หัวข้อ: --- ✦ เจ้าชายต้องห้าม ✦ --- ตอนพิเศษ P.48 --- 17-02-18

[Gato88]

เอิญ โดนด่าไปเยอะเลย วงวารนาง 
แต่ดีแล้วที่นางไม่ได้ทำ ถ้านางทำมันต้องดราม่ามากกว่านี้

[baibuabuaz]

เอ้าาาาา คดีพลิก สงสารเอิญ

[snowboxs]

เฮ้อออโล่ง

[Pakeleiei]

ดีแล้ว เรื่องจะได้แฮปปี้เอ็นดิ้ง 

[AeRoMoZa]

หักมุมมาก แต่ก็ช่วยเยียวยาจิตใจได้ดี ไม่งั้นมันจะต้องหม่น ๆ กับอนาคตแน่เลย สวัสดีปีใหม่คุณนักเขียนนะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องที่สนุก ๆ แบบนี้ค่ะ

[PrimYJ]

เรื่องคลี่คลายแล้ว ปมในใจของพี่กาจน์กับเอิญก็คลายลงแล้วด้วย เพราะคนร้ายตัวจริงไม่ใช่เอิญ

[YounIn]

ถ้าเอิญทำอย่างที่ตอนแรกๆที่ทำให้คิดงั้นจริงนี่ แนวนิยายจะไม่ใช่รักหวานแหววกุ๊กกิ๊กละ

[net. net_n2537]

  คดีพลิก อมก. แล้วครามจะทำยังไงต่อไป พี่กาจน์จะบอกความจริงกับครามมั้ย

[~ณิมมานรฎี~]

ในที่สุดด นุ้งนิทานก็ไม่ต้องถูกนินทาเป็นกิ๊กพี่กิตตต 55555 อะไรคือคนร้ายคะ. มองข้ามมมม หุหุหุหุ

[พัดลม]

ในที่สุดก็ครายปมเรื่องของพี่กาจไปได้แล้ว

เราว่ามันน่าจะมีเรื่องของนิทานอีกหรือเปล่า รออ่านนะค่ะ

[larynx]

ในที่สุดโลกก็ได้รู้สักทีว่าต่างคนต่างมีแฝด 55555555555

[Quatree]

สงสารคราม

[shoi_toei]

ดีจัง

[JustWait]

 

[hoihak]

สงสารคราม /นางน่ารักกก/ พี่กาจน์นอนหงับสบายๆได้สะที

[badbadsumaru]

พลิกล็อคกันน่าดู 5555555

[ppapple]

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

บรื๋ออออ

[Babelilong]

เราเพิ่งเข้ามาอ่าน ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่องคือคิดว่ามันต้องดราม่าต้องเจ้าหญิงเจ้าชา
แต่พอมาอ่าน อ่านเพลินจนถึงอัพปัจจุบัน
แล้วแบบเงิบเบาๆ สนุกมากกกก55
แต่แค้นมาปูเรื่องเอิญมาตั้งนาน สุดท้ายเป็นอิเหมียว
มันโผล่มาำด้จะได แต่จบแบบนี้โอเคกว่าจริงๆ
ถ้าให้เอิญฆ่าฟ้าเรื่องมันจะจบยากหน่อย55
สรุปคือดีใจที่เหมียวเป็นคนฆ่า
จบปิ้งงงงงง
 

[mishiyosan]

ในที่สุดปมก็ถูกคลี่คลายซักที จะบอกว่าอ่านเรื่องนี้เราอินมาก สงสารพี่กาจน์มาก อยากเข้าไปกอด แต่คงทำไม่ได้ พี่เขามีนิทานอยู่แล้ว

ดีใจมากที่พี่กาจน?จะได้มีความสุขจริงๆซักทีค่ะะ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ ชอบนิยายเรื่องนี้มากกก อ่านรวดเดียว 25 ตอนเลยค่า55555

[mab]

สนุกมากจ้าาาา

[Guy_BLove]

หักมุมสุด555555
มาต่อเร็วๆนะค้า

[nikkou]

ตอนที่26



วันต่อมาผมตื่นสายเป็นพิเศษ คงเพราะผ่านวินาทีเฉียดตายมาหมาดๆพอตื่นขึ้นมาพี่กาจน์ก็ไม่ได้นอนอยู่ข้างๆแล้วผมจึงเดินงัวเงียออกมาที่ห้องนั่งเล่น ผมเห็นร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อๆนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม



“อรุณสวัสดิ์ครับพี่กิตต์”ไม่ต้องรอให้เขาหันมาคุยด้วยผมก็รู้ว่าเขาคือแฝดคนน้อง



คนถูกทักมีสีหน้าแปลกใจ



“ทำไมถึงรู้ล่ะ”ไอ้คำถามสั้นๆนี้ขยายความให้ชัดเจนได้ว่าทำไมถึงรู้ว่าพี่คือกิตต์ล่ะสินะครับ



ผมถึงกับหลุดขำเมื่อว่าที่คุณหมอไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกับพี่ชายมีจุดเด่นที่แยกกันชัดเจน



“ว่าแต่พี่กาจน์ไปไหนเหรอครับ”ผมแกล้งไม่ตอบคำถามของอีกฝ่าย พี่กิตต์หน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ก็ยอมตอบ



“ออกไปมินิมาร์เก็ตแล้วก็แวะซื้อข้าวเช้า”



ผมพยักหน้าหงึกหงักก่อนเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวในห้องน้ำ ต้องขอบคุณแม่บ้านของครอบครัวพี่กาจน์ที่หาซื้อเสื้อผ้าไซส์ผมมาให้ ซื้อมาถูกกระทั่งขนาดกางเกงใน



หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ออกมานั่งไถหน้าจอมือถือเล่นข้างพี่กิตต์ที่ยังคงอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป พี่กาจน์ไปซื้อข้าวถึงไหนทำไมช้าจัง



“อ๊ะ...”ผมอุทานเบาๆเมื่อเห็นแจ้งเตือนแชทเฟส คนที่ทักมาคือครามเพื่อนรักผู้ผ่านวินาทีเป็นตายมาด้วยกัน ผมรีบเข้าไปอ่านทันทีเผื่อมันต้องการความช่วยเหลืออะไรจากผม



โอ้ทะเลสวยงาม ฟ้าสีครามสดใส : นิทานๆ



โอเค ทักมาแค่นี้คงไม่มีเรื่องด่วนอะไร



นิทาน นิธาน : ว่า?



ผมตอบกลับไปสั้นๆขณะสายตาไปสะดุดเข้ากับชื่อเฟสของมัน ที่จริงมันใช้ชื่อนี้ตั้งแต่ตอนที่แอดมาแล้วแต่ผมเพิ่งรู้เนี่ยล่ะว่าชื่อเฟสมันโคตรมีความหมาย



ครามเป็นคนชลบุรี มีบ้านอยู่ติดทะเล มีพี่ชายชื่อฟ้า



ใครไม่รู้จักมันดีคงคิดว่าตั้งชื่อเฟสเอาฮา555+ โดยไม่รู้เลยว่าในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่



โอ้ทะเลสวยงาม ฟ้าสีครามสดใส : ปิดเทอมแล้ว ไปเที่ยวบ้านครามมั้ย



นิทาน นิธาน : 2คน?



โอ้ทะเลสวยงาม ฟ้าสีครามสดใส : บ้า ไม่อยากได้เสียกับเมียชาวบ้านหรอก ที่เคยอ่อยถือเป็นโมฆะ



นิทาน นิธาน : งั้นชวนพี่กาจน์ พี่กิตต์ไรงี้ไปด้วยได้ป่ะ



โอ้ทะเลสวยงาม ฟ้าสีครามสดใส : ชวนหมดแล้ว ทุกคนตกลง เหลือนิทานอ่ะ ตื่นสาย



“พี่กิตต์รู้เรื่องทริปไปบ้านครามรึยังครับ”ผมรีบหันไปถามคนข้างตัวทันที คำตอบที่ได้คือการพยักหน้าขรึมๆ



“น้องเขาชวนไปทำบุญให้พี่ฟ้าน่ะ แม่กับเอิญก็จะไปด้วย”



ผมเงิบไปเล็กน้อย ทริปใหญ่ขนาดนี้แต่นั่งข้างกันตั้งนานพี่ท่านไม่คิดจะบอกผมสักคำอ่ะ โห คุณชายเย็นชานี่เป็นคาแรคเตอร์ที่หล่อแค่ในนิยายจริงจัง มาอยู่ในชีวิตจริงคุยด้วยยากมาก



นิทาน นิธาน : ไปๆ เราไปได้ใช่มั้ย



โอ้ทะเลสวยงาม ฟ้าสีครามสดใส : ได้สิ รายละเอียดค่อยคุยกับพี่กาจน์อีกทีเนอะ



พูดถึงพี่กาจน์ พี่กาจน์ก็มา เจ้าตัวเดินหอบข้างของพะรุงพะรังเข้ามาในห้อง ปริมาณของมันเยอะเกินกว่าจะมีแค่ข้าวเช้าผมจึงชะเง้อคอมองของในถุงด้วยความสงสัย



“โทษทีที่ช้านะครับ นิทานรอนานมั้ย พอดีพี่แวะเลือกขนมไปฝากเด็กวัดน่ะ เออ ไอ้กิตต์ได้บอกน้องไปยังว่าเย็นนี้เราจะไปบ้านครามกัน แม่เขาอยากพาเอิญไปไหว้พี่ฟ้า เนี่ย พี่ไปบ่อยเลยสนิทกับเด็กแถวนั้น หลังๆมานี้พวกมันเริ่มตื๊ออยากได้ของฝาก คราวนี้พี่อารมณ์ดีเลยซื้อมาเยอะแยะ พวกมันจะกินกันเป็นป่ะวะ พี่ก็เลือกมาแต่ขนมแปลกๆที่พวกมันน่าจะไม่เคยกิน”พี่กาจน์วางกับข้าวไว้บนโต๊ะกินข้าวและเดินมาหาผม



พี่เขารื้อขนมฝากเด็กวัดให้ผมดู หลายอย่างเลยที่ผมไม่เคยกิน สมแล้วที่เป็นมินิมาร์เก็ตที่ตั้งอยู่ในย่านที่พักของคนรวย มีแต่ขนมนำเข้าทั้งนั้น แล้วพอผมทำหน้างงๆไม่รู้ว่าขนมในห่อมันเป็นยังไงพี่เขาก็อุตส่าห์อธิบายรสชาติของมันให้ฟังแถมยังสัญญาว่ากลับมาแล้วจะซื้อให้กิน



มันต้องอย่างนี้สิครับ ผู้ชายพูดเก่ง แค่เจอหน้ากันไม่ถึงสิบวิผมก็รู้เรื่องที่จะไปบ้านไอ้ครามจากปากของพี่กาจน์แล้ว หึ ไม่เหมือนพี่กิตต์ เนี่ย พูดแล้วภูมิใจ แฟนผมนิสัยน่ารัก



ต่อมาผมกับสองแฝดก็นั่งกินข้าวเช้ากัน เป็นบรรยากาศแปลกใหม่นิดหน่อย ผู้หญิงหลายคนจะต้องอิจฉาแต้มบุญของผม



“ว่าแต่เราจะออกกันตอนกี่โมงเหรอครับ”นี่เป็นทริปเร่งด่วนเพราะแม่ของพี่กาจน์ต้องกลับอเมริกามะรืนนี้



“สักบ่ายสี่ดีมั้ยวะ จะได้นัดไอ้คราม”พี่กาจน์หันไปปรึกษาน้องชาย พี่กิตต์พยักหน้าแบบ เออ จะทำไรก็ทำไป



“มีใครไปบ้างเหรอครับ”


“พี่ ไอ้กิตต์ เฟิร์น เอิญ แม่ พ่อ ไอ้คราม แล้วก็นิทาน โอ้โห มีแต่คนเครียดๆ นิทานชวนไอ้อัทไปด้วยดิจะได้ไม่เหงา”



“อัทจะเหงาแทนผมน่ะสิครับ”ถึงยังไงผมก็สนิทกับพี่เฟิร์นพี่กิตต์พอสมควร แต่ก็แอบเกร็งตรงที่มีพ่อกับแม่ของพี่กาจน์ด้วยเนี่ยแหละ”คิดดูอีกทีผมชวนอัทไปด้วยดีกว่า”ผมถือคติคนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตายครับ



เรื่องเที่ยวฟรีนี่ขอให้เรียกอัท



ผมคว้ามือถือจิ้มแชทถามเพื่อนว่ามันอยากไปด้วยมั้ย รอไม่นานมันก็ตอบกลับมาว่าไปด้วยแต่ขอติดรถไป มันขี้เกียจขับรถไกลๆ อัทยังเป็นเพื่อนที่น่ารักเสมอ มันรู้ว่าผมจะเกร็งตอนเจอกับพ่อแม่แฟน ไหนจะต้องไปไหว้หลุมศพแฟนเก่าของพี่กาจน์อีก
พูดถึงเพื่อนแล้วก็นึกได้



ผมกล้าๆกลัวๆอยู่สักพักก่อนเสนอว่า”ชวนพี่เจด้วยดีมั้ยครับ”



ฟังจากพี่กาจน์เล่าพี่เจก็คืออีกคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์แถมยังเป็นอดีตเพื่อนสนิทของพี่กาจน์อีก



คนถูกทักชะงักกึก ช้อนที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากลอยค้างอยู่กลางอากาศ พี่กาจน์ดูตกใจจนผมเริ่มเสียความมั่นใจ



“ขะ ขอโทษครับ ผมแค่อยากให้พี่...มีเพื่อน”พูดจบผมก็ก้มหน้างุดๆ



รู้สึกผิดที่ทำให้พี่กาจน์เฟล ทั้งๆที่เช้านี้พี่เขาดูแฮปปี้แท้ๆ



“...”



“ได้สิ พี่จะชวน”



กินเวลาหลายนาทีกว่าคุณเจ้าชายต้องห้ามจะเปิดปากพูด พี่เขาลุกไปหยิบโทรศัพท์และต่อสายหาเพื่อน ผมที่อาสาล้างจานพยามเงี่ยหูฟังคนที่เดินไปมารอบๆห้องนั่งเล่นคล้ายกำลังวิตกกังวล



นี่เป็นอีกมุมหนึ่งของพี่กาจน์ที่ผมไม่เคยเห็น เขาดูตื่นเต้นเหมือนกลัวว่าพี่เจจะไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขาอีกแล้ว



“เออ ไอ้เจเหรอ กูกาจน์นะ”



พอผมล้างจานเสร็จปลายสายก็กดรับพอดี ผมจึงเดินเข้าไปใกล้พี่กาจน์เพื่อแนบหูกับโทรศัพท์ตามประสาคนเผือก พี่กาจน์ที่เห็นผมต้องเขย่งเท้าจึงเกิดสงสารเปลี่ยนมาเปิดลำโพงให้แทน



“เออ กูรู้ กูเมมเบอร์มึงไว้”พี่เจตอบกลับมาด้วยสำเนียงอึนๆ คงเพิ่งตื่นนอนสิท่า



“ไปเที่ยวชลบุรีกันป่ะ...”



“ไป”



“เห้ย ทำไมง่าย”



“กูไม่ร้องไห้แถมด้วยก็บุญละสัส ชวนพวกเต้ไปด้วยป่ะ”



“ไม่ๆ ทริปนี้เป็นทริปเศร้า ถ้ามึงรู้มึงต้องไม่อยากไป”



“ทริปไรวะ?”



“คือเมื่อวานเอิญกลับมาแล้วพวกกูเลยจะขนกันไปบ้านพี่ฟ้าว่ะ”



“ไป”



“มีเข้าวัดด้วยนะมึง มารศาสนาอย่างมึงเข้าเขตุวัดได้เหรอ”



“ตกลงมึงโทรมาชวนกูหรือโทรมาไล่กูวะ ไอ้ห่าหล่อแต่เสือกสติไม่ดี ไม่รู้แหละ มึงชวน ไปไหนกูก็ไป”



“โห ฟังแล้วจะร้อง”



“กูสิต้องร้อง เนี่ย พูดแล้วนึกออกเลยว่ารับโทรศัพท์จากมึงครั้งสุดท้ายตั้ง 4ปีก่อน”



“เออ ไอ้เจ กูขอโทษที่ติสต์แตก แค่นี้นะ นิทานน้ำตาคลอแล้วมึงลากเข้าดราม่า เจอกันเย็นนี้หน้าหอมึง เดี๋ยวกูไปรับ”
พี่กาจน์กดวางสายก่อนหันมาโยกหัวผมไปมา คือผมไม่รู้ตัวอ่ะว่าน้ำตาไหลตอนไหน ไม่ใช่เรื่องของผมแท้ๆแต่ผมเสือกอิน แค่คิดภาพวันที่พี่เขาชวนกันไปกินสุกี้ที่หอก็รู้แล้วอ่ะว่าทุกคนอยากช่วยพี่กาจน์ แต่พี่กาจน์ก็มีความกลัวในแบบของเขา



“ขี้แงว่ะ”พี่กาจน์แซว



“ดีใจอ่ะ เพื่อนที่เคยสนิทกันตอนเทอมแรกกลับมาดีกันตอนเทอมสุดท้าย”



“เดี๋ยวๆ เราไม่เคยโกรธกันเหอะ”



“ก็พี่กาจน์อ่ะ เก๊กขรึมเป็นเจ้าชายต้องห้าม ฉายาไม่เข้ากับนิสัย”ผมเถียงขณะยกมือขึ้นปาดน้ำตาลวกๆ เสียน้ำตาไปสองสามหยดก็เลิกร้องเพราะพี่กาจน์ชวนเปลี่ยนเรื่อง



พวกเรานั่งคุยเล่นกันสักพักก็โดนพี่กิตต์ไล่ไปจัดกระเป๋า



“อ่า...ของผมอยู่ในคอนโดนั้น”ผมมีอาการเหงื่อตกยามนึกถึงคอนโดมหาปลัย ถ้าคนมาช่วยไม่ทันผมก็ได้เป็นวิญญาณสิงอยู่ในนั้น แค่คิดก็ไม่อยากกลับไปเหยียบแล้ว



“เออว่ะ เดี๋ยวพี่ส่งคนเข้าไปเก็บของย้ายออกให้แล้วกัน ส่วนวันนี้เราก็ไปห้างซื้อเสื้อใหม่กันเน๊อะ”พี่กาจน์เสนอทางออกตามประสาคนรวย แค่ไปทะเล3วัน2คืนถึงกับต้องซื้อชุดกับกระเป๋าเดินทางใหม่



แต่จุดนี้นิทานคนจนจะไม่ปฏิเสธ ผมรีบพยักหน้าเห็นด้วยพี่กาจน์จึงพาผมมาเดินห้างแถวๆนั้นในเวลาต่อมา



“กินข้าวเที่ยวก่อนป่ะ”พี่เขาถามเพราะมันได้เวลาอาหารกลางวันแล้วแต่ผมเพิ่งกินข้าวเช้ามายังอิ่มอยู่เลย



“อยากกินบิงซู”



“จัดไป”



พี่กาจน์วันนี้อารมณ์ดีมากจริงๆ เขาโอ๋ผมมากเป็นพิเศษ พาไปกินของหวานเสร็จก็เดินซื้อเสื้อผ้ากัน เนื่องจากไปชายทะเลเลยเข้าร้านที่แฟนชั่นจัดเต็มไม่ได้ผมกับพี่กาจน์จะซื้อเสื้อยืดเป็นส่วนใหญ่ แต่ตอนนี้เรากำลังทะเลาะก่อนเรื่องหมวกอยู่



“อันนี้สีขาว ใส่แล้วสวย”ไม่พูดเปล่า พี่กาจน์หยิบมันมาใส่หัวผมด้วย



“ไม่เอา ผมไม่ชอบใส่หมวก เดี๋ยวหน้าบาน”ผมหยิบหมวกแก๊ปที่พี่กาจน์เลือกให้คืนเชล์ฟ คนถูกขัดใจหน้างอก่อนหยิบแว่นตาดำที่เชล์ฟข้างๆมาสวมให้ผมแทน



“แว่นผมก็ไม่ชอบใส่อ่า...มันไม่เข้ากะหน้า พี่กาจน์ใส่น่าจะขึ้นกว่านะ”ผมถอดแว่นดำไปใส่ให้พี่กาจน์แทน คนหล่อใส่อะไรก็หล่อ ใบหน้าของพี่กาจน์ตอนใส่แว่นดำมันดูเท่ห์มากจนผมอดชื่นชมไม่ได้ นี่ถ้าเลิกทำหน้างอนๆแบบนั้นนะผมว่าพี่เขาหล่อได้อีกอ่ะ



“ไอ้นั่นก็ไม่ใส่ ไอ้นี่ก็ไม่ใส่ แก้ผ้าเลยป่ะ”



“ใครจะไปใส่อะไรก็ขึ้นเหมือนพี่ล่ะ”



“แน่นอน เพราะพี่หล่อ”



“มั่นหน้ามาก”



“นิทานก็มั่นแบบพี่บ้างดิ”



“ก็ผมไม่หล่อเท่าพี่นี่หว่า”ผมหล่อนะครับ แต่พอเดินข้างคนๆนี้ทุกอย่างก็ดร็อปไปหมดอ่ะ ตั้งแต่มาช็อปด้วยกันนี่ผมเสียความมั่นใจไปเยอะ สาวน้อยสาวใหญ่ที่เดินผ่านไปผ่านมาเหล่มองพี่กาจน์อยู่คนเดียวเลย



“นิทานก็หล่อ พี่ชอบ”



อุ่ย ผมถึงเกือบสะดุดเพราะคำว่าชอบของอีกฝ่าย พี่กาจน์หมายถึงชอบหน้าตาแบบผมแต่ผมก็อดใจเต้นแรงไม่ได้



ถึงเราจะเป็นแฟนกันแล้วแต่พี่เขาไม่เคยบอกชอบผมสักคำ มีบางเวลาที่ผมอดน้อยใจไม่ได้ คนพูดเก่งอย่างงั้นทำไมแค่คำคำ
เดียวถึงไม่พูดออกมา แต่จะไปว่าเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้เพราะผมเองก็ไม่เคยบอกชอบพี่กาจน์เหมือนกัน



จะวางแผนโรแมนติกบอกชอบริมทะเลระหว่างทริปนี้ก็ไม่ได้ โดนด่าไม่รู้จักกาลเทศะยันบรรพบุรุษแน่ๆอ่ะ เอาไว้ค่อยหาโอกาสบอกตอนกลับมาละกัน ไหนๆทุกอย่างก็กำลังไปได้สวยละ



--------------------------------

น้องครามลูกแม่!! เห็นแล้วอยากลากเข้ามากอดมาโอ๋ ฮือออ

[พัดลม]

รอตอนต่อไปนะค่ะ

[PrimYJ]

 

[B52]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

Happy New Year 2018
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๑  ขอให้ไรท์สุขสันต์ มีความสุขมากๆ
 
พี่กาจน์ นิทาน   
รอพี่กาจน์ บอกชอบนิทาน
       
 

[iceman555]

 

[vy0Cik]

ชอบในความเผือกทุกสถานการณ์ของนิทาน5555  เอ็นดูแรง

[JustWait]