ตอนที่ ๕๐
“โอ๊ย ...” โดมตะโกนเสียงดังพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่ง บนเก้าอี้หินบริเวณตึกคณะอย่างหมดแรง
“อะไรวะ ดูทำเข้า” ไก่พูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“โอ๊ย ...” เสียงของชูดังขึ้น พร้อมกับเจ้าตัวที่นั่งลงข้างน้ำหยดบนเก้าอี้หิน พร้อมกับแนบหน้าฟุบลงไปบนแขนที่วางลงบนโต๊ะหิน
“อะไรของพวกนาย” น้ำหยดหัวเราะขึ้นมาบ้าง “สอบแค่นี้ทำยังกับไปออกรบมา”
“โหย ... ทำยังกะไม่รู้นะไอ้น้ำ พวกเราเป็นนักศึกษา การสอบก็คือการออกสนามรบนั่นแหละ” โดมตอบด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ
“ก็จริง” น้ำหยดพูดยิ้มๆ “แต่ข้อสอบแค่ข้อเดียวเอง จะเหนื่อยอะไรกันขนาดนี้”
“ข้อเดียว แต่ให้เขียน๑๐หน้ากระดาษเนี่ยนะ แล้วกระดาษฟุลแกปเชียวนะ น้ำ” ชูผงกหัวขึ้นมาตอบ
“ฮ่าๆๆ ... แต่นี้กระจอกหว่ะ ให้เขียน๕๐หน้า เรายังไหวเลย” ไก่พูดพลางหมุนปากกาในมือเล่น
“แล้วมึงเขียนไปกี่หน้าวะ” โดมหันไปถามไก่
“สิบ” ไก่ยักคิ้วตอบหน้าทะเล้น
“ทำไมไม่เขียน๕๐หน้าล่ะ” น้ำหยดถามยิ้มๆ
“เปลืองหมึก” ไก่ตอบแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้ “สอบเสร็จแล้ว ไปฉลองกันดีกว่า”
“ฉลองอะไรกันตอนนี้ เพิ่งเสร็จไปสัปดาห์เดียว” น้ำหยดขมวดคิ้ว
“ฉลองหมดสัปดาห์แรกไง” ไก่พูดแล้วก็หัวเราะร่วน “ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”
“นั่นดิ เขียนซะจนมือหงิก หิวจนท้องร้องแล้ว” โดมบ่น
“สอบบ่าย ตื่นซะเที่ยงครึ่ง ก็สมควรหิวหรอก” ชูหันไปพูดกับโดม
“นั่นพวกสาวๆออกมากันแล้ว ชวนพวกนั้นไปด้วย” น้ำหยดหันไปยิ้มให้กับกลุ่มของ นุช เก๋ และแขก ที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาด้วยท่าทางไม่ค่อยต่างกับโดมและชูนัก
“ทำไมหมู่นี้ไม่เห็นนายหมูมารับส่งนายเลย” นุชถามด้วยความสงสัย ระหว่างที่กินอะไรกันอยู่ในโรงอาหาร
“หมูน่ะเหรอ” น้ำหยดตอบในขณะที่มือกกำลังฉีกไก่ทอดเป็นชิ้นเล็กๆ “ไม่รู้ดิ๊ คงสอบอยู่มั๊ง ปี๑ก็งี้แหละ สอบทุกวัน แต่ก็ดีนะ สัปดาห์เดียวก็เสร็จแล้ว แถมบางวิชาสอบเสร็จกันตั้งแต่ก่อนปิดคอร์ส”
“อย่างนี้มันก็กลับบ้านก่อนน่ะสิ เพราะกว่านายจะสอบเสร็จก็วันพุธ แล้วยังต้องรออยู่กินฟรีอีก” เก๋ถามบ้าง พลางใช้ส้อมจิ้มลูกชิ้นทอดเข้าปาก
“อื้อ ... ก็คงกลับพรุ่งนี้เลยมั๊ง” น้ำหยดฉีกไก่ชิ้นเล็กๆส่งเข้าปากอีกชิ้น
“อ้าว สัปดาห์หน้าก็นอนคนเดียวดิ๊วะ” โดมถามยิ้มๆ
“ก็นอนคนเดียวมาตั้งนานแล้ว” น้ำหยดทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงทีละนิด
“อ้าวเหรอ” ไก่พูดกลั้วหัวเราะ “งั้นเดี๋ยวพวกเราไปนอนเป็นเพื่อนนะ”
“ไม่ต้องเลย ถ้ายกโขยงกันไปไม่ได้นอนกันพอดี” น้ำหยดเบ้หน้า “คราวก่อนดีนะเราหนีกลับห้องก่อน ไม่งั้นแหกปากร้องเพลงกันทั้งคืน ช่ายป่ะชู” พูดพลางหันไปถามชู เพื่อนที่ชอบเล่นกีตาร์ให้เพื่อนๆได้ร้องเพลงกันบ่อยๆ
“ทำเป็นพูดดีไป นายน่ะแหละที่ร้องเพลงไม่หยุด” ชูพูดพลางเอื้อมมือไปหยิกแก้มน้ำหยดแรงๆ
“เฮ๊ย ไอ้ชู ... ทำอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือ เดี๋ยวก็โดนดีหรอก” นุชโวยวาย “เดี๋ยวก็โดนดีหรอก โน่น ... เจ้าของเค้ามองตาเขียวอยู่โน่น”
ไม่เพียงแต่ชูที่รีบเอามือออกจากแก้มของน้ำหยด และตัวน้ำหยดเองเท่านั้นที่หันไปมอง แม้แต่เพื่อนๆในกลุ่มที่นั่งอยู่ด้วยกัน ต่างก็หันไปมองดูหมูที่เดินเข้ามากับกลุ่มเพื่อนๆ และมองมาทางน้ำหยดด้วยสีหน้าที่แสดงออกอย่างเด่นชัด ว่ากำลังอยู่ในสภาพขุ่นเคืองใจ
น้ำหยดยิ้มให้หมูจนตาหยีเหมือนอย่างที่เคยยิ้ม เพราะไม่ได้คิดอะไรมากมายกับการหยอกล้อของชู แต่พอหมูเห็นรอยยิ้มนั้น ก็เหมือนจะยิ่งไม่พอใจยิ่งขึ้น สะบัดหน้าเดินไปกับเพื่อนๆของเขา ไปนั่งอยู่ที่โต๊ะอีกมุมหนึ่งของโรงอาหาร
“ไอ้น้ำเอ๋ยยยยยย...” แขกลากเสียงยาว “เตรียมคำตอบไว้ให้ดีๆนะเว๊ยเวลาโดนสอบสวน”
“ตอบว่าไงดี” น้ำหยดทำท่าคิดแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “ตอบไปว่าชูมันนวดหน้าให้เราดีมะ”
“นวดหน้าเหรอ” โดมทำท่าคิดบ้าง “งั้นเราช่วยนวด” พูดแล้วก็เอื้อมมือไปหยิกแก้มน้ำหยดแรงๆ
“เราช่วยด้วย” พูดจบไก่ก็เอื้อมมือไปหยิกแก้มอีกข้างของน้ำหยด
“โอ้ย ...” น้ำหยดโวยวาย ในขณะที่กลุ่มผู้หญิงหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน “เล่นรายกันว๊า แก้มบวมหมดแล้ว” น้ำหยดบ่นด้วยสีหน้าบูดบึ้ง พลางเอามือลูบแก้มตัวเอง
“บอกหมูมันนะ เพื่อนๆมันเขี้ยวหว่ะ เพราะเอ็งมันน่ารักเหลือเกิน” โดมยื่นหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆ พลางเอื้อมมือไปบีบจมูกน้ำหยดแรงๆอีกครั้ง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
