สวัสดีค่ะ มาต่อให้แล้วนะคะ ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกด้วยนะ อ่อ มีเรื่องจะแจ้งว่าอาทิตย์หน้างดนะคะ เพราะตอนนี้มีงานต้องสะสาง ยุ่งและเครียดมากจนเป็นไมเกรนมาหลายวันแล้ว เลยขอพักผ่อนหน่อยค่ะ และเช่นเคย หากตอนนี้มีข้อผิดพลาดใดๆก็ขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ไว้เจอกันนะคะ ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วย รัก ไว้เจอกันค่ะ 
+++++++++++++++++++++
Holler…เรียกฉันสิที่รัก
ตอนที่ 37 Love with electric 2.
All in baby,
เต็มที่เลยที่รัก
Don’t hold nothing back.
ไม่ต้องอดกลั้นเอาไว้หรอก
Wanna take control,
อยากควบคุมฉันสินะ
Nothing wrong with that.
ไม่เห็นจะผิดตรงไหนเลย
Say you liking how I feel,
บอกสิว่าเธอกำลังชอบที่ฉันรู้สึกยังไง
Ain’t gotta tell me that.
ไม่ต้องบอกฉันเลย
Just put your skin baby on my skin.
แค่เอาผิวของมาอยู่บนผิวของฉันก็พอ
พิธานโน้มตัวลงพลางใช้นิ้วมือเกลี่ยตรงแก้มของพระพาย รู้สึกได้ถึงกระแสไฟฟ้าผ่านนิ้วมือของพิธาน ให้ความรู้สึกมากกว่าโดนเครื่องมือเสียอีก เพราะปลายนิ้วของพิธานออกจะอุ่นกว่าและให้ความรู้สึกถึงเนื้อหนัง ได้ทั้งสองทางทั้งผิวสัมผัสและกระแสไฟฟ้า เรียกได้ว่ากระตุ้นความรู้สึกได้มากกว่าเดิมเสียอีก
ไม่ใช่แค่ปลายนิ้ว แต่ทั่วทั้งตัวของพิธานเต็มไปด้วยกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ปลายลิ้นที่จูบตรงริมฝีปาก หยอกล้อกับปลายลิ้นของพระพายก็มีกระแสไฟฟ้าเมื่อจูบจนพระพายเริ่มอ่อนไหวแล้ว พิธานก็ละออกมาโลมเลียแถวลำคอ ทำเอาพระพายสะดุ้งตัวทุกครั้งเมื่อปลายลิ้นลากผ่านแนวลำคอ ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นจุดอ่อนไหวของร่างกาย
“อ๊ะ”
“เป็นไงบ้าง?” พิธานถามเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าพระพายจะรู้สึกอย่างไร
“ตัวคุณ...เหมือนมีไฟฟ้า” พระพายบอกเช่นนั้นพลางแหงนหน้ารับจูบของพิธานที่ลำคอ
“อย่างนั้นเองเหรอ?” พิธานพอจะเข้าใจกลไกการทำงานของมันแล้ว
เมื่อรู้อย่างนั้นแล้วพิธานจึงใช้มือแตะยอดอกของพระพาย บี้มันแรงๆและดึงทึ้งขึ้นจนพระพายเด้งตัวขึ้น แรงดึงที่เจ็บขึ้นเรื่อยๆอีกทั้งกระแสไฟฟ้าที่แล่นผ่าน ทวีคูณความเจ็บปวดซาบซ่านเข้าไปอีก
“โอ๊ย!!”
พระพายร้องขึ้นมาเมื่อพิธานลากมือไปแถวโคนขาด้านใน เพราะการแตะเบาๆนั้นทำให้กระแสไฟฟ้าแตะผ่านเนื้อมากกว่าเดิม ลูบไล้จนพระพายเริ่มจะเพลิดเพลินกับฝ่ามือของพิธานแล้ว ถึงเวลาที่จะเพิ่มของเล่นอีกชิ้นเข้ามา เป็นแส้ที่ทำมาจากสแตนเลสทั้งอัน ทั้งด้ามจับแล้วสายแส้ซึ่งถักเป็นโซ่จำนวนหลายเส้น
พิธานจับมันขึ้นมาจากนั้นก็ใช้มันลากไปตามผิวของพระพาย แน่นอนว่าสแตนเลสนำพาไฟฟ้าได้มากกว่ามือ พระพายดิ้นเร่าเมื่อโดนสายแส้แตะแถวหน้าท้อง มันรุนแรงมากกว่าฝ่ามือของพิธานเสียอีก
แส้ถูกลากไปทั้งตัว พระพายดิ้นพล่านจนต้องร้องออกมาเสียงดัง มันทรมานกับเหมือนถูกไฟฟ้าจี้ตามร่างกายแต่กลับสุขสมเพราะความเจ็บปวดที่จี๊ดขึ้นมาเป็นระยะ
“พลิกตัวหน่อย” พิธานบอกเช่นนั้น พระพายจึงทำตามด้วยการนอนคว่ำลง
พิธานยกสะโพกของพระพายให้โก่งขึ้น ก่อนที่จะก้มลงจูบสะโพกนั้น พรมจูบจนพระพายต้องกำผ้าปูเตียงเพราะสยิวกับจูบที่มีกระแสไฟฟ้าออกมาจากปากของพิธาน เมื่อทำให้พระพายเคลิ้มเพราะจูบนั้นแล้วพิธานจึงใช้แส้นั้นฟาดลงเนื้อสะโพกของพระพาย
“อ๊ะ!!”
เสียงกระทบยามถูกฟาดไม่ได้มีเสียงมากมายนักเหมือนของเล่นชิ้นอื่นๆ อาจจะเพราะเป็นแส้ที่มีสายเป็นโซ่จึงไม่ค่อยได้ยินเสียง แต่ความเจ็บกลับรู้สึกได้อย่างชัดเจน เพราะน้ำหนักของแส้นั้นเยอะ เหมือนถูกตีให้เจ็บพร้อมแรงกดบวกกับกระแสไฟฟ้าทำเอาพระพายร้องออกมาเสียงสั่น
“โอ้ว!!”
ยิ่งร้องเท่าไหร่พิธานยิ่งตีแรงขึ้นเท่านั้น ลงแรงฟาดลงบนเนื้อสะโพกแรงขึ้นและแรงขึ้นจนผิวแตกเป็นลายโซ่เลยทีเดียว ทั้งเจ็บทั้งแสบแต่สยิวปนเสียวซ่าน ร่างสั่นเทิ้มและส่ายสะโพกรับกับความเจ็บนั้นที่ประเดประดังเข้ามาอย่างไม่มีหยุดหย่อน
พิธานกัดริมฝีปากตัวเองอย่างห้ามใจเมื่อได้ยินเสียงร้องของพระพายดังมาเป็นระลอกๆ ท่าทางที่ส่ายไปมานั้นเชิญชวนจนเริ่มจะอดใจไม่ไหวแล้ว พิธานจึงวางแส้ลงแล้วพลิกพระพายให้นอนหงาย จากนั้นก็ก้มลงแลบเลียส่วนกลางของพระพายที่ชูชันเพราะแรงอารมณ์ที่ทวีมากขึ้น
ริมฝีปากที่มีกระแสไฟฟ้าแตะเข้ากับส่วนที่อ่อนไหวที่สุดของร่างกาย เป็นผลให้พระพายเด้งตัวขึ้นทันควันเพราะซาบซ่านทั้งส่วนล่าง สะโพกที่โดนฟาดมาหมาดๆยังคงเจ็บอยู่และยังถูกรุกเร้าด้านหน้าที่มีไฟฟ้าแปลบปลาบ เรียกได้ว่าเจ็บปวดแต่สุขสมจนอ้าปากค้างเพราะร้องแทบไม่ออกแล้ว
พิธานแลบเลียส่วนหัวจากนั้นก็กดหน้าขึ้นลงเป็นจังหวะ ริมฝีปากที่ครอบครองส่วนนั้นบีบแน่นขึ้นเรื่อยๆจนพระพายต้องบีบไหล่ของพิธาน
“อ๊า..ไม่ไหว..” พิธานรู้ดีว่าพระพายต้องการอะไรในตอนนี้แค่ริมฝีปากนั้นไม่อาจจะเติมเต็มให้เพียงพอได้
พิธานจึงต้องหยุดลงแล้วหันไปสวมถุงยางอนามัยสำหรับนิ้วพร้อมกับเทเจลลงไปตรงช่องทางนั้น พระพายสะดุ้งตัวนิดๆเมื่อสัมผัสได้ถึงของเหลว การที่สวมถุงยางอนามัยนิ้วทำให้นิ้วของพิธานไม่มีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน จัดการสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้วจนเป็นสามนิ้ว ดึงเข้าดึงออกเพื่อให้พระพายพร้อมรับของเขาให้ได้โดยที่ไม่ต้องเสียเลือด ถึงแม้พิธานจะมอบความรุนแรงต่างนานาให้พระพายแต่ความเจ็บปวดตรงจุดนี้นั้นอาจมีผลกระทบต่อครั้งต่อๆไปในภายภาคหน้า หากฉีกขาดหรือมีเลือดย่อมไม่ส่งผลดี ส่วนนี้พิธานจึงพิถีพิถันพอสมควร
เมื่อรู้สึกได้ว่าพระพายพร้อมแล้ว พิธานจึงดึงนิ้วออกแน่นอนว่าพระพายผวาตามทันที พิธานใช้แกนกายของตัวเองถูไปไปมาตรงสะโพก ขณะนี้ร่างกายของพิธานยังคงมีกระแสไฟฟ้าอยู่ ส่วนกลางนั้นก็เช่นนั้น ยามที่ใช้ส่วนนั้นถูไถไปมา พระพายถึงผวากับร้องครางทันที ความร้อนผ่าวจากส่วนนั้นหยอกกล้อตรงสะโพกที่ปรารถนาให้สอดใส่มาเสียที ด้วยความต้องการพระพายจึงดันตัวเองเข้าหาทันที
“ใจเย็น....” พิธานว่า
แน่นอนว่าการกลั่นแกล้งให้พระพายต้องการถึงขีดสุดเป็นนั้นเป็นสิ่งที่พิธานชื่นชอบ ทั้งแกล้งพระพายและทรมานตัวเองไปด้วยเช่นกัน เพราะส่วนนั้นปวดหนึบไปหมดแล้ว พิธานถูมันปัดขั้นปัดลงตรงช่องทางของพระพาย จนพระพายได้แต่ส่ายสะโพกรับเป็นจังหวะ
“อย่าแกล้ง...สิ อ๊ะ” พระพายร้องขึ้น
“จะให้ทำอะไร ไหนบอกซิ” พิธานถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ใส่...เข้ามา....ที” พระพายบอกเช่นนั้น
“ไหนพูดเพราะหน่อยๆ” ยังคงแกล้งพระพายต่อไปเรื่อยๆ
“คุณ..พิธาน อื้อ...ขอผมเถอะ” พระพายหลับตาร้องขอ
“ไม่เรียกชื่อ เรียกอย่างอื่น” พระพายกัดริมฝีปากแน่น คิดในใจว่าจะต้องเรียกกว่าอะไรที่ทำให้พิธานยอม
“ที่...ที่รัก ช่วยพายที” พิธานยิ้มออกมาทันที
“ครับที่รัก”
เมื่อได้ยินคำที่พึงพอใจแล้ว พิธานจึงเอื้อมมือไปปิดเครื่องไฟฟ้าและดึงแผ่นเหล็กนั้นออก จากนั้นก็สวมถุงยางอนามัยให้ตนเอง พร้อมที่จะทำตามคำของขอพระพายแล้ว
มือนั้นประคองแกนกายของตนเอง ชโลมเจลอีกครั้งเพื่อความลื่นไหล ก่อนที่จะค่อยๆกดเข้าไปที่ละนิด สอดใส่อย่างเชื่องช้าเพื่อให้พระพายปรับตัวได้ พระพายแหงนหน้ารับสิ่งที่รอคอยมานานเข้ามาในร่างกาย ความรู้สึกลิงโลดและดีใจที่ในที่สุดพิธานก็ใส่มันเข้ามาเสียที
“อื้อ....”
พระพายร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงความอึดอัดที่ส่วนนั้นแทรกเข้ามา พิธานดันเข้าไปจนสุดพลางหายใจแรงเพราะความคับแน่นนั้นทำตัวเองใจเต้นแรง พระพายคงต้องการมากถึงมากที่สุดแล้วในตอนนี้
แช่นิ่งค้างไว้อยู่ครู่หนึ่งเพื่อรอให้พระพายผ่อนคลายแต่กลับกลายเป็นพระพายเองที่ไม่อยากรอและทนไม่ไหวแล้ว พระพายขยับตัวก่อนพิธานเสียอีก
“ใจเย็น”
พิธานพูดเช่นนั้นก่อนที่จะแยกขาพระพายออกให้กว้างและขยับตัวออกมาและขยับเข้าไปช้าๆ ดันมันเข้าๆออกๆเป็นจังหวะเนิบนาบ โดยที่พระพายหายใจเข้าออกแรงขึ้นเพราะทุกจังหวะของพิธานถึงจะเนิบช้าแต่รุนแรงและเน้นกระแทกเข้าไปจนรู้สึกว่ามันลึกจนโดนเข้าจุดไหนสักแห่งในร่างกาย ยิ่งกระตุ้นให้มีอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม
“อ๊ะ”
เสียงร้องที่ดูเหมือนกลั้นเอาไว้เพราะตอนนี้พิธานเริ่มใส่แรงและความเร็วเพิ่มขึ้น มือนั้นบีบเฟ้นสะโพกของพระพายตรงจุดที่โดนแส้ฟาดไว้ ความเจ็บเพิ่มขึ้นพร้อมๆกับอารมณ์วาบหวิวที่เริ่มเสียวซ่านมากขึ้นกว่าเดิม
“ร้องดังๆสิ”
พิธานบอกพระพาย จากนั้นก็ก้มลงไปจูบริมฝีปากของพระพายและกัดปลายคางเบาๆให้พระพายร้องออกมา แน่นอนว่าถูกรุกรานทุกจุดของร่างกาย พระพายจึงร้องออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว
“อื้อ คุณ พิธาน....”
พระพายร้องเรียกชื่อของพิธานออกมา มือนั้นกำแน่นเพราะเสียวซ่านจนอยากหาที่ระบาย พิธานจึงเอื้อมมือไปประสานมือของพระพายไว้ พระพายจึงบีบมือของพิธานส่วนอีกมือหนึ่งก็ลูบไล้แกนกายของพระพายไปด้วย
แรงขยับรุนแรงขึ้นถี่ขึ้นพระพายตัวคลอนโยกตัวไปตามแรงของพิธาน เหงื่อของพิธานไหลซึมออกมาตรงไรผม เพราะแรงขยับที่เร็วและรุนแรงเป็นเวลาติดต่อกันมาพักใหญ่แล้ว
“อ๊า..จะออก..แล้ว..อ๊ะ อื้อ..”
ในที่สุดพระพายก็ไม่ไหวแล้ว ไม่สามารถจะฝืนทนต่อแรงกระแทกที่รัวเร็วของพิธาน ส่วนนั้นของพระพายปลดปล่อยของเหลวออกมา ร่างกายสั่นเทิ้มและบีบมือของพิธานแน่นจนเกร็งไปหมด พิธานรีบขยับอย่างเร็วรี่แค่ไม่กี่ครั้งก็ถึงจุดนั้นตามพระพายไปติดๆ
เสียงหอบหายใจของพระพายดังขึ้น ด้านพิธานหายใจแรงขึ้นแต่ก็ไม่ได้มากนัก จากนั้นก็รีบถอดถุงยางอนามัยออกมาและมัดมันด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวของเหลวที่อยู่ในนั้นจะออกมา พิธานโยนมันลงถังขยะที่อยู่ใกล้ๆและเก็บเครื่องมือของเล่นทั้งหมดลงในกล่องข้างเตียงพอเป็นพิธี เพราะตอนนี้พิธานยังอยากทำต่อ ดูได้จากส่วนกลางของร่างกายที่อ่อนตัวลงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
“เป็นไงบ้าง...เจ้าเครื่องไฟฟ้านั่น ชอบรึเปล่า?” พิธานถามพลางนั่งลงและลูบเอวพระพายอย่างเบามือ
“ก็...ดีนะ” พระพายตอบอย่างอายๆ จะให้บอกว่าดีอย่างไรก็อธิบายไม่ถูก รู้แค่ว่าทำความรู้สึกกระเจิดกระเจิงได้เยอะเลยทีเดียว
“ถ้าทำอีกรอบจะไหวรึเปล่า?” พิธานถาม ตอนนี้เป็นเวลาตีสี่แล้วแต่ยังรู้สึกไม่อิ่มเอมกับสิ่งที่ทำไปก่อนหน้านี้เลย
“พรุ่งนี้...วันหยุด” พระพายพูดพลางเหล่มองไปทางอื่น เท่านี้ก็รู้แล้วว่าคำตอบคืออะไร
“อยากได้ชิ้นไหนล่ะ?”
“อะไรก็ได้ แล้วแต่คุณเลย” พิธานนิ่งไปอย่างใช้ความคิด
“รอบนี้ไม่อยากใช้...ฉันอยากได้แค่นาย” พิธานว่าก่อนที่จะโน้มตัวลงไปจูบพระพายอีกครั้ง
จูบครั้งนี้ทำเครื่องติดได้ง่ายๆเหมือนเดิม พิธานบอกว่ารอบนี้ไม่อยากได้ของเล่น พระพายจึงเริ่มคิดว่าจะทำอย่างไรให้พิธานรู้สึกว่าตัวเขาเองก็มีความสามารถพอที่จะทำเรื่องอย่างนั้นโดยไม่ต้องมีของเล่นของพิธานมากระตุ้นความรู้สึก เมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้วจึงผละออกมาจากการจูบกับพิธาน
“ผม..ขออยู่ข้างบนได้ไหม?” พระพายถาม แม้จะอายแต่ก็อยากตอบแทนพิธานบ้าง
“ไหวเหรอ?” พิธานถาม เพราะรอบแรกพระพายก็ปล่อยไปถึงสองครั้ง อีกอย่างเครื่องไฟฟ้าที่เล่นกันก่อนหน้านี้น่าจะทำพระพายเมื่อยล้าและชาๆไปบ้าง
“จะลองดูไหมล่ะ?” พระพายไม่ยอมให้พิธานสบประมาทอย่างแน่นอน
“เอาสิ”
พระพายจึงสลับขึ้นมานั่งข้างบนนั่งคร่อมพิธานเอาไว้ จากนั้นก็ก้มลงจูบพิธาน เสียงน้ำลายเสียงจูบดังปนเปกันไปหมด พระพายเป็นคนเริ่มทุกอย่างก่อนจากนั้นก็ผละออกมาและเริ่มจูบลงบนหน้าอกของพิธาน ทำตามอย่างที่พิธานทำทุกอย่างจากนั้นก็เลื่อนใบหน้าลงมายังจุดกึ่งกลางของร่างกาย
ส่วนแข็งขืนนั้นตั้งตระหง่านขึ้น พระพายจูบตรงส่วนปลายอย่างช้าๆจูบด้วยริมฝีปากก่อนที่จะใช้ลิ้นแลบเลียมันเฉพาะแค่ตรงส่วนหัว ลิ้นหมุนควานตรงส่วนเปลือกหุ้มแล้วแหย่ลิ้นเข้าไปอีกที พิธานหลับตาลงฮึมฮัมในลำคอ จุดที่พระพายละเลงลิ้นอยู่นั้นมันเป็นจุดที่ทำเอาอารมณ์สูงขึ้น
จากนั้นพระพายก็หยุดลงแล้วลากลิ้นลงมาตั้งแต่ส่วนหัวจนลงมาถึงโคน แล้วมาถึงจุดที่พระพายชอบมาที่สุด คือถุงบอลทั้งสองที่ตึงแน่นอยู่ในตอนนี้ พระพายใช้จมูกเกลี่ยพลางสูดดมกลิ่นเฉพาะกายของพิธาน มันช่างทำเอามือสั่นใจหวิวเมื่อได้สูดกลิ่นนั้น
พระพายดูดถุงบอลทั้งสองนั้นทีละข้าง อมมันเข้าไปแล้วใช้ลิ้นดุนดันสลับกันสองข้าง รู้สึกได้ว่าพิธานกำลังเกร็งตัวนิดๆ เจ้าตัวคงชอบมากทีเดียว พระพายรู้ดีว่าพิธานชอบตรงไหนจึงเริ่มจู่โจมตรงนั้นทันที
“ดี...เยี่ยม”
เสียงเอ่ยชมของพิธานดังขึ้นเบาๆ พระพายหน้าแดงขึ้นมานิดๆแต่เหนือกว่านั้นคือความลิงโลดในใจว่าพิธานกำลังชมเขาว่าทำได้ดี รู้สึกภูมิใจไม่หยอกเลยทีเดียว
ลิ้นและปากยังคงทำหน้าที่อย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็ละออกมาแล้วนำแกนกายของพิธานเข้าไปในปาก แน่นอนว่าไม่ทั้งหมด พระพายทำเท่าที่จะทำได้ กดหน้าขึ้นลงเป็นจังหวะไม่ให้ฟันกระทบแต่ห่อปากให้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้ พิธานเริ่มขยับตัวนิดๆดันมันเข้าปากพระพายเบาๆ ชัดเจนว่าตอนนี้พิธานเริ่มมีอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม
พระพายจึงหยุดลง พิธานหันไปหยิบถุงยางอนามัยออกมาแล้วสวมมันด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็เทเจลลงบนส่วนกลางของตัวเองที่แข็งตัวสุดๆแล้ว พระพายหายใจเข้าออกแรงๆเมื่อนึกภาพช่องทางของตัวเองดูดกลืนส่วนนั้นของพิธาน กระสันจนตัวเริ่มสั่นเทิ้มเพียงแค่นึกภาพ
เมื่อทุกอย่างพร้อม พระพายก็ขึ้นคร่อมและยกตัวกดทับลงไปทีละนิด มือหนึ่งประคองส่วนนั้นของพิธานแล้วนำมันเข้าไปให้ตรงช่องทาง อีกมือหนึ่งก็ค้ำยันตรงหน้าท้องของพิธานเพื่อทรงตัว ความแข็งขืนนั้นค่อยๆเข้าไปทีละนิดจนสุด พระพายแหงนหน้าหลับตารับความรู้สึกเมื่อส่วนนั้นเข้ามาจนหมด รู้สึกจุกไม่น้อยในท่านี้แต่ก็รู้สึกดีเพราะมันช่างแน่นและซาบซ่าน
พระพายขยับในครั้งแรกไม่ค่อยลงจังหวะเพราไม่ค่อยถนัด จากนั้นไม่กี่นาทีก็เริ่มจับจังหวะได้ พระพายขย่มขึ้นลงช้าๆ เด้งไปข้างหน้าและเอนตัวไปข้างหลังเป็นจังหวะที่เริ่มถี่ขึ้น จากนั้นก็เอนหลังไปจับหน้าแข้งของพิธานไว้แล้วขย่มขึ้นลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊า....อื้อ...” พระพายร่อนเอวจนโดนเข้าจุดเสียวของตัวเอง จึงร้องครางออกมาอีกครั้ง
“อ๊ะ เสียว...”
พระพายร้องอกมาพลางกัดริมฝีปาก ช่างเป็นภาพที่เย้ายวนจนพิธานเผลอดันตัวขึ้นมาแล้วใช้มือฟาดไปที่สะโพกพระพายไปแรงๆสองสามทีโดนเข้ากับรอยแตกที่โดนแส้ฟาดยิ่งโหมกระพืออารมณ์เข้าไปอีก
“อะไรกัน..จะไม่ไหวแล้วเหรอ?” พิธานถามเสียงพร่า มองพระพายที่ตอนนี้อารมณ์กระเจิดกระเจิงเพราะการควบคุมของตัวเอง
ทั้งที่พระพายอยากจะควบคุมพิธานแท้ๆ แต่พออยู่ในท่านี้และตัวเองเป็นฝ่ายควบ กลับกลายเป็นตัวเองที่ดันเพลิดเพลินพรึงพรืดไปกับมันเสียได้ เสียวซ่านจนลืมไปเสียสนิทว่าต้องทำให้พิธานรู้สึกดีไม่ใช่ตัวเองเสียหน่อย
ในที่สุดพิธานก็ต้องดึงให้พระพายกลับมาสู่ตำแหน่งเดิมทั้งที่ส่วนนั้นยังเชื่อมติดกันอยู่ เพราะพิธานเริ่มจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะใครอื่นแต่เป็นเพราะตัวของพระพายนั่นเองที่เร้าใจเร้าอารมณ์จนเริ่มจะทนไม่ไหว พิธานขยับกายเข้าออกด้วยความรวดเร็ว หมุนควานเป็นวงจนพระพายสูดปากครวญครางออกมาไม่เป็นภาษา พิธานจึงใช้จังหวะนี้โน้มตัวลงแล้วดึงพระพายขึ้นมานั่งบนหน้าตัก
จูบพรมไปทั้งใบหน้าและริมฝีปาก ไล่แลบเลียลำคอพลางดูดดุนผิวเนื้อนั้นจนเป็นรอยแดงนิดๆเพราะเริ่มจะหน้ามืดกับความเร่าร้อนของพระพายแล้ว
“ดี...อ๊า แรงๆ” พระพายพึมพำและขยับตัวขึ้นลงจนเต้นเร่าบนร่างกายของพิธาน
พิธานจึงดันประคองแผ่นหลังของพระพายให้นอนลงบนเตียงแล้วจัดการใส่แรงเข้าไปอย่างรุนแรงแรงและถี่เร็ว เสียงเตียงดังครืดคราดเพราะแรงขยับของพิธานจนในที่สุดพระพายก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้งโดยที่ไม่ต้องแตะส่วนหน้าของตัวเองเลยแม้แต่น้อย ดวงตาพร่าเลือนสมองขาวโพลนเพราะเสร็จสมจนลืมทุกอย่างไปชั่วขณะ ของเหลวพุ่งออกมาจากส่วนนั้น ร่างกายกระตุก ขนลุกชันไปทั้งกาย
“อ๊า!!!”
พิธานขยับแค่ครั้งสองครั้งก็พุ่งถึงจุดเดียวกันกลับพระพาย พระพายหมดเรี่ยวหมดแรงเลยทีเดียว หายใจแรงถี่เพราะถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรงถึงสองครั้งในค่ำคืนเดียว พิธานดึงส่วนนั้นออกมาซึ่งของเหลวจากการหลั่งออกน้อยกว่าครั้งที่แล้ว
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีห้า ซึ่งจะเข้าสู่เวลาย่ำรุ่งแล้ว พระพายหมดเรี่ยวแรงจึงเป็นหน้าที่ของพิธานที่ใช้กระดาษเปียกเช็ดทำความสะอาดให้ จากนั้นก็จัดแจงให้พระพายนอนด้วยท่าที่สบาย ส่วนตัวเองนั้นไปล้างตัวพอเป็นพิธี เช็ดเนื้อตัวจนแห้งและเดินมาที่ห้องนอน
พิธานเอื้อมมือไปหยิบยาสำหรับแผลฟกช้ำและรอยแตก เพราะตอนนี้แผลของพระพายที่ถูกฟาดเริ่มห้อเลือดนิดๆและแตกบวมขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด พิธานจึงทาแผลทั้งหมดให้ เกลี่ยนิ้วเบาๆและป้ายยาลงที่ผิวจนเสร็จ อย่างน้อยพรุ่งนี้ก็จะดีขึ้นหากได้ทามันตอนนี้
เครื่องปรับอากาศตั้งค่าให้เย็นขึ้น พิธานเช็ดมือเรียบร้อย ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนและดึงพระพายมากอดไว้ พระพายกอดกลับอย่างงัวเงียเพราะเริ่มง่วงนอน สติเหมือนจะเลือนรางแต่ก็ขยับใบหน้าไปจูบปากพิธานเบาๆ
“ฝันดีครับ” พระพายบอกเช่นนั้นและหลับลงไปทันทีอย่างเหน็ดเหนื่อย
พิธานยิ้มออกมาจากนั้นก็จูบหน้าผากพระพาย กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น หลับตาลงทั้งที่ยิ้มอยู่อย่างนั้น รู้สึกมีความสุขจนไม่รู้จะบอกกล่าวออกมาเป็นคำพูดอย่างไรให้เพียงพอกับความรู้สึกในตอนนี้...
Lyrics: Skin by Rihanna.
หัวข้อ: #Holler...เรียกฉันสิที่รัก#...ตอนที่ 71 (17/11/19) P.37 -END- (อ่าน 223796 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก