(ตอนที่ 5 ครึ่งแรก)
“ตอง...เฮียหิวหนม”
งูจงอางตัวจิ๋วโผล่หัวออกมาจากกระเป๋าเสื้อของผม ลิ้นเล็กแลบออกมาพลางจ้องไปยังขนมคอเป็ด*ในมือผมที่รถบัสแจกให้ มือที่ถือขนมของผมสั่นระริก ผมหันมองรอบตัวก่อนจะหันมามองงูจงอางตัวเดิมที่เลื้อยพรืดไปขดตัวบนที่วางแก้วแล้วชูคอมองขนมตาวาวปนเฉื่อยๆ
“นะ...ให้เฮียนะ เฮียอยากกินอ่ะ”
“เอ่อ...คนอื่นเขาจะไม่เห็นพี่กินแล้วตกใจเอาเหรอครับ?”
“ไม่มีใครเห็นเฮียหรอก นะๆ เฮียจะกินคอเป็ด นะตองนะ”
ผมวางขนมที่พึ่งกินไปได้แค่สองคำลงตรงหน้างูตัวเล็ก จ้องมองตามไม่วางตา งูจงอางไซส์มินิอ้าปากเขมือบขนมคอเป็ดชิ้นใหญ่ต่อหน้าต่อตาผมช้าๆ เป็นภาพที่ดูน่าสยดสยองชอบกล ผมหันซ้ายแลขวา กลัวครับ กลัวเหลือเกินว่าจะมีเพื่อนหรือว่าพี่คนไหนเดินมาเห็นแล้วเอาเสียมมือมาฟาดงูเจ้าที่ไซส์มินิของผมหัวแบะ
ครับ...งูจงอางจิ๋วไซส์พกพาสะดวกที่กำลังเขมือบขนมคอเป็ดจนตัวบวมตรงที่วางแก้วข้างหน้าผมคืองูเจ้าที่แห่งบ้านสวนนายวิษธร(นึกภาพงูตัวเท่านิ้วก้อยที่เขมือบขนมคอเป็ดชิ้นใหญ่หมดทีเดียวสิครับ) ที่ไม่รู้ไปทำยังไงให้ตัวหดจากขนาดเท่าท่อนซุงกลายเป็นงูไซส์มินิแล้วเลื้อยเข้ามาในกระเป๋าเสื้อผมแบบมึนๆตอนที่ผมหิ้วกระเป๋าไปขึ้นรถที่มหาลัยเพื่อเช็คชื่อหลังจากที่สองสัปดาห์หลังพบหน้ากันครั้งแรกผ่านไปไวเหมือนโกหก สรุปคือพี่ตานีอนุญาตให้ผมไปเข้าค่ายได้แต่ต้องหิ้วพี่ภพไปด้วย ซึ่งคุณงูก็ดีใจจนหางสั่นอยากไปด้วยสุดขีด
เหตุผลของคุณเจ้าที่นามว่าภพเป็นอะไรที่เข้าใจได้ง่ายมากครับ
-กูอยากไปเที่ยว-
...จ๊ะ...
ส่วนนายวิษธรคือชื่อของผมเองครับ(ยิ้มอ่อน) ในตอนนี้ผมกำลังโดยสารรถบัสที่ทางมหาลัยจัดการเช่าเหมาไว้ให้ เพื่อทำกิจกรรมเข้าค่ายที่หมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงที่ชื่อดงพญานาคซึ่งอยู่ห่างจากบ้านผมราวสี่สิบกิโลเมตร ดังนั้นผมที่เมื่อเช้าตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อเตรียมของและออกไปขึ้นรถโดยสารรอบหกโมงเช้า ก็ต้องหอบงูจงอางอยากเที่ยวใส่กระเป๋ามาด้วย ไม่ใช่แค่พี่ภพครับที่มาด้วย พี่ตานีเขาก็มาแบบสวยๆนั่งรอบนรถโดยที่ไม่ถามสุขภาพคนนั่งข้างๆซักคำ
ผมไม่รู้ว่าพี่ตานีเขาไปทำอะไรมา ผมกับคนอื่นถึงมองเห็นพี่เขาได้ พอจะถามพี่เขียดที่อยู่ข้างๆพี่ตานี พี่เขาก็แค่ถอนหายใจแล้วตอบแค่ว่า “แค่จะหายใจพี่ยังลำบากเลย” สุดท้ายผมเลยต้องโงกลับไปถามพรายตานีที่ตอนนี้นั่งเนียนรวมกับชาวบ้านเขาแบบสวยๆแทน
...พี่เขาสวยจริงๆนะครับ...
“อ่อ...พี่แค่ให้พ่อเขียดไปเตะกล้วยในกอพี่สองสามต้น ให้ถือเป็นการรังควาญ พี่จะได้จองล้างจองผลาญตามสูบพลังชีวิตมันได้ พี่จะได้มีแรงมีพลังมาปรากฏร่างกลางแดดเปรี้ยงๆ ตอนนี้ก็ซีดๆงี้แหละแต่เดี๋ยวก็ชิน พี่ไม่ได้กะเอาตายด้วย เพราะฉะนั้น สบม.มตห.(สบายมากไม่ต้องห่วง) แล้วก็ตัดหน่อกล้วยอ่อนใส่กระเป๋ามา พ่อเขียดหิ้วหน่อกล้วยพี่ไปไหน พี่ไปด้วย แค่นี้ก็ตามมาดูแลน้องตองได้ จิ๊บๆ”
พี่ตานีอธิบายน้ำไหลไฟดับ นั่งไขว่ห้างอยู่ที่เบาะด้านผมสบายๆ พี่เขาใส่ชุดนักศึกษา(ที่ปล้นจากในตู้ของผมมา)เพื่อให้กลมกลืนไปกับคนอื่นมีพี่เขียดนั่งหลับหัวพิงกระจกอยู่ข้างๆ ผมเพิ่งรู้เมื่อเช้าว่าพี่เขียดเป็นรุ่นพี่ปีสามในคณะของผม พอใส่ชุดนักศึกษาแล้วพี่เขาทั้งดูเด็ก ดูเป็นคุณชายสำอาง ถ้าเอาไปเทียบกับพี่กล่ำนี่คงจะ...(มองบนแล้วมองล่าง) นั่นล่ะครับ...
พี่กล่ำก็มานะครับแกอยู่ปีสี่ แต่พี่เขียดกลับด่าได้หน้าตาเฉยไม่สนชั้นสนขั้นซักนิด พี่กล่ำอยู่ข้างหน้าสุดกับน้องกายเลย เห็นว่าขนน้องมาใช้แรงงานทาส จริงๆคือไม่อยากปล่อยน้องไว้คนเดียวเพราะตากับยายยังอยู่โรงพยาบาล พี่ตานีนี่ยิ้มปากแทบฉีกไปถึงใบหู ตาเป็นประกายวิ้งๆจนผมขนลุกขนพอง พี่เขียดก็หลับเหมือนตาย ไม่รู้ไม่สน ไม่ลุกไปทำหน้าที่อะไรทั้งสิ้น
สรุปคือขนกันมาหมดบ้านครับ ถ้าโจรขึ้นบ้านนี่ไปหมดทั้งสามหลัง ทั้งบ้านผม บ้านพี่เขียด(พี่เขาอยู่คนเดียว) บ้านพี่กล่ำ เลือกได้ตามใจชอบเลยจะขึ้นหลังไหน ทั้งสามหลังยิ่งมีสิ่งป้องกันเป็นแม่กุญแจดอกเล็กๆหน้าตาโง่ๆเอาเลื่อยไถไม่กี่ทีก็พัง แถมแถบนั้นเป็นบ้านเมียฝรั่งที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ไม่มีของมีค่าอะไรเพราะย้ายไปอยู่กับสามี สรุป! เป็นพื้นที่ไร้ผู้อยู่อาศัย มีบ้านที่ควรค่าให้ปล้นถึงสามหลัง เลือกเอาตามสบายใจกายสะดวกได้เลยครับ
ผมล้อเล่น...อย่าปล้นบ้านผมนะ
นั่งรถไม่นานก็ถึงที่หมาย พอผม(และงูที่พาดอยู่บนบ่า)ก้าวลงจากรถ ผมก็มองบ้านสวนตรงหน้า
เหมือนเห็นบ้านตัวเองที่ขยายเพิ่มมากกว่าเป็นห้าสิบเท่าเลยแฮะ...
“อี๋ เหม็นสาบงู”
พี่ตานีที่หิ้วพี่เขียดเดินลงมาบ่นพลางยกมือปิดจมูก ดวงตามองจ้องบ้านทรงไทยประยุกต์ตรงหน้าอย่างไม่ชอบใจ พี่เขียดเบ้หน้าเกาะแขนพี่ตานีแล้วมองไปรอบๆก่อนจะบ่นพึมพำ
“สัมภเวสียั้วเยี้ยไปหมดเลย พี่ตานีเรากลับกันเหอะ”
“ฮึ้ย~~~ พ่อเขียดจะกลับไม่ได้นะ ถ้าพ่อกลับพี่ก็ต้องกลับด้วยสิ!”
“พี่ก็ไปเกาะคนอื่นดิพี่ ไอ้กล่ำกล้ามไง ไปเกาะมันเหอะ ผมจะอ้วกแล้ว”
“โหย~ ไม่มีน้ำใจ ป่ะๆ เดินเล่นรอบบ้านเอาให้หายมึนสัมภเวสีไปเลย”
“พี่~~~~”
ภาพที่ผู้ชายสองคนฉุดกระชากลากถูกันโดยที่คนตัวเล็กกว่าเป็นคนฉุด(?)นี่ก็ดูแปลกใหม่สำหรับผมเหมือนกันนะ
“ตอง เฮียอยากเข้าร่มแล้วอ่า มันร้อน”
งูเจ้าที่บนบ่าผมเริ่มออกอาการงอแง ทำตัวอ่อนตัวเพลีย ผมทำหน้าละเหี่ยใจ นี่ตกลงพวกเขาจะมาคุ้มครองผมหรือเพิ่มภาระให้ผมกันแน่ครับเนี่ย!
“ตอง~ เฮียเป็นเด็กดีนะ ไม่พูดคำหยาบแล้วนะ ตามใจเฮียได้ยัง เข้าร่มกันเหอะ เฮียจะสุกแล้ว”
“ครับๆ เข้าร่มๆ”
ผมตอบกลับไป งูบนไหล่ของผมร้องเย้ด้วยความดีใจ สองอาทิตย์ก่อนมาที่นี่ผมก็เจอมาหนักนะครับ ผมค่อนข้างตกใจตัวเองที่คุ้นชินกับมันหรือไม่ก็สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ผมควรจะเป็น
-นายก็แค่ลืมวิธีที่จะหายใจในแบบของนาย-
ผมหัวเราเบาๆให้กับเสียงในหัวของตัวเอง ก่อนจะยกกระเป๋าพางูขี้ร้อนเข้าไปหลบแดดในบ้าน ที่พี่กล่ำกับน้องกายเข้าไปก่อนแล้วเพราะพี่กล่ำต้องไปตามดูว่าปีสามใช้อำนาจกับน้องปีหนึ่งในทางที่ไม่ควรหรือเปล่า ส่วนพี่เขียดก็โดนพี่ตานีลากไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ สนุกสนานกันจริงคู่นั้น...ถึงจะเป็นพี่ตานีคนเดียวที่สนุกก็เถอะ...
*******************************************
*ขนมคอเป็ด ทำจากแป้งข้าวเจ้าผสมกับแป้งข้าวเหนียว นวดรวมกับไข่ไก่ รีดเป็นแผ่น ตัดเป็นชิ้นๆ เอาไปทอด สุกแล้วเอาไปเคล้ากับน้ำตาลโตนดที่เคี่ยวจนเหนียวข้น
กลับมาแล้วครับบบบบ(จุดพลุฉลอง) ในที่สุดก็เคลียงานที่ค้างเสร็จซักที คราวนี้ก็รอแต่ว่าเกรดจะออกเท่าไหร่ ฮา...ฮา...ฮา(ร้องไห้)
หนึ่งสัปดาห์ กับเลทไปนิดๆ-(นี่นิดเหรอ---) ตอนนี้ก็กลับมาลงเหมือนเดิมแล้วนะครับ แต่มีแค่50%(โดนจิกหัวตบ-)
จริงๆผมก็อยากลงให้ครบร้อยทีเดียวเหมือนกันนะ(เอานิ้วชี้จิ้มๆกัน) แต่ตอนปิดเทอมผมจะยุ่งกว่าตอนเปิดเทอม ทำให้มีเวลาน้อยหน่อยเพราะผมต้องทำงานช่วยครอบครัว แต่หลังจากนี้ก็จะลงตามตารางเดิมครับ อังคารกับศุกร์ (แต่นี่วันเสาร์ พรั่ก---)
อย่าคาดหวังกับคนเขียนมากนะครับเรื่องคู่ เพราะบางทีอาจจะเป็นอะไรที่คุณคาดไม่ถึงก็ได้(ฮา) คนเขียนเป็นพวกรีบะแบบมึนๆ ตอนนี้ที่จริงแท้แน่นอนคือน้องตองเป็นรับ อิพี่ภพเป็นรุก อิพี่กล่ำก็รุก แต่จะคู่กับใคร...(ทำหน้าเอ๋อๆ) เดี๋ยวถึงเวลาก็มาเองครับ(ฮา)
แต่ที่แน่ๆพี่เขียดพี่ตานีน้องกายนี่หลายจิตหลายใจเหลือเกิน พี่เขียดดูยาซาชี่เหมาะกับบทรุกมากแต่นางน่ารังแกเหลือเกิน- พี่ตานี นางสวย นางแม่บ้านแม่เรือนเคะในอุดมคติ- แต่ถ้านางเป็นรุกมันก็กร้าวใจเหลือเกิน(ชอบรุกหน้าสวย-) น้องกาย หมาโกลเด้น รุกก็ได้รับก็ดี ว้อยยย พวกเองจะหลายแง่หลายมุมอะไรกันนักหนา!!!(ได้ข่าวว่าตัวเองเป็นคนออกแบบคาร์ฯเองว่าให้มันเป็นแบบนี้)
เอาเป็นว่าครึ่งหลังจะลงให้เร็วที่สุดนะครับ แล้วเจอกันนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
