หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[cartoons]

  น่ารักได้อีก  อิอิ

[ranny]

เค้า ก็ กลัว เหมือนกัน


กลัว


ผี


ไม่


จับ



......


 


กร๊ากกกกกก....ตรู พูดอารายออกปายยยย

[moonlight]

พี่เอเล่นไร เกือบหัวแตก

แต่พี่ป่านก้อน่ารัก

[GajonG]

พี่ป่านน่าจะกลัวพี่เอมากกว่านะค่ะ

------------------------------------------
  ฉลองครบรอบแต่งงานย้อนหลังนะค่ะ
ไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะค่ะ มันตื้นตัน มันซาบซึ้งในหัวใจ มันอิ่ม..

 (ตลกดี)

[Millet]

กร๊ากกกกกกกกกก น่ารัก

เค้าก็กลัวนะปี๋ง่ะ (จะน่ารักอย่างงี้มะตู)

[both^^]

^
^
^
^

กลัวโด้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

กอดๆ

[Lala]

ปวดหัวๆๆ

เครียดๆ

แต่อ่านเรื่องพี่เอ ช่วยได้ๆๆ


555+

พี่เอแกล้งแรงไป เค้ายืนยัน พี่ป่านน่าจะปาให้โดน

คนไม่กลัว ไม่เข้าใจหรอก

ปล.ป่วยจริงแล้วแหะ

[bixzz]

ว๊า...กว่าจะได้อ่านตั้งวันจันทร์ คิดถึงแย่เลยครับ
แต่ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ ทิ้งท้ายนะครับ  ขอให้คุณเอกะคุณป่านรักกันๆ ไปนานๆ นะครับ

[mist]

พี่ป่านกลัวได้น่ารักได้ใจมากเลย 

[phung]

โอ้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น่ากัว แต่เค้าก้อกัวนะ

เสียงแปลกๆๆ

5555555555555555555+

กลัวก้อกลัวด้วย แต่ขำมากกว่า

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ตกใจได้น่ารักมากมายอะ พี่ป่าน อิๆ

แล้วจะรอนะคราบอีก 3 วัน

[zilveria]

วันจันทร์เลยเหรอคับ  คิดถึงแย่ 

จะรอนะค้าบ   

[wan]

กลัวผี แต่ยังไงก็น่ารัก นะ

รอตอนต่อไป จันทร์ ก็ จันทร์  ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะครับ 

[HydrA]

พี่เออ่ะอย่าแกล้งพี่ป่านอีกนะ
ดูดิ่พี่ป่านกลัวซ้า 
น่าฉงฉาน 
3 วันแน่ะ คิดถึงเรื่องนี้น่าดูเลยอ่ะ

[อิง]

ป่านน่ารักเชียว กลัวผี

ช่วยไม่ได้นะ คนที่กลัวก็จะกลัวจริง ๆ แบบว่าบางทีไม่ใช่ผี แต่คนกลัวจะรู้สึกหลอนและระแวงว่าต้องใช่ไปเอง

ดีนะคะที่คุณเอไม่กลัว จะได้คอยช่วยดูแลปกป้องคุณป่านได้ 

[boboaje]

  .......     หนูว่าตัวหนูก็กลัวนะค่ะ แต่ว่าจะประมาณว่าออกมาก็ออกมาเถ้อออ อย่าลับล่ออยู่เลย จะได้เห็น

กันจะจะอ่ะค่ะ เวลานอนไม่หลับก็ลุกมานั่งสมาธิ (ก๊อ เค้าไม่มีคนนอนกอดนิ  ) ไม่ก็สวดมนต์ แป๊บเดียว

ผีทำไรไม่ได้แระ หลับไง .......ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายตอนเลยค่ะ ประมาณ 3 ได้ หวานเลี่ยน เจียนรักกันไป ....

..... จะครบรอบโหวตอีกรึยังไม่รุ ยกให้เป็นคู่รักแห่งปีเลยค่ะ ...

[menano]

โอ่ยดีใจมากมายเลย 

และแล้วก็ตามอ่านจนทัน 

เหอเหอ

ไม่รู้จะพูดยังไงกับคู่ของพี่เอกับพี่ป่านดี

แบบว่าน่ารักมากมาย

พี่ป่านโชคดีมากเลยนะ ที่เจอคนที่รักตัวเองมากขนาดนี้

แล้วพี่เอก็โชคดีมากจริงๆ  ด้วย ที่พี่รักพี่ป่านแล้วพี่ป่านรักตอบน่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้คู่พี่อีกคนนะคะ

แล้วจะติดตามตลอดต่อจากนี้จ้า   

ฝากตัวด้วยนะคะ 

[kdds]

คู่นี้น่ารักดีอ่ะ 

[EDICIUS]

>>> เหอๆๆ พี่ป่านกลัวผีขั้นรุนแรง 555+ ขั้นทำร้ายร่างกายกันเลยทีเดียว

อาการกลัวผีนี่ขึ้นอยู่กับคนด้วย บางคนกลัวแล้วน่ารัก บางคนกลัวแล้วน่า... 

ของพี่ป่านนี่จัดอยู่ในประเภทแรก ฮี่ๆๆ


.

[boboaje]

   .... ปี้เออ่ะ ไปทัศนศึกษาทิ้งหนูเรอ่ะ  กลับมาเล่าให้ฟังหน่อยนะค่ะ รออ่านอยุ่ค่ะ ........

[HydrA]

ดันรอก่อนเนอะ

[palpouverny]

 

[white coat]

รอคอย


 

[knight_king]

กลับมาแล้ว

โฮๆๆๆ คิดถึงพี่เอพี่ป่านจิงจิง โฮๆๆๆ

ทั้งงาน ทั้งอาการป่วยงอมแงม ไม่ได้ตามหลายตอนเลย

ฝากคุณนาย ไปบอกพี่เอด้วย คิดถึงพี่เอพี่ป่านมั่กมากกกกก 


ตอนนี้อยากนอนมาก แต่ขอแว่บไปตามพี่ทั้งสองซักตอนสองตอนก่อน

[Namehoto]

กลับมาจากหัวหินแล้ว

เป็นการไปหนที่สนุกมากกกกกกกกกกกก

เพิ่งรู้ว่าสาว 1*9 ในเล้า พอรวมตัวกันแล้ว กลายเป็นทีมนักร้องประสานเสียงที่น่ากลัวมาก ฮ่าๆๆๆๆ

พอๆ มาต่อเรื่องของคุณชายเอดีกว่า

**************************

บก. มันมารายงานตัว ผมเลยตามมาด้วย เห็นว่าไปหัวหินกันมาสนุกมากๆ มันบ่นเมื่อยมากๆ แต่ก็คุ้ม

ส่วนผมตอนนี้โกรธครับ มันไปเที่ยวมาไม่ซื้อขนมมาฝากสักกะนิด มีแค่มะขามแก้วมากล่องเดียว  ...... (แล้วนั่นเรียกของฝากหรือเปล่ายะ)  หม้อกง หม้อแกง ไม่มีกะเขา (เอามาแล้วแกกินเหรอ บอกว่าไม่ชอบกินของหวาน คนอื่นซื้อมาไม่เห็นแกกินสักที) น้ำใจไง น้ำใจอ่ะ มีป่ะ (ก็มะขามแก้วไงล่ะ นั่นไม่เรียกน้ำใจเหรอยะ)  เออ ก็ได้ 

(แล้วแกจะมาพิมพ์ที่ฉันเถียงกะแกทำไมวะ ไอ้เอบ้า)

ดูคุณนายมันสิครับ ฮ่าๆๆ มาๆ เข้าเรื่องดีกว่า (อ้อ ผมบอกให้มันเอาที่ผมกับมันเถียงกันลงไปด้วยนะครับ ถ้าไม่มี ทวงที่มันนะครับ) ....... (ลงให้แล้วย่ะ) 

****************************

หลายตอนที่ผ่านมา คงเห็นแต่เรื่องหวานๆ ของผมกับไอ้ป่านมันนะครับ บางคนคงคิดว่า มันหวานกันได้ตลอดเวลาเลยเหรอ ไม่เลี่ยนบ้างเหรอ

จริงๆ แล้ว มันก็ไม่ตลอดเวลาหรอกครับ มันก็มีที่เราไม่เข้าใจกัน

เถียงกัน

ทะเลาะกัน

โกรธกัน

ผมเอง ก็ไม่ใช่คนใจเย็นได้ทุกครั้งเหมือนที่พยายามจะเป็น

และบางที ผมก็ทำอะไรเลวร้ายตามอารมณ์ ไปเหมือนกัน



ไอ้ป่านกลับมาที่คอนโดในค่ำวันหนึ่งด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี มันดูเครียดๆ กลับมาก็ไม่พูดไม่จาอะไร หอบแฟ้มงานไปนั่งทำงานต่อที่โต๊ะ

ผมกลับมาก่อนหน้ามันแป๊บนึง กำลังคิดว่าจะทำอะไรกินเป็นมื้อเย็น พอเห็นมันกลับมาก็เลยถามมันว่าจะกินอะไร ไอ้ป่านก็ตอบมาว่า

เอหิวก็กินไปก่อนเหอะ ป่านจะทำงานก่อน มันหันมาพูดหน้าเครียดๆ ผมเห็นก็อดเป็นห่วงไม่ได้

งานมีปัญหาเหรอ

อืม มันตอบมาสั้นๆ ซึ่งผมก็จะไม่ซักไซ้อะไรต่อ ปล่อยให้มันทำงานไป

ไอ้ผมก็เลยไปเตรียมอาหารเย็นก๊อกแก๊กไปตามเรื่อง ได้ยินไอ้ป่านมันคุยโทรศัพท์แว่วๆ เรื่องงานมันอีกแหล่ะครับ ผมก็เลยมาโผล่หน้ามอง

เหมือนงานมันจะมีปัญหา แม่มันคงโทรมาบ่นอีกตามเคยผมได้ยินมันพยายามอธิบายหลายอย่างแต่ท่าทางทางโน้นจะตำหนิมาอีก มันคุยโทรอยู่นาน จนวาง

มันหันมาเห็นผมยืนมองอยู่  ก็ถอนหายใจ แล้วก็เก็บแฟ้มงาน

เอ ป่านคงต้องกลับบ้านล่ะคืนนี้

อ้าวทำไมอ่ะ

งานมีปัญหา แม่เขาอยากจะคุยงานกับป่าน

ผมมองนาฬิกา มันก็จะสามทุ่มอยู่แล้วนะครับ ไอ้ป่านยังไม่ได้กินข้าว แล้วมีหวังมันไปน่ะ คืนนี้ไม่ได้นอนแน่ๆ แต่ผมรู้ว่าผมห้ามมันเรื่องกลับบ้านไม่ได้หรอก เพราะแม่มันก็คงรออยู่

กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปไหมป่าน เดี๋ยวไปทำงานจะไม่ได้กิน ผมถามมัน

เอกินเหอะ ป่านไม่อยากจะช้า เดี๋ยวแม่รอนานจะบ่นอีก

ผมขมวดคิ้ว

กินข้าวแป๊บเดียวเองป่าน ไม่ช้าหรอก

ไม่อ่ะ

งั้นเดี๋ยวโอวัลตินสักแก้วไหม ให้มันมีอะไรในท้องหน่อย

ไม่ล่ะ เสียเวลา

คือผมก็เข้าใจนะครับว่ามันรีบ เพราะก็เป็นแบบนี้มาหลายครั้ง นี่ไม่ใช่หนแรก แล้วมันก็รีบจนไม่ได้กินอะไรซะทุกที เพราะไปถึงแม่มันก็เรียกมันไปคุยเรื่องงาน แล้วก็ยาว แล้วไอ้ป่านคุยเสร็จ มันก็นั่งทำงานต่อ จนหลับคาโต๊ะไปหลายรอบ ไม่ได้กินข้าวเย็นสักที

ซึ่งจริงๆ แล้ว กะอีแค่นมสักแก้ว หรือโอวัลตินสักแก้ว มันก็ไม่ได้เสียเวลามากมายอะไรหรอก ไอ้ป่านมันก็ทำอะไรไม่ค่อยคิดถึงตัวเอง ผมเลยไม่พูดอะไร เดินไปรินนมให้มัน

ป่านมันเก็บแฟ้มเสร็จพอดีตอนผมเดินกลับมา

อ่ะ กินซะหน่อย กลับบ้านไปแม่ป่านคงให้ทำงานจนไม่มีเวลากินอะไรเท่าไรหรอก ผมบอกมัน (เสียงผมมันคงกรุ่นๆ เพราะจริงๆ ก็โมโหหน่อยๆ ว่าทำไมมันต้องรีบอะไรนักหนา)

ไอ้ป่านเองมันก็คงเครียดๆ อยู่ เพราะมันมองหน้าผมแล้วบอกว่า

เอจะมาบังคับป่านทำไมอีกคนเนี่ย ก็บอกแล้วว่าไม่กิน ป่านไปช้า เดี๋ยวแม่ก็บ่นอีก แค่นี้ก็เหนื่อยพอแล้วนะ มันพูดพลางจะเดินไปที่ประตู

แค่นมแก้วเดียวเองนะ ผมบอกมัน

เอนี่ไม่เข้าใจหรือยังไง ป่านบอกว่าไม่อยากช้าเดี๋ยวแม่บ่น เอไม่เข้าใจป่านหรือไง มันเหนื่อยนะ ต้องรีบไปเนี่ย

ผมเลยชักโมโห

เข้าใจ แต่ไอ้การที่จะกินนมสักแก้ว มันไม่ได้ทำให้ป่านช้าไปนักหรอก ถ้าแม่ป่านเขาจะบ่นเรื่องนี้ มันเกินไปหน่อยมั้ง กี่หนแล้วล่ะที่ป่านรีบกลับไปทำงานแล้วไม่ได้กินอะไรน่ะ

แล้วความโมโห ทำให้ผมหลุดปากออกไปตามที่ใจคิด

ป่านทำงานงกๆ อยู่ทุกวัน แล้วแม่ป่านเอาแต่บ่นๆ ให้ได้ดังใจจนไม่ได้ดูเลยว่าลูกตัวเองเครียดแค่ไหน เอก็อยากรู้เหมือนกันว่า แม่ป่านเขาเห็นป่านเป็นเครื่องจักรหรือยังไง ถึงได้เอาแต่สั่งๆ น่ะ  (เสียงดังด้วยครับ จำได้ เพราะโมโหมาก ทั้งโมโหแม่มัน และตัวมันเอง)

เอ หยุดนะ อย่ามาว่าแม่ป่านอย่างนี้ เขาจะเป็นไง เขาก็เป็นแม่ป่าน

แต่มันเกินไปนะ

นั่นมันเรื่องในครอบครัวป่าน คนอื่นไม่ต้องยุ่ง!!!!! ไอ้ป่านตวาดผม



สะอึกเลยครับ กับคำว่าคนอื่น ส่วนไอ้ป่านพอมันตวาดออกมา มันก็เปิดประตูคอนโด หอบแฟ้มออกไปเลย เหลือผมอยู่คนเดียว

บอกตรงๆ นะครับ ผมก็ยอมรับว่าผมพูดแรง แล้วไอ้ป่านเองก็เครียดอยู่แล้ว เหมือนผมไปทำให้มันยิ่งเครียดอีก แต่ก็อดไม่ไหวจริงๆ กับเรื่องแม่มัน อย่างที่บอกแหล่ะครับว่ามันไม่ใช่หนแรกที่ป่านโดยตามตัวแล้วต้องกลับบ้าน

และก็ทำงานโดยไม่ได้กินอะไรทุกที

ผมก็เป็นห่วงมัน แต่หนนี้บอกตรงๆ ว่าสะอึกครับ

ผมเลยเอานมไปเททิ้ง แล้วทิ้งแก้วไว้ในอ่างล้างจานแบบนั้นแหล่ะ กับข้าวที่ทำไว้ ก็เก็บใส่กล่องเข้าตู้เย็น ไม่มีอารมณ์กินแล้วเหมือนกัน

มานั่งเปิดทีวีดู ก็ตอนนั้นอารมณ์มันกรุ่นๆ บอกไม่ถูก นั่งไปคิดไปก็โมโห

ผมเลยลุกขึ้น กะว่าจะออกไปขับรถเล่นให้ใจเย็นๆ หน่อย (ตอนนี้คงทำแบบนั้นไม่ได้ เปลืองน้ำมัน) ซึ่งตลอดเวลาที่ผมขับรถอยู่ข้างนอก มันก็ไม่ได้โทรมา (นอกจากโมโห คงทำงานด้วย) ผมก็ไม่ได้โทรไป ไม่แม้แต่จะ sms ไปอย่างที่เคยทำ

บอกตรงๆ มันสะอึกกับคำว่าคนอื่นจริงๆ

ขับไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้จะไปไหน แต่มันยังไม่อยากกลับคอนโดครับ ก็เลย ไหนๆ ก็ไหนๆ ผมเลยไปที่ผับที่ผมเคยไปบ่อยๆ ก่อนที่จะมารู้จักกับไอ้ป่าน

ก็บอกแล้ว ผมไม่ใช่คนดีอะไรนักหนามาก่อน

ไปก็ไปสั่งเหล้ากิน แต่ไม่ได้ขนาดเปิดขงเปิดขวดอะไรหรอกครับ กินเป็นแก้วๆ น่ะ คือไม่ได้กะเมาประชดอะไรด้วย แค่เซ็งๆ (ไม่แนะนำนะครับกินเหล้าแก้เซ็ง แต่วันนั้นมันจุกๆ สะอึกๆ เลยสักหน่อย)

ก็นั่งดื่มๆ ไป พอดีที่ผับมันเปิดฉายบอล ที่จริงๆ ผมก็ดูนะ ก็เลยนั่งดูเรื่อยเปื่อย จนบอลจบ ผับปิด ก็มึนๆ นิดหน่อยเพราะกินไปหลายแก้วอยู่ แต่ไม่เมามากมายหรอกครับ แค่มึนๆ กรึ่มๆ

เดินออกมาขับรถกลับคอนโดได้ตลอดรอดฝั่ง (สมัยนี้คงโดนจับไปแล้ว เมาไม่ขับนะครับ) พอถึงคอนโด ก็กะว่าจะอาบน้ำนอน คือด้วยความที่ไม่ได้กินเหล้านานไงครับ มากินมันเลยกรึ่มๆ กว่าปกติ

เปิดประตูเข้าห้องคอนโด ผมจำได้ว่าปิดไฟก่อนจะออกไป แต่ไฟเปิดอยู่ แล้วก่อนที่ผมจะเดินเข้าไป ไอ้ป่านก็เดินออกมา

แน่ล่ะครับ มันเห็นสภาพผม กลิ่นเหล้าน่ะมีแน่ คือคนกินมา มากน้อยแค่ไหนก็มีอยู่แล้ว และผมวันนั้นก็หลายแก้วอยู่ จากที่ไม่ได้กินเลย มานานมาก แล้วไหนจะกลิ่นบุหรี่จากในผับอีก (แต่ไม่ได้สูบนะครับ โดนรม)

เอ ไปไหนมา มันถาม เสียงเขียวเหมือนไม่พอใจ ซึ่งผมน่ะ โกรธมันอยู่แล้ว แถมกินเหล้ามาอีก คำพูดของมัน เลยทำให้ผมตอบมันไปว่า

สนใจทำไม เอมันแค่คนอื่นไม่ใช่หรือไง

ไอ้ป่านมันมองหน้าผม

ไม่พอใจป่านแล้วประชดแบบนี้เหรอ

ผมหัวเราะแค่นๆ  (ความมึนทำให้ผมไม่ใจเย็น แล้วนั่นแหล่ะครับ ด้านเลวๆ ของผมมันก็ออกมา)

กะอีแค่คำว่าคนอื่นน่ะเหรอ ไม่ร้สึกอะไรหรอกมั้ง

พูดกันวันนี้คงไม่รู้เรื่อง ไอ้เราก็รีบกลับมา จะมาขอโทษ แต่แบบนี้คงไม่มีประโยชน์ ไอ้ป่านมันพูด ก่อนทำท่าจะเดินกลับออกไป

ขอโทษทำไม๊ ก็ถูกแล้วไง เอมันคนอื่น นั่นมันเรื่องของป่านกับแม่ป่าน เอมันเสือกเอง เสือกไม่พอ ว่าแม่เขาอีก

ป่านมันหันไปคว้ากุญแจรถ

คุยไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุยแล้ว มันว่าแล้วเดินมาทางผม ผมยืนขวางประตูอยู่

หลีก ป่านจะกลับบ้าน

ไม่

ไม่อยากคุยกับคนเมา พูดไม่รู้เรื่อง ไม่พอใจแล้วไปกินเหล้าประชด ทำอะไรงี่เง่า หลีก

ผมเริ่มโมโหอีก

เออ เอมันงี่เง่า แล้วไง ไอ้งี่เง่าคนนี้มันทำเพราะห่วง แล้วไง โดนตอกใส่หน้าว่าเป็นคนอื่น

เอ๊ะ ก็บอกว่าจะมาขอโทษ แต่เจอแบบนี้ ไม่อยากจะพูดแล้ว หลีกไป  ไอ้ป่านมันผลักไหล่ผมจนเซ แล้วมันก็เปิดประตูจะออกไปครับ

ผมเลยเดือดปึ๊ดขึ้นมา

และด้วยความที่ผม มึนๆ บวก โมโห

ผมเลยกระชากแขนมันกลับเข้ามาในห้อง แล้วกระชากประตูปิดดังโครม

ไอ้ป่านมันไม่ทันตั้งตัวมันก็เซไปตามแรงดึงของผม แต่พอมันตั้งตัวได้ มันก็สะบัดแขนให้หลุดจากมือผมที่บีบแขนมันอยู่ แต่มันก็ไม่หลุดหรอกครับ เพราะผมจับมันไว้แน่น

ปล่อย มันตวาดผม

ผมก็ยังไม่ปล่อยแขนมัน ไอ้ป่านมันคงโมโหเหมือนกัน มันเลยต่อยผมโครมเข้าให้ เต็มแก้มเลยครับ หมัดมันไม่ใช่เบาๆ

แต่มันต่อยผม แทนที่ผมจะได้สติว่าเรื่องมันชักจะรุนแรงไปแล้ว กลับทำให้ผมยิ่งโมโหมากขึ้น

แต่ผมไม่ได้ต่อยมันคืน

ผมทำเรื่องที่เลวร้ายกว่านั้น

ผมจับมันตรึงกับกำแพง แล้วจูบมัน

และมากกว่านั้น











ใช่ครับ ผมข่มขืนมัน






ข่มขืน




ถูกแล้วครับ ผมใช้คำนี้ เพราะมันไม่ยินยอม





เป็นหนที่ไม่มีคำถามจากผม ว่ามันเจ็บไหม




ไม่มีการทำให้มันยินยอมพร้อมใจ




ผมทำตามอารมณ์ของผมคนเดียว



รุนแรง ตรงหน้าประตูห้องนั่นแหล่ะ



และไม่สนใจว่ามันจะเสร็จหรือไม่เสร็จ หรือยังไง



ผมไม่สนใจอะไรเลย นอกจาก ความต้องการของตัวเอง



จะเพราะด้วยอารมณ์ หรือฤทธิ์แอลกอฮอลล์ บวกกับความโมโหที่มันว่าผม ต่อยผม หรืออะไรก็ตามแต่



วันนั้น ผมเลวจริงๆ



ผมไม่เล่ารายละเอียดนะครับ เพราะผมเองก็ไม่อยากพูดถึงมันอีกเท่าไร แต่มันก็เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้น และผมก็อยากให้เรื่องเล่าของผม มีทั้งด้านดี และ ด้านเลว ที่ผมเคยทำ

ผมจำได้แต่ว่า ไอ้ป่านตอนแรกมันทั้งดิ้น ทั้งเตะผม แต่มันก็ยิ่งทำให้ผมไม่ยั้ง จนตอนหลัง มันคงทั้งเจ็บ ทั้งหมดแรง

มันได้แต่นอนนิ่งๆ ให้ผมตักตวงจากตัวมัน








คืนนั้น


ผมเลวมากจริงๆ ครับ

****************************************



อ่านตอนนี้แล้ว สะดุ้งเฮือกๆ -_- น่ากลัวมาก

[joann111]

อ่า แอลกอฮอล์ทำให้คนเปลี่ยนไปจริงๆค่ะ

น่าสงสารทั้งสองคนเลยค่ะ

พี่ป่านก้อเครียดกับงาน พี่เอก้อดูเครียดเหมือนกัน

อ่านตอนนี้เศร้าจังเลยค่ะ

เอาใจช่วยน่ะค่ะ 

[yee]

เฮอ..พูดไม่ออกเลย

[Ryze]

 

~ ทิ้งไว้ให้ค้างคา♪

[mma419109]

  เห็นใจทั้ง2คนนะ  อารมณ์ของคนเรามันมีจุดเดือดสะสมอยู่แล้วคอยว่าวันไหนมันจะประทุขึ้นมาเท่านั้นแหละ

แล้วเราก็เป็นปุถุชนคนธรรมดามันก็ต้องบ้างล่ะ 

[dahlia]

อะนะ คนเรา ...... ก็อย่างว่า ทุกอย่างมี 2 ด้านเสมอ

แล้วเหตุการณ์หลังจากนั้นจะเป็นแบบไหนเนี่ย ไม่อยากคิดเลย


ขอบคุณค่ะ