CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: ็Hollyk ที่ 19-09-2017 23:33:26

หัวข้อ: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 19-09-2017 23:33:26

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

ยินดีต้อนรับเข้าสู่นิยายเรื่องใหม่ของเรา

Internal Love

เป็นแนวดราม่าโรเเมนติก

ลองอ่านดูก่อนนะคะ

ถ้าใครเคยอ่าน #แอบลักษณ์

มีตัวละครมาจากเรื่องนั้นด้วยค่ะ  อิอิ

แต่เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในชุดแอบรักนะ

ไรท์มโนขึ้นมาเองล้วนๆ5555

ศัพท์แพทย์อะไรในนี้ถ้ามี และพบว่าใช้ผิดก็โปรดแจ้งด้วยนะคะ

เรื่องอื่นๆ เผื่ออยากอ่าน

Hidden wood #แอบลักษณ์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56731.msg3524032#msg3524032)จบเเล้ว

ยักษ์ยอกรัก  #แอบยักษ์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60426.msg3650004#msg3650004)จบเเล้ว

เพราะหัวใจบอกว่ารัก  #ดิมเต  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57295.msg3556191#msg3556191)ยังไม่จบ

โอกาสรัก #แอบพักตร์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65694.msg3777456#msg3777456)ยังไม่จบ

เจอกันค่ะ

:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

สารบัญ

บทนำ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3707239#msg3707239)
ตอนที่ 1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3741666#msg3741666)
ตอนที่ 2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3743882#msg3743882)
ตอนที่ 3 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3748271#msg3748271)
ตอนที่ 4 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3753952#msg3753952)
ตอนที่ 5 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3764729#msg3764729)
ตอนที่ 6 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3768359#msg3768359)
ตอนที่ 7 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3771308#msg3771308)
ตอนที่ 8 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3778118#msg3778118)
ตอนที่ 9 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3785748#msg3785748)
ตอนที่ 10 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3789217#msg3789217)
ตอนที่ 11 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3791145#msg3791145)
ตอนที่ 12 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3793183#msg3793183)
ตอนที่ 13 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3795546#msg3795546)
ตอนที่ 14 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3799875#msg3799875)
ตอนที่ 15 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3801358#msg3801358)
ตอนที่ 16 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3804628#msg3804628)

ตอนที่ 17 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3807144#msg3807144)
ตอนที่ 18 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3811037#msg3811037)
ตอนที่ 19 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3814564#msg3814564)
ตอนที่ 20 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3817346#msg3817346)
ตอนที่ 21 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3820859#msg3820859)
ตอนที่ 22 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3824409#msg3824409)
ตอนที่ 23 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3827168#msg3827168)
ตอนที่ 24 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3829577#msg3829577)
ตอนที่ 25 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3832245#msg3832245)
ตอนที่ 26 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3833854#msg3833854)
ตอนที่ 27 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3836868#msg3836868)
ตอนที่ 28 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3840914#msg3840914)
ตอนที่ 29 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3842518#msg3842518)
ตอนที่ 30 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3844516#msg3844516)
ตอนที่ 31 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3849151#msg3849151)
ตอนที่ 32 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3851024#msg3851024)

ตอนที่ 33 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3853096#msg3853096)
ตอนที่ 34 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3855444#msg3855444)
ตอนที่ 35 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3858243#msg3858243)

ตอนที่ 36 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3862067#msg3862067)

ตอนที่ 37 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3863857#msg3863857)

ตอนที่38 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3867395#msg3867395)
ตอนที่39 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3870638#msg3870638)
ตอนที่40 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3874257#msg3874257)
ตอนที่41(END)
 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62083.msg3878692#msg3878692)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 19-09-2017 23:34:18

Internal Love



บทนำ

 

 

 

          “เลือกได้ยังครับ  จะไปใช้ทุนจังหวัดไหนไอ้คุณแมน”

          เสียงเพื่อนสนิทของเขาดังขึ้นพร้อมกับแขนหนักๆที่พาดมาที่ไหล่  ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหันไปขมวดคิ้วดันตัวออกจากท่อนแขนของฝ่ายนั้น  ตอบกลับไปเสียงหงุดหงิด

            “กูจะไปเหนือ”

            “ทำไมไม่ลงใต้กับกูวะแมน  นี่กูพูดจนปากเปียกปากแฉะแล้วนะ  ภาคใต้ติดทะเล  มีซีฟู้ด  ที่เที่ยวเยอะอีก  ไหนตอนปี 5 มึงยังบอกกูอยู่เลยไงว่าเราจะไปใช้ทุนที่เดียวกัน”

            ...ก็ถ้ามึงไม่คบกับน้ำ  กูก็ว่าจะไปด้วยหรอก....คนชื่อแมนคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกไป  พยายามทำหน้าเฉยๆ  ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองใจสั่นแค่ไหนเมื่อเพื่อนทิ้งตัวลงนั่งข้างๆแล้วชะโงกหน้าเข้ามาพูดด้วยเสียงออดอ้อน

            “ก็กูเปลี่ยนใจ  อยากไปเหนือมากกว่า  กูมีญาติอยู่เหนือด้วย  จะให้ทำไงวะ  มึงก็ไม่ยอมไปเหนือกับกูนี่”  คนพูดก้มหน้าลง  อดรู้สึกแปลบนิดๆในหัวใจไม่ได้  รู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจอีกฝ่ายได้หรอก

            ทำใจมาสองปีแล้ว  ยังไม่สำเร็จสักที....

            “ก็น้ำไปฟิกวอร์ดที่ใต้  จะให้กูทำไงวะ”  เจมส์พูดเสียงอ่อย  แฟนสาวของฝ่ายนั้นสมัครเป็นแพทย์ใช้ทุนที่รพ.หนึ่งในภาคใต้  ทำให้เจ้าตัวซึ่งแทบจะตัวติดกับแฟนตลอดเวลาเลือกไปใช้ทุนภาคใต้เช่นกันอย่างไม่ลังเล

            แมนยักไหล่

            “ก็ไม่ยังไง  มึงแจกการ์ดเมื่อไหร่ก็อย่าลืมส่งไปให้กูด้วยก็แล้วกัน”

            คำพูดประโยคสุดท้ายของตนเองเมื่อสองอาทิตย์ก่อนแว่วกลับเข้ามาในหู  ชายหนุ่มก้มลงมองลูกปิงปองในมือของตัวเองนิ่ง...อธิบายความรู้สึกในใจตอนนี้ไม่ถูก  จะว่าดีใจที่จับลูกปิงปองได้แต้มเยอะที่สุด  เป็นเลข 99 ซึ่งแปลว่าได้สิทธิ์ตีตั๋วไปจังหวัดที่ตนเลือกแน่นอนแล้วก็เถอะ   แต่อีกใจหนึ่ง...เขาเงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อนสนิทที่มายืนลุ้นอยู่ด้วยใกล้ๆนั้น

            “ดีใจด้วยมึง  กูลุ้นแทบตาย  จริงๆก็อยากให้มึงได้ 00นะ  จะได้ไปใต้กับกู”  เจมส์พูดแล้วหัวเราะ  เพราะจังหวัดที่ตนเองเลือกไปนั้นไม่มีคนแย่งเลยไม่ต้องจับลูกปิงปองเลย

            “อืม...”  เขายังพูดไม่ออก

            “นี่พวกเราต้องแยกกันแล้วจริงหรือเนี่ย  กูยังไม่อยากเชื่อเลย”  เพื่อนสนิทของเขายังพูดต่อไป  ฝ่ายนั้นลากตัวเขาออกมาจากฮอลล์ขนาดใหญ่ที่จุแพทย์จบใหม่เอาไว้ในวันสำคัญที่สุดในชีวิตการทำงานหลังจากนี้...วันจับฉลากจังหวัดใช้ทุน

            แมนเดินผ่านกลุ่มคนที่กระโดดโลดเต้นดีใจที่ได้ไปใช้ทุนในที่ที่ต้องการ  ผ่านเสียงร้องไห้และความเงียบที่แสนตึงเครียดของเหล่าคนที่พลาดหวังจากรอบแรกและรอบสอง  หลายคนเลือกจะจ่ายเงินชดใช้ทุนแทนท่ามกลางสีหน้าเศร้าหมองไม่มั่นใจในอนาคตข้างหน้า  บางคนก็เลือกที่จะลองไปยังที่ๆไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ส่วนไหนของประเทศไทย

            “เย็นนี้กินข้าวด้วยกันนะ  พรุ่งนี้กูต้องเดินทางแล้ว”  เจมส์พูด  โบกมือให้เพื่อนสนิทอีกห้าคนในกลุ่มที่แต่ละคนเลือกทางเดินในชีวิตของตนเองไม่เหมือนกันเลย

            เช่นเดียวกันกับเขา  เมืองแมน..ที่เลือกไปใช้ทุนที่จังหวัดหนึ่งในภาคเหนือโดยที่ไม่มีเพื่อนจากสถาบันเดียวกันไปด้วยเลย   อาศัยดวงล้วนๆจับฉลากสู้กับคนอีก 8 คนจนได้เป็นหนึ่งในสี่ที่เปิดรับสมัคร

            “ไอ้แมน  ทำหน้าดีใจหน่อยสิวะ  ไม่เอาน่า”  ป๊อกเพื่อนอีกคนของเขาพูดเสียงดัง  ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ในห้องคาราโอเกะกันอยู่  ฉลองให้กับการเริ่มต้นใหม่นอกรั้วโรงเรียนแพทย์ และดื่มให้กับการจากลา  เพื่อนๆที่คบกันมา 6 ปี  และบางคนก็นานกว่านั้น

            “เอ้า ชนแก้วหน่อย   ดื่มให้น้ำกับไอ้เจมส์ที่จะสละโสดเป็นคู่แรกของกลุ่มเรา”           

            หญิงสาวที่ชื่อน้ำหน้าแดงจัด  เธอนั่งอยู่ข้างๆคนรักที่คอยเอาใจใส่ไม่ห่าง  แมนมองภาพนั้นแล้วก็เมินไปทางอื่น   กัดริมฝีปากด้านในเอาไว้แน่น

            ...เขาคิดถูกแล้วที่เลือกจะไปให้ไกลจากสองคนนั้น  ถ้าเขายังคงทู่ซี้อยู่ใกล้ๆเจมส์อีก  เขาก็ไม่มีทางที่จะตัดใจได้  สู้จากไปตอนนี้ยังดีกว่าปล่อยให้หัวใจถลำลึกลงไปอีก

            “เห้ยยังหรอกๆ  น้ำยังไม่ยอมใจอ่อนเลย”  เจมส์ยิ้มใส่ตาคนรัก  เธอค้อนใส่แล้วหันมาทางเพื่อนสนิทของแฟนที่นั่งเงียบแทน

            “เปาะเปี๊ยะทอดหน่อยมั้ยแมน  เราหยิบให้”  น้ำหันมาพูดกับเขา  คนฟังฝืนยิ้มสั่นศีรษะน้อยๆ

            “ไม่เป็นไร  ขอบคุณมาก  เดี๋ยวผมจะกลับแล้ว”

            “อ้าวไรวะ  จะรีบไปไหนเนี่ยมึง”  เพื่อนโวยวายขึ้นมาทันควัน

            “กูยังไม่ได้เก็บของเลย  ต้องไปรายงานตัวมะรืนนี้แล้ว  ไว้เจอกันเว้ยมึง”

            “อย่าลืมตอบไลน์ด้วย  มีอะไรโทรมา  ไว้นัดเที่ยวกัน  อย่างน้อยปีละครั้งต้องเจอหน้านะเว้ย”

            ร่ำลาถ่ายรูปกันอยู่นานกว่าเขาจะปลีกตัวออกมาได้สำเร็จ  ชายหนุ่มเดินล้วงกระเป๋ามองภาพถ่ายที่มีเขายืนกอดคอกับไอ้เจมส์เป็นรูปสุดท้ายก่อนจะแยกย้ายกันไปตามทางของตัวเอง

            ....กูจะคิดถึงมึงนะ....

            ........................................................................................

 

            เมืองแมนนั่งเก็บของอยู่นานแล้ว  ข้าวของที่สำคัญถูกแพ็คใส่ลังย้ายไปเก็บไว้ในรถเก๋งเรียบร้อย  มีเสียงคุณจุไรมารดาของเขาคอยเตือนเป็นระยะว่าให้เอาอะไรไปเพิ่มบ้าง

            “อย่าลืมเสื้อกันหนาวนะแมน  แม่ว่าน่าจะหนาวมาก”

            “ไว้ไปซื้อที่โน่นก็ได้แม่ กระเป๋าแมนแน่นจนจะแตกแล้ว”

            “งั้นก็เอาใส่ถุงไปก็ได้  หรือจะเอากระเป๋าเจ้าเมย์ไป  เมย์...เมย์ลูก  มีกระเป๋าอีกมั้ย”

            “แม่พอก่อน....นี่ของแมนเยอะแล้วนะ  ไม่รู้ว่าเค้าจะให้พักที่ไหน   เอาไปเยอะเดี๋ยวไม่มีที่วางของ”  คนเป็นลูกพยายามคัดของที่คิดว่าไม่จำเป็นออก   แต่ไม่นานของพวกนั้นก็กลับเข้ามาใหม่ด้วยฝีมือของมารดา

            “ขนไปเถอะ  ของเหลือดีกว่าขาดนะลูก  บอกให้เลือกใช้ทุนใกล้ๆภาคกลางก็ไม่เชื่อ  ไปซะไกลเลย แล้วแม่จะไปเยี่ยมยังไง  เครื่องบินก็ไม่มีต้องขับรถลูกเดียว  เจ้าเมย์ก็เพิ่งขึ้นปีสองไปไหนไม่ได้อีก”

            “โธ่  ก็ไว้แมนลงมาเยี่ยมไง  แมนสอนแม่โทรไลน์แล้วนี่  แม่ก็โทรมาหาแมนได้เลย”

            “แล้วแม่จะรู้มั้ยล่ะว่าแมนว่างหรือเปล่า  เกิดขึ้นวงขึ้นเวรตรวจคนไข้อยู่ขึ้นมา  แม่ก็ไม่อยากโทรไปกวน”  หญิงวัยกลางคนพูดอย่างกังวลแกมน้อยใจนิดๆที่ลูกชายคนโตไม่มีเวลาให้เท่าที่ควร  ตั้งแต่สมัยเรียนก็เรียนหนัก  อยู่เวรสลับกับสอบจนไม่มีเวลากลับบ้าน  ครั้นพอเรียนจบก็ยังต้องไปใช้ทุนไกลๆอีก

            “เอางี้  เดี๋ยวแมนจะโทรมาหาบ่อยๆล่ะกันนะแม่นะ”  ชายหนุ่มเดินเข้าไปกอดมารดา   หอมแก้มไปหลายที...ความจริงเขาก็อดใจหายไม่ได้  พ่อก็เสียไปหลายปีแล้วด้วยโรคมะเร็ง  ที่บ้านก็เลยเหลือเขาเป็นผู้ชายคนเดียว  น้องสาวก็เพิ่งเข้าเรียนคณะทันตะฯอยู่ปีสอง  จะให้แม่ไปอยู่ด้วยกันที่นู่นก็คงลำบาก  เป็นห่วงน้องสาวอีก

            “ว่างๆเดี๋ยวแมนจะขับรถมารับไปเที่ยวเหนือด้วยกัน รอให้เมย์ปิดเทอมด้วย”

            “ให้มันจริงเถอะ  ไปนุ่นก็หาเวลาพักผ่อนบ้างนะลูก  อย่าโหมงานหนักนักล่ะ  แม่เห็นในข่าวที่มีหมออยู่เวรหนักจนป่วยตายแล้วไม่สบายใจเลย”

            “แมนรู้ลิมิตตัวเองน่าแม่ แมนจะไม่ฝืนตัวเองหรอก  สัญญา”

            “เอาชีวิตรอดกลับมาก่อนนะลูก  เรื่องเงินเรื่องรองไม่ต้องสนใจมาก”

            “ยังไงแม่ก็เลี้ยงแมนไหว”  ลูกชายต่อประโยคให้แล้วหัวเราะจนเห็นลักยิ้มสองข้างแก้ม  จุไรลอบถอนหายใจยาวด้วยความเป็นห่วงลูกสุดหัวใจ  “ขับรถขับราก็ระวังด้วย  ลงเวรมาดึกๆง่วงๆอย่าฝืนขับนะ  นอนเอาแรงก่อน”

            “ครับแม่  แม่ย้ำมารอบที่สิบแล้ว”

            “ก็คนเป็นห่วงนี่”

            ชายหนุ่มยิ้มนิดๆ  เอื้อมมือไปเปิดเพลงในรถฟังเป็นเพื่อนระหว่างการเดินทางไกล  เขาไม่เคยขับไปจังหวัดที่ตนเองจะไปใช้ทุนมาก่อน   แต่ก็ศึกษาเส้นทางมาแล้วอย่างดี  คิดว่าน่าจะพอไหวอยู่

            ออกจากกรุงเทพฯมาได้สองชั่วโมงเขาก็แวะพักรถ  หาอะไรกินรองท้องที่ร้านอาหารในปั้มน้ำมัน  พักจนหายล้าก็ขับต่อ  คราวนี้ทางเริ่มขึ้นเขามากขึ้น  แต่อย่างน้อยถนนก็ดี  สองข้างทางก็วิวสวยพอใช้ได้ 

            ชั่วโมงสุดท้ายของการเดินทางทำให้ชายหนุ่มตื่นเต้นกว่าปกติ  วิวสองข้างทางเป็นภูเขาสีเขียวชอุ่มดูอุดมสมบูรณ์  มองไปไกลๆเห็นหมอกลอยระยอดไม้   หนทางขึ้นเขาสูงขึ้นไปเรื่อยๆจนกระทั่งทางเริ่มลดลงต่ำเข้าสู่เขตจังหวัด   เขาแวะจอดถามทางจากคนข้างทางสองครั้ง  ในที่สุดก็เลี้ยวรถเข้าไปภายในรพ.ประจำจังหวัด

            ลงมาจากรถ  ทอดสายตามองไปรอบด้านอย่างพอใจ  เมืองเล็กๆที่น่าอยู่ล้อมด้วยหุบเขาที่มีหมอกปกคลุมตลอด  ลมเย็นๆพัดเอื่อยตลอดทั้งวัน  บรรยากาศดีน่าอยู่ทีเดียว

            เขาโทรหาพี่เจ้าหน้าที่ที่ให้เบอร์เอาไว้ในวันจับฉลาก  ถือสายอยู่ครู่หนึ่ง ฝ่ายนั้นก็รับสาย

            “ผมเมืองแมนครับ  มาถึงที่รพ.แล้วฮะ  ต้องไปติดต่อตรงไหนครับ”

            “คุณหมอมาแล้วเหรอคะ  รออยู่ตรงไหนเอ่ย  ...รอสักครู่นะคะเดี๋ยวพี่กุลลงไปรับ”  ยืนรออยู่ไม่นาน  หญิงสาวร่างผอมบางผิวคล้ำก็เดินออกมาจากตึกอำนวยการ  ตรงเข้ามาหาเขา   “หมอมาคนแรกเลยนะคะเนี่ย   แฟลตแพทย์อยู่ด้านหลังนะคะ  ขับตรงไปทางนี้  เลี้ยวขวาแยกหน้าแล้วตรงไปเลยจะมีป้อมยามอยู่  ให้ขับเข้าไปอีกจะเจออป้ายเขียนว่าแฟลตแพทย์ค่ะ   หมอขับรถนำไปก่อนได้เลยค่ะเดี๋ยวพี่กุลเข้าไปเอากุญแจก่อน”

            เมืองแมนฟังคำพูดเร็วปรื๋อนั้นแทบไม่ทัน   เขาทวนคำอีกรอบแล้วก็กลับขึ้นรถขับไปตามทางที่อีกฝ่ายบอกเอาไว้  ไม่ถึงห้านาทีก็มาถึงอาคารสีขาวที่ตั้งเรียงเป็นแถวสี่แถวสูงสามชั้น  คะเนดูจากภายนอกน่าจะเพิ่งสร้างใหม่ไม่เกินสองปี  บรรยากาศข้างๆล้อมด้วยต้นไม้ร่มรื่น  ข้างหน้าเป็นบ้านไม้แถวน่าจะเป็นที่พักของเจ้าหน้าที่ในรพ.

            พี่กุลขี่มอเตอร์ไซค์ตามหลังมาจอดอยู่ใกล้ๆ  เธอพาเขาขึ้นไปบนแฟลตชั้นบนสุด  แมนกวาดตามองสำรวจรอบระเบียงที่สะอาดสะอ้านอย่างพอใจ ...เขาออกจะเป็นคนบ้าความสะอาดอยู่สักหน่อย

            “ห้องนี้ค่ะหมอ  หมอมาคนเดียวใช่มั้ยคะ  พี่กุลเลยจัดห้องให้พักกับแพทย์อีกท่าน  เค้าก็มาคนเดียวเหมือนกัน  ส่วนอีกสองท่านเป็นผู้หญิงทั้งคู่  อยู่ห้องข้างล่าง”  เธอไขกุญแจห้องเปิดให้เขาเข้าไปดูภายใน

            แฟลตของเขาแบ่งห้องเป็นห้องนอนสองห้อง  ห้องรวมที่มีโทรทัศน์กับตู้เย็นอย่างละหนึ่งตั้งอยู่  ข้างๆเป็นห้องน้ำเล็กๆที่มีเคาน์เตอร์กับซิงค์ล้างจ้านอยู่ข้างหน้า   แมนจามออกมาสองทีเพราะฝุ่นที่ลอยเข้าจมูก

            “เอ่อ...พอดีแม่บ้านเขามาทำความสะอาดเอาไว้เมื่ออาทิตย์ ก่อน  อาจจะมีฝุ่นไปบ้าง  เดี๋ยวพี่กุลมากวาดให้ก็ได้”

            “ไม่เป็นไรครับ  เดี๋ยวผมจัดการเอง”  เขารีบบอกอย่างเกรงใจ  “แล้วเพื่อนอีกคนยังไม่มาหรอครับ”

            “ยังค่ะ  เห็นไลน์บอกพี่กุลว่าจะมาเย็นๆหน่อย  คุณหมอเมืองแมนจะขนของเลยมั้ยคะ  เดี๋ยวพี่กุลช่วย”

            “ไม่เป็นไรครับพี่  ของผมไม่เยอะ  ขอบคุณมากนะครับ...ไว้ถ้าขัดข้องตรงไหนจะโทรไปรบกวนนะครับ  แล้วพรุ่งนี้ผมต้องไปที่ไหนยังไงครับ”

            “พรุ่งนี้ไปรายงานตัวที่ตึกอำนวยการก่อนค่ะ  หลังจากนั้นเราจะไปเข้าค่ายอบรมข้าราชการที่ดีก่อนเข้าทำงานกัน”

            “อบรม?  เอ่อ...ไปกี่วันครับ”

            “ห้าวันค่ะ  สนุกนะ  ได้เพื่อนใหม่เยอะเลย”  ท่าทางเธอกระตือรือร้นจนเขาไม่อยากขัด  ได้แต่เออออไปตามเรื่อง  พี่กุลกลับไปแล้ว  เหลือเขากับห้องโล่งๆที่ห้องนอนมีเฟอร์นิเจอร์สองอย่างเท่านั้นคือตู้เสื้อผ้ากับเตียงนอนที่มีแค่ฟูกให้   แมนอยากจะกลับไปกราบมารดาสักสามรอบสำหรับความรอบคอบที่ท่านยัดเครื่องนอนใส่ท้ายรถมาเต็มพิกัด  ถึงจะหยิบผิดเอาของเมย์มาให้แทนก็เถอะ

            ชายหนุ่มลงมาขนของจากรถไปกลับชั้นล่างกับชั้นสามอยู่หลายรอบจนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย  เหงื่อแตกชุ่มแผ่นหลังจนต้องเข้ามานั่งเปิดแอร์ในห้องนอน(ใช้สิทธิที่มาถึงก่อนได้เลือกก่อน)  เลือกเอาห้องที่บรรยากาศดีกว่าเล็กน้อย  ไม่มีรังนกพิราบตรงหน้าต่างไป

            ช่วยไม่ได้...  ก็คนมันกลัวนกนี่หว่า...อืม  ไม่ใช่เรื่องตลกหรอกนะ  ลองมาโดนนกแก้วจิกจนเป็นแผลเป็นที่หลังมือดูบ้างสิ  ช่างเป็นฝันร้ายวัยเยาว์จริงๆ

            เมืองแมนค่อยๆแกะข้าวของที่บรรจุหีบห่อมาอย่างแน่นหนาออก  หาผ้าขี้ริ้วกับไม้กวาดมาทำความสะอาดห้องและตู้จนไร้ฝุ่น  ออกจะหงุดหงิดไม่น้อยที่ในห้องไม่มีชั้นวางของหรือโต๊ะบ้างเลย  เก้าอี้ก็ไม่มี

            “นี่จะให้นั่งพื้นหรือไงวะ”

            เขาเปลี่ยนใจกลับออกมาจากแฟลต  โทรหาพี่กุลเพื่อถามร้านเฟอร์นิเจอร์ที่เขาจะไปซื้อมาได้  พอพี่กุลบอกพิกัดในเมือง  ชายหนุ่มก็ขับรถออกไปทันที  แอบหลงนิดหน่อยก่อนจะมาจอดรถที่หน้าร้านเฟอร์นิเจอร์ในตัวเมือง 

            เลือกซื้อโต๊ะ  เก้าอี้ ชั้นวางของราคาย่อมเยาแล้วก็ให้ทางร้านขับไปส่งที่รพ.ให้  ไม่มีสีให้เลือกมากนักหรอกนอกจากสีชมพูกับสีแดง  เขาเลยเลือกสีแดงอย่างละหนึ่งเข้าชุดกัน  จากนั้นก็แวะซื้ออาหารเย็นกลับเข้าไปด้วยพร้อมกับขนมนมเนยที่แช่ตู้เย็นได้สองสามอย่าง

            ขับรถกลับมาที่แฟลตแพทย์  จัดการให้คนงานช่วยยกโต๊ะเก้าอี้ขึ้นไปบนห้อง   กว่าจะเรียบร้อยก็ปาเข้าไปเกือบทุ่มหนึ่ง  เมืองแมนเหนื่อยจนแทบจะล้มตัวลงนอนถ้าไม่ติดว่าท้องร้องอยู่ล่ะก็

            ชายหนุ่มตักข้าวกินอย่างหิวโหยพริบตาเดียวก็หมดกล่อง  หอพักเงียบเหงาเหมือนหอร้างเพราะยังไม่มีใครเข้ามาอยู่นอกจากเขา  ตึกข้างๆกันนั้นเป็นที่อยู่ของเจ้าหน้าที่และพยาบาล  ได้ยินเสียงพูดคุยกันมาแว่วๆ  เห็นแสงไฟวับแวม  ท้องฟ้ามืดครึ้มเหมือนฝนจะตก

          วูบหนึ่งที่เขารู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 19-09-2017 23:37:14

            ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเปิดไลน์  ข้อความเป็นร้อยๆข้อความค้างอยู่ยังไม่ได้อ่าน  ทั้งกรุ๊ปเล็ก กรุ๊ปใหญ่  กรุ๊ปห้อง กรุ๊ปคณะฯ เต็มไปหมด   ชายหนุ่มกวาดตาไล่อ่านผ่านๆไม่มีอารมณ์จะพิมพ์ตอบใครทั้งนั้น 

            คนที่เขาอยากคุยมากที่สุดกลับเงียบสนิท  หายจ้อยเข้ากลีบเมฆไปเลย....ป่านนี้ไอ้เจมส์จะทำอะไรอยู่กันนะ

            มือไวกว่าความคิด  เขากดเข้าไปที่แอพเฟสบุ๊ค   โพสแรกสุดกระทบเข้ากับสายตา...เป็นชายหญิงคู่หนึ่งนั่งเคียงกันอยู่ริมทะเล  ดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน  เป็นโมเม้นท์ที่โรแมนติกเหลือเกินในความรู้สึกของเขา  ชายหนุ่มมองแผ่นหลังกว้างของคนในรูปด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ

            เหมือนทุกครั้งที่เห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน  ฝ่ายนั้นคงไม่รู้หรอกว่าเขาอิจฉา ‘เธอ’ คนนั้นแค่ไหน ที่ได้เป็นเจ้าของสายตาเอื้อเอ็นดูปานจะกลืนกินเช่นนั้น

            เจมส์กับเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว  และเขาก็ยอมรับกับตัวเองว่าแอบรักเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ขึ้นชั้นปี 4  มันเป็นกำลังใจสำคัญของเขา..

            แคปชั่นเป็นรูปหัวใจสองดวงผูกกันเอาไว้  มีคนเข้ามาคอมเม้นท์ใต้ภาพมากมายล้วนแต่ชื่นชมในความสัมพันธ์ของทั้งคู่  ไม่ก็แซวกันเล่นๆเหมือนทุกที 

            เมืองแมนถอนหายใจยาว  กดออกจากแอพริเคชั่น  เปลี่ยนเป็นเปิดเพลงเบาๆฟังแทน  ....เขาใช้เวลาหลายปีกว่าจะแน่ใจว่าตัวเองรักเจมส์   แต่เขาไม่รู้เลยว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ถึงจะตัดใจจากเค้าได้สำเร็จ

            หวังว่าระยะทางที่ห่างไกล เหนือกับใต้ของประเทศจะทำให้เขาลืมเรื่องความรู้สึกพวกนั้นได้  และเหลือเอาไว้แต่ความเป็นเพื่อนที่ดีเหมือนเดิม...

            ชายหนุ่มทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็มานั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง  เกือบสามทุ่มแล้ว  เขาเดาเอาว่าแม่น่าจะอาบน้ำเสร็จแล้วเหมือนกันจึงกดโทรไปหา  อีกฝั่งรับสายทันทีราวกับเฝ้ารออยู่

            “แมน  เป็นไงบ้างลูก”  แค่ได้ยินเสียงมารดา  ขอบตาก็ร้อนผ่าวโดยไม่ทันตั้งตัว  หลายปีที่ผ่านเขาอยู่หอมาตลอดก็จริง  แต่ไม่เคยจากบ้านมาไกลถึงขนาดนี้เลย

            “แม่....ดีครับ  ที่นี่ดีมาก  แมนอยู่ในแฟลตที่พักแล้ว  น่าอยู่มากเลย”  เขาตอบกลับไป

            “เจอเพื่อนยังลูก  ดึกแล้วอย่าออกไปไหนนะ  เราแปลกถิ่นยังไม่คุ้นทาง  ไม่คุ้นคน  เดี๋ยวอันตราย”  แม่ยังคงเป็นห่วงเขาตลอดเวลา  “กินข้าวแล้วใช่มั้ย”

            “กินแล้วครับ  แม่ล่ะ  ไอ้เมย์กลับมายัง  เย็นนี้กินอะไรครับ”

            “ก็ไข่เจียว แกงส้ม ธรรมดานั่นแหละ  เมย์ยังไม่กลับเลย  เห็นว่ามีติวเตรียมสอบปลายภาค”  หางเสียงของแม่มีความกังวลแฝงอยู่  “แต่โจ้คงมาส่งแหละ  นี่แม่ก็รออยู่”  โจ้เป็นแฟนของน้องสาวเขา  คบกันมาสามปีแล้ว

            “ครับ  แม่อยู่บ้านก็ล็อคประตูด้วย  น้ำไฟดูดีๆ ปิดแก๊สยังเนี่ย”

            “ปิดแล้วน่า  นี่แม่นอนดูละครเล่นอยู่  รอเราโทรมานั่นแหละ”

            “คิดถึงแม่จังครับ”

            “อืม  แม่ก็คิดถึง  ว่างแล้วก็โทรมานะลูก”

            เขาคุยกับแม่เรื่องสัพเพเหระอยู่พักใหญ่จนน้องสาวกลับมาบ้านถึงได้วางสาย  นั่งจับเจ่าอ่านหนังสือนิยายแนวสืบสวนสอบสวนที่พกติดตัวมาด้วยฆ่าเวลาเล่นจนเริ่มง่วงนอน  ก็วางหนังสือลงบนหัวเตียง

            เขาเปิดไฟห้องทิ้งเอาไว้อย่างนั้นเพราะเป็นนิสัย  ไม่ชอบนอนมืดๆ  จะว่ากลัวผีก็ไม่เชิงเพราะขนาดตอนเรียนอนาโตมี่ปี 2 เขายังผ่านมาได้สบายๆ  เอาเป็นว่าแมนแค่กลัวเงาๆดำๆที่ชอบปรากฏขึ้นเวลาที่ปิดไฟ

            ยกมือขึ้นพนมสวดมนต์ต่อด้วยฝากเนื้อฝากตัวกับเจ้าที่เจ้าทางเสร็จสรรพ  กำลังจะล้มตัวลงนอนแล้ว เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นหน้าห้อง  ตามด้วยเสียงไขกุญแจกุกกัก

            ชายหนุ่มลุกขึ้นมานั่งอย่างมึนงงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าคงเป็นเพื่อนร่วมห้องที่เดินทางมาถึงแล้ว  กระนั้นเขาก็หยิบขวดน้ำลิตรครึ่งมาถือเอาไว้เผื่อว่าจะเกิดพลิกล็อคเป็นผู้ไม่ประสงค์ดีคนอื่นฉวยโอกาสเข้ามา

            เดินออกไปยืนหน้าประตู พอดีกับตอนที่ประตูหน้าห้องถูกไขเปิดออกได้สำเร็จ  คนๆหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าประตู  ในมือหอบของเอาไว้เต็มอ้อมแขน  ดวงตาคู่นั้นมองมาที่เขาอย่างแปลกใจ

            “อ้าว...ลูกพี่กุลยังไม่กลับอีกเหรอ”  เสียงทุ้มๆถามขึ้น 

            “ลูกพี่กุล?”  คนฟังทวนคำอย่างมึนงง

            “ไม่ใช่หรอ   ก็เห็นพี่กุลบอกว่า... เออ  ช่างเหอะ  ขอโทษ  นายอยู่ห้องนี้เหรอ”  ท่าทางของอีกฝ่ายเปลี่ยนไป  แมนขยับตัวเบี่ยงหลบให้อีกคนก้าวเข้ามาในห้อง

            “ใช่ แล้ว....”  เมืองแมนไม่แน่ใจว่าจะใช้สรรพนามแทนว่าอะไรดี  เลยใช้วิธีพยักพเยิดแทน  “...อยู่ห้องนี้เหมือนกันหรอ”

            “อืม  นายอยู่ห้องไหนนะ  เราจะได้เลือกอีกห้องนึง”

            “ห้องซ้ายของเรา”  แมนตอบ  รู้สึกแปลกๆชอบกล  อีกคนเลยหัวเราะตอบกลับมาว่า

            “ไม่ต้องเกร็งงั้นก็ได้  กูชื่อเพลิง  มาจากมอ....”  เขาบอกชื่อมหาลัยดังทางภาคเหนือ  “มึงมาจากไหน  ชื่ออะไร”   แมนช่วยเปิดประตูห้องนอนให้ฝ่ายนั้นขนของเข้าไปวางกองเอาไว้

            “ชื่อแมน  มาจาก....”  เขาบอกที่ๆเขาเรียนจบมา

            “อ้อ....เป็นคนที่นี่หรอ  ถึงมาใช้ทุน”

            “เปล่า  แค่อยากมา”  แมนตอบ  อีกฝ่ายพยักหน้ารับ  ท่าทางไม่ใส่ใจอะไรมากนัก  ร่างสูงกว่าเขาเกินคืบหมุนตัวเดินออกไปจากห้อง   พูดเสียงดังว่าจะขนของที่รถขึ้นมา  เขาเลยเดินตามลงไปด้วยหวังจะแสดงน้ำใจช่วยเพื่อนใหม่ขนของเสียหน่อย  เป็นการผูกมิตรไปด้วยในตัว

            “ไม่ต้องลงมาหรอก  ฝนจะตกแล้วเดี๋ยวเปียก”  อีกฝ่ายพูดพลางโบกมือไล่  แต่ว่าแมนส่ายหน้ายืนยันจะลงมาช่วยขน   ท่าทางฝ่ายนั้นเลยเป็นมิตรขึ้นกว่าเดิมมาก 

            รถของอีกฝ่ายเป็นรถเก๋งรุ่นใหม่ป้ายแดงทีเดียว   ของข้างในที่เตรียมมาน้อยกว่าของเขาเกือบครึ่งต่อครึ่ง   ช่วยกันขนสองคนสองรอบก็เสร็จ

            สายฝนเทซู่ลงมาพอดี  เพื่อนร่วมแฟลตของเขาถอนหายใจเฮือก  ยกมือขึ้นบิดตัวไล่ความเมื่อยขบได้ยินเสียงกระดูกลั่น  ชายเสื้อลอยพ้นเอวเห็นหน้าท้องเป็นลอนแข็งแรงแบบคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ

            วูบเดียวที่สายตาของแมนเผลอมองไปที่ชายเสื้อของฝ่ายนั้นไม่สามารถหลุดรอดสายตาคมเข้มที่ลอบสังเกตอยู่ได้   เพลิงกัลป์ขมวดคิ้วนิดๆ ความสงสัยอย่างหนึ่งแวบกลับเข้ามาในใจเหมือนทุกครั้งเวลาที่เห็นคนท่าทางเหมือนหรือคล้าย....

            พิศดูรูปร่างผอมๆ ผิวขาวจัดเหมือนไม่เคยเจอแดดในชุดเสื้อยืดสีเหลืองกับกางเกงสีชมพูอ่อนแล้ว   บวกกับใบหน้าอ่อนผิวใสเหมือนผ่านการบำรุงผิวมาอย่างดีนั้น....ชายหนุ่มก็อยากจะสรุปกับตัวเองว่าสงสัยเขาจะหนีเสือมาปะจระเข้เข้าเสียแล้วสิ

            ก็คณะนี้มันมีชายแท้อยู่กี่เปอร์เซ็นต์กันล่ะ.... มีความเป็นไปได้สูงที่อีกฝ่ายอาจจะเป็น...

            “รีบอาบน้ำสิ  ฝนตกแล้ว  ไม่รู้ที่นี่จะไฟดับหรือเปล่า”  ฝ่ายนั้นพูดงึมงำ....เสียงนั่นก็ด้วย  ไม่ได้หวานใสเหมือนผู้หญิงก็จริง  แต่ก็ห่างไกลจากคำว่าห้าวอยู่มาก

            “เอ่อ....ห้องน้ำอยู่ไหน”  เขาถาม  ตาก็ลอบจับสังเกตอีกฝ่ายไปด้วย   เห็นเดินไปที่ตู้เย็น  ก้มลงค้นอะไรกุกกักสักพักก็หยิบโยเกิร์ตถ้วยออกมา

            ชัดเลย.....เหมือนอดีตรูมเมทเขาเป๊ะ  แม่งมาร์กหน้าก่อนนอนแน่ๆ

            “อยู่ตรงนั้นไง  ข้างห้องนอนกู”

            เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ  ห้องน้ำอยู่ข้างห้องของอีกฝ่ายงั้นหรือ....เอาแล้วไง  นี่ถ้าเขาอาบน้ำอยู่จะโดนถ้ำมองมั้ยวะ

            “ตามสบายนะ  พรุ่งนี้เจอที่ตึกอำนวยการแปดโมง”  อีกฝ่ายพูด  หมุนตัวเดินเข้าห้องนอนไปหน้าตาเฉย  ทิ้งให้เพื่อนร่วมห้องอีกคนยังคงมองตามหลังไปอย่างระแวง

            เพลิงกัลป์ตัดสินใจเดินไปเคาะประตูห้องอีกฝ่าย   พอประตูเปิดก็ลอบมองเข้าไปสำรวจภายในห้องอย่างรวดเร็ว...โต๊ะเก้าอี้สีแดง  ผ้าปูที่นอนสีฟ้าลายดอกไม้เล็กๆสีขาวเข้าชุดกันทั้งหมอน หมอนข้าง  ผ้าห่ม  ตัดกับโคมไฟสีแดงเข้ม....อืม   ชัดเลย  ชัดกว่านี้ไม่มีอีกแล้วล่ะ

            “มีอะไรหรือเปล่า”  อีกฝ่ายถามด้วยท่าทางง่วงนอน

            “คือ....จะขอยืมยาสีฟันน่ะ”  เขาแต่งเรื่องอย่างรวดเร็ว  “ขอโทษทีนะ  ลืมเอามาด้วย”

            “หยิบใช้ได้เลย  อยู่ตรงซิงค์  มีอะไรอีกเปล่า...พอดีเราจะนอนแล้ว”

            “ไม่มีแล้ว  ขอบคุณมาก”

            ฝ่ายนั้นปิดประตูห้อง   เขายืนมองอยู่นานเจ้าตัวก็ไม่ยักจะปิดไฟนอนเสียที  ...หรือว่าจะทำเป็นเข้านอนไปงั้นเองวะ  จริงแล้วถ่างตาตื่น  รออะไรอยู่หรือเปล่า

            เขายอมรับว่าตัวเองออกจะหลงตัวเองอยู่สักหน่อย  แต่ช่วยไม่ได้เพราะมีคนหลงเขามากกว่าที่เขาหลงตัวเองเยอะ  ก็คนมันฮอตทำไงได้  ถึงได้เกือบถูกรูมเมทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งสามปีปล้ำเอาในคืนสุดท้ายที่หอไงล่ะ  หนอยแน่ะ  ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ  เล่นหลอกให้เขาดื่มจนเมา   โชคดีที่เพื่อนในกลุ่มเอะใจเลยมาเคาะเรียก  ไม่อย่างนั้นเขาคงเสร็จ  ตกเป็นของฝ่ายนั้นอย่างจำยอมไปแล้ว

            แค่คิดก็ขนลุกซู่  แต่ก่อนเขาก็ไม่ได้อะไรกับคนที่ชอบเพศเดียวกันหรอกนะ  แต่หลังจากเหตุการณ์ชวนขวัญหนีดีฝ่อนั้นแล้ว  เพลิงก็ไม่คิดจะเสี่ยงอีก

            “ปวดหัวโว้ย”  เขาคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องนอนของฝ่ายนั้น   มือก็อาบตาก็คอยมองอย่างระแวง

            แต่งตัวออกมาจากห้องน้ำ  ชายหนุ่มกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อจะพบว่าในห้องนั้นไม่มีเครื่องนอนอะไรเลยแม้แต่ฟูก

            ตอนแรกเขาไม่ทันสังเกต  พอเดินกลับออกมาข้างนอกตรงห้องรวมก็ไม่มีฟูกเหมือนกัน   แถมเขาก็ไม่ได้เตรียมเครื่องนอนอะไรมาเลยด้วย  เอาแค่เสื้อผ้ากับลังหนังสือมาอย่างเดียว

            แสงไฟที่เปิดสว่างลอดออกมาจากใต้ประตูห้องนอนฝ่ายนั้น   ชายหนุ่มเม้มปากแน่นครุ่นคิดอยู่อึดใจ  ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปเคาะที่ประตูห้องเบาๆ

            “โทษนะ  รบกวนอีกนิด”  เขารีบพูดเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินมาเปิดประตูด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย  ผมสั้นๆสีน้ำตาลอ่อนบนหัวฝ่ายนั้นยุ่งเหยิง  “กูไม่มีเครื่องนอนเลยอ่ะ  ที่ห้องก็ไม่มีฟูก  มีแต่โครงเหล็กที่เป็นเตียง  มึง...เอ่อ  นายพอมีให้ยืมมั้ย”

            “มีแค่หมอนอิง  พอหนุนได้ล่ะมั้ง  แต่ไม่มีฟูกหรอก  หรือจะเอาผ้าห่มปูแทน  เราเอามาสองผืน”  เขายืนมองอีกฝ่ายหายกลับไปเข้าไปค้นของในห้อง  และกลับมาพร้อมหมองอิงใบเล็กสีฟ้าอ่อนกับผ้าห่มสีครีมนวล  แน่นอนว่าทั้งสองอย่างเป็นลายดอกไม้

            “ของแม่กับน้องสาวเราเอง”  ดูเหมือนอีกฝ่ายจะอ่านสายตาของเขาออกเลยพูดขึ้นมา  แต่ว่าเพลิงก็รู้สึกเหมือนว่าฝ่ายนั้นร้อนตัวอย่างไรชอบกล

            เขารับมาถือไว้

            “ขอบใจมากนะ  รบกวนมึงมากเลย”

            “ไม่เป็นไรหรอก  พรุ่งนี้ค่อยไปซื้อก็ได้”

            คนฟังพยักหน้า  อุ้มหมอนกับผ้าห่มกลับออกไปจากห้อง  เมืองแมนมองตามหลังพลางรู้สึกหงุดหงิดนิดๆที่โดนปลุกให้ตื่น  แถมอีกฝ่ายยังเอาแต่มองที่นอนของเขาด้วยแววตาพิกลอีก

            ท่าทางออกจะประสาทหน่อยๆ

            ต่างคนต่างอยู่ก็สิ้นเรื่อง

            เมืองแมนคิดว่าตัวเองนอนหลับสนิทไปแล้ว  ตอนที่ได้ยินเสียงกุกกักเหมือนมีใครมาเดินวนอยู่ในห้องนอนของตนเอง  จมูกได้กลิ่นหอมอ่อนๆที่ไม่รู้ว่าคือกลิ่นอะไรลอยมาตามลม   ตามด้วยเสียงหัวเราะเบาๆกังวานใสเหมือนระฆัง

            “เธอได้ยินเสียงฉันใช่มั้ยล่ะ”

            เปลือกตาของเมืองแมนขยับหยุกหยิก  แต่ไม่กล้าลืมตาขึ้น 

            ..............................................................................................



คนเรา นึกอยากเปิดเรื่องใหม่ก็เปิดเนอะ555  มีคนอ่านมั้ยอีกเรื่องนึง

ลองอ่านกันดูนะ

ตอนนี้ยังคิดแฮชแท็คไม่ออกอ่ะ 

ไว้เจอกันตอนหน้านะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 19-09-2017 23:44:00

น่าอ่านมากครับ.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 20-09-2017 00:15:49

เดี๋ยววว ทำไมเรารู้สึกหลอนตอนท้ายๆ  :mew5: :mew5:
น่าติดตามมากค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 25-09-2017 00:55:15

อ่านตอนท้ายร้องเหี้ยหนักมากกกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-09-2017 07:57:01

รอ คนแต่งมาต่อ  ชอบบบบบบบบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เพลิง แค่เห็นแมนมองเสื้อที่เลิกขึ้นของตัวเอง
มองสีของใช้ โยเกิร์ต สีชุดนอน ลายผ้าปู
ก็เข้าใจแมน ออกนอกโลกไปและ
แถมกลัวแมนถ้ำมอง ตอนอาบน้ำ เชอะส์......หมั่นไส้ หลงตัวเองปะ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 25-09-2017 08:36:44

เดี๋ยวนะ มีสิ่งลี้ลับด้วยเหรอเรื่องนี้
เพลิงระแวงจริง แต่เดี๋ยวอยู่กันไปก็คงปรับเข้าหากันเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayuYume ที่ 25-09-2017 16:33:24

ต้องจ้างน้องรว(กว)มาแล้วค่ะ //มีความผดเรื่อง  :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 25-09-2017 17:27:00

ติดตามจ้า  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: Bradly ที่ 25-09-2017 19:20:57

ติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: rockiidixon666 ที่ 25-09-2017 22:26:05

 ชุดเครื่องนอนกับสีเฟอร์นิเจอร์มันยิ่งตอกย้ำความคิดเพลิงไปอีกก 55 ถ้าพระเอกจะระแวงขนาดนี้ 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 22-10-2017 13:12:41

เหยยยยยพลิกมากอะอ่านตอนบทนำนึกว่าจะเป็นแนวนศพ.หนีรักมาใช้ทุนไกลแล้วพบรักกับพระเอกไรงี้ แต่ไม่ใช่อะพลิกตั้งแต่พระเอกระแวงคิดว่าแมนไม่ใช่ชายแท้แล้วไหนจะเรื่องหลอนตอนท้ายอีก น่าติดตามมากๆค่ะ มาต่อตอนต่อไปเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 05-11-2017 10:42:01

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayuYume ที่ 05-11-2017 12:27:50

รอเรื่องนี้อยู่นะคะคนแต่ง  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: yanaanay ที่ 05-11-2017 12:45:18

เดี๋ยวววว ตอนท้ายคืออารายย  o22  o22

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 23-11-2017 01:09:00

Internal Love

ตอนที่ 1

 

 

 

         

          “พี่ว่าหมอน่าจะฝันมากกว่านะคะ   ไม่มีหรอกค่ะผีเผออะไร  บางทีหมอเพิ่งย้ายมาใหม่อาจจะผิดที่”  พี่กุล...พี่เจ้าหน้าที่ที่คอยดูแลบรรดาแพทย์จบใหม่พูดพลางหัวเราะนิดๆ  ท่าทางไม่เชื่อสิ่งที่หมอแมนเล่าเลยแม้แต่น้อย

            “ผมไม่ได้ฝันนะพี่กุล  ตอนนั้นผมมั่นใจว่าตัวเองตื่นอยู่แน่ๆ  เสียงเขาชัดเลยเป็นเสียงผู้หญิง  น่าจะสาวๆหน่อย  แถมมีกลิ่นหอมๆด้วย”

            “กลิ่นดอกปีบหรือเปล่าคะ   ต้นปีบหน้าแฟลตกำลังออกดอกอยู่  หอมเลย”

            “ผมอยู่ห้องแอร์  ปิดประตูหน้าต่างหมด  กลิ่นมันจะลอยเข้าไปมาได้ยังไงล่ะครับ”  เมืองแมนยกมือขึ้นกุมขมับ  “ไม่เคยมีใครเจอแบบผมเลยใช่มั้ย”

            “พี่กุลไม่เคยได้ยินนะ  จริงๆห้องนั้นไม่ได้เปิดให้พักมาหลายปีแล้วล่ะค่ะ  เพราะส่วนใหญ่แพทย์ที่มาประจำที่นี่จะเป็นคนในพื้นที่อยู่แล้ว  มีบ้านกันก็เลยไม่ได้อยู่แฟลต  เพิ่งมาปีนี้นี่แหละที่เป็นคนต่างจังหวัดมา”

            “งั้นผมขอย้ายห้องได้ไหมครับ”  นายแพทย์หนุ่มพูดเสียงเบาอย่างเกรงใจ 

            “เดี๋ยวพี่จะลองดูห้องอื่นให้ก่อนแล้วกันนะคะ”  พี่กุลมีท่าทางยุ่งยากใจก่อนจะขอตัวเดินจากไป

            “ทำไมอยู่กับกูไม่ได้  มีปัญหาอะไรหรือไง”  มือหนักๆกดเข้าที่ไหล่ของเมืองแมน  ชายหนุ่มนิ่วหน้าเล็กน้อย  เบี่ยงตัวหลบจากมือของรูมเมทที่เดินเข้ามาข้างหลัง  ในมือของเพลิงกัลป์ถือแซนวิชที่เพิ่งซื้อจากเซเว่นเอาไว้ด้วย

            “เปล่า  ไม่มีอะไร”  เมืองแมนตอบปัด

            “ไม่มีแล้วทำไมถึงต้องขอย้ายห้อง”  อีกฝ่ายยังถามต่อไม่เลิก  คิ้วเข้มขมวดแล้วคลายออกเป็นรอยยิ้มที่ทำให้คนมองไม่สบายใจเลยสักนิด  “หรือว่าจะกลัวอะไร”  ดวงตาคมคู่นั้นมีแววสงสัยแกมหวาดระแวงในส่วนลึก  “...กลัวโดนกูปล้ำเหรอ”  เสียงห้าวๆที่กระซิบทำให้เมืองแมนเกือบอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ  เพราะสิ่งที่อีกฝ่ายคิดไม่ได้อยู่ในสมองของเขามาก่อนเลย

            “อะไรนะ?”  เขาทวนคำ

            “จริงๆแล้วคนที่ควรจะกลัวคือกูมากกว่าไม่ใช่หรือไงฮึ”

            “พูดบ้าอะไร  หรือว่าพูดภาษาเหนือวะ”  ประโยคหลังเมืองแมนลดเสียงลงคล้ายพูดกับตัวเอง  บางทีเขาอาจจะฟังผิด  “เมื่อกี้พูดว่าปล้ำหรือเปล่า”   มันอาจจะมีความหมายอื่นที่เขาไม่รู้ก็เป็นได้

            “หรือบ้านมึงเรียกเอากันล่ะ”

            คนฟังเบิกตากว้าง  สบถออกมาอย่างหัวเสีย

            “ไม่ใช่โว้ย  คนอย่างกูไม่เอามึงหรอกครับ  ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  จะบอกให้เอาบุญแล้วกันนะ  เมื่อคืนนี้...กูเจอผีในแฟลต  ชัดมั้ย”

            “ผี?”  อีกฝ่ายทวนคำ  อึ้งไปนิดก่อนจะหัวเราะก๊ากออกมา  “ผีเนี่ยนะ  มึงบ้าหรือเมาครับ  มึงเป็นหมอนะเพื่อน  เชื่อเรื่องผีสางเทวดานางไม้ด้วยหรือไง  โอ๊ย... นี่ช่วยหาข้ออ้างที่มันดีกว่านี้หน่อยได้ป่ะ”

            “กูเจอจริงๆ  มาทั้งเสียงทั้งกลิ่น  กูไม่ได้เมาด้วย  เมื่อคืนมึงไม่ได้ยินล่ะสิ”  เมืองแมนเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เพื่อนใหม่ฟัง  รู้สึกหงุดหงิดที่ถูกมองเป็นตัวตลก  แถมฝ่ายนั้นยังไม่มีท่าทางจะเชื่อเลยสักนิด

            “เมื่อคืนกูก็หลับสบายดี  ไม่เห็นมีอะไร  มึงแค่แปลกที่  ก็เท่านั้นแหละ....เลิกฟุ้งซ่านแล้วก็ไปขึ้นรถได้แล้วครับ  ทุกคนรอมึงอยู่  เร็วๆ”   รูมเมทตบไหล่เขาดังป้าบทำเอาเกือบหน้าคะมำใส่ถังขยะหน้าเซเว่น  เมืองแมนย่นหน้าใส่เพื่อนใหม่อย่างลืมตัว  เดินฉับๆนำหน้าไปขึ้นรถอย่างรวดเร็วโดยมีร่างสูงใหญ่เดินตามมาข้างหลัง

            เพื่อนแพทย์อีกสองคนที่เป็นผู้หญิงนั่งรออยู่ในรถก่อนแล้ว  พวกเธอเป็นคนในจังหวัดนี้ด้วยกันทั้งคู่  คนหนึ่งสูงปราดเปรียวเหมือนนางแบบชื่อแพท   ส่วนอีกคนดูเรียบร้อยน่ารักไปอีกแบบชื่อเฌอ  นอกจากนั้นยังมีทันตะแพทย์อีกสองคนและเภสัชใหม่อีกสองคนที่จะไปเข้าค่ายอบรมก่อนเริ่มทำงานจริงด้วยกัน

            รถตู้พาพวกเขาข้ามไปยังอีกจังหวัดหนึ่งเพื่อเข้าค่าย ที่พักและจัดงานเป็นโรงแรมอย่างดีที่เมืองแมนไม่เคยมาพัก  อันที่จริงพูดให้ถูกคือเขาไม่เคยย่างกรายขึ้นมาถึงจังหวัดนี้เลยด้วยซ้ำ  เหนือสุดของประเทศที่เขาเคยไปก็คือลพบุรี  เคยไปฝึกสมัยเป็นนักศึกษาแพทย์

            “ไอ้แมน  ดีใจชิบ  นอนห้องเดียวกับกูนะ”  ป๊อกเพื่อนสนิทในกลุ่มที่เลือกไปใช้ทุนที่จังหวัดเหนือสุดของประเทศเดินมาทักเขาเสียงดัง  แถมยังดึงเขาไปกอดแน่นราวกับไม่ได้เจอกันนานทั้งๆที่เพิ่งเจอกันไปเมื่อสองวันก่อน

            “ปล่อยกูก่อน  หายใจไม่ออก”  แมนรับรู้ได้ว่ามีสายตาของใครบางคนจับสังเกตอยู่  เขาดันตัวเพื่อนออกไป  “มึงนอนห้องไหน  กูนอนด้วยดิ”

            พอได้เจอเพื่อนสนิทอีกครั้ง  เมืองแมนก็รู้สึกผ่อนคลายลงไปมาก  มีเพื่อนที่มาจากสถาบันเดียวกันมาใช้ทุนในเขตภาคเหนือด้วยกันอีกเกือบสิบคน  พวกเขารวมกลุ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน  ความรู้สึกอบอุ่นกลับคืนมาในหัวใจของแมนอีกครั้ง

            กิจกรรมส่วนใหญ่ของค่ายเป็นการอบรม  นั่งโต๊ะฟังวิทยากรพูดคุย  แมนฟังบ้างหลับบ้างไปจนถึงวันที่สี่ของการเข้าค่ายที่จะเป็นกิจกรรมกระโดดหอ  ซึ่งแมนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเกี่ยวกับการเป็นข้าราชการที่ดีตรงไหน

            “ฝึกความกล้ามั้ง  ถ้ามึงกล้ากระโดดหอได้  ต่อไปมึงจะโดดงานเมื่อไหร่ก็เป็นเรื่องเล็ก”  เสียงห้าวๆดังขึ้นข้างหลังทำให้เมืองแมนเหลียวไปมอง  เห็นเพลิงกัลป์รูมเมทคนใหม่ของเขากำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนๆอีกกลุ่มใหญ่  สังเกตได้ว่าอีกฝ่ายคงจะเป็นแนวหัวโจกหรืออะไรประมาณนั้น  เพราะทุกคนดูสนใจฟังเขาเหลือเกิน

            “คนนั้นใช่เพลิง  เดือนมอ....มั้ยแก”  เพื่อนผู้หญิงที่นั่งติดกับแมนหันมาถามเขา  ท่าทางตื่นเต้นกว่าปกติ  เอ่ยชื่อตำแหน่งเดือนพร้อมมหาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือเสร็จสรรพ

            “ใช่มั้ง”  เขาตอบ

            “ได้ข่าวว่าเขาไปใช้ทุนจังหวัดเดียวกับแกไม่ใช่เหรอแมน”

            “อืม”

            “แล้วนิสัยเป็นไงบ้าง  ได้ข่าวมาว่าเปลี่ยนหญิงควงไม่ซ้ำหน้าเลยนี่”  เพื่อนผู้หญิงอีกคนชะโงกเข้ามาร่วมวงด้วย  “ก็น่าอยู่หรอกนะ  หล่อซะ..”  เธอลากเสียงให้เห็นภาพ  “ไม่รู้ตอนนี้โสดหรือเปล่า  เห็นเดินคู่กับคนเสื้อฟ้ามาหลายวันแล้ว”  เมืองแมนมองตามเห็นหญิงสาวร่างโปร่งบางสวมชุดกระโปรงสีฟ้าดูอ่อนหวานเข้ากับใบหน้าของเธอกำลังเดินเคียงข้างเพลิงกัลป์ไปทางห้องอาหาร

            “ไม่รู้เหมือนกัน  เพิ่งเจอกันน่ะ”  เขาบอกปัด  ไม่อยากเล่าให้อีกฝ่ายฟังว่าถึงความประสาทของผู้ชายคนนั้น   

            เมืองแมนเลิกสนใจเรื่องคนอื่น  เขาหันมาจดจ่ออยู่กับภารกิจโดดหอตรงหน้า  จริงๆเขาเคยโดดมาแล้วตอนเรียนรด.  แต่นั่นนับเป็นอีกหนึ่งความทรงจำอันเลวร้ายเลยก็ว่าได้   เพราะเขาไม่ยอมโดดสักที  ครูฝึกก็เลยส่งเขาลงมาจากหอด้วยฝ่าเท้าแข็งๆของรองเท้าคอมแบ็ท

            “ผู้ชายไปต่อแถวเลยครับ  ผู้หญิงโดดเสร็จหมดแล้ว”

            เสียงตะโกนเรียกบรรดานายแพทย์จบใหม่ให้ไปต่อแถวกระโดดหอทำให้ใจเต้นแรงด้วยความตื่นตระหนกอย่างช่วยไม่ได้  เมืองแมนหันซ้ายหันขวากะว่าจะขอหลบไปห้องน้ำเพื่อทำใจอีกสักพักก่อน  แต่ด้วยความรักความหวังดีของเพื่อนๆก็ช่วยกันทั้งผลักทั้งดันจนเขากระเด็นไปอยู่คนแรกสุดของแถว

            “พร้อมหรือยังครับ!”  ครูฝึกตะโกนถามเสียงดัง  มือก็ใส่ชุดให้เขาไปด้วยพลางรัดเชือกอย่างแน่นหนา

            “มะ..ไม่”

            “พร้อมมั้ยครับ!!”

            “มะ...พร้อมครับ”  กูบอกไม่พร้อมยังไงก็จะส่งกูโดดอยู่แล้วไม่ใช่หรือไงวะ  เขาคิดในใจอย่างกราดเกรี้ยว  แต่ความเป็นจริงทำได้แค่รับคำอย่างหงอยๆ  เดินต๊อกๆขึ้นบันไดเหล็กสูงหลายชั้นขึ้นไปบนหอด้านบนที่มีทหารฝึกรออยู่ 

            “สูดหายใจลึกๆแล้วโดดเลย”  พี่ทหารแนะนำเหมือนจะหวังดี  แต่เขารู้ว่าถ้าไม่โดดงานนี้คงมีถีบส่งอีกแน่ๆ

            “เดี๋ยวๆ  ผมขอทำใจก่อน”  เมืองแมนยกมือขึ้นเป็นปางห้ามญาติ  กันไม่ให้ทหารตัวโตเข้ามาผลักเขาตกหอไปเสียก่อน

            ก้าวออกมายืนอยู่จนชิดขอบ  มองไปเบื้องล่างสูงลิบแล้วก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง  มือจับราวเหล็กเอาไว้มั่นไม่ยอมปล่อย

            “โดดเลยครับ  อย่าช้า  มีคนรอต่อ”  ครูฝึกตะโกนบอก

            ....จะเป็นหมอนี่มันต้องเสี่ยงชีวิตขนาดนี้เลยเหรอวะ...

            “ไปได้แล้วครับ”  สัมผัสหนักๆกระแทกด้านหลังจนเซหน้าทิ่ม

            “อ้าก” 

            รู้ตัวอีกทีเขาก็ใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม  ตัวลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ  ลมพัดตีหน้าจนลืมตาแทบไม่ขึ้น  รู้สึกเจ็บที่หว่างขาเพราะถูกเชือกรัดเอาไว้แน่นตึงไปหมด  เมืองแมนร้องออกมาสุดเสียง

            เขาไม่เคยชอบกิจกรรมเสี่ยงตายที่ใครๆเรียกว่าท้าทายแบบนี้เลย

            ชั่วอึดใจลูกรอกก็พาเขามาถึงจุดหมายที่เป็นบันไดสูงๆมีเพื่อนๆรอรับตัวของเขาอยู่   มีคนเข้ามาช่วยแกะเชือกที่รัดกับห่วงเหล็กเอาไว้ 

            “เห้ยมึง  ใจเย็นๆ  ถึงแล้ว”   เสียงห้าวๆดังขึ้นเหนือหัว  แต่เขายังไม่สามารถรวบรวมสติกลับมาได้   “ตัวสั่นเป็นลูกนกเลยแฮะ  มึง...ไอ้เมืองแมน  กลัวอะไรขนาดนั้นวะ”  ฝ่ายนั้นบีบแขนของเขาแรงๆแล้วเขย่าเล็กน้อย

            เมืองแมนกระพริบตา

            “เอ่อ...ปละ..ปล่อย  จะ..ลงแล้ว  ลงทางไหน”  พอก้าวขาออก  มือแข็งๆก็ปล่อยเขาเป็นอิสระ  เมืองแมนแทบจะคลานลงมาจากบันไดสูงที่เป็นจุดรับนั้น

            เพลิงกัลป์อยากจะหัวเราะออกมาดังๆให้กับความป๊อดของเพื่อนใหม่ที่เป็นรูมเมทของเขา  เป็นอันว่าที่เขาสงสัยเรื่องมันไม่แมนเหมือนชื่อนั้นคงจะเป็นความจริงเสียแล้ว  ดูจากร่างที่สั่นเทิ้มเป็นเจ้าเข้า  หน้าซีดเหมือนกระดาษ  เหงื่อแตกพลั่กแล้วคงไม่ต้องสาธยายว่าอีกฝ่ายกลัวการโดดหอแค่ไหน

            ....ไม่แมนเลยนี่หว่า...โดดหอแค่นี้มันเรื่องจิ้บๆ

            ดวงตาโตๆของมันเหลียวลอกแลกเหมือนกวางระแวงภัย  ท่าทางยามปีนลงจากบันไดก็งกๆเงิ่นๆดูน่าขัน  กว่าจะต้วมเตี้ยมลงไปถึงตีนบันไดได้  เพื่อนอีกคนก็โดดหอลงมาถึงพอดี

            ไหนจะเรื่องที่มันบอกว่าเจอผีในแฟลตอีก 

            ท่าจะบ๊องๆ

            อาจจะไม่เป็นพิษเป็นภัยอะไรหรอกมั้ง...

            เขาคิดผิดไปหน่อยเมื่อพี่กุลคนดูแลโทรมาหาเขาตอนเย็นวันนั้นหลังเสร็จกิจกรรมโดดหอและกลับถึงโรงแรมแล้ว

            “หมอเพลิงใช่มั้ยคะ  พี่กุลโทรมาจากโรงพยาบาล...นะคะ  พอดีว่าจะโทรมาคุยเรื่องที่หมอแมน เพื่อนของหมอจะขอย้ายห้องน่ะค่ะ  คือหมอแมนเล่าให้ฟังหรือยัง”

            “เล่าแล้วครับ  ที่ว่าเจอผีใช่มั้ยฮะ”

            “ใช่ๆ  ห้องหมอเพลิงเจอผีบ้างไหมคะ”

            “ก็ไม่นะครับ”

            “ถ้างั้นแลกห้องนอนกับหมอแมนได้มั้ยคะ   พี่กุลไปดูแล้ว  ห้องอื่นมันไม่พร้อมเลยค่ะ  ห้องที่ดีก็มีคนนอน”

            คนฟังขมวดคิ้ว  หางตาเห็นร่างผอมๆเหมือนคนไม่มีแรงเดินเข้ามาในห้องประชุมกับกลุ่มเพื่อน  ใบหน้าเล็กๆนั้นหายซีดเซียวแล้ว  ดูดีกว่าตอนหลังโดดหอขึ้นมาก

            “ก็น่าจะได้นะครับ”   เขายังไม่ได้จัดของ  จะให้ย้ายอะไรก็ได้หมดนั่นแหละ   ขออย่างเดียวอย่าย้ายมานอนห้องเดียวกันก็พอ

            “ถ้าอย่างนั้นก็ตามนี้นะคะ  เดี๋ยวพี่โทรบอกหมอแมนก่อน”  พี่กุลวางสายไป

            เพลิงกัลป์เห็นรูมเมทของเขารับโทรศัพท์แล้วก็เหลือบมองมาทางที่เขาอยู่แวบหนึ่งก่อนจะมองเมินไปทางอื่น   เขาไม่ได้คิดเรื่องนี้อีกจนกระทั่งไปเจอเมืองแมนในห้องน้ำโรงแรมตอนเย็น

            “พี่กุลบอกแล้วใช่มั้ย  ให้ย้ายมานอนห้องกูแทน”

            “บอกแล้ว”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาสั้นๆ

            “ถ้ายังเจอผีในห้องอีกนี่คงต้องไปนอนระเบียงแทนแล้วมั้ง”

            “มึงจะไปนอนระเบียงเหรอ”

          “หมายถึงมึงนั่นแหละ” 

            อีกฝ่ายเบ้ปากแทนคำตอบ   เมืองแมนทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็เดินมาล้างมือข้างๆเขา

            “เมื่อตอนบ่ายกลัวมากหรือไง”   จู่ๆคนที่ล้างมือไม่เสร็จซักทีก็ถามขึ้น   คนฟังเหลือบตามองแวบหนึ่ง

            “เออกลัว   กูกลัวความสูง   จบมั้ย”   คำตอบตรงๆทำให้คนหาเรื่องเงียบไป

            “กลัวความสูง  กลัวผี  แล้วกลัวอะไรอีกมั้ย”

            “ทำไมกูจะต้องบอกมึงด้วย”

            “ก็อยากรู้”

            “เรื่องของกู”  คนตอบสะบัดน้ำในมือใส่เขาก่อนจะเดินลิ่วๆออกไปจากห้องน้ำ   เพลิงกัลป์มองตามพลางส่ายหน้า   แค่ถามดีๆทำไมต้องเหวี่ยงกันด้วย

            เขาก็แค่อยากรู้

            คืนสุดท้ายของการอบรมมีงานเลี้ยง   แถมยังมีการแสดงจากทุกจังหวัดด้วย   เมืองแมนหาวหวอดเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบ   เขาเพลียมากเพราะเมื่อคืนดันนอนไม่หลับ   พอมาวันนี้ก็ดันมีกิจกรรมนู่นนี่ทั้งวันจนไม่มีเวลาไปงีบเหมือนเคย 

            การแสดงของจังหวัดเขาจบลงไปนานแล้วเมื่อชั่วโมงก่อน  เป็นการเต้นแบบเด็กอนุบาลสองเพราะทุกคนลงความเห็นว่าทำอะไรก็ได้ที่ง่ายที่สุด  จะได้กลับมานั่งกินอาหารบนโต๊ะเร็วๆ

            แต่ขนาดว่าเป็นการเต้นแบบโคตรเด็กแล้ว  เสียงกรี้ดที่มีให้กับรูมเมทของเขาก็ยังดังลั่นจนหนวกหู   และตอนนี้เพลิงกัลป์ก็กำลังถ่ายรูปและพูดคุยกับบรรดาเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทำความรู้จักอยู่ไม่ขาดสาย

            “แมนๆ  ฝากบอกเพลิงให้ถ่ายรูปกับเราหน่อยดิ”  เพื่อนสาวที่แอบปลื้มชายหนุ่มรายนั้นเข้ามากระซิบ

            “บอกมันเองสิ”  เขาตอบกลับไป

            “เค้าเขินอ่ะ”  เธอยิ้มอายๆ

            “ไม่ต้องเขินหรอก  ถือโทรศัพท์เดินเข้าไปใกล้ๆเดี๋ยวก็ได้ถ่ายรูปเอง”   เมืองแมนคิดว่าตัวเองคงไม่ได้พูดเกินความจริงมากไป  เพราะดูจากทักษะของเพื่อนใหม่ของเขาแล้ว  เข้าขั้นเสือเลยก็ว่าได้  รอยยิ้มและมุขตลกที่เลือกมาพูดกับสาวๆที่เพิ่งรู้จักกันนั้นถึงไม่อยากยอมรับ  แต่ก็ต้องยอมว่ามันมีเสน่ห์จริงๆ

            “ตกลงคนที่ชื่อฟ้าเค้าเป็นแฟนเพลิงมั้ย  หรือว่าดูๆกันอยู่”

            “ไม่น่าใช่นะ  ถ้าดูๆกันคงไม่ยอมให้เพลิงคุยกับสาวดะซะขนาดนั้นหรอก”   คนตอบไม่เมืองแมน  หากเป็นเพื่อนอีกคนที่เข้ามาร่วมวงด้วย

            เขาค่อยๆแยกตัวเองออกมาจากวงสนทนา  ปาร์ตี้ยามดึกดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนาน  มีบางกลุ่มออกไปต่อข้างนอกรวมถึงป๊อก  เพื่อนในกลุ่มที่นอนห้องพักเดียวกันกับเขา

            “ไม่ไปด้วยกันวะแมน  เปิดหูเปิดตา  คืนสุดท้ายเขาปล่อยฟรีแล้ว  อยากไปไหนก็ไป”

            “ไม่เอา  กูขี้เกียจ”   เขาตอบตรงๆ

            “โอกาสสุดท้ายที่จะได้เที่ยวด้วยกันแล้วนะเว้ย”

            เพื่อนในกลุ่มโน้มน้าวมาอีกหลายคำ  สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ให้กับลูกตื๊อของเพื่อน  เมืองแมนออกมาจากโรงแรม  แวะเที่ยวที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งในตัวเมือง

            “ที่นี่เด็ดจริงๆ  ดนตรีก็ดี  เหล้าก็เยี่ยม”

            “มึงเป็นหมอแต่กลับกินเหล้าเองเนี่ยนะ”  เมืองแมนเคาะ   เหมือนทุกครั้งเวลาที่เพื่อนชวนมาดื่ม

            “กูนานๆกินทีมั้ยล่ะ  ไม่ได้ดื่มทุกวันนี่หว่า”  เพื่อนก็ตอบเหมือนเดิมทุกครั้ง   “มึงเอาอะไร โค้กล่ะสิ  ไอ้เด็กอนามัย   เห็นมึงแล้วคิดถึงไอ้เจมส์  ไม่รู้ป่านนี้เป็นไงบ้าง  มันยิ่งบ้าๆบอๆอยู่  แต่มีน้ำไปด้วยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”   ชื่อของคนๆนั้นทำให้หัวใจของเขาเจ็บแปลบ   เมืองแมนเม้มปาก

            ...แผลของเขายังสดเกินไปสินะ...

            “มึงได้คุยกับมันมั่งมั้ย”

            “น้อง...พี่ขอแบบนี้แก้วนึง”  เมืองแมนไม่ตอบ  แต่หันไปสั่งเครื่องดื่มสีสวยให้ตัวเองแทน   ป๊อกมองอย่างงงๆ

            “มึงจะดื่มเรอะ”

            “เออ”  เขาตอบหนักๆ

            “เดี๋ยวก็เมาพับอยู่ตรงนี้หรอก”

            “กูไม่ได้ขับรถนี่”

            “ก็ดี   เดี๋ยวกูพามึงกลับเอง”

            “นิดเดียว  กูไม่เมาง่ายๆหรอก”

            เมืองแมนจำไม่ได้ว่าเขาดื่มไปเท่าไหร่  รู้แต่ว่ารสขมปร่าที่ปลายลิ้นนั้นช่วยบรรเทาอาการเจ็บแน่นที่หน้าอกให้ลดลงได้อย่างน่าประหลาด  เป็นเพราะไอ้ป๊อกพูดชื่อนั้นขึ้นมา  ก็เลยทำให้เขารู้สึกเหมือนย้อนกลับไปเป็นบุคคลที่สามระหว่างเจมส์กับน้ำอีกครั้ง  เขาเกลียด...เกลียดตัวเองที่ต้องทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร  ทั้งๆที่ในใจเขาอยากจะตะโกนบอกเจมส์ทุกวันถึงความรู้สึกข้างใน 

            สมองของเขาเริ่มพร่าเบลอ  ยิ่งดึกเสียงดนตรีกับเครื่องดื่มในมือก็ยิ่งทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้ม  เหมือนมีคนมาเรียกชื่อเขาอยู่แว่วๆ พร้อมกับที่พยุงเขาลุกขึ้นยืน

            เขาจำอะไรไม่ค่อยได้  ภาพเบื้องหน้าดูฝ้ามัวเหมือนดูผ่านกระจกที่มีหยดน้ำเกาะ  หรือจะเป็นเพราะน้ำตาที่ไหลออกมาจากสองตาของเขาก็อาจเป็นได้   หัวหนักราวกับมีอะไรมาทับ  เสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินนั้นคล้ายกับเสียงของเจมส์เพื่อนรักของเขา

            “ร้องไห้ทำไม...เมืองแมน”

            ......................................................................

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 23-11-2017 01:09:54

            เปลือกตาหนักอึ้งพอกับๆความปวดที่จู่โจมเข้ามาสองข้างขมับ  ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาบนเตียงนอน  รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่พาดหนักๆอยู่ที่เอว   เมืองแมนผงกศีรษะขึ้นดูอย่างยากลำบาก

            เป็นท่อนขาแข็งแรงของใครบางคนพาดอยู่ที่เอวของเขา

            “เชี่ย”  เขาอุทาน  รู้สึกเสียงแหบกว่าปกติ  ออกแรงผลักขาข้างนั้นให้ออกไปจากตัว  เจ้าของขาเริ่มขยับตัว  คนๆนั้นนอนพังพาบอยู่ข้างๆเขาในสภาพเปลือยอก  ส่วนท่อนล่างสวมกางเกงบ็อกเซอร์สีเหลืองขาดๆเอาไว้

            “อะไรวะ  เช้าแล้ว”  เสียงห้าวๆดังขึ้นงัวเงีย  ผู้ชายคนนั้นลืมตาขึ้น  กวาดสายตามองไปรอบๆรวมถึงหน้าของเมืองแมนด้วยอย่างงงๆเหมือนจับต้นชนปลายไม่ถูก   สักพักแววแห่งความรับรู้ก็ค่อยๆปรากฏขึ้นในแก้วตาสีเข้ม  เพลิงกัลป์เบิกตากว้าง   มองหน้าเขาเหมือนเห็นผี

            “ชิบหาย  มึงปล้ำกูเหรอไอ้แมน”  เจ้าตัวอุทานดังลั่น  ก้มลงมองตัวเองพลางลูบมือไปตามเนื้อตัวที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อนั้น   ท่าทางเลิ่กลั่กของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกฉุน   ร่างสูงใหญ่กระโดดออกจากเตียง  มือคลำที่ด้านหลังสำรวจอย่างหวาดระแวง

            “กูต้องถามมึงมากกว่า”   เมืองแมนหาเสียงตัวเองจนเจอพูดตอบกลับไป  เขายกผ้าห่มขึ้น  ทว่าพอก้มลงดูตัวเองก็เห็นว่าเสื้อผ้าของตนแม้จะหลุดลุ่ยไปบ้าง  แต่ก็ยังอยู่บนร่างกายครบทุกชิ้น   ความรู้สึกปวดแสบที่ด้านหลังจู่โจมเขาจนต้องนิ่วหน้า  เนื้อตัวก็เหนียวเหนอะชอบกล       

            “มึงใส่ครบแต่กูแก้ผ้า  จะให้กูเข้าใจว่ายังไงวะ”   คนตรงหน้ายังโวยวายไม่จบ  มือก็คลำสะโพกของตัวเองป้อยๆ  “กู...กูรู้สึกเคล็ดๆยอกๆที่เอวด้วย   แถม..แม่งเจ็บๆเวลาเดิน   มึงทำอะไรกูตอนเมาใช่มั้ยไอ้แมน  ตอบกูมานะ”   มือใหญ่รวบเข้าที่คอเสื้อของแมน  ดึงทีเดียวคนตัวเล็กกว่าก็ลอยลิ่วติดมือขึ้นไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย

            “กูไม่ได้ทำ  มึงจะบ้าหรือไง”

            “บ้าไม่บ้าไม่รู้แหละ  แล้วทำไมมึงถึงมาอยู่ที่ห้องกูได้ฮึ”

            “นี่มันห้องกูตะหาก”   เมืองแมนเถียง  ชี้นิ้วไปที่หมายเลขห้องที่แปะอยู่หน้าประตู   เพลิงกัลป์อึ้ง  เขาสะบัดหน้าแรงๆ  ปล่อยคอเสื้อของเมืองแมนเป็นอิสระ

            “จำอะไรไม่ได้เลยโว้ย”  ร่างสูงใหญ่ก้าวดุ่มๆเข้าไปในห้องน้ำ  ปิดประตูดังปัง   ทิ้งให้อีกคนค่อยๆดึงตัวลุกขึ้นมานั่ง  เมืองแมนยกมือขึ้นนวดขมับนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน  แต่ก็นึกไม่ออก

            เขาคงเมามาก  เดาจากอาการเมาค้างที่ยังหลงเหลืออยู่ในวันนี้   ชายหนุ่มยกมือขึ้นจับเอวแล้วขมวดคิ้ว

            ฝ่ายนั้นกลับออกมาจากห้องน้ำในสภาพเปียกโชก   กางเกงตัวเดียวเปียกแนบเนื้อชนิดเห็นไปถึงไหนต่อไหน เพลิงกัลป์คว้าผ้าเช็ดตัวที่พาดเอาไว้บนเก้าอี้มาพันรอบเอวเอาไว้พลางหันมามองเขาอย่างระแวง

            “อย่าขยับนะ”   เสียงห้าวๆพูดทันทีที่คนบนเตียงขยับตัว  “ชุดกูอยู่ไหนก็ไม่รู้  โทรศัพท์กระเป๋าตังค์  กุญแจห้องก็หายหมด”

            “ยืมโทรศัพท์ไปโทรก่อน  บอกเมทมึงให้รีบๆมารับซะ”  เมืองแมนส่งโทรศัพท์ของตัวเองไปให้   เขาหงุดหงิดกับท่าทางประสาทกินของอีกฝ่ายจนชักจะเริ่มโกรธขึ้นมาจริงๆ  “เลิกเอามือปิดหัวนมแบบนั้นด้วย  มันปัญญาอ่อน”

            “มึงก็อย่ามองสิ”  เพลิงกัลป์ตอบเสียงห้วน  ยอมลดมือที่ปิดหน้าอกตัวเองลงนิดนึง  พิศดูใบหน้าขาวซีดรูปหัวใจที่ล้อมด้วยเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนยุ่งๆของอีกฝ่ายแล้วก็ชักรู้สึกว่าตัวเองอาจจะออกอาการมากไป   ทำไงได้ก็คนมันเคยมีเรื่องฝังใจนี่หว่า...

            หลังจากเข้าห้องน้ำไปสำรวจตัวเองอยู่พักหนึ่งจนมั่นใจว่าคงไม่มีเรื่องบัดสีบัดเถลิงอะไรเกิดขึ้น   เขาก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนจนปวดหัว  นึกออกแค่ตัวเองไปต่อกับก๊วนเพื่อนแล้วก็โดนท้าดื่มกับรุ่นพี่คณะฯที่เวียนมาเจอกันโดยบังเอิญ   

            ดื่มไปดื่มมา  ชนแก้วเฮฮา  อ้อ...จริงสิ  แล้วเขาก็ไปเจอกับกลุ่มของเมืองแมนด้วยนี่   จำได้เลาๆว่าเข้าไปทักอีกฝ่าย....แล้วยังไงต่อ

            นึกไม่ออก..

            “ไอ้ยอด  ช่วยกูด้วย  กูไม่รู้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง  ทำไมเมื่อคืนมึงทิ้งกูฮึ”   เขาโอดครวญไปตามสายทันทีที่เพื่อนซี้รับสาย

            “มึงต่างหากล่ะทิ้งเพื่อน  กูกลับมาที่โต๊ะอีกที  หมวยก็บอกว่ามึงออกไปแล้ว   ตกลงไปกับใคร  ฟ้าหรอวะ”

            “ฟ้าอะไรล่ะ  เหวตะหาก  กูจะเป็นบ้าแล้ว  มึงรีบมารับกูเร็ว  เอาชุดมาให้ด้วย”

            “อย่าบอกนะว่ามึง..โดน”   เพื่อนถามมาด้วยเสียงกระซิบ  ตอนนั้นเองที่เพลิงกัลป์คิดได้ว่าเรื่องนี้ไม่ควรจะปล่อยให้ถึงหูเพื่อน  โดยเฉพาะเพื่อนอย่างยอดยิ่งที่มีฉายาว่ามันรู้โลกรู้ด้วย

            “ไม่ใช่โว้ย  ชุดกูเปียกน้ำ”  จริงๆเขายังหาชุดตัวเองไม่เจอเลย  ไม่รู้ไปทิ้งไว้ไหน  แล้วทำไมตัวเองถึงอยู่ในสภาพล่อนจ้อนอยู่คนเดียว  ขณะที่อีกคนกลับยังอยู่ในชุดเสื้อกางเกงครบ

            ถ้าจะถอดก็ช่วยถอดให้มันเท่าเทียมหน่อยเซ่

            “เชื่อตายละ  รุนแรงขนาดฉีกเสื้อทิ้งกันเลยเหรอวะ  กูชักอยากจะเห็นหน้าสาวของมึงเมื่อคืนแล้วสิ  มึงอยู่ห้องไหนนะ”

            “มึงไม่ต้องมาละ  เดี๋ยวกูกลับไปเอง”  เขารีบปฏิเสธ  ขืนเพื่อนตัวดีมาเห็นหน้า ‘สาว’ ของเขาเมื่อคืน  เรื่องคงยิ่งไปกันใหญ่

            “แน่ะๆ  มีหวงๆ  เออ...กระเป๋าตังค์มึงกับโทรศัพท์แล้วก็กุญแจรถกูฝากพวกจอร์จเอาไว้นะ  เมื่อคืนเล่นทิ้งข้าวของหมดเลยนี่หว่า   หึๆ   งั้นไว้เจอกันใหม่เพื่อน  กูกลับออกมาล่ะ  พวกหมวยก็กลับแล้วเหมือนกัน   มึงก็ดูแลตัวเองนะ  อย่าเป็นเอดส์ตายก่อนล่ะ”  เพื่อนอวยพรให้เขาอย่างรู้นิสัยดี 

            เพลิงกัลป์ด่ากลับไปอีกสองสามประโยคก็วางสาย

            เขาหันกลับมาพบว่าเพื่อนร่วมเตียงเมื่อคืนกำลังกลับออกมาจากห้องน้ำในชุดผ้าขนหนูคาดเอวเหมือนกับเขา  แต่แผ่นอกที่มีหยดน้ำเกาะพราวและรูปร่างผอมๆบวกกับใบหน้านั้นกลับดูเหมือนเด็กหนุ่มมัธยมมากกว่าจะเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน

            ฝ่ายนั้นชะงักนิดหนึ่งเมื่อเห็นสายตาของเขา   แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร  เมืองแมนเดินช้าๆไปเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าหยิบชุดออกมาสวมใส่ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            “แล้วเพื่อนมึงไปไหน  คนที่ตัวสูงๆโย่งๆ”

            “ไม่รู้ดิ  แต่กระเป๋าเสื้อก็ยังอยู่นะ”   อีกฝ่ายตอบกลับมาเรียบๆ  ดวงตากลมโตเหลือบมาทางเขา  “แล้วจะไม่ใส่เสื้อผ้าเหรอ”

            “มีให้ใส่ก็ดีสิ  เอาเสื้อผ้ากูไปซ่อนหรือเปล่า  บอกมานะ”

            “จะซ่อนเพื่อ...ว่าแต่บ็อกเซอร์นั่นยังใส่ได้อีกเหรอ  ทั้งเน่าทั้งขาด...เห็นแล้วอุบาศก์ลูกตา”

            คนฟังแยกเขี้ยว  ก้มลงมองกางเกงของตัวเอง  นึกขึ้นได้ว่ามีผ้าขนหนูคาดทับอยู่   เพลิงกัลป์อ้าปากจะแก้ต่างว่ามันเป็นตัวที่เขาหยิบผิดมา  อีกฝ่ายก็เขวี้ยงเสื้อยืดมาปะทะใบหน้าของเขาอย่างแรง

            “ใส่ไปก่อน”

            เขากางเสื้อออก  มันเป็นเสื้อยืดย้วยๆเหมือนเสื้อนอนที่ใส่เมื่อชาติที่แล้ว  เขาตัดสินใจสวมไปเพราะไม่มีทางเลือก  มันคับนิดหน่อยแต่ก็ยังดีกว่าเดินถอดเสื้อออกไป

            “มีแต่กางเกงวอร์ม   ส่วนบ็อกเซอร์....”

            “กูใส่ของมึงไม่ได้หรอก   มันคนละไซส์”   คนฟังนิ่วหน้า  เบ้ปากพอให้รู้ว่าหมั่นไส้คนพูดเต็มทน  เมืองแมนกวาดตาดูคนร่างสูงที่สวมเสื้อยืดตัวเก่าของเขากับผ้าขนหนูคาดเอว  หัวหูยุ่งเหยิง  เหอะ....

            “งั้นก็ไม่ต้องใส่  เชิญเดินออกไปจากห้องกูได้เลยครับ”

            “ฝากไว้ก่อนเถอะ”  อีกฝ่ายพึมพำ  ก้มลงพยายามจะใส่กางเกงวอร์มสวมทับบ็อกเซอร์ที่ยังชื้น  “อย่าเข้ามานะเว้ย”  เขารีบพูดเมื่อเห็นเจ้าของห้องขยับเข้ามาใกล้ 

            “ประสาท”   ฝ่ายนั้นพูดลอยๆ  ทำท่าจะก้มตัวลงใส่ถุงเท้าทว่ากลับเปลี่ยนท่าเป็นค่อยๆนั่งลงบนเตียงแทน

            “เป็นอะไรน่ะ”  เขารู้สึกผิดสังเกตกับท่าทางแปลกๆของอีกฝ่าย

            เมืองแมนยังไม่ทันตอบ  เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นหน้าห้อง   ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเดินไปเปิดประตู  แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น  เจ้าตัวถึงได้ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นเสียอย่างนั้น  คนมองอุทานออกมาอย่างตกใจ  ก้าวเข้าไปหา

            “เป็นอะไร...”  เพลิงกัลป์ถามคำถามเดิม

            อีกคนไม่ตอบแต่กลับผลักเขาออกเต็มแรง

            .......................................................................................


แวะมาอัพต่อตอนแรก  หลังจากลงบทนำไปนานมาก55555   ใครชอบเรื่องนี้อย่าลืมแชร์นะ  เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับแพทย์ใช้ทุนที่เรียกว่าอินเทิน 1  ข้อมูลในเรื่องได้มาจากการสอบถามผู้รู้นาจา  ผิดพลาดตรงไหนก็แอบกระซิบบอกกันด้วยเด้อ 

เรื่องนี้ค่อนข้างหลากหลายอารมณ์  และมีปรากฎการณ์เหนือธรรมชาติด้วย5555    เอาซี่  จะยังไงต่อ  เจอกันตอนหน้าเลยนะคะ

ปล.  ขอไปปั่น ยักษ์ยอกรักต่อก่อนนะ
ปล2 ใช้เเทค  #แฟนหมอแมน   คิดแทคอื่นไม่ออกล่ะ5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Apinnoolek ที่ 23-11-2017 02:11:32

ชอบบบบ รอติดตามตอนต่อไปค่าาา :)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 23-11-2017 05:09:24

สนุกคาาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 23-11-2017 05:10:43

รอตอนต่อไปจ้า  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 23-11-2017 08:48:31

สนุกดี ว่าแต่จะเขียนจนจบไหมน้อเห็นใครๆที่เขียนเรื่องแนวหมอๆไม่ค่อยมาต่อจนจบเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 23-11-2017 10:07:56

เห็นอัพตอนต่อแล้วดีใจมาก ชอบเรื่องนี้ตั้งแต่อ่านบทนำแล้ว ทั้งเรื่องเหนือธรรมชาติทั้งเรื่องพระเอกที่กลัวนายเอกจะปล้ำอีกแต่ตอนล่าสุดนี่ไม่ใช่ว่าพระเอกปล้ำนายเอกไปแล้วหรอกนะ อิอิ รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 23-11-2017 10:39:26

บวกเป็ด  o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 23-11-2017 13:09:09

อะไรหว่าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 23-11-2017 15:17:55

 :hao5: น่าติดตาม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayuYume ที่ 23-11-2017 17:43:03

ตอนแรกก็คดอย่างนั้นพออ่านจบใช่...เราคดถูกแล้ว----  :hao7: //คนอ่านหื่นที่แท้ทรู  :z6:
แล่วๆๆๆ เพลงกัลป์นายต้องรับผดชอบเมืองแมนนะ!!!!!  :z3: :z3:
ขอบคุณที่มาต่อนะคะคนแต่งคดถึงเรื่องนี้มากแอบมาเม้นท์ให้คนแต่งรู้ว่ามาต่อเรื่องนี้จากเรื่องอื่นที่อัพหน่อยยยย //เป็นการทวงแบบอ้อนๆ?---  :o8:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 23-11-2017 20:06:39

เฮ้ยเป็นไร?? ถึงกับล้ม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 23-11-2017 23:50:45

เกิดอะไรขึ้นอ่ะ. อยากรู้,,,,

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-11-2017 00:40:43

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 25-11-2017 06:30:24

เรื่องนี้่น่าสนุกแต่ทำไมผู้เขียนชอบบอกท้ายเรื่องถึงตอนต่อไปกันจัง
มันทำให้คนอ่านเดาเรื่องออก ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน
พูดคุยได้แต่ไม่อยากให้บอกถึงตอนต่อไปอ่ะ ขอโทษนะนี่คือความคิดเห็นของเรา
เราไม่อยากเว้นทุกข้อความหรือทุกตัวอักษรที่ผู้เขียนได้ตั้งใจเขียนให้ได้อ่าน

ขอบคุณที่เขียนเรื่องมาให้ได้อ่าน

อ้อ! ขออภัยอีกทีที่เราใช้คำว่า ผู้เขียน กับ คนอ่าน เพราะแต่ก่อนเล้าเขาจะรณรงค์ไม่อยากให้ใช้
คำว่า "ไรเตอร์" กับ "รีดเดอร์" เราเลยติดมาจนถึงเดี๋ยวนี้
ขออภัยนักอ่านท่านอื่นด้วยที่อาจไม่ชอบใจความคิดเห็นของเรา อิอิ อย่าด่าเรานะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 25-11-2017 13:34:57

โอ้ยยย มาตอนแรกก็สนุกแล้ว ขอให้อิเพลิงกลับไปเจอผี บ้าดีนะ คนแต่ง มาต่อบ่อยๆเด้อจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-11-2017 10:36:07

เหอะๆ.....หมั่นไส้เพลิง ลุกลี้ลุกลน กลัวเมืองแมนปล้ำตัวเอง
ไม่ใช่ตัวเองจับกดเมืองแมนแล้ว
เหมือนต่างฝ่ายต่างจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ เป็นเรื่องแล้วสิ

น้ำเมา ก็ช่วยได้ ช่วยทำให้เมืองแมนลืมเจมส์
แต่ได้คนแอนตี้เกย์มา  :z3: :z3: :z3:
อยากอ่านตอนใหม่แล้ว  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 26-11-2017 16:18:57

เกิดอะไรขึ้นกับหมอแมน หมอเพลิงทำอะไรหมอแมนรึป่าวเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 26-11-2017 23:51:32

Internal Love

ตอนที่ 2

Silence speaks when words can't.

 

 

 

          “ผลักกูทำไม”  เพลิงกัลป์ถาม  มองคนที่นั่งแปะอยู่ที่พื้นอย่างงุนงง  ใบหน้าเล็กๆรูปหัวใจนั้นเบือนไปทางอื่น  ริมฝีปากเม้มแน่นราวกับข่มกลั้นอะไรบางอย่างอยู่

            “ขอโทษ  มัน...ไม่ได้ตั้งใจ”   เมืองแมนตอบกลับมา  “กู..ไม่ค่อยสบาย”

            “แล้วลุกไหวหรือเปล่า  ปวดหัวมั้ย”  วิญญาณหมอเริ่มกลับเข้ามา  เพลิงกัลป์ขยับเข้าไปนั่งยองๆถามอีกคนพลางยกมือขึ้นแตะที่หน้าผากและซอกคอ  “ตัวรุมๆแฮะ  กูว่ามึงนอนพักก่อนดีกว่า  มากูช่วย”  เขาหิ้วปีกอีกฝ่ายพยุงให้ยืนขึ้น  พาเดินไปที่เตียง

            เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง  คราวนี้เพลิงกัลป์เป็นคนเดินไปเปิดประตูเอง

            “อ้าว...แล้วแมนล่ะ”  คนที่มาเคาะห้องคือป๊อก  เพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมห้องในทริปนี้ของเมืองแมน  ฝ่ายนั้นมองหน้าเพลิงกัลป์อย่างงงๆที่จู่ๆเจ้าตัวก็มาปรากฎตัวในห้องของเพื่อนเสียอย่างนั้น

            “ไม่สบาย  เข้ามาก่อนสิ”  ชายหนุ่มตอบเรียบๆ  เบี่ยงตัวหลบให้ฝ่ายนั้นเข้ามาในห้อง  ป๊อกเห็นสภาพเพื่อนรักนอนหลับตานิ่งอยู่บนเตียงก็ตกใจ

            “เห้ย...เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย  กูบอกแล้วว่าอย่าดื่มๆ  มึงเมาแล้วนอนตากแอร์ล่ะสิเลยไข้จับ   ประจำเลยนะไอ้แมน   กินพาราฯหรือยัง  เดี๋ยวกูดูก่อนว่าติดมาหรือเปล่า”  ป๊อกเดินไปค้นกระเป๋าหยิบเอายาลดไข้มาให้เพื่อนสองเม็ด  เมืองแมนรับมากลืนลงคอแบบไม่ต้องกินน้ำตาม

            “ไม่เป็นไร”  เขาบอกเพื่อน

            “งั้นมึงนอนไปก่อนระหว่างกูเก็บของ  แล้วว่าแต่....มึง  เอ๊ย  นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”  ป๊อกหันไปถามเพื่อนใหม่ที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ในห้อง  แถมยังอยู่ในชุดนอนของเพื่อนสนิทของเขาอีกต่างหาก 

          “กูก็ไม่รู้เหมือนกัน  ตื่นขึ้นมาก็อยู่ในห้องนี้แล้ว”  เพลิงกัลป์จะไม่มีวันเล่าให้ใครฟังเด็ดขาดว่าเขาตื่นขึ้นมาในสภาพล่อแหลมขนาดไหน  “ถ้างั้นมึงดูแลเพื่อนมึงด้วยนะ  กูไปก่อน  ไว้เจอกันพรุ่งนี้ที่โรงพยาบาลนะไอ้แมน”  ประโยหลังเขาหันไปบอกคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง

            เมืองแมนไม่ตอบ

            ประตูห้องปิดสนิทลงแล้วพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่ออกไปจากห้อง  ป๊อกมองตามหลังแล้วหันมาถามเพื่อนสนิทที่นอนเงียบ

            “แมน...มันทำอะไรมึงหรือเปล่า”

            “ทำอะไร”

            “ก็แบบ...อย่างว่า”  ป๊อกถามอย่างไม่แน่ใจ  ความจริงตั้งแต่สมัยเรียน  เมืองแมนก็เป็นคนเดียวในกลุ่มที่ชอบมีหนุ่มๆมาคุยด้วย  ทำให้เจ้าตัวหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา  ทั้งๆที่บุคลิกของเค้าก็ไม่ใช่คนนุ่มนิ่มอะไรเลย  เป็นผู้ชายแมนๆเหมือนชื่อนั่นแหละ  คงต้องโทษสภาพร่างกายที่ผอมบางและใบหน้าที่ค่อนไปทางหวาน  เลยทำให้ลุคของเจ้าตัวดูเหมือนทอมมากกว่าจะเป็นผู้ชาย 

            “ประสาท”  เสียงอ่อนเบานั้นตอบกลับมาทันควัน  “กูปวดหัว มีไข้  ไอเจ็บคอ  ปวดเมื่อยไปทั้งตัว  ประวัติแค่นี้มึง diag ได้มั้ย” 

            “โอเค   กูแค่ถามเพราะเป็นห่วง  จู่ๆเจอไอ้หมอนั่นในห้อง กูก็ต้องเป็นห่วงมึงเป็นธรรมดา  ก็มันเป็นเสือขึ้นชื่อจะตายไป  ชื่อแม่งฉาวโฉ่ไปทั้งเชียงใหม่ว่าคั่วสาวอาทิตย์ละคน  ฉายาเจ้าพ่อวันไนท์แสตนด์   กูก็กลัวมันทำอะไรมึงน่ะสิ”

            “กูเป็นผู้ชายนะ  เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว”   เมืองแมนตัดบท

            เขาไม่อยากยอมรับ  พูดให้ถูกคือไม่อยากรับรู้...ความเจ็บปวดที่แล่นมาเป็นริ้วจากช่องทางหลังที่เริ่มบวมและปวดร้าวไปทั่วทั้งเชิงกรานชนิดที่ไม่ต้องบอกก็รู้ได้เองว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง  ตั้งแต่ลุกไปเข้าห้องน้ำเมื่อเช้าอย่างยากลำบาก  พอปลดกางเกงออกเมืองแมนก็พบว่ามีบางสิ่งผิดปกติไปจากที่เคย  ของเหลวที่ไม่ใช่ของเขาแน่ๆเปรอะเปื้อนเต็มช่วงล่างไปหมดแถมยังมีรอยแดงที่เริ่มเขียวเป็นจ้ำๆตามหน้าขาและทรวงอกที่เคยเรียบเนียน

            ความรู้สึกข้างในแน่นอยู่ในอก  ยิ่งเห็นหน้าคนที่น่าจะเป็นต้นเหตุของอาการทั้งหมดเขาก็ยิ่งพูดไม่ออก  จะให้เขาบอกอีกฝ่ายไปหรือไง  หรือว่าถามเอาโต้งๆเหมือนเด็กสาวเพิ่งเสียตัวครั้งแรกในละคร  ทั้งๆที่อีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะจดจำเรื่องเมื่อคืนได้เลยด้วยซ้ำ

            และที่ร้ายกว่าก็คือ...เขาเอง  ก็จำไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน  เหลือแค่ความรู้สึกหวามไหวในช่องท้องที่ติดค้างอยู่เท่านั้น

            “เก็บของเสร็จแล้ว  มึงลุกไหวมั้ยแมน”

            “ไหวๆ  แต่ว่ากูปวด...ปวดกล้ามเนื้อ”  เขาเลี่ยงไป  เพื่อนสนิทก็ไม่มีทีท่าว่าจะสงสัย

            “เดี๋ยวกูช่วยพยุง”  ป๊อกเป็นเพื่อนที่ดีเหมือนเดิมเข้ามาช่วยเขา  พอเดินลงลิฟต์ออกมาชั้นล่างก็พบว่ามีร่างสูงใหญ่ของคนที่กลับออกไปจากห้องก่อนนั้นยืนพิงเคาท์เตอร์รับรองอยู่แล้ว 

            ฝ่ายนั้นพอเห็นเขากับป๊อกออกมาจากลิฟต์ก็เดินเข้ามาหาราวกับกำลังรออยู่

            “กูเปลี่ยนใจ  เดี๋ยวให้มันกลับกะกูเนี่ยแหละ  อยู่แฟลตเดียวกัน  มึงได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา”  เพลิงกัลป์พูดกับป๊อกเพราะรู้ว่าป๊อกใช้ทุนคนละจังหวัดกับพวกเขา

            “เอ่อ..”  ป๊อกลังเล  รู้สึกไม่ไว้ใจคนตรงหน้าชอบกล

            “กูกลับกับเพื่อนได้  มึงไปเถอะ”  เมืองแมนเป็นคนตอบ 

            คนฟังพิศดูใบหน้าซีดเซียวของคนตัวเล็กกว่าแล้วเลิกคิ้ว

            “มึงจะให้เพื่อนมึงลำบากขับย้อนไปย้อนมาทำไม  ทางก็ไม่ใช่ง่ายๆ ขึ้นเขาโค้งเยอะนะเว้ย  เพื่อนมึงไม่ชินทางเดี๋ยวก็รถคว่ำตายห่ากันพอดี”

            “เอ้าไอ้นี่  อวยพรกูซะงั้น”  ป๊อกชักขวาง  แต่ก็เห็นด้วยกับที่อีกฝ่ายพูดอยู่บ้าง

            เมืองแมนนิ่งไปนิด  ก่อนจะพยักหน้าคล้ายไม่เต็มใจ

            “ก็ได้  ป๊อกมึงกลับโรงบาลมึงเหอะ  เดี๋ยวกูกลับกับมัน  ไว้นัดเที่ยวกันนะ”  เขาร่ำลาเพื่อนจนเรียบร้อยแล้วก็กัดฟันเดินแบกเป้ตามหลังร่างสูงใหญ่ที่เดินลิ่วๆไปที่รถญี่ปุ่นคันเล็กที่จอดอยู่หน้าโรงแรม

            “รถพี่กุล  เขาทิ้งเอาไว้ให้  ส่วนพี่เขากับพวกแพทกลับกับรถตู้ไปตั้งแต่เช้าแล้ว”  เพลิงกัลป์อธิบายเมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่ายที่มองมาแทนคำถาม

            เมืองแมนพยักหน้ารับ  เปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างคนขับ  ไม่รู้เพราะรถมันเล็กหรือว่าคนข้างๆเขาตัวโตกันแน่  พออีกฝ่ายขึ้นมานั่งก็เลยรู้สึกว่าภายในรถแคบไปถนัดแทบไม่มีที่หายใจ

            เพลิงกัลป์เลื่อนเบาะถอยหลังจนเกือบสุดเพราะติดแข้งขายาวๆของตัวเอง  เมืองแมนนั่งรออีกฝ่ายปรับกระจกกับเบาะอย่างอดทนจนได้ฤกษ์สตาร์ทรถในที่สุด

            “กินอะไรหรือยัง”  จู่ๆคนขับก็ถามขึ้นลอยๆเหมือนพูดกับลมกับแล้ง

            “กินแล้ว”

            “กินอะไร”  ฝ่ายนั้นถามต่อเหมือนซักประวัติคนไข้

            “กินน้ำกับยา”   นั่นก็เรียกว่ากินนี่นะ

            “มันใช่อาหารมั้ย   มิน่าล่ะถึงตัวกระเปี๊ยกเหมือนกุ้งฝอยขนาดนี้”   เสียงห้าวๆพูดขึ้น  เมืองแมนเผลอเบ้ปากอย่างรำคาญ  “มีขนมปังกับนมอยู่ข้างหลัง  กูซื้อมาแล้วกินไม่หมด”  ประโยคหลังเจ้าตัวพูดด้วยเสียงรัวเร็วกว่าปกติ  “จะกินก็ได้  ถ้าไม่รังเกียจว่าแดกของเหลือของกู”

            เมืองแมนไม่ตอบ แต่เอี้ยวตัวไปด้านหลัง  หยิบถุงจากร้านสะดวกซื้อ  ที่พึ่งยามยากของชีวิตหมออย่างพวกเขาขึ้นมาเปิดดู  ข้างในมีขนมปังไส้หมูหยองกับนมช็อคโกแลตอยู่  ยังไม่ได้แกะห่อ

            เขาหยิบนมขึ้นมาเจาะหลอดดูด

            “ไม่กินหนมปังล่ะ   แค่นมมันจะอยู่ท้องเหรอ”  อีกฝ่ายยังเจ้ากี้เจ้าการเขาไม่เลิก

            “ไม่ชอบหมูหยอง”  เมืองแมนตอบออกไปเรียบๆ

            “หรอ?  เหมือนกันเลย”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาอย่างแปลกใจนิดๆ  “ไข้มึงลงยังล่ะ  พรุ่งนี้โอเรียนเตทศัลยกรรมแปดโมงที่ห้องประชุมภาคนะ”

            “อืม”   เมืองแมนพึมพำในลำคอพร้อมกับหลับตาลง 

            อีกฝ่ายเอื้อมมือไปเปิดวิทยุ  เสียงเพลงเก่ายุค’90 ดังขึ้นผ่านลำโพงของรถ  บางเพลงเขาก็ได้ยินเสียงห้าวๆร้องงึมงำดำน้ำไปตลอดทางจนผล็อยหลับไปเอง   มาสะดุ้งตื่นอีกทีตอนที่อีกฝ่ายเขย่าตัวปลุกแรงๆ

            ไอ้หมอนี่นี่ชอบทำอะไรรุนแรงชะมัด...เมืองแมนคิดในใจขณะที่ก้าวลงจากรถคันเล็กที่มาจอดหน้าอาคารผู้ป่วยนอก 

            อาการไข้ของเขายังไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไหร่  พอมารวมกับอาการปวดตามตัวแล้วก็ทำให้เมืองแมนอยากจะทิ้งตัวลงนอนเสียตรงนี้

            เขากลั้นใจแบกกระเป๋าหนักอึ้งเดินตามหลงอีกฝ่ายไปทางด้านหลังโรงพยาบาลที่กั้นเอาไว้เป็นเขตที่พักของเจ้าหน้าที่  ทางลาดชันแบบขึ้นเขานิดๆนั้นทำให้สองขาของเมืองแมนสั่นระริกไปหมด  แต่เขาก็กัดฟันลากขาขึ้นมาจนถึงแฟลตที่ตั้งอยู่บนเนินจนได้

            หลังจากเก็บของเสร็จแล้ว  เขาก็เตรียมจะหมุนตัวเข้าห้องนอนทันที  ตรงข้ามกับรูมเมทที่ดูเหมือนว่าจะมีพลังงานเหลือล้นเหลือเกิน

            “มึงจะกินข้าวเย็นหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์เหลียวมาถามก่อนออกจากห้องคล้ายนึกได้

            “ไม่กิน”

            “งั้นไว้เจอกัน  คืนนี้กูกลับค่ำๆ  มีนัดกับเพื่อน  อย่าเพิ่งใส่กลอนนะ”  คนพูดพูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องพร้อมกับผิวปากอย่างสบายอารมณ์

            เมืองแมนล้มตัวลงนอน เขาหลับเป็นตายแทบไม่รู้สึกตัวว่าอีกฝ่ายกลับเข้าห้องมาตอนไหน  มาสะดุ้งตื่นอีกทีตอนที่นาฬิกาปลุกเรียก

            “หกโมงเช้า?”  นี่เขานอนไปนานแค่ไหนกันนะ

            เมืองแมนเดินงัวเงียออกมาจากห้องนอนของตัวเองเพื่อมาเข้าห้องน้ำ  ที่ห้องกลางติดกับห้องน้ำมีถุงข้าวต้มวางทิ้งเอาไว้บนโต๊ะ  มันเย็นชืดจนเขาเดาว่าคงทิ้งเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน  น่าจะเป็นของรูมเมทที่ซื้อกลับมากินต่อยามดึกล่ะมั้ง

            อาบน้ำเสร็จแล้วเมืองแมนก็รู้สึกดีขึ้นมาก  อาการปวดเมื่อยทุเลาลงแทบไม่เหลือ  ไข้ก็ไม่มีแล้ว  เขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อแต่งตัว   หูก็ได้ยินเสียงประตูหน้าแฟลตเปิดออก 

            เสียงผิวปากดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้า  เมืองแมนแหวกผ้าม่านออกดูก็เห็นเพื่อนร่วมห้องอยู่ในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น  เนื้อตัวชุ่มเหงื่อกำลังก้มลงถอดรองเท้ากีฬาออก

            ...ตื่นไปวิ่งด้วยแฮะ  เฮลตี้ไม่เบา...

            “แมน  มึงตื่นหรือยัง”   เสียงห้าวถามดังลั่นราวกับจะปลุกคนทั้งแฟลต   แมนรีบกลัดกระดุมจนเสร็จแล้วเปิดประตูห้องออก

            “ตื่นแล้ว  มีอะไร”  เขาถามเสียงเรียบ  ใบหน้าก็คงจะเรียบนิ่งตามไปด้วยเพราะเขาเห็นอีกฝ่ายชะงักไปเล็กน้อย

            “มึงใส่แว่นด้วย?”  ฝ่ายนั้นกลับถามไปคนละเรื่อง   คนฟังขยับแว่นสายตาที่ตกลงมาบนดั้งจมูก

            “อืม  ใส่ตอนทำงาน”

            “แล้วตอนอื่นไม่ใส่เหรอ” 

            “ไม่  สายตากูไม่ได้สั้นเท่าไหร่  แต่ใส่ไว้เพื่อเพิ่มความภูมิฐานเฉยๆ”   คำตอบของเขาคงดูแปลกไม่น้อยเพราะอีกฝ่ายอ้าปากค้างแล้วพยักหน้าหงึกหงักเหมือนคิดตาม

            “ก็จริงนะ   มึงเวลาไม่มีแว่นหน้าเหมือนเด็กปัญญาอ่อนขาดสารอาหาร”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาเฉย  “เดี๋ยวกูไปหาแว่นมาใส่บ้างดีกว่า  ไม่งั้นชอบมีคนคิดว่ากูเป็นดารามากกว่าเป็นหมออยู่เรื่อย”

            “แล้วแต่มึงเลย  แต่กูว่าถ้ามึงใส่อาจจะหน้าเหมือนเช กูวารา”

            คิ้วเข้มขมวดนิดๆ

            “คือดีใช่มั้ย”

            “ดีสิ  อยู่ตามท้ายรถสิบล้อไง  ไม่เคยเห็นเหรอ”  เมืองแมนตอบแล้วก้มลงหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย

            “มึงจะไปไหน  ไม่กินข้าวก่อนเหรอ  กูมีข้าวต้ม  ซื้อมาแดกเมื่อคืนแต่เสือกกินไม่ลง  เอาป่ะ”

            “มันเน่าหมดแล้วมั้ง  ข้าวต้มค้างคืนมึงก็กินเองสิวะ  คนดีจริงๆให้เพื่อนกินแทน”  เมืองแมนเบ้ปาก   “กูจะไปซื้อของเช้าที่ตลาด”

            “งั้นไว้เจอที่ตึก  กูอาบน้ำก่อน”  เพลิงกัลป์ตอบ

            อีกฝ่ายกลับออกไปจากห้องแล้ว  เขาหิ้วถุงข้าวต้มที่ความจริงซื้อมาฝากอีกคนนึงตั้งแต่เมื่อคืนขึ้นมาส่องดูใกล้ๆด้วยความเสียดาย....รู้งี้เคาะประตูเรียกออกมากินเสียก็ดี

            ช่างเหอะ..

            ..........................................................................

            “วันนี้เป็นวันแรกที่จะเริ่มทำงานกัน  พี่ชื่อคม  เป็นหมอศัลยกรรมของที่นี่  มีอีกคนชื่อพี่ทิพย์ แต่แกลาคลอดลูก  ตอนนี้ก็เลยมีพี่ผ่าอยู่คนเดียว  เคสไหนที่จะแอทมิทแล้วต้องผ่าให้โทรconsult พี่ก่อนทุกเคส  เพราะบางเคสพี่ก็ผ่าไม่ไหว  เพราะทีมไม่พร้อม  หมอดมยาเราไม่มี  ที่นี่มีแต่พยาบาลดมยา  ฉะนั้นบางเคสที่complicate มากๆพี่ก็จะให้ refer ไปเลย”

          คนพูดอายุประมาณ 40 ปีได้แต่ดูหนุ่มกว่าวัยเพราะร่างกายแข็งแรงมีมัดกล้ามน้อยๆแบบคนออกกำลังกายเป็นประจำ

            “โรนี้มีสามคนเองเหรอ”   อาจารย์คมศักดิ์ถามอย่างประหลาดใจ   กวาดตาดูอินเทินใหม่ที่วนวอร์ดศัลยกรรมเป็นวอร์ดแรก  “คราวที่แล้วมีสี่”

            “มีสี่ครับ  แต่กำลังมา”  เมืองแมนตอบ  ถัดจากเขาไปเป็นผู้หญิงทั้งคู่  คนหนึ่งรู้จักแล้วชื่อแพท  เธอมาดเหมือนนางแบบ  ส่วนอีกคนเขาเพิ่งเคยเห็นหน้า  เธอชื่อเมย์  มาจากมหาวิทยาลัยเดียวกันกับรูมเมทของเขาที่ยังไม่โผล่หัวมาสักที

            “โทรตามหน่อยสิ  นี่กี่โมงแล้ว”

            “ครับ”  เมืองแมนถอนหายใจเฮือก  เปิดโทรศัพท์ขึ้นมากดไล่หาชื่อของเพลิงกัลป์ที่เพิ่งเมมไปเมื่อวาน   พอเจอก็กดโทรออก  อีกฝ่ายไม่รับสายแต่ประตูห้องถูกเปิดออกพอดี

            “มาแล้วครับ  ขอโทษที่สายครับ”  เพลิงกัลป์ตอบ  ยกมือไหว้ขอโทษอาจารย์ที่มีท่าทางอ่อนลงเมื่อเห็นเด็กแสดงท่าทางนอบน้อม

            “วันหลังอย่าสายอีก  อาชีพเราต้องตรงต่อเวลา  มาสายไม่ได้  อย่างที่เขาบอกว่า ห้ามสาย ห้ามป่วย  ห้ามลา  ห้ามตาย  นั่นเป็นเรื่องจริง  พวกเธอเพิ่งออกมาจากรั้วโรงเรียนแพทย์คงต้องใช้เวลาในการปรับตัวสักหน่อย  มีปัญหาอะไรก็ถามพี่ๆได้หมดทุกคน  อย่าเก็บปัญหาเอาไว้กับตัวคนเดียว  ทุกคนพร้อมจะช่วยเหลือ”  สายตาของอาจารย์มาหยุดที่เมืองแมน  “...ขอแค่บอกมาตามตรง”

            “ครับ”  เมืองแมนรับคำแล้วเบือนสายตาหลบไปทางอื่น  รู้สึกแปลกๆกับสายตาของผู้สูงวัยกว่าชอบกล

            “ทุกคนคงได้ตารางการวนวอร์ดแล้ว  ตารางเวรก็แปะอยู่หน้าห้องไปดูได้  วันนี้เริ่มอยู่เวรได้เลย  ศัลยกรรมมีโทรศัพท์เวรด้วยให้ไปขอที่วอร์ดชาย  ตอนกลางวันมีข้าวเลี้ยงที่ห้องประชุมทุกวัน  มาทานได้  ขอให้สนุกกับศัลยกรรมครับน้องๆ”  อาจารย์พูดยิ้มๆแล้วก็เดินออกไปจากห้อง

            “โอ๊ย  เราต้องราวน์ไอซียูก่อนเลย”  เสียงโอดครวญดังขึ้นจากเพื่อนสาวตัวสูงเพรียว  “ทำไมของเมย์ไม่ต้องผ่านไอซียูวะ  แม่งไม่เท่าเทียม  ไหนขอดูของแมนกับเพลิงหน่อย”  เธอฉวยเอาตารางของเมืองแมนไปดูเทียบ

            พวกเขาเทียบตารางกันอีกพักหนึ่งก็ต่างแยกย้ายออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง  เมืองแมนดูแลวอร์ดชายที่อยู่ชั้นสาม  ส่วนเพลิงกัลป์ดูวอร์ดหญิงที่ชั้นสอง  เมย์สบายกว่าเพื่อนได้ดูคนไข้วอร์ดเด็กและห้องพิเศษ

            วันแรกของเมืองแมนผ่านไปอย่างยากลำบากพอสมควร  เพราะเขาไม่ถนัดเคสศัลยกรรมเท่าไหร่บวกกับเป็นการราวน์วันแรก  ก็เลยต้องใช้เวลายาวนานมากกว่าปกติ  กว่าจะราวน์เสร็จทั้งวอร์ดก็ปาไปบ่ายสามโมง  ไม่ต้องพูดถึงข้าวกลางวัน  เขาไม่รู้สึกหิวเลยด้วยซ้ำ

            “หมอคะ  เหลืออีกเตียงนึงนะคะ  รับใหม่ค่ะ เป็นคุณลุงอายุ 70 ปีมาด้วยปวดท้อง”  คุณพยาบาลสาวใหญ่ที่ชื่อพี่แพรวพูดขึ้น  ส่งยิ้มให้เขาแทนการให้กำลังใจ  “หมอพักทานข้าวก่อนมั้ยคะ  พี่เตรียมเอาไว้ให้แล้ว”

            เมืองแมนเดินตามหลังพี่พยาบาลเข้าไปข้างในห้องพักเพื่อทานอาหารก่อน  เสียงพูดคุยดังจากด้านในห้องพักพยาบาลลอดมาให้ได้ยินเป็นระยะ

            “ชื่อหมอเพลิง  หล้อหล่อแก  เห็นว่าเคยเป็นเดือนที่มอ...มาก่อนด้วย  เก่งด้วยนะ  ราวน์อยู่ชั้นสอง”   เสียงแหลมๆของใครสักคนดังขึ้น  “ไม่รู้มีแฟนหรือยัง”

            “ชั้นรู้จ้า  เรื่องนี้เขาปิดกันให้แซ่ดว่าหมอเพลิงมีแฟนตัวจริงที่หมั้นกันแล้วด้วย  แต่ว่าอยู่คนละจังหวัดกัน  ชื่อฟ้าหรืออะไรนี่แหละ”

            “แน่ะ..รู้ลึกรู้จริงไปอีก  ไหนว่าเขาเจ้าชู้  ควงไม่ซ้ำหน้าไม่ใช่เหรอ”

            “ใครบอก...เขาว่า..”  คนพูดลดเสียงลงจนแทบไม่ได้ยิน  จากนั้นก็ตามด้วยเสียงกรี้ดเบาๆก่อนที่ทั้งกลุ่มจะแตกฮือเพราะคุณหัวหน้าพยาบาลเข้าไปจัดการ

            “เม้าท์อะไรเสียงดังออกไปถึงข้างนอก  เกรงใจหมอบ้างสิ”  พี่แพรวพูดเสียงเข้ม

            เมืองแมนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้  ก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปากจนหมดชามในพริบตา   เขากลับไปราวน์ต่อจนเสร็จงานสี่โมงเย็นพอดีก็ลงจากวอร์ดด้วยความเหนื่อยอ่อน

            อาการป่วยของเขายังไม่หายสนิทดีนัก  เมืองแมนเริ่มคิดถึงเตียงนอนอุ่นๆนิ่มๆที่ห้องจนเผลอเดินชนเข้ากับใครอีกคนที่เลี้ยวมุมผ่านมา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 26-11-2017 23:57:31

           “โอ๊ะ...เป็นอะไรมั้ยครับ  ขอโทษทีผมไม่ทันเห็น”  เสียงทุ้มๆดังขึ้นเหนือหัว  เมืองแมนยกมือขึ้นกุมหน้าผากที่กระแทกเข้ากับหัวไหล่แข็งๆของอีกฝ่าย 

            คนที่เขาชนเข้าเป็นผู้ชายตัวสูงกว่าเขาเกือบสองคืบ  หุ่นสูงใหญ่ไหล่กว้างเหมือนนักกีฬาแถมยังอยู่ในชุดเสื้อกาวน์สั้นเช่นเดียวกันกับเขาอีกด้วย  ใบหน้าขาวค่อนไปทางตี๋เหมือนลูกหลานคนจีนนั้นกำลังส่งยิ้มมาให้เขาอย่างเป็นมิตร

            “เป็นอินเทิน1เหมือนกันหรือเปล่า  เราชื่อเต้ยนะ  เป็นโอดอท”

            “เราชื่อแมน”  เขาตอบสั้นๆ 

            “ยินดีที่ได้รู้จัก   ราวน์ที่ไหน  เราราวน์อยู่เมด(อายุรกรรม)”

            “เราอยู่ศัลย์”

            “เย็นนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับอินเทินหนึ่งทั้งหมด   นายไปหรือเปล่า”  เต้ยถามต่อมาอีก  เมืองแมนขมวดคิ้ว  เขาไม่เห็นจะรู้เรื่องงานเลี้ยงอะไรนี่มาก่อนเลย

            “อาจจะ...เราไม่ค่อยสบายน่ะ”   เขาแบ่งรับแบ่งสู้

            “ไปเถอะน่า  จะได้แนะนำตัว  รู้จักเพื่อนๆให้ครบทุกคนด้วย  ตอนไปเข้าค่ายยังจำกันไม่หมดเลย  แต่ว่าเราคุ้นหน้านายนะ  นายโดดหอคนแรกใช่มั้ย”

            คนฟังอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

            “อือ”

            “นายกล้ามากเลยนะ  เรายังกลัวฉี่แทบแตก  ฮ่าๆ”  คำพูดของอีกฝ่ายทำให้เมืองแมนเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ  ท่าทางเหมือนนักกีฬาขนาดนั้นไม่น่าจะกลัวการโดดหอเลยนะ  จะว่าพูดเพื่อปลอบใจเขาก็กระไรอยู่   “เราโดดคนสุดท้ายเลยล่ะ  หลบไปทำใจในห้องน้ำตั้งนาน”  ความจริงใจที่ส่งออกมาผ่านสีหน้าแววตาทำให้เมืองแมนยิ้มรับ

            “ตอนแรกเราก็กะว่าจะหลบทำใจก่อน  แต่ดันโดนเพื่อนดันออกไปอยู่คนแรกของแถว”  แมนเล่าออกมาบ้าง  พวกเขาเดินกลับแฟลตไปด้วยกัน   ชั่วเวลาเพียงไม่กี่นาทีที่เดินกลับไปถึงที่พัก  เมืองแมนก็รู้สึกว่าเขาได้พบกับเพื่อนใหม่ที่น่าคบเข้าแล้ว

            “งั้นนายนอนพักก่อนก็ได้  แล้วสักหกโมงค่อยไปกัน  เดี๋ยวไปรถเรา  นายจะได้ไม่เหนื่อย" 

            เมืองแมนพยักหน้ารับน้ำใจของเพื่อน  เต้ยอยู่แฟลตชั้นสองเดินแยกไปอีกทางขณะที่เขาขึ้นบันไดไปต่ออีกชั้น   พอไขประตูเปิดเข้าไปในห้อง  เมืองแมนก็ชะงักไปนิดเมื่อเห็นรูมเมทกำลังซิทอัพอยู่ที่พื้นกลางห้อง

            “อ้าว..”  เขาอุทานแล้วเงียบไป  นึกสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้ฟิตนัก  ตอนเช้าออกวิ่ง ตอนบ่ายยังมีแรงมาซิทอัพไหวอีก  พิศดูเนื้อตัวท่อนบนเปลือยเปล่าอวดแผงอกกว้างที่มีมัดกล้ามเรียงตัวสวยเป็นมันปลาบไปด้วยเหงื่ออย่างเผลอตัว

            คนที่ซิทอัพอยู่เหลือบมองขึ้นสบตาเขาแล้วเจ้าตัวก็รีบลุกขึ้นไปหยิบเสื้อกล้ามมาสวมทันควัน  ทำราวกับหญิงสาวที่กลัวสายตาชายหนุ่มงั้นแหละ  เมืองแมนคิดอย่างหมั่นไส้แกมเจ็บใจเพราะความจริงบางอย่างที่ค้ำคออยู่

            “กลับมาแล้วหรอ  ทำไมเสร็จช้าจัง”

            “เคสเยอะ”   เขาตอบเรียบๆ

            “เย็นนี้มีกินเลี้ยงนะ  รู้หรือยัง”  ฝ่ายนั้นพูดลอยๆ  มือก็หยิบดัมเบลขึ้นมายกสลับข้างอย่างคล่องแคล่ว  “หกโมงเย็นที่ร้านป้าแจ๋ว”

            “รู้แล้ว”

            “ไปรถกูมั้ย”  คำถามของอีกฝ่ายทำให้เมืองแมนนิ่งไปนิด

            “ไม่ล่ะ  ว่าจะไปรถเต้ย”

            “รู้จักมันแล้วเหรอ”  หางเสียงของคนพูดดูไม่พอใจชอบกล  “แม่งไวตลอด”

            “หมายถึงใคร”  เมืองแมนขมวดคิ้ว

            “หมายถึงมึงมั้งครับ   ก็ต้องมันน่ะสิ  หึ...”  เพลิงกัลป์พ่นลมออกมาแรงๆ  ขณะที่คนฟังยืนมองอย่างงุนงง  ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายไปแค้นเคืองกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน  “ขาไปจะไปกับมันก็ตามใจ  แต่ขากลับกลับกับกูถ้าไม่อยากเสียตัว”

            “ทำไมกูต้องเชื่อฟังมึงด้วยล่ะ”

            “ก็แล้วแต่มึงเลย  ถ้าอยาก...นักล่ะก็”

            เมืองแมนมองตามหลังอีกฝ่ายที่เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างฉุนเฉียวนั้นอย่างสงสัยแกมขุ่นข้อง  เย็นวันนั้นเขาลงจากแฟลตมาขึ้นรถเต้ยโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เต้ยเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วเป็นชุดลำลองที่โคตรดูดี  ดวงตายาวรีคู่นั้นมองมาที่เขายิ้มๆ

            ...ดูไม่มีพิษมีภัยเลยสักนิด

            สงสัยไอ้หมอนั่นคงนึกว่าผู้ชายคนอื่นมีนิสัยน่ารังเกียจเหมือนตัวเองน่ะสิ...

            “เดี๋ยวรอตุ๊กตาแปบนึงนะ  แมนเจอตุ๊กตาหรือยัง”  เต้ยถาม  เขาส่ายหน้า  “เธอเป็นโอดอทเหมือนเรานี่แหละ  ราวน์เด็กอยู่  นั่นไงมาแล้ว”

            หญิงสาวตัวเล็กบางนั้นสวยสมกับชื่อตุ๊กตา  เธอเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบชั้นดีที่ดูเปราะบางและสูงค่า   เสียงของเธอก็ใสไพเราะ

            “ชื่อเมืองแมนหรอ  เพราะจัง  มาคนเดียวเลยเหรอแมน”

            “ใช่แล้ว  ตุ๊กตาเป็นคนที่นี่หรอ”

            “ใช่จ้ะ  บ้านเราอยู่ซอยหลังโรงพยาบาลนี่เอง  บ้านเราอยู่ตรงข้ามกับบ้านเต้ยน่ะ” 

            เมืองแมนนั่งข้างหลัง  เขาลอบสังเกตท่าทางของเต้ยกับตุ๊กตาก็พบว่าทั้งสองคนคงจะเป็นเพื่อนสนิทกันธรรมดา  เต้ยให้เกียรติตุ๊กตามากทีเดียว  ไม่มีท่าทางเจ้าชู้แพรวพราวอะไรเลย  แม้แต่ตอนที่ไปถึงงานเลี้ยงและพบเจอเพื่อนอินเทินคนอื่นๆ

            รูมเมทของเขามาถึงก่อนแล้ว  ร่างสูงใหญ่ดูโดดเด่นท่ามกลางสาวๆที่ยืนรายรอบเหมือนดาวล้อมเดือน  เมืองแมนเห็นฝ่ายนั้นเงยหน้าขึ้นเหลียวมองมาทางเขาแค่แวบเดียวเท่านั้นก่อนจะเมินไปทางอื่น  เขาไม่ได้คุยกับเพลิงกัลป์เลยจนกระทั่งจบงาน

            “อินเทินใหม่ทั้ง 12  คน  เดี๋ยวถ่ายรูปรวมกันก่อนกลับนะคะ”  เสียงพี่กุลที่วุ่นวายอยู่คนเดียวตลอดงานดังขึ้น เรียกให้ทุกคนเข้าไปรวมกันข้างหน้าร้านอาหาร  เมืองแมนยืนอยู่ริมสุดทางขวาติดกับเต้ย

            “แมนขยับเข้ามาอีกก็ได้นะ  เดี๋ยวตกกล้อง”  เต้ยยกมือขึ้นโอบไหล่ของเขาดึงเข้าไปชิด  จากนั้นก็ปล่อยมือออกอย่างสุภาพ   “หวาน  ขยับทางซ้ายหน่อยมั้ยครับ”  เต้ยยังส่งเสียงบอกหญิงสาวข้างหน้าให้เธอขยับด้วย             

            “ครบทุกคนหรือยัง”

            “ขาดเพลิง  ไปเข้าห้องน้ำ”  เสียงแพทดังขึ้น  พอดีกับเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาหยุดยืนข้างเมืองแมน  ไอตัวร้อนๆยืนซ้อนอยู่ข้างหลังชิดจนคนตัวเล็กกว่าต้องขยับตัว

            “เป็นอะไรหรือเปล่าแมน”   เต้ยรู้สึกได้เลยหันมาถาม

            “เปล่าๆ”  แมนตอบ

            พอถ่ายรูปเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ  เมืองแมนจะเดินตามหลังเต้ยไปที่รถแต่ติดตรงที่มือแข็งๆของใครบางคนกลับคว้าต้นแขนเอาไว้

            “อะไร”   เขาหันไปถามอย่างไม่พอใจ

            “กลับรถกู”   เพลิงกัลป์ตอบห้วนๆ

            เต้ยเหลียวมาเห็นเข้าก็เลยเดินเข้ามาหา  มองไปทางเพลิงด้วยท่าทางงุนงง

            “มีอะไรหรือเปล่า  อ้อ...เพลิง  ไม่ได้เจอกันนานเลย  เมื่อกี้ในงานก็ว่าจะเข้าไปทัก”

            “กูไม่อยากทักมึง”   อีกฝ่ายตอบหน้าตาเฉย  “แมนจะกลับกับกู  มึงกลับก่อนเลย”

            “หืม?  ทำไมงั้นล่ะ”  เต้ยตามต่อยิ้มๆ  “มาด้วยกันก็กลับด้วยกันสิ   หรือว่าแมนโกรธอะไรเราหรอ”  เต้ยหันมาถามเขาเสียงอ่อน   “อึดอัดอะไรหรือเปล่า  บอกกันได้นะ”

            “เรา...”  แมนขยับตัวทว่ามือแข็งๆที่จับที่ไหล่ของเขาอยู่นั้นก็กลับกดลงน้ำหนักเพิ่มขึ้นจนเริ่มเจ็บ   

            “มึงกลับเลยเต้ย  อย่าให้กูต้องพูดซ้ำ  หรือว่าคราวที่แล้วมึงยังไม่เข็ดก็บอก  กูจะได้ซ้ำให้”  เพลิงกัลป์พูดอย่างดุดัน   “แมนเป็น ‘เพื่อน’ กู  กูจะดูแลมันเอง”   เขาเน้นคำบางคำ

            เตชินมีสีหน้าเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง  หันมามองคนกลางที่เม้มปากแน่นคล้ายสะกดกลั้นอารมณ์

            “ปล่อยกู  เพลิง”  เมืองแมนปัดมือของอีกฝ่ายออกจากไหล่  “กูจะกลับกับเต้ย”  เจ้าตัวพูดสั้นๆแล้วก็ก้าวยาวๆตามหลังตุ๊กตาไป  เต้ยยิ้มนิดๆหมุนตัวเดินตามหลังอีกฝ่ายไปติดๆ  ทิ้งให้เพลิงกัลป์มองตามหลังด้วยความรู้สึกหัวเสีย

            เมืองแมนนั่งเงียบมาตลอดทาง  เต้ยแวะส่งตุ๊กตาที่บ้านก่อนจะขับพาเขามาส่งที่แฟลต  ในรถเงียบมากจนรู้สึกเหมือนเสียงแอร์ดังกว่าปกติ

             “วันนี้ขอโทษด้วยนะแมน  ไม่รู้เพลิงเป็นอะไรถึงได้โวยวายแบบนั้น”   เสียงนุ่มๆพูดขึ้น  “หรือว่าแมนกับเพลิง...คบกันอยู่หรือเปล่า”

            “เปล่า”  เมืองแมนตอบห้วนๆก่อนขยายความเมื่อรู้สึกตัว  “เพิ่งรู้จักกันตอนเป็นรูมเมทเนี่ยแหละ”

            “เราก็ว่าอย่างนั้น..คือว่า  แมนคงดูออกอยู่แล้วว่าเราเป็น...”  เต้ยพูดออกมาในที่สุด  “เพลิงเขาเกลียดคนแบบเรามากน่ะ  จะเรียกว่ารังเกียจก็คงได้มั้ง   แต่มันผิดมากงั้นหรือที่ความรักของเราไม่ใช่ผู้หญิง”

            คนฟังลอบถอนหายใจแผ่วเบา

            “แล้วแมนล่ะ  รังเกียจเราหรือเปล่า”

            “เราไม่ได้รังเกียจอะไร  แต่เราก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย”   เมืองแมนคิดว่าตัวเองไม่ได้โกหก   ก็เขาไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชาย  แค่คนที่เขาชอบดันเป็นผู้ชาย  ก็เท่านั้น   

            คนฟังอึ้งไปนิดหนึ่งคล้ายผิดคาด

            “งั้นก็ดีแล้ว  ค่อยโล่งใจหน่อย  นึกว่าแมนจะพลอยเกลียดเราตามเพลิงไปอีกคน”  เต้ยพูดต่อ  “เราอยากเป็นเพื่อนกับแมนนะ”

            “อืม”  เมืองแมนพยักหน้า  “ขอบคุณมากที่ให้ติดรถมา  ไว้เจอกันนะ”  เขาพูด  ก้าวลงจากรถโดยไม่ได้หันไปมองอีกฝ่ายอีก

            เมืองแมนเดินขึ้นบันไดมาจนถึงแฟลตที่พัก  รองเท้าที่วางอยู่หน้าห้องแสดงว่ารูมเมทของเขาคงจะกลับมาแล้ว  เขาเปิดประตูเข้าไปข้างใน  ก็เจอร่างสูงใหญ่ยืนพิงกำแพง  ทอดสายตามองมาที่เขาราวกับรออยู่

            “กลับมาแล้วเหรอ”

            “ใช่”  เขาตอบ  “ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนอย่างที่มึงขู่ด้วย”

            “มันจะทำให้มึงตายใจไงล่ะแมน”  เสียงห้าวๆพูดขึ้น แล้วนิ่งไป  เรายืนประจันหน้ากันอยู่ในความเงียบ  ดวงตาคู่นั้นลุกวาวคล้ายมีเปลวไฟอยู่ด้านใน   “มึงไม่เชื่อที่กูพูดหรอแมน  ว่าไอ้เต้ยมันเลว”

            “กูไม่รู้ว่าเต้ยเลวหรือเปล่า  แต่ว่ามึงก็ไม่ได้ดีไปกว่ามันแน่”

            “ชื่อเสียงกูอาจจะไม่ค่อยดีเรื่องผู้หญิง แต่กูก็ไม่เคยบังคับขืนใจใครอย่างมัน”   คำบอกเล่าของอีกฝ่ายทำให้เมืองแมนชะงัก  “มันข่มขืนเพื่อนกูนะแมน   ถึงเพื่อนกูจะเป็นผู้ชาย  ท้องไม่ได้ก็จริงแต่ว่ามันก็เลวอยู่ดี”

            “....................”  คนฟังขยับจะพูดแต่ก็กลับเปลี่ยนใจ

            “มึงไม่เชื่อกูละสิ  กูรู้สึกว่ามึงไม่ค่อยชอบหน้ากูเท่าไหร่”

“...................”   คนฟังยังเงียบ

“ถึงกูจะทำตัวเพลย์บอยแต่ไม่ได้เลวเหมือนมันหรอกนะ  กูไม่เคยบังคับฝืนใจใคร”  คนพูดเดินเข้ามาใกล้เมืองแมน  ยกมือขึ้นแตะที่บ่า  “กูเห็นมึงเป็นเพื่อนก็เลยเตือนเอาไว้  แต่ถ้ามึงไม่เชื่อก็ตามใจ”

“หึ....หึๆ  ฮะ  ฮ่าๆ”  จู่ๆ คนที่นิ่งฟังอยู่นานก็เริ่มหัวเราะออกมา    เสียงหัวเราะของเมืองแมนก้องไปทั่วห้อง  น่าแปลกที่คนฟังกลับไม่รู้สึกถึงความรื่นรมย์ใดๆที่แฝงมากับกระแสเสียงนั้นเลยสักนิด  ตรงข้าม..มันกลับฟังแปร่งปร่าชอบกล

“ขำอะไร”

“ขอบคุณมากสำหรับคำเตือน”  ประโยคเรียบๆจากอีกฝ่ายทำเอาเพลิงกัลป์ชะงัก   ท่าทางของเมืองแมนดูแปลกไป   แววตาที่เงยขึ้นมองเขามีอะไรบางอย่างที่เขาแปรไม่ออก   “กูแค่ขำตลกร้ายที่บังเอิญนึกขึ้นมาได้”

“หมายความว่ายังไง”

“มึงคั่วแต่ผู้หญิงใช่มั้ย”  จู่ๆอีกคนก็เปลี่ยนเรื่อง  เพลิงกัลป์พยักหน้า  ตอบอย่างไม่ปิดบัง

“ใช่  กูไม่เคยนึกพิศสวาทผู้ชาย  สเป็คกูต้องเอสไลน์นมตู้มๆหน่อย  อย่ามองอย่างนั้น   กูป้องกันอย่างดีทุกครั้ง  ไม่เคยพลาด”  เรื่องนี้เขามั่นใจมาก  เพราะทางบ้านสั่งเอาไว้ว่ารักสนุกได้แต่ต้องรู้จักป้องกันตัวเอง  ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นทุกข์ถนัด  ยิ่งพอมาเรียนหมอด้วยแล้ว  ความรู้ที่มีก็ยิ่งทำให้เขาดูแลเรื่องนี้เป็นพิเศษ

อีกฝ่ายมองหน้าเขาคล้ายจะพูดอะไรออกมา

“...ไปนอนเถอะ  พรุ่งนี้ต้องทำงาน”  เสี้ยววินาทีนั้นเพลิงกัลป์คิดว่าอีกคนจะบอกอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่การไล่เขาไปนอน  ทว่าเจ้าตัวกลับเปลี่ยนใจฉับพลัน 

“เมื่อกี้..จะพูดอะไร”

เมืองแมนยักไหล่  หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องส่วนตัวของตนเอง  พูดข้ามไหล่กลับมาเสียงเบาหวิวราวกับเสียงลม

“เปล่า  ไม่มีอะไร”

ทำไมคำว่า ‘ไม่มีอะไร’ ของอีกฝ่าย   ถึงได้สร้างความไม่สบายใจให้กับเขาอย่างนี้นะ  ชายหนุ่มครุ่นคิด พลิกตัวไปมาบนเตียงเดี่ยวภายในห้องพัก  เงี่ยหูฟังเสียงห้องข้างๆก็เงียบกริบ  เดาว่าเจ้าตัวคงหลับไปแล้ว

อะไรกันนะ...สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ  ไม่สิ...อยู่ในความรู้สึก  ตั้งแต่เช้าวันก่อนที่เขาออกมาจากห้องในโรงแรมนั่น  เขาก็รู้สึกคล้ายกับว่าตัวเองลืมอะไรสักอย่าง  สิ่งนั้นมันค้างคาอยู่จนเขาถึงกับเปลี่ยนใจรอกลับพร้อมกับอีกฝ่าย  ทว่าความรู้สึกนั้นก็ยังไม่หายไปจนถึงตอนนี้

ทุกครั้งที่สบตาคู่นั้น  เขาก็รู้สึกตงิดๆในใจ  เหมือนเขาหลงลืมอะไรบางอย่างไป  แต่ก็นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก  ทั้งที่ความจริงแล้วเขาไม่ได้อยากเข้าใกล้หรือว่ายุ่งเกี่ยวอะไรกับอีกฝ่ายมากนัก  แต่กลับต้องมานอนนึกถึงทุกครั้งที่หลับตาลง

อะไรวะ ...หงุดหงิดโว้ย

เสียงหัวเราะใสเหมือนระฆังแก้วดังพลิ้วในบรรยากาศ  ทว่ากลับไม่มีมนุษย์ผู้ใดได้ยิน  แม้ว่าเธอจะอยู่ห่างจากเขาไปเพียงช่วงแขนเดียวก็ตาม  หญิงสาวเงี่ยหู ‘ฟัง’ ความคิดคำนึงของชายหนุ่มร่างใหญ่คนนั้นพลางยิ้มมุมปาก  เธอเดินผ่านบานประตูที่ปิดสนิทอยู่มายังอีกห้องหนึ่งที่อยู่ติดกันอย่างง่ายดาย  ร่างโปร่งระหงเบาบางเหมือนฝุ่นควันที่พร้อมจะสลายหายไปได้ทุกเมื่อนั้นปรากฏขึ้นตรงหน้าของชายหนุ่มอีกคนที่นอนหลับตาอยู่ในห้องที่เปิดไฟสว่าง

เธอพิศดูใบหน้าของอีกฝ่ายแล้วยกมือขึ้นปาดหยดน้ำตาที่ค้างอยู่ที่ผิวแก้มของเขาให้  นิ่งฟังความคิดที่ลอยวนอยู่รอบตัวก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆอย่างพอใจ 

จะต้องเป็นเขาแน่ๆ ....คนที่เธอรอคอยมานานถึง 7 ปี  บุคคลที่มีโชคชะตาเช่นเดียวกันกับเธอ

...

 

ขอบคุณสำหรับเสียงตอบรับ  สำหรับเรื่องนี้มันก็จะเหนือธรรมชาติหน่อยๆ  (ไม่หน่อยอ่ะมากเลย)  เป็นแนวที่ไม่เคยแต่งมาก่อน  ขอฝาก #แฟนหมอแมน  เอาไว้ด้วยนะคะ

ลองเดาเนื้อเรื่องดูนะ  อยากรู้ว่าจะมีคนทายถูกมั้ย  อิอิ  เรื่องนี้อาจจะไม่ได้สนุกมาก  แต่ก็ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านนะคะ55

Melenalike

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-11-2017 00:12:37

เดี๋ยววววววว สรุปว่ามีผีผู้หญิงจริงดิ แล้วที่บอกว่าหมอแมนมีชะตาเดียวกันคืออะไรรรรรร :a5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 27-11-2017 02:01:35

ฮึยยย เอาแล้วว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-11-2017 03:31:57

กลัวนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-11-2017 07:24:39

เพลิงลืมอะไร  :hao3:
แล้วบอกแมนว่าเรื่องเต้ย ตัวเองไม่เคยขืนใจใคร    :z6: :z6: :z6:
ก็แล้วแต่เพลิงละกัน เอาที่เพลิงสบายใจ
แล้วทำไมหงุดหงิดคิดอะไรไม่ออกล่ะ  o18

มันตลกร้ายจริงๆ เพลิงขยาดเกย์ แต่กดเกย์
นี่ถ้าไม่เมาทั้งคู่ เหอะะะะะ

ออกมาอีกแล้ว หญิงที่เคยมาหาแมน
ชะตากรรมเหมือนกับแมนเหรอ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 27-11-2017 09:51:25

สรุปมีผู้ช่วยเป็นผีด้วยหรือนี่ :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 27-11-2017 10:55:14

รอตอนต่อไปเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 27-11-2017 20:00:55

 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 27-11-2017 23:46:45

รอตอนต่อไป,,,

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 28-11-2017 00:01:04

อ้างจาก: Yarkrak ที่ 25-11-2017 06:30:24  

เรื่องนี้่น่าสนุกแต่ทำไมผู้เขียนชอบบอกท้ายเรื่องถึงตอนต่อไปกันจัง
มันทำให้คนอ่านเดาเรื่องออก ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน
พูดคุยได้แต่ไม่อยากให้บอกถึงตอนต่อไปอ่ะ ขอโทษนะนี่คือความคิดเห็นของเรา
เราไม่อยากเว้นทุกข้อความหรือทุกตัวอักษรที่ผู้เขียนได้ตั้งใจเขียนให้ได้อ่าน

ขอบคุณที่เขียนเรื่องมาให้ได้อ่าน

อ้อ! ขออภัยอีกทีที่เราใช้คำว่า ผู้เขียน กับ คนอ่าน เพราะแต่ก่อนเล้าเขาจะรณรงค์ไม่อยากให้ใช้
คำว่า "ไรเตอร์" กับ "รีดเดอร์" เราเลยติดมาจนถึงเดี๋ยวนี้
ขออภัยนักอ่านท่านอื่นด้วยที่อาจไม่ชอบใจความคิดเห็นของเรา อิอิ อย่าด่าเรานะ

ขนาดละครยังมีตัวอย่างตอนต่อไปให้ดูเลยค่ะ สำหรับเราๆว่ามันทำให้น่าติดตามนะ ต่อให้จะเดาเรื่องออกหรือไม่ออกก็เถอะ แต่พอมีแล้วมันทำให้อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆน่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 28-11-2017 00:12:21

เอาน้ำมนต์สาดคะ..... แล้วป้าจะสิงน้องแมนเองงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 28-11-2017 00:15:16

เดาเรื่องคะ

ผีสาวบ้ากามหลงหนุ่มหล่อแต่ผิดหวังในรัก เลยฆ่าตัวตายก่อนตึกนี้สร้าง ทีนี้นางจับกลิ่นเมืองแมนได้เลยมาสิงแล้วปล้ำเพลิงคะ.....

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 28-11-2017 00:23:09

 :sad4: เริ่มออกแนวตื่นเต้นแล้วหล่ะสิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-12-2017 23:25:36

Internal love

ตอนที่ 3

Imagination is more important than knowledge.

 

 

 







            ก๊อก ก๊อก ก๊อก

            เสียงเคาะประตูหน้าห้องนอนของเพลิงดังขึ้นอีกแล้ว  มันดังติดต่อกันมาสี่คืน  แถมยังเวลาเดิมอีกด้วย...เวลาที่เขากำลังหลับสนิทได้ที่

            ชายหนุ่มดึงตัวลุกขึ้นมานั่ง  ยกมือขึ้นขยี้หัวอย่างหงุดหงิด  เดินไปเปิดประตูห้องนอน

            “มีอะไรอีก  อย่าบอกนะว่าผีหลอกอีกแล้ว  เมื่อวันก่อนก็แลกห้องนอนกันแล้วไง  กูเหนื่อยนะแมน  เมื่อคืนกูอยู่เวรไม่ได้นอนเลย”   เขาใส่เป็นชุด

            “มีคน...เดินในห้องนอนกู”  คนที่ใส่เสื้อกันหนาวทับชุดนอนลายหมีกอดหมอนใบโตเหมือนเด็กปัญญาอ่อนในสายตาของเพลิงตอบกลับมาเบาๆ  “มึงช่วยเข้าไปดูให้หน่อย”  เสียงเรียบบอกสั้นๆ

            คนฟังหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างจับผิด

            “กูเข้าไปดูให้มึงกี่รอบแล้วแมน  ไม่เห็นเคยมีเลย  อยากนอนห้องเดียวกับกูก็บอกกันดีๆก็ได้  ไม่ต้องเล่นมุขนี้หรอก”  เขาพูดเสียงห้วน  ความหงุดหงิดหลังโพสเวรที่เยินมากจนไม่ได้นอนสักวินาทีแล้วยังต้องมาเจอรูมเมทมาเคาะปลุกด้วยเรื่องที่ไร้สาระแบบนี้อีก   มันเกินจะทานทนจริงๆ

            “งั้นก็...ขอโทษ  นายนอนเถอะ”  อีกฝ่ายเงียบไปนิดก่อนจะตอบกลับมา

            เมืองแมนหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องนอนที่ขอแลกกับเพลิงกัลป์แล้วตั้งแต่คืนที่สองที่เขา ‘ได้ยิน’ เสียงของเธอคนนั้น   นึกเอาเองว่าเขาคงไปทำผิดอะไรต่อเจ้าที่เจ้าทางเข้า  วันรุ่งขึ้นก็เลยไปหาพวงมาลัยมากราบขอขมา  แถมยังอัญเชิญพระพุทธรูปมาตั้งไว้หัวเตียงอีก

            ปรากฎว่าคืนถัดมาที่รูมเมทไม่อยู่  เมืองแมนก็ได้ยินเสียงฝีเท้า บวกกับกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ที่เขายังไม่แน่ใจว่าคืออะไรลอยมาเข้าจมูก  ทำเอาตาสว่างไม่เหลือความง่วงใดๆทั้งๆที่เพิ่งลงเวรมาเมื่อคืน   เมืองแมนเก็บข้าวของย้ายนิวาสถานไปนอนที่ห้องพักแพทย์เวร

            กะว่าคืนนี้มีรูมเมทอยู่ด้วยจะได้ช่วยกันสักหน่อย  ดันถูกปฏิเสธกลับมาแบบไม่ไยดี

            ...อยากนอนห้องเดียวกันงั้นหรือ  หึ...ถ้าทำได้เขาไม่อยากเห็นหน้าอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

            เมืองแมนกระชับเสื้อกันหนาวเข้าหาตัว  เขาปวดหัวปวดตัวไปหมด  พิษไข้ที่นึกว่าดีขึ้นแล้วเมื่อวันก่อนกลับกลายเป็นทรุดลงอีกเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ  แถมเขายังไม่ได้กินยาอะไรนอกจากพาราฯเลยด้วย

            ชายหนุ่มกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองที่เปิดไฟสว่าง   ทิ้งตัวลงพิงหัวเตียงเอาไว้  เขาไม่กล้าหลับตากลัวว่าจะ ‘เจอ’ อีก

            ปกติเขาก็ไม่ได้กลัวภูตผีวิญญาณ  ไม่ได้เชื่อเรื่องลี้ลับมหัศจรรย์อะไรมากมาย   ก็แค่ฟังหูไว้หูไม่เคยคิดลบหลู่  แต่ว่าคราวนี้พอเจอกันติดๆหลายๆคืนเข้า  จากที่สงสัยคลางแคลงก็เริ่มมั่นใจขึ้นทุกที

            ...ที่นี่มีผีผู้หญิง

            ไม่เข้าใจว่าทำไมรูมเมทของเขาถึงไม่เจอเข้าบ้าง  ทั้งที่คนแบบนั้นน่าจะเจอให้เข็ด...หรือจะเป็นเพราะว่าผีเป็นผู้หญิง

            ลมกรรโชกเข้าที่หน้าต่างบานเกล็ดที่ปิดเอาไว้  แมนขนลุกซู่นั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมขาจนถึงคอ  ขมับยังปวดตุบๆพอๆกับสะโพกที่ยังยอกเวลาขยับตัวเร็วๆโดยไม่ระวัง  ลมหยุดพัดไปแล้ว  เมืองแมนได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นแทน

            “นะโมตัสสะ ภะขะวะโต อาราหะโต สัมมาสัมพุทธธัสสะ...”

            มาถึงจุดที่ต้องควักเอาพระห้อยคอขึ้นมาสวดมนต์  เมืองแมนจ้องไปที่บานประตูเขม็ง  เสียงฝีเท้าดังวนอยู่ข้างนอกพักหนึ่งจากนั้นก็ตามด้วยเสียงเคาะประตู

            ก๊อก  ก๊อก

            “มึง...หลับหรือยัง”   เสียงห้าวๆดังขึ้นหลังประตู  เพลิงกัลป์คงไม่รู้ว่าคนด้านในถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งอก  เมืองแมนลุกไปเปิดประตูห้องให้เพื่อน

            ร่างสูงใหญ่ยืนพิงกรอบประตูเอาไว้  ทอดสายตามองเข้ามาในห้องที่เปิดทั้งไฟเพดาน ไฟโคมอ่านหนังสือพลางเบ้ปาก

            “ไง...เจอผีอีกเหรอ”  ดวงตาคมกริบกวาดมองรอบห้องจนทั่ว  “ไม่เห็นมี  เห็นบอกว่าผีผู้หญิงใช่มั้ย  ดีเลยถ้าเจอจะได้จัดซักหน่อย”

            “เห้ย”  แมนอุทาน  “อย่าพูดอย่างนั้น  จะบ้าหรือไง  ไปลบหลู่เขาเดี๋ยวก็โดนจับหักคอหรอก”

            “หักได้ก็มาหักซิ   หรือว่ากูหักคอมึงก่อนดี  เซ่นถวายผีซะเลย  โทษฐานปลุกกูอยู่ได้  คนจะนอนก็ไม่ได้นอน”  มือใหญ่เอื้อมมาจับที่ลำคอเล็กเขย่าเบาๆก่อนจะชะงัก  “ทำไมคอร้อนจัง  ไม่สิ...ร้อนทั้งตัวเลย  นี่มึงป่วยอีกแล้วหรือเนี่ย  ป่วยบ่อยชิบ  ไม่รู้จักดูแลตัวเองหรือไง”

            “คนที่กินเหล้าแทนน้ำกับคั่วผู้หญิงไม่เลือกนี่ไม่น่าพูดประโยคนี้ออกมาได้เลยนะ”  อีกฝ่ายสวนกลับ  ปัดมือที่ยุ่มย่ามอยู่แถวซอกคอตัวเองออก  “กูแค่ยังไม่หายหวัดเฉยๆ”

            “มึงมียาหรือยังล่ะ ไอเสมหะหรอ  หรือท้องเสีย”  เพลิงเริ่มซักประวัติอีกรอบ

            “เออ มีแล้ว” เมืองแมนตัดบทเพราะไม่อยากตอบ  จะให้บอกออกไปมั้ยล่ะว่าตัวเอง ‘อักเสบ’ ที่ตรงบริเวณไหนของร่างกายและเพราะอะไร

            “งั้นมึงมานอนห้องกู  เดี๋ยวกูนอนห้องนี้เอง”   เพลิงกัลป์พูด  เขาง่วงนอนเต็มทีแล้ว  “อะไรอีก”  สีหน้าคนฟังเหมือนจะค้าน

            “ก็...เราเคยแลกห้องกันแล้วนี่  ยังเจออยู่เลย”  ดวงตากลมโตจ้องมองมาที่เขามีหยาดน้ำตาคลออยู่เล็กน้อย  นี่ถ้าอีกฝ่ายอายุสามขวบ  เพลิงกัลป์ก็พร้อมจะเชื่อว่าอีกไม่เกินสองวินาที เด็กสามขวบตรงหน้าจะต้องร้องไห้จ้า  แต่นี่เป็นผู้ชายวัยยี่สิบสี่ปี   ฝ่ายนั้นเลยทำได้แค่เบะปากนิดๆแล้วสูดน้ำมูกเท่านั้น

            “แล้วจะให้เอาไง  ไปหาที่นอนข้างนอกตอนตีสามนี่ก็ออกจะบ้าเกินไปหน่อย  เรื่องย้ายห้องพี่กุลก็บอกเองว่าไม่ได้  เหลืออยู่ทางเดียวแล้วมั้งคือย้ายมานอนห้องด้วยกัน”  หางเสียงของเพลิงกัลป์มีแววเยาะนิดๆ

            ถึงอย่างไรเขาก็ยังระแวงอีกฝ่ายอยู่นั่นเอง

            “ไม่เอา”  เมืองแมนตอบทันควัน  คนฟังยิ้มมุมปาก

            “อย่าเล่นตัวน่า  ต้องการแบบนี้ตั้งแต่แรกก็บอกกันดีๆก็ได้  หรือว่าอยากมากจริงๆ...ลองไปถามไอ้เต้ยดูก็คงได้มั้ง...โอ๊ะ!”

            คนพูดอุทานเพราะแรงจากกำปั้นของอีกฝ่ายที่ลอยมากระทบปากโดยไม่มีการเตือนก่อนทำเอาเพลิงกัลป์เซไปนิด   ร่างเล็กที่สูงแค่อกของเขายืนจังก้าจ้องมาด้วยดวงตาวาววับ

            “ปากหมาจริงๆ  คนอย่างมึงนี่นอกจากพวกผู้หญิงสิ้นคิดแล้วก็คงไม่มีใครอยากเอาแล้วล่ะ”  เมืองแมนพูดเสียงห้วน   “ออกไปจากห้องกู  กูอยู่คนเดียวได้  เจอผียังดีกว่าเห็นหน้ามึงเลย”  เขาผลักร่างสูงใหญ่นั้นเต็มแรงจนฝ่ายนั้นถอยออกไปจากห้อง  เมืองแมนปิดประตูห้องดังปัง  ถอยกลับไปนั่งคู้อยู่บนเตียงตามเดิม

            เพลิงกัลป์มองบานประตูที่ปิดสนิทนิ่ง   พอพูดออกไปแล้วเขาก็อดรู้สึกผิดขึ้นมาไม่ได้  เป็นเพราะนิสัยเสียๆของเขาเองที่ปากไว  ชอบพูดไม่คิด แถมยังมีความคิดติดลบกับคนแบบนั้นอยู่ก่อนแล้วด้วย  พอมารวมกับความหงุดหงิดที่ถูกปลุกกลางดึก  มันก็ยิ่งไปกันใหญ่

            คนในห้องเงียบกริบ  ชายหนุ่มแนบหูกับบานประตูก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย  ช่างเหอะ...ชายหนุ่มยักไหล่  หมุนตัวเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง  เขาผล็อยหลับไปอย่างง่ายดายโดยไม่มีใครมารบกวนอีก

            เช้าวันรุ่งขึ้นเพลิงกัลป์ตื่นสาย  เขารีบวิ่งผ่านน้ำไปทำงานอย่างรวดเร็ว  ลืมเรื่องรูมเมทของตัวเองไปเสียสนิทจนกระทั่งแพทเดินมาถึงวอร์ด

            “เพลิง  เห็นแมนมั้ย  วันนี้แมนลาหรอ  ยังไม่เห็นมาราวน์เลย” 

            คนฟังขมวดคิ้ว  พลิกนาฬิกาข้อมือดูเวลา...เกือบสิบโมงแล้ว  ไอ้บ้านั่นคงมัวแต่กลัวผีเลยนอนตื่นสายโด่งล่ะสิ

            “ลองโทรไปตามหรือยัง”

            “โทรไปหลายรอบแล้ว  พี่พยาบาลก็โทร  ไม่มีคนรับเลย   เมื่อเช้าได้เจอกันมั้ย  แมนออกมาหรือยัง”

            “ไม่ได้สังเกตอ่ะ  งั้นเดี๋ยวเราไปตามที่หอให้  ฝากวอร์ดก่อนนะ”

            เพลิงกัลป์เดินย้อนกลับไปที่แฟลตพลางก่นด่าเพื่อนในใจไปพลางว่าไม่มีความรับผิดชอบ  ขนาดเขาไม่ว่าจะเที่ยวดึกดื่มหนักขนาดไหนก็ยังขุดตัวเองขึ้นมาราวน์เช้าได้ทุกวันไม่เคยขาด

            แฟลตเงียบเชียบเพราะทุกคนไปทำงานกันหมดแล้ว  เพลิงกัลป์เดินขึ้นบันไดไปจนถึงหน้าห้องพักของตัวเอง  เขาไขกุญแจประตูหน้าห้องแล้วเดินเข้าไป  ห้องของรูมเมทยังปิดเงียบ  มีไอเย็นของเครื่องปรับอากาศลอดออกจากช่องใต้บานประตู

            “แมน  ไอ้เมืองแมน...ตื่นได้แล้ว   มึงไม่ไปราวน์หรือไงวะครับ   คนไข้ครึ่งร้อยรอมึงอยู่บนวอร์ดนะครับ”  เขาเคาะประตูแรงๆ

            ...เงียบ

            คิ้วเข้มขมวดฉับ  เพลิงกัลป์เคาะเรียกอยู่สักพักพอเห็นว่าไม่เปิดแน่แล้ว  ลูกบิดก็ล็อคอยู่  ชายหนุ่มยกขาขึ้นเตรียมถีบประตูแต่ก็นึกขึ้นมาได้เสียก่อนว่ามันเป็นของหลวงที่เขาไม่ควรทำลาย

            “พี่กุลหรอครับ  ผมอยากขอกุญแจเข้าห้องนอนหน่อย   คือ...เมืองแมนมันติดอยู่ข้างในไม่ออกมา”  เขาตัดสินใจโทรหาพี่กุลที่เป็นคนดูแลพวกเขา   ฝ่ายนั้นรีบบอกว่าจะมาหาที่ห้อง

            ไม่ถึงสิบนาทีพี่กุลก็มาพร้อมกับกุญแจในมือ  เธอดูตกอกตกใจทีเดียว

            “หมอแมนเป็นอะไรหรือเปล่าคะ  ไม่ยอมเปิดเลยหรือคะ”

            “ผมขอกุญแจก่อนแล้วกันครับ”

            เพลิงกัลป์ตัดบท  รับกุญแจมาไขเปิดประตูห้อง  พอเปิดเข้าไปได้  เขาก็พบว่าเจ้าของห้องนอนขดตัวงอเป็นกุ้งอยู่บนเตียง  มีผ้าห่มพันรอบตัวเหมือนมัมมี่  ใบหน้าเล็กๆรูปหัวใจซีดเผือดไร้สีเลือด  เสียงครางฮือเบาๆดังลอดออกมาจากริมฝีปากบางเป็นระยะ

            คุณหมอหนุ่มปราดเข้าไปถึงตัวเพื่อน  จับชีพจรดูก็พบว่ามันทั้งเบาและรัวเร็ว  เนื้อตัวร้อนผ่าวราวกับผิงไฟ  เพลิงเขย่าเรียกอีกฝ่ายให้ลืมตาขึ้น

            “แมน  เป็นขนาดนี้ทำไมไม่บอกกู”

            “อือ”  ฝ่ายนั้นลืมตาขึ้นมองเขาแต่คล้ายไม่รับรู้

            เพลิงกัลป์เม้มปากแน่น  ก้มลงช้อนตัวอุ้มอีกฝ่ายติดวงแขนขึ้นมา  หันไปบอกพี่กุลให้ช่วยตามทีมให้  ไม่ถึงสองนาทีทีมพยาบาลก็มาถึง  เขาวางอีกฝ่ายลงบนเปลคนไข้

            “Septic shockครับ  ผมฝากเปิดเส้น....”  นายแพทย์หนุ่มร้องบอกพี่พยาบาลที่เข้ามาแทงน้ำเกลือให้อีกฝ่ายอย่างคล่องแคล่ว

            กว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางก็ผ่านไปเกือบชั่วโมง  เมืองแมนถูกส่งขึ้นมานอนที่ห้องพิเศษวอร์ดอายุรกรรม  อาจารย์ตวงพร  หัวหน้าภาคเข้ามาดูแลด้วยตนเอง  เธอรูดม่านปิดรอบเตียงขณะตรวจร่างกายคนป่วยอย่างละเอียด

            “พี่ว่าน่าจะดีแล้ว ความดันก็ขึ้นแล้วล่ะ”  เธอยกมือขึ้นจับปลายคางคล้ายครุ่นคิดแล้วเหลือบมองหน้าเขา  “ถามหน่อยสิ  ...เมืองแมนเขามีแฟนมั้ย”

            “ผมเพิ่งรู้จักเค้าที่นี่เอง  ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ  เขาไม่ได้เล่าให้ฟัง”  เพลิงกัลป์ตอบ  อาจารย์พยักหน้าเนิบๆ

            “นั่นสินะ... ไม่เป็นไร  ขอบใจมาก  พี่ถามไปอย่างนั้นเอง”

            “เอ่อ...อาจารย์ครับ”  เขาเรียกเธอเอาไว้ 

เพลิงกัลป์ตัดสินใจเล่าเรื่องที่เพื่อนเจอผีที่แฟลตให้อาจารย์ฟัง  เธอมีท่าทางแปลกใจ

            “เธอจะบอกว่าเพื่อนเธอถูกผีหลอกเลยไข้ขึ้นเหรอ   พี่ว่าไม่น่าใช่นะ”  แพทย์หญิงเอื้อมมือไปจับที่ข้อมือผอมๆของคนป่วยที่นอนเงียบอยู่  “แต่ถ้าสาเหตุมาจากนอนไม่พออะไรแบบนี้ร่วมด้วยก็เป็นไปได้ค่ะ”

            “ขอบคุณมากครับอาจารย์”

            เธอรับไหว้เขาแล้วเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วย  เพลิงกัลป์หันไปมองเพื่อนร่วมห้องที่นอนซมอยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดนิดๆ

            คนบนเตียงทำท่าจะพลิกตัวแต่แล้วก็กลับนิ่วหน้าราวกับเจ็บปวด   เพลิงกัลป์เลยขยับเข้าไปช่วยพลิกให้   มือใหญ่ช้อนที่สะโพกทว่าฝ่ายนั้นกลับร้องออกมา

            “โอ๊ย...เจ็บ”

            อะไรบางอย่างสะกิดใจเขา    ชายหนุ่มเม้มปากแน่น  เหลือบมองที่บานประตูห้องที่ปิดสนิท  เขาครุ่นคิดอยู่อึดใจหนึ่งก็เอื้อมมือไปดึงสายรัดเอวกางเกงของอีกฝ่ายออก  เงยหน้าขึ้นมองคนที่หลับตานิ่วหน้าอยู่แทนคำขอโทษ

            ...กูแค่จะหา source ไข้เฉยๆเอง

            ปลดกางเกงบางๆแบบคนป่วยลงพ้นสะโพก  เขาสังเกตเห็นว่ามีของเหลวไหลซึมออกมาจากช่องทางหลังที่บวมแดงอักเสบอย่างเห็นได้ชัด

            ..ฉิบหาย

            รอยสีม่วงๆคล้ายรอยจิกนิ้วตามต้นขาและรอยเหมือนฟันกัดที่สะโพกทำเอาเพลิงกัลป์เม้มปากแน่น  สังหรณ์บางอย่างวูบขึ้นมาจนเขาขนลุก  ชายหนุ่มเอื้อมมือไปดึงคอเสื้อด้านหลังของอีกฝ่ายลง         รอยฟันปรากฏขึ้นชัดเจนที่หลังต้นคอ  เยื้องไปทางซ้าย....ตำแหน่งที่เขาชอบทำเวลาที่มีอะไรกับสาวๆ

            มันเริ่มตกเป็นสะเก็ดเห็นได้ชัดเพราะอีกฝ่ายขาวมากเกินไป

            คุณหมอหนุ่มรู้สึกเข่าอ่อน  เขาดึงกางเกงของอีกฝ่ายขึ้นตามเดิมแล้วถอยไปนั่งสูดลมหายใจลึกๆที่เก้าอี้ข้างเตียง...หรือว่า  จะเป็นคืนนั้น

            ไม่น่าใช่...ปกติเขาไม่เคยมีรสนิยมทางเพศแบบนั้น

            แต่ว่า...ร่องรอยเหล่านั้นมัน..

            ไหนจะอะไรบางอย่างที่รู้สึกเหมือนลืมเลือนไปอีก

            “โว้ย!!”  ชายหนุ่มอุทาน ยกมือขึ้นกุมศีรษะ  “เป็นไปไม่ได้  ต่อให้เมาขนาดไหนกูก็ไม่เอาผู้ชายแน่ๆ”

            เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องพัก  แพทกับเมย์และเพื่อนอินเทินคนอื่นๆทยอยกันเข้ามาเยี่ยมเมืองแมนตลอดทั้งวันที่เพลิงกัลป์อยู่และไม่อยู่

            พอเขาเสร็จจากงานกลับมาที่พ้องพักคนป่วยอีกครั้ง  ก็พบว่าฝ่ายนั้นกำลังนั่งกินแอปเปิ้ลที่เมย์ปลอกให้อยู่บนเตียง  สีหน้าดูสดใสขึ้นกว่าเดิมมาก

            “เพลิงมาแล้ว  มากินของเยี่ยมกันเร็ว  เจ้าของเขาอนุญาตแล้วแน่ะ”  เมย์เรียกเขาอย่างน่ารัก  ตรงข้ามกับคนบนเตียงที่มองเมินไปทางอื่นราวกับเขาเป็นอากาศธาตุ

            “ขอบคุณครับ”  เพลิงกัลป์รับแอปเปิ้ลจากเพื่อนสาวมากิน  รสชาติหวานฉ่ำของมันทำให้อารมณ์สับสนของเขาสงบลงเล็กน้อย  “ดีขึ้นหรือยัง”  เขาถามลอยๆไม่เจาะจง

            “ดีขึ้นมากแล้วล่ะ  เมื่อเย็นก็กินข้าวต้มได้ตั้งครึ่งชาม”  เมย์เป็นคนตอบแทนให้อีกฝ่ายตามเคย   ดูเหมือนเธอจะไม่ได้สังเกตถึงบรรยากาศอึมครึมระหว่างเพื่อนชายทั้งสองคน   “งั้นฝากเพลิงดูต่อนะ  เมย์ต้องไปรับเคส   วันนี้อยู่เวร”  เธอบอกยิ้มๆ  ลุกขึ้นยืนส่งชามแอปเปิ้ลในมือให้เขา

            หญิงสาวออกไปจากห้องแล้ว  เหลือแต่เพียงความเงียบที่แสนอึดอัดเข้ามาแทนที่  เพลิงกัลป์ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงคนป่วยแทนเมย์ช้าๆ

            “กินอีกมั้ย”  เขายกจานแอปเปิ้ลไปตรงหน้า

            “.............”

            “ไม่ตอบ  งั้นกูกินนะ”   ชายหนุ่มหยิบแอปเปิ้ลชิ้นสุดท้ายเข้าปากเคี้ยว  สมองก็ครุ่นคิดหาทางวิธีเริ่มสนทนากับอีกฝ่ายไปด้วย   “หายปวดหัวหรือยัง”

            “.............”

            “กูถามดีๆทำไมไม่ตอบล่ะ  จะเล่นสงครามเย็นกันหรือไง”

            คราวนี้คนป่วยกลับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแถมยังพลิกหนีไปอีกฝั่งแทนคำตอบอีกด้วย

            เพลิงกัลป์คิ้วกระตุก  เขาชักจะฉุนนิดๆ  แต่ก็ยังต้องบอกตัวเองว่าใจเย็นๆ  หายใจเข้าออกลึกๆช้าๆ  ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวก็ได้ฟาดปากกันอีกยกพอดี

            ความรู้สึกเจ็บนิดๆที่โดนต่อยยังคงติดอยู่ที่มุมปาก

            “มึง...มีอะไรจะบอกกูมั้ย”  เขาเริ่มด้วยประโยคคำถามสุดคลาสสิค  อีกฝ่ายนอกจากไม่ตอบแล้ว  ยังไม่หันมามองด้วยซ้ำ  เมืองแมนทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น  “เมืองแมน...มึงอย่าแกล้งหลับ  กูรู้ว่ามึงตื่นอยู่”

            ไม่มีคำตอบจากฝ่ายนั้น   ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเอื้อมมือไปจับไหล่ผอมๆบังคับให้พลิกตัวหันกลับมา  เมืองแมนนิ่วหน้า  ยกมือขึ้นปัดมืออีกฝ่ายออก

            “อย่ามายุ่ง”  ประโยคแรกหลุดออกมาจากปากคนเจ็บ  “อยากอยู่คนเดียว”

            “กูมีเรื่องจะถาม”  เพลิงกัลป์สวนกลับ  เดินอ้อมมาอีกฟากของเตียงเพื่อนเผชิญหน้ากับคนป่วยที่นอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม  ใบหน้าเล็กๆนั่นแนบอยู่กับหมอนดูเรียบเฉยค่อนไปทางบึ้งตึง   “มึงจำคืนสุดท้ายที่ค่ายได้มั้ย” 

            ดวงตากลมโตเหลือบขึ้นสบตาเขาแวบเดียวแล้วก็เมินไปทางอื่น

            “ทำไม”

            “จำได้หรือเปล่า”

            “จะถามทำไม”

            “กูอยากรู้  บอกมาตามตรงเถอะ”  เพลิงกัลป์เหลือบมองไปทางหน้าประตูยังไม่เห็นวี่แววว่าจะมีใครโผล่เข้ามาในห้อง  เขากลั้นใจถามออกไปตรงๆ  “คืนนั้น...เรา  มีอะไรกันหรือเปล่า?”

          คนฟังหน้าเผือดสีไปถนัด   เห็นได้ชัดในสายตาที่เฝ้าจับสังเกตอยู่  ริมฝีปากบางเม้มนิดๆ เสมองไปทางอื่นก่อนจะตวัดสายตาขึ้นสบตาคมเข้มที่มองอยู่อย่างรอคำตอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-12-2017 23:26:58

 




            “ทำไมจู่ๆถึงมาถาม”

            “ตอบมาก่อน”

            “กูไม่ได้ปล้ำมึง  กูรู้แค่นั้น”  เมืองแมนตอบ  “ถ้ามึงกลัวว่าตัวเองจะโดนล่ะก็  สบายใจได้”

            “แล้วกู...”  เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ  “...ทำมึงหรือเปล่า?”  คำถามที่ออกมาจากปากทำเอาอีกฝ่ายนิ่งไปนาน  หัวใจของคนรอเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ  เขายอมรับว่าตัวเองกลัวคำตอบที่จะได้รับ  เพราะนั่นเท่ากับว่าเขาประพฤติตัวเป็นพวกเกลียดตัวกินไข่  เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง  ปากบอกเกลียดเกย์แต่ดันไปมีเซ็กส์กับเกย์   ....แต่ให้ตายเหอะ  สิ่งที่เขากลัวมากกว่าการได้รับคำตอบก็คือความไม่รู้

            เขาครุ่นคิดมาตลอดทั้งบ่ายว่าจะเป็นอย่างไรถ้าคำตอบที่ว่าคือ  ใช่  ...มันจะดีกว่ามั้ยถ้าเขาทำเป็นเฉยๆ  ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นปริศนาไปโดยไม่ไปค้นหาคำตอบ  ไม่นานเขาก็คงจะลืมเรืองนี้ไป  เหมือนๆกับเรื่องอื่น

            ทว่าทุกครั้งที่เขาเห็นหน้าเมืองแมน  เขาก็ต้องสงสัยขึ้นมาอีกแน่ๆว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น  และไม่ใช่นิสัยของเขาอยู่แล้วที่จะทำแล้วไม่รับ  ..คนอย่างเพลิงกัลป์  กล้าทำกล้ารับเสมอ

            ถึงจะนึกภาพแล้วรู้สึกรับไม่ได้  แต่ถ้าตัวเขาเองเป็นสาเหตุที่ทำให้อีกคนต้องป่วยหนักขนาดนี้ล่ะก็...

            “หึๆ”   จู่ๆคนบนเตียงก็หัวเราะออกมา  “มึงอยากได้คำตอบแบบไหน”

            “ตอบตามตรง”

            “กูไม่รู้”  เมืองแมนตอบ  “กูจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น”

            “มันจะเป็นไปได้ไงที่จำไม่ได้”

            “แล้วมึงจำได้ไหมล่ะ” 

            คนฟังอึ้ง  ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตามเดิม  ยกมือขึ้นกุมศีรษะ

            “จำไม่ได้”  เสียงห้าวลอดริมฝีปากออกมา  “ปกติถึงกูจะเมาแค่ไหน  แต่เวลามีเซ็กส์กับใครตื่นมาก็จะต้องพอจำได้บ้าง  แต่นี่มัน...จำอะไรไม่ได้เลย  อย่างกับว่า...โดนลบความจำ”

            เมืองแมนถอนหายใจยาว

            “กูไม่ใช่ผู้หญิง”  เขาพูดเบาๆ  ทอดสายตามองไปยังเบื้องหน้า  “มึงไม่ต้องทำหน้าเหมือนทำกูท้องหรอก...เพลิง”  ชื่อของอีกฝ่ายหลุดออกมาจากปากของคนพูดเป็นครั้งแรก

            เพลิงกัลป์เงยหน้าขึ้นสบตาอีกคน

            “กูจำไม่ได้จริงๆว่ะ”  เขาสารภาพ   “แต่ถ้ากูทำอะไรมึงจริงๆ  กูก็ต้องขอโทษด้วยนะแมน  ที่มึงป่วยคราวนี้ก็เพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย  ทำไมมึงไม่ถามกูตั้งแต่เช้าวันนั้นวะ  เก็บเงียบทำไม”

            “จะให้กูถามว่าอะไร  ให้ถามว่าเมื่อคืนมึงเอากูหรือเปล่างั้นหรือ  ทั้งๆที่ต่างคนต่างก็จำไม่ได้ด้วยกันทั้งคู่”  คนป่วยพูด  “ตอนแรกกูก็โกรธมึงหรอกนะ  แต่มาคิดดูอีกที  มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร   ยังไงเรื่องที่เกิดขึ้นก็เป็นแค่ความผิดพลาดที่โทษใครไม่ได้เท่านั้น”

            “แล้วหลังจากนี้”

            “ก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้อีก”  เมืองแมนพูดเสียงแข็ง  “ลืมมันไปซะ”

            “แต่ว่า..”

            “ทำไม...มึงจะรับผิดชอบกูด้วยการแต่งงานหรือไง  ประสาทหรือเปล่า  แค่มีเซ็กส์กันครั้งเดียว  มีด้วยกันจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้  กูไม่ใช่สาวที่ต้องหวงพรหมจรรย์หรอกนะ  กูไม่ได้แคร์เรื่องนี้หรอก”  เมืองแมนพูดเสียงห้วนจัด  “แค่อีกสองอาทิตย์มึงไปตรวจเลือดแล้วเอาผลมาให้กูดูด้วยเท่านั้นแหละ   จะได้สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย  มั่วอย่างมึงกูกลัวติดเอดส์”

            สีหน้าของคนฟังดีขึ้น  เพลิงกัลป์หัวเราะออกมาเบาๆ  ยกมือขึ้นลูบหัวอีกฝ่าย

            “แมนสมชื่อเลยนะมึงน่ะ  กูขอโทษที่ตอนแรกด่ามึงว่าไม่แมนนะ”   คนป่วยโยกหัวหลบ

            “เออ  กูแมนกว่ามึงก็แล้วกัน”

            “กูไม่เถียง”  เพลิงกัลป์ตอบ  เงียบไปอึดใจหนึ่ง  “ถึงกูจะจำไม่ได้  แต่กูก็ต้องขอโทษมึงด้วย....กูรู้สึกผิดต่อมึงจริงๆ” 

            “................”

            คนป่วยไม่ตอบ  แต่กลับพลิกตัวไปอีกทาง

            คืนนั้นเพลิงกัลป์ยกเลิกนัดกับเพื่อนในก๊วนที่จะไปเที่ยวด้วยกัน  เขาอยู่เฝ้ารูมเมทจนเช้าถึงได้ตื่นไปทำงานต่อ  จากนั้นก็จะเข้ามาเยี่ยมบ้างตอนเย็นๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันเกินความจำเป็น  จะว่าไปแล้ว...ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูเหินห่างกว่าตอนแรกรู้จักกันเสียอีก

            เมืองแมนกลับไปทำงานได้ในอีกห้าวันถัดมา  เขารู้จากแพทกับเมย์ด้วยความแปลกใจว่าเพลิงกัลป์เป็นคนอาสาอยู่เวรและราวน์วอร์ดแทนเขาทุกวัน  ชายหนุ่มเลยตัดสินใจเดินไปหาเพื่อนร่วมห้องที่แทบไม่ได้เจอหน้าเพื่อขอบคุณ

            ร่างสูงใหญ่กำลังถือชาร์ตยืนอยู่ปลายเตียง  พูดคุยกับคนไข้บนเตียงอย่างอารมณ์ดี  เพลิงกัลป์เหลียวมาเห็นเขาเข้า  ฝ่ายนั้นชะงักเล็กน้อยก่อนจะฝากแฟ้มกับพี่พยาบาลเอาไว้แล้วเดินเข้ามาหาเขา

            “ไง...กลับมาทำงานแล้วเหรอ”

            “อืม”   เมืองแมนตอบ  สังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายมีรอยคล้ำใต้ตามากกว่าปกติ  คงล้าจากการต้องอยู่เวรติดๆกันเพราะอยู่แทนเขา   “ขอบคุณนะที่ราวน์แทนให้”

            คนฟังยักไหล่ราวกับเป็นเรื่องปกติ

            “ก็ต้องเป็นกูอยู่แล้ว  จะให้แพทหรือเมย์ราวน์ก็จะหนักไป”    อีกฝ่ายพยักหน้าเนิบๆ  ทำท่าจะผละจากไป  “เดี๋ยวก่อน..”  เพลิงกัลป์เรียกเอาไว้

            “ว่า?”

            “หายแล้วเหรอ...หมายถึง...แผล”  เขาอึกอัก

            “หายหมดแล้ว”  คนตอบหน้านิ่ง  “อาจารย์ให้ยามาทั้งกินทั้งทา”

            “คือ...”  ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบท้ายทอย  เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าต้องการจะพูดอะไรกันแน่  เป็นความรู้สึกอึดอัดประดักประเดิดที่เพลิงไม่ชอบเลยสักนิด

            “มีอะไรหรือเปล่า”

            “เพลิงเสร็จยัง  อ้าว....แมนหายแล้วหรอจ้ะ”  เสียงใสๆดังขึ้นทางด้านหลัง  ทั้งคู่เหลียวไปมองก็เจอตุ๊กตายืนส่งยิ้มมาให้  เธอเดินเรื่อยๆแต่เหมือนลอยได้เข้ามาหา  ใบหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตากระเบื้องมีรอยยิ้มแต่งแต้ม  สวยจนเมืองแมนไม่แปลกใจที่เห็นรูมเมทของเขามองไม่วางตา

            “หายแล้ว  ตุ๊กตามาคอนซัลท์ศัลย์หรอ”  เขาถาม   เธอหัวเราะเบาๆ  ใบหน้าขึ้นสีชมพูระเรื่อ

            “เปล่าจ้ะ..แค่จะมาชวนเพลิงไปทานข้าว  แมนไปด้วยกันสิ  ฉลองที่หายดีไง”

            เมืองแมนขมวดคิ้วแวบเดียวก็คลายออก  ห้าวันที่ผ่านมาเขาตกข่าวเรื่องอะไรไปหรือเปล่า  เหลือบมองเพื่อนร่วมห้องก็เห็นทำหน้าเฉยๆ

            “ไปกันเถอะ  เราต้องเคลียร์งานก่อน  หยุดห้าวันงานกองเท่าภูเขา”  เขาตอบกลั้วหัวเราะ

            “งั้นก็ได้จ้ะ  แต่อย่าหักโหมมากนะ  ตุ๊กตาเป็นห่วง”  หญิงสาวตอบกลับมา   แล้วหันไปทางเพลิงกัลป์  “เพลิงอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม  ถ้าไม่...ตุ๊กตามีร้านที่อยากพาไปกินค่ะ”

            “ตุ๊กตาเลือกเลยครับ”  เสียงห้าวๆนั้นตอบ

            เมืองแมนไม่ได้สนใจอะไรกับคนคู่นี้อีก  เขามาได้ยินเพื่อนๆอินเทินผู้ชายพูดกันอย่างเสียดายว่าอินเทินที่สวยที่สุดของรุ่นถูกเพลิงกัลป์ชิงไปเสียแล้ว

            “เราก็ไม่นึกว่าตุ๊กตากับเพลิงจะไปคบกันได้  เร็วชะมัด  ไม่รู้ไปคุยกันตอนไหน”  เต้ยพูดขึ้น  เหลือบมองมาทางเมืองแมนที่นั่งเงียบมาตั้งแต่แรก  “แมนล่ะรู้ไหม  อ้อ...ลืมไปแมนเพิ่งหายป่วยนี่”

            “เพลิงมันร้ายตั้งแต่เรียนแล้ว  ดาวคณะฯคนไหนที่ว่าสวยๆมันกินเรียบหมด  ที่ร้ายกว่านั้นคือสาวๆของมันไม่เคยทะเลาะตบตีกันเลยนะ  ไม่รู้ว่ามันจัดการยังไง”  โย่ง  เพื่อนอีกคนที่มาจากมหาวิทยาลัยทางภาคเหนือพูดขึ้นมาบ้าง  “ชื่อเสียงมันดังมาถึงมอกูเลย”

            “ชื่อเสียงหรือชื่อเสียวะ”  ปิงพูดลอยๆ

            คนในโต๊ะหัวเราะ  หัวข้อสนทนาหมุนเวียนไปเป็นเรื่องอื่น  เมืองแมนฟังบ้างไม่ได้ฟังบ้าง  เขากำลังกังวลถึงคืนนี้ที่จะต้องกลับไปนอนที่แฟลต

            ยอมรับว่าตัวเองกลัวผีมาก   ไม่อยากได้ยินเสียงหรือได้กลิ่นอะไรอีกแล้ว

            “แมนเงียบจัง  หรือว่าไข้ขึ้นอีก”  มือใหญ่ยกขึ้นทาบที่หน้าผากของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว  เต้ยดึงมือออกท่ามกลางเสียงโห่แซ็วของเพื่อนๆ

            “เห้ยๆ  คู่นี้นี่ยังไงๆหรือเปล่าวะ”  โย่งพูด  “ก็ว่าเห็นเต้ยไปเฝ้าทุกวัน  นี่ถ้าจะเปิดตัวก็บอกพวกกูบ้างนะ”

            “สงสารคนโสดบ้างเหอะ”  หวานที่เป็นผู้หญิงหนึ่งเดียวของโต๊ะโอดครวญ  “อย่านะแมน...เหลือผู้ชายแท้ๆให้เราได้มีความหวังบ้าง”

            แมนยิ้มบางๆ  ไม่ได้ตอบอะไร  ส่วนเต้ยก็ยกมือปฏิเสธพลางหัวเราะ  ชวนเปลี่ยนเรื่องอย่างนิ่มนวล   กว่าจะกลับมาถึงที่แฟลตก็เกือบสามทุ่ม  เมืองแมนเปิดประตูเข้าไปในห้องพัก  รูมเมทของเขายังไม่กลับมา  เดาว่าคงไปเที่ยวอีกตามเคย

            เขาจัดการธุระส่วนตัวจนเรียบร้อย  แล้วก็มานั่งสวดมนต์อยู่บนเตียง   แค่เห็นเงาอะไรวอบแวบ  หัวใจก็หล่นวูบเป็นระยะ  เมืองแมนเริ่มรู้สึกว่าเขาคิดผิดที่ไม่ย้ายสำมะโนครัวไปอยู่ที่ห้องพักแพทย์ให้รู้แล้วรู้รอด  หรือไม่ก็ไปเช่าโรงแรมอยู่ซะ

            กึก...กึก...กึก

            มาแล้ว...ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นเพราะเสียงฝีเท้าที่ได้ยิน  พอเขาลืมตาขึ้น  เสียงนั้นก็หายไป  เมืองแมนเหลือบมองนาฬิกาเห็นเวลาผ่านไปเกือบตีสองแล้ว   

            “หึๆ”

            ขนอ่อนลุกซู่ทั้งตัว  คราวนี้ถึงแม้จะลืมตาอยู่โต้งๆ  แต่หูกลับได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆใสกังวานมาจากมุมหนึ่งของห้อง  ราวกับมีใครสักคนอยู่ในห้องด้วยนอกเหนือจากเขา

            มือสั่นรีบคว้าโทรศัพท์มือถือกับกุญแจห้องมาถือเอาไว้  เมืองแมนเผ่นพรวดเดียวออกมาจากห้องนอน  พุ่งตัวออกไปที่ประตูอย่างรวดเร็วกระชากเปิดออก

            เขากระแทกเข้ากำแพงหนาๆดังปึกจนตัวกระเด้งถอยกลับเข้ามาในห้อง  ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง  ‘กำแพง’ อย่างงงๆ

            “โอ๊ะ!  จะรีบไปไหนของมึง”  เสียงอุทานดังขึ้นหน้าห้อง  รูมเมทของเขากลับมาแล้วในสภาพเสื้อแสงหลุดลุ่ยเล็กน้อย  กลิ่นแอลกอฮออล์ปนออกมากับลมหายใจจางๆ

            “กูจะไปหาเต้ย”  แมนตอบแบบไม่ต้องคิดซ้ำ  ขยับจะเบี่ยงตัวหลบอีกฝ่ายเพื่อออกไปจากห้องทว่ามือแข็งๆกลับคว้าที่ต้นแขนของเขาเอาไว้บีบแน่น

            “จะไปทำไม  ดึกดื่นป่านนี้”  เสียงของเพลิงกัลป์ฟังเหมือนคุณพ่อดุๆสักคนที่ดุลูกชายออกเที่ยว

            “กูกลัวผี”  เมืองแมนตอบตามจริง  “กูอยู่ห้องนี้ไม่ได้แล้ว  คืนนี้กูจะไปนอนห้องเต้ยก่อน”

            “จะบ้าหรือไง”  อีกฝ่ายตอบกลับมา  “ไหนผี  กูจะไปจัดการเอง  แต่มึงห้ามไปห้องเต้ย  โดยเฉพาะเวลากลางคืนแบบนี้”   เพลิงกัลป์ตอบเสียงเข้ม  ออกแรง ‘ลาก’ อีกฝ่ายกลับเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู

            “มึงเนี่ยนะจะไปจัดการผีให้กู  ไม่เอาล่ะ  เดี๋ยวมึงก็โกรธกูอีก  กูไปหาเต้ยดีกว่า  กูเล่าเรื่องนี้ให้เค้าฟังแล้ว  เต้ยบอกว่าถ้านอนไม่ได้ก็ให้ไปนอนห้องเค้า”

            “มึงคิดว่ากูจะปล่อยให้มึงทิ้งกูอยู่ในห้องที่มีผีคนเดียวหรือไง”  เพลิงกัลป์ขมวดคิ้ว  “อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน  กูก็กลัวผีหักคอเหมือนกันนะโว้ย”

            “อย่างมึง  ผีมันไม่หักคอให้เสียมือหรอก”  เมืองแมนหลุดปากออกไปแล้วก็รีบพูดต่อเมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าหงิก  “กูหมายถึงว่า...เออ  มึงรีบๆอาบน้ำเลยแล้วไปนอนห้องเต้ยกัน”

            “กูจะไม่ย่างเท้าเข้าไปในห้องของมันเด็ดขาด”  ฝ่ายนั้นประกาศกร้าว  “และจะไม่ยอมให้มึงทิ้งกูอยู่คนเดียวด้วย  มานี่เลย” 

            มือแข็งแรงลากเขาตรงไปที่ห้องนอนของตนเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัว  จากนั้นก็ลากเมืองแมนต่อไปยังห้องน้ำ  ชายหนุ่มร่างเล็กโวยวายลั่น

            “มึงทำบ้าอะไร  ปล่อยกูนะ”

            “ไม่....กูกลัวมึงทิ้งกูอยู่กับผี”

            “แต่กูไม่อยากอยู่ในห้องน้ำกับมึงนะ”

            “ถ้ามึงดิ้น กูจะปล้ำจริงๆด้วย”  เสียงเข้มๆนั้นทำเอาคนฟังชะงักกึก

            “มึงไม่กล้าหรอก  กูเป็นผู้ชายนะ  ไม่ใช่สาวเอสไลน์”

            “แล้วไง  กูก็เคยแล้วนี่”  ...ถึงจะจำไม่ได้ก็เหอะ...เพลิงกัลป์ต่อประโยคในใจ  ซ่อนยิ้มขำเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของอีกฝ่าย

            ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ใช่คนกลัวผี  ไม่ได้เชื่อเรื่องพวกนี้ด้วย  แต่เขาแค่หงุดหงิดที่เห็นอีกฝ่ายจะไปหาไอ้เต้ยสารเลวนั่นก็เท่านั้น   ไม่เข้าใจว่าเมืองแมนไปเห็นดีเห็นงามอะไรกับมันนัก  เห็นหน้าโง่ๆเซ่อๆคงโดนฝ่ายนั้นหลอกกินตับเข้าสักวัน

            เพื่อนร่วมห้องของเขาเดินไปนั่งกอดอกหน้างออยู่บนชักโครก  ขณะที่เขาก้มลงแปรงฟันที่อ่างล้างหน้า   ได้ยินเสียงอีกฝ่ายบ่นพึมพำเหมือนสาปแช่งเขาก็อดหัวเราะในคอไม่ได้  ก้มลงบ้วนปากเป็นครั้งสุดท้าย  เพลิงกัลป์เงยหน้าขึ้นมองกระจก

            เขาใจหายวาบ...ชายกระโปรงสีน้ำเงินเข้มกับเรียวขาสวยขาวผ่องของผู้หญิงปรากฏขึ้นข้างหลังเขาในกระจก   ชายหนุ่มหันขวับไปมองข้างหลังก็เห็นเพียงบานประตูห้องน้ำที่ปิดสนิท

            ไม่มีใครยืนอยู่ตรงนั้น

            ..................................................................................

 

            มาต่อกันแล้วคร่า  ไม่น่าเขียนตอนกลางคืนเลย  นี่อยู่หอคนเดียว กลัวอ่ะงืออออ 5555555  เรื่องนี้ค่อนข้างเหนือธรรมชาติมากๆ  เตือนเอาไว้ก่อนนะคะ  เป็นเรื่องที่ชอบพล็อตตัวเองมาก  แบบสนุกอ่ะ  (สนุกอยู่คนเดียว55)  ใครสนุกกับเราก็ช่วยกันเม้นท์หรือโปรโมทหน่อยนะ

            ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน นะคะ  :katai2-1: :katai2-1:

             

           

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-12-2017 01:45:50

เอาแล้วเพลิง ทีนี้จะเชื่อแมนได้รึยังว่ามีผี 5555
ว่าแต่ผีต้องการอะไรอ่ะ ข้องใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 05-12-2017 01:46:38

สนุกจ้า

รอตอนต่อไปจ้า   :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 05-12-2017 04:36:52

ลุ้นแทนสองคนในห้อง สนุกจ้า รอติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 05-12-2017 05:51:15

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 05-12-2017 07:00:48

ค้างค่ะ มาต่อเร็วๆนะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 05-12-2017 07:47:48

ดีใจ มีความสุขได้อ่านต่อ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

คราวนี้เพลิงก็รู้เรื่องที่ทำกับแมนด้วยตัวเอง
ดีนะที่มีหลักฐานชัดเจน เป็นซิกเนเจอร์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของตัวเอง
เลยเป็นพยานยืนยัน ไม่ต้องใช้หลักฐานอื่น
พูดคุยกันรู้เรื่องกับแมน ที่แมนมาก ไม่สนใจเพลิงแบบนั้นเลย

เพลิง ดูดีขึ้นที่รับผิดชอบงานของแมนแทนด้วย
เหมือนเพลิง หวงๆแมนนะ ไม่ยอมให้ไปนอนกับเต้ย
แล้วเพลิงเองก็เห็นด้วยตาตนเองแล้วว่ามีผีจริงอย่างที่แมนว่า  o22 o22 o22
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 05-12-2017 09:51:16

โอ้ยยย อยากรู้เรื่องผีแล้ววว รีบๆมาต่อน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 05-12-2017 11:12:22

เรื่องนี้ยิ่งอ่านยิ่งสนุก ยังไม่รู้จุดประสงค์ของคุณผีเลยว่ามาหลอกหมอแมนทำไม แถมหมอแมนยังเป็นคนเดียวที่เจออีกแล้วเรื่องที่เกิดที่สัมมนานี่ไม่ใช่ว่าเป็นฝีมือของคุณผีด้วยหรอกนะและดูเหมือนว่าอิคุณเพลิงจะเริ่มหวงหมอแมนนิดๆแล้วรึเปล่านะ

คำผิด เขาใจหายวาย --> เขาใจหายวาบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayuYume ที่ 05-12-2017 11:13:04

เรื่องคืนนั้นกระจ่างแล้วแต่ยังไม่สุดกลัวจะหักมุมเหมือนกันนะเนี่ย---
เหมือนแม่ผีอ่านใจนายเพลงได้ปรากฏมาให้เห็นผ่านกระจกเลย แต่อ่านเองก็กลัวเองขนาดตอนสายๆนะเนี่ย  :ling3:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: aommyga40 ที่ 05-12-2017 11:45:00

ค้างงงงงงง อยากรู้แล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: tangtey59 ที่ 05-12-2017 19:38:53

โห สนุก ตื่นเต้นมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 06-12-2017 00:02:58

สนุกดีครับผม,,,

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-12-2017 00:21:19

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-12-2017 00:43:02

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 06-12-2017 00:51:58

คนอ่านก็ใจหายวาบบบ อ่านตอนเกือบตี1

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: FeaRes ที่ 06-12-2017 10:15:15

กอดหมอแมนน้าาาา สั่นเบาๆ...

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 13-12-2017 17:02:57

เจอแบบนี้แล้ว จะว่าหมอแมน อีกหรือเปล่า 555.....
ไม่รู้ใครจะชวนใครนอนห้องเดียวกันแล้วแบบนี้
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท3 5/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 15-12-2017 00:57:23

Internal love

ตอนที่ 4

The future depends on what we do in the present.

 

 

 

 

            “มึง..เห็นอะไรมั้ยเมื่อกี้”

            เสียงห้าวๆที่ถามขึ้นด้วยเสียงเบากว่าปกตินั้นทำให้เมืองแมนเงยหน้ามองคนพูดอย่างแปลกใจ  เห็นอีกฝ่ายยืนเกาะอ่างล้างมือเอาไว้แน่น  มองมาทางเขาด้วยแววตาเบิกกว้าง

            “เห็นอะไร?”  เขาย้อนถามงงๆ

            “ก็แบบ...”  อีกฝ่ายขยับจะอธิบายแต่ก็เปลี่ยนใจ  “...จิ้งจกน่ะ  กูเห็นจิ้งจก  ตัวใหญ่มากเลย”

            คนฟังเบ้ปาก

            “ตัวโตอย่างกับควายยังจะกลัวจิ้งจกอีกเหรอ”  เมืองแมนพูดลอยๆ

            “กูไม่ได้กลัว”  ฝ่ายนั้นตอบกลับเสียงห้วน  “มึงนั่งในนี้ก่อน  อย่าเพิ่งออกไปไหนนะ”

            “ทำไมกูต้องมานั่งดูมึงอาบน้ำด้วย  อุบาศก์ลูกตา”  ชายหนุ่มตอบพลางลุกขึ้นยืน  “กูจะไปรอห้องเต้ย”

            “นี่มึงพูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ  ก็บอกแล้วไงว่าไม่ให้ไป  รอในนี้เป็นเพื่อนกูก่อน  หุ่นกูนี่มีแต่คนเขาอยากดูทั้งนั้น  กูให้มึงดูฟรีๆ ยังบ่นอีก”   เพลิงกัลป์จุ๊ปาก   “นั่งลงตรงชักโครกนั่นแหละ   มึงไม่อยากดูก็หันไปทางอื่น  แต่ห้ามออกไปจากห้องนี้”

            “ทำไมต้องทำตามคำสั่งมึงด้วย”  ร่างผอมบางเปิดประตูห้องน้ำออกแล้วก้าวออกไปจากห้องน้ำอย่างไม่สะทกสะท้าน 

            “ไม่งั้นกูจะบอกคนอื่นว่ามึงมีอะไรกับกู”   คนฟังมีสีหน้าเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง  ทำเอาคนพูดรู้สึกผิดหน่อยๆที่ยกเอาเรื่องนั้นขึ้นมาพูดอีก  ทั้งที่ไม่ใช่นิสัยของเขาที่จะเอาเรื่องทำนองนี้ไปป่าวประกาศใคร   “..คือกูแค่”

            รูมเมทของเขายักไหล่

            “อยากบอกก็เชิญ  กูต้องกลัวด้วยเหรอ”   เมืองแมนพูดทิ้งท้ายก่อนจะปิดประตูห้องน้ำให้ตามเดิม   เพลิงกัลป์ได้ยินเสียงประตูหน้าห้องเปิดปิด  อีกฝ่ายคงออกไปหาเต้ยตามที่พูดเอาไว้จริงๆ

            “ชิบหายแล้วกู”  ชายหนุ่มบ่นกับตัวเองดังๆ  เขารีบอาบน้ำด้วยความเร็วแสง  อาบไปก็คอยมองด้านหลังด้วยความระแวงไปด้วยว่าจะเห็นขาของใครโผล่มาอีกหรือเปล่า   หัวใจเต้นรัวเร็วเหมือนไปวิ่งมาราธอนมา 

            เสียงประตูหน้าห้องเปิดออกอีกครั้ง

            “ใครน่ะ  มึงเหรอแมน”   เพลิงกัลป์ตะโกนถาม  มือก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหยดน้ำที่เกาะตามเนื้อตัวไปด้วย  หูไม่ได้ยินเสียงตอบรับ  ความกลัวก็เลยยิ่งพุ่งสูงขึ้นกว่าเดิมทั้งๆที่เขาไม่ใช่คนกลัวผีมาก่อนเลย  “อย่าเงียบสิมึง  ไอ้แมน...”

            ...เงียบไม่มีเสียงตอบรับ   ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าที่เดินผ่านหน้าห้องน้ำไปหยุดอยู่ตรงหน้าห้องเขาก่อนที่จะเปิดประตูห้องนอนของเขาออกแล้วก็ปิดดังปัง

            เพลิงกัลป์พันผ้าเช็ดตัวรอบเอว  ตัดสินใจยกมือขึ้นพนมสวดนะโมสามจบ  ชายหนุ่มกลั้นใจเปิดประตูห้องน้ำออก

            ...ว่างเปล่า

            ข้างนอกห้องน้ำที่เป็นห้องกลางไว้สำหรับกินข้าวนั้นไม่มีใครอยู่   เหลียวไปมองที่ประตูห้องนอนของตัวเองก็ปิดสนิท  แสงไฟข้างในลอดออกมาจากช่องว่างใต้ประตูห้อง

            เม็ดเหงื่อผุดออกมาทุกรูขุมขนทั้งที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ  เพลิงกัลป์สะกดฝีเท้าเข้าไปจนถึงหน้าห้องนอนของตน  เอื้อมมือไปแตะลูกบิด  ภาพขาขาวๆกับชายกระโปรงสีน้ำเงินผุดขึ้นมาในมโนภาพอีกครั้ง

            ...ผู้หญิง   ถ้าเป็นผีก็คงจะเป็นผีผู้หญิงแน่ๆ

            เจอผีเขาให้แก้ผ้า... ความเชื่อสมัยก่อนที่เคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่เล่ากันมาดังก้องในสมอง  เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ  เอื้อมมือไปจับปมผ้าเช็ดตัวที่เหน็บเอาไว้ที่เอว

            ถ้าเขาแก้ผ้าแล้วผีดันไม่ตกใจ  แต่กลับวิ่งเข้าใส่แทนเหมือนสาวๆชาวมนุษย์ทั้งหลายที่เขาเคยเจอมาล่ะ   ไม่ฉิบหายหนักกว่าเดิมเลยหรือไง...

            ถึงตอนนั้นก็ค่อยวิ่งเอาแล้วกัน

            คิดได้ดังนั้นเจ้าตัวก็เปิดประตูผัวะเข้าไป  พอดีกับคนในนั้นสะดุ้งผุดลุกขึ้นมายืนประจันหน้ากัน

            “เห้ย!”  คนข้างในอุทานขณะที่เพลิงกัลป์ก้มลงตะครุบผ้าเช็ดตัวที่ลงไปกองกับพื้นแล้วเรียบร้อย

            “ชิบหายไอ้แมน  กลับมาแล้วทำไมไม่บอกวะ  เงียบเป็นเป่าสาก  กูก็นึกว่าผีน่ะสิ”  ชายหนุ่มตะโกนอย่างหัวเสีย  ใช้ผ้าเช็ดตัวคาดเอวเอาไว้เหมือนเดิม

            “นี่มึงแก้ผ้าทำไม”   เมืองแมนถามกลับ

            “ก็กู...” คนพูดอึกอัก  รู้สึกเสียหน้าชอบกล  “...กูจะไล่ผี  มึงไม่เคยได้ยินหรือไงว่าแก้ผ้าไล่ผีน่ะ”

            “แก้ผ้าไล่ผี?”  คนฟังทวนคำ   มองหน้าคนตัวสูงกว่าราวกับมองสิ่งมหัศจรรย์ของโลก   “นี่มึงเชื่อเรื่องนี้ด้วยเหรอ  ไม่ใช่...นี่มึงเจอผีแล้วใช่มั้ย”

          “เออ!”  เพลิงกัลป์ตอบเสียงเข้ม  ดันตัวอีกฝ่ายให้หลบทาง  เขาเข้าไปในห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้าออกแล้วเริ่มแต่งตัว  “เจอตอนที่บอกมึงว่าเจอจิ้งจกนั่นแหละ”  เขาเล่าเรื่องภาพสะท้อนในกระจกให้เพื่อนฟัง

            คนฟังเหลียวมองออกไปยังประตูห้องน้ำที่ปิดสนิท  เมืองแมนรีบปิดประตูห้องนอนตามเดิม  ถอยมายืนหน้าเตียงของรูมเมทที่สวมเสื้อยืดกับกางเกงบอลเตรียมเข้านอน

            “แล้วทำไมไม่บอก  บอกว่าจิ้งจกเพื่อ”

            “กูกลัวมึงวิ่งแจ้นออกมาจากห้องน้ำ  ทิ้งกูอาบอยู่คนเดียวน่ะสิ”

            “มึงก็อาบคนเดียวได้นี่”

            “เออ  กูเก่งไง”   ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย  “จะว่าไป  ตอนกูอาบน้ำก็ไม่เจอผีอีก  หรือว่าผีผู้หญิงมันจะกลัวผู้ชายแก้ผ้าจริงๆวะ”

            “งั้นมึงก็แก้สิ”  เมืองแมนพูดเสียงเรียบ  กวาดตามองไปรอบห้องอย่างหวาดๆ กลัวว่าจะเจอขากับชายกระโปรงเข้า...ถึงแม้เขาจะได้ยินทั้งเสียงและกลิ่น  แต่ก็ยังไม่เคยเห็นภาพปรากฏมาก่อนเลย

            “แก้เป็นเพื่อนกันสิ”  พอมีเพื่อนมาอยู่ในห้องด้วย  เพลิงกัลป์ก็ค่อยรู้สึกดีขึ้นมากพอจะพูดเล่นได้

            “ไม่”  อีกคนตอบเสียงห้วน   “คืนนี้กูจะนอนห้องนี้”

            “แล้วไอ้เต้ยอ่ะ”

            “เต้ยไม่อยู่”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมา  เพลิงกัลป์มองร่างผอมๆที่หยิบผ้านวมบนเตียงเขามาปูที่พื้นข้างเตียงอย่างงงๆ  “มึงจะนอนตรงนี้หรือนอนบนเตียง”  อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นถาม

            “กูเป็นเจ้าของห้องก็ต้องนอนเตียงดิ”  เขาตอบกลับไป

            เมืองแมนพยักหน้ารับ  ทิ้งตัวลงนอนที่พื้นข้างเตียงอย่างง่ายๆ  ดึงผ้าห่มที่ลากลงมาจากเตียงของเขาขึ้นมาคลุมจนถึงคอ  ดวงตากลมโตคู่นั้นสบตาเขาแล้วพูดลอยๆ

            “กูนอนชอบนอนเปิดไฟ  เปิดไฟนอนนะ”

            “ไม่  มันแยงตา  กูนอนไม่หลับ”  เขาตอบทันควัน

            “มืดๆ มึงไม่กลัวผีหรือไง”

            “แล้วปกติมึงเปิดไฟนอนหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์ย้อนถาม  อีกฝ่ายพยักหน้า  “แต่มึงก็เจอตลอดไม่ใช่เรอะ”

            “กูไม่เคยเห็นก็แล้วกัน  ได้ยินแค่เสียง  กับกลิ่น”  พอพูดจบก็คล้ายจะได้ยินเสียงหัวเราะใสกังวานดังขึ้นริมหูอีก  เมืองแมนเหลียวมองเลิ่กลั่ก  พลอยทำให้คนที่ยืนเท้าสะเอวอยู่เริ่มระแวงไปด้วย

            “อะไร..มึงเป็นอะไร”

            “กูได้ยิน...เสียงอีกแล้ว”  เขาตอบ  ผุดลุกขึ้นมานั่งกอดเข่าอยู่ข้างเตียง  “กูว่าย้ายไปนอนที่วอร์ดให้รู้เรื่องรู้ราวไปเลยดีกว่า  ไม่ไหวแล้ว”

            “เดี๋ยวสิมึง  ไปตอนนี้มึงก็ไม่มีที่นอนหรอก  วันนี้เวรเมย์  จะไปนอนกับเพื่อนผู้หญิงได้ไง”  เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ  อีกฝ่ายหันมามองหน้าเขาแล้วเลิกคิ้ว

            “แปลกใจจริงๆที่ได้ยินประโยคนี้จากมึง”

            “เอ้า...เห็นแบบนี้กูก็ให้เกียรติเพื่อนผู้หญิงนะครับ”

            “คนดีมากๆ”  เมืองแมนบอก  คนฟังไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายพูดจริงหรือประชดกันแน่  “งั้นไปนอนห้องคลอด”

            “คงได้นอนหรอกครับ  ทั้งเสียงเด็กเสียงแม่เด็ก  เผลอๆโดนตามออกมาทำคลอดอีก”  สำหรับคนที่เกลียดเด็กทารกและวอร์ดสูติเข้าไส้อย่างเขาแล้ว   เพลิงกัลป์ยอมโดนผีหลอกจนหัวโกร๋นดีกว่าไปนอนฟังเสียงเด็กแรกเกิดแผดเสียงจ้า

            “เออ..งั้นก็นอนมันที่นี่แหละ”  เมืองแมนยกผ้าห่มขึ้นมาปิดหูปิดหัว  ล้มตัวลงนอนอีกรอบ  คราวนี้หลับตาแน่น   “มึงจะปิดไฟก็ตามใจ”   เสียงอู้อี้ดังขึ้นใต้ผ้าห่มที่คุมโปงอยู่

            เจ้าของห้องโคลงหัว  เขาตัดสินใจเจอกันครึ่งทางโดยการปิดไฟเพดานห้องแล้วเปิดโคมไฟอ่านหนังสือเอาไว้พอให้มีแสงสลัวๆ  ชายหนุ่มหยิบครีมบำรุงหน้ามาทาก่อนนอนเหมือนที่ทำเป็นประจำทุกวัน  ฟังดูแปลกที่ผู้ชายแบบเขาจะมีเครื่องประทินผิวแบบนี้วางเอาไว้หน้ากระจก  นอกเหนือจากเจลใส่ผมและหวี  แต่สำหรับคนที่ต้องอดนอนเป็นประจำแล้ว  เพลิงกัลป์รู้สึกว่ามันออกจะสำคัญมากทีเดียว

            เหลือบมองคนที่นอนเงียบอยู่บนพื้น  ชายหนุ่มพูดลอยๆ

            “เราต้องจัดการเรื่องนี้จริงจังแล้วนะแมน  ไม่งั้นคงได้ย้ายออกก่อนสิ้นเดือนแน่”   ไม่มีเสียงตอบรับจากฝ่ายนั้น  คงนอนหลับไปแล้วกระมัง  ชายหนุ่มครุ่นคิด  วางขวดครีมไว้ที่เดิมหน้ากระจก  ทันใดนั้นเงาวอบแวบก็ปรากฏขึ้นที่มุมกระจก  รวดเร็วแวบเดียวราวกับมีใครเดินผ่านข้างหลังเขาไป

            เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายฝืดๆ  ก้าวถอยหลังไปจนเกือบถึงเตียงนอน   เขาเหยียบลงบนอะไรสักอย่างแข็งๆที่น่าจะเป็นท่อนขาของคนที่นอนบนพื้น

            “โอ๊ย เจ็บ!”  คนโดนเหยียบร้อง  ผุดลุกขึ้นมานั่ง  จ้องมองเขาอย่างเดือดดาล  “เดินไม่ดูทาง...เหยียบมาได้ไง”  พอเห็นสีหน้าเผือดซีดของเพื่อน  เมืองแมนก็ขมวดคิ้ว  “อะไร  หรือว่า...เห็นอะไรอีก”   เขากระซิบ

            อีกฝ่ายไม่ตอบ  แต่คว้าหมอนบนเตียงมากอดเอาไว้  พูดห้วนๆ

            “กูจะไปนอนห้องคลอด   มึงจะไปด้วยก็ตามมา”

            .............................................................................

            “อะไรกัน  สรุปคือเจอผีที่แฟลตกันก็เลยเผ่นมานอนห้องคลอดงั้นหรือ  ฮ่าๆ”

            อาจารย์ภาควิชาสูตินรีเวชพูดพลางหัวเราะ   กวาดตามองสภาพอินเทินหนึ่งที่อยู่ในชุดนอน  หัวกระเซิง  หน้าตาซีดเซียวนั้นอย่างขำขันแกมเอ็นดู 

            “ให้พวกผมนอนเถอะนะครับอาจารย์”

            “เรียกพี่คริสก็ได้”  คุณหมอหนุ่มรุ่นพี่ตอบยิ้มๆ

            ความใจดีของพี่คริส  อาจารย์ใหม่ของภาควิชาสูติเป็นที่เลื่องลือ  บุคลิกอบอุ่นเป็นกันเองของเขาทำให้เป็นที่รักของทั้งคนไข้ พยาบาลและเหล่าแพทย์ด้วยกัน

            “ห้องพักมีสามเตียง  ไปเลือกเอาละกัน  เหลือให้พี่เตียงนึงด้วยนะ”

            “พี่คริสไม่กลับบ้านหรอครับคืนนี้”   เพลิงกัลป์ถาม

            “ไม่ล่ะ  มีเคสหลังคลอดที่อาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่  พี่ต้องเฝ้าอยู่ที่นี่ก่อน”

            “ถ้ามีอะไรก็เรียกพวกผมได้นะครับ”  เมืองแมนพูดด้วยความเกรงใจ   ขณะที่อีกฝ่ายส่ายหน้า

            “พวกเธอไม่ได้อยู่เวรสูตินี่นะ  ไปพักผ่อนเถอะ  เรื่องแฟลตพรุ่งนี้ลองไปติดต่อพี่กุลดูอีกทีเผื่อว่าจะมีห้องว่างจะได้ย้ายได้  พวกเธออยู่ห้องไหนกันนะ”

            “309 ครับ”  คนฟังอึ้งไปนิดหนึ่ง 

            “ห้องนั้นเขาเปิดให้พักแล้วเหรอ”

            “ครับ...มีอะไรหรือเปล่าครับ”

            “อ๋อ..”  อาจารย์หนุ่มทำท่าจะปฏิเสธ  แต่แล้วก็กลับเล่าออกมา  “ห้องนั้นถูกปิดไปตอนสมัยที่พี่เป็นอินเทินหนึ่งที่นี่”

            “เกิดอะไรขึ้นหรือครับ”   เพลิงกัลป์กับเมืองแมนถามออกมาเกือบจะพร้อมกัน

            “ขอนึกก่อนนะ  เรื่องหลายปีแล้วล่ะ..อ้ะ  วอร์ดโทรมา”   เสียงโทรศัพท์ของอาจารย์ดังขึ้นเสียก่อน  พวกเขาเห็นอาจารย์มีสีหน้าเครียดขึ้น  ก่อนจะรีบเปิดประตูออกจากห้องพักไปอย่างรวดเร็ว

            “คงโดนตาม  ว้า...เสียดายจังแฮะ   อุตส่าห์เจอคนที่รู้เรื่องห้องนั้นแล้วแท้ๆ”  เพลิงกัลป์พูด  ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง   “แสดงว่าห้องนั้นคงมีปัญหาจริงๆนั่นแหละ  ห้องที่มีผีสิงอยู่  บรึ๋ย..พูดแล้วขนลุก  น่ากลัวเป็นบ้า”

            “กูบอกแล้วไม่เชื่อ  เป็นไงล่ะ  กลัวขี้ขึ้นสมองกว่ากูอีก”  เมืองแมนเบ้ปาก

            “ก็มึงแค่ได้ยิน  นี่กูเห็นเต็มๆจะมาเทียบกันได้ยังไงวะ”  เพลิงกัลป์รู้สึกเสียฟอร์มไม่น้อยที่เผ่นออกมาจากห้องนั้นเป็นคนแรก  ไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยซ้ำ

            “พรุ่งนี้ต้องย้ายห้องให้ได้”  เมืองแมนตั้งใจว่าจะต้องไปพูดกับพี่กุลให้รู้เรื่อง  ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องออกไปเช่าหออยู่ข้างนอกเอง  “ขืนเจอแบบนี้ทุกคืน  ตายพอดีไม่ต้องนอน”

            ไม่ได้ยินเสียงเพื่อนร่วมห้องตอบรับ  เมืองแมนหันไปมองก็เห็นอีกฝ่ายนอนหงายเหยียดยาวเต็มเตียง   กรนคร่อกไปเสียแล้ว

            เขาล้มตัวลงนอนบ้างที่เตียงเล็กข้างๆ  ไม่นอนก็ผล็อยหลับไปอีกคน  คืนนั้นเขาหลับสนิทไม่โดนใครหรืออะไรปลุกอีกเลย

            เช้าวันรุ่งขึ้นพวกเขาไปหาพี่กุล  คนดูแลอินเทินที่ห้องทำงานของเธอ  ปรากฏว่าพี่ธุรการคนอื่นบอกว่าเธอลาหยุดหนึ่งอาทิตย์   เมืองแมนก็เลยโทรไปหาเธอ

            “งั้นหมอต้องรอพี่กุลกลับไปก่อนค่ะ  พอดีพี่กุลมาธุระอาทิตย์นึง  ไว้กลับไปแล้วพี่กุลจะหาห้องให้  ระหว่างนี้ก็อยู่ห้องนั้นไปก่อน”

            “ไม่ครับ  พวกผมต้องการย้ายห้อง วันนี้”  เพลิงกัลป์ฉวยโทรศัพท์จากมือเมืองแมนไปพูดเสียเอง  “ผมรู้มาว่าชั้นล่างมีห้องริมสุดว่าง  พี่ให้พวกผมไปพักได้มั้ย”

            “ห้องนั้นมีคุณหมอจองเอาไว้แล้วค่ะ  เป็นคุณหมอออโถ(ศัลยกรรมกระดูก) ที่จะกลับมาอยู่”  เสียงพี่กุลลำบากใจ  “พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดีนะคะหมอ  เอาอย่างนี้  ให้พี่กุลติดต่อให้นิมนต์พระไปสวดดีไหมคะ   ทำบุญห้องไปเลย”

            “ก็ได้ครับพี่กุล”  เมืองแมนดึงโทรศัพท์ไปตอบ  ส่งสายตาปรามคนที่มีท่าทางหงุดหงิดจนเห็นได้ชัดให้เงียบก่อน  “ผมรบกวนพี่กุลด้วยนะครับ”

            เธอรับปากรับคำแล้วกดวางสายไป

            “ทำบุญอะไร  แค่ให้หาห้องให้ใหม่แค่นี้ก็ยังทำไม่ได้  มึงก็เกรงใจอะไรพี่เค้าขนาดนั้น  เค้ามีหน้าที่ต้องดูแลพวกเราก็ต้องจัดการเรื่องนี้สิ”   เพลิงกัลป์ฮึดฮัด  “เดี๋ยวคอยดูดิ  ทำบุญพระ...เฮอะ รออีกสามชาติ  ระบบราชการทำงานเหมือนเต่าคลาน”

            “ใจเย็นๆ  มึงจะโกรธพี่กุลทำไม  เขาก็ทำตามหน้าที่ของเขาแล้ว”  เมืองแมนพูด  “กูว่าที่พี่กุลพูดก็เป็นไอเดียที่ดี  แถวนี้มีวัดมั้ย  กูจะได้ไปนิมนต์หลวงพ่อทำบุญห้อง”

            “หน้าอย่างกูนี่เหมือนคนเข้าวัดเข้าวาหรือไง”  อีกฝ่ายตอบกลับมา  “กูไปล่ะ  ตอนบ่ายต้องไปอยู่อีอาร์(ห้องฉุกเฉิน)  ฝากเรื่องห้องก่อนนะ  คืนนี้กูคงไปนอนห้องคลอดก่อน”

            “มึงกลัวผีกว่ากูอีกนะ”  เมืองแมนเคาะ

            คนฟังหน้าแดง

            “กูไม่ได้กลัว” 

            ร่างสูงใหญ่ราวกับนายแบบนั้นเดินลิ่วๆไปอีกทางหลังจากตอบกลับมาแบบไม่สบตาเขา  เมืองแมนรู้สึกดีขึ้นไม่น้อยที่มีคนมาร่วมรับชะตากรรมด้วย  แทนที่จะเป็นเขาคนเดียวที่วิ่งเต้นหาที่อยู่ใหม่เหมือนคนบ้า

            คืนนั้นเมืองแมนอยู่เวรวอร์ดศัลยกรรมเลยได้สิทธิครอบครองห้องพักของแพทย์เวรศัลยกรรมที่อยู่บนชั้นสี่ของหอผู้ป่วย   อาจารย์ที่อยู่เวรคู่กันกับเขาคืออาจารย์คมศักดิ์หัวหน้าภาค  คนที่เมืองแมนไม่เคยชอบสายตาของเค้าเลย

            มันดูลึกลับและดำมืดเหมือนบ่อน้ำที่มองไม่เห็นก้นบ่อ

            “เพิ่งหายป่วยใช่มั้ย  เป็นอย่างไรบ้าง”  อาจารย์ทักเขาเป็นประโยคแรกเมื่อเจอหน้า  “กินข้าวเยอะๆหน่อยสิ  ผอมขนาดนี้จะทำงานไหวเหรอ”

            “ไหวครับ”   เมืองแมนตอบสั้นๆ

            “ต้องบำรุงตัวหน่อย  คนที่มาอยู่ด้วยเขาจะได้แข็งแรง”

            “อะไรนะครับ?”   เขานึกว่าตัวเองหูฝาด

            “ขอโทษที  ฉันก็พูดเพลินไป  ไว้อีกหน่อยเธอก็จะรู้เอง”   เสียงทุ้มลึกนั้นทำเอาขนแขนของเขาตั้งชัน  เมืองแมนสบตาคมกริบดำสนิทคู่นั้นอีกครั้ง   อีกฝ่ายมองตอบกลับมาแล้วยิ้ม  “มันเป็นเรื่องที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว  อย่าไปคิดมากเลยนะ  อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด”

            “อาจารย์หมายความว่าอะไรครับ”     

            “ผมก็พูดทั่วๆไป  อย่างเวลาดูคนไข้น่ะ   เราก็ต้องปลอบใจญาติด้วย...”  เมืองแมนรู้สึกว่าอาจารย์จงใจเปลี่ยนเรื่อง  ทว่าเขาก็ไม่ได้ซักอะไรเพิ่มและฝ่ายนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรแปลกๆอีก

            เวรคืนนั้นเป็นเวรที่หนักหน่วงพอสมควร  เขาได้นอนไปเพียงสองชั่วโมงเท่านั้น  มีคนไข้เสียชีวิตเพราะอาการทรุดลงมากจนแก้ไขไม่ไหวไปหนึ่งราย  ทำเอาเมืองแมนจิตตกไปไม่น้อย  ถึงแม้จะเคยเห็นคนตายมานักต่อนักแต่เขาก็ไม่เคยชินเสียที

            “ไงมึง  ได้นอนหรือเปล่า   ทำไมทำหน้าอย่างนั้น”

            เมืองแมนส่ายหน้า   หยิบผ้าเช็ดตัวเดินผ่านเพื่อนร่วมห้องเข้าไปในห้องน้ำที่แฟลต  เพลิงกัลป์ก็กลับมาอาบน้ำตอนเช้าเหมือนกัน

            “คืนนี้กู..ติดธุระ  มึงนอนห้องคลอดคนเดียวได้นะ”  เพลิงกัลป์พูด

            “ติดธุระหรือไปเที่ยว   พูดตรงๆก็ได้”  เมืองแมนดักคอ

            “เออ  ไปเที่ยว”   เจ้าตัวยอมรับตรงๆเช่นกัน   “อาจจะกลับเช้าเลย  ไม่ต้องห่วง”

            “กูต้องห่วงมึงด้วยเหรอ” 

            “เอ้า..ทีกูยังห่วงมึงเลย”  เพลิงกัลป์ตอบหน้าตาย   ได้ยินเสียงฮึขึ้นจมูกแว่วๆก่อนประตูห้องน้ำจะปิด  ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ  เทโจ๊กใส่ชามอย่างอารมณ์ดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 15-12-2017 00:58:29

            เย็นวันนั้นชายหนุ่มขับรถไปรับตุ๊กตาที่บ้านของเธอ  หญิงสาวอยู่ในชุดสวยเข้ากับลุคสวยหวานราวกับตุ๊กตาสมชื่อ  เพลิงกัลป์ยิ้มนิดๆตอนทนี่เดินควงเธอเข้าไปในร้านอาหารกึ่งผับร้านดังของจังหวัดที่เขามาบ่อยเพราะติดใจรสชาติเครื่องดื่มกับเสียงดนตรีสด

            “เพลิงทานอะไรดีคะ”

            “ตุ๊กตาอยากทานอะไรครับ”  เขายั้งปากยั้งใจแทบแย่  ไม่พูดออกไปว่าอยากทานตุ๊กตาเต็มที   “วันนี้ผมตามใจตุ๊กตาเต็มที่”

            คนฟังยิ้มเขิน  น่าเอ็นดูดีในสายตาเขา  ดวงตากลมโตล้อมด้วยขนตายาวเกินธรรมชาติเพราะผ่านการตกแต่งมานั้นสบตาเขาแล้วก็เบือนหลบไปด้วยจริตสาวน้อย  พวงแก้มสีชมพูอมส้มรับกับริมฝีปากได้รูปสีส้มนู้ดเข้ากันกับชุด

            จู่ๆชายหนุ่มก็ระลึกถึงดวงตากลมโตของใครอีกคนขึ้นมา  พลางนึกสงสัยว่าป่านนี้เจ้าตัวจะเข้านอนแล้วหรือยัง

            “เพลิงคะ  อาหารมาแล้วค่ะ ...คิดอะไรอยู่เอ่ย”           

            ชายหนุ่มกระพริบตา

            “คิดถึง...คุณไงครับ  ตุ๊กตา”  เขาหยอด   เอื้อมมือไปตักอาหารใส่จานให้หญิงสาว

            เธอหัวเราะเสียงใสอย่างถูกใจ  อาหารมื้อนั้นผ่านไปอย่างราบรื่นแต่ก็ไม่ได้ทิ้งความรู้สึกพิเศษอะไรเอาไว้ในความรู้สึกของชายหนุ่ม  ตุ๊กตาก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเคยเจอมา  จะต่างกันตรงที่ว่าเขายังไม่เคย ‘ได้’ เธอก็เท่านั้น

            “ไม่รู้เต้ยกับแมนจะเป็นไงบ้างนะคะ”

            ชื่อของรูมเมททำให้เพลิงกัลป์ตื่นจากภวังค์  ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเธอแทนคำถาม   หญิงสาวหัวเราะคิก

            “วันนี้เต้ยบอกว่าจะชวนแมนไปกินข้าวค่ะ”

            “อ้อ... ไปกับใครบ้างเหรอครับ”   ตุ๊กตาชูสองนิ้ว

            “สองต่อสองค่ะ   ตุ๊กตาเป็นเพื่อนเต้ยมาตั้งนานยังไม่เคยเห็นเต้ยกระตือรือร้นมากขนาดนี้เลยนะคะ  แล้วเพลิงอยู่ห้องเดียวกับแมน  แมนเคยเล่าเรื่องเต้ยให้ฟังบ้างมั้ย  เต้ยพอจะมีหวังหรือเปล่า”  เธอพูดเจื้อยแจ้ว  “แมนดูเป็นคนเงียบๆนะคะ  อ่านยาก  ไม่ค่อยช่างพูดเท่าไหร่”

            “พวกเค้าไปทานที่ไหนกันหรือครับ”   เขาถาม  “เผื่อพวกเราจะได้ไปแจมบ้าง”  ชายหนุ่มขยายความ

            “ไม่รู้สิคะ  เต้ยไม่ได้บอกเอาไว้”

            เพลิงกัลป์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาฉับพลัน  ...ไหนว่าอยู่เวรแทบไม่ได้นอนไง  ทำไมมีแรงไปกินข้าวกับไอ้เต้ยได้  เตือนแล้วไม่รู้จักจำ  คงต้องโดนซะบ้าง...

            “เพลิงเป็นอะไรหรือเปล่า  หน้าเครียดจัง”   ชายหนุ่มขยับตัวทันทีที่โดนทัก

            “ผมกำลังคิดอยู่ว่า   หลังจากนี้เราจะไปไหนกันดี...”  เขาทอดเสียงอ่อน  มองหน้าหญิงสาวอย่างมีความหมาย   อีกฝ่ายหัวเราะเบาๆ  หลบตาเขาไปทางอื่น 

            “เพลิงมีไอเดียดีๆมั้ยล่ะคะ”

            “ถ้าผมเสนอไปแล้ว  ตุ๊กตาจะอยากไปกับผมหรือเปล่า”

            “อืม...ลองเสนอมาก่อนสิคะ”

            ชายหนุ่มยิ้ม  เหลือบตามองไปทางหน้าร้าน  ร่างผอมบางคุ้นตาของใครบางคนปรากฏขึ้นที่หน้าประตูพร้อมกับร่างสูงใหญ่กำยำแบบนักกีฬาของคนที่ตุ๊กตาเพิ่งพูดถึง  เพลิงกัลป์เม้มปาก  รอยยิ้มจางลงโดยไม่รู้ตัว

            ตุ๊กตาเลยหันไปมองตามสายตาของชายหนุ่มบ้าง  พอเห็นเพื่อนสนิทก็ยกมือขึ้นโบกเรียก   

            “เต้ย  แมน  ทางนี้ค่ะ”

            สองคนนั้นเหลียวมาทางพวกเขา  เมืองแมนชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อสบตาคมเข้มที่มองมาไม่กระพริบ   เต้ยยกมือขึ้นแตะข้อศอกของเขาพาเดินมาทางที่เพื่อนๆนั่งอยู่อย่างสุภาพ

            “ตุ๊กตา  เพลิง  บังเอิญจังมาเจอกันได้”

            “นั่นสิ  กำลังคุยอยู่เลยว่าเต้ยจะพาแมนไปกินที่ไหน”   ตุ๊กตาพูด  ขยับตัวให้เต้ยนั่งลงข้างเธอทว่าชายหนุ่มกลับทิ้งตัวลงนั่งข้างเพลิงกัลป์แทน  แล้วให้แมนนั่งข้างหญิงสาว

            “ตอนแรกจะพาไปอีกร้านนึงแต่ว่าดันปิด  คิดไม่ออกเลยพามาที่นี่  จำได้ว่าเบียร์สดอร่อย”  เต้ยตอบยิ้มๆ  ยกมือขึ้นเรียกบริกรมาสั่งอาหาร   ชายหนุ่มถามเมืองแมนด้วยเสียงอ่อนโยนจนผู้ชายอีกคนที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วยรู้สึกขัดหู   “แมนทานอะไรครับ  ที่นี่อาหารอร่อยหลายอย่างเลยนะ  เครื่องดื่มก็ดี”

            “เราเอาข้าวกระเพราเนื้อ”  เสียงตอบของเมืองแมนก็ทอดอ่อนไม่แพ้กัน

            “เนื้อที่นี่ไม่อร่อย  กินปลาดีกว่ามั้ย  จะได้ฉลาดด้วย”  เพลิงกัลป์พูดแทรก

            “แมนไม่ชอบกินปลาเท่าไหร่”  เต้ยเป็นคนตอบแทน

            “มิน่าล่ะ”  เพลิงกัลป์พยักหน้าเนิบๆ

            “มิน่า..อะไร”  เมืองแมนถามเสียงห้วน  ชักฉุนไม่น้อย

            “มิน่า..ถึงได้สั่งกะเพราเนื้อ”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาย   นึกขำที่เห็นอีกฝ่ายตวัดสายตาขึ้นมองเขาตาขวาง  “ลองสั่งดูก็แล้วกัน  ของบางอย่างบางคนว่าอร่อย  แต่บางคนก็ว่าไม่อร่อย  ลางเนื้อชอบลางยา  แล้วแต่รสนิยมของแต่ละคน”

            “เมื่อกี้เห็นตุ๊กตาว่าจะไปไหนกันนะครับ”  เต้ยพูดขึ้นเสียงนุ่ม

            “อ๋อ”  เพลิงกัลป์ลากเสียง   “ไม่ได้ไปไหนนี่ครับ  ผมอยากอยู่ฟังเพลงที่นี่ต่ออีกหน่อย  ดีไหมครับตุ๊กตา”

            “ก็ดีเหมือนกันค่ะ  ที่นี่เพลงเพราะ”  หญิงสาวตอบเอาใจเขา   เพลิงกัลป์ยิ้ม   ทอดสายตามองคนที่นั่งเยื้องตรงข้ามกับเขาที่ไม่ยอมหันมาสบตากันอีกเลย

            หลังจากนั้น  ตุ๊กตากับเต้ยก็กลายเป็นคนผูกขาดการสนทนา  เพลิงกัลป์คอยแทรกบ้างตามจังหวะ  ขณะที่เมืองแมนแทบไม่ได้พูดอะไรเลย  เต้ยดูแลเขาแทบจะทุกฝีก้าวจนหลายครั้งเมืองแมนก็อดรู้สึกอึดอัดไม่ได้  โดยเฉพาะเวลาที่มีสายตาคมๆบางคู่คอยมองมาอย่างจับผิดแกมเยาะหยัน

            “แมนดื่มอะไรอีกมั้ย”

            “ไม่ไหวแล้วเต้ย”   เขาตอบ  เขาดื่มไปแค่นิดเดียวเพราะกลัวตัวเองจะเมาแล้วประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีก  ตรงข้ามกับรูมเมทของเขาที่เห็นซัดเอาซัดเอาแก้วแล้วแก้วเล่าราวกับอดอยากมานาน  แต่ร่างสูงใหญ่นั้นก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเมาเลยสักนิด

            “ถ้างั้นเรากลับกันมั้ย”  เต้ยเสนอ

            “ก็ได้  ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”  เมืองแมนลุกขึ้นยืน

            “กูไปด้วย  ปวดฉี่”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นบ้าง  เดินเบียดไปตามทางเดินแคบๆ  แขนแข็งแรงแกว่งมากระทบกับลำตัวของเขาคล้ายไม่ตั้งใจ

            “จะเบียดทำไม  เดินไปก่อนเลย”  เมืองแมนหยุดเดินให้อีกฝ่ายไปก่อน

            “แค่นี้ทำเป็นบ่น”  เพลิงกัลป์พูด  “โพสเวรแท้ๆยังซ่าออกมาเที่ยวอีกนะ”

            “กูมาไหวก็เรื่องของกู”  เมืองแมนตอบ

            “เดี๋ยวถ้าป่วยอีก  กูจะหัวเราะให้ฟันหัก”

            “ตามสบาย”

            คราวนี้มือแข็งคว้าที่ต้นแขนของเขาเอาไว้  บีบแน่น

            “เดี๋ยวมึงกลับกับกู   ให้กูไปส่งตุ๊กตาก่อน”

            “กูไม่ชอบเป็นกอขอคอ  อีกอย่าง  กูมากับเต้ยก็ต้องกลับกับเค้า”  เมืองแมนพูด  ยกมือขึ้นปัดมืออีกฝ่ายออก  “อย่ามาทำแบบนี้  กูไม่ชอบ  มึงจะไม่ชอบเต้ยก็เรื่องของมึง  แต่ที่กูเห็นเต้ยมา  เขาก็นิสัยดี  น่าคบกว่ามึงเยอะ”

            “อ้อ  สรุปมึงคบกันแล้วสิ”

             อีกคนยักไหล่แทนคำตอบ

            “ไม่เชื่อกันเลยหรือไง”

            “กูก็เพิ่งรู้จักมึงพร้อมๆกับเต้ย  ทำไมกูต้องเชื่อมึงมากกว่าเต้ยด้วย”  เมืองแมนพูดเสียงเรียบ   “อย่างน้อย  เต้ยก็ไม่เคย...”  เสียงของเมืองแมนขาดหายไปในลำคอเพราะจู่ๆคนฟังก็เดินเบียดเข้ามาใกล้จนเขาต้องถอยหลังไปชนกำแพง

            “ไม่เคยอะไร?”   เสียงห้าวๆนั้นดังขึ้นพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ระเหยออกมากับลมหายใจ  เมืองแมนเบือนหน้าหนี ยกมือขึ้นดันแผ่นอกของอีกฝ่ายที่เข้ามาใกล้เกินไป

            “มึงเมาแล้วเพลิง  ถอยออกไป  ก่อนที่กูจะต่อยมึงหน้าแหกอีก”

            “กูเกลียดเกย์”

            “กูก็เกลียดคนอย่างมึง”

            พอพูดจบ  ต่างคนต่างก็มองเมินไปคนละทาง   เพลิงกัลป์ถอยออกมาก่อนจะเดินดุ่มๆกลับออกไปทางเดิมโดยไม่แวะเข้าห้องน้ำ

            เมืองแมนมองตามหลังแล้วหมุนตัวเดินไปทางห้องน้ำเช่นเดิม

            ขากลับออกมา  เขากับเพลิงกัลป์ไม่ได้พูดอะไรกันอีก  พูดให้ถูกคือพวกเขาไม่ได้มองหน้ากันเลยด้วยซ้ำ  เต้ยเรียกเช็คบิลจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ  เมืองแมนกลับรถเต้ยเหมือนขามา

            “ทะเลาะอะไรกับเพลิงหรือเปล่า”   เต้ยถามขึ้นเมื่อขับรถมาถึงแฟลต  “หรือว่าเพราะเรื่องเรา”

            “เปล่าหรอก  เรื่องไร้สาระ”  เมืองแมนตอบ

            “ดีใจที่ได้ยินว่าเป็นเรื่องไร้สาระ”  เต้ยพูดเสียงนุ่ม  สบตาเขาผ่านกระจกมองหลังของรถ  “วันนี้สนุกหรือเปล่า”

            “ก็ดี อาหารอร่อย  ดนตรีใช้ได้”

            “วันหลังไปด้วยกันอีกไหม”

            “ถ้าว่างก็ไป”   เขาตอบทิ้งท้าย  เปิดประตูเดินลงจากรถ

            เมืองแมนสังเกตเห็นว่ารถของเพลิงกัลป์ยังไม่กลับมา  อาจเป็นเพราะว่าต้องแวะไปส่งหญิงสาวก่อน...ชายหนุ่มเบ้ปาก  เดินขึ้นแฟลตไปหยิบของใช้จำเป็นเพื่อไปค้างที่ห้องคลอดอีกคืน

            เมืองแมนนอนฟังเสียงร้องจ้าของเหล่าเด็กทารกที่เพิ่งออกจากครรภ์แม่ไปเรื่อยๆจนเผลอหลับไป   คืนนั้นเขาฝันประหลาด  ชายหนุ่มมองเห็นเด็กน้อยคนหนึ่งวัยไม่เกินสองขวบวิ่งมาทางเขา   สองขาอวบป้อมนั้นก้าวผ่านตัวเขาไปยังใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง   เขาได้ยินเสียงหัวเราะกังวานใสที่เริ่มคุ้นเคยนั้นดังขึ้นปนกับเสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากของเด็กน้อย

            จากนั้นเขาก็สะดุ้งตื่น   เหงื่อเม็ดใหญ่ๆผุดขึ้นเต็มแผ่นหลัง

            “ขอโทษ  พี่ปิดประตูเสียงดังไปสินะ”  เสียงทุ้มๆของอาจารย์ภาคสูติดังขึ้น  เมืองแมนหันไปมอง  เพิ่งรู้สึกว่าคืนนี้เขาไม่ได้นอนคนเดียว 

            “พี่คริส?”   เขาจำได้ว่าตารางอาจารย์ไม่ได้อยู่เวรวันนี้นี่    ถึงได้กล้ามานอนที่นี่คนเดียวเพราะรู้ว่าเพลิงกัลป์คงไม่กลับอีกตามเคย 

            อาจารย์ปิดประตูห้องเสียงเบาแทบไม่ได้ยินตามด้วยเสียงกดล็อคดังกริ๊ก

            “คืนนี้พี่อยู่เวรน่ะ  น้องนอนได้เลยนะ  ตามสบาย..”  อาจารย์คณินยิ้มมุมปาก  พูดต่อคล้ายเย้า   “ห้องนี้ไม่ว่าผีหรือคนก็เข้ามารบกวนไม่ได้หรอกนะ”

            .................................................................................

           

            มาอัพต่อนาจา  สำหรับเรื่องนี้ชั้นบอกเลยว่าแนวนี้ไม่เคยเขียน  ยากมาก555   แถมไม่ใช่แนวเบาๆจีบกันไปมาหรอกนะ  ถ้าชอบเรื่องนี้อย่าลืมเม้นท์โหวตเป็นกำลังให้ด้วยเน้อ  :katai2-1:

            ทวิต     #แฟนหมอแมน

          Melenalike

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 15-12-2017 02:00:17

ซับซ้อนซ่อนเงื่อนมาก ลุ้นใครมาดี ใครมาร้าย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 15-12-2017 07:11:13

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 15-12-2017 09:01:00

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 15-12-2017 13:50:01

เห็นนักเขียนแจ้งในเพจว่าเรื่องนี้จะ mpreg บอกตรงๆว่าผิดหวังนิดหน่อยเพราะไม่ได้คาดหวังเอาไว้เลยจริงๆว่าจะมาแนวนี้ ถึงนักเขียนจะบอกว่าจะลเิกอ่านก็ได้ก็เถอะ แต่มันติดไปแล้วไงชอบไปแล้วไงจะให้เลิกอ่านกลางคันมันก็ค้างคาอีกเพราะงั้นเราก็คงต้องอ่านต่อ ก็หวังว่าเรื่องนี้จะ mpreg แตกต่างจากเรื่องอื่นๆที่เราเคยอ่านมานะคะ

อ่านตอนนี้แล้วทำไมรู้สึกแปลกๆกับจารย์คริสคิดว่าจารย์แกต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับผีสาวในห้องแมนแน่ๆ แล้วที่ทิ้งท้ายไว้นี่อาจารย์ไม่ได้จะทำอะไรแมนใช่ไหมคะ กลัวแมนจะซวยจริงๆ อิตาเพลิงถึงจะโมโหแมนก็มาช่วยกันก่อนอย่าเพิ่งหนีหายไปนะเว้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 16-12-2017 08:54:05

อาจารย์คมศักดิ์พูดเหมือนรู้อะไร ส่วนอาจารย์คริสก็แปลกๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 16-12-2017 10:47:52

พี่คริสล๊อกห้องทำไหมคร่าาาา :m29:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 16-12-2017 11:33:36

อาจารย์อย่าทำอะไรเมืองแมนนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 16-12-2017 13:16:57

 :hao5:

อยากรุ้ๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 21-12-2017 00:31:35

น่าติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 21-12-2017 12:13:24

 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: wildride ที่ 21-12-2017 22:59:12

 จะงงงงง สงสัย และหัวโกร๋น ไปด้วยกัน
 :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท4 15/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 22-12-2017 00:00:26

อยากอ่านต่อแล้ว รออยู่นะคะ  :call: :call: :call: :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 03-01-2018 00:30:10

Internal love

ตอนที่ 5

We don"t grow when things are easy, we grow when we face challenges.

 

 







 

 

          “เพลิงจะกลับแล้วเหรอคะ”

            “ครับ”  ชายหนุ่มตอบรับ  ทำเป็นไม่เห็นแววเชิญชวนบางอย่างในดวงตาของหญิงสาวตรงหน้า   ทั้งที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้เขาก็คงรีบตอบรับด้วยความยินดี  “พรุ่งนี้ผมต้องราวน์เช้าแถมอยู่เวรต่อ  เดี๋ยวทำงานไม่ไหว”

            “รับผิดชอบงานดีจังเลยนะคะ”  หญิงสาวเย้า

            “เรื่องอื่นผมก็รับผิดชอบนะครับ”

            คนฟังหัวเราะเสียงใสพลิ้วไหวในบรรยากาศหน้าบ้านของเธอเอง

            “วันนี้สนุกมากเลยค่ะ  ไว้ไปอีกนะคะ”

            “บัญชามาเลยครับ  สารถีคนนี้ยินดีรับใช้”  เพลิงกัลป์ตอบกลับไป  “ไว้เจอกันพรุ่งนี้ครับตุ๊กตา”

            แยกกับหญิงสาวมาได้  เพลิงกัลป์ก็รีบบึ่งรถกลับมาที่โรงพยาบาล  แต่จะถามว่าทำไมต้องรีบขนาดนั้น  เขาคงจะตอบว่า...ไม่รู้เหมือนกัน

            ห้องพักที่แฟลตเงียบสนิทบ่งบอกว่าไม่มีใครอยู่ในนั้น   บางทีเมืองแมนรูมเมทของเขาอาจจะไปพักที่ห้องของเต้ยก็เป็นได้

            หึ....เชิญตามสบาย

            ชายหนุ่มเก็บข้าวของที่จำเป็นแล้วกลับออกมาจากแฟลตอย่างรวดเร็ว  เขายังขยาดชายกระโปรงสีน้ำเงินที่เห็นอยู่  เพลิงกัลป์กลับมาที่วอร์ดสูตินารีเวช  ที่ๆเขากับรูมเมทย้ายมาพักอยู่ชั่วคราว

            เดินเลาะเข้ามาด้านในจนถึงหน้าห้องพักแพทย์  เสียงแปลกๆก็ดังออกมาจากข้างในห้อง  มันเป็นเสียงฮือๆเหมือนคนร้องไห้สลับกับเสียงพูดคุย

            คิ้วเข้มขมวดฉับ  เอื้อมมือไปจับที่ลูกบิดประตูก็พบว่ามันล็อคอยู่  เขาเลยยกมือขึ้นเคาะประตูแรงๆ

            “มีใครอยู่ข้างในมั้ยครับ  เมืองแมนอยู่หรือเปล่า”

            มีเสียงฝีเท้ามาที่ประตูห้อง  จากนั้นประตูก็เปิดออก  ร่างสูงโปร่งของอาจารย์คริสยืนอยู่ตรงนั้น 

            “อ้าว...อาจารย์อยู่เหรอครับ”  เพลิงกัลป์หลุดปาก

            “ใช่แล้ว  เข้ามาก่อนสิ”

            ชายหนุ่มก้าวขาตามเข้าไปในห้อง  ทว่าภาพร่างผอมบางที่นั่งชันเข่าปาดน้ำตาอยู่กลางเตียงทำเอาเขาชะงัก  เมืองแมนเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ยังค้างอยู่บนผิวแก้ม

            “มาแล้วเหรอ”

            เสียงสั่นๆปนสะอื้นนิดๆนั้นทำให้คนฟังใจแกว่งไปวูบ   เพลิงกัลป์ก้าวพรวดเดียวเข้าไปประชิดตัวเพื่อนร่วมห้อง  ถามเสียงแข็ง

            “เป็นอะไร  ร้องไห้ทำไม”

            อีกฝ่ายส่ายหน้า

            “เปล่า...ไม่มีอะไร”

            หางตาเห็นอาจารย์คริสออกจากห้องไปเงียบๆโดยไม่อธิบายอะไร   นั่นยิ่งทำให้เพลิงกัลป์รู้สึกร้อนรุ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน   พิศดูเพื่อนก็เห็นนั่งห่อไหล่คลุมผ้าห่มขึ้นมาจนถึงคาง   นัยน์ตากลมโตนั้นมีหยาดน้ำตาคลอ

            “ไม่มีอะไรจะร้องไห้ทำไม  มึงเล่ามาเลยนะแมน”

            “กูไม่จำเป็นต้องเล่าให้มึงฟัง”

            “แมน...นี่ซีเรียสนะ  พี่คริสทำอะไรมึงหรือเปล่า”

            “อย่าคิดว่าทุกคนจะนิสัยเหมือนมึงสิเพลิงกัลป์”  เมืองแมนตอบห้วนๆ  ทำเอาคนฟังชะงัก  เพลิงกัลป์ถอยกลับมายืนตัวตรง

            “งั้นก็แล้วแต่เลย  ตามสบาย”

            ห้องเงียบไปครู่หนึ่ง  เมืองแมนเหลือบตาขึ้นมองคนที่ยืนนิ่งค้ำหัวอยู่ข้างเตียงไม่ยอมขยับนั้น  เห็นใบหน้าคมเข้มบึ้งตึง  ริมฝีปากสีสดเม้มแน่น

            “กูแค่คิดถึงคนที่บ้านขึ้นมา”   เขาเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนเสียงเบา  “พอดีพี่คริสเล่าเรื่องคุณแม่ที่ป่วยให้ฟัง  กูก็เลยสงสารแล้วก็นึกถึงแม่   แค่นั้นแหละ”   หางเสียงสะบัดเล็กน้อยอย่างไม่ตั้งใจ

            ท่าทางของคนที่ยืนอยู่อ่อนลง  เพลิงกัลป์ลอบถอนหายใจ  ทิ้งตัวลงนั่งที่เตียงอีกเตียงซึ่งอยู่ข้างกัน

            “ขี้แยฉิบ  กูก็นึกว่าอะไร”

            “นึกว่าอะไร”   เมืองแมนหันมามองอย่างคาดคั้น

            “เปล่า”  คนพูดยักไหล่  เอนตัวลงนอนเหยียดยาวบนเตียง  ทำท่าเหมือนจะหลับซะอย่างนั้น

            “จะไม่อาบน้ำก่อนรึ”  เมืองแมนถามลอยๆ

            “ไม่เคยได้ยินที่เขาบอกเหรอว่า  ถ้าใจเราสะอาด  น้ำไม่ต้องอาบก็ได้”  คนหลับตาตอบกลับมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

            “ถ้าอย่างนั้นคนบางคนคงต้องอาบวันละสามเวลา”

            “หมายถึงกูเหรอ”  เพลิงกัลป์ลืมตาขึ้น  ดึงตัวลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าคนพูดเขม็ง

            “ใครอยากรับก็รับไปสิ”

            ชายหนุ่มจุ๊ปาก  ยกนิ้วชี้หน้าเพื่อนแทนการคาดโทษ  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ  ขณะที่คนบนเตียงเอนตัวลงนอนหลับตา  รู้สึกผ่อนคลายลงกว่าเมื่อครู่นี้มาก  ไม่นานเมืองแมนก็ผล็อยหลับไปเองโดยไม่สะดุ้งตื่นเลยจนถึงเช้า 

            ............................................................................

            “มุงอะไรกันอยู่น่ะ  ว่างหรอพวกมึง”  เมืองแมนทักเพื่อนอินเทินที่นั่งล้อมวงกันอยู่ที่โต๊ะในห้องพักแพทย์  มีหวานนั่งหน้าเครียดอยู่กลางโต๊ะ

            “ไอ้หวานโดนญาติคนไข้ด่า”

            “ห้ะ?”

            “เออ  หาว่ากูตรวจแม่เขาช้า”  จากนั้นเธอก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ห้องฉุกเฉินให้ฟังอย่างละเอียด  “....คนมันก็เยอะใช่มั้ย  มีเคสหนักรีเฟอร์มารออีกสาม  เคสแดง(เคสหนัก)นอนเรียงกันอีกสี่เตียง  คนนึงก็อ้วกพุ่งออกมาเป็นเลือดสดๆเต็มเตียง  อีกคนก็หอบตัวสั่น   แถมมีเคสtraumaนอนซึมอีก  กูก็ยุ่งหัวปั่นคนเดียวต้องคอนซัลท์อาจารย์สามหน่วยพร้อมกัน  แล้วแม่ของคนไข้คนที่มาด่ากูเนี่ยก็เป็นเคสเหลือง  แกปวดท้องท้องเสียมา  ถ่ายมาแค่สอง อ้วกไปหนึ่ง  บอกว่านั่งรอมาเป็นชั่วโมงแล้วยังไม่ได้ตรวจ  จะให้กูทำไงวะ  งอกมือที่สี่ที่ห้าออกมาหรอ”   หวานพูดอย่างฉุนเฉียว

            “แล้วมึงทำไง  ด่ากลับเหรอ”

            “ด่าอะไรล่ะ  เวลาหายใจกูยังไม่มี  พี่พยาบาลจัดการให้”

            “ของแกยังดีหวานที่อย่างน้อยก็ยังเป็นเคสที่ควรมารพ.  ของชั้นนี่เป็นอะไรมานะคะ  ...อ่อ  เจ็บคอสามสิบนาทีก่อนมารพ.ค่ะ  นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์แล้วลมเข้าคอ  ผ่านหน้ารพ.พอดีงี้เลยห้องฉุกเฉินสักหน่อย”   เมย์เล่าบ้าง   “ปิดท้ายด้วย..ขอใบรับรองแพทย์ด้วยนะคะ  จะเอาไปลางาน  จ้า  เจ็บคอที่คอไม่แดงเลยนะจ้ะ  เพลียจริงๆ”

            “ของกูวันก่อน  มาด้วย เป็นสิวมาอาทิตย์นึง  ไม่หายเลยมารพ.  แล้วมาตอนเย็นที่กำลังยุ่งสุดๆ  พอเห็นหน้ากูนี่แบบเกือบด่าให้แล้ว”

            “คนไทยไม่เข้าใจคำว่าฉุกเฉินหรอวะ”

            “ฉุกเฉินของเค้ากับความหมายของเราอาจจะไม่เหมือนกัน”

            “กูว่าเค้าขาดความรู้เรื่องการรักษาพยาบาลตัวเองเบื้องต้น  เอะอะอะไรก็มาหาหมอๆ  เพราะเบิกได้ไม่ต้องจ่ายหรือเปล่า  ไม่ก็แค่สามสิบบาท  ถูกกว่าไปซื้อยาเอง”

            “เราว่าต้องเก็บตังค์ซะให้เข็ด  พวกที่มาสักแต่มารักษา  ขอแต่ใบรับรองแพทย์เนี่ย”   เมย์พูด  “พวกที่กินเหล้าแล้วรถล้มมาด้วย  ต้องให้จ่ายตังค์รักษาเองให้หมด  มีเงินกินเหล้าได้ก็ต้องมีเงินจ่ายค่ายา  ไม่งั้นให้พี่ตูนวิ่งจนหัวหงอกไตวาย  หรือมีสิบพี่ตูนก็หาเงินมาช่วยโรงพยาบาลไม่พอหรอก”  เธอเอ่ยถึงนักร้องชื่อดังคนหนึ่งที่ออกมาวิ่งเพื่อหาเงินบริจาคช่วยเหลือโรงพยาบาลที่ขาดทุน

            “เอาน่า...คนไข้ดีๆน่ารักก็ยังมีอีกเยอะ”   เมืองแมนปลอบใจ  “บ่นไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก”

            “มึงก็พ่อพระเหลือเกิน”  โย่งลากเสียง 

          “อ้าว  กูผิดอีก”

            “ไม่  กูชื่นชมไง  ไปราวน์ต่อจากมันมีแต่คนไข้ชมตลอด  หมอแมนน่ารักอย่างงั้นอย่างงี้”

            เมืองแมนหัวเราะกับเสียงเล็กเสียงน้อยของเพื่อน  หลังจากนั้นวงสนทนาก็เปลี่ยนเรื่องไปเป็นเรื่องอื่น  ส่วนใหญ่ก็วนเวียนอยู่กับเรื่องที่กิน ที่เที่ยว

            “เงินโอนเข้าบัญชีแล้วเว้ย  พวกมึง เช็คเร็ว”  จู่ๆเพื่อนก็อุทานออกมาพร้อมกับเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของใครหลายๆคนดังขึ้นพร้อมกัน 

            เมืองแมนหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเช็คยอดบัญชีก็พบว่ามีเงินค่าเวรเดือนแรกโอนเข้ามาแล้วจริงๆ ....หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น  ดีใจที่มีรายได้เป็นของตัวเองเสียที  รู้สึกเหมือนชีวิตในวัยทำงานกำลังจะเริ่มต้น  ทั้งๆที่เริ่มมาแล้วครบหนึ่งเดือนเต็ม 

เวลาผ่านมาไวเหมือนกันแฮะ

            เขาโทรหาแม่ของตัวเอง  รอสายอยู่พักหนึ่ง  ฝ่ายนั้นก็รับ

            “ว่าไงแมน  ไม่ได้ทำงานอยู่หรอลูก”

            เมืองแมนอมยิ้ม

            “แอบแวบมาโทรหาแม่ไงครับ”

            “ไม่เอา  รบกวนเวลางานหรือเปล่าลูก”

            “คุยได้ครับแม่....แมนโอนเงินเดือนเข้าบัญชีแม่แล้วนะ  ไปเช็คหรือยัง”   พูดไปก็อดยิ้มกว้างด้วยความภาคภูมิใจไม่ได้กับเงินเดือนเดือนแรกที่เพิ่งได้รับ  “แม่อยากซื้อเครื่องปิ้งขนมปังใหม่ใช่มั้ย  เอาเงินนี้ซื้อเลย  ที่เหลือก็เก็บไว้ซื้อของที่แม่อยากได้นะ”

            “................”  แม่ของเขาเงียบไปครู่ใหญ่จนแมนนึกว่าสายขาด

            “แม่  ได้ยินหรือเปล่าครับ”

            “..ได้ยิน   ไม่มีอะไร  แม่ดีใจเฉยๆ”  เธอตอบกลับมาเสียงเครือ

            “ผมแบ่งโอนให้เมย์ด้วยนะ  เป็นค่าขนม”

            “โทรบอกน้องเลยลูก  แล้วเราก็รู้จักเก็บเงินล่ะ  อย่าใช้สุรุ่ยสุร่ายจนหมดเข้าใจมั้ย”   แม่ไม่วายกำชับเขาเสียงเข้ม   คนเป็นลูกยิ้มจนปวดแก้มไปหมด   “แค่นี้ก่อนนะแมน  ไปทำงานได้แล้ว  ไว้ว่างๆค่อยคุยกัน”

            “ครับแม่...รักแม่นะ”

            เขาวางสาย  นึกเดาได้ว่าแม่จะต้องยิ้มกว้างอยู่แน่ๆ  ความรู้สึกของการที่สามารถหาเลี้ยงตัวเอง  เป็นที่พึ่งของตัวเองได้มันดีอย่างนี้นี่เอง

            “ยืนยิ้มอะไรเหมือนคนบ้า  ถูกหวยเหรอ”  แขนหนักๆของคนที่รู้ว่าใครพาดมาที่บ่าของเขาแถมยังกดลงน้ำหนักมาอีกอย่างต้องการแกล้งกัน  เมืองแมนดันแขนออก  ตอบกลับไปเรียบๆ

            “มึงก็ถูกหวยเหมือนกันล่ะสิ  ยิ้มแก้มปริขนาดนี้”

            “คนมีตังค์ ออร่าจับไง”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมา  “เย็นนี้ไปฉลองเงินเดือนเดือนแรกที่ไหนดี”  ฝ่ายนั้นถามต่อมา

            ความสัมพันธ์ของพวกเขานับตั้งแต่คืนนั้น  ผ่านมาหนึ่งเดือนเต็ม....เมืองแมนรู้สึกว่ามันก็ค่อนไปในทางที่ดีขึ้นมากกว่าแย่ลง  เขารู้สึกว่าถึงเพลิงกัลป์จะกวนประสาทแต่ก็ยังมีความเป็นเพื่อนที่ดี  บางครั้งออกจะระวังตัวมากเกินไปด้วยซ้ำเวลาอยู่กับเขาสองคน

            “ไปทำบุญเก้าวัดดีกว่ามั้ย”

            “เห้ย  ย้ายห้องแล้วจะไปกลัวอะไร” 

            พวกเขาเพิ่งย้ายไปอยู่ห้องใหม่ที่พี่กุลจัดหาให้มาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน  หลังจากใช้ห้องคลอดแทนบ้านพักไประยะหนึ่งจนเกรงใจอ.คริสแทบแย่   

            ...มันก็จริงอย่างที่เพลิงบอก  ห้องใหม่ของพวกเขาอยู่ชั้นล่างสุดคนละมุมตึกกับห้องเดิม  คืนแรกที่พวกเขาเข้าไปอาศัยอยู่ก็ไม่พบความผิดปกติอะไรเลย  นอนหลับสบายดีมาจนถึงวันนี้ 

            “ไม่รู้สิ”  มันเป็นความรู้สึกติดค้างในใจ  คล้ายกับว่าเมืองแมนรู้ดีว่ามีใครรอเขาอยู่ที่นั่น

            “ไว้อาทิตย์หน้าล่ะกัน  อาทิตย์นี้จะพาไปขึ้นภูผาหมอก  อยากไปไหม”  เพลิงกัลป์ถามยิ้มๆ   ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฝ่ายนั้นรู้ว่าเขาอยากไป 

            เคยรวมทีมกับเพื่อนแต่ก็เฟลมาสองรอบเพราะเพื่อนติดเวรนู่นนี่  แถมตัวเองก็โพสเวรไปไม่ไหวอีก

            “ไม่มีเวรเหรอมึงอ่ะ”  เมืองแมนแกล้งถาม  เขารู้ดีว่าสุดสัปดาห์นี้  ทั้งเขาและเพลิงกัลป์ต่างว่างทั้งคู่

            “มี....เวรกรรมของกูอาจจะมาในรูปแบบมึงก็ได้”   ฝ่ายนั้นตอบหน้าตาย  พอคนฟังหน้าหงิก  เขาก็หัวเราะ  “พูดเล่นน่า  ซีเรียสไปได้  มึงจะชวนใครไปบ้าง  ของกูที่ชวนแล้วก็มีตุ๊กตากับโย่งที่ไปได้”

            “กูจะลองถามดู”

            “เต้ยแฟนมึงอยู่เวรเสาร์นี้”

            “แสนรู้อีก”  เมืองแมนตวัดเสียงก่อนจะแยกขึ้นอาคารไปก่อน

            “รู้ดิ”   ...เพราะมันอยู่เวร  ถึงได้ชวนอาทิตย์นี้ไงล่ะ  เพลิงกัลป์ต่อประโยคในใจ   มองตามหลังร่างผอมบางที่ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเล็กน้อยเพราะอาหารที่นี่อร่อยแถมยังมีหลากหลาย  เรียกได้ว่ากินไม่ซ้ำ

            ...คงเป็นความรู้สึกผิดตั้งแต่คืนนั้นที่ยังตกค้างในใจของเขาอยู่กระมัง...ชายหนุ่มล้วงกระเป๋ากางเกงเดินตามญาติคนไข้เข้าไปในลิฟต์  ...เหมือนตะกอนนอนก้นถ้วยที่หาทางกำจัดอย่างไรมันก็ยังตกค้างอยู่อย่างนั้น 

            “อ้าว  เลยยังไม่ได้คำตอบเลยว่าเย็นนี้จะไปฉลองเงินเดือนที่ไหน”  เพลิงกัลป์เพิ่งนึกขึ้นมาได้  เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโปรแกรมไลน์

            Mr.P:  ตกลงเย็นนี้กินอะไร

            Mr.P:  ตอบเร็วๆ  ไม่งั้นจะเลือกเองแล้วนะ

            Man:  ไม่ไปโว้ย

            Man:  อยากไปก็ไปกับแฟนเมิงนู่น

            Mr.P:  ตุ๊กตาอยู่เวรอ่ะ

            Mr.P:  กูเหงา  ไปเป็นเพื่อนกูเร็ว

            Mr.P:  นะๆ

            Mr.P:  ส่งสติกเกอร์หมีขาวทำหน้าอ้อนวอน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 03-01-2018 00:31:13

            ฝ่ายนั้นไม่ตอบอะไรกลับมา

            เพลิงกัลป์ผิวปากเป็นเพลงโปรด  ละเรื่องนี้ไว้ชั่วคราว  ที่วอร์ดของเขามีเคสคนไข้หนักกำลังอาการแย่ลง  ชายหนุ่มเลยลืมเรื่องนัดไปเสียสนิท  เขามัวแต่คร่ำเคร่งอยู่กับการยื้อชีวิตคนไข้ตรงหน้าจากมัจจุราช

            “ครบสามสิบนาทีแล้วค่ะ  หยุดปั้ม คลำชีพจร”  เสียงคุณพยาบาลที่จับเวลาดังขึ้น

            นายแพทย์หนุ่มเป็นคนคลำชีพจรด้วยตัวเอง  เขาหวังสุดใจว่ามันจะกลับมาเต้นอีกครั้ง  แม้จะเป็นความหวังที่แสนเลือนลางก็ตาม  เพราะอาการของคนไข้หนักมากมาตั้งแต่แรกแล้ว

            “ไม่มีชีพจรครับ”  เขาพูด

            ได้ยินเสียงญาติคนไข้ที่อยู่นอกม่านกั้นปล่อยโฮเสียงดังก่อนที่เขาจะออกไปคุยเสียอีก  เพลิงกัลป์ถอนหายใจยาว  ถอดถุงมือออก  เขาสบตากับทีมแทนคำขอบคุณที่ช่วยกันเต็มที่ตลอดสามสิบนาทีที่ปั้มหัวใจ  ก่อนจะเปิดม่านเดินออกมา  ทำหน้าที่ที่เขาเกลียดที่สุด...แจ้งข่าวร้าย

            เสียงร้องไห้คร่ำครวญของญาติยังดังก้องอยู่ในหูแม้ว่าเขาจะกลับออกมาจากวอร์ดแล้วก็ตาม  เขาทำเต็มที่แล้ว...เพลิงกัลป์บอกตัวเอง  เหมือนทุกครั้งเวลาที่เขายื้อชีวิตคนไข้เอาไว้ไม่สำเร็จ

            “ทำหน้าแบกโลก  ไม่เข้ากับมึงเลยนะ” 

            เสียงทักดังขึ้นตรงหน้า  เพลิงกัลป์กระพริบตา  เพิ่งสังเกตเห็นร่างผอมๆที่ยืนแอบอยู่ตรงชานพักบันไดข้างวอร์ด

            “เหนื่อย”  เขาตอบตามตรง   เดินลงบันไดไปหา  “มารอเหรอ”

            “กะจะมาช่วย CPR แต่เห็นจบซะก่อน”

            “อืม...”  ชายหนุ่มรับคำในคอ   อีกฝ่ายตบที่ไหล่ของเขาดังป้าบ

            “หิวแล้ว   บอกจะไปฉลองเงินเดือนออกไม่ใช่หรือไง”   เมืองแมนพูดเสียงดัง   “นี่กูอุตส่าห์หิ้วท้องรอ  ไม่ไปกับพวกหวานแล้วนะ”

            คนฟังค่อยยิ้มออก

            “พวกหวานไปร้านไหน   มึงอยากไปหรือเปล่า  หรืออยากกินอะไร”  เพลิงกัลป์เริ่มกลับมาคึกคักอีกครั้ง   เมืองแมนสังเกตในใจ   เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายคงเป็นพวกติดเอาใจสาวๆก็เลยเผลอมาใช้กับเพื่อนด้วยแม้ว่าท่าทางของเจ้าตัวจะอ่อนล้าก็ตาม

            “เดี๋ยววันนี้กูขับรถให้  มึงนั่งเฉยๆพอ”   เขาตบที่บ่าแข็งตึงด้วยกล้ามเนื้อนั้นอีกรอบ

            “ครับคุณแมน  แมนฉิบหาย”

            “รู้ก็ดีแล้ว”

            เมืองแมนขับรถพาเพื่อนมากินอาหารร้านหนึ่งนอกเมืองที่เขาอยากมานานแล้วแต่ยังหาโอกาสไม่ได้  มันเป็นร้านอาหารที่มีทั้งอาหารไทยและอาหารฝรั่ง  รสชาติใช้ได้เมื่อเทียบกับร้านอื่นๆในจังหวัดนี้  แต่ถ้าพูดถึงเรื่องบรรยากาศละก็...ร้านนี้กินขาด

            “ร้านสวยมาก  เหมือนมึงพากูมาเดทเลยแมน”

            “ปากหมาแบบนี้  นั่งเฝ้ารถกูไปล่ะกันนะ”

            เพลิงกัลป์หัวเราะ  เดินตามหลังเพื่อนเข้าไปในร้านที่ตกแต่งออกมาคล้ายกระท่อมกลางสวน  เขาชอบสนามหญ้านุ่มๆและต้นไม้ร่มรื่นทันทีที่เห็น   มีโต๊ะอาหารตั้งกระจายอยู่ทั้งภายในและภายนอกร้าน  ท่ามกลางแสงไฟที่ตกแต่งเอาไว้กัลต้นไม้และหลังคาอย่างมีศิลป์

            “นั่งตรงไหนดีคะ”   หญิงสาวคนหนึ่งถามขึ้นยิ้มๆ  ท่าทางเธอไม่เหมือนบริกรในร้าน  น่าจะเป็นเจ้าของมากกว่า

            “ข้างนอกแล้วกันครับ”  เมืองแมนเป็นคนตอบ

            “ทางนู้นดีไหมคะ  มีโต๊ะว่างอยู่”  เธอเดินนำพวกเขาไปอีกทางหนึ่งที่มีโต๊ะที่จัดเอาไว้สำหรับสองที่  ข้างๆกันนั้นเป็นบ่อปลาคราฟ  ค่อนข้างเป็นส่วนตัวทีเดียว

            “ร้านสวยจังเลยครับ”  เพลิงกัลป์เป็นคนพูดขึ้น   “คุณเป็นเจ้าของหรือเปล่าครับ”   หญิงสาวผมสั้น  ใบหน้าหวานรูปหัวใจหันมายิ้มให้เขา

            “ร้านของคุณแม่ค่ะ  หนูช่วยดูแล”

            “ดีจังเลยนะครับ  แล้วร้านนี้อะไรอร่อยบ้างครับ”

            เมืองแมนไม่แปลกใจเท่าไหร่กับท่าทางของเพื่อน  สาวน้อยตรงหน้าก็หน้าตาน่ารักดี  แค่ออกจะเซ็งนิดๆที่มันหม้อทุกที่ทุกเวลาเท่านั้น 

            พวกเขาสั่งสเต็กมาคนละจาน  แล้วสั่งสลัดผลไม้เป็นจานกลาง  แน่นอนว่าเมืองแมนเป็นคนเลือก

            “สลัดผลไม้?  มึงนี่กินเหมือนผู้หญิงเลยนะ”

            “ผู้ชายกินผลไม้ไม่ได้หรือไง  หรือว่าต้องแดกแต่เบียร์เหมือนมึง”

            “วันนี้กูดื่มไวน์โว้ย  จะได้เข้ากับเนื้อ”  เพลิงกัลป์ตอบกลับ  ยกแก้วไวน์ที่บริกรเพิ่งรินให้มาชูขึ้น  “แด่เงินเดือนเดือนแรกของกูที่คงปลิวไปกับมื้อนี้เยอะเลย”

            เมืองแมนยิ้มมุมปาก  ยกแก้วไวน์ของตัวเองขึ้นมาบ้าง

            “แด่เงินเดือนเดือนต่อๆไป”   เขายกไวน์ขึ้นจิบ

            ลมพัดมาวูบหนึ่ง  เมืองแมนได้กลิ่นเหมือนดอกไม้ที่เคยคุ้นจมูกปนมากับสายลมด้วย  ชายหนุ่มขมวดคิ้ว  กำลังจะทักออกไป  พอดีกับที่คนตรงหน้าบ้วนไวน์ออกมาจากปาก

            “เหม็นว่ะ  นี่มันเอาไวน์ชาติไหนมาให้กินวะเนี่ย”  เพลิงกัลป์อุทาน  คายเครื่องดื่มในปากออกมาจนหมด แล้วหยิบแก้วน้ำเย็นขึ้นมาดื่มหลายอึก  “ขมปากสุด  เหม็นด้วย”

            “เหม็นอะไรของมึง  กูว่าไวน์เขาดีออกนะ  รสก็นุ่ม”  เมืองแมนจิบเครื่องดื่มของตัวเองอีกอึก  “ไม่เห็นเหม็นเลย”

            เพลิงกัลป์เอื้อมมือมาดึงแก้วของเขาไปดมแล้วยกขึ้นจิบบ้าง  จากนั้นเจ้าตัวก็คายออกมาจนหมด

            “เหม็นออก  มึงกินเข้าไปได้ไง  ดื่มไวน์เป็นป้ะเนี่ยถามจริง”

            “ดื่มเป็นดิวะ  เอ้า...เหม็นก็ไม่ต้องกิน  กูกินเอง”

            “เรียกน้องเขามาถามดีกว่า”

            เพลิงกัลป์ยกมือขึ้นเรียกหญิงสาวที่เป็นลูกเจ้าของร้านเข้ามาคุย  เธอรับไปลองดื่มดูก็บอกว่ารสชาติปกติดี  สร้างความหงุดหงิดให้กับชายหนุ่มมาก  เขาเลยเปลี่ยนไปสั่งเบียร์มาแทน

            “มึงเป็นหวัดหรือเปล่า  ต่อมรับรสก็เลยเปลี่ยน”  เมืองแมนสันนิษฐาน

            “ไม่รู้ว่ะ  สงสัยจะเป็นอย่างงั้นมั้ง” 

            เพลิงกัลป์เริ่มจะเห็นด้วยว่าตัวเองคงจะเป็นหวัด  เพราะแม้แต่เบียร์เย็นจัดที่เขาเคยดื่มประจำก็ยังรสชาติผิดเพี้ยนจนกินไม่ไหว  กลิ่นฉุนขึ้นจมูกชวนให้คลื่นไส้จนต้องตัดใจเลิกดื่มชั่วคราว

            “แต่กูไม่มีน้ำมูกเลยนะเว้ย  ทำไมกลิ่นมันเปลี่ยนวะ”  เจ้าตัวยังติดใจสงสัย

            “เดี๋ยวกูกินเอง  วางไว้นั่นแหละ”

            ตรงข้ามกับอีกฝ่ายที่กินไม่ค่อยลง  เมืองแมนกลับเจริญอาหารเป็นพิเศษ  เขาใช้มีดหั่นสเต็กเนื้อวัวที่ย่างมาแบบกำลังพอดีเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย  แกล้มด้วยเครื่องดื่มที่ช่วยส่งให้เนื้อรสชาติดีนุ่มลิ้น  ตัดกับผักสลัดที่ใส่กีวีกับสตรอเบอร์รี่รสเปรี้ยวอมหวานตัดกัน

            “ร้านนี้กูว่าไม่ผ่าน  ไม่อร่อยเลย”

            “ลิ้นไม่รับรสแล้วก็อย่าพาลดิวะ   ไม่สบายแล้วมึงอ่ะ   กูว่าอร่อยมากเลยแหละ  กินส้มมั้ย”  เขาใช้ส้อมจิ้มส้มไปวางในจานของเพื่อนให้  สงสารหรอกนะเห็นทำหน้าเซ็ง  กินอะไรก็ไม่อร่อย

            เพลิงกัลป์กินส้มเข้าไปก็มีสีหน้าดีขึ้น  หลังจากนั้นเจ้าตัวก็กวาดส้มและสตรอเบอร์รี่ในชามสลัดไปกินจนเกลี้ยง

            “มันเปรี้ยวๆ  ตัดเลี่ยนดี”  ฝ่ายนั้นพูดเมื่อเห็นเขามองมา  “สั่งอีกชามก็ได้เอ้า ...กูแย่งมึงกินใช่มั้ย”

            “อิ่มแล้ว  พอเหอะ”

            “มึงก็เลิกดื่มได้แล้ว   หน้าแดงเชียว”

            “กินไปสองแก้วเอง”  เมืองแมนบ่นอุบ  มองตามไวน์ขวดนั้นอย่างเสียดายเพราะเพื่อนขอให้เก็บกลับไป  รู้ตัวดีว่าถ้าดื่มมากกว่านี้คงจะเมา  และถ้าเขาเมา...อย่าเมาจะดีกว่า  ชายหนุ่มคิดในใจ

            คุณหมอหนุ่มล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเองกับร้านทางด้านหลังที่เห็นเป็นกระท่อมเอาเก็บเอาไว้แบบที่ทำประจำเวลาเจอร้านถูกใจ  คนตรงข้ามนั่งกอดอกมองการกระทำของเขาด้วยใบหน้าติดเยาะนิดๆ

            “กูถ่ายให้เอามั้ย  ถ้ามึงจะลำบากขนาดนั้นล่ะก็”

            เมืองแมนส่งโทรศัพท์มาให้โดยไม่พูดอะไร  อีกฝ่ายก็รับมากดถ่ายให้หลายรูป

            “ยิ้มเหมือนปลาคราฟข้างหลังมึงเลย”

            “...........”   อีกฝ่ายด่ากลับมาแบบไม่ออกเสียง

            เพลิงกัลป์หัวเราะเบาๆ  ยกมือขึ้นเรียกคิดเงิน  เจ้าของร้านสาวสวยยังมาขอโทษขอโพยพวกเขาต่อเรื่องรสชาติไวน์  แต่ว่าเพลิงกัลป์ก็ตอบไปว่าเขาคงไม่ค่อยสบายเอง  ลิ้นก็เลยเพี้ยน

            “ไว้มาทานอีกนะคะ  กี้จะลดให้พิเศษสำหรับคุณหมอเลย”

            เมืองแมนเกือบจะถามแล้วว่าทำไมถึงรู้ว่าพวกเขาเป็นหมอ  แต่พอเห็นเสื้อกาวน์สั้นที่ผู้ชายข้างตัวไม่ได้ถอดก็นึกออก

            “พี่สาวกี้ก็เคยทำงานที่โรงพยาบาลค่ะ  แต่ว่านานแล้ว”

            “อ้าวหรอครับ”

            “ค่ะ...พี่ของกี้ก็เป็นหมอ”  เธอพูดยิ้มๆ   “ไว้มาอีกนะคะ”  เธอถูกลูกค้าโต๊ะอื่นเรียกเสียก่อนก็เลยผละไป

            “เลยไม่ได้ถามต่อเลยว่าพี่เธอเป็นใคร”  เมืองแมนปรารภ  “เผื่อรู้จักได้ไปขอส่วนลดมั่ง”

            ชายหนุ่มขับรถกลับมาถึงที่แฟลตแพทย์   เขาจอดรถเอาไว้ทางด้านหลังที่เป็นที่ว่างใต้ต้นปีบต้นใหญ่  พอได้กลิ่นดอกปีบที่ลอยมาตามลม   เมืองแมนก็นึกออกว่ากลิ่นที่เขาได้รับรู้ที่ร้านเมื่อครู่นี้คือกลิ่นอะไร

            “กลิ่นอะไรวะ  หอมๆ”   เพื่อนของเขาทำจมูกฟุดฟิด  คงได้กลิ่นเช่นเดียวกัน

            “ดอกปีบ”   เมืองแมนตอบ  ล็อครถเรียบร้อย   เดินเนิบๆอ้อมไปทางข้างหน้าแฟลตโดยมีอีกคนเดินตามหลังมาด้วยติดๆ

            “ไม่ๆ  มีอีกกลิ่นนึงน่ะ   หอมแปลกๆ”

            มือใหญ่รั้งคอเสื้อด้านหลังของเขาเอาไว้  จมูกโด่งก้มลงดมในระยะประชิดจนเมืองแมนรู้สึกถึงสัมผัสที่หลังคอของตนเอง  ชายหนุ่มตกใจดึงตัวออกห่าง

            “ทำอะไรของมึง”

            “กลิ่นมาจากตัวมึงอ่ะแมน”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมา   “หอมมาก...เหมือนไวน์ที่บ่มอย่างดี  ต้องเป็นเพราะมึงดื่มเข้าไปแน่ๆ”

            “อย่ามาใกล้นะ”   เมืองแมนขู่เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะเข้ามาใกล้อีก

            “ขอดมอีกที   นะ...ทีเดียว  จะพิสูจน์กลิ่นเฉยๆ”  เพลิงกัลป์โอดครวญ  “กูไม่ได้จะแกล้งมึงนะ  แค่สงสัยว่ากลิ่นอะไรกันแน่   หรือมึงใส่น้ำหอม...ของยี่ห้ออะไรกูจะไปซื้อมาใส่บ้าง”

            “ไม่ได้ใส่”  แมนพูดเสียงห้วน  เดินมาจนถึงห้องของตนก็ล้วงเอากุญแจขึ้นมาไข  รู้สึกได้ว่าคนข้างหลังขยับเข้ามาใกล้กว่าปกติจนได้ยินเสียงลมหายใจ

            “ขอดมทีนึง  แล้วจะไปอาบน้ำล่ะ”

            “ประสาท!”

            เมืองแมนกระแทกเสียง  แต่ก็ไม่ได้ถอยหลบตอนที่เพลิงกัลป์ก้มหน้าลงมาแตะปลายจมูกที่หลังคอเสื้อของเขา

            “โคตรหอม  นี่มันกลิ่นอะไรวะเนี่ย”

            เขาก็อยากถามเหมือนกันว่าอีกฝ่ายป่วยจนประสาทกลับไปแล้วหรือเปล่า  ถึงมาเที่ยวดมคอเสื้อชาวบ้านเขาอยู่ได้  แถมยังมาทิ้งลมหายใจอุ่นๆเอาไว้ตรงหลังคอ  กลายเป็นสัมผัสชวนขนลุกไปอีก

            ........................................................................................

 

            มาต่อแล้วจร้า    มีใครรออ่านเรื่องนี้กันบ้างคะ

            อ่าว...ไม่มีหรอ///ปาดน้ามทาร์

          ไม่เป็นไร  อยากเขียน

            ก็ได้เขียนแล้วค่ะ

            สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะทุกคน

            #แฟนหมอแมน

            Melenalike

           

               

                :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 03-01-2018 00:52:18

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

เรายังรออ่านอยู่นะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 03-01-2018 01:35:42

อ่านตอนดึก ๆ มันเสียวๆ ตรงหลังคอดีแฮะ แล้วคืนนี้จะนอนหลับไหมเนี่ย  o21

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 03-01-2018 05:27:23

สนุกดี มาลงบ่อยๆ ยาวๆ นะ เราขอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 03-01-2018 06:09:12

สรุปแล้วเรื่องนี้จะมีสิ่งลี้ลับเป็นตัวเชื่อมในเรื่องด้วยหรือเปล่า :m28:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pimjean ที่ 03-01-2018 06:40:22

จะมีน้องแล้วเหรอ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: smilymoon ที่ 03-01-2018 12:14:31

 :L1:สนุกดี ชอบมากค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 03-01-2018 12:26:52

ปกติไม่ชอบแนวผู้ชายท้องได้ คืออ่านแล้วยังไงใจก็ไม่ยอมรับสักที
แต่ที่ตามเรื่องนี้หลวมตัวอ่านมาตั้งเยอะ รู้สึกชอบมาดูอีกทีชื่อเรื่อง
เปลี่ยนมี (Mpreg) เพิ่มเข้ามาอ่ะ ไม่เป็นไรจะติดตามต่อไปจ้าาา
 :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 03-01-2018 13:13:00

ใครไม่ชอบ เราชอบ ใครไม่รอ เรารอ ขออย่างเดียว คนเขียนมาต่อบ่อยๆหน่อยเถิดดด  :call: :call: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 03-01-2018 13:54:32

รอสิคะ ตอนก่อนโน้นทิ้งท้ายไว้ให้ลุ้นแทบแย่นึกว่าหมอคริสจะทำอะไรหมอแมนซะอีก แต่ก็ไม่รู้ว่าที่หมอแมนบอกนี่เป็นความจริงมั้ยนะ ส่วนเรื่องท้องแรกๆก็คิดนะว่าคนท้องเป็นหมอแมนแต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วทำไมถึงคิดว่าเป็นเพลิงจะท้องละ ฮ่าๆๆ ถ้าเป็นแบบนั้นเราคงช็อคมากๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-01-2018 13:59:49

Happy New Year 2018
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๑  ขอให้ไรท์สุขสันต์ มีความสุขมากๆ

คิดถึงไรท์
ดูแมนจะใจดีกับเพลิงนิดหน่อย
ส่วนเพลิงก็ดูจะไหวหวั่นกับแมน แต่ยังไม่รู้ตัว
มีได้กลิ่นหอมๆจากตัวแมนด้วย

เพลิง แมน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เหมือนแมน จะเจริญอาหารผิดปกติ แมนท้องแน่เลย
แล้วเพลิง ก็แพ้ท้องแทน  :z3: :z3: :z3:

พี่สาวกี้  ร้านอาหารเป็นหมอ
ก็เป็นผีสาวคนนั้นแน่เลย :serius2: :serius2: :serius2:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 03-01-2018 14:24:21

ชอบอะ อ่านไปหลอนไปดีจัง

พี่สาวกี้ก็คือคนที่เสียไปใช่ไหมเนี่ย โอ้ย ลุ้นๆ

HNY naka

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 03-01-2018 15:35:39

หมอเพลิงแพ้ท้องแทนหมอแมนเปล่าเนี่ย 555มีลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-01-2018 16:30:39

หมอเพลิงแพ้ท้องแทนหมอแมนแน่ไเลย มีน้องแล้วใช่ไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 03-01-2018 19:52:37

เราชอบนะ มาต่อไวๆค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 03-01-2018 20:20:56

ชอบบบบบ เเพ้ท้องแทนเเฟนเหรอจ๊ะ55555 น่ารักโคตร น่าจะหวงเเฟนน่าดู

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 03-01-2018 20:40:22

นี่ไปอยู่ที่ไหนมาาาาา
ถึงมาอ่านเรื่องเน้ เกร้ดดดนุ้งรักกกกก

รอตอนต่อไปฮับบบบบบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 03-01-2018 20:59:05

อินเทิน= อินเทิร์น   แอพริเคชั่น= แอพพลิเคชั่น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 03-01-2018 22:09:44

 :a14: :a14:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 03-01-2018 23:17:30

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 03-01-2018 23:21:14

โอยตายแล้ววว นี่อ่านตอนกลางคืนค่ะ เมื่อกี้อาบน้ำไปก็ระแวงไป ฮืออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 03-01-2018 23:23:56

สวัสดีปีใหม่จ้าคนเขียน  :L2:

ชอบเรื่องนี้ และรอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 03-01-2018 23:55:42

หลงเข้ามา ปรากฏว่าอ้าว ดีจังวุ้ย!!!    อยากอ่านต่อกันรัวๆ  มาอัพเร็วๆน้าค๊าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-01-2018 01:19:17

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 04-01-2018 15:04:09

น่ารักจังเลยยนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 04-01-2018 15:33:37

ทีแรกไม่ชอบอ่าน mpreg แต่เรื่องนี้มันดูสนุกอ่ะ
ตามนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 04-01-2018 22:36:15

ครั้งเดียวติดเลยงี้้้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 05-01-2018 11:00:06

หนูจะรอที่ท่าน้ำทุกวันเลยจ๊ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-01-2018 12:59:46

อ่านไปแล้วทั้งกลัวทั้งขำ ทั้งลุ้น

ฮืออออออ อันนี้สืบสวนเหนือธรรมชาติ แน่นอนแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 05-01-2018 21:17:51

สนุกค่ะ อยากรู้จังคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้เพลิงแพ้ท้องแทนแมนแบ้วใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-01-2018 00:47:33

มาอีกกกเอาอีกกก :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 06-01-2018 02:56:56

ชอบๆ เอาอีกๆ


 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: absolutepoison ที่ 08-01-2018 02:40:35

บอกก่อนว่ากลัวผีมาก แต่อยากรู้เรื่องต่อเลยต้องอ่านต่อ อ่านไปใจเต้นไป 555555 สนุกค่ะ วางไม่ได้เลย รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-01-2018 10:55:12

อ่านรวดเดียวจบ สนุกอ่ะ อยากให้มาอัพบ่อย :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-01-2018 13:18:10

ครั้งเดียวท้องเลย แต่ถ้าเพลิงมีคู่หมั้นแล้วแมนกับลูกล่ะจะทำยังไง
บรรดาสาวๆที่เพลิงควงอีก หมอที่ รพ. นี้ก็มีแต่แปลกๆอ่ะ ทั้งหมอคริส ทั้งหมอคมศักดิ์
มาต่อเร็วๆ อีกนะอยากรู้

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 08-01-2018 19:48:26

สนุก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Spenguin ที่ 08-01-2018 21:00:19

ชอบค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 08-01-2018 21:57:42

รอติดตามนะคะ
เพลิงนี่สงสัยจะแพ้ท้องแทนซะละมั้ง
แถมยังหอมว่าที่คุณแม่อีก
นี่ถ้าเหม็นสาวคนอื่น จะขำใหญ่ 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท5 3/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 08-01-2018 22:26:20

สงสัยจะแพ้ท้องแทนภรรยานะเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 08-01-2018 23:48:10

Internal Love

ตอนที่ 6

If you don’t fight for what you want, don’t cry for what you lost.

 

 

 

 

 

            “อะไร?”

            เมืองแมนเงยหน้าขึ้นถามเมื่อจู่ๆรูมเมทก็ส่งกระดาษใบหนึ่งพรวดมาให้จนเกือบทิ่มตา  อีกฝ่ายไม่พูดไม่จา  ยื่นกระดาษให้เขารับไปอ่านเอาเอง

            Anti-HIV = negative (ผลตรวจเลือด เชื้อ HIV ให้ผลเป็นลบ)

            “ที่มึงขอเอาไว้ไง”  เพลิงกัลป์พูด  เขาอุตส่าห์แอบไปตรวจเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้แล้วเชียว

            “ขอบใจมาก”  เมืองแมนเงยหน้าขึ้นบอก  รอยยิ้มปรากฏขึ้นทั้งปากและดวงตา  “กูนึกว่ามึงจะลืมไปแล้วเสียอีก”

            “กูจะลืมได้ยังไง  บอกแล้วว่ากูคนจริง  ทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ”  อีกฝ่ายพูดแต่กลับไม่สบตาเขา   “กูไปละ  ยังเคลียร์งานที่วอร์ดไม่เสร็จ  ไว้เจอกันตอนเย็น”

            พูดจบเพลิงกัลป์ก็รีบเดินเลี่ยงออกมาทันที  เพราะการอยู่ใกล้ๆผู้ชายคนนั้นเริ่มเป็นปัญหาสำหรับเขา  มันเป็นอาการที่แม้แต่หมออย่างเขาก็ยังหาสาเหตุไม่ได้

            อาการที่ว่านี่มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อต้นอาทิตย์  หลังจากที่เขากลับจากทานข้าวเย็นกับเมืองแมนแล้วดันได้กลิ่นประหลาดๆเข้า...กลิ่นหอมอบอวลที่คล้ายกับกลิ่นไวน์ที่ผ่านการหมักบ่มจนรสได้รสชาตินุ่มลึก  ให้ตายสิ แค่ได้กลิ่นเขาก็สามารถจินตนาการถึงรสชาติละมุนที่ปลายลิ้นสัมผัสได้  พอนึกถึงตรงนี้  หัวใจก็พลอยเต้นแรงราวกับดื่มไปแล้วสักสามแก้ว

            แต่นั่นยังไม่ร้ายเท่ากับกลิ่นที่ว่านั่นมันดันไปกระตุ้นอารมณ์บางอย่างของเขาให้ตื่นขึ้น  ทั้งๆที่ไม่ใช่เวลาเลยสักนิด  คืนนั้นเขาใช้เวลาจัดการตัวเองในห้องน้ำอยู่นานโดยที่เพื่อนที่นอนอยู่ชั่วกำแพงกั้นไม่ได้รับรู้ถึงความต้องการที่พุ่งพล่านของเขาเลย           

            หลังจากนั้น  เขาก็ลอง ‘พิสูจน์กลิ่น’ อยู่อีกสองสามครั้ง  ผลปรากฏว่ามีอาการเหมือนเดิมทุกครั้ง  แถมเผลอๆมันกลับแย่ลงอีกเพราะเขาเริ่มต้องการสูดกลิ่นหอมๆเหมือนผลไม้สุกจัดนั้นมากขึ้นเรื่อยๆราวกับเสพติด

            ถึงขั้นแอบยืมเสื้อของเพื่อนมาดมที่ห้องราวกับเป็นโรคจิต

            เคยได้ยินแต่คนดมกาว  แต่นี่เขากลายเป็นพวกดมกาว(น์)

            ถ้าเมืองแมนรู้ อาจจะรีบส่งเขาไปปรึกษาจิตแพทย์แทบไม่ทัน

            “ตกลงเรื่องทริปวันเสาร์นี้  เพลิงว่าไงคะ  ยังไปอยู่หรือเปล่า  ตุ๊กตาจะได้จองห้องพักเอาไว้ให้”  เสียงใสๆของหญิงสาวปลุกเขาตื่นจากภวังค์  เพลิงกัลป์กระพริบตา

            “ห้องพัก?  อ๋อ....ผมว่าจะชวนตุ๊กตานอนแคมป์ กางเต็นท์กันสนุกๆน่ะครับ”

            “ว้าว...น่าสนใจจังค่ะ  แบบนี้เราก็ต้องเตรียมของไปปิคนิกถูกมั้ยคะ...”  เธอหยิบกระดาษขึ้นมาจดรายการของที่จะต้องเตรียมเอาไปด้วย  ส่วนชายหนุ่มก็นั่งฟังบ้างไม่ฟังบ้าง  ได้แต่เออออครับๆไปพร้อมกับจิบน้ำเปล่าแก้คอแห้ง...นี่ก็เป็นอีกอาการที่เขายังหาสาเหตุไม่ได้

            เขาเหม็นกลิ่นเหล้าเบียร์ทุกชนิด  เหม็นชนิดที่ว่าแค่ได้กลิ่นก็เริ่มคลื่นไส้  ถ้าฝืนกลืนเข้าไปไม่ถึงสองอึกก็เป็นอันต้องอาเจียนพุ่ง  ต้องรีบหาน้ำเปล่ามาล้างคอแทบไม่ทัน  สร้างความประหลาดใจให้กับตัวเองและเพื่อนๆเป็นอย่างมาก

            มนุษย์คอทอแดงอย่างเพลิงกัลป์เนี่ยนะ...ไม่อยากจะเชื่อเลย

            “เพลิง...เพลิงคะ  ฟังตุ๊กตาอยู่หรือเปล่าเนี่ย  ตุ๊กตาถามว่าเราจะเอารถใครไปบ้าง”

            “ครับ  อืม...ก็มีรถผมที่ขับขึ้นเขาได้  รถโย่งก็น่าจะไหวแต่รถแมนไม่น่าไหวนะ คันนั้นเก่าไปหน่อย  เดี๋ยวไปตายกลางทางละยุ่งเลย”

            “งั้นเอารถเพลิงกับโย่งไปนะคะ  แบ่งสองคันแล้วกัน”

            “แล้วแต่ตุ๊กตาเลยครับ”

            หญิงสาวยิ้มอย่างถูกใจ  เพลิงกัลป์เป็นชายหนุ่มในฝันของสาวๆมาตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่  ชื่อเสียงของเขาดังกระฉ่อนมาถึงมหาลัยของเธอ  ทั้งความหล่อเหลามีเสน่ห์และความเจ้าชู้เปลี่ยนแฟนตลอด

            จะว่าไป..ตั้งแต่เราตกลงเป็นแฟนกัน  เพลิงกัลป์ก็เที่ยวน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด  อาทิตย์นี้ชายหนุ่มไม่ได้ออกไปสนุกที่ไหนเลยด้วยซ้ำนอกจากอยู่กับเธอ   ไม่แน่ว่าบางทีเธออาจจะจับเสือตัวนี้ได้อยู่หมัดก็เป็นได้

            “เย็นนี้เราแวะไปซื้อของกันก่อนดีไหมคะ  ชวนแมนกับโย่งไปด้วยจะได้ซื้อทีเดียวให้ครบ”  เธอเลือกที่จะชวนแมนกับโย่งที่เป็นผู้ชายทั้งคู่ให้ไปด้วยกัน  แทนที่จะชวนหวานที่เป็นผู้หญิง  แม้ว่าหวานจะไปทริปนี้ด้วยก็ตาม

            ถึงอย่างไรเธอก็ไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนมีโอกาสมาดึงความสนใจของเพลิงกัลป์ที่มีต่อเธอไป  ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สวยเท่าไหร่อย่างหวานก็เถอะ

            “ได้ครับ”  เพลิงกัลป์ตอบสั้นๆ  อดคิดแวบไปถึงเจ้าของกลิ่นประหลาดนั้นไม่ได้ ...บางทีเขาอาจจะหาทางทำอะไรสักอย่าง

            ..........................................................................................

            “ไม่สบายหรอมึงอ่ะ  ทำไมต้องใส่หน้ากากด้วย  ลงจากวอร์ดแล้วก็ถอดสิ”  เมืองแมนทักคนแรกเมื่อเห็นรูมเมทสวมหน้ากากอนามัยสีเขียวเอาไว้  ปิดบังใบหน้าของเจ้าตัวไปเกือบครึ่ง

            ฝ่ายนั้นกลับดึงหน้ากากขึ้นอีก  ตอบเสียงอู้อี้

            “กูเป็นหวัดนิดหน่อย”

            “แล้วจะไปเที่ยวไหวมั้ยเนี่ย  ไปเป็นไข้อยู่บนโน้นมึงได้หนาวตายแน่”  โย่งพูดขึ้นมาบ้าง  พลางมองหาเพื่อนสาวอีกคนที่ยังไม่มา  “ตุ๊กตาเสร็จหรือยัง  บอกจะไปเปลี่ยนชุดสิบนาที  นี่เกือบยี่สิบนาทีละยังไม่มา”

            “อย่าว่าแฟนกู  มึงจะไปก็ไปกันก่อนเลย  กูรอตุ๊กตาเอง”  เพลิงกัลป์พูดขึ้น 

            “มีโกรธแทนแฟนเว้ย”  โย่งหัวเราะเบาๆ  “ไปแมน  มึงไปรถกูก่อน  ให้คู่รักเขาไปกันเองแล้วกัน  เจอที่ห้างนะ”  โย่งยกแขนขึ้นพาดไหล่เมืองแมนแล้วพาออกเดินไปที่รถของตนที่จอดอยู่ไม่ไกล

            เมืองแมนเปิดประตูก้าวขึ้นไปนั่งบนรถของโย่งเงียบๆ  เขารู้สึกหงุดหงิดชอบกล  จู่ๆก็รู้สึกหงุดหงิดอะไรสักอย่างที่หาสาเหตุไม่ได้  ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลย

            สงสัยจะเครียดเรื่องงานมากไป...

            “เป็นไรมึง  หิวข้าวแล้วล่ะสิ   แล้วไอ้เต้ยไม่ไปด้วยหรอทริปนี้น่ะ”

          “เต้ยอยู่เวร  หาแลกไม่ทัน”  เขาตอบเรียบๆ

            “เสียดายจังแฮะ  ไม่งั้นก็ได้ไปครบคู่ล่ะ  กูก็กะจะจีบหวานซะหน่อย  จะใช้โอกาสนี้แหละทำคะแนน”  โย่งพูด  “มึงว่าหวานมีแฟนยังวะ  ห้าวขนาดนั้นน่าจะยังไม่มีนะ”

            “มึงก็สืบเอาสิ”

            “สืบแล้ว  กูไล่ดูทั้งเฟสบุ๊ค  อินสตาแกรม   แอบถามพวกเมย์  ก็ว่ามันยังโสดสนิท  จริงหรอวะ น่ารักซะขนาดนั้น”  โย่งออกจะเพ้อหน่อยๆ จนเมืองแมนขี้เกียจขัดคอว่าเขามองไม่เห็นความน่ารักของเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อหวานเลย  ถ้าบอกว่าความหล่อล่ะก็ว่าไปอย่าง

            ถ้ามันเป็นทอมเขาก็คงจะไม่แปลกใจ

            “งั้นก็รีบๆเข้า  บนเขาบรรยากาศดี  มึงก็รีบๆทำคะแนน”

          “มึงต้องช่วยกูนะแมน   โชคดีไปอย่างที่ไอ้เพลิงมีตุ๊กตาไปด้วย  ไม่งั้นนิสัยอย่างมันก็ไว้ใจไม่ได้หรอก  เห็นว่าเป็นผู้หญิงแม่งเอาหมด”

            “ไม่ขนาดนั้นมั้ง”

            “แต่ยิ่งกว่านั้นเลยล่ะ  จริงๆเพื่อนกูเคยเล่าว่ามันเคยถึงขั้นทำผู้หญิงท้องแล้วให้ไปทำแท้งด้วยซ้ำ  ผู้หญิงมาร้องห่มร้องไห้ที่หน้าคณะฯ  ทำเอาฉาวไปทั้งมอเลย”

            “................”  เมืองแมนไม่รู้จะพูดว่าอะไร  ได้แต่นึกถึงผลตรวจเลือดที่อีกฝ่ายเอามาให้อย่างครุ่นคิด  ...คนที่ประกาศว่ากล้าทำก็กล้ารับจะเป็นได้ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ

            “อึ้งล่ะสิ  กูก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางหรอก  ได้ยินยังไงมาก็ว่าไปตามนั้น  ถ้าไม่ติดเรื่องผู้หญิงของมันแล้วมันก็เป็นเพื่อนที่นิสัยดีมากคนนึง”

            “มึงยังไม่รู้เรื่องจริงเลย  แต่กลับเอามาพูดให้คนอื่นฟังเนี่ยนะ”   เมืองแมนพูดออกมาเป็นประโยคแรก

            “กูก็แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ  ไม่เห็นมึงจะต้องโกรธเลย  อ้อ...ลืมไปว่ามึงเป็นรูมเมทมัน  ก็ต้องสนิทกับมันมากที่สุด”

            “กูไม่ได้โกรธ  แล้วก็ไม่ได้สนิทกับมันมากที่สุดด้วย  กูก็แค่คิดว่าเรื่องของมัน ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของมันเถอะ”   เมืองแมนกลืนบางคำลงคอไปเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธ  นึกสงสัยกับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของตัวเอง

            เมื่อตอนบ่ายวันนี้ก็ทีนึงแล้ว  เขายืนอธิบายอาการของคนไข้ให้ญาติฟัง  แต่อธิบายเท่าไหร่ญาติก็ไม่เข้าใจเสียทีจนเขารู้สึกเหมือนมีลมตีขึ้นหน้า  เกือบจะว้ากออกไปแล้ว  ดีที่พี่พยาบาลเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเข้ามาไกล่เกลี่ยได้ทัน   แล้วพอกลับมานั่งในห้องแอร์เย็นๆ  จิบน้ำหวานที่พี่พยาบาลเตรียมเอาไว้ให้  อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นแบบฉับพลัน

            “ก็จริงของมึง”  โย่งพูดอย่างไม่ถือสา  “ถึงห้างละ  เข้าไปเดินเล่นรอก่อนแล้วกัน”

            โย่งจอดรถเอาไว้ตรงที่จอดรถหน้าห้างสรรพสินค้าหนึ่งเดียวในจังหวัดที่ขายทุกอย่างตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบในราคาย่อมเยา  เมืองแมนทำใจให้ชินได้แล้วตั้งแต่สองสัปดาห์แรกที่มาอยู่ที่นี่  ถึงจะคิดถึงห้างอย่างสยามพารากอน เซ็นทรัลเวิร์ลมากก็ตามที

            เพลิงกัลป์กับตุ๊กตาตามมาทีหลัง

            วันนั้นพวกเขาซื้อของเตรียมไปแคมป์กันจนครบถ้วนและจบลงด้วยการหาข้าวกินเป็นมื้อเย็น

            “หมูกระทะมั้ย  กูอยากกิน”  โย่งเสนอ

          “กูโหวต”  เมืองแมนพอได้ยินก็น้ำลายสอขึ้นมาทันที

            “วันก่อนมึงเพิ่งกินหมูกระทะไปไม่ใช่เหรอ”  เพลิงกัลป์พูดขัดคอ  “แดกเยอะอย่างกับรถถัง”

            “เรื่องของกูน่า  กูกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนหรอก”  เป็นแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่เขาเรียนมัธยม   ต่อให้กินมากแค่ไหน  น้ำหนักก็ไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย

            “แต่เราว่าแมนอ้วนขึ้นนะ”  กลายเป็นตุ๊กตาที่เป็นคนทัก  “แต่ก่อนเสื้อหลวมกว่านี้นะเธอ”

            “เสื้อคงหดน่ะ”  เมืองแมนตอบ  ก้มลงดึงชายเสื้อตัวเองก็เห็นว่ายังเหลือที่อีกเยอะ  “เราอยากกิน  ตุ๊กตากลัวอ้วนก็กินแต่ผักต้มก็ได้”

            “เรื่องอะไรล่ะคะ”   หญิงสาวตวัดเสียงอย่างน่ารัก  “ให้เพลิงนู่นกินผักกินหญ้า ช่วงนี้เป็นมังสวิรัติไม่ใช่หรอคะ”

            “มันกินแต่ยอดหญ้าหรือเปล่าครับตุ๊กตา”  โย่งพูดกลั้วหัวเราะ

            “ไม่ค่ะ  ช่วงนี้เพลิงไม่ดื่มเลยนะ  ตุ๊กตาเห็นวันๆกินแต่ส้มกับน้ำเปล่า”

            “ส้ม?  มึงรักสุขภาพขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

            แม้แต่เมืองแมนยังแปลกใจกับพฤติกรรมของรูมเมทที่เขาไม่ได้สังเกตมาก่อน   คนแบบเพลิงกัลป์เนี่ยนะ..

            “ญาติคนไข้ให้ส้มกูมา  กูก็ต้องกินสิ  รักษาน้ำใจเขา”  เพลิงกัลป์ตอบอุบอิบใต้หน้ากาก   “พวกมึงจะกินหมูกระทะใช่มั้ย  งั้นก็ไปกันเลย”   เขารีบเปลี่ยนเรื่อง

            อาหารมื้อนั้นเสร็จเมืองแมนไปเกือบครึ่ง  ที่เหลือเป็นของโย่ง  ตุ๊กตาแทบจะกินนับชิ้นได้เพราะกลัวอ้วน  ส่วนเพลิงกัลป์นั้นตักแต่วุ้นเส้นกับผักต้มกินคู่กับน้ำซุป  แทบไม่แตะหมูในกระทะเลย

            “มึงกินมังสวิรัติจริงๆหรอวะ”  เมืองแมนถึงกับทักเพื่อน

            “เปล่า  กูแค่ไม่ค่อยอยากอาหาร”   เพลิงกัลป์ตอบ  “มันคลื่นไส้”

            “ปวดท้องหรือเปล่า  หรือว่ามีไข้”  พอได้ยินว่าเพื่อนป่วย  วิญญาณหมอของทุกคนก็เข้าสิง  รีบหันมาถามอย่างพร้อมเพรียงกัน

            “ไม่ๆ  กูคงนอนไม่พอ  พักนี้ซื้อเวรเพิ่มด้วยเลยเหนื่อยๆ”

            “จะไปเที่ยวกับเค้าไหวมั้ยวะเนี่ย”  โย่งพูด  “ถ้ามึงไม่ไหว  เลื่อนไปก่อนก็ได้นะ”

            “ไหวสิวะ  แค่นี้  นอนพักเดียวก็หาย”   เพลิงกัลป์ตอบ

            แน่นอนว่าเขาคิดผิด  เพราะอาการคลื่นเหียน วิงเวียนนั้นกลับเป็นมากขึ้นทุกทีในวันที่ออกเดินทางกันจนเจ้าตัวขับรถไม่ไหวหลังจากขับไปแล้วครึ่งทาง  เลยต้องเปลี่ยนให้เมืองแมนมาขับคันของเพลิงกัลป์แทนโดยตุ๊กตานั่งไปด้วย  ส่วนรถอีกคันเป็นโย่งกับหวานไปด้วยกัน

            “กูบอกแล้วให้นอนพัก  มึงก็ยังจะดื้อมาเที่ยวอีก”  เมืองแมนพูด  เหลือบมองกระจกหลังที่มีร่างสูงใหญ่นอนกุมขมับอยู่  “ตีรถกลับไปโรงพยาบาลยังทันนะ”

            “กูแค่เมารถเฉยๆ  มึงขับไปเถอะน่า  เดี๋ยวถึงก็หาย”  เสียงห้าวๆนั้นตอบกลับมาอู้อี้เพราะมีหน้ากากกั้นอยู่     

            “เพลิงเอายาแก้เมารถมั้ย  ตุ๊กตาเอามาเผื่อด้วย”

            “ดีเหมือนกันครับ”  ชายหนุ่มรับไปกลืนพร้อมกับน้ำเปล่า   “ทุกทีไม่เคยเมารถเลยนะ”

            “ทางมันโค้งเยอะ  ก็แบบนี้ล่ะ”  เมืองแมนพูดพลางขับอย่างระมัดระวัง

            ผ่านไปเกือบชั่วโมงท้องเขาก็ร้องดังโครกครากจนแม้แต่หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆยังได้ยิน  ตุ๊กตาหัวเราะเสียงใส  หันมาถามเขายิ้มๆ

            “แมนหิวแล้วเหรอ  เพิ่งกินข้าวไปเอง”

            เมืองแมนหันมายิ้มแห้งๆ

            “สงสัยใช้พลังงานเยอะน่ะครับ”

            “งั้นแวะปั้มข้างหน้า  ซื้อของกินหน่อยแล้วกันนะคะ”  ตุ๊กตาชี้นิ้วไปที่ปั้มน้ำมันข้างทาง  เมืองแมนเห็นดีด้วยก็เลี้ยวเข้าไป

            เขาแวะซื้อซาลาเปามาหลายลูก  แบ่งให้คนที่นอนหลับตานิ่งอยู่เบาะหลังลูกหนึ่ง  ทว่าฝ่ายนั้นกลับส่ายหน้า

            “กินหน่อยสิ  จะได้มีแรง”

            “จะอ้วกน่ะ  มึงกินเถอะ”

            “งั้นกินอะไรเปรี้ยวๆมั้ยล่ะ  มันแก้คลื่นไส้ได้นะเพลิง”  ตุ๊กตาเสนอ  “เอามั้ยคะ  เดี๋ยวตุ๊กตาไปซื้อพวกบ๊วยคืนชีพมาให้  หรือว่าเพลิงอยากกินอะไร”

            “บ๊วยก็ได้ครับ”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมา

            จากนั้นพวกเขาก็ออกเดินทางกันต่อ  เส้นทางที่เริ่มขึ้นเขาสูงขึ้นเรื่อยๆทำเอาหูอื้อ  ทางก็คดเคี้ยวหักศอกขับลำบากจนเมืองแมนต้องตั้งสมาธิเต็มที่ไม่ให้วอกแวก  เพราะแค่เผลอมองวิวสวยๆข้างทางแวบเดียวก็อาจจะพารถทั้งคันลงไปกองยับที่ตีนเขาได้

            “สวยจังเลยค่ะ  แมนดูสิ  หมอกเต็มเลย  เพลิงตื่นเร็ว  ลุกขึ้นมาดูหมอกสิคะ  นี่ขนาดยังไปไม่ถึงยอดเลยนะ”  ตุ๊กตาดูจะตื่นเต้นมากที่สุด  เธอชี้ชวนให้คนรักลุกขึ้นมาดูสายหมอกที่พัดเข้ามาในรถผ่านหน้าต่างที่เปิดเอาไว้

            แต่นั่นกลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มอาการแย่ลง

            เพลิงกัลป์คว้าถุงพลาสติกมาอาเจียนคายเอาบ๊วยที่กินเข้าไปออกมาจนหมด  เสียงโก่งคอของชายหนุ่มทำเอาคนในรถขมปากไปตามๆกัน   เมืองแมนเหลือบมองเพื่อนแวบนึงอย่างเป็นห่วง

            “ไหวหรือเปล่า  บนนี้ไม่มีโรงพยาบาลนะเว้ย”

            “กูมากับหมอ  ตัวกูก็เป็นหมอจะไปกลัวอะไรวะ”

            “คิดแบบนี้เห็นตายมาเยอะแล้ว”  เพื่อนพูดเหมือนอวยพร

            “มึงขับรถดูทางไปเถอะ”  เพลิงกัลป์แยกเขี้ยว  “กูไม่ตายเพราะเมารถหรอก  แต่จะตายเพราะลงข้างทางเนี่ยแหละ”

            “ปากอย่างมึงนี่น่าไล่ลงจากรถจริงๆ”

            “รถกูนะ”

            “หยุดทะเลาะกันสักทีเถอะค่ะ  ตุ๊กตาขอ”  หญิงสาวพูด  “เสียบรรยากาศหมดนะคะทุกคน   เพลิงไม่ไหวก็นอนไปก่อนนะคะ  แมนก็สู้ๆค่ะใกล้ถึงแล้ว”

            ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนกระทั่งมาถึงจุดชมวิวที่ให้นักท่องเที่ยวกางเต็นท์นอนได้   เมืองแมนกับโย่งช่วยกันขนของลงมาจากรถ  ตรงไปที่เต็นท์ที่ได้จองเอาไว้แล้วตรงทำเลที่ดีที่สุด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 08-01-2018 23:49:27

            “ไอ้เพลิงเป็นไงบ้าง  อ้วกไปกี่รอบ”  โย่งพูดกลั้วหัวเราะ  “เมารถเฉย  อ่อนจริงๆเลยมึง”

            คนฟังหน้าบึ้ง  ตอบเสียงห้วน

            “กูนอนน้อยโว้ย  นี่ก็ดีขึ้นมากแล้ว”   ชายหนุ่มรู้สึกเซ็งที่ตัวเองดันมาป่วยซะงั้น  เหลียวมองซ้ายขวาสายตาก็ดันบังเอิญไปเห็นเด็กชาวเขาหิ้วสตรอเบอร์รี่มาเป็นถุงๆ   เพลิงกัลป์กวักมือเรียกโดยไม่ต้องคิด   “ถุงละเท่าไหร่”

            “หาของกินได้คงหายแล้วล่ะมั้ง”  เมืองแมนพูดลอยๆ

            “เออ  อูอ๋ายแอ้ว”  คนพูดมีสตรอเบอร์รี่สีแดงสดอยู่เต็มปาก

            แชะ!

          เสียงลั่นชัตเตอร์ดังขึ้น   หวานเดินมาสมทบด้วยใบหน้าสดใสและกล้องตัวใหญ่ในมือ

            “ภาพสวยจัง”  เธอบอก  ก้มลงดูภาพในกล้อง  “ไปหาที่ถ่ายรูปกันต่อดีกว่า”

            “เตรียมที่หลับที่นอนก่อนมั้ยครับคุณ  ใจคอจะถ่ายรูปอย่างเดียวเลยหรือไง”  โย่งขัดคอ  “เย็นนี้กินอะไรดี”

            “เหมือนพวกเราคิดแต่เรื่องกินเลยเนอะ”  ตุ๊กตาพูดขึ้นบ้าง  “มาเที่ยวแบบนี้ไม่น่าถาม  ก็ต้องเมนูประจำชาติอยู่แล้ว”

            “ข้าวเหนียวส้มตำ”  เมืองแมนกับหวานพูดขึ้นพร้อมกันแล้วก็หัวเราะ

            พวกเขาแยกย้ายกันไปเดินซื้อของกินของใช้เพิ่ม  จากนั้นก็ออกเดินหาที่ถ่ายรูปเล่นตามจุดชมวิวต่างๆข้างบน  วันนี้มีหมอกค่อนข้างหนา  อากาศก็เลยขมุกขมัวชวนให้หนังตาหนักกว่าปกติ

            “ง่วงล่ะสิ”  เสียงห้าวๆทักขึ้นข้างตัว

            เมืองแมนเหลียวไปมองก็เห็นเพลิงกัลป์เดินมาหยุดยืนเยื้องไปทางข้างหลัง  สองมือล้วงกระเป๋าเอาไว้

            “หายดีแล้วหรอมึงอ่ะ”

            “ดีขึ้นมากแล้ว”  เพลิงกัลป์ตอบเรียบๆ  ลอบดึงหน้ากากอนามัยลงนิดหนึ่งจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆของอีกฝ่ายที่พัดมาตามลม  ชายหนุ่มเผลอสูดหายใจเอากลิ่นนั้นเข้าไปเต็มปอด

            ความรู้สึกคลื่นเหียนที่เป็นมาทั้งวันก็พลันจางลงไปราวกับมีมนต์วิเศษ  กลายเป็นความรู้สึกสงบอย่างประหลาด  บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าที่ตรงนี้มีเพียงเขากับเมืองแมนยืนอยู่ด้วยกันสองคน  ส่วนตุ๊กตากำลังยืนแอ็คท่าให้หวานถ่ายรูปอยู่ข้างล่างโดยมีโย่งคอยแซ็วเป็นระยะ

            “แล้วไป  นึกว่าจะต้องมาให้น้ำเกลือกันบนเขาซะแล้ว”

            “เวอร์ไปนะ  กูไม่ได้เป็นขนาดนั้นซักหน่อย”  เพลิงกัลป์ตอบ  หยิบสตรอเบอร์รี่ที่ยังเหลือในถุงส่งให้เพื่อน  “กินมั้ย  จะหมดแล้วนะ”

            เมืองแมนรับมาใส่ปาก  รสเปรี้ยวนำทำเอาเขานิ่วหน้า

            “นึกว่าหวาน  เห็นมึงกินเอาๆ”

            “กินแล้วหายคลื่นไส้ดี”  เพลิงกัลป์ตอบ

            “อีกนิดกูจะนึกว่ามึงแพ้ท้องแล้วนะ ฮ่าๆ”  เขาพูดแล้วหัวเราะ  “ขาดแต่ลุกมาอ้วกตอนเช้าเนี่ยล่ะ”

            “มึงรู้ได้ไง”

            “ห้ะ?”  คนฟังอุทาน

            “เมื่อเช้ากูก็ลุกมาอ้วก”  เพลิงกัลป์รับหน้าตาเฉย  “กูว่าอาหารเป็นพิษแน่ๆ  พอมาเจอทางโค้งอีกเลยเกือบตายเลย  สงสัยหมูกระทะแหงๆ”

            “พวกกินไม่เลือก  เอ๊ย  กินไม่ล้างมือก็เป็นแบบนี้ล่ะ  คนอื่นเขากินกันไม่เห็นเป็นอะไร”

            “เห็นแบบนี้กูก็เลือกนะครับ”

            “เลือกอะไรกันคะ  เพลิง.. แมน”   เสียงใสๆดังขึ้นข้างหลัง  ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร  เมืองแมนส่งยิ้มให้หญิงสาวกับเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามขึ้นมา   “จะชวนไปดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน  ไปกันเถอะค่ะเพลิง  เดี๋ยวไม่ทันนะ”

            เจ้าตัวพูดจบก็ควงแขนคนรักพาออกเดินไปยังจุดชมพระอาทิตย์ตกทันที  โย่งกับหวานเดินตามหลังไปโดยมีเมืองแมนเดินปิดท้าย  ที่จุดชมวิวมีนักท่องเที่ยวมานั่งรอยืนรอกันค่อนข้างแน่น  แต่โย่งบอกว่าวันนี้คนน้อยกว่าทุกที

            “มุมนี้เลยครับ  วิวสวยสุด  หวานถ่ายเราให้หล่อๆนะ”

            “เราคงไม่สามารถพอน่ะ”  หวานตอบ

            “มึงแน่ะแมน  ถ่ายให้กูกับหวานหน่อย”  โย่งโยนให้เพื่อนหน้าตาเฉย  เมืองแมนเลยต้องรับกล้องตัวใหญ่มาถือเอาไว้  เล็งไปที่เพื่อนทั้งสองคนที่คนนึงยิ้มกว้างปากแทบฉีก  ส่วนอีกคนหน้าตึงเหมือนฉีดโบทอกซ์มา

            “ถ่ายให้เรากับเพลิงบ้างสิแมน”   ตุ๊กตาพูดขึ้นบ้าง  เธอควงแขนเพลิงกัลป์เอาไว้  ส่งยิ้มหวานมาให้กล้อง   “เพลิงยิ้มหน่อยสิคะ”  เธอหันไปบอกคนข้างกายที่ยืนนิ่ง  “เอาหน้ากากลงด้วย  เปิดหน้าหน่อยสิคะ”

            ชายหนุ่มยอมถอดหน้ากากอนามัยออกเพราะขี้เกียจโดนเซ้าซี้   เขาหันไปส่งยิ้มเบื่อๆให้ตากล้องที่ยกกล้องขึ้นเล็งมาที่พวกเขาสองคน

            ร่างผอมบางนั้นก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยเพื่อหาระยะที่พอดี   กล้องบดบังดวงหน้าอ่อนใสไว้เกือบครึ่ง  เห็นเพียงริมฝีปากสีสดที่มีรอยยิ้มนิดๆแต้มอยู่เท่านั้น 

            เพลิงกัลป์มองไปที่เลนส์  เขารู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังสบตาสีน้ำตาลของคนหลังกล้องอยู่  รอยยิ้มของคนถ่ายเพิ่มมากขึ้น  แล้วเขาก็เผลอยิ้มตาม         

            “สวยมาก”  เมืองแมนพูด  ลดกล้องลงดูรูปข้างใน   “แสงกำลังสวยพอดี”

            “มึงไปยืนบ้างไป  เดี๋ยวกูถ่ายให้”  โย่งคว้ากล้องของหวานมาถือเอาไว้  ไล่เมืองแมนให้ไปยืนตรงตำแหน่งถ่ายรูปนั้น 

            ชายหนุ่มยืนล้วงกระเป๋า  ทำท่าที่คิดว่าเท่สุดๆให้กล้อง  โย่งถ่ายให้สองสามรูป  รูมเมทของเขาก็เดินมาหยุดเคียงข้างด้วย     

            “ถ่ายด้วยคนดิ”

            เมืองแมนไม่ได้ตอบ  แต่ก็ไม่ได้ขยับหนี  เขายืนนิ่งๆส่งยิ้มให้กล้อง  รับรู้ได้ว่าคนข้างตัวก็อมยิ้มนิดๆในหน้าอยู่เหมือนกัน

            ภาพสุดท้ายเพลิงกัลป์เหลียวไปดูวิวเลยเอื้อมแขนไปเท้าระเบียงเอาไว้  ขณะที่เมืองแมนหันไปมองข้างๆเพราะกลัวหงายหลังลงไปพอดี  ภาพที่ได้ออกมาเลยดูผิดเพี้ยนจากความจริงไปสักหน่อย

            “รูปนี้เหมือนพวกมึงเป็นแฟนกันเลยว่ะ   ไอ้เพลิงก้มนิดๆเหมือนกำลังจะหอมแก้มไอ้แมนเลย  โคตรโรแมนติกไปอีก”   คนถ่ายพูดแล้วหัวเราะ  ส่งให้หวานกับตุ๊กตาดู

            “เพลิงวางแขนแบบนี้เหมือนโอบเอวแมนอยู่เลยนะ”  หวานออกความเห็น

            “อยากได้แบบนี้บ้าง  โย่งถ่ายให้เรากับเพลิงอีกรูปนะ”  แฟนตัวจริงของเพลิงกัลป์ลุกขึ้นยืนเดินฉับๆเข้าไปหาคนรัก  ส่วนเมืองแมนก็เดินกลับเข้ามารวมกลุ่มกับเพื่อน

            “ตุ๊กตาเป็นอะไร”

            “หึงมั้ง”

            “หึงอะไร”  เมืองแมนงง  โย่งไม่ตอบแต่กลับอมยิ้ม   มองรูปในกล้องที่เขาไม่ได้พูดออกไปว่าความจริงแล้ว  สิ่งที่ทำให้คนสองคนในภาพดูเหมือน ‘แฟน’ กันมากที่สุด  หาใช่ท่าทางของคนทั้งสองไม่  แต่กลับเป็นสายตาของผู้ชายตัวสูงที่ก้มลงมองคนตัวเล็กกว่าต่างหาก

            สายตาแบบที่ผู้ชายอย่างเขาเห็นแล้วรู้สึกจักจี้ยังไงไม่รู้   ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะแสงหรือว่าอะไรกันแน่  ยังไม่รวมรอยยิ้มมุมปากที่เปลี่ยนผู้ชายหน้าหล่อร้ายให้ดูอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ

            “โย่งถ่ายให้หน่อยค่ะ”

            โย่งสะดุ้ง  หันไปเล็งกล้องถ่ายรูปหนุ่มสาวทั้งสอง ....สายตาเมื่อกี้เขาคงดูผิดไปแน่ๆ  เพราะตอนนี้เพลิงกัลป์กำลังโอบเอวคนรักเข้ามาแนบชิดแทบจะสนิทเป็นเนื้อเดียวแบบอายใคร  แถมยังมองเธอด้วยสายตาร้อนแรงบอกอารมณ์ชัดเจน

            “ไอ้เพลิงใจเย็น  นี่มันที่สาธารณะโว้ย”  เขาตะโกนบอกเพื่อน

            อีกฝ่ายหันมายักคิ้วให้ชนิดที่เขาได้ยินเสียงกรีดร้องเบาๆจากกลุ่มเด็กสาวที่อยู่ใกล้ๆกันเลยทีเดียว

            เมืองแมนเคยเห็นพระอาทิตย์ตกดินมาหลายครั้งแล้ว  แต่ไม่เคยรู้สึกประทับใจกับพระอาทิตย์ตกดินครั้งไหนมากเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย  แสงสีส้มที่สะท้อนกับไอหมอกและท้องฟ้า  ดวงอาทิตย์กลมโตที่ค่อยๆลอยลับหายไปในกลีบเมฆ   เปลี่ยนเป็นสีฟ้าให้กลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม  ก่อนจะกลายเป็นดำสนิทราวกับกำมะหยี่

            “ดาวสวยจังเลยค่ะเพลิง”  เสียงตุ๊กตาดังขึ้นถัดไปจากที่เมืองแมนนั่งอยู่โดยมีเต็นท์บังตัวเขาเอาไว้จากคนทั้งคู่   

            “ผมว่ามีสิ่งที่สวยกว่าดาวคืนนี้อีกนะ”  เสียงห้าวๆตอบกลับไป

            คนลอบฟังเบ้ปาก....มุขเก่าชิบเป๋ง  ฟังแล้วเลี่ยนจริงๆ

            “อะไรหรอคะ”  หญิงสาวแกล้งถามต่อราวกับเดาไม่ถูก

            “..............”  เขาไม่ได้ยินคำตอบเพราะอีกฝ่ายคงกระซิบข้างหูคนรัก

            เมืองแมนย่นหน้า  เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำชาอุ่นๆมากุมเอาไว้ในฝ่ามือ  พอดวงอาทิตย์ลับหาย  อากาศที่เย็นอยู่แล้วก็ลดอุณหภูมิลงเฉียบพลัน  โชคดีที่เขาเตรียมเสื้อกันหนาวมาพร้อม  ขาดก็แต่ถุงมือที่ลืมเอามาเนี่ยแหละ

            เขาหมดความสนใจกับคู่รักที่นั่งพลอดรักกันหลังเต็นท์  หันไปมองครอบครัวเล็กๆพ่อแม่ลูกที่กำลังนั่งทานข้าวกันในเต็นท์ที่ตั้งอยู่ไม่ห่างออกไปแทน  เหลือบมองนาฬิกานิดหนึ่ง...เกือบห้าทุ่มแล้ว  พวกโย่งกับหวานที่บอกจะไปซื้อของข้างล่างยังไม่กลับมาเลย

            ไปด้วยกันคงไม่ต้องเป็นห่วงหรอกมั้ง...

            เขายกถ้วยชาในมือขึ้นจิบ

            โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นเบาๆแทนสัญญาณว่ามีสายเรียกเข้า  เมืองแมนหยิบขึ้นมาดู...พอเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่ที่หน้าจอ  หัวใจที่เต้นเป็นจังหวะปกติมาเนิ่นนานก็หยุดเต้นไปวูบหนึ่ง

            จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเต้นรัวแรง

            ...เจมส์

            “ทำไมไม่กดรับล่ะ”  เสียงห้าวๆของคนที่นั่งคุยกับแฟนอยู่หลังเต็นท์เมื่อกี้ดังขึ้น  ทำเอาเมืองแมนสะดุ้ง  ฝ่ายนั้นเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สนามตรงข้ามกับเขา

            เมืองแมนเม้มปาก  กดตัดสายทิ้ง

            “โทรผิด”   เขาพูด

            มีสายเรียกเข้ามาอีก  ชื่อเดิมปรากฏขึ้นบนหน้าจอ  โทรศัพท์มือถือสั่นเป็นเจ้าเข้าในมือของเขา  เมืองแมนเหลือบตาขึ้นมองคนที่นั่งนิ่งไม่ขยับนั้นแล้วตัดสินใจกดรับ

            “ฮัลโหล”

            “ไอ้แมนเพื่อนรัก  หายหัวไปเลยนะมึง  รับโคตรช้าเลย  คุยได้หรือเปล่าเนี่ย  หรือว่ายุ่งๆอยู่”  เสียงเพื่อนสนิทดังมาตามสาย

            “คุยได้”  เขาตอบกลับไปสั้นๆ

            “โคตรคิดถึงมึงเลยแมน   กูว่าจะโทรมาคุยหลายทีแล้วแต่มัวยุ่งๆ  มึงคิดถึงกูบ้างมั้ยหรือว่าได้เพื่อนใหม่แล้วลืมเพื่อนเก่าอย่างกู”   เสียงคนในสายดังออกมาจากโทรศัพท์ท่ามกลางความเงียบที่ได้ยินเพียงแค่เสียงไฟปะทุจากกองฟืนที่สุมไฟอยู่

            “กูก็คิดถึงมึง”   เมืองแมนตอบหลังจากเงียบไปนาน

            ดวงตาสองคู่สานสบกันโดยมีเปลวไฟกั้นกลาง

            “งั้นก็ตอบไลน์เพื่อนบ้างสิครับ  นี่กูโทรมาถามเรื่องนัดรวมตัวที่กรุงเทพฯเดือนหน้า  มึงลงไปได้หรือเปล่า  ลาได้มั้ย  มึงเล่นอ่านไม่ตอบนี่หว่า”

            “กูยังไม่รู้เลย  ตารางเวรเดือนหน้ายังไม่ออก”  เมืองแมนตอบกลับไป  เบือนหลบสายตาคมเข้มคู่นั้น

            “งั้นมึงรับปากกูก่อนว่ามึงจะมา”

            “ไว้ใกล้ๆกูจะบอกอีกที”

            “มาเจอกันเถอะแมน  ไม่เจอมึงเป็นเดือนๆกูจะลงแดงตายแล้ว”  ประโยคนั้นทำให้คนฟังเม้มปากแน่น   “ขาดมึงกูเหมือนคนขาดออกซิเจน”

            “เลิกพูดเล่นซะทีเหอะ”  แมนตัดบท  “แล้วน้ำไปไหน”

            “น้ำเหรอ..”  เสียงของเพื่อนผิดปกติไปนิดหนึ่ง  ต่อให้เล็กน้อยแค่ไหน  ทว่าเมืองแมนก็จับหางเสียงนั้นได้  “น้ำกลับบ้าน  ไม่ได้อยู่เวร”

            “มีอะไรหรือเปล่า”

            “ไม่มี  จะมีอะไรได้”  เพื่อนปฏิเสธตามที่แมนคาดเอาไว้  “กูวางสายก่อนนะ  โดนเรียกตัวล่ะ  ไว้โทรคุยกันใหม่  คิดถึงมึงนะแมน”

            “อืม  ไว้คุยกัน”

            เมืองแมนตอบก่อนที่อีกฝ่ายจะวางสายไป

            ลมพัดมาวูบหนึ่ง  หอบเอากลิ่นไอดินและหญ้ามาด้วย  เมืองแมนถอนหายใจแผ่วเบา  เขาเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง  คนตรงข้ามยังคงนั่งมองเขาอยู่เงียบๆ ไม่ได้ขยับตัวไปไหน

            “แฟนเก่าหรอ”

            “เพื่อน”

            คนฟังเลิกคิ้ว

            “อกหัก?”

          “ไม่ใช่เรื่องของมึง”  เมืองแมนสวนกลับ

            ฝ่ายนั้นหัวเราะเบาๆ

            “อ่อนหัดจังนะ   คนอย่างมึงเก็บความรู้สึกเป็นบ้างหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์พูด   แค่เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย  ต่อให้เขาไม่ได้ยินบนสนทนานี้เลยก็เดาได้ว่าคนปลายสายคงไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดาแน่ๆ

            แต่ความสัมพันธ์จะเป็นถึงขั้นไหนนั้น...ทำไมเขาจะต้องไปสนใจด้วยล่ะ

            “ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของคนอื่นหรอก”

            “เพื่อนมึงใช้ทุนที่ไหน  ทำไมไม่ไปด้วยกันล่ะ”

            “ภาคใต้”

            “ขอเดาว่าเค้าไปใช้ทุนกับแฟน”   หางเสียงของฝ่ายนั้นมีแววเยาะนิดๆ

            “ใช่...พูดจบหรือยัง”  เมืองแมนผุดลุกขึ้นยืน  วางถ้วยชาอุ่นๆเอาไว้บนขอนไม้ตามเดิม  บรรยากาศสุขสงบในตอนแรกถูกอีกฝ่ายทำลายจนไม่มีเหลือ 

            “จะไปไหน”

            “..............”  เขาไม่ตอบ  แต่ก้าวเร็วๆไปบนพื้นดินปนกรวดทราย

            ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามหลังมา  ชายหนุ่มเลยเร่งฝีเท้าขึ้นอีก  ก้อนหินก้อนใหญ่ๆขรุขระที่ฝังอยู่ในพื้นทรายร่วนๆทำให้ยากแก่การเดิน  ยิ่งเขาเดินเร็วๆแบบนี้ด้วยแล้วล่ะก็

            “ระวังสะดุด”  คนข้างหลังเตือน  แต่ตอนนี้เมืองแมนอารมณ์พลุ่งพล่านเกินกว่าจะสนใจ

            แล้วเขาก็ก้าวพลาดจนได้   ข้อเท้าพลิกตัวเอียงวูบเสียหลัก  เมืองแมนใจหายวาบ  ความรู้สึกเจ็บปลาบที่ข้อเท้าพุ่งขึ้นมาพร้อมกับเนื้อตัวที่คะมำลงไป

            คนข้างหลังก้าวพรวดเดียวเข้ามาช้อนรับเขาเอาไว้   วงแขนแข็งแรงโอบรัดรอบเอวพยุงไม่ให้ลงไปกองกับพื้น  เมืองแมนสะเทือนไปทั้งตัว  ไออุ่นที่แนบชิดทางด้านหลังทำให้ใบหน้าของเขาร้อนผ่าว

            “ปล่อยกู”            เขาพูดเสียงสั่น

            อีกฝ่ายไม่ตอบ  แต่กลับกดปลายจมูกและริมฝีปากลงมาที่ซอกคอของเขาโดยไม่บอกกล่าว

            ............................................................................................

 

            มาอัพต่อแล้วจ้า

            รู้สึกตกใจกับคอมเม้นท์5555  มีคนอ่านด้วยเหวย  ดีใจๆๆ  ไปๆเขียนต่อค่ะ  มีกำลังใจ55555

            เรื่องนี้อาจจะแปลกๆหน่อย  เนื้อเรื่องแปลกๆ บทสนทนาแปลกๆ  เป็น Mpreg แบบแปลกๆ

เวลาเขียนฉากผีตอนกลางคืนนี่เขียนไม่ได้เพราะคนเขียนก็กลัวผี555

เจอกันตอนหน้า

#แฟนหมอแมน

 

 

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 09-01-2018 00:09:29

รู้สึกว่าเพลิงจะแพ้ท้องหนักขึ้นนะ 555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: appattap ที่ 09-01-2018 00:13:34

อ่านแล้วชอบมากๆเลยค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยูน้าา
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 09-01-2018 00:59:36

ตอนนี้ไม่มีผี อ่านแล้วโคตรร้อนเลย ต้องไปอาบน้ำกลางดึกอีกรอบแหละ  :seng2ped:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mylittle ที่ 09-01-2018 01:07:54

ชอบมากๆค่ะ ติดตามต่อ :hao3:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 09-01-2018 01:08:43

เข้ามารีเฟชทุกวันเลยค่ะ  รอติดตามน๊าาค๊าา   จริงเราก็ว่าเรื่องนี้แปลกดีแต่ชอบค่ะ 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 09-01-2018 01:28:10

เฮ้อ ... เมื่อไรจะรู้ใจกันเสียทีนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: netich ที่ 09-01-2018 02:11:47

 :mew1: :mew2: :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-01-2018 04:22:18

รำคาญตุ๊กตามากอ่ะ ทำเหมือนอยากจะจับเพลิงเป็นสามีตลอดเวลา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 09-01-2018 08:38:32

ชอบบรรยากาศดีบนเขาดีมากๆ อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวด้วย
ว่าแต่เพลิงแพ้ท้องหนักมากเลยนะ ส่วนตุ๊กตาก็น่าสงสารนะ
เพลิงทำให้เชื่อขนาดนั้นว่าเป็นแฟนกัน แต่เราสงสารแมนมากว่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 09-01-2018 09:31:01

กว่าเพลิงจะรู้ใจตัวเอง ถึงตอนนั้นอาจจะกินตับตุ๊กตาไปจนพรุนแล้วก็ได้
จะมีใครมากระตุ้นให้เพลิงรู้ใจตัวเองเร็วๆไหม ขนาดมีเต้ยเพลิงก็ยังแค่หงุดหงิดเอง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 09-01-2018 11:04:33

รำคาญชะนีอ่ะปล่อยเข้าป่าไม่ก็ถีบลงเหวไปเลยได้ :z6:ป่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 09-01-2018 11:09:46

คือถ้าตามปกติอาการของเพลิงมันก็คงเรียกได้ว่าแพ้ท้องแทนเมียนั่นแหละนะ คิดว่าตอนนี้แมนคงจะท้องแล้วแหละแต่เนื่องจากมีเพลิงแพ้ท้องแทนแล้วแมนเลยไม่มีอาการ แต่!!!เพราะมันเป็น mpreg แบบแปลกๆนี่แหละใจนึงเลยอยากให้หวยไปออกที่เพลิงแบบเพลิงเป็นคนท้องไม่ใช่แมน แบบนั้นคงตลกดีนะ ฮ่าๆๆ

ปล.ปกติจะเฉยๆกับตัวละครหญิงนะแต่นี่หมั่นไส้ตุ๊กตามากอะ หมั่นหน้าไปนะบางทีมีแอบว่าเพื่อนอีก นิสัยไม่ดีเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 09-01-2018 12:23:55

ขัดใจและอยากตบอีตุ๊กตาผีมากคะตอนนี้     ขัดขวางความรักผัวเมียเขา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 09-01-2018 13:15:24

ที่มาของคำว่าอยากได้ผัวจนตัวสั่น นังตุ๊กตา วงวารชีจังเลยค่ะ

อยากอ่านเรื่องนี้ทุกวัน คนเขียนมาต่อบ่อยๆหน่อยสิ อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 09-01-2018 13:20:40

เพลิงแพ้ท้องหรือเปล่า

มาต่อเร็วๆนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-01-2018 14:30:10

ท่าทางเจมส์ จะผิดปกติ :L1:
มีเรื่องทะเลาะกับน้ำแน่ๆ
แล้วที่ทะเลาะเพราะเจมส์เอาแต่คิดถึงแมน พูดถึงแมนหรือเปล่า

ตุ๊กตา เหมือนแสดงออกกับเพลิงเกินหน้าเกินตาเกินไปป่ะ
แค่ถ่ายรูปกับเพื่อนชายยังแสดงความหึงออกมา
นี่ถ้าเรื่องเพลิงกับแมนแดงออกมา มิออกท่าตุ๊กตายักษ์รึ
       :L1:  :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 09-01-2018 15:22:37

 :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 09-01-2018 17:34:03

น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 09-01-2018 18:43:31

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-01-2018 22:24:18

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 09-01-2018 23:32:45

หมั่นไส้เพลิงอ่ะ ขอตีสักแปะเหอะ!
แฟนก็มีเป็นตัวเป็นตนแล้วยังมาพันแข้งพันขาน้องแมนอีก เอ๊ะ!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 10-01-2018 02:25:55

อ้างจาก: FONSINGHA ที่ 09-01-2018 11:09:46  

คือถ้าตามปกติอาการของเพลิงมันก็คงเรียกได้ว่าแพ้ท้องแทนเมียนั่นแหละนะ คิดว่าตอนนี้แมนคงจะท้องแล้วแหละแต่เนื่องจากมีเพลิงแพ้ท้องแทนแล้วแมนเลยไม่มีอาการ แต่!!!เพราะมันเป็น mpreg แบบแปลกๆนี่แหละใจนึงเลยอยากให้หวยไปออกที่เพลิงแบบเพลิงเป็นคนท้องไม่ใช่แมน แบบนั้นคงตลกดีนะ ฮ่าๆๆ

ปล.ปกติจะเฉยๆกับตัวละครหญิงนะแต่นี่หมั่นไส้ตุ๊กตามากอะ หมั่นหน้าไปนะบางทีมีแอบว่าเพื่อนอีก นิสัยไม่ดีเลย

ใจตรงกันเลยคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 10-01-2018 16:38:06

แพ้ท้องแทนเมียใช่ไหม

แอบคิดไม่ได้ว่าเพลิงท้องเอง ถ้าไม่โดนทักว่าแมนดูอ้วนขึ้น





เราตามมาจาก ยักษ์ยอกรัก ค่ะ  เราชอบคุณเขียนนิยายเลยตามมา เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 10-01-2018 17:19:28

ชอบมากค่ะ อ่านแล้วติดเลย รู้สึกว่ามีปมเยอะดี
กดติดตามมม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-01-2018 18:09:18

เพลิงรู้ใจตัวเองสักทีเหอะ
 :katai5: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 11-01-2018 01:02:53

ตายๆนี้แพ้ท้องแทนละถูกมั้ยเพลิง
กว่าจะรักกันคลอดก่อนมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-01-2018 01:27:54

 :pig2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 11-01-2018 04:11:35

เพลิงน่าจะรู้ใจตัวเองก่อน #อัพเร็วๆน๊าเข้ามาดูทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 11-01-2018 21:49:45

ติดตามจ้า  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 12-01-2018 08:55:32

ชอบง่ะสนุกติดตามค่ะ :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 13-01-2018 06:37:41

อาการแพ้แทนเยอะเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-01-2018 09:40:52

ติดตามๆอยากรู้ว่าจะท้องตอนไหน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 13-01-2018 17:31:25

เย้ คนเขียนมาแล้วววววววววว
งืออออ ดีใจมากกก

รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท6 9/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 13-01-2018 21:26:36

มารายงานตัวใหม่ ฮี่ๆ เรื่องนี้ดูเรื่อยๆดี รอวันที่จะรู้ว่าท้องกัน ลุ้นๆ เพลิงจะแพ้ท้องแทนตลอดเลยหรอ? จริงๆแล้วตอนแรกเราอ่านชื่อเรื่องผ่านๆ กลายเป็นเมียหมอแมน  :hao7: สมงสมอง อ่านไปก็เอ๊ะ ทำไมนายเอกแมนกว่า แถมพระเอกตัวเล็กกว่าแถมโดนกด อ่านไปเรื่อยๆถึงมารู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด :m20:  :L1: รอจ้าๆ มาต่อไวๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 14-01-2018 14:38:15

Internal Love

ตอนที่ 7

Where there is love there is life.

 

 

 

 

 

 

 

            กลิ่มหอมนั้นเย้ายวนเกินจะห้ามใจจริงๆ  ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด  ความรู้สึกลึกล้ำทว่านุ่มนวลหวานหอมอบอวลไปทั่วหัวใจแบบที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน  ผิวอ่อนนุ่มที่ริมฝีปากของเขาสัมผัสอยู่นั้นก็เนียนละเอียดราวกับผ้าแพรเนื้อดี

            “โอ๊ะ!”  ความจุกเจ็บพุ่งขึ้นมาแทนที่ความอิ่มเอม  ศอกของอีกฝ่ายกระทุ้งเข้าที่ท้องของเขาไม่เบานัก  ชายหนุ่มปล่อยตัวอีกฝ่ายเป็นอิสระ  ตัวงอลงเพราะความเจ็บ

            รูมเมทของเขามองหน้าคล้ายจะพูดอะไรออกมาแต่กลับไม่พูด  เมืองแมนขยับจะเดินหนีทว่ากลับทรุดตัวลงนั่งกุมข้อเท้ากับพื้น

            “เป็นอะไร”  เพลิงกัลป์หลุดปากถามออกมา  อีกฝ่ายหันหน้าหนี  พยายามพยุงตัวเองลุกขึ้น  ข้อเท้าผอมๆที่พ้นชายกางเกงยีนส์ขายาวนั้นเริ่มบวมแดงอย่างเห็นได้ชัด  ไม่ต้องเป็นหมอก็วินิจฉัยได้ว่าคงข้อเท้าแพลงเสียแล้ว

            เพลิงยืดตัวขึ้นยืนตรง  อาการจุกตอนแรกดีขึ้นแล้ว  เขาก้าวเข้าไปหาอีกฝ่ายที่ยังนั่งอยู่ที่พื้น

            “มึงขาแพลง”

            ชายหนุ่มเอื้อมมือไปแตะที่ข้อเท้าของแมน  ทว่าฝ่ายนั้นกลับปัดมือของเขาออกอย่างแรง

            “ไม่ต้องยุ่ง”  เมืองแมนตอบกลับมาเสียงห้วนจัด

            “กูขอโทษ”  เพลิงกัลป์พูด  “เมื่อกี้กูแค่....เผลอไป  ไม่ได้ตั้งใจ”  เขาพูดตะกุกตะกัก   เหตุการณ์เมื่อครู่นี้มันเหนือความควบคุมของเขาจริงๆ  ไม่ได้เกิดจากสมองสั่งการ  คล้ายกับว่าออกมาจากกระดูกสันหลัง  เลยทำให้จู่ๆก็ก้มลงไปจูบซอกคออีกฝ่ายเสียอย่างนั้น   “ขอโทษจริงๆ”

            “กูไม่ใช่สาวๆของมึงนะ”

            “กู...เมา”   เพลิงโกหก  เขาแตะแอลกอฮอลล์ไม่ได้มาพักนึงแล้ว

            “............”   คนฟังไม่ตอบ  ริมฝีปากบางเม้มแน่นสะกดกลั้นความเจ็บที่เริ่มแล่นเป็นริ้วจากข้อเท้า  เมืองแมนใช้มือกุมนวดที่ข้อเท้าของตัวเอง  นึกเจ็บใจที่ต้องมาเป็นอะไรต่อหน้าอีกฝ่ายด้วย  แทนที่เขาจะได้เดินหนีอีกคนไปให้พ้นหน้าเสีย

            “กลับไปที่เต้นท์ก่อน  ได้เอาน้ำแข็งประคบ  เห็นหวานเอาพวกยานวดอะไรมาด้วย”  เพลิงกัลป์พูดอีกครั้ง

            “จะไปไหนก็ไป  กูจัดการตัวเองได้”  เมืองแมนตวัดเสียงกลับ  ออกแรงดันตัวลุกขึ้นยืนอีกครั้ง   เขายืนขึ้นสำเร็จ  แต่ว่าพอก้าวเท่านั้นแหละ  ร่างผอมบางก็เซวูบ

            เป็นรูมเมทของเขาอีกแล้วที่เข้ามาช่วยพยุงตัว  แขนแข็งแรงล็อคเข้าที่เอวแน่นแบบไม่ยอมให้เขาสะบัดตัวออกได้  อีกมือหนึ่งก็ยึดกำปั้นของแมนที่ทำท่าจะต่อยสวนกลับไปเอาไว้

            “อย่าทำตัวมีปัญหาได้มั้ย   เดินไม่ไหวจะฝืนให้เจ็บตัวเพิ่มทำไม”  เพลิงกัลป์พูดเสียงดุ  “พิงมาทางนี้  กูจะพามึงกลับไปที่เต้นท์ก่อน”

            เมืองแมนอยากจะขัดขืน  แต่ว่าอาการปวดระบมที่ข้อเท้าทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนใจ  เขาเดินเกาะอีกฝ่ายไว้เป็นหลัก  เดินโขยกเขยกกลับมาที่เต้นท์จนสำเร็จ  ตุ๊กตานั่งอยู่ที่กองไฟก่อนแล้ว  เธอรีบลุกเดินมาหาพวกเขาด้วยสีหน้าตกใจ

            “แมนเป็นอะไร  ทำไมเดินกระเผลกแบบนั้น”

            “มันข้อเท้าพลิก”  เพลิงกัลป์เป็นคนตอบ  ช่วยพยุงให้เพื่อนนั่งลงบนเก้าอี้  จากนั้นเขาก็ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าที่พื้น  ถลกขากางเกงขึ้น 

          “บวมเลย  เจ็บมั้ยแมน”  หญิงสาวอุทาน

            “ไม่เป็นไร  กูถอดเอง”  เมืองแมนรีบบอกเมื่อเพื่อนทำท่าจะถอดรองเท้าของเขาให้

            “อยู่เฉยๆเหอะน่า  ตุ๊กตา..ผมว่าเราหาน้ำแข็งมาประคบข้อเท้ามันก่อนดีไหมครับ  แล้วพันผ้าไว้   ไม่น่าจะมีอะไรหักหรอก  แค่เส้นพลิกเฉยๆ”  เพลิงกัลป์ว่า  ใช้มือจับข้อเท้าของอีกฝ่ายขยับไปมา  เหมือนเวลาตรวจคนไข้ปกติ

            “ได้เลยค่ะ  ว่าที่คุณหมอออโถ(ศัลยกรรมกระดูก)”  คนรักของเขาพูดแกมหัวเราะ

            เมืองแมนเหลือบตาขึ้นมองเพื่อนนิดหนึ่ง  เพิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายอยากเรียนออโถต่อ  ดูจากท่าทางทะมัดทะแมงเวลาตรวจข้อเท้าของเขาแล้วก็ดูเข้าท่าอยู่เหมือนกัน

            “ส่วนมึงก็นั่งนิ่งๆ  อย่าเพิ่งลุกเดิน  เข้าใจหรือเปล่า”  รูมเมทพูดกับเขาเสียงเข้มราวกับเขาเป็นเด็กเล็กๆ  “อย่าดื้อลุกอีก  ไม่งั้นพรุ่งนี้มันจะบวมมาก”

            “อืม”  เมืองแมนรับคำในลำคอ  ดวงตาสองคู่สบกันแวบหนึ่ง  จากนั้นต่างคนก็ต่างเบือนหลบไปคนละทาง

            โย่งกับหวานก็กลับมาพร้อมของกินเล่นยามดึก  ทั้งคู่ตกใจแต่ก็ไม่มีใครเอ่ยปากถามถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เกิดขึ้น  ส่วนทั้งเพลิงกัลป์และเมืองแมนก็ไม่ได้เล่าอะไรมากไปกว่าออกไปเดินแล้วก้าวพลาดเลยขาพลิก

            ...แค่นั้น

            เพลิงกัลป์ปล่อยให้อีกคนนั่งประคบข้อเท้าตัวเองอยู่ในเต้นท์  โดยมีหวานกับโย่งคอยดูแลต่อ  ส่วนเขากลับออกมาเดินเล่นกับตุ๊กตาสองต่อสอง

            อากาศเริ่มเย็นลงอีกจนหญิงสาวขยับเข้ามาจนชิดเขา  กลิ่นน้ำหอมแบรนด์ดังของเธอลอยเข้าจมูก  มันหอมก็จริง  แต่ไม่จับใจเหมือนกลิ่นที่เขาได้สัมผัสเมื่อครู่นี้..

            “ดาวสวยจังเลยนะคะเพลิง  ตุ๊กตาดีใจจังที่เรามาเที่ยวทริปนี้ด้วยกัน”

            “ครับ”  ชายหนุ่มรับคำแผ่วเบาในลำคอ  เงยหน้าขึ้นมองดวงดาวที่ทอแสงวิบวับอยู่เต็มท้องฟ้า

            “ไม่อยากกลับพรุ่งนี้เลยนะคะ”

            “ผมมีเวรต่อนี่ครับ  ตุ๊กตาก็ต้องอยู่อีอาร์บ่ายไม่ใช่เหรอ”

            “เห้อ”   เธอถอนหายใจ  “เหนื่อยจังเลยนะคะ  ไม่อยากอยู่เวรแล้ว”

            “ขายให้ผมก็ได้นะ  เดี๋ยวผมไปอยู่แทน”  เพลิงกัลป์พูดยิ้มๆ

            “จะรีบเก็บตังค์ไปทำอะไรเยอะแยะคะ”  ตุ๊กตาตวัดเสียงอย่างน่ารัก

            “ผมก็อยากสร้างเนื้อสร้างตัวเร็วๆ  เผื่อจะมีใครสนใจมาช่วยกันสร้างครอบครัวกับผมบ้าง”  เขาพูดเล่น  และหญิงสาวก็รู้  กระนั้นเธอก็ยังค้อนเขาพร้อมรอยยิ้มเขินๆที่มุมปากอยู่ดี

            “อย่างเพลิงยังต้องเก็บตังค์อีกเหรอคะ”  บ้านชายหนุ่มมีฐานะดีมาก  ใครๆก็รู้กันทั่วเชียงใหม่

            “เงินพ่อแม่ไม่ใช่เงินผมนี่ครับ”  เพลิงตอบ

            หญิงสาวยิ้มหวาน  สบตาเขานิ่ง   ชายหนุ่มมองเห็นดวงตากลมใสอีกคู่หนึ่งซ้อนทับกับดวงตาคมหวานของเธอ  ดวงตาคู่นั้นมีแววตื่นตระหนกระคนขุ่นข้อง

            ...ไม่รู้ว่าป่านนี้เจ้าตัวจะหายตกใจที่เขาเผลอ ‘ดม’ ไปหรือยัง

            ที่แน่ๆคือตัวเขาเองนั้นยังตกใจตัวเองอยู่เลยที่เป็นบ้าได้ขนาดจูบซอกคอเพื่อนตัวเอง

            อีกฝ่ายจะโกรธมากไหมนะ  จะเข้าใจหรือเปล่าถ้าเขาอธิบายตรงๆ หรือว่าเขาจะโดนด่ากลับมากันแน่...

            “คิดอะไรอยู่นะเพลิง”  ตุ๊กตาทัก  “ทำไมดูใจลอยจัง”

            “ผม..กำลังคิดอยู่ว่า....ระหว่างคุณกับดาวอะไรสวยกว่ากัน”  เขาตอบ  พยายามดึงสติกลับมาอยู่ที่ผู้หญิงตรงหน้า 

            “จริงหรอคะ”

            ชายหนุ่มไม่ตอบ  เขาไม่อยากโกหกไปมากกว่านั้น

            ...............................................................................

            เช้าวันถัดมา  พวกเขารีบตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่งเพื่อออกมาดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน  อาการปวดข้อเท้าของเมืองแมนดีขึ้นพอที่จะเดินเขยกเองได้  เช่นเดียวกับอาการคลื่นไส้เวียนหัวของเพลิงกัลป์ที่แก้ด้วยสตรอเบอร์รี่เกือบสองกิโลกรัมที่เจ้าตัวซัดคนเดียวหมด

            “เดินไหวมั้ย”  เพลิงกัลป์หันไปถามรูมเมทที่เดินช้าๆเกาะแขนโย่งขึ้นบันได้หินธรรมชาติเพื่อไปดูพระอาทิตย์  อีกฝ่ายพยักหน้าเนิบๆ  ไม่ได้พูดอะไร

            จริงๆแล้วเมืองแมนแทบไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ

            “หิวหรือเปล่า  กูซื้อน้ำขิงจากข้างล่างมาด้วย”  เขายังไม่ละความพยายาม  ยื่นถ้วยน้ำขิงไปให้เพื่อน

            “กินเถอะ”  เสียงของอีกฝ่ายขึ้นจมูก

            “ไปไหนหวาน”  โย่งถามเพื่อนสาวที่เดินสวนกลับลงมาอย่างรีบร้อน

            “เราลืมหยิบขาตั้งกล้องมาด้วยอ่ะ  เดี๋ยวจะกลับลงไปเอาก่อน”

            “เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน”  โย่งทิ้งเพื่อนทันที  หันไปหาเพลิงกัลป์ที่เดินอยู่ใกล้ๆ  “เพลิง  กูฝากจูงไอ้แมนขึ้นไปบนนั้นหน่อย  อย่าให้มันกลิ้งลงมาอีกนะ”

            “............”  เมืองแมนหันไปด่าเพื่อนแบบไม่มีเสียง   โย่งหัวเราะร่ารีบเดินตามหลังสาวลงไปเอาของ  ทิ้งความกระอักกระอ่วนเอาไว้กับเพื่อนทั้งสองคนที่ยังมองหน้ากันไม่ติด

            เพลิงกัลป์ยื่นแขนของตนส่งให้อีกฝ่ายเกาะแทนหลักยึด  ทว่าฝ่ายนั้นกลับไม่เหลือบแลมาเลยด้วยซ้ำ

            “ถ้ากลิ้งตกลงไปจริงๆ  กูไม่ช่วยเก็บแล้วนะ”  ชายหนุ่มพูดลอยๆ

            “เรื่องของกู”  อีกฝ่ายก็ตอบกลับมาลอยๆเช่นกัน

            เพลิงกัลป์เม้มปาก  มองร่างผอมบางของเพื่อนที่ค่อยๆเดินย่องเหยียบไปตามพื้นหินนั้นช้าๆอย่างหงุดหงิด  เขาฉวยมือของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้เสียเอง

            “โย่งบอกให้กู ‘จูง’ มึงขึ้นไป   ในเมื่อมึงไม่มีสายสนตะพายหรือปลอกคอก็คงต้องจูงมือขึ้นไปละนะ”

            “มึงเลิกยุ่งกับกูซะทีเถอะ”  อีกฝ่ายตอบ  สะบัดมือออก  “มึงเป็นอะไรของมึงฮึ  กูถามจริง...ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”  หางเสียงของคนพูดสั่นนิดๆ  “เป็นบ้าหรือเปล่า   หรือว่าอยากมากจนไม่เลือกแล้ว   กูเป็นผู้ชายนะเผื่อมึงลืม  มึงเกลียดผู้ชายแบบกูมากไม่ใช่หรือไง”

            “...........”  เพลิงกัลป์อึ้งไป

            “ก็ต่างคนต่างอยู่ดิ”  ท่าทางคนพูดหัวเสียอย่างมาก  อีกฝ่ายคงไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนเมืองแมนนอนไม่หลับทั้งคืน

            “...ขอโทษ”

            “หรือมึงคิดว่ากูชอบผู้ชายแล้วจะทำยังไงกับกูก็ได้”  คราวนี้น้ำตาเริ่มคลอในหน่วยตาคู่นั้น

            “ไม่ใช่อย่างนั้น”

            “แล้วอย่างไหน”  เมืองแมนยกแขนเสื้อขึ้นปาดน้ำตาแรงๆ อย่างโกรธๆ  โกรธอีกฝ่ายว่ามากแล้ว  โกรธตัวเองมากกว่าที่อารมณ์สวิงขึ้นลงเหลือเกิน  ดันร้องไห้ออกมาทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะร้องเลยสักนิด

            “ช่วงนี้กูป่วย”  เพลิงกัลป์ตัดสินใจเล่าออกมา  “กูยังหาสาเหตุไม่ได้  กู..ไม่เคยเป็นมาก่อน” 

            “เป็นบ้าอะไร  หรือว่าเป็นโรคจิต  กูจะได้ส่งมึงไปเจอจิตแพทย์”

            “ไม่ใช่..กูแค่...อยากดมกลิ่นมึง”

            “ห้ะ!?”  ไม่ใช่แค่คนฟังที่เหวอ  คนพูดก็อึ้งไปเหมือนกันเพราะเขาไม่นึกว่าตัวเองจะหลุดปากออกไปแบบนั้น  “อะไรนะ...ดมอะไร”

            “กลิ่น..กลิ่นตัวมึงมันหอม   หอมมากๆ  บอกไม่ถูก  กูได้กลิ่นแล้วรู้สึกดี”

            เมืองแมนมองหน้าเขาราวกับเห็นผี

            “มึงบ้าไปแล้วเพลิง”  คนฟังอุทาน

            “เออ...กูบ้าไปแล้ว  ไม่รู้ด้วยว่าเป็นเชี่ยอะไรนักหนา  มึงทำคุณไสยใส่กูหรือเปล่าเมืองแมน”

            “มึงบ้าเต็มขั้น”    รูมเมทของเขากระซิบ  เร่งฝีเท้าเดินเขยกขึ้นไปจนถึงจุดชมวิวเอง  ปล่อยให้เพลิงกัลป์เดินตามขึ้นไปทีหลัง

            เมืองแมนไม่พูดกับเขาอีกเลย  ไม่แม้แต่มองหน้า  ท่าทางของโย่งกับหวานก็พลอยแปลกตามไปด้วย  ทั้งคู่มองเขาอย่างเป็นห่วงปนสงสัย   ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมืองแมนคงแอบกระซิบเล่าอาการประหลาดของเขาให้ทั้งสองฟัง

            “มึงโอเคหรือเปล่าเพลิง  ขับไหวแน่นะ”

            “กูขับไหว”  ชายหนุ่มยืนยัน

            “กูว่าให้ตุ๊กตาขับดีกว่า  แล้วมึงนั่งไป  ส่วนแมนมานั่งคันกูกับหวาน”

            “จะให้ผู้หญิงขับรถให้กูนั่งได้ยังไง”  เพลิงกัลป์ท้วง

            “ก็มึงไม่สบาย”  โย่งบอก  “ตุ๊กตาก็เคยขับลงเขาที่นี่มาแล้ว  ขับได้ใช่ไหมครับ”

            “สบายมากค่ะ  วันนี้เพลิงนั่งเลยไม่ต้องห่วง  ตุ๊กตาขับเอง” 

            ชายหนุ่มอิดออดอยู่พักหนึ่ง  สุดท้ายก็ตกลงเพราะเพื่อนไม่ยอม  หางตาเห็นรูมเมทเดินไปขึ้นรถของโย่งที่สตาร์ทรอเอาไว้แล้ว  เขาถอนหายใจเฮือก  เดินมาขึ้นรถของหญิงสาวแทน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 14-01-2018 14:39:39

            “กลัวตุ๊กตาพาลงเหวหรอคะ”

            “ไม่หรอกครับ  ผมเชื่อใจตุ๊กตาเต็มที่”

            “เห็นทำหน้ากังวลเชียว”

            ชายหนุ่มเลยส่งยิ้มให้เธอแทน  ไม่รู้เลยว่าในรถอีกคันหนึ่ง  เพื่อนๆกำลังถกกันอย่างเคร่งเครียด

            “สรุปเพลิงมันเห็นภาพหลอนจริงๆเหรอวะ  แถมเมื่อคืนก็ไซร้คอมึง  อึ๋ย...ขนลุกว่ะ”  โย่งพูด  “หรือว่ามันจะเล่นยา  พอเป็นไปได้มั้ย  กูก็ว่าท่าทางมันแปลกๆ  ดูป่วยๆโทรมๆชอบกล  หน้าตาไม่ผ่องใส”

            “มันบอกว่าเห็นผีผู้หญิงก่อนหน้านี้  แต่จริงๆเรื่องผีกูก็ได้ยินเสียงด้วยนะ  ได้ยินเสียงก่อนมันอีกเลยไม่แน่ใจว่าเป็นอาการหลอนของมันหรือว่ามีผีจริงๆ”  เมืองแมนครุ่นคิด  “แต่หลังสุดมันบอกกับกูว่ามันได้กลิ่นตัวกูแล้วรู้สึกดี”

            “ฟังดูโรแมนติกแบบหลอนๆยังไงก็ไม่รู้เนอะ”  หวานออกความเห็น

            “กูว่ามันแปลกใจไปจริงๆแหละ   เห็นมันกินแต่ของเปรี้ยวๆเหมือนผู้หญิง  เหล้าเบียร์ไม่แตะ  ...หรือว่ามันผีเข้าหรือเปล่าวะ   มึงบอกว่ามันเห็นผีผู้หญิงในหอใช่มั้ยล่ะ  หลังจากนั้นก็ไม่เห็นอีกเลย  แม่งชัดเลย  มันต้องเข้าสิงไอ้เพลิงแน่ๆ”

            “เดี๋ยวนะโย่ง ที่เราเป็นหมอกันหรือเปล่า  มานั่งถกเรื่องผีอะไรวะ”

            “ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะหวาน  ของแบบนี้  ตอนนั้นกูน่าจะสนใจที่มึงเล่าว่าเจอผีเนอะแมน  กูมัวแต่ยุ่งๆเลยไม่ได้ช่วยมึงเลย”

            “เออไม่เป็นไรหรอก”

            “เราว่าควรจะพาเพลิงไปตรวจหรือเปล่า  เดี๋ยวแอบถามพี่นุ่นให้ดีมั้ย”  พี่นุ่นเป็นจิตแพทย์ของโรงพยาบาล ...หวานเสนอไอเดีย  “หรือเอาฉี่มันมาตรวจ  จะได้รู้ไปเลยว่าเล่นยาหรือเปล่า”

            “นี่เราปล่อยให้มันนั่งรถไปกับหวานจะไม่เป็นไรใช่มั้ยเนี่ย  กูกลัวมันคลุ้มคลั่งอาละวาด”  โย่งพูดอย่างกังวล  “เอายานอนหลับให้มันกินก่อนดีกว่า  หวานโทรบอกตุ๊กตาหน่อยว่าแวะปั้มหน้า  แล้วฝากหายาให้มันกินด้วย  น็อคไปก่อน”

            เพลิงกัลป์ยอมกินยาที่เพื่อนเอามาให้แต่โดยดี  เพราะหวานบอกว่าเป็นยาแก้เมารถ  เขาไม่อยากสร้างปัญหาให้กับตุ๊กตาเพิ่มโดยการอ้วกออกมาอีก

            หลังจากนั้นเขาก็หลับยาวมาตื่นอีกทีที่โรงพยาบาล  รูมเมทของเขายืนอยู่ใกล้ๆพร้อมกับโย่งที่มีสีหน้าเคร่งเครียดกว่าปกติ

            “มีอะไรหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์ถามงงๆ ยังมึนหัวกับฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปอยู่  ชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถของตัวเองที่จอดหน้าแฟลต  ตุ๊กตากับหวานไม่อยู่แล้ว 

            “เพลิง...มีอะไรบอกกันได้นะเว้ย   เผื่อกูช่วยได้”

            “หมายถึงอะไร”  เพลิงยังจับต้นชนปลายไม่ถูก

            “ขึ้นไปคุยกันในห้องดีกว่า”  เมืองแมนพูด  “มีอะไรก็พูดกันตามตรง”

            พอเข้ามาอยู่ในห้องแล้ว  โย่งก็เปิดฉากถามขึ้นมาตรงเผงโดยไม่มีการเกริ่นนำอีก

            “มึงเล่นยาหรือเปล่าไอ้เพลิง”

            “ยาอะไรวะ”

            “กูไม่รู้  แต่พักหลังมานี้มึงแปลกไป  ไหนจะเรื่องเมื่อคืนที่มึงทำกับแมนอีก”

            “มึงเล่าให้มันฟังด้วยเหรอ”  เพลิงกัลป์หันไปเลิกคิ้วถามรูมเมทที่ยืนหน้าแดง

            “กูกลัวว่ามึงจะเป็นอะไร”  เมืองแมนตอบห้วนๆ  “ถ้ามึงเล่นยาก็บอกมาตามตรง  กูว่าอาการมึงไม่ปกติ  ไปหาพี่นุ่นมั้ย  กูว่าเค้าช่วยได้”

            “กูไม่ได้บ้านะแมน”

            “งั้นมึงหาเหตุผลมาอธิบายได้มั้ยล่ะว่ามึงเป็นอะไร”

            “กูไม่รู้”

            “ก็ใช่ไง...มึงก็ต้อง..”  เสียงของเมืองแมนขาดหายไปเพราะได้ยินเสียงดังโครมที่หน้าห้องตามด้วยเสียงเอะอะ  พวกเขาเลยรีบเปิดประตูออกมาดู  พบว่าข้างหน้าแฟลตกำลังมีคนงานสามสี่คนยกโต๊ะไม้กับตู้เสื้อผ้าขึ้นบันไดเตี้ยๆขึ้นมา

            “ระวังหน่อยสิพวกเธอ  ถ้าโต๊ะของคุณหมอพังล่ะก็  ต้องชดใช้นะ”  เสียงแจ้วๆของพี่กุลดังมาก่อนที่จะเห็นตัวเธอเสียอีก  “อ้าว...คุณหมอแมน หมอเพลิง หมอโย่ง  พี่กุลขอโทษด้วยนะคะที่เสียงดังหน่อย  พอดีให้คนมาขนเครื่องเรือนเข้ามาที่ห้องคุณหมอปราการนะค่ะ”

            “หมอปราการ?”

          “คุณหมอออโถที่จะย้ายเข้ามาอยู่เร็วๆนี้ค่ะ  ห้องข้างๆพวกคุณหมอนี่แหละ”

            “อ้อ  ครับ”

            “ระวังครับ”   เมืองแมนบอกเมื่อเห็นคนงานสองคนลากโต๊ะไม้ขนาดใหญ่มาตามทางเดิน  มันดูหนักมากทีเดียวจนยากแก่การบังคับทิศทาง

            “แมนหลบเข้ามาก่อน”  เพลิงกัลป์พูดเตือน  คนงานออกแรงดันโต๊ะอย่างแรงจนโต๊ะไม้เลื่อนไถลผ่านตรงที่เป็นกระเบื้องเปียกน้ำเพราะมีคนทำหกไว้มาตรงที่เมืองแมนยืนอยู่  ชายหนุ่มขยับตัวหลบแต่ไม่ทัน  ขอบโต๊ะกระแทกเข้าที่หน้าท้องจนเจ้าตัวจุก  ตัวงอลง

            “โอ๊ย!”

            “เป็นอะไรหรือเปล่า?”   เพลิงกัลป์กับโย่งอุทาน  เข้าไปหาเพื่อนอย่างตกใจ  คนงานรีบยกมือไหว้ขอโทษขอโพยขณะที่พี่กุลด่าล้งเล้งอย่างโกรธจัด

            “ผมยืนไม่ดูตาม้าตาเรือเองครับพี่กุล”  เมืองแมนห้ามเอาไว้  “ไม่เป็นไรๆ  แค่จุกๆเฉยๆ”  เขาบอกเพื่อนทั้งสองคน

            “ช่วงนี้ดวงมึงเจ็บตัวเยอะจังวะ  ข้อเท้าเพิ่งจะดีขึ้น มาโดนโต๊ะกระแทกอีก”  โย่งพูด  “สงสัยต้องไปทำบุญสะเดาะเคราะห์แล้วมั้ง  พวกเอ็งทั้งสองคนน่ะ  มีเจ้ากรรมนายเวรตามทวงแค้นหรือเปล่าเนี่ย”

            “ช่วงดวงตกก็งี้แหละ”  เพลิงพึมพำ  “ไหวหรือเปล่า  กูพาไปอีอาร์(ห้องฉุกเฉิน)มั้ย”  เขาก้มลงถามคนที่ยังตัวงออยู่

            “ไม่ต้องๆ”  แมนตอบ  “เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”  ชายหนุ่มพยายามยึดตัวขึ้นยืนตัวตรง  อาการจุกเสียดยังคงอยู่แม้ว่าจะลดลงไปบ้างเล็กน้อย  มันเสียวปลาบๆตรงท้องน้อยเวลาเดิน  เขาคิดว่าถ้าได้นั่งพักก็คงดีขึ้นเอง

            เมืองแมนคิดผิด  เพราะอาการจุกเสียดกลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นปวดหน่วงๆตรงท้องน้อยแทน  ชายหนุ่มนั่งหน้าซีดอยู่ตรงโต๊ะอาหาร  กุมท้องของตัวเองเอาไว้แน่นตอนที่เพลิงกัลป์กลับลงมาจากวอร์ดเพื่อมาอาบน้ำก่อนไปอยู่เวรดึกต่อ

            “แมน  ยังปวดท้องอยู่เหรอ”  เพลิงกัลป์ถาม  เดินเข้ามาหาเพื่อนอย่างเป็นห่วง  “กูว่ามึงไปอีอาร์ดีกว่านะ  ปวดขนาดนี้มันไม่ธรรมดาแล้ว...ไม่ต้องเถียง  กูบอกว่าไปก็ไป”

            “ไม่ได้จะเถียง  จะบอกว่าฝากหยิบกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ในห้องให้หน่อย”  เมืองแมนพูด  ตอนนี้เขาปวดท้องจนไม่มีความคิดจะแย้งเพื่อนแล้ว  ร่างสูงใหญ่เดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเขาแล้วกลับมาพร้อมกับของที่ต้องการ  เพลิงกัลป์ถามเขาว่าเดินไหวไหม

            “ไหวอยู่แล้ว”

            “ปากดีอีกตามเคยนะ”  ชายหนุ่มช่วยพาเพื่อนลุกขึ้นยืน  สายตาคมไวเหลือบไปเห็นคราบแดงๆบนเก้าอี้ที่อีกฝ่ายเพิ่งลุก  เขาทักออกมาเสียงดัง  “เลือด?  มึงเลือดไหลเหรอแมน  หรือว่าถ่ายเป็นเลือด  ริดสีดวงหรือเปล่า?  เดี๋ยวกูดูให้มั้ย”

            เมืองแมนปัดมือไม้ที่ยื่นเข้ามายุ่มย่ามกับกางเกงของเขา  ออกจะตกใจอยู่เหมือนกันที่มีเลือดติดที่เก้าอี้  ชายหนุ่มเลยขอเข้าไปในห้องน้ำแล้วปลดกางเกงลง  เขาพบว่าเลือดไหลซึมๆออกมาจากทวารหนักจนเปื้อนกางเกงใน

            “เป็นไงบ้าง  กูเข้าไปช่วยดูมั้ย”

            “ไม่ต้อง”  เมืองแมนสวมกางเกงแล้วกลับออกมา  “พากูไปอีอาร์เถอะ”

            เพลิงกัลป์พาเขาขึ้นรถมาส่งที่หน้าห้องฉุกเฉิน  ทำเอาพี่ๆพยาบาลและเพื่อนแพทย์ที่อยู่เวรในห้องฉุกเฉินตกใจกันใหญ่

            “Blunt abdominal injury โดนโต๊ะกระแทกท้องเมื่อบ่าย  ตอนนี้ปวดมาก  มีเลือดไหลออกจากทวารหนักด้วย”  เพลิงกัลป์เป็นคนสรุปอาการให้ฟัง  “เดี๋ยวกู FAST ให้”

            ชายหนุ่มลากเครื่องอัลตราซาวน์มาตรวจหน้าท้องของเพื่อน  เขาบีบเจลลงบนหน้าท้องแบบราบที่นูนเล็กน้อยบริเวณท้องน้อย   เมืองแมนเผลอเกร็งตัวตอนที่เพื่อนไถหัวอัลตราซาวน์ไปมา

            “จะเกร็งทำไม”  คนตรวจพูดเรียบๆ  สายตาเพ่งมองที่หน้าจอ  รูปภาพที่ปรากฎขึ้นจากการแปลสัญญาณคลื่นเสียงเห็นเป็นเงาดำๆบนจอ  ชายหนุ่มตรวจตามที่เคยได้ร่ำเรียนมา  “ไม่เห็นน้ำนะ  น่าจะไม่แตกหรอก  ตับก็อยู่ดี  ไตอยู่ตรงนี้  ม้ามก็โอเค”  เขาพึมพำ  ลากหัวโพรบมาที่บริเวณท้องน้อย  “กระเพาะปัสสาวะก็โอเค..เอ...นี่มันอะไรวะ”

            “อะไรมึง  เอาดีๆนะ”  คนป่วยเริ่มกังวล  เห็นเพื่อนขมวดคิ้วมุ่น  ชะโงกหน้าเข้าไปเพ่งมองภาพในจอ

            “มันเหมือน...แปลกๆว่ะ  มึงเคยมีเลือดออกก้นมาก่อนมั้ย”

            “ไม่เคย”  เมืองแมนหน้าแดง  แต่ก็ตอบตามตรง

            “นี่มันก้อนอะไรวะ”  เพลิงกัลป์ปรารภคล้ายพูดกับตัวเอง  “มันคุ้นๆ  แต่กูว่ามันแปลก”

            “ก้อนอะไรมึง  กูกลัวจนเยี่ยวจะราดแล้ว  ไหนขอดูภาพบ้าง  หันหน้าจอมาทางนี้”  เมืองแมนร้องสั่งให้เพื่อนหันหน้าจอที่มีภาพที่ว่ามาให้ดู

            ...มันเป็นก้อนลักษณะคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน   แถมยังมีถุงดำๆอยู่ข้างในด้วย   ในถุงนั้นมีก้อนเล็กๆอีกก้อนหนึ่งติดอยู่

            “มึง..เป็นเนื้องอกหรอวะแมน”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเครียด

            “..............”  คนป่วยพูดไม่ออก  จ้องหน้าจอเขม็ง

            “หรือว่าไส้แตกแล้วมันเป็นก้อนเลือดวะ  เดี๋ยวกูโทรคอนซัลท์อาจารย์คมศักดิ์ก่อนดีกว่า  วันนี้แกอยู่เวร  ให้แกมาช่วยดูให้” 

            เพลิงกัลป์กลับออกมาจากม่านที่รูดปิดรอบเตียงของเพื่อนเอาไว้  เขาเดินออกมาโทรหาอาจารย์ภาควิชาศัลยกรรมเพื่อขอคำปรึกษา

            “....FAST ตรงอื่น negative (ไม่พบน้ำหรือเลือดในช่องท้อง) ครับอาจารย์  แต่ว่าผมเจอก้อนอะไรไม่รู้อยู่เหนือ bladder(กระเพาะปัสสาวะ) ครับ  ไม่แน่ใจว่าใช่hematoma(ก้อนเลือด) หรือเปล่า  เพราะโดนกระแทกแรงเหมือนกัน BPดีครับ 110/70  pulse 110 (ความดันโลหิตดี  110/70 mmHg, ชีพจรเต้น 110 ครั้ง)”

            “ส่ง CT เลยครับ”  อาจารย์หมายถึงคอมพิวเตอร์แสกนช่องท้อง

            “ได้ครับอาจารย์  เดี๋ยวได้ผลยังไงผมโทรบอกอาจารย์อีกทีครับ”

            พอเดินกลับออกมา  เขาก็สวนกับอาจารย์คริสที่มาดูเคสที่อีอาร์พอดี

          “อ้าวเพลิง  เป็นไงบ้างไปเที่ยว  บรรยากาศดีมั้ย  วันนี้อยู่เวรอีอาร์เหรอ”  อาจารย์ทักเขาอย่างเป็นกันเอง

            “ดีครับอาจารย์  เอ่อ...อาจารย์ครับ  ผมรบกวนอาจารย์มาช่วยอัลตราซาวน์เพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ  พอดีมันถูกโต๊ะกระแทกมาแล้วผมซาวน์เองเจอก้อนอะไรไม่รู้ตรงท้องน้อย  แถมยังมีbleedออกมาจากก้นด้วย”

            “ได้ๆ  ใครล่ะ”  อาจารย์เดินตามเขามาจนถึงม่านที่กั้นเอาไว้

            “เมืองแมนครับ”   ชายหนุ่มเปิดม่านแล้วหันไปบอกเพื่อนที่นอนอยู่ข้างใน  “แมน...เดี๋ยวอาจารย์คมศักดิ์จะให้มึงทำ CT Whole abdomen  นะ  แต่พอดีกูเจอพี่คริสเลยแอบขอให้แกมาช่วยซาวน์ให้อีกทีก่อน”

            “เมืองแมนหรอ  ไปโดนอะไรเข้า ....มาเดี๋ยวพี่ช่วยดูให้ครับ  แต่พี่ไม่ค่อยถนัดพวกเคส trauma (อุบัติเหตุ) หรอกนะ  พี่ถนัดแต่ซาวน์ดูขนาดเด็กในครรภ์”  สูตินรีแพทย์หนุ่มพูดแล้วก็หัวเราะเบาๆ

            เสียงหัวเราะของอาจารย์จางลงไปพร้อมกับรอยยิ้ม  ความเคร่งเครียดแกมฉงนปรากฎขึ้นแทนเมื่อเห็นภาพที่ปรากฎขึ้นในหน้าจอเมื่อเขาวางอุปกรณ์หัวตรวจลงที่หน้าท้องของอินเทิร์น 1

            “เอ...”  คนตรวจเหลือบมองหน้าคนที่นอนนิ่งอยู่แวบหนึ่ง  แล้วเปลี่ยนไปมองเพื่อนผู้ชายที่ยืนดูอยู่ด้วยข้างๆ  “เพลิงช่วยออกไปหาทิชชูให้พี่ทีได้มั้ยครับ  พี่รบกวนหน่อย”

            “ได้ครับพี่  แล้วว่าแต่ก้อนที่เห็นนี่มันอะไรน่ะครับ”

            “เดี๋ยวพี่ลองดูก่อนนะ”  เขาตอบเรียบๆ

            พอชายหนุ่มออกไปจากม่านแล้ว  เขาถึงได้หันมาหาคนป่วยที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียง

            “มีเลือดออกที่ก้นด้วยเหรอ”  เขาถามเบาๆ  อีกคนพยักหน้ารับ  “ปวดท้องมากมั้ย”

            “ปวดพอทนได้ครับ”  เมืองแมนตอบ  “ก้อนอะไรครับพี่  เนื้องอกจริงหรอ  บอกผมตามตรงได้นะครับ  ถ้าเป็นอะไรจะได้รักษาทัน”

            “พี่ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน”  อาจารย์พูด  “แมน  พี่ถามคำนึง...เราเคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อนมั้ย”

เมืองแมนเม้มปาก  แต่ก็รับคำ

“เคยครับ”

“พี่ขอโทษนะ  แต่ขอถามหน่อยว่าทางข้างหลังหรือเปล่า...ไม่ต้องอาย  ตอบพี่ตามตรง  ความลับของคนไข้พี่ไม่เอาไปบอกใครอยู่แล้ว”

            คนที่นอนบนเตียงนิ่งไปนิด  จากนั้นก็พยักหน้า

            “ได้ป้องกันมั้ย”

            “ไม่ครับ”

“โอเค  งั้นเดี๋ยวพี่ขอเจาะเลือดหน่อยได้มั้ย  ขอตรวจปัสสาวะเราด้วย”

“ที่อาจารย์ถามผม...มันเกี่ยวกับก้อนหรอครับ  หรือว่ายังไง   แต่ว่าผมมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ติดเชื้อ HIV นะครับ”

“ไม่หรอก  พี่ก็ซักประวัติทั่วไป   แล้วเรามีคลื่นไส้  อาเจียน  เบื่ออาหาร  น้ำหนักลดอะไรหรือเปล่า”

          “ไม่มีนะครับ  ผมกินข้าวได้ปกติ  เหมือนน้ำหนักจะขึ้นนิดหน่อยด้วย...อาจารย์ถามแบบนี้แปลว่ามันดูไม่เหมือนเนื้อดีหรอครับ”   เมืองแมนใจหายวูบ   “หรือว่าจะเป็นเนื้องอกของกระเพาะปัสสาวะ...หรอครับ?”

            “ขอดูผลก่อนแล้วจะบอกอีกที”

            เขาไม่เคยเห็นอาจารย์คริสมีสีหน้ากังวลครุ่นคิดแกมเคร่งเครียดขนาดนี้มาก่อนเลย  ชายหนุ่มคิดในใจ...กลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคร้ายแรงตั้งแต่อายุยังไม่สามสิบ

            นี่เขาเพิ่งเรียนจบทำงานเองนะ  จะมาตายเพราะเนื้องอกเสียแล้วเหรอ...แค่คิด น้ำตาก็พาลจะไหลแล้ว

            ...................................................................................

           

            มาอัพต่อแล้วจร้า   #แฟนหมอแมน

            เอาแล้วไง เนื้องอกต้องมา  น้ำตาต้องมี  เจอกันตอนหน้า  กรีดร้องแปบบบ เรื่องมันอาจจะประหลาดๆหน่อย  ทำใจนะ5555  เป็น Mpreg แบบของชั้นเอง



            Melenalike
 :katai2-1:

           

 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 14-01-2018 15:17:55

เอ้าา ตรวจกันแบบนี้ตอนหน้ามีลุ้นว่าเรื่องแมนท้องจะได้รู้กันมั้ย แต่โดยกระแทกแรงแบบนั้นจะยังไม่แท้งใช่ไหม นี่เดาว่าถ้าสมมุติแมนรู้แค่คนเดียวว่าท้องต้องไม่บอกเพลิงแน่ๆ อิหมอเพลิงก็น่าหมั่นไส้จริงๆ คบกับผู้หญิงแท้ๆแต่ก็ยังมาวุ่นวายกับแมน ว่าแต่คุณผีสาวหายไปนานเลยนะ ยังแก้ปมไม่ออกเลยว่าทำไมถึงโผล่มา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Fon-NR ที่ 14-01-2018 16:08:42

ค้างงงงง :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-01-2018 16:14:48

เหมืือนที่โต๊ะชนท้องแมน แล้วมีเลือดออก
ทำให้ต้องตรวจ ซาวนด์ท้องแมน
เลยพบเห็นมดลูกกับตัวอ่อนลูกในท้องแมน
อาการคลื่นไส้แพ้ท้อง ไม่ปรากฎอาการ
เพราะเพลิงแพ้ท้องแทนเรียบร้อยแล้ว  o22 o22 o22
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 14-01-2018 16:26:28

โอ้ๆ เพลิงรู้จะว่ายังไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 14-01-2018 17:08:34

โอ้วยยยยยยยยยยอยากอ่านตอนต่อไปแล้วววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 14-01-2018 17:24:29

มันก็ยาวอยู่นะ ... แต่ก็เหมือนยังค้างอยู่ 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 14-01-2018 17:49:49

โอ้ยยยย อยากอ่านต่อแล้ว อย่าทิ้งนานนะคนเขียนจ๋า
รีบเข้าห้องน้ำ ทานข้าว แล้วมาต่อนะบัดนาว
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 14-01-2018 17:59:09

โอ้ววว กำลังจะรู้เรื่องท้องแล้ว ขอให้เมืองแมน(และน้อง)ไม่เป็นอะไร

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 14-01-2018 17:59:33

ข่าวใหญ่แน่แบบนี้ หมอแมนท้อง
หาทางเข้าไปอยู่จนได้นะ ผีสาว
เป็นกำลังใจให้นะครับ  :L2:
ปล. + ไม่ได้เมื่อคืน + ให้พี่ยักษ์แล้ว ยังไม่คบ 24 ชม. :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 14-01-2018 18:02:55

โอ้โห เพลิงนี่ใช้ได้นะ จิ้มปุ๊ป ติดปั๊บเลย5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 14-01-2018 18:25:02

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 14-01-2018 18:40:16

ไม่ใช่ว่าผีสาวเข้ามาเกิดในท้องเมืองแมนแล้วนะ  :mew5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 14-01-2018 19:01:55

ขอมาต่อบ่อยๆไม่ได้เหรอคะ  อยากอ่านอ่าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-01-2018 19:20:53

ค้างเลย มาต่อเร็วๆน้าาาา   :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-01-2018 19:30:47

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 14-01-2018 19:51:48

สรุปท้องหรือแท้ง :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 14-01-2018 20:22:43

มาแล้วววว เห็นกันจะๆ
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-01-2018 20:39:11

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 14-01-2018 20:43:51

ท้องแล้วแน่เลย  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 14-01-2018 21:05:52

มาแล้วๆ
 :ling1: :katai2-1:
:pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 14-01-2018 22:46:42

อยากอ่านต่อแล้ววววว ค้างงงง :ling1: :hao7: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 14-01-2018 22:50:27

แงๆๆใกล้รู้แล้วว่าท้อง   :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: adobe ที่ 14-01-2018 23:53:22

ถ้าเป็นไปตามพล็อตนิยายวาย ขอทำนายว่าแมนรู้ว่าท้องและไม่บอกเพลิง ปลีกตัวขอย้ายออก แอบไปคลอดที่อื่น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-01-2018 23:59:17

ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 15-01-2018 00:08:20

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 15-01-2018 00:11:38

ถ้าแมนรู้ว่าตัวเองท้องจะยอมบอกเพลิงไหม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 15-01-2018 00:32:06

 “นี่เราปล่อยให้มันนั่งรถไปกับหวานจะไม่เป็นไรใช่มั้ยเนี่ย ..... กับตุ๊กตา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-01-2018 01:10:24

 :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 15-01-2018 01:46:19

ที่ผีสาวพูดว่าเจอคนที่มีชะตากรรมเดียวกันคืออะไร

ขอให้ไม่ใช่ผีสาวเข้าไปเกิดในท้องแมนด้วยเถอะ หลอนไป๊

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 15-01-2018 02:49:32

ท้องชัวส์  ทำไงดีล่ะ หวังว่าทางโรงบาลคงไม่เอาแมนเป็นกรณีศึกษานะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 15-01-2018 06:56:27

ทำยังไงถึงจะทำให้ไอ้หมอเพลิงเลิกกับอีกตุ๊กตาผีได้เนี้ย     เด็กในท้องต้องการพ่อนะครับท่าน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 15-01-2018 08:07:47

อีเพลิงดูว้าวุ่น5555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 15-01-2018 09:19:56

ต้องให้เพลิงรู้ด้วยนะ ไม่งั้นแมนไม่บอกแน่นอน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ดวงตะวัน ที่ 15-01-2018 09:57:55

ลุ้นๆให้ท้อง และจอให้น้องปลอดภัย มาต่อเร็วๆน้าาชอบจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 15-01-2018 12:49:22

ตามอ่านรวดเดียวเลยครับ
ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 15-01-2018 14:41:57

ค้างมากกกก มาต่อด่วนๆค่าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: 30267 ที่ 15-01-2018 16:13:45

รอจ้าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptp ที่ 15-01-2018 20:16:06

ึค้างงงงงงงงง โอยยย  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 15-01-2018 23:43:42

โอ้ยยยยย!!!!! ลุ้นมากกก อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ ว่าแต่ผีผู้หญิงจะไม่ทำอะไรแมนใช่ไหม ? ทำไมนางไม่โผล่มาเลย หรือว่ากลายเป็นลูกของแมนไปแล้ว?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 16-01-2018 00:33:58

หมอจะรู้แล้ววววว
รอๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: adobe ที่ 18-01-2018 00:26:42

รออ่านอยู่นะจ้ะ เข้ามาดูทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 18-01-2018 07:35:25

สนุกมากกกกกกกกกกก
รีบมาต่อนะค่าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: JanLec ที่ 18-01-2018 14:46:03

แวะเข้ามาดูทุกวันเบย มาอัพเร็วๆน้าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 20-01-2018 02:20:18

รอหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: akichan ที่ 20-01-2018 23:47:38

โอ๊ย อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดดดดดดด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* อัพบทนำ 19/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 21-01-2018 01:33:47

 เอ่อ... เดี๋ยวนะ ตอนท้าย.. ทำไม :katai1:

เสียงนั้นคือใคร แล้วใครเป็นพระเอกนะ

เพลิงหรอ?   :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท1 23/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 21-01-2018 01:53:22

หืมมมมม  สรุปอะไรยังไง เกิดอะไรขึ้น

แล้วแมนเจอใคร เจมส์หรอ  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมนนะครับ อัพบท2 27/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 21-01-2018 02:18:51

หืมมมม  แล่วๆ ผญคนนั้นเป็นใครนะ ทำไมถึงตาย

แล้วที่บอกว่าแมนเหมือนตัวเองคือแค่ท้องใช่มะ คงไม่ต้องตายหรอกมั้ง

ส่วนอิเพลิง  :z6: นี่แน่ะ ทำไมถึงได้ลืม ห๊ะ  :beat:

ทำน้องแมนของชั้นร้องไห้เลย มันน่านัก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 24-01-2018 00:02:19

แอบรอเธออยู่นะจ๊ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลย

 :katai1: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 24-01-2018 00:26:49

ว่าแต่ผีสาวเงียบไปนะเนี่ย :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 24-01-2018 14:09:21

ไม่ชอบตุ๊กตาแค่ปัญหาของเพลิงกับเเมนก็เยอะเเล้ว55555

รอติดตามอ่านนะ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: adobe ที่ 24-01-2018 14:11:11

อาทิตย์กว่าแล้ว เมื่อไหร่จะมาต่ออ่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 24-01-2018 15:50:23

มีแววว่าจะช็อกกันถ้วนหน้า ฮึ่ยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 24-01-2018 16:50:55

มาต่อเถอะค่าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท7 14/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 24-01-2018 21:27:36

รอค่ะรอ มันค้างอะ ลุ้นนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 26-01-2018 01:29:38

Internal Love

ตอนที่ 8

Imagination is more important than knowledge.

 

 

 

 

 

 

            “เย็นนี้เธอไม่ได้อยู่เวรใช่มั้ย...จะชวนทานข้าว”

            เสียงทุ้มนุ่มของผู้ชายคนหนึ่งถามผู้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเบาๆ  เธอมีท่าทางเขินอายนิดหน่อยแต่ก็ตอบตกลง

            “ได้สิ  แต่เดี๋ยวเราต้องกลับไปเคลียร์งานที่วอร์ดก่อน  ไว้เจอกันตอนเย็นนะ”  หญิงสาวตอบแล้วลุกขึ้นยืน  เส้นผมยาวสยายเป็นลอนของเธอปลิวตามลมยามที่เธอเดินห่างออกไป

            เมืองแมนมองตามหลังร่างโปร่งระหงของเธอนั้น   เขารู้สึกคุ้นกับเสียงของเธออย่างประหลาด

            ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่บนม้าหินใต้ต้นไม้ลุกขึ้นยืนบ้าง  เขาเงยหน้าขึ้นมองดอกไม้สีขาวสะอาดที่ร่วงลงมาที่เสื้อ  ลมพัดแรงหอบเอากลิ่นดอกไม้ชนิดนั้นมาด้วย...ดอกปีบ  เมืองแมนคิดในใจ

            ผู้ชายคนนั้นไม่ได้หันมาทางเขา  เมืองแมนก็เลยมองไม่เห็นใบหน้าของเค้า  รู้แต่ว่าเขาเป็นผู้ชายที่รูปร่างสูงสง่าทีเดียว

            ใครกันนะ  สองคนนั้น...

           

            “แมน...หลับไปอีกแล้วเหรอ  สงสัยเสียเลือดมากมั้ง” 

            เมืองแมนขยับตัว  เสียงใสๆคุ้นหูของเพื่อนทำให้เขาลืมตาขึ้น  เห็นเมย์กับแพทกำลังยืนมองเขาอยู่ข้างเตียงด้วยท่าทางเป็นห่วง

            “เมย์  แพท  เป็นไงบ้าง”   เขาพูดออกมาเป็นคำแรก  ลืมเรื่องความฝันที่ปรากฏขึ้นจินตนภาพไปเสียสนิท

            “เราตะหากต้องเป็นคนถามแมนว่าเป็นไงบ้าง  เห็นเพลิงบอกว่าเป็น hemorrhoid (ริดสีดวง) หรอ”  เมย์ถามขึ้น  “พวกเราตกใจหมดเลย  แมนนอนรพ.อีกแล้ว”

            “จริงหรอ  อาจารย์บอกว่าhemorrhoid หรอ  ค่อยยังชั่วหน่อย”  ประโยคหลังเขาลดเสียงลงเป็นพูดกับตัวเอง  “นึกว่าจะแย่แล้ว”

            “ดีแล้วล่ะที่ไม่เป็นอะไรมาก  ขืนแมนลานี่มีหวังพวกเราตายแน่  เพลิงก็ไม่ค่อยสบาย  เหลือแค่เราหญิงเหล็กสองคนราวน์กันคนละสองวอร์ด”  แพทพูดโพล่งออกมา  “เลือดก็ไม่ออกแล้วนี่  ใช่มั้ย”

            “ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”  เมืองแมนก้มลงสำรวจตัวเองแล้วยิ้มกว้าง  “กลับไปทำงานได้แน่นอน  พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วง”

            “งั้นพวกเราต้องไปแล้วล่ะ  ยังเหลืองานอีกเพียบ  ไว้เจอกันที่วอร์ดนะแมน”  แพทตอบ  ยกมือขึ้นล้วงกระเป๋าแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเมย์ที่ส่งยิ้มบางๆมาให้ 

            กลิ่นหอมอ่อนๆที่เขาได้กลิ่นบ่อยขึ้นในพักหลังลอยเข้าจมูก  เมืองแมนเหลียวซ้ายแลขวา

            “หอมอะไรนะ”

            “คูชชั่นน้ำหอมใหม่ล่าสุดจาก chanel ของเราเอง  หอมมั้ยล่ะ”   แพทหันกลับมาตอบ   เมืองแมนขมวดคิ้ว  เขาเหลือบเห็นดอกไม้สีขาวบอบบางสองสามดอกวางอยู่ที่โต๊ะข้างหัวเตียงพอดี

            “อ๋อ  ดอกปีบน่ะ  เราเก็บมาดมเล่น  เห็นหอมดี  มันหล่นเต็มหน้าแฟลตเลยนะตอนนี้”  เมย์เป็นคนตอบ  “เดี๋ยวเราเก็บไปทิ้งให้”

            “ไม่เป็นไรหรอก  ไว้ก่อนก็ได้หอมดี  เราชอบ”  เมืองแมนตอบยิ้มๆ

            สองสาวเดินออกไปแล้ว  เมืองแมนมองนาฬิกา....เกือบแปดโมงเช้าแล้ว  ปกติเขาเวลานี้เขาจะต้องรีบไปราวน์คนไข้ที่วอร์ด  แต่พอตัวเองกลับกลายมาเป็นคนไข้ที่เฝ้ารอหมอมาราวน์เสียเองก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้

            เมื่อวานหลังจากเจาะเลือด  เก็บปัสสาวะอะไรเสร็จแล้ว  อาจารย์คริสก็ให้เขาแอทมิทขึ้นมานอนเล่นในวอร์ดพิเศษเลย  ตอนแรกเมืองแมนนึกว่าตัวเองจะต้องสแกนคอมพิวเตอร์ช่องท้อง  แต่ว่าสุดท้ายอาจารย์ก็บอกว่ายังไม่จำเป็นต้องทำ

            ถึงอย่างนั้นอาจารย์ก็ยังไม่ได้ให้คำตอบกับเขาอยู่ดีว่าก้อนอะไรสักอย่างที่อาจารย์พบในอัลตราซาวน์มันคืออะไรกันแน่   แล้วเลือดที่ออกมามันเกิดจากริดสีดวงของเขาจริงหรือ

            ก๊อกๆ

            เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์คริสเดินเข้ามาในห้อง  อาจารย์ส่งยิ้มให้เขาถามเหมือนเวลาที่เขาไปราวน์คนไข้ปกติ

            “เป็นไงบ้างเมืองแมน  ดีขึ้นหรือเปล่า”  อาจารย์ถาม  หยิบชาร์ตที่ถือติดมือมาขึ้นเปิดดู  เมืองแมนสังเกตเห็นว่าไม่มีพยาบาลเดินตามอาจารย์เข้ามาด้วยเหมือนทุกที  “ยังมีเลือดออกอีกมั้ย”

            “ไม่มีแล้วครับ”

            “แล้วอาการปวดท้อง”

            “ยังมีปวดหน่วงๆอยู่หน่อยๆครับ”

            “วันนี้เมืองแมนต้องนอนพักก่อนนะ  อย่าเพิ่งลุกขึ้นทำอะไรมาก  พี่กลัวว่าเดี๋ยวเลือดจะออกมาอีก”  อาจารย์บอกเสียงเนิบ

            “ตกลงผมเป็นริดสีดวงใช่มั้ยครับ  แล้วก้อนที่ซาวน์เจอล่ะครับอาจารย์

            “ใครบอกเธอว่าเป็นริดสีดวง”  อาจารย์ดูประหลาดใจ

            “เมย์กับแพทครับ  เห็นว่าได้ยินมาจากเพลิงอีกที”

            “มั่วกันไปใหญ่...แต่ก็ดีเหมือนกัน”   อาจารย์พูดเสียงเบา  “จริงๆแล้วพี่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าเมืองแมนมี hemorrhoid หรือเปล่า  เพราะพี่ก็ไม่อยากใส่เครื่องมือตรวจตอนนี้  กลัวว่าจะยิ่งไปกระตุ้นให้เลือดออกเพิ่ม”

            “ครับ?”  คนฟังงง  ในเมื่อสิ่งที่อาจารย์แพทย์พูดมามันค้านกับที่เขาเคยเรียนโดยสิ้นเชิง  ถ้าสงสัยริดสีดวงก็ต้องใส่ proctoscope (เครื่องตรวจทางรูทวาร)เพื่อส่องดูริดสีดวงไม่ใช่หรือไง  “เอ่อ...หรือว่าอาจารย์คมศักดิ์..”  เขาพูดอย่างเกรงใจ  จริงๆแล้วโรคริดสีดวงเป็นโรคทางศัลยกรรมมากกว่า  อาจารย์คริสแกเป็นสูตินรีแพทย์อาจจะไม่ถนัดหรือเปล่า...

            “พี่คมยกเคสเธอให้พี่ดูแลต่อ”  อาจารย์ตอบกลับมา  “ตอนนี้พี่เป็นเจ้าของไข้ครับ”   

            เมืองแมนเริ่มงงมากขึ้น   

            “แล้วผมต้อง CT มั้ยครับ”  เขายังติดใจเรื่องก้อนเนื้อแปลกปลอมในท้องตัวเองอยู่  เลยอยากสแกนคอมพิวเตอร์ให้มันรู้ๆกันไปเลย  “อาจารย์บอกผมมาตามตรงก็ได้นะครับ  ผมเตรียมใจไว้บ้างแล้ว  ถ้าอาจารย์สงสัยพวก tumor (เนื้องอก) จริงๆก็บอกผมเถอะครับ”

            อาจารย์หนุ่มถอนหายใจยาว  ถอยไปนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงของเขา  กอดอกมองมาที่เขานิ่ง 

            “มีใครบอกผลเลือดกับเธอหรือยัง”

            “ยังครับ  ผมก็ว่าจะถามเรื่องนี้ด้วย  ขนาดพี่พยาบาลยังไม่ยอมให้ผมเห็นผล  ผมก็เป็นหมอเหมือนกันนะครับพี่”  เมืองแมนเริ่มโกรธ  “หรือว่ากลัวผมรู้ผลตรวจตัวเองแล้วจะเป็นลมตาย”

            “ไม่ใช่อย่างนั้น   ใจเย็นๆก่อนสิ”  พี่คริสพูดด้วยท่าทางหนักใจ  “ไม่มีใครปกปิดผลตรวจของคนไข้จากตัวคนไข้เองได้หรอก  นอกจากคนไข้ไม่สมัครใจจะรู้”

            “งั้นอาจารย์ก็บอกผมมาเลยสิครับ”

            “เอาไปดูเองล่ะกัน”

            พี่คริสส่งชาร์ททั้งอันมาให้  เมืองแมนรับมาเปิดออกดูผลเลือดของเขาที่ใส่เอาไว้ที่หน้าแรก  กวาดตาอ่านผลอย่างรวดเร็ว...เม็ดเลือดขาวสูงขึ้นนิดหน่อย  ความเข้มข้นเลือดดี  เกล็ดเลือดดี  การแข็งตัวของเลือดก็ดี   เกลือแร่ก็ดีหมด...ดีหมดเลยนี่

            กระดาษใบสุดท้ายเป็นผลตรวจปัสสาวะ

            UPT- positive

            (Urine pregnancy test ผลตรวจการตั้งครรภ์ให้ผลเป็นบวก  แปลว่าตั้งครรภ์)

            “สงสัยมีคนใส่ผลฉี่ของผมผิดเตียงแล้วมั้งครับอาจารย์  ไหนดูหน่อย...ชื่อเมืองแมนด้วย  ห้องแลปคงทำให้ผิดคนแล้วล่ะครับ”  เมืองแมนหัวเราะเบาๆ  รู้สึกสบายใจขึ้นมากเมื่อเห็นผลเลือดทั้งหมด  “แล้วนี่ผมต้องเก็บฉี่ไปตรวจอีกมั้ยครับเนี่ย   ผมเป็นผู้ชายนะครับ  ต้องตรวจ UPT ด้วยเหรอ”  ....ห้องแลปนี่ก็ตลก  ทำแลปให้ผิดคน  ไม่รู้ป่านนี้ว่าที่คุณแม่จะรอคอยผลอยู่ที่ไหนแล้ว

            “พี่ก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน  ผู้ชายจะท้องได้ไงเนอะ”  อาจารย์คริสตอบกลับมา  “แต่ว่ามันก็เป็นไปแล้ว”

            รอยยิ้มของเมืองแมนจางลง

            “หมายความว่ายังไงนะครับ”

            “ผลตรวจปัสสาวะอันนี้พี่เป็นคนถือลงไปที่ห้องแลปเอง  แล้วก็หยดใส่ที่ตรวจเองด้วย  พี่ทำซ้ำประมาณสิบครั้ง  ให้ผลเหมือนเดิม”  อาจารย์เว้นจังหวะไปนิดหนึ่ง  “พี่คิดว่าตัวเองอาจจะหยิบกระป๋องใส่ปัสสาวะของเธอมาผิด  พี่ก็เลยกลับมาที่วอร์ด  ให้คุณพยาบาลเขาถือกระป๋องมาขอให้เธอเก็บให้ใหม่   กระป๋องที่สองเป็นปัสสาวะของเธอเองถูกมั้ย”

            “ครับ”  เมืองแมนพูดไม่ออก  เขาน่าจะสงสัยตั้งแต่พี่พยาบาลมาขอให้เก็บปัสสาวะซ้ำแล้ว

            “แล้วผลมันก็เหมือนเดิม”

            “แต่ผลฉี่มันคลาดเคลื่อนได้นี่ครับ  มันอาจจะ false positive  จากอะไรก็ได้”  เมืองแมนหมายถึงผลบวกลวงที่เกิดจากสาเหตุอะไรก็ได้ แม้แต่ชุดตรวจครรภ์หมดอายุ

            “พี่ก็คิดอย่างนั้น  ก็เลยส่งเลือดเธอตรวจ hCG  (ฮอร์โมนการตั้งครรภ์) เพิ่ม”  คนฟังชะงัก  “ผลตรวจอยู่หน้าสุดท้าย  ลองเปิดดูสิ”

            เมืองแมนเม้มปากแน่น  เขาไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังล้อเล่นอะไรกับเขาอยู่  ชายหนุ่มพลิกกระดาษเปิดดูผลเลือดหน้าต่อไป

            hCG   53201.01

            (ฮอร์โมนการตั้งครรภ์ขึ้นสูง  แสดงว่ามีการตั้งครรภ์)

            “มะ...มันอาจจะขึ้นจากอย่างอื่น  ผมอาจจะเป็นtumor ที่ organ อื่น  มันขึ้นได้ในพวกทั้งหลายไม่ใช่หรือครับ”  เมืองแมนพยายามหาเหตุผลอื่นมาอธิบาย  “มะเร็งกระเพราะปัสสาวะหรือมะเร็งอัณฑะก็ขึ้นได้ใช่มั้ยล่ะ”  ถึงจุดที่เขายอมเป็นมะเร็งมากกว่าจะยอมรับเรื่องบ้าๆอย่างเช่นตัวเองท้องได้แล้วล่ะ

            “ก็อาจจะเป็นไปได้”

            “นั่นสิครับ  ผมว่ามันเป็นไปได้มากกว่าผู้ชายอย่างผมจะท้องได้อีกนะครับ”

            “ถ้าพี่เห็นแค่ผลเลือดผลฉี่ของเธอ  พี่ก็คงจะคิดแบบนั้นนะแมน  แต่ว่าสิ่งที่เห็นในอัลตราซาวน์  มันเปลี่ยนแปลงไม่ได้  เพราะมันเป็นภาพ”

            “?”

            “พี่จะอัลตราซาวน์ให้เธอดูอีกรอบ  คราวนี้ใช้เครื่องจากที่วอร์ดสูติเลย  จะได้เห็นภาพคมชัด”  พี่คริสเดินออกไปจากห้องจากนั้นก็กลับมาพร้อมกับเครื่องอัลตราซาวน์ตัวใหญ่

            “ผมไม่อยากซาวน์”  เมืองแมนพูดเสียงห้วน  “พี่เลิกล้อผมเล่นเถอะครับ”

            “เธอคิดว่าพี่ล้อเล่นอยู่มั้ยล่ะแมน”  พี่คริสตอบกลับด้วยใบหน้าเคร่งเครียด  “พี่ก็ตกใจไม่แพ้เธอหรอกนะ  นอนลงแล้วเปิดเสื้อออก  พี่จะอัลตราซาวน์ให้เธอดูอีกรอบ”

            เมืองแมนฮึดฮัดแต่สุดท้ายเขาก็ยอมนอนลง  เปิดเสื้อให้อาจารย์วางหัวตรวจลงที่หน้าท้อง

            ภาพสีขาวดำที่ปรากฏที่หน้าจอเห็นชัดขึ้นกว่าตอนที่ใช้เครื่องที่ห้องฉุกเฉินหลายเท่า  เมืองแมนจ้องมอง ‘ก้อนเนื้อ’ สีเทาๆดำๆ ที่มีรูปร่างคุ้นตาเหมือนเวลาที่เขาเคยอัลตราซาวน์ให้บรรดาว่าที่คุณแม่ที่คลินิกฝากครรภ์อย่างไม่มีทางปฏิเสธได้เลย

            “มันคือuterus (มดลูก)”  พี่คริสพูดเสียงเบา  “เธอมีมดลูกเมืองแมน  แล้วก็มีรังไข่ด้วยสองข้าง  แต่ว่าข้างซ้ายนี้ไม่สมบูรณ์”

            “บ้าไปแล้วแน่ๆ”  เมืองแมนอุทาน  จ้องหน้าจอเขม็ง

            “แล้วถุงนี่  ไม่ต้องบอกเธอก็คงเดาได้ใช้มั้ยว่าคืออะไร...sac (ถุงการตั้งครรภ์)  ถ้าเธอมองดีๆจะเห็นว่ามีจุดเล็กๆกำลังเต้นอยู่ด้วย  หัวใจของตัวอ่อนที่ฝังตัวแล้ว”  อาจารย์เอื้อมมือไปกดเปลี่ยนmode ของเครื่องให้มีสี  “จะเห็นว่ามีเลือดวิ่งเข้าออกตรงนี้”

            อินเทิร์นหนึ่งพูดไม่ออก  ได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งอาจารย์กดพิมพ์รูปที่หน้าจอออกมาใบหนึ่ง  ส่งให้เมืองแมนรับไว้

            “อายุครรภ์น่าจะประมาณ 6-7 สัปดาห์”

            “......................”

            “พี่คิดว่าที่เธอโดนโต๊ะกระแทกท้องอาจจะทำให้ครรภ์กระทบกระเทือน  เลยมีเลือดออกมา  แต่ว่าจากอัลตราซาวน์กับผลเลือดที่เจาะซ้ำเช้าวันนี้  เด็กน่าจะยังอยู่ดี  ยังไงพี่ก็อยากให้เธอนอนนิ่งๆก่อน  เพราะเท่ากับว่าตอนนี้เธอมีภาวะแท้งคุกคามแล้ว”

            “แท้ง?”  เมืองแมนทวนคำ

            “ใช่  พี่อยากให้เธอนอนพักทั้งวัน  ห้ามลุกไปไหน  ถ้าปวดฉี่หรือปวดอุจจาระก็กดออดเรียกคุณพยาบาลได้”

            “ผมงงไปหมดแล้วครับพี่”  เมืองแมนคราง  “นี่ผมฝันอยู่หรือเปล่าเนี่ย”  ชายหนุ่มหยิกแขนตัวเองแรงๆแล้วก็สะดุ้งเพราะความเจ็บ  “ผมจะไปท้องได้ไง  ผมไม่มีช่องคลอดนะ  ผมเป็นผู้ชาย”

            “สารภาพว่าพี่ก็ยังงงกับ anatomy ของเธออยู่เหมือนกัน   แต่พี่จะไม่ CT หรอกนะเพราะจะมีผลต่อเด็กในครรภ์ได้  ส่วนเรื่องทำไมเธอท้องได้ พี่จะขอเจาะเลือดไปตรวจโครโมโซมเพิ่ม  คงต้องส่งไปตรวจที่กรุงเทพฯ เพราะที่เราตรวจไม่ได้   กว่าผลจะออกน่าจะเป็นเดือน”

            “แล้วผมจะขี้ทางไหน”

            “ก็ทางเดิมนั่นแหละ”

            “สรุปมดลูกผมอยู่ในลำไส้หรือไง”  เมืองแมนกระซิบ

            “จากที่อัลตราซาวน์  พี่ว่าน่าจะอยู่หน้าต่อลำไส้ใหญ่นะ  แต่อาจจะมีทางเชื่อมกันหรืออะไรสักอย่างที่พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน  ต้องไปศึกษาเพิ่มก่อน  ตั้งแต่เรียนมาพี่ก็เพิ่งเคยเจอเคสเรานั่นแหละเป็นเคสแรก”  อาจารย์คริสถอนหายใจเฮือก  “กลับมาที่เรื่องท้องก่อน  พี่ขอถามตรงๆได้มั้ย  ยังไงพี่ก็เป็นรุ่นพี่แล้วตอนนี้ก็พ่วงตำแหน่งหมอสูติของเธอแล้วด้วย...เมืองแมน”

            “ครับ?”  เขานึกรู้คำถามก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดเสียอีก

            “ใครเป็นพ่อของเด็กคนนี้?”

            ชายหนุ่มเงียบไปนานจนอาจารย์คริสนึกว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ตอบเสียแล้ว

            “เค้าน่าจะเกิดจากสเปิร์มของผมเองครับ”  เมืองแมนตอบช้าๆ  “ถ้าผมมีร่างกายผิดปกติ  มีมดลูกรังไข่เอง  ผมก็คิดว่าท่อนำสเปิร์มของผมอาจจะมีรอยรั่วหรือว่าต่อกับมดลูกก็เป็นได้”   เขาเงยหน้าขึ้นสบตาคนฟัง  “มันเป็นไปได้ไม่ใช่หรือครับ”

            อาจารย์คริสพยักหน้ารับ

            “ก็อาจจะ...ตราบใดที่เรายังไม่รู้โครงสร้างร่างกายของเธอที่แน่ชัด  แต่ว่า...”  อาจารย์ทิ้งช่วงแล้วพูดต่อเรียบๆ   “มันก็อาจจะปฏิสนธิจากการมีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนักก็เป็นได้”

            “...................”   คนฟังเงียบ

            “เอาล่ะ....พี่ต้องไปตรวจโอพีดีต่อแล้วล่ะ   เดี๋ยวตอนเย็นๆจะมาเยี่ยมใหม่  อย่าลืมว่าวันนี้เธอต้องนอนให้มากๆ  ขยับตัวให้น้อยที่สุด  ไม่อยากนั้นอาจจะเสี่ยงต่อการแท้งได้  เข้าใจมั้ย”

            “ถ้าผม...ไม่อยากได้  เด็กคนนี้ล่ะ”  เมืองแมนหลุดปากออกไป  “คือผมหมายความว่า...สมมุตว่าเลือดออกอีก  มีโอกาสแท้งมั้ยครับ”

            “ก็มีเหมือนกัน  แต่พี่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนใจไม้ไส้ระกำอะไรขนาดนั้นหรอกนะ”  เขาดักคอ

            อินเทิร์นหนึ่งเงียบ ไม่ยอมตอบทั้งตอบรับและปฏิเสธ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 26-01-2018 01:30:54

            คริสกลับออกมาจากห้องของคนไข้ด้วยความกังวลหนักอึ้ง  เขามองออกว่าอีกฝ่ายคงจะต้องหาวิธีกำจัดเลือดในท้องก้อนนี้อย่างแน่นอน   คุณหมอหนุ่มแวะกำชับคุณพยาบาลให้คอยจับตาดูคนไข้คนนี้เป็นพิเศษ  และอนุญาตให้มัดตรึงกับเตียงได้ถ้าคนไข้ไม่ยอมนอนนิ่งๆ

            เขาไปตรวจโอพีดีตอนบ่ายจนเสร็จ  พอกลับออกมาก็พบว่าอินเทิร์นหนึ่งอีกคนมาดักรออยู่ที่หน้าห้องตรวจก่อนแล้ว

            “ว่าไงเพลิง”

            “พี่คริสครับ  ผมมาถามอาการของเพื่อนครับ  เมืองแมน”   ชายหนุ่มเข้าเรื่องโดยไม่อ้อมค้อม  “ตกลงมันเป็นอะไรกันแน่ครับ  ผมรู้ว่ามันไม่ได้เป็นริดสีดวง”

            “ทำไมเธอถึงมั่นใจอย่างนั้น”  อาจารย์ย้อนถาม  ทำเอาคนเด็กกว่าอึ้งไป  ตอบอึกอัก

            “มันถ่ายทุกวันครับ  ไม่เป็นหรอก”

            “แล้วคิดว่าเพื่อนเราเป็นอะไรล่ะเพลิง”

            “ผม...ไม่แน่ใจ”  เจ้าตัวดูสับสนไม่น้อยเช่นกัน  เพลิงกัลป์หันไปมองซ้ายขวาเห็นพยาบาลเดินอยู่สองสามคนก็พูดด้วยเสียงกระซิบ  “ผมขอคุยกับอาจารย์สองคนได้มั้ยครับ”

            “ได้สิ”

            พวกเขาเข้ามานั่งกันในห้องทำงานของอาจารย์คริสที่เป็นส่วนตัว  ท่าทางของชายหนุ่มรุ่นน้องดูร้อนรุ่มอย่างมากจนผิดสังเกต

            “เมืองแมน  เค้าเป็นเนื้องอกหรือมะเร็งอะไรใช่มั้ยครับอาจารย์”

            “เธอคิดว่ายังไงล่ะ”

            “ผมไม่ชัวร์   คือที่อัลตราซาวน์เห็นวันนั้นมันแบบ...โอย”  ชายหนุ่มยกมือขึ้นกุมศีรษะ  “มันเหมือนมดลูกมากๆจนผมงง”

            “แล้วคิดว่าใช่มั้ย”

            “มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะครับพี่  เมืองแมนมันเป็นผู้ชาย”  เพลิงกัลป์พูด

            “ก็ใช่ไง  มันจะเป็นมดลูกได้ไงเล่า”   พี่คริสหัวเราะออกมาเบาๆ  “เป็นห่วงเพื่อนจนสติสตังหายหมดแล้วมั้งเพลิง  พี่ว่าที่เราอัลตราซาวน์เห็นก็คือกระเพาะปัสสาวะนั่นแหละ  แต่ว่ามันเห็นไม่ชัด  เครื่องอัลตราซาวน์ที่อีอาร์ก็รู้ๆกันอยู่ว่าชัดขนาดไหน”   เมืองแมนเป็นคนไข้ของเขาแล้ว  การปกปิดความลับของคนไข้คือจรรยาบรรณของแพทย์ทุกคน

            “ครับ”   เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือก  ไม่รู้ว่าโล่งอกหรืออะไรกันแน่  มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก  “แล้วมันจะกลับมาทำงานได้เมื่อไหร่ครับ”

            “ก็รอให้เลือดหยุดดีๆก่อน”

            “ผมไปเยี่ยมได้มั้ยครับ”

            “ได้สิ   ไปด้วยกันมั้ยล่ะ..”  พูดยังไม่ทันขาดคำ  โทรศัพท์ของอาจารย์คริสก็ดังขึ้น  อาจารย์หนุ่มกดรับพูดคุยครู่เดียวก็วางสาย  หันมาบอกเขาเสียงเครียด  “พี่ต้องไปดูเคสที่ห้องคลอดก่อนนะ  มีเด็กคลอดไหล่ติด”

            เพลิงกัลป์มองตามหลังอาจารย์ที่รีบวิ่งไปห้องคลอดทันทีเงียบๆ  ชายหนุ่มเดินเรื่อยๆวกกลับมายังตึกด้านหลังที่เป็นอาคารผู้ป่วยพิเศษ

            ขึ้นลิฟต์มาจนถึงชั้นที่เพื่อนนอนรักษาตัวอยู่  ผ่านเคาท์เตอร์พยาบาลที่มีนางพยาบาลสาวสวยส่งยิ้มมาให้เขาพร้อมกับทักทาย

            “คุณหมอเพลิงมาเยี่ยมคุณหมอแมนหรอคะ”

            “ครับ  แมนเป็นไงบ้างครับ”

            “ดื้อไม่ยอมนอนค่ะ  แป๋วพูดเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง”  เธอเรียกตัวเองด้วยชื่อเล่นอย่างสนิทสนม  “แป๋วเลยขู่ว่าจะมัดติดเตียง  เพราะอาจารย์คริสสั่งไว้”

            “แล้วยอมนอนมั้ยครับ”

            “ยอมก็ดีสิคะ  นู่น..ลุกขึ้นมาเดินเข้าออกห้องน้ำ  แป๋วก็ขี้เกียจพูดแล้ว  แกเป็นหมอคงดูแลตัวเองเป็น  ปล่อยแก   หมอเพลิงลองเข้าไปพูดให้หน่อยสิคะ”

            “เดี๋ยวผมเข้าไปดูให้ครับ  ขอดูชาร์ตหน่อยได้มั้ยครับ”

            “หมอคริสแกไม่ยอมให้ใครดูค่ะนอกจากแกกับพี่หัวหน้าพยาบาล  คนไข้วีไอพีก็แบบนี้ล่ะค่ะ”  หางเสียงของเธอห้วนกว่าปกติ

            “ผมเป็นเพื่อนสนิทเมืองแมน  คงเป็นข้อยกเว้นนะครับ”  เพลิงกัลป์พูดเสียงอ่อน  สบตาคุณพยาบาลสาว  อีกฝ่ายหลบตาเขาอย่างเขินๆ  ตอบอ้อมแอ้ม

            “ดูนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไรมั้งคะ  ยังไงหมอเพลิงก็เป็นหมออยู่แล้ว”

            เพลิงกัลป์รับเอาชาร์ตของเมืองแมนมาเปิดดู  เขาดูผลเลือดของเพื่อนอย่างละเอียด  ไล่มาทีละหน้าจนกระทั่งมาถึงผลตรวจปัสสาวะ

            “เอ๊ะ!”  คิ้วเข้มขมวดมุ่น  เหลือบมองคุณพยาบาลที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำแวบหนึ่ง   ชายหนุ่มเปิดผลแลปหน้าต่อไปที่เป็นผลตรวจฮอร์โมนการตั้งครรภ์ในเลือด

            ชายหนุ่มนิ่งไปนาน  จ้องมองผลในมือตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา

            มีใครปริ้นท์ใบผลแลปของเพื่อนเขาสลับกับเตียงอื่นหรือเปล่า

            “หมอเพลิงทานขนมก่อนมั้ยคะ....หมอเพลิง”  เสียงแหลมๆของคุณพยาบาลดังขึ้น  เพลิงกัลป์สะดุ้งตื่นจากภวังค์  วางชาร์ตลงที่เดิม  เงยหน้าขึ้นมองคนพูดงงๆ

            “อะไรนะครับ”  เสียงเขาแหบพร่า

            “ทานขนมก่อนค่ะ”

            “ผมขอตัวก่อน”  คุณหมอหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปที่ห้องพักของคนไข้ที่เป็นรูมเมท

            หัวใจของเพลิงกัลป์เต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะตอนที่ก้าวเท้าไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของเมืองแมน   สมองประมวลผลอย่างมึนงงอีกรอบ  รู้สึกเหมือนเพิ่งถูกค้อนโตๆทุบหัวมาสามที

            เขาคิดอะไรไม่ออก  นอกจากจะต้องมาถามเพื่อนให้รู้เรื่อง

            เพลิงกัลป์เปิดประตูเข้าไปในห้องโดยไม่เคาะ  เขาพบว่าคนข้างในกำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่ข้างเตียง  ทอดสายตามองออกไปยังหน้าต่างข้างนอกอยู่

            “อ้อ”   อีกฝ่ายอุทานแทนคำทักทายแล้วก็เงียบไป

            ชายหนุ่มก้าวเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย  เดินตรงเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าเมืองแมน   เขาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆหลายครั้ง  ระบายความรู้สึกอึดอัดพุ่งพล่านออกไป

            “เป็นยังไงบ้าง”  เพลิงกัลป์รู้ว่าเสียงของเขาผิดปกติแน่นอน  แต่ว่าเขาไม่สามารถบังคับให้มันปกติได้

            “ก็ดี  หายแล้ว”   อีกฝ่ายตอบ  มองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าของคนฟัง

            “ตกลงเป็นอะไร”

            “ริดสีดวง”

            “แค่นั้น?”

            ดวงตากลมโตเหลือบขึ้นมองเขาแวบหนึ่งแล้วก็เมินไปทางอื่น

            “ใช่”

            “อาจารย์คริสไม่ได้บอกอย่างนั้นนี่”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาย   กำมือแน่น  มองหน้าอีกฝ่ายอย่างค้นหาความจริง  “เขาบอกกับกูอีกอย่าง”

            อีกฝ่ายหันขวับมามองเขาทันที

            “พี่คริสบอกว่าอะไร”

            “ก็บอกความจริงที่มึงเป็น”

            ใบหน้าเรียวเล็กนั้นแดงขึ้น

            “ไม่จริง”

            “แสดงว่ามึงเป็นอะไรที่มากกว่าริดสีดวงใช่มั้ย”  เขาถามต่อทันควัน

            “มึงอย่ามาหลอกถาม  ความลับคนไข้  ทำไมกูต้องบอก”

            “เพราะว่า...”  เพลิงกัลป์ขยับจะพูดแต่ก็เปลี่ยนใจ  เขาลอบระบายลมหายใจยาว  พิศดูร่างผอมๆที่นั่งห่อไหล่อยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกประหลาด

            เสื้อของโรงพยาบาลหลวมจนดูโคร่ง  ทำให้อีกฝ่ายยิ่งดูผอมบางกว่าที่เคย  เส้นผมสั้นๆกระจายยุ่งเหยิงทั้งศีรษะเพราะไม่ได้หวีเหมือนทุกวัน  ใบหน้าเรียวมีถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่ามีรอยกระอยู่ตรงโหนกแก้มจางๆ  สองมือกำชายผ้าห่มเอาไว้แน่น

            ริมฝีปากสีซีดเม้มสนิท

            “กินอะไรหรือยัง”  แขกไม่ได้รับเชิญเปลี่ยนเรื่องกะทันหันจนอีกฝ่ายตามไม่ทัน  เมืองแมนมองหน้าคนพูดอย่างงงๆ   ฝ่ายนั้นถามซ้ำด้วยเสียงที่กลับเป็นปกติ  “หิวหรือเปล่า  อยากกินอะไรมั้ย”

            เมืองแมนสั่นศีรษะ

            “เขาไม่ได้งดน้ำงดอาหารนี่”  เพลิงกัลป์พูดแล้วพลิกนาฬิกาข้อมือดูเวลา  “งั้นรออยู่นี่ก่อนนะ  จะลงไปซื้อของกินแถวตลาดมาให้   แต่ว่าตอนนี้คงต้องนอนลงก่อนแมน”  เขาดันไหล่อีกฝ่ายให้เอนลงนอน

            เมืองแมนไม่ได้ต่อต้าน  เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอ

            “กูไปแปบเดียว  เดี๋ยวมา”

            คนบนเตียงไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆทั้งสิ้น 

            เพลิงกัลป์ถอยกลับออกมาจากห้อง  เขาเดินล้วงกระเป๋าเสื้ออย่างใจลอยจนเกือบชนกับคนเข็นเปล  ชายหนุ่มครุ่นคิดกลับไปกลับมาในสมองอย่างว้าวุ่น

            สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจแวะที่ห้องคลอดก่อน  มีเพียงคนเดียวที่จะให้คำตอบเขาได้

            “พี่คริสว่างไหมครับ”

            “หมอคริสยังทำคลอดไม่เสร็จเลยค่ะ  เด็กตัวใหญ่มาก”  พยาบาลห้องคลอดตอบกลับมา  “คุณหมอมีธุระอะไรหรือเปล่า  เข้าไปบอกก็ได้นะคะ”

            “ไม่เป็นไรครับ  เดี๋ยวผมจะรอตรงนี้”

            ตรงนี้ของเขาคือในห้องพักแพทย์สูตินรีเวชที่เขากับเมืองแมนเคยมาใช้อาศัยนอนแทนแฟลตอยู่พักใหญ่  ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอน  พิศดูนิ้วมื้อตัวเองทั้งสิบนิ้วราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน

            ...เป็นความจริงหรือเปล่า

            หรือว่าเขากำลังอยู่ในรายการเรียลลิตี้อะไรสักอย่าง

            เมืองแมนคนนั้นเนี่ยนะ...

            “ขอโทษทีรอนานเลย   เพลิงมีอะไรหรือเปล่า  ไปเยี่ยมแมนมาแล้วเหรอ”  พี่คริสกลับเข้ามาในห้องด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนเล็กน้อย   “พี่เพิ่งทำคลอดเสร็จ  เด็กสี่โลเจ็ด  ทำช่องคลอดแม่เปิงหมดเลย  ต้องเย็บซ่อมกันนานจนปวดหลังไปหมด”

            “อาจารย์ครับ”

            “ว่าไง”

            “ผมมีเรื่องจะถาม  อาจารย์อย่าปิดบังผมเลยนะครับ”  ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก  “เมืองแมนเค้า....ท้องใช่มั้ยครับ”

            เกิดความเงียบขึ้นระหว่างเขากับอาจารย์

            “ทำไมเธอถามอย่างนั้น  ก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าเป็นไปไม่ได้”

            “ผมทราบครับว่าเป็นไปไม่ได้  แต่ว่าผมก็เชื่อสายตาตัวเองเหมือนกัน   อัลตราซาวน์ที่ผมทำวันนั้นมันเหมือนมดลูกที่มีถุงตัวอ่อนอยู่ข้างในจริงๆครับ”

            “แล้วแมนเค้าว่ายังไงบ้างล่ะ”  พี่คริสพูดเนิบๆ  “ถ้าคนไข้ไม่ยอมบอกเอง  พี่ก็บอกให้ไม่ได้หรอกนะ  มันผิดจรรยาบรรณเธอก็รู้”

            “ก็ถ้าเขาเป็นโรคทั่วๆไปแค่ริดสีดวงหรือแม้แต่มะเร็ง  ทำไมจะบอกไม่ได้ล่ะครับ”  เพลิงกัลป์เถียง   “ผมก็เป็นเพื่อนเขานะครับ”

            “ก็ต้องไปถามเขาดูเอง  ถ้าเขาไม่บอกก็แปลว่าเขายังไม่อยากให้รู้”   อาจารย์หนุ่มพูดอย่างลำบากใจ  ตั้งแต่เห็นหน้ารุ่นน้องก็ทำให้เขารู้ทันทีว่าอีกฝ่ายคงรู้อะไรบางอย่างมาแล้วแน่ๆ

            “แม้ว่าผม...อาจจะเป็นพ่อของเด็กในท้องเขาน่ะเหรอครับ”

            .............................................................................

 

 

มาต่อแล้วจร้า  ใครรออ่านเรื่องนี้อยู่บ้าง 5555

เรื่อยๆตามสไตล์   เจอกันตอนหน้า

ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน   นะคะ

บ้ายบายยย

ปล.ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยค่ะ โอกาสรัก#แอบพักตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65694.msg3777456#msg3777456)

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 26-01-2018 01:51:08

แต่งสนุกดีครับ รอติดตามตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-01-2018 01:58:18

ตื่นเต้นมากกกกกกกกกก อีกตอนมาเร็วๆเถอะค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-01-2018 03:05:01

ความลับแตกแล้วววววว  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-01-2018 03:26:28

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 26-01-2018 06:07:04

 :ruready  พูดไม่ออก

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 26-01-2018 06:26:48

 :hao4: :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 26-01-2018 06:41:39

อยากอ่านตอนต่อไปเลยอะ     แต่ก็รอเสมอนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 26-01-2018 07:00:39

ใครไม่รอ เรารอเรื่องนี้ิอยู่นะรีบๆๆๆมาต่อนะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 26-01-2018 07:23:14

 o6
เพลิงต้องรับผิดชอบเพื่อนด้วยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 26-01-2018 07:39:08

ขออีกตอนได้ไหมค่ะ

อยากอ่านอีกอ่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 26-01-2018 08:01:47

โอ้ววววว ความลับเปิดเผยแล้ววว ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 26-01-2018 08:12:02

รออยู่ตลอดเลยค่าาาา   สนุกอะเป็นเเนว mpreg ที่เสริมเหตุผลหลายๆให้พยายามดูเป็นไปได้ละเอียดดีค่ะ ชอบ  ตอนนี้อ่านแล้วเหมือนนั่งอยู่ในแลป   แต่นานจังเลยคฝกว่าคุณคนเขียนจะมาต่อแต่ละตอน  แต่ก็รอติดตามตลอดนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 26-01-2018 08:27:21

น้องแมนตอบไปเลย แมนๆ คุยกัน o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 26-01-2018 08:40:19

เพลิงรู้แล้วว

รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ

 :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 26-01-2018 09:32:02

คำอธิบายดูสมจริงมากค่ะ
เป็นกำลังใจให้จ้าาา เราชอบมากเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 26-01-2018 10:01:04

จะเป็นยังไงต่อไปนะ


มารอลุ้นค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 26-01-2018 10:02:41

เอาแล้ว~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 26-01-2018 10:06:33

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 26-01-2018 10:56:01

 :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-01-2018 11:11:19

แมนคิดจะทำให้ตัวเองแท้งจริงเหรอ ถึงยังไงก็ลูกนะ เก็บลูกไว้เถอะ
มาต่อเร็วๆนะ อยากรู้ว่าเพลิงจะเอาไงต่อ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: JanLec ที่ 26-01-2018 11:12:19

เรื่องนี้ก็ดี เรื่องใหม่ก็น่าสนใจค่ะ ไปเจิมมาแล้ววว อิๆๆ
เอาเรื่องก่อนนะคะ ติดตาม รออออๆๆๆๆ :impress2: o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 26-01-2018 11:40:11

ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 26-01-2018 11:45:04

มาแล้ววววว ฮือออ มาคอยที่ท่าน้ำทุกวันเลยยยย มาต่อเร็วๆนะคะ คนอ่านจะขาดใจ  :sad4:  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 26-01-2018 11:46:41

โอ้ยยย สงสารแมนที่ต้องมาท้องกับเพลิง เหยื่อยใจแทน  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 26-01-2018 11:57:37

ชอบเรื่องนี้อ่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 26-01-2018 13:06:01

รอติดตามจร้า มาต่อบ่อยๆ น๊าาา  o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 26-01-2018 13:30:33

ตอนนี้เครียดเลย สู้ๆนะคุณพ่อคุณแม่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 26-01-2018 14:01:29

ขอให้ตัวเล็กปลอดภัยด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 26-01-2018 15:02:54

สนุกมากเลยค่ะ ไม่รู้ว่าที่แมนท้องได้ เป็นเพราะเรื่องเหนือธรรมชาติ หรือว่าเป็นเพราะตัวแมนเองที่มีความผิดปกติของร่างกาย คือ เป็นผู้ชายที่มีมดลูก และอะไรคือ สิ่งที่ผีสาวบอกว่า แมนเหมือนกับตัวเอง

คือมันมีปม มีความลึกลับหลายอย่างที่น่าสนใจ ทั้งอาจารย์คมศักดิ์ที่ชอบพูดจามีความนัย หรือแม้แต่ความฝันของแมนในหลายๆ ครั้ง ดอกปีบก็ด้วย

เราว่าทั้งเพลิงและก็แมน น่าจะรู้สึกผูกผันกันบ้างแล้ว เพราะเรื่องท้องนี้ล่ะ ยิ่งเพลิงคือค่อนข้างชัดเจนว่า สนใจ เป็นห่วง และก็แอบหวงแมน เพียงแต่ยังไม่รู้ตัว

ดีแล้วที่เพลิงจะรู้ว่า แมนท้องตั้งแต่ตอนนี้ แถมยังยอมรับกับอาจารย์คริสอีกว่า ถ้าแมนท้อง เค้าคือพ่อของเด็กด้วย

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะคะ ใช้ภาษาดีค่ะ อ่านเพลินเลย  :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-01-2018 15:21:13

ยังไงต่อๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: appattap ที่ 26-01-2018 17:39:55

รอติดตามตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 26-01-2018 19:12:04

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ  น่าติดตามมาก  :3123:

รอๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 26-01-2018 20:05:14

โอ้จ๊อด! ตายละเหวยตายละหวา อนาคตจะเป็นอย่างไรต่อไปเนี้ย
#ชอบอ่ะ มีความเรียล :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-01-2018 20:32:10

ลุ้น ตลอด  :ling1: :ling1: :ling1:
เพลิง บอกหมอคริสไปแล้วว่าตัวเองเป็นพ่อ  :z3: :z3: :z3:

       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-01-2018 20:56:30

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 26-01-2018 21:37:07

สงสารหมอคริสเพราะเป็นคนกลาง ทำไงละความลับของคนไข้ถูกเปิดเผย แถมคนที่รู้ก็เป็นพ่อเด็ก ที่คนไข้ไม่อยากให้หมอคริสรู้ ปวดหมองแทน  :really2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 26-01-2018 22:44:31

หมอคริสคะ บอกคุณพ่อเด็กอ้อมๆก็ได้ค่ะ ลุ้นนนนว่าจะยังไงต่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 26-01-2018 23:12:34

อ๊ากกกกก จบค้างมากกกกก งือออ ตกลงหมอเพลิงจะได้รู้ความจริงมั้ยต้องรอลุ้นตอนหน้าแล้วเนี่ย แต่ใจจริงเราอยากให้รู้นะอยากเห็นว่าเพลิงจะทำไง ส่วนเรื่องความฝันนี่เป็นคุณผีสาวทำให้แมนเห็นอดีตที่เคยเกิดแน่ๆ นอกจากจะ mpreg แบบแตกต่างกับที่เราเคยเจอแล้วยังมีแนวสืบสวนพ่วงมาด้วยอีก ชอบเรื่องนี้มากๆ มาต่อบ่อยๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Akanasan ที่ 26-01-2018 23:24:49

สงสารแมนจังเลย

 :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 26-01-2018 23:28:45

ได้แต่ซี้ดปากตอนอ่านบรรทัดสุดท้าย
บ้าบอออออออ
รอตอนต่อไปงับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ดวงตะวัน ที่ 26-01-2018 23:45:55

ชอบเพลิงตอนนี้มีความเป็นสามีน่ะ  รอต่อไปอีก ขอเยอะๆหน่อยสิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 27-01-2018 01:44:38

โอ๊ยเครียดแทนทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 27-01-2018 02:55:40

สนุกมาก มาต่อไวๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 27-01-2018 03:17:53

โห สนุกมากเลยครับ
ว่าแต่ผีสาวหายไปเลย มาแค่ใส่มดลูกให้แมนเหรอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 27-01-2018 10:12:10

รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ววว อยากให้มาอัพทุกวันจัง สู้ๆน้าาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 28-01-2018 22:13:31

หลุดขำก๊ากตอนหมอแมนถามหมอคริส

“แล้วผมจะขี้ทางไหน” โอ๊ย ฮา แต่!!

ก็กลับมาขมวดคิ้วลุ้นหลังจากนั้น แง้ง เพลิงยอมรับว่าเป็นพ่อ

แต่แมนจะรับได้ไหมล่ะ แล้วไหนจะทางบ้านอีกอีก

แถมแฟนเธอเล่าพ่อพระเพลิง หืม ท่าทางแม่นางก็ไม่น่ายอมง่ายๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 28-01-2018 22:58:55

อยากอ่านทุกวันเลยครับ 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 28-01-2018 23:01:22

รออยุ่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 29-01-2018 11:47:51

ลุ้นๆชายหนุ่มกะหญิงสาวปริศนาคนนั้น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 29-01-2018 15:44:39

เป็นแนวท้องได้ที่วิทยาศาสตร์เดินไปพร้อมไสยศาสตร์สินะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 29-01-2018 16:50:55

 :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: 30267 ที่ 29-01-2018 20:52:16

โอ๊ยยยย ลุ้นนน รอน้าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 30-01-2018 21:49:10

ลุ้นๆๆๆ ยอมรับว่าเป็นพ่อเลยอะ รอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: peach_p ที่ 04-02-2018 20:45:43

ติดตามนะคะ อ่านไปแล้วลุ้นทุกตอนเลยค่ะ ปมน่าติดตามมากๆเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: wanirahot ที่ 04-02-2018 23:45:46

ติดตามค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 05-02-2018 00:07:07

มาเถอะ รออยู่ :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: พ. ที่ 05-02-2018 02:27:11

ตอนแรกจะไม่อ่าน แต่พอลองได้เจ้ามาอ่านเท่านั้นแหละ...ดีจัง!

รอตอนต่อไปนะคะ อย่าทรมานกันนะคะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท8 26/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 05-02-2018 06:34:57

ลุ้นๆ วิญญาณ​หญิงสาวต้องการอะไรกันแน่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 07-02-2018 23:47:24

Internal Love

ตอนที่ 9

I know, but I was not ready to accept the fact.

 

 

 

 

 

            “มีนมจืดแช่อยู่ในตู้เย็น  เพิ่งซื้อมาสองขวด  หิวหรือเปล่า”

            เพลิงกัลป์ถามขึ้นลอยๆคล้ายพูดกับตู้เย็นที่เจ้าตัวยืนก้มๆเงยๆอยู่นานแล้ว  คนป่วยบนเตียงเหลือบมองแวบหนึ่งก็หันไปสนใจโทรศัพท์มือถือในมือต่อ

            “ข้าวเย็นแทบไม่ยุบ  หรือจะกินน้ำเต้าหู้มั้ยล่ะ  กูเห็นลุงเข็นมาขายหน้ารพ.แล้ว”  เขายังไม่ละความพยายาม  เพลิงกัลป์ปิดตู้เย็นแล้วมายืนสำรวจอาหารในถาดของคนเจ็บที่แทบไม่พร่องเลยแทน   “กินเหมือนแมวดมแบบนี้จะมีแรงได้ยังไง”

            “เลิกบ่นซักทีเถอะ  จะไปไหนก็ไป”   เมืองแมนพูดขึ้นเป็นประโยคแรกหลังจากที่อีกฝ่ายกลับเข้ามาในห้องหลังจากที่เขากินข้าวเสร็จ  แล้วก็เริ่มเปิดตู้เย็นพร้อมกับหยิบขนมนมเนยที่ซื้อติดมือมาใส่ตู้เย็นเป็นการใหญ่

            “บอกแล้วไงว่ากูจะไม่ไปไหนจนกว่ามึงจะยอมบอกว่ามึงป่วยเป็นอะไร”  ร่างสูงใหญ่คว้านมขวดมาเจาะหลอดดูดเสียเอง  เดินเข้ามายืนประชิดเตียง  “ถ้าไม่บอก  กูก็จะวนเวียนอยู่แบบนี้ล่ะ”

            “มึงไปถามอาจารย์คริสมาแล้วไม่ใช่หรือไง”  แมนตวัดเสียง

            “เออ  ถามมาแล้ว”

            “แล้วจะมาถามอะไรกูอีก”   เสียงคนพูดเริ่มห้วนขึ้นทุกที

            “อาจารย์คริสให้กูมาถามมึงเอง”  เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ  สายตาจับที่อีกฝ่ายนิ่ง  “แล้วกู...ก็อยากได้ยินจากปากของมึงเอง”

            เกิดความเงียบขึ้นในห้อง

            “มึงจะมาสนใจทำไม”  เมืองแมนพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน  “ไม่ใช่เรื่องอะไรของมึงซักหน่อย”

            “จะด่าว่าเสือกใช่มั้ย”

            “ใช่”

            “จะด่าอะไรก็ได้  กูยอมหมด”  เพลิงกัลป์สบตาคนฟังที่เอาแต่เบือนหลบ  “ขอแค่พูดความจริงกันก็พอ”

            “กูขอยืนยันว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับมึงเลย  เลิกยุ่งเรื่องของกูได้แล้ว”  คนป่วยดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอแล้วพลิกตัวนอนตะแคง  หันหลังให้เขา  “มึงจะรู้อะไรมาก็แล้วแต่  กูไม่สน  นี่มันเป็นเรื่องของกู  ชีวิตกูกูดูแลเองได้”

            เพลิงกัลป์ขยับจะค้านทว่าสุดท้ายเขาก็แค่ยักไหล่   มองแผ่นหลังของคนที่ไม่คิดจะหันหน้ามาคุยกันนั้นเงียบๆอย่างครุ่นคิด  สุดท้ายเขาก็วางนมอีกขวดที่ถือติดมือมาด้วยไว้บนโต๊ะข้างเตียงพร้อมกับหลอด

            “โอเค...ตกลงตามนั้น  เรื่องของมึง  มึงจัดการเอง  กูก็จะไปจัดการเรื่องของกูเหมือนกัน”

            คนพูดเดินออกจากห้องไปนานแล้ว  เสียงประตูปิดเมื่อเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนบอกเมืองแมนว่าอย่างนั้น  ชายหนุ่มพลิกตัวกลับมานอนหงาย  ยกหลังมือขึ้นป้ายหางตาอย่างโกรธๆ  ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องน้ำตาไหลด้วย

            ร้องไห้ด้วยความปลื้มปิติที่ได้อยู่คนเดียวเสียทีล่ะมั้ง...ช่วงนี้เขาอารมณ์แปรปรวนเสียจนแม้แต่ตัวเองยังตามไม่ทัน

            ท้องร้องโครกคราก  อาหารเย็นจืดชืดทำให้เขาฝืนกินไปได้หน่อยเดียวก็ต้องวางช้อน  แม่บ้านเข้ามาเก็บถาดอาหารไปแล้ว  ชายหนุ่มมองนมขวดที่วางอยู่ใกล้ๆนั้นอย่างแค้นเคือง

            เขาคว้ามาเจาะหลอดดูดทีเดียวหมดขวด  เมืองแมนเขวี้ยงขวดพลาสติกนั้นลงถังขยะปลายเตียงอย่างแม่นยำ  เอนตัวลงนอนอีกครั้ง

            มือลูบบนหน้าท้องที่ยังแบนราบอย่างใจลอย

            ...ลูก...

            คำสั้นๆที่เข้ามาปรากฏในพจนานุกรมของเขาเมื่อวานก่อนสร้างความกระวนกระวายแกมทุกข์ใจให้เขามากมายนัก  เมืองแมนเฝ้าถามตัวเองซ้ำไปมาว่าชาติที่แล้วเขาไปทำกรรมอะไรไว้หรือเปล่า  ชาตินี้ตัวเองถึงได้เกิดมาผิดเพศ ผิดผู้ผิดคนอย่างใครอื่นเขา

            จะบอกว่าตัวเองฝันไป  เมืองแมนก็หยิกแขนตัวเองจนเขียวปั้ดพิสูจน์ความเจ็บปวดมาแล้ว  ครั้นจะบอกว่าวิทยาศาสตร์การแพทย์ที่อาจารย์คริสได้ทดสอบกับเขานั้นผิดเพี้ยน  เมืองแมนก็ไม่รู้จะหาจุดไหนมาโต้แย้งอาจารย์ได้  ความรู้ที่ร่ำเรียนมาหลายปีว่ามีเพียงมนุษย์เพศหญิงที่สามารถท้องได้นั้นเป็นอันต้องโยนตำราทิ้งหมด

            เขาคิดเรื่องเดิมกลับไปกลับมาแทบจะเป็นบ้า  หาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตเท่าที่จะหาได้  ก็มีเพียงแค่ข่าวผู้ชายท้องได้ที่แท้จริงแล้วนั้นเป็นหญิงสาวแปลงเพศเป็นชายแต่ยังไม่ได้ตัดมดลูกรังไข่ออกเท่านั้น

            หาได้มีใครเป็นผู้ชายแท้ทั้งแท่งอย่างเขาไม่...นอกเสียจากว่าเขาจะไม่ใช่..ผู้ชาย

            เมืองแมนใจหายวาบ  สอดมือเข้าไปในขอบกางเกง  คลำอวัยวะของตัวเองอีกครั้ง  เขามั่นใจว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่สมรรถภาพทางเพศยังดีเยี่ยม  ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะรู้ตัวว่าชอบเพื่อนสนิทที่เป็นเพศเดียวกัน ทว่าเมืองแมนก็รู้ว่าตัวเองไม่ใช่กระเทย  เขาไม่เคยอยากเป็นผู้หญิง

            มีใครเล่นตลกกับชีวิตของเขาอยู่หรือเปล่า...คงจะดีถ้ามีใครเปิดประตูห้องน้ำออกมาพร้อมกับกล้องแล้วร้องว่าเซอร์ไพรซ์  เมืองแมนคงแทบจะกระโดดกอดคนๆนั้น

            ถ้าสมมุตว่าเขายอมรับเรื่องตัวเองตั้งท้องขึ้นมา  แล้วไงต่อล่ะ...เมืองแมนคนนี้จะต้องอุ้มท้องเก้าเดือนจนกว่าจะคลอด  แบกท้องกลมๆอุ้ยอ้ายนี้ไปราวน์และอยู่เวรงั้นหรือ  ยังไม่นับว่าต้องมาคอยตอบคำถามของใครๆว่าทำไมผู้ชายอย่างเขาถึงท้องได้  ถึงตอนนั้นเขาจะกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่แปดของโลกหรือเปล่า  จะมีใครเอาเขาไปโชว์ตัวตามงานวัดมั้ย  เรียกเก็บตังค์ค่าดูตัวประหลาดทีละสิบยี่สิบบาท

เขามั่นใจว่าตัวเองไม่มีทางทนได้อย่างแน่นอน  แค่คิดถึงสายตาของใครต่อใครที่มองมาที่เขาอย่างอยากรู้อยากเห็นปนสมเพชนั่นแล้ว...

ชายหนุ่มกดใบหน้าลงกับหมอน

สุดท้ายก็ต้องมีคนถามว่า...ใครเป็นพ่อของเด็ก

“โว้ย!”  เขาทุบกำปั้นลงกับหมอนแรงๆ  ระบายความอัดอั้น  ...ทำไมต้องเป็นเขาด้วย  เขาไปทำบาปอะไรมานักหนาหรอถึงต้องมาตกที่นั่งลำบากขนาดนี้  หรือว่าเขาดื้อกับแม่มากเกินไป  กรรมเลยตามสนองให้ตัวเองต้องมาอุ้มท้อง....แม่  จริงด้วยสิ

ร่างผอมบางลุกขึ้นมานั่ง  เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรหามารดา  เกือบอาทิตย์แล้วที่เขาไม่ได้โทรคุยกับแม่

รอสายครู่เดียวอีกฝ่ายก็กดรับ  เสียงนุ่มๆเย็นๆของเธอดังมาตามสาย

“ว่าไงแมนลูก  ว่างแล้วเหรอ  งานยุ่งหรือเปล่า...ไม่ได้ขึ้นเวรใช่มั้ย”

คนฟังสะกดกลั้นอะไรบางอย่างที่พุ่งขึ้นมาในอก  ตอบกลับไปเสียงสั่น

“ว่างแล้วแม่..”

“นั่นเสียงเป็นอะไร  ไม่สบายหรอ”  แค่ได้ยินเสียงนิดเดียว  คนเป็นแม่ก็จับความผิดปกติได้ทันที

“เป็นหวัดนิดหน่อยครับ”  เมืองแมนโกหก  “แม่ล่ะเป็นยังไงบ้าง  ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแล้วนะ   ที่นี่เริ่มเย็นแล้ว”

“ที่บ้านก็เย็นๆหน่อย  แล้วไปเที่ยวกับเพื่อนเป็นยังไงบ้างลูก สนุกมั้ย  ไม่เห็นเล่าให้ฟัง”  แม่รู้ความเป็นไปของเขาเสมอ   ถึงจะเคยเล่าให้ฟังแค่ครั้งเดียวว่าแพลนจะไปเที่ยวกับเพื่อน  แม่ก็จะจำได้แม่นยำ

“สนุกดีครับ”  เมืองแมนพูดได้แค่นั้นแล้วก็เปลี่ยนเรื่อง  “ยัยเมย์เป็นไงบ้าง  กลับมาหรือยัง”

“เมย์ทะเลาะกับโจ้อีกแล้ว”  แม่ของเขาพูดถึงน้องสาวกับแฟนอย่างอ่อนใจ  “พักนี้ทะเลาะกันบ่อย  ไม่รู้เป็นอะไร  เมย์ก็ไม่ได้เล่าให้แม่ฟัง”

“น้องโตแล้วนี่ครับ”

“ใช่..แม่ก็ต้องปล่อยให้เขาแก้ปัญหาเอาเอง  ชีวิตใครชีวิตมันโตแล้ว  แม่ทำได้แค่แนะนำเท่านั้นแหละ”  เธอถอนหายใจเบาๆ  “แล้วแมนล่ะลูก  เมื่อไหร่จะพาใครมาแนะนำให้แม่รู้จักบ้าง  คนทางเหนือเขาว่าหน้าตาผิวพรรณดีไม่ใช่หรือ”

“ผม...”  เมืองแมนอึกอัก  เขารู้ว่าแม่คงจะพอระแคะระคายอยู่บ้างว่าเขาอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิง  แต่แม่ก็ถนอมน้ำใจเขามากพอจะไม่เข้ามาก้าวก่าย  “ยังไม่เจอเลยครับ”  เขาตัดบท

“เดี๋ยวก็เจอเอง  โบราณเขาว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน  ดูอย่างแม่กับพ่อสิ  กว่าจะเจอกันตั้งหลายปี  ทำงานที่เดียวกันแท้ๆ”  แม่ของเขาหัวเราะเบาๆมาตามสาย  เสียงหัวเราะของเธอทำให้หัวใจของเมืองแมนสงบลง

“คุณแม่ปิ๊งกับคุณพ่อเลยหรือเปล่าครับ”

“วุ้ย!  ไม่หรอกจ้ะ  ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย   สุดท้ายมาแต่งกันได้ไงไม่รู้  เพื่อนที่ทำงานด้วยกันก็ยังงงมาจนถึงทุกวันนี้  เสียดายพ่อเราอายุสั้น  ไม่อย่างนั้นคงดีใจที่เห็นลูกชายเป็นหมอแล้ว”

“ตอนแม่ท้องผม...แม่รู้สึกยังไงครับ”  เมืองแมนถามอย่างระมัดระวัง

“ตอนแรกแม่ตกใจ  เพราะยังไม่อยากมี  ก็ว่าคุมอย่างดีแล้วนะก็ยังท้องได้อีก  ตอนนั้นคุณพ่อของลูกกำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งใหญ่ขึ้นแต่ว่าต้องออกต่างจังหวัด  พอรู้ว่าแม่ท้อง  พ่อก็เลยขอเจ้านายทำตำแหน่งเดิมไม่ย้ายเพราะเป็นห่วงแม่”    มารดาเล่า  ความสุขแต่หนหลังทำให้เธอสดชื่นขึ้น  “สามเดือนแรกพ่อหนูเกือบตาย  แพ้ท้องหนักมากไปทำงานแทบไม่ไหว”

“อะไรนะครับ  พ่อหรือแม่นะที่แพ้ท้อง”

แม่ของเขาหัวเราะคิก

“พ่อจ้ะ  พ่อของแมนแพ้ท้องแทนแม่  ทั้งอ้วกทั้งเวียนหัวกินอะไรไม่ได้  ส่วนแม่ดันไม่แพ้อะไรเลย  กินเอาๆ”

คนฟังคิดประหวัดไปถึงใครบางคนแวบหนึ่ง...คนที่พักหลังมานี้เอาแต่คลื่นไส้อาเจียน  เหล้ายาแตะไม่ได้  กินแต่ผลไม้เปรี้ยว...

“ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะครับ”

“อืม...แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ  แต่คนสมัยก่อนเขาบอกว่ารายที่แพ้ท้องแทนมักจะเกิดกับสามีที่รักเป็นห่วงภรรยามากๆ”

            เมืองแมนเบ้ปาก  พูดแกมเยาะโดยไม่รู้ตัว

            “น่าจะเฉพาะคู่ของพ่อกับแม่หรือเปล่าครับ”

            “ส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นอย่างนั้นนะ  บางทีเรื่องพวกนี้ก็ไม่มีคำอธิบายหรอก  มันเป็นเรื่องทางจิตใจ”  คุณจุไรพูด  “แม่ว่าเกิดเพราะแม่ท้องลูกคนแรกมากกว่า  คุณพ่อเลยกังวลมาก  ตอนท้องหลังที่แม่มีเจ้าเมย์พ่อเราก็ไม่แพ้แล้วนะ  กลายเป็นแม่แพ้เองคนเดียว”

            “ตอนคลอดแม่เจ็บมั้ย”

            “เจ็บมาก”  เธอตอบเต็มปากเต็มคำ  “แต่พอเห็นหน้าแมนแล้วแม่ก็หายเจ็บหมดเลย”

            “จริงหรอครับ”

            “จริง  ทีแรกแม่ก็ไม่เชื่อหรอกนะ  คนอื่นที่เขาเคยคลอดลูกเขาบอกกันมา  แม่ก็ว่าอะไรมันจะขนาดนั้น   แต่พอถึงตอนนั้นจริงๆ  แม่ก็ว่าความเจ็บมันหายไปหมด  มีแต่ความชื่นใจอิ่มใจเข้ามาแทนที่  ตอนเล็กๆแมนตัวนิดเดียวเอง  นึกว่าจะต้องอยู่ตู้อบซะแล้ว  ตัวแดงแป๊ดเลยเหมือนลูกหนู”

            “ตอนท้องแม่ทรมานมั้ยครับ”

            “มันไม่ใช่ความทรมานหรอก  เหมือนเป็นการฝึกความอดทนมากกว่า   อดทนที่จะรอเพื่อจะได้เห็นหน้าลูกเก้าเดือน  อดทนทำอะไรต่างๆนานาที่เราไม่ชอบ”

            “แม่...”  แมนนึกคำพูดไม่ออก

            “มีอะไรหรือเปล่าเรา  ทำไมวันนี้ถามอะไรแปลกๆ  หรือว่ามีเรื่องอะไร”

            “แมนแค่..กำลังจะขึ้นวอร์ดสูติน่ะครับ  ก็เลยอยากถามเอาไว้เฉยๆเป็นข้อมูล  เอาไว้คุยกับว่าที่คุณแม่ทั้งหลาย”   เมืองแมนไขว้นิ้วเอาไว้ใต้ผ้าห่ม

            “แล้วไป  แม่ก็นึกว่าไปทำลูกสาวใครท้องหรือเปล่า”  มารดาของเขาตอบกลับมาแกมหัวเราะ

            เมืองแมนอึ้งไปครู่  ก่อนจะถามเสียงเบา

            “ถ้าสมมุตว่า...มันเกิดเป็นอย่างนั้นขึ้นมาล่ะครับ”

            “หมายความว่าไงลูก”   แม่เสียงแข็งขึ้นมาทันที

            “แมนหมายถึงสมมุตเฉยๆน่ะแม่  ไม่ใช่เรื่องจริงหรอก   ถามเผื่อเอาไว้เฉยๆ  สมมุตว่าเกิดวันไหนแมนดัน....พลาดขึ้นมา”

            “แม่ก็ได้เลี้ยงหลานน่ะสิ...ถามได้”  เธอตอบกลับมา  “จะให้แม่บอกว่าให้ลูกสะใภ้แม่ไปทำแท้งหรือไงล่ะ  ไม่เอาหรอกบาปกรรม   หลานคนเดียวแม่เลี้ยงได้  ถ้าแมนกับแฟนเลี้ยงไม่ไหวล่ะก็  แมนก็ทำงานมีเงินเดือนแล้วไม่เห็นจะต้องกลัวเรื่องนี้เลย  ที่สำคัญคือเราต้องรับผิดชอบผู้หญิงด้วย  ไม่ใช่สนใจแต่ลูก  ถ้ารักกันชอบกันจริงแม่ก็จะไปขอให้”   คุณจุไรพูดยาว  “เกริ่นแบบนี้นี่แม่ชักสงสัยแล้วสิ  ไม่มีอะไรแน่เหรอ  ไม่ใช่เจอกันอีกทีก็อุ้มลูกมาฝากแม่เลยนะ”

            “โธ่  ไม่หรอกครับ”  เมืองแมนหัวเราะ  ออกจะรู้สึกว่าเสียงหัวเราะของตนดูฝืดเฝื่อนชอบกล  “ถ้ามีอะไรผมจะบอกแม่ก่อนคนแรก”

            “ได้ยินแบบนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อย  อุ้ย..เจ้าเมย์กลับมาแล้ว  เดี๋ยวแม่ไปเปิดประตูบ้านให้น้องก่อน  แล้วเดี๋ยวไว้คุยกันใหม่นะลูก”

            “ครับแม่”  แมนกดวางสาย

            บาปกรรม...งั้นหรือ 

            .............................................................................

            เมืองแมนได้ออกจากโรงพยาบาลในวันรุ่งขึ้น   อาจารย์คริสกำชับเขานักหนาว่าห้ามทำอะไรที่โลดโผนเด็ดขาด  และถ้ามีเลือดออกอีกก็ให้รีบมาบอก  ห้ามเก็บเงียบคนเดียว  แถมยังให้ยาบำรุงมาอีกเป็นกระปุกๆ  พร้อมกับนัดให้มาตรวจซ้ำอีกหนึ่งเดือน 

            แพทกับเต้ยมาช่วยขนของกลับไปที่แฟลตให้โดยไม่เห็นแม้แต่เงาของรูมเมทของเขาเลย

            “เพลิงไปไหนหรอ”   เต้ยถามแพท   ไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังเงี่ยหูรอฟังอยู่เหมือนกัน

            “สลบอยู่  เมื่อคืนอยู่เวรอีอาร์ดึกเซิ้งทั้งคืนไม่ได้นอน  พอมาตอนเช้าที่วอร์ดก็ยุ่งอีก   แถมมันยังไปราวน์แทนแมนด้วย”  แพทพูดเรียบๆ  “บ้าพลังไม่เลิก  ราวน์เสร็จลงมาอ้วกอยู่ข้างตึก   อาจารย์คมศักดิ์แกเลยไล่ไปนอน”

            “กรรม  แล้วนอนอยู่ไหนล่ะ  ที่แฟลตไม่มีใครอยู่นี่”  เต้ยถามต่อ  ช่วยเมืองแมนหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปไว้ในห้อง

            “ห้องพักศัลยกรรม  ไม่ต้องห่วงหรอกมีแฟนมันเฝ้าอยู่  ยายตุ๊กตาก็ว่างเหลือเกิน  ทำไมวอร์ดเด็กมันสบายจังวะ”  แพทยกมือขึ้นขยี้ผมแรงๆ  “แมนเธอจะพักก่อนก็ได้นะ  ที่วอร์ดไม่มีอะไรแล้วล่ะ  ไว้บ่ายๆค่อยขึ้นไปดู”

            “ขอบคุณมากนะ”

            เต้ยกับแพทกลับออกไป  เต้ยชวนเขาทานอาหารเย็นด้วยกันเย็นนี้แต่ว่าเมืองแมนแบ่งรับแบ่งสู้  ขอดูอาการของตัวเองก่อน

            ชายหนุ่มเปิดหนังสือสูตินรีเวชอ่านทวนบทที่เขาต้องการอีกรอบ   สายตากวาดไล่อ่านชื่อยาและขนาดของยาที่ใช้  ชายหนุ่มเปิดอินเทอร์เน็ตค้นหาวิธีอื่นที่ใช้ได้เหมือนกัน  เผื่อว่าจะมีวิธีที่ดีกว่านี้ 

            นั่งอ่านจนปวดตา  ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนพักสายตา  ตื่นมาอีกทีก็ล่วงเข้าเวลาบ่ายคล้อย   เมืองแมนลุกขึ้นมาเปิดตู้เย็นหาของกินให้ตัวเอง  เขาออกจะประหลาดใจกับสภาพของที่แช่อยู่ในตู้เย็น...ไม่มีขวดเหล้านอกอย่างดีราคาแพงแช่อีกแล้ว  เบียร์กระป๋องเย็นเฉียบก็ไม่มีอีกต่อไป  ในตู้เย็นของเขากับรูมเมทมีแต่นมขวดแช่เอาไว้เรียงเป็นตับ  สตรอเบอร์รี่ที่ไม่รู้เพลิงกัลป์ไปหาซื้อมาจากไหนเยอะแยะวางเรียงเต็มชั้น  ข้างล่างเป็นกีวี่  แอปเปิ้ลเขียว  มะเขือเทศ และผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวจัดอีกสองสามอย่าง

            “เป็นเอามากแฮะ”  เมืองแมนอุทาน

            เขาก้มลงหาโยเกิร์ตของตัวเองที่แช่เอาไว้ก่อนหน้านี้  นึกสงสัยว่าถูกเพื่อนโยนทิ้งไปแล้วหรือเปล่า  สายตาก็บังเอิญเห็นมันซุกอยู่มุมสุดของซอกตู้พอดี

            เขาล้วงหยิบโยเกิร์ตออกมาเปิดตักกินเล่น  ตามด้วยสตรอเบอร์รี่สีแดงสดหวานอมเปรี้ยว  เขากินไปเกือบครึ่งจนต้องยั้งตัวเองให้หยุด   มองกล่องใส่สตรอเบอร์รี่ที่พร่องไปมากพลางยักไหล่...อยากมาแช่เอาไว้เองทำไมล่ะ

            ชายหนุ่มมาที่วอร์ดศัลยกรรมตอนบ่าย  พยาบาลทักทายกันเกรียวกราวต้อนรับการกลับมาของเขา  เมืองแมนอยู่เคลียร์งานที่วอร์ดจนเสร็จสิ้น

            จากนั้นเขาก็เดินเรื่อยๆมาจนถึงวอร์ดนรีเวช  เจอหวานกับโย่งกำลังนั่งคุยกันอยู่อย่างออกรส

            “อ้าว...ไอ้แมน  หายแล้วเหรอวะ  ตกลงไม่ขี้กี่วันริดสีดวงถึงได้ถามหาน่ะฮึ”  โย่งทักขึ้นเป็นคนแรก  “พวกกูก็ตกอกตกใจหมด  นึกว่าเป็นอะไร”

            “ดีขึ้นแล้ว”  เมืองแมนตอบสั้นๆ  ไม่รู้ว่าใครมาปล่อยข่าวยังไงกันแน่  ถึงได้กลายเป็นว่าเขาเป็นริดสีดวง  แต่ก็ดีเหมือนกัน   ปล่อยให้ทุกคนเข้าใจอย่างนั้นไปก่อน

            ...จนกว่าเขาจะจัดการอะไรๆให้เรียบร้อย

            “เป็นห่วงกันแทบแย่  เพลิงก็ไม่สบาย  อ้วกเอาๆนี่ถ้าอาจารย์คมศักดิ์ไม่ไล่ไปนอนก็คงไม่นอน  แต่นี่ก็ดื้ออีก   เห็นเดินเมื่อกี้แวบๆ”

            “กูว่าพวกมึงสองคนต้องไปทำบุญหน่อยว่ะ  จริงๆนะ”  โย่งออกความเห็น  “ช่วงนี้ป่วยกันบ่อยเหลือเกิน  สงสารพวกกูที่ต้องมาอยู่เวรแทนพวกมึงบ้าง”

            “บ่นอะไรโย่ง  เราไม่เห็นเธอจะอยู่เวรแทนแมนตอนไหน  มีแต่เพลิงคนเดียวที่อยู่แทน  กลายเป็นเวรติดกันสามวันสามคืนไม่ได้หลับได้นอนไม่เห็นมันบ่นสักคำ”

            “มันบ่นไม่ได้  อ้วกอยู่  ฮ่าๆ”  โย่งหัวเราะ

            “ยังมาหัวเราะเพื่อนอีก  เพลิงมีน้ำใจขนาดนี้  เราล่ะนับถือจริงๆ”  หวานบอก

            “นินทาอะไรกู  ได้ยินนะเว้ย”  เสียงห้าวๆดังขึ้นข้างหลังพร้อมกับแขนหนักๆที่พาดลงมาที่ไหล่ของเมืองแมนและโย่ง  คนที่เพิ่งพูดถึงเมื่อกี้โผล่เข้ามาร่วมวงด้วยราวกับเสก

            “มาพอดี  ตายยากจริง”  โย่งอุทาน  “กำลังนินทามึงนั่นแหละ  ทำตัวเป็นคนเหล็ก  ไงล่ะ  ฟื้นแล้วเหรอ”

            “กูนอนครบสามชั่วโมงแล้ว  ตาใสแจ๋วเลย เห็นมั้ย”  เพลิงกัลป์ตอบโย่ง  แต่กลับหันหน้ามาหาใครอีกคนที่พยายามดันแขนที่พาดบนไหล่ออก   ดวงตาคมคู่นั้นไม่ได้ใสแจ๋วอย่างที่เจ้าตัวโฆษณา ทว่ากลับแดงก่ำขึ้นเส้นเลือด  ใต้ตาดำคล้ำแบบคนนอนไม่พอ

            “เชื่อก็บ้าแล้ว  สภาพมึงเหมือนซอมบี้เลยไอ้เพลิง  คืนนี้มึงอยู่เวรอีกหรือเปล่าเนี่ย”

            “ไม่ล่ะ  แพทอยู่  ส่วนพรุ่งนี้กูอยู่”  เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ

            เจ้าของเวรพรุ่งนี้ตัวจริงเหลือบตาขึ้นมองคนพูดแวบหนึ่ง

            “เวรถี่จังวะ  แบบนี้ก็อดไปเที่ยวกันน่ะสิ  นัดกับพวกภีมเอาไว้”  โย่งหมายถึงแก๊งค์เที่ยวที่ก่อนหน้านี้มีเพลิงกัลป์รวมอยู่ด้วยประจำ

            “ไว้ก่อนๆ  ช่วงนี้กูไม่ไหว”

            “มึงพักบ้างก็ดีเหมือนกัน  ขืนยังเที่ยวเหมือนเดิมมีหวังยายตุ๊กตามาฉีกอกเข้าสักวันแน่”

            “ไม่หรอก  ตุ๊กตาเข้าใจอยู่แล้ว”  เสียงที่พูดถึงชื่อผู้หญิงอีกคนทำให้เมืองแมนเม้มปาก  “แล้วนี่พวกมึงมาประชุมอะไรกัน  มานินทากูคนเดียวเลยหรือไง”

            “กูกับหวานราวน์สูติอยู่แล้ว  ส่วนไอ้แมนเพิ่งมา...มาทำไมนะมึง”

            “กูมาเอาของ  วันก่อนลืมไว้  เดี๋ยวเข้าไปดูก่อนนะ”  เมืองแมนตอบ  ดันตัวออกจากแขนของเพลิงกัลป์ได้สำเร็จ  เขาหมุนตัวเดินหายเข้าไปในวอร์ด

            “ลืมอะไรของมันวะ  ...เออ  ไอ้เพลิง  กูว่าจะส่งรูปที่ถ่ายตอนไปเที่ยวให้  กูกับหวานเลือกรูปไว้แล้ว  เดี๋ยวไปดูกันมั้ย  คอมฯอยู่ในห้องพัก...”  โย่งหันมาคุยกับเพลิงกัลป์ต่อ  จากนั้นพวกเขาก็ยกขบวนกันเข้าในห้องพักแพทย์ของหมอสูติเพื่อนั่งดูรูปตอนไปเที่ยวด้วยกัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 07-02-2018 23:48:29

           เพลิงกัลป์กลับออกมาจากวอร์ดในอีกชั่วโมงถัดมาพร้อมกับแฟรชไดร์ฟบรรจุรูปในมือ   ชายหนุ่มเกือบจะเดินเลยออกไปแล้วถ้าเขาไม่บังเอิญได้ยินเสียงพี่พยาบาลในวอร์ดคุยกันเสียงดัง

            “หายไปไหนนะ  พี่ก็ว่าวางเอาไว้ตรงนี้เลยนะ  เพิ่งหักครึ่งเมื่อกี้นี่เอง   มีใครเอายาเตียงสิบไปหรือเปล่าคะ”  เธอถามหา   “มีใครหยิบผิดไปมั้ย  ปุ๊เธอเอามาดูซิ  หยิบไปถูกหรือเปล่า”

            “หนูไม่ได้หยิบอะไรตรงนั้นเลยนะพี่ปาน   ปัดหกหรือเปล่า  ลองดูที่พื้น”

            “ไม่มี  พี่จะทำยาหกได้ไง  นี่ถ้าหายล่ะเป็นเรื่องเลยนะ  ยา XYZ ด้วย  โอ๊ย..  ใครเอาไปหรือเปล่าเนี่ย”  เธอยกมือขึ้นกุมขมับ

            ชายหนุ่มเลยตัดสินใจชะโงกเข้าไปถาม

            “เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับพี่  มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย”

            “หมอเพลิง  ไม่มีอะไรหรอกค่ะ  พอดีพี่เตรียมยาจะเอาไปเหน็บให้คนไข้แล้วยามันหายน่ะ”

            “ยาเหน็บ?”

            “ใช่ค่ะ  ยา XYZ ที่ไว้เหน็บขับเลือดนั่นแหละ” 

            “หายหรอครับ”  เพลิงกัลป์ทวนคำ  สังหรณ์ผุดขึ้นเร้นลึกทำให้เขาเอื้อมมือมาหยิบซองยาที่เหลืออยู่ไปดู  “หายเมื่อไหร่นะครับ”

            “เมื่อกี้เลย  พี่เพิ่งหยิบมาวางตรงนี้แล้วก็เดินไปหาชาร์ต  กลับมายาก็หายไปแล้ว”

            “เมื่อกี้มีใครเดินเข้ามาแถวนี้มั้ยล่ะครับ”

            “ถ้าเป็นพยาบาลก็มีแค่พี่กับน้องอีกสามคน  แต่ถามแล้วไม่มีใครเห็นเลยค่ะ  ไม่รู้มีญาติหรือใครแอบเข้ามาหรือเปล่า  เอ...สงสัยต้องลองถามหมอแมนเผื่อจะเห็นใคร”

            “หมอแมน?”

          “หมอแมนแกมาขอยานิดหน่อยน่ะค่ะ  เห็นว่าเพื่อนป่วยหรือไงนี่แหละ”

            “แล้วทำไมต้องมาขอวอร์ดสูติด้วยล่ะครับ”

            “ไม่รู้สิคะ  พี่ก็ไม่ทันถาม”

            “เดี๋ยวผมมานะครับ”  คุณหมอหนุ่มพูดจบก็เดินออกไปจากห้องเตรียมยา  ทิ้งให้คุณพยาบาลมองตามอย่างไม่เข้าใจ

            “อะไรของเค้านะ  เอ้า...ปุ๊  หน่อย  เตย  ไม่มีใครเห็นยาของพี่เลยหรอจ้ะ”

            เพลิงกัลป์เดินแกมวิ่งออกมาจากตึก  ในหัวครุ่นคิดถึงสถานที่ๆคนๆนั้นจะไป  ...ไม่ใช่ที่วอร์ดแน่  ต้องเป็นที่ๆมิดชิดกว่านั้น

            มือล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออก  ฝ่ายนั้นไม่รับ  เขาเลยกดโทรหาเต้ยแทน  ปรากฏว่าเต้ยกำลังยุ่งหัวหมุนอยู่บนวอร์ดอายุรกรรม 

            ขายาวก้าวเร็วๆสลับกับออกวิ่งบางช่วง  หัวใจเต้นเร็วแรงยิ่งกว่าเมื่อวันก่อนตอนที่รู้ความจริง...ความจริงบางอย่างที่จนถึงบัดนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองดีใจหรือว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่

            เหงื่อแตกพลั่กเต็มหลัง  อาการวิงเวียนเริ่มกำเริบ  เป็นเพราะว่าทำงานหนักพักผ่อนน้อยด้วย  อาการของเขาก็เลยยิ่งแย่ลง  ...อาการแพ้ท้อง

            ยิ่งรู้ความจริงจากอาจารย์คริส  ถึงอาจารย์ไม่ได้พูดตรงๆ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ  นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกประหลาดในใจ  พลอยทำให้ท้องปวดมวนตลอดเวลา  คลื่นไส้เหมือนมีอะไรบิดตัวเป็นเกลียวแล้วดันออกมาจากปาก

            ใกล้จะถึงแฟลตแล้ว  เพลิงกัลป์เร่งฝีเท้าขึ้นอีก  ถ้าเมืองแมนคือคนที่แอบเอายาจากวอร์ดมาจริง  ป่านนี้เขาน่าจะเริ่ม ‘ใช้’ ยาตัวนั้นแล้ว

            ชายหนุ่มยืนหอบหน้าประตู  ล้วงกุญแจขึ้นมาไขเปิด  เปิดประตูผลัวะเข้าไปในห้อง  สายตาปะทะเข้ากับของเหลวสีแดงที่กระจายอยู่ที่พื้น

            หัวใจหล่นวูบราวกับหยุดเต้นไปชั่วขณะเมื่อมองไปเห็นร่างบอบบางกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงบานประตูห้องน้ำอยู่  ใบหน้าเล็กซีดเซียวไร้สีเลือดเงยหน้าขึ้นมองเขาคล้ายตกใจ

            “ทำอะไรน่ะแมน”  เพลิงกัลป์ตวาด

            ก้าวพรวดเดียวเข้าไปจนถึงตัวเมืองแมน  มือแข็งเหมือนคีมเหล็กคว้าข้อมือผอมๆบีบแน่น

            “กูถามว่ามึงทำอะไร!”

            “ปล่อย  เจ็บนะ”  เมืองแมนพูด  พยายามบิดมือออก

            “มึงทำอะไรอยู่  เป็นบ้าไปแล้วหรือ  ถึงมึงจะโกรธจะเกลียดกูแค่ไหน แต่ว่านั่น....ในท้องของมึง...”  เพลิงกัลป์โกรธจัดจนเลยขีดสูงสุดไปแล้ว   ยิ่งเห็นเสื้อตัวหลวมของอีกฝ่ายเปื้อนสีแดงๆที่น่าจะเป็นเลือดเต็มไปหมดด้วยแล้ว  เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบ   “เป็นสิ่งมีชีวิต  ...เกิดขึ้นมาแล้ว”  เสียงของเขาพร่าสั่นอย่างควบคุมไม่ได้   “...เป็นเด็ก ...ลูก...”  คำสุดท้ายหลุดออกมาจากปากของชายหนุ่มพร้อมกับขอบตาที่ร้อนผ่าว

            “ปล่อย”  เมืองแมนกระซิบ  “คิดว่าพูดเรื่องอะไรอยู่”

            “เลิกทำเป็นไม่รู้เรื่องได้แล้วเมืองแมน   กูรู้ว่ามึงท้อง...ท้องลูกของกูกับมึง  ถึงมึงจะไม่อยากได้  ไม่ต้องการเขาแต่ว่าเขาก็เกิดมาแล้ว  จิตใจมึงทำด้วยอะไรถึงไม่รู้จักกลัวบาป”

            “คนอย่างมึงพูดเรื่องบาปบุญได้ด้วยหรอ”

            “ถึงกูจะไม่ใช่คนดีแต่กูก็พร้อมรับผิดชอบ  ถึงมึงไม่เลี้ยง กูก็จะเลี้ยงเอง”     

            “แล้วแปดเก้าเดือนต่อจากนี้ล่ะ  มึงลำบากกับกูด้วยหรือไง  มึงก็พูดได้สิ  ไม่ได้เป็นคนอุ้มท้องนี่  ลองมาเป็นกูมั้ยล่ะ  จะได้รู้ว่าข้างในนี่...”  เมืองแมนทุบที่หน้าอกตัวเองแรงๆ  “มันทรมานขนาดไหน  เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้  เป็นผู้ชายท้องได้  มึงลองมาเป็นกูมั้ยล่ะ  อยากรู้ว่ามึงจะยังพูดแบบนี้อยู่มั้ย   กูนี่...คือคนที่ต้องแบกรับภาระที่กูไม่ต้องการไปอีกเก้าเดือน  กูนี่ไงที่ต้องตอบคำถามทุกคนว่าทำไมท้องกูถึงได้ป่องเอาๆ   ไหนจะงาน  ไหนจะครอบครัว  แม่กูอีก  จะให้กูแบกหน้าไปบอกท่านว่าอะไร  ลูกชายท่านท้องได้  ให้ท่านดีใจที่ได้หลานหรือไง”  น้ำตาร้อนๆทะลักออกมาจากเบ้าตาทั้งสองข้าง  เมืองแมนปล่อยโฮเสียงดัง

            “แมน..”  มือที่บีบแน่นคลายลงโดยไม่รู้ตัว  เพลิงกัลป์มองคนตรงหน้าร้องไห้อย่างทำอะไรไม่ถูก

            “ไม่ต้องมาเรียก...มึงไม่ต้องมายุ่งกับกู  ไปสนใจแฟนมึงนู่น”  เมืองแมนออกแรงผลักอีกฝ่ายให้ถอยออกไป           

            “จะให้กูปล่อยให้มึงทำแท้งขับเลือดของลูกกูออกมาหรือไง”

            “ทำแท้ง?”  เมืองแมนทวนคำ

            “มึงเอายาเหน็บที่วอร์ดมาใช่มั้ยแมน  ตอบกูมาตามตรง”

            ดวงตากลมโตเบือนหลบไปทันที

            เพลิงกัลป์เอื้อมมือไปจับคางแหลมบังคับให้หันมามองหน้ากันอีกครั้ง

            “ตอบมา”

            “ใช่  กูเอามาเอง”  เมืองแมนตอบห้วนจัด  มีแววยอกแสยงปรากฏขึ้นในดวงตาของคนฟัง  “แต่กูยังไม่ได้ใช้  พอใจหรือยัง”       

            “จริงเหรอ...แล้วคราบเลือดนี่”  เพลิงกัลป์กระซิบ  กวาดตามองรอยแดงตามอกเสื้อเลอะลงไปที่พื้นห้อง  เขาเพิ่งรู้สึกว่ามันไม่มีกลิ่นคาวอย่างเลือด

            “มะเขือเทศ  กูปั่นมะเขือเทศแล้วฝามันระเบิด  น้ำก็เลยหกเละ”  เมืองแมนตอบ   “กูก้มลงจะเช็ดแล้วหน้ามืดก็เลยนั่งพัก  ตอนที่มึงเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาตะคอกใส่กูนั่นแหละ” 

            เพลิงกัลป์อ้าปากค้าง  กลืนน้ำลายลงคอ  หัวใจที่เหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบเอาเมื่อครู่ถูกสูบแก๊สเข้าไปใหม่จนพองฟู

            “แต่มึงก็เอายามาจากวอร์ดนั่น”

            “..........”   เมืองแมนไม่ตอบ   แต่ดันตัวลุกขึ้นยืน  ปัดมือแข็งแรงที่ยื่นเข้ามาทำท่าจะช่วยออก  “ถอยไป  กูจะเก็บของ”

            เพลิงกัลป์ไม่ถอย  ชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับต้นแขนของอีกฝ่ายเอาไว้

            “มึงต้องสัญญามาก่อนว่าจะไม่ใช้ยานั่น  ไม่สิ...สัญญามาว่าจะไม่ทำให้เด็กในท้องมึงเป็นอันตราย”

            “ทำไมกูต้องสัญญากับมึงด้วย”

            ดวงตาสองคู่สบกัน   คู่หนึ่งเต็มไปด้วยแววท้าทายปนกับความไม่แน่ใจ  ส่วนอีกคู่ปรากฏแววมุ่งมั่นและอะไรอีกอย่างหนึ่งที่แม้แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ว่ามี

            “เพราะกูจะขอร้องมึง...เมืองแมน”  เพลิงกัลป์พูดเสียงห้าวลึก   “ได้โปรด...ช่วยเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ที  ถ้าไม่เห็นแก่กูก็เห็นแก่มนุษยธรรมเถอะนะ   หรือว่ามึงจะฆ่าคนได้ลงคอ”

            เมืองแมนก้มหน้าลง  ซ่อนแววตาเอาไว้ใต้แพขนตายาว

            “เมืองแมนครับ”

            อีกฝ่ายเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงที่เมืองแมนไม่เคยได้ยินมาก่อน  เสียงห้าวทุ้มแฝงด้วยความอ่อนโยนและ...ออดอ้อนอยู่ในที

            ใบหน้าของมารดาผุดขึ้นในมโนภาพ   เมืองแมนเม้มปากแน่นแทบเป็นเส้นตรง  ...ถ้าแม่ของเขารู้เรื่องที่เขาท้องได้ คงเป็นเรื่องใหญ่  แต่ถ้าแม่รู้ว่าเขากำจัดเด็กคนนี้ด้วยตัวเอง  คงเป็นเรื่องใหญ่กว่า

            หรือต่อให้แม่ไม่รู้  โลกทั้งโลกไม่มีใครรู้   ก็ยังมีตัวเขาเองที่รู้  และมันก็คงจะเป็นตราบาปติดอยู่ในใจไปชั่วชีวิต

            ชายหนุ่มถอนหายใจยาว   คำตอบที่รู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกดังขึ้นในใจทว่าเขากลับตอบออกไปแทบไม่ได้ยิน

            “อืม”

            ......................................................................................

           

            มาอัพต่อแล้วจร้า   มีใครรอเรื่องนี้อยู่บ้างจ้ะ  ชอบเรื่องนี้อย่าลืมเม้นท์บวกโหวตเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะคะ  เรื่องราวยังอีกยาว5555  เขียนอยู่คนเดียวแบบจ๋อยๆมันก็จะไม่จบน่ะ แหะๆ

            ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน นะคะ

            เจอกันตอนหน้าจ้า

 

           

 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 08-02-2018 00:26:28

คิดถึงหมอแมน คิดถึงนักเขียนมาก ใส่อะไรลงไปตอนพิมพ์เนี้ย นี่ติดงอมแงมมาก รออยู่ทุกวัน พอเห็นอัพตอนใหม่มาแทบกร้ี๊ด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: noopoohza ที่ 08-02-2018 00:36:42

สนุกมากจ้า อ่านตอนนี้แล้วหัวใจจะวายคิดว่าหมอแมนจะทำแท้งจริง หมอแมนอย่าทำเลยนะอย่างงัยก็ลูกตัวเองเค้ามีชีวิตแล้ว ชอบเพลิงที่ยอมรับเป็นลูกผู้ชายพอ อยากเห็นตอนเพลิงทำหน้าที่สามีดูแลหมอแมนจัง ชอบเรื่องนี้มากภาษาสวยอ่่านแล้วอินมาก ขอแค่ไรต์ไม่ทิ้งนิยายแต่งให้จบไม่ว่านานแค่ไหนก้อรอได้จ้า :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 08-02-2018 00:37:01

ตกใจหมดนึกว่าแท้งที่แท้น้ำมะเขือเทศโล่งอก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: adobe ที่ 08-02-2018 00:40:01

เรื่องนี้ 10 วันต่อหนึ่งตอน รอได้!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-02-2018 00:40:33

รออ่านอยู่ มาบ่อยๆนะ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-02-2018 00:42:33

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 08-02-2018 00:43:19

ยินดีที่มาต่อค่ะ รออยู่ๆ มาหาทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 08-02-2018 01:02:17

ตามจร้า เที่ยงคืนก็อ่านนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 08-02-2018 01:08:06

รอตอนต่อไปจ้า  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 08-02-2018 01:09:58

 :fcuk: ขอทีเถอะ เพื่อสมองจะโล่งขึ้นมาได้บ้าง คิดอะไรบ้า ๆ นะหลานแมน ลูกทั้งคนนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-02-2018 01:11:36

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 08-02-2018 02:04:00

รอเขารักกัน ทางที่ดีเพลิงควรเคลียร์เรื่องนี้กับตุ๊กตา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-02-2018 05:40:39

 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 08-02-2018 06:14:13

เฮ้อ  :เฮ้อ:

ปัญหานี้แก้ยาจัง

รอตอนต่อไปดีกว่า :oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 08-02-2018 06:20:13

เอ้า.......  :katai1: อ้อหออออ อ่านตอนนี้เหมือนตัวเองจะเป็นไบโพล่าร์

คิดไว้ว่าแมนต้องไม่ทำแน่ๆ พออ่านเจอคราบเลือด(ยังไม่รู้ว่าคือซอส)

อารมณ์แบบผิดหวังกับแมนมากๆ เสียใจโคตรไม่คิดว่าแมนจะทำ

พอแมนบอกว่าเป็นซอสมะเขือเทศ เอ้าาา เลี้ยวกลับแทบไม่ทัน  :m23:

อยากบอกหมอแมนจัง เห็นใจอิคุณเพลิงมันบ้างก็ได้เน่อ พี่เขาอุตส่า

ควบวอร์ด เข้าเวรแทนไรงี้ แถมนางอยากรับผิดชอบลูกอีก

แต่ก็อยากให้เพลิงไปเคลียร์กับตุ๊กตาซะ อยากให้เลิกๆไปเลย

เพราะดูท่านางจะร้ายไม่ใช่ย่อย น่าจะร้ายเงียบด้วยไหม เห้อม  :z3:

คุณผีขาาา ตกลงจะเอายังไงหนอ ช่วยมาไขความกระจ่างหน่อยค่า

หัวใจและสมองอิฉันวุ่นวายละเกิน  :a6: :o7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-02-2018 06:42:24

หมอเพลิงผู้รักเมียยิ่งชีพ หมอเพลิงควรไปเคลียร์กับยัยตุ๊กตา นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-02-2018 08:35:04

ยังคาราคาซังกับตุ๊กตาอยู่เลยอ่ะเพลิงเคลียร์ก่อนดีไหมหรือคิดจะเอาแต่ลูก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 08-02-2018 08:48:01

เป็นกำลังใจให้แมน ทางข้างหน้าคงยาก
ส่วนเพลิง เคลียร์กะตุ๊กตาได้แล้วน้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 08-02-2018 09:12:12

จากนี้จะจัดการชีวิตยังไงหนอ

สงสารแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 08-02-2018 09:13:48

ใจเต้นตุ่มต่ำตามติดหมอเพลิง
 :เฮ้อ:
อ่านไปนึกว่าจริง ที่แท้น้ำมะเขือเทศหก
ก็เข้าใจหมอแมนนะ ว่าถ้าท้องใหญ่มา
ปัญาหาที่ต้องคอยตอบ มีมากมายกว่า
ที่ต้องท้องโต เพลิงก็รีบเคลียกับตุ๊กตานะ
อย่าปล่อยให้อีกคนต้องกังวลมีผลต่อ
ลูกในท้องนะจ๊ะ

+1 รักคนเขียน
 :man1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-02-2018 09:40:46

รออ่านเรื่องนี้ทุกวันเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
เพลิงช่วยดูแลแมนด้วยนะ คุณแม่กำลังเครียดเลย สู้ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-02-2018 15:41:54

ถึงใจนึงจะคิดว่าแมนไม่น่าทำก็เถอะแต่มันก็อดลุ้นไม่ได้อยู่ดี ส่วนหมอเพลิงรู้ซะขนาดนี้แล้วก็ชัดเจนสักทีเถอะค่ะ ไม่ใช่ปากบอกจะรับผิดชอบแต่ตัวเองก็ยังไปคบตุ๊กตาอยู่แถมยังเรียกแฟนแบบเต็มปากเต็มคำอีก ถ้าใครเป็นแบบหมอแมนจะไม่รู้สึกแปลกๆได้ยังไง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 08-02-2018 17:19:23

อยากให้เรื่องนี้อัพบ่อยๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 08-02-2018 17:46:33

รอด้วยคนจร้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 08-02-2018 18:26:14

สนุกกกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 08-02-2018 19:17:58

โอ้ยยยยยยอยากอ่านตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: renardette ที่ 08-02-2018 19:38:10

อ่านจบปุ๊บก็อยากอ่านตอนถัดไปแล้วว คือเพลิงก็ต้องเลือกแล้ว ตุ๊กตาจะทำยังไง แล้วผีผู้หญิงคนนั้นทำอะไรน้าา ฮึ่ยย อยากอ่านค่าา ลุ้นมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-02-2018 20:51:08

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-02-2018 20:56:11

 :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 08-02-2018 21:38:59

ตามซิคะ ตามตลอดเลยคืออยากจะรอให้อัพเยอะเเล้วค่อยรวมอ่านจะแย่ แต่ก็ทนไม่ได้มันสนุกอะ ได้แต่ขอให้คุณคนเขียนขยันมาต่อล่อยๆน้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 09-02-2018 08:27:26

เย้~ มาต่อแว้วววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 09-02-2018 08:38:33

สนุกมากกก รออ่านหมอแมนอยู่ทุกวัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-02-2018 14:35:22

ไปเคลียกับตุ๊กตาก่อนเลยอย่างแรก

แล้วดูแลหมอแมนดีๆด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-02-2018 15:51:13

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 09-02-2018 16:15:11

แวะมาให้กำลังใจคนเขียน
มาต่อไวๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 09-02-2018 17:36:26

รอค่ะรอ :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-02-2018 18:37:15

 :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: 30267 ที่ 10-02-2018 16:01:27

รอจ้าาาา อยากอ่านต่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pamazier24 ที่ 10-02-2018 23:23:04

สนุกมากค่ะ ชอบมากกกก มาต่อไวๆนะคะ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ดวงตะวัน ที่ 10-02-2018 23:49:54

รอๆ อยากให้ตัวเล็กออกมาเป็นกาวใจให้พ่อกับแม่ไวไว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Spenguin ที่ 11-02-2018 00:01:47

 :pig4: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 11-02-2018 00:30:04

อ่านรวดเดียวเลยค่ะ สนุกมากติดใจมากอ่านเพลินด้วย  มาต่อไวไวนะ ขอบคุณมากค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท9 8/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 11-02-2018 10:46:16

หมอแมนอย่าทำลูกเลยนะ เราว่าผีผญ.ต้องเป็นพี่สาวของลูกเจ้าของร้านอาหารแน่ๆเลย แล้วผีผญ.คนนั้นก็ต้องเคยอยู่ที่รพ.นี้แล้วตายพร้อมลูกในท้องแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 14-02-2018 00:31:11

Internal Love

ตอนที่ 10

Don’t waste your time on a man, who isn’t willing to waste their time on you.

 

 

 

 

 

            เพลิงกัลป์นอนไม่หลับ

            เขาพลิกตัวกลับไปกลับมาบนเตียงตั้งแต่สองชั่วโมงที่แล้ว  ตาแข็งค้างไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิด  ทั้งที่ร่างกายเหนื่อยเพลียจากการอยู่เวรต่อกันหนัก  สมองเอาแต่คิดเรื่องเดิมที่ไม่สามารถตัดออกได้   เหมือนที่เขาไม่สามารถ ‘ปล่อย’ ให้สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นในท้องของเมืองแมนถูกกำจัดได้

            เพลิงกัลป์คนนี้น่ะหรือจะเป็น...พ่อ

            พ่อคน  ไม่ใช่พ่อของหมาแมวที่ไหน  พ่อผู้มีส่วนร่วมในการให้กำเนิด

            คนอย่างเขาเนี่ยนะ....

            ยังจำได้ถึงถ้อยคำที่พ่อแม่ของเขาย้ำนักย้ำหนาตั้งแต่ตัวเขาเริ่มเข้าวัยหนุ่ม  เริ่มรู้สึกความสวยงามของเพศตรงข้าม  พ่อแม่เป็นห่วงเขามาเพราะกลัวเขาจะไปทำลูกสาวใครท้องเข้าก่อนวัยอันควร  แล้วก็จะสร้างปัญหาตามมาทีหลังอีกมากมาย  ชายหนุ่มเลยระมัดระวังตัวมาตลอด  ไม่เคยพลาดท่าเลยสักครั้ง

            เพิ่งมีคืนนั้น...คืนที่เขาจำอะไรไม่ได้เลย  ทว่าร่องรอยบนเนื้อตัวของเมืองแมนก็ยากจะปฏิเสธว่าเป็นฝีมือของเขา

            สุดท้ายเขาก็พลาดท่าจนได้  ทำ...ผู้ชายท้อง

            ให้ตายสิ...นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

            นี่ถ้าพ่อแม่ของเขารู้เรื่องเข้าคงลมจับหลายตลบ  เพลิงกัลป์รู้ว่าพ่อของเขาวางแผนเรื่องครอบครัวของเขาเอาไว้แล้ว  ส่วนแม่ก็เห็นดีเห็นงามกับว่าที่ลูกสะใภ้ที่พ่อเล็งเอาไว้ให้  เหลือแค่รอให้เขาพร้อมที่จะกลับไปแต่งงานกับเธอก็เท่านั้น

            เขาไม่ใช่คนดีเท่าไหร่แต่ก็ไม่ชอบขัดใจผู้ใหญ่  เพลิงกัลป์กะเอาไว้ว่าถ้าเขาไม่เจอคนที่ถูกใจเข้าจริงๆก็คงจะเลยตามเลย  ยอมให้พ่อแม่คลุมถุงชนกับลูกสาวของเพื่อนสนิทพ่อไปซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราว

            ส่วนตัวเขาก็จะหาเวลาออกมา ‘สูดอากาศ’ นอกบ้านไปตามเรื่อง  ไม่แน่เขาคงจะได้พบใครสักคนที่ทำให้เขารู้สึกอยาก ‘หยุด’  เข้าสักวัน

            แต่คงไม่ใช่กับผู้ชายหน้าเอ๋อที่นอนเงียบอยู่ห้องข้างๆแน่  ต่อให้คนๆนั้นกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่ก็เถอะ....ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด  ทำไมมันถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับเขาได้วะ

            หรือเป็นเพราะเขาหักอกสาวๆมากไป

            ชายหนุ่มผล็อยหลับไปเองอย่างเหนื่อยอ่อน  เขาฝันว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้หน้าแฟลต  มองดูผู้ชายคนหนึ่งยืนหันหลังให้เขา  คนๆนั้นกำลังทำอะไรสักอย่างง่วนอยู่  เขาก็เลยลุกขึ้นเดินไปหา

            คนๆนั้นเงยหน้าขึ้น  ดวงตากลมโตสบตาเขายิ้มก่อนจะยกอะไรสักอย่างที่ถืออยู่ให้เขาดู  เพลิงกัลป์ชะโงกเข้าไปดูในชามที่อีกคนส่งให้  เขาผงะถอยหลังอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าในชามนั้นมันแดงก่ำไปด้วยเลือด...และที่อยู่ก้นชามนั้นเองก็คือตัวอ่อนของมนุษย์ที่มีรูปร่างประหลาดน่ากลัว

            สิ่งมีชีวิตน่าเกลียดนั้นส่งเสียงเรียกเขาว่า...พ่อ

            ชายหนุ่มสะดุ้งตื่น  เหงื่อแตกพลั่กโทรมกายจนเสื้อยืดที่ใส่นอนเปียกโชก  เขาหายใจหอบแรง  มือชื้นเหงื่อเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อดูนาฬิกา ...เกือบตีสามแล้ว

            ได้ยินเสียงอะไรกุกกักข้างนอกห้อง  เดาว่าคงเป็นรูมเมทของเขาลุกมาเข้าห้องน้ำ

            เพลิงกัลป์ลุกจากเตียงบ้าง  เขาอยากล้างหน้าสักหน่อย  เผื่อว่าภาพสีแดงฉานติดตานั้นจะลบออกไป   คุณหมอหนุ่มเปิดประตูออกมาจากห้องนอน  เขาเห็นร่างผอมบางของเพื่อนร่วมห้องกำลังก้มๆเงยๆอยู่หน้าตู้เย็น

            “ทำอะไรน่ะ”

            “หาอะไรรองท้อง”  อีกคนตอบ  หยิบถ้วยโยเกิร์ตออกมาจากตู้

            “ดึกป่านนี้ยังหิวอีกเหรอ”

            เมืองแมนยักไหล่ไม่ตอบ  แต่ตักโยเกิร์ตในถ้วยเข้าปากอย่างรวดเร็ว  เพลิงกัลป์ขยับเข้ามาใกล้  ยืนมองอีกคนกินจนหมดถ้วย  คราบขาวๆของโยเกิร์ตติดที่ริมฝีปากบนของอีกฝ่าย  เขาเอื้อมมือไปเช็ดออกให้โดยไม่ได้ตั้งใจ...ปลายนิ้วสัมผัสกับเรียวปากนิ่มสีแดงสดเหมือนสตรอเบอร์รี่

            เจ้าของริมฝีปากหันหน้าหนี  ปัดมือของเขาออก

            “ขอโทษ”  เพลิงกัลป์พูดเบาๆ

            “............”  อีกคนเพียงแค่เหลือบตาขึ้นมองเท่านั้น  ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตน

            คืนนั้นเพลิงกัลป์นอนหลับๆตื่นๆจนถึงเช้า  เขานอนฟังเสียงฝักบัวในห้องน้ำเงียบๆ  ได้ยินเสียงอีกฝ่ายฮัมเพลงเบาๆอยู่ครู่ใหญ่กว่าเจ้าตัวจะกลับออกมาจากห้องน้ำแล้วหายเงียบเข้าไปในห้องนอนเพื่อแต่งตัวก่อนไปทำงาน

            ชายหนุ่มลุกขึ้นมาอาบน้ำบ้าง  กว่าเขาจะกลับออกมา  อีกฝ่ายก็ออกไปจากห้องพักแล้ว  ไม่รู้ทำไมถึงรีบร้อนกว่าทุกวัน...กะว่าจะชวนไปทานอาหารเช้าด้วยกันก่อนเสียหน่อย

            งานบนวอร์ดยุ่งวุ่นวายจนนายแพทย์หนุ่มลืมเรื่องยุ่งยากใจไปเสียสนิท  มารู้ตัวอีกทีก็ถึงตอนเย็นแล้ว  คุณพยาบาลตามหาแพทย์เวรเพื่อแจ้งว่ามีคนไข้แอดมิทเข้ามาใหม่

            “ผมอยู่เวรเองครับ  พี่ปุ้ม”

            “อ้าว  ไม่ใช่หมอแมนหรอคะ พี่เห็นชื่อในตารางเป็นหมอแมน”

            “ผมอยู่แทนแมนครับ  เค้าไม่สบาย”

            “แต่พี่เห็นหมอแมนไปรับเคสที่วอร์ดหญิงแล้วนะ”  คุณพยาบาลท้วง  “น่าจะหายดีแล้วมั้งคะ  หมอเพลิงล่ะก็  มีน้ำใจดีจัง  ช่วยเหลือเพื่อนตลอดเลย   หล่อแล้วยังใจดีด้วย”

            “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ”....เพราะผมเป็นต้นเหตุทำให้เขาป่วยเอง  ชายหนุ่มคิดต่อในใจ

            เขาก้าวยาวๆออกมาจากวอร์ดชายเพื่อไปหาใครอีกคนที่วอร์ดหญิง   เข้าไปก็เห็นเจ้าตัวกำลังรับเคสอยู่อย่างหน้าดำคร่ำเคร่ง  เมืองแมนเหลือบตาขึ้นมองเขาแล้วพูดลอยๆเหมือนพูดกับดินฟ้าอากาศ

            “คืนนี้กูอยู่เวรเอง  ไม่ต้องลำบาก”

            “ไม่ต้อง  กูอยู่เอง  มึงกลับไปพักได้แล้ว”  เพลิงกัลป์สวนกลับเสียงดุกว่าปกติ

            “กูสบายดี  มึงจะไปไหนก็ไป  เมื่อกี้เห็นตุ๊กตาเดินมาตามหาสองรอบแล้ว”  เมืองแมนตอบกลับมา  มือยังจับปากกาเขียนต่ออย่างขะมักเขม้น

            “แมน...คุยกันแล้วไม่ใช่หรือไง”

            “กูไม่ได้ป่วยเป็นง่อยนะ  จะได้อ่อนเปลี้ยเสียขา  ต้องเอาแต่นอนอยู่บนเตียง”

            “แต่อาจารย์คริสก็บอกแล้วว่าให้มึงพักผ่อนมากๆ”

            “กูก็ไม่ได้หักโหมอะไรนี่”  เมืองแมนเงยหน้าขึ้นพูด  คนฟังจุ๊ปาก คิดไม่ออกว่าจะจัดการกับคนดื้อตาใสแบบนี้ได้อย่างไร  กำลังคิดหาวิธีอยู่นั้น  คนที่เขายังไม่พร้อมเจอหน้ามากที่สุดก็เข้ามาในวอร์ด

            “เพลิง  ตุ๊กตาตามหาตั้งนาน  เสร็จงานหรือยังคะ  ไปทานข้าวเย็นกัน”  หญิงสาวส่งเสียงใสๆมาแต่ไกล  ใบหน้าสวยตกแต่งเอาไว้เรียบร้อยพร้อมออกดินเนอร์เหมือนทุกเย็นที่เขากับเธอไม่มีธุระ

            “วันนี้คงไม่ได้  ผมต้องอยู่เวรน่ะตุ๊กตา”

            “เวรแมนไม่ใช่หรอ”  เธอหันมามองหน้าเจ้าของชื่อที่ยังนั่งอยู่

            “ใช่  เราอยู่เอง  พวกเธอไปกินข้าวเถอะ”  เมืองแมนรีบพูด  ทำเป็นไม่เห็นสายตาคมเข้มที่มองมา

            “ไปเถอะเพลิง  เย็นแล้วนะ  ตุ๊กตาหิวมากด้วย  ยุ่งมาตั้งแต่บ่าย”  เธอคล้องแขนคนรักแล้วออกแรงดึงนิดๆ  เพลิงกัลป์มองสบตากลมโตคู่นั้นอีกครั้ง  เห็นแต่แววดื้อดึงปนท้าทายบอกชัดว่ายังไงเจ้าตัวก็จะอยู่เวนคืนนี้เองแน่นอน

            “ก็ได้...มีอะไรโทรหากูนะ”  เขาพูดเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะเดินตามแรงจูงของหญิงสาวออกมาจากวอร์ด  คนที่นั่งอยู่เบ้ปากเล็กน้อยแล้วหันไปรับเคสต่อ

            .........................................................................

            “เป็นอะไรคะเพลิง  ดูกังวลจัง  ตั้งแต่ออกมาแล้ว”  หญิงสาวทักเมื่อเห็นแฟนหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาข้อมือเป็นรอบที่สี่นับตั้งแต่มานั่งอยู่ในร้านอาหารบรรยากาศดีด้วยกัน...ร้านที่เขากับเมืองแมนมาด้วยกันเมื่อคราวก่อน

            “เปล่า  แค่....พอดีที่วอร์ดมีเคส active น่ะ  กลัวว่าแมนจะเอาไม่อยู่”  เขาตอบเลี่ยง  ก้มลงหั่นเนื้อสเต็กในจานแทนการสบตาหญิงสาว

            “อ๋อ  ก็นึกว่าอะไร...ไม่เห็นต้องกังวลเลยค่ะ  แมนเก่งจะตาย  แถมวันนี้ก็เป็นเวรอาจารย์คมศักดิ์ด้วย  แกใจดีไม่ทิ้งน้องให้ทำงานอยู่คนเดียวหรอกค่ะ”

            “นั่นสินะ”  เพลิงกัลป์พึมพำ

            “ไวน์ที่นี่รสชาติดี๊ดีนะคะ  เพลิงไม่ดื่มหน่อยเหรอ”  ตุ๊กตาเอียงคอมองเขาด้วยท่าทางน่ารัก  “ถึงเพลิงจะพยายามเลิกดื่มอยู่  แต่คราวนี้นานๆที ตุ๊กตาว่าคงจะไม่เป็นอะไรมั้งคะ”

            “ไม่เอาดีกว่าครับ”  ชายหนุ่มปฏิเสธเรียบๆ  ไม่ได้บอกออกไปว่าเขาคลื่นไส้เวียนหัวตั้งแต่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์แล้ว  “ตุ๊กตาดื่มเถอะ  แต่อย่าเมามากนะครับ เดี๋ยวคุณแม่คุณว่าผม”

            หญิงสาวค้อน

            “แม่ตุ๊กตาไม่ว่าหรอกค่ะ  เพราะคืนนี้ตุ๊กตาจะไม่กลับบ้าน”  หางตาคมหวานแต่งด้วยขนตายาวงอนปรายตามองเขาอย่างมีนัย

            ถ้าเป็นสมัยก่อน...ไม่นาน  เอาแค่อาทิตย์ก่อนก็พอ  เพลิงกัลป์ก็คงไม่ลังเลที่จะคว้าโอกาสงามๆที่หญิงสาวเสนอเองเอาไว้  แต่คราวนี้ชายหนุ่มกลับทำเป็นมองไม่เห็นสายตานั้นแล้วตอบกลับไปอย่างสงบ

            “ขืนตุ๊กตาไม่กลับบ้าน  คุณพ่อคุณแม่คุณได้เอาปืนมายิงผมน่ะสิ  อย่าเลยครับ  เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้าน”

            คนฟังหัวเราะเบาๆแล้วเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่นแทน  ชายหนุ่มฟังบ้างไม่ฟังบ้าง  ความคิดของเขาล่องลอยกลับไปยังวอร์ดศัลยกรรมที่ป่านนี้ใครอีกคนคงกำลังเดินวุ่นวายทำงานหัวหมุนอยู่คนเดียว

            ไวเท่าใจ...ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหา  รอสายครู่เดียวอีกฝ่ายก็กดรับ

            “ฮัลโหล  ยุ่งอยู่หรือเปล่า  คุยได้มั้ย”  เขากรอกเสียงลงไป

            “มีอะไร”  อีกฝ่ายตอบกลับมาห้วนจัด

            “กินข้าวหรือยัง  จะซื้อไปฝาก”

            ปลายสายเงียบไปครู่ก่อนจะถามกลับมา

            “ร้านไหน”

            “ร้านเดิม...ที่มึงชอบ”  เพลิงกัลป์ตอบพลางยิ้มนิดๆ

            “งั้นเอาสลัดผลไม้”

            “แค่นี้อิ่มหรอ”  ไม่รู้ทำไม  เขาถึงรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นทันทีที่ได้โต้ตอบกับอีกฝ่าย

            “อิ่มแล้ว  กินอะไรเยอะแยะ”  มีแววฉุนแฝงมาในน้ำเสียงของอีกฝ่าย

            “อย่าให้เห็นว่าลุกขึ้นมากินดึกๆอีกนะ”

            “เออ...จะซื้ออะไรก็ซื้อมา  แค่นี้ก่อนนะ  กูยุ่งอยู่”  เมืองแมนตัดสายไปแล้ว   

            เพลิงกัลป์หัวเราะเบาๆ  เก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงตามเดิม  เขาชะงักนิดหนึ่งเพราะสายตาคมของหญิงสาวที่นั่งตรงข้าม  เธอมองมาที่เขาด้วยแววตาครุ่นคิดปนสงสัย

            “ใครคะ...เมืองแมนหรอ”

            “ใช่  ลืมถามมันก่อนออกมาว่าจะกินอะไร  เดี๋ยวผมสั่งอาหารเพิ่มก่อนนะ..ตุ๊กตาจะทานอะไรเพิ่มมั้ยครับ”  เธอส่ายหน้า  เขาเลยยกมือขึ้นเรียกบริกรมาสั่งอาหารห่อกลับบ้าน

            “เพื่อนผู้ชายนี่เค้าคบกันสนิทดีจังเลยนะคะ  ไม่เหมือนเพื่อนผู้หญิง”  จู่ๆหญิงสาวก็พูดขึ้นมาลอยๆ  “ดูแลกันดี๊ดีจนแฟนอย่างตุ๊กตาชักจะอิจฉาหน่อยๆแล้วสิ...ถ้าตุ๊กตาไม่สบายขึ้นมา  เพลิงจะไปอยู่เวรแทนตุ๊กตามั้ยคะ”  เธอถามทีเล่นทีจริง

            “ถามได้  ก็ต้องอยู่สิครับ”  ชายหนุ่มตอบ  “ต่อให้ไม่ใช่ตุ๊กตาหรือแมนด้วย  ผมก็จะอยู่ให้  ผมอยากช่วยทุกคนเท่าที่ช่วยได้”

            “น่ารักจังนะคะ  แฟนใครเนี่ย”  ตุ๊กตาเอื้อมมือมาบีบปลายจมูกโด่งของเขาเล่น  เพลิงกัลป์เบี่ยงหน้าหลบอย่างนิ่มนวล

            “ตุ๊กตาอิ่มหรือยังครับ”  เขาเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย

            “เริ่มอิ่มแล้วค่ะ...เราไปฟังเพลงกันต่อมั้ยคะ”

            “ผมว่าจะชวนกลับ   ไว้วันหลังดีมั้ยครับ   ได้ชวนเพื่อนๆมากันหลายๆคนด้วย  น่าสนุกดี”  ชายหนุ่มพูดเนิบๆ  ทำเป็นไม่เห็นสีหน้าผิดหวังของอีกฝ่าย  “คิดเงินด้วยครับ”  เขาเรียก

            หญิงสาวหน้าตาน่ารักคนเดิมที่เคยเจอเขากับเมืองแมนเดินมาหา  เธอยิ้มแย้มทักทายทั้งเพลิงกัลป์และตุ๊กตาเป็นอย่างดี

            “อาหารอร่อยมั้ยคะวันนี้   คุณหมอผู้ชายอีกท่านไม่มาด้วยหรอคะ”

“เขาติดงานครับ”  เพลิงกัลป์ตอบยิ้มๆ

“ถ้าอย่างนั้นไว้วันหลังมาใหม่นะคะ  ส่วนวันนี้กี้คิดส่วนลดพิเศษให้คุณหมอเลยค่ะ  แถมน้ำเสาวรสปั่นเองของทางร้านด้วยนะคะให้ไปลองดื่มดู  อร่อยค่ะรสชาติหอมๆเปรี้ยวอมหวาน  ดื่มแล้วสดชื่น”

“ขอบคุณมากครับ”

เขาขับรถไปส่งแฟนสาวที่บ้าน  ตุ๊กตานั่งเงียบมาตลอดทางแต่ว่าเพลิงกัลป์ก็ไม่ได้ทักอะไร  จนกระทั่งมาจอดที่หน้าบ้านของเธอ

“เจ้าของร้านอาหารวันนี้น่ารักดีนะคะ”  เธอเปรย

“ครับ  ฝีมือทำอาหารดีด้วย”

“น่าสนใจใช่มั้ยคะ”

“ครับ?”  เพลิงกัลป์เหลือบมองหน้าคนพูด  เห็นเพียงเสี้ยวหน้าของเธอที่อยู่ในเงามืดของรั้วหน้าบ้าน  หญิงสาวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ

“เพลิงคะ ตุ๊กตาขออะไรอย่างได้มั้ยคะ   ตุ๊กตาไม่ชอบความลับ  ถ้าเพลิงมีอะไร...ที่เปลี่ยนแปลงไป  ช่วยบอกกับตุ๊กตาตรงๆได้มั้ยคะ  อย่าปล่อยให้ตุ๊กตาเดาเองหรือไปรู้เองทีหลังเลย”

“คุณหมายความว่าอะไรครับ”

“ตุ๊กตาก็แค่พูดเผื่อเอาไว้ก่อนน่ะค่ะ...ก่อนมาคบกับเพลิงก็มีคนเตือนตุ๊กตาเยอะมากเรื่องชื่อเสียงของเพลิง  แต่ตุ๊กตาก็ยังคิดว่าวันนึงเพลิงอาจจะเปลี่ยน...แต่ถ้าเพลิงไม่ได้จะเปลี่ยนเพราะตุ๊กตา  ก็ช่วยบอกตุ๊กตาก่อนนะคะ  เพลิงสัญญาได้มั้ยคะว่าเพลิงจะบอกตุ๊กตา”

“ผม...ไว้ถึงเวลา  ผมจะบอกตุ๊กตาเอง”

คำตอบของชายหนุ่มทำเอาขอบตาคนฟังร้อนผ่าว

“หมายความว่าเพลิง...”

“ผม..ไม่ใช่คนดี  คุณก็รู้อยู่แล้ว  แต่ผมก็พยายามแล้วที่จะเป็นคนดี...กว่านี้  ผมแค่ไม่อยาก...ทำร้าย...คุณ”  เพลิงกัลป์พูดตะกุกตะกัก  เขานึกคำพูดดีๆที่จะมาอธิบายกับเธอไม่ออก  จะให้บอกว่าเขาทำรูมเมทท้องก็กระไรอยู่  ปกติเวลาเลิกกับผู้หญิงเขาไม่เคยต้องออกปากเองเลยสักครั้ง  ก็แค่ตีตัวออกห่าง  ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของพวกเธอ  แค่นั้นก็จบ

แล้วพวกเธอก็ไปมีคนใหม่  มีความสุขกว่าเวลาคบกับเขาอีก

“เพลิงต้องการจะบอกอะไรตุ๊กตาคะ”

“ผม...”

ตุ๊กตาร้องไห้ออกมา  เสียงสะอื้นของเธอทำให้เขาทำตัวไม่ถูก  เพลิงกัลป์ได้แต่มองเธอด้วยความรู้สึกผิด  ความจริงแล้วเขายังไม่อยากเลิกกับตุ๊กตาในวันนี้พรุ่งนี้  แค่อยากให้เวลาช่วยค่อยๆทำให้พวกเขาห่างกันไปเอง

หรือว่ามันจะถึงเวลาแล้ว...

“ตุ๊กตา..”

            “ตุ๊กตาไม่อยากฟังค่ะ  ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ”  หญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือ  เปิดประตูลงจากรถแล้วเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 14-02-2018 00:32:54

            ชายหนุ่มถอนหายใจยาว  เขาขับรถกลับมาที่โรงพยาบาล  ถืออาหารเย็นที่ซื้อมาขึ้นไปหาเพื่อนที่วอร์ดศัลยกรรม  ที่นั่นเขาเห็นรูมเมทของคนนั่งกินข้าวอยู่กับใครอีกคนก่อนแล้ว

            “อ้าว...เพลิง  มาทำอะไรบนนี้”  เต้ยทักเขา  วางช้อนลงกับกล่องข้าวผัดตรงหน้า  เช่นเดียวกับเมืองแมนที่เงยหน้าขึ้นมองเขาเงียบๆ

            “มาหาแมน”  เพลิงกัลป์ตอบ  ทอดสายตามองกล่องข้าวสองกล่องตรงหน้าของทั้งคู่  พวกเขากำลังทานข้าวเย็นกันอยู่   “กินอะไรกัน”

            “ข้าวผัด  กูแวะซื้อมาฝากแมนเห็นยังไม่ได้กินอะไร  เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งเข้า”  ชายหนุ่มอีกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเอ็นดู  “มึงกินอะไรหรือยัง  นั่นหิ้วอะไรมาน่ะ”

            “อ๋อ...ไม่มีอะไร  หิ้วมาทิ้งน่ะ  มันไม่อร่อย”  คนพูดไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องพูดออกไปแบบนั้นด้วย  “กูไปก่อนนะ  ไว้เจอกัน”

            เมืองแมนมองตามหลังร่างสูงใหญ่ที่เดินหิ้วถุงใส่กล่องโฟมที่เขารู้ดีว่าในนั้นมีอะไรอยู่  เดินดุ่มๆออกไปจากวอร์ด   เขาหยิบช้อนขึ้นมาฝืนตักข้าวผัดเข้าปากได้อีกไม่กี่คำก็ต้องวาง

            “อิ่มแล้วหรอ  ทำไมทานน้อยอีกแล้วล่ะ  หรือว่าเหนื่อย”  คนตรงหน้าถามขึ้นอย่างห่วงใย  เมืองแมนลอบระบายลมหายใจออกอย่างอึดอัด

            “เหนื่อยๆน่ะ  เลยไม่ค่อยหิว ...ขอบคุณเต้ยมากนะที่แวะมา”

            “ไม่เป็นไรหรอกเรื่องเล็ก  เรากะแล้วเชียวว่าแมนต้องยังไม่ได้กินข้าวแน่ๆ”  ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ  “มีแรงกลับไปทำงานต่อแล้วหรือยัง  มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า”

            เมืองแมนส่ายหน้า

            เต้ยลากลับไปแล้ว  ทิ้งให้เขาจัดการงานที่วอร์ดต่อ  เมืองแมนทำงานไปเรื่อยๆจนเกือบห้าทุ่ม   ร่างกายของเขาก็เริ่มประท้วงว่าชักไม่ไหว

            ร่างกายที่เคยแข็งแรงของเขายามนี้ช่างดูอ่อนแอลง  แค่ยืนนานนิดหน่อยก็เริ่มปวดเมื่อย  เดินมากๆก็เวียนหัว  ก้มลงหยิบของก็หน้ามืด  ต้องคอยนั่งพักเป็นระยะให้คุณพยาบาลเป็นห่วงอยู่เรื่อย

            “พี่ว่าหมอไปพักก่อนดีกว่าค่ะ  ตอนนี้ยังไม่มีอะไรหรอกค่ะ”  พยาบาลไล่ให้เขาไปนอนพัก

            “รับเคสนี้เสร็จจะไปแล้วครับ”  เมืองแมนตอบ   เขาก็ฝืนตัวเองต่อไม่ไหวเหมือนกัน

            ชายหนุ่มเดินลงมาถึงห้องพักแพทย์ที่อยู่ชั้นบนสุดของอาคารผู้ป่วยอย่างหมดแรง   เขาเปิดประตูเข้าไปในห้อง  ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกไปอาบน้ำก่อนเหมือนทุกที  เมืองแมนเดินถึงเตียงปุ๊บก็ล้มตัวลงนอนแผ่แล้วก็หลับไปอย่างรวดเร็ว

            ไม่รู้เลยว่ามีคนอื่นเปิดประตูเข้ามาในห้องพักตอนเกือบเที่ยงคืน

            เพลิงกัลป์เข้ามาในห้องพักแพทย์เวรศัลยกรรมที่เปิดไฟสว่าง  เสียงโทรศัพท์มือถือที่ไว้ตามตัวแพทย์ดังเป็นจังหวะไม่เลิก  ชายหนุ่มมองเห็นร่างที่นอนอยู่บนเตียงนิ่งไม่ขยับแม้เสียงโทรศัพท์จะดังอยู่ก็ตาม

            เขาก้าวเข้าไปจนชิด  เอื้อมมือไปอังใต้จมูกของอีกฝ่าย  รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคนหลับ  ...สลบไปแล้วสินะ  บอกแล้วไม่เชื่อว่าให้พักๆ  เป็นไงล่ะ  ดื้อดีนัก

            เพลิงกัลป์คิดในใจ  หยิบโทรศัพท์มือถือของอีกฝ่ายขึ้นมากดรับแทน

            “ครับ  ผมเพลิงกัลป์ครับ  หลังจากนี้ให้โทรหาผมแทน  ไม่ต้องโทรหาเมืองแมนแล้วครับ”  เขาบอกพี่พยาบาลที่โทรมา  จากนั้นก็หมุนตัวออกไปจากห้องพักเพื่อไปดูเคสคนไข้รีบด่วนที่วอร์ด  ปล่อยให้อีกคนนอนหลับพักไปก่อนโดยไม่รบกวน

            นายแพทย์หนุ่มกลับเข้ามาในห้องพักแพทย์อีกครั้งตอนเกือบตีสี่  วันนี้เวรของเขายุ่งวุ่นวายกว่าปกติเหมือนคนทั้งเมืองพร้อมใจกันเกิดอุบัติเหตุ  ไม่ก็กระเพาะทะลุ  ลำไส้อุดตัน  ฯลฯ สารพัดที่จะมา  เขาเข้าห้องน้ำล้างหน้า  ดูรอยคล้ำใต้ตาของตัวเองอย่างเซ็งๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

            ยังเหลือเวลาที่ต้องอยู่เวรอีกสี่ชั่วโมงกว่า  เขายังพอเหลือเวลาให้นอนพัก

            ชายหนุ่มกลับออกมาจากห้องน้ำ  รู้สึกสดชื่นขึ้นเล็กน้อย  สายตาคมไวมองเห็นกล่องโฟมที่เพิ่งแช่ตู้เย็นเมื่อหัวค่ำลงไปนอนสถิตย์อยู่ในถังขยะหน้าห้องน้ำเสียแล้ว

            เหลือบมองคนที่นอนเงียบบนเตียงนิดหนึ่ง  ชายหนุ่มก้มลงเปิดกล่องออก  ข้างในมีเศษผักเหลืออยู่นิดหน่อยกับคราบน้ำสลัด...คงมีคนหิวยามดึก  ลุกขึ้นมาซัดสลัดของเขาจนหมดกล่องไปแล้วสินะ

            รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปาก  เพลิงกัลป์ปล่อยให้กล่องโฟมอยู่ที่เดิมแล้วเดินกลับมาที่เตียงนอน  เห็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งนอนห่มผ้าเงียบอยู่ไม่ขยับ

            รอยยิ้มเพิ่มมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

            ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างๆคนที่นอนอยู่  จริงๆแล้วเขาก็ไม่อยากจะนอนร่วมเตียงกับอีกคนหรอกนะแต่ว่าภายในห้องพักแพทย์แห่งนี้มีแค่เตียงเดียวเท่านั้น  จะให้เขานอนพื้นก็กระไรอยู่

            แมนๆอย่างนี้คงไม่คิดมากหรอกใช่มั้ย...

            เขาปัดปอยผมที่ตกลงมาระใบหน้าของอีกฝ่ายออก  คนหลับไม่มีท่าทางว่าจะตื่นขึ้น  แผงขนตายาวทาบอยู่บนผิวแก้มที่เพลิงกัลป์จำได้ว่ามีกระอยู่ด้วย  ไม่ได้ขาวใสเสียทีเดียว  ในใจนึกอยากบีบจมูกรั้นๆดูซักที  แต่ก็ต้องลดมือลง  เพลิงกัลป์มองดูมือของตัวเองราวกับเป็นของแปลก

            “ชักจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว”

            เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ  แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆอีกคน  พยายามไม่ให้โดนเนื้อตัวของฝ่ายนั้น  ติดตรงที่เตียงนอนไม่ใช่เตียงใหญ่แบบคู่  หากเป็นเตียงเดี่ยวที่ไว้นอนคนเดียว

            พอมาเจอผู้ชายสองคนเข้ามันก็เลยเหลือพื้นที่น้อยเป็นธรรมดา

            เพลิงกัลป์ขยับตัวอย่างอึดอัด  เริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่ไม่เลือกนอนพื้นเสียตั้งแต่แรกก็ตอนที่ร่างผอมๆของคนที่นอนหลับสนิทนั้นขยับเบียดเข้ามาจนเขาไม่เหลือที่ให้ถอยหลบ   แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบตัวเขาพลางเบียดซุกใบหน้าลงมาที่ซอกไหล่

            ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้สึกตัวเอาเสียเลยว่ากำลัง ‘กอด’  หมอนข้างมีชีวิตเข้าเต็มๆ

            ชายหนุ่มนอนนิ่งเหมือนโดนผีอำไม่กล้าขยับตัว  กลิ่นหอมๆที่เคยซาไปพักหนึ่งเริ่มกลับมารบกวนเซลล์ประสาทกันอีกครั้ง  กลิ่นนุ่มๆหวานๆลึกซึ้งน่าลุ่มหลงแทบจะระเหยออกมาจากทุกรูขุมขนของคนที่ซบเขาอยู่

            ปอยผมนิ่มๆเคลียอยู่ที่ปลายคาง  เพลิงกัลป์ลอบสูดลมหายใจเข้าปอดลึกยาวแล้วก็ต้องห้ามตัวเองให้หยุดเพียงเท่านั้น

            ห้ามไม่ให้ยกมือขึ้นโอบกอดคนข้างๆเข้ามาแนบชิด   ห้ามไม่ให้ฝังจมูกลงไปที่ซอกคอขาวผ่องที่ห่างเพียงแค่เอื้อม  ไหนจะแก้มนวลเนียนยิ่งกว่าผู้หญิงกับริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้นอีก...ให้ตายเหอะ

            ห้ามได้เสียที่ไหนกันเล่า

            ชายหนุ่มปล่อยมือจากเอวบางๆนั้นอย่างเสียดาย  กลั้นใจปลดมือของเจ้าตัวที่โอบรอบเอวของเขาออก  ค่อยๆยกศีรษะทุยๆนั้นออกจากอกของตัวเองให้กลับไปซบที่หมอนเหมือนเดิม  จากนั้นเขาก็ดึงตัวลุกขึ้นมานั่ง

            หันไปมองชายเสื้อกาวน์สั้นของอีกฝ่ายที่เลิกขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาวๆแบนราบอย่างห้ามตัวเองไม่ได้  เพลิงกัลป์เอื้อมมือไปสัมผัสที่หน้าท้องนั้นแผ่วเบา

            รู้สึกได้ถึงส่วนนูนเล็กน้อยตรงท้องน้อย  นิดเดียวแทบไม่รู้สึก...คงเป็นเพราะครรภ์ยังอ่อนมาก

            ..ลูกของเขา  อยู่ในนี้

            เป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อจริงๆ

            เพลิงกัลป์เหลือบมองคนที่ยังหลบตานิ่งอยู่นั้นแวบหนึ่งแล้วก้มลงแตะริมฝีปากเข้าที่หน้าท้องแบนราบนั้น  วูบเดียวแล้วก็รีบผละออกพร้อมกับสาปแช่งตัวเองในใจที่ทำอะไรแปลกพิสดารเข้าไปทุกที

            เขาไม่นั่งรอหาเหตุผลมาอธิบายตัวเองอีก  ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นก้าวยาวๆออกมาจากห้องพักแพทย์นั้น  ตั้งใจไว้ว่าคืนนี้จะไม่ย่างเท้าเข้าไปอีก  ไม่นอนอีกสักคืนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

            คนที่หลับตาอยู่นั้นค่อยๆลืมตาขึ้น   รู้สึกร้อนผ่าวไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะบริเวณหน้าท้อง...

            ไอ้บ้านั่น...เป็นบ้าอะไรจู่ๆถึงได้เอามือลูบท้องเขา  เมืองแมนคิดอย่างโกรธเคือง   เลยทำให้เขาตกใจตื่นขึ้นมา  กำลังจะอ้าปากด่า  อีกฝ่ายก็ก้มลงมาจูบท้องกันดื้อๆ  ทำเอาเขารู้สึกเสียววาบที่ท้องน้อย  ตามด้วยความรู้สึกหวิวๆในใจอธิบายไม่ถูก  ได้แต่นอนหลับตาปี๋  ไม่อยากเห็นหน้าอีกฝ่ายแบบนี้

            แล้วนี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว...ไอ้หมอนั่นเอาโทรศัพท์มือถือของเขามาคืนหรือยัง  เล่นยึดมือถือกันไปแบบนี้จะให้เขาทำไงได้

            บอกว่าจะอยู่เวรเองก็ไม่ยอม  แค่เพื่อนซื้อข้าวมาฝากก็ทำหน้าบูดเหมือนหมาโดนยาเบื่อ  ทีตัวเองออกไปกินข้าวกับแฟนเขายังไม่ว่าอะไรสักคำ  เมืองแมนรู้สึกเพลียใจกับคนๆนี้จริงๆ

            แล้วทำไมเขาจะต้องว่าด้วยล่ะ...จู่ๆเจ้าตัวก็ฉุกใจคิด  เขาสองคนก็เป็นแฟนกันอยู่แล้วนี่  จะไปไหนด้วยกัน  ต่อให้มากว่ากินข้าวยังได้เลย

            โทษอารมณ์แปรปรวนของคนท้องแล้วกันนะ...ชายหนุ่มขมวดคิ้ว  ลุกขึ้นมานั่ง  เริ่มรู้สึกตัวเองอารมณ์สวิงเหลือเกิน  ท้องก็ร้องอีกแล้วทั้งๆที่เพิ่งจัดการสลัดในตู้เย็นไป

            ท้องนี่มันน่าเบื่อจริงๆ

            ทำไมเขาต้องมาทรมานตัวเองแบบนี้ด้วยวะ

            ชายหนุ่มลุกมาเปิดตู้เย็น  ข้างในว่างเปล่าไม่มีแม้แต่นมหรือน้ำสักขวด  เขาเลยเดินออกจากห้องพักแพทย์แล้วลงไปที่วอร์ดข้างล่างแทน

            พอเข้าไปในวอร์ดก็เผชิญหน้ากับคนที่ยังไม่อยากเจอเข้าพอดี   เพลิงกัลป์นั่งดูอะไรสักอย่างในโทรศัพท์มือถืออยู่ก่อนแล้ว

            ดวงตาคมตวัดขึ้นมองเขา  คิ้วเข้มเลิกขึ้นแทนคำถาม

            “หิว...มีไรกินมั้ย”  หลุดปากออกไปแล้ว  เมืองแมนก็นึกอยากตะครุบคำพูดกลับมาแทบไม่ทัน

            ............................................................................

 

            มาอัพแล้วจร้า มีใครรอเรื่องนี้อยู่บ้างคะ  มันจะเรื่อยๆหน่อยนะเรื่องนี้  สำหรับใครที่รอผีอยู่ เจอกันตอนหน้า///ล้อเล่น   อ่านแล้วรู้สึกยังไงก็อย่าลืมเม้นท์โหวตกันบ้างนะเออ  เป็นกำลังใจคนเขียน

            นี่กำลังจ๋อยอยู่  เปิดเรื่องใหม่แอบพักตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65694.msg3788670#msg3788670)ไม่ค่อยมีคนอ่าน//ปาดน้ามทาร์

            ถึงเรื่องนี้ไม่ได้สนุกมากเหมือน Mpregเรื่องอื่น  ไม่หวือหวา  ออกแนวประหลาดๆหน่อย  แต่เราก็ตั้งใจเขียนเต็มที่เลยนะ ฮืออออ //วันนี้มันดราม่าอัลไลล  อ้อออ  วาเลนไทน์เดย์ไง

            ไว้เจอกันตอนหน้า

            ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน

 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 14-02-2018 01:00:32

โว๊ะจะมีลูกอยู่ละ ไม่รู้จักเคลียร์ตัวเองอีกหรอเพลิงแบบนี้จะให้เมืองแมนยกโทษให้หรอ   :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 14-02-2018 01:04:08

เยี่ยมๆๆๆ พัฒนาการตัวละครถือว่าดี ไม่เร็วเกินไปสำหรับคนที่มีความสัมพันธุ์เริ่มแรกแบบนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 14-02-2018 01:21:51

FC เรื่องนี้ครับ ถึงจะแปลก ๆ แต่ก็ชอบฮะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 14-02-2018 01:35:28

บอกเลิกกับตุ๊กตาไปตรง ๆ เลย หนับหนุน ๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-02-2018 02:41:28

รออีกค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 14-02-2018 02:50:20

นังตุ๊กตาเสียกบาล หล่อนอยากฟังความจริงทำไมหล่อนไม่ฟังล่ะ น่าตบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 14-02-2018 03:24:05

อีตุ๊กแกนี้อยากฟังความจริฝแต่เสือกรับความจริงไม่ได้มึงบอกอยากฟังทำไม       เพลิงนายเริ่มบอกอีตุ๊กแกนี้ทางอ้อมได้ละนะ     หมอแมนเริ่มหึงละเห็นไหม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-02-2018 04:17:05

เมื่อไหร่จะรักกันอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-02-2018 05:35:58

หวั่นไหวกันและกันแล้ว  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ตุ๊กตา รู้ว่าจบแบบไม่ต้องพูด จบเถอะ
ที่ผ่านมามีแต่ตัวเองเข้าหา รุกไล่เพลิงคนเดียวตลอดเลยนะ
        :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 14-02-2018 05:39:27

เรื่องนี้สสนุกมากนะคะ ไม่อยากให้นักเขียนนอยว่านิยายไม่ค่อยสนุกเลย5555
ดีใจทุกครั้งที่เห็นนิยายอัพ 5555 ชอบบรรยาย ชอบสำนวน ชอบทุกอย่างของเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 14-02-2018 05:40:39

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 14-02-2018 06:26:53

อ่านทั้งสองเรื่องเลยนะ
ชอบค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 14-02-2018 06:51:42

ถึงเหตุกาาณ์จะดูเรื่อยๆแต่มีความเคลื่อนไหวของความสัมพันธ์ตัวละครนะคะ  แล้วดูเรียลดีไม่ชัดเจนโจ่งแจ้งหรือเร็วเกินไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 14-02-2018 07:21:21

รอติดตามจร้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 14-02-2018 08:24:27

ขอความชัดเจนด้วย เพลิง!! เกรี้ยวกราดดดด 55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 14-02-2018 08:37:35

เราชอบนะ เรื่อยๆ แต่ก็น่าติดตาม ชอบตอนที่เพลิงหึงเต้ยด้วย
แหม...งอนสะบัดหิ้วถุงสลัดหน้ามุ่ยออกไป
 :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 14-02-2018 09:24:20

สำหรับเพลิงยังคงไม่เคลียร์อะไรสักอย่าง แม้กระทั่งความรู้สึกตัวเองที่มีให้แมน

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 14-02-2018 09:32:33

ติดตามค้า รอค่ะรอ  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 14-02-2018 09:47:02

อยากอ่านต่อ​แล้วววววววว ลุ้น อยากเห็นเพลิงแพ้ท้องแทนเมีย กลิ่นเมียช่วยให้สดชื่น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 14-02-2018 10:39:00

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ มาดูทุกวันมาอัพตอนใหม่หรือยัง ไม่รู้สึกว่าเรื่องเอื่อยๆหรือเรื่อยๆนะคะ ดูค่อยเป็นค่อยไปเห็นพัฒนาการทางอารมณ์ของทั้งสองคนดี รออ่านตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 14-02-2018 11:33:27

เพลิงรีบเคลียร์ตัวเองเถอะนะ
จะได้มาดูแลคนเดียว ไม่ต้องคอยพะวง มีคนมาแทรกมารั้งไปอีก
สงสารคนอารมณ์แปรปรวนจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 14-02-2018 11:36:00

 :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 14-02-2018 12:12:47

โอเคกับความสัมพันธ์ที่ค่อยเป็นค่อยไป
แต่ที่รอคือเมื่อไหร่เพลิงจะเลิกกับแฟน (สงสัยมากว่าทำไมยังไม่เลิก หรือคิดแต่จะเอาไว้แค่ลูก แล้วตัวเองก็ไปแต่งงานมีเมียใหม่งี้)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 14-02-2018 12:29:28

ความสัมพันธ์ค่อยๆพัฒนา รักหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 14-02-2018 13:32:18

สนุกสิเรื่องนี้ เราเข้ามาเช็คทุกวันเลย :hao5: มาต่อไวๆนะ :impress:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 14-02-2018 13:48:28

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 14-02-2018 13:55:17

เราชอบเรื่องนี้มากกกกกก รออยู่ทุกวันม
 :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-02-2018 15:37:59

เรื่องนี้สนุกมากเลยน้า เราชอบ ไม่น่าเบื่อเลย    :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Ni-Jaa ที่ 14-02-2018 16:26:43

ตั้งใจสมัครเข่ามาให้กำลังใจนักเขียนนะคะ จะบอกว่าชอบเรื่องนี้มาก อยากรู้ว่าเพลิงจะทำยังไงให้แมนใจอ่อน อยากรู้ว่าผีต้องการสื่ออะไร รอติดตามตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 14-02-2018 19:29:46

ดันเลยค่ะๆๆ ชอบมากเวอร์ ไม่ได้อ่านนิยายแล้วชอบมากๆ แบบนี้มานานมาก
การดำเนินเรื่องดูเป็นปริศนาไปหมด เพลิงกะแมนนี่จะลงเอยจะคุยกันแบบไหน อยากอ่านมากสู้ๆ นะคะ เขียนนิยายมาให้อ่านอีกนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 14-02-2018 19:35:11

เราชอบหมอแมน
เดี่ญวเราจะไปอ่านแอบพักตร์

ด้วย
เราจะชอบด้วยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 14-02-2018 20:36:35

มีพัฒนาการ แอบชอบกันโดยไม่รู้ตัวอ่ะดิ :haun5: :haun5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 14-02-2018 21:36:11

คือแมนอารมณ์สวิงไปมาบ้างเพราะว่าท้องไง แต่เพลิงนี่คือสวิงเพราะสับสนใจตัวเองสินะ

ว่าแต่...ทำอะไรให้ชัดเจนได้แล้วเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 14-02-2018 21:50:37

จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: minibusez ที่ 14-02-2018 22:09:19

ทำไมหมอแมนไม่ตื่นมาตั้งแต่ตอนซุกคอละค้าาา เอื้อออ :m11: ซีนนี้ทำร้ายใจบางๆ ของคนอ่านมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 14-02-2018 22:26:51

 :katai5: :katai5: หิวนี่แปลว่าเขินถูกไหม เอิ๊กๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 14-02-2018 22:33:20

เพิ่งอ่านจบวันนี้ กำลังหานิยายใหม่ๆอ่านพอดี ชอบโครงเรื่อง ภาษามากค่ะ
คนคลิกมาอ่านไม่ค่อยเยอะในช่วงแรกอาจจะเพราะชื่อเรื่องไม่น่าสนใจ
เพราะส่วนตัวเป็นคนชอบดูชื่อเรื่องที่มีเอกลักษณ์ เขียนด้วยคำสวยๆ อิอิ
แต่พอเข้ามาอ่านก็ไม่ผิดหวังเลยค่าาา เรื่องค่อยๆดำเนิน ค่อยๆรู้สึก
ดูแล้วเพลิงน่าจะรู้ตัวไวกว่าแมนนะเนี่ย จะรอติดตามตอนต่อไแค่ะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-02-2018 22:53:15

  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 14-02-2018 23:51:21

รอติดตามต่อค่ะ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 15-02-2018 01:12:51

นิยายสนุกมาก เป็นกลจ ให้คนเขียน
มาต่อไวๆนะ รออ่าน
รอลุ้นหมอแมน กับหมอเพลิง
เมื่อไหร่จะตัดตุ๊กตาออกไปซะทีหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 15-02-2018 01:53:56

คุณตุ๊กนี่ร้ายไม่เบานะคะ

ว่าที่คุณแม่กับว่าที่คุณพ่อก็อะไรไม่รู้
หึงกันไปหึงกันมาก็ทำซึน
ไม่ยอมรับหัวใจตัวเองสักที
บ้าบออออ
รอเรื่องนี้ตลอดนะคะ ขอบคุณที่มาต่อ
ดีใจมากๆ รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 15-02-2018 07:06:36

เราตามอ่านเรื่องนี้ตลอดนะ แต่ผู้เขียนมาลงไม่บ่อย
บวกกับเนื้อเรื่องที่ค่อยๆ เดินไปแบบเรื่อยๆ
เลยอาจทำให้คนตามอ่านซาๆ ไป
คิดว่าถ้าผู้เขียนมีการลงตอนใหม่บ่อยกว่านี้ อาจไม่ถึงกับกำหนดตายตัวว่าวันไหน แต่ประมาณว่าลงสัปดาห์ละสองวัน คนอ่านจะได้รู้สึกว่าเรื่องเดินเร็วขึ้น เห็นพัฒนาการมากขึ้น แฟนที่ตามอ่านจะได้เป็นกอบเป็นกำขึ้นหน่อย ไม่งั้นเรื่องที่เดินช้า ไม่หวือหวา มันจะยิ่งชวนให้คิดว่าน่าเบื่อนะ ทั้งๆ ที่เรารู้สึกเรื่องก็แหวกแนวดี ไม่ใช่ตบจูบ แต่พอลงไม่บ่อยเราก็จะดองไว้สักสองตอนค่อยมาอ่าน เพราะพอเดาได้ว่าเรื่องยังเดินไปไม่ถึงไหน อ่านควบสองตอนจะได้อะไรหน่อย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-02-2018 09:12:06

รอๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: aommyga40 ที่ 15-02-2018 13:50:26

รักหมอ รอเรื่องนี้นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 15-02-2018 15:50:04

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ น่าสนใจดี มีผีหลอกต่างๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 15-02-2018 15:55:04

นี่แหละค่ะ mpreg แบบที่เรารอคอย การท้องสำหรับผู้ชายมันควรเป็นเรื่องแปลกประหลาดสิไม่ใช่ยอมรับกันได้ง่ายๆเหมือนผู้หญิงท้อง แต่ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นหมอเพลิง ตกลงจะยังไงกันแน่คะคุณหมอนี่ว่ามีพันธะเรื่องตุ๊กตาแล้วเหมือนจะยังมีเรื่องคู่หมายที่พ่อกับแม่หมายตาไว้ให้อีกนะ แล้วแบบนี้หมอแมนจะทำยังไงละ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆเราว่าหมอแมนพร้อมเทแล้วจะยอมเลี้ยงลูกคนเดียวอะ

ปล.1 เบื่อตุ๊กตาเล็กน้อย ไหนบอกให้หมอเพลิงพูดตรงๆไง พอเขาจะพูดดันมาบอกว่าไม่อยากฟัง เพื่อออ
ปล.2 คูมผีสาวหายไปนานแล้วนะ ออกมาช่วยเฉลยปมได้แล้วนะคะ นี่ขี้เกียจเดาแล้วเนี่ย ฮาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 16-02-2018 04:02:45

รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 17-02-2018 07:13:05

ชอบ เป็นนิยายที่มีความสมจริงอยู่มาก แต่.... ช่วยมาต่อเร็วๆด้วยเถอะค่ะ!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท10 14/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 17-02-2018 09:38:57

หมอเพลิง!!!! :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 17-02-2018 13:06:55

Internal Love

ตอนที่ 11

Words may lie, but actions will always tell the truth.

 

 

 

 

 

            “หมอคะ คนไข้ arrest ค่ะ”

            เสียงคุณพยาบาลตะโกนเข้ามาจากข้างนอกวอร์ดทำให้นายแพทย์สองคนที่กำลังสบตากันด้วยความรู้สึกยากจะบรรยายนั้นเปลี่ยนอิริยาบถทันที  เพลิงกัลป์แทบจะกระโจนออกไปหาคนไข้ที่หัวใจหยุดเต้น  เช่นเดียวกับเมืองแมนถ้าไม่ติดตรงที่มือแข็งคว้าไหล่ของเขาเอาไว้เสียก่อน

            “นั่งรอตรงนี้แหละ  ไม่ต้องไปดู”   เสียงห้าวพูดห้วนจัดก่อนที่เจ้าตัวจะผลุบออกไป

            เมืองแมนเม้มปากแน่น  แล้วก็เดินเร็วๆตามออกมาด้วยอีกคน

            ...เขาไม่มีความจำเป็นอะไรจะต้องทำตามคำสั่งผู้ชายคนนั้น...

            ที่หน้าวอร์ดศัลยกรรม  เพลิงกัลป์กำลังขึ้นปั้มหัวใจคนไข้อยู่ก่อนแล้วพร้อมกับพูดสั่งการคุณพยาบาลไปด้วย  พอเมืองแมนไปถึง  เขาก็รีบปราดเข้าไปช่วยเพื่อนทันที

            “ช่วยฟังปอดให้หน่อย”  เพลิงกัลป์พอเห็นเขาก็ตะโกนบอก  เมืองแมนเหลียวซ้ายขวามองหาสเต็ทโตสโคป  คุณพยาบาลรีบผละออกไปเพื่อไปหยิบมาให้แต่เขาดันเหลือบไปเห็นสเต็ทอีกอันหนึ่งวางทิ้งเอาไว้ที่หัวเตียงอยู่ก่อนแล้ว

            ชายหนุ่มคว้าขึ้นมาสวมหูแล้วฟังปอด

            “เท่ากันดีนะ  นี่กี่นาทีแล้วครับ”  เขาหันไปถามพยาบาลแล้วช่วยดูคลื่นไฟฟ้าหัวใจที่ปรากฏที่เครื่องช็อคไฟฟ้า 

            “ครบแล้วค่ะ เปลี่ยนคนปั้ม”

            เพลิงกัลป์ขยับลงมาจากเตียงเพื่อเปลี่ยนให้คนอื่นขึ้นไปปั้มหัวใจคนไข้แทน  ดวงตาคมดุเปลี่ยนเป็นถลึงตาใส่เมืองแมนเมื่อเห็นอีกคนขยับตัว

            “มึงไม่ต้องปั้ม  ช่วยไปคุยกับญาติให้หน่อย”  ประโยคหลังเสียงของเขาอ่อนลงเล็กน้อย  แต่กระนั้นก็ยังสร้างความไม่พอใจให้กับคนฟังอยู่ดี 

            “อย่ามาสั่ง”

            “ไม่ได้สั่ง  แต่ขอร้อง”  เพลิงกัลป์ตอบ  “อย่าให้กูต้องห่วงหน้าพะวงหลังได้มั้ย”

            “ยังคลำชีพจรไม่ได้เลยค่ะหมอเพลิง”  คุณพยาบาลหันมาบอก

            เพลิงกัลป์ไม่ได้สนใจรูมเมทอีก  เขาหันไปสนใจความเป็นความตายของคนไข้ตรงหน้าแทน  เมืองแมนกัดริมฝีปากอย่างแรงเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเพื่อนและใบหน้าที่ซีดเผือดไร้สีเลือดของคนไข้ที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง...นี่เขามัวแต่คิดตั้งแง่เอาชนะอีกคนในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ...แย่จริงๆ

            เมืองแมนหมุนตัวเดินแหวกผ้าม่านที่รูดปิดความชุลมุนวุ่นวายด้านในเอาไว้   เจอญาติที่เป็นลูกสาวสองคนยืนกอดกันร้องไห้อยู่ข้างหน้าม่าน  ชายหนุ่มใช้เวลาคุยอาการและพูดปลอบใจญาติอยู่พักใหญ่  ในใจก็ตุ้มๆต่อมๆเกรงว่าคนไข้อาจจะเสียชีวิต

            “คลำชีพจรได้แล้ว   ช่วยวัดความดันโลหิตกับคลื่นไฟฟ้าหัวใจให้ทีครับ”  เสียงเพลิงกัลป์ดังออกมาจากข้างในม่าน

            เมืองแมนลอบถอนหายใจยาว  พอดีกับที่เพื่อนเดินออกมาจากในม่าน

            “ชีพจรของคนไข้กลับมาเต้นแล้วนะครับ  แต่ว่ายังมีโอกาสที่หัวใจจะหยุดเต้นได้อีก  ตอนนี้หมอกำลังช่วยเหลือเต็มที่...”  เมืองแมนค่อยๆถอยออกมาให้เพื่อนได้คุยกับญาติแทน  ตัวเขากลับเข้าไปดูคนไข้ที่หัวใจกลับมาเต้นอีกครั้ง

            กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย  ย้ายคนไข้เข้าวอร์ดไอซียูได้สำเร็จพระอาทิตย์ก็ขึ้นพอดี  เมืองแมนเกือบจะได้ยินเสียงไก่ขันทีเดียว  เขาเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรง

            “อย่านั่งทิ้งตัวแบบนั้นสิ  มันกระเทือน”  คนที่เดินตามหลังมาพูดขึ้น 

            “ประสาท”   เขาสวนกลับไป

            “เออ”  อีกฝ่ายรับคำแล้วเงียบไป  สีหน้าเหนื่อยอ่อนของเจ้าตัวทำให้เมืองแมนนิ่งไปครู่

            “เหลืออีกชั่วโมงกว่าๆจะลงเวร  ไปนอนสิ  เดี๋ยวดูวอร์ดเอง”   เขาพูดลอยๆ

            ดวงตาคมเข้มเหลือบมองเขา

            “ไม่ล่ะ   ไม่ง่วง...แต่หิว”

            “งั้นไปหาอะไรกินกันดีมั้ย”  เมืองแมนลุกขึ้นยืน  ท้องของเขาร้องประท้วงมาตั้งแต่สองชั่วโมงก่อนแล้ว  เพราะมัวแต่วุ่นวายกับเคสหนักเลยต้องทำเป็นลืมๆเอาไว้ก่อน...  “ป่านนี้น้ำเต้าหู้น่าจะมาขายแล้ว  ลองไปดูกันมั้ยล่ะ”  ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบรับ  ร่างโปร่งบางก็ออกเดินนำไปก่อน

            เพลิงกัลป์ยิ้มมุมปาก  เดินตามหลังออกไปเงียบๆ

            “น้ำเต้าหู้สองถุง  หวานน้อย”  เมืองแมนสั่งเผื่อให้เขาด้วยเรียบร้อย  เจ้าตัวถือถุงใส่ปาท่องโก๋เอาไว้ในมือแล้ว  ในปากก็เคี้ยวอยู่ด้วยอีกตัวหนึ่ง  “เอาอะไรอีกมั้ย”

            เพลิงกัลป์ส่ายหน้า

            “จะอิ่มเหรอ  กินแทนข้าวเช้าไปเลย  เอาไข่กระทะมั้ย  ร้านข้างๆเขามาตั้งขายแล้ว”  เมืองแมนพยักพเยิดไปทางร้านรถเข็นข้างๆที่เริ่มเปิดกระทะ   ส่งกลิ่นหอมน่ากินไปทั่วบริเวณหน้าโรงพยาบาล

            “อยากกินก็ซื้อมาเลย”

            “งั้นเอาสองนะ”

            เพลิงกัลป์พยักหน้า   เขานั่งจิบน้ำเต้าหู้ทอดสายตามองคนที่นั่งตรงข้ามซัดไข่กระทะเข้าปากด้วยท่าทางเอร็ดอร่อยเหลือเกิน  ริมฝีปากสีสดนั้นขยับขึ้นลงเคี้ยวหยุบหยับตลอดเวลา

            “ไม่กินล่ะ  เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย”

            “เห็นมึงกินก็อิ่มแล้ว”  เพลิงกัลป์หลุดปากออกไป

            “จะบอกว่ากูกินอุบาทว์ใช่มั้ย”

            เพลิงกัลป์ไม่ตอบกลับยักไหล่ด้วยท่าทางกวนประสาท  เมืองแมนเบ้ปากแล้วก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารทุกอย่างตรงหน้าจนเรียบวุธ

            “คิดตังค์ด้วยครับ  ..กูเลี้ยงเอง”  เมืองแมนรีบบอก  “เป็นค่าที่มึงอยู่เวรแทนกูไง”

            “มึงเลี้ยงกูด้วยน้ำเต้าหู้ถุงละห้าบาทกับไข่กระทะสิบห้าบาทเนี่ยนะ”  อีกฝ่ายพูดแกมหัวเราะ  “คุ้มจริงๆ”

            “งั้นเวรหน้ามึงก็ไม่ต้องอยู่แทนกู  กูอยู่ของกูเองได้”

            คนฟังมองหน้า

            “เรื่องอะไร  ต่อให้มึงไม่เลี้ยงกูสักบาท  กูก็จะบังคับให้มึงขายเวรให้กูอยู่ดี”

            “ทุ่มเทจริงนะ”  หางเสียงของคนพูดมีแววเยาะ

            “ลูกกูทั้งคน  ไม่งั้นกูไม่ทำหรอก”

            เมืองแมนเงียบไป  แม้แต่ตอนที่เดินกลับเข้ามาภายในโรงพยาบาลแล้วก็ตาม  ชายหนุ่มเดินก้มหน้านิดๆราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ 

            “จะกลับไปอาบน้ำที่แฟลตหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์ถาม  อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นแล้วพยักหน้า

            “อืม”

            “กลับด้วยกัน  กูเอารถมา”

            รถของเขาจอดอยู่ที่หน้าอาคารผู้ป่วย  คนนั่งแทบจะไม่พูดเลยจนเขาเริ่มจะสงสัยว่าเป็นอะไรหรือเปล่า           

            “อาหารไม่ย่อยหรอ  ทำไมเงียบ”

            “เปล่า...เวียนหัวนิดหน่อย”  อีกคนตอบกลับมาทว่าเขาเริ่มดูออกแล้วว่าตอนนี้ฝ่ายนั้นเพียงแค่ตอบปัดเพื่อปิดบังความจริงอย่างอื่น

            รูมเมทของเขาก้าวลงจากรถแล้วเดินเรื่อยๆไปที่แฟลต  ขณะที่เพลิงกัลป์ไปวนหาที่จอดรถเหมาะๆในร่ม  พอกลับมาถึงห้องก็พบว่าอีกฝ่ายเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัวก่อนแล้ว

            สเต็ทโตสโคปสีชมพูอ่อนซีดวางทิ้งเอาไว้บนโต๊ะกินข้าว  เพลิงกัลป์หยิบขึ้นมาดูแล้วตะโกนถามคนในห้องน้ำ

            “มึงหยิบสเต็ทที่วอร์ดติดมาหรอ”

            “อืม...ดันห้อยติดคอมาน่ะ  เดี๋ยวค่อยเอาไปคืน”  เสียงอีกฝ่ายตอบกลับมาจากห้องน้ำ

            ชายหนุ่มเลยวางทิ้งเอาไว้ที่เดิม ไม่ได้สนใจอะไรอีก  เขาเข้าห้องไปนอนรออีกคนอาบน้ำจนเผลอหลับไป  มาได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าห้องก็เลยสะดุ้งตื่น

            “กี่โมงแล้ววะเนี่ย”  คุณหมอหนุ่มอุทาน  คว้านาฬิกาขึ้นมาดู  ...แปดโมงกว่า  เขาเกือบจะไปทำงานสายแล้ว  “แมน...เสร็จแล้วไปก่อนได้เลยนะ”  เขาตะโกนบอกรูมเมท  พลางคว้าผ้าเช็ดตัวเปิดประตูห้องออกมา

            ไม่มีเสียงตอบรับจากรูมเมท  เดาว่าอีกฝ่ายอาจจะออกไปจากห้องแล้วเมื่อกี้

            เขาเลยรีบวิ่งผ่านน้ำแล้วแต่งตัวไปทำงาน  ใช้เวลาอยู่บนวอร์ดจนถึงสี่โมงเย็น  มัวแต่วุ่นวายกับเคสหนักๆจนตกเย็น  ชายหนุ่มก็ไม่มีแรงแม้แต่จะไปกินข้าวกับคนรักเหมือนเคย

            “วันนี้ผมอยากพักครับ”  เขากรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์

            “เมื่อวานเพลิงก็ไม่ได้อยู่เวรนี่คะ  หรือว่าวันนี้วอร์ดยุ่งหรอ”

            “ครับ  วันนี้ยุ่งๆ”  เขาไม่ได้เล่าเรื่องที่มาช่วยอยู่เวรแทนใครบางคนให้หญิงสาวฟัง  “หรือว่าตุ๊กตาจะทานข้าวแกงโรงอาหารกับผม  ดีมั้ยครับ”

            “ไม่ล่ะค่ะ”  เธอปฏิเสธตามที่เขาคาดไว้  “งั้นเพลิงก็นอนพักไปก่อนแล้วกันนะคะ  เดี๋ยวตุ๊กตาไปกินข้าวกับพวกหวานก็ได้ค่ะ  แล้วค่ำๆจะแวะไปหาที่ห้องนะ”

            “ได้ครับ”  เพลิงกัลป์รับคำ

            เขาแวะซื้อข้าวกล่องจากร้านป้าเจ้าประจำในโรงอาหารของโรงพยาบาลกลับไปกินที่แฟลต   นึกสงสัยว่ารูมเมทของเขาเย็นนี้จะกินอะไรไปแล้วหรือยัง

            ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

            “ฮัลโหล...กินอะไรหรือยัง”

            “ออกมากินข้าวกับเต้ย”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมา

            “อ้อ”

            “มีอะไรหรือเปล่า”

            “ไม่มี”

            “งั้นบาย”   ปลายสายกดวางไปแล้ว  แต่เพลิงกัลป์ยังมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่ราวกับจะเพ่งให้เห็นอีกคนที่อยู่ปลายทาง  ...ไปกินที่ไหน  กินอะไรกันไม่ทราบ...

            เขาก็แค่อยากรู้ว่า ‘ลูก’ ของเขาจะได้รับสารอาหารครบห้าหมู่มั้ย... ก็แค่นั้น

            ชายหนุ่มกลับมาที่แฟลต  ฝืนตักอาหารในกล่องเข้าปากได้ไม่กี่คำก็ต้องเลิก  รู้สึกคลื่นไส้ยังไงชอบกลคงเป็นเพราะว่าพักผ่อนไม่เพียงพอ  เขาอาบน้ำแล้วก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดนอน

            เป็นวันแรกที่เขาจะเข้านอนตั้งแต่หนึ่งทุ่ม

            เพลิงกัลป์หลับไปแล้วตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้องหลายครั้ง  ตามด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น  ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย  นึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่มีคนมากวนตอนที่กำลังนอนหลับอยู่

            เขาลุกจากเตียง  เปิดประตูห้องออกมายังห้องกินข้าว  เสียงเคาะประตูหน้าห้องแฟลตยังดังอยู่พร้อมกับเสียงพูดของหญิงสาว

            “เพลิงคะ  หลับแล้วเหรอ  ตุ๊กตามาหาค่ะ...เพลิงคะ”

            เขาเปิดประตูห้องออก  เจอหญิงสาวคนรักยืนอยู่คนเดียวพร้อมกับถุงใส่ของเต็มมือ

            “นอนแล้วเหรอคะ  นอนเร็วจัง...ตุ๊กตาซื้อขนมกับน้ำผลไม้มาฝากเพลิงค่ะ  ขอเข้าไปเก็บหน่อยนะคะ”  เธอพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน

            “ขอบคุณมากครับ  ไม่เห็นต้องลำบากเลย”

            “ก็เห็นเพลิงบ่นเหนื่อยๆ  ตุ๊กตาก็เลยซื้อของกินมาให้น่ะค่ะ”  ชายหนุ่มรับถุงมาถือเอาไว้  ไม่ขยับถอยจากกรอบประตูเพื่อให้หญิงสาวเข้าไปในห้อง

            “แมนอยู่หรอคะ”  เธอถาม  ...เหตุผลเดียวที่เพลิงกัลป์จะไม่ให้เธอเข้าห้องก็คือ...เกรงใจรูมเมท

            “อืม”  ชายหนุ่มตอบตัดรำคาญ  “ตุ๊กตารีบกลับบ้านไปพักผ่อนได้แล้ว   พรุ่งนี้คุณอยู่เวรเด็กไม่ใช่เหรอครับ” 

            “ใช่ค่ะ”  เธอตอบ  ท่าทางหงอยลงไปจนน่าสงสาร  “ถ้างั้น...ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ”

            เพลิงกัลป์พยักหน้า

            เขาถอยกลับเข้ามาในห้อง  เอาของที่ตุ๊กตาซื้อมาไปแช่ในตู้เย็นเอาไว้  อดรู้สึกผิดไม่ได้ที่ยังไม่ได้พูดกับตุ๊กตาให้เป็นเรื่องเป็นราว...ถึงความสัมพันธ์ของเราที่เขาอยากจะจบลง

            มันคงเป็นไปไม่ได้ถ้าต่อจากนี้เขาจะต้องคอยดูแล ‘ลูก’ ของเขาพร้อมกับหญิงสาวไปด้วย  ในเมื่อหัวใจของเขาเลือกลูกแล้ว  ก็คงต้องยอมปล่อยเธอไป  แม้ว่าจะรู้สึกเสียดายอยู่ลึกๆก็ตาม  ถึงอย่างไรตุ๊กตาก็เป็นผู้หญิงที่สวยน่ารัก  เวลาอยู่ด้วยก็ช่วยให้เขาสดชื่นขึ้นไม่น้อย

            เมื่อเทียบกับ...แม่ของลูก  คนที่เขาไม่เคยคิดแม้แต่จะลองชอบเลยด้วยซ้ำนั้น   คนที่เป็นผู้ชายทั้งแท่ง...ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก  เรื่องของเขากับเมืองแมนคงเป็นไปไม่ได้     

            เสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าห้องอีกครั้ง

            ชายหนุ่มเม้มปาก  คิดในใจว่าคงเป็นหญิงสาวที่ไม่ยอมกลับบ้านเป็นแน่...ก็ดีเหมือนกันจะได้คุยกันให้รู้เรื่องกันไป   เขาเดินไปเปิดประตู

            ไม่มีใครอยู่ที่หน้าห้องของเขา

            ............................................................................

            เมืองแมนรู้สึกกระวนกระวายใจแปลกๆ  ตั้งแต่ที่มีคนโทรเข้ามาถามถึงเรื่องอาหารมื้อเย็น  ก็ฝ่ายนั้นดูพูดน้อยกว่าปกติไปหลายเท่า  ไม่ได้โวยวายเรื่องที่เขาออกมากินข้าวกับเต้ยเลยด้วยซ้ำ

            ผิดปกติจริงๆ

            นึกอยากโทรกลับไปเหมือนกันแต่ก็ต้องยั้งใจเอาไว้

            เขาจะโทรกลับไปเพื่ออะไร...คนๆนั้นก็แค่เป็นห่วงสิ่งมีชีวิตในท้องของเขาก็แค่นั้นแหละ

            “วันนี้แมนดูเหนื่อยๆนะ  เวรเมื่อคืนหนักใช่มั้ย  ได้ยินพยาบาลบอก”

            “หนักอยู่”           เขาตอบ

            “เห็นว่าตามเพลิงมาช่วยด้วยเหรอ”  คนตรงข้ามเขายังติดใจถามไม่เลิก

            “อืม...มันมาช่วย”  เมืองแมนไม่ได้ขยายความต่อ

          “มีน้ำใจดีจังเลยนะ”   อีกฝ่ายพูด  บอกไม่ได้ว่าพูดจริงหรือประชด  “แล้วนี่คงง่วงแย่ล่ะสิ  เงียบตั้งแต่มาแล้ว”  ฝ่ายนั้นพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  ต่างจากใครอีกคนที่เอาแต่ตะคอกแล้วก็ออกคำสั่งเสียงห้วนๆกับเขาราวกับฟ้ากับเหว

            “นิดหน่อย  เต้ยอิ่มหรือยัง”

            “อิ่มแล้ว   เรากลับกันดีกว่า  แมนจะได้พัก”  เต้ยเรียกบริกรมาเก็บเงิน

            พวกเขากลับมาถึงแฟลตเกือบสี่ทุ่มกว่า  เต้ยมาส่งเขาแล้วก็กลับไปนอนที่บ้าน  เมืองแมนเดินมาหยุดหน้าห้องพักของตน  กำลังจะก้มลงล้วงกระเป๋าหากุญแจห้องก็ได้ยินเสียงกุกกักกับเสียงฝีเท้าข้างใน

            “เปิดประตูให้หน่อย...มึงอยู่ข้างในใช่มั้ย”  เขาเคาะประตูเรียก 

            เสียงฝีเท้าหยุดเดิน  แต่กลับไม่มีใครมาเปิดประตูให้เขา

            เมืองแมนขมวดคิ้ว   รู้สึกว่าอีกฝ่ายชักจะกวนกันมากไปล่ะ  อยู่หลังประตูแค่นี้เองทำไมไม่ยอมเปิดให้...ชายหนุ่มก้มลงควานหากุญแจในกระเป๋า

            ...ดูเหมือนว่าเขาจะลืมกุญแจห้อง

            “เพลิง...เปิดประตูให้กูหน่อย  กูลืมกุญแจ”

            เงียบ...

            เขาเคาะประตูแรงขึ้น  แล้วเปลี่ยนเป็นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรหารูมเมทแทน

            “ฮัลโหล  เปิดประตูห้องให้หน่อย”   เขากรอกเสียงลงไปอย่างหงุดหงิด

            “มึงกลับมาแล้วหรอ”  เสียงอีกฝ่ายดูดีอกดีใจกว่าปกติมาก  “อยู่หน้าห้องใช่มั้ย”

            “อืม”  เขารับคำ  อีกฝ่ายก็ยังถามย้ำมาอีกสองรอบจนเขาชักรำคาญ  “เออ  ยืนขาแข็งอยู่หน้าห้องเนี่ย  มาเปิดประตูให้หน่อย  เร็วๆ”

            คราวนี้เขาได้ยินเสียงเปิดปิดประตูห้องจากด้านใน  ตามด้วยประตูหน้าห้องพักถูกเปิดออก  ชายหนุ่มตัวโตที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาทำเอาเมืองแมนชะงักไปครู่

            “เกิดอะไรขึ้น”   เขาถามอย่างตกใจที่เห็นอีกฝ่ายหน้าซีด  แถมยังเหลียวมองไปที่ระเบียงนอกห้องลอกแลก

            “เข้ามาในห้องก่อน”   อีกฝ่ายตอบ  แทบจะดึงเขาเข้าไปในห้อง  มือสากๆคู่นั้นเย็นเฉียบ   “ปิดประตูให้สนิทด้วย  เมื่อกี้มึงเดินมาเห็นใครมั้ย”

            “ใคร?”  เขาถามกลับงงๆ  ยังจับต้นชนปลายไม่ติด

            “มีคน...มาเคาะประตูหน้าห้อง  ตั้งแต่สองทุ่ม  เคาะไม่เลิกมาสักพักแล้ว  แต่พอกูเปิดประตูออกไปดู  กลับไม่มีใครเลย”  เพลิงกัลป์พูด

            “ใครมาแกล้งหรือเปล่า”  เมืองแมนตอบ   เริ่มรู้สึกว่าวันนี้บรรยากาศในห้องพักมันเย็นๆอับๆยังไงชอบกล  “มึงประสาทไปเอง”

            “ตอนแรกกูก็คิดว่าอย่างนั้นนะ  แต่ตอนหลังกูว่ามันชักไม่ใช่แล้วล่ะ”  อีกฝ่ายกระซิบ  มองไปรอบห้องอย่างหวาดๆ  “กูว่ามันแปลกๆ  ไฟระเบียงจู่ๆก็มาเสียวันนี้อีก  เมื่อวานยังเปิดติดอยู่เลย”

            “คิดมากไปเอง  บางทีลมแรงประตูมันก็สั่นเหมือนมีคนมาเคาะนั่นแหละ”  เมืองแมนพูด  ทั้งที่ข้างนอกห้องเงียบสนิท ไม่มีแม้แต่เสียงลมพัด  ใบไม้นิ่งไม่ไหวติง

            มันเงียบมาก...เงียบราวกับมีแค่พวกเขาสองคนอาศัยอยู่ที่แฟลตนี้

            “แมน...คืนนี้ไปนอนห้องคลอดกันก่อนดีมั้ย”  รูมเมทของเขาพูดเสียงเบาทำลายความเงียบ  “กูว่ามันยังไงไม่รู้  บอกไม่ถูก”   ความรู้สึกตระครั่นตระครอ  ไม่สบายเนื้อไม่สบายตัวทำให้เพลิงกัลป์นึกอยากเผ่นออกจากที่นี่  อย่างน้อยไปตั้งหลักรอให้เช้าก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที

            “วันนี้หวานอยู่เวร  น่าจะนอนไม่ได้”  เพื่อนอินเทิร์นที่อยู่เวรเป็นผู้หญิง   จะให้พวกเขาไปนอนร่วมห้องด้วยก็น่าเกลียด   และพวกเธอก็คงไม่ยอมด้วย “วันนี้เวรศัลย์ก็เป็นแพท  เวรเด็กเป็นมุ่ย  สาวๆหมดเลย  เราคงไปขอนอนด้วยไม่ได้”

            “งั้นไปนอนห้องไอ้โย่งได้มั้ย”

            “มันกลับบ้าน”

            “งั้นเก็บของ ไปนอนโรงแรม”  เพลิงกัลป์โพล่งออกมา

            “มึงใจเย็นๆก่อน  ตั้งแต่มานี่กูยังไม่เห็นจะมีอะไรเลย”  เมืองแมนพูด  “ห้องนี้เราก็อยู่กันมาหลายอาทิตย์แล้ว  ไม่เห็นเจออะไร  มึงนอนไม่พอแล้วหลอนไปเองหรือเปล่า  ไหนดูซิ”  ชายหนุ่มยกหลังมือขึ้นแตะซอกคอของคนที่ตัวสูงกว่า  “ตัวรุมๆ  จะไม่สบายหรือเปล่า”

            “จะไม่สบายเพราะโดนผีหลอกเนี่ยแหละ  ...กูไปเก็บของก่อนนะ”    พูดจบเพลิงกัลป์ก็ผลุบหายเข้าไปในห้อง  ก่อนจะกลับมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าและกุญแจรถ  “เอ้า...ยืนเฉยๆอยู่ทำไม  ไปเก็บของสิ”

            “กระต่ายตื่นตูมชะมัด  ไม่เห็นมีอะไร”

            “หนอย...ทีอย่างนี้ล่ะพูดได้  สมัยก่อนมาเคาะเรียกให้กูช่วยทุกวันลืมแล้วหรือ”

            เมืองแมนหน้าแดง  ไม่พูดอะไรอีก  รีบเข้าไปในห้องเก็บข้าวของที่จำเป็นออกมาบ้าง  ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่เจออะไรที่ว่า แต่ก็ไม่อยากโดนทิ้งให้อยู่ในห้องคนเดียวเหมือนกัน

            หิ้วกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง  เขาก็เห็นรูมเมทกำลังสาละวนทำอะไรอยู่ที่หน้าประตู

            “เสร็จแล้ว  ไปกัน”

            “เปิดไม่ออกว่ะ”  เพลิงกัลป์หันมาบอกเขา  “เหมือนลูกบิดมันติดหรือไงไม่รู้  หมุนไม่ได้  จะดันก็ดันไม่ออก”  ชายหนุ่มเขย่าประตูอย่างแรงเสียงดังปึงปังแต่ประตูบานนั้นก็ยังล็อคอยู่เหมือนเดิม

            เมืองแมนเดินเข้าไปดูบ้าง  เขาจับลูกบิดประตูแล้วลองบิดดู...มันล็อคราวกับถูกล็อคเอาไว้จากด้านนอก  ไม่ว่าจะหมุนทางไหนก็ติดหมด

            “เมื่อกี้ยังเปิดเข้ามาได้อยู่เลย   มึงเผลอใส่กลอนตรงไหนหรือเปล่า”  ชายหนุ่มทั้งสองช่วยกันสำรวจประตูก็พบว่าไม่ได้ใส่กลอนคาเอาไว้ตรงไหน   เมืองแมนเดินไปชะโงกดูที่หน้าต่าง...ข้างนอกก็ไม่เห็นมีใคร

            “หรือว่า...ผี”  คนที่ต้องเปิดไฟนอนทุกคืนเริ่มขวัญผวาบ้างแล้ว  เมืองแมนถอยมายืนชิดกับเพื่อนโดยไม่รู้ตัว  “เราเจอดีหรือเปล่าวะ”  เขายกมือขึ้นพนมกลางอก   พูดเสียงสั่น  “ผมไม่ได้ตั้งใจลบหลู่นะครับ  ถ้าผมทำอะไรผิดไป  ผมขอโทษด้วย”

            คราวนี้ประตูสั่นอย่างแรงทั้งๆที่เพลิงกัลป์ไม่ได้แตะต้อง

            มือของเมืองแมนเย็นเฉียบ  หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 17-02-2018 13:07:55

            “ลองไปดูประตูเล็กหลังห้องก่อน  อาจจะออกได้  แต่มันต้องปีนระเบียงข้างหลังออกไป”  เพลิงกัลป์กลับสงบลงอย่างน่าประหลาด  ทั้งที่เมื่อกี้ยังหน้าซีดอยู่เลย   เขาคว้ามือเล็กของรูมเมทมากุมเอาไว้แล้วพาเดินไปด้านหลังห้อง

            เมืองแมนยอมให้อีกคนจูงมือพาไปดูที่ประตูเล็กข้างห้องน้ำที่มีไว้เปิดออกไปตากผ้าข้างหลัง  ต้องยอมรับว่าการที่มีมือใครอีกคนเกาะกุมมือของเขาช่วยให้อุ่นใจมากขึ้นไม่น้อย   ถึงมันจะดูประหลาดที่ผู้ชายสองคนจะมาจูงมือกันก็ตามที   ...แต่นี่เป็นสถานการณ์พิเศษ  คงไม่เป็นอะไร

            “เปิดไม่ออก”  เพลิงกัปล์คราง  พยายามกระชากประตูออกอย่างแรง  “ปกติประตูนี้ไม่เคยล็อคนี่”

            เมืองแมนขยับเข้ามาช่วยดันประตูบ้าง  มันคล้ายกับว่าติดล็อคกลอนจากด้านนอกเช่นกัน

            “ทำไงดี”

            “หน้าต่าง  ออกทางหน้าต่าง”

            หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง  นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้ว  เขากับเพลิงกัลป์ช่วยกันสำรวจหน้าต่างทุกบานในห้อง  แม้จะรู้ดีอยู่แล้วว่าติดบานเกล็ดกับลูกกรงหมดทุกบานก็ตาม

            “ออกไม่ได้  ต้องโทรบอกเพื่อน  ให้ใครมาช่วย”  เพลิงกัลป์พูด  หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออก  “ฮัลโหล  โย่งหรอ  กูเอง  มึงอยู่ไหนวะ  มาช่วยกูหน่อย...อะไรนะ  อยู่บนรถทัวร์?”   เขาวางสายอย่างหงุดหงิดหลังจากที่เพื่อนบอกว่ากำลังเดินทางกลับบ้าน         

            “เต้ย  หลับหรือยัง  แมนเองนะ”  เมืองแมนลองโทรบ้าง  “มีเรื่องให้ช่วยหน่อย   คือเราติดอยู่ในห้องเปิดประตูออกไม่ได้น่ะ...อืม...ห้องเราเอง”

            เสียงที่อ่อนลงของคนข้างๆทำให้เพลิงกัลป์เหลือบมองอย่างไม่ตั้งใจ  ...ทีเวลาคุยกับเขาไม่เห็นเคยทำเสียงแบบนี้บ้างเลย  ถ้าไม่ทำเสียงแข็งก็เสียงเรียบๆนิ่งไร้ความรู้สึก...เหอะ

            “เต้ยบอกจะมาเปิดให้  รอหน่อย”   เมืองแมนกดวางสาย

            “นี่ถ้าไม่เจอกับตัวคงนึกว่าโม้แน่ๆ”  เพลิงกัลป์พูดขึ้น  ยกมือขึ้นบิดขี้เกียจจนกระดูกลั่น  “แต่ตอนนี้ก็ดูสงบลงแล้วนะ”  พูดไม่ทันขาดคำ  ก็มีเสียงเคาะประตูหน้าห้องขึ้นสามครั้ง

            ชายหนุ่มสะดุ้ง  เหลียวไปมองอย่างตกใจ

            “เต้ยมาแล้วหรือเปล่า”  เมืองแมนพูดลอยๆ  ถึงจะรู้สึกว่ามาเร็วไปก็เถอะ  เขาลุกขึ้นเดินไปที่ประตู  “เต้ยหรอ   อยู่ข้างนอกใช่มั้ย”

            ...เงียบ

            ขนแขนลุกซู่  เมืองแมนถอยกรูดมาชนร่างสูงใหญ่ที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง   เพลิงกัลป์ยึดไหล่ของเขาเอาไว้

            “เนี่ยแหละ  กูเจอแบบนี้มาตั้งแต่สองทุ่ม”

            “เป็นกูคงเผ่นไปแล้ว”

            “กูรอมึงกลับมาก่อน  กลัวกลับมาไม่เจอกูแต่เจอผีแทนจะตกใจหัวโกร๋น”

            “.......”  เมืองแมนเงยหน้าขึ้นด่าอีกคนแบบไม่มีเสียง  เจอแต่ปลายคางที่เริ่มเขียวครึ้มอยู่ในระดับสายตา  ไอตัวอุ่นๆจากเนื้อตัวที่แนบชิดแผ่นหลังทำให้เขารู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้า   “ปล่อยได้แล้ว  กูจะไปนั่งรอเต้ย”  เขาพูด...ชักรู้สึกว่าเสียงที่ออกมาไม่เหมือนเสียงตัวเองเอาเสียเลย

            อีกคนถอยออกห่าง

            ทั้งคู่เดินมานั่งบนเก้าอี้ที่มีแค่สองตัวในห้องรวมที่มีไว้กินข้าว  เพลิงกัลป์ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ  ครู่เดียวก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆดังลอดออกมา  ส่วนเมืองแมนนั่งตาสว่างโพลง  ทอดสายตามองประตูเขม็ง  นึกภาวนาในเต้ยมาถึงเร็วๆเสียที   แต่เต้ยก็ไม่มา  เขาเลยอาศัยช่วงที่อีกคนหลับ  รีบเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวโดยเปิดประตูห้องน้ำแง้มเอาไว้นิดนึง....กลัวเปิดออกไม่ได้แล้วติดอยู่ในห้องน้ำคนเดียว

            เพลิงกัลป์สะดุ้งตื่นอีกครั้งหนึ่งตอนที่ได้ยินเสียงคนเคาะประตูหน้าห้อง  ไม่แน่ใจว่าตัวเองวูบหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว   แต่ก็รู้สึกสดชื่นขึ้นกว่าเดิมมากแม้ว่าเนื้อตัวจะเมื่อยขบ แขนชาจากการนอนฟุบอยู่ท่าเดิมเป็นเวลานาน

            หันไปเห็นอีกคนที่นั่งกอดอก เม้มปากแน่น  มองประตูสลับกับนาฬิกาแทบจะทุกห้านาทีก็อดสงสารไม่ได้  ดูท่าฝ่ายนั้นจะไม่ยอมงีบพักเลย  ...คงจะกลัวเต็มที

            “ไอ้เต้ยยังไม่มาอีกเหรอ”  เขาเงยหน้าขึ้น   อีกฝ่ายหันมามองแล้วส่ายหน้าแทนคำตอบ

            “โทรไปก็ปิดเครื่อง  ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า”

            “แล้ว...ไม่ง่วงหรือไง  นอนพักก่อนดีมั้ย”

            “กู...”  เมืองแมนอึกอัก  “ไม่เป็นไร  จะรอเต้ยมา”

            ...กูว่ามันไม่มาแล้วมั้ง   เพลิงกัลป์คิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกไป  ตีสองกว่าแล้ว... ใครที่ไหนจะมา   แถมติดอยู่ในห้องตัวเอง  ไม่ใช่ติดอยู่นอกห้อง  เต้ยมันก็คงงงว่าจะให้มาช่วยทำไมดึกๆดื่นๆ   นอกจากจะบอกว่าโดนกูปล้ำเอานั่นแหละ  บางทีมันอาจจะรีบมา...เพลิงกัลป์คิดในใจเยาะๆ

            ...มาร่วมวงด้วยน่ะนะ

            “ไปนอนในห้องไป”  เขาไล่ให้เมืองแมนไปนอนพัก  “นั่งนานๆเดี๋ยวก็ปวดหลังหมด  ไปนอนบนเตียง”  อีกฝ่ายมีท่าทางอิดออด  ไม่ยอมขยับตัว  “จะให้อุ้มเข้าไปมั้ย”  เขาขู่

            นั่นแหละ  เจ้าตัวถึงได้ยอมลุกขึ้นจากเก้าอี้  เดินเข้าไปนอนในห้องนอนของตัวเองที่เปิดประตูห้องค้างเอาไว้ให้ติดต่อกับห้องกินข้าวได้  แน่นอนว่าทั้งห้องเปิดไฟสว่างจ้า

            “แล้ว..ไม่ง่วงหรอ”  คนที่ล้มตัวลงนอนบนเตียง  ห่มผ้าห่มจนถึงคอร้องถามเขาจากในห้อง  เพลิงกัลป์หันไปมองแล้วส่ายหน้า

            “นอนไปเถอะ  ไม่ต้องห่วง”

            “ไม่ได้ห่วง  แต่มึงนั่งตรงนั้นแล้วมันเป็นเงาตะคุ่มๆ มันหลอน  เข้าใจมั้ย”   เมืองแมนพูด  ก็แหม...เวลาตาปรือๆแล้วเห็นเงาคนนั่งอยู่มันน่ากลัวจะตายไป

            “งั้นก็ปิดประตูห้องสิ”

            “ไม่เอา”

            “งั้นกูย้ายที่ไปนั่งในห้องกู”

            “ไม่ๆ”  เมืองแมนปฏิเสธ  ยังไงอีกฝ่ายก็ควรจะอยู่ในระยะสายตาของเขา  จะได้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน  “มึงมานั่งในนี้”   เขาพูดโดยไม่สบตาอีกฝ่าย

            “อะไรนะ”

            “มานั่งตรงนี้”  ตรงนี้ของเขาหมายถึงพื้นข้างเตียง

            ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นเท้าสะเอว  คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง  มองมาที่เขาคล้ายไม่อยากเชื่อ

            “ให้นั่งตรงนั้นเนี่ยนะ  บ้าหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์บ่นเสียงดังจนอีกคนหน้าเสียแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องส่วนตัวที่อยู่ข้างกัน

            “เออไม่เป็นไร...มึงจะนอนตรงไหนก็เรื่องของมึง”  แมนไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องตวัดเสียงด้วย

            “ก็นอนตรงนี้แหละ  แต่ขอหมอนกับผ้ามาปูรองหน่อย  แหม...แค่นี้ทำเป็นตาแดงไปได้”  คนพูดกลับมาพร้อมกับหมอนและผ้าห่มในมือ  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้าง  มองหน้าเขาล้อๆ

            “กูแค่หาว”  เมืองแมนหันหน้าไปทางอื่น  ทำเป็นไม่เห็นรูมเมทที่สะบัดผ้าผืนใหญ่ออกปูรองที่พื้นตามด้วยหมอนและผ้าห่มอีกผืน

            “พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า”  คนที่นอนอยู่ที่พื้นข้างเตียงของเขาพูดขึ้นลอยๆ

            “แค่ราวน์ตอนเช้าก็เสร็จ   มีอะไร”  เมืองแมนตอบกลับทั้งที่ยังหลับตาอยู่

            “จะชวนไปวัด”

            “เอาสิ”

            “เกือบลืม”  จู่ๆคนที่นอนเงียบไปแล้วก็ลุกขึ้นมานั่ง  เมืองแมนหันมามองข้างเตียงอย่างเพลียๆ

            “มีอะไรอีก”

            “วันนี้มึงเป็นอะไร  ตอนเช้าที่มึงเงียบๆไป  คุยอะไรก็ถามคำตอบคำ”   เพลิงกัลป์เท้าแขนลงกับที่นอนของอีกฝ่าย  ทอดสายตาคมเข้มมองมาอย่างค้นหา

            “กูต้องถามมึงมากกว่าว่าเมื่อเย็นโทรมาทำไม”   เมืองแมนย้อนถามกลับ

            “กู..เป็นห่วง  กลัวลูกหิว”  อีกคนตอบกลับมา

            ....เป็นห่วงแต่ลูกอย่างเดียวใช่มั้ย...จู่ๆคำถามนี้ก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเมืองแมนจนเจ้าตัวตกใจ   ทำไมน้ำเสียงในความคิดของเขาถึงได้ปนความน้อยใจพิลึกๆแบบนั้นล่ะ

            “มึงอยากได้ลูกคนนี้มากนักเหรอ”   เขาพูด  “ผู้ชายเจ้าชู้แบบมึงไม่น่าจะเป็นคนที่อยากเก็บเค้าเอาไว้เลยนะ  บอกตามตรงว่าตอนแรกกูนึกว่ามึงจะช่วยกูจัดการเด็กคนนี้ออกไปด้วยซ้ำ”  เมืองแมนลูบที่หน้าท้องของตัวเอง

            “ตอนแรกกูก็อยากกำจัดเหมือนกัน”  เพลิงกัลป์ยอมรับออกมา  “แต่ว่าพอเห็นหัวใจเขาเต้น...ไม่รู้สิ  กูว่ามันก็...บอกไม่ถูกว่ะ  แต่กูอยากเห็นหน้าเค้า  อยากรู้ว่าหน้าเค้าจะออกมาหล่อเหมือนกูมั้ย  หรือว่าจะบี้ๆแบนๆขี้เหร่เหมือนมึง”

            คนฟังขมวดคิ้ว  จุ๊ปาก

            “นี่เราพูดกันดีๆได้ไม่ถึงสองนาทีเลยนะ”

            “ขอโทษ”  เพลิงกัลป์พูด  “แต่กูรู้ว่ากูเห็นแก่ตัวมากที่ขอให้มึงเก็บเขาเอาไว้  ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน  มึงก็มีเต้ยอยู่แล้วด้วย”

            “มึงก็มีตุ๊กตา”

            “กูกับตุ๊กตาก็แค่....”  คนพูดยักไหล่  “ไม่ได้จริงจังหรอก   คนอย่างกูคงจะหาคนอยู่ด้วยยาก”

            “รู้เหมือนกันเหรอ”

            “รู้สิ  กูเป็นคนนิสัยเสีย...ขี้เบื่อ  เบื่อง่าย  มันรู้สึกแบบ..ไม่รู้มึงเคยเป็นหรือเปล่า  รู้สึกเหมือนกับว่ายังไม่เจอคนที่ใช่สักที  ทั้งๆที่เราก็เจอคนที่ถูกใจแล้วนะ  พอลองคบๆไปก็ไม่ใช่อีก”

            “ไม่รู้  กูไม่ใช่คนนิสัยแบบมึง”

            “มึงคงเป็นพวกรักจริงหวังแต่งสินะ”

            “รักจริง  แต่ไม่หวังแต่งหรอก”  เมืองแมนพูดแกมหัวเราะ  “ใครเค้าจะแต่งกับกู”  ความรักของเขาไม่เคยสมหวังอยู่แล้ว  ไม่อย่างนั้นจะหนีมาเลียแผลใจไกลถึงที่นี่เหรอ ...ไม่นึกว่าจะมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้อีก 

            พิศดูใบหน้าคมที่นั่งเท้าแขนคุยกับเขาอยู่นั้น  ตาของเพลิงโรยเพราะความเหนื่อยเพลียผสมกับความง่วง  แผ่นหลังที่เคยตั้งตรงเป็นสง่าเริ่มโอนเอน   เมืองแมนถอนหายใจออกมาเบาๆ

            ....ดีที่เขาไม่เคยคิดจะรักผู้ชายคนนี้  ต่อให้ตั้งท้องลูกของเขาอยู่ก็เถอะ

            “อาจจะมีคนที่เหมาะกับมึงอยู่ก็ได้นะ  แค่มึงยังไม่เจอเค้า”  เพลิงกัลป์พูดงึมงำ  “หรือไม่ก็อยู่เป็นเพื่อนกู  ช่วยกูเลี้ยงลูกด้วยกัน”

            เมืองแมนขยับจะตอบแต่ว่าอีกฝ่ายกลับล้มตัวลงนอน  หันหลังให้กับเขา  ชายหนุ่มครุ่นคิดต่ออีกพักใหญ่จนผล็อยหลับไปเอง  ไม่มีเสียงเคาะประตูมารบกวนอีกเลย

            .............................................................................

            มาอัพต่อแล้วจร้า

            ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ  อ่านแล้วมีกำลังใจมาก  ส่วนเรื่องที่ให้มาอัพบ่อยๆจะพยายามแล้วกันค่ะ  เพราะว่าเราเขียนนิยายเป็นงานอดิเรกยามว่างจากงานประจำอ่ะนะ  ช่วงไหนงานประจำยุ่งๆก็อาจจะต้องห่างหายกันไปบ้าง  หวังว่าคงเข้าใจและให้อภัยกันนะคะ

            จริงๆตอนนี้ว่าจะอัพเมื่อคืนแต่เขียนไม่จบเพราะกลัวผี5555  เลยเปลี่ยนมาเขียนต่อตอนเช้าแทน  เรื่องก็ไปเรื่อยๆนะคะ   พระเอกนายเอกจะไม่ได้แบบรักกันจีบกันหวือหวาหรอกนะ เพราะพวกเขาเป็นคนแบบที่ต่างฝ่ายต่างไม่คิดว่าจะรักกันได้ทั้งคู่   แค่ท้องได้นี่ก็อะเมซซิ่งมากแล้ว5555  อาจจะต้องใช้เวลาในการพัฒนาความสัมพันธ์กันหน่อยนะคะ  ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะรู้ใจตัวเองก่อน   

            หลายคนอาจจะเริ่มรำคาญความซึน555  แต่บอกเลยว่าเราชอบแนวนี้มากกกกก  เวลาเขียนแล้วฟินอ่ะบอกไม่ถูก   อายุของตัวละครก็เรียนจบเป็นวัยทำงานแล้ว  ความรักในเรื่องนี้ก็จะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นหน่อย  แต่ก็ยังแฝงความสับสนของคนที่เพิ่งเริ่มต้นช่วงชีวิตของวัยผู้ใหญ่จริงๆ แถมยังมีเด็กในท้องให้ต้องรับผิดชอบอีกหนึ่งชีวิต  เห้ออมมม  หนักจาย  ไหนจะมีผีอีก  มึนงงกันไปจ้า

            เจอกันตอนหน้า  อย่าเพิ่งหายไปไหน  อย่าทิ้งไรท์ไว้กลางทาง   ใครเล่นทวิตเตอร์ #แฟนหมอแมน  นะจ้ะ

            Melenalike.

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 17-02-2018 13:21:56

"สิ่ง" ที่คุณยังไม่รู้ว่าใคร กลับมาแล้วค่ะ
ตามต่อค่าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 17-02-2018 13:36:14

 :hao4: :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 17-02-2018 13:40:11

เข้าโหมดโรแมนติก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: zsutos ที่ 17-02-2018 13:43:01

ลุ้นทุกตอนว่าเมื่อไหร่เพลิงจะพูดกับตุ๊กตา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 17-02-2018 13:52:42

อ้างจาก: ็Hollyk ที่ 17-02-2018 13:06:55  

“จะบอกว่ากูกินอุบาศก์ใช่มั้ย”

มีคำผิดนิดหนึ่งนะ อุบาศก์ -> อุบาทว์

ชอบนะ แบบเรื่อยๆ เรียงๆ ชอบวัยทำงาน แบบใสๆ วัยเรียนมีให้อ่านเยอะแล้ว
มาติดตามตลอด คอยกด F5 รัวๆๆ ที่ิเข้ามา รู้สึกเราจะจิตไปแล้ว อิอิอิ
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-02-2018 13:56:40

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 17-02-2018 13:57:51

นึกว่ามาเกิดแล้ว
เกิดอะไรขึ้นอีกนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-02-2018 14:23:17

ดีนะที่อ่านตอนกลางวันไม่ใช่ตอนตีสองตีสามตามปกติ ไม่งั้นละมีหลอน  :ling3:  :ling3:  :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pamazier24 ที่ 17-02-2018 14:42:44

ชอบมากที่สุดเลยเรื่องนี้ ทั้งหลอน ทั้งซึน 555 มาต่อไวๆนะคะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 17-02-2018 15:14:00

สงสัยผีจะช่วยให้รักกันมากขึ้น ค่อยๆใกล้ชิด ค่อยๆเรียนรู้ใจตัวเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 17-02-2018 15:31:29

สรุปว่าใครมาเคาะประตู ...

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-02-2018 15:47:48

สเตธโธสโคปที่เอามาของผีหรือเปล่า

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-02-2018 16:09:14

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-02-2018 16:14:01

รู้ละ  ........เขามาพร้อมกับสเต็ทโตสโคป สีชมพูซีดๆอันนั้น
ที่แมนคว้าติดมือ คล้องคอมาที่ห้องนี่แหละ

เขา.....คงสร้างความใกล้ชิดระหว่างเพลิงกับแมน
เพราะแมน ทำตัวปลีกวิเวกตลอด

เพลิง ก็สารภาพความไม่ดีให้แมนรู้ ที่คบๆมาถูกตา ถูกใจแต่ไม่ใช่
สงสัยแมน คนที่ไม่ถูกตา ไม่ถูกใจ แต่ใช่สินะ ก็เป็นแม่ของลูกด้วย  :z3: :z3: :z3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 17-02-2018 16:30:47

ฮือออ วันนี้มาแบบจัดเต็มความหลอนมากค่ะ ที่น่าสงสัยอีกอย่างก็เรื่องเสต็ทฯนี่แหละ คิดว่าต้องเป็นของคูมผีสาวแน่ๆ แล้วเมื่อไหร่หมอเพลิงกับหมอแมนจะเข้าใจกันดีๆสักทีนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 17-02-2018 18:31:33

คุณผีมาอีกแล้ววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 17-02-2018 19:28:44

หรือนี่จะเป็นผีลิขิตที่ทำให้สองคนนี้ใกล้ชิดกัน 555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 17-02-2018 20:08:34

ชอบนะคะ  ถ้าลองคุยกันดีๆนี่ น่าจะกลายเป็นคนที่ใช่ของกันและกันเลยหล่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 17-02-2018 20:23:00

ฮือออ นี่อ่านไปก็หลอนๆไปด้วย

แต่ก็ดีแล้ว ทำให้สองคนได้คุยกันจริงจังบ้างสักที

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 17-02-2018 21:42:03

 :a5: o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 17-02-2018 22:41:05

หลอนนิด ๆ เป็นการกระตุ้นการเต็นของหัวใจ  :m23:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 17-02-2018 22:48:38

เกลียดที่คนเขียนบอกว่าจะอัพแต่ก็กลัวผี >< นิมันอารายยยยย คนอ่านก็กลัวเหมือนกันค่ะ 555555
คนเขียนกลัวแต่ก็ช่างแต่งออกมาได้เนาะ


รออ่านต่อค่ะ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-02-2018 23:38:07

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 18-02-2018 01:45:42

เนี่ยชอบเเนวนี้เหมือนกันมันซึนๆเนียนๆไปดี ดูธรรมชาติของความสัมพันธ์ที่น่าจะเป็น จนถึงตอนนี้การที่ตัวละครเค้าอยู่ด้วยกันมันก็ต้องมีโมเม้นกันบ้าง มีมุมท่ีคิดต่อกันโน่นนี่บ้าง ความมนุษย์เนอะต้องรู้สึกบ้างแหละไม่มากก็น้อย ชอบความธรรมชาติที่ไม่ได้ดูคู่รักจนเกินไปที่นายเอกท้อง ช้าๆเรื่อยๆแต่เนี่ยชอบแบบนี้เลยค่าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 18-02-2018 02:45:56

ชอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 18-02-2018 08:31:14

'เขา'อยากให้พวกนายอยู่ด้วยกันงายยย นี้แหละแม่สื่อที่แท้จริง ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-02-2018 09:30:38

หลอนที่มาเคาะห้องนี้แหละ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 19-02-2018 01:04:04

คุงผีมาอิกล้าวววว
ทำไมผีหลอกทั้งคู่เลยหื้มมมมม

เขามีความกระวนกระวายต่อกันแล้วข่ะคุ๊ณ

นิยายเรื่องนี้น่ารักมาก
แต่ก็หลอนมากกกกกกก
ขนาดผีไม่มาให้เห็นเป็นตัวๆ
แต่ทำไมเรารู้สึกหลอนก็ไม่รู้

ขอบคุณมากที่มาต่อนะคะ
ดีใจมากๆ ที่คนเขียนไม่ทิ้งเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 19-02-2018 09:37:56

ขนาดอ่านตอนเช้ายังหลอนเลยแฮะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 19-02-2018 13:41:32

รอลุ้นนะคะ นางฟ้าแม่สื่อจัดให้แน่ๆ ซึนกันนักบังคับให้นอนห้องเดียวกันซะเลย ชอบบุคลิก​ของทุกตัวละครเลยค่ะ ดูจริงไม่เลี่ยนดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 19-02-2018 17:18:41

เราชอบเรื่องนี้นะ เข้าใจด้วยแหละ

ทุกสิ่งมันดูงงๆเบลอไปหมด จะท้องได้ไงวะ ถ้าท้องแล้วยังไง ห่วงเด็กนะ แต่เราไม่ได้รักกันนิ


ก็คงต้องดูแลกันในระดับนึง  สักพักจะเกิดความพูกพัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 20-02-2018 07:23:31

เริ่มจะชอบหมอเพลิงแล้ว
และชอบคนเขียนที่ทักทายท้ายเรื่องไม่เกริ่นถึงเรื่องล่วงหน้า
ทำให้ไม่เสียอรรถรสในการอ่านในครั้งต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 20-02-2018 08:41:40

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 20-02-2018 14:52:34

อ่านรวดเดียว ตามทันแล้ววว  สนุกก ตามมมม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: viewier ที่ 20-02-2018 17:07:06

คิดภาพไม่ออกเลยว่าจะรักกันยังไง ยิ่งมีผีเข้ามาอีกแล้วเนี่ย โอ้ย ยากไปอีก
เหมือนจะมีคนหวั่นไหวนะ แต่ก็ไม่ได้มากอะไรขนาดนั้นอะ หรือจะยังไม่รู้ตัวกัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท11 17/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: VICTORY ที่ 20-02-2018 18:50:25

อ่านไปขนลุกไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 20-02-2018 22:52:11

Internal Love

ตอนที่ 12

Sometimes you need to let things go.

 

 

 

 

 

 

 

            “เสร็จหรือยัง”

            เพลิงกัลป์เดินมาถามเขาถึงที่วอร์ด  คนถูกถามเงยหน้าขึ้นจากชาร์ตคนไข้  เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนติดข้างฝาในวอร์ด

            “เพิ่งสิบโมง  จะรีบไปไหน”

            “เดี๋ยวไม่ทันเพล”

            “ไปรอที่แฟลตก่อนเลย  เดี๋ยวตามไป”  เมืองแมนไม่ชอบให้ใครมาเร่งในเวลาที่เขากำลังทำงานอยู่

            “ไปรอที่รถนะ  ได้ไม่ต้องเดิน”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาแล้วรีบก้าวออกจากวอร์ดไปอย่างรวดเร็วจนเมืองแมนแปลกใจ  แต่แล้วคนที่เดินเนิบๆเข้ามาในวอร์ดก็ทำให้เขาเข้าใจ

            “แมน...เห็นเพลิงมั้ย  ตุ๊กตาเดินตามหาครบทุกชั้นแล้วเนี่ย  โทรไปก็ไม่รับ”

            “เอ่อ...”  ชายหนุ่มอึกอัก  เขาไม่อยากโกหกแต่ก็ไม่อยากบอกเธอให้วุ่นวาย

            “ไม่เห็นล่ะสิ  ไม่เป็นไรค่ะ  เดี๋ยวตุ๊กตาไปรอที่แฟลตก็ได้”  หญิงสาวบอก  ก้มลงกดโทรศัพท์มือถือในมือแล้วเดินออกไปจากวอร์ดอีกคน

            เมืองแมนถอนหายใจเฮือก 

            คุณหมอหนุ่มใช้เวลาในการทำงานบนวอร์ดอยู่อีกเกือบครึ่งชั่วโมงจนทุกอย่างเรียบร้อยถึงได้ลงมาจากตึกผู้ป่วย  เดินเรื่อยๆอ้อมมายังที่จอดรถด้านหลัง  เห็นรถของรูมเมทจอดเด่นเป็นสง่าอยู่แล้ว

            “ทำไมช้าจัง”  พอก้าวขึ้นมานั่ง  คนที่นั่งประจำที่คนขับก็พูดขึ้นทันที

            “ก็เพิ่งเสร็จ”  เมืองแมนตอบ  “เมื่อกี้ตุ๊กตามาถามหามึงที่วอร์ด  โทรกลับเธอหรือยัง”

            “อ๋อ”  อีกคนอุทานแล้วเงียบไป  “ยังไม่ได้โทร”

            “เห็นเธอว่าจะไปรอที่แฟลต”

            “จริงดิ”  อีกฝ่ายหันมามองหน้าเขา   “มึงจะกลับไปทำอะไรที่แฟลตนะ”

            “จะไปเปลี่ยนเสื้อ”  เสื้อที่เมืองแมนสวมอยู่ยังเป็นกาวน์สั้นที่ไม่เหมาะออกไปข้างนอกโรงพยาบาลเท่าไหร่  “เก็บของด้วย”

            “แวะซื้อเอาใหม่ดีมั้ย”  เพลิงกัลป์เสนอ

            “ทำไมมึงต้องหลบหน้าเธอด้วย”  เขาถามตรงๆ  “จริงๆแล้ว...กูก็ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องความรักของมึงหรอกนะ  แต่ทำแบบนี้ มันเสียเวลา...มีอะไรทำไมไม่พูดกันตามตรง” 

            “ใครจะแมนเหมือนมึงล่ะครับคุณเมืองแมน”  เพลิงกัลป์ตอบแกมประชด  “ถ้ากูพูดตรงๆแล้วเธอเข้าใจง่ายๆ กูพูดไปแล้ว”

            “แล้วลองพูดหรือยังล่ะ”

            “ลองแล้ว”  คนขับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด  “เธอไม่ยอมฟังเลย”

            “อ้อ”    คนฟังไม่รู้จะตอบว่าอะไร   อันที่จริงแล้วเขายังไม่รู้เลยว่าทั้งคู่ทะเลาะกันเรื่องอะไรด้วยซ้ำ  “จริงๆก็โตๆกันแล้ว  ทะเลาะเรื่องอะไรกันก็น่าจะให้อภัยกันได้นะ”  เขาพยายามพูดอย่างเป็นกลาง

            “กูไม่ได้ทะเลาะกับเค้า”   เพลิงกัลป์พูดเสียงห้วน  เหลือบตามองคนนั่งข้างๆผ่านกระจอกมองหลังแวบหนึ่ง  “กูจะขอเลิกกับเค้า”

            เกิดความเงียบขึ้นอึดใจหนึ่งภายในรถ

            “เพราะกูหรือเปล่า”  เมืองแมนถามขึ้นในที่สุด  ...เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น  เขาก็คงจะรู้สึกผิดต่อหญิงสาวมาก

            “ก็มีส่วน...อย่าทำหน้างั้นสิ   กูกับเค้าก็ทะเลาะกันบ่อยอยู่แล้ว  ตุ๊กตาเป็นคนเอาแต่ใจ  แล้วกูก็เป็นพวกโปรโมชั่นหมดไว  ไม่ชอบเอาใจใครด้วย”  ชายหนุ่มตอบง่ายๆ

            “มึงได้เธอแล้วก็เบื่อใช่มั้ย”  เมืองแมนถามขึ้นเรียบๆ

            “มีคำถามอื่นที่สะเทือนใจน้อยกว่านี้มั้ยวะ”  เพลิงกัลป์อุทาน

            “จะถามยังไง  ความจริงก็ยังเป็นความจริงอยู่วันยันค่ำนั่นแหละ”

            “ในสายตามึงนี่  กูดูเป็นคนเลวมากเลยสินะ”   คุณหมอหนุ่มพูดเสียงห้วน  เลี้ยวรถเข้าไปจอดด้านหน้าแฟลต คนที่นั่งอยู่ข้างคนขับไม่ตอบ  พอรถจอดสนิทก็เปิดประตูก้าวลงไปจากรถทันที   “แมน...เมืองแมน”  เขาตะโกนเรียก

          อีกฝ่ายไม่หันมามอง  เพลิงกัลป์โคลงศีรษะแล้วเดินตามหลังอีกฝ่ายไป

            ร่างอรชรของตุ๊กตายืนรอเขาอยู่ก่อนแล้วที่หน้าห้องพัก  เธอกำลังเจรจาอะไรสักอย่างกับรูมเมทของเขา   พอเห็นเขาเดินเข้ามา  เธอก็เปลี่ยนเป้าหมาย ตรงรี่มาหาเขาแทน

            “เพลิง...ตุ๊กตาตามหาตั้งนาน  โทรศัพท์แบตหมดหรอคะ  โทรไม่ติดเลย”

            ชายหนุ่มเหลือบมองรูมเมท  เห็นแค่หลังไวๆหายลับเข้าไปในห้องพัก  เขาลอบระบายลมหายใจอย่างอึดอัด  หันมาสบตาหญิงสาวตรงหน้า

            “ผมเพิ่งชาร์ตแบตไปครับ”

            “อ้าว..แล้วทำไม..”  หญิงสาวชะงัก  เธอดูเหมือนจะเริ่มเข้าใจได้เอง  “เพลิงจงใจไม่รับโทรศัพท์ของตุ๊กตาหรอคะ”  เสียงใสๆเริ่มสั่นเครือพร้อมกับน้ำตาปริ่มขอบตา  “ทำไมเพลิงใจร้ายจังคะ”           

            ใจร้าย...คำที่เขาได้ยินจากสาวๆมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้ง

            “ผมไม่ได้ใจร้าย  แต่ผมไม่อยากทำให้คุณเสียใจและก็เสียเวลาไปมากกว่านี้”  ชายหนุ่มพูด  “พักหลังมานี้คุณเองก็คงรู้สึกได้ว่าเราทะเลาะกันบ่อยแค่ไหน”

            “แต่เราก็ดีกันได้ทุกครั้ง”  เธอแย้ง  เอื้อมมือมาแตะที่ท่อนแขนของเขา  “เราปรับความเข้าใจกันได้นี่คะ  เพลิงโกรธอะไรตุ๊กตา  บอกมาเลยค่ะ  ตุ๊กตาจะได้ปรับปรุงตัว”

            “มันไม่มีทางแล้วครับ”

            “เพลิง!”  น้ำตาร้อนๆไหลอาบแก้มของหญิงสาว  “เพลิงมีคนใหม่ใช่มั้ย  บอกตุ๊กตามาสิ  ไม่ต้องมาแกล้งตอบโยกโย้แบบนี้  คิดว่าตุ๊กตาเดาไม่ออกหรือไง  พูดออกมาสิคะว่าเพลิงมีคนใหม่  คุณนอกใจตุ๊กตา”  เธอกรีดเสียงดังลั่น

            “ผม..”  ชายหนุ่มอึกอัก  ถึงจะตัดสินใจตั้งแต่อยู่ในรถว่าคงต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง  แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ  มันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด   จะว่าไปแล้ว หญิงสาวก็ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย  ผิดที่เขาเองเต็มๆ   “ใช่...ผมนอกใจคุณ”  เขาโพล่งออกไป  ถ้าการทำให้ใครสักคนตั้งท้องเรียกว่านอกกายนอกใจ  เขาก็ต้องยอมรับ

            “เลวที่สุด”  ตุ๊กตากระซิบ  แล้วตวัดมือขึ้นฟาดที่ใบหน้าซีกซ้ายของเขาเต็มแรงจนรู้สึกใบหน้าซีกนั้นชาวาบ   หญิงสาวหมุนตัวเดินแกมวิ่งออกไปจากแฟลต   ทิ้งรอยน้ำตาและเสียงสะอื้นเอาไว้ให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดคนเดียว

            เพลิงกัลป์ไม่ได้เดินตามเธอไป

            เขาเปิดประตูห้องพักแล้วก้าวเข้าไปข้างใน  ได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากห้องของรูมเมท  เลยเดินไปหยุดที่หน้าห้องแล้วยกมือขึ้นเคาะประตู

            “แมน”

            “คุยเสร็จแล้วเหรอ”  ฝ่ายนั้นถามกลับมาจากในห้อง

            “อืม....แล้วมึงเสร็จหรือยัง”

            ประตูห้องเปิดออกแทนคำตอบ  ร่างโปร่งบางอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขายาวแบบสุภาพพร้อมไปทำบุญ เมืองแมนกวาดตามองอีกฝ่าย  ทำเป็นมองไม่เห็นรอยนิ้วแดงก่ำบนใบหน้าของรูมเมท

            “ไปวันหลังก็ได้นะ”  เขาพูด  ...เผื่อว่าอีกคนจะไม่อยู่ในอารมณ์เข้าวัดตอนนี้

            “ไปวันนี้ล่ะ  ไม่งั้นคืนนี้จะนอนกันยังไง”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาพลางถอดเสื้อกาวน์ตัวนอกออกให้เห็นเสื้อสีฟ้าอ่อนข้างใน  เพลิงกัลป์โยนเสื้อกาวน์เอาไว้บนเตียงของตัวเองแล้วก็หยิบกุญแจรถขึ้นมาถือเอาไว้   “แวะร้านในตลาด  ซื้อของไปถวายสังฆทานก่อน  ได้หาอะไรกินด้วยเที่ยงแล้ว”

            เมืองแมนเดินตามอีกฝ่ายมาขึ้นรถเงียบๆ  ไม่ได้ออกความเห็นอะไร

            หลังจากแวะทานข้าวในตัวเมือง  คนขับก็เป็นคนลงจากรถวิ่งข้ามถนนไปซื้อสังฆทานที่ร้านอีกฝั่งมาให้  ส่วนเขาก็มีหน้าที่ลงไปซื้อขนมปังแถวมาเตรียมเอาไว้  ทั้งๆที่ยังไม่เข้าใจเหตุผลเท่าไหร่

            “เราจะซื้อขนมปังไปถวายพระเหรอ”  เด็กเมืองหลวงถามขึ้นลอยๆ  เอื้อมมือไปหรี่เสียงเพลงในรถลง  ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังมาจากคนขับ   ท่าทางของเพลิงกัลป์ดูผ่อนคลายลง  ไม่ตึงเครียดเท่าตอนที่ออกมาจากแฟลต

            “พระที่กรุงเทพฯฉันขนมปังกันเหรอ”  ฝ่ายนั้นย้อนถาม

            “เอ่อ...ก็ไม่เคยเห็นนะ   คือกูไม่ค่อยได้เข้าวัดหรอก  มีแต่แม่ที่ไป”  เขาสารภาพเสียงอ่อย

            “แม่ของมึงคงใจดีมาก”

            “ไม่ล่ะ  แต่ก็ใจดีกว่าพ่อ”   ...เมื่อสมัยที่พ่อยังมีชีวิตอยู่น่ะนะ   ชายหนุ่มลอบถอนหายใจยาวแต่ก็ไม่พ้นสายตาคมที่มองผ่านกระจก

            “เหมือนกัน  พ่อกูก็โคตรดุ  ดุสุดในเชียงใหม่เลยมั้ง”   คนขับพูดแกมหัวเราะ   “ไม่ได้กลับบ้านสองเดือนแล้ว  ชักคิดถึง   มึงได้โทรคุยกับพ่อแม่บ้างมั้ย”

            “โทรคุยสิ  แม่กูอยู่กับน้องแค่สองคนเอง”  เมืองแมนหลุดปากออกไป  เป็นเพราะบรรยากาศสบายๆที่เกิดขึ้นชั่วขณะจากบทสนทนาที่ไม่หาเรื่องกันเหมือนเคย

            “อ้าว...แล้วพ่อของมึง”

            “เสียแล้ว  เป็นมะเร็ง”  เมืองแมนขยายความเมื่อเห็นคำถามในสายตาคู่นั้น  “กูทำใจได้นานแล้ว  ไม่ต้องทำหน้างั้นหรอก”

            “เสียใจด้วยนะ”

            “อืม”

            รถเงียบไปครู่จนเพลิงกัลป์รู้สึกอึดอัด

            “มึงจะลงไปกรุงเทพฯเมื่อไหร่”  เขาทำลายความเงียบด้วยคำถาม  อีกฝ่ายมีท่าทางครุ่นคิด

            “ตั้งใจว่าจะไปบ้านตอนรับปริญญา   อีกสองเดือนพอดี  ตอนนั้นกูคงอยู่วอร์ดสูติ...”  คนพูดนิ่งไปอีก

            “ก็ดีแล้วนี่  วอร์ดสูติมีเวลาว่างมากกว่าวอร์ดอื่นๆ  มึงกลับได้สบายๆ”   เพลิงกัลป์มองเห็นแววกังวลแกมหนักใจปรากฏขึ้นในดวงตากลมโต  “ทำไม..มีเรื่องอะไร”

            “ตอนนั้นก็คง...สี่เดือนกว่า”  คำพูดของอีกฝ่ายทำให้เขานึกขึ้นมาได้  ชายหนุ่มขมวดคิ้วคิดตาม

            “จริงสิ...งั้นเดี๋ยวกูขับรถไปส่งมึงที่กรุงเทพฯ  จะได้ไม่ต้องขับรถเองนานๆ”  เพลิงกัลป์คิดไปอีกทาง  “หรือกูลาด้วยดีมั้ย  งานรับปริญญาต้องใช้แรงเยอะนะ...”

            “ไม่ใช่อย่างนั้น  กูหมายถึงขนาดท้องกูเนี่ย  แม่กูคงตกใจ”  เมืองแมนเม้มปาก

            คนเป็นพ่อเด็กเงียบไป

            รถเลี้ยวเข้าไปในซอยที่มีป้ายติดชื่อวัดเอาไว้เรียบๆ   เมืองแมนไม่ได้มาวัดนานแล้ว  จะว่าไปก็ตั้งแต่งานของพ่อ  จากนั้นก็มีแต่แม่กับน้องสาวที่เข้าวัดทำบุญบ่อย  ส่วนเขาก็มัวยุ่งอยู่กับการเรียนและการสอบไม่ได้พัก

            “เราต้องไปที่ไหนก่อน”  เมืองแมนถามขึ้นเบาๆ  รอจนคนขับล็อครถเรียบร้อย

            “ไปหาเจ้าอาวาส  มึงลงไปรอที่ศาลาก่อนก็ได้  เดี๋ยวเอาของหลังรถลงก่อนแล้วจะตามไป”  เพลิงกัลป์บอก  เปิดประตูก้าวลงมาจากรถ

            เมืองแมนเลยเดินเนิบๆไปทางศาลาวัดที่เห็นอยู่ใกล้ๆ  เขานึกชอบความเงียบสงบของวัดแห่งนี้ขึ้นมาทันที  บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายด้วยร่มไม้ใหญ่และลมที่พัดมาคลายร้อนเป็นระยะ  เขาเห็นลูกของชาวบ้านสองสามคนวิ่งเล่นกันกับสุนัข  มีพระสงฆ์รูปหนึ่งยืนกวาดลานวัดอยู่ไม่ไกล

            เพลิงกัลป์หิ้วถังสังฆทานเดินตามหลังเข้ามาจนทันกัน  เขาพยักพเยิดให้เมืองแมนเดินเข้าไปหาพระสงฆ์รูปนั้นเพื่อถามหาเจ้าอาวาส

            ท่านตอบว่าเจ้าอาวาสกำลังติดสนทนาธรรมอยู่ให้รอก่อน  เขากับเมืองแมนเลยเข้าไปไหว้พระประธานในอุโบสถ  กลิ่นธูปเทียนทำให้เมืองแมนจามออกมาหลายครั้งจนอีกคนหันมามอง

            “ไหวหรือเปล่า”

            “ไหวๆ  น้ำมูกไหลเฉยๆ”

            อีกฝ่ายเลยไม่ได้ถามอะไรอีก  เมืองแมนเห็นฝ่ายนั้นก้มลงกราบพระด้วยท่าทางสวยงามคล่องแคล่ว  แลดูคุ้นเคยไม่น่าเชื่อ   แถมยังหลับตาลงพึมพำสวดมนต์ขมุบขมิบยาวจนขนาดเมืองแมนก้มลงกราบครั้งสุดท้าย  ฝ่ายนั้นก็ยังสวดไม่เสร็จสักที

            เขาถอยมานั่งพับเพียบรออยู่ข้างๆ  นึกสงสัยว่าฝ่ายนั้นสวดอะไรนักหนา

            “มองอะไร”  เพลิงกัลป์ก้มลงกราบพระอีกสามทีแล้วเงยหน้าขึ้นถามรูมเมทที่จ้องเขาอยู่ก่อนนานแล้ว

            “เสร็จแล้วเหรอ  นานจัง  หรือว่าอธิษฐานอะไรอยู่หรือไง”   เมืองแมนถาม  “สงสัยขอหวยงวดหน้าแหงๆ  ไม่ก็ขอแฟนใหม่สวยๆล่ะสิ”

            “กูขอให้มึงกับลูกสุขภาพแข็งแรง ปลอดภัย”  คุณหมอหนุ่มตอบเรียบๆ  คนฟังอ้าปากค้าง  รู้สึกวาบตรงท้องน้อยเหมือนเวลานั่งรถลงสะพานโดยไม่ทันตั้งตัว   

            ยังไม่ได้ตอบอะไรกลับไป  เมืองแมนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้  พอเหลียวไปดูก็เห็นพระสงฆ์รูปหนึ่งท่าทางสำรวมเดินเข้ามานั่งตรงที่นั่งที่เตรียมไว้  ท่าทางน่าเลื่อมใสทีเดียวในความคิดของเมืองแมน

            เพลิงกัลป์ขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วก้มลงกราบ

            ทั้งคู่ถวายสังฆทาน  กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย  จากนั้นก็รีบศีลรับพรจากเจ้าอาวาส  น้ำมนต์ที่กระเด็นมาใส่ศีรษะและแขนขาของคุณหมอหนุ่มทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นในตอนแรกสงบลงมาก

            “เพิ่งมาอยู่ที่นี่หรือโยม  ไม่เคยเห็น”  หลวงพ่อถาม

            “ครับ  พวกผมเป็นแพทย์  จับฉลากมาใช้ทุนที่นี่ครับ”  เพลิงกัลป์เป็นคนตอบ

            “ดีแล้ว   แล้วมาวันนี้มีเรื่องทุกข์ร้อนล่ะสิ”

            ชายหนุ่มเหลือบมองหน้ากัน

            “ครับ  มีเรื่องเดือดร้อนมากครับ  คือแฟลตแพทย์ที่พวกผมพักอยู่ตอนนี้มันเกิดเรื่องประหลาดๆขึ้นครับ  ผมคิดว่ามันไม่ใช่ปรากฎการณ์ที่อธิบายได้ด้วยวิทยาศาสตร์”  เมืองแมนเกริ่น  จากนั้นเพลิงกัลป์ก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่แฟลตทั้งหมดให้หลวงพ่อฟัง

            เจ้าอาวาสฟังจบก็มองหน้าเขาแล้วยิ้มตอบอย่างมีเมตตา

            “ทุกอย่างอธิบายได้ด้วยธรรมมะ  สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม  พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้  หมายความว่าใครทำอะไรก็ย่อมได้อย่างนั้น   เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร  ความพยาบาทรังแต่จะทำให้วิญญาณไม่สงบสุขและมัวหมอง”  วูบหนึ่งที่เมืองแมนรู้สึกคล้ายกับว่าท่านไม่ได้พูดกับเขา  แต่จงใจพูดให้ ‘ใคร’ คนหนึ่งฟังมากกว่า

            จู่ๆขนที่แขนก็ลุกเกรียว  ชายหนุ่มพยายามตั้งสติเอาไว้ไม่ให้ฟุ้งซ่าน

            “หมายความว่าอย่างไรครับ”  ดูท่าคนข้างๆเขาก็คงไม่เข้าใจเช่นกัน   “หมายถึงผีในแฟลตเราจองเวรเราหรอครับ”

            “ทั้งใช่และไม่ใช่  เขามีความผูกพันกันอยู่แต่หนหลังถึงได้วนเวียนคอยอยู่ไม่ยอมไปไหน  แต่ว่าพวกโยมเป็นคนที่มาใหม่  หากแต่มีดวงชะตาคล้องกันถึงได้เกิดกรรมขึ้น”

            “ดวงชะตาคล้องกัน  คืออะไรครับ”

            “อธิบายตอนนี้พวกโยมก็จะยังไม่เข้าใจหรอก”  ท่านหยุดพูด  แล้วตวัดมองที่ท้องของเมืองแมนแวบหนึ่ง  “เอาเป็นว่า   ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนเกิดจากกรรมของพวกโยม  เกี่ยวเนื่องกันมา  ดวงวิญญาณที่มาจุติใหม่ก็เช่นกัน  เขาเคยมีกรรมกับพวกโยมมาก่อน  ถึงได้มาเกิด”

            “ท่านรู้?”  เพลิงกัลป์อุทาน  ส่วนคนข้างๆได้แต่นิ่งอึ้ง  พูดไม่ออก  “แล้วพวกผมจะต้องทำยังไงครับ  ถึงจะตัดกรรมนี้ได้เสียที”  เขารีบถามต่อ

            เจ้าอาวาสหลับตาลงครู่หนึ่งแล้วก็ลืมตาขึ้นมาใหม่

            “เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร   พึงระงับกรรมชั่วด้วยกรรมดี  กรรมคือการกระทำ   สรรพสิ่งเกิดขึ้น  ตั้งอยู่แล้วดับไปไม่จีรัง  ถ้าเลิกยึดติดเสียได้  จิตใจก็จะเป็นสุข”

            “ผมไม่เข้าใจเลยครับ”  ชายหนุ่มคราง

            “อาตมาพูดได้แค่นี้   โยมทั้งคู่ถือว่าได้ทำกรรมร่วมกันมาแล้ว  ก็ขอให้รักษาไว้ซึ่งกรรมดี  หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ขอให้มีสติอยู่ตลอด”

            “แล้วผีที่แฟลตของพวกผมล่ะครับ”

            ท่านล้วงมือเข้าไปในย่ามที่วางเอาไว้ข้างตัว  แล้วก็หยิบเอาขวดอะไรสักอย่างเล็กๆข้างในบรรจุน้ำใสออกมาส่งให้เพลิงกัลป์กับเมืองแมนรับเอาไว้คนละขวด

            “พกติดตัวเอาไว้ก่อนในช่วงนี้”  ท่านพูดแค่สั้นๆ  “อาตมามีธุระต่อ  ต้องขอตัวก่อน”

            “ขอบคุณครับ”  พวกเขาก้มลงกราบลา

            หลวงพ่อทำท่าจะเดินผ่านทั้งสองคนไปแต่ก็ชะงักนิดหนึ่ง  หันมามองเมืองแมน

            “อย่าอยู่ใกล้น้ำ  ให้อยู่ใกล้ไฟ”

            “ครับ?”

            ท่านไม่ได้พูดอะไรอีก

            เพลิงกัลป์เปลี่ยนท่านั่งเป็นขัดสมาธิ  เขาเท้าคางมองหน้าคนที่นั่งข้างๆอย่างครุ่นคิด

            “ที่หลวงพ่อพูดหมายความว่าอะไรกันแน่  ทำไมมันดูเป็นปริศนาไปหมด  ไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเพิ่มเลย”  เขายกขวดแก้วเล็กๆขึ้นส่องดู  “ใสแจ๋ว  คงจะเป็นน้ำมนต์ล่ะมั้ง”

            “ท่านหมายความว่าอะไร...ให้อยู่ห่างจากน้ำเหรอ  หมายความว่ากูมีโอกาสจมน้ำตายอะไรแบบนี้หรือไง”  เมืองแมนทวนคำ  “ให้อยู่ใกล้ไฟ...ให้อยู่ใกล้ไฟ  รู้แล้ว...ที่นี่เริ่มหนาว  หรือว่ากูอาจจะหนาวตายท่านเลยเตือนเอาไว้”  เขาขมวดคิ้ว 

            “ใช่หรอ”  เพลิงกัลป์ชักทึ่งกับสกิลเชื่อมโยงของอีกฝ่าย  “ท่านก็คงเตือนทั่วๆไป”  เขาขยับตัวลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือส่งให้อีกฝ่ายจับเพื่อดึงตัวลุก  “ไปให้อาหารปลากันดีกว่า  เผื่อจะคิดอะไรออก”

            เมืองแมนลุกขึ้นยืนแล้วดึงมือออกจากมือของอีกฝ่าย   เพลิงกัลป์ไม่ได้พูดอะไร  เขาเดินตามหลังรูมเมทออกมายังด้านนอกโบสถ์

            “เห็นเด็กวัดบอกให้อาหารปลาข้างหลัง  ลองไปดูกัน”

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 20-02-2018 22:53:06

            ข้างหลังวัดเป็นสระน้ำค่อนข้างใหญ่  มีศาลายื่นออกไปให้คนมานั่งเล่นให้อาหารปลากัน  วันนี้แทบไม่มีคนเลย  รอบบริเวณมีแค่เขาทั้งคู่กับคุณลุงคนหนึ่งที่กวาดใบไม้อยู่อีกด้านหนึ่งของสระ

            เพลิงกัลป์หยิบห่อขนมปังขึ้นมา

            “ทีนี้รู้ยังว่าเอามาทำไม”   เขาพูดลอยๆ  ส่งขนมปังให้เพื่อนสองสามแผ่น  แล้วก้าวเข้าไปนั่งในศาลาแล้วฉีกขนมปังเป็นชิ้นเล็กๆ โปรยลงไปข้างล่าง  เมืองแมนได้ยินเสียงน้ำกระจายเลยชะโงกดู  เห็นฝูงปลาอะไรสักอย่างที่เขาไม่รู้จักกำลังรุมแย่งกินขนมปังกันอย่างดุเดือด

            “เขาไม่มีอาหารปลาให้เหรอ”

            “ลองเดินดูสิ”

            เมืองแมนเดินสำรวจรอบๆศาลา   เขาเห็นมีประป๋องที่มีเศษอาหารปลาเป็นเม็ดๆหลงเหลือติดก้นกระป๋องเล็กน้อย  ข้างกันนั้นเป็นกล่องสำหรับบริจาค

            “ขอบ้าง”  เขากลับไปนั่งข้างๆรูมเมทที่กำลังโปรยขนมปังในมืออย่างเมามัน   อีกฝ่ายส่งขนมปังให้เขาทั้งห่อ  เมืองแมนเห็นอีกคนมัวแต่สนใจปลาตรงหน้าเลยหยิบขึ้นมาหนึ่งแผ่นแล้วกัดคำนึง

            “เห้ย...ให้ปลาไม่ได้ให้กินเอง”  เพลิงกัลป์หันมาเห็นเข้าพอดี

            คนหิวหน้าแดง  พูดงึมงำ

            “มันเป็นอาหารคน  ไม่ใช่อาหารปลาสักหน่อย”  เจ้าตัวกินขนมปังเข้าไปจนหมดแผ่น  ตามด้วยแผ่นที่สอง  พอแผ่นที่สามนั่นแหละถึงได้เริ่มฉีกออกแบ่งให้ปลาข้างล่างกินบ้าง

            “นึกว่าจะซัดคนเดียวหมดห่อซะอีก”  เพลิงกัลป์พูดล้อๆ  “อิ่มแล้วเหรอ”

            “อืม...ให้อาหารปลาไปเถอะน่า”  เมืองแมนสะบัดเสียงโดยไม่รู้ตัว  เขาเพลิดเพลินกับการฉีกขนมปังเป็นชิ้นๆแล้วก็ขว้างให้ออกไปไกลๆ  มองดูปลาตัวใหญ่ว่ายขึ้นมาฮุบขนมปังทั้งชิ้นหายลงน้ำไปเรื่อยๆ  รู้สึกตัวอีกที  คนที่ยืนอยู่ข้างๆก็เปลี่ยนเป็นนอนเหยียดยาวบนม้านั่งศาลาเสียแล้ว

            “อ้าว....หลับซะงั้น”  เขาเดินเอาถุงขนมปังเปล่าไปทิ้งขยะแล้วเดินกลับมา   อีกฝ่ายยังไม่มีท่าทางว่าจะตื่นขึ้น  ร่างสูงใหญ่นอนเอามือรองศีรษะเอาไว้  มีเสียงกรนเบาๆลอดออกมาด้วย

            ...เหนื่อยอะไรเบอร์นั้น  เขาคิดอย่างหมั่นไส้นิดๆ  ทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่งข้างๆ  พิศดูใบหน้าคมเข้มที่ยังมีรอยแดงที่ข้างแก้มจากฤทธิ์ฝ่ามือของหญิงสาวค้างอยู่....คงเจ็บน่าดู

เขาได้ยินตลอดทุกคำพูดของคนทั้งคู่   อดรู้สึกแย่ไม่ได้เมื่อได้ยินเหตุผลที่เพลิงกัลป์บอกกับตุ๊กตา...มีคนใหม่   เหอะ...คนใหม่ที่ไม่ได้รักกัน   ก็แค่ความผิดพลาดที่ยังไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไรเท่านั้น

เมืองแมนรู้สึกเหมือนเขาทำผิดต่อตุ๊กตา  มันปนกับความรู้สึกหน่วงๆในใจยากจะอธิบาย

ชายหนุ่มพยายามเปลี่ยนไปคิดเรื่องอื่นที่สบายใจขึ้นแทน  เขามองนู่นมองนี่ไปเรื่อยฆ่าเวลาระหว่างรอให้อีกคนพักเอาแรง   เพิ่งสังเกตเห็นกระรอกตัวน้อยวิ่งไต่อยู่บนกิ่งต้นมะม่วง  มันวิ่งแล้วก็หยุด  วิ่งแล้วก็หยุดอีกสลับไปมาอยู่อย่างนั้นจนเขาสงสัยว่ามันต้องการอะไรกันแน่

            พอเหลือบไปเห็นมะม่วงสุกพวงใหญ่ที่อยู่ปลายกิ่งอีกด้านก็พอจะเข้าใจ  เขาลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้ขอบศาลาอีกด้านเพื่อจะได้เห็นได้ชัดขึ้น   ไม่ได้สังเกตเลยว่ารั้วไม้ฝั่งนั้นเริ่มผุพังแล้ว

            “จุ๊ๆ”  เมืองแมนส่งเสียงเรียกความสนใจจากกระรอกแล้วยกโทรศัพท์มือถือขึ้นเล็งพลางขยับเข้าไปใกล้  “อยู่นิ่งๆก่อนนะ”  เขาพึมพำ  เอนตัวพิงกับรั้วไม้

            เกิดเสียงดังออดแอดพร้อมกับความรู้สึกที่ว่ารั้วไม้ที่เขาพิงอยู่นั้นกลับโอนเอนแล้วร่วงลงไปยังผืนน้ำเบื้องล่าง  เมืองแมนใจหายวาบ ปล่อยโทรศัพท์มือถือในมือแล้วเอื้อมไปเกาะเสาใกล้ๆได้ทันฉิวเฉียด  พยายามขืนตัวฝืนแรงโน้มถ่วงของโลกอย่างยากลำบาก  แรงกระแทกทำให้ทั้งศาลาไหวโยน  ปลุกคนหลับให้สะดุ้งตื่นขึ้น

            เพลิงกัลป์ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าตัวเองกระโจนจากม้านั่งมาคว้าตัวเมืองแมนเอาไว้ได้ยังไง  ท่อนแขนแข็งแรงโอบรัดรอบเอวแน่น  ลากให้เข้ามาข้างใน  เสียงลมหอบหายใจดังพร้อมกับเนื้อตัวที่สั่นสะท้านของคนในวงแขนทำให้เขายกมือขึ้นลูบหลังไหล่ของอีกคนเบาๆ

            “ไม่เป็นไรๆ  ไม่เป็นไรแล้ว”   เขาพูดคำเดิมซ้ำๆ หวังปลอบใจรูมเมทและใจตัวเองให้สงบลงด้วย  “ไม่มีอะไร”

            “.............”  อีกฝ่ายยังพูดไม่ออก  เมืองแมนซบหน้าลงกับซอกไหล่ของเขา

            เวลาผ่านไปอีกครู่ใหญ่  เมืองแมนถึงได้ดันตัวออกห่าง  ใบหน้ารูปหัวใจที่เงยขึ้นมานั้นแดงจัดพอๆกับขอบตา  เจ้าตัวเม้มปากแน่นไม่ยอมสบตาเขา

            “หายตกใจแล้วเหรอ”   เพลิงกัลป์พูดขึ้น

            “ไม่เป็นอะไรแล้ว”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมา

            “นึกว่าจะโดดลงไปเป็นอาหารปลาซะแล้ว”  เขาพูดยิ้มๆ  ทั้งที่ความรู้สึกข้างในใจยังไม่เข้าที่เท่าไหร่  ...มันเป็นความรู้สึกแปลกเหมือนหัวใจแทบหยุดเต้น  ตอนที่ลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นร่างผอมบางจวนเจียนจะตกลงไปในน้ำแบบนั้น  “อยากเสียสละตัวเองก็ไม่บอก”  เขาพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยโดยการทำเป็นเรื่องตลกซะ           

            “รั้วมันพัง  แย่ชะมัด”  เมืองแมนอุบอิบ  ความรู้สึกแรกคือตกใจ  ตามมาด้วยความโล่งใจแทบจะร้องไห้ที่อีกฝ่ายมาช่วยได้ทันเหมือนเล่นกล  “มือถือตกน้ำไปแล้ว  ทำไงดี”   เขาเบี่ยงเบนอาการร้อนๆที่ใบหน้าไปที่ความรู้สึกเสียดายโทรศัพท์มือถือแทน

            “โดดลงไปงมหามั้ย”

            “ไม่เอาอ่ะ  ช่างมันเถอะ  นึกซะว่าฟาดเคราะห์”  ...ถ้าไม่ใช่มันก็คงจะต้องเป็นเขานี่แหละที่ลงไปลอยคออยู่ในน้ำ  พอคิดถึงตรงนี้ก็นึกขึ้นมาได้  เขามองหน้าอีกฝ่ายก็พบว่าฝ่ายนั้นคงกำลังคิดถึงเรื่องเดียวกัน

            “อย่าใกล้น้ำ!”  พวกเขาพูดออกมาพร้อมกัน 

            “ให้อยู่ใกล้ไฟ...เพลิงกัลป์  ชื่อกูไงแมน  กูก็คือไฟที่หลวงพ่อบอก  ถูกมั้ย”  ไม่รู้ทำไมพอพูดออกไปแล้ว  เขาก็รู้สึกดีใจพิกล

            “มันอาจจะบังเอิญหรือเปล่า”  เมืองแมนแย้ง  แต่ในใจก็เริ่มเห็นด้วยกับอีกฝ่ายไม่น้อย

            “อืม...ก็เป็นได้”   เพลิงกัลป์เอามือลูบคาง   ....ถ้าสมมตว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่หลวงพ่อทักจริงๆ  ก็แปลว่าเขาคือไฟตามที่ท่านบอก   แต่ถ้ามันไม่ใช่ล่ะ...ถ้าน้ำไม่ได้หมายถึงเหตุการณ์นี้  และไฟไม่ได้หมายถึงเขา

            หรือมันจะแปลว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในอันตราย  รวมถึง...ลูก

            “เรากลับกันดีมั้ย”  เมืองแมนเสนอขึ้น  เพราะเห็นอีกคนเงียบไป  ตาคมเหลือบมองเขาด้วยแววตาที่ทำให้เมืองแมนเผลอขมวดคิ้ว...แววบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏขึ้นในแก้วตาดำเข้มคู่นั้น  มันให้ความรู้สึกจริงจังและทำให้ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม   “กูไปรอที่รถนะ”  เขาพูดห้วนๆ  รีบเดินหนีออกมาจากศาลาแห่งนั้น

            พวกเขากลับออกมาจากวัดเกือบสี่โมงเย็น  กลับเข้าไปจนถึงตัวเมืองก็ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว  ชายหนุ่มตกลงกันว่าจะแวะหาอะไรกินง่ายๆก่อนกลับแฟลต

            “ตรงนั้นมีงานอะไรน่ะ”  เมืองแมนเป็นคนทักขึ้นก่อน   เขาเห็นร้านรวงรถเข็นมาจอดเรียงรายกันเต็มถนนที่มีรั้วเหล็กกั้นเอาไว้  “เหมือนตลาดนัด”

            “ตลาดคนเดินไง  มีทุกเสาร์อาทิตย์  ไม่เคยมาเดินเหรอ”  เพลิงกัลป์ตอบ  คนฟังส่ายหน้า

            “เคยได้ยินแต่ไม่เคยมาเดิน”  พูดจบก็มองหน้าคนขับ

            เพลิงกัลป์จุ๊ปาก  ปฏิเสธทันที

            “คนเยอะ  เดี๋ยวก็เดินเบียดกัน...อันตราย”  ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นห่วงใคร  ไม่ใช่เขาแน่ๆ  แต่เป็นเด็กในท้องของเขาต่างหาก...เมืองแมนย่นจมูก นั่งเงียบ

            “ก็ได้  เดินนิดเดียวพอนะ”  สุดท้ายคนขับก็พูดออกมา  เลี้ยวรถเข้าไปจอดใกล้ๆตรงที่จอด  “รีบซื้อรีบกลับ  เข้าใจหรือเปล่า”

            “เข้าใจแล้วครับ  สั่งเป็นพ่อไปได้”

            “ก็เป็นพ่อจริงๆนี่ไง”  เพลิงกัลป์สวน

            ทำเอาอีกฝ่ายเงียบกริบ  ได้แต่ก่นด่าอยู่ในใจ

            ...........................................................................................

           

            มาอัพต่อแล้วนะ  ช่วงนี้คนดีมะ  อัพบ่อยเวอร์ๆ55555

            ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ         

            ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน  นะ มาพูดคุยเม้ามอยกันได้

            วันนี้คอแห้ง  ไม่ทอล์คล่ะ555

  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 20-02-2018 23:13:25

แปลก ... อัพบ่อย

ปล.แต่ดีแล้วมาทุกวันเลยนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 20-02-2018 23:15:48

เริ่มมีสัญญาณดี ๆ ให้เห็นรำไร ๆ  :mew3:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 20-02-2018 23:21:53

บ๊ายบาย ตุ๊กตา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 20-02-2018 23:31:57

มีแววยอมเมียอยู่มากนะจ๊ะ :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 20-02-2018 23:37:48

เริ่มจะอ่อนไหวมานิดๆ ละนะหมอแมน
ว่าแต่ห้ามใกล้น้ำนี่ ต้องกลับไปอ่านใหม่แล้วละ
ว่าเพื่อนๆ หรือคนใกล้ตัวคนไหนที่ชื่อหมายถึงน้ำ
แต่คนที่ชื่อหมายถึงไฟนี่ ยิ้มx2 ไปเลยนิ
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 20-02-2018 23:38:42

นอกจากน้ำที่หมายถึงแม่น้ำแล้ว นี่ก็พยายามคิดอยู่ว่ามีใครที่ชื่อแปลว่าน้ำอีกมั้ย ส่วนไฟนี่ก็ตาหมอเพลิงแน่ๆล่ะ แต่ก็งงกับคำหลวงพ่อนะ เหมือนจะคลายปมแต่ก็ไม่ใช่ ยุ่งเหยิงเว่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 20-02-2018 23:52:08

มาทุกวันเลยน่ะ  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 20-02-2018 23:56:57

ไม่รู้ว่าน้ำที่ห้ามอยู่ใกล้คืออะไรแต่เพลิงต้องคอยตามคิดยิ่งกว่าเก่าให้มั่นเลยนะ ดูแลลูกเมียให้ดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 21-02-2018 00:05:06

อ่านไปก็นึกไป คนใกล้ตัวแถวนั้นมีใครชื่อแปลว่าน้ำบ้างหรือเปล่าหว่า แต่ไฟนี่คิดว่าเป็นเพลิงแน่แล้ว
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 21-02-2018 00:11:57

นับวันเมืองแมนยิ่งน่าเป็นห่วง  :katai1: :katai1: :katai1: จะเกิดอะไรขึ้นกับเมืองแมนอีกไหม กลัวใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 21-02-2018 00:18:38

เนี่ยยยย บางทีก็หมั่นไส้เพลิง แต่บางทีก็เอ็นดูโดยเฉพาะเวลาแพ้ทางเมืองแมน 5555

ปล. คอแห้งไม่ทอล์คด้วยอ่ะ ชอบๆ เราให้ผ่าน 55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-02-2018 00:25:46

เริ่มจูนกันแล้วคู่นี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 21-02-2018 00:27:32

ลุ้นแล้วลุ้นอีกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 21-02-2018 00:36:56

หลวงพ่อทักว่าอย่าใกล้น้ำ แล้วมันคือน้ำไหนละคะเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 21-02-2018 00:38:49

จะเอายังไงก็เอานะเพลิง..สงสารแมน   :angry2: :m16: :m31:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 21-02-2018 00:46:07

น้ำไหนไม่รู้ แต่อยู่ใกล้เพลิงน่าจะปลอดภัยนะ ดูแลทั้งเมียทั้งลูกหมดแม็กเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-02-2018 00:47:16

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: zsutos ที่ 21-02-2018 02:26:58

ชอบนิสัยของเมืองแมนมากจริงๆ ฮือ หลงน้องมากเว่อ ขอบคุณที่มาอัพนะคะ❤️

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: noopoohza ที่ 21-02-2018 02:42:19

เท่าที่อ่านเจอก็มีแต่น้ำแฟนของเจมส์เพื่อนสนิทของหมอแมนที่หมอแมนแอบชอบนะ หรือจะหมายถึงแม่น้ำหรือน้ำรัยอย่างอื่นยิ่งอ่านยิ่งเจอปมมากเรื่อยๆ แต่หวังว่าตุ๊กตาจะไม่ร้ายในอนาคตนะ ไม่รู้ว่าหมอแมนจะต้องเจอกับอะไรอีกข้างหน้าขอให้ตัวเล็กกับหมอแมนปลอดภัย หมอเพลิงดูแลลูกกับเมียให้ดีๆเลยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-02-2018 03:10:52

ลุ้นทุกขณะจิต

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-02-2018 03:17:33

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 21-02-2018 06:09:46

พยายามนึกว่ามีใครชื่อน้ำในเรื่องหรือเปล่า
แต่การที่เจอผี ทำให้ต้องทำอะไรด้วยกัน อยู่ด้วยกันมากขึ้น ทำให้เมืองแมนได้เห็นมุมอื่นๆของเพลิงกัลป์ ความรู้สึกดีๆคงมีให้ในไม่ช้า ถ้าไม่คิดแต่ว่าเค้ามาดีด้วยเพราะลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 21-02-2018 06:27:46

ความสัมพันธ์ดีขึ้นเรื่อยๆ
เพลิงก็มีความชัดเจน ไม่คาราคาซังแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 21-02-2018 07:42:43

คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้นะน้องแมน

 :katai5:   :katai5:   :katai5:  :katai5:  :katai5:

..
.
.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 21-02-2018 08:34:08

เดี๋ยวจะรักกันแบบงงๆเนียนๆ  คริคริ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-02-2018 08:48:10

อยากรู้ต่อแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 21-02-2018 09:11:36

ชอบเรื่องนี้อ่า ดูอบอุ่นฟุ้งๆ ฮิฮิ พักนี้ผู้เขียนน่ารักมาอัพบ่อยกว่าเดิม ดีต่อใจผู้อ่านมากค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 21-02-2018 10:08:05

ชอบเรื่องนี้มาก ดีใจมากคนเขียนมาต่อเร็ว อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 21-02-2018 10:13:53

 :mew1:ใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-02-2018 10:19:01

โอ๋ๆ.........ไรท์ คนดีที่หนึ่งเลย  :mew1: :mew1: :mew1:

ตุ๊กตา เข้าใจยากกกกกกกกก ซะจริง
เพลิง พูดแล้วก็ยังเซ้าซี้ไม่เลิก
กิตติศัพท์เพลิง คาสโนว่าด้านนี้ ก็รู้ๆกันไปทั่วแท้ๆ
คงเพราะคิดว่าตัวเองเอาเพลิงอยู่มือสินะ   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

แมน ต้องอยู่ใกล้ไฟ(เพลิง) ห้ามอยู่ใกล้น้ำ ใช่จริงๆด้วย
พระ เพิ่งเตือนแป๊บเดียวแท้ๆ เกือบตกน้ำและ  ดีว่าเพลิงช่วยไว้ทัน  o22 o22 o22
ว่าแต่มีคนชื่อที่แปลว่าน้ำไหมนะ ตุ๊กตาหรือเปล่า  :serius2:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 21-02-2018 10:35:29

จิ้งจกร้องทักยังต้องรู้สึกตะหงิดๆ แต่นี่พระทักแมนก็เชื่อเถอะอยู่ใกล้เพลิงไว้ก็ดี


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 21-02-2018 11:18:07

อารมณ์คนท้องหรือเปล่า

งี้งอนจัง งอนไปหมดเลย

5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 21-02-2018 11:55:10

อย่าอยู่ใกล้น้ำให้อยู่ใกล้ไฟ
อย่าอยู่ใกล้นที ให้อยู่ใกล้เพลิงกัลป์หรือเปล่า?

เอาอีก เอาอีกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 21-02-2018 12:26:55

 :hao3: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 21-02-2018 15:08:44

ก็เป็นพ่ออ่ะเนอะ หมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: aphanite ที่ 21-02-2018 15:56:06

ดีย์งามมมม เพิ่งมาอ่านนนนน
อ่านรวดเดียวจบเลยยยยยยยยยยย
รอ รอ รอ รอ
#ทีมหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 21-02-2018 16:50:03

เป็นกำลังใจให้แบบงงกับชีวิตหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-02-2018 19:21:05

/หลงรักแมน เพลิงหนักมากๆๆๆสนุกอะชอบมากเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 22-02-2018 06:36:25

มาทุกวันดีเลยจร้าา ชอบๆ รอค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 23-02-2018 17:50:28

ช่ายยย~ อยู่ใกล้ๆเพลิงไว้นะแมนนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 23-02-2018 18:23:02

แม้นเมืองคนแมน  :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-02-2018 20:01:10

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 24-02-2018 15:35:49

โอ้ยน่ารักๆๆๆ ขัดใจจริงพี่เพลิงกะเมืองแมนจะรักกันไงเนี่ย ลุ้นๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท12 20/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 24-02-2018 22:50:32

คิดถึง​หมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 25/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 24-02-2018 23:23:07

Internal Love

ตอนที่ 13

Every day is a new start and a chance to make right what went wrong yesterday.

 

 

 

 

 

 

            “กูว่าร้านนู้นดูสะอาดกว่านะ”

            เมืองแมนกระซิบบอกคนข้างๆที่ยืนซื้อมะม่วงดองกับแม่ค้าอยู่  เพลิงกัลป์เหลือบมองตามแล้วกระซิบตอบ

            “เปลี่ยนไปร้านนู้นทันมั้ย”

            “ถ้าไม่กลัวโดนแม่ค้าด่าเอานะ”  เมืองแมนพูดแกมหัวเราะ  ยืนรอให้อีกคนจ่ายเงินจนเสร็จ  ถุงมะม่วงดองและของกินต่างๆนานาเต็มมือของเพลิงกัลป์ไปหมดจนเขาอดพูดไม่ได้  “ไหนใครบอกเดินนิดเดียว  รีบซื้อรีบกลับนะ  ซื้อมาเยอะกว่ากูอีก”  ในมือเขามีแค่ถุงลูกชิ้นหมูปิ้งกับขนมโรตีสายไหมเอง

            “อย่าเห็นว่าแอบกินของกูนะ”  เพลิงกัลป์บอก

            “ใครแอบกิน   เดี๋ยวเขียนชื่อแช่ตู้เย็นเอาไว้เลย”  คนชอบหิวตอนดึกเริ่มร้อนตัว  “ที่กูกินไป..เอ่อ...บางอย่าง  เพราะเห็นมันใกล้จะหมดอายุแล้ว  เดี๋ยวเสียของโว้ย”

            “ครับ  เชื่อมากๆ”  เพลิงกัลป์ตอบ  ร่างสูงหยุดชะงักหน้าแผงขายปลาหมึกย่างตัวอวบอ้วนน่ากิน แถมยังมีไข่ด้วย  เล่นเอาคอปลาหมึกแบบเขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

            “ระวังท้องเสีย”  เมืองแมนดักคอ  เห็นดวงตาคมเข้มเป็นประกายมองปลาหมึกย่างบนเตาแล้วหันมามองเขาพลางกระพริบตาปริบๆ  “มีแมลงวันบินว่อนเลย  ไม่เห็นหรือไง”

            “กูธาตุแข็ง  ไม่ท้องเสียง่ายๆหรอก”

            “เตือนแล้วนะ  อยากกินก็ตามใจ”

            เพลิงกัลป์ซื้อปลาหมึกมาสองไม้  เนื้อปลาหมึกชิ้นหนากับน้ำจิ้มรสเด็ดทำเอาชายหนุ่มสูดปากด้วยความอร่อย  คนที่เดินอยู่ใกล้ๆเหลือบมอง  ชักเริ่มอยากกินบ้าง

            “อย่าแม้แต่จะคิด”  เจ้าของปลาหมึกรีบพูด  “ท้องเสียขึ้นมาเดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่หรอกมึงน่ะ”   พอเห็นสีหน้าคนจะค้าน  เพลิงกัลป์ก็รีบพูดต่อ  “กูท้องเสียได้ไม่เป็นไร  แต่ถ้ามึงท้องเสียเดี๋ยวอันตราย  เข้าใจ๋”

            “ไม่ยุติธรรมนี่หว่า”  เมืองแมนพึมพำ  แต่ก็ไม่ได้รบเร้าขอ ‘ชิม’ ปลาหมึกอีก

            พวกเขาแวะกินบะหมี่เจ้าดังในตลาด  เมืองแมนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาต้องซื้อโทรศัพท์มือถือใหม่ด้วยเพื่อไว้ติดต่อใครๆ  โดยเฉพาะเวลาทำงาน

            “สุดตลาดมีร้านขายโทรศัพท์มือถือ  แต่ไม่มีไอโฟนหรอกนะ”  เพลิงกัลป์เงยหน้าขึ้นจากชามบะหมี่  “น่าจะซื้อมาใช้แก้ขัดไปก่อนได้”

            “เสียดายมือถือชะมัด  น่าจะลงไปงมเนอะ”  เมืองแมนถอนหายใจ   “ตัวเครื่องก็ไม่เท่าไหร่  แต่เมมโมรี่ในเครื่องนี่สิ  เสียดายจัง”

            “มีอะไรให้เสียดายนักเหรอ....รูปถ่ายคู่กับเพื่อนสนิทชื่อเจมส์อะไรนั่นหรือไง”  จู่ๆคนตรงหน้าก็พูดขึ้นมา  เมืองแมนมองหน้าแล้วก็เมินไปทางอื่น

            “ใช่...แต่ไว้กลับไปถ่ายใหม่ก็ได้”

            “อิ่มแล้ว  ป้าครับ  เก็บตังค์หน่อย”  เพลิงกัลป์วางตะเกียบลง  ทั้งที่เมื่อกี้ยังคีบเส้นเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยอยู่แท้ๆ  “มึงกินเร็วๆ คนเขารอเก้าอี้นั่งกันอยู่”  เขาพยักพเยิดไปทางหน้าร้านรถเข็นที่มีคนยืนรอนั่งเสียบแทนคนที่กินเสร็จแล้ว

            พวกเขาเดินเรื่อยๆตัดตลาดคนเดินที่มีของขายมากมายตั้งแต่แว่นตาแฟชั่นไปจนถึงเสื่อน้ำมันและหนังสือท่องเที่ยว  เมืองแมนเดินไปก็หยุดแวะเป็นระยะๆ  ดูของบ้าง ซื้อของกินเล่นบ้าง  ตอนแรกคนตัวสูงก็ทำท่าจะบ่นที่เดินยังไงก็ไม่ถึงร้านขายมือถือสุดตลาดซักที  แต่ตอนหลังก็เลิกบ่น หันไปสนใจ  ‘อย่างอื่น’ แทน

            อย่างอื่นที่ว่าคือบรรดาสาวๆสาวเล็กสาวใหญ่ที่แต่งตัวสวยงามมาประชันกันสุดฤทธิ์  บ้างก็แต่งสั้นโชว์เรียวขาเรียบเนียน  บางคนก็ใส่สายเดี่ยวเว้าหน้าเว้าหลังอวดเนินอกท้าทายสายตา

            “เช็ดน้ำลายหน่อยมั้ย  จะหยดใส่เสื้อแล้ว”  พอมองตามสายตาของฝ่ายนั้น  เมืองแมนก็อดไม่ได้  หลุดปากพูดออกไป  ได้ยินเสียงอีกฝ่ายหัวเราะเบาๆแล้วหันมายักคิ้วให้

            “ข้างหลังอย่างแจ่มเลย”  คนพูดพูดจบก็ก้มลง ใช้มือจับแขนเสื้อของเมืองแมนขึ้นมาเช็ดปากตัวเองเหมือนล้อเลียน

            เจ้าของแขนเสื้อสีขาวสะอาดที่ตอนนี้มีรอยคราบสีส้มจากน้ำจิ้มอะไรสักอย่างจากริมฝีปากของคนเช็ดถึงกับร้องโวยวาย  ดึงเสื้อออกจากมือ

            “ทำอะไรเนี่ย  เสื้อกูเปื้อนหมด”

            “เอ้า...ก็บอกให้เช็ดปากไม่ใช่หรอ”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาย  “มึงก็เช็ดเหงื่อบ้าง  หน้ามันแผล็บเชียว”  เจ้าตัวไม่พูดเปล่า  จับชายเสื้อของตัวเองขึ้นเช็ดซับเหงื่อของอีกคนให้   ได้ยินเสียงกรีดเบาๆจากสาวๆที่แอบมองซิคแพ็คภายใต้เสื้อยืดที่เลิกขึ้นของเขาอยู่

            เมืองแมนผงะหลบแทบไม่ทัน  อุทานอย่างฉุนเฉียว  รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายจงใจโชว์ของให้สาวเห็น

            “สิวขึ้นหมด  ไอ้....  จะโชว์ซิคแพ็คทำไมไม่ถอดเสื้อเลยล่ะ”

            “เดี๋ยวมึงเป็นลมตาย”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาแกมหัวเราะ  ยอมเอาเสื้อลงแต่โดยดี

            เมืองแมนด่าอีกสองสามคำแล้วก็รีบเดินจ้ำหนีออกมาจากตรงนั้น  รู้สึกว่าพวกเขาทำตัวเป็นเป้าสายตามากไปแล้ว  พูดให้ถูกก็คือ  ไอ้รูมเมทของเขาคนเดียวมากกว่า  แค่มันเดินธรรมดาก็โดดเด่นเตะตาชาวบ้านชาวช่องแถวนี้ไปถึงไหนต่อไหน

            “ร้านอยู่ทางซ้าย”  เสียงห้าวๆดังขึ้นข้างหลัง  บอกว่าอีกฝ่ายคงเดินตามหลังเขามาติดๆ

            เมืองแมนก้าวเข้าไปในร้านขายโทรศัพท์เล็กๆที่มีโทรศัพท์มือถือวางเรียงรายอยู่ในตู้กระจกหลากหลายยี่ห้อ  บางยี่ห้อเขาก็ไม่เคยได้ยินชื่อเลยด้วยซ้ำ  ชายหนุ่มก้มๆเงยๆเลือกอยู่นาน  เลือกไม่ถูกซักที

            “จะเหมาร้านเขาหรือไง”  คนมาด้วยกระซิบถาม  “เลือกมาสักเครื่องนึงสิ”

            เมืองแมนกวาดสายตามองโทรศัพท์สองเครื่องตรงหน้าที่เขาเข้าตามากที่สุด

            “เครื่องนี้สเป็คดีอ่ะ แต่เหลือแค่สีเดียวเป็นสีเขียว  ส่วนเครื่องนี้สเป็คต่ำกว่า  ถูกกว่า  แต่ดีไซน์สวย สีดำด้วย...”  เขาพึมพำ  “เป็นมึงจะเอาเครื่องไหน”

            “เอาสองเครื่องเลย  กูรวย”

            “กูจะขอความเห็นมึงดีๆหน่อยไม่ได้เลยใช่มั้ย”

            “เอางี้  เลือกมือถือก็เหมือนเลือกสาว  มึงชอบนิสัยตรงสเป็คหรือชอบสวยๆแต่กลวงหน่อยก็เลือกเอา”

            “งั้นผมเอาเครื่องนี้ครับ”   เมืองแมนเลือกโทรศัพท์สีเขียว   ยังไม่ทันหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิด  คนข้างๆก็ชิงส่งบัตรเครดิตให้คนขายก่อนแล้ว

            “กูจะสะสมแต้ม”  เพลิงกัลป์ตอบคำถามขุ่นข้องในสายตาคู่นั้น   “จะได้เอาพอยท์ไปแลกตั๋วเครื่องบิน  ไม่ต้องทำหน้างั้น  กูไม่ได้ซื้อให้ฟรีหรอก”

            “เดี๋ยวกูโอนเงินคืนให้”  เมืองแมนบอก  “บอกเลขที่บัญชีมา”

            “ไว้ทีหลัง”  อีกฝ่ายพูดเหมือนไม่ใส่ใจ  “ไหนลองดูเครื่องซิ  มีอะไรติดขัดจะได้รีบเปลี่ยนเครื่องก่อน”  เพลิงกัลป์หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่มาลองเล่นดู  “ก็ลื่นดีนะ  ดูคุ้มราคา”   ชายหนุ่มกดเข้าแอพต่างๆทดสอบดูโดยมีเจ้าของตัวจริงยืนชะเง้อมองอยู่ข้างๆ  “ไหนลองกล้องถ่ายรูปหน่อย”

            เขาเปิดกล้องหน้าแล้วยกชูขึ้น

            “โผล่หน้าเข้ามาเร็ว  ถ่ายรูป  หนึ่งสองสาม...ยิ้ม”   เสียงแชะดังขึ้นก่อนคำว่าสามเสียอีก  เมืองแมนในรูปหน้าเหวอแบบไม่ทันตั้งตัว  เขาดึงโทรศัพท์กลับมาแต่อีกฝ่ายไม่ยอม

            “ลบรูปเลยนะ”  เมืองแมนพูดเสียงดัง  “ถ่ายใหม่”

            “ทำไมล่ะ  น่ารักดีออก...เหมือนปลาคราฟขึ้นมาฮุบอากาศ”   คนพูดหัวเราะ   จัดการกดส่งรูปเข้ามือถือของตัวเองจากนั้นก็ตั้งรูปนั้นเอาไว้เป็นรูปหน้าจอของโทรศัพท์เมืองแมน  “ตั้งเป็นหน้าจอเลย  ห้ามลบห้ามเปลี่ยน”

            เมืองแมนคว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองกลับมา  หาทางกดเปลี่ยนหน้าจอให้กลับเป็นเหมือนเดิมพลางบ่นพึม   เพลิงกัลป์มองใบหน้าอ่อนใสเหมือนเด็กมัธยมนั้นแล้วอมยิ้ม  ยกโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปอีกฝ่ายยามเผลอ

            “เห้ย...ถ่ายอะไร”  เจ้าตัวได้ยินเสียงแชะเบาๆ เลยเงยหน้าขึ้นมาโวย

            “ไม่ได้ถ่ายมึง  กูถ่ายน้องผู้หญิงขาวๆหลังมึงต่างหาก”   เขาตอบหน้าตาย  เก็บโทรศัพท์ลง

            “......เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ”  เมืองแมนด่าต่ออีกหลายคำ

          ขากลับเพลิงกัลป์พาเขาเดินเลาะกลับอีกด้านหนึ่งของตลาดที่คนน้อยกว่า  เส้นทางเลาะเรียบไปกับแนวคูเมืองที่ทางจังหวัดตกแต่งไฟเอาไว้สวยงาม  ลมพัดเย็นสบาย

            “นั่นอะไรน่ะ”  เมืองแมนหยุดเดิน ชี้มือไปยังอีกฟากหนึ่งของคูเมืองที่มีแสงสีประดับประดามากเป็นพิเศษ  แถมยังมีเสียงดนตรีเป็นจังหวะผสมมากับเสียงหัวเราะปรบมือของคนที่รวมกลุ่มกันอยู่ด้วย

            “ไม่รู้เหมือนกันแฮะ  ลองข้ามไปดูก็ได้”  เพลิงกัลป์บอก  เดินนำเขาสะพานไปยังอีกฝั่ง

            “รำวง?”  เมืองแมนอุทาน  เขาอ่านเอาจากป้ายที่ติดเอาไว้ว่า ‘รำวงย้อนยุค’ มองเข้าไปในกลุ่มคนที่ยืนล้อมวงกันอยู่นั้น  กลางวงเป็นหนุ่มสาวหลายคู่กำลังฟ้อนรำกันอยู่อย่างสนุกสนาน   ถ้าสังเกตดูดีๆก็ไม่เชิงหนุ่มสาวนักหรอก  น่าจะค่อนไปทางวัยกลางคนขึ้นไปมากกว่า

            เสียงดนตรีเป็นจังหวะสนุกๆให้ผู้เฒ่าผู้แก่ออกมาโยกย้ายกับลูกหลานที่พามาด้วย  เมืองแมนยิ้มออกมาเมื่อเห็นยายเฒ่ารำคู่กับหนุ่มน้อยที่น่าจะเป็นหลานชาย

            “น่ารักจัง”

            “อยากร่วมวงไหม”  คนข้างๆถามขึ้น   คนฟังส่ายหน้า

            “ไม่ล่ะ  ยืนดูอยู่ตรงนี้ดีกว่า”

            “ไม่ใจเลย  อุตส่าห์มาถึงที่แล้ว  ไม่ได้เห็นกันง่ายๆนะ”  เพลิงกัลป์พูด

            หญิงชราคนหนึ่งแต่งกายสวยงามย้อนวัยเดินตรงมาทางชายหนุ่มทั้งคู่  เธอเอื้อมมือมาหาเพลิงกัลป์แล้วกวักเรียก  ทำเอาคนถูกชวนส่ายหน้าหวือ  รีบโบกมือปฏิเสธ

            “อุตส่าห์มาถึงที่แล้ว  จะพลาดได้ไง”  เมืองแมนย้อนประโยคเดิมที่อีกฝ่ายเพิ่งพูดไป

            “กูรำเป็นเสียที่ไหน”  เพลิงกัลป์กระซิบ

            “ก็โบกมือตามเขาไปน่ะ  สู้ๆนะ”  เมืองแมนพูดจบก็ผลักหลังเพื่อนออกไปกลางวง   ยายเฒ่าหัวเราะร่าจนเห็นฟันดำปี๋เพราะเคี้ยวหมาก  จับมือเพลิงกัลป์พาเข้าไปร่วมวงด้วย

            เพลิงกัลป์หันมาเข่นเขี้ยวชี้หน้าคาดโทษรูมเมททีนึง  ก่อนจะเริ่มโบกมือตั้งวงตามคนข้างๆไป  สักพักชายหนุ่มก็หัวเราะออกมาด้วยความสนุก

            เมืองแมนหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ขึ้นมาถ่ายรูปร่างสูงใหญ่ที่เดินเก้ๆกังๆอยู่ในวงไปหลายรูป   เพลิงกัลป์รำไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย  ไม่รู้เป็นเพราะแขนขายาวเก้งก้างหรือว่าการเดินคร่อมจังหวะเพลงตลอดเวลากันแน่   ทว่าใบหน้าคมเข้มนั้นก็ดูชอบอกชอบใจมากทีเดียว  หัวเราะพลางจับมือแม่เฒ่าเดินไปเรื่อยๆ

            พอวนมาถึงตรงหน้าที่เมืองแมนยืนอยู่  แม่เฒ่าก็เดินเข้ามาจับมือเมืองแมนจูงออกมาบ้าง  เมืองแมนไม่ได้ปฏิเสธ  เขาตั้งวงเดินคู่กับแม่เฒ่าอย่างสนุกสนาน   หางตาเห็นเพลิงกัลป์มีสาวๆรายอื่นมาขอรำคู่ด้วย 

            จบไปสี่เพลงพอให้เหงื่อชุ่มตัว  เมืองแมนโค้งตัวให้กับคุณป้าที่เขารำคู่ด้วยเป็นคนสุดท้าย  เขาถอยออกมาจากวง เห็นรูมเมทยังคงติดพันอยู่กับสาวน้อยอีกคนที่เขาเห็นรำด้วยกันมาตั้งแต่เพลงที่สาม

            ...สงสัยจะติดใจ

            พิศดูหญิงสาวคู่รำของฝ่ายนั้นก็เห็นว่าขาวๆตัวเล็กน่ารักดีอยู่  คงเป็นสเป็คของฝ่ายนั้นอยู่แล้ว  ...แล้วนี่เขาควรจะต้องยืนรอเพลิงกัลป์อยู่ตรงนี้หรือเปล่า   หรือว่าปล่อยให้อีกฝ่ายได้ ‘ออกรอบ’  ตามสบาย   ส่วนเขาก็หารถกลับโรงพยาบาลเอาเอง

            “คุณหมอหรือเปล่าคะ  มาเที่ยวหรือคะ”  เสียงใสๆดังขึ้นข้างตัว  เมืองแมนเหลียวไปมอง  เห็นสาวน้อยเจ้าของร้านอาหารที่เขาชอบไปกินบ่อยๆยืนส่งยิ้มมาให้อยู่ก่อนแล้ว

            “คุณ...กี้  สวัสดีครับ”  เขานึกชื่อของเธอได้ทัน

            “ไม่ไปรำสักหน่อยหรือคะ  หรือว่ารำเสร็จแล้ว”

            “รำไปหลายรอบแล้วครับ”  เมืองแมนตอบ  “คุณกี้ล่ะครับ”  พูดออกไปแล้วก็รู้สึกเสียใจกับความปากไวของตัวเอง  เพราะหญิงสาวตอบกลับมาทันทีว่า

            “ยังเลยค่ะ  อยากรำสักเพลงจัง”

            จะบอกปัดก็กระไรอยู่  ดูท่าแล้วหญิงสาวคงมาคนเดียวเสียด้วย  เขาก็เลยออกปากชวนเธอไปรำวงด้วยกัน  เธอยิ้มหวานตอบตกลง

            “คุณหมอมากับใครหรอคะ”  กี้เอ่ยปากถามขณะที่รำวงอยู่ด้วยกัน

            “มากับเพื่อนครับ”

            “ใช่คุณหมอเพลิงกัลป์หรือเปล่าเอ่ย...กี้เห็นแวบๆน่ะค่ะ”  เมืองแมนอดรู้สึกแปลกกับคำพูดของเธอไม่ได้  ในเมื่อร่างสูงใหญ่ของเพื่อนเขาออกจะโดดเด่นเสียขนาดนั้น  เรียกว่าแทบจะเป็นยักษ์ในหมู่คนแคระที่รายล้อมอยู่

            “ใช่ครับ”   เขาตอบแค่นั้น

            “กี้มาคนเดียวค่ะ  ชอบมาเดินตลาดคนเดียว  คุณหมอว่าแปลกไหมคะ”  เธอพูดทั้งที่เขาไม่ได้ถาม  “แต่ก่อนมีพี่สาวมาด้วยกันยังพอช่วยกันเลือกของได้   เดี๋ยวนี้พี่ไม่อยู่แล้ว...”

            “พี่สาวคุณกี้ที่เป็นหมอใช่ไหมครับ  เขาทำงานที่โรงพยาบาลไหนครับ  หรือว่าไปเรียนต่อแล้ว”  เมืองแมนถามต่อ  ไม่ให้ดูเงียบจนเกินไป

            “พี่สาวกี้ไม่ได้ไปเรียนต่อหรอกค่ะ  เธอ...อุ้ย  คุณหมอเพลิงกัลป์  สวัสดีค่ะ  ดีใจจังที่ได้เจอกัน”  หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องเอาดื้อๆเมื่อรูมเมทของเมืองแมนเดินเข้ามาหาหลังจากเพลงจบลง

            “สวัสดีครับคุณกี้  แปลกใจจังมาเจอกันที่นี่  มาเดินบ่อยหรอครับ”

            “ถ้าว่างก็มาค่ะ  คุณหมอเพลิงกัลป์ล่ะคะ  ชอบมาเดินตลาดนัดหรอ”

            “เรียกเพลิงเฉยๆก็ได้ครับคุณกี้”  ชายหนุ่มตอบ  ส่งยิ้มละลายใจให้หญิงสาว  เมืองแมนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจหรือเปล่า  หรือว่ามันเป็นนิสัยที่แก้ไม่ได้ไปแล้วเมื่อเจอผู้หญิงสวยน่ารัก  “คุณกี้มากับใครครับ  ซื้ออะไรมาบ้างครับเนี่ยเยอะเชียว”

            เมืองแมนถอยลงไปเดินข้างหลังทั้งคู่อย่างตั้งใจ  อดรู้สึกไม่ได้ว่าหญิงสาวดูอยากคุยกับรูมเมทของเขามากกว่าจนเห็นได้ชัด  ส่วนเพลิงกัลป์ก็ตอบสนองได้ดีเยี่ยมไม่แพ้กัน

            “แล้วนี่กลับยังไงครับ  เอารถมาหรือเปล่า”  คุณหมอหนุ่มถามขึ้น

            “กี้มาสามล้อค่ะ  ที่บ้านไม่ให้ขับมอเตอร์ไซค์เพราะกลัวอุบัติเหตุ  กี้เคยรถล้มครั้งนึงเกือบตายแน่ะค่ะ  คุณแม่เลยไม่ให้ขับอีก จะไปไหนมาไหนต้องเรียกสามล้อเอา  ไม่ก็คุณแม่ขับพาไปส่ง”

            “คุณกี้ไม่หัดขับรถล่ะครับ”

            “กี้ก็ว่าจะหัดอยู่เหมือนกันค่ะ  คุณเพลิงแนะนำได้มั้ยคะว่าเริ่มขับยังไงดี”

            “ผมเคยเห็นที่นี่มีโรงเรียนสอนขับรถอยู่นะครับ  ลองหาดูน่าจะดีนะ”   เพลิงกัลป์ตอบ  เหลียวมองหารูมเมทเห็นเดินทอดน่องอยู่ข้างหลัง  “แมน...กูว่าจะแวะไปส่งคุณกี้ที่บ้านก่อนค่อยกลับโรงพยาบาล  โอเคหรือเปล่า”

            “อืม”  เมืองแมนรับคำในลำคอ  ก้าวขึ้นไปนั่งข้างหลังรถ  ให้หญิงสาวนั่งคู่กับเพลิงกัลป์ข้างหน้าแทน   คนขับขมวดคิ้วแวบหนึ่งแล้วคลายออก  สตาร์ทรถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            คุณหมอหนุ่มขับรถมาส่งหญิงสาวที่ร้านอาหารของเธอ  กี้บอกว่าบ้านของเธออยู่ข้างหลังร้านอาหารนั้น  ถ้าพวกเขาว่างวันไหนก็มาได้  เธอจะพาไปเยี่ยมคุณแม่ของเธอ  เนื่องจากคุณแม่เริ่มมีปัญหาเจ็บหัวเข่าทั้งสองข้าง

            “จริงๆพามาตรวจที่โรงพยาบาลจะมีเครื่องมือพร้อมกว่านะครับ”

            “แม่กี้ไม่ชอบมาโรงพยาบาลน่ะค่ะ  คนแก่ก็ขี้กลัวหมอกลัวพยาบาลอย่างนี้ล่ะ....ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาส่ง  ขอบคุณคุณหมอด้วยค่ะที่รำวงเป็นเพื่อนกี้  ไว้เจอกันที่ร้านนะคะ  กี้จะลดให้พิเศษเหมือนเดิม”  เธอก้าวลงจากรถแล้วโบกมือให้  เสียงใสๆที่ทำให้บรรยากาศในรถไม่อึมครึมหายไปแล้ว  เหลือทิ้งเอาไว้แต่ความเงียบที่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์เบากับความขุ่นข้องของเขา

            เพลิงกัลป์เหลือบมองกระจกมองหลัง  เห็นคนที่นั่งเงียบมาตลอดทางกำลังมองวิวนอกกระจกรถนิ่งอยู่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 24-02-2018 23:24:49

            “ย้ายมานั่งข้างหน้า”   เขาพูดเรียบๆ  อีกฝ่ายหันมามอง

            “จะถึงแล้ว  ก็ขับไปสิ”

            “กูไม่ใช่คนขับรถมึงนะ”

            “.......................” 

            “งั้นก็นั่งเล่นอยู่อย่างนี้ล่ะ  ไม่ต้องกลับหรอกโรงพยาบาล”

            “เข้าไปขอนอนบ้านคุณกี้เลยดีมั้ย”  เมืองแมนไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหญิงสาวมาเกี่ยวอะไรด้วย  แต่ว่าเขาก็พูดชื่อเธอไปแล้ว   ด้วยน้ำเสียงที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่ชอบเอาเสียเลย

            “เป็นอะไร”  อีกฝ่ายไม่เข้าใจ  มองหน้าเขาผ่านกระจกเงาอย่างค้นคว้า  “หรือว่าหิว  มีโรตีสายไหมไม่ใช่เหรอ  แกะกินก่อนสิ”

            “ไม่ได้หิว”

            “งั้น...หึง?”

            “บ้าเรอะ  กูจะหึงมึงเพื่อ?”  เมืองแมนตวัดเสียงกลับ  “จะขับกลับหรือเปล่า  ไม่ขับจะลงแล้วโบกรถกลับเอง”

            เจ้าของรถถอนหายใจเฮือก  ยอมถอยรถออกมาจากซอยนั้น   ชายหนุ่มขับรถออกมาตามเส้นทางกลับโรงพยาบาล  ภายในรถยังเงียบกริบราวกับนั่งขับอยู่คนเดียว

            เพลิงกัลป์เหลือบมองกระจกหลังอีกครั้ง  เห็นอีกฝ่ายยังเท้าคางมองดูวิวข้างนอก

            “คุณกี้เขามาคนเดียว  จะให้ผู้หญิงกลับบ้านเองคนเดียวได้ไงเล่า  เราก็มีรถไม่ได้ลำบากอะไรสักหน่อย  ช่วยเหลือเธอนิดหน่อยจะเป็นอะไรไป   บ้านเธอก็เป็นทางผ่านโรงพยาบาลอยู่แล้ว  ไม่ใช่ว่าต้องวนรถไกลๆ....”   ชายหนุ่มร่ายยาว  “...มึงจะใจร้ายปล่อยเขากลับสามล้อได้เรอะ”

            “.......................”

             

            ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก....เพลิงกัลป์เหลือบมองกระจกอีกรอบ  พบว่าอีกฝ่ายหลับพับไปแล้วเรียบร้อย

            เขาโคลงหัวกับตัวเองเบาๆ  ...นี่มันเรื่องอะไรกัน  ทำไมเขาต้องมาเสียเวลาพูดอะไรไร้สาระกับคนหลับด้วยวะ

            กลับมาถึงแฟลตแพทย์  พอจอดรถเสร็จ คนที่หลับมาตลอดทางก็สะดุ้งตื่นเดินลงจากรถขึ้นไปบนแฟลตเฉย  ไม่ได้หันมาพูดอะไรกับเขาเลยสักนิด  เพลิงกัลป์มองตามอย่างงงงวย  เดาเอาว่าคงง่วงนอนล่ะมั้ง

            เขาประคองขวดน้ำมนต์สองขวดมาด้วย  เดินมาเคาะเรียกรูมเมทให้ออกมาจากห้องส่วนตัว  เมืองแมนพาดผ้าขนหนูเอาไว้บนบ่าเตรียมไปอาบน้ำ

            “น้ำมนต์ที่หลวงพ่อให้พกเอาไว้  รับไปสิ”

            “อ้อ...เกือบลืม  ขอบคุณมาก”  อีกฝ่ายทำท่าจะปิดประตูห้องแต่เพลิงกัลป์ใช้มือดันไว้ก่อน

            “ขอเข้าไปเอาผ้าห่มกับหมอนหน่อย”  เมื่อคืนเขาทิ้งเครื่องนอนของตัวเองเอาไว้บนพื้นข้างเตียงของเจ้าของห้อง  “คืนนี้คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ  มีของดีของหลวงพ่ออยู่ด้วย”

            “อืม  ไว้เจอกันพรุ่งนี้”  เมืองแมนพูดราวกับจะจากไปไหนไกล  เพลิงกัลป์คิด...ก็แค่นอนห้องข้างๆกัน  แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เขารู้สึกว่ามันออกจะห่างเหินยังไงพิกล

            “.........”  ชายหนุ่มกลืนคำว่าฝันดีลงคอไป  บอกรูมเมทไปสั้นๆแค่ว่า “ราตรีสวัสดิ์”

            คืนนั้นเขาหลับสนิทรวดเดียวถึงเช้าโดยไม่ถูกเสียงหรืออะไรรบกวนทั้งสิ้น  มาสะดุ้งตื่นก่อนเสียงนาฬิกาปลุกตัวเองจะดังเพราะเสียงโอ้กอ้ากในห้องน้ำ

            เพลิงกัลป์รีบออกมาจากห้องนอน  เห็นรูมเมทกำลังคุกเข่าอยู่ที่พื้น  กอดชักโครกอยู่พลางก้มหน้าโก่งคออาเจียนหน้าดำหน้าแดง

            “เป็นอะไร  ไหวมั้ย”  เขาเข้าไปนั่งยองๆข้างๆ  มองอีกคนที่อาเจียนจนน้ำหูน้ำตาไหลแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบทิชชูมาส่งให้เช็ดหน้า  “หมดหรือยัง  ล้างปากก่อน”  อีกฝ่ายดันตัวลุกขึ้นแต่กลับเซ  เพลิงกัลป์เลยช่วยพยุงให้อีกฝ่ายเอนพิงลงน้ำหนักมาเต็มที่   เขาเปิดก๊อกน้ำ  วักน้ำขึ้นมาล้างหน้าให้เมืองแมน

            คนป่วยหันหน้าหนีจนต้องดุ

            “ยืนไม่ไหวยังจะดื้ออีก  เฉยๆเถอะน่ะ”  เขาวักน้ำล้างหน้าล้างคราบอาเจียนที่เปื้อนอยู่ออกให้  หยิบแก้วน้ำมารองน้ำส่งให้เมืองแมนบ้วนปาก   รู้สึกได้ว่าเนื้อตัวที่แนบชิดอยู่นั้นเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ  มือของอีกฝ่ายเย็นเฉียบ

            “ทำไมถึงลุกมาอ้วกล่ะ”  พูดออกมาแล้วก็นึกขึ้นได้ ...เหมือนเมื่ออาทิตย์ก่อนที่เขาเริ่มมีอาการไม่มีผิด  ก่อนหน้านี้เมืองแมนยังไม่มีอาการแพ้ท้องเลยนี่นา  “หรือว่าอาหารจะเป็นพิษ  มีถ่ายเหลวด้วยหรือเปล่า”

            “ไม่มี  มันคลื่นไส้...อ้วก”  พูดจบ เจ้าตัวก็ทรุดลงกับชักโครก  โก่งคออาเจียนอีกครั้งทั้งที่ไม่มีอะไรออกมาแล้ว

            เช้าวันนั้นผ่านไปอย่างทุลักทุเล  เมืองแมนอาเจียนจนหมดแรง  แถมยังเวียนหัวลุกไม่ไหว  เพลิงกัลป์เลยต้องโทรไปลางานกับอาจารย์คมศักดิ์หัวหน้าหน่วยแทน  อาจารย์ไม่ได้ว่าอะไรสักคำ  ไม่ถามเพิ่มด้วยราวกับรู้อยู่ก่อนแล้ว  แค่บอกให้เขาส่งใบลาและหาคนมาราวน์วอร์ดแทนเมืองแมนเท่านั้น

            “เดี๋ยวกูน่าจะไปทำงานไหว  ขอนอนพักหน่อย”  คนที่นอนหน้าซีดอยู่พูดพึมพำ  ลืมตาไม่ได้เพราะตาลาย

            “นอนพักยาวไปเลย  ไม่ต้องทำเก่งลุกขึ้นมานะ  อาหารเที่ยงเดี๋ยวกูซื้อมาให้”  เพลิงกัลป์บอก  “ไม่ต้องลุกมานะ  เดี๋ยวดูวอร์ดให้เอง  โทรลาอาจารย์ไปแล้ว  นอนไปนะ”  เขาพูดซ้ำโดยไม่รู้ตัว

            ชายหนุ่มพูดเหมือนเดิมย้ำกับคนป่วยอยู่หลายรอบกว่าจะออกไปทำงานได้  รู้สึกพะวักพะวงแทบไม่มีสมาธิจะทำอะไร  พอตอนเที่ยงเขาก็รีบไปซื้อโจ๊กหน้าโรงพยาบาลเผ่นกลับไปที่แฟลตแพทย์

            คนป่วยยังนอนซมอยู่บนเตียง  เขาเข้าไปสะกิดเรียกให้ตื่นขึ้นมากินข้าว

            “กินไหวมั้ย  หิวหรือเปล่า  หรือว่ายังคลื่นไส้อยู่  กูเอายามาด้วย”  คุณหมอหนุ่มล้วงเอาซองยาขึ้นมา  “หรือจะไปฉีดยา  ไปฉีดยาดีกว่ามั้ย  จะได้หายเร็วๆ....แต่ไม่รู้ยาฉีดจะมีผลต่อเด็กหรือเปล่าแฮะ  เดี๋ยวกูเปิดหนังสือดูก่อน”  เพลิงกัลป์พูดงึมงำในคอเหมือนพูดคนเดียว

            ยิ่งเห็นเมืองแมนหน้าซีดแทบไม่มีสีเลือด  เขาก็ยิ่งกังวลกว่าเดิม

            “กูว่าไปหาอาจารย์ดีกว่า  ให้อาจารย์ดูหน่อย  ทำไมหน้าซีดชะมัด  หรือว่ามีเลือดออก”  คนพูดทำท่าจะเลิกผ้าห่มขึ้นดู  เมืองแมนเลยต้องยึดมืออีกฝ่ายเอาไว้

            “กูไม่ได้เป็นอะไรมาก  มึงช่วยอยู่เฉยๆก่อน  มันเวียนหัว”

            “ก็ได้  งั้นกูจะนั่งตรงนี้  มึงลุกขึ้นมากินยาก่อน  จะได้ดีขึ้น”  เขาประคองอีกฝ่ายขึ้นมากินยาแก้เวียนแก้อ้วก  เมืองแมนพูดเสียงเบาจนเขาต้องเอียงหูลงไปฟัง

            “อยากกินโยเกิร์ต”

            “โยเกิร์ต?  ได้...อยากกินรสอะไร”

            “รส..สตรอเบอร์รี่”

            “โอเค  เดี๋ยวไปซื้อมาให้”   เพลิงกัลป์บอก  “อยากกินอะไรอีก  บอกมา”

            “อยากกิน...กล้วยปิ้ง  ที่มีน้ำหวานๆราด  คู่กับยำมะม่วง”

            “เดี๋ยวก่อนๆ  ขอไปหยิบกระดาษมาจดก่อน”  เพลิงกัลป์รีบห้าม ลุกขึ้นไปหยิบกระดาษมาจดเมนูอีกสามสี่อย่างที่คนท้องอยากกิน   เขามองเมนูที่อีกฝ่ายพูดมาอย่างอ่อนใจ...เมนูชวนท้องเสียชะมัด

            พูดแล้วก็รู้สึกปวดมวนในท้อง

            เขาคะยั้นคะยอจนอีกฝ่ายยอมตักโจ๊กกินไปได้เกือบครึ่งถ้วย  จากนั้นก็ปล่อยให้เมืองแมนนอนพักต่อ  ส่วนตัวเขาเองก็รีบจัดการอาหารกลางวันของตัวเองแล้วกลับเข้าไปหารูมเมท

            “นอนพักไปก่อน บ่ายโมงกว่าแล้วกูต้องไปอยู่เวรอีอาร์ต่อ  เดี๋ยวจะซื้อมาให้ตอนเย็นนะ”

            คนบนเตียงพยักหน้ารับ  ไม่ได้พูดอะไร

            สามวันต่อจากนั้นเป็นวันที่ทรมานมากสำหรับเมืองแมน  เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายกันแน่  ทำไมจู่ๆจากคนที่กินเอาๆ กินได้กินดีถึงได้ลุกขึ้นมาคลื่นไส้  เหม็นอาหารไปหมดทุกอย่างแม้แต่ของที่อยากกินจนถึงกับฝากเพลิงกัลป์ไปซื้อมาให้  พอเอามาเข้าจริงกลับกินไม่ลง

            แค่ลุกขึ้นนั่งก็เวียนหัว  ภาพหมุนติ้วๆ  พอนอนก็ขมปากขมคอ  อาเจียนจนเจ็บคอ ปวดหัว  ไม่มีแรงไปทำงาน  ต้องลาพักต่อกันถึงสามวัน

            “กูว่าไม่ไหวแล้วล่ะ  ต้องได้น้ำเกลือแล้ว”   เพลิงกัลป์พูดซ้ำเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรก  กำข้อมือของเขาขึ้นมาชู  “ดูสิ  สามวันเอง  ผอมไปตั้งเยอะ”

            “กูไม่อยากนอนโรงพยาบาล”   เมืองแมนยืนยันคำเดิม  ถ้าเขานอนโรงพยาบาลอีก  คราวนี้ความลับของเขาคงแตกแน่  ไม่ใช่มีแค่เขากับเพลิงกัลป์ที่เป็นหมอนี่นะ  เพื่อนๆของเขา  ไหนจะอาจารย์อีก  ไม่นานทุกคนก็จะต้องรู้ความจริงว่าเขา ‘ป่วย’ เป็นอะไร

            “ก็บอกว่าอาหารเป็นพิษก็ได้  ใครจะรู้”  เพลิงกัลป์ปลอบ  “ไปเถอะ...นี่มึงกินอะไรไม่ได้เลยนะแมน”  ...พลอยทำให้กูกินไม่ลงไปด้วย  ชายหนุ่มคิดอยู่ในใจ  สามวันมานี้ไม่ใช่แค่เมืองแมนที่ซูบลง

            “ไม่อยากเป็นเรื่องใหญ่”

            “เรื่องลูกกูเรื่องใหญ่ทั้งนั้นล่ะ”  เพลิงกัลป์พูด  ชักโมโห  พิศดูใบหน้าของอีกฝ่ายที่เห็นโหนกแก้มขึ้นชัดเจนก็ยิ่งมีอารมณ์  “จะยอมไปเอง  หรือให้อุ้มไป”

            อีกฝ่ายหันหน้าหนี   แนบใบหน้าลงกับหมอนไม่ยอมตอบ  แต่ท่าทางบอกชัดว่าไม่ไปแน่ๆ

            “งั้นกูอุ้มนะ”  เพลิงกัลป์ทำท่าจะอุ้มเอาจริงๆ  พอดีมีเสียงเคาะประตูเรียกหน้าห้องเสียก่อน

            ชายหนุ่มชะงัก  มองหน้ากันอย่างระแวง...กลัวว่าจะเป็นแขกไม่ได้รับเชิญที่หายไปแล้วสามวันหลังจากได้น้ำมนต์ดีมีบูชาที่ห้อง

            “เมืองแมน  เพลิงกัลป์  อยู่หรือเปล่า...นี่พี่คริสเองนะ”

            “พี่คริส?”  เมืองแมนอุทาน

            เพลิงกัลป์เลยรีบเดินมาเปิดประตู  เจออาจารย์หนุ่มยืนอยู่ก่อนแล้วพร้อมด้วยคุณพยาบาลที่เขาจำได้ว่าเป็นหัวหน้าวอร์ดพิเศษ

            “พี่รู้ข่าวเมืองแมนไปทำงานไม่ไหวมาหลายวันก็เลยแวะมาเยี่ยม  นี่พี่อุ๊   พยาบาลพิเศษ  ...เขารู้เรื่องเมืองแมน”  อาจารย์บอกเรียบๆ  ก้าวเข้าไปในห้องพักของอินเทิร์นหนึ่ง   “เมืองแมนอยู่ไหนแล้วล่ะ”

            “นอนพักอยู่ในห้องครับ”  เพลิงกัลป์พูด  เคาะประตูห้องเพื่อนเป็นสัญญาณแล้วเปิดเข้าไป  เมืองแมนรีบยกมือไหว้อาจารย์

            “เป็นไงบ้างเรา  ลุกไม่ไหวเลยเรอะ...ผอมไปตั้งเยอะแน่ะ  กินอะไรได้บ้างมั้ย  ไม่งั้นลูกในท้องจะไม่แข็งแรงเอานะ”  อาจารย์พูด

            “กินไม่ได้เลยครับ  อาเจียนอย่างเดียว  เวียนหัวตลอด  ผมให้ไปนอนรพ.ก็ไม่ยอมไป”  เพลิงกัลป์เป็นฝ่ายฟ้อง  “วันๆจิบแต่น้ำเปล่า  กับโยเกิร์ตสองถ้วย”

            “เป็นมากนะนั่น  คุณอุ๊ครับ  ผมรบกวนช่วยเปิดน้ำเกลือให้หน่อยนะ  กะไว้แล้วเชียวว่าต้องมีคนไม่ยอมแอดมิทแน่ๆ”

            เมืองแมนเม้มปาก   แต่ก็ยอมให้คุณพยาบาลเข้ามาเปิดเส้นให้น้ำเกลืออย่างคล่องแคล่ว  เขารู้ตัวอยู่เหมือนกันว่าเริ่มจะไม่ไหวแล้ว

            “ถ้านับอายุครรภ์ต่อจากที่อัลตราซาวน์วันนั้นก็สองเดือนพอดีแล้วสิ  ไม่ได้มีเลือดออกอะไรใช่มั้ยเมืองแมน”

            “ครับอาจารย์”

            อาจารย์หนุ่มพยักหน้า  ถามไถ่อาการของรุ่นน้องอยู่พักใหญ่จนพอใจถึงได้ขอตัวกลับ  ไม่ลืมบอกทิ้งท้ายว่าถ้าเพลิงกัลป์เห็นท่าไม่ดีให้โทรหาอาจารย์ได้ทันที

            “ส่วนเรื่องผลตรวจโครโมโซม  ผลยังไม่ออกนะ  พี่ปรึกษาอาจารย์ของพี่แล้วคิดว่าจะต้องตรวจเลือดเพิ่มบางอย่าง  ถ้ายังไงพี่ขอเจาะเก็บเลือดเธอไปเลยก็แล้วกันนะ  ไหนๆก็เปิดเส้นแล้ว”

            “มีเคสที่เป็นเหมือนผมมั้ยครับ  ผมหาเปเปอร์อ่านดูแล้วไม่เจอใครที่เป็นเหมือนผมเลย”

            “ก็พอมีอยู่เหมือนกัน”  อาจารย์หนุ่มตอบด้วยท่าทางระมัดระวัง  “แต่ว่ายังไม่เป็นที่เปิดเผย   พี่ก็ยังไม่ทราบรายละเอียด  แต่เดือนหน้าพี่ว่าจะบินไปอเมริกาเพื่อฟังเรื่องนี้”

            “จริงหรอครับอาจารย์”  เมืองแมนตื่นเต้น  ....ยังมีผู้ชายคนไหนบนโลกนี้ที่แจ๊กพ็อตแตกเหมือนเขาอีกงั้นหรือ “แล้วอาจารย์จะเล่าเรื่องผมมั้ยครับ”

            “คงยัง   เธอคงไม่อยากกลายเป็นหนูทดลองหรืออะไรทำนองนั้นหรอกใช่มั้ยล่ะ”  อาจารย์ตอบกลับมา  “เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับไว้ก่อน  เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง...ของเราทุกคนด้วย”   พูดจบอาจารย์หนุ่มก็หัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นสีหน้าของพ่อเด็กที่นั่งกอดอกอยู่  “ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นหรอกเพลิง  พี่ก็พูดเผื่อไว้อย่างนั้นเอง”

            เพลิงกัลป์ไม่ตอบแต่ยิ้มบางๆ

            “ถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนล่ะ  ไว้จะมาเยี่ยมใหม่  น้ำเกลือนี่ถ้าหมดขวดแรกก็ต่อขวดที่สองกันเองนะ  ทำเป็นอยู่แล้วนี่ใช่มั้ย”  อาจารย์คริสพูดยิ้มๆ  “พี่ฉีดยาแก้อ้วกให้  ตัวนี้ปลอดภัย”  เขารีบเสริมเมื่อเห็นคิ้วเข้มๆขมวดฉับ  “พี่ขอแวะเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ย  ปวดจัง”

            “ได้เลยครับอาจารย์”

            อาจารย์หนุ่มเดินออกมาจากห้องของเมืองแมน  เดินผ่านห้องกินข้าว  สายตาคมไวเหลือบไปเห็นสเตโทสโคปสีชมพูอ่อนวางทิ้งเอาไว้บนไมโครเวฟก็เดินเข้าไปหยิบขึ้นมา

            “ทำไมวางสเต็ททิ้งเอาไว้ตรงนี้ล่ะ  สเต็ทเป็นเครื่องมือหากินของหมอเลยนะ  ดูแลดีๆหน่อย....”   เสียงของคนพูดขาดหายไปในลำคอ  อาจารย์คริสเพ่งมองตัวอักษรภาษาอังกฤษที่สลักเอาไว้ตรงหูฟังอย่างประณีตนั้นอีกรอบ  เป็นเพราะใช้วิธีสลักลงไปกับเนื้อโลหะ  ตัวอักษรเลยไม่จางหายไปเหมือนกับสีชมพูที่เคลือบสายเอาไว้

            ‘L I N’

         

          ..............................................................................

 

 

            มาอัพต่อแล้วจร้า

            อัพบ่อยๆให้สาแก่ใจ55555  เรื่องเริ่มเข้าใกล้ความจริงขึ้นทีละนิดล่ะ  (ช้าหน่อยอร่อยแน่55)  ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ทุกโหวต   ดีใจที่มีคนอ่านนะเหวย

            เจอกันตอนหน้า

          #แฟนหมอแมน


 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-02-2018 23:42:21

ผีผู้หญิงตนนั้นเป็นหมอชื่อลินแล้วก็เป็นพี่สาวของคุณกี้ด้วยใช่ไหมคะ แต่ว่ามันเกี่ยวกับเรื่องของเพลิงแมนยังไงล่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 24-02-2018 23:53:56

ใกล้แล้วใช่ไหม
ดีๆๆกันได้แล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 24-02-2018 23:58:38

อุ้ยสลับกันแพ้ท้อง ความจริงค่อยๆคืบคลานเข้ามาแล้วววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 25-02-2018 00:23:52

ที่ฟังหัวใจสีชมพูกับผี กับพี่คริส เกี่ยวข้องกันอย่างไงนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 25-02-2018 00:41:20

อ้างจาก: PrimYJ ที่ 24-02-2018 23:42:21  

ผีผู้หญิงตนนั้นเป็นหมอชื่อลินแล้วก็เป็นพี่สาวของคุณกี้ด้วยใช่ไหมคะ แต่ว่ามันเกี่ยวกับเรื่องของเพลิงแมนยังไงล่ะ

คิดเหมือนกันเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 25-02-2018 00:49:02

เอ็นดูความห่วงใยของคุณพ่อหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 25-02-2018 00:50:26

คูมหมอออออออ
ลินคือครายยยยยยย
งือออออออออ

พ่อเพลิงน่ารักกก
ทำไมหวงหึงกันน่ารักจังเลยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 25-02-2018 01:07:17

ตัดจบค้างยิ่งกว่าละครช่องวัน :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 25-02-2018 01:28:28

เราว่าพี่หมอคริสต้องมีส่วนพัวพันกับเจ้าของสเต็ทแน่ๆ แล้วทำไมคนแพ้ท้องกลายเป็นแมนแล้วละหรือเพราะอิหมอเพลิงมันเจ้าชู้ใส่สาวอื่นลูกเลยเรียกร้องความสนใจให้แทนแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 25-02-2018 01:40:54

พี่หมอคริสก็รู้จักกับคุณอดีตมนุษย์ที่ยังอยู่แถวนั้นใช่ไหนคะ? คุณหมอลิน?  (เดาล้วนๆ)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 25-02-2018 02:21:33

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 25-02-2018 03:45:51

หมอคริสเป็นคนที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นผีหรอออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-02-2018 03:47:20

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-02-2018 05:11:26

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 25-02-2018 06:10:50

ความจริงจงเปิดเผย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 25-02-2018 07:39:53

LIN     นี่ล่ะ คือ กุญแจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 25-02-2018 07:43:07

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-02-2018 08:17:45

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 25-02-2018 08:23:55

หูฟังของน้องผีสาวแน่เลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: vermilion ที่ 25-02-2018 08:25:19

ฮือ ติดเรื่องนี้ซะแล้ว ทั้งลุ้น ทั้งอบอุ่น มีเรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นตลอด รออ่านต่ออยู่นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 25-02-2018 08:43:25

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-02-2018 09:13:51

ใกล้ความจริงแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 25-02-2018 09:52:08

รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 25-02-2018 11:56:58

ชอบเรื่องนี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 25-02-2018 12:05:12

ตัดฉับ...ค้าง  :z13:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-02-2018 12:16:07

หมอคริส เกี่ยวข้องกับลิน นศพ.พี่สาวกี้ แน่เลย    :hao3: :hao3: :hao3:

เพลิง แมน ผลัดกันหึง  :katai2-1:
        :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 25-02-2018 15:05:27

น่าตีให้ตายจริงๆนะคุณเพลิง ทำคนท้องคิดมากอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: jeje.minburi ที่ 25-02-2018 15:59:18

ค้างเลย  มาต่อเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 25-02-2018 16:29:30

อาจารย์คริสรู้จักคุณผีสาวแน่ๆ ถ้าจำไม่ผิดตอนแรกๆ พี่คริสก็เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ถูกขัดจังหวะไปก่อน  :hao4:

แล้วทำไมแมนกลับมาแพ้ท้องหนักช่วงนี้ล่ะ เหมือนจะมีเรื่องน่าห่วงอีกหลายอย่าง ตอนไปทำบุญพระท่านก็เตือนอยู่
ความหึงหวงกันระหว่างเพลิงกับแมน ช่วงนี้มาเยอะ *น่ารัก*  :-[  แต่ก็ยังไม่รู้ตัวกันอยู่ดี  :เฮ้อ:

อ้างถึง

พิศดูหญิงสาวคู่รำของฝ่ายนั้นก็เห็นว่าขาวๆตัวเล็กน่ารักดีอยู่  คงเป็นสเป็คของฝ่ายนั้นอยู่แล้ว  ...

ถ้าบวกกับความใบหน้าอ่อนใส นี่มันก็ตรงกับเมืองแมนชัดๆ  :hao3:


ช่วงนี้มาอัพถี่ ดีต่อใจจริงๆ ขอบคุณมากนะคะ รอติดตามต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 25-02-2018 19:54:02

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 25-02-2018 20:38:51

เดาว่าพี่คริสเป็นแฟนเก่า ลินอ่ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-02-2018 20:42:20

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 25-02-2018 21:48:20

ใกล้ความจริงแล้วใช่ไหม อยากรู้อีกแล้วนะ
ว่าแต่ทั้งคู่เริ่มปรับตัวเข้าหากันแบบไม่รู้สึกตัวนะ
ขอให้ดีๆ กันน้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-02-2018 02:59:13

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 26-02-2018 10:09:22

ลุ๊นนนนนนน กว่าเดิมอีกค่า รอตอนต่อไปค่ะ​

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: 30267 ที่ 28-02-2018 00:52:09

อื้อหือออ ขนลุกเบา ๆ หูฟังของลิน / ใกล้ความจริงเข้าไปทุกที รอเลยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 03-03-2018 01:00:15

จะมาไหมน่ะ จะมาไหมนะ ปูเสื่อรอครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: pamazier24 ที่ 03-03-2018 13:08:11

มาเร็วๆน่า รออยู่ :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 03-03-2018 17:08:06

กระโดดตบอิกี้ คือระเขามาเดทกันอย่ามาเจ๋อ ชะมดชะม้อยอ่อยให้ท่าอยู่นั่นแหละ หัวร้อนกับความสุภาพบุรุษหมอเพลิง ชะนีไม่ได้อ่อนขนาดนั้นนะจ้ะ ฮือออ นางต้องเคยท้องแล้วแท้งแน่ กรีดร้องงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท13 24/2/61
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 03-03-2018 19:36:57

 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-03-2018 18:12:51

Internal Love

ตอนที่ 14

I hate myself for still waiting for you.

 

 

 

 

 

 

            “มีอะไรหรือเปล่าครับ  อาจารย์”

            เพลิงกัลป์ทักเมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ  ก้มลงมองสเตโตสโคปในมือราวกับไม่เคยเห็น  อาจารย์คริสสะดุ้งเล็กน้อย  เงยหน้าขึ้นมองเขา

            “ได้สเต็ทอันนี้มาจากไหนน่ะ”

            “เมืองแมนหยิบติดมาจากวอร์ดศัลย์น่ะครับ”  เขาตอบ  “ทำไมหรือครับ  ของอาจารย์เหรอ”

            คนฟังเหมือนจะปฏิเสธตอนแรก แต่แล้วก็กลับพยักหน้ารับอย่างสงบ

            “ใช่  ของพี่เอง  ตั้งนานแล้ว....ไม่รู้ทำไมยังอยู่อีก”

            “อ้าวหรอครับ”  เพลิงกัลป์มองสเต็ทสีชมพูแล้วมองหน้าชายหนุ่มที่บอกว่าเป็นเจ้าของมันอีกรอบ  “สีสวยดีนะครับ”

            “อ้อ...ใช่”  อาจารย์คริสนาฬิกาข้อมือดูเวลา  “พี่ว่าพี่รีบกลับก่อนดีกว่า  พอดีว่าจะมีเคสรีเฟอร์มาน่ะ  ไว้เดี๋ยวจะมาเยี่ยมใหม่นะ  มีอะไรโทรหาได้เลยนะเมืองแมน”  ประโยคหลังคนพูดชะโงกเข้าไปบอกคนป่วยที่นอนอยู่ในห้อง  คุณหมอหนุ่มพร้อมกับนางพยาบาลกลับออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วจนเพลิงกัลป์แปลกใจ

            “เมื่อกี้ยังบอกปวดฉี่อยู่เลย  อะไรของจารย์”

            เขากลับเข้าไปในห้องของเมืองแมน  เห็นเจ้าของห้องนอนลืมตามองเขาอยู่ก่อนแล้ว

            “อาจารย์กลับไปแล้วหรอ”

            “อืม...รู้มั้ยว่าสเต็ทที่หยิบติดมือมาน่ะ  เป็นของอาจารย์คริสด้วยล่ะ”  เขาเล่าให้เมืองแมนฟังพลางทรุดตัวลงนั่งที่พื้นข้างเตียง

            “อาจารย์ชอบสีชมพูเหรอ”  เมืองแมนตั้งข้อสังเกตเหมือนกับเขา

            “นั่นสิ  แปลกดีนะ  อาจจะแฟนแกเลือกให้มั้ง”  เพลิงกัลป์ออกความเห็นแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก  เขาขมวดคิ้วจ้องหน้าคนที่ยังลืมตาใส  “เอ้า...นอนสิครับ   หายเวียนหัวแล้วหรือไง”

            “กำลังจะนอนนี่ไง”  อีกฝ่ายพูดงึมงำแล้วพลิกตัวหันหลังให้เขา

            เพลิงกัลป์นั่งเป็นเพื่อนอยู่พักหนึ่งจนอีกฝ่ายหลับสนิทไปแล้ว  เขาถึงได้กลับออกมาจัดการธุระส่วนตัวบ้าง  หอบแฟ้มออกมานั่งทำงานที่โต๊ะกลางห้องเพลินๆจนเวลาล่วงไปเกือบตีหนึ่ง   ถึงได้วางปากกาแล้วลุกขึ้นบิดตัวอย่างเมื่อยขบ

            เดินไปเปิดตู้เย็นหาอะไรรองท้องก่อนนอน   เห็นกระเพาะปลาแช่ค้างอยู่ก็นึกสงสัยว่าคนในห้องจะรู้สึกหิวบ้างหรือยัง   ชายหนุ่มเดินไปหยุดหน้าห้องรูมเมท  แอบเปิดประตูห้องแง้มดูข้างใน

            คนบนเตียงยังนอนหลับสนิท   น้ำเกลือที่ต่อสายอยู่ที่หลังมือใกล้หมดขวดแล้ว  เพลิงกัลป์เลยจัดการต่อเปลี่ยนขวดให้เสียใหม่   กำลังจะกลับออกไปจากห้อง  เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ของเมืองแมนก็ดังขึ้น

            เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานขึ้นมาดู

            ‘เจมส์’

            คิ้วเข้มขมวดเหลือบมองคนหลับแวบหนึ่ง   เห็นยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาก็เลยกดตัดสายทิ้ง

            ปลายสายโทรกลับมาใหม่อีกรอบ

            “อะไรของมันวะ  เรื่องด่วนอะไรนักหนา”  เพลิงกัลป์เริ่มหงุดหงิด  เขาปิดเสียงโทรศัพท์แล้วถือมันเดินออกมาจากห้องของรูมเมท   ชื่อบนหน้าจอยังเป็นคนเดิม...คนเดียวกับที่เมืองแมนบอกว่าเป็นเพื่อนสนิท

            ชายหนุ่มกดรับ

            “ไอ้แมน....แมน   มึงอยู่ไหนวะ   กูอยากเจอมึงมาก”  เสียงอ้อแอ้ดังมากระทบหูทันที  บอกได้เลยว่าฝั่งนั้นคงเมามาก  “มึง...ฮึก  แมน  กูไม่รู้จะทำไงแล้วมึง...”

            “...................”  เพลิงกัลป์เงียบ

            “กูพยายามเต็มที่แล้วนะ  กูตามเขามาถึงนี่  ยอมหมด  กูยอมหมดเลยแมน  มึงก็รู้.....ว่ากูทุ่มเทให้เค้ามากแค่ไหน   ทำไม  ฮึก  เค้าทำแบบนี้กับกูวะ”

            เค้าไหน....คนฟังคิดในใจ

            “น้ำแม่ง  ไอ้แมน  ...กูเลิกกับน้ำแล้ว  น้ำบอกเลิกกูเมื่อเย็นนี้เองแมน   กูอยากเจอ  ฮึก อ..อยากเจอมึงมากอ่ะ”  ลิ้นคนพูดเริ่มพันกันฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง  ฝ่ายนั้นพูดมาอีกหลายประโยค  ได้ใจความบ้างไม่ได้ใจความบ้าง

            สรุปคือคนชื่อเจมส์อะไรนี่เพิ่งโดนแฟนชื่อน้ำบอกเลิกถูกมั้ย  แล้วก็เฮิร์ทมากเลยโทรหาเพื่อนสนิทอย่างเมืองแมนสินะ....เพลิงกัลป์คิดในใจ  เขากรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์

            “เมืองแมนนอนหลับไปแล้ว  มีอะไรไว้ค่อยโทรมาใหม่นะ”

            “เห้ย  อ่าว...แล้ว  นั่นคราย”

            ชายหนุ่มกดวางแล้วเปิดโหมดเครื่องบินไว้  เขาเพ่งพินิจดูภาพหน้าจอของเมืองแมนที่เป็นรูปคู่ที่เขาตั้งให้วันนั้นแล้วยิ้มออกมา  ...คงเปลี่ยนกลับไม่เป็นล่ะสิท่า

ชายหนุ่มวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิมในห้องของเมืองแมน  ฝ่ายนั้นยังนอนหลับสนิท  เห็นเหงื่อเม็ดเล็กผุดซึมเต็มสองขมับและปลายจมูกโด่งนั้น  เพลิงกัลป์เลยปรับแอร์ลดอุณหภูมิลงให้อีกนิด

            คืนนั้นเขากลับมานอนที่ห้องของตัวเอง  หลับฝันอะไรวกไปวนมาตลอดทั้งคืน  เป็นความฝันที่มีทั้งชื่อของเจมส์  น้ำ  และเมืองแมน

            ..........................................................

            “พี่กุลทำอะไรอยู่ครับ   มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า”

            เมืองแมนถามยิ้มๆ  มองหน้ามันด้วยเหงื่อของหญิงสาวที่เป็นผู้ดูแลเหล่าแพทย์ใช้ทุนทั้งหลาย  ท่าทางพี่กุลดูวุ่นวาย  หยิบโน่นหยิบนี่ไม่หยุดตั้งแต่เขาเดินขึ้นมาที่ห้องธุรการแล้ว

            “พี่กำลังหาของให้หมอคริสน่ะค่ะ  แกมาถามหาหลายทีแล้วยังไม่ได้หาให้แกสักที   แล้วคุณหมอมีอะไรให้พี่ช่วยหรือเปล่า  หายไปหลายวันเชียว  สบายดีแล้วเหรอคะ”

            “ดีขึ้นแล้วครับ  ผมเอาใบลามาส่ง”

            “อ๋อ  วางเอาไว้บนโต๊ะพี่กุลได้เลยค่ะ  เดี๋ยวพี่จัดการให้”  เธอพูด  ดูเหมือนเธอจะหาของที่ต้องการเจอในที่สุด  มันเป็นพวงกุญแจเล็กๆ  “...กุญแจห้องเก็บของน่ะค่ะ”  เธอตอบคำถามในสายตาของเขา   “วันนั้นเห็นคุณหมอเพลิงมาถามว่ามีร้านไหนขายหิ้งพระ  พี่ว่าจะลงไปดูของเดิมในห้องเก็บของให้อยู่พอดี   คุณหมอแมนมาดูด้วยกันเลยมั้ยคะ  อยู่ห้องเดียวกันใช่ไหม”

            “ได้ครับ”

            ได้ยินรูมเมทพูดอยู่เหมือนกันว่าอยากตั้งหิ้งพระในห้อง  แต่ก็ไม่มีเวลาแวะไปร้านเฟอร์นิเจอร์สักที

            เมืองแมนเดินตามพี่กุลไปยังข้างหลังโรงพยาบาลที่เป็นอาคารเก่ามีไว้ซักล้าง  ชั้นล่างสุดมีห้องๆหนึ่งคล้องกุญแจเอาไว้   พี่กุลไขกุญแจเปิดเข้าไป  ข้างในฝุ่นเยอะมากจนเมืองแมนจามออกมาทันที

            “ระวังหน่อยนะคะ  พี่ก็ไม่ได้แวะเข้ามานานแล้ว  ฝุ่นเยอะหน่อย  เอ...เปิดไฟตรงไหนนะ  ตรงนี้เอง”  แสงไฟส่องสว่างทั่วห้อง   เมืองแมนเห็นเครื่องเรือนตั้งแต่ตู้  โต๊ะ  เตียง  โซฟา ราวตากผ้า ฯลฯ วางซ้อนอยู่ในห้องแน่นไปหมด  ส่วนใหญ่สภาพค่อนข้างดี  ติดที่ฝุ่นจับหนาไปหน่อย

          “หมอลองเดินดูนะคะ  พี่กุลเคยเห็นหิ้งพระวางอยู่แถวๆนั้นเหมือนกัน  เดี๋ยวพี่กุลจะเข้าไปดูข้างในซอกนู้น”

            “พี่กุลหาอะไรครับ  เผื่อผมเห็น”

            “พี่หาโต๊ะค่ะ  เห็นหมอคริสบอกว่าเป็นโต๊ะอ่านหนังสือ   แกทิ้งไว้ที่นี่ตอนที่ไปเรียนต่อ”  เธอพูดพลางก้มๆเงยๆหาของที่ว่า   “พี่ว่ามันน่าจะเก่ามากแล้วล่ะ  ทำไมหมอคริสแกไม่ซื้อใหม่ไปเลยเนอะ”

            “อาจจะเป็นโต๊ะตัวโปรดมั้งครับ”  เมืองแมนออกความเห็น  เขามองหาหิ้งพระจากกองไม้ที่เดิมน่าจะเคยเป็นเก้าอี้เลคเชอร์มาก่อน   ข้างกันนั้นเป็นตั้งหนังสือเก่าๆวางกองสูง  ชายหนุ่มอ่านหน้าปกอย่างสนใจ  “โห  มีtextbookเพียบเลย  ใครเก็บไว้หรอครับ”

            “อาจารย์เก่าๆทั้งหลายนั่นแหละค่ะ  เดี๋ยวนี้เกษียณกันไปหมดแล้ว”

            “น่าจะเอาไปไว้ที่ห้องสมุดนะครับ  ไว้แบบนี้เดี๋ยวปลวกกินหมด”  เมืองแมนพูด  หยิบหนังสือบางเล่มมาเปิดดู  “หนังสือดีๆทั้งนั้นเลย   ..นี่ผมยืมไปอ่านได้มั้ยครับเนี่ย”

            “ได้เลยค่ะ  อยากอ่านเล่มไหนก็หยิบไปได้เลย”

            เมืองแมนเลิกล้มความคิดจะมองหาหิ้งพระ  หันมาสนใจหนังสือหลากหลายรูปแบบแทนตามประสาคนชอบอ่านหนังสือ  ชายหนุ่มเลือกเล่มที่น่าสนใจมาได้หลายเล่ม  เขาก้มๆเงยๆไปตามกองหนังสือที่วางเรียงอยู่บนโซฟาบ้าง  ตามพื้นบ้าง 

            “อันนี้รูปอะไรน่ะครับ ...โห  รูปตั้งแต่สมัยตั้งโรงพยาบาลหรือเปล่าครับเนี่ย  เก่าจัง”  พี่กุลเดินมาชะโงกดูอัลบั้มรูปถ่ายสีในมือของเมืองแมนอย่างสนใจ

            “ไม่เก่าขนาดนั้นหรอกค่ะ  แหม..นี่น่าจะตั้งแต่สมัยผอ.คนที่แล้วนะ  ไม่สิ  ต้องคนก่อนตะหาก  นี่ดูสิคะ  ให้ทายว่าคนนี้ใคร”  เธอชี้ไปที่รูปผู้ชายร่างสูงผอมคนหนึ่งในรูปที่ยืนอยู่หน้าตึกผู้ป่วย   “หมอคริสไงคะ  สมัยมาเป็นอินเทิร์นหนึ่งที่นี่”

            “จริงหรอครับ”  เมืองแมนอุทาน  ...คนในภาพดูผอมแห้ง หน้าตาคงแก่เรียน สวมแว่นสายตาหนาๆเอาไว้บนดั้ง ไม่เหมือนผู้ชายร่างสูงใหญ่ดูมีเสน่ห์ที่เขาได้เจอเลยสักนิด  ยกเว้นเค้าหน้าที่ยังเหมือนเดิมเท่านั้น  “พี่คริสหล่อขึ้นมากเลย”

            “ใช่ค่ะ  นี่คุณหมอดูคนนี้สิ  ให้ทายว่าใคร”

            “อาจารย์คมศักดิ์”  เมืองแมนทายได้ทันที  “อาจารย์หน้าเหมือนเดิมเปี๊ยบ  แทบไม่แก่ลงเลย”

            “ถูกต้องค่ะ  อุ้ย...อันนี้พี่เอง”  พี่กุลชี้ไปที่หญิงสาวร่างเล็กที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหน้า

            “พี่กุลก็แทบไม่เปลี่ยนเลยนะครับ    น่ารักเหมือนเดิม”  เมืองแมนพูดยิ้มๆ  คนฟังยิ้มกว้างฟาดมือเข้าที่แขนของเขาทีนึงแก้เขิน

            “คุณหมอล่ะก็ปากหวาน   หมอผู้ชายรุ่นนี้ปากหวานกันทุกคน  โดยเฉพาะหมอเพลิงเพื่อนคุณหมอนั่นแหละตัวดี  ทำเอาลูกน้องพี่กุลเคลิ้มกันหมด   ...พูดถึงหมอเพลิงแล้วนึกถึงหมอปราการ  สมัยก่อนก็ฮอตมากเหมือนรูมเมทหมอนี่แหละ”

            “หมอปราการ?”

            “หมอปราการ  แกชื่อเล่นหมอบอลค่ะ  รูปหล่อคารมคมคาย  นี่แกก็จะกลับมาแล้วนะคะ  แกไปเรียนออโถ(ศัลยกรรมกระดูก) มา  นี่ไงคนนี้ค่ะ”   เธอชี้ให้ดูในรูป

            หมอปราการเป็นผู้ชายตัวสูงหุ่นดีชนิดที่เห็นจากรูปเก่าๆซีดๆ ก็ยังรู้ว่าหน้าตาดี   เขายืนกอดอกอยู่ข้างๆหมอคริส  ถัดไปเป็นผู้หญิงอีกห้าคน

            “หมอรุ่นนั้นมีแค่เจ็ดคนเองหรอครับ”

            “ไหนคะ  พี่กุลขอนึกก่อนนะ...ไปเรียนต่อ เป็นใหญ่เป็นโตกันหมดแล้ว   หมอบอล  หมอคริส  หมอเปีย  หมอไก่   คนนี้..อ๋อ  หมอจิ้บ  หมอติ๋ว  หมอหมู...อืม...”  เธอขมวดคิ้ว  “มีแปดคนนะคะ  อีกคนนึงไม่ได้อยู่ในรูป”

            “อ้าว  ทำไมล่ะครับ”

            “นี่เป็นรูปที่ถ่ายเอาไว้เป็นที่ระลึกตอนที่คุณหมอใช้ทุนที่นี่ครบแล้วน่ะค่ะ”  กุลวรางค์พูดช้าๆ  “รุ่นนี้มีคุณหมอที่ฝึกไม่จบหนึ่งท่าน  พอดีว่าเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน  ...เรื่องนานมากแล้วนะเนี่ย  พูดขึ้นมาแล้วพี่กุลก็เพิ่งนึกขึ้นได้”

          “เกิดเรื่องอะไรหรอครับพี่กุล”

            “เกิดอุบัติเหตุขึ้นน่ะค่ะ  คุณหมอท่านนั้นเลยเสียชีวิต”

            คล้ายลมพัดมาวูบหนึ่ง  เมืองแมนขนลุกขึ้นทั้งตัว  ทั้งๆที่ภายในห้องไม่มีลมเลยสักนิด

            “อุบัติเหตุหรอครับ”

            “ใช่ค่ะ  แต่พี่กุลไม่ทราบรายละเอียดมากหรอกนะ  เพราะเกิดเรื่องตอนที่พี่กุลลาพักร้อนพอดี  พอกลับมาถึงได้รู้เรื่อง  น่าเศร้าใจมากนะคะ  สงสารคุณหมอเพิ่งเรียนจบ”

            “คุณหมอคนนั้น...เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ”  ชายหนุ่มถามเสียงเบาแทบจะเป็นกระซิบ

            “ผู้หญิงค่ะ  หน้าตาน่ารักด้วย  นิสัยก็ดี  เค้าว่าคนดีๆมักอายุสั้น  ไม่รู้จริงมั้ยนะคะ”  เธอตอบ  “หมอคริสแกเสียใจใหญ่เลย  กว่าจะกลับมาทำงานได้ก็เป็นเดือนๆ”

            “อาจารย์คริสน่ะหรอครับ”

            “ใช่ค่ะ  เธอเป็นแฟนกัน...ก็ยังไม่ถึงขึ้นประกาศว่าเป็นแฟนหรอกนะคะ  สมัยนั้นจะทำอะไรก็ต้องระวัง  แต่คนเขาก็รู้ๆกันว่าทั้งสองท่านคบหาดูใจกันอยู่”

            “อาจารย์เลยเป็นโสดมาถึงทุกวันนี้หรอครับ”

            “อันนี้พี่ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะคะ  พี่ก็ไม่อยากไปถามแกหรอก   สงสารแก”

            “แฟนอาจารย์ชื่ออะไรหรอครับ”

            “ชื่อหลินค่ะ  หมอหลิน   พี่จำชื่อจริงไม่ได้  จำได้แต่ชื่อเล่น  ไว้เจอรูปจะชี้ให้ดูนะคะ  ตัวบางๆขาวๆ”   หญิงสาวพูด  “นั่นไง...โต๊ะตัวนั้นแน่เลย  พี่กุลว่าแล้วว่าจะต้องอยู่ในห้องนี้”  จู่ๆเธอก็ชี้ไปทางข้างหลังจนเมืองแมนสะดุ้ง

            ชายหนุ่มขอตัวแยกออกมาจากห้องเก็บของนั้น  ปล่อยให้พี่กุลกับคนงานจัดการยกโต๊ะกันโหวกเหวก  เขากลับมาที่วอร์ด  นั่งทำงานคนเดียวเงียบๆ  ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เพิ่งได้ยินมา

            “แมน  เป็นไงบ้าง  ดีขึ้นแล้วเหรอ  หายไปหลายวันเลย”   เสียงใสๆดังขึ้น  เมืองแมนเงยหน้ามอง  เห็นร่างบอบบางของตุ๊กตายืนอยู่   “ว่าจะไปเยี่ยมอยู่  แต่ดัน...ยุ่งๆ”

            “ดีขึ้นแล้วล่ะ”  เมืองแมนตอบสั้นๆ

            “เพลิงอยู่มั้ย”  ถ้าซื้อหวยเขาก็คงถูกรางวัล  ชายหนุ่มสายหน้าแทนคำปฏิเสธ

            “ดีล่ะ....แล้วแมนทำงานเสร็จหรือยัง  เรามีเรื่องอยากคุยด้วยหน่อยน่ะ”  เธอพูด  “ไม่ได้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายอะไรหรอก  ถ้าแมนยังทำงานไม่เสร็จก็ไม่เป็นไรนะ  เรารอได้”  หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้า  ราวกับต้องการจะ ‘เฝ้า’ ไม่ให้เขาหนีไปไหน

            “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า  พูดมาเลยก็ได้นะ”  เมืองแมนถามเนิบๆ

            “อยากไปหาที่คุยน่ะ  ตรงนี้มันชุลมุนเสียงดังไปหน่อย”  ...ก็ถูกของเธอ  จะให้นั่งคุยในวอร์ดก็คงจะใช่ที่  ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาทำงานเอกสารต่อเงียบๆ  ในหัวก็ครุ่นคิดไปด้วยว่าอีกฝ่ายจะมาคุยกับเขาด้วยเรื่องอะไร...เห็นทีคงจะไม่พ้นเรื่องของรูมเมทเจ้าปัญหาของเขาเป็นแน่

            “เสร็จแล้วล่ะ”  เขาลุกขึ้นจากโต๊ะ  “ตุ๊กตาจะคุยที่ไหน”

            “ไปร้านกาแฟหน้าโรงพยาบาลก็ได้”

            พวกเขาเดินคู่กันไปจนถึงร้านกาแฟที่ตกแต่งเอาไว้สวยงามน่านั่ง  หญิงสาวเลือกโต๊ะที่อยู่ลึกสุดเป็นส่วนตัว  หลังจากที่สั่งกาแฟเสร็จ

            “แมนไม่เอากาแฟหน่อยเหรอ  เราเลี้ยงเอง  ขนมก็ได้”

            “ไม่เป็นไร  เราเพิ่งทานมา”  เขาปฏิเสธอย่างสงบ  ตรงข้ามกับข้างในใจที่เริ่มร้อนรุ่มด้วยความกังวล

            “งั้นเข้าเรื่องเลยนะ  แมนคงรู้แล้วว่าเพลิงขอเลิกกับเราเมื่ออาทิตย์ก่อน”  หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด

            “ก็พอได้ยินมาบ้าง”

            “ในฐานะที่แมนเป็นรูมเมทของเพลิง แล้วก็สนิทกับเพลิงมากที่สุด  แมนบอกเรามาตามตรงได้มั้ยว่าเพลิงมีคนใหม่ใช่หรือเปล่า”

            ....ตอนนี้เขาคงถูกล็อตเตอรีรางวัลที่หนึ่งแล้วมั้ง..ชายหนุ่มคิดอยู่ในใจ  ตอบกลับไปฝืดๆ

            “เราไม่ค่อยรู้หรอก  เพลิงไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง”

            “แมนอย่าปิดเราเลย  เราดูออก  เพลิงมีคนใหม่แน่ๆ  เราคิดว่าเรารู้ด้วยว่าใคร”  เสียงของตุ๊กตาเย็นเยียบพอๆกับสายตาที่มองมา  เมืองแมนเม้มปาก

            “เราไม่รู้  ทำไมเธอไม่ไปถามเพลิงเอาเอง  จะมาถามเราทำไม”

            “แมนรู้เห็นเป็นใจกับผู้หญิงคนนั้นด้วยใช่มั้ยล่ะ  เพลิงถึงได้กล้าเอาผู้หญิงคนนั้นมาไว้ในห้อง”

            “อะไรนะ?”  เมืองแมนอุทาน

            “อย่าคิดว่าเราไม่รู้นะ  เราเห็นมากับตาว่ามีผู้หญิงอยู่ในห้องของเพลิง  เคยได้ยินเสียงออกมาด้วยซ้ำ”   ตุ๊กตาพูดอย่างเผ็ดร้อน  น้ำตาเริ่มปริ่มขอบตาคู่สวย  “เพลิงถึงไม่เคยยอมให้เราเข้าไปในห้องเลย  เพราะเขามีใครอีกคนที่นั่น”

            “ผู้หญิงที่ไหน  ไม่มี”  เมืองแมนปฏิเสธ  เริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆเหมือนจะจับไข้

            “มีสิ  ไม่ต้องปิดบังหรอก  เธอเป็นคนเดียวกับเจ้าของร้านสเต็กนั่นใช่มั้ยล่ะ  ที่ชื่อกี้อะไรนั่น”   หญิงสาวพูดเสียงเครือ  “แค่เห็นสายตาของเพลิง  ตุ๊กตาก็รู้แล้ว”

            “ห้องเราไม่เคยมีผู้หญิงเข้ามานะตุ๊กตา”

            “ถ้างั้นก็เป็นเพราะว่าแมนไม่อยู่ในห้องน่ะสิถึงได้ไม่รู้”

            “แล้วผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง  เธอเห็นว่าเป็นคุณกี้หรือไง”

            “ไม่  เราไม่ได้เห็นหน้า  เห็นแค่เงาที่ม่าน  แต่ก็ดูอยู่แล้วว่าเป็นเงาของผู้หญิง  เสียงที่ได้ยินก็เสียงผู้หญิง  ไม่ใช่เสียงของแมนหรือเพลิง”

            “เธอเห็นล่าสุดเมื่อไหร่”

            “เมื่อวาน”

            คำตอบของหญิงสาวทำเอาเมืองแมนชักนั่งไม่ติด   เหลือบดูนาฬิกาก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว  ป่านนี้รูมเมทของเขาคงกำลังกลับไปที่แฟลตแน่ๆ

            “เราขอตัวก่อนนะ”

            “เดี๋ยวสิแมน  เรายังคุยกันไม่จบเลย”

            “เราไม่รู้เรื่องผู้หญิงอะไรที่เธอพูดมา  ตุ๊กตา....ถ้าอยากรู้ก็ให้ไปถามเพลิงเอาเองจะดีกว่า”   ชายหนุ่มตัดบทแล้วผลุนผลันเดินออกมาจากร้านกาแฟแห่งนั้น   เขาชนเข้ากับร่างของใครอีกคนที่เดินเลี้ยวมุมออกมาพอดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-03-2018 18:14:56

 




     



            “อ้าว  เดินระวังหน่อยสิ....เดี๋ยวจะกระเทือนหมดนะ”  อาจารย์คมศักดิ์พูดขึ้นยิ้มๆ  เหลือบมองหน้าท้องของเขาราวกับมองเห็นภายใน....เป็นสายตาที่เมืองแมนไม่ชอบเลยสักนิด  “รีบไปไหนเหรอเธอ”

            “ผมมีธุระด่วนครับ  ขอตัวก่อนนะครับ”  เขายกมือไหว้แล้วเดินเลี่ยงออกมา  ไม่รู้ทำไมทุกครั้งที่สบตาอาจารย์เขาถึงรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย

            เมืองแมนยกโทรศัพท์ขึ้นกดโทรหาเพลิงกัลป์  ฝ่ายนั้นกดรับเร็วมากจนน่าแปลกใจ

            “กำลังจะโทรหาพอดีเลย  เลิกงานแล้วใช่มั้ย”  เสียงห้าวๆดังขึ้นปลายสาย  “หิวหรือยัง”

            “เดี๋ยวก่อน  นี่อยู่ที่ไหน”  เมืองแมนชิงถามก่อน

            “กำลังจะกลับแฟลต  ใกล้ถึงล่ะ  จะให้ไปรับหรอ”

            “อย่าเพิ่งกลับแฟลตนะ”  เมืองแมนรีบห้าม   เล่าเรื่องที่ตุ๊กตาพูดว่าเห็นผู้หญิงในห้องเร็วปรื๋อ  “....กูว่ามันแปลกๆ  น่ากลัว  ผู้หญิงที่ตุ๊กตาเห็นคงจะไม่ใช่คนแน่ๆ”

            “คิดมากไปได้  อย่าไปฟังตุ๊กตาเลย  รายนั้นก็พูดไปเรื่อย  เราอยู่กันมาตั้งหลายวันไม่เห็นเจอ  ได้ของดีจากหลวงพ่อมาแล้วด้วยจะกลัวอะไร”  เสียงปลายสายไม่มีความกังวลใดๆ

            “แต่ว่า...เราอาจจะไม่เห็น  แต่มันยังมีอยู่ไง”  เมืองแมนยังกลัวอยู่   ขาก็ก้าวไปด้วย หูก็แนบโทรศัพท์  “มึงไม่กลัวเลยหรอ”

            “ไม่กลัว”

            “งั้นกูจะเล่าอีกเรื่องให้มึงฟัง  กูเพิ่งรู้มาสดๆร้อนๆเมื่อบ่ายนี่เอง”  เขาเล่าเรื่องอาจารย์คริสกับแฟนของเค้าที่ชื่อว่าหลินให้เพลิงกัลป์ฟัง  “เป็นไงล่ะ  คิดว่าไง  กูว่าอาจจะเป็นผีผู้หญิงที่แฟลตก็ได้”

            “ฮ่าๆ”  คราวนี้เพลิงกัลป์หัวเราะดังลั่น   “มึงเต็มพาร์ทเชื่อมโยงแน่ๆแมน  โยงอะไรขนาดนั้น  แค่พี่กุลบอกว่าเค้าตายเพราะอุบัติเหตุเนี่ยนะ  ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับแฟลตเลย  ถ้าตายในแฟลตก็ว่าไปอย่าง...”

            “จริงสิ/จริงด้วย”  ทั้งคู่อุทานออกมา

            “เดี๋ยวกูจะกลับไปถามพี่กุลดู”  เมืองแมนพูด

            “ป่านนี้พี่กุลกลับบ้านไปนอนตีพุงแล้ว   มันเลิกเวลางานไปนานแล้วนะแมน”  เพลิงกัลป์พูด  “กูว่ามันก็เป็นแค่สมมติฐานเอง  ไม่น่าเกี่ยวกันหรอก   ไม่งั้นไว้ลองถามพี่คริสดูก็ได้ว่าผีแฟนแกยังสิงอยู่ที่แฟลตหรือเปล่า”

            “พูดอะไรแบบนั้น”  เมืองแมนเสียงเข้ม  “ถ้าเป็นเรื่องจริงขึ้นมา พี่คริสคงเสียใจมาก”

            “กูก็พูดไปงั้นแหละ   มึงจะถึงหรือยังเนี่ย  หิวจนแสบไส้ไปหมดแล้ว”

            “ถึงแล้วเนี่ย”  เมืองแมนหยุดข้างหลังร่างสูงใหญ่ที่ยืนเท้าเอวพิงเสาอยู่  เขาใช้นิ้วสะกิดเข้าที่หลังของฝ่ายนั้นอย่างแรงจนเพลิงกัลป์สะดุ้ง  หันขวับมา

            “มาสักที  กลัวผีจนผมตั้งเลยเหรอ”  คนพูดใช้มือลูบที่เส้นผมของเขา  เมืองแมนเอียงหัวหลบ

            “อย่าจับหัว  พูดกี่รอบแล้วไม่จำ”

            “งั้นจับตรงไหนได้”  ฝ่ายนั้นถามกลับมา   มันเป็นคำถามธรรมดาแต่กลับรู้สึกไม่ธรรมดาสำหรับคนฟัง  คงเป็นเพราะแววบางอย่างในดวงตาคมเข้มที่มองมาที่เขาตลอดเวลาด้วยมั้ง

            ...มองอะไรนักหนา  หรือมีขี้ตาติดตาวะ...เมืองแมนยกมือขึ้นขยี้ตาพร้อมกับตอบเสียงห้วน

            “ตรงไหนก็ห้ามจับ”

            “ขี้หวงจังนะ  หวงไว้ให้ใครหรอ”

            “ให้ใครมันก็เรื่องของกู”

            “ให้เจมส์หรือเปล่า  หรือว่าให้เต้ย”  คนพูดพูดออกไปแล้วก็อยากกัดลิ้นตัวเอง  ...จะพูดทำไมวะเพลิงกัลป์  ไร้สาระชะมัด....

            “ไม่ใช่มึงแล้วกันครับคุณเพลิงกัลป์”

            “แล้วโทรกลับไปหาเจมส์สุดที่รักของมึงหรือยัง”

            “ยังไม่ว่างโทร”  เมืองแมนตอบ

            “อ้อ”  เพลิงกัลป์อุทาน  รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาชอบกล  “หิวแล้วกินอะไรกันดี”  ประโยคหลังเสียงของเขาหายไปในลำคอเพราะสายตามองเห็นรถหลายคันที่จอดอยู่หน้าแฟลต

            เมืองแมนไม่ทันสังเกตเห็นท่าทางของเพื่อน

            “ใครมาน่ะ  รถเพียบเลย  จอดติดเครื่องซะด้วย”   เขาบ่น  “ควันรถมันเข้าห้องหมด  ไม่รู้ใคร....เป็นอะไร  ไปไหนน่ะ”

            เมืองแมนงงเพราะจู่ๆรูมเมทก็หมุนตัวเดินกลับเอาดื้อๆ  แถมยังลากข้อมือของเขาให้เดินมาด้วย

            “รีบๆเดินเถอะน่ะ”   เพลิงกัลป์พูด

            “อะไรของมึง  กูจะกลับไปเปลี่ยนชุด”  เมืองแมนชักโมโห  “เดินหนีอะไร  คนพวกนั้นใคร”

            ‘คนพวกนั้น’  ออกมายืนอยู่เบื้องหลังพลางกวักมือเรียกชื่อเพลิงกัลป์เสียงดัง   เมืองแมนหันไปมองแล้วรั้งมือรูมเมทเอาไว้

            “พวกเค้าเรียกมึงนะ  เดินมานู่นแล้วด้วย”

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือก  มองซ้ายขวาก็ไม่มีที่ให้หลบแล้ว  ชายหนุ่มเลยจำใจต้องเดินกลับไปที่แฟลตโดยมีเมืองแมนเดินตามกลับไปด้วย

            “สวัสดีครับ”   คุณหมอหนุ่มยกมือขึ้นไหว้บรรดาสาวเล็กสาวใหญ่ที่ยืนล้อมอยู่เกือบสิบคน  พอมายืนใกล้ๆแล้วค่อนไปทางสาวใหญ่เกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์  ยกเว้นสาวน้อยร่างระหงที่สะดุดตาเมืองแมนตั้งแต่แรกเห็น

            “หมอเพลิง  เมื่อกี้จะเดินไปไหนกันจ้ะ  ป้าเรียกกันคอแหบคอแห้ง  หรือว่ามีงานด่วนต้องไปทำหรอ”  ผู้หญิงวัยกลางคนแต่งกายสวยงามเหมือนพวกคุณหญิงคุณนายที่เมืองแมนเคยเห็นในละครพูดขึ้น  ลูบหน้าลูบหลังเพลิงกัลป์ด้วยท่าทางเอ็นดูเต็มที่

            “มีธุระนิดหน่อยครับ  ป้าเจนมายังไงครับเนี่ย  มาเที่ยวเหรอ”

            “มาทำบุญเก้าวัดน่ะ  แล้วก็แวะดูดวงนิดหน่อยกับพระอาจารย์....ทริปบุญตามประสาคนแก่น่ะ  จำได้ว่าเรามาทำงานที่นี่  ป้าก็เลยแวะ  คิดถึงหลานรักด้วย”  เธอหันมาทางเมืองแมน  “นี่คงเป็นเพื่อนหมอด้วยกัน  สวัสดีจ้ะ  ชื่ออะไรจ้ะคุณหมอ  หน้าตาน่าเอ็นดูเชียว”

            “ชื่อเมืองแมนครับ”  ชายหนุ่มตอบ

            “เพื่อนผมเอง”   เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ

            “ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ”  เธอพูดแค่นั้นแล้วก็ไม่ได้หันมาสนใจอะไรเมืองแมนอีก   “เพลินลูก  มาไหว้พี่เขาหน่อย   ไม่เจอกันหลายปี ยังจำได้หรือเปล่า”

            สาวน้อยร่างบางหน้าตาสวยสะดุดตาคนนั้นยกมือไหว้เพลิงกัลป์ยิ้มๆ  เห็นฟันสีขาวเหมือนไข่มุกเรียงในกลีบปากอิ่มสีแดงสด  รอยยิ้มของเธอสวยสดใสจนแม้แต่เมืองแมนยังอดมองซ้ำไม่ได้ 

            “น้องเพลินเหรอเนี่ย  ไม่เจอกันนาน  สวยขึ้นมากเลยครับ”   เขาได้ยินเสียงห้าวๆนั้นพูดขึ้น

            “พี่เพลิงก็สูงขึ้นมากๆๆเลยค่ะ”  สาวน้อยตอบ

            “ไปทานข้าวด้วยกันดีกว่า   มีร้านอะไรอร่อยๆแนะนำป้าๆบ้างลูก  นานๆจะลงมาจากเชียงใหม่เสียที   นี่ได้ติดต่อพ่อเลี้ยงบ้างหรือเปล่า  เห็นบ่นคิดถึงอยู่   ลูกชายคนเดียวหายจ้อยไม่กลับบ้านเลย”   ป้าเจนพูดอีกหลายคำเป็นภาษาคำเมือง  จากนั้นก็หันมาชวนเมืองแมนไปทานข้าวด้วยกันเหมือนนึกขึ้นได้

            เมืองแมนปฏิเสธตามมารยาท   เขาหันไปมองเพลิงกัลป์ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังพูดคุยกับสาวสวยอย่างสนุกสนาน  ได้ยินเสียงหัวเราะใสๆจากเธอเป็นระยะก็เลยไม่อยากขัดจังหวะ

            ชายหนุ่มกลับเข้าไปในห้องพักเงียบๆ

            มองไปรอบห้องที่ว่างเปล่าแล้วเดินไปหยิบขวดน้ำมนต์มาใส่กระเป๋าเสื้อเอาไว้  คิดในใจว่าถ้าผีโผล่มาตอนนี้ก็คงต้องลองน้ำมนต์กันสักตั้ง

เมืองแมนเปิดดูของกินในตู้เย็นเห็นยังเหลือผลไม้สดแช่อยู่กับผัก  ก็เลยทำสลัดกินเองแบบง่ายๆ  ความรู้สึกอยากอาหารลดลงคงเป็นเพราะอาการแพ้ท้องยังไม่หายดี   เต้ยโทรมาชวนเขาออกไปหาอะไรทานแต่เขาก็ปฏิเสธไป

            เมืองแมนใช้เวลาไปกับการซักผ้า  แฟลตของเขามีแม่บ้านรับซักรีด ทำความสะอาดให้ก็จริง  แต่ว่าพวกชั้นในเมืองแมนก็ซักเองอยู่ดี

            ชายหนุ่มนั่งบนเก้าอี้พลาสติกเตี้ยๆในห้องน้ำ  ก้มๆเงยๆซักผ้าอยู่พักใหญ่จนเสร็จก็ลุกขึ้น  ตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มรู้สึกปวดหน่วงๆที่ท้องน้อยเหมือนมีอะไรบีบตัว

            เขาผ่อนลมหายใจยาว  อาการปวดหน่วงยังมีอยู่เล็กน้อยกระทั่งหายไปเอง  เขาเลยยกกะละมังผ้าไปตากที่ระเบียงนอกห้อง

            เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  เขาหยิบขึ้นมาดู  เห็นชื่อของเพื่อนสนิทโชว์หราอยู่ที่หน้าจอ...เมืองแมนอยากจะกดตัดสายทิ้ง  ทว่าสุดท้ายเขาก็กดรับ

            “ฮัลโหล”

            “แมน  รับสายกูซักที  หาตัวยากจังนะ  งานยุ่งหรอมึง  กูโทรไปตั้งหลายครั้งไม่เคยติดเลย”  เสียงของเพื่อนดังอยู่ข้างหู  ใกล้จนเหมือนพูดกันต่อหน้า

            “งานยุ่งๆหน่อย  มีอะไรหรือเปล่า”

            “อาทิตย์หน้ามึงลงมากทม.มั้ย  นัดรวมกลุ่มเราไง  ไอ้ป๊อกก็มานะ  มึงห้ามปฏิเสธ  พวกกูอยากเจอมาก”  เพื่อนลากเสียง

            “กูยุ่งๆอยู่ช่วงนี้  ติดเวรด้วย”

            “หาแลกเลย  ไม่ก็ขายซะ  มึงเห็นงานสำคัญกว่าเพื่อนเหรอแมน”

            “ไม่ใช่อย่างนั้น  แต่ช่วงนี้กูไม่ค่อยสบายเลยใช้วันลาไปหมดแล้ว  ขืนลาอีกคงได้วนวอร์ดใหม่แน่”  เมืองแมนพุด  โน้มตัวลงเท้าราวระเบียง  ทอดสายตามองต้นปีบต้นใหญ่ที่ใบพัดปลิวไปตามแรงลมด้านนอก

            “อ้าว  ไม่สบายเป็นอะไร  ไม่เห็นบอก”

            “เวียนหัวนิดหน่อย  พักผ่อนน้อยน่ะ”  เขาเลี่ยงไป

            “งานที่นั่นหนักมากเลยเหรอแมน”   เสียงของเจมส์แฝงความเป็นห่วงที่เขารู้ได้ชัดเจน  “ดูแลตัวเองด้วยนะเว้ย  กูเป็นห่วง”

            “มึงก็เหมือนกันนั่นแหละ”

            “กูพอทำใจได้บ้างแล้ว”

            “หืม?”  เมืองแมนขมวดคิ้ว  “เรื่องอะไร”

            “ก็เรื่องน้ำนั่นแหละ  ติดตรงที่ยังต้องทำงานที่เดียวกันอยู่  เห็นหน้ากันทุกวัน  ไม่รู้จะทำยังไง”  ฝ่ายนั้นถอนหายใจยาว   “มึงมีวิธีมั้ยวะแมน  กูอยากหายอกหักเร็วๆ”

            เป็นเมืองแมนที่ถอนหายใจบ้าง

            “เวลาเท่านั้นที่จะช่วยรักษา  มึงไม่เคยได้ยินเหรอเจมส์”  ...เวลาและความห่างไกล...ที่เขาจงใจให้เกิดขึ้น

            “กูย้ายไปอยู่จังหวัดมึงตอนนี้ทันมั้ยวะ”  คำพูดของเพื่อนทำให้เมืองแมนใจกระตุกไปวูบ  ...ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดเล่นเท่านั้น 

            “ย้ายได้ที่ไหนเล่า”   ไม่งั้นเขาคงย้ายกลับบ้านไปแล้ว  ไม่ต้องมาทนอยู่ที่แฟลตเจอทั้งผีทั้งคนแบบนี้หรอก  เมืองแมนคิดอยู่ในใจ  เหลือบมองนาฬิกาเห็นเกือบสามทุ่มแล้ว  ยังไม่มีวี่แววว่าคนที่ออกไปกินข้าวกับญาติผู้ใหญ่จะกลับมา   “อดทนไปก่อน”  เขาบอกเพื่อนรวมถึงบอกตัวเองไปพร้อมๆกันด้วย

            “เราต้องทนไปถึงเมื่อไหร่วะ  กูอยากเอาเงินจ่ายใช้ทุนให้มันจบๆไปซักที  แค่ไม่กี่แสนหาแปบเดียวก็ได้แล้ว  ไม่ต้องมาทนอีกตั้งสองสามปี”

            “...................”  เมืองแมนไม่รู้จะพูดอะไร เพราะเขาก็เห็นด้วยอยู่เหมือนกัน   ติดตรงที่ครอบครัวของเขาไม่ได้มีเงินขนาดนั้น  ถ้าใช้เงินจ่าย...สถานะการเงินที่บ้านก็คงจะตึงเขม็ง  ต่อให้เขาวิ่งทำงานเอกชนได้  มันก็น่าจะเหนื่อยเอาเรื่อง

            แถมตอนนี้เขายังมี ‘บ่วง’ มาผูกคออีก

ชายหนุ่มลูบหน้าท้องของตัวเองอย่างเผลอตัว   ถ้าเขาลาออก...ด้วยสุขภาพสามวันดีสี่วันอ้วกแบบนี้จะสามารถทำงานหาเงินได้พอหรือ  ยิ่งถ้าท้องโตขึ้นเรื่อยๆอีกล่ะ  คงไม่มีทางแบกหน้าออกจากบ้านไปทำงานได้แน่...แล้วถ้าคลอดออกมา  การเลี้ยงเด็กอีกคนก็ต้องใช้เงิน

นึกแวบไปถึงคนที่บอกเขาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าอยากได้เด็กคนนี้นักหนา  เมืองแมนยิ้มมุมปาก...เขาไม่เคยเชื่อที่อีกฝ่ายพูดเลย  เพลิงกัลป์ในสายตาของเขาไม่ใช่คนที่จะสามารถทนเลี้ยงดูสิ่งมีชีวิตอะไรได้  เขาไม่ใช่คนที่มีความอดทนขนาดนั้น

แค่คบกับผู้หญิง  เปลี่ยนหน้าทุกอาทิตย์ก็ตอกย้ำความขี้เบื่อของผู้ชายคนนั้นได้แล้ว   คนแบบนั้นไม่ใช่คนที่จะอยู่กับบ้านช่วยกันเลี้ยงลูกอย่างที่เจ้าตัวบอกแน่  ฝ่ายนั้นก็แค่พูดออกมาเพื่อจุดประสงค์เฉพาะหน้า  เพื่อไม่ให้เขากำจัดเด็กออกเท่านั้น   ถ้าจะเรียกว่าเห่อลูก  ก็เป็นแค่ความเห่อชั่วขณะ

ถึงเวลาคนที่เลี้ยงจริงๆก็คงไม่แคล้วต้องเป็นเขา....คนเดียว

            “เปลี่ยนเรื่อง  คุยเรื่องอื่นดีกว่า”   เจมส์เป็นฝ่ายพูดขึ้น  “สรุปอาทิตย์หน้ามึงมานะ  ไม่มีแต่...นึกซะว่าเห็นแก่เพื่อน”

            “กูไม่รับปาก  ขอดูเวรก่อน  ไม่อยากมีปัญหา”

            “โธ่ แมน  มาเหอะ  กูโคตรคิดถึงมึงเลย  อยากเจอมากๆ  หรือว่ากูไปหามึงที่นู่นเลยดีมั้ย”

            “มาได้ก็มา  ไว้ไปเจอกันตอนรับปริญญาก็ได้  อีกสองเดือนเอง”

            “มันนานไป”  เพื่อนโอดครวญมาอีกหลายคำกว่าจะวางสายไป

            เมืองแมนกลับเข้าไปในห้อง  ชายหนุ่มเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดท้องตุ่ยๆเหมือนจะท้องเสีย  สงสัยว่ามื้อเย็นจะทำพิษกันหรือเปล่า

            สิ่งที่ติดมากับกระดาษทิชชูกลับทำให้ชายหนุ่มมือเย็นเฉียบ  เลือดสีแดงสดมาพร้อมกับอาการปวดหน่วงเพิ่มขึ้นจนทั่วเชิงกราน  ชายหนุ่มรีบออกมาจากห้องน้ำเพื่อหยิบโทรศัพท์

            เขากดโทรหาเพลิงกัลป์เป็นคนแรก   รอสายอยู่นานฝ่ายนั้นไม่รับ  กดโทรซ้ำอีกสองครั้งก็ไม่มีคนรับ

            เมืองแมนเลยกดโทรหาอาจารย์คริสแทน  รอจนอาจารย์รับสาย

            “..เดี๋ยวก่อน  ใจเย็นๆนะแมน  เล่าช้าๆ  ยังไงนะ  เลือดออกเหรอ  มีตัวหลุดออกมาหรือเปล่า”

            “ผม...ผมไม่เห็นตัวครับ  เห็นแต่เลือดแดงเต็มชักโครกเลย”    เมืองแมนพูด   เอามือกดท้องเอาไว้  “ทำยังไงดีครับอาจารย์”  เขานิ่วหน้า   รู้สึกว่าเลือดออกมาอีกจนกางเกงเปียก

            “มาที่วอร์ดเลย  มาไหวมั้ย  เพลิงอยู่หรือเปล่า”

            “เพลิงไม่อยู่ครับ  ผมปวดท้องครับพี่”   เมืองแมนรู้ดีพอๆกับที่อีกฝ่ายรู้ว่าถ้าขืนเขาเรียกคนอื่นมาตอนนี้  ความคงแตกแน่

            “งั้นอยู่ที่นั่นแหละ  เดี๋ยวพี่ไปรับ”  อาจารย์คริสตัดสินใจ

            ...............................................................................................

           

            มาต่อแล้วจร้า

            เอาแหล่วๆๆ  เลือดออกต้องมา  ปวดท้องต้องมี   ท้องมันไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะเออ

            เจอกันตอนหน้า  #แฟนหมอแมน นะคะ



           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 04-03-2018 18:40:16

ถ้าพ่อของลูกมันจะห่วย เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวก็ได้นะคุณหมอแมน  :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 04-03-2018 18:48:51

คุณหมอ     สู้ๆนะต้องผ่านไปได้แน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 04-03-2018 19:01:43

หมอเพลิงอยู่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
มาดูเมีย ดูลูกดิ :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 04-03-2018 19:02:56

 :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 04-03-2018 19:05:14

เพลิงไปไหนนี่  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 04-03-2018 19:12:48

สงสารแมน ไหนจะท้อง ไหนจะแฟนเก่า อีก
สู้ๆ นะหมอแมน
 :a2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 04-03-2018 19:21:56

สรุปคือเพลิงดีหรือไม่ดี
เมียไม่ไปกินข้าวก็ไม่สนใจงี้
เหนื่อยแล้วอะแมน
เอาไงดี
แมนทำผิดอะไร
ทำไมชีวิตมันลำบากอย่างนี้
 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: pamazier24 ที่ 04-03-2018 19:23:26

ไม่ชอบหมอเพลิงละ ไอ้คนบ้า ไอ้คนผีทะเล เมียท้องยังไปกินข้าวกับสาวอื่นอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-03-2018 19:26:46

ไหนบอกจะดูแลแมนไง. ดีแต่ปากจรืงๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 04-03-2018 19:41:40

สงสารแมนอาการแบบนี้คงไม่แท้งนะ
ผู้หญิงก็เสี่ยงตกเลือดแล้วนี่แมนเป็นผู้ชายยิ่งเสียงหนักกว่าอีก :m15:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 04-03-2018 19:45:28

ค้างงง หมอเพลิงไปไหน ไหนบอกจะดูแลเมียไง เมียตกเลือดโทรไปก็ไม่รับ ดูสิดู

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 04-03-2018 19:49:31

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 04-03-2018 19:53:43

ทำไมหลินต้องแค้นฝังแฟลตระดับสิบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 04-03-2018 20:09:10

สงสารแมนจัง หวังว่าคงไม่เป็นไรมาก  :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-03-2018 20:10:28

 :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 04-03-2018 20:48:52

โอ๊ยเมืองแมนกับลูกจะเป็นอะไรมั๊ยเนี้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 04-03-2018 20:58:54

คุณเพลิงเลือกสักทาง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-03-2018 21:18:56

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 04-03-2018 21:21:08

ดีแต่ปากจริงๆอ่ะเพลิง พอเห็นสาวใหม่ก็หายหัว :m16:
ถ้าพ่อของลูกมันจะห่วยแตกโทรหาก็ไม่ได้แบบนี้ ก็เปลี่ยนพระเอกเถอะ
เอ๊ะ หรือเพลิงแค่ทำให้ลูกเกิดมาแต่ไม่ใช่พระเอก


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 04-03-2018 21:23:31

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 04-03-2018 21:51:04

เพลิงรีบกลับมาเร้วว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 04-03-2018 21:59:09

พี่เพลิง รู้สึกผิดอีกรอบก็น่าจะดีเนอะ
เด็กคนนี้เขาชอบให้เอาใจใส่ ทำไมไม่จำ!!
ติดลมป้อหญิงอื่นทีไร มีเหตุให้ใช้เวลาดูแลคุณแม่ทบคืนทุกครั้งซิท่า
แต่อย่ามีอาการน้อยใจบ่อยเลยนะ สงสารคุณแม่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 04-03-2018 22:13:59

เพลิงงงงงงง :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-03-2018 22:28:05

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 04-03-2018 22:46:22

เริ่มเกลียดเพลิงแล้ว ไม่ทำตามคำพูด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 04-03-2018 22:48:53

เป็นพระเอกที่ใช้ไม่ได้มากๆๆๆ ปลดตำแหน่งด่วน :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 04-03-2018 22:58:33

มาแล้ว T-T

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 04-03-2018 23:20:03

เซ็งเพลิง...ผู้ชายห่วย ๆ  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 04-03-2018 23:53:32

อยากอ่านตอนหน้าแล้ววว   อิพี่เพลิงจะต้องวิ่งหูตาแหกมาดูลูกเมีย  เลือดไหลใหญ่แล้วน่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 05-03-2018 00:20:33

เฮ้ยยยย เป็นไรหนอออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 05-03-2018 00:33:24

ไม่เอาหมอเพลิงแล้ว!!!!!
ไม่อยู่ดูแลเมียกับลูกกกกก!!!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: noopoohza ที่ 05-03-2018 00:50:39

อ่านตอนนี้แล้วสงสารหมอแมนมากยิ่งตอนคิดถึงเรื่องลูกก็ไม่แปลกที่หมอแมนจะคิดแบบนั้น เพราะเพลิงไม่มีอะไรที่ทำให้มั่นใจเลยว่าจะเป็นพ่อที่ดีที่เลี้ยงลูกได้ หมอแมนกับลูกอย่าเป็นรัยนะ แบบหนักเบยนะและก็หันมาดูแลลูกเมียมากขึ้นไม่ใช่เก่งแต่ปาก ไม่งั้นก้อเปลี่ยนพระเอกใหม่เลยเถอะ:z6: :m16: :fire: :m31: :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-03-2018 01:06:41

ขอให้แมนกับลูกปลอดภัยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 05-03-2018 01:06:54

ขอให้แมนไม่เป็นอะไร

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 05-03-2018 02:33:48

หวังว่าหมอคริสไปทันนะ  :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 05-03-2018 02:59:07

โหย น้ำตาจะไหลตอนแมนคิดว่าเพลิงเห่อลูก แล้วสุดท้ายก็จะเป็นแมนที่เลี้ยงลูกคนเดียว เพราะดูจากตอนนี้ก็คงจะเป็นยังงั้นจริงๆ ถ้าเพลิงยังไม่ยอมเอาใจใส่มากกว่านี้ คือไร ปล่อยให้เมียอยู่ห้องคนเดียวดึกๆดื่นๆ เพิ่งเกือบแท้งมาด้วย เฮ้อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-03-2018 08:45:39

จะแท้งมั้ย?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 05-03-2018 09:37:17

ว้ายยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 05-03-2018 10:00:50

 :katai1: :ling1: :ling3: ค้างงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 05-03-2018 10:59:47

เลิกตุ๊กตาไป.......น้องเพลินก็มา   :hao3:

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:  มีมาเสนอหน้าไม่ขาดจริงๆ

แมนจะเป็นอะไรไหมเนี่ย   :hao5:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 05-03-2018 11:05:22

 :z6: โอ้ยยยย อยากกระโดดถีบหมอเพลิงจริงๆ ไหนว่าห่วงนักห่วงหนาแถมยังหึงเขาอีกแต่ตัวเองก็ไปกับคนอื่นเฉย เพลินนี่คือคู่หมายที่เขาหมายตาไว้ให้สินะ สงสารหมอแมนต้องเจออะไรๆคนเดียวตลอดเลยมาค่ะหมอแมน เราจะดูแลหมอเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 05-03-2018 13:09:45

อยากอ่านต่อแล้ว ค้างงงเช็คทุกชม
เลยยยย :katai1: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 05-03-2018 13:18:57

โอ้ย ชอบบบบ ติดตามเลยจ้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 05-03-2018 14:43:35

หมอแมนมาแล้วววววว ตัวเล็กจะแข็งแรง​มั้ยหนอ เลือดออกอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 05-03-2018 15:24:40

มันก็จริงอย่างที่หมอแมนว่านะ ว่าคนอย่างหมอเพลิงจะดูแลใครได้ได้
เห็นหญิงก็วิ่งตามดิ๊กๆยังกะติดสัดแล่ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 06-03-2018 17:32:16

เพลิงงงง จะมาก็รีบมา เมียกับลูกแย่แล้วววววว
ปล.เห็นด้วยกับหมอแมนเคอะ ถึงเพลิงจะพูดว่าจะเป็นคนดูแลแต่สุดท้าย...คงไม่แคล้วหมอแมนต้องดูแลเองคนเดียว พฤติกรรมนายมันไม่น่าไว้วางใจอ่ะเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท14 4/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 08-03-2018 02:06:43

Internal Love

ตอนที่ 15

Time does not change us, it just unfolds us.



 

 

 

 

 

 

 

            “พี่เพลิงไม่ร้องเพลงสักหน่อยเหรอคะ”

            สาวน้อยที่นั่งข้างเขาถามขึ้นยิ้มๆ  เพลิงกัลป์ยิ้มตอบ  หยิบแก้วน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มพลางทอดสายตามองบรรดาญาติๆที่กำลังวาดลวดลายอยู่หน้าจอคาราโอเกะกันเต็มที่

            “ไม่ล่ะ  พี่เจ็บคอไม่ค่อยสบายเท่าไหร่”  เขาตอบเลี่ยงไป

            “อ๋อ  มิน่าล่ะ  เพลินก็ว่าทำไมพี่เพลิงจิบแต่น้ำเปล่า  แถมพูดน้อยกว่าเดิมมาก”  เธอลากเสียงให้รู้มากแค่ไหน  “นึกว่าเป็นอะไรเสียอีก  ทำงานหนักเหรอคะช่วงนี้”

            “เวรถี่หน่อย  ไว้เราขึ้นชั้นคลินิกแล้วก็รู้เองล่ะ”

            นักศึกษาแพทย์สาวย่นจมูก

            “เพลินชักไม่อยากเรียนแล้วสิ”  ญาติผู้พี่หัวเราะ  มองเด็กสาวอย่างเอ็นดู  เขาเห็นเธอมาตั้งแต่สมัยยังร้องไห้ขี้มูกโป่งหาว่าโดนเขาแกล้งอยู่เลย  เดี๋ยวนี้โตเป็นสาวแล้วแถมยังสวยซะด้วย

            เขานั่งคุยกับเพลินตาเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยแก้เบื่อ  หลายครั้งที่ต้องพูดเสียงดังกว่าปกติเพราะเสียงดนตรีและเสียงร้องที่ดังสนั่นห้อง  คุณป้าคุณน้าทั้งหลายดูจะไม่เหน็ดเหนื่อยเอาเสียเลย  บ้างคนก็ทั้งร้องทั้งเต้นจนเพลิงกลัวว่าเสร็จงานแล้วจะต้องหายาดมยาหม่องมาปฐมพยาบาลกันตรงนี้

            “พี่เพลิงมีธุระหรือเปล่าคะ”  จู่ๆหญิงสาวก็ถามขึ้นมา  ชายหนุ่มหันมาเลิกคิ้ว   “เพลินเห็นพี่มองนาฬิกาตลอดเลย  ถ้ามีธุระอะไรไปก่อนได้เลยนะพี่  เดี๋ยวเพลินบอกแม่เอง”  เธอพูดด้วยท่าทางเกรงใจ

            “เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำครู่นึง” เพลิงกัลป์ตอบ  เขาลุกเดินออกมาจากห้องรับประทานอาหารที่มีคาราโอเกะอยู่ด้วยนั้น  พอพ้นจากมลภาวะทางเสียงออกมาได้  ชายหนุ่มก็ล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดโทรออก

            มิสคอลสามสายจากคนเดิมเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนโชว์หราอยู่ที่หน้าจอ  เพลิงกัลป์ขมวดคิ้ว  กดโทรกลับไป

            รอสายอยู่นานฝ่ายนั้นก็ไม่รับ  ชายหนุ่มเริ่มกังวลขึ้นมา  จากแค่ต้องการแวบออกมาโทรถามว่ากินอะไรหรือยังกลายเป็นความสงสัย  ตามด้วยความว้าวุ่น

            ชายหนุ่มโทรกลับไปอีกหลายครั้ง  ระหว่างนั้นก็เดินย้อนกลับไปที่ห้องคาราโอเกะด้วย

            “เพลิน  เดี๋ยวพี่ต้องขอตัวก่อนนะ  มีเรื่องด่วนที่โรงพยาบาล”  เขาพูดเรียบๆ  แวะเข้าไปบอกลาญาติผู้ใหญ่ที่กำลังร้องเพลงอย่างสนุกสนานกันอยู่นั้น  รับศีลรับพรจากญาติไปอีกเกือบสิบนาทีถึงได้แยกออกมาจากห้องได้   ชายหนุ่มรีบบึ่งรถกลับมาที่โรงพยาบาล

            เมืองแมนไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย  ไม่รู้ว่าหลับไปแล้วหรือว่าอะไร....บ้าชะมัด  ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย  เขาคิดอย่างหงุดหงิด   เลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าแฟลต

            ห้องพักปิดไฟมืดสนิทตอนที่ชายหนุ่มไขกุญแจเข้าไปในห้อง   บรรยากาศมืดสลัวดูอึมครึมแปลกๆ  คล้ายจะแว่วเสียงร่ำไห้มาจากที่ไกลๆ  เพลิงกัลป์ปัดความคิดฟุ้งซ่านพวกนั้นออกไป  เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องของเมืองแมนที่ไม่ได้ล็อค  สภาพห้องยังเรียบร้อยเหมือนเดิมแม้แต่กระเป๋าที่เจ้าตัวพกอยู่ตลอดเวลาก็ถูกวางทิ้งเอาไว้หัวเตียง

            “ไปไหนของเค้าวะ”  ชายหนุ่มกดโทรหาอีกรอบ  แทบสะดุ้งตอนที่ได้ยินเสียงริงโทนดังออกมาจากทางห้องน้ำ  เพลิงกัลป์รีบเดินออกมาดู  พอเปิดไฟห้องน้ำเข้า  ชายหนุ่มก็ใจหายวาบ

            หยดเลือดเป็นทางจากชักโครกมาถึงอ่างล้างมือทำให้หัวใจเต้นรัวแรง   มีร่องรอยเหมือนใครสักคนพยายามจะล้างคราบเลือดนั้นออกลวกๆ  โทรศัพท์มือถือของเมืองแมนวางทิ้งเอาไว้ข้างชักโครกนั้นเอง

            เขาหยิบขึ้นมากดดู  เห็นสายโทรออกหาเขาตามด้วยอาจารย์คริส

            ชายหนุ่มรีบโทรหาอาจารย์สูตินรีเวชทันทีพลางก้าวยาวๆออกมาจากห้องพัก   ตรงไปยังวอร์ดสูตินรีเวช...ที่เดียวที่เขานึกออก

            รอสายอยู่พักหนึ่ง  ปลายสายก็กดรับ

            “ฮัลโหล อาจารย์ครับ  เมืองแมนอยู่กับอาจารย์หรือเปล่า”

            “นั่นเพลิงใช่ไหม”  เสียงพี่คริสย้อนถามกลับมา

            “ใช่ครับ  เมืองแมนอยู่ที่นั่นหรือเปล่าครับ”  เขาถามซ้ำ

            “ใช่...เธอมาที่วอร์ดพิเศษนะ  พี่รออยู่กับเมืองแมนนี่ล่ะ”

            “เกิดอะไรขึ้นหรือครับ  แมนเลือดออกหรือ”

            “ไว้มาถึงแล้วค่อยคุยกัน”   อีกฝ่ายตอบแล้ววางสายไป

            เพลิงกัลป์ตรงไปที่วอร์ดอย่างเร่งร้อน   ตรงไปที่วอร์ดพิเศษที่อีกฝ่ายเคยมานอนอยู่ระยะหนึ่ง   พยาบาลด้านหน้าบอกหมายเลขห้องกับเขาราวกับรออยู่ก่อนแล้ว

            พอเปิดประตูเข้าไปในห้อง  เพลิงกัลป์ก็พบว่าคนที่เป็นห่วงกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงผู้ป่วย  หลังมือต่อสายน้ำเกลือเรียบร้อย  มีอาจารย์นั่งไขว่ห้างอ่านอะไรบางอย่างในโทรศัพท์มือถืออยู่ข้างๆ

            “มาแล้วหรือ  เพลิงกัลป์”   อาจารย์ทักอย่างเคร่งขรึม

            “เมืองแมนเป็นอย่างไรบ้างครับ”

            “ให้เขาพักไปก่อน  เราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า”  อาจารย์ลุกขึ้นเดินนำเขาออกไปจากห้อง  เพลิงกัลป์ตามออกมาเงียบๆ  อาจารย์คริสพาเขามาที่ห้องพักแพทย์ใกล้ๆกันนั้น

            “เมืองแมนเป็นอะไรไปครับ  อาจารย์ยังไม่ได้บอกผมเลย”

            “เธอไปไหนมาหรือเมื่อเย็น”  อีกฝ่ายถามกลับมาอีกอย่าง   เพลิงกัลป์เม้มปาก

            “พาญาติผู้ใหญ่ไปทานข้าวครับ”

            “อ้อ”

            “แล้วตกลงเมืองแมนเป็นอะไรครับ”

            “เธอคิดว่าเขาเป็นอะไร”

            “เลือดออก...ใช่มั้ยครับ  หรือว่าเขาจะ...แท้งไปแล้ว”  เพลิงกัลป์พูดด้วยเสียงกระซิบ

            “ถ้าเป็นอย่างนั้น...เธอจะรู้สึกยังไง  จะดีใจไหมหรือว่าเสียใจ”

            “ทำไมอาจารย์ถึงถามผมอย่างนั้นล่ะครับ”

            “เพราะพี่ไม่แน่ใจความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเมืองแมนน่ะสิ  จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องของสูติแพทย์ที่จะมาก้าวก่ายเรื่องความสัมพันธ์ของคนไข้หรอกนะ  แต่ว่าพวกเธอเป็นรุ่นน้องของพี่ด้วย  พี่ก็เลยเป็นห่วงมาก”  อาจารย์หนุ่มช่วงไปครู่หนึ่ง  “คำถามพี่ออกจะละลาบละล้วงสักหน่อย  แต่อยากให้เธอตอบแบบลูกผู้ชายนะ....ความสัมพันธ์ของเธอกับเมืองแมน  เป็นเรื่องตั้งใจหรือว่าพลาด”

            เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ

            “...พลาดครับ  ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง”

            “เค้าสมยอมหรือเปล่า”

            “ผมไม่รู้เลย”  ชายหนุ่มตอบอย่างลำบากใจ   “เราแค่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอว่าอยู่บนเตียงเดียวกัน”

            “แสดงว่าท้องนี้เป็น Unwanted pregnancy ถูกต้องไหม”

          “ผมไม่คิดว่าผู้ชายที่ไหนจะท้องได้  มัน..เหลือเชื่อ”

            “เธอตอบไม่ตรงคำถาม”  อาจารย์พูดเสียงเนิบ  ทว่ามองเขาด้วยแววตาคมฉาบ  “ตอบพี่มาคำเดียว  เธออยากได้ลูกหรือเปล่า”

            “ผม...”  เพลิงกัลป์อึ้ง  มองมือของตัวเองนิ่ง

            “ยังไม่ต้องตอบพี่ก็ได้  ไปลองนั่งคิดดูดีๆก่อน   เพราะถ้าคำตอบคือไม่...ที่เหลือมันก็จะง่ายมาก  ทั้งสำหรับเธอและเมืองแมนด้วย”   คนพูดถอนหายใจแผ่วเบา  “แต่ถ้าเธอบอกว่าใช่ล่ะก็...คงต้องคุยกันอีกที”

            “แปลว่าลูกผมยังอยู่ใช่ไหมครับ”

            “การที่จะเรียกใครสักคนว่าลูก  มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ  แค่ช่วยให้ปฏิสนธิขึ้นมา  มันไม่พอหรอก..ขอโทษด้วยที่พี่ต้องพูดตามตรง”  รุ่นน้องตรงหน้านั่งเงียบ  ดวงตาคมเข้มเต็มไปด้วยความสับสน  อาจารย์คริสสบตาเขาแล้วพูดช้าชัด  “ถ้าเธอยังไม่พร้อมที่จะดูแลเขา  ในที่นี้พี่หมายถึงทั้งเมืองแมนและลูกในท้องนะ  พี่ก็เห็นด้วยว่า...เราควรจะปล่อยเขาไป”

            “ปล่อย?”

            “ใช่...คนท้องไม่ได้ต้องการแค่กินอิ่มนอนหลับหรอกนะ  จิตใจก็เป็นเรื่องสำคัญ  โดยเฉพาะกับผู้ชายคนหนึ่งที่จู่ๆก็เกิดตั้งครรภ์ได้ขึ้นมา  แถมยังเป็นท้องที่เขาไม่ต้องการด้วย  เธอคิดว่าเขาจะรู้สึกยังไง  ลองคิดว่าเป็นตัวเองดูสิเพลิง  เป็นเธอเธอจะทำยังไง”

            “............”

            “อย่าคิดแค่ว่าท้องก็ท้อง  คลอดมาก็เลี้ยง  เธอมีเงินเลี้ยงลูกได้สบายๆอันนี้พี่ไม่เถียง  แต่อีกเจ็ดเดือนหลังจากนี้คนที่ต้องแบกรับภาระหนักสามกิโลคือเมืองแมนนะ  ยิ่งสรีระเขาเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง  ไม่ได้สร้างมาเพื่อรองรับการตั้งครรภ์อยู่แล้วด้วย  มันยิ่งอันตรายสำหรับร่างกายของเขา  พี่ยังนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าถ้าครรภ์โตขึ้นกว่านี้เขาจะเดินไหวไหม  จะขับถ่ายได้มั้ย  ไหนจะตอนคลอดอีก  นี่ขนาดอายุครรภ์ไม่เท่าไหร่  ร่างกายเขายังอ่อนแอลงขนาดนี้  จริงๆพี่อยากเก็บเคสของเขาเอาไว้ศึกษาวิจัยแต่พี่ก็ทำไม่ลง  พี่เห็นเขา..เห็นพวกเราทุกคนเป็นน้อง  พี่สงสาร...แล้วเธอล่ะเพลิง  เธอเห็นเขาเป็นอะไร”

            เพลิงกัลป์ยังพูดไม่ออก

            “ถ้าเธอไม่ได้เห็นเขาเป็นคนรัก  ก็ช่วยเมตตาเขาแบบเพื่อนมนุษย์เถอะนะ”

            อาจารย์คริสเดินออกจากห้องไปแล้ว   เหลือเพียงความเงียบที่กัดกร่อนหัวใจของคนที่ยังนั่งอยู่ทีละน้อย

            ...........................................................................

            ‘อาทิตย์หน้าเราขึ้นดอยกันดีไหม  หืม?’

            เสียงผู้ชายที่เมืองแมนรู้สึกคุ้นเคยดังขึ้นใกล้ๆ  ทำให้เขาต้องชะโงกมองออกมาจากหลังต้นไม้ที่ยืนอยู่  แผ่นหลังกว้างที่คุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนยืนหันหลังให้  บังร่างบอบบางอีกคนจนเกือบมิด

            ‘คริสว่างเหรอ  ดีจัง  หลินอยากไปเที่ยวเหมือนกัน  ช่วงนี้มัน...หนักๆ’  หญิงสาวที่เขามองไม่เห็นหน้าตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ซ่อนความกังวลบางอย่างเอาไว้อย่างมิดเม้น

            ‘อยาก...ชวนใครไปบ้างไหมล่ะ’   มีความไม่แน่ใจแฝงอยู่ในประโยคนั้น

            ‘เดี๋ยวลองถามดูก่อน  น่าจะมีคนสนใจนะ’

            ‘ลองถาม...ปราการดูสิ  น่าจะว่างนะ’

            ‘นั่นสิ  เดี๋ยวหลินแวะไปถามให้เอง’ 

          ท้องฟ้าด้านบนมืดมิดทว่าแต้มด้วยดวงดาวพร่างพรายเป็นประกายเหมือนเพชร  ไม่ก็อาจจะเหมือนหยาดน้ำตาของใครบางคนที่ไหลย้อนอยู่ในอกเงียบๆยามที่ทอดสายตามองเงาของชายหญิงสองคนนั่งเคียงข้างกันอยู่ไม่ไกลสายตา

            เมืองแมนสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเศร้าหมองที่กินลึกเข้าไปในเนื้อหัวใจนั้น  เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกกดดันปนหวงแหนมากมายขนาดนี้มาจากไหนกัน  รู้แต่ว่าเขารับรู้ถึงมันได้ราวกับออกมาจากหัวใจของเขาเอง

            ชายหนุ่มยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว  คล้ายจะได้ยินเสียงสะอื้นดังออกมาจากที่ไหนสักแห่ง

            คนที่ยืนมองอยู่ข้างเตียงคนป่วยใช้ปลายนิ้วซับน้ำตาที่ไหลรินออกมาทางหางตาให้  เมืองแมนนอนน้ำตาซึมตั้งแต่เขาเดินเข้ามาในห้อง  ดูเหมือนเจ้าตัวจะกำลังตกอยู่ในฝันร้ายหรืออะไรสักอย่าง

            เพลิงกัลป์ถอยไปนั่งเงียบๆบนเก้าอี้ข้างเตียง  มองหลังมือผอมๆที่มีเข็มน้ำเกลือปักคาอยู่  รอยเขียวช้ำจากเข็มน้ำเกลือคราวก่อนยังปรากฎเป็นจ้ำๆให้เห็น

            คำว่าเห็นแก่มนุษยธรรมที่เขาเคยพูดกับเมืองแมนเพื่อให้เก็บเด็กเอาไว้นั้นได้ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเขาเองหลังจากที่ได้ยินอาจารย์คริสพูด

เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวมากเกินไป

            เมื่อเทียบกับการอยู่เวรแทนหรือช่วยทำงานแล้ว  มันคงเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังเจออยู่  เขาคิดง่ายเกินไปเหมือนที่อาจารย์คริสพูดนั่นแหละ  แค่นอนหลับเต็มอิ่มแปดชั่วโมง มีอาหารครบห้าหมู่  แค่นั้นก็คงเพียงพอแล้วที่จะทำให้เด็กในท้องเจริญเติบโตขึ้น

            ถึงเวลาก็ผ่าคลอดออกมา  เขาอาจจะเอาลูกไปฝากพ่อแม่เลี้ยง  ส่วนตัวเขากับเมืองแมนก็คงแยกย้ายกันไปตามโรงพยาบาลอื่นหลังจากใช้ทุนที่นี่ครบหนึ่งปี 

            เรื่องของเราก็คงจบลงแค่นั้น...

            เปลือกตาของคนหลับเริ่มขยับก่อนจะลืมตาขึ้น  เมืองแมนมองเพดานงงๆเหมือนนึกไม่ออกว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร  ก่อนที่จะหันมามองเขา  เราสบตากันนาน

            จากนั้นคนบนเตียงก็พลิกตัวหันหลังให้เขา...เหมือนที่เคยทำทุกครั้ง

            “ตื่นแล้วเหรอ”  เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ  “...หิวมั้ย”  พูดออกไปแล้วเขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย

            คนบนเตียงไม่ตอบ

            “เมื่อคืน  กูขอโทษ...พอดีอยู่ในห้องคาราโอเกะแล้วมันเสียงดังเลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่โทรมา”  เขายกมือขึ้นเกาหลังคอ  “เกิดอะไรขึ้น  ..ลื่นล้มเหรอ  ถึงมีเลือดออก”

            คล้ายกับเขาพูดกับผ้าม่าน  ไม่ก็เสาน้ำเกลืออยู่

            “กูโทรหามึงไม่ติดเลยรีบกลับมาที่แฟลต  เห็นเลือดในห้องน้ำกับมือถือมึงอยู่ตรงชักโครก  เลยโทรหาพี่คริส...แล้วก็มานี่”  เพลิงกัลป์หยุดพูดแล้วเอื้อมมือไปแตะที่ไหลของคนที่นอนตะแคงอยู่  “หันหน้ามาคุยกันหน่อยสิ”

            น่าแปลกที่คนป่วยกลับยอมพลิกกลับมาโดยดี  ทว่าดวงตาคู่นั้นมองมาที่เขาว่างเปล่าจนเพลิงกัลป์ใจหาย

            “ขอโทษ...ที่ไม่ได้อยู่ดูแลตอนที่...ลำบาก”

            “มันยากไป”  เมืองแมนพูดขึ้นเป็นประโยคแรก  ความว่างเปล่าในตอนแรกแทนที่ด้วยแววตาอื่นที่ทำให้เพลิงรู้สึกวูบโหวงยิ่งกว่าเดิม  ไม่ใช่ความเกลียดหรือความโกรธ  ไม่ใช่แม้แต่ขุ่นเคือง  แววตาของเมืองแมนที่เขาเห็นเป็นแววตาของคนที่ตัดสินใจบางอย่างได้ตก  “มึงไม่ได้ทำผิดอะไรหรอก  เพลิงกัลป์”

            “กูไม่ได้ตั้งใจ  มึงก็รู้ว่าญาติกูมาพอดี..”

            “ใช่  กูถึงบอกว่ามึงไม่ได้ผิดไง”  เมืองแมนเม้มปาก  “คราวนี้ทำให้กูคิดอะไรออก  ...ตอนที่เลือดมันไหลออกมา  รู้มั้ยว่ากูคิดในใจว่าอะไร”

            คนฟังส่ายหน้า

            “กูคิดว่า...นี่กูมัวทำอะไรอยู่วะ  ทำไมต้องมาทรมานตัวเองเพื่อก้อนเลือดที่ไม่มีใครต้องการด้วย   แวบหนึ่งกูดีใจที่มันเลือดไหลออกมาเอง”   เมืองแมนเงยหน้าขึ้นมองเพดาน  “เราอาจจะตัดสินใจผิดกันตั้งแต่แรก”

            เพลิงกัลป์มองถุงเลือดที่ห้อยอยู่ที่เสาน้ำเกลือต่อกับหลังมืออีกข้างของคนป่วย  มองใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดของเมืองแมน  แล้วก็มองมือของตัวเองที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ

            “มึงอยากทำอะไรก็ทำเถอะ  กูจะไม่ห้าม”   เขาได้ยินเสียงตัวเองตอบออกไป 

            “เราไม่ได้รักกันด้วยซ้ำ  อย่างน้อยถ้าเขาจะเกิดมา  ก็น่าจะเกิดจากความรัก  ไม่ใช่อะไรก็ไม่รู้   มึงจะได้กลับไปใช้ชีวิตปกติได้  ไม่ต้องมาลำบากอยู่เวรทำนู่นทำนี่ให้เหนื่อย  ส่วนกูเองก็จะได้กลับไปทำงานได้เหมือนกัน”   เมืองแมนพูดพึมพำในลำคอเหมือนพูดคนเดียว

            “ก็บอกอยู่นี่ไงว่าตามใจ  อยากทำอะไรก็ทำ”

            “ยังไงมันก็ไม่มีผลอะไรอยู่แล้วนี่”

            เพลิงกัลป์รู้สึกเหมือนมีอะไรอัดแน่นอยู่ในอก พร้อมจะระเบิดออกมา

            “ไม่ต้องห่วง  ไม่ต้องวุ่นวายอีก  ไม่ต้อง...”

            “พอแล้ว”  ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน  “จะพูดทำไมอีก  กูรู้แล้วว่ามึงไม่อยากได้เด็กคนนี้   แล้วกูก็ไม่อยากขอให้มึงเก็บเอาไว้แล้วด้วย   ก็จบเรื่องนี้ไปซะทีเถอะ”  เสียงห้าวสั่นแบบควบคุมไม่ได้

            “งั้นเดี๋ยวกูก็จะบอกอาจารย์คริส”   ตรงข้ามกับอีกฝ่าย  เมืองแมนกลับพูดได้เรียบเฉยราวกับกำลังพูดถึงลมฟ้าอากาศ   “จะได้จบเรื่องนี้เสียที”

            “...........”  เพลิงกัลป์มองหน้าคนพูดด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก  วูบหนึ่งที่เขารู้สึกว่าทำไมเมืองแมนถึงได้ใจร้ายขนาดนี้

            เขาไม่รู้ว่าความผูกพันระหว่างแม่กับลูกในท้องมีจริงหรือเปล่า  หรือมันจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเด็กคนนั้นเกิดขึ้นจากความรักของทั้งพ่อและแม่กันแน่  แต่ที่รู้คือเขาเองไม่มีสามารถที่จะบอกให้เมืองแมนเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ได้อีกแล้ว  ต่อให้อ้างมนุษยธรรม บาปบุญคุณโทษหรืออะไรก็แล้วแต่  เหตุผลมันดูอ่อนไปหมดเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่า...เราจะเก็บเขาไว้เพื่ออะไร  เพื่อเป็นโซ่ทองคล้องใจให้เขากับเมืองแมนรักกันงั้นหรือ

มันคงไม่มีทาง

            คนบนเตียงเงียบไปแล้ว  เพลิงกัลป์หมุนตัวเดินไปหยุดที่ประตูห้อง  มือเอื้อมไปจับลูกบิดที่เย็นเฉียบ  ตอนนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆดังขึ้นจากเบื้องหลัง

            ดังขึ้นเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 08-03-2018 02:08:38

   








            เพลิงกัลป์หันกลับไป  เห็นคนที่นอนนิ่งอยู่นั้นกำลังร้องไห้ออกมา  น้ำตาไหลพรากเหมือนทำนบแตก  ริมฝีปากเบะออก  เมืองแมนยกมือขึ้นป้ายน้ำตาเหมือนเด็กๆ

            โดยไม่รู้ตัว  ชายหนุ่มก้าวพรวดเดียวเข้าไปถึงเตียงแล้วก้มลงรวบร่างผอมบางเข้ามาไว้ในอ้อมแขน  ลูบหลังไหล่ที่ไหวโยนด้วยแรงสะอื้นนั้น   เมืองแมนขืนตัวเอาไว้เหมือนจะดันออกแต่แล้วก็กลับซบใบหน้าลงจนอกเสื้อของเขาเปียกในพริบตา

            “ขอโทษนะ”  เพลิงกัลป์นึกอะไรไม่ออกนอกจากคำนี้

            “ทำไม..ฮึก  ทำไม...เพิ่งมา”  คนที่ร้องไห้จนจมูกแดงถามเสียงอู้อี้  เบาจนเขาต้องก้มลงไปฟังจนชิด

            “ขอโทษจริงๆ”  เพลิงกัลป์พูดออกมาจากใจจริง  “อย่าร้องเลยนะ”

            ดวงตากลมโตคลอด้วยหยาดน้ำตาเงยขึ้นสบตาเขา  หัวใจของเพลิงกัลป์สั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  หยาดน้ำตาค้างอยู่ที่ปลายขนตายาวเป็นแพ  ปลายจมูกแดงกับริมฝีปากสีสดที่เม้มนิดๆเพื่อกลั้นสะอื้นนั้น...  ชายหนุ่มก้มลงไปสัมผัสอย่างเผลอตัว

            ริมฝีปากอุ่นจนเกือบร้อนแตะที่กลีบปากบางแผ่วเบา  แต่กระนั้นก็ยังทำให้เจ้าของปากสะดุ้งอยู่ดี  เมืองแมนขยับหนีทว่าสัมผัสนั้นกลับตามลงมาซ้ำราวกับไม่มีทางหลีกเลี่ยงไปได้

            มันไม่ได้ดูดดื่มเร่าร้อนอะไร  แค่สัมผัสเบาๆทว่ากลับทำให้รู้สึกเหมือนมีลมพัดแรงๆในอกจนอะไรต่อมิอะไรในหัวใจของเขาปลิวพรึบพรับ

            เพลิงกัลป์เลื่อนจากริมฝีปากนุ่มนั้นมาที่ข้างแก้มแทน  ลิ้มรสน้ำตาเค็มปร่าที่ค้างอยู่บนผิวนวลเนียนนั้น  เปลือกตาบางเห็นเส้นเลือดถูกเขาสัมผัสด้วยเช่นกัน  ตามด้วยปลายจมูกบวมแดงที่กำลังสูดน้ำมูกใสๆฮึดฮัด

            รู้สึกเหมือนเวลาในห้องถูกหยุดเอาไว้ครู่หนึ่ง...คล้ายจะได้ยินอะไรบางอย่างดังออกมาจากข้างในอก  เพลิงกัลป์ขมวดคิ้ว  เงี่ยหูฟังเสียงนั้น  มันเบาบางแต่ก็สัมผัสได้

            หรือมันจะมีอยู่แล้ว  แต่เขาไม่ทันได้ยินมาก่อน

เป็นไปได้หรือ...

            “ปล่อยเถอะ”  คนพูดก้มหน้าลงไม่ยอมสบตาเขา  ใช้มือดันตัวเองออกมาจากวงแขนที่ล้อมเอาไว้อย่างแน่นหนา   พอเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย  เมืองแมนก็พูดเสียงดังขึ้นอีกหน่อย  “พี่คริสไม่ให้ลุกนั่ง  ให้นอนเฉยๆ”

            “งั้นก็นอนสิ”  เสียงห้าวพึมพำอยู่ข้างหู  เพลิงกัลป์ช่วยให้อีกฝ่ายขยับตัวลงนอนตามเดิม  ส่วนตัวเองก็ลากเก้าอี้เข้ามานั่งข้างๆ   วางปลายคางลงกับเตียงพลางมองหน้าอีกฝ่ายอย่างที่ชอบทำ

            “เมื่อกี้...จะไปไหนไม่ใช่หรือไง”  เมืองแมนหลบสายตาคมเข้มคู่นั้น  ทำเป็นไม่สนใจอาการร้อนผ่าวตั้งแต่ใบหน้าจนถึงลำคอ  เดาได้ว่ามันคงจะแดงไปหมดแน่ๆ

            “ไม่ไปแล้ว”  อีกฝ่ายตอบกลับมา

            “...............”

            “เมืองแมน”  เสียงเรียกชื่อของเขาอ่อนลงอย่างที่เคยได้ยินในวันนั้น  “คราวก่อนกูขอให้มึงเก็บลูกเอาไว้  แต่คราวนี้กูจะไม่ขอให้มึงเก็บลูกเอาไว้หรอกนะ”

            “เพราะมึงไม่ต้องการแล้วใช่มั้ย”   เสียงของเมืองแมนพร่าสั่นจนเจ้าตัวยังตกใจ

            “ไม่ใช่...เป็นเพราะ  กูกลัวมึงจะเป็นอันตราย”  เพลิงกัลป์ใช้ปลายนิ้วลูบที่หลังมือของอีกฝ่ายซึ่งยังมีเข็มน้ำเกลือคาอยู่เบาๆ

            “กูไม่ตายเพราะเรื่องแค่นี้หรอก”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาเสียงขึ้นจมูก

            “แค่เห็นมึงนอนโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น  ซีดเหมือนไก่ต้มแบบนี้กูก็ไม่สบายใจหรอก”  เพลิงกัลป์พูดช้าๆ  “กูขอให้มึงดูแลลูกในท้องแต่กูกลับดูแลมึงไม่ดีพอ  ...ก่อนหน้านี้กูคิดแค่ทำยังไงให้มึงได้กินอิ่ม นอนหลับ  มีเวลาพักผ่อน  กูขึ้นเวรแทนให้ได้  อยากกินอะไรก็แค่หามาให้   กูคิดง่ายเกินไปใช่มั้ยแมน”

            คนฟังไม่ตอบ

            “ยกโทษให้กูเถอะ  กูไม่เคยต้องดูแลใครมาก่อนเลย   กูไม่รู้ว่ามันต้องทำยังไง  แค่ไหนถึงจะเรียกว่าเพียงพอ เพราะกูไม่เคยมีความรู้สึกอยากดูแลใครมาก่อน”  เขาวางมือลงบนหน้าท้องของเมืองแมน  อีกฝ่ายไม่ขยับหนี  “จนกระทั่งวันนี้  ตอนที่เห็นเลือดในห้องน้ำนั่น  ตอนที่เห็นมิสคอลของมึง...”

            ไออุ่นจากมือใหญ่ที่ทาบอยู่ที่ท้องทำให้เมืองแมนรู้สึกสงบลงอย่างประหลาด

            “กูก็เลยรู้ว่าตัวเองทำพลาด”   ชายหนุ่มถอนหายใจยาว   “ถ้ามึงไม่คิดว่ามันยากเกินไป   กูอยากจะ...ขอโอกาสอีกสักครั้ง  จะได้มั้ย”  ดวงตากลมโตมองหน้าเขานิ่ง  ทำเอาเพลิงกัลป์ที่ไม่เคยรู้สึกประหม่ากับใครมาก่อนถึงกับนึกคำพูดไม่ออกไปชั่วครู่   เขาอึกอักอยู่นาน   “คือ...หมายความว่า  กูอยากจะขอดูแล...ลูก..ต่อได้ไหม  แบบ...คราวนี้กูจะไม่ปล่อยให้มึงต้องอยู่คนเดียว”

            ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆคล้ายปรามาสดังขึ้น

            “กูเชื่อว่าตัวเองจะทำได้  ขนาดเรียนหมอ  ยากขนาดไหนกูยังผ่านมาได้”  เพลิงกัลป์พูดออกไปแล้วก็อยากเอาหัวโขกกำแพง  มันไม่เกี่ยวอะไรกันเลยสักนิด “กูหมายถึงว่า....กูต้องทำได้แน่   ขอแค่โอกาสให้กูได้เรียนรู้...ที่จะดูแลมึง”

            “มึงต้องใช้เวลาเรียนรู้นานแค่ไหน  เรียนหมอยังมีกำหนดไม่เกิน 12 ปีเลย  คิดว่าตัวเองจะทำได้ภายในเจ็ดเดือนหรือไง”  หางเสียงของเมืองแมนมีแววเยาะอย่างไม่ปิดบัง

            “กูเป็นคนเรียนรู้เร็วนะ”

            “มันไม่ง่ายเหมือนแค่ท่องชื่อยา หรือanatomy หรอกนะ ...ดูแลใครสักคนน่ะ   ไม่ใช่แค่ตื่นมาราวน์เช้าเย็นแล้วก็จบหรอก”

            “ให้โอกาสกูได้มั้ย”

            เมืองแมนถอนหายใจพลางหลับตาลง   ไม่ได้ตอบกลับไป  อีกฝ่ายก็ไม่ได้เซ้าซี้อีก  เพลิงกัลป์ลูบมือบนหน้าท้องเขานิดหนึ่งก่อนจะถอยออกไป  แอบมองหางตาเห็นอีกฝ่ายถอยไปนอนบนโซฟาแคบๆขายาวเลยออกมาเกือบฟุต

            คืนนั้นเมืองแมนผล็อยหลับไปเอง  ในสมองเต็มไปด้วยอะไรวุ่นวายจับต้นชนปลายไม่ถูก  มาตื่นอีกทีตอนรุ่งเช้าที่อาจารย์คริสเข้ามาในห้องพร้อมกับคุณพยาบาล

            “พี่มาปลุกหรือเปล่า  โทษที พอดีว่าต้องรีบไปธุระต่อวันนี้เลยมาราวน์เช้าหน่อย  เป็นอย่างไรบ้างเมืองแมน  ยังมีเลือดออกอยู่ไหม”

            “ยังมีอยู่ครับ”  เมืองแมนตอบกลับไป

            เสียงพูดคุยทำให้คนที่อยู่ในห้องน้ำรีบเปิดประตูออกมา  เพลิงกัลป์ยกมือไหว้อาจารย์แล้วถอยไปยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้

            “เดี๋ยววันนี้จะอัลตราซาวน์ดูหน่อยนะ  ฝากคุณอุ๊ช่วยลากเครื่องเข้ามาหน่อยนะครับ”

            คุณพยาบาลลากเครื่องอัลตราซาวน์เครื่องใหญ่เข้ามาในห้อง

            “ผมขอซาวน์เองได้มั้ยครับ”  เพลิงกัลป์พูดขึ้น

            อาจารย์หนุ่มพยักหน้า  ให้รุ่นน้องเข้าประจำที่ข้างเตียงแทน  เมืองแมนเลิกเสื้อขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายวางหัวตรวจที่หน้าท้อง  เจลเย็นๆทำให้เขารู้สึกเสียววาบที่ท้องน้อย

            ดวงตาสองคู่มองสบกันก่อนที่เพลิงกัลป์จะหันไปมองหน้าจอแทน

            เงาดำๆปรากฏขึ้นบนหน้าจอเป็นมดลูกและถุงการตั้งครรภ์  เงาของตัวอ่อนลอยเท้งอยู่ในน้ำคร่ำเห็นจุดวิบวับเต้นถี่เป็นตำแหน่งของหัวใจ  เพลิงกัลป์จ้องมองจุดเล็กๆที่เต้นเป็นจังหวะอยู่นั้นด้วยความรู้สึกแสนแปลก

            “ยังอยู่มั้ย”  เมืองแมนถามเสียงเบา

            เขาหันหน้าจอมาให้อีกฝ่ายดูแทนคำตอบ

            “โอเค  หัวใจเด็กก็ยังเต้นดีอยู่นะ  อย่างไรก็ตามเมืองแมนยังต้องนอนพักก่อนจนกว่าเลือดจะหยุดไหล”  อาจารย์พูดช้าๆ  มองหน้าทั้งสองคน  “คิดว่าพวกเธอคงคุยกันรู้เรื่องแล้ว...ตกลงว่าอย่างไร”

            เพลิงกัลป์มองหน้าเมืองแมน

            “ผมไม่อยาก..ทำบาป”   เมืองแมนตอบ  ไม่สบตาคนข้างๆ

            “เธอละ...เพลิงกัลป์”

            “ผมอยากดูแลพวกเค้าครับ”

            คำตอบของเพลิงกัลป์ทำให้คริสรู้สึกผิดคาดมาก  เขามองหน้าชายหนุ่มอีกครั้งอย่างไม่อยากเชื่อ  แต่แววตามุ่งมั่นในดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นก็ยืนยันคำพูดของตัวเองได้เป็นอย่างดี

            “โอเคตามนั้น”   อาจารย์หนุ่มพูด  “ถ้างั้นเดี๋ยวพี่จะฉีดยากันแท้งให้เธออีกเข็มนะแมน  ดูท่าคงต้องฉีดต่อเนื่องไปก่อน  แล้วก็มียากินต่อด้วย  เพิ่มจากวิตามินกับธาตุเหล็กที่กินอยู่เดิม  เพราะเธอเป็นผู้ชาย  ฮอร์โมนของผู้หญิงน้อยเลยต้องกินเสริมเข้าไป  บอกไว้ก่อนว่าคราวนี้เสี่ยงมากที่จะแท้ง  ถ้าสุดท้ายยาเอาไม่อยู่จริงๆ ก็ต้องปล่อยให้หลุดนะ  ไม่งั้นแมนจะแย่เอา”

            “ครับ”  เมืองแมนรับคำ 

            เพลิงกัลป์ตามอาจารย์ออกไปคุยต่อข้างนอกอีกพักหนึ่งกว่าจะกลับเข้ามาในห้อง   คนป่วยกำลังนอนหลับตาปี๋ให้คุณพยาบาลฉีดยาเข้าที่ต้นแขน

            “เสร็จแล้วค่ะ  คุณแม่กลัวเข็มเหมือนเด็กเลย  คงต้องให้คุณพ่อช่วยปลอบหน่อยนะคะ”  คุณพยาบาลพูดแกมหัวเราะก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

            ทิ้งให้คนสองคนมองหน้ากันด้วยความรู้สึกขัดเขินชอบกล

            เพลิงกัลป์กระแอม  เดินไปหยุดที่หน้าตู้เย็น

            “หิวมั้ย  อยากกินอะไรหรือเปล่า”

            “ถามประโยคอื่นบ้างได้ไหม”  คนตอบเหลือบมอง  เห็นอีกคนยกมือขึ้นเกาคางทำหน้าครุ่นคิด  จากนั้นก็เหลือบมองหน้าเขา

            “งั้นถามคำถามที่ค้างอยู่  ยังไม่ได้ตอบตั้งแต่เมื่อคืนน่ะ  จำได้หรือเปล่า”

            “ถามว่าอะไร”  เมืองแมนถามกลับหน้าตาย  ทั้งที่นึกขึ้นได้ตั้งแต่อีกฝ่ายพูดมา

            “โมเมหลับเฉยแล้วยังลืมอีกนะ”  เพลิงกัลป์เข่นเขี้ยว  ตวัดสายตามองคนบนเตียงคล้ายค้อน  “ก็ถามว่าให้โอกาสได้มั้ย”  เขาพูดเร็วปรื๋อ

            “อ๋อ...กูไม่ค่อยเข้าใจคำถามเท่าไหร่   โอกาสยังไงนะ”

            เมืองแมนไม่เข้าใจคำถามของเขาจริงๆ หรือแกล้งโยกโย้ป่วนเล่นกันแน่  ....ดูจากประกายตาแล้วน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า

            “โอกาสดูแลมึงน่ะ”

            “ดูแลมันก็มีหลายแบบ  มึงหมายถึงแบบไหนล่ะ  แบบเพื่อน  แบบรูมเมท  แบบ...”

            “แบบพ่อของลูกน่ะ  ให้ได้มั้ย”   คำตอบตรงเผ็งจนคนที่หาเรื่องเบี่ยงประเด็นไปเรื่อยถึงกับไปไม่เป็น

            เพลิงกัลป์เดินไปหยุดที่หน้าเตียง  ดึงผ้าห่มที่ถูกคนบนเตียงใช้มือบิดจนเป็นเกลียวออกแล้วคลุมให้ใหม่จนถึงอก  เมืองแมนหันหน้าหนีจนเขานึกว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมตอบเสียแล้ว

            “ยังเจ็บแขนอยู่เลย  เข็มต่อไปฉีดมึงแทนได้หรือเปล่าฮึ”  มีเสียงบ่นงึมงำตอบกลับมาจนได้

            ......................................................................................

           

            มาอัพแล้วจร้า  ตอนนี้รู้สึกว่าความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้นมาก(ชั้นคิดไปเองป่ะ5555) ใครชอบเรื่องนี้  อ่านเรื่องนี้อย่าลืมเม้นท์โหวตเป็นกำลังใจให้กันนะคะ  เมืองแมนให้โอกาสเพลิงแล้ว  ไม่รู้ว่าคนอ่านจะยังให้โอกาสเพลิงหรือเปล่า  อิอิ   เจอกันตอนหน้านะคะ

            #แฟนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 08-03-2018 02:18:33

...

สับสน และหาทางออก

ยังไงดี....

 :katai1:  :katai1:  :katai1:  :katai1:  :katai1:  :katai1:

...

.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: แว่นสายตาปกติ ที่ 08-03-2018 02:27:29

 :oo1: ดีงามมมมมมม ขอบคุณนะคะ มีรีเฟรชบ่อยมากเลย ดีต่อใจ :katai3: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 08-03-2018 02:29:26

...

อ่านไปครึ่งตอน. ใจร้อนไปหน่อย

ได้คำตอบที่เลือกแล้ว

เป็นคำตอบที่ดีและดีมาก.

เชื่อว่าหมอเพลิงจะทำได้ และหมอแมนจะเข้มแข็งพอ

 :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:  :katai3:

 :katai5:   :katai5: :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:

..

.
.
.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-03-2018 02:49:31

แล้วหลังจากนี้ล่ะ  จะตอบสังคมรอบข้างอย่างไรดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 08-03-2018 02:52:17

ฝันเห็นอาจารย์คริส กับ หลิน ทั้ง 2 คนเกี่ยวอะไรกับเรื่องท้องนี้หรือเปล่านะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-03-2018 03:18:12

 :mew2: :mew2: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 08-03-2018 03:44:24

เพลิงโอกาสมาถึงแล้ว ดูแลดีๆล่ะ รักษาจิตใจอีกฝ่ายไว้ให้ดี อย่าคิดแต่ลูก จนลืมเองของแม่ เพราะนั้นอาจทำให้เธอเสียทั้งสองไป ดูแลรักษากันให้ดีๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 08-03-2018 04:12:26

โอกาสเป็นพ่อของลูกไปอีกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-03-2018 05:26:04

 ลุ้นต่อไป แต่สัมพันธภาพต่อกัน  เริ่มดีงามแล้ว  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 08-03-2018 05:55:38

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 08-03-2018 07:05:57

ทำไมต้องรู้สึกเขินขนาดนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 08-03-2018 07:13:39

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 08-03-2018 07:14:56

ต้องรอดูกันต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 08-03-2018 07:24:21

ดูเหมือนความสัมพันธ์ทั้งคู่จะไปในทางที่ดีขึ้น ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ได้อยู่ร่วมกันในเวลาที่ยากลำบากแบบนี้ ขอให้ฝ่าฟันไปไดั และมีตอนจบแบบที่เราคาดหวังให้เป็น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 08-03-2018 08:55:33

 :L2: :L2:
ตอนนี้น่ารักมาก อ่านแล้วทำให้หัวใจอ่อนไหวไปกับตัวละคร
อยากมีโมเม้นแบบนี้บ้าง อยากมีคนดูแลแบบนี้บ้าง
เมืองแมนไปไม่ถูกเลย กับคำตอบที่ตรงเผ็ง
 :กอด1: :กอด1:
+1 ให้คนเขียนจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 08-03-2018 08:56:36

เพลิงได้โอกาสแล้วนะ ครั้งนี้แสดงความตั้งใจจริงให้เห็นกันสักตั้ง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 08-03-2018 09:03:42

โล่งอกที่เด็กปลอดภัยกลัวการ
ตัดสินใจแบบผิดๆของทั่งคู่ในช่วง
อารมณ์น้อยใจของแมนมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 08-03-2018 09:10:52

ได้โอกาสอีกครั้ง ก็ลองแก้ตัวใหม่ละกันค่ะ คุณหมอเพลิง
 o18

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-03-2018 09:20:38

ได้โอกาสมาแล้วก็รักษาไว้ให้ดีล่ะ ดูแลคนท้องไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะเพลิง
เคลียร์ความรู้สึกตัวเองแล้วก็อย่าลืมเคลียร์เรื่องสาวๆไว้ด้วยล่ะ
เดี๋ยวคุณแม่จะคิดมากแล้วจะวุ่นอีก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 08-03-2018 09:24:17

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-03-2018 09:34:59

เป็นกำลังใจให้นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 08-03-2018 10:07:12

รู้สึกถึงใจที่ตรงกัน  ความสัมพันธ์ที่เริ่มไปในทางที่ดี  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 08-03-2018 10:28:12

คูมพ่อววววววววว
มาแล้นนนนนนนนนนนน
งืออออออ เอาอีก เอาอีก เอาอีก

คูมแม่เฉไฉตะมายยยย
เขินล่ะซี้ ใช่มะ ใช่มะ?

แต่ยังไง
คะแนนคูมพ่อวก็ลดลงไป 1.5 คะแนน

ไปหวีดในทวีตภพอีกดีก่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 08-03-2018 10:47:52

รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 08-03-2018 10:57:59

โอยยยย หมอแมนน่าร๊ากก   :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-03-2018 12:24:06

เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกดี
หมอแมนหมอเพลิงค่อยๆปรับตัวกันไปนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 08-03-2018 13:18:54

หมอแมนนนน พอได้อ่านตอนนี้แวบถึงเคสพี่โอปอลเลยอ่ะ แมนคงจะขยับไม่ได้มากเท่าเก่าหรือเปล่า :katai1: คำว่าโอกาสอ่ะมันให้ได้หรอกเหวยเพลิง แต่บางทีโอกาสที่ได้มามันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเราเสมอไปนะ

 :L1: :3123: รักนักเขียนนาจา จุ๊บๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 08-03-2018 13:41:56

ได้รับโอกาสแล้ว หมอเพลิงก็อย่าทำลายโอกาสนั้นเองซะล่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-03-2018 13:58:57

อันนี้คือการบอกรักทางอ้อมเปล่าคะหมอเพลิง อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: vermilion ที่ 08-03-2018 15:25:26

ลุ้นตอนต่อตอนจริงๆ คนจะรักกันไม่ใช่เรื่องง่ายอ่ะเนอะ ชื่นชมคนเขียนมากๆ ที่สื่ออารมณ์และความคิดของตัวละครได้ดีขนาดนี้

เอาใจช่วยทั้งแมนทั้งเพลิงเลยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 08-03-2018 16:03:25

รู้สึกสับสน เมื่อไม่มีทางออกชอบกล :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 08-03-2018 16:24:59

สู้ๆ ทั้งสองคนเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-03-2018 16:44:51

สงสารแมนนะ ตอนแรกๆเราก็ยังคิดอยู่ว่าเพลิงคงมีใจให้แหละแต่แบบยังกั๊กๆไว้แต่พอมาตอนนี้ได้รู้ถึงสิ่งที่เพลิงคิดไว้นี่ร้องโอ้โหเลย อยากตบหมอเพลิงจริงๆ แต่ก็ยังดีที่คิดได้แล้วว่าจะเอายังไงต่อไปและอะไรที่ควรทำ ส่วนเรื่องภาพฝันของเมืองแมนและเรื่องของคุณผีสาวเราว่าต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับหมอหลิน หมอคริส และหมอปราการที่กำลังจะกลับมาแน่ๆ นี่เดาเอาว่าหลินกับหมอคริสเป็นแฟนกันแต่หลินดันไปท้องกับหมอปราการรึเปล่า แล้วหมอปราการไม่รับหลินเลยฆ่าตัวตาย ก็คงต้องรอต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: renardette ที่ 08-03-2018 18:22:12

เริ่มดีกันแล้ว ดีจังลุ้นๆ แล้วเจมส์เลิกกับน้ำนี่จะกลับมารึเปล่า กลัวมีม่าจังง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 08-03-2018 19:24:32

หมอแมนอ่อนแล้ว รุกหนักเบยหมอเพลิงเรา อยากเห็นตัวเล็กจริงๆ ค่ะ เมื่อไหร่จะออกอดใจไม่ไหวละขนาดอยู่ในท้องนะ คล้องใจพ่อแม่ขนาดนี้แล้ว ปมก็ยังไม่คลายลุ้นมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-03-2018 20:48:32

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าชายหมูตอน ที่ 08-03-2018 20:55:59

ผมว่านักเขียนต้องแจกมาม่าพวกเราแน่เลย
เพราะคนที่นายเอกแอบรักจะมาหางานนี้และเพลิงเอ้ย ได้เสียทั้งเมียและลูกแน่ๆถ้าไม่รีบ ไหนจะหมออีกคนที่ชอบนายเอกของเรา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-03-2018 22:37:36

เป็นกำลังใจให้หมอแมนกับหมอเพลิง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนมาต่อเร็ว (ติดงอมแงมแล้วเนี่ย)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 08-03-2018 23:05:53

อ่านเมลเกม #ถ้ายังรัก คิดว่าเมลเป็นผู้ชายห่วย ๆ ละนะ  :fire:

มาเจอเพลิง...ขอโทษเมลแทบไม่ทัน  :ruready

หลงทางกับมักง่าย..มันไม่เหมือนกันเลยนะ..อ้างจังเลย :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 08-03-2018 23:14:27

อย่าให้พลาดอีกนะนายยยยยย  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-03-2018 23:16:06

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 09-03-2018 15:24:20

ฮืออออ ลุ้นนน ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกนะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-03-2018 16:33:34

เราชอบเรื่องนี้ค่ะ ยกมือตอบ  ตัวละครค่อยๆพัฒนาความสำคัญ เพลิงพยามเปลี่ยนแปลงตัวเองเรื่อยๆ ถึงมันจะดีไม่สุด แต่ก็รู้ว่ามีความพยาม  ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-03-2018 17:19:17

 :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-03-2018 09:54:36

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 10-03-2018 14:42:28

ชอบมากเลยค่ะ กำลังน่ารักเลย ขอให้รู้ใจกันเร็วๆนะคะ รอตอนต่อไป มาต่อบ่อยๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 10-03-2018 19:51:49

ไม่อยากเชื่อหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 10-03-2018 22:04:32

ขอโอกาสเขาแล้วทำให้ได้นะหมอเพลิง เอาใจช่วย :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: zsutos ที่ 11-03-2018 13:30:25

เง้อ ชอบความน่ารักนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: มามานะ362 ที่ 11-03-2018 15:08:48

สนุกมากกกคร๊า รอตอนต่อไป ขอบคุณนักเขียนที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 11-03-2018 15:46:57

ลุ้นพอสมควรรรร  การตั้งท้องแม่มยาก แถมไม่ได้รักกันอีกยิ่งยาก อ่านไป เหนื่อยแทน ประหนึ่งเป็นเมืองแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 12-03-2018 19:13:45

เหนื่อยแทน :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท15 8/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 12-03-2018 21:16:18

 :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 15-03-2018 23:40:09

Internal Love

ตอนที่ 16

Do or do not; there is no try.

 

 

 

 

 

            “มีเคสอีกไหมครับ”

            “หมดแล้วค่ะอาจารย์”

            “งั้นผมขอตัวก่อน”  สูตินรีแพทย์ไฟแรงเดินแยกออกมาจากห้องตรวจผู้ป่วยนอก   วันนี้คนไข้เยอะเป็นพิเศษ  บวกกับเพิ่งอยู่เวรไปเมื่อคืนทำให้รู้สึกเพลียไม่น้อย   ชายหนุ่มเลี้ยวมุมตึกอ้อมมาอีกทางก่อนจะเปลี่ยนใจเดินเลยไปยังตึกคนไข้พิเศษ

            ขึ้นลิฟต์มาชั้นห้า  คุณพยาบาลพอเห็นเขาก็รีบหยิบชาร์ทคนไข้มาส่งให้อย่างรู้งาน

            “วันนี้เลือดไม่ออกแล้วค่ะ”  เธอรายงานก่อนที่เขาจะเปิดประตูเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย...อินเทิร์นหนึ่งที่อยู่ในความดูแลของเขา

            “เป็นยังไงบ้าง  เมืองแมน...รู้สึกดีขึ้นไหม”  คนป่วยในห้องยังนอนนิ่งๆอยู่ตามคำสั่งของเขาผู้เป็นแพทย์เจ้าของไข้  เมืองแมนยกมือไหว้แล้วยิ้มนิดๆ ทำให้ใบหน้านั้นดูสดใสขึ้นกว่าปกติ

            “ดีขึ้นมากแล้วครับ  ไม่มีเลือดออกแล้ว...ผมกลับไปทำงานได้หรือยังครับอาจารย์”   พอเจ้าตัวเห็นหน้าเขาก็ถามด้วยประโยคเดิม

            “เมื่อวานพี่บอกเราว่ายังไงนะ”

            “ให้นอนเฉยๆ รอดูไปก่อน  แต่วันนี้เลือดก็ไม่ออกแล้วนะครับ  ไม่ออกมาสองวันแล้วด้วย”  เมืองแมนแทบจะปลดกางเกงลงให้เขาดูแทนคำพิสูจน์   แต่เขาโบกมือห้ามไว้ก่อน  “ผมใช้วันลาเกินกำหนดแล้วนะครับอาจารย์   ถ้าลาเกินกว่านี้ผมต้องไปวนศัลยกรรมใหม่”   การวนใหม่ก็เหมือนเรียนซ้ำชั้น  ทำให้จบอินเทิร์นหนึ่งช้ากว่าเพื่อนไปอีกหนึ่งเดือน  ได้ออกรพช.(โรงพยาบาลชุมชน) ช้ากว่าชาวบ้านเค้า

            อาจารย์พยักหน้ารับ  เข้าใจความกังวลของคนไข้เป็นอย่างดี

            “อย่าเพิ่งไปคิดเรื่องนั้นเลยแมน  ยังไงเราก็ไม่มีทางจบอินเทิร์นหนึ่งพร้อมกับเพื่อนอยู่แล้วนะ”  เขาเตือนสติ  “ช่วงลาคลอดอีกไม่ต่ำกว่าสามเดือน  เธอเตรียมตัวเอาไว้ได้เลย...นี่พูดในกรณีที่เด็กในท้องแข็งแรงจนถึงวันนั้นนะ  ขอโทษที่พี่ต้องพูดตรงๆ”

            “ครับอาจารย์”  รุ่นน้องหน้าจ๋อยฉับพลันเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้  เมืองแมนเม้มปากนิดๆพลางถอนหายใจยาว

            “แล้วเพลิงไปไหนเสียล่ะ”

            “อยู่เวรครับ”  อีกฝ่ายตอบกลับมา

            “เวรอีกแล้วเหรอ  อยู่ถี่จังเลยนะ”  เขาอุทาน  รู้สึกว่าอาทิตย์นี้เพลิงกัลป์แทบจะอยู่เวรทุกวันแล้วมั้ง

            “เค้าอยู่แทนผมด้วยครับ  บอกให้ขายให้คนอื่นก็ไม่ยอม”  เมืองแมนตอบ  “ร่างจะเป็นศพแล้ว  หักโหมอยู่ได้ เตือนก็ไม่ฟัง”   คนบนเตียงพูดยาวราวกับอัดอั้นตันใจ  “ผมก็ได้แต่นอนหงิกอยู่นี่  ทำอะไรไม่ได้เลย  เหมือนเป็นง่อยเลยครับ”

            “ถ้าเราเครียดจะมีผลต่อทารกในครรภ์นะแมน  อดทนมาได้ตั้งสองอาทิตย์กว่าแล้ว  อดทนต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือ”  อาจารย์หนุ่มปลอบ  “พี่ขอดูอีกวันเดียว  ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีเลือดออกมาอีก  พี่จะยอมให้กลับไปพักที่แฟลตต่อ  แต่ยังไปทำงานไม่ได้หรอกนะ”  เขาดักคอ  เห็นอีกฝ่ายหน้าม่อยลงอีกก็หัวเราะเบาๆ  “ไม่ยักรู้ว่าขยันทำงานขนาดนี้นะเนี่ย”

            “ตอนที่ทำงานก็ไม่รู้สึกหรอกครับ  รู้สึกแต่ว่าทำไมงานหนักจัง  แต่พอมานอนเฉยๆแบบนี้แล้ว...ให้กลับไปทำงานทุกวันยังดีกว่า  นอนแบบนี้มันทรมานเหมือนกันนะครับอาจารย์  ได้ลุกเดินแค่ไปเข้าห้องน้ำเอง”

            “เลือดก็หยุดไหลแล้วนี่ไง  ไม่ดีหรือเมืองแมน”

            “ก็ดีอยู่หรอกครับ..แต่ว่า.. ช่วงนี้ผมนอนไม่ค่อยหลับ...”   ฝ่ายนั้นนิ่งไป  มองหน้าเขาราวกับต้องการพูดอะไรสักอย่าง

            “มีอะไรหรือเปล่า  มีอะไรก็เล่าให้พี่ฟังได้นะ  อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว”  รุ่นน้องยังอึกอัก  สุดท้ายก็หลุดคำถามออกมาเสียงเบา

            “พี่คริสรู้จัก...หมอหลิน...มั้ยครับ”

            คนฟังรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบวูบหนึ่งแล้วคลายออก  คริสนิ่งไปนิดเดียวแทบสังเกตไม่เห็น ก่อนจะถามกลับด้วยเสียงธรรมดา

            “หลินไหน  พี่รู้จักหลายหลินทีเดียว”

            “หมอหลินที่เคยใช้ทุนที่นี่  ปีเดียวกันกับพี่น่ะครับ”   เมืองแมนรวบรวมความกล้าถามออกมา

            “อ้อ”   คุณหมอหนุ่มอุทาน  “รู้จักสิ  มีอะไรหรือเปล่า..ทำไมถึงถามขึ้นมา”

            “พอดีผม...ฝันเห็นเค้าน่ะครับ”  เมืองแมนละเอาไว้ ไม่ได้บอกว่าในความฝันนั้น   เขาเห็นอีกฝ่ายด้วยเช่นกัน  “ฝันเห็นหลายทีแล้ว  ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่”

            “จริงหรอ  แล้วทำไมจู่ๆถึงฝันเห็นล่ะ”  คนฟังดูตกใจมาก  แม้ว่าจะเก็บอาการไว้ได้ใต้ท่าทางเรียบเรื่อยก็ตาม

            “นั่นสิครับ  ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน  เพราะผมก็ไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน ...ผมทราบมาว่าเธอเสียชีวิตก่อนที่จะจบอินเทิร์นหนึ่ง  เป็นความจริงหรือเปล่าครับ”   ชายหนุ่มถามอย่างระมัดระวัง

            “ใช่  เธออายุสั้นจริงๆ”  อีกฝ่ายรับ   ทอดสายตามองออกไปยังนอกหน้าต่าง  “เรื่องมันก็นานมาแล้ว  คนเก่าๆที่นี่ก็ลืมไปหมดแล้วล่ะ”

            “แล้วอาจารย์ยัง...”

            “อ๋อ...พี่จำได้สิ  เธออยากจะถามพี่ใช่มั้ยล่ะ”  คนเด็กกว่ายิ้มแหยๆ   “แล้วเธอฝันว่าอะไร  เขามาใบ้หวยหรือว่ายังไง”  ประโยคนั้นกลั้วหัวเราะน้อยๆ  ทว่ากลับไม่สัมพันธ์กับแววตาเลยสักนิด

            “เปล่าครับ  ผมเห็นเค้าคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง  คุยเรื่องนู้นเรื่องนี้  ผมก็จำรายละเอียดไม่ได้  รู้แต่ว่าผู้ชายคนนั้นเรียกเธอว่าหลิน  ผมก็เลยคิดว่าเธอชื่อหลินครับ”

            “อ้อ”   อาจารย์ไม่พูดอะไรอีก  เมืองแมนเลยถามต่อ  แม้ว่าจะเกรงใจมากก็ตาม

            “เธอ...เสียชีวิตยังไงหรอครับ  ถ้าอาจารย์ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะครับ”   เขารีบเสริม  เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเสียมารยาทมากไปที่ไปถามอดีตคนรักของหมอหลินว่าอย่างนั้น

            “ไม่หรอก  มันผ่านมานานแล้ว  ...หลินเค้า...ฆ่าตัวตายน่ะ”  ฝ่ายนั้นพูดเรียบๆ  “ไม่ใช่ความลับอะไรหรอก  ลงข่าวหนังสือพิมพ์ด้วยมั้งตอนนั้น  เป็นข่าวดังอยู่พักนึง  แต่สุดท้ายเรื่องก็เงียบหายไป”

            “ฆ่าตัวตาย...”  คำตอบของฝ่ายนั้นทำให้เมืองแมนพูดไม่ออก  “ทำไมล่ะครับ”

            “จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้เหตุผล  ครอบครัวของหลินไม่ยอมให้ส่งชันสูตร  พอสวดสามวันก็เผาเลย”

            “เดิมคุณหมอหลินพักอยู่ที่แฟลตใช่มั้ยครับ”

            “ใช่  ห้อง 309 นั่นแหละ”  หมอคริสรับคำอย่างสงบ  “ความจริงพี่น่าจะบอกพวกเธอก่อน ...หลินถูกพบในห้อง   หลังจากที่เธอไม่ได้ไปทำงานหนึ่งวัน”  คนเล่าถอนหายใจยาว

            “จะเป็นไปได้มั้ยครับ  ถ้าเกิดว่าหลังจากเสียชีวิตแล้ว  เธอยังวนเวียนอยู่ในแฟลตนั้น”  เมืองแมนถามขึ้นช้าๆ  คิ้วเข้มของคนฟังขมวดมุ่น

            “ก็อาจเป็นได้  ...พี่ก็คิดอยู่เหมือนกัน  ตอนที่ได้ยินเรื่องของพวกเธอ”  เขายอมรับ  “แต่ว่า...ไม่รู้สิ  พี่เรียนวิทยาศาสตร์มาทั้งชีวิต  คงพูดยากถ้าจะบอกว่าพี่เชื่อเรื่องผีสาง”

            “ถ้าอย่างนั้นเราจะอธิบายสิ่งที่ผมกับเพลิงเจอว่าอย่างไรล่ะครับ  เป็นความบังเอิญหรอ  ผมไม่เคยรู้จักคุณหมอหลินมาก่อนด้วยซ้ำ  แต่ผมรู้จักชื่อของเธอ  ได้ยินเสียงเธอ...เพลิงเคยเห็นเธอด้วย”  พูดไปแล้วเมืองแมนก็ขนลุกทั้งตัว   ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอ

            “พี่ไม่เถียงเรื่องนั้น”  อาจารย์คริสพูดเสียงเบาลง  เมืองแมนรู้สึกว่าใบหน้าคมเข้มเหมือนลูกครึ่งของอาจารย์ดูเศร้าหมองกว่าที่เคย  ดวงตาคมลึกฉายแววเจ็บปวด  “แต่พี่สงสัยว่าทำไม...หลินถึงยังอยู่ที่นั่น”

            “เธออาจจะติดค้างอะไรอยู่ถึงได้ยังไปเกิดไม่ได้ก็ได้นะครับ”

            “ถ้างั้นทำไมเขาไม่มาบอกฉันตรงๆล่ะ  ทำไมถึงไปบอกพวกเธอแทน”  เสียงนั้นมีความน้อยใจแกมตัดพ้อแฝงอยู่

            “ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ”  เมืองแมนพูดอย่างลำบากใจ   “อาจารย์คบกันมานานแล้วหรอครับ  หรือว่าเพิ่งมาเจอกันที่นี่ตอนใช้ทุน”

            “เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว  ตั้งแต่พี่เรียนม.ปลาย  แล้วก็เรียนด้วยกันมาตลอด   เราไม่เคยห่างกันเลยจนกระทั่ง...เกิดเรื่องขึ้น”   ความอึดอัดปรากฏขึ้นบนสีหน้าของอาจารย์หนุ่ม  “เรื่องมันก็นานมากแล้ว”  เขาพูดเหมือนตัดบทแล้วก็ลุกขึ้นยืน  อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันทำให้เมืองแมนตามไม่ทัน  เขามองคนแก่กว่าอย่างแปลกใจนิดๆ

            “พี่ต้องไปก่อนนะวันนี้   ไว้จะมาเยี่ยมใหม่พรุ่งนี้นะ  อย่าเพิ่งลุกขึ้นมากระโดดโลดเต้นล่ะ  ไม่งั้นอดออกจากโรงพยาบาลไม่รู้ด้วย”

            “ครับ  ขอบคุณมากครับอาจารย์”  ในเมื่อเจ้าตัวตัดบทเสียอย่างนั้น  เขาก็ต้องเลยตามเลย  ไม่กล้าถามอะไรเพิ่มอีก  ทั้งที่อยากรู้ใจจะขาด

            อาจารย์คริสกลับออกไปแล้ว   เมืองแมนนอนดูโทรทัศน์เล่นจนเบื่อแล้วเบื่ออีก  กว่ารูมเมทจะกลับเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อนเหมือนไปวิ่งมาราธอนมา   เพลิงกัลป์พอเข้ามาถึงก็ไม่พูดไม่จา  ตรงดิ่งไปค้นอาหารในตู้เย็นมาเปิดกินอย่างหิวโหย

            “ว่างแล้วเหรอ”  เขาถามคนที่กำลังก้มหน้าก้มตากินนั้น   อีกฝ่ายเหลือบตามองแล้วพยักหน้า

            “อืม  รีบมากินก่อน  เดี๋ยวคงต้องไปรับเคสใหม่อีก”   คนอยู่เวรพูดเสียงอู้อี้เพราะอาหารเต็มปาก  “ยังมีเลือดออกอีกมั้ย”

            “ไม่มีแล้ว  อาจารย์บอกว่าถ้าพรุ่งนี้ดีก็จะให้ออกจากโรงพยาบาลได้  ทีนี้จะได้กลับไปทำงานเสียที”

            “ไม่ได้”  อีกฝ่ายพูดเสียงเขียว  “ขืนกลับไปทำงานอีกได้แท้งกันจริงๆพอดี  เราคุยกันเรื่องนี้ไปแล้วไม่ใช่หรือ”  เพลิงกัลป์ย้ายมานั่งเก้าอี้ข้างเตียงแทน  “ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง”  คำถามกึ่งดุนั้นทำให้คนฟังหน้าหงิก  เมืองแมนเม้มปากแน่น   อีกฝ่ายเลยเสียงอ่อนลงเล็กน้อย  “ไว้หายดีแล้วค่อยคุยกันดีมั้ย  ตอนนี้อย่าเพิ่งไปคิดเรื่องงานเลย”         

            “ไม่คิดได้ยังไง  ถ้าฝึกไม่ครบก็ไม่จบอินเทิร์นหนึ่ง  อดได้ใบเพิ่มพูนทักษะฯ  แล้วหลังจากนี้จะไปทำอะไรกินล่ะ”   เพราะใบเพิ่มพูนทักษะที่จะได้นั้นก็เหมือนใบเบิกทาง  เอาไว้ไปสมัครเรียนต่อหรือทำงานที่โรงพยาบาลอื่นๆ

            “ก็ไม่ต้องทำ  อยู่บ้านเลี้ยงลูกไปพอแล้ว”  เพลิงกัลป์ตอบง่ายๆ

            “แล้วจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะครับ  ใช้เงินมึงเหรอไง”

            “อืม  ใช่”  ฝ่ายนั้นดันรับคำซะงั้น  “กูมีเงินเดือน  มีเงินเก็บ  มีหุ้น  มีทอง มีรถ  มีห้องแถว  มีกิจการของพ่อแม่กูอีก...เอาเป็นว่านอนตีพุงสบายทั้งชาติ”

            “จะบ้าหรือไง  กูไม่ใช่คนที่จะแบมือขอเงินใครหรอกนะ”  เมืองแมนชักโมโห  “ขืนกูไม่มีรายได้  ทำอะไรไม่เป็นแล้วถ้าเกิดวันไหนมึงไม่ให้เงินกูแล้ว  กูจะทำยังไง  ไม่ต้องอดตายหรอ”   เขาพ่นลมหายใจแรงๆ  “คนเราต้องพึ่งตัวเอง  พึ่งตัวเองดีที่สุด  อย่าคิดไปพึ่งใครเชียว”

            “พูดเหมือนคนแก่ไปได้”  เพลิงกัลป์พูดขึ้นบ้าง  “ถ้ามึงเป็นแม่ของลูกกู  ยังไงกูก็ไม่ปล่อยให้ลำบากหรอก”

            “ลำบากกายกับลำบากใจมันไม่เหมือนกันหรอกนะ  อันหลังมันทรมานกว่า  กูไม่อยากเป็นคนที่ต้องคอยพึ่งพาใครตลอดไป  ไม่อยากแบมือขอเงินมึงไปทั้งชาติ  อย่าเอาเรื่องลูกมาอ้างเลย”   เมืองแมนก้มหน้าลง  “ถึงเวลามึงก็ต้องแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา  มีลูกกับเมียมึงอีก   กูไม่อยากให้มันเป็นปัญหาทีหลัง”

            คราวนี้เพลิงกัลป์เงียบไปบ้าง

            “ไหนมึงบอกให้โอกาสกูดูแลมึงกับลูกไง”  เขาพูดขึ้นช้าๆ  “ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ”

            “กูก็ให้โอกาสมึงช่วงเก้าเดือนนี้ไง  แต่อนาคตใครจะไปรู้ได้  คนอย่างมึงคงไม่คิดจะแต่งงานกับกูหรอกถูกไหม”  เมืองแมนหัวเราะหึๆ ยกมือขึ้นลูบท้องอย่างที่ทำบ่อยๆในช่วงหลัง  “มึงใส่ชื่อในสูติบัตรว่าเป็นพ่อได้  แต่กูจะใส่ชื่อว่าเป็นแม่ได้หรือเปล่า  กูยังสงสัยอยู่   นายอำเภอคงงงพิลึก”

            “มึงอย่าเพิ่งคิดไปไกลได้มั้ย”

            “ไม่ให้กูคิดได้ไง  วันๆกูได้แต่นอนอยู่เนี่ย  อยากทำอะไรก็ทำไม่ได้  แล้วให้กูทำอะไรนอกจากคิดๆ  คิดวนไป”

            “งั้นก็ใส่ชื่อพ่อสองคนไปเลย”

            “ได้ที่ไหนเล่า”  เมืองแมนหน้าบูดกว่าเดิม

            “อ่ะ  อ้าปาก”  จู่ๆ เพลิงกัลป์ก็เปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย  ยกช้อนที่มีหมูบะช่อกับผักกาดขึ้นจ่อที่ปากของรูมเมท  “กินหน่อย  จะได้อารมณ์ดี   หิวแล้วคุยกันไม่รู้เรื่อง”  เสียงห้าวๆพูด

            คนท้องค้อนขวับ  แต่ก็ยอมอ้าปากให้ป้อน

            เพลิงกัลป์หัวเราะ  เลือกตักหมูสับกับเต้าหู้ไข่ในชามแกงจืดของตัวเองป้อนให้อีกคนกินต่อ  พริบตาเดียวก็หมดชาม  เขาลุกขึ้นยกชามไปเก็บล้าง  ได้ยินเสียงถามอ่อยๆเหมือนแก้เก้อดังมาจากข้างหลังว่า

            “อิ่มหรอ?”     

            “โดนแย่งกินหมดแล้วนี่  ไม่อิ่มก็ต้องอิ่ม”   เขาตอบกลับไป  ซ่อนยิ้มขณะที่ก้มลงล้างจานในอ่าง  หางตาแอบเห็นคนบนเตียงหน้านิ่วคิ้วขมวด  คงนึกขึ้นได้ว่ากินของเขาหมดล่ะมั้ง

            “ก็อยากให้กินทำไมล่ะ”  เสียงเมืองแมนตวัดนิดๆ ขึ้นจมูก   “แล้ว...มีอะไรกินอีกมั้ย”

            “ยังไม่อิ่มอีกเหรอ  เห็นกินข้าวเย็นไปแล้วไม่ใช่หรือไง”  เพลิงกัลป์อุทาน  อีกฝ่ายหน้าแดง

            “กูอิ่มแล้ว  หมายถึงมึงอ่ะ ...ไปซื้อหน้าโรงพยาบาลสิ  เดี๋ยวก็หิวหน้ามืดตอนอยู่เวรหรอก”  พูดจบเจ้าตัวก็พลิกนอนตะแคงหันหลังให้เขา  “ฝากซื้อน้ำเต้าหู้ด้วย  อยากกินตอนเช้า”

            คนฟังยิ้มกว้าง

            “โธ่  นึกว่าเป็นห่วงเรา  ที่แท้ก็อยากกินน้ำเต้าหู้นี่เอง”

            “รู้แล้วก็ออกไปได้แล้ว  ป่านนี้คุณพยาบาลตามหาให้ควั่กแล้วมั้ง”

            “เดี๋ยวคืนนี้แวะมาหา   ถ้าเวรไม่เยินนะ”  เพลิงกัลป์พูดทิ้งท้ายก่อนจะเปิดประตูกลับออกไปจากห้องพักผู้ป่วย   “นอนไปเลยไม่ต้องรอเหมือนวันก่อนล่ะ”

            “ใครรอ   มันนอนไม่หลับตะหาก”  คนป่วยงึมงำ 

            จะว่าไปความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเพลิงกัลป์ก็เปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย  ไม่ได้เปลี่ยนเป็นคนรักอะไรหรอก  ก็แค่เพื่อนมนุษย์อินเทิร์นที่หวังดีต่อกันมากขึ้น  คุยกันมากขึ้น   ใส่ใจกันมากขึ้น....ดูแลกันมากขึ้น...นิดหน่อย   ก็แค่นั้น... เอาเป็นว่าไม่ได้ทะเลาะชวนหาเรื่องต่อยปากกันเหมือนแรกๆแล้ว    อาจเป็นเพราะอีกฝ่ายทำงานหนักจนเขาสงสาร  อยู่เวรแทนเขา  ราวน์วอร์ดแทนทุกวันจนเขาเกรงใจ









มีต่ออีกหน้าเด้อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 15-03-2018 23:42:33

            เพลิงกัลป์เลิกเที่ยวโดยปริยาย  เจ้าตัวบอกเขาว่าเที่ยวไปก็ไม่สนุก  เหล้ายาปลาปิ้งก็แตะไม่ได้คลื่นไส้  พอเริ่มดึกก็เริ่มง่วงเนื่องจากเพลียจากการอยู่เวรติดๆกัน  อารมณ์เที่ยวมันเลยไม่มี  ไม่รู้จะไปทรมานตัวเองทำไม  สู้เอาเวลาไปนอนดีกว่า

            พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเพื่อนเลยทำให้เกิดความสงสัยขึ้นในหมู่เพื่อนฝูง  โย่งมาเยี่ยมเขาแล้วก็ถามเรื่องนี้ในวันถัดมาตอนที่เขาจะออกจากโรงพยาบาล

            “เพลิงมันตรอมใจเรื่องเลิกกับตุ๊กตาหรอวะ  พักนี้แม่งทำตัวยิ่งกว่านักบุญอีก  หรือว่าอยู่ในช่วงประพฤติตัวเป็นคนดีให้สาวเห็นใจ”   เพื่อนอินเทิร์นหนึ่งพูดพลางช่วยเขาเก็บของใส่กระเป๋าไปด้วย  “เพื่อนที่เชียงใหม่มันมาเที่ยววันก่อนมันยังงง  ไอ้เพลิงไม่ดื่มสักแอะ  แถมสามทุ่มกลับอีกต่างหาก  พวกมันมาถามอยากเห็นหน้ายัยตุ๊กตากันใหญ่  ทำให้เพลิงเป็นได้ถึงขนาดนี้”

            “อ้อ  ไม่รู้ว่ะ”  เมืองแมนไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี  จะบอกว่ามันรีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเขาก็ใช่ที่  แมนๆคุยกันขนาดนี้มีหวังเพื่อนคงสงสัยแน่ๆ  “เดี๋ยวกูไปเอายาเอง  ไม่เป็นไรมึง ขอบใจมาก”  เขารีบพูด  ฉวยใบสั่งยามาถือไว้เอง

            “มึงอยู่เฉยๆเหอะ  เพิ่งหายไม่ใช่เหรอ  เดี๋ยวไอ้ริดสีดวงของมึงก็Bleed ออกมาอีกหรอก   คราวนี้มึงได้ผ่าแน่ไอ้แมน”  เพื่อนอาศัยช่วงตัวที่สูงกว่าฉวยใบยากลับไปถือเอาไว้   “ไอ้เพลิงมันฝากกูมาช่วยหิ้วมึงกลับหอแทน  มันติดชันสูตรอยู่”

            “กูหายแล้ว  ไอ้โย่ง  เอาใบยากลับมา”  เมืองแมนเริ่มตกใจ  กลัวเพื่อนจะเห็นชื่อยาที่ปรากฏอยู่ในนั้น  “มึงช่วยหิ้วของกลับไปรอที่หอก่อนได้มั้ย”

            “ไม่เป็นไร  ไม่ต้องเกรงใจ  พี่โย่งพร้อมบริการอยู่แล้ว”

            นอกจากเพื่อนจะไม่ฟังแล้ว  มันยังรีบเดินออกไปจากห้องพักราวกับกลัวเขากระโดดแย่งเอาจริงๆ  เมืองแมนยกมือขึ้นกุมศีรษะ  นึกเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น   ถ้าเพื่อนของเขาไม่ได้โง่จนเกินไปนัก

            นับถอยหลัง  หนึ่ง  สอง  สาม....

            “ไอ้แมน  อาจารย์คริสเขียนยากลับบ้านให้มึงผิดหรือเปล่าวะ  กูไปถึงห้องยาแล้วงงฉิบหาย  เภสัชจ่ายวิตามินบำรุงครรภ์กับยาฮอร์โมนเชี่ยอะไรไม่รู้มาให้เฉย  กูเคลียร์ตั้งนานแม่งก็ยืนยันอยู่นั่นแหละว่าใบสั่งยาเขียนมาแบบนี้   จ่ายยาผิดคนแล้วยังไม่ยอมรับอีก  ไล่ให้กูกลับมาถามที่วอร์ดเอง  เบื่อจริงๆ”  เพื่อนบ่นออกมายาวเหยียดท่าทางหัวเสีย

            “ใจเย็นๆ  คนไข้เยอะก็จ่ายผิดกันได้มั้ยวะ  มึงช่วยกูเอาของไปเก็บที่หอให้หน่อยเหอะ  เดี๋ยวกูไปเอายาเอง”  เมืองแมนบอกเรียบๆ  ยื่นกระเป๋าเป้ให้เพื่อน

            โย่งรับมาถือไว้  ไม่ค้านอะไรอีกเพราะหงุดหงิดห้องยาเต็มที

            เมืองแมนแยกกับเพื่อนมารับยาที่ห้องยา  เขาทำหน้าเฉยๆแม้ในใจจะรู้สึกตะขิดตะขวงไม่ได้  โชคดีที่ครั้งนี้โย่งไม่ได้เอะใจอะไร  ไม่อย่างนั้นเขาก็คงนึกไม่ออกว่าจะอธิบายเพื่อนว่าอะไรดี

            โย่งอยู่เป็นเพื่อนเขาที่แฟลตพักใหญ่จนเพลิงกัลป์กลับมาที่ห้อง  เมืองแมนรู้สึกดีใจมากที่รูมเมทกลับมาซักที จะได้มาช่วยไล่ เอ๊ย ช่วยตอบคำถามเพื่อนช่างสงสัย

            “อ้าว  ไอ้เพลิงกลับมาแล้ว  กูกำลังคุยกับไอ้แมนอยู่พอดีเลยว่าพวกมึงกินมังสวิรัติกันแล้วหรอ  เห็นในตู้เย็นแม่งมีแต่ผลหมากรากไม้   จะหาเบียร์เย็นๆชื่นใจซักขวดก็ไม่มีเลย”

            “กูถือศีลอยู่  เวรจะได้ไม่เยิน”  เพลิงกัลป์ตอบ  “มึงก็ระวังไว้เหอะ  ดื่มมากลงพุงนะ  หัวล้านด้วย”

            “โอ้โห  เพื่อนเรา  กูถามจริงเหอะ  ที่มึงถือศีลกินเจ เลิกเหล้าเลิกบุหรี่นี่เป็นเพราะเลิกกับตุ๊กตาใช่มั้ย  นี่ถามแบบกันเอง  กูอยากรู้จริงๆ”

            คนถูกถามเหลือบมองรูมเมทที่นั่งอยู่แวบหนึ่ง

            “จะเพราะใครก็เรื่องของกู  มึงกลับได้แล้วไอ้โย่ง  เย็นนี้ไม่ชวนหวานกินข้าวหรอ  เห็นมันเลิกงานแล้วนะ”  ชายหนุ่มยกเรื่องสาวที่เพื่อนตามจีบขึ้นมาอ้าง

            ได้ผล เพราะโย่งรีบขอตัวกลับออกไปจากแฟลตอย่างไว  เหลือแค่ผู้ชายสองคนที่เป็นรูมเมทกันมายังไม่ถึงสามเดือน

            “มีเลือดออกมั้ย”  คำถามแรกที่เพลิงกัลป์ถามเมื่อเห็นหน้าเมืองแมน

            “ไม่มี”  คำตอบสั้นเหมือนคนพูดเริ่มขี้เกียจตอบ

            “ไหนขอดูยาหน่อย  ขอโทษนะไม่ได้ไปรับกลับมา  โดนโทรตามให้ไปชันสูตรซะก่อน”  เขาพูดเบาๆ  เอื้อมมือไปรับถุงยาที่อีกฝ่ายส่งให้มาเปิดออกดูทีละตัว  “อันนี้กินวันละเม็ด  อันนี้สามเวลา   ซองนี้ก่อนนอน   มึงอย่าลืมกินให้ครบล่ะแมน   แล้วอาจารย์นัดอีกเมื่อไหร่”

            “อีกสองอาทิตย์”

            “อืม  เดี๋ยวกูไปด้วย”  เพลิงกัลป์ส่งถุงยาคืนให้   คิ้วเข้มขมวดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของอีกฝ่าย   “เป็นอะไร  ทำหน้าเหมือนหมาหิว”

            “ไม่ได้หิว   ...เมื่อกี้ไอ้โย่งมันเห็นใบยาของกู”  แมนบีบมือตัวเอง  “โชคดีที่มันนึกว่าห้องยาจ่ายยาผิดคน  แต่ซักวันมันอาจจะรู้เรื่องนี้เข้าก็ได้”

            “ความลับไม่มีในโลกอยู่แล้ว   มึงคิดจะปิดเรื่องที่ตัวเองท้องไปตลอดงั้นเหรอ”  เพลิงกัลป์ย้อนถาม  “มันเป็นไปไม่ได้หรอก  ยังไงทุกคนก็ต้องรู้”

            “มึงก็พูดง่ายจังนะ  ไม่ได้เป็นคนท้องโตนี่  แล้วกูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน  ท้องยังไม่พอ  ดันเป็นผู้ชายอีก”  เมืองแมนพูดอย่างอัดอั้น   “ไม่ใช่เรื่องตลกนะ  ยิ้มทำไม”  เขาเริ่มฉุนเฉียวที่เห็นอีกฝ่ายยิ้มออกมาแทนที่จะเครียด

            “เวลามึงทำหน้าซีเรียสแล้วน่ารักดี”  คำตอบของเพลิงกัลป์ทำให้เมืองแมนถอนหายใจเฮือก

            “ใช่เวลามาพูดเล่นมั้ย”

            “พูดจริงๆ”

            “กูไม่พูดด้วยแล้ว  พูดไม่รู้เรื่อง”  เมืองแมนลุกขึ้น  เดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง  ได้ยินเสียงหัวเราะตามหลังมาเบาๆ   เขานอนฟังเสียงอีกฝ่ายทำอะไรข้างนอกกุกกักอยู่พักหนึ่งก่อน  ตามด้วยเสียงเปิดประตูห้อง

            “กูไปวิ่งนะแมน  มีอะไรโทรมา”  เสียงห้าวๆตะโกนเข้ามาจากหน้าห้อง

            “รู้แล้ว”  เมืองแมนตะโกนตอบกลับไป  เริ่มสงสัยว่าอีกฝ่ายจะรายงานตัวทุกจังหวะชีวิตเลยมั้ย  แล้วเพิ่งควงเวรมาเหนื่อยๆ ยังมีแรงออกไปวิ่งอีกเหรอ  เอาแรงมาจากไหนเยอะแยะ

            สมัยที่เขายังทำงานอยู่  แค่ทำงานบนวอร์ดก็หมดแรงแล้ว  พอเลิกงานก็ไม่มีอารมณ์จะไปออกกำลังกายอะไรนอกจากหาอะไรกินกับนอน  เคยคิดจะเล่นเวทเพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อแต่ก็เป็นอันต้องล้มเลิกไปเพราะความขี้เกียจของตัวเอง  ไม่รู้ว่าคนที่ออกกำลังกายได้ทุกวี่ทุกวันอย่างรูมเมทของเขามันเอาพลังมาจากไหน

            คนที่ถูกนินทาโดยไม่รู้ตัวนั้นเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีกหน่อยหลังจากวอร์มอัพได้ซักระยะแล้ว  เพลิงกัลป์เปลี่ยนเพลงที่ฟังอยู่ให้เข้ากับจังหวะการวิ่ง  รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ใต้แผ่นอก  เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกายและแผ่นหลังที่เริ่มเปียกชุ่ม  เขาชอบออกกำลังกายมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม  ชอบกีฬาทุกชนิดที่ต้องใช้แรงมากกว่าสมอง  ถ้าให้เลือกกีฬาที่ชอบมากที่สุดก็คงจะเป็นการวิ่ง

            เหมือนกับได้พักผ่อนอยู่กับความคิดของตัวเองสักพัก  วันนี้อากาศดีทีเดียว  มีคนมาวิ่งออกกำลังไม่น้อย  ชายหนุ่มวิ่งเลาะสระน้ำหลังโรงพยาบาลไปเรื่อยๆ  อดนึกแวบไปถึงคนที่อยู่ที่ห้องไม่ได้  หน้าตาซีดๆหุ่นผอมๆแบบนั้นคงถนัดแต่อะไรที่ไม่ต้องออกแรงมากกระมัง  ดูท่าเขากับอีกฝ่ายจะเป็นคนละแบบชนิดที่ไม่น่าจะเข้ากันได้เลย

            เวลาผ่านไปเร็ว  รู้สึกตัวอีกทีฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว  ชายหนุ่มเดินย้อนกลับไปทางแฟลตที่เห็นอยู่ไม่ไกล  เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินไวๆอยู่ข้างหน้าเหมือนคนมาวิ่งออกกำลังกายเหมือนกัน  เพ่งดูแล้วเขาก็จำได้

            “อาจารย์ครับ  อาจารย์คริส”  เพลิงกัลป์ส่งเสียงเรียกเอาไว้  อาจารย์สูติหันมามองแล้วหยุดรอเขา

            “เพลิงกัลป์  มาวิ่งเหรอ”   อาจารย์หนุ่มอยู่ในชุดออกกำลังกายง่ายๆเช่นเดียวกับเขา  ใบหน้าคมเข้มนัยน์ตาลึกเหมือนฝรั่งนั้นชื้นไปด้วยเหงื่อ 

            “ครับอาจารย์”

            “เลิกงานแล้ว  เรียกพี่คริสก็ได้”  อีกฝ่ายพูดยิ้มๆ  “แล้วเมืองแมนเป็นยังไงบ้าง  วันนี้พี่ให้กลับไปพักที่หอแล้วนี่นะ”  เขาลดฝีเท้าลงเป็นเดินคู่กัน

            “ดีขึ้นแล้วครับ  เห็นบอกว่าไม่มีเลือดออกมาอีก”

            “ดีแล้ว  อย่าลืมให้เขากินยาต่อเนื่องนะ  ดูท่าจะเป็นคนดื้อเอาเรื่องทีเดียว”

            “ดื้อมากๆเลยล่ะครับ”  เพลิงกัลป์หลุดปากออกมา  “ชอบเถียงเป็นที่หนึ่งเลย”

            “บางเรื่องถ้ายอมได้ก็ยอมเขาหน่อยสิ  ยกให้เค้าสักคน”  อาจารย์พูดเนิบๆ

            “ผมก็ยอมเขามากแล้วนะครับ”  ...แบบที่ไม่เคยยอมให้ใครขนาดนี้มาก่อน  คนอย่างเพลิงกัลป์ไม่เคยต้องมานั่งซื้อข้าวฝากใคร หรือแม้แต่ล้างจานให้ด้วยซ้ำ  ต่อให้เป็นสาวที่เล็งเอาไว้ก็เถอะ  ...ไม่เคยจูบซับน้ำตาใครด้วย

            ไม่เคยง้อใครทั้งนั้น...

            “งั้นก็ดีแล้ว  เพราะเมืองแมนเขาก็ยอมให้เรามากเหมือนกันนะ  เท่าที่สังเกต”

            “ไม่เห็นเค้าจะยอมผมตรงไหน”

            “ก็ยอมอุ้มท้องให้เธอนี่ไง  ยังไม่พออีกเหรอ”  คริสพูดแล้วหัวเราะหึๆ  “เค้าเป็นคนจิตใจดีนะ  ไม่อย่างนั้นเด็กคนนี้คงแท้งไปนานแล้ว  ใครที่ไหนจะมาอดทนนอนนิ่งๆได้เป็นอาทิตย์ๆ  เป็นพี่ก็คงทนไม่ไหวหรอก” 

            “....................”

            “ดูแลเค้าหน่อยนะ  อีกเจ็ดเดือน  ไม่สิ  อีกหกเดือนกับอีกสองอาทิตย์เอง”  ชายหนุ่มก้าวช้าลงเมื่อใกล้ถึงแฟลต  “พี่ไม่รู้ว่าเราสองคนตกลงกันยังไงหรอกนะ  แต่ในเมื่อเลือกที่จะเก็บลูกเอาไว้แล้ว  พี่ก็ขอร้อง...อย่าให้แมนเขาต้องสู้อยู่คนเดียวนะเพลิง”

            “ครับพี่”  รุ่นน้องรับคำ

            คริสโบกมือแทนคำลา  ชายหนุ่มเดินกลับมาที่หอพักอาจารย์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโรงพยาบาล  ความจริงเขาก็ไม่ได้พักอยู่ที่นี่เท่าไหร่  เนื่องจากมีบ้านอยู่ในตัวเมืองอยู่แล้ว  อาศัยแค่ไว้อาบน้ำกับนอนในวันที่อยู่เวรเท่านั้น 

            ห้องพักหนุ่มโสดของเขาจัดเอาไว้แบบง่ายๆ  เหมาะกับการอยู่คนเดียว  หลายปีที่ผ่านมาใช่ว่าจะไม่มีใครเข้ามาในชีวิตเลย  แต่คล้ายกับว่าหัวใจของเขายังไม่พร้อมเปิดรับใครทั้งนั้น

            ถอดเสื้อชุ่มเหงื่อออกผึ่งเอาไว้ที่ราว  ชายหนุ่มเดินเลยเข้าไปในห้องนอนเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัว  เสียงของตกข้างหลังทำให้ต้องหันกลับไปมอง...สเต็ทสีชมพูซีดจางกองอยู่ที่พื้น  คงตกลงมาเพราะถูกปลายผ้าขนหนูเกี่ยวโดน

            อดนึกถึงเรื่องที่คุยกับรุ่นน้องในห้องพักผู้ป่วยไม่ได้  คริสเก็บหูฟังขึ้นมาดูใกล้ๆ  มันเป็นของหญิงสาวผู้นั้นจริงๆ  เพราะเขาเป็นคนช่วยเธอเลือกสีเองกับมือ  ตอนแรกเขานึกว่าเป็นความบังเอิญที่ได้พบสเตโทสโคปอันนี้  ทว่าหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่รุ่นน้องพูด  เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่เมืองแมนบอกจะเป็นเรื่องจริง

            แปลว่าหลินยังอยู่ในแฟลตแห่งนั้น....

            บ้าน่า  คนอย่างเขาไม่ถึงกับลบหลู่  แต่ก็ไม่เคยเชื่อเรื่องผีสางนางไม้มาก่อน  วิทยาศาสตร์ที่เรียนมาตั้งแต่เด็กมันฝังเข้าไปในเส้นเลือดให้เชื่อแต่สิ่งที่พิสูจน์ได้เท่านั้น  ซึ่ง...เรื่องผีไม่เคยมีใครพิสูจน์ตัวเป็นๆมาก่อน

          เรื่องผู้ชายท้องได้ก็เหมือนกัน...จู่ๆชายหนุ่มก็ฉุกคิดขึ้นมา  ในเมื่อเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างผู้ชายท้องได้ยังเกิดขึ้นแล้ว  เรื่องวิญญาณที่ยังหลงวนเวียนอยู่ในแฟลตก็อาจเป็นจริงได้เช่นกัน

            คิดมาถึงตรงนี้ก็เริ่มขนลุกเกรียวชอบกล

            เขาสลัดความคิดไร้สาระพวกนั้นออก  วางสเต็ทเอาไว้ที่เดิมหลังตู้เก็บเอกสาร  แล้วเดินเข้าห้องน้ำแทน ...เย็นนี้เขามีนัดสำคัญเสียด้วย  คงต้องรีบหน่อย

            สายน้ำเย็นฉ่ำปะทะร่างกายที่เหนื่อยล้าทำให้สดชื่นขึ้นในพริบตา  ชายหนุ่มเทแชมพูใส่ฝ่ามือแล้วก้มลงสระผม  กลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆลอยเข้าจมูกช่วยให้ผ่อนคลาย  วูบหนึ่งที่เขารู้สึกคล้ายมีมือของใครบางคนมาช่วยนวดที่ศีรษะให้

          แชมพูไหลเข้าตาเพราะรีบลืมตาขึ้นจนแสบไปหมด  คริสเงยหน้าขึ้นวักน้ำลูบใบหน้าฟองออก  อาการแสบเคืองยังคงอยู่ทำให้ลืมตาลำบาก  ลมพัดมาวูบหอบเอากลิ่นหอมอ่อนๆคล้ายกับดอกไม้อะไรสักอย่างมาด้วยก่อนจะเปลี่ยนเป็นกลิ่นที่คาวขึ้น  คล้ายกับกลิ่นเลือด

            คุณหมอหนุ่มฝืนลืมตาขึ้นมอง  เขาผงะแทบล้มหงายหลังเมื่อพบว่าสายน้ำเย็นฉ่ำที่ไหลรินรดร่างกายอยู่นั้นกลับแดงฉานราวกับเลือดสด  กลิ่นคาวคละคลุ้งชวนคลื่นเหียน  ลิ่มเลือดเป็นก้อนๆไหลออกมาจากฝักบัวตกใส่ใบหน้าและเนื้อตัวของเขา

            ชายหนุ่มเอื้อมมือไปปิดฝักบัวแต่กระแสโลหิตนั้นยังคงหลั่งไหลออกมาอย่างต่อเนื่องไม่มีทีท่าว่าจะหยุด  หัวใจเต้นรัวแรงราวกับกลอง  เลือดสดๆนองท่วมขึ้นมาถึงข้อเท้า

            อะไรบางอย่างค่อยๆดันผุดออกมาจากรูของฝักบัวอย่างยากลำบากแล้วก็หล่นตุบลงมาบนหน้าขาของเขา  คริสเบิกตาโต  ร้องตะโกนออกมาเมื่อเห็นว่ามันเป็นตัวอ่อนของมนุษย์...เหมือนทารกที่ถูกขับออกมาตอนแท้ง

            “อ้าก!!”         

            เสียงโวยวายลั่นนั้นดังเข้าหูของเขาเอง  ชายหนุ่มสะดุ้งตื่น  ลุกขึ้นมานั่งหอบหายใจแรงๆ  เหงื่อกาฬแตกพลั่กจนชุ่มเตียง  เพิ่งพบว่าตัวเองคงเผลอนอนหลับไปก่อนจะลุกไปอาบน้ำ

            หัวใจเต้นรัวสั่นไหว  ความตื่นตระหนกทำให้เขาลุกพรวดแล้วก้าวไปดูในห้องน้ำของตัวเอง  ...ไม่มีคราบเลือดแดงฉาน  ไม่มีศพเด็กทารก  พื้นกระเบื้องสีครามอย่างดีของเขายังแห้งกริบหมือนเดิม

            เป็นแค่ฝัน....เขาแค่ฝันร้าย

            แต่ทำไมกลิ่นคาวเลือดยังติดอยู่ที่ปลายจมูกอยู่เลย

            .................................................................................

 

 

            มาอัพแล้วจ้า 

            เขียนเสร็จแล้วก็พบว่าตัวเองยังไม่ได้อาบน้ำ  TT เป็นโมเม้นที่เพลียมากอ่ะ ฮรืออ กลัว555555

            ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกโหวตนะคะ  ดีใจที่มีคนอ่านอ่ะ  เย่ๆๆ

            เจอกันตอนหน้านะคะ

            ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน

          ฝากเพจเราด้วยนะ  เขียนไปบ่นไปbyMelenalike (https://www.facebook.com/Melenalikebanana/)
       

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-03-2018 23:51:00

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 16-03-2018 00:24:30

 :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 16-03-2018 00:26:22

แมนกับเพลิงก็เริ่มดีกันแล้ว แต่เรืองหมอคริสนี่สิน่าติดตาม
อ่านไปหลอนไปตอนเที่ยงคืน กลัวเหมือนกันนะ แต่อยากอ่าน
 :m29: :m5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 16-03-2018 00:55:16

อย่าบอกนะว่าหลินท้องกับคริส แล้วคริสไม่รับผิดชอบทำให้หลินต้องฆ่าตัวตาย  :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 16-03-2018 01:05:04

ทำไมหมอคริสฝันน่ากลัวจังหรือ
หมอคริสทำอะไรผิดไว้ในอดีต

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-03-2018 01:20:05

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-03-2018 01:37:01

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 16-03-2018 02:13:18

ยังไงล่ะเนี่ยหมอคริส หมอมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของหมอหลินด้วยรึป่าว ทำไมถึงฝันแบบนี้ได้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 16-03-2018 02:13:52

เดานะ..เรื่องที่เกิดขึ้นสาเหตุจากหมอคริส

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 16-03-2018 03:44:32

รอลุ้นตอนต่อไปปปปปป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 16-03-2018 03:51:41

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-03-2018 04:00:14

น่ากลัวขึ้นทุกวัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-03-2018 04:57:08

คนรักของหมอหลิน คือหมอคริส  :z3: :z3: :z3:
หมอคริส ไม่ยอมรับเรื่องหลินท้องสินะ

โย่ง พูดมากกกกกก  ไม่รู้แล้วเดามั่ว  :fire:
มาพูดเรื่องเพลิงทำตัวผิดปกติเพราะอกหักจากตุ๊กตา
ถ้าเรื่องแพร่ไปถึงตุุ๊กตา เป็นเรื่องอีก
ชียิ่งอยากคืนดีกับเพลิงสุดๆอยู่
เพลิง  แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 16-03-2018 06:12:29

 :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-03-2018 07:44:07

หลงรักเรื่องนี้มากเลยย แต่พอมีบางสิ่งออกมาบอกเลยก็กลัวน้าาาา มาแบบปกติสิอย่าหลอนมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 16-03-2018 08:15:17

โอ๊ยยยยย อยากรู้หลินตายเพราะใคร

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 16-03-2018 09:07:38

มีประเด็นใหม่มาให้ติดตาม ว่าตกลงพี่คริสจะมีความเกี่ยวข้องกับการตายของหลินหรือไม่
ทำไมถึงฝันแบบนั้น ดูจะเป็นความเกี่ยวข้องที่ไม่ดีเท่าไหร่อ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-03-2018 15:22:36

หลอนอ่ะ...

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 16-03-2018 16:23:12

หมอคริสเค้ารู้มั้ยว่าหมอหลินท้อง????

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 16-03-2018 19:13:08

เราว่าคริสเป็นคนทำหลินท้องแล้วไม่ยอมรับหรือเปล่าหมอหลินเลยฆ่าตัวตาย ไม่ก็หมอคริสอาจจะเป็นเพื่อนกับแฟนหมอหลินแล้วเผลอมีอะไรกันจนหมอหลินท้องงี้ เดาไปเรื่อยเลยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 16-03-2018 19:18:13

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 16-03-2018 19:53:28

หมอหลินแท้งลูก  ใครทำให้แท้งนะหรือแท้งเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 16-03-2018 20:04:35

ประเด็นใหม่มาแล้ววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 16-03-2018 20:35:03

 :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 16-03-2018 20:42:37

เรื่องนี้มันมีเงื่อนงำซริงๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 16-03-2018 22:19:34

แรงอาฆาตหรือแรงรักกันแน่
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: 30267 ที่ 16-03-2018 23:01:42

คริส หลิน นี่อย่างไงกันน คริสต้องมีส่วนในการตาย หรือหลินอยากให้ช่วยแน่เลย / เดาวนไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 16-03-2018 23:39:47

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 17-03-2018 12:07:35

เหยยยย นี่เรามองหมอคริสไว้ดีมากนะโปรดอย่าหักมุมให้พี่แกร้ายเลย นี่รอดูหมอปราการอยู่เหมือนกันว่าจะเป็นคนแบบไหน ส่วนหมอเพลิงกับหมอแฟนตอนนี้ดีขึ้นมาหน่อยอย่างน้อยหมอเพลิงก็ปรับตัวแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-03-2018 12:58:10

อ่านรวดเดียวจนมาถึงตอนนี้เริ่มสงสัยแล้ว ว่าหมอแมน ท้องได้ ด้วยเรื่องเหนือธรรมชาติหรือเปล่า แต่อย่างน้อย ก็ขอให้หมอแมน และหมอเพลิง ช่วยกันดูแลเด็กที่จะเกิดมา อย่างดี แล้วกัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 17-03-2018 20:38:57

หลินเริ่มมาแล้ววว หลอนนนน o22

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 18-03-2018 19:45:24

อยากรู้​อีกละ หมอคริสทำไรไว้อ่ะคะ นับวันให้ท้องโตจะโดนหมอแมนโกรธ​มั้ยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: zsutos ที่ 19-03-2018 00:37:40

พี่คริสให้หลินทำแท้งแล้วหลินแท้งตายใช่ไหมม ฮือออ  แล้วเกี้ยวกับหมอแมนยังไงงือ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 20-03-2018 07:53:25

หรือว่าหมอคริสจะทิ้งหลินตอนท้องตามลำพัง..

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท16 15/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-03-2018 18:22:13

รอหมอแมนกะหมอเพลิงอยู่น้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 21-03-2018 11:59:05

Internal Love

ตอนที่ 17

There is nothing either good or bad but thinking makes it so.



 

 

 

 

 

            “อาจารย์คริสลาพักสองอาทิตย์ค่ะคุณหมอ  มีธุระอะไรสำคัญหรือเปล่าเอ่ย”  คุณพยาบาลแผนกผู้ป่วยนอกของหน่วยสูตินรีเวชพูดกับเมืองแมนยิ้มๆ  มองเลยไปยังบัตรนัดในมือของอินเทิร์นหนุ่มแล้วก็ถามต่อ  “บัตรนัดหรือเปล่าคะ  อาจารย์นัดคุณหมอไว้เหรอ”

            “เอ่อ...ครับ   อาจารย์นัดไว้”  เมืองแมนอึกอัก  ไม่แน่ใจว่าควรบ่ายเบี่ยงหรือรับคำดี  เพราะถ้าเขาไม่ส่งบัตรนัดให้คุณพยาบาลล่ะก็  มีหวังวันนี้ก็คงจะไม่ได้ยาที่ต้องการเป็นแน่  ครั้นจะบอกออกไปโต้งๆว่ามาตามนัดฝากครรภ์ก็เกรงว่าจะเกิดความงุนงงสงสัยกันไปใหญ่

            “ไหนขอพี่ดูบัตรนัดหน่อยนะคะ”  คุณพยาบาลสาวยังพูดไม่ทันขาดคำ  มือแข็งแรงของใครบางคนก็คว้าตัดหน้าไปถือเอาเสียก่อน   “อ้าว...คุณหมอเพลิง?”

            “โทษทีฮะพี่อ้อม  พอดีญาติผมเขาฝากมารับยาแทนน่ะ แต่ผมไม่ว่างเลยฝากเมืองแมนมาแทน  แกท้องได้สามเดือนแล้วครับพี่”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาเฉย  “ไอ้เพื่อนผมมันก็จะมาเอายาริดสีดวงของมันพอดีด้วย”

            นางพยาบาลร้องอ๋อ

            “แล้วก็ไม่บอกแต่แรก  พี่ก็เลยงง...เรื่องยาของคุณหมอเดี๋ยวพี่แอบฝากให้อาจารย์คมศักดิ์แกสั่งให้  วันนี้แกออกตรวจตอนบ่าย  ส่วนพวกวิตามินบำรุงครรภ์พวกนี้พี่อ้อมจัดการให้เองนะคะ  รอสักครู่...ว่าแต่คนไข้ไม่มาด้วยหรอคะ  ตรวจเลือดครั้งแรกไปหรือยัง  หรือว่าฝากที่ไหน”

            “จริงๆแกฝากที่เชียงใหม่น่ะครับ  แต่มาเที่ยวแล้วยาหมด”  ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ติดขัดจนคนข้างๆเหลือบมองหน้าด้วยความทึ่ง  “ไม่ทราบว่าอาจารย์คริสแกจะกลับมาเมื่อไหร่หรอครับ  ลาพักร้อนหรอหรือว่าไปประชุม”

            “เห็นตอนแรกแกว่าจะไปประชุมนะคะ  แต่ยังไงไม่รู้แคนเซิลไป  สุดท้ายกลายเป็นลาพักร้อน  พี่ก็ไม่ทราบรายละเอียด  เห็นห้องคลอดบอกพี่มาแบบนี้”  เธอพูดยิ้มๆ  “อาทิตย์หน้าก็คงกลับมาแหละค่ะ”

            “ขอบคุณมากนะครับพี่อ้อม”  เพลิงกัลป์ก้มศีรษะให้พร้อมกับรอยยิ้มพราย  ทำให้สาวใหญ่กระวีกระวาดจัดการเรื่องยาทั้งหมดให้อย่างเต็มอกเต็มใจ

            เมืองแมนถอยเข้าไปนั่งพักในห้องครัวที่อยู่ด้านหลังห้องตรวจครรภ์เงียบๆ  นั่งฟังเสียงอาจารย์ท่านอื่นพูดคุยกับคนไข้เพลินๆ ขณะที่ร่างสูงใหญ่หายออกไปจากห้องครู่ใหญ่

            เพลิงกัลป์กลับมาพร้อมกับถุงยาในมือ  นัยน์ตาคมเข้มมองเขาอย่างพินิจพิจารณา

            “ร้อนทำไมไม่เปิดพัดลม”  เสียงห้าวๆพูดขึ้น  เดินไปเปิดพัดลมเพดานให้  “นั่งเหงื่อแตกอยู่ได้ ...ได้ยามาแล้วนะ  มียาฉีดที่อาจารย์จะให้ฉีดต่อทุกวีคด้วย  เดี๋ยวกูฉีดให้ที่แฟลต”

            คนฟังอ้าปากค้างนิดๆ

            “ไม่ต้องมาทำหน้างง  กูฉีดยาเป็น  ตอนเรียนเค้าไม่ได้สอนหรือไง”

            “สอน  แต่ไม่ฉีดได้มั้ย...หมายถึงให้คนอื่นฉีดแทน”  ใครๆก็รู้ว่าฉีดยาเข้ากล้ามน่ะปวดจะตายไป  ยิ่งฝีมือเพื่อนที่ไม่ได้จับเข็มฉีดยามาเป็นปีๆด้วยแล้วล่ะก็...เมืองแมนไม่อยากจะเสี่ยงเลยให้ตาย

            “กูมือเบานะ...ไม่เชื่อก็ตามใจ   ยังไงมึงก็ต้องฉีดยาต่อไปก่อน  จะมาให้พี่พยาบาลฉีดให้ตลอดก็คงเป็นไปไม่ได้  ไม่เห็นหรือว่าเมื่อกี้พี่อ้อมแกสงสัยแค่ไหน  ดีที่กูตามมาทัน  มัวแต่ยืนเอ๋ออยู่นั่นมีหวังเขารู้หมด”  ชายหนุ่มพูดยืดยาว  “เกือบเที่ยงแล้ว  ไปหาอะไรกินดีกว่า  ...อยากกินอะไร”

            “ผัดไทกุ้ง”  เมนูอาหารหลุดออกมาจากปากของเมืองแมนอย่างง่ายดาย  “วันก่อนตอนอยู่เวรเห็นพี่พยาบาลกินแล้วหิว”

            เมืองแมนกลับมาทำงานได้แล้วตามปกติ  เขาตกลงกับเพลิงกัลป์เรื่องการอยู่เวรแล้วด้วยว่าตนเองจะอยู่ตั้งแต่สี่โมงเย็นไปจนถึงเที่ยงคืน  ส่วนหลังเที่ยงคืนถึงเช้าให้เป็นหน้าที่ของเพลิงกัลป์แทน  ตอนแรกอีกฝ่ายไม่ยอมให้เขาอยู่เวรด้วยซ้ำ  แต่เมืองแมนยืนกรานจนฝ่ายนั้นต้องยอมไปเอง

            คุณหมอทั้งสองเดินออกจากแผนกผู้ป่วยนอกไปแล้วท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของเหล่าพยาบาลและผู้ช่วย  โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับหมอเพลิงรูปหล่อล่ะก็  เป็นที่น่าสนใจในวงสนทนาเสมอ

            “ฉันว่าเรื่องที่ลือกันน่ากลัวจะเป็นเรื่องจริงแล้วล่ะมั้ง  อ้อม”  วรางค์ พยาบาลอาวุโสปรารภขึ้นเบาๆ  “ทำทีเป็นมารับยาแทนแบบนี้  พี่เคยเห็นมาหลายคนแล้ว”

            “อ้อมก็ไม่อยากคิดหรอกนะคะ  แต่อ้อมแปลกใจตั้งแต่ท่าทางของคุณหมอแมนแกแล้ว  แกซื่อๆโกหกไม่เป็น  พออ้อมซักเข้าหน่อยก็อ้ำอึ้งตอบไม่ถูก  จนหมอเพลิงโผล่มานั่นแหละค่ะ”   คุณพยาบาลสาวรวบรวมเวชระเบียนของคนไข้เข้าไว้ด้วยกัน  “เสียดายนะคะ  หล้อหล่อไม่น่าเลย”

            “หล่อๆก็เจ้าชู้แบบนี้ทุกคนล่ะ  หมอตุ๊กตาแกเลยเลิกไง  คงรู้เรื่องนี้ด้วย”

            “ไอ้เราก็ไม่ได้สนใจเค้าพูดๆกันเลยนะคะ  จริงๆอ้อมก็ยังไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่หรอกนะว่าหมอเพลิงจะไปทำผู้หญิงท้อง”  เธอถอนหายใจ  “อย่างว่าแหละค่ะ  เรื่องแบบนี้ไม่เข้าใครออกใคร  อ้อมล่ะอยากเห็นจริงๆว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร  สงสารก็แต่หมอแมน  แกเป็นคนมีน้ำใจดีนะคะ  คงอยากช่วยเพื่อน  ถือบัตรนัดมายืนเก้ๆกังๆอยู่ตั้งนาน   เชื่อมั้ยพี่วรางค์  ขนาดในบัตรนัดยังใส่เป็นชื่อหมอแมนแกเลย  ไม่รู้คิดยังไง  ห้องยาไม่งงตายเลยหรอผู้ชายมารับยาบำรุงครรภ์เนี่ย”

            “แหม...หมอเพลิงแกจะหาใครที่ไหนมาช่วยล่ะ  ยิ่งเป็นเพื่อนผู้หญิงยิ่งไม่ได้ใหญ่เสียชื่อหมด  ก็ต้องเป็นเพื่อนผู้ชายแบบนี้ล่ะ  ตลกดีเหมือนกัน  ฉันจะรอดูว่าเค้าจะทำยังไงกันต่อ...แต่ว่าอ้อมพร  เรื่องนี้เธออย่าเพิ่งไปเล่าให้ใครฟังนะ  ยังไม่รู้ว่าใช่เรื่องจริงหรือเปล่า  เดี๋ยวไปกันใหญ่  โรงพยาบาลเราจะเสียหาย  เกิดไม่ใช่เรื่องจริงขึ้นมาคุณหมอก็เสียชื่อด้วย”

            “เหมือนเมื่อหลายปีก่อนใช่มั้ยคะ...อุ้ย  ขอโทษค่ะ”  พยาบาลปากเปราะอุทานอย่างรู้ตัว  “รับรองเรื่องนี้อ้อมไม่เล่าให้ใครฟังแน่นอนค่ะ”

            ขึ้นชื่อว่าข่าวลือ  ยิ่งพยายามปิดเท่าไหร่ก็กลับกลายเป็นยิ่งโหมกระพือเหมือนไฟลามทุ่งเท่านั้น  เพลิงกัลป์เริ่มสัมผัสได้ถึงสายตาแปลกๆของคนรอบตัวยามมองมาที่เขา  บ้างก็จับกลุ่มคุยกันแล้วก็หยุดพูดเอาดื้อๆเมื่อเขาเข้าไปร่วมกลุ่ม  แม้แต่เพื่อนอินเทิร์นหนึ่งด้วยกันก็พลอยมองเขาแปลกๆไปด้วย

            “พักนี้มันมีอะไรแปลกๆมั้ย  รู้สึกหรือเปล่า”  เขาเอ่ยถามรูมเมทในเย็นวันหนึ่ง  ขณะที่กำลังนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันในแฟลต   “เหมือนคนเค้ามองแปลกๆไงไม่รู้  บอกไม่ถูก”

            “ไปทำผิดอะไรไว้แล้วไม่รู้ตัวหรือเปล่า?”  เมืองแมนตอบ  ใช้ตะเกียบสาวเส้นบะหมี่เข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย  “ไม่ก็ประสาทไปเอง”

            “กูจริงจังนะ  เค้ามองกูแบบ...เหมือนสงสัยไรสักอย่างมาเป็นอาทิตย์แล้ว  แบบวันนี้ตอนที่ไปกินข้าวกัน  พอกูเดินเข้าไปร่วมกลุ่มกับพวกแพทปุ๊บ  หวานก็สะดุ้งมองหน้ากูแบบโคตรมีพิรุธ  แต่ว่าตอนนั้นกูขี้เกียจซักเลยไม่ได้ถามต่อว่าเป็นอะไรกัน”

            “แล้วมาถามกู  กูจะรู้มั้ย  วันๆแทบไม่ได้คุยกับใครเลยเนี่ย  ทำงานเสร็จก็กลับมานอนลูกเดียว”  เมืองแมนพูด  “มึงอาจจะคิดมากไปเอง”

            “กูจะสืบให้ได้ว่ามันมีเรื่องอะไรกันแน่  หรือว่าตุ๊กตาไปปล่อยข่าวอะไรไว้”  ชายหนุ่มพูดอย่างครุ่นคิด  เปลี่ยนสายตามามองรูมเมทแทน  “อิ่มยัง  อิ่มแล้วจะได้ฉีดยาให้สักที”

            “ยังไม่ได้อาบน้ำเลย”  เมืองแมนตอบ

            “เมื่อกี้บอกขอกินข้าวก่อน  นี่มาขออาบน้ำอีกล่ะ  ยังไงวันนี้ก็ต้องฉีดอยู่ดี  ครบอาทิตย์ล่ะ...คราวก่อนกูฉีดให้เจ็บหรือไง”

            “ก็เจ็บน่ะสิถามได้  ไม่เอาอ่ะกูจะอาบน้ำก่อน  จะได้สะอาดๆด้วย”  พูดจบเจ้าตัวก็รีบลุกขึ้นจากโต๊ะราวกับกลัวจะโดนเขาจับฉีดยาเสียเดี๋ยวนั้น   “ฝากล้างจานหน่อยนะ”

            เพลิงกัลป์โคลงศีรษะ  มองอีกฝ่ายผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างฉุนแกมขัน  ไม่เข้าใจว่าฝ่ายนั้นจะลีลาเยอะอะไรนัก  แค่ฉีดยาเองไม่เห็นต้องกลัว

            ผ่านไปเกือบชั่วโมงนั่นแหละ  เมืองแมนถึงได้มานั่งถกแขนเสื้ออวดต้นแขนที่เริ่มมีเนื้อหนังให้รูมเมทเช็ดแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อให้  ใบหน้าเล็กค่อนไปทางบึ้งตึงหันไปทางอื่นที่ไม่ใช่มือกับเข็มฉีดยา

            เพลิงกัลป์ยิ้มมุมปาก  จัดการดูดยาออกจากขวดแก้วแล้วผสมตามที่แอบถามพี่อุ๊พยาบาลพิเศษมา  รอจนรอยแอลกอฮอล์บนผิวขาวเนียนนั้นแห้งสนิท

            “วันนี้ข้าวเย็นอร่อยมั้ย” 

            “อืม  พอกินได้”

            “กินยาหรือยัง”

            “กินแล้ว”  อีกฝ่ายลากเสียง  “ถามอยู่นั่นแหละ  อุ้ย!”  เจ้าตัวสะดุ้งเมื่อเข็มแหลมปักลงไปบนกล้ามเนื้อต้นแขน  อีกฝ่ายค่อยๆฉีดยาให้อย่างเบามือที่สุด  กระนั้นคนโดนฉีดก็ยังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ดี

            “เสร็จแล้ว  ไม่เห็นเจ็บเลยเห็นมั้ย”  ชายหนุ่มติดพลาสเตอร์ให้ที่ต้นแขน

            “เจ็บจะตาย  ปวดเหมือนแขนจะหลุด”  เมืองแมนบ่นพึม  “ลองมาโดนบ้างมั้ย  อาทิตย์ละเข็มน่ะ”

            “แลกกับไม่มีเลือดออกอีกมันก็คุ้มไม่ใช่เหรอ  อย่าบ่นเลยน่า”  มือใหญ่วางบนบ่าของคนที่เตี้ยกว่าแล้วบีบเบาๆแทนการปลอบใจ  “เมื่อเย็นเห็นบอกว่าพรุ่งนี้จะไปซื้อของใช่มั้ย”

            “อืม...กางเกงเริ่มคับแล้ว”  พอพูดถึงเรื่องนี้  คนท้องก็เริ่มเครียดขึ้นมาอีก  “แค่สามเดือนกว่าทำไมพุงเริ่มออกก็ไม่รู้เนี่ย  กางเกงตัวเดิมติดตะขอไม่ได้”

            “มันอาจจะไม่ได้คับเพราะท้องก็ได้นะ  ดูมึงกินสิ  อย่างกับพายุเลย  มันอาจจะหนักไขมันมากกว่าหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์ขัดคอหน้าตาย  “ไหนดูซิ”   ปิดท้ายด้วยการก้มลงไป ‘ฟัด’ พุงเล็กๆของคนตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว

            เมืองแมนไม่ทันตั้งตัว  จะถอยก็ถอยไม่ทันในเมื่ออีกฝ่ายเล่นเปิดเสื้อเขาออกแล้วกดทั้งปากทั้งจมูกลงไปบนหน้าท้อง   ตอหนวดแข็งๆพอถูเข้ากับผิวอ่อนบางก็รู้สึกระคายปนจั๊กจี้   ชายหนุ่มหน้าร้อนวาบพยายามดันใบหน้าของอีกฝ่ายออก

            “โอ๊ย  อย่า...มันจั๊กจี้  เอาหน้าออกไปโว้ย”

            จนฝ่ายนั้นพอใจนั่นแหละใบหน้าคมเข้มถึงได้ผละออก  เงยขึ้นสบตาเจ้าของที่หน้าแดงจัด

            “หายปวดแขนยัง”  เพลิงกัลป์ถามยิ้มๆ  ดวงตาคู่นั้นพราวระยับจนเมืองแมนไม่กล้ามองเต็มตา  ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

            “หายแล้ว”  เขาตอบสะบัด   รีบเดินเร็วๆแยกกลับเข้าห้องนอน  ได้ยินเสียงอีกฝ่ายพูดต่อมาแว่วๆ

            “พรุ่งนี้เลิกแล้วโทรมานะ  จะพาไป”

            ...

                       

            “คุณหมอมารอเพื่อนหรอคะ  หมอแมนยังไม่เสร็จเลยค่ะ”  คุณพยาบาลประจำวอร์ดศัลยกรรมชายพูดยิ้มๆ  “มีเคสหนักเข้ามาพอดี  หมอเพลิงนั่งรอตรงนี้ก่อนก็ได้ค่ะ” 

            นายแพทย์หนุ่มพยักหน้ารับ  เดินไปด้อมๆมองๆรูมเมทที่กำลังตรวจร่างกายคนไข้มาใหม่อยู่อย่างขะมักเขม้น  ฝ่ายนั้นเหลือบตาขึ้นมองเขาแล้วโบกมือแทนสัญญาณให้รอนิดนึง  เพลิงกัลป์เลยถอยกลับมานั่งรอในห้องพักแพทย์

            รออยู่พักใหญ่เมืองแมนก็ยังไม่เสร็จซักที  ชายหนุ่มเลยลุกออกมาจากห้อง  ชะโงกดูเพื่อนเห็นกำลังคุยกับญาติท่าทางจะอีกนาน  เขาเลยเดินออกมาจากวอร์ด  ตั้งใจจะไปซื้อน้ำเย็นๆมาดูดแก้คอแห้งเสียหน่อย

            ก้าวเข้าไปในร้านกาแฟเจ้าประจำ  สั่งโกโก้เย็นมาสองแก้วเผื่อเมืองแมนด้วย  ระหว่างยืนรอพนักงานชงเครื่องดื่มให้อยู่นั้น  ก็ได้ยินเสียงหวานใสคุ้นหูดังขึ้นข้างตัว

            “คุณหมอเพลิง  สวัสดีค่ะ  จำกี้ได้ไหมคะ”  หญิงสาวเจ้าของร้านอาหารที่พวกเขาเคยไปกินนั่นเอง  เธออยู่ในชุดสุภาพ  ในมือหิ้วตะกร้าเปล่าเอาไว้

            “อ้าว...สวัสดีครับคุณกี้  จำได้สิครับ   มาเยี่ยมใครหรือเปล่า”

            “เปล่าค่ะ  กี้มาส่งของน่ะค่ะ  ช่วงนี้กี้ทำสลัดโรลมาฝากขายที่ร้านนี้ด้วย  คุณหมอชอบทานสลัดมั้ยคะ  ลองชิมดูมั้ย  กี้ใช้วัตถุดิบเหมือนที่ร้านเลยนะแค่เปลี่ยนจากใส่ชามเป็นโรลแทน  ทานง่ายไม่อ้วนด้วยค่ะ”  เธอโฆษณา  ชี้มือไปยังตู้กระจกที่มีสลัดโรลวางเรียงเอาไว้หลายกล่อง  “เพิ่งมาฝากขายได้สามวัน  คุณหมอลองชิมดูหน่อยมั้ยคะ”

            “ได้ครับ  งั้นผมขอหนึ่งที่เลยนะครับ”  เพลิงกัลป์ตอบไม่ให้เสียน้ำใจอีกฝ่าย  ตั้งใจว่าจะลองกินดูก่อน  ถ้าไม่ท้องเสียค่อยมาซื้อให้เมืองแมนกินบ้าง  “น่ากินดีจัง”

            “ขอบคุณค่ะ  ถ้าคุณหมอชอบสั่งพิเศษก็ได้นะคะ  เดี๋ยวกี้ไปส่งให้ถึงวอร์ดเลย”

            “ขอบคุณมากครับ  แต่อย่าลำบากคุณกี้เลย  เดี๋ยวผมมาอุดหนุนที่ร้านดีกว่า”  ชายหนุ่มตอบ  ล้วงกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิดส่งธนบัตรให้คนขายแลกกับโกโก้สองแก้วและสลัดโรล   “ผมไปก่อนนะครับคุณกี้  ไว้เจอกัน”

            “กี้กำลังจะกลับพอดีค่ะ  ขอเดินไปด้วยคนนะคะ  นานๆกี้จะมาโรงพยาบาลสักที  ไม่ค่อยชินทางเท่าไหร่ เดินหลงประจำเลยค่ะ”   หญิงสาวพูดแกมหัวเราะ

            “พี่ของคุณกี้ไม่ได้เป็นหมอที่นี่หรอครับ”

            เธออึ้งไปนิดหนึ่งแต่แวบเดียวก็กลับมายิ้มแย้มเป็นปกติ

            “เคยทำงานที่นี่ค่ะ  หลายปีแล้ว”

            “แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนนะครับ  เอ...เหมือนผมเคยถามแล้ว  ขอโทษทีฮะดันจำไม่ได้”  เพลิงกัลป์พูดยิ้มๆ

            “พี่สาวกี้เสียชีวิตแล้วค่ะ  ประสบอุบัติเหตุ”  เธอตอบ  “เรื่องนานแล้ว  กี้ทำใจได้แล้วค่ะ”  มีหยาดน้ำตาคลออยู่ในดวงตากลมโตคู่นั้นแวบเดียวก็จางหายไป

            “ผมเสียใจด้วยนะครับ   คุณคงสนิทกับพี่สาวมาก”

            “เรามีกันแค่สองคนพี่น้องนี่คะ   พูดแล้วก็อดใจหายไม่ได้”  พวกเขาเดินเคียงกันมาจนเกือบถึงหน้าโรงพยาบาล  หญิงสาวหันมายิ้มให้เขา   “ว่าจะชวนไปตรวจคุณแม่ที่บ้านค่ะ  ท่านปวดขามากเลย  มาที่โรงพยาบาลไม่ไหว”  กี้เปลี่ยนเรื่อง

            “เดี๋ยวผมจะลองคุยกับทีมเยี่ยมบ้านให้นะครับ  ไปกันเป็นทีมดีกว่าได้มีนักกายภาพบำบัดไปด้วย  แค่ผมกับแมนคงช่วยอะไรไม่ได้มากหรอกครับนอกจากสั่งยาให้”

            “คุณแม่บ่นอยากเจอคุณหมอออกค่ะ  กี้ไปเล่าเอาไว้เสียเยอะ”  เธอยิ้มเขินๆ  “ถ้าว่างวันไหนแวะไปได้เลยนะคะ  กี้จะทำอาหารเลี้ยงด้วยค่ะ”

            “ขอบคุณมากครับ”

            หญิงสาวอ้อยอิ่งชวนคุยอีกสองสามประโยคกว่าจะยอมเดินข้ามสะพานลอยไปยังฝั่งตรงข้าม  เพลิงกัลป์ยกโกโก้ในมือขึ้นดูด  ความร้อนของอากาศทำให้น้ำแข็งเริ่มละลายหมดแล้วรวมทั้งของเมืองแมนด้วย

            ชายหนุ่มรีบเดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาลพลางนึกสงสัยว่าแมนจะทำงานเสร็จหรือยัง   ยังไม่ทันขึ้นไปที่วอร์ดศัลยกรรม  เขาก็ถูกดักเอาไว้เสียก่อน  ไม่ใช่ใครที่ไหน....

            “เพลิง  ตุ๊กตามีเรื่องขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยคะ”

            “ไว้วันอื่นได้ไหมครับ  วันนี้ผมไม่ค่อยสะดวก”  เขาปฏิเสธ  ไม่อยากต่อความอะไรกับเธออีก

            “เรื่องสำคัญมากนะคะ  ตุ๊กตาไม่ได้จะพูดเรื่องความสัมพันธ์ของเรา  ตุ๊กตารู้ว่ามันจบไปแล้ว  ที่ตุ๊กตาอยากพูดมันเกี่ยวกับเรื่องชื่อเสียงของเพลิงมากกว่าค่ะ”

            คิ้วเข้มขมวด  พิศดูสีหน้าของหญิงสาวนิดหนึ่ง

            “งั้นไปคุยที่วอร์ดได้มั้ยครับ  ผมต้องเอาโกโก้ไปให้เพื่อนด้วย”  ชายหนุ่มเดินขึ้นบันไดนำขึ้นไปก่อน  หญิงสาวเม้มริมฝีปากแล้วก็ยอมเดินตามขึ้นมา

            เมืองแมนนั่งทำงานจนเกือบเสร็จแล้วตอนที่ขึ้นมาถึง  ฝ่ายนั้นคว้าแก้วโกโก้ไปดูดติดๆกันหลายอึกพร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้คนซื้อ  ทว่ารอยยิ้มนั้นจางลงเมื่อเห็นคนที่เดินตามหลังร่างสูงใหญ่เข้ามาในวอร์ด

            “ไม่เจอตุ๊กตานาน  เป็นไงบ้าง  วอร์ดเด็กเหนื่อยมั้ย”  เมืองแมนทักเรียบๆตามมารยาท  หญิงสาวเหลือบมองหน้าเขาแล้วก็ตอบกลับมาสั้นๆ

            “ก็ดีค่ะ  เรื่อยๆ ... เพลิงเสร็จธุระหรือยังคะ”

            เพลิงกัลป์มองหน้าคนที่กลับไปก้มหน้าก้มตาทำงานบนโต๊ะนั้นแวบหนึ่ง  ค่อยหันไปตอบหญิงสาว

            “เดี๋ยวรอแมนก่อนนะครับ”

            “นี่เรื่องส่วนตัวของเพลิงนะคะ”  เธอลดเสียงลง  “อย่าให้แมนรู้จะดีกว่านะคะ”

            “ผมกับมันไม่มีความลับอะไรต่อกัน”  คำตอบของชายหนุ่มทำให้คนฟังอึ้งไปไม่น้อย  ไม่เว้นแม้แต่คนที่นั่งเงี่ยหูฟังอยู่เงียบๆ  “คุณเล่าอะไรมา  ผมก็เล่าให้แมนฟังต่ออยู่ดี  รอคุยทีเดียวก็ได้ครับ”

            หญิงสาวถอยไปนั่งรอบนเก้าอี้อย่างแปลกใจปนพิศวง  รู้อยู่ว่าชายหนุ่มทั้งสองคนเป็นรูมเมทกัน  แต่ไม่นึกว่าทั้งคู่จะสนิทสนมกันถึงขั้นที่เพลิงกัลป์ออกปากเองว่ารู้ทุกเรื่อง  ...ถ้าอย่างนั้น  เรื่องที่ได้ยินมาก็ยิ่งมีมูลเข้าไปใหญ่   เมืองแมนคงรู้เห็นเป็นใจด้วยสินะ

            “เสร็จแล้ว  เราไปคุยกันที่ไหนดี  ในห้องพักแพทย์ดีมั้ย”  เพลิงกัลป์ออกความเห็น  ก้มลงไปช่วยรูมเมทหิ้วกองชาร์ทที่ยังไม่ได้สรุปตั้งใหญ่มาถือเอาไว้เอง  “หมกงานเอาไว้เยอะเลยนะ  บอกแล้วว่าให้สรุปทุกวัน  ดูซิดินพอกหางหมู”  ชายหนุ่มบ่นพึมพำ  คนถูกบ่นหันมาย่นหน้าให้  ด่ากลับมาแบบไม่มีเสียง

            ตุ๊กตาจับตามองท่าทางของคนทั้งคู่อยู่ก่อนแล้ว   เธอไม่ได้พูดอะไรออกมากลับเดินนำชายหนุ่มไปยังห้องพักแพทย์ที่อยู่ใกล้ๆนั้น  รอจนเมืองแมนกับเพลิงกัลป์นั่งลงตรงหน้า   หญิงสาวจึงพูดขึ้น

            “รู้หรือเปล่าว่าช่วงนี้มีข่าวอะไรกำลังดังในโรงพยาบาลของเรา”

            “ข่าวอะไร...ออเจ้ากับพี่หมื่นหรือ”  เพลิงกัลป์แกล้งตอบ

            “ตุ๊กตาไม่ได้จะมาพูดเล่นนะคะเพลิง  เพลิงไม่รู้หรอว่าเค้าลือกันไปทั้งโรงพยาบาลแล้วว่าหมอเพลิงทำผู้หญิงท้อง”  เธอโพล่งออกมา

            คนฟังทั้งสองอ้าปากค้าง  มองหน้าเธออย่างตะลึงงัน

            “ว่าไงนะ  ใครท้อง”  เพลิงกัลป์ถามออกมา  ใบหน้าคมเข้มเริ่มซีดลง  เหลือบมองคนที่นั่งข้างๆอย่างเป็นห่วง  เห็นเมืองแมนล้วงเอาหน้ากากอนามัยขึ้นมาสวมปิดหน้าไปครึ่งหนึ่ง  เหลือแต่แววตาที่ตื่นตระหนก

            “ตุ๊กตาน่าจะเป็นฝ่ายถามเพลิงมากกว่านะคะว่าใคร”  เธอย้อน  ยิ้มนิดๆอย่างสะใจเมื่อเห็นท่าทางของเพลิงกัลป์  ถึงชายหนุ่มไม่ยอมรับออกมาตรงๆ  ทว่าความตกใจที่ฉายชัดในสีหน้าก่อนที่จะสงบลงนั้นก็บอกชัดว่าที่เธอพูดมาคงจะไม่ผิด

            วูบหนึ่งที่ความเสียใจและเสียดายผุดขึ้นในหัวใจ  หญิงสาวรู้ดีว่าทุกครั้งที่มีอะไรกัน  เพลิงกัลป์จะเป็นคนที่ป้องกันเอาไว้อย่างแน่นหนาชนิดที่ไม่มีทางพลาดท้องได้เด็ดขาด  เขาเป็นคนเคร่งเรื่องนี้มาก  ดังนั้นถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องขึ้นมาได้  ก็อาจจะเป็นความตั้งใจของเขาเอง

            “คุณไปเอาเรื่องนี้มากจากไหน  หรือว่าเมคขึ้นมาเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากผม”  ชายหนุ่มพูด  ความเยือกเย็นกลับมาสมบูรณ์พร้อมกับสติ   “มันไม่ได้ผลหรอกนะตุ๊กตา”

            “ตุ๊กตาไม่ได้โกหก  ไปถามใครดูก็ได้ว่าคนเค้ามองเพลิงตอนนี้ยังไง  ไม่งั้นเพลิงตอบได้มั้ยล่ะว่าเพลิงไปเอายาบำรุงครรภ์มาให้ใครนักหนาทุกเดือน”  หญิงสาวพูดเสียงดัง  “ใครๆก็เห็นกันหมด  มีแต่เพลิงมาเอายา  อ้อ....ใช้มุขว่าแมนป่วยเพื่อเอายาด้วย   แต่คนไข้ตัวจริงไม่เคยโผล่หน้ามาเจอหมอเลย”

            “ผมบอกไปแล้วไงว่าผมรับยาแทนญาติผม  แกฝากท้องที่เชียงใหม่แล้วมาเที่ยวที่นี่”

            “ใครจะเชื่อคะเพลิง  แน่จริงเอาญาติที่ว่ามาเปิดตัวสิคะ  หรือว่าเปิดตัวไม่ได้เพราะเดี๋ยวความจะแตกว่าคนที่เป็นพ่อเด็กคือคุณ”  หญิงสาวพูดอย่างเผ็ดร้อน

            “ผมว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยนะตุ๊กตา  ต่อให้เรื่องมันจะจริงหรือว่าไม่จริงก็ตาม  คุณจะมายุ่งอะไรด้วยกับเรื่องของผม”

            “เพราะตุ๊กตาเป็นรองประธานอินเทิร์นรุ่นนี้ไงคะ  ถ้ามีอินเทิร์นคนไหนทำเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงมันก็จะกระทบกันไปทั้งหมด  อย่างน้อยอาจารย์ผู้ใหญ่ก็ต้องรับรู้แล้วก็ต้องเรียกไปคุย”    เธอตอบ  รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเหตุผลที่แท้จริงนั้นไม่ได้มีแค่ที่พูดมาหรอก  ดูเหมือนคนฟังก็รู้ทันเช่นกัน

            “ผมพูดตามตรงนะ  คุณเอาเรื่องนี้มาขู่ผมไม่ได้หรอก  แล้วผมก็ไม่มีทางกลับไปคบกับคุณแล้วตุ๊กตา  เรื่องของเรามันจบไปแล้ว”

            “ที่ตุ๊กตามาวันนี้ไม่ได้อยากมาขอคืนดีกับเพลิงนะ”  หางเสียงเธอตวัดห้วน  “อย่าเข้าใจผิด”

            “งั้นจะให้ผมเข้าใจว่าอะไร  คุณเอาข่าวลืออะไรก็ไม่รู้ไร้สาระมาบอกผม  คุณจะทำเพื่ออะไรถ้าไม่ได้จะเรียกร้องความสนใจจากผม”   เพลิงกัลป์พูดเสียงแข็ง  “บอกไว้ก่อนว่าผมไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงหรอกนะ  ถ้าเรื่องนี้มันวุ่นวายขึ้นมาจนถึงผู้ใหญ่ล่ะก็  ผมจะโทษว่าเป็นความผิดของคุณนะตุ๊กตา”  ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน  หันไปบอกรูมเมทที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆด้วยเสียงอ่อนลงนิดหนึ่ง  “ไปกันเถอะแมน  เสียเวลาจริงๆ”

            “เพลิงกัลป์”  หญิงสาวเรียกชื่อเขามาอีกสองครั้งแต่ชายหนุ่มไม่ฟัง  “ได้...คอยดูไปแล้วกันว่าเรื่องมันจะไปถึงไหน”

            ถ้าเธอไม่ได้...คนอื่นก็ต้องไม่ได้เช่นกัน

            ....................................................................................

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 21-03-2018 12:00:15

            “โอเคหรือเปล่า”

            เพลิงกัลป์ถามคนที่เดินเงียบอยู่ข้างๆตั้งแต่ออกมาจากห้องนั้น  อีกฝ่ายไม่ตอบ  ก้มลงดูดโกโก้เย็นที่ละลายจนหมดแก้ว

            “ไม่รู้ว่าตุ๊กตาจะทำอะไรต่อ  เรื่องมันต้องบานปลายแน่ๆ  กูใจร้อนไปหน่อย  ไม่น่าเลย”  เขาพูด  รู้สึกกลุ้มใจไม่น้อย  “หรือว่าเราไปหาผู้หญิงสักคนมาอ้างว่าเป็นญาติกูดีมั้ย”

            “จะหาเรื่องเพิ่มหรือ  รอดูไปก่อนก็ได้  เดี๋ยวเรื่องก็เงียบลงไปเองแหละ”   เมืองแมนพูดออกมาเป็นประโยคแรก   “มึงไม่ได้ทำผู้หญิงท้องนี่นะ”  เขาหัวเราะออกมาเสียงปร่า

            “ไปซื้อกางเกงกันดีกว่า”  เพลิงกัลป์เปลี่ยนเรื่อง  “มึงจะกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั้ยล่ะ  ได้ไม่เหนียวตัว”  ชายหนุ่มเสนอความคิด  อีกฝ่ายพยักหน้าเห็นด้วย

            กลับไปนั่งรอเมืองแมนอาบน้ำ จัดการธุระส่วนตัวพักใหญ่  เพลิงกัลป์ฆ่าเวลาด้วยการซิตอัพเล่นแก้เบื่อ  ครุ่นคิดไปด้วยว่าถ้าเรื่องที่ตุ๊กตาบอกมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาจริงๆ  เขาจะจัดการอย่างไรดี

            เสียงโทรศัพท์มือถือดังออกมาจากห้องของเมืองแมน

            “ดูให้หน่อย  ถ้าเป็นวอร์ดฝากรับให้ด้วย”  เสียงเจ้าของมือถือตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ

            เพลิงกัลป์เลยสปริงตัวลุกขึ้นมายืน  เดินเข้าไปดูโทรศัพท์ของอีกฝ่ายให้  ชื่อบนหน้าจอทำให้เขาเม้มปากโดยไม่รู้ตัว  ปลายนิ้วเอื้อมไปแตะกดตัดสาย

            “วางสายไปแล้วหรอ  ใครโทรมาน่ะ”  เสียงในห้องน้ำถามต่อมา

            “ไม่รู้  รับไม่ทัน”  เพลิงกัลป์ตอบ

            เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง   แสดงว่าปลายสายยังไม่ละความพยายาม  คราวนี้เพลิงกัลป์เลยกดรับสาย  กรอกเสียงลงไปห้วนจัด

            “มีอะไร โทรทำไมนักหนา”

            “นั่นใคร  ไม่ใช่เสียงแมนนี่  เสียงมึงหรอเพลิงกัลป์”  เต้ยตอบกลับมา  “กูขอคุยกับแมนหน่อย  แมนอยู่ไหน”

            “แมนไม่ว่าง  ติดธุระ  มีเรื่องอะไรฝากไว้กับกูได้”

            “กูจะชวนแมนไปกินข้าว”

            “แมนมีนัดแล้วเย็นนี้  เสียใจด้วย”  เขาพูด  ยิ้มมุมปาก

            “งั้นเย็นวันพรุ่งนี้ก็ได้  ขอคุยกับแมนหน่อยสิ”

            “จะเย็นวันไหนมันก็ไม่ว่างทั้งนั้นแหละ  ไม่ต้องโทรมาอีกนะ   ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน”

            “ทำไมกูต้องฟังรูมเมทอย่างมึงด้วยวะเพลิง   อกหักจากแฟนแล้วก็อย่ามาพาลเพื่อนดิ   หรือทนเห็นเพื่อนมีความรักไม่ได้หรือไง  พวกขี้อิจฉา”  เต้ยพูดเสียงเยาะ

            “กูไม่ได้อิจฉามึง  จะอิจฉามึงทำไมกับความรักข้างเดียวของมึง  ไม่เห็นไอ้แมนมันจะรักตอบมึงตรงไหน  เลิกมายุ่งวุ่นวายกับเพื่อนกูได้แล้ว  เข้าใจมั้ย”  เพลิงกัลป์กรอกเสียงลงไปแล้วกดวางสาย

            หันไปเห็นเจ้าของโทรศัพท์คาดผ้าเช็ดตัวผืนเดียวยืนจ้องมาอยู่พอดี  หยดน้ำเกาะพราวทั้งตัวทำให้สายตาของเพลิงกัลป์เผลอมองเลื่อนจากลำคอระหงลงไปยังแผ่นอกเรียบเนียน  ความขาวผ่องและจุดสีชมพูเข้มสองจุดทำให้ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว

            ไม่ยักรู้ว่าการตั้งครรภ์จะทำให้ผู้ชายมีน้ำมีนวลได้ขนาดนี้       

            “เอ่อ...ใครโทรมาน่ะ”  เมืองแมนเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้น  อดรู้สึกแปลกๆกับสายตาของอีกฝ่ายที่มองมาไม่ได้  เขารีบเบี่ยงตัวหลบสายตาแล้วหยิบผ้าเช็ดผมขึ้นมาเช็ดลวกๆ

            “เต้ยน่ะ”  เพลิงกัลป์เพิ่งรู้สึกตัวว่ายืนจ้องรูมเมทนานเกินไป  ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแกว่งมือไปมา  “โทรมาชวนมึงไปกินข้าว  กูเลยบอกว่ามึงไม่ว่าง”

            คนฟังพยักหน้าเนิบๆ  รีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว

            “ไปกันเถอะ  หิวแล้วเนี่ย”  เมืองแมนพูด  หยิบกระเป๋าขึ้นมา   อีกฝ่ายเดินออกจากห้อง  พูดกลับมาเบาแทบไม่ได้ยินว่า

            “หิวเหมือนกัน”  คงมีแค่คนพูดคนเดียวที่รู้ความหมายว่าเจ้าตัว ‘หิว’ อะไรกันแน่

            ชายหนุ่มขับรถมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าเล็กๆภายในตัวเมือง  แวะทานข้าวเย็นที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำก่อนจึงค่อยเข้าไปในห้างเพื่อเลือกซื้อของ  ในที่นี้คือกางเกงขายาวไว้ไปทำงานของเมืองแมนสักสามตัว

            “ถ้ากูซื้อแบบดีๆตอนนี้  เดี๋ยวอีกสองเดือนมีหวังต้องซื้อใหม่อีก”  ชายหนุ่มพูดกับตัวเองอย่างครุ่นคิด  “เปลืองตังค์แย่”

            “ทำไมล่ะ  ซื้อดีๆไปเลยได้ใส่สบาย  คับก็มาแก้ตะขอเลื่อนเอา  ใส่ไม่ได้ก็ซื้อใหม่”

            “รวยจริงๆ  เบื่อคนรวย”  เมืองแมนตวัดเสียง

            “เอ้า...พูดจริงๆ  ถ้าซื้อแล้วได้ใช้มันก็ไม่เสียของหรอก  เอางี้สิ  ก็ซื้อเป็นเอวยางยืดไปเลย  ดีมั้ยได้ไม่ต้องมาแก้เอว  แบบรูดเชือกเอาก็ได้  สวยๆเยอะแยะ”  เพลิงกัลป์เสนอ

            เมืองแมนเริ่มเห็นด้วย  เขาขอพนักงานดูกางเกงที่เอวเป็นเชือกรูดแทน  เอาไปลองใส่สามสี่ตัวก็เจอตัวที่ถูกใจ  เป็นกางเกงขายาวสีดำผ้าเนื้อนิ่มใส่สบาย  แถมยังเอวยืดเป็นเชือกผูกทำให้หมดปัญหาเรื่องติดหน้าท้องไปได้  ยกเว้นแต่กรณีที่ท้องโตขึ้นมาจริงๆ อันนั้นคงต้องหาทางแก้กันอีกที

            “เอาแบบนี้ห้าตัวครับ  รูดบัตรผม”  เพลิงกัลป์พูด  ส่งบัตรเครดิตให้พนักงานขาย  แต่คนข้างๆไม่ยอม  ดึงแขนเสื้อเอาไว้

            “เอาที่ผมครับ  ผมจ่ายเอง  แค่สามตัวพอ”

            “เฉยๆเหอะน่า  ซื้อให้”

            “ไม่เอา  เยอะไป  กูซื้อเอง”  เมืองแมนตอบเสียงแข็งพอกัน   “แค่สามตัวพอแล้ว  เดี๋ยวซักเอา”

            “ถูกใจก็ซื้อไปเลยได้ใส่อยู่แล้ว  เดี๋ยวมาหาอีกมันหมดทำไง  ตัวไม่กี่ร้อยเอง”  เพลิงกัลป์แย้ง  ขณะที่พนักงานสาวมองหน้าพวกเขาอย่างมึนงง

            “กูจะจ่ายเองสามตัวพอ”  เมืองแมนยืนยัน

            “งั้นก็รูดบัตรเค้าสามตัว  แล้วรูดบัตรผมอีกสองตัว  โอเคมั้ยครับ”  เพลิงกัลป์พูด   “กูซื้อให้สองตัว  มึงจะใส่หรือเปล่าก็ตามใจ”

            ได้ยินเสียงพ่นลมหายใจแรงๆออกมาแทนคำตอบ  เพลิงกัลป์หัวเราะเบาๆขยับจะโยกศีรษะเล็กๆนั้นเล่นแต่ยั้งมือเอาไว้ทัน

            คงประหลาดถ้าเขาจะทำแบบนั้น...แค่นี้สายตาของพนักงานในห้องก็เริ่มมองทะแม่งๆแล้ว  ถึงเขาจะไม่แคร์สายตาใครก็เถอะ  แต่ก็รู้อยู่ว่าเมืองแมนคงไม่ชอบแน่ๆ

            พอซื้อเสร็จก็กลับออกมาจากห้าง  เพลิงกัลป์ขอออกไปเข้าห้องน้ำก่อน  ให้รูมเมทยืนรอหน้าร้านขายแผ่นซีดีหนังที่แทบจะไม่มีคนซื้อดูแล้วเพราะดูออนไลน์กันหมด

            เมืองแมนยืนดูซีดีในกระบะลดราคาไปเรื่อยๆระหว่างรอ  เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น  เจ้าตัวหยิบขึ้นมากดรับ  ไม่ทันอ่านชื่อหน้าจอเพราะนึกว่าเป็นคนที่ตัวเองกำลังรออยู่

            “อยู่หน้าขายซีดี  ออกมาดิ”  เขาพูด

            “อยู่ที่ไหนนะ...กูจะไปถูกมั้ยไอ้แมน  เพิ่งเคยมาเมืองนี้เป็นครั้งแรก”  เสียงกลั้วหัวเราะคุ้นหูตอบกลับมา  แมนตกใจดึงโทรศัพท์กลับมาดูชื่อคนที่ปรากฏอยู่หน้าจอ  พอเห็นเข้าก็ใจหายวูบ  บอกไม่ถูกว่าดีใจหรือว่าอะไร

            “ไอ้เจมส์!  อยู่ที่ไหนนะ  มึงมาหรอ”

            “เออสิ  เพิ่งถึงตัวเมืองเนี่ย  ขับรถตั้งสี่ห้าชั่วโมงโคตรปวดหลัง”  ปลายสายตอบ  “มึงอยู่ที่ไหนนะแมน   หน้าร้านซีดีอะไร  นี่กูอยู่ตรงศาลหลักเมืองอ่ะ  ต้องไปทางไหนวะงงมากเลย  ไอ้ป๊อกมึงรู้ทางมั้ย”  ได้ยินเพื่อนหันไปถามคนข้างๆแว่วๆ

            “กูอยู่ห้าง....เดี๋ยวจะกลับโรงพยาบาลแล้ว  ไปเจอที่โรงพยาบาลดีมั้ย”  เมืองแมนพูด  รู้สึกตื่นเต้นจริงๆที่เพื่อนมาหาโดยไม่บอกก่อน  “แล้วมึงมีที่พักแล้วเหรอ”

            “กูจองโรงแรมมาแล้ว  เอางี้เดี๋ยวพวกกูเข้าที่พักก่อนแล้วจะไปหามึงที่โรงพยาบาลนะ  โอเคมั้ย  โอ๊ย...โคตรอยากเจอมึงเลยอ่ะ  คิดถึงชิบเป๋ง  รู้มัยว่ากูตีรถจากกทม.มาหามึงโดยเฉพาะเลยนะ   ทำไมไม่ยอมไปเจอกันที่กรุงเทพฯฮึแมน”

            “เดี๋ยวค่อยคุยกันน่า  ถึงแล้วโทรมานะ”

            “โอเค เจอกัน”

            เจมส์วางสายไปแล้ว  แต่ว่าเมืองแมนยังใจเต้นแรงอยู่เลย  เขาหันไปมองรูมเมทที่เดินออกมาจากห้องน้ำงงๆ

            “เป็นอะไร  ทำไมหน้าแดงๆ  ร้อนเหรอหรือว่าปวดตรงไหน”  เพลิงกัลป์ทัก

            “เปล่าๆ  คือ...มีเพื่อนมาหา   บอกให้ไปเจอที่โรงพยาบาล”  เมืองแมนสะกดเสียงให้ราบเรียบเหมือนเดิม

            “เหรอ...ใครน่ะ  กูรู้จักมั้ย”

            “เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก”  เมืองแมนตอบสั้นๆ

            ............................................................................................

           

            มาอัพแล้วจร้า  วันนี้มาแปลกมะอัพตอนเที่ยง  คือเขียนเสร็จเมื่อคืนแล้วง่วงมากกกกเลยยกยอดมาไว้ตอนพักเที่ยงนาจา5555

            เจอกันตอนหน้า   อย่าลืมกดเม้นท์กดโหวตกันด้วยน้า  เป็นกำลังใจให้คนเขียนอิอิอิ

            #แฟนหมอแมน

                         :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 21-03-2018 12:31:29

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-03-2018 12:32:34

หมอเพลิงหวั่นไหวละจ้าาาาา  แต่ต้องรับศึกหลายด้านเลย  สู้ๆน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-03-2018 13:00:34

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 21-03-2018 13:10:17

 :katai5: รอตอนต่อไปค่าาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 21-03-2018 13:19:40

งานนี้ต้องมีคนหึงแน่นอน

เรื่องตอนนี้กำลังเข้มข้นเลย  รอๆค่ะ  :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 21-03-2018 13:26:22

ตุ๊กตาเอย กี้เอย เจมส์เอย ไหนจะเรื่องท้อง เรื่องผีอีก วุ่นวายจริงๆ


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-03-2018 13:46:17

งานเข้าทั้งคู่เลย สู้ๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 21-03-2018 14:10:17

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-03-2018 14:18:17

ตอนแรกก็ว่าจะไปด่าอะไรแล้วแหละเพราะไม่อยากมองตัวละครหญิงเป็นตัวร้าย แต่ตอนนี้ไม่ไหวกับตุ๊กตาจริงๆจะอะไรนักหนา เขาไม่เอาก็คือไม่เอาสิจะมาทำตัวเป็นนางร้ายเพื่อ? กี้ก็อีกคนตอนแรกเราเฉยๆกับนางนะแต่หลังๆนี้ขยันอ่อยจังตกลงอยากจะเอาหมอเพลิงอีกคนเหรอ ฮึ่ย!!! รำคาญญญญ หมอเพลิงของหมอแมนรู้ไว้ซะ แต่เดี๋ยวตอนหน้าน่าจะมีคนหึงหนึ่งอัตราแน่ๆ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 21-03-2018 14:25:05

ความไม่สบายใจมาหลายเส้นทางเลยทีนี้
ทั้งเพลิงและแมน เอาใจช่วยนะ สู้ๆ ๆ
และขอบคุณคนเขียนด้วยนะที่มาต่อ
ไม่งั้น ต้องมาคอยทุกวัน อิอิอิ
 :really2: :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 21-03-2018 14:39:47

ตุ๊กตานี่จะไม่ยอมเลิกลาจริงๆใช่ไหม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 21-03-2018 14:43:51

รอความหึง ที่ :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 21-03-2018 15:05:47

รอตอนหน้าระเบิดหึงลงใส่แมนแน่ๆ :z6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 21-03-2018 15:37:45

ขอให้ทั้งสองคนผ่านปัญหาต่างๆไปได้ด้วยดี เพลิงกัลป์ดูใจร้อนแต่ก็มีความเป็นผู้นำแก้ไขปัญหาได้ดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 21-03-2018 17:50:16

โอ้ยยยยยยย ชอบเรื่องนี้มากกๆๆๆ มันรู้สึกว่าเรียลดี ต้องนั่งรอดูทุกวันว่าจะมาอัพไหม ติดเรื่องนี้มากๆ แล้วก็ลุ้นทุกตอนว่าเรื่องจะดำเนินต่อไปยังไง ตอนนี้ก็เริ่มมีข่าวลือแล้ว และติดว่าเมืองแมนยังรักเจมส์อยู่แน่  อ้าวเพลิง จะทำยังไงดีน้อออออออ  :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 21-03-2018 18:23:56

กำลังไปได้ดีเลย เจมส์มาจะทำให้มีปัญหาอะไรมั๊ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 21-03-2018 18:24:45

ความวุ่นวายกำลังมาเยือนอีกแล้ววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 21-03-2018 18:34:01

โอ๊ยยยย
อะไรอีก
ให้แม่พักบ้างงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-03-2018 19:08:47

พอหมอคริส ไม่อยู่ต้องไปรับยาเอง  ข่าวลือมาเลย
อะไรๆก็รุมเร้า ประเดประดังมาพร้อมๆกัน

กี้ คิดไรกับเพลิงแน่ๆ
ตุ๊กตา บ้าบอ ประสาท ฉันไม่ได้ คนอื่นก็อย่าได้   :hao3: :hao3: :hao3:
เต้ย ตามติดแมน :hao3:
เจมส์ ตามมาหาแมนถึงที่
ไม่แน่เจมส์ อาจรู้ใจตัวเองว่าขาดแมนไม่ได้ เพลิงหึงแน่ๆ่   :z3: :z3: :z3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 21-03-2018 19:24:08

หึงร้อนแรงสมชื่อไหมหนอหมอเพลิง
 :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-03-2018 19:42:30

 :pig4: :pig4: :pig4: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 21-03-2018 21:33:11

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-03-2018 22:03:17

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 21-03-2018 23:10:07

เจมส์มาแล้ว มีหน้าแดงด้วย พ่อเพลิงรมย์​เสียแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-03-2018 23:20:38

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 21-03-2018 23:50:29

ตอนนี้ระแวงทั้งนังแพศยาตุ๊กตายาง กับนังกี้มาก ดีออกขอให้มันตบกันแล้วแมนรอด เชื่อว่าตุ๊กตายางต้องไปหาเรื่องกี้แน่นวลลลเพราะดูจากการชะม้อยชะม้ายชายตาใส่พี่เพลิงแล้ว อ่อยอยู่ได้ ออแรดนี่พุ่งออกมาจนฉันสัมผัสได้ แล้วไหนจะไอ้เจมส์ อดีตของจารย์หมอ ทั้งผี ตัวละครไม่เครียดหรอก คนอ่านนี่เครียด โอ๊ยยยยย ลุ้นทุกตอนขอให้เด็กกับแมนปลอดภัย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 22-03-2018 00:14:22

ความวุ่นวายจงบังเกิด!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 22-03-2018 00:15:32

กำลังจะรักกัน ก็มีมารมาขวาง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 22-03-2018 00:16:53

เอาแล้วหมอเพลิง ศัตรูหัวใจตัวเป้งมาแล้ว 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 22-03-2018 00:31:17

หลิน....  ตัวเองว่างป่ะ ช่วยไปเยี่ยมตุ๊กตาหน่อยซิ รำคาญนางมาก ๆ ฝากด้วยล่ะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-03-2018 10:25:43

ตุ๊กตาน้อย ๆ หน่อยนะ

คนเขียน เขียนเสร็จวันไหนก็อัพเลยใช่ไหม
ที่ถามนี่จะได้เข้ามาอ่านได้ถูกวัน อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 22-03-2018 10:46:43

ตุ๊กตาอยากมีบ้างหรอ555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 22-03-2018 11:12:59

ปลื้มปริ่มหมอเพลิงหิวหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 22-03-2018 13:14:37

คูมพ่อวววววววว
งื้อออออออ

ทำไงดี ถ้าเรื่องแตกจะทำยังไงนะ
คูมพ่อวจะคุมสถานการณ์ยังไง
แล้วคูมแม่จะรับไหวมั้ย?

งื้อออออ
ถ้าคลอดแล้วจะมีน้องอีกมั้ย 5555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 22-03-2018 15:14:10

ต้องมีคนหึงแน่นอน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 22-03-2018 18:36:47

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-03-2018 22:31:04

จะมีคนหึงรึเปล่านะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-03-2018 07:53:08

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-03-2018 21:37:42

ออเจ้ายังไม่มารือๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 29-03-2018 01:18:21

ชะนีชอบหาเรื่อง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท17 21/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 29-03-2018 22:17:42

ปัญหาตามมาไม่รู้จบจริง ๆ  :katai1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 30-03-2018 00:35:29

Internal Love

ตอนที่ 18

We spend too much time looking for the right person to love.



 

 

 

 

 

            เพลิงกัลป์มองรูมเมทตัวเองที่เดินกลับไปกลับมาภายในห้องอย่างแปลกใจแกมสงสัย  นึกอยากรู้ขึ้นมาเต็มแก่ว่า ‘เพื่อน’ ที่มาหากะทันหันแบบไม่บอกกล่าวก่อนนั้นคือใคร  ‘สำคัญ’ กับเมืองแมนมากแค่ไหน

            ถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็...คงจะเป็น คนที่ชื่อ...เจมส์อะไรนั่น

            “โทรมาแล้ว”  เสียงโทรศัพท์ของเมืองแมนดังขึ้น  เจ้าตัวรีบคว้าขึ้นมากดรับ  “อยู่ไหนแล้ว  มาถูกหรือเปล่า  ให้ไปรับข้างหน้ามั้ย....โอเค  เข้ามาเลย  ตึกในสุด  บอกยามข้างหน้าว่ามาหาหมอแมน  กูบอกยามไว้แล้ว”  เมืองแมนพูดแล้ววางสาย  ลุกขึ้นเดินอีกรอบ

            “แค่เพื่อนมาหา  จะอะไรกันนักหนา”  คนที่นั่งเงียบอยู่นานปรารภลอยๆ  ชักหมั่นไส้ความตื่นเต้นจนออกนอกหน้าของอีกฝ่าย  “กูไปนอนก่อนนะ  ง่วง”  เขาพูด  ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ

            “เดี๋ยวสิ  ไม่รอเจอเพื่อนกูก่อนหรอ”  เมืองแมนหันมาถาม

            “ทำไมกูต้องอยากเจอด้วย”  หางเสียงของเพลิงกัลป์ตวัดขึ้นโดยไม่รู้ตัว  ชายหนุ่มเดินหายเข้าไปในห้องนอน  ปิดประตูดังปัง

            เมืองแมนเม้มปากนิดๆ  หันมาสนใจเสียงรถยนต์ที่ได้ยินแว่วๆแทน  เสียงล้อบดกับถนนโรยหินใกล้เข้ามาทุกทีจนกระทั่งรถจอดสนิทอยู่หน้าแฟลต  นายแพทย์หนุ่มเปิดประตูออกจากห้อง  เดินออกไปหา

            ร่างสูงตรงของเพื่อนสนิททั้งสองคนเห็นชัดกลางแสงไฟฟ้าหน้าแฟลต  ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันอยู่พอดีว่าแมนพักอยู่ตึกนี้หรือว่าตึกข้างๆกันแน่

            “เงียบเหมือนป่าช้า... กูว่าตึกโน้น  พนันกันมั้ยไอ้เจมส์  มันบอกตึกในสุดก็ต้องตรงโน้นสิวะ”

            “ตึกนี้ล่ะ  มึงเห็นรถมันจอดอยู่โน่นมั้ยครับคุณป๊อก”

            “เลิกเถียงกันได้แล้ว  ตึกนี้แหละ”  เมืองแมนโผล่พรวดข้างหลังเพื่อน  ทั้งสองคนสะดุ้ง

            “ไอ้แมน! ...โอ๊ย  โคตรคิดถึงมึงเลย”  เจมส์ทำท่าจะคว้าตัวเขาเข้าไปกอดแต่เมืองแมนยันอกไว้ทันพลางหัวเราะ  ขณะที่ป๊อกยกมือขึ้นยีหัวเขาแรงๆ  “เพื่อนฝูงนัดกันก็ไม่ยอมไป  มัวแต่หาเงินอยู่ล่ะสิมึง ฮึ...หรือว่มาติดสาวที่นี่อยู่หรือเปล่า”

            “ปล่อยกูก่อน”  เมืองแมนพูดปัดมือป๊อกออก  “กูติดเวรโว้ย  เวรเยอะแยะไปหมด  บ้านยังไม่ได้กลับเลย  แล้วพวกมึงนึกยังไงมาหากูที่นี่”  เขาเดินนำเพื่อนเข้าไปในแฟลต  “ตกใจมากเลย  ไม่นึกว่าพวกมึงจะมา”

            “ดีใจใช่มั้ยล่ะ”  เจมส์ถาม  “นัดรวมตัวกันทั้งทีไม่มีมึงได้ไง  กูกับไอ้ป๊อกยังลาต่อได้อีกสามวันก็เลยตกลงมา  กะจะมาเที่ยวด้วย  ไอ้ตั้มกับเพชรมาไม่ได้  ติดเวรพรุ่งนี้ทั้งคู่  ไม่งั้นมันมาแล้ว  เรื่องเที่ยวขอให้บอก....  ว่าแต่โรงพยาบาลมึงนี่ดีเนอะ   ให้นอนกันคนล่ะห้องเลยเหรอ”

            “เปล่า  กูอยู่กับรูมเมทอีกคน”  เมืองแมนตอบ  ถอดรองเท้าเอาไว้หน้าห้อง   “เข้ามาก่อน  ห้องรกหน่อยนะ  ไม่ค่อยได้จัดหรอก”

            “กูอยู่หอกับมึงมาหกปี  ชินกับคำว่า ‘รก’ ของมึงแล้วไอ้แมน  รกของมึงคือสะอาดมากของกู”  เจมส์พูดแกมหัวเราะ  เดินตามเพื่อนเข้าไปในห้องพัก  “กว้างดีนี่  เป็นสัดส่วนดี  แล้วเมทมึงอยู่ไหน  หรือว่าไม่อยู่”

            “นอนไปแล้วมั้ง”  เมืองแมนตอบสั้นแล้วเปลี่ยนเรื่อง  “กินอะไรกันมั้ย”

            “มีอะไรให้กินบ้างล่ะ  ตอนแรกว่าจะชวนมึงไปแดกข้างนอกแต่ที่นี่มืดเร็วมาก  ยังไม่ทันสองทุ่มเลยร้านปิดหมดแล้ว  พวกกูยังไม่รู้ทางเลยต้องกินบะหมี่เกี๊ยวหน้าโรงแรมไปแก้ขัด”  ป๊อกพึมพำ  เปิดตู้เย็นของเพื่อนออกสำรวจแล้วอุทานออกมา  “โอ้โฮ  นี่พวกมึงกินอาหารคลีนกันหรือเนี่ย  มีแต่ผักผลไม้”

            “อ๋อ...เอ่อ   เพื่อนกูมันรักสุขภาพน่ะช่วงนี้”  แมนตอบเก้อๆ  ลืมเรื่องของในตู้เย็นไปเสียสนิท  “นมพวกนั้นก็ของมัน”  เขารีบเสริมเมื่อเจมส์หยิบกล่องนมแอนมัมขึ้นมาดู

            “เพื่อนมึงดื่มแอนมัมเลยหรอ  ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ  ...ไอ้แมน  เพื่อนมึงนี่ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ”  เจมส์หรี่ตา

            “ผู้ชายสิ  เขาห้ามหญิงชายนอนห้องเดียวกันโว้ย”  เมืองแมนตอบ  หยิบกล่องนมคืนมาจากเพื่อน  วางเอาไว้ที่เดิม  “มึงจะกินสมูทตี้มั้ยล่ะ  กูฝึกทำอยู่ อร่อยดีเหมือนกัน”

            “มึงเนี่ยนะฝึกทำสมูทตี้?”  เพื่อนทั้งสองคนอุทานออกมาพร้อมกัน  มองหน้าเขาแบบอัศจรรย์ใจ

            “เออ...ทำไมล่ะ  อร่อยดีออก  แต่ก่อนกูชอบกินโยเกิร์ตพวกมึงยังว่าแปลกเลย  จำได้มั้ย”     

            “จริงแฮะ...มึงชอบแนวนี้อยู่แล้วนี่หว่า  ถึงไม่อ้วนสักที”  เจมส์พยักหน้าหงึกหงัก  “แต่กูว่าเที่ยวนี้มึงอ้วนขึ้นนิดนึงนะแมน  อาหารที่นี่อร่อยล่ะสิ”

            “อืม..อาหารอร่อย  ไว้เดียวจะพาไปตระเวนกิน”  เมืองแมนรีบคล้อยตาม  “กูอ้วนขึ้นเกือบสามโลแน่ะ  เลยต้องมากินผักกินหญ้าลดความอ้วนนี่ไง”  เพื่อนพยักหน้ากับเหตุผลที่เข้าท่า  หลังจากนั้นก็ไม่มีใครตั้งข้อสงสัยอะไรขึ้นมาอีกเลย

            พวกเขาย้ายเข้าไปนั่งคุยกันในห้องนอนของเมืองแมน  เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังแว่วๆเข้ามาในห้องข้างๆชั่วกำแพงกั้น  ทำเอาคนที่ฝืนนอนหลับตาอยู่นั้นต้องพลิกตัวไปมาอย่างรำคาญใจ

            ...จะคุยอะไรกันนักกันหนา  คนจะหลับจะนอน...

            อดทนนับหนึ่งถึงร้อยอยู่ในใจ  เสียงหัวเราะของเมืองแมนที่เขาไม่ค่อยจะได้ยินบ่อยนักก็แว่วมาอีก  เพลิงกัลป์ผุดลุกขึ้นมานั่งเสยผมอย่างหงุดหงิด

            ชายหนุ่มออกมาจากห้อง  เดินไปเคาะประตูห้องข้างๆหลายที  เสียงพูดคุยด้านในเงียบไปก่อนที่เจ้าของห้องจะเดินมาเปิดประตู  ใบหน้าเล็กๆนั้นยังมีรอยยิ้มแต้มอยู่

            “เสียงดังไปถึงห้อง  นอนไม่หลับ”  เขาพูดเสียงห้วนแล้วก็อ่อนลงเช่นเดียวกับรอยยิ้มบนใบหน้าของรูมเมท

            “ขอโทษ  เดี๋ยวจะคุยเบาๆ”

            “รูมเมทมึงหรอแมน  เข้ามาดิ  พวกกูเป็นเพื่อนไอ้แมน”  ผู้ชายอีกคนที่เพลิงกัลป์ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนลุกขึ้นมายืนซ้อนข้างหลังรูมเมทของเขา  รูปร่างสูงตรงได้สัดส่วนกับใบหน้าหล่อเหลาคมคายสะดุดตาเขาตั้งแต่แรก  “มึงชื่ออะไร  กูชื่อเจมส์นะ”

            ..นี่สินะ...เจมส์

            “กูชื่อเพลิง”

            “อ้าว  มึงเป็นรูมเมทกับแมนเหรอ  ไม่เห็นมันบอก”  ป๊อกลุกขึ้นมาร่วมวงคุยที่หน้าประตูห้องบ้าง  เพื่อนคนนี้เพลิงเคยเจอแล้วตอนที่ไปอบรมข้าราชการที่ดี   ป๊อกหันไปมองหน้าแมน

            “ก็ไม่ได้สำคัญอะไร  กูต้องบอกด้วยเหรอ”  แมนตอบกลับไป  “มึงไปนอนเถอะ  เดี๋ยวพวกกูจะลดเสียงลง”

            “หรือว่าคืนนี้มึงไปค้างกับพวกกูที่โรงแรม  ดีมั้ยแมน  ได้ไม่รบกวนรูมเมทมึงด้วย”  เจมส์พูดขึ้นบ้าง  “พรุ่งนี้กูมาส่งที่โรงพยาบาลตอนเช้า  โรงแรมอยู่ใกล้ๆนี่เอง”

            ข้อเสนอของเพื่อนทำให้เมืองแมนอึ้งไป  เหลือบมองหน้าเพลิงกัลป์นิดหนึ่ง  เห็นคิ้วเข้มขมวดแล้วก็คลายออก

            “ก็ดีนะ  กูจะได้นอนสักที  เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”  เพลิงกัลป์ตอบ  ยักไหล่แล้วหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองโดยไม่พูดอะไรอีก

            “โอเค  งั้นมึงก็เอาชุดนอนมาไอ้แมน  เดี๋ยวพวกกูแวะเซเว่นซื้อของหมักของดองกันหน่อย”  ป๊อกพูดพลางหัวเราะคิกๆ  “เร็วสิครับเพื่อน  เพื่อนอยากกินเบียร์เย็นๆให้ชื่นใจแล้ว”

            เมืองแมนกัดริมฝีปากด้านในเอาไว้แน่น  บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าความรู้สักของตัวเองในตอนนี้คืออะไรกันแน่  รู้แต่ว่าเขาพยักหน้ารับข้อเสนอของเพื่อนโดยไม่ต้องคิดซ้ำ  ไม่คำนึงด้วยว่าอีกหนึ่งชีวิตในท้องของเขาจะต้องการการพักผ่อนหรือเปล่า

            เสียงพูดคุยและเสียงฝีเท้าเงียบไปแล้ว  คนที่นอนหลับตานิ่งอยู่บนเตียงก็กลับลืมตาโพลง  หัวใจเต้นแรงอยู่ในอกด้วยความรู้สึกที่แยกไม่ออกระหว่างโกรธ...กับน้อยใจ

            โกรธน่ะโกรธแน่  เมืองแมนรู้ตัวอยู่แล้วว่าท้องแต่กลับไม่ดูแลตัวเองเอาเสียเลย  ยังมีหน้าออกไปกับเพื่อนได้อีกแทนที่จะนอนหลับพักผ่อนที่นี่  แค่เห็นเพื่อนมาก็ลืมหมดว่าหน้าที่ของตัวเองต้องทำอะไรบ้าง  คิดแต่ความสนุกส่วนตน  ไม่สนใจลูกในท้อง...บ้าฉิบ  นี่ถ้าลูกของเขาเป็นอะไรขึ้นมานะ

            ...ก็ไม่ได้สำคัญอะไร  กูต้องบอกด้วยเหรอ...เสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นในความคิดราวกับมีใครมากรอเทปซ้ำ  ...ไม่ได้สำคัญ  ....ไม่ได้สำคัญอะไร

            เป็นพ่อของลูก  ยังไม่สำคัญพออีกเหรอ...

            หรือว่าเป็นเขาเองที่สำคัญตัวผิดไป

            เป็นแค่ ‘คนอื่น’  ไม่ได้สำคัญอะไรเท่ากับ ‘เจมส์’  คนนั้น

            จู่ๆความคิดบางอย่างก็ผุดพรายขึ้นมาคล้ายกับตะกอนที่นอนก้นแก้วถูกมือดีกวนขึ้นจนลอยสู่ผิวน้ำ  ชายหนุ่มออกจะตกใจกับความคิดนี้พอสมควร...ไม่น่าจะใช่

            เขาก็แค่หงุดหงิดที่อีกฝ่ายไม่ดูแลตัวเอง   และก็ไม่ชอบมาดของเพื่อนแมนก็เท่านั้น  ทำวางท่าราวกับเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเมืองแมน  แค่เพื่อนมาหาทำไมต้องไปนอนคุยกันที่โรงแรมด้วย  คุยกันที่นี่ก็ไม่ได้

            หงุดหงิด

            หงุดหงิดโว้ย!!

            ชายหนุ่มก่นด่าตัวเองอยู่ในใจตอนที่ลุกขึ้นมาจากเตียง  เอื้อมมือคว้ากุญแจรถแล้วก้าวออกจากห้อง

            มึงบ้าไปแล้ว....ไอ้เพลิง

            ต้องบ้าแน่ๆ

            ...................................................................................

            เมืองแมนยกมือขึ้นปิดปากหาว  เหลือบตามองนาฬิกาเห็นเกือบห้าทุ่มแล้ว  เพื่อนอีกสองคนยังไม่มีทีท่าจะง่วงนอนตาม  ทั้งคู่กำลังนั่งดูบอลพร้อมกับซดเบียร์กระป๋องและกับแกล้มที่ไปแวะซื้อมาอย่างเมามัน

            “อีกนิดๆ  เข้ามั้ยๆ  ไม่เข้า โธ่เว้ย..”  เจมส์สบถอย่างหัวเสียเพราะทีมโปรดแพ้ราบคาบ  “เพราะมึงมาเชียร์เลยไอ้ป๊อก  มึงเชียร์ทีไรแพ้ทุกที”

            “อ้าวไอ้นี่ยังไง  มาโทษกันซะงั้น...ไอ้แมนตาจะปิดแล้วน่ะ  เรานอนกันดีมั้ย”  ป๊อกหันไปเห็นเพื่อนนั่งหาวตาเยิ้มก็หัวเราะ  “เบียร์ก็ไม่กิน  ทำไมง่วงเร็วจัง”

            “เด็กอนามัยเหมือนเดิม”  เจมส์พูด  ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนิ่มสลวย  เมืองแมนเอียงศีรษะหลบ  วูบหนึ่งที่เขาอดนึกถึงมือใหญ่ๆสากๆของใครบางคนขึ้นมาไม่ได้

            “งั้นพอแค่นี้ดีกว่า  แล้วเราจะนอนกันยังไงดีวะ  สามคนสองเตียง  ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย”  ป๊อกถามขึ้น  หันไปมองเตียงเดี่ยวสองเตียงที่ตั้งอยู่ในห้องพักของโรงแรม  “เอางี้  เจมส์มึงตัวใหญ่นอนเตียงนี้คนเดียว  ส่วนไอ้แมนมานอนกับกู”

            “มึงนอนดิ้นจะตายป๊อก  ตื่นขึ้นมาไอ้แมนมีหวังลงไปนอนที่พื้น  ...แมนมึงนอนเตียงกับกูเนี่ยล่ะ  ไม่ตกหรอก”

            “ก็แย่ล่ะไอ้เจมส์  ตัวใหญ่ยังกับวัวกับควาย  เอางี้กูนึกออกล่ะ  เดี๋ยวกูไปขอเตียงเสริมเค้า ดีมั้ย”  ป๊อกเสนอไอเดีย 

            ยังไม่ทันลงความเห็นกัน  เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นหน้าห้อง   ป๊อกเป็นคนเดินไปดู  ชายหนุ่มส่องช่องตาแมวมองออกไปข้างนอก พอเห็นคนเคาะก็หันมาบอกเพื่อนอย่างงงๆ

            “ไอ้แมน  รูมเมทมึงมาว่ะ”

            เหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะไปวูบหนึ่ง  เมืองแมนทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เดินไปเปิดประตูห้องเสียเอง  ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ยืนกอดอกรออยู่แล้วหน้าห้องพัก  ใบหน้าคมเข้มนั้นมึนตึงคล้ายไม่สบอารมณ์อย่างแรง

            “มีอะไรหรือเปล่ามึง”  ป๊อกเป็นคนทำลายความเงียบลง

            “กูมารับแมน”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาห้วนจัด  “กลับได้แล้ว”

            “แมนจะค้างกับพวกกูที่นี่  มึงกลับไปเหอะ”  เจมส์เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง  ยกมือขึ้นพาดไหล่เพื่อนรัก  “เดี๋ยวตอนเช้าพวกกูไปส่งมันเอง  ไม่ต้องห่วง”

            “กูไม่ได้ห่วง  ...แต่มึงต้องกลับเมืองแมน”   เพลิงกัลป์พูดเสียงต่ำ

            ป๊อกขมวดคิ้ว  มองหน้าเพื่อนๆเหรอหรา  เริ่มงงกับพฤติกรรมประหลาดๆของคนตรงหน้า  ขณะที่เพื่อนของเขายืนหน้าซีดแล้วกลับแดงจัด

            “ก็เพื่อนกูไม่ได้อยากกลับ  ทำไมมึงต้องมาบังคับด้วยวะ”  เจมส์พูดเสียงดังขึ้น  เขาเริ่มหงุดหงิดแกมรำคาญรูมเมทของเมืองแมนเต็มที  “โตๆกันแล้ว  อะไรนักหนา  มึงเป็นพ่อมันหรือไง”

            เพลิงกัลป์ขยับจะตอบ  ทว่าพอสบตากลมโตที่มองมาเขม็งก็เปลี่ยนใจ

            “พวกมึงนอนกันไม่พอหรอก  กูรู้เพราะกูเคยมาพักที่นี่  กูเลยจะพาเพื่อนกูกลับ  ก็แค่นั้นเอง...”  ชายหนุ่มพูดเรียบๆ  “ได้นอนกันสบายๆ  ไม่ดีหรือไง”

            “แมน...เอาไง  จะนอนที่นี่หรือจะกลับ”  เจมส์หันไปถาม 

            ดวงตาสามคู่ที่จ้องมองมาที่เขาทำให้เมืองแมนอึดอัด  โดยเฉพาะกับดวงตาคมเข้มคู่นั้นที่มองมาอย่างรอคอยคำตอบ

            “กูกลับดีกว่า  มึงได้นอนกันสบายๆ”  เมืองแมนตอบออกมาในที่สุด

            แววยินดีฉายชัดในดวงตาของรูมเมทที่ยืนจังก้าอยู่  เมืองแมนขอตัวกลับไปเข้าไปหยิบกระเป๋าในห้อง   ทิ้งให้เพื่อนที่เหลือยืนเผชิญหน้ากัน

            “ไม่ยักรู้ว่ามึงอยู่ห้องเดียวกันแมน”  ป๊อกเปรยขึ้น  ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหมอนี่ไม่ชอบขี้หน้าเขาเอาเสียเลย

            “จริงๆมันนอนกับกูได้สบายอยู่แล้ว  นอนด้วยกันมาตั้งหลายปี”   เจมส์พูดขึ้นบ้าง

            “จะนอนเบียดกันทำไมในเมื่อมีที่พักอยู่แล้ว”  เพลิงกัลป์นับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วพูดออกมาเรียบๆ

            “นั่นสินะ....ไว้พรุ่งนี้กูไปเปิดห้องสามคนดีกว่า  มึงจะได้ไม่ต้องถ่อมารับเพื่อนดึกๆดื่นๆแบบนี้ไง  เสียเวลานอนหมด  จริงๆแล้วเพื่อนกู...กูดูแลเองได้”  หางเสียงของเพื่อนสนิทเมืองแมนทำให้คนฟังร้อนวาบไปทั้งตัว

            ขยับจะตอบออกไปบ้าง   ต้นเรื่องก็เดินมาถึงประตูพอดี

            เมืองแมนมองเหลือบมองคนตัวสูงอย่างกังวล  ตั้งแต่กลับออกมาจากโรงแรม  เพลิงกัลป์ไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำเดียว  เขาทำเหมือนเพ่งสมาธิอยู่กับการขับรถมากทั้งๆที่ถนนโล่งว่างแทบไม่มีรถสักคัน

            จนกระทั่งกลับมาถึงแฟลต   อีกฝ่ายก็ดับเครื่อง  เดินกลับเข้าไปในห้องแบบไม่พูดไม่จา

            เมืองแมนเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อยืดของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเข้าไปในห้องนอน  ฝ่ายนั้นหันกลับมา  เลิกคิ้วมองเขาแทนคำถาม

            “เอ่อ...คือ”  กลายเป็นเขาเองที่กลับนึกคำพูดไม่ออก

            “ดึกแล้ว  เข้าไปนอนเถอะ  ไว้ค่อยคุยกัน”  เสียงห้าวตอบกลับมา

            “ทำไมถึงไปรับล่ะ”  คำพูดหลุดออกมาจากปากของเมืองแมนจนได้....คำถามที่เขาครุ่นคิดมาตลอดทาง

            “ทำไมถึงไปกับเขาล่ะ”   อีกฝ่ายย้อนถามกลับมา

            “ก็เพื่อนอุตส่าห์มาหา”  เสียงของเมืองแมนอ่อนลง  “จะปฏิเสธได้ยังไง”

            “แล้วไม่รู้ตัวหรือไงว่ากำลังท้องอยู่  หรือว่าไม่สนใจ...ไม่ได้สำคัญอะไร”  เสียงของเพลิงกัลป์แหบลง

            “ไม่ใช่อย่างนั้น...แล้วทำไมไม่ห้ามไว้ล่ะตอนแรก”

            “ทำไมต้องห้าม?  ของแบบนี้มันต้องรู้ตัวเองไม่ใช่หรือไง”   ชายหนุ่มพูด  มองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าเล็กรูปหัวใจของคนตรงหน้า  “ถึงห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดีในเมื่อมึงจะไป  กูห้ามมึงก็ไม่ฟังหรอก”

            เมืองแมนอึ้ง

            “ไปนอนได้แล้ว  จะเที่ยงคืนแล้วยังไม่นอนอีก  อย่าลืมกินยาล่ะ”  พูดจบอีกคนก็เดินเข้าห้องนอนไปทันที

            เมืองแมนมองประตูบานนั้นราวกับจะเพ่งให้เห็นคนที่อยู่ข้างใน  ถ้าอีกฝ่ายพูดจาโผงผางห้าวห้วนเหมือนเดิมเสียยังดีกว่า  เขาคงจะไม่แปลกใจอะไรเลย  ก็เหมือนกับตอนที่เพลิงกัลป์พูดกับเต้ยเวลาไม่พอใจ

            แต่นี่อีกฝ่ายกลับพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยเดาอารมณ์ไม่ออก  พอๆกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเกือบดำที่นิ่งสนิทเหมือนน้ำในบ่อลึกจนมองไม่เห็นก้นบ่อ

            เพลิงกัลป์เป็นอะไรกันแน่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 30-03-2018 00:36:41

            เมืองแมนคงไม่รู้ว่าคนที่ฝืนนอนหลับตาอยู่บนเตียงภายในห้องก็กำลังถามตัวเองอยู่ด้วยคำถามเดียวกัน....นี่เขาเป็นอะไรกันแน่....ความรู้สึกร้อนรุ่มในอกนี้คืออะไร

            รู้สึกแน่นในอกตอนที่เมืองแมนบอกว่าจะออกไปกับเพื่อน  ปวดมวนท้องเวลาได้ยินเสียงหัวเราะของฝ่ายนั้น  เจ็บลึกๆตอนที่อีกฝ่ายบอกว่าเขา...ไม่ได้สำคัญพอที่จะเล่าให้เพื่อนของตนฟัง   ทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เมืองแมนนอนที่อื่นที่ไม่ใช่ห้องนอนข้างๆ

            โมโหที่ฝ่ายนั้นไม่รู้จักดูแลตัวเองและลูกในท้อง

            ใช่แล้ว...มันคือความโมโห  เลยทำให้เขาอยากจะกระโจนเข้าไปจับตัวเมืองแมนแยกออกห่างจากไอ้เพื่อนตัวสูงนั่น  อยากปัดมือมันทิ้งจากไหล่บอบบาง  อยากควักลูกตามันออกมาเวลาหันไปมองหน้าเมืองแมนแล้วยิ้มให้...

            ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก   พิศดูลายของผ้าม่านในเงามืดสลัว

            หลายปีที่ผ่านมา  ผ่านความรู้สึกรักๆเลิกๆมาก็หลายครั้ง  ไม่เคยมีครั้งไหนจีรัง  ทุกคนที่เข้ามาแค่ผ่านมาและก็ผ่านไป  ไม่มีความหวงแหน  ไม่มีความรู้สึกลึกล้ำฝังใจใดๆทั้งสิ้น

            แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่รู้จักความรู้สึกนี้

            คล้ายกับเด็กที่หวงของเล่น  หากแต่รุนแรงและลึกซึ้งมากกว่านั้น  เขาไม่เคยสังเกตมาก่อน  อาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้มีแค่เต้ยที่ทำให้รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ

            เขาบอกตัวเองว่าเขาไม่ชอบเต้ยเพราะความเลวที่เคยทำกับเพื่อนของเขาเอาไว้  ทว่าในใจลึกๆก็รู้อยู่ดีว่า...ไม่ใช่เพราะเหตุผลนั้น

            อาจมีความจริงบางอย่างที่เขายังไม่กล้ายอมรับมัน

            ชายหนุ่มนอนไม่หลับจนถึงเช้า  เขาลุกเข้าห้องน้ำอย่างสะโหลสะเหล   ใบหน้าหมองคล้ำแบบคนพักผ่อนไม่เพียงพอสะท้อนอยู่ในกระจก

            “โทรมชะมัด”  ไม่เหลือออร่าเดือนคณะแพทย์มอดังเอาเสียเลย

            อาบน้ำเสร็จก็เดินไปเคาะประตูเรียกรูมเมท  ได้ยินเสียงอืออาพร้อมกับร่างเล็กหัวยุ่งเหยิงเปิดประตูห้องออกมา   เมืองแมนมองหน้าเพื่อนงงๆ

            “เมื่อคืนไม่ได้นอนหรือไง”

            “นอนไม่หลับ”   เพลิงกัลป์ตอบสั้นๆ  เดินผ่านเข้าไปในห้องของตัวเองเพื่อแต่งตัว   “อีกสิบนาทีจะสายแล้ว  รีบเข้า”

            “เที่ยงนี้กูไปกินกับเพื่อนนะ...ตอนเย็นด้วย”  เมืองแมนพูดเสียงเบา

            “อืม...แล้วแต่”  อีกฝ่ายตอบกลับมา  ไม่ได้หันมามองด้วยซ้ำ

            ตลอดทั้งวันนั้นเมืองแมนไม่ได้ติดต่อหรือพบหน้าเพลิงกัลป์เลย  เขาทำงานบนวอร์ดเสร็จก็พาเพื่อนซี้ไปกินอาหารกลางวันที่ร้านอาหารเจ้าดังของจังหวัด  กลับมาทำงานต่อจนถึงเย็น  เจมส์กับป๊อกก็มารออยู่ก่อนแล้วที่หน้าโรงพยาบาล

            “เมื่อบ่ายกูกับเจมส์ไปเที่ยวน้ำตกมา  สวยมาก  ทำไมจังหวัดมึงที่เที่ยวเยอะจังวะ   อยากขึ้นเขาไปดูทะเลหมอกด้วย”

            “ต้องไปค้างสักคืน  ดูพระอาทิตย์ตกดินกับพระอาทิตย์ขึ้น  สวยอย่าบอกใคร  กูเคยไปครั้งนึงยังประทับใจอยู่เลย”

            “แน่ะ  ไปกับใครน่ะมึง  ทำไมต้องทำหน้าเคลิ้มด้วย”  ป๊อกขัดคอ

            “ก็มันสวยมากไง”  เมืองแมนรีบพูดต่อ  “แต่พวกมึงจะกลับพรุ่งนี้ใช่มั้ย  คงไม่ทันหรอก”

            “ไว้คราวหน้า  เดี๋ยวพวกกูมาอีก”  เจมส์พูด  “แล้วเย็นนี้จะไปกินอะไรกันดี....ไม่ชวนรูมเมทมึงไปด้วยกันล่ะ”

            “มันยังทำงานไม่เสร็จมั้ง”  เมืองแมนตอบกลับ  ก่อนลงมาจากวอร์ดได้ยินเสียงคุณพยาบาลพูดกันแว่วๆว่าวันนี้หมอเพลิงอารมณ์ไม่ดี  ไม่ควรไปยุ่งด้วยมาก  “เราไปกันเองเถอะ”

            “อ้าว  ...นั่นไง รูมเมทมึงน่ะ  พูดถึงก็เดินมาเลย  ตายยากจัง  มากับใครวะ โคตรน่ารัก”   ป๊อกพูด  มองออกไปยังที่จอดรถเห็นร่างสูงใหญ่ของเพลิงกัลป์กำลังเดินคู่มากับหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่เมืองแมนรู้จัก  “แฟนมันเหรอ”

            “ไม่รู้สิ..คงงั้นมั้ง”  เมืองแมนพึมพำ  มองอีกฝ่ายเปิดประตูรถให้ฝ่ายหญิงเข้าไปนั่ง  ท่าทางเหมือนจะไปไหนกันสักแห่ง  “เป็นเจ้าของร้านอาหารที่ตอนแรกกูว่าจะพาไปกินนี่ล่ะ”

            “อ้าวเหรอ  แบบนี้ก็ได้ส่วนลดสิ”  เพื่อนพูดอย่างดีใจ

            “กูว่าวันนี้เราไปหาที่ฟังเพลงกันดีกว่า   กูอยากเจอของดีของเด็ดเมืองนี้ด้วย”  เจมส์พูดขึ้นยิ้มๆ  หลิ่วตามองเป็นเชิงรู้กัน  “ได้ข่าวว่าที่นี่สาวเด็ดดวงกันทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง  พักนี้เมื่อยๆเสียด้วย”

            “อ้อ”   ป๊อกลากเสียง  “แหม  ตั้งแต่เลิกกับน้ำนี่ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ”

            สีหน้าเจมส์เปลี่ยนไปนิดหนึ่งก่อนจะกลับมาเป็นปกติ

            “รู้งี้กูเลิกไปนานแล้ว” 

            “ก็ได้  แต่กูไม่ดื่มนะ”  เมืองแมนออกตัว  “ช่วงนี้กูถือศีล  เวรจะได้ไม่เยิน”  เขาอ้างตามที่เคยได้ยินเพลิงกัลป์พูดเอาไว้

            เมืองแมนพาเพื่อนทั้งสองคนมาร้านอาหารกึ่งผับที่ขึ้นชื่อที่สุดในจังหวัด  มีคนมองหน้าเขายิ้มๆตอนที่เดินเข้าไปในร้านเพราะจำได้ว่าเป็นหมอประจำโรงพยาบาลจังหวัด  ชายหนุ่มตีหน้าเฉยเลือกโต๊ะที่เป็นส่วนตัวมากที่สุด

            ผู้หญิงในร้านต่างพากันลอบชำเลืองมายังชายหนุ่มทั้งสามเป็นระยะ  บางคนที่กล้าหน่อยก็ขยิบตาให้บ้าง  ยกแก้วส่งจูบมาให้บ้าง  เจมส์กับป๊อกผลัดกันรับไมตรีสารจากหญิงสาวเหล่านั้นอย่างสนุกสนาน

            “ผมดำชุดแดงทางซ้าย  เซ็กซี่ฉิบหายเลย  กูไม่ไหวแล้วไอ้เจมส์”  ป๊อกกระซิบ  ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ  “ยิ้มให้กูอีกแล้ว”

            “อืม...สวย  ลุยเลยมึง”  เจมส์กระซิบตอบ

            ป๊อกลุกขึ้นเดินดุ่มๆไปหาสาวชุดแดงคนนั้น  เจมส์หัวเราะเบาๆ  เปลี่ยนสายตามามองเพื่อนสนิทที่นั่งจิบน้ำแตงโมปั่นอยู่ข้างๆบ้าง

            “ทำงานที่นี่มีความสุขมั้ยแมน”

            ดวงตากลมโตเหลือบขึ้นมองเขา

            “ก็ดีนะ  เพื่อนร่วมงานก็ดี  คนไข้ก็น่ารักใช้ได้”

            “กูย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยดีมั้ย”  จู่ๆเจมส์ก็พูดขึ้น  “กูไม่อยากอยู่ใต้แล้วแมน  มัน...ทรมาน”  เพื่อนของเขาพูดเสียงแผ่วลึก

            “ถ้ามึงจะย้ายเพราะไม่ชอบโรงพยาบาลมึงก็ย้าย  แต่ถ้าจะย้ายเพราะหนีหัวใจตัวเองหรืออะไรทำนองนั้น  อย่าย้ายเลยดีกว่า  มึงหนีไม่พ้นหรอก"

            เจมส์หัวเราะออกมาอีก

            “สมเป็นเพื่อนรักของกูจริงๆ  มึงดูออกเหรอ”

            “ใครๆก็ดูออกทั้งนั้นว่ามึงอกหัก”  เมืองแมนพูด  หยุดไปครู่หนึ่ง  “ถ้ามึงยัง...รัก...น้ำอยู่  ทำไมไม่กลับไปขอคืนดีล่ะ”

            “น้ำมีคนใหม่แล้ว”  คำตอบของเจมส์เป็นสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงมาก่อน  เมืองแมนหันไปมองหน้าเพื่อน   เห็นใบหน้าคมคายซ่อนอยู่ในเงามืด  “เป็นสตาฟที่โรงพยาบาลกูเอง  รู้จักกันไม่เท่าไหร่น้ำก็เปลี่ยนไปมาก   กูทนไม่ไหวก็เลยบอกเลิก”

            “อ้าว...ทำไมถอดใจซะล่ะ”

            “กูจะเอาอะไรไปสู้กับเค้าล่ะแมน  ผู้ชายคนนั้นแม่ง...หล่อกว่ากู  รวยกว่ากู  เรียนจบคาดิโอมา  จะให้กูเอาอะไรไปสู้”

            “แต่มึงรู้จักกับน้ำมาตั้งเท่าไหร่  คบกันมากี่ปี   ทำไมมาถอดใจกะอีแค่คนที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงสามเดือน”  เมืองแมนเริ่มโกรธ  “กูไม่เข้าใจเลยเจมส์”

            “มึงต้องไปเห็น  มึงไม่ได้อยู่ในสถานะแบบกูไม่เข้าใจหรอก  มันไม่มีทางสู้เลยแมน  อาจารย์เขาพร้อมกว่าจริงๆ เค้าดูแลน้ำได้ดีกว่ากู”   ชายหนุ่มเทเหล้าที่เหลือเข้าปาก  “เวลามันไม่สำคัญหรอกแมน  มึงจำไม่ได้เหรอที่กูเคยบอกสมัยที่เจอน้ำแรกๆตอนปีหนึ่งว่ากูจะจีบคนนี้  กูเห็นหน้าน้ำแค่แวบเดียวเองตอนที่รับน้องกัน  แต่กูก็ตกหลุมรักเขาไปแล้ว  เวลามันไม่เกี่ยว จะสามวันสามเดือนหรือสามปี  ความรู้สึกมันใช่เวลาไม่ถึงเสี้ยววินาทีด้วยซ้ำ”

            “แปลว่าน้ำก็รักตอบเค้างั้นเหรอ”

            “กูคิดว่าอย่างนั้น  น้ำไม่ได้พูดกับกูตรงๆหรอก  กูรู้ว่าเขาก็กลัวกูเสียใจ   แต่กูก็ดูออกอยู่ดี ...คนมันไม่มีใจแล้วยังไงก็ดูออก”

            “งั้นก็จบ  มึงจะมาคร่ำครวญอะไรอีก”  เมืองแมนพูดช้าๆอย่างใช้ความคิด  จริงๆแล้วเขาควรจะดีใจไม่ใช่หรือที่ได้ยินว่าน้ำมีคนอื่นไปแล้ว  เท่ากับเพื่อนของเขาต้องผิดหวังโดยสมบูรณ์  ช่วงเวลานี้ควรจะเป็นโอกาสที่จะ....

            “กูไม่ได้คร่ำครวญ  แต่แบบ...แม่งทำใจไม่ได้ว่ะ  กูรักของกูมาตั้งนาน...”

            คำว่า รัก  ที่เคยเสียดแทงใจทุกครั้งที่ได้ยินเพื่อนสนิทของตนปรับทุกข์เรื่องความรักของตัวเองนั้นกลับไม่ทำให้เมืองแมนรู้สึกเจ็บปลาบเหมือนเคย  ชายหนุ่มรับฟังเพื่อนระบายความในใจออกมาเงียบๆโดยไม่ขัด  เจมส์พูดไปสักพักก็เริ่มร้องไห้ออกมา  ไม่รู้เป็นเพราะกรึ่มได้ที่ด้วยหรือเปล่า

            “กูพยายามแล้วนะมึง  ฮึก...กูปรับตัวทุกอย่าง  ยอมตามไปฟิกวอร์ดถึงที่นู่น  ฮึก  ทะเลาะกับพ่อแม่ตัวเอง  มึงก็รู้ว่าพ่อแม่กูไม่อยากให้ไปใต้   แต่กูก็ค้านหัวชนฝาว่าจะไป  แล้วเป็นไงล่ะ  ฮือ  เค้าทิ้งกูซะงั้นไอ้แมน  ฮือ”  ชายหนุ่มยกมือขึ้นทุบที่หน้าอกตัวเอง  “มันเจ็บมาก   กูเหมือนไม่มีทางสู้เลยแมน  ฮือ  มึงเข้าใจมั้ย”

            “เข้าใจๆ”  เมืองแมนพยักหน้ารับ  เขาเริ่มมองหาบริกรมาเพื่อเรียกเก็บเงินจะได้กลับกันเสียที  เจมส์ชักจะเมาใหญ่แล้ว  “มึงนั่งดีๆก่อน  ไม่ต้องพิงมา”

            “มึงเข้าใจกูใช่มั้ยเพื่อน”  เจมส์ไม่ฟังแถมยังดึงตัวเขาเข้าไปกอดเอาไว้ทั้งตัว  ซบใบหน้าลงกับไหล่ของเขา

            เมืองแมนพยายามดันตัวออก  ลมหายใจผสมกลิ่นเหล้าทำให้เขาเริ่มเวียนหัว  เจมส์เมาเกินกว่าจะพูดกันรู้เรื่องแล้ว  มือไม้ก็เริ่มป่ายปาดไปทั่วพอๆกับใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่ถูอยู่ที่ซอกคอของเขา

            “ไอ้เจมส์  ใจเย็นก่อน  นี่กูเพื่อนมึงนะ  ไม่ใช่น้ำ”  แมนพูด  ผลักหน้าของเพื่อนให้ออกห่างไป

            ด้วยขนาดตัวต่อให้ตื่นดีเขาก็สู้เจมส์ไม่ได้อยู่แล้ว  พอมาเจอตอนมันเมาอีกยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต้านแรงไหว  เจมส์ร้องไห้พลางพูดพึมพำไม่หยุดปาก

            เพลิงกัลป์ชะงักค้างตั้งแต่ก้าวผ่านวงดนตรีสดเข้าไปในโซนที่จัดไว้เป็นส่วนตัวนั้น   ภาพตรงหน้าที่เห็นทำให้เขารู้สึกเหมือนมีลมพัดวูบจากเส้นผมจรดปลายเท้า  แล้วก็ตีกลับขึ้นมาบนใบหน้าใหม่จนร้อนวาบไปทั้งตัว

            คำพูดหรืออะไรก็ตามที่คิดมาตลอดทางหายวับในบัดดล  รู้สึกตัวอีกที  เขาก็พบว่าตัวเองกำลังยืนคร่อมอยู่บนตัวเพื่อนสนิทของเมืองแมน

            มือกำแน่นทั้งสองข้าง

            ...

           

           มาต่อแล้วจ้าา  หายหน้าหายตา แหะๆ   

เอาละเหวย  เอาละวา  เปิดมวยไทไฟท์กันซะหน่อย55555 

อยู่ในปาร์ตี้ฮอตยังกับไฟเออกันเลยทีเดียว

เจอกันตอนหน้า

ใครอ่านเรื่องนี้ #แฟนหมอแมน นะคะ

ขอบคุณที่เม้นท์โหวตเป็นกำลังใจ เย่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: absolutepoison ที่ 30-03-2018 00:51:18

หมอเพลิง อาการแบบนี้ทั้งหึงทั้งหวงบวกห่วงด้วย ยอมรับเร็วๆ ว่ารักหมอแมนไปแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-03-2018 00:58:50

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-03-2018 01:24:51

พี่เพลิงหึงแล้วจ้า~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-03-2018 01:25:07

หมอเพลิงหึงโหดไปไหมเนี่ย  :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 30-03-2018 01:29:00

..

น่านนนน. ขนาดนี้แล้ว เพลิงยังไม่รู้อีกหรือว่าทั้งรักทั้งหวงแทนอ่ะ

...

 :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:

.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 30-03-2018 01:46:43

ยอม รับ ใจ ตัว เอง สัก ที เถอะ!!!!!!!!!!
ทั้งคูมพ่อวทั้งคูมแม่เลย!!!!!
งื้อออออ

หน่วงที่ใจอะไรเบอร์นี้!!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-03-2018 01:51:31

 :z6: ผีเข้าผีออกนะเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 30-03-2018 02:35:17

ค้าง ค้างตลอดเลยยยยย ฮือออออ  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 30-03-2018 02:57:19

ตื่นมากลางดึกแล้วก็เช็คนิยาย ไม่ผิดหวังที่เห็นเรื่องนี้อัพตอนใหม่ แต่ตัดจบได้ทรมานใจมากค่ะ  :sad4:

เพลิงกัลป์กับแมนรู้สึกจะมีความผูกพันทางใจกันมากขึ้นแต่ต่างก็ไม่ยอมรับความรู้สึกเท่าไหร่ เจมส์มาครั้งนี้เหมือนจะช่วยกระตุ้นเพลิงกัลป์ให้รู้ตัวเร็วขึ้น ต้องลุ้นตอนหน้าว่าเมืองแมนจะโกรธมั้ยที่เพลิงกัลป์เข้ามาจู่โจมเจมส์แบบไม่ทันตั้งตัว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 30-03-2018 03:20:50

เริ่มแล้วจ้าๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-03-2018 04:36:42

อ้างจาก: kingkongkaew ที่ 30-03-2018 02:57:19  

ตื่นมากลางดึกแล้วก็เช็คนิยาย ไม่ผิดหวังที่เห็นเรื่องนี้อัพตอนใหม่ แต่ตัดจบได้ทรมานใจมากค่ะ  :sad4:

เพลิงกัลป์กับแมนรู้สึกจะมีความผูกพันทางใจกันมากขึ้นแต่ต่างก็ไม่ยอมรับความรู้สึกเท่าไหร่ เจมส์มาครั้งนี้เหมือนจะช่วยกระตุ้นเพลิงกัลป์ให้รู้ตัวเร็วขึ้น ต้องลุ้นตอนหน้าว่าเมืองแมนจะโกรธมั้ยที่เพลิงกัลป์เข้ามาจู่โจมเจมส์แบบไม่ทันตั้งตัว

ใช่เลย ฉากนี้ต้องมา
แมนโกรธแน่ๆ  :z3:
เพลิง ก็สารภาพความรู้สึกซะเลย   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 30-03-2018 04:48:30

พี่หมอเพลิง...อาการออกขนาดนี้ ยอมรับเถอะพี่ อาการมันฟ๊องงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-03-2018 07:12:52

เพลิงอย่าเพิ่งหึงหน้ามืดไปช่วยแมนก่อน อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 30-03-2018 08:04:57

ไม่ต้องสงสัยอะไรแล้วหมอเพลิง ชัดเจนมากแล้ว หึงขนาดนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 30-03-2018 08:14:47

หึงเค้าอ่ะดิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 30-03-2018 08:15:46

หมอแมนหมอเพลิงจะซึนไปได้อีกนานเท่าไหร่น้อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 30-03-2018 08:21:55

ลืมตัวสินะเพลิง นั่นเพือนแมนเขานะ
เพื่อนสนิทเขาก็กอดกันได้ป่าวว่ะ
 :really2:
คงต้องมีใครสักคนสารภาพออกมาก็งานนี้แหละ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 30-03-2018 08:52:26

เพลิงหึงจนหน้ามืดแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 30-03-2018 08:58:23

ภาพตัด กรีดร้องงงงงงงง :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 30-03-2018 09:18:53

ต้องมีตัวกระตุ้นนะเพลิง ถึงจะรู้ใจตัวเอง แต่ก็ยังไม่ยอมรับอยู่ดี แต่ก็พอเข้าใจได้ ก็นะเพิ่งคอยชอบผู้ชาย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 30-03-2018 10:00:48

เหมือนใช้ดาบยักษ์ตัดฉึบอารมณ์ึอ่าน
สะบันเลยเฮ้ยอะไรจบตอนแหละลุ้นกับ
ความหึงมาจบแบบค้างอย่างแรง :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 30-03-2018 10:48:57

อ่านแล้วไม่ชอบเจมส์ รู้สึกได้เลยว่ากั๊กหมอแมนไว้สมควรโดนต่อยแล้ว นี่ว่าเจมส์ต้องชอบหมอแมนแน่ๆที่กลับมานี่ก็ไม่รู้ว่าขอเลิกกับแฟนเพราะแฟนมีคนใหม่หรือรู้ใจตัวเองว่าชอบหมอแมนแล้วกันแน่ถึงได้กลับมาหา เชียร์หมอเพลิงอยู่นะแต่หมอก็ควรรู้ใจตัวเองสักทีโว้ยยยยย ควงสาวอยู่นั้นแหละแล้วมาทำเป็นน้อยใจหมอแมน หมอแมนสิที่ต้องน้อยใจน่ะ  :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-03-2018 11:50:11

 :katai1: :ling1: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 30-03-2018 12:48:05

ค้างงงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 30-03-2018 13:30:51

เพลิงจ๋า เขาเรียกว่าหึงจ้ะ
สติๆ อย่าไปต่อยเพื่อนจนคุณแม่ต้องมาห้ามนะคะ เดี๋ยวคุณแม่มือใหม่โดนลูกหลง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 30-03-2018 15:20:39

หมอเพลิงเริ่มรู้ใจตัวเองทีละนิด อีกเดี๋ยวก็จะกระจ่างเองว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่าอะไร

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 30-03-2018 15:34:15

ขอบคุณสำหรับนิยายค่า
สนุกมาก แอบน่ากลัวนิดๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 30-03-2018 16:39:02

เอาแล้ววๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 30-03-2018 17:43:40

โอ้ยยยยยย อยากต่อยเจมส์ พอทางนั้นทิ้งแล้วจะกลับมาหาแมนเหรอ เพลิงสักหมัดเถอะ :katai1: :z6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 30-03-2018 18:49:07

อุ้ยคุณหมอหึงคุณหมอ ถถถถถ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 30-03-2018 18:54:36

เอาไงดีจ๊ะ เพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 30-03-2018 20:27:20

ยอมรับใจตัวเองซักทีนะเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 30-03-2018 20:28:07

ถึงยังไม่เข้าใจตัวเองทั้งเพลิงทั้งแมน แต่ไม่เข้าใช้อารมณ์หากันนะ  เป็นห่วงเด็กในท้อง 

คุยกันดีๆให้น่ารักน่าฟัดเหมือนตอนก่อนหน้าได้แล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 30-03-2018 22:31:59

เพลิงหึงโหดมาก ผับลุกเป็นไฟไปแล้วแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 30-03-2018 22:47:17

ฉับ!!!! ฮื่อออออออออออออออ
 เข้าไปให้เห็นก่อนนะเพลิง ว่าแมนไม่ได้เต็มใจเลย :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-03-2018 22:55:14

 :fire:


หัวร้อนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 30-03-2018 23:50:21

หมอเพลิงตั้งสติ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 31-03-2018 00:24:22

ค้างอย่างแรง *-*

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 31-03-2018 00:30:54

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 31-03-2018 02:58:05

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 31-03-2018 08:05:09

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 31-03-2018 15:55:44

ตัดจบได้แบบ..... :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 01-04-2018 21:04:33

หึงแล่วหมอเพลิง :mew4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 03-04-2018 08:38:49

พี่เพลิงมาแล้วจ้า รอๆๆๆอ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท18 30/3/61
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 03-04-2018 14:22:01

ความหึงทำให้ สติหายหมด  :z2:
เป็นกำลังใจให้นะครับ + ไม่ได้ เพื่ง + เรื่องพี่รามไป  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 07-04-2018 01:10:32

Internal Love

ตอนที่19

Wait for the person that would do anything to be your everything.



 

 

 

 

 

 

 

            “หยุด!...บอกให้หยุดไง”

            เมืองแมนพูดดังลั่น  ถลาเข้าไปยึดแขนล่ำสันของรูมเมทเอาไว้  อีกฝ่ายทำท่าจะสะบัดออกแต่ยั้งเอาไว้ทัน  หันมามองหน้าเขาด้วยดวงตาวาวโรจน์แบบมีเมืองแมนไม่เคยเห็นมาก่อน

            “ปล่อยกู”  เพลิงกัลป์พูดเสียงต่ำ

            “จะทำอะไรเค้า  เป็นบ้าไปแล้วเหรอ”  เมืองแมนไม่ยอมปล่อยมือจากแขนของอีกฝ่าย  ขณะที่เพื่อนสนิทของเขายังนอนอยู่ที่พื้นพลางสะบัดหัวอย่างมึนงง

            “เกิดอะ..ราย ขึ้น..โอ้ย”  เจมส์อุทานเพราะถูกแขกไม่ได้รับเชิญกระชากคอเสื้อขึ้นมา

            “เพลิง ...ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ  บอกให้ปล่อยไง”  เมืองแมนตวาดเสียงสั่น  ขอบตาร้อนผ่าว....เขาทั้งโกรธทั้งไม่เข้าใจจนอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ  “ปล่อยเจมส์  จะทำอะไร  อย่าทำเค้า..”

            อาจเป็นเพราะเสียงสั่นเครือกับดวงตากลมคลอด้วยหยาดน้ำตาสองข้างกระมังที่ทำให้เพลิงกัลป์ได้สติ  ชายหนุ่มปล่อยมือจากคอเสื้อของเพื่อนสนิทรูมเมท  ถอยไปยืนห่างหลายก้าว  หัวใจเต้นเร็วแรงด้วยความรู้สึกที่ยังพลุ่งพล่านอยู่ข้างใน

            “เกิดอะไรขึ้นครับคุณ  เกิดอะไรขึ้นครับ”  ผู้จัดการร้านวิ่งมาถึงถามกระหืดหระหอบ  แขกคนอื่นในร้านพากันเหลือบมองมาอย่างสนใจ  บ้างก็ซุบซิบพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายเอาไว้

            “ไม่มีอะไรครับ  เข้าใจผิดกันนิดหน่อย”  เป็นเพลิงกัลป์ที่ตอบกลับไปเป็นคนแรก  ชายหนุ่มเดินไปหิ้วปีกเจมส์ให้ลุกขึ้นจากพื้นแล้วพยุงเอาไว้  “เพื่อนผมมันเมาครับ  ผมจะพาเพื่อนกลับแล้ว  ไม่ทราบว่าทั้งหมดเท่าไหร่ครับ”

            บริกรรีบส่งบิลมาให้

            “ไม่เป็น  เดี๋ยวเราจัดการเอง”  เมืองแมนพูดขึ้นบ้าง  หางเสียงยังสั่นอยู่แบบควบคุมไม่ได้  รีบล้วงมือหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิด  “พาเจมส์ไปที่รถเถอะ...ไม่เอาดีกว่า  เดี๋ยวไปด้วย”  เมืองแมนยังไม่มั่นใจว่าถ้าปล่อยให้เพลิงกัลป์พาเพื่อนของเขาออกไปจะเกิดอะไรขึ้นอีก  เขาไม่อยากเป็นกรรมการห้ามมวยหรอกนะ  ถึงจะยังไม่รู้สาเหตุว่าอะไรขึ้นก็เถอะ

            เมืองแมนจ่ายเงินเสร็จก็รีบเดินตามหลังเพื่อนทั้งสองคนออกมา  เพลิงกัลป์กึ่งพยุงกึ่งลากเจมส์เดินดุ่มๆไปที่รถโดยไม่รอเขา  จัดการดันตัวเพื่อนของเขาเข้าไปในที่นั่งตอนหลังสำเร็จ  ชายหนุ่มก็ปิดประตูรถดังปัง

            “...................”  ผู้ชายสองคนยืนมองหน้ากันในความมืดสลัวของที่จอดรถ

            “ไปขึ้นรถ”  เจ้าของรถพูดเสียงห้วน

            “กูจะขับรถเจมส์กลับ”

            “ช่างหัวรถมันเถอะ”

            “เดี๋ยว...มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”  เมืองแมนคว้าแขนเสื้อของอีกฝ่ายเอาไว้  “มึงจะต่อยเจมส์ทำไม”  เมืองแมนถามตรงเผง  เขายังตกใจไม่หายที่จู่ๆเพื่อนสนิทที่กอดปลอบกันอยู่ก็ตัวลอยละลิ่วไปอยู่ข้างใต้ร่างสูงใหญ่ของรูมเมทของเขาเอง  แถมฝ่ายนั้นยังกำมือเงื้อหมัดเต็มที่ด้วยหน้าตาถมึงทึงเหมือนไปโกรธใครมาสิบชาติ

            “แล้วมึงกอดกันทำไม”

            “เพื่อนกัน ทำไมจะกอดกันไม่ได้”  เมืองแมนย้อนเสียงห้วนไม่แพ้กัน  “แล้วกูจะกอดกับใครมันไปหนักหัวมึงตรงไหน  ที่มึงไปกับสาวกูยังไม่ว่าอะไรสักคำ”

            คนฟังอ้าปากแล้วก็หุบลง  จากนั้นก็อ้าอีกแล้วก็หุบ  สีหน้าของเพลิงกัลป์ดูเหมือนปลากำลังสะลักน้ำ  มันมีทั้งความโกรธเกรี้ยวประหลาดใจตามมาด้วยความตกใจ   ชายหนุ่มมองหน้าเมืองแมนเหมือนเห็นผี

            “อะไร?”

            “เออ....จบเรื่องนี้ไปเถอะ”  อีกฝ่ายตัดจบแถมทำท่าจะเดินหนีซะงั้น  เมืองแมนไม่ยอมดึงแขนเสื้อเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

            “เดี๋ยวสิ  มึงจะไม่มีคำอธิบายให้กับเรื่องนี้หรือไง  ถ้ากูห้ามไม่ทันมึงก็คงต่อยเพื่อนกูงั้นสิ”

            “เป็นห่วงกันมากก็ไปดูแลกันเองเลย”  เพลิงกัลป์ตวัดเสียง

            “งั้นก็ถอยไป  กูจะพาเจมส์กลับเอง”

            “อย่าทำเป็นเก่งเลยน่า  ไปขึ้นรถ  กูง่วงแล้ว...เหนื่อย”  มือแข็งๆคว้าที่ต้นแขนของเมืองแมนแล้วลากไปที่ตอนหน้าของรถ  เพลิงกัลป์เปิดประตูรถออกแล้วรุนหลังอีกฝ่ายให้เข้าไปนั่ง  “คาดเข็มขัดด้วยล่ะ”

            เป็นประโยคที่โคตรไม่เกี่ยวกันชะมัด...เมืองแมนคิดในใจอย่างโกรธกรุ่นขณะที่เอื้อมมือไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดเอว  คนขับขึ้นมานั่งข้างๆแล้วสตาร์ทรถ  ได้ยินเสียงกรนคร่อกมาจากด้านหลัง  เพื่อนสนิทของเขาคงหลับสนิทไปแล้วเรียบร้อย

            นั่งคอแข็งมาจนเกือบครึ่งทางถึงเพิ่งสังเกตว่าอีกฝ่ายเลี้ยวรถไปยังทางที่ไม่คุ้นเคย

            “จะไปไหน”

            “..............”  เพลิงกัลป์ไม่ตอบ  ชายหนุ่มขับรถไปเรื่อยๆ  เข้าซอยนั้นทะลุออกซอยนี้  เลี้ยวเข้าถนนเล็กออกถนนใหญ่วนขึ้นสะพานเหมือนไม่มีจุดหมาย  คิ้วเข้มขมวดมุ่นราวกับเจ้าตัวกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก

            “จอดเดี๋ยวนี้”

            “เป็นเจ้านายเหรอมาสั่ง”  เสียงห้าวๆรวนกลับมา

            เมืองแมนเม้มปากแน่น  อยากจะเถียงกลับ  ความโมโหแกมน้อยใจที่อีกฝ่ายทำร้ายเพื่อนตัวเองยังคงอยู่  แต่ประสาทที่ตึงเขม็งกลับสวนทางกับหนังตาที่เริ่มหนักขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ

            ชายหนุ่มใช้มือดันเปลือกตาตัวเอง  ฝืนถ่างตาเอาไว้  ทว่าแอร์เย็นๆที่เป่าอยู่ก็ชวนให้ง่วงนอนเหลือเกิน  ความเหน็ดเหนื่อยที่สะสมมาตลอดทั้งวันทำให้ร่างกายของเขาล้าเต็มที 

            อยากจะพูด  อยากจะเคลียร์กับคนข้างๆให้รู้เรื่องกันไป  แต่ว่า...

            เสียงลมหายใจสม่ำเสมอดังมาจากคนที่นั่งข้างๆ  คนขับเหลือบมองผ่านกระจกแลเลยไปยังข้างหลังที่มีร่างของเพื่อนสนิทเมืองแมนนอนอยู่  นายแพทย์หนุ่มถอนหายใจเฮือก  เลี้ยวรถเข้าข้างทางจอดที่ริมแม่น้ำสายหลักที่ไหลผ่านใจกลางจังหวัด  เปิดกระจกลงให้ลมจากด้านนอกพัดเข้ามา  หวังว่าลมเย็นๆจะช่วยดับอารมณ์ร้อนของเขาได้บ้าง

            ...เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?.... คำถามที่เมืองแมนถามเขาดังก้องอยู่ในหูราวกับมีคนมากรอเทปซ้ำ   ช่างเป็นคำถามที่แทงใจเขาเหลือเกิน  เป็นบ้าไปแล้วเหรอ  เพลิงกัลป์  เป็นอะไรกันแน่

            แค่เห็นคนสองคนกอดกัน  ทำไมเขาจะต้องร้อนไปทั้งตัวขนาดนี้  ร้อนชนิดที่อยากจะเผาทำลายทุกอย่างตรงหน้าให้วอดวายกลายเป็นขี้เถ้า  ยิ่งเห็นเมืองแมนปกป้องเพื่อนจนออกนอกหน้าเขาก็ยิ่งโกรธ

            นี่เขาเป็นอะไรไป...

            มึงรู้คำตอบอยู่แล้ว  เพียงแต่ไม่กล้ายอมรับมันเท่านั้น...เสียงเล็กแหลมดังขึ้นจากซอกหลืบในหัวใจของเขา  เพลิงกัลป์ขมวดคิ้วแล้วคลายออก  ทอดสายตามองกระแสน้ำที่ไหลเอื่อยอยู่เบื้องล่าง 

            ไม่...เขาไม่รู้

            ไม่รู้แน่เหรอ...เจ้าเสียงนั้นยังดังขึ้นมาอีก

            ไม่...แน่ใจ

            เสียงยืนยันหนักแน่นของเขากลับอ่อนลงอย่างประหลาด

            ไม่....เขาไม่ใช่พวกรักร่วมเพศ  เขาชอบผู้หญิงมาตลอดชีวิต  ถึงจะเกิดพลาดพลั้งทำผู้ชายคนหนึ่งท้องเข้า  แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะชอบผู้ชายอยู่ดี  แค่นึกถึงกล้ามเนื้ออก  หลังไหล่บึกบึน  กล้ามขากล้ามท้อง ไหนจะหนวดอีก....เขาก็อยากจะอ้วกแล้ว   มันไม่เหมือนร่างอรชรอ้อนแอ้นของหญิงสาวที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งเร้าใจเอาเสียเลย  ไหนจะผิวละเอียดขาวผ่อง  แขนขาเรียวบาง  ริมฝีปากสีสดสีเดียวกับยอดทรวงสองจุดบนแผ่นอกเรียบเนียน...

            อกเรียบเนียน...เดี๋ยวนะ  ต้องอกตู้มๆหน่อยสิ  ถึงจะสเป็คของเขา  ให้ตายเถอะ   ภาพของรูมเมทคอยแต่จะแทรกเข้ามารบกวนกันอยู่เรื่อย

            ถ้าสมมุติว่า...แค่สมมุตินะ  ว่าเขาเกิดชอบผู้ชายขึ้นมา

            แล้วมันจะยังไงต่อวะ

            ถ้าบังเอิญว่าผู้ชายคนนั้นเกิดตั้งท้องลูกของเขาด้วย

            โลกต้องแตกแน่ๆไอ้เพลิงกัลป์  พ่อแม่จะต้องด่าแหลก  เพื่อนฝูงคงจะยอมรับไม่ได้  ต้องมีคนเก็บไปล้อกันเป็นที่สนุกสนาน....ถึงจะบอกว่ายุคนี้เป็นยุคที่เปิดกว้างแต่ก็ต้องยอมรับว่ายังมีคนอีกมากที่ยังเห็นเรื่องรักร่วมเพศเป็นเรื่องน่ารังเกียจ  อย่างน้อยก็เขาคนหนึ่งล่ะ  อาจไม่ถึงกับรังเกียจแต่ก็ไม่ได้ชอบ

            จะทำยังไงในเมื่อมัน...ชอบ...ไปแล้ว

            ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก

            ในที่สุดเขาก็จำต้องยอมรับกับตัวเองหลังจากเฝ้าเพียรปฏิเสธตัวเองมาพักใหญ่นับตั้งแต่เริ่มมีความรู้สึกกังวลแปลกๆกับเมืองแมนตลอดเวลา   ถึงจะพยายามปัดออก  พยายามไม่ใส่ใจแต่สุดท้าย...ดูเหมือนจะหนีไม่พ้น

            เขาคงปฏิเสธตัวเองต่อไปไม่ไหวอีกแล้วว่าอาการที่แสดงออกมาทั้งหมดเมื่อกี้ไม่ได้เกิดจากความหึงหวง  จะอ้างต่อว่าหน้ามืดขาดสติเพราะเป็นห่วงเด็กในท้องของเมืองแมน  มันก็ดูเป็นคำแก้ตัวที่ไม่เข้าท่าเอาเสียเลย

            เลิกโกหกตัวเองได้แล้วเพลิงกัลป์....มึงชอบเมืองแมน  รูมเมทของมึง...คนที่อุ้มท้องลูกของมึงอยู่นั่นแหละ  แต่จะชอบเมื่อไหร่  ชอบได้ยังไง  ก็ไม่รู้เหมือนกัน

            ไม่รู้จะไปหาคำตอบยังไงด้วย  ปลุกเมืองแมนขึ้นมาถามก็คงจะไม่ได้คำตอบ  มีหวังอีกฝ่ายคงหาว่าเขาเพี้ยนไปแล้ว  ไม่ก็อาจจะหัวเราะก๊ากพร้อมกับสมน้ำหน้าเขา 

            หรือว่าเจ้าตัวจะยิ้มจนตาหยีแล้วตอบกลับมาว่าชอบเขาเหมือนกัน

            ตื่นเถอะไอ้เพลิงกัลป์  ชักจะเลอะเทอะไปกันใหญ่แล้ว...

            เมืองแมนขยับตัวแล้วลืมตาขึ้น  เขากระพริบตามองภาพข้างหน้าผ่านกระจกรถครู่หนึ่งอย่างงงๆ  รถจอดสนิทแต่ไม่ใช่หน้าแฟลตหรือหน้าโรงแรมอย่างที่ต้องการ  แต่กลับเป็นริมแม่น้ำสายยาวที่มีเพียงแสงไฟข้างทางมืดๆประกอบฉากเท่านั้น

            “ที่ไหนเนี่ย”  เขาอุทาน  หันไปมองหน้าคนขับที่ซ่อนอยู่ในเงามืด  เห็นเพียงปลายคางรกครึ้มด้วยหนวดเคราเขียว

            “รถเสียเลยจอดพักนิดนึง”   เสียงห้าวๆตอบกลับมา

            “อ้าว  ต้องเรียกช่างมั้ย  แล้วจะกลับยังไงล่ะ”  เมืองแมนตื่นเต็มตาแล้วก็เริ่มกังวล  “ดึกป่านนี้คงไม่มีช่างมาดูให้แล้วมั้ง”  เขาเปิดกระเป๋าควานหานามบัตรของช่างที่เคยเก็บเอาไว้ทว่ามือใหญ่ของอีกคนกลับยึดเอาไว้แน่น  มือของเพลิงกัลป์อุ่นจนเกือบร้อนทีเดียว

            “มีอะไร?”  เมืองแมนพยายามจะดึงมือออก

            “ขอโทษนะ”

            “หืม?”   ตอนแรกก็ตามไม่ทันเพราะมัวแต่คิดเรื่องรถเสีย   ครั้นพอเห็นแววตาคมเข้มที่มองมา  เมืองแมนก็กลับรู้สึกว่าความร้อนจากมือข้างนั้นดูจะแผ่ซ่านขึ้นมายังใบหน้าอย่างรวดเร็ว 

            “กู...ขาดสติไปหน่อย”

            “ขาดไปมากเลยแหละ  โมโหหิวหรือไง”  เมืองแมนพยายามเบนประเด็น  ดึงมือออกจากมืออีกฝ่ายได้สำเร็จ  “ เดี๋ยวกูหานามบัตรช่าง...”

            “ไม่ต้องหรอก...เดี๋ยวก็สตาร์ทติดแล้ว”  พูดไม่ทันขาดคำ  เสียงเครื่องยนต์ก็ดังกระหึ่ม  “ให้ไปส่งเพื่อนของมึงที่โรงแรมก่อนมั้ย”

            “ที่โรงแรมไม่มีใครอยู่เลย  แล้วเจมส์ก็เมามาก  กูกลัวว่าไปอยู่โรงแรมคนเดียวเดี๋ยวจะแย่เอา”  หลังหลับไปตื่นหนึ่ง   อารมณ์ที่ขุ่นมัวในตอนแรกก็ดีขึ้นมาก  ไม่รู้ว่าสัมพันธ์กับสัมผัสอุ่นจัดกับคำขอโทษเมื่อครู่หรือเปล่า

            “เพื่อนมึงเป็นผู้ชายนะครับเผื่อลืม  เมาเละยังไงก็ไม่เป็นอะไรหรอก”

            “ได้ไง  สมัยนี้จะผู้ชายหรือผู้หญิงก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้น  ดูอย่างกูสิ...มานั่งอุ้มท้องอยู่นี่ไม่ใช่เพราะเมาเละเรอะ”  เมืองแมนพูดแกมหัวเราะด้วยน้ำเสียงขมขื่น

            เพลิงกัลป์อึ้งไป 

            “งั้นก็พากลับไปค้างที่แฟลตของเราแล้วกัน  เช้าค่อยพาไปส่ง”  เขาตัดสินใจ

            ขับรถมาจนถึงแฟลต  เพลิงกัลป์หิ้วปีกพาเจมส์เข้าไปในห้องพัก   เขายืนยันจะให้แขกนอนที่ห้องของตัวเองแม้ว่าเมืองแมนจะค้านอย่างไรก็ตาม

            “ห้องกูใหญ่กว่าห้องมึง  ให้เพื่อนมึงนอนนี่แหละ”

            “เดี๋ยวนอนห้องกูเอง”

            “ไม่ต้องเถียงแล้ว  ไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอนซะ  มันกี่โมงกี่ยามเข้าไปแล้ว”  เพลิงกัลป์พูดเหมือนคนแก่ดุลูกหลานที่เพิ่งกลับจากเที่ยวเล่น  “พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นเช้าไปทำงานอีก”

            “แต่..”

            “ไม่มีแต่  ไปอาบน้ำหรือจะให้อาบให้?”  เพลิงกัลป์พูดเสียงแข็ง

            พออีกฝ่ายแข็งเข้า  เมืองแมนเลยต้องจำยอมโดยปริยาย  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองจะต้องทำตามที่อีกฝ่ายสั่งด้วย 

            “ขอเช็ดตัวให้มันก่อน”  เจมส์ยังอยู่ในชุดเดิมพร้อมกับกลิ่นเหล้าคลุ้ง

            “ไม่ต้อง  เดี๋ยวกูจัดการเอง”   เพลิงกัลป์ตัดบท

            เมืองแมนเข้าไปอาบน้ำแล้ว  เจ้าของห้องอีกคนถึงได้หันมาดูแขกไม่ได้รับเชิญที่นอนหมดสภาพอยู่ที่พื้นตรงหน้า  ...เมาเหมือนหมา  น่าจะปล่อยทิ้งเอาไว้ตรงสะพานชะมัด

            เมืองแมนกลับออกมาจากห้องน้ำ  เจอรูมเมทกำลังนั่งหน้าเคร่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว  ท่าทางเพลิงกัลป์เหมือนคนกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดหนัก

            “ไปอาบน้ำสิ”  เมืองแมนพูด  อีกฝ่ายเพียงแต่เหลือบตามอง

            “อืม  ไปแต่งตัวเถอะ”  ฝ่ายนั้นพูด

            “ตกลงมึงจะบอกกูได้หรือยังว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”  เมืองแมนถาม  แว่วเสียงอีกฝ่ายถอนหายใจเบาบาง  “มึงมีปัญหาอะไรกับเจมส์  เคลียร์กันสิไม่ใช่มาใช้กำลังแบบนี้”

            “กู...แค่เข้าใจผิดนิดหน่อย”  เพลิงกัลป์ตอบกลับไป  “ไม่มีอะไรหรอก  เข้าห้องไปได้แล้ว”  เขาไล่ซ้ำอีกรอบ

            “เข้าใจผิด?  เกือบต่อยหน้าเพื่อนกูเพราะเข้าใจผิดเนี่ยนะ  เข้าใจผิดว่าอะไร”  แมนพยายามควบคุมอารมณ์  เขาอยากคุยกันด้วยเหตุผลมากกว่า

            “จะถามให้ได้อะไรขึ้นมา”

            “พวกมึงเป็นเพื่อนกูทั้งคู่  กูก็ไม่อยากให้มึงมีปัญหากัน”  เมืองแมนตอบกลับ  เดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น  มองหน้าฝ่ายนั้นอย่างค้นหาทว่าอีกฝ่ายกลับไม่สบตาเขา  “มีอะไรก็พูดกันตรงๆดิ  ไอ้เจมส์มันเป็นคนใจกว้างนะ  คุยกันตรงๆได้”

            “คำก็เจมส์สองคำก็เจมส์”  เพลิงกัลป์ตอบ  ปิดบังหางเสียงเยาะเอาไว้ไม่มิด  “มันเป็นเพื่อนสนิทมึงหรือเป็นมากกว่านั้นกันแน่”

            “หมายความว่าอะไร”

            “ต้องให้แปลด้วยเหรอ  มึงน่าจะรู้อยู่แก่ใจ”

          “กูรู้แค่มันเป็นเพื่อนสนิทที่กูรักมาก...แค่นั้น”  เมืองแมนตอบเสียงห้วนจัด  “มีแต่คนคิดอกุศลเท่านั้นแหละที่คิดเป็นอย่างอื่น”

            “อกุศล?”  คนฟังทวนคำแล้วหัวเราะออกมา  “รู้หรือเปล่าว่าอกุศลแปลว่าอะไร”

            “แปลว่าคนที่มีความคิดอย่างมึงไง”  เมืองแมนตวัดเสียง  ไม่ทันสังเกตถึงสายตาของอีกฝ่ายที่มองตรงมาที่ส่วนบนของเขาที่ปราศจากเสื้อผ้า

            ผิวขาวเนียนที่เห็นในระยะใกล้ทำให้หัวใจของเพลิงกัลป์เต้นเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว  หยดน้ำยังเกาะอยู่ตามผิวให้เห็น   รูปร่างผอมบางที่เริ่มมีหน้าท้องปรากฏคาดทับด้วยผ้าเช็ดตัวที่เอว  ดูเหมือนเจ้าตัวจะยังไม่รู้สึกเลยว่าความคิดของเขาห่างไกลจากเรื่องที่กำลังโต้เถียงมากขึ้นทุกที

            มันวนเวียนอยู่กับแอ่งชีพจรตรงลำคอเนียนผ่องที่เต้นตุบๆให้เห็น   ไล่เลยลงมายังแผ่นอกและรอยบุ๋มตรงสะดือ  เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ

            “...นี่  ฟังกันอยู่หรือเปล่า  กูตั้งใจจะถามดีๆ  ทำไมต้องโยกโย้ด้วย”

            “ไป...เปลี่ยนเสื้อผ้า”  เขาพูด  พยายามเบนหน้าหนีไปทางอื่น  กำมือแน่น

            “พรุ่งนี้กูจะไปส่งเพื่อนเอง  ไม่ต้องลำบากมึงหรอกนะ”  เมืองแมนตบท้าย  หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้อง  พอประตูห้องปิดสนิทลง  คนที่นั่งเกร็งอยู่ก็ถอนหายใจเฮือก

            บางทีเขาอาจจะคิดอกุศลอยู่จริงๆ

            .....................................................................................

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 07-04-2018 01:11:53

            เจมส์จะกลับในเช้าวันถัดมา  เจ้าตัวเอาแต่บ่นว่ามึนหัวแล้วก็โทรเรียกให้ป๊อกมารับ  ไม่ยอมให้เมืองแมนไปส่งที่โรงแรม

            “มึงไปทำงานเหอะแมน  เดี๋ยวไปราวน์ไม่ทันนะ”  เจมส์ไล่เพื่อนไปทำงานอีกรอบ

            “มึงจะกลับแล้วนี่  กูอยากไปส่งมึงก่อน”   เมืองแมนก็ยังไม่ไปเสียที  เอาแต่ละล้าละลัง  อยากไปส่งเพื่อนแต่ก็ต้องไปทำงานด้วย  มองนาฬิกาก็เกือบแปดโมงเช้าแล้ว  รูมเมทเปิดประตูออกมาจากห้องส่วนตัวพอดี  คิ้วเข้มเลิกขึ้นมองหน้าทั้งสองคนแทนคำถาม

            “เจมส์จะกลับแล้ว  กูจะไปส่งที่โรงแรม”

            “ไม่ต้องไป  กูไปเองได้  ไม่ใช่เด็กเล็กๆนะไอ้แมน”  เจมส์พูดขึ้น  “มึงรีบไปทำงานเหอะ  ได้ข่าวว่าลาเยอะจนเวลาจะไม่ครบไม่ใช่เหรอ  ขืนมึงขาดอีกวันล่ะก็ได้วนซ้ำใหม่แหงๆ”

            “เออๆกูไปก็ได้   ดูแลตัวเองด้วยนะมึง  ไว้มีอะไรก็โทรมาได้”

            “มึงก็ดูแลตัวเองเหมือนกัน  เจอกันที่งานรับปริญญานะ”  เจมส์พูด  กางแขนออกกว้างเหมือนจะกอดแต่แล้วก็เปลี่ยนใจเป็นล้วงกระเป๋ากางเกงแทน  “ต้องมาถ่ายรูปหมู่ให้ครบนะ  ห้ามขาดห้ามลาห้ามตาย”  เขาพูดแกมหัวเราะ

            “เจอกันเพื่อน”  เมืองแมนโบกมือให้พลางรีบใส่รองเท้าแล้วเดินออกไปจากห้อง

            คนที่ยืนนิ่งดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นขยับตัว  เดินไปเปิดตู้เย็น  หยิบนมกล่องขึ้นมาดื่ม

            เกิดความเงียบขึ้นภายในห้องพัก  ต่างคนต่างลอบสังเกตท่าทางของอีกฝ่ายเงียบๆ  เพลิงกัลป์ถอยไปยืนคุมเชิงที่ประตูห้อง  เลิกคิ้วมองแขกของรูมเมทตนเองนิ่งๆ

            “มึงมีเรื่องจะคุยกับกูใช่มั้ย”  เจมส์เป็นฝ่ายโพล่งขึ้นมาก่อน  “ความจริงกูต้องเป็นฝ่ายถามมึงมากกว่าว่าเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่  ถึงกูจะเมามากแต่ก็ยังรู้สึกตัวอยู่นะ   รู้ด้วยว่ามีคนคิดจะต่อยกู   กูกับมึงไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน  จู่ๆมาทำแบบนี้ต้องมีสาเหตุ  ถ้ามึงแมนพอก็พูดออกมาตรงๆ เคลียร์กันไปเลยก่อนที่กูจะกลับเนี่ย”

            “..............”  เพลิงกัลป์ยักไหล่ตอบด้วยท่าทางที่แสนจะขัดตาคนมอง  เจมส์บอกตัวเองว่าหมั่นไส้ท่าทางมั่นอกมั่นใจของอีกฝ่ายชะมัด

            “มึงตอบกูมาตามตรงนะ  มึงชอบเพื่อนกูใช่มั้ย”  เขาตัดสินใจดับเครื่องชน  “กูสังเกตมาสองวัน  ถ้าไม่ตาบอดก็ต้องเห็น  เมื่อวานที่มึงจะต่อยกูก็เพราะหึงไอ้แมน”  เขาสังเกตเห็นตั้งแต่วันแรกแล้ว  สายตาที่มองมายังเพื่อนของเขา  ไหนจะตามไปรับกลับมาจากโรงแรมกลางดึกอีก  ...ไม่มีทางเป็นรูมเมทธรรมดาๆแน่

            “ใช่”  ฝ่ายนั้นกลับตอบรับหน้าตาเฉย  ง่ายดายผิดคาดจนคนถามงง

            “แล้ว..?”

            “แล้ว?”  เพลิงกัลป์ยิ้มมุมปาก  “กูชอบเพื่อนมึง  ก็เป็นเรื่องของกูกับเพื่อนมึง  ไม่ใช่เหรอ  หรือว่าเป็นเรื่องของมึงด้วย”

            “แมนไม่เคยมีใคร”  เจมส์พูดเรียบๆ  “มันใช้ชีวิตในกรอบของที่บ้านมาตลอด   ถ้ามึงคิดจะจีบแมนล่ะก็  บอกเลยว่ายาก”

            “แล้วไง  กูไม่สนอยู่แล้ว”

            “กูรักแมนมาก  เป็นห่วงมันในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง  กูไม่อยากให้มันเสียใจ”   คนพูดถอนหายใจ  “กูพอรู้ชื่อเสียงของมึงอยู่บ้าง..เพลิงกัลป์  ถ้ามึงคิดจะ ‘เล่นๆ’ กับเพื่อนกู  กูคงยอมไม่ได้”  หางเสียงของเจมส์แข็งกร้าวขึ้น  “ถ้าแมนเสียใจเพราะมึงล่ะก็  มึงได้เห็นดีกัน   เพื่อนกูเป็นคนจริงจัง  ถ้ารักใครก็คงรักจริง  เทียบกับมึงแล้วคงเป็นคนละแบบ  กูไม่อยากให้มึงเข้ามายุ่งกับเพื่อนกู   กูไม่อยากให้เพื่อนกลายเป็นของเล่นของใคร”

            “กูไม่เคย ‘เล่นๆ’ กับเมืองแมน”  เพลิงกัลป์พูด

            เจมส์พิศดูแววตาคมเข้มของคนพูด  เห็นแววหนักแน่นจริงจังตามที่พูดมา

            “กูไม่เชื่อมึงจนกว่าจะพิสูจน์ด้วยการกระทำ  แต่พนันได้เลยว่าไม่เกินสามเดือน   ถึงวันนั้น...มึงเตรียมตัวนอนโรงพยาบาลหยอดน้ำข้าวต้มได้เลยเพลิงกัลป์”

            เพื่อนของเมืองแมนออกไปจากห้องแล้ว  เพลิงกัลป์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ  ...หยอดน้ำข้าวต้ม?   เหอะ  ไม่มีทาง

            คนอย่างเพลิงกัลป์  ทำอะไรทำจริง

            ถ้ายอมรับกับใจแล้วว่าใช่...เป็นไงเป็นกัน

            ชายหนุ่มออกไปทำงานตามปกติ  วุ่นวายอยู่บนวอร์ดจนบ่ายจัดถึงได้ยินเรื่องซุบซิบจากพยาบาลดังเข้าหู  เป็นเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ข่าวลือเรื่องเขาทำผู้หญิงท้อง

            เรื่องผี

            “พี่นวลที่อยู่พิเศษชั้นห้าเขาก็ได้ยินเสียงนะพี่  เป็นเสียงผู้ชายร้องไห้  ได้ยินตอนประมาณตีสาม  แถมยังมีเสียงทุบกำแพงหรืออะไรประมาณนี้อีกนะ  หนูละกลั๊วกลัวว่าจะเป็นผีนักโทษที่เขาว่ากัน”

            “ผีที่ไหนหรอครับ”  เพลิงกัลป์หูผึ่ง  เข้าไปร่วมวงด้วย

            “ผีที่ตึกพิเศษค่ะหมอ  หมออยู่เวรดึกๆกลางคืนระวังนะคะ  ไม่รู้เคยได้ยินเสียงบ้างหรือเปล่า  ช่วงนี้เขาได้ยินกันทุกคืนเลย”

            เพลิงกัลป์นั่งฟังพี่พยาบาลพูดกันอยู่พักใหญ่  คิดว่าคงเป็นเรื่องเล่าประจำวันแก้เบื่อเหมือนทุกทีเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย  ทว่าข่าวลือเรื่องผีที่ห้องพิเศษชั้นห้านั้นกลับไม่จางหายไปเหมือนข่าวลืออื่นๆ เป็นเพราะยังมีคนได้ยินเสียงปริศนานั้นอยู่เรื่อยๆ

            “เคยได้ยินเรื่องผีที่ชั้นห้าพิเศษมั้ย”  จู่ๆเมืองแมนก็พูดขึ้นในวันหนึ่ง  ขณะที่กำลังจะออกไปทานข้าวเย็นกัน   

            “เคยได้ยินอยู่เหมือนกัน  ทำไมเหรอ”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมา  ท่าทางไม่สนใจนัก  “วันนี้ร้านราดหน้าปิด  อยากกินอย่างอื่นอีกหรือเปล่า”  เขาถามเรียบเรื่อย   เลี้ยวรถออกมาจากหน้าร้านราดหน้าเจ้าประจำที่คนข้างๆบ่นอยากกิน  เป็นเรื่องปกติไปแล้วที่เขาจะทำหน้าที่เป็นสารถีพาเมืองแมนไปกินข้าวเช้า กลางวัน เย็น  บางทีก็มีมื้อดึกด้วยแล้วแต่ถ้าอีกฝ่ายเกิดหิวขึ้นมา 

            “กินอะไรก็ได้”

            “งั้นไปกินบะหมี่”

            “ไม่อยากกิน  เบื่อ”

            “กินข้าวมันไก่มั้ย”       

            “วันก่อนเพิ่งกิน”

            “งั้นกินก๋วยเตี๋ยวเรือ”

            “มันเผ็ดอ่ะ  ร้านร้อนด้วย”

            “ไหนบอกว่ากินอะไรก็ได้ไง”  เพลิงกัลป์อุทานฉุนๆแกมขัน  “อันนี้ก็ไม่เอา อันนั้นก็ไม่เอา”

            เมืองแมนเลยหัวเราะออกมา

            “จริงด้วยแฮะ  ไม่รู้ตัวเลย  ขอโทษนะ”   เมืองแมนยกมือขึ้นเกาจมูก  “ให้มึงเลือกแล้วกัน”

            “เดี๋ยวเลือกแล้วก็ไม่ถูกใจ  ไม่ยอมกิน  นั่งเขี่ยช้อนอีก”   เพลิงกัลป์ย้อนอย่างรู้ทัน  “คราวที่แล้วกูต้องนั่งกินคนเดียวสองชาม  แถมยังต้องพาไปกินร้านใหม่  เสียเวลาสองต่อ”

            “ทำไมมึงเป็นคนตามใจเพื่อนจังวะ”   เมืองแมนคิดตามแล้วก็ปรารภออกมา   

            “แค่บางคนเท่านั้นแหละ”

            “เป็นเพราะกูท้องลูกของมึงเหรอ”

            “ก็มีส่วน”  เขายอมรับ

            “แล้วตอนที่มึงจีบสาว  มึงตามใจเค้าแบบนี้มั้ย  หรือว่ามากกว่า”

            “ก็ขึ้นกับว่าถูกใจมากน้อยแค่ไหน”  เพลิงกัลป์เลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าร้านข้าวต้มกุ๊ยร้านโปรดของเมืองแมน  “กินข้าวต้มแล้วกันนะ  เบาๆดีได้หลับสบาย”

            ...แล้วแบบนี้เรียกว่ามากหรือน้อยเหรอ...จู่ๆเมืองแมนก็นึกสงสัยขึ้นมาในใจ

            “ไอ้เพลิง  ไอ้แมน  ทางนี้”

            เสียงเรียกดังมาจากโต๊ะข้างในสุดของร้าน  เมืองแมนพบว่ามีเพื่อนๆอินเทิร์นหนึ่งจับจองโต๊ะกันอยู่ก่อนแล้วเกือบเต็ม  ทุกคนมีถ้วยข้าวต้มและกับข้าววางตรงหน้าเรียบร้อย  คงมาถึงก่อนพวกเขาสักพักแล้ว

            “ลมอะไรหอบมาเจอกันได้  เดี๋ยวนี้ตอนเย็นพวกมึงหายหัวเลยนี่หว่า  ไม่มาเจอเพื่อนเจอฝูง”  โย่งทักทาย

            เพลิงกัลป์เบี่ยงตัวหลบให้เมืองแมนขยับเข้าไปนั่งข้างในจะได้ไม่มีใครเดินชน  ชายหนุ่มเลื่อนเก้าอี้ให้รูมเมทนั่งก่อนเหมือนทุกครั้งเวลาไปทานข้าวด้วยกัน  เขายกมือเรียกบริกรมาสั่งอาหารเพิ่มอีกสองสามอย่างโดยไม่ต้องถามเมืองแมนเลยสักคำเพราะจำเมนูโปรดของอีกฝ่ายได้ดี

            ไม่รู้ตัวเลยว่าอยู่ในความจับสังเกตของใครบางคนอยู่เงียบๆ

            “เดี๋ยวนี้ตัวติดกันจังนะ  ทั้งคู่เลย”  หวานพูดขึ้นยิ้มๆ  “แมนหายดีแล้วใช่มั้ยเอ่ย”

            “หายดีแล้วล่ะ”

            “ดีแล้วล่ะ  ไม่ต้องกินยาอะไรแล้วใช่มั้ย”

            “ก็มีบ้าง  ถ้ามีอาการ”   เมืองแมนตอบอย่างระมัดระวัง  อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้กับแววตาของหวานที่มองมายังเขา

            “ไม่ใช่อะไร  วันก่อนบังเอิญเห็นใบยาของแมนในห้องคุณเภสัชเลยงง  คงชื่อเหมือนกันล่ะมั้ง”  หญิงสาวพูดแล้วเปลี่ยนเรื่อง  “อาทิตย์หน้าต้องฝากด้วยนะ  เราไปรับปริญญา”

            มหาวิทยาลัยของหวานรับปริญญาก่อนทุกคนในโต๊ะ  บทสนทนาเปลี่ยนไปเป็นเรื่องของการเตรียมตัวรับปริญญาแทน  ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่และวุ่นวายกว่าที่เมืองแมนคาดคิดเอาไว้

            “หวานจองช่างภาพไว้แล้ว  จองช่างแต่งหน้าแล้วด้วย  เหลือแค่ชุดตอนงานเลี้ยงบายเนียร์  ยังหาไม่ได้  กลัวแต่จะอ้วนขึ้นเนี่ยสิ”

            “กำลังพอดีแล้วครับ”  โย่งรีบเสริม

            “มีเวรที่ต้องแลกอีก  มีใครสนใจอยู่เวรแทนเรามั้ย”

            “ลองถามไอ้เพลิงดู  มันชอบอยู่เวรแทนเพื่อน”

            “กูอยู่แทนแมนคนเดียว”  เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ  “ลองถามคนอื่นดู”

            “นี่ถ้าแมนเป็นผู้หญิง  เราจะสงสัยแล้วนะเนี่ยว่าคู่นี้มีอะไรกันหรือเปล่า”  หวานพูดทีเล่นทีจริง  “พี่พยาบาลยังบอกเลยว่าหมอเพลิงดูแลเพื่อนดี๊ดี  ตามใจทุกอย่าง”

            “ผมก็ดูแลเพื่อนๆเท่ากันหมดแหละครับ”   เพลิงกัลป์ตอบเลี่ยง   “พอดีไอ้แมนมันอยู่ด้วยกันตลอด  ก็เลยเหมือนมากกว่าคนอื่น”

            “ค่อยยังชั่ว  นึกว่าหมอเพลิงสุดหล่อเปลี่ยนเป้าหมายไปเสียแล้ว  ไม่งั้นสาวๆคงเสียใจแย่”   เพื่อนล้อเลียน

            เมืองแมนวางช้อนลงกับถ้วย รู้สึกอิ่มเอาดื้อๆ

            กว่าทุกคนจะจัดการอาหารตรงหน้าหมดก็เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมา  เมืองแมนกลับออกมาจากร้านพร้อมกับทุกคน  แยกย้ายกันกลับเหมือนขามา  ชายหนุ่มเดินเงียบจนเพลิงกัลป์เหลือบมอง

            “รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ”  เพลิงพูด  ก่อนจะแวบหายไปในกลุ่มฝูงชนในตลาด  สักพักก็กลับมาพร้อมกับถุงใส่ขนมเบื้องในมือกับโอเลี้ยง  “ขนมเบื้องน่ากิน   ลองกินดูสิ  ถุงนี้โอเลี้ยง”  เขายื่นถุงเครื่องดื่มบรรจุน้ำสีดำเข้มให้

            เมืองแมนรับไปถือเอาไว้  ไม่ได้กิน

            อันที่จริงเขาก็บอกไม่ถูกว่าตัวเองเกิดเป็นอะไรขึ้นมา  โทษอารมณ์แปรปรวนของคนท้องก็แล้วกันนะ  รู้สึกผิดหูผิดตาไปหมด

            “อร่อยนะ  ลองกินดู”   เพลิงกัลป์พูดขึ้น  มองหน้าเขา  พอเห็นนิ่งก็พูดขึ้นลอยๆ   “ตามใจกับเอาใจมันไม่เหมือนกันหรอกนะ   เราอาจจะตามใจใครก็ได้  อาจจะเพื่อตัดรำคาญหรือว่าขี้เกียจคิด”  ชายหนุ่มหยิบขนมเบื้องชิ้นเล็กน่ากินออกมาจากถุง   ยื่นมาจนเกือบชิดริมฝีปากของเขา  “แต่เอาใจมันต้องใช้อะไรมากกว่านั้น  เพราะมันมาจากคำว่าเอาใจใส่ไง”

            เมืองแมนเม้มปาก   

            “เอาใจขนาดนี้แล้ว  ยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ”   พูดจบแล้วเพลิงกัลป์ก็ยิ้มใส่ตาของเขา

            คนฟังอ้าปากค้าง  อีกฝ่ายได้ทีเลยส่งขนมเบื้องเข้าปากแล้วพาจูงมือข้ามถนนมาอีกฝั่งหนึ่งที่รถจอดอยู่

            ............................................................................................

            มาอัพต่อแล้วจร้า

            เอาแล้วไงพ่อเพลิง  เป็นไงเป็นกันนาจา

            ตอนนี้พ่อคงเข้าใจว่าตัวเองชอบเมืองแมนเข้าแล้ว

            แต่คงยังไม่ถึงขั้นรักหรอกนะชั้นว่า  พ่อคนความรู้สึกช้า

            อย่างน้อยก็ยังเร็วว่าหมอแมนคนดีที่หนึ่งของชั้นล่ะนะ5555

            เจอกันตอนหน้าค่ะ

            #แฟนหมอแมน

             

           

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-04-2018 01:39:16

ยอมรับความจริงไปแล้วหนึ่ง ทีนี้ก็เหลือน้องแมน :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 07-04-2018 01:43:22

เตงจะมาต่อตอนต่อไปให้เค้าพน.เลยใช่มั้ยคะ? 555555555

ไปหวีดในทวิตแปบบบบบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-04-2018 01:54:17

คงจะมีคนจับสังเกตได้อีกเยอะเลยล่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-04-2018 02:12:47

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-04-2018 02:23:12

ตอนนี้ยังไม่หมั่นใจว่าชอบแมน ก็จะไปต่อยเจมส์เลย ถ้ารู้ว่าชอบว่ารัก คงถีบเจมส์กระเด็นไปให้ห่างแมนแล้วล่ะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-04-2018 02:50:51

เอาแล้วๆ เริ่มแล้วๆ เหลือก็แต่แมนนี่แหล่ะที่ยังไม่รู้ใจตัวเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-04-2018 03:05:15

แน่ใจขนาดนี้ ดับเครื่องชนเลยค่ะหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 07-04-2018 06:12:20

ปรบมือสิคะจะมัวรออะไร

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 07-04-2018 06:36:00

น้ำหวานนี่ชอบยุ่งจริง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 07-04-2018 07:10:32

จัดไปชุดใหญ่เลยนะเพลิง รู้ใจตัวเองแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 07-04-2018 07:33:38

พ่อเดินหน้าเต็มที่ ยอมรับว่าชอบแล้ว
ลุย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 07-04-2018 08:25:17

บอกไปเลยว่าหวงเมียหวงแม่ของลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 07-04-2018 09:02:33

โอ้ยพี่เพลิงหวานมาก รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 07-04-2018 09:44:53

เพลิงควรรุกจีบแมนนะ  คุยให้เข้าใจลูกจะได้อบอุ่น

รอตอนต่อไปค่ะ อยากเห็นอะไรหวานๆ :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 07-04-2018 10:12:29

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 07-04-2018 10:21:46

แหม..หมอเพลิง เดินหน้าใหญ่เลยนะ
ขอบคุณเจมส์ที่ทำให้เพลิงรู้ใจตัวเอง
แมน ก็เล่นตัวหน่อยนะ อย่าให้อีกคนได้ใจ
 :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 07-04-2018 11:40:39

โอ้ยยยยยย หมอเพลิงขาาา บทจะรู้ใจตัวเองก็รุกสุดๆเลย ที่แล้วๆมาเราให้อภัยหมอเพลิงหมดเลย ถ้าจะแสดงออกตรงๆขนาดนี้ ลุยค่ะ ไม่ต้องกลัวใคร เราจัดการให้เอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 07-04-2018 12:24:49

โอ้ยยยยหมอเพลิงงงงกว่าจะยอมรับได้ว่าชอบเรานี่ก็นั่งลุ้นจนเกร็งไปหมด อย่างน้อยก็โล่งใจไปนิดนึงว่าหลังจากนี้หมอเพลิงจะทำอะไรคงคิดถึงแมนนิดนึงบ้างแล้วแหละ ยิ่งเดินหน้าจีบขนาดนี้ยิ่งน่าลุ้นหน่อย หมอแมนก็ยอมรับเร็วๆเถอะนะรู้ใจเร็วๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 07-04-2018 13:24:27

อุ้ยยย ทำไมรู้สึกว่าขยันหยอด
ดีแล้วล่ะ พอรู้ตัวจะได้ชัดเจนสักทีเนอะ สู้ๆ เอาใจช่วยทั้งคู่เลยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 07-04-2018 13:27:21

เริ่มรุกแล้วคุณพ่อ ทำดีมากค่ะตอนนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-04-2018 13:55:56

เพลิง รู้ตัวซะทีว่าชอบแมน   :mew1:
เหลือแต่แมน แล้วที่ยังไม่รู้ตัว :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 07-04-2018 14:39:17

สนุกๆ ชอบเรื่องนี้จัง ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 07-04-2018 16:56:16

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 07-04-2018 17:06:31

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 07-04-2018 18:23:44

 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 07-04-2018 19:33:08

อุ๊แหมมมม ความเริ่มรุกของพ่อนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 07-04-2018 20:22:23

เลิศที่ส๊วด รออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 07-04-2018 20:53:49

ตามใจ เอาใจใส่ ความหมายต่างกัน เพลิงคนเจ้าชู้ จะชอบหมอแมน เสี่ยงนอนหยอดน้ำข้าวต้มนาจา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 07-04-2018 21:14:36

เพลิงพอรู้ตัวว่าชอบแมนแล้วก็ดูชัดเจน หยอดแมนเต็มที่เลย ถ้าไม่มีคนอื่นมาวุ่นวาย ระหว่างเพลิงกับแมนน่าจะไปด้วยกันได้ดี เพลิงดูแก้ปัญหาได้ดี เหมาะเป็นหัวหน้าครอบครัว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-04-2018 21:18:29

แค่หมอเพลิงยอมรับว่าชอบหมอแมนเนาก็ดีใจแล้วซว ดูแลกันดีๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 07-04-2018 21:20:23

เวลานายรุกนายหล่อมากกกกกกกกก
ฮากับความอึนของนายเอก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-04-2018 00:15:24

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-04-2018 00:32:44

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 08-04-2018 01:47:19

ชอบ ๆ นับวันรอตอนต่อไปครับ ^_^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-04-2018 02:24:06

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 08-04-2018 05:55:39

อื้มมมหื้มมมม   คุณเค้าเป็นคนเเพรวพราวอยู่แล้วอะเนอะพอรู้ใจตัวเองแล้ว  สกิลการทรีตแฟนพุ่งสูงปรี้ด!!!    น่ารักอะไรขนาดนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 08-04-2018 11:52:31

 :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 08-04-2018 11:55:49

 “เอาใจขนาดนี้แล้ว  ยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ”  ชนะเลิศเลยหมอเพลิง  :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 08-04-2018 12:56:51

..
 .

นั่นนนนแหละ. แมนๆรับตรงๆไปเลยเพลิงกัลป์

เอาใจเขา แล้วจะได้ใจมาตอบแทน

...

 :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:   :katai2-1:  :katai2-1:

.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-04-2018 19:06:08

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 08-04-2018 21:44:12

รู้ใจตัวเองและยอมรับ
เรื่องต่อไปก็ไม่ยากแล้ว  :กอด1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 08-04-2018 22:16:02

พ่อเพลิงคะแนนเลิฟนำไปเยอะมาก มี๊แมนยังอึนอีกเหรอ มะไหร่จะตามกันทันคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 10-04-2018 01:41:40

เรื่องนี้จะโอเคกว่านี้เลยค่ะ
ถ้าไม่มีสุกี้น้ำ :sad4: :sad4: :sad4:
น้องอ่านดึกๆ ปวดฉี่ ไม่กล้าลุกไปฉี่เลยค่ะ  :sad4:
อั้นเอา ไว้ค่อยไปเช้าทีเดียว แงงงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 10-04-2018 11:00:05

 :กอด1: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 11-04-2018 05:15:22

อ่านแล้วชักจะหิวๆตาม แถมยังอยากกินขนมเบื้องอีกด้วย แง้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 12-04-2018 18:32:10

อ่านรวดเดียวเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เรากลับมาอ่านนิยายเลยจนต้อง login มาคอมเม้น สนุกค่ะ รอตอนต่อไปเลยจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 12-04-2018 21:58:10

ชอบแล้วลุยเลยเจ้าค่ะ อย่าให้คนอื่นมาคว้าหมอแมนไปนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท19 7/4/61 p25
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 13-04-2018 05:59:49

ชอบมากรอตอนต่อไปค่ะเนื้อเรื่องเข้มข้น รอหมอแมนยอมรับใจตัวเองนะคะ ปมหมอปราการกับหลินนี่น่ากลัวอยู่ถ้าเดาไม่ผิดตัวละครเชื่อมโยงน่าสนใจมาก สู้ๆรอติดตามตลอดนะคะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 1/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 13-04-2018 18:29:06

Internal Love

ตอนที่ 20

We write our own destiny. We become what we do.



 

 

 

 

 

 

 

            “หมอแมนไม่รอหมอเพลิงก่อนเหรอคะ  เห็นหมอเพลิงโทรมาถามว่าหมอแมนเสร็จงานหรือยัง”  คุณพยาบาลประจำวอร์ดศัลยกรรมถามขึ้นยิ้มๆ  เพราะเห็นเมืองแมนรีบเก็บกระเป๋าเร็วกว่าปกติ

            “เอ่อ...ผมมีธุระต่อเลยว่าจะรีบไปก่อน”  เขาตอบสั้นๆ  แล้วก็จ้ำอ้าวออกมาจากวอร์ดแบบไม่เหลียวหลัง  คาดว่าไม่เกินสิบนาที  ร่างสูงใหญ่ของรูมเมทตัวเองจะต้องโผล่เข้าไปในวอร์ดแน่

            เขาไม่ได้หนีนะ...เมืองแมนบอกตัวเอง  เขาแค่ขอไป ‘ตั้งหลัก’

          นับตั้งแต่เหตุการณ์ขนมเบื้องวันนั้นแล้วเมืองแมนก็เริ่มสัมผัสถึงความเปลี่ยนไปบางอย่างของเพลิงกัลป์  ฝ่ายนั้นตามติดเขามากขึ้นยิ่งกว่าเงาตามตัว  คอยช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆตั้งแต่ออกตรวจคนไข้นอกเวลาให้ไปจนถึงอาสาซักถุงเท้า  แต่อะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับแววตาวิบวับเป็นประกายเวลาหันมามองหน้าเขา  ราวกับว่าอีกฝ่ายอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา

            เป็นบ้า...มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่จะยิ้มตลอดเวลาได้  เพลิงกัลป์คงจะทำงานหนักอยู่เวรแทนเขามากไปจนสติฟั่นเฟือนแน่ๆ  เลยพลอยทำให้หัวใจของเขาทำงานหนักไปด้วย  ต้องมาคอยรับมือกับอะไรต่างๆนานาไม่ซ้ำรูปแบบที่อีกคนสรรหามา

            “มาอยู่นี่เอง  เดินหาตั้งนาน  แวะไปที่วอร์ดเห็นคุณพยาบาลบอกว่าออกมาก่อนแล้ว  ไม่รอกันเลยนะ”  คนที่เขากำลังครุ่นคิดถึงอยู่นั้นโผล่มาพอดีเหมือนเล่นกลหายตัวได้  เมืองแมนสะดุ้งเฮือก  มองซ้ายขวาอย่างตกใจ

            “จะไปกินข้าว”  เขาหลุดปากออกไป

            “วันนี้อยากกินอะไรครับคุณเมืองแมน”  อีกฝ่ายถามต่อราวกับไม่สังเกตเห็นอาการของเขา

            “อยากกินที่แฟลต  ไม่อยากไปไหน”  เมืองแมนตอบเสียงห้วน

            “ดีเหมือนกัน  ขี้เกียจออกข้างนอกงั้นสั่งอาหารมาที่แฟลตก็ได้”  ฝ่ายนั้นคล้อยตาม  “เลือกเมนูมาซิ”

            เมืองแมนเดินกลับไปที่แฟลตโดยมีร่างสูงใหญ่ของรูมเมทก้าวยาวๆตามมาด้วย  เสียงห้าวๆเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นบนวอร์ดวันนี้ให้เขาฟังไม่หยุดปาก

            “....แล้วกูก็ตรวจเจอว่ามีลิ้นหัวใจรั่ว  ....เป็นไง  กูเก่งป่ะ”   เพลิงกัลป์เหลียวมาถามเขาด้วยเสียงจริงจัง  “เก่งมั้ย”

            “เออ..เก่ง  เก่งมาก”  เมืองแมนลากเสียงยาวประชด  แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มร่าเหมือนดีอกดีใจนักหนา  “เก่งสุดๆ”

            “เนอะ...กูก็ว่า....ตกลงอยากกินอะไรอ่ะเลือกได้ยัง”  เพลิงกัลป์วกกลับมาเรื่องอาหารเย็นอย่างรวดเร็ว  “ถ้าไม่เลือก  จะเลือกแทนแล้วนะ”

            เมืองแมนย่นจมูก

            “คิดไม่ออก  อืม... เอาข้าวผัดหมูแล้วกันง่ายดี  ...แต่วันนี้วันศุกร์   ตอนเย็นแกไม่ส่งให้แล้วนี่”  เมืองแมนพึมพำ

            “ไม่มีปัญหา..ข้าวผัดได้  รอเดี๋ยวนะ”  คนพูดทำท่าจะหันหลังออกไปจากห้อง  ทว่าเมืองแมนคว้าชายเสื้อด้านหลังเอาไว้ทัน

            “จะไปไหน?”

            “ไปซื้อข้าวไง”  เพลิงกัลป์ตอบงงๆ

            “ก็ไหนว่าขี้เกียจออกข้างนอก จะสั่งมากินไง”  เมืองแมนพูดแล้วก็หัวเราะเบาๆ  อดรู้สึกเอ็นดูขึ้นมาไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าเหรอหราของอีกฝ่าย  โดยเฉพาะเวลาที่ฝ่ายนั้นยกมือขึ้นมาขยี้ผมหยักศกสีเข้มของตัวเองแรงๆ เหมือนเวลาหมาตัวโตยกขาขึ้นเกาขนเลย   “ถ้าต้องออกไปซื้อ  ก็ออกไปกินพร้อมกันเถอะ  ได้ไม่ต้องกลับไปกลับมา”   เขาพูดเสียงอ่อนลง

            เพลิงกัลป์ยิ้มกว้าง  นั่งรอให้เขาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่สบายขึ้น

            สุดท้ายเย็นวันนั้นก็จบลงด้วยสุกี้แห้งของเมืองแมนและบะหมี่ต้มยำสองชามของเพลิงกัลป์ที่ร้านเจ้าประจำ  เมืองแมนนั่งเท้าคางฟังอีกฝ่ายเล่าเรื่องกล้องถ่ายรูปที่เจ้าตัวตั้งใจว่าจะซื้อมาเล่นอยู่นาน  ดูท่าเพลิงกัลป์จริงจังมากถึงขั้นเปิดรูปกล้องตัวนั้นให้เขาดูพร้อมสาธยายข้อดีข้อเสียของกล้องราวกับเป็นคนขายเสียเอง

            “ตัวนี้คุ้มมากเลยนะแมน  ตั้งแต่กูดูรีวิวมาตัวนี้คุ้มสุด  ถ่ายสวย  สีสวย  ต่อลงคอมฯง่าย  แถมราคาก็คุ้มค่า  นี่ดูสิ  ลองดูภาพนี้  เค้าปรับกล้องง่ายมากเลยนะ ....”

            “มึงจะซื้อก็ซื้อดิ  รวยไม่ใช่หรือไง  เงินค่าเวรเยอะแยะ”  เมืองแมนขัดขึ้น  ฝ่ายนั้นจุ๊ปาก

            “มันก็ต้องเลือกกล้องที่ดีๆหน่อยสิวะ  เดี๋ยวถ่ายมึงออกมาไม่หล่อก็เสียของหมด”

            “ถ่ายกู?  ถ่ายอะไร”  เมืองแมนตามไม่ทัน   เพลิงกัลป์ยิ้มมุมปาก  มองหน้าเขาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์

            “ก็ถ่ายวันรับปริญญาไง  กูจะไปถ่ายรูปให้มึงเอง...ฟรีไม่คิดตังค์”  คนฟังเกือบอ้าปากค้าง

            “มึงถ่ายรูปเป็นด้วยเหรอ?”

            “เอ้า..ดูถูก  มันจะไปยากอะไร  นี่ใคร  เพลิงกัลป์นะครับ  ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว  ...ทำให้แมนท้องยังทำได้เลย  อย่างอื่นเด็กๆ”   ประโยคหลังชายหนุ่มลดเสียงลงให้ได้ยินกันสองคน  เมืองแมนมองตาเขียว ขยับจะเอื้อมมือไปตีปากคนพูดแต่อีกฝ่ายรีบรวบมือเอาไว้ทัน  “ล้อเล่น   ก็ไม่อยากให้มึงเสียตังค์จ้างตากล้องเพิ่ม  ไม่ดีเหรอประหยัด  ตรงคอนเซปต์มึงไง”

            “เอาความจริง”  เมืองแมนพูดดุๆ  อีกฝ่ายเลยยิ้มกว้าง

            “ความจริงคือไม่อยากให้ใครจ้องมึงนานๆ  ถึงจะผ่านเลนส์กูก็ไม่ชอบอยู่ดี”

            “..................”  เมืองแมนรู้สึกตัวเองสูญเสียการบังคับกล้ามเนื้อรอบปาก  เขาพยายามจะหุบยิ้มเพื่อทำหน้าบึ้งที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ให้ตายเหอะ...ร่างกายมันไม่ตามใจเอาเสียเลย

            “แน่ะ...ยิ้มแบบนี้  เขินอ่ะดิ”

            “ไม่ได้เขินโว้ย  แค่คิดว่าทำไมเหตุผลมึงมันน่าขนลุกจัง  แค่จะหาเรื่องใช้เงิน  อยากซื้อของเล่นใหม่แค่เนี่ย  ทำมาอ้าง”  เมืองแมนตอบกลับไป

            “จริงๆอีกเหตุผลนึงคือ...จะได้ตามมึงไปงานรับปริญญาด้วยได้ไง”

            “มึงจะลาไปกทม.ด้วยเหรอ”  เมืองแมนเริ่มตกใจจริงๆ  “จะไปทำไม”

            “กูจะปล่อยให้มึงไปคนเดียวได้ไงเล่า  รับปริญญาเหนื่อยจะตาย  ไหนจะลูกกูอีก  ไม่ได้หรอกกูจะต้องไปด้วย”  เพลิงกัลป์พูดด้วยสีหน้ามุ่งมั่น  “อาทิตย์หน้าแล้วด้วยนี่  สี่เดือนกว่าพอดี”

            เมืองแมนเม้มปาก  เขานึกถึงความวุ่นวายที่จะตามมาได้ดีราวกับตาเห็น  อย่างน้อยเอาแค่กลับไปเจอมารดาของเขาก่อนเถอะ

            “อย่าเพิ่งคิดมากน่า   ดูซิ...ช่วงนี้โปรโมชั่นพอดีเลยแฮะ  เดี๋ยวขากลับเราแวะที่ห้างก่อนดีมั้ย  ลองไปเดินดูหน่อยเผื่อมันมีจะได้ซื้อมาลองเลย”

            รูมเมทของเขาแวะที่ห้างแล้วก็เจอกล้องตัวที่ว่าวางโชว์ลดราคาอยู่  เจ้าตัวดีอกดีใจใหญ่รีบปรี่เข้าไปในร้าน  ลองกล้องอยู่นานจนเมืองแมนเมื่อยขา  โดนไล่ให้ไปนั่งรอที่ร้านอาหารข้างๆระหว่างที่เพลิงกัลป์ยังต่อรองราคาอยู่อย่างเมามัน  เมืองแมนไม่อยากนั่งเฉยๆเลยเดินต่ออีกนิดมาหยุดที่ร้านหนังสือ

            งานอดิเรกของเขาคือการอ่านหนังสือ  เมืองแมนสามารถอยู่ในห้องได้เป็นวันๆขอแค่มีหนังสือดีๆสักเล่มให้อ่าน  เขาเดินเนิบๆกวาดสายตามองผ่านหนังสือนับร้อยที่วางเรียงรายอยู่เต็มร้าน  ก้าวเข้าไปยังโซนที่อยู่เกือบในสุด   ฝั่งที่เขาแทบไม่เคยเข้ามาดูเลยก่อนหน้านี้...แม่และเด็ก

            ดวงตากลมโตอ่านชื่อหนังสือต่างๆบนชั้นอย่างสนใจ  ทุกเล่มล้วนมีหน้าปกเป็นรูปเด็กทารกหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู  บางเล่มก็มีรูปการ์ตูนให้เข้าใจง่ายๆ  ชายหนุ่มเลือกเล่มที่เกี่ยวกับการดูแลทารกในครรภ์มาสองสามเล่ม  ทำหน้าเฉยเมื่อมีว่าที่คุณแม่อีกคนในชุดคลุมท้องขยับเข้ามาหยิบหนังสือปกเดียวกับเขาไปจ่ายเงิน

            ชายหนุ่มถอยไปนั่งบนโซฟาตัวเล็กๆในร้านหนังสือ  เขาเปิดอ่านผ่านๆไปเรื่อยๆฆ่าเวลาจนกระทั่งเพลิงกัลป์โทรเข้ามือถือมาบอกว่าเสร็จแล้ว  ถึงได้หยิบหนังสือสามเล่มนั้นไปจ่ายเงินบ้าง

            เพลิงกัลป์ยืนรออยู่แล้วที่หน้าร้านขายกล้อง  หน้าบานปากแทบฉีกถึงหูในความคิดของเมืองแมน แถมยังสะพายกระเป๋ากล้องเอาไว้ที่ไหล่ซ้าย  ส่วนกล้องห้อยคอเอาไว้ด้วยท่าทางทะนุถนอม

            “ไม่ค่อยจะเห่อเลยนะ”  เมืองแมนพูดอย่างหมั่นไส้

            เพลิงกัลป์ยิ้มตอบไม่ปฏิเสธ  รอยยิ้มนั้นกลับเพิ่มมากขึ้นไปอีกเมื่อเจ้าตัวเหลือบเห็นหนังสือที่เขาเพิ่งซื้อติดมือมาใหม่

            “เพิ่งซื้อมาสองเล่มเหมือนกัน  อ่านจบแล้วเดี๋ยวให้ยืมต่อ” 

            เมืองแมนไม่ตอบ  แต่พ่นลมออกจากจมูกแรงๆ

            ทั้งคู่กลับมาถึงแฟลต  เพลิงกัลป์เจ้ากี้เจ้าการให้เขาไปยืนเท้าสะเอวอยู่ที่หน้าแฟลต  แถมยังบอกให้ทำหน้ามีความสุขที่สุดเวลาคิดถึงตัวเอง  เมืองแมนเลยทำหน้าหงิกใส่กล้องแทน

            “ขนาดไม่ยิ้มนะเนี่ย  ยังถ่ายออกมาสวยเลย  ฝีมือดีชะมัดเลยว่ามั้ย  กูว่าตัวเองมีพรสวรรค์ด้านนี้”

            “มึงมีพรสวรรค์ด้านความหลงตัวเองมากกว่า”  เมืองแมนขัดคอ “กล้องตัวเป็นหมื่น  ถ่ายออกมาห่วยก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไงแล้ว”

            ฝ่ายนั้นจุ๊ปากจิ๊จ๊ะ  แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรเพิ่ม  ยอมให้เขาเข้าไปพักในแฟลตโดยดี  ส่วนเจ้าตัวยังไม่ยอมกลับเข้าห้องเพราะมัวแต่เล่นกล้องเพลินด้วยความเห่อ  เมืองแมนก็เพิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นพวกขี้เห่อขนาดนี้  ไม่รู้ว่าจะกอดกล้องนอนด้วยหรือเปล่า...หึๆ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้

            วันรุ่งขึ้นเมืองแมนถูกอาจารย์คมศักดิ์เรียกตัวเข้าไปคุยส่วนตัวที่ห้องพักแพทย์  เขาพอจะเดาได้อยู่แล้วว่าอาจารย์จะคุยเรื่องอะไร  ถึงอย่างนั้นก็ยังอดใจหายไม่ได้

            “คงรู้อยู่แล้วนะว่าเวลาปฏิบัติงานของเธอไม่พอ  ...เธอลาเกินสองอาทิตย์ซึ่งมันเกินยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของเวลาปฏิบัติงาน    ถ้าเป็นแบบนี้พี่คงจะให้เธอผ่านวอร์ดนี้ไปไม่ได้นะเมืองแมน”

            “ผมขออยู่เพิ่มสองอาทิตย์ได้มั้ยครับอาจารย์  ผมไม่เอาค่าเวรก็ได้  แต่ให้ผมจบอินเทินหนึ่งพร้อมเพื่อนๆเถอะครับ”

            “คงไม่ได้  เธอก็รู้อยู่แล้วเรื่องปัญหาสุขภาพของเธอตอนนี้”  เสียงนุ่มลึกนั้นพูดช้าๆพร้อมกับนัยน์ตาดำคมกริบเหมือนน้ำบ่อลึกตวัดมองที่หน้าท้องของเขา  “ถึงยังไงเธอก็จะต้องลาหยุดอีกอย่างน้อยสามเดือน  ไม่มีทางที่จบทันเพื่อนคนอื่นหรอกเมืองแมน”

            “อาจารย์ไม่มีทางช่วยผมเลยหรอครับ”

            “พี่ก็อยากช่วยนะ   แต่ตอนนี้คงช่วยไม่ทันแล้ว”  ประโยคของอีกฝ่ายทำให้คนฟังขมวดคิ้ว  “มันเป็นเรื่องของโชคชะตา  ทางที่ดีพี่ว่าช่วงที่เธอจะลาอีกหนึ่งอาทิตย์เพื่อไปรับปริญญาเนี่ย  แล้วเธอจะขึ้นวอร์ดสูติกรรมต่อใช่มั้ย  พี่ว่าเธออาจจะลาต่อไปเลยก็ได้  ส่งใบลาที่อาจารย์คริสไป...อ้อ  ลืมไปว่าอาจารย์คริสไม่สบาย”

            “อาจารย์คริสไม่สบายเหรอครับ”

            “ใช่”  อาจารย์คมศักดิ์รับแล้วก็อึ้งไปนิดหนึ่ง  “เขาไม่สบายมาสักพักแล้ว  เธอลองไปเยี่ยมดูก็ได้”

            เมืองแมนกลับออกมาจากห้องพักอาจารย์ด้วยหัวใจที่กังวลหนัก  เขาเพิ่งเรียนจบออกมาทำงานได้ไม่เท่าไหร่  ก็ดูเหมือนจะต้องพักงานเอาไว้เสียก่อนแล้วด้วยปัญหาสุขภาพที่ทั้งเขาและอาจารย์ต่างรู้กันดีแค่ไม่พูดออกมาให้สะเทือนใจกัน  อย่างน้อยอาจารย์ก็ยังให้เกียรติเขาอยู่มากที่ไม่ถามออกมาตรงๆทั้งๆที่เขารู้ว่าอาจารย์รู้ตั้งแต่วันแรกแล้ว

            เมืองแมนขยับจะโทรหาเพลิงกัลป์เพื่อเล่าให้ฟัง  แต่ดูเวลาแล้วอีกฝ่ายน่าจะกำลังยุ่งอยู่เลยเปลี่ยนใจ  เท้าก้าวต่อไปยังตึกพิเศษ...ที่ๆอาจารย์คมศักดิ์บอกว่าอาจารย์คริสพักรักษาตัวอยู่

            ไม่รู้ว่าอาจารย์ป่วยเป็นอะไรกันนะ...

            ขึ้นมาจนถึงชั้นห้าของตึกพิเศษ  บรรยากาศเงียบเหงาวังเวงจนอดนึกถึงข่าวลือเรื่องผีนักโทษชั้นห้าที่ชอบร้องไห้โหยหวนไม่ได้   เมืองแมนเกือบเปลี่ยนใจกลับเข้าไปในลิฟต์แล้วตอนที่มีคุณพยาบาลเดินออกมาจากห้องพักห้องหนึ่ง  เธอส่งยิ้มให้เขา

            “ผม...มาเยี่ยม  อาจารย์คริสครับ”  อินเทิร์นหนุ่มพูดขึ้นอย่างไม่แน่ใจ

            “อ๋อ...เดี๋ยวต้องถามอาจารย์นุ่นก่อนนะคะว่าให้คุณหมอเข้าเยี่ยมหรือเปล่า”  นางพยาบาลตอบกลับมา  “พอดีอาการยังไม่คงที่น่ะค่ะ”

            “อาจารย์ป่วยเป็นอะไรหรอครับ”   ...อาจารย์นุ่นรักษาแต่โรคทางจิตไม่ใช่เหรอ...

            “...............”  คุณพยาบาลยิ้มแทนคำตอบพลางยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาอาจารย์เปรมฤดี  จิตแพทย์ประจำโรงพยาบาล   “ค่ะอาจารย์  โทรจากตึกพิเศษชั้นห้านะคะ  พอดีมีคุณหมอจะขอเข้าเยี่ยมคนไข้ห้อง  509 น่ะค่ะ...”

            เมืองแมนนิ่งฟังอีกฝ่ายคุยกันครู่หนึ่งถึงได้วางสาย  เธอหันมาบอกเขาว่าอาจารย์นุ่นให้เข้าเยี่ยมได้เป็นกรณีพิเศษ  เขาจึงเดินตามหลังคุณพยาบาลไปเข้าไปในทางเดินวอร์ดพิเศษรายล้อมด้วยประตูที่ปิดสนิท  มาหยุดที่หน้าห้องเบอร์เก้า

            เธอเคาะประตูเบาๆแทนสัญญาณ  เมืองแมนใจเต้นแรง  นึกจินตนาการภาพคนไข้ข้างในไปไกลว่าอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไร

            ภาพที่ปรากฏทำให้เมืองแมนผงะไปเล็กน้อยด้วยความตกใจ  ผู้ชายที่อยู่ในห้องมืดสลัวนั้นไม่เหลือเค้าอาจารย์หนุ่มรูปหล่อขวัญใจคนไข้และพยาบาลอยู่เลย  ร่างสูงใหญ่ผอมซูบลงไปมาก  ใบหน้าซูบตอบเห็นโหนกแก้มชัดกับเบ้าตาลึกโหลเหมือนคนอดนอนมาเป็นระยะเวลานานเหลียวมามองหน้าเขา  ดวงตาหรี่ลงเพราะไม่เคยชินกับแสงสว่าง  หนวดเครารกครึ้มสองข้างแก้มเหมือนไม่ได้โกนมาเนิ่นนาน

            “อาจารย์..”  เมืองแมนอุทาน

            “ใครน่ะ....เมืองแมนงั้นเหรอ”  น่าแปลกที่อาจารย์กลับจำเขาได้ในทันที  แถมยังทำท่าจะก้าวมาหา  ครั้นพอเมืองแมนเผลอถอยหลังไปสองก้าวอีกฝ่ายก็ชะงัก  แล้วก็ถอยไปนั่งที่เตียงตามเดิม

            “ให้อยู่เป็นเพื่อนมั้ยคะ”  คุณพยาบาลถามขึ้นเสียงเบา

            “รบกวนรอผมหน้าห้องสักครู่นะครับ”  เมืองแมนตอบ   ตั้งสติแล้วก้าวเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยนั้น  สายตาที่คุ้นกับแสงเริ่มเคยชินมองเห็นสภาพรอบห้องได้ดีขึ้น   มีถาดอาหารของโรงพยาบาลวางทิ้งอยู่บนโต๊ะในห้องกับหนังสืออีกกองหนึ่ง  นอกนั้นก็ไม่มีอะไรสะดุดตา

            “อาจารย์เป็นอย่างไรบ้างครับ”  เขาถามขึ้นอย่างระมัดระวัง  มองหน้าคนที่นั่งหลังไหล่งองุ้มอยู่บนเตียง

            “เธอรู้เรื่องที่พี่อยู่ที่นี่ได้ยังไง”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมา  “พี่ไม่ได้บอกใครเลย  หรือว่าพี่นุ่นบอก”

            “อาจารย์คมศักดิ์บอกผมครับ”

            “อ้อ”  อีกฝ่ายอุทานแล้วเงียบไป  ท่าทางของอาจารย์เหมือนคนที่กำลังครุ่นคิดหนักหน่วงมากกว่าคนสติแตกอย่างที่เขากลัวตอนแรก  เมืองแมนเลยรู้สึกปลอดภัยขึ้นจนกล้าที่จะขยับเข้าไปใกล้อีกนิด

            “อาจารย์เป็นอะไรครับ  ไม่สบายตรงไหน”

            “พี่แค่...นอนไม่หลับน่ะ”  ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบใบหน้าที่ซีดโทรม  “นอนไม่หลับติดๆกันเข้ามันก็ป่วยได้เหมือนกัน”

            “แล้วตอนนี้ดีขึ้นหรือยังครับ”

            “ดีขึ้นบ้าง  แต่ยังต้องใช้ยาของหมอนุ่นอยู่”   อาจารย์คริสมองหน้าเขาแล้วยิ้ม...เป็นรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวอย่างไรชอบกล  “เธอสงสัย  อยากรู้ล่ะสิว่าทำไมพี่ถึงนอนไม่หลับ”

            “..................”

            “พี่ฝันเห็นเรื่องๆหนึ่งซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน  มันเหมือนฝันร้าย...ที่ถึงแม้เราจะตื่นลืมตาขึ้นมาแล้ว ฝันร้ายนั้นก็ยังไม่จบไป  เรายังจำเรื่องราวในความฝันนั้นได้แม่นยำราวกับเกิดขึ้นจริงตรงหน้า”  สูตินรีแพทย์หนุ่มพูดขึ้นช้าๆ  “ไม่ว่าจะพยายามหนียังไง  จะสู้ยังไง  ฝันร้ายก็ไม่หายไป  มันยังคงอยู่  ดูดกลืนจิตวิญญาณของเราลงไปช้าๆ  เหมือนตกลงไปในทรายดูดร้อนๆทั้งเป็น”

            “เล่าความฝันให้ผมฟังได้มั้ยครับ”  เมืองแมนพูดออกไปแล้วก็ออกจะรู้สึกเสียใจว่าไม่น่าถามเลย

            ฝ่ายนั้นเงียบไปนานจนนึกว่าจะไม่ตอบแล้ว

            “พี่ฝันเห็นหลิน”

            เมืองแมนกลับออกมาจากห้องพักผู้ป่วยในอีกเกือบชั่วโมงถัดมา  หัวใจของเขาหนักอึ้งยิ่งกว่าตอนก่อนเข้าไปเสียอีก  ชายหนุ่มรับฟังเรื่องราวจากปากของอาจารย์คริส  ฟัง ‘ฝันร้าย’  สีเลือดของอาจารย์ที่เจอต่อเนื่องยาวนานมาเกือบสามอาทิตย์จนถึงขั้นนอนไม่ได้ และคิดจะฆ่าตัวตายเพื่อจะหนีออกจากฝันร้ายนั้น

            “พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ  แมน  มันน่ากลัว....พี่ไม่ได้ตั้งใจ  พี่ไม่เคยรู้  สวรรค์เป็นพยานได้ว่าพี่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย....หลิน  ได้ยินหรือเปล่า   คริสไม่รู้จริงๆ หลิน...นั่นคุณใช่มั้ย”  ประโยคหลังอาจารย์พูดกับอากาศที่ไม่ใช่เขา  ท่าทางเริ่มคลุ้มคลั่งขึ้นมาคล้ายบังคับตัวเองไม่อยู่   ดวงตาคมเหลือกขึ้นมองรอบตัวราวกับระแวง  มือกวัดแกว่งไล่อะไรสักอย่าง   “ไป  ไปซะ  จบกันไป   ไม่ต้องติดต่อกันอีก...”

            “เชิญคุณหมอเมืองแมนข้างนอกดีกว่าค่ะ”  คุณพยาบาลเปิดประตูห้องเข้ามากันเขาออกไปจากห้อง  จากนั้นเธอก็กลับเข้าไปในห้องพร้อมกับเข็มฉีดยาในมือ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 13-04-2018 18:30:06

            เมืองแมนกลับมาตามทางเดิม  เขาเจออาจารย์เปรมฤดีเข้ามาในวอร์ดพอดี  เธอทักทายเขาแล้วก็คุยเรื่องอาการของอาจารย์คริสให้ฟัง

            “พี่ว่าน่าจะเกิดจากนอนไม่พอก็เลยทำให้เกิดประสาทหลอน  แต่เดิมเท่าที่พี่ซักประวัติก็คิดว่าอาจารย์คริสเองก็น่าจะมีโรคซึมเศร้าอยู่ก่อนแล้ว  เหมือนจะเกี่ยวโยงกับคนที่ชื่อหลิน  น่าจะมีเรื่องที่ทำให้ฝังใจหรือรู้สึกผิดอะไรอยู่  เสียดายที่พี่ไม่ได้ใช้ทุนที่นี่รุ่นเดียวกับเขาเลยไม่รู้ตื้นลึกหนาบางเท่าไหร่  แต่นั่นแหละ...พอเกิดการกระตุ้นเข้าโรคก็เลยเป็นหนัก  นี่ดีขึ้นมาแล้วนะ  ตอนแรกยากี่เข็มก็เอาไม่อยู่ต้องมัดแขนขา”

            “เป็นไปได้มั้ยครับว่าอาจารย์อาจจะมองเห็น...คุณหลิน”

            “หืม?”  อาจารย์สาวเบิกตาโตมองหน้าเขา   จากนั้นก็หัวเราะเบาๆ  “หมายถึงเห็นผีน่ะเหรอจ้ะ”

            “ครับอาจารย์  ถ้าสมมุติว่าอาจารย์คริสมองเห็นผีคุณหลินล่ะครับ”

            “ก็อาจจะเป็นไปได้นะ”  เธอตอบกลับมายิ้มๆ  แต่เมืองแมนรู้ว่าเธอไม่ได้เชื่อเขาเลยสักนิด  “เดี๋ยวพี่จะลองดูไปก่อนก็แล้วกัน  ว่างๆเธอก็มาเยี่ยมอาจารย์อีกได้นะ  แต่ขอร้องว่าอย่างมากันเยอะ  พี่กลัวว่าจะยิ่งกระตุ้นอาการให้หนักขึ้น”

            “ครับอาจารย์”

            เขานั่งดูภาพในกล้องวงจรปิดที่ฉายภาพข้างในห้องพักของอาจารย์คริสอยู่อีกพักใหญ่  อาจารย์ลุกขึ้นเดินกลับไปกลับมาภายในห้องนั้น  บางครั้งก็กรีดร้องโบกมือเหมือนพยายามจะไล่อะไรสักอย่างออกไป  แม้ว่าคุณพยาบาลจะพยายามเข้าไปปลอบและฉีดยาสงบอาการแล้วก็ตาม  ชายหนุ่มก็ดูจะไม่สงบลงเลย

            “เขาร้องแบบนี้ประจำ”  อาจารย์นุ่นพูดเรียบๆ  “เดี๋ยวพี่คงต้องเข้าไปคุยหน่อย  ไว้เจอกันนะจ้ะเมืองแมน”  จิตแพทย์สาวลุกขึ้นเดินฉับๆไปทางห้องพักพิเศษนั้น

            เมืองแมนกลับออกมาจากวอร์ด  ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเสียงร้องไห้โหยหวนยามค่ำคืนที่ใครๆเข้าใจว่าเป็นเสียงของผีนักโทษลึกลับชั้นห้านั้น  แท้จริงแล้วหาใช่เสียงของผีไม่....เป็นเสียงของคนต่างหาก

            คนที่เหมือนกำลังจะตาย...

            “อุ้ย!”  หน้าผากของเมืองแมนกระแทกเข้ากับแผ่นอกของใครอีกคนเต็มแรงเพราะไม่ทันระวัง  ชายหนุ่มกระเด็นไปสามก้าว  ดีที่อีกฝ่ายช่วยยึดแขนเอาไว้

            “แมน...เป็นอะไรรึเปล่า  เดินใจลอยเชียว”

            “เต้ยน่ะเอง”  เมืองแมนอุทาน

            “ไม่เห็นหน้าเลยพักนี้”  น้ำเสียงของเต้ยมีแววตัดพ้อ  “งานยุ่งเหรอ  หรือว่าไม่สบาย”

            “ทั้งคู่น่ะ  เต้ยล่ะเป็นยังไงบ้าง”  เมืองแมนตอบสั้นๆ  เดินเลี่ยงไปอีกทางแต่อีกฝ่ายก็ยังเดินตามมา

            “งานหนักมากเลยช่วงนี้  ....แต่วันนี้ว่างแล้วล่ะ  แมนอยากไปดูหนังมั้ย  เราหาคนดูหนังเป็นเพื่อนอยู่”  ชายหนุ่มล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอวด  “เพิ่งได้โปรโมชั่นดูหนังซื้อหนึ่งแถมหนึ่งมา  แมนอยากดูหรือเปล่า”

            “เรา..มีนัดแล้วน่ะ”  เมืองแมนตอบออกไปแบบไม่ต้องคิดซ้ำ  “เต้ยไปเถอะ  ลองถามเพื่อนคนอื่นดู”

            “แมนเป็นแบบนี้เพราะเพลิงใช่มั้ย”  จู่ๆอีกฝ่ายก็โพล่งขึ้นมา  “เพลิงไม่ชอบเรา  แมนก็เลยเกรงใจเพื่อนไปด้วย  เราโทรไปทีไร  เพลิงก็บอกว่าแมนไม่ว่างตลอด”

            “ไม่ใช่อย่างนั้น...”  เมืองแมนอึกอัก  ไม่ใช่นิสัยของเขาที่จะทำลายความรู้สึกของเพื่อน

            “ใช่  แบบนั้นนั่นแหละ”  เสียงห้าวๆดังขึ้นข้างตัวพร้อมกับน้ำหนักของแขนที่พาดมาบนไหล่  เมืองแมนสะดุ้งเหลียวไปมอง  เห็นร่างสูงใหญ่ของรูมเมทยืนอยู่เคียงข้างด้วยใบหน้าบึ้งตึง  “เมืองแมน ‘ไม่ว่าง’  แล้ว  จะวันนี้หรือวันไหนก็ไม่ว่างทั้งนั้นแหละ”  คนพูดเน้นคำบางคำอย่างจงใจ

            เต้ยขมวดคิ้ว

            “มึงอย่าทำตัวเป็นเด็กๆแบบนี้สิเพลิง  โตๆกันแล้ว ยังมาหวงเพื่อนกันอีกเหรอ  ไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ  เมืองแมนเขาอยากจะคบใคร  อยากจะไปเที่ยวกับใครทำไมมึงต้องมาห้ามเขาด้วย”

            “ก็เพราะมันไม่ใช่พะ...โอ๊ย!”  เพลิงกัลป์ตะคอกแล้วสะดุ้งโหยงอุทานลั่น  หันขวับมามองคนข้างๆที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างฉุนจัด  “เออ...กูมันเด็กอนุบาล  หวงเพื่อน  กูไม่ชอบมึงเลยไม่อยากให้เพื่อนไปเล่นกับมึง  แค่นั้นแหละ”  ชายหนุ่มกระแทกเสียง  จากนั้นก็ลากคอ  เอ๊ย...ดึงให้คนตัวเล็กกว่าออกเดินผ่านหน้าเต้ยไป

            จนพ้นมุมตึกนั่นแหละ  เมืองแมนถึงได้ดันแขนอีกฝ่ายที่พาดไหล่ออก  เหล่มองใบหน้าคมเข้มที่งอหงิกแบบเด็กไม่ได้ดั่งใจนั้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ  จะเอ็นดูก็ไม่ใช่ จะหมั่นไส้ก็ไม่เชิง

            “เจ็บมากหรือเปล่า”

            “ถามมาได้  ต้องถามว่าเนื้อหลุดมั้ย”  เพลิงกัลป์ตอบ  ดึงเสื้อขึ้นแล้วเอี้ยวตัวให้อีกฝ่ายดูตรงเอวเรียบไร้ไขมันที่มีรอยเขียวช้ำทันตาเห็น

            “ขอโทษ  ก็มึงพูดมากอ่ะ”  เมืองแมนตอบ  ใช้ปลายนิ้วจิ้มๆบริเวณที่ถูกเขาหยิกเข้าเต็มแรง  “เดี๋ยวก็หายน่า  เป่าเพี้ยงๆหายเลย”  คนพูดก้มลงไปเป่าลมปูดๆใส่ตรงเอวของอีกฝ่ายเข้าจริงๆ  ทำเอาเพลิงกัลป์ตกใจ

            “เห้ย...มาเป่าอะไร  หลอกเป็นเด็กๆไปได้”

            “ก็ไหนบอกว่าเป็นเด็กอนุบาลหวงเพื่อนไม่ใช่เหรอ”

            “จะบอกว่าหวงเมียก็ไม่ได้นี่  ไม่งั้นบอกไปแล้ว....เอ้ย...อย่านะ สู้นะครับ”  พูดจบก็รีบยกมือขึ้นตั้งการ์ดเพราะคนฟังทำท่าจะฟาดมือตุบตับลงมาอีก  “พูดเล่นนิดหน่อยเอง  มือหนักจัง”

            “พูดอะไรเพ้อเจ้อฉิบ  ใครมาได้ยินเข้าใจผิดหมด” เมืองแมนอุบอิบ

            “ต้องบอกว่าเป็นแม่ของลูกใช่หรือเปล่า”

            “..........”  เมืองแมนหันขวับมาถลึงตาใส่  คนพูดหัวเราะยกมือแทนคำขอโทษ  พร้อมกับยื่นใบหน้าลงมาจนใกล้

            “ถ้าจะตีให้ตีที่ปากนะ”  เพลิงกัลป์พูด  นัยน์ตาคมเข้มแพรวพราวยิ้มใส่ตาของเขา  “เผื่อปากเจ็บจะได้มีคนเป่าปากเพี้ยงๆให้หายบ้าง”

            “จะบิดปากให้หลุดออกมาติดมือเลย”  เมืองแมนตวัดเสียงห้วน   รู้สึกหน้าร้อนๆชอบกล  รีบเดินหนีเร็วๆ  รู้อยู่หรอกว่าเดินเร็วแค่ไหนอีกฝ่ายก็ตามมาทันอยู่ดี  เหมือนทุกทีนั่นล่ะ

            “เมื่อตอนบ่ายไปทำอะไรมา”  เพลิงกัลป์ชวนคุย  เขาเลยเล่าตั้งแต่ตอนที่ไปพบอาจารย์คมศักดิ์ให้ฟัง  ฝ่ายนั้นมีท่าทางเครียดขึ้นจนเห็นได้ชัด

            “กูคงต้องอยู่เป็นอินเทิร์นหนึ่งต่ออีกปี...”  เมืองแมนจบประโยคอย่างเซ็งๆ

            “กูจะอยู่เป็นเพื่อนเอง  เดี๋ยวกูจะลาด้วย  มึงจะซ้ำกี่เดือนก็บอกมา”

            “จะบ้าเหรอเพลิง  จะทำแบบนั้นทำไม  มึงจะไปเรียนออโถ(ศัลยกรรมกระดูก)ไม่ใช่เหรอ  จะมาเสียเวลาทำไมอีกปี”  เมืองแมนไม่เข้าใจ

            “เรื่องของมึงไม่มีเสียเวลาหรอก  ถ้ามึงคลอดออกมาจะให้กูไปเรียนอยู่คนเดียวได้ไง  ปล่อยให้มึงนั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งเลี้ยงลูกโยเยอยู่ที่บ้านคนเดียวงี้เหรอ”   เพลิงกัลป์พูดเหมือนคิดมาก่อนล่วงหน้าแล้ว  “กูกะไว้แล้วว่าหลังจากรับปริญญา...กูจะพามึงไปเชียงใหม่”

            “อะไรนะ?”  คนฟังตกใจ

            “เชียงใหม่  บ้านกูเอง...ถ้ามึงท้องแก่จะอยู่ที่นี่ต่อคงไม่ไหว  ยิ่งถ้าคลอดออกมาแล้วด้วย  ที่บ้านกูคนเยอะแยะจะได้ช่วยกันเลี้ยงได้”

            “มึงเสียสติไปแล้วแน่ๆ  แล้วที่บ้านมึงจะรับได้ยังไง  กูเป็นผู้ชายนะเผื่อลืม”

            “แล้วไง...มึงคลอดลูกกูไง  ลูกกูก็คือหลานพ่อกับแม่  ยังไงเขาก็ต้องรับได้”   เพลิงกัลป์พูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ แต่แววตาตรงกันข้าม  “มึงอย่าเพิ่งไปคิดอะไรมากเลย  อีกเป็นเดือน”

            “กูไม่ไปเชียงใหม่กับมึงหรอกเพลิง  ถ้าจะคลอด...ถ้าต้องเลี้ยงลูก  กูขออยู่กับแม่ที่กรุงเทพฯดีกว่า  อันนี้พูดจริงๆนะ”  เมืองแมนพูดขึ้นบ้าง

            “ไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที”  เพลิงกัลป์ตัดบท  “แล้วเรื่องอาจารย์คริสที่ว่าจะเล่าล่ะ  อาทิตย์หน้ามีนัดกับอาจารย์ด้วยนี่ก่อนไปกรุงเทพฯ”

            “อ๋อ..คือว่า..”  เมืองแมนเล่าเรื่องของอาจารย์คริสให้อีกฝ่ายฟัง  เพลิงกัลป์ตกใจมากแต่ก็นิ่งฟังจนเขาเล่าจบ  “...อาการของอาจารย์ตอนนี้อาจจะเกิดจากผีหมอหลินก็ได้นะ”

            “น่าจะใช่  แสดงว่าอาจารย์ก็ต้องเกี่ยวกันอะไรสักอย่าง...หรือว่า  อาจารย์จะเป็นคนฆ่าหมอหลิน”

            “หมอหลินฆ่าตัวตายไม่ใช่เหรอ”

            “อาจจะเป็นต้นเหตุก็ได้เอ้า...ไม่อย่างนั้นหมอหลินจะตามหลอกแกทำไม”

            “งั้นหมอหลินมาหลอกพวกเราทำไมล่ะ..เพลิง  มีเหตุผลอะไรงั้นหรือ”

            เกิดความเงียบขึ้นภายในห้องพักของแฟลต  ทั้งคู่มองหน้ากันนิ่งงันเพราะคิดหาจุดเชื่อมโยงเข้าด้วยกันไม่เจอ

            “มันอาจจะยังมีความลับเรื่องอื่นที่อาจารย์บอกเราไม่หมดก็ได้นะ”  เพลิงกัลป์พูดอย่างใช้ความคิด  “แต่ตอนที่มึงฝันน่ะ  มีผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่อาจารย์คริสด้วยไม่ใช่หรือไง”

            “ใช่...มีผู้ชายอีกคน  เขานั่งอยู่กับหมอหลินตอนที่ไปตั้งแคมป์หรืออะไรสักอย่างด้วยกัน  จำไม่ค่อยได้แล้ว”  เมืองแมนขมวดคิ้ว  “ไม่รู้ว่าใคร”

            “ไม่ใช่อาจารย์คมศักดิ์ใช่มั้ย  ดูเหมือนแกกุมความลับอะไรอยู่ก็ไม่รู้น่าขนลุก  กูไม่ชอบเค้าเลย”  เพลิงกัลป์ออกความเห็น  เมืองแมนส่ายหน้า

            “ไม่ใช่หรอก  กูจำเสียงเค้าได้  คิดว่าถ้าได้ยินอีกทีก็น่าจะจำได้  ประเด็นคืออาจารย์คริสต่างหาก  อาการของอาจารย์หนักมากเลยนะ  กูว่าถ้าปล่อยไปแบบนี้อีกหน่อยจะกู่ไม่กลับ”

            “หมายถึงเป็นบ้าไปเลยแบบนี้น่ะเหรอ”

            “มึงต้องไปเห็นเองเพลิง อาจารย์น่าสงสารมากเลยนะ  ขนาดกูดูผ่านจอยังแทบทนไม่ได้  กูอยากช่วยเค้านะ...เราแบ่งน้ำมนต์ไปให้อาจารย์บ้างดีมั้ย”  เมืองแมนเสนอขึ้นมา  “เผื่อมันจะช่วยให้อาจารย์สงบลงไง”

            “มันจะได้ผลเรอะ...กูว่าอย่าแบ่งดีกว่ามั้ง  ไว้แวะไปขอพระอาจารย์อีกก็ได้”  เพลิงกัลป์พูดพลางลุกขึ้นยืน   “นี่ก็ดึกแล้ว  นอนเถอะ  พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า  ...อย่าลืมกินยาบำรุงนะ”

            “ไม่ลืมหรอกน่า”  เมืองแมนลากเสียง

            เขาทำธุระจนเสร็จเรียบร้อยเตรียมตัวเข้านอน   นั่งเอนหลังอ่านหนังสือว่าด้วยแม่และเด็กต่ออีกนิดหน่อย   หางตาเหลือบไปเห็นน้ำมนต์ขวดเล็กที่วางอยู่ประจำหัวเตียง  ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาพิศดู  เห็นเป็นน้ำใสแจ๋วเหมือนน้ำเปล่า  ฝาขวดเป็นเกลียวหมุนปิดแบบธรรมดา  ดูแล้วน่าจะเปิดแบ่งได้

            เขาเลยลุกขึ้นหาขวดเล็กๆมาเตรียมแบ่ง  ได้เป็นขวดแก้วใสที่เคยมีน้องรหัสพับรูปดาวใส่เอาไว้ให้ตอนวันปัจฉิมนิเทศ  จัดการเทดาวกระดาษพวกนั้นออกมาแล้วเทน้ำมนต์ลงไปแทนเรียบร้อย  ปิดขวดจนแน่ใจว่าแน่นหนาดีแล้วก็เอาวางเอาไว้ที่หัวเตียงคู่กัน  ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะเอาไปให้อาจารย์คริส  เผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง

            กลับมานอนบนเตียงที่เดิม   เมืองแมนผล็อยหลับไปอย่างง่ายดาย  เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่ทราบตอนที่เขาสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกเจ็บที่หน้าท้องเหมือนมีใครมาถีบเต็มแรง

            “เห้ย?”  พยายามจะลุกขึ้นนั่งทว่าแขนขากลับหนักอึ้งคล้ายมีอะไรมาตรึงเอาไว้  อะไรบางอย่างในท้องของเขากำลังเคลื่อนไหว  ราวกับมีคนกำลังเตะต่อย ไม่ก็เต้นซุมบ้าอยู่ในท้องของเขาอย่างเมามัน   เมืองแมนขยับจะเรียกเพลิงกัลป์ที่นอนอยู่ห้องข้างๆแต่กลับร้องไม่ออก

            ท่ามกลางแสงไฟฟ้าสว่างจ้า  ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งหมิ่นๆอยู่ที่ปลายเตียงของเขา

            ...

           

            มาต่อแล้วจร้า

            สวัสดีวันสงกรานต์นะทุกคน  เราไม่ได้ไปเล่นสาดน้ำอะไรกับเค้าหรอก5555  แดดร้อนมากน้องไม่ไหว  รู้สึกผ่านพ้นวัยที่จะไปสาดน้ำแล้ว5555  ขอใช้เวลาวันหยุดให้คุ้มค่าด้วยการนั่งเขียนนิยายดีกว่าเนอะ  เผื่อเพื่อนๆเล่นน้ำเสร็จแล้วจะได้มาอ่านนิยายเค้าแก้เหนื่อยๆ อิอิ

            ตอนนี้ค่อนข้างจะมีสาระ  ตรงไหนฟร่ะ ฮ่าๆ  นี่กำลังคิดว่านิยายยาวเว่อ  จะมีคนอ่านต่อมั้ย  มัวแต่เวิ่นเว้อสิบตอนก็ยังไม่จบ555555  ไม่เป็นไร  ก็เขียนไปเรื่อยๆเนอะ  จบเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแล

            เจอกันตอนหน้า  ใครเล่นทวิตอย่าลืม #แฟนหมอแมน นะคะ

            บรัยยย

            Melenalike

           

           

  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-04-2018 18:44:41

เอาละสิ......หมอคริส   :katai1:
บ่วงกรรมเหรอ  :mew2:

เพลิง  แมน    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 13-04-2018 18:46:06

อยากรู้ปม ฮือออออ

หมอหลินท้องกับหมอคริสหรือเปล่า
งงค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 13-04-2018 18:49:32

ผีหลินดูพาลไปหมดนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 13-04-2018 18:58:28

เกิดไรขึ้นอ่ะ นี่มันเกินกว่าผีหลอกแล้วนะนิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 13-04-2018 19:15:46

หมอเพลิงหวานเวอร์
ส่วนหมอคริสนี่ต้องไปทำผิดอะไรซักอย่างกับหมอหลินไว้แน่ๆ

แล้วหมอแมนมีโชคชะตาเหมือนหมอหลินนี่คือปมปริศนา ใกล้เข้าไปทุกทีแล้ววว......

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 13-04-2018 19:17:54

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 13-04-2018 19:20:04

ดีใจที่วันนี้ก็ไม่ได้ไปเล่นสาดน้ำ ไม่อยากจะบอกว่าเลยวัยแล้วเหมือนกัน
 :really2: :really2:

ชอบนะถึงจะยาวเวิ่นเว้อ แต่ละตอนน่าติดตาม ไม่อยากจะให้จบง่ายๆ เหมือนกัน
เอาเป็นว่าสุขสันวันสงกรานต์นะจ๊ะคนเขียน
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 13-04-2018 19:27:41

นึกถึงหมอ หมอก็มาหาแล้วไงคะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 13-04-2018 19:29:02

ไปที่ชอบๆเถอะหมอหลิน จะมาทำร้ายแมนทำไม แมนไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการตายของเธอนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 13-04-2018 19:30:36

หมอคริสทำไรอ่าา  ออกจะเป็นคนดี ทำไมผีหลิน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 13-04-2018 19:40:54

ฮือออ ไม่นะจะเป็นหมอคริสจริงๆเหรอ นี่เรามองว่าพี่แกเป็นฝ่ายถูกกระทำมาตลอดเลยนะ คิดว่าหมออีกคนทีาเกี่ยวด้วยเนี่ยต้องเป็นหมอปราการแน่ๆ นี่อยากรู้ปมเร็วๆแล้วนะ อยากรู้เหตุผลที่ทำไมแมนกับเพลิงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย บางทีก็รู้สึกว่าเรื่องยืดไป แหะๆ แอบหลอนตอนท้ายอะ แง้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 13-04-2018 19:54:40

 :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 13-04-2018 19:55:46

ใครคือคนปริศนาคนนั้นนะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: philosopher ที่ 13-04-2018 19:56:56

เจ๊หลินใช่ไม่ใช่ตอบ
แงงงงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 13-04-2018 20:21:32

แมนจะเป็นไรมั้ย หมอหลินดูท่าทางจะแค้นอะไรบางอย่าง ขอให้แมนกับลูกในท้องปลอดภัย  :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-04-2018 20:30:03

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 13-04-2018 21:09:53

โอยยยยยย หมอหลินมาอีกแล้วหรือคะ?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 13-04-2018 21:42:52

เห้ยยยยยยยย หลอนน่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 13-04-2018 21:43:17

กำลังจะเข้มข้นละ
มาต่อเร็วไม่ นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 13-04-2018 22:10:23

ชายปริศนาในฝันคือหมอปราการหรือเปล่าสงสารหมอคริสจังโดนหมอหลิน
เล่นงาน อืมอาจารย์คมสันนั่นก็แปลกๆเหมือนเพลิงว่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 13-04-2018 22:16:01

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 13-04-2018 22:24:28

สงสารตัวเล็กในท้องหมอแมนอ่า
อย่าเป็นอะไรไปนะลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 13-04-2018 22:31:48

แทบจะกรี๊ดตอนจบ  o22

ลูกเริ่มดิ้นแล้ว หมอเพลิงคะแนนมาลิ่วๆ ทำดีมาก  รู้สึกถึงความสัมพันธ์อันดีแนบแน่นกันเลย

ต่อไปแมนควรให้เพลิงมานอนด้วยได้แล้วนะ กันผีด้วย  ดูแลด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-04-2018 23:18:14

 :katai1:

หลินต้องการอะไร บอกไปสิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-04-2018 23:41:42

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 13-04-2018 23:50:36

...


เอออออ.    อืมมมมม.  เรื่องนี้เป็นเรื่องผีที่แท้ทรู.....


 :ling3:  :ling3:  :ling3:  :ling3:  :ling3:  :ling3:

....

.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 13-04-2018 23:53:02

อะไรเนี่ย ตกลงจะทวงคืน ล้างแค้นจากใครกันแน่อ่ะ คิดว่าจะมาเกิดเป็นลูกซะอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: kung_nr ที่ 14-04-2018 00:45:13

เดานะ หมอหลินกับหมอออโธคนที่กำลังจะมาอ่ะเป็นแฟนกัน ส่วนหมอคริสก็แอบชอบหมอออโธคนนั้น แล้วหมอคริสมีส่วนทำให้หมอหลินฆ่าตัวตายโดยไม่ตั้งใจ(มั้ง) เดาล้วนๆ แต่ชอบมากๆ สนุกลุ้นทุกตอนเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 14-04-2018 01:05:27

มันก็งจะมีสักปมที่เกี่ยวข้องกับหมอคริสและผีหลิน แต่ที่ไม่เข้าใจคือผีหลินทำไมถึงคอยมากวนแมนกับเพลิงเรื่อยเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 14-04-2018 06:26:54

 :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-04-2018 06:35:33

เพลิงแมนตอนแรกก็หวานอยู่หรอกนะ แต่ตอนท้ายนี่ไม่ไหวนะ ขนาดแน่แบ่งน้ำมนต์ยังหลอนขนาดนี้ น่ากลัวไปอีกก ดีนะอ่านตอนเช้าไม่หลอนเท่าไหร่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-04-2018 09:09:09

ขนลุก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 14-04-2018 09:12:32

อย่าทำอะไรหลานเราาาา!! :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 14-04-2018 13:33:20

หลอนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 14-04-2018 13:38:52

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 14-04-2018 13:51:13

อ่านไปอ่านมาเป็นเรื่องลี้ลับเฉย o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 14-04-2018 13:54:46

หมอหลินจะมาทำอะไรแมนหรือเปล่าเนี่ย :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 14-04-2018 15:30:00

กลัวแล้วว ฮืออ  :z3:

ตัวละครลับอีกคน หมอปราการ?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 14-04-2018 17:04:06

ค้างงงงงงงงง :ling1: :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 14-04-2018 18:23:41

ตอนท้ายน่ากลัวววว แงงงง

แต่คูมพ่อคูมแม่น่าย้ากกก
มินิเพลิงแอนด์มินิแมนจะเป็นอะไรมั้ยงับ
ฮื้อววววววว์

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 15-04-2018 03:03:26

กรี้ดดดดดด น้องอ่านตอนกลางคืนอีกแล้ว
เสียวขาเฟร่อมกลัวโดนดึง แงงงงงงง:sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 15-04-2018 21:50:33

ขอแบบยาวๆ นะครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 16-04-2018 10:51:51

มาแล้วๆๆๆ นี่แค่แบ่งขวดน้ำมนต์ก็ออกมาหาเลยหรือนี่ มีเงื่อนงำอะรละเนี่ย ลุ้นๆๆๆ รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: idoloveyou555 ที่ 16-04-2018 14:25:18

ผีหลิน ต้องการอะไรจากสังคมกันนะ????

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 16-04-2018 21:44:53

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 16-04-2018 22:27:14

มาบอกกันดีๆไม่ได้เลยใช่มั้ยหมอหลิน นี่คิดว่าหมอปราการทำหลินท้องและแอบชิปหมอคริสกับหมอปราการ เหม็นความรักจากเพลิงมากเมืองแมนสู้ๆค่ะหนู :o8:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 17-04-2018 04:08:21

หมอหลินนี่ยังไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 19-04-2018 22:13:47

พยาบาทของหมอหลินนี่ เอาจริงเอาจังมาก  :ling3:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 19-04-2018 22:53:18

รออยู่น๊า~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 19-04-2018 23:27:52

คิดถึงสองหมอแล้วว :z13:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 20-04-2018 11:27:44

ทำไมไม่ไปเล่นน้ำสงกรานต์ :z3:

หลอนซะนอนไม่หลับเลย :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 20-04-2018 13:19:42

รอนะคะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: มามานะ362 ที่ 20-04-2018 17:31:22

สนุกมาก!! รอวนไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท20 13/4/61 p26
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 21-04-2018 23:01:47

รออยู่น้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 21-04-2018 23:46:04

Internal Love

ตอนที่ 21

Getting lost late at night, under stars

Finding love standing right where we are,

 



 

 

 

 

 

            “ช่วยด้วย”

            เมืองแมนพยายามเปล่งเสียงออกมาจากริมฝีปาก ทว่ากลับไม่มีเสียงหลุดลอดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว  ร่างกายหนักอึ้งขยับไม่ไหวคล้ายถูกอากาศกดทับ  หางตายังเห็นร่างแบบบางของหญิงสาวคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่ที่ปลายเตียง  เธออยู่ในชุดสีขาวคุ้นตา  เหมือนกับ...

            “หมอ?  คุณเป็นหมอใช่มั้ย”  ชายหนุ่มนึกในใจ  แต่เสียงกลับดังก้อง

            “ใช่  ฉันเป็นหมอเหมือนกับเธอ  เมืองแมน”  เสียงใสเหมือนระฆังตอบกลับมา  เธอยังคงหันหลังคุยกับเขา

            “คุณคือ...หมอหลินใช่มั้ย”  ความกลัวเริ่มลดลงไป  เมืองแมนกลั้นใจถามต่อ

            ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมยาวเคลียไหล่พยักหน้าช้าๆ แทนคำตอบ

            “เกิดอะไรขึ้น...ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่”

            “ช่วยฉันด้วย  เธอผู้มีชะตาเดียวกับฉัน”  เธอตอบกลับมา  “ฉันมาขอความช่วยเหลือ”

            “จะให้ผมทำยังไง”  เมืองแมนถามอย่างมึนงง   “คุณไม่ได้ฆ่าตัวตายงั้นหรือ”   

            หลินส่ายหน้าก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหูทั้งสองข้างแล้วเปล่งเสียงกรีดร้องออกมาดังๆจนเมืองแมนสะดุ้งเฮือก  ขนลุกเกรียวทั้งตัว

            “อ้าก!!”

            “แมน!   เมืองแมน  เป็นอะไรไป  เปิดประตูสิ  เมืองแมน  เกิดอะไรขึ้น”

            เสียงตะโกนทุบประตูดังขึ้นหน้าห้อง  เมืองแมนลุกพรวดขึ้นมานั่งหอบหายใจ  เสียงกรีดร้องของหญิงสาวยังดังก้องอยู่ที่ริมหู  หากแต่ไม่มีร่างของเธอให้เห็นอีก  ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบใบหน้าที่เปียกไปด้วยเหงื่อ  เขาหาเสียงตัวเองจนเจอแล้วตะโกนตอบกลับไป

            “ประตูไม่ได้ล็อค”

            “แล้วทำไมมันเปิดไม่ได้...อ้าว”  คนข้างนอกเปิดประตูเข้ามา   เพลิงกัลป์ก้าวมาประชิดเตียงเป็นเวลาเดียวกันกับที่เมืองแมนยกมือขึ้น   อีกฝ่ายก้มลงกอดเขาเอาไว้ทั้งตัว  “เป็นอะไรไป  เกิดอะไรขึ้น ได้ยินเสียงร้องดังลั่น ตกใจหมดเลย  ฝันร้ายเหรอ”   เสียงห้าวพูดรัวเร็ว  ลูบมือเสยปอยผมที่ชื้นเหงื่อของเขาให้พ้นใบหน้า

            “.............”  เมืองแมนรู้สึกสงบลงเล็กน้อย  ซบหน้าลงกับอกเสื้อของอีกฝ่าย

            “ดีขึ้นหรือยัง  โอเคมั้ย”  เพลิงกัลป์กระซิบที่ข้างหู  เมืองแมนอดรู้สึกไม่ได้ว่าจอนหูข้างนั้นถูกสัมผัสแผ่วเบา

            “ดีขึ้นแล้ว”  เขาพึมพำ  ขยับจะดันตัวออก  แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมคลายวงแขนให้ 

            “เล่ามาก่อน  ฝันร้ายเหรอครับ”  รูมเมทของเขาถามเสียงอ่อนราวกับกำลังหลอกล่อถามกับเด็กเล็กๆอย่างนั้นแหละ

            “โดนผีอำ”  เมืองแมนตอบแล้วก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้อีกคนฟัง  “....เธอบอกจะขอความช่วยเหลือ  พอถามว่าจะให้ช่วยอะไร เธอก็กรี้ดแล้วก็สะดุ้งตื่น”

            “เธอคือผีหมอหลินจริงๆงั้นหรือ”

            “เธอพยักหน้า  ก็น่าจะใช่แล้วล่ะ”  เมืองแมนนึกแล้วยังอดขนลุกไม่ได้  เนื้อตัวสั่นเทาขึ้นมาเสียเฉยๆ  “แล้วมึงตื่นได้ยังไง  กูกลัวแทบตาย  ตะโกนเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงออกมา”

            “ได้ยินเสียงร้องน่ะเลยสะดุ้งตื่น   หายตกใจหรือยัง”

            “อืม  ดีขึ้นแล้ว”  เมืองแมนตอบ  ขยับตัวอีกรอบ  เริ่มงงว่าอีกฝ่ายขึ้นมานั่งกอดตนเองบนเตียงตั้งแต่ตอนไหน   “มึง...เอ่อ  ช่วยปล่อยหน่อยได้มั้ย  หายใจไม่ออก”  ความร้อนวิ่งขึ้นใบหน้า  เมืองแมนดันท่อนแขนล่ำสันที่โอบรอบเอวของตัวเองออกอย่างขัดเขิน

            “แต่กูยังขวัญหายอยู่เลย”   ฝ่ายนั้นตอบกลับมา  ไม่ยอมปล่อยแขน  ปลายจมูกโด่งวนเวียนอยู่แถวซีกแก้มและซอกคอของเขา

            “ปล่อยน่า....โอ๊ะ!”  เมืองแมนงอตัวลงเพราะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในท้องที่ขยับพลิกอย่างแรงจนสะดุ้ง

            “เป็นอะไรไปอีก”  เพลิงกัลป์ตกใจ  ก้มลงดูหน้าท้องที่เริ่มนูนชัด  เมืองแมนขมวดคิ้ว  วางมือลงตรงหน้าท้องของตนเองแล้วเงียบไปจนอีกฝ่ายร้อนใจ  “เป็นอะไร  ปวดท้องเหรอ  เจ็บตรงไหน”

            จู่ๆรอยยิ้มก็ค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเมืองแมน  เจ้าตัวคว้ามือของรูมเมทมาวางบนหน้าท้องของตัวเองบ้าง  ฝ่ามือใหญ่วางทาบได้ครู่เดียวก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวข้างในนั้น

            ใบหน้าคมเข้มแดงซ่านลามลงมาถึงลำคอ  เพลิงกัลป์หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่ามันจะหลุดออกมา   การเคลื่อนไหวในท้องนั้นยังดำเนินต่อไปอีกครู่หนึ่งก่อนจะสงบลง

            “ลูกดิ้น”   เสียงห้าวกระซิบเบาๆราวกับกลัวคนในท้องจะสะดุ้งตื่นขึ้นอีก  “ลูกดิ้นแล้ว”

            “ใช่”   เมืองแมนกระซิบตอบ  ความตื่นเต้นในตอนแรกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอะไรอย่างหนึ่งเมื่อเห็นหยาดน้ำตาคลออยู่ในดวงตาคมของคนตรงหน้า   “นั่น...ร้องไห้เหรอ”

            “เปล่าๆ  ฝุ่นมันเข้าตา”  เพลิงกัลป์ตอบ ยกมือขึ้นขยี้ตา  แล้วยิ้มกว้าง  “เริ่มดิ้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”

            “ก่อนที่จะสะดุ้งตื่นนี่ล่ะ  ตอนแรกตกใจนึกว่ามีใครมาถีบ  ดิ้นแรงเสียด้วย”

            “สี่เดือนกว่าเกือบห้าเดือนแล้วนี่นะ”  เพลิงกัลป์พึมพำ  วางมือทาบบนหน้าท้องนั้น  “ดิ้นอีกสิลูกพ่อ  ดิ้นเก่งต้องลูกผู้ชายแน่ๆเลย”

            คำว่าลูกพ่อหลุดออกมาจากปากเขาอย่างง่ายดายราวกับพูดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  เพลิงกัลป์พูดได้หน้าตาเฉย  ขณะที่คนฟังอีกคนกลับรู้สึกอายจนไม่อยากสบตาคมคู่นั้น

            “เกี่ยวกันตรงไหนว่าดิ้นเก่งต้องเป็นลูกชาย”  เมืองแมนถามเฉไฉ

            “ก็เตะต่อยเก่งตั้งแต่อยู่ในท้องไง  ตัวแค่นี้....”  ชายหนุ่มทำมือกะขนาด  “แค่นี้ได้มั้งยังถีบเอาๆ  ดิ้นได้แต่ถีบเบาๆหน่อยนะลูก  แม่เขาเจ็บนะลูก รู้มั้ย”  ประโยคหลังเขาพูดกับหน้าท้องของเมืองแมนด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน  “ถีบได้แต่อย่าแรงนะครับ”

            “โธ่”  คนเป็นแม่อุทานแล้วหัวเราะออกมา  หน้าแดงจัดเพราะอีกฝ่ายไม่พูดเปล่า กลับจรดริมฝีปากลงบนหน้าท้องของเขาแบบไม่บอกกล่าว

            “นอนได้แล้วนะครับ  ฝันดีนะลูก”

            “.............”  เมืองแมนพยายามจะไม่ยิ้มแล้ว  แต่ก็ดูไม่ค่อยจะสำเร็จเท่าไหร่

            ความรู้สึกข้างในมันอัดแน่นอย่างไรบอกไม่ถูก  ชายหนุ่มลูบมือบนหน้าท้องของตัวเองเบาๆ  พอได้รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวคล้ายจะบอกกันในทีว่ายังมีอีกหนึ่งชีวิตในท้องก็อดรู้สึกตื้นตันแปลกๆไม่ได้  ความรู้สึกเป็นเจ้าเข้าเจ้าของสิ่งมีชีวิตในท้องนี้  เป็นคนดูแลปกป้องชีวิตเล็กๆที่รอจะออกมาลืมตาดูโลก   เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา...แค่นึก  น้ำตาก็ชักจะซึมๆออกมา  ไม่ได้มีแค่เพลิงกัลป์คนเดียวหรอกที่ร้องไห้

            “คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ย”  เพลิงกัลป์พูด  เหลือบมองหน้าเขาด้วยท่าทางที่ทำให้เมืองแมนอดนึกถึงเด็กโข่งตัวโตที่จะขอเงินแม่ไปซื้อขนมไม่ได้

            “จะนอนตรงไหน”  เมืองแมนถามกลับ  แทนคำอนุญาต

            ดวงตาของอีกฝ่ายเริ่มแพรวพราว  เพลิงกัลป์มองหน้าเขาแล้วยิ้มกว้าง

            “ตรงนี้....ได้มั้ย”

            ตรงนี้ที่เจ้าตัวบอก  หมายถึงบนเตียงนี้  ข้างเขาสินะ...เมืองแมนเม้มปาก

            “ขออยู่กับลูกนิดเดียว...”

            ...ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนแบบนี้ได้มั้ย...คนฟังเบือนหน้าหนี

            “เผื่อแมนนอนแล้วเจอผีอำอีก  ไม่กลัวหรอ...”

            “เตียงเล็ก”  เมืองแมนพึมพำ

            “นอนไม่กินที่หรอก  ตัวนิดเดียวเองดูสิ  นอนแค่ริมนี้ก็ได้”  คนพูดพูดด้วยท่าทางน่าเชื่อถือ  ตรงข้ามกับขนาดตัวใหญ่คับห้องของตัวเองเหลือเกิน  เมืองแมนย่นจมูกใส่ด้วยความหมั่นไส้

            “เดี๋ยวก็ตกเตียง”

            “ไม่ตกหรอก  จริงๆ  นอนพื้นมันปวดหลังนะ”

            “งั้นกลับไปนอนห้อง”

            “โธ่แมน...นะครับ...นะๆ”

            เมืองแมนบอกตัวเองว่าที่เขาพยักหน้ายอมให้อีกฝ่ายนอนบนเตียงด้วยนี่ไม่ใช่เพราะแววตาเว้าวอนของอีกฝ่ายเลย  ไม่ใช่เพราะน้ำเสียงอ่อนๆนั้นด้วย  อย่าเข้าผิด...เป็นเพราะเขาขี้เกียจเถียงกับอีกคนแล้วตะหาก

            นอนได้ก็นอนไป

            “เย้”  เพลิงกัลป์ส่งเสียง แล้วยิ้มใส่ตาเขา เจ้าตัวกระวีกระวาดลุกขึ้นไปหยิบหมอนที่ห้องของตัวเองแล้วกลับมาที่เตียง  เมืองแมนขยับเว้นที่ว่างข้างตัวเอาไว้ให้ก่อนจะล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้  รู้สึกได้ถึงความยวบของที่นอนที่ยุบลงตอนที่ร่างของอีกฝ่ายปีนขึ้นมานอนเคียงข้าง

            “ลูกดิ้นอีกมั้ย”  เพลิงกัลป์กระซิบถาม  เห็นแต่แผ่นหลังของอีกฝ่ายที่ขยับน้อยๆตามการหายใจ

            “นิดหน่อย”

            “ขอจับท้องอีกทีได้มั้ย”  คนข้างหลังเขากระซิบต่อมา   เมืองแมนเหลือบมองผ่านหางตา เห็นร่างสูงใหญ่นอนตะแคงเท้าแขนก้มลงมองเขาอยู่

            “พอแล้ว  ไม่นอนหรือไงนะ”

            “ก็นอนแบบจับท้องไปด้วยไง”  ฝ่ายนั้นตอบ  ไม่รอให้เมืองแมนถาม  อีกฝ่ายจัดแจงดึงตัวเมืองแมนเข้าไปจนชิดแผ่นอกกว้าง  มือใหญ่โอบรอบตัวเขาซ้อนจากด้านหลังมาวางที่หน้าท้องของเมืองแมน  ท่าทางนั้นทำให้คนตัวเล็กกว่าหน้าร้อนผ่าว  ขยับตัวอย่างอึดอัด

            “ร้อน  ...ขยับออกไปหน่อย”

            “เดี๋ยวตกเตียง”   ฝ่ายนั้นกระซิบอยู่ใกล้หูจนจั๊กจี้  รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นจัดที่เป่ารดแก้มเป็นจังหวะ

            “ไม่เอา”  เมืองแมนดิ้นยุกยิก

            “เดี๋ยวลูกตื่นนะ  ...ใครบอกจะรีบนอนเมื่อกี้”

            ...รีบนอนแต่ไม่ใช่ท่านี้มั้ยล่ะ  เมืองแมนคิดในใจ  ติดตรงที่เรี่ยวแรงของเขาดูจะแปรผันตรงกับความง่วงงุนเหลือเกิน  โทษความง่วงเพลียก็แล้วกันที่ทำให้เขาขี้เกียจดันแขนอีกฝ่ายออกจากสะโพก

            เมืองแมนเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด  เพราะฝ่ามือที่วางทาบอยู่บนหน้าท้องนิ่งๆในตอนแรกนั้นกลับเริ่มขยับลูบไล้บนส่วนนูนเด่นปกคลุมด้วยเสื้อยืดตัวบางสำหรับใส่นอนของเขา   ลูบขึ้นแล้วก็วกลงต่ำแล้วก็กลับลูบวนใหม่อยู่อย่างนั้น  ..พอเผลอฝ่ามือนั้นก็กลับสอดเข้ามาใต้ชายเสื้อ  สัมผัสกับเนื้อแท้ของเขาที่ไร้การปกปิด

            “หยุดๆ  จะทำอะไร”  เมืองแมนยึดมือของอีกฝ่ายเอาไว้  บังคับให้ออกจากเสื้อ 

            อีกฝ่ายส่งเสียงอืออาราวกับละเมอแล้วก็เงียบไป  มือข้างนั้นวางเอาไว้บนหน้าท้องของเขาตามเดิม

            เมืองแมนนอนอย่างระแวงอยู่อีกพักใหญ่ก็เริ่มเคลิ้มๆใกล้จะหลับ   เจ้ามือข้างเดิมนั้นก็กลับเริ่มขยับยุกยิกขึ้นอีก  คราวนี้ล้วงเข้ามาในเสื้อของเขาโดยตรง  ปลายนิ้วเรียวยาวนั้นปัดผ่านยอดอกของเขาราวกับไม่ตั้งใจ  แต่ทำให้เจ้าของสะดุ้งตื่นลืมตาโพลง

            “จะทำอะไร”  เมืองแมนถามเสียงแข็ง  อีกฝ่ายไม่ตอบ แต่กลับใช้ปลายนิ้วปัดวนที่จุดเดิมทั้งสองข้างเบาบ้างแรงบ้างจนเมืองแมนเริ่มรู้สึกวูบวาบขึ้นมา   ไม่รู้เลยว่าเจ้าของมือตอนนี้ ‘ตื่น’  ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

            เพลิงกัลป์นอนลืมตาโพลง  ใจเต้นตึกตักมาเกือบชั่วโมงแล้ว  กลิ่นหอมอ่อนๆเฉพาะตัวที่ระเหยออกมาจากทุกรูขุมขนของอีกฝ่ายทำให้เขาตื่นตัวจนฝืนหลับต่อไม่ลง  สัมผัสนุ่มเนียนมือที่ลูบไล้อยู่นั่นก็ยิ่งกระตุ้นให้ความรู้สึกยิ่งกระเจิดกระเจิงไปกันใหญ่  การตั้งครรภ์ให้อีกฝ่ายมีน้ำมีนวลขึ้นมาก  เนื้อตัวที่เคยผอมบางก็กลับเต็มไม้เต็มมือชวนให้หัวใจเต้น

            ปลายนิ้วลูบไล้ผ่านเสื้อนอนเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ที่นุ่มมือราวกับแพรไหมชั้นดี  เพลิงกัลป์กล้าพูดได้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นคนผิวสวยยิ่งกว่าสาวคนไหนๆที่เขาเคย 'คบ’ มา  ยิ่งลูบก็ยิ่งเพลิน  แสงไฟเปิดสว่างทั้งห้องทำให้เขาเห็นความนวลเนียนได้ถนัดตา

            “เมืองแมน”  เขาเรียกชื่ออีกฝ่าย  รู้สึกได้ว่าฝ่ายนั้นตัวสั่นน้อยๆ จะเพราะอารมณ์ที่ถูกเขาปลุกปั่นหรือเพราะความโกรธก็สุดจะเดา  ขอเข้าข้างตัวเองว่าอีกฝ่ายก็กำลังมีอารมณ์เหมือนกันกับเขากระมัง

            “ปล่อยนะ”  เมืองแมนตอบกลับมา

            อีกฝ่ายไม่หยุดมือ  ยิ่งห้ามกลับเหมือนยิ่งยุ  เพลิงกัลป์สอดมืออีกข้างเข้าไปในขอบกางเกงของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว  ฝ่ามือสากสัมผัสเข้ากับส่วนที่อ่อนไหวของเขาถนัดถนี่  ทำเอาเจ้าของสะดุ้งเฮือกบิดตัวหนี

            “ให้ช่วยนะ”

            “ไม่!”  เมืองแมนร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายดึงกางเกงของเขาออกพ้นสะโพก  ความเย็นสัมผัสเข้ากับส่วนล่างตัดกับความร้อนจัดของฝ่ามือที่กอบกุมกลางตัวของเขาเอาไว้   เพลิงกัลป์ขยับมืออย่างชำนาญไม่นานเมืองแมนก็เริ่มหายใจหอบเร็ว  ถูกกระตุ้นพร้อมกันทั้งข้างบนข้างล่างด้วยคนที่ผ่านประสบการณ์มามากกว่าทำให้เมืองแมนรู้สึกเหมือนจะขาดใจ

            “อย่า...อ้ะ..อืม”   เสียงแหบพร่าลอดลำคอออกมาฟังดูแปลกแปร่งราวกับไม่ใช่เสียงของเขา  เมืองแมนเม้มปากแต่ก็สุดจะกลั้น  ริมฝีปากร้อนๆสัมผัสอยู่ที่หลังคอของเขา ไล่เลยมายังซอกคอและแผ่นหลัง  ความรู้สึกพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว  อุณหภูมิของร่างกายทะยานขึ้นสูงทุกทีๆ จนเขากลัวว่าตัวเองจะมอดไหม้ไป   

            ความต้องการล้นเอ่อจนสุดกลั้น  เมืองแมนหายใจติดขัด ตัวกระตุกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเต็มที่  เหงื่อผุดขึ้นเต็มตัวผสมกับความเหนอะหนะจากของเหลวบางส่วนของร่างกายตนเอง

            “ปล่อยนะ”  เขาหลุดประโยคเดิมออกมาเพราะคิดคำอื่นไม่ออก  ในหัวขาวโพลนไปครู่หนึ่งก่อนที่จะใบหน้าแดงซ่านเพราะนึกขึ้นได้ว่าครั้งนี้เป็นฝีมือของคนอื่น  ไม่ใช่ของตนเองเหมือนทุกที

            “ตากูบ้างนะ”  เสียงห้าวพึมพำตอบกลับมา

            “เห้ยๆ  เดี๋ยวๆ”  เมืองแมนร้องห้าม  สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่ดุนดันอยู่ที่สะโพก  เขาขยับตัวหนีทว่าวงแขนล่ำสันกลับคว้าตัวของเขาเอาไว้แนบชิด  กล้ามเนื้อสมบูรณ์แข็งแรงของอีกฝ่ายแนบสนิทเสียดสีอยู่ที่ด้านหลังของเขาเนิบนาบ

            ปลายนิ้วร้ายกาจเริ่มกลับมาทำหน้าที่อีกครั้งหนึ่ง  เมืองแมนส่งเสียงร้องออกมาเพราะอีกฝ่ายเริ่มสัมผัสเข้าที่จุดไวสัมผัสอีกครั้งแบบหนักมือกว่าเดิม   ริมฝีปากของอีกฝ่ายกดย้ำที่หลังคอของเขาลามเลยมายังทรวงอกด้านหน้าจนเมืองแมนกลัวว่าจะเกิดรอยขึ้น

            “เดี๋ยว...เดี๋ยวแท้ง”  สติที่เริ่มหลุดลอยหายไปทุกทีทำให้เขาอ้าปากเตือน  อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยปลายลิ้นเรียวที่สอดเข้ามาในริมฝีปาก  เกี่ยวกระหวัดดูดดึงและไล่ต้อนราวกับต้องการให้เขาจนมุม

            ก่อนหน้านี้เราเคยจูบกันมาครั้งหนึ่ง  หากแต่ครั้งนั้นเป็นเพียงแค่การสัมผัส  ถ้าจะเปรียบเป็นลำดับชั้นก็คงอยู่ในขั้นอนุบาล  ขณะที่ตอนนี้เมืองแมนอยากจะคิดว่าเขาถูกพาข้ามมาชั้นมัธยมปลายเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยเลยทีเดียว

            เพลิงกัลป์นอกจากจะเรียนเก่งแล้ว...ยังจูบเก่งมากด้วย

            ฝ่ายนั้นไม่ได้ไล่ต้อนเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย  แต่กลับหยุดเว้นให้เขาได้หายใจหายคอเป็นระยะก่อนจะกลับมาหยอกเย้าใหม่ด้วยทักษะที่ทำให้เขาหายใจลำบากยิ่งกว่าเดิม 

            อารมณ์ที่สงบลงเพียงชั่วครู่หนึ่งถูกปลุกปั่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว  เมืองแมนรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนที่ขยับอยู่แถวสะโพก  เขาพยายามจะหนีแต่อีกฝ่ายก็ตามมาไม่หยุดยั้ง

            “ไม่แท้งหรอกน่า”  เสียงห้าวต่ำพูดขึ้นราวกับตอบความกังวลใจของเขา  เจ้าตัวคว้ามือของเขาไปสัมผัสกับความร้อนจัดนั้น  เมืองแมนตกใจชักมือออก  อีกฝ่ายเลยหัวเราะเบาๆ  พ่นลมใส่ที่ริมหูจนขนลุกเกรียว  “สัญญาว่าจะไม่ให้แท้งแน่ๆ”

            “............”  เมืองแมนไม่ได้ตอบออกไปเพราะอีกฝ่ายจัดการปิดปากเขาลงมาอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับส่วนล่างที่ขยับไปด้วย  ความร้อนที่เสียดสีผ่านช่วงล่างของเขานั้นทำให้เมืองแมนรู้สึกวาบหวามยิ่งกว่าเดิมทั้งที่ฝ่ายนั้นไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามาในร่างกายของเขาเลยสักนิด

            ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดอยู่ที่ใบหน้า  เมืองแมนหลับตาลงตอนที่รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเร่งจังหวะขึ้น  อารมณ์ของเขาถูกเพลิงกัลป์ชักจูงพาให้กระโจนไปข้างหน้าอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง  รู้สึกตัวอีกทีเขาก็พบว่าร่างกายถูกเผาไหม้ด้วยเชื้อเพลิงร้อนจัดจนแทบละลายกลายเป็นไอน้ำพร่างพรมลงมาบนเนื้อตัวของเราทั้งคู่

            เมืองแมนผล็อยหลับไปทันทีด้วยความเหนื่อยอ่อน  ขณะที่เพลิงกัลป์เงยซบใบหน้าลงกับหน้าท้องที่เริ่มนูนนั้น  อดคิดไม่ได้ว่ารอยสีเข้มที่ผาดผ่านจากสะดือยาวลงไปยังช่วงช่างของอีกฝ่ายนั้นดูเย้ายวนเหลือเกิน   ให้ตายสิ...เพลิงกัลป์ที่ไม่เคยคิดพิศวาสผู้ชายด้วยกันนั้นกลับเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ

            แตะริมฝีปากที่ส่วนกลางท้องอีกครั้ง  คราวนี้รู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวข้างใต้...ลูกของเขาอาจจะตกใจกระมัง

            “ขอโทษนะครับคนดี ...นอนได้แล้วนะครับ”

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 21-04-2018 23:46:54

            ถ้าเป็นเมื่อสักหกเดือนก่อน  เขาคงหัวเราะเยาะแน่ถ้ามีคนมาบอกเขาว่าสักวันหนึ่งในอนาคต  เขาจะมานั่งพูดกับลูกตัวเองในท้องด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้  แล้วเขาก็คงจะไม่เชื่อแน่นอนถ้ามีใครสักคนมาบอกว่าเขาจะต้องมาคอยดูแลผู้ชายอีกคนที่ไม่เคยเป็นแม้แต่คนรักของเขา         

            ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก  สั่นหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่าน  ลุกขึ้นไปหาผ้าขนหนูมาชุบน้ำจัดการเช็ดทำความสะอาดให้คนที่นอนหลับสนิทไปแล้ว  สวมเสื้อผ้าให้ใหม่  ก่อนที่จะผลุบเข้าไปในห้องน้ำเพื่อ ‘จัดการ’ อารมณ์ที่ยังเหลือค้างอยู่

            บอกตามตรงว่าเขาไม่เคย ‘อยาก’ อะไรขนาดนี้มาก่อน  อยากทั้งที่ทำไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าจะไปกระทบกระเทือนส่วนไหนของครรภ์เข้าหรือเปล่า  ได้แต่ทำเพียงภายนอกเท่านั้น  ...แค่นั้นร่างกายก็เหมือนจะตายเอา   ไม่รู้เพราะว่างเว้นมานานด้วยหรือเปล่า  ภาพร่างของคนบนเตียงเปลือยเปล่าคอยแต่จะแวบเข้ามาในหัวอยู่เรื่อย  ความขาวผ่องนวลเนียนลื่นมือ  ไหนจะกลิ่นหอมกรุ่นเหมือนไวน์ที่ถูกหมักบ่มอย่างดีนั้นอีก  มันทำให้เขามัวเมาแทบบ้า  อยากจะรุกล้ำเข้าไปสำรวจยังส่วนที่อยู่ลึกที่สุดของฝ่ายนั้นเต็มที  ดีที่จิตสำนึกยังคอยห้ามตัวเองเอาไว้ได้

            เมืองแมนก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  แตะตรงไหนนิดหน่อยก็สะดุ้งหนีมืออยู่เรื่อย  ริมฝีปากแดงช้ำเพราะถูกเขาสัมผัสนั้นเปล่งเสียงอุทานออกมาเป็นระยะ  สร้างความปั่นป่วนให้แก่เขามากกว่าสาวน้อยเจนสนามเสียอีก

            กว่าเพลิงกัลป์จะสงบจิตสงบใจกลับออกมาจากห้องน้ำได้นั้นก็อีกพักใหญ่  ชายหนุ่มกลับไปทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างคนที่หลับไปนานแล้วตามเดิม  เขานอนกอดอกไม่กล้าเอื้อมมือไปแตะตัวอีกฝ่ายอีก  ได้แต่นอนนิ่งๆแบบนั้นไปจนเช้า

            ...........................................................................................

           

            “หมอคอไปโดนอะไรมาน่ะ  แดงเชียว...ที่แฟลตยุงเยอะเหรอ” 

            พี่พยาบาลทักเขาเป็นคนที่สามแล้วตั้งแต่เช้า  เมืองแมนได้แต่ขยับคอเสื้อเข้าที่แล้วยิ้มตอบกลับไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            “ครับ  คันๆหน่อย”

            “เอายาไปมาสิ  พี่มียาหม่องอยู่”

            นายแพทย์หนุ่มได้แต่รับกระปุกยาหม่องมาถือเอาไว้  เขาหาจังหวะว่างมุดเข้าห้องน้ำไปสำรวจรอยแดงที่ว่า  ออกจะตกใจไม่น้อยที่ตามลำคอลามเลยลงไปข้างหลังมีรอยจ้ำช้ำๆเต็มไปหมดเหมือนไปถูกปลิงดูดเลือดมา

            ปลิงที่ว่าปรากฏตัวขึ้นที่วอร์ดของเขาตอนบ่าย  เมืองแมนลุกพรวดขึ้นทันที ขยับจะเดินหนี  แต่ขายาวๆของอีกฝ่ายก็ก้าวไปดักหน้าทัน

            “จะไปไหน  เมื่อเช้าก็ไม่รอกันเลยนะ”  ฝ่ายนั้นพูดเหมือนตัดพ้อ  แต่ดูจากแววตาวิบวับที่มองมาแล้ว  เมืองแมนอยากจะเอาอะไรแถวนั้นเขกหัวอีกฝ่ายสักทีสองที

            “จะไปทำงาน”

            “เย็นนี้กินอะไรดีล่ะ”

            “ไม่รู้  ไม่ต้องมาถาม”

            “วันนี้ลูกดิ้นกี่ครั้งแล้ว  ได้นับหรือเปล่า”

            “พูดเบาๆได้มั้ย”  เมืองแมนพูดเสียงเขียว  “จะไปไหนก็ไปเลย”  เขาไล่เอาดื้อๆ  หางตาเริ่มเห็นคุณพยาบาลมองมาอย่างสนใจ

            “แค่นี้ทำเขิน  ...เย็นนี้เจอกันนะครับ”

            “เออ  รู้แล้ว”  คนตอบตวัดเสียงห้วนให้รู้ว่ารำคาญ  ก่อนจะรีบเดินหายเข้าไปในวอร์ด  เพลิงกัลป์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี  เขากลับไปทำงานของตัวเองจนเสร็จ  ตอนเย็นก็มาหารูมเมทของตัวเองอีกรอบ  ทว่าพี่พยาบาลบอกว่าเมืองแมนกลับออกไปแล้ว   เห็นว่าจะไปหาพี่กุลหรืออะไรสักอย่าง

            ...ดื้อตลอด  ชายหนุ่มคิดขณะที่เดินขึ้นบันไดมายังห้องทำงานของพี่กุล   คนดูแลเหล่าแพทย์อินเทิร์นทั้งหลาย   เจอเมืองแมนนั่งรออยู่ในนั้นก่อนแล้ว   ฝ่ายนั้นมองหน้าเขาด้วยท่าทางราวกับรู้อยู่แล้ว

            “มาไม่รอกันเลย”

            “ทำไมต้องรอด้วย”  เมืองแมนตอบ  ลุกขึ้นยืนเดินไปหาหญิงสาวที่กำลังค้นเอกสารง่วนอยู่  “หาเจอไหมครับ  ให้ผมช่วยไหม”

            “ไม่เป็นไรค่ะ  ขอเวลาพี่สักครู่นะคะ  เอกสารหลายปีหน่อยต้องค้น....อ่า  หกปี  นี่ เจ็ดปีอยู่แฟ้มนี้ค่ะ”  เธอหยิบแฟ้มเอกสารหนาเป็นปึกขึ้นมาวางบนโต๊ะ  บนหน้าปกเขียนเอาไว้ว่าเป็นข้อมูลของแพทย์ใช้ทุนเมื่อเจ็ดปีก่อน   “น่าจะอยู่ในนี้นะคะ  คุณหมอจะเอาไปทำอะไรหรอคะ”

            “พอดีผม...อยากจะหาทางติดต่อกับรุ่นพี่อินเทิร์นคนหนึ่งน่ะครับ”  เมืองแมนอึกอัก มองหน้าเพลิงกัลป์เห็นอีกฝ่ายพยักหน้าก็พูดต่อ  “คือเขาเป็นเพื่อนรุ่นน้องของแม่ผม”

            “อ้อ”  พี่กุลไม่ได้ถามอะไรต่อ  เธออนุญาตให้พวกเขาเปิดดูแฟ้มได้ตามสบาย  ส่วนเธอก็หายออกไปจากห้องเนื่องจากมีธุระอีกล้านแปดรออยู่อีก

            “ลองเปิดดูสิ”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นมาดูแฟ้มนั้นด้วย  เมืองแมนเปิดไล่ไปเรื่อยๆตั้งแต่หน้าแรก  ภายในแฟ้มนั้นบรรจุข้อมูลของเหล่าแพทย์ใช้ทุนเมื่อหลายปีก่อนเอาไว้  ส่วนใหญ่เป็นรูปถ่ายแล้วก็ชื่อที่อยู่ที่ติดต่อได้  รวมถึงโรงพยาบาลที่ไปประจำต่อหลังจากจบอินเทิร์นหนึ่งที่นี่ไป

            “กชกร ...เกวลิน  นี่ไง  คนนี้หรือเปล่าแมน”  เพลิงกัลป์อุทาน  จิ้มนิ้วลงบนชื่อนามสกุลของแพทย์หญิงรายหนึ่งนามว่า เกวลิน  ปัญญาเลิศ (หลิน)  อายุ 25ปี

            ใบหน้าที่อยู่ในรูปถ่ายผิดไปจากที่เมืองแมนคิดเอาไว้มาก  ไม่ใช่ว่าเธอไม่สวย  แต่เธอดู ‘ธรรมดา’ เหลือเกิน  เป็นใบหน้าแบบเรียบๆจืดๆที่หาได้จากลูกคนจีนทั่วไป  เธอแทบไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าเลย  ดวงตาเรียวยาวนั้นว่างเปล่าไร้อารมณ์

            “นี่เหรอ...หมอหลิน”  เมืองแมนพึมพำ  จ้องมองใบหน้านั้นอยู่นาน  จะว่าไปตั้งแต่เขาฝันเห็นเธอเขาไม่เคยได้เห็นใบหน้าของเธอเลยสักครั้ง  “จบโรงเรียนเดียวกับตุ๊กตาเลย”

            “เธอเป็นคนจังหวัดนี้สินะ”  เพลิงกัลป์พึมพำ  ไล่สายตาอ่านที่อยู่ของเธอ  “นี่ไง  อยู่อำเภอเมืองนี่เอง   เราลองไปดูบ้านเธอกันมั้ยล่ะแมน”

            “ดีเหมือนกัน”  เมืองแมนจัดแจงถ่ายรูปเอกสารหน้านั้นไว้แล้วก็เอาทั้งแฟ้มนั้นไปคืนพี่กุล  เพลิงกัลป์ขับรถพาเขาออกมาจากโรงพยาบาล  ขับไปตามถนนที่ปรากฏในที่อยู่ของเกวลิน  วนเวียนอยู่นานเพราะหลงกับซอยที่ไม่คุ้นเคย  ผ่านตลาดกลางเมืองมาอีกนิด  เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆสุดท้ายก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่มีเลขที่ตรงกับในเอกสาร

            เป็นบ้านสองชั้นกึ่งไม้กึ่งปูนแบบโบราณแต่ก็คงเพิ่งถูกปรับปรุงได้ไม่นาน  เดาจากสีครีมอ่อนๆที่ทาเอาไว้รอบตัวบ้านช่วยให้บ้านดูสว่างน่าอยู่มากขึ้น  รอบด้านแวดล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่รกครึ้ม  บรรยากาศค่อนไปทางอึมครึมทีเดียว

            “มีคนอยู่หรือเปล่า”  เมืองแมนพูดอย่างหวาดๆ  ขยับเข้าไปยืนใกล้ๆรูมเมทที่ชะเง้อมองผ่านประตูรั้วไม้โปร่งเข้าไปด้านใน

            “น่าจะมีคนอยู่นะ  ไม่ใช่บ้านร้าง”  ชายหนุ่มเหลือบไปเห็นออดติดอยู่ที่ข้างรั้ว  เขาเอื้อมมือไปกดกริ่งทีหนึ่ง  รออยู่พักใหญ่ก็ไม่มีใครออกมาจากบ้าน  “สงสัยไม่มีคนอยู่แฮะ”

            “ไว้ค่อยมาใหม่มั้ย”  เมืองแมนพูดขึ้นเบาๆ

            “คงต้องแบบนั้น”

            “คุณหมอ...มาทำอะไรคะ”  เสียงใสกังวานดังขึ้นข้างหลังทำเอาเมืองแมนและเพลิงกัลป์สะดุ้งทั้งคู่  เมืองแมนหันขวับไปเจอหญิงสาวคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดที่ข้างรถของพวกเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

            “คุณกี้?” 

            “ค่ะ...นี่บ้านกี้เอง  คุณหมอมาเยี่ยมคุณแม่กับกี้ใช่ไหมคะ”  เธอพูดแล้วก็ยิ้มออกมา  ท่าทางเปลี่ยนเป็นกุลีกุจอเข้ามาเปิดประตูรั้วบ้าน  “เข้ามาสิคะ  แหมน่าจะบอกกันก่อน  พอดีกี้ออกไปซื้อของที่ตลาดมาน่ะค่ะ   เกือบไม่เจอกันแล้วแน่ะ”  เธอเชิญพวกเขาเข้าไปในบ้าน  ชายหนุ่มสบตากันแล้วก็ตัดสินใจก้าวเข้าไปในบ้านหลังนั้น

            “คุณแม่เป็นอย่างไรบ้างครับ”  เพลิงกัลป์ถามขึ้นบ้าง   “อยู่บ้านกันสองคนเหรอครับ”

            “ใช่ค่ะ  กี้อยู่กับคุณแม่  ส่วนคุณพ่อก็นานๆทีจะมา”

            ..................................................................

 

มาอัพต่อแล้วจ้า ใครรอเรื่องนี้อยู่บ้าง เย่ๆ

อ่านแล้วรู้สึกยังไงก็เม้นท์กันมาเน้อ  ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกโหวต  คุณเป็นกำลังใจให้เราแบบดีมากๆ

วันนี้เรามาอัพนิยายนอกสถานที่  แว่นตาก็ลืมเอามา เวลาพิมพ์ใช้มือสัมผัสเอา5555  โน๊ตบุ๊คก็ไม่มี ต้องใช้คอมอื่น

สนุกดีไปอีกแบบ เปลี่ยนบรรยากาศ

ไว้เจอกันตอนหน้า  ตอนนี้ปวดตามากบอกเลย5555  แว่นชั้นอยู่หนาย

เจอกัน  #แฟนหมอแมน

           

           

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-04-2018 23:54:15

 :hao3:


น้องสาว น่าสงสัยสุด !!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-04-2018 00:02:38

จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 22-04-2018 00:27:59

หูย...หมอเพลิงนี่อะไรยังไงนะ ตั้งใจมานอนกับลูกจริงๆ เหรอ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 22-04-2018 00:30:15

แวะมาดูหลายครั้งมาก พอเห็นตอนใหม่อัพแล้วดีใจมากเลยค่ะ

ต้นเรื่องมาเจอผี แต่พออ่านไปเรื่อยๆ อ่านไปยิ้มไปเขินไปซะงั้น  o18

ตอนหน้าคงได้รู้เรื่องหมอหลินมากขึ้น และอยากให้กี้สังเกตเห็นความสัมพันธ์ของเพลิงกับแมนว่าเกินกว่าเพื่อนธรรมดา เพราะรู้สึกหวงหมอเพลิงแทนหมอแมน 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 22-04-2018 00:51:26

ลุ้นค่ะ ล​ุ้นให้ได้กันอีกรอบ อิอิ เมื่อ​ไหร่จะทำได้น้า คิดแทนคุณพ่อ รอตอนต่อไปค่ะ กี้ก็ดูแปลกๆ ไงไม่รู้​หมอศัลย์​ที่ว่าจะมานานมากเลยไม่มาซะทีนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 22-04-2018 00:55:40

เย้ๆ  :z2:
มาต่อแบ้ว เค้ามารอหมอเพลิงที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ

อนากจะกรี้ด หมอเพลิงคนดี อ่อนโยนขึ้นทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 22-04-2018 01:05:41

หลานยังโอเคอยู่
แต่เอ...สงสัยจะตกใจคุณพ่อแน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 22-04-2018 01:30:42

 :ling1:  ขัดใจ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไหม๋ ทำไหมมาตัดตอนจบแบบนี้  :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-04-2018 01:44:56

 :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 22-04-2018 02:13:27

ยัยเพลิงนังทัวเด ร้ายนักนะขี้เห่อไปไหนเนี้ยยยเอ็นดูหมอแมนมาก :hao7: รอติดตามอย่างใกล้ชิด :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 22-04-2018 02:27:56

ลุ้นผีก็ลุ้น แล้วยังมาตื่นเต้น กับลูกของเมืองแมนอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-04-2018 02:38:03

อยากรู้สุดๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 22-04-2018 02:56:52

ฮืออออ ชอบมากๆๆค่ะ อ่านวนกลับไปเกือบ 3 รอบแล้ว  อยากอ่านต่ออีก

พ่อเพลิงน่ารักขึ้นทุกตอนๆเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 22-04-2018 06:17:53

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 22-04-2018 08:28:08

ค่อยๆ คืบหน้ามาอีกนิด โอยอยากรูเรื่องหมอหลิน
เวลาเพลิงพูดกับลูกนี่ละมุนมากเลย :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 22-04-2018 08:37:22

จ้าา มานอนกับลูกจ้ะพ่อ :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 22-04-2018 08:45:07

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 22-04-2018 09:09:54

รู้สึกมีเงื่อนงำเรื่องการตายของหลิน  รู้สึกว่าหมอคริสอาจจะไม่เกี่ยว

รู้สึกถึงความน่ารักและเจ้าชู้ของหมอเพลิง  ต่อไปก็ไปนอนกับลูกเรื่อยๆนะจ๊ะคุณพ่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 22-04-2018 09:15:05

ยัยกี้แกจะกระดี๊กระด๊าอะไรขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-04-2018 09:28:14

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 22-04-2018 09:50:56

…

เสร็จแน่หมอเพลิง. ตายคารังหมอแมนแน่.

นี่ขนาดหมอแมนยังไม่อ่อยเลย ยังหัวปักหัวปำขนาดนี้.

อดทนใช้แม่นางทั้งห้าจนกว่าหมอแมนจะคลอดลูกนะ

…

 :hao6:  :hao6:  :hao6:  :hao6:  :hao6:  :hao6:

…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 22-04-2018 10:34:52

เป็นตอนที่ชวนให้เขินมาก โอ๊ยนานๆเค้าจะสวีทกันซักทีโดยที่หมอแมนก็ให้ความร่วมมือ (รึป่าว555)
กี้นี่คือน้องสาวใช่มั้ย อืมๆน่าสงสัยมาก ประกอยกับภาพถ่ายหมอหลินไม่ยิ้ม ไม่แน้ม
อาจมีเรื่องอะไรภายในบ้านหรือป่าว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 22-04-2018 10:38:54

 :L2: :pig4: :L2: :pig4: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-04-2018 12:26:32

หมอเพลิงเขาเปลี่ยนไปแล้วนะหมอแมนให้โอกาสคุณพ่อมือใหม่ดูแลต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 22-04-2018 12:27:39

กี้ หมอคมศักดิ์ เป็นตัวแปรสำคัญชิมิ หลินจะขอมาเกิดเป็นลูกหมอแมน เย้ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-04-2018 13:00:12

ใครทำให้หลินต้องตาย

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 22-04-2018 13:48:20

หมอออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 22-04-2018 14:33:27

 :hao7:หมอแมนของปร้าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 22-04-2018 15:13:01

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดมีตอนหวานๆแล้ว หมอเพลิงรุกหนักๆเลยนะ :z1: :z1:
แต่ตอนท้ายแอบค้างเรื่องหมอหลิน มาต่อเลยได้มั้ยยยยยยยยยยยยย
 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 22-04-2018 15:49:12

ใจจะขาด อยากจะอ่านทุกวัน หวานเวอร์ หมอเพลิงเอ้ยยยยยย  เกือบละ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 22-04-2018 19:03:35

โอ้ยยยยแทบกรี๊ดตอนที่หมอเพลิงยุบยับกับหมอแมน งือออหมอค้าาารู้แล้วว่าจะจีบคนนี้แต่หมอจะติดไฟง่ายๆแบบนี้ไม่ได้นะคะ #คนหลงเมีย2018 ส่วนหมอหลินนี่ก็พี่สาวกี้สินะแอบเบื่อนาง พอเห็นหมอเพลิงแล้วดี๊ด๊าเชียวนะ แล้วนี่หมอเพลิงกับหมอแมนเขาเพิ่งจะหวานกันอย่ามาทำให้เรางอนกันอีกนะเฟ้ย

ปล.หรือกี้จะเป็นตัวการที่ทำให้พี่สาวตายกันนะ ไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็แวบเข้ามา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: npsp2555 ที่ 22-04-2018 19:52:35

กี้ก็น่าสงสัยนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-04-2018 20:18:08

ชอบบบบ สนุกมากกกกกกกก   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หมอหลิน ติดต่อก้บแมนซักที
เพลิง หลงใหลแมน เต็มๆแล้ว
เพลิง  แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 22-04-2018 22:15:24

จะมาอีกตอนไหนน้อ ^_^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 22-04-2018 22:24:08

แหม ไม่ค่อยจะเห่อลูกเลยนะคะ พ่อแม่คู่นี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 22-04-2018 23:46:26

 :o8: :o8:
หมอแมน ยอมรับหมอเพลิงได้แล้ว ออกจะย่ารักดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-04-2018 23:54:59

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 23-04-2018 00:41:07

เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวจบ รอค่ะ :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 23-04-2018 01:28:51

โอ้ยยยยาำไมเขินนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Oploy ที่ 23-04-2018 07:34:02

หมอเพลิงงงงง   :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 23-04-2018 09:14:05

หนังสืบสวน+หนังผี นะค่ะเรื่องนี้ :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-04-2018 09:14:24

หมอหลินไม่ได้ฆ่าตัวตาย!?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: vermilion ที่ 23-04-2018 14:02:11

หลากอารมณ์มาก ดีงามสุดๆ

 :z2:   :z13:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 24-04-2018 06:45:41

รออยู่ตลอดเลยค่าาาาาา    สนุกมากชอบ   ตอนแรกก็เฉยๆแต่ตอนนี้รู้สึกแหม่งๆกับน้องสาวละอะ 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 24-04-2018 22:34:58

สนุกมากกกก กลัวแต่ก็อยากอ่าน ขนลุกเป็นพักๆ
เอาใจช่วยหมอแมนกะเพลิงนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 24-04-2018 22:58:38

น้องสาว......................น่าสงสัย :mew5: :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 25-04-2018 08:12:16

อยากเห็นลูกหมอแมนแล้ว หมอหลินจะมาอยู่ด้วยหรือเปล่า ลุ้น ๆ
หมอเพลิงเริ่มน่ารักแล้วเนาะ
อยากให้วันเสาร์มีทุกวัน คริคริ

รอตอนต่อไปเด้อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-04-2018 21:03:56

เค้าชอบกันละ แม่เจ้าเว้ยยยยย

หมอแมน ไม่โกธรด้วย ที่ทำแบบนั้น


ใจตรงกันจ๊าาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 26-04-2018 05:26:35

เริ่มสืบสวนกันอย่างจริงจังแล้วสิ รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 27-04-2018 00:02:56

 :z13:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 27-04-2018 02:28:06

อ่านรวดเดียวสนุกมากกกกก รอตอนต่อไปจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 27-04-2018 13:17:24

หายไปนานจังเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 28-04-2018 10:38:04

รอคร่าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: แมว ที่ 28-04-2018 12:06:41

รู้สึกแปลกๆกับกี้กับตุ้กตาอ่ะ :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 28-04-2018 14:25:52

หายไปนานจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Kuayyai ที่ 28-04-2018 14:30:56

งื้อออ อ่านเจอในกระทู้แนะนำ เนื้อเรื่องย่อดีมาก
น่าอ่านมาก แต่ไม่น่าเป็นแนว Mpreg เลย เสียดาย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: noopoohza ที่ 28-04-2018 19:50:24

อ้างจาก: Kuayyai ที่ 28-04-2018 14:30:56  

งื้อออ อ่านเจอในกระทู้แนะนำ เนื้อเรื่องย่อดีมาก
น่าอ่านมาก แต่ไม่น่าเป็นแนว Mpreg เลย เสียดาย

อยากให้ลองเปิดใจอ่านไปเรืีอยๆจนจบนะคะแต่ก่อนเราก็ไม่อ่านแนวmpregเลยเพราะรู้สึกไม่ไหวอ่านไม่ได้จริงๆแต่เรื่องนี้เป็นเรืีองที่ทำให้เราเปิดใจอ่านmpregเลยละเพราะมันมีเหตุผลที่รับรองได้โอเคเลยและเนืีอเรืีองสนุกมีปมปริศนาให้น่าอ่านมาก จนเรามองข้ามmpregไปเลยเพราะเราคิดว่าถ้าเราไม่ชอบอะไรตรงไหนเราก็อย่าไปโฟกัสแค่นั้นพอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 28-04-2018 21:46:16

 :haun4:ตอนนี้เลือดพุ่งเล็ก ๆ
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท21 21/4/61 p28
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 28-04-2018 22:39:04

เกาะขอบรอ   :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 29-04-2018 20:39:09

Internal Love

ตอนที่ 22

Love is the triumph of imagination over intelligence.



 

 

 

 

 

            “บ้านคุณกี้น่าสบายดีนะครับ”

            เพลิงกัลป์พูดยิ้มๆ  กวาดตาสำรวจภายในบ้านของอีกฝ่าย  เป็นบ้านที่ตกแต่งได้น่ารักจุ๋มจิ๋มทีเดียว  หญิงสาวยิ้มรับเดินนำพวกเขาเข้าไปยังห้องรับแขก

            “คุณหมอนั่งพักให้หายเหนื่อยก่อนนะคะ  เดี๋ยวกี้ไปหาน้ำมาให้  จะได้แก้ร้อน”  เธอกลับออกไปจากห้อง  ชายหนุ่มทั้งสองคนมองหน้ากัน  แล้วเปลี่ยนเป็นสำรวจห้องแทน

            เมืองแมนตรงไปดูกรอบรูปที่วางเรียงรายอยู่บนหลังตู้เป็นอันดับแรก  เขาคาดหวังว่าจะได้เห็นภาพหญิงสาวร่างบางนามว่าหลินปรากฎอยู่ในภาพสักใบในบ้านแห่งนี้  ทว่าครึ่งหนึ่งเป็นภาพครอบครัวสามคนประกอบด้วยกี้และหญิงชายวัยกลางคน   ส่วนอีกครึ่งเป็นภาพเดี่ยวของกี้ตั้งแต่สมัยนุ่งผ้าอ้อมไปยันชุดนักศึกษา

            “ไม่มีรูปหมอหลินเลยแฮะ”  เมืองแมนพึมพำ

            “ตรงนี้ก็ไม่มี  เกียรติบัตรพวกนี้มีแต่ชื่อกิรณาทั้งนั้น   น่าจะเป็นชื่อของคุณกี้นะ”  เพลิงกัลป์พูดขึ้นบ้าง

            “ดูอะไรกันอยู่คะคุณหมอ”  เจ้าของบ้านกลับมาพร้อมกับน้ำส้มคั้นเย็นเฉียบสองแก้ว  เธอเข้ามาดูเกียรติบัตรที่วางโชว์อยู่บ้าง  “อ๋อ...ของกี้เองค่ะ  สมัยก่อนกี้บ้าเล่นกีฬา  ตอนหลังมาบ้าทำอาหาร  เลยมีแต่ใบประกาศที่ไปแข่งมา”

            “คุณกี้เก่งจังเลยนะครับ  คุณพ่อคุณแม่น่าจะภูมิใจมาก”

            “ไม่หรอกค่ะ  กี้เรียนไม่เก่ง   ไม่เหมือนพวกคุณหมอหรอก”  เธอพูดยิ้มๆคล้ายจะเย้า  “ถ้าเรื่องเรียนนี่กี้ยอมแพ้เลย  มันไม่เข้าหัวจริงๆ”

            “คนเราเก่งกันคนละด้านนี่ครับ  ไม่จำเป็นต้องเก่งแบบเดียวกัน”

            “แต่สังคมไทยก็ยังเชิดชูเด็กเรียนเก่งอยู่ดีนั่นแหละค่ะ  ...เชิญคุณหมอนั่งก่อนนะคะ  จิบน้ำก่อนให้ชื่นใจ”  เธอเปลี่ยนเรื่อง  ผายมือไปทางโซฟารับแขกที่อยู่กลางห้อง  แขกทั้งสองเลยจำต้องละจากกรอบรูปพวกนั้นชั่วคราว

            “แล้วคุณแม่ของคุณล่ะครับ”  เพลิงกัลป์ถามขึ้น

            “ท่านนอนหลับอยู่ค่ะ  เดี๋ยวรอให้ตื่นก่อนค่อยพาขึ้นไปนะคะ”  เธอถอนหายใจเบาๆ  “ช่วงนี้แม่ไม่ค่อยแข็งแรงเลยค่ะ  ป่วยออดๆแอดๆ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวตลอด  ขนาดนวดให้ประจำก็ยังไม่หาย”

            “คนแก่ก็แบบนี้แหละครับ”  เมืองแมนหลุดปากออกไป  ดวงตากลมโตของกี้ตวัดมองคล้ายไม่ชอบใจ

            “ค่ะ  กี้ก็ว่างั้น  ดีใจที่คุณหมอเพลิงมาเยี่ยมนะคะ”

            “แล้วพี่สาวของคุณกี้ล่ะครับ”  จู่ๆเพลิงกัลป์ก็ถามทะลุกลางป้องขึ้นมาเสียเฉยๆ  เจ้าของบ้านอึ้งไปครู่ก่อนจะตอบยิ้มๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            “พี่สาวกี้เสียชีวิตไปแล้วไงคะ  เหมือนจะเคยบอกไปแล้ว”

            “อยากเห็นหน้าพี่สาวคุณจัง  อยากรู้ว่าจะสวยเหมือนคุณกี้มั้ย”  คำพูดของเพลิงกัลป์ทำเอาเจ้าของบ้านยิ้มเขิน  หลบตาคุณหมอหนุ่ม  “คุณไม่มีรูปหรืออะไรบ้างเหรอครับ

            “เคยมีค่ะ  แต่คุณพ่อให้เผาทิ้งหมด”

            “อ้าว”  คนฟังแทบอ้าปากค้าง  “เผา...ทำไมล่ะครับ”

            “คือ”  ท่าทางคนพูดลำบากใจ  ทำให้เมืองแมนพูดขึ้นตามประสาคนขี้เกรงใจ

            “ถ้าพูดยากก็ไม่เป็นไรนะครับ”

            เพลิงกัลป์เหลือบมองอย่างดุๆ แทนความหมายว่าไม่ต้องพูด  เดี๋ยวจัดการเอง..

            “ไม่หรอกค่ะ  ไม่ใช่ความลับอะไร  พี่สาวกี้เป็นหมอเหมือนพวกคุณนั่นแหละ  แต่ว่าเค้ามี ..เอ่อ...ปัญหานิดหน่อย  คิดไม่ตกก็เลยฆ่าตัวตายไปตั้งแต่เพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่นาน”  หญิงสาวพูดเรียบๆ

            “โอ...เสียใจด้วยนะครับ  ครอบครัวคงเสียใจมาก”  เพลิงกัลป์พูดด้วยท่าทางเห็นอกเห็นใจ  “คุณกี้สนิทกับพี่สาวมากไหมครับ”

            “ก็พอสมควรค่ะ  แต่ก่อนเราคุยกันได้ทุกเรื่องจนกระทั่ง...คือ  กี้กับพี่สาวไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆคลานตามกันมาหรอกนะคะ”  เธอพูดคล้ายจะเปลี่ยนเรื่อง  “พี่หลินเป็นลูกติดของพ่อกี้ค่ะ  พ่อมาแต่งงานใหม่กับแม่แล้วพาพี่หลินมาอยู่ด้วยตั้งแต่อายุสามขวบ”

            แขกลอบสบตากันแวบหนึ่ง

            “แปลว่าคุณหลินกำพร้าแม่หรอครับ”

            “แม่เค้าก็ยังอยู่นะคะ  แต่งงานไปกับฝรั่ง  เห็นว่าย้ายไปอยู่พังงาหรืออะไรนี่แหละค่ะ  ไม่ได้ส่งข่าวกันนานมากแล้ว  กี้เคยเห็นหน้าแม่พี่หลินแค่ครั้งเดียวเองคือวันรับปริญญา”

            “คุณพ่อคุณโกรธคุณหลินเพราะเธอฆ่าตัวตายเหรอครับ  ถึงได้เผารูปถ่ายคุณหลินทิ้งหมด”

            เจ้าของบ้านอึ้งไปครู่

            “ก็...ทำนองนั้นค่ะ  พ่อเสียใจเพราะคาดหวังกับพี่หลินเอาไว้มาก  ไม่นึกว่าพี่หลินจะหน้ามืดตามัวไปกับ...เรื่องอื่น  เลยพลอยทำให้บ้านเรากลายเป็นขี้ปากชาวบ้านอยู่หลายปี”  กี้เหลือบมองนาฬิกา  “คุณแม่น่าจะตื่นแล้วล่ะค่ะ  ขึ้นไปเยี่ยมท่านกันมั้ยคะ   บนบ้านนี่เอง”

            “ดีเลยครับ”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นยืนอย่างกระตือรือร้นจนคนข้างๆได้แต่มองอย่างงงๆ  เมืองแมนเดินตามหลังหนุ่มสาวทั้งสองไปขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน

            “บันไดชันนะ ก้าวระวังด้วย”  เพลิงกัลป์หันมาบอกเขา

            เมืองแมนไม่ตอบ  เดินเกาะราวบันไดตามขึ้นไปช้าๆ จนถึงชั้นสองของบ้าน  มีห้องนอนสองห้องคั่นด้วยโถงบันไดตรงกลาง  หญิงสาวเดินนำพวกเขาไปยังห้องทางขวามือ  เธอยกมือขึ้นเคาะประตูห้องแทนสัญญาณก่อนจะเปิดเข้าไปด้านใน

            หญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมคนหนึ่งกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนตั่งไม้ปูทับด้วยผ้านวมนิ่มๆ  มีพัดลมจ่ออยู่สองตัว  ตรงหน้าเธอเป็นโต๊ะเล็กๆเต็มไปด้วยข้าวของกระจุกกระจิกและของกินเรียงราย  เธอหันมารับไหว้นายแพทย์ทั้งสองแล้วยิ้มกว้าง

            “คุณหมอมากันแล้ว  ฉันกำลังรออยู่เลย  เห็นน้องกี้พูดอยู่หลายวันแล้วว่าจะชวนคุณหมอมา  ขอเดาก่อนนะ...รูปหล่อแบบนี้ต้องเป็นคุณหมอเพลิงกัลป์แน่ๆ  ใช่ไหม”

            “ครับ  สวัสดีครับคุณน้า”

            “เรียกคุณแม่ก็ได้จ้ะ  เป็นเพื่อนน้องกี้ไม่ใช่เหรอ  ถ้าอย่างนั้นคนนี้ก็คือคุณหมอเมืองแมนใช่ไหมจ้ะ  ...หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ  นี่ถ้าแม่ไปเจอข้างนอกต้องนึกว่ายังเรียนไม่จบแน่ๆ”

            “สวัสดีครับคุณแม่”  เมืองแมนพึมพำ  กระอักกระอ่วนเล็กน้อยไม่แน่ใจว่าควรจะใช้สรรพนามแทนอีกฝ่ายตามที่ฝ่ายนั้นบอกหรือเปล่า

            “นั่งก่อนจ้ะๆ  น้องกี้วันนี้ทำอะไรเลี้ยงคุณหมอล่ะ  อุตส่าห์มากัน....ไอ้ฉันก็ลุกเดินเหินไม่ค่อยคล่อง  เจ็บเข่าน่ะไม่ใช่อะไร  ว่าจะไปหาหมอที่โรงพยาบาลหลายทีแล้วแต่ก็ไม่สะดวก  วันนี้คุณหมอมาฉันดีใจจัง”

            “แม่ล่ะก็  เว้นช่องให้คุณหมอเขาพูดบ้างสิคะ  งั้นคุยกันไปก่อนนะคะ  เดี๋ยวกี้ขอตัวไปเตรียมอาหารเย็นก่อน   เชิญคุณหมออยู่ทานข้าวกันก่อนนะคะ  กี้จะทำสุดฝีมือเลย”

            “ขอบคุณมากครับ”

            พอลับหลังหญิงสาว  ผู้สูงวัยก็ปรารภขึ้นยิ้มๆ

            “น้องกี้นี่มีฝีมือด้านการทำอาหารนะ  คิดว่าคุณหมอน่าจะเคยไปชิมที่ร้านแล้วกระมัง”

            “เคยแล้วครับ  รสชาติดีมากทีเดียว”  เมืองแมนเป็นคนตอบ

            “คนนี้เขาเก่งงานบ้านงานเรือน  เข้าครัวทำอาหารหรืองานฝีมืออะไรเขาก็ทำได้หมด  ดีตรงขยันขันแข็งไม่เกียจคร้าน  ที่สำคัญคือเชื่อฟังผู้ใหญ่”  เธอพูดเสียงเรียบเรื่อย  “เสียอย่างเดียวคือเรื่องผู้ชงผู้ชาย  แม่คนนี้ไม่สนใจอะไรกับเขาเลย  เพื่อนฝูงก็แต่งงานแต่งการ มีลูกมีเต้ากันไปหมดแล้ว  นี่ก็ยังเอาแต่ทำงาน”

            “คงยังไม่เจอคนที่ถูกใจมั้งครับ”  เพลิงกัลป์ออกความเห็น

            “ก็คงยังงั้น  โอ๊ย...ที่ถ้าเป็นสมัยก่อนนะ  ถูกจับแต่งงานไปแล้ว  พ่อแม่ดูให้ใครเหมาะสมกับลูกเราก็จัดการปลูกฝัง  ไอ้ฉันก็ไม่ชอบบังคับใคร  ถือว่าปลูกเรือนตามใจผู้อยู่  แต่ก็นะ....ลูกสาวคนเดียว  ไอ้เราก็ป่วยกระเสาะกระแสะ จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้  มันก็อดเป็นห่วงไม่ได้”

            “คุณกี้เก่งออกครับ”  เมืองแมนพูดยิ้มๆ

            “เก่งอย่างไรมันก็ต้องมีคู่คิดคู่ครองจะได้คอยช่วยเหลือกัน  อย่างว่าแหละมันคงเห็นตัวอย่างคู่ฉันไม่ได้ราบรื่นเท่าที่ควร   อาจจะเข็ดล่ะมั้ง”  เธอเปลี่ยนท่าเป็นนั่งห้อยขาแทน  พลางขยับเลื่อนโถใส่ขนมผิงมาให้พวกเขา  “ขนมน่ะ  กินรองท้องเล่นไปก่อนนะพ่อ....เห้อ   พูดแล้วก็กลุ้มใจ  ไอ้พ่อเขาน่ะก็ไปมีเมียน้อย  สุดท้ายหลงเมียน้อยจนโงหัวไม่ขึ้น  ฉันเลยให้ย้ายออกไปอยู่ด้วยกันเสียเลย  จบเรื่องจบราวไป”

            “โห  คุณน้า เอ๊ย...คุณแม่ ใจดีจังครับ”

            “กว่าจะทำใจได้ก็หลายปีลูกเอ๊ย  ตอนนี้ก็เฉยๆแล้ว  จะทำอะไรก็ตามใจ  มันปลงเสียแล้ว  ติดอย่างเดียวคือเรื่องลูกสาวเนี่ยล่ะ   พวกคุณหมอคงไม่เข้าใจกระมัง  หัวอกพ่อแม่ก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ลูกอยู่แล้ว  อะไรทำได้ก็ต้องทำเพื่อลูก  ไม่เชื่อลองไปถามคุณพ่อคุณแม่ของคุณหมอดูก็ได้ว่าเป็นอย่างนั้นไหม  ฉันรับประกันได้เลยกว่าจะส่งลูกเรียนจบมาเป็นหมอสักคนเนี่ย  แทบจะขายบ้านขายรถ  ทุ่มเทกันแค่ไหน”

            เธอพักดื่มน้ำนิดหนึ่งแล้วก็พูดต่อ

            “ที่ฉันรู้เพราะอะไรรู้มั้ย  ก็เพราะบ้านฉันก็เคยส่งหมอเรียนคนหนึ่งเหมือนกัน  โอ๊ย  วุ่นวายทุ่มเทกันไปตั้งเท่าไหร่ สุดท้ายเป็นไงล่ะ...หึ  ไม่ได้อะไรกลับมานอกจากความขายขี้หน้า”  หางเสียงของเธอเปลี่ยนไป  “พูดแล้วก็ยังเจ็บใจ  เรียนหมอนี่นอกจากวิชาความรู้ไว้รักษาคนแล้วเขาไม่สอนวิชาเอาตัวรอดบ้างเลยหรือหนู”

            “คงแล้วแต่คนมั้งครับ”  เพลิงกัลป์พูดยิ้มๆ  ถามเหมือนไม่รู้เรื่อง  “แล้วคุณหมอคนนั้นอยู่ไหนแล้วเหรอครับ”

            “วุ้ย..ตายไปแล้วล่ะ   ก่อนตายก็ทำเรื่องงามหน้าเอาไว้ให้ญาติพี่น้องเดือดร้อนมากมาย  เรื่องมันหลายปีแล้วล่ะตั้งแต่พวกคุณหมอยังไม่ได้เอนทรานซ์เลยมั้ง  ลูกติดสามีฉันเองเนี่ยแหละ  เรียนจบมาดีๆ นึกว่าจะได้พึ่ง จะได้มาช่วยกันทำงานส่งน้องเรียนสูงๆแบบตัวเองบ้าง  ปรากฏว่ามาประจำอยู่ที่โรงพยาบาลที่นี่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ท้องป่องขึ้นมา”

            “จริงหรอครับ”

            “จริงสิ  เขาลือกันให้ทั่ว  พ่อเขาเรียกกลับบ้านมาเค้นถามความจริงอยู่ตั้งหลายวันถึงยอมรับ”

            “แล้วท้องกับใครเหรอครับ  เขาไม่รับผิดชอบเหรอ”

            “จะใครเสียอีก  ก็ท้องกับแฟนเขานั่นแหละ  ผู้ชายมันก็เพิ่งจบเหมือนๆคุณหมอเนี่ยแหละ  มันไม่รับ  แหม...พูดแล้วเจ็บใจ ทำไมลูกเรามันโง่ให้เขาหลอก   ขนาดเป็นหมอด้วยกันนะยังทำกันได้ขนาดนี้”

            “เขาไม่รับผิดชอบเลยเหรอครับ”

            “ใช่  ขนาดมาบ้านนี้มันยังไม่ยอมมาเลยคิดดู  อย่างว่าแหละคงไม่กล้ามา  กลัวจะโดนพ่อเค้าเอาปืนยิงตาย  พ่อเขาเสียใจมาก  ผิดหวังกับลูกสาว  คนเขาก็ลือกันใหญ่โตสุดท้ายคงเครียดจัดนั่นแหละถึงได้ฆ่าตัวตาย”

            “แล้วแฟนเขาล่ะครับ  ป่านนี้ลอยนวลไปอยู่ที่ไหนแล้ว”  เพลิงกัลป์ถาม

            “อ้าว...เห็นว่าไปเรียนต่อแล้วกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลแล้วนี่ไง  ชื่ออะไรฉันก็จำไม่ได้  เอ...ชื่ออะไรนะ  วันก่อนเขาเพิ่งทำคลอดให้ไอ้แดงลูกยายสุขไปน่ะ...ชื่ออะไรนะ”

            “เป็นหมอสูติหรอครับ”

            “เห็นว่างั้นนะ  ไอ้ฉันก็ไม่เคยไปเห็นหน้าค่าตาเขาซะด้วย  แต่น้องกี้มาเล่าว่าหล่อเชียวล่ะ  ฉันก็ได้แต่เตือนให้ระวังตัวไว้  พวกหน้าตาดีนี่ล่ะอันตราย  จริงไหมคุณหมอเพลิง”  ประโยคท้ายเธอวกมาถามเพลิงกัลป์หน้าตาเฉย

            ชายหนุ่มหัวเราะเจื่อนๆ

            “เห็นหน้าฉันก็รู้  ใครเจ้าชู้ไม่เจ้าชู้  อย่างคุณหมอนี่ก็คงไม่ธรรมดาล่ะสิ  มีแฟนหรือยัง”

            “มีแล้วครับ”  เพลิงกัลป์ตอบสั้นๆ  ขณะที่เมืองแมนเผลอเม้มปาก

            “ดีแล้วๆ  แล้วพ่อหนุ่มน้อยนี่ล่ะ  มีแฟนยังจ้ะ”

            “ยังไม่มีครับ”  เมืองแมนตอบกลับไป  รู้สึกได้ว่าคนข้างๆขยับตัวยุกยิกทันที

            “หมอผู้ชายน่ะไม่น่าเป็นห่วงหรอก  มีแต่คนเขาอยากได้”  เธอพูดยิ้มๆ  “แต่ก็ต้องระวัง เลือกคนที่ดี เหมาะสมกับเรา....”  เธอเทศนามาอีกหลายประโยคก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเป็นถามไถ่การทำงานของพวกเขาแทน

            เมืองแมนขยับตัวเป็นรอบที่สี่  เก้าอี้ไม้กับพนักพิงแข็งๆทำให้เขาเมื่อยหลังเต็มที  เพลิงกัลป์กับแม่ของกิรณาก็คุยกันถูกคอเหลือเกิน   เขาแทบจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกตอนที่หญิงสาวขึ้นบันไดมาเคาะเรียกที่หน้าห้อง

            “อาหารเย็นพร้อมแล้วนะคะ  ทานข้าวกันค่ะ”

            “หนูเข้ามาช่วยพาแม่ลงไปกินข้าวข้างล่างหน่อยลูก  แม่อยากร่วมโต๊ะด้วย”

            “ได้ค่ะคุณแม่”

            กี้เข้ามาในห้องช่วยพยุงร่างท้วมสมบูรณ์ของมารดาตนเองให้ลุกขึ้นยืน  เพลิงกัลป์ปราดเข้ามาช่วยจับแขนอีกข้างหนึ่งเอาไว้  คุณวลีพรทิ้งน้ำหนักลงมาทางฝั่งของชายหนุ่มเต็มที่จนเมืองแมนอดเป็นห่วงรูมเมทไม่ได้  ขยับจะเข้ามาช่วยแทนกี้         

            “แมน  มึงช่วยไปเอากระเป๋าตังค์ในรถให้กูหน่อย  กูลืมเอาไว้ในรถ”  เพลิงกัลป์ส่งกุญแจรถให้เขาแล้วพยักหน้าให้เดินลงบันไดไปก่อน  เมืองแมนรับมาถือไว้งงๆแต่ก็ยอมเดินลงมาชั้นล่างเพื่อออกไปหยิบกระเป๋าสตางค์ให้อีกฝ่าย  งมหาอยู่ในรถครู่หนึ่งไม่เห็นร่องรอยของกระเป๋าสตางค์ที่ว่าก็เลยเดินกลับเข้ามาในบ้าน  เจอทุกคนนั่งประจำที่โต๊ะอาหารรออยู่ก่อนแล้ว

            “หาไม่เจอ  วางลืมตรงไหน”

            “กูลืมไปว่าหยิบมาแล้ว”   ฝ่ายนั้นตอบหน้าตาย  ทำเอาเมืองแมนจุ๊ปาก  เลื่อนเก้าอี้ลงนั่งข้างๆ

            อาหารวางเต็มโต๊ะไปหมดทำเอาคนท้องน้ำลายสอ  ยิ่งคนในท้องยิ่งแล้วใหญ่ เริ่มถีบท้องเขาโครมครามแทนการประท้วงว่าเลยเวลาอาหารเย็นมาเกือบชั่วโมงแล้ว

            “เติมข้าวอีกมั้ยคะคุณหมอ”   หญิงสาวถามยิ้มๆ  ส่งโถข้าวมาให้เมืองแมน

            “ขอบคุณครับ”  ชายหนุ่มรับมาเติมข้าวรอบที่สาม

            “เห็นตัวเล็กๆกินจุเหมือนกันนะ”  ผู้อาวุโสสุดในโต๊ะพูดขึ้นบ้าง  “ชอบแกงส้มเหรอหนู  เห็นตักบ่อย  ลองชิมน้ำพริกปลาร้าดูสิ  ไม่เหม็นหรอก”

            “เขาแพ้ปลาร้าครับ”  เพลิงกัลป์กลับเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน  เลื่อนถ้วยน้ำพริกออกห่างมือของคนนั่งข้างๆ  “กินแล้วเดี๋ยวผื่นขึ้น  แย่เลย”

            “อ้าวเหรอจ้ะ”

            เมืองแมนมองน้ำพริกข้นคลั่กกลิ่นหอมชวนรับประทานตาปรอย   รู้อยู่หรอกว่าไม่ควรกินให้เสี่ยงท้องเสีย  แต่อาหารเพิ่งปรุงสดๆร้อนๆ ไม่น่าจะทำให้ท้องเสียได้เลย....ดวงตาคมเข้มมองตอบกลับมาอย่างเข้มงวด  แถมยังขมวดคิ้วใส่อีก  ชายหนุ่มเลยถอนหายใจเฮือก  เอื้อมมือไปตักไข่เจียวเข้าปากแทน

            “หมอเพลิงเติมข้าวอีกมั้ยคะ”

            “พอแล้วครับ  กับข้าวอร่อยมากสมเป็นฝีมือแม่ครัวใหญ่”  ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ  “บางเมนูเหมือนจะไม่มีที่ร้านนะครับ”

            “บางอย่างหาวัตถุดิบยากค่ะ  เลยไม่เอาขึ้นเมนูที่ร้าน”  กี้ตอบ

            ตบท้ายด้วยของหวานและผลไม้  เมืองแมนอิ่มจนรู้สึกว่าพุงอาจจะระเบิดออกมาได้ถ้าคนข้างในถีบแรงเกินไป  ชายหนุ่มนั่งสะดุ้งเป็นระยะเพราะกระเทือนที่หน้าท้องแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้  แสร้งทำเป็นเอี้ยวตัวไปมาแทน

            “คงต้องขอตัวลากลับก่อนนะครับ  วันนี้ขอบคุณมากเลย  อาหารอร่อยมาก”  เพลิงกัลป์เป็นคนพูด  “ส่วนยาโรคเข่าเสื่อมของคุณน้าเดี๋ยวผมฝากคุณกี้เอามาให้นะครับ”

            “ได้ค่ะ  ขอบคุณมากนะจ๊ะคุณหมอ  ไว้มาอีกนะ”

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 29-04-2018 20:41:06

            ชายหนุ่มทั้งสองคนกลับออกมาจากบ้านหลังนั้น  เพลิงกัลป์ขับรถเลี้ยวออกมาตามทางเดิม  ระหว่างจอดติดไฟแดงก็หันไปถามคนข้างตัว

            “ลูกดิ้นเหรอ  เห็นนั่งไม่เป็นสุขเลย”

            “อืม...พอกินอิ่มก็มีแรงหกตะเมนตีลังกาไม่เลิกเลย  ไม่รู้จะคึกไปไหน”  เมืองแมนพูดแกมหมั่นไส้คนในท้องของตัวเอง  “นอนได้แล้ว  จะกระโดดโลดเต้นทั้งวันเลยหรือไงนะ”

            “สงสัยจะคึกเหมือนพ่อมัน”  คนขับพูดแล้วยิ้มกว้าง  ยกมือขึ้นวางทาบบนหน้าท้องของเมืองแมนเบาๆแล้วรีบเปลี่ยนไปจับเกียร์

            “คืนนี้แยกกันนอนนะ”  เมืองแมนพูดเบาๆ

            “อ้าว...”  อีกฝ่ายอุทานแล้วเงียบไปนิดนึง  “ไม่กลัวผีเหรอ”

            “คนน่ากลัวกว่าผีอีก”  คนพูดสะบัดเสียง  ตวัดสายตามองคนตัวโตอย่างขวางๆ  “ไม่มีแต่  นอนคนละห้องน่ะดีแล้ว”

            “ขอนอนที่พื้นก็ได้  จะได้คุยกันเรื่องหมอหลินไง”

            “ไหนว่าปวดหลัง”  เมืองแมนดักคอ

            “เพื่อลูก  พ่อทำได้”

            “ไม่”  คราวนี้อีกฝ่ายไม่ยอมอ่อนข้อให้

            “ก็ได้”  เพลิงกัลป์ไม่เซ้าซี้ต่อ  ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องแทน  “สรุปเรื่องคุณหลินวันนี้นี่แทบไม่ได้อะไรเพิ่มเท่าไหร่เลยนะ”

            “ก็ได้รู้ว่าคุณหลินท้องก่อนจะฆ่าตัวตายจริงไง  ข่าวลือน่าจะเป็นจริงนั่นแหละ  ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นอาจารย์คริสเลยนะ   ส่วนคุณหลินกับคุณกี้เป็นพี่น้องพ่อเดียวกันเฉยๆ  ดูท่าความสัมพันธ์ระหว่างแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงจะมีปัญหาซะด้วย”  เมืองแมนพูดอย่างครุ่นคิด  “เสียดายไม่ได้เจอหน้าพ่อเขา  ลืมถามว่าไปอยู่ที่ไหนแล้ว”

            “มึงว่าอาจารย์คริสเขาเป็นคนแบบนั้นจริงๆหรอ”  เพลิงกัลป์พูดขึ้นช้าๆ  “อาจารย์เป็นคนพูดกับกูตอนที่มึงจะแท้ง   เขาเป็นคนเตือนสติกู”

            “เขาเตือนว่ายังไง”  เมืองแมนหันมาถาม

            “ไม่บอก”  เพลิงกัลป์ปฏิเสธแล้วหัวเราะ  “เป็นความลับของลูกผู้ชาย”

            คนฟังเบ้ปาก

            “ไม่มีอะไรหรอก  เขาแค่ให้กูไปคิดว่าจะเอายังไง  แค่นั้นแหละ”  คนขับหัวเราะเบาๆ  “เหมือนผ่านมานานแล้ว  แต่จริงแค่ไม่กี่เดือนเอง  ...แล้วตกลงมึงว่าอาจารย์จะเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้นหรือเปล่า”

            “จริงๆกูว่ามันแปลกๆอยู่นะ  เท่าที่ดูอาจารย์ก็ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น  ถ้าเป็นมึงล่ะว่าไปอย่าง  ไม่น่าแปลกใจ”

            “แหม...พูดแบบนี้เดี๋ยวก็แวะข้างทางเสียหรอก”  เพลิงกัลป์พูด  เอื้อมมือไปดึงแก้มอีกฝ่ายแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว  “ที่ทำมาทั้งหมดนี่เรียกอะไรฮึ”

            “ปล่อย..เจ็บ”  เมืองแมนปัดมืออีกฝ่ายออก  คลำแก้มตัวเองป้อยๆ  “รู้แล้วว่ามึงน่ะสุดแสนจะมีความรับผิดชอบ  เป็นคนดีของสังคมสุดๆ”

            “เป็นพ่อที่ดีด้วยนะ”

            “อีกตั้งสามสี่เดือน อย่าเพิ่งพูด”

            “หน้าที่พ่อเขาเริ่มตั้งแต่ทำให้มันปฏิสนธิแล้ว”  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้าง  ส่วนคนข้างๆเบือนหน้าหนีไปมองนอกกระจกแทน   “พอพูดตรงๆก็เขิน  ต้องให้พูดยังไงนะถึงจะชอบ”

            “อะไรนะ”  เมืองแมนถามเสียงแข็ง

            “ชอบไง  ทำยังไงคุณหมอเมืองแมนถึงจะชอบ”  เพลิงกัลป์พูดเหมือนปรารภกับตัวเอง  “เอาใจยากชิบเป๋ง  นู่นก็ไม่ชอบ  นี่ก็ไม่ชอบ”

            “ก็ไม่ต้องมาเอาใจ  จะไปไหนก็ไปเลย”

            “เดี๋ยวพอไปจริง  ขี้คร้านจะนั่งร้องไห้แงๆ”

            “ฝันไปเถอะ  จะกระโดดโลดเต้นเลยต่างหาก...โอ๊ย!”  คนพูดอุทาน ยกมือขึ้นกุมท้อง

            “แน่ะ  ลูกจับโกหกได้น่ะเห็นมั้ย  ดิ้นประท้วงเลย”  เพลิงกัลป์พูดอย่างชอบใจ  จัดการจอดรถเข้าที่เรียบร้อยแล้วก็ก้มลงไปฟัดพุงของเมืองแมนรอบนึงพอให้หายอยาก  “สมเป็นลูกพ่อจริงๆ”

            เมืองแมนดันใบหน้าของอีกฝ่ายออก  รีบเปิดประตูลงมาจากรถ  ก้าวเข้าไปในแฟลตของตนเอง  ตกใจนิดหน่อยที่เห็นเพื่อนอีกสองคนยื่นด้อมๆมองๆอยู่หน้าห้องของตน

            “โย่ง...หวาน  มาทำอะไรน่ะ”

            ทั้งคู่สะดุ้ง  หันขวับมามองพวกเขา

            “แมน  เพิ่งกลับมาเหรอ  เราก็นึกว่า....”  หวานอึกอัก

            “นึกว่าอะไร?”  เพลิงกัลป์เดินเข้ามาสมทบบ้าง  มองหน้าเพื่อนทั้งสองคนอย่างงุนงง  “มีอะไรหรือเปล่า”

            “คือ...ตอนแรกเราจะมาชวนพวกนายไปกินข้าวเย็นกันน่ะ  เห็นมีคนเดินในห้อง  มีเงาวอบแวบก็นึกว่าอยู่ในห้อง เลยเคาะเรียก  แต่ไม่มีใครตอบรับ”  หวานพูดขึ้นช้าๆ  “ได้ยินเสียงฝีเท้าด้วยนะ”

            “หรือมีโจรขึ้นห้อง”  โย่งพูดขึ้น   ทุกคนสบตากัน  เพลิงกัลป์ล้วงกุญแจขึ้นมาไขประตูห้องก่อนจะเปิดออก  ข้างในห้องมืดสนิท  ไม่มีเงาของใครอยู่ในนั้น  “ลองเปิดไฟดูก่อน”

            “แมนมึงนั่งรอข้างนอกนี่แหละ  ไม่ต้องเข้าไป”  เพลิงกัลป์หันมาสั่งรูมเมทตัวเอง

            “หวานด้วย  นั่งกับแมนตรงนี้นะ”  โย่งหันมาบอกหญิงสาวบ้าง

            เมืองแมนยอมถอยมานั่งบนม้านั่งหน้าห้องโดยดี  มองตามหลังผู้ชายสองคนที่เดินหายเข้าไปในห้องพักของตนเอง  ครู่เดียวไฟก็สว่างทั้งห้อง  ทั้งคู่กลับออกมาที่ประตูด้วยสีหน้าโล่งใจของโย่งที่ตรงข้ามกับสีหน้าของเพลิงกัลป์

            “ไม่มีอะไร  คงเป็นเงาผ้าม่านน่ะหวาน”  โย่งพูด  “แล้วพวกมึงกินข้าวกันหรือยัง  ไปกินกันมั้ย”

            “กินแล้ว ไปกันเถอะ”  เมืองแมนเป็นคนตอบ

            “พักนี้ไม่เจอหน้าเต้ยเลยนะ”  หวานพูดขึ้นบ้าง  มองหน้าเมืองแมนยิ้มๆ  “ทะเลาะกันหรอ”

            “ไม่หรอก  ต่างคนต่างยุ่งน่ะ   ใครๆก็ยุ่งกันทั้งนั้น  หวานก็ยุ่งนี่”  เมืองแมนพูดเรียบๆ แต่คนฟังหน้าเสียไปนิดหนึ่ง  อดรู้สึกไม่ได้ว่าถูกคนพูดว่าเข้าให้  หญิงสาวเลยรีบเปลี่ยนเรื่อง

            “เวรหนักก็อย่างนี้แหละ  เรากลับมาจากรับปริญญาโคตรเหนื่อยเลย  ต้องมาควงเวรอีกรัวๆ อัดแน่นมากแทบจะวันเว้นวันแล้ว”

            “ให้เราช่วยอยู่ก็ไม่เอานี่”  โย่งเสนอตัว  “ดูอย่างไอ้เพลิงกับไอ้แมนสิ”

            “เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่”  หวานตวัดเสียง

            “ไอ้เพลิงกับไอ้แมนก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่นะ...หรือว่าเป็น?”  โย่งหัวเราะ  มองหน้าเพื่อนที่กำลังวางหน้าขรึมนิ่งด้วยกันทั้งคู่อย่างขำๆ  “ล้อหน่อยเดียวทำเครียด  กูรู้หรอกน่ะว่าพวกมึงไม่มีทางพิศสวาทกันเอง”     

            “ก็ไม่แน่”  เพลิงกัลป์เป็นคนพูดขึ้นมาก่อน  เอื้อมมือไปโอบไหล่คนตัวเล็กกว่าเข้าหาตัว  “วันนึงกูอาจจะประกาศแต่งงานกับแมนก็ได้”

            “ข้ามขั้นแฟนไปแต่งงานเลยหรอวะ”  โย่งอุทานแล้วหัวเราะ  “สุดยอดไปเลยพวกมึง  ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงกูจะแก้ผ้าเดินรอบโรงพยาบาลเลย”

            “มึงพูดแล้วนะโย่ง”  เพลิงกัลป์พูดขึงขัง  ยกมือขึ้นชี้หน้าเพื่อน  “ลูกผู้ชายพูดคำไหนคำนั้นนะ”

            “เห้ยๆ  พูดเล่นกันไม่ใช่เหรอ  อย่าบอกนะว่ามึงเอาจริง”

            “เลิกพูดไร้สาระกันได้แล้ว  หวานหิวข้าวจนหน้าหงิกแล้วเนี่ย”  เมืองแมนอดรนทนไม่ไหวพูดขึ้นมาบ้าง  ดันแขนที่พาดไหล่ตัวเองออก  “พวกมึงไปกินข้าวกันเหอะ”

            “ไอ้แมนมันเขินหรือเปล่าน่ะ  ฮ่าๆ”  โย่งยังเล่นไม่เลิก

            “ไปได้แล้วโย่ง  หิวข้าว”  หวานพูดขึ้น  มองหน้าเพื่อนชายอีกสองคนอย่างเพ่งพิศ   แล้วก็เปลี่ยนสายตาไปมองเพื่อนสนิทของตัวเองบ้าง  “เลิกพูดเล่นเรื่องนี้ด้วย  เดี๋ยวก็ได้แก้ผ้าเดินรอบโรงพยาบาลจริงๆหรอก”   เธอพูดจบก็โบกมือให้เพื่อนแล้วเดินเร็วๆกลับออกไปจากแฟลต

            “จริงจังอะไรนักหนานะยัยหวาน”  โย่งพึมพำโคลงหัว  บอกลาเพื่อนแล้วรีบเดินตามออกไปบ้าง

            “ทำไมหวานพูดแปลกๆ”  เมืองแมนเริ่มกังวล  “หรือว่าเธอจะรู้อะไรมา”

            “ไม่มีอะไรหรอกน่า  มันก็ขัดคอกันไปขัดคอกันมานั่นแหละตามประสาแฟน  เหมือนเราสองคนไง”

            “ใครแฟนมึง”  เมืองแมนมองหน้า  “พูดไปเรื่อย”  คนพูดเดินเข้าในห้องพัก  ลืมเรื่องเงาลึกลับในห้องไปชั่วคราว

            “อ้อ...ลืมไปว่าคุณหมอแมนยังไม่มีแฟน”  เพลิงกัลป์เดินตาม  “แต่มีลูก”

            “เอ๊ะ?”  เมืองแมนหยุดเดิน  หันขวับมาเท้าสะเอวมองหน้าคนเดินตามหลังอย่างเอาเรื่อง  “เป็นอะไร   กินอิ่มมากไปหรือยังไง”

            “ใครว่ากินอิ่ม  เมื่อกี้กินไม่ลงตะหาก  อยู่ๆก็โดนทิ้งให้มีแฟนอยู่คนเดียวซะงั้น”  คนตัวใหญ่ทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่าต่อยสักเปรี้ยงในความคิดของคนฟัง  “งี้แหละเนอะ  ...เธอเป็นแฟนฉันแล้ว  รู้ตัวบ้างมั้ย  แล้วเมื่อไรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ...”  ชายหนุ่มร้องลงลูกคอเป็นเพลงที่เมืองแมนเคยได้ยินเมื่อสิบกว่าปีก่อน

            “ร้องก็เพี้ยน”  คนฟังย่นจมูก  “เพลงเก๊าเก่า  เกิดไม่ทันอ่ะ”

            “แล้วรู้ได้ไงว่าเก่า”

            “ฮึ  คนฉลาด”

            “คนฉลาดอย่าเพิ่งเดินหนีสิครับ  มาตอบผมก่อน”

            เมืองแมนไม่ฟัง  รีบเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตนเองแล้วปิดประตู  เดินไปนั่งบนเตียงเพราะรู้สึกหัวใจเต้นเร็วแบบแปลกๆ  คล้ายจะผิดจังหวะไปวูบ

            ...คนๆนั้น  เป็นพวกพูดอะไรเรื่อยเปื่อยไร้สาระอยู่แล้ว  อย่าไปใส่ใจมากเลยนะเมืองแมน

            ชายหนุ่มรอจนรู้สึกเป็นปกติแล้วถึงได้ลุกไปอาบน้ำ  พอกลับออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวคาดเอวก็เจอรูมเมทยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าห้องนอนของเขา

            “ทำอะไรน่ะ”  เมืองแมนถามอย่างสงสัย  เห็นอีกฝ่ายกำสร้อยพระที่ห้อยคออยู่แน่น  ใบหน้าคมเข้มซีดเล็กน้อยหันมามองเขา

            “เมื่อกี้ได้ยินเสียงคนเดินในห้องของมึงอ่ะ”  ฝ่ายนั้นกระซิบ

            “จริงหรอ”  เจ้าของห้องตาโต  “ใครน่ะ”

            “นั่นสิ  หรือว่าจะเป็น...”  คนพูดหยุดไปดื้อๆ  มองสบตาเขาแทนคำตอบที่รู้อยู่แก่ใจ

            เมืองแมนขนลุกซู่  หมดความคิดที่จะกลับเข้าไปในแต่งตัวในห้องอีก  ชายหนุ่มเหลือบมองห้องของรูมเมทที่เปิดประตูทิ้งเอาไว้นั้น

            “ขอเข้าไปในห้องมึงก่อนได้มั้ย”

            “เอาสิ  ไปนั่งในห้องกูก่อนก็ได้  เดี๋ยวกูลองดูห้องมึงให้”  เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ ท่าทางเคร่งเครียด  ขยับจะบิดลูกบิดเปิดประตูห้องของเมืองแมนทว่าเจ้าของห้องกลับคว้าชายเสื้อเอาไว้

            “อย่าเพิ่งเลย  กูว่ารอให้เช้าก่อนดีกว่า”

            “อ้าว...แล้วมึงจะนอนยังไง”

            “กูไม่กล้านอนคนเดียวหรอก  กลัวตายเลย  คืนนี้กูนอนห้องมึงแล้วกัน”  คนพูดพูดจบก็เดินผ่านหน้าเพลิงกัลป์เข้าไปในห้อง  กลิ่นสบู่ยังลอยกรุ่นจากผิวนวลเนียนที่ยังมีหยดน้ำเกาะทำเอาเจ้าของห้องกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ  ได้แต่ทำหน้าเฉย  ไม่แสดงความรู้สึกอะไรให้อีกคนไหวตัวทัน

            “งั้นมึงนอนบนเตียงแล้วกันนะ”  เขาพูด  ทำทีเป็นหยิบผ้าห่มลงมาปูที่พื้น  “เอ๊ะ? คราวที่แล้วมึงเจอเขานั่งอยู่ปลายเตียงใช่มั้ย  นอนๆก็ห่มผ้าดีๆระวังโดนดึงขาล่ะ”  ชายหนุ่มพูดลอยๆ  ซ่อนยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายหันไปมองเตียงอย่างระแวงสลับกับมองพื้นที่เขาปูผ้านวมอยู่

            ...

           

            มาอัพแล้วคร่า

            หนึ่งอาทิตย์ที่เหน็ดเหนื่อยและเปื่อยด้วย55555  พี่มาต่อแล้ว กิกิ  เรื่องก็ดูไม่มีอะไรเนอะ  การตายของหลินก็ดูธรรมดา  ไม่เห็นมีไรเลย555

            เจอกันตอนหน้านะคะ  ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน

            Melenalike By Hollyk

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 29-04-2018 20:47:49

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 29-04-2018 21:10:01

หมอเพลิงออกลายจีบเมียตัวเองแล้ว  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-04-2018 21:17:04

หลอนๆอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 29-04-2018 21:21:02

ติดตามครับ
หมอหลินน่าจะอยากบอกอะไร...

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 29-04-2018 21:32:56

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 29-04-2018 21:43:58

อ้ายยยยยยยยอยากให้มาทุกวันเลยน่าติดตามสุดๆ แต่ทำไมรู้สึกว่าการตายของหมอหลินน้องสาวกี้มีส่วนเกียวข้องด้วยแน่ๆ :z3: :z3:

ในส่วนของสองหมอนั้น หมอเพลิงก็ขยันหยอดเกิน :o8:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-04-2018 21:46:02

หมอเพลิงเริ่มจีบแล้ว เขินเลย :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 29-04-2018 21:48:54

เย่!!!! มาแล้ววว เมื่อไหร่เมืองแมนจะยอมรับหมอเพลิงสักทีน้ออออออออ  ร๊อรออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 29-04-2018 21:50:51

แหมๆหมอเพลิงนี่เจ้าเล่ห์มากนะ คิดจะเต๊าะหมอแมนอีกแล้วใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 29-04-2018 21:57:08

หมอหลินตายธรรมดาจริงหรอ  ไม่แน่มั้งคะยัฃไงก็สงสัยคุณกี้อยู่ดีอะ  แปลกๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-04-2018 22:02:25

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: แมว ที่ 29-04-2018 22:05:55

งือออ มาแล้ววว :katai2-1: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 29-04-2018 22:17:47

 :katai1:

องค์ประกอบยังไม่ครบ มันขาดอะไรไป


ฉันอยากรุ้ความจริง มากกว่าตอนนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 29-04-2018 22:19:13

หมอเพลิงนี่ก้เดินหน้าจีบแบบเต็มตัวเลยสินะ อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 29-04-2018 22:27:19

ยังมีคุณหมออีกคนที่น่าสงสัย แต่แปลกที่หมอหลินเลือกหลอกหลอนหมอคริสจนสติไม่ดีไป คงต้องมีเรื่องอะไรที่มากกว่านี้ระหว่าง 3 คนนั้น

ส่วนเพลิงก็รุกแมนทุกครั้งที่มีโอกาส ผีหมอหลินน่ากลัวแต่ก็ช่วยสร้างโอกาสให้ เพลิงแมน ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น

อยากให้ถึงอาทิตย์หน้าเร็วๆ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 29-04-2018 22:47:32

อิเพลิง อิคนเจ้าเล่ห์ ถ้าเมืองแมนรู้นะ โดนดีแน่ๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 29-04-2018 22:50:57

รอแบบใจจดใจจ่อมาก แงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 29-04-2018 23:00:47

ในเมื่อไม่ได้นอนห้องหมอแมนงั้นหมอเพลิงเลยหลอกให้แมนมานอนที่ห้องตัวเองแทนเจ้าเล่ห์จริง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 29-04-2018 23:03:55

พรุ่งนี้มาอีกได้มั้ย 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 29-04-2018 23:06:28

ชอบนะคะ อยากให้มาอัพทุกวันเลย
ฮือออออ สนุกมากค่า เป็นกำลังใจให้นะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 29-04-2018 23:09:09

ลุ้นกันทึกตอน5555
รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 29-04-2018 23:31:09

หรือที่มาวนเวียนเพราะเป็นกรรมจากการฆ่าตัวตาย หรือไม่ก็เป็นการถูกฆ่าตายไม่ได้ฆ่าตัวตายเอง โอ้ย...... คิดมาก ปวดหมอง  :really2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 29-04-2018 23:35:30

สนุกมากก เพิ่งมาไล่อ่านจนถึงตอนล่าสุด มาต่อไวๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่าาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 30-04-2018 00:16:27

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 30-04-2018 00:20:39

หมอเพลิงงงงง คนเจ้าเล่ห์!!

ชอบภาษาและมู้ดเรื่องนี้มากๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค้า <3

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 30-04-2018 00:28:45

หวานไป สยองไป จุ๊บๆคนเขียนค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 30-04-2018 00:29:23

อันนี้เรื่องจริงหรือแผนล่อหมอแมนออกจากห้องตัวเองเนี่ยหมอเพลิง?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-04-2018 02:04:10

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 30-04-2018 05:41:57

ไม่ใช่หมอคริสหรอก หมอคริสรักษาตัวอยู่นี่ ใครกันที่เพิ่งทำคลอดไป รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-04-2018 06:07:04

หมอหลิน เจอปัญหาแม่เลี้ยงลูดเลี้ยงด้วย
นอกจากปัญหารัก
กี้ ชอบเพลิงแน่ๆ ก็เพลิง เป็นหมอสุดหล่อเข้าตากี้เต็มๆ

หวาน คงจับได้ว่ามีิะไรระหว่างเพลิงกับแมน
คราวนี้อดีตแฟนเพลิงเป็นเรื่อง   :hao3:

เพลิง  แมน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-04-2018 06:25:51

หมอเพลิงหยอดเก่ง อิอิสู้ๆนะคุณพ่อคุณแม่มือใหม่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 30-04-2018 07:54:44

งื้อออ ทำไมชอบโมเมนต์จีบกันแบบนี้
เพลิงนางน่ารัก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-04-2018 09:08:16

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 30-04-2018 09:16:44

" บ้านคุณกี้น่าสบายมาก" ประโยคนี้มันแปลกๆ นิดๆ นะคะ
ถ้าเป็น น่าอยุ่, ร่มรื่นดูเย็นสบาย, สวย   จะเข้ากันกว่ามั้ยคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-04-2018 09:50:38

ลีลาและเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวสมกับเป็นคาสโนว่าจริงเลยนะเพลิง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 30-04-2018 16:37:37

คิดว่าหมอหลินไม่ได้ตายธรรมดาๆนะคะ มีเงี่ยนงำแน่ๆเลยเคอะซิส

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 30-04-2018 16:43:14

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 30-04-2018 20:43:01

 :L2: :pig4: :L2: :pig4: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 30-04-2018 21:39:01

คือ ไปๆมาๆ
แอบคิดชอบคุณผีแล้วเนี่ย
สร้างสถานการณ์ให้คู่รักดี๊ดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: imac ที่ 30-04-2018 23:09:01

รอครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 01-05-2018 00:09:40

ติดตาม ติดตาม
รู้สึกว่าคุณกี้อะไรนี่นางแปลกๆยังไงชอบกล
 :o9:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 01-05-2018 01:27:18

กี้อ่อยหมอเพลิง รู้ไว้ซะเมืองแมนวิ่งอยู่ในหัวใจหมอเพลิงเต็มพื้นที่แล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 01-05-2018 02:08:20

อยากรู้แล้วว่าเงื่อนงำคืออะไร
ลุ้นมากว่าเมื่อไหร่เมืองแมนจะยอมรับว่าตัวเองก็ชอบหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: Benzyza ที่ 01-05-2018 22:55:14

เดี๋ยวๆๆๆ เรื่องนี้น่าจะมีีเงื่อนงำ คงไม่ใช่ว่าเป็นหมอคริสหรอกนะที่ทำคุณพี่สาวท้องอ่ะ แล้วมันจะมีอะไรๆหักมุมไหม แบบคุณพี่สาวถูกฆ่าแล้วอำพรางคดีไรงี้ พอตายก็ถูกสะกดวิญญาณ

ส่วนนายเอกเราก็น่าจะมีกรรมอะไรสักอย่างกับไอ้หมอนั่นมาก่อน อาจโดนเล่นงานตอนกลางๆท้ายๆเรื่อง


คิดซะเป็นตุเป็นตะเลยล่ะ 5555555555555555555  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 02-05-2018 10:30:48

โอ้ยยยย! สนุกง่า
มาต่อเร็วๆนะค้า   :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 02-05-2018 15:36:56

ตอนหน้าหวังว่าโย่งไม่แย่งซีน แก้ผ้าวิ่งรอบโรงบาลนะ คนอ่านรอยู่จ้าาา
 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 02-05-2018 16:40:58

ผีก็ไม่ธรรมดา​ญาติ​ผียิ่งไม่ธรรมดา​   หมอที่บอกจะกลับมาทำไมไทม์ไลน์​มันนานหลายเดือนเกินจนท้องโตละยังไม่มาเลย คนเขียน​ไม่ลืมใช่มะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 02-05-2018 17:24:52

นังเพลิงงงงงงงง แพรวพราวละเกินน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 02-05-2018 17:51:44

 :m29:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-05-2018 19:44:39

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-05-2018 16:38:03

นี่ก็ว่าแล้วทำไมตอนแมนไล่กลับไปนอนห้องตัวเอง ถึงยอมง่ายๆ


นี่มันมีแผนนี่หว่า


แมน เพลิง มันหลอกแมนอะ ไม่ต้องไปเชื่อ


55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 03-05-2018 21:58:24

หลอนๆ ปนสนุกสนานเลยเชียว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 04-05-2018 13:25:52

 :n1:คุยกันมากขึ้น เปิดใจกันไปเรื่อย ๆ
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท22 29/4/61 p30
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 04-05-2018 14:39:54

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบทที่23 p32
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 05-05-2018 18:44:36

Internal Love

ตอนที่ 23

Everybody wants true love,
It’s out there if you look hard enough.



 

 

 

 

 

 

            เพลิงกัลป์ขยับตัวแล้วลืมตาขึ้น  ความรู้สึกแรกที่เขามาสัมผัสโสตประสาทคือเสียงกรนเบาๆข้างหู  ชายหนุ่มหันไปมอง  เห็นรูมเมทของตนกำลังนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ

            รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปาก  คุณหมอหนุ่มเหลือบดูนาฬิกาเห็นเลยเวลาตื่นปกติของพวกเขามาเกือบสิบนาทีก็รีบก้มลงไปหอมแก้มขาวใสที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมฟอดใหญ่  กลิ่นเนื้อเจ้าของติดปลายจมูกมาทำให้ตาสว่างพร้อมทำงานรับวันใหม่เลยทีเดียว

            เจ้าของแก้มลืมตาขึ้นบ้างพลางขยี้ตาอย่างงัวเงีย  เพลิงกัลป์ไม่รอให้อีกคนตื่นเต็มตา  เขารีบดันตัวลุกขึ้นยืนแล้วก้าวยาวๆออกจากห้องนอนของตนเอง  ทิ้งให้เมืองแมนที่เริ่มมีสติรับรู้เบิกตากว้าง  ได้แต่หันขวับมองตามแผ่นหลังของอีกฝ่ายตาเขียว

            ....พวกชอบฉวยโอกาส...เขาเข่นเขี้ยวในใจ  นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเขากลัวผีมากหรอกนะ  ไม่งั้นเขาไม่มีทางยอมนอนร่วมเตียงกับอีกฝ่ายอีกแน่ๆ

            “สัญญาว่าจะนอนนิ่งๆ ไม่ทำอะไรคุณเมืองแมนทั้งนั้น”  เสียงห้าวแกมหัวเราะยังติดอยู่ริมหูเมื่อคืนตอนที่เขาจำต้องยอมให้เจ้าของห้องขึ้นมานอนด้วยกัน  “...เว้นแต่ว่า  คุณเมืองแมนจะเรียกร้องเอง”  จบประโยคเขาก็ศอกใส่ท้องของคนที่นอนซ้อนอยู่ข้างหลังไปแรงๆทีหนึ่ง

            นอนอย่างระแวงไปเกือบค่อนคืนจนเผลอหลับไปเอง  เพิ่งมาสะดุ้งตื่นเพราะโดนขโมยหอมแก้มเอาดื้อๆนี่ล่ะ  ไม่รู้ว่าเมื่อคืนตอนที่เขาหลับสนิทจะถูกฝ่ายนั้นทำอะไรไปบ้าง....แค่คิด  เมืองแมนก็หน้าร้อนวาบ  ชะโงกดูคอเสื้อตัวเองก็ไม่เห็นร่องรอยอะไรเพิ่มเติม  เดาว่าอีกฝ่ายคงหลับเป็นตายพอกันกระมัง

            ทีอย่างนี้ล่ะผีไม่ยักมาหลอก  ไม่เข้าใจว่าทำไมผีหมอหลินถึงเลือกเวลาหลอกได้ดีนัก

            “ไปอาบน้ำเร็ว  มัวแต่นั่งเมาขี้ตาอยู่นั่นแหละ”  เสียงคนที่ตั้งตัวเป็นพ่อเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ดังขึ้นหน้าประตู  เจ้าตัวนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินเข้ามา  อวดเรือนร่างอุดมด้วยกล้ามเนื้อสมส่วนแบบคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ  เมืองแมนเบ้ปากหันไปมองทางอื่น

            “รู้แล้วน่า”  เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง

            เพลิงกัลป์มองตาม  กลั้นหัวเราะอยู่ในใจเมื่อเห็นใบหน้าแดงซ่านลงมาถึงลำคอของคนที่เดินก้มหน้างุดออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วนั้น   ...ช่วยไม่ได้ที่เขาเกิดมาหล่อเหลาจนแม้แต่ตัวเองยังงงว่าเทวดาองค์ไหนช่างรังสรรค์เขาขึ้นมา  จะว่าหลงตัวเองก็ยอมรับ  ก็คนมันมีดีให้หลงนี่เนอะ

            เสียอย่างเดียว...ที่เขาดันค้นพบว่าบนโลกนี้มีอะไรที่น่าหลงใหลมากกว่าตัวเขาเอง

            “จะส่องกระจกอีกนานมั้ย  ใครบอกให้เร็วๆนะ”   เสียงลากๆกวนประสาทตรงข้ามกับใบหน้าอ่อนใสเหมือนเด็กๆนั้นดังขึ้นหน้าห้อง  เจ้าตัวอยู่ในชุดกาวน์สั้นพร้อมทำงานเรียบร้อยแล้ว

            “ครับผม  ก็รอคุณเมืองแมนอาบน้ำนี่ไงครับ”

            “อาบเสร็จตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว  ช้าเองแล้วก็ทำมาเร่งเรา”  เสียงนั้นเริ่มงุ้งงิ้งในลำคอ  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้าง  หยิบกุญแจรถเป็นอย่างสุดท้ายก่อนออกจากห้องพัก  เอื้อมมือไปโอบไหล่ของอีกคนมาชิดตัวพาเดินออกจากห้องด้วยกัน

            “ขอโทษ...หิวแล้วล่ะสิ  ดูทำหน้าเข้า”

            “เออ...หิว  อยากกินข้าวต้มกุ้งด้วย”  เมืองแมนตอบเต็มปากเต็มคำ  แถมยังไม่ดึงตัวออกจากการเกาะกุมที่ไหล่ของเขาอีกด้วย

            “เจ้าไหนดี  เอาสองชามเลยดีมั้ย  เอากุ้งตัวใหญ่ๆโตๆ”  เพลิงกัลป์ทำเสียงเหมือนหลอกเด็ก  เล่นเอาคนฟังย่นหน้า  กำลังจะอ้าปากด่ากลับก็สวนกับร่างโปร่งระหงของหญิงสาวคนนึงเข้า  ต่างฝ่ายต่างหยุดชะงักด้วยกันทั้งคู่

            เมืองแมนดันแขนอีกฝ่ายที่พาดไหล่ตัวเองออกทันควัน

            “ตุ๊กตา....ไม่เจอกันนาน  สบายดีนะครับ”

            “เพลิง...แมน  กำลังจะไปราวน์เหรอคะ”  เธอย้อนถามกลับมาด้วยสีหน้าเรียบตึง  “ได้ข่าวมาว่าแมนจะไม่ผ่านประเมินวอร์ดศัลยกรรมเพราะเวลาไม่พอนี่คะ”

            “อืม  อาจารย์คมศักดิ์บอกแล้วล่ะ”  เมืองแมนอ้อมแอ้ม

            “น่าเสียดายจังนะ  เพลิงอุตส่าห์อยู่เวรให้ฟรีๆตั้งหลายครั้ง”

            “ไม่เป็นไรหรอก  ผมเต็มใจ”  เพลิงกัลป์พูด

            “ลืมไปว่าเพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนนี่นะ  ขนาดปิดบังความผิดก็ยังต้องช่วยกัน”  หางเสียงของเธอเยาะอย่างชัดเจน  “คนเรานิสัยไม่เปลี่ยน  ถามจริงเถอะเพลิง  คุณไม่ละอายบ้างเหรอคะ  ไม่กลัวพ่อแม่ผู้หญิงเขามาดักยิงเอาหรือไง”

            “อะไรนะ?”  คนฟังงง

            ตุ๊กตายักไหล่ด้วยท่าทางที่ไม่เหมาะกับใบหน้าสวยหวานของเธอเลย

            “ช่างมันเถอะค่ะ  คุณจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็เรื่องของคุณ  ไว้ท้องป่องเรื่องแดงขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ค่อยหาทางแก้เอานะคะ  หวังว่าจะแก้ได้สำเร็จนะ....บอกเลยว่าครอบครัวบ้านนั้นน่ะ  ไม่ธรรมดาหรอกนะ”  เธอยิ้มมุมปากแล้วเดินผ่านพวกเขาขึ้นบันไดไปชั้นบน

            เมืองแมนเอามือลูบท้องตัวเองอย่างเผลอตัว  กาวน์สั้นหลวมๆของเขายังสามารถปิดบังหน้าท้องของตัวเองได้อยู่  แต่ถ้าอีกสักเดือนนึง  เขาก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าจะมีใครสังเกตเข้าหรือไม่

            “ตุ๊กตาพูดหมายถึงใครน่ะ”  เพลิงกัลป์ถามขึ้นหลังจากเข้ามานั่งในรถแล้ว

            “ไปทำผู้หญิงที่ไหนท้องอีกหรือเปล่าล่ะ”  เมืองแมนพูดลอยๆ  คนฟังเหล่มองแล้วยิ้มกว้าง

            “แค่นี้ก็หึงเนอะคนเรา”

            “หึงพ่อง”  เมืองแมนถลึงตาใส่

            “จุ๊ๆ”  เพลิงกัลป์จุ๊ปาก  เอื้อมมือมาปิดปากเมืองแมนเอาไว้  “พูดไม่เพราะเลย  เดี๋ยวลูกได้ยินเข้าจะไม่ดีนะ”  เขาพูดด้วยท่าทางจริงจัง  “ต่อไปนี้เราต้องพูดเพราะๆต่อกันรู้มั้ย  คุณเมืองแมน”

            “ขนลุก”   คนเป็นแม่ปัดมืออีกฝ่ายออก  ยกมือขึ้นลูบแขนตัวเอง

            “จริงๆนะ  นี่อ่านวิจัยมาเลย  เด็กในครรภ์ช่วงอายุนี้เค้าจะได้ยินเสียงที่เราพูดคุยด้วยนะแมน”

            “แล้วมึง...เอ้ย  นาย  เอ่อ...เพลิง  เรียกว่าอะไรดีวะ”  เมืองแมนนึกหาคำที่ถนัดปากที่สุดไม่ออก

            “เรียกชื่อไม่ถนัด  เรียกที่รักก็ได้ครับ”  เพลิงกัลป์พูดแล้วก็หัวเราะลั่น  “มุขเก่าหน่อยแต่ยังได้ผลแฮะ”

            “ได้ผลพ่อ...เอ๊ย  ได้ผลตรงไหนไม่ทราบ”  เมืองแมนแยกเขี้ยว  “งั้นเรียกชื่อแล้วกัน  จบปัญหานี้ไป”

            “ทำไมแม่หนูเขาฮาร์ดคอจังล่ะลูก”  เพลิงกัลป์เปลี่ยนไปพูดกับหน้าท้องของเขาแทนด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานจนน่าหมั่นไส้  “ดูสิ  เรียกที่รักมันยากตรงไหน  เนอะๆ  เช้านี้อยากกินอะไรคนเก่ง  แม่เขาอยากกินข้าวต้มกุ้ง  เห็นด้วยมั้ยครับ  เห็นด้วยเตะหนึ่งที”

            “ขับรถไปเถอะน่า  มัวแต่เล่นอยู่ได้”  เมืองแมนผลักศีรษะของอีกฝ่ายออกไป  “ไปทำงานสายเดี๋ยวอาจารย์โกรธ  อดกลับบ้านพรุ่งนี้กันพอดี”

            “โธ่  นึกว่าอะไร  ที่แท้ก็กลัวอดกลับบ้าน”  คนขับพูดเย้าๆ  “ได้กลับสิครับ  กระผมรับรองว่าส่งตรงถึงบ้านพรุ่งนี้เลย   ว่าแต่...บ่ายนี้มีนัดกับอ.คริสอีกไม่ใช่เหรอ  อาจารย์ยังไม่หายดีเลยแล้วจะตรวจกับใครล่ะ”

            “คงไปเอายาเฉยๆมั้ง  ก็ไม่มีอะไรนี่”

            “ไม่สิ...เอาสมุดฝากครรภ์มาหรือเปล่า  ขอดูหน่อยซิ”  เพลิงกัลป์จอดรถที่ประจำแล้วหันมาทวงสมุดประจำตัวของเหล่าว่าที่คุณแม่ทุกคน  เมืองแมนก้มลงค้นในกระเป๋าเป้ตัวเองกุกกักสักพักก็ส่งสมุดปกแข็งสีชมพูอ่อนมาให้  คนเป็นพ่อรับไปเปิดออกดู   “นี่ไง...วันนี้นัดอัลตราซาวน์ด้วย  เกือบห้าเดือนแล้วก็ต้องดูเพศเด็กได้ด้วยสิถูกมั้ย”

            เมืองแมนก็เพิ่งนึกขึ้นได้เหมือนกัน  เขาเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง  ทั้งๆที่บอกตัวเองว่าไม่เห็นจะต้องสนใจตรงไหนแท้ๆ  ทว่าพอสบตาคนข้างๆก็พบว่า  อีกฝ่ายก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน

            “นัดบ่ายโมง  รอกู..เอ้ย  รอเค้าก่อนนะ  เดี๋ยวไปด้วย”

            “อาจารย์ไม่อยู่  เลื่อนไปก่อนก็ได้มั้ง”  เมืองแมนพูดอย่างไม่แน่ใจ

            “ไม่อยากรู้เหรอว่าลูกผู้หญิงหรือผู้ชาย”

            “มันสำคัญด้วยเหรอ”  เมืองแมนถาม  “อยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย” 

            “ผู้ชาย”  เพลิงกัลป์ตอบแบบไม่ต้องคิด  “แต่ถ้าได้ผู้หญิงก็ไม่เป็นไร  ที่รักล่ะครับ”

            คนฟังตาเขียว

            “เพศไหนก็ได้ทั้งนั้น   เลิกเรียกที่รักด้วย  มันคลื่นไส้”

            “แค่นี้ก็คลื่นไส้  ยังไม่หายแพ้ท้องอีกเหรอ”

            “เพลิงกัลป์?”

          “โอเค  ก็ได้ครับคุณเมืองแมน  เอ้า  ลงมาได้แล้วนั่งคอแข็งไม่เมื่อยบ้างเหรอ”

            เมืองแมนก้าวตามหลังร่างสูงใหญ่เข้าไปในอาคาร  อดนึกไม่ได้ว่านี่เขาจะต้องมาต่อปากต่อคำกับอีกฝ่ายเช้ากลางวันเย็นก่อนนอนเลยหรือยังไง

            ตอนบ่ายวันนั้นทั้งคู่มาพร้อมกันที่หน้าห้องอัลตราซาวน์   เมืองแมนวางหน้าเฉยตอนที่เดินเข้าไปติดต่อคุณพยาบาลหน้าห้อง

            “คุณหมอเมืองแมน  คุณหมอเพลิงกัลป์  วันนี้มาช่วยอาจารย์ศรีวรางค์อัลตราซาวน์เหรอคะ  อาจารย์ยังไม่มาเลยค่ะ”  พี่พยาบาลพูดยิ้มๆ  “คนไข้มารอเยอะเลย  คุณหมอจะซาวน์ไปพลางๆก่อนมั้ยคะ  พี่จะได้เรียกคนไข้ให้”

            “เอ่อ...เดี๋ยวผมขอยืมใช้เครื่องก่อนครู่นึงนะครับ  พอดีเพื่อนผมมันสงสัยว่าตัวเองอ้วนขึ้นหรือท้องกันแน่”  เพลิงกัลป์พูดกลัวหัวเราะ

            คุณพยาบาลมองเสื้อที่เริ่มคับของเมืองแมนแล้วหัวเราะตาม

            “แหม คุณหมอเพลิงนี่ล่ะก็  แกล้งเพื่อน  คุณหมอแมนแกจะท้องได้ยังไงล่ะคะ  แต่ถ้าคุณหมอจะซาวน์เล่นก่อนก็เชิญเลยค่ะ  ระหว่างรออาจารย์”  เธออนุญาตให้พวกเขาเข้าไปใช้เครื่องในห้องได้

            คุณหมอหนุ่มรีบผลุบเข้าไปภายในห้องเล็กๆมืดๆที่มีไว้สำหรับอัลตราซาวน์โดยเฉพาะ   เมืองแมนขึ้นไปนอนบนเตียงเปิดเสื้อโชว์พุงโดยไม่เกี่ยงงอน   รอให้เพลิงกัลป์เปิดเครื่องแล้ววางหัวตรวจที่หน้าท้องของตัวเอง  เจลเย็นๆทำให้เขาเกร็งตัวหนีโดยอัตโนมัติ

            “นอนเฉยๆสิ  มันไม่เห็นรู้มั้ย”  คนทำดุทันที  จับหัวตรวจลากไปบนหน้าท้องพลางจ้องที่หน้าจออย่างตื่นเต้น  “นี่ไง  เจอแล้วเจ้าตัวเล็กของพ่อ”  เพลิงกัลป์อุทานแล้วก็เงียบไป

            เมืองแมนชะเง้อมองหน้าจอบ้าง  ทำเป็นไม่เห็นว่าอีกฝ่ายแอบยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตา  ภาพเด็กทารกตัวจ้อยนอนกลิ้งไปมาในถุงน้ำคร่ำทำให้เขาไม่อาจละสายตาจากหน้าจอไปได้  หัวใจเล็กจิ๋วกำลังเต้นเป็นจังหวะรัวเร็ว   

            “เห็นเพศมั้ย”  เมืองแมนกระซิบ

            “นอนไขว่ห้างอยู่น่ะ  มองไม่เห็น  ดูซิขนาดอยู่ในท้องนะเนี่ยยังเท่ขนาดนี้   ถ้าออกมาจะขนาดไหน”  เพลิงกัลป์พูดด้วยความปลาบปลื้ม  “จมูกโด่งแต่เล็กเชียว  ดูสิแมนหน้าเหมือนใครเนี่ย  หล่อเหมือนกูแน่ๆ”

            “เดี๋ยวๆ  เวอร์ไปล่ะจะมองหน้าออกได้ยังไง  รีบๆวัดขนาดเร็วเข้า  เดี๋ยวอาจารย์มาก่อนพอดี”  เมืองแมนเร่ง  ความจริงเขาก็อยากจะอยู่พินิจพิจารณาหน้าตาของคนในท้องให้มากกว่านี้อีกหน่อย  แต่ก็กลัวว่าจะมีใครเปิดประตูพรวดเข้ามาเสียก่อน

            สิ่งที่เขากลัวเกิดขึ้นในอีกสิบนาทีต่อมา  ตอนที่เมืองแมนกำลังดึงเสื้อลงพอดีและเพลิงกัลป์ก็เอื้อมมือไปดึงภาพถ่ายที่ปริ้นท์ออกมาจากเครื่องมาเก็บใส่กระเป๋าเสื้อเอาไว้ได้ทัน

            “อ้าว...เล่นอะไรอยู่เหรอ”  หวานเปิดประตูเข้ามาในห้อง  มองเมืองแมนที่ลุกขึ้นจากเตียงอย่างสงสัย  “กำลังซาวน์แมนอยู่เหรอ”

            “อ้อ..ใช่ๆ  แมนมันสงสัยว่าทำไมมันอ้วนเอาอ้วนเอา  กลัวเป็นเนื้องอกน่ะ”  เพลิงกัลป์รีบกลบเกลื่อน

            “แล้วเป็นไงบ้าง มีอะไรมั้ย”  แพทย์สาวเดินเข้ามาใกล้

            “ไม่มีอะไรหรอก  มีแต่ไขมันน่ะ  พุงล้วนๆ”  เมืองแมนพูดแล้วยิ้มแห้งๆ  รีบเดินไปที่ประตู  “เราไปก่อนนะหวาน  ไว้เจอกัน  หวานมาช่วยอาจารย์อัลตราซาวน์เหรอ”

            “ใช่  ก็เราอยู่สูติไง”  เธอตอบยิ้มๆ  “ไปเถอะๆ  เดี๋ยวเราเก็บเครื่องให้เอง”

            “งั้นฝากด้วยนะ  ขอบคุณมาก”  เพลิงกัลป์พูด  ก่อนจะเดินตามหลังรูมเมทออกไปจากห้องบ้าง

            ไม่รู้เลยว่าหญิงสาวเปิดโปรแกรมบันทึกย้อนหลังออกดูอย่างสงสัย  โชคดีที่เครื่องนี้เป็นเครื่องรุ่นใหม่ที่สามารถเก็บบันทึกภาพอัลตราซาวน์ล่าสุดที่เพิ่งทำเอาไว้ได้  หวานจ้องดูภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

            วันเวลาที่ปรากฏอยู่ที่มุมภาพวีดีโอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าไม่ใช่ภาพของชายหนุ่มผู้นั้น  นอกเสียจากว่าเมื่อครู่นี้ภายในห้องไม่ได้มีแค่เมืองแมนและเพลิงกัลป์

            เป็นไปได้อย่างไร....

            .....................................................................................

            “มึงว่าหวานจะทันเห็นภาพอัลตราซาวน์มั้ย”  เมืองแมนถามขึ้นอย่างกังวล

            “ไม่น่านะ  กูดึงออกมาก่อน  แถมกดออกจากโปรแกรมไปแล้วด้วย”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมา  เขามัวแต่ครุ่นคิดกังวลจนลืมเรื่องที่คุยกันว่าจะพูดเพราะเสียสนิท

            “ถ้าหวานรู้จะเกิดอะไรขึ้น”

            “มันไม่รู้หรอกน่า   ต่อให้มันเห็นภาพ  เราก็แย้งได้ว่าเป็นภาพคนอื่นที่ซาวน์ก่อนหน้าเรา”  ชายหนุ่มยกมือลูบปลายคาง  เหลือบมองคนตรงหน้าที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดก็หัวเราะออกมาเบาๆ  เอื้อมมือไปจิ้มที่หน้าผากเนียนนั้น  “คิ้วผูกโบว์เชียวนะ  เดี๋ยวหน้าย่นหมดหรอก  เลิกคิดมากได้แล้ว  กลับไปทำงานเถอะ  เดี๋ยวเย็นนี้ต้องแวะไปซื้อของด้วย”

            “ของอะไรอีก”  เมืองแมนงง

            “ก็ของฝากของคุณแม่มึงไง”  คนพูดยกนิ้วขึ้นเกาจมูก  “ไปหาผู้ใหญ่ก็ต้องมีของติดไม้ติดมือไปบ้าง  แม่กูสอนไว้”

            “โอ้โห”  เมืองแมนลากเสียงล้อเลียน  “ขนาดนั้นเชียว  แค่ไปเป็นเพื่อนกูรับปริญญาก็มากเกินพอแล้ว”

            “ไม่ได้สิ  นี่มันครั้งแรกที่จะได้เจอคุณแม่ของมึงเลยนะ  เกิดแม่มึงไม่ชอบกูขึ้นมาทำไง”

            “ไม่เห็นต้องกังวลเลย  แม่กูคงไม่ชอบมึงอยู่แล้วล่ะ”  เมืองแมนพูดหน้าตาเฉย  “แม่ชอบคนเรียบร้อย  ลุคเพลย์บอยแบบมึงไม่ผ่านตั้งแต่หน้าประตูแล้ว”

            “ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”  เพลิงกัลป์อุทานหน้าเสีย  “ทำไงดีล่ะ”

            “ทำใจ”  เมืองแมนเอื้อมมือมาตบไหล่เขาดังปุๆ  ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในวอร์ดของตัวเองอย่างสบายอารมณ์  บอกไม่ถูกว่าทำไมตัวเองถึงอารมณ์ดีขึ้นมากะทันหัน

            ส่วนที่ถูกปลอบใจได้แต่มองตามอย่างหมั่นเขี้ยว  ชายหนุ่มหมดเวลาค่อนบ่ายไปกับการค้นหาว่าจะเปลี่ยนลุคตัวเองยังไงให้ดูดี ‘ถูกใจ’ มารดาของอีกฝ่าย       

            ตกเย็นเขาพาเมืองแมนไปกินข้าวก่อนที่จะแวะซื้อของในตลาดอีกสองสามอย่าง  กลับมานั่งจัดกระเป๋าเดินทางอย่างขะมักเขม้น  ได้ยินเสียงฮัมเพลงเบาๆดังมาจากห้องนอนติดกันก็อดอมยิ้มไม่ได้

            ฝ่ายนั้นคงดีใจที่ได้กลับบ้านเสียที  ถึงจะแค่กลับไปรับปริญญาเพียงไม่กี่วันก็เถอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 05-05-2018 18:45:38

           เจ้าตัวมาเคาะเรียกหน้าห้องเขาให้เปิดประตูให้ ร่างเล็กหอบหมอนกับผ้าห่มของตัวเองมาด้วย  เดินไปวางบนเตียงก่อนจะล้มลงนอนแบบไม่บอกกล่าว

            “ติดใจห้องนี้ล่ะซิ”  เพลิงกัลป์แกล้งพูดลอยๆ

            “เห็นมึงกลัวผี เลยมานอนเป็นเพื่อน”  คนตอบพลิกนอนตะแคงหันหลังให้

            “อ้อ...อย่างนี้นี่เอง”  คนฟังอดขำไม่ได้  “จัดของเสร็จแล้วเหรอ”

            “เสร็จตั้งนานแล้ว  ใครจะไปชักช้าเหมือนมึงกัน”

            “ใครบอกกูชักช้า  กูชักเร็วนะ  พิสูจน์มั้ยล่ะ”  เขาพูดขึงขัง  แล้วก็โยกตัวหลบหมอนข้างที่ถูกอีกฝ่ายโยนข้ามมา  “แค่นี้โกรธ”

            “พูดอะไรทะลึ่ง  ไหนบอกลูกได้ยินไง”

            “จริงสิ  โอ๋ๆขอโทษนะครับลูกพ่อ”  เพลิงกัลป์เพิ่งนึกขึ้นได้  เขาขยับจะเข้าไปหาอีกฝ่าย

            “ไปจัดของให้เสร็จเลย  ไปแค่สี่วัน  ขนไปเหมือนเป็นปี  จะย้ายบ้านหรือไง”  เมืองแมนแขวะเข้าให้  “บ้านกูเล็กไม่มีที่พอไว้ของมึงหรอกนะ”

            “กูไว้ข้างนอกบ้านก็ได้”  เพลิงกัลป์พูดเสียงอ่อน   “แต่ให้กูอยู่ในบ้านด้วยก็พอ”

            “ไปถามแม่กูโน่น”

            “นี่กูเริ่มเครียดจริงนะเนี่ยแมน”  ชายหนุ่มยกมือขึ้นนวดขมับเบาๆ

            อีกฝ่ายหลับไปนานแล้ว  ฟังจากเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอนั่นก็ได้  แต่ว่าเพลิงกัลป์ยังนอนลืมตาโพลงมองเพดานห้องอยู่เลย  เขายอมรับว่ากังวล...อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

            ....แม่ของเมืองแมนจะเป็นคนแบบไหนกันนะ  จะรับได้หรือเปล่าถ้าเกิดลูกชายคนเดียวเกิดตั้งท้องขึ้นมา  แถมพ่อของเด็กในท้องยังเป็นเขาอีกด้วย

            ถ้ายอมรับไม่ได้  เขาจะทำอย่างไร  จะมีวิธีไหนจัดการปัญหานี้ได้บ้าง

            เช้าวันรุ่งขึ้นเพลิงกัลป์ตื่นขึ้นอย่างไม่สดชื่นเอาเสียเลย  ตรงข้ามกับอีกคนถนัดที่ลุกขึ้นมาอาบน้ำตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่  แถมยังฮัมเพลงหงุงหงิงตลอดเวลาอีกด้วย

            “ทำหน้าเหมือนท้องผูก  ถ้ามึงไม่สบายก็ไม่ต้องไป  เดี๋ยวกูขับรถไปเองได้สบายอยู่แล้ว  ขามายังมาเองเลย”  เมืองแมนพูดพลางตักโจ๊กเข้าปาก

            “ขามามึงมาคนเดียวนี่  ขากลับกลับสองจะให้ขับไปคนเดียวได้ไง”  เพลิงกัลป์พูดห้วนๆ  “เกิดปวดท้องกลางทางใครจะช่วยล่ะ  ท้องขนาดนี้เขาไม่ให้ขับรถนานๆก็รู้อยู่  เคยบอกคนไข้เองไม่ใช่เหรอ”

            “พูดเล่นแค่นี้ทำดุไปได้”  เมืองแมนพูด  “งั้นก็เลิกทำหน้าหงิกได้แล้ว  กินข้าวเร็วๆ  อยากกลับบ้านใจจะขาดแล้วเนี่ย  หัวใจกูไปอยู่ที่บ้านแล้วรู้มั้ย”

            “นึกว่าอยู่ที่กูเสียอีก”

            “..................”  เมืองแมนด่าแบบไม่มีเสียง

            เพลิงกัลป์ชักหัวเราะออก  ชายหนุ่มรีบเติมพลังอาหารเช้าแล้วก็จัดการขนกระเป๋าเสื้อผ้าอย่างแข็งขัน  ขณะที่เมืองแมนเดินกลับเข้าไปในห้องพักแล้วกลับออกมาพร้อมกับขวดน้ำมนต์ใบเล็กจิ๋ว

            “เดี๋ยวกูจะแวะเอาน้ำมนต์ไปให้อาจารย์คริสก่อนนะ  แล้วค่อยไปกรุงเทพฯกัน”

            “จะดีเหรอแมน  แล้วขวดของมึงล่ะ”

            “กูแบ่งไว้แล้ว  เอาน่า...ผีมันไม่ตามไปถึงกรุงเทพฯหรอก  ไกลไป”  แมนหัวเราะเบาๆ  “มึงขนของไปก่อนนะ  เดี๋ยวกูไปเยี่ยมอาจารย์”

            “ไปด้วยกันสิ”

            “รอไปรอมาเสียเวลา  มึงรีบๆขนของเถอะ  สัมภาระเหมือนย้ายบ้านของมึงน่ะ”  เมืองแมนพูดจบก็เดินลิ่วๆไปทางตึกพิเศษที่อยู่ไม่ไกลนัก

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือก  หันกลับมาตั้งหน้าตั้งตาขนของต่อ  ล้วนแต่เป็นของจำเป็นทั้งนั้นโดยเฉพาะของฝากของมารดาฝ่ายนั้น

            “คุณหมอขนของแต่เช้าเชียว   จะไปวันนี้แล้วเหรอคะ”  เสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างหลัง   ชายหนุ่มสะดุ้งหันไปเห็นพี่กุล  พี่ที่คอยดูแลอินเทิร์นกำลังจอดมอเตอร์ไซค์เอาไว้ที่หน้าแฟลตพอดี

            “พี่กุล สวัสดีครับ  มาทำอะไรเอ่ย”

            “วันนี้พี่จะให้ช่างมาเปลี่ยนลูกบิดกุญแจห้องคุณหมอปราการใหม่น่ะค่ะ  เห็นว่าของเดิมมันล็อคไม่ค่อยดี”  เธอพูด  เดินขึ้นมาก้มๆเงยๆดูลูกบิดประตูห้องข้างๆเขาอย่างคล่องแคล่ว

            “อาจารย์จะกลับมาแล้วเหรอครับ”  เพลิงกัลป์ถาม  ความจริงเขาได้ยินชื่อของคุณหมอท่านนี้มาพักใหญ่  ไม่เห็นกลับมาเสียทีจนนึกว่าย้ายไปที่อื่นแทนแล้ว

            “ค่ะ  คำสั่งบรรจุลงมาแล้ว  ระบบราชการก็แบบนี้ล่ะค่ะล่าช้า  นี่เรียกว่าเร็วแล้วนะคะ  บางคนต้องรอเป็นปีๆเลย  เห็นว่าคุณหมอเพลิงอยากไปเรียนต่อศัลยกรรมกระดูกอยู่เหมือนกันนี่คะ  ลองคุยกับอาจารย์ดูนะ  แกเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกเลย  เก่งมาก”

            “ดีจังเลยครับ  แล้วอาจารย์เป็นคนที่นี่เหรอครับ  ถึงได้กลับมา”

            “เปล่าค่ะ  อาจารย์เป็นคนที่อื่น  จังหวัดไหนพี่กุลก็จำไม่ได้  แต่ขอทุนจากรพ.ที่นี่ไป  ก็เลยต้องกลับมาใช้ทุนต่อ  ก็นับว่าเป็นคนที่ดีมีความรับผิดชอบมากนะคะ  ส่วนใหญ่พอจบเป็นอาจารย์ก็ลาออกไปทำงานโรงพยาบาลเอกชนใหญ่ๆกันหมด  ไม่มาตรากตรำอยู่โรงพยาบาลรัฐหรอกค่ะ”

            “ชักอยากเจอเร็วๆแล้วสิครับ”  เขาพูดยิ้มๆ

            “พวกคุณหมอกลับมาจากกทม.ก็น่าจะได้เจอพอดีค่ะ”  พี่กุลตอบ  “เชิญคุณหมอตามสบายเลยค่ะ  เห็นพยากรณ์อากาศว่าเย็นนี้ฝนจะตกเสียด้วย   เดินทางปลอดภัยนะคะ อ้อ...แล้วหมอแมนล่ะคะ”

            “ไปธุระเดี๋ยวมาครับ”  คุณหมอหนุ่มตอบ

            เมืองแมนเดินย้อนกลับมาตามทางเดิม  ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ไปด้วย  เขาได้เข้าไปเยี่ยมอาจารย์คริสถึงในห้องทว่าฝ่ายนั้นกำลังหลับสนิทอยู่  จะด้วยฤทธิ์ยาหรืออะไรก็ตาม

            เขาเลยวางขวดน้ำมนต์เอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียงแล้วกลับออกมาจากห้องเงียบๆ  คุณพยาบาลบอกว่าอาจารย์คริสยังอาการค่อนข้างน่าเป็นห่วง  เพราะเจ้าตัวไม่ยอมกินยอมนอนเอาแต่พร่ำพูดถึงเรื่องที่ไม่มีใครเข้าใจ

            เมืองแมนอยากอยู่ฟังที่อาจารย์พูดต่อเหมือนกันแต่ว่าเขาต้องรีบเดินทางวันนี้  ชายหนุ่มออกไปยืนรอรูมเมทขับรถมารับที่หน้าอาคาร  พอเปิดประตูเข้าไปนั่งได้ก็ถอนหายใจเฮือก

            “เป็นไง...อาจารย์คริส”

            “เห็นว่าหนักกว่าเดิมอีก  สงสารอาจารย์จัง”

            “แล้วไม่สงสารผีหมอหลินที่ยังไม่ได้ไปผุดไปเกิดหรอ”  เพลิงกัลป์ถามเรียบๆ  เลี้ยวพวงมาลัยออกสู่ถนนใหญ่  มุ่งตรงสู่เมืองหลวงของประเทศ

            “มึงคิดว่าเป็นฝีมือของอาจารย์คริสงั้นหรือ”

            เพลิงกัลป์ส่ายศีรษะ

            “ไม่รู้เลย  เรื่องมันแปลกๆชอบกล  เหมือนมีอะไรผิดสักอย่างแต่ก็ไม่รู้ว่ามันผิดตรงไหน  ไว้กลับมาเราลองแวะไปคุยกับคุณพ่อของหมอหลินดูดีมั้ย  เผื่อจะได้เบาะแสอะไรบ้าง”

            “ทำไมเราไม่คุยกับหมอหลินเลยล่ะ”  เมืองแมนพูดขึ้นช้าๆ  “เธอน่าจะเป็นคนที่รู้ดีที่สุดเกี่ยวกับการตายของตัวเองไม่ใช่หรือไง”

            “คุยกับผีเนี่ยนะ  จะดีเหรอ  ไม่สิ...จะทำยังไงมากกว่า”

            “พระอาจารย์อาจจะช่วยอะไรเราได้”  เมืองแมนออกความเห็น  “เราน่าจะกลับไปที่วัดอีกครั้ง”

            “ไว้กลับจากกรุงเทพฯก่อนแล้วกันนะ  ตอนนี้เอาเรื่องงานรับปริญญาของมึงก่อน  เรื่องอื่นค่อยว่ากัน....แล้วตกลงต้องแวะไปรับชุดที่คณะฯก่อนใช่หรือเปล่า”   คนขับวกกลับมายังเรื่องสำคัญเฉพาะหน้าตอนนี้  คนนั่งข้างส่ายหน้า

            “ไม่ต้องล่ะ  ไปรับทีเดียวพรุ่งนี้ก็ได้ตอนรายงานตัว  มันแค่วันซ้อมเฉยๆน่า  ไม่ต้องทำหน้าซีเรียสอย่างนั้นก็ได้  กูรับเองยังไม่เครียดเท่ามึงเลย”

            “ได้ไง  งานนี้กูทุ่มทุนไปเยอะ  ค่ากล้องก็เงินเวรกูครึ่งเดือนแล้วนะแมน”  ชายหนุ่มเหลือบมองกล้องตัวใหม่ที่วางเอาไว้ยังเบาะหลัง   “เดี๋ยวออกมาไม่หล่อ   เสียของหมด  แล้วเรื่องช่างแต่งหน้าล่ะ”

            “กูเป็นผู้ชายนะอย่าลืม   ไม่ต้องแต่งหน้าอะไรทั้งนั้นน่ะ”

            “กูว่าแล้วไง...  ไม่เป็นไร  กูเตรียมมาแล้ว  เดี๋ยวกูแต่งให้เอง  รับรองออกมาหล่อสาวกรี้ด”   เพลิงกัลป์ยิ้มกว้าง  เขาเตรียมแป้งกับรองพื้นและก็เจลแต่งผมมาเผื่ออีกคนเรียบร้อย  คนรอบคอบก็อย่างนี้แหละ

            “บ้า...ผู้ชายที่ไหนเขาแต่งหน้ากัน”

            “ผู้ชายที่รับปริญญาเนี่ยแหละ  ถ้าไม่อยากหน้าเมือกสะท้อนแสงอยู่คนเดียวก็ตามใจ”

            “พูดอย่างกับเคยรับ  มึงก็ยังไม่ได้รับปริญญาเลยไม่ใช่เหรอ”   เมืองแมนรู้ว่ามหาวิทยาลัยของอีกฝ่ายรับปลายปี

            “หึ”  คนขับทำเสียงขึ้นจมูก  “ระดับนี้แล้ว  ไม่เชื่อเพลิงกัลป์แล้วจะไปเชื่อใคร”

            “ใครก็ได้ที่ไม่ใช่มึงอ่ะ”

            “เดี๋ยวให้เดินกลับกรุงเทพฯซะเลยนี่”

            “พูดเล่นแค่นี้ทำน้อยใจ  มิน่าล่ะ...หัวเริ่มล้านแล้วนะรู้มั้ย”  เมืองแมนลดเสียงลง เหลือบมองเส้นผมดำขลับของอีกฝ่าย

            “เรื่องเส้นผมเป็นเรื่องเซนซิทีฟห้ามเอามาพูดเล่น  เข้าใจมั้ยครับคุณเมืองแมน”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเข้มจริงจัง  “เหมือนกับเรื่องส่วนสูงของคุณนั่นแหละ”

            เมืองแมนย่นจมูก  แต่ก็ยอมเลิกราโดยดี  ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดวิทยุ  เสียงดนตรีดังกังวานจากเครื่องเสียงรถชั้นดี  ทำให้บรรยากาศน่านอนไม่น้อย  เขาปรับเบาะเอนหลังลงนอนหลับตา

            “เดี๋ยวสิ  อย่าเพิ่งนอน  ตื่นเป็นเพื่อนกันก่อน”  เสียงห้าวๆดังขึ้นทันที

            “ไม่ได้นอน  หลับตาเฉยๆ”

            “หลับตาแบบนี้  เดี๋ยวก็หลับจริงทุกที”  เพลิงกัลป์พึมพำ

            “ขับไปเหอะ  ถ้าง่วงก็ร้องเพลงไปก็ได้เอ้า”

            คนขับเหลือบมองแวบหนึ่งแล้วอมยิ้ม  เสียงอินโทรเพลงโปรดของเขาดังขึ้นพอดี   เพลิงกัลป์ทอดสายตามองถนนคดเคี้ยวไปตามหุบเขาเบื้องหน้าแล้วย้อนกลับมาสำรวจเส้นทางวกวนในหัวใจของตนเอง

            บางทีมันอาจจะไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น...

            “...When your legs don't work like they used to before. And I can't sweep you off of your feet. Will your mouth still remember the taste of my love. Will your eyes still smile from your cheeks….”

            “นึกว่าร้องลูกทุ่งอยู่  เพี้ยนซะ”  คนที่นั่งหลับตาพูดขัดขึ้นมาเบาๆ

            “..And darling I will be loving you 'til we're 70. And baby my heart could still fall as hard at 23  ไม่ใช่สิ  ต้อง 25 สินะถึงจะถูก...”  เพลิงกัลป์หัวเราะเบาๆ  แก้เนื้อเพลงหน้าตาเฉย  “And I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways. Maybe just the touch of a hand...”

            ฝ่ามืออุ่นจัดเอื้อมมากุมมือของเขาแนบแน่น   เมืองแมนเผลอลืมตาขึ้นมองมือของตัวเองที่วางอยู่ตรงหน้าตัก  ความร้อนแล่นจากฝ่ามือขึ้นมายังใบหน้าอย่างรวดเร็ว   เขาขยับจะดึงออกทว่าอีกฝ่ายกลับยึดเอาไว้แน่นหนา

            เสียงห้าวๆยังร้องเพลงต่อ  พานให้เมืองแมนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย

            “....Oh me I fall in love with you every single day. And I just wanna tell you I am...”

            “ปั้ม!  แวะปั้มน้ำมันหน่อย  ปวดฉี่จัง”

            จู่ๆ คนที่นั่งเงียบกริบหน้าแดงก็รีบดึงมือออกจากการเกาะกุมของเขาแล้วชี้ไปที่ปั้มน้ำมันข้างหน้าทันที  เพลิงกัลป์จุ๊ปาก แต่ก็ยอมเลี้ยวรถเข้าไปจอดข้างในโดยดี  อีกฝ่ายรีบเปิดประตูลงจากรถ แทบจะวิ่งจู๊ดเข้าไปในห้องน้ำถ้าเขาไม่เตือนให้ค่อยๆเดินเสียก่อน

            “หนีได้ก็หนีไป  หนีเท่าไหร่ก็หนีไม่พ้นหรอกครับ  คุณเมืองแมน”  คนขับเคาะพวงมาลัยเป็นจังหวะระหว่างรอ  จับตามองร่างเล็กที่เดินเนิบๆกลับมาที่รถพร้อมกับขนมในมือ  ใบหน้ารูปหัวใจนั้นแดงเรื่อรับกับริมฝีปากสีสดจิ้มลิ้ม  นัยน์ตากลมโตยังมองเขาอย่างระแวง

“I'm thinking out loud. That maybe we found love right where we are…. สงสัยคงต้องคิดเบาๆไปก่อนล่ะมั้ง  ขี้ตื่นซะขนาดนี้”  ชายหนุ่มถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ  ปลดล็อคประตูรถ  รอให้อีกฝ่ายก้าวขึ้นมานั่งจึงค่อยเอื้อมมือไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้  “กินอะไรแบ่งมั่งสิ  ใจคอจะกินคนเดียวเลยเหรอ”  เขาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

“ซาลาเปา มีแต่ไส้หมูสับ  ...ไม่ชอบไม่ใช่เหรอ”

“แน่ะ...จำได้ด้วยแฮะ”

เมืองแมนยักไหล่  จากนั้นก็รีบเปลี่ยนสถานีวิทยุเป็นเพลงลูกทุ่งหมอลำจังหวะเร็วแทน   แถมยังร้องออกมาเสียงดังลั่นรถชนิดที่ไม่ยอมให้เขาสร้างบรรยากาศแบบเมื่อครู่อีกเลยด้วย

“ลม พัดตึ้ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก้ำภูกระดึง เขตเมืองเลย  ยังจำคำที่ไผเอ่ย ว่าบ่เคยจะคิดลืมแฟน ยกมือขึ้นบ๊ายบาย ตอนที่อ้ายจะกลับขอนแก่น  ยังคิดเห็นแต่หน้าแฟน หนุ่มขอนแก่นพะว้าพะวัง...”

กว่าจะมาถึงกรุงเทพฯ  เพลิงกัลป์ก็แทบจะหูชาไปกับลูกคอสิบชั้นของอีกฝ่าย  ชายหนุ่มเลี้ยวเข้าไปในซอยตามที่อีกฝ่ายบอกก่อนจะจอดรถที่หน้าบ้านเดี่ยวสองชั้นขนาดกลางหลังหนึ่ง

ต้นไม้ใหญ่ในรั้วดูรกเรื้อบอกชัดว่าเจ้าของคนดูแลได้ไม่ทั่วถึง  จะว่าไป...บ้านหลังนี้  พอไม่มีเมืองแมนก็มีเพียงแค่ผู้หญิงอาศัยอยู่เท่านั้น

“ทำอะไรน่ะ”  เมืองแมนทักงงๆ  เห็นคนขับดึงกระจกลงมาส่องพลางหยิบหวีขึ้นมาปาดผมอีกรอบจนเรียบกริบ

“จะได้เพิ่มความประทับใจ”

“ตัดหัวมึงทิ้งไปเลยอ่ะ  รับรองแม่ประทับใจแน่ๆ”

เพลิงกัลป์จุ๊ปาก  ดึงเสื้อคอปกของตัวเองให้เข้าที่  วันนี้เขาแต่งตัวเรียบร้อยกว่าปกติหลายเท่า  รองเท้าขัดมันวับทีเดียว  ขาดแต่เนคไทเท่านั้นเอง

“เวอร์มาก  แม่กูไม่เคยดุใครหรอก  เพื่อนกูจะแต่งตัวบ้าบอยังไงแม่ก็ไม่เคยว่า”

“กูไม่ได้จะมาเป็นเพื่อนมึงนี่”  คนพูดพูดหน้าตาย  พอมองเห็นเงาของหญิงวัยกลางคนรูปร่างค่อนไปทางท้วมเดินมาเปิดประตูบ้านก็รีบเปิดประตูลงไปจากรถทันที  เร็วกว่าลูกชายตัวจริงเสียด้วยซ้ำ

“เมืองแมน  กลับมาแล้วเหรอลูก”  คุณจุไรทักลูกชายก่อน   เมืองแมนก้าวเข้าไปกอดมารดาเอาไว้แน่นให้สมกับความคิดถึงตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา  “อ้วนขึ้นหรือเปล่าเนี่ยเรา  อาหารที่นู่นอร่อยล่ะสิ”

“แมนคิดถึงแม่จัง”

“ปล่อยก่อนลูก เดี๋ยวแม่ล้ม....แล้วพ่อหนุ่มนี่ใครล่ะ  หน้าตาหล่อเหลาเอาการ  เพื่อนแมนเหรอลูก”  เธอเปลี่ยนสายตาไปมองร่างสูงใหญ่ที่ยืนประสานมือเรียบร้อยอยู่ข้างๆลูกชาย

เพลิงกัลป์มือเย็นเฉียบ

....................................................................................

มาต่อแล้วจร้า 

เอาแล้วเหวยย  ข้าขอพากลับมากรุงเทพฯก่อนนะ  พักยกเรื่องผีหมอหลินไว้สักนิด  ฮิฮิ

ขอบคุณทุกคนมากที่เม้นท์โหวตเป็นกำลังใจมาตลอด คือปลื้มมากกกกก

บอกตามตรง ตอนที่เขียนแรกๆนึกว่าจะไม่มีคนอ่านซะแล้ว  คือมันแปลกๆนิดนึง55555

ตอนนี้ดีใจมาก ๆๆ

ขอบคุณนะคะ

Melenalike by Hollyk

 

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 05-05-2018 19:05:59

ความจะแตกล่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: Jang Wachira ที่ 05-05-2018 19:09:21

ใจบางเหลือเกิน :katai2-1: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 05-05-2018 19:13:35

ไม่แปลกเลยค่ะสนุกกำลังพอดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 05-05-2018 19:38:50

มือเย็น ลุ้นแทนหมอเพลิงด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-05-2018 19:39:35

คารู้เพิ่มอีกคนแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 05-05-2018 19:41:44

แอบขำเพลิง มีความเตรียมความพร้อมเพื่อให้แม่ยายประทับใจ ฮาาา เอ็นดู

และๆ เหมือนจะใกล้ความแตกแล้วนะ ลุ้นจังเลยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 05-05-2018 19:48:33

 :L2: :pig4: :L2: :pig4: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 05-05-2018 19:51:48

แม่แมนจะถูกใจลูกเขยคนนี้มั้ยนะ ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 05-05-2018 19:53:53

รำคาญหวานมากบอกเลย ขี้เผือกนะคนเรา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 05-05-2018 19:56:56

หมั่นไส้เพลิงหลงความหล่อตัวเอง
หมอปราการได้ออกฉากซักทีได้ยินชื่อมาหลายตอนละ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 05-05-2018 19:59:44

แง หมออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 05-05-2018 20:01:29

แม่จะรู้ไหมน้า ว่าเมืองแมนท้อง....อยากให้อัพทุกวันเลยค่ะ ติดตามอ่านทุกตอนนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า <3

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 05-05-2018 20:03:17

 :ling1: :ling1: :ling1:
 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: แมว ที่ 05-05-2018 20:07:36

ค้างหนักมาก :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 05-05-2018 20:16:24

เพลิงทำตัวดีๆ หน่อยนะ เดี๋ยวว่าที่แม่ยายไม่รัก แล้วจะหาว่าเราไม่บอก อิอิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 05-05-2018 20:20:54

มาแล้วววว คิดถึง พ่อเพลิงกับแม่แมนน  อยากให้มาอัพทุกวันเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 05-05-2018 20:53:56

ตายล่ะ แม่เขาจะยกลูกชายเขาให้ไหมล่ะตัวเธอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 05-05-2018 21:01:27

ตลกความอยากเอาใจแม่ยายของหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 05-05-2018 21:16:38

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 05-05-2018 21:17:38

สาวที่ตุ๊กตาว่าคือใครนะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 05-05-2018 21:25:09

ฮึ่มมม ตื่นเต้นไปกับเพลิง ตลกความเห่อและโอเวอร์ของนาง555 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 05-05-2018 21:29:11

เรารู้ว่าใต้ความสงบมันมีคลื่นซ่อนอยู่ อะไรทำให้เราระแวงขนาดนี้ อยากกรีดร้อง นังตุ๊กตายางเอาอะไรมาพูดอยากมุดเข้าจอไปตบปาก นังบ้า แล้วก็นังกี้นังนี่ก็อีกตัว ทำระแวง
สุดท้าย ชะตากรรมเดียวกันคืออะไรหมอหลินนนนน ท้อง? หรือตาย กรี๊ด ไม่อยากจะคิด  :katai1:
ยิ่งกว่าหมอคริสก็อิฉันนี่แหละค่ะ  :amen:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 05-05-2018 21:33:34

ชะนีสอดรู้สอดเห็นตัวนี้จะสร้างดราม่าอะไรไหมนี่  :mew5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 05-05-2018 22:06:21

อยากอ่านตอนหวานๆก็อยากอ่าน อยากอ่านเรื่องลึกลับก็อยากกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 05-05-2018 22:09:14

นี่ว่าความจะแตกก็เพราะยัยหวานนี่แหละ ส่วนหมอเพลิงนั้นมาพบว่าที่แม่ยายแล้วจะเป็นยังไงต่อไปจะกล้าสารภาพตามตรงรึเปล่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-05-2018 22:12:28

555555หมอเพลิงสู้
ผู้ต้องสงสัยอีกคนกำลังจะมาแล้วสินะ  ลุ้นทุกตอนเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 05-05-2018 22:18:57

คุณยายอย่าดุพ่อเพลิงนะฮะ

เอาใจช่วยคุณพ่อคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 05-05-2018 22:26:23

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 05-05-2018 22:45:25

ขออ่านต่อได้มั๊ย เพลิงเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ รักและหลงไหลเมืองแมนมากกว่าหลงตัวเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 05-05-2018 23:00:31

 :katai1:


แค่คิดว่าหวานรุ้เรื่อง อ่านต่อแทบจะไม่รุ้เรื่องล่ะ


 :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 05-05-2018 23:06:23

เขินหมอเพลิง
ขอให้อาจารย์คริสอาการดีขึ้นเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 05-05-2018 23:13:57

โอ้ยยยยลุ้นได้ทุกตอนจริงๆ ความใกล้แตกแล้วใช่ไหม รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 05-05-2018 23:33:31

ลุ้นแทนเพลิงนะเนี่ย :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-05-2018 23:39:15

สู้ๆนะหมอเพลิงเอาชนะใจแม่ยายให้ได้นะ 5555
ว่าแต่หมอปราการจะเป็นกุญแจสำคัญของเรื่องหมอหลินรึเปล่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-05-2018 23:51:50

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 05-05-2018 23:55:32

อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์แล้วจังเลย
เค้ากำลังหวานกัน ฮื้อออ ใจบาง อยากอ่านอีกกกกกก :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 06-05-2018 00:03:51

 :mew1: :mew1: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-05-2018 02:34:41

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 06-05-2018 10:11:09

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-05-2018 02:07:38

 :really2:มีคนรู้เพิ่มแล้วววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 07-05-2018 09:12:28

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 07-05-2018 16:43:55

แฟนครับแม่

ตอบแบบนี้แม่จะตีไหม คะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 07-05-2018 22:34:37

แม่ต้องทำอาหารเลี้ยงรับลูกเขยแล้วแหละ :D

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 07-05-2018 23:08:01

มาเมืองกรุง พิชิตใจแม่ยาย :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 09-05-2018 17:51:12

รอเจ้าค่ะ เเต่งดีเราชอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 09-05-2018 17:51:56

รอเจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 11-05-2018 01:13:04

Internal Love

ตอนที่ 24

Don’t kill your love with fear.

 



 

 

 

 

            “ผมชื่อเพลิงครับ  เป็น...ง่า ...รูมเมทของเมืองแมน”

            เพลิงกัลป์ตอบอ้อมแอ้ม  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ถึงได้ไม่กล้าพูดความจริงออกไปตรงๆ  เพลิงกัลป์ที่แสนเชื่อมั่นในตัวเองคนเดิมหายไปไหนไม่ทราบ  เหลือแต่ผู้ชายที่ยืนใจสั่นมือเย็นอยู่ตรงนี้

            “อ๋อ แมนเล่าให้ฟังอยู่เหมือนกัน  สวัสดีจ้ะ  เข้ามาในบ้านกันก่อนลูก”  คุณจุไรพูดยิ้มๆ  โอบไหล่ของลูกชายคนโตพาเดินเข้าไปในบ้าน  โดยมีเพื่อนของลูกลากกระเป๋าเดินทางตามหลังมาด้วย  “แล้วนี่สลับกันขับรถมาเหรอจ้ะ  ดีแล้วล่ะตั้งหลายชั่วโมง  ขับรถคนเดียวเพลียแย่”

            “ครับแม่”  เมืองแมนอุบอิบ   ไม่กล้าบอกว่าที่จริงแล้วคนตัวสูงเป็นคนขับเองคนเดียวล้วนๆมาตลอดทาง

            “ของเพลิงก็รับปริญญาพร้อมกับแมนเหรอจ้ะ”  แม่ของเขายังตามเรื่องไม่ทัน  ส่วนรูมเมทของเขานั้นได้แต่ยืนอึกอักอยู่ครู่หนึ่งเหมือนปลาสำลักน้ำ

            “คะ..คือ  ผม  เอ่อ...เปล่าครับ  ผมมาถ่ายรูปให้แมน”  ประโยคหลังเพลิงกัลป์พูดเร็วขึ้น  คล้ายเจ้าตัวเริ่มตั้งหลักได้แล้ว  “แมนไม่ได้จ้างช่างภาพ  พอดีผมมีกล้องแล้วก็ชอบถ่ายรูปอยู่เลยมาช่วยครับ”

            “น่ารักจังเลยจ้ะ  เพื่อนแมนนี่มีน้ำใจจังเลย”  เมืองแมนยิ้มแห้งๆ ไม่ค่อยกล้าสบตามารดาของตนเท่าไหร่  รีบช่วยเพลิงกัลป์ขนกระเป๋าขึ้นไปบนห้องนอนของตน   “เพลิงพักห้องแมนนั่นแหละจ้ะ”  เธอบอกยิ้มๆ

            นับว่าแม่ของเขาเอ็นดูเพลิงกัลป์อยู่ไม่น้อยทีเดียวถึงได้ยอมให้พักที่บ้านได้  เพราะทุกทีเธอก็จะมีวิธีบ่ายเบี่ยงไม่ให้เพื่อนผู้ชายของเมืองแมนนอนค้างที่บ้าน  แม่เคยให้เหตุผลว่าเจ้าเมย์น้องของเขากำลังเป็นสาว  มีผู้ชายมาพักถึงจะเป็นเพื่อนของพี่ชายก็ไม่สมควร

            “ที่นอนพอไหม  ถ้าไม่พอเดี๋ยวแมนไปช่วยแม่ยกที่ห้องมาเพิ่มก็ได้”

            “ผมไปช่วยเองครับ”  เพลิงกัลป์รีบอาสา  พยักพเยิดเป็นสัญญาณให้เมืองแมนนั่งพักเสีย  เดินตามคุณจุไรเข้าไปในห้องนอนอีกห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของเมืองแมน  จัดการอุ้มผ้านวมกับหมอนมาเพิ่มที่ห้อง

            “แค่นี้น่าจะพอนอนอยู่หรอก”

            “พอครับคุณอา”

            “เตียงห้องแมนเล็ก  คงต้องมีใครสักคนลงมานอนพื้นล่ะนะ”  เธอพูดยิ้มๆ  รอยยิ้มของเธอคล้ายกับของเมืองแมนมาก   ชายหนุ่มคิดในใจ

            “ผมนอนพื้นได้สบายครับ  อยู่ที่นู่นก็นอนพื้นประจำ”  เขาหลุดปากออกไป  คนฟังขมวดคิ้วทันที

            “อ้าว  ทำไมถึงต้องไปนอนพื้นล่ะจ้ะ  เห็นแมนบอกว่ามีห้องนอนสองห้องไม่ใช่เหรอ”  เธอทวนความจำได้อย่างแม่นยำ

            “เตียงผมมันยุบน่ะครับ  นอนแล้วปวดหลัง”  เขารีบแก้  คนแก่กว่าพยักหน้ารับ  ไม่ได้ติดใจถามอะไรเพิ่มอีก  เปลี่ยนไปถามเรื่องข้าวปลาอาหารแทน

            แม่ของเมืองแมนกลับออกไปจากห้องนอนแล้ว  บอกว่าจะไปตลาดซื้อของมาทำกับข้าวเพิ่มให้ลูกชาย  ให้แมนกับเพื่อนพักผ่อนกันไปก่อนตามสบาย  เพลิงกัลป์ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเดี่ยวกลางห้องทันที  บิดขี้เกียจอย่างเมื่อยขบ

            “ง่วงนอนสุดๆ  ปวดหลังปวดขาด้วย”

            เจ้าของเตียงเหลือบมองคนที่นอนกางแข้งกางขาเต็มเตียงจนไม่เหลือที่นอนให้เขาอย่างฉุนๆ  แต่ก็ต้องยอมเพราะอีกฝ่ายอุตส่าห์ขับรถพาเขามาจนถึงที่บ้าน

            “ไปอาบน้ำก่อน  นอนแบบนี้เดี๋ยวก็หลับหรอก”  เขาพูด

            “ไม่หลับหรอกน่า”  คนพูดหลับตาลง  “มือกูยังเย็นอยู่เลย  ตื่นเต้นเป็นบ้า”

            “จะตื่นเต้นอะไรนักหนา  ไม่เห็นมีไร”  เมืองแมนนึกถึงใบหน้าซีดๆของอีกฝ่ายตอนเจอหน้าแม่เขาเมื่อกี้ขึ้นมาก็อดยิ้มกว้างไม่ได้  “แม่ใจดีจะตาย”

            “ใจดีเพราะยังไม่รู้ความจริงน่ะสิ”  คนพูดเริ่มก่ายหน้าผาก  “จริงๆตอนแรกว่าจะบอกไปเลยแต่กลัวท่านไล่ออกจากบ้านเสียก่อน”

            “จะบ้าเหรอ  ห้ามบอก”  เมืองแมนพูดเสียงเขียว

            “ยังไงสักวันหนึ่งความจริงก็ต้องถูกเปิดเผยอยู่ดี  สู้ให้ท่านรู้จากปากเราเองเสียตอนนี้ไม่ดีกว่าเหรอแมน”  เพลิงกัลป์พูดช้าๆ  “ท้องมึงก็โตขึ้นทุกวัน  ปล่อยไว้ไม่นานความก็ต้องแตก”

            “กู...ยังไม่อยากบอก”  เมืองแมนพูดเสียงเบา  ถอยไปนั่งลงบนเก้าอี้  “แม่จะต้องเสียใจแน่ๆ”  แค่คิดมาถึงตรงนี้  เขาก็รู้สึกวูบๆในอก  แม่คงผิดหวังกับลูกชายคนเดียวมาก

            “แม่อาจจะดีใจที่ได้หลานก็ได้นะ”

            “เป็นแม่มึงจะดีใจมั้ยล่ะ  ลูกชายท้องป่องกลับมาบ้านน่ะ”  เมืองแมนย้อน  “แม่กูต้องช็อคมากแน่ๆ”  เขาลูบท้องอย่างกังวล

            “แต่มึงไม่ได้ท้องไม่มีพ่อเสียหน่อยนี่เมืองแมน  พ่อมันก็นั่งอยู่เนี่ย  ท่านคงไม่โกรธหรอก”

            “เรื่องโกรธก็ส่วนหนึ่ง  แต่เรื่องช็อคก็อีกส่วนหนึ่ง  แม่คงไม่คิดว่าลูกชายตัวเองจะท้องได้มั้ยล่ะ”  เมืองแมนเริ่มกลุ้มใจขึ้นมาจริงๆ  “ท้องได้ยังไงก็ไม่รู้”

            “นั่นสิ  ..สงสัยต้องลองอีกทีจะได้รู้”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตายแล้วก็ร้องโอยออกมาเพราะคนฟังยกมือขึ้นฟาดต้นขาเต็มแรง  “เจ็บนะแมน”

            “ก็พูดอะไรไม่ได้เรื่องเอง  คนยิ่งกำลังกลุ้มๆอยู่”

            “เดี๋ยวนี้เอะอะก็ลงไม้ลงมือตลอดเลยนะ  นี่คนไม่ใช่กระสอบทราย  เกิดกูช้ำในตายขึ้นมาทำไง”

            “ก็ฉลองสามวันเจ็ดวันเลยสิ”

            “เป็นม่ายตั้งแต่ยังสาว เอ๊ย  ยังหนุ่มเลยนา”

            “เพลิงกัลป์!”

            “พูดเล่น  ก็เห็นเครียดอ่ะ  เครียดมากไปลูกจะพลอยไม่สบายไปด้วยนะ”  ชายหนุ่มพูดพลางขยับตัวเว้นที่ว่างเอาไว้ให้พออีกฝ่ายนอนได้  ยกมือขึ้นตีเบาะเบาๆ  “มานอนนี่เร็ว  ง่วงแล้วเนี่ย  ตื่นมาได้ไปช่วยแม่มึงทำกับข้าว”

            “เพราะง่วงหรอกนะ”  เจ้าของห้องพูดฮึดฮัด  เดินมาล้มตัวลงนอนเคียงข้างอีกฝ่าย  วงแขนแข็งแรงเอื้อมมาโอบเอวดึงเข้าหาตัวโดยอัตโนมัติ     เมืองแมนก็ฟาดเพี๊ยะเข้าให้ที่หลังมือแบบอัตโนมัติเหมือนกัน

            “เจ็บจัง”  เสียงห้าวๆกระซิบอยู่ข้างหูพร้อมกับลมหายใจอุ่นจัด

            “เจ็บก็นอนเฉยๆ”  เมืองแมนกระซิบตอบ

            พวกเขาผล็อยหลับไปอย่างง่ายดายเพราะความเหนื่อยเพลียจากการเดินทางหลายชั่วโมง  ไม่รู้เลยว่าประตูห้องที่ไม่ได้ล็อคนั้นถูกมารดาของเมืองแมนเปิดออกอย่างถือวิสาสะเพื่อจะตามลงไปกินข้าวเย็น

            คุณจุไรมองภาพร่างสองร่างนอนแนบชิดกันบนเตียงภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันอย่างกระอักกระอ่วน  เธอตัดสินใจปิดประตูห้องแล้วถอยออกมาเงียบๆ  หญิงวัยกลางคนเดินลงบันไดบ้านมาหยุดที่ห้องครัว  ครุ่นคิดอย่างหนักหน่วง

            ...ความจริงการที่เมืองแมนพาเพื่อนผู้ชายมาที่บ้านก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร  ในเมื่อเจ้าตัวก็เป็นผู้ชาย  แต่ที่ตะหงิดใจเธอตั้งแต่แรกก็คือสายตาคมๆของ ‘รูมเมท’ ของลูกชายคนนั้น   แววตาของเพลิงกัลป์เวลามองลูกชายของเธอดูอ่อนโยน   ไม่เหมือนเวลาเพื่อนผู้ชายมองกัน  ยิ่งเวลาที่เมืองแมนมองตอบกลับไปนั้น  เธอคิดว่าตัวเองเห็นแววพราวระยับในดวงตาคมเข้มคู่นั้นทีเดียว  พอมารวมกับภาพที่เห็นเมื่อครู่ด้วยแล้ว  คงไม่ต้องสงสัยในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่กระมัง...

            เธอก็พอจะระแคะระคายมานานแล้วว่าบางทีลูกชายอาจจะไม่ได้ชอบเพศตรงข้าม  แต่เธอก็ยังหวังอยู่ลึกๆว่าสักวันหนึ่งลูกจะได้เจอหญิงสาวที่ดีพร้อมถูกใจ  ตบแต่งเข้ามาเป็นศรีสะใภ้แก่วงศ์ตระกูล  มีลูกหลานสืบสายเลือดให้เธอได้อุ้มชูเลี้ยงดูต่อ...เธอถอนหายใจยาว  เห็นทีคงเป็นได้แค่ความฝัน...แล้วในฐานะคนเป็นแม่อย่างเธอ  จะทำอะไรได้บ้าง  จะบังคับลูกเธอก็ไม่เคยทำ  ไม่อยากทำด้วย  ในเมื่อเธอส่งเสียเลี้ยงดูจนลูกชายเติบโตเป็นผู้ใหญ่ทำงานได้แล้ว  เป็นถึงแพทย์ที่มีหน้าที่ดูแลรับผิดชอบชีวิตคนอีกหลายร้อยหลายพันชีวิต  เธอจะไปใช้อำนาจของความเป็นแม่บังคับใจก็คงไม่ถูกไม่ควร  ถึงจะรู้ว่าเมืองแมนคงจะทำตามที่แม่ขอก็ตาม

            ครั้นจะปล่อยเอาไว้ให้ลูกเลือกทางเดินตามใจ  คนเป็นแม่ก็อดผิดหวังอยู่นิดๆไม่ได้...

            “คุณแม่  เมย์กลับมาแล้วค่ะ”

            เสียงลูกสาวดังขึ้นหน้าบ้านทำเอาคุณจุไรสะดุ้ง  เธอรีบกระวีกระวาดเดินไปเปิดประตูบ้านให้ลูกสาวเข้ามาข้างใน  เด็กสาวถอดรองเท้าออกวาง  พูดเสียงเจื้อยแจ้ว

            “วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วค่ะ  เมย์แวะไปดูหนังกับเพื่อนมาแล้วก็ไปทานข้าวต่อ   หนังสนุ๊กสนุกนะคะเกี่ยวกับ....”  เสียงใสๆเงียบหายไปเสียเฉยๆ   มารดาหันมองตามก็เห็นลูกสาวของตนกำลังมองรูมเมทของพี่ชายที่เดินลงบันไดมาตาไม่กระพริบ   “...พี่แมนกลับมาแล้วเหรอคะ”  ปากถามพี่ชายที่เดินตามหลังลงมาแต่ตามองผู้ชายอีกคนที่เดาว่าเป็นเพื่อนของพี่

            “กลับมาเมื่อบ่ายนี่เองเมย์  เป็นไงบ้างสอบวันสุดท้ายเหรอ...นี่เพลิงกัลป์  เพื่อนพี่เอง”   เมืองแมนแนะนำ

            “สวัสดีค่ะ  ...ใช่พี่เพลิง  เดือนมอ....หรือเปล่าคะ”   คำพูดของสาวน้อยทำเอาคนที่เหลือหันไปมองหน้ากันอย่างทึ่ง

            “ใช่ครับ”  เพลิงกัลป์ทำตัวไม่ถูก  ถ้าเป็นสาวน้อยคนอื่นๆเขาก็คงโปรยยิ้มโปรยเสน่ห์ตามปกติไปแล้ว  แต่นี้เป็นน้องสาวของเมืองแมน  เขาเลยไม่กล้าที่จะทำแบบนั้น  ได้แต่ตอบอย่างเรียบร้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ไป

            “เมย์รู้จักมาก่อนเหรอ”   คนเป็นพี่ชายถาม

            “รู้จักสิคะ  พี่เขาดังออกจะตายไป  มีภาพลงในเพจเฟซบุ๊คออกเยอะแยะ   แฟนคลับเยอะด้วย  จริงไหมคะพี่หมอเพลิงกัลป์”  เมย์หันไปถามเพื่อนพี่ชายยิ้มๆ  “เพื่อนเมย์ยังเคยกรี้ดพี่เลย”

            “ขอบคุณครับ”  เพลิงกัลป์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองแก้เขิน  ทั้งที่ปกติเขาเคยชินกับการทักทายหรือถูกจับตามองอย่างชื่นชมแบบนี้  แต่ครั้นเป็นคนในครอบครัวของเมืองแมนเข้า  ทุกอย่างก็ดูเก้อกระดากชวนให้ทำตัวไม่ถูกไปหมด

            “ไปล้างมือก่อนไปยัยเมย์  แล้วได้ลงมาทานข้าวกัน”  คุณจุไรตัดบท  ไล่ลูกสาวคนเดียวให้ไปล้างมือทำความสะอาดให้เรียบร้อย  อีกนัยหนึ่งก็เป็นการช่วยเหลือพ่อหนุ่มหน้าคมเพื่อนของเมืองแมนด้วย  เห็นฝ่ายนั้นทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก  ยิ้มเหมือนคนปวดฟันแล้วก็อดขำในใจไม่ได้

          “แมนมาช่วยแม่จัดโต๊ะหน่อยลูก  เพลิงด้วยนะ”  เธอกวักมือเรียก

            คนตัวใหญ่กระวีกระวาดเข้ามาช่วยเธออย่างเต็มอกเต็มใจยิ่งกว่าลูกชายของเธอเสียอีก  ดูท่าทางเวลาหยิบจับของใช้แล้วก็ดูคล่องแคล่วดี  แสดงว่าคงทำงานบ้านเป็นอยู่บ้าง  ไม่ได้ถึงขั้นเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออะไร

            มานั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันบนโต๊ะอาหาร  คุณจุไรอดชื่นใจไม่ได้ที่วันนี้ลูกๆทั้งสองคนมาอยู่ร่วมโต๊ะกันพร้อมหน้า  แถมด้วยชายหนุ่มอีกคนที่ท่าทางก็เป็นเด็กดีไม่เลว

            “พี่เพลิงถ่ายรูปด้วยเหรอคะ  เท่จังเลยค่ะ”  เมย์แทบจะผูกขาดการสนทนา  เธอตื่นเต้นมากที่ได้เจอเพลิงกัลป์ตัวจริง   “อยากเห็นรูปที่พี่เพลิงถ่ายจังค่ะ”

            “เดี๋ยวรอดูตอนงานแมนก็ได้ครับ”  เพลิงกัลป์ตอบ ระวังไม่ให้สบตาหญิงสาวมากเกินไปนัก  เกรงใจมารดาของเธอที่นั่งอมยิ้มอยู่ตรงข้าม  แต่ยังน้อยกว่าคนที่นั่งกินข้าวเงียบๆอยู่ข้างตัว

            “แมนเพิ่มข้าวอีกมั้ยลูก  วันนี้แม่ทำของโปรดแมนทั้งนั้นเลย”  มารดาพูดยิ้มๆ  ส่งโถข้าวไปให้ลูกชายรับเอาไว้  “เพลิงล่ะ  กับข้าวฝีมือแม่อร่อยหรือเปล่า”

            “อร่อยมากครับ”  เพลิงกัลป์ตอบเต็มปากเต็มคำ  “โดยเฉพาะแกงส้ม  ผมอยากมาเรียนกับคุณอาเลยครับ”

            คนฟังหัวเราะอย่างถูกใจ

            “ของโปรดพ่อแมนเขาน่ะ  ว่าแค่เราชอบทำอาหารเหมือนกันเหรอ”

            “ชอบครับ”  เมืองแมนเหลือบมองคนพูดนิดหนึ่ง  เขาไม่เคยเห็นฝ่ายนั้นทำอาหารอะไรทั้งนั้นนอกจากต้มมาม่ากับทอดไข่เจียว

            “ไว้จะสอนให้นะจ้ะ  แกงส้มทำไม่ยาก  แต่ทำให้อร่อยยาก”  จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องการทำอาหารจากเมนูนั้นเปลี่ยนเป็นเมนูนี้ไปเรื่อยโดยมีเพลิงกัลป์คอยถามเป็นระยะด้วยท่าทางสนใจเต็มที่  คุณจุไรก็ออกจะเพลิดเพลินไม่น้อยที่มีคนมาคอยถาม  แถมยังมีไหวพริบเข้าใจถามเสียด้วย

            “คุณอาทำอาหารเก่งจังครับ  ชักอิจฉาลูกๆบ้างนี้เสียแล้ว”  เพลิงกัลป์พูดขึ้นมายิ้มๆ  เหลือบมองเมืองแมน  “แม่ของผมท่านทำอาหารไม่ค่อยเป็นเลยครับ   ผมเลยกินแต่กุนเชียง หมูหย็องเสียจนเบื่อ”

            “บ้านเพลิงอยู่ทางเหนือเหรอจ้ะ”       

            “ครับ  บ้านผมอยู่เชียงใหม่  แต่ก็มีญาติๆกระจายอยู่ทั่วภาคเหนือแหละครับ  คุณอาอยากไปเที่ยวภาคเหนือบ้างไหมครับ  ผมจะพาไป”

            “วุ้ย..อยากไปก็อยากไปอยู่หรอกจ้ะ  แต่เดี๋ยวไม่มีใครเฝ้าบ้าน”   เธอหัวเราะ  “เที่ยวเหนือนอกจาวัดวาก็มีภูเขาขึ้นดอยกัน  ต้องหนุ่มๆสาวๆนั่นแหละไป  คนแก่อย่างฉันไปไม่ไหวหรอก”

            “ใครว่าคุณอาแก่กันครับ  นี่ถ้าผมเจอข้างนอกคงนึกว่าเป็นพี่สาวเมืองแมนก็เท่านั้น”

            คุณจุไรหัวเราะเสียงดังกว่าเดิม  มองค้อนชายหนุ่มราวกับสาวๆ

            “แหม  เรานี่ปากหวานจังนะ  แม่ขอทายว่าเราต้องมีแฟนเยอะๆแน่ๆเชียว”

            “ผมมีแฟนคนเดียวครับ”  คำตอบของเพลิงกัลป์ทำให้เมืองแมนเหลือบมองอย่างปรามกันอยู่ในที

            “หรอจ้ะ  หน้าตาเป็นอย่างไรล่ะแม่ชักอยากเห็นเสียแล้ว”   เธอพูดหน้าตาเฉย  ลอบสังเกตอาการของลูกชายอยู่เงียบๆ  เห็นใบหน้ารูปหัวใจเริ่มแดงจัดลงมาถึงลำคอ

            เพลิงกัลป์ขยับตัวยุกยิกเพราะถูกคนข้างตัวประทุษร้ายเข้าที่หน้าขาเต็มแรง  เมืองแมนแอบหยิกขาเขาผ่านกางเกงเนื้อหนาแทนคำเตือนไม่ให้ปากพล่อย  หลุดพูดอะไรออกไป  เขาได้แต่ชักขาหนีไม่กล้าโวยวายออกมา

          “เอ้อ...ไว้จะโชว์รูปให้ดูครับ”   ชายหนุ่มอ้อมแอ้ม

            “อยากเห็นจังเลยค่ะพี่เพลิง  แฟนของพี่เพลิงต้องสวยมากแน่เลย  ใช่พี่ฟ้าหรือเปล่าคะ หนูเคยเห็นเขาแซวกันในเน็ต”   น้องสาวของเมืองแมนถามขึ้น

            “ไม่ใช่หรอก  คือพี่ยังไม่ได้เปิดตัวน่ะ”   เขาเอามือลูบต้นขาตัวเองป้อยๆ  ไม่ต้องสงสัยว่าป่านนี้คงจะเขียวไปแล้วเรียบร้อย

            “เมย์กินปลาทูอีกมั้ย  พี่ตักให้” คนมือหนักพูดแทรก  ส่งจานปลาทูทอดไปให้แบบที่น้องสาวไม่ต้องร้องขอ  “แม่ครับ  วันนี้มีผลไม้อะไรเหรอ”

            “มีทุเรียนลูก  เพิ่งซื้อมาเลยกำลังสวย  อยู่ในครัวแน่ะ”

            “เดี๋ยวผมไปหยิบให้ครับ”  เพลิงกัลป์ลุกพรวดขึ้นจากโต๊ะ   ชิงเดินตัดหน้าเมืองแมนเข้าไปในครัวเสียก่อน   คุณจุไรมองตามแผนหลังกว้างนั้นแล้วปรารภกับลูกชายเบาๆ

            “น่ารักดีนี่  เพื่อนของลูกคนนี้”

            “เอ้อ...ครับ”  เมืองแมนรับคำ  “น่ารักแค่บางทีแหละครับ  ส่วนใหญ่น่าถีบมากกว่า”

            “พูดเสียรุนแรง  หุ่นแบบนั้นถีบเค้าไหวเหรอลูก  แม่กลัวแต่หนูจะหงายหลังกลับมามากกว่า”  คุณจุไรตอบกลับ

            เมืองแมนไม่ได้พูดอะไรต่อ  เขาเอื้อมมือไปหยิบทุเรียนชิ้นหนาน่ากินขึ้นมากัด  รสหวานหอมจัดของมันทำให้อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย  แม่กับน้องสาวก็ชอบกินทุเรียนไม่แพ้กัน   พากันหยิบกินคนละชิ้นสองชิ้น  ขณะที่คนข้างๆเมืองแมนกลับจ้องไปที่ทุเรียนอยู่อย่างนั้น  ไม่ยอมหยิบเสียที

          “ไม่กินล่ะ  อร่อยออก”  เมืองแมนพูด  “สุกกำลังดีเลยนะครับแม่”

            “ใช่จ้ะ  แม่ผ่านไปตอนเขากำลังแกะพอดี  เนื้อสวยก็เลยซื้อมา  กินเลยจ้ะพ่อเพลิงไม่ต้องเกรงใจมีอีกเยอะ”  ประโยคหลังหันไปคะยั้นคะยอเพื่อนลูกชาย

            “ครับๆ”   เพลิงกัลป์มองราชาผลไม้ในจานอีกรอบอย่างหมดหวัง  ความจริงแล้วเขาไม่ชอบกลิ่นของผลไม้ชนิดนี้เท่าไหร่

            “เอาชิ้นนี้เลย  ชิ้นใหญ่สุด”  เมืองแมนส่งทุเรียนชิ้นหนามาให้เขาถึงที่พร้อมกับนัยน์ตาแพรวระยับเหมือนคนกลั้นหัวเราะ  พนันได้เลยว่าฝ่ายนั้นคงจะเดาออกว่าเขาคงไม่ชอบกินทุเรียนเป็นแน่

            “กินเลยจ้ะ  ในครัวมีอีก  เมย์แน่ะลุกไปดูซิลูก”   คุณจุไรบอกลูกสาว

            เพลิงกัลป์เม้มปาก  หลับหูหลับตากินผลไม้เนื้อหวานมันจนถึงขั้นเลี่ยนในความรู้สึกของเขาเข้าไป  อะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับกลิ่นของมันที่ชวนคลื่นเหียนพิกล   ฝืนกินเข้าไปจนหมดเม็ด  เมืองแมนก็ทำท่าจะหยิบอีกชิ้นส่งมาให้

            “อิ่มแล้วๆ  พอดีกำลังฟิตหุ่นอยู่ครับ”  ชายหนุ่มแก้ตัว  เขาไม่อยากบอกความจริงออกไปว่าเขาไม่ชอบทุเรียนเลย  กลัวจะเสียคะแนนในสายตาของคุณจุไร  แม้ว่าอีกฝ่ายจะยังไม่รู้ว่าเขาหวังมาฝากตัวมากกว่าแค่ตำแหน่งเพื่อนลูกก็ตาม

            “พี่เพลิงหุ่นดีออกค่ะ  ไม่ต้องฟิตอะไรเพิ่มหรอก  มีแต่พี่แมนนั่นแหละลงพุงเชียว”  เมย์พูด  มองเสื้อยืดที่คับตรงส่วนท้องของพี่ชายยิ้มๆ  “ออกกำลังบ้างสิพี่  อ้วนแล้วนะ”

            “งานหนัก  พี่ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาออกกำลังเท่าไหร่”  เมืองแมนตอบอย่างอึดอัด  รีบเปลี่ยนเรื่อง  “พรุ่งนี้เป็นวันซ้อม  คุณแม่กับเธอยังไม่ต้องไปหรอก  ไว้ค่อยไปวันจริงทีเดียวดีกว่า”

            “ตายจริง  เมย์ยังไม่ได้หาชุดเลยค่ะ  อีกสองวันใช่มั้ยคะ”

            “ไม่ได้เป็นคนรับเสียหน่อยยัยเมย์”  พี่ชายขัดคอ

            “ได้ยังไงคะ  ต้องไปเจอคนออกเยอะแยะ  เพื่อนหมอของพี่แมนหล่อๆเพียบเลย”  เด็กสาวหัวเราะเบาๆ

            “แล้วโจ้แฟนเธอล่ะ  เอาไปไว้เสียที่ไหนแล้ว”

            รอยยิ้มบนใบหน้าของน้องสาวจางลงฉับพลัน  เมย์เม้มปากจากนั้นก็ลุกขึ้น  พึมพำขอตัวก่อน  เธอเดินหายไปในครัวพร้อมกับจานข้าว

            เมืองแมนมองตามหลัง  สบตาผู้เป็นแม่อย่างตกใจแกมเป็นห่วง

            “เกิดอะไรขึ้นครับแม่  เมย์กับโจ้มีปัญหากันเหรอ”   

            “ไม่รู้เหมือนกัน  เมย์ยังไม่ได้เล่าให้แม่ฟังเลย  รู้แค่ว่าไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิม  โจ้ก็ไม่ได้มาบ้านเกือบสองอาทิตย์แล้ว”

            แมนใจแป้ว  เขาลุกขึ้นจากโต๊ะเดินตามหลังน้องสาวเข้าไปในห้องครัว  เจอร่างโปร่งระหงกำลังนั่งเท้าแขนอยู่ที่ขอบหน้าต่าง

            “เมย์  โอเคหรือเปล่า...พี่ขอโทษนะ”  เมืองแมนพูด  ถึงอย่างไรน้องสาวก็เป็นผู้หญิงหนึ่งในสองคนที่เขารักมากที่สุดในชีวิต  อะไรก็ตามที่ทำให้เธอเสียใจ  เขาย่อมใจเสียไปด้วย

            “ไม่เป็นไรค่ะพี่แมน  ไม่มีอะไรหรอก”  เด็กสาวพูดเสียงอู้อี้  ยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาบนแก้ม

            “มีอะไรก็เล่าให้ฟังได้นะเมย์  เผื่อพี่จะช่วยอะไรได้บ้าง”  แมนพูดเสียงอ่อน  ก้าวเข้าไปใกล้น้องสาวพลางยกมือขึ้นลูบศีรษะเธอเบาๆ  เมย์หันหน้ามาสวมกอดเอวของเขาเอาไว้  แนบใบหน้าลงกับหน้าท้องของเมืองแมน

            “เมย์ไม่รู้...ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะพี่แมน  มันแบบ...อุ้ย!  อะไรน่ะคะ?”  เมย์อุทาน  เงยหน้าขึ้นจากท้องของเขา  เมื่อครู่เธอรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวข้างใต้เสื้อยืดเนื้อบางนั้น  “มีอะไรในท้องของพี่แมน  มันเหมือนขยับได้”  เธอออกจะตกใจไม่น้อย

            “คงเป็นเสียงลมในกระเพาะน่ะ  พี่เป็นกรดไหลย้อนอยู่  พอกินเสร็จก็ลมเยอะแบบนี้ล่ะ”  เมืองแมนพูด  ทำหน้านิ่งทั้งที่หัวใจเต้นเร็วแรง  ขยับตัวถอยออกมาจากน้องสาวไม่ให้ผิดสังเกต  “พูดแล้วก็นึกได้ว่าต้องไปกินยาลดกรดก่อน  ชักเริ่มปวดท้องแล้วล่ะ”  ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้อง  รู้ว่ามีสายตาสงสัยของน้องสาวมองตามหลังมา

            เพลิงกัลป์กำลังช่วยแม่ของเขาทำความสะอาดโต๊ะอาหารอยู่  ร่างสูงใหญ่จัดการลำเลียงจานชามช้อนส้อมเข้ามาในครัวแถมยังลงมือล้างอย่างรวดเร็วอีกต่างหาก  ระหว่างนั้นก็พูดคุยกับมารดาของเขาไปด้วยอย่างถูกคอ   

            “เดี๋ยวแมนช่วยเก็บจานเอง”

            “ไม่ต้อง  ขึ้นไปพักบนห้องเถอะ”  เพลิงกัลป์ไล่เขาออกมา

            ชายหนุ่มไม่รู้จะทำอะไรก็เลยกลับขึ้นไปบนห้องนอนของตน  เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น....เจมส์โทรมา  เขาลืมไปสนิทเลยว่าสัญญากับเพื่อนว่าจะไปเลี้ยงฉลองตอนเย็นด้วยกัน  เมืองแมนขอเลื่อนเป็นเย็นวันพรุ่งนี้แทน  ฟังเพื่อนพูดโอดครวญมาตามสายอีกพักหนึ่งก็นัดแนะถึงงานซ้อมรับปริญญาวันพรุ่งนี้

            “ไอ้ป๊อกจ้างช่างภาพมาถ่ายด้วยพรุ่งนี้  มึงจะหารกับพวกกูหรือเปล่า”

            “กูมีตากล้องแล้ว”  เมืองแมนพูดออกไป

            “อ้าว...ใครวะ  หาจากไหน”

            “เพลิงกัลป์  มันจะมาถ่ายให้”

            “ฮ่าๆ”  ปลายสายหัวเราะลั่น  “ลงทุนฉิบหาย  มันตามมึงลงมาด้วยเรอะ”   เมืองแมนอดรู้สึกหน้าร้อนๆขึ้นมาไม่ได้

            “อืม”   

            “อย่าบอกนะว่าพักอยู่บ้านมึง”

            “เออ...ไม่งั้นจะให้ไปพักที่ไหน”

            “ไอ้นี่มันเอาจริงนี่หว่า”  เพื่อนเขาอุทาน  “ร้ายน่าดู”

            “ไม่มีอะไรหรอก”  เมืองแมนตัดบทเพื่อน  “ไว้คุยกันพรุ่งนี้  กูนอนล่ะเหนื่อยเต็มที”

            “มีอะไรก็อัพเดทเพื่อนฝูงกันบ้างนะครับคุณเมืองแมน  อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว  อ้อ...แล้วถ้าพรุ่งนี้มึงจะแจกการ์ดแต่งงานล่ะก็  ช่วยเตือนกูก่อน  กูไม่อยากเป็นลมต่อหน้าเพื่อนคนอื่น  ฮ่าๆ”  เจมส์หัวเราะลั่นก่อนจะวางสายไป  ไม่อยู่รอฟังเมืองแมนด่าไปตามสาย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท23 5/5/61 p32
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 11-05-2018 01:13:59

            “บ่นอะไรพึมพำอยู่คนเดียว  หืม?”  เสียงห้าวๆดังขึ้นด้านหลังพร้อมกับไออุ่นของร่างกายที่เดินเข้ามาจนชิด  เมืองแมนขยับตัวทันที

            “คุยโทรศัพท์กับเพื่อนเฉยๆ ไม่มีอะไร  เสร็จแล้วเหรอ”  เขาถอยออกมา  เว้นระยะห่างจากอีกฝ่ายสามก้าว

            ถึงจะเคยนอนร่วมห้อง ร่วมเตียงกันมาหลายครั้ง  หากแต่บรรยากาศในคืนนี้กลับต่างออกไป  ไม่รู้เป็นเพราะสถานที่ เวลาหรืออะไรกันแน่  บางทีมันอาจจะสัมพันธ์กับแววตาวิบวับของอีกฝ่ายที่มองมาที่เขาก็เป็นได้

            “เรียบร้อยแล้ว  คุณแม่นั่งดูละครอยู่ข้างล่าง”

            “อ้อ...”  เมืองแมนอุทานแล้วเงียบไป  เสมองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าของอีกฝ่าย

            “จะอาบน้ำก่อนหรือเปล่า”  เพลิงกัลป์ถามขึ้นเบาๆ

            “อาบก่อนเลย”  เมืองแมนตอบ  “ว่าจะจัดของต่อก่อน”

            “อาบด้วยกันไหม”  คำถามของอีกฝ่ายทำให้ใบหน้าของคนฟังเห่อร้อนขึ้นฉับพลัน

            “บ้าเหรอ  จะอาบก็อาบไป  ไม่ต้องมากวนกันได้มั้ย”  เมืองแมนตวัดเสียง  เดินหนีไปอีกทาง  ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังตามหลังมา  หางตาเห็นร่างสูงใหญ่ค้นกระเป๋าหาผ้าเช็ดตัวแล้วก็เดินหายเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับเสียงผิวปาก

            เมืองแมนแวบออกมาจากห้อง  เดินลงบันไดมาเจอมารดานั่งดูละครหลังข่าวอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก  พอเธอเห็นเขาก็กวักมือเรียกให้ไปนั่งดูละครด้วยกัน

            “กำลังสนุกเลยแมน  พระเอกมันรู้แล้วว่านางเอกท้อง  ดูสิว่ามันจะทำยังไง”  เธอพูด

            ลูกชายล้มตัวลงนอนบนโซฟา  เอื้อมมือไปกอดเอวแม่เอาไว้  ก้มหน้าซุกเหมือนเมื่อครั้งยังเป็นเด็กๆ  คุณจุไรตกใจในตอนแรกก่อนจะเปลี่ยนเป็นอมยิ้ม  ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสลวยแผ่วเบา

            “อะไรกันพ่อตัวดี  อยู่ดีๆก็มาอ้อนกันเสียอย่างนั้น”

            “คิดถึงแม่จังครับ”   พูดได้แค่นั้น  น้ำตาก็แล่นขึ้นมาจุกคอหอย  เมืองแมนเม้มปากกลั้นสะอื้น  เพิ่งรู้สึกถึงความอ่อนแอในหัวใจตัวเองที่เพียรเก็บเอาไว้ภายใต้ท่าทางเรียบเฉยมาตลอด  มันพุ่งขึ้นมาพร้อมกับคลื่นสะอื้นที่สุดจะกลั้น  “ฮึก...แมน...คิดถึงแม่มาก...”

            “เป็นอะไรไปลูกๆ  จู่ๆมาขี้แยใส่แม่แบบนี้”  แม่ของเขาตกใจ  ใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้  “ใครทำอะไรแมนให้เสียใจหรือเปล่า  มีเรื่องอะไรจะเล่าให้แม่ฟังมั้ยลูก”

            ลูกชายของเธอส่ายหน้า  แต่กลับร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม

            คุณจุไรถอนหายใจยาว  ไม่เมื่อลูกไม่ตอบ  เธอก็ไม่คาดคั้นด้วยไม่ใช่วิสัยของเธออยู่แล้ว  ยกมือขึ้นลูบเส้นผมนิ่มลื่นอย่างใจลอย  อดนึกถึงสามีผู้ล่วงลับไปเสียไม่ได้  ถ้าเขายังอยู่ก็คงจะดี  จะได้ช่วยกันคิดแก้ไขปัญหาให้ลูก

            เมืองแมนร้องไห้จนตัวโยน  น้ำมูกน้ำตาไหลพรากไปหมด  เปลือกตาบวมแทบปิด  ชายหนุ่มร้องไห้ออกมาจนสาแก่ใจ  ปล่อยให้น้ำตาพาความอัดอั้นตันใจที่เก็บเอาไว้หลายเดือนออกมาให้หมด  ฝ่ามืออบอุ่นของผู้เป็นแม่ลูบไล้อยู่ที่ศีรษะของเขาแทนคำปลอบโยน

            “ชู่ว...พอแล้วเมืองแมน  ร้องไห้จนน้ำตาจะท่วมโลกแล้ว  พอแล้วลูก...”  แม่เช็ดน้ำตาที่ข้างแก้มให้เขา  “โตจนทำงานแล้วยังร้องไห้กอดแม่เป็นเด็กๆไปได้   ไม่เอาสิ แม่เคยสอนว่ายังไง”

            “แมนจำไม่ได้แล้ว”   ลูกชายตอบอู้อี้  จมูกแดงก่ำ

            “อ้าว...แล้วกันเจ้าลูกคนนี้”   มารดาอุทาน  “ลุกขึ้นมานั่งคุยกันดีๆก่อน  มีอะไรอยากเล่าให้แม่ฟังมั้ย  ได้ทุกอย่าง...ทุกเรื่อง”  เธอพูดเสียงหนักแน่น

            ลูกชายสบตาแม่แวบหนึ่งแล้วก็เบือนหลบไป

            “งั้นแม่ลองเดานะ   คงจะเกี่ยวกับ...เพื่อนของลูก  เพลิงกัลป์กระมัง”

            ลูกชายหันหน้าขวับ  แล้วก็รีบสั่นหัวแรงๆแทนการปฏิเสธ

            “ไม่ใช่เหรอ  งั้นแม่ก็เดาไม่ถูกแล้วล่ะ”  เธอหัวเราะเบาๆ  แนบฝ่ามือเข้าที่ข้างแก้มของลูกชายคนเดียว  “แม่จะไม่ถามหนูเป็นครั้งที่สองหรอกนะ  เพราะแม่รู้ว่าเมื่อแมนพร้อม  แมนก็จะเล่าให้แม่ฟังเอง  แต่อยากให้รู้ไว้ว่าแม่พร้อมรับฟัง และอยู่ข้างแมนเสมอ”  เธอจูบที่หน้าผากของลูกไปหนึ่งที  เมืองแมนเลยดันตัวขึ้นหอมแก้มมารดาแรงๆทั้งสองข้าง

            “ขอบคุณมากนะครับแม่”  เขาพึมพำ

            ....ขอโทษนะครับแม่....ความคิดที่เขาไม่ได้พูดออกไป

            เป็นเพราะแมนขี้ขลาดเกินกว่าที่จะทำให้แม่ผิดหวังได้  แมนไม่กล้าบอกแม่ทั้งๆที่อยากพูดออกไปใจแทบขาด...ทำไมมันทรมานจัง  แม่คงจะรับไม่ได้ถ้าเขาสารภาพความจริงออกมา  ....ความจริงที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่อยากยอมรับ

            เมืองแมนกลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง  รูมเมทของเขากำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอ่านหนังสือเล่มใหญ่อยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์   ข้างตัวมีอะไรสักอย่างที่คล้ายๆหูฟังวางอยู่ด้วย

            “มาแล้วเหรอ  อ้าว...ร้องไห้ทำไม”  เพลิงกัลป์ทัก  ผุดลุกขึ้นมาจากเตียง  เดินตรงมาหา  “มีเรื่องอะไร  เสียใจหรือว่าโกรธ?”

            “ไม่มีอะไร  คุยกับแม่แล้วร้องไห้เฉยๆ”  เมืองแมนตอบ  พยายามรักษาอารมณ์ให้คงที่  “ยังไม่นอนอีกเหรอ  ไหนว่าเหนื่อย”

            “นอนตอนบ่ายไปแล้ว  มึงนี่ขี้แยกว่าที่คิดนะแมน”  ฝ่ายนั้นพูดล้อๆ  เอื้อมมือมาถือวิสาสะจูงมือเขาพาเดินไปที่เตียง  “จะอวดอะไรให้ดู  ของเพิ่งส่งมาเมื่อวานเอง  นี่คือหูฟังสำหรับแม่และทารกในครรภ์”  เพลิงกัลป์พูดด้วยน้ำเสียงภูมิใจ  “อ่านเจอแนะนำในวิจัยของอเมริกาเลยสั่งซื้อมา  เจ๋งมั้ย”

            รอยยิ้มกว้างของอีกฝ่ายกลับทำให้เมืองแมนโกรธในฉับพลัน  ความรู้สึกเหมือนคนที่ถูกทิ้งให้ว้าวุ่นกังวลเป็นห่วงสารพัดอยู่คนเดียวทั้งที่อีกคนไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไรกับความลับที่ต้องปกปิด   ชายหนุ่มตัวสั่นยกมือขึ้นป้ายน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาอีกรอบอย่างโกรธๆ

            “มันใช่เวลามาอวดของแบบนี้มั้ย  คนเครียดจะตายอยู่แล้ว  ยังมีอารมณ์มาเล่นของเล่นอีก...”         

            “เดี๋ยวก่อน  ใจเย็นๆ  เป็นอะไรไปแมน”

            “เอาแต่ถามว่าเป็นอะไรๆ  ก็ลองคิดดูบ้างสิ  แค่มาที่บ้านด้วยกูก็กลุ้มใจจะแย่  มึงไม่กลัวความลับแตกแต่กูกลัว  เข้าใจมั้ย...กลัวมากด้วย”  เมืองแมนพูดเสียงแหบปนสะอื้น  “ป่านนี้แม่ก็คงสงสัย   มึงยังทำเป็นเล่นอีก   กูไม่น่าให้มึงมาเลยเพลิง”

            “กูดูเหมือนคนทำเป็นเล่นเหรอแมน”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเรียบ  จับต้นแขนของอีกฝ่ายแน่น

            “ก็ใช่น่ะสิ  มึงอาจจะสนุกกับเรื่องนี้แต่กูไม่สนุกด้วยหรอกนะ  ไหนจะต้องไปเจอเพื่อนๆกูพรุ่งนี้อีก  มึงไม่ต้องไปดีกว่ามั้ย”

            “อ้าว...”  เพลิงกัลป์อุทานแล้วเงียบไป

            “พอความแตก  คนที่ซวยคือกูนี่   แม่กูคือคนที่เสียใจที่สุด  มึงไม่เข้าใจหรอกเพลิงว่ามันกดดันแค่ไหน”  แม้แต่คนพูดเองก็ยังงงว่าความรู้สึกกดดันหนักหน่วงขนาดนี้มาจากไหนกันแน่  อารมณ์ของเขามันพุ่งทะยานขึ้นสูงจนยากจะกลับลงมาโดยง่าย 

            “กูไม่น่ามาเลย”  เพลิงกัลป์พูดเบาๆ

            “รู้ตัวก็ดีแล้ว”  เมืองแมนพูดเสียงห้วน  ปัดมือของอีกฝ่ายออก  เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงหันหลังให้   ห้องเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่เมืองแมนจะได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงประตูเปิดปิด

            เพลิงกัลป์ออกไปจากห้องแล้ว

            น้ำตาไหลออกมาอีกรอบ  เมืองแมนยกมือขึ้นมาปิดปาก  เขาไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองตอนนี้เลย  ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงออกไปจากห้องแทนที่จะเข้ามากอดปลอบเขาไว้เหมือนทุกที...

            คิดได้ถึงตรงนี้  ก็ออกจะตกใจกับความคิดของตนเองไม่น้อย  ชายหนุ่มเริ่มตามทันความรู้สึกน้อยใจแบบไม่มีสาเหตุของตัวเองปนกับความรู้สึกอื่นขึ้นมาได้   

            เขานอนร้องไห้อยู่พักหนึ่งจนกระทั่งผล็อยหลับไปเองอย่างเหนื่อยอ่อน         

            .......................................................................................

            เงาตะคุ่มๆสูงใหญ่ตรงสวนหน้าบ้านทำเอาคุณจุไรชะงักไปนิดหนึ่ง  เธอจรดปลายเท้าเข้าไปยืนดูจนชิดหน้าต่างถึงได้เห็นว่าเจ้าของเงานั้นแท้จริงคือรูมเมทของเมืองแมน  ชายหนุ่มผู้นั้นกำลังเดินกลับไปกลับมาด้วยท่าทางเหมือนคนกำลังตกอยู่ในห้วงคำนึงหนัก

            เสี้ยวหน้าคมซ่อนอยู่ในเงามืดจึงมองไม่เห็นสีหน้าแววตาของเจ้าตัว   แต่เดาเอาจากลักษณะอาการแล้วคงไม่ได้อยู่ในอารมณ์เบิกบานเป็นแน่  คุณจุไรเหลือบมองนาฬิกา  ...เกือบตีหนึ่งแล้ว

            เธอเองก็นอนไม่หลับเช่นกันถึงได้ลุกจากที่นอนลงมาข้างล่าง  ตั้งใจว่าจะมาชงนมอุ่นๆดื่มเสียหน่อย  เผื่อจะทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นของเธอสบายขึ้นบ้าง

            สำหรับคนเป็นแม่แล้ว  เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับเรื่องของลูก

            ยิ่งเห็นลูกน้ำตาตก  ร่ำไห้เสียขนาดนั้น  หัวใจของแม่ก็เจ็บปวดเหมือนมีมือมาบีบ  ถึงแม้ยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงของลูกชาย  แต่ความทุกข์ของลูกย่อมส่งถึงหัวใจของพ่อแม่เสมอ  จุไรบอกตัวเองว่าเธอคงนอนไม่หลับแน่ถ้าไม่สามารถหาทางช่วยเหลือลูกชายคนเดียวได้

            เธอเปิดประตูบ้านออก  เดินเนิบๆตรงเข้าไปหาเพื่อนของลูกที่กำลังเดินจงกรมอยู่  ชายหนุ่มผู้นั้นสะดุ้งน้อยๆหันมามองหน้าเธอ  จากนั้นก็เก็บอาการได้อย่างรวดเร็วแบบคนที่เข้าสังคมเก่ง

            “คุณอา...ยังไม่นอนเหรอครับ”  ชายหนุ่มรุ่นลูกทักขึ้นเบาๆ

            “นอนไม่ค่อยหลับน่ะ  เลยออกมาเดินเล่นเสียหน่อย  พ่อเพลิงล่ะ  เดินทางมาทั้งวันไม่เหนื่อยเหรอจ้ะ”  เธอพูดยิ้มๆ  อีกฝ่ายยิ้มตอบ

            นี่เองเป็นสิ่งที่แตกต่างจากลูกชายของเธออย่างเห็นได้ชัด  ผู้ชายคนนี้เป็นคนเก็บอารมณ์ความรู้สึกเก่งกว่าเมืองแมนมากนัก  แถมยังแสดงออกมาได้แนบเนียนมากกว่าด้วย

            “ได้นอนพักไปตอนบ่ายก็สดชื่นขึ้นมากแล้วครับ”  เพลิงกัลป์ตอบยิ้มๆ

            “เมืองแมนเป็นอย่างไรบ้าง”

            แววตาเรียบสงบของคนที่เด็กกว่าเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง  แก้วตาดำสนิทขุ่นเข้มขึ้นเล็กน้อย  ถึงอย่างไร  ด้วยวัยและประสบการณ์ที่มากกว่าก็ทำให้สามารถจับอารมณ์ของอีกฝ่ายได้

            “คงหลับไปแล้วครับ”

            “อ้อ”  เธอพยักหน้าเนิบๆ  เหลือบมองคนรุ่นลูกอย่างพินิจ  แม้ว่าจะยิ้มออกมาอย่างใจดี  “อยู่ห้องเดียวกับเมืองแมนเป็นอย่างไรบ้าง  ลูกชายอาออกจะแปลกๆกว่าคนอื่นเขาหน่อยนะ”

            “ไม่หรอกครับ”

            “เป็นผู้ชายคนเดียวในบ้านก็อย่างนี้ล่ะ  เขาแบกรับความหวังของแม่กับน้องเอาไว้”  เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย  “มีอะไรก็มักจะเก็บเอาไว้คนเดียว  ไม่ค่อยเล่าออกมาให้แม่ให้น้องฟังหรอก”

            “.............”

            “แม่ก็ได้แต่เป็นห่วงเขาอยู่ห่างๆ  มีอะไรพอช่วยได้ก็ช่วย  ยิ่งคราวนี้เขากลับบ้านมาดูท่าทางแปลกไป  เพลิงพอจะทราบไหมว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า  อาจจะเป็นปัญหาที่ทำงานกระมัง”

            “ไม่ใช่หรอกครับ”  เพลิงกัลป์พูด

            “งั้นเรื่องอะไร  เผื่อแม่จะช่วยได้บ้าง”  เธอพูดเสียงอ่อนๆ  เดาทางได้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าน่าจะเป็นพวกแพ้ไม้อ่อนมากกว่าไม้แข็ง  “ถ้าเป็นเรื่องรักใคร่ล่ะก็  แม่ก็ไม่เคยห้าม  เรียนจบทำงานกันแล้ว  แมนจะคบกับใครแม่ไม่ว่าหรอก”

            ชายหนุ่มยังเงียบสนิท   ทำหน้ายิ้มๆเฉยๆ  แต่ความกังวลในแววตาคู่นั้นเริ่มจะปิดไม่มิด   คุณจุไรยิ้มมุมปาก  เหลือบมองหน้าคนอ่อนวัยกว่าแล้วพูดช้าๆ

            “เพลิงคบกับแมนอยู่ใช่มั้ยลูก”

            ................................................................................

           

           

            มาอัพต่อแล้วจร้า  อิอิ

            มีความหนักแฝงอยู่เบาๆ  ตอนหน้าเจอกัน อิอิ

            ขอบคุณทุกคนที่เม้นท์โหวตให้นะคะ  ปลาบปลื้มมากมาย

            เจอกันๆๆ

            ใครเล่นทวิต #แฟนหมอแมน นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-05-2018 01:33:15

กดดันมากเลย แมนคงเครียดมากจริงๆ ไม่รู้ว่าเพลิงจะบอกกับแม่แมนว่ายังไง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-05-2018 01:48:12

ลุ้นไปตามทุกบรรทัด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 11-05-2018 01:53:12

อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกแมนจริงๆคนหัวอกเดียวกัน
 หัวอกเดียวกันในที่นี้คือความหวังของครอบครัวและก็แรงกดดันจากรอบด้าน อ่านแล้วเครียดไปกะบเมืองแมนเลย รู้สึกใจวูบๆถ้าหากว่าแม่เมืองแมนรู้ว่าเมืองเเมนท้อง จะเกิดอะไรขึ้นนะ เรื่องนี้โคตรกดดันเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 11-05-2018 02:27:57

แม่ยายเปิดประเด็นให้พูดแล้ว เพลิงพูดไปเลย ตายเป็นตาย  o7

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 11-05-2018 05:12:23

คนท้องอารมณ์อ่อนไหวเหรอเเมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 11-05-2018 06:14:21

กดดันอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 11-05-2018 06:43:56

ค้างงงงงงงงง  รอต่อไปฮึบๆๆ :ling3: :ling3:

อารมณ์คนท้องหวั่นไหว แต่ก็หวังนะ ว่าเพลิงจะพูดออกไป ปกป้องแมนให้เต็มที่เลยนะเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 11-05-2018 06:50:47

 :L2: :pig4: :L2: :pig4: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 11-05-2018 06:53:15

พี่เพลิงสู้ๆ
บอกเลยๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-05-2018 07:01:18

แมนไม่ต้องเครียดมากน้าคุณแม่อยากอุ้มหลาน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-05-2018 07:17:27

แมนไม่ต้องเครียดมากน้าคุณแม่อยากอุ้มหลาน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-05-2018 07:24:01

คุณแม่เฉียบมาก  อารมณ์คนท้องมันก็จะขึ้นๆลงแบบนั้นแหละ อย่าถือสาแมนเลยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 11-05-2018 08:52:46

คุณแม่ไม่อ้อมค้อมเลยนะ ถามได้ตรงประเด็นมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 11-05-2018 08:57:39

ถ้ารอให้เมืองแมนบอกแม่เองคงยาก แต่ถ้าเพลิงเป็นคนบอกแทนน่าจะง่ายกว่านะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 11-05-2018 09:01:36

รอตอนต่อไป อเกนๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 11-05-2018 09:24:04

ตัดตอนโหดร้ายยย :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 11-05-2018 09:27:28

ไม่โดนผีหลอกก็มีเรื่องกดดัน  :mew5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 11-05-2018 09:48:41

แงงงงง รออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-05-2018 09:50:03

 :hao4:


เครียดเยอะ จนสงสารเด็กในท้องแล้วเนี่ยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 11-05-2018 09:51:34

อารมณ์คนท้องอะเนอะ แต่เราเชื่อว่าเพลิงไม่ได้สบายใจไปมากกว่าแมนหรอก น่าจะกดดันพอดูแหละแต่ไม่แสดงออกมากเพราะไม่อยากให้แมนเครียดกว่าเดิม แต่กลายเป็นแมนมาระเบิดอารมณ์ใส่ซะอย่างนั้น ตื่นมาก็มาขอโทษเพลิงด้วยนะแมน ส่วนเพลิงจะกล้าบอกแม่ตรงๆมั้ยคงต้องลุ้นตอนหน้าแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 11-05-2018 10:04:40

คุณแม่ใจดีและมีเหตุผลมากพอต้องรับได้แน่ๆถึงความสัมพันธ์ของสองคนยิ่งมีหลานมาให้อุ้มด้วยกลัวทางฝังครอบครัวเพลิงยังไม่ได้ออกมาเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 11-05-2018 10:51:18

เครียดเลยง่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 11-05-2018 11:00:15

ต่อให้คุณแม่เมืองแมนมีเหตุผลหรือใจดีแค่ไหน แต่เราเข้าใจเมืองแมนนะว่า มันยากที่จะบอก มันคงยากที่ทำให้คนที่เรารักผิดหวัง เมืองแมนกำลังท้อง อารมณ์คงแปรปรวนเป็นธรรมดาจ้า สู้ๆน้า ติดตามทุกตอนค่า งื้อ เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่า ขอขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 11-05-2018 11:17:45

ติดตามต่อไปค้าาาาา :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 11-05-2018 12:08:31

สงสาร ใครไม่เจอแบบนี้คงไม่เข้าใจความรู้สึก อดทน เข้มแข็งนะเมืองแมน เพื่อแม่จุไร คือแม่ที่ดีที่สุดแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 11-05-2018 12:14:54

เอาจริง​ ความจะแตกก็เพราะพ่อเพลิง หลุกหลิก​ นี่​ล่ะค่ะ ความแตกก็ดีนะจะได้แต่งๆ ไปเลย เย้
ปล. คนเขียน​เปิดเรื่องใหม่อีกเหรอคะเห็นแว่บๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-05-2018 12:57:48

เข้าใจอารมณ์ ความรู้สึกของแมน
เป็นผู้ชายแต่ท้องได้ ที่แมน เกิดวิตกจริต
ไหนจะความรู้สึกผิดที่ทำให้แม่เสียใจ
แต่แม่แมน ก็ไม่ใช่คนที่อ่อนไหว คาดหวังกับลูกสูง
เป็นคนเข้มแข็งคนหนึ่งเลย  ยอมรับฟังลูกๆด้วยดี
อยู่ที่แมนจะกล้าพูดหรือเปล่าเท่านั้น
ไม่พูดก็อึดอัดอยู่อย่างนั้น
ที่จริงปัญหาแมนท้อง ก็ไม่เท่าผู้หญิงท้อง
เพราะเพลิงพร้อมรับผิดชอบอยู่แล้ว
ไหนๆแม่ก็ถาม เปิดโอกาสให้แล้ว เพลิง ก็เล่าๆให้แม่ฟังไปเลย  :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 11-05-2018 13:06:31

โอ้ยยยยยยยย แอบสงสารเพลิง
เพลิงบอกแม่ยายไปเลย!!
น้องแมนอะไรคือรอเค้ามากอดปลอบลูกกกกกก รักเค้าแล้วอะดิ๊

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: qxrb ที่ 11-05-2018 13:21:59

ไรท์ตัดจบแบบนี้ได้ยังไงง 555555
 :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-05-2018 13:27:36

โอ๊ยยยยยย ตัดจบได้โหดร้ายมากๆๆๆๆๆ  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 11-05-2018 13:30:27

รู้สึกค้างคาใจยังไงก็ไม่รู้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: พันวา ที่ 11-05-2018 14:24:10

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: sweetie009 ที่ 11-05-2018 15:13:01

 :o8: :-[ อ่านแล้วฟิน มีความสุข ดีต่อใจ  ถึงจะมีเรื่องผีๆมาเกี่ยวข้องด้วย  อ่านแล้วอยากอ่านต่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 11-05-2018 15:27:59

เพลิงบอกคุณแม่ไปเลยนะ ปิดไม่ได้หรอก ยืดอกรับแบแมนๆเลย

รอตอนต่อไปค่ะ อยากรู้ว่าแมนจะยอมรับความรู้สึกตัวเองไหม  :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 11-05-2018 16:10:43

ตัดจบได้ทรมานใจจริงๆค่ะ อยากวาร์ปให้ถึงอาทิตย์หน้าเร็วๆ  :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 11-05-2018 17:43:19

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 11-05-2018 18:41:00

โอ้ยยยยยค้างเลจ้าาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 11-05-2018 19:16:25

แงงง ติดเรื่องนี้อย่างหนุบหนับเลยค่ะ ชอบภาษา ชอบบรรยากาศ ชอบทุกอย่างงง แง
เอ็นดูหมอแมน รักการหยอดของหมอเพลิง เอาใจช่วยกับเรื่องครอบครัว หมอเพลิงทำ Proposal ขอลูกชายคุณแม่เลยค่าาาาาา สนับสนุนมากๆ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ จากใจคนอ่านที่อยากอ่านแบบวันเว้นวัน 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 11-05-2018 19:52:21

โห้ยยยยยยยยยยยยยยยกลับมาก่อน มาคุยให้จบ  :sad4: ขอวาร์ปไปอาทิตย์หน้าเลยได้ป่ะ
แมนก็คงกังวลมาก ด้วยอารมณ์ของคนท้องด้วย เพลิงต้องเป็นผู้นำนะ อย่างให้แมนรู้สึกเคว้ง
อันไหนจัดการได้ก็จัดเลย สู้ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 11-05-2018 21:09:12

อูยยยยย คุณแม่รู้แล้วแน่ๆ

แต่เรื่องแฟนก็เรื่องนึง ส่วนเรื่องท้องนี่ก็อีกเรื่องที่แมนกังวลมากๆนี่เนอะ

เอาใจช่วยทุกคนเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 11-05-2018 22:03:56

เพลิงพูดเลย พูดออกมาให้หมดเลย แมนจะได้โล่งใจ คุณแม่จะว่าไงก็ยอมรับโดยดีแต่คิดว่าแม่รับได้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-05-2018 23:48:52

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 12-05-2018 00:05:11

ตัดจบได้แบบ TT

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 12-05-2018 00:22:00

ลุ้นยิ่งกว่าแมนอีก แม่จะโอเคมั้ย จะรับได้มั้ย
แต่พอเห็นประโยคสุดท้าายก็รู้แล้วว่าแม่โอเคเรื่องที่จะคบกัน
แต่เรื่องท้องนี่สิ ค่อยว่ากันทีหลังแล้วกัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 12-05-2018 00:42:12

ตัดจบได้ทรมานมากค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 12-05-2018 01:19:59

คนท้องอารมณ์แปรปรวนค่ะ
หมอต้องเข้าใจนะคะ
เราก็เคยโดนอาจารย์ที่ท้องเหวี่ยงค่ะ
ปกติเป็นคนใจดีมากแท้ๆ แต่พอท้องแล้วดุสุดๆ

พรุ่งนี้วันเสาร์
จะมาต่ออีกใช่ไหมคะ
แงๆๆๆๆ อยากอ่านต่อมากเลยค่ะ
เสพติดเรื่องนี้สุดๆ
เรื่องกำลังสนุกเลย เราชอบหมอเพลิงจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 12-05-2018 01:41:21

ฮื่อออออ
เราชอบของคนเขียนทุกเรื่อง
แต่ตอนแรกไม่กดอ่านเรื่องนี้เพราะ Mpreg
แต่ก็ลองกดเข้ามาอ่านดูแล้วก็ติดเลย
ดีใจที่เข้ามาอ่านค่ะ
ติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้นะคะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 12-05-2018 04:03:07

หนูแทนอารมณ์แปรปรวนเพราะน้องในท้องแน่เลยจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 12-05-2018 07:07:03

ง่าาา เครียดตามหมอแมน
เพลิงบอกแม่ไปเลยละกัน  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: T_TARS ที่ 12-05-2018 07:38:20

แม่หมอแมนไม่น่าห่วง ยังไม่รู้เรื่องทางครอบครัวหมอเพลิงนี่แหละ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-05-2018 09:17:16

รอลุ้นเสาร์นี้จะมาไหมเอ่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 12-05-2018 10:12:30

หมอเพลิงเล่าให้คุณแม่ฟังไปเถอะค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 12-05-2018 19:30:40

สารภาพไปเลยคุณหมอ จะได้ถือโอกาสขออนุญาตคุณแม่ดูแลลูกชายเค้าไปด้วยเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: bxx_ ที่ 12-05-2018 21:48:04

แมนไม่เครียดน๊าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 12-05-2018 23:18:45

บอกไปเลยแม่เปิดทางขนาดนั้น รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 13-05-2018 10:58:17

เอาไงดี? :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-05-2018 01:16:53

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 15-05-2018 09:52:58

แมนเอ๊ยยยยยยยย  ฮอร์โมนสวิงเหรอลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 15-05-2018 11:07:38

โอ๊ยยยย จะบอกหรือไม่บอกนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 15-05-2018 12:40:13

ใจจะขาดแล้วเอย~ :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท24 11/5/61 p34
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 15-05-2018 15:59:55

โอยยยยย :serius2: :mew4: :ling1: :hao7: :-[ :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 16-05-2018 21:50:07

Internal Love

ตอนที่ 25

They say nothing lasts forever,
We’re only here today.



 

 

 

 

 

 

 

            “เป็นไงบ้างลูก เมื่อคืนนอนหลับดีมั้ย  ทำไมตาบวมๆ” มารดาเงยหน้าขึ้นถามเมื่อเมืองแมนเดินลงบันไดมา  ลูกชายหลบตา เสมองอาหารเช้าบนโต๊ะแทน

            “ดีครับ  ไม่ได้กลับบ้านเสียนานเลยนอนเพลินไปหน่อย”  เมืองแมนนั่งประจำที่  ถามขึ้นลอยๆคล้ายไม่สนใจ  “คนอื่นล่ะครับ เจ้าเมย์ทานแล้วเหรอ”

            “เมย์รีบไปมหาลัยน่ะ  เห็นว่ามีงานที่คณะ”  แม่ของเขาตอบ  ส่งจานบรรจุแซนวิชน่ากินมาให้

            “อ้อ..”  เมืองแมนพยักหน้า  อ้ำอึ้งไปเล็กน้อย  พอเห็นเเม่ไม่พูดต่อก็เม้มปาก

            คุณจุไรเหลือบมองหน้าลูกชายเเล้วกลั้นหัวเราะอยู่ในใจ  เจ้าลูกคนนี้ยังดื้อไม่มีเปลี่ยน  เธอวางหน้าเฉยไม่ขยายความเพิ่ม  อยากรู้เหมือนกันว่าลูกชายจะทำอย่างไร

            “เกือบเจ็ดโมงแล้ว”  เมืองแมนกินเสร็จก็พูดลอยๆ  พอเห็นแม่ไม่พูดเข้าจริงๆ ก็จำต้องถามออกมา  “แล้วเพลิงกัลป์ล่ะครับ  ผมไม่เห็นตั้งเเต่เช้า”

            “เพลิงไปส่งเจ้าเมย์ที่หน้าปากซอยน่ะ”  แม่ตอบเสียงเรียบ แต่เมืองแมนอดรู้สึกไม่ได้ว่ามีรอยยิ้มขำแฝงอยู่ในสีหน้าของมารดา “โกรธอะไรกันเหรอ  เมื่อคืนเเม่เห็นเขามาเดินอยู่ข้างล่างตั้งนาน”

            “ไม่มีอะไรหรอกครับ”  ลูกชายอ้อมแอ้ม  หลบตาคนถาม

            “แล้วไป  มากันแค่สองคน  มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจานะลูก  อย่าใช้แต่อารมณ์” เธอพูดเนิบๆ  แล้วเปลียนเรื่องอย่างนุ่มนวล  “เสียงรถมาเเล้ว  เพลิงน่าจะมาแล้วล่ะ”

            “เขา…กินอะไรหรือยังครับ”  เมืองแมนถามเร็วปรื๋อ

            “ออกไปส่งเมย์ตั้งเเต่เช้า  น่าจะยังไม่ทันได้กินอะไรนะ”  คุณจุไรพูด  แล้วหยิบกล่องใสส่งมาให้อย่างรู้ใจ  เธอไม่ได้อยู่รอดูให้ลูกชายทำตัวไม่ถูกไปมากกว่าเดิม  แต่กลับลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในครัว

            “ผมไปก่อนนะครับเเม่”  เสียงลูกชายดังขึ้นแว่วๆ ก่อนที่จะได้ยินเสียงรถถอยออกไปจากบ้าน

            คุณจุไรถอนหายใจยาว  เดินกลับออกมาจากห้องครัว  แซนวิชในจานหายไปเกือบครึ่ง  คงเป็นฝีมือของลูกชายหยิบไปฝากคนขับรถล่ะมั้ง

            จัดการอาหารเช้าจนเสร็จเรียบร้อยเเล้ว คุณจุไรก็จัดการเก็บกวาดบ้านเหมือนทุกวัน  ระหว่างนั้นก็อดนึกถึงคำพูดของชายหนุ่มรุ่นลูกเมื่อคืนไม่ได้

            กรอบรูปเรียงรายอยู่บนหลังตู้  เด็กน้อยเมื่อยี่สิบปีก่อนส่งยิ้มร่ามาให้เธอ  ข้างๆกันนั้นเป็นรูปสามีกำลังอุ้มลูกชายคนแรกเอาไว้ในอ้อมแขน  อีกมือก็โอบไหล่ของเธอเอาไว้

            “ถ้าคุณยังอยู่  จะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้นะคะ  ฉันอดกลุ้มใจไม่ได้”

            ไม่มีคำตอบจากรอยยิ้มของคนในรูปภาพ

            ....................................................................................

 

            “เย็นนี้จะไปกินข้าวกับเพื่อน  ไม่ต้องรอ”  เมืองแมนพูดลอยๆ หลังจากขึ้นมานั่งเงียบอยู่บนรถมาตลอดทาง ลอบมองใบหน้าคมเข้มของคนขับก็เห็นอีกฝ่ายวางหน้าเรียบเฉย  ไม่ได้ซักถามอะไรเพิ่มเติมเหมือนที่เคย   “น่าจะเลิกประมาณสองทุ่ม”  เขาขยายความอย่างไม่ตั้งใจ

            “อืม”  เสียงห้าวๆรับคำราวกับเสียไม่ได้  เลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าตึกคณะแพทยศาสตร์

            “อาจจะเลิกเร็วกว่านั้น  ไว้จะโทรหาก็เเล้วกัน”  เมืองแมนพูดต่อ  ครั้นเห็นอีกฝ่ายไม่มีท่าทางสนใจก็เม้มปาก  กระแทกกล่องพลาสติกบรรจุอาหารที่วางไว้บนตักมาตลอดทิ้งเอาไว้ตรงคอนโซลรถก่อนจะเปิดประตูลงไป

            เพลิงกัลป์มองตามหลังร่างโปร่งบางที่เดินดุ่มๆตรงไปทางอาคาร  เพื่อนสองสามคนเข้ามาสบทบทักทายกับเมืองแมน  ทำให้ใบหน้ารูปหัวใจจ๋อยๆบึ้งๆนั้นค่อยยิ้มออก

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจ  วนรถหาที่จอดอยู่พักใหญ่  วันนี้มีบรรดาญาติพี่น้องเพื่อนของบัณฑิตแพทย์มาให้กำลังใจกันไม่น้อย บ้างก็หอบช่อดอกไม้มาแสดงความยินดี  บ้างก็สะพายกล้องพะรุงพะรัง

            ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋ากล้องมาสะพายเอาไว้บ้าง  เกือบจะลงจากรถแล้วถ้าท้องไม่ร้องประท้วงเสียก่อน  เหลือบมองกล่องบรรจุอาหารที่อีกฝ่ายทิ้งเอาไว้ หึ... อยากจะแสร้งงอนต่ออยู่เหมือนกันหรอกนะแต่ว่า…

            พริบตาเดียวแซนวิชในกล่องก็หมดเกลี้ยง  เพลิงกัลป์เปิดประตูลงมาจากรถได้ก็เดินตรงไปทางอาคารที่เห็นเหล่าบัณฑิตไปรวมตัวกัน  กวาดตามองหาครู่เดียวก็เจอร่างโปร่งบางของเมืองแมนโดดเด่นออกมาจากกลุ่มคนที่พลุกพล่าน  เจ้าตัวอยู่ในชุดครุยตัวยาวเรียบร้อยแล้ว  ความโคร่งใหญ่ช่วยอำพรางหน้าท้องของฝ่ายนั้นได้ดีทีเดียว

            ผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเมืองแมนทำท่าพยักพเยิดมาทางเขา  เพลิงกัลป์จำอีกฝ่ายได้ทันทีว่าชื่อเจมส์  เพื่อนสนิทที่เคยไปเยี่ยมแมนถึงโรงพยาบาลคนนั้น  เขาเห็นเมืองแมนมองมาทางเขาแวบเดียวแล้วก็หันกลับไป  ศีรษะทุยส่ายไปมาคล้ายกำลังปฏิเสธอะไรสักอย่างกับเพื่อนๆ

            จากนั้นเหล่าบัณฑิตก็ทยอยเข้าไปในหอประชุม  เพลิงกัลป์มองหาที่นั่งรอทว่าเมืองแมนกลับเดินย้อนมาหาเขาเสียก่อน

            “กลับไปก่อนเลย  ไม่ต้องรอ  มันหลายชั่วโมง”  เมืองแมนพูด  ไม่สบตาเขา

            “ไม่ได้มีธุระที่ไหน”  เขาตอบกลับไป  รักษาน้ำเสียงให้เรียบเฉย

            “กูจะไปกับเพื่อน ไม่ต้องรอหรอก”

            “หมายถึงพวกเจมส์อะไรนั่นใช่มั้ย”

            “ใช่”  เมืองแมนอึกอักราวกับจะพูดอะไรต่อ  แต่ก็ไม่พูด

            “ก็ได้  ถ้าไม่สบายใจล่ะก็  กูจะกลับก่อน  ขากลับจะให้ไปรับที่ไหนก็บอกแล้วกัน”  เพลิงกัลป์มั่นใจว่าอีกฝ่ายสามารถจับน้ำเสียงหมางเมินที่เขาใส่ลงไปอย่างจงใจได้อย่างเเน่นอน  ใบหน้าอ่อนใสซีดลงนิดหนึ่ง  เหลือบมองเขาสลับกับมองปลายเท้าตัวเอง

            “งั้น…ก็ตามนั้น”  บัณฑิตพึมพำ  หมุนตัวเดินตามหลังเพื่อนเข้าไปในหอประชุม

            คล้อยหลังได้ไม่กี่ก้าว  เมืองแมนก็หันกลับไปมองคนตัวสูงนั้นอีกครั้ง  เห็นอีกฝ่ายกำลังพูดคุยอยู่กับหญิงสาวคนหนึ่ง  ท่าทางคงจะเป็นญาติหรือเพื่อนของบัณฑิตที่มาร่วมงาน  ใบหน้าคมมีรอยยิ้มเเต้มอยู่ราวกับเป็นคนละคนกับที่คุยกับเขาอยู่เมื่อครู่นี้

            “สรุปรูมเมทมึงไปด้วยหรือเปล่า”  เจมส์เอียงหน้าเข้ามาถามหลังจากเข้ามาในหอประชุมแล้ว

            “ไม่หรอก”

            “ว้า  เสียดายจัง”  เพื่อนสนิทของเขาทำท่าเสียดายจริงจัง  “อยากทำความรู้จักให้มากกว่านี้เสียหน่อย”

            “ทำไมต้องอยากรู้จักคนพรรค์นั้นด้วย”

            “ก็มันเป็นเพื่อนมึงไม่ใช่หรอ กูก็ต้องอยากรู้จักเพื่อนของเพื่อนเป็นธรรมดา”  เจมส์พูด แล้วก็ยกมือขึ้นยอมแพ้เมื่อเขาขมวดคิ้วใส่  “ก็ได้ๆ  ไม่มีอะไรหรอก  แค่.. มีสาวๆเพื่อนเราเขาสนใจเพื่อนมึงอยู่น่ะ  เลยอยากให้มาทำความรู้จักกัน”

            “มันไม่ว่าง”  เมืองแมนตอบ

            “งั้นขอแค่เบอร์โทรเอาไว้ก็ได้  ไลน์ก็ยังดี”

            “ไว้ไปขอมันเองแล้วกัน”  หางเสียงของเมืองแมนสะบัดอย่างไม่ตั้งใจ

            “ทำไมมึงต้องใส่อารมณ์ด้วยวะแมน  เรื่องแค่นี้เอง”   เจมส์หรี่ตาลง  “มึงหวงเพื่อนหรอครับ”

            “กูไม่ได้หวง  ไม่มีความจำเป็นอะไรที่กูจะต้องหวงมัน”  เมืองแมนพูดเสียงเข้ม  “จะทำอะไรก็ทำ”

            ได้ยินเสียงหัวเราะหึๆดังมาจากอีกฝ่าย  เมืองแมนยิ่งรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

            กว่าจะกลับออกมาจากห้องประชุมก็เกือบบ่ายสามโมง  เมืองแมนกวาดตามองบรรดาญาติๆที่ยืนรอกันอยู่ข้างล่าง …ไม่มีร่างสูงใหญ่ของใครบางคนรออยู่ด้วย

            ใจวูบลงอย่างไม่มีเหตุผล  เมืองแมนเม้มปาก  ยกมือขึ้นกระพือชายเสื้อครุยเรียกลม           

            … พอบอกให้กลับก็กลับจริงๆ  ไม่ได้เป็นห่วงกันเลยใช่มั้ย  หรือว่าไปกับสาวคนไหนแล้ว…

            หรือจะยังโกรธเรื่องเมื่อคืน…ไม่หรอกมั้ง

            “ไปกันไอ้แมน  ร้านเดิม  ไอ้ป๊อกจองโต๊ะเอาไว้แล้ว”  เจมส์เดินมาเกาะไหล่   “มึงไปรถกูมั้ย”

            “อืม”

            “เป็นอะไรไป  หรือว่าไม่สบาย”

            เมืองแมนสั่นศีรษะ   เดินตามหลังเพื่อนสนิทไปที่รถยนต์  อาหารเย็นมื้อนั้นผ่านไปแบบไม่ค่อยรู้รสเท่าไหร่  เมืองแมนอยากจะโทษว่าเป็นเพราะความเหนื่อยเพลียจากการซ้อมรับปริญญามาทั้งวันมากกว่าเป็นเพราะเพลิงกัลป์ไม่ยอมอ่านไลน์ของเขาเสียที

            “ไอ้แมนไปร้องเพลงบ้างสิ  วันนี้มึงยังไม่ได้ร้องสักเพลงเลย เหล้าก็ไม่แตะ”  เพื่อนๆเริ่มส่งเสียงเชียร์

            “กูเจ็บคอ”  แมนอ้าง

            “ไม่เชื่อ”  เพื่อนยัดเยียดไมค์มาให้เขาถือเอาไว้  เมืองแมนรับมาอย่างเสียไม่ได้  กดเลือกเพลงส่งๆมาหนึ่งเพลง  ได้เป็นเพลงสนุกๆที่กำลังฮิต

            “พอๆ  ไอ้แมนปั้นข้าวเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากเลย  กูเห็นแล้วกินข้าวไม่ลง”  เพื่อนโบกมือ

            “กูบอกแล้วว่าอย่าไปบังคับมัน”  ป๊อกพูดยิ้มๆ  เหลือบมองดูเวลา  “ครบสองชั่วโมงแล้วมึง  กลับบ้านกันเถอะ  พรุ่งนี้มีซ้อมอีกนะเว้ย”

            เมืองแมนเดินตามหลังเพื่อนๆออกมาจากห้องอาหาร  บ้างก็ชวนกันไปเที่ยวต่อที่อื่น เพื่อนส่วนใหญ่มีรถส่วนตัวกันทั้งนั้น เจมส์หันมามองเขาแทนคำถาม

            “มึงกลับก่อนเลย”  เมืองแมนพูด

            “นัดไอ้เพลิงเอาไว้กี่โมง”

            “สองทุ่ม”

            “อ้าว… อีกตั้งครึ่งชั่วโมง”  เจมส์พึมพำ  “มึงโทรไปบอกเพลิงให้มาก่อนเวลาสิ

            “ไม่เป็นไรหรอก”  เมืองแมนส่ายหน้า

            “งั้นกูจะนั่งเป็นเพื่อน” เจมส์เปิดประตูรถของตนเองแล้วกวักมือเรียกให้เขาเข้าไปนั่งด้วย  “นั่งรอในรถนี่เเหละ  ข้างนอกยุงเยอะ”

            “แล้วตกลงเรื่องมึงกับน้ำเป็นอย่างไรบ้าง”  เมืองแมนถามขึ้นเบาๆ  เจมส์เงียบไปครู่จนคนถามรู้สึกเสียใจที่ถามละลาบละล้วง

            “ก็เหมือนเดิม  ไม่มีอะไร”

            “มึงทำใจได้แล้ว?”

            “ถ้ามันทำได้ง่ายๆก็ดีนะสิ”  เจมส์ถอนหายใจแผ่วเบา  “กลับไปคราวนี้เค้าอาจจะประกาศหมั้นกันก็ได้มั้ง   เลิกพูดเรื่องของกูเถอะ  เรื่องของมึงล่ะแมน  ว่าจะถามตั้งแต่ไปคราวที่แล้ว  …เพลิงกัลป์กับมึงเป็นอะไรกันแน่  อย่าบอกว่าเพื่อน  เพราะกูไม่เชื่อ”

            “มึงจะบ้าเหรอเจมส์”  เมืองแมนฝืนหัวเราะ

            “กูเป็นเพื่อนมึงมากี่ปีแมน  คิดว่ากูดูไม่ออกเหรอ” เจมส์พูดแกมหัวเราะ  “มึงอ่ะ  อาการหนักแล้ว”

            “กูเนี่ยนะ”  เมืองแมนชี้ที่ตัวเอง  “ตลกน่า”  เสียงหัวเราะของเขาฟังดูฝืดเฝื่อนชอบกล

            “กูเคยมีความรักมาก่อน   มองปราดเดียวกูก็รู้   ถ้าเพลิงกัลป์ไม่ได้สำคัญกับมึงจริง  มึงไม่นั่งมองนาฬิกาสลับกับมองถนนทุกสองนาทีแบบนี้หรอก”

            เมืองแมนหน้าแดง

            “กูแค่จะรีบกลับบ้านเฉยๆ  เหนื่อยจะตาย”  เขาแก้ตัว

            “กูคงจะเชื่ออยู่หรอก ถ้ามึงไม่ได้นั่งมองนาฬิกาตั้งแต่บ่ายสามอ่ะนะ”  เพื่อนหันมาหรี่ตามองเขาอย่างจับสังเกต

            “ไม่มีอะไรจริงๆ”  เมืองแมนยืนยัน

            “มึงจะหลอกใครก็ได้ แต่หลอกหัวใจตัวเองไม่ได้หรอกแมน  เวลาไม่เคยคอยใครนะเว้ย  ชีวิตคนเราสั้นนิดเดียวมึงก็รู้  จะทำอะไรก็รีบทำ  คนอย่างนั้นเท่าที่ดูกูว่าเขาก็คงเป็นคนจริงคนหนึ่ง   ไม่งั้นคงไม่ตามมึงลงมาถึงนี่หรอก  คนอย่างมันน่าจะมีใครต่อใครล้อมรอบเยอะแยะ  อย่าเสียเวลาเลยแมน   อย่ากลัวที่จะรักใคร  เพราะถึงสุดท้ายต่อให้ไม่สมหวัง  แต่ความสุขความทรงจำที่ได้มาระหว่างนั้นมันคุ้มกับความเจ็บปวดมากนัก”

            เมืองแมนนั่งเงียบ

            “แบบกู...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้  กูก็จะรักน้ำจีบน้ำอยู่ดี”

            รถยนต์คันหนึ่งเลี้้ยวเข้ามาภายในที่จอดรถของร้านอาหารตรงเวลาเผง  เมืองแมนขยับตัว  หันไปมองเพื่อนนิดหนึ่งแทนคำลาแล้วก็เปิดประตูลงไปจากรถ  เจมส์มองตาม  เห็นเพื่อนเปิดประตูขึ้นไปนั่งเคียงข้างคนขับ

            “ไอ้แมนเอ๊ย..พอเขามาก็ตาเป็นประกายเลย  ลองส่องกระจกดูหน้าตัวเองบ้างก็คงจะรู้เอง”

            เมืองแมนไม่ได้ส่งกระจก เพราะตอนนี้เขากำลังนั่งแอบมองใบหน้าของคนขับรถเป็นระยะ

            “.....................”  หางคิ้วคมเข้มเลิกขึ้นน้อยๆแทนคำถาม  เมืองแมนรีบดึงสายตากลับมาโดยเร็ว

            “คุณแม่กับเมย์ทานข้าวแล้วหรือยัง”  เขาถามลอยๆ

            “ทานกันไปหมดแล้ว”  อีกฝ่ายตอบกลับมา

            “แล้ว…เข้านอนกันหมดแล้วเหรอ”  เมืองแมนถามขึ้นอีก

            “กลับไปถึงก็รู้เอง”  เพลิงกัลป์ยังคงรักษาการถามคำตอบคำด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไปจนถึงบ้าน  เมืองแมนมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินเข้าไปในบ้านทันทีโดยไม่หันมาสนใจกันอีกครั้งนั้น  ขอบตาชักจะร้อนๆจนไม่อยากจะเข้าไปในบ้านเพื่อเผชิญหน้ากับใครตอนนี้

            ชายหนุ่มเดินไปหยุดในสวนหลังบ้าน  นั่งอยู่ครู่เดียวก็ทนยุงกัดไม่ไหว  เลยต้องย้ายกลับเข้ามาในบ้าน  ทุกคนขึ้นห้องนอนกันหมดแล้ว  แม้แต่มารดาก็ไม่ได้อยู่รอเขา

เมืองแมนเปิดประตูเข้าไปในห้องของตน เจอร่างสูงใหญ่นอนตะแคงหันหลังให้อยู่ ท่าทางคล้ายหลับสนิทไปแล้ว ทั้งๆที่น่าจะเพิ่งเข้ามาในห้องได้ไม่เกินครึ่งชั่วโมง

“หลับแล้วเหรอ” เมืองแมนพูดกับแผ่นหลังนั้น ไม่มีเสียงตอบกลับมา

เมืองแมนเม้มปาก  ขยับเข้าไปใกล้เตียงมากขึ้นอีกนิด

“เมื่อเย็นกินอะไรกัน”

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ...

“กูรู้นะว่ามึงยังไม่นอน ทุกทีถ้ามึงหลับสนิทจะต้องหายใจดังกว่านี้” เมืองแมนพูด ยกมือขึ้นกอดอก “ลุกขึ้นมานั่งคุยกันดีๆได้มั้ย เพลิงกัลป์”

เสียงของเขาอ่อนลงนิดหนึ่งแต่คนหลับก็ยังไม่ยอมขยับ  ดูท่าคราวนี้อีกฝ่ายอาจจะโกรธเขาเข้าจริงๆก็เป็นได้

ใครใช้ให้เมื่อวานหน้าเป็นนักล่ะ ...ทำยังไงดี ...

“โอ๊ย”

จู่ๆคนท้องก็ร้องอุทานออกมาเสียงดังลั่นจนคนแกล้งหลับลืมตาโพลง ลุกขึ้นมานั่งด้วยความตกใจ

“เป็นอะไรไป” เพลิงกัลป์จ้องมองอีกฝ่ายที่ตัวงอลง สีหน้าเหยเกราวกับกำลังเจ็บปวดเต็มประดา

“ไม่รู้ ปวดท้องจัง”

“เดี๋ยวกูเรียกรถพยาบาลก่อน”  เพลิงกัลป์กระโจนลงจากเตียง ทว่ามือเล็กคว้าแขนเอาไว้เสียก่อน

“ไม่ต้อง เริ่มดีขึ้นแล้ว” เมืองแมนพูดเร็วปรื๋อ “สงสัยลูกดิ้นแรงไป”

เพลิงกัลป์คงเชื่อถ้าไม่เห็นแววตาเจ้าเล่ห์แกมพออกพอใจตัวเองของเจ้าตัว ท่าทางเมืองแมนดีใจมากที่ทำให้เขาลุกจากเตียงได้สำเร็จ

“เนี่ย...ดูสิ ดิ้นใหญ่เลย” คนพูดคว้ามือเขาไปวางบนหน้าท้องกลมนูนของตัวเอง แถมยังขยับเข้ามาจนเกือบชิด “ลูกดิ้นอ่ะ สงสัยจะหิว”

ไม่พูดเปล่า เจ้าตัวยังช้อนตากลมๆขึ้นมองเขาอีกด้วย แววตาอ่อนเชื่อมแบบนั้นทำเอาคนมองใจสั่น จากที่ตั้งใจว่าจะ 'งอน' ต่ออีกหน่อยเป็นอันต้องล้มเลิก

“อยากกินอะไร” ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่วายตวัดเสียงนิดๆพอให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้เต็มใจนัก

ใบหน้ารูปหัวใจม่อยลงเล็กน้อย ปลายนิ้วเอื้อมมาจิ้มที่ท่อนแขนล่ำสันเบาๆ

“อะไรก็ได้….มาม่าก็ดี” ตอบอ้อมแอ้ม “เมื่อเย็นกินน้อย ลูกคงไม่อิ่มแน่ๆ”

“ลูกหรือแม่ เอาดีๆ” เพลิงกัลป์พูดแกมหัวเราะ เสียงอ่อนลงจนอีกคนใจชื้น ความกังวลที่แฝงอยู่ตั้งแต่เช้าค่อยคลายลงไปมาก

“ทั้งคู่”

“หิวก็ลงไปทำกินซิ”

“.............”  เมืองแมนย่นจมูก

เพลิงกัลป์เอื้อมมือไปดึงจมูกรั้นๆนั้นเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว เห็นใบหน้าอ่อนใสเริ่มแดงจัดก็ยิ่งเอ็นดู อดใจไม่ไหวก้มลงไปหอมแก้มข้างขวาแรงๆ

คนถูกหอมตาโต แต่ก็ไม่ได้ถอยออกเหมือนทุกที เมืองแมนเพียงแต่หันหน้าหนีเท่านั้น

“ลงไปข้างล่างกัน” เพลิงกัลป์กระซิบ

ลงมาจัดการต้มมาม่าให้คนบงการที่นั่งเท้าคางมองเขาตาแป๋วอยู่ที่โต๊ะ ความจริงเพลิงกัลป์ก็ไม่นึกเหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะมาไม้นี้

....ไม่ชินเอาเสียเลย  ให้ตายสิ..

“เสร็จแล้ว”

เมืองแมนพึมพำขอบคุณก่อนจะใช้ตะเกียบคีบเส้นบะหมี่เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

เพลิงกัลป์นั่งมองอยู่ครู่หนึ่ง เห็นอีกฝ่ายสูดเส้นยังไม่ทันเข้าปากดี ก็ชะโงกเข้าไปงับเส้นบะหมี่ที่ติดมุมปากของเมืองแมน  ทำเอาคนกำลังกินสะดุ้งจะผละหนี แต่ว่ามือใหญ่กลับรั้งท้ายทอยของเขาเอาไว้

ริมฝีปากคู่นั้นกลืนกินเส้นบะหมี่ที่มุมปากก่อนจะลามเลยมายังเรียวปากอ่อนนุ่ม บดเบียดดูดดื่มจนแนบสนิทเป็นเนื้อเดียว

เมืองแมนขนลุกทั่วตัว ความร้อนแผ่ซ่านจากริมฝีปากที่สัมผัสไล่ลงมาจนถึงลำคอ เพลิงกัลป์จูบเขาราวกับต้องการแกล้งให้เขาขาดอากาศหายใจตาย ปลายลิ้นเคล้าเคลียไม่ยอมปล่อยให้เขาเป็นอิสระ หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าจะโลดออกมานอกอก

นานจนสมองเริ่มพร่าเบลอ บางทีมันอาจจะสัมพันธ์กับออกซิเจนที่ลดน้อยลง เมืองแมนก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

“มาม่าอร่อย” คนพูดยิ้มใส่ตาของเขา ยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากเบาๆ

เมืองแมนเผลอค้อนเข้าเต็มๆ

ช่วยกันกินบะหมี่ในชามจนหมด  เมืองแมนทำเป็นไม่เห็นสายตาแวววับของคนตรงหน้า อดคิดไม่ได้ว่าทำไมการง้ออีกฝ่ายถึงได้ดูเปลืองเนื้อเปลืองตัวนัก

เดินตามกันขึ้นบันไดไปจนถึงชั้นสอง เงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่บนบันไดขั้นบนสุด

“คุณแม่…” เมืองแมนอุทาน ขยับห่างจากคนที่เดินตามหลังมาโดยอัติโนมัติทว่าคนข้างหลังกลับวางมือลงบนบ่าของเขาทั้งสองข้างแล้วบีบเบาๆ

“แมน  เพลิง กลับมาแล้วเหรอ เป็นอย่างไรบ้าง ซ้อมรับปริญญาสนุกไหม”

“สนุกดีครับ คนเยอะหน่อย” เมืองแมนตอบ เบี่ยงตัวหลบมือของเพลิงกัลป์

“เพลิงไปรับมาเหรอ”

“ครับ” เมืองแมนอ้อมแอ้ม  เห็นมารดาไม่ขยับตัวราวกับมีเรื่องต้องการคุยกับเขาโดยเฉพาะ

“เหนื่อยแย่เลยสิ ทั้งคู่”

“ไม่หรอกครับ//ไม่ครับ” ทั้งสองตอบพร้อมกัน

“งั้นเข้ามาช่วยแม่จัดของหน่อยสิจ้ะ ยังไม่ง่วงกันใช่มั้ย” แม่พูดยิ้มๆเหมือนถามความสมัครใจ แต่เมืองแมนรู้ดีว่านี่คือคำสั่ง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 16-05-2018 21:51:26

          เขาเดินตามอีกฝ่ายเข้าไปในห้องนอนของมารดา เริ่มรู้สึกเครียดจนเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก คนข้างๆเขาก็คงไม่ต่างกัน เพราะฝ่ายนั้นถอนหายใจเฮือกต่อกันหลายตลบ

“แม่กำลังเรียงรูปในอัลบั้มใหม่อยู่ แมนช่วยแม่แยกรูปของแมนกับเมย์ทีนะ” มารดาบอก ส่งอัลบั้มเล่มหนาเก่ากึ้กมาให้เขา เพลิงกัลป์ทรุดตัวลงนั่งที่พื้นข้างๆ

รูปถ่ายเก่าๆตั้งแต่สมัยเมื่อครั้งที่เมืองแมนยังเป็นเด็กตัวกระจ้อยปรากฏแก่สายตา ใบหน้ากลมยิ้มร่าโชว์เหงือกบนหลังรถกระบะ บางภาพก็กำลังเบะปากร้องไห้ขี้มูกไหลย้อย

“รูปนี้น่ารัก” คนที่นั่งข้างเขาพึมพำ เมืองแมนเลยชำเลืองมองภาพในมืออีกฝ่าย พอเห็นถนัดก็รีบคว้าคืนกลับมา หน้าร้อนซู่  “ใครๆก็เคยแก้ผ้าอาบน้ำกันทั้งนั้น จะอายทำไมทีตอนโตยังดูมาแล้วเลย  โอ๊ะ!” พูดไม่ทันจบ เพลิงกัลป์ก็รู้สึกเจ็บปลาบที่ขาเพราะถูกเจ้าของรูปบิดเนื้อเต็มแรง

“เป็นอะไรไปเพลิง” คุณจุไรหันมาถาม

“มดกัดน่ะครับ แต่ก่อนเมืองแมนหน้าตาน่ารักมาก ไม่น่าโตเลยนะครับ” ประโยคหลังเขาแกล้งกระซิบให้ได้ยินกันสองคน

เมืองแมนหน้าง้ำ

“เดี๋ยวแมนช่วยแม่จัดคนเดียวได้ กลับไปนอนเลยไป” เขายั้งคำว่า ชิ่วๆ เอาไว้ได้ทัน

นึกว่าอีกฝ่ายจะยื้อไม่ยอมไปนอนแต่กลับผิดคาด เพลิงกัลป์ลุกขึ้นโดยดี ยอมออกจากห้องนอนไปก่อน ตอนนั้นเองที่เมืองแมนเริ่มรู้สึกเสียใจที่ไล่อีกคนออกไป

สายตาของมารดามองมาทางเขายิ้มๆคล้ายจะมีความนัย เมืองแมนเสหลบก้มหน้าก้มตาแยกรูปในอัลบั้มต่อ

“แล้วเจมส์เพื่อนลูกเป็นยังไงบ้าง ได้คุยกันหรือเปล่า” แม่ถาม

“คงเริ่มทำใจได้แล้วมั้งครับ เจอกันคราวนี้ก็เห็นคุยกับน้ำได้บ้าง ไม่ฟูมฟายเท่าตอนแรกๆ” เมืองแมนตอบ จริงๆคนที่ 'ทำใจ' ได้แล้วน่าจะเป็นเขามากกว่า ตอนนี้เมืองแมนสามารถนั่งฟังเรื่องราวของเจมส์ได้โดยไม่รู้สึกผิดปกติในใจอีก  นับว่าเป็นเรื่องแปลก  เพราะเขาแอบชอบเพื่อนสนิทคนนี้มาหลายปี  ไม่รู้ทำไมเวลาแค่ไม่กี่เดือน  ความรู้สึกถึงได้จางลงเร็วนัก

“ดีแล้วล่ะ แม่ก็เป็นห่วง…” เธอไม่ได้ขยายความต่อว่าเป็นห่วงใคร หรืออะไรบ้าง “ความรักมันก็ต้องมีสมหวังผิดหวังบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา  ใครๆก็ต้องผ่านเรื่องแบบนี้กันทั้งนั้น  ยิ่งพอโตมีงานมีการทำกันแล้วด้วยล่ะก็  แล้วแมนล่ะ…มีใครเข้ามาบ้างไหม” จู่ๆมารดาก็วกกลับมาถามเขาเฉย เมืองแมนสะดุ้งในใจ ตอบหน้าตาย

“ยังไม่เห็นมีใครเข้าตาเลยครับ สงสัยเนื้อคู่แมนจะยังไม่เกิด” พูดเสร็จแล้วก็อยากตบปากตัวเองสักทีสองที

“ขืนยังไม่เกิด มีหวังแม่ได้แก่ตายก่อนพอดีกว่าจะเห็นแมนเป็นฝั่งเป็นฝา” แม่เขาหัวเราะ “เรื่องหลานยิ่งไม่ต้องพูดถึง  แม่ไม่คาดหวังอยู่แล้ว... แมนรักใครชอบใครก็ลองคบดูเถอะลูก ความรักมันเป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้ ไม่ต้องไปสนใจคำคนอื่น”

“คุณแม่?” เมืองแมนตกใจ เงยหน้าขึ้นมองมารดา  พบสบตาคู่นั้นคนเป็นลูกก็รู้ทันทีว่ามารดาคงรู้เรื่องหมดแล้ว

“เพลิงเขาบอกแม่ว่าเราคบกันอยู่”

เมืองแมนใจหายวาบ เรื่องคบกันยังไม่น่าเป็นห่วงเท่าอีกเรื่องหนึ่ง

“แล้วเขาว่าอะไรอีกบ้างครับ”

“ก็ไม่ว่าอะไร เห็นบอกว่าจะไปคุยกับพ่อแม่เขาก่อน แล้วเขาจะมาหาแม่อีกที”

ลูกชายแทบจะอ้าปากค้าง มองหน้าแม่ตัวเองเหมือนเห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

“อะไรนะครับ”

“นั่นสิ  แม่ก็ว่าจะถามแมนอยู่ว่าแม่ตกข่าวอะไรหรือเปล่า  ลูกแม่ไม่เห็นส่งนกพิราบมาเล่าความให้แม่ฟังบ้างเลย”  แม่เขาพูดยิ้มๆคล้ายเย้า  “เจอเขาพูดอย่างนี้แม่เลยไม่ทันตั้งตัว”

“คือ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะแม่  คือแมน...แมนแค่..”  เมืองแมนอึกอักไม่รู้จะพูดอย่างไรดี  จะอธิบายเหตุผลตั้งแต่แรกที่ทำให้พวกเขาต้องมาติดแหงกอยู่ด้วยกันก็เกรงว่าจะยิ่งทำให้มารดาตกใจมากกว่าเดิมเปล่าๆ  อีกอย่างหนึ่ง  เขาก็ยังไม่พร้อมที่จะบอกมารดาเรื่องหลานของท่านด้วย

“แมนรักเพลิงหรือเปล่าลูก”  คุณจุไรเห็นท่าทางของลูกชายดูกังวลผิดปกติก็เริ่มสงสัย  เมื่อคืนหลังจากฟังความจากเพลิงกัลป์แล้ว  ดูท่าทางมุ่งมั่นจริงใจของชายหนุ่มรุ่นลูก  เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นเปลาะหนึ่ง  อย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร  เป็นนายแพทย์เหมือนๆกันกับลูกชาย  หน้าตาท่าทางก็ดีใช้ได้  ถ้าตัดเรื่องเพศสภาพและค่านิยมเก่าๆออกไป  เธอก็พอจะยอมรับเขาได้ในฐานะคนรักของลูก

            แต่พอเห็นแววอัดอั้นตันใจของลูกรัก  หัวใจที่เริ่มสงบก็กลับวิตกขึ้นมาอีก

            “มีอะไรหรือเปล่าแมน  หรือว่ามีปัญหาอะไรกัน  เล่าให้แม่ฟังได้ไหม”  เธอประเหลาะ  เมืองแมนนั่งเม้มปาก  มองหน้าเธอตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้  คนเป็นแม่เลยยกมือขึ้นลูบศีรษะของบุตรชายเบาๆ  “ขี้แยแบบนี้จะไปรักษาใครได้ไงฮึ”

            “แมนแค่...ไม่รู้จะพูดยังไง”

            “ก็พูดตามตรงสิลูก  ไม่ว่ามันจะดีหรือร้ายแค่ไหน  แม่รับได้  แม่อยู่ข้างหนู...มีอะไรกันแน่หืม  หรือว่าเจ้าเพลิงกัลป์ทำให้แมนเสียใจ?”

            เมืองแมนส่ายหน้า  ก้มลงเช็ดน้ำตากับกางเกงนอนของมารดาจนเปียกชุ่มไปหมด

            “แต่ก่อนไม่ว่าแมนจะทำอะไร  แม่ก็เคารพในการตัดสินใจของแมนหมดไม่เคยก้าวก่าย  ยิ่งพอมาเสียพ่อไป  แมนก็ยิ่งเป็นผู้ใหญ่  มีความรับผิดชอบมากกว่าเพื่อนคนอื่นในวัยเดียวกัน  แต่ว่าที่เพิ่มมาด้วยก็คือนิสัยชอบเก็บเอาไว้คนเดียวของแมนนั่นแหละ  แม่อาจจะไม่ได้เก่งไม่ได้ฉลาด  อาจจะช่วยอะไรแมนมากไม่ได้  แต่แม่รับฟังแมนได้นะ”

            “คุณแม่”  เมืองแมนเงยหน้าขึ้นสบตามารดา  ความรู้สึกหนักๆในใจไม่ได้หายไปไหน  เหมือนๆกับการเคลื่อนไหวในท้องของเขาที่ยังคงอยู่  แม้ในเวลาที่เขากำลังเครียดจัดเช่นนี้ก็ตาม  เมืองแมนเผลอยกมือขึ้นลูบท้องแทนการปลอบใจลูกน้อย   

            ทำอย่างไรดี...บอกออกไปเลยดีไหม

            แต่ว่า...

            “นี่ก็ดึกมากแล้ว  แมนไปนอนเถอะ  ที่เหลือเดี๋ยวแม่จัดการต่อเอง”  จู่ๆมารดาก็ตัดบท  ยิ้มให้เขาแล้วเธอก็ลุกขึ้นเดินหายไปในห้องน้ำ  เมืองแมนทำตัวไม่ถูก  เขารู้ว่าแม่เสียใจที่เขาไม่ยอมบอกตามตรง...เพราะเขาขี้ขลาดเกินไป

            ความขลาดกลัว...ที่จะยอมรับความจริง  ความไม่มั่นใจของเขา

            มัวทำอะไรอยู่เมืองแมน...เสียงหนึ่งดังขึ้นจากซอกมุมเล็กๆในหัวใจของเขา  เมืองแมนขมวดคิ้ว  นิ่งฟังเสียงที่เขาทำเป็นไม่ใส่ใจมาตลอด

            มันยากนักหรือไง แค่การยอมรับความจริง

            ยอมรับหัวใจตัวเอง แล้วอะไรมันจะเกิด  ก็คงต้องเกิด  เขาคงจะปิดเรื่องนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว  มันทรมานเกินไปทั้งหัวใจของเขา และคนที่รักเขามากที่สุดด้วย

            ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินกลับออกมาจากห้องนอนของแม่  เขาเปิดเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง  คนข้างในผุดลุกขึ้นนั่งราวกับรออยู่ก่อนแล้ว  ท่าทางเพลิงกัลป์กังวลไม่ต่างจากเขา

            “เป็นอย่างไรบ้าง  คุณแม่ว่ายังไง”

            “รู้อยู่แล้วยังจะหนีออกมาก่อนอีก”

            “แม่ขยิบตาให้กูออกมาเอง”  เพลิงกัลป์ยกมือขึ้นเกาจมูก  “แล้ว...โอเคไหม  ทำไมร้องไห้อีกล่ะ”  ปลายนิ้วเรียวยาวไล้ที่แก้มของเขาแผ่วเบา  “ตาบวมไปหมด  เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่หล่อนะ”

            “เมื่อคืนไปพูดอะไรกับแม่ไว้  เล่ามาเลยนะ”

            “ก็แค่พูดความจริง  แต่กูไม่ได้เล่าเรื่องลูกนะแมน  จริงๆนะ”

            “กูถามอะไรอย่างนึงได้มั้ย”  เมืองแมนพูดช้าๆ  เงยหน้าขึ้นสบตาคมเข้มที่มองมา

            “ได้  แต่ไปนั่งถามได้ไหม  ดูท่าจะยาว”  อีกฝ่ายพูดแกมหัวเราะ  พาเขามานั่งข้างกันบนเตียง  เมืองแมนก้มหน้ามองหน้าท้องของตัวเองที่นูนเด่น  “มีอะไรเมืองแมน”  เพลิงกัลป์ทอดเสียงอ่อน

            “มึง...ที่มาทำแบบนี้  เป็นเพราะ...เลยตามเลยหรือเปล่า?”  เมืองแมนถามขึ้นเบาๆ  “ที่ทำลงไปเพราะว่าลูก...อย่างเดียว...ใช่มั้ย”

            “อ๋อ..อืม  ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ”  เพลิงกัลป์พยักหน้ารับ

            หัวใจของเมืองแมนเต้นช้าลง

            “กูแค่สับสน...คงเป็นเพราะลูกจริงๆนั่นแหละ  เพราะมึงเป็นพ่อของลูก   กูถึงรู้สึกทุกครั้งเวลาที่มึงเข้ามาใกล้”  เมืองแมนพึมพำ  “ถ้าไม่มีลูก  มันก็คงจะไม่เกิดขึ้น”  ประโยคสุดท้ายเบาจนแทบไม่ได้ยิน

            เพลิงกัลป์สบตาคู่นั้น  แววอะไรอย่างหนึ่งในดวงตากลมใสทำให้เขาเริ่มใจเต้นแรง

            “มึงเห็นกูเป็นคนดีขนาดนั้นเลยเหรอแมน”  เพลิงกัลป์พูดขึ้นเรียบๆ  เมืองแมนขมวดคิ้วเพราะตามไม่ทัน  “บอกตามตรงว่ากูไม่ใช่คนดีขนาดจะยอมทำทุกอย่างเพื่อลูกที่กูไม่ได้ตั้งใจให้เกิดหรอกนะ  กูไม่ใช่คนรักเด็ก  ไม่อยากมีภาระ  ชอบเที่ยวสนุกไปวันๆ  ยิ่งความสัมพันธ์แบบวันไนท์เนี่ยกูชอบมาก”

            “?”

            “มึงคิดว่ากูทำลงไปทั้งหมดนี่เพื่อคนที่กูยังไม่เคยเห็นแม้แต่หน้าหรือไง”  เพลิงกัลป์ยกมือขึ้นแนบแก้มของเขา  “พูดไงดีล่ะ...จริงๆกูก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับใครเลยนะ  เอาเป็นว่า...ลูกของมึงก็คือลูกของกู  กูรักมึง  กูก็เลยรักลูกของมึงซึ่งเป็นลูกของกูด้วย  งงไหม”

            “.........”

            “งั้นจูบ  จะได้เข้าใจ”

            เมืองแมนไม่ทันได้ถามว่าการจูบจะช่วยให้เขาเข้าใจได้อย่างไร  เพราะอีกฝ่ายเชยคางเขาขึ้นแล้วก้มลงจูบอย่างหนักหน่วง  เมืองแมนตั้งตัวไม่ทันได้แต่เหนี่ยวหัวไหล่แข็งแรงนั้นเอาไว้  เงยหน้าขึ้นรับสัมผัสของอีกฝ่ายอย่างเผลอตัว  วินาทีนั้นเขาเริ่มจะรับรู้ได้ถึงความหมายที่อีกคนต้องการจะสื่อ  หัวใจใต้แผ่นอกกว้างที่แนบชิดเต้นรัวเร็วเป็นจังหวะเดียวกันกับเขาอย่างน่าประหลาด

            แมนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหกคะเมนตีลังกานั่งรถไฟเหาะอยู่  กัปตันไม่ยอมผ่อนให้เขาได้หายใจหายคอบ้างเลย ครั้นจะโดดหนีลงมา  เขาก็ทำไม่ได้....อยากจะโดยสารรถไฟขบวนนี้ไปจนสุดทางต่อให้ทางข้างหน้าจะเป็นทางโค้งชันหรือว่าทางตันก็ตาม

            ‘มึงอาการหนักแล้ว แมน’  เสียงของเพื่อนดังขึ้นในความคิด

            อาจจะจริง

            เมืองแมนจูบตอบกลับไปอย่างไม่ยอมกัน  รสสัมผัสในตอนนั้นช่างหอมหวานชวนให้ลุ่มหลง  เพลิงกัลป์จูบเก่งมาก  อันนี้เขาไม่ปฏิเสธ  แต่ที่เขาไม่อยากจะยอมรับเลยก็คือเขาเริ่มติดกับสัมผัสนั้นอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

            สิ่งมีชีวิตในท้องของเขาเคลื่อนไหวอย่างแรง  ทำเอาเมืองแมนสะดุ้งผละออกก่อนอย่างไม่ตั้งใจ  ใบหน้าแดงก่ำลามลงไปถึงลำคอ  เหงื่อผุดตามไรผม

            เพลิงกัลป์มองหน้าเขานิ่งนานก่อนจะแตะริมฝีปากลงมาอีกเพียงแผ่วเบา  แต่ก็ทำให้หัวใจของเขาวูบไหว  จากปาก  เปลี่ยนที่เป็นปลายจมูก  ก่อนที่จะแตะซับคราบน้ำตาที่ยังค้างอยู่บนแก้ม  เพลิงกัลป์พรมจูบลงบนใบหน้าของเขาไม่เว้นแม้แต่เปลือกตาสองข้าง  ลมหายใจอุ่นจัดรดอยู่ที่ซอกคอ  ไรหนวดแข็งๆสากระคายทำให้เขาจักจี้

            “ทีนี้เข้าใจหรือยัง  หรือยังงงอยู่”

            “ไม่งงแล้ว”  เมืองแมนเม้มปาก  รู้สึกได้ว่ามันบวมขึ้นนิดๆ  ซบใบหน้าลงกับแผ่นอก  นิ่งฟังเสียงหัวใจของอีกฝ่ายที่เต้นอยู่ข้างใต้เป็นจังหวะหนักแน่น  มือใหญ่ลูบไล้ที่ท้ายทอยของเขาแผ่วเบา

            “กูรักลูก  ..เมืองแมน  รักเพราะเขาเป็นลูกของเรา  กูรักเขาทั้งที่ยังไม่เห็นหน้า  เพราะกูรักแม่เขามาก”

            “รักแม่กูน่ะเรอะ”   เมืองแมนพูดไปทางอื่นเพราะเขินจนทำตัวไม่ถูก  มือไม้เกะกะไม่รู้จะวางเอาไว้ตรงไหน  เลยโอบรอบเอวหนาค้างไว้เสียเลย

            “สงสัยต้องจูบอีกรอบ”

            “เออๆ รู้แล้ว  ปล่อยได้ยังอ่ะ”  เมืองแมนพูดจบก็ซุกหน้าลงกับต้นแขนหนา  ได้ยินเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายฟังดูก้องกว่าปกติเมื่อแนบหูฟังอยู่แบบนี้

            “ใครกันแน่ที่กอดไม่ยอมปล่อย”  เพลิงกัลป์กระซิบ  “กูบอกความรู้สึกตัวเองไปหมดแล้ว  ตามึงแล้วแมน”

            “ให้พูดอะไร”   คนในอ้อมแขนทำไก๋ ทั้งที่หน้าแดงจัด   

            “คนเรา...ใจร้ายจังแฮะ”

            “อยากรู้อะไรล่ะ  ความรู้สึกของกูน่ะเหรอ”  เมืองแมนสบตาคมวาววับคู่นั้นแล้วก็เบือนหลบ  “ก็คงเหมือนกันมั้ง”

            “อะไรนะ  ได้ยินไม่ชัดเลย”  เพลิงกัลป์แกล้งเอียงหูฟัง

            เมืองแมนหมั่นไส้เลยเป่าลมใส่หูอีกฝ่ายแรงๆ  แล้วลุกขึ้นหนี  ไม่ได้หนีไปไหนไกลหรอก  เจ้าตัวเพียงแค่ลุกขึ้นยืนเท่านั้น

            เพลิงกัลป์โอบกอดรอบตัวของอีกฝ่ายรั้งเขามาจนชิด  แนบใบหน้าลงกับหน้าท้อง  รู้สึกได้ว่ามีความเคลื่อนไหวเล็กๆข้างในนั้น  เมืองแมนยกมือขึ้นลูบเส้นผมหยักศกของเขาครู่หนึ่ง  เงียบราวกับใช้ความคิด  สุดท้ายเจ้าตัวก็ถอนหายใจแผ่วเบา

            “พรุ่งนี้ไปบอกแม่กันเถอะ....เรื่องลูกของเรา”

            ..........................................................................................     

             

            มาอัพแล้วจร้า

        ใครรอเรื่องนี้กันอยู่บ้าง

       ตอนนี้เมืองแมนก็คงมั่นใจมากขึ้นแล้วล่ะมั้ง55555

            เจอกันตอนหน้านะคะ

            #แฟนหมอแมน

            อย่าลืมเม้นท์โหวตเป็นกำลังใจให้กันด้วยน้า

           

 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 16-05-2018 22:07:58

 :mew1:เค้าบอกความรู้สึกต่อกันแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 16-05-2018 22:08:13

เขาบอกรักกันแล้ววววววว
รอตอนต่อไปค่ะ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-05-2018 22:11:39

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 16-05-2018 22:16:14

ในที่สุดปากก็ตรงกับใจซะทีนะแมน
บทจะหวานก็หวานนนนน
ตอนก่อนทำเอาเสียน้ำตาตามเลย
มาต่อบ่อยๆนะคะ รอเสมอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 16-05-2018 22:18:59

จะได้บอกไหมนะ
บอกที่เถอะ
สงสารคุณแม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-05-2018 22:25:42

ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-05-2018 22:27:12

เย้ๆๆๆๆ...........พูดคุยกัน รู้เรื่อง  :ling1: 
สารภาพรักกันแล้ว   o18
จูบกันด้วยยยยยย   :o8: :-[ :impress2:

เพลิง  แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 16-05-2018 22:29:23

รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วค่ะ ตอนนี้หวานๆมดไต่มาก หมอแมนรู้ใจตัวเองแล้ว ตอนหน้าสู้ๆนะ ขอบคุณมากค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 16-05-2018 22:33:43

…

เขาบอกรักกันแล้วววววว

 :-[  :-[  :-[  :-[  :-[  :-[  :-[

เป็นกำลังใจให้หมอแมนน้าาาาา บอกคุณแม่ไปเถอะ

…

 o13  o13  o13  o13  o13  o13

……

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 16-05-2018 22:36:49

ค้างอีกแล้วจ้าาาาาค้างสองตอนติดแลเวจ้าาาา
ยังไงก้อรอตอนต่ออไปนาจาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 16-05-2018 22:42:17

 :katai1:



เครียดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 16-05-2018 22:46:07

ฮึ่ยยยโอ้ยยยยยกว่าหมอแมนจะยอมรับได้นี่เล่นเอาเกร็งไปหมดลุ้นไปทุกตัวอักษร ตอนหน้าก็ขออย่าให้มีอะไรมาขัดอีกเลยนะให้พวกเขาได้บอกแม่หมอแมนกันจริงๆสักที จะได้หมดปัญหาไปเปราะนึง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 16-05-2018 22:48:14

โอ้ววววว ในที่สุดเมืองแมนก็จะเดินหน้าแล้ว เอาใจช่วยนะคะ เราว่ามันยาก แต่มันก็ต้องเริ่มได้แล้วล่ะเมืองแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 16-05-2018 22:58:45

น้ำตาจิไหล เขาบอกรักกันแล้วค่ะแม่ :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 16-05-2018 23:01:01

เราเห็นด้วยนะที่จะบอกเรื่องลูกกับแม่ จะได้ไม่เครียด แม่น่าจะเข้าใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 16-05-2018 23:03:04

หมอแมน หมอเพลิงสู้ๆ ขอเรื่องทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 16-05-2018 23:03:48

ลุ้นตามเลย
คุณแม่จะว่าไงบ้างน้อ
//
ดีใจที่หมอแมนยอมรับความรู้สึกตัวเองสักที
หมอเพลิงก็ง้อคุณแม่เค้าหน่อยน้า ยิ่งขี้น้อยใจอยู่.
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 16-05-2018 23:14:00

ในที่สุดก็จะบอกแม่แล้ว  :mew4: :mew4: คิดถูกแล้วแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 16-05-2018 23:17:27

รอตอนหน้า

หัวข้อ: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 16-05-2018 23:23:52

คุณแม่แมนน่ารักมาก ตอนนี้คงต้องรอลุ้นว่าที่บ้านเพลิงกัลป์จะใจดีเหมือนบ้านของแมนหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: yamapong ที่ 16-05-2018 23:24:57

โอ้ยยยยย กรี้ดดดด ลุ้นมากค่ะคุณ เรื่องนี้ดีงามมาก ขอบคุณคนที่แนะนำในกระทู้ ชอบมากกกก รอต่อนต่อไปค่าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 16-05-2018 23:27:23

สู้ๆนะแมนนนน 
ฮืออออ ดีใจในที่สุดก็บอกรักกันแล้ว ชอบประโยคของเพลิงมาก

"กูรักเขา เพราะกูรักแม่เขามาก"  ปลื้มมม :mc4: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 16-05-2018 23:32:47

อยากอ่านตอนหน้าแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 16-05-2018 23:42:59

ชอบหมอเพลิงงอน แต่ก็แพ้ความน่ารักของหมอแมนอยู่ดี
หมอเพลิงนี่จริงจังถึงขนาดให้พ่อแม่มาจัดการเลยรึ
ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้
 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 16-05-2018 23:57:39

น่ารักจังเลยน้า~~~ น้องแมน >"<

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 16-05-2018 23:58:16

คุณแม่ต้องดีใจได้อุ้มหลานจากที่ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้มีหลาน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 17-05-2018 00:06:04

ชอบตอนนี้มากทำไมหวานแบบนี้  คู่รักสุดๆไปเลย   ตอนหน้าพรุ่งนี้เลยได้มั้ยคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-05-2018 00:11:42

สู้ๆค่ะทั้งคู่ คุณแม่ต้องทำใจยอมรับได้อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 17-05-2018 00:30:23

หมอแมนสู้ๆ หมอเพลิงสู้ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-05-2018 00:51:27

 :mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 17-05-2018 00:58:14

เรารอน้า
เค้าสารภาพรักกันแล้ว
เขินจัง  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 17-05-2018 01:32:05

สู้ สู้  นะ ทั้งสองคน    :3123: :3123: :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 17-05-2018 02:35:08

ดีใจมากกกกกก
วันนี้ลองกดเข้ามาดู เผื่อฟลุ๊ค ปรากฏว่าฟลุ๊คจริงๆด้วย
นิยายอัพแล้ววว ดีใจน้ามตาจะไหลลลล

พรุ่งนี้ก็บอกคุณแม่เรื่องหลานไปเลยค่ะ
คุณยายจะได้รับขวัญหลานน้อย
แง๊ :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 17-05-2018 05:30:19

ตามอ่านตั้งแต่จนถึงตอนปัจจุบัน
ชอบมากเลยค่ะ สนุกมาก
ขอให้เมืองแมน น่ารักๆขึ้นไปอีกแบบนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 17-05-2018 05:43:35

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 17-05-2018 05:52:34

จะบอกแล้ว ลุ้นๆๆรออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 17-05-2018 06:04:09

 :L2: :pig4: :L2: :pig4: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-05-2018 06:56:25

ดีต่อใจ ชอบมากเลยคะเหมอแมน หมอเพลิง
แต่จะบอกเรื่องลูกอย่าลืมยาดมให้คุณแม่ด้วยนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 17-05-2018 07:50:21

รอลุ้นคุณแม่จะว่ายังไง o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 17-05-2018 08:58:09

รอฉลองความยินดีกับคุณย่ายาย จะเรียกไรดีนี่
อ้อ! แสดงความความยินดีกับบัณฑิตที่จะเข้ารับพระราชทานปริญญาด้วยจ้า
หมอเมืองแมน  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-05-2018 09:07:58

โอ่ยยยยยย ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ
แบบว่าบอกซักที T_______T
หวังว่าจะไม่มีอะไรมาขัดขวาง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 17-05-2018 09:29:56

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 17-05-2018 10:09:02

รอให้บอกแม่เหมือนกันค่ะ

มันเป็นเรื่องยากที่จะพูดกับผู้ใหญ่

และยิ่งไปอะไรที่เชื่อยาก พูดยากด้วย


แต่ยังไงก็ต้องบอกนะ


ให้กำลังใจทั้งคู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 17-05-2018 11:20:04

บอกแม่สักทีเถอะ คนอ่านก็ลุ้นจะแย่แล้ว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 17-05-2018 17:06:31

เอาใจช่วยทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 17-05-2018 17:53:42

ตื่นเต้นมาก ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
ละมุนมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 17-05-2018 18:55:59

บอกเลยๆ   :ped149:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-05-2018 21:42:05

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 17-05-2018 22:17:53

หมอแมนนนนนนนน เราเขินนนแทนนนน /เป็นเอามาก

ติดเรื่องนี้มากจริงๆ ค่ะ ไม่เป็นแบบนี้มานานแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ขอบคุณที่เขียนงานดีๆ แบบนี้ให้อ่านกัน

จะนั่งรอตอนใหม่อยู่กงนี้ยย์
 :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 18-05-2018 04:11:32

 :o8: กระหนุงกระหนิง ทั้งหยอกทั้งหยอดกันหวานชื่นเชียว  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 18-05-2018 10:14:04

เปิดใจกันแล้ว :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 18-05-2018 19:26:29

คุณแม่ไม่ต้องตกใจไปนะคะ
ขอให้ทั้งสอบครอบครัวยอมรับทั้งสองคนด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 19-05-2018 07:32:53

เข้าใจแล้ว  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 19-05-2018 07:49:39

ลุ้นมาก รอตอนต่อไปปป  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Y-Darkness ที่ 20-05-2018 03:39:16

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 20-05-2018 07:32:11

^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 20-05-2018 10:50:07

ตื่นเต้นตรงจะไปบอกแม่เรื่องตัวน้อยกันนี่แหละ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 20-05-2018 12:26:28

บอกไปเลยกรี๊ด ลุ้นจนเยี่ยวเหนียว  :o8: :-[ :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 20-05-2018 17:01:13

Internal Love

ตอนที่ 26

I got lucky finding you,

I won big the day I came across you.

 

 

 

 

 

            “อ้าว  แมนเพลิง ตื่นเช้ากันจังเลยลูก”  คุณจุไรทักทายลูกชายและเพื่อนของเขาอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นพวกเขาที่โต๊ะกินข้าวตั้งแต่เช้ามืด  “วันนี้เขานัดซ้อมรับปริญญาตอนเช้าหรือลูก”  เธอเดา

            ชายหนุ่มทั้งสองสบตากัน  เมืองแมนมีสีหน้าลำบากใจขณะที่เพลิงกัลป์ดูสงบกว่าเล็กน้อย  กระนั้นเธอก็ยังสังเกตเห็นแววกังวลยุ่งยากใจในดวงตาของเขา

            “วันนี้ซ้อมเวลาเดิมครับแม่  แต่พอดีว่า...เอ่อ  พวกผม...มีเรื่องอยากคุยกับแม่น่ะครับ”  เมืองแมนพูดขึ้น  ขยับตัวไปมาอย่างอึดอัด  “แม่ว่างไหมครับ”

            “ว่างสิ  มีอะไรหรือ  ท่าทางจะต้องสำคัญมากแน่ๆถึงได้ตื่นมารอแม่แต่เช้า  จะคุยกันตรงไหนดีล่ะ  ในห้องนั่งเล่นดีไหมจ้ะ”  มารดาเสนอ

            เมืองแมนกับเพลิงกัลป์เดินตามหลังร่างท้วมไปจนถึงห้องนั่งเล่น  ชายหนุ่มรอจนอีกฝ่ายนั่งบนโซฟาเรียบร้อยแล้วถึงได้ทรุดตัวลงนั่งพับเพียบที่พื้นข้างหน้าเธอ  แม่ของเมืองแมนตกใจรีบถาม

            “มีอะไรกันลูก  ขึ้นมานั่งข้างบนสิ  ไปนั่งทำไมที่พื้น”

            “คุณแม่”  เมืองแมนเอื้อมมือไปแตะที่หลังเท้าของเธอ  “คือแมนกับเพลิงมีเรื่องสำคัญจะบอก”  พูดถึงแค่นั้น  คนเป็นลูกก็เหลือบมองผู้ชายข้างตัว  เพลิงกัลป์รีบพูดต่อทันที

            “แม่คงทราบเรื่องที่พวกผมคบกันแล้ว”

            “รู้แล้วจ้ะ  ถ้าเป็นเรื่องนี้แม่ก็ไม่ได้หวงห้ามอะไรหรอกนะ  แม่ทันสมัยพอ...เดี๋ยวนี้ความรักมันไม่มีพรมแดนนี่นะ”  คุณจุไรหัวเราะเบาๆ  “ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก  ขอแค่เพลิงไม่ทำให้ลูกแม่เสียใจเป็นใช้ได้”

            “ผมสัญญาว่าจะไม่มีวันทำให้เขาเสียใจครับ”  เพลิงกัลป์พูดเสียงหนักแน่น   หันไปสบตาคนข้างๆแวบหนึ่ง  “แค่พูดอาจจะไม่เชื่อ  แต่ผมจะพิสูจน์ให้ดูเองครับ”

            “ถ้าทำได้จริงก็เป็นบุญของลูกแม่แล้วที่ได้เจอคนดีนะลูก”  คุณจุไรพูดยิ้มๆ  เปลี่ยนสายตาไปมองลูกชาย  “แล้วนั่นเบะปากเตรียมจะร้องไห้หรือ  มาเที่ยวนี้เป็นอะไรไปทำไมขี้แยจังหืม? เมืองแมน”

            พอโดนทักเข้า  ขอบตาก็ชักจะร้อนผ่าว  เมืองแมนเม้มปากกลั้นสะอื้นเอาไว้เต็มที่  ขยับเข้าไปนั่งใกล้มารดาจนชิด  แนบแก้มลงกับตักของเธอ

            “คุณแม่...แมนมีอีกเรื่องจะบอก  ถ้าบอกแล้วอย่าโกรธแมนนะ”

            “เรื่องอะไรอีก  มีเรื่องอื่นอีกรึ...หรือว่าเราจะลาออกจากแพทย์ใช้ทุน”  เธอลองเดา  ศีรษะทุยที่ซบอยู่ที่ตักส่ายไปมาแทนการปฏิเสธ  “ถ้าอย่างนั้นเรื่องอะไร  เล่ามาเถอะ”

            “คือแมน...แมน”  พอถึงเวลาจะบอกเข้าจริงๆก็อดใจหายไม่ได้  เมืองแมนเหลียวหาตัวช่วย  คนข้างๆวางมือลงบนแผ่นหลังของเขา  ลูบเบาๆแทนคำปลอบโยนและให้กำลังใจไปในตัว  ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตามารดาแล้วพูดช้าๆ  “แมนท้องจ้ะแม่  เข้าห้าเดือนแล้ว”

            “...................”  คนฟังมองหน้าเขานิ่งแทบจะอ้าปากค้าง  เมืองแมนกำชายกระโปรงของมารดาเอาไว้แน่น  นั่งก้มหน้ารอรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้น  หญิงวัยกลางคนมองหน้าบุตรชายของตัวเองอย่างตะลึงงัน  คำพูดของเขาไม่เหมือนคนโกหกหรือตั้งใจหลอกกันเล่นเอาเสียเลย   ใบหน้าของเมืองแมนขาวซีดตรงข้ามกับเพลิงกัลป์ที่แดงก่ำ

            “หมายความว่าอย่างไร”  กว่าเธอจะหาเสียงตัวเองเจอก็นานโข  คุณจุไรพยายามรวบรวมสติให้มากที่สุด  “แมนเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอจ้ะ  จะท้องได้อย่างไร”

            น้ำตาหยดแรกไหลต้องแก้มของลูกชาย  เมืองแมนสะอื้นออกมาจนตัวโยน

            “แมน...แมนก็ไม่รู้เหมือนกัน  ฮึก....รู้อีกทีแมนก็ท้องไปแล้ว  แม่...แมนขอโทษ”

            “แล้วท้องกับใคร...เพลิงกัลป์หรอลูก”

            “ลูกของผมเองครับ”

            คุณจุไรนั่งอึ้งราวกับถูกค้อนทุบหัวเข้าอย่างแรง  เริ่มรู้สึกวิงเวียนคล้ายจะเป็นลม  พอตัวโอนเอนเข้า  คนรักของลูกชายก็รีบส่งยาดมมาให้เมืองแมนจ่อจมูกเธอ

            “แม่ทำใจดีๆก่อนนะ  นอนลงก่อน  เดี๋ยวแมนช่วย”

            “ไม่เป็นไร  แม่ไม่เป็นไร”  เธอพึมพำ  รู้สึกเวียนหัวจนต้องนั่งหลับตาครู่หนึ่ง  พอรู้สึกดีขึ้นจึงค่อยลืมตาขึ้นมาเผชิญหน้าความจริงใหม่  ชายหนุ่มทั้งสองนั่งคุกเข่ามองหน้าเธออย่างกังวล  เธอเปลี่ยนสายตาไปที่ลูกชาย  กวาดตามองเขาทั่วร่างก่อนจะหยุดที่หน้าท้องซึ่งนูนดันเสื้อออกมาเล็กน้อย

            ความจริงแล้วเขาไม่ได้อ้วนขึ้นอย่างที่เธอคิด  หากแต่มีทารกอยู่ในครรภ์งั้นหรือ...นี่เธอกำลังฝันหรือเปล่า

            “คุณแม่  ดีขึ้นไหมครับ”  เมืองแมนพูดเสียงเบา  “ถ้าไม่ไหวจะไปโรงพยาบาลไหม”

            “แม่จะไปโรงพยาบาลทำไมในเมื่อมีหมอที่บ้านตั้งสองคน”  เธอพูด  “เล่าเรื่องที่บอกว่าท้องมาซิ  เล่าอย่างละเอียด”

            ตั้งแต่เด็กจนโตเธอไม่แทบไม่เคยพูดเสียงแข็งกับลูกเลยสักครั้ง  นี่นับเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เธอใช้น้ำเสียงแบบนี้กับเขา  คุณจุไรนั่งฟังลูกชายเล่าเรื่องราวตะกุกตะกักตั้งแต่ต้น  โดยมีเพลิงกัลป์คอยเสริมบ้างบางจุดที่เธอสงสัยหรือลูกชายของเธอเล่าข้ามไป  ไม่นานเรื่องเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นกับลูกชายเธอก็ถูกตีแผ่ลงมาตรงหน้า

            “แล้วตกลง  แมนท้องได้ยังไง”  เธอยังไม่เข้าใจ  “แมนเป็นผู้ชายมาตั้งแต่เกิดนะ  ถ้าบอกว่าแมนมีมดลูก มีรังไข่ขนาดท้องได้แล้วทำไมถึงไม่มีประจำเดือนล่ะ”

            “เพราะฮอร์โมนครับ  เมืองแมนมีฮอร์โมนผู้หญิงในตัวก็จริงแต่ว่าเขามีฮอร์โมนเพศชายเยอะกว่าก็เลยทำให้ไม่เกิดการหลุดลอกของชั้นมดลูกในแต่ละเดือน  ส่วนไซเคิลการตกไข่ของเขาเป็นยังไงนั้นผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันครับ  ต้องรอคุยกับอาจารย์สูตินรีเวชที่ดูแลเขาอยู่  แต่ว่าตอนนี้อาจารย์ท่านนั้นยังไม่สะดวกวิจัยต่อ”  เพลิงกัลป์อธิบายเพิ่มหลายอย่างถึงชื่อฮอร์โมนต่างๆและกลไกในร่างกายที่คุณจุไรฟังแล้วก็ปวดหัว  ไม่เข้าใจเลยสักอย่าง

            รู้แค่ว่าตอนนี้  ลูกชายของเธอตั้งครรภ์อยู่  ล่วงเข้าห้าเดือนได้แล้ว...ส่วนจะท้องได้ยังไงนั้น   ไม่สำคัญอีกต่อไป

            “แล้วเป็นยังไงบ้างลูก  ทำไมไม่บอกแม่”  เธอพูดเสียงเบา  ดึงตัวลูกชายให้ขึ้นมานั่งข้างกันบนโซฟา  ลูบมือสำรวจหน้าท้องของเขาแล้วก็เริ่มคลำได้ถึงส่วนนูนของยอดมดลูก  “ตั้งห้าเดือนแล้ว  ปิดไว้ทำไมกัน”

            “แมน...มันสับสนหลายอย่างครับ  ไม่กล้าบอกแม่”

            “จะยังไงแม่ก็รับได้ทั้งนั้นแหละลูก  ถึงจะตกใจมากหน่อยก็เถอะ”  เธอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่หางตา  “ยังไงแมนก็เป็นลูกแม่  ลูกในท้องแมนก็เท่ากับเป็นหลานของแม่ด้วย”  ความเคลื่อนไหวเล็กๆกระทบฝ่ามือของเธอ  คุณจุไรเบิกตากว้างอย่างอัศจรรย์ใจ  “ดูซิ  ดิ้นแล้วนี่แมน”

            “เริ่มดิ้นแล้วครับ”  เมืองแมนก้มหน้าตอบ  เขายังอดเสียใจที่ไม่ได้บอกมารดาก่อนไม่ได้  “แมนขอโทษนะครับแม่ที่ไม่ได้บอกก่อน”  เขาพนมมือไหว้เธอที่อก

            “ผมก็ต้องขอโทษคุณอาด้วยครับ”   เพลิงกัลป์ก้มลงกราบแทบของเธอ  เล่นเอาทั้งคุณจุไรและเมืองแมนตกใจเพราะคาดไม่ถึง  “เป็นความผิดของผมเองครับ  เลยทำให้เมืองแมนต้องมาลำบากแบบนี้  ผมขอโทษจริงๆครับ”  ชายหนุ่มพูดจากใจจริง

            “ไม่เอาลูก  ไม่เป็นไร  ลุกขึ้นมานั่งข้างบนนี้ก่อน”  ผู้สูงวัยรับไหว้ของเขาแล้วเขยิบที่ให้ขึ้นมานั่งด้วยกัน  “ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว  ก็ถือว่าเป็นบุญที่เขามาเกิดกับเรานะ  เรื่องผ่านไปแล้วก็ให้แล้วไป  จะไปนึกเสียใจก็เสียเวลาเปล่า  สู้เอาเวลามาคิดหาทางแก้ปัญหาข้างหน้าดีกว่า”  เธอลูบศีรษะของลูกชายเบาๆ  เห็นเขาร้องไห้จนตาบวมจมูกบวมก็ยิ่งสงสารลูกเป็นกำลัง  ความรู้สึกโกรธปนผิดหวังในแวบแรกจางหายไปไม่มีเหลือ  ทิ้งไว้แต่เพียงความรักความสงสารเท่านั้น   “ไม่ต้องร้องลูก  ไม่ต้องร้องนะ”

            “แมน..กลัวแม่ผิดหวัง”

            “แม่จะผิดหวังเรื่องอะไรล่ะแมน  แมนก็เรียนจบทำงานมีเงินเดือนเลี้ยงตัวเองได้แล้ว  แฟนของแมนก็นั่งอยู่ตรงนี้  แล้วจะให้แม่ผิดหวังเรื่องอะไร”

            “แมนไม่อยากให้แม่อายใคร”  เมืองแมนพูดปนสะอื้น

            “แม่จะอายคนอื่นเรื่องอะไร  ลูกแม่เป็นหมอได้ช่วยเหลือคนเจ็บป่วยมากมาย  หาเงินเลี้ยงดูแม่กับน้องได้  ไม่ได้ไปขอใครเขากินนี่ลูก  จะให้แม่อายอะไร อายเรื่องมีลูกเขยหน้าตาหล่อเหลาคนนี้เหรอ  หรือว่าอายที่แมนกำลังจะมีหลานให้แม่เลี้ยง”  คุณจุไรพูดยิ้มๆ  เช็ดน้ำตาให้อีกฝ่าย  “ไม่เห็นมีอะไรที่แม่ต้องอายเลย  แม่ภูมิใจในตัวลูกแม่  ถึงมันจะเหลือเชื่อไปบ้าง  แต่ก็นับว่าเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่หรือ”

            เมืองแมนขยับเข้าไปกอดมารดาเอาไว้แน่น

            “แมนโชคดีจังที่มีแม่เป็นแม่”

            “เลิกร้องได้แล้ว  ไม่อายแม่อายเพลิงก็อายลูกในท้องบ้าง”   

            “โธ่”

            คุณจุไรพยายามพูดปลอบโยนลูกชายจนหยุดร้องไห้ได้สำเร็จ  ไม่ใช่ว่าเธอไม่ตกใจ เธอตกใจมากจนเรียกได้ว่าแทบช็อค  แต่ด้วยวัยและประสบการณ์กับการเจอเรื่องไม่คาดฝันมามาก  เลยทำให้เธอสามารถกุมสติเอาไว้ได้  ไม่ร้องไห้ฟูมฟายหรือโวยวายออกมา  ทั้งที่ในใจของเธอยังไม่สงบดีนัก

            ลูกชายท้องทั้งคน  ไม่ตกใจก็คงบ้าแล้ว...พิศดูใบหน้ารูปหัวใจของลูก  ความสงสารก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น  โถ  ลูกแม่...หลายเดือนที่ผ่านมานี้คงลำบากมากสินะ  ดูซิปิดบังแม่เอาไว้  ทำไมแม่จะไม่รู้ว่าการตั้งท้องมันยากเย็นขนาดไหน  แล้วยังจะต้องไปอยู่ไกลบ้าน ไร้ญาติขาดมิตรอีก  มีก็แต่แฟน...เพิ่งรู้จักกันไม่กี่เดือน  จะดูแลลูกแม่ได้ดีเท่าที่แม่ดูหรือเปล่า  จะทำให้ลูกแม่เสียใจอีกไหม...

            แล้วหลังจากนี้จะทำอย่างไรต่อไป  คิดแล้วก็กลุ้มใจนัก

            “เกือบจะสายแล้ว  พวกลูกไปเตรียมตัวเถอะ  จะได้ไปซ้อมรับปริญญาต่อ  วันนี้แม่กับเจ้าเมย์ว่าจะไปซื้อของเสียหน่อย  เจอกันตอนเย็นแล้วกันนะ”  แม่ของเมืองแมนพูดเรียบๆแล้วลุกขึ้นยืน  “แมนก็ต้องระวังตัว  จะทำอะไรก็อย่ากระโชกโฮกฮาก  อย่าวิ่งอย่ากระโดดนะลูก”

            “ครับแม่”

            “เพลิงไปด้วยแม่ก็ค่อยสบายใจ...”  มารดาพูดอีกหลายคำก่อนจะหายเข้าไปในครัว  เมืองแมนกับเพลิงกัลป์มองหน้ากัน  ก่อนที่จะถอนหายใจยาวออกมาพร้อมกัน

            “ค่อยยังช่วยหน่อย  แม่ของมึงเป็นผู้หญิงแกร่งจริงๆแถมยังใจกว้างมากอีกด้วย   ดีนะที่เตรียมยาดมมาพร้อม”  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้าง  เอื้อมมือไปลูบไรผมออกจากใบหน้าของเมืองแมน  “หยุดร้องได้แล้ว  ตาบวมแทบปิดขนาดนี้  จะไปซ้อมไหวมั้ยเนี่ย”

            “ไม่ไปสักวันคงไม่เป็นไรมั้ง”  เมืองแมนพูดเสียงอู้อี้

            “ได้ยังไง  เดี๋ยวรับผิดจังหวะ  ถ่ายรูปออกมาไม่สวยล่ะก็เสียดายแย่เลย  ครั้งหนึ่งในชีวิต”

            “วันนี้เพื่อนๆจะไปถ่ายรูปกัน”

            “พอดีเลย  เดี๋ยวกูเอากล้องไปด้วย”  ชายหนุ่มพูดอย่างตื่นเต้น  ผุดลุกขึ้นยืน  “ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว  จะสายแล้วเนี่ย”  เพลิงกัลป์ฉุดมือของเมืองแมนดึงให้ลุกขึ้นยืน  “ไปกันเร็ว”

            เมืองแมนเดินตามแรงฉุดนั้นขึ้นไปยังชั้นบน  อีกฝ่ายให้เขาเข้าห้องน้ำก่อนเหมือนเคย  ชายหนุ่มอาบน้ำด้วยความสบายใจมากกว่าหลายเดือนที่ผ่านมา  อย่างน้อยคนสำคัญที่สุดในชีวิตของเขาก็ได้รับรู้แล้ว  แถมยังดู ‘รับได้’ อีกด้วยกับความจริงที่เกิดขึ้น  ชายหนุ่มเอามือลูบท้องตัวเองเบาๆ 

            “โชคดีแค่ไหนแล้วลูก” ... มีคุณยายใจดีขนาดนี้

            กลับออกมาแต่งตัวข้างนอก  เพลิงกัลป์ก็สลับเข้าไปอาบน้ำบ้าง  เมืองแมนแต่งตัวเสร็จก็ได้ยินเสียงอีกฝ่ายโวยวายมาจากข้างในห้องน้ำ

            “แมน  กูลืมผ้าเช็ดตัว  ฝากหยิบมาให้หน่อย”  เสียงห้าวๆดังออกมา  เมืองแมนย่นจมูก  ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนทิ้งเอาไว้ตรงราวตากผ้าในห้องมาหยุดยืนที่หน้าห้องน้ำ

            “เปิดประตูสิ”  เขาพูด

            ประตูห้องน้ำถูกเปิดทันที  เมืองแมนยื่นผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องทว่าอีกฝ่ายกลับไม่รับเสียที

            “เอื้อมไม่ถึง  ขยับเข้ามามากกว่านี้หน่อยได้มั้ย”  เพลิงกัลป์พูด  “สุดแขนแล้วเนี่ย”

            “นี่ก็สุดแขนแล้วเหมือนกัน”  เมืองแมนว่า  “โยนเข้าไปได้มั้ย”

            “เดี๋ยวตกพื้นกันพอดี  เปิดประตูกว้างอีกนิดสิ  จะได้เอื้อมเข้ามาได้  ไม่ต้องห่วงหรอก  เรื่องโป๊กูไม่ถือ”

            “ไม่ได้อยากดูโว้ย”  เมืองแมนพูดเสียงดัง  ดันบานประตูห้องน้ำแง้มเพิ่มอีกนิด  ส่งผ้าเช็ดตัวให้อีกฝ่ายจนสุดเอื้อม  ชักรู้สึกแปลกๆที่เอื้อมเท่าไหร่อีกฝ่ายก็รับไม่ถึงเสียที  ทั้งที่ห้องน้ำก็กว้างอยู่แค่นี้

            “เดี๋ยวนะ...อุ้ย!”  พอเอะใจเท่านั้นแหละ  คนในห้องน้ำก็คว้าข้อมือของเขาขวับ  ดึงพรวดเดียว  เมืองแมนไม่ทันระวังก็ถลาเข้าไปในห้องน้ำทั้งตัว  เข้าสู่วงแขนของคนที่รอรับอยู่ก่อนแล้ว  ร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่ามีหยดน้ำเกาะอยู่พราว  เมืองแมนสะเทือนไปทั้งตัว  ใบหน้าร้อนผ่าว   “อะไรเนี่ย  ปล่อยเลยนะ”  เขาดิ้น

            “ดิ้นแรงเดี๋ยวลื่นล้มขึ้นมาทำไง”  พูดเหมือนจะหวังดี  ทว่าคนพูดกลับกอดรัดเขาเอาไว้ทั้งตัว  แนบปลายคางสากๆลงกับซอกคอของเขาเล่น  “อยู่นิ่งๆ”

            “นิ่งอะไรเล่า  เล่นอะไรเปียกไปหมดแล้ว  ปล่อยเลยนะ”  เมืองแมนโวยวายกลบเกลื่อนหัวใจตัวเองที่กำลังเต้นแรงจนกลัวว่าอีกคนจะได้ยิน

            “นี่ยังไม่ ‘เปียก’ เลย”  คนพูดเสียงเริ่มแหบพร่า  ขยับตัวเข้าชิดเขาจนเมืองแมนสัมผัสได้ทุกส่วนสัด  กล้ามเนื้อไร้อาภรณ์ปกปิดนั้นแข็งตึงประชิดตัวของเขาแบบไม่มีทางเลี่ยง

            “ปล่อยก่อน”  เมืองแมนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเสียงชักสั่น  ริมฝีปากและปลายจมูกของอีกฝ่ายดอมดมที่ข้างแก้มไล่เลยลงไปยังซอกคอของเขาราวกับสำรวจกลิ่น   “ต้องไปซ้อมรับปริญญานะ”  เขาพูดเหมือนเตือนสติ

            อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้น  เม้มเข้าที่ติ่งหูของเขา  ทำเอาจนลุกซู่

            “ปล่อยก็ได้  แต่มีข้อแม้”

            “อะไร”

            “ตอนนี้เราเป็นผัวเมียกันแล้วสิใช่มั้ย”

            “ผัวเมียพ่อง  ไม่ใช่โว้ย”  เมืองแมนเริ่มดิ้นอีกรอบ  แต่วงแขนของอีกฝ่ายแน่นหนาเกินไป  หรือว่าเขาดิ้นไม่จริงจังนักก็เป็นได้

            “จนมีลูกแล้วยังไม่ใช่อีกเหรอ”  เพลิงกัลป์พึมพำ  พอเห็นอีกคนหน้าตึงก็ยอมแพ้  “ก็ได้...ไม่ใช่ก็ไม่ใช่  งั้นเป็นแฟนได้มั้ย”

            “แฟนอะไรอีก”  เมืองแมนตวัดเสียง  ลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดต้นคอของเขาอยู่นั้นทำให้สติกระเจิงไม่น้อย  “ปล่อยก่อนไม่ได้หรือไง”

            “ปล่อยแน่  ถ้าคุยกันรู้เรื่อง”  เพลิงกัลป์กระซิบข้างหู  “เดี๋ยวจะไปเจอเพื่อนของมึงแล้ว  ถ้าเพื่อนถามว่ากูเป็นใคร  จะบอกเขาว่าอะไร”

            “เป็นรูมเมท  ไม่ก็ช่างภาพ”  เมืองแมนตอบทันควัน

            “งั้นก็ไม่ต้องไปซ้อมมันแล้ว  นอนเล่นอยู่ในห้องน้ำนี่ล่ะ”  ชายหนุ่มพูด  แกล้งฝังจมูกลงกับแก้มขาวที่เห็นตรงหน้า  เมืองแมนสะดุ้งหนี  ใช้มือแกะท่อนแขนของเขาที่รัดเอวอยู่ออก

            “แล้วจะให้บอกว่าอะไร”

            “เป็นแฟนกันนะ”

            “?”  เมืองแมนเอียงคอหนีสัมผัสรุกรานจากอีกฝ่าย  “พูดอะไรของมึง”

            “จะเป็นไม่เป็น  ไม่เป็นปล้ำนะ”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเข้ม  ทำท่าเอาจริง  อีกฝ่ายเลยรีบพูดปากคอสั่น

            “เออเป็น  เป็นแฟน  แค่นั้นแหละ  ปล่อยได้แล้วหายใจไม่ออก”  เมืองแมนพูดเร็วปรื๋อ

            อีกฝ่ายหัวเราอย่างถูกใจ  หอมแก้มคนตัวเล็กกว่าอีกสองฟอดจนพอใจถึงได้ปล่อยให้อีกคนรีบวิ่งปรูดออกมาจากห้องน้ำได้  เมืองแมนหน้าร้อนฉ่า  รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นเพราะหยดน้ำจากเนื้อตัวของอีกฝ่ายออกแล้วก็รีบเดินลงบันไดมาชั้นล่าง  เขาเจอน้องสาวนั่งกินข้าวอยู่ในห้องครัว  สายตาของเธอเพ่งมองมาที่กลางตัวของเขาเป็นอันดับแรก  แสดงว่าคงรู้เรื่องแล้ว...ไม่รู้ว่าแม่บอกหรือว่ายังไง

            “เรื่องจริงหรอพี่แมน”  เธอพยักพเยิดไปที่หน้าท้องของเขา

            “พูดเรื่องอะไร”

            “แน่ะ  อย่าทำเป็นไก๋  หนูได้ยินตอนที่พี่คุยกับแม่หมดแล้ว”  เมย์พูดอย่างตื่นเต้น  “เป็นไปได้ไงอ่ะ  หรือว่าพี่แมนเป็นผู้หญิง”

            “ฉันเป็นผู้ชาย  เลิกเซ้าซี้ถามเรื่องนี้เสียทีเถอะ”

            “ได้ไง  เขาเป็นหลานหนูนะ  จะมีหลานทั้งคนไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไง  มิน่าล่ะตอนนั้นที่หนูรู้สึกตรงท้องพี่แมนต้องเป็นหลานดิ้นชัวร์  พี่แมนก็ใจร้ายจังไม่ยอมบอกหนู”

            “บอกแล้วเธอจะรับได้เหรอ”

            “รับได้สิ  หลานหนูทั้งคน  หนูดีใจจะตายไป  ยิ่งมีพี่เขยแบบพี่เพลิงด้วย”

            “พี่เขยอะไรกัน  เลอะเทอะไปใหญ่แล้ว”

            “อ้าว  จนถึงขนาดนี้แล้วยังไม่เรียกพี่เขยแล้วจะให้หนูเรียกว่าอะไรล่ะคะ  หรือว่า..”  น้องสาวขมวดคิ้ว  “พี่เพลิงเขาจะไม่รับผิดชอบพี่  แบบนั้นหนูไม่ยอมนะ”

            “รับผิดชอบสิ  ลูกพี่ทั้งคน”  เสียงห้าวๆดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของเจ้าตัว  เดินลงบันไดมายืนข้างๆเมืองแมน  “ไม่ต้องห่วงหรอกคุณน้องเมีย”

            “เอ๊ะ!”  เมืองแมนขมวดคิ้ว  หันไปถลึงตาใส่คนพูด

            “โอเค  ก็ได้ๆ  ลืมไปว่าคำนี้ต้องห้าม  ห้ามเรียกผัวเมียให้เรียกแฟนเท่านั้น  แฟนหมอแมน  แค่แฟนเฉยๆก็ดีแล้วเนอะ”  เพลิงกัลป์พูดแกมหัวเราะ

            “รู้ก็ดีแล้ว”  เมืองแมนขู่ฟ่อ  ก่อนจะหันไปทางน้องสาว  “เดี๋ยวพี่รีบไปก่อน  ไว้ค่อยกลับมาคุยกันใหม่นะ”

            “ดูแลตัวเองด้วยนะพี่แมน  พี่เพลิงหนูฝากด้วยนะคะ  พี่หนูทั้งซื่อบื้อทั้งซุ่มซ่าม  ชอบเดินเตะโน่นเตะนี่  เดี๋ยวหลานหนูจะแท้งเสียก่อน”

            “เดี๋ยวพี่ดูแลอย่างดี ไม่ต้องห่วง”  เพลิงกัลป์ตอบกลับไป

            เมืองแมนหน้าง้ำ  เดินจ้ำออกมาจากบ้านอย่างเซ็งๆ  ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องสาวถึงดูจะเป็นพวกอีกฝ่ายเหลือเกินทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงสามวัน

            “คุณแฟน  เดินช้าๆหน่อยสิครับ  รอแฟนด้วย”

            “จะเรียกแฟนอีกนานมั้ยฮึ”  เมืองแมนหยุดเดิน  หันกลับไปขมวดคิ้วใส่  ฝ่ายนั้นยิ้มใส่ตาของเขาตอบกลับมา

            “ก็คนมันดีใจ  ได้เป็นแฟนแล้วนี่นะ”

            “หยุดพูดสักทีเถอะน่ะ”  เมืองแมนสะบัดเสียง  ภาพคนล่อนจ้อนในห้องน้ำยังติดตาอยู่เลย  ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกคนถึงหน้าหนานัก  ไม่อายกันบ้าง  “จะไปหรือเปล่า  ถ้าไปก็ไปขับรถได้แล้ว”

            “ได้ทีล่ะขู่เอาๆ”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเล็กเสียงน้อย  “เชิญครับคุณแฟน”  เขาผายมือไปทางรถยนต์ของตน

            “บอกว่าอย่าเรียก”  เมืองแมนถลึงตาใส่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 20-05-2018 17:03:12

            รถมาถึงที่คณะฯ  เมืองแมนให้อีกฝ่ายกลับไปก่อนเหมือนเมื่อวาน  ส่วนเขาก็เข้าห้องประชุมไปซ้อมรับปริญญาจนคล่องแคล่ว  กว่าจะซ้อมเสร็จก็เล่นเอาเหงื่อตก  ชายหนุ่มกลับออกมาจากหอประชุมพร้อมกับเพื่อนๆ  เจมส์ชวนเขาไปถ่ายรูปต่อ

            “แดดกำลังดี  แสงสวย  ไปถ่ายด้วยก่อนนะแมน เดี๋ยวค่อยกลับ”

            “ได้อยู่หรอก”

            “ติดอะไรหรือเปล่า  มองหาใคร”

            “กูมีช่างมาเหมือนกัน”  เมืองแมนพึมพำ  ชะเง้อคอมองหาร่างสูงใหญ่อยู่พักหนึ่ง  ก็เจออีกฝ่ายกำลังเดินดุ่มๆมาทางนี้  “มาแล้ว  โน่นไง”

            “กูก็นึกว่าใคร  ไอ้เพลิงรูมเมทมึงนี่เอง”  เจมส์หัวเราะ  เรียกเพื่อนๆในกลุ่มมารวมตัวกันเพื่อวางแผนถ่ายรูป  “เราจะเริ่มถ่ายจากข้างหอประชุมก่อนแล้วค่อยวนไปรอบๆแล้วกัน  ไงเพลิงกัลป์  มากับเค้าด้วยเหรอ”

            “อืม  กูมากับแมน”  เพลิงกัลป์ตอบเนิบๆ

            “เดี๋ยวนี้ไอ้แมนมีช่างภาพส่วนตัวด้วยแฮะ”  เจมส์กระเซ้า  เห็นเพื่อนหน้าแดงก็ยิ่งอยากแกล้ง  “คิดค่าจ้างเท่าไหร่เนี่ย”

            “ฟรี ไม่คิดตังค์”

            “ทำไมใจดีจัง”

            “คนกันเอง  จะไปคิดอะไรมากมาย”  เพลิงกัลป์ตอบยิ้มๆ  “ไม่ใช่ใครที่ไหน”

            “ตอบอย่างนี้นี่  ถ้าไม่ใช่เพื่อนที่สนิทกันมากๆก็เห็นจะต้องเป็นญาติ  ไม่ก็แฟนกันแล้วล่ะ”  เจมส์พูดหน้าตาย  เพื่อนในกลุ่มต่างหยุดสนทนา  หันมามองหน้าเมืองแมนกับเพลิงกัลป์เป็นตาเดียว

            “ถามแมนดูสิ”  เพลิงกัลป์โยนมาให้ดื้อๆ  เมืองแมนอึกอัก  เหลือบมองคนข้างๆตาเขียว

            “ยังไงๆ  ถ้าไอ้เพลิงมันโสด กูจะได้ไปบอกสาวๆฝั่งนู้น  เขายืนเล็งกันนานแล้ว”  เจมส์พูด  ชำเลืองมองกลุ่มบัณฑิตสาวที่เมียงมองมาทางเพลิงกัลป์อย่างมีนัยสำคัญ  “มึงว่าไงแมน”

            “แฟนกูเอง  จบมั้ย”  เมืองแมนพูดเสียงห้วน

            เพื่อนๆส่งเสียงโห่ฮิ้วกันเสียงดังไปทั่วบริเวณใต้อาคาร  เมืองแมนหน้าแดงจัดแทบไม่กล้าสบตาเพื่อนคนอื่น  ขณะที่คนข้างๆเขาหัวเราะร่า  พูดคุยกับเพื่อนๆของเขาได้สนิทชิดเชื้อราวกับรู้จักกันมานาน  พวกเขาเริ่มถ่ายรูปกันไปเรื่อยๆตามแต่ช่างภาพตัวจริงละมือสมัครเล่นจะบงการ

            “แมน เอียงตัวออกมาหน่อย  ...น่ารักมาก”  ตากล้องตัวสูงพูดขณะรัวชัตเตอร์ใส่ร่างโปร่งบางในชุดครุย  เมืองแมนเอียงคอตาม  หันมองกล้องแล้วยิ้มกว้าง  “ยิ้มหวานครับ  ดีมาก  ชูสองนิ้ว...”

            “คู่นั้นนี่มันเกินความคาดหมายมากเลยนะ  มึงว่ามั้ยเจมส์”  ป๊อกเดินมากระซิบกับเพื่อนสนิทที่กำลังจับตามองอยู่เหมือนกัน  เจมส์ยิ้มนิดๆ ตอบกลับไปเบาๆ

            “เห็นมันมีความสุขกูก็ดีใจแล้ว”

            “สงสัยคนที่จะแจกการ์ดก่อนเพื่อนในกลุ่มเราคงไม่พ้นไอ้แมน”

            “หึๆ  รอดูไปก่อนเถอะ  ไอ้เพลิงกัลป์อะไรนั่นก็ไม่ใช่เล่นหรอกนะ  ชื่อเสียงดังกระฉ่อนซะ....ถ้ามันทำให้เพื่อนกูเสียใจล่ะก็  ได้เห็นดีกัน”  เจมส์พึมพำ  จับตามองเมืองแมนนิ่งๆ

            เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว  ทุกคนพากันไปถ่ายรูปรวมแบบกระโดดที่กลางสนามฟุตบอลตามเทรนด์ที่กำลังฮิต   เพลิงกัลป์รีบดึงตัวคนท้องเอาไว้ไม่ให้ไปรวมกลุ่มด้วย

            “โดดไม่ได้  โดดปุ๊บลูกหลุดออกมาทำไง”       

            “บ้า  จะหลุดง่ายๆได้ไง ลูกคนนะ”  เมืองแมนหัวเราะ  “แต่ไม่ได้จะไปโดดหรอก  ไปดูเพื่อนเฉยๆ”  เขารีบพูดเมื่อเห็นอีกคนขมวดคิ้ว

            “ไปดูก็ไม่ได้  พอไปดูก็ไม่แคล้วต้องถูกลากลงไปถ่ายรวมแน่ๆ  กลับกันเถอะ  เริ่มมืดแล้วเดี๋ยวแม่รอนะ”  เพลิงกัลป์ยกเหตุผลมาอ้าง  เมืองแมนเห็นด้วยเลยตะโกนบอกเจมส์ว่าขอตัวกลับก่อน

            ขับรถกลับบ้าน  แม่กับเมย์รออยู่ก่อนแล้วพร้อมกับอาหารเย็นเต็มโต๊ะ  ครึ่งหนึ่งเป็นอาหารแนวบำรุงครรภ์สำหรับคนท้องโดยเฉพาะ   แม่ไม่ได้พูดอะไรมากก็จริงแต่เมืองแมนก็รับรู้ได้ว่าเธอเป็นห่วงเขากับลูกในท้องมาก  สายตาของแม่จะคอยมองมาที่เขาอย่างกังวลนิดๆตลอดเวลา

            “แล้วกลับไปนี่ต้องไปพบหมออีกเมื่อไหร่”  แม่พูดขึ้นในตอนหนึ่ง

            “มีนัดอีกเดือนนึงครับ”  เมืองแมนตอบเรียบๆ  “ระหว่างนี้ก็กินยาบำรุงกับฉีดฮอร์โมนทุกอาทิตย์”

            “ที่โรงพยาบาลมีใครรู้เรื่องนี้บ้างลูก”

            “มีหมอคริส  หมอสูติที่ดูแลพวกผมกับพี่พยาบาลพิเศษคนนึงที่ช่วยดูแลครับ  นอกนั้นก็ยังไม่มีใครรู้”  เพลิงกัลป์พูด  “กลายเป็นว่าคนเขาลือกันไปว่าผมไปทำสาวท้องแทน”  ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ

            “แม่ล่ะเครียดแทน  ความลับไม่มีในโลกหรอกนะจ้ะ  ช้าเร็ววันหนึ่งทุกคนก็ต้องรู้”  คุณจุไรพูดช้าๆ  “แม่ว่าแมนพักงานไปก่อนดีไหม  คลอดแล้วค่อยว่ากันอีกที  ไม่อย่างนั้นแมนทำงานต่อไม่ไหวหรอกนะแม่ว่า   เดี๋ยวจะพักผ่อนไม่เพียงพอด้วย  คลอดก่อนกำหนดขึ้นมาคงลำบาก...แมนย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านเราดีไหมลูก”

            พอพูดแค่นี้  คนเป็นพ่อก็หูผึ่ง  ใจหายลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม  รีบพูดรัวเร็ว

            “ผมว่าจะพาแมนไปพักที่บ้านผมที่เชียงใหม่ครับ  ที่นั่นคนเยอะคงจะช่วยดูแลแมนได้ดี”

            “คนเยอะแค่ไหนก็ไม่เหมือนแม่ดูแลหรอก”  คุณจุไรค้าน  “อีกอย่าง...แม่พูดตามตรงว่าแมนก็ไม่ใช่ผู้หญิง  เรื่องท้องได้มันก็พิกลอยู่  พ่อแม่ของเราจะรับได้หรือ  จะให้แมนไปพักที่บ้านของเพลิงในฐานะอะไร”

            เพลิงกัลป์อึ้ง

            “แต่ว่า...ผมเชื่อว่าพ่อแม่ของผมจะต้องเข้าใจแน่นอนครับ  ยิ่งมีหลานให้ท่านด้วยแบบนี้”

            “เพลิงไปคุยกับพ่อแม่ก่อนดีกว่าจ้ะ  แม่ไม่อยากให้ลูกแม่ต้องไปอยู่ตัวคนเดียวไกลๆ หรือไม่ก็จะไปอยู่ที่นู่นจริงแม่ก็จะไปอยู่ด้วยเป็นเพื่อน”

            โต๊ะอาหารเงียบกริบ  เมืองแมนเหลือบมองหน้ามารดาของตนสลับกับสีหน้าเคร่งเครียดของเพลิงกัลป์

            “แมนว่าเราอย่าเพิ่งพูดไปถึงตรงนั้นเลยครับ  แมนว่าน่าจะพอมีเวลาอยู่สักเดือนสองเดือนระหว่างนี้  แล้วเราค่อยมาตกลงเรื่องนี้กันอีกครั้งหนึ่ง”

            พอลูกชายพูดแบบนั้น  คุณจุไรก็ไม่ได้พูดอะไรอีก  ดูออกทันทีว่าลูกก็คงอยากอยู่กับคนรัก  ถึงจะเป็นสถานที่ๆไม่เคยไป  ผู้คนที่ไม่เคยพบมาก่อนก็คงพร้อมจะสู้  แม่เสียอีกที่อดกังวลใจไม่ได้  เพราะเธอเป็นแม่ถึงได้รับเรื่องราวแปลกประหลาดของบุตรชายได้โดยไม่รังเกียจรังงอน  แต่พ่อแม่ของเพลิงกัลป์เล่า...เป็นคนอย่างไรเธอก็ไม่รู้นิสัยใจคอมาก่อน  จะดีร้าย  จะยอมรับลูกชายของเธอกับหลานได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้

            “แม่อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะ  ไว้เราค่อยคิดเรื่องนั้นกันอีกที”  ลูกชายปลอบใจมากอีก  เธอเลยฝืนยิ้มกลับไป  ชวนคุยเรื่องอื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            อาหารมื้อนั้นจบลงไปท่ามกลางความกังวลใจของใครหลายๆคน  เพลิงกัลป์อาสาล้างจานให้แต่เมย์เป็นฝ่ายแย่งงานไปทำเสียก่อน  เธอวางตัวเป็นน้องสาวของเขาได้อย่างน่ารักทีเดียว

            “พี่เพลิงไปดูพี่แมนกับแม่เถอะ  เห็นหายขึ้นไปข้างบน  น่าจะเครียดๆ”

            “ขอบใจมากนะน้องเมย์”

            ชายหนุ่มจรดฝีเท้าเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน  ห้องของเมืองแมนไม่มีใครอยู่  เดาได้ว่าเจ้าตัวคงอยู่ในห้องของมารดากระมัง  เขาไปยืนอยู่หน้าประตูห้อง  ได้ยินเสียงพูดคุยกันดังแว่วๆมาจากข้างใน

            “แม่อยากไปด้วย  แมน  อย่างน้อยไปดูแลแมนตอนที่อยู่แฟลตก็ยังดี  พวกลูกต่างคนต่างทำงาน  เพลิงก็เล่าให้แม่ฟังว่าต้องอยู่เวรรัวๆเลยไม่ใช่หรือ  ให้แม่ไปอยู่เป็นเพื่อนลูกดีกว่า”

            “แต่ว่าเมย์ต้องอยู่ที่บ้านคนเดียวนะครับ  อย่าเลยแม่...แมนดูแลตัวเองได้  แม่อยู่กับเมย์ทางนี้ดีกว่า  น้องเป็นผู้หญิง  ให้อยู่คนเดียวน่ากลัวกว่าแมนเยอะครับ  อีกอย่าง...เพลิงเขาก็ดูแลแมนดี  ไม่ได้ทิ้งแมนให้อยู่คนเดียวหรอก”  คำพูดของเมืองแมนทำให้คนแอบฟังหัวใจพองโต  “แมนก็เป็นหมออยู่แล้ว  ดูแลตัวเองยังไงแมนก็รู้หมด  แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ”

            “แม่รู้...แต่แม่ก็อดห่วงแมนไม่ได้  เฮ้อ  ดูซิ...นี่ถ้าเป็นพ่อแม่คนอื่นเขาจะทำยังไง  แมนจะไปอยู่เชียงใหม่กับเพลิงจริงๆเหรอลูก”

            “แมนยังไม่รู้เลยครับ  แต่ถ้าเพลิงจะไป  แมนก็คงไป”

            “ลูกมั่นใจในผู้ชายคนนี้แค่ไหน”

            “แม่คิดว่าอย่างไรครับ”

            เพลิงกัลป์แทบจะกลั้นหายใจฟัง

            “แม่คิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่น่าจะพึ่งพาได้อยู่นะ  แต่แม่ก็ไม่รู้อนาคต  ถ้าเกิดอะไรขึ้น  ลูกแม่กับหลานจะทำยังไง  อยู่ตั้งเชียงใหม่ไกลคนละโยชน์  แม่จะไปหาก็ลำบาก”

            “ถึงเวลานั้น  ถ้าเค้าเปลี่ยนใจจริงๆ  แมนก็จะพาหลานกลับมาหาแม่เองครับ  ไม่ต้องห่วงหรอก  แมนเอาตัวรอดได้สบายมาก”

            เพลิงกัลป์ไม่ได้อยู่ฟังต่อจนจบ  ชายหนุ่มผละออกมา  เดินลงบันไดมายังชั้นล่าง  เลยออกไปยังสวนข้างนอก  ลมเย็นๆช่วยให้ความวิตกหมกมุ่นคลายลงได้บ้าง  กระนั้นสิ่งที่ยังค้างอยู่ในหัวใจเขาก็ยังไม่หลุดออกไป

            ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาคนที่เขาแทบไม่ได้ติดต่อด้วยเลยมาเกือบสามเดือน  รอสายอยู่ครู่หนึ่ง  ปลายสายก็กดรับ         

            “ว่าไงเรา  หายหน้าหายตาไปเลยนะ  นึกว่าโดนแม่สาวที่ไหนไล่ยิงตายเสียแล้ว”

            “โธ่  เห็นผมเป็นคนยังไง”

            “ก็เป็นแบบนั้นแหละ  มีอะไรถึงโทรมาได้  ไปทำลูกสาวใครเขาท้องหรือไง”  คนปลายสายเดาได้ตรงเผงจนเพลิงกัลป์เม้มปาก   “ทำไมเงียบไป...อย่าบอกนะว่าเรื่องจริง”

            “.............”

            “ไอ้เพลิง  มีอะไรพูดมาตามตรงเลยนะ”  ผู้ชายปลายสายพูดเสียงเข้ม  “อย่ามาปิดบัง”

            “เดือนหน้าผมจะขึ้นไปเยี่ยมนะ”  เพลิงกัลป์พูดเร็วๆ  หางตาเห็นเมืองแมนเดินออกมาจากบ้าน  “แค่นี้ก่อนนะพ่อ  ไว้จะโทรไปคุยใหม่”

            “ไอ้เพลิง  เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งวาง  อ้ายลูกคนนี้..”  เสียงบิดาโวยวายมาตามสายอีกหลายคำแต่ลูกชายไม่ได้ฟัง  ชายหนุ่มรีบกดตัดสาย  หมุนตัวมาเผชิญหน้ากับเมืองแมนทันเวลา

            “คุยอะไรอยู่  ท่าทางซีเรียสเชียว”

            “ไม่มีอะไรหรอก”  เขากลบเกลื่อน  ปิดบังความหนักใจเอาไว้มิดชิด  เรื่องทางบ้านของเมืองแมนเหมือนจะเริ่มคลี่คลายแล้ว  เหลือแค่ทางบ้านเขานี่แหละ  ที่ไม่รู้จะออกหัวหรือก้อย...แต่ไม่ว่าจะหัวหรือก้อย  เขาก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายหอบลูกหนีกลับมาหาแม่เด็ดขาด

            และแล้ววันรับปริญญาก็มาถึง  เมืองแมนตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาเตรียมตัว  แต่ก็ยังสายกว่าแม่และน้องสาวที่ลุกขึ้นมาแต่งหน้าทำผมกันก่อนรุ่งสาง  ทุกคนมีสีหน้าชื่นมื่นผ่องใส  โดยเฉพาะแม่ของเขาที่ยิ้มปลื้มอกปลื้มใจ  ถ่ายรูปคู่กับลูกชายในชุดครุยหน้าบ้าน   

            ที่สถานที่รับปริญญาคนเยอะสมกับเป็นวันรับจริง  เมืองแมนแยกเข้าหอประชุมไปแล้ว  ทิ้งให้เพลิงกัลป์อยู่ดูแลคุณแม่กับน้องสาว  อากาศร้อนอบอ้าวจนแทบเป็นลมทว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของทุกคนก็ไม่จางหาย  ยิ่งเห็นเหล่าบัณฑิตเดินออกมาพร้อมกับใบปริญญาบัตรที่รอคอยมาหกปีก็ยิ่งปลาบปลื้ม

            “แมนมาโน่นแล้วลูก”  คุณจุไรตาดีกว่าเพื่อน  ชี้บอก

            เมืองแมนเดินยิ้มกว้างมาแต่ไกล  พอมาถึงก็ส่งใบปริญญาให้มารดารับไปเปิดออกดูด้วยความชื่นใจ

            “ลูกแม่...เก่งมากๆ”

            เพลิงกัลป์ยกนิ้วโป้งมาให้เขา  ส่วนน้องสาวก็ตรงเข้ามากอดทีหนึ่ง  เมืองแมนเล่าเรื่องพิธีพระราชทานปริญญาบัตรไม่ขาดปาก  ถ้าตัวลอยได้ก็คงลอยไปแล้ว  ความเพียรพยายามตลอดหลายปีที่ผ่านมากลายเป็นความภาคภูมิใจจนน้ำตาซึมในวันนี้เอง

            คืนนั้นเพลิงกัลป์พาเขากับครอบครัวไปฉลองความสำเร็จกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งกลางกรุง  กว่าจะกลับก็เกือบสามทุ่ม  แม่กับเมย์เข้านอนทันทีเพราะความเพลีย  ส่วนตัวเมืองแมนเองก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามานั่งๆนอนๆอยู่บนเตียง

            “ทำอะไรอยู่หืม?”  คนเพิ่งออกจากห้องน้ำถามงงๆ  เพราะเห็นคนท้องนั่งอ่านอะไรง่วนอยู่

            เมืองแมนลดหนังสือในมือลง แล้วชูหูฟังสำหรับแม่และทารกในครรภ์ขึ้นมา

            “ที่ซื้อมาวันนั้นไง  กำลังอ่านอยู่ว่ามันใช้ยังไงนะ”

            คนซื้อยิ้มกริ่ม  รีบเดินมาหา  หยิบแป้นกลมๆด้านหนึ่งขึ้นมาแนบกับหน้าท้องของเมืองแมน  ส่วนอีกด้านก็ยกขึ้นจ่อที่ปาก

            “ใช้แบบนี้นี่  พอเราพูด  เสียงมันก็จะไปขยายเป็นคลื่นเสียงในน้ำคร่ำ  มีวิจัยบอกว่าลูกในท้องจะได้ยิน  โดยเฉพาะถ้าเราเปิดเพลงให้เขาฟัง”

            “จริงหรอ”  เมืองแมนไม่เชื่อเท่าไหร่

            “จริงสิ  เดี๋ยวจะใช้ให้ดู”  เพลิงกัลป์ยกอีกด้านหนึ่งขึ้นมาจ่อปากตัวเอง  “ลูกครับ  หลับหรือยัง  ได้ยินพ่อมั้ย”  เขาพูดเสียงอ่อน  แล้วแนบหูฟัง  จากนั้นก็ทำตาโต

            “ได้ยินเสียงตอบกลับมาหรอ”  เมืองแมนชักตื่นเต้น

            “ลองฟังดูสิ”  เพลิงกัลป์ส่งหูฟังอีกด้านมาให้  เมืองแมนรับไว้ยกขึ้นจ่อหูตัวเอง

            “ผมเองฮับแม่  แม่ได้ยินผมมั้ยฮับ”  เสียงห้าวใหญ่บีบลงกลายเป็นเสียงเล็กๆที่ฟังดูตลกจนเมืองแมนหลุดขำออกมา  “จุนแม่ขำอะไรฮะ”

            “ประสาท”  เขาพึมพำ

            “จุนพ่อเขามีเยื่องฝากบอกจุนแม่ด้วยนะฮับ”

            “บอกอะไรอีก”

            “บอกว่าจุนแม่ไม่ต้องกังวลนะ  จุนพ่อจะดูแลจุนแม่และผมอย่างดีเอง”

            “...................”

            “จุนพ่อฝากบอกอีกว่า..”  เพลิงกัลป์ยกมือขึ้นปัดปอยผมหน้าม้าที่ปรกหน้าผากคนฟังออก  ส่งยิ้มให้ดวงตากลมโตคู่นั้น  “คืนนี้ขอให้คุณแม่ฝันดีนะฮับ”

            เมืองแมนหน้าร้อนผ่าว  สายตาคู่นั้นมองนิ่งมายังเขาด้วยแววเอ็นดูเหลือเกินจนเขาใจสั่น  รู้สึกเหมือนกำลังถูกอีกฝ่ายจูบ  ทั้งที่ฝ่ายนั้นไม่ได้แตะต้องตัวเขาเลยด้วยซ้ำ

            หัวใจเต้นรัวเหมือนไปวิ่งมาสิบกิโลฯ เมืองแมนแทบไม่ขยับตอนที่อีกฝ่ายโน้มตัวลงมาจุมพิตเขาที่หน้าผากเบาๆทีหนึ่งก่อนจะขยิบตาให้ราวกับล้อเลียนกัน

            ทำแบบนี้แล้ว  คืนนี้เขาจะหลับลงไหมนะ

            ......................................................................

            มาอัพแล้วจร้า

            จบแล้วพาร์ทรับปริญญา55555 ในที่สุดขุนแม่ก็ได้รับรู้เรื่องราว แงงงงง ตอนหน้าพี่จะพากลับโรงพยาบาลแล้ว

            ถึงเวลาเข้าสู่ปมหลัก(อ้าว  เพิ่งเข้าเรอะ5555)

            เจอกันตอนหน้าค่ะ

            #แฟนหมอแมน



           

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 20-05-2018 17:21:05

แม่กับน้องแมนเข้าใจก็คลายกังวลไปบ้างแล้วเนอะ เหลือแต่บ้านเพลิงนี่ล่ะจะว่ายังไง ไหนจะเพื่อนๆที่โรงพยาบาลอีก เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลยนะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 20-05-2018 17:42:20

สู้นะหมอแมน
คุณแม่น่ารักมากจริงๆ
หมอเพลิงต้องดูแลเมืองแมนอย่างที่บอกกับแม่กับน้องนะ
รอลุ้นกับปมเรื่องต่อด้วยค่ะ.
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 20-05-2018 17:54:39

โอ้ยยยย ลุ้นนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 20-05-2018 18:21:51

กิ้วๆแฟนหมอแมน มีความขี้เห้อนะหมอเพลิง :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท25 16/5/61 p36
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 20-05-2018 18:32:56

ผ่านไปอีกด่าน
สงสารแมน
อย่ามีอะไรอีกเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 20-05-2018 20:12:39

คุณยายใจดีจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 20-05-2018 20:18:37

ฮือออ น่ารักม๊ากกกกกกกกกก
อย่างน้อยทางบ้านหมอแมนก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ ฮือออ เห็นหมอแมนยอมรับสถานะ สองคนรักกันแบบนี้ก็เบาใจ ถึงทางบ้านหมอเพลิงจะมีอุปสรรคก็คงผ่านไปได้ด้วยดีเนอะะ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ เราติดเรื่องนี้มากจริงๆ TvT

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 20-05-2018 20:24:46

คิดว่าบ้านหมอเพลิงคงรับได้   :กอด1:

แต่ประเด็นหนักใจคือผีหมอหลิน เมื่อไหร่ผีหมอหลินจะบอกเหตุผลการมาหลอกหลอน

ลูกหมอแมนเกิดมาคงเป็นคนขวัญแข็ง เพราะเจอผีตั้งแต่อยู่ในท้องเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-05-2018 20:29:51

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 20-05-2018 20:44:47

หมอเพลิงน่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 20-05-2018 21:04:05

คุณแม่แมนดีมากๆ สุดยอดคุณแม่เลยค่ะ น้องของแมนก็น่ารัก
ตอนนี้ลุ้นครอบครัวเพลิงมากว่าจะเป็นยังไง  :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-05-2018 21:04:51

รอลุ้นว่าครอบครัวเพลิงจะว่ายังไง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-05-2018 21:08:04

พอแมน ยอมรับว่าเพลิงเป็นแฟนต่อหน้าเพื่อนๆ
เพลิง เบิกบานยิ้มร่าเลยเนอะ   :laugh: :laugh: :laugh:

เพลิง ที่ทั้งฮ็อต ทั้งหล่อ สาวๆรุมตรึม มาแต่ไหนแต้ไร
เหมือนทางบ้านเพลิงทำใจเรื่องเพลิงจะทำสาวท้องไปแล้ว
พอโทรคุยเลยพุ่งมาประเด็นนี้ทันที
เรื่องท้อง มีลูกก่อนแต่งคงรับได้
แค่เปลี่ยนจากสาวเป็นหนุ่มคงไม่ต่างกันมั้ง   :hao3:

เพลิง  แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 20-05-2018 21:27:08

จุนพ่อจุนแม่อะไร ทำไมพี่เพลิงแบ๊ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 20-05-2018 21:31:15

เรื่องราวน่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ  :man1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-05-2018 21:38:12

 :katai2-1:


ลุ้นนนนนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 20-05-2018 21:41:45

มาเลย มาม่าพร้อม ชอบมากๆอ่ะ ขอหม้อมาม่าสำหรับเลี้ยงโรงทานนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-05-2018 22:03:47

 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 20-05-2018 22:08:35

……

สบายใจไปเปาะนึงละ เหลืออีกเปาะฝั่งน้องเพลิง

จุนแม่อย่าเครียดนะฮับ. จุมพ่อจะดูแลเราทั้งคู่น้าาาา

……

 :mew1:  :mew1:  :mew1:  :mew1:  :mew1:

…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 20-05-2018 22:15:32

ดีใจแทนหมอแมนด้วยที่ทางแม่และน้องสาวผ่านไปด้วยดี
แต่อีกฝ่ายทางหมอเพลิง จะเป็นอย่างไรบ้างนะ ขอให้ผ่านไปด้วยดี
และปัญหาสำคัญ ก็คงเป็นทางโรงพยาบาล หมอคริส และผีหมอหลิง อร๊ากกก
มาต่อไวๆ นะจ๊ะคนเขียน
 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 20-05-2018 22:26:57

อย่ามีดราม่าเรื่องครอบครัวเพลิงไม่รับเพิ่มเลยสงสารแมนอุ้มท้องก็ลำบากแล้วปมปริศนาของหมอหลินยังแกะไม่ออกเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 20-05-2018 22:28:18

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 20-05-2018 22:47:18

ลุ้นบ้านเพลิง ลุ้นปมหลักอีก ฮืออออ อยากอ่านต่อแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-05-2018 22:47:34

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 20-05-2018 22:57:27

ฟากแม่หมอแมนผ่าน เหลือฟากบ้านหมอเพลิง กับปมคุณผีว่าตายไง แล้วความเกี่ยวเนื่องว่าทำไม ผีถึงเลือกผลักหมอเพลิงแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 20-05-2018 23:18:18

โอ้ยยยยลุ้นจนเกร็งกว่าจะได้บอกแม่ของหมอแมน ขอบคุณจริงๆที่ไม่มีอะไรมาขัด ตอนนี้ฝั่งหมอแมนก็เหมือนจะเคลียร์บ้างแล้ว เหลือฝั่งหมอเพลิงนี่แหละเราเห็นอาการอึกอักของหมอเพลิงมาสีกพักแล้วเวลาพูดถึงที่บ้านน่ะก็ไม่รู้จะออกหัวหรือก้อยคงต้องให้นักเขียนทำนายกัน ฮ่าๆๆ ตอนหน้ากลับโรงพยาบาลแล้วจะมีอะไรรออยู่รึเปล่านะเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 20-05-2018 23:20:21

ดีใจมากๆเลยค่ะ ตอนที่เห็นตัวเองอัพ
ฮือ จากนิสัยเพลิง เราว่ามีดราม่าแน่นอน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 20-05-2018 23:25:56

หายกังวลกับบ้านแมนก็มากังวลบ้านเพลิง
ที่น่ากังวลกว่านั้นคือผีที่แฟลตมากกว่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 20-05-2018 23:26:39

ละมุนมากกกกกก  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 20-05-2018 23:34:35

มาม่าจะมา ขอ ไวไวแทนจะได้มั้ย  :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 20-05-2018 23:38:48

ได้เป็น #แฟนหมอแมน ซักทีนะคะ คุณหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 20-05-2018 23:40:53

โอ๊ยยยอิจฉาคนมีคู่ ฮิ้วววว
ดีใจแทนทั้ง2คนเลยที่แม่ของแมนยอมรับได้เรื่องลูก
ทีนี้ก็เหลือฝั่งของเพลิงแล้ว
ทึ่สำคัญเลยแมนประกาศออกสื่อนี่สิ
กรี๊ดดดฟิน กลายเป็นแฟนหมอแมนเต็มตัวแล้วนะเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 20-05-2018 23:41:19

นี่สินะที่มาของคำว่า แฟนหมอแมน. อยากให้พรุ่งนี้มาต่อเลยค่ะ
เป็นกําลังใจให้คนแต่งนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 20-05-2018 23:57:37

แม่จุไร  คือแม่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-05-2018 00:04:38

หมอแมน หมอเพลิงพร้อมละ มาม่าเยอะแค่ไหนก็ไม่หวั่น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 21-05-2018 00:04:58

คลายหนึ่งเปาะ ต้องตามคลี่อีกหนึ่งปม ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 21-05-2018 00:16:54

ในที่สุดเขาก็เลื่อนสถานะกันแล้วค่ะ ปลื้มมม น้ำตาจะไหล :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 21-05-2018 00:22:47

รอผลการไปเยี่ยมเยือนฝั่งหมอเพลิง ลุ้น ๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Poompim ที่ 21-05-2018 00:27:51

สู้ๆทั้งหมอแมน  หมอเพลิง และคนแต่งด้วยนะค่ะ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-05-2018 00:52:17

 ขอให้ทั้งหมอแมนและหมอเพลิงผ่านด่านต่าง ๆ
 
ที่จะเจอทั้งที่โรงพยาบาลและที่บ้านหมอเพลิงไปด้วยดีนะ
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 21-05-2018 01:04:36

คุณแม่หมอแมนน่ารักมากๆๅๆๆๆ

เอาใจช่วยด่านต่อไปน๊าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 21-05-2018 04:23:53

 :L2: :pig4: :L2: :pig4: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 21-05-2018 10:17:45

อ่านเรื่องนี้แล้วรู้เลย ยังอีกยาวแน่ๆ :เฮ้อ:

สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-05-2018 12:22:05

คุณแม่โอเคแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-05-2018 12:25:51

บอกแล้วว่าต้องได้ใช้ยาดม  ขอแค่รักกันทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ทั้งคู่ สู้ๆ
อยากอ่านทุกวันเลยยยย สนุกสุดๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 21-05-2018 13:23:26

ฮืออออออออ ตอนนี้ละมุนมากเลยยยยยยยย

แต่ดูเหมือนพ่อเพลิงก็น่าจะรับแมนได้นะ สู้ๆ คุณพ่อมือใหม่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 21-05-2018 14:27:25

โล่งอกไป  1 เปราะ เดี๋ยวต้องรอดูฝั่งเพลิงบ้าง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-05-2018 18:33:35

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 22-05-2018 01:06:02

ทางนู้นเข้าใจด้วยนะคะ :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 22-05-2018 01:42:38

 :z1: หมอแมนเริ่มเปิดใจแล้วววววว :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 22-05-2018 11:38:35

หวานกันจริงๆคู่นี้ 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-05-2018 21:52:16

สนุกมาก ๆ ตามอ่านสองวันรวด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 22-05-2018 22:46:18

ผ่านไปหนึ่ง แล้วด่านพ่อแม่เพลิงจะเป็นไงละเนี่ยรออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 23-05-2018 08:43:12

รอๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 23-05-2018 16:16:28

ใจนี่เต้นตู้มๆๆๆๆๆๆ ลุ้นมาก ไหนจะต้องไปรบปรบมือที่โน่นอีก สู้ๆนะทั้งสามคน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 23-05-2018 20:10:07

สนุกจัง รอติดตามตอนต่อไปน้าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 24-05-2018 01:07:32

 o13

 :L2: :3123: :pig4: :pig4: :pig4: :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 25-05-2018 14:52:40

มารอหมอแมนครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 25-05-2018 16:59:06

รอสองคนนี้อยู่นะ :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Enps.s ที่ 25-05-2018 21:54:11

มารอหมอแมนกับหมอเพลิงครับ :z2: :z2: :z2: :z2:  :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 26-05-2018 09:37:41

หมอเพลิงน่ารักจริงๆเลย อ่านไปเขินไป ทะเล้นใช่เล่นเลยนะหมอเพลิง
หมอแมนก็รีบๆใจอ่อน อย่ากังวลไปเลย มีหมอเพลิงอยู่ทั้งคน  :o8: :-[
รีบมาต่อไว้ๆ นะคร๊าบบบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 26-05-2018 09:41:13

อยู่ไหนน้อตอนใหม่หาไม่เจอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: vermilion ที่ 26-05-2018 11:37:25

โอย ลุ้น

ขอบคุณไรท์มากฮะ สนุกมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 26-05-2018 12:08:28

นีีคุณปู่คงเซอร์ไพรส์ ได้หลานมาอุ้มอ่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_stack ที่ 26-05-2018 19:51:46

เพื่อนแนะนำให้อ่าน พอตามมาต้องบอกว่าดีสมกับที่เพื่อนบอกจริง ชอบทุกอย่าง พล็อต ภาษา คาแร็คเตอร์ การบรรยาย และmood&toneของเรื่อง แบบว่ากรี๊ดมาก ยิ่งตอนเค้าหวานกันนี่โอ้โหหหหหหหห ยิ้มแก้มแทบระเบิด เป็นรักซึมลึกที่ทำคนอ่านอินและลุ้นตามสุดๆ ตัวเอกมีสติทั้งคู่ แบบว่าอยากจะปรบมือชื่นชมรัวๆ ที่สำคัญการแทรกความรู้ทางการแพทย์ก็ดีมาก ไม่มากหรือน้อยไป คนแต่งเก่งมากๆเลยค่ะ

พึ่งตามมาทันออนแอร์ ก็เลยเมนท์ความรู้สึกที่ผ่านมา26ตอนไว้ก่อน อยากบอกว่าชอบมากๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ และสู้ๆ จะรออ่านอยู่ตรงนี้ทุกวันเลย แล้วจะเมนท์ตอนต่อตอนให้เรื่อยๆนะคะ อยากให้รู้ว่ามีคนเชียร์เสมอ ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท26 20/5/61 p38
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 26-05-2018 20:28:31

อยากอ่านต่อแล้วววว  :ling1: :ling1: :ling1: :call: :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 26-05-2018 23:10:21

Internal Love

ตอนที่ 27

It’s just you and me, with the world beneath our feet.

 



 

 

 

 

            “แวะปั้มข้างหน้าหน่อยได้มั้ย  ปวดฉี่”  เมืองแมนหันไปพูดอ่อยๆกับคนขับ  “จะได้พักสายตาด้วยไง  ขับรถมาตั้งหลายชั่วโมงไม่เหนื่อยเหรอ”

            เพลิงกัลป์เหลือบมองอย่างรู้ทัน

            “ใครให้นั่งดูดน้ำลำไยคนเดียวล่ะฮึ  คุณแม่อุตส่าห์ทำมาเผื่อ  เผลอนิดเดียวหมดขวด”  ชายหนุ่มเข่นเขี้ยว  “ดูซิ  ขนาดเนื้อยังไม่เหลือให้เรากิน”

            “มันกินเพลินน่ะ”  เมืองแมนแก้ตัว  “เดี๋ยวแวะซื้อเอาก็ได้  มีขายเยอะแยะ”

            “ไม่ต้องแล้ว  รีบๆไปเข้าห้องน้ำแล้วก็กลับมานะ  เราต้องทำเวลากันหน่อย  ไม่งั้นจะไปถึงที่นู่นมืด  พายุทำท่าจะเข้าเสียด้วย”  เพลิงกัลป์ร่ายยาว  “บอกแล้วให้รีบกลับตั้งแต่เช้าไม่เชื่อ  มัวแต่นู่นนี่...”

            “อย่าบ่นได้มั้ยเล่า  บ่นเป็นคุณลุงแก่ๆไปได้  คนมันต้องจากบ้านจากแม่มาก็ต้องร่ำลากันนานหน่อยสิ”  เมืองแมนเถียง  “ตัวเองก็รอกินข้าวเที่ยงฝีมือแม่เหมือนกันนั่นแหละ  ทำมาพูด”

            เพลิงกัลป์โดนย้อนเข้าให้บ้างเลยไม่พูดอะไรอีก  นั่งเคาะพวงมาลัยรอให้อีกคนไปเข้าห้องน้ำจนเสร็จ  จากนั้นชายหนุ่มก็เร่งทำเวลามากขึ้นจนมาถึงโรงพยาบาลเวลาพลบค่ำพอดี  บรรยากาศข้างนอกยังคึกคักสมกับเป็นโรงพยาบาลของจังหวัด  มีคนเข้าออกมากมายในแต่ละวัน

            ตรงข้ามกับด้านในที่เป็นส่วนของที่พักบุคลากรที่สงบเงียบ  อาจเป็นเพราะเพิ่งกลับมาจากเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยแสงสี  เมืองแมนเลยรู้สึกว่าแฟลตแพทย์วันนี้ดูอึมครึมเงียบเชียบกว่าทุกวัน

            “รีบไปอาบน้ำ นอนได้แล้ว  เดินทางมาเหนื่อยๆ”  เพลิงกัลป์พูด  ช่วยยกกระเป๋าเข้ามาไว้ในห้องนอนของเขา  “มีอะไรก็โทรมานะ  กูจะรีบไปอยู่เวรอีอาร์(ห้องฉุกเฉิน)ก่อน”  เพราะว่าลาไปกรุงเทพฯหลายวัน  พอกลับมาพวกเขาก็เลยต้องมาอยู่เวรชดเชยแทน  แน่นอนว่าแน่นขนัดจนแทบไม่มีเวลานอนพัก  โดยเฉพาะของเพลิงกัลป์ที่อาสาอยู่เวรแทนเมืองแมนด้วยแล้ว

            “ไม่นอนพักหน่อยเหรอ  อีกตั้งครึ่งชั่วโมง”  เมืองแมนท้วง  “งีบได้หน่อยนึง”

            “ไม่เอาล่ะ  อาบน้ำก็พอสดชื่นแล้ว”  เพลิงกัลป์หายเข้าไปอาบน้ำครู่หนึ่งก็กลับมาด้วยใบหน้าที่สดชื่นขึ้นเล็กน้อย  “นั่งทำอะไรอยู่  ทานข้าวแล้วก็รีบนอนนะรู้มั้ย”

            “กินแล้วนอนก็กรดไหลย้อนกันพอดีสิ”  เมืองแมนพูดแกมหัวเราะ  ขยับเข้าไปยืนใกล้ร่างสูงใหญ่  รีรออยู่ครู่หนึ่งจนอีกคนฉงน

            “มีอะไรหรือเปล่า?”

            “คือ...ไปอยู่เวรเถอะ”  เจ้าตัวอึกอักแล้วก็พูดรัวเร็ว  หน้าแดงจัดจนคนมองชักไม่อยากจะออกจากห้อง  เพลิงกัลป์ก้าวเข้าไปจนชิดแล้วสวมกอดเมืองแมนทั้งตัว  ฝังจมูกลงที่แก้มทั้งสองข้าง

            “ค่อยมีกำลังใจหน่อย”  เสียงห้าวพึมพำอยู่ข้างหู  คนถูกหอมเขินจนไม่รู้จะเอามือไปไว้ที่ไหน  ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนนั้น  “ขอจูบทีได้มั้ย”

            “ไม่ได้”  เมืองแมนก้มหน้าตอบเสียงเขียว  “พอแล้ว  จะสายแล้วเนี่ย”

            “เสียดายจัง  ไว้ค่อยกลับมาต่อเนอะ”  เพลิงกัลป์กอดเขาแน่นๆอีกทีก่อนจะปล่อย  ร่างสูงใหญ่ออกไปจากห้องแล้ว  ทิ้งให้อีกคนมองตามด้วยความรู้สึกที่ตัวเองก็ไม่แน่ใจว่าโล่งอกหรือว่าเสียดายกันแน่

            .............................................................................................

            “แมน  กลับมาแล้วเหรอ  เราเห็นรูปรับปริญญาในเฟสบุ๊คของแมนแล้ว  รูปดีมากเลย”  หวานทักเขาทันทีที่เห็นหน้า  เมืองแมนยิ้มกว้าง  อดรู้สึกภูมิใจนิดๆไม่ได้

            “ขอบคุณนะ  เพลิงเป็นคนถ่ายน่ะ”  ...ให้เครดิตคนถ่ายเสียหน่อย  “ยังมีอีกหลายรูป  ไว้ค่อยทยอยลง”

            “ดีจัง  เราล่ะอยากมีแฟนถ่ายรูปเก่งๆบ้าง”  หวานพูดยิ้มๆ  แต่ทำเอาคนฟังชะงักกึก

            “ไม่หรอก”  เมืองแมนพึมพำ  ยังนึกหาคำพูดไม่ทัน   ตกใจก็ตกใจแต่พอจะปฏิเสธ  ใบหน้าคมเข้มก็ลอยมาพร้อมกับขมวดคิ้วมุ่น  เขาเลยบอกปัดไม่ออก  “คือ...เพลิงมัน..”

            “เห้ย  เรื่องธรรมดา  ทำไมต้องทำหน้าเหมือนเห็นผีด้วยล่ะ”  หวานหัวเราะ  “เราก็กะเอาไว้แล้วเชียวว่าพวกเธอจะต้องมีอะไรแน่ๆ  สรุปคือ...คบกันจริงๆสินะ”

            เมืองแมนลอบถอนหายใจอย่างอึดอัด

            “มันยังไม่ชัวร์น่ะ  หวานอย่าเพิ่งพูดไปนะ  เดี๋ยวแฟนคลับเพลิงมาแหกอกเราตายเลย”   เขาพูด  มองหญิงสาวอย่างขอร้อง   “เรายังไม่ได้...เอ่อ....เปิดเผย”

            “อาจจะยากหน่อยนะ  เพราะเพลิงไม่ได้ปิดเลยนะแมน”  หวานยิ้มกว้างราวกับล้อเลียน  “วันก่อนเพลิงพูดกลางอีอาร์ว่าแมนเป็นคนพิเศษของเค้านะ  นี่แมนยังไม่รู้ล่ะสิ  ถ้ากลัวแฟนคลับเพลิงตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ  เหลือแค่ขึ้นสเตตัสในเฟสแล้วมั้งที่เพลิงยังไม่ได้ทำ”

            เมืองแมนตกใจไม่น้อย  นี่ถ้าหวานไม่มาบอกเขาก็คงไม่รู้  มิน่าล่ะหลายวันที่ผ่านมาบรรดาพยาบาลและคนอื่นๆในโรงพยาบาลต่างลอบชำเลืองมองเขาด้วยแววพิกล  ตอนแรกก็นึกว่าสงสัยเรื่องหน้าท้องที่กลมนูนขึ้นทุกทีหรือเปล่า  ที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้เอง  เพลิงกัลป์นะเพลิงกัลป์....ทำอะไรทำไมไม่บอกกันบ้าง  กลับแฟลตมาทีก็เอาแต่....

            “แมน....คิดอะไร  แน่ะ  หน้าแดงเชียว”  หวานจิ้มแก้มเขาแรงๆ  “มีอะไรก็ไม่ยอมบอกเพื่อนกันบ้าง  หรือว่ากลัวตุ๊กตา”

            “กลัวสิ”  แมนยอมรับ  “เราก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้”

            “เราว่าแมนเหมาะกับเพลิงมากกว่าตุ๊กตาอีกนะ  เชื่อไหมว่าโย่งกับเราเห็นตั้งแต่ตอนที่ไปเที่ยวดอยด้วยกัน  เพลิงเวลาอยู่กับแมนแล้วน่ารักมากเลย  เหมือนเป็นคนละคน”  หวานพูด  “แถมอาสามาอยู่เวรแทนกันอีก  เออ...เราก็ว่าจะถามตั้งแต่วันนั้นแล้ว  แมนไม่สบายยังไม่หายอีกเหรอ  เพลิงถึงต้องอยู่เวรแทนให้  หรือว่ารายนั้นอยากอยู่แทนแฟนเฉยๆ”

            “ก็...ยังไม่ค่อยหายดีเท่าไหร่  เพลิงก็เลยอยู่แทนไปก่อนน่ะ”  เมืองแมนขยับตัว  “ไว้คุยกันใหม่นะหวาน  เราต้องรีบไปที่วอร์ดแล้ว”  เขาอ้าง  รีบเดินหนีอีกฝ่ายมาโดยเร็ว  รู้ดีว่ามีสายตาสงสัยใคร่รู้ของฝ่ายนั้นมองตามมาตลอดทาง  หวานคงกำลังสงสัยเรื่องบางอย่างอยู่

            ขออย่าให้เป็นเรื่องที่เขากลัวที่สุดด้วยเถิด   ชายหนุ่มยังนึกไม่ออกเลยว่าตัวเองจะรับมือยังไงถ้าเรื่องที่เขาตั้งครรภ์แพร่ออกไป

            ตอนเย็นเพลิงกัลป์พาเขาไปทานข้าวก่อนจะกลับมาอยู่เวรวอร์ดต่อ  ใบหน้าคมเข้มเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด  ใต้ตาดำคล้ำ  หนวดเคราก็รกครึ้มแบบคนไม่มีเวลาดูแลตัวเอง  เมืองแมนพิศดูใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกแน่นอยู่ในอก  ทั้งสงสารและเห็นใจจนไม่อยากจะคุยเรื่องอื่นให้ฝ่ายนั้นกลุ้มใจเพิ่มขึ้นอีก

            “จะไปแล้วเหรอ”  เขาพึมพำ  เห็นอีกฝ่ายลุกไปล้างมือในห้องน้ำก็เลยเดินตามเข้าไปด้วย  เพลิงกัลป์หันกลับมามอง  ตอบเสียงอ่อนๆที่ระยะหลังเจ้าตัวใช้พูดกับเขาบ่อยๆ

            “ต้องไปแล้ว  มีเคสรับใหม่เพิ่ม”  ชายหนุ่มพูด  ส่งยิ้มให้เขา  “เป็นอะไรไป  ทำไมวันนี้กินข้าวน้อยกว่าทุกที  หรือว่าก๋วยจั๊บร้านนี้ไม่ถูกปาก”

            “เปล่า  ก๋วยจั๊บอร่อยดี...แต่ว่า..”  เมืองแมนมือขึ้นประคองใบหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้  เพลิงกัลป์นิ่งไปอย่างไม่คาดคิด  ตาสบตา  “เหนื่อยแย่เลย อยู่เวรต่อกันตั้งหลายวัน  หน้าโทรมชักจะเหมือนมหาโจรแล้วนะรู้เปล่า”  เขาพูดยิ้มๆ  “อยู่เฉยๆ  เดี๋ยวโกนหนวดให้”

            “..................”  เมืองแมนดันตัวอีกฝ่ายให้นั่งลงบนฝาชักโครก  จากนั้นก็จัดการบีบครีมโกนหนวดป้ายที่สองข้างแก้มและคางเขียว  ลงมือโกนให้อย่างเบามือ

            เพลิงกัลป์โอบรอบเอวของเขาเอาไว้  เงยหน้าให้เขาโกนหนวดให้จนเสร็จแล้วก็ยังไม่ยอมปล่อยวงแขนออก  ชายหนุ่มแนบหน้าผากลงกับหน้าท้องที่มีเสื้อยืดตัวหลวมคลุม

            “ไม่อยากไปอยู่เวรแล้วสิ  ทำไงดี”  ความรู้สึกที่ส่งออกมาจากดวงตาคมเข้มคู่นั้นทำเอาเมืองแมนหน้าร้อนซู่  ทำท่าจะขยับออกห่าง   เพลิงกัลป์เหลือบตาขึ้นมองเขาแล้วยิ้ม  “ยังโกนไม่หมดเลย  จะรีบไปไหน”

            “หมดจนไม่รู้จะหมดยังไงแล้ว”  เมืองแมนลูบที่ข้างแก้มสากระคายนั้นเบาๆ  “รีบไปเร็วๆ  อย่าให้คนไข้รอ”

            “อีกยี่สิบปีลูกเราจะเอนท์หมอหรือเปล่านะ”  คนเป็นพ่อพึมพำ   คนฟังหัวเราะ

            “คิดไกลมาก”  เมืองแมนลากเสียง

            “ตั้งแต่รู้ว่ามีลูก  ก็ต้องคิดไกลๆทั้งนั้นแหละ  จะคลอดที่ไหน  จะเลี้ยงยังไง  ใช้เงินเท่าไหร่  บ้านรถ...งาน  โรงเรียน  เฮ้อ”

            “คิดเยอะระวังหัวเถิกนะ”  เมืองแมนเสยผมหยักศกของอีกฝ่ายขึ้น  “ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เดี๋ยวก็หาทางได้เองแหละ คิดใกล้ๆก่อนก็ได้”

            “โอเค  ถ้าคิดใกล้ๆก่อนก็...แต่งงานกันมั้ย?”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาเฉย  ขณะที่คนฟังอึ้ง  หัวใจเต้นแรงอย่างไม่ทันรู้ตัว  อีกฝ่ายพูดเหมือนพูดเล่นก็จริงทว่าแววตาคู่นั้นบอกเมืองแมนว่าไม่ใช่แค่พูดออกไปพล่อยๆแน่

            “จะบ้าเหรอ  ยิ่งไปกันใหญ่แล้ว”  เขาหาเสียงตัวเองจนเจอ  รีบพูดเร็วปรื๋อ  “พูดอะไรเลอะเทอะ”  ชายหนุ่มดันศีรษะอีกฝ่ายออกจากท้องของตัวเอง   “เมื่อกี้คุณพยาบาลโทรตามไม่ใช่เหรอ”

            “หึๆ”  เพลิงกัลป์หัวเราะเบาๆ  ยอมปล่อยเขาจากวงแขน  ชายหนุ่มล้างหน้าจนเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ  สบตาคนที่ยืนรื้อตู้เย็นแก้เก้ออยู่นิดหนึ่ง  “เมื่อกี้...พูดจริงๆนะ  ลองคิดดูหน่อยแล้วกัน”

            ....คิดอะไรเล่า...เมืองแมนย่นจมูกตามหลังคนที่ออกจากห้องไปแล้ว  เพิ่งเป็นแฟนกันไม่ถึงสองอาทิตย์  ใจคอจะกระโดดไปถึงขึ้นแต่งงานเลยเหรอ

            ถึงจะคิดอย่างนั้น  แต่อารมณ์น้อยใจแบบไม่มีสาเหตุที่มักเป็นเวลาอยู่คนเดียวก็หายไปเหมือนปลิดทิ้ง  เมืองแมนใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสือเตรียมตัวเพื่อลูกน้อยทั้งหลายแหล่ที่ทั้งเขาและเพลิงกัลป์ขนซื้อกันมาเต็มห้อง  ตอนกลางคืนชายหนุ่มก็นั่งฟังเพลงไปด้วย  พูดกับลูกไปด้วย   ตอนแรกก็อาจจะรู้สึกแปลกๆไม่คุ้นชินหน่อย  พอมาพักหลังเขาก็สามารถคุยกับลูกได้อย่างไม่ขัดเขิน  ถึงจะไม่รู้ว่าลูกรู้เรื่องด้วยหรือเปล่าก็ตาม

            “...ข้อความสุดท้ายที่ ลินี พุทธัสเสรี พยาบาลวัย 28 ปีเขียนทิ้งไว้ให้สามีก่อนที่เธอจะสิ้นลมด้วยโรคไข้สมองอักเสบจากเชื้อไวรัสนิปาห์เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาในเมืองโคชิโคด รัฐเกรละ ทางภาคใต้ของอินเดีย ความว่า  ‘I think I am almost on my way. I may not be able to see you again. Sorry, Take care of our children, Lots of love.’  เธอจากไปโดยทิ้งลูกชายวัย 2 และ 5 ขวบไว้เบื้องหลัง....  โห  เศร้าจังเลยลูก”  เมืองแมนอุทาน  ยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเอง  รู้สึกเศร้าปนสงสารจนน้ำตาซึม  ชายหนุ่มยกมือขึ้นป้ายน้ำตาที่หางตา

            ขนาดเขายังไม่ทันคลอดลูกออกมาก็ยังรู้สึกทั้งรักทั้งผูกพันต่อสิ่งมีชีวิตน้อยๆในท้องมากขนาดนี้  แล้วนี่เธอเลี้ยงดูมาจนเติบใหญ่  ไหนจะสามีที่รักอีก  เป็นเพราะหน้าที่แท้ๆถึงได้ติดโรคมาจากผู้ป่วยที่ดูแล  ผลของการทำงานหนัก  เสียสละตัวเองเพื่อดูแลคนอื่นเป็นเช่นนี้เองหรือ...

            ชายหนุ่มรีบหาหนังสือเรื่องอื่นที่บันเทิงใจมากขึ้นมาอ่าน  เขารู้สึกว่าวันนี้ลูกในท้องดิ้นน้อยกว่าทุกคืน  ไม่รู้จะเป็นเพราะเขาอ่านเรื่องเครียดเกินไปหรือเปล่า

            “ไม่ชอบเรื่องเครียด  ไม่เอาวิชาการใช่ไหมครับ”  ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ  เปลี่ยนไปอ่านหนังสือการ์ตูนเบาสมองแทนจนเริ่มง่วงถึงได้ลุกไปปิดไฟเข้านอน

            เช้าวันถัดมา  สิ่งแรกที่เมืองแมนรู้สึกได้คือลูกดิ้นน้อยลงกว่าทุกวัน  ชายหนุ่มไปทำงานตอนเช้าด้วยความกังวลใจคอยแต่จะสังเกตการเคลื่อนไหวภายในท้องของตนจนไม่มีสมาธิกับการตรวจคนไข้  สุดท้ายเขาก็เลยขอกลับมาพักในห้องพักแพทย์ก่อน  เมืองแมนกินนมเข้าไปอีกกล่องหนึ่งด้วยหวังว่าลูกจะดิ้นแรงขึ้นหลังจากได้รับสารอาหารเต็มที่

            “เป็นอะไรไปครับ  ง่วงนอนหรอลูก...ทำไมวันนี้ขี้เซาจัง”  ชายหนุ่มลูบท้องของตัวเองเบาๆอย่างกลัดกลุ้ม  สุดท้ายก็เลยทนไม่ไหวต้องโทรหาเพลิงกัลป์ที่กำลังหัวหมุนอยู่อีกวอร์ดหนึ่ง

            “ว่าไงนะ  ลูกไม่ดิ้นเหรอ”  ฝ่ายนั้นตกใจกว่าเขาอีก  “มึงอยู่ไหนแล้ว  เดี๋ยวไปหา”   เมืองแมนได้ยินเสียงคุณพยาบาลกำลังพูดอะไรแว่วๆอยู่ที่ปลายสาย  ฟังดูกำลังวุ่นวาย  “ผมมีธุระครับ  ไว้ก่อนได้มั้ย  ผมต้องไปดูเมืองแมน...พี่ไปตามหมอคนอื่นมาก่อนได้มั้ยครับ...”  เกิดการเถียงกันระหว่างเพลิงกัลป์กับพยาบาลจนเมืองแมนต้องรีบห้ามผ่านโทรศัพท์

            “เพลิง  ใจเย็นๆก่อน  ยังไม่มีอะไร  ลูกดิ้นอยู่แต่ว่าดิ้นน้อยลงเฉยๆ  มึงไม่ต้องมาหา  รีบไปจัดการคนไข้ที่วอร์ดเถอะ  เดี๋ยวจัดการเอง  จะไปหาอาจารย์ให้ช่วยดูให้”  เขากรอกเสียงลงไป  ยืนยันหนักแน่นไปอีกสามรอบว่าไม่เป็นไร  ฝ่ายนั้นถึงได้ยอมกลับไปทำงานก่อน

            เมืองแมนถอนหายใจเฮือก  เดินออกจากวอร์ดตรงไปที่แผนกสูตินรีเวช  เขายังนึกไม่ออกว่าจะให้อาจารย์ท่านไหนช่วยดูให้ดี  ในเมื่อคนที่ไว้ใจอย่างอาจารย์คริสก็ดันป่วยเสียแล้ว  ครั้นจะบอกอาจารย์คนอื่นก็กลัวว่าความลับจะแตก  แต่จะปล่อยเอาไว้แบบนี้  เขาก็ทนไม่ได้

            “อ้าว  ไอ้แมนมาทำอะไร  เห็นด้อมๆมองๆ”   โย่งที่กำลังตรวจคนไข้นอกอยู่หันมาเห็นเขาเข้า

            “อาจารย์คริสอยู่มั้ย”  เมืองแมนถามออกไปทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่อยู่

            “อยู่ๆ  วันนี้อาจารย์กลับมาทำงานวันแรก”  คำตอบของเพื่อนทำเอาเมืองแมนตาโต  ยิ้มออกมาอย่างดีใจ

            “จริงเหรอ  อาจารย์กลับมาแล้วเหรอโย่ง  อยู่ไหนๆ”

“เดี๋ยวพาไป  ว่าแต่ตกลงเรื่องของมึงกับเพลิงนี่ยังไง  กูเพิ่งรู้ข่าว  โคตรพลิกล็อคเลยว่ะ  ยายตุ๊กตาคงหงายเงิบ  เห็นพี่พยาบาลว่าอารมณ์เสียมาหลายวันแล้ว”

“เออน่ะ  ไว้เล่าให้ฟัง  ส่วนเรื่องตุ๊กตา...”  แมนออกจะกลุ้มใจอยู่เหมือนกัน

“ระวังโดดดักตบเป็นใช้ได้”  โย่งพูดแกมหัวเราะ  พาเพื่อนเข้าไปทางด้านหลังแผนกตรวจ  ตรงไปยังห้องตรวจสุดท้ายที่เป็นห้องของอาจารย์คริส  เคาะประตูเป็นสัญญาณนิดหน่อยก็ได้ยินเสียงอนุญาตจากด้านในให้เข้าไปได้

            ผู้ชายในชุดกาวน์ยาวคนนั้นผอมซูบไปไม่น้อย  แต่ใบหน้าหล่อเหลาก็ดูสดใสกว่าเมื่อครั้งที่เมืองแมนเจอที่ห้องพักผู้ป่วยมาก  คนตรงหน้าลุกขึ้นเดินมาหาเขาทันทีด้วยท่าทางเป็นปกติ

            “อาจารย์....ผมดีใจจังครับ”

            “พี่ก็ดีใจ”  อาจารย์ตอบยิ้มๆ  “เข้ามาก่อนสิ”   โย่งขอตัวไปตรวจคนไข้ต่อก่อน  ทิ้งให้เพื่อนอยู่กับอาจารย์   “พี่เพิ่งกลับมาทำงานวันแรก  รู้สึกเหมือนตายแล้วเกิดใหม่เลยนะ”

            “อาจารย์ แปลว่ายาได้ผล”

            “ยาจิตเวชก็ส่วนหนึ่ง  แต่พี่ว่าสิ่งที่ช่วยพี่จริงๆคือนี่”   สูตินรีแพทย์หนุ่มล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบขวดเล็กๆบรรจุน้ำใสออกมา  มันเป็นขวดน้ำมนต์ที่เมืองแมนแบ่งไปให้อีกฝ่ายก่อนที่จะไปกรุงเทพฯ  “น้ำมนต์ของเธอใช่มั้ย  คุณพยาบาลบอกว่าเธอเอามาให้พี่”

            “ใช่ครับอาจารย์”  เมืองแมนแปลกใจมาก  “มันได้ผลหรอครับ”

            “มากๆเลยแหละ  หลังจากวันนั้นพี่ก็เริ่มนอนหลับสนิท  ไม่ฝันเห็นอะไรแย่ๆอีกเลย”  อาจารย์คริสบอก  “เธอเอาน้ำมนต์มาจากไหนเหรอ  ของดีจริงๆ  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะ  ถึงจะเรียนวิทยาศาสตร์มาตลอดชีวิตแต่พอมาเจอคราวนี้นี่พี่เชื่อจริงๆเลยว่าของพวกนี้มีจริง”

            “ได้มาจากเจ้าอาวาสที่วัดครับ”  เขาบอกชื่อวัด  “ไว้ผมจะพาอาจารย์ไปกราบท่าน”

            “ดีเหมือนกัน  ถ้าไม่ได้น้ำมนต์ขวดนี้ก็ไม่รู้ป่านนี้พี่จะตายไปหรือยัง  อาจจะกระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้วมั้ง”  ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ  “ขอบใจแมนมากนะที่ช่วยพี่”

            “ผมแค่อยากให้อาจารย์หายเร็วๆน่ะครับ  มีทางไหนช่วยได้ก็ช่วยเต็มที่”  เมืองแมนพูด  กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ   มือเย็นเฉียบ  “อาจารย์ครับ  ผมมีเรื่องรบกวนหน่อย  คือลูกผมแทบไม่ดิ้นเลยครับ  ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

            “จริงเหรอ”  อาจารย์มีสีหน้าตกใจ  “ขึ้นไปนอนบนเตียง  เดี๋ยวพี่ดูให้”

            เมืองแมนขึ้นไปนอนบนเตียงตรวจ  เปิดหน้าท้องให้อาจารย์สูติฯตรวจดู  อาจารย์อัลตราซาวน์ให้เขา  สีหน้าของพี่คริสแฝงความกังวลเอาไว้จางๆ

            “หัวใจก็เต้นดีอยู่นะแมน  นี่ไงดูสิ”  พี่คริสหมุนหน้าจอมาให้เขาดู  “หัวใจเต้นดีเลย  แต่ไม่รู้ทำไมไม่ค่อยขยับตัว  ปกติดิ้นเก่งมั้ย”

            “เก่งมากครับ”  แมนตอบเต็มปากเต็มคำ  “ยิ่งหลังกินข้าวนี่แทบจะเต้นเลย  พอมาตอนเช้าไม่รู้ทำไม  ดิ้นไม่ถึงสิบที  ผมนับมาตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ถึงสิบ”

            “เรามีไข้ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า  บางทีมันก็ทำให้ลูกซึมๆลงได้นะ”

            “ไม่มีนะครับ  ผมสบายดี  กินดีปกติ  ปัสสาวะอุจจาระก็ปกติดีทุกอย่าง  เมื่อคืนนอนหลับดีมากเลยด้วยซ้ำ   ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร....มันจะอันตรายมั้ยครับอาจารย์”

            อาจารย์คริสซักถามเขาอีกหลายคำถามก็ยังหาสาเหตุไม่ได้  สุดท้ายก็เลยให้เมืองแมนเจาะเลือดและเก็บปัสสาวะมาส่งตรวจเพิ่มเติมเอาไว้  อาจารย์อยากให้เขานอนดูอาการก่อน  ไม่อยากให้กลับไปอยู่ที่แฟลตคนเดียว

            “เพลิงอยู่เวรต่อคืนนี้ด้วยใช่มั้ยล่ะ  เดี๋ยวเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะไม่มีคนพามานะแมน”  อาจารย์คริสเกลี้ยกล่อม  สุดท้ายเมืองแมนก็ได้นอนห้องพิเศษในคืนนั้น

            เพลิงกัลป์กระหืดกระหอบมาที่ห้องพักผู้ป่วยในตอนเย็นหลังเลิกงาน  สีหน้ากระวนกระวายตรงดิ่งมาหาเมืองแมนที่เตียง  ถามรัวเร็วแทบไม่ได้สังเกตเห็นอาจารย์คริสที่อยู่ในห้องพักด้วย

            “เป็นยังไงบ้าง  ลูกเป็นอะไร  ดิ้นหรือยัง  ตกใจแทบแย่  ทำงานไม่รู้เรื่องเลย”

            “เดี๋ยวก่อน  ใจเย็นๆ  ซาวน์ดูแล้วหัวใจยังเต้นดีอยู่  แค่หลับเยอะเฉยๆ”  เมืองแมนปลอบ  จับมืออีกฝ่ายเอาไว้แน่น...ความจริงแล้วเขาก็กำลังพูดเพื่อปลอบใจตัวเองอยู่เช่นกัน   ได้เห็นหน้าเพลิงกัลป์ก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาก  “พี่คริสดูให้แล้ว  ไม่ต้องห่วง”

            เพลิงกัลป์เพิ่งนึกขึ้นได้  หันไปทักทายอาจารย์อย่างสุภาพ  ถามอาการของเมืองแมนอีกหลายอย่าง  ทั้งสองคนนั่งฟังอาจารย์อธิบายอาการอีกครู่ใหญ่

            “พี่ก็เคยเจอเหมือนกันที่เด็กจะหลับๆหน่อย  ลองดูไปก่อน  เพราะหัวใจก็ยังเต้นดีอยู่  ผลเลือดผลปัสสาวะก็ออกมาดี”

            “แล้วเขาจะกลับมาดิ้นดีอีกเมื่อไหร่ครับ”  เพลิงกัลป์ถาม

            อาจารย์ยิ้มปลอบใจ

            “ก็คงเร็วๆนี้นั่นแหละ  ไม่ต้องกังวลไปหรอก  ยิ่งพ่อแม่กังวลลูกก็จะยิ่งเครียดนะ”

            อาจารย์กลับออกไปจากห้องแล้ว  เพลิงกัลป์ลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงคนป่วย  ซักถามอาการอีกรอบก่อนจะแนบศีรษะลงกับหน้าท้องกลมนูนนั้น

            “ลูกพ่อ  เป็นอะไรไปครับคนดี  ง่วงนอนเหรอ  ทำไมไม่ตื่นเลย”  ชายหนุ่มกระซิบเสียงเบา  รู้สึกหน่วงไปหมดทั้งใจ  เมื่อบ่ายที่ผ่านมาเขารู้สึกว่าตัวเองเข้าถึงขีดจำกัด  เขาพร้อมจะระเบิดอารมณ์ออกมาทุกขณะตอนที่กำลังตรวจคนไข้  เพราะความเป็นห่วงคนสองคนที่อยู่ตรงหน้านี่เอง  “ตื่นได้แล้วนะครับ  นอนขี้เซาเหมือนใครเนี่ย  แดดแยงตาก็ยังนอนก้นโด่ง”  เขาฝืนหัวเราะออกมา  พูดเหมือนเป็นเรื่องตลกไป  เพราะกลัวคนเป็นแม่จะยิ่งเครียด

            “ใครนอนก้นโด่ง  ไม่ใช่ซะหน่อย”  เมืองแมนร้อนตัว  “แล้วนี่กินอะไรมาหรือยัง”

            “กินแล้ว”  เพลิงกัลป์โกหก  ไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด  “ตัวเล็กของพ่ออยากกินอะไรหรือเปล่าลูก  พ่อจะไปหามาให้”  เสียดายที่ลูกยังพูดไม่ได้  ไม่อย่างนั้นต่อให้บุกน้ำลุยไฟเข้าป่า  เขาก็จะไปหามาให้ถ้ารู้ว่าลูกอยากกิน  ....ก่อนหน้านี้เพลิงกัลป์เคยเบ้ปากเวลาได้ยินพ่อแม่คนอื่นพูดแบบนี้  ทว่าตอนนี้เขายอมรับว่ามันเป็นความจริงล้วนๆ  เขาพร้อมจะทุ่มเทให้ทุกอย่าง

            “ลูกยิ่งอิ่มจะยิ่งหลับไปกันใหญ่หรือเปล่า”  เมืองแมนพูดขำๆ  “กินอิ่มนอนหลับดีเชียว”  เขาขยับตัวด้วยความเมื่อยขบ   น้ำหนักที่หน้าท้องทำให้เขาเริ่มจะรู้สึกปวดหลังและต้นขาเวลาอยู่ท่าใดท่าหนึ่งนานๆ  “แล้วต้องอยู่เวนคืนนี้อีกใช่มั้ย”

            “ขอแลกเวรกับแพทไปแล้ว”  เพลิงกัลป์บอก  “ไปอยู่วันมะรืนแทน”

            “วันมะรืน”  เมืองแมนทวนคำ  ย่นคิ้ว  “เหมือนจะมีอีเว้นท์นะ  อะไรนะนึกไม่ออก”

            “เลี้ยงต้อนรับอาจารย์ใหม่ใช่ไหม”  อีกฝ่ายเฉลยให้  “อาจารย์ออโถ(ศัลยกรรมกระดูก) คนใหม่จะมาแล้ว   แต่มึงนอนอยู่นี่กูก็ไม่มีอารมณ์จะไปกินเลี้ยงกับใครหรอก”    คนพูดถอนหายใจยาว  “ลูกพ่อเป็นอะไรก็ไม่รู้  เอาแต่นอนทั้งวัน”

            “ไม่มีอะไรหรอกน่า  อย่าคิดมากเลย”   กลายเป็นเมืองแมนที่เป็นฝ่ายปลอบใจบ้าง  “มึงก็ไปพักเถอะเพลิง  ทำงานติดต่อกันมาหลายวันแล้ว   เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

            “เป็นห่วงหรอ?”  แวววิบวับเริ่มปรากฏในดวงตาคนถาม  เมืองแมนสบตาคู่นั้นแล้วก็เบือนหลบ

            “อืม...ไม่น่าถาม”

            “แค่นี้ก็หายเหนื่อยแล้ว”  มือใหญ่เลื่อนมากุมมือของเมืองแมนเอาไว้กระชับแน่น  “ไม่ต้องห่วง  ไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก  สบายมาก  ยังไงก็เหนื่อยน้อยกว่ามึงอุ้มท้องแน่ๆ”

            “.................”

            เพลิงกัลป์ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกแต่กลับจรดริมฝีปากลงบนหน้าท้องของเขาแทน...สัมผัสแผ่วเบานั้นทำเอาหัวใจเมืองแมนวูบไหว  มือต่อมือยังกระชับกันแน่นไม่ปล่อย  ดวงตาคมเหลือบขึ้นสบตากลมโตนิ่งนาน

            เมืองแมนยังรู้สึกถึงความอบอุ่นนั้นแม้อีกคนจะผละออกมาแล้วก็ตาม

            ........................................................................................

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 26-05-2018 23:11:11

            “เย็นนี้คุณหมอคริสจะไปงานเลี้ยงต้อนรับอาจารย์ใหม่หรือเปล่าคะ”  พี่กุลถามขึ้นยิ้มๆตอนที่นายแพทย์หนุ่มขึ้นมาเซ็นเอกสารที่ห้องธุรการ  คริสชะงักไปเล็กน้อยแทบสังเกตไม่เห็น  รอยยิ้มบนใบหน้าจางลงนิดหนึ่งขณะเงยหน้าขึ้นตอบอีกฝ่าย

            “ไปไม่ได้ครับ  ผมอยู่เวรวันนี้พอดี”

            “อ้าวเหรอคะ  เสียดายจัง  แล้วได้เจอกันหรือยังคะ  พี่กุลจำได้ว่าสมัยก่อนที่คุณหมอมาใช้ทุนที่นี่ก็สนิทกันกับคุณหมอปราการดี”

            “เค้ามาวันนี้หรอครับ”  คริสถามเรียบๆ

            “ค่ะ  พี่กุลโทรไปถามแล้วบอกว่าจะถึงที่นี่ประมาณบ่ายสามโมง  ย้ายของอะไรเข้าหอเสร็จแล้วก็ค่อยไปทานข้าวเลี้ยงต้อนรับกันต่อ”  หญิงสาวตอบ  จัดการเอกสารตรงหน้าอย่างว่องไว

            “เดี๋ยวก็คงได้เจอกันมั้งครับ”  คริสพูด  แล้วเดินแยกออกมาจากห้องนั้น

            ชายหนุ่มเดินกลับไปที่แผนกสูตินรีเวชต่อ  ลงมือตรวจคนไข้ในช่วงบ่ายอย่างใจลอยกว่าปกติ  เขาสั่งยาให้คนไข้ผิดไปสองครั้งจนห้องยาต้องโทรมาแก้  ขอโทษขอโพยคุณเภสัชเสร็จคุณหมอหนุ่มก็ขอตัวออกมาพักดื่มกาแฟ   พอจิตใจสงบก็กลับไปตรวจคนไข้ใหม่

            ตอนเย็นเขาตั้งใจจะแวะไปเยี่ยมอาการของเมืองแมนที่แฟลต   เขาอนุญาตให้เมืองแมนออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อเช้านี้เอง  หลังจากที่ทารกในครรภ์กลับมาคึกคักแจ่มใสเหมือนเดิมอีกครั้ง  แต่ยังไม่ยอมให้เจ้าตัวกลับไปทำงานที่วอร์ด  ชายหนุ่มเดินตามทางไปเรื่อยๆตรงไปยังอาคารที่พักสำหรับแพทย์ใช้ทุนที่สร้างมาหลายสิบปีแล้ว

            ตัวเขาเองก็เคยอยู่ที่หอพักแห่งนี้ก่อนที่จะไปเรียนต่อ  เหตุการณ์ทั้งหลายเกิดขึ้นที่นี่  เนิ่นนานคล้ายจะถูกลืมเลือนไปสิ้นทว่ามันยังคงอยู่  อย่างน้อยก็ในความทรงจำของเขา

            ก้าวขึ้นแฟลตไปหยุดที่หน้าห้องของเมืองแมนกับเพลิงกัลป์  แฟลตเงียบมากเป็นเพราะทุกคนคงไปร่วมงานเลี้ยงต้อนรับนายแพทย์คนใหม่กันหมด  เห็นเงาวอบแวบที่หน้าต่างของห้องก็ส่งเสียงเรียก

            “เมืองแมน  พี่คริสเองนะ  พี่มาเยี่ยม”

            ห้องเงียบ  ไม่มีเสียงใครตอบกลับมาทั้งที่เขาเพิ่งเห็นเงาผ่านหน้าต่างไป  ชายหนุ่มยกมือขึ้นเคาะประตูเรียก  รออยู่หลายนาทีกว่าเจ้าของห้องจะออกมาเปิดประตู  หน้าตารุ่นน้องงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่น

            “อาจารย์หรอครับ  ขอโทษทีพอดีผมนอนอยู่เลยไม่ได้ยิน”

            “ไม่เป็นไร  พี่แวะมาเยี่ยมเราเฉยๆ  ลูกเป็นยังไงบ้าง”  เขาถาม  เดินตามหลังเจ้าของห้องเข้าไปด้านใน  เพลิงกัลป์ไม่อยู่คงกำลังยุ่งอยู่บนวอร์ด  “ทานอะไรหรือยัง”

            “ลูกดิ้นดีแล้วครับ”  เมืองแมนยิ้มกว้าง  ท่าทางดีใจ  “สงสัยง่วงไปหน่อยมั้ง  ผมกำลังสงสัยว่าอาจจะเป็นเพราะยาลดน้ำมูกที่กินก่อนนอนวันก่อนโน้น  ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ากินไป  เลยทำให้ลูกหลับล่ะมั้งครับ”

            “ก็เป็นได้”  อาจารย์พูด  “แต่ก็ไม่ค่อยเกิดขึ้นหรอกนะ  ยาอะไรไหนเอามาให้ดูหน่อยสิ”         

            เมืองแมนรีบกลับเข้าไปในห้องนอน  เดินหยิบซองยาแก้หวัดคัดจมูกที่วางเอาไว้ตรงหัวเตียง  จังหวะที่จะหมุนตัวกลับข้อศอกของเขาดันไปเฉี่ยวโดนขวดน้ำมนต์ใบเล็กที่วางอยู่ใกล้ๆเข้า

            เพล้ง!

            ขวดแก้วใสตกลงไปที่พื้นแตกกระจาย  ของเหลวด้านในไหลออกมาชุ่มเท้าของเมืองแมนไปหมด  เมืองแมนใจหายวาบ  คคนข้างนอกรีบเดินมาดูอย่างตกใจ

            “เป็นอะไรหรือเปล่าแมน  อะไรแตก”

            “อ๋อ  ไม่มีอะไรหรอกครับ  พอดีผมซุ่มซ่ามปัดขวดน้ำมนต์แตก”  เมืองแมนพูด  ทำท่าจะก้มลงเก็บเศษแก้ว

            “ไม่ต้อง  ถอยไปนั่งที่เตียงเถอะ  เดี๋ยวพี่เก็บให้เอง  มาก้มๆเงยๆเดี๋ยวปวดท้องขึ้นมาหรอก”  อาจารย์คริสดุ  ขยับเข้ามาช่วยเก็บทำความสะอาดให้อย่างคล่องแคล่ว  “ถังขยะอยู่ไหน พี่จะเอาไปทิ้งให้”

            เมืองแมนนั่งมองเศษน้ำมนต์อย่างเสียดาย  อดใจหายไม่ได้  ไม่รู้ว่าเสียน้ำมนต์ขวดนี้ไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่

            “น้ำมนต์นี้เหมือนที่เธอแบ่งให้พี่หรือเปล่า”

            “ใช่ครับ”

            “งั้นเดี๋ยวพี่จะเอาของเธอมาคืนให้  แต่มันอยู่ที่ห้องพักแพทย์”  อาจารย์คริสพูด  “จะได้ไว้บูชา”

            “แล้วอาจารย์จะไม่เป็นอะไรหรอครับ”  เมืองแมนท้วง

            “ไม่หรอกมั้ง  ไว้เดี๋ยวพี่ไปขอกับเจ้าอาวาสท่านก็ได้”  อาจารย์คริสตอบ   เดินกลับออกไปนอกห้องนอนโดยมีเจ้าของห้องเดินตามมาด้วย

            ผักกองหนึ่งกับมีดทำครัวยังวางค้างอยู่บนโต๊ะกินข้าว   จานชามวางระเกะระกะอยู่เต็ม

            “ผมกำลังทำสลัดอยู่ครับ  อาจารย์สนใจมั้ยครับ”  เมืองแมนยกชามสลัดหน้าตาน่ากินพอใช้ให้ดู  “เห็นหน้าตาแบบนี้แต่อร่อยนะครับ”

            “เธอกินเถอะ  พี่แวะมาเยี่ยมเฉยๆ  เดี๋ยวจะต้องไปดูที่ห้องคลอดแล้ว”

            “อาจารย์อยู่เวรวันนี้หรอครับ”

            “ใช่”  คิ้วเข้มเลิกขึ้น  “มีอะไรหรือเปล่า”

            เมืองแมนอึกอัก  ไม่รู้เป็นเพราะเพลิงกัลป์ไม่อยู่  หรือเพราะขวดน้ำมนต์ที่แตกไปเลยทำให้เขารู้สึกใจคอไม่ดีแปลกๆ

            “ผม..มีนัดกับอาจารย์เดือนหน้านี่ครับ”  เขาพูดไปเรื่องอื่น

            “ใช่  มาเจาะเลือดด้วยนะ”  อาจารย์กำชับ  “เรื่องน้ำมนต์เดี๋ยวพี่เอามาให้  อย่าลืมเตือนนะ  หรือว่าจะเอาคืนนี้เลยมั้ย  อยู่คนเดียวกลัวหรือเปล่า”

            “ไม่เป็นไรครับอาจารย์  อาจารย์อยู่เวรจะเป็นการรบกวนเปล่าๆ  ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ครับ”

            “ได้  งั้นเดี๋ยวพี่ต้องไปก่อน  ห้องคลอดโทรตามตัวแล้ว”  เสียงโทรศัพท์มือถือของอาจารย์ดังเป็นเพลงฮิตสมัยก่อน  เมืองแมนยกมือไหว้

            อาจารย์คริสเดินออกมาจากห้องพักของอินเทิร์นหนึ่ง  ปากก็พูดตอบคุณพยาบาลประจำห้องคลอดที่กำลังเล่าอาการของคนไข้ไปด้วย

            “ได้ครับ  ผมกำลังไป  ช่วยเตรียมอุปกรณ์เอาไว้ด้วยนะครับ  พอไปถึงแล้วผมจะได้.....”  เสียงของชายหนุ่มขาดหายไปในลำคอ

            ผู้ชายคนหนึ่งเดินรีบร้อนขึ้นบันไดมาประจันหน้าเขาโดยไม่ทันตั้งตัว

            ..................................................................................

            เมืองแมนรู้สึกตระครั่นตระครอชอบกลตั้งแต่เข้าห้องน้ำ   เขาโทษว่าคงจะเป็นเพราะความวิตกจริตไปเองเลยทำให้ระแวงคิดมาก  เลยพาลกังวลตลอดเวลา  บวกกับสายฝนที่จู่ๆก็เทลงมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยด้วยแล้ว ยิ่งทำให้บรรยากาศรอบตัวดูหนักทึบผิดปกติ

            จัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย  เขาก็กลับมานั่งๆนอนๆอยู่ในห้องนอนของตน  แอร์เปิดเอาไว้เย็นเฉียบจนรู้สึกหนาวต้องไปเพิ่มอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศขึ้นอีก  กระนั้นก็ยังรู้สึกหนาวๆร้อนๆเหมือนจะจับไข้อยู่ดี

            ชายหนุ่มเลยกินยาพาราฯลดไข้ไป   สวดมนต์เสร็จก็ตั้งใจว่าจะรีบเข้านอนแต่หัวค่ำ  ห่มผ้าห่มหนาจรดคอ  ความเย็นก็คล้ายจะห้อมล้อมอยู่รอบตัวไม่หายไปไหน  เขากลั้นใจข่มตาหลับลง

            มีเสียงประตูเปิดและปิดพร้อมกับเสียงฝีเท้าคล้ายจะมีคนเข้ามาในห้อง  เมืองแมนนอนหลับตานิ่งข่มใจ  กลิ่นหอมคุ้นจมูกของดอกไม้ชนิดหนึ่งหอมตลบอบอวลไปทั่วห้องราวกับมีลมหอบพัดเอากลิ่นจากต้นสูงใหญ่ข้างนอกแฟลตเข้ามาข้างใน

            มือของชายหนุ่มเย็นเฉียบ  หัวใจเต้นรัวจนกลัวว่าจะหยุดเต้นเอาในไม่ช้านี้

            ความเย็นเยียบคลืบคลานเข้ามาพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่เวียนวนอยู่รอบเตียงราวกับเจ้าของฝีเท้ากำลังตกอยู่ในห้วงความคิดหนัก  เมืองแมนนึกบทสวดมนต์ทุกบทที่นึกออกขึ้นมาพร่ำสวดในใจ  เนื้อตัวหนักอึ้งไม่สามารถยกแขนขึ้นมาพนมมือได้

            อย่าว่าแต่แขนเลย  แค่เปลือกตาเขายังเปิดไม่ได้

            เสียงฝีเท้าวนเวียนเข้าออกในห้องและนอกห้องอยู่พักใหญ่  ฝักบัวในห้องน้ำถูกเปิดปิดครั้งแล้วครั้งเล่า  สุดท้ายแสงไฟในห้องก็ดับพรึบลงพร้อมกับเสียงฟ้าฝ่าดังสนั่นหวั่นไหว  เมืองแมนกลัวขึ้นมาจับใจ

            ไฟดับหมดแล้ว  แม้แต่แอร์ก็หยุดทำงานทว่าไอเย็นในห้องยังไม่จางหายไปไหน

            ทั้งๆที่หลับตาอยู่นั้น  เขากลับมองเห็นห้องนอนของตัวเองปรากฏขึ้นแก่สายตา  จริงๆมันก็ไม่เชิงเป็นห้องของเขาเสียทีเดียว  เพียงแต่ลักษณะคล้ายอยู่มาก   สีที่กำแพงห้องยังใหม่เอี่ยมเหมือนเพิ่งทาเสร็จไปหมาดๆ  พัดลมติดเพดานข้างบนส่งเสียงหึ่งๆตลอดเวลา

            กองหนังสือบนโต๊ะทำให้เขาเดาได้ว่าเจ้าของห้องอาจจะเป็นแพทย์เช่นเดียวกับเขา  เสื้อกาวน์สั้นแขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า  มีชื่อปักที่อกเสื้อว่า  ‘เกวลิน  ปัญญาเลิศ’

          ...นี่คือห้องของหมอหลินงั้นรึ...  เมืองแมนขนลุกเกรียว  เขาอยากออกไปจากที่นี่เต็มที

            รีบเดินไปที่ประตู  ดึงเปิดออก  ก็พบว่าห้องนี้เป็นห้องที่อยู่ชั้นสาม  ห้องเดิมกับที่เขาเคยอยู่กับเพลิงกัลป์เมื่อแรกมาถึงนั่นเอง  บรรยากาศภายนอกหอแตกต่างจากสมัยของเขามาก  หอพักเจ้าหน้าที่อีกแห่งก็อยู่ไกลกันแทบจะมองไม่เห็นหลังคา   ถ้าจะมีอะไรที่เหมือนเดิมก็คงจะเป็นต้นปีบต้นใหญ่ที่ยืนต้นอยู่ที่ข้างนอกกระมัง

            เมืองแมนได้ยินเสียงฝีเท้าตรงบันได

            ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งขึ้นบันไดเร็วๆมายังชั้นสาม  เธอผมยาวประบ่า  ใบหน้าแบบเรียบๆนั้นมีน้ำตาเปรอะอยู่เต็มไปหมด  เธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก  หญิงสาวไขประตูห้องที่เมืองแมนเพิ่งเปิดออกมาเมื่อครู่  พรวดพราดเข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตูดังปัง

            เมืองแมนขยับจะตามเธอเข้าไป  ทว่ากลับมีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งขึ้นบันไดมาเสียก่อน  เขาเป็นคนเดียวกับคนที่เพิ่งกลับออกไปจากห้องเมืองแมนไม่มีผิด

            “หลิน  ออกมาคุยกันก่อน  คริสขอโทษ  หลิน...อย่าทำอะไรโง่ๆนะ”  อาจารย์คริสในรูปของหมอจบใหม่ทุบประตูเสียงดัง  “มันไม่ใช่อย่างที่หลินคิดนะ  ไม่ใช่เลย  ออกมาคุยกันก่อน”

            “จะไปไหนก็ไป”  เสียงหญิงสาวกรีดร้องดังมาจากข้างในห้อง  “แล้วก็จำเอาไว้ว่าทำหมดนี้มันเกิดเพราะคริสคนเดียวนั่นแหละ  ทั้งหมดนี่ก็เพราะคริส  เสียแรงหลินรักคริสมากทำไมถึงทำแบบนี้กับหลิน  ชีวิตหลินพังก็เพราะคริส”  เธอร้องไห้โฮ

            “หลิน  คริสไม่ได้ตั้งใจ  มันเป็นความผิดพลาด....มันเกิดขึ้นแล้วให้ทำยังไง”  แววตาเจ็บปวดปรากฎขึ้นในดวงตาของชายหนุ่ม   “คริสขอโทษ  ออกมาคุยกันดีๆเถอะ”

            “ไม่”  เธอตวาด  “หลินอยากอยู่คนเดียว  ไปให้พ้น”

            “หลิน”

            เขาเห็นอาจารย์คริสเดินคอตกกลับไปออกไปจากแฟลต  เสียงร้องไห้ของหญิงสาวด้านในหยุดไปแล้ว  จากนั้นภาพก็พร่าเบลอ  ชายหนุ่มพบว่าตัวกลับมาอยู่ในห้องพักของหญิงสาวอีกครั้ง

            มีเสียงโก่งคออาเจียนดังมาจากในห้องน้ำ  เมืองแมนเดินเข้าไปดู  เห็นเจ้าของห้องกำลังอาเจียนอยู่ที่ชักโครก  เธออาเจียนออกมาจนหมดแรง  ใบหน้าซีดขาวแทบไร้สีเลือด   

            ร่างบางระหงพยุงตัวลุกขึ้น  เดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องนอนของตน  ทำท่าจะล้มตัวลงนอนแต่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเสียก่อน

            “พี่หลิน  เปิดเดี๋ยวนี้นะ  ป๋าให้มาตามกลับบ้าน”  เสียงใครอีกคนข้างนอกดังขึ้นพร้อมกับเสียงเคาะประตูรัวๆแบบไม่เกรงใจ  “พี่หลินออกมาเร็วๆ  ป๋าสั่งนะได้ยินมั้ย”

            คนบนเตียงลุกขึ้นยืนอย่างเหนื่อยอ่อน  เดินไปเปิดประตูห้อง  เด็กสาวคนหนึ่งยืนหน้าบึ้งอยู่ที่ประตู  ท่าทางหงุดหงิดเต็มทน

            “พี่หลิน  เรียกตั้งนานทำไมไม่มาเปิดสักที  เก็บของเอาไว้แล้วใช่มั้ย  ป๋าให้ไปค้างที่บ้านอาทิตย์นึง”

            “แล้วงานฉันล่ะ”  เธอแย้งเสียงเบา

            “ก็ลาไป  ไม่ก็ลาออกไปเลย  แค่นี้คนเขาก็ลือกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”  เด็กสาวกระแทกเสียง  “พี่จะกลับหรือไม่กลับ  แม่กับป๋ารออยู่ข้างล่าง”

            สีหน้าแววตาของหญิงสาวเจ้าของห้องดูปฏิเสธเต็มที่  ทว่าคำพูดที่หลุดออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบนั้นกลับตรงข้าม

            “กระเป๋าพี่อยู่ในห้อง  เธอไปก่อนเลย  เดี๋ยวจะตามลงไป”

            ..............................................................................................

            มาอัพแล้วคร่า

            อาทิตย์อันเหน็ดเหนื่อย  แงๆ  ยังดีนะที่มีนิยายเป็นให้เขียนเป็นการพักผ่อนหย่อนใจ5555

            เรื่องมันชักจะใกล้แล้ว

            เจอกันตอนหน้านะคะ

            ใครชอบเรื่องนี้อย่าลืมเม้นท์โหวตนะคะ  ขอบคุณมากๆที่อ่านกัน  ดีใจจจจจจ  รู้สึกประสบความสำเร็จ55  ปลื้มม

            ทวิต #แฟนหมอแมน

            ปล.คืนนี้พี่จะหลับลงมั้ย  แงงงงง  ล้องห้ายยย หลอนนอ่ะ

           

             

           

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-05-2018 23:25:55

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 26-05-2018 23:30:42

มันยังไงกันหมอหลินท้องกับใครแน่ หมอคริสจริงรึเปล่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 26-05-2018 23:44:00

 :hao7:



 : :L2: :pig4: :L2:

 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 26-05-2018 23:44:32

พี่คริสมีซัมติงกับหมอปราการหรือเปล่า. เพลิงดูแลแมนดีมากๆ ใกล้ละรอลุ้นใครฆ่าหมอหลิน
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 26-05-2018 23:44:32

…

 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:

กำลังลุ้นระทึกเลย…

…
…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-05-2018 23:49:14

 :hao5:


 
เครียดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-05-2018 00:04:16

เกิดอะไรขึ้น?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 27-05-2018 00:09:25

ลุ้นตลอดๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 27-05-2018 00:10:31

หมอหลิน หมอคริส หมอปราการ เกี่ยวข้องกันอย่างไงหน่า  :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 27-05-2018 00:14:21

เรื่องหมอหลินเริ่มคลี่คลายแล้วสินะ สงสารเพลิงพอรู้ว่าเป็นพ่อคน ก็ทุ่มแททุกอย่างเพี่อลูกและคนที่ตนเองรัก
อ่านแล้วปลื้มคู่นี้มาก ๆ
เอ๊ะ.. ว่าแต่จำได้ว่าโย่งจะแก้ผ้าวิ่งรอบโรงพยาบาลหรือเปล่านะเมื่อตอนที่แล้ว ยังไม่แน่ใจ แต่ถ้าจริงแล้ว
เราจะไปแอบอยู่ตรงมุมไหนสักแห่ง ที่มองได้ชัดๆ 5555
 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-05-2018 00:16:08

ลุ้นมาก ระแวงมาก แต่ปมหมอหลินใกล้จะคลี่คลายแล้ว เป็นห่วงแมนว่าจะเป็นอันตรายรึป่าว เพลิงรีบๆกลับมาช่วยแมนเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 27-05-2018 00:20:17

เกิดอะไรขึ้น ทำไมชอบให้ค้างตลอด  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 27-05-2018 00:36:18

หมอปราการกับหมอคริส แอบ มุมิกัน แล้วหมอหลินมาเห็นแบบนี้??

แต่มาโฟกัสที่หมอเพลิงขอแต่งงานดีกว่า ฮิ้ววววววววววววว  :katai2-1: :katai2-1: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 27-05-2018 00:51:27

เง้ออออ เอาแล้วไง พลิกหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 27-05-2018 00:54:39

เรื่องหมอหลินกำลังจะคลี่คลายแล้วสินะ ลุ้นมากๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 27-05-2018 01:14:08

หมอหลินเข้าใจหมอคริสผิดหรือเปล่าหรือหมอปราการมีส่วนทำให้หมอหลินหับหมอคริสผิดใจกัน. รอลุ้นตอนหน้า
น้องสาวหมอหลินเองก็คงร้ายใช่ย่อย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 27-05-2018 01:33:58

ผีอิหลินนี่ ต้องจับมัดด้ยสายสินแล้วสาดด้วยน้ำมนให้นางดิ้นเร้าๆ ทุลนทุลายจนต้องร้องขอยมบาลมารับวิญญานไปนรก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 27-05-2018 01:52:29

 :katai1: ทั้งลุ้น ทั้งหลอน ชอบมาอ่านกลางคืนด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 27-05-2018 02:00:41

นี่คิดว่า หมอหลินท้องกับหมอปราการ แล้วหมอคริสอาจจะไปกุ๊กกิ๊ก มีซัมติงกับหมอปราการอีกที รึป่าว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 27-05-2018 02:50:35

ลุ้นๆว่าหมอลินจะทำอะไร  :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 27-05-2018 02:51:05

ปมหมอคริสค่อยๆเฉลยแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-05-2018 03:19:37

หลอนๆยามตีสาม :ling3:  :ling3:  :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 27-05-2018 03:23:58

หูยยย   ที่หมอหลินไม่มาเพราะน้ำมนต์จริงๆเหรอเนี่ยขลังมาก   พอน้ำมนต์แตกก็จัดเต็มแถมมีอาบน้ำด้วย  เป็นหมอแมนนี่หลอนมากเลยนะต้องนอนฟังเสียงแบบนี้อยู่ตั้งนาน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 27-05-2018 04:39:20

มาจากกรุงเทพกันอย่างหวาน กลับรพ.ปุ๊บดีใจแทนแมนได้แป๊บเดียวที่หมอคริสหายแล้ว  พออ่านว่าขวดน้ำมนต์แตกนี่ตกใจแทนเลย ขอให้แมนกับลูกปลอดภัย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 27-05-2018 05:25:28

 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 27-05-2018 05:27:03

 :z3: :z10:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 27-05-2018 06:32:47

กลับมาโรงบาลปุ๊บก็เจอเรื่องหลอนเลย แงงง ใกล้จะเข้าความจริงทุกทีแล้วใช่มั้ยอะ หมอปราการก็มาแล้วทีนี้เราคงได้รู้อะไรขึ้นมาบ้าง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 27-05-2018 07:28:08

ซัมติงอินห้องชั้นสาม :mew5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 27-05-2018 07:37:08

เรื่องของหมอหลินเริ่มจะคลี่คลายแล้ว
แต่เรืองของหมอแมนขอแบบยาวๆเลยนะ อยากอ่านตไปเรื่อยๆไม่อยากให้จบอะ   

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 27-05-2018 08:05:40

 :katai1: โอ๊ย ลุ้นๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 27-05-2018 08:16:04

กลัวแทนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 27-05-2018 08:47:33

โอ๊ยยยย
เฉลยเถอะ
ลุ้นเกินนนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 27-05-2018 09:20:37

 :hao7: ต้องมาอ่านตอนเช้า เค้ากลัว :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 27-05-2018 10:24:45

แงงง อ่านตอนนี้รอบสาม อยากอ่านต่อแล้วค่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-05-2018 10:35:13

ลุ้นระทึกละเกิ๊นนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 27-05-2018 11:28:25

โอ้ยเรื่องราวเริ่มเปิดเผยมาบอกกันแบบนี้สงสารแมนแอบกลัวอะ รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 27-05-2018 11:30:46

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 27-05-2018 12:19:30

แอบลุ้นกะหมอหลิน ปมใกล้จะคลี่คลายแล้ว ลุ้นค่ะลุ้นนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 27-05-2018 12:20:57

คือต้องมาอ่านตอนเที่ยงวันเลยค่ะ
แอบหลอน หมอแมนเก่งมากที่ทนอยู่ได้
หมอเพลิงน่ารักมาก ต้องเป็นคุณพ่อที่ดีมากๆ เลย พอสองคนเปิดใจกันก็เป็นคู่ที่น่ารักเลยค่ะ
รอติดตามค่าาาาา
 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 27-05-2018 13:04:32

เราว่าคนฆ่าหลินคือหมอปราการนะ แต่ทำไมต้องโยงไปที่หมอคริสตลอดเลยแล้วถ้าหลินมาขอความช่วยเหลือเมืองแมนแล้วเจ้าอาวาสให้น้ำมนต์มาป้องกันทำไมหรือถ้าหลินจะทำร้ายเมืองแมนแล้วจะทำทำไมอะไรๆก็อ้างแต่เวรกรรมสร้างร่วมกันมาเฮ่อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 27-05-2018 13:28:04

อยากจะรู้
จะมีดราม่าไหม
กลัววววววววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 27-05-2018 13:48:07

 :katai5: ใกล้แล้วๆ ลุ้นมากก
รอนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 27-05-2018 19:39:12

หมอคริสกับหมอปราการได้กัน แล้วหมอหลิาจับได้รึป่าวเนี่ย แต่หมอหลินฆ่าตัวตายน่าจะเพราะที่บ้านกดดันมากกว่ามั้ง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-05-2018 20:52:32

อ้างจาก: k2blove ที่ 27-05-2018 00:14:21  

เรื่องหมอหลินเริ่มคลี่คลายแล้วสินะ สงสารเพลิงพอรู้ว่าเป็นพ่อคน ก็ทุ่มแททุกอย่างเพี่อลูกและคนที่ตนเองรัก
อ่านแล้วปลื้มคู่นี้มาก ๆ
เอ๊ะ.. ว่าแต่จำได้ว่าโย่งจะแก้ผ้าวิ่งรอบโรงพยาบาลหรือเปล่านะเมื่อตอนที่แล้ว ยังไม่แน่ใจ แต่ถ้าจริงแล้ว
เราจะไปแอบอยู่ตรงมุมไหนสักแห่ง ที่มองได้ชัดๆ 5555
 :z2: :z2: :z2:

เพลิง เป็นคนรักที่เอาใจใส่ดีมาก 
เป็นคุณพ่อที่น่ารัก  อบอุ่น

หมอหลินยังไงกันเนี่ย  ตกลงท้องกับหมอปราการสินะ
แต่หมอปราการมายุ่งกับหมอคริสใช่มั้ย  o22 o22 o22
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 27-05-2018 20:56:15

เรื่องของหมอหลินคงใกล้เข้ามาแล้ว
หมอแมนกับลูกอย่าเป็นอะไรน๊า  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-05-2018 21:10:24

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 27-05-2018 21:24:55

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 27-05-2018 21:29:51

หมอออโถคนนั้นเป็นอะไรกับหมอคริส โอ่ยยย ขวดน้ำมนต์แตก ขอให้ปลอดภัยทั้งสามคน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: TeuyHom ที่ 27-05-2018 21:38:52

หมอแมนมีการโกนหนวดให้หมอเพลิงสะด้วย....โอ้ยยน่ารักกรุบกริบจริงๆเลย  :-[
ส่วนใครทำให้หมอหลินต้องตายว่ะเนี่ย...ลุ้นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 27-05-2018 21:39:34

โอ้ยยย น่ารักกกก
เรื่องหมอหลิน หมอปราการ กับหมอคริสกำลังจะเปิดเผยแล้วใช่มั้ยคะ ตั้งหน้าตั้งตารอจริงๆ

หมอแมนน่ารักม๊ากกก แงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 27-05-2018 21:46:07

ชอบพ่อเพลิง ห่วงหวงลูกตั้งแต่ในท้องเลย นี่ถ้าเคลียร์กับผีหมอหลินได้ พ่อเพลิงคงจัดการแล้ว

น้ำมนต์หล่นแตกไปแล้ว เมืองแมนจะเป็นยังไงบ้าง  เพลิงรีบกลับด้วยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 27-05-2018 23:38:36

เป็นห่วงแมนกับเพลิงน้อยย :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 28-05-2018 00:05:15

ใกล้จะคลี่คลายแล้วสินะ ลุ้นมากกก
ส่วนคู่แมนกะเพลิงนี่ก็สวีทดีจริง แต่ก็แอบบสงสารเพลิงเหมือนกันนะอดหลับอดนอน
อยู่เวรแทน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 28-05-2018 00:20:06

แอบหลอน  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 28-05-2018 00:52:50

ขอให้เมืองแมนปลอดภัย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: NuTonKaw ที่ 28-05-2018 03:26:46

 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-05-2018 05:24:48

รอลุ้นต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-05-2018 09:55:13

ลุ้นๆๆๆ หลินจะทำอะไรแมนหรือเปล่า แค่ให้แมนเห็นเรื่องในอดีตเท่านั้นก็พอนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 28-05-2018 11:30:28

หลินเข้าใจผิด เรื่อง หมอคริส กับหมออีกคนหรือเปล่า

หรืออาจจะเห็น หรือ รับรู้อะไรบางอย่างมา แน่ๆ

เลยรับไม่ได้ บวก ปัญหารุมเร้า เลยตัดสินใจ จบเรื่องมันซะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 28-05-2018 14:06:28

หมอที่มาใหม่น่าจะมีส่วนรู้เห็น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 28-05-2018 14:30:17

มันต้องมีอะไรแน่ๆ รอลุ้นนนนนนนนตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 28-05-2018 23:23:42

ลุ้นใจจะขาดมันเป็นแบบนี้นี้เอง พอขวดน้ำมนต์แตก เราก็กังวลและเครียดตามหมอแมนไปด้วยเลย กลับมาต่อเร็วๆนะคะ ค้งมากก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 30-05-2018 04:45:34

ตอนอ่าน กลัวหมอหลินก็กลัว สนุกก็สนุก 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 31-05-2018 14:29:58

มาต่อเร็วๆๆน้าา ลุ้นๆๆ  :katai2-1:
เป็นนิยายที่ไม่กล้าอ่านตอนกลางคืนเลย คือหลอนมากกก  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Axis._. ที่ 01-06-2018 19:10:34

 :katai1: โอ้ยยยค้างมากอยากอ่านอีกอยากอ่านอีกอยากอ่านอีกกกกก เป็นนิยายที่คาดเดาอะไรไม่ได้เลยอ่ะ เเต่รู้อย่างเดียวว่าชอบมากกกก รีบมาต่อนะ รออยู่นะ มาเร็วๆนะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-06-2018 19:22:32

วันนี้จะมาไหมรออยู่น้าาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 02-06-2018 02:49:18

กำลังเข้มข้นจะได้รู้ความจริงแล้ววว  :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-06-2018 03:06:01

คืนนี้จะได้หลอนไหม

หัวข้อ: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 02-06-2018 10:03:48

ระหว่างรอตอนใหม่มาอัพเลยกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านซ้ำได้เรื่อยๆไม่รู้สึกเบื่อ

อ่านตอนเก่าแล้วก็เพิ่งมาสงสัยว่า หมอหลินรอคนที่มีโชคชะตาแบบเดียวกันอยู่ เพราะหาตัวตายตัวแทนหรือเปล่า เพราะตอนนี้หมอหลินก็ยังวนเวียนอยู่ในหอ ไม่ได้ไปผุดไปเกิด หมอจะรอให้แมนหาทางออกไม่ได้จนเป็นแบบหมอหรือเปล่า แต่เพลิงกับแมนก็เข้าใจกันแล้ว

เฮ้อ รอตอนหน้าด้วยความตื่นเต้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก ถ้าขวดน้ำมนต์ไม่แตก ก็คงไม่มีเรื่องราวในอดีตมาให้อ่าน แต่ก็ขอให้แมนปลอดภัย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiw ที่ 02-06-2018 12:16:53

รออยู่นะคะ
จะรู้แล้วหมอหลินตายยังไง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 02-06-2018 19:44:59

รอค่าาาา คิดถึงเพลิงแมนแล้วค่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 02-06-2018 20:34:46

มารอๆ  :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 02-06-2018 22:36:29

หมอปราการนีีคือกุญแจสำคัญของเรื่องป่ะฮะ 


ลุ้นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 03-06-2018 00:10:50

งื้อออ มามั้ยน้อ :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท27 26/5/61 p40
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 03-06-2018 22:43:40

 :really2: รอ ร๊อ รอ ... :katai5:  :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-06-2018 01:12:21

Internal Love

ตอนที่ 28

Some just want everything,

But everything means nothing, If I ain't got you.

 

 

 

 

 

 

            “ป๋าปล่อยหลินไปเถอะ  ป๋าขังหลินเอาไว้แบบนี้ไม่ได้นะ  ป๋า....กี้  พี่รู้ว่าเธออยู่ข้างนอกห้อง  ช่วยพี่ด้วยกี้  พี่อยู่ที่นี่ไม่ได้จริงๆ”  หญิงสาวยกมือขึ้นทุบประตูแรงๆพลางทรุดลงไปนั่งที่พื้น  น้ำตาไหลอาบแก้มสะอื้นจนตัวโยน  “กี้  ...ป๋า  มันไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆ”

            “จะบอกว่าไม่ได้ท้องหรือยังไง  หลิน  ป๋าผิดหวังในตัวของหลินมาก  อายชาวบ้านเขาจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว  เลี้ยงลูกยังไงให้ท้องป่องได้  อุตส่าห์เรียนสูงจบมาเป็นหมอแต่เรื่องง่ายๆอย่างรักนวลสงวนตัวกลับทำไม่ได้  โบราณเขาบอกว่ามีลูกสาวก็เหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน  ไม่นึกเลยจริงๆ”  เสียงบิดาดังอยู่หน้าประตู

            “ป๋าฟังหลินก่อน  หลินไม่ได้ท้องไม่มีพ่อ...”

            “จนเดี๋ยวนี้ยังจะพูดแบบนี้อีก  อ้ายผู้ชายคนนั้นมันก็พูดอยู่ว่ามันไม่ยอมรับลูกในท้อง  แค่นี้ป๋าก็อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว  มันยังบอกอีกนะว่าถ้าจะยัดเยียดลูกให้มันเป็นพ่อ  มันก็จะรับเลี้ยงเพราะเห็นแก่มนุษยธรรม  ไอ้หมอนั่นมันหยามขนาดนี้แล้ว  ยังจะหวังอีกเหรอ”

            “ให้หลินออกไปคุยกับเค้าอีกครั้ง  นะป๋า  ให้หลินได้คุยกับเค้าอีกที”

            “ไม่ต้องแล้ว  อยู่ข้างในนั้นแหละ”  บิดาตวาดเสียงลั่น  “สงบสติอารมณ์ในห้องไป  คิดได้เมื่อไหร่ก็ค่อยออกมา  อย่าออกมาฟูมฟายแบบเมื่อกี้อีก  ป๋าไม่ชอบ”

            “ป๋า  เดี๋ยวก่อนสิ  อย่าเพิ่งไปค่ะ  ป๋า”  หญิงสาวร้องไห้จนหมดแรง  ผู้ชายคนที่เธอรักกลับผลักไสเธออย่างไม่ไยดี  แม้เธอจะตั้งท้องลูกของเขาอยู่ก็ตาม

            เกวลินใช้เวลานอนนิ่งๆอยู่บนเตียงอย่างนั้นทั้งวันทั้งคืน  เธอเอาแต่นอนมองเพดาน  ไม่พูดไม่จากับใคร  ยอมกินก็ต่อเมื่อโดนบังคับเท่านั้น  แม่เลี้ยงไม่เคยเข้ามาดูเธอเพราะถือว่าไม่ใช่ธุระ  มีแค่น้องสาวคนละแม่อย่างกิรณาที่คอยเอาอาหารมาให้บ้าง  แต่ก็ทำอย่างเสียไม่ได้

            ผ่านไปเกือบอาทิตย์คนเป็นพ่อก็ยอมใจอ่อนให้เธอออกจากห้องนั้น  น้ำตาของบิดาที่เห็นลูกผอมซูบโทรมยิ่งทำให้ความทุกข์ในใจของคนเป็นลูกทับทวีขึ้นอีก  ทว่าเกวลินก็ไม่ได้แสดงออกให้เห็น

            “คิดได้แล้วใช่มั้ย”  บิดาถามเสียงอ่อนลง เบือนหน้าไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าของบุตรสาว  “นั่งลงก่อน  กี้ไปหาอะไรอุ่นๆมาให้พี่เขากินหน่อย”

            เกวลินทรุดลงไปนั่งพับเพียบที่พื้น  ครรภ์สาวทำให้แทบมองไม่เห็นความผิดปกติ

            “ทำไมไม่ขึ้นมานั่งข้างบน”

            “ลูกขอโทษ”  หญิงสาวก้มลงกราบแทบเท้าของบิดา  ขอบตาร้อนผ่าวทว่าฝืนกลั้นเอาไว้ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา  “ที่ผ่านมาลูกเป็นคนผิดเอง  ขาดสติ  ขาดความยับยั้งชั่งใจเลยทำให้เกิดเรื่องเสื่อมเสียต่อครอบครัวขึ้น”  เธอกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก “ลูกได้คิดทบทวนดีแล้ว  มองไม่เห็นทางอื่นนอกจากคงต้องเก็บลูกคนนี้เอาไว้”

            “บ้าหรือเปล่า”  พ่อของเธอหันขวับมามอง  “พ่อมันก็ไม่มี  แต่งงานก็ไม่ได้แต่ง  แล้วยังจะ....ยังจะ...”  บิดาหน้าแดงก่ำ  “รู้หรือเปล่าว่าเลี้ยงลูกคนนึงมันลำบากยากเข็ญขนาดไหน  แล้วนี่ยังจะทู่ซี้อีกเรอะ”

            เธอก้มหน้าลง

            “รู้ค่ะ  แต่ว่า...เขาก็เกิดมาแล้ว   เป็นลูกของหนู  หลานของป๋า”

            “กูไม่มีหลาน”  ชายวัยกลางคนตวาดแล้วก็เสียงอ่อนลง  “หลิน...ป๋าเคยขอร้องหลินแค่ครั้งเดียวคือเป็นหมอให้ป๋าชื่นใจเท่านั้น  ครั้งนี้ป๋าขออีกครั้งได้หรือเปล่า  อนาคตของหลินยังอีกไกล  จะมาทิ้งไปเพราะเลือดก้อนเดียวที่ไม่ได้เกิดจากความรักของทั้งสองฝ่ายงั้นหรือ  หลินไม่สงสารลูกที่จะเกิดมาหรอว่าเขาจะต้องกำพร้าพ่อตั้งแต่เกิด”

            “แต่เขาก็มีแม่  มีป๋า  มีอา....”

            “จะนับญาติยังไงก็นับเถอะจ้ะแม่หลิน  แต่อย่านำฉันไปนับด้วยเลยนะขอที  เรื่องฉาวๆแบบนี้ฉันไม่ถนัด  ไม่ค่อยอยากเกี่ยวข้องด้วยหรอกจ้ะ”  เสียงแม่เลี้ยงนำมาก่อนตัวเสียอีก  หญิงวัยกลางคนที่ยังดูสวยพริ้มเพราไม่น้อยเดินนวยนาดเข้ามาในห้อง  “เป็นอย่างไรบ้างล่ะ  ออกจากห้องแล้วเหรอ”

            “คุณอย่าเพิ่งเข้ามาเลย  ผมคุยกับลูกเอง”  ป๋าขัดขึ้นเสียงแข็งกว่าทุกครั้ง

            “คุณล่ะก็ใจอ่อนทุกที  จนเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วก็ยังไม่ยอมทำอะไรเด็ดขาด  นี่เรามีลูกสาวสองคนนะคะเผื่อจะลืม  คนพี่ฉาวขนาดนี้  คนน้องก็เลยพลอยโดนมองในแง่ลบไปด้วย  ฉันล่ะสงสารเจ้ากี้จริงๆ  ไปไหนก็มีแค่คนถามเรื่องพี่สาว”

            “เดี๋ยวผมค่อยจัดการเรื่องกี้  คุณออกไปก่อน”

            แม่เลี้ยงของเธอยิ้มมุมปาก  ยอมเดินออกไปจากห้อง

            “กลับมาเรื่องของเรา  ยังไงป๋าก็ไม่ยอมให้อุ้มท้องต่อหรอก  จะทำยังไงก็ได้  เป็นหมอก็ต้องรู้วิธีอยู่แล้วไม่ใช่หรือ   จะปล่อยเอาไว้ให้ขายขี้หน้าเขาทำไม”  ลูกสาวอ้าปากจะเถียง  คนเป็นพ่อเลยตัดบท  “ไม่มีแต่  ไม่งั้นก็ไม่ต้องกลับมาเจอหน้ากันอีก  ตัดขาดกันแค่นี้”

            หญิงสาวเดินออกมาจากห้องนอนของพ่อ  ประจันหน้าเข้ากับน้องสาวที่ยืนพิงราวบันไดอยู่  เด็กสาวมองหน้าเธอแล้วยิ้มมุมปากคล้ายคลึงกับมารดาของตน

            “มีอะไรหรือเปล่า”

            “จะเปิดเทอมแล้ว  ป๋ากับแม่ยังไม่ได้ให้ค่าเทอมมาเลย  ครูบอกถ้าไม่มีไปจ่ายพรุ่งนี้จะไม่ให้เรียน”  กิรณาพูดห้วนๆ  “พี่ส่งเงินให้ป๋ากับแม่หรือยังเดือนนี้”

            “ยัง  พี่ยังไม่ได้ไปทำงานเลย”  เธอตอบแผ่วเบา

            “งั้นมีอยู่เท่าไหร่  เอามาให้ก่อนก็ได้  แล้วค่อยมาให้เพิ่ม”  เด็กสาวแบมือยื่นมาตรงหน้า  ดูจะไม่สังเกตเลยด้วยซ้ำว่าพี่สาวเริ่มหน้าซีดลงทุกที  “เร็วๆสิพี่หลิน”

            “เดี๋ยวก่อน..”  หญิงสาวก้มลงเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อนับธนบัตรออกมา  อาจเป็นเพราะก้มหน้าอยู่หรือไม่ก็เพราะความเหนื่อยเพลียไม่มีแรงเลยทำให้เกิดหน้ามืด  ภาพขั้นบันไดตรงหน้าเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นพร้อมกับเสียงหวีดร้องของผู้หญิง

            ความเจ็บแปลบปลาบไปทั่วทั้งตัวจู่โจมทำเอาหลินขยับตัวแทบไม่ไหว  เธอเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างยากลำบาก  แสงไฟเพดานกระทบเข้าตาเป็นอันดับแรกพร้อมกับเสียงพูดคุยของคนรอบตัว  หลินทบทวนเหตุการณ์อยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนโซฟาภายในห้องรับแขกชั้นล่างที่บ้านนั่นเอง

            “ฟื้นแล้วหรือ  ทำตกอกตกใจกันหมด  ไปยืนทำไมแถวบันได  ดูซิเป็นลมเป็นแล้งตกลงมาตั้งกี่ขั้น”  มารดาเลี้ยงพูดขึ้น  “ดีนะไม่หัวร้างข้างแตกให้เดือดร้อนหนักขึ้นไปอีก”

            “เด็กมันก็เจ็บจะแย่แล้ว  เลิกพูดเสียทีเถอะน่ะคุณ  จะไปโรงพยาบาลไหม ป๋าจะเรียกรถไป”

            “วุ้ย  ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะกะอีแค่ตกบันได  อย่างมากก็แท้งลูก  ดีเสียอีกจะได้ไม่ต้องมานั่งเถียงกันว่าจะทำยังไงต่อ”  หญิงวัยกลางคนยังพูดแทรกมาอีก

            บิดาขมวดคิ้ว

            “หลินไหวไหม  ถ้าไม่ไหวป๋าจะเรียกรถ”

            “ไหวค่ะ  ไม่ได้เป็นอะไรมาก”  หญิงสาวตอบ  ปวดร้าวไปหมดทั้งเชิงกราน  “หลินจะกลับไปเอาของที่หอก่อนแล้วจะกลับมาบ้าน”

            “ของอะไร  ให้น้องไปเอาก็ได้”

            “เจ้ากี้ต้องไปเรียนกวดเพิ่มวันนี้ค่ะ  คงไม่มีเวลาไปเอาของพี่สาวหรอก”  แม่เลี้ยงขัดเนิบๆ  “แต่ถ้าไปไม่ไหวจริงๆเดี๋ยวฉันไปเอาให้ก็ได้”

            “ไม่เป็นไรค่ะ  หลินไปไหว  แค่ของไม่กี่อย่าง  จะได้ทำเรื่องลาที่โรงพยาบาลด้วย”

            “แค่ลาเองเหรอ  ลาออกไปเลยดีกว่ามั้ง”

            “คุณหยุดพูดทีเถอะ”  บิดาหันไปบอกฝ่ายนั้น  “แต่ป๋าเห็นด้วยกับแม่เขาว่าควรลาออกไปเลย  ลูกคนเดียวป๋าเลี้ยงได้”

            “อย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะมันกระดากปาก  ใครเลี้ยงใครกันแน่  บ้านนี้ก็บ้านฉัน  มาก็มาแต่ตัว”

            “คุณวลีพร!”

            เธอยักไหล่ยอมหยุดพูด

            “ลาออกแล้วก็กลับมาอยู่ที่บ้าน  ส่วนเรื่องนั้น”  พ่อกวาดตามองที่กลางท้องของบุตรสาว  “เดี๋ยวพ่อจะไปติดต่อเพื่อนที่อยู่ทางใต้ดู  คนละจังหวัดคงไม่มีเรื่องครหากันอีก”

            บิดาพูดมาอีกหลายคำแต่หลินแทบไม่ได้ยินแล้ว  เธอกลับออกมาจากบ้านหลังนั้นด้วยความเจ็บปวดทั้งทางกายและทางใจ  ความรู้สึกที่เหมือนคนไร้ค่า  ไม่มีความหมายอะไรกับใครค่อยๆไหลรินเข้ามาในเนื้อหัวใจราวกับน้ำซึมบ่อทราย  หรือไม่บางทีมันก็อาจจะมีอยู่นานแล้วเพียงแต่เธอไม่ได้สังเกตเห็นมาก่อน

            ขับรถกลับมาถึงแฟลตแพทย์ได้อย่างไรเธอก็จำไม่ได้  ทุกก้าวที่เดินขึ้นบันไดเหมือนเดินอยู่บนหินกรวดร้อนๆบาดเท้า  ความปวดหนึบร้าวจากท้องน้อยลงไปที่สะโพกและขาทั้งสองข้างราวกับช่วงเอวจะหลุดออกจากกัน  เธอกัดฟันฝืนพยุงตัวเกาะราวบันได้เดินต่อขึ้นไปจนถึงชั้นสาม

            ผู้ชายคนหนึ่งยืนพิงประตูห้องของเธอราวกับรออยู่ก่อนแล้ว...

            ...................................................................................

            “แมน   ตื่นหรือยังเมืองแมน  ทำไมนอนขี้เซาขนาดนี้  แปดโมงกว่าแล้วนะ”  เสียงคนตะโกนพร้อมกับทุบประตูดังๆทำให้เมืองแมนสะดุ้งเฮือก  ความรู้สึกเหมือนเพิ่งผุดขึ้นจากน้ำแล้วเจอเข้ากับอากาศที่บริสุทธิ์  เสื้อของเขาเปียกชุ่มจนถึงที่นอน  หัวใจยังเต้นแรงอยู่กับสิ่งที่ได้พบเมื่อครู่นี้

            “ตื่นแล้วๆ  เข้ามาสิ”

            “เข้าไม่ได้  ประตูล็อค”  คนข้างนอกตอบกลับมา  เมืองแมนขมวดคิ้ว  เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองเผลอล็อคประตูหรือเปล่า  ชายหนุ่มลุกจากเตียงเดินไปเปิดประตูห้อง

            คนตรงหน้าก้มลงสวมกอดเขาเอาไว้ทั้งตัว  กระซิบข้างหู

            “ตกใจหมดนึกว่าเป็นอะไร  เรียกตั้งนาน  เกือบพังประตูเข้าไปแล้วนะ”

            เมืองแมนยกมือขึ้นลูบหลังไหล่กว้างนั้นเบาๆ  ดูจากสภาพที่เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้นอนมาทั้งคืน

            “นอนเพลินไปหน่อย  ไม่มีอะไรหรอก”  เขาเลือกจะเก็บเรื่องน่าจนลุกเมื่อคืนเอาไว้ก่อน เพราะยังไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องพลอยตกใจจนไม่ได้นอนพักไปด้วย  “ไปอาบน้ำก่อนสิ  จะได้มานอน”

            “นอนอะไรเล่า  จะต้องไปออกตรวจโอพีดีต่อ(ตรวจคนไข้นอก)”  เพลิงกัลป์พูด  ฝังจมูกลงกับซอกคอก่อนจะขมวดคิ้ว  “เมื่อคืนนอนไม่เปิดแอร์หรอ  ทำไมเหงื่อแตกเยอะจัง”

            “ตัวเหม็นเหรอ”  เมืองแมนเงยหน้าขึ้นถาม  อีกฝ่ายก้มลงงับใบหูเขาเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว

            “แบบนี้ต้องดมพิสูจน์ทั้งตัว”  พูดจบก็แกล้งฝังทั้งปากทั้งจมูกไปทั้วทั้งใบหน้าและซอกคอของคนในอ้อมแขน  เมืองแมนหัวเราะดิ้นขลุกขลัก  พยายามหนีอย่างไม่จริงจังนัก  ความรู้สึกหน่วงหนักในใจที่ติดมาจากเมื่อคืนจางหายไปราวกับไม่เคยมีอยู่

            กว่าเพลิงกัลป์จะไปอาบน้ำแต่งตัวได้  เมืองแมนก็หัวเราะจนเหนื่อยเพราะความจักจี้  เขาเปิดตู้เย็นลงมือทำแซนวิชแบบง่ายๆ ใส่จานเอาไว้กะว่าจะให้อีกคนทานเป็นอาหารเช้า  เหลือบไปเห็นเสื้อกาวน์สั้นที่ฝ่ายนั้นถอดพาดเอาไว้ตรงเก้าอี้ก็เลยเดินไปหยิบมาสะบัดออก  เหรียญกับเศษกระดาษใบเล็กๆร่วงลงมาที่พื้น  ชายหนุ่มก้มลงเก็บพลางจุ๊ปาก  เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของเพลิงกัลป์

            “เป็นเด็กไปได้  ทำไมไม่เก็บให้เรียบร้อย”  เขาวางเหรียญพวกนั้นเอาไว้บนโต๊ะข้างๆกับกุญแจรถ  สายตามองไปเห็นกองเสื้อในตะกร้ามุมห้องที่วางสุมเอาไว้  เขาถอนหายใจเฮือก  เดินไปอุ้มเสื้อผ้าพวกนั้นออกมารวมกันเตรียมส่งซักรีด  ค้นได้ธนบัตรกับเศษเหรียญติดอยู่ในกระเป๋าอีกนิดหน่อย

            “ทำอะไรอยู่”  รูมเมทคาดผ้าเช็ดตัวผืนเดียวตามสไตล์ออกมายืนเช็ดผมหน้าห้องน้ำ  มือก็คว้าแซนวิชในจานเข้าปากเคี้ยวไปด้วย

            “ส่งเสื้อซักน่ะสิ  ทำไมหมกเอาไว้เป็นกองๆแบบนั้นล่ะ  ของข้างในก็ไม่เคลียร์ออก  ดูดินี่ล้วงได้ออกมาเป็นกำมือเลย”  เมืองแมนส่งเหรียญในมือให้ดู

            เพลิงกัลป์คว้ามืออีกข้างของเขาเอาไว้แล้วไปจับที่กลางตัว

            “ลองล้วงนี่ดีกว่า  เต็มกอบเต็มกำเหมือนกัน”

            เมืองแมนหน้าแดง  ชักมือออก  พูดเสียงห้วนแบบไม่มองหน้า

            “คิดแต่เรื่องแบบนี้  ไปแต่งตัวได้แล้ว  ใจคอจะแก้ผ้าไปทำงานหรือไง”

            “ถ้าทำกับเมืองแมนก็ว่าจะแก้นะ”

            “ยังจะเล่นอีก”   เมืองแมนเริ่มเสียงเขียว  อีกฝ่ายเลยยอมถอยกลับเข้าไปในห้องของตัวเองโดยดี

          เช้าวันนั้นเขากับเพลิงกัลป์มาทำงานพร้อมกัน  สายตาของคนในโรงพยาบาลที่มองมาทำเอาเมืองแมนประหม่าไม่น้อย  เขาขยับออกห่างจากคนข้างๆโดยไม่รู้ตัว  ทว่ามือใหญ่กลับคว้ามือของเขามากุมเอาไว้แล้วบีบเบาๆ

            “เป็นอะไรไป”

            “ปล่อยน่า  เดี๋ยวคนเห็น”  เมืองแมนกระซิบตอบ

            “เห็นก็ช่างประไร  ดีออกเขาจะได้รู้ๆกันไปเลย  ไม่ต้องมานั่งซุบซิบกัน”  อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยท่าทางไม่เดือดร้อน

            “นี่เวลาทำงาน  อย่ามาทำรุ่มร่าม”

            “จับมือเรียกว่ารุ่มร่ามหรอ”

            “..........”  กำลังจะกระแทกเสียงว่าใช่น่ะสิ  อีกฝ่ายก็ชิงก้มลงมาหอมแก้มเขาเร็วๆเสียก่อน  เมืองแมนเบิกตากว้าง  รีบมองรอบตัวลอกแลก  ครั้นพอไม่เห็นใครก็ค่อยถอนหายใจยาว  แอบหยิกเอวของคนข้างตัวไปแรงๆจนเพลิงกัลป์สะดุ้ง

            “นิดหน่อย  กำลังใจก่อนทำงาน”

            “เมื่อกี้ก่อนออกจากห้องก็ทีนึงแล้วไง”  คนพูดหน้าร้อนผ่าว  ก้มหน้าพูดกับปลายเท้าตัวเอง

            “มันพอทีไหนเล่า  ไม่เชื่อถามลูกดูสิ  หอมแม่แล้วยังไม่ได้หอมลูกเลย”

            “อย่าเชียวนะ”  เมืองแมนรีบห้าม  “ใครมาเห็นเข้าโดนด่าตาย”

            “ตายเป็นตาย”  เพลิงกัลป์พึมพำ  อาศัยทีเผลอเลิกเสื้อของเมืองแมนออกแล้วก้มไปแตะริมฝีปากเข้าที่หน้าท้องกลมนูนนั้น  เมืองแมนตาเหลือกรีบดันศีรษะอีกคนออก  พูดเสียงดัง

            “บ้าแล้ว  ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวคนเห็นก็แย่หรอก”

            “คนที่ไหน  แถวนี้ไม่มีใครเดินผ่านหรอก”  คนผิดยิ้มกว้างอย่างสบายอารมณ์  กวาดตามองบริเวณมุมตึกที่ปลอดคน  “ปลอดภัยหายห่วงครับ  แหม...ไม่ได้สะเพร่าหรอกน่า  ระวังตัวจนประสาทจะกินแล้ว  กว่าเจ้าตัวเล็กจะคลอดออกมาผมพ่อคงหงอกไปหลายเส้น”  ชายหนุ่มพูดพลางถอนหายใจยาว  รอยยิ้มจางลง  “เมืองแมน  กูไปคุยกับอาจารย์คมศักดิ์แล้วนะเรื่องจะขอลาหยุด   อาจารย์แนะนำว่าให้ไปคุยกับผอ.เลย”

            “กูไม่อยากหยุดเลย”  เมืองแมนพึมพำ  รู้อยู่เต็มอกว่าไม่มีทางเลี่ยง

            “แต่กูอยาก” เพลิงกัลป์พูด  “ทำงานทุกวันเหนื่อยขนาดนี้จะไปมีเวลาพักผ่อนดูแลลูกได้ยังไง  ไม่ต้องห่วงเรื่องใช้ทุนหรอก  เงินเราก็มีเอามาแลกกับสุขภาพของลูกกับของมึงมันไม่คุ้มกัน  ส่วนกูก็ฝืนทำงานต่อไม่ไหวแล้ว  ไม่มีกะจิตกะใจจะทำ  เอาแต่เป็นห่วงมึง”

            เมืองแมนหลบตาคมเข้มคู่นั้น

            “เดี๋ยวบ่ายนี้กูว่าจะขอเข้าพบผอ.  นัดกับคุณเลขาฯเอาไว้แล้วน่าจะได้พบอยู่  มึงไปเจอที่ห้องผอ.เลยได้ไหม”

            “ก็ได้”  เมืองแมนพยักหน้า  “ยังไงมันก็ไม่มีทางอื่นแล้วนี่นะ”

            วันนั้นเมืองแมนตั้งใจทำงานเต็มที่  ความรู้สึกว่าจะไม่ได้ดูแลรักษาคนไข้  ไม่ได้ทำงานต้องกลับไปนั่งๆนอนๆอยู่บ้านเฉยๆทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย  สังหรณ์คล้ายกับว่าชาตินี้เขาจะไม่ได้ตรวจคนไข้อีกแล้วงั้นแหละ

            บางทีเขาก็คิดมากเกินไป....เอาไว้คลอดแล้วค่อยกลับมาทำงานต่อก็ยังไม่สาย  ถึงอย่างไรอาชีพแพทย์ก็เป็นอาชีพที่เขาอยากทำไปจนแก่

            “หล่อมาก  หล่อจนอยากจะเห็นหน้าสมัยหนุ่มๆ”  เสียงคุณพยาบาลซุบซิบดังขึ้นด้านหลัง  เมืองแมนขมวดคิ้ว  ใจประหวัดไปถึงหน้าของใครอีกคนที่เป็นรูมเมททันที

            “แหม  นี่ยังไม่หนุ่มอีกเหรอจ้ะ  รุ่นเดียวกับหมอคริสไม่ใช่เหรอ”

            “ฉันหมายถึงหนุ่มน้อยแบบเพิ่งจบมาใหม่ๆน่ะ  นี่มีรอยตีนกาเสียแล้วสิ  ถึงจะยังหล่ออยู่ก็เหอะ”

            “เขาเรียกรอยประสบการณ์ย่ะ  ฉันว่าผู้ชายวัยนี้สิกำลังดูดีมีเสน่ห์  เฮ้อ  คนอะไร  นี่ถ้าอายุเท่าหมอเพลิงฉันก็ว่าหมอเพลิงแพ้ราบนะ”

            “เกินไปๆ  เขาหล่อกันคนล่ะแบบ  อย่างหมอเพลิงเนี่ยเขาหล่อคมๆเข้มๆดูแบดบอยหน่อยๆ  แต่คุณหมอปราการเขาหล่อแบบคุณชายกลาง”  คุณพยาบาลทอดเสียง  ทำเอาคนแอบฟังชักอยากเห็นหน้าคนที่ถูกกล่าวถึงเสียแล้วสิ

            “เธอพูดก็จริง  แต่แหมไปเทียบกับคุณชายกลางเนี่ยเขารู้อายุเลยนะยะ  ต้องเทียบกับ...เอ่อ...คุณชายจุฑาเทพสิ  เนี่ยเข้ากลุ่มกับหมอคริสพอดีเลย”

            เมืองแมนไม่ได้อยู่นั่งฟังต่อ  ถึงเวลาที่เขาจะต้องไปพบกับเพลิงกัลป์แล้ว  ชายหนุ่มรีบลุกเดินออกมาจากวอร์ดตรงไปยังตึกอำนวยการที่อยู่ด้านหน้าสุดของโรงพยาบาล  วางหน้าเฉยแม้จะรู้สึกตื่นเต้นปนกังวลจนมือเย็นเฉียบ  รู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวน้อยๆในท้องขณะที่กำลังเดิน

            “ไม่ต้องกังวลนะครับลูก”  เขายกมือขึ้นลูบท้องตัวเองเบาๆ  ชายหนุ่มเข้าไปในลิฟต์กดชั้นสาม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-06-2018 01:13:27

            ลิฟต์จอดที่ชั้นสอง  อาจารย์คมศักดิ์ก้าวเข้ามาพอดี มองมาที่เขายิ้มๆ

            “ว่าไงเมืองแมน  มาพบท่านผอ.หรอ ....ได้ยินคุณเลขาฯพูดแว่วๆน่ะ”  อาจารย์ขยายความเมื่อเห็นเขาขมวดคิ้ว  สายตาคมกริบเหมือนน้ำบ่อลึกเปลี่ยนไปมองยังหน้าท้องของเขา  “แข็งแรงดีนะ”

            “ครับอาจารย์”  เขาตอบสั้นๆ

            “ดีแล้วล่ะ”  อาจารย์พูดเนิบๆ  ลิฟต์มาจอดที่ชั้นสาม  เขาก้าวออกไป  ได้ยินเสียงอาจารย์เรียกเขาเอาไว้  “เมืองแมน....คุยกับผอ.เสร็จแล้วแวะมาที่ห้องพักของผมหน่อยนะ  มีของจะให้”

            เมืองแมนไม่ทันตอบ  ประตูลิฟต์ก็ปิดลงเสียก่อน

            เขาลืมเรื่องอาจารย์คมศักดิ์ไปสนิทเมื่อเห็นหน้าเพลิงกัลป์ที่นั่งอยู่หน้าห้องรับรอง  สีหน้าของฝ่ายนั้นแฝงความกังวลไม่น้อยแม้จะพยายามปิดเอาไว้มากแค่ไหนก็ตาม  เมืองแมนก็ดูออกอยู่ดี

            “มาแล้วหรือ  ท่านผอ.ยังไม่เสร็จจากประชุมน่ะ  เลยต้องนั่งรอก่อน”  เพลิงกัลป์พูด  ตบมือลงบนที่ว่างข้างตัว  “มานั่งนี่ก่อนสิ”

            “ต้องรออีกนานมั้ย” เมืองแมนถาม  ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ

            “คงไม่นานหรอกมั้ง  ....โอเคหรือเปล่า  ทำไมหน้าซีด”  ชายหนุ่มเสยผมหน้าม้าที่ปรกหน้าเขาออกให้พ้นตา  “กังวลมากเหรอ  ไม่มีอะไรหรอก  แค่เข้าไปเล่าให้ท่านฟังเฉยๆว่าจะขอหยุดพัก”

            “บอกแค่เหตุผลเรื่องสุขภาพจะพอเหรอ”  เมืองแมนย่นคิ้ว  “ยังไงท่านก็ต้องคาดคั้นให้พูดความจริงอยู่ดี”

            “บอกไปก็ได้ว่าทนอยู่ไม่ไหวแล้ว  อยากลาออก”  เพลิงกัลป์ตอบง่ายๆ  “บอกว่าจะแต่งงานก็ได้”

            “ซีเรียสนะ”  เมืองแมนหน้างอ  “กูไม่ได้อยากลาออก  แค่อยากหยุดแบบลาคลอดเฉยๆ  ไมได้หรือไง”

            “เราคุยกันไปแล้วไม่ใช่เหรอเมืองแมน  คลอดออกมามึงจะไม่เลี้ยงลูกเองเหรอ”

            “เลี้ยงเอง”  เมืองแมนพูดออกไปทันควัน

            “ก็ใช่ไง  เลี้ยงเองแล้วจะกลับไปทำงานยังไงเล่า  ก็อยู่เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก  เรื่องเงินไม่ต้องห่วงกูหาเลี้ยงลูกเมียได้”  เพลิงกัลป์พูดหนักแน่น  “หรือมึงกลัวว่ากูจะพาไปอดตาย”

            “ไม่ใช่อย่างนั้น”  พออีกฝ่ายเสียงแข็ง  เสียงของเมืองแมนก็เริ่มอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว  “แต่แบบ...กูรักอาชีพนี้  อยากเป็นหมอต่อ  ไม่อยากเป็นอยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆ”

            “ก็เดี๋ยวค่อยว่ากัน  อีกหน่อยก็คงมีหนทางเองนั่นล่ะ  ยังไงหมอในประเทศไทยก็ยังขาดแคลนอยู่ดี  ถ้าอีกหน่อยอยากกลับมาทำงานจริงๆค่อยหาลู่ทางอีกที”   ชายหนุ่มสรุป  “แต่ตอนนี้คงต้องทำเรื่องขอหยุดการใช้ทุนไปก่อน  ถ้าผอ.ไม่ยอมก็คงต้องยื่นลาออก”

            เมืองแมนใจหาย  อีกฝ่ายเอื้อมมือมาลูบที่หลังมือของเขาเบาๆ

            “ไม่ต้องกลัว  ถ้าต้องลาออกจริงๆกูจะออกด้วย”

            “แล้วจะเอาที่ไหนกินล่ะ”  เมืองแมนตกใจ

            “โธ่”  คนพูดหัวเราะจนเห็นเขี้ยวเล็กๆมุมปาก  “เป็นหมอไม่อดตายหรอก  กูจะพาไปเชียงใหม่  ที่นั่นมีลู่ทางอีกเยอะ  ไม่ต้องห่วงนะ”  ถึงปากจะบอกว่าไม่ต้องห่วงแต่แววตาคมกลับฉายแววกังวลนิดๆ  เมืองแมนถอนหายใจยาว  เป็นฝ่ายพลิกมือกลับไปกุมมืออีกฝ่ายแทน

            “อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด”

            “สู้ไปด้วยกันนะ”  เพลิงกัลป์พูดสั้นๆ  ยกหลังมือเขาขึ้นมาจูบเบาๆ

            เลขาฯหน้าห้องเข้ามาบอกว่าผู้อำนวยการโรงพยาบาลพร้อมให้เข้าพบแล้ว  พวกเขาสบตากันอีกทีเรียกกำลังใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพร้อมกัน  ใช้เวลาไปเกือบชั่วโมงในการต่อรองกับผอ.  ถึงจะถูกบีบให้บอกเหตุผลที่แท้จริงอย่างไร  ทั้งคู่ก็ยังยืนยันเรื่องปัญหาสุขภาพกับความไม่สบายใจในการทำงานอยู่ดี

            “ผมจะให้คุณหยุดชั่วคราวได้ แต่ต้องบอกกำหนดระยะเวลามา  ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ได้หรอก  ต้องเห็นใจกันด้วยนะว่าตำแหน่งราชการมันว่างเว้นไม่ได้  ไม่อย่างนั้นคนที่ทำงานจริงก็จะเหนื่อยเพราะคนน้อยกว่าจำนวนตัวเลขในกระดาษ”

            “ผมจะขอย้ายไปใช้ทุนที่เชียงใหม่ครับ  ขอเวลาหนึ่งปีแล้วจะกลับมาทำงานใช้ทุนต่อ”  เพลิงกัลป์พูด

            “ความจริงอินเทิร์นหนึ่งยังย้ายโรงพยาบาลไม่ได้หรอกนะ”

            “แต่ผมต้องไปดูแลพ่อ  พ่อผมป่วยกระเสาะกระแสะ  อยู่โน่นก็ไม่มีคนที่ไว้ใจได้ดูแล  อีกอย่างเมืองแมนก็ไม่สบายด้วย  ไปพักที่นู่นน่าจะอาการดีขึ้น”  เพลิงกัลป์พูดเป็นฉากๆ ไขว้นิ้วอยู่ใต้โต๊ะ  นึกขอโทษพ่อกับผอ.อยู่ในใจ

            “อันนั้นผมก็เห็นใจ  พวกคุณคงเป็นเพื่อนรักกันมาก่อนกระมัง”

            “ครับ”  เมืองแมนพูด ไม่ได้ขยายความต่อว่าใช่หรือไม่

            “ถ้างั้นผมจะลองคุยกับทางสาธารณสุขจังหวัดดู  จะได้หรือเปล่าก็บอกไม่ได้หรอกนะสำหรับคุณหมอเพลิงกัลป์  ส่วนของคุณหมอเมืองแมนที่ลาไม่มีกำหนด  คงต้องเป็นลาออกแทน  ซึ่งจะเป็นการลาออกกลางคันก่อนที่จะใช้ทุนครบ  ต้องเสียเงินใช้ทุนหักลบตามจำนวนเดือนที่ใช้ทุนไป  ก็ยังหลายแสน  รู้อยู่แล้วใช่มั้ย”

            “ทราบแล้วครับ”

            “ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องตามนั้น  ไว้เดี๋ยวจะให้คุณกุลแจ้งไปอีกทีหนึ่งว่าต้องเตรียมเอกสารอะไรบ้าง  ยังไงผมก็ต้องบอกว่าผมเสียดายที่คนหนุ่มๆอย่างพวกคุณจะออกนอกระบบไป  แต่ก็นะ...ระบบตอนนี้เป็นอย่างไรก็รู้ๆกันอยู่”  ชายวัยกลางคนถอยหายใจยาว  “อีกหน่อยจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้  ผมล่ะไม่อยากเดา”

            “ขอบคุณมากนะครับอาจารย์

            “มีอะไรก็ติดต่อมาได้  ผมจะช่วยเท่าที่ทำได้”  ผอ.บอกทิ้งท้าย

            เมืองแมนกับเพลิงกัลป์กลับออกมาจากห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาลด้วยความรู้สึกที่ปลอดโปร่งขึ้น  เพลิงกัลป์ยิ้มออกแล้วขณะที่เมืองแมนยังรู้สึกโหวงๆในใจอยู่บ้าง  การลาออกก่อนที่จะจบอินเทิร์นหนึ่งก็แปลว่าเขาจะไม่ได้ใบแพทย์เพิ่มพูนทักษะซึ่งจะมีผลต่อการเรียนต่อในอนาคต

            ชีวิตแพทย์ใช้ทุนของเขา  ไม่นึกเลยว่าจะสั้นเพียงแค่ห้าเดือนกว่าๆเช่นนี้

            “ไม่เป็นไรน่า  ยิ้มหน่อยสิ  ทำหน้าแบบนี้เพลิงไม่มีกำลังใจทำงานเลยนะ”  คนตัวใหญ่พูดเสียงเบา  มองหน้าเขา  “เย็นนี้อยากกินอะไร  คิดเมนูเอาไว้หรือยัง”

            เมืองแมนส่ายหน้า

            “แวะกินน้ำปั่นร้านประจำก่อนดีมั้ย  ค่อยกลับวอร์ดกัน”  เพลิงกัลป์เสนอมาอีก

            เมืองแมนพยักหน้าเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องพลอยหนักใจไปด้วย

            ยืนรอลิฟต์กัน  ลิฟต์เหมือนจะไปค้างที่ชั้นหกไม่ยอมลงมาเสียที  เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าของเพลิงกัลป์ดังขึ้น  ชายหนุ่มรีบกดรับ  ปรากฏว่าเป็นพยาบาลที่วอร์ดโทรมารายงานเคสคนไข้หนัก

            “ครับ  ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ ....”  เพลิงกัลป์พูด  หันไปบอกเมืองแมนสั้นๆ  “คนไข้ arrest(หัวใจหยุดเต้น) ที่วอร์ด  เดี๋ยวกูกลับไปดูก่อนนะแมน  ไว้เจอกันตอนเย็น”

            “ไปเถอะๆ”

            ฝ่ายนั้นเปลี่ยนเป็นวิ่งลงบันไดข้างๆแทนลิฟต์ที่ยังไม่มาเสียที  เมืองแมนจับราวบันไดเอาไว้โบกมือให้อีกฝ่ายถึงจะรู้ว่าฝ่ายนั้นไม่ได้หันมามองก็ตาม  มองส่งด้วยสายตาจนร่างสูงลับหายไปแล้ว  นายแพทย์หนุ่มก็ถอนหายใจเฮือก  ขยับจะหมุนตัวกลับไปรอลิฟต์ต่อ

            “มาทำอะไรตรงนี้หรือ เมืองแมน”  เสียงใสราวกับแก้วดังขึ้นจากด้านบน  เขาเงยหน้าขึ้นเจอร่างโปร่งระหงของตุ๊กตาเดินลงบันไดมาจากชั้นบน  เธอมองหน้าเขายิ้มๆตรงข้ามกับแววตาที่เย็นชา

            “มาธุระนิดหน่อยน่ะ”  เขาตอบสั้นๆ

            “อ้อ....ธุระเกี่ยวกับเพลิงหรือเปล่า”

            เมืองแมนยักไหล่  ไม่ตอบ

            “แสร้งทำเป็นเหมือนเพื่อนร่วมห้อง  ที่แท้ก็....เก็บเอาไว้กินเอง  ทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไงเหรอเมืองแมน  หรือว่าเป็นนิสัยของเธออยู่แล้ว”  หญิงสาวขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้น  เมืองแมนเหลือบมองขั้นบนไดที่อยู่ด้านหลังแล้วยึดราวบันไดเอาไว้แน่น

            “จะเก็บไว้เองหรือว่าอะไรมันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอนี่”  เขาพูดเนิบๆ  “ช่วยถอยออกไปด้วย”  ขยับเลี่ยงตัวหลบทว่าอีกฝ่ายกลับยึดไหล่ของเขาเอาไว้  จิกเล็บลงมาแน่นจนเมืองแมนนิ่วหน้า 

            “ทำไมจะไม่ใช่  ในเมื่อฉันมาก่อนเธอ  หนอยแน่ะทำเป็นตีหน้าซื่อ  ทำเหมือนไม่ชอบหน้ากัน  ลับหลังก็ลอบกินกันไปกี่ครั้งแล้วล่ะ  น่ารังเกียจที่สุด”

            “คนที่น่ารังเกียจคือคนที่ไม่ยอมรับความจริงตะหาก  ถอยไปได้แล้วตุ๊กตา  ฉันไม่อยากใช้กำลังกับผู้หญิง”

            “แหม  ทำตัวแมนเหลือเกินนะ  ความจริงแกมันก็แค่ผู้ชายใจตุ๊ดก็แค่นั้นแหละ  ไม่รู้เพลิงไปหน้ามืดตามัวอะไร  ฉันไม่ถอย  จะทำไม  จะต่อยหรือไง  อ้อลืมไป  ต้องตบสินะถึงจะถูกหรือว่าจะข่วนดี”  หญิงสาวลอยหน้าลอยตาพูด  เมืองแมนโกรธจนมือสั่น  แต่ก็สู้ข่มใจเอาไว้เพราะไม่อยากได้ชื่อว่าทำร้ายผู้หญิง

            “ผมไม่อยากคุยกับคุณ  ขอตัวก่อน”  ชายหนุ่มปัดมือที่ยึดไหล่ของเขาออกแล้วเบี่ยงตัวจะเดินหนี  ยังไม่ทันเดินพ้น  อีกฝ่ายก็เอื้อมมือมาดึงเสื้อของเขาทางด้านหลังแล้วดึงอย่างแรงจนเมืองแมนเสียหลัก

            “เดี๋ยวสิ  อย่าเพิ่งไป  เรายังคุยกันไม่จบ....ว้าย!”

            แผ่นหลังของเมืองแมนสัมผัสกับอากาศที่ว่างเปล่า  ชายหนุ่มรู้สึกเสียววาบที่ท้องน้อยเหมือนเวลารถขึ้นลงสะพานสูงๆ  ทว่าคราวนี้มันต่างกันออกไปตรงที่ตัวเขากำลังลอยละลิ่วลงมาจากบันไดขึ้นบนสุด  มองเห็นสีหน้าตกใจของตุ๊กตาและเสียงกรีดร้องของเธอติดตาก่อนที่ทั้งตัวจะกระแทกเข้ากับขั้นบันไดเต็มแรง   แรงส่งและน้ำหนักตัวทำให้เขาลื่นไถลกลิ้งลงมาอีกสองสามขั้นจนมากองที่ชานพัก  รู้สึกชาไปทั่วร่างตามด้วยความเจ็บปวดระบมไปหมดทั้งตัวพร้อมๆกัน

            เขาทั้งเจ็บทั้งจุกจนลุกไม่ขึ้น  ชายหนุ่มร้องไม่ออกสักคำ  หญิงสาวรีบวิ่งตามลงมานั่งยองๆข้างเขา  ปากก็พูดโวยวายอย่างตกใจ 

            หน้าท้องของเขาบีบตัวอย่างแรงจนเมืองแมนต้องงอตัวลง  ชายหนุ่มใช้มือของที่ไม่เจ็บกุมท้องของตัวเองเอาไว้แน่น  ใจหายวาบเพราะนึกได้ถึงตัวเล็กในท้องจนแทบจะลืมความเจ็บปวดของตัวเองไปหมด

            “ลูก...ลูกผม  ช่วยลูกผมด้วย”

            “แมนเพ้ออะไร  ลูกอะไร  โอ๊ย  ตายแล้ว  เจ็บตรงไหนบ้าง  แขนหักแน่ๆ  อย่าเพิ่งขยับตัวนะ  ตุ๊กตาจะโทรตามคนมาช่วย”  หญิงสาวพูดเร็วปรื๋อ  มือก็กดโทรออกวุ่นวายไปหมด

            เวลาผ่านไปเกือบสิบนาทีกว่าจะมีทีมมาช่วยเขา  เมืองแมนเพ่งสมาธิอยู่ที่สิ่งมีชีวิตน้อยๆในท้องของเขา  นึกภาวนาขอให้ลูกปลอดภัย  แต่ว่าลูกก็ไม่ดิ้นอีกเลยแม้ว่าจะพยายามภาวนาแค่ไหน  เขาแทบไม่สนใจแขนขาของตัวเองว่ามันจะผิดรูปอย่างไรบ้าง

            “ตามหมอคริส  ตามพี่คริสมาด่วนนะ  บอกเพลิงกัลป์ด้วย”  เมืองแมนเริ่มร้องไห้บีบแขนของตุ๊กตาเอาไว้แน่น  “ตามเพลิงกัลป์มา”

            “ดะ  ดะ  ได้”  หญิงสาวน้ำตาไหลอาบหน้า  ยิ่งเห็นเพื่อนกระดูกแขนทิ่มออกมานอกเนื้อก็ยิ่งตกใจและรู้สึกผิด  หญิงสาวโทรหาเพลิงกัลป์ไม่ติดเลยเดินแกมวิ่งไปหาที่วอร์ด

            เพลิงกัลป์หน้าซีดเผือดไร้สีเลือดตอนที่ได้ยินข่าว  ชายหนุ่มตะโกนลั่นวอร์ดจนคนไข้คนอื่นพลอยตกอกตกใจไปด้วย

            “เป็นฝีมือเธอใช่มั้ยตุ๊กตา  ใช่หรือเปล่า”  ชายหนุ่มตะคอก  มือใหญ่คว้าคอเสื้อของหญิงสาวกระชากอย่างแรงจนเธอตัวปลิว   ดวงตาของเพลิงกัลป์วาวโรจน์ราวกับมีกองเพลิงกำลังลุกโชน

            “มะ..มันเป็นอุบัติเหตุ”  ตุ๊กตาร้องไห้ออกมา  “ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

            “หมอเพลิงใจเย็นๆค่ะ  มีอะไรค่อยพูดค่อยจากันนะคะ”  คุณพยาบาลรีบเข้ามาห้ามทัพ  เพลิงกัลป์ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ  กัดฟันจนกรามนูนขึ้นสัน  แววตาของชายหนุ่มน่ากลัวคนมองขนลุกซู่

            “ถ้าเมืองแมนเป็นอะไรไป  คงไม่ต้องบอกว่าคุณจะเป็นยังไง”

            พูดจบแล้วชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินทันที  หัวใจโลดไปก่อนตัวเสียนานแล้ว  ทั้งตกใจเป็นห่วงแค้นเคืองสารพัด  นอกจากนั้นยังมีอีกความรู้สึกหนึ่งที่ชายหนุ่มไม่เคยรู้สึกมาก่อน

            เขายอมรับว่าตอนนี้  เขากำลังกลัวจับใจ

            ...กลัวว่าจะเสียลูกไป...

            สองเท้าก้าวเข้ามาในห้องฉุกเฉิน  ชายหนุ่มตรงเข้าไปที่เตียงในสุดที่กั้นม่านเอาไว้  มีเพื่อนอินเทิร์นและอาจารย์กำลังมุงกันอยู่ด้านนอก   โย่งหันมาเห็นเขาเข้าก็รีบกวักมือเรียก

            “ไอ้เพลิงมาพอดี  เข้าไปดูสิ  อาจารย์คริสกำลังอัลตราซาวน์อยู่พอดี”

            คนฟังชะงัก  ใจหายวาบ

            “อาจารย์ไม่ยอมให้ใครเข้าไปเลย”  หวานพูดขึ้นบ้าง  มองหน้าเขาอย่างมีนัย  “เธอรีบเข้าไปในม่านเถอะ”

            เพลิงกัลป์ไม่ได้พูดอะไรอีก  เขารีบผลุบเข้าไปในม่านที่กั้นเอาไว้ระหว่างคนเจ็บกับโลกภายนอก  เมืองแมนหันมามองเขาทันที  น้ำตาคลออยู่ในหน่วยตากลมโตคู่นั้นทำเอาเขาใจหาย  เห็นอีกฝ่ายมีไม้ดามแขนเอาไว้พันผ้าพันแผลแน่นหนาก็ยิ่งใจแป้ว  ไหนจะบาดแผลถลอกฟกช้ำตามตัวอีก

            “เพลิงกัลป์มาแล้ว”  อาจารย์คริสทักเรียบๆ  “รู้ข่าวแล้วใช่มั้ยว่าเมืองแมนตกลงมาจากบันไดสูงมาก”

            “ครับอาจารย์”  ชายหนุ่มรับคำเสียงเบา  มองอาจารย์บีบเจลลงบนหน้าท้องของเมืองแมน  พอมองเห็นรอยช้ำเป็นแนวยาวที่พาดอยู่บนหน้าท้องก็ยิ่งใจเสีย  เมืองแมนไม่สบตาเขาอีกเลยทว่ากลับมีน้ำตาไหลออกมาจากหางตาเงียบๆเป็นทาง

            อาจารย์คริสวางหัวตรวจลงบนหน้าท้องขยับไปมา  สายตาก็เพ่งมองที่หน้าจอ  เพลิงกัลป์ขยับเข้าไปยืนอยู่ด้านหลังเพื่อจะได้เห็นภาพจากจอบ้าง

            ความเงียบเกิดขึ้น  ราวกับผู้คนรอบตัวสลายหายไปในอากาศ  เพลิงกัลป์จ้องมองไปที่หน้าจอนิ่งไม่ขยับ  ลมหายใจคล้ายจะขาดหายไป

            “เป็นยังไงบ้าง...ลูกของเรา”  เมืองแมนถามปนเสียงสะอื้นฮัก

            เขารู้คำตอบก่อนที่อีกฝ่ายจะอ้าปากพูดเสียอีก

            ความโทมนัสปรากฏขึ้นในแววตาคมเข้มทว่าปราศจากน้ำตาสักหยด   คนเป็นพ่อเม้มปากแน่น  เงียบไปนานราวกับหาเสียงของตัวเองไม่พบ   มือกำราวเหล็กเย็นเฉียบปลายเตียงเอาไว้   มองเพ่งไปยังภาพขาวดำในหน้าจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า  ค้นหาบางสิ่งที่เขารู้ว่าไม่มีอีกต่อไป

            อาจารย์คริสลุกเดินออกไปเงียบๆ

            “เพลิง...ลูกล่ะ”

            นัยน์ตาของเพลิงกัลป์แดงก่ำเห็นเส้นเลือดตอนที่เงยหน้าขึ้นสบตาเขา

            “ลูก...หัวใจไม่เต้นแล้ว”

            ...

           

            มาอัพแล้วค่า 

            รู้สึกดีใจที่มีคนอ่านเพิ่มมากขึ้นนะคะ  หลังจบตอนนี้แล้วจะเลิกอ่านกันหรือเปล่านะ5555555  บอกเลยว่าอย่าทิ้งเค้าเลยน้า แงๆ  อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดนะคะ

            ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ โหวต รีวิว ที่เพื่อนๆมีให้กันมาตลอดนะคะ  ปลื้มใจมากๆ

            ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ

            #แฟนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: minnien ที่ 04-06-2018 01:29:02

 :o12: :o12: ไม่เอาแบบนี้นะะะะะะะ ใจร้ายยยย ฮือออออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 04-06-2018 01:40:46

ไม่นะ!!!!  :katai1: :katai1: :katai1: ผีหมอหลินช่วยด้วย   มาแบบใจเคว้งงงมากเลยย

หลังจากนี้ลุ้นเพลิงกับแมนอีก เพลิงจะอยู่ข้างๆมั้ย เพลิงจะทิ้งมั้ย เพลิงจะดูแลมั้ย โอ๊ยยยยย รีบมาต่ออีก 2 ตอนนะคะ รับผิดใจเราด้วยยย ไม่ไหวแล้วว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: วาย ร้าย ที่ 04-06-2018 01:42:38

อยากฉีกนังตุ๊กตาออกเป็นชิ้นๆ  :katai1:
โอ๊ยยยยยย ทำไมมันเจ็บปวด นี่เรารักน้องมากเลยนะ ฮืออออออ โธ่ลูก หมอหลินจะช่วยอะไรได้ไหมคะ รู้สึกเหมือนน้องคือลูกหมอหลินที่ควรจะได้เกิด
ยังไงก็ติดตามนะคะ ถึงตอนแรกจะไม่กล้าอ่านเพราะเห็นคนอื่นรีวิวว่ามีผีเนี้ยแหล่ะ กลัววว TT
พออ่านแล้วหยุดไม่ได้จริงๆง่ะ ติดงอมแงม
สู้ๆนะคุณคนเขียนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 04-06-2018 01:57:39

ไม่จริงโอ้ยยยม่ายยยตน :ling1: :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 04-06-2018 01:58:26

เละแน่ นังตุ๊กตา  :pigangry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-06-2018 02:16:10

แล้วคืนนี่ฉันจัหลับลงได้อย่างไร

ขอร้องเถอะคนเขียนอย่าให้ต้องสูญเสียเด็กไปเลย จะหมอหลินหรืออะฟรก็ให้มาช่วยเถอะ ทำให้รักแล้วมาทำร้ายกันแบบนี้ไม่ได้นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: bearjunjun ที่ 04-06-2018 02:21:09

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 04-06-2018 02:33:03

ฮือออออ พูดไม่ออกเลย เหมือนเสียหลานไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 04-06-2018 02:53:29

โอ้ยยยยยยยยยพีคมากกกกกกก      เเมนจะเจ็บขนาดไหนกระดูกทิ่มแขนออกมาเลย แล้วลูกอีกเจ็บสุดๆไปเลย   พูดไรไม่ออกเลยนอกจากร้องโอ้ยยยยย   ยาวมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-06-2018 03:31:11

 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 04-06-2018 04:41:19

สงสารหมอ  :mew6: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 04-06-2018 05:04:24

กว่าจะเป็นรักแท้ย่อมต้องมีบาดแผลกันมั่ง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 04-06-2018 05:52:20

โอ้ยเจ็บปวดไม่นะ สงสารแมนสงสารเพลิง รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-06-2018 05:55:07

รอมาตลอด ดีใจไรท์มา  :mew1: :mew1: :mew1:

มันอะไรกันนักหนา ตื๊อไม่เลิก นังตุ๊กตาผี    :m31:
 :angry2:  จะระรานก็ไปลงกับผู้ชายสิ นังบ้า  :fire:
มาวุ่นวายอะไรกับแมน เป็นเรื่องจนได้   o22
อ้างมาก่อนแล้วไง เขาเอาก็ไม่บอกเลิกแล้ว   :hao3:

นังกี้ก็เลว เหอะ....  :m16:
 :angry2:ไม่ชอบหมอหลินทำไมยังไถเงินพี่ค่าเทอม  แปลกๆ

อย่างนี้เป็นอันว่าเรื่องลาออก ย้าย ก็จบไปสินะ
แมนก็นอนรักษาตัว แต่เศร้าเสียใจแน่เรื่องเสียลูก
เหมือนเป็นอุบัติเหตุนะ  แต่ใช่เหรอ.........  o22 :serius2:
แต่มันจบเหมือนเรื่องหมอหลินที่ตกบันได แท้งลูกนี่ละ

เพลิง  แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 04-06-2018 05:57:21

 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 04-06-2018 06:34:34

อืมมม หน่วงจังเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-06-2018 07:37:37

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Elf_Carat ที่ 04-06-2018 07:38:37

 o22 o22 ขอล่ะ อย่าแท้งเลยนะ เราเป็นคนข้างบ้านเรายังเสียใจเลยอ่ะ ฮรือออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 04-06-2018 07:39:09

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ละ หมอหลินช่วยด้วยสิ อย่าให้ตัวเล็กจากไปเลยนะ ขอปาฏิหารย์ด้วยเถอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 04-06-2018 07:47:08

จะร้องไห้ กรีดดดดด ทำไมเป็นแบบนี้ ㅠ ㅠ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-06-2018 08:00:34

เราไม่อยากเสียเด็กไปอ่ะ ช่วยให้เขากลับคืนมาหน่อยได้ไหม หมอหลินช่วยด้วย
 :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 04-06-2018 08:00:57

ฮือออออ ไม่ๆๆๆๆๆ นี่นั่งร้องไห้กลางแถวหน้าเสาธง เพื่อนปลอบจนไม่รู้จะปลอบยังไงแล้ว :sad4: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 04-06-2018 08:09:01

ไ่ม่นะ...ขอให้มีปาฏิหาริย์ด้วยเถอะ. สงสารแมนกับเพลิงมากๆ เจ็บตัวไม่พอเสียลูกอีก เราก็รอเด็กน้อยพร้อมกับเพลิงไม่เอาแบบนี้นะ. อ่านตอนนี้ร้องไห้เลย :o12:
ปล.รักษาสุขภาพนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 04-06-2018 08:10:34

ไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกนี้ :katai1: หน่วงใจจะตายแล้วค่ะ :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 04-06-2018 08:11:00

 :mew6: ทนรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ววววว คนเขียนรีบมาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 04-06-2018 08:20:17

ม่ายยยย :hao5:
 :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 04-06-2018 08:32:23

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ไม่เอาแบบนี้ได้ไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
แบบนี้ไม่โอเคเลยอ่ะ เราเพิ่งคลอดลูกหัวอกคนเป็นแม่พอมาอ่านเจอนี่แบบน้ำตาแตกเลย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 04-06-2018 08:39:45

 :serius2: ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai1: :katai1: รอตอนต่อไปค่ะ :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Hirose ที่ 04-06-2018 08:46:55

 :o12: :hao5: :z3:
โอ้ยสงสารสองหมอกว่าจะข้ามความรู้สึกที่มีให้กันแล้วน้าาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 04-06-2018 08:57:23

ไรท์ใจร้ายฮือๆๆๆๆๆ :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 04-06-2018 08:58:15

แบบนี้โหดร้ายเกินไป :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 04-06-2018 09:04:10

จริงๆแอบโกรธหวาน นี่คงไปบอกตุ๊กตาล่ะสิว่าเขาชอบกัน เหอะ!
แย่จริง ตุ๊กตานี่ก็ไม่เลิกลานะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 04-06-2018 09:36:30

โอ้ยยยยยยย ทำไมร้ายแบบนี้ตุ๊กตา ก็รู้ว่าเป็นอุบัติเหตุ แต่มันใช่เรื่องไหมเนี่ย
โอ้ยยยยย โมโหๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 04-06-2018 09:38:11

ขอปาฏิหาริย์ทีได้ไหม ขอให้มีปาฏิหาริย์ได้ไหมมมมมม
ขอละ ขอให้ตัวเล็กในท้องกลับมาหัวใจเต้นทีเถอะ  :mew4: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 04-06-2018 09:40:05

โอ้โห...เครียดมากกกก
สงสารทุกคนเลย มันแย่มากจริงๆ
เอาจริงๆ ตุ๊กตาก็ไม่ได้ตั้งใจ แล้วยิ่งถ้ารู้ว่าแมนท้อง เราว่านางคงจะขาดใจ คือตุ๊กตาก็ไม่ได้ร้ายขนาดจะฆ่าใครได้ นางแค่โกรธเพราะเสียหน้า พอเกิดเรื่องถึงได้สติ

คุณพ่อคุณแม่ต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้นะ...หวังว่าจะมีปาฏิหาริย์~~~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 04-06-2018 09:45:28

เค้ารับไม่ได้อ่ะ :m15:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Naam3 ที่ 04-06-2018 09:54:21

 :ling1: :ling1: :katai5: :mew2: :mew4:อย่าเป็นไรน่าๆๆรอๆๆๆ :katai1: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 04-06-2018 10:25:37

 :mew6:ขอให้แมนอย่าเป็นอะไรก็พอ สู้ๆนะคะ ทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Isomer005 ที่ 04-06-2018 11:02:34

สตั๊นท์ ไป 5 วิ
ฮือออออออออออ   หลานของช้านนนนนนนนน T^T

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 04-06-2018 11:07:25

ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ยคะ อุตส่าห์ ฟันฝ่าต่อสู้กันมาตั้งนาน จนจับมือกันแน่นขนาดนี้แล้ว ขอให้เป็นแค่เพียงฝันไปได้มั้ยคะ   รอมา 1 อาทิตย์เพื่อมาเจอดราม่าน้ำตาไหลพรากขนาดนี้ แงงงงง  ใครก็ได้ช่วยหลานหน่อยได้มั้ย :m15:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-06-2018 11:11:13

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 04-06-2018 11:30:06

 :hao5: :hao5:  ม่ายเอาแบบนี้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 04-06-2018 12:05:01

ตอนนี้มีแต่มาม่า ทั้งหมอหลิน แมน+เพลิง น่าสงสารมากๆ
อย่าเป็นอะไรมากนะเป็นห่วงจัง
 :mew6:
ขอบคุณคนเขียน ที่เค้นแต่ละช็อตออกมานี่นับถือเลยจริงๆ
ขอ +1
 :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 04-06-2018 12:11:33

 :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-06-2018 12:14:17

ฮือออออออออ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย เสียใจมาก ขอให้มีปาฏิหาริย์ได้ไหมคะ ทำใจไม่ได้เลย
 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 04-06-2018 12:18:02

ตอนนี้ดาร์คมากเหมือนมาจากจักรวาลDC อยากให้น้องปลอดภัยหมอหลินมาช่วยทีเถอะนะ :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 04-06-2018 13:14:34

 :a5:  บีบคั้นความรู้สึกมากเลย อย่าให้หลานเราเป็นอะไรเลยนะ

ใครเป็นพ่อลูกในท้องของหมอหลินนะ  ชีวิตหมอหลินน่าสงสารมากเลย

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 04-06-2018 13:27:57

ถ้าจะให้เมืองแมนแท้งแลัวจะให้ท้องทำไม กรรมเวรบ้าบออะไรทำไมต้องให้คนที่ไม่รู้จักกันต้องมารับกรรมนี้ด้วยละ  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 04-06-2018 14:28:22

ใจร้ายมากกกกก   ใจร้าย ใจร้าย ใจร้าย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 04-06-2018 14:33:54

โอ้ย นังตุ๊กตาอยากจะตบแกจริงๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 04-06-2018 15:17:32

เศร้ามาก อย่าเป็นอะไรไปนะเด็กน้อย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-06-2018 15:23:50

โธ่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 04-06-2018 16:40:57

โอ้ยยยย เลยเครียดเลยทีนี้ T-T

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 04-06-2018 16:42:29

เสียใจอย่างแรง :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 04-06-2018 17:01:18

เสกหนังควายใส่อิตุ๊ก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 04-06-2018 17:20:37

ตอนจบนี่คือ... น้ำตาซึมอะ ¥¥____¥¥

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 04-06-2018 17:35:20

ขอปาฏิหารย์ด้วยค่ะ
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 04-06-2018 17:43:00

 :a5:


 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 04-06-2018 18:16:38

ม่ายยยยยยยน้าาาาาา
คนเขียนจัยยั้ย
 :sad4:  :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 04-06-2018 18:42:02

โอ้ยยยยยยยยย
น้ำตาไหลเลยยยยยยย
ตงิดใจตั้งแต่หมอหลินแท้งแล้ว
แง้ สงสารหมอแมนกับหมอเพลิง
...
แต่แบบนี้แสดงว่าหมอหลินเข้ามาทำให้หมอแมนท้อง ตกบันไดเหมือนตัวเอง และจะให้หมอแมนกับหมอเพลิงช่วยแก้ปมและปลดปล่อยเรื่องในอดีตใช่ไหม
...
แต่ให้หมอแมนแท้งนี่ร้องไห้เลย ฮื่อออออ
ส่งกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 04-06-2018 19:57:31

เฮ้ยยยย ไม่เอาแบบนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 04-06-2018 20:12:47

โอ้ยยยยยบย ไม่นะเเมนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 04-06-2018 20:45:43

Noooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 04-06-2018 21:47:39

 :katai1: :katai1: :katai1: ต้องโทษที่ทั้งสองไม่ยอมเปิดเผยความจริง ขอให้เด็กรอดตาย แต่ไม่ใช่วิญญาณผีนังหลินเข้าสิงเด็กนะ สยองวุ้ยยยยยยย  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 04-06-2018 21:54:19

แงงงง ช็อคหนักมากสงสารว่าที่คุณพ่อคุณแม่จริงๆ น้ำตาจะไหลตาม นังตุ๊กตาแกมันฆาตกรไปดักรอจิกหัวตบซะดีมั้ย โมโหๆ  :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 04-06-2018 22:11:02

ฮือออออ คุณไรท์เตอร์ เราลุ้นมากจริงๆ ขอให้เพลิงกับแมนผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้
เป็นกำลังใจให้เขียนต่อเร็วๆ นะคะ เรารออยู่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 04-06-2018 22:33:10

……


จริงอ่ะ. หมอแมนแท้ง!!  ฮือออ สงสารหมอ


 :hao5:  :hao5:  :hao5:  :hao5:  :hao5:  :hao5:


 ยัยตุ๊กตาเอ้ยยยยย.  ตัวร้าย ใจร้าย


 :z6:  :z6:  :z6:  :z6:  :z6:  :z6:


ปริศนาผีหมอหลินก้อยังไขไม่จบ  หมอปราการก้อมาได้นิดนึง


 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:


………

…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 04-06-2018 22:36:20

จนได้สงสารอ่ะ จะยังไง​ต่อล่ะทีนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 04-06-2018 22:40:03

โอ๊ยยยยยยอะไรเนี่ยยยยยนังตุ๊กตาาาาาาาาาาาเกลียด  :m31:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 04-06-2018 22:42:58

ห๊าาาา ไม่นะะะ
 :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 04-06-2018 22:59:22

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-06-2018 23:43:22

 :z3:



เด็กแค่ตกใจ เดี๋ยวก็ตื่น

นี่น้ำตาไหลน่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 05-06-2018 00:03:34

เฮ้ยยยย ไม่นะไอ้ตัวเล็กต้องรอด  :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 05-06-2018 01:24:10

อ่านจบตอนล่าสุดนี่เงิบเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 05-06-2018 04:32:02

ไม่เอาแบบนี้ต้องให้ตัวเล็กอยู่เป็นโซ่ทองคล้องใจให้เพลิงกับแมนจนแก่เฒ่าวซื   :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 05-06-2018 06:44:50

แงงงงงง ขอให้ตัวเล็กกลับมาได้ไหมคะ เรายังใจจะขาด แล้วแมนกับเพลิงล่ะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 05-06-2018 06:46:18

เพลิงอาละวาดรพ.แตกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: nidasu ที่ 05-06-2018 09:38:06

ตัวเล็กกกกกกก อ่านไปน้ำตาไหลไปสงสารลูกทำไมจะต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วยทุกอย่างมันกำลังจะดีอยู่แล้วเชียว หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่จะอยู่ยังไงอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 05-06-2018 14:50:28

ทำไมเราร้องไห้ รอต่อนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: samanijt ที่ 05-06-2018 15:19:58

รีบมาต่อเลยยยย ค้างงงงง :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-06-2018 15:30:15

เป็นเรารู้จักคนแบบนี้จะสาปแช่งให้เป็นชะนีไม่มีใครเอาไปทั้งชีวิต รูปสวย แต่ใจต่ำตม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 05-06-2018 16:59:11

น้ำตาซึมเลย :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 05-06-2018 21:34:24

เหมือนฉันเสียหลานไปด้วย อย่าทำแบบนี้เลย มันทำร้ายใจเราเกินไป สงสาร แมนกับเพลิง ทำร้ายความรู้สึกมากไป ขอ ปาฏิหารย์ แก่ เค้าทั้งสอง
 
 :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: KoTo_Nat ที่ 05-06-2018 21:50:48

โอ้ยยยยยย ทำไมมันจะต้องมีฉากบันไดในเรื่องเกี่ยวกับคนท้องด้วยย

แอบหวังว่าหลินจะช่วยรับเคราะห์แทนให้

อือๆๆ หักมุมเลย เกลียดฉากตกบันไดอย่างแรงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 05-06-2018 22:28:16

โอ๊ย ทำไมเป็นอย่างนี้
สงสารแมน กว่าจะทำใจได้ ดันมาเสียลูกไปอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-06-2018 22:39:46

ผีก็มี ผู้ชายก็ท้องได้ เรื่องนี้ต้องการอีกหนึ่งปาฏิหาริย์ค่ะ เด็กคนนี้ต้องรอด ลูกหมอแมนต้องรอด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 06-06-2018 01:48:50

เอาจริงดิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 06-06-2018 03:01:41

ฮือออ ไม่เอาแบบนี้สิ สงสารทั้งเพลิงทั้งแมนเลยอ่ะ ร้องไห้เลย
ขอให้หัวใจน้องยังเต้น อ่อนๆก็ยังดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: eanzaap ที่ 06-06-2018 05:51:45

โอ้ยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 06-06-2018 09:10:39

ปกติไม่เคยแบบขอปาฏิหารย์ แต่เรื่องนี้ หลิน ช่วยเมืองแมนเถอะนะ ได้โปรด

ต้องรอดดิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 06-06-2018 09:16:06

ถ้าจำไม่ผิดเหมือนผีหมอหลินเคยบอกว่า แมนเมืองมีชะตาเดียวกันกับเขาปะ รึเราจำผิด กลับไปอ่านใหม่แปป ถ้าเป็นแบบนี้นี่หมายความว่าเเมนจะเสียลูกรึอาจจะเสียทั้งแม่ทั้งลูกงี้หรอ จะบ้าตาย อินมาก คนเขียนมาต่อเร็วๆเถิดด พลีสสส  :heaven :ling3: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท28 4/6/61 p43
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 06-06-2018 19:27:57

มีพิรุธ แปลกๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 07-06-2018 01:00:09

ไม่น้าาาาา
เราอุตส่าห์เฝ้าฟูกฟักน้อง ตั้งแต่แรก
เอ็นดูหนูน้อยในท้องหมอแมน รอวันที่เค้าจะเกิดออกมา
แงงงง อย่าให้น้องจากไปจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-06-2018 01:12:09

เอาอีกแล้วๆ ต้องอารมณ์ค้างไปอีกกี่วันเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 07-06-2018 01:16:28

โอ้ยยยย อิผีหลินมันผีบ้าจริงๆ
แก แก นังผีชั่ว
ฉันอุตส่าห์กลัวและสงสารแกไปพร้อมๆกัน
พอออกมามีตัวตนได้ตอนเดียวก็โคตรร้ายเลย
อยากเอาน้ำมนต์มาสาดนัก
อย่าทำอะไรครอบครัวหมอเพลิงนะ นังผีบ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 07-06-2018 01:24:22

เอางี้เลยอ่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-06-2018 01:33:25

อิผีบ้า  แกจะทำแบบนี้ไม่ได้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-06-2018 01:33:49

ผีหลิน ผีบ้า ผีประสาททททท
 :angry2:
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 07-06-2018 01:42:00

ห่ะ ทำไมมันหักมุม
กำลังจะด่าน้องสาวหมอหลินจากตอนที่แล้ว
พอมาอ่านตอนนี้
เห้ย นิสัยไม่ดีกันไปหมดเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 07-06-2018 01:54:35

 :katai1:


แช่งกลับไป สาปกลับไป ให้ติดอยุ่ ณ ที่แห่งนั้นต่อไป !! โมโห

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-06-2018 01:56:36

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 07-06-2018 02:11:05

 :katai1: :katai1: :katai1:
 :serius2: :serius2: :serius2:

เฮ้ยยยย อย่ายอมน้าาาาาาาา

 :fire: :fire: :fire:
 :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-06-2018 02:40:43

ขอมอบสิ่งนี่ให้ ผีหมอหลิน  :z6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 07-06-2018 03:35:18

 คือไรอ่า  หมอหลินเป็นคนแบบนี้เหรอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 07-06-2018 04:16:56

ผีดีๆคงไม่กลัวน้ำมนต์ตั้งเเต่แรกอะเนอะ  โว๊ะอิผีหมอหลินอุตส่าห์หลงสงสารอยู่นานเหมือนกัน  แต่ที่ผช. 2 คนนั้นได้กันเองนี่ก็พอเดาได้อยู่  หมอหลินไม่ได้คิดไปเองว่าเค้ารักใช่มั้ย??  ว่าแต่นางท้องได้ไงอะเค้าไปเมาหลงผิดกันมาเหรอ??

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 07-06-2018 04:36:43

หมอหลินนี่หล่อนไม่ได้เรียบร้อยจิตใจดีงามหรือมิหน้าผู้ชายคนนั้นถึงไม่เลือกหล่อนกลับไปกินเพือนสนิทหล่อนแทน
แล้วไอ้อาจารย์ที่ว่าคืออาจารย์คมสรรนั้นใช่มั้ยที่แมนว่าสายตาดูไม่น่าไว้ใจงะ อุตสาห์สงสารตายโหงคาหอมัันน่าสาดน้ำมนต์ใส่จริงๆ :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 07-06-2018 05:02:00

คำว่าอีผีบ้าก็มา 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Patsz ที่ 07-06-2018 05:23:09

อิผีชั่ว หลอกให้ชั้นสงสารตั้งนาน  :fire:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: minnien ที่ 07-06-2018 05:25:56

 :a5:  :a5: :a5: ความรู้สึกที่อ่านจบตอน
ว้ากกกกกกก มันอะไรกันเนี่ยย มาต่อไวๆ นะคะค้างอย่างแรง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-06-2018 05:29:05

โว้ยยยย




อะไรกันหว่ะนี่ :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: SeaBreeze ที่ 07-06-2018 05:43:38

อ้าวววว หลิน :m16:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 07-06-2018 05:53:00

อ่านแล้วก็นึกถึงคำเตือนของหลวงพ่อไปด้วยว่าให้อยู่ใกล้ไฟ อย่าอยู่ใกล้น้ำ

กำลังคิดว่าที่ผีหมอหลินทำให้แมนเห็นภาพจะใช่เรื่องจริงทั้งหมดหรือเปล่า เพราะหมอหลินดูแค้นมากอาจจะทำให้แมนเห็นเรื่องที่เกิดบิดเบือนไปจากความจริง

ขนาดอยู่ในภาวะคับขัน เพลิงก็ทำให้ขำได้นิดหน่อยตรงที่บอกว่า ตัวเองชอบเฝ้าหอ
 
ขอให้ตอนหน้าทั้งคู่ปลอดภัย คิดว่าถึงเสียลูกไปแล้วเพลิงก็ยังจะดูแลแมนได้ดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 07-06-2018 06:02:50

หมอหลินต้องปล่อยวาง

แล้วจะพอทางสว่าง

ต่อไปกับเพลิงกับแมนก็ต้องสู้ต่อไป :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 07-06-2018 06:39:42

อิผีบ้า สมควรแล้วที่โดนนทิ้ง เกลียด หมอแมนคือคนที่โดนเยอะสุด ฮืออออ ลูกก็เสีย อิผีนั่นยังจะให้ตายแทนอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 07-06-2018 06:40:22

……


หมอคริสมาช่วยน้องหมอแมนกับหมอเพลิงด่วนเลย

หมอคริสน่าจะเป็นเพื่อนรักของหมอหลิน

หมอคริสรู้สึกผิดกับเพื่อนตลอด

เป็นผีทำไมไม่เห็นนะว่าหมอคริสจมอยู่กับความรู้สึกผิดตลอดอ่ะ

อยากหาตัวแทนก้อบอกหมอคริสให้ช่วยสิ

จะมาลากน้องหมอแมนกับหมอเพลิงทำม้ายยยยย


 :katai1:  :katai1:   :katai1:   :katai1:   :katai1:   :katai1:


…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 07-06-2018 06:45:04

 อ้าวว! หมอหลินเป็นผีแล้วยังทำตัวแบบนี้ใครจะไปรัก 555 แอบเดาถูกว่าหมอคริสกับหมอปราการต้องมีอะไรกันแน่ๆ ท่าทางคนที่จะมาช่วยแล้วคลายปมน่าจะเป็นอาจารย์คมศักดิ์

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-06-2018 06:58:10

:angry2:  หมอหลินเลวววววววว   
ตัวเองหลงรักหมอปราการฝ่ายเดียวแบบไม่ลืมหูลืมตา
ว่าเขารักกับหมอคริส  ไปคิดว่าเขาชอบตัวเอง   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ไอ้ที่ว่าออกอาการแพ้ท้องเป็นกลไกที่จิตใจร่างกาย
ผลักดันสะกดจิตตัวเองสินะ
ที่แท้งตกเลือดอาจคิดไปเอง  เห็นไปเองคนเดียว

ทั้งหมดที่ว่า อยากได้ตัวตายตัวแทน  ชะตาเดียวกันกับแมน
อาจารย์หมอผีที่ไหนบอกเหรอ
เห็นเพลิง แมนรักกันดูแลเอาใจใส่กัน ก็ทนไม่ได้ เลยมาลงที่แมน
จริงๆก็แค่อิจฉาความรักที่ตัวเองไม่มี ไม่เคยได้น่ะสิ
ทำกรรมเวรเพิ่มขึ้นอีก  ลวงล่อให้มีคนตายเพิ่มอีก ตกนรกไปเลย
แมน ตื่นจากการสะกดของนางผีร้ายหลินได้แล้ว   :serius2:

เพลิง แมน    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 07-06-2018 07:12:23

 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
จะแช่งไม่ให้ได้ผุดได้เกิดเลย
หมอที่ว่าใครกันตัวตายตัวแทน
ความเชื่อผิดๆ
ฆ่าคนยิ่งบาปไปอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-06-2018 07:33:05

ผีหลินร้ยมากกกกเลยนะแก ความหวังสุดท้ายหมดคริสต้องมาช่วยละงานนี้ น่าจะเป็นปมจากหมอคริสสด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 07-06-2018 07:49:42

ขอให้ปลอดภัยทั้งคู่นะ ส่วนผีหมอหลินนะเหรอ  :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 07-06-2018 07:53:55

ฮืิิออออออออ   คนที่มาตอนท้าย ประโยคนั้น คือเพลิงกัลป์ตัวจริงๆ ใช่มั้ย????

ถ้าจริง อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเพลิงไม่ทิ้งแมน

หมอหลิน หมอหลินพาลแบบนี้ไม่ดีนะ เราจะเอาพระไปสวด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 07-06-2018 08:03:28

ไม่เอาแบบนี้น๊าาาาาาาา แค่เสียลูกก็ช็อคแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 07-06-2018 08:12:32

ทำไหมเป็นแบบนี้ม่ายยยยยย  อาจารย์คมสันนี้ยังไง 
ไม่ใช่ว่าเป็นคนทำให้หลินท้องน่ะ  โอ๊ยยค้างงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: npsp2555 ที่ 07-06-2018 08:16:06

 :serius2: ทำไมเป็นแบบนี้ คนเขียนใจร้าย รีบมาต่อเร็วๆนะ
ปล.  ทำไมตั้งชื่อเรื่องว่าแฟนหมอแมนอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 07-06-2018 08:24:10

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย เป็นผีที่ใช้เวลา7ปีได้ไร้ประโยชน์มาก7ปีนะคิดได้แค่นี้ เลือกก็เลือกเองแล้วยังไปโทษคนอื่น :m16: :m31: :fire:
รอติดตามตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อมากๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 07-06-2018 08:43:10

เอ้า!!!? ไปๆมาๆ หมอหลินเลวซะงั้น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 07-06-2018 08:44:10

งานกุมารทองต้องมาสิ มาช่วยแม่เร็วลูก! :katai1: /มโนต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 07-06-2018 09:05:51

อีผีชั่ว อีสารเลววววววว
 :m31: :m31: :m31: :m31:
ขอให้ไม่ได้ผุดได้เกิดเลย ให้นังหลินมันทรมานไปตลอดจนกว่าวิญญาณจะสูญสลาย
ขอให้แมน เพลิง ปลอดภัย อยากให้แมนมีลูกได้อีกครั้ง ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้น้องหนูในท้องแมนตอนนี้หัวใจเต้นอีกครั้ง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 07-06-2018 10:01:28

ผี ผีทำไรอ่ะ ตัวตายตัวแทน​มีที่ไหนกรรมใครกรรมมันนะคุณผี ตัวเล็กไม่ได้ออกมายังมีแววจะมีลูกไม่ได้อีก โว๊ะ! ชีวิต​

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-06-2018 10:09:00

มึงก็มีความอดทนรอเนาะอีผีบ้า!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: oiw08 ที่ 07-06-2018 10:10:36

ไม่นะ หลานของฉัน  :hao5:
หนูต้องรอดซิ ป้าๆรอเห็นหน้าหนูอยู่นะ
เฝ้ารอ ผูกพันกันมาตั้งหลายเดือน  :sad4:
ขอปาฎิหาริย์จงเกิดกับหนูนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: mm_yj ที่ 07-06-2018 10:34:18

อ้าววว อีผี
 :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-06-2018 10:48:36

 :hao7:

 :3125:

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 07-06-2018 10:53:11

 :z3: มันค้างงงมาก อย่าหายไปนานน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 07-06-2018 10:55:56

อีผี

ของจริงเลยนิ


อุจซ่าสงสาร ชีวิตมันเศร้า


ทำตัวเองทั้งนั้น คนอื่นเลว ตัวเองก็ต้องเลวด้วยหรอไง


บ้าบอ ผิดหวังกับครอื่น แต่อิจฉาชีวิตคนอื่นเลยต้องมาทำร้ายๆด้วยหรอไง


เหอะ โดดเดี่ยวไปเหอะ อยู่คนเดียวไปเหอะ

เพลิงกับแมนต้องรอด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 07-06-2018 10:57:06

โว้ยยยยย อิผีบ้าทำตัวเองแท้ๆแต่ดันมาโบ้ยให้คนอื่นรับกรรมแทน สมควรจะไม่ได้ผุดได้เกิดจริงๆ ที่เธอยังอยู่ตรงนี้นั่นเพราะเธอทำแท้งไงมันเป็นบาป ไม่ได้เกี่ยวกับหมอแมนเลยเว้ย โอ้ยยย อ่านแล้วหัวร้อน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 07-06-2018 11:24:41

อีผีหลินอีผีบ้า เห็นคนอื่นมีความสุขไม่ได้เลยเชียว อีผีเอาแต่โทษคนอื่น ตั้งแต่อ่านมายังไม่เคยเห็นมันโทษตัวเองเลย คนอื่นผิดหมด เรียนตั้งเป็นหมอ ไม่มีหัวคิดเลยอีผีสมองกลวง ไม่ต้องไปผุดไปเกิดล่ะมึง แต่ใจนึงก็ยังมีความหวังให้นางปลงได้ไม่ต้องอยู่กับความแค้นตลอดไปนะ

เด็กน้อยหลานป้าหนูอย่าพึ่งไปได้ไหมม :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: พันวา ที่ 07-06-2018 12:16:57

อีหลินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

อุตส่าห์สงสาร อุตส่าห์คิดว่ามาดี อีหลินอีผี :z6: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :fire: :angry2: :m31: :m16: :m16: :m31: :fire: :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 07-06-2018 12:18:19

หักมุมหมดเลย รอต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 07-06-2018 13:41:01

หมอหลินทำแบบรี้ยิ่งบาปหนักเข้าไปอีก
ปล่อยเมืองแมนและช่วยให้ลูกเขากลับคืนมาเถอะ
บาปจะได้ลดลง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 07-06-2018 13:45:38

ขอให้หมอคมศักดิ์หรือไม่ก็หมอคริสมาช่วย หมอคมศักดิ์ดูเป็นคนที่เห็นอะไรบางอย่างอยู่ตลอด เหมือนมีเซ้นส์ หมอคริสก็ยังมีน้ำมนต์เหลืออยู่ เอามาสาดนางหลินที ขอร้องงงงง
แมนเสียลูกไปแล้วจริงๆใช่มั้ย เสียใจอ่ะ ฮือออ ไม่อยากให้น้องไปจริงเลย
นี่เป็นคนที่เชื่อว่าถึงจะไม่มีลูก เพลิงก็ดูแลแมนต่อไปอยู่ดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Naam3 ที่ 07-06-2018 15:01:24

 :ling2: :ling1: :katai2-1: :katai1: :z3:ลุ้นๆๆๆดมืองแมนอย่าเป็นไรๆๆๆรอๆๆ :mew3: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 07-06-2018 16:31:35

หลินมันร้ายยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 07-06-2018 16:58:58

โอ้โหวววววว หมอหลิน คือนั่นทำตัวเองไม่ใช่หรือไงเนี่ย?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: dark-soleil ที่ 07-06-2018 17:04:34

หลินท้องกับอาจารย์หมอที่นางพูดถึงนั่นหรือเปล่า ไม่ใช่ท้องกับคนที่นางรัก แต่ดูท่าอาจารย์หมอไรนั่นคงรักหลิน ไม่งั้นคงไม่บอกให้หลินหาตัวตายตัวแทนหรอก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 07-06-2018 17:26:53

โห.. หน่วงกว่าเดิมอีก น้ำตามาเต็มเลยที่นี้ ¥___¥

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 07-06-2018 17:29:25

ขาดตอน...หมอหลินดีแต่โทษคนอื่น ไม่ใช่เข้าใจว่ากมอปราการรักตัวเองทั้งที่เขารักกับหมอคริสอยู่แล้ว. คิดเพ้อไปเองคนเดียว ตัวเองทําตัวเองเรื่องอะไรแมนต้องมารับเคราะห์แทนให้...เพลิงช่วยแมนให้ได้นะ
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 07-06-2018 17:35:42

อิผี!! แสดงว่านางไปท้องกับคนอื่นมาใช่มะ
หลานป้าต้องฟื้นนะ เพลิงต้องสู้ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: ZonZa ที่ 07-06-2018 17:41:25

 :m15:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-06-2018 18:14:13

นังผีชั่ว!!! หลงสงสาร หลงเห็นใจตั้งนาน ทำไมร้ายกาจแบบนี้ หมอคริสเอาน้ำมนต์มาสาดไล่หน่อยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-06-2018 18:32:42

หุ้ยนางเลวมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-06-2018 18:50:29

อยากจะบอกว่าแมนโง่ววววววววววมากกกกกกกกกก

เชื่อผี ตามเค้ามา ฟังเป็นตุเป็นตะ คิดไปได้ยังไง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 07-06-2018 19:31:23

จับนางถ่วงน้ำในคลองเน่า ๆ เลย  :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 07-06-2018 20:02:04

เสียใจที่หลงสงสารหลิน อยากกระโดดตบผี  :z6:

อาจารย์คมศักดิ์  หมอปราการไปอยู่ไหนกัน  ค่าตัวแพงเหลือเกินเหมือนจะรู้เรื่องราวแต่ไม่ช่วยใดๆเลย

หมอคริสอีก เอาน้ำมนต์มาสิ 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: kakilover ที่ 07-06-2018 20:49:57

เฝ้าภาวนาให้เป็นแค่ความฝันของหมอแมนเท่านั้น ไม่อยากให้เป็นเรื่องจริง สงสารเด็กน้อย :mew2: :m15:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 07-06-2018 21:09:54

  :angry2: อย่าได้ผุดได้เกิดเลยหมอหลิน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-06-2018 21:53:43

โอ๊ยยย บ้าบอมาก ผีบ้ามากอิหมอหลิน ชั่ว เลว โง่ บัดซบ ดักดาน คิดคำด่าไม่ถูกกันเลยทีเดียว อิผีขี้อิจฉา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-06-2018 22:10:08

 :fire:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 07-06-2018 22:26:06

แหม อุตส่าห์สงสาร ดันเป็นผีตัวแสบซะนี่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 07-06-2018 23:05:20

ว่าหล่ะ อีผี!!!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 07-06-2018 23:24:38

หะ.... อย่างนี้เลยเหรอ ผีหมอหลินแย่มาก...

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: night2 ที่ 08-06-2018 02:39:05

นี่สินะที่มาของคำว่า  อีผี :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 08-06-2018 03:21:33

หมอหลินคงช็อคหนักเห็นเพื่อนสนิทกับผู้ชายที่ตัวเองรักมีอะไรกัน แต่ในเมื่อเป็นรักข้างเดียวแต่แรก มันก็ไม่ใช่ความผิดเค้าไม่ใช่เหรอ
อีกอย่างเมืองแมนต้องเสียลูกไปจริงๆเหรอ  :sad4: :sad4::sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 08-06-2018 05:19:45

โอ้ยตัวตายตัวแทนเหรอ เป็นผีก็อยู่ส่วนผีไปมายุ่งเค้าทำไม รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 08-06-2018 07:01:52

นังหลิน นังวิญาณบาป
หากมีคนตายเพิ่ม หล่อนนั่นแหละจะเป็นคนที่จะเฝ้าทีี่นี่ไปตลอด เพราะหล่อนไม่ใช่ผู้มีอำนาจพอที่ตะพรากชีวิตใครได้
หล่อนตายขณะจิตหล่อนอยู่ในห้วงแห่งทุกข์ หล่อนจึงกลายมาเป็นเปรตอสุรกาย เทียวหลอกหลอนคนอื่น 
หล่อนจะโทษใคร ในเมื่อหล่อนคือนังคนร่านใจแตกดอกทองตั้งแต่แรก  เทียวพลีกายให้ผู้ชายเอง
หล่อนไม่คู่ควรที่จะมามีชะตาเดียวกันกับแมน
แมนเขามีชีวิตที่ดีครอบครัวดี
แมนเขาท้องมีพ่อ
แมนเขามีคนรัก
แมนครอบครัวเขารับได้
หล่อนไม่คิดบ้างเลยหรอ
ไม่ต้องนับถึงปริญญาความรู้ในกมลสันดานของหล่อน
แต่นับถึงระดับภูมิความคิดของมนุษย์ทัาวไปหล่อนยังไม่มี
หล่อนควรได้ไปจากที่นี่  ไม่ใช่เพราะมีตัวตายตัวแทน แต่หล่อนควรไปลงนรก ที่ที่คนอย่างหล่อนควรไป

ก่อนที่จะไป หล่อนควรสำเหนียกแล้วคืนชีวิตให้ลูกเขาไป หลังจากนั้น ควรสำเหนียกในบุญคุณของบุพการีของหล่อนบ้าง หล่อนจะได้ตาสว่าง เลิกเชืีอและจมปลักในคำพูดอาจารย์คนนั้นของหล่อน

หล่อนจำไว้นะนังหลิน
ทุกคนมีกรรมเป็นของๆตนเอง

รีบไปนรกซะที เผื่อคนที่นี้เขาจะไปทำบุญให้หล่อน ก่อนที่หบ่อนจะโดนสาปแช่งไปมากกว่านี้
 :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 08-06-2018 11:59:05

สรุป เจ๊เพ้อเจ้อไปเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 08-06-2018 20:35:02

กำลังอินอยู่เลยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 08-06-2018 22:22:02

บางทีก็เลยสงสารหมอ ผช 2 คนเลย อีผีบ้าาา โอ้ยน๊อ ผีนิสัยไม่ดี แต่ไม่รู้ตอนเป็นคนฟิวนางดีมั้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 09-06-2018 02:48:10

ลุ้นจนจะทนไม่ไหวละนะ รอต่อไป​อ่าาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Dangdang ที่ 09-06-2018 04:23:41

ไง......เป็นไง!!!!!!!!ใคร่ร้องหาหมอหลิน
ใคร่จะไปคิดว่านางหาตัวตายแทน
อ่านไปที่แรก     เฮ้ย!!!!!!!!ด็ก  อาจมีทางรอด  อ่านไปหน่อยไม่ล๊อกมั้ง
อ่านไปอ่านมาอาจารย์คม ก็ยิงเหมือนหมอผีไปอีก  :mew5:
สงสารแมนมาก   แต่คบๆกันไปเดี๋ยวค่อยมีอีีกคนถ้าพร้อมมากกว่านี้
แนอะไรท์แนอะ :ruready

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: วาย ร้าย ที่ 09-06-2018 05:49:44

อีผี!!!!
ไอ้เราก็อุตส่าเอ็นดูสงสารมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง
ทำแบบนี้ได้ไงห๊ะะะะะ มันน่านักกกกกก
แต่ตลกอิตาเพลิงจังค่ะ ฮือออออ อยากเฝ้าแฟลตอะไรขนาดนั้นพ่อคู๊ณณณณ 5555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 09-06-2018 10:57:14

 :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 09-06-2018 11:30:44

อ้าวเฮ้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 09-06-2018 11:30:56

อีหลินอีบ้าาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 09-06-2018 11:57:09

ต้องการตัวตายตัวแทนสินะคุณผี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 09-06-2018 13:37:04

ยังไงจ๊ะอีผี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 09-06-2018 18:50:05

หลินนี่เป็นผีที่น่ารังเกียจมาก

เรียนจบหมอมาได้งัยเนี่ย

ไม่มีแม้ความเมตตา

ใจดำอำมหิต

แทนที่จะเห็นอกเห็นอกเห็นใจคุณหมอทั้งสอง

เผื่อเขาจะได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เนอะ

จะได้ไปเกิดเสียที


นี่..ยังจะมาสร้างกรรมเพิ่ม

จะฆ่าลูกเขาไม่พอ..ยังจะฆ่าแม่เขาอีก

สงสัยจะได้ไปที่ชอบๆจริงๆแหละ

นอ..รอ..กอ..งัย

วุ้ยย อินไปหน่อย....

หลานตัวเล็กต้องอยู่นะคะ

หมอแมนไม่น่าจะท้องได้อีกละมั้ง.. :hao5:

สงสารทั้งหมอแมนและหมอเพลิง

แต่ก้อสงสารตัวเองอีกเหมือนกัน..


ตั้งแต่อ่านมา หมดน้ำตาไปหลายปิ๊ปแล้วเนี่ย :sad4:



 :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 10-06-2018 00:46:26

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 10-06-2018 15:58:18

เกาะขอบรอ  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 10-06-2018 17:10:07

 :L1: :mew1:

ส่งกำลังใจมาให้หลานตัวเล็ก ขอให้รอดปลอดภัยแข็งแรงรวมทั้งคุณแม่คุณพ่อด้วยค่ะ

คิดถึงอย่างแรง จะมาตอนไหนน้อ คุณป้ารอใจจิขาดรอนๆแล้วเอยยย

+1....

 :กอด1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: หัวเเม่มือ ที่ 10-06-2018 18:20:04

สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 10-06-2018 22:14:20

หลินนนนน อีบ้าาา แกเป็นคนทำเมืองแมนแท้งรึเปล่าเนี่ย :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 10-06-2018 23:49:26

Internal  Love
ตอนที่ 30
I look at you now and I want this forever.
I might not deserve it but there’s nothing better.








   พอชายหนุ่มพูดจบ  เกวลินก็เปล่งเสียงหัวเราะดังลั่น 
   “ดี  คิดได้อย่างนั้นก็ดี  งั้นก็โดดลงไปเสียสิ”  เธอตวาด 
   “ผมขอพูดกับเพลิงกัลป์ก่อน...เป็นครั้งสุดท้าย”  เมืองแมนพูดอย่างสงบ  กำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อทว่ากลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด  “ได้โปรด  ให้ผมพูดกับเค้า  ผมไม่เบี้ยวคุณหรอก”
   “หึๆ  คิดว่าฉันโง่นักหรือไงเมืองแมน  โดดลงไป  เธอก็รู้นี่ว่าสมองของคนเราขาดออกซิเจนได้นานเท่าไหร่” 
   “ผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะไม่หักหลังผม”
   “อีกสามสิบวินาทีเมืองแมน  ถ้าเธอไม่อยากให้คนรักของเธอกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปตลอดล่ะก็”
   เมืองแมนเม้มปากแน่น   ค่อยๆเดินลงไปในน้ำลึกขึ้นทุกที  จากเข่ากลายเป็นเอว  สูงขึ้นมาถึงอก  สายน้ำเย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็งทำให้ชาไปหมดแทบไม่รู้สึก  มืดสนิทไม่เห็นก้นบ่อ  โคลนเหลวๆเริ่มดูดกลืนขาของเขาเอาไว้ยากแก่การก้าวเดินไม่ว่าจะไปต่อหรือหันหลังกลับ 
   ทอดสายตามองผืนน้ำมืดดำตรงหน้า  น่าแปลกที่เขากลับมองเห็นใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่งชัดเจน  รอยยิ้มเจ้าชู้ขี้เล่น  คำพูดที่บางครั้งก็กวนประสาท  บางครั้งก็อ่อนหวาน  การกระทำที่อ่อนโยน  แววตาคู่นั้น...เมืองแมนสะท้อนในอก  ต่อแต่นี้ไปเขาคงจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสอีกแล้ว
   “เพลิงกัลป์”
   ไม่มีเสียงห้าวๆตอบกลับมาให้ได้ยิน  คนๆนั้นคงใกล้หมดสติเต็มทีใต้น้ำนั่น   เขาอธิษฐานในใจ
   “ขอโทษด้วยที่เรื่องของเราจะต้องมาจบลงแบบนี้  ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้  ขอบคุณความรักความเอาใจใส่ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน  หลายเดือนที่ผ่านมาเป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ ขอให้มึงมีความสุขมากๆ ประสบความสำเร็จในชีวิตทุกสิ่ง...”
   “ไม่เหลือเวลาแล้วนะเมืองแมน”  เสียงใสๆดังขึ้นแกมหัวเราะเล็กน้อย 
   เมืองแมนหลับตาลง  สูดลมหายใจสุดท้ายเข้าปอดจากนั้นก็พุ่งตัวลงไปน้ำ  ความมืดมิดด้านล่างและความกดดันรอบตัวทำให้เขานึกกลัวขึ้นมาจนเกือบจะเปลี่ยนใจดันตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ  ทว่ากลับมีแรงบางอย่างกดลงตามเนื้อตัวของเขาเอาไว้ทุกตารางนิ้วทำให้ไม่สามารถขยับตัวได้ตามที่ใจคิด  เมืองแมนรู้สึกแน่นในอก  ปวดหัวตุบๆเหมือนจะระเบิด
   สายตาพร่ามัว  ความรู้สึกนึกคิดช้าลง  แรงกดอัดบีบเขาทุกทางราวกับร่างกายใกล้จะแตกออกเป็นเสี่ยง  เช่นเดียวกับหัวใจของเขา...ลูก  ลูกของเขากับเพลิงกัลป์ที่เกิดจากความผิดพลาดในตอนแรกหากกลับกลายเป็นบ่วงคล้องใจของพวกเขาเอาไว้ด้วยกัน  เสียใจเหลือเกินที่ลูกไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว...
   ไม่ไหวแล้ว  หัวใจเต้นรัวแรงอยู่ในอก  เมืองแมนอ้าปากตามกลไกธรรมชาติเพื่อจะเอาอากาศเข้าปอด  หากที่ตามเข้ามาในหลอดลมของเขากลับเป็นน้ำเย็นเยือก  เขาสำลักน้ำจนแสบปากแสบจมูก  เมืองแมนดิ้นรนอยู่ใต้น้ำ  วินาทีนั้นเองที่เขารู้สึกว่าตัวเองเข้าใกล้ความตายมากที่สุด 
   หัวใจเริ่มเต้นช้าลงจนเขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองบีบตัวอย่างอ่อนแรง  สมองขาวโพลนไปหมดแล้วนึกอะไรแทบไม่ออก  ความคิดสุดท้ายที่แวบเข้ามาในหัวก็คือผู้ชายคนเดียวที่เขายกหัวใจให้
   กูรักมึงนะเพลิง  รักมากจริงๆ...
   จากนั้นสติของเขาก็วูบดับไป
   “ไม่นะแมน  เมืองแมน  อย่าทำแบบนี้  แมน อย่าทิ้งกูไปแมน  อย่าทำแบบนี้เลย  ไม่!”  เพลิงกัลป์ร้องโหยหวนราวกับสัตว์บาดเจ็บ  ชายหนุ่มตะเกียกตะกายอยู่ริมฝั่งหลังจากถูกมือที่มองไม่เห็นผลักขึ้นมาจากใต้น้ำ  เขารอดเพื่อจะได้เห็นเมืองแมนจมหายลงไปกับตา  “เมืองแมน  กลับขึ้นมา  อีผีร้าย  ปล่อยเมียกูกลับมานะ”  ชายหนุ่มดันตัวล้มลุกคลุกคลาน  ทั้งโคลนเลนทั้งต้นหญ้าวัชพืชตะไคร่น้ำเหนียวลื่น  เขาตะเกียกตะกายจนลื่นไถลตกลงไปในน้ำทั้งตัว   
   “หึๆ  อยากตายตามไปอีกคนก็ตามใจ  ฉันไม่ว่าอยู่แล้ว”  เกวลินหัวเราะอย่างสะใจ
   “แมน  กลับขึ้นมาสิ  แมนอยู่ที่ไหน  เมืองแมน”  เพลิงกัลป์รู้สึกเหมือนหัวใจถูกปลิดขาดจากขั้ว  แค่ตอนที่เห็นว่าลูกหัวใจหยุดเต้นเขาก็แทบบ้าแล้ว  พอมาเห็นภาพเมืองแมนจมหายไปต่อหน้าต่อตาอีก   เขารับไม่ไหวแล้ว... “แมนกลับมา  แมนกลับมาเถอะ”  ชายหนุ่มควานหาร่างของคนรักในน้ำ  ดำผุดดำว่ายอย่างบ้าคลั่ง
   “พยายามเข้านะ  แต่เดี๋ยววันพรุ่งนี้ศพก็จะลอยอืดขึ้นมาเองนั่นแหละ”  เธอพูดเยาะๆ  มองความพยายามอย่างไร้ประโยชน์ของอีกฝ่ายพลางยิ้ม  “อย่าเสียแรงเปล่าเลย”
   “หลิน!”  เสียงเรียกของใครคนหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง  เสียงนั้นคุ้นหูจนเกวลินสะดุ้งเฮือก  หันขวับไปมอง  เงาสูงใหญ่ที่ต่อให้เห็นเพียงไกลๆเธอก็จำได้ปรากฎตัวขึ้น   “พอเถอะ  หลิน   ปล่อยพวกเขาไปเถอะนะ  เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย”  ชายหนุ่มพูด
   “ปราการ!”  หญิงสาวอุทาน 
   พริบตานั้นเอง  ความกดดันรอบตัวก็จางหายไปฉันพลันพร้อมกับร่างของเมืองแมนที่ผุดขึ้นมากลางสระ  เพลิงกัลป์ร้องลั่นว่ายน้ำตรงเข้าไปหาอย่างไม่คิดชีวิต   
   “เมืองแมน  ทำใจดีๆไว้นะ  อย่าเพิ่งตาย”  เพลิงกัลป์คว้าตัวของเมืองแมนไว้ได้  ร่างนั้นอ่อนปวกเปียกจนเขาใจเสีย  “แมนอย่าเพิ่งทิ้งกัน”  ชายหนุ่มใช้แรงเฮือกสุดท้ายออกแรงว่ายพาอีกคนเข้าฝั่ง 
   “หยุดนะ  ฉันบอกให้หยุดไง  หยุด”  เกวลินกรีดร้อง  เกิดลมพัดกรรโชกแรงจนฝุ่นคลุ้งไปทั่วบริเวณ  ต้นไม้ลู่ตามลม  “หยุดเดี๋ยวนี้”   
   “หลิน  หยุดเถอะ  สองคนนั้นเค้าไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย   ถ้าจะโกรธอะไรก็มาลงที่ผมเถอะ”  ปราการพูดขึ้น  “ผมเองที่เป็นคนผิด  หลิน...ผมผิดเอง”
   “เปรม...”  เสียงของเกวลินอ่อนลง  กระแสลมแรงรอบตัวเริ่มสงบ
   “เจ็ดปีก่อนเป็นความผิดของผมเอง  ผมรู้สึกผิดมาตลอด ที่ผ่านมาผมไม่มีความสุขเลย” ชายหนุ่มย่างเท้าเข้าไปใกล้วิญญาณสาวที่เห็นอยู่ลางๆนั้น  ก้าวต่อก้าว ท่าทีของหลินคล้ายจะอ่อนลง “ผมไม่รู้เลยว่าคุณจะยังอยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นผมคงรีบกลับมาเสียนานแล้ว…”
               “จริงหรือ คุณยังคิดถึงฉันอยู่หรือ” กระแสเสียงของเธอปนความยินดี ลมรอบตัวอ่อนกำลังกลายเป็นสายลมแผ่วๆ  ทว่านัยน์ตาสีน้ำตาลจางคู่นั้นก็กลับลุกวาบขึ้นอีกเมื่อมองเห็นใครอีกคนที่เดินตามหลังปราการมา “โกหก!! คุณกลับมาเพราะจะมาหาชู้รักของคุณตะหาก ไอ้เพื่อนรักทรยศ ไงล่ะออกจากวอร์ดจิตเวชได้แล้วเหรอ” ความโกรธเกรี้ยวของเกวลินเพิ่มขึ้นทันทีที่เห็นคริส
               ลมเริ่มโหมกระหน่ำพัดเอาฝุ่นควันฟุ้งกระจายในอากาศ เกวลินกรีดร้องหันขวับไปยังเพลิงกัลป์ที่กำลังปั้มหัวใจเมืองแมนอยู่
               “ปล่อยเมืองแมนเดี๋ยวนี้นะ มันจะต้องตายที่นี่  อยู่ที่นี่แทนฉัน”
               “หลิน พอเถอะ อย่าทำบาปทำกรรมอีกเลยนะ ที่ผ่านมาผมไม่เคยรู้ว่าคุณยังติดอยู่ที่นี่ จนกระทั่งอ.คมศักดิ์ติดต่อไป  ผมไม่ได้ติดต่อกับคริสเลยตั้งแต่นั้น  ที่ผ่านมาผมรู้สึกผิดต่อคุณมาก คุณตายเพราะผม”
               “รู้ตัวเหมือนกันเหรอว่าฉันตายเพราะคุณ” เกวลินพูดเสียงแหลมสูง
               “ผมขอโทษ”
               “มันสายไปเจ็ดปีปราการ เจ็ดปีนับแต่วันที่คุณปฏิเสธฉันกับลูก เจ็ดปีเต็มที่ฉันติดอยู่ที่นี่ไปไหนไม่ได้ ขณะที่พวกคุณได้มีชีวิตที่อยากเป็น ถึงตอนนี้แล้วก็คงจะเสวยสุขกันต่อสินะ กลับมาเจอกันแล้วนี่”
               “ผิดแล้วหลิน ต่อให้กลับมาเจอกันอีก ผมกับคริสก็ไม่มีทางเป็นอะไรได้นอกเสียจากคนเคยรู้จักกันเท่านั้น คุณคงไม่รู้ว่าคืนนั้นที่ผมเมาเหมือนหมาแล้วคุณมาเจอเข้า วันนั้นคริสขอยุติความสัมพันธ์กับผมเพราะเห็นแก่คุณ เขารักคุณมากนะหลิน คริสขอเลิกกับผมเพื่อคุณ เขาไม่อยากให้คุณเสียใจ”  ชายหนุ่มพูดเสียงแหบโหย  ตวัดตามองไปยังสูติแพทย์ที่น้ำตาไหลเป็นทาง                “เรื่องของผมกับคุณเป็นความผิดของผมเอง ผมเมามาก”
           “ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ” เกวลินตวาด “คุณมาจีบฉันก่อน คุณรักฉัน เรารักกันจนกระทั่งไอ้เพื่อนชั่วมันเข้ามาแทรกกลาง”
              “หลิน ไม่ใช่นะ” คริสคราง
               “คุณเข้าใจผิด เป็นความผิดผมด้วยที่ทำให้คุณเข้าใจไปว่าอย่างนั้น ความจริงแล้วผมรักคริสตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก แต่ผมก็ไม่กล้าพอที่จะบอกเค้า ผมเลยเข้าหาเขาผ่านทางเพื่อนสนิทอย่างคุณ”
               “ไม่จริง” หลินกรี้ดดังลั่นจนคนที่ได้ยินขนลุกชันทั้งตัว
               “ผมพยายามทำทุกอย่าง ใช้เวลานานมากเพราะคริสไม่อยากให้คุณเสียใจ” ปราการถอนหายใจยาว “ผมรู้สึกผิดต่อคุณจริงๆ ทั้งคุณและลูก”
               “อย่ามาโกหก ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่ยอมรับลูกของฉัน ทั้งๆที่คุณทำให้เขาเกิดมา” เกวลินเริ่มร้องไห้ รู้สึกเหมือนรอยร้าวเดิมในหัวใจเริ่มปริแตกออกเพิ่ม  ยิ่งเห็นสายตาของผู้ชายสองคนตรงหน้ายามสบกันเธอก็ยิ่งเสียใจ แววตาของปราการไม่เคยมีเงาของเธออยู่ในนั้น  แม้แต่ตอนที่เขามีเธออยู่ในอ้อมกอด ชื่อที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากก็ยังเป็นเพื่อนสนิทของเธอ
               “ผมก็บอกคุณแล้วว่าผมจะรับเลี้ยงลูก แต่ผมคงแต่งงานกับคุณไม่ได้”
               “คุณมันใจร้าย  คุณทำให้ฉันจนตรอก  เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของฉันไม่มีเหลือ  วันนั้นคุณบอกฉันว่าคุณจะรับเด็กไว้เพราะเห็นแก่มนุษยธรรม หึ ทำเหมือนว่าคุณสมเพชฉันเต็มที  แกก็เหมือนกัน  ตีหน้าใสซื่ิอทำตัวเหมือนเป็นที่ปรึกษา  ที่ไหนได้แอบลักลอบคบกันเอง  ฉันกลายเป็นคนโง่ เป็นคนไร้ค่าไม่มีใครต้องการ”
               “ไม่ใช่อย่างนั้นเลยหลิน  วันที่เจอหลินในห้องน้ำนั่นเป็นวันที่ผมเสียใจที่สุดในชีวิต…”
               “หยุดโกหกเสียทีปราการ ฉันไม่อยากฟัง เสียเวลา”  เธอเปลี่ยนสายตาไปมองผู้ชายสองคนที่อยู่ริมตลิ่งแล้วก็โกรธมากขึ้นที่เห็นตัวตายตัวแทนของเธอฟื้นแล้วกำลังสำลักเอาน้ำออกมา “ไม่นะ!” ทำท่าจะโผนเข้าไปหา กายของเธอก็ถูกตรึงเอาไว้ด้วยอะไรบางอย่างที่ล่ามเข้าที่ข้อเท้า เธอเงยหน้าหันขวับไปมองต้นเหตุ “อาจารย์!”
               “พอเถอะนะ เกวลิน อย่าก่อกรรมเพิ่มอีกเลย แค่นี้วิญญาณของเธอก็จะไม่ได้ไปผุดไปเกิดแล้ว”
               “ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อฉันหาตัวตายตัวแทนที่อาจารย์เคยบอกได้แล้ว”
               “ฉันไม่เคยบอกเธอเรื่องตัวตายตัวแทน เธอเข้าใจไปเอง”
               “แต่อาจารย์บอกว่าคนที่มีชะตากรรมเหมือนฉันจะมาปลดปล่อยฉันไงล่ะ  เมื่อเจ็ดปีก่อนอาจารย์บอกฉันแบบนี้ ฉันก็เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่คนๆนั้นจะมาจนกระทั่งเมืองแมนมาปรากฏตัวที่นี่  ฉันมั่นใจว่าต้องเป็นเค้า”
               “อาจจะเป็นความผิดของฉันเองที่ทำให้เธอเข้าใจผิดไป” อาจารย์คมศักดิ์คราง “ฉันไม่นึกว่าเธอจะเข้าใจไปว่าอย่างนั้น  คืนนั้นหลังจากที่เธอตาย ฉันรู้ว่าเธอยังไปไหนไม่ได้ก็เลยมาหา ตั้งใจว่าจะช่วยเธอ ฉันบอกเธอว่าอย่ายึดติดกับอารมณ์อีกเลย  ปล่อยวางเพื่อจะไปยังภพภูมิอื่น ถ้าเธอคิดได้ วิญญาณของเธอก็จะได้ไปผุดไปเกิด  แต่ถ้าไม่…อีกเจ็ดปีจะมีคนชะตาเดียวกันกับเธอมาปลดปล่อยเธอ”
               “ไม่ว่ายังไงก็ความหมายเดียวกันนั่นแหละ  ปล่อยฉันได้แล้ว อาจารย์ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนแล้วใช้พลังกับอาจารย์”
              “พลังของเธอขึ้นกับเด็กในท้องของเมืองแมน  เธอดึงพลังชีวิตของเด็กทารกคนนั้นมาแล้วใช้มันหลอกเมืองแมนมาที่นี่ เธอแทบไม่เหลือพลังอะไรอีกแล้วเกวลิน” ชายวัยกลางคนพูดอย่างสงบ
              “แต่ฉันก็ยังเหลืออีกทาง” วิญญาณสาวยิ้มเยาะ จากนั้นก็พุ่งวูบเข้าไปหาเมืองแมนที่กำลังกระอักกระไออยู่ ชายหนุ่มตาเหลือกค้างจนเพลิงกัลป์ตกใจ 
               “แมน เป็นอะไร”
               “ปล่อยฉัน” เมืองแมนผลักเพลิงกัลป์ออกอย่างแรงจนฝ่ายนั้นกระเด็น  ผุดลุกขึ้นยืนตาขวาง จากนั้นก็ตรงไปที่สระน้ำอีกครั้ง คราวนี้ปราการกับคริสไม่ได้อยู่เฉยกลับพุ่งตัวเข้ามารั้งร่างของเมืองแมนเอาไว้เต็มที่
               “ปล่อยฉัน ปล่อย  มันต้องตาย …คืนนี้มันต้องตาย ฉันจะเป็นอิสระ กรี้ด” เมืองแมนสะบัดตัวอย่างแรงจนคริสเซไปอีกทาง แต่ปราการยังล็อคแขนเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
               “หลิน พอเถอะนะได้โปรดเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย หรือถ้าอยากได้ตัวตายตัวแทนนักก็เอาชีวิตผมไป  เด็กสองคนนี้ไม่เกี่ยว อย่าไปยุ่งกับเขา มาเอาชีวิตผมนี่”
               หลินในร่างของเมืองแมนชะงัก หันมามองหน้าคนพูดก่อนจะเลยไปยังอดีตเพื่อนสนิทที่กำลังพยุงตัวลุกขึ้นมา
               เธอยิ้มแสยะ
               “อยากตายนักเหรอ ได้  งั้นก็โดดลงไปสิปราการ ชดใช้กรรมที่ทำกับฉันเอาไว้”
               “ถ้ามันจะทำให้คุณยกโทษให้ผม” ชายหนุ่มก้าวเข้าไปที่ขอบสระ
               “ไม่!!” คริสถลาเข้ามาห้ามอย่างลืมตัว น้ำตาไหลเต็มหน้า  เหนี่ยวแขนของปราการเอาไว้ “ผมไม่ให้ไป หลิน…ฉันไปเอง  เอาฉันไปแทน”
               “ไม่ได้ เรื่องนี้คุณไม่ได้ผิดอะไรเลยคริส  เลิกโทษตัวเองได้แล้ว มันเป็นความผิดของผมเอง” ชายหนุ่มร่างสูงพูดพึมพำ  ยื่นมือไปใช้ปลายนิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ข้างแก้มของอดีตคนรักแผ่วเบา แล้วก็ดึงมือกลับเมื่อรู้ตัว 
               สูติแพทย์หนุ่มกลับปล่อยโฮออกมาตอนนั้นเอง คริสโผเข้ากอดปราการแน่น  ร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ “ไม่ได้ ผมทนเห็นคุณจากผมไปไม่ได้อีก  ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมามันเหมือนตกนรก  ผมอยู่กับความรู้สึกผิด  ฮึก  ทั้งกับคุณและกับหลิน  ผมรู้ว่าเรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วแต่ว่าคราวนี้…ฮึก  คราวนี้…ผมขอเถอะนะ  หลิน  เป็นผม  ผมเป็นคนขัดขวางความรักของคุณกับเปรม  ให้เป็นผมเอง”
               “คริส..” ปราการอึ้งไปนาน นับตั้งแต่กลับมาเจอกันอีกครั้ง คริสทำเหมือนไม่เคยรู้จักกับเขามาก่อน ความเย็นชาหมางเมินทำให้เขาเข้าใจไปว่าอีกฝ่ายคงหมดเยื่อใยไปนานแล้ว หรือไม่ก็โกรธที่เขาเป็นต้นเหตุให้เพื่อนสนิทตาย  ไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะเก็บงำความรู้สึกเอาไว้ขนาดนี้
               “เปรม ขอบคุณโชคชะตาที่เราได้พบหน้ากันอีกครั้ง  แค่นี้มันก็เกินพอ คริสไม่ขออะไรแล้วสำหรับชีวิตนี้” ชายหนุ่มพึมพำ ยกฝ่ามือขึ้นแนบใบหน้าของปราการ  พิศดูก็พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายก็ต้องทนอยู่กับความทุกข์เช่นกันไม่ต่างกับตน แววตาคู่นั้นมองเขาราวกับมองสิ่งที่อยู่สุดเอื้อม ไม่อาจเอื้อมคว้าแต่ก็ไม่อาจหักใจจนแล้วจนรอด  ความคิดถึงที่สัมผัสได้ ความรักอาลัยอาวรณ์  เจ็ดปีที่ห่างกันเหมือนไม่มีความหมาย….แค่นี้ก็พอแล้วที่คริสจะจดจำไว้ใส่ใจ  ความรักที่เหมือนเส้นขนานไม่มีวันบรรจบของเรา เขาจะเป็นคนยุติมันเอง “คริสรักเปรมนะ รักมาก” พูดได้แค่นั้นก็พูดต่อไม่ออก  เขาดันตัวออกจากวงแขนของอีกฝ่าย  หันไปมองหลิน “ฉันไม่รู้ว่าหลังจากฉันตายไป เธอจะได้ไปผุดไปเกิดหรือเปล่า แต่ฉันขออโหสิกรรมทุกอย่าง อย่าได้มีกรรมผูกพันต่อกันอีกเลย”
               “คริส” ปราการไม่ยอมปล่อยมือ กลับกำชับแน่นกว่าเดิม “ถ้าจะไป ก็ไปด้วยกัน” คำพูดของเขาหนักแน่น  ออกมาจากใจจริง  คริสอึ้งไปแล้วก็ยิ้มรับทั้งน้ำตา ความตายไม่ได้น่ากลัว การอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้ค่าสิ น่ากลัวเสียยิ่งกว่าไม่ต่างจากการตายทั้งเป็น
               ยังไม่ทันโดด  วิญญาณสาวในร่างของเมืองแมนก็กรีดร้องออกมาแหลมสูงจนเกิดคลื่นสะท้อนเป็นวงกว้าง จากนั้นเมืองแมนก็ล้มลงกับพื้น  เพลิงกัลป์ปราดเข้าไปรับเอาไว้ได้ทัน 
               “แมน ทำใจดีๆไว้ อย่าทิ้งกูนะแมน อย่าไป” เพลิงกัลป์ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร คลำชีพจรไม่ได้ ชายหนุ่มก็ลงมือปั้มหัวใจคนรักอีกครั้ง
               “พาเมืองแมนกลับไปที่โรงพยาบาลก่อน เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง  โทรศัพท์ใช้ไม่ได้ เพราะถูกจิตของเกวลินบังสัญญาณเอาไว้  เธอต้องพาเมืองแมนออกไปจากที่นี่” อาจารย์คมศักดิ์พูดรัวเร็ว ออกเดินแกมวิ่งไปทางแฟลตที่มีแสงไฟสว่างวาบบนชั้นสามโดยมีปราการและคริสตามไปด้วย
เพลิงกัลป์แบกร่างเมืองแมนวิ่งไม่คิดชีวิตตรงกลับไปที่โรงพยาบาล  ที่นั่นทุกคนกำลังวุ่นวายเพราะไฟดับทั่วทั้งโรงพยาบาล เพลิงกัลป์พาร่างของคนรักไปถึงห้องฉุกเฉินจนได้
               “ช่วยด้วยครับ ช่วยเมืองแมนด้วย”  เขาพูดแกมหอบแทบไม่มีเสียงแล้วขึ้นปั้มหัวใจต่อเมื่อวางร่างของเมืองแมนลงบนเตียงได้  เพื่อนอินเทิร์นต่างตกใจกรูกันเข้ามาช่วยเต็มที่  เพลิงกัลป์ถูกกันออกมาอีกเตียงหนึ่งเพื่อทำแผลรอบตัวของเขา
               “เกิดอะไรขึ้นกับมึงและแมน ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ” โย่งพูดละล่ำละลัก “มึงอยู่เฉยๆก่อนเพลิง แผลลึกถึงกระดูกเลย มึงเสียเลือดมากนะเพลิง นานแค่ไหนแล้วเนี่ย”
               “มึงปล่อยกู กูจะไปช่วยเมียกู แมนจะตายอยู่แล้ว  มึงเข้าใจมั้ยโย่ง กูต้องไปช่วยมัน  ปล่อยกู”  เพลิงกัลป์พูดแทบไม่เป็นคำ พลางดิ้นอย่างแรงจนเพื่อนต้องช่วยกันจับ
               “ใจเย็นๆก่อน  ตอนนี้อาจารย์กำลังดูไอ้แมนอยู่  ถ้ามึงไม่นิ่งมึงนั่นแหละที่จะตายก่อน”
               “โย่ง กูขอร้อง  ให้กูได้ดูเมืองแมนหน่อยเถิดนะ ถ้าแมนตายกูคง..”
               “ใจเย็นก่อนเถิดโยม” พระอาจารย์ที่เคยให้น้ำมนต์แก่เขาปรากฏตัวขึ้น “ฟังที่เพื่อนโยมพูดเถอะ”
               “หลวงพ่อ ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร ท่านมาช่วยเมืองแมนใช่มั้ย”
               เจ้าอาวาสไม่ตอบแต่กลับเดินหายเข้าไปในม่านที่กั้นระหว่างเขากับเมืองแมนเอาไว้
               “มึงพูดกับใครเพลิง หลวงพ่อที่ไหน” โย่งอุทานอย่างประหลาดใจ เหลียวมองข้างหลังเลิกลั่ก “มึงเห็นอะไร  เห็นพระท่านมาบอกทางเรอะ ชิบหาย ความดันเริ่มต่ำแล้ว  เห้ย ไอ้เพลิง   อย่าเพิ่งนะเว้ย  พี่ครับผมขอ….เดี๋ยวนี้เลยครับ” โย่งตะโกนสั่งยากับพยาบาล
               “ท่านมาช่วย  ท่านมาช่วยแน่ๆ” เพลิงกัลป์พึมพำ เปลือกตาหนักอึ้ง  สำนึกสุดท้ายก่อนที่สติจะวูบหายก็คือความหวัง ขอให้เมืองแมนรอดชีวิต
               
 
…………………………….


               

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท29 7/6/61 p46
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 10-06-2018 23:50:50

               แฟลตแพทย์มืดสนิท ปราการจรดฝีเท้าเดินขึ้นบันไดตามหลังอาจารย์คมศักดิ์มาติดๆ มือก็จับจูงมือของคริสเอาไว้แน่นไม่ปล่อย
               “น่าจะอยู่ที่ห้องนั้นแหละ” อาจารย์พึมพำ  “ถ้าพวกคุณกลัว  ก็กลับไปก่อนเถอะ”
               “ผมอยากให้เขาหลุดพ้นจากที่นี่ครับ” ปราการตอบหนักแน่น  “ผมทำผิดต่อเขามามาก” 
               “ผมก็เหมือนกัน”
               “ไม่รู้ว่าเกวลินจะคิดได้หรือเปล่านะคราวนี้  คราวก่อนที่ฉันมาคุยด้วย  ความอาฆาตแค้นของเขาก็ยังบดบังสายตา  มองไม่เห็นความเป็นจริงอยู่นั่นเอง”  อาจารย์พูดเรียบๆ แล้วหยุดเดิน  มีเสียงอะไรบางอย่างกลิ้งขลุกๆลงมาจากบันไดขั้นบนสุด  ทุกคนหยุดชะงัก  แสงจันทร์ลางๆส่องเข้ามาทางหน้าต่างทำให้คริสขนลุกทั้งตัวเมื่อเห็นสิ่งนั้นเข้า  มันคือร่างของเด็กทารกขนาดเท่าลูกบอล
               “อ้าก” คริสร้องลั่น
               “อยู่ข้างหลังฉันเอาไว้” อาจารย์คมศักดิ์พูด  หลับตาลงแวบหนึ่งแล้วลืมตาขึ้นใหม่  “ไปกันเถอะ”  ชายวัยกลางคนเดินขึ้นบันไดรวดเดียวจนถึงชั้นสาม  ตรงไปหยุดยังหน้าห้องพักห้องเดิมที่เกวลินเคยอาศัยอยู่  ประตูห้องล็อคเอาไว้  อาจารย์คมศักดิ์หยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วผูกที่ลูกบิด  ประตูห้องเปิดออก
               บรรยากาศข้างในนั้นเย็นจัด  เสียงน้ำไหลจ้อกๆดังมาจากในห้องน้ำ  น้ำเอ่อล้นออกมาจนถึงห้องกินข้าวข้างหน้า  กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งชวนคลื่นเหียน  คริสเกือบอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าของเหลวที่ท่วมข้อเท้าคือเลือดสดๆ 
               มีเสียงร้องไห้ดังมาจากในห้องนอน  มันเเผ่วเบาแต่กลับเศร้าสร้อยจับใจ   พวกเขาจรดฝีเท้าเข้าไปจนถึงหน้าห้อง  อาจารย์คมศักดิ์ใช้สายสิญจน์พันที่ลูกบิดเหมือนเดิม  ประตูห้องถูกเปิดออก  แสงจากข้างนอกส่องให้เห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งนั่งชันเข่าร้องไห้อยู่ที่พื้น  สภาพภายในห้องเละเทะเหมือนเพิ่งถูกพายุถล่มหมาดๆ 
               “หลิน” ปราการเรียกเบาๆ  เธอเงยหน้าขึ้น  ใบหน้าเรียบๆนั้นไม่น่าดูเอาเสียเลยด้วยคราบน้ำมูกน้ำตาเป็นทาง
               “ยังจะตามมาอีกทำไม  พวกเธอชนะเเล้วนี่”  เธอตวาด
               “ไม่มีใครเเพ้ใครชนะหรอก  เพราะเราไม่ได้แข่งอะไรกัน”
               “ทำไมจะไม่ใช่  หึ.. ความรัก  รักกันมากนัก ก็ไปอยู่ด้วยกันเสียสิ  ฉันจะถอยให้”  เกวลินพูดแกมเยาะ  “ทิ้งให้ฉันอยู่ที่นี่ต่อไปนั่นแหละ  คนอย่างฉันเกิดมากับเขาชาติหนึ่งไม่เคยมีใครรัก  แม่ก็ทิ้งไป  พ่อก็มีเมียมีลูกใหม่  ฉันเป็นเพียงส่วนเกินในบ้าน  เรียนหมอเพราะพ่อขอให้เรียน   ต้องทนทำงานที่ไม่ได้รักเพราะต้องหาเงินเลี้ยงครอบครัว”  เธอสะอื้น  “ไม่มีใครรักฉัน  ไม่มีใครต้องการฉัน  ขนาดตอนฉันตายพ่อยังไม่มีน้ำตาสักหยด  พ่อไม่ได้มางานศพของฉันด้วยซ้ำเพราะอับอายชาวบ้าน  ฉันฆ่าตัวตายเพราะท้องใครๆก็รู้กันทั่ว”
               “ไม่จริง  พ่อหลินเสียใจมากนะ  ท่านไม่สบายมากตอนงานศพของเธอ  ฉันรู้เพราะฉันเป็นคนไปดูแลท่านเอง  พอเสร็จงานศพท่านก็แยกบ้านกับแม่เลี้ยงของเธอ  ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกนะ”  คริสพูด  “ทุกวันนี้ท่านก็ยังคิดถึงหลินอยู่  ฉันรับประกันได้”
               “คนเป็นจะพูดอะไรก็พูดได้ทั้งนั้น” 
               “ฉันจะโกหกเธอทำไม  หลิน”  คริสพูดช้าๆ  “ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนมาตลอด  เธอก็รู้ว่าแต่ก่อนฉันเกลียดวอร์ดสูติขนาดไหน  แต่ฉันก็เลือกไปเรียนสูติเพราะเธอไงล่ะ  ฉันหวังแค่ว่าจะได้ช่วยคนที่ตั้งท้องไม่พร้อมแบบเธอบ้างเป็นการชดเชยความผิดที่ฉันเคยทำกับเธอ”
               “หึๆ”  หลินหัวเราะออกมา  “เธอก็ยังซื่อไม่เปลี่ยนนะคริส  ซื่อเสียจนโง่   เธอคิดจริงๆเหรอว่าการที่ฉันตั้งครรภ์จะเป็นเแค่ความผิดพลาด”  หญิงสาวเปลี่ยนสายตาไปยังปราการ  “คืนนั้นฉันรู้ดีว่าเธอบอกเลิกกับปราการ  ฉันรู้ว่าเขาเสียใจมากเลยไปดื่มคนเดียวที่ผับแห่งนั้น   ฉันรู้ก็เลยตามไป “  เธอเหยียดยิ้มเยาะ  “เพราะทางเดียวที่ฉันจะชนะเธอได้ก็คือ…ฉันท้องได้  ส่วนเธอ…ไม่”
               “หลิน”  คนฟังชะงักไป 
               “ใช่แล้ว  ฉันจงใจปล่อยให้ตัวเองท้อง  มันถึงได้เจ็บปวดมากไงที่ถูกเธอปฏิเสธ”  หญิงสาวกรีดเสียง  “ขนาดฉันท้องแล้ว  มีลูกให้เธอ  เธอก็ยังเลือกมัน  ฉันยอมลดศักดิ์ศรีเพื่อเธอ  เธอไม่รู้หรอกว่าวันที่ฉันรู้ว่าตัวเองจะเสียลูกที่เป็นความหวังสุดท้ายไปมันเสียใจขนาดไหน  ฉันไม่เหลืออะไร  ไม่เหลือใครอีกแล้วที่จะอยู่กับฉัน  เป็นของฉันอย่างแท้จริง”
               “เธอก็ยังมีตัวเธอเองไงล่ะ  เธอไม่รักตัวเองหรือไงหลิน  ตัวเธอมีค่านะ  เธอยังสาวยังมีโอกาสจะได้เจอใครๆอีกตั้งมากมาย  เธอมีงานมีอาชีพหาเลี้ยงตัวเองได้ไม่ต้องพึ่งใคร แถมอาชีพของเธอก็เป็นการทำบุญช่วยเหลือคนอื่น  แล้วถึงเธอจะไม่มีแม่แต่เธอก็ยังมีพ่อ  ฉันยังอิจฉาเธอเลยที่เธอมี  ดูฉันสิ  พ่อแม่ก็ไม่เคยเห็นหน้า  แม้แต่รสนิยมทางเพศของตัวเองก็ยังต้องปิดบัง  ฉันต้องทนอยู่ในร่างนี้ทั้งที่มันไม่ใช่ความต้องการของฉันเลย  พอจะมีความรักก็ต้องปิดบังหลบซ่อนเพราะไม่มีใครยอมรับ  เธอไม่รู้หรอกว่าฉันทรมานแค่ไหนที่รู้ว่าเธอเองก็รักปราการเหมือนกัน   ฉันไม่อยากเสียเพื่อนไป  ขณะเดียวกันก็ไม่อยากเสียเค้า”  คริสพูดแกมสะอื้น  “วันที่เธอตายเป็นวันที่ฉันรู้สึกผิดแทบบ้า  ฉันกลายเป็นโรคซึมเศร้าหลังจากนั้นมา”
               “ผมก็ไม่ต่างจากคริสหรอก”  ปราการพูดขึ้น  ทอดสายตามองผู้ชายข้างตัวแล้วเปลี่ยนไปมองหญิงสาว  “ผมใช้ทุนไม่จบสามปีเพราะทนไม่ไหว  ทั้งความผิดที่เป็นต้นเหตุให้คุณฆ่าตัวตาย  ไหนจะคริสที่หายไปจากชีวิตผม  ผมไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองทนมาได้ยังไงตั้งเจ็ดปี” 
               หลินนิ่งไปนาน  ดวงตาคมของชายหนุ่มที่เคยเต็มไปด้วยประกายวิบวับบัดนี้กลับแห้งผากไร้แวว  ทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าผู้ชายตรงหน้าผ่านความทุกข์ทรมานมาขนาดไหน  ภาพหมอจบใหม่ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาเมื่อเจ็ดปีก่อนไม่เหลืออยู่อีก มันถูกพรากออกไปจากจิตวิญญาณเพราะความเศร้าหมองและรู้สึกผิด
               “ไม่มีอะไร หรือใครรั้งเธอเอาไว้ที่นี่หรอกนะเกวลิน  เป็นเพราะดวงจิตของเธอเองผูกพันอยู่ที่นี่  เธอปล่อยวางไม่ได้ ถึงไม่สามารถไปจากที่นี่ได้”  หมอคมศักดิ์พูดขึ้นช้าๆ  “ไม่ต้องใช้ตัวตายตัวแทน  ไม่ต้องมีของวิเศษอะไรทั้งนั้น  แค่เธอปล่อยวางลงได้ก็พอ”
               “ปล่อยวางอะไร  ฉันไม่ได้ถืออะไรไว้”
               “ไม่มีใครรู้ว่าเธอถืออะไรเอาไว้  เธอต้องรู้ด้วยตัวเอง”
เกวลินเงียบไปนาน   หญิงสาวทอดสายตามองภาพของผู้ชายสองคนที่เธอเคยรักมากที่สุด  คนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทมานานหลายปี  ส่วนอีกคนก็เป็นคนที่เธอปักอกปักใจ  พวกเขาไม่ได้มีความสุขเลยเช่นเดียวกับเธอ
               “เจ็ดปีนานพอหรือยัง  สำหรับความทุกข์ทั้งหมดนี้  หรือจะต้องอีกสิบปียี่สิบปีหรือชั่วกาลปาวสาน  เธอจะลงโทษทั้งตัวเองและพวกเขาไปอีกนานเท่าไหร่”
               “ฉัน..”
               “ไปเถอะหลิน  ไม่ต้องห่วง  ฉันกับเค้า…เราไม่มีทางเป็นมากกว่าคนรู้จักกันแน่นอน”  คริสพูด  กลั้นสะอื้นเอาไว้   ปลดมือปราการออก
               “ผมจะบวชให้คุณ”  ปราการพูด
               “พอแล้ว  หยุดคำพูดที่ทำให้ฉันละอายใจเสียที”   หลินผุดลุกขึ้นยืน  “ออกไปจากห้องของฉัน  ออกไปให้หมด ออกไป๊” ประโยคหลังเธอพูดเสียงดังจนต้องอุดหู ประตูห้องเปิดดังปัง ปราการดึงแขนเสื้อของคริสลากให้ออกมาจากห้องนั้น ขณะที่อาจารย์คมศักดิ์กลับนิ่งไม่ขยับ
               “ไปจากที่นี่เถอะเกวลิน  ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะขังตัวเองเอาไว้กับความเศร้าหมอง  ทุกสิ่งเกิดมาแล้วย่อมดับไป อารมณ์ของคนเราก็เช่นกัน  มีรักได้ก็เลิกรักได้”
               “ฉันรู้แล้ว ออกไป”
               อาจารย์คมศักดิ์ถอดสร้อยคอที่มีจี้พระห้อยอยู่ออกวางเอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียงพร้อมกับล้วงเอาสเต็ทโทสโคปสีชมพูอ่อนออกมาจากกระเป๋ากางเกงอีกข้างหนึ่ง
               “ฉันเอามาคืนให้”
               เธอถอยกลับไปนั่งคุดคู้ตามเดิม ประตูห้องปิดไปแล้วตอนที่หลินเงยหน้าขึ้นจากหัวเข่าที่ซบอยู่  เธอร้องไห้เสียจนไม่มีน้ำตาจะร้อง ลุกขึ้นยืนข้างหน้าต่างมองลงไปยังเบื้องล่าง เธอเห็นปราการกับคริสกำลังเดินเคียงคู่กันกลับออกไปจากแฟลตแห่งนี้
               สถานที่ๆเธออยู่คนเดียวมาตลอดเจ็ดปี  เฝ้ามองเหล่าแพทย์จบใหม่เข้ามาและผ่านไป  เธออดทนอยู่ที่นี่เพื่อรอ…อะไรสักอย่างที่เธอเดาว่าคงเป็นใครสักคนที่จะมาแทนที่เธอ  แต่สุดท้ายแล้วเธอก็คิดผิด  ที่สุดปลายทางนั้นไม่มีใครนอกจากเธอคนเดียว
               นั่งลงบนขอบหน้าต่าง เผลอเอามือลูบหน้าท้องของตัวเองด้วยความเคยชิน รู้ทั้งรู้ว่าลูกไม่อยู่แล้ว รู้ดีอยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำมันผิด แต่การยอมรับความผิดของตัวเองช่างยากเย็น  อดนึกถึงผู้ชายร่างเล็กหน้าตาน่าเอ็นดูคนนั้นไม่ได้ ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง กระแสจิตของเธออ่อนแอเต็มทีเพราะฝืนใช้พลังเกินตัวไปมากในวันนี้ทำให้ไม่สามารถรับรู้เหตุการณ์ที่โรงพยาบาลได้อีก
               แต่ผู้ชายคนนั้นเข้มแข็งกว่าเธอมากนัก คนรักของเขาก็ทุ่มเทชีวิตจิตใจทั้งหมดให้ทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่กี่เดือน เมืองแมนโชคดีกว่าเธอมากจริงๆ น้ำตาของเพลิงกัลป์ในวันนี้เป็นพยานได้
               การถูกรักและได้รับความรักตอบกลับมาช่างเป็นอะไรที่น่าอิจฉา  เธอจะได้พบคนที่รักเธอมากจนแม้ชีวิตของเขาก็สละให้ได้บ้างไหมหนอ…..   
หรือจะต้องเจ็บช้ำอยู่กับความรักข้างเดียวที่ไม่สมหวังเช่นนี้ตลอดไป…กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกปีบที่เธอชอบนักชอบหนาลอยมาตามลม เกวลินสูดกลิ่นหอมอวลนั้นเข้าปอด
               ดอกไม้กลีบสีขาวนวลปลิวตกใส่ตัก เธอหยิบขึ้นมาพินิจดู 
               บางที..อาจจะมีวันนั้น
               หรือว่าความรักอาจไม่จำเป็นต้องมีสิ่งใดตอบแทนเลย
               แค่ได้รัก…ก็น่าจะพอแล้ว
               เสียงทอดถอนหายใจดังขึ้นพร้อมกับปีบดอกนั้นลอยคว้างตกลงมาสู่พื้นดิน


               ……………………………….



               ที่แห่งนั้นสว่างจ้าราวกับมีไฟสักพันดวงเปิดพร้อมกัน  มันเป็นที่โล่งกว้างมองไม่เห็นทั้งทางเข้าและทางออก ไม่มีจุดเริ่มต้นและสิ้นสุด เมืองแมนยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง คิดไม่ตกว่าเขาควรจะเดินไปทางไหนดี ซ้ายหรือขวา ไปข้างหน้าหรือถอยหลังกลับ
               กลับไปที่ไหน เขาก็จำไม่ได้อีกเช่นกัน ความรู้สึกนึกคิดดูว่างเปล่าจนน่าแปลกใจ
               เสียงฝีเท้าดังกึกๆมาตามทาง เขาเหลียวไปมองเห็นหญิงชราคนหนึ่งเดินถือไม้เท้ามาตามทางด้วยท่าทางสบายใจ
               “คุณยาย ที่นี่คือที่ไหนหรือครับ ยายพอทราบไหม”
                “ทางเชื่อมน่ะ” หญิงชราตอบพลางหัวเราะจนเห็นหมากเกรอะ “ฉันต้องไปก่อนนะ ตาเขารอฉันอยู่ฝั่งโน้นนานแล้ว” เธอเดินจากไป  เมืองแมนมองตามหลัง ลังเลว่าจะเดินตามหลังยายไปด้วยดีหรือเปล่า
               “เมืองแมน” ยังไม่ทันได้ก้าวเดิน เขาก็ถูกเรียกเอาไว้ เมืองแมนหันไปมอง ผู้หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาตามทาง เธอสวมเสื้อสีขาวสะอาดเหมือนที่เคยเห็นในความฝัน
               “หมอหลิน” ความโกรธวูบเข้ามาแล้วหายไปอย่างรวดเร็วจนน่าแปลกใจ เมืองแมนเริ่มเดาได้แล้วว่าที่นี่คือที่ไหน “ที่นี่คือนรกหรือสวรรค์งั้นหรือครับ”
               “อย่างฉันคงไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นสวรรค์หรอก” หญิงสาวตอบแกมหัวเราะน้อยๆ ใบหน้าของเธอดูสดชื่นกว่าที่เคยเห็น หากก็สงบนิ่งราวกับคนที่ปลงตก  “แต่ที่นี่ก็ยังไม่ใช่นรก”
               “แล้วเพลิงกัลป์ล่ะครับ” เมืองแมนถาม “พอผมจมลงไป คุณได้ช่วยเพลิงกัลป์เอาไว้หรือเปล่า”
               “ฉันทำตามสัญญา” เกวลินตอบสั้นๆ “เดี๋ยวเธอก็จะรู้เองแหละ  ถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว”
               “แล้วผมล่ะ”
               “เธอยื่นมือมาหน่อยสิ” เกวลินพูด เมืองแมนชะงัก หญิงสาวก็หัวเราะเสียงใสราวกับระฆัง “ยื่นออกมาเถอะ ฉันมีสิ่งหนึ่งจะคืนให้เธอ”
               ชายหนุ่มยื่นมือออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
               เธอวางของอย่างหนึ่งลงบนมือของเขาแล้วกำมือของเขาเอาไว้ รอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก
               “จริงๆมันผิดกฎแต่ว่าฉันอยากจะขอไถ่โทษเธอ  บาปยกให้กันไม่ได้แต่บุญยกให้ได้ ฉันยกให้เธอทั้งหมด ฉันรู้ว่าฉันทำให้เธอใจสลาย เพราะฉันเคยผ่านเรื่องเช่นเดียวกันมาก่อนฉันรู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน แต่ฉันก็ยังทำกับเธอได้ลงคอ ฉันขอโทษนะ เมืองแมน  ความรักของเธอกับเพลิงกัลป์เป็นของจริง  ฉันยินดีด้วยจากหัวใจ”
               เมืองแมนพูดไม่ออก เขากำของสิ่งนั้นเอาไว้แน่น
               “ดูแลให้ดี”
               เพียงกระพริบตา ภาพหญิงสาวตรงหน้าก็สลายหายไปราวกับไอหมอก เมืองแมนพบว่าตัวเองยืนอยู่คนเดียวอีกครั้ง
               เขาไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปทางไหนต่อ
               เสียงสวดมนต์ดังขึ้นจากที่ใดที่หนึ่ง เมืองแมนหมุนคว้างมองหาต้นเสียง เสียงสวดมนต์คาถาบทที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน เมืองแมนรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว
               “แมน เมืองแมน กลับมาเถอะ” ใครร้องไห้เรียกชื่อเขา “แมน มึงทิ้งกูไปแบบนี้แล้วกูจะอยู่ยังไงล่ะ กลับมาก่อน อย่าเพิ่งไป” เสียงนั้นช่างคุ้นหู หัวใจของเมืองแมนเต้นรัวแรงก่อนจะนึกขึ้นได้เสียอีก
                   “เพลิงกัลป์ กูอยู่นี่ ต้องไปทางไหน” เขาตะโกนกลับไป ทว่ากลับได้ยินเพียงตัวเองสะท้อนกลับมาเท่านั้น “เพลิง!!”
               เมืองแมนไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปทางไหน ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ตรงที่ใด เขาได้ยินแต่ไม่อาจเห็น 
               “กลับมาเถิด ยังไม่ถึงเวลาของโยม” เสียงสวดมนต์หยุดไปแล้ว แทนที่ด้วยเสียงพูดที่ทำให้จิตใจที่ร้อนรนเริ่มสงบลง “ตามหัวใจของโยมมา มันจะพาโยมกลับมาเอง”
               เมืองแมนขมวดคิ้ว ตามหัวใจคืออะไร ชายหนุ่มหลับตาลง คิดถึงสิ่งที่ต้องการมากที่สุดในขณะนี้
               เขาอยากเห็นหน้าเพลิงกัลป์อีกสักครั้ง


                         ………………………………….


มาอัพแล้วจร้าาาา
ช่วงนี้อัพเร็วเนอะ ไม่อยากอยู่กับความดราม่านานๆ รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน555555 ขอบคุณทุกคนมากที่เข้ามาอ่านมาเม้าท์กัน บอกไม่ถูกว่าดีใจมากแค่ไหน เอาเป็นว่าไม่นอนสองคืนเพื่อเขียนนิยายก็ยังได้ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนี้นะคะ 
#แฟนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-06-2018 00:09:57

 :hao7:



ลูกกกกกกกกกกกกกกกกกก ล่ะ ?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-06-2018 00:11:34

ในที่สุด ๆ หมอหลินก็ทำถูกต้องเสียที สงสารหมอเปรม หมอคริส ทุกข์หนักกันไปหมด
เพลิงกับแมนต้องรอดอยู่แล้ว พระเอกกับนายเอกนี่นะ
แต่ที่แปลกสุดคงเป็นหมอคมศักดิ์ เป็นหมอด้วยเป็นหมอผีด้วย 55555
กราบขอบคุณพระอาจารย์ที่มาทันเวลา
ขอบคุณคนเขียนที่เร่งมาต่อเรื่องให้ ลุ้นมากจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 11-06-2018 00:29:22

 :mew1: ดีใจหมอหลินคืนลูกให้เมืองแมนแล้วว
กลับมาเร็วๆน้า :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 11-06-2018 00:32:16

หลินคืนลูกให้แมนแน่เลย ที่ว่าวางใส่ในมือ น้องงงง หนูจะกลับมามั้ยลูก
ปลงได้ก็ดีแล้วหลิน เห็นมั้ย ได้ไปตามทางแห่งกรรมเลย ไม่ต้องติดอยู่ที่แฟลตแล้ว
อ.คมศักดิ์เป็นทั้งหมอคนและหมอผีหรอ 5555555 ชอบๆ
เรื่องของเปรมกับคริสก็น่าสงสาร แต่ได้กลับมาเจอกันแล้วนะ หมดทุกข์กันซักที

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 11-06-2018 00:52:20

ลุ้นอะไรขนาดนี้  :ling1: ในที่สุดหมอหลินก็คิดได้ ฟื้นเร็วๆนะหมอแมน หมอหลินคืนลูกให้ใช่มั้ย :heaven ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 11-06-2018 00:53:42

มาเลยอยากท้องบาง อยากมีลูกเหมือนเมืองแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 11-06-2018 01:11:19

โอ๊ยย อยากอ่านตอนต่อไปเลยค่ะเนี่ยยย มันมากกตอนนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 11-06-2018 01:16:02

อ.คมศักดิ์นี่สุดยอด ตกลงอาจารย์ยึดอาชีพอะไรคะ หมอผีหรือหมอคน แต่ขอบคุณนะที่มาช่วยแมนกับเพลิง
สงสารหมอคริสกับหมอเปรมทรมานกับความเจ็บปวดเจ็ดปีกับหมอหลิน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-06-2018 01:16:30

คืนลูกคืนชีวิตและคืนความสุขให้หมอแมนซะ
แล้วเธอก็จะได้ไปผุดไปเกิดจะได้หลุดพ้นจากพันธนาการ
และสิ่งชั่วร้ายทั้งปวง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-06-2018 01:23:27

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 11-06-2018 01:42:48

อ่านไปลุ้นไป ยิ่งกว่าตอนฟังหวยออกเสียอีก  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 11-06-2018 01:56:55

 :hao7: o13 :hao7:


 :L2: :3123: :pig4: :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 11-06-2018 02:13:19

แทบกลั้นหายใจอ่านไปด้วยเลยตอนนี้  มันลุ้นไปด้วยทุกจังหวะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-06-2018 02:46:00

โล่งใจไปหลายส่วน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 11-06-2018 02:46:50

โอ้ยลุ้นนน
สิ่งที่หลินคืนให้คืออะไรหนอ ลูกยังอยู่ใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 11-06-2018 03:02:46

 :hao5: :hao5: :hao5: ลุ้นตั้งนาน  เฮ้อออออออออ โล่งอกสักที  :try2: :try2: :try2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-06-2018 03:06:59

ในที่สุดหมอหลินก็คิดได้
ลุ้นมาก
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 11-06-2018 03:59:29

ไปสู่ที่ชอบๆนะหลิน
ขอบคุณมากที่คืนหลานน้อยมาให้
รวมทั้งคุณหมอแมน หมอเพลิง
ปลอดภัยทั้งคู่
ทำดีตอนนี้ยังไม่สายเกินไป
พระคุณเจ้าท่านพลอยเดือดร้อนไปด้วยเลย
วันพระนี้จะไปทำบุญให้นะจ๊ะ
แล้วไม่ต้องโผล่มาให้เห็นอีกนะ..
ไปแล้วไปเลย..

หมอปราการค่าตัวแพงมากกก...
หมอมาฉากที่30แระ
ชักจะเริ่มชอบคุณหมอคู่นี้เสียแล้วซิ..
น่ารักไม่แพ้คู่หลักเลยค่ะ
คงจะรักกันมากกกกกก..
 :o8:

ตอนนี้เล่นเอาคนอ่านใจหายใจคว่ำ
อ่านไปได้2-3บรรทัด
ต้องกลับมาอ่านคอมเม้นก่อน
โชคดี..คนเขียนเมตตามากค่ะ
อ่านเจอว่าหมอปลอดภัย..ทั้งคู่
เลยกลับมาอ่านต่อจนจบตอน
แต่ต้องมาอ่านทีละคำ..
..กลัวตัวอักษรจะหมดก่อน อิอิ

อ้อ..ฝากถึงคนที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วยนะคะ
หมอตุ๊กตา..
ทำใจเรื่องหมอเพลิงเถอะนะ
ปลงซะ..
แล้วจะขอบคณมากๆ


ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ
ที่อดนอนเขียนนิยายดีๆมาให้อ่าน..
คนอ่านก็อดนอน..รออ่านได้เช่นกันค่ะ
สู้ๆๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ


 :กอด1: :L2: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 11-06-2018 04:37:05

งื้ออออออ ดีใจจจจจจจ  หมอหลินตอนเป็นคนน่าสงสารนะ แต่ความคิดก็เลวร้ายมากเกินไป -*-

แมนกลับไปซะ กลับไปหาเพลิง เอาลูกกลับไปด้วย!!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-06-2018 05:15:26

ที่แท้หมอหลิน ร้ายกว่าที่คิด
แต่ยังดีที่สุดท้ายคิดได้ปล่อยวาง
ปล่อยชีวิตคนบริสุทธิ์อย่างแมน
เท่ากับทำให้เพลิง กลับมามีชีวิตที่มีความสุข
คนสองคนที่รักกันจะได้มีความสุขจริงๆสักที

ในที่สุดก็รู้แล้วว่าอาจารย์หมอผีของหมอหลิน คืออ.คมศักดิ์
แหมมมมม.......ควบสองปริญญานะจารย์   o18

ลูกแมน อาจยังอยู่ก็ได้  :sad4:
ที่ตรวจไม่เจอเพราะหมอหลิน ใช้อำนาจบังไว้

ไม่เห็นด้วยที่หมอคริส หมอปราการจะต้องเลิกลาจากกันไปจริง
ทั้งที่รักกันจริงๆ เพราะทั้งคู่ต่างเจ็บปวดกันมานานหลายปีแล้ว
กลับมาหากัน อยู่ข้างๆกันดีกว่านะ
ปราการ คริส  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

เพลิง แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 11-06-2018 05:22:03

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-06-2018 05:30:37

 :serius2:

ฮืออออ ในที่สุด แต่ลูกล่ะ เราไม่อยากให้หลานเราจากไป :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 11-06-2018 05:55:06

อึ้งกับอาจารย์คมศักดิ์ที่เหมือนแปลงร่างเป็นหมอผีแทนหมอคน

หมอหลินอาละวาด ใช้พลังเต็มที่เลย เหมือนกำลังนั่งดูหนังผีในโรงหนัง แต่สุดท้ายก็เหมือนจะสงบลงได้ ขอให้หมอหลินไปสู่สุคติ

ตอนนี้สรุปเรื่องราวของหมอคริส หมอปราการไว้หมด อยากให้ทั้งสองคนได้ปลดปล่อยจากความผิดในใจแล้วกลับมาเริ่มต้นกันใหม่ เพราะทั้งคู่ก็ยังรักกันอยู่

สำหรับแมนกับเพลิงคิดว่าหลังจากนี้ถึงมีปัญหาอะไรก็คงช่วยกันแก้และฝ่าฟันไปได้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 11-06-2018 06:17:34

โอ้ยแมนจะกลับมาได้ไหม เพลิงจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม ลุ้นๆๆค้าบ รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 11-06-2018 06:22:38

เล่นทุกศาสตร์กันเลยทีเดียว ทั้งผีช่วย ทั้งหมอผี ทั้งพระ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 11-06-2018 06:51:37

……


นอกจากคู่หมอแมนกับหมอเพลิงแล้ว

ก็ยังอยากให้คู่หมอเปรมกับหมอคริสสมหวังนะ

หมอหลินจะยอมยกโทษแล้วให้คู่รักเขาสมหวังไหม

หมอคริสจะไม่กลับมาหาหมอเปรมอีกทั้งที่รักตลอด ยอมตายได้

ขนาดนี้แล้ว ให้ได้อยู่ด้วยกันเถอะ. ทำบุญให้รักนี้สมหวัง

หมอหลินก็จะไปแล้ว ไม่รับรู้ในเรื่องราวของใครอีกแล้ว

ปล่อยวางให้คนที่เป็นคู่กัน ได้อยู่ด้วยกัน

เชียร์ให้สมหวังในรักทุกคู่ ทุกคนนะ

เลิกกันเพราะหมดรัก ดีกว่าเลิกกันทั้งที่ยังรัก แต่อุปสรรคมันแสนมากมาย ปวดทั้งใจ ปวดทั้งกาย

5555. พร่ำเพ้อไปเยอะเลย

ให้กำลังใจคนเขียนจ้าาาา.


……


 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:



.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 11-06-2018 06:51:57

อ่านแล้วเหนื่อย หายใจไม่ออก มันลุ้นเหมือนโดนถีบตกน้ำตามไปด้วยอีกคน ¥____¥

สนุกมากกกกกก (กอไก่ล้านตัว) 5555 หวังว่าตอนต่อไปจะมีข่าวดี  :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 11-06-2018 06:55:59

กว่าจะรู้ตัวก็เกือบสายไปแล้วนะหมอหลิน.
ความรักหรืออะไรกันแน่ที่ทำให้ขาดสติได้ถึงขนาดนั้น.
หมอเปรมกับหมอคริสเก่งมากจริงๆ ที่อยู่กับความทุกข์ได้ตั้ง 7 ปี. หมอเปรมจะบวชให้แล้ว รีตาร์ทความรู้สึกต่างๆสักที.
หมอเพลิงยังคงเป็นคนที่มั่นคงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือแสดงออก โนสนโนแคร์ ไปช่วยเมียกูเร็ว 5555.
หมอแมนกลับมาให้ไว สิ่งที่หมอหลินให้คือลูกหรือเปล่า?
หวังว่าทุกคนจะได้พบความสุขจริงๆ สักที.

ให้กำลังใจคนเขียนค่า อินมากตอนนี้ ฮื่ออออออ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 11-06-2018 07:07:01

ฮืออออออ ดีใจ แมนรีบกลับไปหาเพลิงนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-06-2018 07:17:50

หมอหลินปล่อยวางได้เสียทีนะ อ่านไปก็สงสารทุกคนเลย ความรักเป็นสิ่งที่ห้ามยาก
แมนรีบกับมาหาเพลิงเร็วๆนะ 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 11-06-2018 07:30:37

ขอให้กลับมาแล้วได้รักกันอีกครั้ง
อย่าเข้าใจกันผิดว่ารักกันเพราะแค่มีลูกนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-06-2018 07:38:48

ไปสู่สุคตินะหมอหลิน แต่กว่าจไปก็เฮี้ยนเหมือนกันนะ แต่อึ้งอาจารย์คมศักดิ์มาก เปลี่ยจากหมอคนเป็นหมอผีก็ได้ สุดยอดไปเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 11-06-2018 07:49:14

ทุกอย่าวงจะดีขึ้นสักทีนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-06-2018 07:54:50

ลุ้นมากอ่ะขอให้เจอกันเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 11-06-2018 07:58:11

สนุกมากกกกก รอตอนต่อไปค่ะ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 11-06-2018 08:02:34

คือหมอหลินแค้นผิดคนรึเปล่าทำไมไม่ไปทำแม่เลี้ยงกับกี้ล่ะ จริงๆเธอก็ไม่ต่างจากคนเหล่านั้นเลย จากที่ฟังมันไม่ใช่ความรักแล้วหลินมันคือความอยาก อยากล้วนๆเธอมันแย่มาก รับผลแค่นี้ไม่รู้น้อยไปไหมด้วย :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 11-06-2018 08:14:37

กรีดร้อง   :serius2:  น้องแมนกลับมาเร็วๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-06-2018 08:23:14

หมอหลินไปแล้ว  ทำไมก่อนไปไม่บอกทางกลับล่ะ :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 11-06-2018 08:37:58

กลับมาพร้อมลูกเถอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-06-2018 08:55:45

หวังว่าดราม่าคงหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 11-06-2018 09:25:06

สนุกมากอ่านแล้วปวดใจตามทุกคนเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 11-06-2018 09:30:54

ขอให้กลับมาทั้งเมืองแมนและลูกทีเถอะ :call: :call: :call: :call: :call:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 11-06-2018 09:43:34

 :L2: สู้ๆนะทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 11-06-2018 10:03:38

หมอแมนรีบกลับมาหาหมอเพลิงนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 11-06-2018 10:25:32

ความกังวลในระยะเวลา วันที่ 7-11 หายเหมือนปลิดทิ้ง  ฟ้าหลังฝนสดใสเสมอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: tangMa ที่ 11-06-2018 10:50:19

ตอนนี้เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลย
เข้าใจเรื่องราวมากขึ้น เพราะปมทุกอย่างถูกคลี่คลาย
ไม่พอใจ ในความเห็นแก่ตัว ความอาคาตแค้น
แต่ก็สงสารหมอหลินที่ชีวิตไม่สมหวัง ทั้งเรื่องครอบครัว แล้วก็คนรัก
จนทำให้ทุกคนต้องทนทุกข์ทรมาณกับเรื่องนี้ถึงเจ็ดปี
แต่ก็ทำให้เห็นถึงความรัก รักที่เสียสละได้แม้กระทั่งชีวิตตัวเอง เพื่อให้คนรักได้มีชีวิตอยู่ต่อไป
รักที่แม้กาลเวลาก็ไม่สามารถ ทำให้ความรัก ความห่วงหาลดน้อยลง
ไม่เสียใจเลยที่ติดตามเรื่องราว เสียเสียน้ำตาให้เรื่องนี้
จะติดตามและเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 11-06-2018 11:32:41

แมนกลับมาได้แล้ว พาลูกกลับมาด้วยน้าาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 11-06-2018 11:34:30

ฉันไม่เคยเกลียดหมอหลินเลย นางแมนดี กล้ายอมรับว่าตัวเองเลว การถูกทรยศมันเจ็บปวด มันแค้น ของแบบนี้มันต้องอาศัยเวลาเว้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Nighttime ที่ 11-06-2018 11:45:34

เมืองแมนจะกลับมา พร้อมเด็กในท้องใช่ม้ายยยย :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: oiw08 ที่ 11-06-2018 11:54:03

หมอแมนกลับมาเร็วๆนะ พาลูกกลับมาด้วยนะ
หมอเพลิงรออยู่นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 11-06-2018 12:05:44

เฮ่อ!โล่ง  :เฮ้อ: ขอบคุณนะขอบคุณ ที่พาเด็กน้อยกลับมา รู้สึกผิดกับหมอปราการจริงๆที่ตัดสินเขาทั้งที่ไม่รู้อะไรเลยแต่เราก็หวังว่าหมิคริสกับหมอปราการยังกลับมารักกันได้ไม่อยากให้พวกเขาอยู่กับความรู้สึกผิดเจ็ดปีมันมากพอแล้ว  :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 11-06-2018 12:46:50

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 11-06-2018 12:53:53

ในที่สุดหมอหลินก็เห็นทางสว่าง   สงสารหมอคริสกับหมอปราการแทน รักกันแต่ต้องมาจากกัน

 :3123: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 11-06-2018 12:59:47

ทำถูกแล้วหมอหลิน ไปสู่สุคตินะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 11-06-2018 13:02:05

ขอให้สิ่งที่หลินให้แมนเป็นลูกนะ อยากให้น้องได้เกิด  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 11-06-2018 13:27:43

ขอให้แมนท้องลูกอีกคนได้​ หลินจากไปสักที​ สองหมอปมอดีตก็คลี่คลายแล้วเฮ้ออออ​

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 11-06-2018 14:10:03

 :mew1:ลุ้นแทบราด จากร้ายเริ่มดีขึ้นละ
หมอหลินขอให้เธอไปดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 11-06-2018 15:47:35

 :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 11-06-2018 16:25:34

อยากให้หมอคริสกับหมอปราการสมหวังค่ะ
เราว่า 7 ปี กับการทรมานของหมอหลินมันต้องสิ้นสุดได้แล้ว

เรื่องนี้หมอคริสกับหมอปราการเรามองไม่เห็นความผิดของสองคนนี้เลย ถ้าจบแบบไม่ได้คู่กันเราก็คงเศร้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 11-06-2018 17:13:06

 :mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 11-06-2018 17:40:04

  อ.คมศักดิ์สุดยอดมากๆค่ะ ความรักของหมอเปรมกับหมอคริสมั่นคงมากๆเวลาไม่อาจพรากความรักของพวกเขาไปได้หมอหลินเรียนรู้ ที่จะรักแต่เสียสละและยอมรับความจริงไม่เป็น. หมอเปรมมั่นคงในรัก หมอคริสคนที่เสียสละได้แม้กระทั่งคนรักเพื่อเพื่อน. ค่อจากนี้คงหมดเวรหมดกรรมกันซักที อิจฉาแมนมากๆได้คนรักที่ดีพึ่งพาได้. อ่านเรื่องนี้ทั้งลุ้นทั้งเสียนํ้าตาลุ้นไปกับตัวละครไปด้วย พออ่านจบก็อยากอ่านตอนต่อไป เป็นกําลังใจให้นะคะ
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าชายหมูตอน ที่ 11-06-2018 19:53:27

มันเหมือนนักเขียน นั่งใจคนอ่าน
สามารถตึงคนอ่านให้อินแบบสุดๆกับนิยายเรื่องนี้ นักเขียนสอดแทรกทุกอย่างทั่ง ความรัก เพื่อน ครอบครัว จุดแห่งเหตุและผล ความแค้น การปล่อยว่าง เรื่องนี้เป็นนิยายที่เหมือนนำเราเข้าไปนั่งในเรื่อง ไปนั่งชิดวอร์ดผู้ป่วย อยากบอกว่ารักเรื่องนี้มาก พระเอกเป็นบุคลิคที่จับต้องได้ไม่ใช่รวยล้นฟ้า นายเอกก็ฉลาดรู้เหตุผล
ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่านครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 11-06-2018 20:06:18

ในที่สุดหมอหลินก็ไปผุดไปเกิดซะที
อ่านไปน้ำตาซึมไป
ลุ้นทั้งตอนว่าจะเป็นไงต่อไป
เมืองแมนกลับมาหาหัวใจของแมนเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 11-06-2018 20:24:07

โฮฮฮใกล้จะแฮปปี้กันแล้วใช่มั้ยคะ ตอนนี้ถือว่าหนักหนาสาหัสกว่าที่ผ่านๆมาเลยจริงๆ ที่พลิกยิ่งกว่าก็เรื่องหมอปราการกับหมอคริส นักเขียนหลอกเรามาก เราก็นึกว่าหมอปราการจะเจ้าชู้หลอกฟันหลินจนท้องแล้วไม่รับ ที่ไหนได้กลายเป็นรักสามเส้าซะงั้น แง แต่รู้แบบนี้แล้วไม่อยากให้หมอคริสกับหมอปราการเลิกกันเลยจริงๆ เริ่มต้นใหม่กันได้ไหม ส่วนเมืองแมนขอให้ปลอดภัยสิ่งที่หลินให้มาน่าจะเกี่ยวกับลูกที่เสียไปนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 11-06-2018 21:45:28

หมอแมนรีบกลับมานะ  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 11-06-2018 22:37:20

หมอหลินคืนมดลูกให้แมนช่ะ? มีลูกได้อีกครั้งไรงี้
หลวงตามาช่วยแมนจริงๆ ด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 11-06-2018 23:04:20

เมืองแมนได้ลูกคืนมารึเปล่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 11-06-2018 23:07:12

บีบหัวใจหล่ะเกิ้นนนน โอ้ยยย ใจหายใจคว่ำกะอีผีนี่ ตัวเองเคยเจ็บยังจะพรากลูกคนอื่นไป ที่ยื่นให้ถ้าเป็นลูกจริงคือต้องท้องใหม่เล่อะะะ  โมโหไม่หาย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 11-06-2018 23:54:39

ก็ยังคงเกลียดอีผีหลินอยู่ดี :z6: :z6:
 คืนน้องมานะ :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: night2 ที่ 12-06-2018 07:56:49

รอตอนจบอ่ะ จะจบแบบไหนว้าา หมอแมนรีบๆตื่นนะ หมอเพลิงรออยู่  :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 12-06-2018 09:38:10

ทำไมตอนนี้เราอินไปกับตัวละครมากมายนะ
แมน รักลูกแต่พอเห็นเพลิงสละชีวิตเพื่อตัวเอง แต่ก็ยอมสละตัวเองเพื่อเพลิงเช่นกัน
เพลิง ไม่คิดอะไรทั้งนั้น ขออย่างเดียวให้แมนรอดมีชีวิตอยู่ต่อไป
หมอปราการ เข้าใจว่าตอนนั้นเมามาก แต่ก็รับผิดชอบลูก ส่วนแม่นั้นเขาไม่ได้รัก
หมอคริส รักเพื่อนมาก ยอมสละแม้คนที่ตัวเองรักให้กับเพื่อน ยอมเจ็บอยู่คนเดียว หารู้ไม่ว่าอีกคนก็ไม่ต่างกัน
หมอหลิน แอบรักอีกคน แต่เพราะปูมหลังที่ไม่ดีนัก ทำให้เห็นแก่ตัวทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
หมอคมศักดิ์ นี่รักษาคน หรือเป็นหมอผีกันแน่ อิอิอิ
คนเขียน น่ารักมาก ได้ใจไปสุดๆ
คนอ่าน ปลื้มปริ่มกับเรื่องนี้มากมาย
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 12-06-2018 11:00:42

ร้ายกาจเองมาตลอด พอผิดหวังก็แค้น


เอ้อคนเรา กว่าจะสำนึกได้ ทำบาปกันมายาวนานขนาดไหนแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 12-06-2018 11:32:59

 :katai1: เข้มข้นน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-06-2018 20:19:14

ลุ้นมาก  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ฟาร์มไก่ ที่ 12-06-2018 23:52:29

 :z3: :z3: จัดเต็มมาก เพลิงหล่อสุดๆ   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 13-06-2018 00:25:45

ที่หมอหลินคืนให้คือลูกป้ะ ถ้าเบบี้๋๋​รอดนี่ยิ่งกว่าอเวนเจอร์อีกนะแม่ลูกคู่นี้ หมอเพลิงดูอ่อนไปเลย5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 13-06-2018 12:37:13

อ๋อยยยยน้องหนูจะกลับมาใช่มั้ยยยยย ดีใจกับทุกคนที่ปลดปล่อยความทุกข์ไปสักที //คนแต่งสู้ๆนะคะอย่าฝืนมากดูแลตัวเองอย่าหักโหมเดี๋ยวป่วยแล้วจะแย่เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ  o13 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 13-06-2018 12:39:09

กลับมาหาเพลิงเถอะนะ
พาน้องตัวเล็กกลับมาด้วยนะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 13-06-2018 15:49:11

 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 13-06-2018 20:14:19

หมอแมนหมอเพลิง ขอให้ฟื้นมารับข่าวดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: minibusez ที่ 13-06-2018 22:43:30

ก็ยังอยากให้หมอปราการกับหมอคริสกลับมารักกัน  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 15-06-2018 19:41:04

 :mew1:


คิดถึงหลานตัวเล็ก

คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: pangham301 ที่ 15-06-2018 19:45:16

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 15-06-2018 20:05:33

 :katai5: :katai5:
รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 15-06-2018 20:45:29

ผีหลิน ผีบ้า ทำตัวเองตายแล้วยังมาให้คนอื่นเดือดร้อน อย่างนี้มันต้อง  :z6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-06-2018 01:15:30

 :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: llmaumill ที่ 16-06-2018 02:36:23

มารอค่ะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 16-06-2018 03:41:10

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: night2 ที่ 16-06-2018 08:23:43

รอลุ้นๆๆๆๆ  :z2: :z3:
จะมาอัพเมื่อไหร่หนอ :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-06-2018 11:57:21

มาให้กำลังใจหมอแมนและหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: casper75 ที่ 16-06-2018 17:17:27

สนุกมากกกก เอาใจช่วยเมืองแมนให้ฟิ้นเร็วๆนะ หมอเพลิงรออยู่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 16-06-2018 17:39:18

 :katai5: :katai5: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 16-06-2018 18:36:12

มานั่งรอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 16-06-2018 21:23:19

เมื่อไหร่จะมานะเข้ามารอทุกวันเลยค่ะ...คิดถึงพวกคุณหมอแล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: poochai ที่ 17-06-2018 00:41:17

รอหมอแมนกับหมอเพลิง และคุณลูก อยู่นะค่ะคนแต่ง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 17-06-2018 00:43:59

ปูเสื่อ รีดเสื้อ รีดผ้า ทำกับข้าว รอหมอแมนคนงามแล้วน้า

หัวข้อ: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 17-06-2018 16:15:03

อ่านซ้ำอีกรอบแล้วก็สงสัยว่าหลวงพ่อท่านอาจจะเป็นคุณพ่อของหมอหลินหรือเปล่า

ระหว่างรอตอนต่อไปก็อ่านซ้ำไปมา รอตอนต่อไปอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 17-06-2018 19:00:59

 :L2: :L1:

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ

รออออออออออได้ค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 17-06-2018 20:45:05

พาตัวเล็กมาด้วยนะหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-06-2018 23:49:04

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 18-06-2018 01:32:15

 :really2: :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 18-06-2018 15:00:33

มาส่องทุกวัน เมื่อไหร่จะมาน้อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 18-06-2018 15:26:15

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 18-06-2018 15:41:17

อยากเจอหมอแมนไวๆ :z10: :z10:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Ladysichad ที่ 18-06-2018 17:04:02

มารอเจอหมอแมนนนนน  :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-06-2018 20:02:32

น้องต้องอยู่นะคะ เอาน้องกลับมา  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 18-06-2018 22:03:20

ฉันมารอพี่ที่หน้าแฟลตทุกวันเลยนะคะ :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 19-06-2018 01:09:30

รอน้าาาา รออยู่ด้วยคน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: StephanieSong ที่ 19-06-2018 10:23:52

อ่านถึงตอนที่20 ได้แต่อุทานว่าแบ่งน้ำทำม่ายยยยยยย :angry2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 19-06-2018 12:34:52

มารอน้องแมนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาได้แล้วค่ะ แม่ยกมารอเต็มแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: 19august ที่ 19-06-2018 12:54:41

มารอน้องแมนนนนนน
ฮื่อออกลับมานะแมนนนน กลับมาหาเพลิงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 19-06-2018 13:28:26

รอนะจ๊ะ หายไปนานจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: poochai ที่ 19-06-2018 21:00:47

รอนะค่ะ รีบมานะค่ะคิดถึง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: suthathip ที่ 19-06-2018 22:15:34

รอค่ะ :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Poompim ที่ 19-06-2018 23:22:04

นั่งรอนอนรอ พี่หมอกะน้องพิงค์อยู่นะค่ะ  :katai5: :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: นมชมพู ที่ 19-06-2018 23:54:08

รอนะคะ อยากอ่านมากๆ เลย :call: :call:
คิดถึงหมอๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 19-06-2018 23:58:22

เมื่อไหร่แมนจะมา ใจจะขาดแล้ว :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 19-06-2018 23:59:54

น้องงงง พระอาจารย์มาช่วยเเว้ววว รีบตื่นมา ตื่นมาพาพระอาจารย์มาหาอีผีด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 20-06-2018 00:09:07

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 20-06-2018 10:01:38

รอ แมน-เพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 20-06-2018 10:13:16

ใจจะขาดแล้วหนอ เมื่อไหร่หมอแมนกับลูกเมียจะมา ¥___¥

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: samanijt ที่ 20-06-2018 10:25:02

มาต่อ เถิดจ้าวค้าาาาาาาาาาาาา  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 20-06-2018 13:08:25

กลับมาเถอะ  กลับมาทั้งแมนทั้งลูกทั้งคนเขียน กลับมาเถอะจ้าาาา
เพลิงสู้ๆนะ :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 20-06-2018 13:43:20

 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 20-06-2018 14:11:56

อ่าว หมอหลิน เป็นผีไม่ดีไปอีก ตอนแรกนึกว่าเป็นผีที่มาช่วยหมอแมน
แต่ว่า หมอแมนรีบกลับไปเร็วๆนะ 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท30 11/6/61 p49
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 20-06-2018 15:09:09

รออยู่นะคะ :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 20-06-2018 16:57:02

Internal Love

ตอนที่ 31

Stay in my arms if you dare,

Or must I imagine you there.

 







 

 

            ใบหน้าซีดเซียวของคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วยทำให้เพลิงกัลป์ถอนหายใจอย่างอัดอั้น  กวาดตามองสายน้ำเกลือระโยงรยางค์และเครื่องอะไรต่อมิอะไรรอบตัวของอีกฝ่ายแล้วยิ่งเพิ่มความหนักอกหนักใจมากขึ้นไปอีก  สิบกว่าชั่วโมงแล้วที่เมืองแมนยังไม่ลืมตาฟื้นคืนสติขึ้นมา

            ร่างเล็กแต่ท้องกลมนูนใส่ท่อช่วยหายใจเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่ปั้มหัวใจที่ห้องฉุกเฉิน  หัวใจของเมืองแมนกลับมาเต้นอีกครั้งก็จริง  ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ตอบสนองใดๆราวกับกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปแล้ว  อาจารย์ตวงพรหัวหน้าภาควิชาอายุรกรรมบอกกับเขาว่าเมืองแมนจมน้ำนานเกินไป   มีโอกาสที่จะไม่ตื่นขึ้นมาอีก  แค่นั้นหัวใจของคนฟังก็ยิ่งกว่าแตกสลาย

            ให้เป็นตัวเขาเองเสียยังดีกว่า...ดีกว่าต้องมาทนเห็นอีกคนนอนนิ่งเป็นผักแบบนี้ ...ลืมตาขึ้นมาสิแมน  นี่กูเองไง  เพลิงกัลป์  ลืมตาขึ้นมาสักนิดเถอะนะคนดี  ดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับคู่นั้นเขายังจำได้แม่นยำ  รอยยิ้มเหมือนเด็กๆ เสียงหัวเราะ หรือแม้แต่ถ้อยคำด่าสารพัดที่เจ้าตัวจะสรรหามาว่าเขา  ได้โปรดเถอะ  เมืองแมน...ตื่นขึ้นมาที  แค่ลืมตามองกันก็ได้

            คนบนเตียงคงไม่ได้ยินที่เขาพูด  เพราะเมืองแมนยังคงนอนนิ่ง  เสียงเครื่องช่วยหายใจดังเป็นจังหวะพร้อมกับเสียงเสมหะครืดคราด  คุณพยาบาลเข้ามาช่วยดูดเสมหะในท่อช่วยหายใจของเมืองแมนให้  เพลิงกัลป์ได้แต่ถอยออกไปยืนมองดูห่างๆด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ

            ทำไมถึงไม่เป็นเขา..

            ถ้าเขาเก่งกว่านี้  ถ้าเขาช่วยเมืองแมนขึ้นมาจากน้ำได้เร็วกว่านี้  ถ้าเขาพาอีกฝ่ายมาที่ห้องฉุกเฉินได้ทันเวลา  ถ้าเขาไม่หยุดปั้มหัวใจ  ถ้า....

            “แมนยังไม่ตื่นอีกหรือ เพลิงกัลป์”  อาจารย์คริสปรากฏตัวขึ้นข้างๆ  ชายหนุ่มสะดุ้งยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่หางตาเร็วๆ  เบือนหน้าไปอีกทางเพื่อซ่อนรอยน้ำตาเอาไว้จากอีกฝ่าย

            “ครับ  แต่ความดันอะไรก็ดีหมดแล้ว  ...อาจารย์ตวงพรบอกว่าบางที   แมนอาจจะขาดอากาศหายใจนานเกินไป”

            อาจารย์หนุ่มยกมือขึ้นตบที่ไหล่ของเขาเบาๆแทนการปลอบใจ

            “ใจเย็นๆก่อน  ไม่แน่อาจจะมีปาฏิหาริย์”  คนพูดรู้ดีพอๆกับคนฟังว่าปาฏิหาริย์ไม่มีจริงในโลกของการแพทย์  “รอดูไปก่อนเถอะ”

            “แล้วเรื่องลูก...”  คนเป็นพ่อพูดเสียงแหบ

            “คงต้องรอให้เมืองแมนอาการคงที่กว่านี้ก่อน  ค่อยไปผ่าออก  ไม่งั้นตอนผ่าตัดเดี๋ยวจะมีปัญหา”

            “................”  เพลิงกัลป์พูดไม่ออก  เหตุการณ์คราวนี้มันหนักหนาสาหัสเกินกว่าที่เขาจะตั้งรับได้ทัน

            “แล้วเรื่องกระดูกที่หักของแมน  เขาดามเหล็กให้แล้วใช่มั้ย” 

            “ครับ  อาจารย์ปราการทำให้เมื่อคืน”   สีหน้าของคนฟังเปลี่ยนไปเล็กน้อยแทบไม่รู้สึกตอนที่เพลิงกัลป์เอ่ยชื่ออาจารย์อีกคน

            “ดีแล้วล่ะ  แล้วเธอล่ะเพลิง  แผลหายดีแล้วเหรอ  ทำไมถึงมาอยู่ที่ไอซียูได้”  หมอคริสเปลี่ยนเรื่อง  ถามถึงอาการของรุ่นน้องที่ควรจะต้องนอนพักอยู่ที่ห้องผู้ป่วยไม่ใช่มายืนเฝ้าไอซียูอยู่แบบนี้

            เพลิงกัลป์เหลือบมองแขนขาที่มีผ้าพันแผลอยู่เต็มนิดหนึ่งแล้วยักไหล่

            “แผลนิดหน่อย  เดี๋ยวก็หายครับ”  เขาตอบ

            “ยังไงก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะ  เดี๋ยวเป็นอะไรไปอีกคน”

          “ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ  ไม่เป็นไรเลย”  เพลิงกัลป์ตอบเบาๆ  ทอดสายตามองไปยังเตียงแรกของห้องผู้ป่วยหนักวิกฤตนั้นนิ่งๆ  นึกภาวนาอยู่ทุกขณะจิตให้คนๆนั้นลืมตาขึ้นมาเสียที 

            อาจารย์คริสกลับออกไปแล้ว  เหลือเอาไว้แต่เขากับผู้ป่วยหนักหกเตียงที่มีเมืองแมนเป็นหนึ่งในนั้น  เพลิงกัลป์ใช้สิทธิความเป็นแพทย์ทำให้สามารถเกาะขอบเตียงผู้ป่วยได้ในเวลาที่ห้ามเยี่ยมแล้วเช่นนี้   รอจนคุณพยาบาลจัดการเรื่องน้ำเกลือและยาต่างๆที่ให้ทางเส้นเลือดเสร็จ  ชายหนุ่มก็ลากเก้าอี้เข้าไปนั่งข้างๆคนป่วยที่ยังไม่มีทีท่าจะขยับตัว

            ลูบท่อนแขนผอมบางที่มีรอยแทงเข็มน้ำเกลือเป็นจ้ำเขียวๆเต็มไปหมด  มือข้างนั้นเย็นชืดราวกับไร้ชีวิต  เพลิงกัลป์กุมมือข้างนั้นเอาไว้ระวังไม่ให้เข็มน้ำเกลือหลุดออก  พิศดูหน้าท้องกลมนูนที่เห็นได้ชัดยามที่เจ้าตัวนอนหงายในชุดคนป่วย  ไม่ได้สวมเสื้อกาวน์ปกปิดเหมือนทุกที

            รู้สึกวูบโหวงในอกราวกับมีช่องว่างขนาดใหญ่เกิดขึ้น  กลายเป็นหลุมโล่งๆกลวงๆว่างเปล่าไร้หนทางที่จะเติมให้เต็มเหมือนเดิม   การสูญเสียลูกไปก็ว่ายากที่จะทำใจแล้ว  ยังจะมาเมืองแมนอีก  ถึงอาจารย์ตวงพรจะยังไม่ฟันธงว่าอีกฝ่ายจะฟื้นคืนมาไหม  แต่ในฐานะที่เขาก็เป็นหมอเหมือนกัน  เพลิงกัลป์รู้ดีว่าโอกาสที่แมนจะกลับมาหาเขาคงยากเต็มที  หรืออาจจะไม่มีเลย  อาจารย์พูดเผื่อไว้เพื่อเป็นการถนอมน้ำใจเขาไม่ให้เสียใจมากเกินไปเท่านั้น  อาการของเมืองแมนหนักเกินไป

            เป็นเพราะเขา...ถ้าคืนนั้นเขาไม่ออกมาจากห้องพักผู้ป่วย  ถ้าเขาอยู่เฝ้าเมืองแมนเอาไว้ตลอดเวลา  มันก็คงจะไม่เกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้น  เป็นเพราะเขาเองที่กลับออกมาจากห้องนั้นเพราะทนนอนมองลูกในท้องของเมืองแมนไม่ได้   เพราะเขาดูแลอีกฝ่ายไม่ดีพอ

            “เมืองแมน”  เสียงของเขาแทบไม่ลอดริมฝีปากออกมา  “เราเจอกันช้าไป  แมน  เจอกันไม่ทันไร  มึงก็จะมาทิ้งกูไปง่ายๆแบบนี้   กูเห็นมึงจมน้ำไปต่อหน้าแล้วยังต้องมาดูมึงนอนนิ่งเป็นผักแบบนี้อีกเหรอแมน  ไม่ใจร้ายกันไปหน่อยหรือไง”  เขาพูดเสียงแหบโหย  ก้มหน้าลงซบกับมือข้างนั้นของคนป่วย  กระบอกตาร้อนผ่าว  “กูเสียลูกไปคนนึงแล้วยังต้องมาเสียมึงอีกเหรอแมน  ลืมตาหน่อยไม่ได้เลยเหรอ  มึงไม่อยากเจอกูแล้วเหรอแมน  หรือว่าเบื่อกูเต็มที  กูทำอะไรให้มึงไม่พอใจหรือไง  กลับมาบอกกูสิ  กลับมาด่า  จะทุบตีอะไรยังไงก็ได้  กูยอมหมดแล้วแมน”

            น้ำตาร้อนๆไหลพรากอย่างสุดกลั้น  เพลิงกัลป์ร้องไห้ออกมาอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่เขาก็สุดจะนับ

            “ใจคอจะทิ้งกันจริงๆเหรอ  ฮึก...แล้วกูจะอยู่ยังไงล่ะแมน  เคยเจอหน้าพูดกันอยู่ทุกวัน  กินข้าวก็กินพร้อมกัน  เข้านอนก็นอนพร้อมกัน  มึงเคยกลัวว่ากูจะเล่นๆกับมึงใช่มั้ย  คิดว่ากูเลยตามเลยเพราะทำมึงท้องใช่หรือเปล่า  ไม่ใช่เลยแมน...กูก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกกับมึงได้มากขนาดนี้  ทั้งที่เราก็เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน  แต่ความรู้สึกกูเหมือนรู้จักมึงมาทั้งชีวิต”

            ร่างนั้นยังคงนิ่งสนิทราวกับตุ๊กตา  ทรวงอกขยับขึ้นลงตามจังหวะเครื่องช่วยหายใจ  ใบหน้ารูปหัวใจซีดเผือดริมฝีปากแตกระแหงมีเลือดซึมออกมาจากมุมปากที่มีท่อช่วยหายใจคาอยู่  บาดแผลถลอกเขียวช้ำยังปรากฏให้เห็นทั่วร่าง  แขนข้างหนึ่งใส่เฝือกพันเอาไว้อย่างแน่นหนา  กลางอกยังมีรอยจ้ำที่เกิดจากการปั้มหัวใจเป็นเวลานาน

            เจ็บมากไหมเมืองแมน  คงจะเจ็บมากสินะ  จะยังรับรู้ถึงความทรมานหรือเปล่าหรือว่าจิตวิญญาณจะหลุดลอยไม่รับรู้ความเจ็บปวดอีกแล้ว  คงเป็นบาปกรรมที่คืนสนองเขาหลังจากหักอกใครต่อใครมามากมาย   พอมีความรักเข้าจริงๆก็เลยถูกลงโทษให้ต้องมาเจ็บปวดเสียใจแบบนี้

            ทำไมไม่เป็นเขาเสียเอง  เพลิงกัลป์ได้แต่คิดวนเวียนซ้ำๆอยู่แบบนั้น 

            เสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นจังหวะแทรกมากับเสียงของเครื่องช่วยหายใจ  เพลิงกัลป์เงยหน้าขึ้นเหลียวไปมองต้นเสียง  อาจารย์คมศักดิ์เดินเข้ามาภายในห้องไอซียูเงียบๆ  เขาเดินมาหยุดที่หน้าเตียงของเมืองแมน

            “ยังไม่กลับมาอีกหรือ”  อาจารย์ถามขึ้น  คนฟังขมวดคิ้ว

            “ยังไม่ฟื้นเลยครับ”

            อาจารย์คมศักดิ์พยักหน้าเนิบๆ   เดินเข้ามาใกล้เตียงมากขึ้นก่อนจะถอดสร้อยคอของตัวเองออกส่งให้เพลิงกัลป์

            “ผมให้   เอาคล้องคอเมืองแมนเอาไว้สิ  ตอนแรกผมจะเอาให้เมืองแมนด้วยตัวเองแต่ว่าไม่ทันการณ์”  อาจารย์พูด  เพลิงกัลป์รับสร้อยคอเส้นนั้นมาถือเอาไว้ในมือ  มันเป็นสร้อยเงินธรรมดาที่มีจี้พระห้อยอยู่

            “ขอบคุณครับอาจารย์”  เพลิงกัลป์พูดเบาๆ  ขยับสวมสร้อยเส้นนั้นเอาไว้ที่คอของเมืองแมน

            “อ้อ....เรื่องหมอหลิน  เขาหมดเวรหมดกรรมไปยังภพภูมิอื่นแล้วนะ”

            “..............”   ชื่อนี้ยังทำให้เขาปวดใจอยู่จนไม่อยากได้ยิน  เพลิงกัลป์เม้มปาก

            “คุณอโหสิให้เขาเถอะ  จะได้ไม่เป็นกรรมเกี่ยวพันต่อเนื่องกันต่อไปอีก   ผมพูดได้เท่านี้  ไปก่อนล่ะ  พอดีมีเคสรออยู่”  อาจารย์พูด  มองคนเจ็บแวบหนึ่งแล้วก็กลับออกไปจากไอซียู  เพลิงกัลป์มองตาม  ได้แต่เก็บความขุ่นข้องแกมสงสัยเอาไว้ในใจ  ตั้งแต่ตอนที่อยู่ที่สระน้ำนั้นแล้ว  ท่าทางอาจารย์คมศักดิ์คงไม่ใช่แค่หมอศัลยกรรมธรรมดาเป็นแน่

            แต่ก็ช่างเถิด...ถ้าสร้อยพระจะช่วยทำให้เมืองแมนฟื้นขึ้นมาได้  เขายอม  ตอนนี้ขอแค่มีสักทางที่พอจะเป็นความหวัง  เป็นจุดเล็กๆกลางความมืดมิดในใจเขาก็ยังดี

            นึกถึงตอนที่รู้ว่าเสียลูกไป  หัวใจของเขาเหมือนถูกบีบ  ตอนนั้นก็คิดว่ามันคงเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เสียใจที่สุดแล้วทว่ากลับไม่ใช่  เขาเพิ่งค้นพบว่าตัวเองสามารถเสียใจได้มากกว่านั้นอีก  ราวกับไม่มีจุดสิ้นสุด  ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกกระชากออกไปเรียบร้อยแล้วเหลือแต่เพียงร่างกายที่ยังหายใจอยู่เท่านั้น

            นั่งเฝ้าเมืองแมนจนถึงเช้า  อาการของเมืองแมนทรุดลงจนทุกคนวุ่นวายกันไปหมด  อาจารย์ตวงพรขอร้องแกมบังคับให้เขากลับไปที่ห้องพักของตัวเองเพื่อพักผ่อนเสีย  ถ้าเมืองแมนฟื้นเธอจะเรียกเอง  แต่ว่าชายหนุ่มปฏิเสธ

            “ผมรู้ครับอาจารย์  ผมทราบอาการของเมืองแมนดี  ผมรู้ด้วยว่าอาจารย์พยายามจะปลอบใจผม  แต่ถ้าแมนจะตื่นก็คงตื่นเสียนานแล้ว  ไม่ล่วงเลยมาถึงตอนนี้หรอก ....อาจารย์ครับ  อย่าปิดบังอาการของเค้าเลย  อาจารย์เห็นว่าอย่างไรก็บอกผมมาตามตรงเถอะ  ผมรับได้”

            “ฉันไม่อยากให้เธอหมดหวังเสียก่อน  ตอนนี้อาจจะอาการยังไม่คงที่แต่สุดท้ายแล้วก็อาจจะฟื้นขึ้นมา  หรือว่าเธอถอดใจเสียแล้วเพลิงกัลป์”

            ชายหนุ่มส่ายหน้า

            “ผมไม่ได้ถอดใจครับ  แต่ผมก็ไม่อยากหลอกตัวเองว่าเขาจะกลับมา  การหลอกตัวเองว่าแมนยังอยู่มันเจ็บกว่าการยอมรับว่าจะเสียเค้าไปครับ”

            “เธอทำใจได้แน่หรือ”

            “ผม...ทำไม่ได้ครับ”  เขาสารภาพตามตรง  เม้มปากแน่น  “ผมยังไม่เห็นทางที่จะทำใจได้เลย  แต่ผมก็ไม่อยากยื้อเอาไว้  มันทรมานด้วยกันทุกฝ่าย  อาจารย์ครับ....ผมขอแค่รอให้แม่กับน้องสาวของแมนมาถึงก่อนจะได้มั้ย”  เขาพูด  กำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ  หางตาเห็นพยาบาลกำลังวิ่งวุ่นอยู่ที่เตียงของเมืองแมน  “แมนเขาก็คงอยากเจอแม่กับน้องก่อน...นะครับ  ช่วยเขาก่อนนะครับ”

            “ฉันช่วยเต็มที่อยู่แล้วเพลิงกัลป์  แต่ก็สุดแต่เวรกรรมของเขาด้วย  ถ้าร่างกายเขาไม่ไหวเราก็คงสุดยื้อ”  อาจารย์พูดเสียงเครือ  ดวงตาแดงก่ำเพราะสงสารทั้งคนตรงหน้าและคนที่กำลังเข้าใกล้ความตายเข้าไปทุกที

            ร่างสูงยืนคอตกอยู่ที่ข้างเตียงไม่ถอยไปไหน   ความชุลมุนรอบด้านคล้ายจะเลือนหายไปหมดเหลือเอาไว้เพียงแค่เขากับคนที่นอนหลับอยู่ตรงหน้าเท่านั้น   หัวใจเต้นช้าลงแทบจะเป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงสัญญาณชีพของอีกฝ่าย   แต่ละวินาทีช่างผ่านไปช้าเหลือเกินในความรู้สึก

            “เมืองแมน”  เขากระซิบจากส่วนที่ลึกที่สุดในหัวใจ  “ถ้ามึงรักกู  เหมือนที่กูรัก....ก็กลับมาเถอะนะ   แมน  ได้ยินหรือเปล่า   กลับมาหากัน”

            เสียงสัญญาณชีพขาดหายไป  พยาบาลขึ้นปั้มหัวใจ  เพลิงกัลป์หลับตาลง  น้ำตาไหลเป็นทาง....ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง  มึงไม่ได้รักกูหรือเมืองแมน  ถึงได้ทิ้งกูไปแบบนี้   ทิ้งไปอยู่กับลูกสองคนบนฟ้านั่น

            เมืองแมน...กูจะอยู่ต่อไปยังไง

            .................................................................

            “เพลิง ไหวหรือเปล่า  บอกแล้วให้พักก่อนไม่เชื่อ”  เสียงใครทำไมคุ้นจัง  เพลิงกัลป์ขมวดคิ้ว  เขาลืมตาขึ้นแล้วก็ต้องหลับตาลงใหม่เพราะแสงสว่างจ้าที่แยงเข้าตา  “เพลิงกัลป์เป็นยังไงบ้าง”

            “พี่คริส?”

            “พี่เอง  เป็นอย่างไรบ้าง  เราไปเป็นลมอยู่ในไอซียูน่ะ”  อาจารย์หนุ่มพูดเรียบๆ  เพลิงกัลป์รีบผุดลุกขึ้นนั่งทันทีที่ปะติดปะต่อเรื่องได้

            “แล้วเมืองแมน...”  พอเห็นใบหน้าของคนฟัง  เพลิงกัลป์ก็รู้สึกแน่นในอก   มึนงงเหมือนมีค้อนมาทุบหัวแรงๆ  “...ไปแล้ว...หรือครับ”  ถามออกมาตะกุกตะกัก  มือเย็นเฉียบ

            อาจารย์คริสถอนหายใจยาว

            “เธอลุกไหวหรือเปล่า”

            “ไหวครับ”  ชายหนุ่มดันตัวลุกขึ้นยืนจนได้แม้จะเซไปเล็กน้อย   เขานั่งพักอยู่ด้านหน้าของห้องไอซียูนี่เอง

            “ตอนนี้น่าจะเข้าไปดูได้แล้ว  เธอโอเคนะ”

            “ให้ผมได้อยู่กับเค้า...เป็นครั้งสุดท้ายเถอะครับ”

            อาจารย์คริสพยักหน้า  ไม่ได้ท้วงอะไรที่เขาจะกลับเข้าไปในห้องไอซียูอีก  ชายหนุ่มจรดฝีเท้าเข้าไปในห้อง  ความวุ่นวายสงบลงแล้วราบคาบ  ที่เตียงของเมืองแมน  ร่างนั้นยังนอนสงบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            เพลิงกัลป์ขยับเข้าไปจนใกล้   หัวใจเต้นเร็วขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าสัญญาณชีพของอีกฝ่ายยังอยู่  ทรวงอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะเครื่องช่วยหายใจเหมือนเดิม   เปลือกตาบางจนเห็นเส้นเลือดปิดสนิท  ขนตาเป็นแพทาบอยู่บนผิวแก้มที่มีรอยกระจางๆ

            “ยังอยู่”  เขาอยากจะยิ้มออกมาแต่กลับยิ้มไม่ออก  ชายหนุ่มลากเก้าอี้เข้ามานั่งข้างเตียง  คว้ามือของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้   “เจ็บมากไหมแมน  ทนไหวหรือเปล่า  กูเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ยที่ยังอยากยื้อให้มึงกลับมา”

            แตะริมฝีปากเข้าที่กลางฝ่ามือนั้น  ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่เขารู้สึกว่ามือของเมืองแมนอุ่นจัด  บางทีอาจจะเป็นเพราะไอร้อนจากตัวเขากระมัง  ชายหนุ่มคิด  ซบหน้าลงกับมือข้างนั้น 

            “อย่าเพิ่งไปเลยนะ  มึงอยากเจอแม่กับน้องเมย์ใช่มั้ย  พวกเขากำลังมาแล้วแมน  รอก่อนนะ  มึงไม่อยากเจอหน้ากูก็ไม่เป็นไร  แต่มึงต้องอยากเจอหน้าแม่กับน้องสิ  กูจะรีบไปรับมาจากท่ารถเลยทันทีที่พวกเขามาถึง  มึงต้องรอก่อนนะรู้เปล่า   ...มึงจำร้านหอยทอดที่มึงบอกอยากกินวันก่อนแต่ร้านมันปิดได้มั้ย  มันจะมาขายเย็นวันพรุ่งนี้แล้วนะ  ถ้ามึงอยากกินก็ต้องรอก่อน   หนังที่มึงรอดูก็ด้วย  มันเตรียมจะเข้าอาทิตย์หน้า  ถ้ามึงตายก่อนก็อดดูนะเว้ย...”  เขาพยายามขุดเค้นเอาเหตุผลอะไรก็ตามที่จะทำให้อีกคนอยากอยู่ต่อขึ้นมาพูด

พูดวนไปวนมาจนเริ่มเหนื่อยก็ผล็อยหลับไปตรงนั้นเอง

            สัมผัสแผ่วเบาขยุกขยิกที่ริมฝีปากทำให้เพลิงกัลป์ย่นหัวคิ้ว  เอียงหน้าหนี  ทว่าสัมผัสนั้นก็ยังตามมาอยู่ดี  เปลี่ยนจากริมฝีปากเป็นปลายจมูกไล่เลยไปยังโหนกแก้มและโครงคิ้วของเขา

            เพราะไม่ได้นอนติดๆกันบวกกับสภาพร่างกายที่ยังไม่สมบูรณ์พร้อมทำให้ชายหนุ่มลืมตาตื่นได้ยากกว่าปกติ   เขาเปิดเปลือกตาอย่างยากลำบาก

            “ใครเล่นอะไร”  เพลิงกัลป์เงยหน้าขึ้นจากท่อนแขนของตัวเองที่ซบอยู่ทั้งคืน  มือเล็กที่ยังมีเข็มน้ำเกลือปักอยู่ขยับเข้ามาจิ้มที่หัวคิ้วของเขา  “อย่าแกล้งกันสิ  เมืองแมน...”  พูดออกไปแล้วก็ตาค้าง  จ้องมองมือที่ขยับไปมาราวกับเห็นผี

            ถ้าผีมาปรากฏตรงหน้าอาจจะน่าตกใจน้อยกว่าก็เป็นได้  เพลิงกัลป์เบิกตาโต  ผุดลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจในตอนแรก จ้องมองคนป่วยบนเตียงที่ลืมตามองเขาตาแป๋ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 20-06-2018 16:58:40

             “เมืองแมน  มึงฟื้นแล้ว”  เพลิงกัลป์อุทาน  กราดเข้าไปคว้ามือของอีกคนมาบีบแน่น  “มึงฟื้นแล้วแมน  กลับมาหากูแล้ว  ฮือ”  เขาแนบใบหน้าลงกับมือข้างนั้นแล้วชะโงกเข้าไปจุมพิตที่หน้าผากเนียน  เมืองแมนทำท่าจะพูดอะไรสักอย่างตอบกลับมาแต่ติดตรงที่ว่ายังมีท่อช่วยหายใจคาอยู่ที่ปาก  ชายหนุ่มไอออกมาหลายครั้งจนตัวโยน  “อย่าเพิ่งพูดแมน  เดี๋ยวกูไปตามอาจารย์ก่อน  พี่ครับมาช่วยผมหน่อย  เมืองแมนตื่นแล้วครับ”  เขาหันไปตะโกนบอกพี่พยาบาลให้เข้ามาช่วยดูดเสมหะให้  มือต่อมือยังบีบกันแน่น  เมืองแมนไม่ยอมปล่อยมือเขาคงจับกระชับเอาไว้อย่างนั้น

            น้ำตาไหลจากหางตาเป็นทาง  ไม่ใช่เพลิงกัลป์คนเดียวที่ร้องไห้  เมืองแมนก็เช่นกัน  หากคราวนี้ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจอย่างเช่นครั้งก่อน  มันเป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติที่ท้วมท้นขึ้นมา  หัวใจพองฟูแทบจะลอยออกมานอกอก  เพลิงกัลป์ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

            อาจารย์ตวงพรเข้ามาตรวจร่างกายของเมืองแมนอีกครั้งอย่างละเอียด  เมืองแมนพอจะยกแขนขาตามที่สั่งได้บ้างแต่ก็ยังอ่อนแรงอยู่มาก  สักพักก็หลับไปอีก

            “อยู่ๆอาการก็ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อเลยนะ  พี่ดีใจด้วยนะเพลิงกัลป์”  อาจารย์ตวงพรพูดกับเขายิ้มๆ  สีหน้าแช่มชื่นขึ้น  “บอกตรงๆตอนแรกพี่ไม่นึกว่าแมนจะฟื้นกลับมาได้แล้ว  คงต้องขอบคุณปาฎิหาริย์แล้วล่ะมั้ง  หรือไม่ก็อาจเป็นเพราะร่างกายของเมืองแมนพิเศษกว่าคนอื่นก็เป็นได้”

            “ครับ  ผม...ผมดีใจจริงๆ”  เพลิงกัลป์ตอบ  ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา

            “หลังจากนี้หวังว่าอาการน่าจะค่อยๆดีขึ้นละนะ  ส่วนเรื่องลูกในท้องอาจจะต้องถามอาจารย์คริสเพิ่มเติมว่าจะผ่าตัดเอาออกมาเลยมั้ยหรือยังไง  เรื่องปอดเดี๋ยวพี่ดูเอกซเรย์ซ้ำก่อน  ถ้าเมืองแมนไอเอาเสมหะออกมาได้ดีขนาดนี้น่าจะมีหวังเอาท่อช่วยหายใจออกได้เร็วๆนี้แหละ”  เธอพูด

            เพลิงกัลป์กลับไปหาคนรักที่นอนหลับอยู่บนเตียงอีกรอบ  ใบหน้ารูปหัวใจนั้นดูสดชื่นมีเลือดฝาดมากกว่าทุกวัน  หรือไม่เขาก็อาจจะคิดเข้าข้างตัวเองไปเอง  ชายหนุ่มยิ้มนิดๆยกมือขึ้นลูบที่ข้างแก้มของคนป่วยเบาๆ เปลือกตาที่ปิดสนิทขยับน้อยๆแล้วลืมตาขึ้น

            ดวงตาสองคู่สานสบกัน

            น้ำใสคลออยู่ในหน่วยตากลมโตก่อนจะค่อยๆไหลรินลงมาตามทาง  เพลิงกัลป์ชะโงกเข้าไปแตะริมฝีปากจูบซับน้ำตาให้แผ่วเบา  รสเค็มปร่าที่ปลายลิ้นกลับกลายเป็นความหวานในหัวใจอย่างน่าประหลาด  ปลายจมูกโด่งเคลียอยู่ที่ซีกแก้ม  ใบหูเล็กขึ้นสีแดงจัด

            “กลับมาอยู่ด้วยกันนานๆนะ  เมืองแมน”  เขากระซิบเสียงแหบพร่าด้วยความรู้สึกในใจ  “อย่าทิ้งกูไปไหนอีกนะ”  มือต่อมือยังจับกันไว้มั่น  เมืองแมนพยักหน้ารับ  ส่งยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา  เพลิงกัลป์จูบรับขวัญอีกครั้งที่หน้าผาก  รู้สึกว่าความวูบโหวงเคว้งคว้างในอกค่อยๆเติมเต็มขึ้นมาทีละนิด หัวใจเต้นแรงสูบฉีดเลือดอุ่นๆแล่นพล่านไปทั่วตัว

            เมืองแมนทอดสายตามองหน้าอีกฝ่ายเอาไว้ไม่ให้คลาดสายตา...คิดถึงเหลือเกิน  ตลอดเวลาที่เขาหาหนทางกลับมาจากดินแดนที่เขาไม่รู้จัก  มีเพียงความหวังว่าจะได้พบหน้าอีกฝ่ายเท่านั้นที่ทำให้ไม่ยอมถอดใจ  ใบหน้าคมเข้มของคนที่นั่งอยู่แนบชิดนั้นผอมซูบลงผิดตา  หนวดเครารกเรื้อเพราะไม่ได้ดูแลตัวเอง  ตาแดงก่ำบวมเป่งบอกชัดว่าเจ้าตัวคงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก...แค่นี้ก็พอแล้ว  ไม่ได้มีเพียงแค่เขาคนเดียวที่ทุกข์ใจ

            อยากจะพูดอยากจะบอกความรู้สึกออกไปทันทีที่เห็นหน้า  แต่ท่อช่วยหายใจที่ใส่อยู่ทำให้เขาเปล่งเสียงออกมาไม่ได้  ทั้งที่อยากจะตะโกนดังๆว่ารักอีกคนมากแค่ไหนแท้ๆ ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยเห็นความสำคัญของการแสดงออกเรื่องความรักเลย  เพิ่งมาได้ทบทวนแล้วนึกได้ทีหลังว่าไม่เคยพูดคำว่ารักให้อีกคนได้ยินเลยสักครั้ง

            ขยับปลายนิ้วอย่างยากลำบาก  กำลังของเขายังไม่กลับคืนมาเท่าไหร่  แขนข้างหนึ่งก็ใส่เฝือกเอาไว้ตึงปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว  กระนั้นความรู้สึกทรมานทั้งหลายก็จางหายไปหมดเมื่อได้เห็นหน้าของคนรัก ใจประหวัดนึกถึงใครอีกคนในท้องที่อยู่ร่วมกันมานานห้าเดือนแต่แล้วก็ต้องมาจากกันไป

            “ร้องไห้ทำไมอีกเมืองแมน  เจ็บตรงไหนหรือ”  เพลิงกัลป์ถามเสียงอ่อน  ลูบที่แขนของเขาไปมา

            เมืองแมนส่ายหน้า  ฝืนส่งยิ้มคืนไปให้  เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องกังวลใจไปมากกว่านี้

            “นอนพักก่อนนะ  อยากกินอะไรก็บอก  เดี๋ยวจะไปหามาให้  เอาไงดี...แมนจับปากกาเขียนไหวไหม”  เพลิงกัลป์ส่งปากกากับกระดาษมาให้  เมืองแมนรับปากกามาถือเอาไว้ มือสั่นระริกจนเขียนไม่เป็นตัว  เพลิงกัลป์ยิ้มออก   หัวเราะเบาๆ  ก้มลงอ่านลายเส้นขยุกขยิกเหมือนกิ้งกือนั้น  “อยากกินอะไรเอ่ย  ก๋วยเตี๋ยวแน่เลยเป็นเส้นๆแบบนี้   พิเศษลูกชิ้นด้วยใช่หรือเปล่าหืม?”

            เมืองแมนหัวเราะออกมาบ้างแต่ก็สำลักเอาเสมหะในท่อช่วยหายใจเข้าไป  ร้อนถึงพี่พยาบาลต้องเข้ามาช่วยดูดเสมะหะให้   อาจารย์ตวงพรดุเอาว่าให้เมืองแมนพักบ้าง อย่าเพิ่งมาชวนคุยมาก

            เพื่อนๆอินเทิร์นทยอยกันมาเยี่ยมในตอนบ่าย  ต่างคนต่างรู้เรื่องที่เมืองแมนตั้งครรภ์ได้และเพิ่งแท้งไปแล้วแต่ด้วยมารยาทและจรรยาบรรณแพทย์ก็ไม่มีใครพูดเรื่องนี้ขึ้นมาให้เพื่อนสะเทือนใจอีก  หวานกับโย่งเพิ่งเปิดตัวคบกันเป็นแฟนในที่สุด

            “คู่กูยังไม่น่าประทับใจเท่าของมึงหรอก  เพลิงกัลป์เมืองแมน  ทำเอาใจหายใจคว่ำ  กูนึกว่าไอ้เพลิงจะตรอมใจตายก่อนไอ้แมนแล้ว”  โย่งพูดยิ้มๆ  “เอ้า  หวานร้องไห้ทำไมนั่น  เพื่อนฟื้นแล้วนะต้องดีใจสิ”

            “ฉันร้องไห้เพราะดีใจตะหาก  ความจริงฉันก็สงสัยอยู่ก่อนแล้วเชียวแต่ตอนนั้นก็คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้  ดีใจด้วยจริงๆแมนที่กลับมา”  หวานยิ้มกว้าง  “คิดแล้วก็น่าโมโหยัยตุ๊กตา  คุยกันดีๆไม่ได้หรือไงทำไมต้องลงไม้ลงมือกันด้วย”

            “.....................”  เพลิงเงียบไปทันที

            “อย่าไปพูดถึงเค้าเลย  คนแบบนั้นสักวันผลกรรมก็จะต้องตามสนอง”  โย่งพูด  “ต้องกลับไปทำงานต่อแล้วล่ะ  ไว้เดี๋ยวจะมาเยี่ยมใหม่เรื่อยๆนะ”  โย่งกับหวานกลับไปแล้ว  เพื่อนคนอื่นๆก็ทยอยมาเยี่ยมทีละคนสองคน เต้ยมาแบบเงียบๆ ไม่พูดไม่จา  ส่วนตุ๊กตาแวบมาตอนดึกที่ไม่มีใครอยู่

            เพลิงกัลป์หน้าตึงทันทีที่เห็นหน้าหญิงสาว

            “ฉันมาเยี่ยมแมน”  เธอพูดขึ้นเบาๆ  ยิ่งเห็นสภาพของเพื่อนทั้งสองคนก็ยิ่งรู้สึกผิดในใจ  “แมนเป็นยังไงบ้าง”

            “ยังไม่ตายหรอก”  เพลิงกัลป์ตวัดเสียง   คนฟังหน้าเสีย

            “ตุ๊กตาขอโทษนะ  ขอโทษจริงๆ  ตุ๊กตาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้แมนตกบันไดนะ  ยิ่งมารู้ทีหลังด้วยว่าแมนท้องอยู่  มันยิ่งแบบ....เราขอโทษจริงๆ  เราไม่ได้ตั้งใจเลย”  เธอร้องไห้ออกมา  “เพราะเราหน้ามืดตามัวเองเลยทำให้เกิดเรื่องขึ้น”

            “เธอกลับไปก่อนเถอะนะ”  เพลิงกัลป์พูดด้วยเสียงเย็นๆ  จะว่าเขาใจร้ายก็ได้  แต่เขาก็ทนเห็นหน้าคนที่ทำให้ต้องสูญเสียลูกไปไม่ได้

            “เพลิงยังโกรธเราอยู่ใช่มั้ย”

            “เธอกลับไปก่อนเถอะ”  ชายหนุ่มยืนยันคำเดิม  หญิงสาวจึงยอมเดินออกไปเงียบๆ

            คนที่นอนฟังอยู่นานลืมตาขึ้นมอง  ยกมือขึ้นดึงชายเสื้อของเพลิงกัลป์เอาไว้  ชายหนุ่มหันไปมอง  เห็นเมืองแมนส่ายหน้าไปมาบนหมอน

            “ทำไมหรือ”

            เมืองแมนส่ายหน้าอีก

            “ไม่รู้เรื่องเลย  เขียนเอาได้มั้ย”  คนป่วยย่นหน้าแต่ก็ยอมรับปากกามาถือเอาไว้  ใช้เวลาเขียนอยู่นานกว่าจะออกมาเป็นตัวอักษรโย้เย้อ่านได้ว่า           

            “ยกโทษ?”  เพลิงกัลป์ทวนคำ  เลิกคิ้วมองหน้าคนป่วยราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก  “หมายถึงให้ยกโทษให้ยัยตุ๊กตานั่นน่ะหรือ”

            เมืองแมนพยักหน้า

            “หึ  ไม่มีทางเสียล่ะ”  ชายหนุ่มทิ้งตัวนั่งพิงพนักอย่างแรงระบายความหงุดหงิดโกรธแค้น  “ตุ๊กตาทำให้เราเสียลูกไปนะแมน  ลืมหรือเปล่า”       

            เมืองแมนส่ายหน้า  วางปากกาลงแล้วเอื้อมมือมาแตะที่ท่อนแขนล่ำสัน   สายตาที่มองมาทำให้เพลิงกัลป์ขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้า

            “ไม่ได้  กูทำใจให้อภัยไม่ได้หรอก  มันเกินไปจริงๆ”   สิ่งที่เธอคนนั้นทำเอาไว้  เขาโกรธจนไม่อยากมองหน้าด้วยซ้ำ

            คนบนเตียงหยิบปากกาขึ้นมาถือเอาไว้อีกครั้ง  เพลิงกัลป์เลยเลื่อนกระดาษมาให้  อดทนรอจนอีกคนเขียนเสร็จ

            “ขอนะ?”  เขาอ่าน  “โธ่แมน  อย่าขออะไรแบบนี้เลย  กูให้ไม่ได้หรอก”  ชายหนุ่มพูดเสียงแข็ง  ครั้นพอสบตากลมๆคลอด้วยน้ำตาคู่นั้นแล้วก็เสียงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว  “ให้อภัยที่เขาทำให้ลูกเราตายหรือเมืองแมน  มึงไม่โกรธเขาหรือ”

            เมืองแมนเขียนลงในกระดาษอีก

            “หายแล้ว....โห  ใจดีเกินไปหรือเปล่า  ไม่เสียใจเลยหรือไงเรื่องลูกของเรา”  พอพูดจบ  น้ำตาของคนป่วยก็ไหลลงต้องแก้ม  ทำเอาคนพูดตกใจ  “โอเคๆ  ขอโทษนะ  อย่าร้องไห้เลย  ...”  เพลิงกัลป์นิ่งไปนานราวกับกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น  “ก็ได้  กูจะยกโทษให้ตุ๊กตาก็ได้  เพราะเห็นแก่ที่มึงขอไว้นะแมน”   พอพูดออกไปแล้วก็รู้สึกว่าความแค้นในใจเบาบางลงทันตาเห็น

            เมืองแมนยิ้มรับ

            “ไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นเลย   กูยอมตามที่ขอแล้วก็ตามึงบ้าง  กูขออย่างเดียวเท่านั้น”  ชายหนุ่มพูดเนิบๆ  มองหน้าคนฟังแล้วยิ้มนิดๆ  “รีบหายแล้วกลับบ้านด้วยกันนะ”

            ................................................................................

            “คงต้องเป็นคืนนี้นั่นแหละเพลิง  ในเมื่อเมืองแมนอาการคงที่แล้ว  ก็น่าจะรีบผ่าตัดเอาเด็กในท้องออก  ขืนปล่อยทิ้งเอาไว้นานเดี๋ยวจะเน่าข้างในแล้วติดเชื้อเอาทีหลัง”  อาจารย์คริสพูดเรียบๆ  มองรุ่นน้องอย่างเห็นใจ  “พี่เข้าใจนะว่ามันทำใจลำบาก  แต่พี่จะพยายามเก็บมดลูกของเมืองแมนเอาไว้ให้ได้”

            “แล้วแต่ที่อาจารย์เห็นสมควรเลยครับ  ขอแค่แมนปลอดภัยก็พอ”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมาเบาๆ  ความรู้สึกที่จะต้องสูญเสียลูกไปจริงๆทำให้เขาซึมไปทั้งวัน   เมืองแมนพอได้รู้ว่าจะต้องเข้าผ่าตัดคืนนี้ก็น้ำตาไหลเป็นทาง

            เพลิงกัลป์ได้แต่เก็บความเสียใจเอาไว้  ปลอบใจอีกฝ่ายไปตามเรื่อง

            “ไม่เป็นไรหรอกแมน  ไว้เรามีใหม่ก็ได้นี่  ไม่ยากหรอก  ท้องได้ครั้งนึงแล้ว จะท้องอีกครั้งจะไปยากอะไร”  เขาพูด  ฝืนยิ้มทะเล้นให้  “เชื่อฝีมือ  นี่ใคร..เพลิงกัลป์นะครับ   น้ำยาแรงแค่ไหนก็รู้ๆกันอยู่”

            คนบนเตียงเพียงแต่ยิ้มออกมานิดเดียวเท่านั้นแล้วก็ผล็อยหลับไปอีกจากฤทธิ์ยาและความอ่อนเพลีย

            เขารู้ดีพอๆกับที่เมืองแมนรู้นั่นแหละว่าการผ่าตัดคราวนี้เสี่ยงแค่ไหน  มีความเป็นไปได้มากว่าโอกาสที่เมืองแมนจะตั้งท้องได้อีกคงแทบเป็นศูนย์  แต่พอมาเทียบผลได้ผลเสียแล้ว  เพลิงกัลป์ก็ตัดสินใจได้โดยไม่ลังเล

            เมืองแมนถูกงดน้ำงดอาหารเพื่อเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัด  เจ้าตัวนอนร้องไห้จนหลับไปแล้วตั้งแต่หกโมงเย็น  เพลิงกัลป์นั่งอยู่ข้างๆตลอด  ไม่รู้สึกถึงความหิวเลยสักนิด  ทอดสายตามองท้องกลมๆที่อีกไม่นานคงจะกลับมาแบนราบเหมือนเดิม  ยกมือขึ้นลูบเบาๆที่หน้าท้องของเมืองแมน

            “ลูกพ่อ”

            พูดได้แค่นั้นก็คิดคำพูดอื่นไม่ออก  ได้แต่นิ่งไปนาน

            เมืองแมนสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกถึงสัมผัสที่หน้าท้องของตัวเอง  เขาลืมตาขึ้นมองเห็นเพลิงกัลป์นั่งซบหน้าอยู่ข้างตัว  มือวางอยู่ที่ท้องของเขา  ไม่ต้องพูดกันก็รู้ว่าเราสองคนรู้สึกสูญเสียมากแค่ไหน  เป็นความสูญเสียที่สัมผัสได้ราวกับมองเห็นด้วยตาเปล่า  นึกแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้  เมื่อหลายเดือนก่อนเขายังมีความคิดที่จะกำจัดก้อนเนื้อในท้องอยู่เลย

            โบราณว่าลูกเป็นโซ่ทองคล้องใจของพ่อแม่ก็คงจะจริง  เสียดายที่ไม่ได้มีโอกาสเห็นหน้า  หลังจากนี้เมืองแมนรู้ว่าคงตั้งท้องไม่ได้อีก  แต่ก็ช่างเถิด....จะทำอย่างไรได้

            ในเมื่อเราทำบุญด้วยกันมาแค่นี้   แค่สวรรค์ให้โอกาสเขาได้สัมผัสกับความรักที่ไม่มีเงื่อนไข  สักครั้งในชีวิตเขาก็ดีใจมากพอแล้ว  จะไปคาดหวังสิ่งใดอีก

            ก็คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามบุญตามกรรมอย่างที่พระท่านว่า  เมืองแมนยกมือขึ้นลูบที่ท้ายทอยของคนรักเบาๆแทนการปลอบโยน  ดวงตาคมแดงก่ำที่เงยขึ้นสบบอกชัดว่าอีกฝ่ายยังทำใจไม่ได้  เพลิงกัลป์ดูเหมือนจะเป็นคนเข้มแข็งก็จริงทว่ากับเรื่องลูกแล้ว  เขาอ่อนแอกว่าที่คิด

            “.................”  เมืองแมนพูดไม่ได้  ได้แต่ส่งสายตาแทนคำปลอบโยนไปให้  อีกฝ่ายส่งยิ้มกลับมาบางๆ   เพลิงกัลป์เลิกเสื้อของเขาขึ้นแล้วแนบใบหน้าลงกับหน้าท้องเนียน  แตะริมฝีปากเบาๆแทนคำพูดที่ไม่อาจเอ่ยออกมาได้หมด

            เพลิงกัลป์น้ำตาซึม  ได้ยินเสียงพยาบาลพูดกันข้างนอกแว่วๆว่าต้องเตรียมตัวไปที่ห้องผ่าตัดแล้ว  ชายหนุ่มใจหายวูบ

            “ไม่เป็นไรนะลูก  ถ้าเรายังมีบุญร่วมกันอยู่ก็ขอให้ได้มาเกิด  มาเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้งนะครับ”  เพลิงกัลป์กระซิบ  จุมพิตที่หน้าท้องก่อนจะเปลี่ยนเป็นที่หน้าผากและข้างแก้มของเมืองแมนแทน   “ไม่เป็นไรนะ   จะรออยู่ข้างหน้าห้องผ่าตัดตลอด”  เขาบอกเมืองแมน

            อาจารย์คริสมารับด้วยตัวเอง   สูติแพทย์หนุ่มยืนดูรุ่นน้องทั้งสองด้วยความรู้สึกยากจะบรรยาย  เขายืนรอให้ทั้งสองคนร่ำลากันอย่างสงบไม่เร่งรัด  รอจนเพลิงกัลป์ถอยออกมานั่นแหละถึงได้ขยับเข้าไปใกล้เมืองแมน

            “พร้อมหรือยัง  เมืองแมน”  เขาถามยิ้มๆ

            เมืองแมนพยักหน้า  แม้จะยังมีคราบน้ำตาเปื้อนอยู่ทว่าแววตาคู่นั้นกลับบ่งบอกถึงความปลงตก  ท่าทางของเมืองแมนสงบเหมือนคนที่เตรียมใจไว้ดีแล้ว

            “งั้นไปกัน”  เขาพยักหน้าให้สัญญาณคุณพยาบาลให้มาช่วยเคลื่อนย้ายขึ้นเปลเพื่อไปห้องผ่าตัด

            เมืองแมนยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตนอีกครั้ง  เหลือบตามองหาเพลิงกัลป์แทนกำลังใจ  เห็นคนตัวใหญ่ยืนแอบอยู่มุมห้อง  ใบหน้าซีดเซียวแต่ก็พยักหน้าให้เขาเงียบๆ  เขาเลยยกมือขึ้นโบกให้นิดหนึ่ง

            รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาคมเข้มเล็กน้อย  เพลิงกัลป์ขยับตัวเข้ามาช่วยพยุงเขาย้ายจากเตียงคนไข้ไปที่เปลเข็นอย่างยากลำบากเพราะอุปกรณ์ทั้งสายน้ำเกลือและท่อช่วยหายใจ

            “อึก..”  เมืองแมนสะดุ้งทั้งตัวจนคนพยุงต่างตกใจ

            “เป็นอะไรไปแมน”  เพลิงกัลป์ใจหายวูบ กลัวว่าอีกคนจะเป็นอะไรไปอีก  สีหน้าของเมืองแมนซีดเผือดแล้วกลับแดงก่ำ  เหงื่อเม็ดใหญ่ๆแตกพลั่กเต็มหน้า   “เกิดอะไรขึ้น  เหนื่อยเหรอ....พี่ครับ  วางแมนลงก่อน”  คนป่วยงอตัวลงเล็กน้อย  มือกำชายเสื้อของเพลิงกัลป์เอาไว้แล้วเปลี่ยนเป็นจิกเล็บลงที่ท่อนแขนล่ำสัน  ตาเบิกโต

            “ทำไม  เจ็บตรงไหน  บอกมาสิ  ชี้เอาก็ได้”   เพลิงกัลป์ยิ่งร้อนใจ  หันไปมองอาจารย์คริสที่ตกใจไม่แพ้กัน 

            เมืองแมนนอนราบลงกับเตียงเหมือนเดิม  คิ้วขมวดมุ่นราวกับไม่แน่ใจอะไรบางอย่าง  จากนั้นก็สะดุ้งอีก  คราวนี้เจ้าตัวหันมาคว้ามือของเขาไปวางเอาไว้ที่หน้าท้อง  หน้าแดงจัดลามลงมาถึงลำคอ

            “ปวดท้องหรอ...” เสียงของเพลิงกัลป์ขาดหายไป  อะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างใต้ฝ่ามือที่สัมผัสอยู่  ชายหนุ่มเบิกตากว้าง  หันขวับไปมองหน้าอีกฝ่าย  “ไม่ใช่ลมในท้องใช่มั้ย   หรือแก๊สในกระเพาะ  ท้องผูก...”  สิ่งนั้นขยับตัวอีกครั้ง “ ..เห้ย  นี่ฝันอยู่หรือเปล่า... โอ๊ย!!”  เพลิงกัลป์อุทานเสียงดังเพราะถูกคนป่วยหยิกข้อมือเต็มแรง  “ไม่ใช่ฝัน  ไม่ใช่ฝันแน่ๆ  ไม่ใช่แก๊สด้วย  โอย  อาจารย์ครับ  อาจารย์มานี่เร็วเข้า”  เขาหันไปดึงข้อมืออาจารย์คริสพรวดเดียวอาจารย์แทบจะหน้าคะมำเข้ามาชิดตัวเมืองแมน  “อาจารย์ลองจับดูสิครับ  ไม่น่าเชื่อเลย  บ้าไปแล้ว”  เขาตะโกนลั่น

            สูติแพทย์วางมือลงบนหน้าท้องของเมืองแมน  ความเคลื่อนไหวในนั้นทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วแรงไม่ต่างกับอีกสองคนเลย  คริสหันไปบอกคุณพยาบาลเสียงดังพอกัน

            “ผมขออัลตราซาวน์ครับ  ด่วนเลย”

            ภาพหัวใจดวงน้อยที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมออยู่ในหน้าจอทำเอาทุกคนที่เห็นน้ำตาซึมไปตามๆกัน  ไม่ต้องถามถึงคนที่เป็นพ่อแม่  เพลิงกัลป์แทบจะลงไปกราบไว้ฟ้าดินที่ดลบันดาลให้ลูกของเขายังอยู่

            “ไม่น่าเชื่อ  ไม่น่าเชื่อเลย”  ชายหนุ่มสูดน้ำมูกพลางพูดซ้ำๆ  มือก็อัลตราซาวน์ดูทารกในครรภ์ตาไม่กระพริบ  ส่วนเมืองแมนก็ยิ้มออกทั้งน้ำตา  หัวใจเต้นแรงจนเจ็บหน้าอกไปหมด   “ผมฝากถ่ายคลิปให้หน่อยครับพี่  ตรงนี้นะ”  เพลิงกัลป์ส่งโทรศัพท์มือถือไปให้คุณพยาบาลช่วยถ่ายภาพลูกในท้องให้  “ลูกพ่อ  ดูซิ  ไปไหนมาครับ  หนูจำศีลหรอ  ทำเอาพ่อใจหายหมดเลย”  เขาพูด  “คราวหลังไม่เอาแล้วนะครับคนดี  มีอะไรบอกกันได้  เคาะบอกแม่เขาก็ได้   ถ้าแม่เขาไม่ตื่นก็ถีบแรงๆเลย  อย่าเงียบทิ้งพ่อไปแบบนี้อีกนะ”

            “................”  เมืองแมนหัวเราะออกมาได้เป็นครั้งแรก  เพลิงกัลป์เหลียวมามองหน้าแล้วยิ้มกว้าง

            “ลูกเรายังอยู่  ดูสิ...ยังหล่อเหมือนพ่อเลยด้วย”

            เขาใช้เวลาอยู่กับลูกอีกพักใหญ่  อาจารย์ยกเลิกการผ่าตัดและกลับออกไปจากไอซียูแล้ว  ปล่อยให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันตามลำพัง

            “ดีใจไหม”  คนเป็นพ่อถาม  ความรู้สึกของเขามันเบาๆหวิวๆเหมือนตัวจะลอยได้เลยทีเดียว  ยิ้มจนปวดแก้มหมดแล้ว  เมืองแมนพยักหน้ายกมือขึ้นลูบท้องที่กลับมารู้สึกถึงคนข้างในนั้นอีกครั้ง

            ไม่ต้องถามว่าเขาดีใจมากแค่ไหน  เพราะคงอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้   จู่ๆดวงแก้วที่คิดว่าคงพลัดหายไปแล้วก็กลับคืนมาสู่ใจ   เมืองแมนหลับตาลงระลึกถึงคนๆหนึ่งที่ส่งดวงแก้วนี้คืนมาให้เขา

            ‘ดูแลให้ดี’  เธอบอกไว้อย่างนั้น  ตอนนั้นเขาไม่เข้าใจ  ทว่าตอนนี้เข้าใจแล้ว  เขาสัญญาว่าจะดูแลของสำคัญสูงค่านี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

            “ดีใจแล้วร้องไห้ทำไม  พอแล้ว  ไม่ร้องแล้วนะ...แน่ะดูสิ  ยิ่งร้องใหญ่เลย”  เพลิงกัลป์พูด  ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้เขา  เมืองแมนขยับมือขอปากกามาถือเอาไว้

            เขาเขียนข้อความลงไป

            “กินหอยทอด”

            คนอ่านทำหน้าพิกล  จะยิ้มก็ไม่ใช่จะบึ้งก็ไม่เชิง  เพลิงกัลป์เอื้อมมือไปบีบจมูกโด่งรั้นของคนป่วยทีหนึ่งอย่างหมั่นเขี้ยวแกมเอ็นดูล้นใจ  นึกว่าร้องเพราะอะไร  ที่แท้ก็หิวนี่เอง  ...กลับมาหิวแบบนี้ได้คงไม่เป็นไรจริงๆแล้วล่ะมั้ง

            ชายหนุ่มยิ้มกว้าง  เขายอมหมดแล้วทุกอย่าง...ได้ทุกอย่างจริงๆสำหรับคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าและในท้อง  ขอแค่บอกมาเท่านั้น

            “รีบๆหายก่อนสิ  แล้วจะเหมาทั้งร้านให้กินคนเดียวเลย”

           

            ....................................................................................

 

              มาอัพแล้วคร่า  หายหน้าหายตา  ธุรกิจพันล้านก็เงี้ย55555

เจอกันตอนหน้านะคะ  เห้ออ  มีความสุขอ่ะ55555

อยากกินหอยทอดเจรงๆ  ถอนหายใจยาววว

            #แฟนหมอแมน

           

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 20-06-2018 17:05:00

ดีใจมาก กลับมาอยู่กันพร้อมหน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: absolutepoison ที่ 20-06-2018 17:15:08

ฮือออออ ดีใจ อ่านไปน้ำตาคลอไป ดีใจที่แมนกลับมา แถมลูกก็กลับมาด้วย โล่งใจไปหมดเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Poompim ที่ 20-06-2018 17:16:13

ดีใจจังกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตา  :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 20-06-2018 17:36:08

 :mew6: :mew6: :mew6: ดีใจจจจจจจจจจจจจจจ มื้อเย็นนี้ต้องได้กินหอยทอด
สนุกมากๆรอตอนต่อไปนะคะ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 20-06-2018 17:37:14

อืออออออ ดีใจๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 20-06-2018 17:37:43

เย้ หลานกลับมาแล้ว ดีใจแทนเพลิงกับแมนจริงๆ ขอให้สุขภาพแข็งแรงดีวันดีคืน

หลังจากนี้เป็นหน้าที่ของเพลิงที่จะต้องบอกให้พ่อแม่ของตัวเองรู้ หวังว่าจะไม่มีปัญหา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 20-06-2018 17:46:35

ฮืออออ คุนคนเขียนค้าาา ขอบคุณณณณณณ
หมอเพลิงจะได้กลับมาร่าเริง คอยดูแลเบบี๋กับหมอแมนเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 20-06-2018 17:49:27

คือบับ
นิยายเรื่องนี้มันดีย์อ่ะ

มันมีเรื่องเหนือธรรมชาติเข้ามาจนไม่น่าเชื่อ
แต่ภาษา การบรรยายมันไหลลื่น

ส่วนเรื่องในวงการแพทย์ก็ไหลลื่นค่ะ
ทั้งการใช้ทุน ทั้งตึกพัก ทั้งการเข้าเวร มันจริงค่ะ
นี้สงสัยคนเขียนเป้นหมอรึเปล่าค่ะ

ชอบบบบอ่ะ เรื่องนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Khanomni ที่ 20-06-2018 17:56:31

ดีใจ  :pigha2:   :mc4:  ต่อจากนี้ก็ดูแลกันดีๆนะ. ฮื่ออ ปลื้มม :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 20-06-2018 18:01:00

ละมุนละไมมากเลยค่ะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 20-06-2018 18:10:50

อ่านใน bts เราก็น้ำตาไหลอายคนอื่นเขาเข้าใจความรู้ากแมนนะแบบมีลูกอ่ะแกก็ต้องอยากเห็นหน้าป่ะมันเป็นความรู้สึกของเกย์หลายๆคนที่อยากท้องได้บ้างแล้วถ้าต้องเสียลูกไปมันแบบบีบใจเรามากอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 20-06-2018 18:12:12

 :katai2-1: o13 :katai2-1:


 :กอด1: :L2: :pig4: :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 20-06-2018 18:17:51

 :katai2-1: :katai2-1:
กลับมาแล้วววววว
มีแต่ความยินดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Ladysichad ที่ 20-06-2018 18:18:43

ดีใจ ฮื่อๆๆๆ น้องกลับมาแล้ว :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: oiw08 ที่ 20-06-2018 18:19:30

โอ้ยยยยย ดีใจจนน้ำตาไหลเลย  :mew1:
หลานฉันกลับมาแล้ว หนูทำเอาป้าๆใจหายหมด

อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 20-06-2018 18:19:48

น้องรอดแล้วดีใจมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 20-06-2018 18:30:59

ลุ้นมากกกกกก
ในที่สุดน้องก็กลับมา
ขอให้สองหนุ่มมีความสุขนานๆ
กับตัวเล็กน้าาาา
ว่าแล้วก็หิวหอยทอดด้วย อี้อี้
 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 20-06-2018 18:37:40

แง้ ดีใจมากกกกก ใกล้จะแฮปปี้เอนดิ้งแล้วใช่ไหมคะ ขออย่าให้มีอุปสรรคอะไรอีกเลยนะครอบครัวเพลิงก็ขอให้ต้อนรับหมอแมนด้วยดีเถอะ ทั้งคู่ผ่านอะไรมามากพอแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-06-2018 18:42:44

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Nighttime ที่ 20-06-2018 18:45:32

ดีต่อใจมากค่าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-06-2018 19:06:46

ดีใจอะ ดีมากเลย มีความสุขมากกกกกกกกกกกกก   :m1: :m1:
เรานี่นั่งนับวันรอเลยอะว่าเมื่อไหร่จะอัพต่อ  :katai4: :katai4:
พออ่านตอนนี้จบต้องเตรียมตัวนับวันต่อละ รอรวมเล่มน้าาาาา รักเรื่องนี้ ไม่พลาดแน่  :mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 20-06-2018 19:10:36

แงงงงงงง โล่งแล้ว หลานฉันกับคุณแม่อมนกลับมาแล้วววว :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-06-2018 19:17:04

ดีใจกับหมอแมนหมอเพลิง น้ำตาไหลตามเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-06-2018 19:19:19

ฮืออออออดีใจสุดๆไปเลยค้าาาา 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 20-06-2018 19:23:33

ใจหายใจคว่ำกันไปตามๆ กัน ฮรืออ ดีใจที่เด็กน้อยกลับมาแล้วว ฟ้าหลังฝนแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 20-06-2018 19:24:16

ค่อยยังชั่ว :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 20-06-2018 19:24:40

อ่านไปน้ำตาซึมไป เหมือนเราเป็นส่วนหนึ่งของตัวละคร
ขอบคุณคนเขียน ที่ทำให้อ่านแล้วซึมลึกได้ขนาดนี้
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: StephanieSong ที่ 20-06-2018 19:24:58

ดีใจก้อนกลับมาแล้ววววว   :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 20-06-2018 19:28:18

ดีใจๆๆๆ นึกว่าจะรอดแค่แมน รอดทั้งแม่และลูก รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 20-06-2018 19:30:27

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 20-06-2018 19:31:02

หมอหลินไถ่โทษด้วยการคืนดวงใจให้เพลิง​กับแมน หวังว่าหลังเรื่องร้ายๆ จะมีแต่เรื่องสดใสน๊าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 20-06-2018 19:43:59

ดีใจอะ กลับมาหากันครบเลย 5555 :heaven

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 20-06-2018 19:45:49

เราดีใจจจ กลับมาแล้ว กลับมาทั้งคู่เลยยย น้ำตาคลอเลยเนี่ยยยย เอามาอีก 2 ตอนเลยนะ ทำใจเราวูบบบบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 20-06-2018 19:56:00

โอยยยยย ดีใจมากๆ เราลุ้นจนเกร็งค้างมาตั้งแต่ตอนที่แล้วเนี่ย ฮาาาา

ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าสักทีเนอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 20-06-2018 19:58:57

ดีใจมากๆเลยที่เมืองแมนกับลูกกลับมาแล้ว :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-06-2018 20:00:04

เราให้อภัยผีคุณหลิน ขอบคุณที่ให้หลานเรากลับมาาาาาา  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 20-06-2018 20:05:51

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 20-06-2018 20:16:39

 โอมมมมมม เพลิงกัลป์จงเหมาหอยทอดทุกเจ้ามาเซ่นเมืองแมนซะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 20-06-2018 20:32:27

ร้องไห้ตามเลย  :o12: :o12: ขอให้ฟ้าหลังฝนของทั้งสองคนสดใส  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-06-2018 20:33:28

ขอบคุณคนเขียนที่ใจดีพาหมอแมนและลูกกลับมา บอกแล้วเรื่องนี้ต้องมีปาฏิหาริย์

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 20-06-2018 20:36:21

 :ling1:ดีใจ.  ดีใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-06-2018 20:39:28

ทั้งโล่งอกทั้งดีใจ


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 20-06-2018 20:42:49

โอ้ยยยยยยยย ลุ้นทุกคำ หลานน้อยกลับมากแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-06-2018 20:53:17

สิ้นแล้วทุกความกังวลใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 20-06-2018 20:54:37

 :impress2: ดีใจมาก รอดกันหมดเลย ปลื้มมมม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: วาย ร้าย ที่ 20-06-2018 20:59:06

ดีเกินไปแล้ววววววววววว
น้ำตาไหลเลยอ่ะ เราอินนนนนน
คิดไว้แล้วว่าต้องได้น้องกลับมา แต่ไม่คิดว่าจะซึ้งขนาดนี้
โอยยยยย หัวใจเรามันบางงงงง
อยากได้รวมเล่มจังเลยค่ะ ฮืออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 20-06-2018 21:03:31

 :hao5: น้ำตาแห่งความสุข  :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 20-06-2018 21:27:15

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-06-2018 21:44:14

ดีใจ เอ๊ย........ดีใจจัง  :katai2-1:
ฮ่าๆๆๆ........มโนถูกซะด้วย  :ling1:
ว่าแมนไม่เสียลูก   :z3:
แถมเพลิงก็น่ารักซ้า  :mew1:
เพลิง  แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: bearjunjun ที่ 20-06-2018 22:24:22

ลุ้นแทบตายยยย ฮือออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 20-06-2018 22:29:40

ประทับใจตอนนี้มากมาก หลากอารมณ์ หลายความรู้สึกเลยค่ะ   o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 20-06-2018 22:33:07

 :m :pig4: :pig4:ew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 20-06-2018 22:36:57

ดีใจน้องกลับมาแล้ว  :mc4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: hunhan ที่ 20-06-2018 22:53:41

ดีใจมากที่น้องหนูกลับมาได้ อนึ่งเหมือนลูกหลานตัวเอง อ่านไปลุ้นไป ฮืออ
เรื่องนี้ดีมากๆเลยทั้งภาษาและการบรรยาย บอกไม่ถูก แต่รู้สึกอยากเห็นหน้าน้องหนูแล้ว
คลอดไวๆนะ ฮือออ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 20-06-2018 23:00:27

ขอชื่อหลานว่าน้องแพนเตอร์นะๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 20-06-2018 23:15:29

โล่งอก ดีใจที่ลูกยังอยู่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 20-06-2018 23:36:48

อ้าวววว นี่อ่านตอนดึกไง ก็หิวด้วยเลยไง แงงงงงง
เย่ๆ ลูกกลับมาแล้ว  แฮปปี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 21-06-2018 00:04:42

ขอบคุณวิญญาณหมอหลินที่ให้หมอแมนและลูกแก้วกลับมา หมอเพลิงยอมสิ้นทุกอย่างเพื่อเมียเพื่อลูก เราได้อ่านการกลับจากโลกวิญญาณของหมอแมนในตอนที่แล้ว รู้แล้วด้วยว่ามีปาฏิหาริย์  แต่ทำไมๆ ฉันต้องเศร้ากับหมอเพลิงขนาดเน้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-06-2018 00:06:05

Ep.นี้ไรท์ทำเราเสียน้ำตาอ่า   :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 21-06-2018 00:52:51

เป็นตอนที่บีบหัวใจมาก แต่ก็ดีใจกับเพลิงกับแมนด้วยที่ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 21-06-2018 01:02:26

ตอนนี้ซึ้งมากๆ อ่านไปนํ้าตาคลอไป สงสารเพลิงมากๆ คุ้มกับการรอคอยมาหลายวัน
ปล.พรุ่งนี้อีกตอนได่ไหมคะ รักษาสุขภาพค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-06-2018 01:43:55

 :katai2-1:


ตาหนู ยังอยู่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 21-06-2018 02:09:16

ดีใจจนตัวสั่นไปหมด ดีใจกับพ่อแม่ด้วยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 21-06-2018 06:01:59

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: ลุ้นตั้งนาน โล่งใจไปเปราะหนึ่งแล้ว  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 21-06-2018 08:27:39

ฮือ น้องกลับมาแล้ว ดีใจๆ :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 21-06-2018 08:43:57

ฮืออออออ เค้าดีใจกับหมอเพลิงหมอแมนอ่ะ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: non23 ที่ 21-06-2018 09:04:08

จะเก็บไว้เป็นนิยายในดวงใจอีก1เรื่อง ชอบมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 21-06-2018 09:16:44

อ่านวนไปค่ะ งื้ออออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 21-06-2018 10:15:39

พึ่งเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลยวางไม่ลงจริงๆ (อันที่จริงพึ่งเคยอ่านนิยายที่ไรต์เขียนด้วย)
ตอนแรกอ่านไปก็สงสัยไป นี่นิยายรักหรือนิยายผีกันแน่
อ่านไปก็กลัวไป ระแวงไปหมดกลัวผีโผล่มาอยู่ข้างๆ
สุดท้ายก็จะแฮปปั้เอนดิ้งเน้อ
เหลืออีก 1 เรื่อง คือพาแมนไปเปิดตัวกับครอบครัวที่เชียงใหม่
และตั้งหน้า ตั้งตารอเจอหน้าสุดหล่อของพ่อเพลิงแม่แมนนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้
เด๋วจะตามไปอ่านทุกๆเรื่องที่ไรต์แต่งเลยค่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-06-2018 10:25:24

ขอบคุณหมอหลินที่ปล่อยน้องให้ได้กลับมาเป็นลูกของแม่แมนกะพ่อเพลิงอีกครั้ง
บุญครั้งนี้ขอให้หมอหลินได้ไปเกิดใหม่พบเจอแต่คนดี ๆ เถิด
ส่วนยัยตุ๊กตาขอให้อย่าได้มีความสุขเจอแต่คนร้าย ๆ ตลอดชาตินี้เถิด
 :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 21-06-2018 13:18:42

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Loverouter ที่ 21-06-2018 17:05:07

อ่านรวดเดียวเลยค่ะ สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หลานป้ากลับมาแล้วววว เกียมซื้อกำไลทองรับขวัญ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 21-06-2018 17:19:12

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Elf_Carat ที่ 21-06-2018 17:56:59

 :hao5: :hao5: :hao5: ฟื้นเพราะอยากกินหอยทอดเหรอเมืองแมน  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: DARALIS ที่ 22-06-2018 08:25:49

รวดเดียวจนเช้าาา  :katai5:
อ่านแล้วหยุดไม่ได้ค่ะชอบภาษากับการบรรยายที่เห็นภาพอ่านไปลุ้นไปว่าตอนต่อไปจะเป็นไงต่อ :katai1:

รอฟ้าหลังพายุนะคะ ขอให้เพลิงแมนและหลานป้ามีความสุขซะที :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: minibusez ที่ 22-06-2018 09:20:16

 :o12: ซึ้งเบอร์เจ็ด ฮรือออ น้ำตาไหลพรากๆ เลย ยิ่งตอนก่อนที่เมืองแมนฟื้นที่เพลิงกัลป์ต้องทำใจปล่อย ไหนจะตอนจูบที่มืออีก แงงง ปาดน้ำตาแปป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 22-06-2018 09:23:16

โอ๊ยยยย ลุ้นมากกก
มีความสุข อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาสักทีน้า อย่าให้มีเรื่องร้ายๆอีกเลย
ทั้งตัวเล็ก แม่แมน พ่อเพลิง  :impress2: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-06-2018 09:44:44

ดีใจ น้ำตาไหลเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 22-06-2018 11:26:41

โอ๊ยโล่งอก ทุกอย่างแฮปปี้แล้ว

แมนเอ้ยย ขวัญเอ้ยขวัญมานะแมนนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-06-2018 13:01:23

ดีใจด้วยนะเพลิงแมน
 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: FonJuz ที่ 22-06-2018 13:57:40

ไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านนิยายเลยช่วงนี้
แต่บังเอิญเห็นชื่อเรื่องสะดุดตา เลยเข้ามาอ่าน
คือหยุดอ่านไม่ได้เลย ฉากหลอนๆ กลัวก็กลัว
แถมอ่านตอนกลางคืนอีก อ่านเพลินจนเข้าวันใหม่
ฉากเรียกน้ำตานี่น้ำตามาตลอด 555
ชอบเรื่องนี้มากๆ ปกติ ไม่อ่านแนว Mpreg
แต่ชอบตัวละครมาก ประทับใจ
ตอนที่ลุ้นว่าน้องจะกลับมาไหม เสียน้ำตาเป็นลิตร
รอตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ
สู้ๆนะคะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 22-06-2018 20:50:23

ฮืออออดีใจหลานกลับมาแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 23-06-2018 00:08:44

ดีใจจังหลานกลับมาแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-06-2018 08:47:47

 :hao5: โล่งอกหลานกลับมาแล้ว  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 23-06-2018 16:58:05

ฮือออออ ดีใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 23-06-2018 21:49:04

 

ลุ้นแทบแย่
ดีใจที่สุด
ในที่สุดปลอดภัยทั้งแม่ลูก
ดีใจกับหมอเพลิงด้วย
แต่.เอ๊ะ ทำไมเรารู้สึกรักหลานตัวเล็กจัง
รู้สึกเอ็นดูตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่
หนูต้องเป็นที่รักของทุกคนแน่ๆ
อยากรู้จัง..
คุณปู่คุณย่าจะว่างัยเน้อ
รอๆๆๆๆๆค่ะ

 :mew1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: Jiraapp ที่ 23-06-2018 23:12:05

ทำไมเขียนดีขนาดนี้ ฉากที่เพลิงกับแมนรู้ว่าเสียน้องไปเราร้องไห้เลย  :sad4: เป็น Mpreg ที่ชอบมาก ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 23-06-2018 23:13:24

 :katai2-1:ลุ้นๆๆ รอตอนต่อไปจร้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-06-2018 23:20:10

อยากอ่านต่อๆๆๆจังเลยยยยยยย ขอหวานๆมั่งน้า แต่อย่าเพิ่งจบนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: poochai ที่ 24-06-2018 00:20:43

อยากให้คนแต่งมาต่อทุกวัน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 24-06-2018 14:50:52

Internal Love

ตอนที่ 32

I am right beside you, More than just a partner or a lover.

I’m your friend.

 



 

 

 

 

            “แมน  ดูซิใครมา”

            เสียงของเพลิงกัลป์นำหน้ามาก่อนเจ้าตัวจะโผล่เข้ามาในห้องพักผู้ป่วยพิเศษเสียอีก  เมืองแมนรีบหันไปมองพอเห็นหน้าคนที่เดินตามหลังคนรักเข้ามาในห้องก็อุทานออกมาอย่างดีใจ

            “คุณแม่!!”  เสียงของเขายังแหบอยู่เนื่องจากเพิ่งถอดท่อช่วยหายใจได้ไม่ถึงสองวันดี  คนป่วยอ้าแขนข้างที่ไม่เจ็บออกกว้างรอจนมารดาเดินเข้ามาถึงเตียงก็คว้ากอดทั้งตัว  “แมนคิดถึงแม่มาก”  พูดแล้วขอบตาก็ร้อนผ่าว  น้ำตาไหลออกมาเพราะความดีใจ  นึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เห็นหน้าแม่เสียแล้ว

            “แม่ก็ดีใจลูก  ตอนรู้ข่าวแม่ตกใจแทบแย่”  มารดาพูดเบาๆ  ลูบมือไปตามหลังไหล่ของลูกชาย  แค่เห็นลูกผอมซูบลงไปมากก็ใจหายแล้ว  “เพลิงเขาโทรไปบอกแม่  ตอนนั้นยัยเมย์ก็ติดสอบอยู่เลยยังมาไม่ได้  แม่เป็นห่วงหนูใจแทบขาด  สวดมนต์ทุกวันขออย่าให้ลูกแม่เป็นอะไร  เมื่อวานยัยเมย์สอบเสร็จก็รีบขึ้นรถทัวร์มาเลย”

            “แมนก็กลัว...กลัวแทบแย่ว่าจะไม่ได้เจอแม่อีก”  เมืองแมนสะอื้น  เช็ดน้ำตากับชายเสื้อของมารดา

            คุณจุไรหัวเราะออกมาเบาๆกับอากัปกิริยาเหมือนเด็กนั้น   ลูบเส้นผมนิ่มลื่นของบุตรชายแทนการปลอบขวัญ  ก้มลงไปหอมแก้มทั้งซ้ายขวาให้คลายความคิดถึงเป็นห่วง  ต่อให้บุตรชายจะโตขึ้นมาหน้าที่การงานอย่างไร  สำหรับเธอแล้วเขาก็ยังเป็นเด็กเล็กๆอยู่นั่นเอง

            “ไม่เอา  ไม่ร้องแล้วลูก  พอแล้ว...ดูซิเสื้อแม่เปียกน้ำมูกน้ำตาหนูหมดแล้ว”  เธอพูด  เช็ดน้ำตาให้ลูก  “แล้วหลานของแม่....ยังแข็งแรงอยู่มั้ยจ้ะ”   เธอถามถึงสิ่งที่กังวลมาตั้งแต่รู้ข่าวว่าเมืองแมนป่วยเข้าโรงพยาบาล  ทอดสายตามองหน้าท้องกลมนูนของอีกฝ่าย

            เมืองแมนยิ้มออกมา  คว้ามือของมารดาไปวางบนหน้าท้องของตัวเอง

            “ยังอยู่ดีครับแม่  ดิ้นเก่งมากด้วย”  เขาตกลงกับเพลิงกัลป์แล้วว่าจะไม่เล่าเรื่องน่ากลัวอะไรก่อนหน้านี้ให้มารดาฟัง  ปล่อยให้มันจบกลายเป็นอดีตไปเสีย  ส่วนเรื่องการป่วยของเขาก็เล่าแต่เพียงว่าป่วยเป็นปอดอักเสบแล้วก็ลื่นล้มแขนหักเท่านั้น

            “ค่อยยังชั่วหน่อย  แม่ล่ะเป็นห่วง”

            “เป็นห่วงหลานหรือลูกมากกว่าครับ”  เมืองแมนถามยิ้มๆ

            “ก็ทั้งคู่นั่นแหละ  เดี๋ยวนี้มีหลานก็ต้องห่วงหลานด้วย”  เธอพูด  ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่เพลิงกัลป์ยกมาให้  “เอ้า  แล้วเราจะไปไหนล่ะจ้ะ  ตาเพลิง”

            “ผมจะไปดูเคสข้างนอกก่อนครับ”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมา  สบตาเมืองแมนนิดหนึ่งแล้วก็ออกไปจากห้องเพื่อเปิดโอกาสให้แม่ลูกอยู่ด้วยกันตามลำพัง

            “แล้วเมย์ล่ะครับ  ไปไหนเสียแล้ว”   เขาถามหาน้องสาว

            “ไปทานข้าวจ้ะ  เดี๋ยวก็คงมา”  แม่ของเขาตอบ

            “แล้วแม่ทานหรือยัง”

            “เดี๋ยวแม่หาเอาแถวนี้ก็ได้  ไม่หิวเท่าไหร่”  คุณจุไรตอบ  ความจริงแล้วเธอยังไม่ได้กินอะไรเลยมาตั้งแต่เมื่อวานเย็น  เพราะความเป็นห่วงคนตรงหน้าเลยพาลกินอะไรไม่ลง  “แมนอยากกินอะไรหรือเปล่าลูก  แม่จะไปหามาให้”

            “ไม่เป็นไรครับแม่  เพลิงเขาเตรียมให้แล้วครับ”  เมืองแมนตอบ  ตาเป็นประกายเวลาที่เอ่ยชื่อถึงอีกคนหนึ่ง  “ตอนกลางคืนเขาก็มานอนเฝ้า”  ท่าทางปลาบปลื้มในตัวคนรักของลูกทำเอาคุณจุไรลอบถอนหายใจยาว  เมืองแมนไม่เคยมีแฟนมาก่อน  พอจะมีเข้าก็กระโดดข้ามขั้นไปมีลูกเลย  เธอก็เลยอดกังวลไม่ได้  โชคดีที่คนรักของลูกก็ดูมีความรับผิดชอบดีใช้ได้  ไม่อย่างนั้นเธอคงอกแตกตายแน่ถ้ารู้ว่าลูกเสียใจ

            “แล้วต่อจากนี้แมนจะทำยังไงต่อ  คงทำงานไม่ไหวแล้วล่ะมั้ง  ท้องก็โตขึ้นทุกวันๆ  ไหนจะมาป่วยอีก”  เธอถามขึ้น  แม้จะพอเดาคำตอบได้ลางๆก็ตาม

            “แมนคง...อาจจะต้องลาออกน่ะครับ”  เมืองแมนตอบ  เห็นสีหน้าของมารดาเคร่งเครียดก็รีบเสริม  “เรื่องเงินที่ต้องใช้ทุนเขา  แม่ไม่ต้องห่วงนะ  แมนพอหาได้”

            “แม่ไม่ได้ห่วงเรื่องเงิน  แม่ห่วงแมนต่างหาก  เพลิงเขาเคยบอกว่าจะพาแมนไปอยู่บ้านเขาที่เชียงใหม่  แล้วแมนว่าอย่างไร  จะไปกับเขาหรือ”  ลูกชายก้มหน้าลง  “แม่รู้ว่าเพลิงเขารักแมนมาก  อันนี้แม่ไม่เถียงนะ  แต่ว่าพ่อแม่คนที่บ้านเขาน่ะ  เรายังไม่รู้จัก  ยังไม่เคยเจอหน้าเลย  จู่ๆจะไปอยู่บ้านเขามันจะไม่เป็นอะไรเหรอลูก  แม่เป็นห่วง....กลัวหนูไปอยู่นู่นแล้วไม่มีความสุข”

            “แมนก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันครับ”   

            “เชียงใหม่ไม่ใช่ใกล้ๆนะลูก  ถึงจะมีสนามบินแล้วก็เถอะ  แต่เกิดอะไรขึ้นมาแม่จะช่วยแมนยังไงล่ะไปอยู่นั่นคนเดียว  ลองคิดดูดีๆก่อนนะลูกนะ”  เธอลูบศีรษะของลูก  ...ถ้ายังไงกลับบ้านเราก่อนก็ได้นะ....คนเป็นแม่คิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกไปเพราะกลัวว่าจะไปกดดันลูกเข้า

            เปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องสัพเพเหระแทนไม่อยากให้คนป่วยคิดมาก  เมืองแมนนั่งคุยกับแม่เป็นชั่วโมงๆให้สมกับความคิดถึง  บางเรื่องก็เป็นเรื่องเก่าเล่าใหม่ที่เคยฟังมาเป็นสิบๆครั้งแล้ว แต่ก่อนหน้านี้กลับไม่เคยรู้สึก ‘อิน’ เท่าครั้งนี้

            “ตอนแม่ท้องแมนตลกจะตายไป  พ่อแมนน่ะเขาเป็นคนแพ้ท้องแทน  ได้กลิ่นอะไรก็อ้วกหมด  แต่แม่ดันหิวอยากกินโน่นอยากกินนี่ทั้งวัน  น้ำหนักขึ้นหลายกิโล  มีอยู่วันนึงแม่นอนไม่หลับตั้งแต่สองทุ่มเพราะอยากกินกล้วยบวชชีมากๆ  อยากกินจนแค่คิดก็น้ำลายไหล  แต่ก็เกรงใจพ่อเขาเลยไม่กล้าปลุก”

            “แล้วแม่ทำไงล่ะครับ”  เมืองแมนถามต่ออย่างสนใจ  เพราะเขาก็ชอบเกิดอาการอยากกินอะไรขึ้นมาบ่อยๆ  ร้อนถึงเพลิงกัลป์ต้องไปหามาให้อยู่เรื่อย  ล่าสุดก็คือหอยทอดที่อีกฝ่ายซื้อมาให้  แต่เขากลับเสียใจมากที่มันไม่ใช่หอยทอดกระทะร้อน   เป็นแค่หอยทอดในกล่องโฟม  เรื่องนี้ทำเอาเมืองแมนร้องไห้  งอนอีกฝ่ายไปวันนึงเต็มๆทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีเหตุผลก็เถอะ

            อารมณ์มันพาไปจริงๆ   ก็ทำไมไม่ซื้อกระทะร้อนๆมาด้วยล่ะ  อยากกินที่มันร้อนๆควันขึ้นฉุยๆไม่เข้าใจหรือไง...

            “แม่ทนนอนจนถึงตีสอง  ไม่ไหวแล้ว  อยากกินมากเลยปลุกพ่อเขา  แม่อยากกินจนร้องไห้แน่ะ”  เธอเล่าแล้วก็หัวเราะ  “พ่อก็งัวเงียๆ ตอนแรกจะไม่ไป  แต่พอเห็นแม่ร้องไห้เลยออกไปหามาให้ กลับมาตอนเกือบเช้า  ได้กล้วยบวชชีมาถุงนึง  แม่โกรธแทบแย่”

            “อ้าว  ทำไมล่ะครับ”  แมนงง  “ก็ได้กล้วยบวชชีมาแล้วนี่”

            “ถุงเดียวมันพอที่ไหนล่ะ  ตอนนั้นอารมณ์คนท้องด้วยเลยยิ่งโกรธ  แม่ก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน  เลยโวยวายใหญ่เลย”  แม่ดูมีความสุขยามที่ได้รำลึกความหลัง  “พ่อเขาก็ทำอะไรไม่ถูก  ก็เลยไปแกะกล้วยบวชชีใส่ชาม  ปรากฏว่าพอได้กลิ่นแล้วเขาแพ้ล่ะมั้ง  ก็เลยวิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ  แม่เห็นเขาอ้วกจนหน้าเซียวก็เลยหายโกรธ”

            “โธ่....สงสารพ่อจัง”   เมืองแมนหัวเราะออกมา   นึกเทียบอาการของแม่กับของตัวเองแล้วก็ค่อยเบาใจว่าเขาไม่ได้เป็นคนเดียว

            “นั่นสิ  มานึกตอนนี้ก็สงสารเขานะ  อุตส่าห์ไปยืนรอที่แผงแม่ค้าเป็นชั่วโมงกว่าเขาจะเอาของมาขาย  ถึงได้ซื้อมาให้แม่กินนั่นแหละ”  คุณจุไรยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่หางตานิดหนึ่ง  “พูดแล้วก็คิดถึง  ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง  นี่ถ้ารู้ว่าจะมีหลานก็คงดีใจใหญ่”

            “พ่อคงดูพวกเราอยู่ข้างบนนั้นแล้วล่ะครับ”  เมืองแมนพูดเบาๆ  เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น  เมืองแมนหันไปดู  น้องสาวโผล่หน้าเข้ามาส่งยิ้มกว้าง

            “พี่แมน...ดีใจจังค่ะ”

            นั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนเพลิงกัลป์กลับเข้ามาร่วมวงด้วย  เมืองแมนผล็อยหลับไปตอนบ่าย  ทุกคนเลยกลับออกมาเพื่อให้คนป่วยได้พัก  ชายหนุ่มขับรถมาส่งมารดากับน้องสาวของคนรักที่โรงแรมในเมือง

            “เดี๋ยวตอนเย็นผมมารับนะครับคุณอา  จะได้ไปทานข้าวกัน”

            “ตามสบายเถอะจ้ะ  ต้องกลับไปทำงานต่อหรือเปล่า”

            เพลิงกัลป์พยักหน้ารับ  คนสูงวัยกว่าเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ  ชายหนุ่มขับรถกลับมาที่โรงพยาบาลด้วยความกังวลลึกๆในใจ  เขาพอจะเดาออกว่าแม่ของเมืองแมนต้องการจะพูดเรื่องอะไรกับเขา

            ติดตรงที่เขาเองก็ยังคิดไม่ตกเหมือนกันว่าจะเอาอย่างไรดี

            เจออาจารย์คริสที่หน้าห้องพักของเมืองแมน  อาจารย์ยิ้มโบกมือทักทายเขาก็จริงแต่เพลิงกัลป์อดคิดไม่ได้ว่าสีหน้าของอาจารย์ดูไม่สดชื่นเอาเสียเลย  โดยเฉพาะดวงตาเรียวยาวแฝงแววเศร้าคู่นั้น

            “สวัสดีครับอาจารย์”

            “เพลิงกัลป์มาพอดี  พี่ว่าจะไปคุยด้วยอยู่เชียว  พอจะมีเวลาว่างมั้ย  ที่วอร์ดยุ่งหรือเปล่า”

            “ได้ครับ  คุยตรงไหนดีครับ”  เพลิงกัลป์เดินตามหลังอาจารย์หนุ่มไปยังห้องพักแพทย์ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล  เขาลองเดาอยู่ในใจเล่นๆว่าอาจารย์จะพูดเรื่องอะไร

            “พี่จะพูดเรื่องเมืองแมนนั่นแหละ  ตอนนั้นอาการของแมนก็ดีขึ้นมากแล้วนะ  ไม่เกินสามวันน่าจะออกจากโรงพยาบาลได้  แล้วทีนี้จะเอาอย่างไรต่อ  คงไม่ได้ให้แมนกลับมาทำงานหรอกนะใช่มั้ย...คนท้องทำงานได้ก็จริงแต่ว่างานแพทย์มันหนัก ไหนจะต้องอยู่เวรอีก  ขนาดคนแข็งแรงยังป่วยได้เลย  แล้วนี่คนท้องทำไม่ไหวแน่นอน”

            “ผมก็คิดว่าอย่างนั้นครับ  เรื่องแมนเคยไปคุยกับผอ.แล้วว่าจะลาออกครับ”

            “อืม เสียดายหน่อย  แต่ก็คงต้องอย่างนั้น”  อาจารย์คริสเห็นด้วย  “แล้วจะยังไงต่อ  ให้แมนอยู่ที่แฟลตแบบนี้ต่อไปหรือ  เมื่อเช้าพี่เห็นแม่เขามาด้วยนี่ ใช่ไหม”

            “ใช่ครับ  บ้านของแมนอยู่กรุงเทพฯ”

            “งั้นก็ดีเหมือนกันนะ  เคสของเมืองแมนเป็น rare case ควรจะอยู่ในความดูแลของ specialist ยิ่งถ้าเป็นในกรุงเทพฯก็ยิ่งดีเลย  มีโรงเรียนแพทย์  อย่างน้อยเครื่องไม้เครื่องมือของเขาก็จะต้องดีกว่าต่างจังหวัดแน่ๆ  เมืองแมนไปอยู่ในกรุงเทพฯก็น่าจะดีเหมือนกัน”

            “แต่ว่าผม...”  เพลิงกัลป์อึกอัก  ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ได้คิดเรื่องนี้  เขาคิดกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบแล้วก็ยังหาทางออกไม่ได้   “คือบ้านผมอยู่เชียงใหม่  ผมก็อยากให้เค้าไปอยู่ที่บ้านผม”

            “พี่ขอพูดในฐานะที่พี่เห็นพวกเธอเป็นเหมือนน้องชายนะ   เธอจะให้เมืองแมนไปอยู่ที่บ้านในฐานะอะไรเพลิง  ถ้าเป็นฐานะแม่ของลูกล่ะก็  เธอต้องไปเคลียร์กับทางบ้านของเธอให้เรียบร้อยก่อนนะ  ถึงจะพาแมนไปได้  พี่พูดตามตรงว่าพี่เป็นห่วงแมนมาก”

            “ผมก็เป็นห่วงเค้าครับ”  เพลิงกัลป์สารภาพ  “จริงๆแล้วผมก็ยังกลุ้มใจเรื่องที่บ้านอยู่เลย  พ่อกับแม่ผมเขาหาลูกสะใภ้เตรียมเอาไว้แล้ว  แต่ผมบ่ายเบี่ยงขอเรียนจบเฉพาะทางก่อนค่อยแต่ง”

            อาจารย์คริสถอนหายใจเฮือก

            “งั้นเธอก็ต้องคุยกับที่บ้านก่อน  ส่วนเรื่องเมืองแมนเดี๋ยวพี่คิดก่อนนะ  ถ้าสุดท้ายพวกเธอจะไปเชียงใหม่จริงๆพี่ก็พอมีทางอยู่  ที่เชียงใหม่มีหมอสูติเก่งๆอยู่คนหนึ่ง  เป็นรุ่นพี่ของพี่เอง  ถ้าจะไปจริงๆพี่จะติดต่อให้”

            “ขอบคุณมากครับอาจารย์”  เพลิงกัลป์ยกมือไหว้  “ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด”

            ชายหนุ่มกลับออกมาจากห้องพักด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง  เรื่องทางบ้านเขาคงไม่เรียบร้อยง่ายๆแน่  แค่เขาดื้อมาเรียนหมอ  ไม่ได้รับช่วงกิจการของพ่อแม่ก็สร้างความขุ่นเคืองให้ไม่น้อยแล้ว  ไหนจะยังเรื่องที่เขาเจ้าชู้ควงคนนู้นคนนี้ไปทั่วเชียงใหม่อีก

            แค่คิดก็ปวดหัวตุบๆ

            ยกมือขึ้นเคาะประตูห้องพักของเมืองแมนแล้วเปิดเข้าไปข้างใน  คนป่วยกำลังนอนดูโทรทัศน์ตาแป๋วอยู่  เมืองแมนยิ้มกว้างเมื่อเห็นเขา  ทำให้อะไรหนักๆในใจค่อยคลายลงไปได้นิดหนึ่ง

            “ดูอะไรอยู่  เมื่อเย็นกินข้าวหมดไหม”

            “หมดสิ  ระดับนี้แล้ว”  เจ้าตัวตอบ  ขยับตัวเปลี่ยนท่าเป็นลุกขึ้นนั่งแทน  เขาเข้าไปช่วยสอดหมอนพิงหลังให้  “นั่งดูการ์ตูนอยู่  เพลินดีเหมือนกัน   ...แล้วกินอะไรมาหรือยัง”

            “ยังเลย  อยากกินสตรอเบอร์รี่”   เขาพูด  จับตามองที่ริมฝีปากสีแดงสดนั้น

            “ก็ไปซื้อกินสิ”  อีกฝ่ายพาซื่อ  ตอบกลับมา

            เพลิงกัลป์ถือว่าเป็นคำอนุญาต  ชายหนุ่มก้มลงไป ‘กิน’ สตรอเบอร์รี่แดงฉ่ำผลนั้นทันที  รสหวานอมเปรี้ยวที่ได้รับทำให้อดใจไม่ไหวต้องชิมต่ออีกหลายครั้งจนเจ้าของร้องประท้วง

            “ฮื้อ  ...พอแล้ว  เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”  คนพูดหน้าแดงจัดแทบจะรู้สึกถึงไอร้อนที่ระเหยออกมาจากสองข้ามแก้มได้เลยทีเดียว  เมืองแมนดันอกกว้างนั้นเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้มากกว่านั้น

            “ยังไม่อิ่มเลย”  พูดจบก็ทำท่าจะก้มลงมาหาอีก  คนป่วยเลยหันหน้าหนีด้วยการซุกหน้าเข้ากับไหล่หนานั่นแหละ

            “พอแล้ว.....นี่  มีอะไรจะบอก”

            “อยากกินอะไรอีก  ไม่เอาหอยทอดแล้วนะ”  เขารีบดักคอ  “คราวที่แล้วกว่าจะได้กระทะร้อนมามือแทบพอง”  คนฟังหัวเราะคิก  ส่ายหน้าไปมา

            “ไม่ใช่หอยทอดแล้ว”

            “งั้นอะไร”  เพลิงกัลป์ชักจะเสียวหน่อยๆ  แต่ละเมนูที่อีกคนอยากกินชักจะเริ่มพิสดารขึ้นทุกที  ล่าสุดก็อยากกินปลากระเบนเพราะนอนดูสารคดีสัตว์โลกในทีวีทั้งวันเนี่ยแหละ  แล้วเขาจะไปให้ไอ้ปลากระเบนอะไรนี่มาจากไหนเล่า  พอหามาไม่ได้ก็งอแงอีก

            “อยากกินยำหอยแครง”

            คนฟังแทบจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่แล้วก็ขมวดคิ้ว

            “เดี๋ยวท้องเสียหรอก  ไม่เอา  เอาอย่างอื่น”

            “ให้เขาลวกแบบสุกๆมาก็ได้  นะๆอยากกิน”  เมืองแมนพูดเสียงอ่อนแถมยังเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาที่เจ้าตัวคงรู้แล้วว่าเขาแพ้ทาง  ...แสบนักนะ

            “ขอดูก่อน  ถ้าเจอจะซื้อมาให้”  เขาพูดแบบไม่รับปาก  อีกฝ่ายอมยิ้มแก้มตุ่ยเห็นแล้วมันน่านัก....ชายหนุ่มก้มลงไปหอมแก้มข้างนั้นแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว

            อีกฝ่ายนอกจากไม่หลบแล้วยังเอียงแก้มอีกข้างให้อีกด้วย

            “เดี๋ยวไม่สมมาตร”

            นี่คงอยากกินยำหอยแครงมากแน่ๆ ถึงได้ยอมให้เขาหอมโดยดีแบบนี้  เพลิงกัลป์คิดในใจ ...อยากฟัดร่างเล็กๆนุ่มนิ่มนี่เต็มแก่แต่ก็ต้องอดใจเอาไว้ทุกครั้งเพราะยังติดสายน้ำเกลือระโยงรยางค์อยู่  แถมกลัวว่าจะกระทบกระเทือนตัวเล็กในครรภ์เข้า

            “เดี๋ยวรับแม่ไปกินข้าวเย็นก่อนแล้วจะพามาส่งนะเย็นนี้  อย่าเพิ่งนอนหลับล่ะ”  เขากระซิบ  อีกฝ่ายพยักหน้า

            กว่าเพลิงกัลป์จะผละออกมาจากห้องพักได้ก็เกือบชั่วโมง  เขาไม่ลืมสั่งเอาไว้ว่าห้ามดูช่องสัตว์โลกน่ารักเด็ดขาด เกรงว่าคนท้องจะอยากกินเมนูอะไรประหลาดๆเข้าอีก

            แวะมารับมารดาของเมืองแมนกับน้องสาวไปทานข้าวก่อนจะพามาส่งที่โรงพยาบาลอีกรอบ  ปล่อยให้ครอบครัวได้อยู่ด้วยกัน  เพลิงกัลป์ก็ไปอยู่เวรต่อคืนนี้

            เพื่อนๆเริ่มรู้แล้วว่าเมืองแมนจะลาออก  ก็เลยจัดตารางเวรกันใหม่ตัดชื่อของเมืองแมนออกไป  ส่วนของเพลิงกัลป์เองเขาก็ขออยู่เวรถึงสิ้นเดือนนี้

            ชายหนุ่มกลับไปที่แฟลตแพทย์เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  นับตั้งแต่คืนนั้นเขาก็ไม่เคยเห็นหรือได้ยินเสียงหมอหลินอีกเลย  คงเป็นจริงตามที่อาจารย์คมศักดิ์บอกว่าเธอได้ไปสู่ภพภูมิอื่นแล้ว  ส่วนจะเป็นนรกหรือสวรรค์นั้นเขาไม่ได้นำมาใส่ใจอีก  แค่เธอคืนลูกให้แก่เขา  เพลิงก็ถือว่าอโหสิแก่กันไปแล้ว

            อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ  ชายหนุ่มกลับออกมาจากห้อง  เขาเห็นเงาวอบแวบแถวหน้าบันไดแฟลตเลยแอบดูทางหน้าต่างก่อน  ภาพผู้ชายคนหนึ่งพยุงหญิงสาวที่ท่าทางเมามากเดินขึ้นบันไดแฟลตมาอย่างทุลักทุเล  แสงไฟหน้าแฟลตจับที่ใบหน้าของฝ่ายชายแวบหนึ่ง  ....เต้ย

            หึ...คงไปหิ้วผู้หญิงที่ไหนสักคนมาสินะ  นึกว่าเลือกแต่ผู้ชายอย่างเดียว  ไม่นึกว่ามันจะได้ทั้งหมดแบบนี้..

            คิดแค่นั้นแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก  ชายหนุ่มรอให้สองคนนั้นพ้นขึ้นบันไดไปก่อนถึงได้ออกมาจากห้อง  เขาลืมเรื่องนั้นไปเสียสนิท  แวะออกไปสั่งยำหอยแครงที่ตลาดให้มาส่งพรุ่งนี้ก่อนจะใช้เวลากับการทำงานเต็มที่  ลงเวรมาด้วยความสะโหลสะเหลตอนเช้าตรู่  แวะมาหาเมืองแมนที่ห้องพักก่อนจะไปอาบน้ำเพื่อมาราวน์วอร์ดเช้าต่อ

            “ไม่ได้นอนอีกแล้วล่ะสิ”  เมืองแมนทักทันทีที่เห็นหน้า  วันนี้เจ้าตัวเริ่มแข็งแรงพอจะลุกเดินรอบห้องได้แล้ว  “มานี่มา”  ร่างเล็กกวักมือเรียก

            เขาเดินเข้าไปหา  ตกใจนิดหนึ่งที่จู่ๆอีกฝ่ายก็เขย่งขึ้นมาจูบแก้มเขาเบาๆ แล้วยิ้มให้จนตาหยี  ใบหน้ารูปหัวใจขึ้นสีแดงก่ำ  น่ารักจนอดใจไม่ไหวต้องรวบตัวเข้ามากอดแน่นๆ

            “เดี๋ยวนี้พัฒนานะ”  เขากระซิบกับใบหูข้างนั้น

            “ก็เห็นเหนื่อยๆ เลยอยากเติมพลังไง”  เมืองแมนตอบกลับมาอู้อี้เพราะโดนรัดแน่นกับอกกว้าง  “ปล่อยได้แล้ว  หายใจไม่ออก”  เพลิงกัลป์ยอมคลายวงแขนออกนิดหนึ่ง  คล้องเอวนั้นเอาไว้แนบชิด  แกล้งใช้ปลายคางที่สากด้วยไรหนวดถูขมับอีกคนให้จักจี้เล่น

            “เมื่อคืนเวรเหนื่อยมากเลย”  เขาพึมพำ  “เดินไม่หยุดทั้งคืน”

            “โอ๋นะ  หายเหนื่อยเพี้ยงๆ”  คนพูดเงยหน้าขึ้นพ่นลมปูดๆในปลายคางเขียวครึ้มนั้น  เพลิงกัลป์ขมวดคิ้ว  ก้มลงถาม

            “ไม่ได้ใช่ยาสีฟัน...ใช่มั้ย”  เขาถามขึงขัง  เอ่ยชื่อยาสีฟันยี่ห้อหนึ่งที่มีสรรพคุณลดกลิ่นปากตอนเช้า

            “ปากเหม็นเหรอ”  เมืองแมนตกใจ

            “อืม...”  คนพูดซ่อนยิ้ม  เห็นอีกฝ่ายอ้าปากทดสอบกลิ่นก็ก้มลงไปช่วยทดสอบกลิ่นด้วยเสียเลย  “เดี๋ยวดมอีกทีซิ”  เขาสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นของอีกฝ่าย  สำรวจไปตามไรฟันและกระพุ้งแก้มอย่างเพลิดเพลิน   ดูดเอารสหวานๆที่ปลายลิ้นนั้นออกมาจนเมืองแมนเริ่มทุบเข้าที่อกนั่นแหละถึงได้ปล่อย   “หอมชื่นใจ”  เขาพูด

            “แกล้งกันนี่”  เมืองแมนดันตัวออก  คราบน้ำใสๆเปื้อนมุมปาก  เจ้าตัวเช็ดเข้ากับเสื้อกาวน์ของเขาหน้าตาเฉย  “อยากทำเปื้อนดีนัก”

            “น้ำลายของมึงไม่น่ารังเกียจหรอก”  เพลิงกัลป์พูดตรงๆ  “ขนาดตอนมึงถอดท่อช่วยหายใจออกมาใหม่ๆ  อาเจียนออกมากูยังโกยด้วยมือเปล่าได้เลย  แค่นี้สบายมาก  อึของมึงกูก็เช็ดมาแล้ว...ตอนที่มึงไม่รู้สึกตัวนั่นแหละ” 

            เมืองแมนหน้าแดง  บอกไม่ถูกว่าความรู้สึกข้างในนี้มันคืออะไร  รู้แต่ว่าเขาดีใจเหลือเกินที่ยังมีโอกาสอยู่ต่อเพื่อได้เห็นหน้าคนๆนี้  ยกมือขึ้นแนบใบหน้าโทรมคล้ำเพราะไม่ได้นอนนั้นอย่างเบามือ  เห็นความเหนื่อยล้าแฝงอยู่ทุกริ้วรอยบนใบหน้าก็รู้สึกสงสารเป็นกำลัง

            “ขอบคุณมากนะ...สำหรับทั้งหมดที่ทำให้”  เขาพูด  สบตาสีน้ำตาเข้มจัดคู่นั้นนิ่งนาน  เห็นเงาของตัวเองสะท้อนกลับมา   หัวใจเต้นแรงเป็นจังหวะหนักแน่น  ความจริงที่เขาอยากบอกตั้งแต่วันแรกที่ฟื้นแล้ว  ความรู้สึกในใจที่นึกเสียดายว่าไม่เคยได้พูดออกไปเลย...

            “กูรักมึงนะ”

            เมืองแมนอ้าปากค้าง  คนพูดประโยคนั้นดันไม่ใช่เขา  กลับเป็นคนตัวสูงแทน  แย่งพูดกันดื้อๆแบบนี้ทำเอาคนป่วยหน้าง้ำ  ย่นหน้าใส่คนที่เปล่งเสียงหัวเราะดังลั่นห้องเพราะเดาใจอีกฝ่ายสำเร็จ

            “ฮ่าๆ  โธ่  ขอโทษๆ  ไม่เอาไม่งอนสิ  ไม่ได้ตั้งใจเลย”  เพลิงกัลป์เหนี่ยวเอวของอีกฝ่ายเอาไว้ไม่ให้ผละหนีไปไหน  “ก็เห็นมองหน้าก็เลยอ่านสายตาดู  ได้แบบนั้นจริงๆนี่  ไม่เอา ไม่ทำจมูกบานสิ”  ชายหนุ่มพูดแกมหัวเราะ  “ขอโทษๆ  เอ้า  พูดใหม่ไหม  พูดใหม่อีกทีนะ”

            “ไม่พูดแล้ว  จะไปไหนก็ไปเลย”  เมืองแมนสะบัดเสียง

            “ไม่โกรธสิ  ขอโทษแล้วไง  พูดหน่อยนะ  อยากฟัง”

            “ไม่พูดแล้ว”  เมืองแมนยืนยัน  หมดอารมณ์จะพูดด้วยแล้ว  เบื่อจริงๆคนอะไร  ทีตัวเองจะซึ้งเขายังไม่เคยขัดคอเลย  ทีเขามั่งทำไมต้องทำให้มันล่มด้วยเนี่ย  หงุดหงิดจริงๆ

            เพลิงกัลป์หัวเราะจนเหนื่อย  ยิ่งเห็นคนป่วยงอนเขาก็ยิ่งกลับมีความสุข  ถ้อยคำที่เมืองแมนไม่ได้บอกแต่กลับแสดงออกมาผ่านแววตาโดยไม่ปิดบังนั้นทำให้หัวใจของเขาพองฟูเสียยิ่งกว่าลูกโป่งอีก  พิศดูร่างผอมที่มีหน้าท้องกลมๆนั่งหน้าหงิกอยู่บนเตียงมีผ้าห่มคลุมขึ้นมาถึงคอแล้วก็ยิ่งเอ็นดู

            “ถ้าไม่หายโกรธ  อดกินนะยำหอยแครง”  เขาพูด

            ได้ผล  เพราะอีกคนหันหน้ามาทันที  ดูเหมือนจะลืมเรื่องที่โกรธกันไปสนิท

            “ซื้อมาแล้วเหรอ”

            “หายโกรธยังล่ะ”

            “เห็นแก่ลูกอยากกินหอยแครงหรอกนะ”  เมืองแมนพูด

            “ลูกหรือแม่  เอาดีๆ”

            “เอ๊ะ!”  คนท้องเริ่มขมวดคิ้วอีกรอบ  เพลิงกัลป์เลยยอมไม่ไปแหย่อะไรอีก  เขากลับออกมาจ่ายเงินให้แม่ค้าในตลาดที่เอาของที่สั่งไว้เมื่อคืนมาให้  แถมด้วยยำไข่ปลาหมึกที่เขาอยากกินเองอีกถุง

            ได้กินพอหายอยากแล้วเมืองแมนก็อารมณ์ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว  คนท้องกินไปเพียงสองสามคำที่เหลือก็ตกเป็นของคนเป็นพ่อล้วนๆ  เพลิงกัลป์ซัดเรียบภายในไม่กี่นาทีก่อนจะกลับมาอาบน้ำที่แฟลต

            กำลังแต่งตัวอยู่อย่างอารมณ์ดี  เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น  ชายหนุ่มชะโงกไปดูที่หน้าจอ  พอเห็นชื่อคนโทรมาความกังวลก็พุ่งขึ้นทันที

            “ครับพ่อ”

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท31 20/6/61 p53
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 24-06-2018 14:51:37

   







            “แม่เองจ้ะเพลิง  เป็นยังบ้าง  หายเงียบไปนานเชียว”  เสียงของมารดาเจื้อยแจ้วมาตามสาย  “พ่อเขาบ่นถึงเราไม่เลิก  แต่ไม่ยอมโทรเอง  แม่ก็เลยโทรมาถามข่าวคราวน่ะจ้ะ”   เขาได้ยินเสียงผู้ชายถอนหายใจเฮือกอยู่ปลายสาย  บอกได้เลยว่าพ่อจะต้องนั่งฟังอยู่ข้างๆแม่ด้วยแน่ๆ

            “ผมสบายดีครับแม่  เรื่อยๆ”  เขาโกหก  เรื่องที่เขาเข้าโรงพยาบาลเพลิงก็ขอทุกคนเอาไว้ว่าอย่าบอกพ่อแม่เขา

            “เห็นบอกว่าจะกลับมาบ้านไม่ใช่หรอจ้ะ  เมื่อไหร่จะมาล่ะ  พ่อแม่คิดถึงแล้วนะ  ไม่ได้เจอหน้าลูกหลายเดือน”

            “มันเอาแต่ติดสาวน่ะสิ  จะไปมีอะไร”  เสียงพ่อแทรกมาด้วย

            “ผมอยู่เวรยุ่งมากเลยครับ  นี่ก็พึ่งลงเวรมายังไม่ได้นอนเลยทั้งคืน”  เขาพูด  “คิดถึงพ่อกับแม่มากครับ”

            “มันก็พูดไปเรื่อย”  เสียงพ่อดังขึ้นอีก  “เอ๊ะ  คุณนี่จะไปว่าลูกมันทำไม  มันทำงานมาเหนื่อยๆ”  เสียงแม่เขาหันไปพูดกับพ่อดุๆ  ก่อนจะเปลี่ยนเสียงมาคุยกับลูกชายต่อ  “เพลิงเหนื่อยก็ไปพักก่อนเถอะลูก  ไม่มีอะไรหรอก  แค่คิดถึงเฉยๆ”

            “ทำไมไม่บอกมันไปเลยว่าจะลงไปหาอาทิตย์หน้า”  พ่อพูดเสียงดัง  คนเป็นลูกตกใจจนเกือบทำโทรศัพท์มือถือตก

            “ว่าไงนะครับ  พ่อแม่จะมาหรอ”

            “ก็บอกว่าอย่าเพิ่งบอกลูก  เอ๊ะคุณนี่ยังไง”  เสียงแม่โวยวายเอากับพ่อแล้วก็กลับมาพูดกับเขา  “เพลิง....แม่กับพ่อว่าจะไปเยี่ยมลูกเสียหน่อยน่ะ  ไม่ได้เจอกันนานคิดถึง  จะได้ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาด้วย”

            “จะไปดูว่ามันซุกเมียเอาไว้ที่นู่นหรือเปล่า”  พ่อพูดขึ้น

            “โธ่พ่อ  ไม่มีอะไรหรอกฮะ  ที่นี่ไม่ค่อยมีที่เที่ยวหรอก  จะมาทำไมนั่งรถเหนื่อยเปล่าๆ  เดี๋ยวผมไปหาเอง”  ชายหนุ่มรีบพูดเร็วปรื๋อ  “เชียงใหม่น่าเที่ยวกว่าตั้งเยอะ”

            “แม่อยากไปหาลูกจ้ะ  ไม่ลำบอกอะไรหรอก  มีคนขับรถพาไป  พ่อแม่นั่งกันเฉยๆ”

            “อย่าเพิ่งมาดีกว่าครับ   ช่วงนี้ผมงานยุ่งมากด้วย  ถ้ามาก็คงไม่มีเวลาไปเที่ยวด้วยกันหรอกครับ”  ลูกเริ่มกระสับกระส่าย  เขายังไม่ทันตั้งตัวเลยนะ

            “ไม่มีเวลาพาเที่ยวก็ไม่เห็นเป็นไร  พวกแม่ไปกันเองได้  แค่เห็นหน้าลูกหน่อยก็โอเคแล้วจ้ะ  น้องน้ำฟ้าเขาก็จะไปด้วยนะคราวนี้   แต่ลุงวิเชียรเขาไม่ได้มาด้วยกันหรอก  รายนั้นยังจัดการส้มสูกลูกไม้ไม่เสร็จ”   คนฟังตาเหลือก  ลุงวิเชียรเป็นเพื่อนสนิทของพ่อ  มีลูกสาวอยู่คนเดียวชื่อน้ำฟ้า  คนที่พ่อแม่หมายมั่นปั้นมือจะให้แต่งกับเขานั่นแหละ

            “แล้วงานของพ่อเรียบร้อยแล้วเหรอครับ  ปางไม้ของพ่ออีก”

            “โอ๊ย  พ่อมีคนดูแทนเยอะแยะ  ไม่ต้องมาเป็นห่วงเอาตอนนี้หรอกไอ้เพลิง  ทีฉันให้แกเรียนจะได้มาช่วยงานที่บ้านยังไม่ยอม  ตอนนี้ล่ะทำมาเป็นพูด”

            “โธ่  พ่อครับ”  เพลิงกัลป์ปวดหัวขึ้นมาจริงๆ  “พ่ออย่าเพิ่งมาให้เหนื่อยเลยนะ  ผมพูดจริงๆ  เดี๋ยวผมไปหาเองที่บ้านนั่นแหละ”

            เขาพยายามโน้มน้าวอีกหลายคำจนในที่สุดมารดาก็ตัดบท  บอกว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันอีกที  ชายหนุ่มครุ่นคิดเรื่องนี้ไปทั้งวันจนกระทั่งเมืองแมนสังเกตเห็นในตอนเย็น

            “มีอะไรหรือเปล่า  เห็นทำหน้าเครียดๆ”  คนป่วยกระซิบ  เหลือบมองแม่กับน้องสาวของตัวเองที่นั่งปอกผลไม้กันอยู่ใกล้ๆนั้น  “หรือว่าอึดอัด...แม่กับน้อง?”

            “เปล่า  ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก  ไว้ค่อยคุยกันอีกที”  เพลิงกัลป์ตอบกลับไป  เข้าไปช่วยมารดาของฝ่ายนั้นปอกมะม่วง

            เมืองแมนมองตาม  เขาคิดว่าเพลิงกัลป์เข้ากับครอบครัวของเขาได้ดีพอสมควร  แม่เอ็นดูเพราะฝ่ายนั้นพูดเก่ง  เอาใจผู้ใหญ่เก่ง  ส่วนน้องสาวไม่ต้องพูดถึง  รายนั้นเป็นแฟนคลับพี่เพลิงมาก่อนจะเจอหน้าเสียอีก  ถ้าอย่างนั้นเพลิงกัลป์กังวลอะไรอยู่อีก  ถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็  เห็นทีจะเป็นเรื่องลูก

            เมืองแมนวางมือลงบนหน้าท้องอย่างที่ชอบทำบ่อยๆในระยะหลัง  รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวเบาๆภายในนั้น  หัวใจเต็มตื้น...ความรู้สึกว่าจะต้องปกป้องดูแลไม่ใช่แค่ชีวิตของตนเอง  หากแต่มีใครอีกคนในท้องด้วยนั้นเป็นความรู้สึกแสนพิเศษ  ถ้าให้อธิบายก็คงอธิบายออกมาไม่ถูก

            รอจนเพลิงกัลป์ไปส่งแม่กับน้องที่โรงแรมแล้วกลับมาหา  เมืองแมนถึงได้พูดขึ้น

            “แม่เป็นห่วงถ้าเราจะย้ายไปเชียงใหม่กัน”  เขาเห็นความเคร่งเครียดในแววตาของคนฟังได้ทันที  แสดงว่าคงเป็นเรื่องนี้นั่นเองที่กวนใจอีกฝ่ายอยู่

            “กูก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่”  ฝ่ายนั้นตอบกลับมาเบาๆ  เดินมานั่งบนเตียงข้างตัว  “มึงอยากไปเชียงใหม่หรือเปล่าเมืองแมน  หรือว่าอยากกลับบ้านมากกว่า”  คนฟังเงียบไป  “ตอบมาตามตรงก็ได้  จะได้ช่วยกันคิดหาวิธี”

            “ความจริงกูก็อยากจะกลับบ้านอยู่หรอกแต่ว่า...”  เมืองแมนกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ  “มึงจะไปกรุงเทพฯกับกูด้วยเหรอ”

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจยาว  ดึงตัวอีกฝ่ายมากอดเอาไว้หลวมๆ

            “กูคุยกับอาจารย์คริสแล้ว  อาจารย์เห็นว่าเคสมึงควรจะต้องอยู่ในมืออาจารย์แพทย์  ยิ่งเป็นโรงเรียนแพทย์ยิ่งดี  ถ้าเป็นแบบนั้นที่กรุงเทพฯน่าจะดีที่สุดแต่ว่ากูก็อยากให้มึงไปอยู่ที่บ้านกูมากกว่า  คนเยอะน่าจะดูแลกันได้ง่ายกว่า  อาจารย์คริสแกก็บอกว่าที่นั่นมีอาจารย์สูติที่แกรู้จักอยู่  กูเองก็จบมาจากเชียงใหม่พอรู้จักอาจารย์อยู่บ้างไม่น้อย”

            เมืองแมนอึ้งไปนาน  คำพูดของมารดากลับเข้ามาความคิด  เขาไม่เคยรู้จักครอบครัวของเพลิงกัลป์มาก่อนเลย  จู่ๆไปอยู่จะอยู่ได้เหรอ  แถมยังตั้งท้องผิดแผลกมนุษย์ทั่วไปเขาอีก

            “แม่คงเป็นห่วง”  แมนพูด

            “แล้วมึงล่ะ  คิดว่ายังไง  ถ้ากูชวนไปอยู่เชียงใหม่มึงพร้อมจะไปด้วยกันไหม  หรือว่าถ้าอยากกลับบ้านมากกว่า  กูก็ยอมนะแมน”  เพลิงกัลป์พูดเสียงอ่อน  เก็บเรื่องที่พ่อแม่เขาจะมาหาถึงที่นี่เอาไว้ก่อน  บางทีการให้แมนกลับไปอยู่ที่บ้านระหว่างที่เขาเคลียร์กับพ่อแม่ก็น่าจะเป็นทางออกที่ดี

            “กู...”  เมืองแมนอ้ำอึ้งอยู่นานในที่สุดก็พูดออกไป  “ถ้ากูกลับไปอยู่บ้าน  แล้วมึงจะมาอยู่ด้วยใช่มั้ย”  พูดไปแล้วก็หน้าร้อนผ่าว  เมืองแมนซุกหน้าลงกับซอกไหล่ของอีกฝ่าย  รู้สึกได้ว่าคนฟังหัวเราะเบาๆ  เพลิงกัลป์เอื้อมมือมาเชยคางของเขาขึ้น

            “กลัวโดนทิ้งหรอ”  ฝ่ายนั้นเดาใจได้ตรงเผงจนเมืองแมนต้องหลบตาไปทางอื่น

            “เปล่าซะหน่อย”

            “ถ้ามึงไม่อยู่  กูก็เที่ยวสนุกไปเลยสิ”  คนพูดหัวเราะ  พอเห็นคนฟังหน้างอ  ตาชักแดงๆก็รีบพูดต่อ  “พูดเล่นน่า  จนป่านนี้แล้วใครจะไปมีกะจิตกะใจเที่ยวอีก  คิดถึงตายเลย  ถ้ามึงกลับไปอยู่บ้าน  กูก็ต้องตามไปอยู่ด้วยก็เท่านั้นเอง  ติดตรงที่แม่ของมึงจะยอมหรือเปล่านั่นแหละ”

            “แล้วพ่อแม่ของมึงล่ะ”  เมืองแมนถามขึ้นบ้าง  อีกคนเงียบไปทันทีจนเขาใจเสีย

            “พ่อแม่กูเดี๋ยวเคลียร์เอง  ไม่ยากหรอก”  เพลิงกัลป์พูด  แต่เขาก็ดูออกว่าอีกฝ่ายเพียงแต่พูดปลอบใจเขาเท่านั้น  “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ  กูโตแล้ว  รับผิดชอบชีวิตตัวเองได้  พ่อกับแม่ไม่มีผลอะไรหรอก  ถ้าเรื่องแค่นี้กูยังจัดการไม่ได้  แล้วจะดูแลมึงกับลูกได้ยังไง”

            “กูไม่อยากให้มึงทะเลาะกับพ่อแม่หรอกนะ”

            “กูทะเลาะกับพ่อทุกวันแหละ  ไม่เรื่องโน้นก็เรื่องนี้  มึงไม่ต้องเป็นห่วง  ต่อให้ไม่มีเรื่องมึง  กูก็ทะเลาะอยู่ดี  มันเป็นวิธีกระชับความสัมพันธ์พ่อลูกของบ้านกูน่ะ”  เพลิงกัลป์หัวเราะหึๆ  ลูบต้นแขนขาวเนียนเต็มมือนั้นเล่น  “อย่าคิดมากไปเลย  แค่ได้ยินว่ามึงอยากอยู่กับกูแค่นี้ก็ดีใจจะตายแล้ว  เรื่องอะไรเข้ามาก็ไม่เกี่ยง  ค่อยๆแก้ไปเดี๋ยวก็เข้าที่เอง”

            “พูดดีตลอด  มิน่าสาวถึงเคลิ้ม”

            “แล้วเคลิ้มมั้ยล่ะ”

            “ม่าย”  เมืองแมนลากเสียงแล้วดิ้นหนีเพราะอีกฝ่ายแกล้งไซ้คอเขาเล่น  ริมฝีปากกับตอหนวดแข็งๆระคายผิวปนจักจี้  เมืองแมนหัวเราะจนเหนื่อยจบลงที่ฝ่ายนั้นแนบใบหน้าลงกับหน้าท้องของเขา  ทำท่าเหมือนจะหลับลงตรงนั้น  “ง่วงก็ไปนอนสิ”  เขาไล่ไปนอนพัก

            “ง่วง  แต่ก็อยากอยู่ตรงนี้ต่อ”  คนพูดจูบที่หน้าท้องของเขาเบาๆ  “ว่ายังไงครับคนดีของพ่อ  วันนี้เต้นสนุกไหม  เต้นท่าอะไรครับ”  เขาพูดกับคนข้างในท้องของเมืองแมน  “พรุ่งนี้อยากกินอะไรเอ่ย  ข้าวไข่เจียวไหมพ่อได้หาง่ายๆหน่อยๆ”

            “แหม”  คนเป็นแม่ค้อนนิดหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ

            “คิดถึงหนูจังเลย  เมื่อไหร่จะออกมาเจอหน้ากันนะ  แต่เดี๋ยวๆ  ไม่ต้องรีบออกมาก็ได้ลูก  อยู่ให้ครบเก้าเดือนก่อนนะครับตัวเล็ก  ไม่ต้องรีบนะ”  เมืองแมนเกือบหัวเราะออกมา   อีกฝ่ายขมวดคิ้วมุ่น พูดย้ำอีกรอบคงกลัวว่าลูกตัวเองจะบ้าจี้คลอดก่อนกำหนดเข้าจริงๆ  “โตเป็นพี่ใหญ่แล้วค่อยออกมานะครับ”

            “ประสาท”  เมืองแมนด่าแบบไม่มีเสียง

            “อยากจะเตรียมของเสียตอนนี้เลยแต่โบราณเขาว่าห้ามเตรียมของเอาไว้ก่อน   ไม่เป็นไรลูก  เดี๋ยวพ่อจะดูๆเตรียมไว้  พอหนูคลอดปุ้บก็ซื้อได้เลยไง  ดีไหมครับ  ชอบสีอะไรลูก   ลูกชายก็ต้องสีฟ้าๆน้ำเงินๆเท่ๆเนอะ”

            “รู้ได้ไงว่าผู้ชาย”  เมืองแมนถามลอยๆ

            “ดูก็รู้แล้ว”  เพลิงกัลป์ตอบอย่างมั่นใจ  “เตะเก่งขนาดนี้”

            “อัลตราซาวน์ก็ไม่เห็นเพศ   ถ้าได้ลูกสาวจะหัวเราะให้ฟันหักเลย”  เมืองแมนพูด  ตอนแรกเขาก็ไม่ได้อะไรกับเพศลูกนะ  แต่พอเห็นอีกคนอยากได้ลูกชายมากก็เลยชักหมั่นไส้  อยากให้คลอดออกมาเป็นลูกสาวเสียเลย

            “ถ้าได้ลูกสาวพ่อคงกลุ้มใจมากแน่ๆ”  คนพูดทำหน้าเครียด  “ขืนออกมาน่ารักเหมือนแม่ทำไง  พ่อไม่ต้องพกปืนไว้ที่บ้านเลยเรอะ”

            “น่ารักอะไรเล่า”  เมืองแมนท้วงเสียงเขียวแก้เขิน

            “เอาเถอะ  จะเป็นเพศไหนพ่อก็รักทั้งนั้น  เรื่องเพศไม่สำคัญอะไรหรอก  แล้วแต่ความชอบของหนูเลย  เพราะเรื่องนี้พ่อพิสูจน์มาด้วยตัวเองแล้ว”  เขาเงยหน้าขึ้นสบตาคนที่นั่งหน้าแดงอยู่ยิ้มๆ  “แค่หนูเป็นคนดี ไม่ทำความเดือดร้อนให้ใครก็พอแล้ว”

            “พูดเหมือนคำขวัญวันเด็ก”  เมืองแมนค่อน  “ลูกยังไม่ทันออกมาเลยพูดไปโน่นแล้ว”

            “เอ้า  ก็บอกแล้วไงว่าต้องคิดไกลๆ  นี่กูยังคิดอยู่ว่าจะให้ลูกเรียนหมอดีไหม   ถ้าลูกเป็นผู้หญิง  กูว่ามันงานหนักไปหน่อย  แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็ดีเหมือนกัน”

            “ตัดกลับมาที่หกเดือนก่อนได้มั้ยครับคุณพ่อ”  เมืองแมนดึงอีกฝ่ายกลับมาจากฝันหวาน  “ตกลงจะคลอดที่ไหน  จะไปอยู่ยังไง  คิดออกหรือยัง”

            “เออ...ขอไปคิดก่อน  เดี๋ยวมาบอกอีกที”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นจากเตียง  ไม่ลืมจุมพิตบอกราตรีสวัสดิ์ทั้งแม่และลูก   “ฝันดีนะครับ”

            เมืองแมนพยักหน้าดึงผ้าห่มขึ้นจนถึงคอ  เขาหลับตาลง  ยังรู้สึกถึงฝีเท้าของคนในห้องที่ยังเดินกลับไปกลับมาอยู่นานกว่าจะเข้านอนที่โซฟาข้างๆนั่นเอง  ตัวเขาเองกว่าจะหลับได้ก็อีกพักใหญ่  ได้แต่คิดเทียบผลดีผลเสียในสมอง  เพลิงกัลป์ก็คงคิดหนักไม่ต่างกัน

            ลึกสุดใจนั้นเมืองแมนยังหวังว่ามันจะมีทางออกที่ดี  เขาคิดว่าพ่อแม่ของเพลิงกัลป์คงจะยอมรับตัวเองกับลูกในท้องได้  เพราะถึงอย่างไรก็เป็นหลานของพวกท่าน  คงไม่ใจร้ายเสือกไสไล่ส่งกันหรอก  หรือถ้ามีปัญหาจริงๆ เขาก็มั่นใจว่าตัวเองสามารถพาลูกกลับบ้านได้

            คงต้องรอฟังความเห็นของเพลิงกัลป์อีกที  มาถึงจุดนี้คงไม่มีอะไรดีไปกว่าช่วยกันคิดและพากันไปให้ถึงฝั่ง  หวังว่าจะมีวันนั้น...วันที่เราอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูกเสียที

            เมืองแมนผล็อยหลับไปโดยไม่ฝันอะไรเลยในคืนนั้น

            ................................................................

            มาต่อแล้วจร้า   

            เออดีใจมากเลยอ่ะที่มีคนอ่านมากขึ้นขนาดนี้   เกินคาดมากๆๆๆ  ประทับใจมากเลยค่ะ  ขอบคุณมากเลยนะคะที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้   ปลื้มมากกกกกกก  มีกำลังใจเขียนสุดๆอ่ะ  ไม่นึกว่าเรื่องเรื่อยๆมีผีด้วยแบบนี้จะมีคนอ่าน 555555 ดีใจจริงๆ

            มาถึงตาบ้านเพลิงแล้ว  จะเป็นไงต่อ  เจอกันตอนหน้านะคะ

            #แฟนหมอแมน

           

           

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: hunhan ที่ 24-06-2018 15:15:25

จริงๆก็กลัวใจทางบ้านเพลิงเหมือนกัน
แต่ถ้าทั้งสองคนรักกันแล้ว ยังไงก็จะผ่านไปได้ค่ะ สู้ๆๆๆ
#ไม่อยากจะบอกว่ารอเรื่องนี้ทุกวัน555 :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-06-2018 15:17:56

ดีใจคราวนี้มาเร็ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 24-06-2018 15:19:01

แล้วที่บ้านเะลิงจะยังไงหนอออ. หนี้ตามเลยจบข่าวว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 24-06-2018 15:28:41

ขอให้บ้านเพลิงผ่านไปด้วยดีเถอะ. เพลิงดูแลแมนกับเบบี๋ด้วยนะ เป็นหัวหน้าครอบครัวแล้วต้องเข้มแข็งนะ
ปล.ดีใจมากค่ะที่มาต่อ แอบเข้ามาดูทุกวันเลย รักษาสุขภาพค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-06-2018 15:33:21

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 24-06-2018 15:33:40

มาม่าเยอะจัง
กินไม่หมดซะที
คุณแม่กังวลไม่ดีนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 24-06-2018 15:36:14

หมดห่วงเรื่องหลานแล้วก็ต้องมาตุ๊มๆต่อมๆกับพ่อแม่เพลิงแทน ดูแล้วเหมือนจะไม่ง่ายเหมือนแม่แมน  :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 24-06-2018 15:50:53

อุปสรรคสุดท้ายมาแล้ว สู้ๆนะเพลิง & แมน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 24-06-2018 15:52:01

กลัวอิน้ำฟ้าชะนีหาผัวเองไม่ได้มาก กลัวมันมาแบบแอ๊บ กังวลไปหมดจ้าตอนนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-06-2018 16:00:16

เอาละสิ.........แย่แลย
พ่อแม่เพลิงหาสาวให้เพลิงแล้วด้วย

เพลิงไม่ได้ควงสาว แต่มาควงหนุ่ม
แถมมีหลานให้ปู่ ย่าซะด้วย
ปู่ ย่า คิดถึงความสุขของลูกเป็นสำคัญเถิดนะ  ไม่งั้นดราม่า มาแน่ๆ 
กลัวคิดแต่เอาแค่หลานน่ะ   พรากแม่พรากลูก บาปมากๆ

เพลิง  แมน     :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-06-2018 16:10:07

เพลิงก็บอกพ่อแม่ไปเลยเรื่องแมนกับลูก ยิ่งปล่อยเวลาไปนานๆจะยิ่งแย่นะ



 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 24-06-2018 16:14:56

ตกใจพ่อแม่เพลิงจะมาเยี่ยม แถมจะพาสะใภ้มาด้วย
คู่นี้กว่าจะผ่านแต่ละด่าน คนอ่านเสียน้ำตาไปหลายปี๊บ
ดีใจที่มาเร็วนะจ๊ะ
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 24-06-2018 16:18:35

เพลิง​ต้องรีบตั้งหลักแล้วรีบไปคุยกะที่บ้านนะ​ ทีนี้จะได้ไม่มีอุปสรรค​อะไรแล้ว​ ใกล้จบแล้ว​ แอบใจหาย​

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 24-06-2018 16:20:05

……


น่านนนอ่ะ.   

ผ่านอุปสรรคหลายด่านต่างๆมาเยอะ  อย่างสาหัสสากรรจ์

เหลือด่านสำคัญคือครอบครัวเพลิง ที่น่าจะหนักหน่วงไม่น้อย

เมืองแมนต้องจับมือกับเพลิงไว้อย่างเข้มแข็งและเข้าใจกันนะ

รอติดตามมมน้าาาาา



 :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:



……


.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 24-06-2018 16:28:44

คราวนี้บ้านเพลิงหวั่นใจลึกๆกลัวจะมีดราม่า สงสารทั้งคู่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 24-06-2018 16:35:48

กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกลๆ  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 24-06-2018 17:40:51

อยากให้ถึงตอนหน้าแล้ว หมอเพลิงจะเคลียร์กับทางบ้านยังไง พ่อ แม่จะรับได้ไหม  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 24-06-2018 17:47:48

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-06-2018 17:56:55

ศึกที่บ้านมาแล้ววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 24-06-2018 18:26:36

สนุกกกกกกกกกมากกกกกก รอดูคริอบครังเพลิงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 24-06-2018 19:01:55

แวว มาม่ามาเลย สู้ๆนะคะคนแต่ง :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 24-06-2018 19:04:02

เพิ่งจะโล่งอกเรื่องหลาน มากังวลเรื่องบ้านพ่อหลานอีก กลัวใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 24-06-2018 19:15:51

 :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 24-06-2018 19:30:01

พ่อแม่หมอเพลิงอย่าใจร้ายกับหมอแมนเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 24-06-2018 19:30:14

กลัวบ้านหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 24-06-2018 19:38:08

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเลยว่าอุปสรรคของคู่นี้ยังไม่หมดแน่ๆ แถมอุปสรรคแต่ละอย่างก็เกิดจากคนแวดล้อมทั้งนั้น เห็นใจคู่นี้จริงๆ เอาใจช่วยหมอแมนกับหมอเพลิงให้ผ่านอุปสรรคที่บ้านหมอเพลิงได้ด้วยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 24-06-2018 19:42:29

ขนาดเรื่องของผีหมอหลินที่ว่าหนักหน่วงแล้วยังผ่านไปได้ เรื่องพ่อแม่ก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีน้า
สู้ๆนะคุณพ่อคุณแม่ แล้วลูกชายตัวน้อย(แอบลุ้นให้ได้คุ๋พ่อเพลิงได้ลูกชาย)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 24-06-2018 19:49:13

ขอให้ฝั่งบ้านตาเพลิงผ่านไปได้ด้วยดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 24-06-2018 20:06:34

 :hao5: :hao5: :hao5:  งือออออออ ดีใจจจจจ แม่เพลิงก็ดูใจดีนะ พ่อก็ดูกวนๆหน่อย คงไม่มาม่าแบบบิ๊กแพ็คหรอกเนอะ เอาช้างน้อยก็พอ
ส่วนน้องน้ำฟ้าคะ  แนะนำเต้ย ค่าาาาา  เอาเต้ยไปเลยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 24-06-2018 20:19:53

พ่อแม่เพลิงอย่าใจร้ายเลยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 24-06-2018 20:42:37

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Elf_Carat ที่ 24-06-2018 20:44:06

 :mew2: :mew2: ขอให้ได้รักกันดีๆ เถอะนะ หวานกันเถอะอย่ามีอุปสรรคมากมายเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 24-06-2018 21:45:28

อย่าใจร้ายเลยนะคะ ภาวนาผ่านเรื่องร้ายมาเยอะแล้วขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: DARALIS ที่ 24-06-2018 22:09:26

จับมือกันแน่นๆนะ ปัญหาน่ากลัวความเป็นความตายก็ผ่านมาหมดแล้ว เรื่องพ่อแม่เพลิงขอให้ผ่านไปได้ด้วยเถอะ :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 24-06-2018 22:28:01

เฮ้อ!!เหนื่อยแทนเพลิงกับแมนอยากให้มีความสุขเต็มที่เสียทีเหนื่อยกันมามากแล้ว rare case อย่างแมนยิ่งต้องดูแลกันเป็นพิเศษขอให้พ่อแม่ของเพลิงเข้าใจด้วยเถอะนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-06-2018 22:32:18

เราว่าเรื่องพ่อแม่ไม่น่าห่วงนะเพราะทั้งคู่โตจนทำงานเองได้แล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-06-2018 22:36:17

เราว่าเรื่องพ่อแม่ไม่น่าห่วงนะเพราะทั้งคู่โตจนทำงานเองได้แล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 24-06-2018 22:55:28

 ม่าม่าหมอหลินผ่านไป ม่าม่าของครอบครัวเพลิงกัลป์กำลังจะมา หวังว่าจะไม่มากน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 24-06-2018 22:56:20

เพลิงกัลป์ควรบอกครอบครัวได้แล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 24-06-2018 23:02:54

พ่อแม่ของเพลิงมาก็ดี บางทีถ้ารู้ว่ามีหลาน อะไรๆก็คงดีขึ้น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: VaLyn_TM ที่ 24-06-2018 23:15:15

สนุกมากกกกกกกก ไม่คิดว่าจะสนุกขนาดนี้เลยค่ะ
ปกติมักจะไม่ค่อยชอบนิยายเหนือธรรมชาติสักเท่าไหร่
ไม่ใช่อะไรค่ะ อ่านแล้วชอบระแวงเอามาคิดอ่ะ 55

แต่ชอบเรื่องนี้มาก นี่อ่าน1วัน 1คืน จนตามทันตอนล่าสุด (หยุดนอนและกินข้าว55) :กอด1:
เราชอบการเดินเรื่องมากๆ มันแบบชวนให้คิด ให้ติดตาม มันพิศวงอย่างกับอ่านโคนัน
ไหนจะลุ้นว่าเพลิงกับแมนจะรักกันไหม ลูกจะรอดไหม มารผจญจะทำอะไร แล้วผีจะหลอกตอนไหน หลายรสชาติเหลือเกิน
ดีใจมากที่แมนและลูกกลับมา หมดเคราะห์ไปแล้วแต่ยังไม่หมดโศก มรสุมก็จะเข้าอีกลูก คือแบบ.....
แมนเอ๋ย... ชาติที่แล้วทำกรรมไว้เยอะป่ะ กลัวจะเครียดหนักจนแท้งลูกอีก อันนี้แมนทนไม่ไหวแน่
เพลิงต้องเคลียร์ให้ชัดอ่ะ รู้ใจตัวเองแล้ว ผ่านเส้นเฉียดความตายมาแล้ว เรื่องพ่อแม่คงไม่ยากเกินไปหรอก ใช่ไหม?   :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-06-2018 23:40:38

แอบหวั่นใจเรื่องบ้านเพลิงนี่แหล่ะว่าถ้ารู้เรื่องกันแล้วผลจะออกมายังไง เป็นกำลังใจให้เพลิงกับแมนนะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 25-06-2018 00:07:57

อะไรคือตอนที่แล้วดีใจเหมือนปีนถึงยอดเขาเอเวอเรส แต่วันนี้เหมือนถูกถีบลงมากลางทาง555
บอกเลยป้ากลัวใจบ้านพ่อเพลิง เอาใจช่วยทุกคน โดยเฉพาะสะใภ้ใหม่น้องแมนแม่เป้งของป้า รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อค่ะๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 25-06-2018 00:17:21

ปัญหาใหญ่มาแล้วหมอเพลิง พึ่งหวานไปไม่ทันไร...

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-06-2018 00:30:49

 :serius2:


เอาอีกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 25-06-2018 01:12:38

ก่อนหน้าที่จะมาเจอเรื่องนี้ เราจะหาอ่านแต่นิยายที่จบแล้วเท่านั้น และของคนเขียนแค่คนเดียวที่ตามอ่านตอนต่อตอน
แต่ตอนนี้เพิ่มเรื่องนี้อีกเรื่องที่ตั้งหน้าตั้งตารออ่าน
อยากรู้ว่าก่อนจะแฮปปี้เอนดิ้ง จะดำเนินเรื่องแบบไหน
เราไม่ค่อยลุ้นตอนจบนะ เพราะคิดว่าแฮปปี้อยู่แล้ว แต่คาดหวังกับการดำเนินเรื่องรหว่างนั้นมากกว่า
รออ่านนะคะ เพลิงจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 25-06-2018 01:55:50

บ้านเพลิงจะเป็นยังไงบ้าง ที่แน่ๆตอนนี้หน้าบวมแล้วร้องไห้ซบหมอน555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-06-2018 02:07:01

เครียดเรื่องบ้านเพลิงแทน
 :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 25-06-2018 02:27:45

ครอบครัวหมอเพลิงจะว่ายังไงบ้างน้า 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 25-06-2018 03:44:37

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 25-06-2018 06:27:14

 o13 รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 25-06-2018 07:10:36

สมมติ.ถ้าหมอเพลิงขัดทางบ้านไม่ได้ จำเป็นต้องแต่งกับน้ำฟ้า แต่งไปก็เท่านั้นนะเราว่า แต่งไปก็ได้แต่ตัว หมอเพลิงคนใหม่เขามีรักเดียว รักกันปานจะกลืนกินกับแม่ของลูก แถมเห่อลูกยิ่งกว่าอะไรเสียอีก น่าสงสารคนใหม่ คุณปู่คุณย่าก็ไม่น่าจะใจร้ายนะ หลานทั้งคน ให้หมอแมนกลับบ้านกับคุณแม่ไปก่อน หวังว่าจะเป็นข่าวดี จะรอฟังข่าวหมอเพลิงค่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 25-06-2018 09:58:16

เรื่องวิญญาณหมอหลินก็ผ่านมาแล้ว แม่ของแมนก็ผ่านได้ ต่อไปก็เรื่องพ่อแม่เพลิงอีก
โอ๊ยยยย เครียดแทนเลย  ขอให่ผ่านไปได้ด้วยดีน้าา  :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 25-06-2018 15:10:59

กลัวใจพ่อเพลิงมากกว่าแม่ของเพลิงซะอีก ท่าทางจะหัวดื้อน่าดูเลย
จะยอมรับแมนหรือเปล่านะ เฮ้อออออ กลุ้ม :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 25-06-2018 15:42:08

ขอให้ผ่านไปด้วยดีเถอะ ซดมาม่าจนอิ่มแล้วอ่ะ :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 25-06-2018 15:51:32

 :man1:


 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 26-06-2018 01:03:57

 o13ชอบมากกกก เขียนดีมาดค่า o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 26-06-2018 05:59:52

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: มาม่ารอบนี้ท่าจะหนักน่าดู  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 26-06-2018 08:19:03

โอ๊ย... อ่านยาวๆไป3วัน วางไม่ลง
ผ่าน เรื่อง ร้าย ไม่ มากแล้ว.... เจอเรื่องดีดีมั่ง.. สาธุ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 27-06-2018 00:34:18

ดัน ดัน รีบมาเร็วๆน้า มีคนคิดถึงหนักมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Spoypopoy ที่ 27-06-2018 02:33:21

จังหวะนี้คือต้องรีบมาต่อแล้วนะคะเพราะตื่นเต้นมาก กลัวใจบ้านปู่ ย่า แต่ว่าก็ขอให้ผ่านไปด้วยดี(เร็วๆด้วย) เราไม่อยากหวั่นใจนาน 55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: AdLy ที่ 27-06-2018 13:29:52

ฮือออออ สนุกอ่า

อิเพลิง ทำไมน่ารักขนาดนี้ ลืมความหมาในตอนแรกหมดเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: Jiraapp ที่ 28-06-2018 09:16:25

ผีก็เคลียร์แล้ว แต่บ้านเพลิงเนี่ยสิ  :serius2:
สู้ ๆ นะทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 28-06-2018 18:36:45

 :katai2-1: รออ่านตลอด
หวังว่าบ้านของเพลิงจะไม่ร้ายเนอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท32 24/6/61 p56
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 28-06-2018 19:05:04

มารอรับสะใภ้ใหม่จ้าาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 28-06-2018 22:33:05

Internal Love

ตอนที่ 33

You get the best out of others when you give the best of yourself.



 

 

 

 

 

 

            “พ่อว่างหรือเปล่าครับ”  เพลิงกัลป์กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์  “ผมมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา”

            หลังจากนั่งคิดนอนคิดอยู่สองวันเต็ม  ชายหนุ่มก็มองไม่เห็นทางออกอื่นที่จะทำได้นอกจากสารภาพความจริงแก่บุพการีไปตามตรง  ถึงอย่างไรเขากับเมืองแมนก็เรียนจบทำงานหาเลี้ยงตัวเองได้แล้ว   ไม่ต้องพึ่งพาอาศัยพ่อแม่อยู่อีก  ถ้าพ่อกับแม่ของเขายอมรับไม่ได้  ก็คงจะทุกข์ใจบ้างเท่านั้น

            “มีอะไรล่ะ  โทรมาแต่เช้า  เมื่อคืนไม่แฮงก์หรือไง”  เสียงเข้มๆของพ่อตอบกลับมา  คนเป็นลูกกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ

            “ผมเลิกดื่มเลิกสูบมาหลายเดือนแล้วพ่อ”  เขาตอบสั้นๆ  เหลือบตามองคนป่วยที่ยังนอนหลับสนิทบนเตียงนั้นแวบหนึ่ง  “คือ ...พ่ออย่าเพิ่งโกรธผมนะ”

            “อุว๊ะ  ดักคอกันแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ  อะไรล่ะว่ามาเร็วๆ  ไปทำสาวที่ไหนท้องหรือไง”

            “ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ  พ่อจะว่าอย่างไรครับ”  เขากัดฟันพูด  หัวใจเต้นแรงอย่างลุ้นระทึก  ปลายสายเงียบไปครู่ก่อนจะว้ากกลับมาเสียงดัง

            “เห้ย  ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยให้ป้องกันให้ดีๆ  แล้วนี่อะไร  พลาดหรือจงใจ  หรือว่าอะไรเมาล่ะสิท่า  ผู้หญิงเป็นใคร  พ่อแม่เขาไม่เอาเรื่องตายเลยเรอะ”  พ่อร่ายยาวมาอีกหลายประโยคจนเขาหูชา  “....บอกจนปากเปียกปากแฉะแล้ว  สอนเท่าไหร่ไม่จำ...”

            “โธ่..พ่อครับ  ก็ผมไม่ตั้งใจ  มัน...เมา”  ...เกิดอะไรขึ้นบ้างยังจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

            “ก็โทษว่าเมาทุกทีแหละ  ตัวเองขาดสติยับยั้งชั่งใจ  ถือว่าเป็นผู้ชายทำอะไรไม่เสียหายหรือไง  มันก็เสียหายด้วยกันทั้งสองฝ่ายนั้นแหละ  แล้วตกลงแม่สาวนั่นเป็นใครที่ไหน  เด็กเชียร์เบียร์หรือไง”

            คนฟังเหลือบมอง ‘เด็กเชียร์เบียร์’ ที่ยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงอีกรอบก่อนจะถอนหายใจเฮือก

            “ไม่ใช่หรอกครับ  เป็น...เพื่อนผมเอง”

            “โอ๊ย กูล่ะปวดหัวจริงๆ  อ้ายลูกคนนี้หาเรื่องปวดหัวให้กูแต่เช้า....แล้วยังไง  เล่ามาเลยนะ  ไปมีอะไรกันตอนไหน  ตอนนี้ท้องได้กี่เดือนแล้ว”  พ่อซักมาอย่างละเอียด

            “เกือบหกเดือนแล้วครับ”  พอตอบเวลาออกไปเท่านั้นแหละ  เพลิงกัลป์ก็หูชาอีกรอบเพราะบิดาสวดมาตามสายแบบแทบไม่พักหายใจ  “...พ่อเดี๋ยวสิ  ใจเย็นๆ  เดี๋ยวหายใจไม่ทันหรอก”

            “กูไม่เป็นไรหรอกโว้ย  แข็งแรง  แต่แกนั่นแหละเตรียมกระบาลเอาไว้ให้ดี  ทำอะไรเอาไว้  นี่พ่อแม่ฝ่ายผู้หญิงเขาไม่มาเตรียมฟ้องเอาเรอะ  เดี๋ยวนะถามจริง  พรากผู้เยาว์หรือเปล่า”

            “ไม่ใช่ครับพ่อ”  เพลิงกัลป์หัวเราะออกมาได้ครั้งแรก  “บรรลุนิติภาวะแล้ว  มีงานทำด้วยกันทั้งคู่ครับ  ....เขาก็เป็นหมอเหมือนกันกับผม”  เขารีบพูด  “นิสัยก็น่ารักนะพ่อ  คุยกันรู้เรื่องดี”

            “อ้าว  ก็ฟังดูดีนี่”  พ่ออุทาน

            “ใช่ครับพ่อ  ผมรักเค้า”  เพลิงกัลป์พูดเต็มปากเต็มคำ  “ผมอยากแต่งงานกับเค้าครับ”

            “พูดจริงหรือเปล่า”  พ่ออุทานอีกรอบอย่างแปลกใจสุดขีด  “แกเนี่ยนะอยากแต่งงาน....นี่อย่ามาลูกเล่นกับพ่อตัวเองนะ  ฉันรู้ทันแกนะเพลิงกัลป์”

            “ผมพูดจริงครับ  พ่อก็รู้ว่าผมไม่เคยพูดแบบนี้กับพ่อมาก่อน  แต่กับคนนี้....ผมอยากใช้ชีวิตอยู่กับเค้าครับ”  เพลิงกัลป์พูด

            ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง  เดาว่าบิดาคงกำลังงุนงงเพราะนึกไม่ถึงว่าจะมีคำนี้ออกมาจากปากของลูกชายแสนเจ้าชู้ได้

            “นี่เอพริลฟูลเดย์หรือเปล่า   ลูกฉันอยากแต่งงานเนี่ยนะ”  คนสูงวัยอุทาน  “ดูท่าคงต้องเลื่อนทริปให้เร็วขึ้นแล้ว  อยากเห็นหน้าแม่สาวนั่นเต็มทน  คงจะสวยถูกใจแกมากล่ะสิ”

            “ก็...ไม่สวยหรอกครับ  แต่น่ารักมาก”  ลูกตอบกลับมา  “พ่อต้องมาเห็นเอง”

            “ตายห่า  แล้วแม่หนูน้ำฟ้าลูกสาวไอ้วิเชียรฉันจะทำยังไงล่ะ  อุตส่าห์ตกลงกันไว้เสียดิบดีตั้งแต่แกยังเรียนไม่จบ  แบบนี้ตาวิเชียรไม่มาถอนหงอกฉันตายเรอะ”  พ่อเริ่มกลุ้มใจ

            คนเป็นลูกยิ้มกว้าง  เขากะเอาไว้แล้วเชียวว่าพ่อจะต้องเข้าใจเรื่องนี้ได้ง่ายกว่าแม่แน่ๆ  พ่อของเขาถึงจะได้ชื่อว่าเป็นคนหน้าดุเสียงดุ  แต่ก็ดุไปอย่างนั้นเอง  ตัวจริงเป็นคนใจกว้างกล้าได้กล้าเสีย  และเป็นคนที่เข้าใจเขาได้มากที่สุด...มากกว่าแม่ด้วยซ้ำ  อาจเป็นเพราะพ่อก็เคยเป็นคนเจ้าชู้มาก่อนจะกลับใจเมื่อเจอแม่

            “จะทำอย่างไรได้ล่ะพ่อ  นี่ผมก็กลุ้มใจจะแย่อยู่แล้ว  คิดไม่ตกเลยตัดสินใจโทรมาหาพ่อก่อน  รู้ว่ายังไงพ่อก็ต้องช่วยผม”  เพลิงรีบพูดเสียงอ่อน  “เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว  เด็กในท้องก็หลานของพ่อนะ  หลานทั้งคน...พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานไม่ใช่หรอ”

            “เออ  ไม่ต้องเอาเรื่องหลานมาอ้างเลยไอ้ตัวแสบ”  ถึงจะพูดอย่างนั้น  แต่เสียงของพ่อก็อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด  “ฉันขอไปคิดก่อนว่าจะทำยังไง  แกจะบอกเรื่องนี้กับแม่แกเองหรือจะให้ฉันบอก”

            “ผมฝากพ่อบอกได้ไหมครับ   ...ถ้าผมบอกเอง  กลัวว่าแม่จะเป็นลม”

            “แล้วแกไม่กลัวว่าฉันจะตกใจจนเป็นลมเป็นแล้งไปบ้างเรอะ”  พ่อตอบกลับมาอย่างฉุนจัด  “ฉันก็จะหกสิบแล้วนะ  ขยันหาเรื่องมาใส่หัวเหลือเกิน  แล้วนี่ฉันต้องไปเป็นคนไปบอกแม่แกอีก  ตาย..”  พ่ออุทานออกมาราวกับมองเห็นอนาคต  “ต้องโทรเรียกรถโรงพยาบาลเอาไว้เลยหรือเปล่า”

            “แม่จะต้องเข้าใจแน่ๆครับ”

            “เหนื่อยใจจริงๆ  ฉันต้องไปเคลียร์กับลุงวิเชียรแกอีก  ไม่รู้ล่ะ  ...ขอไปดูหน้าเมียแกก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

            “พ่อคงไม่คิดจะจับพวกผมแยกกันหรอกนะครับ  เพราะมันไม่มีทางสำเร็จ  พ่อแม่บังคับผมไม่ได้เพราะพวกผมทำงานกันแล้ว  รับผิดชอบชีวิตตัวเองได้”  เขารีบพูดเร็วปรื๋อ

            “รู้แล้วไม่ต้องย้ำ   ฉันก็ไม่คิดจะไปบงการชีวิตแกหรอก   แค่อยากได้สะใภ้ที่สมน้ำสมเนื้อหน่อยเท่านั้น  ไม่ใช่แกไปคว้าเอาใครที่ไหนก็ไม่รู้มา”

            “พ่อไม่เชื่อมั่นในสายตาของผมหรอครับ”

            “ไม่เชื่อ”  พ่อตอบกลับมาแบบไม่ต้องคิด  “อย่างแกน่ะ  แค่ขาวๆเซกซี่หน่อยก็เอาแล้ว  นิสัยพื้นเพเป็นยังไงไม่สนใจ”

            “ก็นั่นมันแค่คู่ควงนี่ครับ  นี่แม่ของลูกผมนะ”  เพลิงกัลป์ท้วง  “ผมเลือกแล้วครับพ่อ”

            “ไม่ต้องมาทำพูดดีไปหรอก  ฉันรู้จักแกดีที่สุด  เอาไว้เจอกันค่อยว่ากันอีกที  แค่นี้นะจะไปธุระ”  พ่อวางสายไปแล้ว  ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้มมองโทรศัพท์ในมืออย่างครุ่นคิด  นึกอยากรู้ว่าพ่อจะพูดกับแม่อย่างไรบ้าง  และที่สำคัญก็คือ....พ่อกับแม่จะว่าอย่างไรถ้าลูกสะใภ้ของพวกท่านไม่ใช่ผู้หญิง

            แต่กลับเป็นผู้ชาย...แถมยังตั้งท้องได้อีกด้วย

            เอาเถอะ  อย่างน้อยก็โล่งไปได้นิดหนึ่งว่าได้บอกกับพ่อไปบ้างแล้ว  ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนเหยียดยาวบนโซฟา  หลับตาคิดถึงขั้นตอนต่อไปที่จะบอกบิดามารดา

            คนบนเตียงลืมตาขึ้นบ้าง  หันไปเห็นอีกคนส่งเสียงกรนเบาๆออกมาแสดงว่าคงหลับสนิทไปแล้ว  เมืองแมนลุกขึ้นมานั่งพลางถอนหายใจยาว

            ...ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีคู่หมั้นคู่หมายอยู่ก่อนแล้ว  เขาเคยได้ยินมาตั้งแต่สมัยเพิ่งรู้จักกันแรกๆ  เขารู้อยู่เต็มอกว่าอีกฝ่ายกังวลเรื่องนี้พอๆกับเรื่องที่เขาเป็นผู้ชายทั้งแท่ง  วูบหนึ่งที่เมืองแมนชักรู้สึกน้อยใจขึ้นมาว่าทำไมเขาถึงไม่เกิดมาเป็นผู้หญิงเสียให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย  ทำไมจะต้องมาติดอยู่ในเพศสภาพครึ่งๆกลางๆ หญิงก็ไม่ใช่ ชายก็ไม่เชิงแบบนี้ด้วย   ...ราวกับเป็นตัวประหลาด

            บ้านของเพลิงกัลป์อาจจะรังเกียจเขา  ...ไม่แปลก  ลองคิดดูถ้าจู่ๆมีผู้ชายคนหนึ่งมาบอกว่าท้องกับลูกชาย  อันดับแรกถ้าไม่หาว่าบ้า  ก็คงว่าแปลกพิสดารเต็มที  ขนาดเขาเรียนหมอมาตั้งหลายปียังไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนตั้งท้องได้มาก่อนเลย  เรียกได้ว่าฉีกตำราทิ้งหมด  ไม่แน่ว่าพ่อกับแม่ของเพลิงกัลป์อาจจะพากันหัวเราะท้องแข็ง  คิดว่าลูกชายเล่นตลกก็เป็นได้  หรือไม่ก็จับเขาส่งโรงพยาบาลบ้าแทน

            หรือถึงแม้จะพิสูจน์ได้ว่าเขาท้องจริง....แล้วไงล่ะ  พ่อกับแม่ของอีกฝ่ายก็อาจจะไม่ยอมรับอยู่ดี

            ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว  แล้วก็พาลให้ความดันโลหิตสูงขึ้นตามไปด้วย  เมืองแมนเลยอดออกจากโรงพยาบาลในวันรุ่งขึ้นเพราะความดันเริ่มสูงแปลกๆ

            “พี่กลัวว่าจะเกิดจากครรภ์เป็นพิษ  ยิ่งเรามีปวดหัวด้วย  อยู่นอนต่อดูอาการอีกสักคืนเถอะ”  พี่คริสพูดเนิบๆ  ไม่ต้องอธิบายมากเมืองแมนก็เข้าใจดีว่าอาการครรภ์เป็นพิษคืออะไร  อาการส่วนใหญ่ก็คือมีความดันเลือดสูง  ปวดหัว  จุกแน่นใต้ลิ้นปี่  ตาพร่ามัว  ขาบวม  ...เขามีแล้วสองข้อคือปวดหัว  กับความดันพุ่งกระฉูด

            “ผมว่าน่าจะเกิดจากเครียดมากกว่าครับ เลยนอนไม่ค่อยหลับ”  เมืองแมนตอบ ก้มลงมองขาของตัวเองเห็นว่ายังไม่บวมก็ค่อยใจชื้น  “นอนพักแล้วน่าจะดีขึ้นเอง”

            “พี่ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”  อาจารย์ตอบกลับมา  “ยังไงก็เก็บฉี่กับตรวจเลือดเอาไว้หน่อยแล้วกันนะ  ว่าแต่เพลิงกัลป์ไปไหนล่ะ”

            “ไปส่งแม่ผมที่ท่ารถครับ”

            “คุณแม่กลับแล้วเหรอ”

            “ครับ  พอดีน้องสาวต้องกลับไปเรียนต่อ”

            อาจารย์พยักหน้า  อยู่คุยด้วยแก้เหงาอีกนิดหน่อยแล้วก็กลับออกไปจากห้อง  ทิ้งให้เมืองแมนนอนคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปมาอยู่คนเดียว  อดนึกถึงหน้ามารดาที่เพิ่งร่ำลากันก่อนหน้านั้นไม่กี่ชั่วโมงไม่ได้

            “ดูแลตัวเองให้ดีๆนะลูก  เสียดายที่เมย์ยังไม่ปิดเทอม  ไม่อย่างนั้นจะได้อยู่ด้วยกันยาวๆ”  แม่ของเขาพูด  “นี่ทางนู้นก็ยังไม่เรียบร้อย   แม่ล่ะไม่อยากปล่อยให้แมนอยู่ทางนี้คนเดียวเลย”

            “ผมก็ไม่ได้อยู่คนเดียวนะแม่  มีเพลิงด้วยไง”  เขาแข็งใจตอบกลับไป  ฝืนยิ้มไม่ให้แม่ต้องกังวลมากไปกว่าเดิม  “แม่กลับไปพร้อมเมย์เถอะ  น้องเป็นผู้หญิง  อยู่บ้านคนเดียวไม่ไหวหรอก  ทางนี้แมนดูแลตัวเองได้สบายอยู่แล้ว  ไม่ต้องห่วงอะไรเลย  เรื่องที่บ้านของเพลิง...ก็ไม่น่าห่วง  แมนจัดการได้”   เขาพูด

            “แม่ก็ยังเป็นห่วงแมนอยู่ดี  ห่วงหลานแม่ในท้องหนูด้วย   แมนมีอะไรก็ต้องเล่าให้แม่ฟังตามตรงนะ  ห้ามปิดบังแม่นะรู้หรือเปล่า”  แม่ของเขาดักคอ  ขณะที่เมืองแมนก้มลงสวมกอดร่างท้วมแน่น  “แม่เคารพในการตัดสินใจของแมนเสมอ  แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น...ยังไง...กลับบ้านเรานะลูก  หลานคนเดียวแม่เลี้ยงได้”

            เมืองแมนน้ำตารื้น  ยิ้มออกมา

            “ตกลงครับ  ถ้าเกิดอะไรขึ้น  ผมจะบอกแม่คนแรก”

            แม่กลับไปแล้ว  น่าจะไปถึงกรุงเทพฯตอนเย็นพอดี   จู่ๆเมืองแมนก็รู้สึกเปล่าเปลี่ยวขึ้นมา  คิดถึงบ้าน...ทั้งๆที่ความรู้สึกนี้จางหายไปตั้งแต่เดือนแรกที่มาทำงานไกลบ้าน   คงเป็นเพราะความเจ็บป่วยเลยทำให้จิตใจอ่อนแอลงกระมัง

            คนในท้องขยับตัวนิดหนึ่งพอให้รู้สึก  เมืองแมนยิ้มนิดๆ นั่งนับลูกดิ้นไปจนครบสิบครั้งตามที่ได้เรียนมา  อย่างน้อยลูกของเขายังแข็งแรงเต้นเก่งอยู่  เรื่องอื่นค่อยว่ากัน

            เพลิงกัลป์กลับเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยตอนกลางคืนด้วยท่าทางเพลียจัด   ชายหนุ่มอยู่เวรคืนเว้นคืนต่อกันมาหลายวันเพราะชดเชยช่วงที่ป่วยและอยู่แทนเวรสุดท้ายของเมืองแมนด้วย  สีหน้าของอีกฝ่ายเคร่งเครียดจนเมืองแมนไม่กล้าพูดถึงเรื่องที่กำลังกังวลอยู่ในใจ

            “ทานอะไรมาหรือยัง”  เขาถาม

            “กินบะหมี่มาแล้ว  ของพี่พยาบาล”  เพลิงกัลป์ตอบ  ทิ้งตัวลงนั่งแหงนหน้าบนโซฟา  “เหนื่อยจังเลย”  เจ้าตัวพูด  “นี่ขนาดหาเงินเลี้ยงตัวเองอย่างเดียวยังเหนื่อยขนาดนี้  นี่ถ้าเจ้าตัวเล็กคลอดมามีหวัง....พ่อทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตแน่ๆ”

            เมืองแมนเงียบไป

            “เรื่องลาออกของมึงผอ.เซ็นอนุมัติให้แล้วนะ  ต้องจ่ายเงินประมาณสามแสนกว่าบาท  อย่างน้อยเขาก็ใจดีให้หักลบที่ใช้ทุนมาห้าเดือนได้”  เพลิงกัลป์พูดเรื่อยๆ  “ส่วนของกูยังไม่เรียบร้อยเพราะโรงพยาบาลที่เชียงใหม่ยังไม่มีตำแหน่งว่างเลย  ต้องรอคนย้ายออกก่อน”

            “มึงส่งเลขที่บัญชีมา  เดี๋ยวกูโอนเงินให้”  เมืองแมนพูดขึ้นบ้าง

            “เรื่องเงินค่อยว่ากันทีหลัง  มีเวลาใช้คืนกูทั้งชีวิต”  เพลิงกัลป์ตอบ  ลุกขึ้นเดินมาหยุดชิดเตียง  “ส่งแม่ขึ้นรถทัวร์ไปแล้ว  ป่านนี้น่าจะถึงกรุงเทพฯแล้วล่ะ”

            “เมย์เพิ่งไลน์มาบอกว่าถึงบ้านแล้ว”

            “อืม  ค่อยยังชั่วหน่อย”  ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งเบียดข้างตัว  หันหน้าไปมองใบหน้ารูปหัวใจที่ก้มต่ำนั้นแล้วก็ถามขึ้นเบาๆ  “เป็นอะไรไป  คิดถึงแม่?”

            เมืองแมนส่ายหน้า

            “งั้น...คิดถึงกู?”

            “เปล่าสักหน่อย”  เขาตอบ  “อยู่ใกล้กันแค่นี้  จะคิดถึงทำไม  ...กูคิดถึงบ้าน  อยู่ดีๆมันก็อยากกลับบ้าน”  เมืองแมนพึมพำ         

            เพลิงกัลป์ลอบถอนหายใจยาว  เขาเพิ่งคุยกับอาจารย์คริสมาเมื่อครู่นี่เองถึงอาการของเมืองแมน  อาจารย์กำลังกลัวเรื่องครรภ์เป็นพิษอยู่  เพราะความดันของแมนขึ้นสูงมาก  น่าจะมาจากความเครียดของคุณแม่  เลยทำเอาเขาพลอยเครียดไปด้วย  ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบที่ท่อนแขนเนียนนั้นไปมาก่อนจะดึงเข้ามากอดเต็มอก

            “มึงอยากกลับบ้านเหรอแมน”

            “อยาก”  เสียงอู้อี้ตอบกลับมา

            “กูก็อยาก....อยากให้มึงไปที่บ้านกูสักครั้ง”  เพลิงกัลป์กระซิบ

            “พ่อแม่ของมึง”  เมืองแมนพูดแล้วก็นิ่งไป 

            “อย่าเครียดเรื่องนั้นเลย  กู...บอกเรื่องของเรากับพ่อไปแล้ว”

            คำพูดของอีกฝ่ายทำให้คนฟังใจหายวูบ  เมืองแมนดันตัวออกจากวงแขนของคนรัก

            “จริงหรอ  แล้วพ่อว่าอย่างไรบ้าง”  เขาถามละล่ำละลัก

            “พ่อก็ด่านิดหน่อย”  เพลิงกัลป์ตอบยิ้มๆ  ซ่อนความกังวลลึกเอาไว้ในแววตา  “แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก  พ่อกับแม่บังคับอะไรกูไม่ได้อยู่แล้ว  ไม่ต้องห่วง”

            “กูไม่อยากให้มึงทะเลาะกับพ่อแม่  เคยบอกแล้วไง”  เมืองแมนพูด  คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน  เพลิงกัลป์ใช้ปลายนิ้วแตะเบาๆที่หัวคิ้วนั้น

            “อย่าเพิ่งคิดมากไปเลย  เรื่องหนักกว่านี้เรายังผ่านกันมาได้  เรื่องนี้เล็กน้อยจะตายไป  เมืองแมนของกูน่ารักออกขนาดนี้  ทำไมพ่อแม่จะไม่รัก  ไหนจะหลานในท้องอีก  ...พ่อแม่กูน่ะเขาอยากให้กูเป็นฝั่งเป็นฝา  มีหลานให้เขาอุ้มนานแล้ว  เขาถึงได้หาคู่หมายเอาไว้ไง”

            “คู่หมายนั่นเป็นเรื่องจริงสินะ”

            “ใช่...ก็แค่ลูกสาวเพื่อนพ่อน่ะ   หน้าตาก็จืดๆเหมือนเต้าหู้  สู้ปลาคราฟของกูไม่ได้หรอก”  เพลิงกัลป์พูดแล้วหัวเราะออกมา  เมืองแมนย่นหน้า  ยกมือขึ้นทุบคนพูดไปทีหนึ่ง

            “ปลาคราฟที่ไหนจะหล่อขนาดนี้”

            “หล่อ?”  เพลิงกัลป์ปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง  “รู้หรือเปล่าว่าตอนที่เจอหน้ามึงครั้งแรก  กูคิดยังไง”  อีกคนส่ายหน้า  “กูนึกว่ามึงเป็นลูกแม่บ้านมาเก็บห้องที่แฟลตเสียอีก  เล่นใส่เสื้อยืดกางเกงนอนย้วยๆแบบนั้น”

            “หึ  แล้วรู้มั้ยว่ากูเห็นมึงครั้งแรกแล้วคิดยังไง”

            “อืม...ก็น่าจะประทับใจในความหล่อของกูนะ  มึงจ้องกูตาไม่กระพริบเลยนี่”  เพลิงกัลป์ตอบ  ยืดอกขึ้นเล็กน้อย

            “ผิด  กูคิดว่ามึงท่าจะประสาทอ่อนๆ  อย่าไปยุ่งด้วยเลยจะดีกว่า  ต่างคนต่างอยู่ยิ่งดี”

            เพลิงกัลป์ทำหน้าพิกล  ไม่เคยมีใครว่าเขาว่าคล้ายคนเป็นโรคประสาทมาก่อน  นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงได้มีเคืองกันแน่  แต่นี่คนพูดดันเป็นคนที่เขายกให้เสียคนหนึ่งแล้ว  จะทำอะไรเขาก็โกรธไม่ลงทั้งนั้น  ก็เลยได้แต่หัวเราะแห้งๆแทน

            “ประสาทเลยเหรอ  ไม่ขนาดนั้นมั้ง”

            “นี่ยังน้อยไป  เมื่อเทียบกับสมัยตอนแรกๆที่เราเจอกัน”  เมืองแมนตอบ  “แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมากแล้ว...น่ารัก”  คนพูดพูดเสร็จก็ส่งยิ้มจนตาหยีมาให้เขา

            หัวใจของเพลิงกัลป์เต้นผิดจังหวะไปวูบหนึ่งเพราะรอยยิ้มนั้น  เจ้าตัวกระแอมออกมาแก้เขิน  จู่ๆก็ไม่ค่อยกล้าสบตากลมโตวาววับของอีกฝ่ายมากนัก  มันทำให้หัวใจของเขาทำงานหนักกว่าที่เคย  ...ให้ตายสิ  คนอย่างเพลิงกัลป์ในชีวิตนี้เคยเขินนับครั้งได้ด้วยซ้ำ

            ทำไมถึงต้องมาใจเต้นแรงกับแค่คำชมสั้นๆของอีกฝ่ายด้วย  ไม่เข้าใจ

            “อืม   อันนี้รู้อยู่แล้วล่ะ”  เขากลบเกลื่อนอาการ   รีบเปลี่ยนเรื่องไปชวนคุยเรื่องอื่นแทน

            เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าเขาจะสามารถนั่งคุยกับใครสักคนได้นานขนาดนี้  ตั้งแต่เรื่องซีเรียสอย่างการทำงานไปจนถึงเรื่องสัพเพเหระอย่างเช่น  กลัวผ้าที่ตากเอาไว้ไม่แห้งเพราะฝนตก  หรือกินถั่วมาแล้วฟันแตกเป็นต้น  น่าแปลกที่เขาสามารถเล่าเรื่องโง่ๆของตัวเองออกมาให้อีกคนฟังได้โดยไม่ต้องกลัวว่าคนฟังจะมองตัวเองเป็นตัวตลกยังไง

            เป็นครั้งแรกที่เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นคุณหมอหนุ่มรูปหล่อพ่อรวยเสน่ห์แรงอนาคตไกล  แต่กลับเป็นแค่ผู้ชายบื้อๆธรรมดาสักคนที่สามารถนอนกลิ้งบนเตียงได้เป็นวันๆด้วยความขี้เกียจ  และก็หมกกางเกงในใช้แล้วเอาไว้เต็มตะกร้าที่ห้อง  อาจเป็นเพราะเมืองแมนเป็นผู้ชายเหมือนกับเขาหรือเปล่า  เราถึงได้คุยกันถูกคอเหลือเกิน

            “เดี๋ยวคืนนี้ดูบอลกันดีกว่า  กำลังหนุก”

            “ดูบอลอะไรล่ะ  ตาจะปิดอยู่แล้ว  ไปนอน!”  อีกฝ่ายพูดเสียงเขียว  “เร็ว...ลุกจากเตียงแล้วไปอาบน้ำก่อนเลยอันดับแรก”

            “ไม่ไป”  คนตัวใหญ่พูด  ซุกหน้าลงกับหน้าท้องของเขาอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ  “ดูสิครับลูก  แม่เขาไล่พ่ออีกแล้ว  นิสัยไม่ดีเลย”

            “แน่ะ  หาพวก”  เมืองแมนชักขวางคนตัวโตเท่าหมีแต่กลับพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับลูกในท้องได้น่าหมั่นไส้มาก

            “พ่อยังพักไม่ทันหายเหนื่อยเลย  แม่หนูเขาก็เอาแต่ไล่ลงจากเตียงอยู่นั่นแหละ  ไล่มากๆเดี๋ยวตบะแตกขึ้นมาอย่าหาว่าไม่เตือนนะ”  ประโยคท้ายเจ้าตัวลดเสียงลงพูดหงุงหงิงอยู่ในคอ  เมืองแมนขมวดคิ้วฟังไม่ถนัด

            “ว่าอะไรนะ  ไม่ได้ยิน”

            “บอกว่า  ไล่ขนาดนี้  ต้องรีบไปอาบน้ำแล้วล่ะ  ขอบคุณที่เตือนนะ”

            เมืองแมนเบ้ปาก  รู้อยู่หรอกว่าเมื่อกี้อีกคนไม่ได้พูดแบบนี้แน่ๆ  แต่จะไล่ยังไงก็คงไม่มีทางจนมุมง่ายๆ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวทั้งตัวขนาดนี้

            “รู้ก็ดี  ลุกได้แล้ว  ท่านี้มันเมื่อย”  เขาพูด  ขยับตัวพลิกตะแคงแทน

            “เดี๋ยวไว้จะสอนท่าอื่น  รับรองไม่เมื่อย”  เพลิงกัลป์พูดออกมาด้วยแววตาเป็นประกายชวนให้ระแวง

            “ท่าอะไร”  เมืองแมนถาม

            “ก็ท่านอน...ท่านั่ง  อะไรทำนองนี้”  คนพูดยักไหล่  อมยิ้ม  “ไว้ออกจากโรงพยาบาลก่อน  จะสอนให้  รับรองหายเมื่อยเป็นปลิดทิ้ง”

            “ไม่อยากรู้แล้ว”  เมืองแมนรีบปฏิเสธ  ชักจะเดาได้ลางๆว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอะไร  คนแบบนั้นคงไม่พ้นเรื่องอย่างว่าเป็นแน่  รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอ  “ไปอาบน้ำ  ต้องให้พูดกี่รอบ”

            “นี่จะเป็นเมียหรือแม่เนี่ย  ประโยคเมื่อกี้มันประโยคคลาสสิคของแม่กูเลยสมัยเด็กๆ”

            “จริงดิ  แม่กูก็ชอบพูด  เวลานั่งดูการ์ตูนเพลิน”  เมืองแมนหลุดปากออกมาบ้าง

            “งั้นสรุปเป็นเมียเนอะ  อย่าเป็นแม่เลย  ไม่อยากมีแม่คนที่สอง”  เพลิงกัลป์รวบรัดหน้าตาย  “แน่ะ  ไม่ต้องมาเขิน  พี่พูดจริงๆ”  ชายหนุ่มร้องออกมาเป็นเพลงดังเพลงหนึ่ง  “ประสาท?  รู้นะจะพูดอะไร”  เขาดักคอเมื่อเห็นเมืองแมนอ้าปาก

            “ดี  ทีนี้ลุกได้ยัง”

            “ได้  แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

            “นี่ปกติเป็นคนเยอะๆแบบนี้ตลอดเลยหรือเปล่า”

            “ก็เยอะเฉพาะคนที่อยากเยอะด้วย...อยากมีลูกเยอะๆ”

            “เลิกพูดได้แล้ว  โยงเรื่องนู้นเรื่องนี้มั่วไปหมด  ถามจริง...เครียดอะไรอยู่  กูรู้นะว่ามึงเครียดถึงมาชวนพูดเล่นไม่เลิกแบบนี้”  เมืองแมนพูดเสียงจริงจัง

            เพลิงกัลป์ขยับตัวลุกขึ้นยืน  คว้ามือของเมืองแมนมากุมเอาไว้

            “อย่างกูจะเครียดเรื่องอะไรได้  นอกจากเรื่องมึง”

            เมืองแมนพลิกมือกลับเป็นฝ่ายกุมมือใหญ่เอาไว้แทน  เงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายแล้วพูดช้าๆ

            “มีอะไรก็เล่ามาให้หมด  อย่าคิดอยู่คนเดียว  ให้กูช่วยคิดด้วยคน”

            “นี่แหละที่เครียด....มึงหยุดคิดสักพักได้ไหม  ความดันจะได้ลง”  เพลิงกัลป์ตอบกลับมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ   ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบที่ศีรษะทุยปกคลุมด้วยเส้นผมสลวยนั้น  “มึงไว้ใจกูหรือเปล่า?”

            “..............”  เมืองแมนเลิกคิ้ว  แต่ก็พยักหน้า

            “เรื่องพ่อแม่...ถ้าไว้ใจ  ก็ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่กูเอง  เรื่องอื่นก็เหมือนกัน  หน้าที่มึงก็คอยดูแลลูก  ดูแลตัวเองให้แข็งแรง  กินอิ่มนอนหลับไม่ต้องกังวล  กูจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก  ทำได้หรือเปล่า”

            “แต่ว่า...”  เมืองแมนทำท่าจะค้านแต่แล้วก็เงียบไป  “โอเค  ตามนั้น”

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 28-06-2018 22:35:45

            เมืองแมนได้ออกจากโรงพยาบาลในอีกสองวันถัดมา  ความดันเลือดของเขายังไม่ปกตินักเลยต้องกินยาลดความดันไปก่อน  แถมอาจารย์คริสยังให้กลับไปสังเกตอาการต่อที่แฟลตและยังกำชับว่าไม่ให้ว่าที่คุณแม่เครียดอีกด้วย

            ยิ่งกำชับก็ยิ่งเครียด...เมืองแมนคิดในใจแม้จะพยายามผ่อนคลายตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วก็ตาม  กระนั้นความกังวลใจต่ออนาคตก็ไม่วายคอยกระตุ้นเตือนให้คิดมากอยู่เรื่อย  บัดนี้เขาก็ลาออกมาจากแพทย์ใช้ทุนแล้ว  กลายเป็นคนตกงานเต็มตัวที่ได้แต่นั่งมองดูเพื่อนแพทย์ด้วยกันทำงานอย่างแข็งขัน

            ส่วนตัวเขาเองนั้นอุ้มท้องโต  กินยากินอาหารบำรุงสามเวลารอให้เจ้าตัวเล็กออกมาดูโลกเท่านั้น  เวลาผ่านไปแค่สามวันทว่าเมืองแมนกลับรู้สึกเหมือนสามปี  จากคนที่เคยทำงานวุ่นวายทุกวันต้องมานั่งๆนอนๆอยู่ในแฟลตคนเดียว  จะออกไปเดินที่วอร์ดก็อายสายตาของคนอื่นที่มองมา  นานๆถึงจะมีเพื่อนแวะมาเยี่ยมที่ห้องบ้าง  ส่วนเพลิงกัลป์ก็ยังทำงานหนักทุกวัน  จะกลับมาเจอหน้ากันก็แค่ตอนกลางวันและตอนเย็นที่ไม่ได้อยู่เวรเท่านั้น

            ความเครียดที่เมืองแมนรู้ว่ามันค่อยๆสะสมพอกพูนขึ้นเรื่อยๆนั้นมาถึงจุดแตกหักเอาตอนที่จู่ๆ ในคืนวันที่สี่หลังจากออกจากรพ.เพลิงกัลป์ก็บอกเขาด้วยน้ำเสียงเรียบๆราวกับพูดถึงเรื่องลมฟ้าอากาศว่า

            “พรุ่งนี้พ่อแม่กูจะมาที่นี่นะ”

            “ว่าไงนะ”  คนฟังใจหาย  กลัว...ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าจะกลัวทำไม  พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด  เพลิงกัลป์บอกว่าจะดูแลเขา  ให้เชื่อใจ  แค่นั้น...

            “พ่อแม่กูจะมาจากเชียงใหม่”  คนพูดย่นคิ้วเล็กน้อย  เหลือบมองหน้าเขา  “คงอยากมาเห็นมึง  ...กูเล่าเรื่องมึงให้พวกเขาฟังไปแล้ว  คิดว่าน่าจะไม่มีอะไร”

            “มึงเล่าหรือเปล่าว่ากูเป็นผู้ชาย”  เมืองแมนถาม  สะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ไม่ให้เสียงสั่น

            “ยังไม่ได้เล่า”

            เมืองแมนผุดลุกขึ้นยืนทันที

            “แมน...บอกแล้วว่าอย่าลุกขึ้นเร็วๆแบบนี้”

            “ยังไม่ได้เล่า..?  เรื่องสำคัญขนาดนี้มึงยังไม่ได้เล่าให้พ่อแม่ฟังอีกเหรอ  แล้วยังไงล่ะ  รอให้พวกท่านมาเจอเองหรือไงว่าแฟนของลูกชายเป็นผู้ชายท้องได้”  เมืองแมนพูด  ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว  “มึงคิดว่าพ่อแม่มึงจะรับได้ง่ายๆหรือไง”

            “แล้วจะให้กูทำยังไง  บอกไปโต้งๆแล้วใครจะเชื่อ  สู้ให้มาเจอเองไม่ง่ายกว่าเหรอ”

            “พ่อแม่ของมึงจะได้เห็นกูเป็นตัวประหลาดงั้นสิ”

            “คิดไปใหญ่แล้วเมืองแมน  พ่อแม่กูจะมองมึงเป็นตัวประหลาดได้ยังไง”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นยืนบ้าง  ขยับเข้ามาหา  “ใจเย็นๆก่อน  วันนี้มึงเป็นอะไรไป”

            “กูจะเป็นอะไร  ก็กินอิ่มนอนหลับสามเวลาหลังอาหารนี่ไง  มึงบอกให้กูไม่ต้องคิดอะไรมาก  แต่กลับไม่ยอมจัดการเรื่องพ่อแม่ของตัวเองให้เรียบร้อยเสียที  กูถามจริงเถอะ  ...ที่มึงบอกจะพากูไปเชียงใหม่  ไปอยู่ที่บ้านนี่พูดจริงหรือเปล่า  หรือแค่พูดให้ความหวังกูไปเฉยๆ  ถ้าเป็นแบบนั้นกูจะได้กลับบ้าน  อยู่ที่นี่คนเดียวทั้งวันมันน่าเบื่อจะตายอยู่แล้วรู้หรือเปล่า”

            “แมน  กูก็ค่อยๆบอกพ่อแม่อยู่นี่ไง  มึงใจเย็นๆก่อนสิ  กูมีแผน...พอพรุ่งนี้พ่อแม่กูมา...”

            “แล้วพวกท่านก็จะเปิดประตูออกมา ปิ๊ง...เจอหน้ากู  แล้วก็รับกูได้งี้เหรอ”

            “ทีแม่ของมึงยังรับกูได้”

            “มึงรู้อยู่แล้วว่าสถานะมึงกับกูต่างกันยังไงเพลิง”  เมืองแมนตอบ  น้ำตาชักเริ่มเอ่อล้นออกมาจากขอบตา  ความรู้สึกพุ่งพล่านอัดแน่นอยู่ในใจต้องการระบายออก  “ไม่ว่ายังไงตอนนี้กูก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว  งานก็ไม่มี  เงินก็ไม่มี  แม้แต่เงินจะส่งให้แม่กับน้องยังไม่มี”

            “ก็บอกว่ากูเลี้ยงมึงไหวไงแมน  รวมแม่กับน้องมึงด้วยเอ้า”

            “แล้วกูจะต้องอยู่ในสถานะอะไรล่ะเพลิง   ถ้าพ่อแม่ของมึงไม่ยอมรับ...”  เมืองแมนกระซิบ  “กูต้องอยู่ที่แฟลตนี้ตลอดไปหรือเปล่า  หรือว่าหอบลูกกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเอง”

            “ไม่เอาน่าแมน  อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้ได้มั้ย  พ่อแม่กูไม่ใช่คนใจร้าย”

            “.................”  เมืองแมนไม่ตอบแต่กลับเดินหนีเข้าไปในห้องนอน

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือก  ลุกไปอาบน้ำเผื่อจะลดอะไรๆที่ปะทุในอกให้สงบลงได้บ้าง  ที่เมืองแมนพูดก็ถูก...ทำไมเขาถึงไม่บอกพ่อแม่ไปเสียให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป  จะรอให้มาเจอเองจะได้เชื่ออย่างที่ตัวเองอ้างเอาไว้ก็เหตุผลอ่อนไปหน่อย  เขามัวแต่กังวลกลัวพ่อแม่จะตกใจจนลืมไปว่าเผลอปล่อยให้ใครอีกคนต้องอยู่กับความคลุมเครือแบบนี้  เพราะคิดเอาเองว่าการที่จะค่อยๆแนะนำเมืองแมนให้พวกท่านรู้จักน่าจะทำให้ทั้งคู่รักเอ็นดูเมืองแมนได้ไม่ยาก  เขาเชื่อมั่นในตัวของคนรัก

            ก้มลงสระผม  นวดวนที่หนังศีรษะเบาๆ  นึกถึงใบหน้าของเมืองแมนที่มีน้ำตาเปื้อนเต็มแก้มแล้วก็ใจหดเหลือนิดเดียว  ไม่ได้การ...เห็นทีเขาคงจะต้องจบเรื่องนี้เสียที  ไม่อย่างนั้นก็ค้างคาไม่จบสิ้น  ขืนปล่อยให้พ่อแม่มาเจอเมืองแมนต่อหน้าแล้วเกิดท่านไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วย  มีหวังเมืองแมนคงได้หอบลูกหนีเขาเป็นแน่

            เขาจะต้องบอกพ่อกับแม่ก่อน  และถ้าท่านรับไม่ได้  ก็คงต้องปล่อยตามเลย  ไม่พามาเจอเมืองแมนให้คนท้องใจเสียเด็ดขาด  อีกหน่อยพอมีหลานเล็กๆออกมาค่อยพาไปไหว้อีกทีแล้วกัน  คนแก่...พอเห็นหลานรับรองว่าแพ้ทางทุกคน 

            อาจจะดูอกตัญญูไปหน่อย  แต่คิดได้แบบนั้นก็สบายใจขึ้น  รีบอาบน้ำ  ชายหนุ่มได้ยินเสียงเคาะประตูที่หน้าห้องพักหลายที

            คิ้วคมขมวดฉับ  ...ใจประหวัดไปถึงวิญญาณหมอสาวที่ควรจะไปผุดไปเกิดแล้ว....ไม่ใช่มั้ง  หมอหลินไปแล้วนี่นะ  หรือจะเป็นเพื่อนๆ  เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นอีก

            คราวนี้เพลิงกัลป์ได้ยินเสียงเมืองแมนเปิดประตูห้องนอนออกมา  ชายหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาคาดเอว  หูได้ยินเสียงประตูหน้าห้องพักเปิดออกพร้อมกับเสียงพูดคุยแว่วๆ

            เสียงนั้นคุ้นหูจนเพลิงกัลป์แทบจะกระโจนออกมาจากห้องน้ำ

            เงาของผู้ชายร่างสูงใหญ่พอๆกับเขายืนอยู่หน้าห้องพัก  ถัดไปเป็นเงาของผู้หญิงหุ่นสมส่วนแบบคนที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี  เสียงหัวเราะของแม่เขาดังเข้าหู

            “แม่แวะมาเซอร์ไพรซ์จ้ะ  หนูเป็นรูมเมทของเพลิงเขาหรือลูก  แล้วเพลิงอยู่ที่ไหนล่ะ  แม่แอบดูตารางเวรแล้วเขาไม่ได้อยู่เวรนี่นะ”

            “แอบหนีเที่ยวแล้วมั้ง  ไหนว่ามีสาวเป็นตัวเป็นตนแล้วไง”  เสียงห้าวดุของพ่อดังขึ้นบ้าง  “ไม่เป็นไรถ้างั้น  เดี๋ยวพวกเรากลับก่อน”

            “กลับอะไรกันจ้ะพ่อ  ฉันอยากกอดลูกจะตายอยู่แล้ว”  เสียงแม่เขาตอบกลับมา

            “เพลิงอยู่ข้างในครับ  อาบน้ำอยู่  เชิญข้างในก็ได้ครับ”  เมืองแมนพูด  ขยับเบี่ยงให้บิดามารดาของคนรักเข้ามาในห้อง  เพลิงกัลป์ยืนคาดผ้าเช็ดตัว  เนื้อตัวเปียกโชกอยู่หน้าห้องน้ำแล้ว

            “อ้าว เพลิง/ไอ้เพลิง”  พ่อแม่ของเพลิงอุทานออกมาพร้อมกัน

            “พ่อแม่!  ไหนว่ามาพรุ่งนี้ไงครับ”   น้ำหยดจากตัวติ๋งๆ  แต่มารดาของเขาก็กลับก้าวเข้ามาสวมกอดเต็มรัก  เพลิงกัลป์กอดแม่ตอบแน่น  ส่วนพ่อตบที่ไหล่ของเขาแรงๆ

            “คิดถึงลูกจังเลย  ไม่ได้เจอกันหลายเดือน  ผอมไปนะเรา”  คุณเพตราพูด   เขย่งขึ้นหอมแก้มลูกชายซ้ายขวา

            “เที่ยวหนักหรืองานหนัก  สารภาพมาซิ”  พ่อของเขาพูดแล้วลดเสียงลง  “ว่าแต่....ผู้หญิงคนนั้นล่ะ  คงไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยกันหรอกใช่มั้ย  พ่อแม่เขาคงไม่ยอม”

            ลูกชายมีสีหน้าลำบากใจ  ปลดแขนของแม่ออกจากลำตัว

            “ทำไมล่ะเพลิง  หรือว่าผู้หญิงคนนั้นเขา...เรียกร้องอะไรกับลูก”

            “อะไรนะครับ”  เพลิงกัลป์งง  มองหน้ามารดาของตัวเอง

            “ถ้าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ก็พูดกันมาตรงๆเถอะลูก  พ่อเขาเล่าให้แม่ฟังแล้วเรื่องที่เพลิงพลาดทำให้เขาท้อง  แม่เดาว่าลูกคงไม่ได้ตั้งใจให้ลูกเกิดมาใช่มั้ย”   เธอส่งยิ้มให้  “แม่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนะ  แต่พ่อกับแม่พร้อมจะช่วยเพลิงเต็มที่”

            คนเป็นลูกอึ้ง  หางตาเห็นร่างเล็กทำท่าจะหลบแวบเข้าไปในห้องนอนก็รีบเรียกเอาไว้เสียงดัง

            “เมืองแมน  มานี่ก่อน”  เขากวักมือเรียก

            อีกฝ่ายนอกจากไม่ทำตามแล้วยังเผ่นพรวดเข้าไปในห้องนอนแถมยังล็อคประตูดังกริ๊ก

            “ปล่อยเพื่อนของลูกไปก่อน  เพลิง...นี่เรากำลังคุยเรื่องสำคัญกันอยู่นะ”  แม่ของเขาพูด

            “ปล่อยไม่ได้ครับแม่  นั่นก็คนสำคัญของผมเหมือนกัน”  เพลิงกัลป์ตอบ  ยกมือขึ้นทุบประตูห้องนอนอีกฝ่ายแรงๆ  “แมน  เปิดประตู  ไม่งั้นจะพังเข้าไปนะ”  ทุบอยู่ไม่กี่ที  อีกฝ่ายก็เปิดประตูห้องออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย  ทว่านัยน์ตากลมโตกลับแดงก่ำ   มองเข้าไปในห้องก็เห็นกระเป๋าเสื้อผ้าเปิดค้างเอาไว้บนเตียง  มีเสื้อผ้ากระจายยุ่งไปหมด  เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือกคว้าข้อมือบางเอาไว้แล้วพาจูงมาที่หน้าผู้ใหญ่สองคนที่กำลังมองมาด้วยความฉงนแกมตกใจ

            “อะไรกันลูก  ทำไมไปลากเพื่อนมาแบบนั้น”

            “ความจริงผมก็ว่าจะค่อยๆบอกพ่อกับแม่  แต่กลัวว่าจะมีคนหนีไปก่อน...นี่เมืองแมนครับ  รูมเมทของผม”

            “เขาแนะนำตัวกับพ่อแม่แล้วจ้ะ”  คุณเพตราตอบ  สังหรณ์บางอย่างเริ่มผุดพรายขึ้นมาในใจ  เธอกวาดตามองผู้ชายตัวเล็กๆขาวๆเหมือนคนขี้โรคสวมชุดเสื้อคลุมรุ่มร่ามตรงหน้า

            “แมนเป็นแฟนผมครับ  แล้วก็เป็นแม่ของลูกผมด้วย”

            สิ้นประโยคนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นภายในห้อง  เงียบจนเมืองแมนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นรัวเร็ว  สัมผัสอบอุ่นจนเกือบร้อนที่ข้อมือยิ่งทำให้เขาร้อนรุมเหมือนถูกไฟแผดเผา  ...ไม่ใช่อย่างนี้  เมืองแมนคิด  ไม่ใช่ตอนนี้....แววตาฉงนสนเท่ห์ในดวงตาของผู้ฟังปรากฏขึ้นก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความไม่เชื่อถือ  พ่อแม่ของเพลิงกัลป์มองหน้าเขานิ่งก่อนที่คนเป็นแม่จะหัวเราะขึ้นมาเบาๆ

            “นี่เล่นอะไรกัน  จะอำพ่อกับแม่เล่นเหรอ”  เธอพูด  “พ่อหนุ่มคนนี้ก็หน้าตาน่ารักดีอยู่หรอกนะจ้ะ  แต่ว่าเขาเป็นผู้ชายไม่ใช่หรือไง ....เพลิงกัลป์  เลิกเล่นได้แล้ว  ถ้าเพลิงไม่อยากแต่งงานกับหนูน้ำฟ้าก็บอกมาตามตรงเถอะ  ไม่ต้องกุเรื่องขึ้นมาเป็นตุเป็นตะขนาดนี้หรอกจ้ะ”

            .................................................................................

           

            มาอัพแล้วจร้า

            เอาแล้วๆ ม่าไม่ม่า   มันก็จะสับสนๆหน่อยนะคะ

            เจอกันตอนหน้านะคะ #แฟนหมอแมน

            ปล..ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันอ่านช่วยกันเม้นท์มากกกกกก ปลื้มใจสุด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 28-06-2018 22:57:08

……


ตอนต่อไปต้องเดาใจคนเขียนละ. 555

เดาว่าต้องมีการชงมาม่าสักตอนก่อนปิดท้ายอ่ะ

เมืองแมนเก็บกระเป๋ากลับบ้านสักพักละกัน

ปล่อยให้ครอบครัวเพลิง เขาเคลียร์กันให้เข้าใจก่อน

เพลิงเองก้อยังกล้าๆกลัวๆ ให้ผ่านขั้นนี้ไปได้ ก้อจะเข้มแข็งขึ้น

ไม่กลัวสายตาคนนอกละ


……


 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:



…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 28-06-2018 23:01:11

จบตอนได้แบบทำร้ายจิตใจมากเลยค่ะ ต้องกระวนกระวายรอตอนหน้า เครียดไปอีก

เรื่องนี้มีทุกอย่างจริงๆ ตื่นเต้น หวาดกลัวด้วยเรื่องผี ลุ้นความรักระหว่างเพลิงแมน ลุ้นเจ้าหลานตัวเล็กว่าจะรอดไม่รอด ตอนนี้ก็มาดราม่าเรื่องครอบครัวต่อ ต้องลุ้นกันตลอดทั้งเรื่องเลย

รอตอนหน้าด้วยใจระทึกยิ่งกว่าตอนผีหมอหลินอีกว่าพ่อแม่เพลิงจะยอมรับแมนได้ไหม หวังว่าจะไม่เลวร้ายจนเกินไป สงสารแมน คงไม่มีอาการครรภ์เป็นพิษมาแทรกอีกน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-06-2018 23:12:15

เคลียรฺดีๆนะเพลิงไม่งั้นเมียหายแน่บอกเลย
ส่วนแมนเราเข้าใจนะคงจะเป็นอารมณ์คุณแม่ กังวลทุกอย่าง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 28-06-2018 23:15:13

อ้ายยยยยยยยยยยยยยย
ตัดจบได้แบบค้างมากจ้า :ling1: :ling1:
หมอเพลิง!! ทำให้แม่ของลูกเครียดขนาดนี้ได้ไง รีบเคลีนร์กับพ่อแม่ตัวเองเลยนะ :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 28-06-2018 23:18:36

ค่อยๆคุยกันนะ คุยกันดีๆ อย่าทำให้คนท้องเครียดมาก อาการยิ่งไม่ค่อยดีอยู่ เป็นห่วง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-06-2018 23:20:26

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 28-06-2018 23:27:17

เครียดเรื่องเด็กหาย ยังต้องมาเครียดกับนิยายที่เราชอบอี๊กก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 28-06-2018 23:28:44

กรี้ดดดด ตัดได้โหดร้ายย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-06-2018 23:29:02

 :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-06-2018 23:30:25

รีบ ๆ เคลียร์กับพ่อแม่นะหมอเพลิง ไม่งั้นเมียหอบลูกหนีไปแน่ ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: hunhan ที่ 28-06-2018 23:30:54

 :o12: :sad4: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-06-2018 23:31:23

 :hao7: :hao7: :katai1: :katai1: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 28-06-2018 23:31:46

โอ๊ยยยย~ ค้างคา ลุ้นยิ่งกว่าเชียร์บอลอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 28-06-2018 23:36:23

ขอตอนต่อไปด่วนค่ะ...ค้างมากกกก
ปล.รักคนเขียน รักษาสุขภาพนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 28-06-2018 23:37:22

 :katai2-1:


แหนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 28-06-2018 23:43:36

คุณ​แม่คะเพลิง​พูดความจริงค่ะ​ คุณ​แม่เตรียม​เป็นลมได้เลยค่ะ​ คุณ​พ่อดูแลคุณแม่ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 28-06-2018 23:46:37

ค้างตอนพีคอะไรขนาดนี้จะร้องไห้แทนหมอแมนค่ะ ฮืออออ  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 28-06-2018 23:49:48

อยากร้องไห้พร้อมเมืองแมน ให้กลับ กทม ก็ทิ้งหัวใจไว้กับหมอเพลิงซะแล้ว จะเลือกทางใหนก็มีแต่เจ็บช้ำทรมานน่าดู

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 28-06-2018 23:57:08

ขุ่นพ่อออ ขุ่นแม่ ถ้าไม่ยอมรับ เราจะจุดธูปเรียกหมอหลินมาจัดการนะคะะะะะ

เห็นใจแมนอ่ะ คงจะกังวลหลายๆอย่าง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 29-06-2018 00:04:42

ท่าทางคุณแม่ของเพลิงไม่ใช่คนร้ายกาจออกจะใจดี น่าจะยอมรับได้(ถึงแม้จะต้องทำใจยอมใจรับ)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 29-06-2018 00:07:13

 อ้ากกกก ค้างงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 29-06-2018 00:09:27

ลุ้นแทนหมอแมนมากกกกกกกกก
เข้าใจความรู้สึกตอนแนะนำตัวกะพ่อแม่แฟนครั้งแรกเลย
พ่อแม่เพลิงต้องรับได้นะ หมอแมนไม่ต้องกังวลหมอเพลิงจะอยู่ข้างๆ แบบตอนใกล้ๆจบแบบนี้คือจะมีมาม่าหนักหน่วงไหมนะ อิช้อยกลัวใจเจ้าค่ะ  :serius2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 29-06-2018 00:11:05

เพลิงสู้ๆ ๆ แมนสู้ๆ ๆ
 :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 29-06-2018 00:14:46

ค้างเด้ออ :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 29-06-2018 00:25:01

คุณย่าาาาา (เสียงสู้งงงง)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 29-06-2018 00:40:51

คุณปู่คุณย่าค้าบ..ฝากหลานด้วย
เอ็นดูหลานตัวเล็กด้วยเถิดค้าบ

สงสารทั้งพ่อเพลิงแม่แมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: BaGgYsOdA ที่ 29-06-2018 00:45:45

อย่าดราม่าเลยยยย เครียดกว่าเรียนก็อ่านนิยายนี่แหละ  :sad4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-06-2018 01:04:19

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 29-06-2018 01:08:38

เดาเลยได้ไหม ว่าตอนต่อไปก่อนที่พ่อแม่จะรู้ว่าไม่ได้โกหก แมนคงเป็นลมไปนอน รพ. อีกรอบ
แล้วพ่อกับแม่ก็ยอมรับไม่อยากให้สะใภ้เครียดจนครรภ์เป็นพิษ

ถ้าไม่ตรงอย่าว่าเรานะ เราแค่เดา 5555555

มาต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 29-06-2018 01:14:31

 :katai1: :katai1: :katai1: เพลิงจัดการดีนะ ไม่งั้นเเมนไม่อยู่ให้เห็นหน้าลูกแน่ๆ สงสารแมนอ่ะ เครียดเเทนเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 29-06-2018 01:23:32

ไม่เอามาม่า ขอไวไว ควิกแทน  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-06-2018 02:56:08

เย้ อ่านทันแล้ว เรื่องลุ้นระทึกขวัญมากมาย

ลูกของเพลิงกับแมนอึดจริงๆ แม่เจอเรื่องมาขนาดนี้ยังไม่เป็นอะไร

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 29-06-2018 03:23:24

โอ้ย หวั่นใจ  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 29-06-2018 03:56:36

โอ้ยยยยยยยย ลุ้นนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 29-06-2018 04:45:34

เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน เพลิงแมนสู้นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 29-06-2018 05:21:30

เพลิง-แมน สู้ๆ อยากเจอกันที่ตอนหน้าเร็วๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 29-06-2018 06:32:00

ตอนต่อไปนี่ ขอเลยได้ไหม ค้างมากเจ้าค่า รออ่านอ่าน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 29-06-2018 07:13:40

โอ้ยยยยยยค้างมากๆๆๆแต่
น่าติดตามมากกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 29-06-2018 07:42:23

ขอตอนต่อไปเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 29-06-2018 08:01:59

หัวร้อนอ่ะ หงุดหงิด  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-06-2018 08:37:20

โอ๊ยยยยย ค้างงงงงงงงง มาต่อเลยได้ไหมอ่ะ

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 29-06-2018 09:13:28

ค้างนะจ๊ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 29-06-2018 09:20:15

หวังว่าคงไม่เจอหนักอีกนะ แค่นี้ก็เครียดจนต้องนอนต่อ ร.พ. ตั้ง 2คืน
 :L2:  :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-06-2018 09:26:34

ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า จบตอนแบบนี้ ไรท์จะฆ่ากันใช่ไหมค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 29-06-2018 10:57:12

นั่นไงก็ควรพูดแต่แรกเมืองแมนเลยงอนเลย พ่อแม่มาแบบนี้จะเป็นไงต่อไปค้าบ จะเชื่อไหมเนี่ย รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-06-2018 10:57:38

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   :ling1: :ling1: :ling1:

เข้าใจจิตใจแมนนะ  ยิ่งตัวเองเป็นแบบนี้  :z3:
แค่รักเพศเดียวกันก็เป็นเรื่องแล้ว
นี่ยังสามารถตั้งท้องได้อีก   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เอาใจช่วยเพลิง แมน นะ  :mew1: :mew1: :mew1:

เพลิง แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 29-06-2018 14:06:15

ค้างมากกกก ขอยาวกว่านี้5555555555 สนุกมากค่ะตามต่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 29-06-2018 15:26:25

โอ้ยยยยยยยยยยยยยบยย ใจเต้นรัวตามน้องแมนแล้วเนี่ยะ
ไม่ม่าเนอะ พลังหลานน้อยต้องทำให้ปู่กับย่ารักแม่เมนนะลูกกกก
ส่งคอนต่อไปเลยได้ไหมคะ55555 ลุ้นใจจะขาดแล้ววววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 29-06-2018 15:43:13

ขอบคณมากๆค่ะ สงสารเมืองแมน T_T
เป็นกำลังใจให้นะคะ ติตตามทุกตอนค่า
สนุกมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Ladysichad ที่ 29-06-2018 16:23:08

ไม่เป้นไรนะหมอแมน ถ้าพ่อแม่หมอเพลิงไม่รับ เราจะเลี้ยงดูปูเสื่อหมอแมนกับลูกเอง :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 29-06-2018 18:02:18

 :z3: :katai1: :เฮ้อ: :serius2: ขุ่นแม่ตั้งท่าโวยลั่นอย่างนี้ :ling3: :ling3: :ling3: มาม่า ไวไว ยำยำ ควิกควิก แน่ ๆ  :z3: :z3: :z3: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 29-06-2018 19:10:27

 :hao7:


 :L2: :pig4: :L2:
 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 29-06-2018 21:45:02

 บอกพ่อแม่ว่าแบบนี้ไม่แปลกที่พ่อแม่จะตั้งรับไม่ทัน หวังแค่ว่าจะไม่ทำให้เมืองแมนเครียดจนเกินไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Blissiblithe ที่ 29-06-2018 23:06:20

ค้างอย่างแรงงงง มาต่อไวไวนะคะ :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 29-06-2018 23:52:58

 :katai5: ลุ้นอะ จะไหวมั้ยเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-06-2018 00:40:55

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Pinkping ที่ 30-06-2018 01:17:31

อย่าทิ้งกันไปได้ไหม เธอรู้ฉันอยู่ไหมหวายยย //กอดขาคนเขียน :ling3:

เป็นเรา เราก็น้อยใจนะ เพลิงควรมีความเป็นผู้นำ​มากกว่านี้ถ้าจะเป็นพ่อคน หอบผ้าหนีมันไปเลยลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 30-06-2018 09:21:00

ม่าไม่ม่า ต้องรอนักเขียนค่ะ รอนะคะ~ :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 30-06-2018 09:32:07

โอ้ยยยยรีบเคลียร์กับที่บ้านนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Spoypopoy ที่ 30-06-2018 23:44:16

อะไรวะหมอเพลิงต้องใจกว่านี้อ่ะ ถ้านี่เป็นเมืองแมนคือก็หนีเหมือนกัน รีบมาต่อน้าาาาไรท์ ตัดจบได้เครียดมาก นี่เครียดมากกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 01-07-2018 15:59:09

สนุกกมากกกก มาต่อไวๆนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 01-07-2018 20:55:31

ครรเป็นพิษอันตรายนะจ๊ะ พ่อกะเเม่รีบเข้าใจนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 01-07-2018 21:34:14

ขอบคุนะค้า ที่พาเบบี๋น้อยกลับมาให้เรา
 
รักคนเขียน รักหมอแมน รักแฟนหมอแมนที่สุดเลยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: WednesdayApril ที่ 01-07-2018 22:09:11

ดูจากทรงแล้ว พ่อแม่ของหมอเพลิงไม่น่าใช่คนใจร้ายนะคะ
 ท่านอาจจะตกใจและงงมากๆ

แต่หมอแมนน่ารักขนาดนี้ แถมมีเบบี๋ และทำให้หมอเพลิงเป็นผู้เป็นคนได้อีก
ท่านต้องยอมรับหมอแมนแน่ๆเลย

ไม่เอา อย่าทำคุณแม่เครียดนะ จะไม่ดีกับลูกในท้อง
ให้คนอ่านเครียดไปคนเดียวก็พอคร่าาาา :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-07-2018 22:42:48

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Daryneisfine ที่ 01-07-2018 23:44:11

กว่าเบบี๋จะเกิด คูมแม่ต้องเจออะไรมากมายยมากกก
ยังไม่ได้หยุดเลย ท้องเก้าเดือนเหมือนเก้าปีเลย
สนุกมากๆเลยค่ะ พอพ่อเพลิงคนดีหลงรักน้องคือน่ารักมากๆ
ติดมาก อ่านรวดเดียวมาถึงตอนนี้เลย
ปมเรื่องหมอหลินคือพีค อ่านแรกๆระแวงหลังมาก
เป็น mpreg ที่สนุกมากๆๆๆ เรื่องนึงเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: ootou ที่ 01-07-2018 23:55:21

สนุกมากครับอ่านรวดเดียวเลย มาต่อเร็วๆนะครับใจจะขาด  :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 02-07-2018 07:29:17

^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: VaLyn_TM ที่ 02-07-2018 22:26:40

คุณพ่อคุณแม่คะ ได้โปรดเข้าใจง่ายๆด้วยเถอะค่ะ อย่าโวยวายขัดขวางทำอะไรเลยนะ เดี๋ยวหลานหายไปไม่รู้ด้วย TT^TT

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 03-07-2018 09:05:25

คิดถึงน้องแมนสะใภ้ใหม่แล้วววววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 03-07-2018 10:24:54

 :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท33 28/6/61 p58
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 03-07-2018 11:42:07

พ่อกับแม่เพลิงดูทรงแล้วต้องหลงหลานมากแน่ๆ //พยายามเบื่องประเด็นไม่ดราม่า  :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-07-2018 01:40:20

Internal Love

ตอนที่ 34

Anywhere with you feels like,

Paris in the rain.



 

 

 

 

 

            “ผมไม่ได้พูดเล่นครับแม่  เมืองแมนตั้งท้องลูกของผมจริงๆ”  เพลิงกัลป์กระซิบ  ถือวิสาสะดึงเสื้อคลุมตัวโคร่งที่คนข้างๆใส่อยู่ขึ้นสูง  อวดหน้าท้องกลมนูนให้ประจักษ์แก่สายตา  “หลานของพ่อกับแม่ครับ”

            “อะไรกันนี่”  แม่ของเขาพึมพำ จ้องเขม็งไปที่ท้องของรูมเมทลูกชาย  “หนู..หนูไม่ได้เป็นผู้ชายหรอลูก   หรือหนูเป็นทอม?  แม่งงไปหมดแล้ว”  คุณเพตราถอยหลังไปนั่งบนเก้าอี้  รู้สึกวิงเวียนเหมือนจะเป็นลม

            “เมืองแมนเป็นผู้ชายครับ  แต่ว่าเขามีมดลูกและสามารถตั้งท้องได้”  ชายหนุ่มพูดต่อ  เหลือบมองทางบิดาที่ดูรับฟังได้มากกว่า  “จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าทำไมแมนถึงท้องได้   อาจารย์สูติที่ดูแลเราอยู่ก็ยังไม่รู้”

            “มันจะเป็นไปได้ยังไง  ผู้ชายท้องได้?  คุณคะ...ลูกเรากำลังลูกเล่นอะไรหรือเปล่า”  หญิงวัยกลางคนหันไปถามที่พึ่งหนึ่งเดียวของเธอที่กำลังขมวดคิ้วมุ่น  ตกอยู่ในความสับสนงุนงงเช่นกัน   “เพลิง  พูดความจริงมานะลูก  ผู้ชายจะไปท้องได้ยังไง  ถ้าพ่อหนู...เอ๊ย  แม่หนูคนนี้เขาเป็นผู้หญิงก็ยังว่าไปอย่าง”

            “โธ่  คุณแม่  จนถึงขั้นนี้แล้ว  หรือว่าจะต้องให้เมืองแมนถกกางเกงให้ดูหรอครับ  ถึงจะเชื่อว่าเขาเป็นผู้ชายท้องได้จริงๆ”  เพลิงกัลป์ครางออกมา

            ขณะที่เมืองแมนรู้สึกเกินขีดที่จะรับได้ไปแล้ว   แค่คำพูดของมารดาอีกฝ่ายก็ทำให้เขาปวดใจไม่พอ  มาเจอสายตาเหลือเชื่อปนพิศวง  จ้องเขาราวกับเขาเป็นตัวประหลาดหรือมนุษย์ต่างดาวมาจากนอกโลกเข้าไปอีก  เมืองแมนก็บอกตัวเองว่าเขาจะไม่ทนยืนอยู่เป็นเป้าสายตาตรงนี้อีกแน่นอน

            ชายหนุ่มดึงชายเสื้อลงอย่างแรงแล้วหมุนตัวกลับ   เขาไม่สามารถกลับเข้าไปในห้องพักได้เพราะเพลิงกัลป์ยืนขวางอยู่  เมืองแมนเลยเลือกเดินดุ่มๆออกจากห้องมาแทน  ได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลังแต่เขาก็ไม่ได้หันกลับไปมอง

            “แมน  เดี๋ยวก่อน  เมืองแมน....กลับมาก่อนสิ”  เสียงฝีเท้าวิ่งตามหลังมา  ไม่กี่ก้าว...มือแข็งๆก็คว้าข้อมือของเขาเอาไว้ได้

            ...เหมือนทุกที  เขาไม่เคยเดินหนีอีกคนพ้นเลย

            “ปล่อย!”

            “จะไปไหน  ขาสั้นแค่นี้นึกว่าจะหนีพ้นหรือไง”

            “เออ!  ไม่พ้นหรอก  บอกให้ปล่อยไง”  เมืองแมนสะบัดมือทว่ามือของอีกฝ่ายราวกับคีมเหล็ก  จับข้อมือของเขาเอาไว้แน่นหนาไม่มีทางบิดหนี  “กลับไปคุยกับพ่อแม่ตัวเองสิ  กูจะกลับบ้าน”

            “จะกลับยังไง  เดินกลับเหรอ”

            “เดินไหวก็เดิน  ไม่ไหวก็คลานเอา”  ตอบออกไปแล้วเมืองแมนก็อดรู้สึกไม่ได้ว่ามันเป็นคำตอบที่สักแต่ตอบตามอารมณ์อย่างเดียว  ให้ตายสิ....นี่เขาเป็นพวกเจ้าอารมณ์ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่  “ปล่อยได้แล้ว  จะกลับ”  แน่ะ....ยังไม่หยุดอีก  โทษเพราะท้องแล้วกันนะ  “กูจะกลับบ้าน  ฮือ”  คราวนี้น้ำตาร้อนๆไหลพรากออกมาชนิดที่เจ้าของก็ไม่ทันตั้งตัว

            เมืองแมนยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตาแรงๆอย่างโกรธๆ  โกรธตัวเองนี่ล่ะ...เวลานี้จะมาร้องไห้ทำไมเนี่ยเมืองแมน  มึงต้องหันหลังกลับ แล้วโบกรถไปท่ารถแบบแมนๆสิ  โธ่เว้ย...กลั้นน้ำตาไม่ได้เลย...

            เพลิงกัลป์มองคนตัวเล็กกว่าที่กำลังปล่อยโฮใส่เขาอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นเอ็นดู  เห็นเจ้าตัวพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้เต็มที่  ขมวดคิ้วนิ่วหน้าสูดน้ำมูกฟืดฟาด  เช็ดขี้มูกขี้ตากับแขนเสื้อป้อยๆจนเปียกไปหมด  กระนั้นก็ยังหลุดเสียงสะอื้นฮือๆออกมาอยู่ดี  เขารอจนเสียงสะอื้นเริ่มเบาลงแล้วถึงได้ดึงตัวคนขี้แยเข้ามากอดเอาไว้

            “ร้องไห้อีกแล้ว  ไม่สมเป็นมึงเลยนะคุณเมืองแมน...แมนฉิบหาย”   เขากระซิบข้างหู  เหลือบมองหน้าแฟลตนิดหนึ่งเห็นยังไม่มีเพื่อนแพทย์คนไหนเดินผ่านมา

            “น้ำตามันไหลเอง”  คนตอบพูดเสียงอู้อี้เพราะแอบเช็ดน้ำตากับอกเสื้อของเขาอยู่   “ปล่อยนะ  จะกลับบ้าน”  เจ้าตัวยังย้ำคำเดิม

            “แมนกลับบ้านแล้วเพลิงจะทำยังไงล่ะ  มีหวังได้โดนแม่ยายตีหัวแตก  ทำลูกเขาร้องไห้”

            “กลัวด้วยหรือไง”

            “กลัวสิ  แค่เห็นแมนร้องไห้ก็ใจจะขาดตามแล้ว”  เพลิงกัลป์ตอบตามตรง  “อย่าร้องไห้เลยนะ  เพลิงขอโทษ  คราวนี้เพลิงผิดเองที่คิดไม่รอบคอบ  เดี๋ยวเพลิงจะกลับไปคุยกับพ่อแม่เอง  แมนไม่ต้องห่วงนะ”  ชายหนุ่มคลายวงแขนออก       เมืองแมนเงยหน้าขึ้น

            “จะไปคุยกับพ่อแม่ว่าอะไร”

            “อยากรู้ก็ต้องไปด้วยกัน”  เพลิงกัลป์พูด  พอเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปก็รีบเสริม  “หรือไม่ก็รออยู่ที่นี่  ตรงนี้...อย่าเพิ่งหนีไปไหน”   คนฟังเม้มปากครุ่นคิด  “รอได้หรือเปล่า”

            “รอไม่ได้”  เมืองแมนตอบสั้นๆ  แต่ทำเอาอีกฝ่ายหน้าเสีย     

            “...........”

            “จะไปด้วย”  มือเล็กเอื้อมมากุมมือของเขาเอาไว้แทน  เพลิงกัลป์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง  หันไปมองหน้าอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจ

            “พูดจริงหรือ”

            “จริง”  เมืองแมนพยักหน้า

            เพลิงกัลป์พิศดูสีหน้าจริงจังของอีกฝ่ายครู่หนึ่งแล้วก็อมยิ้ม  รู้สึกได้ว่ามือที่กุมมือของเขาอยู่นั้นเย็นเฉียบแถมยังเหงื่อออกจนชื้นไปหมด  เขาเลยบีบมือข้างนั้นเบาๆ  พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกอย่างไร  เพราะตอนที่เขาไปเจอแม่ของเมืองแมนครั้งแรกก็มือเย็นแบบนี้เช่นกัน 

            จูงมืออีกฝ่ายเดินกลับมาที่แฟลต  เมืองแมนไม่พูดอะไรเลยสักคำ  เอาแต่ก้มหน้ามองพื้นราวกับกลัวสะดุดก้อนหินสักก้อน  ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในห้องพัก  เจอพ่อกับแม่นั่งเคียงคู่กันอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะกินข้าวก่อนแล้ว  แม่ของเขายังหน้าซีดอยู่  ตรงข้ามกับพ่อที่หน้าแดงก่ำ

            “ไปตามถึงไหนน่ะ”  พ่อของเขาเป็นคนพูดขึ้นก่อน

            “ไม่ไกลหรอกครับ  หน้าแฟลตนี่เอง”  ลูกชายตอบ  เลื่อนเก้าอี้ตัวสุดท้ายในห้องให้คนรักนั่ง  ส่วนตัวเองยืนเกาะพนักเก้าอี้เอาไว้  “พ่อกับแม่...โอเคมั้ยครับ”

            “แม่แกเป็นลมไปแล้วรอบนึง  ฉันนึกว่าจะต้องโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว”  พ่อตอบกลับมาแล้วลุกขึ้นยืน  “เอาไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกทีนะ  วันนี้พ่อกับแม่คงต้องกลับก่อน”  พ่อพูดโดยที่ไม่เหลือบมองหน้าเมืองแมนเลยด้วยซ้ำ

            “พรุ่งนี้ค่อยว่ากันนะจ้ะ”  แม่พูดขึ้นบ้าง  ชะโงกเข้ามาหอมแก้มลูกชายนิดหนึ่งแล้วก็ลุกขึ้นเดินตามหลังพ่อออกไปจากห้องพักเงียบๆ  ไม่มีรอยยิ้มอยู่ในแววตาคู่นั้นเลย

            เมืองแมนหน้าชา  รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศธาตุที่ไร้ตัวตน  เขาไม่เคยเจอความเย็นชาแบบนี้มาก่อน   ไม่ได้เตรียมใจว่าจะเจอด้วย  ชายหนุ่มนั่งตัวแข็ง  มือไม้เย็นเฉียบ...รู้สึกใจหวิวๆเหมือนจะเป็นลม

            “แมน  ไหวหรือเปล่า  นอนลงไหม  หน้าซีดมากเลย”  เพลิงกัลป์พูดอย่างร้อนใจ  ตัวเขาเองก็ไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะทำแบบนี้เช่นกัน  “เดี๋ยวกูพยุงไปนอนในห้อง”  เขาก้มลงประคองคนรักเดินเข้าไปในห้องนอน  เมืองแมนน้ำตาไหลออกมาเป็นทาง  คราวนี้ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นเลยด้วยซ้ำ

            “ออกไปเถอะ...อยากอยู่คนเดียว”

            “ไม่ได้  เพลิงปล่อยให้แมนอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก”  เขาบีบมือข้างนั้นแน่นๆ  “แมนอย่าเพิ่งคิดมากนะ  พ่อกับแม่คงยังไม่ทันตั้งตัวน่ะ  ให้เวลาพวกท่านหน่อยนะ”

            “แล้วต้องรอไปถึงเมื่อไหร่ล่ะ”  คนพูดน้ำตานองหน้า  เพลิงกัลป์หัวใจปวดหนึบ....คำพูดของอีกฝ่ายทำให้เขาฉุกคิดขึ้นมาได้ฉับพลัน  ชายหนุ่มถอนหายใจยาว  ก่อนหน้านี้เขามีพ่อกับแม่เป็นคนสำคัญที่หนึ่งก็จริง  แต่ตอนนี้เขายังมีอีกสองคนที่มีความสำคัญในชีวิตไม่แพ้กันเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย  ถ้าขืนยังปล่อยให้เรื่องราวดำเนินต่อไปเรื่อยๆแบบนี้  เห็นทีคงจะจบไม่สวยแน่

            “ไม่นานหรอก  รับรอง”  เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

            ทั้งกอดทั้งปลอบอยู่เป็นชั่วโมงกว่าคนท้องจะร้องไห้จนเหนื่อยแล้วผล็อยหลับไปเอง  ชายหนุ่มลุกขึ้นจากพื้นข้างเตียงที่คุกเข่าอยู่เป็นเวลานาน  สะบัดขาไล่เหน็บชาและบิดเอี้ยวตัวอย่างเมื่อยขบ  หันมองคนบนเตียงจนแน่ใจว่าหลับสนิทดีแล้วถึงได้กลับออกมาจากห้องนอน

            คว้ากุญแจรถได้ก็ก้าวยาวๆออกมาจากแฟลต  ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาบิดาอีกครั้ง

            “พ่อครับ  ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษา”  พูดไปสั้นๆแค่นั้น  บิดาก็บอกที่อยู่มาให้

            ขับรถตรงดิ่งไปยังโรงแรมใหญ่สุดในตัวจังหวัด  พ่อกับแม่นั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้วตอนที่เปิดประตูห้องพักเข้าไปพบ  เพลิงกัลป์ประหม่าไม่น้อย  เขารู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นเด็กม.ปลายที่กำลังขอพ่อเรียนหมอแทนที่จะเรียนคณะฯที่พ่อแม่ต้องการ

            “นั่งก่อนสิ”  พ่อพูดขึ้นทำลายความเงียบ  ขณะที่แม่ยังเมินหน้าหนีไปอีกทาง  “กินอะไรมาหรือยัง”

            “ผมยังไม่หิวครับ”  ลูกชายตอบอย่างสงบ  นิ่งอยู่ครู่หนึ่งก็พูดต่อ  “ความจริงผมอยากจะบอกเรื่องของเมืองแมนนานแล้ว  แต่ก็กลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่เชื่อ  เลยกะว่าจะให้มาเห็นด้วยตาตัวเอง  ...ทีนี้  พ่อกับแม่เชื่อหรือยังครับว่าแมนเป็นผู้ชายพิเศษ”

            “..........”

            “ผมรู้ว่าพ่อกับแม่ผิดหวังที่แฟนผมดันไม่ใช่คนที่พ่อแม่คาดหวังอยากให้เป็น  ไม่ใช่แม้แต่ผู้หญิงด้วย  พ่อแม่อาจจะอายคนอื่นเขาเวลาที่เขาถามถึงลูกสะใภ้ของพ่อเลี้ยงไกรสรว่าทำไมถึงเป็นผู้ชาย  อาจจะรับไม่ได้  มันทำใจลำบาก...ผมรู้ครับ  เพราะขนาดตัวผมเองยังทำใจตั้งนานกว่าจะยอมรับว่ารักเขา”  ลูกชายถอนหายใจยาว  “ผมยอมรับว่าเรื่องที่แมนท้องตอนแรกมันเกิดจากความผิดพลาด   รู้ว่ามันเป็นเรื่องพิสดารเกินจะเชื่อ  แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว   และผมก็ดีใจที่มันเกิด   เขาเป็นลูกที่ผมอยากให้เกิด  เฝ้ารอที่จะเห็นหน้า...อีกแค่สามเดือนเอง”

            พ่อกับแม่สบตากันแล้วก็ต่างเบือนหน้าไปคนละทาง

            “พ่อพูดบ่อยๆว่าอยากให้ผมเป็นฝั่งเป็นฝา เลิกทำตัวเสเพลไม่ใช่หรือครับ  ผมเลิกกินเหล้าเลิกบุหรี่เลิกเที่ยวเด็ดขาดก็เพราะเขา   ผมอยากทำตัวเป็นสามี...เป็นพ่อที่ดี  ผมรู้ว่าเมืองแมนอาจจะไม่ใช่ลูกสะใภ้ในฝันของพ่อกับแม่แน่ๆแต่ผมเชื่อว่าถ้าได้ลองรู้จักเขา  ก็จะหลงรักเขาได้ไม่ยาก   เหมือนที่ผมเป็นมาแล้ว”

            “เจ้าหนูคนนั้นมันทำเสน่ห์อะไรใส่แกหรือเปล่า”  พ่อพูดขึ้นเป็นประโยคแรก  “ฉันไม่เคยเห็นแกหน้ามืดตามัวขนาดนี้มาก่อน”

            “ถ้าทำเสน่ห์จริงผมก็ยินดีติดอยู่กับเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆครับ”  เพลิงกัลป์ตอบแล้วลุกขึ้นยืน  “ที่ผมมาพูดกับพ่อแม่  เพราะผมอยากบอกความคิดของผมให้พ่อกับแม่ฟัง  ส่วนพ่อกับแม่จะยอมรับเมืองแมนหรือไม่ยังไงนั้น  ผมคงทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้  เพราะผมก็ทำเต็มที่แล้ว  ตอนแรกผมตั้งใจจะพาแมนไปอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่  แต่ตอนนี้...ในเมื่อพ่อแม่รับไม่ได้  ผมคงต้องพาลูกเมียผมไปอยู่ที่อื่น”

            “แล้วไม่ต้องทำงานทำการหรือไง”  แม่ของเขาตวัดเสียง

            “แมนลาออกแล้วครับ  เพราะเขาไม่สบายต้องดูแลลูกในท้องด้วย  ผมเลยให้เขาพัก  ส่วนผมเป็นหมอ...ยังไงอาชีพผมก็ไม่อดตาย  พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ”  ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้บุพการีทั้งสอง  “ไว้ถ้าแมนคลอด  ผมจะส่งข่าวไปบอกนะครับ”

            พูดจบก็เดินดุ่มๆออกมาจากห้อง  ทิ้งให้พ่อกับแม่อ้าปากค้าง  แว่วเสียงบิดาตะโกนเรียกตามหลังแว่วๆ  แต่เขาก็ไม่ได้หันกลับไปมองอีก

            ชายหนุ่มขับรถออกมาจากโรงแรมแห่งนั้นด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในใจ  ถึงจะพูดออกไปเหมือนไม่สนใจว่าพ่อกับแม่จะคิดอย่างไร  แต่แท้จริงแล้ว...ตัวเขาเองก็รู้อยู่ดีว่าเขาแคร์  เขาไม่อยากผิดใจกับพ่อแม่พอๆกับที่ไม่อยากทำให้คนรักผิดหวังเสียใจ

            ช่างเป็นความรู้สึกที่ทรมานเสียจริง

            เขายอมเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องเพื่อจะเป็นพ่อเป็นสามีที่ดี...งั้นหรือ?  ถ้าการเป็นลูกที่ดีเขายังทำไม่ได้  แล้วเขาจะสามารถเป็นพ่อที่ดีกับเค้าได้ยังไง  เพลิงกัลป์รู้ว่าตัวเองทำให้พ่อแม่อับอายขายหน้ามาหลายครั้ง  ผิดหวังก็หลายหน  มาลองนึกๆดูแล้วแทบไม่มีครั้งไหนเลยที่พ่อกับแม่จะได้ภูมิใจในตัวเขานอกจากหน้าตาหล่อเหลาของเขาที่ได้พ่อมาเต็มๆเท่านั้น

            แล้วนี่เขายังมาทำให้แฟนร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอีก

            ให้มันได้อย่างนี้สิเพลิงกัลป์...

            ........................................................................................

            ข้างบนวอร์ดผู้ป่วยวุ่นวายยุ่งเหยิงราวกับอยู่ในสมรภูมิรบก็ไม่ปาน  เพลิงกัลป์กำลังตะโกนสั่งคุณพยาบาลเสียงดังลั่นวอร์ดอยู่เพราะมีคนไข้หัวใจหยุดเต้น   คุณพยาบาลวิ่งวุ่นหยิบอุปกรณ์เพื่อเข้ามาช่วยเหลือคนไข้

            “หลบก่อนค่ะๆ  ใครไม่เกี่ยว  รอข้างนอกนะคะ  รบกวนญาติรอข้างนอกด้วยค่ะ”  พยาบาลสาวคนหนึ่งพูดเสียงดัง  รูดม่านกั้นเตียงเอาไว้จากสายตา   เธอหันไปบอกชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่ยืนเก้ๆกังอยู่แถวนั้นให้หลบออกไปข้างนอกอีกครั้ง  “คุณหมอกำลังช่วยคนไข้อยู่นะคะ  รบกวนญาติรอข้างนอกค่ะ”

            “ออกไปรอข้างนอกกันดีกว่าค่ะคุณ”  เพตรากระซิบ  ถอยหลบออกมาจากฉากแสนชุลมุนนั้น  แค่เห็นเธอก็ปวดหัวตุบๆแล้ว  ไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่างานของลูกชายจะดูหนักหน่วงขนาดนี้  “เดี๋ยวคนชนเอา”

            สามีเห็นด้วย  ต่างถอยออกมายืนอยู่ข้างนอก  แอบมองผ่านหน้าต่างกระจกใสแทน  ภาพคุณหมอหนุ่มกำลังทำงานอย่างคล่องแคล่วนั้นจับตา  ใบหน้าคมเข้มดูเคร่งเครียดแฝงแววเหน็ดเหนื่อยเอาไว้

            “เห็นแล้วนึกถึงสมัยที่เราพาเพลิงมาโรงเรียนวันแรก  แล้วก็ต้องมาแอบดูลูกผ่านหน้าต่างแบบนี้”  เธอพึมพำ  จับขอบหน้าต่างเย็นๆเอาไว้   “ตอนนั้นเพลิงร้องไห้จ้าเลย  มาดูวันนี้สิ  เผลอแผล็บเดียวโตเป็นหนุ่ม....แต่ทำไมฉันยังรู้สึกเหมือนเค้าเป็นเด็กเล็กๆอยู่เลยก็ไม่รู้”

            “ในสายตาพ่อแม่ ลูกก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยันค่ำนั่นแหละ”  สามีตอบกลับมา   

            “ฉันเสียดายจังเลยค่ะคุณ”  เธอปรารภ  “ลูกเราทั้งหล่อทั้งเก่ง  ทำไม๊ทำไม...พวกเราทำกรรมอะไรเอาไว้หนอ  ถึงได้...”   แค่คิดถึงใบหน้าของว่าที่ลูกสะใภ้  เธอก็อยากจะลมจับอีกสักรอบสองรอบ  ไหนจะท้องกลมๆนูนๆนั้นอีก  “เพลิงก็เหลือเกิน  กล้าทำกับพ่อแม่ขนาดนี้คงไม่แคล้วโดนฝ่ายนั้นเป่าหูแน่ๆ”  ถอนหายใจเฮือกใหญ่  สามีก็สะกิดให้เธอขยับตัวหลบให้คุณยายคนหนึ่งที่หิ้วชะลอมมาเต็มมือ

            “คุณหมอแมนอยู่มั้ย  ฉันมาหาหมอแมน”  ยายเฒ่าเคี้ยวน้ำหมากเต็มปากพูดพลางยกมือขึ้นเคาะกระจกเรียกคุณพยาบาล  “ฉันเอามะม่วงมาฝากหมอ  หมอแมนอยู่มั้ย”  ยายพูดซ้ำ

            “คุณหมอไม่อยู่ค่ะยาย”  พยาบาลตอบ

            “จะมาเมื่อไหร่ ฉันจะรอ”

            “บอกไม่ได้ค่ะยาย  หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหมอแมนแกจะมามั้ย  ได้ข่าวว่าแกลาออก”

            “อ้าว....จริงรึหนู  ป้าดเสียดายแท้  ทำไมคุณหมอดีๆต้องออกหมด   แล้วฉันจะทำไงล่ะฉันอยากเจอ  นี่มะม่วงในสวนกำลังงาม จำได้ว่าแกชอบกินเลยเก็บมาฝาก   ...งั้นหนูเอาไปกินเถอะ  ยายให้...”

            ยายพูดกับพยาบาลมาอีกหลายคำล้วนเป็นคำสรรเสริญถึงบุคคลที่สามที่ยายไม่ได้พบ  สุดท้ายหญิงชราก็เดินกระย่องกระแย่งจากไป  ไกรสรกับเพตรามองหน้ากันแล้วจึงหันไปถามคุณพยาบาลคนเดิมนั้น

            “หนูจ้ะ  หมอแมนนี่ใช่หมอเมืองแมนมั้ยจ้ะ”

            “ใช่ค่ะ”

            “ทำไมเขาลาออกเสียล่ะ  น่าเสียดายนะ”

            “ใครๆก็เสียดายค่ะ  หมอดีๆพูดจาน่ารักแถมยังรักษาเก่งแบบนี้ใครๆก็อยากให้อยู่ต่อ  แต่ทำไงได้  ระบบโรงพยาบาลรัฐก็แบบนี้ล่ะค่ะ  งานหนักส่วนใหญ่ทนอยู่กันไม่ไหวหรอก  ...แล้วมะม่วงนี่ทำยังไงดีล่ะ  ยายแกเอามาให้ทั้งสวนเลยหรือเปล่าเนี่ย”  ประโยคหลังเธอพึมพำกับตัวเอง

            “คนไข้ชอบเอาของมาฝากแบบนี้บ่อยเหรอหนู”  ไกรสรถามขึ้นบ้าง

            “ถ้าของหมอแมนล่ะก็ใช่ค่ะ  คนไข้รักแกมาก  บางคนกลับบ้านไปเป็นเดือนๆแล้วยังเอาขนมของกินมาฝากแกอยู่เลย  อีกคนที่เนื้อหอมพอกันก็หมอเพลิงค่ะ  คนดีใครๆก็รักนะคะ”

            พวกเขาถามต่ออีกเรื่อยๆจนกระทั่งได้ข้อมูลมากพอจะสรุปได้ว่าเมืองแมนคนนี้เห็นทีคงจะเป็นที่รักของบรรดาคนไข้และพยาบาลไม่น้อยแถมดูเหมือนว่าการตั้งท้องของเจ้าตัวจะยังปิดเป็นความลับอยู่

            เพลิงกัลป์ไม่รู้ว่ามีใครมาแอบดูแอบถามเรื่องอะไรเข้า  ชายหนุ่มวุ่นวายอยู่กับเคสหนักๆที่ทยอยเข้ามาไม่ขาดสายราวกับความเจ็บป่วยเป็นสายน้ำที่ไม่มีวันแห้งเหือด   เผลอนิดเดียวก็สี่โมงเย็นแล้ว  คุณหมอหนุ่มเดินลงจากวอร์ดด้วยความเหนื่อยล้า  ทว่าพอนึกถึงคนที่รออยู่ที่ห้อง  หัวใจก็เต้นแรงขึ้น

            แวะเข้าไปที่ห้องฝ่ายบริหารนิดหนึ่งเพื่อยื่นใบลา  เขาขอใช้สิทธิลาทั้งหมดที่มี  ไม่สนใจด้วยว่าจะได้รับการอนุมัติหรือไม่  จัดการส่งเรื่องขอย้ายจากเชียงใหม่เข้ากรุงเทพฯแทน  รู้อยู่หรอกว่าโอกาสแทบจะเป็นศูนย์  แต่ก็ช่างเถอะ....ถ้าย้ายไม่ได้  ก็คงต้องลาออกแล้วไปทำเอกชนพลางๆก่อน

กลับออกมาเจอเพื่อนๆอินเทิร์นที่เคยทำงานด้วยกันมาตลอดหลายเดือน  เมย์กับแพทเข้าใจความจำเป็นของเขาดี  สองสาวเลยไม่ว่าอะไรสักคำแม้งานจะหนักขึ้นเป็นสองเท่าเพราะขาดเขากับเมืองแมนไป   หวานกับโย่งอาสาจะช่วยอยู่เวรแทนเขาในช่วงที่เขาลาหยุด  ทั้งคู่บอกว่าเป็นของขวัญรับขวัญหลานที่กำลังจะเกิดมาในไม่ช้า

            “ไว้ยังไงส่งข่าวมานะเว้ย  ทั้งมึงแล้วก็แมน  อย่าทำตัวหายเข้ากลีบเมฆนะ  พวกกูเป็นห่วง”  โย่งตบไหล่เขาแรงๆ  “ตกลงไปเชียงใหม่ใช่มั้ย”

            “เปล่า  กูว่าจะย้ายไปกรุงเทพฯ”  เพลิงกัลป์ตอบเรียบๆ  ท่ามกลางสีหน้าประหลาดใจของเพื่อน

            “ก็ดีเหมือนกันแก  เคสแมนน่าจะอยู่ใกล้มืออาจารย์  ดีแล้ว”  หวานสนับสนุน  “มีอะไรให้ช่วยก็บอกมาได้เลยนะ  ไม่ต้องเกรงใจ  ไว้ไปเจอกันที่กรุงเทพฯ”

            “พวกมึงเลยต้องทำงานหนักขึ้นเลย”  เขาพูดอย่างเกรงใจ

            “เห้ย  อย่าคิดมาก  กูดีใจด้วยซ้ำที่พวกมึงออกไป  จะได้ไม่ต้องมาหารเงินค่าเวรพวกกูไง  ได้เงินเยอะขึ้นใครจะไม่ชอบ”  โย่งพูด  แต่เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายพูดเพื่อปลอบใจเขา   ปริมาณงานเมื่อเทียบกับเงินที่ได้รับเพิ่มมันแทบไม่คุ้มกันเลย

            “ขอบใจมากเพื่อน”  เขาตอบอย่างซึ้งใจ  ทุกคนช่วยกันรักษาความลับของเขากับเมืองแมนเอาไว้ได้อย่างดีเยี่ยม  แถมยังช่วยติดต่อประสานงานเรื่องที่จำเป็นให้จนทุกอย่างราบรื่น 

            เร่งฝีเท้ากลับไปถึงที่แฟลตตอนเกือบหกโมงเย็น  เขามองเห็นร่างเล็กคุ้นตากำลังเดินเล่นตากลมอยู่ข้างๆแฟลตก่อนแล้ว  เมืองแมนหันมามองเขาแล้วก็โบกมือให้

            “มาแล้วเหรอ”  ฝ่ายนั้นถามยิ้มๆ  ร่องรอยหมองเศร้าค่อยคลายลงไปนับตั้งแต่ที่เขาบอกกับเจ้าตัวเมื่อคืนว่าจะพากลับกรุงเทพฯ

            “มาแล้ว  คิดถึงเหรอ”  เขาถาม  เหลือบมองรอบตัวเห็นไม่มีใครก็ก้มลงไปหอมแก้มใสๆนั้นทีหนึ่งพอให้หายคิดถึง

            “เห้ย  เดี๋ยวคนเห็น”  เมืองแมนหันหน้าหลบ  ดวงตากลมโตมองลอกแลกรอบตัว  พอไม่เห็นใครก็ยิ้มกว้าง  เอียงแก้มอีกข้างหนึ่งมาให้

            คนมองหัวเราะเสียงดัง  เอื้อมมือไปดึงแก้มนิ่มๆนั้นแทนจนเจ้าของย่นหน้า

            “โอ๊ย  เจ็บๆ ปล่อยนะ”

            “ใครใช้ให้ทำแบบนี้หืม?  หรือกลัวไม่พากลับบ้าน”  เขาดักคอ  เห็นอีกคนหน้าแดงก็ยิ่งมั่นใจว่ามาถูกทาง  คงกะจะเอาใจเพื่อหวังผลสินะ  “แค่หอมแก้มแค่นี้  พากลับไม่ถึงบ้านหรอก”

            “ถึงแค่ท่ารถก็ได้  เดี๋ยวหาทางกลับเอง”

            “รู้แล้วครับว่าเก่ง  กลับบ้านเองได้”  เพลิงกัลป์พูดอย่างหมั่นไส้  “เดี๋ยวก็ปล่อยให้เดินกลับเสียเลย  ดีไหม”

            “ม่ายดี”  เมืองแมนตอบลากเสียง  เอื้อมมือไปโอบรอบเอวของอีกฝ่ายเอาไว้  วางคางแหลมๆลงกับแผ่นอกกว้าง  เงยหน้าขึ้นยิ้มใส่ตาคนตัวโต  “พากลับบ้านหน่อยนะ”

            ใบหน้าคมเข้มแดงจัดลามลงมาถึงลำคอ  เพลิงกัลป์กระแอมออกมาหลายทีก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

            “หิวข้าวจังเลย  กินอะไรดีเย็นนี้”

            อาหารเย็นมื้อนั้นจบลงที่ร้านชายสี่บะหมี่เกี๊ยวหน้าโรงพยาบาลเพราะคนท้องร่ำร้องอยากกินหมูป่า  แต่ในเมื่อหามาไม่ได้ก็เลยต้องกินหมูแดงแทนไปก่อน   เพลิงกัลป์เกือบหัวเราะออกมาตอนที่เห็นคนที่นั่งตรงข้ามคีบหมูแดงเข้าปากด้วยสีหน้าจ๋อยๆ  เคี้ยวตุ้ยๆพลางถอนหายใจเฮือกอยู่หลายตลบ

            “เอาน่า  ....มันก็หมูเหมือนกันนั่นแหละ  หรือกินหมูกรอบมั้ย”

            “ไม่กินแล้ว”  เมืองแมนตอบ  จัดการบะหมี่แห้งหมูแดงชามนั้นจนหมดเกลี้ยงตามด้วยเกี๊ยวน้ำอีกชาม

            กว่าจะกลับมาถึงห้องก็เกือบสองทุ่ม  ลมเย็นๆพัดโชยมาจากทางบึงน้ำทำให้บรรยากาศน่านอนกว่าทุกวัน  หนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน  เมืองแมนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงเอาแต่กินกับนอนอยู่แบบนี้   ไม่ได้ทำตัวเป็นประโยชน์เลย

            ทำไงได้  พอได้เอนหลังลงกับที่นอนแล้วตัวมันก็หนักๆ  ขยับไม่ไหว   ปรือตามองคนรักที่กำลังเดินเข้าเดินออกห้องนอนตัวเองกับห้องนอนของเขาเพื่อเก็บของเตรียมพร้อมเดินทางพรุ่งนี้แล้วก็อยากจะลุกไปช่วยอยู่หรอกนะ  ติดตรงที่ว่า....หนักพุงจังเลย

            “ให้ช่วยมั้ย”  ถามตามมารยาทพอไม่ให้น่าเกลียด  อีกคนก็ดูจะรู้ทัน  เพราะฝ่ายนั้นตอบกลับมาแกมหัวเราะ

            “ง่วงก็นอนเถอะ  ไม่ต้องมาแกล้งถาม”

            “งั้นของีบหน่อยนะ”  ตอบไปแค่นั้น  เขาก็แทบจะหลับไปในทันที

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 04-07-2018 01:41:31

            มารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็อีกเกือบสองชั่วโมงต่อมา  ลืมตาขึ้นมองเห็นร่างสูงใหญ่กำลังหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าเดินออกไปจากห้องนอน  เมืองแมนรีบลุกขึ้นเดินตามออกมาด้วย

            “เก็บของใกล้เสร็จแล้วเหรอ”

            “ตื่นแล้วหรอคุณนาย”  อีกฝ่ายตอบกลับมา  หิ้วกระเป๋าเดินดุ่มๆออกไปจากแฟลต  คงเอาของไปเก็บเอาไว้ที่รถก่อนบางส่วน  สักพักเจ้าตัวก็เดินกลับมา  “เข้าไปข้างในสิ  ข้างนอกยุงเยอะออก”

            “วันนี้พระจันทร์เต็มดวงด้วยนะ  สวยดี”  เมืองแมนตอบ  นั่งลงบนระเบียงหน้าห้อง  ชี้มือให้อีกคนดูพระจันทร์ที่ลอยอยู่บนฟ้า  “วันนี้วันพระ”

            “จริงสิ  ลืมบอกไปเลยว่าเดือนหน้าอาจารย์ปราการแกจะลาบวชแล้วนะ”  เพลิงกัลป์ตอบ  ทรุดตัวลงนั่งข้างๆเมืองแมน   ข่าวงานบุญครั้งนี้ถือเป็นงานใหญ่ของโรงพยาบาลทีเดียว  เพราะผอ.จะถือโอกาสนี้ทำบุญโรงพยาบาลและแฟลตที่พักไปด้วย  นัยว่าเป็นการทำบุญให้แพทย์หญิงที่เสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน

            “ลาบวชนานเท่าไหร่”

            “ไม่รู้สิ  ไม่เห็นแกบอกกำหนด  ไม่น่าจะนานหรอกมั้ง  แกก็ยังมีห่วงอยู่”  ห่วงในที่นี้ต่างคนต่างรู้กันดีโดยไม่ต้องพูดออกมา  เมืองแมนถอนหายใจยาว  นึกถึงใบหน้าของหมอสูติประจำตัวแล้วก็อดสงสารไม่ได้

            “พี่คริสจะเป็นไงบ้าง”

            “เรื่องตั้งนานแล้ว คงทำใจได้แล้วล่ะ”  เพลิงกัลป์ตอบเรียบๆ  “กลับเข้าไปในห้องเถอะ  เดี๋ยวขนของต่ออีกนิดใกล้เสร็จแล้ว”

            “อยากช่วย”

            “ช่วยเป็นกำลังใจก็พอ”

            เมืองแมนหัวใจเต้นผิดจังหวะไปวูบกับคำพูดพร้อมกับรอยยิ้มนั้น  เขาลุกขึ้นจากที่นั่ง  เดินไปเปิดประตูห้องพักแฟลต

            “คืนนี้นอนด้วยนะ”

            “........”  เหลียวไปด่าแบบไม่ออกเสียงแล้วก็เดินเข้าไปในห้อง    “โอ๊ย!!”  เขาอุทานออกมา  เพราะความซุ่มซ่ามบวกกับเสียงหัวเราะไล่หลังของเพลิงกัลป์เลยทำให้เขาเตะขอบประตูเข้าเต็มๆ   ความเจ็บแล่นปราดจากนิ้วก้อยขึ้นมายังสมอง   เมืองแมนสูดปากถอยหลังกลับมานั่งที่เดิมด้วยความปวด

            “เป็นไงบ้าง  เจ็บมากมั้ย”  อีกฝ่ายขยับเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ยังไม่วายกลั้นหัวเราะอยู่นั่นเอง  เขากุมเท้าเอาไว้แน่น  มันปวดจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

            คนในท้องก็ขยับดิ้นไปมาราวกับกำลังขำกลิ้งอยู่เช่นกัน  นึกแล้วมันน่าโมโหนัก

            “หยุดหัวเราะได้แล้ว  เจ็บจะตาย”

            “เดี๋ยวดูซิ  ประตูบิ่นหรือเปล่าเนี่ย”  เพลิงกัลป์พูด  พอเห็นคนเจ็บหน้างอก็เปลี่ยนเสียง  “โอ๋  คนดี  ไม่ร้องนะครับ”

            “ร้องอะไรเล่า”  เมืองแมนชักฉุน  เห็นอีกฝ่ายโอ๋เขาราวกับเป็นเด็กสามขวบไปได้  “ไปไกลๆเลย  ....เล็บฉีกเลยอ่ะ  ฮือ  เจ็บ”  พอเหลือบดูเล็บนิ้วเท้าตัวเองเห็นเล็บฉีกไปครึ่ง  เลือดซึมนิดหน่อยก็ใจเสีย   ขอบตาชักร้อนผ่าวๆแต่ฝืนกลั้นเอาไว้  กลัวว่าขืนปล่อยโฮออกมามีหวังได้ขายขี้หน้าหมด

            รูมเมทของเขาดูอยู่ครู่หนึ่งก็หมุนตัวกลับเข้าไปในห้อง  ทิ้งให้เขานั่งอยู่คนเดียวหน้าตาเฉย  เมืองแมนอ้าปากค้าง  ทำไมไม่สนใจกันบ้างเลยฮึ   เจ็บเท้าก็เจ็บ  โกรธก็โกรธ

            ความโกรธของเขาคงเหมือนควันที่หายไปในพริบตาเมื่อคนตัวใหญ่กลับมาพร้อมกับอุปกรณ์ทำแผลในมือ  เพลิงกัลป์เดินมาทิ้งตัวนั่งข้างๆเขาแล้วคว้าเอาเท้าของเขาขึ้นมาวางบนตัก

            “ไม่ต้องๆ  เดี๋ยวกูทำเอง”  เมืองแมนตกใจ ร้องห้าม

            “อยู่เฉยๆเหอะ”  อีกฝ่ายตอบ  ก้มลงสำรวจเล็บที่ฉีกนั้นแล้วจัดการใช้แอลกอฮอล์ล้างแผลให้อย่างเบามือ  ถึงอย่างนั้นมันก็ยังแสบอยู่ดี  เมืองแมนจะชักเท้าออกทว่าอีกฝ่ายยึดข้อเท้าเอาไว้  “อยู่นิ่งๆ”

            “............”  เมืองแมนรู้สึกหน้าร้อนซู่  จะดึงขาออกก็ไม่ได้  จะปล่อยให้อีกคนทำแผลให้มันก็รู้สึกจั๊กจี้อย่างไรบอกไม่ถูก  ทำแผลที่เท้าแต่กลับไปคันยุบยิบในหัวใจ   มองเห็นความตั้งใจของอีกคนตอนทำแผลให้แล้วก็อดพูดแก้เขินไม่ได้   “ตอนเรียนได้ A ทำแผลหรือเปล่า”

            “มือเบาใช่มั้ย”

            “ก็พอใช้ได้”

            “เล็บยาวแล้วนะ  พอไปเตะมันถึงได้ฉีกเอาไง  เดี๋ยวแถมบริการตัดเล็บให้”  เพลิงกัลป์เอื้อมมือไปหยิบกรรไกรตัดเล็บที่เตรียมมาด้วยขึ้นมาจัดการตัดเล็บเท้าให้เขาด้วยท่าทางสบายๆราวกับเป็นสิ่งที่ทำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

            “เห้ย ไม่ต้อง”  เมืองแมนอุทาน

            “อยากทำให้”  อีกฝ่ายตอบสั้นๆ  ก้มหน้าลงตัดเล็บให้เขาอย่างตั้งอกตั้งใจจนเจ้าของเล็บชักจะทำตัวไม่ถูก  เกิดมานอกจากแม่ที่เคยตัดเล็บให้ตอนเด็กๆแล้ว  เขาก็ไม่เคยไปตัดเล็บให้ใครหรือให้ใครตัดเล็บให้เลย  แถมยังเป็นเล็บเท้าอีกตะหาก

            “เล็บนิ้วโป้งเนี่ยต้องตัดตรงๆนะ  อย่าตัดโค้งไม่งั้นมันจะกลายเป็นเล็บขบ”  เพลิงกัลป์พูด  “แต่นิ้วมือตัดโค้งๆได้”

            “เคยตัดเล็บให้...ใคร...บ่อยหรือไง”

            “ไม่เคย...ครั้งแรก”

            เมืองแมนนิ่งไป  ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลยจนกระทั่งอีกฝ่ายตัดเล็บให้ทั้งสองเท้าจนเสร็จเรียบร้อย  หัวใจที่เต้นแรงมาตลอดสิบนาทีก็ค่อยๆผ่อนลง  กระนั้นก็ยังไม่ใช่จังหวะปกติอยู่ดี

            ต่อให้เจอหน้ากันทุกวัน  เขาก็ยังไม่ชินเสียที...บางทีเขาอาจจะรู้สึกกับผู้ชายคนนี้มากกว่าที่คิด

            เพลิงกัลป์รวบเท้าของเขาเอาไว้แล้วกดนวดลงบนฝ่าเท้าเบาแรงสลับกันไป  น้ำหนักมือที่กดวนทำให้เมืองแมนรู้สึกผ่อนคลายลงไม่น้อย

            “ไปฝึกนวดมาเหรอ”

            “แต่ก่อนนวดบ่อย”   อีกคนตอบกลับมายิ้มๆ  พอเห็นคนฟังจุ๊ปากก็รีบเสริม  “นวดให้พ่อแม่งี้”

            “เชื่อตาย  ปีนึงกลับบ้านกี่ครั้ง”

            “ไม่ถึงสองครั้ง”  เพลิงกัลป์ตอบ  หัวเราะแห้งๆ  “กูไม่ใช่ลูกที่ดีหรอกนะแมน   กูไม่เคยทำให้พ่อแม่ภูมิใจ   พวกเค้าปวดหัวกับกูมานานมากแมน   ไม่เหมือนมึงหรอก   มึงเป็นลูกที่ดี   แม่ของมึงก็น่ารัก... เป็นกูก็อยากกลับบ่อยๆ”

            เมืองแมนมองหน้าคนพูดแล้วก็ดึงขาลงจากตัก  ยกมือขึ้นแนบแก้มสากระคายนั้น

            “ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่ภูมิใจในตัวลูกหรอก  ทุกคนก็รักลูกด้วยกันทั้งนั้น”

            “มึงไม่โกรธพ่อกับแม่กูเหรอ  ที่...ไม่ยอมรับมึง”

            “โกรธ  ...แต่หายแล้ว  พอมานึกดูอีกที  พวกท่านจะไม่ยอมรับก็ไม่แปลกอะไร  เราคงทำให้คนทั้งโลกถูกใจเราหมดก็ไม่ได้หรอกนะ  จริงไหม”  เมืองแมนฝืนยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายยังกังวลเรื่องบิดามารดาอยู่   เพลิงกัลป์เล่าให้เขาฟังแล้วว่าเจ้าตัวไปพูดอะไรกับพ่อแม่มาบ้าง  ถึงจะรู้สึกดีใจอยู่ในส่วนลึกที่คนรักเห็นความสำคัญของตนเองกับลูกแต่เขาก็อดเป็นห่วง ‘คนกลาง’ ไม่ได้  ที่จะต้องทะเลาะกับพ่อแม่   “ยังมีเวลาอีกมาก  ไว้เราค่อยๆคุยกับพ่อแม่ก็ได้  ไม่เป็นไรหรอก”

            คนฟังค่อยยิ้มออก  เห็นอีกฝ่ายเข้มแข็งแบบนี้เขาก็ค่อยเบาใจ  เรื่องพ่อกับแม่ของเขาเห็นทีคงต้องปล่อยเอาไว้ก่อน  ไว้หลานคลอดแล้วค่อยว่ากัน  ถึงอย่างไรเขาก็ยังมั่นใจอยู่ว่าคนแก่จะต้องรักเอ็นดูหลานแน่นอน

            “ขอบคุณมากนะ”  ...ขอบคุณโชคชะตาฟ้าลิขิต  เจ้าป่าเจ้าเขาหรืออะไรก็ตามที่ทำให้เขาได้มาพบกับคนตรงหน้า

            “ขอบคุณเรื่องอะไร”  เมืองแมนงง

            “ก็ที่พรหมลิขิตบันดาลให้เราได้เจอกันไง”

            คนฟังเบ้ปาก  ทำหน้าเหมือนเลี่ยนเสียเต็มประดา

            “ลิเกจัง”

            “งั้นจะให้พูดว่าอะไร”

            “อะไรที่ไม่เลี่ยน”

            “งั้น...”  เพลิงกัลป์ทำหน้าครุ่นคิด       

            “อืม”  เมืองแมนคิดบ้าง  เหล่มองคนตรงหน้าก็เห็นมองจ้องมาที่เขาอยู่ก่อนแล้ว  เงาสะท้อนของตัวเองปรากฏชัดอยู่ในแก้วตาของอีกฝ่าย  ชายหนุ่มยิ้มออกมาเมื่อนึกออก  ทำหน้าขึงขัง  “ตั้งใจฟังนะ”

            “อะไร”  คนฟังชักตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง

            “มึง....มีผักติดฟัน”  ฝ่ายนั้นตอบหน้าตาเฉย

            “อะไรนะ?”  เพลิงกัลป์นึกว่าตัวเองหูฝาด

            “เดี๋ยวเอาออกให้”  เมืองแมนกระซิบ

            ไม่ปล่อยให้อีกคนถามต่อเพราะเขากลัวว่าความกล้าของตัวเองจะหดหายไปเสียก่อน  เมืองแมนประกบริมฝีปากของตัวเองเข้ากับริมฝีปากได้รูปของอีกฝ่ายก่อนจะลงน้ำหนักนิดหนึ่งอย่างกลัวๆกล้าๆ  ฝ่ายนั้นนิ่งงันไปอึดใจเพราะตั้งตัวไม่ทันก่อนจะยกมือข้างหนึ่งขึ้นมารั้งท้ายทอยของเขาเอาไว้รั้งให้เข้ามาแนบชิดมากขึ้นอีก   ริมฝีปากที่ถูกจู่โจมก่อนในตอนแรกเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกไล่แทนด้วยความชำนาญกว่า

            เพลิงกัลป์ใช้ปลายลิ้นเชิญชวนหยอกเย้าให้อีกคนเข้ามาสำรวจไรฟันของเขาบ้างตามที่ได้พูดเอาไว้  อดขำปนเอ็นดูในใจไม่ได้ที่เห็นอีกฝ่ายจูบตอบเขาอย่างเงอะงะ  สุดท้ายก็ถูกเขาไล่ต้อนเอาเสียจนมุม  ได้แต่หอบแฮ่กๆหน้าแดงก่ำลงมาถึงลำคอ  กระดูกไหปลาร้าที่โผล่พ้นคอเสื้อพอมาประกอบกับเสียงหายใจของอีกฝ่ายดูเซ็กซี่แบบไม่ได้ตั้งใจ  ทำเอาเพลิงกัลป์ใจเต้นยิ่งกว่าใครคนไหนที่เคยผ่านมา

            “เข้าห้องกันมั้ย”  เขากระซิบ

            เมืองแมนส่ายหน้าหวือ  รีบดันตัวเขาออก

            “ไปก่อนเลย  จะนั่งเล่น”

            “ยุงเยอะแล้ว”

            “ยุงกัดเฉพาะคนตัวเหม็น”

            “งั้นขอดมคนตัวหอมหน่อยได้มั้ย  อยากรู้ว่าหอมแค่ไหน”

            “ไม่”

            “งั้นปล้ำนะ”   เพลิงกัลป์พูดเสียงเข้ม  ลุกขึ้นช้อนอุ้มอีกฝ่ายลอยติดมือขึ้นมาทั้งตัว  เมืองแมนตกใจยกมือขึ้นทุบไหล่คนอุ้มแรงๆ  “ชู่ว  เสียงดังเดี๋ยวเขาตื่นกันทั้งแฟลตหรอก”

            “ปล่อยลงเลยนะ  ไม่เอา  ไม่เล่น”

            “ใครว่าเล่น  นี่เอาจริง”

            “ปล่อยนะเพลิง”  คนในอ้อมแขนดิ้นอย่างไม่จริงจังนัก  หนึ่งเพราะกลัวตกลงมาจริงๆ  และสองคือในใจก็โอนอ่อนผ่อนตามไปแล้วเสียครึ่ง  เมืองแมนยกมือขึ้นโอบรอบคออีกฝ่ายเอาไว้         

            “ใครใช้ให้จูบก่อนล่ะ  จูบแล้วก็ต้องมารับผิดชอบด้วยสิ”  เพลิงกัลป์ตอบแล้วหัวเราะออกมา

            เสียงหัวเราะของคนทั้งคู่ดังออกมาจนถึงหูของคนสองคนที่จับตามองอยู่เงียบๆ   ชายหญิงวัยกลางคนที่จอดรถอยู่นานแล้ว  ตั้งแต่ตอนที่ทั้งคู่ออกมาคุยกันตรงระเบียงนั่นล่ะ

            “ไม่เคยเห็นลูกมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย”  คนเป็นแม่ปรารภ   เธอแปลกใจมากที่เห็นลูกชายคนเดียวดูแลใครสักคนได้ขนาดนี้   ถึงจะไม่ได้ยินคำพูดที่คุยกัน แต่เดาจากสีหน้า  เธอก็พอจะรู้ว่าทั้งสองคนรู้สึกอย่างไรต่อกัน

            ก่อนหน้านี้ลูกชายของเธอเป็นคนเจ้าชู้มาก  เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะหยุดที่ใครสักคน...

            “ลูกเราโตแล้วนะคุณ”  สามีพูดขึ้นบ้าง  เพตราหันไปมองอย่างรู้ทัน

            “แล้วเพื่อนคุณล่ะ”  เธอแกล้งถาม  พอจะเดาได้อยู่ก่อนแล้วว่าเห็นทีสามีคงจะใจอ่อนไปแล้วเกินครึ่ง  ยิ่งเจ้าลูกชายตัวดีเล่นยกเอาหลานมาล่อเสียด้วย

            “คงต้องยอมโดนมันด่าเอาหน่อย”

            “นี่เราก็ต้องไปกรุงเทพฯด้วยสิคะเนี่ย”  เธอพูดอย่างอ่อนใจ

            “คงต้องไปจัดการที่เชียงใหม่ก่อน  ไม่รู้หลวงปู่ท่านจะออกธุดงค์อีกหรือเปล่า”  คุณไกรสรพูด ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิดขณะที่สตาร์ทรถ

            “จะไปขอฤกษ์หรอคะ”  ภรรยาถาม

            “ใช่...แล้วก็ว่าจะขอชื่อหลานด้วย”  เขาตอบเนิบๆ

            ได้ยินเสียงคนข้างๆอุทานแล้วหัวเราะออกมา  หันมามองหน้าเขาอย่างล้อๆ

            “แหม  ไม่ค่อยจะเห่อเลยนะคะคุณปู่   มิน่าล่ะวันนี้ถึงได้พาเราตระเวนเอาๆ ไม่ยอมกลับเชียงใหม่สักที  ที่แท้ก็อยากได้หลาน”

            “คุณก็เหมือนกันนั่นแหละ  ผมเห็นนะว่าแอบไปจดวันเกิดหมอแมนเขามา”

            “ฉันแค่อยากรู้ว่าจะดวงเป็นกาลกิณีกับลูกเราหรือเปล่าก็เท่านั้นแหละค่ะ”

            “แล้วสมมติว่าใช่  แล้วจะยังไง  บังคับให้มันเลิกเหรอ...มันก็บอกอยู่ปาวๆว่าไม่เลิก”   คนเป็นพ่อพูดออกมาแล้วก็อดภูมิใจไม่ได้ที่เห็นลูกชายโตเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะรับผิดชอบตัวเองและคนที่รักได้เสียที   ถึงแม้ว่าว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาจะเกินความคาดหมายไปมากก็ตาม   แต่พอมาคิดดูแล้ว....ฝ่ายนั้นก็มีอาชีพการงานมั่นคง  หน้าตาท่าทางก็ใช้ได้หมด  ติดตรงที่เพศสภาพเท่านั้นเอง  ถ้าเขายังติดอยู่กับเรื่องนี้ก็คงใจแคบเต็มทน

ยิ่งรู้ว่าลูกหาทางดิ้นรนย้ายไปกรุงเทพฯเพื่อจะได้อยู่ด้วยกันแล้วด้วย....

            “ฉันก็ไม่อยากทำตัวใจร้ายเหมือนแม่ผัวในละครหรอกค่ะ”   คุณเพตราตอบ   “ว่าแต่เราจะรู้เพศของหลานได้ยังไงล่ะคะ”  เธอวกกลับมายังประเด็นหลักที่กำลังครุ่นคิดอยู่

            “นั่นสิ  ขืนไปถามมันตรงๆ เดี๋ยวมันก็จับได้เสียเท่านั้นว่าอยากรู้”  คนขับคิดอยู่ครู่หนึ่งก็นึกออก  “ก็ขอชื่อทั้งเด็กหญิงเด็กชายเสียเลยเป็นไง”

            “รอบคอบดีค่ะคุณ”  ภรรยาเห็นดีเห็นงาม   

            ....................................................................................

            มาอัพแล้วจร้า

            บอกแล้วว่าไม่ม่านะเอ้อออ  เหนื่อยแล้วกว่าจะมาถึงตอนนี้   สงสาร  กลัวหลานไม่ได้เกิด55555

            ตอนนี้เกิดปัญหาเหมือนคุณปู่คุณย่าเลย  จะตั้งชื่อหลานตัวเล็กของเราว่าอะไรดีคะท่านผู้ชม  ใครมีไอเดียดีๆ เสนอกันเข้ามาได้เลยนะครัชช  555555

            เจอกันตอนหน้า  #แฟนหมอแมน       

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-07-2018 01:49:46

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 04-07-2018 02:15:03

ฮือออ น้ำตาจะไหลในที่สุดอุปสรรคของคู่นี้ก็ใกล้จะหมดแล้วจริงๆสินะ ตอนนี้คุณปู่คุณย่ามีแววเห่อหลานตั้งแต่ยังไม่คลอดเลยนะคะเนี่ย ถ้าเพลิงกับแมนรู้คงดีใจและมีความสุขกันจริงๆสักที ว่าแต่จะตั้งชื่อหลานว่าอะไรดีน้าาาา แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือหลานเพศอะไรอะ ฮ่าๆๆ จำได้ว่าซาวน์ตอนนั้นแล้วเจอนอนไขว่ห้างเลยไม่รู้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 04-07-2018 02:22:01

เค้าจะมีมดลูกเหมือนเมืองปมนไหมนาาเค้าแยากท้องบ้างง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-07-2018 02:22:25

 :mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: GentlePan ที่ 04-07-2018 02:24:59

พ่อชื่อเพลิง แม่ชื่อแมน ให้ชื่อเล่นว่าน้องแพนแล้วกันนะคะ ได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย

ส่วนชื่อจริง มโนว่าหลานเกิดวันอาทิตย์ ไปเสิร์ชชื่อมงคลสำหรับเด็กหญิงเด็กชายมา จริงจังเว่อร์ 55555

ถ้าเป็นผู้ชายให้ชื่อ กันตพิชญ์ อ่านว่า กัน-ตะ-พิด แปลว่า ปราชญ์ผู้เป็นที่รัก

ถ้าเป็นผู้หญิงให้ชื่อ กมลพิชญ์ อ่านว่า กะ-มน-พิด แปลว่า ใจนักปราชญ์

แต่ใจตอนนี้ไปทางหลานชาย อยากให้หลานชื่อ น้องแพน กันตพิชญ์ค่ะ น่าร๊ากกกกกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 04-07-2018 02:53:04

ดีใจที่มาม่าไม่เส้นยาว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-07-2018 03:00:53

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-07-2018 03:08:50

 :katai2-1:


ยิ่งกว่าถุกหวย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 04-07-2018 03:10:59

ต้องขอบคุณคุณยายมะม่วงนะที่เข้ามาเบิกตาเบิกหูให้พ่อแม่เพลิงได้คิด  o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 04-07-2018 03:38:27

รักคุณปู่คุณย่าที่สุดในโลกเลย ที่เอ็นดูหลาน
สงสารตัวเล็กมากเลย
ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมาย
คุณยายคงดีใจเนอะ
ที่หลานไปอยู่ใกล้ๆ
อยากเห็นหน้าหลานเสียแล้วสิ อุแว้ๆๆๆ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-07-2018 05:08:56

อ้างจาก: GentlePan ที่ 04-07-2018 02:24:59  

พ่อชื่อเพลิง แม่ชื่อแมน ให้ชื่อเล่นว่าน้องแพนแล้วกันนะคะ ได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย
............   

คิดชื่อเหมือนกันเลย
เพลิง  แมน  ----->   ก็เป็น  แพน   น้องแพน

พ่อแม่เพลิง ยอมรับแล้ว 
เริ่มหาชื่อหลานแล้ว  ยอดไปเล้ยยยย   :z3: :z3: :z3:
เพลิง  แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 04-07-2018 06:14:50

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 04-07-2018 06:18:06

เอ้ยยยดีๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านต่ออีกอ่าาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 04-07-2018 06:23:23

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 04-07-2018 06:25:38

หลังจากผ่านอุปสรรคกันมา ในที่สุดก็จะมีความสุขกันแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 04-07-2018 06:36:32

ดีใจจังเลยยยยยยย  มาม่าช้างน้อยซอง 5 บาท น้ำตาจะไหลลลล ตอนแรกก็คิดว่าให้แมนย้ายไปอยู่กทม.เถอะ ดีกว่า คนท้องจะได้สบายใจมากกว่าอยู่ั่างที่ แต่พอเป็นแบบนี้ อืมมมม  พ่อกับแม่ของเพลิงก็ไม่ได้เลวร้ายแบบนางร้ายในละครหลังข่าว   เราโอเคคคคค  เราดีใจ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

รอนะคะะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Patsz ที่ 04-07-2018 06:58:51

โล่งอก เรื่องร้ายผ่านไปหมดแล้ว หลังจากนี้จะได้มีแต่ความสุข ยินดีด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 04-07-2018 07:06:00

Happyyyyyyyyyy

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 04-07-2018 07:28:41

ปฎิบัติการแอบสืบประวัติลูกสะใภ้กับ หลาน... ของคุณปู่คุณย่า,..

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 04-07-2018 07:38:59

พ่อแม่เพลิงก็น่ารักเกินคาด คุณพ่อดูดุก็จริงแต่ดูขี้ใจอ่อน เพลิงเลยบอกคุณพ่อเป็นคนแรก ส่วนคุณแม่นึกว่าจะมีปัญหากับลูกสะใภ้ซะแล้ว แต่จริงๆก็ไม่ได้เป็นขนาดนั้น คงเพราะรักลูกตัวเองมากด้วยเลยอยากให้มีคู่เป็นคนดี โชคดีที่คุณยายมาหาหมอแมนได้จังหวะจริงๆ

คราวนี้ก็รอหลานออกมาอย่างเดียวเลย หมดห่วงเรื่องอื่นแล้ว

ลุ้นหมอปราการหมอคริสว่าจะมีข่าวดีจากคู่นี้ด้วยหรือเปล่า

ดีใจที่ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีค่ะ จากนี้คงมีแต่โมเม้นหวานๆของพ่อเพลิงแม่แมนให้ได้อ่านอีก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 04-07-2018 07:46:36

ฮื่อ ตอนนี้น้องแมนนน่ารักมากกกกกกอยากจับฟัดๆ
แทนเพลิงกัลป์ ชื่อลูกตั้งอยากมาก 5555 อยากให้น้องออกมาเร็วๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Elf_Carat ที่ 04-07-2018 07:53:42

อ้างจาก: GentlePan ที่ 04-07-2018 02:24:59  

พ่อชื่อเพลิง แม่ชื่อแมน ให้ชื่อเล่นว่าน้องแพนแล้วกันนะคะ ได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย

ส่วนชื่อจริง มโนว่าหลานเกิดวันอาทิตย์ ไปเสิร์ชชื่อมงคลสำหรับเด็กหญิงเด็กชายมา จริงจังเว่อร์ 55555

ถ้าเป็นผู้ชายให้ชื่อ กันตพิชญ์ อ่านว่า กัน-ตะ-พิด แปลว่า ปราชญ์ผู้เป็นที่รัก

ถ้าเป็นผู้หญิงให้ชื่อ กมลพิชญ์ อ่านว่า กะ-มน-พิด แปลว่า ใจนักปราชญ์

แต่ใจตอนนี้ไปทางหลานชาย อยากให้หลานชื่อ น้องแพน กันตพิชญ์ค่ะ น่าร๊ากกกกกกก

ชอบทั้งชื่อเล่นชื่อจริงเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 04-07-2018 08:03:07

 :mew1: :mew1: :mew1: ในที่สุดดดดรอหลานเกิดมะไหวแล้ววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 04-07-2018 08:28:45

 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 04-07-2018 08:33:06

สวีทกันในทุ่งดอกไม้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 04-07-2018 08:53:49

ลุ้นแทบตาย ดีแล้วน้าาา ให้กำลังใจ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 04-07-2018 09:10:50

ตอนนี้อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจจังเลย ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปเสียทีนะแมนเพลิง
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 04-07-2018 09:15:46

 :mc4: โล่งไปที  :กอด1: รอตัวเล็กคลอดจ้า
 :3123:  :pig4:  :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-07-2018 09:19:37

เฮ้อ~โล่งอก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 04-07-2018 09:21:13

อูยยยยยยยย คุณพ่อคุณแม่ใจอ่อนแล้วหมอเพลิง  รอตอนหน้านะค่ะ คึคึ :z1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 04-07-2018 09:25:25

เอาใจช่วยทุกฝ่าย แมนเมืองน่ารักขึ้นทุกวัน ส่วนเพลิงนี้ก็หวานน้ำตาลหก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 04-07-2018 09:27:25

คลอดเมื่อไหร่คุณปู่คุณย่าคงเห่อน่าดู
ดีไม่ดีจะบอกให้เพลิงทำหลานเพิ่มให้อีก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 04-07-2018 09:37:40

หวานกันนิดหน่อยแต่อบอุ่นหัวใจยังไงก็ไม่รู้ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-07-2018 09:42:53

เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ
ไปพักผ่อนที่กรุงเทพฯสักระยะก็คงดี
ทรมานพ่อแม่หมอเพลิงไปพลาง ๆ อิอิ
 :mew4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 04-07-2018 10:24:46

คุณปู่คุณย่าหนูเขาร้ายจริงๆลูก เอ็นดูนะแต่ไม่แสดงออก :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 04-07-2018 10:34:21

น่ารักกกกกกกกกก
มันจะผ่านไปด้วยดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 04-07-2018 10:44:17

งานรับขวัญลูกสะใภ้ต้องมีนะคะ5555
นี่งพลังหลานร้อย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 04-07-2018 10:53:19

ส่งเพลงนี้ให้คุณพ่อคุณแม่ของเพลิง
  แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลย~ 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 04-07-2018 11:02:53

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 04-07-2018 11:20:14

อยากได้หลานสาวก่อน ท้องสองค่อยหลานชาย
ปู่กับย่ามีแต่ลูกชาย ถ้ามีหลานสาวคงน่ารักดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-07-2018 11:56:19

โอ้ววววว ปู่ย่าแววเห่อหลานมาเต็มเลยนะคะ ดีใจที่ยอมรับกันได้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 04-07-2018 12:29:49

หมอเพลิงน่ารักมากกกกกดูแลดี๋ดีอะ  เขินเลย
คุณปู่คุณย่าเนี่ยไม่ค่อยเห่อเลยนะคะ555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 04-07-2018 12:45:07

ดีใจมากๆๆ มีความสุขจัง ขอตั้งชื่อให้ตัวเล็กด้วย ชื่อเล่น ไฟ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-07-2018 12:59:08

ดีใจที่พอแม่เพลิงยอมรับแล้ว ดีใจด้วยนะเพลิงแมน  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 04-07-2018 13:35:06

เป็นไปในทางที่ดีขึ้น :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 04-07-2018 13:44:25

รอตอนต่อไป​ค่ะ หมอแมนอารมณ์​สวิงมากเว่อร์​ 555 อยากเจอเบบี๋แล้วค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 04-07-2018 14:06:43

งุ้ยยยยหวานน่ารักที่สุดชอบๆเราไม่ชอยมาม่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 04-07-2018 14:41:34

ขอเลขบัญชีด้วยค่ะ จะโอนค่านมและผ้าอ้อม  :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Wendy ที่ 04-07-2018 16:26:03

นี่ยอมไม่อ่านสองตอนที่แล้วเพราะกลัวดราม่า
รอจนมาม่าหมดแล้วมาอ่าน.
หมอแมนน่ารักจะตาย ใครก็รักก็หลงเนอะ.
หมอเพลิงน่ารักจริงๆ น้ำตาซึมตอนที่ไปคุยกับพ่อแม่เลย. ยอมแล้วจริงๆสินะคนนี้.
ดีใจที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี.
ขอบคุณคนเขียนค่ะ.
 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 04-07-2018 16:57:01

สู้ สู้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 04-07-2018 17:47:59

ปัญหามีไว้แก้ไข อุปสรรคมีไว้พุ่งชน

ดูท่าว่า แมนกับเพลิงคงไม่ต้องรอคลอดลูกแล้วค่อยไปหาพ่อแม่แล้วล่ะ

ดูท่าจะเห่อหลานมากๆเลย ยังไม่รู้ว่าเพศไหน ก็จะไปขอชื่อหลานแถมดูฤกษ์แต่งงานอีก

555555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 04-07-2018 17:58:43

 :m4: :m1: :m11:
  :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 04-07-2018 18:07:25

คุณปู่คุณย่าใจอ่อนแล้ว ^^
ว่าแต่หลานคนแรกก็น่าจะเป็นหลานชายนะคะ คนที่ 2 ค่อยเป็นหลานสาว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 04-07-2018 18:20:49

ดีใจที่คุณปู่คุณย่ายอมรับ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 04-07-2018 18:50:23

ดีใจมากค่ะดีใจแทนทั้งคู่จะจริงๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 04-07-2018 19:14:38

ดีใจกับสองหมอ คุณปู่กับคุณย่าเริ่มเห่อแล้วนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 04-07-2018 19:22:02

 :m1:  อยากเจอเจ้าตัวเล็กแล้วววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 04-07-2018 20:08:35

คุณปู่คุณย่าเห่อมากกกกก เพิ่งรู้ว่าจะมีหลานได้แป๊บเดียว ก็เตรียมตั้งชื่อหลานแล้ว ฮาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 04-07-2018 20:26:38

น่ารักกกกก :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-07-2018 21:05:13

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 04-07-2018 21:24:59

มีความสุขแบบเต็มที่สักที

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-07-2018 21:27:35

คุณปู่คุณย่าน่ารักกว่าที่คิด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 04-07-2018 21:57:51

ตอนนี้หมอเพลิงละมุนและอบอุ่นมาก คุณปู่คุณย่าก็เห้อหลานแบบแอบๆ :laugh: :laugh:
ไปกรุงเทพคร่าวนี้ก็คงไปเคลียร์กันให้หมดเลยเนอะ คนเห้อหลานจะได้ไม่ต้องแอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 04-07-2018 22:13:38

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: MaTazz ที่ 04-07-2018 23:49:42

โล่งอกแล้ว คุณปู่กับคุณย่าใจอ่อนเพราะหลานแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 05-07-2018 00:37:07

น้องงง มาแล้ว ปริ่มเหลือเกินค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 05-07-2018 02:53:00

โอ้ยยยย น่ารักอ่ะ ๆๆๆ ช็อตยืนดูลูกสะใภ้นี่น่าเอ็นดู ขนาดมองห่างๆยังหลบเเล้วเลย ถ้าใกล้ชิดเพลิงคงเป็นหมาหัวเน่าเเหง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 05-07-2018 06:13:57

 :-[ :-[ :-[ :L1: :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-07-2018 08:33:58

อุปสรรคใกล้ผ่านไปแล้วรอน้องออกมา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 05-07-2018 08:52:57

พ่อแม่สายแข็ง ปากแข็ง ทำเป็นเข้ม555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: taltal020441 ที่ 05-07-2018 10:27:54

พ่อแม่ยอมรับซักที ดีใจจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 05-07-2018 10:39:53

กุ๊กกิ๊กไม่เกรงใจใครเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Jiraapp ที่ 05-07-2018 18:12:49

โล่งใจกลัวดราม่านาน  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 06-07-2018 14:11:07

โธ่ก็พ่อแม่แหละนะยังไงก็ยอมใจลูกอยู่ดี ค่อยเบาใจหน่อยยอมรับแล้วอิอิ รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 06-07-2018 16:15:30

อยากอ่านนนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 06-07-2018 18:50:17

มารอน้องแมนคนน่ารักกกกกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 06-07-2018 22:17:01

อ่านวนไปค่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 07-07-2018 12:14:56

น้ำตาจะไหล นึกว่าเรื่องจะยากกว่านี้สะอีก OT

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 08-07-2018 02:03:15

เฮ้ออออหายเหนื่อย ฃุ้นสุดใจกลัวหลานไม่มีความสุขสุดท้ายก็มีปู่กับย่าขี้เห่อ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: non23 ที่ 08-07-2018 14:21:46

เข้ามาดูทุกวันเลยเมื่อไหร่จะมานะคิดถึงๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Siriya146 ที่ 09-07-2018 09:29:29

นึกว่าจะได้มาม่าชามใหญ่มากินแล้ว โล่งอกไปทีได้แค่มาม่าช้างน้อย อยากรู้ว่าจะได้ผู้หญิงหรือชายแล้วว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 09-07-2018 11:00:19

^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 09-07-2018 11:06:33

รอ แมน-เพลิง จ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 09-07-2018 11:15:37

คิดถึงงงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: night2 ที่ 09-07-2018 11:28:31

มารอทุกวันเลย :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 09-07-2018 11:53:18

 :katai5: :katai5: :katai5:
รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 09-07-2018 16:45:21

วันนี้จะมาไหมนะ. อยากเห็นน้องแล้ว :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 09-07-2018 20:38:58

น้องแมนอยู่ไหนน้าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 09-07-2018 22:05:36

อ่านทันตอนปัจจุบันแล้วค่ะ ขอเม้นรวบยอดเลยนะ
เกลียดผีมากๆๆๆๆๆๆเลย ตัวตายตัวแทนอะไร ตีความผิดอย่างแรง
เค้าเดือดร้อนกันเกือบตาย มันน่าถ่วงน้ำไปเลย โทดค่ะ อินไปหน่อย
สงสารแมนเหมือนกันที่ต้องแบกรับความรู้สึกแบบนี้ โอ๋ๆนะลูก
ก็เข้าใจพี่เพลิง บางสถานการณ์เราก็ควบคุมไม่ได้ทั้งหมด
เลยทำให้แมนต้องเสียใจ อ่านแล้วรู้สึกสมจริงมากเลยค่ะ
จะรอตอนต่อไปนะคะ สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-07-2018 22:16:57

รอตอนต่อไปอยู่น๊า~ :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 10-07-2018 01:05:12

Internal Love

ตอนที่ 35

I never know you were the someone waiting for me.

 

 

 

 





            “พี่เขียนรายละเอียดเอาไว้ให้หมดแล้วในซอง  รวมถึงภาพอัลตราซาวน์ก่อนหน้านี้ด้วย  เธอเอาซองนี้ให้อาจารย์ชาลีนะ  ถ้าสงสัยอะไรโทรมาถามได้เลย”  พี่คริสพูดซ้ำรอบที่สอง  สายตาที่มองมายังพวกเขาสองคนบ่งบอกถึงความกังวลชัด  “ความจริงเคสเธอพี่ก็อยากดูแลเองต่อนะ  แต่พี่ก็เข้าใจและก็เห็นด้วยที่พวกเธอจะย้ายไปอยู่กรุงเทพฯกัน  แมนก็ได้อยู่กับคุณแม่ด้วย”

            “ครับพี่คริส  พวกผมขอบคุณมากเลยนะครับสำหรับที่ผ่านมา”  เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ  “ไว้มีอะไรสงสัยผมจะรีบติดต่อพี่เลยครับ”

            “รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะ  จะคลอดเมื่อไหร่พี่จะลงไปเยี่ยม”  อาจารย์พูดเป็นประโยคสุดท้าย

            “ขอบคุณมากครับอาจารย์”  เมืองแมนยกมือขึ้นไหว้

            พวกเขาแวะล่ำลาเพื่อนๆอินเทิร์นหนึ่งกันก่อน  ทุกคนบ่นเสียดายอยากเลี้ยงอำลาให้พวกเขาแต่ว่าเพลิงกัลป์ขอเปลี่ยนเป็นของขวัญรับขวัญหลานที่กำลังจะเกิดมาแทน

            “จะคลอดแล้วต้องบอกพวกกูนะ  จะยกพวกลาไปหาเลย”

            “ขืนพวกมึงลาพร้อมกันหมด  โรงพยาบาลก็เจ๊งก่อนพอดี”  เพลิงกัลป์พูดแกมหัวเราะ

            “เราอยากลาออกบ้างจัง”  เมย์ที่ยืนเงียบมาตลอดโพล่งขึ้นบ้าง  “เราเบื่อเต็มทีแล้ว  งานก็หนัก  เหนื่อยก็เหนื่อย  ค่าตอบแทนที่ได้มาโคตรไม่คุ้มกับเวลาและสุขภาพที่เสียไป   อิจฉาพวกแกจังเพลิงแมน”

            “แกใจเย็นๆก่อนเมย์  ถ้าแกลาออกอีกคน  พวกฉันคงทำงานไม่ไหวแน่ๆ  แค่นี้ก็จะตายแล้ว”  แพทพูดขึ้นบ้าง  รอยยิ้มของเมืองแมนจางลง  เขารู้สึกผิดต่อเพื่อนที่ทำให้พวกเขาต้องมารับผลกระทบจากการที่ตัวเองลาออก

            “ไม่เอาน่าไอ้แมน  อย่าทำหน้างั้นดิ  พวกกูก็บ่นไปงั้นแหละ  อย่าคิดมากนะ  มึงลาออกเพราะความจำเป็น  ไม่ใช่อยากออกเฉยๆเสียหน่อย”  โย่งพูด  ตบไหล่เมืองแมนเบาๆ

            “ไม่เป็นไรหรอกแมน  เดินทางปลอดภัยนะ”  เมย์เงยหน้าขึ้นยิ้มให้เขา

            พูดคุยกันอีกครู่ใหญ่ก็ถึงเวลาต้องจากลา  พวกเขาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกเอาไว้แทนความทรงจำว่าครั้งหนึ่งพวกเราเคยได้มาพบปะทำงานร่วมกัน  ถึงจะไม่ได้ราบรื่นจนครบปีก็ตาม  รูปนี้คนไม่ครบเพราะขาดเต้ยกับตุ๊กตา  แต่ก็ไม่มีใครคิดจะโทรตามมาให้กระอักกระอ่วน   เมืองแมนกับเพลิงกัลป์แวะไปไหว้ลาอาจารย์บางท่านที่สนิทกันรวมถึงพี่พยาบาลที่เคยดูแลกันมาอย่างดีต่อก่อนจะกลับออกมาจากโรงพยาบาล

            “กูรู้สึกว่าคำพูดเมย์แปลกๆ”  เมืองแมนปรารภหลังจากกลับเข้ามานั่งในรถพร้อมออกเดินทางแล้ว

            “แปลกยังไง”  คนขับสตาร์ทรถเข้าเกียร์แล้วหยุดกึก  “แมน  เราลืมถ่ายรูปกับแฟลตนะ”

            “โธ่  นึกว่าอะไร”  คนฟังหัวเราะ  ยอมลงจากรถไปยืนแอคท่าให้ตากล้องประจำตัวถ่ายให้อยู่หลายรูป  “มาถ่ายด้วยกันสิ”  เขากวักมือเรียก

            “แน่ะ  อยากมีรูปคู่ก็ไม่บอก”  เพลิงกัลป์พูดล้อๆ

            “ใครบอก....ไปยืนตรงนู้นเลย”  คนท้องโบกมือไล่  ส่งเสียงชิ่วๆไปด้วย  ทำท่าไปงั้นเองแหละ  ความจริงตัวเองกลับโอบแขนไปรอบเอวของคนถ่ายแล้วแนบใบหน้ากับไหล่หนาแข็งแรงนั้นพลางส่งยิ้มหวานให้กล้อง   “กดถ่ายเร็วสิ  เหงือกจะแห้งแล้ว

            “เดี๋ยวก่อน  มันไม่โฟกัส”  คนถือกล้องพึมพำ  พยายามไม่สนใจกลิ่นหอมๆที่นัวเนียอยู่ข้างตัวนั้น

            “ไม่โฟกัสอะไร  ตัวเองมือสั่นมากกว่า”  เมืองแมนจุ๊ปาก

            “เออมือสั่น  ถ่ายให้หน่อยสิ”  เพลิงกัลป์พูด  รู้สึกเสียหน้าไม่น้อยที่ดันมือสั่นโชว์อีกคนซะงั้น   ก็ใครใช้ให้มายื่นเบียดแบบนี้กันล่ะฮึ

            เมืองแมนยิ้มกว้าง  คว้ากล้องมาถือเอาไว้เสียเอง  นับหนึ่งสองสามก็กดถ่าย

            “ทำไมไม่มองกล้อง”  เขาถามคนตัวสูงที่หันหน้ามามองหน้าเขาแทนที่จะมองกล้อง  “ถ่ายใหม่”

            “ถ่ายใหม่ก็เหมือนเดิม ...อยากมองหน้ามึงมากกว่า”

            “ไปขึ้นรถเลย  อยากกลับบ้านแล้ว”  เมืองแมนเปลี่ยนเรื่องฉับพลัน  ส่งกล้องให้เขาแล้วก็เดินจ้ำไปขึ้นรถ  ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงหัวเราะหึๆที่ตามหลังมา

            เมืองแมนอดใจหายไม่ได้ตอนที่เลี้ยวรถออกมาจากโรงพยาบาลแห่งนั้น  เหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมายในช่วงเวลาสั้นๆ  กลายเป็นความทรงจำที่ชาตินี้เขาคงไม่มีวันลืมได้  ประสบการณ์แพทย์ใช้ทุนปีหนึ่งของเขาที่ต้องจบลงอย่างรวดเร็ว  แต่ก็ได้เติบโตขึ้นมากในเวลาไม่ถึงปี

            “ไว้จะกลับมาอีก”  เขาพึมพำ

            “ว่าไรนะ”  คนขับหูไว  หันมาถาม

            “ต้องรู้ทุกเรื่องเลยหรือไง”

            “ใช่”  อีกฝ่ายรับคำหน้าตาเฉย  “เรื่องของแมนก็เหมือนเรื่องของเพลิง”

            เมืองแมนย่นจมูก  หมั่นไส้ท่าทางมั่นอกมั่นใจนั่นชะมัด

            “ไม่บอก”

            “ใช่ซิ  เรามันคนไม่สำคัญ  ขนาดเมื่อคืนยังไม่ยอมให้....เลย”   เพลิงกัลป์บีบเสียงลง  แกล้งทำหน้าน่าสงสาร   “บอกว่าไม่แท้งก็ไม่แท้งสิน่า”

            “เอ๊ะ!  ยังไม่จบเรื่องนี้อีกเรอะ”  เมืองแมนหันมาแว้ดใส่  “แค่นั้นยังไม่พออีกหรือไง”  พูดเองก็หน้าแดงเอง  เมืองแมนหันหน้าหนี  ไม่สบตาคมๆพราวระยับคู่นั้น

            “ตัวเองสบายตัวอยู่คนเดียวก็พูดได้สิ  ของเราเมื่อยมือแทบแย่”   คนขับยังพูดหงุงหงิงต่อไป

            “จะเปลี่ยนเรื่องมั้ย  ไม่งั้นโกรธแล้วนะ”

            “ครับผม  เปลี่ยนครับเปลี่ยน  เมียว่าไงก็ว่างั้นครับ”

            “เพลิงกัลป์!”

            “ลืมๆ  แฟนครับแฟน”  เพลิงกัลป์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี  ยิ่งเห็นหน้างอๆของคนนั่งข้างๆก็ยิ่งมีความสุข  นึกถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาแล้วก็ยังรู้สึกวาบหวามในใจ  ภาพคนข้างตัวเปลือยเปล่า ผิวขึ้นสีแดงเรื่อไปหมดนั้นกระตุ้นอารมณ์ได้ดีอย่าบอกใคร  ไหนจะเสียงครางปนกับเสียงหอบหายใจนั้นอีก  เขาไม่เคยนึกเลยว่าผู้ชายยามตั้งท้องจะเซ็กซี่ได้ขนาดนี้

            “ทำไมต้องทำหน้าทะลึ่งด้วย  คิดเรื่องลามกอยู่ล่ะสิ”  เมืองแมนดักคอ

            “เปล๊า  กำลังคิดเรื่องเส้นทางอยู่  กลัวหลง”  เขารีบปฏิเสธ  รู้อยู่หรอกว่าอีกคนคงไม่เชื่อเท่าไหร่

            “เหรอ....อย่าลืมแวะที่วัดก่อนนะ”  เมืองแมนเตือน 

            เพลิงกัลป์ขับรถพาเลี้ยวเข้าไปในวัดแห่งนั้นที่ครั้งก่อนเคยมาไหว้หลวงพ่อด้วยกัน  คราวนี้พระลูกวัดบอกว่าท่านออกธุดงค์ไปแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน

            “อ้าว   เสียดายจัง”  เมืองแมนอุทาน   “แล้วท่านจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ”

            “ไม่มีใครทราบหรอกโยม”

            “ขอบคุณครับ”

            พวกเขาเดินกลับมาที่รถอย่างเซ็งๆ  สายตาของเพลิงกัลป์เหลือบไปเห็นร่างสูงผอมคุ้นตาของใครบางคนกำลังเดินอยู่ข้างศาลา  มือหิ้วปิ่นโตเอาไว้

            “อาจารย์คมศักดิ์ครับ”  เขารีบทัก   คนนุ่งขาวห่มขาวหันมามองเขาแล้วยิ้มให้  หยุดรอจนพวกเขาเดินมาถึงตัว  “อาจารย์  พวกผมจะไปลาแต่พี่เขาบอกว่าอาจารย์ลาพักร้อน  อาจารย์มาอยู่ที่นี่เอง”

            “ฉันมาปฏิบัติธรรมน่ะ  คนแก่แล้วก็แบบนี้ล่ะนะ”  อาจารย์พูดแกมหัวเราะ   เปลี่ยนสายตามามองเมืองแมน  สบตาอย่างมีความหมาย  “ดีใจด้วยนะ  ดูแลให้ดีล่ะ  ฉันต้องไปแล้วไว้กลับมาเยี่ยมกันบ้าง.....พาอีกคนมาด้วยนะ”

            อาจารย์เดินจากไปแล้ว  เมืองแมนยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่งเพลิงกัลป์สะกิดเรียกถึงได้เดินตามหลังอีกฝ่ายไปขึ้นรถ

            “ไม่ยักรู้ว่าแกธรรมะธรรมโมขนาดนี้  มิน่าล่ะ..”  เพลิงกัลป์พึมพำ

            “จำที่กูบอกว่าหมอหลินคืนลูกให้พวกเราได้มั้ย”

            “จำได้”

            “อาจารย์แกพูดเหมือนหมอหลินเปี๊ยบเลย....เธอบอกว่า  ดูแลให้ดี”

            “ใครๆเขาก็พูดกันได้  ไม่เห็นแปลก”  เพลิงกัลป์พูดเนิบๆ  เหล่มองคนข้างๆ  “คิดมากไปได้”

            “ตอนแกพูดเมื่อกี้  เหมือนแกจงใจพูดนะ...ไม่รู้สิ  แกบอกให้พาอีกคนมาด้วย  คืออะไร”  เมืองแมนยังคิดไม่เลิก  คนขับเลยเอื้อมมือมากุมมือที่วางเอาไว้บนตัก  บีบเบาๆ

            “ก็หมายถึงให้พาลูกมาด้วยไงล่ะ  ดีออกนะ...แกพูดแบบนี้แสดงว่าลูกเราจะต้องคลอดออกมาสมบูรณ์แน่ๆ”  เพลิงกัลป์ส่งยิ้มมาให้   คนคิดมากเลยยิ้มออก  บีบมือตอบกลับเบาๆ

            เพลิงกัลป์ขับรถไปอย่างไม่รีบร้อนมาก  เหนื่อยก็หยุดแวะเป็นระยะๆจนกระทั่งมาถึงกรุงเทพฯตอนเย็นย่ำ  รถติดในกรุงเทพฯทำเอาเขาชักปวดหัวตุบๆเพราะไม่ชิน  เมืองแมนหลับไปแล้วด้วยความเพลียจัด  เขาก็ไม่ได้ปลุกขึ้นมานั่งเป็นเพื่อนกันอีก 

            รถขยับทีละขยักจนหงุดหงิด  ระยะทางนิดเดียวแต่กลับใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆ  ไม่เข้าใจเลยว่าคนกรุงเทพฯทนอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ได้อย่างไร  ชายหนุ่มคิดอย่างงุ่นง่าน  ใช้มือเคาะขอบกระจกรถเล่นเป็นจังหวะตามเสียงเพลงที่เปิดคลออยู่  ชักเริ่มปวดฉี่เพราะรถติดนานเกินรับไหว  เขาเลยเปลี่ยนใจเลี้ยวเข้าไปในห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ที่สุดแทน

            “ที่ไหนเนี่ย”  คนท้องลืมตาตื่นขึ้นมางงๆ  กวาดตามองที่จอดรถที่มีรถจอดเรียงรายเต็มพรืดไปหมด  “ไม่กลับบ้านเหรอ”

            “แวะห้างก่อน   รถโคตรติด  ปวดฉี่ ...เมื่อยด้วย”  คนขับว่า

            เมืองแมนพยักหน้ารับ  เขาเคยชินกับกทม.ดีมากกว่าอีกคนเพราะอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด  ทั้งคู่ก้าวเข้าไปภายในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน  ยิ่งเวลาเลิกงานแบบนี้คนยิ่งเยอะทวีคูณ

            “ดีนะไม่ใช่ช่วงสิ้นเดือน  ไม่งั้นแน่นกว่านี้อีก”  เมืองแมนกระซิบ  กลั้นหัวเราะในใจที่เห็นผู้ชายตัวโตหน้าซีดกับจำนวนคนที่ออกันอยู่ในห้องน้ำ  เพลิงกัลป์ดูไม่ชินเอาเสียเลยทั้งๆที่เชียงใหม่ก็เป็นแหล่งท่องเที่ยวขึ้นชื่อ

            “มันไม่เหมือนกัน  เชียงใหม่มันบ้านกู  นี่มันแบบ...เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงเลย  เฮ้อ”  พูดแล้วก็ถอนหายใจเฮือก  “กูว่าเชียงใหม่ก็เจริญมากแล้วนะ  แต่มันคนละเรื่องกับกรุงเทพฯเลย”

            “ฝึกไว้เดี๋ยวก็ชิน”  เมืองแมนตอบแกมหัวเราะ

            เพลิงกัลป์ฝืนยิ้มตอบ  แอบคิดขึ้นมาวูบไม่ได้ว่าถ้าลูกของเขาคลอดออกมา  โตขึ้นในสภาพแวดล้อมแบบนี้จะเป็นอย่างไร  ความเร่งรีบ แออัดยัดเยียดของเมืองกรุง  ผู้คนต่างคนต่างอยู่  ต่างคนต่างเอาตัวรอด  รถเมล์คนแน่นเหมือนปลากระป๋อง  แท็กซี่ไม่รับผู้โดยสาร  ขับรถก็ติดเป็นแพ  บีทีเอสแอร์ลิ้งค์ก็ผลัดกันเสีย  ขยะเต็มสองข้างทาง  แผงแม่ค้าเต็มทางเดินฟุตบาท  อากาศก็มีแต่ควันพิษ...ฯลฯ

            เอาง่ายๆ  ถ้าเกิดวันดีคืนดีเมืองแมนเจ็บท้องคลอดขึ้นมา  มาเจอรถติดแบบเมื่อกี้ก็เครียดเหมือนกันนะ....

            “เป็นอะไรไป  หน้านิ่วคิ้วขมวดเชียว  หรือว่าหิว”  เมืองแมนถามขึ้นหลังจากอีกคนเงียบไปนาน

            “หืม?  เปล่าหรอก  ไม่มีอะไร...ขับรถเหนื่อยๆนะ”

            “เดี๋ยวเลี้ยงไอติมแก้เหนื่อย”   เจ้าตัวพูด  เดินไปต่อแถวซื้อไอศกรีมโคน

            ร่างโปร่งบางนั้นสวมเสื้อยืดตัวโคร่งคลุมทับด้วยเสื้อแจ๊กเก็ตอีกทีหนึ่งช่วยพรางตาทำให้ไม่สังเกตเห็นหน้าท้องที่นูนขึ้นมานั้น  หรือถึงจะเห็นก็คงไม่มีใครเอะใจว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายท้องได้อยู่ดี  คงนึกว่าอ้วนลงพุงแค่นั้น  เพลิงกัลป์จับตามองคนรักอย่างระแวดระวัง  มัวแต่ชะเง้อสั่งของกินไม่ดูตาม้าตาเรือเดี๋ยวก็โดนคนเขาชนเอาหรอก

            จนกระทั่งฝ่ายนั้นกลับมาพร้อมกับไอศกรีมโคนสองโคน   ส่งรสสตรอเบอร์รี่ให้เขา  ส่วนตัวเองก็กินรสช็อคโกแลตอย่างเอร็ดอร่อยจนเพลิงกัลป์กลืนน้ำลาย

            “อยากกินรสช็อคโกแลตบ้าง”

            “ตัวเองชอบสตรอเบอร์รี่ไม่ใช่เหรอ  ก็กินสิ”

            “เมื่อคืนกินเยอะแล้ว”  คนฟังเกือบสำลักตอนที่ได้ยินคำตอบนั้น  เหลือบมองตาเขียวจนคนพูดต้องยอมแพ้  “โอเค  พูดเล่น....แต่อยากกินรสช็อคโกแลตจริงๆนะ”

            “ตลอดเลย  ชอบมาแย่งเรากิน”  เมืองแมนบ่นงึมงำแต่ก็ยอมส่งไอศกรีมของตัวเองไปให้  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้าง  พวกเขาไปหาที่นั่งทานกันเป็นม้านั่งยาวๆริมน้ำพุที่ตกแต่งขนาดใหญ่  นานๆจะมีน้ำสีๆพุ่งขึ้นมาด้วยสวยแปลกตาไม่ใช่เล่น   ดูท่าคนตัวเล็กจะชอบมากเพราะนั่งจ้องตาไม่กระพริบ

            “เดี๋ยวคอยดูนะ  หนึ่ง...สอง....สาม...มาแล้ว”  เมืองแมนพูดอย่างดีใจที่เห็นน้ำพุสีฟ้าพุ่งขึ้นมาเป็นสาย

            “ไม่เคยเห็นหรือไง  ที่เชียงใหม่ยังมีเลย”

            “เคย...แต่ชอบ”

            “ไว้ที่บ้านเรามีบ้างดีมั้ย”

            “บ้านแม่ไม่มีพื้นที่แล้ว  ตรงสวนก็ไม่พอหรอก  ยิ่งไม่มีคนดูแลด้วย”  เมืองแมนนึกภาพตาม

            “ไม่ใช่...หมายถึงบ้านของเรา”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเรียบเรื่อย  อีกคนหันมามองหน้าเขาทำตาโต

            “บ้านเหรอ?”

            “ก็ใช่น่ะสิ  ใจคอจะอยู่บ้านแม่ตลอดไปหรือ  เราก็ต้องมีบ้านเป็นของตัวเอง”  ชายหนุ่มลอบถอนหายใจยาว  “ไม่ต้องห่วงหรอก  เงินเก็บกูก็มีอยู่..”   ...หรือว่าเขาจะต้องไปรับจ๊อบเอกชนเพิ่มอีกหน่อย  จะได้เพียงพอกับรายจ่ายของเราสองคน  ไหนจะลูกที่กำลังจะเกิดมาอีก

            “ไม่เคยเห็นมึงซีเรียสขนาดนี้มาก่อนเลย”  เมืองแมนปรารภ

            “กูอยากให้มึงมีความสุข”  อีกฝ่ายตอบกลับมา  “ไม่อยากให้รู้สึกว่าคิดผิดที่มีลูกกับกู”

            หัวใจคล้ายจะเต้นผิดจังหวะไปวูบ  เมืองแมนหลบสายตาจริงจังคู่นั้นแล้วหันมามองไอศกรีมที่เริ่มละลายในมือของตัวเองแทน  ชักสงสัยว่าตอนนี้หัวใจของเขาจะมีสภาพเหมือนไอศกรีมโคนนี้แล้วหรือยัง  ทำไมถึงรู้สึกเหมือนมันเต้นไม่ค่อยไหวเอาเสียเลย

            “คือ...”  เมืองแมนครุ่นคิดเร็วรี่  หาคำพูดอะไรสักอย่างมาเปลี่ยนเรื่อง  “พรุ่งนี้ใส่บาตรมั้ย”

            “อะไรนะ?”  คนฟังปรับอารมณ์ไม่ทันถึงกับงงไปครู่  แต่พอเห็นหน้าแดงๆของอีกฝ่ายแล้วก็พอจะเดาได้ว่าเขาคงทำให้ฝ่ายนั้นเขินจนไปไม่ถูก   “อ๋อ...เอาสิ  งั้นไปซื้อของกันมั้ย”  ยอมเปลี่ยนเรื่องตามเจ้าตัว  พอเห็นฝ่ายนั้นดูโล่งอก  รีบลุกขึ้นยืนก็ได้แต่เดินตามหลังไปด้วยความรู้สึกขำแกมเอ็นดูในใจ   

            พอจะรู้อยู่หรอกว่าเขาเป็นแฟนคนแรกของเมืองแมน   แถมไม่ใช่แฟนธรรมดาดันพ่วงตำแหน่งพ่อของลูกไปด้วย  จะไม่เขินก็คงแปลก  ขนาดเคยเห็นกันมาแล้วทั้งตัวก็ยังปิดๆบังๆอายอะไรก็ไม่รู้อยู่นั่นเอง  ....คงต้องใช้เวลาหน่อย

            เดินซื้อของในซูเปอร์มาร์เกตด้วยกัน   ร่างสูงใหญ่เข็นรถเข็นตามหลังคนรักไปเรื่อยๆ  เป็นครั้งแรกของเขาเหมือนกันที่มาซื้อของกับคนอื่นในซูเปอร์แบบนี้  เห็นเมืองแมนหยิบของชิ้นนู้นชิ้นนี้ใส่รถเข็นแล้วก็รู้สึกเพลินๆดีเหมือนกัน

            “ยิ้มอะไรน่ะ  เหมือนโรคจิต”  คนซื้อหันมาพูด

            “อารมณ์ดี ยิ้มไม่ได้เหรอ”

            “แถวนี้ต้องมีสาวสวยแน่ๆ”  คนพูดเหลียวมองรอบตัวลอกแลก  พอเห็นสาวเอสไลน์หุ่นสะบึมคนหนึ่งยืนซื้อของอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลก็เลยเดา   “คนนั้นล่ะสิ  ใช่ไหม”

            “คนไหน”  เพลิงกัลป์เหลียวไปมองบ้าง

            “ไม่ต้องมาทำไก๋”

            “ที่ถามนี่หึงเหรอ”  เขาถามตรงๆ  คนถามหน้าร้อนซู่

            “ไม่ได้หึง  แค่...ไม่ชอบ”  คำว่าไม่ชอบเบาจนเขาต้องก้มลงไปฟังใกล้ๆ

            “นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในห้างนะ”  เพลิงกัลป์กระซิบ

            “จะทำไม?”

            เขาก้มลงไปกระซิบตอบข้างหูเบาๆ  เมืองแมนหน้าแดงราวกับจะแข่งกับมะเขือเทศในถุง  ยกมือขึ้นทุบที่ไหล่ของเขาไม่เบานักแล้วก็รีบเดินหนีไปชั้นอื่นอย่างรวดเร็ว

            เพลิงกัลป์หัวเราะเบาๆ  เจ้าตัวไม่รู้หรือไงว่าเขามองไม่เห็นความสวยงามของคนอื่นมาตั้งนานแล้ว  ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน  ว่าจะไปเช็คประสาทตาอยู่  บางทีอาจจะเกี่ยวกับเจ้าของร่างนิ่มๆท้องกลมๆก็ได้ล่ะมั้ง

            กลับออกมาจากห้างสรรพสินค้าอีกเกือบชั่วโมงต่อมา  รถบนถนนเริ่มบางตาแล้วแต่ก็ยังไม่โล่งเสียทีเดียว  ไฟข้างทางส่องสว่างต่างกับจังหวัดที่พวกเขาไปใช้ทุนมาลิบลับ  ร้านรวงข้างทางก็ยังคึกคักอยู่สมกับเป็นเมืองหลวง

            รถมาจอดที่หน้าบ้านในที่สุด  เมย์เป็นคนเดินมาเปิดประตูให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม  มารดาของเขารออยู่ในห้องนั่งเล่น  แมนเข้าไปกอดแม่แน่นให้สมกับความคิดถึง

            “แมน...ดีใจจังที่มา  แม่ก็รออยู่  นอนไม่หลับเลยรู้มั้ย”  เธอพูด  ลูบหลังลูบไหล่ลูกชาย  “แล้วเรื่องที่ป่วย  หายดีแล้วเหรอลูก”

            “ดีขึ้นแล้วครับ  เหลือแต่ข้อมือที่ดามไว้ก่อน  แต่ก็กำได้หยิบของได้ไม่กระทบอะไรครับ”  แมนพูดยิ้มๆ

            “แล้วหลานแม่ล่ะลูก  แข็งแรงดีมั้ย”

            “ดีครับ  นี่ก็ยังดิ้นอยู่  สงสัยดีใจได้เจอคุณยาย”  ได้ยินแบบนั้นว่าที่คุณยายก็ยิ้มปลื้ม  รีบพาลูกชายไปนั่งพัก  ส่วนลูกสาวก็ออกไปช่วยเพลิงกัลป์ขนของเข้ามาในบ้าน   นั่งพูดคุยกันอยู่พักใหญ่เมย์ก็ขอตัวขึ้นไปอ่านหนังสือข้างบน

            “มาคราวนี้มาอยู่เลยใช่ไหมลูก”  มารดาถามยิ้มๆ

            “ครับแม่  แมนลาออกแล้ว  ส่วนเพลิงก็ทำเรื่องย้ายมาที่นี่อยู่”

            “ดีแล้วจ้ะ  แล้วเรื่องฝากครรภ์ของหนูล่ะ”

            “อาจารย์ทางนู้นติดต่อให้แล้วครับ   จะฝากกับหมอของโรงพยาบาล....”  เพลิงบอกชื่อโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง  “เขาเป็นอาจารย์ด้วยสอนอยู่ที่คณะฯของแมนนั่นแหละ”

            “แล้วแมนรู้จักไหม”

            “เคยได้ยินชื่อครับ  แต่ไม่เคยเจอตัวจริงเลยจำหน้าไม่ได้   ช่วงที่ผมผ่านสูติก็ไม่ได้เจอน่าจะอยู่ต่างประเทศ   แต่แม่ไม่ต้องห่วงนะ  แกดังมากเลย  ฝีมือนี่อย่างงี้  แผลเรียบกริบ”  เมืองแมนยกนิ้วโป้ง

            “พูดเหมือนตาเห็น  ยังไม่ทันเจอตัวจริงเลย”  คนรักขัดคอ

            “อาจารย์คริสบอกก็ต้องเชื่อสิ”

            “จ้ะๆ  แม่เชื่อ....จะไปฝากท้องกันเมื่อไหร่” 

            “พรุ่งนี้ครับ”  เพลิงกัลป์เป็นคนตอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท34 4/7/61 p61
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 10-07-2018 01:06:15

            คุยกันอยู่อีกพักใหญ่ก็แยกย้ายกันกลับเข้าห้องนอน  เพลิงกัลป์นอนห้องของเมืองแมนเหมือนเมื่อครั้งที่ลงมารับปริญญาด้วยกัน   ชายหนุ่มให้คนท้องเข้าไปอาบน้ำก่อน  ส่วนตัวเองนอนอ่านหนังสือเล่นบนเตียง

            พอเมืองแมนกลับออกมาก็พบว่าคนที่บอกจะนอนเล่นนั้นหลับจริงไปแล้วเรียบร้อย  เสียงกรนคร่อกๆบอกชัดว่าคงเหนื่อยมากจริงๆ  ไหนจะต้องขับรถทางไกลแถมยังมาแวะเดินห้างอีก  หนังสือนิตยสารรถยังวางกองอยู่บนอก  เมืองแมนหยิบขึ้นมาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง

            “เพลิง”  เขาเรียกเบาๆ

            อีกฝ่ายยังหลับสนิทไม่มีท่าทางจะตื่นขึ้นมาง่ายๆ  เขาเลยปล่อยให้นอนไปก่อน  เดี๋ยวก็ตื่นขึ้นมาอาบน้ำเอง 

            กลับออกมาจากห้องนอนเจอมารดานั่งดูละครอยู่ชั้นล่างที่เก่า  เมืองแมนเลยเดินลงมาหาพร้อมกับผ้าพันคอที่ซื้อมาฝากนานแล้ว  แม่หันมาเห็นก็ทักขึ้น

            “แมน...ยังไม่นอนหรอลูก”

            “ผมนอนมาในรถสักพักแล้วครับ   แม่ดูอะไรอยู่”

            “ละครน่ะ...กำลังสนุก  แล้วนี่อะไร”  แม่ถามงงๆ เมื่อเขาพันผ้าพันคอให้ที่ไหล่

            “ของฝากครับ  ผมเห็นลายสวยดีเลยซื้อมาให้  แม่น่าจะชอบ”  คนเป็นลูกตอบ  แม่เขายิ้มกว้าง  ก้มลงพิศดูลวดลายของผ้าอย่างถูกใจ

            “สวยมาก  ขอบใจนะจ้ะ ....จริงสิ  แม่ก็มีอะไรจะให้แมนเหมือนกัน  เตรียมไว้ตั้งแต่คราวก่อนที่ไปเยี่ยมแล้วก็ลืม”  เธอลุกขึ้นเดินไปหยิบของสิ่งนั้นมาให้เมืองแมน  “เข็มกลัด  เอาไว้กลัดที่เสื้อนะ  โบราณเขาว่าจะได้ช่วยป้องกันอันตรายให้ลูก”   เธอจัดการกลัดให้ที่เสื้อตรงหน้าท้องของลูกชาย

            “ขอบคุณครับแม่”  เมืองแมนน้ำตาคลอ  “แมนอยู่นู่นคิดถึงแม่ทุกวัน”

            “แม่ก็คิดถึงแมน  กังวลไปสารพัด....แต่ลูกแม่เก่ง  แม่รู้”

            “...............”  ลูกชายถอนหายใจ  “ผมก็รู้สึกเครียดๆ”  ชายหนุ่มเล่าเรื่องพ่อแม่ของเพลิงกัลป์ให้มารดาฟัง   แม่นิ่งไปครู่ใหญ่จนเมืองแมนใจเสีย   “...แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะแม่  คงตกใจน่ะ  เดี๋ยวก็เข้าใจไปเอง”

            “ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีไป  เรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้น่ะมีกันทุกบ้านแหละ  ขนาดของแม่เองยังทะเลาะกับย่าหนูแทบตายเลยก่อนจะย้ายบ้านกันออกมา   ของอย่างนี้มันขึ้นกับคนของเราเหมือนกันนะ  เท่าที่แม่ดูเพลิงก็ใช้ได้อยู่  คงไม่ทิ้งให้หนูสู้คนเดียว  รายนั้นน่าจะยอมทะเลาะกับพ่อแม่แทน”

            “นี่แหละครับที่ผมเครียด  ผมไม่อยากให้คนในครอบครัวทะเลาะกัน  ยิ่งพ่อแม่มาทะเลาะเพราะคนนอกอย่างผมด้วยแล้ว”  แมนพูดอย่างอัดอั้น  มารดาขมวดคิ้ว

            “พูดว่าคนนอกก็ไม่ถูก  เราตั้งท้องหลานของเขาอยู่ทั้งคนนะ  แม่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ใหญ่ที่ไหนจะใจร้ายไส้ระกำกับหลานได้ลงคอ” 

            เมืองแมนยิ้มตอบบ้างๆ  ยกมือขึ้นลูบท้องตัวเอง

            “ถ้าได้อย่างนั้นก็คงดีนะครับ”

            เมืองแมนกลับขึ้นไปนอนหลังจากนั้น  เพลิงกัลป์ยังหลับเป็นตายอยู่เหมือนเดิม  เขาเลยล้มเลิกความคิดที่จะปลุกขึ้นมาอาบน้ำ   ขยับเข้าไปนอนข้างๆหลับตาลงครู่เดียวก็ผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อน

            วันรุ่งขึ้นเพลิงกัลป์พาเขาไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล  โชคดีที่ไม่ไกลจากบ้านมาก  เดินทางไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงถ้ารถไม่ติด  มีผู้หญิงท้องเดินอุ้ยอ้ายกันเยอะพอสมควร  เมืองแมนที่วันนี้แต่งตัวแบบเดิมเริ่มจะเดินตัวลีบ  ดึงเสื้อมาปิดท้องอย่างมิดชิด

            “ปวดอึหรอ”  คนข้างตัวถาม

            “เปล่า”

            “เห็นเดินงอๆ”

            “กลัวเขารู้ว่าท้อง”  เมืองแมนตอบตามตรง  เพลิงกัลป์เลยเอื้อมมือมากุมมือเขาเอาไว้  พาเดินไปหาที่เคาท์เตอร์คุณพยาบาล

            “มาฝากท้องเหรอคะ....อ้อ  ทางเราไม่รับอุ้มบุญนะคะ”   เธอพูดทันทีพอเห็นหน้าผู้ชายสองคน  “ต้องขอโทษด้วยนะคะ”  คนฟังมองหน้ากันแวบหนึ่ง

            “ผม...มาหาหมอชาลีครับ”  เพลิงกัลป์พูด

            “มาหาเรื่องอะไรคะ”

            “คือว่า...ญาติผมเขาท้อง  เขาอยากฝากท้องกับหมอ”

            “ญาติคนไหนคะ  พามาด้วยมั้ยคะ”  เธอถามต่อ

            “ไม่ได้มาด้วยครับ”

            “ต้องพาคนไข้มาด้วยนะคะ  ไม่อย่างนั้นคุณหมอจะตรวจได้อย่างไรล่ะคะ”  คุณพยาบาลพูดเนิบๆ ท่าทางเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็เก็บอาการเอาไว้  “อาจจะพามาวันอื่น”

            “วันนี้คุณหมอชาลีเข้าใช่ไหมครับ  กี่โมง”

            “หมอเข้าค่ะ  แต่ว่าต้องนัดเอาไว้ก่อน  อย่างน้อยต้องพาคนไข้มาตรวจเลือดตรวจท้องก่อนนะคะถึงจะเข้าพบคุณหมอได้  ญาติมาเองเฉยๆแบบนี้ไม่ได้นะคะ”

            “ถ้าผมขอเบอร์ติดต่อหมอ...”

            “โทรเข้าเบอร์โรงพยาบาลเลยค่ะ....เดี๋ยวรบกวนรอข้างนอกก่อนแล้วกันนะคะ  พอดีมีคนไข้ที่รอคิวยื่นบัตรอยู่”  เธอตวัดเสียงนิดๆ  ผายมือเชิญพวกเขาออกอย่างสุภาพ

            ทั้งคู่ออกมายืนเก้ๆกังๆอยู่ข้างนอกโซนตรวจแม่และเด็ก  เพลิงกัลป์อุทานออกมาอย่างหัวเสีย

            “นี่ขนาดเป็นโรงพยาบาลเอกชนนะ  ถ้าโรงพยาบาลรัฐจะขนาดไหนเนี่ย  ไม่นึกเลยว่ามันจะยุ่งยากแบบนี้  ให้ตายสิ  ถามอยู่นั่นแหละ”

            “เขาก็ต้องถามตามหน้าที่”  เมืองแมนปลอบ  ทั้งที่ในใจก็เดือดปุดๆไม่แพ้กัน  “ดันลืมขอเบอร์หมอมาด้วย  เราโทรหาพี่คริสขอเบอร์เขาหน่อยดีไหม”

            “ดีเหมือนกัน”  เพลิงกัลป์กดโทรหาอาจารย์คริส  ปรากฏว่าฝั่งนั้นไม่รับสาย  โทรอยู่สามรอบก็ไม่รับ  “สงสัยติดเคสอยู่  เอาไงดี...อุตส่าห์มาแล้วทั้งทีไม่นึกว่ามันจะยาก   ลืมไปว่าเราไม่ใช่หมอที่นี่นี่นะ”  ชายหนุ่มยืดตัวขึ้นบิดขีเกียจ  “หรือจะหาที่นั่งรอ”

            “นั่งพักก่อนก็ได้ เวียนหัว”  เมืองแมนพึมพำ

            เขาเลยพาอีกฝ่ายไปนั่งพักบนเก้าอี้ข้างหน้านั่นเอง  ล้วงกระเป๋าควานหายาดมมาจ่อจมูกให้คนรัก  มือก็โบกจดหมายในมือขึ้นพัดให้ไปมา

            “ไหวมั้ย   นอนลงมั้ย”  ชายหนุ่มถามอย่างกังวล   “เข้าไปวัดBPมั้ย  (ย่อมาจากBlood pressure ความดันโลหิต)  หรือว่าปวดหัว   มีตาพร่าหรือเปล่า   ไม่ใช่ว่ามึงเกิด preeclampsia (ครรภ์เป็นพิษ) ขึ้นมานะเว้ย   ปวดท้องหรือเปล่า”

            เมืองแมนส่ายหน้าหลับตาลง

            “ขอ rest ก่อน”

            “น้องสองคนเป็นหมอใช่มั้ยครับ”  ผู้ชายคนหนึ่งหยุดยืนตรงหน้าพวกเขา  เพลิงกัลป์เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงตรงเหมือนเสาไฟฟ้านั้นอย่างตกใจปนแปลกใจนิดๆ   ใบหน้าคมคายสวมแว่นสายตาที่เริ่มมีริ้วรอยกับผมสีเข้มมีสีขาวแซมทำให้เขาเอะใจ

            “ใช่ครับ”  เพลิงกัลป์พยักหน้า  กวาดตามองชุดทำงานแบบสุภาพที่อีกฝ่ายสวมอยู่

            “แล้วน้องคนนี้เป็นอะไรหรือเปล่า  หน้าซีดมากเลยนะ”  อีกฝ่ายย่อตัวลงมาแตะที่ไหล่ของเมืองแมน  สายตาตวัดมองทั่วร่างเล็กแวบหนึ่งแล้วก็เงยหน้าขึ้นยิ้ม  “เข้าไปพักที่ห้องทำงานผมก่อนดีกว่า  พอเดินไหวไหมครับ  ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวเรียกรถเข็น”

            “เดินไหวครับ”  เมืองแมนลุกขึ้น  หันไปมองหน้าเพลิงกัลป์ก็เห็นอีกฝ่ายพยักหน้า  เดินตามหลังคนแปลกหน้าไปจนถึงหน้าเคาท์เตอร์  พยาบาลคนเดิมรีบพูดขึ้นทันที

            “หนูบอกพวกเขาแล้วนะคะหมอว่าต้องพาคนไข้มาด้วยก่อนพบหมอ  ไม่ทราบว่าเขายังอยู่ข้างนอก  ต้องขอโทษด้วยค่ะ”           

            “ไม่เป็นไรครับ  เขาเป็นญาติผมเอง”  หมอตอบยิ้มๆ  “ฝากใครมาวัดความดันเขาด้วยนะครับ  เห็นบอกเวียนหัว”

            เมืองแมนก้าวตามเจ้าของห้องเข้ามาในห้องตรวจสี่เหลี่ยมที่มีเตียงนอนและอุปกรณ์การตรวจครบครันไม่เว้นแม้แต่เครื่องอัลตราซาวน์ที่ดูทันสมัย  คงรุ่นใหม่กว่าเครื่องที่โรงพยาบาลหลายเท่า

            “นอนลงก่อน...เมืองแมนใช่มั้ย  ส่วนเธอคงเป็นเพลิงกัลป์”   เจ้าของห้องว่า  เมืองแมนแอบอ่านชื่อที่หน้าห้องไว้แล้ว  คนตรงหน้าน่าจะเป็นหมอชาลีที่อาจารย์คริสฝากฝังพวกเขาไว้ไม่ผิดแน่

            “รู้จักชื่อพวกผมด้วยเหรอครับ”

            “รู้จักสิ  ผมก็ต้องรู้ประวัติคนไข้ผมก่อนจะมารักษาสิครับ”  สูติแพทย์ตอบเนิบๆ  “น้องคริสส่งข้อมูลมาให้หมดแล้ว  ไม่ต้องห่วง  ความจริงผมก็รออยู่ว่าพวกคุณจะมาเมื่อไหร่  อ้อ...ผมชื่อชาลีนะ  จะเป็นหมอดูแลคุณจนถึงวันคลอด”   เขาแนะนำตัว  “พวกคุณน่าจะเป็นรุ่นน้องผมสักยี่สิบปี  ถึงไหม  คุณรุ่นที่เท่าไหร่”  เขาถามเมืองแมน  แสดงว่าคงพอรู้ว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน

            เมืองแมนบอกรุ่น

            “ยี่สิบเอ็ดปีพอดี”   ผู้สูงวัยกว่าพยักหน้า  “แต่ไม่เป็นไร  เรื่องวัยไม่ใช่ปัญหา  เรียกพี่ว่าพี่ชาลีก็ได้   เชิญพวกน้องนั่งก่อน”  สูติแพทย์เริ่มซักประวัติของเมืองแมนใหม่อย่างละเอียด  เขาอ่านจดหมายของอาจารย์คริส  เปิดดูผลเลือดและรูปอัลตราซาวน์  “ความดันแมนก็เริ่มดีแล้วนะ  แล้วนี่ยังไม่รู้เพศกันเลยเหรอ”

            “ยังเลยครับ”

            “อยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย”

            “ผู้หญิง/ผู้ชาย”  เมืองแมนกับเพลิงกัลป์ตอบออกมาพร้อมกัน  แล้วก็หันมามองหน้า

            “อ้าว....ฮ่าๆ  ยังไงกันแน่  ตีกันแบบนี้งั้นพี่จะยังไม่ซาวน์เพศให้นะ”

            “ผู้ชายก็ได้ครับ”  เมืองแมนรีบบอก  “พี่ซาวน์ให้ผมหน่อยเถอะ  ผมอยากรู้ว่าลูกเป็นไงบ้าง  แข็งแรงมั้ย”

            หมอพยักหน้าให้เขาขึ้นไปนอนบนเตียง  หมอชาลีอัลตราซาวน์ให้อย่างคล่องแคล่วชำนาญ  ภาพที่ปรากฏที่หน้าจอชัดแจ๋วสมกับราคาของเครื่อง  เด็กน้อยคนหนึ่งนั่งยองๆอยู่ในท้องของเมืองแมน

            “ท่าก้น...เหรอครับ”  เพลิงกัลป์กระซิบ

            “ใช่  มุมนี้มองไม่ออกเลยด้วยว่าเป็นหญิงหรือชาย  ไปลุ้นเอาตอนคลอดนะ”   อาจารย์พูดแกมหัวเราะ

            “ถ้าแบบนี้ก็ต้องผ่าคลอดสิครับ”

            “ถูกต้อง  เธอคงไม่คิดว่าเมืองแมนจะเบ่งคลอดเองได้หรอกนะ  โครงสร้างของเขาไม่เหมือนผู้หญิง  ไม่ใช่ช่องคลอดที่ยืดขยายได้พอที่หัวเด็กจะออกมา  เขาคลอดเองไม่ได้หรอกไม่งั้นลำไส้เขาจะฉีก  ซึ่งมันอันตรายมากๆเธอก็รู้  ติดเชื้อตายเลย”   อาจารย์กดบันทึกภาพหัวใจเด็กเอาไว้แล้วปริ้นออกมาส่งให้ว่าที่คุณพ่อคุณแม่

            “แปลว่าต้องผ่าเข้าไปทางหน้าท้องหรอครับ”

            “ใช่  เท่าที่อัลตราซาวน์ดูแล้วก็น่าจะได้อยู่นะ”

            “แล้วหลังจากนั้นเขาจะท้องได้อีกไหมครับ”  เพลิงกัลป์ถาม

            “อันนี้พี่คงยังตอบไม่ได้  ต้องรอดูในห้องผ่าตัดว่าเป็นอย่างไร  ถ้ามดลูกของเมืองแมนเหมือนผู้หญิงทั่วไปก็น่าจะเก็บเอาไว้ได้  ก็มีโอกาสท้องได้อีก  แต่ถ้าไม่ใช่ก็อาจจะต้องว่ากันอีกที  ส่วนรังไข่ข้างที่ฝ่อไปพี่จะตัดออกให้เลยนะ  เดี๋ยวมันกลายเป็นมะเร็งได้”

            “ครับพี่”  เมืองแมนรับคำ  ดึงเสื้อลงแล้วลุกขึ้นมานั่ง

            “มีคำถามอีกไหม  ถามมาเลยจะได้เคลียร์”

            “ผมมีคำถามครับ”  เพลิงยกมือขึ้น  เหลือบมองหน้าคนรักแวบหนึ่ง  “ตอนนี้เรามีเซ็กส์กันได้มั้ยครับ”

            เมืองแมนหน้าร้อนวาบหันไปถลึงตาใส่คนถาม   เพลิงกัลป์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ขณะที่หมอชาลีสีหน้าแทบไม่เปลี่ยน  คงเคยชินกับคำถามแนวนี้มีมาก

            “ตอนเธอเรียน  อาจารย์สอนว่าอะไรล่ะ”

            “มีได้ครับ  ถ้าถูกท่า”

            “แต่ว่า...ผมเคยมีเลือดออกนะครับอาจารย์”  เมืองแมนรีบค้าน

            “มันตั้งนานแล้ว”

            “นั่นก็ถูก”  อาจารย์พยักหน้า   “ในเคสที่มีความเสี่ยงว่าจะแท้ง  เคยมีภาวะแท้งคุกคามมาก่อนพี่ก็ไม่แนะนำหรอกนะ   ยิ่งในภาวะร่างกายที่พิเศษแบบนี้ด้วย  พี่ก็ไม่กล้ารับรองความปลอดภัยเหมือนกัน”

            “เห็นมั้ย  บอกแล้วไม่เชื่อ”  เมืองแมนหันไปพยักหน้ากับคนตัวใหญ่

            “ระยะนี้คงต้องอดทนไว้ก่อน”  อาจารย์พูดกับเพลิงกัลป์ด้วยท่าทางเห็นใจ  “แต่ถ้าข้างนอกพี่ว่าได้นะ  แต่เธอก็ต้องระวังไม่รุนแรง  ไม่ทับท้อง   หลังถึงจุดนั้นแล้วมดลูกจะหดรัดตัวได้เล็กน้อยแล้วจะหายไปเอง  ไม่ต้องกังวล  ความจริงแล้ว...ยิ่งคนท้องฮอร์โมนเยอะจะทำให้มีความสุขมากกว่าปกติ  ”

            “จริงหรอครับอาจารย์”   เพลิงกัลป์ตื่นเต้น

            “จริง”

            “เคยมีเคสผู้ชายท้องได้แบบผมมั้ยครับ”  เมืองแมนถามขึ้นมาบ้างเพื่อเบี่ยงประเด็นไปจากเรื่องที่น่าอายนี่เสียที

            อาจารย์อมยิ้ม

            “เธอว่ามีไหม”

            “ถ้าเคสผมมีได้  ก็น่าจะมีคนอื่นนะครับ  ผมไม่น่าจะเป็นเคสแรกของโลก”

            “นั่นสิ”  อาจารย์ยิ้มให้เขา   “เอาล่ะ...เดี๋ยวพี่มีตรวจคนไข้ต่ออีก  มีอะไรก็โทรมาถามได้ เมมเบอร์พี่แล้วใช่มั้ย โทรได้ตลอดยกเว้นยืมเงินนะ”  อาจารย์ลุกขึ้นยืน  “เรานัดกันอีกทีสองอาทิตย์  มาสะดวกมั้ย”

            “ได้ครับ”         

            “วิตามินกินต่อเหมือนเดิม  ยาฉีดกันแท้งฉีดต่อไปอาทิตย์ละเข็มนะครับ  ยาความดันคงต้องกินต่อไปก่อน  อ้อ...แมน  พี่ว่าจะถามอยู่   แมนตรวจเต้านมแล้วหรือยัง”

            “เคยตรวจทีนึงตอนฝากครรภ์แรกๆครับ  พี่คริสตรวจให้  ตอนนั้นก็ไม่มีก้อนอะไร”

            “โอเค  ขอพี่ดูหน่อยได้มั้ย  ขออนุญาตนะ”

            เมืองแมนเหลือบมองหน้าเพลิงกัลป์แวบหนึ่งแล้วก็ดึงเสื้อขึ้นอีกรอบ  อาจารย์เอื้อมมือมาจับที่เต้านมของเขานิดเดียวแล้วก็พยักหน้าให้ดึงเสื้อลง

            “เธออยากเลี้ยงลูกด้วยนมแม่หรือเปล่า  ถ้าไม่อยากก็ไม่เป็นไรนะ”

            “ทำได้เหรอครับ”

            “ได้สิ  สนใจไหม”  อาจารย์ดันแว่นขึ้นบนดั้งจมูก  “มียาให้  เธอฉีดฮอร์โมนอยู่แล้วด้วยยิ่งง่าย  แต่ว่าปัญหาของเธอก็คือหัวนมเล็ก  ลูกเธอจะดูดลำบาก”

            “เอ่อ...”  เมืองแมนหน้าแดงอีกรอบ  หมอก็พูดตรงเหลือเกิน  ขนาดเขาเป็นหมอเหมือนกันยังรู้สึกเขินๆชอบกลทั้งที่มันก็เป็นการพูดถึงอนาโตมี่ธรรมดา   

            “แล้วต้องทำยังไงครับ”  เพลิงกัลป์ถามบ้างด้วยเสียงกระตือรือร้นจนเจ้าของนมชักหมั่นไส้  อยากจะผลักออกไปจากห้องเสียตอนนี้เลย

            “ที่แนะนำคนไข้ส่วนใหญ่ก็คือไปซื้อNipple puller(ที่ดึงหัวนม) หรือพวก breast cup  มันจะเป็นเครื่องใส่จุ๊บตรงnipple นะแล้วก็ค้างไว้  ทำทุกวันมันก็จะดีขึ้นเอง  แต่ผู้ชายก็อาจจะทำเท่าที่ได้  ถ้าเจ็บก็ต้องพออย่าไปฝืน  ลองดูก็แล้วกัน  แล้วไว้ใกล้ๆคลอดเราค่อยมากินยากระตุ้นน้ำนม  ตอนนี้เตรียมเต้านมก่อน”           

            “ผมซื้อนมผงแทนได้มั้ยครับ”  ..แค่ฟังก็ชักเริ่มกลัวเจ็บแล้ว  จริงๆก็เคยคิดอยากลองให้ลูกดูดนมจากอกอยู่หรอก  แต่ดูท่ามันน่าจะลำบาก...

            “ใช้อย่างอื่นดูดได้มั้ยครับ”  คนข้างๆกลับถามต่อด้วยท่าทางครุ่นคิดดูเอาการเอางานสุดฤทธิ์  เมืองแมนหันไปเห็นแล้วก็อยากจะเบ้ปากใส่  ทำไมจะเดาไม่ออกว่าอีกคนคิดเรื่องอะไรอยู่  พอคิดตามแล้วก็รู้สึกขนลุกชอบกล

            อาจารย์ชะงักไปนิดหนึ่ง  หันไปสบตาคนพูดแล้วก็หัวเราะออกมา

            “ได้เหมือนกัน  แต่ต้องรักษาความสะอาดนะ  ห้ามเป็นแผลด้วย”  อาจารย์กำชับ

            “ครับอาจารย์”

            “มีอะไรถามอีกมั้ย”

            “ไม่มีแล้วครับ”  เมืองแมนรีบตอบ  “ผมเอาใบนี้ไปยื่นรับยาเลยนะครับ”  เขายกมือไหว้หมอประจำตัวแล้วก็รีบดึงแขนเสื้อของคนช่างถามลากออกมาจากห้องตรวจ

            “รีบไปไหนเล่า  ยังถามไม่จบเลยเนี่ย”

            “ไม่ต้องถามแล้ว”  เมืองแมนหันมาพูด  หน้าแดงจัดลามลงมาถึงลำคอ  “ถามอะไรก็ไม่รู้”

            “ถามอะไร  ก็สงสัยเลยถามเฉยๆ  อาจารย์เขาก็ตอบดีออก”  เพลิงกัลป์ตอบหน้าตาย  สบตาคนข้างๆแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย  “ตัวเองนั่นแหละ  คิดอะไรอยู่กันแน่”

            “ไม่ได้คิด”  เมืองแมนรีบหลบตาไปทางอื่น  เสยื่นใบยาใส่มืออีกฝ่ายแทน  “ไปเอายาได้แล้ว  จะได้กลับบ้าน”

            “ครับผม  เชิญคุณเมืองแมนนั่งรอกระผมตรงนี้เลยครับ  อย่าเพิ่งลุกไปซื้อขนมล่ะ....หมอบอกน้ำหนักขึ้นแต่ลูกตัวเล็กนิดเดียวเองนะ  ออกพุงแม่หมด”  เขาดักคอ  เห็นสายตาของอีกฝ่ายที่เวียนมองไปทางร้านกาแฟที่มีเค้กครีมอยู่หน้าร้านแล้วก็เดาออกทันที  “กินอะไรที่มันมีประโยชน์”

            “ไม่เห็นอยากกิน”  พอโดนดักทางเข้าก็ยิ่งเซ็ง  เมืองแมนเมินหน้าหนี  ได้ยินอีกคนหัวเราะเบาๆก่อนจะลุกไปรับยาก็ยิ่งหงุดหงิดงุ่นง่าน  หันไปสบตากับเค้กชิ้นโตครีมสดหนาฟูมีสตรอเบอร์รี่ประดับอยู่ด้านบนแล้วก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

            เพลิงกัลป์แทบไม่แปลกใจที่มองกลับไปแล้วเห็นร่างเล็กไปอยู่หน้าตู้เค้กเรียบร้อยแล้ว  ห้ามได้เสียก็ดีสิ..พอขัดใจก็งอแงใส่  น่าเบื่อชะมัด...

            ใจคิดว่าน่าเบื่อแต่อดยิ้มออกมาไม่ได้  เขาถือถุงยาเดินกลับไปหาแฟนที่มีถุงกระดาษอยู่ในมือแล้วเช่นกัน  ฝ่ายนั้นทำท่าไม่รู้ไม่ชี้  เขาก็ไม่ได้ถามแกล้งทำเป็นไม่เห็น  โอบไหล่พาเดินกลับไปที่รถเพื่อกลับบ้าน

            ...

              มาต่อแล้วจร้า 

            นักวิชาการสายมโนอย่างเรา  อากู๋เท่านั้นที่พึ่งทางโลกและทางใจจจจ5555555

            อย่าเชื่อข้อมูลในนิยายเลยนะ  นิยายก็คือนิยาย  ไม่ใช่ตำราแม่และเด็กกก

            เจอกันตอนหน้า

            ขอบคุณที่ติดตามกันมา

            ฝากไลค์เพจด้วย  ใครไลค์ขอให้เฮงขอให้รวย  มีแฟนหมอแมนไว้ในครอบครอง55

            #แฟนหมอแมน

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: prueksa ที่ 10-07-2018 01:10:40

ขอบคุณ  :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-07-2018 01:27:29

น่าชื่อตอนแผนร้ายของเพลิงกัลป์ค่ะ ในหัวมีแต่เรื่องลวนลามเขา โอ้ยยยยยย เกลียดนักกกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ืNtop ที่ 10-07-2018 01:35:58

โอ๊ย ทำไมพากันทำตัวน่ารักอย่างงี้นิ หาของรับขวัญหลานก่อนนะคะ :mew1: :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 10-07-2018 01:39:14

อีกคนที่ว่า เราว่า น่าจะเป็นลูกคนที่ 2 นะ ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-07-2018 01:42:01

ขำหมอเพลิง หาทางแทะเล็มหมอแมนตลอด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-07-2018 02:21:17

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 10-07-2018 02:33:55

มาหาหมอเพื่อดูแลแม่และเด็ก แต่ที่ถาม ๆ นี่กรณีศึกษาทางเพศของพ่อทั้งนั้น  :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Spoypopoy ที่ 10-07-2018 03:09:34

ก็คือใช้เวลาอ่านตอนนี้ประมาณเกือบครึ่งชม.  เพราะมัวแต่เขินอยู่ 555555 ถึงจะเพิ่งอัพแต่เราก็จะบอกว่ามาต่อเร็วๆนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-07-2018 03:13:01

ทำไมเราได้กลิ่นแปลกๆจากคุณหมอชาลี  :ruready

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 10-07-2018 03:20:41

ถ้าคลอดอยู่ไฟครบหลังคลอดเพลิงคงจัดหนักแมนแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 10-07-2018 04:28:29

คำถามเพลิงแต่ละคำถามนี่ฟังแล้วอายแทนแมนเลย

อาจารย์คมศักดิ์ มีใบ้ๆอะไรอีกหรือเปล่าชักสงสัย

ตอนนี้อ่านแล้วก็ดูสบายๆ ตอนหน้าหลานจะมาหรือยัง แต่ให้อ่านช่วงพ่อเพลิงแม่แมนมีเวลาอยู่ด้วยกันก่อนสองคนก่อนก็น่ารักดี

คลอดเมื่อไหร่ขอให้ปลอดภัยทั้งแม่และลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 10-07-2018 05:05:32

 :hao6: :hao6: :hao6: หมอเพลิงจะหื่นไปถึงไหน คึ ๆ ๆ จัดหนักสักรอบก็ดี  :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 10-07-2018 05:08:28

เพลิงออกแววหืนมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 10-07-2018 05:20:37

น่ารักกกกสุดดดด ครอบครัวสุขสันต์

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-07-2018 05:29:43

เพลิง ก็สมกับเป็นเพลิงนะ   :katai2-1:
ถ้าไม่หื่นไม่ใช่เพลิง  เป็นเพลิงตัวปลอมแล้ว   o22

อ.คมศักดิ์ บอกใบ้อะไร..... พามา  “.....พาอีกคนมาด้วยนะ”
ให้นึกว่ามีลูกแฝดหรือเปล่า
แต่ตอนอัลตร้าซาวนด์ก็ไม่เห็นอีกคน  :really2:
หรือซ้อนทับ มีอะไรมาบังกัน  ทำให้ไม่เห็น    :m20:

เพลิง แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 10-07-2018 05:40:24

 :pig4:  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 10-07-2018 05:48:14

คุณพี่เพลิงมีความใส่ใจการตั้งครรภ์ 5555
จะช่วยคุณแม่แมนทุกอย่างเลย ><
น่ารักมากๆค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 10-07-2018 06:13:32

 :m25:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 10-07-2018 06:29:01

น่ารัก
เพลิงเป็นสามีที่ดีนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 10-07-2018 06:50:35

เพลิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง  มันอะไรจะอัดอั้นได้ขนาดนี้  รอต่อไปปป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 10-07-2018 06:51:15

น้อง เพลิง ความ หื่น ขึ้น ตา...555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 10-07-2018 07:07:37

เพลิงงงงงงงงง5555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 10-07-2018 07:10:11

โอ้โหววว พอเรื่องเริ่มคลี่คลายหมอเพลิงก็หันมาตั้งหน้าตั้งตาแทะโลมหมอแมนเลยเนอะ แหมๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-07-2018 07:38:36

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 10-07-2018 08:22:26

เขินแทนหมอแมนเลยอะ หมอเพลิงแบบ กรี้ด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-07-2018 08:37:32

" ฉันต้องไปแล้วไว้กลับมาเยี่ยมกันบ้าง.....พาอีกคนมาด้วยนะ "
ถ้าไม่เป็นพาลูกของเพลิงกับแมนมา ก็อาจเป็นมีคนที่ 2 ไม่ก็หลินมาเกิดเป็นลูกเพลิงกับแมน

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Kankan30 ที่ 10-07-2018 09:05:06

  :impress2: :impress2: :-[ :-[:กอด1: :กอด1: o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 10-07-2018 09:17:18

ใกล้ได้เจอหลานแล้วละ ว่าแต่เพลิงนี่หื่นตลอดเลยนะ
สงสารคนอายตัวจะแตกมั่ง อิอิอิ แต่ก็อย่างว่านะเข้าใจ
 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 10-07-2018 09:23:55

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 10-07-2018 09:47:27

น่ารักจังง เพลิงมีความหื่นมากๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 10-07-2018 10:01:24

 :katai3: มีความหลงเมีย เอ้ยแฟน หมอแมนน่ารัก ลูกต้องน่ารักเหมือนคุณแม่แน่ๆ
 :L2:  :pig4:  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 10-07-2018 10:24:44

หรือหลานจะออกมาเป็นผู้หญิงนะ เอะใจกับคำพูดอ.คมศักดิ์ ที่ว่าพาเขามาด้วยนี่จะเป็นหลินมาเกิดเหรอ แต่หลินก็ค่อนข้างจะทำบาปไว้อยู่นะจะมาเหิดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ สงสัย? ส่วนหมอเพลิงนี่ขำหนักมากความหื่นนี้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ถามซะละเอียดเชียวนะ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: AdLy ที่ 10-07-2018 10:27:52

เขาหาหมอกันแต่ฉันดันเขิน อิเพลิงคนมก  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 10-07-2018 10:28:40

เอ็นดูเมืองแมน น่ารักมากตอนจ้องจะกินขนม 55555 ส่วนเพลิงนี่ก็หื่นเหลือเกิน สงสัยอีกคนนึงที่อาจารย์คมศักดิ์พูดถึงจะเป็นลูกคนที่สองรึป่าวนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 10-07-2018 10:37:02

การมาหาหมอครั้งนี้เพื่อ......เพลิงชัดๆ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-07-2018 10:54:01

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 10-07-2018 11:07:32

 :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 10-07-2018 11:31:53

แหม่ เพลิงรู้เลยนะคะว่าจะดูดอะไร 55555
ขอบคุณสำหรับนิยายค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 10-07-2018 11:59:56

ไม่เคยอินกับนิยาย​mpreg​ เลย​ แต่ลองอ่านเรื่องนี้ดู​ 1คืนกับครึ่งวันหมดสต๊อคแล้วค่ะ​ 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 10-07-2018 12:10:12

คุณแม่ต้องเข้าใจคุณพ่อนิดนึงนะ555คนยังหนุ่มยังแน่นก็แหมมนิดนึง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 10-07-2018 12:10:28

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-07-2018 14:19:53

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าชายหมูตอน ที่ 10-07-2018 14:21:43

นักเขียนให้ข้อมูลถูกครับ
มีเคสผู้ชายให้นมบุตรได้เนื่องตากภรรยาเสียชีวิต โดยการกระตุ้นโฮโมน เมื่อลูกดูดนมผู้ชายจะมีน้ำนมได้ครับ มีเขียนไว้ในกูเกิ้ล ผู้ชายท้องได้มีเคสนึ่งในโลกในสมัยโบราณสิ่งเค้าเรียกว่ากระเทยแท้ ข้างนอกเป็นชายแต่อวัยวะเพศชายไม่เติมโตเท่าที่ควรจะเป็น และในร่างกายมึมดลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 10-07-2018 14:24:04

ตอนนี้หมอเพลิง ออกแนวหื่น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 10-07-2018 14:33:36

ขอให้มีคนที่สองได้เถอะนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 10-07-2018 15:58:22

ตอนต้นๆ ได้กลิ่นปริศนาธรรม จะมีอะไรอีกมั้ยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 10-07-2018 17:20:50

ยังมีปมให้สงสัยได้อีกเรื่อยๆจริงๆเรื่องนี้  ตั้งเเต่เริ่มจนถึงตอนนี้   ทั้งอาจารย์คมศักดิ์  พี่หมอชาลี  เพื่อนแพทย์เมย์ ที่เเมนเอะใจนิดๆ    อะไรน๋อๆๆๆๆ????

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 10-07-2018 18:32:22

ตื่นเต้นแทนคุณพ่อคุณแม่
เดี๋ยวต้องมาลุ้นอีกทีตอนนใกล้คลอด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-07-2018 18:33:06

ครอบครัวนี้น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 10-07-2018 20:13:39

ขอบคุณค่า :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 10-07-2018 20:18:34

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 10-07-2018 20:24:41

 :hao7:

เพลิงจ๋าเพลิง ทำไมเพลิงหื่นแบบนี้คะ

เชื่อว่าแมนคลอดเมื่อไร ฟื้นตัวเรียบร้อย ไม่รอดเงื้อมือเพลิงกัลป์แน่ๆ 55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 10-07-2018 20:54:10

โอ้ย โอ้ย โอ้ย มันหวานจนมดกัด หนูแมนมุ้งมิ้งขึ้นเวอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-07-2018 21:09:57

ครอบครัวเริ่มใหญ่ขึ้นแล้วนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 10-07-2018 22:01:07

อยากรูวิธีเพิ่มขนาดหัวนมเพลิงเลย :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 10-07-2018 22:08:10

 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 10-07-2018 22:44:40

……


ทำไมเหมือนมีความนัยอะไรต่ออีกหล่ะ

ทั้งจากคำพูดของเมย์และหมอคริส

สิ่งลี้ลับน่าจะจบละนะ


………


 :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:


……

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 10-07-2018 22:45:13

ติดตามต่อไปค้าาาา  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: mm_yj ที่ 10-07-2018 22:53:13

ยิ้มอ่อน. ขอให้ตัวเล็กปลอดภัย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 10-07-2018 23:03:20

รอติดตามตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 10-07-2018 23:03:43

รอติดตามตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-07-2018 23:13:16

นึกว่ารายการแม่และเด็ก 555 น่ารักอ่ะครอบครัวนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 11-07-2018 01:38:13

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-07-2018 04:03:36

 :katai2-1:


คุณพ่อหื่นไปน่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 11-07-2018 08:47:48

มาลุ้นหลานกันต้อดีกว่าเนอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 11-07-2018 09:06:21

เจ้าหนูผู้หันหัวหนีแรงโน้มถ่วง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 11-07-2018 13:15:52

มากทม.กันแล้ว อิอิขัดใจแมนไม่ได้นะ รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 11-07-2018 14:25:48

เพลิงนี่จริงๆ เล้ย อยากทักทายลูกมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 11-07-2018 21:40:59

แต่ละคำถามของเพลิงนี่นะ รู้จุดประสงค์แกนะยะ 5555555 :hao7:
ตามอ่านรวดเดียวมาตั้งแต่เมื่อวาน สนุกมากๆๆๆๆๆ จริงๆค่ะ โคตรชอบบ
เอฟซีหมอเพลิง อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 11-07-2018 22:40:15

โอ้ยยยย โหมดเลี้ยงลูกจะน่ารักขนาดไหน เเล้วย่ากะยายต้องสามัคคีกันเเย่งหลานเเน่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 12-07-2018 00:12:02

หมอเพลิงงงงง ขอตีทีนึง ถามอะไรไม่รู้เนี่ยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Kankan30 ที่ 12-07-2018 09:26:14

ทารกท่าก้น ทารกที่ไม่กลับหัว มีสาเหตุเกิดจาก....  :impress2:

-ทารกที่อายุครรภ์น้อย (ทารกตัวเล็ก) พบว่าทารกอายุครรภ์ก่อน 28 สัปดาห์ มีโอกาสอยู่ในท่าก้น 22% และลดลงเหลือ 7% เมื่ออายุครรภ์ 32 สัปดาห์ และพบเพียง 1-3% ในทารกอายุครรภ์ครบกำหนด

-มารดามีเนื้องอกมดลูก ทำให้ทารกไม่สามารถหมุนเป็นท่าศีรษะได้ตามปกติ มีรกเกาะบริเวณด้านล่างของมดลูก/ภาวะรกเกาะต่ำ (Placenta previa) จึงขัดขวางการหมุนตัวของทารก

-มีความผิดปกติของโพรงมดลูก ทำให้ทารกไม่สามารถหมุนเป็นท่าศีรษะได้ตามปกติ

-การตั้งครรภ์แฝด

-ปริมาณน้ำคร่ำมากเกินไป ทำให้ทารกหมุนตัวได้มากเกินไป

-ปริมาณน้ำคร่ำน้อยเกินไป ทารกหมุนตัวไม่ได้

-ครรภ์ที่ผ่านๆมา มีทารกเคยอยู่ในท่าก้น ความผิดปกติของรูปร่างของทารก เช่น ศีรษะโตเกินไป หรือมีเนื้องอกบริเวณส่วนบนหรือส่วนล่างของทารก ทำให้ทารกไม่สามารถหมุนเป็นท่าศีรษะได้ตามปกติ

.
.ไม่ลุ้น
.
.
.ไม่เห่อ
.
.จริงจริ้งงงงงงงงงงงงงงงงง :hao7: :hao7: :mc4: :mc4:
.
.
.จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง :mew3: :hao3: :heaven :z1: :impress3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 12-07-2018 19:05:39

หื่นเว่อร์

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 12-07-2018 19:59:17

เพลิงดูเก็บกดมากๆ นังตัวดี :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 12-07-2018 20:48:18

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 12-07-2018 21:40:35

คิดถึงน้องแมนแล้ววววววววค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: MaTazz ที่ 12-07-2018 23:53:34

รออออออออออ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 13-07-2018 01:27:39

โอ้ย ความหื่นนี้ ฉันยอมมม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-07-2018 03:08:40

 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 15-07-2018 19:59:40

คิดถึงหลานตัวเล็ก ลุ้นนน น่าจะเป็นชายเนอะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 15-07-2018 20:03:30

อยากอ่านแล้วค่ะ.  วันนี้จะมาไหมน้อ (ดูบอลรอบชิงรอนะคะ) :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 16-07-2018 03:57:18

อ่านทันแล้ววววว ฮื่ออทำไมเราพึ่งกดเข้ามาอ่านนะ
สนุกมากเลยค่ะ ตอนผีหลินนี่ถึงกับอุทานว่าอิผี!เลยทีเดียว
กว่าจะผ่านแต่ละช่วงเวลามาได้ต้องรักกันมากจริงๆ
แอบสงสัยที่อาจารย์พูดทิ้งท้ายไว้ที่วัด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 16-07-2018 08:48:48

น้องแมนเมียพี่เพลิงจะมาไหมน้าาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: llmaumill ที่ 16-07-2018 14:45:06

 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 17-07-2018 20:22:49

อ่านรวดเดียวทันตอนล่าสุดจนได้ .. สนุกมากกกกก  o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 17-07-2018 21:22:32

คิดถึงจังเลยค้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 18-07-2018 00:02:49

อยากเจอหลานแล้วว :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: MaTazz ที่ 18-07-2018 21:38:05

วันนี้จะมาไหม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-07-2018 22:18:57

คิดถึงงงงงงงงงงงงง    :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 18-07-2018 23:41:23

อัพในเด้กดีแล้ว   อย่าลืมบ้านนี้หน่าจา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 18-07-2018 23:59:51

คิดถึงจังเลยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 19-07-2018 00:04:32

Internal Love

ตอนที่ 36

Be my man, I’ll be your man.

I see my future in your eyes.

 



 

 

 

 

            “วันนี้แม่ทำแกงส้มของโปรดของแมนเอาไว้  ทานเยอะๆนะลูก”  มารดาพูดยิ้มๆ  เลื่อนชามใส่แกงส้มส่งให้ลูกชาย  “เมื่อวานแม่ซื้อนมสดมาเพิ่มด้วย  แช่เอาไว้ในตู้เย็น   แมนอย่าลืมดื่มก่อนนอนนะ”

            “ครับแม่  ขอบคุณมากครับ”  เมืองแมนตอบอู้อี้เพราะเคี้ยวข้าวเต็มปาก  “เพลิงกินสิ  อร่อยดีนะ”  เขาเลื่อนต่อไปให้คนรักที่นั่งข้างๆ  “หรือจะทานคะน้าผัดกุ้ง  จานนี้ก็อร่อยนะ  น้องเมย์เป็นคนทำ”

            ผู้ชายข้างตัวพึมพำขอบคุณด้วยท่าทางเคร่งขรึมกว่าทุกที  เมืองแมนคิดในใจ เขาสังเกตเห็นท่าทางของคนรักมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว  เพลิงกัลป์ดูเคร่งเครียด  นัยน์ตาคมแฝงแววกังวลเอาไว้ตลอดเวลาไม่เว้นแม้แต่ยามที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง

            “เป็นอะไรหรือเปล่า  อาหารไม่อร่อยเหรอ” เขาถามขึ้นหลังจากสิ้นสุดมื้อเย็นแล้วกลับขึ้นมาอยู่บนห้องด้วยกันสองคน  คนฟังละสายตาจากหนังสือในมือขึ้นมองเขาแล้วส่ายหน้า

            “อร่อยดีนี่  ไม่ได้เป็นอะไร”  ชายหนุ่มตอบกลับมาเหมือนเมื่ือสามวันก่อนที่เขาถาม

            “ไม่เชื่อหรอก  คิดมากอะไรอยู่… หรือว่า  อึดอัดกับที่บ้าน”  เมืองแมนเดา  พวกเขามาพักที่บ้านของเมืองแมนได้ร่วมสามอาทิตย์แล้ว  เวลาผ่านไปเร็วในความรู้สึกของเขา  คงเป็นเพราะเขาได้ใช้เวลาอยู่กับมารดาและน้องสาวหลังจากไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้นานแล้ว  ส่วนเพลิงกัลป์ก็ออกไปรับจ็อบที่โรงพยาบาลเอกชนใกล้บ้านทุกวันรวมถึงบางคืนที่เป็นเวรห้องฉุกเฉิน

            “เปล่าๆ  บ้านมึงก็อยู่สบายดี  ไม่ได้อึดอัดอะไร  …มันแค่แบบ…ไม่รู้สิ  บอกไม่ถูก  ไม่ต้องกังวลหรอกมานอนได้แล้ว”   เพลิงกัลป์ตบที่นอนข้างตัว  “คืนนี้ตัวเล็กของพ่อจะฟังนิทานเรื่องอะไรดีครับ”  ชายหนุ่มเอี้ยวตัวไปเลือกหนังสือนิทานที่วางเรียงเป็นตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง   “หนูน้อยหมวกแดงมั้ย  หรือว่าลูกหมูสามตัว”

            เมืองแมนอมยิ้ม  ขยับตัวลงนอนเคียงข้าง  ยกมือขึ้นลูบท้องกลมนูนแผ่วเบา  ลูกน้อยเตะกลับมาสองที

            “เรื่องหนูน้อยหมวกแดงดีกว่า  ลูกชอบ”

            “รู้ได้ไง”

            “ก็ตอนฟังคราวก่อน ลูกดิ้นใหญ่เลย”  เมืองแมนตอบ  “ต้องชอบมากแน่ๆ”

            “ลูกอาจจะชอบอะไรหลังจากที่เล่าเสร็จก็ได้นะ”  คนพูดยิ้มเจ้าเล่ห์  เหล่ตามองอีกฝ่ายอย่างมีเลศนัย  เมืองแมนเพิ่งนึกขึ้นได้  หน้าแดงจัดยกมือขึ้นฟาดแขนคนรักอย่างแรง

            “วันนี้ไม่ฟังนิทานแล้ว”  เขาพูด

            “อ้าว…งั้นก็ข้ามขั้นไปเลยสิ  ดีเหมือนกัน”  มือใหญ่จับชายเสื้อเลิกขึ้นสูงพ้นหน้าท้องเล่นเอาเจ้าของท้องตกใจ  “เอาเลยมั้ย”

            “หยุดๆ  คราวก่อนยัง..เจ็บๆอยู่เลย” เมืองแมนพูดเสียงเบา  อายจนไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย

            “มีแผลหรือเปล่า  เดี๋ยวดูให้”

            “ไม่มีแผล  ไม่ต้องดูๆ”

            อีกฝ่ายไม่ฟัง  ดึงเสื้อขึ้นสูงจนพ้นอก  เผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียนประดับด้วยยอดทรวงสีเข้ม  เพลิงกัลป์ก้มลงไปพิจารณาดูใกล้ๆจนเจ้าของเขิน  พยายามเอี้ยวตัวหลบ  ติดตรงที่มือใหญ่จับข้อมือล็อคเอาไว้กับที่นอนอย่างรวดเร็ว

            “เลิกจ้องได้แล้ว”

            “ไม่เห็นมีแผล”

            “ไม่มีก็ไม่มี  ดึงเสื้อลงได้แล้ว”

            “กูว่ามันเริ่มใหญ่ขึ้นนิดนึงแล้วนะ”  เพลิงกัลป์พึมพำ  ริมฝีปากแนบชิดกับตุ่มไตที่เริ่มขึ้นชัด

            “โอ๊ย  พอเถอะ  เอาเสื้อลงนะ”  เมืองแมนโอดครวญ  จะดิ้นแรงก็ไม่กล้ากลัวครรภ์กระทบกระเทือน   “ไม่เห็นจะใหญ่ขึ้นตรงไหนเลย”

            “หมายถึงตรงนี้”  คนพูดดึงมือเขาไปแปะเข้าที่กลางลำตัวของตัวเองหน้าตาเฉย  อะไรบางอย่างใต้กางเกงนอนเนื้อนิ่มสู้มือจนเมืองแมนสะดุ้ง   จะดึงมือออกอีกคนก็ไม่ยอม  “ช่วยหน่อยนะ  นอนไม่หลับเลย”  เพลิงกัลป์พูดเสียงพร่า

            “ไปห้องน้ำสิ…อ้ะ”  นอกจากไม่ยอมไปห้องน้ำแล้วอีกฝ่ายกลับก้มลงสัมผัสยอดอกของเขาอย่างถนัดถนี่  ปลายลิ้นตวัดขึ้นเคล้าคลึงกับไรฟันสร้างความรู้สึกเสียวซ่านให้แก่เจ้าของจนต้องบิดตัวไปมา  “เดี๋ยว  โอย…เพลิง”  เมืองแมนยกมือขึ้นจับศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมหยักศกนั้น  จิกเล็บลงระบายความวาบหวาม  “ปละ  ปล่อยก่อน”

            เพลิงกัลป์ยอมปล่อยเพียงชั่วคราวเท่านั้นก่อนจะก้มลงไปจัดการอีกข้างหนึ่งให้เท่าเทียมกัน  ฝ่ามือก็ช่วยบีบคลึงกระตุ้นให้ไม่ขาด  ร่างขาวผ่องนวลเนียนลื่นมือไม่ว่าจับตรงไหน  อารมณ์ชายหนุ่มพุ่งสูงขึ้นทุกทียากจะควบคุม  ตัวตนของเขาปวดร้าวแทบระเบิดยิ่งมีมือของอีกฝ่ายที่แม้จะขยับอย่างเงอะๆงะๆแต่ก็กลับทำให้เขาปวดหน่วงไปทั่วเชิงกราน  สัญชาตญาณทำให้เขาดึงกางเกงของเมืองแมนออก

            “เพลิง”  เมืองแมนอุทาน  แต่ฝ่ายนั้นหน้ามืดเสียแล้ว  ตัวตนของเมืองแมนปรากฏให้เห็นแสดงว่าเจ้าตัวก็มีอารมณ์ร่วมไม่แพ้กัน  เพลิงกัลป์ก้มลงครอบครองสิ่งนั้นอย่างไม่รอช้า  ปลายลิ้นขยับอย่างชำนาญ  บั้นท้ายกลมกลึงเต็มมือยกสูงแทบไม่ติดที่นอน 

            เมืองแมนจิกเล็บเข้าที่หัวไหล่ของเขาแน่น ป่านนี้คงเต็มไปด้วยรอยเล็บไปหมดแล้ว  เพลิงกัลป์ขยับเร็วขึ้นจนในที่สุดใบหน้าเล็กรูปหัวใจก็เชิดสูง  ส่งเสียงระบายความอัดอั้นออกมา

            “อย่า..อย่ากลืนลงไปนะ”  เจ้าของพูดหอบๆ  เอื้อมมือมาจับที่ปลายคางเขียวครึ้มแกมบังคับให้คายออก  เพลิงกัลป์ชะโงกเข้าไปจูบที่ริมฝีปากอย่างดูดดื่ม  รสชาติแปลกๆที่ปลายลิ้นทำให้เมืองแมนนิ่วหน้าแต่ก็หลีกหนีไปทางไหนไม่ได้   เขายกมือขึ้นทุบที่แผ่นอกกว้างแทนการร้องประท้วง

            เพลิงกัลป์ยอมผละออกให้เขาสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด  ใบหน้าคมเข้มแดงจัดลงมาถึงแผ่นอกแน่นด้วยกล้ามเนื้อ  เพลิงกัลป์หายใจหนักๆหลายครั้ง  จ้องหน้าเขาแล้วก็ดันตัวลุกขึ้นยืน

            “ขอไปห้องน้ำก่อน”  เสียงห้าวพึมพำ กำมือแน่น

            อารมณ์ของเพลิงกัลป์ยังไม่สงบ  เมืองแมนรู้ดีเพราะเขาก็เป็นผู้ชายเช่นกัน  อีกฝ่ายพยายามยับยั้งห้ามตัวเองแค่ไหนเขาก็รู้  เพราะอีกฝ่ายไม่อยากให้กระทบกระเทือนต่อลูกในท้อง  ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องนี้หรือเปล่าที่ทำให้คนรักเคร่งเครียดในระยะหลัง

            “……………”  เมืองแมนเอื้อมมือมาแตะที่ท่อนแขนล่ำสัน  อีกฝ่ายก้มลงมองเขาอย่างฉงน  เขาเลยลุกขึ้นยืน  ยกมือขึ้นคล้องคอร่างสูงเอาไว้  ดึงให้อีกฝ่ายโน้มตัวลงมาหา

            “เมืองแมน?”

            เมืองแมนประกบริมฝีปากเข้ากับเรียวปากได้รูปสวยจนน่าอิจฉานั้น  มือกดที่ไหล่แข็งตึงเป็นเชิงบังคับให้ทรุดตัวลงนอนบนเตียง  มือเล็กจับที่ขอบกางเกงของอีกฝ่าย  กลั้นใจดึงลงเหมือนกับที่ฝ่ายนั้นทำให้เขาเมื่อครู่นี้  ตัวตนของเพลิงกัลป์ทำให้เขากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ

            “ไม่ต้องหรอก  ไม่เป็นไร”  เพลิงกัลป์รีบคว้ามือเอาไว้เมื่อเห็นคนรักทำท่าจะก้มลงไปช่วยเขา  เมืองแมนปัดมือของเขาออก  กระซิบแผ่วเบา

            “นอนเฉยๆเถอะ”  พูดจบอีกฝ่ายก็แตะริมฝีปากลง  เมืองแมนไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเขารู้ดี ทว่าท่าทางเก้ๆกังๆนั้นกลับทำให้เพลิงกัลป์แทบคลั่งยิ่งกว่าเดิม  เขากำผ้าปูที่นอนแน่นระบายความรู้สึกอยากฟัดร่างนิ่มๆเต็มไม้เต็มมือที่อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมนั้น  เกร็งตัวจนหน้าท้องขึ้นกล้ามเป็นลูกๆ  ระวังไม่ให้เผลอขยับตัวตอบจนอีกฝ่ายบาดเจ็บ  ได้แต่หลับตาลงจินตนาการถึงตอนที่เขาจะสามารถสัมผัสทุกตารางนิ้วบนร่างกายของอีกฝ่ายได้แม้แต่ส่วนที่ลึกที่สุด

            “อา…ใกล้แล้ว”  เสียงห้าวคราง  เพลิงกัลป์เกร็งไปหมดทุกส่วนจนเมืองแมนอดแปลกใจแกมภูมิใจไม่ได้  สงสัยเทคนิคของเขาจะไม่ธรรมดา   อีกฝ่ายถึงได้เกร็งจิกที่นอนแน่นขนาดนี้  ได้ใจรีบขยับริมฝีปากต่อเนื่องจนในที่สุดมือใหญ่ก็จับที่ใบหน้าของเขาแล้วดึงขึ้นมาจูบหนักหน่วง

            เพลิงกัลป์หายใจหอบหนักราวกับเพิ่งวิ่งมาหลายกิโลฯ  เหงื่อแตกพลั่กทั่วตัวเป็นมันเลื่อม  เมืองแมนพลิกตัวลงนอนตะแคง  เอื้อมมือไปแตะที่ซีกหน้าคมที่เห็นพลางถามด้วยเสียงเบาที่่สุด

            “ชอบ…มั้ย”  ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าหมายถึงอะไร  เพราะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน  เขาก็เลยไม่มั่นใจ  ยิ่งอีกฝ่ายเคยผ่านประสบการณ์มามากมายแล้วด้วย  จะผิดหวังมั้ย  โอเคหรือเปล่า…หรือว่าเพียงแค่นี้อีกฝ่ายจะยังไม่เพียงพอ

            เพลิงกัลป์สบตากลมโตแฝงแววคาดหวังแกมไม่มั่นใจคู่นั้น  เขาคว้ามือของเมืองแมนมาจูบเเรงๆ  ยกมือขึ้นเสยผมหน้าม้าที่ลงมาปรกให้พ้นตา

            “ชอบเสียยิ่งกว่าชอบ   ไปแอบฝึกมาจากไหนเนี่ย”  เขาพูด  พอจะเดาได้ว่าที่วันนี้อีกฝ่ายเอาใจเป็นพิเศษเห็นทีคงจะเป็นเพราะเขาดูเครียดกว่าทุกวันล่ะมั้ง

            “คนมันเก่งอยู่แล้ว”  เมืองแมนยิ้มโอ่

            “ขออีกรอบได้มั้ยล่ะ”  เขาแกล้งพูด

            “…หรือว่ามึงจะอยาก…เอ่อ…ใส่ข้างใน”  ตอนแรกก็พูดตะกุกตะกัก  พอมาตอนหลังกลับพูดเร็วปรื๋อจนเพลิงกัลป์เกือบฟังไม่ทัน  ใบหน้ารูปหัวใจแดงแข่งกับมะเขือเทศในตู้เย็น  “คือ  แบบนี้มัน…ไม่พอ..ใช่มั้ย”

            “ไม่เอาน่า   เราคุยกันแล้วไง  เรื่องนี้กูรอได้…อีกไม่ถึงสามเดือนเอง”  เขายิ้มใส่ตาอีกฝ่ายทว่าคนฟังกลับยังพะว้าพะวัง

            “ไม่ๆ  คือ…ถ้าอึดอัดมาก  แบบ…อยากจะออกไปข้างนอกบ้าน  มึงก็รู้…กูก็ไม่ห้ามหรอกนะ  กูเข้าใจ”  เมืองแมนพูดออกมาในที่สุด

            เพลิงกัลป์เงียบไปครู่จนคนพูดใจเสีย  ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏขึ้นในดวงตาคมลามลงมายังริมฝีปาก  ชายหนุ่มเปล่งเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น

            “ฮ่าๆ  พูดจริงหรือเปล่า”  เขาถามขึงขัง  เมืองแมนเม้มปากแน่นแต่ก็พยักหน้ารับ  “ถ้ากูออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้านจริงๆ  จะไม่ร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่นะ”  เขาถามย้ำ

            “อืม”  อีกคนตอบแบบไม่สบตาเขา

            เพลิงกัลป์จ้องหน้าเมืองแมนนิ่ง  ความรู้สึกรักเอ็นดูล้นหัวใจทำให้เขาโอบร่างอีกฝ่ายเข้ามากอด  จุมพิตที่หน้าผากนวลเนียนแผ่วเบา   

            “ถึงไปได้ก็ไม่อยากไป  ขี้เกียจเห็นคนน้ำตาเช็ดหัวเข่า”

            “ฮึ  ไม่มีทาง”

            “ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก  จริงๆ”  เพลิงกัลป์ยืนยัน  “เห็นกูเป็นคนมักมากเรื่องนั้นหรือไง”

            “หมกมุ่นเลยล่ะ”

            “ฮ่าๆ”   เมืองแมนแนบใบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างที่สั่นเพราะแรงหัวเราะนั้น  อดดีใจไม่ได้ที่อีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีอยากจะออกนอกบ้านอย่างที่คิด  ถ้าอย่างนั้นเพลิงกัลป์เครียดเรื่องอะไรกันล่ะ

            “นี่…มีเรื่ืองอะไรก็คุยกันตรงๆได้ไหม  รู้นะว่ามีเรื่ืองอะไรอยู่ในใจ”

            “อืม”  เพลิงกัลป์ดันตัวอีกฝ่ายออก  พูดเสียงจริงจัง  “มี  แต่ว่ามึงใส่ชุดให้เรียบร้อยก่อน  กูไม่มีสมาธิคุย”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาเฉย  เมืองแมนย่นจมูกดึงกางเกงขึ้นมาสวม  ขณะที่คนพูดกลับพลิกตัวนอนหงายอ้าซ่า  ร้อนถึงเมืองแมนต้องเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มมาคลุมโปะให้ลวกๆ

            “ทีตัวเองละนอนแผ่ อุจาดตาจริงๆ”

            “อย่างกูเนี่ยเขาเรียกว่าสวรรค์ปั้น”  เพลิงกัลป์พูด

            “ฟังแล้วคลื่นไส้”

          “ยังไม่หายแพ้ท้องอีกเหรอ?”

          เมืองแมนต่อยหนักๆที่ต้นแขนไปทีพอให้รู้ว่าเลิกพูดเล่นได้แล้ว อีกฝ่ายลุกขึ้นนั่ง กระแอมออกมาหลายครั้ง

          “คือ …เมื่ออาทิตย์ก่อนโรงพยาบาลที่เชียงใหม่เขาโทรหากู บอกว่ามีตำแหน่งว่างให้ไปลงที่นู่น”

          “อ้าว” เมืองแมนอุทานแล้วเงียบไป

          “กูก็งงเหมือนกัน เพราะล่าสุดกูขอตำแหน่งที่กรุงเทพฯไว้ โทรไปถามเมื่อวานเขาว่ายังไม่มีตำแหน่งว่าง  แต่ถ้าที่เชียงใหม่กูไปเริ่มทำงานได้เลย ถ้าทำงานกับเขาครบปีก็จะออกใบเพิ่มพูนทักษะอินเทิร์นหนึ่งให้”

          เมืองแมนขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด

          “แล้วมึงอยากไปไหม”

          “กูอยากอยู่กับมึงและลูก” เพลิงกัลป์ตอบกลับมาทันที  “ถ้าไม่มีตำแหน่งลงที่กรุงเทพฯก็คงต้องลาออกเหมือนที่คุยกันไว้เดิม”

          “แต่ว่าถ้ามึงอยากจะเรียนออโถ(ศัลยกรรมกระดูก)ต่อ ก็ต้องมีใบเพิ่มพูนทักษะ  ถ้าลาออกก่อนใช้ทุนปีแรกครบก็เท่ากับตัดอนาคตเรียนต่อ” เมืองแมนพูดช้าๆ หรี่ตาลงมองหน้าอีกฝ่าย “นี่คือเรื่องที่มึงคิดไม่ตกใช่มั้ย”

          “ก็มีส่วน” เพลิงกัลป์ยอมรับ  “จริงๆมันหลายเรื่อง  อย่างเรื่องรายได้ของแพทย์ทั่วไปน้อยกว่าแพทย์เฉพาะทางนั่นก็เรื่องนึง  เรื่องเงินเราไม่ได้เดือดร้อนมากเท่าไหร่  แต่ที่กูไม่ชอบแพทย์ทั่วไปก็เพราะต้องตรวจตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ  กูไม่ได้ชอบตรวจไข้ไอน้ำมูกหรือท้องเสีย   ไม่ชอบพวกมาขอแต่ใบรับรองแพทย์ด้วย  กูอยากตรวจโรคกระดูกมากกว่า ถ้าเรียนต่อได้น่าจะดี”

          “กูเข้าใจ” เมืองแมนพูดแค่นั้น เพราะเขาเองก็จำเป็นต้องลาออกจากระบบมาเพราะดันตั้งท้อง ทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็ตั้งความหวังว่าจะเรียนต่อในสาขาเฉพาะทางเหมือนกัน

          เพลิงกัลป์ถอนหายใจยาว

          “แต่ไม่ต้องกังวลหรอก กูตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่กรุงเทพฯ เรื่องเรียนต่ออะไรก็ค่อยว่ากันทีหลัง” ชายหนุ่มพูด เอี้ยวตัวบิดขี้เกียจจนกระดูกลั่นกร้อบ พอเห็นคนรักยังทำหน้าเครียดอยู่ก็ชักรู้สึกเสียใจ ไม่น่าพูดออกไปให้กังวลเลย  “จริงๆกูก็ไม่ได้อยากเรียนต่ออะไรขนาดนั้นหรอกแมน ก็บ่นไปอย่างนั้นเอง  ตอนนี้เรื่องมึงกับลูกสำคัญที่สุดสำหรับกู  เรื่องอื่นช่างมัน  …ใช่มั้ยครับลูก ลูกพ่อ..”

          ประโยคหลังเขาก้มลงไปพูดกับพุงของเมืองแมนแทน

คืนนัันเมืองแมนนอนไม่หลับ  เขารู้ว่าคนตัวใหญ่ที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆก็ยังนอนไม่หลับเช่นกัน  เรื่องที่เพิ่งได้รับรู้มายังติดอยู่ในใจ  เขามองออกว่าอีกฝ่ายอยากเรียนต่อ พอๆกับที่อยากอยู่ด้วยกันกับลูก  แล้วเขาควรจะทำอย่างไรดี  ย้ายตามกันไปเชียงใหม่งั้นหรือ  เขาจะอยู่อย่างไรล่ะ  พ่อแม่ของฝ่ายนั้นยังไม่ยอมรับเขาด้วยซ้ำ  ไม่ต้องไปเช่าบ้านหรืออยู่บ้านพักอินเทิร์นเหมือนเดิมหรือ  ไหนจะเรื่องหมอสูติที่ดูแลกันอีก

เมืองแมนนอนกึ่งหลับกึ่งตื่นไปจนเช้า

……………………

“ทำไมวันนี้หน้าซีดจังลูก” มารดาเป็นคนทักเขาคนแรกในตอนเช้า เมืองแมนยกมือขึ้นลูบหน้าแล้วส่งยิ้มให้

“เมื่อคืนนอนไม่หลับนิดหน่อยครับ”

“เป็นอะไรไป”

เสียงฝีเท้าลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้าน  เพลิงกัลป์ปรากฏตัวขึ้นที่โต๊ะอาหารในชุดเสื้อกาวน์เตรียมออกไปทำงาน

“พ่อเพลิงกินข้าวกันก่อนสิจ้ะ” คุณจุไรเรียก

“พอดีวันนี้ผมมีออกตรวจประกันสังคมครับ ต้องรีบไปเช้าหน่อยรถติดมาก” ชายหนุ่มตอบ

เมืองแมนเลยหยิบแซนวิชใส่กล่องลุกขึ้นเดินตามหลังคนรักออกไปข้างนอกบ้าน

“กินหน่อย เดี๋ยวไม่มีแรงตรวจนะ” เขาพูด

เพลิงกัลป์หันมายิ้มให้ รับกล่องไปถือเอาไว้ ตาคมเหลือบมองซ้ายขวาพอไม่เห็นเพื่อนบ้านก็ก้มลงหอมแก้มนิ่มเต็มฟอด

“ชื่นใจ มีแรงไปทำงานแล้ว”

เมืองแมนย่นจมูกใส่ รุนหลังอีกฝ่ายให้ขึ้นรถได้แล้ว

“เดี๋ยวสายหรอก ไว้เจอกันตอนเย็น”

“ยิ้มแบบนี้ชักไม่อยากไปทำงานแล้วสิ” เพลิงกัลป์กระซิบ ยื่นมือออกไปลูบท้องกลมๆ พึมพำ “พ่อไปทำงานก่อนนะลูก อย่าดื้ออย่าซนนะ ดูแลแม่เค้าด้วย”

“ไปได้แล้วน่า” เมืองแมนพูด รู้สึกหน้าร้อนๆชอบกล 

เขายืนส่งอยู่ที่หน้าประตูบ้านจนรถของคนรักเลี้ยวลับสายตา พอกลับเข้าไปในบ้านก็เกิดเวียนหัวขึ้นมานิดหน่อยจนต้องหยุดนั่งพัก

“เพลิงไปแล้วหรือลูก แมนมาทานข้าวต่อไหม…อ้าว เป็นอะไรไปทำไมไปนั่งที่พื้นล่ะแมน” แม่เข้ามาหาอย่างตกใจ

“ไม่เป็นไรครับ เวียนๆนิดหน่อย สงสัยข้างนอกแดดร้อน”

“เมื่อคืนนอนไม่หลับด้วยนี่นะ ใช่มั้ย” แม่ช่วยพยุงพาเขาไปนอนพักที่โซฟา เมืองแมนยืนยันว่าไม่ต้องไปรพ. กระนั้นมารดาก็ยังกังวลใจอยู่ดี

“แมนเครียดเรื่องอะไรหรือเปล่าลูก  ทะเลาะกับเพลิง?”

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”

“แมนอย่ามาหลอกแม่ แม่เลี้ยงเรามากี่ปี แม่ดูออก”

ลูกชายถอนหายใจเฮือก  รู้ดีว่าไม่มีทางปิดแม่ได้ เขาเล่าเรื่องของเพลิงกัลป์ให้มารดาฟัง

“…..เพลิงเขาว่าจะอยู่ที่นี่ครับ”

“ก็ดูไม่มีปัญหาอะไรนี่ แล้วพวกลูกเครียดอะไรกันล่ะ”

“แมนรู้ว่าเพลิงอยากเรียนต่อครับ”

“แต่เขาก็เลือกอยู่ที่นี่แล้วไง”

“แมนกลัวว่าเขาจะไม่มีความสุข” เมืองแมนสารภาพ “เพลิงไม่ชอบกรุงเทพฯเท่าไหร่ เท่าที่แมนสังเกตแต่เขาก็ไม่เคยบ่นออกมาหรอกนะครับ  เขาอยากอยู่เชียงใหม่มากกว่า”

“ไม่มีใครได้สมใจทุกอย่างหรอกลูก มันก็ได้อย่างเสียอย่างทั้งนั้น ขึ้นกับว่าเราคิดว่าอย่างไหนสำคัญกับเรามากกว่า ก็เลือกอย่างนั้น  เราต้องยอมเสียสละความสุขบางอย่างเพื่อแลกกับสิ่งที่สำคัญกว่า”

เมืองแมนก้มหน้าลง

“เพลิงเขาเลือกอยู่ที่นี่กับแมนก็แสดงว่าเรามีความหมายกับเขา ก็เท่านั้นเอง”

“ผมไม่อยากให้เขาเสียโอกาส”  เขารู้ว่าใครๆก็ย่อมอยากเติบโตในสายอาชีพที่ตัวเองร่ำเรียนมาทั้งนั้น

“แมนต้องคุยกับเพลิงเอง  แล้วเราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขาด้วย  แมนแคร์เพลิงมากถูกมั้ย”

“ครับ” ลูกชายรับเต็มปากเต็มคำ

“เพลิงเขาก็แคร์แมนมากเหมือนกันนั่นแหละ มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ชีวิตคู่น่ะขึ้นกับความเข้าใจ ถ้าเข้าใจกัน ไว้ใจกันก็อยู่กันยืด” แม่เริ่มร่ายยาวเรื่องสูตรการใช้ชีวิตคู่อีกแล้ว ระยะหลังๆมานี้แม่ชอบพูดเรื่องนี้บ่อยๆ สลับกับเรื่องการประพฤติปฏิบัติตัวเพื่อเตรียมตัวคลอด บางเรื่องก็เป็นความเชื่อนอกตำราแพทย์ที่เมืองแมนไม่กล้าปฏิเสธ

“แม่...ถ้าสมมตแมนตามเพลิงไปอยู่เชียงใหม่  แม่จะว่ายังไง”  เขาโพล่งขัดจังหวะมารดาที่กำลังคุยเพลินๆออกมา  คนเป็นแม่อึ้งไปนาน

“แมนอยากไปอยู่ที่นู่นเหรอลูก”

“ก็ถ้าเพลิงอยากไปจริงๆ...”

“แมนจะไปอยู่ยังไง  ที่บ้านเพลิงเขาก็ยังไม่เรียบร้อย  เชียงใหม่ก็ถิ่นเขา  แมนไปอยู่นู่นคนเดียวไม่ไหวหรอกลูก  แม่เป็นห่วงตาย  แถมแมนก็จะไม่มีความสุขด้วย”  มารดาพูดเสียงอ่อน  เอื้อมมือมาลูบแขนของเขาไปมา  “ใจเย็นๆค่อยๆคิดก่อน  แม่รู้ว่าหนูอยากอยู่ด้วยกัน  แต่ชีวิตคู่ไม่ได้มีแค่คนสองคนหรอกนะลูก  อยู่บ้านเราสบายใจกว่ากันเยอะ”

“แมนรู้ครับ  ก็เลยคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี  บางทีเราอาจจะต้อง...”  ...แยกกัน  เขากลืนคำสุดท้ายเอาไว้ในอก

“อย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลยลูก  ยังไงตอนนี้หนูก็ยังไปไหนไม่ได้จนกว่าจะคลอดนั่นแหละ”

เมืองแมนถอนหายใจยาวอย่างอัดอั้น  ชายหนุ่มนอนพักทั้งวันจนกระทั่งเย็น  เพลิงกัลป์โทรมาหาตอนบ่ายนัดว่าจะพาไปทานข้าวเย็นนอกบ้าน  เขายังปวดหัวอยู่ตอนที่คนรักกลับมา แต่ก็ฝืนเก็บอาการเอาไว้  ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่

“แต่งตัวหล่อๆนะวันนี้”

“ทำไมหรอ” เมืองแมนเลิกคิ้วถาม

อีกฝ่ายยักคิ้วไม่ยอมตอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท35 10/7/61 p64
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 19-07-2018 00:05:36

               แม่กับเมย์ไม่ได้ไปด้วย  ชายหนุ่มทั้งสองนั่งรถออกมาด้วยกัน  เพลิงกัลป์ขับรถพาเขาไปที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งที่เคยได้ยินชื่อเมื่อนานมาแล้ว

“เห็นเคยบ่นในเฟสว่าอยากกินใช่มั้ย” คนขับพูดยิ้มๆ เลี้ยวรถเข้าไปจอดด้านในร้าน

“ตอนไหน”

“สมัยปีหนึ่ง”

“นี่ส่องเฟสกันเหรอ?” เมืองแมนตาโต เขาลืมไปสนิทว่าเคยโพสต์ถึงร้านนี้เอาไว้เมื่อหลายปีก่อน

“ก็อยากรู้ว่าสมัยก่อนมีใครมาจีบมั่งมั้ย”

“ไม่เหมือนมึงหรอก ถ่ายคู่หญิงไม่ซ้ำหน้าสักรูป” เมืองแมนค่อน

“แสดงว่าส่องของเรามาเหมือนกันงั้นสิ” เพลิงกัลป์ดักคอ

“มันเห็นเอง” อีกฝ่ายงึมงำในคอ

พวกเขาเดินเข้าไปในร้านอาหารด้วยกัน สายตาของคนในร้านกว่าครึ่งพุ่งตรงมายังคนตัวสูงข้างๆทันที  ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่เพราะวันนี้เพลิงกัลป์แต่งตัวมาเต็มที่  ออร่ากลบจนเมืองแมนนึกว่าตัวเองเป็นผู้ติดตาม  บริกรพาพวกเขาเข้าไปยังโต๊ะด้านในสุดของร้านที่จัดเอาไว้เป็นส่วนตัว  เมืองแมนชอบการตกแต่งอย่างมีสไตล์เป็นเอกลักษณ์ของร้านมาก  แสงเทียนสลัวๆเข้ากันดีกับเสียงเพลงและอาหารบนโต๊ะ

“อร่อยมั้ย”

“อร่อยมาก”

“อย่ากินจานเข้าไปนะ” เพลิงกัลป์พูดแกมหัวเราะเมื่อเห็นอีกฝ่ายใช้ช้อนตักจนคำสุดท้าย เมืองแมนย่นหน้าใส่

“บ้า ใครจะกินจาน ตัวเองนั่นแหละ ซดซุปจนหมดไม่เหลือเลย อีกนิดก็นึกว่าจะแทะชามแล้ว”

“ที่พูดนี่โกรธเพราะกูกินหมดใช่มั้ย”

“ก็ใช่น่ะสิ”

“งั้นสั่งมาใหม่” เพลิงกัลป์ขยับจะเรียกบริกร

“ไม่เอาแล้ว จานนึงแพงหูฉี่”

“มากับใคร…นี่ป๋าเพลิงนะครับ” ชายหนุ่มยืดอกแล้วพูดต่อหน้าตาเฉย  “เดี๋ยวอยู่ล้างจานเอง”

เมืองแมนหัวเราะกิ๊ก

“งั้นเรียกมาสั่งสองจานเลย”

“ใจร้าย…. แต่ถึงใจร้ายก็รักนะ”

“แหวะ”

“อย่าอ้วกออกมานะ กินเข้าไปตั้งเยอะ อ้วกออกมาเสียของ” เพลิงกัลป์พูดขึงขัง

“ถามจริงทำไมวันนี้พาออกมากินข้างนอก”

“ก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”

“ไม่อยากเชื่อ”

เพลิงกัลป์ยิ้ม แสงเทียนกระทบเสี้ยวหน้าก่อให้เกิดแสงและเงาเข้มคมจับตา เมืองแมนลอบถอนหายใจยาว

“เต้นรำกันมั้ย”

เสียงดนตรีแว่วหวานขึ้นมาเป็นเพลงโปรดของเมืองแมนพอดี ชายหนุ่มพยักหน้ารับ

ฟลอร์เต้นรำด้านข้างโล่งว่างไม่มีใครเลยทั้งที่เมื่อครู่คนยังเต็มร้าน  เพลิงกัลป์โอบเอวเขาเข้ามากอดเอาไว้ ขยับตัวตามจังหวะเพลงที่ได้ยิน  จริงๆมันก็ไม่ค่อยตรงจังหวะเท่าไหร่ เมืองแมนคิด แต่เราก็ยังก้าวไปพร้อมกันได้อย่างน่าประหลาด

“หายปวดหัวหรือยัง” คนพูดแตะริมฝีปากที่หน้าผากเนียนนั้น

“รู้ได้ยังไงว่าปวดหัว” คนในวงแขนเงยหน้าขึ้นถาม

“เห็นหน้าก็รู้แล้ว” เพลิงกัลป์กระซิบ

“หายแล้ว” เมืองแมนตอบ แนบใบหน้าลงกับอกกว้างใต้เสื้อเชิ้ตเนื้อดี ฟังเสียงหัวใจของเจ้าของเต้นแรงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ

“เรื่องที่คุยกันเมื่อคืน…” อีกฝ่ายพูดขึ้น

“กูเคารพการตัดสินใจของมึง” เมืองแมนตอบ

อีกฝ่ายโอบรอบตัวเขาพาเดินช้าๆไปทั่วฟลอร์จนกระทั่งเพลงจบลง เพลิงกัลป์หยุดนิ่งครู่หนึ่งแล้วก็พูดขึ้นช้าๆ

“กูว่าจะไปเชียงใหม่ มึงคิดว่ายังไง”

เมืองแมนนิ่งขึงไปในทันที เงยหน้าขึ้นมองคนพูดอย่างตกใจ

“ว่ายังไงนะ”

“กูจะไปเชียงใหม่”  เพลิงกัลป์พูดย้ำ

ใบหน้ารูปหัวใจซีดลงแล้วกลับแดงก่ำ เมืองแมนดันตัวออกจากวงแขนแล้วก้าวยาวๆกลับไปที่โต๊ะ

“แมน”

“ไม่เป็นไร มึงไปเชียงใหม่เถอะ กูเข้าใจ” คนพูดเสียงสั่น พยายามรักษาท่าทางให้สงบนิ่งไว้ ขณะที่ในใจคล้ายจะมีคลื่นลมซัดรุนแรงอยู่ข้างใน  “อนาคตมึงสำคัญ”  เขากลืนคำว่า…แล้วกูกับลูกล่ะ…ลงไปในคอ   เขาคิดว่าตัวเองรับได้  เขาสามารถอยู่กับลูกได้..แต่ว่า  ไอ้ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจนี่มันอะไรกัน ความเสียใจถาโถมเข้ามาใส่แบบไม่ทันตั้งตัว ขอบตาร้อนผ่าว ก้อนสะอื้นเเล่นขึ้นมาเตรียมพร้อมที่คอ

“กูก็ว่ามึงต้องเข้าใจแน่ๆ” เพลิงกัลป์พูดเนิบๆ ถอยออกไปนิดหนึ่ง “เดี๋ยวกูไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา”

เมืองแมนรอจนร่างสูงใหญ่ลับสายตา ชายหนุ่มก็ปล่อยโฮออกมาใส่ที่รองจาน  ใช้ทิชชูบนโต๊ะหมดก็แอบยกชายเสื้อขึ้นมาเช็ดน้ำมูกน้ำตา ยิ่งร้องก็ยิ่งเสียใจ เป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้..

ทำไมเพลิงกัลป์ทำแบบนี้ หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมาด้วยกัน  ใจคอจะทิ้งให้เขาอยู่กับลูกแค่สองคนงั้นหรือ

แย่ที่สุด

เขามัวแต่ร้องไห้จนไม่ทันสังเกตว่ามีใครคนหนึ่งเดินกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้ว  เสียงหัวเราะห้าวๆดังขึ้นจนเมืองแมนจำต้องเงยหน้าขึ้นมอง

“เด็กขี้แย แค่นี้ก็ร้องไห้”

“ไม่ได้ร้อง ฝุ่นเข้าตา” เมืองแมนตอบอย่างโกรธๆ

“ขี้มูกย้อยจะเข้าปากแล้ว”

“หยุดพูดเล่นสักที” เมืองแมนลุกขึ้นยืน “กูอยากกลับบ้าน”

“ยังไม่ให้กลับ”

“กูปวดหัวจะตายอยู่แล้ว  มึงไม่กลับกูจะกลับเอง”

“มึงโกรธที่กูจะไปเชียงใหม่?”

“ไม่ได้โกรธ”

“เสียใจ?”

“เปล่า” เมืองแมนกระแทกเสียง “มึงกลับไปก็จะได้เรียนต่อ กูก็ดีใจด้วย ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกรธ”

“วันนี้มึงตอบไม่แมนเหมือนทุกที”

“เออ กูทนไม่ไหวแล้ว อยากไปไหนก็ไปเลย” เมืองแมนเม้มปากแน่น “จะไปเชียงใหม่หรือไปไหนก็ไป  ไม่ต้องมาถาม ถ้ากูบอกไม่ให้ไปมึงก็ไปอยู่ดี”

“ไปด้วยกันนะ” เพลิงกัลป์พูดขึ้น พอเห็นอีกฝ่ายขมวดคิ้วก็ย่อตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้น  ล้วงเอากล่องใบเล็กสีน้ำเงินกำมะหยี่ขึ้นมาเปิดออก  แสงเพชรน้ำงามวิบวับสะท้อนเข้าตา

เมืองแมนอ้าปากค้าง  ไม่ทันตั้งตัว

“แต่งงานกันนะ” ผู้ชายที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาพูดด้วยเสียงหนักแน่นจริงจัง ไม่มีวี่แววล้อเล่นเหมือนเมื่อครู่นี้อีก  เมืองแมนอึ้งมองหน้าคนพูดเหมือนเห็นผี  หัวใจเต้นรัวแรงราวกับจะโลดออกมานอกอก

“พูดว่าไงนะ”

“พูดว่า แต่งงานกับกูนะ เมืองแมน”  เสียงห้าวทอดอ่อนรื่นหู  ทั้งออดอ้อนอ่อนหวานและหยอกเย้ากันอยู่ในที

เมืองแมนเคยจินตนาการถึงการขอแต่งงานมาก่อน แน่นอนว่ามันไม่ได้ใกล้เคียงกับความจริงในตอนนี้เอาเสียเลย ในความฝันเขาจะต้องเป็นฝ่ายคุกเข่าอยู่ที่พื้น โชว์แหวนที่ทำงานหาซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองให้แก่ใครสักคนที่เขารัก  ไม่ใช่เป็นฝ่ายถูกขอแต่งงานเสียเองแบบนี้

ให้ตายสิ...เขินเป็นบ้า

 “ตกลงไหม”

“ไม่ตกลงได้ไหม”

“เดี๋ยวลูกไม่มีพ่อนะ”

“เลี้ยงคนเดียวได้”

“ถ้าพ่อขาดลูกทำไง กลายเป็นปัญหาสังคมนะ”

“ช่วยไม่ได้ จะไปเชียงใหม่ไม่ใช่เหรอ ก็ไปหาเอาใหม่สิ”

“เดี๋ยวไปจริงก็ร้องอีก ขนาดยังไม่ได้ไปยังร้องขนาดนี้”

“ไม่แต่ง”

“แม่เขาไม่แต่งกับพ่อน่ะลูก ใจร้ายเนอะ ทำไงดีล่ะครับ” เพลิงกัลป์เปลี่ยนเป้าหมายเป็นลูกน้อยในท้องแทน  ชายหนุ่มแนบหน้าเข้ากับพุงกลมๆนั้น

“สมน้ำหน้า”

“ทิ้งเลยครับ แล้วไปหาใหม่” เสียงห้าวบีบจนเล็กลงดังขึ้น  “แม่เขาอนุญาตแล้ว”

“เอ๊ะ”

ใบหน้าคมเข้มเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้างใส่ตาคนที่หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ เมืองแมนบีบจมูกโด่งเป็นสันนั้นอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้

“ไม่อนุญาต”

“งั้นตกลงจุนแม่จาแต่งกับจุนพ่อมั้ยคับ” เสียงห้าวบีบเล็กจนน่าเขกหัว “ติ๊กต่อกๆ นาทีทองนะคับ แต่งตอนนี้แถมฟรีลูกคนที่สอง สาม สี่ ห้า”

“โอ๊ย จะตั้งทีมฟุตบอลหรือไง”

“แค่ทีมบาสก็พอ ตกลงแต่งมั้ยครับ แต่งเถอะ เหน็บกินขาแล้ว”

“นี่กลัวพ่อจะกำพร้าลูกหรอกนะ” เมืองแมนพูดเมินๆ ไม่ยอมสบตาอีกฝ่าย “แต่งก็แต่ง”

“เยส” เพลิงกัลป์กำหมัดแน่นอย่างดีใจ  ชายหนุ่มน้ำตาคลอตอนที่หยิบแหวนขึ้นมาสวมให้อีกฝ่าย เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก จะปลาบปลื้มดีใจก็ไม่ใช่ ตื้นตันก็ไม่เชิง จะว่าไปตลอดชีวิตหนุ่มเพลย์บอยอย่างเขาไม่เคยมีความคิดว่าจะหยุดที่ใคร  ผ่านสาวๆสวยๆมามากมาย  สุดท้ายแม่ของลูกกลับเป็นชายหนุ่มหน้ามนตรงหน้าเสียอย่างนั้น  พรหมลิขิตช่างเล่นตลกเสียจริง

เพลิงกัลป์ลุกขึ้นยืน  ใช้ปลายนิ้วปาดน้ำตาที่ข้างแก้มนวลให้อย่างเบามือ  เมืองแมนยิ้มออกมาทั้งน้ำตาพลางยกมือขึ้นต่อยเขาที่ไหล่แก้เขิน  ชายหนุ่มเชยคางอีกฝ่ายขึ้นแล้วก้มลงไปจูบ...แผ่วเบาทว่ากลับหนักแน่นในความรู้สึก  ถ้อยคำบางอย่างถูกส่งผ่านมาทางสัมผัสนุ่มนวลที่ริมฝีปาก  เมืองแมนหลับตาลง  จูบตอบกลับไปด้วยความหมายอย่างเดียวกัน

หยดน้ำตาไหลต้องข้างแก้ม  คราวนี้ไม่ใช่จากเมืองแมนแต่กลับเป็นของผู้ชายตัวโตที่กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่  ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ขี้แย เมืองแมนยิ้มกว้าง  เขย่งตัวขึ้นแตะริมฝีปากจูบซับน้ำตาให้ที่สองข้างแก้ม

“แค่นี้ก็ต้องร้องไห้”

“ใครร้องก่อนเมื่อกี้ล่ะ”

“ไม่เห็นมี”  เมืองแมนหัวเราะ  รีบหันหน้าหนีเมื่อถูกอีกคนก้มลงมาแกล้งหอมแก้มแรงๆหลายที

เพลิงกัลป์กระชับอ้อมกอดแน่นเข้า  จับมือของอีกฝ่ายขึ้นมาจูบที่หลังมือ  พิศดูแหวนรูปทรงโบราณประดับเพชรลูกที่อยู่ตรงนิ้วนางของเมืองแมนอย่างภูมิใจระคนหวงแหน

แหวนสวมเข้าพอดีกับนิ้วราวกับวัดเอาไว้

“แหวนสวยมั้ย”

“สวยมาก”  เมืองแมนตอบ  “ไปซื้อมาตอนไหน”

“ไม่ได้ซื้อ  มีคนให้มา”  เพลิงกัลป์ตอบ  อมยิ้มอย่างมีเลศนัยจนอีกฝ่ายเอะใจ

“ใครให้มา”  เมืองแมนซักต่อ  จากลักษณะของแหวนที่มองเห็นใกล้ๆน่าจะเป็นแหวนเก่าทีเดียว  ลวดลายของแหวนไม่ใช่ของทำขึ้นใหม่แน่ๆ  “แน่ะ...ไม่ยอมตอบเหรอ”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้  เขาว่าจะมาตอบเอง”

...........................................................................................

 

มาอัพแล้วจร้า

            แต่งไม่แต่ง555555

            ขอบคุณทุกท่านที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนี้นะคะ  ปลาบปลื้ม

            รู้สึกว่าใกล้จะจบเต็มที

            เอ้า  หลานยังไม่ออกมาเล้ย  หล่อนจะจบแล้วเหรอ5555

            เจอกันตอนหน้าเด้อ

         

            #แฟนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 19-07-2018 00:17:58

ขอบคุณฮะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-07-2018 00:18:51

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 19-07-2018 00:23:53

เขินนนนนนนน บิดไปทั้งตัวเลยยยยยยยยยย  โอ๊ยยยยยยยยยดีใจจ ดีใจมากกกก มาแบบหวานจนมดขึ้น ดีใจจจจจจจจจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-07-2018 00:27:51

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 19-07-2018 00:29:02

คุณพ่อคุณแม่มาช้าไม่ให้อุ้มหลานนะคะ มาเร้ววว  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 19-07-2018 00:33:01

พ่อแม่หมอเพลิงมาคุยกับหมอเพลิงแล้วแน่ๆสินะ หมอเพลิงถึงได้วางแผนแกล้งกันแบบนี้ แต่ก็ดีแล้วแหละจะได้มีความสุขกันสักที ว่าแต่ตั้งชื่อหลานว่าอะไรดีนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 19-07-2018 00:33:58

จิกหมอนขาดละจ้า :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 19-07-2018 00:37:07

โอ้ย!!! จะร้องตาม ตอนที่เพลิงร้องนี่แหละ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว!!! งื้อ~~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 19-07-2018 00:38:51

(ทำไมรักล่ะ ใช้คำเรียก มึง-กู (เพลิง-แมน )ฟังละมุนละไม แปลกมาก) ปู่-ย่าเห่อหลาน ให้แหวนเพชรลูกสะไภ้ อย่างนี้เพลิงต้องมีคนที่สอง สาม สี่ ให้ปูย่าสมใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 19-07-2018 00:50:40

  :pig4:
ได้สวมแหวน ต่งงานแล้ว ดีใจด้วยนะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 19-07-2018 00:51:24

 :man1:


 :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 19-07-2018 00:58:37

อุ้ยยยยยย คุณพ่อคุณแม่หมอเพลิงใช่ไหมคะเนี่ย?

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-07-2018 00:59:45

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 19-07-2018 01:02:12

พ่อแม่เพลิงให้มาแน่ๆ ทีนี้แมนกับแม่จะได้ไม่ต้องเครียดเรื่องบ้านเพลิงแล้วนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 19-07-2018 01:02:55

 o18 วั้ย..มีขอแต่งงานด้วย  :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 19-07-2018 01:15:20

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 19-07-2018 01:41:37

รอตาหนูออกมาป่วน นี่ฟันธงไปแล้วว่าเป็นเด็กชาย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 19-07-2018 01:44:45

 :b:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 19-07-2018 02:19:24

ส่งแหวนมาขอลูกสะใภ้เข้าบ้านทั้งทีต้อง อยู่แสดงตัวด้วยนะคะ แม่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 19-07-2018 02:39:21

กรี๊ดดดดดดดด :katai2-1: :katai2-1: :katai4:  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 19-07-2018 03:12:39

เพลิงทำแมนเครียดอีกแล้วนะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 19-07-2018 03:12:57

แหวนจากพ่อกับแม่แน่ๆ ฮิ้วววว
รักเรื่องนี้จัง  :กอด1:
อ่านแล้วยิ้มตามอ่ะ โง้ยยย
เขาจะแต่งงานกันค่า กรี๊ดดด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 19-07-2018 05:06:00

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Spoypopoy ที่ 19-07-2018 05:39:11

ตอนนี้คือเหมือนจะเป็นบ้าอ่ะ อ่านไปบรรทัดนึงก็เขินหมอเพลิง พอผ่านไป 3 บรรทัด ก็อุทานว่าอิหมอเพลิง ! หลุดไปอีกหลายบรรทัดก็ งุ้ยยยยยหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-07-2018 05:40:21

โอย............ดีใจ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เพลิง ขอแมนแต่งงาน    :impress2: :impress2: :impress2:
นี่เพราะพ่อแม่เพลิง ไฟเขียวยินดีรับลูกสะใภ้แล้ว  :mew1:
บินมากรุงเทพ เอาแหวนหมั้นให้เพลิงมาขอแมนแต่งงาน  :o8: :impress2: :-[
ยอดเยี่ยมสุดๆไปเลย  :z3: :z3: :z3:
 
เพลิง แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
อยากเห็นตัวน้อย  :ling1:
และตัวน้อยคนต่อๆมาตั้งทีมบาสแล้ว  :sad4:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 19-07-2018 05:59:12

คุณแม่เพลิงให้แหวนมาใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 19-07-2018 06:15:54

รอเจ้าตัวเล็ก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 19-07-2018 07:04:49

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Ladysichad ที่ 19-07-2018 07:28:07

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 19-07-2018 07:43:27

 :กอด1: ตกลงแต่งแล้วววว .. คุณแม่สามีให้แหวนมาแน่ๆ  :m12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 19-07-2018 07:43:58

 :mew3: :mew3: :mew3: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 19-07-2018 07:52:41

โอ๊ย...เขินมีคนขอแต่งงาน เป็นเราก็น้ำตาไหลนะ
อ่านไปเหมือนเราไปนั่งโต๊ะข้างๆ แล้วมองความน่ารักของทั้งคู่
ไม่ใช่แค่ตอนนี้้นะ ตอนนอนเราก็ไปแอบอยู่ข้างเตียงด้วย อิอิอิ
 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 19-07-2018 08:05:04

เขินอ่าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 19-07-2018 08:07:41

พี่แมน.. ง้อ.. ลืมแมน... โอม... โอม.. ตอนหน้าจงมา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 19-07-2018 08:13:00

ค้างไว้อย่างนี้อยากอ่านต่อออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 19-07-2018 08:16:34

ตื่นเช้ามากรีดร้องกันด้วยความสุข
เขาจะแต่งงานกันแล้วเว้ยยยย พร้อมพยานในท้องหนึ่งคน...เอ๊ะ รึจะสอง 555

คนในท้องจะเป็นเด็กที่ไหนน้า...เด็กเมืองกรุงรึเด็กเชียงใหม่ สงสัยต้องรออ.หมอประจำตัวบอก อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 19-07-2018 08:27:25

ต้องบอกว่าปู่กับย่ามาเซอร์ไพร์หลานในท้องใช่ไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 19-07-2018 08:29:00

เพลิงทำแมนต่อมน้ำตาแตกเลย คิดว่าจะ
โดนทิ้ง หนีไปเชียงใหม่ซะแล้ว

ในที่สุด เค้าก็จะแต่งงานกันแล้ว คิดล่วงหน้าไปนิดนึงว่า เพลิงกับแมนจะใส่ชื่อพ่อแม่หลานยังไง

คราวหน้าคงได้เห็นคุณปู่คุณย่า กับคุณยายมาเจอกัน อยากให้ พ่อแม่เพลิงมาสู่ขอแมน คุยกับแม่แมน แม่จะได้สบายใจถ้าจะไปเชียงใหม่กัน

อ่านแล้วก็ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านไปเรื่อยๆ ติดตามเพลิงกับแมนไปเรื่อยๆ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-07-2018 08:50:07

อย่าเพิ่งจบบบบบบบ อยากเห็นหน้าหลาน อยากรู้ว่าคุณปู่คุณย่าจะหลงหลานหนักไหม

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 19-07-2018 09:27:52

โอ้ยยยยยยยย เค้าจะแต่งกันแล้ววววว น่ารักๆๆๆๆๆ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆให้ได้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 19-07-2018 09:40:28

ดีใจจะได้แต่งงานกันแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 19-07-2018 09:45:16

หวานมากๆ ตอนขอแต่งงานเพลิงโรแมนติกมาก ดีใจแทนแมนเหมือนโดนขอแต่งเอง อยากเจอน้องแล้วจะมีคนเดียวหรือแบบแพคคู่ก็รออยู่นะคะ อยากอ่านต่ออีกและมาต่อไวๆนะคะ
ปล.รักษาสุขภาพนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-07-2018 10:22:24

แมนเสียสละเยอะมาก
แต่ก็คุ้มเนอะได้สิ่งมีค่าที่สุดมา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 19-07-2018 10:41:14

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-07-2018 10:57:43

ใกล้จบแล้วเหรอ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 19-07-2018 11:21:42

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 19-07-2018 11:29:39

แต่งงานกันแล้ววววววววว  :กอด1:
เขินอะะะะ อยากมีบ้างงงง
นั่นสินะ ใครให้มา รอเฉลยยยย แม่หมอเพลิงแน่ๆ
อยากเห็นหน้าหลานน อย่าเพิ่งจบบบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: DARALIS ที่ 19-07-2018 12:19:35

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-07-2018 12:23:02

แหมมมมคุณพ่อจะขอแต่งงานก็ต้องให้คุณแม่เสียน้ำตาก่อนนะ. ชิ
ปล.ห้าม. ห้ามรีบจบเด็ดขาดไม่งั้นโป้งจริงๆด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 19-07-2018 13:00:25

เพลิงรักแมนมากอ่ะ ถึงขั้นร้องไห้ จะจบแล้วหรออออออ หลานเรายังไม่ออกเลย ฮือออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 19-07-2018 16:14:54

พรุ่งนี่พ่อแม่เพลิงบุกบ้านแมนแน่ๆ มาสู่ขอเลยคร่าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 19-07-2018 16:37:23

งืออออออดีใจกับทั้งสองคนมากๆเลยค่ะปู่กับย่าช่วยใจดีกับเมืองแมนด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 19-07-2018 17:37:52

ขอแต่งงานกันแล้ว  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 19-07-2018 18:53:53

อยากให้คุณแม่ขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนหมอแมนด้วย
แต่ก็เป็นห่วงน้องเมย์
รอตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 19-07-2018 18:55:29

……


อ่านช่วงแรก สงสารทั้งสองคนเลย

อ่านช่วงต่อมา.  ยินดีกับทั้งคู่ด้วยเลย

พ่อแม่เพลิงนี่ก้อทิ้งเวลาไว้ให้ใจเสียกันเลยทีเดียว


……

 :z2:  :z2:  :z2:  :z2:  :z2:  :z2:  :z2:


…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 19-07-2018 19:18:36

โอ๊ยยยลุ้นแทบแย่ นึกว่าหมอแมนจะโดนทิ้งแล้วว
ในที่สุดก็happy ซักที

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 19-07-2018 20:52:36

นั่งตัวบิดเขินเลยเพลิง
ให้ตัวเล็กคลอดก่อนจบนะ ฮือออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 19-07-2018 22:39:40

 :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 19-07-2018 23:01:48

ตอนหน้ายกขันหมากมาเลยได้ไหมจ๊ะ
สวมแหวนแล้ว คุณปู่คุณย่า อย่าช้าค่ะ รับแห่ขันหมากมาเลย พร้อมชื่อหลาน  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-07-2018 23:26:42

 :katai3:



กรี้ดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิมะลิ ที่ 20-07-2018 09:30:42

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: AdLy ที่ 20-07-2018 10:26:07

แม่สามีมาแล้วแน่ๆ ฝากดูแลหมอแมนดีๆนะค้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 20-07-2018 12:34:33

ไม่ไว้ๆ อิจฉา ความฮัก แท้เน้อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 20-07-2018 12:41:36

 :กอด1:แต่งสักที

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 20-07-2018 14:44:52

นอกจากจะเป็นลูกมีพ่อมีแม่แล้ว ต้องเป็นหลานมีปู่มีย่าด้วยดิ้!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: iiduckii ที่ 21-07-2018 10:11:33

ฮรืออออออออออออ ตามอ่านทันแล้วววว
สนุกมากเลยค่ะ ลุ้นระทึกมาทั้งเรื่อง ยิ่งตอนหมอแท้งยิ่งบีบใจ ขอบคุณหลินมากที่เอาลูกกลับมาคืนให้
ตอนนี้ยิ่งดีใจไปใหญ่ ให้เดาคือแหวนวงนี้ต้องเป็นของแม่หมอเพลิงแน่เลยยย หวังให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่งเข้าบ้านหมอเพลิงได้สักที :mew3: :mew1: :mew3:
เอาจริงๆ ตอนนี้อยากเห็นหน้าหลานแล้ววว 555555 อยากรู้ว่าชายหรือหญิง ลุ้นนนน  :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Jiraapp ที่ 21-07-2018 11:31:32

โอ๋เอ๋นะหมอแมนตอนหน้าก็ยิ้มกว้าง ๆ ได้แล้ว คุณแม่ไม่เครียดนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 21-07-2018 11:37:32

เพิ่งเข้าาติดตาม ประทับใจมากค่ะ  สนุกดี ครบทุกรส โดยเฉพาะตอนหมอหลินช่วงแรก ๆ หลอนมาก อ่านไปกลัวไปเสียงก๊องแก๊ง ๆ ในห้องก็ยังหลอกตัวเองไปอีก  ตัวละครก็ชอบ โดยเฉพาะคุณพ่อมือใหม่อย่างหมอเพลิงกับคุณแม่เมืองแมน อยู่ด้วยกันแล้วสนุก เป็นคู่ที่ลงตัวมากชอบเวลาเถียงกัน น่ารักดี  รอขันหมากจากทางเชียงใหม่อยู่นะเจ้า !! :mc4:

รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 21-07-2018 11:42:29

ที่หมอเพลิงตัดสินใจไปเชียงใหม่เพราะพ่อกับแม่ยอมรับเมืองแมนแล้วใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 21-07-2018 13:46:43

รักเรื่องนี้~~เพิ่งได้อ่านรวดเดียวเลย ชอบมากกกกก เป็น mpreg ที่แมนสมชื่อ มาหมดทุกฟีลเลย ทั้งหน่วงบีบหัวใจช่วงแรกๆ  ตื่นเต้นแอบกลัวเบาๆช่วงหมอหลิน 5555  ฟินเวลาหมอเพลิงเขาจีบเมีย /หมั่นใส้คนหลงเมีย แล้วน้ำตาก็มาชุดใหญ่ ตอนแมนตกบันไดแล้วจะเสียน้องไป บีบหัวใจมากกกกก

ตามทันละ คุณพ่อคุณแม่สามีรับขวัญลูกสะใภ้แล้วใช่ไหมๆๆ ? งืออออ  อยากเห็นหมอแมนคลอดปลอดภัย เชียงใหม่หมอก็เก่งน้าาา หมอเพลิงได้เรียนต่อด้วย ลุ้นๆๆๆๆ ผู้ใหญ่เขาจะเจอกันล้าววว ชอบๆๆๆๆ  o13  มาต่อเร็วๆน้าาา อยากอ่านต่อมากเลยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 21-07-2018 17:15:52

แต่งค่ะ แอร๊ยยยยยย ><

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 21-07-2018 17:25:40

หวานเว่อร์ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 21-07-2018 22:45:20

 :hao7: :mew1: ตอนหน้าต้องแฮปปี้มากแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 22-07-2018 02:35:43

คิดถึงมากกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท36 19/7/61 p67
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 22-07-2018 02:54:57

คุณพ่อคุณแม่จะมาสู่ขอลูกสะใภ้ไปอยู่เชียงใหม่ใช่มั๊ยยย :fox2: :mc3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 22-07-2018 17:44:20

Internal Love

ตอนที่ 37

I could be your one and only,

I could make you unlonely.

 

 

 

 

 

 

            “โห  แม่...จัดเต็มมากเลยครับ”  เมืองแมนอุทานหลังจากเห็นมารดาของตัวเองเดินลงมาจากชั้นบนบ้าน  คุณอุไรอยู่ในชุดผ้าไหมตัวเก่งสั่งตัดพิเศษที่เพิ่งเคยใส่ไปงานรับปริญญาของลูกชายมาแค่ครั้งเดียวแถมยังสวมเครื่องประดับเป็นชุดมุกเข้าชุด  แต่งหน้าสวยพริ้ง

            “ไม่ได้สิ  วันสำคัญแบบนี้จะให้แต่งง่ายๆตามสบายได้ยังไงล่ะแมน  หนูก็ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว  แม่จำได้ว่าหนูก็มีเสื้อสูทไม่ใช่เหรอ  ไปหามาสวมคลุมสิ”  เธอว่า

            “ต้องสูทเลยเหรอแม่  ไม่ขนาดนั้นมั้ง”  พูดยังไม่ทันจบ  ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าลงบันไดมา  ร่างสูงใหญ่ของคนรักปรากฏกายขึ้นข้างตัวมารดา  เพลิงกัลป์อยู่ในชุดสูทสีเทาเข้ารูป  ผมเซ็ทเอาไว้เนี้ยบกว่าปกติ   “โอ้โห...”  เมืองแมนอุทาน  อ้าปากค้างด้วยความทึ่ง

            “หล่อหรือยัง?  โอ้โห  คุณแม่วันนี้สวยสุดๆไปเลยครับ”  ชายหนุ่มยกนิ้วโป้งให้แม่ของคนรักสองนิ้วทำเอาผู้สูงวัยกว่ายิ้มกว้าง

            “ขอบใจจ้ะ  เอ้า...เร็วสิแมนไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว  ให้เพลิงไปช่วยเลือกก็ได้”  มารดาหันมาไล่ลูกชายตัวเองให้ไปเปลี่ยนเสื้อ  “วันก่อนก็เห็นไปซื้อเสื้อผ้ากันมาไม่ใช่เหรอ  เร็วเข้าลูกเดี๋ยวที่บ้านเพลิงเขาจะมาแล้ว”

            “โธ่แม่  นัดตั้งสิบโมง นี่เพิ่งแปดครึ่ง”  แมนอุทาน  แต่ก็ยอมเดินกลับขึ้นไปเปลี่ยนชุดข้างบนห้องโดยมีคนรักเดินตามขึ้นมาด้วย  เพลิงกัลป์ผิวปากเป็นเพลงตลอดเวลาจนน่าหมั่นไส้  “ลงไปรอข้างล่างไป  เดี๋ยวเปลี่ยนเอง”

            “ไม่ได้  เดี๋ยวช่วยเลือกให้เอง  แถมจัดทรงผมให้ด้วย  ไว้ใจบริการเพลิงกัลป์ซาลอนได้เลย”  ชายหนุ่มพูดแกมหัวเราะ  อารมณ์ดีจนแทบจะบินได้แล้วมั้ง...เมืองแมนนึกค่อนอยู่ในใจ  เมื่อคืนก็ไม่ยอมหลับยอมนอน  เอาแต่ลุกเดินกลับไปกลับมาอยู่นั่น  ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรนักหนา

            แต่เพราะเขาเองก็นอนไม่หลับเหมือนกัน  เมืองแมนเลยไม่ได้พูดออกไปไม่งั้นเดี๋ยวโดนย้อน  เขานั่งอยู่บนเตียงรอให้อีกฝ่ายเปิดตู้เสื้อผ้ารื้อชุดออกมาให้

            “ชุดนี้เลยครับคุณเมืองแมน”  เพลิงกัลป์เลือกเสื้อกางเกงเข้าชุดกับสูทสีเทาของตัวเองเปี๊ยบมาให้  ชนิดที่ว่ามองลงมาจากดาวอังคารยังรู้ว่าจงใจแต่งให้เข้าคู่กัน  แต่ก็ต้องยอมรับว่าอีกฝ่ายมีเซ้นส์แฟชั่นดีกว่าเขามาก  ร่างสูงใหญ่ขยับเข้ามาช่วยคนท้องแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตที่สวมอยู่ออก

            เพลิงกัลป์ช่วยปลดกระดุมออกทีละเม็ด  ผิวขาวผ่องเผยให้เห็นทีละนิดทำเอาคนช่วยปลดชักมือสั่น  เริ่มจินตนาการไปเลยเถิด  เพลิงกัลป์กระแอมออกมาหลายครั้งสุดท้ายก็หมดความอดทน  รีบปล่อยมือจากชายเสื้อเชิ้ต

            “ถอดไปนะ  เดี๋ยวกูไปกินข้าวข้างล่างก่อน”  พูดจบก็เผ่นออกมาตั้งหลักข้างนอกห้อง  ขืนยังอยู่ช่วยถอดต่อล่ะก็มีหวัง...ไม่ได้ออกมาจากห้องแน่

            เมืองแมนเงยหน้ามองอย่างงงๆแต่ก็ไม่ได้ท้วง  เดาเอาว่าอีกฝ่ายคงหิวข้าวมากล่ะมั้ง  ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าออกจากตัวแล้วสวมชุดใหม่ที่แฟนเลือกให้กลับเข้าไป  หวีผมใหม่นิดหน่อย  ใส่เจลจัดทรงอีกนิด  นึกโทษอีกฝ่ายในใจว่าตื่นเต้นมากไป  เขาเลยต้องตื่นเต้นตามเลยเนี่ยดูซิ

            พอกลับลงมาข้างล่าง แม่ก็บอกว่าเพลิงกัลป์ขับรถออกไปรับญาติผู้ใหญ่แล้ว  เมืองแมนพยักหน้ารับ   พยายามรักษาอาการไม่ให้ตื่นเต้นออกนอกหน้านัก  ทำทีเป็นนั่งดูโทรทัศน์ทั้งที่ดูไม่รู้เรื่องเลย  หูคอยแต่จะฟังเสียงล้อรถหน้าบ้านอยู่นั่นเอง

            เสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านในที่สุด  เมืองแมนผุดลุกขึ้นยืนใจเต้นตึกๆ อาสาจะไปเปิดประตูบ้านให้แต่มารดาไม่ยอม  ให้เขานั่งอยู่ข้างในบ้าน

            เสียงพูดคุยจากข้างนอกดังเข้ามาในบ้าน  ชายหนุ่มนั่งบีบมือแน่น  พอเข้ามาถึงตัวบ้านก็รีบเดินไปหยุดรอที่หน้าห้องรับแขก  แม่เป็นคนก้าวเข้ามาในบ้านก่อนตามด้วยชายหญิงวัยกลางคนที่เมืองแมนจำได้ว่าเป็นพ่อแม่ของเพลิงกัลป์และผู้ชายสูงวัยอีกคนที่เขาไม่รู้จัก  ปิดท้ายด้วยคนรักที่ปิดประตูบ้านตามหลัง

            “สวัสดีครับ”  เมืองแมนยกมือขึ้นไหว้  การพบเจอกันคราวที่แล้วจบไม่สวยเท่าไหร่ทำให้เขารู้สึกกังวลแกมตื่นกลัว

            “สวัสดีจ้ะ  ไม่ได้เจอกันเกือบเดือนเลย  เป็นยังไงบ้างจ้ะ”  แม่ของเพลิงกัลป์รับไหว้แล้วพูดออกมายิ้มๆ  สายตาของเธอกวาดมองมาที่หน้าท้องของเมืองแมนเป็นอันดับแรก  “สบายดีนะจ้ะ”

            “สบายดีครับ”  เมืองแมนยังเกร็งอยู่  เหลือบมองคนรักแทนการขอความช่วยเหลือ

            “เมื่ออาทิตย์ก่อนเพิ่งไปหาหมอครั้งที่สองครับ  หมอบอกว่าน้องแข็งแรงดี”  เพลิงกัลป์พูด  ขยับเข้ามาโอบไหล่ของคนรักเอาไว้   “เกือบเจ็ดเดือนแล้วครับ  วันมะรืนนี้ครบเจ็ดเดือนพอดี”

            “รู้หรือยังว่าเพศอะไร”  เสียงห้าวดุของพ่อเพลิงกัลป์พูดขึ้นบ้าง

            “ยังไม่รู้เลยครับ  อัลตราซาวน์แล้วไม่เห็น  น้องหนีบเอาไว้อยู่”  ลูกชายตอบ  “พ่อกับแม่อยากได้หลานผู้หญิงหรือผู้ชายครับ?”

            “วุ้ย  จะหญิงหรือชายพ่อกับแม่ก็รักทั้งนั้นแหละจ้ะ”  แม่ของเพลิงกัลป์อุทาน

            คุณจุไรนึกชมคนรักของลูกชายอยู่ในใจว่าเข้าใจยกเอาหลานขึ้นมาพูดก่อน  ทำให้ท่าทางไว้ตัวนิดๆในตอนแรกของทั้งสองคนคลายลงไปแทบไม่มีเหลือ  สายตาที่มองมายังลูกชายของเธอก็เริ่มมีแววเอ็นดูมากขึ้นด้วย           

            “หลานฉันจะออกกี่โลเนี่ย  คุณแม่ตัวนิดเดียวเอง”  คุณเพตราพูดต่อแกมหัวเราะ  เอื้อมมือมาจับที่ต้นแขนของเมืองแมน  “ต้องบำรุงเพิ่มอีกหน่อยนะจ้ะ  ไปอยู่บ้านแม่แม่จะช่วยดูเรื่องอาหารให้เอง  ไม่ต้องห่วง”

            เมืองแมนเพียงแต่ยิ้มตอบอย่างสุภาพเท่านั้น

            “เชิญในห้องรับแขกดีกว่าค่ะ  ได้นั่งคุยกันสบายๆนะคะ”  เจ้าของบ้านพูด  พาแขกเข้าไปในนั่งในห้องรับแขกที่จัดเตรียมเอาไว้สวยงาม

            ชายสูงวัยที่พ่อแม่เพลิงกัลป์พามาด้วยนั้นเป็นถึงอดีตผู้ว่าฯ เมืองเหนือและยังเป็นลุงแท้ๆของคุณไกรสรอีกด้วย   เมืองแมนอดตกใจนิดๆไม่ได้เพราะไม่นึกว่าฝั่งนั้นจะใหญ่โตถึงเพียงนี้  ได้แต่นั่งเงียบๆฟังทั้งสองฝ่ายโอภาปราศรัยกัน   ท่าทางมารดาของเพลิงกัลป์จะเป็นคนเข้าสังคมเก่ง  พูดจาไพเราะน่าฟัง ตรงข้ามกับบิดาที่ค่อนข้างดุ  ไม่พูดเยอะแต่ตรงเข้าประเด็น

            “เห็นเพลิงเล่าว่าได้ขอขมาคุณจุไรแล้ว  พ่อกับแม่ก็ต้องขอโทษด้วยอีกครั้งนึงนะคะที่ลูกชายมาสร้างความเดือดร้อนให้”  คุณเพตราพูด  “เลยทำให้หนูเมืองแมนต้องลาออก  ใช้ทุนไม่ครบเลย”

            “ไม่เป็นไรค่ะ  เรื่องมันสุดวิสัยจริงๆ  แล้วเด็กสองคนเขาก็รักกัน  ฉันก็ไม่ว่าอะไร”     

            “ถ้าหลังคลอดแล้วหนูเมืองแมนจะกลับไปทำงานต่อก็ได้นะจ้ะ  ที่บ้านมีคนเยอะช่วยกันเลี้ยงได้ค่ะ”  เธอพูดต่อยิ้มๆ

            “ผมตั้งใจว่าจะเลี้ยงเองก่อนครับ”  เมืองแมนตอบเรียบๆ

            “ได้เลยจ้ะ  ดีมากเลยล่ะ  อย่างเพลิงกัลป์นี่แม่ก็เลี้ยงเอง”  คุณเพตราดูพอใจกับคำตอบของว่าที่ลูกสะใภ้มากทีเดียว   “ลูกเราทั้งคน  จะปล่อยให้ใครที่ไหนไม่รู้มาเลี้ยงได้ยังไง  ถูกมั้ยจ้ะ”

            คุณจุไรเหลือบมองลูกชาย  ชักเริ่มเป็นห่วงขึ้นมาเมื่อจับได้ว่าพ่อแม่ของอีกฝ่ายก็คงกำลังประเมินลูกชายเธออยู่อย่างละเอียด  ท่าทางคุณเพตราอะไรนี่คงไม่ได้ใจดีอย่างที่แสดงออกเท่าไหร่

            เมืองแมนเองก็รู้สึกเช่นกัน  แม่ของเพลิงกัลป์ถามมาอีกหลายคำแต่ชายหนุ่มก็ตอบคำถามฝั่งนั้นกลับไปตามที่คิด

            “....เอาล่ะ  นอกจากวันนี้เราจะมาขอโทษแทนลูกชายแล้วก็ยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งนะจ้ะ”  สุดท้ายมารดาของฝ่ายนั้นก็เลิกถามแล้วเกริ่นขึ้นมาแทน  ชายสูงวัยที่มาด้วยกันพยักหน้ารับแล้วเริ่มทำหน้าที่เถ้าแก่ในการสู่ขอ  คุณเพตราออกตัวว่าที่กรุงเทพฯไกลไปหน่อยเลยพาญาติๆมาด้วยกันไม่ไหว  ส่วนเรื่องสินสอดเธอให้เต็มที่สุดแต่ฝ่ายเมืองแมนจะร้องขอมา

            “เรื่องสินสอดฉันก็ไม่รู้จะเรียกเท่าไหร่  เรื่องเงินทองมันเป็นของนอกกายเลยไม่เคยคิดสักที  ที่สำคัญก็คือความรักที่ลูกทั้งสองเขามีให้กัน  เห็นลูกมีความสุข...คนเป็นแม่ก็มีความสุขไปด้วย  แค่นั้นก็เพียงพอกับค่าน้ำนมแล้วค่ะ”  คุณจุไรตอบเนิบๆ

            “จริงที่สุดค่ะ  เห็นลูกมีความสุขแค่นั้นก็พอแล้วจริงๆ  แต่ว่าเราจะหมั้นลูกชายคุณเฉยๆไม่ได้ค่ะ  ก็ต้องมีสินสอดตามธรรมเนียม  พี่...ขออนุญาตเรียกตัวเองว่าพี่นะคะ  พี่เลยเตรียมมาแล้ว  ไม่มากไม่น้อยค่ะ”

            สินสอดของเพลิงกัลป์เป็นเช็คหนึ่งใบกับโฉนดที่ดินอีกสามแผ่น  แล้วก็แหวนอีกหนึ่งวงที่เมืองแมนสวมอยู่ที่นิ้วนาง  คุณเพตราพูดกับเขาว่าเป็นแหวนของคุณปู่ทวดของเพลิงกัลป์ที่มอบให้คุณย่าทวดส่งต่อมาถึงคุณปู่  แล้วคุณย่าก็มอบให้คุณไกรสรมาใช้หมั้นเธออีกที

            “ถึงเวลาที่แม่จะต้องให้เพลิงเอาไว้  มาหมั้นหนูต่อแล้วล่ะ...แหวนวงนี้จะเรียกว่าเป็นแหวนของตระกูลก็คงได้ เพชรลูกเม็ดนี้เป็นแบบเก่าน้ำงามมาก   เคยมีคนมาตีราคาขอซื้อแม่ถึงสิบล้านบาทแต่แม่ก็ไม่ขายให้  ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ให้ลูกหลานต่อไปข้างหน้า”

            เมืองแมนยกมือขึ้นไหว้

            “ขอบคุณครับ  ตัวแหวนมีมูลค่ามากก็จริงแต่ยังไม่เท่ากับประวัติความเป็นมา  ผมจะเก็บรักษาเอาไว้ให้ลูกครับ”  เขาพูด  อดรู้สึกปลาบปลื้มแกมตื้นตันขึ้นมาไม่ได้

            “นี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น  ยังมีอีกมากที่แม่อยากให้  เอาไว้ไปเลือกที่บ้านนะ”  เธอพูดยิ้มๆ  “แม่ก็รอว่าเมื่อไหร่ลูกชายแม่จะแต่งงานเสียที  อยากมีหลานอุ้มเล่นจะแย่  พ่อเขาแน่ะไปดูฤกษ์ดูชัยหาชื่อให้หลานเรียบร้อยแล้วนะ”

            “อ้าว..คุณ”  คุณไกรสรอุทานที่โดนภรรยาเผาเอาดื้อๆ  “คุณเองก็ไม่แพ้ผมหรอกน่า  แม่เขาซื้อทองหยองรอรับขวัญหลานแล้วนะรู้หรือเปล่า”  เขาพูดขึงขัง  “ไหนจะให้ช่างมาทำห้องให้ใหม่อีก”

            “เอ๊ะ  ทำห้องใหม่นี่มันความคิดคุณไม่ใช่หรือ  ทำไมมาโยนกันแบบนี้ล่ะคะ”  คุณเพตราร้อง  “ฉันแค่เลือกวอลเปเปอร์เท่านั้น”  เธอพูดอุบอิบแล้วก็หัวเราะออกมากับความเห่อหลานที่ยังไม่เห็นหน้าของว่าที่ปู่ย่า

            บรรยากาศผ่อนคลายลงมาก  การสนทนาเป็นไปด้วยดี  ส่วนใหญ่ก็เป็นแม่ทั้งสองคนที่พูดคุยกันโดยมีพ่อเสริมขึ้นบ้างเป็นระยะ  เพลิงกัลป์กับเมืองแมนไม่ได้พูดอะไรมาก  เพียงแค่สบตาเรียกกำลังใจกันเป็นระยะเท่านั้น

            “แม่ไปดูฤกษ์แต่งงานมาแล้วนะลูก   มีเดือนหน้าตอนปลายเดือนกับอีกทีนึงก็อีกสี่เดือนเลย  หนูคิดว่ายังไงจ้ะ”  เธอหันมาถามเด็กๆ  คุณหมอทั้งสองมองหน้ากัน

            “ผมแล้วแต่เมืองแมนครับ”

            “จริงๆแล้ว...ถ้าผมอยากให้ลูกร่วมงานแต่งงานด้วยจะได้ไหมครับ”  เมืองแมนพูดขึ้น  “คงจะดีถ้ามีรูปลูกด้วย”

            “อืม...ก็ดีเหมือนกันนะ  เพราะถ้าเป็นเดือนหน้าหนูก็จะท้องแก่คงออกงานไม่ไหวหรอก  เหนื่อยแย่เลย....รอให้คลอดก่อนค่อยจัดก็ดีเหมือนกัน  คุณว่าไงคะ”  เธอหันไปถามสามี

            “เอาที่สะดวก  หลังคลอดก็ได้จะได้เป็นการฉลองหลานไปในตัว”  คุณไกรสรตอบ  “ถ้าอย่างนั้นหนูจะกลับเชียงใหม่พร้อมกับเราไหม  หรือจะอยู่ที่นี่ก็เลือกเอา”

            “อ้าว...ก็ต้องกลับเชียงใหม่พร้อมเราสิคะคุณล่ะก็”  ภรรยาอุทาน

            “จะไปบังคับเด็กได้ไง  ถามเขาก่อนสิ...เขาอาจจะอยากอยู่ที่นี่ก็ได้  หมอเหมอเครื่องไม้เครื่องมือที่นี่ก็ดีกว่าที่นู่น  พ่อไม่บังคับหรอกนะ  หนูเลือกยังไงก็ได้  แล้วแต่หนู”  ประโยคหลังเขาหันมาพูดกับเมืองแมนเนิบๆ

            ถึงจะหน้าดุเสียงดุ  แต่เมืองแมนกลับสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนใจดี  เขายิ้มตอบกลับไป

            “ผมคุยเพลิงแล้วครับ  น่าจะไปเชียงใหม่ได้  แต่ขอไปคุยกับคุณหมอชาลีอีกทีก่อนเพราะต้องเดินทางแล้วก็ต้องหาคุณหมอที่เชียงใหม่ด้วย”

          “ดีแล้วลูก  มาอยู่ที่บ้านด้วยกันนี่ล่ะอบอุ่นดี  เรื่องหมอนี่คงต้องเตรียมตัวกันให้พร้อมนะคะ  แต่ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะบ้านเราที่เชียงใหม่ก็อยู่ใกล้โรงพยาบาล  รถราอะไรก็มีพร้อมค่ะ  เกิดอะไรขึ้นพาหนูเมืองแมนไปโรงพยาบาลได้ทันแน่นอน”  คุณเพตราหันไปพูดกับคุณจุไร  “ติดตรงที่คุณหมอสูตินี่ล่ะ”

            “อาจารย์คริส  อาจารย์ที่ดูแลแมนตอนอยู่ใช้ทุนน่ะครับแกบอกว่ามีอาจารย์ที่เชียงใหม่จะแนะนำให้  เดี๋ยวผมจะติดต่อดูก่อน  ถ้าได้เรื่องยังไงจะบอกอีกทีครับ”  เพลิงกัลป์พูด

            “เห็นเพลิงบอกวันก่อนว่าหมอเขาจะต้องผ่าคลอดนี่ใช่มั้ย”  คุณไกรสรถาม

            “ใช่ครับ  ของแมนจะคลอดเองไม่ได้  เรื่องเครื่องมืออุปกรณ์ผ่าตัดอาจจะต้องลองถามคุณหมอทางนู้นดูก่อนว่าพร้อมไหม”

            “ถ้าเครื่องมือที่กรุงเทพฯพร้อมมากกว่าก็ไม่ต้องไปนู่นหรอกลูก”  คุณไกรสรพูด  “พ่อเป็นห่วง  ยังไงที่นี่มันต้องพร้อมกว่าที่เชียงใหม่อยู่แล้ว  พ่ออยากให้ปลอดภัยทั้งลูกทั้งหลาน  ไว้คลอดเสร็จแล้วย้ายไปนู่นกันก็ยังไม่สาย”

            “แต่ตาเพลิงต้องไปรายงานตัวที่โรงพยาบาลไม่ใช่หรือคะคุณ  เห็นคุณบอกฉัน”

            “คุณพ่อคุณแม่รู้เรื่องที่ผมได้ตำแหน่งที่นู่นหรอครับ  ผมจำได้ว่ายังไม่ได้เล่าเลย”  ลูกชายท้วงขึ้นมาทันที  จ้องบิดามารดาอย่างสงสัย

            ผู้ใหญ่มองหน้ากัน  เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเผลอหลุดปากออกไป

            “คือ...พ่อเขาน่ะไปวิ่งเต้นให้เพลิงได้ตำแหน่งที่นู่น  พ่อกับแม่กลัวว่าหนูจะใช้ทุนไม่จบแล้วไม่ได้เรียนต่อ”  คุณเพตราพูดเสียงอ่อย

            “ผมก็ว่าแล้วว่าทำไมจู่ๆที่นู่นถึงเรียกตัว  ก่อนหน้านี้ผมทำเรื่องขอย้ายไป โทรถามเท่าไหร่ก็เงียบกริบ  ...ผมก็นึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องเป็นพ่อแน่ๆ”  ลูกชายพึมพำ

            “ฉันขอโทษที่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับงานของแก   แต่แม่แกเครียด  กลุ้มใจทุกวันจนฉันรำคาญเลยต้องไปคุยให้”  พ่อพูดเสียงห้าว

            “ขอบคุณมากครับพ่อ”  เพลิงกัลป์พูดสั้นๆ

            พูดคุยกันอีกพักใหญ่  คุณจุไรก็ขอตัวไปเตรียมอาหารเที่ยงในครัวโดยมีคุณเพตราตามเข้าไปด้วย  เสียงแม่แม่พูดคุยกันจุ้งจิ้งทำให้เพลิงกัลป์รู้สึกสบายใจขึ้นมาก  จริงๆแล้วแม่ของเขาทำอาหารไม่อร่อยเลยแต่ชอบกินชอบทำ  ได้ไปเข้าคู่กับคนทำครัวเก่งแบบแม่ของเมืองแมนก็นับว่าดี   

            ส่วนพ่อก็นั่งคุยกับเมืองแมนไปเรื่อยๆ  ท่าทางพ่อน่าจะชอบเมืองแมนไม่น้อย   ดูจากสินสอดที่มีโฉนดที่ดินผืนที่สามที่พ่อแถมมาให้ด้วยจากตอนแรกบอกว่ามีให้แค่สองผืน  แถมยังเป็นที่ดินผืนงามติดริมแม่น้ำที่พ่อหวงแหนเป็นพิเศษ  ยังไม่นับตัวเลขแปดหลักในเช็คเงินสดแสดงว่าคงจะเห่อหลานและลูกสะใภ้มากเอาการ

            “...พ่อก็ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน  ที่บ้านมีห้องสมุดอยู่หนูน่าจะชอบ”   ได้ยินเสียงพ่อพูดแว่วๆ  ขณะที่เพลิงกัลป์ยิ้มตอบสนทนากับท่านอดีตผู้ว่าฯที่มีศักดิ์เป็นปู่ของเขา

            อาหารกลางวันเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว  เมืองแมนขอตัวลุกไปช่วยมารดาจัดโต๊ะอาหาร  อาหารมื้อนั้นคุณจุไรตั้งใจทำสุดฝีมือ  ทำเอาแขกเอ่ยชมไม่ขาดปาก  โดยเฉพาะคุณเพตราที่ดูจะชื่นชมอีกฝ่ายมาก

            “ฝีมือคุณจุไรอร่อยๆจริงๆค่ะ  กลมกล่อมไม่หวานไปไม่เค็มไป  พี่ชอบมาก...คุณคะลองชิมแกงเขียวหวานหรือยัง”  เธอเลื่อนตักให้สามี  “หลนปูก็อร่อย  ผัดเปรี้ยวหวานก็รสดี  โอ๊ย....อยากให้คุณไปเที่ยวที่นู่นจังค่ะ  คุณจะต้องชอบแน่เพราะที่นู่นเราปลูกผักกันเองนะคะ  เด็ดมาทำกันสดๆได้เลย”

            “อยากกินฝีมือเขาอีกก็บอก”  สามีดักคอ       

            “แหม  คุณล่ะก็...”  เธอหัวเราะ  “เมืองแมนหนูโชคดีมากเลยนะลูกมีคุณแม่ทำอาหารเก่ง  ของเพลิงนี่ถ้าวันไหนแม่ครัวไม่อยู่  เจอแต่หมูหย็อง ไข่เค็ม”

            “เจอจนเบื่อ”  ลูกชายพูด

            “แม่ก็พยายามแล้วนะ แต่ไม่รู้เหมือนกันทำยังไงก็ไม่อร่อย  ชักอยากมาเรียนกับคุณแล้วไง  แล้วเรื่องเมืองแมนล่ะจ้ะ  แม่เดาว่าต้องทำอาหารเก่งเหมือนคุณแม่แน่ๆ”

            เพลิงกัลป์สำลัก  ไอออกมาหลายครั้งจนเมืองแมนชักฉุน

            “ก็พอกินได้ครับ”

            “แมนถนัดทำสมูทตี้มากครับ  มีทุกสูตรทุกแบบ  กินให้ท้องเสียกันไปเลย”  ชายหนุ่มพูดแกมหัวเราะ  คนที่ท้องเสียก็ไม่ใช่ใคร  เขานี่ไงล่ะผู้โชคดีต้องมานั่งชิมแต่ละเมนูสุดพิสดารแล้วแต่ว่าวันนั้นอีกฝ่ายจะสรรหาอะไรจากในตู้เย็นเอามาปั่นรวมกันได้  คนทำกินนิดเดียวก็เลิก  แต่มาบังคับให้เขากินจนหมดเพราะเสียดายของแทน

            “จริงหรือเปล่า  ว่าแต่ท้องเสียนี่แปลว่าอร่อยหรือไม่อร่อยล่ะ”  พ่อถามยิ้มๆ  เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆสบตาคนข้างตัวนิดหนึ่งแล้วก็ตอบเต็มปากเต็มคำ

            “อร่อยครับ  ผมกินหมดทุกที”

            “ไอ้นี่อยู่เป็น”  พ่อหัวเราะ  “พ่อก็ตอบแม่เขาว่ายังงี้ทุกทีเหมือนกัน”

            “เอ๊ะ...คุณนี่  ต้องวนมาที่ฉันอยู่เรื่อย”  คุณเพตราร้อง

            อาหารมื้อนั้นจบลงด้วยความชื่นมื่น  พ่อกับแม่และเถ้าแก่สู่ขอพากันกลับไปในตอนบ่ายเพราะว่าบิดาของเพลิงกัลป์มีธุระในตอนค่ำ  แพลนว่าจะบินกลับเชียงใหม่กันพรุ่งนี้

            ส่วนเรื่องเมืองแมนจะต้องเคลียร์เรื่องการฝากครรภ์และคุยกับคุณหมอที่นู่นให้เรียบร้อยก่อนถึงจะไปได้  ตั้งใจว่าจะตามไปทีหลัง

            “เพิ่งเจ็ดเดือน  ขึ้นเครื่องได้อยู่แล้ว  อีกอย่างไปเชียงใหม่นั่งแป๊บเดียวก็ถึงไม่น่ากลัว  ถ้าหนูไม่ชัวร์ลองปรึกษาคุณหมออีกทีก็ได้”  แม่ของเพลิงพูด  “ส่วนเพลิงต้องไปรายงานตัวที่โรงพยาบาลทางนู้นก่อน  จะได้ทำเรื่องลาพักให้เรียบร้อยด้วย  แม่ว่าเขาน่าจะให้พักนะ  พ่อหนูเสียตังค์บริจาคสร้างตึกใหม่ไปตั้งเยอะแยะ”

            “อ่ะแฮ่ม”  บิดากระแอมเป็นเชิงเตือนไม่ให้พูดเยอะ  มารดาเลยหยุดเพียงเท่านั้นแล้วเปลี่ยนเรื่อง

            “เพลิงจะไปพร้อมแม่เลยมั้ยหรือจะตามไปทีหลัง”

            “ผมคิดว่าจะไปอาทิตย์หน้าครับ  ขอจัดการเรื่องทางนี้ให้เรียบร้อยก่อน”  เพลิงตอบเรียบๆ

            แม่ของเขาพยักหน้าแล้วเข้ามากอดเมืองแมน  ชายหนุ่มไม่ทันตั้งตัวเลยยืนนิ่งอย่างตกใจ

            “ยินดีต้อนรับนะจ้ะ  มาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ก่อนหน้านี้ถ้าพ่อกับแม่ทำให้อะไรให้หนูไม่สบายใจก็ต้องขอโทษด้วยนะ  พ่อกับแม่ตกใจมากไป  ไม่ได้ตั้งใจจะตั้งแง่หรือรังเกียจอะไรหนูหรอกนะ  หนูทำให้ตาเพลิงเป็นผู้เป็นคนได้ขนาดนี้พ่อกับแม่ก็ดีใจมากแล้ว  ต้องขอบคุณหนูมากๆ  ไหนยังจะหลานในท้องอีก  ดูแลตัวเองดีๆนะคะ”   เธอพูด  ลูบหลังลูบไหล่ลูกสะใภ้ไปมา

            “โชคดีนะหนู  เจอกันที่นู่นนะ  พ่อกับแม่จะรอรับ”  คุณไกรสรพูดเสียงอ่อนที่สุดนับตั้งแต่ได้ยินมา

            “ขอบคุณครับ”

            “ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะคุณจุไร  พี่รับรองว่าถ้าหนูเมืองแมนไปอยู่ที่นู่นเมื่อไหร่พี่จะดูแลอย่างดีเหมือนลูกอีกคนเลยค่ะ  ยังไงเรียนเชิญไปพักที่บ้านด้วยกันนะคะ  ที่นู่นอากาศดีน่าอยู่ค่ะ”  เธอหันไปพูดกับคุณแม่ของเมืองแมน

            “ยินดีค่ะ  ตั้งใจว่าจะไปเที่ยวเหนืออยู่เหมือนกัน  รอลูกสาวอีกคนปิดเทอมก่อนนะคะแล้วจะขึ้นไปเยี่ยม”   

            เพลิงกัลป์ขับรถออกไปส่งญาติผู้ใหญ่  เมืองแมนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่  เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเกร็งขนาดนี้ก็ตอนที่ทุกคนกลับไปแล้วนั่นแหละ  เหนื่อยจนต้องลงนอนบนโซฟา

            “อ้าวลูก...เป็นยังไง  เวียนหัวเหรอ”  แม่เขาตกใจ  เข้ามาหา

            “เปล่าครับ  ผมแค่...เหนื่อยๆ  สงสัยเครียดที่บ้านเพลิงจะมาล่ะมั้ง”   ชายหนุ่มเดา  “ตอนแรกก็ว่าจะไม่อะไร  ยังไงก็ได้  แต่พอมาจริงๆก็อดคิดมากไม่ได้”

            “ไม่แปลกหรอกลูก  เป็นกันทุกคน”  แม่หัวเราะเบาๆ  “แม่ยังเครียดเลย  เห็นมั้ยแม่บอกแล้วว่าให้แต่งเต็มที่  ฝั่งนั้นเขาก็ไม่น้อยนะ  จัดเต็มมาเหมือนกัน   เขาก็คงอยากมาดูบ้านเราด้วยนั่นแหละ  ถ้าไปอยู่นู่นแล้วเขาเสนออะไรให้แมนอย่าเพิ่งไปรับนะลูก  ขนาดแหวนวงนี้แม่ยังว่ามันแพงไปหรือเปล่า  ยังดีที่เขาเล่าว่ามีประวัติความเป็นมานู่นนี่”

            “โธ่  แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก  แมนไม่ได้เห็นแก่เงินอยู่แล้ว”

            “แม่ไม่ห่วงแมนเรื่องนี้หรอก  แม่สอนลูกมาเองทำไมจะไม่รู้ว่าหนูเป็นคนยังไง  แต่แม่ห่วงว่าคนอื่นเขาจะคิดยังไงกับแมนก็แค่นั้นแหละ  คนเราอาจจะมีพวกปากเสียได้  เราต้องทำใจปล่อยๆไป  อย่าเก็บมาใส่ใจนะลูก”  มารดาเตือนล่วงหน้า  เธอพอจะเดาออกได้เลยว่าที่บ้านของเพลิงกัลป์จะเป็นยังไง  แล้วลูกชายของเธอจะต้องเจอกับขี้ปากคนอย่างไรบ้าง

            “แมนจะจำไว้ครับ”

            วันรุ่งขึ้นเพลิงกัลป์พาเมืองแมนไปพบคุณหมอชาลีที่โรงพยาบาล  คุณหมอบอกว่าเมืองแมนสามารถขึ้นเครื่องบินได้  ส่วนการจะย้ายไปคลอดที่เชียงใหม่ก็เป็นเรื่องที่ทำได้  แต่ว่าควรจะต้องติดต่อคุณหมอที่ไว้ใจได้ก่อนให้เรียบร้อยแล้วค่อยไป

            “อาจารย์คริสแนะนำให้ไปฝากกับอาจารย์ไชยันต์ครับ”

            “อ๋อ  ไชยันต์หรอ..เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับผมเอง  เรียนจบมาด้วยกัน  มันก็มีฝีมืออยู่...แต่เหมือนได้ข่าวว่าช่วงนี้ลาพักไปต่างประเทศสามเดือนไม่ใช่เหรอ  เห็นว่าจะเอาลูกไปเรียนซัมเมอร์หรือไงนี่ล่ะ”  หมอชาลีพูด  “ลองติดต่อดูก่อนแล้วกัน  ได้ความว่ายังไงก็มาบอก  เดี๋ยวผมจะเขียนใบบันทึกข้อความไปให้จะได้ดูแลกันต่อเนื่อง”

            เมืองแมนกลับบ้านพร้อมกับความกังวล  เพลิงกัลป์เป็นคนโทรไปเช็คให้แล้วว่าคุณหมอไชยันต์ออกตรวจหรือเปล่า  คุณพยาบาลทางนั้นบอกว่าอาจารย์ไชยันต์ลาพักสามเดือนจริงๆตรงตามที่หมอชาลีว่าเอาไว้

            “อย่าเพิ่งเครียด  เดี๋ยวลองติดต่อคุณหมอคนอื่นดูก็ได้”  ว่าที่คุณพ่อพูดปลอบใจ  “เย็นนี้กินอะไรดี  คิดเมนูมาซิ  จะได้พาคุณแม่ออกมาเปลี่ยนบรรยากาศด้วย”

            เมืองแมนค่อยยิ้มออก

            พวกเขาใช้เวลาติดต่ออาจารย์หมอที่เชียงใหม่อีกสองวันเต็มๆ  คนที่ว่างเพลิงกัลป์ก็บอกว่าผ่าไม่เก่งบ้างล่ะ  เคยมีคดีความฟ้องร้องว่าทำคลอดแล้วเด็กตายบ้างล่ะ  เมืองแมนเลยยิ่งกลุ้มใจ

            “มีอีกสามคนที่เก่งๆ  แต่คนนึงกำลังจะไปเรียนต่อ   อีกคนลาคลอด  คนสุดท้ายไปเที่ยวใต้อยู่จะกลับมาเดือนหน้าพอดีชื่ออาจารย์สุชาติ  คนนี้ก็เก่งอยู่  กูเคยเข้าเคสด้วย ใจเย็นแล้วก็ฝีมือดี”

            “งั้นคงต้องเป็นอาจารย์สุชาติคนนี้ล่ะ”   เมืองแมนพยักหน้ารับ   ยกมือขึ้นลูบท้อง  เพราะหน้าท้องที่เริ่มใหญ่ขึ้นทุกวันทำให้เขาเริ่มนอนหงายไม่ได้  ต้องนอนตะแคงตลอด  น้ำหนักของครรภ์ก็ถ่วงลงทำให้ปวดหลังปวดขาไม่ว่าจะอยู่ในท่าไหน  แถมตัวมดลูกที่ขยายใหญ่ยังเริ่มจะกดทับลำไส้ของเขาแล้วด้วย  เมืองแมนเริ่มท้องผูกหนักจนต้องแอบพึ่งยาระบายในบางครั้ง

            “แต่กว่าแกจะกลับมาก็อีกเดือน  ถึงตอนนั้นก็อายุครรภ์แปดเดือนกว่า  จะเดินทางได้หรือเปล่า”  เพลิงกัลป์พูดอย่างกังวล   “ถ้าไปอยู่ที่นู่นก่อนแล้วเกิดปุ๊บปั๊บอะไรขึ้นมาจะไม่มีหมอผ่าให้น่ะสิ”

            “งั้นก็คงต้องอยู่ที่กรุงเทพฯไปก่อนนั่นล่ะ”  เมืองแมนสรุป  “แล้วมึงต้องไปรายงานตัวที่โรงพยาบาลเมื่อไหร่”

            “อาทิตย์หน้า  แต่ไม่ต้องห่วงนะ  กูจะรีบไปรีบกลับสามวันพอ  ไม่โอ้เอ้นานหรอก”  เพลิงกัลป์พูด  ทิ้งตัวลงนอนเคียงข้าง  ดึงตัวเมืองแมนมากอดเอาไว้หลวมๆ  “เป็นห่วงตายเลย  ทิ้งมึงอยู่ทางนี้คนเดียว”

            “อยู่คนเดียวอะไรเล่า  มีแม่อยู่ด้วย  อาทิตย์หน้าเมย์ก็กลับบ้าน  ไม่น่ากลัวหรอก”  เมืองแมนพึมพำ  หลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 22-07-2018 17:45:14

             แล้วคืนที่เพลิงกัลป์จะต้องเดินทางก็มาถึง  เมืองแมนนอนไม่หลับเลยแต่ก็ฝืนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ชายหนุ่มช่วยคนรักเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า   จัดขนมนมเนยไปให้อย่างเตรียมพร้อม

            “อีกสามวันเจอกัน”  เพลิงกัลป์พูดยิ้มๆก่อนจากลา  เข้ามาจูบแก้มเขาเบาๆ

            สามวันนานเหมือนสามปีในความรู้สึกของเมืองแมน  ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอนั่งจ้องนาฬิกาทุกครั้งที่ว่างจนมารดาทักเอา

            “เดี๋ยวเพลิงก็กลับมาลูก  ไปไม่กี่วันเอง”

            “ผมก็แค่...”  เมืองแมนถอนหายใจ  ความรู้สึกข้างในมันเปล่าเปลี่ยวอย่างไรชอบกล  ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฮอร์โมนด้วยหรือเปล่าเลยทำให้เขากังวลมากกว่าปกติแบบนี้  ในหัวเอาแต่คิดเรื่องฟุ้งซ่านไปในทางร้ายเสียหมดทุกอย่าง ...นั่งเครื่องบินจะมีอะไรมั้ย  ยิ่งมีข่าวพายุเข้าอยู่ด้วย  ถ้าเครื่องบินตกจะทำยังไง  บ้า...ไม่หรอกมั้ง  ใครจะแจ๊กพ็อตขนาดนั้น  เพลิงไม่มีทางเป็นอะไรง่ายๆหรอก  ที่นู่นก็เป็นถิ่นเขา  ข้าวปลาอาหารก็คงมีคนดูแล  สาวๆเมืองเหนือก็น่ารักผิวสวย   แล้วถ้าอีกฝ่ายไปแล้วดันไปเจอคนใหม่ล่ะ...

            “แน่ะ  คิดอะไรน่ะแมนหน้าเครียดเชียว  หนูเครียดมากเดี๋ยวลูกก็พลอยเครียดไปด้วยหรอก”  แม่รีบเตือน

            “ขอโทษครับแม่  แมนจะพยายามไม่คิดนะ”   ชายหนุ่มพึมพำ  แต่มันไม่ค่อยจะสำเร็จเท่าไหร่

            เพลิงกัลป์ไลน์มาบอกว่าถึงที่บ้านแล้ว  เขาก็ค่อยโล่งอกหน่อย  ฝ่ายนั้นบอกว่าตอนเย็นจะไปกินฉลองกับเพื่อนๆแล้วจะโทรมาคุยด้วย

            เมืองแมนเลยบอกว่าตามสบาย  ว่างเมื่อไหร่ก็ค่อยโทรมาก็ได้

            บอกไปอย่างนั้นแต่ตัวเองกลับรีบอาบน้ำจัดการธุระส่วนตัวแล้วมานั่งๆนอนๆรอโทรศัพท์จากอีกฝ่าย  เวลาล่วงไปจนเกือบสี่ทุ่ม  หนังตาชักหนักเกินต้านทานเลยเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้  มาสะดุ้งตื่นอีกทีตอนที่โทรศัพท์ดังขึ้น

            แค่เห็นชื่อของอีกคนที่หน้าจอ หัวใจก็เต้นแรง  เมืองแมนรีบกดรับ

            “ฮัลโหล”

            “นอนหรือยัง”  เสียงห้าวๆดังมาตาม  ใกล้เหมือนคุยกันอยู่ข้างๆนี่เอง  เมืองแมนยิ้มกว้าง

            “ยังไม่นอน  ถึงบ้านแล้วเหรอ  เป็นยังไงบ้าง”  เขากรอกเสียงลงไป

            “ถึงบ้านแล้ว  เมื่อเย็นไปกินกับเพื่อนๆมา  สนุกดีเหมือนกันไม่ได้เจอพวกมันนาน  พอมาเจอก็คิดถึง  เพื่อนๆอยากเจอมึงมากเลยนะ  กูเลยบอกว่าคราวหน้าจะพามาโชว์ตัว”  อีกฝ่ายพูดกลั้วหัวเราะ

            “หืม?  มึงไปโม้ว่าอะไรน่ะ”

            “ก็บอกว่ากูมีคู่หมั้นแล้ว  กำลังจะแต่งงานมีลูก  แค่นั้นแหละ”  เพลิงกัลป์หัวเราะหึๆ  “พวกมันตกใจกันใหญ่นึกว่าโดนอำเล่น  เดี๋ยวไว้มึงมาแล้วค่อยมาแนะนำแล้วกัน”

            “แล้วนี่อาบน้ำหรือยัง”  เมืองแมนเปลี่ยนเรื่อง

            “อาบแล้ว  นอนเล่นอยู่บนเตียงนี่ล่ะ....คิดถึงจัง  อยากอ่านนิทานให้ลูกฟัง  ไม่รู้ว่าวันนี้คนเก่งของพ่อเป็นยังไงบ้าง  คิดถึงพ่อหรือเปล่า”

            “คิดถึง”  เมืองแมนตอบเบาๆ  “เมื่อไหร่จะกลับ”

            “ได้ยินแบบนี้นี่อยากจะเผ่นขึ้นเครื่องเสียตอนนี้เลย”  เพลิงกัลป์พูด  “เสียดายที่ต้องเขาให้กูเข้าพบผู้อำนวยการโรงพยาบาลก่อนพรุ่งนี้  ไม่งั้นกูกลับไปแล้ว”

            “ทำธุระให้เรียบร้อยก่อน  ไม่เป็นไร...รอได้”

            “มึงอยากได้ของฝากอะไรมั้ย   น้ำพริกหนุ่ม  ไส้อั่ว  แคบหมู?  แล้วตัวเล็กของพ่ออยากกินอะไรหรือเปล่า พ่อจะซื้อไปฝาก”

            “ไม่อยากกินอะไรเท่าไหร่”  เมืองแมนตอบ  “เอาที่พูดมาทั้งหมดเมื่อกี้ก็พอ”

            ปลายสายหัวเราะลั่น  นอนคุยกันอยู่อีกครู่ใหญ่อีกฝ่ายก็วางสายไป  ไม่ลืมบอกฝันดีก่อนนอนด้วย  คืนนั้นเมืองแมนข่มตานอนด้วยความสบายใจขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ปลอดโปร่งอยู่ดี  เตียงนอนของเขามันใหญ่และหนาวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่  พอไม่มีอ้อมแขนอบอุ่นมากอดนอนแล้วช่างรู้สึกอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเหลือเกิน

            นี่เขาติดเพลิงกัลป์มากขนาดนี้เชียวหรือ

            แล้ววันที่สองและสามก็ผ่านไปอย่างเชื่องช้าในความรู้สึกของเมืองแมน  เพลิงกัลป์โทรมาคุยด้วยในคืนถัดไป  เล่าให้ฟังว่าผอ.อนุญาตให้ลาพักไว้ก่อนจนกว่าเมืองแมนจะคลอดได้  เป็นสิทธิพิเศษที่แม้แต่เพลิงเองก็ยังงง  แต่ว่าทางโรงพยาบาลขอให้เพลิงมาช่วยงานปลายเดือนหน้าก่อนสองอาทิตย์เพราะจะมีคุณหมอลาไปต่างประเทศสองท่าน  ทำให้คนไม่พอจริงๆ 

            “ก็เป็นช่วงที่อาจารย์สุชาติกลับมาจากต่างจังหวัดพอดี  กูก็พามึงไปด้วยเลยปลายเดือนหน้า”  เพลิงกัลป์พูด

            “กูจะนั่งเครื่องบินได้เหรอเพลิง”

            “อาจารย์ชาลีบอกว่าได้นี่  อีกอย่างนั่งไปเชียงใหม่มันไม่นาน  ไม่ต้องห่วง”  ชายหนุ่มตอบกลับมา  “พรุ่งนี้กูกลับแล้วนะ  เจอกันที่บ้านตอนเย็นนะครับ”

            “อื้ม”  เมืองแมนรับคำ  รู้สึกเสียงใสกว่าปกติเล็กน้อย

            เพิ่งรู้ว่าการอยู่ห่างกันมันทำให้รู้สึกคิดถึงแบบนี้นี่เอง  เมืองแมนคิดในใจตอนที่โผเข้ากอดร่างสูงใหญ่ทันทีที่เปิดประตูหน้าบ้าน   เพลิงกัลป์หัวเราะกอดตอบเขาแน่น  ลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจไปพลางหัวเราะไปพลาง  เมืองแมนแอบเช็ดขี้มูกขี้ตากับอกเสื้อของอีกฝ่ายนั่นเอง

            “กลับมาแล้วเหรอพ่อเพลิง  ไปแค่สามวันมีคนจ๋อย ทำเหมือนสามปีงั้นแหละ”  คุณจุไรพูดอย่างหมั่นไส้แกมเอ็นดูบุตรชาย  “นั่งซึมหน้างอทั้งวัน  นี่เพิ่งเห็นหน้าบานก็ตอนนี้เอง”

            “โอ๋  คิดถึงกันขนาดนั้นเชียว”  เพลิงกัลป์ก้มลงไปถามคนที่ยังซุกหน้ากับอกเสื้อของเขาอยู่

            “เปล่าเสียหน่อย  ...คิดถึงไส้อั่วกับน้ำพริกแคบหมู  อยากกิน”  เมืองแมนตอบเสียงอู้อี้  ดันตัวออกเพราะชักเขินที่เก็บอาการไม่อยู่  ทำทีเป็นสนใจของฝากพวกนั้นแทน  รีบหิ้วเข้าไปไว้ในครัว

            “เดินทางเป็นยังไงบ้าง  เรียบร้อยดีไหมเพลิง  แล้วเรื่องงานว่ายังไง” แม่ยายถาม   ชายหนุ่มเลยเล่าให้ฟังอย่างละเอียด  เธอพยักหน้าเนิบๆ

            “ดีแล้วล่ะ  แล้วเราจะได้ใบรับรองเพิ่มพูนทักษะแน่ใช่มั้ย”

            “ได้ครับ  แต่อาจจะช้ากว่าคนอื่นหน่อย  ก็ไม่เป็นไร...คุ้ม”  เพลิงกัลป์ตอบ  “คุณแม่ผมท่านฝากขนมของกินมาด้วย  แล้วก็ยังมีผ้าซิ่น  เห็นบอกว่าเพิ่งได้มา  ไม่รู้คุณอาจะชอบมั้ย”

            “ขอบใจมากนะจ้ะ  ฝากไปขอบคุณคุณแม่ด้วย  วันหลังไม่ต้องขนมาเยอะแยะหรอกจ้ะแม่เกรงใจ”

            “แม่ผมเต็มใจครับ  นี่ผมก็บอกแล้วว่ามันเยอะไปเกรงจะทานกันไม่ทันแล้วจะเสียเอาเปล่าๆ”  ชายหนุ่มตอบ  ช่วยหิ้วของท้ายรถเข้าไปในบ้านจนหมด

            คืนนั้นเมืองแมนเป็นฝ่ายกระเถิบเข้าไปกอดร่างสูงใหญ่เสียเอง   ไม่ได้นอนนิ่งๆรอให้เพลิงกัลป์ดึงไปกอดอย่างทุกที  มือเล็กลูบแปะอยู่ตรงแผ่นอก  แนบใบหน้าเข้าที่ต้นแขนหนาล่ำสัน  เพลิงกัลป์ยิ้มออกมาในความมืด  ยื่นมือออกไปโอบตัวอีกคนเข้ามากอด  จรดปลายจมูกเข้าที่แก้มนิ่มสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด

            “คิดถึง”  เขาพึมพำ  แตะริมฝีปากไปตามโครงหน้าผากและสันจมูก  แกล้งใช้ปลายคางที่มีตอหนวดแข็งๆถูที่ซอกคอของอีกคนเล่น  เมืองแมนดิ้นหนีเพราะจั๊กจี้

            “อย่าแกล้ง”

            “ไปนู่นนอนไม่หลับเลยสองคืน”

            “เหมือนกัน”  คนในวงแขนตอบ  “แอร์หนาวเลยนอนไม่หลับ”

            “โธ่  ไอ้เราก็นึกว่าคิดถึงจนนอนไม่หลับเหมือนกัน”  เพลิงกัลป์กระซิบ

            เมืองแมนยิ้ม  ยกมือขึ้นลูบใบหน้าเข้มที่เห็นเพียงลางๆในเงาสลัวทว่าปากแก้มคิ้วคางของอีกฝ่ายกลับปรากฏชัดในความทรงจำของเขาโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม  ชะโงกขึ้นไปแตะริมฝีปากเข้าที่ริมฝีปากของเพลิงกัลป์แผ่วเบา

            “คิดถึงจะแย่”  พูดแค่นั้นอีกฝ่ายก็รั้งท้ายทอยของเขาเอาไว้แล้วกดจูบลงมาหนักหน่วง

            เมืองแมนจูบตอบกลับไป  ความคิดถึงที่มากมายเกินคำพูดถูกสื่อสารออกมาผ่านการกระทำ  ชักเป็นห่วงตัวเองไม่น้อยที่รู้สึกว่าขาดอีกฝ่ายไม่ได้  มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่ชอบเอาเสียเลย

            เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วแต่ก็เชื่องช้าในความรู้สึกของคนที่นับวันรอให้สิ่งมีชีวิตตัวน้อยออกมาลืมตาดูโลก  เพลิงกัลป์พาเมืองแมนไปเข้าคอร์สเตรียมตัวสำหรับว่าที่คุณแม่  ตลกตรงที่ว่าใครต่อใครกลับเข้าใจไปว่าเมืองแมนเป็นทอมที่กำลังท้องเสียอย่างนั้น  และพวกเขาสองคนก็ไม่คิดจะแก้ความเข้าใจผิดนั้น

            คลาสที่เมืองแมนชอบที่สุดคือการยืดกล้ามเนื้อเพื่อคลายความเมื่อยขบ  แต่ที่ไม่ชอบเลยคือคลาสเตรียมท่าคลอดที่จะต้องนั่งอ้าข้าจนปวดไปหมด  เขาเลยรีบบอกว่ามดลูกมีปัญหาต้องผ่าตัดคลอดอยู่แล้วเลยขอไม่เข้าคลาสนี้  ทุกคนในห้องต่างมองมาที่เขาอย่างเห็นใจ

            “ไม่เป็นไรค่ะคุณแม้นเมือง  ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้มาเจอกันที่สระว่ายน้ำทางด้านหลังนะคะ  เราจะมาว่ายน้ำกัน”  คุณครูพูดยิ้มๆ

            เมืองแมนหัวเราะแห้งๆ รับคำแล้วรีบเผ่นออกมาจากห้อง  คนในห้องเรียกชื่อเขาผิดเป็นแม้นเมืองมานานแล้วและเขาก็ไม่ได้แก้  เดาเอาว่าพวกเธอคงจำมาจากละครเรื่องหนึ่งที่แม่เขาก็ติดเป็นบ้าเป็นหลัง

            “ทำไมวันนี้เสร็จเร็วล่ะ”

            “คลาสคลอดลูก  ไม่ไหวล่ะ”  เมืองแมนส่ายหน้าดิก  “พรุ่งนี้มีว่ายน้ำอีก  คงต้องขอบาย”

            “อ้าว  ทำไมล่ะ”  เพลิงกัลป์สงสัย  พาเขาเดินไปขึ้นรถเตรียมกลับบ้าน

            “จะไปได้ไงเล่า  ใส่ชุดว่ายน้ำมาคงประหลาดตายเลย”  เมืองแมนงึมงำ  “ไม่เอาแล้ว  เลิกๆ”

            “งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเรียนแทนเอง  บอกว่ามาเรียนแทนแฟนคงไม่เป็นไร  ท่ากายบริหารในน้ำนี่มีงานวิจัยด้วยนะ  น่าสนใจออก”  คนรักพูด

            เมืองแมนเกือบพยักหน้ารับแล้วแต่ดันคิดภาพตามในหัวเสียก่อนเลยเปลี่ยนใจ  ลองนึกภาพร่างสูงใหญ่หุ่นแน่นด้วยมัดกล้ามในชุดกางเกงว่ายน้ำ ยืนอยู่ในสระว่ายน้ำท่ามกลางสาวๆว่าที่คุณแม่และสาวน้อยสาวใหญ่คนอื่นดูสิ  เขาส่ายหน้าแรงๆ ....ไม่มีทาง

            “ช่างเถอะ  ไว้เปิดดูในยูทูปเอาก็ได้”  เขาตอบสั้นๆแค่นั้น  เพลิงกัลป์ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ

            ตอนกลางคืนนอกจากการกระตุ้นเต้านมที่ชอบเลยเถิดไปกระตุ้นอย่างอื่นแทนแล้ว  เพลิงกัลป์ก็มีหน้าที่มานั่งบีบนวดคลายเส้นให้เขา  ตอนนี้ครรภ์ของเมืองแมนใหญ่ขึ้นจนเริ่มเดินไม่ถนัด  หมอชาลีบอกว่าเป็นเพราะสรีระของผู้ชายที่ไม่มีสะโพกและอุ้งเชิงกรานอย่างผู้หญิงไว้รองรับการตั้งท้องเลยทำให้น้ำหนักของท้องถ่วงลงอย่างไม่สมดุล  หน้าท้องที่ใหญ่นอกจากกดทับลำไส้จนมีปัญหาการขับถ่ายแล้วยังทำให้ขาเริ่มบวมขึ้นอีกด้วย

            “เหนื่อยหรือเปล่าวันนี้  ถ่ายออกไหม....ต้องสวนมั้ย”  เพลิงกัลป์ถามอย่างเป็นเรื่องปกติ  ตอนแรกเมืองแมนก็มัวแต่อายอยู่นั่นไม่ยอมบอกเรื่องท้องผูกกับเขาจนปวดแน่นท้องต้องไปหาหมอนั่นแหละเขาถึงได้รู้เรื่องด้วย  เรียนรู้วิธีจากหมอชาลีมาแล้วก็เป็นหน้าที่เขาจะต้องช่วยคนรัก

            “ถ่ายแล้ววันนี้  แต่มันเหนื่อยๆ  บอกไม่ถูก”  เมืองแมนตอบ  คนฟังพยักหน้า หยิบเครื่องวัดความดันโลหิตมาวัดให้พร้อมกับฟังปอดฟังหัวใจ

            “ความดันค่อนสูงหน่อย  นอนพักก่อนแล้วกัน  ขาหายบวมหรือยัง”

            “เริ่มยุบแล้ว”

            “ยุบแน่นะ  เป็นอะไรก็ไม่ค่อยบอก  ชอบเก็บเอาไว้”  เพลิงกัลป์บ่น  ตรวจที่ขาและเท้าของคนท้องที่ยังบวมๆอยู่นิดหน่อย  “มีอะไรต้องบอก  ไม่ใช่เก็บเงียบ  รู้ว่าไม่ชอบฉีดยาไม่ชอบกินยา  แต่เรื่องนี้มันสำคัญ”  ชายหนุ่มพูดเหมือนอีกฝ่ายเป็นคนไข้ดื้อๆสักคนบนวอร์ด

            “รู้แล้วน่า  ก็บอกหมดแหละ...แต่พักนี้มันฉี่ไม่ค่อยออก”  เมืองแมนพูดเสียงอ่อย

            “นั่นไง  วันนั้นถามก็บอกว่าฉี่ออกดี  เรายืนฟังอยู่หน้าห้องน้ำก็ว่าแปลกๆ”

            “ก็นึกว่ากินน้ำน้อย”  คนท้องงึมงำ   “ยังไม่สวนนะ  กลัวเจ็บ  เดี๋ยวลองฉี่เองดูก่อน”  เมืองแมนรีบพูด  แค่นึกภาพตัวเองโดนสวนปัสสาวะก็ขนลุกแล้ว  “ไม่ไปโรงพยาบาลนะ”

            “ไหนว่าจะไม่ดื้อไง  ตอนขาบวมก็ทีนึงแล้ว”

            “มันไม่เป็นไรจริงๆ  เดี๋ยวก็หาย  ลูกก็ดิ้นดีจะตาย..ไม่เป็นไรหรอก”  เขายืนยัน  “อีกไม่กี่วันก็ถึงนัดแล้วด้วย” 

            “ก็ได้  ตามนั้น”  เพลิงกัลป์ยอม  “แต่ถ้าหมอบอกว่าเดินทางไม่ไหวก็ไปไม่ได้นะ  ต้องบอกอาการหมอตามจริงห้ามโกหกด้วย”  ที่ต้องพูดดักคอเอาไว้แบบนั้นเพราะอีกฝ่ายก็เป็นหมอเหมือนกัน  เขารู้ว่าเมืองแมนรู้ดีว่าอาการอะไรที่หมอจะไม่ยอมให้ขึ้นเครื่องแน่ๆ  “จะสามสิบห้าวีคแล้ว  กูมาคิดไปคิดมาคลอดที่นี่แหละแมน  ดีกว่าไปเริ่มใหม่ที่นู่น  แล้วเดี๋ยวกูไปทำงานแค่สองอาทิตย์เอง  กลับมาก็ใกล้กำหนดคลอดพอดี”

            คนฟังหน้าจ๋อยฉับพลันจนเพลิงกัลป์ใจเสีย  ต้องรีบพูดต่อ

            “ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้มึงไปด้วยนะ  กูอยากให้ไปด้วยกันใจแทบขาด  แต่ว่าถ้ามันอันตรายต่อลูก..ต่อตัวมึง  กูก็ไม่อยากเสี่ยง”

            “แล้วถ้ากูเกิดเป็นอะไรในสองวีคที่มึงไม่อยู่ล่ะ”

            “ไม่มีทาง  หรือถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆอย่างน้อยก็ยังมีหมอชาลีอยู่  กูอุ่นใจกว่านะ  ไม่รู้สิ...จะพูดเป็นลางทำไมเนี่ยฮึ คนยิ่งไม่สบายใจอยู่”

            “ไม่สบายใจก็ไม่ต้องไปสิ”  เมืองแมนพูดออกไปด้วยอารมณ์แล้วก็รู้สึกตัว  “ขอโทษ  กูลืมตัวไปหน่อย  ช่วงนี้มันหงุดหงิดจริงๆ” 

            “ก็ทางโรงพยาบาลเขาให้กูลายาวๆสามเดือนขนาดนี้  เขาขอแค่สองอาทิตย์ให้กูไปช่วยหน่อยแค่นี้เอง  กูว่ามันก็ควรจะช่วยเขานะแมน   กูก็ไม่ได้อยากไปหรอก”  เพลิงกัลป์พูด  ยกมือขึ้นเสยผมที่ลงมาปรกหน้าผากชื้นเหงื่อของอีกคนให้เบาๆ   “หรือว่านัดหมอคราวนี้มึงไปนอนรอที่โรงพยาบาลเลยดีไหม  กูจะได้หมดห่วงจนกว่าจะคลอด”

            “บ้าเหรอ  ไม่เอา”  เมืองแมนย่นหน้าใส่

            วันนัดผลตรวจร่างกายออกมาค่อนข้างดียกเว้นความดันที่ยังไม่ค่อยคงที่  ลูกในท้องเจริญเติบโตดี  คุณหมอชาลีอัลตราซาวน์แล้วพบว่าเมืองแมนมีปัสสาวะคั่งค้างในกระเพาปัสสาวะด้วย

            “มดลูกกดทับเลยฉี่ออกไม่หมด  ถ้าปล่อยไว้จะติดเชื้อทีหลังได้นะแมน”  อาจารย์เกลี้ยกล่อมอยู่นานกว่าเมืองแมนจะยอมให้สวนปัสสาวะที่ค้างอยู่ออกมาแต่ไม่ยอมใส่สายระบายคาไว้  การใส่สายสวนปัสสาวะเข้าไปทำให้ปวดจนน้ำตาคลอ  เมืองแมนบีบมือคนรักแน่น  เพลิงกัลป์เห็นแฟนเจ็บก็ทนไม่ไหวต้องเบือนหน้าหนี

            “แค่สวนฉี่ยังขนาดนี้  นี่ถ้าวันผ่าตัดจริงๆ คุณพ่อจะเป็นลมไหมเนี่ย”  อาจารย์แซว  พาทั้งสองคนมานั่งคุยกันต่อ  “เรื่องวันผ่าคลอด  ผมว่าจะนัดผ่าที่สามสิบเจ็ดวีค  ปล่อยให้เป็นสามสิบเก้าเหมือนคุณแม่คนอื่นไม่ได้  เพราะเมืองแมนตัวเล็กและเป็นผู้ชายด้วย  ยิ่งปล่อยให้ท้องใหญ่ขึ้นกว่านี้จะยิ่งอันตรายต่อตัวเขา”

            “ผมขอสามสิบแปดวีคได้มั้ยครับ  พอดีผมต้องไปธุระที่เชียงใหม่ก่อนสองอาทิตย์  จะได้กลับมาพอดี”  เพลิงกัลป์ต่อรอง  “แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะครับ  ผมจะขอเขากลับมาก่อนเอง”

            “อืม...”  หมอชาลีดูปฏิทิน  “ก็ได้  เลื่อนไปอีกสามวันเป็นวันจันทร์แล้วกันนะ”  คุณหมอกาเครื่องหมายบนปฏิทิน  “หมอว่างคิวช่วงเช้าพอดี  ดีเหมือนกันเผื่อมันซับซ้อนจะได้ยิงยาวถึงตอนบ่าย”

            เมืองแมนมือเย็นเฉียบ

            “หมอนัดอีกทีอาทิตย์หน้านะ  อ้าวแล้วเพลิงไม่อยู่จะมายังไงล่ะ”

            “เดี๋ยวน้องสาวผมพามาครับ”   เมืองแมนตอบเรียบๆ

            “โอเค”

            คืนก่อนที่เพลิงกัลป์จะเดินทางอีกครั้งหนึ่งซึ่งคราวนี้ยาวนานกว่าคราวก่อนเพราะไปถึงสองอาทิตย์นั้นเมืองแมนตาสว่างโพลง  นอนไม่หลับเหงื่อแตกพลั่กๆจนต้องลุกขึ้นมานั่งพัดโบกลมให้ตัวเอง

            “เป็นอะไรไป  คิดมากหรือ”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นมาถาม  วางคางลงกับไหล่  กอดคนนอนไม่หลับเอาไว้หลวมๆ  “ไม่มีอะไรหรอก  แล้วจะโทรมาคุยด้วยทุกวันเลย”

            “ไม่อยากให้ไปเลย”  เมืองแมนพึมพำ  “เอาแต่ใจไปหน่อยใช่มั้ย”

            คนฟังส่ายหน้า

            “ไม่หรอก  กูว่าจะโผล่หน้าไปทำงานสักอาทิตย์นึงแล้วก็กลับ  บอกว่าเมียไม่สบาย”

            “เมียเมออะไร  พูดให้มันดีๆนะ”

            เพลิงกัลป์หัวเราะห้าวๆ  เม้มติ่งหูที่อยู่ใกล้ๆนั้นเล่นจนเจ้าของหูขนลุกซู่  ลมหายใจร้อนๆเป่ารดที่หลังคอทำให้เมืองแมนเกร็งตัวขึ้น

            “เมื่อไหร่จะคลอดเนี่ย  ชักอดใจไม่ค่อยไหวแล้วนะ”

            เพลิงกัลป์ไปเชียงใหม่ในวันรุ่งขึ้น  ถึงเมืองแมนจะเฝ้าบอกตัวเองว่าไปไม่นาน  เดี๋ยวก็กลับมาทว่าเขากลับไม่สามารถควบคุมความกังวลของตัวเองได้เลย  แม้ว่าอีกฝ่ายจะโทรหาบ่อยแทบจะเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน  มันก็ยังรู้สึกโหวงๆ  ตลอดเวลา  เขากินข้าวน้อยลงจนมารดาเป็นห่วง

            “แมน....ถ้าแมนกินแค่นี้แม่จะโทรบอกเพลิงแล้วนะ  เป็นอะไรเนี่ย...ตอนแม่ท้องแมน  พ่อของแมนไปราชการทีเป็นเดือนๆ  แม่ยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

            “ก็แมนไม่เก่งเหมือนแม่นี่ครับ”  ลูกชายตอบหงอยๆ  “แมนไม่เป็นไรหรอกแม่  เดี๋ยวก็หายเอง  เมื่อบ่ายแมนกินขนมไปเยอะแล้วด้วยมั้งก็เลยไม่ค่อยหิวข้าว”

            เมืองแมนกลับขึ้นมาบนห้อง  นั่งรอให้อีกฝ่ายโทรมาหา  เขาไม่กล้าโทรไปก่อนเพราะกลัวว่าจะรบกวนการทำงานเข้า  นอนรอจนเผลอหลับไป  มาสะดุ้งตื่นอีกทีเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือ  เห็นเป็นชื่อเพลิงกัลป์ก็รีบกดรับ

            “ฮัลโหล  ว่างแล้วเหรอ”

            “แมนลูก  นี่แม่เองนะ”  เสียงมารดาของเพลิงกัลป์ดังมาตามสาย  ฟังดูสั่นเครือชอบกล  “หนูอยู่ไหนจ้ะ  ที่บ้านหรือเปล่า”

            เมืองแมนใจหายวูบ  สังหรณ์บางอย่างบอกเขาว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

            “ผมอยู่ที่บ้านครับ  เกิดอะไรขึ้นกับเพลิงเหรอ”  เขารีบถาม  ผุดลุกขึ้นยืนจากเตียงด้วยหัวใจร้อนรน  “เพลิงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

            “ไม่ใช่จ้ะ  เพลิงไม่ได้เป็นอะไร  แต่ว่าพ่อของเพลิงเขา...คุณไกรสรเขาล้มในห้องน้ำ”  แม่ของเพลิงกัลป์พูดออกมาแค่นั้นก็ร้องไห้ออกมา  เมืองแมนตกใจรีบถามต่อจนได้ความกระท่อนกระแท่นว่าบิดาของเพลิงกัลป์ลื่นล้มในห้องน้ำเมื่อตอนหัวค่ำ  ตอนนี้เพลิงกัลป์อยู่กับพ่อ   หมอบอกว่ามีเลือดออกในสมองต้องทำการผ่าตัดด่วน

            “คุณแม่ใจเย็นๆก่อนนะครับ  ถ้าคุณหมอบอกว่าผ่าตัดได้แสดงว่ามีทางรักษานะครับ”  เขาพูด

            “เขาบอกแค่ลื่นล้มเฉยๆไม่มีอะไร  แล้วสักพักก็บ่นปวดหัวอยากอาเจียน  ตอนแรกแม่ไม่รู้นึกว่าปวดหัวธรรมดาก็เลยเอาพาราฯให้กิน  กว่าเพลิงจะกลับมาบ้านแล้วถามเข้าก็เกือบชั่วโมง  แม่ไม่รู้จริงๆแมน  เพราะแม่นึกว่าพ่อเขาแค่ปวดหัวธรรมดา  ทำยังไงดี  พ่อเขาจะตายมั้ยลูก  เขาจะเหมือนเดิมมั้ย  นี่แม่เข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยไม่ได้   เขาให้แม่รออยู่ข้างนอก  แม่กลัวจังเลยลูก  ถ้าเพลิงไม่กลับมาบ้านป่านนี้พ่อเขาคงตายไปแล้ว  เพราะแม่ไม่รู้เรื่องเอง”   หญิงวัยกลางคนร้องไห้โฮออกมาอีกรอบ โทษตัวเองซ้ำๆ

            เมืองแมนพยายามพูดปลอบใจเท่าที่ทำได้  กลั้นสะอื้นเอาไว้ไม่ให้อีกฝ่ายได้ยินเพราะกลัวจะยิ่งใจเสียไปกันใหญ่  น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้มนึกเป็นห่วงและสงสารครอบครัวของฝ่ายนั้นจับใจ  พูดปลอบใจอยู่เป็นชั่วโมงๆกว่ามารดาของเพลิงกัลป์จะเริ่มสงบลงได้  ปลายสายได้ยินเสียงคนพูดคุยกันคงเป็นญาติๆของฝ่ายนั้นที่เริ่มมา

            “...ขอบใจมากนะลูก  แม่ก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้ว  หมอก็ยังผ่าไม่เสร็จเสียที  โอ๊ย แม่กลุ้มใจจังเลย”  เธอพูด  เริ่มมีสติมากขึ้น  สุดท้ายก็บอกว่าจะโทรมาบอกข่าวอีกทีแล้ววางสายไป

            เมืองแมนปวดหัวตุบๆ  เป็นห่วงทั้งคุณไกรสรและเพลิงกัลป์  ถ้าคุณไกรสรเป็นอะไรขึ้นมาลูกชายจะต้องเสียใจมากแน่ๆ  นับว่าโชคดีที่เพลิงไปอยู่ที่บ้านพอดี  ไม่อย่างนั้นอาจจะไม่ทัน

            ชายหนุ่มเดินไปเคาะประตูห้องมารดาเล่าเรื่องให้ฟัง  แม่ตกใจใหญ่รีบโทรไปหาคุณเพตราคุยกันอีกพักหนึ่ง  เมืองแมนขอตัวกลับมาที่ห้องก่อนเพราะเริ่มปวดหัวมากจนตาชักพร่า  กลับมาวัดความดันของตัวเองที่ห้อง  ชายหนุ่มกัดริมฝีปาก  กลั้นใจลุกไปหายาพาราฯกับยาลดความดันมากินไปสองเม็ดแล้วก็ข่มตาลงนอนพัก

            ภาวนาขอให้พรุ่งนี้มีแต่ข่าวดี

            ........................................................................

            มาอัพแล้วว

            ทำไมตอนนี้ยาวจัง  เขียนไปเขียนมา อ้าว  ไม่จบซักทีเหวยย555

            สังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง  คนเราจะตายวันตายพรุ่งไม่มีใครรู้เลย  เราถึงต้องมีสติอยู่เสมอ  ทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะคะ  จะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง  กลับมาแก้ไขอะไรก็ไม่ทันแล้วนะ

            ร่างกายที่แข็งแรง ปลอดโรคภัยไข้เจ็บเป็นสิ่งที่ดีที่สุด  ขอให้แฟนหมอแมนทุกคนสุขภาพแข็งแรงค่ะ

            คืนนี้รีบนอนเนอะ

            #แฟนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 22-07-2018 18:03:59

#แฟนหมอแมน

ขอบคุณฮะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 22-07-2018 18:18:02

น่าเป็นห่วงกันทุกคนเลย  :hao4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-07-2018 18:37:30

โอ๊ยยย มีแต่เรื่องเนาะ :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 22-07-2018 18:41:07

โอ้ยยยย เครียดไปพร้อมหมอแมน ปัญหารุมเร้าตอนใกล้คลอดดด  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 22-07-2018 18:46:22

 :hao7:


 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 22-07-2018 18:54:19

ทุกอย่างต้องผ่านพ้นไปด้วยดี แมนอย่าคิดมาก ถ้าเกิดอาการะคลอดห่อนกำหนดอีก เพลิงจะยิ่งพะวงนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 22-07-2018 18:55:21

 :sad4:  ลุ้นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 22-07-2018 19:00:39

กรี้ดดดดด ลุ้นขอให้พ่อของเพลิงอย่าเป็นอะไรไปนะ อยู่ดูหน้าหลานก่อน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 22-07-2018 19:01:04

แมนมาแล้วววใใใ ขอให้แมนปลอดภัย ธัััััััััััััััััััััััััััวแมนครรภ์เป็นพิษจังเลยย พเพลิงก็ไม่อยู่ รอตอนหน้าไม่ไหวแล้วววววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 22-07-2018 19:02:34

ตายแล้ววว คุณตาาาาา เป็นอะไรมากไหมเนี่ย? / อ่านไปก็ลุ้นคุณหมอแมนกลัวนางจะคลอดก่อน กลัวหมอเพลิงมาไม่ทัน อยู่ดีๆคุณตามาล้มซะงั้น เพลิงจะมาทันลูกคลอดไหมเนี่ยยยย?? ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 22-07-2018 19:09:58

อ่านเรื่องนี้เรื่อยๆ เหมือนกับเป็นเหตุการณ์จริง เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยคนเรา
กลางๆ เรื่องดูแฮปปี้ แต่ก็มีเรืองน่าตกใจแทรกมาท้ายๆ ก็ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีนะ
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 22-07-2018 19:12:46

เป็นตอนที่ทำให้ตื่นเต้น  ตกใจ  ได้ตลอดเลย ดำเนินเรื่องรวดเร็วมาก  ไม่น่าเบื่อ  ทำให้น่าลุ้นและน่าติดตาม  และการมาต่อเร็วก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของนิยายเรื่องนี้นะ   :mew1:  ขอให้คุณพ่อของหมอเพลิงปลอดภัย  ขอให้แม้นเมือง เอ้ย!!!  :z6:  เมืองแมน  คลายความเครียดลงบ้างความดันจะได้ลดลงไม่เป็นอันตรายกับหนูน้อยนะคะ  :call: :call:


ขอให้พรุ่งนี้มีแต่เรื่องดี ๆ นะคะ   :call: 


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 22-07-2018 19:19:27

เหมือนทุกอย่างน่าจะราบรื่นแล้ว แต่พออ่านตอนนี้ก็ใจตุ๊มๆต่อมๆ เครียดไปกับแมนด้วยตอนที่เพลิงไม่อยู่ แล้วคุณพ่อเพลิงก็ป่วยกะทันหันอีก กังวลแทนเพลิงแมน ขอให้คุณพ่อปลอดภัย แมนคลอดได้อย่างราบรื่นไม่มีปัญหา รอตอนต่อไปด้วยใจระทึก หวังว่าจะมีข่าวดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-07-2018 19:23:21

ขอให้ทุกอย่างทุกเรื่องผ่านไปด้วยดีนะ

ขอบคุณที่มาอัพไวขึ้น
รอติดตามตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 22-07-2018 19:26:48

ขอให้คุณพ่อเพลิงปลอดภัย น้องแมนกับลูกปลอดภัย คุณปู่ต้องอยู่ช่วยเลี้ยงหลานนะคะ. คอนที่แล้วทั้งหวานทั้งปลื้มที่เขาจะแต่งงานกัน พอมาตอนนี้หน่วงอีกแล้ว. สงสารน้องแมนตั้งแต่เปิดเรื่องมา งานเข้าเป็นช่วงๆ เอาใจช่วยนะคะ
ปล.รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว คนเขียนรักษาสุขภาพนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: ืNtop ที่ 22-07-2018 19:30:19

อย่าเป็นอะไรเลยนะคะ รอหลานก่อนค่ะคุณปู่ แมนอย่าเครียดมากนะลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 22-07-2018 19:31:16

ยาวมากกกกกกกกแต่ขอเถอะอย่ามีใครเป็นอะไรอีกเลย ใกล้จะได้เป็นครอบครัวสุขสันต์กันเต็มทีแล้วให้อยู่กันพร้อมหน้า พ่อ แม่ ปู่ ย่า ยาย น้า เถอะนะ ไม่งั้นคงสงสารเพลิงมากแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 22-07-2018 19:33:46

 :serius2: :serius2: :serius2:
 :sad4: :sad4: :sad4:
คุณแม่อย่าเคลียดนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-07-2018 19:35:17

ภาวนาอย่าให้มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Aeflizm ที่ 22-07-2018 19:36:00

ขอให้คุณปู่อย่าเป็นอะไรเลยน่ะ อยู่เล่นกับหลานก่อน  :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 22-07-2018 19:46:51

มีเรื่องอีกแล้ว ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 22-07-2018 20:12:11

ขอให้คุณพ่อปลอดภัย ฮือออ 
ต้องเป็นคุณปู่ที่แข็งแรงของหลานตัวน้อยที่กำลังจะเกิดนะคะ  :mew6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 22-07-2018 20:17:37

สู้ฟๆๆ นะแมน ดูแลตัวเองและลูกดีๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 22-07-2018 20:30:39

น่าเป็นห่วงทั้งแมน ทั้งคุณพ่อเพลิงจะไหวไหม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Ladysichad ที่ 22-07-2018 20:42:19

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 22-07-2018 20:44:33

อย่าเครียดมากหมอแมน เพลิงก็ไม่อยู่ด้วย  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 22-07-2018 20:47:21

คุณพ่อของเพลิงมีความเสี่ยงมากกับอัมพฤกอัมพาตนักเขียนใจดีขอให้คุณพ่อเพลิงหายเป็นปกตินะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 22-07-2018 21:02:02

ทำไมมีแต่เรื่องเครียดดด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 22-07-2018 21:03:13

ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะทั้งตัวแมนและพ่อของเพลิงเอง
แอบกลัวว่าเพลิงจะมาไม่ทันแมนคลอดน้องยังไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 22-07-2018 21:09:05

คุ้มครองทั้งพ่อสามีแบะหลานเลยน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-07-2018 21:31:52

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-07-2018 21:55:35

อ่านตอนนี้แล้วเครียดมากเลยคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 22-07-2018 22:03:09

ภาวนาให้พรุ่งนี้มีข่าวดีด้วย
แมนก็ต้องใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวความดันจะยิ่งขึ้นแล้วแย่ไปกันใหญ่ เอาใจช่วยทุกคนเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 22-07-2018 22:21:07

 :ling1: รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 22-07-2018 22:25:10

สงสัยนิดนึงค่า คนท้องกินยาพาราได้ด้วยหรอคะ เห็นเมืองแมนกินสองครั้งแล้วกลัวเป็นอันตรายต่อลูกในท้องจัง
 ขอบคุณสำหรับนิยายมากๆค่า ติดตามทุกตอน เป็นกำลังใจให้ค่า <3

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 22-07-2018 22:29:03

ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี รออ่านนะ รออ่าน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 22-07-2018 22:30:43

ไม่น้าาาา พ่อของเพลิงต้องปลอดภัยนะะ T^T
หลานชุ้นใกล้คลอดแล้ว คุณปู่จะมาเป็นงี้ไม่ได้ :ling3:
อ่านทอร์คคนเขียนแล้วหวั่นใจ แง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 22-07-2018 22:41:28

สงสารทุกคนเลยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-07-2018 22:46:18

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 22-07-2018 22:49:17

ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะอย่าให้มีเรื่องร้ายอีกเลย  :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 22-07-2018 23:02:19

คุณพ่อหมอเพลิงล้มในห้องน้ำ โชคดีที่ลูกกลับมาทันไม่อย่างนั้นคงแย่
หมอแมนก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 22-07-2018 23:04:30

……


แมนเอ้ยยยย. แมนเป็นหมอนะ ถ้าจิตใจอ่อนแอ หวั่นไหวแบบนี้

แล้วจะทนภาวะกดดันสภาพคนไข้ตอนทำงานจริงได้อย่างไร

อดทนไว้. ระงับใจ ให้ใจเข้มแข็ง ให้คลอดปลอดภัย

ให้เพลิงอย่าห่วงหน้าพะวงหลัง.


……


 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:


.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 22-07-2018 23:13:51

ไม่มีใครยังจริงๆ ทุกสิ่งเป็นสิ่งไม่เที่ยง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-07-2018 23:20:18

ขอให้คุณพ่อหายป่วยนะคะ ส่วนแมนอาการไม่ค่อยดีเลย เป็นห่วงแมนจัง อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปอีกคนนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-07-2018 23:22:33

 :hao5:


เรื่องครอบครัวมันอ่อนไหวมันเปราะบาง ฮือๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 22-07-2018 23:57:43

จิตตกพร้อมแมน ขอให้วันพรุ่งนี้มีเรื่องโชคดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: iiduckii ที่ 23-07-2018 00:05:57

ฮรืออออออออ เครียดเลยยย ขอให้คุณพ่อไม่เป็นอะไรนะ
เฮ้อออออออออ กลัวหมอแมนได้คลอดลูกโดยไม่มีหมอเพลิงจังเลย :ling3: :ling3:
วอนคนเขียนอย่าใจร้ายน้าาาา 555555 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 23-07-2018 00:42:42

เอ้า ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-07-2018 00:43:36

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 23-07-2018 00:59:14

มีเรื่องไม่จบสักที  :เฮ้อ:
หวังว่าทุกคนจะปลอดภัยนะคะ
คลอดหนูน้อยปลอดภัยด้วย เห็นความดันเมืองแมนขึ้นก็กลัวจะครรภ์เป็นพิษขึ้นมาอีก อย่าเครียดๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 23-07-2018 04:40:13

นี่จะเป็น Pre eclamsia ไหมนี่ ความดันสูง  ขาบวม ปวดหัว ตาพร่า  ถ้าในเลือดมีโปรตีนเพิ่มขึ้นนะ  ไปนอนรอในรพเลย ผ่าทันทีแน่นอน

ในส่วนที่ว่าคนท้องกินพาราได้ไหมนั้น จากปสกส่วนตัว  หมอให้กินได้ค่ะ แต่ในกรณีจำเป็น  ไม่เกินปริมาณที่จำเป็น ในเวลาที่จำเป็นเท่านั้น  ที่ห้ามจริงๆคือพวกยาที่มีส่วนผสมของ Ibuprofen ค่ะ

เครียดมากก็ทำให้ไปเร่งการคลอดได้นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Kankan30 ที่ 23-07-2018 07:16:58

 :sad4: :sad4:สงสารหมอเพลิง เมียก็ห่วง พ่อก็ห่วง  :katai1: :katai1:  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-07-2018 07:30:31

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-07-2018 08:08:11

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 23-07-2018 08:25:22

ขอให้ปลอดภัยทุกคนค่ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-07-2018 09:22:41

โห มีเรื่องหวั่นใจอีกจนได้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 23-07-2018 11:20:48

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 23-07-2018 11:44:15

ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 23-07-2018 15:19:27

ขออย่าให้คุณพ่อไกรสรเป็นอะไรเลยนะคะ เมืองแมนก็อย่าเครียดมากไปนะ เดี๋ยวจะได้คลอดก่อนกำหนดเอา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 23-07-2018 15:25:12

เอาใจช่วยพ่อของเพลิงให้ปลอดภัยด้วยนะฮะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-07-2018 15:34:22

พ่อ ก็ล้ม อาการน่าเป็นห่วง   :mew5:
โชคดีที่เพลิงก็อยู่ที่เชียงใหม่ ดูแลพ่อได้

แต่แมนสิ อาการเริ่มไม่ดีแล้ว  :mew2:
แมน อย่าเป็นอะไรนะ    :z3: :z3: :z3:
เพลิง คงจิตใจไม่ดี ห่วงทั้งพ่อทั้งเมีย  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-07-2018 16:23:47

น่าจะเป็นเพราะฮอโมนตอนท้องด้วยแน่

อาการแมน เลยดูหนักไปหมด ช่วงนี้จะอ่อนไหวเป็นพิเศษ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 23-07-2018 23:28:42

สู้ๆนะเมืองแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 24-07-2018 01:14:08

โอ้ยยยยบีบหัวใจเหลือเกินคุณปู่อย่าเป็นอะไรนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 24-07-2018 18:06:01

เป็นกำลังใจให้คุณหมอทั้งสองค่ะ ผ่านเรื่องราวมามากมาย สู้อีกครั้ง ขอแค่หมอแมนอดทน เข้มแข็ง ดูแลตัวเอง อย่าคิดมาก หมอเพลิงจะได้ไม่กังวล ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง ตัวเล็กจะต้องปลอดภัย ได้มาเป็นขวัญกำลังใจให้จุนปู่ มีแรงสู้กับอาการเจ็บป่วย จุนย่าคงหมดแรงนะ ถึงได้โทรมาขอกำลังใจจากสะใภ้

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 24-07-2018 21:45:49

โอ้ยแมนอย่าเครียด สงสารแมนจังใกล้คลอดแล้วด้วย รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: MaTazz ที่ 24-07-2018 23:25:53

อย่ามีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นอีกเลยนะ
สงสารเพลิง. สงสารแมนด้วย
ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมากๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Kiblm ที่ 25-07-2018 12:18:13

จะไม่fetal distressใช่ไหมฮือออออ :sad4: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 26-07-2018 00:13:12

ตอนนี้เครียดนิดนึงค่ะ งื่ออออTT
ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 26-07-2018 02:14:52

รู้สึกกังวลยังไงไม่รู้สิ พ่อต้องผ่าตัดถ้าหมอแมนต้องคลอดก่อนกำหนดหรือเกิดอะไรขึ้นแล้วเพลิงจะกลับมาได้เหรอ รู้สึกลุ้น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 26-07-2018 03:02:40

คิดถึงน้องแมนหมอเพลิงค่ะ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-07-2018 03:18:21

มารอฟังข่าวค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 26-07-2018 11:56:59

ตายๆ มีแต่เรื่องเครียดๆ ความดันก็ขึ้น ตาก็พร่า โอ้ยหนอหมอแมนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 26-07-2018 15:39:39

นึกว่าดราม่าจะหมดแล้วว เอาใจช่วยทุกๆคนในเรื่องเป็นห่วงทั้งหลานทั้งปู่ :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 26-07-2018 16:03:32

ขอให้ปลอดภัยนะค๊ะ จะได้มาเล่นกับหลาน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 26-07-2018 17:24:18

สงสารคนท้องมีแต่เรื่องเครียดๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 27-07-2018 20:11:17

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: รออออออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 28-07-2018 13:46:41

ได้อ่านตอนเสริมในทวิตแล้ว อยากให้ทั้้งครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาตอนหลานเกิด คุณพ่อคุณแม่เพลิงน่ารักมากตอนที่มาหาที่กรุงเทพก่อนจะไปสู่ขอแมน ไม่อยากให้มีใครเป็นอะไรเลย ได้อ่านตอนเสริมเหมือนจะช่วยคลายเครียดเรื่องคุณพ่อ ขอให้คุณพ่อปลอดภัย ได้อยู่รับขวัญหลานคนแรกของครอบครัวด้วย

หวังว่าตอนรวมเล่มจะมีตอนเสริมพิเศษที่ลงไว้ในทวิตรวมอยู่ด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 29-07-2018 23:04:57

ดีใจจจจจจจ ดีใจไม่ไหวแล้ววววว

ขออุ้มหนูพริมมมั่งงงงง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: minibusez ที่ 29-07-2018 23:07:35

 :เฮ้อ: โล่งอกแล้วนะหนูพริม ป้านี่ลุ้นจนตัวโก่งหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: ืNtop ที่ 29-07-2018 23:09:37

หนูพริมหลานป้ามาแล้ววว คนที่ 2 ต่อเลยมั้ยเพลิง 555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 29-07-2018 23:12:41

……


โซ่ทองคล้องใจ ปู่ย่าตายาย.

หลงรักหลานสาวตัวจ้อยซะแล้วววว


……



 :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:

…

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 29-07-2018 23:15:42

น้องพริมมาแล้ว ฮืออออออ น่ารัก น้ำตาซึมช่วงปู่หลานเค้าคุยกันด้วย ดีใจกับกับครอบครัวที่น่ารักด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Elf_Carat ที่ 29-07-2018 23:17:12

 :hao5: :hao5: ต่อไปนี้ก็จะมีแต่ความสุขกันแล้ว  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-07-2018 23:17:46

ดีใจไรท์มา รอ ร้อ รอ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ฉุกละหุกจริงๆ  เพลิงดูแลพ่อที่เพิ่งผ่าสมองอยู่เชียงใหม่  :katai1:
แมน ก็ต้องผ่าตัดคลอดลูกทางกรุงเทพ
เข้าใจแมนที่มีอาการใจเสีย เพราะเพลิงไม่อยู่เคียงข้างในภาวะอย่างนี้   :hao5: :mew2:
แล้วทุกอย่างก็ลงตัว แม้จะเกิดการเข้าใจผิดกันเพราะการสื่อสาร
ที่ว่าคนไข้เสียชีวิต  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ลูกสาวถอดสำเนามาจากเพลิง ไม่ต้องถามหาว่าลูกใคร  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
แถมทำให้ปู่หายจากอาการซึมเศร้าเบื่ออาหารหลังผ่าตัดสมอง
กระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวาทันตาเลย

เพลิง แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปู่ตั้งชื่อหลานสาวดีมากๆ พริม = เพลิง + รัก + แมน  :L2:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Patsz ที่ 29-07-2018 23:25:06

ใจหายเลย ตอนที่บอกว่าคนไข้เสียชีวิตแล้ว  :เฮ้อ:
นี่ลุ้นอย่างกับเป็นญาติเมืองแมนจริงๆ บีบหัวใจทุกตอนเลย หลังจากกินมาม่ามาเยอะแล้ว ตอนหน้าจะเสริฟของหวานแล้วใช่มั้ยจ๊ะคนเขียน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-07-2018 23:27:33

ตกใจมากนึกว่าเมืองแมนจะทิ้งกันไปซะแล้ว
ต่อไปนี้ขอให้มีแต่เรื่องดี ๆ เกิดขึ้น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 29-07-2018 23:28:19

น้องพริมลูก งื้อออออ คุณปู่ก็สู้ๆนะคะ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-07-2018 23:30:53

หนูพริมมาหาคุณปู่แล้ว คุณปู่ต้องขยันกายภาพร่างกายมาอุ้มหลานด้วยนะคะ

ตอนแมนผ่าคลอดแล้วเพลิงไปเจอเคสแม่ชักเสียชีวิตนี่ใจหายใจคว่ำหมดเลย จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 29-07-2018 23:31:07

อั๊ยยะ ความหมายชื่อลูกสาวนี่ไม่ธรรมดา
ปราบพ่ออยู่หมัดแน่นวลลลล 555

เฮ้อ~~~ ลุ้นสุดอะไรสุด
รอดปลอดภัยดีใจตามด้วยเลย ^^

ลูกสาวมา...คนเห่อหลายอัตราเชียวค่ะ
ครอบครัวสุขสันต์ซะทีเนอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 29-07-2018 23:31:58

ลุ้นกันทุกตัวอักษรๆๆๆๆๆๆๆ
หลบทางหน่อยค่ะ น้องพริมมาแล้วค่ะ
คุณปู่ต้องหายไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-07-2018 23:38:18

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 29-07-2018 23:40:07

ใจหายตกไปอยู่ตาตุ่มเลยค่ะ ตอนอ่านถึงตอนที่มีคุณแม่ผ่าคลอดแล้วความดันขึ้นสูง ปั๊มหัวใจแล้วก็ยังไม่ฟื้นคิดในใจว่าจะจบอย่างนี้จริงๆเหรอ แมนจะตายจริงเหรอ ไม่น้าาาาาาา อ่านแล้วเกือบเป็นลมตามเพลิงเลย ค่อยยังชั่วที่อยู่ต้นๆตอน ถ้าอยู่ท้ายๆตอนแล้วตัดฉับต้องรอเฉลยตอนหน้าคงเครียดกว่าตอนที่แล้วเยอะเลยค่ะ

หนูปริมมาอยู่บ้านคงทำให้คุณปู่กำลังใจดีหายวันหายคืนแน่ๆค่ะ

แม่แมนมีแววว่าจะมีน้องให้หนูปริมในอนาคตด้วยแน่เลย พ่อเพลิงคงแอบหวังให้มีลูกชายอีกซักคน รออ่านตอนหน้าแบบสบายใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 29-07-2018 23:46:18

หนูพริมเกิดมาเป็นโซ่ทองคล้องใจทุกคนนะลูก  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: 13love32108 ที่ 29-07-2018 23:54:51

 o13 o13 หนูพริมคนเก่งจะช่วยให้คุณปู่หายเร็วขึ้นแน่ๆ ทีนี้จะได้มีความสุขกันสักทีนะพ่อเพลิงแม่แมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 29-07-2018 23:55:07

น้ำตาไหลเลยตอนเข้าใจผิดว่าเเมนตาย //ต่ออีกน้าส อยากอ้อแอ้กับหนูพริม เพลิงรักแมนเจ๋งอ่ะคิดได้ไง สุดยอด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 29-07-2018 23:56:10

หนูพริมมาแล้ววว ดีจังเลยที่ปลอดภัยย
แข็งแรงๆน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 29-07-2018 23:59:27

โอ้ยยยยย นี่ลุ้นมาก ในที่สุดก็ได้เจอหนูพริมแล้ว
คุณปู่ฟิตเร็วแน่นอนค่ะ ต้องมาแย่งกันอุ้มหลาน 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 30-07-2018 00:06:41

ตอนเข้าห้องผ่าตัดทำเอาเครียดเลยค่ะ
ดีใจมากที่ผ่านไปได้ด้วยดี
หนูพริมเป็นเด็กดี เลี้ยงง่ายๆ โตไวๆ ร่างกายแข็งแรงน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: iiduckii ที่ 30-07-2018 00:10:35

ฮรือออออออออ น้ำตาจะไหลในที่สุด น้องพริมก็คลอดได้อย่างปลอดภัย
ตอนนี้หนูพริมไปทางไหนก็มีแต่คนอยากอุ้ม เป็นขวัญใจให้ ปู่ย่า ยาย แล้วยังเป็นขวัญใจของคนอ่านด้วย 55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 30-07-2018 00:19:54

ร้องไห้กับตอนนี้ดีใจ​ ตื้นตัน​ รักคนเขียนนะคะ​ รักทุกตัวละครเลย​ :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 30-07-2018 00:24:46

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 30-07-2018 00:39:52

 :กอด1:  หลานเราออกมาเเล้วปรบมือรัวรัว  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 30-07-2018 00:43:34

 :mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1: :3123: :3123: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-07-2018 00:46:25

ตื้นตันใจมาก โล่งอก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 30-07-2018 00:47:39

ดีใจด้วยที่ได้ลูกสาวน่ารักขนาดนี้แล้วก็หวังว่าหลานสาวปู่คนนี้จะทำให้คุณปู่หายเร็วๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 30-07-2018 00:58:48

โอ๊ยยยย ปลื้มปริ่ม #เช็ดน้ำตา  หลานฉันคลอดแล้ว หนูพริมมม คุณปู่คงรีบหายวันหายคืนมาเลี้ยงหลานเนอะๆๆๆ

ใจตกไปอยู่ตาตุ่ม นึกว่าหมอแมนจะไม่รอดจริงๆ อยากจะตีแขนคนเขียนนัก หลอกเลาาา เกือบได้ร้องไห้ด้วยล้าวว ตีๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 30-07-2018 01:05:19

ตอนพยาบาลบอกว่าเสียแล้ว นี้ใจหายวาบเลยค่ะ :z3:
แต่ในที่สุดหนูพริมก็ออกมาแล้ววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 30-07-2018 01:09:03

ยิ้มทั้งน้ำตา ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-07-2018 01:18:31

หนูพริมมาอยู่เชียงใหม่แล้ว ปู่คงหายวันหายคืนแน่ ๆ  :man1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 30-07-2018 01:36:59

หลานน่ารักมากกกกก
หนูพริมคิดชื่อนี้ได้ไง น่ารักมากค่ะ
ขอใฟ้คุณปุ่หายเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-07-2018 01:38:56

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 30-07-2018 02:10:27

ตอนในห้องคลอด เป็นลมตามเพลิงไปเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 30-07-2018 04:04:11

 :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-07-2018 04:42:17

ฮือๆๆๆ  ดีใจเหมือนได้คลอดเองเลย :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 30-07-2018 05:12:15

ป้าๆน้าๆก็ลุ้นกันนะ อยากอุ้มหนูพริม!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 30-07-2018 05:58:42

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 30-07-2018 06:34:20

 :impress2: :impress2: :impress2: หนูพริ้มมมมมมมม อยากอุ้มหนูพริ้มมมมมม :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 30-07-2018 06:46:33

 :mew1:โอ้ยยยยยย ชอบบบ
ประทับใจมากตอนนี้
เล่าถึงอารมทุกคนอย่างรับรู้ได้ๆ
รีบๆมาต่ออีกน้า

อย่าเพิ่งรีบจบน้อยากอ่านบรรยากาศของการเป็นครอบครัวเยอะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 30-07-2018 07:19:58

น้องพริม.. ลูกพ่อเพลิงกับมี้แมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 30-07-2018 07:35:10

อ่านตอนนี้แล้วสารพัดอารมณ์จริงๆ o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 30-07-2018 07:42:24

พริมหลานรักบุญรักษานะคะลูกเป็นโซ่ทองคล้องใจจริงๆน้องชายตามมาเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: mayyiyi ที่ 30-07-2018 07:48:23

หนูพริมมมมมม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 30-07-2018 07:58:25

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: oiw08 ที่ 30-07-2018 08:10:21

หนูพริมของป้าๆมาแล้วววววววว
ยินดีต้อนรับสู่โลกใบใหญ่จ้าหนูพริม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-07-2018 08:58:06

นี่ลุ้นอยากให้ได้ลูกผู้ชายอ่ะ แต่ได้ลูกสาวก็ไม่เป็นไรรอคนที่ 2 ขอเป็นชายนะเพลิง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 30-07-2018 09:48:12

หลานชุ้นคลอดแล้ววว กรี๊ดดด ทีแรกนึกว่าจะได้ลูกชายนะเนี่ย 555
น้องพริมน่ารักกก อยากกล่อมนอนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 30-07-2018 09:49:32

เย่ หลานมาแว้ววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: ┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰ ที่ 30-07-2018 10:02:16

น้ำตาไหลหนักมากเลย..ฮือๆ..เสียใจ ดีใจ ตื่นตัน อบอุ่นใจ..ครบรสมากคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 30-07-2018 10:22:49

 :katai2-1: o13 :katai2-1:



 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 30-07-2018 11:12:34

งื้ออออ น้ำตาซึม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-07-2018 11:16:43

ตอนในห้องคลอดตกใจมากเกือบเป็นลมไปซะแล้ว ดีใจที่ยัยหนูพริมจะเป็นกำลังใจให้คุณปู่มีกำลังทำกายภาพต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: pukpra ที่ 30-07-2018 11:27:09

ตอนในห้องคลอดนี่อ่านไปใจสั่นไป พอคลอดแล้วค่อยยังชั่วหน่อย หายใจหายคอได้คล่องละ 555 หนูพริมลูก ท่าทางจะมีคนแย่งอุ้มหนูเพียบเลย อย่างนี้พ่อเพลิงกับแม่แมนต้องรีบมีน้องให้ปู่ย่ายายอุ้มเพิ่มไวๆ นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 30-07-2018 11:33:19

น้องพริมออกมาแล้ว ดีใจน้ำตาไหลประหนึ่งเป็นหลานตัวเอง คุณปู่ต้องขยันกายภาพแล้วล่ะ เดี๋ยวอดเลี้ยงหลานนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 30-07-2018 11:39:48

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 30-07-2018 11:51:36

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Destiny ที่ 30-07-2018 11:52:20

บอกตรงๆเลยค่ะ ผิดคาดมากเลยที่คนเขียนให้เพลิงกับแมนได้ลูกสาว :hao3:
ก็เท่าที่อ่านนิยายวายมาหลายๆเรื่อง คนเขียนส่วนใหญ่เป็นสาวกลัทธิบูชาเพศชายเป็นหลัก
แม้ว่าตัวคนเขียนจะเป็นหญิงซะส่วนใหญ่ 555 บางเรื่องอ่านจนจบเรื่องไม่มีมนุษย์เพศหญิงโผล่มาเลยก็มี
ถึงโผล่มาบ้าง ก็มาในรูปแบบนางร้ายซะก็มาก

MPREG ส่วนใหญ่ เกือบทุกเรื่อง ลูกๆก็เป็นผู้ชายซะหมด จนขาดความ real **อันนี้คนเขียนบางท่านอาจจวกกลับว่า มันไม่ real ตั้งแต่ผู้ชายท้องได้ป่าวฟระ มันเป็นจินตนาการเฟร้ยยย 55

แต่ให้ตายเถอะ ถึงเราจะเป็นสาววายเข้าเส้นเลือด แต่ก็ยอมรับว่า อยากให้มีตัวละครเพศหญิงเด่นๆ น่ารักๆ ในนิยายวายบ้าง
เพราะเหตุผลหลักๆที่เราชอบนิยายวายก็เพราะชอบความคิดที่ว่าความรักมันไม่มีข้อจำกัดเรื่องเพศนี่แหล่ะ
เลยอยากให้นิยาย MPREG ลบข้อจำกัดเรื่องเพศของทารกออกไปบ้าง ว่าต้องได้แต่ลูกชายเท่านั้น

ประทับใจนักเขียนเรื่องนี้ ที่ฉีกข้อจำกัดเรื่องเพศของลูก ของคู่พระนายทิ้งไปนะคะ  o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 30-07-2018 11:54:30

แทบสลบตามเพลิงไปอีกคน
ใจหายหมดเลย

น้องพริมน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 30-07-2018 11:59:55

นักเขียนหลอกเราตอนช่วงแรกนี่ลุ้นมากน้ำตาไหลแทนเพลิงเลยนึกว่าแมนจะเป็นอะไรจริงๆไปซะแล้ว แต่ก็ขอบคุณที่ผ่านไปได้ด้วยดี หนูพริมคงเป็นที่รักของทุกคนแน่ๆใจนึงเราก็คิดว่าน่าจะเป็นหมอหลินกลับมาเกิดนะ ต่อไปนี้ก็คงเป็นครอบครัวสุขสันต์แล้วรอให้หนูพริมโตสักปีสองปีแล้วค่อยผลิตลูกคนต่อไปนะเพลิงเนอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: MaTazz ที่ 30-07-2018 13:27:37

หนูพริมลูกกกกน่ารักน่าชัง
ในที่สุดก็คลอด. ปริ่มมากๆเหมือนเราเป็นอีกหนึ่งในครอบครัวเพลิงแมน
ให้ฉันเป็นป้าก็ยอม.  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 30-07-2018 13:53:50

ดราม่าดี ไม่ลากยาวเกินไป, แต่ยังจบไม่ได้นะ ยังไม่ได้ผลิตลูกผู้ชายออกมาเลย อิอิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 30-07-2018 14:03:31

หมอแมน หนูหึงน้องพริมเหรอลูก 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 30-07-2018 14:12:36

อยากเจอหนูพร้อมจับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 30-07-2018 14:50:23

ร้องไห้ตามแมนก่อนจะคลอด เพราะเครียด พอหลังคลอดแล้วก็ร้องไห้  เพราะมีความสุข. หนูพริม ชื่อไพเราะมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 30-07-2018 14:53:13

หลานสาว น้องพริม :impress2: :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 30-07-2018 15:25:42

รักกกกกกกกกกก :o12: :o12: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 30-07-2018 16:18:10

โซ่น้อยของน้ามากล้ววววว มาช่วยคุณปู่ให้แข็งแรงนะลูกนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 30-07-2018 16:27:31

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Y-Darkness ที่ 30-07-2018 16:38:59

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 30-07-2018 17:08:59

กำลังใจอย่างหนูพริมมาแล้วคุณปู่ไกรสรต้องหายไวไวนะค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 30-07-2018 18:02:55

คนช่วยเลี้ยงเยอะขนาดนี้ เพลิงมีเวลาชวนแมนทำลูกคนที่ 2 สบายๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-07-2018 18:13:57

ร้องไห้ตามเลย ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีแล้วน้า. ร อน้องชายหนูพริมอีกคนอยู่นะ555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: DARALIS ที่ 30-07-2018 18:47:18

น้องพริมหลานป้ามาแล้ว  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 30-07-2018 20:15:45

น่ารัก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 30-07-2018 20:16:22

ว้าวๆๆๆคลอดปลอดภัยเรียบร้อย โอ้ยใจงี้แป้วไปเลยว่าภรรยาเสีย รออ่านต่อค้าบคุณพ่อจะกายภาพเช้าเย็นจริงๆๆไหม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-07-2018 20:44:23

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: AdLy ที่ 30-07-2018 21:18:48

พริมลูก ป้าปลื้มจนน้ำตาไหลยังกะเป็นคนคลอดหนูเองเลยลูก

ฮืออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 30-07-2018 21:25:39

ดีใจด้วยค่าาา ดีจริงที่ไม่ตัดมดลูกออก น้องพริมเอาใจคุณปู่เก่งเชียว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 30-07-2018 21:27:00

ไรท์ทำเราร้องไห้หลานคลอดแล้วค่ะดีใจมากๆลุ้นสุดๆขอบคุณไรท์มากค่าาาาาาและที่สำคัญเราต้องได้เรื่องนี้จะเก็บตังค์รอนะคะ :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 30-07-2018 21:33:37

น้องพริมคือกำลังใจของปู่

อยากมีลูกสาวๆๆๆๆๆๆๆๆ
ที่บ้านมีสองหนุ่มไม่ฟุ้งฟิ้งเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 30-07-2018 22:00:12

น้องหนูได้ชื่อมีที่มาที่ไปกินใจจริง ๆ ชอบอ่ะ  :mew1:  รู้สึกใจหายใจคว่ำมากตอนอยู่ในห้องคลอด  :katai1: กลัวหมอแมนจะอาการหนัก แต่ผ่านนาทีนั้นมาได้อาจารย์หมอสุดยอดไปเลยค่ะ   o13  แถมยังเก็บมดลูกไว้ได้อีก น่าจะมีลุ้นน้องให้หนูพริมอีกหลายคน  :laugh:  มีเด็ก ๆ ไว้เป็นสีสันในบ้านแล้ว  คนป่วยคงมีกำลังใจมากขึ้นหลายเท่า  สู้ ๆ นะคะคุณปู่


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 30-07-2018 22:05:24

โง้ยยย อบอุ่นมากค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 31-07-2018 00:13:05

ตื่นเต้นกรี้ดดด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 31-07-2018 00:44:03

เล่นเอาใจหายใจคว่ำ โล่งอก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 31-07-2018 11:48:24

 :impress2: โล่งอกมากมาย ขอป่วนเลี้ยงน้องพริมกันก็พอ คุณแม่แมนแอบหวงพ่อเพลิงแล้วนี่ ภาวะหลังคลอด อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 31-07-2018 17:41:52

หลานมาแล้วคุณปูต้องหายเร็วแน่เลย :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 01-08-2018 01:55:21

ลุ้นมากน้ำตาจะไหล ได้เจอกันสักทีนะหนูพริม :pig2: :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 01-08-2018 15:54:24

สงสารเพลิง​ไหนจะพ่อ​ ไหนจะเมีย
แต่ในที่สุดปู่กะหลานได้เจอกันแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 01-08-2018 16:33:30

มารอน้องพริม แม่แมน พ่อเพลิงค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 02-08-2018 14:33:02

ดีใจจริงได้เจอหนูพริมแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 02-08-2018 15:24:08

หนูพริมหลานป้าาาาาาาาาาาา  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 02-08-2018 16:39:20

พาหนูพริมมาหน่อยค่ะ ป้าคิดถึงค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: Parn.xoxoo ที่ 03-08-2018 17:32:45

คิดถึงหนูพริม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท38 29/7/61 p72
เริ่มหัวข้อโดย: ฟาร์มไก่ ที่ 06-08-2018 00:25:22

 :really2: :z3: :z3:

ชั้นรอเทออยู่นะ หนูพริม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท3/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 06-08-2018 01:40:18

Internal Love

ตอนที่ 39

Roses are red, violets are blue.

Sugar is sweet, and so are you.



 

 

 

 

 

 

 

            “โอ๋ๆ ไม่ร้องสิคะลูก  ร้องอะไรกันล่ะนมก็กินแล้ว  อึก็อึแล้ว  หนูร้องอะไรคะคนเก่ง  หงุดหงิดหรอคะ”  ภาพผู้ชายร่างสูงใหญ่อุ้มลูกสาวตัวจ้อยเอาไว้ในวงแขนพาอุ้มเดินรอบบ้านพลางพูดเสียงอ่อนเสียงหวานนั้นเป็นภาพที่น่าเอ็นดูและน่าอัศจรรย์ใจในเวลาเดียวกัน  เมืองแมนยังจำเหตุการณ์ที่ได้เจอเพลิงกัลป์เมื่อหลายเดือนก่อนได้แม่นยำ  ถ้าตอนนั้นมีใครมาบอกว่าอีกฝ่ายจะกลายมาเป็นพ่อของลูกสาวที่น่ารัก  เมืองแมนคงหัวเราะฟันแทบหัก

            “อุแว้  แว้ๆ”  เด็กทารกร้องไห้จ้า  ไม่มีทีท่าว่าจะสงบลง

            “เอามานอนลงเปลดีกว่า”  คนเป็นแม่พูด  ลุกขึ้นไปจัดที่นอนในเปลเด็กให้เรียบตึงและสะอาด  “มานอนนี่มา”

            “ไม่เป็นไร  เดี๋ยวก็หลับแล้ว  โอ๋...โยกเยกเอย  น้ำท่วมเมฆ  กระต่ายลอยคอ  หมาหางงอ  กอดคอโยกเยก...”  เพลิงกัลป์โยกตัวไปด้วยเบาๆ  ดูเหมือนว่าจะเริ่มได้ผล  เด็กน้อยในอ้อมแขนชักจะตาปรือลง  อ้าปากหาว  “โยกเยกเอย   น้ำท่วมเมฆ  กระต่ายลอยคอ...”  เสียงห้าวๆร้องต่อเนื่องอีกหลายรอบจนกระทั่งลูกสาวหลับสนิทก็พามานอนที่เปล

            “หลับปุ๋ยเลย”  คนเป็นพ่อพึมพำอย่างภูมิใจ  “เพลงของแม่ได้ผลจริงๆ”

            “ไปแอบฝึกมาตอนไหน”  เมืองแมนถาม

            “ครูพักลักจำ  แอบจำมาตอนแม่อุ้มน้องพริมเดินเล่นในสวน”   เพลิงกัลป์ตอบยิ้มๆ  บิดตัวไล่ความเมื่อยขบจากการอุ้มลูกเป็นเวลานาน  “แมนอาบน้ำหรือยัง”

            “อาบแล้ว”  เมืองแมนตอบ  เขาอาศัยช่วงที่เพลิงกัลป์อุ้มลูกรีบเข้าไปทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย  นี่ขนาดว่ามีย่ายายกับคนในบ้านช่วยเลี้ยงหนูพริมแล้วชายหนุ่มก็ยังรู้สึกเหนื่อยมากอยู่ดีเพราะต้องคอยปั้มนมให้ลูกเก็บเอาไว้อีกด้วย  ตอนนี้น้ำนมของเขาเริ่มน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดจนเมืองแมนเริ่มรู้สึกกังวล  เขาโทรไปปรึกษาหมอชาลีเรื่องนี้  หมอบอกว่าน่าจะเป็นเพราะเขาพ้นสภาวะตั้งครรภ์และไม่ได้ฉีดฮอร์โมนกระตุ้นอีกก็เลยทำให้ฮอร์โมนในร่างกายลดลงอย่างรวดเร็วกลับเข้าสู่ระดับปกติเหมือนผู้ชายทั่วไป

            เมืองแมนอยากฉีดฮอร์โมนอีกแต่หมอชาลีห้ามเอาไว้  เกรงว่าจะไปกระตุ้นร่างกายมากเกินไป  ไม่รู้ว่าจะส่งผลกระทบต่อผนังมดลูกและรังไข่ที่เหลืออีกข้างหรือเปล่า  เพลิงกัลป์ก็เห็นด้วยว่าถ้านมแม่ไม่พอก็เปลี่ยนเป็นนมผสมเอาก็ได้  ไม่อยากให้เมืองแมนเครียดเรื่องนี้

            แต่เขาก็เครียดอยู่ดี...เมืองแมนถอนหายใจยาว

            เวลาลูกดูดนมเขารู้ดีว่าลูกกินไม่อิ่ม  ดูดได้แป๊บเดียวก็หมดแล้ว  ขนาดยอมกินหัวปลีเช้ากลางวันเย็นก็ยังไม่ค่อยไหล  ใช้เครื่องปั้มปั้มช่วยก็ออกน้อยจนท้อใจ  เครื่องดูดหน้าอกของเขาจนปวดไปหมด

            “ทำอะไรอยู่แมน  ปั้มนมอีกหรือ...บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไรหรอก  ลูกเรากินนมผสมก็ได้”  เพลิงกัลป์กลับออกมาจากห้องน้ำ   เห็นเขากำลังปั้มนมอยู่บนเตียงก็ทักพลางแต่งตัวไปด้วย

            “นมแม่ดีที่สุด”  เมืองแมนพึมพำตามที่อาจารย์วอร์ดเด็กได้พร่ำสอนเอาไว้  “ปั้มบ่อยๆมันจะได้ออกมา”  เขาก้มลงดูเต้านมของตัวเองอย่างมีหวัง

            “แล้วก็มาบ่นปวดอีก  เตือนก็ไม่เชื่อ”  เพลิงกัลป์ว่า  แต่งตัวเสร็จก็แวะไปดูสาวน้อยที่นอนหลับเงียบอยู่  “หนูพริมหลับดีจัง  น่ารัก”  เขาเอานิ้วเขี่ยแก้มยุ้ยๆนั้นเล่นนิดนึง  ตบก้นกลมๆอีกสองแปะจากนั้นจึงค่อยกลับมาล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆคนรัก

            เมืองแมนถอนหายใจอีกรอบ  เริ่มถอดใจกับการปั้มนมครั้งนี้เลยถอดเครื่องออกเก็บเข้าที่  จะหันไปบ่นกับคนรักก็พบว่าฝ่ายนั้นนอนหลับคร่อกไปแล้วด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการทำงานมาทั้งวัน

            เสียงกรนของเพลิงกัลป์ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอแสดงว่ากำลังหลับสนิท  เมืองแมนนอนลืมตาโพลงมองเพดานห้องอยู่คนเดียวในห้องนอนที่เปิดโคมไฟหัวเตียงเอาไว้มืดสลัว  ครุ่นคิดเรื่องนู้นไปเรื่องนี้ไม่มีที่สิ้นสุด  หลังจากคลอดน้องพริมแล้วเขาพบว่าตัวเองกลายเป็นคนคิดมาก  จากเดิมก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว  แต่ตอนนี้เหมือนตัวเขาเองก็หยุดยั้งความคิดไม่ได้

            มันเริ่มจากเรื่องเล็กๆอย่างการผลัดกันตื่นตอนกลางคืนมาให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมให้หนูพริม  ถึงแม้ว่าตอนกลางวันย่ากับยายจะช่วยกันอุ้มช่วยกันเลี้ยงเพื่อให้เมืองแมนได้นอนพัก  แต่ตอนกลางคืนก็เป็นหน้าที่ของเขาอยู่ดี   เพลิงกัลป์ทำได้ในช่วงแรกทว่าพอชายหนุ่มต้องกลับไปทำงานที่โรงพยาบาลด้วยก็กลายเป็นว่ามีแค่เขาคนเดียวที่ต้องตื่นมาดูลูก  คุณเพตราเคยเสนอให้คนในบ้านมาช่วยเลี้ยงตอนกลางคืนแล้วแต่เมืองแมนก็ยังกังวลใจ  ต้องตื่นขึ้นมาดูอีกที  เลยกลายเป็นว่าคนช่วยเลี้ยงเลยไม่มีประโยชน์เท่าไหร่

            พอนอนไม่พอเข้าเมืองแมนก็เริ่มหงุดหงิดง่าย  รู้สึกทุกอย่างขวางหูขวางตาไปหมด  ใครทำอะไรก็ไม่ถูกใจ  กินอะไรก็ไม่อร่อยเหมือนเดิมราวกับต่อมรับรสที่ลิ้นมันเสีย  เขากินได้น้อยมาก  ไม่มีความอยากอาหารแต่ก็พยายามกินเข้าไปเพราะอยากให้น้ำนมมีสารอาหารที่เพียงพอ

            และตอนนี้น้ำนมก็ทำท่าจะหมดเสียแล้ว

            จะทำยังไงดี  เขาอยากให้ลูกได้กินนมแม่นานๆ  อย่างน้อยสักหกเดือนก็ยังดี  นี่ยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ  ลูกของเขาจะต้องกินนมผสมเสียแล้วเหรอ  แล้วแบบนี้หนูพริมจะป่วยง่ายไหม  จะมีภูมิต้านทานพอหรือเปล่า  ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด  นมผสมมันสู้นมแม่ไม่ได้ไม่ใช่หรือ  อีกหน่อยหนูพริมก็จะท้องผูกถ่ายยากหรือไม่โชคร้ายเกิดแพ้นมวัวขึ้นมาท้องเสียไม่หายจนลำไส้อักเสบ  แล้วเขาจะทำยังไง...

            คิดไปคิดมาน้ำตาก็ไหลออกมาเสียเฉยๆ  เมืองแมนยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ไม่ให้ดังไปถึงหูของคนรักที่นอนอยู่ข้างๆ  เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงต้องร้องไห้  เหมือนมันนึกจะไหลก็ไหล  รู้สึกวูบๆโหวงๆข้างในอกราวกับมีหลุมดำขนาดใหญ่อยู่ตรงนั้น  มันดูดกลืนความสุขที่เขาเคยคาดว่าจะมีหลังจากคลอดลูกไปหมด

            จะกลับไปทำงานเหมือนเดิมก็ไม่ได้  มองไปข้างหน้าก็ยังไม่เห็นหนทางที่จะกลับไปเรียนต่อเฉพาะทาง  ชีวิตเขาจะจบลงด้วยการเป็นพ่อบ้านอยู่ดูแลลูกไปตลอดชีวิตอย่างนั้นหรือ   

            เสียงลูกร้องอีกแล้ว  เมืองแมนยกชายเสื้อขึ้นซับน้ำตา  ลุกขึ้นเดินไปหาลูกน้อยที่กำลังร้องไห้จ้า  แกะดูผ้าอ้อมเป็นอันดับแรก  นั่นไง..ฉี่อีกแล้ว  เขาลงมือเช็ดทำความสะอาดและเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ใหม่  ลูกยังร้องไม่หยุด  เมืองแมนอุ้มหนูพริมขึ้นมาอุ้มเข้าเต้า  เด็กน้อยดูดอย่างเอาเป็นเอาตายแล้วก็ร้องไห้อีกเพราะไม่อิ่ม  ชายหนุ่มให้ดูดนมที่ปั้มเก็บไว้จนหมด  ลูกน้อยก็ยังร้องไห้จ้า

            “ยังไม่อิ่มอีกหรอลูก  เป็นคนหรือเป็นหมูกันแน่ฮึ”  เขาชงนมผงมาให้ลูกดูดจนเธอพอใจนั่นแหละถึงได้ยอมนอนได้  เมืองแมนอุ้มลูกพาเรอระหว่างนี้เพลิงกัลป์หลับเป็นตายไม่ได้ตื่นขึ้นมาช่วยเขาเลยแม้แต่น้อย             

            ใช่สิ...อีกฝ่ายคงจะถือว่าตัวเองทำงานหาเงินนอกบ้านแล้วกระมัง  เรื่องเลี้ยงเด็กมันก็ต้องเป็นหน้าที่เขาอยู่แล้ว  เมืองแมนวางลูกใส่เปลเหมือนเดิม  พอวางปุ๊บหนูพริมก็ร้องงอแงขึ้นมาอีก  เสียงเด็กร้องทำให้เมืองแมนปวดหัวตุบๆ  ชายหนุ่มนั่งไกวเปลพร้อมกับร้องเพลงกล่อมลูกอยู่ค่อนคืนกว่ายัยหนูจะหลับ

            ลูกหลับส่วนเขานอนไม่หลับเลยทั้งคืน

            ..................................................................

            “คืนนี้เพลิงกลับดึกหน่อยนะครับแม่  ที่โรงพยาบาลมีงานเลี้ยงต้อนรับรองผอ.คนใหม่เพิ่งย้ายมา”  เพลิงกัลป์พูดยิ้มๆ  หันไปมองเมืองแมน  “อยากไปร่วมงานด้วยหรือเปล่า  น่าสนุกนะ”

            เมืองแมนเม้มปาก  ส่ายหน้า

            “ไปเถอะ  เดี๋ยวอยู่กับลูก”  เขาตอบเรียบๆ

            “โอเค  งั้นผมไปก่อนนะ”  เพลิงกัลป์เดินลงบันไดบ้านไปแล้ว  เมืองแมนมองตามแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่  ไม่รู้เลยว่ากำลังตกอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสองคน

            “แมนกินเยอะๆหน่อยสิ  พักนี้แมนซูบไปนะลูก  หรือว่าอาหารเหนือจะไม่ถูกปาก”  คุณเพตราพูดขึ้น  มองเขาอย่างเป็นห่วง  “ว่างๆก็ออกไปเที่ยวเล่นบ้างก็ได้  ทิ้งหนูพริมไว้กับย่ากับยายนี่แหละ  คนเต็มบ้านไม่ต้องห่วงหรอก”

            “ผมไม่ค่อยอยากไปไหนครับ”  พูดให้ถูกคือเขาไม่อยากเจอหน้าใครมากกว่า  แค่นี้บรรดาแขกที่มาเยี่ยมเยียน ‘พ่อเลี้ยงไกรสร’  ก็ต่างซุบซิบกันให้วุ่นแล้วว่าหนุ่มน้อยหน้าละอ่อนที่มาอยู่ร่วมเรือนพ่อเลี้ยงนั้นเป็นใคร  และเด็กทารกที่หน้าเหมือนพ่อหนุ่มแปลกหน้าอย่างกับแกะก็ด้วย

            คุณเพตราแนะนำเขากับแขกเหล่านั้นว่าเป็น ‘ลูกชาย’ อีกคน  ส่วนเด็กน้อยก็เป็นหลานสาวของเธอ  กระนั้นข่าวลือก็ยังไม่หยุด  มีตั้งแต่คนคิดว่าเขาเป็นลูกที่ไม่เปิดเผยของพ่อเลี้ยงกับเมียเก็บ  หรือว่าลูกน้อยเป็นลูกของเพลิงกัลป์ที่เที่ยวไปไข่ทิ้งเอาไว้  ฯลฯ  ฟังแล้วปวดหัว  ครั้นจะบอกความจริงก็คงไม่มีใครเชื่อว่าหนูน้อยเป็นลูกแท้ๆของเขากับเพลิงกัลป์ที่เขาอุ้มท้องและคลอดมาเอง

            เพลิงกัลป์เคยบอกว่าจะพาเขาไปเปิดตัวกับเพื่อนๆ แต่ล่วงมาเกือบสามอาทิตย์ที่อยู่ที่นี่แล้วก็ยังไม่เห็นพาไปไหนเสียที  ชายหนุ่มเอาแต่ทำงานกลับมาก็เล่นกับลูก  พูดคุยกันนิดหน่อยแล้วเข้านอน  วนลูปไปแบบนี้

            “เดี๋ยวผมเข้าไปดูคุณลุงก่อนนะครับ”  เมืองแมนทานข้าวเสร็จก็ลุกเข้าไปในห้องนอนของคุณไกรสร  เห็นฝ่ายนั้นกำลังทำกายบริหารช้าๆ อยู่บนเตียง

            “คุณลุงทานข้าวหรือยังครับ”

            “อ้าวแมน  เข้ามาสิ  ฉันกำลังฝึกท่าใหม่อยู่  เมื่อวานคุณนกเขามาสอนให้ก็ดีเหมือนกัน”  คนพูดค่อยๆหันตัวยกขาขึ้นช้าๆ  เมืองแมนขยับเข้าไปช่วยเหลือ  เขารับหน้าที่ช่วยทำกายภาพคุณไกรสรมาได้พักใหญ่  จะว่าไปตอนนี้อาการของอีกฝ่ายก็ดีขึ้นมาก  อาจเป็นเพราะมีกำลังใจดีด้วยกระมัง   

            “หนูพริมอยู่ไหนแล้ว  หรือว่าหลับอยู่  ถ้าหลับไม่ต้องปลุกหรอกนะ”  พอทำกายภาพเสร็จคุณปู่ก็จะถามหาหลานคนโปรดทันที

            “นอนอยู่ครับ เพิ่งกินนมไป  รอสักพักเดี๋ยวตื่นจะพาเข้ามาครับ”

            “อืม...หลานยังเลี้ยงง่ายอยู่ไหมเมืองแมน”

            “ก็โอเคอยู่ครับ  ไม่ได้กวนอะไรมาก”  เมืองแมนตอบเรียบๆ

            “พักผ่อนบ้างนะ  อยากกินอะไรเป็นพิเศษก็บอกแม่เขา  ไม่ต้องเกรงใจ  คิดเสียว่าเป็นบ้านตัวเอง”  คุณไกรสรพูด  มองหน้าเขาแล้วยิ้ม  “ไม่ใช่ลูกโตเอาๆ แม่ตัวหดเหลือนิดเดียวไม่ได้นา”

            “ครับคุณลุง”

            “แล้วเพลิงไปไหน”

            “ไปทำงานครับ”

            “แมนอยากกลับไปทำงานหรือเปล่า?”  ผู้สูงวัยกว่าถามขึ้น  “ถ้าอยากก็บอกนะ  ที่บ้านมีคนช่วยเลี้ยงหนูพริมเยอะแยะ  ไม่เป็นไรหรอก”

            “ผม...คิดว่าจะเลี้ยงลูกก่อนครับ”  เมืองแมนพูดแล้วก้มหน้าลง

            “มีเรื่องอะไรไม่สบายใจอยากเล่าให้พ่อฟังไหม”  คุณไกรสรมองอย่างปรานี

            คำว่า พ่อ ที่หลุดออกมาจากปากอีกฝ่ายทำให้เมืองแมนรู้สึกตื้อๆขึ้นมาในอก  นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ยินใครเรียกแทนตัวเองว่าพ่อกับเขา  นับตั้งแต่วันที่เสียพ่อไป

            “แมน...แมนบอกไม่ถูก”  เมืองแมนขอบตาร้อนผ่าว  พยายามฝืนกลั้นเอาไว้  อีกฝ่ายเอื้อมมือมาวางบนศีรษะของเขาเบาๆ

            “เรามันขี้อดทนเกินไป  เขาว่าคนอดทนเกินไปก็ไม่ดี  อย่างพ่อก็เกือบตายเพราะอดทนเกินไปเหมือนกัน  พ่อลื่นล้มวันนั้นแล้วก็ปวดหัว  ปวดหัวแทบตายเหมือนหัวจะระเบิด  แต่ก็อดทนเอาไว้ไม่บอกแม่เขา  คิดว่าเราไม่น่าจะเป็นอะไร  แล้วเป็นไงล่ะ...”   คุณไกรสรหัวเราะเบาๆ  “เรามีอะไรก็ต้องบอกต้องเล่า  อย่าไปเก็บเอาไว้คนเดียวนะ  พ่อดูออกว่าแมนเป็นคนช่างคิด  คนละแบบกับไอ้เพลิง  ไอ้นั่นมันเป็นพวกไม่คิดอะไรเลย  เดินหน้าลุยอย่างเดียว”   

            “หึๆ”  เมืองแมนยิ้มออกมานิดหนึ่ง

            “มีอะไรก็ลองคุยกัน  เลี้ยงลูกมันเหนื่อยอยู่แล้วพ่อรู้  พ่อก็เคยผ่านมาก่อน  ตอนนั้นแทบบ้าเลย  แม่เขาก็ลูกอ่อนแต่พ่อต้องเข้าไปคุมเขาตัดไม้ข้างใน  ไปกันทีเป็นอาทิตย์ๆ  ทางนี้ก็อยู่คนเดียวสมัยนั้นคนยังไม่เยอะอย่างนี้   เปลี่ยวๆกลางป่ากลางเขา  แม่เขาร้องไห้ทุกวัน  พ่อก็เป็นห่วง”

            “จริงเหรอครับ”

            “จริงสิ  ลองไปถามแม่เขาดู  พ่อออกจากป่าทีนี่แทบจะวิ่งเข้ามากอด”  คุณไกรสรหัวเราะเมื่อนึกถึงความหลัง  “เพลิงมันเก่งกว่าพ่อเยอะ  พ่อเปลี่ยนผ้าอ้อมกับเค้าไม่เป็นหรอก  ได้แต่ตื่นมาเป็นกำลังใจ”

            “ผมก็อยากให้เพลิงตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนกันบ้างตอนดึกๆ  แต่ก็รู้แหละว่าเขาทำงานมาเหนื่อย”  เมืองแมนพึมพำ  “จะปลุกเขาก็เกรงใจ”

            “ไฮ้...จะมาเกรงจงเกรงใจอะไรล่ะ  มีอะไรก็ต้องบอกเขา  อย่าเก็บเอาไว้”

            “มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอกครับ”  เมืองแมนรีบปฏิเสธเมื่อรู้ตัว  “ปกติผมอยู่เวรก็ไม่ได้นอนอยู่แล้ว”

            “แล้วแมนอยู่เวรติดกันทีล่ะกี่เดือนล่ะ”  คุณไกรสรถามหน้าตาเฉย  เมืองแมนย่นหัวคิ้ว

            “เขาห้ามอยู่เวรติดกันเกินสองคืนครับ  มากสุดสามคืน  อยู่ทั้งเดือนนี่ไม่มี...”  เมืองแมนเพิ่งนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อ  เขาหัวเราะออกมาเบาๆ  “ผมเข้าใจครับ”

            “อย่าอดทนมากเกินไป  มีอะไรก็อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว  เก็บเข้าไปมากๆเดี๋ยวอีกหน่อยมันก็จะแตะโพละออกมา  ทีนี้ยิ่งแย่ไปกันใหญ่”

            “ครับคุณลุง”  เมืองแมนยกมือขึ้นไหว้

            “เอ  นี่ก็พอกัน  สอนแล้วไม่จำ  บอกให้เรียกพ่อไง”

            “ครับคุณพ่อ”  เมืองแมนยิ้มออกมาได้เป็นครั้งแรกในรอบอาทิตย์

            เขากลับออกมาจากห้อง   หนูพริมตื่นพอดีก็เลยพาอุ้มเข้าไปหาคุณปู่  นั่งเล่นอยุ่ครู่หนึ่งก็ลุกออกมาจากห้อง ปล่อยให้ปู่หลานอยู่ด้วยกันสองคน  ได้ยินเสียงคุณไกรสรคุยกับหลานอยู่กระหนุงหระหนิง  สักพักคุณเพตราก็เข้าไปร่วมวงด้วยอีกคน

            เมืองแมนมาช่วยมารดาทำอาหารในครัว  เขาอยากจะพัฒนาฝีมือทำอาหารของตัวเองมากกว่านี้  อย่างน้อยกินแล้วไม่ท้องเสียก็ถือว่าโอเคใช้ได้  เหลือบมองมารดาก็เห็นอีกฝ่ายดูมีความสุขมากกับการเก็บเอาพืชผักสวนครัวรอบบ้านมาทำกับข้าว  ดัดแปลงเมนูใหม่ๆอย่างสนุกสนาน 

            “วันนี้ทำขนมจีนน้ำเงี้ยวนะแมน  เราชอบกินไม่ใช่เหรอ”

            “ครับแม่”  เมืองแมนรับ

            “ทำไมลูกแม่หงอยจัง  นี่ถ้าแม่กลับกรุงเทพฯไปแล้วจะร้องไห้โยเยแข่งกับหนูพริมหรือเปล่า”  คุณจุไรพูดยิ้มๆ  หยิบเครื่องแกงมาโขลก

            “แม่จะกลับแล้วหรอครับ”

            “อืม...มาหลายอาทิตย์แล้วคิดถึงบ้าน   เป็นห่วงยัยเมย์ด้วย ไปอยู่กับเพื่อนไม่รู้เป็นไงบ้างป่านนี้”  เธอพูดเรียบๆ  “แมนอยู่ทางนี้ก็เข้าที่เข้าทางแล้ว  คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ”

            “แล้วหนูพริมล่ะครับ  แม่จะทิ้งหนูพริมไปแล้วหรอ”  แมนเอาลูกขึ้นมาอ้าง

            “ไว้แม่จะแวะเวียนขึ้นมาบ่อยๆ  แมนเองถ้าเหงาก็ลงไปหาแม่นะลูก  เดี๋ยวนี้กรุงเทพฯเชียงใหม่ไม่ไกลเลย”  เธอพูดยิ้มๆ  “แม่มาเห็นบ้านช่องห้องหอของพ่อเพลิงแม่ก็ดีใจแล้ว  เอาไว้ตอนงานแต่งลูกเดือนหน้าแม่ค่อยมาอีกที”

            “เดือนหน้าเลยเหรอครับ”

            “โตแล้วทำตัวเป็นลูกแหง่ไปได้   จนมีลูกแล้วด้วย  ไม่งอแงนะแมน”  มารดารีบดักคอเอาไว้  “ไม่งั้นอายหนูพริมเอานะ”

            เมืองแมนหน้างอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก 

            อาหารเย็นมื้อนั้นผ่านไปแบบไม่รู้รสอีกตามเคย  เมืองแมนขอตัวกลับมาหาลูกในห้อง  หนูพริมตื่นแล้วกำลังขยับแขนขยับขาเล่นอย่างเพลิดเพลิน  พอแมนอุ้มเข้าเต้าปากเล็กๆสีแดงสดก็เริ่มดูดอย่างขะมักเขม้น  ตากลมแป๋วมองตรงมาที่เขา  เมืองแมนมองเห็นเงาของตัวเองในแก้วตาดำขลับคู่นั้น

            ร่างเล็กจ้อยในวงแขนขยับตัวดิ้นเมื่อรู้สึกว่าน้ำนมไหลไม่ทันใจ  สุดท้ายหนูพริมก็ละริมฝีปากออกแล้วร้องไห้ออกมา  เมืองแมนถอนหายใจเฮือก  หยิบขวดนมที่เตรียมเอาไว้ใส่ปากลูกสาว

            เห็นทีเขาคงต้องยอมตัดใจเรื่องน้ำนมแม่กระมัง  ชายหนุ่มคิด  รอจนลูกสาวกินอิ่มเรอออกมาดังเอิ้กก็อุ้มพาไปนอน  เหลือบมองนาฬิกาเห็นว่าล่วงเลยไปเกือบสี่ทุ่มแล้ว  เพลิงกัลป์ยังไม่กลับอีกหรือ

            หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมกดโทรออกแต่ก็เปลี่ยนใจ  เขาไม่อยากเป็นแฟนประเภทโทรจิกโทรตามตลอดอย่างใครๆ  เอาน่า...เพลิงก็บอกเองว่ามีงานเลี้ยง  ก็คงต้องอยู่สังสรรค์บ้างนานทีๆ  ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายจะกลับดึกทุกวันเสียหน่อย ....ปลอบใจตัวเองได้แล้วก็หันไปหาหนังสือมาอ่านเล่นเพลินๆ

            รู้ตัวอีกทีเวลาก็ผ่านไปจนเกือบเที่ยงคืน  เมืองแมนวางหนังสือลงอย่างหมดความอดทน  เขาอ่านไม่รู้เรื่องเลยสักบรรทัดเดียว  เอาแต่คอยเงี่ยหูฟังเสียงรถหน้าบ้านอยู่นั่นเอง  ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินกลับไปกลับมาในห้องนอน  ใจหนึ่งก็อยากโทรไปถามดู  เป็นห่วงว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า  อีกใจก็ไม่อยากโทรไปรบกวน  เดี๋ยวอีกฝ่ายก็คงกลับมาเอง

            เอาไงดี...ระหว่างครุ่นคิดก็จิ้มเข้าเฟสบุ๊คตามความเคยชิน  ภาพแรก News feed ทำเอาเมืองแมนต้องคว้าแว่นมาสวมดูอีกรอบ  ภาพนั้นถ่ายในร้านอาหารที่ตกแต่งหรูหรา  ร่างสูงใหญ่ของคนรักยืนโดดเด่นอยู่ท่ามกลางชายหญิงหน้าตาดีทั้งกลุ่ม  เดาเอาว่าคงเป็นเพื่อนๆของเจ้าตัว  ทุกคนยิ้มกว้างในมือถือแก้วเครื่องดื่มเอาไว้ไม่เว้นแม้แต่ในมือของเพลิงกัลป์

            แต่ที่ร้ายที่สุดก็คือฝ่ายนั้นกำลังยืนโอบเอวผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้  เธอสวยสะดุดตาทีเดียวแถมยังใส่ชุดเว้าหน้าเว้าหลังโชว์สัดส่วนเร้าใจชนิดที่ใครๆก็ต้องเหลียวหลัง

            “...เบื่อแล้วเป็นเสือ  อยากเป็นเหยื่อให้เธอขย้ำ...”  เมืองแมนอ่านแคปชั่นที่เพลิงกัลป์โพสต์แล้วก็เบิกตาโพลงใจเต้นแรงมือสั่นแบบควบคุมไม่อยู่  ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนก้าวยาวๆไปที่ตู้เสื้อผ้า  เปลี่ยนเสื้อนอนกางเกงบอลออกเป็นเสื้อแขนยาวเตรียมออกไปข้างนอก  คว้ากุญแจรถได้ก็เดินฉับๆไปที่หน้าประตูห้อง

            “อุแว้  อุแว้  แง้”   เสียงลูกสาวร้องขึ้นพอดี  ไม่รู้ตกใจเสียงเปิดประตูหรือว่าอะไร  เมืองแมนยืนนิ่งขึงอยู่ที่หน้าประตู  มือกำลูกบิดเอาไว้แน่น   “อุแว้  อุแว้”  หนูพริมยังร้องไม่เลิก

            ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก  ดึงประตูปิดแล้วเดินมาอุ้มลูกสาวขึ้นอก  ขอบตาร้อนผ่าวเม้มปากแน่น  กลั้นใจเปิดเสื้อออกให้ลูกสาวกินนม  ฝืนกลั้นได้ไม่เท่าไหร่น้ำตาก็ไหลพรากออกมาเป็นสาย  เมืองแมนสะอื้นฮักยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาแรงๆ

            จะร้องไห้แข่งกับลูกหรือไง  เลิกร้องได้แล้ว...ชายหนุ่มนึกโกรธตัวเอง  กระนั้นน้ำตาก็ดูท่าจะไม่หยุดไหลง่ายๆ  จนลูกสาวเลิกร้องแล้ว  คนเป็นแม่ก็ยังเช็ดน้ำตาไม่เลิก  ...เป็นอะไรนักหนาเนี่ยแมน   ลูกยังเก่งกว่าเลย  จะร้องให้น้ำตาท่วมห้องเลยมั้ย   ร้องไปก็ใช่ว่าฝ่ายนั้นจะรู้เรื่องด้วยนี่  ฮือ...ป่านนี้คงมีความสุขกับผู้หญิงคนนั้นไปแล้วมั้ง  บ้านช่องก็ไม่ยอมกลับ  ทิ้งให้เราอยู่กับลูกคนเดียว

            ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ  เมืองแมนกอดลูกสาวเอนตัวลงนอนบนเตียง  ร้องไห้จนเหนื่อยก็ผล็อยหลับไปเองเพราะความเพลีย  มารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็พบว่าสามีกลับมาแล้ว  ร่างสูงใหญ่นอนเหยียดยาวอยู่ข้างตัว  ส่วนหนูพริมก็นอนอยู่ในเปลเรียบร้อย  เมืองแมนอยากจะปลุกคนหลับขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่องเสียเดี๋ยวนั้นแต่พอเห็นนาฬิกาบอกเวลาตีสี่กว่าก็เปลี่ยนใจ  เดี๋ยวฝ่ายนั้นนอนไม่พอก็ทำงานไม่ไหวอีก

            ตาค้างจนถึงเช้า  เมืองแมนลุกขึ้นมาเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกตอนที่นาฬิกาปลุกของเพลิงกัลป์ดังขึ้น  ฝ่ายนั้นลืมตาตื่นขึ้นมาเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกอย่างงัวเงีย

            “ตื่นแล้วเหรอ”  เสียงห้าวๆถามขึ้น

            “อืม...เมื่อคืนกลับกี่โมง”  เมืองแมนถามแบบไม่มองหน้า

            “เกือบตีหนึ่ง  จบงานเลี้ยงต้อนรับแล้วก็ไปเจอกับเพื่อนต่อเลยนั่งคุยกันนิดหน่อย”

            “เห็นแล้ว...ที่อัพลงเฟสใช่มั้ย” 

            “อ๋อ”  เพลิงกัลป์ชะงักไปนิดหนึ่ง  ดูเป็นพิรุธเหลือเกินในสายตาคนที่จับสังเกตอยู่   “อืม  นานๆรวมตัวกันครบก็เลยอัพรูปเสียหน่อย ไม่มีไรนี่”

            “ผู้หญิงคนนั้นสวยดีนะ”  เมืองแมนพูดต่อลอยๆ  หยิบกองผ้าอ้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำ         

            “ผู้หญิงคนไหนหรอ”  อีกฝ่ายถามกลับมา  พอได้ยินแบบนี้เข้าเมืองแมนก็โกรธจี้ดขึ้นมาทันที

            “ก็คนที่ถ่ายคู่ด้วยไง”

            “ก็ไม่มีอะไร  เพื่อนกันทั้งนั้นแหละ  ทำไม?  หึงเหรอ”  เพลิงกัลป์ถามแกมหัวเราะเหมือนเห็นเป็นเรื่องขัน  แต่เมืองแมนหน้ามืดเสียแล้ว  ร่างเล็กก้มลงอุ้มลูกในเปลแล้วก้าวฉับๆออกไปจากห้อง  “แมนเดี๋ยวก่อนสิ   กลับมาคุยกันก่อน  คนที่ถ่ายด้วยเมื่อคืนเขาไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย  เขาแปลงเพศมา  เป็นเพื่อนเก่าของกูเอง”  เพลิงเดินลงบันไดตามหลังมาด้วย  “ไม่มีอะไรเลย”

            เมืองแมนหยุดกึก  กอดลูกเอาไว้แนบอก  หันขวับไปถามเสียงห้วน

            “แล้วทำไมต้องโอบเอวกันด้วย” 

            “เอ้า...ก็ถ่ายรูปกันเฉยๆ  จะให้ยืนตัวตรงเหมือนเคารพธงชาติหรือไง”  เพลิงกัลป์ย้อนกลับมา  คนฟังสะบัดหน้าพรืดก้าวฉับๆเข้าไปในครัว   “ไม่เอาน่าแมน  นี่มันไร้สาระ..”

            “ไร้สาระ?  ใช่สิ  กูมันไร้สาระเองแหละ  เรื่องไม่เป็นเรื่องก็เอามาคิดอยู่ได้เป็นบ้าเป็นหลัง  เห็นแฟนตัวเองถ่ายรูปโอบเอวคนอื่นแค่นี้ก็คิดมาก  พอใจหรือยัง”  เมืองแมนกระแทกเสียงน้ำตาคลอ   “จะคิดมากทำไมอยู่บ้านเลี้ยงลูกไปก็พอแล้ว  วันๆให้นมอาบน้ำกินข้าวเปลี่ยนผ้าอ้อม  ก็ทำไปสิเป็นหน้าที่ก็ถูกแล้วนี่”

            “แมน?”

            “กูก็มีค่าแค่นี้แหละ  คลอดลูกออกมาแล้วก็เลี้ยงเอา  อยู่เลี้ยงลูกไปจนตาย”  พูดจบเมืองแมนก็อุ้มลูกสาวที่เริ่มร้องไห้เดินกลับขึ้นไปบนห้องนอน 

            เพลิงกัลป์มองตามหลังไปอย่างตกใจแกมเคร่งเครียด  คำพูดของเมืองแมนเมื่อครู่ดูวกวนไม่เชื่อมโยงกันก็จริงแต่อารมณ์ที่สื่อออกมาทางสีหน้าแววตานั้นเต็มเปี่ยม  ใบหน้าเล็กรูปหัวใจคล้ำเครียดใต้ตาช้ำจากการร้องไห้และอดนอน  ร่างผอมบางใต้เสื้อตัวโคร่งดูซูบกว่าปกติ

           

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 06-08-2018 01:41:26

           ชายหนุ่มเดินเข้าไปหามารดาที่หลังบ้าน  ถามอยู่ครู่หนึ่งก็ได้ความว่าคนรักแทบไม่กินไม่นอนเลยทีเดียวในช่วงที่เขาออกไปทำงานข้างนอกบ้าน

            “แม่ก็ว่าจะบอกเพลิงอยู่เหมือนกัน   หลังๆมานี้แมนดูเครียดๆแปลกๆ  โดยเฉพาะอาทิตย์นี้ข้าวปลาแทบไม่แตะเลยต้องให้คุณจุไรบังคับ  ล่าสุดที่แม่แอบเห็นมาคือยัยหนูพริมร้องจ้าอยู่แต่เขาก็ไม่หือไม่อือ  นอนมองเพดานเล่นซะอย่างนั้น  แม่ล่ะงงแต่ก็ไม่อยากเข้าไปพูดมาก  เดี๋ยวเขาหาว่ายุ่งเอา  ยิ่งเขาเป็นหมออยู่ด้วยคงมีวิธีเลี้ยงลูกของเขาล่ะมั้ง”

            “แมนร้องไห้บ่อยมั้ยครับ”

            “อืม...แม่ไม่เคยเห็นเขาร้องนะ  เขาจะร้องทำไมล่ะลูก  มาอยู่ที่บ้านนี้ออกจะสะดวกสบาย  อยากได้อะไรก็แค่บอกเดี๋ยวก็มีคนหามาให้  ลูกเต้าก็มีคนช่วยเลี้ยงช่วยอุ้มตลอด   สมัยแม่นะเหนื่อยยิ่งกว่านี้ตั้งหลายเท่า  วันก่อนก็เพิ่งเล่าให้เขาฟังไปว่าแม่น่ะเลี้ยงลูกคนเดียวเลยนะ  ไม่โชคดีอย่างเขาหรอก  แม่ยังอดทนมาได้เลย  นมผงสมัยนั้นก็แสนแพงดีที่แม่มีน้ำนมเยอะเลยไม่เดือดร้อน  นี่เขานมเริ่มหมดแม่ก็ชักกลุ้มๆ  ปรึกษาคุณจุไรอยู่ว่าจะทำยังไงดี  อย่างว่า....เขาก็เป็นผู้ชาย  จะให้มีน้ำนมเยอะแยะก็เป็นไปไม่ได้”  มารดาพูดมาอีกหลายประโยค

            เพลิงกัลป์ขอตัวกลับออกมา  เรียบเรียงเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกันก็พอจะเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนรักของเขา  คงต้องโทษตัวเองที่มัวแต่ใส่ใจลูกสาวมากไป  แถมยังเอาแต่คิดว่าอีกฝ่ายเป็นแพทย์ก็คงสามารถดูแลทั้งตัวเองและลูกได้ดีแน่ๆ  ลืมคิดไปว่าอีกฝ่ายก็เป็นเพียงแค่แม่ลูกอ่อนหลังคลอดธรรมดาเท่านั้น  ชะล่าใจจนกว่าจะรู้ตัวอีกฝ่ายก็เกิดอาการขึ้นแล้ว

            ชายหนุ่มจรดฝีเท้าขึ้นมายังชั้นบนบ้าน  ได้ยินเสียงลูกสาวยังร้องจ้าอยู่ในห้อง  เขาแอบแง้มประตูออกดูข้างใน  หนูพริมกำลังนอนร้องไห้อยู่ในเปล  ส่วนเมืองแมนกำลังนั่งไกวเปลให้ลูกสาวอยู่เงียบๆ  ไหล่ทั้งสองข้างงองุ้มเหมือนคนหมดแรง  นัยน์ตาเหม่อลอยทอดมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย

            เพลิงกัลป์ใจหายวาบ  ตอนเรียนเขาก็เคยเรียนอยู่เหมือนกันแต่ไม่นึกเลยจริงๆว่าจะมาเจอเข้ากับคนใกล้ชิด  ชายหนุ่มรีบโทรหาหมอชาลีนายแพทย์ประจำตัว  ฝ่ายนั้นหัวเราะเบาๆมาตามสาย

            “เอาแล้วไง  บอกแล้วก่อนกลับบ้านว่าให้ระวัง postpartum blue เป็นไงล่ะ  เมืองแมนเป็นคนที่สุ่มเสี่ยงจะเป็นอยู่แล้ว  เขาเป็นคนคิดมาก  เป็นผู้ชายที่ต้องทำหน้าที่แม่ก็ยิ่งเครียดแล้ว  ยังเป็นแพทย์ที่รู้เรื่องนู่นนี่นั่นเยอะแยะไปหมดอีก  จะไม่เครียดยังไงไหว  นี่เห็นโทรมาล่าสุดบอกว่านมไม่ค่อยไหลแล้วด้วย  ยิ่งไปกันใหญ่เลยมั้ง”

            “ทำยังไงดีครับอาจารย์”  เพลิงกัลป์ถามอย่างร้อนใจ  “แมนจะถึงขั้นฆ่าตัวตายไหม”

            “ก็ขึ้นกับว่าเราจะช่วยเขาได้แค่ไหน”  สูติแพทย์ตอบกลับมาเรียบๆ  “จริงๆนอกจากสาเหตุฮอร์โมนเปลี่ยนแปลงกะทันหันหลังคลอดแล้วมันก็ขึ้นกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวด้วยนะ  ถ้าเราปรับสิ่งแวดล้อมได้ก็น่าจะดีขึ้น  คนที่สำคัญที่สุดก็คือเรานั่นแหละเพลิง  ดูแลเขาดีพอหรือยัง  อย่ามัวแต่ดูแค่ลูกนะ  พี่เคยเจอบางเคสที่แม่น้อยใจเพราะคิดว่าพ่อรักลูกมากกว่าก็มีเหมือนกัน”

            “มันจะเทียบกันได้ยังไงล่ะครับ  มันเป็นความรักคนละแบบ”

            “ไม่รู้สิ  พี่ก็แปลกใจอยู่  ตลกดี  ....แล้วที่เคยคุยกันน่ะ  ตั้งแต่หลังคลอดไปเราคุมกำเนิดยังไงอยู่  อย่าเพิ่งให้แมนท้องเลยนะ  ต้องให้ร่างกายเขาฟื้นตัวก่อน”

            “ผมยังไม่ได้คุมอะไรเลยครับ”  เพลิงกัลป์ตอบตามตรง  “ไม่ได้นอนด้วยกันเลย  แมนก็คอยดูลูกตลอด  บางทีผมมีอารมณ์แต่เห็นเขาเหนื่อยก็เลยไม่อยากรบกวน  กลัวกระทบแผลข้างในของเขาด้วย”

            “โอ๊ย  เรื่องแผลไม่ต้องห่วง แมนน่าจะหายดีแล้วล่ะ”  หมอชาลีหัวเราะหึๆ  “แต่ยังไงก็ต้องคุมกำเนิดนะเพลิง”  อาจารย์กำชับเสียงหนัก  “ส่วนเรื่องบลูเดี๋ยวถ้ายังไงไม่ดีขึ้น  ให้พาแมนไปหาคุณหมอปารตีที่โรงพยาบาลนะ  เป็นรุ่นน้องของผมเอง  เชี่ยวชาญเรื่องนี้มากเลยล่ะ”

            “ขอบคุณครับ”  เพลิงกัลป์พูด

            วางสายจากอาจารย์เสร็จ  เพลิงกัลป์ก็กลับมาปวดหัวกับคนข้างในห้องนอนต่อ  เสียงลูกยังร้องไห้ต่อไปแบบไม่หยุดยั้ง  ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในห้อง  เดินเข้าไปอุ้มลูกสาวขึ้นมากอดเอาไว้  พูดกับเมืองแมนเรียบๆ

            “เดี๋ยวพาอุ้มหลับเอง  มึงนอนเถอะ”

            “ไม่ไปทำงานหรือ”  เมืองแมนถามแบบเมินๆ

            “ไม่ไปแล้ว”  เดี๋ยวค่อยโทรบอกผอ.ว่าขอลาพักสักเดือนแล้วกัน  ตอนแรกเพลิงก็กะจะลายาวช่วยแมนเลี้ยงลูกนั่นแหละ  แต่ว่าผอ.อุตส่าห์มาขอร้องแกมบังคับให้กลับไปช่วยกันทำงานหน่อยเพราะคนไม่พอ  เห็นทีจะกลับไปทำงานตามที่คำขอไม่ไหว  “ลาพักมาอยู่กับมึงไง  ดีมั้ย”

            อีกฝ่ายไม่ตอบ  ล้มตัวลงนอนหันหลังให้

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจยาว  อุ้มลูกสาวพาเดินออกไปเที่ยวข้างนอก  ยัยหนูพริมของพ่อก็ช่างรู้ความ  ไม่ร้องเลยสักแอะเดียว  นอนหลับตาพริ้ม  แก้มยุ้ยแดงจัดนั้นนุ่มนิ่มหอมกลิ่นแป้งเด็ก  หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดูจนคนเป็นพ่ออยากจะม้วนๆใส่กระเป๋าพกเอาไปด้วยทุกที่เสียเลย 

            เล่นกับลูกได้ครู่ใหญ่ก็ต้องพาหนูพริมไปฝากเอาไว้กับคนเป็นปู่  เล่าเรื่องของเมืองแมนให้ฟัง  มีคุณย่ากับคุณยายร่วมวงอยู่ด้วย  ทุกคนเอามือทาบอกด้วยความตกใจ

            “จริงหรือเพลิง  แล้วแมนจะเป็นอะไรมั้ย  แม่เป็นห่วงจัง”  คุณจุไรพึมพำ  “ก็ว่าทำไมดูแปลกๆ  เวลาคุยก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง  แม่นึกว่าอดนอนมากเลยง่วงเฉยๆ”

            “ผมก็ไม่นึกเหมือนกันครับว่าแมนจะเป็น   แต่ภาวะนี้คนเป็นเยอะนะครับต้องคอยระวัง  มีแม่ลูกอ่อนฆ่าตัวตายมาหลายรายแล้ว  ล่าสุดก็เป็นหมอด้วยเป็นรุ่นพี่ของผมเอง”  เพลิงกัลป์ตอบขรึมๆ  “ผมอยากจะฝากให้แม่ช่วยดูหนูพริมให้หน่อยสักสองสามวันได้ไหมครับ”

            “ได้  แต่ลูกจะไปไหนหรือ”

            “ผมว่าจะพาแมนไปเที่ยวเสียหน่อย  เขาหมกมุ่นกับการเลี้ยงลูกมากเกินไป  สังคมอะไรก็ไม่มีอาจเพราะต่างถิ่นด้วย”  เพลิงกัลป์พูด  “พาไปพักเปิดหูเปิดตาน่าจะดีขึ้นครับ  อีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องน้ำนม  แม่เลิกหาสารพัดสมุนไพรมาให้แมนกินเถอะครับ  ปล่อยไปตามธรรมชาตินั่นแหละ  ไม่มีก็ไม่มี  ไม่งั้นเขาก็ยิ่งเครียดไปกันใหญ่  แล้วเขาก็จะโทษตัวเอง”

            “จริงๆพวกแม่ก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องนมเลยนะลูก”

            “มันเป็นความคาดหวังของคนเป็นแม่ทุกคนอยู่แล้วครับที่จะอยากให้ลูกกินนมตัวเอง  ผมว่าแมนจะต้องปล่อยวางเรื่องนี้ให้ได้  เราจะต้องช่วยเขาด้วย  อย่าไปกดดันเขา”

            “โอเค  แม่เข้าใจล่ะ”

            เพลิงกัลป์กลับมาที่ห้องนอน  ร่างบอบบางยังนอนอยู่เหมือนเดิม  ไม่ยอมหันกลับมาแม้ว่าเขาจะทรุดตัวลงข้างเตียง

ฟูกยวบลงตามน้ำหนักตัวทำให้เมืองแมนสะดุ้งตื่น  ท่อนแขนแข็งแรงพาดคร่อมเอวเอาไว้ล็อคไม่ให้เขากลิ้งหนี  ใบหน้าคมเข้มก้มลงมาจนเกือบชิด

“ว่ายังไงเด็กขี้แย”  เสียงห้าวๆกระซิบ  ก้มลงใกล้ขึ้นอีกจนเมืองแมนต้องซุกหน้าลงกับหมอน   “ร้องจนตาปูดเหมือนนกกระปูด”

“ไปให้พ้น”  เมืองแมนพูดเสียงอู้อี้

“ไล่ก็ไม่ไปหรอก  อยากอยู่กับเมีย”  เขาแกล้งพูด

ได้ผล  เพราะอีกฝ่ายหันขวับมาถลึงตาใส่ทันที

“โอเคๆ  พูดเล่นเอง  เป็นอะไรครับ  ทำไมตัวหดเหลือแค่นี้เอง  กินข้าวไม่อร่อยเหรอ”  เพลิงกัลป์กำรอบข้อมือผอมๆนั้นเอาไว้  เมืองแมนซูบลงเร็วจนน่าตกใจเมื่อเทียบกับเมื่อตอนก่อนคลอด  “อยากกินอะไรไหนบอกมาซิ   ป๋าเพลิงจะไปหามาให้เอง” 

            “ไม่อยากกิน  แล้วหนูพริมอยู่ไหน”  เมืองแมนทำท่าจะลุกขึ้นถามหาลูก  เพลิงกัลป์เลยกดที่อกเอาไว้

            “หนูพริมเล่นอยู่กับคุณปู่คุณย่า  ปล่อยให้คนแก่ได้อุ้มหลานบ้างสิ”

            “จะถึงเวลากินนมแล้ว”

            “ยายเขาก็เตรียมนมเอาไว้แล้วไง”  ชายหนุ่มตอบหน้าตาเฉย

            “นมอะไร  ยังไม่ได้ปั้มนมตอนบ่ายเลย”  เมืองแมนพูดอย่างกังวล  “ในตู้เย็นก็หมดแล้วด้วย”

            “ปล่อยให้เขาจัดการเถอะน่า  ไม่ต้องห่วงหรอก”  เพลิงกัลป์ตัดบท

            “ไม่ห่วงได้ไง  เดี๋ยวลูกไม่อิ่ม  ถอยไปก่อนกูจะไปดูลูก”  เมืองแมนขยับลุกขึ้นยืน       

            “เอะอะก็ดูลูกๆ  ไม่กลัวพ่อของลูกน้อยใจบ้างเหรอ”  เพลิงกัลป์พูดขึ้น  “พ่อก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ”

            “จะมาน้อยใจอะไร  ประสาท”  เมืองแมนตวัดเสียง

            “เอ้า....ก็มึงเอาแต่สนใจลูกตลอดเวลา  ตอนกลางคืนก็ไม่ยอมมากอดเรานอน  รู้มั้ยกูนอนไม่หลับเลยนะ”  เพลิงกัลป์ทำหน้าเศร้า

            “นอนไม่หลับอะไร  เห็นกรนคร่อกๆทุกคืน  หลับก่อนกูตลอด”  ....มึงต่างหากล่ะที่ไม่ยอมกอดกู...เมืองแมนกลืนประโยคสุดท้ายลงคอได้ทัน  แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเดาออก  รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมเข้มเจ้าเล่ห์แสนกลนั้น

            “ไม่รู้แหละ  กูอิจฉาลูกที่สุดเลย  ทั้งอิจฉาทั้งน้อยใจ มึงเอาแต่สนใจลูกไม่สนใจกู”  เพลิงกัลป์พูดต่อ  ปรายตามองคนฟังเห็นใบหน้าเล็กแดงก่ำก็รู้ว่าชักมาถูกจุดแล้ว   “กอดลูกจูบลูกได้ แต่ไม่เห็นจะกอดจูบกูบ้างเลย  ใช่สิ  กูมันไม่น่ารักเหมือนลูกนี่นะ” 

            “ใครจะไปอิจฉากัน  บ้าหรือเปล่า  นั่นลูกนะ  ไม่เกี่ยวกันเสียหน่อย”  พูดออกไปแล้วเมืองแมนก็อดรู้สึกแปลกๆในใจไม่ได้  ชายหนุ่มเม้มปากแน่น  “เอามาเทียบกันได้ไง”

            “นั่นสิ  เทียบกันได้ที่ไหน”  เพลิงกัลป์พูดหน้าตาเฉย  “ยังไงก็ต้องรักลูกมากกว่าอยู่แล้ว”

            “.................”  คราวนี้เมืองแมนก้มหน้าลง  อีกคนซ่อนยิ้มพูดต่อ

            “ถูกไหม  รักลูกมากกว่าจริงหรือเปล่า”

            “มันเทียบกันไม่ได้  มันคนละแบบ”  เมืองแมนพึมพำ

            “แล้วรักใครมากกว่า”  เพลิงกัลป์ลุกขึ้นยืนบ้าง  สวมกอดคนตรงหน้าเอาไว้ทั้งตัว  ก้มลงไปถามข้างหู

            “...............”  เมืองแมนไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้างุด

            “ถ้าถามกูล่ะก็  กูรักแม่ของลูกมากกว่านะ”

            “จริงเหรอ?”  คนในอ้อมแขนเงยหน้าขึ้นถามอย่างเผลอตัวแล้วก็นึกขึ้นได้เลยหันหน้าหนี  “ไหนว่ามันเทียบกันไม่ได้ไง”

            “ถูก  แล้วเมื่อกี้ดีใจทำไม”

            “เปล่านะ  ไม่ได้ดีใจสักหน่อย”  เมืองแมนงึมงำ  “พูดอะไร  ไม่เห็นรู้เรื่อง”

            เพลิงกัลป์ยิ้ม  ยกมือขึ้นลูบหลังไหล่บางๆนั้น  เมืองแมนซบหน้าลงกับหน้าอกของเขา  น้ำตาซึมเปียกหางตา

            “อายุกี่ขวบแล้วเนี่ย  ขี้แยแบบนี้แพ้หนูพริมราบคาบแน่ๆ”  เขากระซิบ  อีกฝ่ายกลับยิ่งร้องไห้ออกมาใหญ่จนเขาตกใจ   เพลิงกัลป์ทรุดตัวลงนั่งบนเตียงแล้วดึงเมืองแมนให้นั่งลงซ้อนที่ตัก  ฝ่ายนั้นขืนตัวเอาไว้แต่สุดท้ายก็ยอมให้เขากอดเอาไว้โดยดี   “ตัวแค่นี้ทำไมน้ำตาเยอะจัง”  เขาวางคางลงกับบ่าของคนรัก  พึมพำข้างหู

            “ฮือ...ไม่รู้ ...”  เมืองแมนพูดเสียงเครือ

            “ไม่คืนนอนหลับไหม”

            คนบนตักส่ายหน้า

            “แล้วคืนก่อนล่ะ”

            เมืองแมนส่ายหน้าอีก  จะคืนไหนเขาก็นอนไม่หลับทั้งนั้นแหละ  ไหนจะต้องตื่นมาดูลูก  ไหนจะคิดเรื่องสัพเพเหระอีก

            “แบบนี้น่าจ้างไว้เฝ้าบ้าน”  เพลิงกัลป์พูดแกมหัวเราะ  “เป็นแม่หนูพริมแล้วก็เป็นยามด้วยเสียเลย”

            คนฟังย่นจมูก  สูดน้ำมูกฟืดฟาด

            “กะ..ก็ใครล่ะไม่ยอมตื่น  ให้เรา..เป็นยามอยู่คนเดียว” 

            “แล้วทำไมไม่ปลุก  บางทีมันหลับลึกจนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย”  เพลิงกัลป์พูด  “วันหลังปลุกสิ  เขย่าตัวก็ตื่นแล้ว”

            “ก็เห็นทำงานเหนื่อย”  เมืองแมนพูดเสียงเบา

            เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือก  ก้มลงฝังจมูกกับปากเข้าที่ซอกคอขาวผ่องแรงๆไปที

            “เป็นซูเปอร์แมนหรือเปล่า”  เขาถาม

            “ซูเปอร์แมนอะไร”  คนฟังงง

            “ก็ยอดมนุษย์ไง  หรือว่าเป็นคนเหล็ก?  ถ้าไม่ใช่ก็อย่าฝืนทำอะไรคนเดียวเลย  ให้กูได้ช่วยบ้างเหอะ  ถึงกูจะกอบกู้โลกไม่ได้แต่ก็เปลี่ยนผ้าอ้อมกับกล่อมหนูพริมนอนได้นะ”   เพลิงกัลป์พูดเสียงอ่อน  แตะริมฝีปากลงที่ต้นคอของเมืองแมน

            “ออกไปดูหนูพริมดีกว่า”  พอพูดถึงลูกสาวเมืองแมนก็พะวงขึ้นมาอีก

            “ปล่อยให้อยู่กับปู่ย่าเขานั่นแหละ”

            “แต่ว่า...”  เมืองแมนเอี้ยวตัวหนีคนนั่งซ้อนข้างหลังที่เริ่มซน  มือไม้เลื้อยเข้ามาในเสื้อของเขาพลางบีบเคล้นเข้าที่ทรวงอก  เผลอแวบเดียวกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาก็ถูกปลดออกจนหมด   ริมฝีปากอุ่นจัดสัมผัสไล้ที่หลังคอไล่เลยลงมาตามแนวกระดูกสันหลัง   “ดะ...เดี๋ยวสิ  เพลิง”

            “...........”  เพลิงกัลป์ไม่ตอบ  เขาอาศัยความไวดึงกางเกงของอีกฝ่ายลงพ้นสะโพกเหลือเพียงชั้นในตัวเล็กสีขาวสะอาดกลืนไปกับผิวขาวเนียนนุ่มมือ

            “ฮื้อ...”  เมืองแมนพยายามดิ้นหนีออกจากตักแล้วแต่ว่าเจ้าของตักไม่ยอม  ท่อนแขนล่ำสันรัดเอวเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ลุกไปไหน  มืออีกข้างก็สะกิดยอดอกของเขาเล่นราวกับเห็นเป็นของสนุก   ความรู้สึกวาบหวามที่เริ่มพุ่งขึ้นมาทำให้เมืองแมนเม้มปากแน่น  มือใหญ่ลูบตัวตนของเขาผ่านกางเกงชั้นใน   แรงเสียดสีของเนื้อผ้ากับแรงเคล้นคลึงของฝ่ามือทำให้เขารู้สึกมากกว่าเดิม

            เพลิงกัลป์เกี่ยวชั้นในสีขาวตัวนั้นลงเพื่อกอบกุมเอาเนื้อแท้ของอีกฝ่ายเอาไว้ในอุ้งมือ  เมืองแมนยกตัวลอยขึ้นจากตักของเขาเพราะความเสียวซ่าน  ปลายเท้าจิกพื้นเอาไว้แน่นพลางบิดตัวด้วยความทรมาน

            “เพลิง..อ้ะ...อย่า”

            เพลิงกัลป์ขยับมือเร็วขึ้นอีกจนคนรักเกร็งไปหมดทั้งตัว  สุดท้ายก็ปลดปล่อยอารมณ์ออกมาจนหมด  เมืองแมนหายใจหอบรัว  ตั้งแต่คลอดลูกเขากับเพลิงกัลป์ก็ไม่เคยเกินเลยอะไรกันทั้งสิ้น  ลึกสุดใจชายหนุ่มต้องยอมรับว่าคิดถึงสัมผัสของอีกฝ่ายอยู่เช่นกัน

            สะโพกขาวอวบอิ่มนั้นเสียดสีอยู่ที่หน้าตักไปมาเพราะเจ้าของไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรเข้า  เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ  ความคิดที่จะ ‘ช่วย’  ผ่อนคลายอารมณ์ของอีกฝ่ายเท่านั้นเริ่มเลือนหายไป  ความจริงเขาพยายามจะไม่สัมผัสอีกฝ่ายมากกว่าจำเป็นก็เพราะเกรงว่าจะยั้งตัวเองไม่อยู่จนเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหนเข้า  กลัวว่าร่างกายของเมืองแมนจะยังไม่พร้อมและนั่นจะทำให้โอกาสมีลูกคนที่สองหมดไป   สู้อดทนนอนนิ่งๆเหมือนฤาษีบำเพ็ญตบะอยู่เกือบเดือน  อีกฝ่ายคงไม่รู้หรอกว่าเขาต้องอดกลั้นแค่ไหน

            เอวคอดรับกับสะโพกผายแน่นเต็มไม้เต็มมือไม่แพ้ผู้หญิงนั้นทำให้เพลิงกัลป์รู้ตัวว่าเห็นทีวันนี้คงจะต้องตบะแตกเป็นแน่แท้  กลางกายปวดหนึบดันกางเกงออกมาจนคนนั่งซ้อนตักจับได้  เมืองแมนหน้าแดงจัดหันมามองหน้าเขาตาโต  ชายหนุ่มเลยรั้งท้ายทอยเข้ามาจูบหนักหน่วงจากนั้นก็พลิกตัวกดร่างเล็กลงนอนกับเตียง

            เมืองแมนทำท่าจะลุกขึ้นทันที

            “จะไปไหน”

            “จะไปดูลูก”

            “ดูลูกชายกูดีกว่า  ตื่นจะตายอยู่แล้ว  ช่วยปลอบให้นอนหน่อยได้มั้ย”  เพลิงกัลป์กระซิบ  เมืองแมนส่ายหน้า  เขาเลยงับที่ติ่งหูไปทีพลางขยับเข้าไปกอบกุมตัวตนของเมืองแมนเอาไว้อีกครั้ง

            “ไม่ต้อง ...อ้ะ...ช่วยแล้ว”  เมืองแมนร้อง   ปกติแค่ปลดปล่อยไปแล้วก็พอนี่นา  ทำไมคราวนี้อีกฝ่ายถึงไม่ยอมเลิกอีก  เขาคิด...หัวสมองเริ่มพร่าเลือนชอบกล  คิดอะไรไม่ค่อยออก  รับรู้แค่ความวาบหวามจากยอดอกที่ถูกริมฝีปากนั้นดูดเม้ม  กับช่วงล่างที่มีของแข็งๆดุนดัน

            ของแข็ง?...เมืองแมนเบิกตากว้าง  เริ่มสัมผัสได้ถึงความ ‘เอาจริง’ ของอีกคน

เพลิงกัลป์ลากลิ้นไปตามแผ่นอกแบบบาง  ขบกัดเอาอย่างหมั่นเขี้ยวพลางบีบเคล้นไปตามเนื้อตัวของอีกฝ่าย  หน้าท้องขาวที่มีรอยผิวแตกเป็นทางยาวจากการตั้งครรภ์  ชายหนุ่มจุมพิตร่องรอยเหล่านั้นอย่างหลงใหล  มันไม่ได้น่าเกลียดเลยในสายตาเขาเพราะมันเป็นเหมือนเครื่องหมายที่บอกถึงความอดทนและความรัก

รอยแผลจากการผ่าตัดหน้าท้องพาดยาวอยู่เหนือท้องน้อย  ชายหนุ่มจูบที่รอยแผลเป็นนั้นลากยาวลงมาถึงกลางกายของเมืองแมนที่กำลังเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่ถูกเขาปลุกขึ้นอีกครั้ง  ริมฝีปากร้อนผ่าวก้มลงครอบครอง  ร่างบอบบางเหมือนแก้วใสนั้นยกสะโพกขึ้นตอบรับโดยไม่รู้ตัว  เพลิงกัลป์ซ่อนยิ้มอาศัยช่วงที่อีกฝ่ายเผลอแยกเรียวขาขาวออกจากกัน

            “จะทำอะ..อ้ะ...อะไร”  เมืองแมนตาเหลือก  ถามตะกุกตะกัก  รู้สึกถึงของเหลวที่ป้ายวนอยู่ที่ช่วงล่าง  เขาเกร็งตัวหนีแต่ก็ไม่พ้น  ปลายนิ้วเรียวลูบไล้ไปทั่วก่อนจะค่อยๆสอดแทรกเข้ามาในตัวของเขาช้าๆ  “อ้ะ...เจ็บ”

            เพลิงกัลป์ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายคร่ำครวญมาก  เขาใช้ปลายลิ้นช่วยทำให้ความรู้สึกของคนรักดีขึ้น  ค่อยๆขยับนิ้วอย่างใจเย็นจนกระทั่งเพียงพอแล้ว  ร่างของเมืองแมนแดงก่ำไปทั้งตัว  แดงเหมือนผิวของหนูพริม  ใสจนเห็นเส้นเลือด  หอมเหมือนไวน์รสเลิศที่เขาอยากลิ้มลองไม่รู้เบื่อ  ริมฝีปากสีสดกรีดร้องออกมายามที่เขาเปลี่ยนจากนิ้วเป็นอะไรอย่างอื่นที่ใหญ่กว่า

            “ไม่...มะเอา  ฮือ...เอาออก  เอาออกไปเลยนะ  ฮือ...”   เพียงแค่นิดเดียวอีกฝ่ายก็ร้องไห้โฮ  เกร็งตัวจิกไหล่ของเขาเอาไว้แน่น  เพลิงกัลป์ชะโงกตัวเข้าไปจูบที่ริมฝีปาก  สอดลิ้นเข้าไปดูดกลืนความหวาน  มือสองข้างช่วยปลอบประโลมให้ผ่อนคลายแต่ก็หยอกเย้าอยู่ในที  ช่วงล่างขยับเข้าไปอีกจนเมืองแมนร้องลั่น  ทุบไหล่เขาหลายอั้ก “เอาออก....ฮือ...ไม่ไหว”

            “อย่าทุบ  ทุบแรงเดี๋ยวทำแรงนะ”  เพลิงกัลป์กระซิบ  อีกคนหยุดมือทันที  เบะปากน้ำตาคลอเบ้าจนเขาชักสงสาร  แต่ว่าจะถอยกลับตอนนี้ก็ไม่ได้เสียแล้ว  หัวใจของเขาเต้นแรงจนปวดหน้าอกแต่นั่นยังไม่เท่ากับความปวดหน่วงช่วงท้องน้อย  ภายในตัวของเมืองแมนอุ่นจัดจนร้อน  มันนุ่มนิ่มแต่ก็คับแคบและตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของเขาเป็นจังหวะจนเพลิงแทบจะทนไม่ไหว   อยากจะเข้าไปสำรวจจุดที่ลึกที่สุดให้ได้ไวๆ  ทว่าก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะบาดเจ็บเอาได้

            เขาไม่เคยมีความคิดแบบนี้มาก่อนเลยเหมือนกัน  ปกติเวลามีอะไรกับใครก็ขอแค่ให้เสร็จเร็วๆจะได้แยกย้ายกันไปเท่านั้น   ไม่เคยสนใจว่าคู่นอนจะเจ็บไหม  จะรู้สึกยังไง  มีความสุขหรือเปล่า  แต่พอมาเป็นเมืองแมนแล้ว  เพลิงกัลป์กังวลจนไม่กล้าขยับเลยทีเดียว

            ยิ่งเป็นโรคแพ้น้ำตาอยู่ด้วย

            “ไหวไหม  ดีขึ้นหรือยัง”  เขาพึมพำ  จูบซับน้ำตาของอีกฝ่ายให้

            “ไม่”  เมืองแมนตอบเสียงสั่น  จิกเล็บเข้าที่หน้าอกของเขา

            “เคยเห็นแม่คะนิ้งไหม”

            “อะไรนะ?”  คนใต้ร่างของเขางงกับคำถาม  คิ้วเรียวขมวดมุ่น  เพียงแวบเดียวที่เผลอคิดไปเรื่องอื่นร่างสูงใหญ่แน่นด้วยมัดกล้ามก็ขยับตัวเข้ามาจนสุด  เมืองแมนรู้สึกจุกจนอ้าปากค้างพูดไม่ออก  พอนึกคำพูดได้อีกคนก็ไม่ปล่อยให้เขาพูดเสียแล้ว  สะโพกของเขากระทบเข้ากับหน้าขาของอีกฝ่ายรัวแรง  ความเจ็บในช่วงแรกแปรเปลี่ยนกลายเป็นความเสียวซ่านสุดจะบรรยาย  “อ้ะ...พอแล้ว ...เพลิง”

            เพลิงกัลป์หูอื้อไปแล้ว  ชายหนุ่มจับร่างของอีกฝ่ายพลิกคว่ำ  เมืองแมนร้องดังกว่าเดิมเพราะรู้สึกถึงความลึกล้ำที่เข้ามามากขึ้น  เนื้อตัวร้อนผ่าวเหมือนถูกเพลิงเผาผลาญหากแต่เป็นเปลวไฟที่มีชีวิต

            ข้างในตัวเขาร้อนจัดจนเมืองแมนสงสัยว่าตัวเองจะละลายไปหรือยัง  หรือว่าจะสลายกลายเป็นจุลไปเสียแล้ว  วูบหนึ่งที่เขารู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ที่ปากปล่องภูเขาไฟที่ใกล้จะปะทุ  แรงสั่นสะเทือนทำให้ตัวเขาไหวโยนตั้งตัวไม่ติด  ไอร้อนผ่าวออกมาจากปากปล่องที่มีลาวาเดือดปุดๆอยู่ภายใน

            “เร็ว...อีกนิด  อ๊า”  เขาร้องบอก  อยากให้ภูเขาไฟลูกนี้ระเบิดออกมาเต็มที   

            ได้ยินเสียงคำรามดังขึ้นข้างหู  ร่างกายสั่นไหวรุนแรง  เมืองแมนกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น  ลาวาร้อนๆภายในปล่องไหลทะลักออกมาท่วมท้น  มันร้อนจัดจนเขารู้สึกเหมือนมีเปลวไฟลามเลียอยู่ในช่องท้อง

            “เพลิง”  เขาเรียกชื่ออีกคนหอบๆ   รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายดึงเขาไปกอด  ก้มลงจูบทั่วใบหน้า  เม็ดเหงื่อผุดขึ้นทั่วกาย

            “ยังอยากไปหาลูกอีกไหม”  คนรักถาม   ขบที่ยอดอกสีสวยนั้นเบาๆจนเจ้าของสะดุ้ง

            “อยาก”  เมืองแมนตอบ ขยุ้มเส้นผมหยักศกของอีกฝ่ายแน่น  แอ่นอกขึ้นรับสัมผัสเต็มที่

            “งั้นต้องจัดอีกรอบ”  เพลิงกัลป์พึมพำ  คนฟังตาเบิกโพลง  ส่ายหน้าหวือ

            “ไม่เอาแล้ว  เจ็บอ่ะฮือ”

            เพลิงกัลป์ยิ้ม  ตัวตนของเขาเริ่มกลับมาคึกคักอีกครั้งภายในตัวของอีกฝ่าย  เมืองแมนตาโตขยับตัวหนีทว่ามือใหญ่ก็ยึดสะโพกเอาไว้ไม่ยอมปล่อย  ของเหลวของเขาไหลย้อนออกมาจากข้างใน  เพลิงกัลป์ขมวดคิ้วใจหายวาบ

            เพิ่งนึกได้ว่าลืมอะไรไป   

            .....................................................................

           

            มาต่อแล้วจร้า 

            แหมๆ  คุณพ่อเพลิงไปหาวิธีแก้ซึมเศร้าของคุณแม่มาจากสำนักไหนคะเนี่ย555555

            เจอกันตอนหน้า  #แฟนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 06-08-2018 02:14:13

ดูท่าน้องพริมจะมีน้องในเร็ววันนะคะ :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 06-08-2018 02:20:07

น่ารักอ่ะ โอ๋ๆๆๆ อย่าคิดมากน้าาาาส หนูพริมก็กินเก๊งๆ แม่เค้าคิดมากไปหมดเลย เพลิง เอา ใจใส่เก่งนะเนี่ยะ ยังทันๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 06-08-2018 02:28:04

 :pighaun:   หมอเพลิง ตาคนบ้าาาาา
ในที่สุดหมอเพลิงก็ได้จัดการหมอแมน 5555
เอาตรงๆการแพนิคคุณแม่หลังคลอดมีจริงๆ เจอมากับตัวหลายคน
ทั้งน้าเราแม่เราเอง เป็นทุกคน อยู่ที่จะมากหรือน้อย
ยิ่งหมอแมนยิ่งเข้าใจ
แต่วิธีแก้คือเขินเวอร์
ขอน้องชายน้องพริมสักคนเอาแบบหล่อๆ แสบๆแบบพ่อ
อ้อนแม่ แต่ตีกับพ่อให้หมอเพลิงปวดหัวสักคน 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 06-08-2018 02:31:54

หมอเพิ่งเตือนมาแหม่บๆนะคะคุณหมอ หื่นแล้วลืมเลย ....

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-08-2018 02:38:51

อ่านๆไปว่าต้องเป็นอาการคุณแม่หลังคลอดแน่ๆ แล้วก็ใช่ ยังดีนะที่รู้เร็ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-08-2018 02:40:49

เพลิง​  หมอชาลีเพิ่งเตือนไป​ลืมแล้ว
หื่นจนลืม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 06-08-2018 03:27:13

น้องพริมจะมีน้องแล้ว ตามที่หลวงพ่อทักไว้.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 06-08-2018 04:00:15

แม่แมนจะได้พักมั้ยเนี่ย แป๊บเดียวพ่อเพลิงหางานมาให้ คงได้น้องให้หนูพริมในไม่ช้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 06-08-2018 05:14:46

เขินแทนหมอแมนแล้วค่ะ :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-08-2018 06:32:49

เข้าใจอารมณ์แม่หลังคลอดเลย เพราะเป็นกับตัว    :hao3:
หดหู่ ซึมเศร้า คิดเรื่องไม่น่าคิดไปบ้าบอ

เพลิงเข้าใจแมน  แล้วดูแลแมนดีๆ อารมณ์แมนก็จะดีไปด้วย
แต่ดูท่า น้องพริมจะได้น้อง ว่าแต่น้องชายน่าจะดีนะ ครบเลย
เพลิง แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 06-08-2018 07:21:23

หมอเพลิงน่ารัก มีความใส่ใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 06-08-2018 07:22:05

แมนท่าจะหายนะขนาดนี้ก็ แถมลูกอีกหนึ่งคนถ้วน กริกริ :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Maleewong ที่ 06-08-2018 07:36:13

 :กอด1: :กอด1:
อ่านไปเครียดไป เมื่อไหร่จะหวานฮีลใจสักที

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 06-08-2018 07:47:48

กรี๊ดดดด หมอเพลิงลืมคุมกำเนิด ตายแล้ววววว หมอแมนจะท้องอีกไหมเนี่ย แค่หนูพริมกว่าคลอดได้ก็สงสารหมอแมนจับใจ ท้องอีกคนนี่หมอแมนจะไหวไหม?

เราชอบเรื่องนี้มากเลย ปกติไม่ใช่คอ mpreg แต่ประทับใจเรื่องนี้ตรงที่มันมีจุดเรียลที่ดีมากหลายๆจุดเลย อย่างอาการของหมอแมนตอนนี้ก็ใช่ อ่านแล้วไม่ได้โลกสวยเอาสนุกแค่อย่างเดียว ชอบมากจริงๆค่ะ  :katai2-1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 06-08-2018 08:17:55

แมนโชคดีนะ มีทั้งคนรักที่รักคอยใส่ใจ แล้วยังครอบครัวที่คอยดูแลเกื้อกูลมากขนาดนี้

ภาวะซึมเศร้าหลังคลอด ไม่เคยสัมผัสเลยแต่ก็ใจเย็นๆนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 06-08-2018 08:18:15

งานเข้าไม๊ล่ะเพลิง ลืมคุม ลืมใส่ถุง เหอๆ ท่าทางงานนี้นู๋พริมจะได้น้องแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 06-08-2018 08:27:33

หนูพริมจะได้น้องหรือเปล่าค่ะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 06-08-2018 08:30:24

น้องพริมใกล้จะมีน้องแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 06-08-2018 08:59:47

ลืมละสิพ่อเพลิง สงสัยน้องพริมจะมีน้องนะ น่าตีจริง  :katai3:
 :L2: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-08-2018 09:01:59

โอย...พ่อเอ๊ยยยย ใจเย็นเย๊นนนน
ลูกจะมาอีกเลยก็ไม่ไหวนะ พ่อนะ สงสารแม่เขาบ้าง
แต่น้ำยาพ่อก็ดีเหลือเกินแหละ...คราวคนที่แล้วก็เช่นกัน ^^"

ออกห้องพาแม่ไปเที่ยวเถอะเนอะ ลางานวนไปจ้าาาา 555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 06-08-2018 09:03:28

จัดหนัก จัดเต็มเสร็จภารกิจแล้วก็อย่าลืมหปซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้แมนกินด้วยนะคุณหมอเพลิง 55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 06-08-2018 09:14:43

หมอลืมที่ตุยกับหมอชาลีใช่มะ

ห้ามข้างใน  :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 06-08-2018 09:17:02

เอ้าาา ลืมซะงั้นน ถ้าแมนท้องอีกจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ยยย
หนูพริมน่ารัก เจ้าตัวน้อยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 06-08-2018 09:22:16

อิเพลิงงงงงงงงงงง อยากจะแหมมมมมมมมมม ให้ถึงดาวอังคารร์    :oo1: :oo1:

มาๆ ป้าๆ อาๆ น้าๆ ทั้งหลายมาตั้งชื่อหลานคนที่ 2 รอดีกว่า ชื่ออะไรดีน้าาาาาาาาาาาาาา  :o9: :o9:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 06-08-2018 09:28:18

กรรม แหม๋ เพลินเชียวพ่อเพลิง555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 06-08-2018 09:32:31

มีน้องให้หนูพริมแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 06-08-2018 09:33:45

กำลังจะทักเลยว่าลืมใส่ถุงยางนะแก 55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 06-08-2018 09:52:37

ลืมป้องกัน ระวังป่องเน้ออออเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 06-08-2018 10:11:14

อ้าวววว ซวยแล้วเพิ่งคิดได้ คงไม่ใช่ติดปั๊บเลยนะพักช่วงหน่อยเถอะเนอะ หรือต้องกินยาคุมกำเนิดฉุนเฉินแต่จะได้ผลเหรอ
เอาแล้วไงทำไงดี สงสัยคงต้องปรึกษาหมอชาลีอีกรอบแล้วล่ะเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 06-08-2018 10:22:10

แหมมมมมม เพิ่งวางสายจากหมอว่าอย่าลืมใส่ถุง ทำไมเพลิงลืมง่ายจัง คนที่ 2 ขอ ผู้ชายนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-08-2018 10:34:13

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 06-08-2018 10:39:46

 :man1:



 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 06-08-2018 10:40:29

อ่านช่วงแรกสงสารแมนเหมือนกันนะแอบฌกรธเพลิงด้วย แต่พอครึ่งหลังมาเจอวิธีคลายเครียดของหมอเพลิงแล้วแบบ...  :hao6: ไม่คุมกำเนิดแบบนี้ระวังจะลูกหัวปีท้ายปีนะคะ แหมมม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-08-2018 11:01:58

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-08-2018 11:20:17

ร้องไห้อ่ะบอกเลย

ลืมคุมน้องหนูพริมไงล่ะคุณพ่อมือใหม่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-08-2018 11:44:20

น่าเห็นใจ มีเรื่องเข้ามาไม่หยุดหย่อน แต่ก็หวังว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 06-08-2018 12:00:15

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-08-2018 12:09:56

น้องจะมามั้ยน้าร :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 06-08-2018 12:37:31

คุมกำเนิดคืออะไร 5555555 พอความหื่นขึ้นตาอะไรก็ลืมไปหมด :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 06-08-2018 12:45:10

หมอเพลิงจะไม่นอน55555แหมมเป็นหมอที่รักษาถูกจุดจริงๆ. มีน้องแน่หนูพริม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Mamars ที่ 06-08-2018 12:58:22

ครั้งนี้ลูกอย่าเพิ่งมาได้ม้าย ขอคุณพ่อปั๊มกันหลายๆครั้งก่อนลูกคนที่สองค่อยมา อุ้ย!!! เม้นท์ไรนี่ไม่รู้ตัวเลย อิอิ แค่อยากให้ทั้งสองคนมีช่วงเวลาดีๆกันสองคนบ้าง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Mamars ที่ 06-08-2018 12:58:41

ครั้งนี้ลูกอย่าเพิ่งมาได้ม้าย ขอคุณพ่อปั๊มกันหลายๆครั้งก่อนลูกคนที่สองค่อยมา อุ้ย!!! เม้นท์ไรนี่ไม่รู้ตัวเลย อิอิ แค่อยากให้ทั้งสองคนมีช่วงเวลาดีๆกันสองคนบ้าง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 06-08-2018 13:00:30

แหมมมมพ่อเพลิงงง :z1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-08-2018 13:52:32

 :katai1:

ลืมใส่ถุงยาง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 06-08-2018 14:30:53

 :-[ โฮะๆ ลืมจนได้ วิธีแก้โรคพานิคหลังคลอดหมอเพลิงคิดเองดิ๊

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 06-08-2018 14:33:37

 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 06-08-2018 14:44:40

 :o8: :-[
เขินแทนแมน เพลิงละก็นะ
งานนี้ น้องพริมมีน้องโดยไม่ได้ตั้งใจซะแล้ว
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 06-08-2018 15:19:02

หนูพริมจะมีน้องเลยมั้ยเนี่ย  :o8: :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: myall ที่ 06-08-2018 15:22:06

อย่าเพิ่งมีน้อง ว้ายยยยยย  สงสารหมอแมนอ่ะให้หายเหนื่อยก่อนสิ
หมอชาลีเพิ่งเตือนไป ตีเลยๆๆๆตีหมอเพลิงเลยหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mkooo ที่ 06-08-2018 15:30:23

ขอบคุณมากๆค่าสำหรับนิยาย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Kankan30 ที่ 06-08-2018 15:40:35

 :jul1:        ยินดีต้อนรับทายาทคนต่อไป 55555    :pig2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: 13love32108 ที่ 06-08-2018 16:11:44

หนูพริมเพิ่งจะเดือนเองพ่อเพลิง ใจเย็นๆนะ ให้แมนพักก่อน อย่าเพิ่งอุ้มท้องสอง 5555555 แอบสงสารแมน ขอให้หายจากอาการบลูเร็วๆนะ ไม่หายก็ให้พ่อเพลิงจัดอีกสักยกสองยก  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Parn.xoxoo ที่ 06-08-2018 18:24:57

หนูพริมจะมีน้องเลยหรือเปล่า :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 06-08-2018 18:32:49

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 06-08-2018 18:34:48

เมื่อไหร่จะมีความสุขเต็มที่เสียทีนะแมนสงสารใจหนูแย่แล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-08-2018 19:57:11

อ้าว  ต้นตอนเครียด พอจบตอนทำไม 18+++ อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 06-08-2018 20:32:08

แหมวิธีง้อเมียของหมอนี่ น่าตีจริงๆเลย
ปถมยังลืมป้องกันอีก น้องพรีมได้มีน้องในเร็วๆนี้แน่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 06-08-2018 20:56:10

เพลิง.. แก้ลืมใส่ถุง... งานจะเข้ามั้ย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 06-08-2018 21:46:32

เมืองแมนคนคิดมาก อะไรปล่อยได้ก็ปล่อยไปเถอะ :z3: :z3:
ส่วนเพลิงเธอเพิ่งคุยกับหมอชาลีเรื่องป้องกันเองลืมแล้วหรอออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 06-08-2018 21:51:16

เมืองแมนคนคิดมาก อะไรปล่อยได้ก็ปล่อยไปเถอะ :z3: :z3: ตัวเราจะแย่เอานะ
ส่วนเพลิงเธอเพิ่งคุยกับหมอชาลีเรื่องป้องกันเองลืมแล้วหรอออออออออออออออ  :z1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 06-08-2018 21:54:37

หัวปีท้ายปีไหมคะ ขอลูกชายอีกคนนน  :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: AdLy ที่ 06-08-2018 22:02:03

น้องพริมมีน้องไวทันใจแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท3/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: iiduckii ที่ 06-08-2018 22:11:13

ชอบการพูดง้อแบบจิตวิทยาของเพลิงมากอ่ะ ไม่ใส่อารมณ์ ให้แมนได้คิดเอง สังเกตได้หลายครั้งละ แล้วเพลิงก็ง้อได้สำเร็จทุกครั้งเลย ชอบมากกกก สมควรแล้วที่ทั้งสองคนได้คู่กัน :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 06-08-2018 22:47:35

สงสารน้องแมนเลยตอนนี้ๆๆๆ หมอเพลิงดูแลเมียด่วนๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-08-2018 22:57:58

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 06-08-2018 23:23:06

อ้าวเพลิง ลืมป้องกันอีก หมอชาลีเพิ่งจะเตือนไปอยู่หยกๆ จะมีน้องให้หนูพริมไหมน้าาาา เป็นกำลังใจให้แมนหายจากอาการบลูนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 07-08-2018 20:02:28

อ่านตอนนี้อีกรอบก็มีความคิดนึงขึ้นมาว่าเพลิงคิดน้อยและไม่ใส่ใจแมนจริงๆ ถ้าเพลิงใส่ใจแมนมากกว่า เพลิงจะไม่ลืมในเรื่องสำคัญ เพลิงจะเห็นว่าแมนเปลี่ยนไปตั้งแต่แรกๆ ขออย่าให้แมนท้องเลย แค่นี้น้องก็แย่แล้วอะ ถ้าจะท้องก็ให้เพลิงคิดอะไรได้มากกว่านี้ก่อน นี่เพลิงก็ยังไม่เคยพาแมนไปหาเพื่อนดวยใช่มั้ย? เฮ้อะ อินหรอ? อินมากค่าาาาาา55555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 08-08-2018 00:08:12

จะได้น้องให้น้องพริมซะละมั้ง 555
โชคดีที่เพลิงเห็นความผิดปกติของแมนได้เร็ว และหาทางแก้ทันที ไม่งั้นคงจะต้องเสียใจที่ไม่ได้ใส่ใจแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 08-08-2018 13:31:44

ในที่สุดดดด NC ก็มาา 55555
คุณพ่อปลอบคุณแม่ได้หื่นมาก อะเฮื้อออ
แต่แอบโมโหแคปชั่นที่เพลิงลงมาก โวะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 08-08-2018 13:45:06

ว้ายตายแหล่ววว *ทำท่ามาดามมด*
ตอนแรกจะมาเม้นว่า เศร้าจัง สงสารคุณแม่หลังคลอด
ตอนนี้สงสารอีกแบบแล้วค่ะ >////<
ค่อยๆคุยกันดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: yewlyz ที่ 08-08-2018 13:53:26

ทำไมแอบชอบวิธีที่เพลิงใช้ 5555  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 08-08-2018 16:18:00

เป็นการรักษาโรคซึมเศร้าได้เร้าใจมาก แต่เพลิงไม่ควรวู่วาม ลืมคำแนะนำของอาจารย์ชาลีไปแล้วเสียแล้วสินะ งานนี้จะติดหรือเปล่าเนี่ย ขนาดครั้งน้องพริมคืนเดียวยังติดเลย แต่รอบนี้คุณแม่ให้นมอยู่ อาจยังไม่ท้องก็ได้  :call:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 08-08-2018 19:30:27

คุณพ่อมือใหม่ลืมง่ายจังเลยนะคะ
ดูเหมือนหนูพริมจะมีน้องเร็วๆนี้  :fox2:  :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 08-08-2018 19:36:11

อยากได้เล่มแล้วค่ะ ชอบมากๆๆ ขอดราม่าเล็กๆสักตอน อย่าง แฟนเก่าเพลงมาทำให้หึงงี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: night2 ที่ 08-08-2018 19:59:28

เพลิงหื่นขึ้นหน้าละ หมอพึ่งเตือนไปแหมบๆ แหม่ เพลิง ได้ทีนี่ เอาใหญ่เลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 08-08-2018 21:27:00

โธ่ๆๆๆแมนอย่าคิดเยอะ สงสารจริงเครียดตลอด รออ่นต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: sweetie ที่ 08-08-2018 23:12:43

คนสองอย่าเพิ่งมานะ กลัวจะเป็นอันตรายทั้งแม่และลูก :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 09-08-2018 02:41:41

หนูพริม หนูจะมีน้องแล้วนะคะ  :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 09-08-2018 23:07:26

เพิ่งอ่านตอนนอกรอบจบ แต่ขอมาเม้นในนี้นะคะ อ่านตอนพิเศษก็เหมือนได้เห็นมุมอื่นๆของเพลิงแมนมากขึ้น แมนนี่เหมาะกับให้คนมาดูแลมาก ดูน่ารัก ขี้อ้อน เอาแต่ใจเป็นบางครั้ง แต่เป็นในแง่ที่ดูน่ารัก ดูแล้วคิดถึงภาพคุณหมอแมน หรือคุณแม่น้องพริมไม่ออกเลย ดูมุ้งมิ้งมากค่ะ อารมณ์ตอนอยากกินของอร่อยนี่ จะดูน่ารักเป็นพิเศษ ชอบอ่านเวลาที่ทั้งคู่ได้อยู่กันตามลำพังเพราะแมนดูเอาแต่ใจ ทำตัวตามสบายกับเพลิงได้เต็มที่ 

จะรออ่านตอนหลักและตอนนอกรอบต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 10-08-2018 00:23:48

แม่แมนคิดมากเกินไปแล้ว พ่อเพลิงจัดการได้เรทมาก5555 :really2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 10-08-2018 17:26:55

หื่นได้อีกเพลิง แต่ถ้าท้องนี้อันตรายทั้งแม่และลูกเลยนะคะ  แผลผ่าตัดยังไม่หายดีเลย มันต้องหกเดือนถึึงหนึ่งปีหรือเปล่าถึงจะให้ท้องคนที่สองได้ คนเขียนสู้ๆ คะ  ติดตามจ้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Cardiac ที่ 10-08-2018 23:32:32

 :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: Cardiac ที่ 10-08-2018 23:36:42

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: ฟาร์มไก่ ที่ 13-08-2018 06:15:35

 :o12: :o12: คิดถึงหลานอีกคนแล้ววววววววววว  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท39 6/8/61 p76
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 14-08-2018 22:15:20

จะมีน้องให้หนูพริมแล้วรึ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 14-08-2018 22:25:09

Internal Love

ตอนที่ 40

If nothing lasts forever,

Will you be my nothing?

 

 

 

 

 

 

 

“แมนยังไม่ตื่นหรอลูก” แม่ยายถามเขาเสียงอ่อนด้วยความเป็นห่วงลูกชาย เพลิงกัลป์ตอบกลับไปยิ้มๆ

“ตื่นแล้วครับ กำลังอาบน้ำ”

“ดีแล้วล่ะ แล้วเป็นอย่างไรบ้าง ปรับความเข้าใจกันได้หรือยัง แมนดีขึ้นไหม” เธอถามต่อ

“อ๋อ” ชายหนุ่มยิ้มกว้างกว่าเก่า “น่าจะดีขึ้นแล้วนะครับ เมื่อคืนก็คุยกันแล้ว” เขาละไว้ไม่อธิบายว่า 'คุยกัน' อิท่าไหน

“ค่อยยังชั่วหน่อย แม่ก็เป็นห่วงแมน นอนไม่หลับเลย”

“คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะดูแลแมนเอง แต่คงต้องฝากคุณแม่ดูแลหนูพริมก่อนช่วงนี้”

“สบายมาก แม่กับคุณเพตราแล้วก็คุณป่านคุณอุ้มช่วยกันดูได้ พวกหนูจะไปเที่ยวพักผ่อนที่ไหนก็ไปเถอะจ้ะ” เธอโบกมือ “ไว้แมนสบายใจแล้วค่อยกลับมา”

“เดี๋ยวผมถามแมนก่อน ถ้าเขาอยากไปค้างบ้างก็จะพาไป  ไม่งั้นก็เที่ยว กล้ๆแถวนี้แหละครับ” เพลิงกัลป์ตอบ

“ไปเถอะลูก ตามใจเขาหน่อย” คนเป็นแม่เออออ  คุยกันอีกครู่หนึ่งลูกชายก็ขอตัวไปดูคนรัก

พอเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เจอร่างบอบบางกำลังนอนตะแคงอยู่บนเตียง ใบหน้ารูปหัวใจงอง้ำ พอเห็นหน้าเขาก็ทำท่าจะพลิกตัวหนีทันที ติดตรงที่ความปวดปลาบที่ช่วงล่างทำให้ขยับไม่ได้ดั่งใจ

“ยังไม่อาบน้ำอีก จะไปเที่ยวหรือเปล่า?” เพลิงกัลป์ทัก

“จะอาบไหวได้ไงเล่า ทำเราซะ. .” เมืองแมนหน้าแดงซ่านลงมาถึงช่วงอก สัมผัสเมื่อคืนยังทิ้งความวาบหวามเอาไว้ในความรู้สึกพอๆกับอาการเจ็บปวด “ยังมีหน้ามาถามอีก ถุงก็ไม่ยอมใส่” พอพูดมาถึงตรงนี้ ขอบตาก็ชักร้อนผ่าว เมืองแมนเบะปากปล่อยโฮออกมา “ถ้า…ถ้า ฮึก ถ้าถ้ากู ท้องอีก จะทำยังไงฮึ ฮือ”

เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือก ก้าวยาวๆเข้าไปหา ก้มลงสวมกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น

“เพลิงขอโทษ เพลิง…ลืมตัวไปหน่อย  แต่หลังจากนั้นเพลิงก็ใส่ตลอดนา” เศษซากอารยธรรมถุงยางในถังขยะเป็นพยานได้ 

เมืองแมนดันตัวออกอย่างโกรธๆ

“ฮึ…มันก็ไม่ทันแล้ว มันไม่ทันแล้วไง” ความเหนียวเหนอะหนะเมื่อคืนทำให้เขามั่นใจว่าพลาดเข้าจนได้

“ครั้งเดียวไม่ท้องหรอกน่า” คนรักปลอบใจ ไม่มีความมั่นใจอยู่ในน้ำเสียงเลยเพราะรู้ดีว่าคราวหนูพริมก็คืนเดียวเท่านั้น

“ถ้าท้องนะ” เมืองแมนสูดน้ำมูก

“ก็เลี้ยงไง ดีออกหนูพริมได้มีเพื่อน”

“เพื่อนอะไรเล่า  กว่าจะคลอดได้เกือบตาย” เมืองแมนทุบอกคนรักหลายตุ้บระบายความแค้นเคือง ทำอะไรไม่รู้จักคิดก่อน ไร้สติจริงๆ

“โอ๋ ทุบอีกกี่ทีก็ได้ เพลิงจะขอทำคืนแค่ครั้งเดียว” ดวงตาคมเข้มแพรวพราว เมืองแมนเลยบิดเนื้อที่ต้นแขนอีกฝ่ายเต็มแรง

“ออกไปเลยนะ ไม่ต้องมาให้เห็นหน้า” เมืองแมนถลึงตาใส่

“ล้อเล่น เพลิงขอโทษนะครับ อย่าโกรธเพลิงเลยนะ” เพลิงกัลป์พูดเสียงอ่อนแกมออดอ้อนอยู่ในที ซ่อนยิ้มเมื่อเห็นว่าท่าทีอีกฝ่ายเริ่มอ่อนลง “ไปอาบน้ำไม่ไหวใช่มั้ย เดี๋ยวเพลิงช่วย” พูดจบก็ช้อนตัวอีกฝ่ายขึ้นมาในวงแขน อุ้มพาไปห้องน้ำ  เมืองแมนตัวเล็กอยู่แล้วยิ่งมากินไม่ได้อีกเลยยิ่งผอมซูบไปกันใหญ่

“ปล่อยนะ จะเดินเอง” คนพูดพูดไปอย่างนั้นเอง เดินไหวเสียก็ดี ปวดสะโพกร้าวไปหมดเเล้ว เพลิงกัลป์วางร่างคนรักไว้ในอ่างอาบน้ำแล้วช่วยถอดเสื้อคลุมตัวยาวออกอย่างคล่องแคล่ว จะไม่คล่องได้อย่างไรในเมื่อตัวเขาเป็นคนใส่ให้เองเมื่อคืน

เมืองแมนนั่งหน้าบูด ดูไปดูมาก็เหมือนหนูพริมตอนเบะปากร้องหิวนมไม่มีผิด

“เจ็บ”

“เดี๋ยวดูให้ คุกเข่าหน่อยสิ” เพลิงกัลป์พูดเสียงขรึมเอาการเอางานเพราะกลัวคนรักอาย เมืองแมนอิดเอื้อนนิดหน่อยก่อนจะยอมหันหลังให้เขาดูให้

ร่องรอยของความรักเมื่อคืนยังปรากฏอยู่เห็นได้ชัด ความบวมแดงและรอยถลอกเขียวช้ำรอบๆทำให้คนทำรู้สึกผิด เมื่อคืนตอนที่พามาล้างตัวยังไม่ชัดขนาดนี้  เห็นทีคงต้องหายาแก้อักเสบมาให้กินคู่กับยาคุมฉุกเฉินเสียแล้ว

“บวมนิดหน่อย” เพลิงกัลป์บอกเจ้าของ “นิดเดียว ไม่น่ากลัวอะไร” เขาปลอบใจ กลัวอีกฝ่ายใจเสีย ยิ่งเป็นพวกขี้กลัวอยู่ด้วย

“นิดเดียวแน่นะ ทำไมเจ็บอ่ะ”

“ก็คงมีเคล็ดๆบ้าง นอนลงมาเดี๋ยวนวดให้” เขาเสนอแต่อีกคนยังมองอย่างระแวง

“แค่นวดแน่นะ”

“ด้วยเกียรติของลูกเสือเลย นวดเฉยๆจริงๆ” เพลิงกัลป์ยืนยัน

กว่าจะอาบน้ำฟอกสบู่  แช่น้ำอุ่นนวดเนื้อนวดตัวอีกฝ่ายเสร็จก็เกือบสองชั่วโมง เพลิงกัลป์ปวดหนึบตรงกลางตัวจนต้องพาร่างขาวนุ่มมือนั้น ออกมานอกห้องน้ำก่อน

“ไปไหน?” เมืองแมนงง จู่ๆก็โดนอุ้มออกมาวางที่เตียงเฉย

“กูปวดท้อง สงสัยท้องเสีย มึงแต่งตัวไปก่อนนะ ถ้าแต่งไม่ไหวก็รอก่อน” เพลิงกัลป์พูดเร็วปรื๋อ ผลุบกลับเข้าไปในห้องน้ำครู่ใหญ่ถึงได้กลับออกมา

เจอเมืองแมนนั่งหวีผมอยู่ที่หน้ากระจก  หน้าตาสดชื่นแจ่มใสขึ้นมาก

“อยากไปเที่ยวที่ไหน คิดไว้แล้วหรือยัง”

“ไม่อยากไปไหน อยากอยู่กับลูก” เมืองแมนตอบกลับมา

“ลูกเบื่อหน้าจะแย่แล้ว ให้หนูพริมอยู่กับย่ายายบ้าง เอ้า คิดเร็วๆ ไม่งั้นจะพาไปดูแม่คะนิ้งนะ” เพลิงกัลป์อมยิ้ม

คนฟังค้อนขวับตาเขียว

“ไม่ไป!”

เพลิงกัลป์หัวเราะชอบใจ

“คิดช้า เดี๋ยวจะพาไปอีกรอบ” ชายหนุ่มเดินเข้าไปหา ร่างเล็กผุดลุกขึ้นยืนรีบขู่ฟ่อ

“ถ้าเข้ามาจะโกรธจริงๆด้วย”

“จะไปเปลี่ยนชุดเอง” เพลิงกัลป์โอดครวญ “ทำเป็นกลัวไปได้ ทีเมื่อคืนล่ะก็….เพลิง..เอาอีก  เร็วอีก..” ชายหนุ่มบีบเสียงให้เล็กลงเลียนแบบเสียงของเมืองแมนอย่างน่าหมั่นไส้ “โอ๊ย!!”

เมืองแมนต่อยเข้าที่หน้าท้องแข็งๆนั้นเต็มแรง หน้าร้อนจัดถึงใบหู อายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี  ก็ใครกันล่ะที่แกล้งจนทำให้เขาต้องหลุดคำพูดบ้าบอแบบนี้ออกมา

“หยุดเอาเรื่องเมื่อคืนมาพูดได้แล้ว”

“นั่นสิ พูดเรื่องคืนนี้และคืนต่อจากนี้กันดีกว่า” เพลิงกัลป์พูดหน้าตาเฉย

“จะไม่มีคืนต่อไปแน่ จนกว่าจะแน่ใจว่ากูไม่ท้อง” เมืองแมนพูดเสียงเข้ม ตีมืออีกฝ่ายที่ยื่นมาแตะเอวดังเผี้ยะ

“ไม่ท้องหรอก ยาก็กินแล้ว อีกอย่างมึงยังให้นมลูกอยู่ โอกาสท้องน้อยมาก”

“กูไม่ได้มีนมเยอะเหมือนเมื่อก่อนนี่ เกิดท้องขึ้นมาอีกจะทำไง” เมืองแมนยังกังวล “กูไม่อยากมีลูกแล้ว”

“กูเข้าใจ” เพลิงกัลป์พูดเรียบๆ “กูก็ไม่อยากให้มึงมีแล้วเหมือนกัน  มีลูกคนนึงเกือบตาย”

เมืองแมนรู้สึกดีขึ้นที่อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ก่อนเขาคิดมาตลอดว่าเพลิงกัลป์อยากมีลูกอีก ในขณะที่เขายังไม่พร้อมเลย  แค่ลูกสาวคนเดียวยังทำท่าจะเลี้ยงไม่รอด

“อยู่เลี้ยงหนูพริมคนเดียวก็พอแล้ว” เพลิงกัลป์พูดเนิบๆ ก้มลงมาจุมพิตเขาที่หน้าผาก “แค่นี้กูก็ไปไหนไม่รอดแล้วแมน อยู่กันสามคนพ่อแม่ลูกนะครับ”

“เหอะ ทำมาพูด  แล้ววันก่อนนั้นคืออะไร …เบื่อเป็นเสือ อยากเป็นเหยื่ออะไรนั่น” เมืองแมนพูดเสียงขึ้นจมูก ทั้งน้อยใจทั้งโกรธ

“อ๋อ” เพลิงกัลป์หัวเราะหึๆ “ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร แคปชั่นเรื่ิอยเปื่อย….นี่อย่าบอกว่าหึงจริงนะ”

“ไม่ได้หึง แค่…แบบ..” เมืองแมนส่ายหน้าหวือ อึกอักในคอ “มันไม่สบายใจ” เจ้าตัวพูดเสียงเบา ซุกหน้าลงกับอกของเขา

เพลิงกัลป์หัวเราะ เอ็นดูคนพูดจนอยากจะจับอีกฝ่ายเคี้ยวกลืนลงท้องเสียเลย เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องถ่ายรูป

“ไหนขอดูหน้าหน่อยซิ  ดีมาก ยิ้มหน่อยเร็ว เดี๋ยวเขานึกว่ากูหลอกเด็กมาปล้ำนะ” เมืองแมนยู่หน้า แต่สุดท้ายก็ส่งยิ้มให้กล้อง เพลิงกัลป์เซลฟี่เสร็จแล้วก็ส่งโทรศัพท์มาให้เขา “ตั้งแคปชั่นให้หน่อย จะอัพเฟส”

“เฟสใครก็ตั้งเอาเองสิ” เมืองแมนส่ายหน้า รู้สึกหัวใจพองโตชอบกล

“คิดไม่ออก ช่วยหน่อยนะ” อีกฝ่ายยืนยัน เขาเลยรับมาอย่างเสียไม่ได้ พิมพ์ได้สองสามคำก็เปลี่ยนใจ ลบออกแล้วส่งกลับคืนเจ้าของ

“พิมพ์เอาเถอะ ไม่รู้จะเขียนอะไร”

เพลิงกัลป์อมยิ้ม รับมาพิมพ์สองสามคำแล้วก็กดโพสต์

“เขียนว่าอะไร” เมืองแมนชะโงกเข้ามาดู

“ไม่บอก ไปเปิดดูเอาเอง” ชายหนุ่มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “ไปกินข้าวข้างล่างกัน”

เพลิงกัลป์เดินลงไปแล้ว ตอนที่เมืองแมนกลับไปหาโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาเปิดเข้าเฟสบุ๊ค ภาพคู่ของเขากับอีกฝ่ายกอดเอวกันในห้องที่ใครๆก็เดาได้ว่าเป็นห้องนอนโชว์หราอยู่ในnews feedsรูปแรก แคปชั่นสามคำปรากฏอยู่เหนือภาพ

He said ‘Yes’   

จำนวนคนไลค์เพิ่มขึ้นจากหลับสิบเป็นหลักร้อยอย่างรวดเร็วจนแตะเข้าหลักพันในไม่กี่นาที เมืองแมนอ้าปากค้าง  ถือโทรศัพท์มือถือเดินลงมาจากชั้นบนอย่างมึนงงแกมตกใจ

“เพลิง?”

“ถูกใจไหม” คนตอบนั่งหัวโต๊ะ กำลังตักข้าวต้มใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย “หรือว่าสั้นไป”

“แล้วเพื่อนมึงไม่ตกใจตายเหรอ”

“เดี๋ยวกูพาไปเจอเพื่อนกู”

“เป็นไงบ้างแมนลูก ทานข้าวจ้ะ” เเม่เดินเข้ามาหา

เสียงโทรศัพท์มือถือของเมืองแมนดังขึ้น ชื่อที่ปรากฏอยู่คือ เจมส์ เพื่อนรัก เขารู้ทันทีว่าเพื่อนโทรมาทำไม

“ไอ้แมน มึงจะแต่งงานแล้วเหรอ ทำไมไม่บอกเพื่อนบอกฝูงบ้างเลย ยินดีด้วยนะเพื่อน…” เสียงเพื่อนสนิทตะโกนดังออกมาจากในสาย “นี่พวกกูตกใจมาก แต่ก็ดีใจด้วย ไม่นึกเลยจริงๆว่ามึงจะเป็นคนที่แต่งก่อนคนแรก..” เพื่อนโวยวายมาอีกหลายคำโทษฐานที่เขาไม่ได้บอก เพลิงกัลป์เอียงหูเข้ามาฟังแล้วก็อมยิ้มอย่างพอใจ

“บอกมันไปเลยว่ามีลูกแล้วด้วย” เพลิงกระซิบ “แต่งเดือนหน้า”

“ไม่ต้องมายุ่ง” เมืองแมนย่นจมูกใส่

“หึๆ บอกด้วยนะว่าลูกสาวของเราน่ารักมาก” ชายหนุ่มพูดอย่างเป็นต่อ ถูกใจที่เห็นบรรดาเพื่อนของเมืองแมนทยอยกันโทรมาหาเจ้าตัวอย่างต่อเนื่องเพื่อแสดงความยินดี

ส่วนของเขาก็มีเพื่อนมาคอมเม้นท์กันอย่างดุเดือด บ้างก็พนันว่าเขาจะถอดเขี้ยวเล็บได้นานเท่าไหร่ บ้างก็อวยพรให้รักกันนานๆจนตายกันไปข้างเลย ..เอ้ะ อ้อ เจ้าของคอมเม้นท์นี้มันสาวที่เขาบอกเลิกไปเมื่อปีกลายนี่หว่า  ชายหนุ่มรีบกดบล็อคเฟสบุ๊คทันที  ส่วนใหญ่เพื่อนสนิทของเขาไม่ได้แปลกใจมากเพราะชายหนุ่มเล่าให้ฟังอย่างเปิดเผยไปแล้ว แค่ยังไม่ได้พาไปเมืองแมนไปอวดเฉยๆ

เรื่องการพาเมืองแมนไปเจอเพื่อนเป็นอะไรที่เขาคิดหนักมาก คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตก ไม่อยากให้อีกฝ่ายเจอเพื่อนของเขาเลย ไม่ใช่เพราะไม่อยากเปิดตัวแต่เป็นเพราะไอ้เพื่อนกลุ่มเขามันก็นิสัยเดียวกันทั้งกลุ่ม ไม่งั้นจะคบกันมาได้เหรอ เรื่องกินเหล้าเมายาเที่ยวหญิงขอให้บอก ไม่เคยยั่น

ถ้าเจ้าพวกนั้นเจอเมืองแมนไม่ตาโตเป็นไข่ห่านเลยเหรอ ออกน่ารักซะขนาดนี้ เกิดมีใครหลงเสน่ห์เมียเขาขึ้นมาทำไง

“ไอ้เพลิงเหรอ  นั่งเป็นบ้าอยู่นี่ไง จะคุยไหมล่ะ” เสียงเมืองแมนพูดอยู่แว่วๆก่อนจะส่งโทรศัพท์มาให้ “ไอ้โย่งโทรมา”

“ฮัลโหล ว่าไงมึง …” เพลิงกัลป์รับโทรศัพท์ไปคุยต่อเสียงดัง  เมืองแมนเลยฉวยโอกาสนั้นหลบแวบเข้ามาหาหนูพริมในห้องของคุณไกรสร ยัยหนูกำลังดูดนมจากขวดที่คุณปู่ป้อนให้พอดี

“อ้าวเเมนมาพอดี หนูพริมกำลังกินเลย” คุณไกรสรพูดด้วยสีหน้าแช่มชื่น “กินเก่งจริงๆหลานปู่”

“ไม่เป็นไรครับ” เมืองแมนปฏิเสธเมื่ออีกฝ่ายจะส่งลูกสาวมาให้ “อยากจะมาฝากคุณปู่คุณย่าคุณยายช่วยดูหนูพริมให้หน่อยช่วงนี้น่ะครับ”

“ได้อยู่แล้ว ไอ้ตัวเล็กนี่เดี๋ยวพ่อดูเอง ไม่ต้องห่วง เนอะ..หนูพริมเนอะ” คุณไกรสรก้มลงไปคุยกับหลานตัวจ้อยในอ้อมแขน

“อุ้มไม่ยอมวางเชียวล่ะ” คุณเพตราหัวเราะ “ผลัดกันบ้างสิคะคุณ”

“คุณต้องไปต่อคิวซิ ผมจองแล้วเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน”

เห็นแบบนั้นเมืองแมนก็ค่อยเบาใจ ช่วยอุ้มลูกสาวพาเดินเล่นครู่หนึ่งคนรักก็เข้ามาตาม

“โย่งกับหวานจะมาเยี่ยมเราเดือนหน้า”

“จริงหรอ” เมืองแมนดีใจ

“จริงสิ พอดีทันงานแต่งเราด้วย” เพลิงกัลป์ตอบ “ไปกันหรือยัง ไหนขออุ้มหนูพริมหน่อย ดูซิตัวเล็กของพ่อปู้ดๆหรือยังครับ”

กว่าจะได้ออกจากบ้านก็อีกพักใหญ่ๆ เพลิงกัลป์อุ้มลูกสาวพาเดินรอบบ้านอีกสองรอบจนพอใจนั่นแหละถึงได้ออกมาได้

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ลูกอยู่กับปู่ย่าแล้ว ไม่เป็นไร” เพลิงกัลป์พูด

“ใครกันแน่ที่ห่วงไม่เลิกฮึ อุ้มเล่นอยู่นั่นแหละ” เมืองแมนค่อนขอด “ว่าแต่เรา ตัวเองก็ไม่แพ้กันหรอก”

“ครับผม เพลิงผิดเองแหละที่หลงลูกมากไปหน่อย แต่หลงลูกยังไงก็ยังน้อยกว่าหลงแม่ของลูกนะครับ”

“ฮึ ทำมาพูด”

“จริงๆก็ไม่ค่อยชอบพูดหรอก ชอบทำมากกว่า” เพลิงกัลป์หัวเราะ เอื้อมมือไปจับที่ต้นขาของคนรักที่นั่งข้างๆอย่างมีนัย เมืองแมนตาเขียว ดึงขาออก

“สรุปจะไปไหนเนี่ย ไม่ค้างคืนนะเป็นห่วงลูก” คนเป็นแม่พูด

“ไม่อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเหรอ …เอ้าท์ดอร์อะไรอย่างเงี้ย” คนขับพูดด้วยน้ำเสียงเชิญชวน “เล่นน้ำตก ล่องแพกัน นอนดูดาว”

“ไม่” เมืองแมนไม่หลงกล  พอจะเดาออกแล้วว่าเอ้าร์ดอร์ที่อีกฝ่ายว่าต้องไม่ได้หมายถึงแค่นี้แน่ๆ

“ก็ได้ อยากไปไหนล่ะ เลือกมา” เพลิงกัลป์ถอนหายใจเฮือก

“อยากไปสวนสัตว์”

“อะไรนะ?”

“ไปสวนสัตว์ อยากไปให้อาหารยีราฟ” เมืองแมนพูด “ดูในทีวีแล้วมันน่ารักดี”

“อยากไปให้อาหารหรืออยากไปหาอาหารกันแน่” เพลิงกัลป์ถามอย่างหวาดๆ สารพัดเมนูที่อีกคนอยากกินตอนท้องยังหลอกหลอนเขาอยู่ …เอ้ะ..เดี๋ยวนะ “อยากกินอะไรแปลกๆหรือเปล่า?”

“เปล่า บ้าเหรอ อยากไปเดินเล่นสวนสัตว์แค่นี้เอง” เมืองแมนพูด

“ค่อยยังชั่ว”

เพลิงกัลป์พาคนรักไปเที่ยวสวนสัตว์สมใจ วันนี้คนเยอะพอสมควร เมืองแมนนั่งรถรางฟังไกด์นำเที่ยวเล่าเรื่องสัตว์ต่างๆไปเรื่อยๆ

“ทางด้านซ้ายจะเป็นส่วนของยีราฟนะคะ ที่สวนสัตว์แห่งนี้เรามียีราฟด้วยกันห้าตัว….”

“อืม” เพลิงพยักหน้าเมื่อคนข้างตัวสะกิดขายิกๆ

“ลงมาเร็วๆ เดี๋ยวคนเยอะ ยีราฟอิ่มก่อนทำไง” เมืองแมนลากเขาลงมาจากรถราง ตรงรี่ไปยังจุดที่ขายอาหารที่เอาไปเลี้ยงสัตว์ตัวสูงปรี้ด เพลิงกัลป์ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปตอนที่คนรักให้อาหารยีราฟ  เจ้ายีราฟก็แสนรู้ยื่นหน้าเข้ามาร่วมเฟรมอย่างน่ารัก  เมืองแมนยิ้มกว้าง

ความเศร้าหมองเคร่งเครียดก่อนหน้านี้ค่อยๆจางหายไป เพลิงกัลป์อมยิ้ม ปฏิบัติตัวเป็นผู้ตามที่ดี เดินตามหลังร่างโปร่งบางเข้าไปสำรวจดูสัตว์นานาชนิดจนกระทั่งมาถึงกรงนกขนาดใหญ่

“ไม่เข้าไปล่ะ นกสวยดี” เขาพูด นึกแปลกใจที่เห็นอีกคนถอยกรูด

“ไม่เอาอ่ะ เบื่อนกแล้ว” เมืองแมนตอบกลับมาเมินๆ

“นั่นมันไม่ใช่นกกระจอกหรือนกพิราบที่เห็นทั่วไปนะ  ป้ายบอกว่ามีนกเงือกด้วย เหยี่ยวก็มี ไม่อยากดูเหรอ”

“ไม่อยาก เอ้ะ…ตัวเองอยากดูก็เข้าไปดูเองสิ จะลากไปด้วยทำไม รออยู่ตรงนี้แหละ” เมืองแมนยืนจังก้าปักหลักมั่นอยู่หน้ากรงนก ยังไงก็ไม่มีทางเข้าไปในนั้นเด็ดขาดแล้วก็ไม่มีทางให้อีกคนรู้ความลับน่าอายนี้ด้วย

“โอเค ก็ได้ งั้นไปดูแพนด้ากัน”

เพลิงกัลป์ยอม พาเมืองแมนไปดูหมีจากจีนแทน เจ้าหมีแพนด้าเอาแต่นั่งจุ้มปุ๊กกินไผ่อย่างเพลิดเพลิน

“เหมือนมึงตอนท้องไม่มีผิด นั่งกินนอนกินแบบนี้เลย” เพลิงกัลป์กระซิบ

“ออกจะน่ารัก” เมืองแมนว่า

“ไม่เถียง เพราะน่ารักจริงๆ” คำตอบรื่นหูจนเมืองแมนอารมณ์ดีมาก พยักหน้าหงึกๆ “หมายถึงแพนด้านะ” เพลิงกัลป์พูดต่อกลั้วหัวเราะ

คนฟังฉุนกึกขึ้นมาฉับพลัน  ปรายตามองคนที่กำลังหัวเราะอยู่อย่างหมั่นไส้

“คืนนี้นอนนอกห้องนะ” เขาพูด สะใจที่เสียงหัวเราะหายไปทันที

“พูดเล่นนิดเล่นหน่อยก็ไม่ได้  ถ้าแมนไม่น่ารักแล้วเพลิงจะรักได้ไงล่ะ”

“จะอ้วก”

“ถ้าอ้วกตัวเหม็นนี่กลับบ้านเองเลยนะ ห้ามขึ้นรถ” เพลิงกัลป์ขู่  “อดกินไอติมก่อนกลับด้วย”

“ไม่เห็นอยากกิน”  เจ้าตัวตอบด้วยประโยคคุ้นเคย เพลิงกัลป์ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่ขากลับเมืองแมนมีไอศกรีมโคนติดมือมาด้วย

“คนเรา ซื้อมาโคนเดียว ใจคอจะไม่แบ่งเราเลยเหรอ”

“ไม่ชอบไม่ใช่หรอ”

“ไม่ได้พูดสักคำ”

“อ้วนแล้ว กินไปก็ลงพุงหมดนะ ลองนึกภาพลุงหัวเถิกแถมลงพุงดูสิ” เมืองแมนจุ๊ปาก ส่ายหน้าดิก “ไม่ไหวๆ”

คนฟังกัดฟันกรอด

“แล้วตัวเองไม่กลัวลงพุงเลยเหรอ”

“ไม่อ่ะ” เมืองแมนลากเสียง กัดโคนเสียงดังกรอบแทนการเยาะเย้ย

“เดี๋ยวคืนนี้พี่จะจัดให้หนักเลย” คนขับรถพึมพำ

“หืม? นอนนอกห้องไงอย่าลืม” เมืองแมนยิ้ม ชี้นิ้วไปยังร้านอาหารข้างหน้า “อยากกินไข่นกกระจอกเทศ”

“คอลเลสเตอรอลสูงจะตาย”

“อยากกิน”

เหตุผลสั้นๆของเมืองแมนยังใช้ได้เสมอ เพลิงกัลป์เลี้ยวรถเข้าไปจอดในร้านอาหารที่คนแน่นสมเป็นร้านดังของจังหวัด

พวกเขาไม่ได้จองไว้แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันถึงได้มีโต๊ะนั่งจนได้ เมืองแมนเดาเอาว่าน่าจะเกี่ยวกับบารมีของคุณไกรสรที่ทุกคนเรียกว่าพ่อเลี้ยงเป็นแน่

สั่งอาหารเสร็จ กำลังนั่งคุยเพลินๆก็มีเสียงแหลมใสของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นข้างโต๊ะ เมืองแมนเงยหน้าขึ้นมองอย่างตกใจ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยเซกซี่มาก

“เพลิงมาอยู่ที่นี่เอง ฝนพยายามติดต่อหาคุณตั้งนาน คุณเปลี่ยนเบอร์หรอคะ ไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่”

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 14-08-2018 22:26:10

          เพลิงกัลป์สะดุ้ง เหลือบมองคนตรงข้ามอย่างเกรงใจ เห็นเมืองแมนวางหน้าเฉยๆก็ยิ่งเครียด

“ฝน…พอดีผมมากับแฟน ต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้าคุณมีธุระอะไรค่อยคุยกันอีกที” ชายหนุ่มดึงมือที่จับท่อนแขนของตัวเองออก

ปลายฝนปรายตามองเมืองแมนอย่างสงสัยแกมเยาะ

“แฟน? อ๋อ ใช่คนที่เพลิงโพสต์ในเฟสเมื่อเช้าใช่มั้ยคะ ตัวจริงหน้าจืดกว่าในรูปอีกนะคะ ไม่ยักรู้ว่าเพลิงชอบทางนี้ด้วย หรือว่าจงใจโพสต์เพื่อจุดประสงค์บางอย่างกันแน่  อย่าคิดว่าฝนไม่รู้ทันนะคะ”

“ผมจะโพสต์เพราะอะไรมันก็เรื่องของผม คุณกำลังรบกวนเวลาส่วนตัวของเรานะครับ” เพลิงกัลป์พูดเสียงต่ำ พยายามกดอารมณ์โกรธเอาไว้ เขาไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง “เชิญคุณกลับโต๊ะของคุณดีกว่า”

“หึ ทีอย่างนี้ล่ะไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมา ก่อนหน้านี้ตามจีบเราจะเป็นจะตาย  ตามใจทุกอย่าง น้องฝนอย่างนั้นน้องฝนอย่างนี้  สันดานคนมันเปลี่ยนไม่ได้หรอกนะคะ ….คุณก็เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ก็แล้วกัน  คนอย่างเพลิงกัลป์ไม่เคยรักใครจริงหรอก” ประโยคหลังเธอหันมาพูดกับเมืองแมนพลางยิ้มมุมปาก  “เขาก็แค่ใช้คุณเป็นตัวหลอกเอาไว้หนีไปหาคนใหม่เท่านั้นแหละ”

“คุณไม่รู้อะไรก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า” เพลิงกัลป์โกรธจัด ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ดวงตาคมเข้มเป็นประกายวาบราวกับมีเพลิงสุมอยู่ภายใน “ผมกับเค้าเราผ่านอะไรกันมามาก  เค้ามีค่าเกินกว่าที่คุณจะเอามาพูดพล่อยๆ ถ้าคุณพูดภาษาคนดีๆไม่ได้ก็ลองไปฝึกพูดภาษาอื่นดู อาจจะเข้ากับคุณมากกว่า”

“เพลิง!” หญิงสาวอ้าปากค้าง

ชายหนุ่มคว้ามือคนรักดึงขึ้นพาเดินฉับๆออกมาจากร้าน  เขาโกรธผู้หญิงคนนั้นจนแทบจะตบปากเธอได้แต่ก็ต้องกลั้นโทสะเอาไว้เพราะไม่อยากขึ้นชื่อว่ารังแกผู้หญิง 

เมืองแมนเงียบกริบไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย ชายหนุ่มเดินตามหลังเพลิงกัลป์ออกมาเงียบๆ  แม้จะขึ้นมานั่งเคียงข้างกันบนรถแล้วก็ตาม

“ขอโทษนะ” เพลิงกัลป์พูด เอื้อมมือมากุมมือเล็กเอาไว้ “ไม่โกรธได้ไหม”

“……….” เมืองแมนไม่ตอบ คนถามเลยยิ่งร้อนใจ

“กูกับเค้าเคยควงกันเมื่อนานมาแล้ว เลิกกันไป ไม่ได้ติดต่อหรืออะไรกันเลยนะ มึงอย่าคิดมากเลย” ชายหนุ่มพูดมาอีกหลายคำ

“พอแล้ว ไม่ต้องอธิบายหรอก” เมืองแมนขัดขึ้นพลางถอนหายใจยาว “ถ้ากูจะโกรธ ก็ไม่ได้โกรธเพราะผู้หญิงคนนั้นมาหรอก แต่จะโกรธเพราะอดกินมากกว่า หิวจะตายอยู่แล้วยังลากเราออกมาอีก”

คนฟังอ้าปากค้าง

“หิวมากเหรอ”

“ไม่น่าถาม เค้าเกือบจะมาเสิร์ฟแล้วด้วย กูเห็นเค้ายกจานมา กูนั่งดูอยู่” เมืองแมนงึมงำ

เพลิงกัลป์เงียบไปครู่แล้วก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาลั่นรถ รั้งท้ายทอยของอีกฝ่ายมาจูบแรงๆที่ริมฝีปากทีนึง

“น่ารัก” เขากระซิบกับเรียวปากนุ่มนิ่มแดงสดนั้น “ทำไมน่ารักอย่างนี้ รู้ตัวหรือเปล่า”

“รู้แล้ว ปล่อยกูสักที” เมืองแมนปัดมือคนรักออก “กูไม่สนใจคนเก่าๆในอดีตของมึงหรอกเพลิง กูสนใจแต่ปัจจุบันกับอนาคตเท่านั้น”

“เราผ่านอะไรกันมามากเเมน เฉียดตายก็หลายหน มึงคิดว่ากูจะมีสายตาไปเหลียวแลคนอื่นได้อีกเหรอ”

“กูไม่รู้ อนาคตเป็นเรื่องที่บอกไม่ได้” เมืองแมนตอบอย่างสงบ “วันหน้ามึงอาจจะเจอใครที่ถูกใจมึงมากกว่าก็ได้ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น”

“ถ้ามันเกิดขึ้นจริง มึงจะทำยังไง”

“ก็ไม่ทำไง กูคงพาหนูพริมออกจากบ้านมึงก็แค่นั้น” เพลิงกัลป์รู้ว่าอีกฝ่ายพูดจริงทำจริงแน่  เมืองแมนเป็นคนใจเด็ดคนหนึ่งที่เขานับถือใจ

“กูไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นหรอกแมน กูสัญญา” เขาพูดหนักแน่น “อีกอย่างหนึ่ง…ถ้ามึงคิดจะพาลูกไปจากกูล่ะก็ มันจะไม่ใช่แค่หนูพริมคนเดียวแน่นอน”  ตาคมหรี่ลงอย่างมีเลศนัย คนฟังหน้าขึ้นสีเลือด เสมองไปนอกรถ

“หิว” เมืองแมนกลับไปพูดเรื่องเดิม ไม่สัมพันธ์กับบทสนทนาก่อนหน้านี้แม้แต่น้อย

“อยากกลับเข้าไปอีกไหม”

“แล้วแต่”

คนฟังขมวดคิ้วเข้ม …แล้วแต่..นี่มันแปลว่าอะไรวะ หมายถึงแล้วแต่เขางั้นหรือ แล้วถ้าไม่ถูกใจเจ้าตัวล่ะ จะงอแงอีกไหม ให้ตายเหอะ ทำไมเขาจะต้องมานั่งเดาใจเมียตัวเองด้วยวะเนี่ย

“งั้นเดี๋ยวโทรบอกให้ที่ร้านส่งไปให้ที่บ้านแล้วกันนะ” ถ้าเดาไม่ผิด เมืองแมนน่าจะอยากกินอยู่ แต่คงไม่อยากกลับเข้าไปในร้านแล้ว

“อืม”

คนนั่งข้างๆรับคำ ผงกหัวทีนึง รอยยิ้มนิดๆประดับอยู่ที่มุมปาก  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้างดีดนิ้วดังเปาะ  กุลีกุจอคว้ามือถือขึ้นมากดโทรสั่งที่ร้าน

โทรเสร็จก็ขับรถพาเมืองแมนกลับบ้าน แทบจะพร้อมๆกับที่ร้านส่งอาหารมาให้

“อ้าว ทำไมกลับมาเร็วจัง แม่นึกว่าพวกลูกจะไปค้างที่อื่นเสียอีก เห็นเพลิงเก็บกระเป๋าเมื่อเช้า”  คุณเพตราทัก

“เขาคิดถึงลูกครับ อยากนอนบ้าน” เพลิงกัลป์พยักเพยิดไปทางคนรักที่เดินลิ่วๆเข้าไปหาลูกสาวในห้องนอนของคุณปู่

“แล้วอาการของแมนจะดีขึ้นหรือลูก ถ้าเขายังติดหนูพริมอยู่แบบนี้  จริงๆไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พวกแม่ช่วยกันเลี้ยงได้สบาย” เธอพูด

“ไม่เป็นหรอกครับ น่าจะค่อยๆดีขึ้น” เพลิงกัลป์ตอบขรึมๆ “วันนี้เขาก็กินได้เยอะกว่าทุกทีนะครับ เดี๋ยวผมว่าจะหางานให้เขาทำจะได้ไม่จุ้มปุ๊กอยู่กับลูกอย่างเดียวอีก”

“งานอะไรล่ะลูก แม่ลูกอ่อนอย่างนั้นจะไปทำงานอะไรได้” คุณย่าหนูพริมเป็นห่วง

ลูกชายอมยิ้ม

“เตรียมงานแต่งของเราไงครับแม่”

………………………………..

“ทำอะไรอยู่” เพลิงกัลป์เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เห็นร่างโปร่งบางของเมืองแมนกำลังยืนตะคุ่มๆอยู่ตรงหน้าต่าง

“พาลูกนอน” เมืองแมนกระซิบ ขยับแขนกระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้า ร่างเล็กกระจ้อยร่อยนั้นอ้าปากหาวหวอดน่ารักน่าเอ็นดูที่สุดในสายตาคนเป็นแม่

เพลิงกัลป์จรดฝีเท้าเข้าไปจนชิด โอบร่างของคนรักเข้ามาแนบอก ก้มลงหอมแก้มบางใสของลูกสาวแผ่วเบา

“ฝันดีนะครับด.ญ.พริมา” เขาพึมพำ

หอมแก้มลูกเสร็จก็เขยิบมาหอมแก้มแม่ต่อ เมืองแมนเอียงคอหนี ดุอย่างไม่จริงจังนัก

“เดี๋ยวลูกตื่น”

“ตื่นก็กล่อมใหม่”

“มากล่อมเองเลยนะ เมื่อยไปหมดแล้ว” เมืองแมนตอบกลับ อีกคนหัวเราะเบาๆ รับตัวลูกมาอุ้มเอาไว้เอง  “วันนี้ขอโทษอีกครั้งนะ”  เขาสบตากลมโตของคนรัก  “อดีตของกูทำให้มึงรำคาญใจ”

เมืองแมนยักไหล่

“อดีตก็คืออดีต  เรากลับไปเปลี่ยนอดีตไม่ได้”  เมืองแมนพูดเรียบๆ  “กูทำใจมาก่อนหน้านี้แล้วว่าจะต้องเจออะไรแบบนี้  นี่ยังน้อยกว่าที่คิดด้วยซ้ำ  นึกว่าจะต้องโดนบุกเข้ามาตบเสียอีก”

“หึๆ”  เพลิงกัลป์หัวเราะออกมา  สบายใจขึ้นไม่น้อยที่เห็นอีกคนไม่ได้คิดมากอย่างที่กลัว

“ขอแค่ต่อไปในอนาคตไม่มี ‘คนใหม่’ เข้ามาทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ก็พอ  เพราะกูคงทนไม่ได้  กูไม่ชอบแย่งของของใคร  ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ  มึงบอกกูก่อนได้ไหม  ให้กูเตรียมใจก่อนสักนิด”  พูดมาเพียงเท่านี้  เสียงของเมืองแมนก็สั่นเครืออย่างควบคุมไม่อยู่  เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้เกิดความรู้สึกหวงแหนเอามากมายขนาดนั้น เพียงแค่คิดว่าคนตัวสูงข้างๆจะมีใครใหม่ที่ไม่ใช่เขา  ความเสียใจก็พุ่งขึ้นมาเต็มอก

รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนเป็นคนเจ้าชู้แค่ไหน  คนเจ้าชู้ไม่มีทางเปลี่ยนตัวเองได้หรอก  ใครๆก็บอกเอาไว้  แต่เขาก็เลือกที่จะเชื่อใจอีกฝ่ายจนกว่าเวลานั้นจะมาถึง

หวังว่ามันจะไม่มีวันมาถึง  หวังว่าเพลิงจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากเขา

“ชู่ว  ไม่เอาน่า”  เพลิงกัลป์จูบซับน้ำตาให้เมืองแมนอย่างอ่อนโยน  “ขี้แยอีกแล้ว  ยีราฟก็ได้ดู  ไอติมก็ได้กิน  ไข่นกกระจอกเทศก็ได้กิน  แฟนก็น่ารักเอาใจเก่ง  เฮ้อ...สมใจทุกอย่างแล้วทำไมยังร้องไห้อีก”

เมืองแมนเม้มปาก  หันหน้าหนี  หมั่นไส้คนหลงตัวเองเต็มที

“ไม่ตอบแบบนี้สงสัยต้องจูบต่อไปเรื่อยๆ”

“เดี๋ยวลูกตื่น”  เมืองแมนยกข้ออ้างเดิมขึ้นมาใช้  เพลิงกัลป์เลยยอมพาลูกไปนอนในเปลก่อน  ห่มผ้าให้จนเรียบร้อย ลูกสาวตัวน้อยนอนอุตุดูท่าจะหลับยาว

“เมื่อยตรงไหน จะนวดให้” เขากลับมาถามคนรักที่สะบัดผ้าห่มผืนใหญ่ออก

“ไม่ต้องเลย” เมืองแมนรู้ทัน รีบปฏิเสธ พอจะเดาได้ว่าหลังจากนวดแล้วจะไปจบที่ตรงไหน เรื่องเมื่อคืนเขายังปวดสะโพกอยู่เลย

“ว้า เสียดายจัง”

“ไปนอนฝั่งนู้น นอนห่างๆเลยนะ” เมืองแมนพูดเสียงเขียวเพราะคนตัวใหญ่เล่นกลิ้งมานอนฝั่งเขาจนไม่เหลือที่ นอกจากจะต้องนอนทับกันนั่นแหละ

“กลัวแมนหนาว”

“ไม่หนาว ร้อนจะตาย”

“งั้นมาทำอะไรคลายร้อนกันมั้ย” เพลิงชวนอย่างกระตือรือร้น

“ไม่! จะนอน”

“ไม่มีคนนอนกอดจะนอนหลับเหรอ”

“หลับ เอ๊ะ..ถ้ามีปัญหาจะให้ไปนอนนอกห้องจริงๆแล้วนะ” เมืองแมนดันตัวอีกฝ่ายแรงๆให้กลิ้งกับไปยังฝั่งตัวเอง “ไปนอนฝั่งตัวเองเลย”

“ใจร้าย” ได้ยินเสียงงึมงำดังมาจากคนตัวใหญ่ที่ยอมพลิกกลับไปนอนฝั่งตัวเองแต่โดยดี

เมืองแมนย่นจมูกใส่ ทิ้งตัวลงนอนตรงที่ของตัวเอง กอดอกเอาไว้แน่น นอนนิ่งได้ครู่เดียวก็มีมือของใครบางคนเลื้อยมาวางแปะที่หน้าท้องของเขา  พอเขาไม่ว่าอะไร มือนั้นก็เริ่มขยับลูบขึ้นลูบลง

“อยากนอนนอกห้องหรอ” เมืองแมนพูดเสียงเข้ม

“คิดว่ากลัวไหม” เสียงตอบกลั้วหัวเราะอยู่ใกล้หู  ปลายนิ้วมือนั้นสะกิดที่ยอดอกของเมืองแมนจนเจ้าของสะดุ้ง

“เพลิงกัลป์!”

“ครับผม” ชายหนุ่มพลิกตัวทีเดียวก็ดึงร่างบอบบางมาอยู่ในวงแขนได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามขัดขืนอย่างไร

“ฮื้อ …ไม่เล่น”

ริมฝีปากร้อนจัดครอบลงที่ยอดอกผ่านเสื้อนอนบางจ๋อย เมืองแมนสะท้านไปทั้งตัว

“ไหนดูหน่อยสิว่านมไม่ไหลแล้วจริงหรือเปล่า” เพลิงกัลป์กระซิบ ใช้ปลายลิ้นอย่างคล่องแคล่วจนเสื้อยืดเปียกชื้น เมืองแมนแอ่นอกขึ้นรับสัมผัสอย่างลืมตัว

อารมณ์ถูกปลุกปั่นอย่างง่ายดายด้วยฝีมือของคนที่ช่ำชองกว่ามาก เพลิงกัลป์ซ่อนยิ้ม อาศัยทีเผลอดึงกางเกงของอีกฝ่ายออก สะโพกขาวที่มีร่องรอยแดงเขียวเป็นจ้ำๆจากฝีมือเขาเมื่อคืนปรากฏให้เห็นกลางแสงไฟ  เมืองแมนตีมือของเขาไม่ให้ซนไปมากกว่านั้น

“หยะ..หยุดเลยนะ ..โอ๊ะ! ทำอะไร” เมืองแมนเสียงเขียว

“พรุ่งนี้จะพาไปลองชุดแต่งงาน  เลยจะขอวัดขนาดตัวดูก่อนจะได้เลือกถูก” คนพูดแถไปข้างๆคูๆ กอบกุมกลางกายของอีกฝ่ายเอาไว้  “อืม พอดีมือเลยเนอะ กำลังน่ารัก…โอ๊ย!!” เพลิงกัลป์ร้องเสียงดังเพราะถูกอีกฝ่ายบิดเนื้อที่หน้าท้องอย่างแรง  “ชอบซาดิสม์หรือ ฮึ อยากให้รุนแรงหรอครับ” พูดจบก็ฝังทั้งจมูกทั้งปากลงไปบนร่างกายขาวผ่องนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว เมืองแมนร้องลั่นดิ้นหนี

แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็หนีไม่พ้นหรอก เพราะตัวคนหนีรู้ใจตัวเองดีว่าต้องการอีกคนมากแค่ไหน พอๆกับคนไล่รุกที่รู้จุดอ่อนทุกจุดราวกับเป็นร่างกายของตัวเอง

เสียงอุแว้ของเด็กทารกดังขึ้นตัดกับเสียงหอบหายใจหนักๆของคนบนเตียง เพลิงกัลป์ดึงตัวลุกขึ้น เหงื่อชุ่มกายเป็นมันปลาบขณะที่คนรักของเขาหลับตานิ่งไปแล้วด้วยความเหนื่อยอ่อน  ชายหนุ่มถอดถุงยางออก หาผ้าเช็ดตัวมาพันกายไว้เพราะเขินลูกสาว  แกะผ้าอ้อมออกดูก็เห็นว่าลูกอึออกมาเต็มเลย

“เดี๋ยวพ่อล้างก้นให้นะครับ กินจุก็ปู้ดๆเยอะแบบนี้แหละน้า” ชายหนุ่มอุ้มลูกสาวตัวเล็กไปล้างทำความสะอาดในห้องน้ำจนเอี่ยมอ่องแล้วก็อุ้มพากล่อมนอนที่เดิม

เสร็จงานจากลูกสาวก็มาจัดการแม่หนูพริมต่อ เจ้าตัวนอนแอ้งแม้งหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่บนเตียง  เนื้อตัวชื้นเหงื่อและคราบต่างๆนานา  เขาเลยอุ้มพาเมืองแมนไปล้างตัวด้วยอีกคน ใช้เวลาทำความสะอาดคุณแม่ในอ่างอาบน้ำมากกว่าล้างตัวลูกเสียอีก

“อือ….เจ็บจัง” เมืองแมนพึมพำ ซุกหน้าลงกับแผ่นอกของเขา  เพลิงกัลป์เกร็งตัวขึ้นทันที สะโพกเต็มไม้เต็มมือนั้นก็ยังเบียดเข้าหาต่อแบบไม่รู้ตัว ริมฝีปากแดงบวมนิดๆนั้นเผยอขึ้นพร้อมๆกับนัยน์ตากลมโตที่หรี่ปรือมองเขาด้วยแววตาเยิ้มหวาน

ให้ตายเหอะ ชายหนุ่มสบถกับตัวเอง เขาไม่น่าเข้ามานั่งในอ่างด้วยอีกคนเลย ท้องน้อยเริ่มบิดเป็นเกลียวอีกครั้ง  อารมณ์หนุ่มถูกกระตุ้นได้ง่ายๆ ใจเต้นแรงตึกตักราวกับเพลิงกัลป์คนนี้ไม่เคยผ่านใครมาก่อนงั้นแหละ

อยากจะกัดแทะเนื้อนุ่มๆหวานๆให้ถึงกระดูก บีบคลึงทุกส่วนสัดให้เนื้อหลุดติดมือออกมา ดูดกลืนความหอมหวานตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ฝังตัวตนลงไปให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทว่าเขาก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น

เพียงแค่เห็นหยาดน้ำตาอีกฝ่ายปริ่มขอบตา เพลิงกัลป์ก็ใจแป้วต้องรีบผ่อนแรงลงแทบไม่ทัน  เขาทนเห็นน้ำตาและสีหน้าแสดงความเจ็บปวดของเมืองแมนไม่ไหว ถึงมันจะแฝงด้วยความสุขสมก็ตามสั่นรีบดึงมือขึ้นมาจากจุดไวสัมผัสของคนรัก

เมืองแมนปรือตามองเขา เพลิงกัลป์ชะงัก นึกว่าอีกฝ่ายจะดุเอาที่เขาเล่นไม่เลิก ทว่าคนตรงหน้ากลับยกแขนขึ้นคล้องคอเขาและดึงลงมาจูบหนักหน่วง ปลายลิ้นเรียวสอดแทรกเข้ามาสำรวจโพรงปากของเขาอย่างกล้าหาญกว่าทุกครั้ง

เนื้อตัวเบียดแนบชิดเข้ามาอีกจนแทบไม่เหลือที่ว่างระหว่างกัน สายน้ำเปียกชุ่มจากฝักบัวกลายเป็นสารหล่อลื่นอย่างดี เพลิงกัลป์แทบจะกลั้นใจตอนที่คนรักพลิกกลับมาหาและยกตัวขึ้นสูง  อารมณ์ของเขาผงาดขึ้นรอการถูกครอบครองอย่างลุ้นระทึก

เมืองแมนกดตัวลงต่ำจนร่างกายเราสัมผัสกัน เพียงนิดเดียวเท่านั้น เพลิงกัลป์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ ปวดหนึบแทบทนไม่ไหว อยากจะจับสะโพกกลมกลึงกดลงมาเสียเอง

ดวงตาสองคู่สานสบกัน คู่หนึ่งหยาดเยิ้มด้วยแรงปรารถนา  เต็มไปด้วยความเว้าวอนขอร้อง ส่วนอีกคู่วาววับด้วยน้ำหล่อเลี้ยงแฝงไว้ด้วยความเป็นต่อที่เริ่มจับทางอีกคนได้

“ไว้วันหลังนะ” เมืองแมนโน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหูของเขาแกมหัวเราะ ยิ้มหวานอย่างน่ารักแต่ก็แสนกวนใจในเวลาเดียวกัน จากนั้นร่างโปร่งบางก็ขยับดันตัวลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก ก้าวออกจากอ่างด้วยความทุลักทุเล

เพลิงกัลป์อ้าปากค้าง แต่นั่นยังไม่เท่ากับความ 'ค้าง' ที่ถูกอีกคนแกล้งเอาเต็มๆ ได้แต่จุ๊ปากอย่างหงุดหงิด ทั้งฉุนทั้งเอ็นดู นี่คงถือเป็นการเอาคืนกันล่ะซิ

ร้ายไม่ใช่เล่นนะ เเฟนหมอเพลิงคนนี้

แบบนี้เห็นทีต้องจัดทีมบาสแน่นอน

……………………………….

 

มาอัพแล้วจร้าาา ใครรอกันอยู่บ้างคะ

เรียกได้ว่าเป็นตอนที่เบาที่สุดของเรื่องเลยมั้ง55555555 พักผ่อนเบาสมองกันบ้าง ไม่ค่อยชินเลยแฮะ

ถามว่าจะมีดราม่าซ่อนอยู่อีกมั้ย>>ไม่น่ามีแล้วนะ//การอ่านแฟนหมอแมนทำให้ทุกคนหวาดระแวงเพิ่มขึ้นสิบระดับ55555

จะขอแจ้งเรื่องการรวมเล่มเสียหน่อย สรุปเรารวมเล่มแฟนหมอแมนกับสนพ.Bookishนะคะ อมกกก. ปลื้มมาก คาดว่าจำนวนหน้าจะหนามาก มีตอนพิเศษห้าตอน  ต้องแบ่งสองเล่มมั้ง คุ้มค่าคุ้มราคาแน่นอนนน แต่จะเริ่มรวมเล่มอะไรยังไงเมื่อไหร่เดี๋ยวแจ้งข่าวกันอีกที น่าจะยาวๆไปฉลองปีใหม่(เลยหรอ5555) เกียมตังค์เอาไว้ให้ดีสำหรับใครที่อยากมีหมอแมนหมอเพลิงเอาไว้ในครอบครอง

ส่วนเรื่อง ยักษ์ยอกรัก #แอบยักษ์ ขอกระซิบดังๆว่าจะเปิดพรีออเดอร์แล้วอาทิตย์นี้จ้าาาา พิมพ์กับสนพ.มารีนบุ๊ค สองเล่มจบ บอกเลยว่ายาวมากกกกก สนุกทุกตัวอักษรลุ้นทุกตอน(เว่อมาก555) ตอนพิเศษเฉลยทุกปมที่ติดค้างยกเว้นปมเดียวที่จะไปต่อในแอบพักตร์  เย่ ติดตามข่าวสารได้ในแฟนเพจเรา และทวิตเตอร์และเพจสนพ.มารีนบุ๊คนะคะ นี่ตื่นเต้นมาก นอนไม่หลับแน่ๆ จะมีคนซื้อมั้ย ซื้อฝากลูกหลานก็ได้นะเอ้อ รวมเล่มเรื่องแรกชั้นเอง สนับสนุนกันหน่อยจาได้มีแรงรวมเล่มต่อปายยย 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: TongRung ที่ 14-08-2018 22:34:05

ขอบคุณค่ะ
ชอบการแกล้งของเมืองแมน 5555 ค้างไป

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 14-08-2018 22:44:20

 :pighaun: มีมาให้ฟิน อิอิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-08-2018 22:57:15

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-08-2018 22:59:30

 :L2: :L1: :pig4:

ตอนนี้เบาจริงๆ55
หมอแมนงอแง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 14-08-2018 23:18:03

เปิดมาเจอตกใจ รีบดูวันที่อัพ พอเห็นว่าอัพวันนี้ดีใจเลยค่ะ

ใกล้จบแล้วเสียดายจัง จะรอรวมเล่มกับรออ่านตอนพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 14-08-2018 23:21:46

 :o8: ชอบความง้อเมียของเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 14-08-2018 23:22:45

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Cardiac ที่ 14-08-2018 23:30:57

 :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 14-08-2018 23:37:55

ไว้อาลัยให้กับชะนีปาก......  :amen:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-08-2018 23:40:27

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-08-2018 23:43:43

 หมอแมนก็แสบไม่ใช่เล่นนะค้าาาา555 หมอเพลิงค้างไปเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 14-08-2018 23:46:04

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-08-2018 23:46:44

ชอบบบบบ เพลิง  หยอกแมน  น่ารัก   :impress2:

แมน อารมณ์ดีขึ้นแล้ว   :mew1:
เพลิงโชว์ภาพ พร้อมประกาศ "He says "YES".

ทุกคนในบ้านช่วยกัน ดูแลทั้งแม่ทั้งลูก
เพลิงพาเมียรักไปเที่ยว แต่อดเอาท์ดอร์    :-[
ชะนีฝนพิษตามติดเพลิง พอไม่ได้ก็ปากหมาใส่
แกว่งปาก จิกกัด ลามมาถึงแมน แย่.... :angry2: :angry2: :angry2:

ชอบแมน เอาคืนเพลิงซะ ตาละห้อย มองตาม อดไป.....ต่อเลย   :z3:
เพลิง  แมน    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 14-08-2018 23:51:47

สมเป็นเพลิง :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 14-08-2018 23:54:41

 :mc4:


ได้น้องแน่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 15-08-2018 00:15:17

เกียวตังค์รอๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 15-08-2018 00:16:06

 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 15-08-2018 00:17:49

ดีจัง ต่อจากนี้ ไม่ดราม่าแล้ว ชอบความรู้สึกของตัวละคร หลากหลายดี เหมือนชีวิตจริง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: 13love32108 ที่ 15-08-2018 00:19:32

จะจัดทีมบาสเลยเหรอเพลิงงงงง เอาหนูพริมให้รอดก่อนมั้ย 5555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 15-08-2018 00:20:25

 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 15-08-2018 00:48:50

โถๆๆ สงสารเพลิงจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-08-2018 01:49:54

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 15-08-2018 01:53:21

แมนสมชื่อ อดีตคืออดีต ไม่เก็บมาใส่ใจ :mew1:

ว่าแต่หมอเพลิงคะ ดูจากความหื่นนั้น ทีมบาสไม่น่าจะพอนะ 555555

เย้ๆ จะแต่งงานแล้ว รอรับการ์ดเชิญนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 15-08-2018 02:07:23

เข้าสมาคมเมียกลัว เอ้ย กลัวเมียไปอีกคน  :mew4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-08-2018 02:09:09

ตอนนี้เบาๆสบายอกสบายใจ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-08-2018 07:33:52

งานเข้าอีกแล้วเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 15-08-2018 07:55:29

ตอนนี้อ่านแล้วไม่เครียด แต่เลือดกำเดาไหล อิอิอิ
เอาใจช่วยให้เพลิงได้สร้างทีมบาสต่อไปน้าาาา
 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-08-2018 08:30:38

ชะนีฝนเอ๊ยยย เขาผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน ยอมแลกชีวิตเพื่อกันได้ อย่ามาปากดีทำครอบครัวเขาร้าวฉานนะ :beat: :beat:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 15-08-2018 08:31:02

รอลุ้นหนูพริมจะมีน้องเมื่อไหร่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-08-2018 08:40:56

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 15-08-2018 09:28:06

ครอบครัวสุขสันต์ หนูพริมจะมีน้องอีกเมื่อไหร่น้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-08-2018 10:10:48

แบบนี้ลูกคนที่สองมาแน่

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: love-boy ที่ 15-08-2018 10:41:09

 :haun4: :haun4: :haun4: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 15-08-2018 11:07:06

เพลิงดูแลทั้งแม่และลูกดีมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 15-08-2018 11:25:10

สามีแบบหมอเพลิงหาได้ที่ไหน...ดีต่อใจมากเป็นคุณพ่อก็น่ารัก เป็นสามีก็ดีต่อใจ
ปล.ไม่มาม่าแล้วนะ เสียนํ้าตาเยอะแล้ว รอซื้อเล่มค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-08-2018 11:50:29

ท้องนี้ขอแฝดได้ไหม 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 15-08-2018 11:52:12

น่ารักกกกหห

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: nidasu ที่ 15-08-2018 12:13:38

ทีมบาสก็มาเด้อออออออ :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 15-08-2018 15:10:06

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 15-08-2018 19:18:39

โอยยยยย ยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้วค่า
ตอนนี้มีความสุขมากๆค่ะ
ไม่ชอบยัยฝนนิดหน่อย ฮึ่ยๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 15-08-2018 20:56:48

สมน้ำหน้านังเพลิง 5555555555555555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-08-2018 21:04:25

ถ้าเพลิงและคนในบ้านเข้าในแมนแบบนี้
อีกไม่นาน แมนคนเข้มแข็งก็จะกลับมาเหมือนเดิม
ขอให้ดีขึ้นก่อนแม่ของแมนกลับกรุงเทพด้วยเถิด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 15-08-2018 21:12:54

ขอหวานๆแบบนี้ไปจนจบเลยเถอะนะคะ สาหัสสากรรจ์กันมามากแล้วจริงๆ แต่อีกปมที่ยังเหลือก็เรื่องหนูพริมนี่แหละมั้งที่เราเดาว่าเป็นหมอหลินไม่รู้จะจริงรึเปล่า คงต้องให้อาจารย์คมศักดิ์แกเฉลยแล้วละ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 15-08-2018 22:41:31

 :sad4:ขอบคุณค่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 15-08-2018 22:44:47

เจอฝนมาแบบนี้ เรายังระแวงม่าอยู่นะคะ เพราะผู้แต่งบอกว่าอาจ

ซึ่งมันวางใจไม่ด้ายยย  :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 15-08-2018 23:35:04

ขอให้เมืองแมนกลับมาเป็นปกติไวๆ ขอให้ครอบครัวมีความสุข ขอให้น้องพริมมีน้องชาบน้องสาวอีกหลายๆคน ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 16-08-2018 02:45:05

พอคลอดแล้ว คุณพ่อไม่ให้คุณแม่พักเลยน้า หุหุ :hao6:
คู่นี้น่ารักจริงๆ ใกล้จะแต่งงานแล้วว เย่ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 16-08-2018 14:11:57

แหมมมมมม หมั่นใส้คุณหมอเพลิงกัลป์ จะตั้งทีมบาส? ถถถถถ แค่หมอแมนหน้างอบ่นไม่ยอมใส่ถุงรอบแรก พอเสร็จกิจก็ต้องรีบไปหายาคุมฉุกเฉินมาให้กินละ พ่อบ้านใจกล้ามาก 55555 เอาว่าคนที่ 2 เป็นน้องหนูพริมนี่จะได้ไหม? ตอบก่อน 55555   :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 16-08-2018 15:09:31

หวานนน น่ารักกก เมืองแมนเริ่มมีการเอาคืนน ร้ายนะเราา  :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 16-08-2018 19:04:15

E book ด้วยน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 17-08-2018 22:54:58

โอ้ยย น่ารักค่าาาาา หลงหลานไปด้วยล้าววววววว
หมอแมนลู๊กกก ไม่บลูแล้วเนอะๆๆ เห็นทุกคนมีความสุขเราก็ดีใจ แงง

เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนนะคะ ซื้อเล่มแน่นอนนนนนน <3

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-08-2018 23:03:28

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-08-2018 01:12:58

รู้สึกว่าหมอแมนของเราจะฟื้นคืนชีพแล้ว  ดูจากความร้ายกาจที่เพิ่มอย่างทวีคูณ  คาดว่าหมอเพลิงคงได้รับผลกระทบไปเต็มอ่าง เอ๊ยยยย   :jul1:  ไปเต็มเปา  :z6:  ขอให้รักษาโรคซึมเศร้าหายขาดได้ในเร็ววันนะคะ  ว่าแต่ จะไม่มี(นอนค้าง)นอกสถานที่กันเหรอคะ  แบบเปลี่ยนบรรยากาศไรงี้  :m29:


รอตอนต่อไปนะคะ



 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 19-08-2018 01:54:03

แมนคงอาการดีขึ้นจนน่าจะหายแล้วล่ะคุณเพลิงรักษาซะขนาดนี้ งื้อออ :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: se7enayo ที่ 19-08-2018 11:13:28

 :-[
สามีน่ารัก ลูกก็น่ารัก อิจฉาน้องแมนจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 20-08-2018 21:25:22

โอ้ยแมนน่ารักจริงๆๆ ยั่วแล้วจาก อิอิเพลิงอด รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 23-08-2018 14:13:26

ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะจริงๆ

รอขอรับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-08-2018 18:35:00

เข้ามารอ   :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 23-08-2018 19:13:20

คิดถึงแล้วนะ รีบมาอัพให้อ่านหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 23-08-2018 20:46:57

อยากอ่านจิขาดใจแล้ว รออออออออออออ   :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 23-08-2018 22:15:43

รออยู่น้าาาาา :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-08-2018 23:01:46

 :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท40 14/8/61 p78
เริ่มหัวข้อโดย: +pEnGuIn+ ที่ 25-08-2018 11:46:36

โอ๊ย อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
จะไม่มีดราม่าแล้วใช่มั้ยคะ
นี่อ่านไปน้ำตาซึมทุกตอน สงสารน้องแมน
ขอหวานๆ ฟินๆเถอะค่ะ คนอ่านเครียดละเกินนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 25-08-2018 23:18:11

คือดีจ์ยยยยมากกกกกกก

อวยเลย
ชอบอ่านทุกตอนที่แต่งเลย

คนเขียนเข้าใจในเรื่องแพทย์ ใช้ทุน
สภาพความเป็นอยู่
ศัพท์วิชาการจนมันใช่มาก

ใช่จนคิดว่าคนเขียนเป็นแพทยืไหมค่ะ

สนุกๆๆๆ ขอบคุรมากๆๆค่ะสำหรับนิยายดีๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mm_yj ที่ 25-08-2018 23:18:51

จบแล้วววว ต้องคิดถึงคุณหมอแน่ๆ
ขอตอนพิเศษหน่อยจิ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Patsz ที่ 25-08-2018 23:42:01

เฮ้ย ตุ๊กตากลายเป็นตัวตายตัวแทนเหรอ แล้วแมนยังรับรู้ได้อีก น่ากลัวอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 25-08-2018 23:45:47

วิญญาณตนนั้น น่าจะเป็นตุ๊กตานะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 25-08-2018 23:48:10

จบแล้วววววววววว  รู้สึกเสียยดายเพราะเราไม่ิยากให้จบ เป็นนิยายที่รู้สึกว่า เราอยากอ่านต่อไปอีกเรื่อยๆ จนหนูพริมโต จนแมนและเพลิงแก่เฒ่า แต่เข้าใจว่าวันนึงก็ต้องจบ ขอบคุณมากๆนะคะ ที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่าน จนกว่าจะออกมาเป็นรูปเล่ม คงนั่งอ่านวนไป เรื่อยๆ  เป็นนิยายในใจเราอีก1เรื่องเลยนะคะ 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 26-08-2018 00:01:54

ฮืออออ จบแล้วหรอ ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านลูกคนที่สองและสามและต่อๆไป5555 ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ เรารักเรื่องนี้มากเลย รอสนับสนุนจ้า
ปล. ตอนจบยังมีหลอนส่งท้ายเนอะ อ่านเวลานี้นี่แบบ  :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: idee ที่ 26-08-2018 00:05:39

ต้องคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆ
ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้เราได้กลุ้มใจไปกับหมอเพลิง เหนื่อยไปกับหมอแมน หลอนกับหมอหลิน และที่สำคัญคือให้เราได้ลูกได้หลานจากเรื่องนี้นะคะ

จะอุดหนุนเล่มแน่นอนนนนน
ขอบคุณมากๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 26-08-2018 00:13:45

 :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 26-08-2018 00:16:48

ดีมากกกกก ดีมากจริงๆๆๆ

อยู่กับนิยายเรื่องนีเมานานนนนมาก

ขอบคุณนิยายดีๆแบบนี้ที่มีให้อ่านกันนะ

สุดท้ายนี้ เรื่องนี้ดีมากจริงๆ
และจะเป็นอีกเรื่องหนึ่งของเรา
ที่ได้อ่านเเล้วประทับใจมากกกก :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 26-08-2018 00:29:18

ดีใจที่จบแต่ก็เศร้าพร้อมกันน :ling2:
คิดถึงแมนกับเพลิงมากแน่ๆอยู่ด้วยกันมากนานมากจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 26-08-2018 00:35:05

ขอบคุณมากๆนะเรื่องนี้ทำให้คอยเปิดเข้ามามองหาว่าอัพรึยังได้ อ่านเเล้วเหมือนเจอเพื่อนรู้สึกสบายใจที่จะอ่าน สนุก เศร้า ซึ้ง ติดตามไปเรื่อยเน้อ รักพ่อแม่ของหนูพริม มาต่อตอนพิเศษ. เอาแบบหนูพริมเริ่มเป็นสาวเเล้วพ่อหวงหน่อยนะคะ55555 ทำกะสาวอื่นไว้เยอะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 26-08-2018 00:44:14

 :katai2-1: o13 :katai2-1:




 :กอด1: :L2: :3123: :pig4: :pig4: :pig4: :3123: :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 26-08-2018 00:55:32

เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากกกกกก o13 o13 o13
ขอบคุณไรท์ด้วยนะคะที่เขียนเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน​  :pig4: :pig4:รอตอนพิเศษนะ :mc4: :mc4:
แอบหลอนหน่อยๆส่งท้ายด้วย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: wildride ที่ 26-08-2018 01:00:23

  :pig4:

 ชื่นชอบการเล่าเรื่อง แบบว่าดูเป็นงานเขียนที่ทำการบ้าน แม้บางเรื่องดูไม่สมเหตุสมผล แต่ก็มีมีวิธีให้คนอ่านอย่างเราคล้อยตาม (แบบ อ๋อ มันเป็นแบบนี้ก็เลยต้องเป็นแบบนั้นสินะ)

  admitted เคยแอบขนลุกตามตอนอ่านครั้งแรกๆ แต่มาตอนสุดท้าย ก็ยังลงเอยด้วยความหลอน

  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 26-08-2018 01:00:49

 :pig4: :pig4: :pig4: สำหรับนิยายเรื่องนี้ สนุกมากลุ้นทุกตอน  :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-08-2018 01:11:00

สงสารตุ๊กตา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 26-08-2018 01:15:13

END นึกในใจจบแล้วเหรอ คิดอีกที ก็ดีนะที่จบ เพราะไม่อยากดราม่าแล้ว รักแมนที่สุด ที่สุดของที่สุด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 26-08-2018 01:17:05

 :3123:  ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้ค่ะ ขอบคุณที่ทำให้เราได้อ่านจนจบ
เป็น Mpreg ที่จบได้สวย สมบูรณ์ อีกเรื่องนึง ชอบมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 26-08-2018 01:44:29

ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: waza ที่ 26-08-2018 02:04:58

เห้ออ จบซะแล้ว นานๆจะมีนิยายดีโผล่เข้ามาในเล้า ชอบเรื่องนี้มากเลย ชอบความรักของพวกเขา คำว่าครอบครัวนี่มันยิ่งใหญ่จริงๆ จะมีแวะเอาตอนพิเศษฉบับหนูพริมโตขึ้นมาไหมอะ อยากอ่านความรักของพวกเขาหลังจากนี้ เหนือสิ่งอื่นได้ต้องขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คนแต่งรังสรรค์ผลงานดีๆแบบนี้ออกมาอีก จะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นหนึ่งนิยายในดวงใจเลยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 26-08-2018 02:20:15

จบแล้ววว  สงสารตุ๊กตาจัง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 26-08-2018 04:23:36

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 26-08-2018 07:18:20

ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: TongRung ที่ 26-08-2018 07:19:09

จบแล้วววว คิดถึง ขอบคุณคนแต่งมากๆ นะคะ สนุกมากค่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 26-08-2018 07:41:29

ใจหายเลย จบซะแล้ว ยังไม่อยากให้จบเลยมีตอนพิเศษไหมคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: nakahiro ที่ 26-08-2018 08:01:38

นักอ่านเงาแสดงตัวค่ะ เม้นท์เป็นที่ระทึก เอ้ย ระลึกหน่อย
ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ + อ่านวนซ้ำอีกรอบระหว่างรอคนเขียนมาลง
พอเห็นว่าจบนี่ใจหายเลยค่ะ แต่ก็ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายดีๆนะคะ
คือมันสนุก น่าติดตามจริงๆค่ะ ใครจะไปคิดว่า Mpreg กับเรื่องผี
มาอยู่ในเรื่องเดียวกันแล้วจะดีงามขนาดนี้
ส่วนตัวชอบ Mpreg ที่ดูมีเหตุผลทางการแพทย์มารองรับ
แล้วคนเขียนก็พยายามศึกษารายละเอียดเรื่องแพทย์ฝึกหัด+อาการต่างๆของคนท้องมาได้ดี
ช่วงแรกๆนี่อ่านแล้วหลอนจนเสียวสันหลังมาก รู้สึกถึงลมเย็นๆโดยไม่รู้ตัว
ช่วงหลังๆเริ่มสัมผัสได้ถึงความหื่น ความรัก ความเอาใจใส่ของเพลิง-แมน
และในที่สุดก็ได้เจอหนูพริม  ได้เห็นเค้าเข้าหอกันแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
หลังจากลุ้นเหนื่อยกับความร้ายของผีหมอหลินมานาน
บอกได้คำเดียวว่าตอนนี้เตรียมตังค์ซื้อนิยายแล้วค่ะ อยากอ่านตอนพิเศษมากกกกกก
ข้องใจกับคืนแรกของทั้งคู่ ไปทำอิท่าไหนอะไรยังไง
อยากเห็นแมนใส่ชุดนอนที่เพลิงบอกว่าไม่น่าจะได้นอน
แล้วก็อยากเห็นหมอเปรม-คริสลงเอยกันด้วย รอๆๆๆค่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Jang Wachira ที่ 26-08-2018 08:08:25

โห่ สนุกสุดๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 26-08-2018 08:22:17

จบได้สมบูรณ์มากเลยนะ แต่ละคนก็มีทางเดินของตัวเอง
--
เห็นว่าจะมีตอนพิเศษหมอคริส อยากให้หมอทั้งคู่สมหวังนะ
อ่านแล้วสงสารทั้งคู่ ถึงแม้จะทำใจได้ แต่แผลในใจนั้นไม่มีวันหาย
--
อยากให้มีตอนที่แมน บอกความในใจกับเจมส์ด้วยนะ ถึงแม้จะเป็นอดีตไปแล้ว
แต่อยากให้แมนได้บอก ว่าได้แอบหลงรักเพื่อนตัวเองจนต้องหนีมาเจอเพลิง
--
เหมือนแว๊บๆ ว่าหมอหลินรู้ความลับของแมน ที่ได้กับเพลิงครั้งแรกนะ
มันคือไรหว่า แมนตั้งใจ หรือว่าเพลิงเมาจนไม่รู้เรื่อง **อันนี้สำคัญ อิอิ
--
และสุดท้าย ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้เราชอบแนวผู้ชายท้องได้
ขอบคุณอีกครั้ง
 :L2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-08-2018 08:39:56

สนุกมากๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 26-08-2018 09:07:11

จะเม้นตั้งแต่เมื่อคืนแต่มันไม่ขึ้น ก่อนอื่นขอบคุณมากนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้ เราเก็บขึ้นหิ้งของเราเรียบร้อยแล้ว ใจหายเหมือนกันตอนที่เห็นคำว่า End ต้องอ่านย้ำหลายๆรอบว่าเอ๊ะ จริงเหรอ จบจริงเหรอ แต่สุดท้ายก็จบ ถึงใจจริงจะไม่อยากให้จบ
รอรวมเล่มนะคะ ก่อนหน้านั้นก็คงจะขอวนอ่านหมอแมนไปเรื่อยๆสัก 10 รอบก่อน
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับนิยายดีๆแบบนี้ เป็น Mpreg เรื่องแรกในชีวิต การอ่านนิยายวายมา 10 กว่าปี ที่เราเปิดใจอ่านและรู้สึกดีใจที่ไม่คิดจะหยุดอ่านเพราะไม่ผิดหวังเลยสำหรับนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆค่ะเรามีความสุขในทุกๆตอนที่ได้อ่านแฟนหมอแมนนะคะ
สร้างผลงานเขียนดีๆอีกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-08-2018 09:22:38

จบแล้ว ใจหายเลย เป็นเรื่องที่สนุกทุกตอนเลย คอยลุ้นตลอด สนุกมากกกกก  o13 o13 o13
ไม่อยากให้จบเลย รอเล่มต่อนะคะ ขอตอนพิเศษหนาๆ น้าาา   :katai4: :katai4: :katai4:
อยากอ่านอีกเยอะๆ ขอตอนพิเศษตอนมีลูกคนที่สอง สาม สี่ ห้า หก เลยนะ 5555555 แล้วก็อย่าลืมชุดนอนไม่ได้นอนนะ ยังไม่ได้ใช้เลย  :z7: :z7:

ปล. รอสาปดาวต่อนะ เรื่องนี้ก็ชอบเหมือนกัน
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: MaTazz ที่ 26-08-2018 09:30:20

เป็นนิยายที่ดีมากๆ. เดินทางมาถึงตอนจบแล้ว
ฮื่อออชอบมากๆ. คุณนักเขียนแต่งดีมาก. ผูกเรื่องเก่ง
ได้ครบทุกอารมณ์
ขอบคุณนะคะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-08-2018 09:35:14

ตุ๊กตามาแทนหมอหลินเหรอ  :ling3:
ลุกดกแน่ๆเพลิงแมน

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-08-2018 09:45:50

ตุ๊กตามาแทนหมอหลินเหรอ  :ling3:
ลุกดกแน่ๆเพลิงแมน

 :pig4: :pig4: :pig4: :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-08-2018 09:48:45

ขอบคุณ :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Justccwpo ที่ 26-08-2018 09:49:35

ขอลูกอีกกคนนน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 26-08-2018 09:52:31

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ มีครบทุกรสชาติเลย สุข เศร้า เหงา รัก สยองขวัญด้วย  ทิ้งท้ายไว้ให้น่าติดตามสุดๆ จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 26-08-2018 10:12:43

จบแล้ววว ต้องคิดถึงมากแน่ๆ :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-08-2018 10:15:49

สมบูรณ์แบบ สกิดใจตรงตอนที่แมนบอกรักเพลิง
แล้วแมนว่ากลัวว่าจะไม่ได้บอก กังวัลเลยคนอ่าน

แต่ขนลุกเกรียวกับข้อความส่งท้าย
สงสารตุ๊กตา ทำไมต้องฆ่าตัวตาย
หรือมีคนแอบอำพรางคดี
หอพักร้าง แล้วจะมีตัวแทนได้ไง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Fon-NR ที่ 26-08-2018 10:23:47

โอเคคค แสดงตัวจากนักอ่านเงาคนหนึ่งตามที่นักเขียนขอเลยค่ะ55
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆที่สร้างสรรค์มาให้อ่านนะคะ ขอบคุณมากๆเลย
จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ :katai2-1: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 26-08-2018 10:53:10

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ ชอบมากๆเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 26-08-2018 11:10:00

ดีใจที่ได้เข้ามาอ่าน คือมันสนุกมากน่าติดตามทุกตอนเลย

ตอนจบคือพีคมากไม่คิดว่าตุ๊กตาจะลงเอยแบบนี้ มันต้องมีอะไร พูดทิ้งทายคือตุ๊กตาแน่ๆนางมาเป็นตัวตายตัวแทนใช่มั๊ยอะแอบสงสารนิดๆ ส่วนเพลิงกับแมนต้องได้ลูกคนที่สองแล้วแหละ555555555 จัดหนักกันเชียวว (แซว)

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 26-08-2018 11:21:29

ฮืออออ จบแล้ว ใจหายเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: nidasu ที่ 26-08-2018 11:43:43

มีทุกรสเลยจริงๆ สนุกมากๆ คะ :bye2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: ┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰ ที่ 26-08-2018 11:46:30

จบแล้ววววว..ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่มีครบทุกรสจริงๆค่ะ..อยากอ่านตอนพิเศษที่หนูพริมมีน้องน้อยจังเลยค่ะ..

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-08-2018 11:51:50

อ้างจาก: ก้มหน้าก้มตา ที่ 25-08-2018 23:18:11  

คือดีจ์ยยยยมากกกกกกก

อวยเลย
ชอบอ่านทุกตอนที่แต่งเลย

คนเขียนเข้าใจในเรื่องแพทย์ ใช้ทุน
สภาพความเป็นอยู่
ศัพท์วิชาการจนมันใช่มาก

ใช่จนคิดว่าคนเขียนเป็นแพทยืไหมค่ะ

สนุกๆๆๆ ขอบคุรมากๆๆค่ะสำหรับนิยายดีๆๆ

คิดเหมือน........รอทุกวัน  ชอบมากกกกกกกกกกกก   :mew1: :mew1: :mew1:
รออ่านตอนพิเศษนะ   :z3: :z3: :z3:

เพลิง แมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 26-08-2018 11:58:20

โอ้ยชอบมากกก ตอนจบแล้วยังพีคให้อีก กลัวผีตุ๊กตาค่ะ วนลูปมากๆ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆอีกเรื่องนะคะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 26-08-2018 12:06:14

ชอบมากกกกกก ชอบตอนจบด้วย ปิดแบบมีความเป็นตัวตายตัวแทนแบบหลอนๆยาวๆกันไป ชอบบบบ  o13  ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-08-2018 12:26:44

อ่านเรืองนี้ด้วยความรัก รักหมอแมนรักหมอเพลิง รักคนเขียน  ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่สนุกสนาน ตื่นเต้น น่ากลัว รวมทุกอย่างเลย สนุกมาก ขอบคุณคะ
ไม่อยากให้จบ ขอตอนพิเศษรัวๆเลยน้า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-08-2018 12:28:40

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 26-08-2018 13:01:32

ขอบคุณมากๆค่ะ รักนิยายเรื่องนี้ มีทุกอย่างจริงๆ รอเล่มและตอนพิเศษนะคะมีความลับที่อยากรู้เยอะแยะไปหมด ชอบงานแต่งมากๆ เราอ่านนิยายของคนเขียนทุกเรื่องเลย แม้จะคนละแบบกันแต่สนุกและวางไม่ลงเหมือนกันเลยค่ะ
ปล.คงต้องอ่านวนอีกหลายๆรอบ รักเรื่องนี้จริงๆ รักษาสุขภาพนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-08-2018 13:13:24

จบแล้ว สนุกมากกกก~ แต่แอบหลอนเบาๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 26-08-2018 13:24:29

ฮือออออออออ จบแล้วววววว ขอตอนพิเศษด้วยได้ไหมคะ
เพลิงนะเพลิงตั้งตารอเข้าหอเสียดิบดี 55555555 หลับซะงั้น ไม่เป็นไรเน้อกินตอนเช้าก็ได้ ท้องเป็นท้อง 5555555

นี่อยากรู้ เพลิงต้องจ่ายค่าผ่านประตูเงิน ทองเท่าไร ถึงต้องควักเพิ่มจากกระเป๋าเงินตัวเองด้วย 555

ขอบคุณไรต์นะคะ ที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน หวังว่าจะได้อ่านผลงานใหม่ๆของไรต์เรื่อยๆน้าาาาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 26-08-2018 13:27:45

ตอนแรกก็ฟินตอนจบนี่หลังเสียววาบเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 26-08-2018 13:28:57

โอ้ยยยยยยยยนย หลอนยังตอนสุดท้าย5555
ใจดีให้ตอนพิเศษหไหมคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: npsp2555 ที่ 26-08-2018 14:19:44

ยังไม่อยากให้จบเลย นิยายสนุกมากๆค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 26-08-2018 14:46:31

ขอบคุณค่า สนุกมาก  :pig4: :กอด1:

ตอนจบมีแอบขนลุก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mamimew ที่ 26-08-2018 14:53:55

จบแล้ววววววววววว
ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับงานเขียนชิ้นนี้
มีความสุขมากที่ได้อ่าน ชอบทุกอย่าง ทุกปมในเรื่องเลยค่ะ
ขอตอนพิเศษเต็มเล่มเลยได้มั้ยค้าาา
เอาเลขบัญชีมาเลย พร้อมโอน 5555555&

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 26-08-2018 14:57:04

สนุกมากกกก ชอบมากกกกก
อยากรู้จังหนูพริมจะมีน้องชายหรือน้องสาว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 26-08-2018 15:10:36

จบแล้ว แจ่เราก็อยากให้น้องพริมมีน้องอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 26-08-2018 15:11:10

จบแล้ว..อยากอ่านต่อเรารออ่านตอนพิเศษในเล่มอยากอ่าน"ฮันนีมูนหวานเจี๊ยบ"อยากอ่าน"น้องขายหนูพริม"

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 26-08-2018 15:40:14

 :katai1: :katai1: มีทิ้งท้ายให้สยองอีก  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: AdLy ที่ 26-08-2018 15:52:44

พี่เพลิง หื่นหนักมาก
น้องแมน อ่อยแรงมาก
หนูพริม หลงมากมาก


ตุ๊กตา หลอนสุดมาก

คนเขียน เก่งมากๆ

คนอ่าน ขอพิเศษเยอะๆๆๆๆๆค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 26-08-2018 16:00:42

 :pig4: จบแล้วว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 26-08-2018 17:06:14

วิญญาณท้ายเรื่องนั้นตุ๊กตาเหรอ แล้วตุ๊กตาเป็นอะไรตายอ่ะ อยากรู้จริงคงไม่ใช่เต้ยฆ่านะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 26-08-2018 17:33:01

โอ้ยพีค เรื่องตุ๊กตาคืออ่านไปขนลุกไปอ่ะ  :o12:

ขอบคุณนะคะ ขนาดจะจบยังส่งท้ายได้อีก ฮือ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 26-08-2018 17:49:54

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 26-08-2018 18:12:08

หวานมาก ชอบตอนงานแต่ง แต่ตอนส่งท้ายหลอนได้อีกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 26-08-2018 18:32:56

 :pig4: ตอนจบยังมีความหลอนได้อีก

ยังอยากรู้ว่าแมนจะท้องคนที่ 2 ไหม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Riik ที่ 26-08-2018 19:15:37

กรี้ดดดดดดด จบแล้วววว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: พัดลม ที่ 26-08-2018 19:27:59

 :L2: จบแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: love-boy ที่ 26-08-2018 19:37:40

จบแล้ว ลุ้นมากกก
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ ตื่นเต้น น่าติดตาม แบบนี้ให้อ่านนะคะ
และชอบที่สุดคือ จบแบบ happy เนี้ยแหละ
ปล.ขอตอนพิเศษหวานๆ หน่อยจ้า
 :mew1: :L2: :bye2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mamacub ที่ 26-08-2018 19:46:05

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 26-08-2018 19:51:06

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 26-08-2018 20:38:50

เห้อออ จบก็จบไมีมีเค้าลางบ้าง ไรท์นี่คาดเดาไม่ได้เลย ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ มาลงตอนพิเศษด้วยนะ รอค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Exsosis04 ที่ 26-08-2018 20:39:30

ขอบคุณนิยายดีๆ นะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: night2 ที่ 26-08-2018 20:50:54

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ คือพล็อตดี การดำเนินเรื่องดี ดีหมด ไม่มีอะไรจะติจริงๆ  ชอบพัฒนาการความรู้สึกค่อยๆรักมันไต่อันดับขึ้นเรื่อยๆของเพลิง ความชัดเจนที่เพิ่มขึ้นของเพลิง เอ้อ แต่แมนน่ารักนะ คงคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆ อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ อยากรู้ว่าสุดท้ายแมนจะไปจบที่ลูกคนที่เท่าไหร่ 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 26-08-2018 21:12:11

จบได้ดีมากเลยค่ะ เหมือนดูหนังอยู่ จริงๆช่วงหลังๆก็เป็นเรื่องครอบครัว ไม่มีเรื่องผีๆแล้ว แต่ตอนจบก็ทำให้มีหมอหลินคนที่ 2 อีก

จริงๆก็สงสารตุ๊กตา ไม่คิดว่าเรื่องตุ๊กตากับเต้ยจะรุนแรงถึงขั้นที่จะต้องเป็นแบบหมอหลิน เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ได้แต่นึกเห็นใจ

เพลิงก็ดูประวัติโชกโชนมาก เรื่องมีผู้หญิงมาร้องไห้เมื่อรู้ว่าเพลิงจะแต่งงาน ดีที่แมนไม่รู้ แต่คิดว่าต่อไปก็ยังคงมีผู้หญิงเข้าหาเพลิงอีก ขอให้เพลิงมั่นคงและไม่ทำให้แมนเสียใจ ถ้ามีตอนพิเศษในเล่มเขียนถึงชีวิตเพลิงแมนหลังแต่งงานไปอีกซัก 5-10ปี ก็ดีนะคะ อยากรับรู้ว่าทั้งสองคนเค้าจะเป็นยังไงกันบ้าง

รอซื้อรวมเล่มของเพลิงแมนอยู่นะคะ ออกเมื่อไหร่ไม่พลาดแน่นอน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 26-08-2018 21:37:15

จบแล้วคงคิดถึงแย่เลยค่ะ มาคอยรีเฟรชทุกวันเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
เรื่องนี้มีปาฏิหาริย์มากมาย แต่เรารู้สึกว่ามันเรียลจริงๆค่ะ
จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Cardiac ที่ 26-08-2018 22:28:09

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 26-08-2018 22:54:42

ยังไม่อยากให้จบเลย TT

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 26-08-2018 23:25:07

สนุกมากลุ้นตลอดเวลา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 27-08-2018 00:11:10

 :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-08-2018 00:22:33

 :pig4:

ขอบคุณมากๆ สำหรับเรื่องราวดีๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 27-08-2018 00:48:44

จบแล้ววววว!!!   ยังคงความรู้สึกที่ลมพัดเย็นหลอนๆไว้ได้ตลอดจริงๆค่ะ  รู้สึกว่าร่วมเดินทางผ่านมาด้วยกันนานจริงๆ  ติดตามอ่านเเฟนหมอเเมนมาตั้งเเต่เริ่มเเต่งตอนแรกๆเลย  ตอนนั้นกำลังเรียนปีสุดท้ายของมหาลัยอยู่พอดี  วันนี้เรียนจบแล้ว รู้สึกช่วงเวลาที่อะไรผ่านเข้ามาในชีวิตเยอะแยะ โมเม้นของการนั่งอ่านแฟนหมอแมน คล้ายเครียดระหว่างรอผลแลป หรือส่าเปิดลุ้นว่าเมื่อไรจะอัพซักทีก็อยู่ในความทรงจำไปด้วย  และเพราะใช้เวลาแต่งมายาวนานกว่าจะจบได้ติดตามการอุ้มท้องหนูพริมไปในช่วงเวลาแบบนั้นด้วย ก็เลยรุ้สึกอินและผูกพัน  #แฟนหมอแมน จะเป็นนิยายอีกเรื่องนึงที่จะจดจำไว้ค่ะ เเละจะอยู่ในลิสนิยายที่ถ้าใครถามก็จะเเนะนำให้ลองมาอ่านดูค่ะ  สุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับการสร้างสรรค์ผลงานชิ้นนี้ออกมาให้ได้อ่านกันนะคะ   ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 27-08-2018 07:05:36

ขอบคุณมากครับสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ยังไงก็จะรอตอนพิเศษนะครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 27-08-2018 08:12:58

ยาวจุใจแต่จบแล้วววววววว
รอผลงานเรื่องต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 27-08-2018 10:42:11

ตอนจบแอบมี... หลอนอ่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: lemonphug ที่ 27-08-2018 12:55:32

ขอบคุณมากสำหรับนิยายสนุกๆ มีครบรสเลย มีต่อภาคสองก็ดีนะอิอิ :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 27-08-2018 17:39:15

คือดีงามมาก ๆ มันเป็นอะไรที่ครบทุกรสชาด จนไม่รู้จะเม้นยังไงดี เอาเป็นว่าน่าได้รางวัลเนอะ...คาดมันต้องมีภาคต่อเพราะจบแบบหนังฝาหรั่งเลยนะจบแบบปลายเปิดไว้ให้อยากติดตาม......จะรอภาคต่อน๊าท่านนักแต่งคนเก่ง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 27-08-2018 20:47:23

 o18 o18

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 27-08-2018 22:03:18

จบแล้วววววเป็นนิยายแนว mpreg เรื่องแรกที่เรารออ่านมากจริงๆ คือกับเรื่องนี้ตอนแรกไมาได้เตรียมใจเลยนะว่าเป็น mpreg มาตงิดก็ตอนที่นักเขียนมาเกริ่นๆไว้จนมาเฉลยว่าใช่ ก็แอบกลัวอยู่เหมือนกันว่าจะเป็น mpreg แบบที่เคยอ่านๆมารึเปล่าแต่ขอบคุณนักเขียนมากที่เขียนให้มันต่างไปจากนั้น เรื่องนี้มีครบเลยจริงๆ ทั้งหลอน ทั้งดราม่า ทั้งลุ้นจนตัวเกร็ง กว่าหมอแมนและหมอเพลิงจะเดินมาถึงจุดนี้ มีแอบทิ้งท้ายแบบหลอนๆไว้อีกด้วย ก็ไม่รู้ว่าในตอนพิเศษจะมีเฉลยอะไรมากน้อยแค่ไหนนะ อย่างเรื่องตุ๊กตาที่เราแอบงงเล็กน้อยว่ามาถึงจุดนี้ได้ยังไง เรื่องกี้น้องหมอหลินที่แรกๆมาเกาะแกะเพลิงแล้วอยู่ๆก็หายไปเลย เรื่องอ.คมศักดิ์ที่แกเคยบอกกับหมอแมนไว้ประมาณว่าถ้ากลับมาเยี่ยมกันใหม่ก็ให้พาเขามาด้วย ซึ่งเขาที่ว่านี่น่าจะหมายถึงน้องพริมนะ ถ้านักเขียนมีตอนพิเศษบอกเล่าในเรื่องตรงนี้ด้วยก็คงดี ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ รอซื้อเล่ม

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 27-08-2018 23:29:19

ขอบคุณมากๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 28-08-2018 00:53:21

แบบรวมเล่มอยากให้มีอีบุ๊คด้วยจังเลยค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 28-08-2018 18:51:31

รักนะคะคนเขียน​ ขอบคุณ​มากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: whoami ที่ 28-08-2018 19:41:03

สนุกมากค่ะ ครบทุกรสเลย
 :pig4: :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mrsnikiforov ที่ 28-08-2018 22:57:36

โธ่ ตุ๊กตา แอบสงสารเหมือนกัน แต่ธีมของเรื่องก็มีแอบหลอน ไม่แปลกใจที่จะยังมีซีนแบบนี้
ขอบคุรสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ TT ครบทุกรสจริงๆค่ะ เสียน้ำตาไปก็หลายตอนเลย
ซึ้งใจกับความรักของหมอเพลิงมาก มาแรกๆนี่คะแนนติดลบ ปากปีจอมาก แต่ๆไปๆมาๆพอรักแล้วก็ให้หมดใจ
ดูแล เทคแคร์เก่งมากก เป็นแฟนหนุ่มที่มีความเปนคูมพ่อที่แสนดีสุดๆ

อีกเรื่องคือสงสารคริสกับปราการ(?) อยากอ่านบทสรุปของทั้งคู่ อยากให้กลับมาคบกัน ทั้งคู่ก็เจ็บมาเยอะ ไม่น่าเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Haeboo ที่ 29-08-2018 15:08:39

มีไม่กี่เรื่องที่ทำให้เรารู้สึกขนลุกตอนอ่านตอนจบได้
เรื่องนี้เป็นหนึ่งในนั้น

ขอบคุณมากๆนะคะที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้ขึ้นมาให้พวกเราได้อ่าน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 29-08-2018 15:34:27

ขอหนูพริมมาวิ่งซนนะคะ...คงน่ารักมาก  :impress2:

ทั้งหวาน..ทั้งหลอน  :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 29-08-2018 20:45:13

สุดยอดตุ้กตากลายเป็นผีแทนหมอหลินเหรอเนี่ย ขอบคุณค้าบสนุกมากๆๆๆ ติดตามผลงานต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 30-08-2018 22:02:57

งุ้ยยยย ฮาเพลิงมาตกม้าตายคืนเข้าหอ 555
อยากอ่านตอนพิเศษ นู๋พริมมีน้อง รอรวมเล่มจ้าา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: +pEnGuIn+ ที่ 31-08-2018 12:34:07

จบแล้ววววว สนุกมากค่าาาาา
พี่เพลิงรักเมียมาก เอ็นดู
หมอแมนก็น่ารักมาก แต่สงสารตุ๊กตา
กลายเป็นว่าต้องเป็นผีเฝ้าแฟลตไปซะงั้น

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 31-08-2018 18:23:06

ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วสนุกครบทุกรส จนตอนสุดท้าย ประทับใจความชัดเจนของหมอเพลิงและความไม่จุกจิกของหมอแมน แบบแมนสมชื่อมาก รอสนับสนุนผลงานอยู่นะคะ


รอตอนพิเศษนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: miwmiwzaa ที่ 01-09-2018 08:39:21

ขอบคุณค่ะสำหรับนิยายดีๆ สนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 01-09-2018 10:17:00

ชอบนิสัยของแมน เป็นผู้ชายจริงๆ แต่พอท้อง ฮอร์โมนเปลี่ยน มีความน้อยอกน้อยใจ เหวี่ยง วีน เหมือนอาการผู้หญิงท้องจริงๆ
อ่านไหลลื่นเลย วิญญาณหมอหลินนี่น่ากลัวมากๆ พลังนางทำร้ายคนซะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ค่า

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Jiraapp ที่ 01-09-2018 15:04:29

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ เรื่องนี้ รักหมอแมนมาก ๆ ไม่ว่าหมอแมนจะงอแงหงุดหงิดยังไงตอนท้อง เราก็อ่านด้วยความรักและเอ็นดูหมอแมนอยู่ดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: aornatta ที่ 01-09-2018 16:17:17

ชอบมากค่ะ จะรอซื้อหนังสือนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: DARALIS ที่ 01-09-2018 22:39:58

ยังไม่อยากให้จบเลย รอตอนพิเศษนะคะ
 :katai5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: se7enayo ที่ 02-09-2018 06:22:19

ขอบคุณนะคะ แต่ยังไม่อยากให้จบเลย อยากเห็นหนูพริมตอนโต

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: AI1597 ที่ 02-09-2018 19:50:35

ขอบคุณค่ะ หลอนสุดๆๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-09-2018 14:25:19

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 06-09-2018 19:27:13

สนุกมากคร่าาาา
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ แบบนี้ให้อ่านค่ะ
 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 07-09-2018 20:22:43

หลงมาอ่าน ก็มีถึงตอนจบแล้วซะงั้น (ห่างหายจากเล้าไปนานมาก)  o15
เขียนดีมากจริงๆ นะคะร้องไห้ตามมาก ฉากหมอหลินพยายามฆ่าหมอแมนบรรยายได้ถึงอารมณ์สุด
ทั้งรัก ทั้งเสียใจ โหยหาความยุติธรรม ด้านมืดของคนเรามันสุดจะกล่าว

สรุป : ขอบคุณที่สร้างผลงานเรื่องนี้ ไม่เสียใจที่หลงเข้ามาค่ะ ดีใจเสียอีกที่ได้อะไรกลับมามากมาย
(ถ้าคุณได้มาอ่านคคห.นี้ มันไม่ใช่เพียงแค่นิยาย ขอบคุณความคิด ขอบคุณการเล่าเรื่องของคุณนะคะ)
 :z7: :110011: :z7:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: gibari ที่ 10-09-2018 06:15:35

เป็นนิยาย mpreg ปนหลอนที่สนุกมากๆ เลยค่ะ ฮือออออ หมอแมนและแฟนของเค้านี่ทำเอาใจบางไปหมด เพราะแพ้ทางให้กับคนรักครอบครัว และหลงแม่ของลูกเค้าแบบลืมหูลืมตาไม่ขึ้นจริงๆค่ะ

ขอบคุณแฟนหมอแมนที่เข้ามาในช่วงชีวิตที่กำลังตัดใจจากเพื่อนสนิทในรักที่ไม่สมหวัง ขอบคุณหมอแมนที่ทำให้ผช.ที่เที่ยวเล่นควงสาวไปเรื่อยมาจบลงที่เค้าคนเดียว ขอบคุณผู้เขียนเรื่องนี้ที่ทำให้นิยายสนุก ไหลลื่นและยากที่จะวางเพื่อไปทำอย่างอื่นในชีวิตบ้าง... มากๆ เลยนะคะ 55555

ปล.เป็นการตัดจบแบบนิยายผีสไตล์มากๆ ทำเอาขนลุกเบาๆ เลยค่ะ 555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: monkeytwin ที่ 11-09-2018 10:44:16

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 11-09-2018 11:45:18

กรี้ดดดดด หลากหายอารมณ์มากเลยค่า แต่ว่าหลอนตั้งแต่ต้นยันจบจริงๆนะคะ
เพลิงแมนน่ารักมากมาย และโชคดีมากๆด้วยที่มีหนูพริม ถึงแม่ว่าในความโชคดีจะมีเรื่องร้ายๆ เข้ามาเกี่ยวเนื่องด้วยให้ใจสั่นใจหายบ้างก็ผ่านไปได้แล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 13-09-2018 16:56:38

THANK YOU  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mimasopu ที่ 15-09-2018 14:33:27

ขอบคุณค่ะ อ่านรวดเดียวจบ ครบรสจริงเรื่องนี้จะรอติดตามผลงานต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 16-09-2018 00:33:54

เป็นตอนจบที่สุขและหลอนไปด้วย​ แต่สนุกมากจริงๆ​ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: suginosama ที่ 19-09-2018 10:08:48

สนุกมากๆเลยค่ะ
สงสารหมอแมนสุดๆ ดีที่เพลิงเลิกเจ้าชู้ 55
ตอนจบอ่านแล้วสงสารตุ๊กตามากค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: hiwawa ที่ 22-09-2018 09:21:04

จบแล้ว!!!
อ่านรวดเดียวจบเช้าเป็นเช้า 55
ชอบมากได้หลายอารมณ์
สนุกมากกกกก
ติดตามผลงานนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mouymai ที่ 22-09-2018 11:28:13

สนุกมากลุ้นทุกตอน ขอบคุณมากคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 25-09-2018 00:26:46

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: PeachMint ที่ 26-09-2018 20:24:17

สะบัดแบงค์รอจ่ายตังค์ค่ะ
555555555555
 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 27-09-2018 21:18:46

อ่านกันจนถึง2 วันทีเดียว มีปมน่าติดตามแต่เรื่องได้น่าอ่านขอบคุณค่ะ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: konfaibint ที่ 28-09-2018 09:37:56

 :pig4: :pig4: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: romeo2000 ที่ 29-09-2018 12:11:11

เป็นเรื่องที่มีครบทุกรส มีเหตุและผลให้ความชัดเจนกับคนอ่านในหลายๆเรื่องจังค่ะ แต่อยากเผือกเรื่องของตุ๊กตากับเต้ยอ่ะค่ะว่าเป็นไงมาไง อ่านแล้วรู้สึกว่า เออ..จริงๆชีวิตมันก็ต้องเป็นแบบนี่อะเนอะ ขอบคุณเรื่องสนุกๆค่ะ อยากบอกอีกว่า ร้องไห้หนักมากกกกกกกกก และชอบบบมากกกกกค่ะ  o13  o13  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: zamziz ที่ 29-09-2018 21:41:17

อ่านจบแล้วว
บอกตรงๆว่านิยายเรื่องนี้ทำคนอ่านอย่างเรากลัวหนักมาก อ่านแล้วหลอน อ่านแล้วคิดเยอะตามเมืองแมนเลยแหล่ะ สุดท้ายคือสงสารตุ๊กตา สรุปว่าหมอหลินยังไม่ไปชดใช้กรรมหรอ แล้วคำพูดของอาจารย์หมอคมศักดิ์ที่ทิ้งท้ายไว้คืออะไร(คิดไปถึงขั้นว่าหนุพริมาคือหลินแหน่ะ แต่ก็ไม่น่าจะได้เกิดไวขนาดนั้น) หรือคำว่าคนที่มีชะตากรรมเดียวกัน คือชะตากรรมที่เรียกว่าท้อง

เป็นการอ่านนิยายที่มีแต่เรื่องสงสัยเมไปหมดเลยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 02-10-2018 11:49:53

Happy ending สนุกมากค่ะ อ่านไปลุ้นไป บทส่งท้ายแอบหลอนเบาๆ เกิดอะไรขึ้นกับตุ๊กตากันนะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 02-10-2018 13:45:34

จบแล้ว อ่านเพลินมาก
เพราะเป็นคนชอบแนว mpreg มาก
ไม่อยากให้จบเลยสนุกมาก
อยากให้หมอแมนท้องลูกอีกคน
แต่ตอนจบแอบหลอน
ตุ๊กตากลายเป็นตัวตายตัวแทนหมอหลิน
อยากรู้ว่าตุ๊กตาตายยังไง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 04-10-2018 00:07:59

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 05-10-2018 12:02:17

 :pig4:
ลุ้นแทบแย่กว่าหนูพริมจะคลอด
ในที่สุดก็ปลอดภัยทั้งแม่และลูก
ว่าแต่คุณพ่อนี่ไม่หื่นเลยเนอะ 5555+
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายน่ารักๆ
จะติดตามผลงาาต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 05-10-2018 17:10:24

เพิ่งอ่านถึงตอนที่ 7 รู้สึกขอบคุณที่ทั้้งเพลิงและแมนเป็นหมอ เจ็บป่วย ultrasound เอง CT เอง อ่านผลเอง อิอิ เราก็ทำงานสายสุขภาพ เดาว่าคนแต่งก็ทำงานสายนี้เช่นกัน :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 06-10-2018 08:55:09

สนุกมากเลยยยย ด่าผีจนเหนื่อย55 ขอบคุณนะคะน่ารักมาก ๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 09-10-2018 20:17:45

 :กอด1: อ่านจบด้วยความหวาดระแวง กลัวก็กลัว แต่อยากอ่านจนจบมากกว่า
มีครบรส บทจะหวานก็หวาน อยู่ดีๆ มีดราม่า คนเขียนเก่งมากกกกกก
ยิ่งมีหนูพริมเข้ามานะ รู้สึกได้ว่าเพลิงเป็นพ่อที่น่ารัก แมนก็น่ารักกกกกก
รักเรื่องนี้จัง ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 10-10-2018 16:28:18

เย้ๆๆๆ จบแล้วววว
ตอนจบมีความหลอนด้วย 55555
มีความสุขสักทีนะ ทั้งหมอเพลิง หมอแมน และหนูพริม  :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: __puppy ที่ 24-10-2018 01:02:06

อ่านมาหลายวันแล้วตั้งแต่ต้นจนจบ หลอนบ้าง น่ารักบ้าง เครียดบ้าง มีเต็มไปหมดเลย แต่ครบมาก
เราอ่านแล้วอิน ดำดิ่งมาก ชอบบบบมากก
เมืองแมนตอนแรกจากชื่อ เรานึกว่าจะเป็นพระเอก ที่ไหนได้ เป็นเจ้าสาว น่ารักมากๆ ด้วย
เพลิงก็ไม่คิดเลยว่าจะรักแฟนได้มากขนาดนี้ อุ่นใจ เราน้ำตาไหลเลยตอนที่แมนตกบันได สงสารมากกกก

ตอนจบอึ้งมาก และหลอนมาก ตอนอ่านจบแบบ อยู่บ้านคนเดียวเงียบๆ วังเวงมืดๆ ทั้งๆที่ตอนแรกกำลังอุ่นใจกับงานแต่ง555
ไรท์ทำรว้ายยย แต่ชอบมากเลย แล้วก็เศร้าด้วย ตุ้กตาไม่น่าเลย แง

ยังไงขอบคุณไรท์สำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: airjang ที่ 29-10-2018 20:59:45

เขียนเก่งมาก ทำให้อินตามได้ ทั้งเรื่องท้อง เรื่องหลอน เรื่องรักของเพลิง แมนและพ่อแม่ๆ เพื่อน และครู

 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 30-10-2018 00:05:50

สนุกมาก ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 30-10-2018 00:15:32

ปกติไม่ชอบ Mpreg เลยค่ะ
หลุดมาอ่าน
สนุกมากค่ะ เป็นเรื่องที่ชอบมากที่สุดเรื่องนึงเลย
มีครบทุกรส แปลกแหวกแนว
แอบขนลุกตอนจบมาก 55555
 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 05-11-2018 09:07:26

เดี๊ยวนี้เพ้อใหญ่ละ

อ่าน Mpreg มาก ๆ แล้วอยากท้องได้มั่ง  :hao7:

ชอบความละเอียดเรื่องนี้มาก

ขอบคุณมากครับ :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 05-11-2018 12:00:37

สนุกมากค่ะ  :mew1: :mew1:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 05-11-2018 15:09:06

สนุกมากครับ อ่านแล้วตื่นเต้นดี

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม 20/11/61p85
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 20-11-2018 21:48:31

(https://image.dek-d.com/27/0591/4608/127870532)


ไม่ค่อยอยากอวดมากเท่าไหร่  แค่ได้มาใหม่ก็ลงปุ๊บเลยแค่นั้นเอ๊งงงง

มาแล้วจ้าา
หน้าปก #แฟนหมอแมน  สองเล่มฝีมืออ.Leila
สวยสุดใจ  นี่แบบใจเต้นตึกๆ  ตอนที่เห็นรูปคือกรี้ดเลย  ทำไมสวยอะไรอย่างนี้  ฮือๆ  อยากจะร้องไห้
นิยายสองเล่มนะคะ หนารวมกันแปดร้อยกว่าหน้า  รวมตอนพิเศษ 5 ตอน + นอกรอบ
บอกเลยว่าตอนพิเศษนี่แบบ  ...ขอกระดาษทิชชูด้วยเด้อ  หนาวน้ำมูกไหล!!55555
ราคาแบงค์พันมีทอน  (เดี๋ยวจะมาคอนเฟิร์มราคาอีกที) 
และ มีแบบ Boxset  ด้วยจ้า  เอาซิๆๆ  คุ้มค่า  เป็นคุณค่าทางใจอ่ะบอกเลย

แต่เดี๋ยวก่อน  คุณเห็นหน้าปกการ์ตูนสุดคิ้วนั่นไหม  มันคือคอมมิคสุดพิเศษ ตอน  อย่าฝากลูกไว้กับพ่อ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท41 25/8/61 p81
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-11-2018 22:18:57

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 20-11-2018 23:05:43

ติดตามจ้าาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: vermilion ที่ 21-11-2018 19:56:49

เห็นว่าคนเขียนขอไว้ เราก็เป็นนักอ่านเงาที่ตามเรื่องนี้มานาน ชอบมาก อ่านไปก็อิน ลุ้นไปทุกตอน ถือเป็นงานเขียนคุณภาพที่ต้องควานหากันอ่าน ชื่นชมมากๆ เลยครับ ขนาดตอนจบก็ยังมีอะไรให้อึ้ง 5555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) นอกรอบ 22/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 22-11-2018 22:41:46

#แฟนหมอแมนนอกรอบ

#แฟนหมอแมน

 

 

 

            “วันนี้ไม่ไปลอยกระทงกับแฟนหรอเพลิงกัลป์”  คำถามรอบที่ห้าของวันดังขึ้นจากอาจารย์แพทย์ท่านหนึ่งที่เดินผ่านเขา

            “วันนี้ผมอยู่เวรครับอาจารย์  ไม่ได้ไปไหน”

            “อ้าว  อดเลยสิ  เวรวันนี้ก็คงยุ่งหน่อยนะ  มีงานเทศกาลทีไร  เมาเหล้ารถชนกันเละทุกปี   ไม่ก็ตีรันฟันแทง  โหดๆหน่อยก็ระเบิดปิงปอง  เห้อ  สนุกแต่ขาดสติกันประจำ  งานหนักก็มาตกที่หมออย่างเรานี่ล่ะ”  อาจารย์บ่นอย่างปลงๆแล้วตบไหล่อินเทิร์นหนึ่งแทนคำปลอบใจ

            เพลิงกัลป์ยิ้มรับ  อดเซ็งตามที่อาจารย์บอกไม่ได้  เวรช่วงวันเทศกาลเปรียบเสมือนยาขมของแพทย์ทุกคนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

            นายแพทย์หนุ่มหัวหมุนอยู่ในห้องฉุกเฉินจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปเกือบสองทุ่ม  ข้าวเย็นก็ยังไม่ได้กิน  มีเวลาให้นั่งพักหายใจสิบนาที  เพลิงกัลป์คว้าข้าวกล่องเย็นชืดที่ฝากพี่พยาบาลซื้อให้เข้าไปนั่งกินข้างในห้องพัก  มือก็ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดูอย่างเคยชิน

            ข้อความไลน์ในกรุ๊ปอินเทิร์นหนึ่งเด้งขึ้นรัวๆ  เพลิงกัลป์กดเข้าไปดู   ภาพที่เห็นทำให้เผลอวางช้อนในมือโดยไม่รู้ตัว

            หญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดไทยสวยงาม ในมือถือกระทงใบตองงดงามประณีตเข้ากับรอยยิ้มสวยหวานของเธอกำลังยืนอยู่บนเวที ...ตุ๊กตานั่นเอง  เกือบลืมไปเลยว่าเธอเข้าประกวดนางนพมาศประจำปีนี้ด้วย  แต่ที่ดึงดูดสายตาของเขาไม่ใช่ร่างอรชรของหญิงสาวในชุดไทย  แต่เป็นร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนยิ้มอยู่ในกลุ่มอินเทิร์นที่ไปเชียร์นางนพมาศ

            “ไหนว่าจะรีบกลับหอนอนไง”  ชายหนุ่มจุ๊ปากอย่างหงุดหงิด  มือกดโทรหาคนๆนั้นไวกว่าความคิด  รอสายอยู่ครู่ใหญ่กว่าอีกฝ่ายจะรับสาย  “ฮัลโหล  อยู่ไหนแล้ว”

            “มีอะไรหรือเปล่า”  เมืองแมนตอบกลับมา  มีเสียงดังอื้อรอบๆแสดงว่าคงอยู่ในที่ๆพลุกพล่านเป็นแน่

            “ถึงหอหรือยัง”

            “กำลังกลับ...”  อีกฝ่ายตอบกลับมา  “จะฝากซื้อขนมหรอ”

            “ไม่ได้จะฝาก  รีบกลับหอเลยนะแมน  คนที่งานเยอะแยะ เดี๋ยวโดนชนล้มหรอก  เกิดมีคนตีกันขึ้นมาเดี๋ยวโดนลูกหลงทำไงฮึ...”  เพลิงกัลป์ร่ายยาวจนคนฟังเผลอย่นจมูกใส่

            “รู้แล้วน่า  เวอร์จริงๆเลย  มากับเพื่อนตั้งหลายคนไม่มีอะไรหรอก  แค่นี้นะ”

            “เดี๋ยวสิ  จะกลับหรือยัง  รีบกลับเลยนะ  คนเยอะเดินเบียดกัน....”  เพลิงกัลป์ทำท่าจะเริ่มบทสวดใหม่  เมืองแมนเลยรีบพูดพลางเคาะที่โทรศํพท์ดังเก๊าะแก๊ก

            “ฮัลโหล...ว่าไงนะ  ไม่ได้ยินเลย  พูดไรนะ  เดี๋ยวไว้คุยกัน  สงสัยสัญญาณไม่ดี”  พูดจบก็กดวางสาย  ยิ้มกระหยิ่มให้กับแผนหนีออกจากแฟลตของตัวเองนิดหนึ่ง  โย่งก็เอียงหน้าเข้ามาถาม

            “ใครโทรมาวะแมน  ไอ้เพลิงเหรอ  หรือว่ามันอยากจะมาดูตุ๊กตาประกวด”

            “ไม่รู้ดิ  สัญญาณไม่ดี”  เมืองแมนตอบหน้าตาย  แอบดึงกางเกงขายาวตัวโคร่งขึ้นมาปิดพุงอีกนิดนึงแล้วก็เดินดูของกินในงานวันลอยกระทงกับเพื่อนๆต่ออย่างเพลินเพลิน  รู้สึกได้ว่าโทรศัพท์สั่นอีกหลายครั้งแต่เขาก็ไม่คิดจะหยิบขึ้นมาดู

            จนกระทั่งถึงเวลากลับโรงพยาบาล  เมืองแมนหิ้วถุงขนมกลับมาเต็มสองมือ  โผล่เข้าไปในห้องฉุกเฉินที่กำลังวุ่นวายเต็มไปด้วยเคสหนักนอนเรียงราย  แอบเห็นเพลิงกัลป์กำลังซักประวัติกับคนไข้อย่างเคร่งเครียดอยู่  ชายหนุ่มเลยวางของกินเอาไว้บนโต๊ะทำงานของแพทย์แล้วกลับออกมา

            เพลิงกัลป์มองเห็นร่างเล็กๆที่แอบย่องเข้ามาในห้องฉุกเฉินตั้งแต่แรกแล้ว  แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็นเพราะยังโมโหที่อีกฝ่ายหนีไปเที่ยวงานวันลอยกระทงทั้งที่ยังไม่แข็งแรง  แถมยังไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเขาอีก  ชายหนุ่มย่นหน้าให้กับของกินหลายถุงที่วางเอาไว้เด่นหราบนโต๊ะทำงาน

            “ปลาหมึกย่างของใครน่ากินเชียว  ไม่มีเจ้าของพี่จะกินแล้วนะ”  เสียงพี่พยาบาลพูดเสียงดังตอนเกือบเที่ยงคืน  นายแพทย์เวรที่เพิ่งได้กลับมานั่งพักที่โต๊ะทำงานหันขวับไปมองแล้วพุ่งตัวไปคว้าถุงปลาหมึกมาถือเอาไว้ด้วยความเร็วสูง              “ของผมเองครับ  เอ๊ย ของเพื่อนผมครับพี่”

            “ของหมอเหรอ  เห็นวางทิ้งเอาไว้  นึกว่าไม่มีเจ้าของ”

            ชายหนุ่มไม่ตอบ  แต่ใช้ไม้แหลมจิ้มปลาหมึกย่างชิ้นโตชุ่มน้ำจิ้มเข้าปากเคี้ยวอย่างหงุดหงิด  ยิ่งกินก็ยิ่งโมโห  ได้แต่จ้วงเอาเนื้อปลาหมึกเข้าปากจนหมดถุงในพริบตา 

            ถึงเวลาลงเวรตอนเที่ยงคืนกว่า  เพลิงกัลป์เดินหมดเรี่ยวหมดแรงกลับไปที่แฟลตแพทย์  พอเปิดประตูเข้าไปในห้อง  คนข้างในก็เปิดประตูผัวะออกมาทันทีราวกับรออยู่ก่อนแล้ว 

            “กลับมาแล้วเหรอ  เวรเป็นยังไงบ้าง”  เมืองแมนถาม 

            “อืม  ก็ยุ่งๆ”  เขาตอบกลับไป  ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้เพื่อถอดถุงเท้า  แอบเห็นอีกคนยืนหมุนตัวไปมา

            “มีเคสหนักเยอะเหรอ  ตอนเข้าไปเห็นกำลังยุ่งเลย  ...ได้กินของที่ฝากให้หรือเปล่า  วางเอาไว้บนโต๊ะ”  อีกฝ่ายถามต่อมาอีก

            “ของกินอะไร  ไม่เห็นมี”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเรียบ  ลุกขึ้นเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวในห้องนอน   พอกลับออกมาก็ยังเห็นร่างของเมืองแมนยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่เดิม  “.................”  ชายหนุ่มไม่ได้พูดด้วย  เขาเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

            “วันนี้ไปเที่ยวงานลอยกระทงมาด้วยแหละ  ไม่ได้ตั้งใจจะไปหรอกนะ  โดนโย่งกับหวานลากไป”  ประโยคหลังคนพูดพูดเร็วปรื๋อเหมือนจะแก้ตัว  “ก็ไม่ได้อยากไปหรอก  งานไม่เห็นมีอะไร  เหมือนตลาดนัดนั่นแหละ  ประกวดนางนพมาศก็เฉยๆ  แต่ตุ๊กตาวันนี้สวยนะ  เออ...ช่างเหอะ  ซื้อปลาหมึกย่างกับลูกชิ้นทอดแล้วก็ของชอบของมึงมาด้วย  สงสัยมีคนเอาไปกินแล้วมั้ง”  เมืองแมนบ่นงุ้งงิ้งต่อมาอีกหลายประโยค

            จนคนข้างในอาบน้ำเสร็จ  เปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอคนตัวเล็กนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนเก้าอี้ไม่ไปไหน  เพลิงกัลป์เลิกคิ้ว  ถามเรียบๆ

            “มีอะไรหรือเปล่า  หรือว่ารอเข้าห้องน้ำ”  เขาซ่อนยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าคนรอจ๋อยลงเล็กน้อย  เริ่มจะดูออกแล้วว่าเห็นทีเจ้าตัวคงกำลังจะหาทางง้อเขาเป็นแน่  คิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็ตีหน้านิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึก  เดินเข้าห้องนอนไปเลย

            เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นตามที่คาด  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้างยักคิ้วให้กับตัวเองในกระจกเงา  สวมเสื้อผ้าเสร็จก็ทิ้งระยะเวลานิดนึงก่อนจะเดินไปเปิดประตู

            “ว่าไง”  เขาถามสั้นๆ  เมืองแมนเม้มปาก

            “จะนอนแล้วเหรอ”

            “อืม วันนี้เหนื่อย  เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”

            “คือ...ออกมานี่หน่อยดิ”  เมืองแมนงึมงำ  เจ้าของห้องแสดงท่าทางอิดออดนิดหน่อยคล้ายไม่เต็มใจ  อ้าปากหาวอีกนิดให้รู้ว่าง่วงเต็มแก่  แล้วจึงค่อยเดินตามอีกฝ่ายออกมาจากห้องอย่างเสียไม่ได้ 

            เมืองแมนเดินนำเขาไปที่ห้องน้ำ  เพลิงกัลป์เพิ่งเห็นอะไรอย่างหนึ่งที่วางแอบเอาไว้ตรงอ่างล้างหน้า  ชายหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

            “ซื้อมาจากงาน  เห็นว่าอยากลอยไม่ใช่เหรอ”  คนตัวเล็กกว่าพึมพำ  ไม่มองหน้าเขา  “รองน้ำในกะละมังให้หน่อย  ก้มไม่ไหวปวดหลัง”  พูดจบเมืองแมนก็ชี้นิ้วไปที่กะละมังซักผ้าใบใหญ่ที่วางคว่ำอยู่มุมห้องน้ำ  เพลิงกัลป์จุ๊ปากซ่อนความลิงโลดเอาไว้ในสีหน้า  จัดการรองน้ำกะละมังจนปริ่ม   จากนั้นก็หันไปมองหน้ารูมเมทที่ยืนถือกระทงขนมปังอยู่ในมือสองอันด้วยสีหน้าจ๋อยๆ  มองหน้าเขาสลับกับมองกระทง  คงไม่แน่ใจว่าเขาหายโกรธตัวเองหรือยังกระมัง

            “คงไม่ได้คิดจะกินกระทงของกูหรอกใช่ไหม”  เพลิงกัลป์แกล้งถาม  ยื่นมือออกไปรับกระทงใบน้อยหน้าตาน่ารักเหมือนคนซื้อมาถือเอาไว้  เมืองแมนหน้าชื่นขึ้นทันตาเห็นจนคนมองลอบถอนหายใจด้วยความเอ็นดูท่าทางเหมือนเด็กๆนั้น  ...ว่าจะงอนต่ออีกหน่อยก็กลัวจะมีคนร้องไห้แงๆ  หายงอนก็ได้วะ   

            “เขาให้ปลากิน ไม่ใช่คนเสียหน่อย”  เจ้าตัวตอบ  ขยับจะย่อตัวลงแต่คนข้างๆชิงห้ามเอาไว้ก่อน

            “ห้ามนั่งยองๆ  เอ๊ะ ต้องให้เตือนอีกกี่รอบฮึ”

            “ก็มันลืมตัวอ่ะ”  คนท้องตอบเสียงอ่อย  “งั้นยกกะลังมังขึ้นมาสิ  จะได้ลอยได้ง่ายๆ”

            เพลิงกัลป์ขมวดคิ้วอีกรอบ  ก้มลงอุ้มกะละมังใบใหญ่ออกมาวางเอาไว้บนโต๊ะกินข้าวข้างนอก   อีกฝ่ายเดินตามออกมาพร้อมกับกระทงในมือ

            “ไม่มีเทียน”

            “ไม่ต้องจุดหรอกน่า”   เพลิงกัลป์ตอบ

            “งั้นลอยเลยนะ”

            “ต้องอธิษฐานก่อน  ขอขมาพระแม่คงคา”  เพลิงกัลป์ว่า  ยกกระทงขึ้นประคองเอาไว้ในมือ  พอเห็นอีกฝ่ายหันมามองตาแป๋วก็เลิกคิ้ว  “ทำเหมือนไม่เคยลอยกระทงงั้นแหละ”

            “ก็ไม่เคยน่ะสิ”  เมืองแมนตอบ  “ไม่เคยลอย...กับมึง”

            คำตอบมาพร้อมรอยยิ้มมุมปาก  แวบเดียวไม่ถึงเสี้ยววินาทีแต่ทำเอาคนมองเกือบทำกระทงในมือหล่น  เพลิงกัลป์กระแอมหลายครั้ง  ถามเสียงเรียบเรื่อยคล้ายไม่ใส่ใจ

            “แล้วเคยลอยกับใครบ้าง”

            “พ่อ  แม่  น้อง”

            “วันนี้ไม่ได้ลอยที่งานเหรอ” เพลิงกัลป์ถามต่อ  รู้สึกหัวใจฟูๆชอบกลตอนที่อีกคนส่ายหน้าไปมา

            “คนเยอะ  กลัวโดนเบียดตกน้ำ  ปวดขาด้วย  เลยยืนดูเพื่อนลอยเฉยๆ”  เมืองแมนตอบ  ดวงตากลมโตเหลือบมองคนฟังที่หน้าแดงลงมาถึงลำคอ  “เป็นอะไรหรือเปล่า”

            “ไม่มีอะไร  ลอยกระทงกันเถอะ  จะได้มารำวงกันสักรอบสองรอบ”  ชายหนุ่มยิ้มกว้าง

            “จะบ้าเหรอ  ตีสองแล้วไม่นอนรึ”

            “ชวนลอยกระทงตอนตีสอง ใครบ้ากว่ากันหืม?”  เพลิงกัลป์ย้อนถาม  อีกคนไม่ตอบ  ยกกระทงในมือขึ้นอธิษฐานแล้วลอยลงในกะละมัง  วักน้ำอีกเล็กน้อยให้มันลอยเท้งเต้งอยู่ในนั้น

            ยืนรอให้คนตัวสูงลอยกระทงของตัวเองบ้าง  เมืองแมนมองกระทงสองใบนั้นอย่างพอใจแล้วพูดเนิบๆ

            “หายโกรธแล้วเนอะ”

            “ถามใคร”

            “ถามพระแม่คงคามั้ง”

            “งั้นกูคงไม่ต้องตอบ”

            เมืองแมนหน้าหงิก  ขยับจะอุ้มกะละมังไปเททิ้งแต่มันหนักยกไม่ขึ้นเลยเปลี่ยนใจหมุนตัวเดินเข้าห้องแทน  ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังตามหลังมา

            เพลิงกัลป์มองคนที่เดินตุบตับเข้าห้องไปแล้วอย่างขันๆ  ปล่อยกระทงลอยตุบป่องอยู่ในน้ำเอาไว้ก่อน  ชายหนุ่มเดินไปเคาะประตูห้องนอนของอีกฝ่ายแล้วเปิดเข้าไปอย่างถือวิสาสะ

            “นอนแล้วเหรอ”

            “เข้ามาทำไม  ออกไป”

            “นอนคนเดียวไม่กลัวผีหรือไง”

            ดวงตากลมโตเหลียวลอกแล่กมองรอบตัวแล้วส่ายหน้าแรงๆ

            “งั้นราตรีสวัสดิ์”  เพลิงกัลป์พูด  นับหนึ่งถึงสามในใจ

            “เดี๋ยว”  เจ้าของห้องเรียกเอาไว้  “เข้ามาก่อน”  เมืองแมนยกมือขึ้นกวักเรียก  “กูไม่กลัว แต่ลูกกลัว”

            คนฟังเกือบหลุดหัวเราะออกมาแต่กลั้นเอาไว้ทัน  ชักจะนับถือข้ออ้างแต่ละอย่างของคุณเมืองแมนขึ้นมาเสียแล้ว   “จะให้นอนตรงไหน”  เพลิงกัลป์นั่งตรงปลายเตียง

            “เปล่า  ไม่ได้จะให้นอนด้วย  แต่ปวดขาอ่ะ นอนไม่หลับ”  คนพูดกระดิกเท้าไปมา   นัยน์ตาคมเข้มเหลือบมองอย่างรู้ทัน

            “จะให้นวดขา?”

            “เปล๊า”  เมืองแมนส่ายหน้าหวือ  ปฏิเสธเสียงสูง  “บ่นเฉยๆ”

            “งั้นนอนแล้วนะ”

            “อือ”

            “อือแล้วเอาขามาก่ายทำไม”  เพลิงกัลป์พูด  แกล้งดึงขาที่ยกขึ้นมาเกยบนตักของเขาเอาไว้ไม่ให้เจ้าตัวดึงออก  จากนั้นก็ก้มลงไปฟัดพุงอย่างหมั่นเขี้ยว  “มาง้อเราเพราะอยากให้นวดให้ใช่มั้ย  ฮึ  สารภาพมานะ  หนีไปเที่ยวแล้วก็ปวดแข้งปวดขา  สุดท้ายก็มาง้อให้เรานวดให้เหรอ  จะไปไหน  มานี่เลย”

            เมืองแมนหัวเราะ  ดิ้นหนีไปมาเพราะความจั๊กจี้  หัวเราะจนเหนื่อยนอนหอบแฮ่กด้วยกันทั้งคู่

            “จะนวดหรือไม่นวด”   เมืองแมนถาม

            “ไม่...ไม่ต้องนอนแล้วคืนนี้  ปวดตรงไหนบอกมาซิ”  อีกฝ่ายพูดเสียงเหี้ยม  นัยน์ตาเป็นประกายวับ  “พี่เพลิงคนนี้จะนวดให้หนำใจเลย”

            .................................................................................

 

            มาอัพ #แฟนหมอแมนนอกรอบ  เข้าบรรยากาศลอยกระทงเนอะ

            ปกติอัพแต่ในทวิต  วันนี้ขยับมาอัพในเด็กดี5555  พอดีมันยาว  ลงในทวิตเกรงว่าจะยาวเกิ้นน  สำหรับใครที่ยังไม่รู้จัก #แฟนหมอแมนนอกรอบ  สามารถไปกดตามอ่านได้ในทวิตเด้อ  ฮ่าๆ 

            ใกล้จะเปิดพรีแล้วจ้า

            รายละเอียดอ่านดูในหน้าอัพเดทจองเล่มเลยนะคะ  สำหรับค่าตัวหมอแมนนั้น คร่าวๆ อยู่ที่

- หนังสืออย่างเดียว 840 บาท ลด 10% เหลือ 755 บาท
- Boxset 1,040 บาท ลด 10% เหลือ 935 บาท
(ราคาอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงได้ในภายหลัง)

หนังสืออยู่ที่ประมาณ 840-850 หน้า

Box จั่วปังจะทำครั้งเดียว และ คอมมิค (11 หน้า) จะแถมรอบจองเท่านั้นนะค้าา


            Melenalike

         

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 22-11-2018 23:08:11

โอย...น่ารักอ่ะ
ความสุขของการลอยกระทงก็เท่านี้แหละ...แค่ได้อยู่กับคนรัก ^^

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: junlifelove ที่ 22-11-2018 23:27:57

หมอเพลิงน่ารักกกกกกก หมอแมนก็น่ารัก น่าเอ็นดู ฮือออ คิดถึง 2 หมอ หมอเพลิงนี่อบอุ่นมากกก  :mew3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-11-2018 23:38:41

 :mew1: :mew1: :impress2: :impress2: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 23-11-2018 01:40:03

ง่อววว หวานแหววกันเชียว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: AeAng11 ที่ 23-11-2018 07:30:02

หวานน่ารัก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Onlylyn ที่ 23-11-2018 08:50:41

ประทับใจมากค่ะ ตอนแรกไม่อยากอ่านเลย เพราะค่อนข้างอคติกับนิยายเกี่ยวกับหมอกับวิศวะบวกกับกลัวผี เมื่อคืนขอบคุณที่ตัวเองลองคลิกเข้ามาอ่าน โดนเลยค่ะ ตั้งแต่สองทุ่มถึงตีสี่ รวดเดียวจบ สนุกมากกกก ประทับใจมากกกกก แรกๆหมั่นไส้พระมาก คนบ้าอะไรหลงตัวเองที่สุด ปากมอม เจ้าชู้หน้าหม้ออีก แต่ยิ่งอ่านยิ่งตลก คนอะไรปากบอกไม่แต่ดูแลเขาดีจริ้งงงง ชอบในการพัฒนาการด้านอารมณ์ ความรักความรู้สึกมากค่ะ ทั้งคู่เลย ทั้งตอนที่เพลิงรับกับตัวเองว่าชอบแมนเข้าแล้วจริงๆ แต่ยังไม่ถึงขั้นรัก ชอบที่แมนสับสน เครียดกับร่างกายของตัวเองทำเอาเราน้ำตาซึมเพราะเครียดด้วย ตอนพีคๆเช่นตอนที่แมนกลับมาจากโลกหลังความตาย เราดีใจมาก มันแน่นใจอกใจจะขาดไปกับพระเลยค่ะ มุกเส้นก๋วยเตี๋ยวทำเอาเราหัวเราะดัง ดึงอารมณ์แทบไม่ทัน ชอบที่สอดแทรกความรู้ ศัพท์ทางการแพทย์เข้ามา แต่ไม่ทำให้เรางง มันกลมกล่อมมาก ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป ดีมากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะ เรื่องภาวะเครียดและซึมเศร้าหลังคลอด เราตามเพจลิตเติ้ลมอนส์เตอร์อยู่ เคยเห็นเขาออกมาพูดเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ เราเป็นแค่คนฟังยังเครียดแทน เอาจริง แค่เสียงเด็กร้องไห้เราก็ไม่ไหวแล้ว ชีวิตนี้คงไม่ได้เป็นแม่คน แต่การแก้ปัญหาของกัปตันเรามันน่า.. อยู่ๆฉากก็มาไม่ทันตั้งตัว กรี๊ดๆ
แต่ยังมีอีกหลายอย่างที่เราคาใจค่ะ เรื่องหมอเปรมกับหมอคริส เรื่องคำพูดของอ.คมศักดิ์ที่ว่าให้พาอีกคนมาด้วย เรื่องตุ๊กตาอีก เพราะหมอหลินไปสู่สุขคติแล้ว ทำไมตุ๊กตายังตาย อยากให้มีตอนพิเศษเรื่องความรู้สึกของแมนกับเจมส์ด้วยค่ะ
สุดท้าย ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้มากเลยนะคะ แม้ไม่ได้ติดตามมาตั้งแต่ต้น แต่โชคดีที่ได้อ่าน สงสัยหมอหลินดลใจเห็นชื่อเหมือนกัน 555
เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อๆไปค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 23-11-2018 09:57:15

 :katai2-1: มีมาให้หายคิดถึงกันด้วย ขอบคุณค่า  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: gibari ที่ 23-11-2018 12:44:28

ฮื้ออออออ คิดถึงหมอแมนและแฟนของเค้ามากเลยค่ะ
รอคอยเล่มอยู่ตลอดเลย~~~

มาไม่เยอะ แต่ความน่ารักของแฟนหมอแมนนี่ไม่เล็กไม่น้อยเลย
อบอุ่นและดีกับใจมากๆ

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 24-11-2018 12:19:00

อ่านรวดเดียวจบเลยครับ #ยังไม่ได้นอน 5555.  จองหนังสือทำไงครับ สนุกมากมาย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 25-11-2018 05:30:21

น่าร้ากกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 25-11-2018 08:13:33

ไม่มีตอนพิเศษแบบลูกคนที่สองบ้างหรอ อิอิ :katai4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 27-11-2018 22:18:51

เริ่มเรื่องอย่างใสๆ
จบเรื่องด้วยความหลอน
แต่ก็สนุกมาก ชอบทุกตัวละครเลย
แต่ค้างเรื่องคืนแรกที่จำกันไม่ได้
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แล้วจะมีลูกคนที่ 2 อีกไหม
อ.คมศักดิ์ให้พาใครไปหาด้วย
กลิ่นหอมที่เพลิงได้กลิ่นบ่อยๆคืออะไร
มีปริศนาเยอะมากที่เหมือนไม่เคลียร์เท่าไหร่
หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาตอบคำถามพวกนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 01-12-2018 22:09:11

อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลย สนุกมากๆค่ะ
เห็นจากตอนที่รวมเล่มในทวิตเตอร์แล้วหน้าปกสวยมากกกก
จนอยากเข้ามาอ่านเลย แล้วก็ไม่ผิดหวัง
แอบอยากให้คู่คริสกับเปรมสมหวังจังค่ะ สงสารเขา
เรื่องนี้แบบแฟนตาซีมากกกก แต่ชอบนะคะ มันแบบแหวกแนวดี
ดูแบบสมจริงมากๆ จนแอบคิดว่าถ้าตัวเองท้องจะเป็นยังไง  :laugh: :laugh:

ขอบคุณคนเขียนนะคะที่สละเวลามาแต่ง สุดยอดจริงๆค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 02-12-2018 15:18:18

สนุกจนอ่านรวดเดียวจบเลย แอบมีหลอนตอนท้ายอีกต่างหาก =w= :mew5:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 02-12-2018 16:22:03

ดีใจ จบแบบมีความสุขกันทั้งครอบครัว ติดตามกันมาตั้งนานตอนนี้ก็จบแล้วเป็นนิยายที่อ่านแล้วได้ข้อคิดเยอะเหมือนกันขอบคุณคนแต่งที่สร้างนิยายดีๆให้ได้อ่านกันค่ะ  :mew1: :pig4: :heaven

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-12-2018 17:23:06

#แฟนหมอแมน  :impress2:
เมืองแมน น่ารัก..........
มีวิธีง้อเพลิงด้วย  :mew1:   

เพลิงกัลป์  เมืองแมน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:   

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) รวมเล่ม20/11/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 02-12-2018 17:25:19

ตอนพิเศษทำไมน่ารักแบบนี อ่านทีตัวบิดไป 10 รอบ เขินมากกกกกกก :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 02-12-2018 18:08:18

เปิด Pre - Order


เรื่อง : INTERNAL LOVE #แฟนหมอแมน (MPREG)
ผู้แต่ง : Melenalike
วาดปกโดย : Leila
.

.
ระยะเวลาจอง วันนี้ - 10 มกราคม 2562
ใบสั่งซื้อมีอายุ 3 วัน
กำหนดการจัดส่ง หลังปิดจองประมาณ 30-45 วัน
ราคาตามรายละเอียดด้านล่าง

- เฉพาะหนังสือ 2 เล่ม (จำนวนหน้าประมาณ 850 หน้า)
ราคาปกติ 850 บาท รอบจองขาย 750 บาท
สิ่งที่จะได้
- หนังสือ เล่ม 1 และ เล่ม 2
- คอมมิค 1 เล่ม (แถมรอบจองเท่านั้น)
- สุ่มแจกโฟโต้การ์ด 1 ใบ (แถมรอบจองเท่านั้น)**
- ที่คั่นลายปก 2 ใบ
- โปสการ์ดลายปก 2 ใบ
---------------------------------

- ชุดสะสม Boxset ราคา 900 บาท

- หนังสือ เล่ม 1 และ เล่ม 2
- กล่องสะสมจั่วปัง แบบสอดข้าง*
- คอมมิค 1 เล่ม (แถมรอบจองเท่านั้น)
- โฟโต้การ์ด 3 ใบ (แถมรอบจองเท่านั้น)**
- ที่คั่นลายปก 2 ใบ
- โปสการ์ดลายปก 2 ใบ

* งานจริงจะไม่มีโลโก้ สนพ. ที่สัน Box ในรูปเป็นเพียง Mock up ตัวอย่างเท่านั้น

* Boxset ผลิตครั้งเดียว เผื่อจำนวนจากยอดจองนิดหน่อยสำหรับเคลม
หากมีเหลือจะนำมาจำหน่ายในราคา 1,020 บาท

** โฟโต้การ์ดเป็นรูปที่วาดขึ้นมาใหม่ จำนวน 3 รูป

*** พิเศษ โปร 7 days ส่งฟรีแบบพัสดุธรรมดา
(อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการจัดส่งในภายหลัง
เช่น ปรับเป็นลงทะเบียน หรือ alpha fast หากลูกค้ามีการจ่ายค่าส่งเพิ่มในช่วงเวลาดังกล่าว ทางสำนักพิมพ์จะแนบเงินคืนให้ค่ะ)
.

สั่งซื้อคลิกเลยจ้า (http://www.bookishhouse.com/product/18/internal-love-%E0%B9%81%E0%B8%9F%E0%B8%99%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B8%99-7-days-%E0%B8%AA%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%9F%E0%B8%A3%E0%B8%B5?fbclid=IwAR1MjhitEez4ZyhzaJIdbFrZXduScYASs7NZSPlMiV8l7fny6d154mJ6ejY)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ็Hollyk ที่ 02-12-2018 18:12:42

(https://image.dek-d.com/27/0591/4608/127924494)
(https://image.dek-d.com/27/0591/4608/127924487)
(https://image.dek-d.com/27/0591/4608/127924493)
(https://image.dek-d.com/27/0591/4608/127924495)

แอบสปอยตอนพิเศษนิดนึง 



'Cause passion is passion,
You know it just as well as me.

Oh my, my, my. I die every night with you.
Oh my, my, my. Living for your every move.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 02-12-2018 18:14:52

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 03-12-2018 21:37:59

สนุกดีค่ะ ชอบภาษาที่ใช้ เรารู้สึกอินกับความเป็นหมอของเรื่องนี้เลยค่ะ ทั้งคำศัพท์และสถานการณ์ ดีงามเลย แต่ตรงถึงจุดนี้เรายังไม่รู้เลยว่าทำไมเมืองแมนถึงท้องได้ แอบสงสัยเบาๆค่ะ จะติดตามอ่านผลงานอื่นๆด้วยนะคะ เยิฟฟฟ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 04-12-2018 15:55:09

คิดถึงจังเลยยยยย

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 04-12-2018 22:49:12

ขอบคุณมากๆค่ะ สนุกมากๆเลย
การดำเนินเรื่องดีมากค่ะลื่นไหลน่าติดตามสุดๆจนแทบไม่อยากวางเลย :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ReiiHarem ที่ 05-12-2018 17:25:06

อินมากกกก พูดเลย นอนไม่หลับ กลัวผี ฮือออออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 07-12-2018 14:55:52

 :-[

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 09-12-2018 00:54:18

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 09-12-2018 01:19:33

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ffern ที่ 09-12-2018 12:00:46

กรี๊ดดดดดดตามอ่านจนจบเเล้วครบทุกความรู้สึกจริงๆเรื่องนี้ o13 ชอบมากกกกก ขอบคุณคุณนักเขียนที่เขียนเรื่องดีๆเเบบนี้มาให้อ่าน ปมเยอะมากอ่านจบเเล้วรู้สึกว่าคุ้มมากที่ได้อ่าน ได้รู้จักตัวละคร ได้รู้เกี่ยวกับเเพทย์หลายๆอย่างดีมากเลย เราชอบมากๆๆดีใจที่สุดท้ายเเล้วตัดสินใจอ่าน เเม้บางตอนจะหลอนๆหน่อยก็ตาม หนูพริมน่ารักมากลูกกกกกกกดวงเเข็งมาก เก่งสุดในเรื่องเเล้วคนนี้  ดีใจที่ได้รู้จักหมอเเมนเเละผองเพื่อนนะคะ อิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าอ้วงงง ที่ 09-12-2018 20:19:40

ชอบมากค่ะ ยกให้เป็นMpregอีกเรื่องในใจและจะเป็นนิยายที่เราจะแนะนำให้คนอื่นๆมาอานต่อแน่นอน เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อๆไปนะคะ

ป.ล. รัก.

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 12-12-2018 03:41:06

อื้อหืออออ ตอนจบนี่เสียววาบบบบบบบ เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 17-12-2018 16:46:44

หมอแมนน่ารักเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 18-12-2018 23:26:41

รวดเดียวจบจริงๆ ครบรสมากเรื่องนี้ อ่านเพลินมากจริงๆ อิจฉาแมนมากกกกก พี่เพลิงช่างหลงเมียละเกินนนน หมดคราบผู้ชายเจ้าชู้เลย มีแต่พี่เพลิงคนรักเมียรักลูก 55555555

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกๆนะคะ ♡♡♡♡


Sent from my iPhone using Tapatalk

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: miwmiwjung ที่ 22-12-2018 11:02:05

ขอบคุณมากนะคะ นิยายสนุกมากกก ก ไก่ล้านล้านตัว น้ำตาร่วงหลายฉาก  ฉากตอนหมอแมนจะคลอดคืออินมาก ใจหวิบๆเต้นรัว กลัวหมอจะตาย ประหนึ่งตัวเองเป็นหมอเพลิง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 23-12-2018 19:36:05

ชอบนิยายเรื่องนี้ค่ะ แล้วก็โชคดีที่มา pre ทันด้วย
รอเล่มนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Koduck ที่ 04-01-2019 00:15:38

สนุกมากครับ ยกให้เป็นนิยายในดวงใจอีกเรื่องครับ  :hao5: :hao6:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 05-01-2019 09:47:19

ชอบมากกกพาตื่นเต้นและลุ้นตลอด

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: pradoza ที่ 12-01-2019 20:39:11

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: pradoza ที่ 13-01-2019 13:07:19

ตื่นเต้นอะ จะตายแล้ว ลุ้นๆๆๆๆๆๆ


Sent from my iPhone using Tapatalk

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: pradoza ที่ 13-01-2019 15:05:34

เป็น เรื่องที่เรียลสุด เป็นการทำเรื่องไม่เรียลให้เรียลได้ ดีจนไม่รู้จะอธิบายยังไง


Sent from my iPhone using Tapatalk

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: pradoza ที่ 13-01-2019 16:12:29

พี่สาวกี้ต้องเป็นคนกระโปรงน้ำเงินแน่ๆ


Sent from my iPhone using Tapatalk

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: pradoza ที่ 13-01-2019 20:02:19

เอาแล้ววววว ต้องสู้นะเพลิง


Sent from my iPhone using Tapatalk

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Parapoyfaii ที่ 18-01-2019 11:55:47

จบแล้ววว ตามมาจากทวิตคุณหมี ได้ฤกษ์อ่านซักที
ถึงจะเริ่มต้นด้วยความผิดพลาด แต่จบแฮปปี้สุด
ครอบครัวอบอุ่นไปเลยยยย ดีนะหมอหลินยังไม่งี่เง่ามาก
ยังเป็นผีที่คิดได้ ส่วนตุ๊กตาก็นะ เป็น cycle เลยแง
ขอบคุณนักเขียนนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน
ขอบคุณค่า  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 25-01-2019 03:57:58

 o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 30-01-2019 20:06:02

เกลียดส่งท้าย ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งได้ไหม กำลังหวานๆ เคลิ้มๆกับเพลิงแมนอยู่เลย มากหลอนซะงั้น

กว่าทุกอย่างจะลงตัว เรื่องร้ายๆจบลง สงสารเมืองแมนมากเลย เหนื่อยแทน ทั้งสารพัดปัญหา สุขภาพ สังคม ไหนจะผีอีก อิพ่อเพลิงก็กว่าจะรัก จะหลงเมียได้ แต่นางดูแลแมนดีมากนะ

ครอบครัวทั้งสองคนก็น่ารัก อบอุ่นคนละแบบ
รู้สึกเหมือนคนเขียนทำงานทางการแพทย์ หรือเป็นหมอเลยยังไงไม่รู้ ละเอียดยิบ ทั้งอินเทิร์น ทั้งอาการเจ็บป่วย กาารักษา

ภาษาดีมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนในผลงานใหม่ๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 04-02-2019 16:43:58

สนุกมากค่ะ ชอบมากกกกกกกก
คือเนื้อเรื่องผูกปมให้น่าติดตามมาก สุดยอด  :hao3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 24-02-2019 20:11:37

 :hao7: :hao7: :katai2-1: :katai2-1: มันดีมากกกกกก ชอบมากกกกกก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 09-03-2019 01:32:38

สนุกมากเลย
ขอบคุณนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 09-03-2019 19:39:17

ชอบมากกกกกก อ่านรวดเดียวจบ หยุดอ่านไม่ได้จริงๆ555555

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: palmsawich ที่ 22-03-2019 22:04:48

เป็นนิยายที่ดีที่สุดในสามโลก ใครไม่ได้อ่านถือว่าพลาด!!!!

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 23-03-2019 11:03:00

ได้หนังสือแล้วนะคะ​ อ่านเพลินมาก​ ยาวจุใจจริง​ ๆ​ น้องพริมก็น่ารัก​   :กอด1:  ขอบคุณ​สำหรับนิยายดี ๆ​ และ​ สนุกๆ​ เรื่องนี้นะคะ

 :katai3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: เงาเดือน ที่ 24-03-2019 07:41:13

เป็นนิยายที่มาครบทุกแนวมาก ไม่เบื่อเลยสักตอน ลุ้นได้ตลอด ตื่นเต้น เป็นmpregเรื่องเดียวที่ไม่รู้สึกว่ามันเกินไป มันลงตัว ชอบพี่เพลิงมาก รู้สึกการมีตัวตนของนางจริงๆ อ่านนิยายมาหลายเรื่องเรื่องนี้คือหนึ่งเรื่องที่ชอบมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 06-05-2019 19:39:16

สนุกมากครับ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: MaidenQueen ที่ 20-05-2019 10:03:48

กว่าจะผ่านแต่ละเหตุการณ์มาได้ หนักๆทั้งนั้น  ชีวิตคู่ต่อจากนี้ขอให้มีความสุขนะเพลิงกัลป์เมืองแมน 

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 21-05-2019 00:14:30

สนุกมากกกกก ครบทุกอารมณ์เลยค่ะ
ขอบคุณนักเขียนด้วยนะคะสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Piiiimsen ที่ 25-05-2019 15:52:19

ฮืออจบแล้ว เป็นเรื่องที่สนุกอ่ะ เขียนดีมาก เนื้อเรื่องสมูทกัน มีปมให้ตื่นเต้นตลอดยันจบเรื่อง เพลิงกับแมนก็น่าร๊ากก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 03-06-2019 14:10:18

สนุกมากจ้า ขอบคุณคนเขียาด้วย  :pig4: :pig4:
ทำไมอ่านถึงตอนน่ากลัวๆต้องอ่านตอนกลางคืนทุกทีโคตรหลอนเลยจ้า แถมเจอบทส่งท้ายอย่างหลอน o21 :sad3:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: MildMate ที่ 07-06-2019 18:00:15

ชอบ สนุก ซึ้งค่ะ ขอบคุณมาก แอบหลอนตอนท้ายหน่อยๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: PanGii ที่ 09-06-2019 11:39:57

สนุกค่ะ ลุ้นตามเรื่องของหมอหลินตลอด แอบสงสารตุ๊กตาอยู่มากเหมือนกันนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 27-06-2019 18:47:45

 :o8: :o8: :pig4: :pig4:  สนุกมากกดก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Muhana ที่ 29-06-2019 12:01:11

ฮืออ ชอบเรื่องนี้มากก  พออ่านจบแล้วก็อดใจหายไม่ได้ ต้องคิดถึงมากๆแน่เลย :hao4:  :mew2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 07-10-2019 14:11:51

สนุกมากค่ะ นิยายมีครบทุกรส มีทั้งผี ทั้งคน ทั้งลูก ชวนติดตามมากๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 09-10-2019 23:45:33

 :o8:  o13   :hao7: :กอด1:  :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 17-10-2019 09:03:36

เนื้อเรื่องน่ารัก สนุก ให้แง่คิด

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 23-10-2019 15:07:19

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 08-01-2020 21:08:39

ชอบจังเลย

Sent from my vivo 1919 using Tapatalk

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Bebii123 ที่ 19-01-2020 00:57:08

สนุกมากๆ แตกต่างจาก mpreg เรื่องดี สนุกหลากหลายอารมณ์ เข้าถึงการท้องอีกรูปแบบนึง ชอบบบบบบ #แฟนหมอแมน

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 20-01-2020 21:05:58

ตามอ่านมาสามวัน
อันนี้ขอสารภาพก่อนว่าเราไม่ค่อยอ่านนิยายแนวMpregสักเท่าไหร่
มองผ่านเรื่องนี้ในเล้าหลายครั้งแต่วันก่อนไม่รู้นึกครึ้มใจอะไรถึงได้เปิดอ่าน
มันดีจนรู้สึกประทับใจและยกให้เป็น Mpreg เรื่องแรกที่ตราตรึงใจเราขนาดนี้
คนเขียนใช้ภาษาได้ดีมากเข้าใจง่าย ตัวละครเป็นแพทย์ที่ไม่ได้อ่านผ่านๆว่าเรียนแพทย์แต่พูดถึงการปฏิบัติงานจริงซึ่งดีมาก
ลงลึกในเรื่องของอาชีพได้ดี
การเล่าเรื่องเป็นไปได้ลื่นไหลไม่ติดขัดตรงไหนเลย
มาส่วนของเนื้อเรื่อง
อยากที่บอกไปข้างต้นว่าไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้เท่าไหร่นักแต่ก็ใช่ว่าจะไม่อ่านเลย
แต่เรื่องนี้คนเขียนบรรยายได้เรียลมาก มันทำให้เรารู้สึกได้ว่าทุกอย่างมีที่มาที่ไป
ไม่ใช่แค่อยู่ๆผู้ชายก็ท้องได้ แต่มันมีสาเหตุและมีผลลัพธ์
ยิ่งช่วงที่เพลิงกับแมนช่วยกันประคับประคองเรื่องครรภ์ในสี่ห้าเดือนแรกมันสมจริงมาก
ทำให้เชื่อสนิทเลยว่าเนี่ยแหละผู้ชายท้องได้มันเป็นแบบนี้
เขามีมดลูกโผล่มาก สรีระเขาไม่เหมาะกับการท้อง เป็นการอธิบายได้ลึกมากๆครอบคลุมมาก ใกล้เคียงความเป็นจริงมาก
ทุกอย่างกลมกลืนไปหมดอ่านแล้วอินจริงๆ รับรู้ได้จริงๆว่าเนี่ยเขาท้องอยู่นะ
ไม่ใช่แค่ท้องแล้วคลอดไม่มีปัญหาอะไรเลย
ไม่รู้จะบรรยายความประทับใจยังไงหมด
ขอบคุณคนเขียนที่สร้างสรรค์นิยายดีๆแบบนี้มาค่ะ

ปล.ลุ้นมาตอนที่คิดว่าน้องจะไม่อยู่แล้ว แต่พอเห็นผีหมอหลินให้ของแมนก็พอเดาได้ว่าน่าจะรอดทั้งแม่และลูก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Areya ที่ 20-03-2020 07:53:27

อ่านสนุกครบรสมีปมมีเรื่องราวให้ลุ้นให้ร่วมไปในเรื่องราวได้เร้าใจมากค่ะ ชอบมากๆค่ะ สนุกจนวางไม่ลงอ่านรวดเดียวจบค่ะ ขอบคุณคนแต่งที่แบ่งปันเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 08:09:07

 :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยศรี ที่ 18-04-2020 21:12:51

 :katai2-1: :katai2-1:ชอบมากค่ะ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: allmysecret ที่ 12-05-2020 22:38:26

 :hao7:
สนุกมาก ชอบความที่ตัวละครเป็นสายวิทย์ แต่เนื้อเรื่องเป็นแนวไสยศาสตร์ มันขัดแย้งกันแต่กลับลงตัวดี ชอบมาก

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg) อัพบท37 22/7/61 p70
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 17-08-2020 20:25:07

ตอน29หาย ตอน38หายไปอีก ไคลแม็กซ์ทั้งนั้นเลย เราจะตามไปอ่านได้ที่ไหนเนี่ย :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: mymicky ที่ 26-11-2020 08:01:03

พอบางตอน อย่างตอนสำคัญถูกลบทิ้ง ก็คือ อ่านแล้วงงไปสิ เหอะๆ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: NOOKNIK21 ที่ 11-01-2021 23:51:24

ตามอ่านจนจบบอกตัวเองว่าพลาดนิยายเรื่องนี้ได้ไง พลอตเรื่องดีมากกก
การบรรยาย10 เนื้อเรืองการดำเนินทำให้ตื่นเต้นตลอดเวลา
เวลาหวานก็ละมุนอบอุ่นหัวใจมาก แอบบสงสารหมอหลินและหมอตุ๊กตาที่ต้องมาเสียชีวิต
ให้เรื่องนี้100 เต็ม10เลยคะ❤ :กอด1:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 15-01-2021 10:10:27

 :o8:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 18-07-2021 06:11:12

สนุกมากเลยค่ะ แต่เสียดายที่บางตอนที่สำคัญๆหายไป  :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 31-07-2021 22:04:43

กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังสนุกชอบ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 11-06-2022 11:47:41

วนกลับมาอ่านอีกครั้งก็ชอบ o13

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: Xiaoyongyi ที่ 19-07-2022 14:34:38

เป็นนิยายที่สนุกมากๆแต่ทิ้งปมไว้เยอะมาก  ไม่เคลียร์ ทั้งเรื่องที่พระเอกนานเอกได้กันครั้งแรก แค่เพราะเมาหรือผีเข้าผีผลัก  นักเขียนน่าจะเฉลยตรงนี้ได้ดีกว่าปล่อยนักอ่านเดาเอง

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: partner_soulmate ที่ 24-08-2022 09:38:36

กว่าจะดีได้น้าคุณหมออ

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: mareeyah ที่ 10-09-2022 14:15:54

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ คือเป็นนิยายที่ครบรสจริงๆ เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 20-02-2024 00:32:57

กลับมาอ่านซ้ำรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้5555คิดถึงหมอแมนหมอเพลิง ป่านนี้พ่อเพลิงจะได้ตั้งทีมฟุตบอลสมใจยังน้าาาาา

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 24-02-2024 12:14:21

aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น.  โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที  กด  *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ได้  100 นาที  อายุ  1  วัน  กด  *777*246*117010#
aIS  สมัคร  โทรไป  จีน,  ฮ่องกง,  มาเลเซีย,  สิงคโปร์,  เกาหลีใต้,  อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา  99  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  1.54  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  ลาว,  กัมพูชา,  เมียนมาร์,  เวียดนาม 
*777*3802*117010#
ราคา  119  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.78  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  สหรัฐอเมริกา,  แคนนาดา 
*777*3803*117010#
ราคา  129  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.01  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  เยอรมนี,  สหราชอาณาจักร,  ญี่ปุ่น,  ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา  159  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  3.71  บาท
เวลาโทร  กด
003  รหัสประเทศ  รหัสเมือง  เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ  กด  *121*32#  โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด  *545#  โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน  กด  *137  โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด  1175  โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด  #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 24-02-2024 12:14:44

ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค #โปรเสริมเน็ต
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 25-02-2024 15:41:49

เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว True ทรู ระบบเติมเงิน กุมภาพันธ์ 2567
https://www.youtube.com/watch?v=XnPoLNdP9lw (https://www.youtube.com/watch?v=XnPoLNdP9lw)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 25-02-2024 15:44:01

ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค #โปรเสริมเน็ต
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 25-02-2024 15:47:51

aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น.  โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที  กด  *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ได้  100 นาที  อายุ  1  วัน  กด  *777*246*117010#
aIS  สมัคร  โทรไป  จีน,  ฮ่องกง,  มาเลเซีย,  สิงคโปร์,  เกาหลีใต้,  อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา  99  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  1.54  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  ลาว,  กัมพูชา,  เมียนมาร์,  เวียดนาม 
*777*3802*117010#
ราคา  119  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.78  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  สหรัฐอเมริกา,  แคนนาดา 
*777*3803*117010#
ราคา  129  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.01  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  เยอรมนี,  สหราชอาณาจักร,  ญี่ปุ่น,  ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา  159  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  3.71  บาท
เวลาโทร  กด
003  รหัสประเทศ  รหัสเมือง  เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ  กด  *121*32#  โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด  *545#  โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน  กด  *137  โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด  1175  โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด  #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)

หัวข้อ: Re: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 17-03-2024 19:57:59

ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)


ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)


ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)