลื้ม คนเขียนใจร้ายกับปลื้มเกินไปแล้ว  :a5:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ Toey0810

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 34
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เราตามอ่านเรื่องนี้เพราะพี่เล้งน่ารัก แต่ไม่คิดว่าคนเขียนจะดันให้ตัวรองเด่นกว่าขนาดนี้...ตัวรองความสัมพันธ์รุดเร็วเกินไปทำให้บังความเด่นพี่เล้งไปน่ะ......

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
สงสารปลื้มอ่ะ โดยส่วนตัวก็ไม่ค่อยชอบ 3Pอยู่แล้วด้วย แต่เสียงส่วนมากเนอะ

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ catka12

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 578
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
 :hao7: 3p ก็ชอบค่ะ  :hao6:  .. แต่ฉากเมื่อคืนมันหายไปไหนนนนน  :ling1:  :ling1:  :ling1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด