บทที่ 51 สยามคนกาม [Nc]
เคยอยู่ดีดีก็รู้สึกแปลกๆ ป้ะ
แปลกแบบ....แปลกๆ อะ
ความรู้สึกนี้มันคืออะไรวะ
ผมกระดกน้ำลงคอก่อนจะมองไปรอบๆ ตึกแพทย์ฯ ที่ตอนนี้มีเหล่าคุณหมอในอนาคตเดินกันให้ว่อน ตอนนี้เกือบ 5 โมงแล้วครับ ผมกับเหล่าสหายก็มาซ้อมวิ่งกัน ตอนนี้ร่างกายผมโอเคแล้วนะสำหรับการวิ่งระยะรอบมหา'ลัยน่ะ ถ้าเทียบกับวันแรกก็ดีขึ้นเยอะมากเลยแหละ ซึ่งผมคิดว่าการวิ่งเกียร์ในอาทิตย์หน้ามันคงไม่เป็นปัญหาสำหรับผมเท่าไหร่แล้ว
คิดแบบนั้นนะครับ
"โอเคแล้วใช่ไหมปอง" เพื่อนแยมเอ่ยปากถามพลางเช็ดเหงื่อที่หน้า
"โอเคขึ้นเยอะเลย กูคิดว่าวันจริงคงไม่น่าจะเป็นอะไร"
"ไม่เป็นไรหรอกมึง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเค้ามีแพทย์ฯ สนามอยู่แล้ว พี่ทะเลเค้าบอกมาว่าทุกอย่างมันก็ต้องเซฟที่จุด มันก็ไม่ได้วิ่งต่อเนื่องตลอดด้วยน่ะนะ เขาคงให้สลับเดินในบางจังหวะ" ลันตาบอกก่อนจะหยิบพัดขึ้นมานั่งพัดข้างผม
"เออแล้วเรื่องรูปขบวนนี่ยังไง พี่ๆ เค้าได้บอกอะไรมึงบ้างไหมปอง"
ผมส่ายหัวเบาๆ "ยังเลยว่ะ เหมือนจะยังตกลงกันไม่ได้มั้งว่าจะเอายังไงกันแน่ รู้สึกว่ามันอาจจะไม่เหมือนกับประเพณีปีที่แล้ว สำหรับเรื่องรูปขบวนนะ"
"ถ้าเขาตกลงกันเสร็จ เดี๋ยวก็คงจะบอกเองล่ะมั้ง เออมึงกูไปก่อนนะนัดกับพี่ทะเลไว้ว่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้" สิ้นเสียงพูด อีงูพิษก็รีบเดินไปทันที แหมๆ ๆ ๆ ติดนัดผัวอีกแล้ว ติดนัดผัวตลอดแหละ
ที่พูดนี่ไม่ได้อิจฉานะครับ
"งั้นเดี๋ยวกูก็ไปบ้างดีกว่า เหนื่อยว่ะ อยากกลับไปนอน ตื่นมาว่าจะไปดูหนังด้วย"
"แน่ะ ดูกับใครจ๊ะสมเทียน" ผมส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้เพื่อนรัก
"ดูกับตัวเองนี่แหละ กูไปแล้วนะ ละเจอกัน" ว่าแล้วสีเทียนก็เดินไปอีกคน เหลือแค่สมแยมที่ยังอยู่กับผมตรงนี้ แต่คงอยู่อีกแปปนึงล่ะมั้งประมาณ....ชั่วอึดใจ
"แยม" เสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง เจ้าของเสียงนั่นคือร่างโปร่งของผู้ชายหน้าตาคนนึงที่สวมยูนิฟอร์มของเด็กที่เรียนการบินฯ
พี่นมปั่นนั่นเองครับ
"กูขอตัวก่อนนะปอง เจอกันพรุ่งนี้"
"เออ เจอกันพรุ่งนี้" ผมรับคำเสร็จ สมแยมก็วิ่งไปหาพี่นมปั่นทันทีก่อนจะพากันไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้ เออ ไปกันให้หมดเลยนะ สมปองคนคิ้วท์สามารถอยู่คนเดียวตรงนี้ได้ เพราะงั้น....ไปกันให้เลยไป้!!!!
อ๊ากกกกกกกกกกก
ผมทำเป็นส่งเสียงอ๊ากในลำคอ กลัวว่าถ้าแหกปากแล้วชาวบ้านจะตกใจ เอาจริงๆ นี่ถ้าผมเป็นก็อตสิล่าแล้วผมอ๊ากไปนี่ลำแสงออกแล้วนะ แล้วคนที่จะปราบปองสิล่าได้ก็คืออุลตร้าสยามเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ผมไม่รู้ว่าอุลตร้าสยามทำอะไรอยู่ ก็คงทำงานคณะอยู่เหมือนกับทุกวัน ไม่ก็นั่งเล่นเกมกับเพื่อนๆ ที่ไหนสักที่
ติดเกมยิ่งกว่าเมียอีกเอาจริงๆ
ใช่สิ ผมมันไม่ได้สกิลเยอะเหมือนตัวละครเกมที่มันเล่นหนิ เนี่ยะ วางแผนไว้ว่าจะแอบเอาโทรศัพท์มันไปจุ่มน้ำ ไม่ก็ทำร่วงหน้าต่างแบบเนียนๆ มันน่าหมั่นไส้นะกับการที่เราเนี่ยะเป็นแฟนใช่ไหม นอนอยู่ข้างๆ กันแต่มันสนใจเกมมากกว่า ที่พูดนี่ไม่ได้อิจฉาเกมหรืออะไรนะครับแต่ว่าผมควรได้รับความสนใจจากแฟนตัวเองมากกว่านี้
มากกว่านี้มากๆ
ครืดดดด....ครืดดดดผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย ".....ฮัลโหล"
(อยู่ไหนอะ)
"อยู่ไหนก็ได้ โตแล้ว"
(กวนส้นตีน เรายังติดคดีโทรโข่งกันอยู่นะเมียนะ)
"พูดอะไรไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยสักนิด"
(สมปอง)
"แบร่บๆ ๆ ๆ ๆ " ผมชืงแลบลิ้นก่อนจะกดวางสาย ฮ่าๆ ๆ ๆ เชื่อได้เลยว่ามันต้องประสาทเสียแน่ที่ผมทำแบบนี้ใส่
โป๊กกกก
"โอ๊ยยยย" ผมยกมือกุมหัวก่อนจะหันไปมองคนที่ทำการหยาบช้าทันที "พะ....พี่สยาม"
ชิบหายละ
"เออ กูเอง นี่แน่ะ กวนส้นตีนเก่งนัก" มือเรียวโขกหัวผมอีกทีนึง โอ๊ยยยย โขกขนาดนี้สมองตายพอดี นี่กะให้กูกลายเป็นสมปองคนเอ๋อแล้วจะทิ้งกูเพื่อไปหาเมียใหม่สินะ
ไอ้คนเลว
ผมเบะปากใส่มัน "กูเจ็บนะ มึงทำอย่างนี้กับกูได้ไงอะพี่สยาม รักกูจริงป้ะเนี่ย"
"ไมรักแล้ว" ร่างสูงเบ้ปากใส่ผมก่อนจะหันหนี "มึงดื้อ"
"หื้อออ.อ....อย่ามาพูดว่าไม่รักกันนะ" ผมสอดแขนเข้าไปคล้องแขนมันไว้ก่อนจะเอาหน้าไถไหล่กว้างนั่นอย่างอ้อนๆ ใบหน้าคมเหลือบมองผมก่อนจะยิ้มบางๆ ให้
แน่ะ เอ็นดูกูล่ะสิ
ธรรมดาอะนะ....คนคิ้วท์ก็งี้แหละ
ผมนั่งเอาหน้าแนบไหล่พี่สยามอยู่อย่างนั้นก่อนจะเนียนเช็ดเหงื่อกับเสื้อมันด้วย จะว่าไป....มันรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่วะ ตอนแรกผมบอกมันไปว่าจะไปนั่งทำงานที่ห้องสมุด ไม่ได้บอกว่าจะมาวิ่ง ไม่แน่ว่ามันอาจจะไปหาผมที่ห้องสมุดมาแล้วแต่ไม่เจอก็เลยมาหาที่นี่แทน เอออาจจะใช่ นี่คงแปลว่างานมันเสร็จแล้วสินะถึงได้มาหาผมไวแบบนี้
"ปอง"
"หืม...."
ใบหน้าคมเลื่อนมากระซิบข้างหูผมเบาๆ
"....พี่อยากอะ"ตึกตัก
อยาก....อยากอะไร
"อยาก....กินหมูกระทะใช่ป้ะ เออนี่ก็อยากกินเหมือนกัน" ผมยิ้มแฉ่งให้พี่สยามทันที เอาจริงๆ ผมก็รู้แหละว่าสิ่งที่มันพูดนั่นหมายความว่ายังไงแต่ก็นะ....
ขอค่าตอบแทนที่จะเสียพลังกายหน่อยได้ไหมล่ะ
"มึงนี่มันร้ายจริงๆ เลยนะเมีย"
"ร้ายอะไรเล่า" ผมทำแก้มป่องใส่ "ว่าไง จะพาไปกินไหม"
"ถ้าพาไปกินแล้วจะได้อะไร"
ผมเลื่อนไปกระซิบข้างหูมันบ้าง
"ได้....กู"
"งั้นไปกันเถอะ"
ทีนี้ล่ะรีบเชียวไอ้คนกาม
"อื้ออ.อ.อ....ขออาบน้ำก่อน"
"ไม่ต้อง หอมแล้ว"
หอมหน้ามึงอะ หัวกูมีแต่กลิ่นหมูกระทะเนี่ยะ
"ไม่เอาจะอาบน้ำ" ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของพี่สยาม "มึงอย่าใจร้อนสิวะ"
"ก็กูอยาก"
"กูก็อยากเหมือนกันแต่ขอกูอาบน้ำก่อนได้ไหมล่ะ" ผมแกะมือพี่สยามออกก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มมันเบาๆ "นะครับนะ" อ้อนถึงขนาดนี้ก็ต้องใจอ่อนแล้วนะ
"เร็วๆ นะ"
"รอบนเตียงเลยจ่ะที่รัก" ผมขยิบตาให้มันทีนึงก่อนจะรีบชิ่งเข้าห้องน้ำ ถ้ายังลีลาเยอะอยู่ผมคงโดนพี่สยามมันขย้ำหน้าห้องน้ำนั่นแหละ
ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออกก่อนจะเริ่มชำระร่างกาย ต้องสระหัวด้วยเพราะว่ากลิ่นควันหมูนี่ติดหัวผมเลย เอาจริงๆ พี่สยามก็ควรต้องมาอาบน้ำด้วยป้ะวะ มันก็มีกลิ่นควันติดมาเหมือนผมอะ พอคิดได้แบบนั้นผมก็เปิดประตูห้องน้ำก่อนจะชะเง้อหน้าไปมองคนที่นั่งอยู่บนเตียง
นั่งอย่างเดียวไม่พอ ทำหน้าหื่นกระหายอีกต่างหาก
"พี่สยาม"
"หืม...."
"อาบน้ำด้วยกันไหม"
"อาบ" ร่างสูงกระโจนมาด้วยความเร็วแสง แต่ก็ต้องชะงักไปเพราะผมยกมือปรามมันไว้ก่อน
"กูมีข้อแม้นะ"
คนโดนเบรกทำหน้ามุ่ยทันที "ข้อแม้อะไรอีกล่ะเมีย"
"อาบน้ำคืออาบน้ำ มึงห้ามทำอะไรกูเด็ดขาด กูไม่อยากโดนเอาในห้องน้ำโอเค้ พื้นที่มันไม่เอื้ออำนวย เข้าใจที่พูดไหม"
"เข้าใจ"
"ดี ถ้ามึงเจ๊าะแจ๊ะกูคือมึงอดเลยนะ"
"ได้ ไม่มีปัญหา" พี่สยามถอดเสื้อผ้าตัวเองออกก่อนจะเดินมาในห้องน้ำ ร่างสูงที่เปลือยอยู่ตรงหน้านี่มันทำให้รู้สึกเขินๆ ยังไงก็ไม่รู้ว่ะถึงแม้ว่าจะเห็นกันมาบ่อยแล้วก็เถอะ
หน้าก็ร้อนอยู่ทุกครั้งอะนะ
พี่สยามเดินไปใต้ฝักบัวก่อนจะจัดการตัวเอง ผมก็ยืนถูสบู่อยู่ข้างๆ ทำเป็นเหม่อมองฝ้าเพดานไปเรื่อย จะได้ไม่ต้องไปเห็นอะไรที่มันตำตา อา....วันนี้สมปองต้องเจ็บปวดอีกแล้วสินะ แต่ไม่เป็นไรนะปอง มันเป็นความเจ็บปวดที่สุขสม เจ็บหน่อยแต่ก็มีความสุข ไม่รู้เลยนะครับว่าเมื่อไหร่ที่ร่างกายนี้จะชินเวลาที่ถูกพี่สยามกอด สำหรับผมแล้วทุกอย่างยังคงเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นเสมอ
ใจสั่นไปหมด
"หนิ....ไม่ให้เจ๊าะแจ๊ะไม่ใช่หรอ"
"กูห้ามมึงแต่กูไม่ได้ห้ามตัวเอง" ผมลูบสบู่ทั่วแผ่นหลังกว้าง คนบ้าอะไรหลังขาวชะมัดแต่ว่าเสียใจด้วยนะ อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้ามันก็จะมีแต่รอยข่วนยาวๆ แดงเถือกเต็มไปหมด
"ขี้โกงหนิ"
"ไม่ได้โกง แหมๆ ๆ ๆ กูแค่ถูสบู่ให้ไหม ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านี้ซะหน่อย"
พี่สยามหันมาหาก่อนจะรั้งเอวผมให้เข้าไปชิด "แต่กูอยากให้มึงทำมากกว่านี้นะ"
"คนกาม" กามเก่งกว่าอะไรทั้งหมด
"กามแล้วทำไมหืม" ใบหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้จนจมูกชนกับจมูกผม "ถ้าพี่กามแล้วปองจะยังไง"
"ก็...." ผมเลื่อนเข้าไปจูบปิดปากพี่สยามก่อนจะยกมือโอบรอบคอแกร่งไว้ คนตัวใหญ่กว่าเปิดปากรับลิ้นผม มือเรียวก็เลื่อนมาลูบเบาๆ ที่สะโพก
อื้ออ.อ...ไปกันใหญ่แล้ว
รู้ครับว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นี่คือการกลืนน้ำลายตัวเองแต่ลองคิดดูสิว่าแฟนตัวเองที่หุ่นแซ่บมากยืนอาบน้ำอยู่ตรงหน้า ผมสีดำที่ลู่ไปกับน้ำนั่นก็ดูเซ็กซี่ไม่หยอก ใครไม่อยากดีปคิสด้วยก็บ้าแล้ว อีกอย่างตัวผมเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน เรื่องแบบนี้ก็ห่างมาตั้งพักใหญ่ มันก็ต้องมีของขึ้นกันบ้างแหละน่ะ
"อื้ออออ.....อ...." ผมแลกลิ้นอยู่กับพี่สยามไม่ห่าง มือเรียวยกตัวผมให้ลอยขึ้น เชี่ยยยย ตัวนี่ก็ไม่ได้เล็กๆ นะพี่สยาม มึงอุ้มลอยแบบนี้ได้เลยเหรอ
"อืมม.ม...." ริมฝีปากร้อนไล่จูบมาที่ซอกคอผมก่อนจะขบเม้มแรงๆ ตามแบบที่มันชอบทำ รับรู้ได้ถึงอะไรร้อนๆ ที่อยู่ตรงร่องก้นเลยว่ะ ฮันแน่ะ อยากเข้ามาในตัวเราล่ะสิ แต่เสียใจด้วยนะ ตอนนี้ยังไม่ได้
เข้ามาตอนนี้ก็มีแต่ตายกับตายน่ะสิ
"อื้ออ.อ....พี่สยาม อ๊ะ....มึงผิดคำพูดอะ"
"พี่ไม่ได้เป็นคนเริ่มนะครับ" ลิ้นร้อนละเลงลงที่ยอดอกผมรัว อื้ออ.อ.อ....ความรู้สึกนี้มัน
"อ๊า....อื้ออ..อ...อย่า" ผมประคองใบหน้าคมขึ้นมา "ไปทำที่เตียงสิ"
"....ได้สิ" ว่าแล้วร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่มีผมห้อยเป็นลูกลิงอยู่ด้านหน้า พี่สยามแม่งตัวใหญ่และแรงเยอะมากจริงๆ นั่นแหละ อุ้มผมเดินแบบนี้ไม่มีอิดออดเลยสักนิด
"หนักมากไหม"
"หนัก"
ผมถลึงตาใส่มัน "หนิ"
"ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ ก็มันหนักจริงๆ อะ" เจ้าตัววางผมลงบนเตียงก่อนจะคร่อมไว้ ดวงตาคมไล่มองผมอย่างพิจารณา สายแบบนี้เนี่ย นอกจากกูแล้วห้ามเอาไปมองใครเลยนะพี่สยาม
กูหึงหน้ามืดแน่นอน
"มึงอย่าทำแรงมากนะพี่สยาม เดี๋ยวก็วิ่งเกียร์แล้ว กลัวมันล้าจนไม่ไหว"
นิ้วเรียวลูบที่ริมฝีปากผมเบาๆ "แล้วถ้าปากบางๆ นี่บอกให้กูกระแทกแรงๆ ล่ะ กูต้องทำยังไง"
"ก็กระแทกแรงๆ ไง"
"มึงจะเอายังไงกันแน่เมีย จะให้แรงหรือไม่ให้แรง"
"ก็ไม่ต้องแรงมาก"
"แต่ถ้ามึงบอกให้กระแทกแรงๆ ก็กระแทกแรงๆ แบบนี้น่ะหรอ"
ผมพยักหน้ารัวๆ "ใช่ ทำไมอะ"
"ฮ่าๆ ๆ ๆ มึงนี่มันจริงๆ เลยนะสมปอง" พี่สยามก้มมาจูบที่ขมับผมแรงๆ "จะทำให้หลงรักไปถึงไหนกัน" สิ้นเสียงพูด ริมฝีปากบางก็เข้ามาทาบทับกับปากผม
ลิ้นร้อนไล่เกี่ยวรัดกับลิ้นผมอยู่ไม่ห่าง สัมผัสนี้มันดีจริงๆ เลย ผมเลื่อนมือไปลูบเบาๆ ที่ลูกรักของพี่สยามก่อนจะเอามาประกบกับของผมแล้วขยับไปพร้อมกันเบาๆ แม้เจ้าโว้ยยยย เคยคิดแค่ว่าอยากทำแบบนี้แต่ไม่คิดว่าพอทำแล้วมันจะดีแบบนี้ อื้ออ.อ.อ...มันดีไปหมดเลยอะ
ฮืออ.อ.อ...จะขาดใจตายแล้วนะ
"อื้ออ.อ.อ..."
ผมนอนหอบหายใจแรงๆ ปล่อยให้พี่สยามทำตามใจชอบ เอาเลยพี่มึง อยากทำอะไรทำไปเลยกูยอมแล้วทุกอย่าง ถือว่าตอบแทนค่าหมูกระทะและก็ความรักที่มีให้กัน ตอนนี้ความรู้สึกหลายอย่างถาโถมเข้ามามากมายเหลือเกิน นึกแล้วก็เขินอยู่ไม่น้อยเลยถ้าใครจะต้องมาเห็นเราสองคนทำอะไรแบบนี้ เพราะงั้น....
ขอแพลนกล้องไปที่ต้นไม้ตรงริมระเบียงก่อนนะครับ
"อ๊ะ....พี่สยาม"
[บันทึกพิเศษ : สยาม]
ซี๊ดด.ด.ด....สมปองจะรู้ไหมว่าตัวเองทำหน้ายังไงอยู่
น้องจะรู้ไหมว่าตัวเองน่าเอามากแค่ไหน
ใช้คำว่าน่าเอาเนี่ยนะสยาม
"กามจริงๆ แหละว่ะ" ผมพึมพำเบาๆ ก่อนจะลูบต้นขาขาวของคนที่นั่งขย่มอยู่บนร่าง นี่เป็นครั้งที่สองที่สมปองยอมออนท็อปให้ ส่วนตัวผมคิดว่ามันเป็นอะไรที่ดีมากเลยนะกับการที่ได้เห็นอะไรแบบนี้น่ะ
มันน่าไปหมด
"อ๊ะ....อื้ออ.อ.อ....อย่าเด้งสวนขึ้นมาแบบนั้นสิ"
"ทำไมล่ะหืม...."
"มันเสียว....อ๊าาาา พี่สยาม"
ก็พูดจาแบบนี้....ใครมันจะไปห้ามใจอยู่
"ซี๊ดดด.ด....นั่นแหละครับ โยกแบบนั้นแหละที่รัก" ผมผงกหัวขึ้นไปแลกจูบกับน้อง สมปองในตอนนี้ถือว่ารู้งานขึ้นเยอะเลยนะถ้าเทียบกับช่วงแรกๆ
รู้ว่าควรจะใช้คำพูดยังไง ใช้สายตา ใช้ลิ้น หรือใช้เอวยังไงเพื่อให้ผมชอบ เขาเป็นที่คนยั่วเก่งมากเลยนะ แต่น้องอาจจะไม่รู้ตัวเอง ความจริงแล้วคนที่กำลังควบอยู่บนตัวผมนี่ก็ฮอตใช่เล่นเลยนะในหมู่ของเด็กวิศวะฯ น่ะ
มีแต่คนหมายปองเต็มไปหมด
แต่เสียใจด้วยเถอะว่ะ นี่อะ แฟนผม
"อื้อออ.อ...." ผมยึดเอวน้องไว้ก่อนจะกระแทกสวนขึ้นไปถี่ๆ ใบหน้าขาวเต็มไปด้วยเหงื่อ ตามซอกคอและหน้าอกก็มีแต่รอยจูบที่ผมทำทิ้งเอาไว้ ที่คอผมเองก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก
สมปองทิ้งรอยกัดไว้เต็ม
ซี๊ด.ด.ด....น้องเป็นคนที่ชอบแสดงความเป็นเจ้าของในระดับนึงเลยนะ ขี้หึงพอสมควรเลยด้วย แล้วหึงแต่ละอย่างนี่โคตรคิ้วท์ หึงเกมที่ผมเล่น หึงต้นไม้ที่ผมปลูก วันดีคืนดีหึงหมอนตัวเองที่ผมเอามากอดด้วย ดูเขาสิ ไม่มีใครบอกรึไงว่าทำตัวแบบนั้นมันน่าฟัดแค่ไหน
หึ้ย.ย.ย...หมั่นเขี้ยวจริงๆ
"อ๊ะ....พี่สยาม....อื้ออ.อ.อ....เสียว....อ๊ะ" น้องเชิดหน้าขึ้นพลางกัดปากตัวเองเพื่อข่มความเสียว เชี่ยยยย ถ้าข้างในจะตอบสนองกันแบบนี้ก็ไม่ไหวนะที่รัก
ใจคอไม่ดีเลย
"อื้ออ.อ...ชอบไหมครับ" ผมสวนเอวขึ้นไปเน้นๆ
"อ๊า....ชอบ....อื้ออ.อ....จะไม่ไหวแล้ว....อ๊ะ..."
ผมจับเอวน้องไว้แล้วสวนเข้าไปเต็มแรง "ซี๊ดดด..ด...งั้นพร้อมกันนะ"
"อื้ออ.อ.อ....อ๊ะ....."
"อื้ม.ม.ม...."
"อ๊ะ...พี่สยาม....อื้ออ.อ...อ๊ะ....อ๊าาาาาาา" สิ้นเสียงครางอันสุขสม น้ำรักสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องผม ตัวผมเองก็ไม่ต่างกัน
คนบนร่างซุกหน้าลงกับไหล่ผมอย่างเหนื่อยอ่อน ผมถอนกายออกก่อนจะพลิกให้น้องลงมานอนข้างๆ ใบหน้าขาวดูเพลียอย่างเห็นได้ชัด แน่ล่ะ ผมกินเขามาจะ 4 ชั่วโมงแล้วหนิ มันนับว่าเป็นเวลาที่นานพอสมควรเลยนะครับสำหรับการมีเซ็กซ์น่ะ สมปองคงไปต่อไม่ไหวแล้วล่ะ แต่แค่ที่ผมได้มาจาก 4 ชั่วโมงนี้มันก็คุ้มค่านมากแล้วนะ
ทั้งออรัลเอย ทั้งออนท็อปเอย
ปลิ้มปริ่มใจไปหมด
"ปองครับ"
"อื้ออ.อ.อ...." เจ้าตัวส่งเสียงอู้อี้ หน้าก็ซุกอยู่กับไหล่ผม "ไม่ไหวแล้ว"
เสียงเป็นเป็ดเชียว
"นี่สมปองหรือสมเป็ดเนี่ยะ"
"มึงแหละทำให้กูเป็นสมเป็ด" น้องโผล่หน้ามามองผม "มึงรับผิดชอบเลยนะ"
ผมเลื่อนเข้าไปจุ๊บปากน้อง "ให้รับผิดชอบทั้งชีวิตก็ยังได้"
"ให้มันจริง"
"พูดจริงทำจริงอยู่แล้ว"
"หึ...." น้องขยับเข้ามาซุกอกผม มือเรียวเลื่อนมากุมมือผมไว้นิ่งๆ "ใกล้วิ่งเกียร์แล้วเนอะพี่ รู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้"
"วันจริงจะตื่นเต้นกว่านี้อีก ใกล้ถึงวันที่จะได้เกียร์แล้วนะปอง"
"อื้มม.ม...ใกล้จะ...ได้เกียร์แล้ว" สิ้นเสียงแผ่วๆ คนที่นอนกอดผมก็หลับไปทันที คงเพลียจัดเลยนั่นแหละที่ได้สลบไปแบบนี้
ผมลูบหัวน้องเบาๆ พลางมองไฟสลัวๆ จากโคมไฟที่หัวเตียง ผมกลายเป็นคนที่นอนไม่หลับไปแล้วนะถ้าไม่ได้เปิดไฟทิ้งไว้ มันคงเป็เพราะความเคยชินล่ะมั้ง ผมใช้ชีวิตอยู่กับน้องมาหลายเดือน ผ่านอะไรด้วยกันมามากเลยแหละ นึกถึงตัวเองสมัยก่อนที่ไม่ยอมใครเลยแต่ก็ต้องมายอมเด็กนี่ ความเป็นสมปองมันทำให้สยามคนนี้แพ้ไปหมดทุกอย่างเลย
ชีวิตของผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้วล่ะ
"พี่รักปองนะครับ"
วิ่งเกียร์นี้เรามาแลกใจกัน....เนอะ
[จบบันทึกพิเศษ : สยาม]
TBC.
สวัสดีค่ะชาลมาส่งหยัมปองแล้ว ขอโทษที่มาซะดึกเลย นี่เก่งมากนะที่ไม่ชิงหลับไปกลางคัน555555 ชาลยังไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืน สมองนี่อ๊องมาก ยังไม่ได้แก้คำผิดนะคะ เดี๋ยวจะตามแก้ให้
ด้วยความเบลอจะไม่ขอทอล์คใดใดเพราะเบลอจริงๆ
ถ้าชอบก็กดไลค์ คอมเม้นต์เพื่อเป็นกำลังใจให้กันได้นะคะ สามารถติดต่อชาลได้ที่ทวิตเตอร์ Chaleeisis นะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ