ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ต้นสน - ภาคี
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ต้นสน - ภาคี  (อ่าน 188649 ครั้ง)

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ต้นสน - ภาคี  :m13:


ได้รับการอนุญาตจากคุณ aoikyosuke เจ้้าของเรื่องอย่างเป็นทางการแล้ว


 :m4: :m13: :m1: :m4: :m13: :m1:





โปรดจองบัตรด่วน



 :L2: :L1: :L2:


ที่นั่งเต็มเมื่อไหร่ลงโรงทันที

เปิดเพียง 10 ที่นั่งเท่านั้นนะหลานๆ




*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-09-2010 08:09:38 โดย THIP »

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
อุฮุฮุ อีกคู่เด่นแห่งซีรีส์ปรัชญาฯมาแล้น อยากรู้จริงจริ๊งว่าเวลาเขียนคุณเท็นเอาโรงเรียนช่างที่ไหนมาเป็นต้นแบบ อิชั้นจะส่งลูกส่งหลานไปเรียนมั่ง มีหลายแผนกแล้วก็คนหน้าตาดีเยอะเหลือเกิ๊น  :laugh:

anna1234

  • บุคคลทั่วไป
 :m4: พี่ภีกะตันสนมาแล้ว อิอิ

ต้นเรื่องของปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง

+1 ให้ลุงสิงห์คนน่ารักอุสาไปเอามาลงให้อ่าน อิอิ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-09-2008 14:17:02 โดย ไต๋ »

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
ที่นั่งเหลืออีก 8 แล้วนะหลานๆ รีบๆ กันหน่อย

ออฟไลน์ life_fracture

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +518/-4
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

พี่คีๆ :oni2:
ชอบพี่คีที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

three

  • บุคคลทั่วไป
มาจองคิวรับบัตรครับลุงสิงห์+1แล้วนะฮะ :L2:

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4

TARO

  • บุคคลทั่วไป
ไม่จองแต่ซื้อเลยได้ป่าวค้าบลุงสิงห์

 :m13:

palpouverny

  • บุคคลทั่วไป

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
มาจองคิวรับบัตรครับลุงสิงห์+1แล้วนะฮะ :L2:

ลุงก็ +1 คืนให้หลานแล้วนะครับ




ตอนนี้เหลืออีก 2 ที่นั่งแล้้วนะหลานๆ

เร็วๆ กันหน่อย จะลงโรงฉายแล้ว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






benxine

  • บุคคลทั่วไป
มาแล้นๆๆๆ


จองด้วยๆๆๆ


หายไปนานนะลุงสิงห์


คิดถึงสุดๆอ่ะ



หุหุ


ด.ช.เบนซินค๊าบบบบบ

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
+1 ให้หลานเบนซินก่อนที่ยังจำลุงแก่ๆ คนนี้ได้


หลานๆ จ๊ะ ที่นั่งเหลืออีกเพียงที่เดียวทำนั้น

ต้นสน - ภาคี จะลงโรงฉายแล้ว....

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
มาให้ว่องเลยนะลุง

อยากอ่านใจจะขาด

+1 ให้ลุงนะค้าบบบบ

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
เตรียมกระดาษหนังสือพิมพ์มาปูนั่งกันยัง

จะลงโรงฉายแล้วนะ เพราะที่นั่งวีไอพีครบแล้ว 10 ที่นั่ง

พร้อมแล้ว ไปหาความสำราญกันได้เลยครับหลานๆ

singsayam

  • บุคคลทั่วไป

ปรัชญาช่างกล ยามศึกเรารบ ยามสงบเราซ้อมรักกันเอง
ตอน แล้วเราก็รักกัน 1

ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะวะ
ว่าไอ้หน้ากระเทยแผนกสารพัดช่างมันจะไม่เคย

เห็นทั้งสถาบันเขาก็ลือกันไปทั่วแล้ว
ว่าถ้าเบื่อผู้หญิงให้ไปหาไอ้ สน แผนก สารพัดช่าง
ข่าวเขาก็ว่าไอ้หมอนั่นอ่ะ
เด็ดกว่าผู้หญิง คนที่ได้ลองแล้วต้องติดใจ
เพราะว่ามันยินดี เซอวิส ทุกขั้นตอน

ไอ้ตัวเขาเอง ก็ชักจะเบื่อ ๆ กับผู้หญิงที่เข้าหาเต็มทน
ทั้งให้ท่าทั้งอะไรสารพัดก็เจอมาหมดแล้ว

เสือกจะมาตายน้ำตื้น เพราะไอ้สน ซะได้
นี่ก็เดินหาจนจะทั่วโรงเรียนแล้ว
ไอ้บ้านั่นก็เอาแต่หนี หนี มาตลอดอาทิตย์นี้

ดักหน้าแผนกก็แล้ว ตามหามันตามตารางเรียนก็แล้ว
จนป่านนี้ยังไม่เจอตัวเลย
คิดแล้วอยากจะปล้ำให้หายดื้ออีกสักรอบ
นึกถึงหน้าหวาน ๆ ที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาแล้วร่างกายก็เหมือนจะตื่นตัวได้ตลอดเวลา
ไอ้บ้าเอ้ย ไม่เคยมีใครทำให้แทบคลั่งได้ขนาดนี้เลยนะ
แล้วหนีไปไหนเนี่ย
หนีไปไหน
อยากเห็นหน้าจะแย่แล้วนะ

*****************************

“ไอ้สน....กูโคตรเจ็บใจแทนมึงเลยว่ะ......กูไม่นึกเลยว่าไอ้หมาแผนกเครื่องกลมันจะไปปล่อยข่าวแบบนี้”

ร่างเล็กบางหันไปมองหน้าเพื่อน อย่างหมองเศร้า
เมื่อสองสามเดือนก่อน
ถูกเด็กแผนกเครื่องกลเรียกไปคุยด้วย

แต่ไป ๆ มา ๆ ไอ้หมานั่นกลับลากเข้าโรงฝึก ตอนไม่มีใครอยู่ แถมยังทำท่าหื่นจะปล้ำเขาให้ได้
โชคดีที่เอาไม้ตีหัวมัน แล้วหนีออกมาได้
แต่พอเช้าของอีกวัน
กลับปรากฏข่าวลือแปลก ๆ ว่า เขาไปมีสัมพันธ์สวาท กับ คนทั้งแผนกเครื่องกล
ลือกันไปปากต่อปาก
จนกลายเป็นว่า
เขาจะยอมนอนกับผู้ชายทุกคนที่เข้าหา

ถึงเจ็บใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะยิ่งแก้ตัวเรื่องมันก็ยิ่งไปกันใหญ่

“กูก็ทำอะไรไม่ได้หรอก...ทนจนกว่าจะเรียนจบนั่นแหละ...”
ร่างบางเครียดหนักขึ้นทุกวัน
บางครั้งเดินไปทางไหน
ไอ้พวกต่างแผนก ก็เข้ามาลวนลามบ้าง
บางคนผิวปากล้อเลียน ขอร่วมหลับนอนด้วยอีก
กลายเป็นตัวอะไรสักอย่างไปแล้ว
เพราะหน้าตาท่าทางบอบบางอ้อนแอ้น ที่เขาแสนจะเกลียดตัวเองแบบนี้
ทำให้ไอ้พวกหื่นกระหายแผนกอื่นมันอยากจะลิ้มลองเป็นที่สุด

“แม่ง...อยากจะไปเอาเลือดไอ้หมานั่นออกจริง ๆ ถ้ามึงไม่ห้ามกูไปแล้ว” ร่างแกร่งหนาของชายหนุ่มอีกคน
กำหมัดอย่างแค้นใจ
ไอ้สนมันเป็นคนดี ยิ่งเกิดเรื่องแบบนี้ยิ่งสงสารมัน
ความรู้สึกของเขานอกจากเพื่อนแล้ว
ก็ไม่เคยคิดเป็นอื่น

“ถ้ามึงไปอัดกับมัน...พรุ่งนี้กูก็ไม่รู้จะถูกลือว่าอะไรอีก” ร่างบางถอนหายใจ
ไม่อยากจะให้เพื่อนต้องไปหาเรื่องเจ็บตัว
เพราะตอนนี้ข่าวลือนั่นมันกลายเป็นเรื่องจริงเสียแล้ว
โดยที่เขาไม่มีทางปฏิเสธมันได้
ได้แต่เก็บความทุกข์ระทมใจไว้คนเดียวเงียบ ๆ

ความทุกข์ของ อัษฎา ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องถูกปล่อยข่าวลือ
แต่เป็นเพราะเขาไปพลาดท่าเสียทีให้กับหนุ่มแผนกโยธา คนนั้น
คนที่เขาจะไม่มีทางลืมไปตลอดชีวิต

ร่างบางหมองเศร้าลงทุกวัน
สิ่งที่ทำได้
ก็คือต้องหนีให้ห่างจากคน ๆ นั้นที่ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ ที่คอยตามราวีเขา
เหตุการณ์เย็นวันนั้นเขาไม่มีทางลืมได้เลย
มันกลายเป็นฝันร้ายคอยตามหลอกหลอนทุกครั้งที่หลับตาลง

*********************

“เฮ้ย....นายอ่ะ....ใช่สน..แผนกสารพัดช่างป่าว” ฝ่ามืออุ่นร้อน กระชากแขนบอบบางของคนที่เดินอยู่ให้หันมามองหน้าเขา
เพราะขี้เกียจกลับบ้าน
เลยนั่งสูบบุหรี่ข้างโรงฝึก เย็นป่านนี้แล้วคิดว่าไม่น่ามีใครแล้ว
แต่เหลือบไปเห็น ร่างเล็ก ๆ บาง ๆ ของใครสักคนเดินลิ่วอยู่
นั่นใช่ไอ้สน คนดังแห่งแผนก สารพัดช่าง แน่ ๆ
เบื่อเหมือนกัน ชวนมันมาทำอย่างว่าแก้เบื่อดีกว่า
ท่าจะไม่ปฏิเสธหรอก มันอาจอยากได้บรรยากาศตื่นเต้นบ้างแหละวะ
อยากลองกับผู้ชายดูเหมือนกัน ที่ว่าลีลาเด็ดเนี่ยมันจะสักแค่ไหนกัน

มีคนบอกว่า
ไอ้สนเนี่ย มันชอบแบบรุนแรง
ถ้าอยากได้
ให้ทำตัวหื่น ๆ หน่อย ทักดี ๆ มันไม่ค่อยชอบ
ก็เลยอยากเอาใจมันหน่อยตามข่าวที่เขาว่าไว้
และที่สำคัญถ้ามันแกล้งทำเป็นดิ้นรน ก็ให้ลากได้เลย มันจะชอบเป็นพิเศษ
เขาก็เลยต้องทำตามซะหน่อย

“ใช่แล้วจะทำไม....” ร่างบางสะบัดออก ตั้งท่าจะเดินหนี
ตัวแม่งใหญ่ยังกะตึก
ชกกับมันตัวต่อตัวสงสัยไม่รอด
โดนซ้อมแพ้หลุดลุ่ยแน่แบบนี้
เสือกลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่ลิ้นชักโต๊ะอีก
ซวยจริง ๆ เย็นป่านนี้แล้ว
นึกว่าจะไม่มีใครเหลืออยู่
ดันมาเจอไอ้หน้าหื่นนี่ได้

“อยากนอนด้วยอ่ะ....ไปด้วยกันหน่อยสิ....โรงฝึกไม่มีใครมาใช้หรอกป่านนี้แล้ว..ไปเหอะ”
คำพูดตรง ๆ แบบไร้เหตุผล เป็นคำพูดของชายหนุ่มร่างสูงที่ยังคาบบุหรี่ไว้ในปากคนนี้
เล่นเอา ร่างบางเลือดขึ้นหน้า

ไม่ใช่ไอ้ตัวนะเว้ย
ถึงจะมาพูดแบบนี้ด้วยได้

“ไปบอกพ่อมึงเหอะแบบนี้อ่ะ” มือเล็ก ๆ ปล่อยหมัดขวาตรงเข้าหาร่างสูงกว่านั้นทันที

“เฮ้ยอะไรวะ...ชวนแค่นี้เล่นถึงพ่อเลยเหรอ” ร่างสูงไม่ระบุชื่อ หลบได้ทัน
และชักมีดพกเล็ก ๆ ออกมา
ก่อนจะจ่อที่คอของอีกคน




ลุง ขอ 3 เม้นต์เด้อหลาน...

แล้วมาต่อให้ (แก่ยังไม่พอ ยังชอบต่อรองอีก)

piro

  • บุคคลทั่วไป
มาเม้นต์ให้ลุงหน่อยดีกว่า ภาคนี้ยังไม่ได้อ่านเลย :a5:

dear1127

  • บุคคลทั่วไป

TARO

  • บุคคลทั่วไป
ชักมีดเลยเหรอค้าบ

ไม่เสียเลือดก้อไม่รู้จะเสียไรแล้วค้าบลุงสิงห์

 :m13:

ออฟไลน์ kit

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-3

ว้าย กิต.ต้องนั่งเก้าอี้เสริม....... :m15:


ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing


singsayam

  • บุคคลทั่วไป

“ไม่อยาก เล่นแรง ๆ นะ .... ไม่นึกว่าจะชอบแบบรุนแรงขนาดนี้” ชายหนุ่มที่ปกเสื้อชอร์ปปักสีเขียนอันเป็นสัญลักษณ์ของแผนกโยธาเอ่ยขึ้น แค่เอาไว้ขู่เท่านั้น
ไม่ได้กะจะเล่นบทโหดหรอก
แต่ขี้เกียจจะต้องชกกับไอ้หมอนี่ สงสัยจะโดนแบบแรง ๆ มาเยอะ วันนี้คงต้องทำแบบเบา ๆ
เผื่อมันจะได้ติดใจ

ร่างบางชะงักนิ่ง ไม่กล้าขัดขืน
ดวงตากลมโตแข็งกร้าว
ต้องจำใจเดินตาม
ที่ ๆ ร่างสูงพาไป
แม้จะฮึดฮัดพยายามจะสู้หลายครั้ง
แต่คมมีดที่กดเข้ามา ทำให้ไม่กล้าขยับ

“ห้องนี้ดีกว่า....ปัด ๆ หน่อยคงใช้ได้...ไม่มีใครเข้ามาใช้แล้วแหละ..ชอบมั้ย”
ร่างสูงหันไปขอความเห็นของอีกคน ที่จ้องมองเขานิ่ง
โหย...ทำไมต้องทำเหมือนแค้นขนาดนั้นด้วย
เอาน่ะ
ไหน ๆ ก็จะมาบริการเขาแล้ว
ผูกสัมพันธ์หน่อยก็ดี ถึงจะอยากสนุก แบบครั้งเดียวจบก็เถอะ

ชายหนุ่มใบหน้าคม ผู้ที่อยู่แผนกโยธา พาร่างบางมาห้องเก็บอุปกรณ์
ห้องนี้มีเบาะสำหรับใช้รองรับขนาดใหญ่
เมื่อถึงคราวที่มีกีฬาประจำโรงเรียน
และชั่วโมงพละศึกษา

เขาทรุดกายลงและบังคับให้ร่างบางนั่งลงตามด้วย

“ทำหน่อยสิ.....เก่งไม่ใช่เหรอ...” คำถามที่เป็นการเหยียดหยามร่างบางนั้น ทำให้
อัษฎาต้องกัดฟันแน่น
โดนดูถูกจากคนอื่นมาก็เยอะ
แต่ไม่ได้แย่ขนาดนี้
“ไม่..” ร่างบางสะบัดหน้าหนี

โหย .... มีแง่งอนด้วยเว้ย
สงสัยมีแต่คนมาง้อ
อยากได้แบบโหด ๆ ละมั้งนี่

อ๊ะ... เชือกไว้ใช้เวลากระโดดเชือกนี่หว่า
เอาแบบว่ามัดเชือกดีกว่าตื่นเต้นดี
ไอ้หน้าหวานนี่ท่าจะชอบ

“เอามือมาสิ....เร็ว ๆ จะมัดเชือกให้...ตื่นเต้นดี” ได้ฟังอย่างนั้นแล้วอัษฎาแทบบ้า
มองหาทางหนีทีไล่
รอดมาได้ตลอด
ไม่มีทางจะมาเสียท่าตอนนี้หรอก

“กูไม่ใช่แบบที่มึงคิดนะ.....ไปหาผู้หญิงดีกว่ามั้ย...ดูสิผอมก็ผอม..แห้งอย่างกับไม้เสียบผี
แบบนี้อ่ะ...ไม่สนุกตื่นเต้นหรอกนะ...ไปล่ะ”

อัษฏาลุกหนีดื้อ ๆ คิดว่าจะรอดออกมาได้
แต่ร่างสูงนั้น
ชักอารมณ์เสีย
ลีลาเหลือเกินจริง ๆ นั่นแหละ
แต่ลีลาช้ามาก
รีบ ๆ มาทำให้มันจบ ๆ เลยดีกว่า

“ขี้เกียจเล่นด้วยแล้ว....เร็ว..มา..ทำให้หน่อย..ถ้าไม่ทำจะทำเองแล้วนะ” ความอดทนสิ้นสุดลงแล้ว
สำหรับชายหนุ่มแผนกโยธา

มันจะอะไรนักหนาวะ

ชอบเล่นบทโหดมากเหรอ เล่นก็ได้ เผื่อจะสนุกขึ้น

“มานี่เลย” ฝ่ามือแกร่งกระชากเอวบางเข้าหา ไม่ทันที่ร่างบางได้ทันดิ้นรน
ข้อมือเล็ก ก็ถูกสายเชือกพันไว้จนแน่น โดยฝีมือของร่างสูง
หมดหนทางจะดิ้น
เมื่อทำท่าจะวิ่งหนี
ก็ถูกผลักให้นอนลง ยิ่งดิ้นคนตรงหน้าก็ยิ่งรัด
ฝ่ามืออุ่นร้อนเปะป่ายไปเรื่อย
และรูดซิบปลดกางเกงของเขาออก
ไล้ฝ่ามือเข้าหา ก่อนจะเงยหน้าสบตาหวาดกลัวของอีกฝ่าย
ใช้ได้นี่นา ทำเหมือนคนไม่เคยโดน
ดิ้นกระแด่ว กระแด่ว แบบนี้
ลีลาใช้ได้เลย แต่เขาก็ขี้เกียจจะเล่นด้วย มันเสียเวลา
ทำให้จบ ๆ แล้วกลับบ้านนอน แบบเบาสบายตัวดีกว่า

“ไอ้บ้า...ไอ้โยธา...ไอ้บ้าปล่อยนะโว้ยยยยยย” เสียงหวานตะโกนก้อง
แล้วก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนของอีกฝ่ายที่กดลงมาอย่างรุนแรง
จนแทบจะเป็นการกระแทก
ทำให้เจ็บร้าวไปทั้งปาก
และร้องไม่ออก

“อื้อออออออ...” หลังจากพยายามหนีอยู่หลายตลบ แต่สุดท้ายก็ได้แต่นอนนิ่ง
ให้คนตัวโตอย่างกับตึกรุกรานได้ง่ายดาย
เพราะความอ่อนประสบการณ์ของตัวเองแท้ ๆ ในขณะที่เพื่อนรุ่นเดียวกัน
ป่านนี้มีผู้หญิงเป็นร้อยแล้ว
แต่เจ้าของร่างบางดันเก็บรักษาความบริสุทธิ์ของตัวเองไว้อีก
โดยเพื่อน ๆ สัญญาไว้ว่าจะพาไปขึ้นครู
กับรุ่นพี่สาวสวยในภาควิชา การเลขานุการ
ซึ่ง หล่อนบอกว่าจะสอนให้ ไอ้ตัวเขาเองก็รอแล้วรอเล่า
หล่อนก็ไม่ยอมสอนซะที
นี่จะต้องมาเสร็จไอ้แผนกโยธา ที่เพิ่งเห็นหน้าไม่กี่ชั่วโมงงั้นเหรอ
ไม่เอาหรอกนะ

ความพยายามครั้งสุดท้ายของร่างบางไม่เป็นผล
เมื่อถูกปลดสิ่งห้อหุ้มร่างกายเบื้องล่างออกในขณะไม่ทันตั้งตัว

“นี่...ไอ้ตรงนั้นน่ะ...เอาไว้ทำเองได้มั้ย...ขอก่อนแล้วกัน...ทนไม่ไหวแล้วเนี่ย”
นั่นคงเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่อัษฎาเคยได้ยินมา

อยากจะลุกขึ้นชกหน้า ไอ้เด็กโยธา ตัวอย่างกับตึกแต่ก็ทำไม่ได้
แค้นแสนแค้น แต่ก็ทำได้แค่กัดปากตัวเองแน่น
และพยายามรวบรวมพละกำลังเฮือกสุดท้าย



โปรดติดตามตอนต่อไป.......

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ kit

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-3

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
ดีใจที่หลานกิตมาเม้นต์ให้อย่างทันใจเชียว

ออฟไลน์ สมุนไพร

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1581
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-3
โหยยยยยยยย....ลุงๆๆๆ


ค้างคาๆๆๆ :m31: :m31: :m31:

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3

ออฟไลน์ เมฆาสีน้ำเงิน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 308
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1

ออฟไลน์ osaru

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
พี่คีมาแล้วววววว
ชอบพี่คีที่สู้ดเลย :oni2:

ถูกใจๆๆ +1 ให้คนโพสเลย

singsayam

  • บุคคลทั่วไป

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง
ตอน แล้วเราก็รักกัน 2


“โธ่เว้ย....หยุดขัดขืนซะที..ไม่อยากกลายเป็นว่าต้องข่มขืนนะเว้ย” ร่างสูงในชุดชอร์ปปกสีเขียวแผนกโยธาสบถเสียงดัง

ได้กระเทยหน้าหวาน ทั้งดิ้นทั้งร้อง
จะตื่นเต้นก็ตื่นเต้นไม่ออก
ชักโมโหขึ้นมาจริง ๆ นี่มันเทคนิคการขายอะไรของมันกันวะ

“อยู่เฉย ๆ สักที...เสร็จแล้วเดี๋ยวให้ตังค์กินหนมด้วยน่ะ...ไม่ต้องกลัวหรอก”

เพราะไอ้คนตัวเล็กเอวบางมันร้องโวยวายเสียงดัง และเมื่อกี้ดูเหมือนมันจะลุกขึ้นมาชกเขาได้
เลยเอาผ้ามัดปากมันไว้อีกชั้นหนึ่ง

ให้มันร้องเบา ๆ หน่อย เดี๋ยวมันชอบสุด ๆ แล้วมาร้องเสียงดัง
ใครผ่านไปผ่านมาจะมาได้ยินเข้าเดี๋ยวจะยุ่ง
ยังไม่อยากให้ใครรู้หรอกว่าเขากำลังลองของอยู่กับผู้ชาย
แต่ว่าท่าทางจะสนุกดีไปอีกแบบ

ไอ้บ้านี่ก็ดิ้นจริง
จะทำให้มีความสุขอยู่เนี่ย
มันจะอะไรนักหนาวะ
เดี๋ยวจะเอาให้ครางถึงสวรรค์เลยคอยดูสิ

ร่างสูงจับให้ร่างเล็กบอบบาง
คว่ำหน้าลง

ร่างสูงปลดเฉพาะซิปกางเกงออก เสื้อผ้ายังใส่อยู่ครบ
และล้วงมือเข้าไปเหนี่ยวรั้งร่างกายแข็งขืนเต็มที่ของตัวเองออกมา

จ่อเข้ากับช่องทางอุ่นร้อนของอีกฝ่าย
แต่มันก็เข้าไปไม่ได้เสียที

“อะไรวะ....เจนนักไม่ใช่เหรอ...ทำไมมันเข้ายากแบบนี้วะ”
ร่างสูงสบถเสียงดัง อะไรมันจะแน่นขนาดนี้
นี่มันเจนเรื่องแบบนี้แน่หรือวะเนี่ย แบบนี้มันไม่น่าจะใช่แล้วนะ

อัษฎาที่ทั้งดิ้นทั้งร้องจนเหนื่อยหอบ
รู้แน่ว่าต้องถูกทำอะไรบางอย่าง
และก็เป็นจริง เมื่อร่างกายของหนุ่มแผนกโยธา
กำลังพยายามจะสอดแทรกกายเข้ามาภายในตัวเขา

จะดิ้นก็เจ็บ จะร้องก็ร้องไม่ออก
ได้แต่ซุกหน้าลงกับฟูก ปล่อยให้น้ำตารินไหลออกมา
ปลายนิ้วจิกลงบนมือของตัวเอง จนขึ้นห้อเลือด

เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ
จนเกินความรู้สึกเจ็บ

ปล่อยให้ร่างสูงกระชากสะโพกมนเข้าหาตัว
และพยายามยัดเยียดกายเข้ามาให้ได้
อย่างหมดทางสู้

“โอ้ย......” เสียงทุ้มต่ำแตกพร่า
เมื่อพยายามที่จะแทรกกายเข้าไป แต่ก็ได้แค่เพียงนิดเดียว
ส่วนนั้นของร่างเล็กนิ่งเงียบนี้
ก็บีบรัดรุนแรง ไม่ยินยอมรับบางอย่างของเขา
จนชายหนุ่มประหลาดใจ
ถึงยังไงเขาก็ไม่ใช่คนโง่ จนไม่รู้ ว่าคนที่นอนนิ่งเงียบ
ให้เขากระทำหักหาญน้ำใจขนาดนี้ เคยผ่านอะไรหรือไม่เคยผ่านอะไรมาบ้าง

ให้ตายเถอะ
ถึงแม้จะรู้อย่างนั้น
แต่ตอนนี้ เขาก็หน้ามืดแล้ว
ถ้าไม่ทำ ก็เหมือนกับมันอะไร ๆ จะต้องระเบิดออกมาจนหมดสิ้นแน่

ร่างสูงพยายามยัดเยียดกายอีกครั้ง
และการกระแทกรุนแรงของเขาคราวนี้มันสำเร็จ
เขาเข้าไปอยู่ในร่างบางนั้นทั้งหมด มันทั้งแน่น ทั้งคับแคบ ทั้งแสบไปหมด
ขนาดเขายังรู้สึกถึงเพียงนี้

แล้วคนที่จิกนิ้วเข้ากับฝ่ามือที่นิ่งเงียบนี่หละ
มันจะขนาดไหน

“นี่...อย่าเกร็งได้มั้ย...ปล่อยตัวตามสบายเถอะนะ...”
อัษฎาเองก็คงไม่มีทางทำอะไรได้แล้วตอนนี้
นอกจากต้องเชื่อฟังคำพูดของคนที่กำลังรุกราญเขา

เสียงสะอื้นในลำคอ
ที่ถึงแม้ถูกผ้าปิดปากไว้ แต่ร่างสูงที่กำลังเร่งเร้ากระแทกกระทั้นนั้น
ก็รับรู้ได้
ว่าร่างเล็กบางนั้น เจ็บปวดมากมายแค่ไหนขนาดผ้าปิดปากไว้
มันยังร้องได้ขนาดนี้

ทำไงดีวะ

ร่างสูงอุ่นร้อนรีบเร่งการขยับกายให้เร็วขึ้น
และเพียงชั่วเวลา ไม่ถึง 10 นาที
เขาก็ปลดปล่อย
เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่เขาทำอะไรได้รวดเร็วขนาดนี้

เมื่อถอนกายออกเขาก็พบทั้งบางส่วนของร่างกายตัวเอง
ที่ปะปนออกมากับหยดเลือดมากมายที่รินไหล
ไปตามเรียวขาเนียนขาวนั้น

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
พี่คีมาแล้วววววว
ชอบพี่คีที่สู้ดเลย :oni2:

ถูกใจๆๆ +1 ให้คนโพสเลย

+1 ให้ลุง

ลุงก็ +1คืนให้แล้วนะหลาน

ดีใจที่ประทัุบใจหลานคีเหมือนลุง

nanalonely

  • บุคคลทั่วไป

singsayam

  • บุคคลทั่วไป
ชอบ  :m4: :m4:


+1 ให้ลุงสิงห์




เมื่อหลานแนนชอบ

ลุงก็ต้อง +1 ให้หลานแนนซิชิมิส์

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด