สวัสดีค่า 
วันนี้มาอัพตามปกติพร้อมร่างกายที่เปื่อย เจ็บคอเพราะติดเชื่อแบคทีเรีย และคนรอบข้างเป็นกันเยอะมาก อาจจะเพราะสภาพอากาศฝนตกเช่นนี้ ขอให้ทุกคนรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ตอนนี้ก็ต่อจากตอนที่แล้ว จั่วหัวไว้แล้วว่ามาพร้อมของเล่นใหม่ 
ไปอ่านกันเถอะค่ะ ชอบไม่ชอบยังไงบอกนะคะและถ้าหากมีคำผิดหรือของผิดพลาดประการใดก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ เช่นเคย..ขอบคุณทุกๆกำลังใจและคอมเมนต์ ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ 
++++++++++++++++++
Holler…เรียกฉันสิที่รัก
ตอนที่ 48 Up and down
Let's start it up
เรามาเริ่มกันเลย
Another shot at love
กับรักนี้อีกสักหน่อย
(Let’s start it, start it)
มาเริ่มกันเถอะ
Can't get enough
ไม่เพียงพอหรอก
(Let’s start it, start it)
มาเริ่มกันเถอะ
We can just
เราก็แค่
Work it out, up and down
ทำมัน ขึ้นและลง
Sweat it out, make up sex
ให้เหงื่อชุ่ม มาทำรักกัน
Twerk it out, up and down
โยกสะโพก ขึ้นและลง
Sweat it out, make up sex
ให้เหงื่อโชก เรามาทำรักกันเถอะ
พิธานขับรถกลับมายังคอนโด ทั้งสองเดินขึ้นห้องไปและมีพูดคุยกันนิดหน่อย เวลานี้ตอนนี้ไม่ได้ดึกมากนักแต่กว่าจะกลับมาถึงที่นี่ได้ก็ฝ่ารถติดมาพอสมควร เมื่อเข้ามาในห้องพิธานก็ตรงไปยังห้องแต่งตัวเพื่อถอดเสื้อผ้า
“ตัวเหม็นสุดๆ” พิธานที่ถอดเสื้อผ้าหมดแล้วพลางดมฟุดฟิดตามตัวของพระพายที่กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ กลิ่นควันจากการปิ้งย่างติดตัวจนได้กลิ่นอย่างชัดเจน
“คุณก็เหม็น” พูดไปหัวเราะไป
พระพายถูกลากเข้าห้องน้ำและอาบน้ำพร้อมกันกับพิธาน ใช้เวลาอยู่พักใหญ่กับการสระผม เพราะกลิ่นควันจากการปิ้งย่างช่างทำร้ายเส้นผมเหลือเกิน ผ่านไปพอสมควรกว่าทั้งสองจะอาบน้ำเสร็จ
“นี่ถ้าพี่กล้วยรู้ว่าผมโกหกคงโดนกินหัวแน่ๆ ดันไปบอกว่ามีธุระวันพรุ่งนี้ ทั้งที่จริงๆไม่มี” พระพายพูดขึ้นในระหว่างที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาโกหกพี่กล้วยไปเพราะอยากกลับห้องเร็วๆอีกทั้งไม่อยากค้างที่นั่นด้วย
“ไม่โกหกหรอก เพราะคืนนี้จะทำนายเหนื่อยจนต้องนอนเอาแรงในวันพรุ่งนี้เลย”
“ของเล่นเป็นอะไรเหรอ?” เมื่อได้ยินพิธานพูดเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไป
“ไม่บอก” ตอบสั้นๆเป็นอันเข้าใจ พระพายหน้ามุ่ยปากขมุบขมิบบ่นพิธานในขณะที่กำลังพันผ้าเช็ดตัว
เดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว มานั่งเช็ดผมให้แห้งแต่หากจะให้เร็วคงต้องใช้ไดร์เป่าผม ตอนนี้พระพายจึงนั่งเป่าอยู่จนแห้ง
“มา เป่าให้” พระพายว่าและเป่าให้พิธานบ้าง จนในที่สุดผมของทั้งสองคนก็แห้งสนิท
จากนั้นพิธานก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบถุงสีขาวจากในตู้ออกมา เป็นถุงสีขาวทึบที่ไม่สามารถมองเห็นถึงสิ่งที่อยู่ข้างในได้เลย พิธานล้วงมือและหยิบกล่องออกมาซึ่งเป็นกล่องกระดาษพัสดุทั่วไป พระพายนั่งลงบนเตียงจ้องมองอย่างสนใจใคร่รู้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร พิธานเปิดกล่องได้เพียงนิดเดียวและก็หยุดลงทันที
“ไปทำความสะอาดมันหน่อย เดี๋ยวมา” พิธานว่าเช่นนั้น พระพายทำหน้างงๆแต่ก็พยักหน้ารับ
พิธานหายไปในห้องน้ำได้ครู่หนึ่งแล้ว พระพายที่นอนรอยู่บนเตียงก็เริ่มนอนนิ่งๆและหลับตาลง จนเกือบจะรู้สึกว่าเริ่มง่วงเข้าจริงๆเสียแล้ว แต่จู่ๆก็รู้สึกว่าผ้าเช็ดตัวถูกเปิดออก พระพายลืมตาขึ้นก็พบว่าพิธานเปิดผ้าเช็ดตัวของเขาอยู่
“ไม่ให้นอนหรอก” พิธานว่า พระพายลุกขึ้นนั่งแล้วกระเถิบขึ้นไปยังหัวเตียง ผ้าเช็ดตัวที่ถูกเปิดอยู่จึงหลุดออกตัวในทันที
กล่องหรรษา กล่องของเล่นของพิธานที่ถูกพระพายเรียกเช่นนี้มาตลอด ตอนนี้กำลังวางอยู่ข้างๆเตียง พิธานหยิบผ้าปิดตาขึ้นซึ่งนั่นทำพระพายขมวดคิ้วทันที
“ทำไมต้องใช้ผ้าปิดตาล่ะ?”
ไม่ใช่ว่าไม่ชอบแต่หลังๆมานี้พิธานไม่ได้ใช่มันเลย พระพายจึงเคยชินกับการได้มองพิธานที่ทำอะไรต่อมิอะไรไปเสียแล้ว แต่จู่ๆก็กลับมาใช้อีก พระพายจึงไม่ค่อยชินกับมันเสียเท่าไหร่
“อยากให้ลุ้นว่าจะโดนอะไร” พิธานว่าและพระพายเองก็ยังไม่เห็นของเล่นชิ้นใหม่เลย
ส่วนใหญ่พิธานจะบอกก่อนเสมอว่าของเล่นเป็นแบบไหน บางชิ้นแค่เห็นก็รู้ว่าต้องโดนทำอะไรแต่ไม่ใช่กับทุกชิ้น แต่หากเป็นของเล่นที่พระพายไม่เคยเห็นมาก่อนก็จะมีการบอกกล่าว ทั้งนี้ไม่นับช่วงแรกๆที่เจอกันเพราะตอนนั้นพิธานสนุกกับการแกล้งเขามากกว่า
พิธานได้แต่ยกยิ้มมุมปากและไม่พูดอะไรแต่กลับใช้ผ้าปิดตากับพระพายและผูกมันแน่นพอควร จากนั้นรู้สึกได้ถึงเสียงโซ่ดังกริ๊กเบาๆ ความรู้สึกนุ่มๆตรงข้อมือเกิดขึ้น ตอนนี้กุญแจข้อมือบุขนฟูถูกล็อคที่ข้อมือทั้งสองแล้วและแขนทั้งสองกางออก พิธานยึดแขนของพระพายทั้งสองข้างเอาไว้เพื่อไม่ให้พระพายขยับตัวได้อย่างอิสระ
พระพายกำลังลุ้นในใจว่าช่วงขาจะถูกพันธนาการด้วยหรือไม่แต่สุดท้ายพิธานก็ไม่ได้ทำมัน ช่วงล่างอิสระตามใจพระพายได้อย่างน้อยก็ไม่อึดอัดจนเกินไป หากโดนตรึงหมดทุกส่วนมันก็ลำบากเหมือนกัน
ตอนนี้มีแต่ความเงียบ ไม่รู้ว่าพิธานกำลังทำอะไรอยู่ พระพายพยายามเงี่ยหูฟังแต่ก็ได้ยินไม่ชัดเจนนัก รู้แค่ว่าตอนนี้พิธานกำลังนั่งอยู่ที่ปลายเตียงและน่าจะกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่แต่ไม่ได้ยินอะไรเลย
“คุณทำอะไร?” พระพายถามขึ้นเพราะพิธานเงียบเกินไปแล้ว
“เตรียมของ” พิธานตอบสั้นๆ นั่นหมายความว่าจะอย่างไรก็ไม่บอกว่าตอนนี้กำลังเตรียมของแบบไหนกันอยู่
จากนั้นไม่นานก็รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มนิ่มที่แตะมายังริมฝีปาก พิธานก้มลงจูบริมฝีปากของพระพายช้าๆ ดูดดึงกลีบปากอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะค่อยๆแรงขึ้น ลิ้นของพระพายตะหวัดตอบรับลิ้นของพิธานอย่างดูดดื่ม จูบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เสียงจูบที่กระตุ้นความรู้สึกมากขึ้นทีละนิดๆจนในที่สุดพระพายต้องเป็นฝ่ายยกขาเกี่ยวเอวของพิธานไว้ พลางเด้งมันขึ้นลงและบดเบียดส่วนกลางลำตัวของตัวเองกับส่วนนั้นของพิธานเพราะอยากได้รับการเสียดสีให้มากกว่านี้
“ใจเย็น เพิ่งเริ่มต้น” พิธานพูดเช่นนั้น
แค่เห็นปฏิกิริยาเช่นนี้ของพระพายก็รู้สึกชอบอกชอบใจแล้ว ทุกครั้งที่ทำเรื่องเช่นนี้ พระพายมีแต่จะเย้ายวนมากขึ้นทุกครั้ง ไม่เสียแรงที่เขามอบความเร่าร้อนนี้ให้มาโดยตลอด ร่างกายของพระพายตอบรับทุกอย่างในตัวเขาและเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างรวดเร็ว ตอนนี้ร่างกายของพระพายเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบและไม่ใช่แค่ร่างกาย ทั้งหัวใจและความรู้สึกพระพายก็มีแต่เขาเท่านั้น
พิธานที่ผละออกมาค่อยๆไล่จูบลงบนหน้าอก ยอดอกสีอ่อนแข็งตัวและชูชันนี่คือสิ่งที่บ่งบอกได้ว่าพระพายเริ่มมีความต้องการมากขึ้น ยิ่งแลบเลียยิ่งดูดดุนเท่าไหร่ มีแต่จะแข็งสู้เท่านั้น พิธานดูดเลียอย่างเมามัน กัดทึ้งให้พระพายเจ็บหน่อยๆ ผู้ถูกกระทำได้แต่แอ่นอกรับพลางกัดริมฝีปากอย่างรู้สึกดีที่โดนหยอกล้ออยู่ตรงจุดนั้น พิธานรู้ดีเสมอว่าต้องทำอย่างไรให้พระพายรู้สึกดี ปลายลิ้นที่แตะแต่ละจุดตรงร่างกายไม่ได้ทำไปอย่างไร้จุดมุ่งหมาย พระพายรู้ดีว่าพิธานรู้จักเขาทุกซอกทุกมุม รู้ดีจนไม่อาจจะต้านทานความเร่าร้อนนั้นได้
เมื่อเล่นตรงหน้าอกของพระพายจนเป็นที่พอใจแล้ว พิธานจึงจูบลงบนหน้าท้อง ไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงจุดกึ่งกลางของร่างกายของพระพายซึ่งตื่นตัวขึ้นมาได้ระดับหนึ่งแต่พิธานรู้ดีว่ามันยังไม่ถึงที่สุด
ซอกขาอ่อนที่ได้กลิ่นสบู่หอมๆ พิธานก็ก้มลงจูบแลบเลียและฝังรอยกัดเอาไว้หลายที่ จุดนั้นอ่อนไหวจนพระพายได้แต่พยายามขยับตัวเพราะรู้สึกถูกระตุ้น ไม่ต้องเห็นก็รู้ได้ว่าสีหน้าของพิธานตอนนี้เป็นอย่างไร ดวงตาวิบวับนั้นคงเป็นประกายและเร่าร้อนจนไม่กล้ามองเลยทีเดียว
ของเล่นใหม่ที่พิธานบอกไว้ก็ถูกหยิบขึ้นมาคือห่วงรัดชนิดซิลิโคนซึ่งมีเครื่องสั่นไร้สายติดอยู่ อีกทั้งยังมีเม็ดบีทเม็ดเล็กและใหญ่สองเม็ดห้อยเป็นสายลงมาจากห่วงรัดโคนด้วย เม็ดเล็กขนาดเท่าลูกแก้วของเล่นทั่วไปและอีกเม็ดใหญ่กว่าประมาณสองเท่า แน่นอนว่าพิธานไม่เคยใช้ของเล่นกับด้านหลังของพระพายมาก่อน นี่จะเป็นครั้งแรก แค่คิดก็รู้สึกอยากให้พระพายได้ลองแล้ว พระพายจะไม่ได้รู้เลยว่าของเล่นชิ้นนี้หน้าตาเป็นอย่างไรจนกว่าจะได้เปิดตา
พิธานเทเจลชนิดอุ่นลงบนห่วงรัด ชะโลมให้ทั่วไปจนถึงเม็ดบีทจนชุ่ม จากนั้นค่อยๆสวมห่วงรัดลงบนส่วนนั้นของพระพายที่สะดุ้งตัวขึ้นเพราะรู้สึกถึงการสัมผัสตรงส่วนนั้น
“อะไรน่ะ?” พระพายถามขึ้น พิธานไม่ตอบอะไรแต่มือนั้นค่อยๆเลื่อนห่วงรัดจนถึงตรงกลางลำและไม่ให้รัดถึงโคนเหมือนของห่วงรัดโคนชิ้นที่แล้ว
พิธานเช็ดมือด้วยกระดาษชำระจากนั้นก็เปิดสวิทซ์เล็กๆที่อยู่บนเครื่องสั่น เสียงครืดดังขึ้นเบาๆแรงสั่นนั้นปรับเพิ่มขึ้นได้สามจังหวะ
“อ๊ะ!!” พระพายร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออะไรสักอย่างที่พิธานใส่ตรงส่วนกลางของลำตัวสั่นขึ้น แรงสั่นที่แปลกใหม่ทำเอาพระพายทำตัวไม่ถูก
“มันคือ..อะไร?” พระพายร้องถาม เสียงเริ่มสั่นๆเพราะการสั่นนั้นทำเอาสยิวไม่น้อย
“เดี๋ยวค่อยดู” พิธานว่าเช่นนั้น
จากนั้นก็ก้มลงแลบเลียตรงส่วนหัวของพระพาย พระพายถึงกับแขนกระตุก แรงสั่นทำเอาหวิวไปหมดแต่การแลบเลียตรงนั้นยิ่งสร้างความสยิวกว่า
“อื้อ..อย่าแกล้ง” พระพายร้องขึ้น ยิ่งบอกว่าอย่า พิธานยิ่งทำตรงกันข้าม ดูดมันตรงรูเล็กๆตรงปลายแรงๆจนพระพายอ้าปากค้าง
“อ๊ะ...” พระพายร้องขึ้นพลางเด้งเอวเพราะเริ่มจะทนไม่ไหว แม้จะเพิ่งเริ่มต้นแต่ทำเอาพระพายอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว
“คะ..คุณพิธาน...เอาออก มะ..ไม่ไหวแล้ว” พระพายร้องบอก พิธานไม่มีคำตอบแต่กดสวิทซ์อีกครั้ง การสั่นแรงกว่าครั้งแรกจนในที่สุดพระพายก็ต้องปล่อยออกมาทั้งๆที่ยังไม่โดนรูดรั้งเลยสักนิด
ของเหลวพุ่งออกมาทีละนิดๆแต่แรงสั่นยังไม่ได้ถูกหยุดลงแต่อย่างใด ทั้งๆที่เพิ่งปลดปล่อยไปแต่เพราะแรงสั่นของเครื่องนั้นทำเอาสั่นไปทั้งตัวไม่ใช่แค่สั่นเฉพาะตรงจุดที่ถูกสวมใส่
“ปิดมันก่อน” พระพายร้องขอ
“ไม่...” พิธานว่าก่อนที่จะจูบริมฝีปากพระพายเบาๆ ปลุกปั่นจนพระพายที่เพิ่งปล่อยออกไปเริ่มทำท่าจะมีอารมณ์อีกครั้ง
ทั้งการโลมเลียเล้าโลมที่พิธานกำลังทำ ทั้งเครื่องสั่นที่ยังทำงานไม่หยุดหย่อน พระพายจึงเริ่มแข็งขืนขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
เพราะมองไม่เห็นจึงไม่รู้ว่าหน้าตาของชิ้นนั้นเป็นยังไง คิดได้อย่างเดียวว่ามันถูกสวมใส่ตรงส่วนนั้น มือก็ถูกตรึงไว้จะเอาออกก็ไม่ได้ รู้สึกถึงความทรมานไม่น้อย มันไม่ใช่ความเจ็บปวดอย่างที่ผ่านมาแต่เป็นเพราะมันกระตุ้นอารมณ์แบบไม่หยุดพัก ทำให้ตั้งรับไม่ได้
คราวนี้พิธานใช้นิ้วเปล่าๆไม่ได้สวมถุงยางสำหรับนิ้วแล้ว เทเจลลงบนช่องทางของพระพาย ของเหลวที่อุ่นนิดๆกระทบเข้ากับผิวหนัง พระพายสะดุ้งตัวเมื่อพิธานค่อยๆใช้นิ้วสอดเข้าไปในช่องทางที่ปิดแน่น ควานนิ้วเข้าออกช้าๆค่อยๆเป็นค่อยๆไป ก่อนที่จะเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นจากสองเป็นสาม สร้างความเคยชินให้พระพาย
นิ้วยาวของพิธานหมุนควานไปมาพร้อมกับดันนิ้วขึ้นแตะช่วงบนซึ่งเป็นจุดกระสันที่หากกระทบเข้าพระพายจะต้องส่ายไปทั้งตัวและแน่นอนว่าครั้งนี้พิธานตั้งใจกระตุ้นจุดนั้นมากกว่าครั้งไหนๆ ทั้งด้านหน้าที่เครื่องสั่นยังคงทำงานและด้านหลังถูกเร้าพร้อมๆกัน พระพายถึงกับอ้าปากหลุดเสียงครางออกมา
“อ๊า”
รู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว พระพายถึงกับอ้าปากค้างจนน้ำลายใสๆย้อยลงมาจากมุมปาก กระสันไปทั้งตัวทั้งที่ไม่ได้โดนตีหรือทำอะไรรุนแรง แต่ครั้งนี้พระพายถูกกระตุ้นทุกประสาทสัมผัสทั้งหน้าหลังอย่างพร้อมๆกันจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี พระพายได้แต่กำสายโซ่กุญแจข้อมือที่ถูกโยงไว้ตรงหัวเตียง วิธีนี้เท่านั้นที่จะยึดเหนี่ยวความรู้สึกที่กระเจิดกระเจิงจนกู่ไม่กลับ
“ตีหน่อย” พระพายร้องขอขึ้น ถ้าหากโดนตีสักนิดแน่นอนว่าต้องรู้สึกดีจนร่างกายอาจจะประทุได้
“ไม่ตี” พิธานตอบทันที
“ขอร้องเถอะ..ตีผมที” พระพายว่าเสียงกระเส่า
“ไม่..” พิธานบอก
แม้พิธานจะพูดด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจแต่กลับแอบยิ้ม การแกล้งโดยที่ไม่ยอมทำตามคำขอของพระพายนั้นเป็นการทรมานเล็กน้อยที่ได้ผลมากมายนัก พิธานมองภาพพระพายที่บิดกายดิ้นพล่านเช่นนี้แล้วยิ่งรู้สึกดีขึ้นไปอีก เป็นภาพที่เร้าอารมณ์ขึ้นมามากกว่าเดิมเสียอีก
เมื่อรู้สึกว่าช่องทางด้านหลังของพระพายอ่อนนุ่มและขยายขึ้น พิธานจึงเริ่มใส่เม็ดบีทเม็ดแรกที่เล็กที่สุดก่อน สิ่งแปลกปลอมที่พระพายไม่คุ้นถูกสอดเข้าไปเพราะช่องทางนี้นอกจากนิ้วมือและส่วนนั้นของพิธานก็ไม่เคยมีอะไรเข้าไป ความรู้สึกแปลกๆนี้มันคืออะไรกัน
“อะไร...นั่นมันอะไร?” พระพายร้องถามทันทีที่เม็ดบีทใส่เข้าแล้วหนึ่งเม็ด รู้สึกวูบวาบในช่องท้องขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
พิธานใช้นิ้วดันมันเข้าไปจนสุดสาย เม็ดบีทที่ชุ่มด้วยเจลนั้นเข้าไปได้ง่ายดาย พระพายดิ้นพรวดด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน รู้สึกขนลุกชันไปทั้งกายทั้งยังเคลือบแคลงใจว่าพิธานใส่อะไรเข้ามาในตัวเขา
เพียงครู่หนึ่งพระพายก็เริ่มคุ้นชินแต่พิธานไม่ปล่อยให้คุ้นนานกว่านี้ เม็ดบีทเม็ดที่สองที่ใหญ่กว่าเม็ดแรกเริ่มดุนดันเข้าไปอีกเม็ด พิธานเทเจลลงเม็ดบีทนั้นเพิ่มเติม ก่อนที่จะดันมันเข้าไป พระพายเบิกตากว้างภายใต้ผ้าปิดตา รู้สึกว่าครั้งนี้มันใหญ่กว่าครั้งแรก รู้สึกได้ชัดเจนจริงๆ
“คุณพิธาน! อย่าเพิ่ง” พระพายร้องบอกเพราะพิธานเหมือนจะดันของชิ้นนั้นเข้ามาในตัวซึ่งทั้งที่ยังมีอีกชิ้นอยู่ในตัวแท้ๆ จะเข้ามาทั้งหมดขนาดนั้นไม่ได้พระพายเริ่มหวาดหวั่นทันที
“ไม่ต้องกลัว...” พิธานพูดเท่านั้นและดันมันเข้าไปจดมิดหาย พระพายสั่นไปทั้งตัวเพราะสุดท้ายสิ่งนั้นก็เข้ามาอยู่ในร่างกายแล้ว
ความคับแน่นในช่องท้อง มันอึดอัดรู้สึกแปลกๆและเครื่องสั่นที่ยังคำทำงานอยู่อย่างต่อเนื่องทำเอาพระพายบิดเร่าไปทั้งกาย ส่ายสะโพกอย่างทรมานเพราะร่างกายเหมือนจะปริแตกออกมา พิธานที่วางมือจากของเล่นแล้วจึงขึ้นคร่อมพระพายก่อนที่จะจูบริมฝีปากนั้น แลบเลียและกัดกลีบปาก ขบเม้มจนพระพายยิ่งรู้สึกกระเจิดกระเจิงเข้าไปมากกว่าเดิม รู้สึกว่าโดนพิธานแกล้งแบบเต็มที่ก็วันนี้แหละ
“เป็นยังไง?” พิธานเอ่ยถามขึ้น ใบหน้านั้นไล่ลงจูบหน้าท้องและมือก็ดันสายของเม็ดบีทเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม
“อื้อ..”
ถูกกระตุ้นทั้งร่างกายเช่นนี้ทำเอาพระพายพูดไม่ออก รู้สึกแค่ว่ามันมากมายจนร่างกายจะรับมันได้ทั้งหมดหรือไม่ ทั้งด้านหน้าที่ถูกเครื่องสั่นกระตุ้น ทั้งช่องทางหลังที่รู้สึกจุกแน่น ผิวกายที่ถูกโลมเลีย ตอนนี้พระพายรู้สึกตาลายจนไม่รู้จะจดจ่อกับอะไรได้
พิธานที่มองภาพรวมของพระพายตอนนี้ร่างกายของพระพายคงถึงขีดสุดแล้วและถึงเวลาที่จะต้องทำตามความต้องการของพระพายแล้ว เครื่องสั่นที่ร้องครืดอยู่ถูกปิดลง พระพายถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เพราะรู้สึกหายใจหายคอโล่งขึ้น ไม่ใช่ไม่ชอบแต่หากถูกเร่งเร้ามากเกินไปจะจดจำไม่ได้ว่ารู้สึกอย่างไรกับของชิ้นไหนไปบ้าง
“นี่แกล้งผมมากไปแล้วนะ” พระพายพูดเสียงสั่น พิธานได้ยินก็หัวเราะออกมานิดๆ
“ก็ชอบไม่ใช่เหรอ?”
“กะ..ก็ใช่ แต่เร็วไป ตามไม่ทัน” พระพายว่า ความรู้สึกเร่าร้อนยังคงอยู่แต่เริ่มปรับตัวได้มากขึ้น และพาลให้คิดว่าต่อไปคงไม่พึงพอใจกับของเล่นชิ้นเดียวอีกแล้ว
“แต่นายก็ตามทันนี่” พิธานว่าเช่นนั้น
จากนั้นพิธานเอื้อมตัวไปหยิบแส้หนังที่ไม่เคยใช้กับพระพายทั้งที่ซื้อมันมาพร้อมกับไรดิ้งครอปเมื่อครั้งก่อน หยิบแส้หนังขึ้นมาจับให้ถนัดมือ ก่อนที่จะลากมันลงบนท่อนขาของพระพาย ที่ตอนนี้กำลังสงสัยว่าอะไรที่กำลังลูบไล้ขาเขาอยู่เพราะการที่ถูกปิดตาอยู่เช่นนี้ทำให้ไม่อาจรู้เลยว่าตอนนี้โดนทำอะไรด้วยของชิ้นไหนหน้าตาเป็นอย่างไร เลยได้แต่เดาส่งเดชไป
“อะไร...หนังเหรอ?” พระพายถามขึ้น
“เก่ง...” พิธานพูดเท่านั้น
“หมดเวลาพักแล้ว..มาต่อกัน”
พิธานพูดอีกและเปิดเครื่องสั่นให้ทำงานอีกครั้ง พระพายหลุดเสียงออกมาทันทีที่ตรงนั้นสั่น พิธานกระตุ้นแถวช่องทางหลังด้วยการเอานิ้วแทรกเข้าไปพร้อมกับเม็ดบีทที่ยังคั่งค้างอยู่ พระพายเริ่มร้อนวูบวาบมากกว่าเดิม
“อ๊ะ...”
พระพายหลุดร้องออกมาเมื่อพิธานขยับสิ่งที่อยู่ข้างในตัวเขามากขึ้น พิธานที่เห็นปฏิกิริยานั้นก็ยิ้มมุมปาก มือนั้นจับเข้าที่สายของเม็ดบีทพร้อมกับทำท่าจะดึงมันออกมา..พร้อมรอดูว่าพระพายจะเป็นอย่างไรหากดึงมันออกมาตอนนี้ คงจะดูเร่าร้อนอย่างที่คิดเอาไว้ในหัวแน่นอน แค่คิดก็เริ่มจะไม่ไหวแล้ว...
Lyrics: Make up sex by SoMo
หัวข้อ: #Holler...เรียกฉันสิที่รัก#...ตอนที่ 71 (17/11/19) P.37 -END- (อ่าน 223696 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก