หัวข้อ: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86

[็Hollyk]

   







            “แม่เองจ้ะเพลิง  เป็นยังบ้าง  หายเงียบไปนานเชียว”  เสียงของมารดาเจื้อยแจ้วมาตามสาย  “พ่อเขาบ่นถึงเราไม่เลิก  แต่ไม่ยอมโทรเอง  แม่ก็เลยโทรมาถามข่าวคราวน่ะจ้ะ”   เขาได้ยินเสียงผู้ชายถอนหายใจเฮือกอยู่ปลายสาย  บอกได้เลยว่าพ่อจะต้องนั่งฟังอยู่ข้างๆแม่ด้วยแน่ๆ

            “ผมสบายดีครับแม่  เรื่อยๆ”  เขาโกหก  เรื่องที่เขาเข้าโรงพยาบาลเพลิงก็ขอทุกคนเอาไว้ว่าอย่าบอกพ่อแม่เขา

            “เห็นบอกว่าจะกลับมาบ้านไม่ใช่หรอจ้ะ  เมื่อไหร่จะมาล่ะ  พ่อแม่คิดถึงแล้วนะ  ไม่ได้เจอหน้าลูกหลายเดือน”

            “มันเอาแต่ติดสาวน่ะสิ  จะไปมีอะไร”  เสียงพ่อแทรกมาด้วย

            “ผมอยู่เวรยุ่งมากเลยครับ  นี่ก็พึ่งลงเวรมายังไม่ได้นอนเลยทั้งคืน”  เขาพูด  “คิดถึงพ่อกับแม่มากครับ”

            “มันก็พูดไปเรื่อย”  เสียงพ่อดังขึ้นอีก  “เอ๊ะ  คุณนี่จะไปว่าลูกมันทำไม  มันทำงานมาเหนื่อยๆ”  เสียงแม่เขาหันไปพูดกับพ่อดุๆ  ก่อนจะเปลี่ยนเสียงมาคุยกับลูกชายต่อ  “เพลิงเหนื่อยก็ไปพักก่อนเถอะลูก  ไม่มีอะไรหรอก  แค่คิดถึงเฉยๆ”

            “ทำไมไม่บอกมันไปเลยว่าจะลงไปหาอาทิตย์หน้า”  พ่อพูดเสียงดัง  คนเป็นลูกตกใจจนเกือบทำโทรศัพท์มือถือตก

            “ว่าไงนะครับ  พ่อแม่จะมาหรอ”

            “ก็บอกว่าอย่าเพิ่งบอกลูก  เอ๊ะคุณนี่ยังไง”  เสียงแม่โวยวายเอากับพ่อแล้วก็กลับมาพูดกับเขา  “เพลิง....แม่กับพ่อว่าจะไปเยี่ยมลูกเสียหน่อยน่ะ  ไม่ได้เจอกันนานคิดถึง  จะได้ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาด้วย”

            “จะไปดูว่ามันซุกเมียเอาไว้ที่นู่นหรือเปล่า”  พ่อพูดขึ้น

            “โธ่พ่อ  ไม่มีอะไรหรอกฮะ  ที่นี่ไม่ค่อยมีที่เที่ยวหรอก  จะมาทำไมนั่งรถเหนื่อยเปล่าๆ  เดี๋ยวผมไปหาเอง”  ชายหนุ่มรีบพูดเร็วปรื๋อ  “เชียงใหม่น่าเที่ยวกว่าตั้งเยอะ”

            “แม่อยากไปหาลูกจ้ะ  ไม่ลำบอกอะไรหรอก  มีคนขับรถพาไป  พ่อแม่นั่งกันเฉยๆ”

            “อย่าเพิ่งมาดีกว่าครับ   ช่วงนี้ผมงานยุ่งมากด้วย  ถ้ามาก็คงไม่มีเวลาไปเที่ยวด้วยกันหรอกครับ”  ลูกเริ่มกระสับกระส่าย  เขายังไม่ทันตั้งตัวเลยนะ

            “ไม่มีเวลาพาเที่ยวก็ไม่เห็นเป็นไร  พวกแม่ไปกันเองได้  แค่เห็นหน้าลูกหน่อยก็โอเคแล้วจ้ะ  น้องน้ำฟ้าเขาก็จะไปด้วยนะคราวนี้   แต่ลุงวิเชียรเขาไม่ได้มาด้วยกันหรอก  รายนั้นยังจัดการส้มสูกลูกไม้ไม่เสร็จ”   คนฟังตาเหลือก  ลุงวิเชียรเป็นเพื่อนสนิทของพ่อ  มีลูกสาวอยู่คนเดียวชื่อน้ำฟ้า  คนที่พ่อแม่หมายมั่นปั้นมือจะให้แต่งกับเขานั่นแหละ

            “แล้วงานของพ่อเรียบร้อยแล้วเหรอครับ  ปางไม้ของพ่ออีก”

            “โอ๊ย  พ่อมีคนดูแทนเยอะแยะ  ไม่ต้องมาเป็นห่วงเอาตอนนี้หรอกไอ้เพลิง  ทีฉันให้แกเรียนจะได้มาช่วยงานที่บ้านยังไม่ยอม  ตอนนี้ล่ะทำมาเป็นพูด”

            “โธ่  พ่อครับ”  เพลิงกัลป์ปวดหัวขึ้นมาจริงๆ  “พ่ออย่าเพิ่งมาให้เหนื่อยเลยนะ  ผมพูดจริงๆ  เดี๋ยวผมไปหาเองที่บ้านนั่นแหละ”

            เขาพยายามโน้มน้าวอีกหลายคำจนในที่สุดมารดาก็ตัดบท  บอกว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันอีกที  ชายหนุ่มครุ่นคิดเรื่องนี้ไปทั้งวันจนกระทั่งเมืองแมนสังเกตเห็นในตอนเย็น

            “มีอะไรหรือเปล่า  เห็นทำหน้าเครียดๆ”  คนป่วยกระซิบ  เหลือบมองแม่กับน้องสาวของตัวเองที่นั่งปอกผลไม้กันอยู่ใกล้ๆนั้น  “หรือว่าอึดอัด...แม่กับน้อง?”

            “เปล่า  ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก  ไว้ค่อยคุยกันอีกที”  เพลิงกัลป์ตอบกลับไป  เข้าไปช่วยมารดาของฝ่ายนั้นปอกมะม่วง

            เมืองแมนมองตาม  เขาคิดว่าเพลิงกัลป์เข้ากับครอบครัวของเขาได้ดีพอสมควร  แม่เอ็นดูเพราะฝ่ายนั้นพูดเก่ง  เอาใจผู้ใหญ่เก่ง  ส่วนน้องสาวไม่ต้องพูดถึง  รายนั้นเป็นแฟนคลับพี่เพลิงมาก่อนจะเจอหน้าเสียอีก  ถ้าอย่างนั้นเพลิงกัลป์กังวลอะไรอยู่อีก  ถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็  เห็นทีจะเป็นเรื่องลูก

            เมืองแมนวางมือลงบนหน้าท้องอย่างที่ชอบทำบ่อยๆในระยะหลัง  รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวเบาๆภายในนั้น  หัวใจเต็มตื้น...ความรู้สึกว่าจะต้องปกป้องดูแลไม่ใช่แค่ชีวิตของตนเอง  หากแต่มีใครอีกคนในท้องด้วยนั้นเป็นความรู้สึกแสนพิเศษ  ถ้าให้อธิบายก็คงอธิบายออกมาไม่ถูก

            รอจนเพลิงกัลป์ไปส่งแม่กับน้องที่โรงแรมแล้วกลับมาหา  เมืองแมนถึงได้พูดขึ้น

            “แม่เป็นห่วงถ้าเราจะย้ายไปเชียงใหม่กัน”  เขาเห็นความเคร่งเครียดในแววตาของคนฟังได้ทันที  แสดงว่าคงเป็นเรื่องนี้นั่นเองที่กวนใจอีกฝ่ายอยู่

            “กูก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาเบาๆ  เดินมานั่งบนเตียงข้างตัว  “มึงอยากไปเชียงใหม่หรือเปล่าเมืองแมน  หรือว่าอยากกลับบ้านมากกว่า”  คนฟังเงียบไป  “ตอบมาตามตรงก็ได้  จะได้ช่วยกันคิดหาวิธี”

            “ความจริงกูก็อยากจะกลับบ้านอยู่หรอกแต่ว่า...”  เมืองแมนกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ  “มึงจะไปกรุงเทพฯกับกูด้วยเหรอ”

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจยาว  ดึงตัวอีกฝ่ายมากอดเอาไว้หลวมๆ

            “กูคุยกับอาจารย์คริสแล้ว  อาจารย์เห็นว่าเคสมึงควรจะต้องอยู่ในมืออาจารย์แพทย์  ยิ่งเป็นโรงเรียนแพทย์ยิ่งดี  ถ้าเป็นแบบนั้นที่กรุงเทพฯน่าจะดีที่สุดแต่ว่ากูก็อยากให้มึงไปอยู่ที่บ้านกูมากกว่า  คนเยอะน่าจะดูแลกันได้ง่ายกว่า  อาจารย์คริสแกก็บอกว่าที่นั่นมีอาจารย์สูติที่แกรู้จักอยู่  กูเองก็จบมาจากเชียงใหม่พอรู้จักอาจารย์อยู่บ้างไม่น้อย”

            เมืองแมนอึ้งไปนาน  คำพูดของมารดากลับเข้ามาความคิด  เขาไม่เคยรู้จักครอบครัวของเพลิงกัลป์มาก่อนเลย  จู่ๆไปอยู่จะอยู่ได้เหรอ  แถมยังตั้งท้องผิดแผลกมนุษย์ทั่วไปเขาอีก

            “แม่คงเป็นห่วง”  แมนพูด

            “แล้วมึงล่ะ  คิดว่ายังไง  ถ้ากูชวนไปอยู่เชียงใหม่มึงพร้อมจะไปด้วยกันไหม  หรือว่าถ้าอยากกลับบ้านมากกว่า  กูก็ยอมนะแมน”  เพลิงกัลป์พูดเสียงอ่อน  เก็บเรื่องที่พ่อแม่เขาจะมาหาถึงที่นี่เอาไว้ก่อน  บางทีการให้แมนกลับไปอยู่ที่บ้านระหว่างที่เขาเคลียร์กับพ่อแม่ก็น่าจะเป็นทางออกที่ดี

            “กู...”  เมืองแมนอ้ำอึ้งอยู่นานในที่สุดก็พูดออกไป  “ถ้ากูกลับไปอยู่บ้าน  แล้วมึงจะมาอยู่ด้วยใช่มั้ย”  พูดไปแล้วก็หน้าร้อนผ่าว  เมืองแมนซุกหน้าลงกับซอกไหล่ของอีกฝ่าย  รู้สึกได้ว่าคนฟังหัวเราะเบาๆ  เพลิงกัลป์เอื้อมมือมาเชยคางของเขาขึ้น

            “กลัวโดนทิ้งหรอ”  ฝ่ายนั้นเดาใจได้ตรงเผงจนเมืองแมนต้องหลบตาไปทางอื่น

            “เปล่าซะหน่อย”

            “ถ้ามึงไม่อยู่  กูก็เที่ยวสนุกไปเลยสิ”  คนพูดหัวเราะ  พอเห็นคนฟังหน้างอ  ตาชักแดงๆก็รีบพูดต่อ  “พูดเล่นน่า  จนป่านนี้แล้วใครจะไปมีกะจิตกะใจเที่ยวอีก  คิดถึงตายเลย  ถ้ามึงกลับไปอยู่บ้าน  กูก็ต้องตามไปอยู่ด้วยก็เท่านั้นเอง  ติดตรงที่แม่ของมึงจะยอมหรือเปล่านั่นแหละ”

            “แล้วพ่อแม่ของมึงล่ะ”  เมืองแมนถามขึ้นบ้าง  อีกคนเงียบไปทันทีจนเขาใจเสีย

            “พ่อแม่กูเดี๋ยวเคลียร์เอง  ไม่ยากหรอก”  เพลิงกัลป์พูด  แต่เขาก็ดูออกว่าอีกฝ่ายเพียงแต่พูดปลอบใจเขาเท่านั้น  “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ  กูโตแล้ว  รับผิดชอบชีวิตตัวเองได้  พ่อกับแม่ไม่มีผลอะไรหรอก  ถ้าเรื่องแค่นี้กูยังจัดการไม่ได้  แล้วจะดูแลมึงกับลูกได้ยังไง”

            “กูไม่อยากให้มึงทะเลาะกับพ่อแม่หรอกนะ”

            “กูทะเลาะกับพ่อทุกวันแหละ  ไม่เรื่องโน้นก็เรื่องนี้  มึงไม่ต้องเป็นห่วง  ต่อให้ไม่มีเรื่องมึง  กูก็ทะเลาะอยู่ดี  มันเป็นวิธีกระชับความสัมพันธ์พ่อลูกของบ้านกูน่ะ”  เพลิงกัลป์หัวเราะหึๆ  ลูบต้นแขนขาวเนียนเต็มมือนั้นเล่น  “อย่าคิดมากไปเลย  แค่ได้ยินว่ามึงอยากอยู่กับกูแค่นี้ก็ดีใจจะตายแล้ว  เรื่องอะไรเข้ามาก็ไม่เกี่ยง  ค่อยๆแก้ไปเดี๋ยวก็เข้าที่เอง”

            “พูดดีตลอด  มิน่าสาวถึงเคลิ้ม”

            “แล้วเคลิ้มมั้ยล่ะ”

            “ม่าย”  เมืองแมนลากเสียงแล้วดิ้นหนีเพราะอีกฝ่ายแกล้งไซ้คอเขาเล่น  ริมฝีปากกับตอหนวดแข็งๆระคายผิวปนจักจี้  เมืองแมนหัวเราะจนเหนื่อยจบลงที่ฝ่ายนั้นแนบใบหน้าลงกับหน้าท้องของเขา  ทำท่าเหมือนจะหลับลงตรงนั้น  “ง่วงก็ไปนอนสิ”  เขาไล่ไปนอนพัก

            “ง่วง  แต่ก็อยากอยู่ตรงนี้ต่อ”  คนพูดจูบที่หน้าท้องของเขาเบาๆ  “ว่ายังไงครับคนดีของพ่อ  วันนี้เต้นสนุกไหม  เต้นท่าอะไรครับ”  เขาพูดกับคนข้างในท้องของเมืองแมน  “พรุ่งนี้อยากกินอะไรเอ่ย  ข้าวไข่เจียวไหมพ่อได้หาง่ายๆหน่อยๆ”

            “แหม”  คนเป็นแม่ค้อนนิดหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ

            “คิดถึงหนูจังเลย  เมื่อไหร่จะออกมาเจอหน้ากันนะ  แต่เดี๋ยวๆ  ไม่ต้องรีบออกมาก็ได้ลูก  อยู่ให้ครบเก้าเดือนก่อนนะครับตัวเล็ก  ไม่ต้องรีบนะ”  เมืองแมนเกือบหัวเราะออกมา   อีกฝ่ายขมวดคิ้วมุ่น พูดย้ำอีกรอบคงกลัวว่าลูกตัวเองจะบ้าจี้คลอดก่อนกำหนดเข้าจริงๆ  “โตเป็นพี่ใหญ่แล้วค่อยออกมานะครับ”

            “ประสาท”  เมืองแมนด่าแบบไม่มีเสียง

            “อยากจะเตรียมของเสียตอนนี้เลยแต่โบราณเขาว่าห้ามเตรียมของเอาไว้ก่อน   ไม่เป็นไรลูก  เดี๋ยวพ่อจะดูๆเตรียมไว้  พอหนูคลอดปุ้บก็ซื้อได้เลยไง  ดีไหมครับ  ชอบสีอะไรลูก   ลูกชายก็ต้องสีฟ้าๆน้ำเงินๆเท่ๆเนอะ”

            “รู้ได้ไงว่าผู้ชาย”  เมืองแมนถามลอยๆ

            “ดูก็รู้แล้ว”  เพลิงกัลป์ตอบอย่างมั่นใจ  “เตะเก่งขนาดนี้”

            “อัลตราซาวน์ก็ไม่เห็นเพศ   ถ้าได้ลูกสาวจะหัวเราะให้ฟันหักเลย”  เมืองแมนพูด  ตอนแรกเขาก็ไม่ได้อะไรกับเพศลูกนะ  แต่พอเห็นอีกคนอยากได้ลูกชายมากก็เลยชักหมั่นไส้  อยากให้คลอดออกมาเป็นลูกสาวเสียเลย

            “ถ้าได้ลูกสาวพ่อคงกลุ้มใจมากแน่ๆ”  คนพูดทำหน้าเครียด  “ขืนออกมาน่ารักเหมือนแม่ทำไง  พ่อไม่ต้องพกปืนไว้ที่บ้านเลยเรอะ”

            “น่ารักอะไรเล่า”  เมืองแมนท้วงเสียงเขียวแก้เขิน

            “เอาเถอะ  จะเป็นเพศไหนพ่อก็รักทั้งนั้น  เรื่องเพศไม่สำคัญอะไรหรอก  แล้วแต่ความชอบของหนูเลย  เพราะเรื่องนี้พ่อพิสูจน์มาด้วยตัวเองแล้ว”  เขาเงยหน้าขึ้นสบตาคนที่นั่งหน้าแดงอยู่ยิ้มๆ  “แค่หนูเป็นคนดี ไม่ทำความเดือดร้อนให้ใครก็พอแล้ว”

            “พูดเหมือนคำขวัญวันเด็ก”  เมืองแมนค่อน  “ลูกยังไม่ทันออกมาเลยพูดไปโน่นแล้ว”

            “เอ้า  ก็บอกแล้วไงว่าต้องคิดไกลๆ  นี่กูยังคิดอยู่ว่าจะให้ลูกเรียนหมอดีไหม   ถ้าลูกเป็นผู้หญิง  กูว่ามันงานหนักไปหน่อย  แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็ดีเหมือนกัน”

            “ตัดกลับมาที่หกเดือนก่อนได้มั้ยครับคุณพ่อ”  เมืองแมนดึงอีกฝ่ายกลับมาจากฝันหวาน  “ตกลงจะคลอดที่ไหน  จะไปอยู่ยังไง  คิดออกหรือยัง”

            “เออ...ขอไปคิดก่อน  เดี๋ยวมาบอกอีกที”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นจากเตียง  ไม่ลืมจุมพิตบอกราตรีสวัสดิ์ทั้งแม่และลูก   “ฝันดีนะครับ”

            เมืองแมนพยักหน้าดึงผ้าห่มขึ้นจนถึงคอ  เขาหลับตาลง  ยังรู้สึกถึงฝีเท้าของคนในห้องที่ยังเดินกลับไปกลับมาอยู่นานกว่าจะเข้านอนที่โซฟาข้างๆนั่นเอง  ตัวเขาเองกว่าจะหลับได้ก็อีกพักใหญ่  ได้แต่คิดเทียบผลดีผลเสียในสมอง  เพลิงกัลป์ก็คงคิดหนักไม่ต่างกัน

            ลึกสุดใจนั้นเมืองแมนยังหวังว่ามันจะมีทางออกที่ดี  เขาคิดว่าพ่อแม่ของเพลิงกัลป์คงจะยอมรับตัวเองกับลูกในท้องได้  เพราะถึงอย่างไรก็เป็นหลานของพวกท่าน  คงไม่ใจร้ายเสือกไสไล่ส่งกันหรอก  หรือถ้ามีปัญหาจริงๆ เขาก็มั่นใจว่าตัวเองสามารถพาลูกกลับบ้านได้

            คงต้องรอฟังความเห็นของเพลิงกัลป์อีกที  มาถึงจุดนี้คงไม่มีอะไรดีไปกว่าช่วยกันคิดและพากันไปให้ถึงฝั่ง  หวังว่าจะมีวันนั้น...วันที่เราอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูกเสียที

            เมืองแมนผล็อยหลับไปโดยไม่ฝันอะไรเลยในคืนนั้น

            ................................................................

            มาต่อแล้วจร้า   

            เออดีใจมากเลยอ่ะที่มีคนอ่านมากขึ้นขนาดนี้   เกินคาดมากๆๆๆ  ประทับใจมากเลยค่ะ  ขอบคุณมากเลยนะคะที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้   ปลื้มมากกกกกกก  มีกำลังใจเขียนสุดๆอ่ะ  ไม่นึกว่าเรื่องเรื่อยๆมีผีด้วยแบบนี้จะมีคนอ่าน 555555 ดีใจจริงๆ

            มาถึงตาบ้านเพลิงแล้ว  จะเป็นไงต่อ  เจอกันตอนหน้านะคะ

            #แฟนหมอแมน

           

           

           

[hunhan]

จริงๆก็กลัวใจทางบ้านเพลิงเหมือนกัน
แต่ถ้าทั้งสองคนรักกันแล้ว ยังไงก็จะผ่านไปได้ค่ะ สู้ๆๆๆ
#ไม่อยากจะบอกว่ารอเรื่องนี้ทุกวัน555

[B52]

ดีใจคราวนี้มาเร็ว

[sompong]

แล้วที่บ้านเะลิงจะยังไงหนอออ. หนี้ตามเลยจบข่าวว

[maicy]

ขอให้บ้านเพลิงผ่านไปด้วยดีเถอะ. เพลิงดูแลแมนกับเบบี๋ด้วยนะ เป็นหัวหน้าครอบครัวแล้วต้องเข้มแข็งนะ
ปล.ดีใจมากค่ะที่มาต่อ แอบเข้ามาดูทุกวันเลย รักษาสุขภาพค่ะ

[iceman555]

 

[ciaiwpot]

มาม่าเยอะจัง
กินไม่หมดซะที
คุณแม่กังวลไม่ดีนะ

[kingkongkaew]

หมดห่วงเรื่องหลานแล้วก็ต้องมาตุ๊มๆต่อมๆกับพ่อแม่เพลิงแทน ดูแล้วเหมือนจะไม่ง่ายเหมือนแม่แมน 

[darling]

อุปสรรคสุดท้ายมาแล้ว สู้ๆนะเพลิง & แมน 

[buathongfin]

กลัวอิน้ำฟ้าชะนีหาผัวเองไม่ได้มาก กลัวมันมาแบบแอ๊บ กังวลไปหมดจ้าตอนนี้

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เอาละสิ.........แย่แลย
พ่อแม่เพลิงหาสาวให้เพลิงแล้วด้วย

เพลิงไม่ได้ควงสาว แต่มาควงหนุ่ม
แถมมีหลานให้ปู่ ย่าซะด้วย
ปู่ ย่า คิดถึงความสุขของลูกเป็นสำคัญเถิดนะ  ไม่งั้นดราม่า มาแน่ๆ 
กลัวคิดแต่เอาแค่หลานน่ะ   พรากแม่พรากลูก บาปมากๆ

เพลิง  แมน     
       
 

[MayA@TK]

เพลิงก็บอกพ่อแม่ไปเลยเรื่องแมนกับลูก ยิ่งปล่อยเวลาไปนานๆจะยิ่งแย่นะ



 

[k2blove]

ตกใจพ่อแม่เพลิงจะมาเยี่ยม แถมจะพาสะใภ้มาด้วย
คู่นี้กว่าจะผ่านแต่ละด่าน คนอ่านเสียน้ำตาไปหลายปี๊บ
ดีใจที่มาเร็วนะจ๊ะ
 

[naruxiah]

เพลิง​ต้องรีบตั้งหลักแล้วรีบไปคุยกะที่บ้านนะ​ ทีนี้จะได้ไม่มีอุปสรรค​อะไรแล้ว​ ใกล้จบแล้ว​ แอบใจหาย​

[Duangjai]

……


น่านนนอ่ะ.   

ผ่านอุปสรรคหลายด่านต่างๆมาเยอะ  อย่างสาหัสสากรรจ์

เหลือด่านสำคัญคือครอบครัวเพลิง ที่น่าจะหนักหน่วงไม่น้อย

เมืองแมนต้องจับมือกับเพลิงไว้อย่างเข้มแข็งและเข้าใจกันนะ

รอติดตามมมน้าาาาา



          



……


.

[Seilong2]

คราวนี้บ้านเพลิงหวั่นใจลึกๆกลัวจะมีดราม่า สงสารทั้งคู่

[areenart1984]

กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกลๆ 

[mamacub]

อยากให้ถึงตอนหน้าแล้ว หมอเพลิงจะเคลียร์กับทางบ้านยังไง พ่อ แม่จะรับได้ไหม 

[ซีเนียร์]

 

[Leenboy]

ศึกที่บ้านมาแล้ววว

[weedear]

สนุกกกกกกกกกมากกกกกก รอดูคริอบครังเพลิงงง

[maplub_oyaya]

แวว มาม่ามาเลย สู้ๆนะคะคนแต่ง

[่jum]

เพิ่งจะโล่งอกเรื่องหลาน มากังวลเรื่องบ้านพ่อหลานอีก กลัวใจจริงๆ

[puiiz]

 

[เนเน่]

พ่อแม่หมอเพลิงอย่าใจร้ายกับหมอแมนเลยนะคะ

[loveview]

กลัวบ้านหมอเพลิง

[TachibanaRain]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเลยว่าอุปสรรคของคู่นี้ยังไม่หมดแน่ๆ แถมอุปสรรคแต่ละอย่างก็เกิดจากคนแวดล้อมทั้งนั้น เห็นใจคู่นี้จริงๆ เอาใจช่วยหมอแมนกับหมอเพลิงให้ผ่านอุปสรรคที่บ้านหมอเพลิงได้ด้วยนะ

[mooping-7]

ขนาดเรื่องของผีหมอหลินที่ว่าหนักหน่วงแล้วยังผ่านไปได้ เรื่องพ่อแม่ก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีน้า
สู้ๆนะคุณพ่อคุณแม่ แล้วลูกชายตัวน้อย(แอบลุ้นให้ได้คุ๋พ่อเพลิงได้ลูกชาย)

[BAKA]

ขอให้ฝั่งบ้านตาเพลิงผ่านไปได้ด้วยดี

[Ti0590]

    งือออออออ ดีใจจจจจ แม่เพลิงก็ดูใจดีนะ พ่อก็ดูกวนๆหน่อย คงไม่มาม่าแบบบิ๊กแพ็คหรอกเนอะ เอาช้างน้อยก็พอ
ส่วนน้องน้ำฟ้าคะ  แนะนำเต้ย ค่าาาาา  เอาเต้ยไปเลยยยย