วันนี้คุณชายบอกว่ายังไม่อัพเรื่องนะคะ เห็นว่ามีธุระต้องไปงานกับที่บ้าน เลยฝากมาแจ้งในบอร์ดแทน
แต่คุณชายส่งอะไรเล็กๆ น้อยๆ มาให้แทนค่ะ
*****************************
ตอนที่ผ่านมา คงเป็นเรื่องหนักๆ ที่ทำให้หลายคนอ่านแล้วเครียด หรือเศร้าไปด้วยนะครับ ตอนแรกผมก็คิดนะครับว่าผมควรจะเล่าเรื่องนี้ไว้ในเรื่องของผมหรือเปล่า
เพราะจริงๆ แล้ว ไอ้ป่านมันก็บอกผมตั้งแต่ตอนนั้นว่า เรื่องนี้ มันจะลืมไปเสีย
แต่ผมมาคิดๆ ดู ผมไม่เคยลืมเลยครับ จำไว้สอนตัวเองมาตลอด ว่าจะไม่ให้มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีก
ตอนที่เริ่มเขียนเรื่องเล่า ก็เลยว่าจะเขียนเรื่องนี้ไว้ด้วย เพราะมันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมรู้ว่า
คำว่ารักและอภัย จากคนที่เรารักนั้น มีค่าแค่ไหน
แม้ว่าเราจะทำให้เขาเจ็บแทบตาย แต่เขาก็ยังให้อภัยเรา
คำว่ารักที่ป่านบอกผมวันนั้น และโอกาสที่มันให้ผมพิสูจน์ตัวเองอีกหน ก็แสดงว่า มันรักผมมากเช่นกัน
ค่ำนี้ผมมีธุระต้องไปกับที่บ้าน คงไม่ได้มาอัพตอนรอบเย็นให้นะครับ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์ ทุกกำลังใจ ที่มีให้กันผ่านตัวหนังสือในกระทู้เรื่องเล่าของผมนะครับ
*************************************