เรื่องนี้สนุกมากกกกกก ชอบจริงๆ ค่อยๆคลายปม เราอ่านรวดเดียวจบเลย
ตอนแรกที่อ่านแล้วหมูเข้ามา เราก็เฉยๆนะ ไม่ได้เชียร์หรือว่าอะไร
ส่วนพี่ต้นตอนที่มาเป็นจิต เราก้มีแอบปลื้มอยู่บ้าง แต่ก็หงุดหงินอ่ะ เหมือนแบบว่าเป็นใครก็ไม่รู้ มันอึดอัด ทุกอย่างดูไม่เคียร์
ตอนที่หมูเข้าใจน้ำผิด เพราะได้ยินพี่เอกกับเพื่อนคุยกัน เราเข้าใจหมูนะ เราเองก็คงหงุดหงิดเหมือนกัน แล้วยิ่งมาเห็นท่าทางน้ำอีก แล้วพอว่าอะไรน้ำ น้ำก็เหมือนยอมรับว่าตัวเองผิดจริงๆ อันนี้เราสงสารหมู มันอึดอัด เพราะน้ำไม่มีคำแก้ตัวอะไรเลย เอาแต่ยิ้มรับว่าเหมือนทำจริงๆ แล้วถ้าเป็นอารมณ์ ณ ตอนนั้นจริงๆ เราว่ามันคงปรี๊ดน่าดู
น้ำเอง ก็ผิดตั้งแต่แรกอยู่แล้วเพราะว่า น้ำรู้มาตลอดว่าตัวเองรักใคร น้ำรักจิตพี่ต้นมาตลอด ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าคนๆนั้นเป็นใคร เวลาเดียวกันน้ำก็ชอบหมูไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นเพราะความใกล้ชิดหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่สำหรับเรา เราอยากให้มันเคียร์ไปเลย ถึงมันจะลำบากใจก็เถอะ แต่ค้างๆคาๆกันทั้งสองฝ่ายแบบนี้ มันไม่ถูกอ่ะ ในความรู้สึกเรา เราสงสารหมู เหมือนว่าไม่ได้ทำอะไรผิดแท้ๆ แต่ต้องมาเจอแบบนี้ เราไม่ได้อยากให้น้ำหันมาเลือกหมูหรือว่าอะไร เพราะเรื่องนี้มันบังคับกันไม่ได้อยู่แล้ว แต่แค่อยากให้น้ำช่วยแสดงออกอะไรให้มันชัดเจนหน่อย
พอหมูปล้ำน้ำ เท่านั้นแหล่ะ ความสงสารที่มีหายหมดเลย เฮ้อ... กรรมจริงๆ หมูกลายเป็นคนที่แย่มากๆเลยสำหรับเรา ทั้งๆที่หมูเองก็รู้อดีตของน้ำแแท้ๆ ยังทำกันได้
ส่วนพี่ต้น คนนี้น่ารักอ่ะ ถึงจะมามีบทเอาท้ายๆแต่ก็ถือว่าค่อนข้างได้ใจไปเยอะ อาจจะบวกกับช่วงที่พี่แกเป็นดวงจิตด้วยล่ะมั้ง 555 แอบมีหมั่นไส้พี่แกบ้างนิดหน่อยช่วงที่น้ำเลิกกะหมูแรกๆ อิอิ
สุดท้าย เราแอบคิดไว้เหมือนกันว่า ถ้าน้ำตายเรื่องนี้คงเป็นการจบโอเคที่สุดแล้วสำหรับเรา แบบไม่ใช่ว่าเราไม่เศร้านะ เพราะถึงจะมีคิดไว้ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะจบแบบนี้จริงๆ ตอนอ่านฉากที่เริ่มๆจะมีนัยๆบอกว่าน้ำจะตายนี่ ใจเริ่มกระตุกละว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ และก็ นั่นไง โครมเดียว เฮ้อ...
สรุป เป็นเรื่องที่ชวนติดตามมากกกกก มีขนลุกด้วย ช่วงแรกๆอ่ะ จิตพี่ต้น บรื้อออ ชอบมากๆ ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่าน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
